Sejm

Rzeczypospolitej Polskiej
Kadencja VI

Sprawozdanie Stenograficzne
z 42 posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniu 21 maja 2009 r.

(drugi dzień obrad)

Wa r s z a w a
2009
 str.
TREŚĆ
42. posiedzenia Sejmu
(Obrady w dniu 21 maja 2009 r.)
str.
Wznowienie posiedzenia
Komunikaty
Sekretarz Poseł Cezary Tomczyk . . . . . . . . . 125
Zmiana porządku dziennego
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski . . . . . . 125
Punkt 13. porządku dziennego: Pytania
w sprawach bieżących
Poseł Elżbieta Łukacijewska . . . . . . . . . . . . . 126
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Janusz Zaleski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 127
Poseł Renata Butryn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 128
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Janusz Zaleski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 128
Poseł Elżbieta Łukacijewska . . . . . . . . . . . . 128
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Janusz Zaleski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 128
Poseł Edward Czesak. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 128
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Radosław Stępień . . . . . . . . . 129
Poseł Barbara Bartuś . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130
Poseł Edward Czesak. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Radosław Stępień . . . . . . . . . 130
Poseł Wojciech Olejniczak . . . . . . . . . . . . . . . 130
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak . . . . . . . . . . . . 131
Poseł Wojciech Olejniczak . . . . . . . . . . . . . . . 132
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak . . . . . . . . . . . . 132
Poseł Wiesław Woda. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 133
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Radosław Stępień . . . . . . . . . 133
Poseł Wiesław Woda. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 134
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Radosław Stępień . . . . . . . . . 135
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Punkt 13. porządku dziennego (cd.)
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 135
Poseł Ryszard Zawadzki . . . . . . . . . . . . . . . . 136
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Radosław Stępień . . . . . . . . . 136
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 136
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Radosław Stępień . . . . . . . . . 136
str.
str.
Poseł Krzysztof Jurgiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 137
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski . . . . . . . . . 137
Poseł Krzysztof Jurgiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 138
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski . . . . . . . . . 138
Poseł Janusz Zemke. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 138
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139
Poseł Marek Wikiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140
Poseł Marek Wikiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140
Poseł Piotr Tomański . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Janusz Zaleski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140
Poseł Jarosław Wałęsa. . . . . . . . . . . . . . . . . . 141
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Janusz Zaleski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141
Poseł Sławomir Kłosowski . . . . . . . . . . . . . . 141
Poseł Anna Zalewska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Zbigniew Marciniak . . . .142
Poseł Sławomir Kłosowski . . . . . . . . . . . . . . 142
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Zbigniew Marciniak . . .143
Poseł Dariusz Lipiński. . . . . . . . . . . . . . . . . . 143
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sportu i Turystyki Tomasz Półgrabski . . . . 144
Poseł Danuta Jazłowiecka. . . . . . . . . . . . . . . 144
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sportu i Turystyki Tomasz Półgrabski . . . . 144
Poseł Mirosława Masłowska . . . . . . . . . . . . . 145
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik . . . . . . . . 145
Poseł Czesław Hoc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 147
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik . . . . . . . . 147
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 148
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik . . . . . . . . 149
Punkt 14. porządku dziennego: Informa-
cja bieżąca
Poseł Mieczysław Kasprzak . . . . . . . . . . . . . 149
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Joanna Schmid . . . . . . . . . 150
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151
Poseł Barbara Bartuś . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151
 str.
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 152
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk. . . . . . . . . 152
Poseł Bożena Kotkowska. . . . . . . . . . . . . . . . 153
Poseł Andrzej Orzechowski . . . . . . . . . . . . . . 153
Poseł Gabriela Masłowska. . . . . . . . . . . . . . . 154
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 154
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 154
Poseł Krystyna Skowrońska . . . . . . . . . . . . . 155
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 155
Poseł Sławomir Kopyciński . . . . . . . . . . . . . . 155
Poseł Jan Łopata . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 156
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 156
Poseł Leszek Deptuła. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 157
Poseł Tomasz Latos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 157
Poseł Marek Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158
Poseł Jacek Bogucki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158
Poseł Dariusz Kaczanowski. . . . . . . . . . . . . . 158
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 159
Poseł Mieczysław Kasprzak . . . . . . . . . . . . . 159
Poseł Jacek Bogucki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 160
Poseł Mieczysław Kasprzak . . . . . . . . . . . . . 160
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Joanna Schmid . . . . . . . . . 160
Punkt 15. porządku dziennego: Sprawoz-
danie z realizacji przedsięwzięć Euro
2012 oraz z wykonanych działań doty-
czących realizacji przygotowań Polski
do finałowego turnieju Mistrzostw
Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO
2012TM (marzec 2008 r. – luty 2009 r.)
wraz ze stanowiskiem Komisji Kultury
Fizycznej, Sportu i Turystyki
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki. . . . . . . . . . . . . 162
Poseł Andrzej Biernat . . . . . . . . . . . . . . . . . . 169
Poseł Joanna Skrzydlewska . . . . . . . . . . . . . 170
Poseł Elżbieta Jakubiak . . . . . . . . . . . . . . . . 172
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki. . . . . . . . . . . . . 174
Poseł Elżbieta Jakubiak . . . . . . . . . . . . . . . . 175
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki. . . . . . . . . . . . . 175
Poseł Tomasz Garbowski. . . . . . . . . . . . . . . . 176
Poseł Janusz Piechociński. . . . . . . . . . . . . . . 177
Poseł Andrzej Walkowiak . . . . . . . . . . . . . . . 179
Poseł Bożena Kotkowska. . . . . . . . . . . . . . . . 180
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki. . . . . . . . . . . . . 181
Poseł Zbigniew Babalski . . . . . . . . . . . . . . . . 182
Poseł Edward Czesak. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 182
Poseł Beata Szydło. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Poseł Andrzej Adamczyk . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Poseł Marzenna Drab . . . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Poseł Witold Klepacz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Poseł Andrzej Walkowiak . . . . . . . . . . . . . . . 185
Poseł Bożena Kotkowska. . . . . . . . . . . . . . . . 185
Poseł Barbara Bartuś . . . . . . . . . . . . . . . . . . 185
Poseł Ireneusz Raś. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 185
str.
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 186
Poseł Artur Ostrowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 187
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . . 187
Poseł Krzysztof Matyjaszczyk . . . . . . . . . . . . 187
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 188
Poseł Henryk Milcarz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188
Poseł Jarosław Matwiejuk. . . . . . . . . . . . . . . 189
Poseł Bogusław Wontor . . . . . . . . . . . . . . . . . 189
Poseł Tomasz Kamiński . . . . . . . . . . . . . . . . 189
Poseł Sławomir Kopyciński . . . . . . . . . . . . . . 190
Poseł Henryk Gołębiewski . . . . . . . . . . . . . . 190
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 191
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 191
Poseł Tomasz Garbowski. . . . . . . . . . . . . . . . 191
Poseł Danuta Pietraszewska . . . . . . . . . . . . . 192
Poseł Elżbieta Pierzchała . . . . . . . . . . . . . . . 192
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 193
Poseł Wojciech Ziemniak . . . . . . . . . . . . . . . . 193
Poseł Krzysztof Gadowski . . . . . . . . . . . . . . . 193
Poseł Leszek Deptuła. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 194
Poseł Jakub Rutnicki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 194
Poseł Krzysztof Sońta . . . . . . . . . . . . . . . . . . 194
Poseł Grzegorz Tobiszowski . . . . . . . . . . . . . 195
Poseł Andrzej Bętkowski . . . . . . . . . . . . . . . . 195
Poseł Jacek Pilch . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
Poseł Krzysztof Brejza. . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
Poseł Aleksander Sopliński . . . . . . . . . . . . . . 196
Poseł Tomasz Latos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 197
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 197
Poseł Jarosław Stawiarski. . . . . . . . . . . . . . . 197
Poseł Czesław Hoc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
Poseł Maria Nowak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
Poseł Dariusz Lipiński. . . . . . . . . . . . . . . . . . 199
Poseł Lech Kołakowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 199
Poseł Tadeusz Wita . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 199
Poseł Roman Kosecki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 200
Poseł Grzegorz Janik. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 200
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 201
Poseł Joanna Fabisiak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 201
Poseł Jacek Tomczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 202
Poseł Antoni Błądek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 202
Poseł Piotr Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 202
Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz . . . . . . . . . . . 203
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki . . . . . . . . . . . . 203
Poseł Tomasz Garbowski. . . . . . . . . . . . . . . . 206
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Patrycja Wolińska-Bartkiewicz . . . . . . . . . . . 207
Poseł Andrzej Biernat . . . . . . . . . . . . . . . . . . 208
Zmiana porządku dziennego
Wicemarszałek Krzysztof Putra . . . . . . . . . . 209
Punkt 35. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Polityki Społecznej
i Rodziny o rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz
o zmianie niektórych innych ustaw
Poseł Sprawozdawca Witold Kochan . . . . . . 209
 str.
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . . 209
Poseł Stanisław Szwed . . . . . . . . . . . . . . . . . 210
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka . . . . . . . . . . . 210
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 211
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka . . . . . . . . . . . 212
Poseł Janusz Krasoń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 212
Poseł Ryszard Zbrzyzny. . . . . . . . . . . . . . . . . 212
Wiceprezes Rządowego Centrum Legislacji
Jacek Krawczyk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 213
Poseł Witold Kochan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 213
Punkt 36. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Polityki Społecznej
i Rodziny o senackim projekcie ustawy
o zmianie ustawy o informowaniu
pracowników i przeprowadzaniu z nimi
konsultacji
Poseł Sprawozdawca Marek Cebula . . . . . . 214
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . 215
Poseł Stanisław Szwed . . . . . . . . . . . . . . . . . 215
Poseł Ryszard Zbrzyzny. . . . . . . . . . . . . . . . . 216
Poseł Stanisław Szwed . . . . . . . . . . . . . . . . . 217
Poseł Janusz Krasoń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 217
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Radosław Mleczko. . . . 217
Poseł Marek Cebula . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 219
Punkt 17. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Infrastruktury
o stanowisku Senatu w sprawie usta-
wy o zmianie ustawy o autostradach
płatnych oraz o Krajowym Funduszu
Drogowym oraz o zmianie niektórych
innych ustaw
Poseł Sprawozdawca Stanisław Żmijan . . . . 219
Poseł Jacek Krupa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 220
Poseł Bogusław Kowalski . . . . . . . . . . . . . . . 220
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . . 220
Poseł Janusz Piechociński. . . . . . . . . . . . . . . 220
Poseł Lech Kołakowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 221
Poseł Bogusław Kowalski . . . . . . . . . . . . . . . 221
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Radosław Stępień . . . . . . . . . 221
Punkt 18. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Edukacji, Nauki
i Młodzieży oraz Komisji Polityki Spo-
łecznej i Rodziny o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o nauczycielskich
świadczeniach kompensacyjnych
Poseł Sprawozdawca Teresa Piotrowska . . . 222
Poseł Domicela Kopaczewska . . . . . . . . . . . . 222
Poseł Elżbieta Witek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 223
Poseł Artur Ostrowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 223
Poseł Tadeusz Sławecki. . . . . . . . . . . . . . . . . 223
Punkt 19. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych oraz Komisji Samorządu
Terytorialnego i Polityki Regionalnej
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o strażach gminnych,
str.
ustawy o Policji oraz ustawy Prawo
o ruchu drogowym
Poseł Sprawozdawca Janusz Dzięcioł. . . . . . 224
Poseł Adam Żyliński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 224
Poseł Jarosław Zieliński . . . . . . . . . . . . . . . . 224
Poseł Jan Kochanowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 225
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
Poseł Lech Kołakowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
Poseł Ryszard Zawadzki . . . . . . . . . . . . . . . . 226
Poseł Jarosław Zieliński . . . . . . . . . . . . . . . . 226
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Adam Rapacki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 227
Poseł Janusz Dzięcioł . . . . . . . . . . . . . . . . . . 228
Punkt 20. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rol-
nego i organizacji niektórych rynków
rolnych
Poseł Sprawozdawca Michał Szczerba . . . . . 228
Poseł Mariusz Grad . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 228
Poseł Jacek Bogucki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 229
Poseł Wojciech Pomajda. . . . . . . . . . . . . . . . . 229
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 229
Poseł Lech Kołakowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 230
Poseł Henryk Kowalczyk. . . . . . . . . . . . . . . . 230
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Artur Ławniczak . . . . . . . . . . 231
Punkt 21. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o funduszach promocji produktów rol-
no-spożywczych
Poseł Sprawozdawca Mirosław Maliszewski . . . 231
Poseł Józef Piotr Klim . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231
Poseł Henryk Kowalczyk. . . . . . . . . . . . . . . . 232
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 232
Poseł Mirosław Maliszewski . . . . . . . . . . . . . 232
Punkt 22. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o zakładach leczni-
czych dla zwierząt
Poseł Sprawozdawca Wojciech Mojzesowicz . . 233
Poseł Łukasz Tusk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233
Poseł Jarosław Żaczek . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
Poseł Leszek Deptuła. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
Zmiana porządku dziennego
Wicemarszałek Krzysztof Putra . . . . . . . . . . 234
Punkt 23. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Infrastruktury o stano-
wisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogo-
wym oraz niektórych innych ustaw
Poseł Sprawozdawca Stanisław Żmijan . . . . 234
Poseł Jan Walenty Tomaka . . . . . . . . . . . . . . 235
 str.
Poseł Edward Czesak. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 235
Poseł Sławomir Kopyciński . . . . . . . . . . . . . . 236
Poseł Bronisław Dutka . . . . . . . . . . . . . . . . . 236
Punkt 24. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Kultury i Środków Prze-
kazu o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o ochronie
zabytków i opiece nad zabytkami
Poseł Sprawozdawca Marcin Zawiła. . . . . . . 236
Poseł Arkadiusz Rybicki . . . . . . . . . . . . . . . . 237
Poseł Stanisław Wziątek . . . . . . . . . . . . . . . . 237
Poseł Edward Wojtas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 237
Poseł Jan Ołdakowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 238
Punkt 25. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Edukacji, Nauki i Mło-
dzieży o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o powszech-
nym obowiązku obrony Rzeczypospo-
litej Polskiej oraz ustawy o kulturze
fizycznej
Poseł Sprawozdawca Ewa Wolak . . . . . . . . . 238
Poseł Grzegorz Roszak . . . . . . . . . . . . . . . . . 238
Poseł Kazimierz Moskal . . . . . . . . . . . . . . . . 238
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 239
Punkt 16. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
o rządowym projekcie ustawy o sys-
temie zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych lub innych substancji
Poseł Sprawozdawca Arkadiusz Litwiński . . .239
Poseł Jolanta Hibner . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 241
Poseł Dariusz Bąk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 242
Poseł Adam Krzyśków . . . . . . . . . . . . . . . . . . 243
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Zmiana porządku dziennego
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 243
Punkt 37. porządku dziennego: Przedsta-
wiony przez Prezydium Sejmu projekt
uchwały w związku z 60-leciem Rady
Europy
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 244
Punkt 1. porządku dziennego: Spra-
wozdanie Komisji Kultury i Środków
Przekazu o poselskim projekcie ustawy
o zadaniach publicznych w dziedzinie
usług medialnych (cd.)
Poseł Sprawozdawca
Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . . . . . . 244
Poseł Andrzej Celiński. . . . . . . . . . . . . . . . . . 244
Poseł Elżbieta Kruk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 246
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 246
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 246
Poseł Jan Dziedziczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 247
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 247
str.
Poseł Jan Dziedziczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 248
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 248
Poseł Andrzej Celiński . . . . . . . . . . . . . . . . . 249
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 249
Poseł Jerzy Wenderlich . . . . . . . . . . . . . . . . . 250
Poseł Marek Borowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 250
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 251
Poseł Jan Dziedziczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 251
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 253
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 253
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 253
Poseł Joachim Brudziński . . . . . . . . . . . . . . . 254
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 255
Poseł Tadeusz Sławecki. . . . . . . . . . . . . . . . . 255
Poseł Elżbieta Kruk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 255
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 256
Poseł Jacek Kurski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 256
Poseł Stanisław Wziątek . . . . . . . . . . . . . . . 257
Poseł Joachim Brudziński . . . . . . . . . . . . . . . 258
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 258
Poseł Joachim Brudziński . . . . . . . . . . . . . . . 258
Poseł Andrzej Celiński. . . . . . . . . . . . . . . . . . 259
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 259
Poseł Tadeusz Sławecki. . . . . . . . . . . . . . . . . 260
Poseł Ludwik Dorn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 260
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 260
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 261
Poseł Ludwik Dorn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 261
Punkt 26. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Nadzwyczajnej
o komisyjnym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy Kodeks spółek handlowych
– trzecie czytanie
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 261
Punkt 30. porządku dziennego: Głosowa-
nie nad wnioskiem o odrzucenie
w pierwszym czytaniu komisyjnego
projektu ustawy o zmianie ustawy Ko-
deks postępowania cywilnego
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 262
Punkt 2. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka o rządowym projekcie usta-
wy o zmianie ustawy o szczególnych
warunkach sprzedaży konsumenckiej
oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (cd.)
Poseł Sprawozdawca Stanisław Rydzoń . . . . 262
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 262
Punkt 4. porządku dziennego: Sprawozda-
nie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
o rządowym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy o Agencji Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 263
 str. str.

Punkt 5. porządku dziennego: Sprawoz- o komisyjnym projekcie ustawy o zmia-

danie Komisji Administracji i Spraw nie ustawy o podatku akcyzowym (cd.)
Wewnętrznych o rządowym projekcie Głosowanie
ustawy o zmianie ustawy o Policji (cd.) Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 264
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 263 (Przerwa w posiedzeniu)
Punkt 7. porządku dziennego: Sprawoz- Wznowienie posiedzenia
danie Komisji Administracji i Spraw Punkt 16. porządku dziennego: Sprawoz-
Wewnętrznych o pilnym rządowym danie Komisji Ochrony Środowiska,
projekcie ustawy o zmianie ustawy Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
o dokumentach paszportowych (cd.) o rządowym projekcie ustawy o syste-
Głosowanie mie zarządzania emisjami gazów cie-
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 263 plarnianych lub innych substancji (cd.)
Punkt 8. porządku dziennego: Sprawoz- Poseł Henryk Milcarz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 264
danie Komisji Administracji i Spraw
Poseł Artur Górski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 265
Wewnętrznych o pilnym rządowym
Poseł Mirosława Masłowska . . . . . . . . . . . . . 265
projekcie ustawy o zmianie ustawy
Poseł Krzysztof Brejza. . . . . . . . . . . . . . . . . . 265
o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Poseł Lech Kołakowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 266
oraz o zmianie ustawy o cudzoziem- Poseł Jan Szyszko . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 266
cach (cd.) Poseł Marek Suski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 266
Głosowanie Poseł Anna Paluch . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 267
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 263 Poseł Dariusz Bąk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 267
Punkt 9. porządku dziennego: Sprawozda- Poseł Zbigniew Chmielowiec . . . . . . . . . . . . . 267
nie Komisji Infrastruktury oraz Komisji Poseł Adam Krzyśków . . . . . . . . . . . . . . . . . . 268
Samorządu Terytorialnego i Polityki Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Regionalnej o komisyjnym projekcie Bernard Błaszczyk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 268
ustawy o zmianie ustawy o planowaniu Poseł Jan Szyszko . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 269
i zagospodarowaniu przestrzennym Poseł Arkadiusz Litwiński . . . . . . . . . . . . . . 269
(cd.) Oświadczenia
Głosowanie Poseł Jan Kaźmierczak . . . . . . . . . . . . . . . . . 270
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 263 Poseł Józef Rojek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 271
Punkt 10. porządku dziennego: Spra- Poseł Barbara Bartuś . . . . . . . . . . . . . . . . . . 272
wozdanie Komisji Infrastruktury oraz Poseł Lech Kołakowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 272
Komisji Skarbu Państwa o poselskim Poseł Piotr Stanke . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 273
projekcie ustawy o zmianie ustawy Poseł Kazimierz Gwiazdowski . . . . . . . . . . . 274
o przekształceniu własnościowym Poseł Maria Nowak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 275
przedsiębiorstwa państwowego Polskie Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . 276
Linie Lotnicze „LOT” (cd.) Poseł Krzysztof Brejza. . . . . . . . . . . . . . . . . . 277
Głosowanie Poseł Mirosław Maliszewski . . . . . . . . . . . . . 278
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 264
Poseł Tadeusz Iwiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . 279
Punkt 12. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych (Przerwa w posiedzeniu)
 (Wznowienie posiedzenia o godz. 8 min 57)
(Na posiedzeniu przewodniczą marszałek Sejmu
Bronisław Komorowski oraz wicemarszałkowie
Jarosław Kalinowski, Krzysztof Putra, Jerzy
Szmajdziński i Stefan Niesiołowski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Wznawiam posiedzenie.
Na sekretarzy dzisiejszych obrad powołuję panów
posłów: Adama Rogackiego, Cezarego Tomczyka, Ra-
dosława Witkowskiego i Mirosława Maliszewskiego.
W pierwszej części obrad sekretarzami będą pa-
nowie posłowie Adam Rogacki i Cezary Tomczyk.
Protokół i listę mówców prowadzić będą panowie
posłowie Cezary Tomczyk i Radosław Witkowski.
Proszę wyznaczonych posłów sekretarzy o zajęcie
miejsc przy stole prezydialnym.
Proszę posła sekretarza o odczytanie komuni-
katów.
Sekretarz Poseł Cezary Tomczyk:
Panie Marszałku! Informuję, że w dniu dzisiej-
szym odbędą się posiedzenia Komisji:
— Edukacji, Nauki i Młodzieży wspólnie z Komi-
sją Polityki Społecznej i Rodziny oraz Komisją Go-
spodarki – o godz. 9.15;
— Finansów Publicznych – o godz. 10;
— do Spraw Unii Europejskiej – o godz. 11;
— Nadzwyczajnej „Przyjazne Państwo” do spraw
związanych z ograniczaniem biurokracji – o godz. 11;
— Polityki Społecznej i Rodziny – o godz. 11;
— Sprawiedliwości i Praw Człowieka – o godz. 12;
— do Spraw Służb Specjalnych – o godz. 12;
— do Spraw Unii Europejskiej – o godz. 12.30;
— do Spraw Kontroli Państwowej – o godz. 13;
— Rolnictwa i Rozwoju Wsi – o godz. 13;
— Skarbu Państwa – o godz. 13;
— Ustawodawczej – o godz. 13;
— Nadzwyczajnej „Przyjazne Państwo” do spraw
związanych z ograniczaniem biurokracji – o godz.
13.30;
— Mniejszości Narodowych i Etnicznych – o godz.
14;
— Gospodarki wspólnie z Komisją Infrastruktu-
ry – o godz. 14.30;
— Edukacji, Nauki i Młodzieży – o godz. 15;
— Obrony Narodowej – o godz. 15;
— Samorządu Terytorialnego i Polityki Regional-
nej – o godz. 15;
— Administracji i Spraw Wewnętrznych – o godz.
15.30;
— Nadzwyczajnej do rozpatrzenia poselskich pro-
jektów ustaw o zmianie Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej – o godz. 16;
— Śledczej do zbadania sprawy zarzutu nielegal-
nego wywierania wpływu przez członków Rady Mi-
nistrów, Komendanta Głównego Policji, Szefa CBA
oraz Szefa ABW na funkcjonariuszy Policji, CBA oraz
ABW, prokuratorów i osoby pełniące funkcje w orga-
nach wymiaru sprawiedliwości w celu wymuszenia
przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obo-
wiązków w związku z postępowaniami karnymi oraz
czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi w spra-
wach z udziałem lub przeciwko członkom Rady Mi-
nistrów, posłom na Sejm RP i dziennikarzom w okre-
sie od 31 października 2005 r. do 16 listopada 2007 r.
– o godz. 16;
— Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfika-
cjach – o godz. 16.30;
— Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki – o godz.
17;
— Odpowiedzialności Konstytucyjnej – o godz.
17.30. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi przedłożyła
sprawozdania o stanowiskach Senatu w sprawie
ustaw: o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego
i organizacji niektórych rynków rolnych oraz o fun-
duszach promocji produktów rolno-spożywczych.
Sprawozdania te zostały paniom i panom posłom
doręczone odpowiednio w drukach nr 1985 i 1986.
