Vous êtes sur la page 1sur 21

JUEVES SANTO

OFICIO DE TINIEBLAS
Maitines y Laudes

1
AD MATUTINUM

Se comienza directamente con la primera antífona. Al final de los salmos no se dice Gloria Patri.
I NOCTURNO

Ant. Zelus domus tuae * comedit me, et Ant. El celo de tu casa me devora y me
opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super abruman los ultrajes de quienes te insultan.
me.
Psalmus 68 [1] ¡Sálvame, oh Dios, que estoy con el agua
Salvum me fac, Deus: * quóniam intravérunt al cuello!
aquæ usque ad ánimam meam. Me hundo en el cieno del abismo y no
Infíxus sum in limo profúndi: * et non est puedo hacer pie;
substántia. me he metido en aguas profundas y las
Veni in altitúdinem maris: * et tempéstas olas me anegan.
demérsit me. Estoy exhausto de gritar, me arde la
Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces garganta, mis ojos se consumen de esperar a
meæ: * defecérunt óculi mei, dum spero in mi Dios.
Deum meum. Son más que los pelos de mi cabeza los
Multiplicáti sunt super capíllos cápitis mei, * que me odian sin motivo;
qui odérunt me gratis. son poderosos los que me destruyen, los
Confortáti sunt qui persecúti sunt me inimíci que me hostigan sin razón.
mei iniúste: * quæ non rápui, tunc exsolvébam. (¿Tengo que devolver lo que no he
Deus, tu scis insipiéntiam meam: * et delícta robado?)
mea a te non sunt abscóndita. Tú conoces, oh Dios, mi torpeza, no se te
Non erubéscant in me qui exspéctant te, ocultan mis ofensas.
Dómine, * Dómine virtútum. ¡Que por mí no queden defraudados los
Non confundántur super me * qui quærunt te, que esperan en ti, El Señor Sebaot!
Deus Israël. ¡Que por mí no queden confundidos los
Quóniam propter te sustínui oppróbrium: * que te buscan, Dios de Israel!
opéruit confúsio fáciem meam. Pues por ti soporto el insulto, la
Extráneus factus sum frátribus meis, * et vergüenza cubre mi semblante;
peregrínus fíliis matris meæ. a mis hermanos resulto un extraño, un
Quóniam zelus domus tuæ comédit me: * et desconocido a los hijos de mi madre;
oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super pues el celo por tu Casa me devora, y si te
me. insultan sufro el insulto.
Et opérui in ieiúnio ánimam meam: * et Si me mortifico con ayunos, lo
factum est in oppróbrium mihi. aprovechan para insultarme;
Et pósui vestiméntum meum cilícium: * et si me pongo un sayal por vestido, me
factus sum illis in parábolam. convierto en objeto de burla:
Advérsum me loquebántur, qui sedébant in los que están a la puerta murmuran, los
porta: * et in me psallébant qui bibébant vinum. borrachos me sacan coplas.
Ego vero oratiónem meam ad te, Dómine: * Pero yo te dirijo mi oración, Señor, en el
tempus benepláciti, Deus. tiempo propicio: por tu inmenso amor
In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, * respóndeme, oh Dios, por la verdad de tu
in veritáte salútis tuæ: salvación.
Éripe me de luto, ut non infígar: * líbera me ¡Sácame del cieno, no me hunda, líbrame
ab iis, qui odérunt me, et de profúndis aquárum. de los que me odian, de las aguas profundas!
Non me demérgat tempéstas aquæ, neque ¡Que no me anegue la corriente, que no
absórbeat me profúndum: * neque úrgeat super me trague el abismo, ni se cierre el pozo
me púteus os suum. sobre mí!
Exáudi me, Dómine, quóniam benígna est ¡Respóndeme, Señor, por tu amor y tu
misericórdia tua: * secúndum multitúdinem bondad, por tu inmensa ternura vuelve a mí
miseratiónum tuárum réspice in me. tus ojos;
Et ne avértas fáciem tuam a púero tuo: * no apartes tu rostro de tu siervo, que

2
quóniam tríbulor, velóciter exáudi me. estoy angustiado, respóndeme ya;
Inténde ánimæ meæ, et líbera eam: * propter acércate a mí, rescátame, líbrame de mis
inimícos meos éripe me. enemigos!
Tu scis impropérium meum, et confusiónem Tú sabes de mi oprobio, de mi afrenta y
meam, * et reveréntiam meam. mi vergüenza, conoces a mis opresores.
In conspéctu tuo sunt omnes qui tríbulant El oprobio me rompe el corazón, me
me: * impropérium exspectávit cor meum, et siento desfallecer.
misériam. Espero en vano compasión, consoladores
Et sustínui qui simul contristarétur, et non y no encuentro.
fuit: * et qui consolarétur, et non invéni. Me han echado veneno en la comida, han
Et dedérunt in escam meam fel: * et in siti apagado mi sed con vinagre.
mea potavérunt me acéto. Que su mesa se convierta en un lazo, que
Fiat mensa eórum coram ipsis in láqueum, * su abundancia sea una trampa;
et in retributiónes, et in scándalum. que se nublen sus ojos y no vean, que sus
Obscuréntur óculi eórum ne vídeant: * et fuerzas flaqueen sin cesar.
dorsum eórum semper incúrva. Derrama sobre ellos tu enojo, los alcance
Effúnde super eos iram tuam: * et furor iræ el ardor de tu cólera;
tuæ comprehéndat eos. que su morada se convierta en erial, que
Fiat habitátio eórum desérta: * et in nadie habite en sus tiendas.
tabernáculis eórum non sit qui inhábitet. Porque acosan al que tú has herido y
Quóniam quem tu percussísti, persecúti sunt: aumentan la herida de tu víctima.
* et super dolórem vúlnerum meórum Añade culpa a su culpa, no tengan acceso
addidérunt. a tu justicia;
Appóne iniquitátem super iniquitátem eórum: sean borrados del libro de la vida, no
* et non intrent in iustítiam tuam. sean inscritos con los justos.
Deleántur de libro vivéntium: * et cum iustis Pero a mí, desdichado y malherido, tu
non scribántur. salvación, oh Dios, me restablecerá.
Ego sum pauper et dolens: * salus tua, Deus, Celebraré con cantos el nombre de Dios,
suscépit me. lo ensalzaré dándole gracias;
Laudábo nomen Dei cum cántico: * et le agradará al Señor más que un toro, más
magnificábo eum in laude: que un novillo con cuernos y pezuñas.
Et placébit Deo super vítulum novéllum: * Lo han visto los humildes y se alegran,
córnua producéntem et úngulas. animaros los que buscáis a Dios.
Vídeant páuperes et læténtur: * quærite Porque El Señor escucha a los pobres, no
Deum, et vivet ánima vestra. desprecia a sus cautivos.
Quóniam exaudívit páuperes Dóminus: * et ¡Alábenlo los cielos y la tierra, el mar y
vinctos suos non despéxit. cuanto bulle en él!
Laudent illum cæli et terra, * mare et ómnia Pues Dios salvará a Sión, reconstruirá los
reptília in eis. poblados de Judá:
Quóniam Deus salvam fáciet Sion: * et la habitarán y la poseerán; la heredará la
ædificabúntur civitátes Iuda. estirpe de sus siervos, en ella vivirán los que
Et inhabitábunt ibi, * et hereditáte acquírent aman su nombre.
eam.
Et semen servórum eius possidébit eam: * et Ant. El celo de tu casa me devora y me
qui díligunt nomen eius, habitábunt in ea. abruman los ultrajes de quienes te insultan.
Glória omittitur
Ant. Zelus domus tuae * comedit me, et
opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super
me.

Ant. Avertantur retrorsum, * et erubescant, qui Ant. Arrédense cubiertos de ignominia, los
cogitant mihi mala. que desean mis males.
Psalmus 69 [2] Oh Dios, ven a librarme, Señor, corre en
Deus, in adiutórium meum inténde: * Dómine, mi ayuda!
ad adiuvándum me festína. ¡Queden confusos y humillados los que
Confundántur et revereántur, * qui quærunt

3
ánimam meam. intentan acabar conmigo!
Avertántur retrórsum, et erubéscant, * qui ¡Retrocedan confundidos los que desean
volunt mihi mala. mi mal!
Avertántur statim erubescéntes, * qui dicunt Retírense avergonzados los que dicen:
mihi: Euge, euge. ¡Ja, ja!
Exsúltent et læténtur in te omnes qui quærunt En ti gocen y se alegren todos los que te
te, * et dicant semper: Magnificétur Dóminus: buscan!
qui díligunt salutáre tuum. Digan sin cesar: «Grande es Dios los que
Ego vero egénus, et pauper sum: * Deus, ansían tu victoria!
ádiuva me. Pero yo soy pobre y desgraciado, ¡oh Dios,
Adiútor meus, et liberátor meus es tu: * ven rápido a mí!
Dómine, ne moréris. Tú eres mi auxilio y libertador, ¡no te
Glória omittitur retrases, Señor!
Ant. Avertantur retrorsum, * et erubescant, qui Ant. Arrédense cubiertos de ignominia, los
cogitant mihi mala. que desean mis males.

