Académique Documents
Professionnel Documents
Culture Documents
© purpleyhan
2012
Ann L
˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜
˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜
Characters:
Kristell
Lyka Alonzo
Dylan Arellano
Meily De Guzman
Patrick James Sison
Kyle Adrian A
lonzo
Catherine Arellano
˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜
˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜˜
Prologue
Love
?
Tss.
I don’t care ‘bout that.
Di ko alam kung,
He’ll be staying with me. Or he’ll run away from me. Hirap no? Baliw kasi ako eh.
Chapter 1
Sobrang init! And I’m lucky dahil wala akong payong. Grea
t. :|
At super sakit na rin ng paa ko ha? Kanina pa ako lakad ng lakad dito.
Where the heck is that place?!
Hay, sana kasi nagtatanong ako para mahanap ko na yun. Naku naman. Buti may babae
dito sa labas.
“Uhmm, excuse me po ma’am. Alam nyo po ba kung
saan yung mga apartment na pinapaupahan ni Mrs. Gonzales?” Nasaan na ba
kasi yun?
AAAHHH! Andito lang pala yung apartment sa likod ko?! Akalain mo nga ring
napagtanungaan ko pa yung may
-
ari? Swerte
nga naman
oh. Buti nahanap ko na! Kanina pa ko ikot ng ikot dito, ang init
-
init pa man din!
“3,000 per month. Pero malaki naman yung room. Gusto mong makita? Tara.”
Nag
-
tour naman kami dun sa mg
a apartment. Infairness, malaki nga para sa isang tao! Kinuha ko yung number 7 na
nasa second floor
dahil dalawa nalang yung bakante. Eh yung isa nasa pinakadulo, ayoko nga nun.
Nagbigay naman na ako ng deposit tsaka advance
payment. Pwede na daw akong lum
ipat next week dahil mabilis ng ayusin yung unit ko. Next week lilipat na ako.
^_____^
Dahil tanghali na nung makaalis ako doon sa apartment, kumain muna ako sa Jollibee
tapos bumiyahe na rin pauwi. Natulog lang
naman ako buong biyahe.
After 2 ho
urs na biyahe ay nakarating na rin ako sa bahay. Pagbukas ko ng pinto, tumakbo
agad ako sa kusina dahil nandoon sya at
nagluluto.
“Ahh, o
--
..”
“Pw
--
..”
“Malapit lang ba sa campus? Maganda ba? Anong
--
”
“KUYA!!!!!”
Natawa naman ako dahil nagulat talaga sya at nanlaki pa yung mata. Para talagang
bata ‘to!
“Aray ko! Ang sakit nun ha?! Eto, masama bang tumawa?? Pasalamat ka di ako
nananakit ng babae.”
“Kahit na no? Nanakit ka pa rin. Di daw nananakit? 5,000 nga pala yun per month.
Next week na ako lilipat.”
Buti talaga malayo ako sa kanya, kundi shower time talaga yun para sa akin. Ibu
ga daw ba yung tubig?! Tinapik
-
tapik ko naman yung
likod nya ng malakas.
“Hinay
-
hinay lang kasi sa pag
-
inom! Ang dami
-
dami nating tubig dyan oh.”
“Aray ko. Tama na nga. Teka! Bakit ang mahal?!? Wag ka dun mag
-
rent!”
“HAHAHA. 3,000 lang pala. Sayang, may kupit sana akong 2,000 per month oh! Tsk.
Pasalamat ka kuya, mabait
ako.”
“Hmp, pa
-
english english ka pa, bahala ka nga dyan. Sige, akyat na ko.”
HAYYY! I can’t believe this. College na ako in less than a month. Nakakakaba na
nakakatakot.
Ako nga pala si Kristell Lyka Alonzo, magcocollege na this schoo
l year. Si Kyle Adrian naman ang kuya ko. Kaming dalawa na lang dito
sa bahay dahil wala na kaming parents. They died because of a car accident nung 1st
year highscool ako at si kuya ay 1st year
college.
Malungkot pero nakapag
-
move on na kami. Siguro.
Wel
l, wala akong masyadong friends as in close or best friend dahil hindi ako
marunong makipag
-
socialize. Or should I say, ayoko nang makipag
-
socialize. Ayos na rin ang may kuya ako, at proud ako diyan dahil
tumatayo siyang magulang ko. Oo nga pala, sa malayo
ng university ako mag
-
aaral kaya kailangan kong mag
-
apartment. Ayaw ni kuya
sa dorm dahil daw mahirap mabuhay doon lalo na kung ubod ng bagal ang mga kasama
mo.
Ang tagal ko na ring nakatunganga lang dito. Andami kong naiisip pag nagsimula na
yung firs
t semester. Hayyy. Bahala na nga! Ayoko
nang mag
-
isip, masakit masyado sa utak!
Kumain lang kaming dalawa ni kuya nung gabing yun tapos natulog na rin.
***
Ok. Nakatayo ako ngayon sa may pintuan. First day sa apartment with kuya! Grabe ang
gulo
-
gulo.
Tinulungan naman ako ni kuya na
mag
-
ayos ng mga gamit kanina. Medyo kaunti lang yung dinala kong gamit kasi mag
-
isa lang naman ako dito tsaka konti lang naman
talaga yung gamit ko eh. Ngayon ay nakatayo lang ako sa may pintuan dahil sumakit
na yung likod
ko.
“Hoy babae, tulungan mo ko dito. Nakatunganga ka na naman dyan eh! Di porket babae
ka eh di ka na tutulong.”
Pinilit ko namang matulog. Kaso napakababaw lang. Nagigising ata ako every hour eh!
Naman!
“AAAAHHHHHHHHHHH!!!!”
Napakilos ako ng m
abilis nun. 15 minutes? Di ‘to kaya. Late na talaga ako nito. Arrgggh! Nakaalis ako
sa bahay ng 7:15. Ano ba yan,
campus tour lang nalate pa ako. Kakahiya.
Nag
-
ikot
-
ikot naman na sa campus. Nakakapagod at masakit sa paa! At infairness, ang lalayo
ng mga buildings ha? At infairness
din,
wala akong makausap dito! Nagiging loner ako nito eh! Sana talaga matapos na ‘to.
“Uhm excuse me po? Saan nga ulit yung Math Building? Kanan o kaliwa?”
Sana natandaan pa ng lalaking ‘to.
Wow, napakagandang sagot. Best answer I’ve ever heard!! Ang sungit mo!
Doon pala ang Math building?! Hmmp bwisit!! Panira ng
araw.
“Kala mo naman kung sinong magaling. Siguro di nya lang rin alam. Aggrrh, ang sarap
sapakin ng mokong na ‘to eh.”
“Anong binubulong
-
bulong mo dyan? Ha?” Aba, at may gana pang magtanong ‘to? Maga
ntihan nga.
Nakita ko naman yung reaksyon nya. Nakakatawa!! Nawala yung inis ko. Para syang
bulkang sasabog na eh.HAHAHA. Gusto ko nang
tumawa ng malakas kaso nakakahiya. L
umayo naman na ako sa kanya at baka masapak ako nun ng di oras.
Di ko
nalang pinansin. Mukha syang ewan dun na tawa ng tawa.
“Wag mong titigan yung salamin at baka mabasag! Talagang pumunta ka pa dyan para
lang magsalamin ha? Ibang klase ka! Wala ka
bang salamin ha? At saka, di ka ba nahihiya sa ginagawa mo?”
Dahil sa sobran
g inis ko, humarap ako sa kanya. Kaso mukhang maling move yun.
“OH MY GOD.”
Paano ‘to?! Patay na. Ayoko na!! Bwisit yung lalaking yun.
Pumunta naman yung isang staff dun at nakita yung nangyari.
Help?
Chapter 2
“Bleh!” Nang
-
aasar pa talaga!!!!! AAARRRGGHHH!! HE’S GETTING INTO MY NERVES!
“Miss, you have to pay this. Dahil isang set ang nabasag mo, 4700 ang babayaran
mo.”
“Oh
pano yan? Kailangan mo tong bayaran ngayon.”
Umalis naman sya at kukuha ata ng panglinis. Buti mahinahon siyang makipag
-
usap. Pero nakakatakot pa din!!
Naiiyak na ako nun. Paano yan?! Nasa bahay yung pera ko. Anong gagawin ko? Naiyak
na talaga ako nun.
Nakakainis naman kasi eh!
Pinagtitinginan na kami ng mga tao dun. Bwisit kasi tong lalaking ‘to eh!
“Nakakainis ka!!”
“PAUTANG NGA!!”
“Haharap pa kas
—
ANO?!?!?”
“Sabi ko pautang!”
“Pautang na kasi!”
Umiyak na talaga ako nun ng malakas. Di ko na alam yung gagawin ko. Makukulong na
ba ako, ha?
Narinig ko n
aman yung mga bulung
-
bulungan ng mga tao. At may naisip ulit akong magandang idea. Hmm, di mo ko
papautangin
ha?? Makonsensya ka!
“Ano ba yan? Nagpapaiyak ng girlfriend? Anong klaseng lalaki yan?”
I’m sure narinig nya rin yung mga sinasabi ng mga tao sa paligid nya kaya napahinto
sya tapos tumingin sakin. Akalain mo yun?
Madali pala siyang maapektuhan ng mga sinasabi ng ibang tao? Buti
na lang.
Nilakasan ko naman lalo yung iyak ko para magpanic sya. Wala na akong pakialam kung
sinong makakarinig. Basta kailangan ko ng
pera ngayon! Nagulat ako nung tumakbo sya papunta sakin tapos tinakpan yung bibig
ko.
“YE..HEY! P..promise ba..baba..yaran ko. T..thanks!” Para akong baliw nun. Kasi
nakangiti ako
pero humihikbi
-
hikbi pa din.
“Fine!! Eto oh! Bahala ka na dyan!” tapos tumakbo na sya palabas ng store. Baliw
talaga yun.
OMG. 5,000?!? Ang yaman nya ha? Nagbayad na ako para dun sa mga nabasag ko, then
umuwi na.
GRABBEEEEE! Nakakastress yun ha?! Naka
kahiya pa!! Argghh!! Nakakainis talaga!!!! Di ko nga alam kung paano ako nakauwi sa
Natulog naman ako ng maaga dahil first day of classes bukas. Kakalimutan ko na lang
lahat ng nangyari doon sa convenience sto
re.
Baka kasi sa sobrang pag
-
iisip ko ay di na naman ako makatulog, malate pa ako.
***
Nagprepare ako ng sinangag at hotdog for breakfast. Naalala ko tuloy si kuya. Dati
siya yung naghahanda para sakin. Hay, naka
kamiss
kahit tatlong araw pa lang ako dito.
Naligo na rin ako at nagbihis. Dahil first day, kailangan presentable ang suot kaya
na
g
-
skirt ako and pinagpatong ko nalang yung
dalawang damit. Cute naman tignan eh. And I’m off!
Dahil sa math building ang una kong klase, naalala ko na naman yung lalaking yun.
Teka, di ko pala alam pangalan nya? Paano k
o
mababayaran... Ay, bahala sya!
Napahinto naman ako. OMG!! Di ko dala yung pambayad ko! Patay na.. Tsk, hayaan mo
na nga. May bukas pa naman, at saka di
naman ako sure kung makikita ko siya ngayon. So, tinuloy ko nalang ulit yung
paglalakad. Pagdating ko sa room...
Maya
-
maya lang ay nakita ko nang dumarating yung mga classmates ko. Nanlaki naman yung
mata k
o sa nakita ko.Kita mo nga
naman oh, sa kasamaang palad, classmate ko pa sya.
Maaga rin namang dumating yung professor namin. Dahil first day, nagpakilala lang
sya at inintroduce yung subject.
Akalain mo ngang may seating arrangement pa rin pala kahit college?! Akala ko pa
naman..
“Alonzo, Kristell Lyka here.” Unang una pa oh. Nga naman. Di na nagbago simula high
school.
Nagpatuloy namag magdicuss si sir pero general informations lang about sa subject.
Di naman sa pagmamayabang pero medyo
magaling naman ako sa math kaya sana madali kong ma
-
gets yung mga i
tuturo nya sa amin.
Bwisit tala
ga ‘to. Nakakainis yung mga sinasabi eh. Buti nga kinakausap pa sya eh, kaysa naman
nagsasalita syang mag
-
isa?!
“Feeling ka. Kausap ko kaya sarili ko! At saka bakit mo ba ako kinakausap ha?”
ARGGHH! Bakit ba kapag nakikipagtalo ako dito feeling ko ako lagi ang talo? Hindi
naman di ba?
Natapos naman ang Math kaya english naman. One hour pa yung break ko pero pupunta
na rin ako dahil wala naman akong gagawin
at tinatamad na rin ak
ong bumalik sa apartment. Palabas na ako sa pintuan kaya lang may humatak sa braso
ko.
“Ano ba?”
“Ano bang problema mo ha? If you don’t mind, may klase pa ako.”
“May klase? Bakit sa schedule mo may one hour break ka pa?”
At paano naman nalaman ng taong ito? Stalker ba sya? Ayan, umaatake na naman ang
kakapalan ng mukha ko dahil sa kanya. Kainis
!
“Sabi ko nga!”
Bigla naman nya akong hinila. Ang lakas nya ha? Di ako makapalag at baka bigla
nalang akong madapa sa sobrang bilis ng lakad
niya.
Huminto naman siya kaya napahinto rin ako. Okay alam kong canteen ‘to pero wag
niyong sabihing kakain kaming dalawa?
“Kakain tayo?”
Di naman ako gu
malaw doon. Kasabay ko siyang kumain? Yun na yata ang huli kong pangarap. Kung
pwede nga wag ng mangyari.
Bigla naman siyang lumingon tapos nag
-
sign na pumasok ako.
“Ayoko! Bahala ka diyan!” naglakad ako palayo doon sa canteen, kaso nakakatatlong
hakba
ng pa lang ako ay may humawak na naman
sa braso ko.
“Says who?”
“Says me.”
“Hindi pwede.”
“At bakit?”
“Fine! Wag mo nang ipaalala. Teka, pera lang naman kailangan mo diba?”
Tinignan ko yung wallet ko. At sa kamalas
-
mala
san, walang barya. 200 na buo yung andoon.
Nagulat naman ako nung kinuha nya tapos tumakbo doon sa bilihan.
Bwisit talaga yun. Imbis na nakaalis na ako eh! Hihintayin ko pa tuloy yung sukli.
Nakita nya ako kaya papunta na siya dito. Hay salamat, makakaalis na ako.
“Says who?”
“Oo. Kakain muna ako bago ko ibigay. Kung gusto mo, kunin mo sa bulsa ko.”
Arrrgggh!! Nakakainis talaga siya! Alangan namang kunin ko sa bulsa
nya? Nakakahiya yun! Makita pa ng ibang tao, sabihin kung
anong ginagawa ko. Ngayon kailangan ko pang maghintay!
“Bwisit ka talaga.”
“Apat na kanin?!?!”
Di ko napansin yun kanina ah? Nabilaukan naman siya kaya nagpanic ako. Nag
-
iba kasi yung kulay ng mukha nya. Napatayo tuloy ako
ng di oras at tinapik
-
tapik ko yung likod niya. Maya
-
maya lang, ayos na siya nung uminom
siya ng tubig. Buti naman!
“Pasensya naman! Eh nagulat lang naman ako ah?! Paano ba naman... ” tapos tinuro ko
yung pagkain nya.
“Kaya mong ubusin yan?”
Wala pa sigurong ten minutes ay tapos na siyang kumain. Ibang klaseng talent yun
ah! Ang bilis niyang kumain.
“Yung sukli ko?? Wag mong sabihing 200 lahat yun? Sabi ko naman sa’yo babayaran ko
bukas yung utang ko eh. Balik mo na yung
sukli dahil wala
na akong dalang pera!”
Naglalakad pa rin siya kahit hawak ko yung braso niya. Grabe, ako pa yung
nakakaladkad eh!
“Sa room ko nalang ibibigay.”
Teka... room?!?!?
Ngumiti siya
ng nakakaloko. Mukhang nagegets ko na, pero sana mali yung hinala ko. Don’t tell
me....
classmate ko din siya sa English???
Chapter 3
Natakot ako sa tingin niya kaya napabitaw ako ng di oras. Kainis na schedule ‘to!
Bakit ba classmate ko na naman siya? Ang ma
las
malas ko na simula nakit
a ko sya.
Gusto ko sana sa likod umupo kaso baka isipin ng taong ito na sinusundan ko siya.
No way! At ang nakakainis pa ay sa harapan
nalang
ang mga vacant seats. Now I have to sit in front because of that fre
aking monster!! I hate him!!
Ayun. Puro orientation lahat ng subject na napasukan ko. AND THE WORST IS.. HE’S MY
SUPER CLASSMATE. Almost, I mean. Buti at
di
ko siya classmate sa Chemistry! Haha, pero magkatabi lang ng room. Wow. Gusto ko
nang lumipat ng
university. Bwisit talaga!!!! Sa
dinami
-
rami ng mga ka
-
course ko, bakit siya pa?? Isinumpa ko talaga ang araw ng campus tour. GRRRRR.
Pagkauwi ko sa bahay, feeling ko ay pagod na pagod ako. Ewan, pero bagsak agad ako
sa kama. Di ko namalayan na nakatulog
pala
ako. Nagising naman ako bandang 2:30 ng madaling araw at hindi na ulit ako
makatulog.
Nag
-
prepare ako ng breakfast ko at nag
-
ayos na rin. Ang aga pa, ano kayang pwedeng gawin?
Pagdilat
ko, tsaka ko na
-
realize na nakatulog pala ako. Bigla ko namang tinignan yung relo ko, 6:00 pa lang.
Whew! Buti naman! Akala
ko late na ako eh.
Hmm, feeling ko Korean or Japanese siya. Di kasi siya mukhang Pilipino eh! Pero
infairness ha, ang galing
niyang mag
-
English! Para
siyang Amerikano kung magsalita. Ano ba yan!! Ang dami ko nang sinabing lahi ah!
Cute din siya ha. Ang lalim ng dimples eh.
Mapagtripan nga.
“Nakakaintindi ka ba ng Tagalog?” Kumunot naman yung noo nya. Mukhang hindi nga!
“H
AHA. Buti naman. Buti at di mo ko maiintindihan!” Oh God. Nababaliw na naman ako!
“Bakit ka kaya tumabi sakin kanina? Siguro nagandahan ka sa akin no? HAHA. Ang
kapal ko talaga! Pero alam mo, cute ka din eh!
Bagay tayo no? HAHAHA.” Natatawa talaga ako! B
uti di niya naiintindihan yung mga pinagsasabi ko. Ang cute niya tignan kasi naka
-
smile lang siya.
“Hey, alis na ako ha, sige babay! I mean, goodbye!” Naglakad naman na ako palayo
dahil medyo malayo ang Math building no!
Pero bigla na lang akong kinila
butan kaya napahinto ako at napatingin sa likod.
“Yup. Pa
-
compare na lang ha?”
Papunta na akong next class. Nasa unahan ko si mokong. Ayoko namang makisabay sa
kanya no? Duh? Baka may sabihin na naman
yang di maganda.
Dumating naman ang loko after five minutes siguro. Ang gulo
-
gulo ng
buhok niya tapos nagusot na yung t
-
shirt na suot niya. Para
siyang pinagsamantalahan! HAHAHA.. Yuck. Naka
-
recieve naman ako ng isang nakakatakot na tingin sa kanya dahil tumatawa ako.
Bakit ba?! Siya ba ang pinagtatawanan ko?! SIYA nga!
Isang linggo na rin pala ang nakalipas at ganun pa rin naman ang buhay ko.
Masyadong magulo.
At napag
-
alaman kong sikat nga ang mokong dito sa campus.
Paano kaya nangyari yun? Tsk. Di kapani
-
paniwala!
Eto na naman. Pinasok na naman sa usapan ang UTANG ko. Bwisit talaga to eh.
“Wala nga akong dalang pera ngayon, ok??”
Kinulit niya talaga ako nang kinulit. Di talaga ako nakakain eh. Badtrip neto!
Wala akong nagawa kundi bigyan siya ng pera. At ang
kapal pa ng mukha, tu
mabi pa sa akin. Nakakawalang
-
gana to ah!
Nagulat naman ako nung bigla siyang tumigil sa pagkain. Tapos sumeryoso yung mukha
nya, di na sya mukang rapist. Naramdaman
ko ring may mga nakatayo sa likuran ko kaya lumingon ako.
Woah
. Ibang klase tong babaeng ‘to ah? Ang ganda niya, I mean ang gaganda NILA. Yeah
marami sila, mga lima ata. Si Dylan naman,
seryoso pa rin, pero parang shocked na di mo maintindihan. Pero nag
-
hello rin naman siya. At ako eh hindi ko maisubo yung pagkain
sa
kutsara ko dahil nakakahiya! Ang rude ko naman kung kakain lang ako habang parang
may mga nag
-
shoshoot na artista rito.
Dahil nagtititigan lang naman sila, kumain nalang ulit ako. Eh sa nagugutom ako eh!
Nabulunan talaga ako nun kaya kinuha ko yung tubig at uminom. Ang calm ng boses
niya at para siyang angel. Akalain mo yun?! M
ay
ganito palang klase ng nilalang??
“Ah
h.. Uhmm, Lyka this is Mei. My childhood friend.. I mean close friend. And Mei this
is Lyka, my uhhmmm….”
HAH! Wala pang maisip na description sa akin oh! Sana naman at hindi niya ako
ipahiya at sabihing may utang ako sa kanya.
“Nice to meet you Lyka! Sige, may class pa ako eh. Bye Dylan, bye Kyla! J” tapos
smile ulit.
“Ah ako rin. Nice meeting you Mei. Bye!” ang awkward sa pakiramdam. Ewan ko kung
bakit.
Tuluyan nang umalis yung grupo ni Mei sa tab
le namin. At ngayon ko lang napansin na ang daming taong nakatingin ha! Mukhang
totoo ngang may nangyaring shooting dito ah! Kasali kaya ako sa cast? Hmm.
Nag
-
smile naman siya.
“Wala. Na
-
realize ko lang na simula bata ako eh dalawa lang ang naging kaibigan ko. A
m I weird?” he chuckled.
Whaaaattt?!?!
Chapter 4
Okay, alam kong hindi ako bingi, pero… ANO DAW??? Ilan ang kaibigan nya??
“Huh? Tumawa ka after kong sabihin na dalawa lang ang naging kaibigan ko, then
sabay bawi? Ayos ka rin ah.” Siya naman ang
tumawa.
O
kay. Para kaming baliw.
“Ang ibig kong sabihin, buti ka nga dalawa naging friends mo. Well, ako isa lang…”
Tapos biglang may pumasok sa utak ko. TEKA, DI BA BADTRIP AKO SA KANYA?!? WHY AM
I EVEN TALKING AND LAUGHING WITH
HIM?!
“Teka nga! Bakit nga ba kita kinakausap eh naiinis ako sa’yo?! Diy…diyan ka nga!”
Kinuha ko naman yung mga gamit ko at umalis na doon. Tapos na rin naman akong
kumain eh. Dumiretso naman ako sa next class ko
,
whi
ch is
---
Philosophy. Kaso may 30 minutes pa before mag
-
start yung class. So tutunganga na naman ako. Start.
Para akong baliw doon na nagpupunit ng mga dahon ng halaman. Kawawa nga eh.
Makakalbo na ata.
Eto ang ayoko sa Philosophy eh. Panay essay ang pinasasagutan sa exercises. I suck
at writing essays and expressing my opinio
ns. Err.
Idagdag mo pa na ang pangit ng view na makikita mo sa har
apan mo. Nang
-
aasar pa eh. Magsulat ba naman sa papel ng 4860 at
sinadyang ihulog para ipakita sa akin?! Sinong hindi mabubwisit dun? Eh di ako, ako
lang naman na may utang sa kanya!! Ang sa
rap
niya talagang patayin.
