About the IMF

The International Monetary Fund (IMF) is an organization of 186 countries, working

to foster global monetary cooperation, secure financial stability, facilitate
international trade, promote high employment and sustainable economic growth, and
reduce poverty around the world.
За ММФ
Меѓународниот монетарен фонд (ММФ) е организација од 186 земји, кои
работат за да се поттикне глобалната монетарна соработка, сигурна финансиска
стабилност, олеснување на меѓународната трговија, вработување, промовирање
висок и одржлив економски раст, и намалување на сиромаштијата во целиот
свет.
Overview
The IMF works to foster global growth and economic stability. It provides policy
advice and financing to members in economic difficulties and also works with
developing nations to help them achieve macroeconomic stability and reduce poverty.
What do we do?
The IMF promotes international monetary cooperation and exchange rate stability,
facilitates the balanced growth of international trade, and provides resources to help
members in balance of payments difficulties or to assist with poverty reduction.
How do we do?
Through its economic surveillance, the IMF keeps track of the economic health of its
member countries, alerting them to risks on the horizon and providing policy advice.
It also lends to countries in difficulty, and provides technical assistance and training to
help countries improve economic management. This work is backed by IMF research
and statistics.
Преглед
ММФ работи да се унапреди глобалниот економски раст и стабилност. Тој
обезбедува политички совет и финансирање на членовите во економските
тешкотии, а исто така работи со развојот на народите, да им помогне да се
постигне макроекономската стабилност и намалување на сиромаштијата.
Што прави ММФ?
ММФ промовира меѓународна монетарна соработка и стабилност на девизниот
курс, го олеснува балансираниот раст на меѓународната трговија, и обезбедува
ресурси за да им помогне на членови во билансот на плаќања при потешкотии
или помога во намалување на сиромаштијата.
Како ММФ работи?
Преку своите економски надзори, ММФ го следи економското здравје на
нејзините земји-членки, ги предупредува за можните ризици и обезбедува
советодавна политика. Тој исто така помага на земјите во тешкотии, и
предвидува техничка помош и обука за да им помогне на земјите да го подобрат
управувањето во економијата.