Ant. Deus meus, * eripe me de manu peccatoris. Ant. Dios mío, líbrame de las manos del
Psalmus 70 [3] pecador.
In te, Dómine, sperávi, non confúndar in
ætérnum: * in iustítia tua líbera me, et éripe me. A ti me acojo, Señor, ¡nunca quede
Inclína ad me aurem tuam, * et salva me. confundido! ¡Por tu justicia sálvame, líbrame,
Esto mihi in Deum protectórem, et in locum préstame atención y sálvame! Sé mi roca
munítum: * ut salvum me fácias, de refugio, alcázar donde me salve,
Quóniam firmaméntum meum, * et refúgium pues tú eres mi peña y mi alcázar.
meum es tu. ¡Líbrame, Dios mío, de la mano del impío,
Deus meus, éripe me de manu peccatóris, * de las garras del perverso y el violento!
et de manu contra legem agéntis et iníqui: Pues tú eres mi esperanza, Señor, mi
Quóniam tu es patiéntia mea, Dómine: * confianza desde joven, Señor.
Dómine, spes mea a iuventúte mea. En ti busco apoyo desde el vientre, eres
In te confirmátus sum ex útero: * de ventre mi fuerza desde el seno materno.
matris meæ tu es protéctor meus. ¡A ti dirijo siempre mi alabanza!
In te cantátio mea semper: * tamquam Soy el asombro de muchos, pero tú eres
prodígium factus sum multis: et tu adiútor mi refugio seguro.
fortis. Mi boca rebosa de tu alabanza, de tu
Repleátur os meum laude, ut cantem elogio todo el día.
glóriam tuam: * tota die magnitúdinem tuam. No me rechaces ahora que soy viejo, no
Ne proiícias me in témpore senectútis: * cum me abandones cuando decae mi vigor,
defécerit virtus mea, ne derelínquas me. pues mis enemigos hablan mal de mí, los
Quia dixérunt inimíci mei mihi: * et qui que me espían se ponen de acuerdo:
custodiébant ánimam meam, consílium fecérunt «¡Dios lo ha desamparado, perseguidlo,
in unum. apresadlo, que no hay quien lo libre!».
Dicéntes: Deus derelíquit eum, persequímini, ¡Oh Dios, no te quedes tan lejos, Dios
et comprehéndite eum: * quia non est qui mío, ven pronto a socorrerme!
erípiat. Queden confundidos y avergonzados los
Deus, ne elongéris a me: * Deus meus, in que atentan contra mi vida;
auxílium meum réspice. acaben en la vergüenza y la ignominia los
Confundántur, et defíciant detrahéntes que buscan mi mal.
ánimæ meæ: * operiántur confusióne, et pudóre Pero yo esperaré sin cesar, reiteraré tus
qui quærunt mala mihi. alabanzas;
Ego autem semper sperábo: * et adiíciam mi boca publicará tu justicia, todo el día
super omnem laudem tuam. tu salvación.
Os meum annuntiábit iustítiam tuam: * tota Publicaré las proezas del Señor, recordaré
die salutáre tuum. tu justicia, tuya sólo.
Quóniam non cognóvi litteratúram, introíbo ¡Oh Dios, me has instruido desde joven, y
in poténtias Dómini: * Dómine, memorábor he anunciado hasta hoy tus maravillas!
iustítiæ tuæ solíus.

4
Deus, docuísti me a iuventúte mea: * et Ahora, viejo y con canas, ¡no me
usque nunc pronuntiábo mirabília tua. abandones, Dios mío!, hasta que pueda
Et usque in senéctam et sénium: * Deus, ne anunciar tu brazo
derelínquas me, a las futuras generaciones, tu poderío y
Donec annúntiem bráchium tuum * tu justicia, oh Dios, hasta los cielos.
generatióni omni, quæ ventúra est: Tú que has hecho grandes cosas, ¡Oh
Poténtiam tuam, et iustítiam tuam, Deus, Dios!, ¿quién como tú?
usque in altíssima, quæ fecísti magnália: * Deus, Tú que me has hecho pasar por tantos
quis símilis tibi? aprietos y desgracias me devolverás de nuevo
Quantas ostendísti mihi tribulatiónes multas la vida, y
et malas: et convérsus vivificásti me: * et de de las simas de la tierra me sacarás otra
abýssis terræ íterum reduxísti me: vez;
Multiplicásti magnificéntiam tuam: * et sustentarás mi dignidad, te volverás a
convérsus consolátus es me. consolarme.
Nam et ego confitébor tibi in vasis psalmi Y te daré gracias con el arpa, Dios mío,
veritátem tuam: * Deus, psallam tibi in cíthara, por tu fidelidad; tañeré para ti la cítara, ¡oh
Sanctus Israël. Santo de Israel!
Exsultábunt lábia mea cum cantávero tibi: * Te aclamarán mis labios, mi vida que has
et ánima mea, quam redemísti. rescatado; y mi lengua todo el día musitará tu
Sed et lingua mea tota die meditábitur justicia:
iustítiam tuam: * cum confúsi et revériti fúerint, pues se avergüenzan afrentados los que
qui quærunt mala mihi. buscaban mi desgracia..
Glória omittitur Ant. Dios mío, líbrame de las manos del
Ant. Deus meus, * eripe me de manu peccatoris. pecador.

V. Avertantur retrorsum, et erubescant. V. Arrédense cubiertos de ignominia.


R. Qui cogitant mihi mala. R. Los que desean mis males.

Se dice en silencio el Pater noster y se omite la


absolución y las bendiciones. Padre nuestro
Pater noster

Lectio 1
Lectura del Libro de las Lamentacio-nes.
Incipit Lamentatio Ieremiae Prophetae. Álef. ¡Qué solitaria se encuentra la otrora
Lam 1:1-5 Ciudad populosa! Como una viuda ha
Aleph. Quomodo sedet sola civitas plena populo! quedado la grande entre las naciones. La
facta est quasi vidua domina Gentium; princeps Princesa de las provincias sometida está a
provinciarum facta est sub tributo. tributo.
Beth. Plorans ploravit in nocte, et lacrimae eius Bet. Llora que llora de noche, surca el llanto
in maxillis eius: non est qui consoletur eam ex sus mejillas. No hay nadie que la consuele
omnibus caris eius; omnes amici eius spreverunt entre todos sus amantes. Todos sus amigos la
eam, et facti sunt ei inimici han traicionado, ¡se le han convertido en
Ghimel. Migravit Iudas propter afflictionem, et enemigos!
multitudinem servitutis; habitavit inter Gentes, Guímel. Judá está desterrada y postrada,
nec invenit requiem: omnes persecutores eius sometida a extrema servidumbre. Mezclada
apprehenderunt eam inter angustias. con las naciones, en nada encuentra sosiego.
Daleth. Viae Sion lugent, eo quod non sint qui La alcanzaron sus perseguidores, la pusieron
veniant ad solemnitatem: omnes portae eius en aprietos.
destructae, sacerdotes eius gementes; virgines Dálet. Las calzadas de Sión están de luto, ya
eius squalidae, et ipsa oppressa amaritudine. nadie viene a las solemnidades. Todas sus
He. Facti sunt hostes eius in capite; inimici eius puertas desoladas, sus sacerdotes gimiendo,
locupletati sunt: quia Dominus locutus est super afligidas sus doncellas, ¡y ella misma en
eam propter multitudinem iniquitatum eius; amargura!
parvuli eius ducti sunt in captivitatem ante He. La domina el enemigo, feliz está el
faciem tribulantis. adversario, porque El Señor la ha afligido,

5
Ierusalem, Ierusalem, convertere ad Dominum pues son muchos sus delitos. Sus niños
Deum tuum. partieron al cautiverio delante del enemigo.
Jerusalén, Jerusalén, vuélvete a Dios tu
Señor.
R. In monte Oliveti oravit ad Patrem: Pater, si R. En el monte de los olivos oró al Padre:
fieri potest, transeat a me calix iste: * Spiritus Padre si es posible, pase de mi este cáliz. * En
quidem promptus est, caro autem infirma. verdad el espíritu está pronto, mas la carne
V. Vigilate, et orate, ut non intretis in es débil. V/. Velad y orar para no caer en
tentationem. R. Spiritus quidem promptus est, tentación. * En verdad el espíritu está pronto,
caro autem infirma. mas la carne es débil.

Lectio 2
Lam 1:6-9
Vau. Et egressus est a filia Sion omnis decor Vau. La hija de Sión ha quedado privada de
eius; facti sunt principes eius velut arietes non todo su esplendor. Sus príncipes son como
invenientes pascua, et abierunt absque ciervos que ya no encuentran pasto,
fortitudine ante faciem subsequentis. caminando van sin fuerzas, hostigados por la
Zain. Recordata est Ierusalem dierum afflictionis espalda.
suae, et praevaricationis, omnium Zain. Jerusalén recuerda sus días
desiderabilium suorum, quae habuerat a diebus de miseria y vida errante, cuando su pueblo
antiquis, cum caderet populus eius in manu sucumbía ante el enemigo, sin que nadie
hostili, et non esset auxiliator: viderunt eam viniera en su ayuda. Los enemigos la miraban,
hostes, et deriserunt sabbata eius burlándose de su ruina.
Heth. Peccatum peccavit Ierusalem, propterea Jet. Mucho ha pecado Jerusalén, por eso ha
instabilis facta est; omnes qui glorificabant eam quedado impura. Todos los que la honraban
spreverunt illam, quia viderunt ignominiam eius: la desprecian, porque han visto su desnudez;
ipsa autem gemens conversa est retrorsum. y ella misma gime vuelta de espaldas.
Teth. Sordes eius in pedibus eius, nec recordata Tet. Su inmundicia se pega a su ropa, no
est finis sui; deposita est vehementer, non pensó ella en este fin. Su caída ha
habens consolatorem; vide, Domine, afflictionem sorprendido, no hay quien la consuele! «¡Mira,
meam, quoniam erectus est inimicus. Señor, mi miseria,
Ierusalem, Ierusalem, convertere ad Dominum que el enemigo se crece!».
Deum tuum. Jerusalén, Jerusalén, vuélvete a Dios tu
Señor.
R. Tristis est anima mea usque ad mortem: R. Mi alma está triste hasta la muerte;
sustinete hic, et vigilate mecum: nunc videbitis aguardad aquí y velad conmigo; ahora veréis
turbam, quae circumdabit me: * Vos fugam la turba me cercará. * Vosotros huiréis y yo
capietis, et ego vadam immolari pro vobis. iré a inmolarme por vosotros. V/. He aquí que
V. Ecce appropinquat hora, et Filius hominis se aproxima la hora y el Hijo del hombre será
tradetur in manus peccatorum. R. Vos fugam entregado en poder por los pecadores. *
capietis, et ego vadam immolari pro vobis. Vosotros huiréis y yo iré a inmolarme por
vosotros

Lectio 3
Lam 1:10-1
Iod. Manum suam misit hostis ad omnia Yod. Echó mano el enemigo a todos sus
desiderabilia eius, quia vidit gentes ingressas tesoros; ha visto ella a los paganos penetrar
sanctuarium suum, de quibus praeceperas ne en su santuario, aquellos de quienes
intrarent in ecclesiam tuam ordenaste: «¡No entrarán en tu asamblea!»
Caph. Omnis populus eius gemens, et quaerens Kaf. Su pueblo entero gime y anda en busca
panem; dederunt pretiosa quaeque pro cibo ad de pan; cambian sus tesoros por comida, por
refocillandam animam. Vide, Domine, et ver de recobrar la vida. «Mira, Señor, y
considera quoniam facta sum vilis! contempla qué envilecida estoy.»
Lamed. O vos omnes qui transitis per viam, Lámed. Vosotros que pasáis por el camino,
attendite, et videte si est dolor sicut dolor meus, mirad, fijaos bien si hay dolor parecido al
quoniam vindemiavit me, ut locutus est dolor que me atormenta, con el que El Señor