Dahil uwian na, dumiretso na ako sa apartment. Kaso, may sumusunod na mokong sa
likod ko. Bwisit talaga to eh. Huminto na ako
nun.
“Bakit
ka sumusunod?”
“NOOOOO.”
Bakit? Simple lang naman. Dahil sa best friend ko. I’ll tell you what happened 10
years ago..
***
Habang naghahanda ang lahat ng tao sa bahay nila para sa party niya, ako
naman eh pumasok sa kwarto niya at babatiin ko sana siya.
N
agulat ako sa pinagsasabi niya. Pero lumapit pa rin ako at tinapik ko yung likod
niya.
“SINABI NANG WAG MO KONG LAPITAN EH! UMALIS KA SA BAHAY NAMEN! ALIS!!!!!!”
Tinulak niya ak
o. Pinagtulakan niya ako sa labas ng kwarto niya. Di ko naman maiwasang maiyak
noon. Wala akong alam sa
nangyayari. Bigla nalang siyang naging ganun. Parang bago yung araw ng birthday
niya eh naglalaro pa kami. Tapos biglang nagi
ng
ganito.
Umuwi ako sa b
ahay namin at umiyak sa kwarto ko. Sabi ko nalang kila mommy nasugatan ako at
masakit tapos tumakbo na ako sa
room ko.
Nalaman ko nalang kinabukasan na lumipat na pala ng bahay sila James. Ni wala man
lang pasabi. Walang iniwan na contact numbe
r.
Walang
kahit ano.
-
end of flashback
***
Naiyak nalang ulit ako. Kahit seven years ago na yun, ang sakit pa rin. Siya kasi
yung una kong kaibigan. Unang bestfriend.
Homeschooled lang kasi ako nung bata ako dahil sakitin daw ako. Madalas sa bahay at
walang cl
assmates.
Hayyy. Hanggang ngayon, iniisip ko parin sya. Kung ano talaga yung nangyari nung
araw na yun at bakit galit na galit siya sa
akin.
Naiinis rin ako sa kanya. Ni hindi man lang niya sinabi sa akin kung ano yung
problema. Why bother calling me as
his bestfriend kung
di niya sinasabi?!
Pinunasan ko naman yung luha ko. Para akong baliw. Umiiyak mag
-
isa.
Kaya simula noon, hindi ko na binalak na makipagkaibigan ulit. Nadala na rin siguro
ako. Or should I say, na
-
trauma at nagalit. Kaya
dati, kapag
pinagtutulakan or tinataboy ako, uhmmm well… nagigin weird ako dahil.. uhm,
sinusuntok or sinasapak ko sila. HAHAHA.
Yeah right. Self
-
defense ata tawag dun.
HAYYY! Tama na nga ang malungkot kong storya. Nagugutom na ako.
Chineck ko muna kung sakaling nasa labas si Dylan. Mahirap na, baka may mangyari
pang di kanais
-
nais. At mukhang wala naman!
And the coast is clear!
Napunta ako sa isang medyo malaking carinderia at ang in
order ko ay nilaga. Kinuha ko naman yung tray at may balak nang kumain.
Kaso, walang bakanteng lamesa. Uh
-
oh.
Inikot ko naman yung paningin ko. Luckily, merong bakanteng upuan sa may gitnang
table. Dalawang lalaki lang kasi yung nakaup
o.
Well, makikiupo
na lang siguro ako, kahit hindi ako ganun ka
-
sociable.
Nakatalikod naman sila sa akin kaya humarap sila parehas. Pero ako naman yung
napatalikod.
OH.MY.GOD.
NAKAKAINIS!!!
“Wait, parang kilala kita ah.” Sabi naman nung isa pa. Naku naman.
“Really bro?”
“Ahh, sorry hindi kita kilala.” Sinagot ko naman siya kahit nakatalikod ako sa
kanila. Di naman
ako makaalis sa spot na yun. Parang ang
bigat ng paa ko. NAMAN! BAKIT NGAYON PA?!
“AH! Sabi ko na nga ba, I know you. Ikaw yung girl na nakatulog sa bench dun sa
Engineering college!”
Umupo naman ako. Talagang kumakain lang ako at wish ko eh matapos ko na tong
kinakain ko. Gusto ko nang umuwi.
“Ahh oo. Maybe this October.” Bakit ba pag nagsalita siya eh parang amerikano? May
lahi nga ata.
Nag
-
usap naman sila tungkol sa kung anu
-
ano na hindi ko maintindihan. Bahala sila.
Dahil tapos na rin naman akong kumain, aalis na ako. Nasa labas n
a ako nun kaya lang…
“Miss na nakatulog sa bench!!”
Oh My. No he didn’t!
Bakit niya sinigaw?! Sira na talaga buhay ko dito. As in. KAKAHIYA! Andami pa
namang tao.
“Oww. Thank you?” ang tanga ko naman. Wallet na nga lang iniiwan pa!
“Oh s
ige bye! Oh ang by the way…”
“I’m Ja
mes.”
ERRRR. Nag
-
eecho pa rin sa tenga ko yun. Tumataas lahat ng balahibo ko kapag naaalala ko.
Ni hindi ko nga alam kung paano ako nakauwi ng matino eh! Ang alam ko eh nawala na
ako sa katinuan nung tumakbo sila.
“Ah?
Sa tingin mo bakit James yung pangal
---
”
Teka nga…
“ANONG GINAGAWA MO DITO?!?!?!?!??!”
Ewan ko ba pero automatic na sumuntok at sumipa yung kamay at paa ko. Well, ganun
nga ata talaga.
“Bakit ka ba andito
?!?” susuntok sana ako kaso naharangan niya.
“Hey, hey, hey! Stay away from me! Lagot ka talaga sa akin kapag nakawala ako
dito.” *glare*
“Whoa! Ano yang
tingin na yan?” Tapos lumapit sya ng lumapit at…
Nagulat naman ako nung hinatak niya ako kaya napaupo ako sa upuan. Pero ang mas na
kakagulat, TINALI NIYA AKO. OO. AS IN TINALI
NIYA AKO SA UPUAN! Akala ko sa movies ko lang to makikita. Akalain mong nangyayari
sa akin ngayon??
“There. Para di mo na ako i
-
judo or whatever you call that. Whew!” tapos umupo siya sa harapan ko.
“Anong dra
ma mo at may ganito?! AT PWEDE BA TANGGALIN MO ‘TO?!?!”
“Hay, buti talaga at tinali kita. Kung hindi, masisira siguro yung cute kong
mukha.”
Yuck.
“HEY!!! Fine! Tapusin mo na kwento mo!!” Bumalik naman siya sa inuupuan niya.
Sasapakin ko talaga ‘to mamaya.
“Okay. Madali ka pala kausap eh.” Tapos ngumiti. Alam niyo yung ngiting nakakaloko
na ansarap tapalan ng masking tape?!
At ayun nga.
Kinuwento niya kung bakit siya andito. Talaga bang ginawa ko yun? Ibang klase rin
pala akong mawala sa sarili eh, kung
anu
-
anong pinagsasabi at pinaggagawa ko.
‘Naglalakad kang tulala kaya tinanong ko kung anong problema. Sabi mo “James
pangalan niya.” Tin
anong ko kung sino yun. Wala ka
nang sinabi. Pero tinulak mo ko papasok sa unit mo. Tapos tulala ka nang mahigit..
uhmmm.. five minutes, I think? So, the end
. How’s
my story.’ Yun yung istorya niya. Bigla nalang siyang tumakbo palabas pagkatapos
nun. Ginaw
a ko ba talaga yun? As in talagang
talaga? Hmmm..
Isang buwan na rin ako sa university na ‘to. Pero wala pa akong kaibigan. I mean
, kinakaibigan. Sabi sa inyo, hindi ako sociable eh.
“Ah
mm, pwede bang next week? Wala na talaga akong pera eh.”
“Tss.”
Bigla naman niyang binilisan yung lakad niya papunta sa Math building. Hay, first
subject pa lang mukhang badtrip na ah. ABA!
Eh sa
wala akong pambayad eh. Sorry naman.
Hanggang matapos
yung klase eh hindi niya ako
pinansin. Nasa unahan ko lang siya lagi hanggang umuwi. Bakit ba hindi
naghihiwalay ang landas namin? K
Teka nga, bakit ba pinoproblema ko yun? Eh mas maganda ngang ganito! Err. Naman!
“Hey, sorry na. Wala talaga akong pera.” Err. Di ako sanay sa mga ganitong
sitwasyon.
WHOA. Ang cool ng pagkasabi niya sabay hawak sa ulo. Or is it just me?
“Pambayad lang naman ng renta. Hanggang bukas na lang yung bayaran diba? Ang strict
kasi masyaso nung landlady. Hay.Guess, th
is
will be my last night here.” Panay naman siya bunting
-
hininga.
Ewan ko ba. Pero kung kinokonsensya nya ako, sobrang EFFECTIVE! Super nakokonsensya
na ako. Naman! Dahil sa akin mawawalan
sya ng apartment? Aba, sino bang dahilan kung bakit ko nabasag yung alak? Si
ya naman ah!
Nakatayo lang siya tapos nakatingala. Ano ba ‘to? Nagdadrama ba talaga siya? Galing
umacting ha! O sadyang nag
-
eemo lang dahil
wala siyang pambayad?
“Uhmm. Ano..”
*hingang malalim*
“Tutal may utang naman ako sa’yo…tutulu
---
”
Di ko naman natuloy yung sasabihin ko dahil natulala talaga ako. Biro mo ba namang
sabihin niya sa akin na,
Tumawa lang siya ng tumawa hanggang makapasok siya sa unit niya. Ako naman. Ewan
ko, parang nawalan ako ng kaluluwa. Ano
daw???
Dumiretso naman ako sa kwarto ko. Nakakapraning. Saan ako kukuha ng 3,500 sa loob
ng isang araw?!?!
***
Mala
-
late na rin ako! 15 minutes na lang!!
Super bilis talaga ng kilos ko nun. Kaso late pa rin ako ng ten minutes sa klase.
Di tuloy ako nakapag
-
quiz. Malas.
Habang nagkaklase, sitsit ng sitsit ‘tong bwisit kong katabi. Nakakainis na talaga
eh.
“Ano
???”
“Sasabihin ko lang naman na sinabi ko na kay Mrs. Gonzales na lilipat ako sa unit
mo mamaya.”
“WHAT!?!!?!?”
Break na. Pinoproblema ko pa rin si Dylan. Bwisit! Bakit niya sinabi kay Mrs.
Gonzales?! Paano ako ngayon?? Hala, baka paalis
in na
ako mamaya. Oh No.
Hanggang sa matapos ang klase naming eh yun pa rin ang nasa isip ko.
Haaay. Ang sakit pala
talaga sa ulo kapag masyado kang nag
-
iisip ng mga bagay
-
bagay no? Papasok na sana ako sa unit ko kaso…
“Babayaran mo ngayon din yung utang mo? O ako ang titira sa unit mo?” seryoso naman
yung mukha niya.
Nakaktakot.
Paano na? Wala akong pera ngayon. Pero paano yung utang ko sa kanya? Wala na akong
magagawa….
“Pero may isa ka pang choice...”
“Huh?”
“Ilayo mo
nga yang pagmuukha mo sa akin! Manyak ka talaga!”
Para namang wala siyang narinig sa mga sinabi ko at di niya pa rin nilalayo yung
nakakainis niyang pagmumukha.
“Titira tayo sa isang unit sa loob ng isang buwan. Deal? That way mababaya
ran mo yung utang mo.”
THE HECK. Ano daw??????? O_O
Chapter 6
Dinala niya naman agad yung mga gamit niya sa unit ko. Akalain mo nga namang
nakapag
-
impake na ito?? Ready talagang iinvade ang
unit ko eh!
“Hmm, ewan.
”
Aba talaga naman. Ginagalit talaga ako nito eh. Hinawakan ko naman yung neck part
ng t
-
shirt niya. Ang tapang ko no?
“Ang tapang mo rin eh no? Gusto mong gumanti ulit ako?” Ngumiti na naman siya ng
nakakaloko.
Sinikmuraan ko
naman siya para tumigil na. Ang kulit masyado eh. Panira ng araw.
Aba malamang naman! Yun dapat ang priority. Okay, turn ko na.
“House rule # 2: Since isa lang ang kwarto… dito ka sa sala matutulog.”
“Tama.. tam
--
.. TEKA! Bakit ganun? Tandaan mo, mas malaki sa bayad sa renta yung utang mo
sa akin. Dapat nga ako sa kwarto eh!”
“No way!”
“Ayaw mo? O sige ganito na lang. Dun tayo parehas sa kwarto pero sa magkabilang
dulo. Maglagay ka pa ng malaking harang kung
gusto mo para divided na rin yung kwarto.”
“H
uh! Fine!” Sinulat ko naman yun sa papel.
Isang malaking TAMA! Patay kami pag may nakaalam. Baka kung anu
-
ano pang isipin nila.
“Sige ganito. Pag Monday, ako ang maglilinis at ikaw ang magluluto at maghuhugas.
Next day, ako naman ang magluluto at
maghuhugas at ikaw ang maglilinis. Okay bay un?”
“Haynaku. Fine
. Fine. Fine.”
“House rule # 6: Uhm, kung pwede magpart time job ang isa sa atin. Lugmok pa rin
tayong parehas sa kahirapan eh.”
“Hmm. Bakit isa lang? Unfair naman yun. Dapat parehas tay
ong magdusa no!”
Eto na naman si Boss. Sabi ko na nga ba sisitahin na naman ako nito eh.
Wala naman siyang reaction. Pero after ata five seconds eh tumawa na siya ng
tumawa. Sige, maganda yan. Para mamatay ka
kakatawa.
“Sira! Para sure! Yang mga mukhang yan…” tinuro ko yung pagmumukha niyang kanina ko
pa gustong suntukin..
“…hindi yan mapagkakatiwalaan! Tabas pa lang ng mukha mo, mukhang may problema na
eh!”
“Ewan ko sa’yo.”
Pinirmahan naman naming yung mga house rules at parang mga sira pa dahil may pa
-
shake hands shake hands pang nalalaman.
***
Hindi naman ako makatulog dahil hindi talaga ako makatulog. Ang gulo ko ba? Hindi
ako inaantok eh. Idagdag mo pa na hindi ako
sanay na may kasama sa bahay, and worse
—
lalaki pa, and
the worst is
—
yung may pangalan pang Dylan Arellano.
Tumayo na lang ako at balak ko nalang maligo. Eh halos kailangan ko na rin namang
gumising eh. Dahil sa may side
ako ng pinto ng
kwarto, hindi ko nakita kung paano siya matulog o kung tulog pa ba siya. Kumuha na
lang ako ng damit at pumunta na sa banyo.
After kong maligo eh nagluto na ako. Kakain na sana ako kaso naalala kong may
kasama nga pala ako sa bahay. Ano ba
yan. Bakit ba
hindi pa rin yun gumigising?? Alas
-
singko na ah?
Tinapik
-
tapik ko naman siya. Ayaw pa
rin magising.
“Ayaw mo ha?”
Bigla siyang napadilat sa sinabi ko. Teka, may mali ba sa sinabi ko? Wala naman ah.
“Fine. Fine. Alas
-
siyete ka diyan. 5:10 pa lang. Paki
-
adjust na lang ng relo mo ha? Masyad
o atang advance.” Tapos biglang dumiretso
sa banyo.
Walang hiya. Ako na nga ang nanggising, ako pa ang binuwisit niya. Eh kung ikulong
ko kaya siya sa banyo forever?? Hmmm.. Ma
-
try
nga!
“Bakit ba?? Take your time. Mahaba pa oras mo. 5:30 pa lang naman eh.”
“Ano ba??”
“Mamaya ka na lumabas. After five minutes. Enjoy your stay there, Dylan.” T
apos tumawa ako na para akong loka
-
loka. HA! Ako pa
kinalaban mo ha?
Maya
-
maya lang, tumahimik sa loob ng banyo. Ano kayang nangyari dun? Na
-
flash na ata.
Binuksan ko naman na dahil five minutes na rin naman. Kaso, bigla siyang lumabas
at… HAY! Wala na b
ang katapusan ang pag
-
corner
niya sa akin sa dingding?!?!?!
“Gusto mo ba talaga akong gumanti sa’yo? Ha Lyka?” mukhang di naman siya galit.
Pero feeling ko nang
-
aasar na naman eh.
“HOY! Tsupi! Wag mo nga akong lapitan! Galing ka sa banyo kaya puro germ
s ka.” Teka, saan ko nakuha yun??
Buti nalang at binitawan niya ako. Phew!
“Sa ibang araw na lang pala ako gaganti. Mukhang mas maganda kung maiipon mga
atraso mo sa akin eh.” Heto na naman ang
ngiting nakakaloko.
“Okay. Nilait mo na naman ang gwapo kong mukha. Ilan na ba atraso o sa akin? Hmm,
sampu na ata o eleven?”
Nilayo ko talaga ng todo yung cellphone sa tenga ko. OUCH!! Ang sakit nun sa tenga
ha! Aba kuya, mahal ko pa ang eardrums ko!
“Talaga! Ma
g
-
explain ka ngayon din!”
“Ang sama mo talaga no? Mukha ba akong kabayo? Sa cute kong ito?” tap
os hinawakan nya pa yung ‘cute’ daw na mukha nya.
As if.
“Eh di masaya!”
***
Nagsimula
at natapos naman ang klase ng maayos. Teka, bakit ba feeling ko eh hindi ko feel
ang mga klase ko ngayon??
Break na.
Pumunta ako sa canteen ng building tapos pumila, kaya lang may tulakan. Badtrip na
mga taong ito!
“Ouch.” Uh
-
oh. No.
“Ayos l
---
” teka parang kilala ko sya ah? San ko nga ba to nakita? Baka classmate ko?
AHHHHHHHHH!!! >______<
Chapter 7
Ew
an ko ba. Pero nag
-
end up kami na sabay kaming kumain. Kwentuhan ng kung anu
-
ano. Pero hindi boring. Nakaka
-
excite pa nga
eh.
“Ahh, uhmm.. ganun ba? Ayos lang yun, di lang naman puro kabisaduhan dun eh.”
Crap. Ano bang pinagsasabi ko?!?! Super walang kwenta! At in fairness, ang galing
niya mag
-
English ha!
“Uhmm, ikaw? A
nong next subject mo?”
“Ah, English.”
“Ahhh.”
Nagulat naman
ako nung may gumulong sa paanan ko.
Pagtingin ko kung sino yung nagsalita, yung babae eh nasa harapan ko na.
“Thank you!”
Napatingin naman siya kay James, tapos nawala yung ngiti niya. Pagtingin ko kay
James, seryoso rin yung mukha niya.
Woops. I feel so
me strange aura here.
“I’m good.”
“Sige nga pala Lyka, may class pa ako eh. Thanks for the time. Bye Mei.”
“Uhm, sure.”
WOW.
***
Pumunta na ako sa next class ko at baka ma
-
late pa.
“Bakit?”
“Ewan ko sa’yo.”
Umatake na naman ang kakulitan ng mokong na to. Ang nakakainis, kung hindi ko siya
katabi sa mga klase eh nas
a harap o likod ko
lang siya! Is he a stalker or what?!!?! ARRRRGHH! Pakiramdam ko sinusundan ako ng
kamalasan. :’(
“Pahingi na kasi.”
Nakakairita diba?
Buti na lang at tapos na ang klase. Pero di pa rin tapos ang ‘kalbaryo’ ko sa isip
-
batang ito.
“Bakit?”
“Bast
a.”
“Bakit nga?”
“Ipapa
-
duplicate ko nga.”
“Nanay ba kit
a para sabihin ko sa’yo?”
“YOU KNOW WHAT?! WHY ARE YOU ALWAYS PISSING ME OFF?!?!! YOU ARE SO ANNOYING!!!!”
Bwisit talaga! Akala niya nakakatawa mga pinagsasabi niya. Argh! Tumakbo naman ako
papunta sa kwarto
at talagang ni
-
lock ko.
NAKAKAINIS!
Humilata ako sa kama at balak kong itulog na lang yung inis ko sa kanya.
***
Ouch. Parang sumakit bigla yung pisngi ko.
“AAAAHHHHHHH!!!!!
!!!”
Alaam ko nasa state of shock pa ako. Eh paano ba naman kasi, sino ba namang hindi
sisigaw kung pagdilat mo eh may mukhang
tatambad sa’yo two inches apart! Idagdag mo pa na nakakur
ot sa pisngi mo! Oh diba?!
“Aba, nang
-
iinsulto ka na naman ba Lyka? Nakakarami ka na ha!”
“
At saka.. paano ka nakapasok dito?!!?”
“Gamit ‘to.” Pinakita niya sa akin yung perdibleng na
-
deform.
“Pwede mo palang gawing sideline yung pagnanakaw eh. Papasa ka dun, promise!”
“Ouch. Awww.”
“Sige lang, ipunin mo mga kasalanan mo sa akin. Tignan natin kung sinong iiyak pag
nakaganti ako.”
Nagluto ako ng adobo kaya medyo matagal ako sa kusina. Bukod sa pagkanta eh hilig
ko ring magluto. Wala lang, masaya lang mag
-
experiment sa pagkain. :D
Mga 10 seconds na ang lumilipas eh hindi pa rin bumubukas yung pinto sa kwarto kaya
pinasok ko na.
“HO
---
” teka nga, picturan ko kaya para pang
-
asar pagkagising? >:)
Nakaharap siya sa pader kaya lumapit naman ako sa kanya at tumapat ako sa tenga
niya.
Nanlaki na lang pa
rehas yung mata namin.
Chapter 8
“Gabi na malili
go ka pa?? Matagal pa ako dito!”
Kumatok pa siya ng malakas at talagang gustong buksan yung pinto ng banyo. ABA!
Kitang may tao sa loob eh!
“Tss.” Tapos sinipa niya ata yung pinto ng banyo. Bwisit! Nagulat ako dun ah?!
“ARGGGGHHHHH!!!!”
Okay. Ganito nalang. Kunwari nakapag
-
move o
n na ako. Past is past. Part na yun ng history Lyka. Wala na. As in nangyari na.
MOVE
ON!
“Lyka!”
“F*CK!!”
OMG. Feeling ko lumubog yung puso ko.
“Gumaganti lang. Ayaw mo kong paliguin eh. Pero makakaligo na pala ako. Sige!”
tapos tumakbo siya papasok sa banyo.
***
After
kong maligo, magluluto na sana ako ng kakainin ko, kaya lang naalala ko na trabaho
pala ni Dylan yun ngayon. At tignan mo nga
naman oh, tulog
-
mantika talaga ‘to.
Lalapit na sana ako para gisingin siya kaso naalala ko yung nangyari kagabi. Yuck.
-
_
-
Kinuh
a ko nalang yung walis tambo at yun yung pinanggigising ko sa kanya.
Nothing happened.
Dahil naiinis na ko, pinatong ko yung tambo sa mukha niya kaya ayun biglang tumayo.
SUS! ETO LANG PALA KATA
PAT MO EH!
“Eto madumi? Eh mas madumi kaya mukha mo rito.” Sabi ko nga nagsimula na naman
akong mang
-
asar.
“WHAT?!”
“Ay pasensya na, naiwalis ko kasi ‘to kanina eh. Sorry.” Natatawa naman ako sa
mukha niya. Mukhang ewan
lang.
“Humanda ka sakin. Ngayong lingo ako gaganti sa’yo. Tandaan mo yan ha?”
Alam nyo yung seryoso yung mukha niya pero gusto mong tumawa sa harap niya? Pero
hindi mo magawa dahil baka bigla ka niyang
sapakin? Yun yung pakiramdam ko ngayon eh. Nakakataw
a talaga! AHAHAAHHAHA!
“Natatakot naman ako. Death threat ba yan? Padala mo na lang sa kuya ko ha?”
Ay seryoso pala talaga siya? Bakit nakakatawa pa rin yung mukha niya? Ah ewan.
Nevermind na
lang.