membership
The IMF currently has a near-global membership of 186 countries. To become a
member, a country must apply and then be accepted by a majority of the existing
members. In June 2009, the former Yugoslav republic of Kosovo joined the IMF,
becoming the institution's 186th member.
Upon joining, each member of the IMF is assigned a quota, based broadly on its
relative size in the world economy. The IMF's membership agreed in May 2008 on a
rebalancing of its quota system to reflect the changing global economic realities,
especially the increased weight of major emerging markets in the global economy.
For more on the quota and voice reform, please go to the section on Country
Representation in the Governance section).
членство
ММФ во моментов има речиси глобално членство од 186 земји. Да стане
членка, земјата мора да аплицира а потоа да биде прифатена од мнозинството на
постојните членови. Во јуни 2009 година, на поранешната југословенска
република на Косово се придружи на ММФ, станувајќи 186 член на
институцијата.
По пристапувањето, секоја членка на ММФ е доделена квота, во голема мерка
базирано на нејзината релативна големина во светската економија. ММФ се
согласи за членство мај 2008 година на ребаланс на систем на квоти за да се
рефлектираат промените на светската економска реалност, особено зголемената
тежина на големите пазари во развој во глобалната економија.
Collaborating
The IMF collaborates with the World Bank, the regional development banks, the
World Trade Organization (WTO), UN agencies, and other international bodies.
While all of these organizations are involved in global economic issues, each has its
own unique areas of responsibility and specialization. The IMF also interacts with
think tanks, civil society, and the media on a daily basis.
Соработка
ММФ соработува со Светската банка, регионалните банки за развој, Светската
трговска организација (СТО), агенциите на ОН и другите меѓународни тела.
Иако сите овие организации се вклучени во глобалните економски прашања,
секој си има своја уникатна област на одговорност и специјализација. ММФ,
исто така соработува со граѓанското општество и медиумите на дневна основа.
Working with the World Bank
The IMF and the World Bank are different, but complement each other's work.
Whereas the IMF's focus is chiefly on macroeconomic and financial sector issues, the
World Bank is concerned mainly with longer-term development and poverty
reduction. Its loans finance infrastructure projects, the reform of particular sectors of
the economy, and broader structural reforms. Countries must join the IMF to be
eligible for World Bank membership.
Given the World Bank's focus on antipoverty issues, the IMF collaborates closely
with the Bank in the area of poverty reduction and helping countries draw up poverty
reduction strategies. Other areas of collaboration include assessments of member
countries' financial sectors, development of standards and codes, and improvement of
the quality, availability, and coverage of data on external debt.
An external review committee on World Bank and IMF collaboration was formed in
March 2006 to assess the working relationship between the two sister agencies,
known collectively as the Bretton Woods institutions. In its February 2007 report, the
six-member Malan committee offered recommendations for closer collaboration
between the two institutions. This led to the institutions’ adoption of a Joint
Management Action Plan, under which, IMF and World Bank country teams discuss
their country-level work programs, the division of labor, and the work needed from
each insititution in the coming year. Also the Bank and Fund have improved their
information sharing at the country level, including technical assistance reports.
Соработка со Светската банка
ММФ и Светската банка се различни, но работата им е комплементарна една со
друга. ММФ се фокусира главно на прашања поврзани со макроекономијата и
финансискиот сектор, Светската банка се занимава главно со реализирање
континуиран развој и намалување на сиромаштијата. Нејзините кредити се за
финансиски инфраструктурни проекти, особено во реформата на сектори во
економијата, како и пошироко на структурните реформи. Државите треба да се
приклучат на ММФ за да се квалификуваат за членство во Светската банка.
Со оглед на тоа што Светската банка се фокусира на прашања за сиромаштијата,
ММФ тесно соработува со Банката во областа на намалување на сиромаштијата
помагајќи им на земјите да подготват стратегии за намалување на истата. Други
области на соработка вклучуваат оценка на финансиските сектори во земјите-
членки, развој на стандарди и кодови, и подобрување на квалитетот,
достапноста и покривање на податоци на надворешен долг.
Надворешна ревизија на комитетот на Светската банка и ММФ, како соработка
е формирана март 2006 година за да се оценат работни односи помеѓу двете
сестра агенции, познати како на Бретон Вудс институции. Во својот извештај за
февруари 2007, на шест-члената комисија нуди препораки за поблиска
соработка меѓу двете институции. Ова доведе до усвојување од страна на
институциите на Акциониот план за заедничко управување, според кој,
тимовите на ММФ и Светската банка разговараат за земјите поединечно на ниво
на работни програми, поделбата на трудот, и за работата која е потребна да се
превземе од секоја институција во наредната година. Исто така, Банката и
Фондот ја подобрија нивната размена на информации на ниво на една земја,
вклучувајќи и извештаи за техничка помош.

2. Organization & Finances

The IMF has a management team and 17 departments that carry out its country,
policy, analytical, and technical work. One department is charged with managing the
IMF's resources. This section also explains where the IMF gets its resources and how
they are used.
management
The IMF has a Managing Director, who is head of the staff and Chairman of the
Executive Board. He is assisted by a First Deputy Managing Director and two other
Deputy Managing Directors.
The IMF's resources come mainly from the money that countries pay as their capital
subscription when they become members.
ММФ има менаџерски тим и 17 одделенија кои извршуваат во својата земја,
политичка, аналитичка, и техничка работа. Еден оддел е наменет за управување
со ММФ ресурси. Овој дел го објаснува фактот како ММФ ги добива своите
ресурси и како тие се користат.
управа
ММФ има управен директор, кој е шеф на персоналот и Претседател на
Извршниот одбор. Тој е помогнат од страна на првиот заменик управен
директор и двајца други Администратор заменик-директори.
Ресурсите во ММФ доаѓаат главно од парите што ги плаќаат земјите, како и од
нивниот капитал кога ќе станат членки.