6
Dominus, in die irae furoris sui. me castigó el día de su ardiente cólera.
Mem. De excelso misit ignem in ossibus meis, et Mem. Desde lo alto ha lanzado un fuego que
erudivit me: expandit rete pedibus meis, se ha metido en mis huesos. Ante mis pies ha
convertit me retrorsum; posuit me desolatam, tendido una red, y me ha hecho retroceder;
tota die maerore confectam me ha dejado desolada, todo el día dolorida.
Nun. Vigilavit iugum iniquitatum mearum; in Nun Hizo un yugo con mis culpas, por su
manu eius convolutae sunt, et impositae collo mano entrelazadas. Sobre mi cuello su yugo
meo. Infirmata est virtus mea: dedit me doblega mi vigor. El Señor me ha dejado a
Dominus in manu de qua non potero surgere. merced de ellos, ¡ya no me puedo tener!
Ierusalem, Ierusalem, convertere ad Dominum Jerusalem, Jerusalem, vuelve al Señor tu Dios.
Deum tuum.
R. He aquí que lo vimos no teniendo
R. Ecce vidimus eum non habentem speciem,
hermosura ni splendor, nada conserva de su
neque decorem: aspectus eius in eo non est: hic
aspect, llevó nuestros pecados y por nosotros
peccata nostra portavit, et pro nobis dolet: ipse
sufre; más él fue herido por nuestras
autem vulneratus est propter iniquitates
iniquidades: *Por los golpes que recibió
nostras: * Cuius livore sanati sumus. V. Vere
hemos sidos curados. V/. En verdad qye
languores nostros ipse tulit, et dolores nostros
sobrellevó nuestras flaquezas, y soporto
ipse portavit. R. Cuius livore sanati sumus.
nuestros dolores. *Por los golpes que recibió
R. Ecce vidimus eum non habentem speciem,
hemos sidos curados. R/. He aquí que lo
neque decorem: aspectus eius in eo non est: hic
vimos no teniendo hermosura ni splendor,
peccata nostra portavit, et pro nobis dolet: ipse
nada conserva de su aspect, llevó nuestros
autem vulneratus est propter iniquitates
pecados y por nosotros sufre; más él fue
nostras: * Cuius livore sanati sumus.
herido por nuestras iniquidades.

NOCTURN II.

Ant. Liberavit Dominus * pauperem a potente, et Ant. El Señor libará al pobre de manos del
inopem, cui non erat adiutor. poderoso, y al indigente que no teine quien le
socorra.
Psalmus 71 [4]
Confía, oh Dios, tu juicio al rey, al hijo de
Deus, iudícium tuum regi da: * et iustítiam
rey tu justicia: que gobierne rectamente a tu
tuam fílio regis:
pueblo, a tus humildes con equidad.
Iudicáre pópulum tuum in iustítia, * et
Produzcan los montes abundancia,
páuperes tuos in iudício.
justicia para el pueblo los collados.
Suscípiant montes pacem pópulo: * et colles
Defenderá a los humildes del pueblo,
iustítiam.
salvará a la gente pobre y aplastará al
Iudicábit páuperes pópuli, et salvos fáciet
opresor.
fílios páuperum: * et humiliábit calumniatórem.
Durará tanto como el sol, como la luna de
Et permanébit cum sole, et ante lunam, * in
edad en edad; caerá como lluvia en los
generatióne et generatiónem.
retoños, como rocío que humedece la tierra
Descéndet sicut plúvia in vellus: * et sicut
Florecerá en sus días la justicia,
stillicídia stillántia super terram.
prosperidad hasta que no haya luna;
Oriétur in diébus eius iustítia, et abundántia
dominará de mar a mar, desde el Río al
pacis: * donec auferátur luna.
confín de la tierra.
Et dominábitur a mari usque ad mare: * et a
Ante él se doblará la Bestia, sus enemigos
flúmine usque ad términos orbis terrárum.
morderán el polvo; los reyes de Tarsis y las
Coram illo prócident Æthíopes: * et inimíci
islas traerán consigo tributo.
eius terram lingent.
Los reyes de Sabá y de Seba todos
Reges Tharsis, et ínsulæ múnera ófferent: *
pagarán impuestos;
reges Árabum et Saba dona addúcent.
ante él se postrarán los reyes, le servirán
Et adorábunt eum omnes reges terræ: *
todas las naciones.
omnes gentes sérvient ei:
Pues librará al pobre suplicante, al
Quia liberábit páuperem a poténte: * et
desdichado y al que nadie ampara;
páuperem, cui non erat adiútor.
se apiadará del débil y del pobre, salvará
Parcet páuperi et ínopi: * et ánimas
la vida de los pobres.

7
páuperum salvas fáciet. La rescatará de la opresión y la violencia,
Ex usúris et iniquitáte rédimet ánimas considerará su sangre valiosa;
eórum: * et honorábile nomen eórum coram illo. (que viva y le den el oro de Sabá). Sin
Et vivet, et dábitur ei de auro Arábiæ, et cesar rogarán por él, todo el día lo
adorábunt de ipso semper: * tota die benedícent bendecirán.
ei. La tierra dará trigo abundante, que
Et erit firmaméntum in terra in summis ondeará en la cima de los montes;
móntium, superextollétur super Líbanum sus frutos florecerán como el Líbano, sus
fructus eius: * et florébunt de civitáte sicut espigas como la hierba del campo.
foenum terræ. ¡Que su fama sea perpetua, Que dure
Sit nomen eius benedíctum in sæcula: * ante tanto como el sol!
solem pérmanet nomen eius. ¡Que sirva de bendición a las naciones, y
Et benedicéntur in ipso omnes tribus terræ: todas lo proclamen dichoso!
* omnes gentes magnificábunt eum. ¡Bendito El Señor, Dios de Israel, el único
Benedíctus Dóminus, Deus Israël, * qui facit que hace maravillas!
mirabília solus: ¡Bendito su nombre glorioso por siempre,
Et benedíctum nomen maiestátis eius in la tierra toda se llene de su gloria! ¡Amén!
ætérnum: * et replébitur maiestáte eius omnis ¡Amén
terra: fiat, fiat. Ant. El Señor libará al pobre de manos del
Glória omittitur poderoso, y al indigente que no teine quien le
Ant. Liberavit Dominus * pauperem a potente, et socorra.
inopem, cui non erat adiutor.

Ant. Cogitaverunt impii, * et locuti sunt Ant. Los pensamientos de los impíos y sus
nequitiam: iniquitatem in excelso locuti sunt. palabras están llenos de malicia; hablan en
Psalmus 72 [5] alta voz de iniquidades.
Quam bonus Israël Deus, * his, qui recto ¡Qué bueno es Dios para Israel, el Señor
sunt corde! para los limpios de corazón!
Mei autem pæne moti sunt pedes: * pæne Por poco se extravían mis pies, casi
effúsi sunt gressus mei. resbalan mis pasos,
Quia zelávi super iníquos, * pacem celoso como estaba de los perversos, al
peccatórum videns. ver prosperar a los malvados.
Quia non est respéctus morti eórum: * et No hay congojas para ellos, sano y rollizo
firmaméntum in plaga eórum. está su cuerpo;
In labóre hóminum non sunt, * et cum no comparten las penas de los hombres,
homínibus non flagellabúntur: no pasan tribulaciones como los otros.
Ideo ténuit eos supérbia, * opérti sunt Por eso el orgullo es su collar, la violencia
iniquitáte et impietáte sua. el vestido que los cubre;
Pródiit quasi ex ádipe iníquitas eórum: * su gordura rebosa malicia, de artimañas
transiérunt in afféctum cordis. desborda su corazón.
Cogitavérunt, et locúti sunt nequítiam: * Se sonríen, hablan con maldad, hablan
iniquitátem in excélso locúti sunt. altivamente de opresión;
Posuérunt in cælum os suum: * et lingua ponen en el cielo su boca, y su lengua se
eórum transívit in terra. pasea por la tierra
Ídeo convertétur pópulus meus hic: * et dies Por eso mi pueblo va tras ellos: sorben
pleni inveniéntur in eis. con ansia sus palabras.
Et dixérunt: Quómodo scit Deus, * et si est Dicen: «¿Va a saberlo Dios? ¿Lo va a saber
sciéntia in excélso? el Altísimo?».
Ecce, ipsi peccatóres, et abundántes in ¡Así son, éstos son los malvados!,
sæculo, * obtinuérunt divítias. tranquilos y acumulando riqueza.
Et dixi: Ergo sine causa iustificávi cor meum, ¿Así que en vano purifiqué mi corazón,
* et lavi inter innocéntes manus meas: lavé mis manos en señal de inocencia,
Et fui flagellátus tota die, * et castigátio mea aguanté golpes todo el día y correcciones
in matutínis. cada mañana?
Si dicébam: Narrábo sic: * ecce, natiónem Si hubiese dicho: «Hablaré como ellos»,
filiórum tuórum reprobávi. habría traicionado a la raza de tus hijos.

