Académique Documents
Professionnel Documents
Culture Documents
The most common alcoholic beverage is beer, generally served cold. Local alcoholic drinks
include tuba (coconut wine, sometimes very strong) and potent moonshine-like clear liquors made
from sugar or fruit. Imported beer, wine and whiskey are available but expensive.
The most popular brand of beer is San Miguel (cheap and sometimes called San Mig by locals).
San Miguel is a light Pilsner-style made with 80 percent malt and is lagered for a month. The San
Miguel brewery also makes Cerveza nega, a black beer with a 5.2 percent alcohol content and a
roasted, malty taste, and Red Horse, a bock-style, pale-gold lager with a 6.8 percent alcohol content
and a full bodied flavor.
San Miguel is one of the top three selling brands of beer in Asia and is sold at over 250,000 outlets
throughout Asia. San Miguel was the first brewer in Southeast Asia. It was founded in 1890 as a
small brewery, called La Fabrica Cerveza de San Miguel, and was located next to the seat of the
Spanish governor general in Manila. San Miguel one person said is his favorite Filipino saint.
According to 3stars-sun.blogspot.jp: “Beer is the most preferred Alcoholic drink in the Philippines.
(Gin is a very close 2nd) The most famous and widely known brand is San Miguel Pale Pilsen. San
Mig Light, is also popular, mostly preferred by the Yuppies and the younger drinkers. Beer na Beer is
a close competitor for San Miguel. Gold Eagle Beer is more common to the Rural Areas of the
Philippines. Colt 45 and Red Horse beer is favored by hard drinkers. The local slang for Beer is
“Kalawang” which is the Tagalog word for “Rust” since beer seem to take the color of rust. Other
beer labels include Lone Star, Lone Star Light, Lone Star Ultra, Carlsberg, , San Miguel Superdry,
San Mig Strong Ice, and just recently, Coors Light. [Source:3stars-sun.blogspot.jp]
Tuba
Tuba, a palm wine, is the local alcoholic drink of the barrios. Slashes are made in palm trees and
the sap that drips out of them is collected in bamboo tubes. The sap is fermented and the result is a
sweet liquor with a strong jolt. Tuba is also made from fermented coconut sap.
Wayblima.com reports: Perhaps you've heard of tuba. Cebuanos will often mention this native
alcoholic drink when in conversations with foreigners. Chances are, though, that you've never seen
it, because it's not sold in any stores or served in any restaurants or eateries.
[Source: wayblima.com /*/ ]
“That's a great pity, because tuba is the drink of the gods. Long before Western multinational
corporations invented alcopop, the Visayans were blessed with tuba. Contrary to what one expects
from the description - that tuba is a homemade alcoholic beverage found in rural villages - it ain't no
moonshine. While in the West, I frequently - a bit too frequently, I must admit - savored the delights
of the best champagne, and I can state without reservations that good tuba is more than equal to the
most expensive Dom Perignon. Now, snooty sommeliers may sneer at this suggestion, but just
because tuba comes straight from the coconut tree does not mean that it is inherently inferior to
something that comes out of a French bottle. /*/
“In fact, what tuba does is make one realize how ingenious these Europeans are. Confined by
malicious gods to a cold and infertile terrain, and consequently deprived of that wondrous nectar
which flows freely from the coconut tree, the Europeans had no recourse but to ferment grape juice
in oak barrels until, after many years and extensive labor, it - incredibly - delivered a degree of the
wealth of flavor found in tuba. But only a degree, and only in a good year. /*/
“So what does tuba actually taste like? It is sweeeeeeeeet! And naturally carbonated. At first, it is
barely alcoholic but this changes over time as the sugar is broken down into alcohol. The thing about
tuba is, it has a limited shelf life, even when refridgerated (and refridgerate it you should, for it's best
downed ice cold). It stays fresh and delectable for perhaps 24 hours; after that, it gradually turns into
vinegar. For about a fortnight it is a substance known as bahal; sour and strongly alcoholic, favored
by drunkards. After three weeks, the conversion to suka bisaya (native vinegar) is complete.” /*/
Tuba Manananggut
According to wayblima.com: “Tuba is as cheap as it is sweet. Just 20 pesos will get you a galon. But