QUOTA
Quotas broadly reflect the size of each member's economy: the larger a country's
economy in terms of output and the larger and more variable its trade, the larger its
quota tends to be. For example, the world's biggest economy, the United States, has
the largest quota in the IMF. Quotas, together with the equal number of basic votes
each member has, determine countries' voting power. They also help determine how
much countries can borrow from the IMF and their share in allocations of special
drawing rights or SDRs (the reserve currency created by the IMF in 1969).
Countries pay 25 percent of their quota subscriptions in SDRs or major currencies,
such as U.S. dollars, euros, pounds sterling, or Japanese yen. They pay the remaining
75 percent in their own currencies.
In 2009, the G-20 agreed that the Fund should bring forward the timetable for the next
general quota increase. The next general review was originally scheduled to be
completed by 2013. The agreement now is that it would be completed by January
2011, two years ahead of schedule. The general quota review provides an opportunity
to increase the Fund’s general resources and would also provide scope for a further
rebalancing of quota and voting shares toward dynamic emerging markets and other
economies.
Квоти
Квотите во голема мерка ги одразуваат големината на секој член на
економијата: колку е поголема економијата на земјата во однос на
производството и е поголеми и променлива во однос на својата трговија, за
толку е тенденцијата да постојат поголеми квоти. На пример, најголемата
светска економија, Соединетите Држави, има најголема квота во ММФ. Квоти,
заедно со еднаков број на основните гласови има секој член , а го одредува
гласот за моќ на земјите. Тие исто така помагаат при утврдувањето колку земји
може да позајмат од ММФ и од нивниот удел во распоредување на специјални
права на влечење или SDRs (резервата валута креирано од страна на ММФ во
1969 година).
Земјите плаќаат 25 проценти од нивните членства во квотата SDRs или големи
валути, како што се САД долари, евра, фунти стерлинг, или јапонски јени.
Останатите 75 проценти ги плаќаат во нивните сопствени валути.
Во 2009, Г-20 се согласија дека Фондот треба да донесе распоред за следното
општо зголемување на квотата. Следниот општ преглед првично беше закажан
да биде завршен до 2013 година. Договорот сега е дека ќе биде завршен до
јануари 2011 година, две години пред планираното. Прегледот за општата квота
дава можност да се зголеми генералните ресурси на Фондот и исто така, ќе
обезбеди можности за понатамошен ребаланс на квотата и гласачките удели кон
динамичните нови пазари и други економии.

STAFF OF INTERNATIONAL CIVIL SERVANTS

The IMF's employees come from all over the world; they are responsible to the IMF
and not to the authorities of the countries of which they are citizens. The IMF staff is
organized mainly into area; functional; and information, liaison, and support
responsibilities.
меѓународните државни службеници како персонал

ММФ вработените доаѓаат од целиот свет, тие се одговорни кон ММФ, а не за

органи во земјите на кои тие се граѓани. ММФ персоналот е главно организиран
во област; функционална; и информациска, за врски, како и поддршка во
одговорностите.
Special Drawing Rights
The Special Drawing Right (SDR) is an international reserve asset, created by the
IMF in 1969 to supplement the existing official reserves of member countries.
The SDR is neither a currency, nor a claim on the IMF. Rather, it is a potential claim
on the freely usable currencies of IMF members. Holders of SDRs can obtain these
currencies in exchange for their SDRs in two ways: first, through the arrangement of
voluntary exchanges between members; and second, by the IMF designating members
with strong external positions to purchase SDRs from members with weak external
positions. In addition to its role as a supplementary reserve asset, the SDR serves as
the unit of account of the IMF and some other international organizations.
In addition to its role as a supplementary reserve asset, the SDR serves as the unit of
account of the IMF and some other international organizations.
Специјални права на влечење
Специјалното право на влечење (СПВ) е меѓународно резервно средство,
формирана од страна на ММФ во 1969 година за дополнување на постојните
официјални резерви на земјите-членки.
СПВ не е ниту валута, ниту барање на ММФ. Тоа е потенцијално тврдење за
слободно употребливи валути на ММФ членови. Носителите на SDRs може да
ги добијат овие валути во замена за нивните SDRs на два начини: прво, преку
уредување на доброволна размена помеѓу членовите, и второ, од страна на
ММФ со создавање членови со силнии надворешни позиции за купување на
SDRs од членови со слаби надворешните позиции. Во прилог на својата улога
како дополнителна резерва средства, СПВ служи како пресметковна единица на
ММФ и некои други меѓународни организации.
Во прилог на својата улога како дополнително резервно средство, СПВ служи
како пресметковна единица на ММФ и кај некои други меѓународни
организации.
Borrowing Arrangements
Through the New Arrangements to Borrow (NAB) and the General Arrangements to
Borrow (GAB), a number of member countries and institutions stand ready to lend
additional funds to the IMF. The GAB and NAB are credit arrangements between the
IMF and a group of members and institutions to provide supplementary resources of
up to SDR 34 billion (about US$50 billion) to the IMF to forestall or cope with an
impairment of the international monetary system or to deal with an exceptional
situation that poses a threat to the stability of that system.
In April 2009, the Group of Twenty industrialized and emerging market economies
agreed to triple the Fund’s lending capacity to $750 billion, enabling it to inject extra
liquidity into the world economy during this time of crisis. The additional support will
come from several sources, including contributions from member countries that have
pledged to help boost the Fund’s lending capacity.
Аранжмани за позајмување
Со новите аранжмани за позајмување (NAB) и општите аранжмани за
позајмување(GAB), бројот на земјите-членки и институции се подготвени да
дадат дополнителни средства за ММФ. На GAB и NAB се кредитни аранжмани
помеѓу ММФ и група на корисници и институции да обезбеди дополнителни
ресурси на СПВ до 34 милијарди (околу US $ 50 милијарди евра) за да го спречи
ММФ или да се справат со оштетување на меѓународниот монетарен систем или
да се занимаваат со исклучителна ситуација, која претставува закана за
стабилноста на тој систем. Во април 2009 година, група на
индустријализираните дваесет нови пазарни економии се согласија за трикратно
кредитирање на Фондовскиот капацитет до $ 750 милијарди евра,
овозможувајќи да се внесе дополнителна ликвидност во светската економија во
текот на ова време на криза. Дополнителна поддршка ќе доаѓа од повеќе извори,
вклучувајќи ги и придонесите од земјите-членки кои ветуваат дека ќе помогнат
во зајакнување на Фондот за кредитирање капацитет.

