2

WSTĘP

Człowiek od zarania dziejów porządkuje przestrzeń i czas za pomocą liczb, ale jak uporządkowane są
same liczby, to postaram się ukazać w tym artykule „Liczby pierwsze w doskonałym porządku”.
Spójrzmy krótko na poniższą tabelę liczb pierwszych i ich iloczynów do 1000. Na pierwszy rzut oka
dostrzegamy powtarzający się wyraźny ukośny wzór z 10 liczb takich samych prostokątów /47-67-89-
107-127-145-125-103-85-65-/. Jaki to ma wpływ na rozmieszczenie liczb pierwszych i ich iloczynów
dowiemy się już za chwilę.
 3

PODSTAWOWY PORZĄDEK

Jak się mają wszystkie liczby nawzajem do siebie wynika z tego jak następują jedna po
drugiej. Dodając jedną do drugiej otrzymujemy coraz większe liczby trójkątne 1 = (1*1), 1 + 2
= 3 = (2*1,5), 1 + 2 + 3 = 6 = (3*2), 1 + 2 + 3 + 4 = 10 = (4*2,5), które można przedstawić jako
iloczyn kolejnych liczb i czynnika stale o 0,5 większego/2*1,5 = 3, 3*2 = 6/.

Jak wiadomo, każdą liczbę naturalną można zapisać, jako sumę pewnej ilości jedynek, ale
także, jako sumę dwóch składników. Jeżeli liczby parzyste są po prostu podwojeniem
kolejnych liczb naturalnych 2(1,2,3,4,5,..) = 2k, to liczby nieparzyste stanowiące połowę liczb
naturalnych, są sumą skrajnych par liczb poprzedzających, jako składników mających
zdolność do tworzenia identycznych sum pośrednich. [1 + (2 + 3) + 4] = 5 = (1 + 4) = (2 + 3)

Według addytywnej teorii liczb, każdą liczbę nieparzystą, można przedstawić, jako sumę
dwóch różnych składników poprzedzających ją liczb, więc takich rozkładów tworzących
 4

identyczne sumy pośrednie w tym przypadku jest trzy: (n – 1)/2, (7 – 1)/2 = 3, 7 = {6 + [5 +

(4 + 3) + 2] + 1} = (6 + 1) + (5 + 2) + (4 + 3) = 21/3 = 7

Takie malejące i rosnące ciągi liczb naturalnych /9-8-7-6-5-4-3-2-1-2-3-4-5-6-7-8-9=89/ tworzą 17 par

skrajnych składników/1-2-3-4-5-6-7-8-9-8-7-6-5-4-3-2-1=81/, które użyte, jako czynniki (9*1) = 9,
(8*2) = 16, (7*3) = 21, (6*4) = 24, (5*5) = 25 dają iloczyny rosnące według malejących liczb
nieparzystych /9 + 7 = 16 + 5 = 21 + 3 = 24 + 1 = 25/, co dowodzi, że te czynniki, czyli wszystkie liczby
naturalne tworzą identyczne sumy pośrednie/9 + 1 = 8 + 2 = 7 + 3 = 6 + 4 = 5 + 5 = 4 + 6 = 3 + 7 = 2 + 8
= 1 + 9 = 2 + 8 = 3 + 7 = 4 + 6 = 5 + 5 = 6 + 4 = 7 + 3 = 8 + 2 = 9 + 1 = 17(10) = 170/.
 5

Ta parabola liczb ukazuje wyraźnie jaka jest wzajemna zależność pomiędzy pięcioma liczbami /1 3 5 7
9/ a liczbami na jej łuku /9 + 7 = 16 + 5 = 21 + 3 = 24 + 1 = 25/, oraz równania Pitagorasa 3² + 4² = 5², a
także liczbami równań 25 + 9 = 34 i 25 – 9 = 16 mówiących, że suma i różnica liczb o tej samej
parzystości jest liczbą parzystą. Te prawa działają w całym zbiorze liczb naturalnych.

Świadczy to o doskonałym porządku panującym w całym ciągu liczb naturalnych,

składającym się w 50% z liczb parzystych i nieparzystych, czyli liczb pierwszych i ich
iloczynów.
Tak podstawowe liczby nie są określane przez naturę metodą przypadkowego rzutu monetą,
czy kostką „Bóg nie gra ze światem w kości”, lecz oparte na zdolności do tworzenia
identycznych sum pośrednich z skrajnych par liczb poprzedzających daną wielkość.
Przypadek i chaos są dla matematyki po prostu nie do przyjęcia.

ZBIÓR LICZB NATURALNYCH

Liczby naturalne zapisane kolejno od 1 do 102 w sześciu kolumnach i siedemnastu wierszach dzielą
ten układ liczb dokładnie na 51 liczb parzystych, to znaczy 2(17) = 34 liczb podzielnych przez 2 i 17
liczb podzielnych przez 2 i 3,(6,12,18,24,30,36,42,..), oraz 51 liczb nieparzystych, to znaczy 2(17) = 34
liczb podzielnych tylko przez 1 i samą siebie, oraz 5 i 7, a także 17 liczb podzielnych przez 3.
(3,9,15,21,27,33,39,45,51,57,63,..). Co ciekawe wielokrotności liczby 17 (34,51,68,85) tworzą główną
przekątną tego prostokątnego zbioru 102 = 17(6) liczb. Liczby 6 i 17 są bardzo ważne dla tego zbioru.
Rozbijają one ten zbiór na 2 grupy liczb uszeregowanych w 3 kolumnach po 17 wierszy 3(17) = 51,
stale o 6 od siebie większych. To oznacza, że w 100 liczbach mamy (99 – 3)/6 = 16 iloczynów liczby 3,
sześć (25 + 95)/20 = 6 iloczynów liczby 5, oraz trzy iloczyny liczby 7 (49,77,91). Sumując 16 + 6 + 3 =
25 otrzymujemy, że ilość iloczynów liczb pierwszych (3,5,7) równa jest 25 liczbom pierwszym do 100.

W tabeli ułożonej z liczb w naturalnej kolejności (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11) widzimy, że liczby
pierwsze i ich iloczyny podlegają tu ścisłym regułom: Suma i różnica dwóch liczb o tej samej
parzystości, jest liczbą parzystą (9 + 25 = 34, 25 - 9 = 16), a o różnej nieparzystą (4 + 1 = 5, 4 - 1 = 3),
oraz iż od liczby 59, która jest 17 liczbą pierwszą, stale będzie ich przybywać o 17 (34, 51, 68, 85, 102,
119, 136) w odpowiednim stosunku do ilości ich iloczynów, która jeżeli jest tej samej parzystości co
ilość liczb pierwszych, uzupełnia liczby pierwsze w parzystym przedziale do połowy danej wielkości
(34 + 38 = 72), gdy różnej parzystości to w nieparzystym przedziale do połowy danej wielkości (51 +
66 = 117) z godnie z równaniem π(x) + ∑[p(p’)] = ½N - połowa danej wielkości jest sumą ilości liczb
 6

pierwszych i ich iloczynów jakie występują do danej wielkości. I tak jak przeciwprostokątna w
trójkącie zależna jest od przyprostokątnych, tak połowa danej wielkości zależy od parzystej lub
nieparzystej wielokrotności liczby 17 /34, 51, 68, 85, 102/ uzupełnioną przez parzystą lub nieparzystą
ilość iloczynów liczb pierwszych /38, 66, 103, 136,177/ do parzystej lub nieparzystej połowy danej
wielkości /72, 117, 171, 221, 279/.