since it's not sold in stores or restaurants, how do you get ahold of it? You have to go on a quest fit
for a National Geographic program, and find yourself a manananggut, i.e. someone who specializes
in the art of climbing up coconut trees and making tuba and suka bisaya. [Source: wayblima.com /*/]
Here's what the manananggut does. He climbs up the coconut tree, and uses twine to bend a
premature fruit stalk, called a daol, until it faces downward. This has to be done gradually; otherwise,
the stalk will snap. Next, a special curved knife known as a sanggut - the term manananggut means
"he who uses a sanggut" - is used to etch the daol. A bamboo container called a sugong is left
attached overnight, to catch the sap draining from the daol. The sugong is carefully wrapped and
covered with leaves to keep out the rain. /*/
“The next morning the gods will have rewarded the manananggut with a jar-full of fresh tuba. The
container is emptied, the stalk is shortened, and the process is repeated. Now, the sap is initially
tuba, but it becomes vinegar over the course of a few days. Sometimes a mysterious substance
called tungog is used to color the liquid red. Since tuba doesn't come in a bottle with a label
attached, I have no reliable data regarding the alcohol content, but I would guess it's about the same
as, or perhaps slightly stronger than, beer. /*/
“After accompanying the manananggut we relaxed over a quart of freshly gathered tuba while
discussing his work. The manananggut's name is Melsie, and he is a carpenter by day. He's almost
fifty and has six children, which is about average. The haul that day had not been plentiful, with three
trees yielding only about a liter. One reason was the weather; it hadn't rained in about a week. /*/
Climbing up four-storey-high palm trees without a harness is dangerous work. I personally was
surprised to discover that fear is a factor for me when I climbed up the tree to take pictures of Melsie
at work - once you realize that you are very high up and that your immunity from gravity is only as
good as your grip on the tree, you tend to climb down in a hurry, which I did. I asked Melsie if he
knew anyone who had fallen off a palm tree recently. It turns out that, yes indeed, a few years back
somebody did. "Was he a manananggut?" Yes, of course. "Did he survive?" Melsie laughs. One
doesn't survive a fall from a 20-meter high palm tree. /*/
As Melsie sheathed his sanggut which I had been admiring, I wondered whether it is a coincidence
that Melsie is one of the very few religious men in this rural village, and whether he would be
undertaking the hour-long trek to the church in the city every Sunday if it were not for his line of
work. Suddenly, every drop of tuba seemed more precious to me. /*/
Tuba Palm Rats
According to wayblima.com: “The main problem was with rats. In Bisaya, the word for "mouse" and
"rat" is the same. "Little ones or big ones?" I asked. "Rats as big cats," Melsie assured me.
[Source: wayblima.com /*/]
“The rats climb up the palm tree, gnaw a hole through the cover of the bamboo container, and lick
the tuba. Apparently, rats can hold their liquor well, for they don't get drunk on tuba - at least not
drunk enough to fall off the tree. Some palm trees have metal casings about a foot wide around their
stems, to prevent the rats from climbing up. Melsie told me that it was pointless to attach these, as
the rats can dig a furrow underneath the metal sheaths. Additionally, dead serious, he told me
"they'll put a curse on you." /*/
I squinted with incredulity. Melsie explained that not only will the rats damage a coconut tree out of
spite, they will literally put a curse on he who deprives them of their tuba. Melsie told me how his
father, who also had been a manananggut, would attribute problems in the house - whether health-
related or economic - to a curse of the rats. While wild bees also drink the tuba - sometimes
drowning in it - the number one enemy of the manananggut is, by far, the rat. Melsie's solution is to
not attach any metal sheath, and to let the rats have their share - rather like a tax.” /*/
Blog
Drinking – Inuman, as what the Filipinos would call it – has always been a staple to every
celebration. May it be in a birthday party, a fiesta, or just a simple get-together, the
Filipinos would always find a reason to gather around a small table, buy cases and cases
of beer, and just chat the night away.