Sabay kami kumain kaso parang wala siya sa mood. Sabi ko nga galit ata siya. Bakit
kasalanan ko bang pikon siya?
Hala? Nacute
-
an daw ba sa damo? HAHA.
SI JAMES?????????
Halos one minute na ata akong nakatayo doon kaya tumayo siya tapos lumapit sa akin.
And then, hinila niya ako papunta sa puno
.
Pagtingin ko sa baba,
O_O HAWAK NIYA PALA YUNG KAMAY KO. Teka teka, anong gagawin ko?! Dapa
t ba mailang ako? Tatanggalin ko ba? Didiinan? Ano?
Ano? Calm down. Wag kang magpapanic Lyka. Sus, hawak niya lang naman yung kamay mo
eh. Yun lang!
WHOA! Buti nakarating na kami sa puno. Wala na ang kamay issue sa utak ko.
Badtrip! Ano bang nangyayari sa akin?! May mental
disorder na ata ako eh!
“Nine.”
“NINE!?!” O_O Kainggit!
“Bakit?”
DAMN. Ang g
wapo. I mean, ang cute ng ngiti nya. Este ano pala, maganda yung pagproject niya sa
smile niya. ANO BA?! Pati sarili ko
niloloko ko na ah? Fine. Ang gwapo mo. Period.
“Dapat sa
—
WHAT?”
Alam kong playboy ang dating niya, pero hindi niya ba naiisip na bawat babaeng
sinasabihan niya ng ganun eh ma
-
iinlove sa kanya?
Syempre kasama ako, este PWERA ako pala.
“Joke lang yun. Joke lang yun. Joke lang yun. OKAY?!” todo conv
ince ako sa sarili ko eh no?
After five minutes siguro eh bumalik na rin siya. Pagtingin ko, dalawa yung hawak
niyang juice ata. Binilhan niya ako? Oh bak
a
sadyang nauuhaw lang talaga siya?
“Here.”
“Th
anks!”
Tumakbo na ako nun ng mabilis. Kainis naman! Di ko naman sinasadyang sigawan siya
eh. Ayoko kasing sumakay dun.
Halos sabay lang kami ni Sir Sales pumasok ng room. Yes! Di ako late! Makakapag
-
quiz ako! :D
“Wala tayong quiz ngayon ha. Maghahabol kasi tayo ng lessons eh.”
Matapos yung lesson sa math eh didiretso na sana ako para sa English. Kaya lang na
kaharang na naman sa daanan si mokong.
“Talaga?”
“Dylan! Wala kayong klase di ba? Kami rin eh. Let’s eat!” HALA! San sumulpot ‘tong
si Mei? Bigla
-
biglang nanggaga
ling kung saan eh!
Katakot. Tumagos ata sa dingding?
“Oy Lyka, tara! Sama ka na rin.” Tapos napansin kong sumimangot si Dylan.
Bigla atang nabuhay si Dylan. Sabi na nga ba may tinatagong secret ‘to eh. Ang
swerte niya dahil ako lang naman ang nakaalam.
>:)
Maasar nga para makaganti. Bwahaha.
Naglakad naman kaming tatlo papunta sa canteen. Syempre nasa unahan kami ni Mei
tapos nasa likod si Dylan. HAHA. Di mo
masosolo si Mei! Akala mo ha?
At m
ukhang ito na ang oras para makaganti.
“Ano yun?”
“Sinong crush mo?”
Na
-
shock naman silang dalawa sa tanong ko. Ewan ko kung bakit pero parang biglang nag
-
iba yung atmosphere.
O_O
Chapter 9
“Si James.”
Oh? Tinatawag na pala kami ni Mei. Pumunta na ako dun sa table at nilapag ko yung
mga gamit ko. Then, umorder na ako. Kasunod
ko na rin silang umorder.
Okay, wala na akong break after nito dahil may gagawin akong importante sa 1
-
hour lunch break ko. S
o, kanin na ang inorder ko. Sila
naman, macaroni spaghetti lang.
Diet?
“Wala ka na bang break, Lyka? Bakit rice meal ang inorder mo?”
“So?”
Napaka
-
walang kwenta talaga niyang kausap. Alam nyo yun? >:(
“Hey Mei, sorry talaga kanina. Nakakahiya.” Yumuko nalang ako. Nakakahiya talaga!
“Sus! Ano ka ba? Kumain nalang tayo ok?” ngumiti naman siya.
Napatingin naman ako kay Dylan. Then, napatingin rin siya sa akin kaya inalis ko na
yung tingin ko sa kanya. Nanlilisik ba na
man yung
mata?! Akala mo leon eh! Tsk.
At marami ring masasamang tao!
Tinignan ko naman silang dala
wa habang kumakain. Super close talaga sila no? Yun nga lang, ibang level yung kay
Dylan. May gusto
ata siya kay Mei eh.
“James.”
Nagulat ako dahil nasabi ko yung pangalan ni James. Ano ba yan?! Napatingin tuloy
sa akin
si Lyka.
Tapos hininaan ko, “Dati.” Napayuko nalang ako. Crap. Ano bang nangyayari sa akin?
Ang ganda ng smile niya. Siguro ganyan din ako kasaya kung may mga kaibigan ako? At
saka bestfriend.
AHHHH!!! Emo na ba ako ngayon? Mukha akong ewan.
“Wh..what?!”
“Paano kasi, dalawang guys ang bestfriend ko. Plus, mga heartthrob
pa. So maraming naiinggit na girls sa akin at minsan eh inaaway
nila ako. Ayaw daw nila sa akin kasi inaagaw ko raw yung mga crush nila. Pero
syempre, pinagtatanggol ako ng mga bestfriends
ko.”
“Wow. That must be tough. Ang saya pala ng may bestfriend no?”
“Oo nga eh! Lalo na pag lalaki. Parang knight in shining armor lang.”
Nagtawanan kami ni Mei dahil tungkol kay Dylan at James yung pinagkukwentuhan
namin. Nung high school pala sila eh para daw
silang bodyguard ni Mei. Nakakatawa di ba?
Pagtingin ko
kay Dylan, mukha siyang abno dahil hiyang
-
hiya na siya sa mga pinagkukwento ni Mei sa akin.
Wait. Umalis sila sa James sa lugar namin… after his birthday din. Pero, imposible
talaga eh. Lalo ko tuloy gustong magtanong
! Gusto
kong malaman kung… siya ba.
“Pwede mang mal
aman kung kailan yung birthday ni James?”
Si…s
i…. James.
“Oh James, ikaw pala. Tara dito ka nalang, may isa pang vacant seat oh.” Wow.
Ang galing ni Mei. I mean, di ba may gusto siya kay James? Pero parang sa situation
ngayon, parang wa
la. Parang bestfriend lang ang
turing niya kay James.
Magkatapat kami ni Mei tapos katabi nya si Dylan. Katapat naman ni Dylan si James.
Bigla akong kinilabutan. Parang ang awkward ng environment namin ngayon. BASTA! Di
niyo ba feel?
“Ay oo ng
a pala. Di ba magkakilala na kayo ni Lyka, James?” sabi ni Mei. Oo nga pala, nakita
niya pala kaming kumakain noon.
TEKA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“Ano
ng ginagawa mo sa Engineering building? Wala ka naming klase dun ah?”
Nagtanong pa ‘tomg mokong na ‘to! Kainis! Baka malaman pa nilang nakatulog ako sa
bench at sinabihan ko si James ng kung anu
-
anong kalokohan dahil akala ko eh foreigner siya! ARRGG.
Si Dylan biglang ngumiti. WHOA! Ngayon lang siya ngumiti ngayong araw ah?
“So kaya ka pala nagkaganon.” Sabi ni Dylan ng mahina. Pero narinig ko? At saka,
WHAT DOES THAT MEAN?
“So paano kayo nagkakilala?”
si Mei naman yung nagtanong.
Wala na. Yumuko nalang ako. Parang umaalis na naman yung kaluluwa ko. Huhuhu.
Masyado na akong lubog sa kahihiyan.
Narinig ko naman yung tawa ni James. Kita niyo?!? Pati siya, pinagtatawan
an ako! Nakita nya sigurong hiyang
-
hiya na ako dito.
“Nalaglag kasi yung mga gamit niya sa daan kaya tinulungan ko siyang pulutin.”
Huh?
“Asus! Ang bait talaga ng bestfriend ko!” tapos ginulo ni Mei yung buhok ni James.
Tapos na pala akong kumain. Silang tatlo nalang yung kumakain. Ang bagal?! Kanina
pa kumakain si Mei at Dylan ah??
Pero paano
ko kaya malalaman kung siya si James? Alam kong James pangalan niya pero that’s not
my point. NAMAN!
“Eh?”
Ano ba yan? Nalaglag pa yung ballpen ko. Ang nakakaasar pa dun sa kabilang gilid ni
James pumunta.
“Kunin ko na.”
“O..ok.”
Teka, may balat sa batok si James na bestfriend ko. Okay, eto na ang time for
proving!
Tumayo ako para kunin yung ballpen ko tapos pumunta ako sa likod ni James dahil
malapit
dun yung ballpen. At syempre para Makita
ko na rin yung…
“Balat?!”
Tinakpan ko yung bibig ko. Bobo! Sana hindi niya narinig. Pero,
“Ahh wala, may naalala lang ako. Sige, kain lang kayo.”
“Bakit Lyka?”
“Ah wala Mei, may kumagat na langgam s
a paa ko. Kumain ka nalang.”
Problema nito?!
Tinitigan ko lang siya. Tuloy lang naman siya sa pagkain kaya lang bigla siyang
huminto.
OUCH. TT_TT
Chapter 10
“Okay. Ingat Lyka.” Ang bait ni Mei no? Kahit di kami masyadong close.
Di ko nalan
g siya pinansin. Basta gusto ko nang umalis sa spot na yun.
Tina
-
try ko na pigilan yung luha ko. Pero ayaw eh. Ah basta. Dapat matigil na ‘to. Para
akong bata.
***
Wala akong pinapansin na kahit sino dahil wala ako sa mood. Minsan lang naman ako
mag
-
inarte eh, lulubus
-
lubusin ko na ang
moment ko.
Pag
-
uwi ko sa bahay, nakaupo lang si Dylan sa harap ng lamesa. Tapos nakatingin sa
akin at nakangiti ng nakakaloko. Anong nakain
nito? Parang naadik eh?
“Paano mo nalaman?”
Pwede bang ilayo nyo sakin ‘tong mokong na ‘to?! Mabubugbog ko sya ng wala sa oras
eh! Akala ko pa naman alam niya talaga!
ARGH!
O_O
“WHHAATTTT?!”
“Wala naman. Natatamaan ka ba? Bestfriend lang naman tingin mo kay Mei diba? Oh
baka may gusto ka kay James?” Bilib na ako sa
talent ko! Ang pang
-
aasar!
“Ha? Si
—
sinong may sabing may gusto ako
kay Mei? Baliw ka? Be..bestfriends lang kami no!”
Kumunot yung noo nya at parang gusto niya akong awayin. Aba! Mababaw na asaran pa
lang ‘to ha? Talo agad!
“What?”
“Isa ka
ng….” Pumorma na ako para sa aking grat escape.
P
arang ang tahimik ata sa labas? Baka umalis siya? O kaya nagseset
-
up ng traps? Aba, palaban rin ‘to ah!
Wal
a siyang sinabi at tuluy
-
tuloy lang siyang lumalapit sa akin. Ako naman eh napapaatras.
Ngumiti siya ng nakakaloko. Ayoko talaga ng ngiti nyang yun. Kinikilabutan talaga
ako. Yiiikkess!
“Kahit nag
-
aral ka pa ng judo, or whatever, babae ka pa rin. Mas malakas pa rin ako sa’yo.”
Tuloy pa ri
n yung pag
-
atras ko at pag
-
abante niya. Kainis!
“Huh! Ang yabang mo! Baka gusto mo talagang mabalian ng buto?”
Bumilis naman yung paglapit niya kaya binilisan ko rin yung pag
-
atras ko.
“Ouch.” Uh
-
oh. Dead end.
Pader na. Bakit ba lagi niya nalang akong na
-
cocorner sa pader?!?!
Bigla niyang hinawakan yung mga braso ko. Ouch! Malakas nga siya! Teka, pano ako
lalaban nito ngayon?!
“See? I’m stronger than you. Lagi ka ngang natatalo sa move na ‘to eh. Wala kang
kawala, dito pa lang. Tss. Weak.”
Nabitawan niya mga braso ko kasi hinawakan niya yung tiyan nya.
OKAY. Another successful escape!
“Lyka!”
Narinig ko siyang tumatawa. Kainis! Pag ako nakalabas dito, bubugbugin ko talaga
siya!!!
“Akala mo ha
? This is the start of my revenge, Lyka.” Tapos tumawa ulit.
“Ayoko nga.”
“Ano ba?!?!”
“H
OY!!! Pinalabas naman kita dati nung kinulong kita dito ah?! Palabasin mo na kasi
ako!”
“KAKAIN NA LYKA! DALIAN MO DYAN! LUMABAS KA NA! ANG SARAP NG NILUTO KO OH!”
BWISIT! Nang
-
aasar pa! Nagugutom na nga ako eh, nang
-
iinggit pa!
Ang sakit na talaga ng lalamunan ko. D
i na ako makapagsalita. Masyado ba akong madaldal?
After 10 minutes siguro eh napagod na akong tumayo kaya naupo ako doon sa gilid ng
pintuan. Inaantok na talaga ako. Gusto ko
nang
matulog.
*BLACK*
***
Dylan’s
POV
Baka naman…
Nagpanic naman ako sa nakita ko. Nahimatay siya?! Di kaya tumama yung u
lo niya? HALA BAKA MAY DUGO?!?!
“Mmmmm.”
Huh?
Teka.
Na..na..nakatulog siya?!?!?!
Akala ko pa naman kung ano ng nangyari! Nakatulog lang pala! Walang hiy
a! Kinabahan pa man din ako.
May nahawakan naman akong kung anong basa sa sahig. Pagtingin ko, kulay pula.
Teka, DUGO?!
Tinignan ko ng mas malapit. May sugat pala siya. Ang laki! Wala naman yun kanina
nung hinawakan ko braso niya ah? Saan yun
galing?
Bumalik ako sa cr para patayin yung ilaw. Sayang sa kuryente eh. Tapos may dugo pa
rin dun sa tiles.
AHHH! May basag na tiles nga pala sa gilid! Baka dito sya nasugat? Ano ba naman
yan! Di nag
-
iingat!
Wait.
HALA! Nakalimutan ko yung sugat niya! Kumuha agad ako ng panlinis ng sugat at
betadine. Pati na rin ng bulak at benda.
Ang warfre
ak kasi ng babaeng ‘to. Ni wala man lang katiting na pagkamahinhin. Napaka
-
abnormal pa at di marunong mag
-
ingat.
Walang
-
wala siya kay Mei.
Ang galing ko bang manglait? Buti nalang tulog. Pero mukha siyang babae pag tulog
ha? Pa tulog lang. Pag gising, mons
ter.
Ginamot ko na yung sugat niya at binendahan ko na rin. Buti may mga dala siyang
ganito.
Hindi pa pala siya kumakain. Tsk. Di ko naman yun kasalanan eh! Palalabasin ko na
dapat siya para kumain pero nakatulog naman
.
Gisingin ko kaya?
Or not. Wag na
lang siguro.
Ah alam ko na!
Kinuha ko yung cellphone ko tapos, pinicturan ko siya ng tulog. BWAHAHAHA! >:) May
pang
-
blackmail na ako sa’yo L
yka! Humanda ka
bukas!
TULUGAN NA!
Chapter 11
Lyka’s
POV
TEKA! KWART
O NA PALA TO! Pano?!
Pagtingin ko, may benda! Whoa! Magic! Pero ang sakit talaga eh!
Ang bilis kong kumain. Ganun ba talaga pag sobrang gutom? Mukhang nahahawa na ako
kay Dylan ah? And speaking of Dylan, siya
kaya naglagay ng bendang ‘to?
Imposible.
Okay, baka nga siya may gawa ng lahat. Baka, na
-
guilty.
Nilapitan ko siya tapos sisipain ko sana kaso biglang gumalaw. Phew! Akala ko
magigising eh.
Pero,
ang cute niya pag tulog. Sana lagi nalang siyang tulog. Pag kasi gising para siyang
matandang kaka
-
menopause pa lang eh.
Eto na naman. CUTE?! Kelan ko pa natutunang ilagay sa isang sentence ang CUTE at
DYLAN?!
Yuck. Never.
James’
POV
Seven pa pala cl
ass ko ngayon. 6:00 pa lang. One hour pa akong maghihintay.
-
_
-
Pumunta naman ako sa open field. Lagi naming dito yung tambayan ko eh. Syempre
tahimik! Tsaka presko.
Kamusta na kaya si Lyka? Dapat ba inamin ko sa kanya ng mas maaga? O dapat matagal
pa? A
h ewan. Naamin ko na eh. Di na
mababago yun.
*flashback*
“James, nakakuha na ako ng bahay sa magandang subdivision. Mas malalaki mga bahay
dun. Tsaka mas maraming kalaro.”
“James, sabi ni Lyka, di ka na raw niya bestfriend. Lumipat ka nalang daw dahil
ayaw niya na sa’yo.”
Umiyak ako nun. Di ko akalaing sasabihin yun ni Lyka. Kaya sabi k okay Mommy, bukas
lumipat na kami. At ayoko na ring mag
-
celebr
ate ng birthday ko. Nakaka
-
walang gana.
Nagulat ako nung biglang pumunta si Lyka sa kwarto ko. Naiinis pa rin ako sa kanya
kaya kung anu
-
anong sinabi ko sa kanya.
Pinagtabuyan ko siya sa bahay namin.
“MOMMY!”
“Bakit James?”
“You’re a liar!”
“That’s bad!”
“Sabi mo kinaus
ap ka ni Lyka, eh hindi naman talaga!”
“Ah yun ba? Sorry anak. Ayaw mo kasing lumipat eh. I don’t have a choice. Well, at
least nandito na tayo.”
*end of flashback*
Kaya simula nun eh wala na akong contact kay Lyka. Di rin ako
lumalabas ng bahay.
Siya yung una kong friend. Tapos nagging bestfriend ko pa siya. Madalas kasing
walang kumakausap sa akin dati dahil nakakatak
ot
daw yung Mommy ko. Pero siya, di siya natakot.
Masyado na ata akong nagkukwento sa past ko! Hahaha. Anong oras na ba?
“Yo!”
“James?”
“Yeah?”
“Why?”
“But it’s not just infatuation, James! Sana naman maisip mo yun.”
“Matagal ko ng napapansin ‘to. And I think, he’s in love with you, Mei. Di mo ba
yun napapansin?”
Tumayo na ako nun at baka kung saan pa mapunta yung usapan namin.
Di naman siya sumagot. Nakatulala lang siya. May mali ba sa sinabi ko?
Tsk. Lagot ako kay Dylan pag nalaman niyang sinabi k okay Mei. Hayaan mo na n
ga!
6:30 na. Naglakad na ako para sa first class ko. Papasok nalang ako ng maaga. Wala
na akong matambayan eh T.T
After ng dalawa kong klase, break ko na. Tinext ko si Mei para sabay kami kumain.
‘Where are u? sbay na taung kumain. Treat ko. Sorry na r
in ‘to pra knina. :)’
Nag
-
reply naman siya agad.
Pumunta na ako sa canteen. Yung table sa gitna nalang yung bakante kaya dun na ako
naghintay.
“You’re late.”
“Sorry! Hinarang pa
ko ng stalker ko eh. He’s creepy.”
Natawa naman ako sa facial expression niya. Para talaga siyang bata.
“Okay.”
Naupo nalang ulit ako. Pagtingin k okay Mei, seryoso yung mukha niya. Ano kayang
nangyari?
“What happened?”
“Pero James!”
“Please Mei.
Ayaw kitang saktan. Pero ayoko ring saktan si Dylan. Sana naman maintindihan mo.”
“Mei!!!!!”
Napatingin naman kami sa sumigaw. Si Lyka kasama si Dylan. Palapit sila sa amin.
Nung nasa harapan na naming yung dalawa, biglang tumayo si Mei. Napansin ko naman
yung benda sa braso ni Lyka. Ano kayang
nangyari?
Patay na.
“What?”
“Do you love me?”
Chapter 12
Lyka’s
POV
O_O
“Do you love me?” Nagulat ako sa tanong ni Mei kay Dylan.
“Ano Dy
lan? May gusto ka ba sakin?!” parang naiiyak na si Mei. Bakit niya ba yun
tinatanong? Di ba obvious???
O_O
O_o
o_O
THE HECK?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?
Hi
natak ako ni Dylan palabas sa canteen. Shemay! Andaming taong nakatingin! Napaka
-
tsismoso’t tsismasa nyo!
Tinignan ko si Mei. Nakatulala lang siya doon. Naaawa ako sa kanya. Si James naman,
pinapaupo si Mei.
Tumingin naman ako kay Dylan. NAKAKABWISIT S
IYA!!!
“SHUT UP!!!”
Ewan ko pero parang galit na galit siya. At ang sakit na ng kamay ko. Ang higpit ng
hawak niya. Jackpot pa at yung sugat ko y
ung
hawak niya. Gusto ko sanang magreklamo pero nakakatakot talaga siya
ngayon eh.
Lakad lang siya ng lakad ng mabilis. Napapagod na ako. Plus nahihilo pa. At
nagugutom na rin. Pero…
NAKAKATAKOT TALAGA SIYA! T_T
Pagkabitaw niya, napaupo nalang ako sa damuhan. Nasa open field pala
kami. Hinihingal talaga ako. Di na ako makahinga.
Pero di na talaga ako makahinga. At lalo pa akong nahilo. Pagtingin ko sa braso ko,
dumudugo na naman yung sug
at ko.
Nainis na talaga ako nun. Bakit ba lagi na lang niya akong dinadamay?!!?
“MAY BALAK KA BANG PATAYIN AKO, HA DYLAN?! BWISIT KA!”
“Pwede ba? Shut
--
”
Napahawak ako sa ulo ko. Naman! Umiikot na talaga yung paningin ko. Napahawak na
lang ako sa d
amo.
“Kasalanan
mo ‘to. Kung di mo ko hinila ng hinila, eh di sana…” parang nag
-
bablack yung paningin ko. Anong nangyayari sakin?
HUmihina na rin yung boses niya. Ang huli ko na lang narinig eh ‘wake up’.
***
Dylan’s
POV
Ano bang pumasok sa isip ni James at sinabi niya yun kay Mei?!?! BWISIT!
Pagdati
ng naming sa open field, huminto na ako.
Sinuntok ko yung puno sa sobrang inis ko. Wala ng pumapasok sa utak ko kundi puro
inis.
“Kasalanan
mo ‘to. Kung di mo ko hinila ng hinila, eh di sana…”
Yeah right. Kasalanan ko nga. Kung bakit kasi di ko napansin na sa sugat ko pala
siya nahawakan?!
AKO OO!
Naghintay ako dun sa waiting area. Buti yung last class namin eh mamayang alas
-
kwatro pa.
Siguro mga 10 minutes na yung nakaraan, lumabas yung doctor ata yun? O nurse?
Basta.
“Opo. An
o po bang nangyari? Bigla siyang nahimatay eh.”
“Tinatrangkaso siya. At mataas masyado yung lagnat niya. Nakadagdag rin yung sugat
niya kaya madali siyang nahilo.”
“Ok po.”
Umalis na yung doctor. Trangkaso? Akalain mong nagkakasakit pala ang monster?
Kakaiba ha!
Pinuntahan ko siya sa loob. Ang galing talaga no? Mukha siyang babae pag tulog.
Astig.
Sabagay, siya pinakamalapit sakin nung time na yun. Pero, hinalikan ko siya? Ano
bang pumasok sa isip ko?
Eh kung inamin ko? Eh di nagalit yun sakin. Hay buhay! MASYADONG KUMPLIKADO!