Na podstawie art. 95f regulaminu Sejmu marsza-
łek Sejmu podjął decyzję o uzupełnieniu porządku
dziennego o punkty obejmujące rozpatrzenie tych
sprawozdań.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
126 Porządek dzienny. Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Proponuję, aby Sejm wysłuchał w dyskusjach nad
tymi punktami 3-minutowych oświadczeń w imieniu
klubów i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Właściwe komisje przedłożyły sprawozdania
o stanowiskach Senatu w sprawie ustaw:
— o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz
o Krajowym Funduszu Drogowym oraz o zmianie
niektórych innych ustaw,
— o nauczycielskich świadczeniach kompensacyj-
nych,
— o zmianie ustawy o strażach gminnych, ustawy
o Policji oraz ustawy Prawo o ruchu drogowym,
— o zmianie ustawy o zakładach leczniczych dla
zwierząt,
— o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym
oraz niektórych innych ustaw,
— o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece
nad zabytkami,
— o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o kul-
turze fizycznej.
Sprawozdania te zostały paniom i panom posłom
doręczone odpowiednio w drukach nr 1984, 1993,
1980, 1987, 1983, 1981 oraz 1996.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, marszałek Sejmu podjął decyzję
o uzupełnieniu porządku dziennego o punkty obej-
mujące rozpatrzenie tych sprawozdań.
Proponuję, aby w tych przypadkach Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 54 ust. 5 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusjach nad tymi punktami wy-
słuchał 3-minutowych oświadczeń w imieniu klubów
i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Komisja Ochrony Środowiska, Zasobów Natural-
nych i Leśnictwa przedłożyła dodatkowe sprawozda-
nie o projekcie ustawy o ochronie gruntów rolnych
i leśnych.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 1907-A.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, marszałek Sejmu podjął decyzję
o uzupełnieniu porządku dziennego o punkt obejmu-
jący trzecie czytanie tego projektu.
Informuję, że prezes Rady Ministrów zawiadomił
Sejm o zamiarze przedłożenia prezydentowi Rzeczy-
pospolitej Polskiej do ratyfikacji bez zgody wyrażonej
w ustawie Protokołu sporządzonego w Bukareszcie
dnia 19 czerwca 2008 r. o ochronie i zrównoważonym
użytkowaniu różnorodności biologicznej i krajobra-
zowej do Ramowej Konwencji o ochronie i zrównowa-
żonym rozwoju Karpat, sporządzonej w Kijowie dnia
22 maja 2003 r.
Posłowie w określonym terminie nie zgłosili za-
strzeżeń co do zasadności wybranego przez Radę
Ministrów trybu ratyfikacji tego dokumentu.
Komisja Spraw Zagranicznych przedłożyła spra-
wozdanie, w którym wnosi o przyjęcie zawiadomienia
premiera bez zastrzeżeń.
Sprawozdanie komisji zostało paniom i panom
posłom doręczone w druku nr 2007.
W związku z tym, na podstawie art. 120 ust. 4
regulaminu Sejmu, marszałek Sejmu informuje o bra-
ku zastrzeżeń co do zasadności wybranego przez
Radę Ministrów trybu ratyfikacji tego dokumentu.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 13.
porządku dziennego: Pytania w sprawach bie-
żących.
Przypominam, że postawienie pytania nie może
trwać dłużej niż 2 minuty zaś udzielenie odpowiedzi
nie może trwać dłużej niż 6 minut. Prawo do posta-
wienia pytania dodatkowego przysługuje wyłącznie
posłowi zadającemu pytanie. Dodatkowe pytanie nie
może trwać dłużej niż 1 minutę, a uzupełniająca od-
powiedź nie może trwać dłużej niż 3 minuty. Marsza-
łek Sejmu może wyrazić zgodę na wydłużenie czasu
odpowiedzi na pytanie dodatkowe.
Panie posłanki Elżbieta Łukacijewska i Renata
Butryn, klub Platforma Obywatelska, zadadzą pyta-
nie skierowane do ministra środowiska w sprawie
zmiany ustawy o ochronie przyrody w zakresie moż-
liwości wylesiania i tworzenia warunków inwestycyj-
nych na terenach zamkniętych przemysłowych i jed-
nocześnie zalesionych.
Bardzo proszę, pani poseł Łukacijewska.
Poseł Elżbieta Łukacijewska:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Kryzys gospo-
darczy powoduje, że w gminach położonych na terenach
o wysokim wskaźniku zalesienia widoczne jest spowol-
nienie rozwoju. W związku z tym należałoby podjąć
działania, aby umożliwić pozyskanie nowych terenów
inwestycyjnych, które stałyby się zachętą do lokowania
produkcji przez przedsiębiorców mających kapitał, tym
samym powstawałyby nowe miejsca pracy.
Z takimi problemami borykają się między innymi
miasta Stalowa Wola i Nowa Dęba na terenie Pod-
karpacia, które powstały przy zakładach zbrojenio-
wych: Huta Stalowa Wola oraz Zakłady Metalowe
Dezamet SA Nowa Dęba. Zakłady te zostały usytu-
owane w lasach ze względów strategicznych. Obecny
kryzys uderzył właśnie w zakłady zbrojeniowe w Sta-
lowej Woli i w Nowej Dębie. Od kilku lat działa tam
też tarnobrzeska strefa specjalna, to daje realną
szansę na pozyskanie nowych inwestorów i stworze-
nie nowych miejsc pracy. Wokół Huty Stalowa Wola
i zakładów Dezamet Nowa Dęba są przemysłowe te-
reny zamknięte, które są zalesione i mogłyby być
atrakcyjnymi terenami inwestycyjnymi, jednak opła-
ty jednorazowe i roczne za wyłączenie tych gruntów,
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Elżbieta Łukacijewska
zgodnie z ustawą o ochronie gruntów rolnych i le-
śnych, z produkcji leśnej są tak duże, że odstraszają
potencjalnych inwestorów. Pragnę też powiedzieć, że
obydwa zakłady chciałyby zbyć majątek nieproduk-
cyjny, gdyż jest on zbędny, a utrzymanie go, zwłasz-
cza w obecnym okresie, generuje koszty.
Mając na uwadze, panie ministrze, troskę o roz-
wój tych i innych gmin w Polsce, chciałabym zapytać
i jednocześnie poddać pod rozwagę pewne propozycje.
Czy można by było zmienić ustawę o ochronie grun-
tów rolnych i leśnych w taki sposób, aby tę jednora-
zową opłatę i opłaty roczne za wyłączenie gruntów
leśnych z produkcji leśnej naliczyć i zawiesić, a na-
stępnie, jeśli inwestor poczyni inwestycje na tych
terenach określone w umowie, częściowo lub całko-
wicie je umorzyć? Czy istniałaby możliwość wprowa-
dzenia do ustawy takiego przepisu, rozważenia sytu-
acji szczególnych, jeżeli chodzi o wylesianie w przy-
padku terenów zamkniętych przemysłowych położo-
nych w specjalnej strefie ekonomicznej?
Panie ministrze, nie byłoby to na pewno ze szko-
dą dla ochrony środowiska, przyrody, a byłoby to
z wielką korzyścią dla mieszkańców tych miast i te-
renów, nie tylko na Podkarpaciu, ale i w całej Polsce,
które mają podobny problem. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Środowiska pan Janusz Zaleski.
Bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Janusz Zaleski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ustawa z 3 lutego
1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych ma już
długą historię, bo blisko 15-letnią. W naszym prze-
konaniu wpisała się ona dobrze w ochronę gruntów
rolnych i leśnych, czyli zasobu, który jest najcenniej-
szy i jednocześnie najtrudniej odnawialny. Można
i należy tu przypomnieć o konieczności ochrony
gruntów rolnych, które w odróżnieniu od lasów nie
odtwarzają się wcale lub odtwarzają się w bardzo od-
ległej perspektywie.
Ta ustawa reguluje sposób przekazywania grun-
tów leśnych na cele inwestycyjne i jej ideą jest to, żeby
nie blokować rozwoju gospodarczego, ale w sposób
rozsądny udostępniać grunty, które mogą być prze-
znaczone pod inwestycje. Oczywiście, są z tego tytu-
łu opłaty, należności powodujące, że tylko ci inwesto-
rzy, którzy dysponują funduszami pozwalającymi
rozpocząć działalność gospodarczą, są w stanie temu
podołać. Nie są to opłaty w żadnym wypadku bloku-
127
jące, bo proszę zauważyć, że są one niejednokrotnie
czy zawsze niższe od ceny gruntów, które występują
na przykład w miastach, więc znacznie taniej jest
zlokalizować inwestycję w lesie czy na gruntach rol-
nych niż w miastach. Po to są opłaty, żeby gospoda-
rować w sposób racjonalny. Są one przekazywane na
cele określone w ustawie: na Fundusz Ochrony Grun-
tów Rolnych, na fundusz leśny wspierające gospodar-
kę, na przykład jeśli chodzi o lasy niepaństwowe.
Co do o możliwości stosowania ulg, to ona jest
w ustawie zdecydowanie ograniczona do inwestycji
celu publicznego, a więc tych przeznaczonych na cele
kulturalne, religijne, oświatowe, ochrony zdrowia.
W tym zakresie istnieje możliwość umorzenia w czę-
ści lub w całości należności i opłat. Nie blokujemy
więc żadnych inwestycji, które są inwestycjami celu
publicznego i są przeznaczone na cele społeczności
lokalnych.
Kolejne ulgi czy ułatwienia niosą ze sobą ustawy
takie jak: drogowa, kolejowa, dotycząca Euro 2012,
w przypadku których opłaty albo są zlikwidowane,
albo cały tryb udostępniania tych terenów jest skró-
cony i przez to znacznie tańszy. Tak że ustawa nie
jest czymś, co blokuje, ale czymś, co zapewnia inwe-
stowanie przez inwestorów, którzy są do tego zdolni
finansowo. Nie tak stary jest przypadek pewnego in-
westora, który chciał we wschodniej Polsce budować
potężne lotnisko. Zapadła śmiała decyzja ówczesnego
ministra, który zdecydował się na przeznaczenie
w planie zagospodarowania przestrzennego tych te-
renów pod lotnisko. Inwestor został w jednak spraw-
dzony, okazało się, że miał pieniędzy, lasy pozostały
i sprawa się zakończyła bez żadnej szkody dla środo-
wiska.
Czy mogłyby być rekompensaty w postaci zalesie-
nia innych terenów? Myślę, że byłoby to bardzo trud-
ne, dlatego że jest jeszcze kwestia trwałości terenów
zalesionych w zamian za wyłączenie z produkcji
gruntów leśnych. Byłoby rzeczą bardzo trudną utrzy-
manie trwałości zalesień, a poza tym powodowałoby
to, że koszty wyłączania byłyby zdecydowane niższe,
przez co bardzo atrakcyjne stawałoby się inwestowa-
nie w lesie, a przecież nie o to chodzi.
Myślę również, że od 1995 r., od czasu kiedy obo-
wiązuje ustawa, przechodziliśmy wiele różnych okre-
sów gospodarczych. Były okresy prosperity, kryzysu
i ustawa wtedy działała, nie wywołując większych
kontrowersji, a zatem pozwalam sobie wyrazić prze-
konanie, że również dzisiaj zmiany w niej nie byłyby
konieczne. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Pytanie dodatkowe zada pani poseł Renata Bu-
tryn, Platforma Obywatelska.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
128 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Renata Butryn:
Panie Ministrze! Mogę się zgodzić z tym, że w szcze-
gólny sposób powinno się chronić przyrodę w par-
kach narodowych, rezerwatach, użytkach ekologicz-
nych i innych formach ochrony przewidzianej pra-
wem, ale nie zgodzę się z tym, że właściwie ta ustawa
działa dobrze. Mamy kryzys, potrzebujemy inwesto-
rów i nie chcemy zmieniać ustawy, ale dopisać, jako
warunek szczególny w dobie kryzysu, rozporządze-
nie, które pozwoliłoby zmniejszyć koszty wylesienia
i zachęcić inwestorów do tego, aby budowali, inwe-
stowali właśnie na terenie w specjalnej strefie ekono-
micznej i przemysłowym zamkniętym, nie we wszyst-
kich lasach.
My na Podkarpaciu i w ogóle w Galicji, w Mało-
polsce bardzo szanujemy przyrodę, ale nie chcemy
być jednym wielkim skansenem Europy. Mamy swo-
je aspiracje. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pan minister Zaleski.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Janusz Zaleski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na pewno nie jest
intencją rządu, ministra środowiska, żeby Polska
była skansenem. Myślę, że jeśli chodzi o całość usta-
wy, to ona – podtrzymałbym swoją opinię – funkcjo-
nuje dobrze. Natomiast jeśli chodzi o to, o czym po-
wiedziałem, to co do niektórych kwestii szczegóło-
wych, takich jak budowa linii kolejowych, dróg, ist-
nieją ustawy specjalne regulujące to w inny sposób.
Wydaje się, ale wymagałoby to analiz, że możnaby
pomyśleć o innych, ale tylko wyjątkowo szczególnych
wypadkach, bo nie można tej furtki otwierać dla ca-
łości polskich lasów. Gdyby była taka wola parlamen-
tu, należałoby się nad takimi możliwościami zasta-
nowić.
Chciałbym jednak powtórzyć, że należy w tym
zakresie działać ze szczególną ostrożnością, bo jeże-
li na przykład rozłożymy opłaty i należności w jakimś
dłuższym okresie, inwestor usunie las z terenu, po
czym okaże się, że z jakichś powodów nie może tej
inwestycji kontynuować i opłaty nie wpływają, to
wówczas będziemy mieli taką sytuację, że nie ma
opłat, nie ma inwestycji i nie ma lasów. Tracą dokład-
nie wszyscy.
Dlatego też, nie przekreślając do końca możliwo-
ści analizowania tego problemu w szczególnych wy-
padkach, pozostałbym przy zdaniu, że całości ustawa
powinna zostać bez zmian.
Poseł Elżbieta Łukacijewska:
W tym zakresie się zgadzamy, panie ministrze,
ale chodzi nam właśnie o te szczególne przypadki,
kiedy ludzie tracą pracę, gmina jest zalesiona, ma
bardzo dużą lesistość, większą niż średnia w Polsce,
i możliwość potraktowania w szczególny sposób
opłat, które i tak przy tej ustawie nie wpłynęłyby do
ministerstwa, bo nie ma sprawy, nikt nie wylesia.
Wylesienie, możliwość wydania takiego specrozpo-
rządzenia ministra środowiska…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pani poseł!
(Poseł Elżbieta Łukacijewska: Proszę dać mi szansę.)
Regulamin nie przewiduje trzeciego pytania do-
datkowego, ale bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Janusz Zaleski:
Dziękuję.
Pani Poseł! W tej kwestii w Stalowej Woli toczyły
się już rozmowy w Generalnej Dyrekcji Lasów Pań-
stwowych i próbowano znaleźć rozwiązanie, nieko-
niecznie polegające na wylesieniu, ale umożliwieniu
dysponowania majątkiem przez zakłady tam istnieją-
ce. Być może należałoby również podążać tą ścieżką.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Posłowie Edward Czesak, Barbara Bartuś, An-
drzej Szlachta i Wojciech Żukowski, klub Prawo i Spra-
wiedliwość, zadadzą pytanie prezesowi Rady Mini-
strów w sprawie zaniechania budowy zjazdów z au-
tostrady A4 w Bochni, Brzesku i Tarnowie na odcin-
ku Kraków – Tarnów.
Bardzo proszę, poseł Edward Czesak.
Poseł Edward Czesak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Panie Ministrze! W exposé pan premier Donald Tusk
pochylił się nad sprawami ważnymi dla Polski, mó-
wimy o programie budowy dróg i autostrad. Pan pre-
mier zauważył, że przyzwoitych dróg jest skandalicz-
nie mało, co gorsza, ciągle wiele dróg tranzytowych
przechodzi przez centra naszych miast, przez środek
naszych wsi. Z powodu tysięcy tirów przejeżdżają-
cych pod oknami życie setek tysięcy mieszkańców
naszego kraju zmienia się w koszmar. To cytaty z expo-
sé pana premiera.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Edward Czesak
Ocenił on również przyczyny wolnego tempa bu-
dowy dróg i autostrad, wymieniając między innymi:
brak decyzyjności poszczególnych urzędników odpo-
wiedzialnych za te inwestycje i brak ciągłości prowa-
dzonych działań, niewydolne, złe zarządzanie, często
o stricte biurokratycznym charakterze. To cytat z expo-
sé pana premiera.
I ostatnie stwierdzenie pana premiera zawarte
w exposé, dotyczące dróg brzmi: Obecny stan infra-
struktury drogowej w Polsce to nie tylko bariera
w rozwoju, lecz także realne zagrożenie dla spójności
terytorialnej naszego kraju.
Zadałem podczas debaty nad exposé pytanie: Jak
rząd pana premiera zamierza kompleksowo rozwią-
zać problem budowy i finansowania zjazdów z auto-
strad i połączeń z drogami lokalnymi? Nie otrzyma-
łem jednoznacznej odpowiedzi, a obecny stan po-
twierdza obawy, że nie będzie się równolegle z budo-
wą autostrad budować połączeń z drogami lokalnymi.
Przykład: autostrada A4 Kraków – Tarnów, brak
działań i kluczowych decyzji lokalizacyjnych dla zjaz-
dów w Bochni, Brzesku czy Tarnowie, co umożliwi-
łoby zgodnie z obowiązującym dziś porządkiem praw-
nym, w tym również w oparciu o uchwalone specu-
stawy, rozpocząć procedury przygotowawcze tych
inwestycji. Wszyscy wiemy, ile one będą trwały i jak
ważna jest decyzja rozstrzygająca. (Dzwonek) Brak
decyzji i przeciąganie w czasie jej podjęcia powoduje
niepokoje społeczności lokalnych, które tworzą komi-
tety protestacyjne odwiedzające nasze biura z prośbą
o interwencje. Rozwój województw małopolskiego,
świętokrzyskiego, podkarpackiego oraz miast, gmin
i powiatów w pasie przebiegu autostrady A4 uzależ-
niony jest od kompleksowej, dobrze zrealizowanej
budowy tejże autostrady wraz ze zjazdami i połącze-
niami z drogami lokalnymi.
I tu pytania. Panie premierze, panie ministrze,
jak rząd zamierza spełnić obietnice sprawnej budowy
dróg, które zawarte były w pana exposé? Kiedy zo-
staną podjęte decyzje lokalizacyjne co do zjazdów
w Bochni, Brzesku i Tarnowie przez Generalną Dy-
rekcję Dróg Krajowych i Autostrad, aby można było
ogłosić przetargi na wykonawców projektów? Dlacze-
go informacje przedstawiane przez resort infrastruk-
tury zakłamują rzeczywistość? Raz podawana jest
informacja, że nie ma projektów i stąd opóźnienia,
choć są środki, a obecnie, że brak środków usprawie-
dliwia wstrzymanie prac przygotowawczych do tych
inwestycji drogowych. Czy nikt z rządu nie dostrzega
tych absurdów, skutkujących ograniczeniem możli-
wości szybkiego rozwoju w pasie budowanych – mą-
drze budowanych – autostrad w przypadku A4 woje-
wództw: małopolskiego, świętokrzyskiego czy pod-
karpackiego, miast, gmin i powiatów? Czy rząd nie
dostrzega, szczególnie w dobie kryzysu, potrzeby da-
nia tym regionom, przez które przebiega autostrada,
szansy na rozwój, deklarowanej przez pana premiera
w exposé? Dziękuję.
129
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Przypominam o limitach czasowych na zadawa-
nie pytań.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Infrastruktury pan Radosław Stępień.
Bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Radosław Stępień:
Informacja zawarta w pytaniu wymaga z pewno-
ścią poważnego sprostowania. Zacząłbym od tego, że
w ramach budowy autostrad realizowane są te węzły,
które są we wskazaniach lokalizacyjnych.
Wskazania lokalizacyjne decyzją wojewody – nie
generalnego dyrektora – zostały wydane we wrześniu
2008 r., a więc już są. Na odcinku Kraków – Tarnów
decyzja lokalizacyjna zakłada budowę węzłów: Brze-
sko, Bochnia, Wierzchosławice i Krzyż. Węzły Wierz-
chosławice i Krzyż służyć będą do komunikacji Tar-
nowa z autostradą. Wszystkie węzły zapewniają po-
łączenie autostrady z drogami lokalnymi. Trudno mi
powiedzieć, skąd wzięły się informacje, będące pod-
stawą tak zadanego pytania.
Szczegółowo: węzeł Bochnia zapewnia połączenie
drogowe z drogą powiatową K1424 Ujście Solne –
Bochnia. Węzeł Brzesko zapewnia połączenie z drogą
wojewódzką nr 746 Koszyce – Brzesko. Węzeł Wierz-
chosławice zapewnia połączenie z drogą wojewódzką
nr 975 Dąbrowa Tarnowska – Biskupice Radłowskie
– Wojnicz – Zakliczyn – Dąbrowa. Możliwy będzie też
dojazd drogą gminą nr K2517 Bogumiłowice – Ostrów
poprzez usytuowane tam rondo. Istnieje możliwość
dobudowy łącznika do drogi powiatowej nr K1346,
łączącej się z ulicą Witosa w Tarnowie. Węzeł Krzyż
zapewnia połączenie z drogą krajową nr 73 przebie-
gającą przez teren Tarnowa, miasta na prawach po-
wiatu.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
Zgodnie z przepisami ustawy o finansowaniu infra-
struktury transportu lądowego Generalna Dyrekcja
Dróg Krajowych i Autostrad może finansować budo-
wę węzłów i zjazdów jedynie w liniach rozgranicza-
jących autostrady. Wielokrotnie podnoszona była
kwestia infrastruktury drogowej towarzyszącej,
znajdującej się dookoła autostrady, doprowadzającej
ruch do autostrady, ale sensowna i rzeczowa dyskusja
może odbywać się jedynie na gruncie obowiązującego
prawa, mówiącego wyraźnie, że Generalna Dyrekcja
będzie finansować budowę węzłów i zjazdów jedynie
w liniach rozgraniczających autostrady. I to jest pod-
stawowy tytuł do prowadzenia tych prac.
W celu lepszego czy najlepszego skomunikowania
się z okolicznymi terenami generalna dyrekcja pro-
wadzi intensywne rozmowy z lokalnymi samorząda-
mi. Pozwolę sobie zdać króciutkie sprawozdanie z tych
rozmów. Co do węzła Brzesko generalna dyrekcja
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
130 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Radosław Stępień
prowadzi rozmowy z małopolskim urzędem marszał-
kowskim, planowany efekt to podpisane porozumie-
nie w sprawie inwestycji: budowa połączenia auto-
strady A4 na odcinku Kraków – Tarnów z drogą
wojewódzką nr 746 Koszyce – Brzesko w węźle Brze-
sko. Połączenie jest projektowane na północ od auto-
strady. Co do węzła Krzyż generalna dyrekcja zawar-
ła 1 grudnia 2008 r. porozumienie z prezydentem
Tarnowa, które dotyczy prac projektowych nad
przedłożeniem drogi krajowej nr 73 Szczucin – Tar-
nów na odcinku od węzła autostradowego Krzyż do
węzła drogowego Lwowska. Efekt – doprowadzenie
do powstania wschodniej obwodnicy Tarnowa.
Dalej, proszę państwa, trzeba stwierdzić, że resort
infrastruktury w ramach budowy autostrady A4
Kraków – Tarnów przewiduje realizację wszystkich
węzłów wymienionych w decyzji wojewody małopol-
skiego o ustaleniu lokalizacji autostrady. Zatem oba-
wy pań i panów posłów, że dostęp do autostrady bę-
dzie możliwy jedynie w Krakowie i Tarnowie, są
nieuzasadnione i opiera się na być może nie do końca
precyzyjnych informacjach.
W jakiej fazie znajduje się budowa tej drogi? Ge-
neralna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad ocze-
kuje na wydanie przez wojewodę małopolskiego de-
cyzji o pozwoleniu na budowę odcinka autostrady A4
Kraków – Tarnów. Stosowne wnioski zostały złożo-
ne, uzupełnienia do tych wniosków również. Oczeku-
jemy na wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę.
Mam nadzieję, że ta informacja rozwiała wątpli-
wości pań i panów posłów. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Bartuś, pytanie dodatkowe.
Poseł Barbara Bartuś:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! My od tego
rządu cały czas słyszymy: coś ma być, kiedyś będzie
zrobione. Mam pytanie. Autostrada ma być, węzły
w Bochni i Brzesku mają być. Ale kiedy? Kiedy miesz-
kańcy Gorlic, kiedy mieszkańcy Sącza będą mogli
korzystać z autostrady, a nie stać w korkach, nie za-
grażać bezpieczeństwu na przykład w Łapczycach?
Kiedy skróci się okres dojazdu? Bo w tej chwili z Kra-
kowa do Gorlic na odcinku stu kilkudziesięciu kilo-
metrów jedzie się czasami 4 godziny. Kiedy będzie
autostrada? Kiedy będą zrobione te zjazdy?