While drinking is a part of every country’s cultures, there is still something that sets them
apart from the others. Here are some of the things that make drinking uniquely Filipino:
1. Drinks
Images of Tuba and Basi grabbed from: Lambanog, Philippine Food Illustrated
Yes, we drink every kind of alcoholic drink that you are aware of – beer, brandy, gin, etc.
However, Filipinos, especially those who live in the rural areas, also have their own
special wines which they drink on special occasions.
a. Lambanog is made from coconuts and is famously made in the Quezon Province. While
some may tag this as the “poor man’s drink” because of its inexpensive production
process, there are some companies who market it with different flavours like cherry,
apple, and mint to cater to more people.
b. Tuba, just like the Lambanog, is also made from coconut sap. It has a bittersweet and
stinging flavour. Some people would think that only the toughest of men could drink it,
hence it is said to be a “hard drink”.
c. Basi is a type of wine made in Ilocos Norte. It is made by fermenting sugar cane juice
and storing the product in an earthen jar. This wine takes 3 months to ferment and a year
to age, producing a light brown drink with a sweet and sour flavour.
2. Pulutan
No drinking session will be complete without a good pulutan, usually a good finger food
consumed while drinking a nice bottle of beer of liquor.
a. Sisig is known to be the Filipinos’ favourite pulutan. This dish from Pampanga is made
from pig’s head and liver cooked in vinegar and is seasoned with calamansi and chilli
peppers.
b. Crispy Pata (Crispy Pig’s Leg) is another Filipino-favorite, especially with its crispy skin
and tender meat. While this dish is undeniably delicious and addicting, people are advised
to eat this moderately as it is also very high in cholesterol.
c. Peanuts, may it be boiled or fried and cooked with garlic and salt, is also one of the
most common food found in every table during a drinking session.
ADVERTISEMENT
3. Tagayan
Image grabbed from WillFlyForFood.
The tradition of tagayan, today, is something that shows camaraderie and friendship
among friends who are having a good time. A glass is shared by the members of the
group, and is passed for every “tanggero” to drink. The ritual started in the Quezon
Province, where people offer their visitors a shot of their famous lambanog to welcome
them to their place.
4. Karaoke/Videoke
Image grabbed from FFE Magazine.
Filipinos love to sing, and you would always know that there’s a drinking session nearby
when you hear the loud music from your neighbours who are blasting and singing along
to Queen’s Bohemian Rhapsody or The Cranberries’ Zombie. From the belters to the
drunken singers, you would never experience any dead airs or silent moments as there
would always be someone grabbing the microphone and keying song numbers on the
large videoke machine.
5. Barkada
Image grabbed from Philippine Star.
At the end of the day, it’s not the food, the drink, or the large karaoke machine that is the
highlight to every drinking session. It’s the group of people who gather around a table and
just exchange stories, laugh at the same jokes, and share their precious time with each
other.
http://primer.com.ph/blog/2016/12/11/filipino-drinking-
culture/?fbclid=IwAR26bJAccZCKu7gqKWfsJ3s1Cauuq4T_8ojRt67fuBk-cD5-NystDKBlHEI
ALAK AT MATAPANG NA INUMIN
May ilang termino sa orihinal na mga wika na kadalasa’y tumutukoy sa isang uri ng alak (ang
Hebreong ti·rohshʹ [Gen 27:28, 37; Os 2:8, 9, 22]; ang Hebreong cheʹmer [Deu 32:14;Isa 27:2] at
ang katumbas na terminong Aramaiko na chamarʹ [Dan 5:1, 2, 4, 23]; gayundin ang
Griegong gleuʹkos [Gaw 2:13]). Ngunit ang salitang Hebreo na yaʹyin ang pinakamalimit
matagpuan sa Kasulatan. Una itong lumitaw sa Genesis 9:20-24, kung saan binabanggit ang
pagtatanim ni Noe ng isang ubasan pagkaraan ng Baha at ang pagkalango niya sa alak na
nanggaling doon. Ang salitang Griego naman na oiʹnos (halos katumbas ng terminong Hebreo
na yaʹyin) ay unang lumitaw sa komento ni Jesus na hindi isang katalinuhan na gumamit ng mga
lumang sisidlang balat para sa alak na bago at hindi pa gaanong kumakasim, yamang
papuputukin ng presyon na namumuo dahil sa pagkasim ng alak ang mga lumang sisidlang
balat.—Mat 9:17; Mar 2:22; Luc 5:37, 38.