“Anong nangya
ri?”
“Nahimatay ka lang naman sa open field habang maraming nakatingin tapos binuhat
kita papunta dito at sabi ng doctor eh may
trangkaso ka raw at lagnat at nakadagdag pa yang sugat mo kaya ka nahilo. Okay na?”
“Wag ka ngang makulit, Lyka. Sinabi na nga ng doctor eh. Mas magaling k
a pa sa doctor ah!”
“Ang kulit mo rin eh. Bahala ka. Pag ikaw nabinat, mas lalo kang di makakapasok.
Ako dati, isang linggo akong di pumasok dahi
l
nagpumilit rin ako.”
Sumakay kami ng jeep. Nakakapanibago nga at magkasundo ata kami ngayong araw. At
minsan lang siya magsalita.
“Ako na!”
“Tss.”
“Bakit?”
Chapter 13
Lyka’s
POV
Nag
-
iikot ikot ako sa kwarto. Tapos napunta ako dun sa “teritoryo” ni Dylan. Ayos ha!
Ang linis. Daig pa ako eh! Lalaki ba talaga
‘to?
Bak
a nga bakla?
Pinakialaman ko mga gamit niya. Patay talaga ako pag nalaman niyang nagkakalkal ako
dito. Patingin
-
tingin lang ako sa pinto at baka
buksan niya bigla.
Siguro after one minute eh may nakita akong dalawang photoalbum. Una kong binuksan
yung
color blue na medyo sira na yung
cover.
WOW. O_O
Sabi na nga ba mga alien sila eh. Bakit ang ganda ng lahi ng pamilya niya? At sino
kaya ‘tong batang babae sa picture? Di nam
an
kamukha ni Mei. Kapatid niya kaya?
Yung laman ng first album eh puro family pictures. Ang cute nga ng daddy niya eh,
super magkamukha sila! ANG COOL! Eh di ganu
n
itsura nya pag tumanda siya?
Paagtingin ko sa loob, puro childhood pictures nila ni Mei. Ang close talaga nila
no?
ANO BA NAMAN YAN! Ang babata pa nila diyan ah? Susmiyo Dylan! Kung kelan
siya tumanda, tsaka pa naging torpe! Sarap batukan
eh.
Pagdating ko sa bandang gitna, eto na nga yung kinakatakot ko. Silang tatlo na yung
mga nasa pictures.
SIYA NGA.
Hayaan mo na nga!
Nadamay ako sa isang love triangle. So love square na ba ang tawag dun? HAHAHAHA!
Ang corny mo, Lyka. Shut up.
Isa pa kaya?
At dahil maysakit ako, ligtas ako
sa HOUSE RULES a.k.a gawaing bahay! YAHOO! Feeling senyorita ang drama ko ngayon.
HAHA.
Dinikit ko nalang sa pader sa medyo ibaba yung mga sinulat ko. Sayang naman eh.
Pinaghirapan ko rin naman yang isulat!
“JUST LEAVE!!!!!!!!!!!!”
Ay pusa! GALIT?!
Uh
-
oh.
Katakot si Dylan. >_< Parang kakainin niya yung tatlo eh! Pero di rin siguro. Kung
ako si Dylan, wag na uy! Baka pangit lasa
nyang mga
yan!
HAHAHAHA. Just kidding.
Pake mo ba? Bahay mo? Bahay mo? Sarap barahin ng mga ‘to eh! Pasalamat sila may
sakit ako ngayon at mahina ako!
“…you’re a flirt! Ikaw pa ang pumupunta sa bahay ng guy ha? At talagang sa room pa
niya! SLUT!”
“OUCH!!”
HA! Yan ang bagay sa’yo, piggy! Pinilipit ko lang naman yung braso niya. Tss.
Pasalamat pa nga siya at wa
la yung kalahati ng lakas ko
eh! BADTRIP!
Natakot ata yung tatlo sa titig ko at biglang kumaripas ng takbo eh. CHICKEN!!!!
Pero nasaktan ako sa sinabi nila ha. Kainis
lang. T_T
Pag
-
alis nila, nakatitig lang sa akin si Dylan.
“WHAT?!”
O_O
<
--
-
ganito yung reaction ni Dylan pagkatapos kong magsalita.
“ang warfreak mo Lyka. May sakit ka pa ng lagay na yan ha? At grabe ka manglait.
Wagas eh.”
“Tss. Nanglalait talaga ako pag sobrang inis ko na no! Ikaw ba naman sabihan ng
flirt at slut?! Badtrip talaga! Si kuya nga d
i ako
pi
nagsasalitaan ng ganun tapos siya? THE HECK TALAGA.”
Ewan. Parang baliw yung kausap ko. Tawa lang ng tawa. Sikmuraan ko kaya? Tignan ko
lang kung tatawa pa ‘to.
“ARAY!”
“Eh tawa ka ng tawa eh! Mukha kang timang. Wala namang nakakatawa.”
“Ano?” gaya
-
gaya naman ako. Serious face mode rin.
Guess what.
He pointed at me. At tinulak niya ako papunta sa
lamesa tapos tumakbo pabalik ng kwarto. In 2 seconds ata nagawa niya lahat yun.
Na
-
slow ako dun. Ganito ba pag nagkakasakit? Slow ang pag
-
process ng mga bagay
-
bagay sa utak? Saka ko lang na
-
gets
nung
pagkasarado nya ng pinto.
“DYLAN!!!!!!!!! Walang
hiya ka!”
“Kumain ka na lang diyan! Sigaw ka pa ng sigaw, eh kahapon paos ka nga! At for your
information lang naman, may sinat ka pa.
Baka
gusto mo lang namang malaman yun, Ms. Warfreak.”
“WHATEVER! Wag ako pagsabihan mo! Pagsabihan mo yung mga stalkers mo!”
Walang kupas
! Sarap magluto ni Dylan. Ayos, libre luto, hugas at kain ko ngayong araw!
After ko kumain, niligpit ko nalang yung kalat sa lamesa. Tapos gusto ko na ulit
matulog. Parang napagod kasi ulit ako bigla
eh. At
infairness, lumamig ang simoy ng hangin! Bakit ka
ya?
Oo nga pala, di na ako pumasok sa last class ko. Nahihilo kasi ako kanina eh. At
alam niyo kung ano?
Di rin pumasok si Dylan. Ang dahilan niya? Naiinggit daw siya sa akin kasi ako raw
eh hindi papasok. Unfair daw yun.
He’s so baliw rin no?
“E
i Dylan, papasok.” Binuksan niya agad yung pinto.
Tuluy
-
tuloy lang ako sa kama ko. Walang imikan. Grabe parang ganito rin yung feeling ko
kaninang umaga ah? Humiga nalang ako at
pumikit na.
“Maka
-
hoy ka dyan. May pangalan ako no.” sinabi ko yun kahit nakapikit ako. Feeling ko
kasi pag dumilat ako eh sobrang hilo ang
mararamdaman ko.
Di ko talaga minulat yung mata ko eh no? Baka bigla akong mahilo eh. Kainis kaya
yung ganung feeling.
“Hindi.
Eto yung totoong compliment:
Mukha kang ewan. Nagsasalita tapos nakapikit. Uso ba yan ngayon?”
Nakakailan na ‘to ah! Buti nga di pa ako dumidilat kundi patay ‘to sa akin!
“Ayaw kasi kitang makita eh. Baka lalong tumaas yung lagnat ko. Alam mo
na, nag
-
iingat lang.”
O_o
Napadilat talaga ako dun. YUCK! IN HIS F
ACE!
Ano daw? Di ko na
-
gets.
Pero biglang umikot yung paningin ko. Shemay. Sabi nang wag dumilat eh! Kulit ng
lelang mo Lyka! Napahawak na lang ako sa ulo
ko.
“Nahihilo ka na naman?”
“Obvious ba?”
“Sarcasm ba yan?”
“Hi
ndi.”
“Aahh.”
Humiga nalang ulit ako para mawala yung hilo. Mas lalo atang sasakit ang ulo ko
kung kausap ko siya eh. Napaka
-
walang kwenta ng
usapan eh! Yan ang new version ng trashtalking!
***
Gabi na siguro. Di ko na t
inignan yung orasan dahil ayoko na ngang dumilat. Pero di naman ako makatulog.
Ilang oras na rin siguro
akong nakapikit lang.
“Gising ka pa?”
I guess not.
“Yun nga.”
Silence again.
“Lyka?”
“Hmmm?”
“Please don’t do that again. Natakot ako eh. Akala ko may nangyari ng masama sa’y
o. ”
OH MY.
Chapter 14
Nagtalukbong ako ng kumot after niya magsalita. At buti nalang di na siya ulit
nagsalita.
Ano bang nangyayari sa akin? Ang tindi ng epekto ng trangkaso ha! Ibang level
talaga!
Makatulog na
nga!
***
Pero
namomroblema talaga ako ngayon. Di ko kasi namanlayan. Di ko namalayan na bukas eh
dea….…
WHAT?!?!?
“Oo, ki
-
niss ni Dylan yung girl eh. Andun nga rin si James tsaka si Mei.”
Tuloy pa rin yung kwentuhan, este tsismisan nung mga babae dun sa kabilang table.
Makisali kaya ako?
Napatingin nalang
ako dun sa labas. Pero super kinabahan ako sa nakita ko.
At pumasok na sila.
Oh no. This is not good. This is not good.
“What?!?!”
Shit. Dami na naming nakatingin! Bakit ba lagi nalang akong nasasama sa mga
ganitong scene?!?!
Nakakainis tala
ga itong tatlong ‘to. Lalo na yung nasa harapan ni Dylan. Si Piggy! I
-
lelechon ko ‘to eh!
“So? Inggit ka
?” Aba! Palaban rin naman ako no! Papatulan ko na tong baboy na to! Iritang
-
irita na ako sa kanya kagabi pa eh!
Yung
mga tao may nalalaman pang cheer. Eh kung inaawat nila kami no?!
“How dare you! At least di ako katulad mo na flirt!!” bigla siyang humarap sa
mga estudyante. Mukhang di maganda ‘to ah.
“Alam niyo ba na nasa apartment siya ni Dylan kagabi? Nasa loob pa ng kwarto! She’s
really a flirt! SLUT!”
Yung mga estudyante, nagbubulungan na. Eto ang ayaw ko sa lahat eh. Yung nagmumukha
akong tanga.
“Ta
laga lang ha? Eh paano mo yun nalaman? Don’t tell me that you’re stalking Dylan?
Grabe ha, tatag mo din eh! Gabing
-
gabi na
sinusundan mo pa yung lalaki! Sino kayang malandi sa atin?”
“Siguro malandi rin yung nanay mo kaya ka ganyan no? Bwisit ka!”
Biglang nag
-
iba yung pakiramdam ko. Ewan ko ba
. Parang gustung
-
gusto ko siyang bugbugin ngayon.
Di ko alam na nakayakap na pala sa akin si Dylan para lang pigilan ako. Tapos yung
dalawang alalay nung baboy
na yun eh tinulungan
siyang tumayo.
“Sa tingin mo ba Dylan okay ako? Pagsabihan mo nga yang flirt na yan sa tabi mo!”
“Pwede ba? Kanina pa ako nagtitimpi ha. Hindi siya flirt. So don’t call her
like that.”
“Bakit ba siya pa yung kinakampihan mo? Ako na nga yung nabugbog eh! Palibhasa,
mana lang yan sa nanay niya!”
Nainis na naman ako. Susugod ulit sana ako kaso hinawakan na ako ng mahigpit ni
Dylan.
Di sa akin nakatingin si Dylan. Kay Bea pa rin siya nakatingin. Pero di rin ako
makawala. Super higpit ng hawak niya. Ang sak
it na nga
eh.
“Ano Dylan? Ano mo ba yang babaeng yan?!”
“She’s my girlfriend. Kaya wag na wag niyo siyang ipapahiya sa harap ko. Got it?”
O_O
Ano daw?
Ano daw?
Ano daw?
Hinatak niya ako palabas dun sa crowd. Di ako makapalag dahil feeling ko eh wala
ako sa sarili ko.
Ngayon ko lang siya nakitang galit na galit na galit. Katakot talaga >_<
“Eh siya naman yung nanguna eh! Nainis na ako kaya ginantihan ko lang siya!”
Bigla na lang
namasa yung mata ko. Teka, ayokong umiyak. Ayokong umiyak sa harap niya.
“Eh dinadamay niya pati mga magulang ko eh!”
“Pero anong gagawin ko?! Tutunganga nalang?!?” Ewan ko ba. Nagagalit na rin a
ko.
Wala ng pag
-
asa ‘to. Gusto ko nang ilabas lahat ng sama ng loob ko. LAHAT. Lahat ng gusto kong
sabihin four years ago. Lahat ng nasa
loob ko na ang tagal
-
tagal ko ng tinago. Gusto ko nang ilabas ngayon.
“SHE’S ALREADY DEAD DYLAN!! MY MOM DIED FOUR YEARS AGO! WALA NA AKONG MGA MAGULANG!
AT BUKAS YUNG DEATH
ANNIVERSARY NILA! ANONG GUSTO MONG GAWIN KO!?! TUMUNGANGA HABANG INIINSULTO NIYA
YUNG NANAY KO?!? KAYA WALA
SIYANG KARAPATANG SABIHIN YUN SA HARAP KO! A
T IKAW! WALA KA RING KARAPATANG SABIHAN AKO NG GAGAWIN KO PAG
TUNGKOL NA SA PAMILYA KO YUNG PINAG
-
UUSAPAN! DI MO NAMAN KASI NAIINTINDIHAN EH! MAHIRAP MAWALAN NG
MAGULANG NG SABAY!! BIGLA MO NALANG MALALAMAN NA WALA NA SILA! IKAW? DI BA MAY
PAMILYA KA PA?!
AKO???? WALA! SI
KUYA NALANG! KAYA WALA KAYONG KARAPATANG LAHAT NA MAGSALITA TUNGKOL SA MAGULANG
KO!!!!!!!!”
Si Dylan. Yung mortal kong kaaway. Nakita niya pa akong umiiyak ng ganito.
“Dylan, wala na sila. T_T Akala ko tanggap ko na, pero hindi pa pala. I miss them
so much. Naiinggit ako sa mga c
lassmates ko dati na
hinahatid sila ng mga daddy nila papuntang school. Tapos may mommy sila na kasama
nilang mag
-
mall at makipagkwentuhan. Nun
graduation, si Kuya lang ang kasama ko…”
“Stop, Lyka.”
Lalo akong naiyak sa sinabi niya. Ako naman yung yumakap sa kanya at umiyak ako ng
umiyak. Buti nandito siya. Si
guro, mababaliw
na ako pag walang taong nagcocomfort sa akin ngayon.
Mga five minutes na akong umiiyak at di siya umiimik. Pagod na yung mata ko. Pagod
na rin yung utak ko.
Chapter 15
Dylan’s
POV
Binuhat ko si Lyka papuntang kama niya, tapos naupo ako sa tabi niya.
Nakatulog pala siya sa balikat ko. Napagod siguro kakaiyak. Buti sabi nung
classmate namin sa History, eh walang prof kaya wa
lang
klase.
Ewan ko ba. Pe
ro naaawa ako sa kanya. All this time, andami niya palang hinanakit. Tinatago niya
yun sa sarili niya lang.
Di ako masyadong nakakakita ng mga taong malapit sa akin na umiiyak. Kaya di ako
marunong mag
-
comfort. Pero nung nakita ko si
Lyka na umiiyak, niy
akap ko nalang siya. Yun lang ang alam kong way para kahit papaano eh gumaan yung
pakiramdam niya.
Tinignan ko siya habang natutulog.
Hindi halatang may ganun pala siya kalaking problema. Ang galing niya magtago ha.
Sa sobrang kulit niyang kumilos, di
talaga
mahahalata na may problema siya.
Hapon na pala. 4:00 na. May klase pa kaming isa. Pero di ko na siya gigisingin.
“Bro! Dito!”
Si James. Umupo ako sa tabi niya. May kasalanan pa pala sa akin ‘to.
“Dude! Siraulo ka! Anong palabas yung kahapon? Tsaka anong nangyari kay Mei?”
Tumawa lang siya sa sinabi ko. Eto! Na
gtatanong ng maayos eh!
“Bro, sorry. Ang kulit ni Mei eh. Nadulas lang naman ako eh.”
“Siya kasi pinakamalapit na babae sa akin kahapon eh. Alangan namang manghatak pa
ako ng iba?”
“Siraulo ka!”
Oo nga pala. Yung kanina pa pala. Ano ba yan. Pwede na ata ako sa drama eh. LOL
“Si Bea kasi eh, naipit ako sa scene kaya ayun. Dakilang palusot.”
“HA
HAHA. Eh patay na patay pa naman yun sa’yo! Nakita ko kanina nilalantakan yung 3
ulam. Ganun pala yun pag
-
brokenhearted!”
“Dude, si Lyka, ano mo siya? Siya ba yung sinasabi mong long lost bestfriend?”
Pero di pa rin daw siya makapaniwala na all these times, kasama ko pala si Lyka sa
apartment.
“Sure, dude.”
Nagklase na si Sir dela Cruz. Tss. May research assignement pa siyang binigay.
Badtrip naman. Friday na nga, may assignment p
a.
“Bakit?”
“Kasi may stalker siya. After niyong umalis ni Lyka doon kahapon, may nagtext sa
kanya ng nagtext. Ayun, ayaw siyang tantanan
kaya
nagpalit ng sim card.”
“Easy lang bro. Kaya nga, after ng class niya kanina eh tumakbo na yun papunta sa
dorm. Eto new number niya oh. Di ka niya ma
text
kasi naka
-
save sa lumang sim yung number mo eh.”
Ti
-
nype ko naman yung n
umber sa phone ko. Tss. Ano ba yan, nakabisado ko kaagad. Stalker rin ata ako eh?
“Yeah.”
“Tss. I’m sure tuwang
-
tuwa pa yun! DAhil AKALA niya eh wala kang gusto sa kanya. Torpe mo kasi bro!”
Kita
mo ‘to. Inasar pa ako.
“Asa mo. Eh patay na patay sa’yo yun eh. May laban ba ako?”
“Bro naman, di ko aagawin sa’yo si Mei. Wala akong balak. And I’m always telling
her that I’m not the one for him.”
“Whatever.”
Biglang naglakad si James papunta sa kwarto. Since nakayuko si Lyka, di niya naki
ta.
“Ako.”
O_o
<
---
ganyan yung reaction ni Lyka nung inangat niya yung ulo niya.
Baliw ‘tong si James eh. Epic ang entrance! Pwede nang award
-
an!
“Ja..james?!”
***
James’
POV
“Ako.”
“Ja..james?!”
Eto na nga ba yung kinakatakot ko eh. Fine. Tutal andito na rin ako. Magkaalaman
na.
Sinabi ko sa kan
ya lahat ng nangyari simula nung birthday ko. Tuluy
-
tuloy na yung pagkwento ko. Nakayuko lang siya. Pero halata
namang umiiyak siya eh.
“James, the point is, di mo man lang ako sinabihan. Ni wala man lang kahit ano.
Para san pa na naging bestfriend kita?”
She’s right. Alam kong galit siya sa akin. But I want to fix this. I want her to be
my best frien
d, AGAIN. And this time, I’ll never leave
her.
This time, lumapit na talaga ako sa kanya and I hugged her. Gusto ko siyang i
-
comfort. As her bestfriend. Eto n
a lang yung magagawa
ko eh.
“For what?”
“S
o tinatanggap mo na yung sorry ko?”
Niyakap ko siya ng mahigpit. I miss her so much. After all these years, dito rin
pala kami magkikita at magkakaayos.
:D
Chapter 16
Lyka’s
POV
Wednesday.
KYAAAAAAAAAAA!!!!!
-
___
-
Midterms na. At
puyat na puyat na ako kakaaral ng IBA’T IBANG SUBJECTS.
Pero kaya ko pa! Grades ko ang nakasalalay dito. Dapat line of 1 ang makuha ko!
AJA!!!
Yakang
-
yaka ko to! Kabisaduhan lang eh. HAHA, buti kabisote ako. Advantage! >:)
Wuhoo! Tapos na ako sa Bio. Tse! Ang dali lang naman pala eh! (Yabang ko. Peste!
HAHAHA.)
Palabas na ako sa room, este kami pala ni mokong. Tss, nakapikit pang naglalakad
oh. Parehas kasi kaming puyat kagabi. Di nga
ako
makapaniwala na nag
-
aaral pala ‘tong
nilalang na ‘to eh!
“Oo n
ga. Ang cute nila tignan. Cute couple!! ^_^”
-
________________
-
Langya. Alam ko may instant noodles na. Pati ba naman instant boyfriend meron na
rin?
Crap.
Ka
pani
-
paniwala bang siya? Etong mokong na ‘to?
Eh BOYFRIEND KO?????
Di ba hindi naman?
“Pst Lyka, lika na. Malalate tayo sa philo exam.”
Kung bakit na
man kasi nagsabay
-
sabay yung mga subjects na ‘to eh.
Kakaiyak. TT^TT
After ng exam sa philo, tumambay muna kami ni Dylan sa open field. Phew! Buti
mamayang 3 pa yung huling exam namin!
Pigang
-
piga na utak ko eh! Nawalan ng stock! Sakit sa ulo ng mga tano
ng!
“Ang sakit nga sa ulo eh! Ang hirap kaya ng exam sa philo. Buti pa yung Bio madali
lang.”
“Yeah. Whatever. Kabisaduhan lang naman yung dalawang subjects na yun. Tss. Boring
talaga.”
Y
eah right! Medyo boring nga. Idagdag mo pa yung mga prof na parang nagpapasyon kung
magturo. Isang beses nga eh, nakatulog
ako sa Bio! Buti di ako nahalata!
Well, best friend ko na ulit sya. AND I’M SO HAPPY!!! :))))) NAgkwentuhan kami ng
matagal sa bahay. Para ngang nawala yung
kabadtripan ko nun eh.
Basta best friends lang kami. We know our limits. Hanggang dun lang yun.
Alam rin niya na isang malaking JOKE lang ang relationship kuno namin neton
g si Dylan. Si Dylan ata nagsabi sa kanya eh. Si Mei
naman, di pa niya alam. Di raw kasi nila madalas makita na si Mei. Laging maaga
umuuwi. Bakit kaya?
“EEEEEEEEERRRRRR!”
Ay putek!
“Obvious ba?”
“Hindi. Malay ko ba kung pipikit ka lang ba diyan, o kaya iidlip? O baka naman mag
-
iisip lang.
O baka talagang matutulog ka?”
HAHA. Nang
-
aasar na naman ata ako.
Oops. Napa
-
personal ata ng kaunti.
“Yes, Mr. Torpe? May sasabihin ka?” haha. Ang sama ko talaga!
Uy si James!
“Yeah.”
“Napikon lang yan. HAHA. Sorry na nga.” Eh kasalanan ko naman talaga eh. Ang sarap
niya lang asarin.
Pero sa bagay, di naman ako marunong maglaro nun. Hirap kayang sumalo!
Frisbee? Naiimagine ko eh para silang mga aso. Di ba? Yun
g mga hinahabol yung hinahagis ng amo? Basta parang ganun! HAHA. Pero
ang cute naman nilang mga aso! :DDDD
Dahil wala na akong magawa, nagbuklat na lang ako ng notes ko sa history. Isa pa
‘tong kabisaduhan.
-
_____
-
Basa lang ako ng basa. Buti nga may pumap
asok pa sa utak ko eh!
“Hey Lyka!”
Sino yun?
Pagtingin ko,
“Ang cool nila no? Ang cute nilang panoorin. Tignan mo, lakas ng hatak nila sa
audience.”
O_O
Grabe! Daming nanonood ah! Parang sandali pa lang silang naglalaro eh.
“Oo nga! Grabe!”
“Yup. He’s my long lost best friend. Pero BEST FRIEND lang talaga. Don’t worry.
He’s not my type.”