Jeszcze pan poseł.
Poseł Edward Czesak:
Panie Ministrze! Pan ładnie to wszystko przed-
stawił, a ja mam pytanie szczegółowe. Są dwie kon-
cepcje zjazdu w Brzesku. Jaką decyzję podjęła gene-
ralna dyrekcja w oparciu o decyzje samorządu, który
wskazał na jeden z przebiegów łącznika autostrado-
wego zjazdu? Czy ta decyzja już została podjęta, roz-
poczęte zostały procedury, które umożliwią ogłosze-
nie przetargu? Czy są na to pieniądze, środki? (Dzwo-
nek) Bo pan tak zgrabnie to wszystko przedstawił,
natomiast mi chodzi o konkrety, ponieważ mieszkam
w Brzesku, przychodzą do mnie komitety protesta-
cyjne, zwracają się z tym problemem. Dlatego pytam
i proszę odpowiedzieć na te dwa pytania: Czy są środ-
ki? Czy jest decyzja? Jak to wygląda?
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Infrastruktury pan Radosław Stępień.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Radosław Stępień:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Krótko na pyta-
nie pierwsze. Oczekiwanie na wydanie pozwolenia na
budowę w roku 2009 obecnie oznacza, że planowany
prawdopodobny termin oddania tej autostrady to
pierwsza połowa roku 2012.
Jeżeli chodzi o pytanie drugie dotyczące koncepcji
zjazdu, udzielę odpowiedzi na piśmie po szczegóło-
wym przeanalizowaniu dokumentów.
Natomiast co do spraw terminowych, to pierwszy
etap przetargu na ten odcinek autostrady został ogło-
szony w grudniu i spodziewamy się rozstrzygnięcia
drugiego etapu w sierpniu 2009 r. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Kolejne pytanie zadadzą posłowie Wojciech Olejni-
czak i Jolanta Szymanek-Deresz, klub Lewica. Pyta-
nie w sprawie pozwania Polski do Trybunału Sprawie-
dliwości Unii Europejskiej za niewystarczające prze-
pisy w dziedzinie równości płci i walki z dyskrymina-
cją jest skierowane do prezesa Rady Ministrów.
Jako pierwszy głos zbierze poseł Wojciech Olej-
niczak.
Bardzo proszę.
Poseł Wojciech Olejniczak:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Pani
Jolanta Szymanek-Deresz przebywa obecnie w okrę-
gu wyborczym w Łodzi, nie może uczestniczyć w po-
siedzeniu, w tym czasie prowadzi kampanię. Sprawa
jest niezwykle istotna i ważna, ponieważ w ubiegłym
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Wojciech Olejniczak
tygodniu Komisja Europejska pozwała Polskę do
Trybunału Sprawiedliwości za niewystarczające
przepisy w dziedzinie równości płci i walki z dyskry-
minacją. Oznacza to, że ta ideologia, która była re-
alizowana za rządów Prawa i Sprawiedliwości i Ligi
Polskich Rodzin, jest kontynuowana przez Platformę
Obywatelską, bo rząd za nic ma żywotne potrzeby
obywateli i obywatelek, w szczególności należących
do grup najsłabszych, narażonych na dyskryminację
z różnych przyczyn, nie buduje dla nich systemu
ochrony, pomocy i wsparcia.
Rząd za nic ma także prawo Unii Europejskiej,
którego fundamentem jest zasada równości wszyst-
kich obywateli bez względu na płeć, pochodzenie ra-
sowe i etniczne, wiek czy orientację seksualną.
Ostateczny termin wdrożenia wszystkich prze-
pisów dotyczących równości i przeciwdziałania dys-
kryminacji zawartych w kilku dyrektywach, kon-
kretnie w czterech, upłynął w grudniu 2007 r. Kie-
rując pozew przeciw Polsce, Komisja Europejska
zauważyła, że pomimo wielu obietnic i zapewnień
władze Polski nie zrobiły nic, by system ochrony
przed dyskryminacją, w szczególności z powodu
płci, spełnił normy i standardy prawa unijnego. Je-
śli Trybunał Sprawiedliwości podzieli opinię Komi-
sji, a wydaje się to pewne, Polska poniesie również
konsekwencje finansowe.
W związku z powyższym pytam pana premiera:
Dlaczego kierowany przez pana rząd nie chce chronić
obywatelek i obywateli Polski przed dyskryminacją?
Jak długo niekompetencja i zła wola państwowych
urzędników nierozumiejących, że uczestnictwo Pol-
ski w Unii Europejskiej to nie tylko możliwość obej-
mowania wysoko płatnych synekur, ale też imple-
mentacja do Polski i przestrzegania norm prawa
obowiązującego w Unii, powodować będą konieczność
ponoszenia przez wszystkich obywateli finansowych
skutków ich poczynań? (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Pracy i Polityki Społecznej pani Agnieszka
Chłoń-Domińczak.
Bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Pośle! Na
wstępie chciałabym powiedzieć, że zasada równego
traktowania i jej przestrzeganie w Polsce wynika
przede wszystkim nie z dyrektyw, ale z konstytucji.
Dlatego też nie mogę się zgodzić z twierdzeniem, że
131
w Polsce nie mamy prawa, które nie odnosi się do tej
kwestii. (Oklaski)
Natomiast fakt faktem, Polska jest zobowiązana
do wdrożenia dyrektyw w obszarze równego trakto-
wania i Komisja Europejska w dniu 14 maja podjęła
decyzję o skierowaniu skargi do Trybunału Sprawie-
dliwości w sprawie braku implementacji przez Polskę
dyrektywy Rady z 2004 r. nr 113 wprowadzającej
w życie zasadę równego traktowania mężczyzn i ko-
biet w zakresie dostępu do towarów i usług oraz do-
starczania towarów i usług.
Prace nad ustawą, która odnosi się do imple-
mentacji pięciu dyrektyw związanych z równym
traktowaniem: tej, o której wspominałam, dyrek-
tywy z 2006/54 w sprawie wprowadzenia w życie
zasady równości szans oraz równego traktowania
kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy,
dyrektywy Rady 2000/43 wprowadzającej w życie
zasadę równego traktowania bez względu na pocho-
dzenie rasowe lub etniczne, dyrektywy Rady 2000/78
ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego
traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, dyrek-
tywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/73
zmieniającej dyrektywę Rady 76/2007/EWG w spra-
wie wprowadzenia w życie zasady równego trakto-
wania mężczyzn i kobiet w zakresie ich dostępu do
zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz
warunków pracy. Te trzy ostatnie dyrektywy są po
części implementowane, ale nie w całości, do naszego
porządku prawnego. Jest to przedmiotem projektu
ustawy, nad którą pracuje rząd.
Pierwsze prace nad ustawą związaną z równym
traktowaniem były prowadzone już w 2003 r. Były
one bardziej intensywne w roku 2004. Wówczas zo-
stał skierowany do parlamentu projekt ustawy, który
regulował kwestie dwóch dyrektyw: 43/2000 i 78/
2000, nie został on jednak uchwalony. Pod koniec
2006 r. rząd rozpoczął prace nad ustawą, która już
uwzględniała przepisy z dyrektywy 2000/43.
Pierwszy projekt ustawy powstał na początku
2007 r. i został skierowany do uzgodnień społecz-
nych. Po tych uzgodnieniach projekt ustawy był tak-
że przedmiotem opinii Rady Legislacyjnej ze względu
na swoją wagę, ponieważ implementując do prawa
polskiego przepisy unijne, trzeba także brać pod uwa-
gę przepisy istniejące w Polsce, w szczególności wła-
śnie przepisy konstytucyjne. Z uwagi na opinię Rady
Legislacyjnej, która wyraża pewne wątpliwości co do
tego, w jaki sposób powiązać możliwość implementa-
cji dyrektyw i konstytucję, projekt ten był, krótko
mówiąc, przedmiotem dosyć istotnych prac legisla-
cyjnych.
I tak na początku 2008 r. powstał projekt skiero-
wany do ostatecznych uzgodnień w ramach prac rzą-
du. W marcu 2008 r. został on zaopiniowany przez
Komisję Wspólną Rządu i Mniejszości Narodowych
i Etnicznych. W czerwcu 2008 r. był przyjęty przez
Komitet Europejski Rady Ministrów z pewnymi roz-
bieżnościami, których rozstrzygnięcie zostało skie-
rowane do decyzji Komitetu Rady Ministrów. Między
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
132 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak
lipcem a wrześniem 2008 r., właśnie ze względu na
wątpliwości konstytucyjne, projekt zmienił trochę
swój kształt. Obecny projekt ustawy o wdrożeniu
niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie
równego traktowania został rozbudowany o pream-
bułę, która zawiera wskazanie, że najwyższą normą,
jeżeli chodzi o zasadę równego traktowania w Polsce,
jest konstytucja. Sam natomiast odnosi się do tych
norm, które wynikają z prawa unijnego.
W związku z tym, żeby zasada równego trakto-
wania była odpowiednio odzwierciedlona także
w strukturze organizacyjnej rządu, zaproponowano,
że powstanie nowy dział administracji: Równe trak-
towanie, który właśnie będzie związany z odpowied-
nią realizacją i monitorowaniem wdrażania przepi-
sów unijnych w tym zakresie. Rada Legislacyjna
ponownie odniosła się do tego projektu w marcu 2009 r.
i 4 maja 2009 r. Komitet Rady Ministrów omówił po-
nownie projekt ustawy i podjęto decyzję o uzgodnieniu
ostatecznych wątpliwości, które się jeszcze pojawiły
w sprawie projektu, także uzgodnieniu ostatecznego
kształtu instytucjonalnego organu, który ma się zaj-
mować w rządzie sprawami równego traktowania.
Podsumowując, można powiedzieć, że prace nad
tym projektem trwają i są na finalnym etapie. Ze
względu na to, jak ważki i istotny jest to projekt, są
one faktycznie bardzo długie, ale staramy się robić
wszystko, żeby w jak najkrótszym czasie projekt tra-
fił pod obrady Wysokiej Izby. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani minister.
Pytanie dodatkowe zada pan poseł Wojciech Olej-
niczak.
Bardzo proszę.
Poseł Wojciech Olejniczak:
Pani minister, konstytucja jasno deklaruje rów-
ność płci, jak również równość zarobków, ale to są
deklaracje. Trzeba wdrożyć prawo Unii Europejskiej.
Dziwi mnie tylko, że rząd zawsze spieszy się, kiedy
prawo Unii Europejskiej nakazuje wprowadzenie
pewnych obowiązków, np. związanych z podatkami.
Wtedy jest szybka nowelizacja, szybkie ustawy, dy-
rektywy są wdrażane. W tym przypadku bardzo
mnie dziwi i niepokoi ta urzędnicza opieszałość, tym
bardziej że będziemy za nią płacić. Nie ma żadnego
problemu z tym, żeby te dyrektywy implementować
zgodnie z konstytucją. Będzie bardzo zła sytuacja
w związku z tym, że rząd nie wprowadził więcej praw
dla obywateli, którzy dodatkowo będą musieli płacić
za to karę w Brukseli. Ale nie chodzi tylko o prawo,
chodzi również o praktykę albo przede wszystkim
o praktykę, bo ona jest najważniejsza.
Musi nas niepokoić sytuacja, kiedy otrzymujemy
następującą informację: płace kobiet i mężczyzn,
mimo że pracują dokładnie w takich samych warun-
kach, są zróżnicowane. I właśnie regulacje unijne
mają to zmienić, bo różnice dzisiaj są bardzo duże,
często sięgają nawet 40% na niekorzyść kobiet. To
samo dotyczy udziału kobiet w funkcjonowaniu nie
tylko w życiu publicznym, ale również w życiu zawo-
dowym. Przykładem może być polski parlament; to
wielki wstyd dla polskich polityków, że w naszym
parlamencie kobiety stanowią tylko 20% parlamen-
tarzystów. Standardy europejskie wynoszą 50%.
A więc, pani minister, pytam nie tylko o samo wdra-
żanie prawa, bo to, że tego nie zrobiliśmy i zapłacimy
kary, to jest skandal, ale co rząd zamierza zrobić,
żeby prawo tak regulowało nasze życie, aby deklara-
cja zawarta w konstytucji rzeczywiście była wreszcie
wykonywana. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Pracy i Polityki Społecznej pani Agnieszka
Chłoń-Domińczak.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie pośle, wy-
rażam głęboką nadzieję, że jednak tych kar nie za-
płacimy, ponieważ, tak jak wspomniałam, ta ustawa
znajduje się na końcowym etapie prac rządowych
i przy, krótko mówiąc, odpowiednim podejściu może-
my mieć nadzieję, że jednak zostanie ona uchwalona,
zanim Trybunał Sprawiedliwości wyda orzeczenie
w tej sprawie. Szczególnie że Komisja podjęła decyzję
o skierowaniu sprawy do Trybunału Sprawiedliwości
dopiero 14 maja i ta sprawa formalnie jeszcze nie zosta-
ła skierowana, chociaż zapewne niebawem będzie.
Kwestie dotyczące równego traktowania w obsza-
rze rynku pracy są przedmiotem nie tylko tej regu-
lacji, ale przede wszystkim przepisów, które są za-
warte chociażby w Kodeksie pracy. Tam one oczywi-
ście już są odpowiednio implementowane. Polska
należy do krajów, gdzie akurat zróżnicowanie wyna-
grodzeń kobiet i mężczyzn jest jednym z mniejszych
pośród krajów Unii Europejskiej.
(Poseł Izabela Jaruga-Nowacka: Bo się tego po
prostu nie bada.)
Bada się, oczywiście. Badania wysokości wyna-
grodzeń są prowadzone przez Główny Urząd Staty-
styczny regularnie co 2 lata i informacje o tym, jak
wygląda zróżnicowanie zarobków kobiet i mężczyzn,
są podawane.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak
(Poseł Izabela Jaruga-Nowacka: Co robimy, żeby
to zmienić, tj. zmniejszyć?)
Co robimy, żeby zmniejszyć? Prowadzimy różnego
rodzaju działania, które mają na celu pokazywanie,
promowanie równego traktowania kobiet i mężczyzn
na rynku pracy. Ministerstwo Pracy i Polityki Spo-
łecznej prowadzi takie projekty w ramach projektów
finansowanych chociażby z Europejskiego Funduszu
Społecznego.
(Głos z sali: Jakie, jakie?)
Jeden projekt ma tytuł, w tym momencie przepra-
szam, bo powiem z głowy: Promocja zatrudnienia
kobiet na lokalnych i regionalnych rynkach pracy,
drugi projekt związany jest z godzeniem ról rodzin-
nych i zawodowych.
Projekty związane z promocją zatrudnienia kobiet
na rynku pracy prowadzone były także przez po-
przednie rządy, również w ramach środków z Euro-
pejskiego Funduszu Społecznego.
Jeżeli chodzi o równe traktowanie, to jest to bu-
dowanie świadomości obywatelskiej, świadomości
przedsiębiorców, żadne prawo nie da pełnych efektów,
jeżeli nie będzie ono poparte właśnie budowaniem
takiej świadomości, co jest procesem ciągłym, nie-
ustającym i realizowanym przez kolejne rządy.
Zróżnicowanie wynagrodzeń kobiet i mężczyzn
nie jest problemem, który pojawił się dzisiaj, nie jest
problemem, który pojawił się wczoraj. Jest to proble-
mem, który właściwie towarzyszy nie tylko naszemu
rynkowi pracy, ale wszystkim…
(Głos z sali: W całej Europie.)
…czy niemal wszystkim rynkom pracy w Europie
od bardzo wielu lat. (Dzwonek) I my robimy, stosuje-
my te same narzędzia, które stosuje znaczna część
krajów Unii Europejskiej, aby osiągać te standardy
w jak najlepszy sposób. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani minister.
Przechodzimy do kolejnych pytań.
Posłowie Wiesław Woda i Jarosław Kalinowski,
Polskie Stronnictwo Ludowe, zadadzą pytanie skie-
rowane do ministra infrastruktury w sprawie wpro-
wadzenia prawnych regulacji zasad użytkowania
i poruszania się pojazdami typu quad.
Bardzo proszę, poseł Wiesław Woda.
Poseł Wiesław Woda:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam zaszczyt w imieniu pana posła Jarosława Ka-
linowskiego oraz własnym zadać pytanie dotyczące
zasad poruszania się pojazdami typu quad. Miano-
133
wicie od pewnego czasu, z dużym nasileniem w ostat-
nich miesiącach, obserwuje się w naszym kraju wręcz
lawinowe narastanie mody na poruszanie się pojaz-
dami typu quad. Właściciele tych pojazdów – a mod-
ne stało się wręczanie ich jako prezentów dzieciom
– wykorzystując fakt nienadążania przepisów za rze-
czywistością, wręcz zawłaszczyli dla siebie spokojne
do tego czasu górskie i leśne szlaki turystyczne. Owe
miejsca, których urok polegał na ciszy i naturalnej
przyrodzie, wypełnił nagle ryk silników, smród spa-
lin. Brak przepisów regulujących zasady korzystania
z quadów powoduje, że za ich kierownicą zasiadają
często bardzo młodzi ludzie. Z naszego rozeznania
wynika, że dopuszczenie quada do ruchu nie wyma-
ga rejestracji tego pojazdu ani posiadania uprawnień
do jego prowadzenia. Użytkownik quada nie musi
mieć również zabezpieczenia na głowę w postaci heł-
mu ochronnego.
Ubocznym skutkiem tej nadmiernej liberalizacji
jest głośna ostatnio seria wypadków z quadami w roli
głównej, w tym niestety także wypadków ze skut-
kiem śmiertelnym.
Dlatego pytamy: Ile jest w kraju pojazdów tego
typu znajdujących się w rękach indywidualnych
użytkowników? I po drugie: Co zamierza zrobić pan
minister, aby ukrócić pewną samowolę, w tym ure-
gulować zasady użytkowania tych pojazdów, ich
poruszania się w miejscach publicznych oraz na
szlakach turystycznych, a także problem uprawnień
do ich prowadzenia i stroju ochronnego osób kierują-
cych tymi pojazdami? Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Infrastruktury pan Radosław Stępień.
Bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Radosław Stępień:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Oczywiście wi-
dzimy problem quadów, widzimy go instytucjonal-
nie, sam z własnego doświadczenia również miałem
okazję się z tym problemem zetknąć. Problem qu-
adów tak naprawdę pojawił się, czy został zauważo-
ny przez naszą legislaturę dopiero w 2005 r., mimo
wcześniejszego wprowadzania tych pojazdów na ry-
nek. Problem z quadami, właściwie z dwoma rodza-
jami tych pojazdów, a więc z tzw. quadem lekkim i qu-
adem ciężkim, sprowadzał się do tego, że tak na-
prawdę była to kwestia, po pierwsze, rejestracji, a po
drugie, uprawnień.
Jeżeli chodzi o rejestrację, to w projekcie ustawy
o dopuszczeniu quadów do ruchu przygotowanym
przez ministra infrastruktury, w tej chwili skierowa-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
134 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Radosław Stępień
nym pod obrady komitetu Rady Ministrów, zakłada
się powszechny obowiązek rejestrowania tego typu
pojazdów. Absolutnie jesteśmy za tym, żeby limito-
wać dopuszczenie quadów do ruchu na zasadach ogól-
nych, w szczególności poprzez obowiązek rejestracji
pojazdu i obowiązek posiadania określonych upraw-
nień do jego prowadzenia. Już dziś zgodnie z przepi-
sami prawa osoba poruszająca się zarejestrowanym
pojazdem typu quad powinna posiadać kategorię pra-
wa jazdy B1. W nielicznych wypadkach lekkich po-
jazdów, które wcześniej z powodu braku jednoznacz-
nej kwalifikacji prawnej zostały zarejestrowane jako
pojazdy motorowerowe, dopuszczalne są takie upraw-
nienia, jak w przypadku motoroweru.
Dodatkową rzeczą, którą chcemy podjąć i która,
naszym zdaniem, będzie miała istotny wpływ na
ograniczenie problemów związanych z quadami, tak
jak tutaj pan poseł wskazał, przemieszczającymi się
po terenach podmiejskich, terenach chronionych, re-
zerwatach, ścieżkach rowerowych i szlakach pie-
szych, jest nowe ułożenie kategorii prawa jazdy w taki
sposób, że wprowadzona będzie kategoria AM na mo-
torowery i czterokołowce lekkie. Takie prawo jazdy
będzie mogła uzyskać osoba, która ukończyła 14 lat,
wprowadzony zostanie również obowiązek rejestracji
tego typu pojazdów. Będzie to oznaczało, że osoba
poruszająca się pojazdem niezarejestrowanym bądź
bez uprawnienia porusza się nim nielegalnie. Te
przepisy umożliwią Policji i odpowiednim jednost-
kom, jak chociażby służbom ochrony lasów, Straży
Ochrony Przyrody czy nawet Straży Granicznej prze-
prowadzanie bardziej skutecznej kontroli.
Kategoria A1, obejmująca motocykle nieprzekra-
czające pojemności 125 cm3 o mocy nie większej niż
12 kW, dostępna będzie dla osób powyżej 16 roku
życia. Kategoria A2 obejmie motocykle nieprzekra-
czające mocy 35 kW oraz motocykle trójkołowe. Ka-
tegoria A – motocykle ciężkie, powyżej określonych
w pozostałych kategoriach parametrów – dla osób,
które ukończyły 24 lata. Wymagany wiek kandydata,
który ubiegając się o prawo jazdy kategorii A, posia-
da uzyskane co najmniej 2 lata wcześniej prawo jazdy
kategorii A2, to 20 lat.
Ta nowa kategoryzacja wraz z nową definicją po-
jazdu określanego jako czterokołowiec znajdzie się
w naszym projekcie nowej ustawy o dopuszczeniu do
ruchu, opracowanym przez Ministerstwo Infrastruk-
tury. Zgodnie z tą definicją czterokołowiec to pojazd
samochodowy przeznaczony do przewozu osób lub
ładunków, z wyłączeniem samochodu osobowego,
ciężarowego i motocykla, którego masa własna nie
przekracza w przypadku przewozu rzeczy 550 kg,
w przypadku przewozu osób – 400 kg. Z kolei cztero-
kołowiec lekki, to taki, którego masa własna nie
przekracza 350 kg, a jego konstrukcja ogranicza
prędkość jazdy do 45 km/h.
Proszę państwa, te zmiany, połączone z obowiąz-
kiem rejestracji tych pojazdów i wprowadzenia pew-
nych wymagań technicznych mających zapewnić
minimalne normy bezpieczeństwa, zapewnią pod-
stawę prawną do ścigania za nadużycia, jakich obec-
nie dopuszczają się kierujący quadami. Myślimy
także o wprowadzeniu dla użytkowników quadów
obowiązku jazdy w kasku, bo zwłaszcza po ostatnich
wypadkach okazało się, jak bardzo jest to niebez-
pieczne. Również ważne jest ograniczenie minimal-
nego wieku. Proszę zwrócić uwagę, że jeżeli zakwa-
lifikujemy tego quada, zarejestrujemy, wprowadzi-
my odpowiednią kategorię prawa jazdy, to de facto
podniesiemy granicę wieku użytkowników do lat 14,
choć to też nie daje rękojmi, że osoby przemieszcza-
jące się quadami będą to robiły z większym rozsąd-
kiem. Za dalece nierozsądne uważam obdarowywa-
nie quadami dzieci niemających w tym żadnego
rozeznania, bo nie można zrównywać doświadczenia
w jeździe na rowerze o kołach 20 cali z jazdą czymś,
co jedzie z prędkością ok. 50 km/h.
Kończąc moją wypowiedź, chciałbym powiedzieć,
że temat ten leży nam głęboko na sercu. Przedwczo-
raj mieliśmy okazję uczestniczyć w zorganizowanym
przez Przemysłowy Instytut Motoryzacji pokazie
crash testu motocykla z samochodem, przy prędkości
jazdy 48 km/h. Planujemy wydać dokumentację zwią-
zaną z tym crash testem i dołączyć do obowiązko-
wych materiałów wszystkich kursów na prawo jazdy
motocyklowe, jakie tylko będą robione, aby kandyda-
ci na kierowców tego typu pojazdów mogli się prze-
konać, jaki jest skutek uderzenia (Dzwonek) w prze-
szkodę stałą w czasie jazdy z prędkością 45 km/h.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Pytanie dodatkowe – poseł Wiesław Woda.
Poseł Wiesław Woda:
Panie ministrze, cieszy mnie, że pan i minister-
stwo zauważacie problem quadów, ale martwi, że
właściwie nic się w tej sprawie nie dzieje. Innymi sło-
wy technika wyprzedziła, daleko wyprzedziła prze-
pisy dotyczące zasad poruszania się tymi pojazdami.