Odtąd w sposób naturalny liczb pierwszych będzie przybywać zawsze o kolejną wielokrotność liczby
17 (17-17-34-17-51-17-68-17-85-17-102), gdy przy 85 = 5(17) liczba iloczynów liczb pierwszych osiąga
wartość 136 = 8(17), co w sumie daje 221 = 13(17) liczb pierwszych i ich iloczynów w 442 liczbach.
 7

Czyli 85 liczb pierwszych + 136 ich iloczynów = 221, stanowią połowę sekwencji 442 liczb wśród której
występują w ściśle określonym stosunku 5 + 8 = 13, 5 : 8 : 13.

Jeżeli sekwencja liczb pierwszych przestrzega tak surowych reguł, jak ścisły stosunek liczb pierwszych
do swoich iloczynów, który w systemie dziesiętnym przybiera ściśle określone wartości według
zasady 17, 34, 51, 68 liczb pierwszych są dopełniane przez swe iloczyny do pełnej dziesiątki np.: 17 +
(23, 33, 43, 63, 73, 83, 93), 34 + (86, 96, 106, 116, 126, 136, 146, 156, 166, 176), 51 + (119, 139, 169,
179, 199, 209, 229), 68 + (202, 222, 232, 272, 312), w zależności od tego na przestrzeni jakiej
rozmieszczone są wielkości. Jednak zawsze zachowana jest zasada, że suma liczb pierwszych i ich
iloczynów równa jest połowie danej wielkości do jakiej występują. π(x) + ∑[p(p’)] = ½N, 68 + 102 =
170, (2 : 3 : 5). I to jest dowód na to, że liczby pierwsze nie są rozmieszczone chaotycznie, lecz według
surowych zasad.

STOSUNEK LICZB PIERWSZYCH DO ICH ILOCZYNÓW

W rzeczywistości rozmieszczenie liczb pierwszych uzależnione, jest od ścisłego stosunku do

swoich iloczynów, a ten wynika ze zdolności do tworzenia identycznych sum pośrednich do
danej wielkości. Do 10-ciu mamy 4 liczby pierwsze (2 + 3 + 5 + 7) = 17, tworzą one 4
identyczne sumy pośrednie do 10 [2 + 8 = 10, 3 + 7 = 10, 5 + 5 = 10, 7 + 3 = 10, (8 + 7 + 5 + 3)
= 23, 17 + 23 = 40/4 = 10]. Według tego schematu będzie się kształtował stosunek liczb
pierwszych do ich iloczynów, to znaczy na 40 liczb nieparzystych w danym przedziale może
być 17 liczb pierwszych i 23 ich iloczynów.

A tak to wygląda na wykresie liniowym. Tu suma 4 liczb pierwszych (2 + 3 + 5 + 7 = 17),

dopełniona sumą różnic do 10 (8 + 7 + 5 + 3 = 23), pokazuje, jaki jest stosunek 17 liczb
pierwszych /od 20 – 23, 29, 31, 37, 41, 43, 47, 53, 59, 61, 67, 71, 73, 79, 83, 89, 97 do 100/
do 23 ich iloczynów /21, 25, 27, 33, 35, 39, 45, 49, 51, 55, 57, 63, 65, 69, 75, 77, 81, 85, 87,
91, 93, 95, 99/ w 17 + 23 = 40 liczbach, jako połowy danej wielkości.

π(x) + Σ[p(p’)] = ½N.

 8

Jak to widać w poniższej 10 kolumnowej tabeli w pierwszym rzędzie są 4 pary, czyli 8 liczb
pierwszych (2, 3)(5, 7)(11, 13)(17, 19), a tylko 2 iloczyny liczby 3 (9 i 15), (8 + 2 = 10). W
dalszych rzędach ten stosunek kształtuje się następująco (4 + 6)=(5 + 5)=(5 + 5)=(3 + 7) = (4 +
5 + 5 + 3) = 17 + 8 = 25, liczb pierwszych do (6 + 5 + 5 + 7) = 23 + 2 = 25 ich iloczynów, a więc
w piątym rzędzie stosunek ten się wyrównuje, jak i w szóstym rzędzie dochodzi równo po 5
liczb pierwszych i ich iloczynów wyrównując do 30, czyli liczby pierwsze do swoich iloczynów
są w stosunku 1 : 1.

Do N 20 mamy 8 liczb pierwszych /π(20) = 8/ i tylko 2 iloczyny liczby 3 /9, 15/, a w następnych N 80
przybędzie ich równo 17 liczb pierwszych, by przy N 100 - π(100) równa się 8 + 17 = 25, uzupełnione
do pełnej dziesiątki przez 23 iloczyny liczb 3, 5, 7 (21, 25, 27, 33, 35, 39, 45, 49, 51, 55, 57, 63, 65, 69,
75, 77, 81, 85, 87, 91, 93, 95, 99) /17 + 23 = 40/, co stanowi połowę 80 liczb wśród których się
znajdują i wyrównują liczbę iloczynów z liczbą liczb pierwszych 2 + 23 = 25, 25 + 25 = 50 do połowy
danej wielkości.

W dalszych rzędach 6 do 11 stosunek ten wynosi 17/33, to znaczy, że w przedziale 50 liczb

(50 = 17 + 33), jest 17 liczb pierwszych i 33 ich iloczynów, czyli liczby pierwsze są
 9

rozmieszczone pośród swoich iloczynów w ściśle określonym stosunku. Jednak zawsze

zachowana jest zasada, że suma liczb pierwszych i ich iloczynów równa jest połowie danej
wielkości /π(x) + Σ[p(p’)] = ½N, 68 + 102 = 170, 2:3:5/.

W następnych rzędach/34 – 46/ stosunek liczb pierwszych do ich iloczynów ulega

podwojeniu z 17/43 do 34/86 ponieważ, obejmuje zakres 34 + 86 = 120 liczb. Mamy tu
jeszcze zakres 17 + 43 = 60 liczb, 17 + 53 = 70 liczb, 34 + 66 = 100 liczb, 34 + 96 = 130 liczb i
34 + 106 = 140 liczb.