Governance
The IMF is accountable to the governments of its member countries.

Governance Structure

The IMF's mandate and governance have evolved along with changes in the global
economy, allowing the organization to retain a central role within the international
financial architecture. The diagram below provides a stylized view of the IMF's
current governance structure.

Accountability
The IMF is accountable to its 186 member governments, and is also scrutinized by
multiple stakeholders, from political leaders and officials to, the media, civil society,
academia, and its own internal watchdog. The IMF, in turn, encourages its own
members to be as open as possible about their economic policies to encourage their
accountability and transparency.
Раководење
ММФ е одговорност на владите на земји-членки.
Структура на управување
ММФ мандатот и управување еволуирале заедно со промени во глобалната
економија, дозволувајќи и на организацијата да ја задржи централната улога во
рамките на меѓународната финансиска архитектура.
Одговорност
ММФ е одговорен за своите 186 владини членки, а исто така е прегледан од
многу чинители, од политичките лидери и официјални претставници,
медиумите, граѓанското општество, академци и сопствен внатрешен чувар.
ММФ, пак, ги поттикнува своите членови да бидат отворени, како што е можно
повеќе за нивните економски политики да се поттикне нивната одговорност и
транспарентност.
Country Representation
How countries are represented is key to the IMF's legitimacy as an international
organization representing the interests of its 186 member countries. Upon joining the
IMF, each country is allocated a quota based approximately on the relative size of its
economy. The quota determines the country's financial contribution to the IMF, its
voting power, and ability to access IMF financing.
Because of rapid changes in the global economy in recent years, the IMF's members
agreed that the existing quota allocations had become somewhat misaligned and
needed to be adjusted. However, any changes in quotas require approval by an 85
percent majority. A broad-based consensus was therefore needed before any changes
could be implemented.
Претставување на земјата
Како земји се претставени е клучот на ММФ легитимитетот како меѓународна
организација, каде што се претставуваат интересите на нејзините 186 земји-
членки. По влез во ММФ, секоја земја е поделена на квоти приближно базирани
на релативната големина на нејзината економија. Квотата го утврдува
финансискиот придонес на земјата кон ММФ, нејзината моќ за гласање, како и
можноста за пристап до финансирањето на ММФ.
Поради брзите промени во глобалната економија во последниве години, ММФ
членовите се согласија дека постојните квоти стана некако изместени и е
потребно да се коригираат. Сепак, за секоја промена во квотите е потребно
одобрение од страна на 85 отсто мнозинство. Затоа беше потребен линеарен
консензус, пред било какви можни промени да се имплементираат.