8
Existimábam ut cognóscerem hoc, * labor est Me di entonces a pensar para entenderlo,
ante me: pero me resultaba harto difícil.
Donec intrem in Sanctuárium Dei: * et Hasta que entré en el santuario de Dios y
intélligam in novíssimis eórum. acabé entendiendo su destino: los pones en el
Verúmtamen propter dolos posuísti eis: * resbaladero, los empujas a la ruina.
deiecísti eos dum allevaréntur. De pronto quedan hechos un horror,
Quómodo facti sunt in desolatiónem, súbito desaparecen consumidos de espanto: como
defecérunt: * periérunt propter iniquitátem un sueño al despertar, Señor, al levantarte
suam. desprecias su imagen.
Velut sómnium surgéntium, Dómine, * in Cuando mi corazón se avinagraba,
civitáte tua imáginem ipsórum ad níhilum cuando se torturaba mi conciencia,
rédiges. estúpido de mí, no comprendía, sólo era
Quia inflammátum est cor meum, et renes un animal ante ti.
mei commutáti sunt: * et ego ad níhilum Pero yo estoy siempre contigo, me tomas
redáctus sum, et nescívi. de la mano derecha, me guías según tus
Ut iuméntum factus sum apud te: * et ego planes, me conduces tras la gloria.
semper tecum. ¿A quién tengo yo en el cielo? Estando
Tenuísti manum déxteram meam: et in contigo no hallo gusto en la tierra.
voluntáte tua deduxísti me, * et cum glória Aunque se consuman mi cuerpo y mi
suscepísti me. mente, tú eres mi roca, mi lote, Dios por
Quid enim mihi est in cælo? * et a te quid siempre.
vólui super terram? Los que se alejan de ti se pierden,
Defécit caro mea, et cor meum: * Deus aniquilas a los que te son adúlteros.
cordis mei, et pars mea Deus in ætérnum. Pero mi bien es estar junto a Dios,
Quia ecce, qui elóngant se a te, períbunt: * he puesto mi cobijo en el Señor a fin de
perdidísti omnes, qui fornicántur abs te. proclamar tus obras.
Mihi autem adhærére Deo bonum est: *
pónere in Dómino Deo spem meam: Ant. Los pensamientos de los impíos y sus
Ut annúntiem omnes prædicatiónes tuas, * palabras están llenos de malicia; hablan en
in portis fíliæ Sion. alta voz de iniquidades.
Glória omittitur
Ant. Cogitaverunt impii, * et locuti sunt
nequitiam: iniquitatem in excelso locuti sunt.

Ant. Exsurge, Domine, * et iudica causam meam. Ant. Levántate Señor y defiende mi causa.
Psalmus 73 [6]
Ut quid, Deus, repulísti in finem: * irátus est ¿Por qué nos rechazas, oh Dios, para
furor tuus super oves páscuæ tuæ? siempre, y humea tu cólera contra el rebaño
Memor esto congregatiónis tuæ, * quam que apacientas?
possedísti ab inítio. Piensa en la comunidad que antaño
Redemísti virgam hereditátis tuæ: * mons adquiriste, la que tú rescataste, tribu de tu
Sion, in quo habitásti in eo. propiedad, y del monte Sión, donde pusiste
Leva manus tuas in supérbias eórum in finem: tu morada.
* quanta malignátus est inimícus in sancto! Guía tus pasos a estas ruinas perpetuas:
Et gloriáti sunt qui odérunt te: * in médio al santuario devastado por el enemigo.
solemnitátis tuæ. Rugían tus adversarios en tu asamblea,
Posuérunt signa sua, signa: * et non colocaban como señal sus enseñas;
cognovérunt sicut in éxitu super summum. destrozaban como quien va penetrando con
Quasi in silva lignórum secúribus excidérunt hachas en la espesura del bosque.
iánuas eius in idípsum: * in secúri et áscia Cercenaron todas juntas sus jambas, con
deiecérunt eam. hacha y martillo desgajaban.
Incendérunt igni Sanctuárium tuum: * in terra Prendieron fuego a tu santuario,
polluérunt tabernáculum nóminis tui. profanaron por tierra tu gloriosa mansión.
Dixérunt in corde suo cognátio eórum simul: * Decían para sí: «Destruyamos a todos,
Quiéscere faciámus omnes dies festos Dei a quememos las asambleas de Dios en el país».
terra. No vemos nuestras enseñas, ya no

9
Signa nostra non vídimus, iam non est tenemos profetas, nadie que sepa hasta
prophéta: * et nos non cognóscet ámplius. cuándo.
Úsquequo, Deus, improperábit inimícus: * ¿Hasta cuándo, Dios, provocará el
irrítat adversárius nomen tuum in finem? adversario, ultrajará tu nombre por siempre
Ut quid avértis manum tuam, et déxteram el enemigo?
tuam, * de médio sinu tuo in finem? ¿Por qué retienes tu mano y en tu seno
Deus autem Rex noster ante sæcula: * escondes tu diestra?
operátus est salútem in médio terræ. Tú eres, oh Dios, mi rey desde el
Tu confirmásti in virtúte tua mare: * principio, autor de hazañas en medio de la
contribulásti cápita dracónum in aquis. tierra.
Tu confregísti cápita dracónis: * dedísti eum Tú hendiste el Mar con tu poder,
escam pópulis Æthíopum. quebraste las cabezas de monstruos marinos,
Tu dirupísti fontes, et torréntes: * tu siccásti machacaste las cabezas de Leviatán y las
flúvios Ethan. echaste como pasto a las fieras.
Tuus est dies, et tua est nox: * tu fabricátus es Tú abriste manantiales y torrentes,
auróram et solem. secaste ríos inagotables.
Tu fecísti omnes términos terræ: * æstátem et Tuyo es el día, tuya la noche, tú la luna y
ver tu plasmásti ea. el sol estableciste; tú trazaste las fronteras de
Memor esto huius, inimícus improperávit la tierra, el verano y el invierno tú formaste.
Dómino: * et pópulus insípiens incitávit nomen Recuérda, Señor, que el enemigo te ultraja,
tuum. que un pueblo necio desprecia tu nombre.
Ne tradas béstiis ánimas confiténtes tibi, * et No des al depredador la vida de tu tórtola,
ánimas páuperum tuórum ne obliviscáris in la vida de tus pobres no olvides jamás.
finem. Piensa en la alianza, que están repletos los
Réspice in testaméntum tuum: * quia repléti rincones del país de focos de violencia.
sunt, qui obscuráti sunt terræ dómibus ¡Que no acabe defraudado el oprimido, que
iniquitátum. pobre y humilde puedan alabarte!
Ne avertátur húmilis factus confúsus: * ¡Levántate, oh Dios, a defender tu causa,
pauper et inops laudábunt nomen tuum. acuérdate del necio que te ultraja a diario!
Exsúrge, Deus, iúdica causam tuam: * memor ¡No olvides el griterío de tus adversarios, el
esto improperiórum tuórum, eórum quæ ab creciente clamor de tus agresores!
insipiénte sunt tota die.
Ne obliviscáris voces inimicórum tuórum: * Ant. Levántate Señor y defiende mi causa.
supérbia eórum, qui te odérunt, ascéndit
semper.
Glória omittitur
Ant. Exsurge, Domine, * et iudica causam meam.

V. Deus meus, eripe me de manu peccatoris. V. Dios mío, líbrame de la mano de los
R. Et de manu contra legem agentis, et iniqui. pecadores.
R. Y del poder del transgresor de la ley y del
inicuo.

Se dice en silencio el Pater noster y se omite la Padre nuestro


absolución y las bendiciones.
Pater noster

Lectio 4
Ex tractatu sancti Augustini Episcopi super Del tratado de san Agustín sobre los salmos.
Psalmos. Escucha, oh Dios, mi oración, y no te cierres a
In Psalmum 54. ad 1. Versum mi súplica; hazme caso y escúchame. Palabras
Exaudi Deus orationem meam, et ne despexeris son éstas de quien está preocupado y afanoso
deprecationem meam: intende mihi, et exaudi en medio del sufrimiento. Su oración está
me. Satagentis, solliciti, in tribulatione positi, preñada de dolor, anhelando ser librado del
verba sunt ista. Orat multa patiens, de malo mal; nos falta saber en qué mal se encuentra;
liberari desiderans. Superest ut videamus in quo y cuando empiece a decirlo, reconozcámonos

10
malo sit: et cum dicere coeperit: agnoscamus ibi también nosotros ahí, y así, participando de
nos esse: ut communicata tribulatione, su tribulación, nos unamos en la oración.
coniungamus orationem. Contristatus sum, Estoy trastornado en mi ansiedad y sumido
inquit, in exercitatione mea, et conturbatus sum. en la turbación. ¿Por qué trastornado, por qué
Ubi contristatus? ubi conturbatus? In turbado? Por mi ansiedad, dice. Va a referirse
exercitatione mea inquit. Homines malos, quos a los hombres malvados que soporta, y llama
patitur, commemoratus est: eamdemque ansiedad a los sufrimientos de esos hombres.
passionem malorum hominum, exercitationem No penséis que no tiene sentido la presencia
suam dixit. Ne putetis gratis esse malos in hoc de los malos en este mundo, y que Dios no se
mundo, et nihil boni de illis agere Deum. Omnis sirve de ellos para ningún bien. Todo hombre
malus aut ideo vivit, ut corrigatur: aut ideo vivit, malvado, o vive para que se corrija, o vive
ut per illum bonus exerceatur. para que el bueno sea probado por medio de
él.
R. Amicus meus osculi me tradidit signo: Quem
osculatus fuero, ipse est, tenete eum: hoc malum R. Mi amigo me vendió con un beso por señal;
fecit signum, qui per osculum adimplevit Aque a quien yo bese ese es; prendedle. Esta
homicidium. * Infelix praetermisit pretium inicua seña dio el que, por medio de un beso,
sanguinis, et in fine laqueo se suspendit. cometió homicidio. * El infeliz arrojo precio
V. Bonum erat ei, si natus non fuisset homo ille. de la sangre y al fin se ahorcó. V/. Bien le
R. Infelix praetermisit pretium sanguinis, et in hubiera estado a aquel hombre no haber
fine laqueo se suspendit. nacido. * El infeliz arrojo precio de la sangre
y al fin se ahorcó.