Ngumiti na
man siya pero pilit.
“Ganun ba? Okay lang no. Tutal, I already gave up. Ayoko nang ipilit yung sarili ko
sa kanya. Baka masira pa yung friendship
namin
eh.”
TAMA SIYA DUN! Mas importante ang friendship kaysa sa love. Check!
“And what’s this story na
kayo na daw ni Dylan? Is that true?”
Shemay! Yun pa pala! Tsismis nga naman oh. Ang layo ng nararating!
Sasabihin ko ba?
Sige na nga.
“Eh?”
“Basta mahabang story eh. Pero di niya ako girlfriend. Ni hindi nga kami magkas
undo eh! At saka ikaw yung gus
--
”
OH MY GOD!!!!!!
“Ano ka ba Lyka? He’s my best friend. I know when he ‘s lying. Halata naman sa mata
niya eh. Kaya ayun.”
Talaga? Pag pala best friend mo na ng matagal eh alam mo na k
ung nagsisinungaling siya o hindi?
Alam na niya pala. Ano kayang gagawin niya? Sabihin ko kaya kay Dylan? Kaso baka
magalit yun.
May itatan
ong sana ako sa kanya kaso naunahan niya akong magsalita.
“You know what, Lyka? I’m planning on giving him a chance. Gusto ko na rin kasing
kalimutan si James. So sasagutin ko si Dyla
n if he’ll
court me. Sige, alis na ak
o.”
Bakit parang ayoko sa gagawin ni Lyka? Kawawa naman si Dylan. For rebound lang
siya. TT_____TT
Chapter 17
Umuwi si Dylan, so ma
g
-
isa lang ako dito.
Loner.
LOL. Nag
-
eemo ata ako? Bawal yun! HAHAHA. Dapat lagi na akong happy since James is back!
Yay!
But I felt a little bit of sadness para kay Dylan. Alam nyo na siguro kung bakit?
Aww. Pang
-
rebound l
ang siya. Saklap nun. Ayoko namang sabihin sa kanya dahil ayokong pakialaman yung
love life niya.
Tumayo ako pero tinatamad talaga akong bumangon. Mga five minutes a
ta akong nakaupo lang sa kama.
NAKAKATAMAAAAAAAAAAAADDDDD!!!!
Whatever.
Madagdagan nga.
Isa pa.
A
HHHH. BORING.
-
___
-
Tumayo na rin ako sa wakas. Tapos napadpad ako sa side nung kwarto ni Dylan.
Hmmm. 2nd time ko pa lang makapunta ulit dito. Tutal wala naman siya, mangingialam
nalang ulit ako. BWAHAHA!
May nakasulat?
I’ve been in love with her for the last 9 years. FUCK! But she didn’t notice it.
Should I give up? Wala naman akong napala eh
. I’m just
his best friend! Yun lang. Yoko na.
“You've spent your whole life running and running, trying to catch up with
something that has never been there for you. And a
ll
you've done is go farther and fa
rther away from the precious love that's been waiting for you all the time.”
-
I’ll be waiting.
What the hell is this? Parang ang bigat ng puso ko. Ah ewan. Nakakaawa naman siya.
T^T
Nagtingin
-
tingin pa ako ng iba.
Ngayon ko lang naisip. Wala pala kaming alam sa isa’t isa. Kahit mahigit 2 months
na kaming magkasama, limited lang a
ng
information na alam namin.
HAHA. May dramatic side rin pala ‘tong si Dylan? Di halata ah! Akala ko puro
snobbish at idiotic act lang ang alam niya eh. T
ss,
marunong rin palang malu
ngkot.
Monday.
“Ayaw mo ha?”
Binalot ko muna siya sa kumot tsaka ko sya tinulak ng malakas. Haha! Parang bowling
lang ‘to ah! Strike yung mga libro nya! P
ero
ambigat. Wuhoo! Sakit sa muscles!
Oh diba? Nagising?
“Yaan mo sila.”
^______^
YEHEY! Naka
-
96 ako out of 100! Great!
“99?!?!”
Akala ko ba, hate niya ang Math?! Eh kung makakuha ng score, parang hindi naman eh!
Bastusin ‘to ah! Di
pa pinerfect!
Walaa siyang pakialam sa score niya. Tss. Eh pano ang pinapakialaman niya lang eh
yung cellphone niya. Todo text eh!
Sa ibang class naman, mataas rin yung mga nakuha kong scores. Si Dylan rin, pero
yung iba, medyo di ganun kataas. Pero pas
ado pa
rin.
Pumunta kami sa canteen dahil tinext kami ni James na sabay na daw kaming kumain.
“Yo guys!”
Tinignan k
o si Dylan. Mukhang masaya ang mokong ah?
Tapos tumingin naman ako kay Mei. Nakatingin siya kay Dylan.
Naiwan kam
i ni Mei sa table dahil yung dalawa yung umorder.
“Lyka, thanks nga pala ha.”
Huh?
“For what?”
“Oh.. ok.”
“May sasabihin lang ako sa inyong dalawa.” Tinuro niya kami ni James.
Chapter 18
“Sira dude
! ^_^”
Okay. So anong gagawin ko?
Erase! Erase! Wag mo silang pakialaman! Yaan mo sila. Buhay nila yan.
Epal k
asi yung news na yun! Masyadong na
-
sink sa utak ko! Di tuloy ako nakakain ng maayos. T_T
“Mei, bro, una na kami ni Lyka ha. May pupuntahan pa kami eh.”
“Sorr
y Mei. Next time. Sige.”
Tapos hinila ako ni James. Di man lang ako nakapagpaalam ng maayos. Umurong dila ko
eh.
Hatak
-
hatak niya pa rin ako. Teka! Papunta na ‘to sa unit namin ah!
“Yeah.”
“Bakit?”
“Nothing.”
“Talk.”
“Tungkol saan?”
“Problems.”
Putek. Magandang usapan ‘to!
“Open it.”
“
Bakit ba kasi dito pa?”
Sungit.
-
____
-
“Liar.”
Ouch. Liar.
“Lyka, sorry.”
“Bakit?”
“Napalayo na ata loob mo sakin eh. Sorry dahil hinayaan kita for 10 years. Ni hindi
man lang kita natulungan sa mga problems
mo.
Am I really your bestfriend?”
“But because of me, you have no friends. Simula elementary hangang high school. I’m
really sorry.”
Talaga?! Meron?
“sino???”
At kagaya ko,
Nakikialam din siya ng gamit.
Bestfriends talaga kami! HAHAHA.
“Pano mo nalaman?”
May kinuha ako sa bag ko.
“Dahil dito.”
“Siguro super saya nun ngayon no? Kasi natupad na yung wish niya na mapansin siya
ni Mei.”
“No..
Yes.. Err, no.”
“Bakit?”
“I guess.”
“Masakit maging rebound di ba? Naawa lang ako kay Dylan. Di niya alam na ginagamit
lang siya.”
“Bakit?”
Lalo akong nalungkot nun nung nakita ko yung mukha ni James. Nakakaawa.
Best friends.
Chapter 19
Gabi na.
Sinilip ko naman kung anong ginagawa nila. Andun kasi sila sa sala eh.
Eh bakit ko ba sinisilip? Wag na nga.
Magkaheartac
—
I mean, kuliti pa ako dyan eh!
Vibrate…vibrate…
Kinuha ko naman yu
ng phone ko sa bulsa ko.
Ano ba yan!
What???? May ginawa ba ako? May dumi sa mukha ko? Masama na bang dumaan dito??
Lumabas na lang
ako at dun ako nakipagkwentuhan kay James.
***
Mei’s
POV
Pinapunta ako ni Dylan sa Unit nila. At sinabi na niya rin sa akin na she’s living
with Lyka.
Syempre na
-
shock ako nung una. Di halatang nakatira sa iisang bahay eh!
Kainis naman kasi si James eh! Bakit ba ayaw niya sa akin?? Maganda naman ako ah!
T_______________T
I mean, marami palang isda. Pero sa mundo, maraming lalaki. Wala sa dagat.
Ewan.
Nu
ng nalaman kong may gusto sa akin si Dylan, gusto kong bigyan siya ng chance.
Pero, at the same time, gusto ko na ring makalimutan yung pesteng James na yun!
Imbyerna!
Paasa!
Manhid!
Pa
-
fall!
WAAAHHHH!!
Yoko na nga. Shut up na.
Kakahiya naman ka
y Dylan. Siya kasama ko ngayon pero si James iniisip ko.
“She’s a loner. Tigre rin yan kung minsan. Pero babae pag tulog. At masyado siyang
fan ng pagtulog ko kaya naging tagagising
ko na
siya. ^__^ Bakit mo natanong?”
“Wala lang. ^___^”
Biglang lumakas yung pandinig ko ah. May narinig akong James eh. HAHA. Okay tama na
ang landi.
Syempre na
-
curious ako. Bakit kaya tumawag si James kay Lyka? Sabagay, best friends sila.
What the.
Kailangang i
-
convince ko ang sarili ko! >__________<
A
ffected rin siya?
Si Lyka, nagtaka sa amin. Eh paano ba naman, parang kakainin naming siya ng buhay
eh! HAHAHA.
O sige.
Oo na.
Ako na.
Ako na ang stalker!
Waaah! Na
-
mimiss ko na ang luto niya!
T________________T
SAKLAP TEH!
***
Dylan’s
POV
Pero bakit kaya tumawag si James? Once in a blue moon lang yun kung tumawag eh. Mas
gusto niyang magtext.
OUCH! F*ck!
Tss.
Eh ano naming paki ko kung may gusto siya kay Lyka? Magsama pa sila.
Pero gf ko na si Mei. At last! ^____^
Badtrip lang. Pero okay na rin y
un. Kahit rebound lang.
“Nah. It’s okay. Pinilit lang naman kita eh. Alam ko namang mahal mo pa rin si
James.”
“I want to
say this to you.”
“Alam mo, pag daw bumilis yung heartbeat mo kapag kasama mo yung isang tao, love mo
daw yung taong yun. Pag may nangyaring
masama sa kanya at super worried ka. Kapag may lumalapit sa kanya at todo
-
selos ka. Yun daw yung pa
kiramdam pag in
-
love ka.”
Masakit. Pero di tulad ng dati. Siguro sanay na ako? Sa 9 years ba namang nakasunod
ako sa kanya eh! Tsss.
Lagi na lang.
-
____________
-
Lumabas na kami ng bahay. Pero pagtingin ko dun, wala si Lyka. San kaya yun
nagpunta?
Ah ewan.
Hinatid ko na si Mei sa dorm nila.
“HUY!!!”
O_o
Chapter 20
Lyka’s
POV
-
_______
-
Tinawagan ko si James.
Ang dilim.
Nakakatakot.
-
_____
-
Tatawagan ko sana si James kaso wala na akong load. Bakit ngayon pa?!
Walang multo.
Walang multo.
Walang multo.
Walang multo.
TT__________________TT
Natatakot na talaga ako. Bakit ba kasi naiwan akong mag
-
isa sa bahay?!?! Eh gabing
-
gabi
na nga eh!!! Buti sana kung maaga pa!
Nakakatakot kaya! Malay mo may katabi na pala akong white lady! O kaya multong
walang ulo at puro dugo
-
dugo pa! Tapos baka sa
puno, may kapre at tikbalang!
N
anginginig na ako sa takot! James! Kuya! T^T
“AAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!! TT___________________________TT”
Gulat naman siya. Siguro akala niya timang na ako. Nagulat tapos umiyak ako. Eh
kasi naman eh!
“Ayos ka lang?”
“Walang hi..ya ka..
Papa..ta..yin mo ba.. ako?? Aka..la ko mul..to na.. TT________TT”
Umiiyak pa rin ako. Whew! Akala ko talaga multo. Badtrip! Siya pa nakakita!
Er
r! Obvious ba?? Iiyak ba ako kung hindi?!
“Pasok na tayo.”
“Si..ge..”
Crap! Nanginginig yung tuhod ko! Ano ba! Umayos nga kayo! Stand straight!
Sorry nalang!
“Whatever. Oh ayan na baso mo!” tapos nilagay ko sa kamay niya yung baso. Kainis
eh! Nanglait pa!
“Ouc
--
”
*CRACK!*
Hala. Nalaglag yung baso. T_T Ang daming dugo ng kamay niya!!!
“Pwede ba,
hinaan mo yang volume ng microphone sa lalamunan mo?? Lakas eh!”
May cut yung dalawang daliri niya tapos, andami talagang dugo!!!
-
_________
-
Ayan. Marunong palang tumahimik ‘to eh! Gusto may takutan pa eh.
Teka…
“Ang arte mo! Ginamot na nga eh! Bahala ka na nga! Matutulog na ako!”
Gosh.
WAAAAAHHHHH!!!!
September na pala.
“Eeeehhh
! Tinatamad ako kuya eh!”
TEKA.
*Silence*
“Naman Lyka! Wag kang sumugaw dahil ang sakit sa tenga ng boses mo!”
He hunged up.
Babaan daw ba ako? Bastusan kuya??
Duh? Nag
-
iipon kaya ako!
-
___
-
Bawal gumastos!
*knock knock*
Pumunta kami sa k
warto tapos nagkwentuhan.
Obvious naman na lovelife ang topic namin eh. Sa dami ba naman ng nangyari?
***
James’
POV
“Ayoko nga.
-
___
-
”
“Yan ang hirap sa inyong mga lalaki eh! Naman oh. Masyadong malihim!”
Aba. M
ay hinanakit ata siya ah?
Hah
a. Ang hangin ko.
“Ano nga?”
“Basta!”
“Eh basta!”
“Waaahh! Baki
t ka ganyan?? Kino
-
corner mo ba ako?? Ang sama mo!”
“Sabihin mo na kasi. Sinabi ko nga secret ko sa’yo eh. Tapos ikaw pinaglilihiman mo
ko?? Ganyan ba ang bestfriends??”
“Napipilitan ka
ata eh. Wag na lang.”
O_o
Lumalablayp na!
“Dylan???”
>/////////////<
Ayun. Naag
-
blush. So
ws! Patay na.
Kaso biglang nag
-
pout at nag
-
sad face.
“Sus. Asa pa ako. Di pala tayo parehas. Buti pa ikaw, mutual ang feelings niyo. Eh
ako? Tsss. AAHHHRRRGGG!”
Anong nangyari du
n?
Chapter 22
Gabi na. Natulog lang ako buong maghapon. Nakaalis na rin pala si James kanina pa.
>////////////////////////////<
KYAAAAAAAAAAAAAAA~
Nakakahiya.
I like him.
Lyka! Erase! Erase! Kalimutan mo yung torpeng yun! May lovelife na yun!
PAK! Oh ayan nakadikit na. Para lagi kong nababasa at tumatak sa puso
—
I mean sa utak ko.
*BLAG!*
OMG! A
no yun?
*BLLAAAAGG!!!*
“James T
__T”
Naiiyak na talaga ako nun. Nakakatakot talaga kasi eh!
Sabi ko ba yun?
“Ka
-
kahit na! Eh alam mo namang mag
-
isa ako ngayon eh! T__T”
HUHU
. Nakakainis naman kasi eh! Pa
-
ulit
-
ulit yung tunog.
Sino ba naming di matatakot doon?!?
Hindi naman ako makalabas sa kumot dahil natatakot nga ako. Para akong sira dun
dahil nakabalot talaga sa akin yung kumot.
Waaaaahhhh!
“JAMES.. dali..”
Tapos.
Tapos.
Tapos.
O_O
OMG! WAAAAAHHHHHH!!
Dahan
-
dahan yung pagbukas eh.
O_O
Hindi si James y
un?
Eh sino yun?
Mu
—
multo??????
TT_____________________TT
WAAAAAHHHHHHHHH!!!
Nakat
alukbong pa rin ako ng kumot tapos nakapikit na rin.
Ayan na.
Ayan na.
Shemay.
Biglang may
humatak ng kumot. WAAAHH!
Chapter 23
“Wala lang. Sobrang takot ka eh! Ang cute mong matakot! ^_^”
Eh mokong pala
‘to eh!
“Inulit
-
ulit mo pa yung tunog! Alam mo bang muntik na akong atakihin sa puso?! Tapos
hinatak mo pa yung kum
---
”
>//////////////////////////<
Kakainis!
Ayun na eh! Naga
galit na ako eh oh! Tapos biglang magsasabi ng unnecessary word?!
Vibrate..vibrate..
Huh?
“Hello James?”
Err
. Yung mokong na torpe.
JAMES!!!!
“Ganun ba? O sige, hiramin ko muna si Lyka ha? Lalabas lang kami.”
Makasingit na nga.
“Eh ano naman? Pag ikaw ba lumalabas ng gabi pinipigilan kita? Hindi naman ah!”
“Tss. Edi lumabas ka! Bahala ka
yo!”
Sabay walk
-
out. Ay walk
-
in pala. Pumasok sa unit eh.
Binulong ko sa sarili ko. Isisigaw ko sana eh kaso baka kainin niya ako ng buhay.
Ang h
ilig niya atang tumawa ngayon?
Di kaya nababaliw na rin ‘tong isang ‘to?
“Tawa ka dyan?” yes naman! ANg taray ko! :D
Nakakatawa?? Eh nakakainis
nga yun eh! Lagi na lang akong pinagtitripan!
“Ok.”
Pumunta naman ka
mi sa room niya. Dun sa taas.
“Eh kasi naman, nakakapagod kayang maglakad papunta sa inyo. Pinagpawisan ako dun
ha!”
Pumunta na siya ng banyo. Sus. Akala mo kaylayo ng pupuntahan eh andito lang naman
sa loob ng room niya.
Pumunta naman ako dun sa terrace. Ewan. Veranda tawag niya dun eh. Pinaarte pa.
Secong time
ko pa lang makapunta dito. Yung una eh nung umamin siya sa akin na siya si James na
kababata ko. Dinala niya ako dito.
^__^ Pero naaamaze pa rin ako.
Ang ganda kasi eh. Makikita mo yung mga lights sa paligid. Tsaka kitang
-
kita mo rin yung mga stars.
An
d I really love stars. Ewan. Nagustuhan ko lang sila bigla nung bata ako.
Super ganda nila. Shining shimmering!
Napaisip naman ako bigla. Akala mo ang lapit lang nila, pero ang layu
-
layo pala.
Parang, parang…
Si Dylan.
Chapter 24
Parang si Dylan.
Ang lapit
-
lapit nya lang sa akin. Nakatira nga lang kami sa iisang bahay eh.
But he’s really far away from me. Wala akong masyadong alam tungkol sa kanya. At
parang ang hirap nyang abutin?
Yeah right.
I’m emoting
again.
Nakakaleche.
Puro nalang Dylan. Dylan. Dylan.
“AY KABAYO!”
“Eh ano naman kung siya? Kalilimutan ko na yung mokong nay un! Pahirap eh!”
“Baliw
ka kasi eh! In
-
love ka dyan? Sumbong kita kay Mei eh!”
“Asa.”
Inopen ko naman yung topic tungkol kay Mei. BWAHAHA! Ako naman ang mang
-
aasar! Akala mo ikaw lang ha?
“Umamin ka na kasi! Confess! Wag mong sabihing torpe ka rin?”
A
sus!
Ano daw?
“Huh?”
“Dylan really loves her. And he’s my bestfriend. Ayokong ako yung dahilan para
masaktan siya. Eh di magparaya na lang.”
***
James’
POV
Nag
-
iba naman yung reaction ni Lyka. Parang naging seryoso.
“You’re selfish.”
Ano daw?
Ako?
Selfish?
Paano?
Nag
-
pause siya ng kaunti tapos huminga ng malalim.
“Mas pinili mo pang saktan yung babae kays sa lalaki. You know that a girl’s heart
is fragile, yet you are willing to brea
k it for the sake
of friendship? God James! Kahit bestfriend kita, naiinis ako sa’yo. Guys are
tougher than ladies. Alam mo yan. Pero yung sari
li mo pa
rin yung iniisip mo.”
“I just want to express my opinion. Sana lahat ng lalaki, tandaan ‘to. Including
YOU.”
She’s crying.
Tapos tuma
kbo siya palabas.
“Hey Lyka! Where are you going? Don’t run!” hinabol ko siya.
Sh*t! Ang bilis na niyang tumakbo! Buti nalang nadapa! At ayun, naabutan ko din!
“Ayos ka lang???”
Sinubukan niyang tumayo, kaso muntik nang matumba. Buti nasalo ko.
“Ou..ch! Awww.”
Hinawakan niya yung tuhod niya.
Pagtingin ko,
Ginamot ko yung sugat niya. Grabe yung dugo. Ang sama ata ng bagsak niya eh!
Napakakulit kasi eh! Sinabing wag tumakbo.
Vibrate..vibrate..
“Hoy Lyka gabi na! Di ka pa ba uuwi?! Inaantok na ako! Bakit mo ba kasi iniwan yung
susi mo?!”
Si Dylan pala.
“Te..teka, bakit
??”
“
Bro, better ask yourself. I’m hanging up.”
Chapter 25
Dylan’s
POV
Anak ng! Binabaan ako?
Bakit ako?
Kakainis!
Ano ba naming laban kokay James? Eh bata pa lang kami, may gusto na siya dun.
-
_____
-
Talong
-
talo ako.
Isa pa ‘tong si Lyka! Lagi na lang nakadikit kay James! Di porket best
friend sila eh lagi na siyang sumasama sa lalaki!
-
____
-
***
Lyka’s
POV
“AAAAAAAAHHHHHHHHH!!!”
WHOA! Nakatulog pala ako. Ang huli ko lang natandaan eh ginagamot niya yung sugat
ko.
“Waaaah! Sige
-
sige magrereview na ako pagkatapos kong kumain. Buti pala wala ng klase ngayon!
-
____
-
”
“Sige sabay na tayong magreview. ^_^”
“Nandun kasi ako kila James. Dun ako natulog. And pupunta nga pala ulit ako dun
ngayon. May kukunin lang ako dito.”
“WHAT??!!??!?!!”
Dumeretso ako dun sa kwarto at kinuha ko yung bag ko pati yung mga papers na kung
anu
-
ano. Kaso ang bagal ko pa ring maglakad
at iika
-
ika dahil ng
a sa katangahan ko kagabi. >_<
“Te..teka, bakit pupunta ka ulit dun?!?! Lagi ka na lang andun ah?? Tsaka.. anong
nangyari dyan sa tuhod mo??”
“Eh bakit ba? Bestfriend ko naman siya ah?? And hello dalawang beses pa lang akong
pumupu
nta dun no! At ano.. yang tuhod ko,
uhm.. nadapa ako.”
Tss. Sige na ako na ang tanga! Ako na ang nadapa! Hmp! Di man lan
g tinanong kung okay ako eh, mas inuna pa yung lecheng duty na
yan!
“WHAT?!?!?!?”
Hmmm. Dun kaya ako matutulog? Kaso nakakahiya naman kay James.
“Gusto mo dun ako matulog??” tanong ko sa kanya.
“AYAW!!!”
Naman!
>///////<
Chapter 26
Andito na nga pala ako kila James.
Phew! Syempre naman no! Ikaw ba naman sabihan ng stay with me tonight, di ka
mapapatakbo?!
Ay!!! Tama na nga! Magrereview na lang ako! Baka mamatay pa ako sa kilig eh. >//<
“Oh, lika na review na tayo.”
“Ok.”
At dahil dun, kumain muna kami! Haha! Syempre kailangan ng breaktime no!
Pinaghain ako ni James. Yummy sarap ng niluto niya. Oo, marunong din yang
magluto. Susmiyo, chef ba naman ang nanay eh?
Nagluto siya ng sinigang. Grabe, ang swerte swerte talaga ni Mei sa lalaking ‘to.
Nakuuuu, napaka naman kasi ni James eh! May
pagpaparaya pang nalalaman. =__= Pero sa bagay, swerte rin ako at bestfriend ko
siya
, andami kong benefits. BWAHAHAHA!