Widzimy dzisiaj niezarejestrowane pojazdy, młodych
ludzi jeżdżących bez hełmów. Osób tych nie można
w żaden sposób skontrolować ani zdyscyplinować, bo
ich pojazdy nie mają numeru rejestracyjnego, a do ich
prowadzenia nie jest wymagane prawo jazdy. Czasem
taki kierowca założy chustę na głowę zamiast kasku.
Ten stan bezprawia trwa zdecydowanie za długo.
Trudno jest teraz, na gorąco, odnieść się do pań-
skich propozycji, panie ministrze. Być może są one
trafne. Na pewno będzie tutaj toczyć się burzliwa
dyskusja. Natomiast ja spotykam pojazdy tego typu
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Wiesław Woda
z silnikami o pojemności 900 cm3, to już potężna ma-
szyna. Oddawanie takiej maszyny w ręce dzieci, bez
ochrony, to wielkie ryzyko. (Dzwonek)
Dlatego oczekujemy z panem posłem Kalinow-
skim pilnego projektu rządowego, by ten problem
rozwiązać, tworząc prawo, które będzie respektowa-
ne. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Odpowiada podsekretarz stanu w Ministerstwie
Infrastruktury pan Radosław Stępień.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Radosław Stępień:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jest rzeczą oczy-
wistą, że sprawę trzeba bardzo szybko uregulować.
Zgadzam się z panem posłem co do tego, że w tym
przypadku technika wyprzedziła legislację. Ci, któ-
rzy śledzą historię motoryzacji, wiedzą, że dokładnie
tak samo było w przypadku samochodu, jako wyna-
lazku, który wyprzedził legislację. Najpierw po dro-
gach zaczęły jeździć samochody w sposób w ówcze-
snym mniemaniu niebezpieczny, a poruszały się one
z prędkością czasem mniejszą niż dzisiejsze quady,
a dużo później powstało pierwsze prawo drogowe do-
tyczące poruszania się samochodów po drogach pu-
blicznych.
Chciałbym zwrócić uwagę na dwie rzeczy. Po
pierwsze, już dziś poruszanie się niezarejestrowanym
pojazdem tego typu po drogach publicznych jest nie-
legalne, istnieją podstawy do ścigania tego. Jeżeli
chodzi o poruszanie się tych pojazdów po drogach
i ścieżkach objętych statusem szczególnym, a więc po
szlakach, zamkniętych terenach rezerwatów, tere-
nach leśnych, które nie dopuszczają ruchu tego typu
pojazdów, już dziś jest możliwe ściganie tego.
Problem polega na tym, że służby, które są za to
odpowiedzialne, poczynając od Policji, przez Straż
Leśną, Straż Graniczną, powinny zostać do tego wy-
posażone, o tym myślimy, powinna także zostać usta-
lona odpowiednia procedura. Dlaczego? Dlatego że
nawet jeżeli zlokalizujemy użytkownika quada, któ-
ry narusza prawo, bardzo trudno jest go zatrzymać,
bo wykorzystuje on przewagę tego pojazdu.
Chciałbym zwrócić uwagę na jeszcze jedną rzecz
– obowiązek rejestracji tego typu pojazdów powinien
ukrócić możliwość wprowadzenia na rynek tego typu
pojazdów, co dzisiaj jest legalne. Teoretycznie pojaz-
dem tego typu można poruszać się po drogach prywat-
nych. Wszyscy wiemy, że zakaz ten jest obchodzony.
135
Ponieważ mam przyjemność być wiceprzewodni-
czącym Krajowej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Dro-
gowego, chciałbym na następnym posiedzeniu tę
kwestię poruszyć, wprowadzić taki punkt w koordy-
nacji z szefami służb, które odpowiadają za ściganie
piractwa drogowego, bo jest to ewidentna forma pi-
ractwa drogowego. Myślę, że wszyscy rozsądni ludzie,
bez względu na poglądy, będą tworzyć jednolity front
przeciw tego typu nadużyciom, jak też przeciw degra-
dacji środowiska miejsca zamieszkania i zagrożeniu
bezpieczeństwa. Będę miał na uwadze wypowiedź
pana posła podkreślającą pilność tych spraw. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Ogłaszam przerwę do godziny 10.15.
Marszałek Sejmu w związku ze zbliżającymi się
wyborami europejskimi zaprasza na spotkanie pro-
mujące społeczeństwo obywatelskie. Spotkanie to
odbędzie się w hallu przy głównym wejściu o godz.
10. Dziękuję bardzo.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 9 min 56
do godz. 10 min 16)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Wznawiamy obrady.
Pan minister Stępień jest proszony na salę. Nie ma.
Powracamy do pytań.
Pytanie zadadzą posłowie Henryk Siedlaczek i Ry-
szard Zawadzki, klub Platforma Obywatelska. Pyta-
nie w sprawie remontu i modernizacji drogi krajowej
nr 45 w Raciborzu jest skierowane do ministra infra-
struktury. Pierwsze dwie minuty mają do podziału
posłowie Henryk Siedlaczek i Ryszard Zawadzki.
Bardzo proszę.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Dziękuję, panie marszałku.
Szanowny Panie Ministrze! Mamy wspólnie za-
szczyt zadać pytanie w imieniu mieszkańców powia-
tów raciborskiego i wodzisławskiego dotyczące drogi
krajowej nr 45, a konkretnie jej stanu technicznego.
Szanowny Panie Ministrze! W grudniu 2007 r.,
a potem w maju 2008 r. złożyłem na pana ręce inter-
pelację w sprawie poprawy standardu drogi krajowej
nr 45 ze względu na jej fatalny stan techniczny, sta-
nowiący bezpośrednie zagrożenie dla użytkowników
tej drogi. Jak już wielokrotnie podkreślałem, rola
drogi krajowej nr 45 w transporcie drogowym i ko-
munikacji jest bardzo istotna przede wszystkim ze
względu na fakt, że droga ta stanowi łącznik naszego
państwa od przejścia granicznego w miejscowościach
Chałupki w powiecie raciborskim i Bohumin w Re-
publice Czeskiej do autostrady A4.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
136 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Ryszard Zawadzki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Kontynuując pytanie, pragnę podkreślić, iż odcinek
ten charakteryzuje się bardzo nasilonym ruchem sa-
mochodowym. Należy nadmienić, że droga ta nie
tylko zapewnia dojazd do autostrady A4, ale łączy
również miasta o wysokim uprzemysłowieniu, takie
jak Kędzierzyn Koźle, Krapkowice, Opole. Ponieważ
rozpoczął się II kwartał 2009 r., a oznak planowane-
go remontu na DK45 na razie nie widać, kieruję do
pana ministra następujące pytania.
Czy deklaracja złożona przez pana ministra, do-
tycząca planowanego remontu DK45 na odcinku Za-
bełków – Racibórz, jest aktualna? Czy w planie bu-
dżetu państwa na 2009 r. zostały uwzględnione środ-
ki finansowe na ten cel? Jaką kwotę ministerstwo
przeznaczy w tym roku na planowany remont DK45?
(Dzwonek) Kiedy praktycznie rozpoczęte zostaną
prace remontowe? Chciałbym zaznaczyć, że droga
krajowa łącząca Rybnik, Wodzisław, Chałupki aktu-
alnie w Wodzisławiu Śląskim jest bardzo skutecznie
realizowana. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Infrastruktury pan Radosław Stępień.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Radosław Stępień:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jeżeli chodzi o od-
cinek drogi Zabełków – Racibórz, drogi nr 45, jego
remont i modernizację, to znajduje się on w planach
generalnej dyrekcji na rok 2009 w puli odcinków re-
montowanych. Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych
i Autostrad planuje wyremontowanie na tej drodze
krajowej dwóch odcinków, mianowicie przejścia przez
Racibórz, to jest odcinek o długości 3,8 km, oraz dro-
gi od granicy miasta Raciborza do granicy wojewódz-
twa opolskiego na odcinku ok. 8,7 km. W tej chwili
trwa umieszczanie tego zadania w planie przetargo-
wym generalnej dyrekcji. Będziemy to procedować
w 2009 r. Wartość robót określona jest na 20 mln zł.
Oczywiście do czasu przeprowadzenia gruntownego
remontu generalna dyrekcja będzie na bieżąco zabez-
pieczała wszystkie ubytki w jezdniach.
Na drogę krajową nr 45 do tej pory, to jest w la-
tach 2004–2007, przeznaczono 8 mln zł, a więc jest
to droga, która jest pod dobrą, jak sądzę, opieką Ge-
neralnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Re-
sort dołoży wszelkich starań, aby zostały zapewnione
środki na remont tej drogi. Będziemy procedować
ustawę o Krajowym Funduszu Drogowym i zmianie
ustawy o autostradach płatnych. Myślę, że te środki
zostaną jeszcze w 2009 r. zapewnione. Ta droga na
pewno znajduje się w planach remontowych. Dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pytanie dodatkowe – poseł Henryk Siedlaczek,
Platforma Obywatelska.
Poseł Henryk Siedlaczek:
W związku z tym, że informacje w sprawie drogi
krajowej nr 45 budzą duże zainteresowanie miesz-
kańców powiatów raciborskiego i wodzisławskiego,
proszę uprzejmie pana ministra o następującą jedno-
znaczną informację. Ja rozumiem to, że częściowo te
informacje już zostały przekazane przez pana mini-
stra, jednakże w związku z tak dużym zainteresowa-
niem prosiłbym o ustosunkowanie się do mojego
pytania.
Mianowicie w odpowiedzi na moją interpelację
w sprawie DK45 szanowny pan minister stwierdził,
że w 2009 r. – przy założeniu, że poziom środków na
odnowy dróg nie spadnie do tego roku poniżej 2 mld
zł rocznie – planowany jest remont drogi krajowej
nr 45 na odcinku Zabełków – Racibórz – granica
województwa opolskiego. Tę odpowiedź usłyszeli-
śmy. Prosiłbym jednak jeszcze raz o bardzo precy-
zyjną odpowiedź na takie pytania. (Dzwonek) Jaka
jest łączna długość planowanych do remontu odcin-
ków drogi krajowej nr 45? Czy zostanie w tym rów-
nież ujęty odcinek w obszarze miasta Raciborza?
Kiedy planuje się zakończenie remontu? Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Odpowiada podsekretarz stanu w Ministerstwie
Infrastruktury pan Radosław Stępień.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Radosław Stępień:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Są to dwa odcin-
ki, a więc przejście przez Racibórz o długości 3,8 km
i odcinek od granicy miasta Racibórz do granicy wo-
jewództwa opolskiego o długości 8,7 km. Obydwa te
odcinki są odcinkami jednosezonowymi, a więc jest
to bardziej kwestia terminu początkowego, terminu
rozpoczęcia robót. W sumie będzie to ponad 12 km
drogi w tych dwóch odcinkach, o których mówiliśmy.
Dziękuję.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Kolejne pytanie zadadzą posłowie Krzysztof Jur-
giel, Jacek Bogucki, Jerzy Gosiewski i Krzysztof Pu-
tra, Prawo i Sprawiedliwość. Pytanie w sprawie pla-
nów zaniechania budowy Centrum Ekspedycyjno-
-Rozdzielczego w Choroszczy jest skierowane do mi-
nistra infrastruktury.
Bardzo proszę, jako pierwszy poseł Krzysztof
Jurgiel.
Poseł Krzysztof Jurgiel:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Ja zacznę nietypowo od pytań, bo po prostu mamy
mało czasu.
Pytanie pierwsze. Czy istnieje jakiekolwiek za-
grożenie co do wstrzymania przygotowanej do roz-
poczęcia budowy Centrum Ekspedycyjno-Rozdziel-
czego w Białymstoku? Pytanie drugie. Jakie nakła-
dy zostały dotąd poniesione przez pocztę w związku
z zakupem gruntu w Choroszczy koło Białegostoku
i w celu przygotowania dokumentacji pod przyszłą
inwestycję? Pytanie trzecie. Jaki docelowy model
funkcjonowania struktur terenowych poczty oraz
jaką bazę logistyczną przewiduje się dla oddziału
regionalnego poczty w Białymstoku? Te pytania
wynikają z tego, że pojawiły się doniesienia medial-
ne oraz informacje ze strony samorządów o tym, że
budowa Centrum Ekspedycyjno-Rozdzielczego może
nie być realizowana.
Przypomnę, że w 2003 r. Poczta Polska zakupiła
działkę o powierzchni 14 ha z przeznaczeniem na
budowę tego centrum. Budowa nowoczesnego cen-
trum jest niezbędna Poczcie Polskiej, ale także na-
szemu regionowi. Chodzi o poprawę jakości i termi-
nowości świadczonych przez Pocztę Polską usług.
Przypomnę, że za 3 lata zacznie obowiązywać uwol-
nienie usług pocztowych w Unii Europejskiej, jesie-
nią poczta zostanie przekształcona w jednoosobową
spółkę Skarbu Państwa i musi to być podmiot, który
będzie konkurencyjny na rynkach zagranicznych,
a także przygotowany na ekspansję na rynki Europy
Wschodniej. Czy rząd może sobie wyobrazić skutecz-
ność polskiego państwowego przedsiębiorstwa bez
właściwej bazy logistycznej? Ważne jest też to, że re-
gion podlaski należy do największych w kraju i jest
jedynym, który graniczy z trzema państwami, z Li-
twą, z Białorusią i z Rosją. Każda koncepcja rozwoju
Poczty Polskiej z pewnością powinna uwzględniać
potrzeby i możliwość ewentualnej ekspansji na rynek
zagraniczny. (Dzwonek)
Jeszcze tylko jedno zdanie, panie marszałku.
O realizacji tej inwestycji zapewnił w 2008 r. dy-
rektor generalny, pan Andrzej Polakowski podczas
obchodów 450-lecia poczty. Tak że bardzo proszę
o jednoznaczną odpowiedź na pytanie, czy ta inwe-
stycja będzie realizowana, a także na te trzy pytania,
które przedstawiłem wcześniej.
137
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Infrastruktury pan Maciej Jankowski.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie i Panowie
Posłowie! W marcu, odpowiadając na pytanie pana
posła Krzysztofa Jurgiela, informowałem pana posła,
że zgodnie z przyjętą przez przedsiębiorstwo Poczta
Polska koncepcją pocztowego systemu logistycznego
na lata 2007–2015 podjęta była decyzja o budowie
węzła ekspedycyjno-rozdzielczego Białystok w opar-
ciu o zaktualizowany projekt budowlany. Miał być to
obiekt typu węzeł pomocniczy klasy B. W paździer-
niku 2000 ub. r. nastąpił końcowy odbiór zmodyfiko-
wanego projektu budowlanego wraz z pozwoleniem
na budowę i zgodnie z przyjętymi w Poczcie Polskiej
procedurami powinny zostać podjęte działania zmie-
rzające do wyłonienia wykonawcy robót, tak aby roz-
poczęcie prac budowlanych mogło nastąpić na prze-
łomie roku bieżącego i przyszłego. Zgodnie z wtedy
przyjętym planem zakończenie budowy węzła ekspe-
dycyjno-rozdzielczego miało być nastąpić w 2011 r.
Niestety obecna sytuacja ekonomiczno-finansowa
Poczty Polskiej spowodowała konieczność dokonania
przeglądu planu inwestycyjnego i w tej chwili trwają
prace studialne nad ograniczaniem przewidzianych
kiedyś inwestycji, tak aby można było dokończyć te,
które zostały już wcześniej podjęte. W związku z tym
trudno odpowiedzieć jednoznacznie na to pytanie.
Jest bardzo możliwe, iż kontynuowanie inwestycji,
o którą pan poseł pytał, będzie przesunięte w czasie,
odłożone. Prowadzone są w tej chwili analizy. Chcę
podkreślić, że Poczta Polska dokonuje inwestycji ze
środków własnych. Państwo nie może dofinansowy-
wać tych inwestycji, ponieważ byłaby to pomoc pu-
bliczna, która zgodnie z art. 87 traktatu Wspólnot
Europejskich jest uznana za niezgodną z zasadami
obowiązującymi na wspólnym rynkiem, gdyby więc
państwo udzieliło takowej pomocy, mogłoby to skut-
kować karami i koniecznością zwrotu dofinansowa-
nia przez Pocztę Polską. Tak że ministerstwo, nad-
zorując to przedsiębiorstwo, nie może jednocześnie
narzucać kierunków inwestycyjnych, jeżeli nie są one
do udźwignięcia niego. Zresztą w najbliższym czasie
powinna być podjęta ostateczna decyzja, tak że za-
chęcam pana posła do skierowania wtedy pytania na
piśmie, jako że będziemy mogli jednoznacznie na nie
odpowiedzieć. Natomiast jeżeli mowa o strukturze
Poczty Polskiej, w tym przyszłości okręgu Poczty
Polskiej z siedzibą w Białymstoku, to chcę powie-
dzieć, że trwają prace nad zmianą struktury Poczty
Polskiej, tak aby 4 szczeble zarządzania zostały za-
stąpione 3 szczeblami, z tym że efekty prac zespołu
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
138 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski
nie są jeszcze ostateczne, trwają w tej chwili dysku-
sje, więc myślę, że pan poseł informacje o tym posia-
da, ponieważ temat ten budzi dużo emocji w we-
wnątrzpocztowych rozmowach. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie ministrze.
Pytanie dodatkowe – poseł Krzysztof Jurgiel.
Poseł Krzysztof Jurgiel:
Panie ministrze, niestety powtarza się sytuacja
taka jak z cukrownią. Panowie mówili, że nic nie
mogą zrobić i w lutym 2008 r. zlikwidowali Cukrow-
nię Łapy, tak samo zakłady naprawcze taboru kole-
jowego. Proszę pana, za 3 lata wchodzimy na rynek
europejski, potrzebna jest konkurencyjność. Wszyscy
fachowcy od 6 lat mówią, że musi być odpowiedni
poziom tego centrum logistycznego, że musimy być
konkurencyjni, że powinniśmy wejść na rynki wschod-
nie. Dla kogo państwo ten rynek szykujecie? Dlacze-
go nie chcecie wzmocnić konkurencyjności tego ob-
szaru? Jest to szeroki obszar i, tak jak mówiłem,
przylegający do państw wschodnich. Pan mówił, że
ma być przetarg, były plany na początku roku, i dla-
czego teraz to wszystko zmieniacie kosztem funkcjo-
nowania poczty i usług dla polskiego społeczeństwa?
Tak że bardzo proszę, żeby rząd, który odpowiada za
pocztę w Polsce, za usługi, jednak zdecydowanie po-
parł budowę takiego centrum.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Odpowiada pan Maciej Jankowski, podsekretarz
stanu w Ministerstwie Infrastruktury.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Zgadzam się w pełni z pierwszą częścią wypowie-
dzi pana posła. Rzeczywiście należy uczynić wszyst-
ko, aby przygotować pocztę do konkurowania na
otwartym w niedługim czasie rynku. Niemniej kiedy
mówimy o planach inwestycyjnych, musimy przyjąć
pewną hierarchię ze względu na to, iż ilość środków
nie jest nieograniczona. W ramach tej hierarchii pod-
stawowe wyzwania, na jakie należy odpowiedzieć, to
jest zmodernizowanie systemu informatycznego oraz
dokończenie budowy węzłów klasy A. Oczywiście wę-
zły klasy B także są istotne, ale dla funkcjonowania
poczty konieczna jest realizacja tych pierwszych
dwóch zespołów inwestycyjnych. Tak że mogę powie-
dzieć tylko, że tak krawiec kraje, jak materii staje,
czyli że poczta musi sama wygospodarować środki,
aby sfinansować swoje inwestycje, a inwestycje po-
winny być oceniane pod kątem zapewnienia możli-
wości rozwoju oraz funkcjonowania w przyszłości.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Kolejne pytanie zadadzą posłowie Janusz Zemke
i Marek Wikiński, klub Lewica. Pytanie w sprawie
zabezpieczenia stopnia wodnego we Włocławku kie-
rowane jest do prezesa Rady Ministrów.
Bardzo proszę, poseł Janusz Zemke.
Poseł Janusz Zemke:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Chciałbym razem z panem po-
słem Markiem Wikińskim zadać pytanie w ogromnie
istotnej sprawie. Pytanie to zadaję konsekwentnie
i chcę zapowiedzieć, bo tu jest przedstawiciel mini-
stra ochrony środowiska, że będziemy je zadawali, że
ja będę je zadawał do momentu, aż ten problem zo-
stanie rozwiązany.
Pytanie dotyczy zabezpieczenia stopnia wodnego
we Włocławku. Informacja rządu w tej sprawie była
przedstawiona w październiku 2008 r. Zadawałem
też to pytanie 2 kwietnia tego roku. Z czego wynika
uporczywość w zadawaniu owych pytań? Otóż ta
uporczywość wynika z faktu, że ewentualna kata-
strofa stopnia wodnego we Włocławku dotknęłaby
ponad 350 tys. mieszkańców mojego województwa,
województwa kujawsko-pomorskiego. W kwietniu na
pytanie odpowiadał pan minister Bernard Błaszczyk,
jest bowiem tak, że zawsze odpowiada ktoś inny. Jed-
nym z elementów odpowiedzi była informacja, że
zostanie zbudowany stopień wodny w Nieszawie, ale
wymaga to nakładów w wysokości 3 mld zł. Powsta-
łaby tam elektrownia wodna o mocy 60 MW. Do tego
przedsięwzięcia 26 stycznia tego roku zgłosił się kon-
cern ENERGA. Decyzja ostateczna miała być podję-
ta do 15 kwietnia. Zacytuję, co w tej sprawie mówił
pan minister Bernard Błaszczyk. Otóż pan minister
poinformował Wysoką Izbę, a za jej pośrednictwem
opinię publiczną w Polsce i mieszkańców wojewódz-
twa kujawsko-pomorskiego, że „do 15 kwietnia naj-
później zostanie podjęta wiążąca decyzja”. W przy-
padku gdyby Zarząd Grupy ENERGA podjął decyzję
negatywną lub nie podjął żadnej decyzji do 15 kwiet-
nia, Ministerstwo Środowiska będzie kontynuowało
prace (Dzwonek) w ramach tego przedsięwzięcia. Mi-
nął 15 kwietnia. Pytam, panie ministrze: Co się dzie-
je? Dziękuję. (Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Odpowiada sekretarz stanu w Ministerstwie Śro-
dowiska pan Stanisław Gawłowski.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Pa-
nie Pośle! Rozumiem, że w związku z tym nie mu-
szę już mówić o całej procedurze dotyczącej wyła-
niania, bo wcześniej przedstawił ją pan minister
Błaszczyk i ona jest znana. Przypomnę tylko, że na
początku kadencji wyłoniliśmy firmę, która anali-
zowała 5 możliwych wariantów zabezpieczenia
stopnia wodnego Włocławek. Z tych 5 w efekcie
końcowym skoncentrowaliśmy się na 2 możliwych
wariantach: budowie stopnia w Nieszawie z elek-
trownią wodną bądź też budowie progu piętrzące-
go dla stopnia w Nieszawie. Szukaliśmy partnera
prywatnego, który poniósłby koszty przedsięwzię-
cia, a miałby tutaj korzyść polegającą na eksploata-
cji elektrowni wodnej. Przypomnę również, że te
rozmowy rzeczywiście od początku roku prowadzi-
liśmy z Koncernem Energetycznym ENERGA.
ENERGA potwierdziła wolę budowy stopnia wod-
nego w Nieszawie. Rozpoczęła prace związane z przy-
gotowaniem i realizacją tejże inwestycji, czyli jest
już po analizach opłacalności ekonomicznej doty-
czących realizacji tego przedsięwzięcia. Poza tym
Koncern Energetyczny ENERGA przystępuje do
prac związanych z uzyskaniem pozytywnej oceny
oddziaływania na środowisko, czyli tutaj musi
przygotować cały raport dotyczący oceny oddziały-
wania na środowisko.
Tak jak powiedziałem, tak jak pewnie wcześniej
pan minister Błaszczyk przedstawiał, zadanie doty-
czące zabezpieczenia stopnia wodnego Włocławek po-
dzieliliśmy na cztery części. Trzy z tych części chcemy
sfinansować sami bezpośrednio ze środków unijnych.
Koszt całości prac ma wynosić 152 mln zł, ze środków
unijnych ma pochodzić prawie 100 mln zł.
Te trzy pierwsze zadania to:
— przebudowa obiektów piętrzących stopnia wod-
nego Włocławek,
— rozbudowa wałów wstecznych Słupianki i za-
pory bocznej Borowiczki,
— makroniwelacja czaszy zbiornika, przebudowa
zapór bocznych Jordanów – Tokary i Duninów.
To będziemy finansować bezpośrednio ze środków
własnych i środków unijnych. W tej chwili są sporzą-
dzane dokumentacje techniczne i tutaj nie ma żad-
nego zagrożenia dla realizacji tego przedsięwzięcia.