Ang iba’t ibang matatapang na inuming de-alkohol, lumilitaw na mula sa mga granada, mga
datiles, mga igos, at iba pang katulad nito, ay kadalasang tinutukoy ng terminong Hebreo
na she·kharʹ. (Bil 28:7; Deu 14:26; Aw 69:12) Sa Awit ni Solomon 8:2, ang salitang Hebreo
na ʽa·sisʹ ay tumutukoy sa “sariwang katas” ng mga granada, bagaman alak ang ipinahihiwatig
ng konteksto sa ibang mga talata. (Isa 49:26; Joe 1:5) Maaaring serbesa naman ang tinutukoy ng
salitang Hebreo na soʹveʼ.—Isa 1:22; Na 1:10.
Paggawa ng Alak. Sa Palestina, pinipitas ang mga ubas sa mga buwan ng Agosto at Setyembre,
depende sa uri ng ubas at sa klima ng rehiyon. Halos tapos na ang kapanahunan ng saganang
ani ng ubas kapag sumapit na ang panahon upang ipagdiwang ang “kapistahan ng mga kubol”
sa maagang bahagi ng taglagas. (Deu 16:13) Matapos pitasin, ang mga ubas ay inilalagay sa
batong-apog na mga tangke, o labangan, kung saan ito dinudurog ng mga lalaking nakatapak,
anupat nag-aawitan pa nga habang niyayapakan nila ang pisaan ng ubas. (Isa 16:10; Jer
25:30; 48:33) Sa pamamagitan ng gayong paraan ng pagdurog, na banayad kung ihahambing sa
ibang pamamaraan, hindi lubusang nagkakadurug-durog ang mga tangkay at mga buto, kung
kaya kaunting tannic acid lamang ang kumakatas mula sa mga balat; ang resulta naman nito ay
de-kalidad na alak na suwabe at banayad sa ngalangala. (Sol 7:9) Kung minsan, mabibigat na
bato ang ginagamit sa halip na mga paa.—Tingnan ang PISAAN.
Ang unang sariwang katas na lalabas kapag nadurog ang mga balat ng ubas, kung ihihiwalay
mula sa kalakhang bahagi ng katas na napiga sa pamamagitan ng presyon, ang nagiging
pinakamasasarap na alak. Matapos durugin ang mga ubas, nagsisimula nang kumasim ang katas
sa loob lamang ng anim na oras habang nasa mga tangke pa ito, at unti-unti at patuluyan itong
kumakasim sa loob ng ilang buwan. Nagkakaiba-iba ang antas ng alkohol ng natural na mga
alak, mula 8 hanggang 16 na porsiyento ng kabuuang dami nito, ngunit maaari pa itong
pataasin kung daragdagan ng mas matatapang na inuming de-alkohol sa bandang huli. Kung
mababa ang sangkap na asukal ng mga ubas, at masyadong tumagal ang pagkasim, o kung
hindi wastong naingatan ang alak laban sa oksidasyon, ito’y nagiging acetic acid, o sukà.—Ru
2:14.