Balancing equations
Thermodynamics
Differentials
Integrations
Processes
“Huy, nababaliw ka na ba?” sabi sa akin ni James dahil pinupukpok ko na yung libro
sa ulo ko.
“Ha?. Ah.. eh.. haha! OO NABABALIW NA AKO! LECHENG DYLAN YAN EH!”
O__O
Nakita ko naman an
g mapang
-
asar na
mukha ni James. Tss.
Tinigilan naman niya ako at nagreview na ulit kami. Pero parehas ata kaming wala sa
sarili ni
James eh. Siya kasi tingin ng tingin sa
phone niya, I wonder kung anong meron. At ako naman, every ten minutes ata eh
pumapasok sa utak ko yang shemay na ‘please sta
y
with me tonight’ na yan eh! >///< Waaaahh mababaliw na talaga ako dito.
***
James
POV
Nabobother ako na ewan. Tss. Bakit pa kasi nagtext si Mei eh. =__= Di tuloy ako
makapag
-
aral ng maayos.
*vibrate*
Plea
se? Importante lang. I just want to tell you something..
Lalo naman akong kinabahan. Parang may nararamdaman akong hindi magandang mangyari.
Okay. I’m on my way.
“Dyan lang.”
“Kay Mei?”
Nakakabasa ba ‘to ng
utak?
Nakita ko naman sa mukha niya na parang nakukunsumi na siya sa akin. Tsk. Ang kulit
naman kasi ng best friend ko eh. A
yoko nga
kasing magconfess.
Inaamin ko, lahat ng sinasabi sa akin ni Lyka, nakatatak sa isip ko. Para kasing
makahulugan lahat. Kung di ko lang y
an kilala eh
napagkamalan ko na yang love expert. Daming alam eh. Pero sawi naman sa lovelife sa
totoong buhay.
-
___
-
Nakita ko naman agad si Mei sa may coffee shop.
Chapter 27
“WHAT?!” napatayo ako sa sinabi niya. Pero nakayuko lang siya nun.
“Mei, don’t joke around. Finals week na. Marami pa tayong exams kaya sige na mag
-
aral ka na.”
“I’m not joking.” Tinaas niya yung ulo niya and I saw her crying. K
ahit gustung
-
gusto ko nang punasan yung luha niya, hindi pwede.
Sila na ngayon ni Dylan. Ayoko nang may masaktan. Kahit ako nalang.
“Nag
-
early exam na ako.” She said as she wiped her tears.
“Why are you saying this to me?” bigla ko nalang nasabi. Di ba dapat kay Dylan niya
sinasabi, because he’s
her boyfriend?
“I don’t wanna tell it to Dylan. Alam mo naming gagawin niya lahat para lang
mapigilan akong umalis.”
Dapat aalis rin nun si Mei pero pinigilan siya ni Dylan. Kinausap ni Dylan ang dad
niya
. No one knows what happened to their ‘talk’,
but in the end, pumayag na rin ang dad niya na mag
-
stay muna siya dito sa Philippines.
“But..”
“Please James.. Keep this between the two of us.. Please don’t tell him.”
Mei’s
POV
Ni katiting?
TT_______TT
I cried and cried the whole time. Andito ako ngayon sa favourite spot ko sa campus.
Buti nalang at busy ang mga tao ngayon sa
pagrereview kaya walang t
ao dito.
“JAMES PATRICK SISON!! BAKIT BA HINDI MO AKO MAGAWANG MAHALIN HA?! ANO BANG WALA SA
AKIN? BAKIT HINDI MO AKO
TIGNAN KAHIT ISANG BESES LANG?! BAKIT BA HANGGANG BESTFRIENDS LANG??” humagulgol na
ako nun.
“WALANG HIYA KA!! NI HINDI MO MAN LANG AKO NAPANSIN FOR THE PAST SEVEN YEARS! ALAM
MO BA KUNG GAANO KASAKIT
MAGHINTAY SA TAONG ALAM MONG
WALA KA NAMANG BALAK HINTAYIN?! ANG SAKIT SAKIT!! KAHIT KONTI LANG JAMES, WALA!
SANA HINDI KA NALANG NAGING SWEET SAKIN! EH DI SANA HINDI AKO MAIINLOVE NG GANITO
SAYO!! Sana.. sana..” ang sakit sakit
talaga. For the last seven years, ito yung gustung
-
gusto
kong sabihin sa kanya.
I know. I’m pathetic. Parang baliw na humahabol sa lalaki. Loser. Pero masisi niyo
ba ako? Mahal ko siya eh. Ipaglalaban ko s
iya kahit
anong mangyari.
Pero nakakasawa pala
ng ipaglaban yung taong hindi ka naman mahal.
Nakakasawang maghintay.
Nakakasawang umasa.
Tama. Kaya I’ve decided na pumunta na sa London. Actually, I lied to him. Hindi ako
pinilit ni Dad. It’s my own will na pumun
ta dun
para makapagsimula
ulit. Ang sakit sakit na kasi ng puso ko dito eh. Lalo na pag nakikita ko siya.
Ouch right? Ang feeler ko kasi eh. Akala ko, kahit papano eh ayaw niya akong
umalis. Akala ko, gusto niya akong makasa
ma.
James’
POV
“JAMES!! I REALLY MEAN NOTHING TO YOU, HUH? ANG SAKIT TANGGAPIN NA HINDI MO AKO
PINIGILANG UMALIS. AKALA KO… PERO
AKALA LANG PALA LAHAT! SANA AKALA KO NALANG RIN MAHAL KITA! PARA HINDI AKO GANITONG
NAG
HIHIRAP!! ALAM MO BANG
ANG SAKIT
-
SAKIT DITO?!” then she pointed her heart.
Kanina pa durog na durog ang puso ko habang pinapanood siyang umiiyak. Kung masakit
para sa kanya, mas masakit para sa akin.
Nagpapanggap akong hindi siya
mahal pero ang totoo, mahal na mahal na mahal ko siya.
I looked like a gay right now. Crying because of a girl. Umiiyak ako sa mga
pinagsasabi niya. I know she’s in pain, pero ayok
ong sirain
yung pagkakaibigan naming tatlo. Paano nalang si Dylan?
“AYO
KO NA SAYO!! AYOKO NA SAYO!! AYOKO NA SAYO!! MANHID KA! NAPAKAMANHID MO!! AYOKO
NAAAAAAA!! AYOKO NANG
MAHALIN KAAAAAA!!” tapos umiyak na naman siya at naglumpasay sa lapag.
Yung huli niyang sinabi, it really hurts me. Parang may tumusok sa puso ko.
T
angnang pagpaparaya naman yan James! Wala nang katuturan! Ang sakit rin palang
magpanggap. Ang sakit rin palang sabihan ka ng
taong mahal mo na ayaw ka na niyang mahalin.
Chapter 28
Lyka's
POV
Naiiyak na rin ako sa nangyayari. Bakit ganun? ang sarap sarap niyang sugurin
ngayon! Kahit bestfriend ko siya, susuntukin ko
talaga
siya sa mukha! Gugulpihin kita James!
T__T
Sinundan ko kanina si James nung umalis siya. Kasi parang.. parang may hindi tama.
Ewan, feel ko lang. Tss. Napakapakialamera
ko
talaga. At ngayon, habang nakatago ako dito sa likod ng puno, nasasaktan ako
para sa kanila.
Si Mei nagsisigaw
-
sigaw doon at binubunot yung mga damo. Tapos eto namang napakahinayupak kong
bestfriend, nakatago lang rin
parang ako. Bakit ba ayaw niya paang lapitan si Mei?! AARRRGGHHH! Papanain ko si
James eh!
Kumalma naman ako kaagad. Kung may sakit ako sa puso, siguro kanina pa ako namatay.
Leshe 'to, biglang sumusulpot!
"Umuwi na tayo."
Pagkasabing
-
pagkasabi niya nun. Biglang may nagdrums sa dibdib ko. Ano 'to. Feeling ko rin
umakyat lahat ng dugo ko sa mukha ko.
Tapos nanigas pa ako dito.
Ayoko na!
Ais
h!
O____O
Chapter 29
Waaaaaah! Bwisit naman ‘tong lalaking ‘to eh! Di ba nga kailangan ko nang tanggalin
yung pagkagusto ko sa
kanya?! Tapos ngayon
bibigyan niya pa ako lalo ng motibo para tuluyang ma
-
inlove!
Anak ng tokwa.
>///<
Hawak niya pa rin yung kamay ko habang naglalakad kami paakyat a unit namin. Waaah
ayoko na talaga! Pag ako naghyperventilate
dito, bubugbugin k
o talaga siya.
“Tsk. Iniwan mo pa yung susi mo. Tapos hindi ka naman pala uuwi. Ang kapal mo rin
eh no? Di man lang nagsasabi. Buti sana kun
g
walang naghihintay sa’yo.”
Psh. Kita mo ‘to? Nasa kalagitnaan ako ng pagkakilig tapos biglang ganun?! Aba, l
oko pala siya eh! Sino ba kasing nagsabing hintayi
—
Teka..
O/////O
“Oh? Anong nangyari sayo dyan? Huy! Pasok na sa loob. Tsk. Baliw ka na ata eh?
Halika na nga.”
T_______T
James, help.
May g
usto na rin siya sa akin??
“Oo nga pala. Baka nakakalimutan mo? Toka mo ngayon. Aba sumosobra ka na ha. Lagi
ka nalang kila James. Tss. Di mo na nagagaw
a
responsibilidad mo dito.”
Ah.
Sabi ko nga.
</3
Tinignan ko naman siya. Parang aligaga sa phone niya. Ano kayang meron?
“Tsk.”
“Ba.
.bakit?” eto na naman ang pagkapakialamera ko, umandar na naman. Napatingin rin
siya sa akin.
“Si Mei kasi eh. Ayaw sagutin mga tawag ko. Pati text ko di nirereplyan. Kanina pa
ako nag
-
aalala.”
Pero ang malas ko, kasi yung taong nasa harapan ko ngayon, na nag
-
aalala para sa taong mahal niya..
“Dylan?” napatingin ulit siya sa akin. Tapos biniyan niya ako ng nagtatanong
na tingin.
“Ma..mahal na mahal mo talaga si Mei, ano?” then nakita kong sumeryoso yung mukha
niya.
Ouch.
Ouch.
Ouch.
Parang sumasakit yung lalamunan ko. Yung mata ko rin, parang nagtutubi
g. Hahaha. Ano bang nangyayari sa akin?
“Pero ang problema. He cannot love me back.” Then he flashed a weak smile.
“Tsk. Ako ang malas. Kasi yung lalaking yun, hindi rin ako gusto eh. May gusto
siyang iba. Tapos lagi niya pang binabanggit n
a mahal
niya yung babae
sa harap ko. Ang sakit nun di ba? Ang sakit lang.” naiiyak na ako. Napakamanhid
kasi ng lalaking ‘to.
“Bah, pareho pa pala tayo ng kapalaran? Haaay. Halika nga dito, mag
-
aral na tayo. Wag muna tayong mag
-
emo. Tsaka na pag tapos na
mga exams.” Tapos inakb
ayan niya ako tsaka pumasok kami sa kwarto.
Pumatak yung luha ko nun. Pinahid ko nalang. Ayokong makita niya ulit akong
umiiyak. At saka, halata namang ayaw niyang magin
g
malungkot ngayon eh. Tsk. Gusto ko pa naming magdrama ngayon.
Chapter 30
“Tsk. 5 PM na. Ang bilis naman.” Reklamo ng lalaking katabi ko. Aba sino pa ba ang
mahilig magreklamo? Tss. Tatlong or
as pa nga
lang kaming nag
-
aaral eh.
Pero teka…
Sa pagkakatanda ko..
“OH MY GOOOOOOOOOOD!!”
“P*TA!!”
O__O
“Aray ko. Aish. Eh pano bigla kang sumigaw dyan! Akala ko kung ano nang nangyari at
talagang napatayo ka pa dyan?! A..aray ko
!
Masakit na, tabi na dyan!!”
N
akahiga kasi kami habang nagrereview eh. Inalis na muna namin yung harang sa kwarto
tapos naglatag kami sa gitna. Magkatabi
kaming nagrereview. Ako nakahiga, siya naman nakadapa. Eh.. napatayo ako nung
naalala ko yung sinabi ni Mei. Pero sa kasamaan
g
palad
,
Natungtungan ko siya.
Nakatayo ako ngayon sa likod niya. Hihi. Sorry, nabigla lang.
“Haha, sorry na.” tapos pinagpag ko pa yung damit niya.
“Whooo! Akala ko madudurog yung baga ko. Siraulo ka ba?! Papatayin mo ko? Aray aray
koooo. Pag nabali i
sa sa mga buto ko yari ka
sa akin!” sabi niya habang hinihimas
-
himas yung likod tsaka dibdib niya.
Tss. Nagsorry na nga eh. Di ko naman sinasadyang tapakan siya ah?! Nadala lang
naman ako sa sinabi ni Mei..
“TAYO DYAN
! MAY PUPUNTAHAN TAYO!!!”
Sinikmuraan ko nga. =__= Namumuro na yung bibig niya ha. Kasi naman eh! Di ako
sanay makarinig ng bad words! Si kuya nga hind
i
nagmumura eh! I mean, minsan lang.
Tapos t
saka ko siya hinatak palabas ng bahay.
“Te..teka san ba tayo pupunta?! Huy! Di pa tayo tapos magreview! Gusto mo bang
bumagsak?! Hoy pangarap ko pang iperfect ang
mga exam!”
Aba
! Ang alam ko eh wala siyang pakialam kung mababa o mataas ang makuha niya basta
pasado. At balak pang perfectin?! Edi siya
na!
“Kapal mo ha! Ikaw itatanan ko?! Asa ka boy! Ano ba?! Ang bagal ng pick
-
up mo ha! Ah sh
et! Three minutes nalang!”
OMG! Hindi ko macontact kanina pa si James. Pesteng lalaking yun! Sana pinigilan
niya si Mei! Kung hindi, eh uupakan ko talag
a siya!
“Ma’am hindi po pwede dito ang hindi pasahero. Sorry ho.”
“hey, tell me. Who’s leaving?” seryosong tanong niya habang tumatakbo kami sa loob.
“Mei.”
Pagkasabing
-
pagkasabi ko nun, bigla siyang ku
marips ng takbo. Halos naiwan na nga ako sa bilis eh. Pero anong maagawa ko? Eh sa
mahal niya yun eh. At ayaw niyang umalis, malamang. Ang sakit lang. Bakit ba kasi..
Bakit ba kasi ganito?
Kitang
-
kita kong nasasaktan siya. Kitang
-
kita ko sa mata niya. Pa
iyak na siya. Alam kong pinipigilan niya lang. Pero alam ko, naiiyak na
siya. Nasasaktan.
Ang sakit lang isipin, na ganyan siya nasasaktan. Ang sakit makita na, nsasaktan
siya dahil sa kanya. Ang skit dito. Ang saki
t sa puso.
Ano ba?! Napakataksil naman ng mga luha ko eh. Ang tanga ko rin kasi
. Bakit ba kasi asa ako ng asa na kahit konti eh may
nararamdaman rin siya para sa akin? Eto na yun Lyka. Eto na yung sagot sa tanong
mo.
Wala.
Kitang
-
kita kung paano siya masaktan dahil kay Mei.
“MEI ANO BA!!!! MAGPAKITA KAAAAAA!! BAKIT MO ‘TO
GINAGAWA HA?! HINDI MO BA ALAM NA NAHIHIRAPAN NA AKO
MASYADO?! PLEASE WAG GANITO!!!! WAG KANG UMALIS!! SIGE LALAYUAN NA KITA!! HINDI NA
KITA KUKULITIN!! HINDI NA KITA
ITETEXT O TATAWAGAN! BASTA WAG KA LANG UMALIS!! ANO BA!!”
Hindi ko na kinaya. Kumawa
la na yung lahat ng luha ko. Ngayon ko napatunayan, na mahal ko nga siya. Kasi kung
hindi, eh di sana
hindi ako nasasaktan ng ganito. Ang sakit pala. Ang sakit sakit.
Ganito rin pala yung nararamdaman niya pag laging iniisip ni Mei si James. Ang
hirap
huminga. Masakit sa puso.
Lahat kaming apat, nagkakasakitan. Lahat kami, nadadamay. Kasi lahat kami,
nagmamahal.
At dun na tumulo nang tuluyan yung luha ni Dylan. Nakatayo lang siya dun sa gitna
habang pinapanood na umalis yung eroplano.
Tumakbo ako papunta sa kanya dahil alam ko na kung ano ang binabalak niya.
“Dylan, please. Stop this! Wala na siya! Ayaw man nating mangyari yun, pero wala
na! Nakaalis na siya!” sabi ko sa kanya haba
ng
patuloy lang yung pag
-
agos ng luha ko.
Sobra
-
sobra na.
Ang sakit
-
sakit.
Sa lahat ng ginawa niya, dito ako pinakanasaktan.
Naghahalu
-
halo na yung nararamdaman ko. Galit, inis, lungkot, sakit. Lahat
-
lahat. Ang alam ko lang, nakalabas ako ng airport at
tumakbo ako dun sa
likuran sa may damuhan. Tsaka ako naupo doon at umiiyak ng umiyak.
Tss. Akalain mo nga naaman oh. Nakisabay pa sa akin ang panahon. Umulan pa. Ayos
‘to. Hindi na halatang umiiyak ako.
Chapter 31
Mei’s
POV
Nakaalis na ako.
“Hindi lang ikaw ang nasasaktan. Tayong lahat, Lyka. Alam mo bang mas masakit sa
pakiramdam yung alam ng mahal mo na m
ahal
mo siya pero pilit ka niyang nirereject. At kahit gusto mong lumaban, mapapagod at
mapapagod ka lang.” this time ako naman an
g
lalong umiyak. Naalala ko lang lahat ng sinabi sa akin ni Patrick dati. Ang sakit
sakit mareject ng taong minahal mo mula pa
gkabata.
I cannot accept your heart, Mei. Mahal kita, but only as a sister. As a bestfriend.
Sorry.
Magkayak
ap.
Umiiyak.
Nasasaktan.
Siguro nga kailangan lang talaga namin ng comfort. Siguro halos kalahating oras
kaming nag
-
iiyak dun at saka kami tumayo. Buti
nalang at hindi kaagad umalis yung driver namin. Inaya ko nalang siyang sumakay sa
kotse.
“M..mei,
pwede bang makituloy muna ako sa dorm niyo?”
Haaaaaaaaay.
Akala ko pa naman, pipigilan ako ni James kanina. Pero hindi pa rin pala.
Ayan na naman. Nagsisimula na naming tumulo yung luha ko. Kasi naman eh. Umaasa pa
rin ako kahit papaano. As her bestfriend.
Na
pigilan niya ako tulad nung gin
awa ni Dylan kanina. Pero wala.
I guess I really need to move on. Nakakapagod rin kasing humabol sa taong hindi ka
kayang pahalagahan. Nakakasawang ipakita s
a
kanya yung pagmamahal mo.
Nasasayang lang.
Pero hindi ako nagsisising minahal ko siya. Dahil sa kanya, naging mas matatag ako.
Pinunasan ko yung luha ko. Tama. Simula ngayon, wala na dapat luhang papatak sa
mata ko na siya ang dahilan. Hindi na dapat s
iya
ang dahilan ng pag
-
iyak ko. Si
siguraduhin kong iiyak lang ako dahil sa tuwa at hindi sa lungkot. Kailangan kong
ipakita sa kanya na
malakas ako.
Hindi lang naman siya ang lalaki sa mundo. Siguro, hindi lang talaga siya ang
lalaki para sa akin.
Nag
-
iwan nalang ako ng note sa table
. Nilagay ko dun na nagpahangin lang ako sa labas. Hindi pa kasi tapos maligo si
Lyka eh.
Ako naman, pupunta ako sa favorite place ko pag malungkot ako. Accidentally ko lang
nakita ‘tong place na ‘to. Tumatakbo kasi
ako
nun dahil umiiyak ako dahil kay
James. Haaay. Siya pala lagi ang dahilan ng pag
-
iyak ko no? Tsk.
Nagtago ako sa isa sa mga puno. Naiiyak na naman ako. Kasasabi ko lang kanina na
hindi na ako iiyak eh.
“Alam mo ba? Kanina habang sinasabi mong ayaw mo na akong mahalin, biglang kumirot
yung dibdib ko.”
“Haay, di mo kasi alam eh. Hindi mo alam kung gaano ako nahihirapan. Ang sakit pag
tinaatanggihan ko lahat ng sinasabi mo. Ka
hit
gustung
-
gisto ko,
hindi ko magawa.”
Ano bang pinagsasabi niya?! Tsaka bakit ba siya andito? Pinapagulo na naman niya
yung isip ko eh.
“Sabi ko sa sarili ko, kapag nakuha ko na yung favorite flower mo, sasabihin
ko na lahat ng totoo sayo. Haha. Nakuha ko nga yung
bulaklak, pero ikaw.. hindi naman kita nakuha.”
Naramdaman kong nagcacrack na yung boses niya. Sinilip ko siya at nakita ko nga na
hawak niya yung favorite flower ko.
“Para mapatunayan ko sa sarili ko, na tama yung desisyong gagawin ko. Kasi kung
hindi ko kayang kuhanin yung simpleng bulakla
k na
gusto mo, paano pa kaya yung babaeng may gusto nito?”
Gustung
-
gusto ko na siyang yakapin ngayon pero wala akong lak
as ng loob.
“Kanina, nagmadali akong pumunta sa airport dala ‘tong mga bulaklak na ‘to. Balak
kong ipagmalaki sayo. Balak kong sabihin na
nakuha ko yung matagal mo nang gusto. Gusto kong mapatunayan.. gusto kong
mapatunayan na mahal talaga kita.”
Narinig
kong
umiiyak na siya kaya lalo akong naiyak.
“Pero nahuli ako eh. Naabutan kong sumisigaw si Dylan sa gitna. Nawalan ako ng
lakas. Parang lahat ng ginawa ko, nasayang. Ha
ha.
Ganun pala yun no? Malalaman mo lang ang halaga ng isang tao, pag nawala na siy
a sa’yo. Sorry Mei, sorry for hurting you.”
Unti
-
unti kong naiintindihan yung side niya. Unti
-
unti akong nalilinawan sa pagkatao niya. Halu
-
halo na rin yung nararamdaman ko
ngayon. Hindi ko alam kung masaya, malungkot, galit o inis ako sa kanya.
“Lumay
o ako sayo, dahil simula palang, alam kong may gusto na sayo si Dylan. Ayokong
masira yung pagkakaibigan nating tatlo dahil
lang sa pagmamahal. Pero may taong nagparealize sa akin ng mga bagay
-
bagay. Si Lyka.”
Huh? Si Lyka? Talaga?
Chapter 32
Dylan’s
POV
“
Sige sisihin mo ako! Sige ako ang may kasalanan! Sige Dylan! Itatak mo dyan sa
makitid mong utak na ako ang dahilan ng pagkaw
ala
ni Mei! Akala mo ba ikaw lang ang nasasaktan ha?! Pare
-
pareho lang tayong nasasaktan!!! PARE
-
PAREHO LANG TAYONG TAO!! Pare
-
pare
hong may puso! Putangin* naman oh! Ito pa nag nakuha ko, ha?! Eto pa?! Alam mo ba
yung masakit ha?! Yung ako na nga yung
tumulong, ako p yung nasisisi! And worst, ikaw! Ikaw pa! bakit sa lahat ng tao,
ikaw pa?! HA?! SABIHIN MO NGA!! I HATE YOU! I
HATE
YOU
DYLAN!!”
Katatapos lang ng exams. Buti nga at nakapagsagot pa ako ng maayos eh. Masyadong
occupied ang utak ko ng maraming bagay.
Andito ako ngayon sa unit. Nakahiga. Nakatulala.
Unang
-
una, yung
pag
-
alis ni Mei. Hindi ko pa rin matanggap na umalis siya. Dati nagawa ko pang pigilan,
pero ngayon hindi na.
