Vous êtes sur la page 1sur 47

IV.

NOCIONES BÁSICAS SOBRE GRIEGO

El griego deriva del indoeuropeo. Este idioma, reconstruido a partir de las lenguas que de él
proceden, debió hablarse en los milenios IV y III a.C. en una zona comprendida entre las llanuras
de Europa central y el sur de Rusia. Apenas conocemos nada de los hablantes indoeuropeos salvo
que se extendieron en sucesivas oleadas por la mayor parte de Europa, Asia occidental y la India.

Del indoeuropeo derivan, entre otros, los siguientes grupos de lenguas:


1. Indoiranio: sánscrito, antiguo persa, etc.
2. Itálico: osco-umbro, latín (y sus derivados modernos), etc.
3. Celta: bretón, galés, etc.
4. Germánico: inglés, alemán, etc.
5. Eslavo: ruso, polaco, etc.
6. Griego.

El más antiguo testimonio de la lengua griega es el micénico, que se descubrió en unas tablillas
de barro encontradas en Creta, Micenas y otros lugares de Grecia, fechadas hacia el siglo XIV
a.C. Posteriormente los griegos utilizaron para su lengua un alfabeto derivado del fenicio. La
primera inscripción conservada en esta nueva grafía se encuentra en un trozo de cerámica de fines
del siglo VIII a.C. El alfabeto griego procede, según demuestra el orden y el nombre de las letras,
de una variedad del alfabeto fenicio que se introduce en Grecia durante la segunda mitad del siglo
VIII a.C., siguiendo las rutas comerciales conocidas que unían las costas de Asia Menor al
continente griego, a través de las islas del Egeo.

Desde sus orígenes la lengua griega se nos presenta bajo diversas formas; cada región tiene
variedades que le son propias. Sin embargo, se destacan cuatro dialectos: Jónico Ático, Micénico,
Eolio y Griego Occidental. La mayoría de los autores clásicos escribió en Ático, por último
convertida en lengua común (ης).

La lengua griega –la de historia más larga- es una lengua de estructura gramatical compleja, que
ha conservado bien los rasgos lingüísticos de la familia indoeuropea, y de gran flexibilidad
formal, ágil sintaxis y extraordinaria riqueza léxica; es decir, un instrumento de una gran
precisión y elegancia para expresar los matices y aspectos del mundo real. Por todo ello merece
una destacada atención de los estudiosos.

Pero el conocimiento de la lengua griega resulta mucho más importante aún por otra razón: la de
su lugar en la Historia como punto de partida de la cultura occidental. En Grecia encontramos las
raíces de nuestro modo de pensar y expresar el mundo, y muchos de los logros iniciales y
decisivos del rumbo de la cultura europea se expresaron y pensaron por vez primera en palabras y
conceptos griegos. La aurora del pensamiento occidental se dio en Grecia hace más de dos mil
quinientos años. En Grecia nacieron los géneros literarios clásicos, además de las formas
artísticas canónicas de la tradición occidental.

Primero fue la épica, con las dos grandes epopeyas de Homero, La Ilíada y La Odisea. Luego, la
lírica en sus varias formas; y más tarde el teatro, con sus dos formas de la tragedia y la comedia,
ambas surgidas en la Atenas clásica. La filosofía, la historiografía y los primeros tratados en
prosa de intención científica (como los tratados médicos de Hipócrates y sus discípulos)
surgieron en la Jonia ilustrada. Y la oratoria, la crítica literaria, la historia, la filosofía, la
medicina, la matemática, las ciencias naturales, etc., encontraron su culminación en la Atenas de
la época de Tucídides, Hipócrates, Platón, Demóstenes y Aristóteles.

Más adelante, la ciencia griega continuó su curso en el período helenístico, en el Museo de


Alejandría y en otras ciudades. El espíritu científico griego viene a consolidarse de modo cabal,
ya independizado de la filosofía, en las matemáticas de Euclides y Arquímedes, en la astronomía
de Tolomeo, y en la medicina de Galeno. Los orígenes de la Historia de la Ciencia son griegos. Y
aún nos sorprenden los avances conseguidos por esos sabios griegos en tan remoto período y con
tan exiguos medios tecnológicos. Pero la huella del saber enciclopédico y la ambición filosófica
de Aristóteles y Platón perdura además a través de la influencia de sus escuelas filosóficas: el
Liceo y la Academia.

4.1 CONSIDERACIONES GENERALES

4.1.1 El alfabeto griego


Del alfabeto griego derivan todos los alfabetos europeos, bien indirectamente a través del latín,
bien directamente como en el caso de los eslavos, que adoptaron los signos griegos al ser
evangelizados en el siglo IX por Cirilo y Metodio. El alfabeto griego, de origen semita, presenta
en su forma clásica veinticuatro signos, siete vocales y diecisiete consonantes:

LETRAS NOMBRES Transcripción


Latina
Sonido
Mayúsculas Minúsculas Griego Castellano
Α α ἄλφα Alfa A a larga o breve
Β β βῆτα Beta B b
Γ γ γάμμα Gamma G ga, gue, gui, go, gu
Δ δ δέλτα Delta D d
Ε ε ἔ ψυλόν Epsilon E e siempre breve
Ζ ζ ζῆτα Dseta Z ds, z italiana
Η η ἦτα Eta E e siempre larga
Θ θ θῆτα Zeta Th za, ce, ci, zo, zu
Ι ι ἰῶτα Iota I i
Κ κ κά ππα Kappa C/K k
Λ λ λάμβδα Lambda L l
Μ μ μῦ My M m
Ν ν νῦ Ny N n
Ξ ξ ξῖ Xi X x
Ο ο ὄ μικρ όν Omicron O o siempre breve
Π π πῖ Pi P p
Ρ ρ ῥῶ Rho R r
Σ σ, ς σῖγμα Sigma S s
Τ τ ταῦ Tau T t
Υ υ ὖ ψιλόν Ypsilon Y u francesa / ü alemana
Φ φ φῖ Fi Ph f
Χ χ χῖ Ji Ch j
Ψ ψ ψῖ Psi Ps ps
Ω ω ὦ μέγα Omega O o siempre larga

Es difícil reproducir con exactitud la pronunciación original, pues no sabemos cómo


pronunciaban su lengua los griegos de la antigüedad. Tradicionalmente se siguen empleando las
normas de pronunciación establecidas por Antonio de Nebrija y Erasmo de Rotterdam (siglo
XVI): cada letra tiene el sonido que representan la letra o letras iniciales de su nombre castellano,
con las excepciones siguientes:

La υ suena como u castellana en los diptongos griegos - αυ -, - ευ -: ναῦς (naús), εὖ (eu), αὐός
(aulós). El diptongo - ου - (como en francés) se pronuncia u: πλοῦτος (plutos): rico,οὐρανός
(uranós): cielo, τοὐτου (tutu) En los demás casos, la υ suena como la ü francesa o alemana.

La γ tiene un sonido suave ante vocal: γε, γι se pronuncian gue, gui; pero suena como n delante
de las consonantes guturales (γκξχ): ἂγγεος (ánguelos): ángel, ἂγκυρα (ánkira):, φάλαγξ
(fálanx): falange.

La κ siempre suena fuerte: κε κι (que, qui): κέντρον (kéntron): centro; σκιά (skiá): sombra.

En griego no existe el sonido ll castellano; cuando aparece el grupo -ll- se pronuncia como el
catalán literario l- l o el latín (nullus): βάω (bal-loo):, ποά (pol-lá):.

Cuando una iota (ι) sigue a las vocales ᾶ, no se escribe a continuación, sino que se suscribe
(ᾳ, ῃ, ῳ) y no se pronuncia. Pero cuando se anotan mayúsculas, la I se pone después, aunque
tampoco se pronuncia: ᾆδω / ΑΙΔΩ (adoo); μεγάλῃ / ΜΕΓΑΛΗΙ (megale).

Existen dos letras sigma: la σ se escribe al comienzo o en medio de la palabra; la ς se escribe solo
al final de la palabra: σεισμός: terremoto.

4.1.2 Diptongos griegos


En la lengua castellana se llama diptongo a la unión de dos vocales en una misma sílaba. En
griego se forman con la unión de una vocal áspera (α, ε, ο, η, ω) con una suave (ι, υ). También
forman diptongo las vocales suaves υι, por ser la ι más suave que la υ.
Los diptongos griegos son: αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ηυ, ου. Para la pronunciación de los mismos se
tendrán en cuenta las recomendaciones hechas anteriormente. Estos diptongos pasan al español
de la siguiente manera:

αι e ευ eu, ev
ει i ου u
οι e υι ii, iy
αυ au, av ηυ eu, ev

4.1.3 Signos ortograficos griegos

Espíritus: Los espíritus son dos signos especiales del griego. Todas las palabras que empiezan
por vocal y por rho (ρ) los llevan. Si la letra es minúscula el espíritu va sobre ella; si es
mayúscula ser coloca a la izquierda de ella. Hay Espíritu Suave (᾽), el cual se escribe pero no se
pronuncia; solo puede ir delante de vocal. Hay Espíritu Áspero (῾), que se escribe y se pronuncia
con u na leve aspiración, como la h inglesa1; puede ir delante de vocal y va, siempre, sobre la
letra rho (ρ) cuando la palabra comienza por dicha letra (en este caso no se pronuncia). También
aparecen en el diagrama ρρ, en medio de la palabra.

Ejemplos:
Ἑρμῆς / ἑρμῆς (Mercurio) se pronuncia hermées (pronunciando la h aspirada, casi como j).
Ἄγω / ἄγω (conducir) se pronuncia ágoo.
Ῥόδον / ῥόδον (rosa) se pronuncia ródon.
Θαῤῥέω / θαῤῥέω (confiar) se pronuncia tharreo.

Acentos: El acento del griego clásico era musical; es decir, se basaba en una variación del tono.
En griego el acento es libre, a diferencia del latín, y puede caer en cualquiera de las tres últimas
sílabas de la palabra. Se establecen tres tipos de acento y cada uno se emplea de modo
determinado:

Acento grave: (`) Indica depresión de la voz. Solo puede caer en la sílaba final, y cuando precede
a una palabra acentuada. Ej: τὸ δένδρον (el árbol).

Acento agudo: (´) Indica elevación de la voz. Puede caer en las tres últimas sílabas, pero solo
puede caer en la antepenúltima, si la última es breve. Ej: ἀξία (valor), λόγος (palabra), ἄνθρωπος
(hombre).

Acento circunflejo: (῀) Señala tono prolongado sobre la vocal en que se encuentra, indicando
elevación y depresión de la voz. Puede caer en las dos últimas sílabas, pero solo puede caer en la
penúltima, si la última es breve. Ej: σῶμα (cuerpo), Ἑρμῆς (Mercurio), αἷμα sangre). Se aplica a
los diptongos y a las vocales largas: η (eta) y ω (omega).
1
El espíritu áspero dio origen a la h muda española.
En los diptongos, tanto el acento como el espíritu van sobre la segunda vocal, aunque la
pronunciación reace sobre la primera. Ej: οἰκία (casa).

Si en una misma letra van espíritu y acento, primero se coloca el espíritu y luego el acento
(agudo); si el acento es circunflejo, se coloca encima del espíritu. Ej: Αἴολου (Eolo); αἷμα
(sangre).

Las palabras, según el acento, pueden ser: Oxítonas, paroxítonas, proparoxítonas, perispómenas y
properispómenas. Las oxítonas son las que llevan el acento en la última sílaba. Eejemplo: ἀγαθός
(bueno). Las paroxítonas llevan el acento en la penúltima sílaba. Ejemplo: πόλις (ciudad). Las
proparoxítonas van acentuadas en la antepenúltima sílaba. Ejemplo: ἄνθρωπ ος (hombre). Las
períspómenas llevan acento circunflejo en la última sílaba. Ejemplo: τρεῖς (tres). Las
properispómenas van con acento circunflejo en la penúltima sílaba. Ejemplo: νῆσoς (isla). Se
llaman barítonos las palabras que no llevan acento en la última sílaba; a éstas pertenecen las
paroxítonas, las proparoxítonas y las properispómenas. Se denominan átonas las que no llevan
acento. Ejemplo: ἐν (en), ἐκ (de), εὐ (bien, bueno).

Otros signos ortográficos: En griego se usan, como en español, el punto seguido, el punto aparte
y el punto final, tal como lo conocemos (.). La coma, corresponde al español (,), el punto y coma
griego (;) equivale al signo de interrogación del español (?), y se escribe solo al final de la frase;
el signo de admiración final (!) es igual al español y solo se emplea al final de la frase. En lugar
del punto y coma, el griego emplea el punto alto (˙).