Nie możemy powiedzieć, że liczby pierwsze występują zawsze co 20 liczb, ale jest pewne, że
przybywa ich w ścisłym stosunku do ich iloczynów w grupach po, 17 + ( 23, 33, 43, 53, 63, 73,
83, 93) liczb, po 34 + (66, 86, 96, 106, 116, 126, 136, 146, 156, 166, 176) liczb, po 51 + (119,
139, 169, 179, 199, 229), po 68 + 202 = 270 liczb, po 68 + 222 = 290 liczb, po 68 + 232 = 300
liczb, po 68 + 272 = 340 liczb, jak to widzimy w poniższej tabeli do 10960 liczb.
 10

Σ[p(p')] π(x) ½N
2 8 10
23 17 40
25 25 50
30 30 60
33 17 50
63 47 110
66 34 100
129 81 210
135 85 220
43 17 60
178 102 280
184 106 290
33 17 50
217 123 340
86 34 120
303 157 460
86 34 120
389 191 580
139 51 190
528 242 770
33 17 50
561 259 820
106 34 140
667 293 960
53 17 70
720 310 1030
43 17 60
763 327 1090
53 17 70
816 344 1160
43 17 60
859 361 1220
63 17 80
922 378 1300
86 34 120
1008 412 1420
53 17 70
1061 429 1490
73 17 90
1134 446 1580
 11

53 17 70
1187 463 1650
43 17 60
1230 480 1710
96 34 130
1326 514 1840
106 34 140
1432 548 1980
53 17 70
1485 565 2050
116 34 150
1601 599 2200
106 34 140
1707 633 2340
73 17 90
1780 650 2430
222 68 290
2002 718 2720
2009 721 2730
63 17 80
2072 738 2810
2080 740 2820
43 17 60
2123 757 2880
43 17 60
2166 774 2940
2174 776 2950
73 17 90
2247 793 3040
179 51 230
2426 844 3270
53 17 70
2479 861 3340
2487 863 3350
53 17 70
2540 880 3420
53 17 70
2593 897 3490
63 17 80
2656 914 3570
2664 916 3580
 12

136 34 170
2800 950 3750
43 17 60
2843 967 3810
2851 969 3820
116 34 150
2967 1003 3970
2975 1005 3980
73 17 90
3048 1022 4070
3057 1023 4080
116 34 150
3173 1057 4230
3181 1059 4240
232 68 300
3413 1127 4540
169 51 220
3582 1178 4760
63 17 80
3645 1195 4840
126 34 160
3771 1229 5000
179 51 230
3950 1280 5230
199 51 250
4149 1331 5480

Trudno wyobrazić sobie bardziej równomierne rozmieszczenie liczb pierwszych i ich

iloczynów niż te, wynikające z tego jak następują jedne po drugich w stałych odległościach,
co 20 liczb,/3 – 23 – 43 – 63 - 83 – 103, 131 – 151 – 171 - 191 – 211 – 231 - 251 – 271 – 291/,
dopełniając się wzajemnie w ściśle określonym stosunku (17/23, 17/33, 17/43,..) do połowy
danej wielkości /½N/. Tworzą one wtedy 16 kolumn, czyli 4 razy 4 dla każdej
charakterystycznej dla nich liczby jedności / 1 – 3 – 7 – 9/ po 16 i 17 liczb i 2 razy dwie czyli 4
kolumny dla iloczynów liczby 5 po 16 + 17 = 33(2) = 66. Jak łatwo można policzyć w sumie w
13 kolumnach po 17 liczb jest ich /13(17) = 221/ plus 1 = 222 z 16 liczbowej kolumny
iloczynów liczby 5 i 7 kolumn po 16 liczb /7(16) = 112 + 222 = 334 liczby. W tym jest samych
liczb pierwszych /7(10) + 6(11) + 2(12) + 8 = 168/, a iloczynów liczb większych od 3, jest /4(7)
+ 9(6) + 66 + 9 + 5 + 4 = 166/.
 13

Jednakowa odległość /20/ od siebie wszystkich liczb ułożonych zygzakowato w poniższej tabeli /9, 29,
49, 69, 89, 109/ sprawia, że w pierwszym rzędzie na 20 kolumn jest miejsce dla 8 liczb pierwszych i 2
iloczynów liczby 3. /8 + 2 = 10/ W następnych rzędach będzie miejsce na 6 liczb pierwszych i ich
iloczynów większych niż 3, oraz 4 iloczyny liczby 3 /6 + 4 = 10/, dalej na 7 liczb pierwszych i ich
iloczynów większych niż 3, oraz 3 iloczyny liczby 3 /7 + 3 = 10/ i jeszcze raz na 7 liczb pierwszych i ich
iloczynów większych niż 3, oraz 3 iloczyny liczby 3 /7 + 3 = 10/ i dalej na 6 liczb pierwszych i ich
iloczynów większych niż 3, oraz 4 iloczyny liczby 3 /6 + 4 = 10/. Dodając 8 + 6 + 7 + 7 + 6 = 34
otrzymujemy 34 miejsc, które zajmują liczby pierwsze i ich iloczyny większe niż 3, oraz 2 + 4 + 3 + 3 +
4 = 16, ilość miejsc które zajmują iloczyny liczby 3. 34 + 16 = 50, czyli do liczby 100 mamy 34 liczb
pierwszych i ich iloczynów większych niż 3, oraz 16 iloczynów liczby 3.

34/16/50 to podstawowy stosunek iloczynów liczby 3 do liczb pierwszych i ich iloczynów większych
niż 3, które będą się powtarzały co 50 liczb aż do nieskończoności. Tu do 1000 widzimy ich 10 /16 +
16 + 17 + 17 + 16 + 17 + 17 + 16 + 17 + 17/ = 166 iloczynów liczby 3, oraz 10 /34 + 34 + 33 + 33 + 34 +
33 + 33 + 34 + 33 + 33/ = 334 liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3. Z tego stałego stosunku
iloczynów liczby 3 do pozostałych liczb wynika, że mają one bezpośredni wpływ na ilość liczb
pierwszych do danej wielkości /34 = 9 + 25 – 9 = 16/. To właśnie stała ilość iloczynów liczby 3 w
danym rzędzie 16 = 3 + 3 + 4 + 3 + 3 i 17 = 4 + 3 + 3 + 4 + 3 sprawia, że dopełniane są przez stałą ilość
(34) liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3 w pięciu kolejnych rzędach 34 = 7 + 7 + 6 + 7 + 7.
 14

Ten podstawowy stosunek iloczynów liczby 3 (16/34) do liczb pierwszych i ich iloczynów większych
niż 3, znajduje swoje odbicie w ścisłym stosunku liczb pierwszych do ich iloczynów. Jak tam w rzędzie
 15

na 6 czy 7 liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3 nie mogło być iloczynów liczby 3, więcej niż
4 czy 3, /7 + 7 + 7 + 7 + 6 = 34, 3 + 3 + 3 + 3 + 4 = 16/, /5(10) = 50 = 34 + 16/, jako dopełnienia do
połowy danej wielkości (20/2 = 10), tak podobnie tu na 8 liczb pierwszych są 2 iloczyny liczby 3, /9,
15/, na 4 liczby pierwsze jest 6 ich iloczynów, na 5 liczb pierwszych jest 5 ich iloczynów, na 3 liczby
pierwsze jest 7 ich iloczynów, co w sumie 8 + (4 + 5 + 5 + 3) = 8 + 17 = daje 25 liczb pierwszych
uzupełnionych przez 2 + (6 + 5 + 5 + 7) = 2 + 23 = 25 ich iloczynów do 25 + 25 = 50 połowy danej
wielkości.