Czwarte zadanie związane z podpiętrzeniem wody
dolnej będzie realizowane przez Koncern Energetycz-
ny ENERGA, który rozpoczął proces. Decyzja w tej
sprawie do 15 kwietnia została podjęła i w związku
z tym proces inwestycyjny trwa.
139
Oczywiście gdyby jednak ENERGA – to jest part-
ner prywatny, ale tutaj również właściciel, minister
skarbu, potwierdził wolę realizacji tego przedsięwzię-
cia przez Koncern Energetyczny ENERGA – miała
się wycofać, to mamy w zapasie ten wariant dotyczą-
cy budowy progu piętrzącego, który będzie kosztować
około 300 mln zł. Ale to tylko i wyłącznie traktujemy
w kategoriach zabezpieczenia, dlatego że te 350 tys.
mieszkańców to 350 tys. mieszkańców mojego kraju
i to są ludzie, o których staramy się dbać nie tylko
werbalnie, tak jak wszystkie poprzednie ekipy, bo
przecież sprawa dotycząca stopnia wodnego Włocła-
wek to nie jest historia z ostatnich miesięcy czy z ostat-
nich lat, tylko z ostatnich dziesięcioleci, panie pośle,
tak że pan doskonale wie, że w roku 1995 i w 2005
i w 2002 również ten problem był odkładany na pół-
kę. My tego problemu nie odkładamy, tylko w bardzo
realny sposób zaplanowaliśmy finansowanie dla ca-
łości działań, czyli, tak jak powiedziałem, dla pierw-
szych trzech ze środków krajowych plus unijne, dla
czwartego, którego koszty realizacji są największe
– ze środków prywatnych Koncernu Energetycznego
ENERGA, który dzisiaj eksploatuje elektrownię wod-
ną na stopniu wodnym we Włocławku i po wybudo-
waniu stopnia wodnego w Nieszawie będzie eksplo-
atował elektrownią wodną w Nieszawie. Dziękuję
bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Poseł Marek Wikiński, pytanie dodatkowe.
Poseł Marek Wikiński:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Panie ministrze, pan chyba nie zauważył, że się
zmieniły warunki w Polsce. W 2001 r. mieliśmy 92 mld
dziury budżetowej rządu premiera Jerzego Buzka,
a dzisiaj mamy dziesiątki miliardów euro, których
rząd Platformy Obywatelskiej nie potrafi wydatko-
wać. Tak że sytuacja jest diametralnie inna.
W pana odpowiedzi ja nie usłyszałem i w końcu
nie wiem, czy jest decyzja, że ENERGA będzie reali-
zowała to zadanie, czy nie ma tej decyzji. Niech pan
powie jak mężczyzna: tak lub nie.
I przy okazji, panie ministrze, w wielu państwach
Europy rzeki są szlakami komunikacyjnymi – Ren czy
Dunaj, czy Dniepr to są rzeki, które przynoszą pienią-
dze ludziom mieszkającym nad tymi rzekami. Tury-
styka wpływa na rozwój wielu wsi i miast w pań-
stwach, przez które przepływają te rzeki. Wisła, kró-
lowa polskich rzek, powinna zostać uregulowana tak,
aby dawać szansę mieszkańcom terenów nadwiślań-
skich – np. Solca nad Wisłą w powiecie lipskim, Luci-
mi w powiecie zwoleńskim, Kozienic, Wyszogrodu,
królewskiego miasta Płocka, żeby te miasta i miesz-
kańcy tych miast mogli czerpać korzyści z turystyki.
Proszę przy okazji też na to pytanie odpowiedzieć.
(Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
140 Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Odpowiada sekretarz stanu w Ministerstwie Śro-
dowiska pan Stanisław Gawłowski.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski:
Panie Ministrze! Szanowny Panie Pośle! W 2001 r.
też można było poszukać inwestora, który wybuduje
stopień wodny. Te 3 mld ma pochodzić z pieniędzy
prywatnych. Wystarczyło chcieć, ale wtedy nie było
tej woli, bo nie znalazłem żadnych dokumentów, któ-
re by świadczyły, że w ogóle poszukiwano jakichkol-
wiek rozwiązań dla tego działania. W związku z tym,
panie pośle, proszę nie szukać zbyt łatwo argumen-
tów, które mają świadczyć, że wtedy ktoś naprawdę
chciał rozwiązać problem, bo nie chciał nikt. To po
pierwsze.
Powiedział pan, żeby odpowiedzieć jak mężczy-
zna. Odpowiedziałem, panie pośle, że rząd podjął
decyzję do 15 kwietnia tego roku, i gdybym miał być
złośliwy, tobym odpowiedział: mężczyźni czasami
myją uszy, ale nie będę złośliwy, w związku z tym nie
będę odpowiadał w taki sposób.
Ja o tym wyraźnie powiedziałem, rząd podjął de-
cyzję do 15 kwietnia. W tej chwili sprawa jest po stro-
nie koncernu ENERGA. ENERGA w tej sprawie
złożyła deklarację i rozpoczęła procedurę dotyczącą
realizacji tego zadania w części dotyczącej budowy
stopnia wodnego. Tak jak powiedziałem, panie pośle,
czasami trzeba umyć uszy i wtedy ta sprawa jest
sprawą, o której można usłyszeć, bo ja to już raz mó-
wiłem. Dziękuję.
Poseł Marek Wikiński:
Panie marszałku, jedno zdanie w trybie sprosto-
wania.
Panie Marszałku! Czasami trzeba otworzyć oczy.
Świętej pamięci pan poseł Marek Olewiński dopro-
wadził do tego, że w ustawie budżetowej były zapisa-
ne pieniądze na to, żeby robić opracowania
w tej sprawie, w tej tak ważnej sprawie dla setek ty-
sięcy mieszkańców. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
W tym punkcie nie praktykujemy sprostowań, ale
już się stało.
Przechodzimy do kolejnych pytań.
Posłowie Piotr Tomański i Jarosław Wałęsa, klub
Platforma Obywatelska, skierują pytanie do ministra
środowiska w sprawie możliwości niewymierzenia
kary za usunięcie drzew lub krzewów bez wymaga-
nego zezwolenia.
Bardzo proszę, jako pierwszy poseł Piotr Tomański.
Poseł Piotr Tomański:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Zgodnie z art. 83 pkt 1 ustawy o ochronie przyrody
z 16 kwietnia 2004 r. usunięcie drzew lub krzewów
z terenu nieruchomości może nastąpić po uzyskaniu
zezwolenia wdanego przez wójta, prezydenta, burmi-
strza miasta na wniosek posiadacza nieruchomości.
Niejednokrotnie właściciele posesji, którzy nie
znają przepisów i sankcji z tego wynikających, wyci-
nają drzewa bez stosownego zezwolenia. Często są to
sytuacje, kiedy po jego uzyskaniu nie podlegaliby
pobieraniu opłaty – mówi o tym art. 86 ustawy.
W związku z powyższym moje pytanie: Czy w obec-
nie obowiązującym stanie prawnym istnieje możli-
wość niewymierzania kary pieniężnej za usunięcie
drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia?
Jeśli tak, to w jakich przypadkach i jakie warunki
muszą być spełnione? Jeśli nie, to co należałoby zmie-
nić w obowiązujących przepisach, aby wójt, burmistrz
czy prezydent miasta mieli możliwość zwolnienia od
kary lub umorzenia kary?
Dodam tylko, że naprawdę wielu mieszkańców ma
dokładnie takie problemy, np. z własnego ogródka
wycięli drzewo, które posadzili trochę wcześniej i po
upływie 5 lat, czyli po okresie 5 lat, jeżeli wytną to
drzewo, to właśnie podlegają ogromnym karom. Wie-
le ludzi ma takie problemy i myślę, że bardzo ważne
byłoby, żeby tym tematem się zająć i umożliwić zwol-
nienie z opłaty właśnie takich mieszkańców.
Myślę, że w większości przypadków wycinanie
drzew bez zezwolenia wynika nie ze złej woli właści-
cieli, lecz z nieznajomości prawa, co oczywiście nie
zwalnia ich z odpowiedzialności. Natomiast decyzja
o karaniu lub nie powinna leżeć, moim zdaniem, w ge-
stii samorządów, wszak im właśnie chcemy przeka-
zać jak najwięcej władzy. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Odpowiada podsekretarz stanu w Ministerstwie
Środowiska pan Janusz Zaleski.
Bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Janusz Zaleski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Panie
Pośle! Rzeczywiście ustawa o ochronie przyrody
z 2004 r. nie dopuszcza umorzenia czy odstąpienia
od karania osoby, która bez zezwolenia, bez wniesie-
nia opłat usunęła drzewo. Ustawa ta została stworzo-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Środowiska Janusz Zaleski
na po to, żeby chronić drzewa najrozmaitszych ga-
tunków i najrozmaitszych rozmiarów, które rosną na
posesjach, nieruchomościach. Zakłada się, że ubiega-
jący się o usunięcie takiego drzewa poinformuje o tym
stosowny urząd: wójta, burmistrza, prezydenta,
wniesie opłatę lub nie, bo nie wszyscy wnoszą opłaty,
po czym to drzewo usunie. Kary są dotkliwe, bo wy-
noszą trzykrotność opłat naliczonych i nie ma moż-
liwości odstępstwa. Można tylko w terminie 14 dni
po otrzymaniu decyzji ubiegać się o rozłożenie tej
kary na 5 lat. Taki jest stan prawny obecnie i wypa-
da mi zgodzić się z panem posłem, jeśli chodzi o oce-
nę, że w niektórych aspektach to prawo jest zbyt
surowe. Myślę, że nie wynika to tylko z tego, że spo-
tykamy się tu z nieznajomością prawa, często ludzie
działają w dobrej wierze, ale również z tego, że przy-
jęte uregulowania prawne są jednak zbyt restrykcyj-
ne. Z drugiej strony trzeba pamiętać o tym, że nie
można tego prawa w ten sposób potraktować, wpro-
wadzając inne rozwiązania legislacyjne, żeby otwo-
rzyć tę furtkę w całości i żeby spowodować to, że
cenne gatunki i cenne okazy drzew mogłyby zniknąć
z naszego krajobrazu. Ministerstwo dostrzega ten
problem i rozpoczęliśmy już prace prowadzące do
tego, żeby przepisy, czy to ustawy o ochronie przyro-
dy, czy stosownych rozporządzeń, dostosować do po-
trzeb. Potrzeb rozumianych w ten sposób, że z jednej
strony zapewnimy ochronę szczególnym cennym
drzewom, krzewom, terenom zielonym, bo o tym też
jest mowa w ustawie, a z drugiej strony opłaty i kary
będą stosowne do szkody uczynionej przez wycięcie
takiego drzewa, umyślnie lub też nie. Takie prace
rozpoczęliśmy i mamy nadzieję, że będą one sfinali-
zowane właśnie w tym duchu. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pytanie dodatkowe – poseł Jarosław Wałęsa.
Poseł Jarosław Wałęsa:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie ministrze, dziękuję za tę treściwą wypo-
wiedź na temat stanu faktycznego. Jednak nie do
końca usłyszałem, co można zrobić, żeby np. w sytu-
acji, kiedy ktoś sam zasadzi drzewo i po pewnym
czasie będzie chciał je wyciąć, nie był narażony na
takie dotkliwe kary pieniężne. Czy można by jednak
to poprawić w takiej sytuacji? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Minister Janusz Zaleski, bardzo proszę.
141
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Janusz Zaleski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Pośle! W tym stanie
prawnym, tak jak mówiłem, niestety zrobić nic nie
można. Ciężkie prawo, ale prawo, jak mówili Rzymia-
nie. I tu odstępstw nie ma. Natomiast jesteśmy zde-
terminowani co do tego, że należy to prawo zmienić
i poprawić. I w tym kierunku będziemy działać.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Przechodzimy do kolejnych pytań.
Posłowie: Sławomir Kłosowski, Anna Zalewska,
Elżbieta Rafalska oraz Tomasz Latos, Prawo i Spra-
wiedliwość, kierują pytanie do ministra edukacji
narodowej w sprawie informacji Centralnej Komisji
Egzaminacyjnej o nieudostępnieniu wyników egza-
minów zewnętrznych.
Jako pierwszy poseł Sławomir Kłosowski, bardzo
proszę.
Poseł Sławomir Kłosowski:
Panie marszałku, pani poseł Anna Zalewska, je-
żeli można, ja uzupełnię. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Bardzo proszę, poseł Anna Zalewska, ale miałem
wskazania takie, jak odczytałem.
Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Anna Zalewska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Bardzo się cieszę, że właśnie pan minister jest obec-
ny na sali, ponieważ pan wypowiadał się już na temat
naszego zapytania. Ale precyzję pytanie.
Centralna Komisja Egzaminacyjna publicznie
ogłosiła, że wyniki egzaminów zewnętrznych nie
będą dostępne dla rodziców i uczniów, że nie będą na
stronach internetowych tejże komisji. Wywołało to
nie tylko zdziwienie, ale oburzenie zainteresowanych,
którzy chętnie i często przed wyborem konkretnej
szkoły korzystali z informacji o wynikach egzaminów
poszczególnych placówek. Jednocześnie ustawa, ta
nowa ustawa, zmieniona niedawno, nakazuje orga-
nom wykonawczym jednostek samorządu terytorial-
nego, aby do 31 października każdego roku przedsta-
wiły w sposób jawny i dostępny dla wszystkich, szcze-
gólnie rodziców i uczniów, sprawozdanie z wykony-
wania zadań oświatowych, w tym wyników egzami-
nów zewnętrznych. Dlatego proszę o odpowiedź na
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
142 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Anna Zalewska
następujące pytania. Czy ministerstwo edukacji nie
dostrzega sprzeczności pomiędzy decyzją dyrektora
Centralnej Komisji Egzaminacyjnej a zapisami usta-
wy? Czy pani minister nie zauważa niebezpieczeń-
stwa manipulowania wynikami egzaminów ze-
wnętrznych przez jednostki samorządu terytorialne-
go w sytuacji, w której będzie się korzystać z tajnych
informacji Centralnej Komisji Egzaminacyjnej?
W jaki sposób rodzice i uczniowie będą mogli dane
upublicznione przez organy prowadzące zweryfiko-
wać? I jakie są prawdziwe powody utajnienia wyni-
ków egzaminów zewnętrznych? Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Odpowiada podsekretarz stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej pan Zbigniew Marciniak.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Zbigniew Marciniak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chcę od razu po-
wiedzieć, że nie ma mowy o żadnym utajnieniu wy-
ników. Chcę zdecydowanie stwierdzić, że system
egzaminacyjny wywiązuje się ze wszystkich ustawo-
wych zobowiązań związanych z informowaniem o wy-
nikach egzaminów. I szybciutko je przytoczę, żeby-
śmy mieli pełną jasność.
W ustawie w art. 9c jest napisane, że do zadań
okręgowych komisji egzaminacyjnych należy opraco-
wywanie, przekazywanie dyrektorom szkół, organom
prowadzącym szkoły, kuratorom i centralnej komisji
sprawozdań z przeprowadzonych sprawdzianów i eg-
zaminów. Do zadań centralnej komisji należy skła-
danie odpowiedniego sprawozdania ministrowi edu-
kacji. Tak definiuje te zadania ustawa. I system się
z tego wywiązuje. Jak to się dzieje praktycznie?
Okręgowa komisja egzaminacyjna informuje każdego
ucznia o jego wyniku, informuje każdego dyrektora
o wynikach wszystkich uczniów, informuje organ
prowadzący o wynikach wszystkich szkół, które ten
organ prowadzi, informuje kuratora o wynikach
wszystkich szkół, które ten kurator nadzoruje. Wo-
bec tego ta informacja płynie szeroką strugą do
wszystkich publicznych miejsc, to znaczy w szczegól-
ności, że można z tych miejsc te informacje swobod-
nie pozyskać. Co ważniejsze, ponieważ są to różne
źródła informacji, podejrzenie o manipulowanie od-
pada, ponieważ trudno sobie wyobrazić zmowę trzech
organów: dyrektora, jednostki samorządu i kuratora,
żeby chcieli te dane zmieniać. To jest gwarancja tego,
że jest dobrze.
Nowy zapis w ustawie, który obowiązuje od nie-
dawna i który został tu przytoczony, mówi o tym, że
organ wykonawczy jednostki samorządu terytorial-
nego ma wręcz podawać do publicznej wiadomości
wyniki szkół, które nadzoruje, czyli de facto daje to
czy da lepszy dostęp do tych informacji. Tak że ani
przez chwilę nic nie utajniamy, nic nie chowamy. Jest
kilka dobrze znanych i oczywistych źródeł tej infor-
macji, gdzie każdy może pozyskać dane, jakie chce.
Co się wobec tego wydarzyło, jaki jest powód tego
pytania? Otóż Centralna Komisja Egzaminacyjna
poinformowała o niepublikowaniu na swojej stronie
średnich wyników szkół. Ona nie ma formalnie ani
zobowiązania, ani prawa, żeby to robić. Nie ma ta-
kiego zapisu, że oni mają to robić.
Jaki wobec tego jest motyw tego, że następuje taki
ruch? Powiedzmy raczej, jak powinno być. Zgadzamy
się co do jednego z całą pewnością, że rodzice mają
prawo do rzetelnej wiedzy o poziomie nauczania szko-
ły, do której chcą posłać swoje dziecko. To jest abso-
lutnie jasne i trzeba zrobić wszystko, żeby do tego
doprowadzić. Ale surowe wyniki uczniów w szkole
czy średnia nauczania w tej szkole to jest bardzo
kiepski wskaźnik, jeśli to jest jedyny czynnik. Wobec
tego jaki jest nasz cel, jaki jest cel ministerstwa edu-
kacji, żeby to zadanie wypełnić? Rzetelna informacja
rodziców o poziomie nauczania szkoły. Należy dopro-
wadzić do tego i my dużymi krokami w tę stronę
idziemy, żeby upubliczniać informacje w trochę in-
nym formacie. To znaczy, żeby podawać, po pierwsze,
średni wynik szkoły, ale w skali, która jest niezależ-
na od wahań trudności testu, czyli w skali znorma-
lizowanej, a po drugie, podawać tzw. edukacyjną
wartość dodaną, czyli pokazywać, ile wiedzy ucznio-
wi może przybyć w tej szkole, i porównywać to z po-
ziomem wejścia. Sam surowy wynik jest niezwykle
zwodniczy. Tu działa taki sam mechanizm, jak na
pokazach mody. To znaczy, każdemu się zdaje, że jak
założy takie ubranie, które piękna modelka ma na
sobie, to będzie tak samo wyglądał. Wynik zależy
także od możliwości ucznia, od bagażu, który on
przyniósł do szkoły. Wobec tego ta edukacyjna war-
tość dodana plus surowy wynik, plus wyniki prze-
skalowane w skali znormalizowanej, to jest to, do
czego dążymy i to będziemy publikować. To już bę-
dzie niedługo publikowane.
Jaki jest cel dalekosiężny, jeszcze powiem, bo to
też jest ważne. Chcielibyśmy, żeby było tak, jak jest
w Finlandii, gdzie rodzice pytani: jak wybieracie
szkołę dla swoich dzieci, odpowiadają: jak to wybie-
ramy, posyłamy do najbliższej. To jest najlepsza sy-
tuacja. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Pytanie dodatkowe – poseł Sławomir Kłosowski.
Poseł Sławomir Kłosowski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Po tej pana wypowiedzi byłem pewien, że po-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Sławomir Kłosowski
woła się pan na art. 9c ust. 2 pkt 4. Natomiast dalsza
część pana wypowiedzi to było troszeczkę takie gma-
twanie i zaciemnianie sprawy. Moim zdaniem powin-
niśmy o prostych sprawach mówić prostym językiem,
czyli: są wyniki, one nie są ani zastrzeżone, ani tajne
i mogą być w związku z tym upublicznione. I teraz
dziwi mnie to, że one są w jakiejś formie, po pewnej
obróbce, przekazywane jednostkom samorządu tery-
torialnego, kuratorom oświaty, dyrektorom szkół. To
pozostawia swobodę interpretacyjną co do tego typu
wyników i, wiadomo, powoduje patrzenie przez pry-
zmat swojej szkoły – każdy chwali swoje. Natomiast
nam chodzi o to, ażeby ta informacja była obiektyw-
na, rzetelna. Nic nie stoi na przeszkodzie temu, aże-
by pominąć pośredników w dystrybucji tej wiedzy
i zamieścić wyniki po prostu za sprawą jednego or-
ganu zobowiązanego do tego, czyli na stronach inter-
netowych okręgowych komisji egzaminacyjnych.
Dyskusji ani podejrzeń, że znowu coś tam na matu-
rach się stało – po tych komplikacjach tegorocznych
również, jeżeli chodzi o polski, angielski, dyskusje co
do klucza odnośnie do języka polskiego –nie byłoby
w stosunku do CKE i OKE. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pan minister Zbigniew Marciniak.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Zbigniew Marciniak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Problem polega
na tym, że sprawa wcale nie jest taka prosta. Wyda-
wałoby się, że ten surowy wynik to jest ideał i już.
To, że to podlega interpretacji, z jakiegokolwiek źró-
dła by przyszło, jest nieuchronne. Trzeba zinterpre-
tować, co oznacza wynik, powiedzmy, gimnazjalisty,
który uzyskał z arkusza matematyczno-przyrodni-
czego. Czy on matematykę lepiej opanował, czy go-
rzej, czy przyrodę lepiej opanował, czy gorzej. Dotar-
cie do źródeł, proste używanie tych liczb naprawdę
niesie bardzo miałką informację. Rzecz w tym, że stoi
za tym potężna wiedza, której nie oceniamy. Musimy
się uczyć tych rzeczy. Jest potężna dziedzina nauki,
nazywa się pomiar dydaktyczny, która interpretuje
te rzeczy. I my dążymy do tego, żeby dać subtelniejsze
narzędzia rodzicom, wytłumaczyć, co to znaczy.
(Poseł Elżbieta Rafalska: Panie ministrze, rodzice
są za głupi? Nie zrozumieją tego?)
Zrozumieją, bo im zależy na dobru dzieci. To jest:
tak wytłumaczymy, że zrozumieją. To jest zadanie
szkoły, żeby tłumaczyć, także rodzicom. Dojdziemy
do tego, że wytłumaczymy dokładnie, co oznaczają
poszczególne parametry, bo surowe punkty są na-
prawdę niezwykle zwodnicze. Natomiast ja nie wie-
143
rzę w to, żeby ktoś chciał manipulować tymi danymi.
Czy one pokażą się na stronie kuratora, czy na stro-
nie wojewody, czy się pokażą na stronie okręgowej
komisji, będą to te same dane, bo jest niezwykle ła-
two zderzyć to z rzeczywistością, a jest zbyt wielu
zainteresowanych rzetelnością tych danych, żeby
dało się ukryć manipulację. O to jestem akurat spo-
kojny. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Posłowie Dariusz Lipiński i Danuta Jazłowiecka,
klub Platforma Obywatelska, zadadzą pytanie skie-
rowane do ministra sportu i turystyki w sprawie po-
lityki inwestycyjnej realizowanej przez Ministerstwo
Sportu i Turystyki.
Jako pierwszy poseł Dariusz Lipiński.
Poseł Dariusz Lipiński:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Panie
Ministrze! Przyznanie Polsce i Ukrainie prawa do
organizacji Euro 2012 stanowiło ważny bodziec do
działań w zakresie rozbudowy infrastruktury spor-
towej w naszym kraju. Istotnym czynnikiem podej-
mowania przez poszczególne gminy decyzji o budowie
nowych i modernizacji istniejących obiektów sporto-
wych jest finansowe wsparcie ze strony rządu.
Program „Moje boisko – Orlik 2012” przedstawio-
ny został przez pana premiera Donalda Tuska w jego
exposé w dniu 23 listopada 2007 r. Przygotowany
następnie przez pana ministra projekt zakłada budo-
wę ogólnodostępnych bezpłatnych kompleksów boisk
sportowych wraz z szatniami i zapleczem socjalnym
w każdej gminie na terenie całego kraju. Założeniem
programu jest udostępnienie dzieciom i młodzieży
nowoczesnej infrastruktury sportowej w celu aktyw-
nego uprawiania sportu.
Decyzja UEFA o wyborze miast organizatorów
Euro 2012 podjęta w zeszłym tygodniu pokazuje, że
przygotowania do Euro w największych miastach
Polski idą bardzo dobrze. Chciałbym natomiast skie-
rować do pana ministra pytanie dotyczące rozbudowy
infrastruktury sportowej, a w szczególności pragnę
uzyskać informacje od pana ministra w następują-
cych kwestiach: Jaką politykę inwestycyjną realizu-
je Ministerstwo Sportu i Turystyki w 2009 r.? Jaki
jest w 2009 r. podział środków na inwestycje strate-
giczne i terenowe, wojewódzkie? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Minister-
stwie Sportu i Turystyki pan Tomasz Półgrabski.