4.1.4 Otras consideraciones


En la siguiente tabla encontramos una visión general acerca de la transcripción de los sonidos
griegos al latín y al castellano:

Griego Latín Castellano Griego Latín Castellano


Espíritu Suave --- --- Ἄρες Ares Ares
Espíritu Áspero h h Ἑρμῆς Hermes Hermes
α a a Ἄτλας Atlas Atlas
β b b Βορέας Boreas Bóreas
g g Γένεσις Genesis Génesis
γ n n Ἄγγελλος Angelus Ángel
δ d d Διογένης Diogenes Diógenes
ε e e Ἐλευσίς Eleusis Eleusis
ζ z z Ζεῦξις Zeuxis Zeuxis
η e e Δημήτηρ Demeter Deméter
θ th t Θέμις Themis Temis
ι i i Ἰώ Io Io
κ c c Καλυψώ Calypso Calipso
λ l l Λυσίας Lysias Lisias
μ m m Μίδας Midas Midas
ν n n Νάξος Naxos Naxos
ξ x x/j Ἀναξαγόρας Anaxagoras Anaxágoras
Παράδοξα Paradoxa Paradoja
ο o o Ὄασις Oasis Oasis
π p p Παλαμήδης Palamedes Palamedes
ρ r / rh- r Ῥήτωρ Rhetor Rétor
σ, ς s s Σωκράτης Socrates Sócrates
σ- s- es- Σφαῖρα Sphaera Esfera
τ t t Τένεδος Tenedos Ténedos
υ y i ῞Yλας Hylas Hilas
φ ph f Φιλοκτήτης Philoctetes Filoctetes
c Χάρυβδις Charybdis Caribdis
χ ch
q (antes e,i) Χίος Chius Quíos
ψ ps ps Ἀποκάλυψις Apocalypsis Apocalipsis
ω o o Ἠχώ Echo Eco

En griego, así como en el latín, hay palabras variables (se declinan o se conjugan: sustantivo,
adjetivo, pronombre y verbo) y palabras invariables (no se declinan ni se conjugan: interjección,
adverbio, conjunción, preposición).

Las variaciones de las palabras señalan accidentes gramaticales. Las formas verbales presentan
cinco accidentes gramaticales (persona, número, tiempo, modo, voz) y las nominales o
pronominales presentan tres accidentres gramaticales (género, número y caso).

Es necesario recordar que muchos sustantivos latinos provienen del griego, semejantes en cuanto
a pronunciación y escritura. Veamos los siguientes ejemplos:

Sustantivo latino Significado Sustantivo griego


Ager, agri Campo ἀγρός, ἀγροῦ
Cornu, cornus Cuerno κέρας, κέρατος
Mater, matris Madre μήτηρ, μητρός
Nix, nivis Nieve νίφ, νιφός
Pater, patris Padre πατήρ, πατρός
Pes, pedis Pie πούς, ποδός
Petra, petrae Piedra πέτρα πέτρας
Plaga, plagae Llaga πληγή, πληγῆς
Urina, urinae Orina οὕρον, οὕρου
4.3 EL ARTÍCULO, LA PREPOSICIÓN Y EL ADVERBIO

4.3.1 El Artículo determinado


Se trata de una palabra que se coloca delante del sustantivo y concuerda con el en género, número
y caso. La declinación de cada uno de los géneros del artículo determinado se rige de la siguiente
manera: el masculino tiene como modelo el masculino de la segunda declinación; el femenino se
rige por la primera declinación en –η; el neutro se declina como un neutro de la segunda
declinación.

Singular Plural
Masculino Femenino Neutro Masculino Femenino Neutro
Nominativo ὁ ἡ τό οἱ αἱ τά
Acusativo τόν τήν τό τούς τάς τά
Genitivo τοῦ τῆς τοῦ τῶν τῶν τῶν
Dativo τῷ τῇ τῷ τοῖς ταῖς τοῖς

N.B. El artículo no tiene Vocativo.

4.3.2 La Preposición
Las preposiciones son palabras invariables que acompañan a los nombres griegos en acusativo,
en genitivo o en dativo formando, por tanto, sintagmas preposicionales. Como su propio nombre
indica, "se colocan delante de" la palabra a la que modifican. Las preposiciones griegas proceden
del indoeuropeo y originariamente eran partículas o adverbios de modificaban al verbo.

PREPOSICIONES GRIEGAS
GRIEGO LATIN
Acusativo
A, hacia, hasta; denota movimiento hacia un objeto con el propósito de
εἰς alcanzarlo (Cf. πρoς). in
(ac.): a, hacia, hasta; en relación a.
Genitivo
Contra; denota posición, hostilidad, substitución o comparación. contra,
ἀντί
(gen.): contra; en lugar de, a cambio de; a la par de; en comparación con. pro
Desde; idea de proveniencia o separación, desde la periferia de un objeto
ἀπό (Cf. ἐκ). a / ab
(gen.): de, desde, proviniendo de; a partir de; lejos de, separándose de.
De, desde, fuera de; denota movimiento desde el interior de un objeto (Cf.
ἐκ / ἐξ ἀπο). ex / e
(gen.): de, desde, fuera de; viniendo desde; desde lo alto de.
Delante de, frente a; denota posición a la vista, disposición favorable,
πρό superioridad. pro, prae
(gen.): delante de; por, en defensa de; de preferencia o en lugar de.
Dativo
En; denota posición pasiva.
ἐν in
(dat.): en, dento de; (time): durante, dentro de.
σύν Con cum
Acusativo y Genitivo
A través; denota intersección atravesando, instrumento o causa.
(gen.): (con movimiento): a través; (sin movimiento): entre; (elongación
entre puntos, distancia): a o largo de; por, pasando por (en un sentido literal, per / di /
διά
o como agente o instrumento). dis-
(ac.): a través, por (en un sentido literal, o como agente o instrumento); a
causa de.
Hacia abajo, a través; denota descenso o recorrido longitudinal.
(gen.): hacia abajo; contra; en preparación para. per, ad,
κατά
(ac.): a través, a lo lago de, bajando; de acuerdo con, según; (tiempo): secundum
durante.
Encima, sobre, más allá; denota posición superior o substitución.
(gen.): encima, sobre; acerca de, relativo a; en lugar de, en defensa de, de
ὑπέρ super
parte de.
(ac.): encima, más allá, en exceso
Acusativo y Dativo
Sobre, hacia arriba; ideas de ascenso, repetición, distribución.
(dat.): sobre.
ἀνά per, super
(ac.): hacia arriba; hacia atrás; de nuevo; a lo largo de, durante; por, cada, en
un sentido distributivo; a bordo.
Acusativo, Genitivo y Dativo
Alrededor, a ambos lados; denota posición o circulación alrededor, o
referencia.
(gen.): acerca de; alrededor de; respecto a.
ἀμφί circum
(dat.): a ambos lados, acerca de; respecto de; a lo largo de.
(ac.): alrededor; acerca de; relativo a; a lo largo y a lo ancho de; en algún
lado de.
Sobre, encima; denota superposición o apoyo sobre una base o soporte
mayor, el énfasis se pone en el punto alcanzado más que en la acción misma
(Cf. προς).
ἐπί in, super
(gen.): sobre; a (la mesa, etc); en presencia de; (tiempo o circunstancia): por.
(dat.): sobre, encima (sentido físico o simbólico).
(ac.): (denotando movimiento): sobre.
Con; entre; junto a, más allá; denota proximidad, sucesión y transformación. inter,
(gen.): con, junto a, en común con (unión más íntima que συν); en medio de, cum,
entre. post,
μετά
(dat.): (raro y poético): entre, con; además. trans
(ac.): (idea de movimiento): en medio de; yendo al medio de; (idea de
transformación o sucesión): más allá de, después de, detrás; (tiempo):
después, en adelante, luego.
Junto a; idea de de proximidad, a veces negativa (confusión o transgresión).
(gen.): junto a; desde al lado de, desde (pero no desde el interior del objeto
mismo (Cf. ἐκ, ἀπο); sin.
(dat.): (idea de descanso cercano): en, al lado de, a los pies de, ante, en
παρά apud, ad
presencia de.
(ac.): (denotando movimiento paralelo): al lado de, lado a lado con; a lo
largo de, pasando (en sentido de transgresión): pasando, más allá de, en
violación de.
Alrededor; denota posición o circulación alrededor de un objeto, con énfasis
en el objeto mismo (Cf. ἀμφι).
(gen.): alrededor (raro y poético, en un sentido figurado), por (con verbos de
contienda); a causa de, acerca de; sobre (en un sentido de superioridad). circum,
περί
(dat.): alrededor de, envolviendo, sobre (denotando posición o protección); a per
causa de.
(ac.): alrededor de (denotando movimiento); alrededor de (tiempo
aproximado); acerca de (preocupación).
Cerca, junto a, en ; denota cercanía, movimiento y tendencia, sin énfasis en
el cambio físico de lugar (Cf. παρα).
(gen.): de, desde (procedencia, proveniencia, dependencia, perspectiva); por,
en favor de, del lado de, de parte de.
πρός ad
(dat.): cerca de, en presencia de, contra, frente a; fuera de; además, por
añadidura.
(ac.): hacia, a contra, en dirección a (generalmente hostil); hacia (en sentido
temporal); en relación con (tema o comparación).
Bajo; denota movimiento o posición por debajo, o inferioridad (Cf. ὑπερ).
(gen.): desde abajo, debajo de (posición, procedencia, influencia); por
(complemento agente).
ὑπό (dat.): bajo (posición estática); por debajo de (inferioridad, dependencia, sub
influencia).
(ac.): bajo, abajo, hacia abajo, al pie de (idea de movimiento, dependencia o
influencia). hacia (idea de aproximación temporal).

4.3.3 El Adverbio

En griego, como en latín, hay adverbios de modo, lugar, tiempo, cantidad y los adverbios
correlativos correspondientes a cada una de las cuatro clases. Podemos averiguar el significado
adverbial según la terminación. Por ejemplo:

Terminación Indicación Terminación Indicación


-ως la manera -οθην La procedencia
-ου, -οθι el reposo -ῃ El paso o la manera
-οι, -οσε la dirección -οτε el tiempo
El adverbio de modo -ως. La mayor parte de los adverbios de modo derivan de adjetivos y
participios, añadiendo -ως al tema (cambiando la ν del genitivo plural por una ς).

Adjetivo Significado Tema Adverbio Significado


σοφός sabio σοφ (σοφῶν) σοφῶς sabiamente
πᾶς todo παντ (παντῶν) παντῶς enteramente
ἀληθής verdadero ἀληθ- (ἀληθῶν) ἀληθῶς verdaderamente
ὠν que es ὀντ (οντων) ὀvτως realmente
διαφέρων que difiere διαφεροντ διαφερόντως diferentemente

Muchos adverbios de modo son en realidad dativos o acusativos empleados adverbialmente:

Adverbio Significado Adverbio Significado


βίᾳ por fuerza ἑλληνιστί a la griega
δημοσία en público ἀρχὴν ante todo
ἰδίᾳ en particular δίκην según costumbre
εἰκῇ al azar τέλος finalmente
ἡσυχῇ tranquilamente χάριν en atención
κοινῇ en común προῖκα gratis
Κομιδῇ diligentemente σφόδρα vehementemente
λάθρᾳ en secreto μάτην en vano
πεζῇ a pie, por tierra κρυβδην a escondidas
σχολῇ a placer συλλήβδην en conjunto
ὀνομαστὶ nominalmente ἀγεληδόν en tropel

Adverbios de lugar:
Adverbio Significado Adverbio Significado
ἄνω arriba εγγύς cerca
κατω abajo χωρίς aparte
ἔνδον dentro πέρις alrededor
εντός dentro αμφίς de ambos lados
ἔξω fuera μεταξυ en medio
ὀπίσω atrás τηλοῦ lejos
πόρρω delante διέξ a través
πλησίον, πέλας cerca πέρα al otro lado
μακράν lejos ἀντικρὺ enfrente

Interrogativos Indefinidos Demostrativos Relativos


που en alguna parte ἐνθάδε aquí οὗ, ἔνθα adonde
ποῦ; ¿dónde?
οὐδαμοῦ en ninguna parte ἐνταῦθα aquí, allí ὅπου dondequiera que
πανταχοῦ en todas parte ἐκεῖ allí

ποι a alguna parte ἐνθάδε acá


οἳ, ἔνθα adonde
ποῖ ; ¿a dónde? οὐδαμόσε en ninguna parte ἐντεῦθεν acá, allá
ὅποι dondequiera que
πανταχόσε en todas parte ἐκεῖθεν allí

Πόθεν de alguna parte ἐνθένδε de aquí


ὅθεν, ἔνθεν de donde
πόθεν ; ¿de
oὐδαμόθεν de ning. parte ἐντεῦθεν de ahí
dónde? ὁπόθεν de dondequiera
que
πανταχόσε de todas partes ἐκεῖθεν de allí

πῃ por alguna parte τῇδε por aquí


πῇ ; ¿por ᾖ por donde
οὐδαμῇ por ninguna parte ταύτῃ por ahí
dónde? ὅπῃ por dondequiera que
πανταχῇ por todas parte ἐκείνῃ por allá

Adverbios de tiempo:
Adverbio Significado Adverbio Significado
ἀεὶ siempre αὐτίκα en seguida
πάλαι antiguamente τάχα rápidamente
νῦν ahora ἔτι aún, todavía
χθὲς ayer οὐκέτι ya no, no más
τήμερον hoy οὔπω todavía no
αὔριον mañana ἤδη ya
πρῴην anteayer πρῶτον primeramente
ἄρτι poco a πρότερον primero, antes
εὐθὺς directamente ὕστερον después
ἅμα a un mismo tiempo εἶτα, ἔπειτα después
νύκτωρ de noche πάλιν de nuevo
νεωστὶ recientemente πρὶν antes

Interrogativos Indefinidos Demostrativos Relativos


ποτε algún día ὅτε cuando
ἐνίοτε a veces ὁπότε cuando,
πότε ¿cuándo? τότε entonces
siempre que
οὔποτε nunca
Adverbios de cantidad:
Adverbio Significado Adverbio Significado
ἅλις bastante παντάπασι enteramente
ἄγαν, λίαν demasiado πολυ mucho
ἄδην en abundancia ὀλίγον poco
σχεδόν casi μαλα muy
πάνυ enteramente μᾶλλον más
οὐ ... πάνυ de ningún modo μάλιστα sobre todo
μικρόν poco, casi μόνον solamente

Interrogativos Indefinidos Demostrativos Relativos


ὁπόσον ποσον τοσοῦτον ὅσον, οποσον
¿Cuánto? en cierta cantidad tanto tanto como

Adverbios de afirmación:
Adverbio Significado Adverbio Significado
ναὶ sí τοι (enclítico) en verdad
γε (enclítico) ertamente, al menos πάνυ, πάνυ γε en absoluto
ἦ seguramente μάλιστα exactamente
ἦ μὲν sí, seguramente νὴ τόν Δία sí, por Zeus
δὴ ciertamente ναὶ μὰ τοὺς θεοὺς sí por los dioses

Adverbios de negación:
Adverbio Adverbio Significado
οὐ, οὐκ, οὐχ μὴ no
οὐδὲ μηδὲ y no, ni, tampoco
οὔτε ... οὔτε μήτε ... μήτε ni...ni
oὐδαμῶς μηδαμῶς de ninguna manera
οὐδέποτε μηδέποτε nunca jamás
οὐ μὰ Δία no, por Zeus

Adverbios de duda:

ἴσως, quizás;
τάχα , probablemente
που, en cierto modo
δῆθεν , sin duda
4.4 EL PRONOMBRE

La palabra “pronombre” significa, etimológicamente, “sustituto del nombre”; pero en muchas


ocasiones actúa como adjetivo, acompañandop al nombre.