Habang pinalalaon ang alak, pinananatili ito sa mga banga o mga sisidlang balat. (Jer 13:12)
Malamang na ang mga lalagyang ito ay may singawan upang makalabas ang gas na carbon
dioxide (na nagiging resulta kapag ang asukal ay nabago at naging alkohol dahil sa pagkasim),
ngunit kasabay nito ay huwag makapasok ang oksiheno mula sa labas upang maiwasan ang
paghahalo at kemikal na reaksiyon sa pagitan ng oksiheno at ng alak. (Job 32:19) Habang ang
alak ay pinatitining, unti-unti itong lumilinaw palibhasa’y naiipon sa ilalim ang latak nito, anupat
lalo itong bumabango at sumasarap. (Luc 5:39) Pagkatapos, ang alak ay kadalasang isinasalin sa
ibang mga sisidlan.—Isa 25:6; Jer 48:11; tingnan ang LATAK.
Mga Pinaggagamitan. Mula pa noong unang panahon, ginagamit na ang alak bilang inumin
kapag panahon ng kainan. (Gen 27:25; Ec 9:7) Madalas ay magkakasamang binabanggit ang
alak, tinapay, at iba pang mga pagkain. (1Sa 16:20; Sol 5:1; Isa 22:13;55:1) “Tinapay at alak” ang
inihain ni Melquisedec kay Abraham. (Gen 14:18-20) Kung may inihandang alak, umiinom nito si
Jesus kapag panahon ng kainan. (Mat 11:19; Luc 7:34) Hindi mawawala ang alak sa mga
handaan (Es 1:7; 5:6; 7:2, 7, 8), mga piging ng kasalan (Ju 2:2, 3, 9, 10; 4:46), at iba pang
masasayang okasyon (1Cr 12:39, 40; Job 1:13, 18). May suplay ng alak sa mga panustos na
pagkain ng hari (1Cr 27:27; 2Cr 11:11); ito ang karaniwang inumin noon ng mga hari at mga
gobernador. (Ne 2:1; 5:15, 18; Dan 1:5, 8, 16) Kadalasan, kasama ito sa mga panustos na dala-
dala ng mga manlalakbay para sa pagbibiyahe.—Jos 9:4, 13; Huk 19:19.
Dahil malawakan itong ginagamit, ang alak ay naging panindang ikinakalakal (Ne 13:15), anupat
partikular na napabantog ang “alak ng Helbon” (na mas pinipili noon ng mga hari ng Persia) at
ang “alak ng Lebanon.” (Eze 27:18; Os 14:7) Ang alak ay isa sa mga ipinambayad sa mga
manggagawang pinagtrabaho upang maglaan ng kahoy na gagamitin sa pagtatayo ng templo.
(2Cr 2:8-10, 15) Itinuring itong isang napakahusay na regalo para sa mga taong nakatataas (1Sa
25:18; 2Sa 16:1, 2) at kasama ito sa abuloy na ikapu na ibinibigay noon bilang panustos ng mga
saserdote at mga Levita. (Deu 18:3, 4;2Cr 31:4, 5; Ne 10:37, 39; 13:5, 12) Kabilang din ang alak sa
mga piling bagay na inihahandog kay Jehova sa mga paghahain na bahagi ng pagsamba sa
kaniya.—Exo 29:38, 40; Lev 23:13; Bil 15:5, 7, 10; 28:14; 1Sa 1:24; 10:3; Os 9:4.
Sa pasimula, ang alak ay hindi bahagi ng hapunan ng Paskuwa; idinagdag lamang ito nang
bandang huli, marahil ay pagkabalik mula sa pagkatapon sa Babilonya. Samakatuwid, may alak
noon sa mesa nang ipagdiwang ni Jesus ang Paskuwa sa huling pagkakataon kasama ang
kaniyang mga apostol at ginamit niya ito nang pasinayaan niya ang Memoryal ng kaniyang
kamatayan. Ang pulang “dugo ng mga ubas” ay isang angkop na larawan ng sariling haing dugo
ni Jesus. Nang pagkakataong iyon, tinukoy ni Jesus ang gayong alak bilang ang “bungang ito ng
punong ubas,” at yamang marahil ay pitong buwan na ang nakalilipas noon mula nang mag-ani
ng ubas, walang alinlangan na iyon ay pinakasim na katas ng ubas.—Gen 49:11; Mat 26:18, 27-
29.
