1:

Jeden z powodoów - neuroprzekaźniki. Wymieniane są 5-HT, dopamina i ACh.

Wzrost poziomu 5-HT w mózgu może mieć wpływ na wzrost letargu i ospałości oraz
wachań nastroju które mogą zaburzać percepcję zmęczenia.
Zwiększony dowóz tryptofamu do mózgu prowadzi do zwiększenia stężenia 5-HT.
Większość TRP występuje w postaci związanej z albuminą w osoczu. Wolny TRP
przedostaje się przez
barierę krew-mózg. Zaobserwowano też odwrotną zależność między 5-HT a dopaminą -
podczas narastania zmęczenia stężenia pierwszego rośnie, podczas gdy drugiego
(odpowiadającego
za motywację i popęd) maleje.Wszystko to jednak tyczyło się długich wysiłków
(kilkudziesięcio minutowych). System serotoninonergiczny może hamować
dopaminergiczny i odbierać
motywację do kontynuacji wysiłku.

Wyróżnia się też cytokiny jako czynnik zmęczenia (jednak brano to pod uwagę w
wypadku infekcji wirusowych).

2:
Prolaktyna pobudzana jest przez serotoninę natomiast hamowana przez dopaminę.
Podwyższona temperatura mózgu także może stanowić bodziec do wydzielania
prolaktyny.
Neurony GABA-nergiczne i dopaminonergiczne wywołują pętle sprzężenia zwrotnego z
prolaktyną. Na stężenia PRL wpływają też takie czynniki jak: somatostatyna,
glutamina, endogenne
opioidy czy aminy katecholowe.
Podwyższone stężenia amoniaku przedostającego się w okolice CNS może miec wpływ na
zmęczenie (na przykład poprzez zaburzenia wytwarzania neuroprzekaźników). Dalej
jest to
jednak wykazywane przy przedłużanych ćwiczeniach.