4.4.1 Pronombres demostrativos


Los pronombre demostrativos sirven, en primera instancia, para ubicar en el espacio a cualquier
cosa en relación con el que habla; y se clasifican en: pronombre de primera persona (este, esta,
esto), cuando designa a lo que está en la esfera del hablante; pronombre de segunda persona (ese,
esa, eso), a lo que está en la esfera del interlocutors; y pronombre de tercera persona (aquel,
aquella, aquello), a lo que está lejos de ambos.
De primera persona*:

ὅδε, ἥδε, τόδε (este, esta, esto)


Singular Plural
Masculino Femenino Neutro Masculino Femenino Neutro
Nominativo ὅδε ἥδε οἵδε αἵδε
τόδε τάδε
Acusativo τόνδε τήνδε τούσδε τάσδε
Genitivo τοῦδε τῆσδε τοῦδε τῶνδε
Dativo τῷδε τῇδε τῷδε τοῖσδε ταῖσδε τοῖσδε

* Los pronombres no tienen forma para el caso Vocativo.

De segunda persona:
οὗτος, αὕτη, τοῦτο (ese, esa, eso)
Singular Plural
Masculino Femenino Neutro Masculino Femenino Neutro
Nominativo οὗτος αὕτη οὗτοι αὗται
τοῦτο ταῦτα
Acusativo τοῦτον ταύτην τούτους ταῦτας
Genitivo τούτου ταύτης τούτου τούτων
Dativo τούτῳ ταύτῇ τούτῳ τούτοις ταύταις τούτοις

De tercera persona:
ἐκεῖνος, ἐκείνη, ἐκεῖνο (aquel, aquella, aquello)
Singular Plural
Masculino Femenino Neutro Masculino Femenino Neutro
Nominativo ἐκεῖνος ἐκείνη ἐκεῖνοι ἐκείναι
ἐκεῖνο ἐκεῖνα
Acusativo ἐκεῖνον ἐκείνην ἐκείνους ἐκείνας
Genitivo ἐκείνου ἐκείνης ἐκείνου ἐκείνων
Dativo ἐκείνῳ ἐκείνῇ ἐκείνῳ ἐκείνοις ἐκείναις ἐκείνοις
4.4.2 Pronombre αὐτός, αὐτή, αὐτό

αὐτός, αὐτή, αὐτό


Singular Plural
Masculino Femenino Neutro Masculino Femenino Neutro
Nominativo αὐτός αὐτή αὐτοί αὐταί
αὐτό αὐτά
Acusativo αὐτόν αὐτήν αὐτούς αὐτάς
Genitivo αὐτοῦ αὐτῆς αὐτοῦ αὐτῶν
Dativo αὐτῷ αὐτῇ αὐτῷ αὐτοῖς αὐταῖς αὐτοῖς

Se trata de un pronombre muy usado en la lengua griega y que no tiene una traducción exacta en
latín o en castellano. En ocasiones puede equivaler al pronombre personal de tercera persona: el,
ella, ello (en latín is, ea, id); cuando aparece en genitivo equivale al pronombre posesivo (αὐτοῦ,
αὐτῆς, αὐτῶν = suyo/α). A veces traduce “mismo” (él mismo, ella misma, ello mismo; como en
latín ipse, ipsa, ipsum) o “mismo” (el mismo que… como idem, eadem, idem)

4.4.3 Pronombre personales

Los pronombres personales no tienen variación genérica y se utilizan en nominativo solo con
intención enfática o para marcar una oposición, porque el verbo lleva implícito el accidente de
persona.

Primera persona Segunda persona Tercera persona


Singular Plural Singular Plural Singular Plural
Nominativo ἐγῶ ἡμεῖς σύ ὑμεῖς -- σφεῖς
Acusativo ἐμέ / με ἡμᾶς σέ / σε ὑμᾶς ἕ/ε σφᾶς
Genitivo ἐμοῦ / μου ἡμῶν σοῦ / σου ὑμῶν οὗ / οὑ σφῶν
Dativo ἐμοί / μοι ἡμῖν σοί / σοι ὑμῖν οἷ / οἱ σφίσι

A partir del pronombre reflexivo y del pronombre αὐτός, se creó un reflexivo directo ἑαυτόν y,
posteriormente, una serie completa:

ἐμαυτόν.- A mí mismo.
σεαυτόν.- A ti mismo.
ἑαυτόν .- A él mismo.

Estos pronombres reflexivos se emplean cuando el complemento se refiere al sujeto de la frase.


Por lo tanto, no tienen nominativo, porque nunca pueden ser sujeto de un verbo en forma
personal.

4.4.4 Pronombres posesivos


La declinación de los pronombres posesivos sigue el modelo de adjetivos de primera y segunda
declinación, como ocurre también en el latín.
1ª Persona 2ª Persona
Un poseedor Varios poseedores Un poseedor Varios poseedores
ἐμός, ἐμή, ἐμόν ἡμέτερος, -α, -ον σός, σή, σον ὑμέτερος, -α, -ον
mío, mía nuestro, nuestra tuyo, tuya (tu) vuestro, vuestra

Para expresar el posesivo de tercera persona, se utilizan los genitivos (en singular y plural) del
pronombre αὐτός. Tambi én pueden utilizarse los genitivos del pronombre reflexivo de 3ª persona
(ἑαυτός, -ή, -όν).

4.4.5 Pronombre numerales


Los pronombres numerales pueden ser cardinales u ordinales: de los primeros se declinan sólo los
cuatro primeros y las centenas del 200 en adelante. Los ordinales se declinan todos siguiendo la
primera clase de adjetivos. En numeral uno, sólo tiene singular, y el numeral dos, está declinado
siguiendo el dual. Los numerales tres y cuatro, como es natural, sólo tienen formas de plural.

Numerales declinables (uno, dos, tres y cuatro)


εἷς, μία, ἕν δύο τρεῖς, τρία τέτταρες, τέτταρα
M. F N M-F-N M-F N M-F N
Nom. εἷς μία τέτταρες
ἕν δύο τρεῖς τρία τέτταρα
Ac. ἕνα μίαν τέτταρας
Gen. ἑνός μίας ἑνός τριῶν τεττάρων
δυοῖν
Dat. ἑνί μίᾳ ἑνί τρισί τέτταρσι

CIFRAS CARDINALES ORDINALES


1 α´ εἷς, μία, ἕν πρῶτος, -η, -ον
2 β´ δύο δεύτερος, -α, -ον
3 γ´ τρεῖς, τρία τρίτος, -α, -ον
4 δ´ τέτταρες, τέτταρα τέταρτος, -η -ον
5 ε´ πέντε πέμπτος, -η, -ον
6 ζ´ ἕξ ἕκτος, -η, -ον
7 ς´ ἑπτά ἕβδομος, -η, -ον
8 η´ ὀκτώ ὄγδοος, -η, -ον
9 θ´ ἐννέα ἔνατος, -η, -ον
10 ι´ δέκα δέκατος, -η, -ον
11 ια´ ἕνδεκα ἑνδέκατος, -η, -ον
12 ιβ´ δώδεκα δωδέκατος, -η, -ον
13 ιγ´ τρεῖς καὶ δέκα τρισκαιδέκατος, -η, -ον
14 ιδ´ τέτταρες καὶ δέκα τετταρακαιδέκατος, -η, -ον
15 ιε´ πεντεκαίδεκα πεντεκαιδεκατος, -η, -ον
16 ις´ ἑκκαίδεκα ἑκκαιδέκατος, -η, -ον
17 ιζ´ ἑπτακαίδεκα ἑπτακαιδέκατος, -η, -ον
18 ιη´ ὀκτωκαίδεκα ὀκτωκαιδέκατος, -η, -ον
19 ιθ´ ἐννεακαίδεκα ἐννεακαιδέκατος, -.η, -ον
20 κ´ εἴκοσι εἰκοστός, -ή, όν
30 λ´ τριάκοντα τριακοστός, -ή, όν
40 μ´ τετταράκοντα τετταρακοστός, -ή, -ον
50 ν´ πεντήκοντα πεντηκοστός, -ή, -όν
60 ξ´ ἐξήκοντα ἑξηκοστός, -ή, όν
70 ο´ ἑβδομήκοντα ἑβδομηκοστός, ή, όν
80 π´ ὀγδοήκοντα ὀγδοηκοστός, -ή, -όν
90 ´ ἐνενήκοντα ἐνενηκοστός, -ή, -όν
100 ρ´ ἑκατόν ἑκατοστός, -ή, όν
200 σ´ διακόσιοι, -αι, -α διακοσιοστός, -ή. όν
300 τ´ τριακόσιοι, -αι, -α τριακοσιοστός, -ή, -όν
400 υ´ τετρακόσιοι, -αι, -α τετρακοσιοστός, -ή, όν
500 φ´ πεντακόσιοι, -αι, -α πεντακοσιοστός, -ή, -όν
600 χ´ ἑξακόσιοι, -αι, -α ἑξακοσιοστός, -ή, -όν
700 ψ´ ἑπτακόσιοι, -αι, -α ἑπτακοσιοστος, -η, όν
800 ω´ ὀκτακόσιοι, -αι, -α ὀκτακοσιοστός, -ή, -όν
900 ´ ἐνακόσιοι, -αι, -α ἐνακοσιοστός, -ή, -όν
1000 ,α χίλιοι, -αι, -α χιλιοστός, -ή, -όν
2000 ,β δισχίλιοι, -αι, -α δισχιλιοστός, -ή, -όν
10000 ,ι μύριοι, -αι, -α μυριοστός, -ή, -όν
20000 ,κ δισμύριοι, -αι, -α δισμυριοστος, -ή, -όν

4.5 EL SUSTANTIVO

En griego, los asustantivos, así como los adjetivos, se declinan; es decir, ofrecen una terminación
distinta según la función sintáctica que desempeña la palabra en la frase. Todos los sustantivos
encajan en alguno de los modelos de declinación que existen; en griego son tres.

Según los estudiosos, el indoeuropeo tenía ocho casos de declinación (el latín seis); el griego
cinco. El siguiente cuadro nos permitirá tener una vista panorámica de los casos de las
declinaciones en su proceso de evolución del indoeuropeo al latín y al griego.

Función Sintáctica Latín Indoeuropeo Griego


Sujeto (SUJ) Nominativo Nominativo Nominativo
Apelación (APEL) Vocativo Vocativo Vocativo
Objeto Directo (O.D.) Acusativo Acusativo Acusativo
Complemento de nombre (C.N.) Genitivo Genitivo
Genitivo
C.C. (lugar de donde) Ablativo Ablativo
C.C. (lugar en donde) Locativo
C.C. (instrumento) Instrumental Dativo
Objeto Indirecto (O.I.) Dativo Dativo

Miremos ahora un ejemplo de declinación, de una palabra concreta. De esta manera


entenderemos como se declina una palabra en griego y como se adapta a las distintas funciones
que pueden cumplir. Miremos la palabra οἰκία, ας, casa

Singular Plural
Nominativo οἰκί - α οἰκί - αι
Vocativo οἰκί - α οἰκί - αι
Acusativo οἰκί - αν οἰκί - ας
Genitivo οἰκί - ας οἰκί - ῶν
Dativo οἰκί - ᾳ οἰκί - αις

En griego existen tres declinaciones que presentaremos de manera muy breve.