Gaya ng ipinahiwatig ni Jesus at iniulat naman ng manggagamot na si Lucas, ang alak ay
nakapagpapagaling bilang isang antiseptiko at banayad na pandisimpekta. (Luc 10:34)
Inirerekomenda rin ito ng Bibliya bilang isang panlunas sa ilang kaso ng problema sa bituka.
Pinayuhan ni Pablo si Timoteo: “Huwag ka nang uminom ng tubig, kundi gumamit ka ng
kaunting alak dahil sa iyong sikmura at sa iyong malimit na pagkakasakit.” (1Ti 5:23) Isa itong
mahusay na payo may kaugnayan sa panggagamot. Gaya ng isinulat ni Dr. Salvatore P. Lucia,
propesor ng medisina, University of California School of Medicine: “Ang alak ang
pinakasinaunang inumin at ang pinakamahalagang sangkap na panggamot na patuloy na
ginagamit sa buong kasaysayan ng sangkatauhan. . . . Ang totoo, ang alak ay isa sa iilang
substansiyang makukuha ng tao na pinakamadalas irekomenda dahil sa kanilang bisang
magpagaling.”—Wine as Food and Medicine, 1954, p. 5; tingnan ang KARAMDAMAN AT
PANGGAGAMOT.
Salungat sa maling opinyon ng ilan, ang mga inuming de-alkohol ay hindi mga pampasigla
(stimulant) ng kaisipan kundi sa katunayan ay mga sedatibo at mga pampakalma (depressant) ng
sentral na sistema ng nerbiyo. “Magbigay kayo ng nakalalangong inumin sa isa na malapit nang
pumanaw at ng alak sa mga may mapait na kaluluwa,” hindi bilang pampasigla sa kaisipan ng
mga nasa gayong kalagayan upang lalo pa nilang maramdaman ang kanilang kahapisan, kundi
sa halip, gaya ng sinasabi ng kawikaan, upang ‘malimutan nila ang kanilang mga kabagabagan.’
(Kaw 31:6, 7) Isang sinaunang kaugalian ng mga Romano na bigyan ng alak na hinaluan ng
droga ang mga kriminal upang hindi gaanong maramdaman ng mga ito ang kirot na dulot ng
pagpatay. Marahil ito ang dahilan kung bakit nag-alok ang mga kawal na Romano kay Jesus ng
alak na hinaluan ng droga noong ibinabayubay nila siya.—Mar 15:23.
Maliwanag na ang alak ay isa sa mga pagpapalang kaloob ni Jehova sa sangkatauhan.
‘Pinasasaya ng alak ang puso ng taong mortal.’ (Aw 104:15; Es 1:10; 2Sa 13:28; Ec 2:3;10:19; Zac
10:7) Kaya naman, hindi uminom si Daniel ng alak noong nagdadalamhati siya. (Dan 10:2, 3) Ang
saganang suplay ng alak, na isinasagisag ng “punong ubas” sa malimit-uliting pananalita na
‘uupo ang isa sa ilalim ng kaniyang sariling punong ubas at puno ng igos,’ ay nagpapahiwatig
ng kasaganaan at katiwasayan sa ilalim ng matuwid na pamamahala ni Jehova. (1Ha 4:25; 2Ha
18:31; Isa 36:16; Mik 4:4; Zac 3:10) Kasama rin ang alak sa mga pagpapalang ipinangako ni
Jehova bilang bahagi ng pagsasauli.—Joe 3:18; Am 9:13, 14; Zac 9:17.