Lectio 5
Utinam ergo qui nos modo exercent, Ojalá que los que ahora nos están probando,
convertantur, et nobiscum exerceantur: tamen se conviertan, y a nosotros nos prueben;
quamdiu ita sunt ut exerceant, non eos ahora bien, mientras a nosotros nos están
oderimus: quia in eo quod malus est quis eorum, probando, no se nos ocurra odiarlos; porque
utrum usque in finem perseveraturus sit, no sabemos quién de ellos va a perseverar en
ignoramus. Et plerumque cum tibi videris odisse su maldad hasta el final. y con frecuencia,
inimicum, fratrem odisti, et nescis. Diabolus, et cuando te parece que has odiado a un
angeli eius in Scripturis sanctis manifestati sunt enemigo, no caes en la cuenta de que a quien
nobis, quod ad ignem aeternum sint destinati. odias es a un hermano. Las santas Escrituras
Ipsorum tantum desperanda est correctio, nos dicen que el diablo y sus ángeles están
contra quos habemus occultam luctam: ad quam destinados al fuego eterno. Sólo de ellos hay
luctam nos armat Apostolus, dicens: Non est que perder la esperanza de corrección; contra
nobis colluctatio adversus carnem et sanguinem: ellos sostenemos una lucha secreta, y para
id est, non adversus homines, quos videtis, sed esa lucha nos proporciona las armas el
adversus principes, et potestates, et rectores Apóstol, cuando dice: Nuestra lucha no es
mundi, tenebrarum harum. Ne forte cum contra la carne y la sangre, es decir, contra
dixisset, mundi, intelligeres daemones esse los hombres que estáis viendo, sino contra
rectores caeli et terrae. Mundi dixit, tenebrarum los príncipes, los apoderados, y los dirigentes
harum: mundi dixit, amatorum mundi: mundi de este mundo de tinieblas. Y para que no
dixit, impiorum et iniquorum: mundi dixit, de creyéramos que al decir él mundo, quizá
quo dicit Evangelium: Et mundus eum non entendiéramos que los demonios son los que
cognovit. gobiernan el cielo y la tierra, dijo este mundo
de tinieblas. Por mundo dio a entender el de
los amantes del mundo; por mundo quiso
decir el de los impíos y malvados; por mundo
quiso decir aquél del que dice el Evangelio: Y
el mundo no lo conoció.

R. Iudas mercator pessimus osculo petiit R. Judas, el mercader malvado, con un óculo
Dominum: ille ut agnus innocens non negavit se dirigió al Señor: Este, como cordero,
Iudae osculum: * Denariorum numero Christum inocente, no rehusó el beso de Judas, * Por
Iudaeis tradidit. V. Melius illi erat, si natus non una cantidad de dinero entregó a Cristo a los

11
fuisset R. Denariorum numero Christum Iudaeis Judíos. V/. Mejor le fuera no haber nacido. *
tradidit. Por una cantidad de dinero entregó a Cristo a
los Judíos.

Lectio 6
Quoniam vidi iniquitatem, et contradictionem in Porque he visto la injusticia y la contradicción
civitate. Attende gloriam crucis ipsius. Iam in en la ciudad. Fíjate, al menos, en la gloria de
fronte regum crux illa fixa est, cui inimici su cruz. Aquella cruz, tan denostada por sus
insultaverunt. Effectus probavit virtutem: enemigos, ya está grabada en la frente de los
domuit orbem non ferro, sed ligno. Lignum reyes. Los efectos han probado su poder; no
crucis contumeliis dignum visum est inimicis, et dominó el mundo con la espada, sino con la
ante ipsum lignum stantes caput agitabant, et cruz. El leño de la cruz les pareció a sus
dicebant: Si Filius Dei est, descendat de cruce. enemigos digno de desprecios. De pie ante la
Extendebat ille manus suas ad populum non cruz, meneaban la cabeza y decían: Si es Hijo
credentem et contradicentem. Si enim iustus est, de Dios que baje de la cruz. Jesús extendía
qui ex fide vivit, iniquus est qui non habet sus brazos hacia un pueblo incrédulo y que le
fidem. Quod ergo hic ait, iniquitatem; perfidiam contradecía. Porque si es justo el que vive de
intellige. Videbat ergo Dominus in civitate la fe, el que no tiene fe es un inicuo. Lo que
iniquitatem et contradictionem, et extendebat aquí llama iniquidad, yo lo entiendo como
manus suas ad populum non credentem, et perfidia. Veía, pues, el Señor en la ciudad la
contradicentem: et tamen et ipsos exspectans perfidia y la contradicción, y extendía sus
dicebat: Pater, ignosce illis, quia nesciunt quid manos hacia un pueblo incrédulo y
faciunt. recalcitrante; y no obstante, sin perder la
esperanza en ellos, decía: Padre, perdónalos,
porque no saben lo que hacen.
R. Unus ex discipulis meis tradet me hodie: Vae R. Uno de mis discípulos me entregará hoy.
illi per quem tradar ego: ¡Ay de aquel por quien yo seré entregado! *
* Melius illi erat, si natus non fuisset. V. Qui Mejor le hubiera sido no haber nacido. V/. El
intingit mecum manum in paropside, hic me que mete conmigo la mano en el plato, éste
traditurus est in manus peccatorum. R. Melius eme ha de entregar en manos de los
illi erat, si natus non fuisset. R. Unus ex pecadores. * Mejor le hubiera sido no haber
discipulis meis tradet me hodie: Vae illi per nacido. R. Uno de mis discípulos me
quem tradar ego: * Melius illi erat, si natus non entregará hoy. ¡Ay de aquel por quien yo seré
fuisset. entregado!

NOCTURN III.

Ant. Dixi iniquis: * Nolite loqui adversus Deum Ant. Dije a los malvados: No habléis
iniquitatem. inícuamente en contra de Dios.
Psalmus 74 [7]
Confitébimur tibi, Deus: * confitébimur, et Te damos gracias, oh Dios, te damos
invocábimus nomen tuum. gracias, invocando tu nombre, pregonando
Narrábimus mirabília tua: * cum accépero tus maravillas.
tempus, ego iustítias iudicábo. «En el momento en que decida, yo mismo
Liquefácta est terra, et omnes qui hábitant in juzgaré con rectitud.
ea: * ego confirmávi colúmnas eius. Aunque tiemblen la tierra y sus
Dixi iníquis: Nolíte iníque ágere: * et habitantes, yo establecí firmemente sus
delinquéntibus: Nolíte exaltáre cornu: columnas.
Nolíte extóllere in altum cornu vestrum: * Digo a los arrogantes: ¡Fuera arrogancias!,
nolíte loqui advérsus Deum iniquitátem. y a los malvados: ¡No alcéis la frente,
Quia neque ab Oriénte, neque ab Occidénte, no alcéis tan alto vuestra frente, no
neque a desértis móntibus: * quóniam Deus habléis estirando insolentes el cuello!».
iudex est. Pues ya no es por oriente ni occidente, ya
Hunc humíliat, et hunc exáltat: * quia calix in no es por el desierto de los montes,
manu Dómini vini meri plenus misto. por donde Dios, como juez, a uno abate y

12
Et inclinávit ex hoc in hoc: verúmtamen fæx a otro exalta;
eius non est exinaníta:* bibent omnes peccatóres pues El Señor empuña una copa, un vaso
terræ. con vino drogado:
Ego autem annuntiábo in sæculum: * cantábo lo escanciará, lo sorberán hasta las heces,
Deo Iacob. lo beberán los malvados de la tierra.
Et ómnia córnua peccatórum confríngam: * et Y yo lo anunciaré por siempre, cantaré
exaltabúntur córnua iusti. para el Dios de Jacob: quebrará la frente del
Glória omittitur malvado, mas la frente del honrado se alzará.
Ant. Dixi iniquis: * Nolite loqui adversus Deum
iniquitatem. Ant. Dije a los malvados: No habléis
inícuamente en contra de Dios.

Ant. Terra tremuit * et quievit, dum exsurgeret Ant. La tierra tembló y enmudeciño cuando se
in iudicio Deus. levantó Dios a juicio.
Psalmus 75 [8] Dios es conocido en Judá, grande es su
Notus in Iudæa Deus: * in Israël magnum fama en Israel;
nomen eius. su tienda está en Salem, su morada en
Et factus est in pace locus eius: * et habitátio Sión.
eius in Sion. Allí quebró las ráfagas del arco, el escudo,
Ibi confrégit poténtias árcuum, * scutum, la espada y la guerra.
gládium, et bellum. Fulgurante eres tú, magnífico en medio
Illúminans tu mirabíliter a móntibus de montones de botín.
ætérnis: * turbáti sunt omnes insipiéntes corde. Los valientes han sido despojados,
Dormiérunt somnum suum: * et nihil durmiendo están su sueño; les fallaron los
invenérunt omnes viri divitiárum in mánibus brazos a los guerreros.
suis. A tu amenaza, oh Dios de Jacob, se
Ab increpatióne tua, Deus Iacob, * pasmaron carro y caballo.
dormitavérunt qui ascendérunt equos. Tú eres terrible, ¿quién puede resistir
Tu terríbilis es, et quis resístet tibi? * ex tunc ante ti, bajo el golpe de tu ira?
ira tua. Desde el cielo pronuncias la sentencia, la
De cælo audítum fecísti iudícium: * terra tierra se amedrenta y enmudece
trémuit et quiévit, cuando Dios se levanta a juzgar, a salvar
Cum exsúrgeret in iudícium Deus, * ut a los humildes de la tierra.
salvos fáceret omnes mansuétos terræ. La cólera humana te reconocerá, te
Quóniam cogitátio hóminis confitébitur tibi: rodearán los que escapen a la Cólera.
* et relíquiæ cogitatiónis diem festum agent tibi. Haced votos al Señor, vuestro Dios, y
Vovéte, et réddite Dómino, Deo vestro: * cumplidlos, los que lo rodean traigan
omnes, qui in circúitu eius affértis múnera. presentes al Terrible:
Terríbili et ei qui aufert spíritum príncipum, el que corta el aliento a los príncipes, a
* terríbili apud reges terræ. quien temen los reyes de la tierra.
Glória omittitur Ant. La tierra tembló y enmudeciño cuando se
Ant. Terra tremuit * et quievit, dum exsurgeret levantó Dios a juicio.
in iudicio Deus.