Our Work
The IMF's fundamental mission is to help ensure stability in the international system.
It does so in three ways: keeping track of the global economy and the economies of
member countries; lending to countries with balance of payments difficulties; and
giving practical help to members.
Surveillance
When a country joins the IMF, it agrees to subject its economic and financial policies
to the scrutiny of the international community. It also makes a commitment to pursue
policies that are conducive to orderly economic growth and reasonable price stability,
to avoid manipulating exchange rates for unfair competitive advantage, and to provide
the IMF with data about its economy. The IMF's regular monitoring of economies and
associated provision of policy advice is intended to identify weaknesses that are
causing or could lead to financial or economic instability. This process is known as
surveillance.
Нашата работа
Основната мисија на ММФ е да се помогне во осигурувањето на стабилноста во
меѓународниот систем. Тоа го прави на три начини: следење на глобалната
економија и економиите на земјите-членки; кредитирање на земји со билансот
на плаќања тешкотии; и давање практична помош на членовите.
Надзор
Кога една земја се приклучува кон ММФ, таа се согласува економската и
финансиската политика да е предмет на контрола на меѓународната заедница.
Таа, исто така, прави посветеност кон продолжување на политиката што е
погодна за економски раст и разумни цени кои нудат стабилност, за да се
избегне манипулирање со курс за нефер конкурентска предност, и да се
обезбеди ММФ со податоци за соодветната економија. ММФ редовно ги следи
економиите и обезбедува советодавна политика која има за цел да ги
идентификува слабостите што се предизвикуваат или може да доведат до
финансиска или економска нестабилност. Овој процес е познат како надзор.
Technical Assistance
he IMF shares its expertise with member countries by providing technical assistance
and training in a wide range of areas, such as central banking, monetary and exchange
rate policy, tax policy and administration, and official statistics. The objective is to
help improve the design and implementation of members' economic policies,
including by strengthening skills in institutions such as finance ministries, central
banks, and statistical agencies. The IMF has also given advice to countries that have
had to reestablish government institutions following severe civil unrest or war.
In 2008, the IMF embarked on an ambitious reform effort to enhance the impact of its
technical assistance. The reforms emphasize better prioritization, enhanced
performance measurement, more transparent costing and stronger partnerships with
donors.
Техничка помош
ММФ го дели своето знаење со земјите-членки преку обезбедување на техничка
помош и обука за широк спектар на области, како што е централното
банкарство, монетарната политика и девизниот курс, даночната политика и
администрација, и официјалната статистика. Целта е да се помогне за
подобрување на дизајнот и имплементацијата на членовите на економските
политики, вклучувајќи зајакнување на вештините во институции како што се
министерствата за финансии, централни банки, како и статистички агенции.
ММФ, исто така, дава совети на земјите кои мораа повторно да ги утврдуваат
државните институции по сериозни граѓански немири или војна.
Во 2008 година, ММФ се оддаде на амбициозни реформски напори за
подобрување на влијанието на неговата техничка помош. Реформите го
нагласуваат подобриот приоритет, зголемување на ефикасноста на мерење,
повеќе транспарентни трошоци и посилни партнерства со донаторите.
Lending by the IMF
A country in severe financial trouble, unable to pay its international bills, poses
potential problems for the international financial system, which the IMF was created
to protect. Any member country, whether rich, middle-income, or poor, can turn to the
IMF for financing if it has a balance of payments need—that is, if it cannot find
sufficient financing on affordable terms in the capital markets to make its
international payments and maintain a safe level of reserves.
IMF loans are meant to help member countries tackle balance of payments problems,
stabilize their economies, and restore sustainable economic growth. The IMF is not a
development bank and, unlike the World Bank and other development agencies, it
does not finance projects.
Заеми од ММФ
Земјата во сериозни финансиски проблеми, која не може да ги плати своите
меѓународни сметки, претставува потенцијален проблем за меѓународниот
финансиски систем, бидејќи ММФ е создаден за да ги зашти. Секоја земја-
членка, без разлика дали е богата, со среден приход, или сиромашна, можат да
се обратат до ММФ за финансирање, ако има потреба во билансот на плаќања
т.е., ако не можат да најдат доволно финансирање на прифатливи термини во
пазарите на капитал за да ги реализираат своите меѓународни исплати и
одржување на безбедно ниво на резерви.
ММФ кредитите имаат цел да помогнат на земјите членки на платниот биланс
за да се справат со проблеми, стабилизирање на нивните економии, како и
обновување на одржлив економски раст. ММФ не е банка за развој, и за разлика
од Светската банка и други развојни агенции, не се финансираат проекти.

