Araya

Από Χρήστο Μήτση - 30/04/2015

Η ζωή των φτωχών κατοίκων της Αράγια, μιας χερσονήσου της βορειοανατολικής Βενεζουέλας,
η οποία στρέφεται γύρω από την αλιεία και τη σκληρή δουλειά στα ορυχεία αλατιού της
περιοχής. Ποιητική ματιά και πεζή καθημερινότητα συνδυάζονται σε ένα λυρικό εθνογραφικό
ντοκουμέντο, το οποίο συμμετείχε στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Κανών του 1959.

Ντοκιμαντέρ το οποίο έκανε πρεμιέρα στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Κανών το
1959, απέσπασε το βραβείο των κριτικών (μαζί με το «Χιροσίμα, Αγάπη μου» ) και ύστερα από
σύντομη παρουσία στις αίθουσες εξαφανίστηκε από το διεθνές εμπορικό κύκλωμα, το «Araya»
επαναπροβλήθηκε αποκατεστημένο μισόν αιώνα αργότερα στην Μπερλινάλε του 2009.
Γυρισμένο από συνεργείο μόλις δύο ατόμων, τη σκηνοθέτιδα Μαργκό Μπενασεράφ και τον
διευθυντή φωτογραφίας Τζιουζέπε Νιζόλι, αποτυπώνει με ένα λυρισμό που εντυπωσιάζει ακόμη
και σήμερα τη ζωή των φτωχών κατοίκων της Αράγια, μιας χερσονήσου της Βορειοανατολικής
Βενεζουέλας, η οποία περιστρέφεται γύρω από την αλιεία και τη σκληρή δουλειά στα
αλατωρυχεία.
Με ασπρόμαυρο σε έντονο κοντράστ, τις εικόνες των λευκών πυραμίδων του αλατιού να
αποκτούν μια ονειρική διάσταση, τις ανθρώπινες χειρονομίες να διαιωνίζουν ένα χαμένο στο
αποικιοκρατικό παρελθόν τελετουργικό και μια αφήγηση που περιγράφει το ιστορικό χρονικό
της περιοχής (από τους Ισπανούς κονκισταδόρες του 1500 μέχρι σήμερα ), το κομψό νεο-
ρεαλιστικό αυτό ντοκουμέντο περιγράφει –αλά Ρόμπερτ Φλάερτι– νοσταλγικά αλλά και
πολιτικά καίρια το τέλος μιας εποχής, ίσως κι ενός ολόκληρου τρόπου ζωής.

Α/Μ. Βενεζουέλα, Γαλλία. 1959. Διάρκεια: 82΄. Διανομή: NEW STAR.