Ant. In die tribulationis * meae Deum exquisivi Ant. En el día de mi tribulación, busqué a
manibus meis. Dios, levantando a él mis manos.
Psalmus 76 [9] Mi voz clama a Dios, mi voz al Dios que me
Voce mea ad Dóminum clamávi: * voce mea escucha.
ad Deum, et inténdit mihi. El día de la angustia busco al Señor, tiendo
In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi, por la noche mi mano sin descanso, mi ser se
mánibus meis nocte contra eum: * et non sum resiste a dejarse consolar.
decéptus. Me acuerdo de Dios entre gemidos, medito,
Rénuit consolári ánima mea, * memor fui y mi espíritu desmaya.
Dei, et delectátus sum, et exercitátus sum: et Retienes los párpados de mis ojos, turbado
defécit spíritus meus. estoy, sin poder hablar.
Anticipavérunt vigílias óculi mei: * turbátus

13
sum, et non sum locútus. Pienso en los días de antaño, los años
Cogitávi dies antíquos: * et annos ætérnos remotos recuerdo;
in mente hábui. por la noche musito en mi interior, medito
Et meditátus sum nocte cum corde meo, * y se pregunta mi espíritu:
et exercitábar, et scopébam spíritum meum. ¿Nos desechará para siempre el Señor,
Numquid in ætérnum proiíciet Deus: * aut dejará de sernos propicio?
non appónet ut complacítior sit adhuc? ¿Se ha agotado para siempre su amor? ¿Se
Aut in finem misericórdiam suam quedarán sin su Palabra en el futuro? ¿Habrá
abscíndet, * a generatióne in generatiónem? olvidado Dios su clemencia, o habrá sellado
Aut obliviscétur miseréri Deus? * aut con ira sus entrañas?
continébit in ira sua misericórdias suas? Y me respondo: «Ésta es mi pena, ha
Et dixi: Nunc coepi: * hæc mutátio déxteræ cambiado la diestra del Altísimo».
Excélsi. Me acuerdo de las gestas del Señor, sí,
Memor fui óperum Dómini: * quia memor recuerdo tus antiguas hazañas, medito en
ero ab inítio mirabílium tuórum. toda tu obra, pienso en tus maravillas.
Et meditábor in ómnibus opéribus tuis: * et ¡Oh Dios, qué santo tu proceder! ¿Qué dios
in adinventiónibus tuis exercébor. es tan grande como Dios?
Deus, in sancto via tua: quis Deus magnus Tú eres el Dios que obras maravillas, que
sicut Deus noster? * tu es Deus qui facis mostraste tu poder entre los pueblos;
mirabília. rescataste con tu brazo a tu pueblo, a los
Notam fecísti in pópulis virtútem tuam: * hijos de Jacob y de José.
redemísti in bráchio tuo pópulum tuum, fílios Te vieron, oh Dios, las aguas, las aguas te
Iacob et Ioseph. vieron y temblaron, también los abismos se
Vidérunt te aquæ, Deus, vidérunt te aquæ: agitaron.
* et timuérunt, et turbátæ sunt abýssi. Las nubes derramaban sus aguas,
Multitúdo sónitus aquárum: * vocem descargaban su trueno los nublados, tus
dedérunt nubes. rayos iban y venían.
Étenim sagíttæ tuæ tránseunt: * vox Rodaba el estruendo de tu trueno, tus
tonítrui tui in rota. relámpagos alumbraban el orbe, se agitaba y
Illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ: * temblaba la tierra.
commóta est, et contrémuit terra. Tu camino discurría por el mar, por aguas
In mari via tua, et sémitæ tuæ in aquis caudalosas tu sendero, y nadie descubría tus
multis: * et vestígia tua non cognoscéntur. huellas.
Deduxísti sicut oves pópulum tuum, * in Como un rebaño guiabas a tu pueblo de
manu Móysi et Aaron. mano de Moisés y de Aarón
Glória omittitur Ant. En el día de mi tribulación, busqué a
Ant. In die tribulationis * meae Deum exquisivi Dios, levantando a él mis manos.
manibus meis.

V. Exsurge, Domine. V. Levánte, Señor.


R. Et iudica causam meam. R. Y juzga mi causa.

Se dice en silencio el Pater noster y se omite la Padrenuestro


absolución y las bendiciones.
Pater noster

Lectio 7
De la primera carta del Apóstol San Pablo a
De Epistola prima beati Pauli Apostoli ad
los Corintios.
Corinthios.
1 Cor 11:17-22
Hoc autem praecipio: non laudans quod non in Al dar estas disposiciones, no os alabo,
melius, sed in deterius convenitis. porque vuestras reuniones son más para mal
Primum quidem convenientibus vobis in que para bien. Pues, ante todo, oigo que, al
Ecclesiam, audio scissuras esse inter vos, et ex reuniros en la asamblea, hay entre vosotros
parte credo. Nam oportet et haereses esse, ut et divisiones, y lo creo en parte. Desde luego,
qui probati sunt, manifesti fiant in vobis. tiene que haber entre vosotros disensiones,

14
Convenientibus ergo vobis in unum, iam non est para que se ponga de manifiesto quiénes son
Dominicam cœnam manducare. los auténticos entre vosotros. Cuando os
Unusquisque enim suam cœnam praesumit ad reunís, pues, en común, eso no es comer la
manducandum, Et alius quidem esurit, alius cena del Señor; porque cada uno come
autem ebrius est. Numquid domos non habetis primero su propia cena, y mientras uno pasa
ad manducandum, et bibendum? aut Ecclesiam hambre, otro se embriaga. ¿No tenéis casas
Dei contemnitis, et confunditis eos qui non para comer y beber? ¿O es que despreciáis a
habent? Quid dicam vobis? Laudo vos? In hoc la iglesia de Dios y avergonzáis a los que no
non laudo. tienen? ¿Qué voy a deciros? ¿Alabaros? ¡En
eso no os alabo!
R. Eram quasi agnus innocens; ductus sum ad
immolandum, et nesciebam: consilium fecerunt R. Era como cordero inocente, he sido llevado
inimici mei adversum me, dicentes: * Venite, al sacrificio como sin saberlo; mis enemigos
mittamus lignum in panem eius, et eradamus resolvieron contra mí, diciendo: *Venid,
eum de terra viventium. V. Omnes inimici mei metamos leño en su pan y borrémosle de la
adversum me cogitabant mala mihi: verbum tierra de los vivientes. V/. Todos mis
iniquum mandaverunt adversum me, dicentes. enemigos tramaban males contra mí; elevaron
R. Venite, mittamus lignum in panem eius, et contra mí una palabra inicua, dicendo:
eradamus eum de terra viventium. *Venid, metamos leño en su pan y borrémosle
de la tierra de los vivientes.

Lectio 8
1 Cor 11:23-26
Ego enim accepi a Domino quod et tradidi vobis, Porque yo recibí del Señor lo que os
quoniam Dominus Iesus in qua nocte tradebatur, transmití: que el Señor Jesús, la noche en que
accepit panem, Et gratias agens fregit, et dixit: era entregado, tomó pan, dando gracias, lo
Accipite, et manducate: hoc est corpus meum, partió y dijo: «Este es mi cuerpo que se
quod pro vobis tradetur: hoc facite in meam entrega por vosotros; haced esto en memoria
commemorationem. Similiter et calicem, mía.» Asimismo tomó el cáliz después de
postquam cœnavit, dicens: Hic calix novum cenar, diciendo: «Esta copa es la nueva
testamentum est in meo sanguine: hoc facite Alianza en mi sangre. Cuantas veces la
quotiescumque bibetis, in meam bebiereis, hacedlo en memoria mía.» Pues
commemorationem. Quotiescumque enim cada vez que comáis este pan y bebáis de este
manducabitis panem hunc, et calicem bibetis, cáliz, anunciáis la muerte del Señor, hasta
mortem Domini annuntiabitis donec veniat. que venga.

R. Una hora non potuistis vigilare mecum, qui


exhortabamini mori pro me? * Vel Iudam non R. ¿No pudisteis velar una hora conmigo,
videtis, quomodo non dormit, sed festinat vosotros que os exhortabáis a morir por mí?
tradere me Iudaeis? V. Quid dormitis? surgite, et *¿Acaso no véis a Judas cómo no duerme,
orate, ne intretis in tentationem. R. Vel Iudam sino que se apresura a entregarme a los
non videtis, quomodo non dormit, sed festinat judíos? V/. ¿Por qué dormís? Levantaos y
tradere me Iudaeis? orad, para que no sucumbáis en la tentación.
*¿Acaso no véis a Judas…

Lectio 9
1 Cor 11:27-34 Por tanto, quien coma el pan o beba el cáliz
Itaque quicumque manducaverit panem hunc, del Señor indignamente, será reo del cuerpo y
vel biberit calicem Domini indigne, reus erit de la sangre del Señor. Examínese, pues, cada
corporis et sanguinis Domini. Probet autem cual, y coma así el pan y beba del cáliz. Pues
seipsum homo: et sic de pane illo edat, et de quien come y bebe sin discernir el Cuerpo,
calice bibat. Qui enim manducat et bibit indigne, come y bebe su propia condena. Por eso hay
iudicium sibi manducat et bibit, non diiudicans entre vosotros muchos enfermos y muchos
corpus Domini. Ideo inter vos multi infirmi et achacosos, y mueren no pocos. Si nos
imbecilles, et dormiunt multi. Quod si juzgásemos a nosotros mismos, no seríamos
nosmetipsos diiudicaremus, non utique castigados. Mas, al ser castigados, somos

15
iudicaremur. Dum iudicamur autem, a Domino corregidos por el Señor, para que no seamos
corripimur, ut non cum hoc mundo damnemur. condenados con el mundo. Así pues,
Itaque fratres mei, cum convenitis ad hermanos míos, cuando os reunáis para la
manducandum, invicem exspectate. Si quis cena, esperaos unos a otros. Si alguno tiene
esurit, domi manducet, ut non in iudicium hambre, que coma en su casa, a fin de que no
conveniatis. Cetera autem, cum venero, os reunáis para castigo vuestro. Lo demás lo
disponam. dispondré cuando vaya.

R. Seniores populi consilium fecerunt,


* Ut Iesum dolo tenerent, et occiderent: cum R. Los ancianos del pueblo tuvieron consejo,
gladiis et fustibus exierunt tamquam ad *Para prender con engaño a Jesus y darle
latronem. V. Collegerunt pontifices et pharisaei muerto; con espadas y palos salieron cual si
concilium. R. Ut Iesum dolo tenerent, et fuesen contra un ladrón. V/. Los pontífices y
occiderent: cum gladiis et fustibus exierunt fariseos reunieron consejo. *Para prender con
tamquam ad latronem. R. Seniores populi engaño a Jesus y darle muerto; con espadas y
consilium fecerunt, * Ut Iesum dolo tenerent, et palos salieron cual si fuesen contra un
occiderent: cum gladius et fustibus exierunt ladrón. R. Los ancianos del pueblo tuvieron
tamquam ad latronem. consejo.

LAUDES
Y se sigue directamente con laudes, diciendo la primera antífona.