Paangalawa, si Lyka. Hindi ko alam pero parang nalungkot ako nung sinabi niyang he
hates me. Sabagay kasalanan ko naman. Nada
la
lang naman ako
ng emosyon eh.
Tumayo ako dun at nagluto ng pagkain. Hapon na rin kasi, nagugutom na ako. Teka
nga, uuwi ba yung trashtalker na babaeng yun?
Tinawagan ko ulit yung number niya, pero wala. Ayaw talaga sumagot. Laging out of
service. Anak ng!
Binilisan ko nalang yung pagkain ko tsaka lumabas ng unit. Lahat nalang ng tao
nawawala. San ba sila nagpupunta?! Tsk. Kitang
may
mga taong
nag
-
aalala sa kanila eh!
Lyka’s
POV
Haaaaaaaay!
Ano ba yan, kanina pa ako umiiyak ah? Wala na ba ‘tong katapusan?! Ang sakit na ng
mata ko. T_T
“Here. I think you need this.” Sabi niya tsaka umupo sa tabi ko.
Inabot ko naman yung panyong biniga
y ni Mei. Ano ba yan, ilang beses na niya akong nakikitang umiyak. Nakakahiya.
Andito kami ngayon sa veranda ng kwarto niya. Ang ganda nga ng view eh. Kita mo
yung lawa dito. Tapos puro puno pa yung palig
id.
Ang sarap sa pakiramdam. Kahit papaano nababaw
asan yung lungkot ko.
Nasabi niya kasi sa akin yung nangyari kagabi. Umuwi kasi siya ditong umiiyak.
Mugtong
-
mugto nga yung mata niya nun eh. Yun pala
eh narinig niyang lahat ng sinabi ni James. Haaaa
ay, buti pa siya mahal ng mahal niya. I’m happy for them.
“Ewan. Natatakot pa rin ako eh. Hindi ko alam kung dapat pa ba akong maniwala.”
Tapos nagsmile siya pero halatang pilit.
“I should not be the one telling this but, trust him. I know, he’s sincer
e. Dati ka pa niya mahal, hindi niya lang magawang umamin
dahil kay Dy.. dahil kay Dy..dylan.”
Now its my turn to flash a fake smile. Pag nababanggit ko yung pangalan niya,
naaalala ko lang yung nangyari sa airport.
Pinatay ko nga pala yung phone ko kagabi. Alam ko naman kasing kukulitin lang nila
ako kung nasaan ako eh. Ayoko munang lumap
it
sa kanila. Bumabalik lang yung pagiging manhater ko. Hindi ko pa sila kayang ha
rapin sa ngayon.
“You really like him, huh?” tumingin siya sa akin tsaka ngumiti.
“No. I think I love him. Sadly, he loves you.” Bigla ko nalang nasabi.
Naiiyak na naman ako. Kasi naman eh. Eto na naman yung topic. Parang kada mapag
-
uusapan ‘to eh lu
mulubog yung puso ko. T_T
“Huh?”
“Nothing. Sige sa baba muna ako. Pagpaplanuhan ko pang mabuti yung gagawin ko sa
torpe nating bestfriend.” Nagngitian nalang
kami tsaka siya umalis.
Buti pa siya. May c
hance na sumaya dahil mahal siya ng taong mahal niya. Nakakainggit pala yun no? Ang
saya siguro kung ganun.
Haaaay.
Dito na ako kila Mei kumain. Then napagdesisyunan kong umuwi muna sa unit namin.
Kailangan ko siyang harapin. Ayoko nang
mahirapan ng ganito.
***
Phew. Hinga. Inhale. Exhale. Inhale. Exhale.
WAAAAAAHH! AYOKONG PUMASOK!!
T___T
Siguro five minutes na akong nakatayo dito sa tapat ng unit. Eh kasi naman eh!
Halata namang may tao sa loob dahil bukas yung
ilaw
sa kwarto. Tss, baka natutulog na yun. Baka napagod sa exam. Buti nga ako nasagutan
One..
Two..
Three..
GOOOOOOOO
----
O____O
“Uuuuuy! Nandito *hik* ka naaaa! *hik*” tapos bigla niya akong ina
kbayan at hinila sa loob.
Pinaupo ko muna siya sa upuan. Jusko ang bigat ng balikat niya. Ang sakit sa leeg
T__T. Merong limang alak na nakadisplay sa
lames
a.
Dalawa na yung bukas. Wag mong sabihing may balak siyang ubusin yan?!
Ewan ko kung maaawa o matatawa ako sa kanya eh. Para siyang bata!
*poke poke*
Aba eh sino pa ba? =__= Ibang klase pala ‘to malasing. Nagiging kilos bata!
“Alam mo ba.. hindi ako mahal ni Mei.. haha. Ang sakit no? Nagmukha.. akong gago sa
loob.. ng siyam na taon.. Haha! Tama nga
si
james.. Gago ako. Gago ako! Kasi.. kasi hindi ako kayang.. mahali
n ng mahal ko.. hahaha!”
This time, ako naman ang napaiyak. Alam kong kailangan niya ng karamay, pero bakit
ba ako? Mas lalo lang akong nasasaktan sa
mga
sinasabi niya. Ang sakit
-
sakit.
Nahihirapan akong makita siya ganyan. Umiiyak lang siya. Katabi ko siya ngayon at
parehas kaming nakaupo sa kama. Naaawa ako
sa
kanya. Ang dami niyang pinagdaanan. Gusto ko siy
ang damayan, pero nasasaktan ako. Ang sakit na sa akin niya sinasabi na mahal na
mahal niya si Mei ganung mahal na mahal ko rin siya. Ang sakit.
“Oh? Bakit.. bakit ka umiiyak?.. naaawa ka ba sa akin? Psh.. ano ka ba.. wag mo
kong kaawaan.. hahaha.. kaya
ko ‘to..” halatang lasing
na lasing na siya. Totoo pala yung sinasabi nilang ang taong lasing ang
pinakahonest na tao sa buong mundo.
“I said enough Dylan!” ayoko na. Tama na. Masyado na akong nasasaktan eh! T__T
“Oo na mahal mo na siya! Ayoko nang marinig yan kasi nagseselos ako! Nasasaktan
ako! Tama na please? Wag mo namang ipamukha
sa akin kung gaano mo siya kamahal! Hindi mo ba alam.. na mahal na mahal na mahal
rin kita, ha?? Ang hirap kasi sayo
napakamanhid mo
! Wala ka nang ibang inisip kundi si Mei. Puro nalang si Mei, Dylan! Sige nga,
kahit kailan ba inisip mo ko?
Pinahalagahan mo ko? Hindi di ba? Kasi puro si Mei lang yung laman niyan!..” dinuro
ko yung dibdib niya sa part ng puso.
“.. lagi nalang siya. Hi
ndi ba pwedeng ako naman? Ha Dylan? Hindi ba pwedeng ako nalang ang mahalin mo?”
then I burst out in
tears. There. Nsabi ko sa kanya lahat. Ang tagal tagal kong kinimkim ‘tong mga
salitang ‘to. Akala ko gagaan yung pakiramdam
ko pero
parang lalong bumigat.
Habang siya, nakatingin lang sa akin. Hindi ko alam kung naintindihan niya lahat ng
sinabi ko dahil lasing siya.
“Uhh..” yan lang ang narinig ko sa kanya tsaka siya lumabas ng kwarto.
Lalo akong umiyak. Bakit ba kapag nagmahal ka, kailangan mong mas
aktan? Iiiyak ko nalang ‘to. Napakapathetic kong tao. I know, he
rejected my feelings. Malamang, mahal niya si Mei eh.
Siguro tama na ring umamin ako sa kanya. Para masimulan ko na siyang kalimutan.
Dylan, I’m giving you up.
Chapter 33
4am.
Nakapagimpake na ako. Sembreak na nga pala dahil tapos na yung exams namin kahapon.
Gusto ko nang sumaya. Gusto kong makalimutan lahat ng sakit. Iiwan ko ang unit na
‘to hindi dahil ayoko. Masyado lang kasing
m
araming memories dito. Gusto ko nang magmove
-
on habang maaga pa.
Nasa pintuan na ako pero umiiyak na naman ako. Parang ayaw kong iwan ‘tong lugar na
‘to. Sa loob ng apat na buwan, marami ako
ng
naranasan ditto. Saya, lungkot, galit, inis, kulitan. Parang
may kung anong humahatak sa akin pabalik.
At eto naming ako, tanga. Bumalik sa pwesto ni Dylan.
“For the last time, Dylan. I love you.” Bulong ko sa kanya and then I kissed his
cheek. At tuluyan nang umagos ang luha ko. T
umakbo
na rin ako palabas.
Na
glakad na ako palabas ng street habang pinupunasan ko yung luha ko. I need to move
on. Para sa ikasasaya ng lahat. Haaay.
Sumakay na ako ng bus at natulog nalang buong biyahe.
***
“N
amiss kita! Haha pero asan pasalubong?”
Tapos tumakbo na ako sa taas dahil I’m sure hahabulin na naman ako niyan! At ayan
nga, naabutan ako.
-
__
-
“Ayoko nga, di mo ko binilhan ng pasalubong eh.” Naman eh. Parang bata ‘tong kuya
ko. Minsan nga napapaisip ako kung sino ba
talaga panganay sa
amin eh.
“Tsk. Nakalimutan ko nga kasi!” nakaupo lang kaming pareho sa kama ko. Waaaaah! I
missed my room! Grabe!
“Sus! Mga dahilan mo. Nga pala kamusta lovelife? Sabi sa akin ni James,
kumekerengkeng ka na raw ah?”
O___O
“Eh epal ka kasi eh. Bakit mo kinakausap si James? Tsaka pano mo nalaman na nahanap
ko na siya?”
“Ang kulit mo rin eh no? Malamang kinwento niya sa akin sa phone. Itatanong ko ba
ang bigo mong lovelife kung hindi ko alam?”
“Ewan ko sayo. Shooo! Shooo. Labas na Adrian! Hindi kita kailangan dito. Tsupi
tsupi.”
Hahaha. Hindi ko yan ginagalang pag naglolokohan kami. Grabe namiss ko ang kuya ko
pero dapat hindi ipahalata. Aasarin lang
ako
niyan eh.
=___=
Binabawi ko na palang namiss ko siya. HINDI KO SIYA NAMISS! Ang sama niya!
Pagtawanan daw ba ako?! Dapat nga dinadamayan ako
neto eh! Bugbugin ko siya eh.
“Gusto mo
ng ma
-
arm throw kuya?” pananakot ko sa kanya. BWAHAHA! Hindi naman kasi siya marunong mag
-
judo eh kaya kayang
-
kaya ko siyang bugbugin ngayon. BWAHAHAHAH! Nakakatawa mukha ni kuya, natatakot!
“Tanga kuya, walis tingting ang gamit ni Harry Potter! Bobo mo!”
“Eh tanga ka rin pala eh, hindi ko naman ginagaya si Harry Potter eh
. Mas gwapo pa ko dun. Tatambuhin ko lang yung mukha nung
lalaki. Bobo.”
“Weh? Wala ka pa nga sa kuko ni Harry Potter eh. Gwapo gwapo nun no! Eh ikaw?
Kamukha mo si Voldemort! Yung walang ilong.
HAHAHAHAHAHA!”
“Ang bo
bo mo talaga. Wala ako sa kuko ni Harry Potter kasi ako ang boss niya. Mas gwapo
ako no. Mukha pa lang lamang na lamang
na ako.”
Nagulat naman ako nung tumayo siya tapos paalis na siya ng kwart
o ko.
“Maliligo ako ng 1,001 times para lamang na ako sa kanya. Sige, matagal
-
tagal na bakbakan ‘to sa sabon.”
Dylan’s
POV
*yawn*
Damn. My head hurts. Ugh.
Pagkatayo ko, biglang may nalaglag na kung ano sa likod ko. Pagtingin ko, kumot.
Ewan
ko pero bigla akong napangiti. Tss, anong
nangyayari sa akin? Bigla
-
biglang ngumingiti.
Naghilamos muna ako dahil sobrang sakit ng mata ko tsaka ng ulo ko. Ugh. Bakit ba
kasi ako uminom? Tss. Teka nga, itatanong k
o kay
Lyka kung anong mga pinaggagawa ko
kagabi, wala akong maalala eh. Pero natandaan ko, dumating siya.
WALA SIYA?
Teka, di ba umuwi siya kagabi? Asan na yun?
Paalis na sana ako dun, kaso may nakita akong nakadikit sa pader. Kasama nung mga
post
-
its na dati niyang pinagdidikit dun. Binasa
ko ulit isa
-
isa yung mga post
-
its niya. Di ko naman mas
yadong maintindihan yung iba. Parang words or phrase lang kasi eh. Kinuha ko
nalang yung nakadikit na papel sa pader, dalawang piraso pa nga eh. Ano naman kaya
‘to? Umupo ako sa kama niya at sinimulan k
o
nang basahin.
First of all, thank you sa lahat. Joke lang pala, naiinis pala ako sayo, simula
nung una kitang makita hanggang ngayon. Naala
la
mo pa b
a yun? Yung nagtanong ako sayo kung nasaan yung Math Building? Ang sagot mo sa
akin, “Bakit ko sasabihin? Makinig
ka kasi.” Nainis talaga ako sayo nun. Feeling ko kasi ang yabang
-
yabang mo. At nung nakabasag ako ng alak, that’s my worst
nightmare! Dahil du
n, nakasama kita sa iisang bubong.
AY MAMAHALIN KITA.
Siguro, magugulat ka kapag nabasa mo ‘to. Oo Dylan, mahal kita. Nasabi ko na nga
yun sayo kagabi eh. Pero alam kong hindi mo
yun maaalala. Kasi laging si Mei yang laman ng utak at puso
mo. Hindi ko nga rin alam kung bakit ako nainlove sayo eh. Ang
sungit sungit mo sa akin, lagi mo akong inaaway, at may mahal ka ng iba. Kahit
anong pigil ko, wala eh. Nahuhulog at nahuhulo
g
pa rin ako sayo dahil sa mga pinaggagawa mong kabutihan sa akin.
Kasalanan ko rin naman kasi eh. Bakit ba hindi ko pinigilan
yung sarili ko? Bakit kasi pafall ka? Ha? At ang manhid manhid mo pa? Umiiwas na
nga ako sayo, lapit ka pa rin ng lapit. Umaa
sa
tuloy ako. Umaasa na kahit papano, may space ako dyan sa puso mo.
Goodbye Dylan. Thank you for all the good memories. Kahit four months lang tayong
nagkasama, Masaya ako dun. Masaya
a
kong nakasama ko ang taong mahal ko sa loob ng isang bahay.
Chapter 34
Dylan's
POV
Nagulat naman ak
o nung biglang bumukas yung pinto. Tss. Di pa pala nilock ni Lyka.
O___O
"Surprised?"
"Ang bait
-
bait niya sa akin at di ko maatim na nasasaktan siya dahil lang dyan sa nararamdam
an mo para sa akin Dylan. But I know,
you don't really love me. Siguro, nasanay ka lang para sa nararamdaman mo sa akin
dati. Haha, ano ba yan para tayong baliw, p
areho
pa tayong umiiyak." tapos pinunasan niya yung luha niya.
Oo. Pero sanay na ako eh. Kahit papano eh wala na akong maramdamang selos.
"Not really."
"I was hurt. Ni hindi ka man lang nagsabi sa akin." hindi ako makatingin ng
diretso sa kanya.
"Eh nung si Lyka ang umalis? Anong naramdaman mo?" this time, napatingin na ako kay
Mei. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Ewan
.
"Now I know. Your eyes can't hide the truth, Dylan. Tignan mo, panay ang tulo ng
luha mo. Dylan, isa ka sa
mga taong
pinapahalagahan ko ng sobra. Ayokong nakikita kang ganyan. Dapat marealize mo na
ang feelings mo. Kasi tayong apat, pare
-
pareho
tayong nasasaktan. I know that Lyka is also important to you. I know that she's
special. Sana Dylan, marealize mo yun
."
I hugged her tightly while we're crying on each other's shoulder. Ngayon na lang
ulit ako umiyak ng ganito. I'm starting to r
ealize
some things. Sana nga lang, hindi pa huli ang lahat.
"Thank you Mei. Sorry for everything that I've done. Sorry for
hurting you."
"No. ako dapat ang magsorry. Sorry for hurting you for nine long years. Sorry
bestfriend. Sana mahanap mo na ang babae para s
ayo."
Mei's
POV
Masaya ako ngayon kasi natulungan ko si Dylan. Masaya ako ngayon na pinalaya niya
na ako. Pero mas masaya sana kung kasama ko
ngayon yung l
alaking mahal ko.
Mamaya uuwi na rin ako sa Manila tutal sembreak na. Pero bago ang lahat, pumunta
muna ako sa lake malapit sa bahay ni Tito Sa
m.
Andito ako ngayon, nakaupo. Pinagmamasdan yung tubig. Naaalala ko lang yung gabing
umiiyak si James dito. Th
at night when he
admitted that he loves me. Naiiyak tuloy ako. Ang sarap pala sa pakiramdam na
nalaman mong mahal ka rin ng taong mahal mo. Pe
ro
ang sakit rin dahil di niya magawang aminin sa'yo.
"Ang hina mo n
amang bumato."
Nagulat naman ako sa nagsalita at nakita kong bumato rin siya sa tubig. Mas malayo
nga yung narating ng sa kanya kaysa sa aki
n.
Pagtalikod ko..
"J..J..Ja..mes?" nagccrack na yung boses ko. Naman eh. Wag ka ngang iyakin Mei.
T__T
Tapo
s bigla siyang tumabi sa akin. Kiakabahan tuloy ako. Ang lakas ng tibok ng puso ko.
At talagang nakatingin lang ako sa kanya.
Hindi ko maalis yung tingin ko.
"Akala ko talaga umalis ka. I'm glad that I found you here." he flashed a weak
smile.
Tapos bigl
a siyang tumingin sa akin at..
at..
Napaiyak na talaga ako. Kasi naman eh. Kaiiyak ko lang kanina, tapos ngayon ulit?
Ang sakit na ng mata ko. T_T
"I really missed you Mei. Really. Sorry for everything. Sorry for hurting you
. Sorry for rejecting you everytime. Sorry if I'm coward.
Sorry if I didn't fight. Sorry for not saying my feelings. Sorry." were both
crying. Deja vu. Parang ganito rin kami kanina n
i Dylan ah?
But I'm really crying harder this time. God. Hindi ako makapa
gsalita. Gusto ko lang umiyak ng umiyak sa balikat niya.
"I really love you, Mei. Simula pa lang nung makilala kita. I treated you as my
special someone. I just don't have the courag
e to tell
you. Sorry for the long wait."
Bakit kahit narinig ko na yun
g mga sinabi niya dati dito sa lawa eh naiiyak pa rin ako hanggang ngayon? Hindi ko
alam kung tears of
joy ba 'to o ano. Pero nakakagaan sa damdamin na umamin siya sa akin. Di pala
nasayang yung efforts ko for the past seven yea
rs. I
really really love thi
s guy. Kahit ano pang mangyari, siya lang talaga.
Magkayakap lang kami dun ng matagal. Walang nagsasalita. Paghikbi ko lang ang
maririnig pati na rin yung tunog ng tubig.
This place.
I know, masa
ya akong uuwi. Dahil sa wakas, my dream came true.
Chapter 35
Lyka's
POV
Haaay. Ang boring dito sa bahay. Si kuya kasi nasa trabaho pa. Eh mamaya pa uwi
nun. Tsk.
Kamusta na kaya si Mei tsaka si James? Sana magkaayos na yung dalawang yun.
Nakukunsumi ako sa kanila eh. Ang dami pang arte
-
arte, eh mahal naman pala nila isa't isa.
AAAAAAHHH!
Wag na ngang topic ang love! Ayaw ko nyan! Malas ako dyan! Psh.
Tum
ayo nalang ako mula sa pagkakahiga ko sa kama tapos naligo na. After ko maligo,
tinext ko si kuya na gagala muna ako.
Nakakatamad talaga dito sa bahay eh.
***
[Mall]
Alam niyo yung feeling na parang first time mo ulit magmall? Shemay. Kasi naman
puro
ako aral at lovelife nung last sem. Nawalan
tuloy ako ng social life. Haaay! Window shopping mode. Wala akong pera. Di ako
binigyan ni kuya. T__T Damot
-
damot talaga nung
Voldemort na yun!
Dahil nga pinapamukha ko sa sarili ko na wala akong pera, pumunta nalang ako sa
Mcdo at lalaklak nalang ako ng McFloat. Psh.
Lesheng damit yan, ang mahal mahal. Tapos yung nasa kab
ilang table pa kamukha ni kuya kaya naalala ko na namang hindi niya ako
binigyan ng pera, kaya lalo ako
----
TEKA HINDI PALA KAMUKHA NI KUYA, SI KUYA PALA TALAGA!
"Ackk!!" aww shemay, nalunok ko yung isang yelo! Ack, sakit sa lalamunan. T_T
Napatingin n
aman sa akin si kuya dahil halos mamatay na ako dahil sa lesheng yelong nasa
lalamunan ko ngayon. Jusme, mamamatay
na ata ako! Bigla siyang tumakbo papalapit sa akin.
"Ano, ilang yelo ba nalunok mo? Baka meron pa? Teka papaluin ko ulit likod mo."
"Hep! Wala na. Isa lang. Over ka ha Adrian, ang sakit mo na ngang mamalo, uulitin
mo pa?! sapak, you want?" ang galang ko talagang
kapatid.
"Uhh." napatingin naman kaming pareho ni kuya dun sa nagsalita. Eeh? Sino 'to?
Nagulat ako nung biglang lumapit si kuya dun s
a
babae.
O____O
Magpasex
-
change kaya ako tapos sulutin ko 'to kay kuya? Hmm.
Nakipagbeso naman ako dun kay ate Catherine. Ang ganda niya tal
aga *__*
Tapos sabay
-
sabay na kaming kumain ulit. Yiheee libre ako! Wahaha kaya pala ayaw akong bigyan
ng pera ni kuya eh ipangdedate
niya pala kay ate Catherine. Duga!
Biglang nagtwinkle twinkle yung mata ko dahil dun. Waaa ang swerte ko naman sa
girlfriend ni kuya! Haha galante! Mayaman! Aft
er
naming ku
main eh hinila na ako ni ate Catherine papunta sa mga stalls ng damit. Si kuya
naman biglang nalungkot. Binelatan ko nga.
Hindi niya masosolo si ate Catherine. BWAHAHAHA! Wala siyang nagawa kundi sumunod
nalang sa amin. Poor Adrian.
Sino pa bang nilalang ang tatawa sa isang broken hearted na tulad ko? Eh di ang
mongoloid kong kuya. Leshe. Sipain ko siya eh
!
Psh. Ya
ri sakin 'to pag
-
uwi. Gugulpihin ko siya, promise! Matitikman niya ang lahat ng moves na natutunan
ko. +_+
"Ohh? Okay lang yan Lyka, may ipapakilala ako sa'yo gusto mo?" sabi sa akin ni ate
Catherine. Aba? Balak pa ata niyang maging
matchmaker ah? Hmm pe
ro pwede rin. Baka sakaling makatulong sa pagmomove
-
on ko.
"Ahh sige po. Ayos lang." then nagsmile siya sa akin.
"Pinsan ko yun. Actually second cousin pero super close kami. Andy ang name niya.
Yiiee ano ba yan kinikilig agad ako kahit h
indi mo
pa siy
a kilala. Hahaha. Bagay kasi kayo eh."
-
__
-
Nagshopping
-
shopping lang kaming dalawa. Tapos si kuya yung tagabitbit. Nabili ko nga yung
dress eh. Nilibre ako ni ate Cath. OMG
talaga! Super bait niya. K
yaaah! Excited na akong ikasal sila. Gusto ko na siyang maging totoong ate. Hahaha.