ON THE AGENDA Tackling current challenges

The IMF is helping many emerging market countries tackle the problems brought on
by the devastating global economic crisis. Its lending to low-income countries has
also been stepped up, as these countries start to feel the effects of the crisis. And it is
providing policy advice to advanced countries, for instance on how to address
problems in their financing and banking sectors, and how to design effective stimulus
packages. As part of its response, the IMF has already more than doubled its financial
assistance to low-income countries, with new IMF concessional lending commitments
to low-income countries through mid-July 2009 reaching $2.9 billion compared with
$1.5 billion for the whole of 2008.
As the global economy continues to struggle in 2009, and with both trade and capital
flows plummeting, the IMF is foreseeing mounting problems for many countries. The
Fund is therefore seeking to add to its resources, and has already negotiated
borrowing agreements with a number of countries. The Fund has already made good
progress toward its target of $250 billion in bilateral government loans as part of
moves to triple the IMF’s lendable resources to $750 billion. Agreements are already
in place with Japan ($100 billion), Canada ($10 billion), and Norway ($4.5 billion),
and a number of other countries have committed funds either through loans or the
purchase of IMF notes.
In addition, the Fund is closely tracking economic and financial developments
worldwide so that it can provide policymakers with the latest forecasts and analysis of
developments in financial markets. And it is engaging with the Group of 20 (G-20)
leading economies and other stakeholders on issues related to the evolution of the
international financial system.

АГЕНДА
ММФ помага на пазарот кога се појавуваат многу земји за да се справат со
проблемите предизвикани од страна на светската економска криза. Нејзиното
кредитирање на земји со низок приход, исто така, се зголеми, како што овие
земји почнуваат да ги чувствуваат ефектите на кризата. И тоа е политика за
обезбедување на совети на напредните земји, на пример за тоа како да се
справат со проблеми во нивното финансирање и банкарскиот сектор, како и за
проектирање ефективен стимул пакети. Како дел од својот одговор, ММФ веќе
има повеќе од двојно зголемување на својата финансиска помош за земјите со
низок приход, со нови ММФ концесиски обврски за заеми кај земјите со ниски
приходи - низ средината на јули 2009 година достигна $ 2.9 billion во споредба
со 1,5 милијарди долари за целата 2008 .
Како што светската економија продолжува да се бори во 2009 година, и со
трговија и со капиталните текови, ММФ ги предвидува проблемите за многу
земји. Фондот затоа бара да се додава задолжување преку договори со голем
број на земји. Фондот веќе направи добар напредок кон нејзината цел од околу
250 $ милијарди долари во билатералните заеми за владите, како дел од
темпото за тројно зголемување на ММФ ресурси за заеми до $ 750 милијарди
долари. Договорите се веќе познати за Јапонија (100 милијарди долари), Канада
(10 милијарди долари) и Норвешка ($ 4,5 милијарди евра). Покрај тоа, Фондот
внимателно ги следи економските и финансиските случувања низ целиот свет за
да може да обезбеди политика со најновите предвидувања и анализа на развојот
на финансиските пазари. И тоа е ангажирање со група од 20 (Г-20) водечки
економии и други заинтересирани страни во врска со прашањата поврзани со
еволуцијата на меѓународниот финансиски систем.