Bardzo proszę pana ministra.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
144 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sportu i Turystyki
Tomasz Półgrabski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Szanowny Pa-
nie Pośle! Przepraszam za ewentualne niedociągnię-
cia, ale to mój debiut sejmowy. (Oklaski)
Odpowiadam na pytanie. Ministerstwo Sportu
i Turystyki realizuje politykę inwestycyjną zgodnie
z przyjętą w 2007 r. „Strategią rozwoju sportu w Pol-
sce do roku 2015”. Jednym z założeń tej strategii jest
równomierny rozwój bazy sportowej, infrastruktury.
W jej ramach realizowanych jest kilka programów.
Te programy finansowane są, jak państwo pewnie
doskonale wiecie, ze środków Funduszu Rozwoju
Kultury Fizycznej. Wymienię najważniejsze z nich.
To jest przede wszystkim program inwestycji o szcze-
gólnym znaczeniu sportowym. Obejmuje on budowę
i rozbudowę, remonty infrastruktury sportowej cen-
tralnych ośrodków sportu, czyli tej bazy dla szkolenia
olimpijskiego i kadr narodowych, akademii wycho-
wania fizycznego, bazy dla polskich związków spor-
towych, też dla szkolenia kadr narodowych i szkole-
nia olimpijskiego, oraz inwestycje w kontekście naj-
ważniejszych imprez, które będą odbywać się w Polsce
w najbliższym czasie. Na drugi program składają się
wojewódzkie wieloletnie programy rozwoju bazy
sportowej: program „Moje boisko – Orlik 2012”, pro-
gram budowy boisk wielofunkcyjnych dla dzieci i mło-
dzieży i program „Blisko boisko”, dla którego obecnie
Ministerstwo Sportu i Turystyki przygotowuje nowe
założenia na rok 2009.
Omówiłem wstępnie program inwestycji strate-
gicznych. Jeśli chodzi o program inwestycji woje-
wódzkich, to chciałbym powiedzieć, że te wieloletnie
programy dofinansowywane są na podstawie woje-
wódzkich programów rozwoju bazy sportowej na
dany rok i związane są z ilością środków finanso-
wych, jakie przekazuje minister sportu i turystyki
urzędom marszałkowskim. Sejmiki dokonują podzia-
łu tych środków, listują najważniejsze inwestycje
i priorytety dla danego województwa. Najczęściej fi-
nansujemy takie obiekty, jak baseny, sale gimna-
styczne, hale sportowe lub centra rekreacyjne.
Jeśli chodzi o pytanie o podział środków finanso-
wych, to pragnę państwa poinformować, że w roku
2009 na inwestycje terenowe, czyli na wojewódzką
bazę, przeznaczyliśmy kwotę 200 mln zł. Po oszaco-
waniu dokładnej ilości środków finansowych, jakie
posiadamy, bo to jest fundusz, czyli to są środki nie-
wygasające, postanowiliśmy, że dołożymy 24 mln na
zwiększenie limitów wojewódzkich programów roz-
woju bazy sportowej. Jeśli natomiast chodzi o inwe-
stycje strategiczne w roku 2009, to przeznaczyliśmy
kwotę 315 mln, z czego 180 mln to są zobowiązania
wynikające z umów, czyli zadania kontynuowane, i 135
mln to są nowe inwestycje strategiczne, które zosta-
ły w tym tygodniu zatwierdzone – i to są inwestycje,
które wymagają przyspieszenia. Zależy nam na tym,
żeby jak najszybciej poszczególne zadania zakończyć.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze. Debiut chyba
należy zaliczyć do udanych.
Pytanie dodatkowe – pani poseł Danuta Jazło-
wiecka, bardzo proszę.
Poseł Danuta Jazłowiecka:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie ministrze, cokolwiek rząd by robił, budo-
wał, nie budował, i tak będzie poddany krytyce opo-
zycji. Dzisiaj opozycja krytykuje nas, że zbyt dużo
pieniędzy wydajemy na inwestycje. Z kolei eksperci
twierdzą, że decyzje związane z inwestycjami są bar-
dzo racjonalnymi decyzjami. Chciałabym zapytać,
jakie kryteria zostały przyjęte przy wyborze inwesty-
cji strategicznych. Również wymieniał pan progra-
my, które są objęte strategią rozwoju sportu w Polsce,
zapytam więc: Które z tych programów już wdrożo-
no? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Odpowiada podsekretarz stanu w Ministerstwie
Sportu i Turystyki pan Tomasz Półgrabski.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sportu i Turystyki
Tomasz Półgrabski:
Panie Marszałku! Szanowna Pani Poseł! Wysoki
Sejmie! Jeśli chodzi o pytanie dotyczące kryteriów,
to przede wszystkim chciałbym stwierdzić, że co roku
minister sportu i turystyki aktualizuje wieloletni
program rozwoju inwestycji o szczególnym znaczeniu
dla sportu do roku 2012, bo taki program istnieje. To
jest lista życzeń zgłoszonych przez samorządy, przez
polskie związki sportowe lub inne organizacje zajmu-
jące się sportem. Ten wieloletni program jest co roku
aktualizowany i co roku jest aktualizowany program
inwestycji o szczególnym znaczeniu na dany rok. Za
chwilę powiem o tych kryteriach.
Chciałbym powiedzieć, poinformować, że przy
ministrze sportu i turystyki została powołana komi-
sja do spraw inwestycji strategicznych. To ta komisja,
biorąc pod uwagę opinię polskich związków sporto-
wych, Polskiego Komitetu Olimpijskiego, decyduje
o tym, czy rekomenduje ministrowi wprowadzenie
określonych inwestycji zarówno na listę roczną, jak
i na listę wieloletnią.
Jakie to są kryteria? Przede wszystkim to zasięg
i poziom sportowy danej dyscypliny. W każdym kra-
ju istnieje pewna strategia przygotowań olimpijskich.
My też taką strategię mamy i te dyscypliny, w któ-
rych możemy zdobywać medale na igrzyskach olim-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sportu
i Turystyki Tomasz Półgrabski
pijskich, muszą mieć bazę sportową zapewnioną
w 100%. To jest główny argument.
Drugie kryterium to imprezy, które będą rozgry-
wane w Polsce. Oczywiście jeśli Polska, poszczególne
związki sportowe zgłaszają wnioski o przyznanie im-
prez typu mistrzostwa Europy, mistrzostwa świata,
to w tym momencie zobowiązują się do zapewnienia
infrastruktury sportowej na wysokim poziomie. I to
jest kolejny argument. Czekają nas w tym roku mi-
strzostwa świata w piłce siatkowej, mistrzostwa Eu-
ropy w koszykówce i mistrzostwa Europy w siatków-
ce, więc Ministerstwo Sportu i Turystyki konse-
kwentnie, permanentnie realizuje te inwestycje
sportowe.
Oczywiście bierzemy pod uwagę takie kryteria
jak znaczenie inwestycji jako bazy sportowej dla pol-
skich związków sportowych, dla Akademickiego
Związku Sportowego, stan przygotowania inwestycji
do realizacji, określony zakres rzeczowy zadania,
wartość tego zadania i oczywiście wysokość możli-
wego dofinansowania, bo przypominam, że jeżeli
chodzi o inwestycje strategiczne, to jest do to 50%,
a jeśli chodzi o COS-y, to jest to do 95%, a w przypad-
ku, gdy jest to ośrodek strategiczny, jeżeli chodzi
o przygotowania olimpijskie, o dużym zasięgu, to
wtedy możemy przyznać i 95%.
Jakie programy funkcjonują? Przy pierwszym py-
taniu odniosłem się do tego, jakie programy funkcjo-
nują, czyli program inwestycji strategicznych i pro-
gram rozwoju bazy sportowej, ale przede wszystkim
w ramach programu inwestycji strategicznych funk-
cjonują jeszcze dwa programy. Jednym jest program
budowy ogólnodostępnych boisk wielofunkcyjnych dla
dzieci i młodzieży. W tym roku początkowo zaplano-
waliśmy budowę 100 takich boisk, następnie 160.
Drugi program to jest program „Blisko boisko”,
kontynuowany jeszcze za poprzedniej kadencji, i oczy-
wiście program „Orlik 2012”. Chciałbym w tym miejscu
poinformować, że do dnia dzisiejszego otworzyliśmy już
460 obiektów. W planach do 31 grudnia 2009 r. jest
1300 obiektów. W tym roku budżet państwa przezna-
czył na ten cel 250 mln zł. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Posłowie Czesław Hoc, Mirosława Masłowska,
Jolanta Szczypińska i Tadeusz Cymański, klub Pra-
wo i Sprawiedliwość, zadadzą pytanie skierowane do
ministra skarbu państwa w sprawie sprzedaży ma-
jątku Stoczni Gdynia i Szczecin zagranicznemu in-
westorowi United International Trust NV.
Pierwszy poseł Czesław Hoc.
Nie ma pana posła?
To w takim razie pani poseł Mirosława Masłowska.
145
Poseł Mirosława Masłowska:
To w takim razie ja.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Proszę włączyć mikrofon. O, jest.
Poseł Mirosława Masłowska:
Zasadnicze pytanie miał zadać poseł Hoc, ale wo-
bec tego zadaję ja.
Mam pytanie do pana ministra, dlaczego w Szcze-
cinie ustalono tak niską cenę wywoławczą: 100 mln
zł, gdy wartość gruntu, na której stoi zakład, to 500
zł/m2, a UIT wykupił za dwa razy niższą cenę – za
230 zł/m2, zaś cały majątek, który sprzedano za 162
mln zł, szacunkowo był wart ok. 1,5 mld zł.
W związku z tym pytanie. Jeżeli wyznaczono tak
niską cenę, to dlaczego nie uwzględniono propozycji
stowarzyszenia akcjonariuszy Stoczni Szczecińskiej
Porta Holding, które proponowało zapłacenie tej samej
kwoty, którą zapłaciła nieznana nikomu do tej pory
firma? Wtedy rozwiązano by wszystkie niegodziwości,
które popełniono w trakcie rozwalania Stoczni Szcze-
cińskiej Porta Holding przez rząd Millera.
Czy zwolnieni stoczniowcy będą mieli szansę sko-
rzystania z pomocy państwa przy spłacie kredytów
hipotecznych i po jakim czasie pozostawania bez pra-
cy będą mieli prawo do zasiłków dla bezrobotnych?
Co będzie, jeżeli obecny właściciel majątku dwóch
stoczni nie rozpocznie działalności produkcyjnej?
I czy ustalono jakikolwiek termin, w którym musi
rozpocząć produkcję? Bo cały czas mami nas się, że
on będzie dalej faktycznie produkował statki.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Skarbu Państwa pan Zdzisław Gawlik.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Zdzisław Gawlik:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Pani Poseł!
Jeżeli chodzi o sprzedaż majątku Stoczni Szczeciń-
skiej Nowa i Stoczni Gdynia, bo ta sprzedaż odbywa-
ła się na podobnych zasadach, to ona nastąpiła w ra-
mach realizacji ustawy z 19 grudnia 2008 r. o postę-
powaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczegól-
nym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowe-
go. Ustawa ta była wynikiem decyzji Komisji Euro-
pejskiej wydanej w sprawie niedozwolonej pomocy
udzielonej uprzednio owym stoczniom.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
146 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik
Dlaczego wspominam o tej ustawie? Dlatego że
ustawa ta wskazała pewne zasady, na podstawie któ-
rych ma być dokonana wycena. Jak państwo znako-
micie wiecie, sprzedaż tych składników majątku
miała być dokonana w krótkim przedziale czasu, bo
do 31 maja 2009 r.
Obserwując rynek i zważywszy na czas, jaki jest
potrzebny na zbywanie składników majątku np.
przez syndyków, gdzie proces upadłości trwa kilka
lat, bo zdarzają się nawet procesy kilkuletnie, nale-
żało założyć taki system ustalania ceny, która
umożliwiłaby w krótkim przedziale czasu pozyska-
nie inwestorów na zakup tych składników majątku.
Dlatego ustawa, o której mówię, założyła, że sprze-
daż, o której mowa, następuje w warunkach tzw.
wymuszonej wyceny.
W technologii wyceny określony sposób ustalania
ceny jest dostosowany do tej metody i firmy wybrane
w niezależnym przetargu, które świadczą tego typu
usługi, dokonały akurat w taki, a nie inny sposób
wycen owego majątku. Firmy te posiadają właściwe
uprawnienia wydane stosownie do ustawy o gospo-
darce nieruchomościami. Trudno byłoby w tym mo-
mencie kwestionować uprawnienia tych, którzy
dokonywali wyceny tego majątku, i sposób wyceny.
Ja nie czuję się właściwy i kompetentny, żeby pod-
ważać kompetencje osób, które dokonały wyceny
tego majątku.
Przypominam, że ustawa, żeby móc zrealizować
ten projekt w takim czasie i żeby w ogóle znaleźć
nabywcę, wskazywała jako metodę tej wyceny, że jest
to tzw. wymuszona sprzedaż.
Odnosząc się do kwestii stoczni Porta Holding
i ostatnich rozstrzygnięć, chciałbym powiedzieć, że
nie chcę wypowiadać się odnośnie do zaszłości, które
miały miejsce. Mogę tylko oceniać ten stan rzeczy
i ten stan sprawy, który jest. Jeżeli ktokolwiek uzna-
je i uważa, że zostały naruszone jakiekolwiek przepi-
sy prawa w momencie, gdy dokonywano tych czynno-
ści i następowały te zdarzenia, to właściwe osoby
powinny podjąć stosowne uprawnienia w tym zakre-
sie. Ja w tym momencie nie jestem od oceny tych
zdarzeń. Są właściwe organy, które powinny ocenić,
czy w tym momencie naruszono prawo, czy go nie
naruszono. Mam przed sobą pewien stan rzeczy.
Proszę zauważyć, że jeżeli upływ czasu jest więk-
szy niż 5 lat, to sanuje on jakiekolwiek braki, jakie-
kolwiek uchybienia, które powstały w tym czasie, na
etapie ustanawiania tej stoczni. Mamy określony
przedmiot, w stosunku do którego musimy dokonać
stosownych dyspozycji.
Jeżeli chodzi o pytanie o pomoc dla stoczniowców,
to proszę zauważyć, że ustawa ta dedykowała dwa
programy dla stoczniowców obu stoczni. Jednym był
program dobrowolnych odejść. Na czym on polegał
i jakie stwarzał określone uprawnienia, to wszyscy
wiemy. Ponadto ustawa ta dedykuje dla pracowników
stoczni drugi program, który obecnie jest realizowa-
ny, a mianowicie program zwolnień monitorowanych.
Pracownicy korzystają z tego programu, gdyż rodzi
on określone przywileje. Chodzi tu nie tylko o możli-
wość korzystania z pewnego zasilania finansowego
przez czas pozostawania bez pracy, ale także o to, że
umożliwia on korzystanie z różnych sposobów prze-
kwalifikowania. Wiemy już, że pierwsze efekty pro-
gramu zwolnień monitorowanych są dostrzegalne.
Ponadto treść świadectw pracy – mówię o tym,
ponieważ pytała pani, czy pracownicy mogą ewentu-
alnie korzystać z innego typu przywilejów – została
ze stroną społeczną tak uzgodniona, żeby banki,
z którymi zwalniani pracownicy stoczni pozostają
w stosunkach kontraktowych, nie miały tytułu do
wypowiadania umów, tak więc stanowi to pewien
gest, może przywilej, który świadczy o trosce o inte-
resy pracowników również w tym zakresie.
Jeżeli chodzi o pytanie dotyczące produkcji i ja-
kichkolwiek zobowiązań, które mogły być nakładane
na inwestora, proszę pamiętać o tym, że ta ustawa
umożliwiała prywatyzowanie tej stoczni i jej majątku
w szczególny sposób, tak by oderwać to zło, które
stoczni towarzyszyło. Tym złem – o czym wszyscy
wiemy, bo ciągle się dziś o tym dyskutuje – była nie-
dozwolona w przeszłości pomoc publiczna. Tak więc
po to, żeby oderwać przypisane do tego majątku zło
w postaci niebezpieczeństwa dotyczącego zwrotu po-
mocy publicznej, trzeba było zbudować pewną kon-
cepcję, pewną metodę prywatyzacji skutkującą tym,
żeby inwestor, który chce zainwestować w stocznię,
nie był obciążony niebezpieczeństwem dotyczącym
zwrotu pomocy. Z tego też powodu sprzedaż pakietu
majątku była przeprowadzona na podstawie zasad,
które przewidywała ustawa. Tak się akurat szczęśli-
wie złożyło – ujmę to w taki sposób, zważywszy na
to, jak wszelkie tego typu wypowiedzi są analizowa-
ne i oceniane – że pojawili się inwestorzy, którzy na-
byli pakiety majątku w takiej liczbie, że umożliwi to
prowadzenie działalności stoczniowej. Ze wstępnych
deklaracji wynika również, że inwestorzy, nabywając
takie pakiety, są zainteresowani prowadzeniem pro-
dukcji stoczniowej. (Dzwonek) Dlatego też nie można
mówić o żadnych zobowiązaniach. Dopóki stocznia
mogła być prywatyzowana jako spółka, dopóty moż-
na było mówić o nakładaniu na inwestora jakichkol-
wiek zobowiązań. W obecnej sytuacji nie mogą być
nakładane zobowiązania na inwestora i formalnie
nie zostaną nałożone. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Krzysztof Putra)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Bardzo proszę o zadanie pytania dodatkowego
pana posła Czesława Hoca, Prawo i Sprawiedliwość.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Czesław Hoc:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Ministrze! Zdaje sobie pan sprawę, że pa-
nuje tu totalny chaos informacyjny, to są same spe-
kulacje. Proszę się zatem nie dziwić, gdyż nikt nie
powinien się dziwić, że zadajemy głośne i zasadne
pytania, dlatego że sprzedaje się symbol niepodległej
Polski, majątek Polski za praktycznie niewielkie pie-
niądze – powiedziałbym nawet, że za grosze – spółce,
która nie ma nawet swojej strony internetowej, która
jest znana tylko z zakupu polskich stoczni. Tak więc
wiemy tylko tyle – albo wręcz nic nie wiemy – że
stocznie w Szczecinie i Gdyni kupił fundusz inwesty-
cyjny United International Trust (UIT). Dziennik.pl
podaje, że wicepremier Waldemar Pawlak nie wyja-
śnił na spotkaniu w Rzeszowie, kto stoi za kapitałem
funduszu UIT, zarejestrowanego na Antylach Holen-
derskich, bo, jak powiedział, sam nie wie. Z kolei
„Puls Biznesu” podaje, że właściciele tego funduszu
mogą być powiązani z izraelskimi służbami specjal-
nymi oraz że fundusz UIT miał być założony przez
właścicieli spółki Intertrust, która działała między
innymi pod nazwą Fortis Intertrust. (Dzwonek)
W tym miejscu warto zauważyć, że Platforma Oby-
watelska zarzucała ministrowi skarbu w rządzie
Prawa i Sprawiedliwości Wojciechowi Jasińskiemu,
że zignorował ofertę dotyczącą stoczni złożoną wła-
śnie przez Fortis Intertrust. Czy to oznacza, że stocz-
nia trafiła do Fortisu? Czy jest on finalnym nabywcą,
czy kupował w czyimś imieniu? Z kolei dzisiejszy
„Nasz Dziennik” podaje w artykule pt. „Znamy się
tylko z widzenia”, że izraelska firma Sapiens Inter-
national Corporation, w skład której wchodzi UIT,
nie kupiła stoczni, kupiła ją natomiast spółka Stich-
ting Particulier Fonds Greenrights. Panuje zatem
totalny chaos.
Panie ministrze, czy kupującym może być firma
wydmuszka przygotowana do tak zwanego biznesu
zadaniowego, zarejestrowana w raju podatkowym?
Czy de facto realizowany jest scenariusz komisarz
Neelie Kroes zakładający prywatyzację przez upa-
dłość? Musimy pamiętać, że likwidacja stoczni ozna-
cza nie tylko utratę pracy przez stoczniowców. Spo-
woduje to tak zwany efekt domina. Jedno miejsce
pracy w stoczni generuje ok. 10 miejsc pracy w fir-
mach z nią współpracujących. Jest to też związane
z nieodwracalną utratą olbrzymiego potencjału do-
świadczenia ludzkiego. Wreszcie stanowi to sprzenie-
wierzenie się wartościom oraz symbolom narodowym
wolnej i niepodległej Polski. W związku z powyższym
likwidacja polskiego przemysłu stoczniowego nie tyl-
ko jest działaniem wbrew polskiej racji stanu, ale
będzie też skutkowała bezpowrotną marginalizacją
oraz pozbawieniem polskiego Wybrzeża siły i dumy.
Bardzo proszę o rzeczowe i konkretne odpowiedzi,
panie ministrze.
147
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę pana ministra Zdzisława Gawlika
o udzielenie odpowiedzi.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Zdzisław Gawlik:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Panie Po-
śle! Najpierw odniosę się do zarzutu, że sprzedaż
majątku stoczni nastąpiła za grosze. Nie chciałbym
tu mówić o tym, czy to są grosze, czy nie. Dla pana
posła być może są to grosze, dla innych – nie. Powiem
jednak tak: Proszę pamiętać o tym, że zanim powstał
ten akt prawny, który akurat w taki sposób umożli-
wiał podjęcie działań prywatyzacyjnych, mieliśmy
zupełnie inną sytuację. We wrześniu 2008 r. inwesto-
rzy chcieli zainwestować w obie stocznie – przypomi-
nam, bo taka informacja również pojawiła się w tej
Izbie – ale żeby dołączyli oni do tych spółek, należało
dołożyć 1350 mln zł. Panie pośle, jeżeli mam do wy-
boru, z jednej strony, otrzymanie jakichś pieniędzy
za ten majątek i stworzenie przez to szansy na to, że
będzie prowadzona działalność stoczniowa, a z dru-
giej strony, dołożenie określonych, niemałych, środ-
ków finansowych, to ze względu na podatników i tych
ludzi, którzy potrzebują pieniędzy, będę optował za
podjęciem takiej decyzji. Przepraszam, dokonam jed-
nak takiego wyboru, mimo że ktoś może ocenić, że
te pieniądze są zbyt małe. Wysokość tej kwoty jest
konsekwencją dokonania wycen na podstawie pew-
nych zasad. Nie chcę kwestionować – powtarzam to
w tym momencie po raz kolejny – sposobów i metod
wyceny, bo przecież ktoś ma stosowne uprawnienia,
ktoś bierze za to odpowiedzialność i ten ktoś, kto
dokonał wyceny, na pewno jest w stanie się do tego
odnieść i uzasadnić swoją koncepcję dotyczącą przed-
stawionej kwoty.
Proszę zauważyć, że jeżeli chodzi o Stocznię
Szczecin, to w odniesieniu do tych składników ma-
jątku, które zostały zbyte – wszystkie zostały wyce-
nione na ok. 100 mln zł, ale nie wszystkie zostały już
zbyte, będzie jeszcze możliwość zakupu kolejnych
składników podczas postępowania aukcyjnego – uzy-
skano przebicie do 168 mln zł. To świadczy o tym, że
samo postępowanie i majątek cieszyły się jednak za-
interesowaniem.
Nie chciałbym odnosić się do informacji i wypo-
wiedzi pana premiera Pawlaka, bo pełna informacja
dotycząca inwestora i jego zamierzeń zostanie przed-
stawiona w najbliższych dniach. Będąc w ubiegłym
tygodniu, w czwartek, w siedzibie Komisji Europej-
skiej, dyskutując o sytuacji stoczni i możliwości sfi-
nalizowania tego projektu, wspomniałem, że w pra-
cach nad tym projektem uczestniczę 18 miesięcy
i chciałbym to sfinalizować. Wtedy przedstawiciel
Komisji przerwał, mówiąc, iż to jest nieprawda, po-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
148 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik
nieważ rząd polski dyskutuje nad problemem stoczni
już od 5 lat. Koniec tego jest tak blisko. Rozpoczęły
się już rozmowy o kształcie umów, na podstawie któ-
rych składniki zostaną nabyte przez określone pod-
mioty. Myślę, że możemy jeszcze wytrzymać ten ty-
dzień, tak żeby inwestor sam się przedstawił, okre-
ślił, skąd pochodzi, jaki ma kapitał i jakie ma zamie-
rzenia w stosunku do tego majątku, który nabywa.