4.5.1 Primera Declinación


La primera declinación del griego, cuyo tema es α, tiene cinco variantes, a saber:

Temas en -α pura (tipo δειλία, δειλίας = cobardía)


Modelo para Sustantivos y
Femeninos Temas en -α mixta (tipo δόξα, δόξης = gloria, fama)
adjetivos
Temas en -η (tipo μάχη, μάχης = lucha)
Temas en -ας, -ου (tipo νεανίας, νεανίου = joven) Modelo solo para
Masculinos
Temas en -ης, -ου (tipo πολιτής, πολιτοῦ = ciudadano) Sustantivos

Miremos cada una de estas variantes, para establecer el modelo por el cual declinar las demás
palabras de esta declinación:

En primer lugar, nos detendremos en los sustantivos femeninos y luego estudiaremos los modelos
masculinos

Temas en -α pura femeninos (δειλία, δειλίας ) Cobardía


Singular Plural
Nominativo δειλί-α δειλί -αι
Vocativo δειλί-α δειλί-αι
Acusativo δειλί -αν δειλί-ας
Genitivo δειλί -ας δειλι-ῶν
Dativo δειλί-ᾳ δειλί-αις
Temas en -α mixta femeninos (δόξα, δόξης ) Gloria, Fama
Singular Plural
Nominativo δόξ -α δόξ -αι
Vocativo δόξ -α δόξ -αι
Acusativo δόξ-αν δόξ -ας
Genitivo ό ξ
δ -ης δοξ-ῶν
Dativo δόξ -ῃ δόξ -αις

Temas en –η femeninos (μάχη, μάχης) Lucha


Singular Plural
Nominativo μάχ-η μάχ-αι
Vocativo μάχ-η μάχ -αι
Acusativo μάχ-ην μάχ-ας
Genitivo μάχ -ης μαχ-ῶν
Dativo μάχ-ῃ μάχ -αις

Los sustantivos masculinos de la primera declinación griega tienen en cuenta los siguientes
modelos:

Temas en -α pura masculinos (νεανίας, νεανίου ) Joven


Singular Plural
Nominativo ί
νεαν -ας νεανί-αι
Vocativo νεανί-α νεανί-αι
Acusativo νεανί -αν νεανί -ας
Genitivo νεανί-ου νεανι-ῶν
Dativo νεανί-ᾳ νεανί-αις

Temas en -η masculinos (πολίτης, πολίτου ) Ciudadano


Singular Plural
Nominativo πολίτ -ης πολῖτ -αι
Vocativo πολῖτ-α πολῖτ-αι
Acusativo πολίτ-ην πολίτ-ας
Genitivo πολίτ -ου πολιτ-ῶν
Dativo πολίτ-ῃ πολίτ-αις

4.5.2 Segunda declinación


La segunda declinación del griego es más sencilla que la primera, dado que solo tiene dos
variantes, a saber: una para masculinos y femeninos y otra para neutros. Los sustantivos
masculinos y femeninos solo se diferencian por el artículo; los neutros se parecen al modelo
masculino-femenino.

El modelo para masculinos y femeninos es ἄνθρωπος, -ου = hombre; y el modelo de los neutros es
ῥόδον –ου = rosa. Esto nos indica que los masculinos y femeninos presentan temas en –ος, - ου y los
neutros presentan temas en –ον, - ου.

Masculinos (ἄνθρωπος, ἀνθρώπου = hombre)


Singular Plural
Nominativo ἄνθρωπ-ος ἄνθρωπ -οι
Vocativo ἄνθρωπ-ε ἄνθρωπ-οι
Acusativo ἄνθρωπ-ον ἀνθρώπ -ους
Genitivo ἀνθρώπ -ου ἀνθρώπ -ων
Dativo ἀνθρώπ -ῳ ἀνθρώπ -οις

Este modelo para los sustantivos masculinos de la segunda declinación sirven también para
algunos femeninos y constituye el modelo para los adjetivos masculinos de primera clase.

Los sustantivos neutros tienen los nominativo, vocativo y acusativo siempre iguales entre sí, y el
genitivo y el dativo iguales a sus correspondientes masculinos (en todas las declinaciones). Este
modelo, además de para los sustantivos neutros, vale también para declinar la forma neutra de los
adjetivos de la primera clase.

Neutros (ῥόδον, ῥόδου = rosa)


Singular Plural
Nominativo
Vocativo ῥόδ-ον ῥόδ-α
Acusativo
Genitivo ῥόδ-ου ῥόδ-ων
Dativo ῥόδ -ῳ ῥόδ-οις

4.5.3 Tercera declinación:


La tercera declinación comprende muchos sustantivos y es más compleja que la primera y
segunda declinación porque los sustantivos que le pertenecen tienen diversos temas y, por lo
tanto, hay pequeñas diferencias entre los diversos grupos.

A este punto es inútil tratar de aprenderse de memoria todos los paradigmas; es más importante
que se aprenda a reconocer los sustantivos de la tercera declinación y a lanzarse cpon el análisis.
Lógico que, al principio, será difícil reconocer un sustantivo de la tercera declinación, pero con la
práctica las cosas se irán aclarando.

Para tener un breve acercamiento a la materia, deben tenerse en cuenta las siguientes
indicaciones:
1. El genitivo singular termina en ς (muy frecuentemente en ος y otras en εως).
2. El dativo singular termina en ι.
3. El nominativo y vocativo plural de los nombres masculinos y femeninos terminan en ς, muy
frecuentemente en ες.
4. El acusativo plural de los nombres masculinos y femeninos terminan en ς y muy
frecuentemente en ας.

4.6 EL ADJETIVO

El adjetivo es una clase de palabras que tiene variación genérica. Es decir, un adjetivo puede
aparecer en más de un género, cosa que es imposible en un sustantivo. Por eso los adjetivos se
enuncian (generalmente) con todas las formas posibles en nominativo singular, mientras que los
sustantivos se enuncian con su única forma de nominativo singular y con la del genitivo singular:
Sustantivo: ἄνθρωπος (nom. sing.), ἀνθρώπου (gen. sing.) (ὁ).- Hombre.
Adjetivo: ἀγαθός (n. s. masc.), ἀγαθή (n. s. fem.), ἀγαθόν (n. s. neutro). - Bueno.

El adjetivo se usa, generalmente, para determinar al sustantivo, bien sea directamente (función de
determinante -DET-), bien a través del verbo (atributo -ATR- si el verbo es copulativo, y
predicativo -PVO- si no lo es). El adjetivo no va referido a un sustantivo sólo cuando está
sustantivado, es decir, cuando funcionalmente se ha convertido en un sustantivo. En griego la
sustantivación de los adjetivos se lleva a cabo mediante el artículo, igual que en español.

Ejemplo:
Οἱ σοφοὶ ἄνθρωποι τὴν σοφίαν διδάσκουσιν. - Las personas sabias enseñan sabiduría.
Οἱ σοφοὶ τὴν σοφίαν διδάσκουσιν. - Los sabios enseñan sabiduría.

El adjetivo neutro precedido por el artículo equivale a un sustantivo abstracto, tanto en singular
como en plural.
Tὸ ἀγαθόν. - Lo bueno, la bondad.
Tὰ ἀγαθά. - Las cosas buenas, la bondad.

Los adjetivos se pueden adverbializar (convertir en adverbios) con la adición de un sufijo. El más
operativo en griego es -ως:
βέβαιος, -α, -ον.- Fuerte βεβαίως.- Fuertemente, con fuerza.

En griego existen tres clases de adjetivos, dependiendo de los modelos que utilicen en su
declinación.

Adjetivos Griegos
Primera Clase Segunda Clase Tercera Clase
Masculinos 2ª. declinación Masculinos Masculinos 3ª. declinación
Femeninos 1ª. declinación Femeninos 3ª. declinación Femeninos 1ª. declinación
Neutros 2ª. declinación Neutros Neutros 3ª. declinación
4.7 EL VERBO

El verbo es la palabra que representa una acción que realiza el sujeto o que recae sobre él.

4.7.1 Consideraciones generales:


Las formas verbales se dividen en formas personales y formas no personales. Las primeras
presentan el accidente gramatical “persona” (1ª, 2ª o 3ª persona), y las segundas (infinitivos y
participios) no. Una forma personal indica cinco accidentes gramaticales: persona, número,
tiempo, modo y voz.

1.- Persona. Una forma verbal puede estar en 1ª, 2ª o 3ª persona, igual que en español.

2.- Número. Una forma verbal griega puede estar en singular o en plural (igual que en español).
El griego tenía un tercer número, el dual, totalmente en recesión en la época clásica. Servía para
referirse a un conjunto de dos personas o cosas, y tenía representación tanto en la flexión nominal
como en la verbal.

3.- Tiempo. El tiempo concreta el valor temporal y/o aspectual que tiene una forma verbal en un
contexto determinado. En griego tenemos seis tiempos verbales fundamentales, igual que en latín,
y menos que en español. La mayor novedad del griego es que al equivalente a nuestro pretérito
perfecto simple se le denomina aoristo.

4.- Modo. Sirve para indicar la perspectiva del hablante (o escritor) con respecto a la acción
verbal: si la contempla de una manera objetiva, posible, imposible, como un deseo, como una
orden, etc. La mayor novedad del griego es que presenta un modo verbal que no tiene ni el latín
ni el español: el optativo, un modo que sirve para expresar deseo.

5.- La voz. Este accidente gramatical sirve para indicar si el sujeto realiza la acción o la sufre
(activa o pasiva, en términos generales), o si está especialmente interesado en ella o la ejecuta
sobre sí mismo (voz media). Esta voz media es la mayor novedad del verbo griego en cuanto al
accidente gramatical voz, con respecto al verbo latino y español. Desde el punto de vista
morfológico, la voz media y la voz pasiva coinciden formalmente en casi todos los tiempos
verbales.

La noción de tema verbal es muy importante, tanto en latín como en griego. Se entiende por “tema
verbal” la base morfológica sobre la que se forman los tiempos. Resultará más fácil si vemos un
esquema de la conjugación griega. Vamos a encontrar que el tema es una cosa diferente a la “raíz” ( -
λυ-), que es la que aporta el significado léxico.

Ejemplo: Verbo λύω (desatar, romper) Modo indicativo


Tema de Presente Presente λύ - ω
Tiempos

λυ- Imperfecto ἔ-λυ - ο - ν


Tema de Futuro
Futuro λύσ - ω
λυσ-
Tema de aoristo
Aoristo ἔ-λυσα
λυσα-
Tema de Perfecto Perfecto λέλυκ - α
λελυκ- Pluscuamperfecto ἐ-λέλυκ - α

En griego existe una curiosidad en cuanto al verbo: se hace una distinción entre formas temáticas
y formas atemáticas: Las temáticas, cuando entre el tema y la desinencia hay una vocal temática
(-ο- ante nasales μ, ν; -ε- ante las demás consonantes); atemáticas, cuando las desinencias se unen
directamente al tema, sin vocal temática. Teniendo en cuenta esto, se puede añadir que para
enunciar un verbo se hace teniendo en cuenta la primera persona singular del presente indicativo
activo, de la siguiente manera:

Verbos con presente temático: su enunciado termina en - ω


Verbos con presente atemático: su enunciado termina en - μι

Ejemplos:
Temáticos Atemáticos
θύω = sacrificar δίδωμι = dar
λύω = desatar, romper εἰμί = ser, estar
θαυμάζω = admirar ἀπόλλυμι. = destruir

Las desinencias son morfemas que expresan la persona, el número y la voz. En griego las desinencias
tienen algunas variaciones dependiendo de factores como la persona y el número (como en español),
pero también por el modo o la naturaleza temática o atemática de la forma verbal. Veamos un cuadro
general:

INDICATIVO
Voz Activa Voz Pasiva
Tiempos primarios Tiempos Tiempos Tiempos
Temáticos Atemáticos secundarios primarios secundarios
Singular
1ª. p -ω - μι -ν - μαι - μην
2ª. p. -ς -ς -ς - σαι - σο
3ª. p. - τι / -σι - ται - το
Plural
1ª. p. - μεν - μεν - μεθα - μεθα
2ª. p. - τε - τε - σθε - σθε
3ª. p. - ντι - ασι -ν (-σαν) - νται - ντο

N.B. La desinencia de tercera persona plural – ντι nunca aparece así porque sufre modificaciones de
carácter fonético.
4.7.2 El verbo εἰμί

El verbo “ser” y “estar” es el verbo más irregular en todas las lenguas; por tal motivo, es importante
memorizar cada una de sus formas. En griego, es un verbo atemático, por eso se aprecia su
terminación en – μι

El verbo εἰμί no tiene voz medio-pasiva y presenta una sola forma en el presente. Veamos, entonces,
el presente indicativo de este verbo en griego:

Presente Indicativo
1ª. p εἰμί
Singular 2ª. p. εἶ
3ª. p. ἐστί (ν)
1ª. p ἐσμέν
Plural 2ª. p. ἐστέ
3ª. p. εἰσί (ν)

El verbo εἰμί puede tener varios significados en griego:

1.- Si va acompañado de atributo, significa “ser”. Por cierto, el atributo nunca lleva artículo, es
una forma de reconocerlo.
῾H ἐλευθερία ἐστὶ καλά. La libertad es hermosa.