Ant. Iustificeris, Domine, * in sermonibus tuis, Ant. Para que se hallen justas vuestras
et vincas cum iudicaris. sentencias, Señor, y salgáis vencedor cuando se
Psalmus 50 [1] os juzgue.
Miserére mei, Deus, * secúndum magnam
misericórdiam tuam. Piedad de mí, oh Dios, por tu bondad, por tu
Et secúndum multitúdinem miseratiónum inmensa ternura borra mi delito,
tuárum, * dele iniquitátem meam. lávame a fondo de mi culpa, purifícame de
Amplius lava me ab iniquitáte mea: * et a mi pecado.
peccáto meo munda me. Pues yo reconozco mi delito, mi pecado está
Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: siempre ante mí;
* et peccátum meum contra me est semper. contra ti, contra ti solo pequé, lo malo a tus
Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ojos cometí.
ut iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum Por que seas justo cuando hablas e
iudicáris. irreprochable cuando juzgas.
Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: Mira que nací culpable, pecador me concibió
* et in peccátis concépit me mater mea. mi madre.
Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et Y tú amas la verdad en lo íntimo del ser, en
occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi. mi interior me inculcas sabiduría.
Aspérges me hyssópo, et mundábor: * Rocíame con hisopo hasta quedar limpio,
lavábis me, et super nivem dealbábor. lávame hasta blanquear más que la nieve.
Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * Devuélveme el son del gozo y la alegría, se
et exsultábunt ossa humiliáta. alegren los huesos que tú machacaste.
Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et Aparta tu vista de mis yerros y borra todas
omnes iniquitátes meas dele. mis culpas.
Cor mundum crea in me, Deus: * et Crea en mí, oh Dios, un corazón puro,
spíritum rectum ínnova in viscéribus meis. renueva en mi interior un espíritu firme;
Ne proiícias me a fácie tua: * et spíritum no me rechaces lejos de tu rostro, no retires
sanctum tuum ne áuferas a me. de mí tu santo espíritu.
Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et Devuélveme el gozo de tu salvación,
spíritu principáli confírma me. afiánzame con espíritu generoso;
Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te enseñaré a los rebeldes tus caminos y los
converténtur. pecadores volverán a ti.
Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus Líbrame de la sangre, oh Dios, Dios salvador

16
salútis meæ: * et exsultábit lingua mea mío, y aclamará mi lengua tu justicia;
iustítiam tuam. abre, Señor, mis labios, y publicará mi boca
Dómine, lábia mea apéries: * et os meum tu alabanza.
annuntiábit laudem tuam. Pues no te complaces en sacrificios, si
Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem ofrezco un holocausto, no lo aceptas.
útique: * holocáustis non delectáberis. Dios quiere el sacrificio de un espíritu
Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * contrito, un corazón contrito y humillado, oh
cor contrítum, et humiliátum, Deus, non Dios, no lo desprecias.
despícies. ¡Sé benévolo y favorece a Sión, reconstruye
Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua los muros de Jerusalén!
Sion: * ut ædificéntur muri Ierúsalem. Entonces te agradarán los sacrificios
Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, legítimos -holocausto y oblación entera-
oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent entonces se ofrecerán novillos en tu altar.
super altáre tuum vítulos.
Glória omittitur
Ant. Iustificeris, Domine, * in sermonibus tuis, Ant. Para que se hallen justas vuestras
et vincas cum iudicaris. sentencias, Señor, y salgáis vencedor cuando se
os juzgue.

Ant. Dominus * tamquam ovis ad victimam Ant. El Señor fue llevado como oveja al
ductus est, et non aperuit os suum. sacrificio, y no abrió su boca.
Psalmus 89 [2]
Dómine, refúgium factus es nobis: * a Señor, tú has sido para nosotros un refugio
generatióne in generatiónem. de edad en edad.
Priúsquam montes fíerent, aut formarétur Antes de ser engendrados los montes,
terra et orbis: * a sæculo et usque in sæculum antes de que naciesen tierra y orbe, desde
tu es, Deus. siempre hasta siempre tú eres Dios.
Ne avértas hóminem in humilitátem: * et Tú devuelves al polvo a los hombres,
dixísti: Convertímini, fílii hóminum. diciendo: «Volved, hijos de Adán».
Quóniam mille anni ante óculos tuos, * Pues mil años a tus ojos son un ayer que
tamquam dies hestérna, quæ prætériit, pasó, una vigilia en la noche.
Et custódia in nocte, * quæ pro níhilo Tú los sumerges en un sueño, a la mañana
habéntur, eórum anni erunt. son hierba que brota:
Mane sicut herba tránseat, mane flóreat, et brota y florece por la mañana, por la tarde
tránseat: * véspere décidat, indúret et aréscat. está mustia y seca.
Quia defécimus in ira tua, * et in furóre tuo Pues tu cólera nos ha consumido, nos ha
turbáti sumus. anonadado tu furor.
Posuísti iniquitátes nostras in conspéctu Has puesto nuestras culpas ante ti,
tuo: * sæculum nostrum in illuminatióne vultus nuestros secretos a la luz de tu rostro.
tui. Bajo tu cólera declinan nuestros días, como
Quóniam omnes dies nostri defecérunt: * un suspiro gastamos nuestros años.
et in ira tua defécimus. Vivimos setenta años, ochenta con buena
Anni nostri sicut aránea meditabúntur: * salud, mas son casi todos fatiga y vanidad,
dies annórum nostrórum in ipsis, septuagínta pasan presto y nosotros volamos.
anni. ¿Quién entiende el golpe de tu ira?, ¿quién
Si autem in potentátibus, octogínta anni: * percibe la fuerza de tu cólera?
et ámplius eórum, labor et dolor. ¡Enséñanos a contar nuestros días, para
Quóniam supervénit mansuetúdo: * et que entre la sensatez en nuestra cabeza!
corripiémur. ¡Vuelve, Señor! ¿Hasta cuándo? Ten
Quis novit potestátem iræ tuæ: * et præ compasión de tus siervos.
timóre tuo iram tuam dinumeráre? Sácianos de tu amor por la mañana, y
Déxteram tuam sic notam fac: * et erudítos gozaremos y cantaremos de por vida.
corde in sapiéntia. Alégranos por los días que nos humillaste,
Convértere, Dómine, úsquequo? * et por los años en que conocimos la desdicha.
deprecábilis esto super servos tuos. ¡Que tus siervos vean tu acción, y tus hijos
Repléti sumus mane misericórdia tua: * et tu esplendor!

17
exsultávimus, et delectáti sumus ómnibus ¡La benevolencia del Señor sea con
diébus nostris. nosotros!
Lætáti sumus pro diébus, quibus nos ¡Consolida tú la acción de nuestras manos!.
humiliásti: * annis, quibus vídimus mala.
Réspice in servos tuos, et in ópera tua: * et
dírige fílios eórum.
Et sit splendor Dómini, Dei nostri, super
nos, et ópera mánuum nostrárum dírige super Ant. El Señor fue llevado como oveja al
nos: * et opus mánuum nostrárum dírige. sacrificio, y no abrió su boca.
Glória omittitur
Ant. Dominus * tamquam ovis ad victimam
ductus est, et non aperuit os suum.

Ant. Contritum est * cor meum in medio mei, Ant. Mi corazón se despedaza en medio de mi
contremuerunt omnia ossa mea. pecho, desencajados tengo todos mis huesos.
Psalmus 35 [3]
Dixit iniústus ut delínquat in semetípso: * El pecado es un oráculo para el impío que
non est timor Dei ante óculos eius. le habla en el fondo de su corazón; no tiene
Quóniam dolóse egit in conspéctu eius: * ut temor de Dios ni aun estando en su presencia.
inveniátur iníquitas eius ad ódium. Se halaga tanto a sí mismo que no
Verba oris eius iníquitas, et dolus: * nóluit descubre y detesta su culpa;
intellígere ut bene ágeret. sólo dice maldades y engaños, renunció a
Iniquitátem meditátus est in cubíli suo: * ser sensato, a hacer el bien.
ástitit omni viæ non bonæ, malítiam autem Maquina maldades en su lecho, se obstina
non odívit. en el camino equivocado, incapaz de rechazar
Dómine, in cælo misericórdia tua: * et el mal.
véritas tua usque ad nubes. Tu amor, Señor, llega al cielo, tu fidelidad
Iustítia tua sicut montes Dei: * iudícia tua alcanza las nubes;
abýssus multa. tu justicia, como las altas montañas, tus
Hómines, et iuménta salvábis, Dómine: * sentencias, profundas como el océano.
quemádmodum multiplicásti misericórdiam Tú proteges a hombres y animales, ¡qué
tuam, Deus. admirable es tu amor, oh Dios!
Fílii autem hóminum, * in tégmine alárum Por eso los seres humanos se cobijan a la
tuárum sperábunt. sombra de tus alas;
Inebriabúntur ab ubertáte domus tuæ: * et se sacian con las provisiones de tu casa, en
torrénte voluptátis tuæ potábis eos. el torrente de tus delicias los abrevas;
Quóniam apud te est fons vitæ: * et in pues en ti está la fuente de la vida, y en tu
lúmine tuo vidébimus lumen. luz vemos la luz.
Præténde misericórdiam tuam sciéntibus No dejes de amar a los que te conocen, de
te, * et iustítiam tuam his, qui recto sunt corde. ser fiel con los hombres sinceros.
Non véniat mihi pes supérbiæ: * et manus ¡Que el pie del orgulloso no me pise, ni me
peccatóris non móveat me. avente la mano del impío!
Ibi cecidérunt qui operántur iniquitátem: * Ved cómo caen los malhechores, abatidos,
expúlsi sunt, nec potuérunt stare. no pueden levantarse.
Glória omittitur
Ant. Mi corazón se despedaza en medio de mi
Ant. Contritum est * cor meum in medio mei,
pecho, desencajados tengo todos mis huesos.
contremuerunt omnia ossa mea.

Ant. Exhortatus es * in virtute tua, et in Ant. Nos habéis esforzado, Señor, con vuestra
refectione sancta tua, Domine. virtud y mediante el banquete que nos habéis
preparado.
Canticum Moysis Exod. 15:1-22
«Canto al Señor, esplendorosa es su gloria,
Cantémus Dómino: glorióse enim caballo y jinete arrojó en el mar.
magnificátus est, * equum et ascensórem Mi fortaleza y mi canción es Yah. Él es mi
deiécit in mare. salvación.