A tak to wygląda na konkretnych liczbach nieparzystych jakie znajdujemy do 100.

 16

Do takiego zrównania ilości liczb pierwszych z ich iloczynami 25/25 = 1 : 1 już więcej nie dojdzie.
Rozmieszczone pośród swoich iloczynów w ściśle określonym stosunku 17/23, 17/33, 17/43, 17/53,.
hołdują tendencji, że ich iloczynów jest coraz więcej π(340) = 68/102/170 = 2 : 3 : 5, również w innych
stosunkach π(910) = 280/630/910 = 4 : 9 : 13, π(4220) = 1055/3165/4220 = 1 : 3 : 4. Takie zrównanie
stosunku 34/16 do 25/25 odbywa się kosztem odjęcia i dodania tej samej liczby 34 = 9 + 25 – 9 = 16
do połowy sumy liczb 34 + 16 = 50/2 = 25, czyli odjęcia od 34 tego co za dużo i dodaniu tego do 16
/34 – 9 = 25 = 9 + 16/.

Podobnie jest w następnej setce liczb od 120 do 220, tu liczby pierwsze występują w ścisłym stosunku
17/33/50
 17

A tak wygląda to na konkretnych liczbach nieparzystych jakie znajdujemy do 200.

A oto przykład podstawowego stosunku 16 liczb pierwszych do 34 swoich iloczynów.

Występuje on w obrębie 100 liczb pomiędzy liczbą 200 i 300, gdzie na 17 iloczynów liczby 3 w
podstawowym stosunku przypada 33 liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3 i po
uszeregowaniu tworzy podstawowy stosunek 16 liczb pierwszych do 34 swoich iloczynów.
 18

FUNKCJA ILOŚCI LICZB PIERWSZYCH π(x)

Dotąd wydawało się, że liczby pierwsze są zupełnie przypadkowo rozmieszczone pomiędzy innymi
liczbami. Jednak liczb pierwszych jest stale mniej im dalsze obszary rozpatrujemy, a ilość ich jest w
stosunku malejącym zarówno, co do połowy ilości liczb w danej wielkości, jak i ich iloczynów 25:25:50
1/1/2, 68 : 102 : 170, 2/3/5, 85 : 136 : 221, 5/8/13. Liczby pierwsze gdy chodzi o ich rozmieszczenie,
podlegają bowiem jednej zasadzie, że suma liczb pierwszych i ich iloczynów tworzą połowę danej
wielkości /π(x) + ∑[p(p’)] = ½N/, czyli są wzajemnie od siebie zależne. Co ciekawe liczba ilości ich
iloczynów /∑ p(p’)/, jest liczbą zawsze o tej samej parzystości, co liczba ilości liczb pierwszych π(x). (25
+ 25 = 50, 168 + 332 = 500, 1229 + 3771 = 5000, 9592 + 40408 = 50000, 78498 + 421502 = 500000,….)

Suma i różnica dwóch liczb o tej samej parzystości, jest zawsze liczbą parzystą, a więc podzielną przez
dwa. Reguła połowy sumy i różnicy liczb pierwszych i ich iloczynów, pozwala nam obliczyć ilość liczb
pierwszych do połowy danej wielkości, bo ta połowa składa się z połowy sumy i różnicy liczb o tej
samej parzystości.

Twierdzenie: Jeżeli liczba ilości ich iloczynów /∑ p(p’)/, jest tej samej parzystości co liczba ilości liczb
pierwszych π(x), to połowa ich sumy i różnicy dodana, gdy ich iloczynów, jest więcej niż liczb
pierwszych, lub odjęta gdy liczb pierwszych jest mniej niż ich iloczynów daje dokładną wartość π(x)
do połowy danej wielkości.

Dowód:

Do 1000 mamy 168 liczb pierwszych i 332 ich iloczynów. Połowa sumy i różnicy liczb o tej samej
parzystości zsumowana, gdy ich iloczynów, jest więcej niż liczb pierwszych [332 + 168]/2 + [332 –
168]/2 = 250 + 82 = 332, lub odjęta, gdy liczb pierwszych jest mniej niż ich iloczynów [332 + 168]/2 –
[332 – 168]/2 = 250 – 82 = 168, daje dokładną wartość π(x) do połowy danej wielkości.

Długi na 168 liczb ciąg liczb pierwszych od 2 – 997, dopełniony jest przez 166 iloczynów liczby 3 (9 –
999), oraz 166 iloczynów liczb większych niż 3 [168 + (166 + 166)] = 168 + 332 = 500, do połowy danej
 19

wielkości. Z tego układu graficznego jasno wynika, że to iloczyny liczby 3 rosnące tak jak połowa danej
wielkości w przewidywalnym postępie geometrycznym 16, [166 = 16(10) + 6, 1666 = 166(10) + 6],
mają wpływ na ilość liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3. To znaczy według
podstawowego stosunku na 16 iloczynów liczby 3 przypada 34 = 25 liczb pierwszych plus 9 ich
iloczynów większych niż 3. /16 + 34 = 50 = 25 + (16 + 6 +3)/

Im tych iloczynów liczby 3 jest więcej /16, 166, 1666/, tym mniej pozostaje miejsca dla liczb
pierwszych w tym naturalnym ciągu liczb, rozwijających się arytmetycznie. Tu suma iloczynów liczy 3
wynosi 864 = 16/2(9 + 99) = 8(108), iloczynów liczby 5, 360 = 6/2(25 + 95) = 3(120), /360:60 = 6/. Tu
również liczby pierwsze rozwijają się w podwójnym ciągu arytmetycznym o różnicy R – n(6); 2 – 3 –
 20

5 – 11 – 17 – 23 – 29 – 41 – 47 – 53 – 59 – 71 – 83 – 89 – 101 – 107
7 – 13 - 19 – 31 – 37 – 43 – 61 – 67 – 73 – 79 – 97 - 103 - 109

Takie zrównanie stosunku 332/168 odbywa się kosztem odjęcia i dodania tej samej liczby 332 = 82 +
250 – 82 = 168 do połowy sumy liczb 332 + 168 = 500/2 = 250, czyli odjęcia od 332 tego co za dużo
do ¼ danej wielkości i dodania tego do 168 /332 – 82 = 250 = 82 + 168/.

