Imię i Nazwisko: Aleksandra Ciszkowska ICg
Odpowiedz w tej karcie pracy na poniższe pytania na podstawie podręcznika (s. 300-306).
ZADANIE
Co to jest poemat heroikomiczny?
Co to jest inwokacja?
Wyjaśnij krótko, co to jest
porównanie homeryckie.
Podaj skrócone wyjaśnienie
terminów styl wysoki i styl
retoryczny.
Wyjaśnij pojęcie: antyklerykalizm.
Wypisz z „Monachomachii” I.
Krasickiego fragment będący
porównaniem homeryckim.
Wyjaśnij, na czym polega językowy
komizm „Monachomachii”.
ODPOWIEDZI
POEMAT HEROIKOMICZNY- to wierszowany utwór epicki o
charakterze humorystycznym. Pochodzi z antycznej Grecji i wysokim
naśladuje epos bohaterski (poemat heroiczny). W gatunku tym
źródłem komizmu jest napięcie pomiędzy podniosłym tonem narracji
a humorystycznym, często ironicznym i karykaturalnym
przedstawieniem rzeczywistości. Poemat heroikomiczny osiąga cele
dydaktyczne i moralizatorskie poprzez satyrę i piętnowanie
określonych zjawisk lub postaw.
INWOKACJA- uroczysty zwrot do adresata, najczęściej bóstwa lub
personifikowanego pojęcia abstrakcyjnego.
PORÓWNANIE HOMERYCKIE- porównanie charakteryzujące się
bardzo rozbudowanym członem porównującym, służące
plastycznemu obrazowaniu postaci, w szczególności oddaniu stanów
psychicznych bohatera.
STYL WYSOKI (podniosły)- w klasycznej retoryce styl
charakteryzujący się podniosłością, emocjonalnością i licznymi
środkami stylistycznymi służącymi "ozdobności" języka. Oprócz stylu
wysokiego wyróżniono styl średni (umiarkowany) i niski (prosty).
STYL RETORYCZNY- jeden ze stylów językowych, wyróżnianych ze
względu na społeczną funkcję wypowiedzi; styl retoryczny służy
oddziaływaniu na odbiorcę, zwłaszcza perswazji, jest stosowany w
przemówieniach, wystąpieniach, debatach, charakteryzuje się
zwrotami do odbiorcy, ekspresywnością, użyciem środków
retorycznych.
ANTYKLERYKALIZM- postawa niechęci wobec instytucjonalnych form
religii, w szczególności wobec ingerowania religii w życie publiczne,
sprzeciwiająca się nadmiernym przywilejom kapłanów w
społeczeństwie.
"Jako po smutnej chwili, która mroczy,
W pierwszym świtaniu rumienią się zorze,
Uwiędłe ziółka wdzięczna rosa mroczy
I rzeźwi kwiatki w tak przyjemnej porze,
Wyiskrzyły się przewielebne oczy
Po słodko- dzielnym wódczanym likworze.
Odchrząknął żwawo, niby się uśmiechnął.
Przymrużył oczy, nadął się i kichnął."
Językowy komizm „Monachomachii” polega na tym, że poemat ten
jest ozdabiany na język faktyczny starożytnym poematom, co gryzie
się z jego mało znaczącą treścią. Jest to język podniosły i pełen
archaizmów, które podnoszą jego rangę.