1. Helping low-income countries fight the crisis

The global economic crisis is threatening to undermine recent economic gains and to
create a humanitarian crisis in the world’s poorest countries. In response, the IMF has
stepped up lending to low-income countries to combat the impact of the global
recession with a new framework for loans to the world’s poorest nations, including
increased resources, a doubling of borrowing limits, zero interest rates until the end of
2011, and new lending instruments that offer more flexible terms. Most low-income
countries escaped the early phases of the global crisis, which began in the financial
sectors of advanced economies. But it is now hitting them hard, mainly through trade,
as financial problems in advanced countries trigger recessions that dampen demand
for imports from low-income countries.
In addition, more than $18 billion of a planned $250 billion allocation of IMF Special
Drawing Rights (SDRs) will go to low-income countries. These countries can benefit
by either counting the SDRs as extra assets in their reserves, or selling their SDRs for
hard currency to meet balance of payments needs.
1. Помагање на лица со ниски приходи во борбата против кризата
Глобалната економска криза се заканува да ги поткопа економските
неодамнешните добивки и да се создаде хуманитарна криза во најсиромашните
земји во светот. Како одговор, ММФ засили кредитирање на земји со низок
приход за борба против влијанието на глобалната рецесија со нова рамка за
заеми на најсиромашните земји во светот, вклучувајќи и зголемување на
ресурсите, двојно зголемување на границите за задолжување, нулта каматна
стапка до крајот од 2011, и нови инструменти кои нудат заеми по
пофлексибилни услови. Повеќето земји со низок приход избегале од раната фаза
на глобалната криза, која почна во финансискиот сектор на напредните
економии. Но, тоа сега е тежок удирот по нив, главно преку трговијата.
Покрај тоа, повеќе од 18 милијарди долари на планираните $ 250 billion
распределба на ММФ на специјални права за влечење (SDRs) ќе одат во земји
со низок приход. Овие земји можат да имаат корист од SDRs или сметајќи ги
како дополнителни средства во нивните резерви, или продавање на своите SDRs
валута за да ги задоволат потребите на платниот биланс.
2.Advocating global fiscal stimulus
The IMF is also providing policy advice to advanced countries, for instance on how to
address problems in their financing and banking sectors, and how to design effective
stimulus packages.
Because of the constraints on the effectiveness of monetary policy, fiscal policy must
play a central role in supporting demand. The IMF has advised countries that a key
feature of a fiscal stimulus program is that it should support demand for a prolonged
period of time and be applied broadly across countries with policy space to minimize
cross-border leakages.
But countries also need to be mindful of medium-term fiscal sustainability. The cost
of fiscal stimulus packages to revive economies battered by the financial crisis,
combined with tax revenue losses from output decline and the huge price tag for
financial sector restructuring, will be very large.
2. Застапување на глобален финансиски стимул
Политиката наММФ, исто така, обезбедува совети за напредните земји, на
пример за тоа како да се справи проблеми во нивното финансирање и
банкарскиот сектор, како и за проектирање ефективен стимул пакети.
Поради ограничувањата за ефикасноста на монетарната политика, фискалната
политика мора да играат централна улога во поддршка на побарувачката. ММФ
ги советуваше земјите дека клучна функција на фискалната стимул програма е
тоа што треба да го поддржат барањето за пролонгиран период на време и на
широко се применува во сите земји со политика да се минимизира
прекугранични пропусти. Но, исто така треба да биде свесен на среднорочна
фискална одржливост. Трошоците за фискалните стимул пакети за да ја заживее
економијата исцрпени од финансиска криза, комбинирана со даночните
приходи загуби од излезот на огромниот пад и цената за реструктуирање на
финансискиот сектор, ќе биде многу голем.
Reforming the international financial system
The global economic crisis has sparked a rethinking of how the international financial
system is structured. The IMF is assisting the G-20 industrialized and emerging
economies with recommendations to reshape the system of international regulation
and governance. To a large extent, global efforts thus far have been focused on the
crisis at hand, but reforms are in progress with a view toward the post-crisis world.
As input into the reform process, the IMF published a comprehensive study of the
causes of the global financial crisis. The study takes stock of the initial lessons learnt
from the crisis and presses for a worldwide rethink of how to handle systemic risk
management.
Although economic and financial sector policies will remain primarily the business of
national governments, ongoing changes to the global financial architecture—
including to the IMF—can reduce the frequency and depth of future crises. Additional
changes could also include addressing some of the shortcomings of the decision-
making structure of the G-20 by allowing greater scope for joint decision making on a
wider set of international economic and financial issues, with the IMF in its newly
expanded role as a central player.
3.Реформирање на меѓународниот финансиски систем
Глобалната економска криза предизвика преиспитување на начинот на кој е
структуиран меѓународниот финансиски систем. ММФ им помага на земјите од
Г-20 индустријализираните и новите економии со препораки за
преструктуирање на системот на меѓународната регулатива и управување. Во
голема мера, глобалните напори досега биле фокусирани на кризата во рака, но
реформите се во тек со поглед кон пост-криза во светот.
Како влез во процесот на реформи, ММФ објави сеопфатна студија за
причините на глобалната финансиска криза. Студијата ги зема почетниот фонд
на часови за учење на исксутвата за кризата и како да се справи со системски
менаџмент за управување со ризикот.
Иако економските политики и финансиски сектори ќе останат на бизнис
првенствено на националните влади, тековните промени на глобалната
финансиска архитектура-вклучително и на ММФ може да ја намали
фреквенцијата и длабочина на идните кризи. Дополнителни промени би можеле,
исто така, да вклучуваат решенија на некои од недостатоците при донесувањето
одлуки кај структурата на Г-20 со тоа што дозволува поголем опсег за
заеднички одлуки на една поширока група на меѓународни економски и
финансиски прашања, покажувајќи го ММФ како централниот играч во својата
неодамна проширен улога.