(Dzwonek) Myślę, że informacje, które od niego uzy-
skamy, będą atrakcyjne nie tylko dla stoczniowców,
ale i dla samego otoczenia. Możemy być bardzo miło
zaskoczeni efektami. Czekaliśmy 5 lat, więc myślę,
że możemy cierpliwie wytrzymać jeszcze ten tydzień,
skoro takie jest życzenie inwestora, gdyż pochodzi
z takiego kręgu kulturowego i nie chce, aby w tym
czasie, kiedy umowa nie będzie jeszcze podpisana,
informacje o nim były szerzej ujawniane.
Proszę zauważyć, że ponieważ sprzedaż jest pro-
wadzona przez niezależnego zarządcę kompensacji,
wszyscy ci, którzy uczestniczyli w pracach nad pro-
jektem – nie tylko ów podmiot, który jest nabywcą
większości składników, czy też Stichting Particulier
Fonds Greenrights – byli sprawdzani przez firmy,
które zostały wynajęte przez zarządcę. Sprawdzono
te podmioty zgodnie z wymaganiami, jakie obowią-
zują w takich okolicznościach. Z punktu widzenia
tych, którzy prowadzili postępowania, nie ma wąt-
pliwości dotyczących tego, czy w procesie są jakieś
uchybienia.
Nie chciałbym się odnosić do kwestii ignorowania
lub nieignorowania ofert, które kiedyś gdzieś tam
leżały na stole, bo myślę, że najlepiej będzie, jeżeli
inwestor sam to oceni i powie, jaka, być może, była
przeszłość dotycząca kontaktów czy poszukiwania
inwestora. Gdybym ja cokolwiek w tym momencie
powiedział, to różnie moglibyście państwo interpre-
tować moje wypowiedzi. Myślę, że bliski jest czas,
kiedy inwestor sam powie, czy starał się o stocznię,
czy się nie starał, jak był potraktowany i w jaki spo-
sób te rozmowy były prowadzone. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Wszystkie pytania włączone do porządku dzien-
nego zostały rozpatrzone.
Kończymy więc rozpatrywanie tego punktu po-
rządku dziennego.
(Poseł Elżbieta Rafalska: Jedno zdanie.)
(Poseł Tadeusz Cymański: Jeszcze było pytanie.
Byłem zapisany do zadania pytania, panie mar-
szałku.)
Przepraszam, mówimy o symbolu.
Bardzo proszę, pan poseł Tadeusz Cymański.
Poseł Tadeusz Cymański:
Moje pytanie wynika z tego, że słowa wyjaśnień
są bardzo niepokojące. Tożsamość i wiarygodność
firmy – od tego powinny się zaczynać negocjacje,
a nie na tym kończyć. Moje pytanie dotyczy jednej
kwestii. Otóż według Polskiej Agencji Prasowej mi-
nister skarbu państwa poinformował opinię publicz-
ną, że z chwilą wyboru inwestora informacje doty-
czące jego cech zostaną niezwłocznie przekazane do
Brukseli. Następny komunikat był już inny, czyli że
tego nie uczyni. Chciałbym prosić o ustosunkowanie
się do tej zmiany stanowiska. Czy ma to związek
z podnoszoną okolicznością dotyczącą rajów podatko-
wych? Nie jest tajemnicą, że Unia Europejska podej-
muje wiele działań przeciwko tym rajom, przygoto-
wywana jest nawet dyrektywa. Czy fakt, że korzenie
prowadzą do rajów podatkowych, nie jest właśnie tą
okolicznością, która jest powodem zwłoki w informo-
waniu Unii Europejskiej? (Poruszenie na sali)
Panie pośle, mówiłem, że to są niewygodne dane
i pytania, ale proszę nerwy...
(Poseł Jan Kulas: To jest wbrew regulaminowi.)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Panie pośle, bardzo proszę kończyć.
Poseł Tadeusz Cymański:
Już kończę. Kwestia jest taka, że są słowa miękkie
i twarde. Jeżeli chodzi o ten biznes, to chciałbym za-
pytać, czym jest zapewnienie, deklaracja, obietnica,
a czym jest zobowiązanie i gwarancja. Czy będą gwa-
rancje ze strony inwestora co do prowadzenia w ogó-
le działalności gospodarczej na tym terenie? Czy
sprawdzi się scenariusz, którego się obawia opinia
publiczna, że po kilku latach tereny, które mają wiel-
ką wartość, zostaną po prostu sprzedane i sen się
skończy?
(Poseł Mirosława Masłowska: Za kilka miesięcy.)
Pani poseł podpowiada, że po kilku miesiącach.
To jest konkretne pytanie. W ogóle wybór inwestora
tworzył nadzieje, ale okoliczności, które temu towa-
rzyszą, dają podstawy do obaw, niestety. Proszę o od-
powiedź na te dwa pytania, które postawiłem.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Moja propozycja jest taka, żeby pan minister
udzielił odpowiedzi na piśmie, bo wyczerpaliśmy już
tutaj tryb regulaminowy.
(Poseł Tadeusz Cymański: Szkoda.)
Czy pan minister odpowie?
Bardzo proszę.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Zdzisław Gawlik:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Panie Po-
śle! Nie ma tutaj żadnych tajemnic. Podnosi pan
kwestię, że jak gdyby istnieje tu rozbieżność, jeśli
chodzi o informowanie Komisji Europejskiej. Tak,
informacja będzie wtedy, gdy zostanie dokonany
wybór inwestora. Odrobina wiedzy wskazuje, że in-
westor zostanie wybrany wtedy, gdy umowa zosta-
nie zawarta. Mamy określone wadia, zobowiązania,
związania, ale wybór inwestora zostanie dokonany
– tak też odpowiedziałem Komisji Europejskiej – gdy
zostanie zawarta umowa. Od dzisiaj jest negocjowa-
ny kształt tej umowy, jesteśmy już blisko. Zgodnie
z zasadami ustalonymi i w decyzji, i w ustawie po-
informujemy Komisję Europejską w określonym
porządku. Proszę zauważyć, że to nie minister skar-
bu państwa sprzedaje, tylko niezależny zarządca
procesu kompensacji, a cały projekt jest prowadzony
pod obserwacją niezależnego obserwatora powoła-
nego wspólnie z Komisją Europejską. Musimy tutaj
uważać, jeżeli chcemy osiągnąć te cele, które zamie-
rzamy, żeby oderwać tę pomoc od majątku, żeby te
wszystkie reguły i zasady, których wymaga od nas
Komisja Europejska, zachować.
Jeżeli chodzi o gwarancje zatrudnienia i produk-
cji stoczniowej, panie pośle, to chciałbym powiedzieć,
że skoro zakładamy określony model postępowania,
który ma nas doprowadzić do pewnego celu, i ten
model postępowania jest oparty na pewnych zasa-
dach, to pan powinien wiedzieć pewnie lepiej niż ja,
że nie możemy tutaj zrobić kroku dalej, żeby nie wy-
wrócić tego celu, który mamy osiągnąć. Myślę, że
czasem słowa są po prostu cenniejsze niż pewne za-
pisy, które się pojawią, o czym już powinniśmy wszy-
scy pamiętać.
(Głos z sali: Ooo!)
Nie wiem, droga pani poseł, nie chciałbym się wy-
powiadać o reakcji. Dziękuję pani bardzo.
(Poseł Mieczysław Kasprzak: Trzy tury, nowe
zwyczaje.)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Wszystkie pytania włączone do porządku dzien-
nego zostały rozpatrzone.
Kończymy więc rozpatrywanie tego punktu po-
rządku dziennego.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 14.
porządku dziennego: Informacja bieżąca.
Przypominam, że Prezydium Sejmu, po zasię-
gnięciu opinii Konwentu Seniorów, ustaliło, że na
bieżącym posiedzeniu Sejmu rozpatrzy informację
w sprawie podziału zysków banków za 2008 r. i
zwiększenia możliwości kredytowych banków, o któ-
149
rej przedstawienie wnosił Klub Poselski Polskiego
Stronnictwa Ludowego.
Przypominam również, że przedstawienie uza-
sadnienia wniosku przez posła – przedstawiciela
wnioskodawców nie może trwać dłużej niż 5 minut,
a udzielenie odpowiedzi przez przedstawiciela Rady
Ministrów – dłużej niż 10 minut. Wystąpienia po-
słów w dyskusji nie mogą trwać dłużej niż 2 minu-
ty. Na zakończenie dyskusji głos zabierają kolejno
przedstawiciel wnioskodawców oraz przedstawi-
ciel Rady Ministrów. Wystąpienie przedstawiciela
wnioskodawców nie może trwać dłużej niż 5 mi-
nut, a wystąpienie przedstawiciela Rady Ministrów
– dłużej niż 10 minut.
Bardzo proszę o zabranie głosu przedstawicie-
la wnioskodawców pana posła Mieczysława Ka-
sprzaka.
Poseł Mieczysław Kasprzak:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Poselskiego Polskiego Stronnictwa
Ludowego wnosimy o udzielenie informacji i odbycie
dyskusji na temat podziału zysku za ubiegły rok
w bankach funkcjonujących w Polsce.
Otóż tak się składa, że od pewnego czasu narasta
krytyka banków, głównie ze strony przedsiębiorstw,
z tego powodu, że przedsiębiorstwa nie mogą uzyskać
kredytów niezbędnych do prowadzenia swojej dzia-
łalności gospodarczej. Są podawane liczne przykłady
firm posiadających zdolność kredytową, którym ban-
ki odmawiają udzielenia kredytu. Negatywne decyzje
banków są uzasadnione stanem funduszy własnych
w bankach, których wysokość nie pozwala zwiększyć
portfela kredytowego ze względu na wymogi ryzyka,
tzw. wymogi współczynnika wypłacalności, którego
minimalna wysokość powinna wynosić według Pra-
wa bankowego 8%, a ostatnio Komisja Nadzoru Ban-
kowego zwiększyła ten wskaźnik do 10% i jest on
bardzo wysoki.
Jednym ze źródeł zwiększania funduszy własnych
w bankach może być zysk za 2008 r., gdyż banki
w Polsce wypracowały zysk w wysokości 14 700 mln
zł. Jest to dość pokaźny zysk. Zysk netto największe-
go polskiego banku, PKO BP, wyniósł za ubiegły rok
2881 mln zł. W najbliższych tygodniach odbędą się
walne zgromadzenia w bankach polskich, jak i w ban-
kach komercyjnych funkcjonujących w Polsce, które
dokonają podziału zysku za ubiegły rok.
Dlatego też bardzo istotne jest, jak ten zysk bę-
dzie dzielony. Niewątpliwie gdybyśmy przeznaczyli
ten zysk na wsparcie funduszy bankowych, to byłaby
to ogromna pomoc i duże zwiększenie możliwości
kredytowych poszczególnych banków. Oczywiście
można ten zysk przekazać na dywidendę, czyli wy-
płacić akcjonariuszom, po prostu podzielić się tym
zyskiem, i ulegnie on w ten sposób konsumpcji. Na-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
150 Informacja bieżąca
Poseł Mieczysław Kasprzak
tomiast dobry gospodarz, szczególnie w sytuacji kry-
zysowej, trudnej, jaką mamy dzisiaj w Europie, rów-
nież w Polsce, powinien myśleć przyszłościowo, powi-
nien zwiększać swoje zasoby, swój kapitał. Myślę, że
w Polsce, w naszym rządzie, mamy dobrych gospoda-
rzy, którzy tak myślą. Dzisiaj, kiedy nie ma dodatko-
wego kierowania środków finansowych, że tak po-
wiem, do systemu bankowego, jest to znaczące wspar-
cie, bo wzmocnienie sytuacji kredytowej, pomoc na-
szym przedsiębiorcom spowoduje to, że gospodarka
będzie się ożywiać. Nie będziemy zastanawiać się nad
tym, czy wypłacać zasiłki, czy likwidować miejsca pra-
cy, bo poprzez wprowadzenie innowacyjnej gospodar-
ki, wspieranie przedsiębiorstw banki będą mogły zna-
cząco przyczynić się do tego, by nasza gospodarka
mogła się rozwijać.
Wysoka Izbo! Jest istotne, co stanie się z zyskiem
banku PKO BP, Kredyt Banku... nie, Banku Go-
spodarstwa Krajowego, przepraszam. Natomiast
pozostałe banki też są istotne, banki komercyjne
z kapitałem obcym, bo ten zysk został wypracowany
w Polsce dzięki polskim przedsiębiorstwom, dzięki
polskim pracownikom. I gdybyśmy teraz mieli pozbyć
się tego zysku, miałby on być wyprowadzony poza
granice Polski, byłaby to ogromna strata dla Polski,
ogromna strata dla polskich przedsiębiorców. System
bankowy nie funkcjonuje sam dla sobie i nie jest to
tylko przedsiębiorstwo, jest to element całej gospo-
darki, bo trudno sobie wyobrazić, że gospodarka bę-
dzie funkcjonować bez sprawnego systemu finanso-
wego. Niektóre kraje europejskie dają tego dowód,
przekazując bezpośrednio znaczące kwoty na wspar-
cie banków.
Mam w związku z tym pytania do pani minister:
Jakie będzie stanowisko ministra skarbu wobec po-
działu nadwyżki finansowej w bankach za rok 2008?
Czy będzie wypłacona dywidenda? Czy rząd zastana-
wia się nad tym, czy podjął już taką decyzję, aby zde-
cydowaną większość, a może nawet całość nadwyżki
przekazać na zasilenie banków? Byłby to dobry przy-
kład dla pozostałych banków komercyjnych, umożli-
wiłoby to w 10-krotnie większym zakresie akcję kre-
dytową naszych przedsiębiorstw, na co oczekują. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Tadeusz Cymański: Zasłużył na oklaski.)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Proszę o udzielenie odpowiedzi podsekretarza
stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa panią Joan-
nę Schmid.
(Głos z sali: Tak, tak.)
Proszę nie dyskutować na sali i umożliwić precy-
zyjną odpowiedź.
(Poseł Tadeusz Cymański: To była pochwała.)
Bardzo proszę, pani minister.
Był moment rozluźnienia, a teraz temat jest bar-
dzo poważny, więc proszę nie przeszkadzać.
(Głos z sali: Cały czas jest poważnie.)
Bardzo proszę, pani minister.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Joanna Schmid:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Odpo-
wiadając na pytania zadane przez pana posła, chcia-
łabym powiedzieć na wstępie tak. Skarb Państwa jest
akcjonariuszem większościowym w banku PKO BP,
oprócz tego jest zaangażowany w Bank Gospodar-
stwa Krajowego – Bank Gospodarstwa Krajowego nie
jest spółką akcyjną, jest to bank państwowy – oraz
jest akcjonariuszem kilku banków, w których posia-
da pakiet mniejszościowy.
Jeżeli mówimy o pozostałych bankach, w których
Skarb Państwa posiada pakiet mniejszościowy, to
w Banku Pekao SA posiada 3,95%, w Banku BPH
–3,68%, w banku BZ WBK – 1,93%, w Banku Millen-
nium – niespełna 0,1%, w Banku Handlowym – 2,48%,
w Banku Gospodarki Żywnościowej – 37% oraz w Ban-
ku Polskiej Spółdzielczości – 1,58%.
Zanim przejdę do PKO BP, bo to jest oczywiście
sprawa najważniejsza, bardzo krótko chciałabym się
wypowiedzieć na temat naszych pakietów w tych
bankach, w których mamy niewiele do powiedzenia
w zakresie wypłaty zysku. Zarządy tych spółek – my-
ślę tutaj o tych bankach, w których posiadamy kilka
procent, jak również o BGŻ – deklarowały, że w roku
2009 nie zostanie pobrana dywidenda za rok 2008.
My jako Skarb Państwa nie jesteśmy w stanie zade-
cydować, jak rzeczywiście zostanie podzielony zysk
w tych bankach. Zgodnie z tym, co zostało przedsta-
wione przez zarządy tych spółek, akcjonariusze więk-
szościowi będą rekomendowali pozostawienie zysku
w spółkach, czyli podział zysku polegający na niewy-
płacaniu dywidendy, na przeznaczeniu na kapitały
rezerwowe.
Jeśli chodzi o Bank Gospodarstwa Krajowego, to
jest bank państwowy i tu nie ma możliwości, zgodnie
z przepisami prawa, by akcjonariusze... bo nie ma
tych akcjonariuszy, by nastąpił podział zysków w ten
sposób, by doszło do wypłaty dywidendy. W związku
z tym w przypadku Banku Gospodarstwa Krajowego
w ogóle nie dyskutujemy o wypłacie dywidendy, dla-
tego że zgodnie z przepisami prawa takiej możliwości
nie ma.
I teraz sprawa najważniejsza – PKO BP. Decyzja
w sprawie podziału zysku wypracowanego w PKO
BP w roku 2008 nie została jeszcze podjęta przez mi-
nistra skarbu państwa. Dlaczego? W tej chwili ocze-
kujemy na całą sprawozdawczość roczną, roku 2008,
przez zarząd, przed walnym zgromadzeniem akcjo-
nariuszy, które odbędzie się najprawdopodobniej pod
koniec czerwca. Otrzymamy takie dokumenty, jak:
sprawozdanie zarządu, sprawozdanie rady nadzor-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Joanna Schmid
czej, uchwałę zarządu odnośnie do podziału zysku,
uchwałę rady nadzorczej rekomendującą podział zy-
sku, i wtedy minister skarbu państwa podejmie sto-
sowną decyzję. Oprócz tego w Ministerstwie Skarbu
Państwa przed podjęciem decyzji o podziale zysku
powoływane są tzw. komitety dywidendowe, co ozna-
cza, że jeżeli spółka wypracowuje zyski, analizowane
są dokumenty finansowe, jak również plany inwesty-
cyjne, nakłady inwestycyjne planowane przez po-
szczególne spółki i na podstawie tych dokumentów,
na podstawie tych analiz wypracowywane są okre-
ślone stanowiska. Tak więc dzisiaj za wcześnie jest,
aby powiedzieć, jaka jest decyzja ministra skarbu
państwa w zakresie podziału zysku i ewentualnej
wypłaty dywidendy.
Bardzo ważna kwestia: oczekujemy od zarządu
banku projektu podwyższenia kapitału. Zarząd zo-
stał zobowiązany do przedstawienia projektu pod-
wyższenia kapitału PKO BP. Został już wybrany
w tym banku doradca, doradca z ramienia PKO, nie
z ramienia Ministerstwa Skarbu Państwa, bo to jest
doradca banku, a nie ministerstwa. Oczekujemy za-
tem w najbliższym czasie, że zarząd przedstawi nam
projekt podwyższenia kapitału tak, by można było
kapitałowo dodatkowo zasilić ten bank, ale w ten
sposób, by ten bank był nadal kontrolowany przez
państwo, czy to bezpośrednio, czy też przy pomocy
Banku Gospodarstwa Krajowego, który również ob-
jąłby emisję w podwyższonym kapitale. Byłaby to
emisja, która byłaby skierowana zarówno do Skarbu
Państwa – patrz szeroko: Bank Gospodarstwa Kra-
jowego – jak też do inwestorów prywatnych uczestni-
czących w emisji, ale tak, by Skarb Państwa nadal
posiadał pakiet kontrolny w tym banku, jak było do
tej pory. W związku z tym musimy patrzeć na kwestie
wskaźników również poprzez pryzmat ewentualnego
podwyższenia kapitału, zwiększenia kapitałów wła-
snych przez ten bank. Jak jednak powiedziałam,
w tej chwili oczekuję od zarządu spółki przedstawie-
nia konkretnego programu, przedstawienia konkret-
nego projektu podwyższenia kapitału, przedstawie-
nia programu rozwoju spółki i na tej podstawie będą
podejmowane właściwe decyzje. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Bardzo dziękuję, pani minister.
Otwieram dyskusję.
Do dyskusji w tej chwili zapisało się 20 parlamen-
tarzystów.
Mamy określony czas. Przypominam: czas na wy-
powiedź to 2 minuty.
Pierwszy zabierze głos pan poseł Jan Kulas, Plat-
forma Obywatelska.
151
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoki Sejmie!
Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego zło-
żył ważny wniosek, a mianowicie dotyczący sektora
bankowego w roku 2008. I kolejna kwestia, jak zwięk-
szyć możliwości kredytowe. Myślę, pani minister, tak
wynikało z pani wypowiedzi, że to bardzo ważna
kwestia. Zastanawiamy się także, jaki był rok 2008.
Pierwsza połowa była bardzo dobra, w drugiej poło-
wie kryzys finansowy, który narodził się w Ameryce,
dotarł do Europy Zachodniej, dotarł także do Polski.
Tak że to II półrocze będzie pewnie, jeśli chodzi
o finanse, trochę inne. Ale generalnie, jak się wydaje,
i taka jest intencja wnioskodawców, banki zanotowa-
ły chyba pozytywny bilans. To jest pierwsza część
ogólnej sekwencji pytań, wydaje się, że rok 2008 daje
podstawy do uznania, że w minionym roku banki
rzeczywiście osiągnęły zyski.
Pani minister, pani mówiła bardzo interesująco
o okolicznościach, wymogach, ale czy możemy się
pokusić, jeśli chodzi o bank PKO BP, o szacunkowy
wymiar tego zysku, bo to też jest ważne – nasz bank,
którym się szczególnie interesujemy, jest nam bliski
– jaki był rok 2008 w bilansie handlowym tego ban-
ku. To pierwsze pytanie z pytań szczegółowych.
Drugie pytanie, pani minister. Jak układa się
współpraca ministra skarbu państwa z Minister-
stwem Finansów? Mówiliśmy o Banku Gospodarstwa
Krajowego, o banku PKO BP. Jak się wdaje, to współ-
działanie pewnie ma miejsce, jest bardzo potrzebne,
może poproszę panią minister o krótką informację
w tej sprawie.
Najtrudniejsze pytanie do posłów, ministrów, do
nas wszystkich: Jak zachęcić sektor bankowy do
utrzymania przynajmniej dotychczasowej oferty kre-
dytowej? Trudno mówić w czasie kryzysu finansowe-
go, który ogarnął Europę i świat, żeby tę ofertę kre-
dytową zwiększyć, ale jakie działania ekonomiczne,
finansowe czy inne należałoby podjąć, aby zachęcić
sektor bankowy działający w Polsce do utrzymania
oferty kredytowej co najmniej na poziomie roku
2008? (Dzwonek) To jest bardzo ważne dla przedsię-
biorców, pracodawców, dla rozwoju sektora gospodar-
czego w Polsce. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Bar-
barę Bartuś, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Barbara Bartuś:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Pan poseł mówił, że został poruszony ważny temat,
temat sektora bankowego, i padła bardzo ważna od-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
152 Informacja bieżąca
Poseł Barbara Bartuś
powiedź pani minister, że tak naprawdę to państwo
na ten sektor ma bardzo niewielki wpływ.
Pytanie bardzo ważne: Jak państwo pomaga,
może pomóc przedsiębiorcom w tym okresie? To może
bardzo niewiele, ale są takie sfery, w których pań-
stwo jednak mogłoby pomóc i też nic nie robi.
Przy tej okazji chciałam zapytać o sprawę opcji,
bo jeżeli mówimy o zdolnościach kredytowych, to
mówimy o płynności poszczególnych firm, a wiemy,
że na tę płynność mają też wpływ umowy opcyjne,
bardzo negatywny wpływ.
Chciałabym zapytać rząd, panią minister: Co
rząd Polski do tej pory w tej sprawie zrobił? Wiemy
wszyscy – myślę, że wiemy, choć może nie wiemy – ale
chcę o tym powiedzieć, że na początku tego roku klub
Prawa i Sprawiedliwości złożył stosowny projekt,
który miałby polskim przedsiębiorcom pomóc wyjść
z tej trudnej sytuacji. Nad tym projektem do dzisiaj
nie obradowano w komisji, opracowywane są kolejne
ekspertyzy, odbywają się kolejne narady, natomiast
nic nie robimy, żeby pomóc polskim przedsiębiorcom.
Był okres, kiedy rząd wiele mówił, jakie projekty zło-
ży, jak zamierza pomóc. Do dzisiaj rząd nie złożył
żadnego realnego projektu. Czy rząd w tym zakresie
ma zamiar jednak coś zrobić, żeby pomóc polskim
przedsiębiorcom, żeby polscy przedsiębiorcy mieli
płynność finansową i żeby banki mogły udzielać im
dalszych kredytów, żeby polskie przedsiębiorstwa nie
upadały, żeby się nie pogłębiał kryzys?
To jest bardzo ważny temat i dlatego bardzo pro-
szę panią minister, żeby nie tylko udzieliła odpowie-
dzi, że kiedyś rząd coś zrobi, ale żeby polski rząd
faktycznie w tym zakresie podjął jakieś działania.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Stani-
sława Steca, Lewica.