Liczby pierwsze i ich iloczyny rozmieszczone są tak równomiernie, że ta sama liczba która jest różnicą
pomiędzy ilością iloczynów a ¼ danej wielkości, określa ile liczb pierwszych jest mniej, a ich iloczynów
więcej od ¼ danej wielkości.

π(x) ∑ p(p’) – N/4 N/4 ∑ p(p’) – N/4 ∑ p(p’)

25 0 - 25 + 0 25
168 82 - 250 + 82 332
1 229 1 271 - 2 500 + 1 271 3 771
9 592 15 408 - 25 000 + 15 408 40 408
78 498 171 502 - 250 000 + 171 502 421 502
664 579 1 835 421 - 2 500 000 + 1 835 421 4 335 421
5 761 455 19 238 545 - 25 000 000 + 19 238 545 44 238 545
50 847 534 199 152 466 - 250 000 000 + 199 152 466 449 152 466
455 052 511 2 044 947 489 - 2 500 000 000 + 2 044 947 489 4 544 947 489
4 118 054 813 20 881 945 187 - 25 000 000 000 + 20 881 945 187 45 881 945 187

Na tej podstawie możemy stwierdzić, że liczb pierwszych do danej wielkości jest o tyle mniej, o ile
więcej jest ich iloczynów od ¼ danej wielkości, czyli wszystkie liczby pierwsze leżą na linii pośrodku ¼
danej wielkości, a nadwyżką swoich iloczynów ponad ¼ danej wielkości. Stąd znając ilość iloczynów
do danej wielkości odejmując od nich ¼ danej wielkości obliczamy o ile jest ich więcej, bo tym mniej
będzie liczb pierwszych. Możemy więc napisać wzór:

π(x) = N/4 – [∑ p(p’) – N/4], 168 = 250 – [332 – 250] = 250 - 82

 21

Stąd wraz z wzrostem różnicy pomiędzy ich iloczynami a ¼ danej wielkości maleje ilość liczb
pierwszych do ¼ danej wielkości: 250 000 000 – 199 152 466 = 50 847 534

Na wykresie liniowym widać jak asymptotycznie maleje ilość liczb pierwszych w stosunku do w
postępie geometrycznym rosnącej ¼ danej wielkości. f(¼N) 25 – 250 – 2500 [250 = 25(10), 2500 =
250(10)]
 22

Widzimy, że prawa matematyczne wynikające z parzystości liczb mają zastosowanie i w tym

równaniu (N)/2 - ∑[p(p’)] = π(x), gdy od połowy danej wielkości odejmujemy ilość zawartych w niej
iloczynów liczb pierwszych, by otrzymać ilość liczb pierwszych do danej wielkości: gdzie suma i
różnica dwóch liczb o tej samej parzystości jest liczbą parzystą /500 – 332 = 168/, zaś o różnej
parzystości liczbą nieparzystą /5000 – 3771 = 1229/.

N/2 - ∑[p(p‘)] = π(x)

10/2 1 4
10²/2 25 25
10³/2 332 168
10⁴/2 3 771 1 229
10⁵/2 40 408 9 592
10⁶/2 421 502 78 498
10⁷/2 4 335 421 664 579
10⁸/2 44 238 545 5 761 455
10⁹/2 449 152 466 50 847 534
10¹⁰/2 4 544 947 489 455 052 511
10¹¹/2 45 881 945 187 4 118 054 813
10¹²/2 462 392 087 982 37 607 912 018
10¹³/2 4 653 934 463 161 346 065 536 839
10¹⁴/2 46 795 058 249 198 3 204 941 750 802
10¹⁵/2 470 155 429 577 331 29 844 570 422 669
10¹⁶/2 4 720 761 658 966 075 279 238 341 033 925
10¹⁷/2 47 376 442 842 345 767 2 623 557 157 654 233
10¹⁸/2 475 260 045 712 259 140 24 739 954 287 740 860
10¹⁹/2 4 765 942 332 723 655 393 234 057 667 276 344 607
10²⁰/2 47 779 180 397 439 081 160 2 220 819 602 560 918 840
10²¹/2 478 872 730 513 981 268 072 21 127 269 486 018 731 928
10²²/2 4 798 532 713 310 684 093 710 201 467 286 689 315 906 290
10²³/2 48 074 679 608 393 196 031 077 1 925 320 391 606 803 968 923
10²⁴/2 481 564 400 232 650 799 132 134 18 435 599 767 349 200 867 866
10²⁵/2 4 823 153 690 600 856 230 588 320 176 846 309 399 143 769 411 680
10²⁶/2 48 300 753 249 127 562 858 672 397 1 699 246 750 872 437 141 327 603
10²⁷/2 483 647 539 573 158 319 553 572 601 16 352 460 426 841 680 446 427 399
10²⁸/2 3 175 744 192 306 678 560 887 745 047 157 589 141 026 654 772 445 588 287

Jak równomiernie rozmieszczone są liczby pierwsze wśród swoich iloczynów wynika również
z ich stosunku do danej wielkości, co widoczne jest od wielkości 1 000 000 w prawie
jednakowej różnicy 2,3… z jaką wzrasta ich stosunek do danej wielkości.

N π(x) N/π(x) = Q Q₂ - Q₁ = d
10 4 2,5 -
10² 25 4 1,5
10³ 168 5,952380952 1,952380952
10⁴ 1 229 8,136696501 2,184315549
10⁵ 9 592 10,425354462 2,288657961
10⁶ 78 498 12,739178068 2,313823606
 23

10⁷ 664 579 15,047120056 2,307941988

10⁸ 5 761 455 17,356726729 2,309606673
10⁹ 50 847 534 19,666637127 2,309910398
10¹⁰ 455 052 511 21,975485813 2,308848686
10¹¹ 4 118 054 813 24,283309606 2,307823793
10¹² 37 607 912 018 26,590149421 2,306839815
10¹³ 346 065 536 839 28,896260781 2,306111360
10¹⁴ 3 204 941 750 802 31,201815126 2,305554345
10¹⁵ 29 844 570 422 669 33,506932277384 2,305117151
10¹⁶ 279 238 341 033 925 35,8117010829293 2,304768805545
10¹⁷ 2 623 557 157 654 233 38.11618881953831 2,304487736609
10¹⁸ 24 739 954 287 740 860 40.420446552543547 2,304257733005
10¹⁹ 234 057 667 276 344 607 42.7245136481400161 2,304067095596
10²⁰ 2 220 819 602 560 918840 45.02842098686713155 2,30390733872711
10²¹ 21 127 269 486 018 731 928 47.332193147901297933 2,30377216103417
10²² 201 467 286 689 315 906 290 49.6358498907123767384 2,30365674281108
10²³ 1 925 320 391 606 803 968 923 51.9394072986177402967 2,30355740790536
10²⁴ 18 435 599 767 349 200 867 866 54.242878594656482689695 2,30347129603874
10²⁵ 176 846 309 399 143 769 411 680 56.5462747510885666811513 2,30339615643209
10²⁶ 1 699 246 750 872 437 141 327 603 58.84960494916787034601609 2,30333019807930
10²⁷ 16 352 460 426 841 680 446 427 399 61,15287693089622275074775 2,30327198172835
10²⁸ 157589 141 026 654 772 445 588 287 63.45614891262457475074775 2,30327198172836

Obliczając różnicę (d) z jaką wzrasta ich stosunek do danej wielkości i dodając ją do
ostatniego stosunku N/π(x) = Q (58,849 604 94916787034601609 + 2,303271981728352
40473166 = 61,15287693089622275074775), otrzymamy nowy stosunek do danej wielkości
N/π(x), która podzielona przez ten stosunek da nam ilość liczb pierwszych jaka znajduje się
do danej wielkości π(x) = N/Q (10²⁷/61,1528769308962227507477520684658326228362411
= 16 352 460 426 841 680 446 427 399).