Katamtamang Paggamit. Ang pagiging katamtaman sa lahat ng bagay ay isang simulain ng
Bibliya. Kumakapit ito kahit sa pulot-pukyutan—sa katamtamang dami, ito’y nakabubuti; kapag
lumabis, ito’y nakapipinsala. (Kaw 25:27) Gayundin naman kung tungkol sa mga kaloob ni
Jehova na alak at matapang na inumin, ang mga ito ay dapat gamitin ayon sa kaniyang
tagubilin. Ang pagpapakalabis at pagwawalang-bahala sa mga simulain ng Bibliya hinggil sa
paggamit ng mga paglalaang ito ay nagdudulot ng di-pagsang-ayon ni Jehova, nauuwi sa
kabuktutan at humahantong sa kamatayan. Ipinakadiriin-diin ng Bibliya ang bagay na ito,
kapuwa sa mga panuntunan at sa mga halimbawang ibinibigay nito.—Kaw 23:29-31; tingnan
ang KALASINGAN, PAGLALASING.
Maaaring may mga kaso kung saan ang pag-inom ng inuming de-alkohol, kahit kaunti lamang,
ay hindi isang katalinuhan at makasisira sa kalusugan ng isang tao. Sa ibang mga pagkakataon
naman, baka umiwas ang isa sa pag-inom ng nakalalangong inumin upang hindi siya makatisod
sa iba at bilang pagpapakita ng pag-ibig at konsiderasyon sa iba.—Ro 14:21.
Sa ilalim ng parusang kamatayan, pinagbawalan ni Jehova ang mga saserdote at mga Levita sa
pag-inom ng anumang uri ng alak kapag naglilingkod sila sa tabernakulo o templo. (Lev
10:8, 9; Eze 44:21) Maaari silang uminom ng alak sa katamtamang dami kapag hindi sila
nakaatas na maglingkod. (1Cr 9:29) Isa ring tuntunin mula sa Diyos na ang isang Nazareo ay
hindi dapat uminom ng anumang inuming de-alkohol samantalang nasa ilalim siya ng
pantanging panatang ito. (Bil 6:2-4, 13-20; Am 2:12) Dahil si Samson ay magiging isang Nazareo
mula sa kaniyang kapanganakan, hindi pinahintulutang uminom ng alak
o nakalalangong inumin ang kaniyang ina noong ito’y nagdadalang-tao. (Huk 13:4, 5, 7, 14)
Kapag nanunungkulan, “hindi ukol sa mga hari ang uminom ng alak ni ukol man sa matataas na
opisyal ang magsabi: ‘Nasaan ang nakalalangong inumin?’ ” upang hindi nila “malimutan ang
iniutos at baluktutin ang usapin ng sinuman sa mga anak ng kapighatian.” (Kaw 31:4, 5) Ang
mga tagapangasiwa sa kongregasyong Kristiyano ay hindi dapat maging mga “lasenggong
basag-ulero,” at ang mga ministeryal na lingkod ay “dapat ding maging seryoso, . . . hindi
mahilig sa maraming alak.”—1Ti 3:3, 8.
Makalarawan. Noong ang sinaunang Babilonya ay gumaganap bilang tagapuksa ni Jehova,
‘nilasing niya sa alak’ ang lahat ng mga bansa, anupat sumagisag ito sa poot ni Jehova laban sa
mga bansa. (Jer 51:7) Gayundin, sa iba pang mga teksto, ang mga kalaban ni Jehova ay
inilalarawan bilang mga sapilitang pinaiinom ng matuwid na pagkagalit ng Diyos, na
inihalintulad naman sa “alak [na] bumubula,” “alak ng pagngangalit,” “alak ng galit ng Diyos.”
(Aw 75:8; Jer 25:15; Apo 14:10; 16:19) Ang isang mapait na timplada na walang anumang
kaugnayan sa galit ng Diyos ay ang ‘alak ng [espirituwal na] pakikiapid’ ng “Babilonyang Dakila”
na ipinaiinom nito sa lahat ng mga bansa.—Apo 14:8; 17:2; 18:3, 13.
https://wol.jw.org/tl/wol/d/r27/lp-tg/1200004614