2.- Si no va acompañado de atributo, puede significar “estar”, “haber”, “existir” (e, incluso, como
veremos más adelante, “tener”). Πoλλαὶ θεράπαιναι ἐν ἀγορᾷ ἐστίν . Hay muchas sirvientas en la
plaza.

4.7.3 Presente Indicativo Activo

Presente de Indicativo activo


Temático (θαυμάζω = admirar) Atemático (δείκνυμι = señalar)
1ª. p θαυμάζ-ω 1ª. p δείκνυ-μι
Singular 2ª. p. θαυμάζ-εις 2ª. p. δείκνυ-ς
3ª. p. θαυμάζ-ει 3ª. p. δείκνυ-σι
1ª. p θαυμά -ο-μεν
ζ 1ª. p δείκνυ -μεν
Plural 2ª. p. θαυμάζ -ε-τε 2ª. p. δείκνυ -τε
3ª. p. θαυμάζ -ουσι(ν) 3ª. p. δεικνύ-ασι

En el presente, la voz media y la voz pasiva siempre coinciden formalmente, por eso nos
referiremos a las dos como medio-pasiva.
Presente Indicativo Medio-Pasiva
Temático (θαυμάζω = admirar) Atemático (δείκνυμι = señalar)
1ª. p θαυμάζ-ο-μα 1ª. p δείκνυ -μαι
2ª. p. θαυμάζ-ῃ (< -σαι) 2ª. p. δείκνυ -σαι
3ª. p. θαυμάζ-ε-ται 3ª. p. δείκνυ-ται
1ª. p θαυμαζ-ό-μεθα 1ª. p δείκνυ-ται
2ª. p. θαυμάζ-ε-σθε 2ª. p. δείκνυ-σθε
3ª. p. θαυμάζ-ο-νται 3ª. p. δείκνυ -νται

4.8 PREFIJOS Y SUFIJOS GRIEGOS

4.8.1 Prefijos

PREFIJO GRIEGO SIGNIFICADO EJEMPLOS


Ateo (Sin Dios)
Apatía
Anacoluto
Analgesia
Aporía
a-, an- α-, αν- Negación (Sin) Apnea
Afonía
Áptero
Amorfo
Átomo
Anemia
Acantocéfalo
acanto- ακανθα- Espina
Acantopterigio
Acrofobia
Acromegalia
Acrónimo
Que está en un
acro- ακρο- Acróstico
extremo
Acróbata
Acrópolis
Acroterion.
Actinógrafo
Actinómetro
actino- ακτiς, -iνος Rayo luminoso
Actinio
Actinomorfo.
Adenitis
Adenoideo
aden- αδeν, αδeνος, Glándula Adenoides
Adenología
Adenoma
Adenopatía.
Aerobio
Aeropuerto
aero- αερο - Aire
Aeronave
Aeromodelismo.
Alopatía
Alófono
alo- αλλο- Otro, diferente Alomorfo
Alotropía
Alógeno.
Anáfora
Anacrónico
Anacronismo
Arriba (movimiento Anagrama
de abajo a arriba), Analogía
ana- ἀνα-
enteramente, de Anatema
nuevo, contra. Anatomía
Análisis
Anacoreta
Anadiplosis
Anfiteatro (Alrededor Del Teatro)
Anfibología
A ambos lados, Anfibio
anfi- ἀμφι- Anfibología
Doble Anfisbena
Anfiteatro
Anfipróstilo,
Anticristo (Opuesto A Cristo)
Antípoda
Antibalas
Antilogía
anti- ἀντι- Opuesto, contrario Antártica
Antipatía
Antiséptico
Antagonista
Antídoto
Apogeo
Apóstata
Apócrifo
Aparte, fuera, lejos, Apócope
apo- ἀπό-
con Apocalipsis
Apofonía
Apostema
Apotegma
Apoteosis
Aponeurosis
Apología
Archipiélago
archi- ἀρχι- Muy Archidiócesis
Archisabido (Muy Conocido).
Automóvil (Propio Movimiento)
Autógrafo
auto- αὐτός Sí mismo
Autónomo
Autócrata.
Bibliografía
biblio- βιβλίον Libro Biblioteca
Bibliófilo (Aficionado A Los Libros).
Biología (Estudio De La Vida)
bio- βίος Vida Biosíntesis
Biopsia.
Catálogo
Cataclismo
Catacumba
Católico
Catadióptrico
Sobre, hacia abajo,
cata- κατὰ Catalítico
enteramente
Catarata
Catastro
Catarro
Catabolismo
Catástrofe
Cosmología
Cosmopolita
cosmo- κόσμος Mundo, universo
Cosmonauta (Viajero Del Universo)
Cosmogonía
Cromatología
Cromosfera
cromo- χρόμος Color
Cromoterapia
Cromología
Cronógrafo
Cronometro
crono- χρόνος Tiempo
Cronología
Crónica
Dactilar
dactilo- δάκτυλος Dedo Dactiloscopia
Dactilografía
Década
deca- δέκα Diez
Decálogo
Decámetro
Decaedro
Democracia
Demografía
demo- δῆμος Pueblo
Demócrata
Democrático
Dermatólogo
dermato- δέρμα,-ατος Piel Dermatosis
Dermatitis
Dípico
Diptongo
di- δί- Dos
Díptero
Dipnea
Diáspora
Diabetes
Diáfano
Diarrea
dia- δια- A través de Diámetro
Diacrítico
Diafragma
Diálogo
Dioptría
Disfemismo
Disforia
dis- δυς- Mal, Negación
Dislalia
Disentería
Eclipse
Eczema,
Ecléctico,
De, Desde, Fuera Exorcizar
ek-, eks εκ-
De Exorcismo
Exógeno
Exogamia
Exótico
Encéfalo
en- em- ἐν Dentro Embrión
Enciclopedia
endeca- ἕνδεκα Once Endecasílabo
Endógeno
Endogamia
Dentro, en el Endocrinología
endo- ἐνδο-
interior Endorfina
Fonendoscopio
Endocarpio
enea- ἐννέα Nueve Eneasílabo
Epiceno
Epidemia
Epidermis
Epigenoma
Epilepsia
Epinefrina
epi- ἐπι- Encima, sobre Episodio
Epistemología
Epitafio
Epigrama
Episcopal
Epílogo
Epicentro
Etnocentrismo
etno- ἔθνος Pueblo, raza Etnografía
Étnico
Eufemismo
Eufonía
Euritmia
Eutanasia
Eucalipto
eu- εὐ- Bien Euforia
Eulogio
Eugenio
Eufemia
Eutiquio
Evangelio
Éxodo
ex εχ Fuera, más allá. Exógeno
Exorcismo
Filantropía
filo- φίλος Amistad, amor Filosofía
Filatelia
Fotografía
foto- φῶς , φωτός Luz Fotosíntesis
Fotómetro
Gastronomía
γαστήρ,
gastro- Estomago Gástrico
γαστρός
Gastritis
Geografía
geo- γῆ Tierra Geología
Geofísica
ger (onto) γέρων ,-οντος Anciano Geriatría
Gerontología
Geriatra
Heliotropo
helio- ἥλιος Sol Heliocéntrico
Heliógrafo
Hemiciclo
Hemisferio
hemi- ἡμι- Medio
Hemiplejía
Hemistiquio
Hemorragia
hemo- Hemopatía
αἷμα - Sangre
hemato- Hemoglobina
Hemostático
Heptacordo
Heptaedro
hepta- ἑπτά- Siete
Heptágono
Heptasílabo
Heterogéneo
hetero- ἕτερος Diferente, distinto
Heterosexual
Hexaedro
hexa- ἕξα Seis Hexagonal
Hexámetro
Hidráulica
Hidrocarburo
hidro- ὕδωρ Agua
Hidroeléctrico
Hidrogeno
Hipertexto
Hipérbaton
Hiperclorato
Sobre, Por Encima Hipermercado
hiper- ὑπερ-
De Exceso Hiperónimo
Hipermercado
Hipertenso
Hiperclorhídrico.
Hipocondríaco
Hipoteca
Hipótesis
hipo- ὑπό- Debajo de, al pie de Hipoclorito
Hipogeo
Hipónimo
Hipotermia
Homónimo
homo- ὁμός Parecido Homogéneo
Homologo
Homófono
Isotermo
iso- ἴσος Igual Isómero
Isósceles
Litografía
Coprolito
lito- λίθος Piedra
Aerolito
Litosfera
Macrocéfalo
macro- μακρός Grande Macroscópico
Macrocosmos
Mastodonte
mast (o)- μαστός Pecho, pezón Mastitis
Mastectomía
Megalómano
mega Megáfono
μέγας Grande
(lo)- Megalito
Megalocéfalo
Melodía,
Melodrama
melo- μέλος Canto, poesía
Melómano
Melografía
Mesopotamia
Mesocardia
meso- μεσος- Medio
Mesocarpio
Mesocracia
Metafísica
Metáfora
Metástasis
meta- μετα- Después de, junto a Metátesis
Metaplasmo
Metalenguaje
Metabolismo
Micrófono
Microscópico
micro- μικρός Pequeño
Microorganism
Microbio
Misántropo
miso- μισέω Odiar, aborrecer
Misógino
Monopolio
Monógamo
mono- μόνος Uno
Monótono
Monocorde
morfo- μορφή Forma Antropomorfo
Morfología
Morfema
Amorfo
Hilemorfismo
Necrofilia
necro- νεκρός Muerte Necrofagia
Necrópolis
Neologismo
neo- νέος Nuevo Neonato
Neófito
Neumatologia
Neumólogo
neuma- πνεῦμα Espíritu, aire
Neumático
Neumonía
Neurólogo
Neurología
neuro- νεῦρον Nervio Neurosis
Neurocirugía
Neurociencia
Octogésimo
octo- ὀκτώ Ocho Octogenario
Octaedro
Odontólogo
odonto- ὀδούς ,ὀδόντος Diente
Odontología
Oftalmólogo
oftalmo- ὀφθαλμός Ojo Oftálmico
Oftalmología
Oligofrenia
Poco, pequeño, Oligoelemento
oligo- ὀλίγος
escaso Oligofrénico
Oligarquía
Onomástico
onomato ὄνομα Nombre, palabra
Onomatopeya
Ortodoxia
Ortografía
orto- ὀρθός Bien, recto Ortogonal
Ortodoncia
Ortoedro
Otorrinolaringólogo
oto- οὖς , ὠτός Oído
Otitis
Panacea
pan- πᾶς, πᾶσα,πᾶν Todo Panamericano
Pantomima
palin- πάλιν- De Nuevo Palíndromo
Palingenesia
Palinodia
Parábola
Paradigma
Junto a, de parte de, Parafernalia
para- παρα-
contra Paranoia
Parásito
Paradoja
Pediatra
ped- παῖς , παιδός Niño Pedagogía
Pederastia
Pentateuco
penta- πέντε Cinco Pentágono
Pentagrama
Periplo
Período
Periscopio
Alrededor, acerca
peri- περι- Peripecia
de
Peristilo
Pericardio
Periplo
Pirómano
Fuego, ardor,
piro- πῦρ , πυρός Pirotecnia
pasión
Pirografía
Polígono
Polígrafo
poli- πολύς Varios
Politécnico
Polígamo
Proscenio
Programa
Prólogo
pro- Προ- Delante, antes
Próstilo
Próstata
Prótesis
Prosélito
Al lado, cerca de, Prosopopeya
pros- πρὸς-
hacia Prosopografía
Prosodia
Prototipo
proto- πρῶτος Prioridad Protomártir
Protozoo
Pseudópodo
pseudo- ψεῦδος Falso
Seudónimo
psico- ψυχή Alma Psicología
Sicosis
Psiquiatría
Queratitis
querato- κέρας,-ατος Córnea
Queratina
Rinitis
Rinoplastia
rino- ῥίς , -νός Nariz
Rinorrea
Rinoceronte
sidero- σίδηρος Hierro Siderúrgica
Sinfonía
Sinalefa
Sincretismo
Sinécdoque
Simpatía
Con, juntamente, a
sin- Συν- Sincronía
la vez
Sinopsis
Sintaxis
Síntesis
Simpatía
Síntoma
talaso- θάλασσα Mar Talasoterapia
Talasocracia
Aeutanasia
Tanatología
Tanatonauta
tánatos θάνατος Muerte, homicidio
Tanatopraxia
Tanatorio
Atanasio (= Inmortal)
taqui ταχυς Rápido Taquigrafía
Biblioteca
Gliptoteca
teca θηκη Caja, armario
Oploteca
Discoteca
Tecnicismo
tecne τέχνη Tecnócrata
Técnica
tecnia + -ια Tecnología
Zootecnia
Teleférico
Telegrafía
Telepatía
tele- τηλε Lejos, a lo lejos Telescopio
Televisión
Telemando
Telémetro
Teleología
teleos τέλεος Fin, acabamiento
Teleósteo
Ateo
Apoteosis
teós θεός Dios Panteón
Teología
Teocracia
terapia θεραπεια Servicio, cura Terapéuta
Termocéfalo
Termodinámica
termó- θερμος Caliente
Termostática
Termómetro
Epéntesis
Metátesis
tésis θέσις Proposición, aserto Prótesis
Antítesis
Síntesis
Tetrágono
Tetrámero
Tetrástico
Tetrástrofo
Tetrabranquial
Tetracordio
Tetradracma
tetra- τετρα Cuatro
Tetraedro
Tetragonal
Tetragrama
Tetralogía
Tetrarca
Tetrarquía
Tetrasílabo
Tipología
tipo- τύπος Molde
Típico
Parto, nacimiento, Tocólogo
tocos τόκος
descendencia Tocoginecología
Microtomo
Ortopantomografía
Átomo
tomo τόμος Corte, parte,
Anatomía
-tomia + -ια porción
Flebotomía
Traqueotomía
Vasectomía
tono τόνος Tono Tonoscopio
topo τόπος Lugar Biotopo
Topónimo
Topografía
Tóxico
toxicón τοξικον Veneno
Zootrofotoxismo
trico τριχός Cabello Tricofagia
Autótrofo
trofo Trofotrópico
τροφος Alimentar
trofoa Zootrofotoxismo
Distrofia
Isótopo
trópo τρόπος Lugar, territorio Topónimo
Topografía
Catacumba
tumbo τυμβος Tumba
Tumba
urano οὐρανός Cielo Uranolito
Xenofilia
xéno χενος Extranjero, ajeno
Xenografía
xeros ξηρός Seco Xerofagia
Xilófono
Xilófago
Xilórgano
xilo- χύλον Madera
Xilográfico
Xilografía
Xilotila
Espermatozoide
Ser viviente (esp. Zoología
zóo ζῷον
animal) Protozoo
Zoofilia