Sprawdźmy jeszcze ile mniej jest liczb pierwszych do N/4, 250(10^²⁴) - 16 352 460 426
841 680 446 427 399 = 233 647 539 573 158 319 553 572 601, a dodając do tego 250(10^²⁴)
otrzymujemy 483 647 539 573 158 319 553 572 601, czyli ilość iloczynów liczb pierwszych.
 24

Trudno wyobrazić sobie bardziej równomierne rozmieszczenie liczb pierwszych i ich

iloczynów niż te, jak następują jedne po drugich w 20 kolumnach co 40 – 80 liczb i w
wierszach o stałej ilości miejsc dla liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3,
uzupełnianych do ½N przez iloczyny liczby 3(4 – 3 – 3) (6 – 7 – 7), to znaczy na 6 miejsc w tym
wierszu 4 mogą zajmować liczby pierwsze, a 2 ich iloczyny większe niż 3, podobnie w
wierszach na 7 miejsc, 5 dla liczb pierwszych a 2 dla ich iloczynów większych niż 3. Tylko w
pierwszym rzędzie jest miejsce dla 8 liczb pierwszych, a ponieważ co trzecia liczba w każdym
wierszu jest iloczynem liczby 3 znajdzie się tam 2 miejsca dla iloczynów liczby 3. W
następnym wierszu wśród 6 miejsc, są 4 miejsca dla iloczynów liczby 3, a wśród 7 miejsc są 3
miejsca, dla iloczynów liczby trzy.

Prowadzi to do zrównoważonego rozmieszczenia liczb pierwszych i ich iloczynów większych

niż 3 ujętych w ciągu geometrycznym 3(q) w liczbach 4 – 30 – 34 – 300 – 334 – 3000 – 3334,.
 25

(34 = 9 + 25, 334 = 166 + 168, 3 334 = 2 105 + 1 229), czyli ∑(p) + [p(p’)]> 3 = ∑[p(p’)]> 3 + π(x)
uzupełnionych zawsze do ½ N przez iloczyny liczby 3 (16, 166, 1 666), jako suma dwóch
stałych liczb 34 + 16 = 50, 334 + 166 = 500, 3 334 + 1 666 = 5 000, a ta suma rośnie w ciągu
geometrycznym 5(q). To sprawia, że z połowy sumy liczb pierwszych i ich iloczynów
większych niż 3, (25 + 9)/2 = 34/2 = 17 jedną liczbą odjętą lub dodaną z połowy różnicy
pomiędzy nimi/25 – 9 = 16/2 = 8/, można zrównać obie te liczby 9 + 8 = 17 = 25 – 8, 168 –
166 = 2/2 = 1, 166 + 1 = 167 = 168 – 1, 2105 – 1229 = 876/2 = 438, 2105 – 438 = 1667 = 1229
+ 438 do połowy sumy liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3. Czyli o ile liczb
pierwszych jest mniej do połowy sumy liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3, o tyle
jest więcej ich iloczynów większych niż 3.

Stąd możemy rozpisywać ten układ dalej: ∑[p(p’)> 3 = [π(x) + ∑ p(p’)>3]/2 ± [π(x) - ∑ p(p’)>3]/2
9 = (25 + 9)/2 ± (25 – 9)/2 , 9 = 17 ± 8 = 25, 166 = 167 ± 1 = 168, 2105 = 1667 ± 438 = 1 229,
 26

Czyli istnieje ścisła zależność pomiędzy ilością przybywających liczb pierwszych π(x), a ich
iloczynami większymi niż trzy /∑[p(p’)]>3/, które wzrastają w postępie geometrycznym 3(q),
jak to widać w poniższej tabeli. /3(q) = ∑[p(p’)]>3 + π(x) 30 = 9 + 21, 300 = 157 + 143,../ To
znaczy, jeżeli w pierwszej dziesiątce mamy 4 liczby pierwsze to do 100 nie może być ich
więcej jak 3(10) = 30, to jest 21 liczb pierwszych plus 9 ich iloczynów większych niż 3 to się
równa 30. 4 + 30 = 34 + 300 = 334 + 3000 = 3334,..

∑p + [p(p’)]> 3 ∑[p(p’)]> 3 π(x) N

4 0 4 10
30 9 21
34 9 25 10²
300 157 143
334 166 168 10³
3 000 1 939 1 061
3 334 2 105 1 229 10⁴
30 000 21 637 8 363
33 334 23 742 9 592 10⁵
300 000 231 094 68 906
333 334 254 836 78498 10⁶
3 000 000 2 413 919 586 081
3 333 334 2 668 755 664 579 10⁷
30 000 000 24 903 124 5 096 876
33 333 334 27 571 879 5 761 455 10⁸
300 000 000 254 913 921 45 086 079
333 333 334 282 485 800 50 847 534 10⁹
3 000 000 000 2 595 795 023 404 204 977
3 333 333 334 2 878 280 823 455 052 511 10¹⁰
30 000 000 000 26 336 997 698 3 663 002 302
33 333 333 334 29 215 278 521 4 118 054 813 10¹¹
300 000 000 000 266 510 142 795 33 489 857 205
333 333 333 334 295 725 421 316 37 607 912 018 10¹²
3 000 000 000 000 2 691 542 375 179 308 457 624 821
3 333 333 333 334 2 987 267 796 495 346 065 536 839 10¹³
30 000 000 000 000 27 141 123 786 037 2 858 876 213 963
33 333 333 333 334 30 128 391 582 532 3 204 941 750 802 10¹⁴
300 000 000 000 000 273 360 371 328 133 26 639 628 671 867
333 333 333 333 334 303 488 762 910 665 29 844 570 422 669 10¹⁵
3 000 000 000 000 000 2,750,606,229,388,744 249,393,770,611,256
3 333 333 333 333 334 3 054 094 992 299 409 279 238 341 033 925 10¹⁶
30 000 000 000 000 000 27,655,681,183,379,692 2,344,318,816,620,308
33 333 333 333 333 334 30,709,776,175,679,101 2 623 557 157 654 233 10¹⁷
300 000 000 000 000 000 277,883,602,869,913,373 22,116,397,130,086,627
333 333 333 333 333 334 308,593,379,045,592,474 24 739 954 287 740 860 10¹⁸
3 000 000 000 000 000 000 2,790,682,287,011,396,253 209,317,712,988,603,747
3 333 333 333 333 333 334 3,099,275,666,056,988,727 234 057 667 276 344 607 10¹⁹
30 000 000 000 000 000 000 28,013,238,064,715,425,767 1,986,761,935,284,574,233
33 333 333 333 333 333 334 31,112,513,730,772,414,494 2 220 819 602 560 918 840 10²⁰
300 000 000 000 000 000 000 281,093,550,116,542,186,912 18,906,449,883,457,813,088
333 333 333 333 333 333 334 312,206,063,847,314,601,406 21 127 269 486 018 731 928 10²¹
 27