18
Fortitúdo mea, et laus mea Dóminus, * et Él es mi Dios: yo lo alabaré, el Dios de mi
factus est mihi in salútem. padre, yo lo exaltaré.
Iste Deus meus, et glorificábo eum: * Deus ¡El Señor es un guerrero, El Señor es su
patris mei, et exaltábo eum. nombre!
Dóminus quasi vir pugnátor, Omnípotens Los carros del faraón y sus soldados
nomen eius. * Currus Pharaónis et exércitum precipitó en el mar.
eius proiécit in mare. La flor de sus guerreros tragó el mar de
Elécti príncipes eius submérsi sunt in Mari Suf; los abismos los cubrieron, descendieron
Rubro: * abýssi operuérunt eos, descendérunt hasta el fondo como piedra.
in profúndum quasi lapis. Tu diestra, Señor, impresionante por su
Déxtera tua, Dómine, magnificáta est in esplendor; tu diestra, Señor, aplasta al
fortitúdine: déxtera tua, Dómine, percússit enemigo.
inimícum. * Et in multitúdine glóriæ tuæ Tu inmensa grandeza derriba al adversario.
deposuísti adversários tuos: Arde tu furor y los devora como paja.
Misísti iram tuam, quæ devorávit eos sicut Al soplo de tu ira se aglomeraron las
stípulam. * Et in spíritu furóris tui congregátæ aguas, se irguieron las olas como un dique, los
sunt aquæ abismos se helaron en el fondo del mar.
Stetit unda fluens, * congregátæ sunt Dijo el enemigo: «Perseguiré, alcanzaré,
abýssi in médio mari. repartiré el botín, saciaré mi sed en ellos,
Dixit inimícus: Pérsequar et desenvainaré mi espada, los aniquilará mi
comprehéndam, * dívidam spólia, implébitur mano.»
ánima mea: Pero soplaste con tu aliento, los cubrió el
Evaginábo gládium meum, * interfíciet eos mar; se hundieron como plomo en las aguas
manus mea. impetuosas.
Flavit spíritus tuus, et opéruit eos mare: * ¿Quién como tú, Señor, entre los dioses?
submérsi sunt quasi plumbum in aquis ¿Quién como tú, glorioso en santidad,
veheméntibus. terrible en prodigios, autor de maravillas?
Quis símilis tui in fórtibus, Dómine? * quis Extendiste tu diestra, los tragó la tierra.
símilis tui, magníficus in sanctitáte, terríbilis Guiaste con bondad al pueblo que
atque laudábilis, fáciens mirabília? rescataste, los condujiste con poder a tu santa
Extendísti manum tuam, et devorávit eos morada.
terra. * Dux fuísti in misericórdia tua pópulo 14 Lo oyeron los pueblos y se turbaron,
quem redemísti: produjo escalofríos en los habitantes de Filiste
Et portásti eum in fortitúdine tua, * ad Los príncipes de Edom se estremecieron, se
habitáculum sanctum tuum. angustiaron los jefes de Moab y todas las
Ascendérunt pópuli, et iráti sunt: * dolóres gentes de Canaán temblaron.
obtinuérunt habitatóres Philísthiim. Pavor y espanto cayeron sobre ellos. Bajo
Tunc conturbáti sunt príncipes Edom, la fuerza de tus brazos enmudecieron como
robústos Moab obtínuit tremor: * obriguérunt piedras, hasta que pasó tu pueblo, Señor, hasta
omnes habitatóres Chánaan. que pasó el pueblo que adquiriste.
Irruat super eos formído et pavor, * in Lo introduces y lo plantas en el monte de
magnitúdine bráchii tui: tu heredad, lugar que preparaste para tu
Fiant immóbiles quasi lapis, donec morada, Señor, santuario, Señor, que fundaron
pertránseat pópulus tuus, Dómine, * donec tus manos.
pertránseat pópulus tuus iste, quem ¡El Señor reinará por siempre jamás!»
possedísti. Cuando los caballos del faraón, con sus
Introdúces eos, et plantábis in monte carros y sus jinetes, entraron en el mar,
hereditátis tuæ, * firmíssimo habitáculo tuo El Señor hizo que las aguas del mar
quod operátus es, Dómine: volvieran sobre ellos; en cambio, los israelitas
Sanctuárium tuum, Dómine, quod pasaron en seco por medio del mar.
firmavérunt manus tuæ. * Dóminus regnábit in
ætérnum et ultra. Ant. Nos habéis esforzado, Señor, con vuestra
Ingréssus est enim eques Phárao cum virtud y mediante el banquete que nos habéis
cúrribus et equítibus eius in mare: * et redúxit preparado.
super eos Dóminus aquas maris:
Fílii autem Israël ambulavérunt per siccum

19
* in médio eius.
Glória omittitur
Ant. Exhortatus es * in virtute tua, et in
refectione sancta tua, Domine.

Ant. Oblatus est * quia ipse voluit, et peccata Ant. Fue ofrecido porque él mismo lo quiso, y
nostra ipse portavit. llevó sobre sí nuestros pecados.
Psalmus 146 [5] ¡Alaba, alma mía, al Señor! Al Señor,
Laudáte Dóminum quóniam bonus est mientras viva, alabaré, mientras exista tañeré
psalmus: * Deo nostro sit iucúnda, decóraque para mi Dios.
laudátio. No pongáis la confianza en los nobles, en
Ædíficans Ierúsalem Dóminus: * un ser humano, incapaz de salvar;
dispersiónes Israélis congregábit. exhala su aliento, retorna a su barro, ese
Qui sanat contrítos corde: * et álligat mismo día se acaban sus planes.
contritiónes eórum. Feliz quien se apoya en el Dios de Jacob,
Qui númerat multitúdinem stellárum: * et quien tiene su esperanza en El Señor, su Dios,
ómnibus eis nómina vocat. que hizo el cielo y la tierra, el mar y cuanto
Magnus Dóminus noster, et magna virtus hay en ellos;
eius: * et sapiéntiæ eius non est númerus. que guarda por siempre su lealtad, que
Suscípiens mansuétos Dóminus: * hace justicia a los oprimidos,
humílians autem peccatóres usque ad terram. que da pan a los hambrientos. El Señor
Præcínite Dómino in confessióne: * psállite libera a los condenados.
Deo nostro in cíthara. El Señor abre los ojos a los ciegos, El Señor
Qui óperit cælum núbibus: * et parat terræ endereza a los encorvados,
plúviam. El Señor protege al forastero, sostiene al
Qui prodúcit in móntibus foenum: * et huérfano y a la viuda.
herbam servitúti hóminum. El Señor ama a los honrados, y tuerce el
Qui dat iuméntis escam ipsórum: * et pullis camino del malvado.
corvórum invocántibus eum. El Señor reina para siempre, tu Dios, Sión,
Non in fortitúdine equi voluntátem de edad en edad.
habébit: * nec in tíbiis viri beneplácitum erit ei.
Beneplácitum est Dómino super timéntes Ant. Fue ofrecido porque él mismo lo quiso, y
eum: * et in eis, qui sperant super misericórdia llevó sobre sí nuestros pecados.
eius.
Glória omittitur
Ant. Oblatus est * quia ipse voluit, et
peccata nostra ipse portavit.

No se dice capitulo ni himno.


VERSUS V. El hombre con quien vivía en paz y en quien
V. Homo pacis meae, in quo speravi. confíe.
R. Qui edebat panes meos, ampliavit adversum R. Y que comía de mi pan extremó contra mí el
me supplantationem. engaño.

CANTICUM BENEDICTUS Ant. El traidor les dio esta señan diciendo:


Aquel a quien yo besare, ese es, prendedle.
Ant. Traditor autem * dedit eis signum, dicens:
Quem osculatus fuero, ipse est, tenete eum. Bendito sea el Señor, Dios de Israel, porque
Canticum Zachariae: Luc. 1:68-79) ha visitado y redimido a su pueblo,
Benedictus ✝ Dóminus, Deus Israël: * quia suscitándonos una fuerza de salvación en
visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ: la casa de David, su siervo, según lo había
Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo predicho desde antiguo por boca de sus santos
David, púeri sui. profetas.
Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a Es la salvación que nos libra de nuestros
sæculo sunt, prophetárum eius: enemigos y de la mano de todos los que nos
odian;

20
Salútem ex inimícis nostris, * et de manu realizando la misericordia que tuvo con
ómnium, qui odérunt nos. nuestros padres, recordando su santa alianza
Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus y el juramento que juró a nuestro padre
nostris: * et memorári testaménti sui sancti. Abrahán.
Iusiurándum, quod iurávit ad Ábraham Para concedernos que, libres de temor,
patrem nostrum, * datúrum se nobis: arrancados de la mano de los enemigos,
Ut sine timóre, de manu inimicórum le sirvamos con santidad y justicia, en su
nostrórum liberáti, * serviámus illi. presencia, todos nuestros días.
In sanctitáte, et iustítia coram ipso, * Y a ti, niño, te llamarán profeta del
ómnibus diébus nostris. Altísimo, porque irás delante del Señor a
Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * preparar sus caminos,
præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias anunciando a su pueblo la salvación, el
eius: perdón de sus pecados.
Ad dandam sciéntiam salútis plebi eius: * Por la entrañable misericordia de nuestro
in remissiónem peccatórum eórum: Dios, nos visitará el sol que nace de lo alto,
Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in para iluminar a los que viven en tinieblas y
quibus visitávit nos, óriens ex alto: en sombra de muerte, para guiar nuestros
Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra pasos por el camino de la paz.
mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in
viam pacis.
Glória omittitur Ant. El traidor les dio esta señan diciendo:
Ant. Traditor autem * dedit eis signum, Aquel a quien yo besare, ese es, prendedle
dicens: Quem osculatus fuero, ipse est, tenete
eum.

(de rodillas)
Christus factus est pro nobis obediens usque Cristo por nosotros se hizo obediente hasta las
ad mortem. muerte.
Pater noster secreto Padrenuestro

Respice, quaesumus, Domine, super hanc Mira, Señor, te pedimos, a tu familia por la que
familiam tuam, pro qua Dominus noster Iesus nuestro Señor Jesucristo no vaciló en
Christus non dubitavit manibus tradi entregarse en manos de los pecadores y padres
nocentium, et crucis subire tormentum: Et sub el tormento de la cruz.
silentio concluditur Qui tecum

Se concluye así, sin añadir nada más.

21

Vous aimerez peut-être aussi