(Ang edukasyon ay hindi lang puro aral. Araw-araw itong nangyayari).

ARAW-ARAW ANG PAGKATUTO

Sa unang impresyon ko tungkol sa edukasyon, inisip ko na ang edukasyon ay ang
pagtututo galing sa mga libro, pati na rin ang paghusga at karunungan, pag-aaral
nang mabuti, kailangan para sa magandang kinabukasan, at iba pa. O kaya naman
kailangan ng mataas na grado upang lalo pang matuto, saliksikin ang iba pang bagay
na natutunan natin, pati na rin na kailangang matalino daw ako para sa ikinabubuti
sa aking sarili at sa kapwa.
Ngunit, habang lumilipas na ang panahon, unti-unting nag-iiba ang aking
pananaw dito. Hindi naman na "Bakit ako nag-aaral? Eh meron naman dyang ibang
bagay", na babale-wala ko na lang ang pag-aaral ko. Bagkus, natutunan ko na hindi
ko kailangang magsayang ng oras para lang sa mataas na grado, dahil magiging sayang
naman ito pagdating na sa katotohanan. Dahil dun, napansin ko rin sa sarili ko na
bata pa rin talaga ako, kahit hanggang ngayon.
Kung ganon ang naging pananaw ko, bakit? Naumpisahan ito nung baitang 7 ako,
subalit bago yan, unahin ko muna kung ano talaga ang pananaw ko nung bata pa talaga
ako. Iniisip ko lagi sa sarili ko na mag-aaral ako nang mabuti para sa mataas na
grado, at magiging "teacher's pet" ako. Ang katotohanan? Nagiging mapagmataas ako
na hindi ko na alam na nasasaktan ko pala ang mga kapwa. Doon ako nagkaroon ng
depresyon simula nun hanggang hayskul, samantalang nag-iiba rin ang aking pananaw,
na hindi lahat ng buhay ay edukasyon at pag-aaral. Mahirap talaga ang buhay na
ganun, na puro aral lang.
Kaya simula dating baitang 7, nagiging ganap na ko sa ibang sitwasyon na
hindi ko alam na kaya ko, datapwat parang dati lang naman ulit. Sapagkat ganoon
ako, madami rin naiinis sa akin na hindi ko alam, pero patuloy pa rin ako nagiging
miron hanggang baitang 9, na sa wakas, lumabas na rin ang loob at ligaya ko.
Basta upang maging matagumpay ako at tulungan ang iba at para sa sarili ko,
dapat ang aking pananaw ay kasama rin ang katotohanan na hindi lang pag-aaral ang
nasa buhay. Ang pinakamahalaga ay maghanda para sa reyalidad na haharapin. Hindi ko
naman sinasabi na ang edukasyon ay nagpapasira ng mga utak ng mga estudyante dahil
sa hirap nito. Kung kinaya nila ang hirap na hindi nila naranasan dati, doon sila
tatagumpay.