3 000 000 000 000 000 000 000 2,819,659,982,796,702,825,638 180,340,017,203,297,174,362

3 333 333 333 333 333 333 334
30 000 000 000 000 000 000 000
33 333 333 333 333 333 333 334
300 000 000 000 000 000 000 000
333 333 333 333 333 333 333 334
3 000 000 000 000 000 000 000 000
3 333 333 333 333 333 333 333 334
30 000 000 000 000 000 000 000 000
33 333 333 333 333 333 333 333 334
300 000 000 000 000 000 000 000 000
333 333 333 333 333 333 333 333 334
3 000 000 000 000 000 000 000 000 000
3 333 333 333 333 333 333 333 333 334
3,131,866,046,644,017,427,044
28,276,146,895,082,511,937,367
31,408,012,941,726,529,364,411
283,489,720,624,257,603,101,057
314,897,733,565,984,132,465,468
2,841,589,290,368,205,431,456,186
3,156,487,023,934,189,563,921,654
28,477,599,558,526,706,628,084,077
31,634,086,582,460,896,192,005,731
285,346,786,324,030,756,694,900,204
316,980,872,906,491,652,886,905,935
2,858,763,319,400,186,848,000,839,112
3 175 744 192 306 678 560 887 745 047
201 467 286 689 315 906 290 10²²
1,723,853,104,917,488,062,633
1 925 320 391 606 803 968 923 10²³
16,510,279,375,742,396,898,943
18 435 599 767 349 200 867 866 10²⁴
158,410,709,631,794,568,543,814
176 846 309 399 143 769 411 680 10²⁵
1,522,400,441,473,293,371,915,923
1 699 246 750 872 437 141 327 603 10²⁶
14,653,213,675,969,243,305,099,796
16 352 460 426 841 680 446 427 399 10²⁷
141,236,680,599,813,151,999,160,888
157 589 141 026 654 772 445 588 287 10²⁸

N ∑[p+p(p’)]>3 ∑[p+p(p’)]>3/π(x) Q₂ - Q₁ = d
10 4 - -
10² 34 1,36 -
10³ 334 1,988 0,628
10⁴ 3 334 2,7127 0,724
10⁵ 33 334 3,4751 0,7624
10⁶ 333 334 4,2464 0,7713
10⁷ 3 333 334 5,0157 0,7693
10⁸ 33 333 334 5,7855 0,7698
10⁹ 333 333 334 6,5555 0,7700
10¹⁰ 3 333 333 334 7,3251 0,7696
10¹¹ 33 333 333 334 8,0944 0,7693
10¹² 333 333 333 334 8,8633 0,7689
10¹³ 3 333 333 333 334 9,6320 0,7687
10¹⁴ 33 333 333 333 334 10,4006 0,7686
10¹⁵ 333 333 333 333 334 11,1689 0,7683
10¹⁶ 3 333 333 333 333 334 11,9372 0,7683
10¹⁷ 33 333 333 333 333 334 12,7053 0,7689
10¹⁸ 333 333 333 333 333 334 13,4734 0,7687
10¹⁹ 3 333 333 333 333 333 334 14,2415 0,7681
10²⁰ 33 333 333 333 333 333 334 15,00947 0,76797
10²¹ 333 333 333 333 333 333 334 15,777397 0,767927
10²² 3 333 333 333 333 333 333 334 16,545283 0,767886
10²³ 33 333 333 333 333 333 333 334 17,313135 0,767852
10²⁴ 333 333 333 333 333 333 333 334 18,0809595315 0,767824
10²⁵ 3 333 333 333 333 333 333 333 334 18,848758250 0,767799
10²⁶ 33 333 333 333 333 333 333 333 334 19,616534983 0,767776733
10²⁷ 333 333 333 333 333 333 333 333 334 20,3842923102987409 0,7677573269
10²⁸ 3 333 333 333 333 333 333 333 333 334 21,1520496375415249 0,767757327242784
Stały wzrost sumy liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż trzy o 3(q) sprawia, że
również ich stosunek do danej wielkości N stale się powiększa o prawie tę samą wartość
0,76.
 28

Z tego równomiernie rosnącego ciągu liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3, w
postępie geometrycznym 3(q), dającego w sumie liczbę składającą się z trójek i jednej
czwórki, ze stosunku liczb pierwszych do tej sumy powiększającego się stale o
0,767757327242784,.. można obliczyć o ile będzie większy stosunek liczb pierwszych do
znanej sumy liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3 z poprzedniego zakresu liczb N.
A wynosi on 20.38429231029874091691591733643746621555816378 +
0,767757327242784 = 21.15204963754152491691591733643746621555816378 i przez ten
stosunek podzielona znana nam suma liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3 daje
ilość liczb pierwszych do 10^²⁸.

Odejmując od sumy ∑[p+p(p’)]>3, ilość liczb pierwszych otrzymujemy ilość ich iloczynów
większych niż 3. To ścisłe związanie ilości liczb pierwszych z ich iloczynami większymi niż 3,
zawsze do liczby rosnącej w postępie geometrycznym 3(q) /4 – 30 - 34 – 300 – 334 – 3000 –
3334/, świadczy o wspaniałym porządku panującym w całym ciągu liczb pierwszych od
samego początku, jak w najlepszej księdze rachunkowej, gdzie wszystko musi pasować na
zero, jak to widać poniżej. π(x) + d = π(x’), 4 + 21 = 25, 25 + 143 = 168, 168 + 1061 = 1229,
1229 + 8363 = 9592, 9592 + 68906 = 78498, 78498 + 586081 = 664579, 664579 + 5 096 876 =
 29

5 761 455, 5 761 455 + 45 086 079 = 50 847 534, 50 847 534 + 404 204 977 = 455 052 511,
455 052 511 + 3 663 002 302 = 4 118 054 813, 4 118 054 813 + 33 489 857 205 = 37 607
912 018, 37 607 912 018 + 308 457 624 821 = 346 065 536 839, 346 065 536 839 + 2 858 876
213 963 = 3 204 941 750 802,