Tapos nagkwento rin
siya tungkol dun kay Andy. Actually interested din ako eh. Oh well, hintayin nalang
ang bukas. Bukas kasi kami magkikita.
Andy huh?
Chapter 36
"Kuyaaaaaaa, alis na ko!!!" sigaw ko kay kuya dahil nasa banyo pa siya.
Sumakay na ako ng
bus. Sa mall kasi kami magkikita nung Andy. Nagtext nga kanina eh. Kainis lang. Aba
naman kasi?! Itext ka ba
naman ng
'Sa mall. Wag kang magpapalate, or else you're dead.'
Nakakairita di ba?! Nakuuu. Babatukan ko talaga siya pag nakita ko
siya! Akala ko pa
naman yung gentleman na type siya. Tss hindi pala. Parang.. parang..
Si Dylan lang. :
\
Fifteen.
Twenty.
..
Twenty
-
five..
*vibrate vibrate*
-
__
-
+++ So ako pa ang maghahanap sa kanya ganun? Napipikon na ako sa kanya ha! Sana
pala di nalang ako pumayag dito. Sana mag
-
isa nalang akong nagmomove
-
on. Argh! Badtrip.
*Dugdugdugdug*
Unti
-
unti ko siyang
nilapitan. Nakatalikod kasi siya sa akin. Walanghiyang Andy 'to, ni hindi talaga
nag
-
abalang hanapin ako?! Nakaka
-
-
*vibrate vibrate*
Where the heck?! Where the heck? Aba bakit hinahanap niya ba ako?! Eh nakatayo l
ang siya dun sa isang sulok eh! Batuhin ko siya
ng libro eh. Psh. Ah oo nga pala, KL ang pakilala ko sa kanya. Short for Kristell
Lyka. Ayoko naman kasing gamitin yung Lyka,
kasi di ko
naman siya kilala. eh di KL nalang.
"Hoy ang kapal din ng mukha mo para paghintayin ang kadate mo no?! Thirty minutes.
Imagine?! Hoy Andy, nakikinig ka ba??" the
n
hinawakan ko yung balikat niya dahilan pa
ra humarap siya sa akin.
OH. MY. GOD. Pareho kaming natulala. Oh my God talaga. What the..
"Dylan/Lyka?!?!"
***
"HAHAHAHA AKALAIN NIYO YUN, MAGKAKILA
LA PALA KAYO?." nasa restaurant kami ngayon. Nag
-
uusap at nagkakaalaman ng mga
kalokohan ni Ate Catherine. Andito rin siya actually, nagspy daw siya sa amin. =__=
"Teka nga po, bakit Andy sabi niyong pangalan niya? Eh diba Dylan name niya?"
tanong ko kay Ate Cath. Si Dylan nasa cr. Ewan
ko
kung anong ginagawa nun dun.
Bakit hindi ko naisip yun? Ang stupid ko naman! >_< Dylan.. Andy.. WAAAH! Oo nga
no!
"Eh ikaw? Ba
kit sabi mo ikaw si KL?"
Ay pusa! Napatayo kaming pareho ni ate Cath dahil biglang may nagsalita sa likod
namin. At sino pa nga ba yan?
"Ehem ehem. Mukhang may issues pa kayo ah? Oh sya sige, may date rin ako eh. Ciao!
Enjoy your day kids!" then she winked and
walk away from us.
AWKWARD.
Dylan's
POV
Ah sht. Why am I crying? And of all people, why her? In front of her? Damn this is
humiliating.
"Uhh.. ano.. here." tapos inabot niya sa akin yung panyo niya, looking to the other
direction.
Ako naman, na
tameme. Ewan. Gusto ko lang siyang titigan kaya di ko makuha yung panyo. Ang weird
ko na talaga.
O_O
Nabigla naman a
k
o sa ginawa niya.
"Ano ba? Hindi maganda sa lalaki pag umiiyak. Tsk." she was wiping my tears and
she's really blushing really hard.
Pero hindi siya
tumitingin sa akin.
"There. Wag ka ngang umiyak, di bagay sayo eh. Sige, alis na ko."
Yeah right. Mas marami akong narealize nung umalis siya. Pagkatapos kong mabasa
yung sulat niya sa akin, naramdaman ko na kun
g
pano magsisi. I didn't know my feelings for her until
she was gone. Alam ko huli na, pero gusto kong bumawi. Gusto kong ipakita at
iparamdam sa kanya kung ano talaga siya para sa akin.
Nakatingin lang siya sa akin at nakita kong malapit ng tumulo yung luha niya. With
that, hinatak ko siya palabas ng resta
urant at
dinala sa parking lot.
"Yun andito na kayo! Hahaha! Ayos double date! Let's go hon!"
=___=
Bakit andito pa yang Catherine na yan? Tsk. Kasama niya yung boyfriend niya. Sa
totoo lang, boto ako sa kanya kasi napagtitii
san niya
yung ugali ni Ca
therine. Medyo isip
-
bata kasi kahit twenty na eh. At hindi ko yan tinatawag na ate, dahil sasabunutan
niya ako. Ayaw
niya daw magmukhang matanda. Pero parang pamilyar talaga yung mukha ng lalaki eh.
Di ko lang matandaan kung saan ko siya
nakita.
"Ku.
.kuya? What are you doing here?" biglang sabi ni Lyka.
Ah! Siya yung nasa picture sa wallet ni Lyka! Yung picture ng family niya. Naalala
ko na. Small world huh?
"Ohh. Siya pala ka
-
date mo kapatid! Naks tiba
-
tiba ka dyan ah, gwapo. Patusin mo na!
" tapos ginulo niya yung buhok ni Lyka.
Pinasakay nila kami sa kotse ni.. ano nga pangalan niya? Ah basta, nung kuya ni
Lyka. Kami ni Lyka yung andun sa likod. Hmm,
san ko
kaya siya dadalhin?
At dahil magulo ang isip ko, nagbalak na naman akong hanapin si Lyka. Pero hindi
naman pwedeng iwanan ko yung kadate ko ng
ayon.
So ginawa ko lahat para maturn
-
off siya sa akin para di na matuloy 'tong date na 'to.
AY SI LYKA.
***
"Andito na tayo! Ha
haha! Lika na hon, humiwalay tayo sa kanila at baka makaistorbo tayo. HAHAHA!" sabi
ni Catherine. Baliw rin
'tong isang 'to eh.
I think nasa park kami. Ang ganda nga eh. Pati ako naamaze. Malinis kasi tignan
tapos maganda yung environment. Perfect for t
h
is
day. Perfect for a date.
"Whoa! Ang ganda!" tinignan ko si Lyka at katulad ko, you can see amazement in her
eyes.
"Lika, dun tayo." hinatak ko siya dun sa isang place na medyo malilim. At thank God
prepare ang boyfriend ni Cath/kuya ni Lyk
a kaya
may
picnic set
-
up kami ngayon. At sabi nga ni Cath, nakahiwalay talaga sila sa amin.
Nagtulong naman kaming ilatag yung cloth at iprepare yung mga pagkain. Pagkatapos
nun, apreho kaming nagrelax. Ang sarap ng
ganito, walang masyadong iniintindi. Kasama mo p
a yung taong...
"Dylan?"
"Hmm?"
"I said don't think about the past right? Please? Ienjoy muna natin 'tong araw na
'to tsaka tayo mag
-
usap."
"Why?"
Inir
apan naman niya ako. Problema niya?
"Hindi. Hindi ko tinatanong sayo!" tapos nagpout pa. Anak ng. Nagpapacute pa eh.
Natetempt ako.=__=
"Because I missed you." tapos humiga ako sa lap niya at balak ko munang matulog.
Chapter 38
Lyka's
POV
NAKAKAINIS NA HAAAAAAA!!!!
Hindi ko alam kung kikiligin ba ako?
Maiinis ba ako?
Maiiyak ba ako?
Eh kung sakalin ko kaya ngayon 'tong lalaking nakahiga sa lap ko?
ARRGHH!
Pero anong sabi niya?
'I missed you'
>/////<
Nakakainis tal
aga eh! Eto na naman. Umaasa na naman ako. Alam niyo yung feeling na nagsisimula ka
na ngang magmove
-
on, biglang
nagbigay na naman siya ng motibo para mahalin ulit siya? Grrr. PAFALL!
Tinignan ko lang siya. Nakatulog na ata. Ang himbing niya matul
og eh. Parang bata at parang walang pinoproblema. Pag tinitignan ko
siya, hindi ko maiwasang masaktan. Pag tinitignan ko siya, naaalala ko lahat ng
nangyari. Haaay ano pa nga bang magagawa ko?
Di
naman niya ako mahal eh. The feeling's not mutual.
Bago
pa pumatak yung luha ko, pinunasan ko na kaagad.
"Oi. Gising na. Kumain na tayo." tama. Cold treatment nalang ang gagawin ko.
Mahirap na,
baka lalo pa akong mafall.
=___=
Nakalimutan kong mahirap nga pala 'tong gisingin. Tsk.
"OUCH! What the
--
ouc
h.." tapos tinignan niya ako ng masama.
GULP.
Waaaah ayan na naman yang masungit na aura niya. T_T
Eh kasi tinanggal ko bigla yung binti ko mula sa pagkakahiga niya dun kaya nauntog
siya. Eh ang hirap naman kasi gisingin eh!
Mas
mabuti na yang ganyan
. Para gising talaga. Tapos lumayo ako ng konti sa kanya. Mamaya gantihan ako niyan
eh.
Kumuha nalang ako ng sandwich dun sa picnic basket. Hmmm masarap. ^__^ Idagdag mo
pa ang ambiance dito. Fresh air, green
field, colorful flowers.. sobrang ganda! Paran
g kahit hindi ka kumain, mabubusog ka na agad eh. Nakatingin lang ako dun sa isang
puno na nalalagas yung mga dahon tapos tinatangay ng hangin habang inuubos ko yung
sandwich ko. Waaah ang sarap picture
-
an!
Kaso wala pala akong dalang camera T_T
"Lyka.
" napatingin naman ako sa kanya dahil tinawag niya ako.
O/////O
WAAAAAAAAAAHHHHHHH!!!
"Waaah peste ka! Lu..lumayo ka ngaaaaa!!" napatumba ako ng di
-
oras. Walanghiyang Dylan yan! T_T Tapos ngayon pinagtatawanan
niya ako. ANO BA TALAGANG PROBLEMA NG
LALAKING 'TO?! Aba akalain niyo ba namang nung tinawag niya ako, at paglingon ko
eh... >///<
Eh halos one inch nalang yung pagitan ng mga mukha namin? To think na nakangiti pa
siya nun.
Naman oh! Alam kong sobrang pula ng mukha ko ngayon. Takte. Ano
ba talagang pinaggagawa niya?! Nakakainis na ha! Ayoko nang
ganito.. umaasa na naman ako eh.. Lagi nalang..
"Dylan, pwede bang itigil na natin 'to? Alam mo naman na lahat di ba? Sa tingin mo
ba makakatulong sakin 'tong ginagawa mo? A
no
ba tal
agang plano mo ha?? Saktan ako ng paulit
-
ulit? Paasahin ako? Please naman oh. Please? Gusto ko nang makalimot. Ayoko nang
masaktan." then again, I cried. Masakit kasi eh. Yung may natitirang pag
-
asa sa puso mo. Pero yun pala, para sa kanya eh wala lang
yun
.
"Tingin mo ba ginagawa ko 'to para lang sa wala?"
then he looked at my eyes. Ewan ko kung tama ba 'tong nakikita ko, pero I can see
the sadness there. Mas lalo akong naguguluhan.
"Pwede ba Dylan! TAMA NA!!" Ginugulo na naman niya yung utak ko eh.
Nagpaplano na nga ako ng pagmomove
-
on eh. Tumayo ako
mula sa pagkakaupo. Ayoko na dito. Gusto ko nang umuwi. Ayoko dito kasi andito yung
taong dahilan kung bakit ako umiiyak. Per
o
mas lalong tumulo yung luha ko sa ginawa niya.
"Please don't leave
me." sabi niya habang nakayakap siya sa likuran ko.
At akalain niyo nga namang nakikisabay sa akin yung panahon? Nagsitakbuhan yung mga
tao sa ilalim ng mga malalaking puno o ka
ya
sa mga kotse nila. Kami, nakatayo lang dito. Ayaw gumalaw ng mga paa ko a
t naghahalo na yung ulan sa luha ko.
Nakakainis ka Dylan. Ang gulo
-
gulo mo. Bakit ba kung kelan gusto na kitang kalimutan at saka ka ganyan kumilos?
Tapos ano? Ganun
rin. Masasaktan na naman ako.
"I need to tell you something Lyka. Hindi ko lang nareali
ze dati. Pero nung nawala ka sa akin, tsaka ko lang napag
-
isip isip." umiiyak pa
rin ako hanggang ngayon. Parang mas lalong bumigat yung pakiramdam ko. Lalo pang
lumalakas yung ulan. Basang
-
basa na kaming
dalawa dito.
"Sorry Dylan, but I really have t
o go." Ayoko na talaga. Tinanggal ko yung pagkakayakap niya sa akin mula sa likod
and I started to
walk away from him.
Siguro nga hindi siya ang lalaki para sa akin.
Siguro nga nakilala ko siya para masaktan ako.
Habang humahakbang ako papalayo sa kany
a, mas lalong lumalakas yung ulan. Ang lakas
-
lakas na katulad ng pag
-
iyak ko para sa
lalaking hindi man lang sinuklian yung pagmamahal ko. Ni hindi ko na siya narinig
magsalita. Yung patak lang ng malakas na ul
an ang
naririnig ko.
"LYKA!! MAHAL RIN KITA! MAHAL KITA KAYA WAG MO AKONG IWAN! SORRY SA LAHAT! SORRY
DAHIL NASAYANG KO YUNG
PAGMAMAHAL MO SA AKIN! PLEASE GIVE ME A CHANCE! LYKAAAAA!!" my heart skipped a
beat. He's crying. Crying really hard. Hindi
ko itinigil yung paglalakad
ko...
Gusto ko munang mag
-
isip.
Chapter 39
Isang linggo na rin ang nakakaraan simula nung nangyari yun. Haaay, di ko pa rin
talaga maimagine eh.
At hindi ko pa rin maimagine na meron akong epal na kuya. =__= Ayun na eh.
Nagdedaydream na ako eh. Biglang nang
-
istorbo!
Naman oh!
"KUYAAAAAA!!!"
"Ano? Hiwain mo na yan malapit na
silang dumating oh!"
Paghiwain ba naman ako ng sibuyas?! Take note ha. Yung malaki pa! Anak ng tokneneng
naman oh.
Wala akong nagawa at naghiwa na. Hindi nalang ako dumidilat o kaya humihinga para
di ako maluha. Pero masakit pa
rin sa mata.
Waaaahhh. T___T
Pagkatapos kong makahiwa, nanood nalang ako ng TV sa sala at iniwan ko dun si kuya.
Nagluluto kasi siya eh. Sila Mei at James
kasi
pupunta dito. Akalain niyo yun? SILA na? OH MY GOSH TALAGA EH.
Buti pa sila :
\
Isang lin
ggo na.
Isang linggo mula nung sinabi niya yung feelings niya sa akin...
**Flashback
"LYKA!! MAHAL RIN KITA! MAHAL KTA KAYA WAG MO AKONG IWAN! SORRY SA LAHAT! SORRY
DAHIL NASAYANG KO YUNG
PAGMAMAHAL MO SA AKIN! PLEASE GIVE ME A CHANCE! LYKAAAA!!" tul
oy
-
tuloy lang ako sa paglalakad. Sobrang basa na ako.
Lakad lang ng lakad kahit hindi ko alam kung saan ako pupunta..
pero..
O__O
"Please give me a chance. I want to show you what I really feel. Ple
ase Lyka?"
Nakakainis naman eh. Lalo lang akong naiiyak sa mga pinaggagawa niya ngayon.
NAKAKAINIS!
"..." ang la
kas pa rin pala ng ulan. Yung luha ko hindi na halata.
Pagkasabing
-
pagkasabi ko nun, nap
atingala siya. Hindi ko alam kung masaya siya pero kitang
-
kita yung gulat sa mukha niya. Bigla
siyang tumayo at..
niyakap niya ako.
"Thank you Lyka. Salamat talaga. A..akala ko.. galit ka talaga sa akin eh.. Thank
you." bumitaw ako sa yakap n
iya at lumakad na ulit
palayo. Tama na muna 'tong nangyari. Masyado nang nagugulo yung utak ko. Pero
habang palayo ako ng palayo, narinig ko yung
mga salitang hindi ko aasahang masasabi niya.
"Aray ko naman! M
akabatok ka naman. Ang sakit nun ha? Isang kiss kapalit nun." tapos ngumuso si
James at nakapikit pa talaga.
Haha para talagang bata!
"Hoy James baka gusto mong ipabugbog kita dito kay Lyka? You like?"
Pero masaya talaga ako sa kanila. Kinikilig nga ako eh. Haha. At least di ba? After
all those years.. sila rin pala ang magka
katuluyan.
*dingdong*
Lumabas naman ako at binuksan ko yung gate. As expected sila nga yun.
"Waaaahh Lykaaaaaaaa!!" tapos dinamba na ako ni ate Catherine. Ack. Di ako
makahinga! T_T
"Aish. Ate, hindi makahinga si Lyka oh. Stop that!" then hinila ni Dylan si ate
Catherine.
Yup.
"Uhh.. here.." then inabot niya sa akin yung boquet of flowers. Tinignan ko siya
pero umiwas siya ng tingin.
Hihihi si Dylan
nagbublush. >///<
"Waaah! Walangya ka Andy! Ang landi mo! Hahaha!" sabay hampas ni ate Catherine sa
braso ni Dylan.
"Yo dude! Long time no see." tapos nagtapikan si James at Dylan. Bakit kaya ganun
no? Hindi ba pwedeng magyakapan nalan
g rin ang
mga lalaki pag nagkikita? Yung parang sa mga babae?
*imagination*
James:
Weeee hello Dylan! Long time no see! *yakap kay Dylan*
Dylan:
Waaa oo nga James, namiss kita. *yakap rin kay James*
......
......
......
WAAAAAAAAAAAAHHHH YUCK!!
!!
"Ayun oh."
-
turo ko sa computer. At ayun, lumapit siya tapos nagfacebook na nga.
Oo nga no? Pansin ko rin yun. Mga 4 months ago pa yung huling status niya eh. Baka
hindi siya mahilig magfacebook?
Oh siya. Sige lang. Sakayan ang trip ng mga 'to. Mukhang masaya sila eh. Pero pick
-
up ba yun? Diba pag pick
-
up patanong? Ah ewan,
basta kung ano man yun.
"Bakit?"
-
tanong ko kay Dylan
"Eh kasi ikaw lang naman ang nasa mind ko eh. Eh di pag nilagay k
ita dun, iseshare kita sa kanila. Para ano? I
-
like nila? No way. You're
only mine."
O/////O
"KAIN NAAAAAAA!!"
"Ang chismoso mo rin kuya no? Baka gusto mong ikwento ko kay ate Cath lahat ng
kahihiyan mo?" this time ako naman ang nag
-
evil
grin.
Natawa n
aman ako nung bigla nyang nilayo yung upuan niya sa akin tapos sobrang lumapit kay
ate Cath at narinig ko pa siyang
nagsabi ng
'Cath wag kang maniniwala sa mga sasabihin ni Lyka sayo ha? Kahit ano.'
Hahaha. Isip bata talaga ang kuya ko.
Naagsimula na kam
ing kumain. Grabe ang sarap magluto ni kuya. @_@ Bakit ngayon lang 'to? Bakit pag
ako pinagluluto niya di
naman ganito kasarap?! Napakaduga talaga ni kuya! Paimpress masyado kay ate Cath!
>_<
O///O
Hi
nawakan ni Dylan yung kamay ko mula sa ilalim ng lamesa. Lechugas naman oh! Feeling
ko pulang
-
pula na yung mukha ko! Di ko
naman matanggal kasi ang higpit nung hawak niya.
"Oh bro, lapad ng ngiti mo ah?" narinig kong sabi ni James. Di ako nakatingin sa k
anila kasi busy akong tanggalin yung kamay ko sa
kamay niya.
>///<
Jusme. Kung pwede lang magwala dito kanina ko pa ginawa eh. Mamamatay na ako sa
kilig. Ayo
kong humarap kay kuya kasi kilala ako
nyan pag kinikilig. Gaaaahd. Ang hirap naman nito oh!
Kumain ako ng kanang kamay lang ang gamit. Bakit ba kasi ayaw niyang bitawan? >///>
Nakasurvive naman ako dun kanina. Buti nalang. Napakaadik ng Dylan na yun. P
sh. Andito kami ngayon sa sala at nagpupusoy dos.
HAHAHA. Mga sugarol. Joke. Wala namang perang involve eh. Tsaka by paair ang laro.
Si kuya tsaka si ate Cath, si Mei at James
and
ako at si Dylan.
"Pwede bang mahirap sandali si Lyka, may ipapakita lang ako sa kanya." nagulat
naman ako nung kinausap ni Dylan si kuya. Eh k
asi
minsan ko lang naman sila makitang
mag
-
usap eh. At ano na namang pinagsasabi niya?
Nag
-
nod nalang si kuya tapos ma
y binulong. ay ewan ko sa kanila. Di pa rin ako makaget
-
over sa pandadaya ni kuya eh.
-
__
-
***
"Hmm secret."
"Pfft. Duga."
Andito kami ngayon sa car nila. May driver siya eh. Paano wala pa si
yang lisensya. Minor pa eh. Pero san ba kami pupunta at ako lang
ang kasama? Bakit hindi kasama sila Mei? Ugh. Sumasakit ang ulo ko kakaisip eh!
"L
yka.. Lyka.. gising na.. andito na tayo.."
Minulat ko naman yung mata ko. At talagang napalaki yung mata ko. Pa..pano ba
naman.. TEKA NGA PANO AKO NAPUNTA SA
GANITONG POSISYON?!
"Aahh sorry. Nahihirapan ako sa posisyon mo kanina eh." sabi niya sabay
iwas ng tingin sa akin.
Grabe hindi na to nahiya sa driver niya. WAAAAAHHH nakakahiya kaya yun! GRABE
TALAGA!!!!!! >/////<
I can do it.
"Dito nagsimula ang lahat. Marami akong natutunan dito." sabi niya habang lumilibot
sa unit namin.
"Di
to ako unang nagluto ng pagkain para sa isang babae dahil lang sa house rules. Dito
rin ako unang nag
-
alaga ng maysakit. Dito ako
natutong magpahalaga ng mga kaibigan. Natutong magmahal. Naranasang masaktan.
Andami na palang nangyari no? Itong bahay na
'to
ang witness sa lahat ng pinagdaanan natin."
Naiiyak ako ngayon. Hindi ko alam kung bakit. Pero sigurado akong hindi dahil sa
lungkot 'to. Ito na ba yung tinatawag nilang
tears of
joy?
Hinila ko
siya patayo at hinawakan ko yung mukha niya.
"Gusto ko ring maging witness ang lugar na 'to sa gagawin ko. Dylan, kahit kelan
naman, hindi nagbago yung feelings ko sayo.
Infact,
mas mahal pa kita ngayon. This place, is our witness. Dylan, YES. Make me
your girl."
"Talaga? Sinasagot mo na ko? Huh.. Thank you. Thank you. THANK YOUUUU!! I REALLY
LOVE YOU!!" then binuhat niya ako at inikot
-
ikot.
I feel like I'm the happiest girl in the world.
Kasama ko ng
ayon yung lalaking mahal ko.
I kissed him.
Epilogue
Love and friendship are two different things.
Two diff
erent things that changed my life.
I fell in love
with that guy.
7th unit
was the witness.
This place, where our love begins and grows, will have a special part in my heart.
Start na ng second sem ngayon. At dahil mahal ko ang lugar na 'to, dito ulit kami
nagstay. Kasama na namin sila Mei at James.