4.8.2 Sufijos

SUFIJO GRIEGO SIGNIFICADO EJEMPLOS


Cefalalgia
-algia ἄλγος Dolor Neuralgia
Gastralgia
Monarquía
-arquía ἀρχός Mando Tetrarquía
Anarquía
Siquiatra
-atra,atría ἰατρεία Que cuida
Pediatra
Microcéfalo
-céfalo κεφαλή Cabeza
Dolicocéfalo
Encéfalo
Braquicéfalo
Democracia
Tecnocracia
-cracia κράτος Poder
Teocracia
Aristocracia
-doxia, Ortodoxia
δόξα Doctrina
doxo Heterodoxia
Hipódromo
-dromo δρόμος Carrera
Canódromo
Poliedro
-edro ἔδρα Lado Tetraedro
Dodecaedro
Antropófago
-fago φάγομαι Comer Sarcófago
macrófago
Germanófilo
Simpatizante
-filia, filo φιλία, φίλος Bibliófilo
aficionado
Teófilo
Claustrofobia
Miedo, odio, temor, Hidrofobia
-fobia φόβος
aversión Necrofobia
Aerofobia
Cacofonía
Telefonía
-fonia φόνος Trasmisión de
Afonía
Radiofonía
Monogamia
Poligamia
-gamia γάμος Matrimonio
Endogamia
Exogamia
Patógeno
Hidrogeno
-geno Que engendra
Sicógeno
Oxigeno
-glosa, Políglota
γλῶττα Lengua
glota
Geógrafo
-grafía, Calígrafo
γραφή Escribir
grafo Biógrafo
Autógrafo
Otitis
-itis ιτις Inflamación Rinitis
Dermatitis
Artritis
Teólogo
Geólogo
-logo λόγος Que trata de
Fisiólogo
Espeleólogo
Monolito
Neolítico
-lito, lítico Piedra
Aerolito
Paleolítico
Melomanía
-manía Pasión por Piromanía
Dipsomanía
-maquia μαχή Lucha Tauromaquia
Centímetro
Barómetro
-metro μέτρον Medir
Termómetro
Hipsómetro
Antinomia
-nomía νόμος Ley
Anomia
Sicopatía
-patía Padecimiento Cardiopatía
Neuropatía
Miriópodo
-podo ποῦς, ποδός Pie – pata Macropodo
Octópodo
Metrópolis
-polis πόλις Ciudad Necrópolis
Acrópolis
Microscopio
Fonendoscopio
-scopio σκοπέω Observar
Telescopio
Periscopio
Teosofía
-sofia Sabiduría
Filosofía
Discoteca
Biblioteca
-teca θήκη armario
Hemeroteca
Cinemateca
-terapia θεραπεία Curación Fitoterapia
Fototerapia
Hidroterapia
-tomía τομή Dicotomía
División Anatomía
Vasectomía
4.9 BREVE VOCABULARIO ESPAÑOL-GRIEGO

A Ánimo.- θυμός, -οῦ (ὁ).