3 204 941 750 802 + 26 639 628 671 867 = 29 844 570 422 669, 29 844 570 422 669 +
249 393 770 611 256 = 279 238 341 033 925, 279 238 341 033 925 + 2 344 318 816 620 308
= 2 623 557 157 654 233, 2 623 557 157 654 233 + 22 116 397 130 086 627 = 24 739 954 287
740 860, 24 739 954 287 740 860 + 209 317 712 988 603 747 = 234 057 667 276 344 607,…
 30

21 127 269 486 018 731 928 + 180 340 017 203 297 174 362 = 201 467 286 689 315 906 290,

201 467 286 689 315 906 290 + 1 723 853 104 917 488 062 633 = 1925320391606803968923
 31

PODSUMOWANIE: Takie a nie inne rozmieszczenie liczb pierwszych i ich iloczynów wynika z
naturalnej kolejności w jakiej następują. Wystarczy parami dodać je kolejno do siebie, a gdy
otrzymana suma dwóch sum rozkłada się na czynniki pierwsze do danej liczby obok której
stoi to znak (1 + 2) = 3/1 = (3 + 4) = 7 + 3 = 10|2 = 5, że jest liczbą pierwszą, lub do mniejszej
od niej (5 + 6) = 11 + 10 = 21, (7 + 8) = 15 + 21 = 36|2 = 18|2 = 9|3 = 3, czyli jest złożoną.
Wszystkie pary liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3 występują co 6 liczb od liczby
pierwszej /5 – 11 – 17/, /7 – 13 – 19/, tak jak iloczyny liczby 3 /9 – 15 – 21/. To właśnie dzięki
doskonałej liczbie 6, liczby pierwsze i ich iloczyny rozmieszczone są w doskonałym porządku.

Wszystkich iloczynów liczby 3 jest w danej wielkości zawsze stała ilość: w 100 – 16, w 1000 –
166, a co za tym idzie również liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż 3 nie może być
więcej niż 34 do 100, 334 do 1000. Mamy więc 17 liczb pierwszych i ich iloczynów większych
niż 3 w jednej kolumnie, 17 liczby pierwszych i ich iloczynów większych niż 3 w drugiej
kolumnie, oraz 16 iloczynów liczby 3 do 100 w trzeciej kolumnie, razem 17 + 17 + 16 = 50
liczb mieszczących się w danej wielkości/167 + 167 = 334 + 166 = 500/. Zliczając wszystkie
liczby pierwsze występujące do π(20) = 8 (2,3,5,7,11,13,17,19) i 2 iloczyny liczby 3 (9,15),
otrzymujemy 8 + 2 = 10 liczb mieszczących się w danej wielkości. Wśród następnych 80 liczb
mamy 17 liczb pierwszych i 23 ich iloczyny /8 + 17 = 25 = 2 + 23/. I tutaj znajdujemy pierwszy
stały stosunek liczb pierwszych do ich iloczynów 17/23 = na 40 liczb do danej wielkości 17
może być liczb pierwszych i 23 ich iloczynów 17 + 23 = 40. Jeszcze mniejszy stosunek mamy
tylko raz wśród poprzednich 60 liczb gdzie równa się 17 + 13 = 30. Odtąd przybywa ich w
ścisłym stosunku do ich iloczynów w grupach po, 17 + ( 23, 33, 43, 53, 63, 73, 83, 93) liczb, po
34 + (66, 86, 96, 106, 116, 126, 136, 146, 156, 166, 176) liczb, po 51 + (119, 139, 169, 179,
199, 229), po 68 + 202 = 270 liczb, po 68 + 222 = 290 liczb, po 68 + 232 = 300 liczb, po 68 +
272 = 340 liczb. ∑[p(p’)] + π(x) = ½N

3057 1023 4080

116 34 150
3173 1057 4230
3181 1059 4240
232 68 300
3413 1127 4540
169 51 220
3582 1178 4760
63 17 80
3645 1195 4840
126 34 160
3771 1229 5000
179 51 230
3950 1280 5230
199 51 250
4149 1331 5480
32
33
 34

A tak wygląda to zrównanie liczb 25 = 8 + 17, 16 + 9 = 25 na konkretnym przykładzie liczb

pierwszych i ich iloczynów większych niż 3 do połowy danej wielkości (½N). Pokazuje to z jak
równomiernie rozłożonych 3 grup liczb (17 + 17 + 16 = 50), składają się liczby pierwsze i ich
iloczyny. ∑[p + p(p’)]> 3 + ∑[p + p(p’)]> 3 + ∑3(p’) = ½N

Wten naturalny sposób rozwija się ciąg liczb pierwszych jako suma dwóch sum kolejnych liczb 1 + 2 =
3/1, 3 + 4 = 7, 3 + 7 =10/2 = 5/1, do nieskończoności zachowując stały odstęp -6- między parami 5 – 7,
11 – 13, 17 – 19.
 35

Tym samym zagadka rozmieszczenia liczb pierwszych została rozwiązana. Odtąd ciąg liczb
pierwszych nie jest podobny do przypadkowego ciągu liczb, lecz do uporządkowanego w
postępie geometrycznym 3(q) rosnącego ciągu liczb pierwszych i ich iloczynów większych od
3 do połowy danej wielkości. Czyli suma liczb pierwszych i ich iloczynów większych niż trzy
π(x) + ∑ p(p’)>3 równa się różnicy pomiędzy połową danej wielkości, a iloczynami liczby trzy
½N – i(3), 25 + 9 = 34 = 50 – 16 i rośnie w postępie geometrycznym 3(q), 34 – 300 – 334 –
3000 – 3334. Stosunek liczb pierwszych do ich iloczynów jest więc określony przez
dopełnienie do połowy danej wielkości /π(x) + ∑ p(p’) = ½N i wynosi po 17 + (23, 33, 43, 53,
63, 73, 83, 93), po 34 + (66, 86, 96, 106, 116, 126, 136, 146, 156, 166, 176), po 51 + (119,
139, 169, 179, 199, 229), po 68 + (102, 202, 222, 232, 272)/ liczb, przy czym w ramach tych
stosunków tworzą się dodatkowe proporcje np.: 68(p) + 102 ∑ p(p’) = 170(½N), 2 : 3 : 5,
180(p) + 360 ∑ p(p’) = 540(½N), 1 : 2 : 3. W sumie na wykresie radarowym daje to obraz siatki
liczb rozmieszczonych promieniście w 10 kolumnach o stałym odstępie n(20) między nimi,
chociaż dostrzec można również lewoskrętne i prawoskrętne struktury spiralne. W końcu
poszukiwana od wieków przez matematyków tajemnicza struktura liczb pierwszych i ich
iloczynów została odkryta i muzykę jej można napisać w nieskończoność.

Q E D
36
 37

TABLICE LICZB PIERWSZYCH OD 2 – 13577

38
39
40
41
42
43
44
45