Antiguo.- παλαιός, -ά, -όν.
A, hacia.- εἰς (prep. de acusativo). Anunciar.- ἀγγέλλω.
A, hacia, contra.- πρóς (prep. de acus.). Año.- ἔτος, -ους (τό).
Abrazar.- περιβάλλω. Apartarse de.- εἴργω (+ gen.).
Acabar, concluir.- περαίνω. Apartarse de.- απαλλάτομαι (+ gen).
Acción.- πράξις, -έως (ἡ). Apoderarse de (saquear).- ἁρπάζω.
Acto de fuerza.- βία, -ας (ἡ). Apolo.- Ἀπόλλων, -ωνος (ὁ).
Acusar, reprochar.- κακίζω. Aprender.- μανθάνω.
Acusar.- κρίνω. Aqueo.- Ἀχαῖος, -α, -ον.
Adelantarse.- προτρέχω (+ gen.). Aquiles.- Ἀχιλλεύς , -έως (ὁ).
Admirar.- θαυμάζω. Árbol.- δένδρον, -ου (τό).
Adulador.- κόλαξ, κόλακος (ὁ). Argos.- Ἄργος, -ου (ὁ).
Afrentar.- αἰσχύνω. Aristóteles.- Ἀριστοτέλης, -ους (ὁ).
Agamenón.- Ἀγαμέμνων, -ονος (ὁ). Arma.- ὅπλον, -ου (τό).
Agatocles.- Ἀγαθoκλῆς, -οῦς (ὁ). Arrojar.- βάλλω.
Agradar.- τέρπω. Ártemis.- Ἄρτεμις, -ιδος (ἡ).
Agua.- ὕδωρ, ὕδατος (τό). Asia.- Ἀσία, -ας (ἡ).
Ahora (adv.).- νῦν. Astronomía.- ἀστρονομία, -ας (ἡ).
Aire.- πνεῦμα, πνεύματος (τό). Astuto.- πολύτροπος, -ον.
Aire.- ἀήρ, ἀέρος (ἡ). Asunto.- πρᾶγμα, πράγματος (τό).
Ala.- πτερόν, -οῦ (τό). Atacar.- ἐπεξάγω.
Alabar.- ἐγκωμιάζω. Atacar.- ὁρμάομαι (οῦμαι).
Alcanzar.- ἐξικνέομαι (οῦμαι). Atadura.- δέσμα, -ατος (τό).
Alcibiades.- Ἀλκιβιάδης, -oῦ (ὁ). Atenas.- Ἀθῆναι, -ῶν (αἱ).
Aldea.- κώμη, -ης (ἡ). Atenea.- Ἀθηνᾶ, -ᾶς (ἡ).
Alfarero.- κεραμεύς, κεραμέως (ὁ). Ateniense.- Ἀθηναῖος, -α, -ον.
Alguno.- τις, τινός. - (pro. indefinido). Ática.- Ἀττικῆ, -ῆς (ἡ).
Aliado.- σύμμαχος, -ου (ὁ). Aumentar.- αὐξάνω.
Alianza.- συμμαχία, -ας (ἡ). Avanzar, guiar.- προηγέομαι ( -οῦμαι).
Allí (adv.).- ἐνταῦθα. Azotar.- μαστιγόω (ῶ).
Alma.- ψυχή, -ῆς (ἡ).
Altar.- βωμός, -οῦ (ὁ). B
Alto.- ὑψηλός, -ή,-όν.
Amar.- ἀγαπάω (ῶ). Bárbaro.- βάρβαρος, -ου (ὁ).
Ambos.- ἀμφότερος, -α, -ον. Bastón.- βακτερία, -ας (ἡ).
Amigo, querido.- φίλος, -η, -ον. Bello, hermoso.- καλός, -ή. -όν.
Amistad.- φιλία, -ας (ἡ). Benévolo.- εὔνους, -ουν.
Anciano.- γέρων, γέροντος (ὁ). Bestia, fiera.- θερίον, -ου (τό).
Andar errante.- πλάζω (aor. pasivo Boca.- στόμα, στόματος (τό). -
ἐπλάγχθην). Bosque, selva.- ὕλη, -ης (ἡ).
Animal.- ζῷον, -ου (τό).
Animar, excitar.- παροξύνω. C
Caballo.- ἵππος, -ου (ὁ). Construir.- ἱδρύω.
Cabellera.- κόμη, -ης (ἡ). Contar.- ἐννέπω.
Cabeza.- κεφαλή, ῆς (ἡ). Contemplar.- εἰσoράω (ῶ).
Cabra.- αἴξ, αἰγός (ὁ / ἡ). Contra. Entre.- παρὰ (prep.).
Cada uno.- ἕκαστος, -η, -ον. Contrario.- ἐναντίος, -α, -ον.
Cambiar.- ἀμείβω. Contraseña.- σύνθημα, -ατος (τό).
Camino.- ὁδός, -οῦ (ἡ). Convenir.- προσήκω.
Campo.- ἀγρός, -οῦ (ὁ). Convite.- συσσιτία, -ας (ἡ).
Cantar.- ᾄδω.- Criado.- οἰκέτης, οἰκέτου (ὁ).
Canto, voz.- φωνὴ, -ῆς (ἡ). Cuando, después de.- ἐπεὶ (conj.).
Carne.- σάρξ, σαρκός (ἡ). Cuando.- ὅτε (conj.).
Casa.- οἰκία, -ας (ἡ). Cuerpo.- σῶμα, σώματος (τό).
Castigar.- ζημιόω (ῶ). Cuidar (servir a).- θεραπεύω.
Castigar.- κολάζω. Culpable.- αἰτίος, -α, -ον.
Causa.- αἰτία, -ας (ἡ).
Cazar.- θηρεύω. D
Cegar.- τυφλόω (ῶ).
Cercano.- πλησίος, -α, -ον. Dar.- δίδωμι.
Cerrar.- κλείω. Dardo.- βέλος, -ους (τό).
Cesar, acabar con.- παύω. Darío.- Δαρεῖος, -ου (ὁ).
Cíclope.- Κύκλωψ, Κύκλωπος (ὁ). De buena fama.- εὐδόκιμος, -ον.
Cinco.- πέντε (numeral). De Corfú.- Κερκυπαίος, -α, -ον.
Ciro.- Κῦρος, -ου (ὁ). De, desde.- ἐκ (ἐξ ante vocal) (prep. de
Ciudad.- πόλις, πόλεως (ἡ). gen.).-
Ciudad.- πτολίεθρον, -ου (τό). De, desde.- ἀπὸ (prep. de gen.).
Ciudadano.- πολιτῆς, -οῦ (ὁ). Decidir.- βουλεύω.
Clearco.- Κλέαρχος, -ου (ὁ). Decir.- εἶπον (aor. temát.).
Cobarde.- δειλός, -ή, -όν. Decir.- λέγω.
Coger.- αἱρέω. Decir.- φημί.
Coger.- λαμβάνω (aor. ἔλαβον). Dejar.- λείπω (aor. ἔλιπον).
Cólera, ira.- ὀργή, -ῆς (ἡ). Deméter.- Δημήτηρ, Δημήτρος (ἡ).
Comer.- ἐσθίω (aor. ἔφαγον) Democracia.- δημοκρατία, -ας (ἡ).
Comida.- ἔδεσμα, ατος (τό). Demóstenes.- Δημοσθένης –ους (ὁ).
Comienzo.- ἀρχή, -ῆς (ἡ). Derribar.- περιαιρέω.
Como.- ὡς. Desatar.- λύω.
Compañero.- ἑταίρος, -ου (ὁ). Desear.- ἐπιθυμέω (ῶ) + gen.
Comparar con.- ὁμοιόω (ῶ) (+ dat). Deseo.- ἐπιθυμία, -ας (ἡ).
Común.- κοινός, -ή, -όν. Desgraciado.- ἀτυχής, -ές.
Con. μετά (pre.+ gen.). Despojar.- σκυλεύω.
Con.- σὺν (prep. de dat.). Conducir un Despreciar.- καταφρονέω (ῶ). + gen.
ejército.- στρατεύω. Después de.- μετά (pre.+ acus.).
Conducir.- ἡγέομαι (ἡγοῦμαι). Destruir.- διαφθείρω.
Conducir.- ἄγω. Destruir.- ἀπόλλυμι.
Confiar.- πιστεύω. Destruir.- ἀπολλύω. (aor. ἀπώ λεσα).
Considerar.- νομίζω. Destruir.- φθείρω, πέρθω.
Día.- ἡμέρα, -ας (ἡ). Esconder.- κρύπτω.
Diez.- δέκα (numeral). Escribir.- γράφω.
Diferente.- διάφορος, -ον. Esfinge.- Σφίγξ, Σφιγγὸς (ὁ) .
Digno (de).- ἄξιος, -α, -ον. Esparta.- Σπάρτη, -ης (ἡ).
Diligencia.- σπουδή, -ῆς (ἡ). Espartano.- Σπαρτιατής, -ου (ὁ).
Diligente.- σπουδαίος, -α, -ον. Esperanza.- ἐλπίς, ἐλπίδος (ἡ).
Diógenes.- Διογένης, -ους (ὁ). Esperar.- ἐλπίζω.
Dios.- θεός, -οῦ (ὁ). Espíritu, mente.- νοῦς, -οῦ (ὁ).
Diosa.- θεά, -ας (ἡ). Estar ausente.- ἀπείμι.
Discípulo.- μαθητής, -οῦ (ὁ). Estar enfermo.- ἀσθενέω (ῶ).
Discordia.- ἔρις, ἔριδος (ἡ). Estar presente.- πάρειμι.
Discrepancia.- διαφορά, -ᾶς (ἡ). Estatua.- ἄγαλμα, -ατος (τό).
Dominar.- κρατέω (ῶ). Estimable, precioso.- τίμιος, -α, -ον.
Dormir.- κοιμάω (ῶ). Estrecho.- στενός, -ή, -όν.
Dos.- δύο (num.). Estrella.- ἀστήρ, ἀστέρος (ὁ).
Dulce.- γλυκύς, γλυκεῖα, γλυκύ. Estrella.- ἄστρον, -ου.- (τό).
Eteocles.- Ἐτεοκλῆς, -οῦς (ὁ).
E Eutidemo.- Εὐθύδημος, -ου (ὁ).
Evidente.- δῆλος, -η, -ον.
Edipo.- Οἰδίπους, -ποδος (ὁ). Excepto.- χωρίς (adv.).
Ejército.- στρατιά, -ᾶς (ἡ). Exhortar (pedir).- κελεύω.
Ejército.- στρατός, -οῦ.- (ὁ). Expedición.- στράτευμα, -ατος (τό).
Elefante.- ἐλέφας, ἐλέφαντος (ὁ). Expulsar.- φυγαδεύω.
Elogio.- ἔπαινος, -ου (ὁ).
En efecto.- οὖν (part.). F
En la medida que…- ὅσον (adv.).
En la misma medida.- τοσοῦτον (adv.). Faltar.- ἐπιλείπω.
En lugar de.- ἀντί (prep.). Fama.- δόξα, -ης (ἡ).
En, sobre, contra.- ἐπί (prep.). Famoso.- ἔνδοξος, ἔνδοξον.
En.- ἐν (prep. de dat.). Favor.- εὐεργεσία, -ας (ἡ).
Enemigo, odioso.- ἐχθρός, -ά, -όν. Felicidad.- εὐδαιμονὶα, -ας (ἡ).
Enemigo.- πολέμιος, -α, -ον. Feliz.- εὐδαίμων, -ον.
Enemigo.- ἐχθρóς, -ά, -όν. Feliz.- ὄλβιος, -α, -ον.
Enfadado.- ὀργίλος, -η, -ον. Fiel.- πιστός, -ή, -όν.
Engañar.- ἀπατάω (ῶ). Filoctetes.- Φιλοκτήτης, -ου (ὁ).
Engendrar, nacer.- φύω. Filósofo.- φιλόσοφος, -ου (ὁ).
Enigma.- αἴνιγμα, -ατος (τό). Fin, muerte.- τελευτή, - ῆς (ἡ).
Enseñar.- διδάσκω. Final.- τέλος, -ους (τό).
Enseñar.- παιδεύω. Forma de gobierno.- πολιτεία, -ας (ἡ).
Ensueño.- ἐνύπνιον, -ου (τό). Frente.- μετώπος, -ου (ὁ).
Entonces.- τότε (adv.). Frotar, desgastar.- τρίβω.
Enumerar.- καταριθμέω. Fuego.- πῦρ, πυρός (τό).
Enviar.- πέμπω. Fuente.- πηγή, -ῆς (ἡ).
Es necesario.- χρή (sólo 3ª pª). Fuerte.- βέβαιος, -η, -ον.
Es preciso.- δεῖ. Fuerte.- ἰσχυρός, -ή, -όν.
Fuerza, vigor.- ῥώμη, -ης (ἡ). Huir, escapar.- συμφεύγω.
Fuerza.- δύναμις, - εως (ἡ). Huir.- ἀποδιδρήσκω.
Hundir.- καταδύω.
G
I
General.- στρατεγός, -οῦ.
Gigante.- γίγας, γίγαντος (ὁ). Impiedad.- ἀσεβεία, -ας (ἡ).
Gobernar tiránicamente.- τυραννεύω. Incendiar.- πυρεύω.
Gobernar.- κυβερνάω (ῶ). Injuriar.- ὀνειδίζω.
Gobernar.- ἄρχω. Injusticia.- ἀδικία, -ας (ἡ).
Golpear.- κρoύω. Injusto.- ἄδικος, ἄδικον.
Golpear.- πλήσσω (aor. pas. ἐπλήγην). Inmortal.- ἀθάνατος, -ον.
Golpear.- τύπτω. Inmortal.- ἀμβρόσιος, -ον.
Gorgias.- Γοργίας, -ου (ὁ). Innumerable.- ἀνάριθμος, -α, -ον.
Grande.- μέγας, μεγάλη, μεγα. Inseguro.- ἀβέβαιος, -ον.
Grecia.- Ἑλλάς, Ἑλλάδος (ἡ). Insensato.- ἀγνώμων, -ον.
Griego.- Ἕλλην, Ἕλληνος (ὁ). Intentar.- πειράω (ῶ).
Griterío.- κραυγή, ῆς (ἡ). Introducir + dat.- ἐνεργάζομαι. -. (aor.
Grupo.- ὅμιλος, -ου (ὁ). ἐνειργασάμην).
Guardar, proteger.- φυλάττω. Introducir.- εἰσάγω.
Guardián.- φύλαξ., φύλακος (ὁ). Inundar.- κατακλίζω.
Guerra.- πόλεμος, -ου (ὁ). Ir (venir).- ἔρχoμαι.
Gusto.- γεῦσις, -εως (ἡ). Ir.- βαίνω (aor. ἔβην).
Isla.- νῆσoς, -ου (ἡ).
H
J
Hablar (en la asamblea).- ἀγορεύω.
Hablar en nombre de.- προηγορέω (+ gen.). Jacinto (flor).- ὑάκινθος, -ου (ὁ / ἡ).
Hacer, llevar a cabo.- φέρω. Jardín, parque.- παράδεισος, -ου (ὁ).
Hacer.- ποιέω (ῶ). Jardín.- κῆπος, -ου (ὁ).
Hacer.- πράττω. Jefe.- ἡγεμών, -όνος (ὁ).
Héctor.- Ἕκτωρ, Ἕκτωρα. Joven.- νεανίας, -ου (ὁ).
Helénico.- Ἑλληνικός, -ή. -όν. Juramento.- ὄρκος, -ου (ὁ).
Heracles.- Ἡρακλῆς, -οῦς (ὁ). Justicia.- δική, -ῆς (ἡ).
Heraldo.- κῆρυξ, κήρυκος (ὁ). Justicia.- δικαιοσύνη, -ης (ἡ).
Hermana.- ἀδελφή, -ῆς (ἡ). Justo.- δίκαιος, -α, -ον.
Hermano.- ἀδελφός, -οῦ (ὁ). Juzgar.- δικάζω.
Hermes.- Ἕρμης, -ου (ὁ).
Hijo.- υἱός, -οῦ (ὁ). L
Hoja.- φύλλον, -ου (τό).
Homero.- Ὅμερος, -ου (ὁ). La mayor parte.- πλεῖστος, -η, -ον.
Honra, honor.- τιμή, -ῆς (ἡ). Labrador.- γεωργός, -οῦ (ὁ).
Honrar, venerar.- τίω. Lacedemonio.- Λακεδαιμóνιος, -α, -ον.
Honrar.- τιμάω (ῶ). Lámpara.- λαμπάς, λαμπάδος (ἡ).
Huir de, evitar.- φεύγω. Lavarse.- λούω.
Lavarse.- νίπτομαι. Mesa.- τράπεζα, -ης (ἡ).
Lengua.- γλῶττα, γλώττης (ἡ). Metal.- μέταλλον, -ου (τό).
León.- λέων, λέοντος (ὁ). Milcíades.- Μιλτιάδης, -ου (ὁ).
Leónidas.- Λεωνίδας, -οῦ (ὁ). Mirar.- βλέπω.
Letra.- γράμμα, γράμματος (τό). Mitad.- μέσον, -ου (τό).
Levantar.- αἴρω. Monte, montaña.- ὄρος, ὄρους (τό).
Ley.- νόμος, -ου (ὁ). Montón.- ὄγκος, -ου (ὁ).
Leyenda, historia.- μῦθος, -ου (ὁ). Morder.- δάκνω.
Liberar.- ἐλευθερόω (ῶ). Morir.- τελευτάω (ῶ).
Libertad de expresión.- παρρησία, -ας. Mortal.- βρoτός, -όν.
Libertad.- ἐλευθερία, -ας (ἡ). Mortal.- θνητός, -ή, -όν.
Licurgo.- Λυκοῦργος, -ου (ὁ). Mostrar.- δηλόω.
Liebre.- λαγῶς, -ῶ (ὁ / ἡ). Mover.- κινέω (ῶ).
Límite.- ὅριον. –ου (τό). Muchacha.- κόρη, -ης (ἡ).
Linaje.- γένος, -οῦς (τό). Muchas veces.- πολλάκις. - (adv.).
Locura, manía.- μανία, -ας (ἡ). Muchísimo.- μάλιστα (adv.).
Los dos (en dual).- ἄμφω, ἀμφοῖν. Mucho.- ἄγαν (adv.).
Lucha, batalla.- μαχή, -ής (ἡ). Mucho.- πολύς, πολλή, πολύ. -
Lucha.- ἀγών, ἀγῶνος (ὁ). Muerte.- θάνατος, -ου (ὁ).
Lucir, brillar.- φαίνω. Muerto.- νεκρός, -ά, -όν.
Lugar.- χώρα, -ας (ἡ). Mujer.- γυνή, γυναικός (ἡ).
Multitud.- πλῆθος, -ους (τό).
LL Muro.- τεῖχος, ους (τό).
Musa.- Μοῦσα, -ης (ἡ).
Llanura.- πεδίον, -ου. Música.- μέλος, -ους (τό).
Llegar a ser (ser).- γίγνομαι (aor. ἐγενόμην). - Música.- μουσική, -ῆς (ἡ).
Llegar a ser.- γίγνομαι (aor. tem. ἐγενόμην). Muy (adv.).- μάλα.
Lleno de.- πλήρης, -ες. Muy, duramente.- σφόδρα (adv.).
Llorar.- δακρύω.
N
M
Nadie, nada.- μηδείς, μηδεμία, μηδέν.
Madre.- μητήρ, μητρός (ἡ). Narciso.- νάρκισσος, -ου (ὁ, ἡ).-
Maestro.- διδάσκαλος, -ου (ὁ). Naturaleza.- φύσις, -εως (ἡ).
Malo.- κακός, -ή, -όν. Nave.- ναῦς, νεώς (ἡ). -
Malvado.- πονηρός, -ή, -όν. Necesario.- ἀναγκαίoς, -α, -ον.
Mano.- χεῖρ, χειρός (ἡ). Negro.- μέλας, μέλαινα, μέλαν.
Mar.- θάλαττα, -ης (ἡ). Neoptólemo.- Νεοπτόλεμος, -ου (ὁ).
Maratón.- Μαραθῶν, Μαραθῶνος (ὁ). Ni.- οὔτε (conj.).
Marchitarse.- ἀπομαραίνομαι. Niño.- παῖς, παιδός (ὁ).
Matar.- ἀποκτείνω. No sólo, sino también.- οὐ μόνον… ἀλλὰ
Memoria, recuerdo.- μνήμη, -ης (ἡ). καί.
Menelao.- Μενέλαος, -ου (ὁ). No.- μή.- (adv.).
Mensajero.- ἄγγελος, -ου (ὁ). No.- οὐ / οὐκ / οὐχ (adv.).
Mentira.- ψεῦδος, -ους (τό). Nombre.- ὄνομα, ὀνόματος (τό).
Nuevo, Joven.- νέος, -α, -ον. Pena, dolor.- λύπη, -ης (ἡ).
Nunca jamás.- μήποτε (adv.). Pequeño.- μικρός, -ή, -όν.
Perdiz.- πέρδιξ, πέρδικος (ἡ).
O Pericles.- Περικλῆς, -οῦς (o).
Pero (sino).- ἀλλά (conj. advers.).
O (conj.).- ἤ. Perro.- κυών, κυνός (ὁ / ἡ).
Obedecer (med.).- πείθομαι. Persa.- Πέρσης, -ου (ὁ).
Obra (hazaña).- ἔργον, -ου (τό) Perseguir.- διώκω.
Obra.- ἔπος, -ους (τό). Persona.- ἄνθρωπος, -ου (ὁ).
Observar, mirar.- σκοπέω (ῶ). Persuadir.- πείθω.
Obtener buenos auspicios.- καλλιερέω. Pesado.- ἀνιαρός, -ά, -όν.
Ocultarse, estar oculto.- λανθάνω. Pie.- ποῦς, ποδός (ὁ).
Odiar.- μισέω (ῶ). Piedra.- λίθος, -ου (ὁ).
Oh (interjección).- Ὦ. Piel.- δέρμα, -ατος (τό).
Oído.- ἀκουή, -ῆς (ἡ). Pirámide.- πυραμίς, πυραμίδος (ἡ).
Oír. (+ gen.).- ἀκούω. Pisístrato.- Πεισίστρατος, -ου (ὁ).
Ojo.- ὀφθαλμóς, -οῦ (ὁ). Pitia.- Πυθία, -ας (ἡ).
Oler.- ὄζω. Placer.- ἡδονή, -ῆς (ἡ).
Oligarquía.- ὀλιγαρχία, -ας (ἡ). Planta.- φυτεία, -ας (ἡ).
Olvido.- λήθη, -ης (ἡ). Plata (dinero).- ἄργυρος, -ου (ὁ)
Opinión.- γνώμη, -ης (ἡ). Platón.- Πλάτων, -ωνος (ὁ).
Orador.- ῥήτωρ, ῥητορος (τό). Plaza.- ἀγορά, ας (ἡ).
Orden.- κόσμος, -ου (ὁ). Poder.- δύναμαι.
Oreja.- οὖς, ὠτός (τό). Poder.- ἀρχή, -ῆς (ἡ).
Orfeo.- Ὀρφεύς, -έως (ὁ). Poder.- ἄρχω.
Oro.- χρυσός, -οῦ (ὁ). Poeta.- ποιητής, -ου (ὁ).
Oscurecer.- ἀμαυρόω (ῶ). Polinices.- Πολυνείκης, -ους (ὁ).
Otro, lo demás.- ἄλλοc, -η, -ον. Político, social.- πολιτικὸν, -ή, -όν.
Ponerse de pie.- ανίστημι (Aoristo ἀνέστην).
P Por, a causa de.- ὑπέρ (prep.).
Por.- διά (prep.).
Padre.- πατήρ, πατρός (ὁ). Por.- κατὰ (prep.).
Pájaro.- ὄρνις, ὄρνιθος (ὁ / ἡ). Por.- ὑπό (prep.).
Pájaro.- ὄρνις, ὄρνιθος (ὁ / ἡ). Porque.- ὅτι (conj.).
Palabra, discurso.- λόγος, -oυ (ὁ). Poseidón.- Ποσειδῶν, -ῶνος (ὁ).
Parte.- μέρος, -ους (τό). Posesión.- κτῆμα, κτήματος (τό).
Participar en.- μέτειμι (+ dat.). Practicar.- ἀσκέω (ῶ).
Pasar peligos, riesgos.- κινδυνεύω. Prado.- λειμών, λειμῶνος (ὁ).
Pastor.- νομεύς, -εως (ὁ). Preguntar.- ἔρομαι.
Pastor.- ποιμήν, -ένος (ὁ). Preguntar.- ἐρωτάω (ῶ).
Patria.- πατρίς, πατρίδος (ἡ). Preocuparse de.- μελετάω (ῶ).
Paz.- εἰρήνη, -ης (ἡ). Preocuparse de.- ἐπιμελέομαι (οῦμαι) (+
Pegar.- κρήνη, κρήνης (ἡ). gen.).
Peleo.- Πηλεύς, -έως (ὁ). Primero.- πρῶτος, -η, -ον.
Peligro.- κινδυνός, -οῦ (ὁ). Producir.- τίκτω.
Prudente.- κόσμιος, -α, -ον. Saber.- γιγνώσκω.
Prudente.- σώφρων, -ον. Infeliz.- τάλας, Sabía.- ᾔδειν (plusc. con valor de imp.).
τάλαινα, τάλαν. Sabiduría.- σοφία, -ας (ἡ).
Pueblo.- δῆμος, -ου (ὁ). Sabio.- σοφός, -ή, -όν.
Puerta.- θύρα, -ας (ἡ). Sacerdote.- ἱερεύς, -εως (ὁ).
Puro.- ἀγνός, -ή, -όν. Sacrificar.- θύω.
Sagrado.- ἱερός, -α, -ον.
Q Salvación.- σωτηρία, -ας (ἡ).
Salvador.- σωτήρ, θωτῆρος (ὁ).
Que une.- συναγωγός, συναγωγόν. Salvar.- διασῴζω.
Querer.- βούλομαι. Salvar.- σῴζω.
Querer.- ἐθέλω. Sé.- οἶσθα (perf. de εἲδω).
Sentido.- αἴσθησις, -εως (ἡ).
R Señalar.- σημαίνω.
Señor.- δεσπότης, -ου (ὁ).
Rápido.- ταχύς, ταχεῖα, ταχύ. Señor.- κύριος, -ου (ὁ).
Ratón.- μῦς, μυός (ὁ). Ser lícito.- ἔξειμι.
Raza.- ἔθνος, -ους (τό). Ser posible.- ἔξειμι.
Rebaño.- πρόβατον, -ου (τό). Ser.- εἰμί.
Recibir.- δέχομαι. Servirse de (+ dat.).- χράομαι (χρῶμαι).
Recibir.- προσδέχομαι. Si (conj.).- εἰ, ἐάν.
Recientemente.- ἄρτι (adv.). Sibarita.- Συβαρίτης, -οῦ (ὁ).
Recompensa.- ἆθλoν, -ου.- (τό). Siempre.- ἀεί (adv.).
Refrán.- παροιμία, -ας (ἡ). Sin educar.- ἀπαιδευτός, -ή, -ον.
Regalo.- δῶρον, -ου (τό). Sirena.- Σειρῆν, Σειρῆνος (ἡ).
Reina.- βασίλεια, -ας (ἡ). Sirvienta.- θεράπαινα, -ης (ἡ).
Reinado.- βασιλεία, -ας (ἡ). Sirvienta.- θεράπαινα, -ης (ἡ).
Reinar.- βασιλεύω. Sitiar.- πολιορκέω (ῶ).
Reirse.- γελάω (ῶ). Soberano.- ἄναξ, ἄνακτος (ὁ).
Repartir.- νέμω. Soberbia.- ὕβρις, -εως (ἡ).
Reprimir.- κωλύω. Sobre, alrededor de.- περί (pre. + gen.).
Resonar.- ἠχέω (ῶ). Sócrates.- Σωκράτης, -ου (ὁ).
Responder un oráculo.- ἀναιρέω (aor. temát. Sofista.- σοφιστής, -οῦ (ὁ).
ἀνείλον). Sol.- Ἥλιος, -ου (ὁ).
Restante.- λοιπός, -ή, όν. Soldado.- στρατιώτης, -ου (ὁ).
Rey.- βασιλεύς, -εως (ὁ). Solo (desierto).- ἔρημος, -η, -ον.
Riqueza.- χρῆμα, -ατος (τό). Solo.- μόνος, -η, -ον.
Risa.- γέλως, γέλωτος (ὁ). Solón.- Σόλων, Σόλονος (ὁ).
Rocío.- δρóσος, -ου (ἡ). Solón.- Σόλων, Σόλωνος (ὁ).
Rojo.- ἐρυθρός, -ά, όν. Sombra.- σκιά, -ᾶς (ἡ).
Rosa.- ῥόδoν, -ου (τό). Sospechar.- ὑπoπτεύω.
Ruiseñor.- ἀηδών, -όνος (ἡ). Sublevación, revuelta.-στάσις, -εως (ἡ).
Sueño.- ὕπνος, -ου (ὁ).
S Suerte, azar.- συμφορά, -ᾶς (ἡ).
Súplica.- εὐχή, -ῆς (ἡ).
Suplicar.- ἱκετεύω. Vacío.- κενός, -ή, -όν.
Valiente.- ἀνδρεῖος, -α, -ον.
T Valor, (virtud).- ἀρετή, -ῆς (ἡ).
Varón.- ἀνήρ, ἀνδρός (ὁ).
Tacto.- ὄσφρησις, -εως (ἡ). Veinte.- εἴκοσιν (num.).
Tacto.- ἀφή, -ῆς (ἡ). Vena.- φλέψ, φλεβός (ἡ).
Tal.- τοιαυτός, -ή, -όν. Vencer.- νικάω (ῶ).
También.- καί. Venerable.- σεμνός, -ή, -ον.
Tan, así.- οὕτω (ς) (adv.). Venir.- ἀπέρχομαι. (aor. temá. ἀπῆλθον).
Tebano, de Tebas.- Θηβαῖος, -α, -ον. Ver.- καθοράω (aor. temát. κατείδον).
Tebas.- Θῆβαι, -ῶν (αἱ). Ver.- ὁράω.
Técnica, arte.- τέχνη, -ης (ἡ). Verdad.- ἀλήθεία, -ας (ἡ).
Temer, evitar.- φοβέομαι (-οῦμαι). Vergüenza.- Αἰδώς, -οῦς (ἡ).
Temer.- δείδω. Viajero.- ὁδοιπόρος, -ου (ὁ).
Temerariamente. ἀσκέπτως (adv.). Víctima.- ἱερεῖον, -ου (tó).
Temido.- δεινός, -ή, -όν. Victoria.- νική, -ῆς. - (ἡ).
Templo.- ἱερόν, -ου (τό) . Vida.- βίος, -ου (ὁ).
Tener.- ἔχω. Vínculo (atadura).- δεσμός, -οῦ (ὁ).
Τeramenes.- Θηραμένης, -ους (ὁ). Vino.- οἶνος, -ου (ὁ).
Terrible.- δεινóc, -ή, -όν. Viña.- ἄμπελος, -ου (ἡ).
Teseo.- Θησεῦς, έως (ὁ). Violeta.- ἴον, -ου (tó).
Tiempo.- χρόνος, -ου (ὁ). Vista.- ὄρασις, -εως (ἡ).
Tierra.- γῆ, γῆς (ἡ). Vivir.- βιοτεύω.
Tiranía.- τυραννίς, τυραννίδος (ἡ). Vivir.- διαζάω (ῶ).
Tirano.- τυράννος, -ου (ὁ). Vivir.- ζάω (ῶ).
Todo.- πᾶς, πᾶσα, πᾶν (gen. παντός ).
Traidor.- προδότης -οῦ (ὁ). Y
Tranquilidad.- ἡσυχία, -ας (ἡ).
Tratado.- σπονδή, -ῆς (ἡ). Y (conj copulativa).- καί.
Trigo.- σῖτος, -ου (ὁ). Ya.- ἤδη.- (adv.).
Trirreme.- τριήρης, -ους (ὁ). Ya.- ἔτι (adv.).
Trompeta.- σάλπιγξ, σάλπιγγος (ἡ). Yo.- ἐγὼ (pron.).
Troya.- Ἴλιον, -ου (τό).
Troya.- Τροία, -ας (ἡ). Z
Tumba.- τάφος, -ου (ὁ).
Zeus.- Ζεὺς, Διός (ὁ).
U

Ulises.- Ὀδυσσεύς, -έως (ὁ).


Uno (num.).- εἷς, μία, ἕν.
Usurero.- δανειστής, -οῦ (ὁ).
Útil.- χρήσιμος, -η, -ον.

V
4.10 FRASES CÉLEBRES EN GRIEGO

 Ἄνθρωπος μέτρον
"El ser humano es la medida". (Protágoras)

 Γηράσκω δ᾽ αἰεὶ πολλὰ διδασκόμενος.


"Envejezco aprendiendo siempre mucho”. (Solón)

 Γνῶθι σεαυτόν.
"Conócete a ti mismo". (Sócrates)

 Διαίρει καὶ βασί λευε


"Divide y vence."

 Διπλοῦν ὁρῶσιν οἱ μαθόντες γράμματα.


"Los que saben leer y escribir ven el doble." (Pitágoras)

 Δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω


"Dame un punto de apoyo y moveré la tierra". (Arquimedes)

 Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα


"Sé una cosa: que no sé nada". (Sócrates)

 Ὁ ἄνθρωπος φύσει ζ ῷον πολιτικόν


“El hombre es por naturaleza un animal político". (Aristóteles)

 Ἦλθον, εἶδον, ἐνίκησα.


"Llegué, vi vencí". (Julio César)

 Κακοῦ κόρακος κακὸν ὠόν


"De un mal cuervo un mal huevo".

 Λιμὴν ἀτυχίας ἐστὶν ἀνθρώποις τέχνη


"Puerto en la desgracia es para los humanos el arte."

 Μὴ χεῖρον βέλτιστον.
"Lo mejor es lo menos malo."

 Νίψον ἀνομήματα μὴ μόναν ὄψιν


"Lava tus pecados, no sólo tu cara." (Gregorio Nacianzeno)

 Νοῦς ὑγιὴς ἐν σώματι ὑγιεῖ


"Mente sana en un cuerpo sano."

 Ξένος ὢν ἀκολούθει τοῖς ἐπιχωρίοις νόμοις.


"Aunque seas un extranjero, atente a las costumbres del lugar." (Menandro)

 Πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι


"La guerra es el padre de todo". (Heráclito)

 Σπεῦδε βραδέως
"Date prisa lentamente".

 Τί εὔκολον; Τὸ ἄλλῳ ὑποτίθεσθαι.


"¿Qué es fácil? Dar consejos a los demás” (Tales de Mileto)

 Τὸ γὰρ ἡδύ, ἐὰν πολύ, οὐ τί γε ἡδύ.


"Lo dulce, si mucho, no es para nada dulce."

 Τὸ δὶς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ.


"Equivocarse dos veces no es propio de un hombre sabio."

Vous aimerez peut-être aussi