Poseł Stanisław Stec:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Pani Minister! Najpierw chciał-
bym w związku z wypowiedzią mojej poprzedniczki
powiedzieć, że nie tylko PiS złożył projekt ustawy
o opcjach walutowych, ale również klub Lewicy, klub
Polskiego Stronnictwa Ludowego i, jak rozumiem,
sprawa jest w gestii Konwentu Seniorów, bo takiej
odpowiedzi dzisiaj na posiedzeniu Komisji Finansów
Publicznych udzielił pan Chlebowski, przewodniczą-
cy komisji finansów. Prosiłbym pana marszałka,
żeby Konwent Seniorów zajął się tym problemem jak
najszybciej.
Natomiast wracając do tematu. Pani minister,
muszę powiedzieć, że rozczarowała mnie pani swo-
ją wypowiedzią, bo, po pierwsze, nie ma decyzji mi-
nisterstwa skarbu w sprawie podziału zysku, a z dru-
giej strony, chcecie podwyższenia kapitału, więc
pierwszą możliwością podwyższenia kapitału jest
przeznaczenie całego zysku na kapitał własny. Ta
decyzja już powinna być podjęta, bo przecież jest
maj i te środki powinny być przeznaczone na kredy-
ty. Jeżeli bank, którego większość udziałów ma
Skarb Państwa, również ostrożnie kredytuje, to na
co państwo czekacie.
Spadek produkcji w kwietniu w stosunku do
kwietnia roku ubiegłego wynosi 12%, przedsiębior-
stwa nie mają czym płacić swoich zobowiązań, nie
kupują surowców, bo nie mają kredytu. W związku
z tym jeżeli jeszcze 3 miesiące będziecie czekać, to po
prostu nastąpi dalszy spadek kredytowania. I PKO
BP, i Bank Gospodarstwa Krajowego muszą dać przy-
kład rozwijania akcji kredytowych, żeby za tym po-
szły inne banki. Tu nie można czekać i nie można
takich bzdur opowiadać, że czekamy, wybraliśmy
doradcę. A od czego jest zarząd banku?
Ostatnio Narodowy Bank Polski udzielił pożycz-
ki bankom na 6 miesięcy z tak zwanych operacji
repo. Dlaczego nie na 12 miesięcy, jak robi to Euro-
pejski Bank Centralny? Ale zachodzi obawa, czy
banki w ogóle tę pożyczkę wykorzystają na akcję
kredytową, czy na wykup obligacji skarbowych. Czy
w tej umowie – zdaję sobie sprawę, że pani minister
nie może odpowiedzieć, ale mam nadzieję, że Naro-
dowy Bank Polski się wypowie – na tę pożyczkę
zastrzeżono, że te pieniądze nie mogą być przezna-
czone na inne cele, lecz tylko na akcję kredytową?
Bo udzielanie pożyczek na wykupienie obligacji
skarbowych byłoby bez sensu. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi. (Oklaski)
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Fran-
ciszka Jerzego Stefaniuka, Polskie Stronnictwo Lu-
dowe.
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Śmiem twierdzić, że nie byłoby tematu, gdyby nie
trudna sytuacja kredytowa przedsiębiorstw. Wiele
przedsiębiorstw, które ma zdolności kredytowe, nie
uzyskuje kredytu. Banki tłumaczą się niedostatkiem
środków płynnych. Rozumiem, że pani minister musi
udzielić precyzyjnej odpowiedzi, zgodnie z przepisa-
mi, ale oprócz przepisów zawsze w polityce jest insty-
tucja perswazji i rząd oraz Narodowy Bank Polski
i Komisja Nadzoru Finansowego muszą dokonać wiel-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk
kiego wysiłku. W pertraktacjach nie tylko bank z więk-
szościowym kapitałem polskim powinien dać przykład.
To jest pierwsza sprawa. (Oklaski)
Z drugiej strony, powinna być prowadzona poli-
tyka perswazji w stosunku do banków, które mają
obcy kapitał, a funkcjonują w Polsce. Przecież polski
system bankowy bardzo mocno został osłabiony ma-
nipulacjami międzynarodowych instytucji finanso-
wych przeprowadzanymi poprzez banki polskie.
Wiele przedsiębiorstw poniosło horrendalne straty
z powodu opcji walutowych i nie otrzymało pomocy
ani ze strony państwa, ani ze strony Wysokiej Izby,
gdzie złożono stosowne projekty ustaw, które gdzieś
znikły.
Zasilanie funduszu bankowego środkami z zysku
to zwiększanie możliwości kredytowych, to zasilanie
przedsiębiorstw, to rozwój gospodarki, budowa miesz-
kań, miejsca pracy, zwiększanie popytu, a tym sa-
mym oddalanie kryzysu. Czy może być skuteczniej-
sza recepta? Dlatego też potrzebna jest aktywność
instytucji konstytucyjnych, bo gospodarka to interes
państwa. O tym powinno się pamiętać. 14,7 mld zy-
sku wypracowanego w bankach funkcjonujących
w Polsce to, warto zauważyć, 10-krotne zwiększenie
możliwości kredytowych.
Panie marszałku, chciałbym zacytować myśl z en-
cyklopedii politycznej z okresu międzywojennego
odnoszącą się do banków, że: naturalnym podglebiem
banków jest gospodarka. Zarządom banków dodam
od siebie: Jeśli podglebie ulegnie erozji, wasze korze-
nie zaczną usychać. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Uprzejmie proszę o zabranie głosu panią poseł
Bożenę Kotkowską, niezrzeszoną.
Poseł Bożena Kotkowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Bankom zarzuca się często zbyt niechętne finanso-
wanie przedsięwzięć realizowanych w ramach pro-
gramów unijnych. Banki odbijają piłeczkę i wskazu-
ją na liczne bariery szerszego dostępu do kredytu.
Bankowcy mówią wręcz o systemowym blokowaniu
przez niektóre instytucje publiczne zabezpieczeń nie-
zbędnych do uzyskania tańszych kredytów pomosto-
wych, o pomijaniu promes w ocenie projektów, nie-
uwzględnianiu kosztów kredytu i zabezpieczeń w wy-
datkach kwalifikowanych. Zdaniem bankowców czę-
sto zdarza się, że instytucje odpowiedzialne za proces
absorpcji środków unijnych piętnują brak oferty kre-
dytu pomostowego, a jednocześnie same to powodują,
nie wyrażając beneficjentom zgody na zastosowanie
153
cesji wierzytelności, a bez tego bank nie może udzie-
lić kredytu pomostowego. Czy więc nie jest tak, że
akcję kredytową hamują także wadliwe procedury
i urzędnicza nieznajomość procedur bankowych?
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Głos zabierze pan poseł Andrzej Orzechowski,
Platforma Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Andrzej Orzechowski:
Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo! Rze-
czywiście ważny jest temat zysków banków za ubiegły
rok, ale nie należałoby tego raczej przeceniać. Oczywi-
ście ważne jest, co się stanie z tym zyskiem, czy zasili
fundusze banków, czy trafi w postaci dywidendy do ich
właścicieli. Musimy pamiętać, że w tamtym roku to
było rzeczywiście 15 mld zł, ale już w tym roku progno-
za zakłada, że ten zysk będzie o połowę mniejszy. Po
pierwszym kwartale widać, że będzie rzeczywiście
mniejszy, bo jest to wysokość 1,5 mld zł.
Chciałbym też tutaj, nawiązując do wypowiedzi
pana posła Steca o niższej produkcji, powiedzieć, że
nie tylko brak możliwości kredytowych czy mniejsze
możliwości kredytowe, ale i niższa produkcja są efek-
tem przede wszystkim mniejszego popytu. Chciałbym
przy tej okazji powiedzieć, że to nie jest tak, jak po-
wiedziano, że nic się w tej sprawie nie robi. W lutym,
marcu i kwietniu pracowaliśmy właśnie w tej Izbie
nad ustawą o poręczeniach i gwarancjach oraz o zmia-
nie ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego. Nie
dalej jak dwa dni temu rząd na podstawie tej uchwa-
lonej ustawy przyjął program wspierania przedsię-
biorczości z wykorzystaniem poręczeń i gwarancji
Banku Gospodarstwa Krajowego. Szacuje się, że ak-
cja kredytowa wsparta właśnie tymi instrumentami
zwiększy się do 40 mld zł.
W tym miejscu chciałbym zadać pani minister
pytanie – zdaję sobie sprawę, że być może tutaj mini-
ster finansów byłby bardziej właściwy – kiedy będą
mogły być już uruchomione te umowy pomiędzy Ban-
kiem Gospodarstwa Krajowego a bankami, po to aby
rzeczywiście już uruchomić ten system poręczeń
portfelowych, ale także poręczeń i gwarancji indywi-
dualnych. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Ga-
brielę Masłowską, Prawo i Sprawiedliwość.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
154 Informacja bieżąca
Poseł Gabriela Masłowska:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Czy wobec słabej akcji kredytowej, głównie dla przed-
siębiorców, nie warto by udrożnić dopływu pieniędzy
do gospodarki poprzez drugi kanał, który pozostaje,
tzn. kanał giełdowy? Można np. odstąpić od prywa-
tyzacji giełdy, zatrzymać ją w polskich rękach, doka-
pitalizować i tym kanałem zasilać gospodarkę. Czy
rząd wobec tego rozważa taką możliwość, czy nadal
forsuje szkodliwą ze wszech miar dla Polski, dla jej
przyszłości, koncepcję prywatyzacji giełdy? I tu mam
apel do państwa posłów, głównie z koalicji rządzącej,
aby – jeżeli chodzi o ten zapał do prywatyzacji giełdy
jako drugiego, jedynego kanału transmisji pieniądza
do gospodarki, który pozostaje w polskich rękach po
prywatyzacji sektora bankowego z takimi właśnie
skutkami, o których dzisiaj mówimy – giełdę pozo-
stawić w polskich rękach, żeby w tej chwili nie pry-
watyzować Giełdy Papierów Wartościowych.
Jaki pomysł ma rząd, aby wprowadzić skutecz-
niejsze ograniczenia transferu środków za granicę
przez banki oraz ograniczyć płace zarządów tych
banków? Czy pieniądze z budżetu mogłyby być użyte
do wykupienia akcji banków, które są w tej chwili
tanie? Mądre rządy w sytuacjach kryzysowych wy-
kupują aktywa banków, ponieważ one są wtedy prze-
cenione, np. aktywa banku WBK, i do tego należy
użyć pieniędzy z budżetu, a nie do wsparcia prywat-
nych banków. Byłam i jestem przeciwna prywatyza-
cji wszystkich banków w Polsce. Właściciel prywatny
powinien sam ponosić ryzyko.
Proszę powiedzieć, jaka dokładnie kwota środków
zebranych w Polsce w ubiegłym roku została przez
banki ulokowana za granicą? Jaka jest relacja kwoty
ulokowanej przez banki za granicą do ich własnego
kapitału? Oczekuję odpowiedzi na te pytania. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Tade-
usza Tomaszewskiego, Lewica.
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Panie Marszałku! Szanowna Pani Minister! Wy-
soka Izbo! Pani minister w swojej wypowiedzi skupi-
ła się właściwie na pierwszej części problemu posta-
wionego przez wnioskodawców, mianowicie jak wy-
gląda kondycja banków, zwłaszcza tych, w których
Skarb Państwa ma główny pakiet, i co ewentualnie
zamierza minister skarbu państwa poczynić z zy-
skiem tychże banków. Wspominała pani o tym, że
w 7 bankach Skarb Państwa ma również cząstkowe
udziały lub akcje. Jaka jest nominalna wartość tych
szczątkowych udziałów lub akcji Skarbu Państwa?
Po drugie, wspominała pani o tym, że bardzo
ważnym elementem akcji kredytowej jest oczywiście
bank państwowy – Bank Gospodarstwa Krajowego.
Ale przecież ten bank ma swoje dochody, wydatki,
więc ma również swój wynik finansowy. Chciałbym
poprosić panią o informację, jaki jest wynik finanso-
wy Banku Gospodarstwa Krajowego i – oczywiście
jeśli jest to wynik dodatni – jak zostanie on spożyt-
kowany przez właściciela, czyli przez państwo?
Po trzecie, chciałbym zapytać o bardzo istotną
kwestię, która od wielu miesięcy już jest sygnalizo-
wana przez rząd, mianowicie chodzi o kwestię przy-
gotowania rozwiązań prawnych dotyczących spłaty
kredytów mieszkaniowych dla osób, które utraciły
pracę. Na jakim to jest etapie i czy rząd nadal upiera
się przy tym, żeby te kredyty były finansowane
z Funduszu Pracy, który ma służyć aktywizacji bez-
robotnych, natomiast ten fundusz przewiduje w tym
roku o 2/3 mniej środków na przykład na pożyczki
dla osób rozpoczynających działalność gospodarczą.
I ostatnia kwestia, czy BGŻ, w którym państwo
ma, jak wspomniała pani, 37% swojego udziału, bę-
dzie również poprzez rozmowy z zarządem wpływał
na to, aby było więcej środków na akcję kredytową
dla rolnictwa? Dziękuję.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Stani-
sława Kalembę, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Stanisław Kalemba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Miałbym taką prośbę, żeby pani minister na piśmie
podała informację o zysku netto we wszystkich ban-
kach i o udziale poszczególnych banków w tych zy-
skach w proporcji do zgromadzonych kapitałów,
udzielonych kredytów. Dlaczego o to pytam? Otóż na
14,7 mld zysku netto za ubiegły rok prawie 4 mld
przypada na PKO BP i banki spółdzielcze, prawda?
Czyli to potwierdza, że walka o polskie banki była
uzasadniona, gdybyśmy bowiem mieli większe udzia-
ły, mielibyśmy bardziej klarowną sytuację.
I teraz, pani minister, pytanie jeżeli chodzi o ban-
ki spółdzielcze: W jaki sposób rząd planuje wykorzy-
stać potencjał tkwiący w bankach spółdzielczych,
bowiem największą siłą naszej gospodarki są małe
i średnie przedsiębiorstwa w znacznej części obsługi-
wane przez banki spółdzielcze. Dzisiaj po latach ba-
talii o banki spółdzielcze tu na tej sali – to jest histo-
ria, można o tym książki pisać – okazuje się, że kiedy
inne banki działające w Polsce mają problemy finan-
sowe, banki spółdzielcze kwitną. W mediach zagra-
nicznych pojawiają się stwierdzenia, że jest to obecnie
najzdrowszy sektor bankowości w Polsce. Sektor
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Stanisław Kalemba
bankowości spółdzielczej w Polsce to sektor zdrowy,
uniknął wszystkich zagrożeń, które są odczuwalne
w całej Europie; mam na myśli sprawę tzw. toksycz-
nych aktywów. Banki spółdzielcze mają dzisiaj nad-
wyżkę kapitału nad kredytami ok. 10 mld zł. Prowa-
dzą działalność wysoce efektywną, jest zwrot na
kapitale, a to przekłada się na wysoki poziom zaufa-
nia dla klientów.
Pani minister, czy planuje się poprzez dokapitali-
zowanie polskich banków, m.in. Banku Gospodar-
stwa Krajowego i BOŚ, udzielić bankom spółdziel-
czym gwarancji na emisję papierów dłużnych prowa-
dzoną przez banki zrzeszające, a także gwarancji dla
małych, średnich przedsiębiorstw? To moje pytanie.
Skoro inne banki popełniają takie błędy, czy nie do-
brze by było, żeby państwo zainwestowało w zdrowe
banki? Są one najlepszą gwarancją właściwego wy-
korzystania naszych środków budżetowych. Dzięku-
ję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Kry-
stynę Skowrońską, Platforma Obywatelska.
(Głos z sali: Jak to jest?)
W miejsce pana posła Brejzy.
Poseł Krystyna Skowrońska:
Szanowny Panie Marszałku! Państwo Posłowie!
Pani Minister! Jednym z elementów, o którym mó-
wimy, jeśli chodzi o dostępność środków w bankach,
jest sprawa rezerwy obowiązkowej. W tym zakresie
trwa współpraca, rozmowy, ustalenia z Narodowym
Bankiem Polskim. Jeżeli pani minister ma informa-
cje na ten temat, chciałabym, aby pani poinformowa-
ła, na jakim etapie są ustalenia dotyczące tego, aby
mniejsze rezerwy obowiązkowe wpłacane do Naro-
dowego Banku Polskiego były strumieniem pienię-
dzy, który mógłby finansować gospodarkę. Z rozmów,
o których mówimy, jest to rząd wielkości ok. 3 mld zł;
te pieniądze na pewno są potrzebne.
Do tego pytania chciałabym dołączyć to, które
przedstawił mój przedmówca, bo jest ono niezwykle
ważne, o charakterze strategicznym.
Kolejna kwestia dotyczy współpracy ministra fi-
nansów, Komisji Nadzoru Finansowego i Narodowe-
go Banku Polskiego. Jakie i na jakim etapie są pro-
wadzone uzgodnienia? Jakie są przewidywane inne
instrumenty – poza sprawą transakcji, pożyczki typu
repo, o czym mówił pan poseł Stec –, w których może
współuczestniczyć Narodowy Bank Polski, jeśli cho-
dzi o wsparcie możliwości rozwoju polskiej gospodar-
ki, m.in. poprzez udzielanie przez banki kredytów
dla przedsiębiorców? Dziękuję. (Oklaski)
155
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jerze-
go Gosiewskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Bardzo dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Zysk banków w I kwartale br. był o ponad połowę
niższy niż w takim samym okresie 2008 r. Najwięk-
sze ryzyko dla banków stanowią dziś rezerwy na złe
kredyty. Według prognoz przychody banków nadal
będą spadać. Wielu analityków prognozuje, że wynik
sektora bankowego w tym roku będzie nawet o 70–
–80% niższy niż ubiegłoroczny. Bankowcy starają się
zwiększyć swoje przychody, podnosząc prowizje za
usługi i rachunki oraz ograniczając swe koszty. W tym
roku w sektorze bankowym pracę może stracić nawet
10 tys. osób.
Zwiększanie prowizji i stóp procentowych ograni-
cza zdolność kredytową naszych rodaków. Jednocze-
śnie banki funkcjonujące w Polsce mogą transfero-
wać zyski za granicę. Z reguły tylko dywidenda po-
zwala transferować zyski banków za granicę. Nie
oznacza to jednak, że banki w inny sposób nie mogą
wspierać zagranicznych spółek matek, które w da-
nym momencie mają problemy finansowe. Dodatko-
wym niebezpiecznym trendem wywołującym wątpli-
wości społeczeństwa są sięgające setek tysięcy złotych
miesięcznie wynagrodzenia prezesów banków. Wy-
nagrodzenia te są zdecydowanie największe nawet
wśród menedżerów.
Pani minister, jakie działania zamierza podjąć
rząd w celu zahamowania tego niebezpiecznego zja-
wiska? W jaki sposób rząd zamierza wzmocnić banki,
których spółki matki mają siedzibę w Polsce? Wzmac-
nianie polskich banków zdecydowanie poprawiłoby
ich kondycję finansową, przez to zwiększyłyby się
możliwości kredytowe, co w konsekwencji wzmocni-
łoby sytuację polskich inwestorów, a ostatecznym
efektem byłaby poprawa życia obywateli Rzeczypo-
spolitej Polskiej. To takie oczywiste, niezbędna jest
tu tylko wola polityczna, której z niecierpliwością
oczekujemy. Bardzo dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Sławo-
mira Kopycińskiego, Lewica.
Poseł Sławomir Kopyciński:
Dziękuję bardzo.
Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pani
Minister! Zastanawiamy się, co zrobić, aby banki
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
156 Informacja bieżąca
Poseł Sławomir Kopyciński
wznowiły akcję kredytową. Dlatego ja również chciał-
bym nawiązać do kwestii rezerwy obowiązkowej. Jak
wiadomo, obecnie banki mają obowiązek utrzymy-
wania na rachunku Narodowego Banku Polskiego
3,5% środków zgromadzonych na rachunkach ban-
kowych. Trzeba przypomnieć, że zgodnie z założe-
niem rezerwa ta miała ograniczać nadpłynność fi-
nansową banków. Wydaje się jednak, że dzisiaj, w okre-
sie kryzysu gospodarczego, nie ma najmniejszego
ryzyka wystąpienia nadpłynności finansowej, wprost
przeciwnie, następuje stałe pogorszenie wskaźników
płynności finansowej. Dlatego chciałbym zapytać, czy
zdaniem pani minister, Ministerstwa Skarbu Pań-
stwa nie byłoby celowe obniżenie stopy rezerwy obo-
wiązkowej do poziomu 2%. Dlaczego 2%? Bo taka
stopa obowiązuje w Europejskim Banku Centralnym.
Według moich danych w związku ze zmniejszeniem
tej stopy można by przeznaczyć nie 3 mld zł, ale
6 mld zł na wznowienie akcji kredytowej.
Sprawa druga. Chciałbym zapytać, ile Skarb Pań-
stwa zarobił na opcjach walutowych, na przedsiębior-
cach, których dotknął ten problem, którzy w takie
kłopoty popadli. Dlaczego? Mam nadzieję, że znana
jest pani minister praktyka zamiany należności z opcji
walutowych na kredyty długoterminowe, przy czę-
ściowym umorzeniu należności. W tym wypadku
zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób
prawnych przedsiębiorca płaci 19-procentowy poda-
tek od wartości umorzenia. Bardzo proszę, żeby pani
minister sprawdziła, ile Skarb Państwa zarobił na
tych przedsiębiorcach, ile wpłynęło takich podatków
od umorzenia. Chciałbym prosić o odpowiedź na pi-
śmie na to pytanie.
I ostatnie pytanie. Czy Ministerstwo Skarbu
Państwa nie dostrzega zmowy cenowej banków? Bo
ostatnio mamy do czynienia z podnoszeniem, bardzo
solidarnie przez wszystkie banki, odpłatności i sta-
wek prowizji za świadczone usługi. Czy minister-
stwo to monitoruje? W moim przekonaniu powstaje
tu podejrzenie pewnej zmowy cenowej. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jana
Łopatę, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Jan Łopata:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowna Pani
Minister! Pytanie w ramach rozpatrywania informa-
cji bieżącej dotyczy wprost banku PKO BP czy też
systemu bankowego jako takiego. Warto w tym miej-
scu mieć również świadomość zysków za I kwartał
tego roku. Większość banków prezentuje zyski zde-
cydowanie niższe niż za I kwartał 2008 r. Z moich
danych wynika, że zysk banku, o którym dzisiaj mó-
wimy, czyli PKO BP, przewidywany jest w granicach
580–716 mln, a za pierwszy kwartał 2008 r. wynosił
prawie 1 mld. Jeśli chodzi o Pekao SA, zysk to 415–
–626, a w ubiegłym roku w analogicznym okresie
1137 mln zł. I tak w zasadzie wszystkie banki pre-
zentują zdecydowanie mniejsze zyski za ten kwartał.
Mówię o tym, aby uzupełnić informację przedstawio-
ną przez mojego przyjaciela klubowego posła Mieczy-
sława Kasprzaka, ale też pokazać, że taka możliwość
zwiększenia kapitałów, funduszy banków może się
więcej nie powtórzyć.
Moje pytanie jest jednak trochę innej natury: Jaki
będzie podział zysku w innych przedsiębiorstwach,
których właścicielem jest Skarb Państwa? Otóż
w ostatnich dniach związki zawodowe przy Kopalni
Węgla Kamiennego Bogdanka w woj. lubelskim
– a dodam, że to jest najlepsza kopalnia węgla ka-
miennego w Polsce – alarmują, iż Skarb Państwa
chce zabrać, jak to nazywają, 2/3 rekordowego w su-
mie zysku za rok ubiegły, wynoszącego 112 mln zł.
Właściciel, jakim jest Skarb Państwa, oczywiście
może to uczynić, ale jeśli w tym samym czasie spółka,
o której mówię, czyli kopalnia Bogdanka wchodzi na
giełdę, by pozyskać kapitał, by dokończyć pole wydo-
bywcze Stefanów, byłoby, moim zdaniem, (Dzwonek)
i nie tylko moim, nielogiczne, gdyby właściciel pozba-
wiał ją szans rozwoju.
Pani minister, zdaję sobie sprawę z tego, że py-
tanie jest nieco obok zasadniczego tematu, i gdyby
była trudność z odpowiedzią na nie dzisiaj, to pro-
siłbym o udzielenie jej na piśmie. Dziękuję za uwagę.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
I uprzejmie proszę o zabranie głosu pana posła
Tadeusza Cymańskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Tadeusz Cymański:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałbym naj-
pierw podziękować panu posłowi Kasprzakowi za
bardzo dobry pomysł, za debatę, dyskusję, która za-
sługiwałaby na odrębny punkt w porządku obrad
Sejmu. Bo to jest problem o wręcz kapitalnej wadze,
w tej chwili zwłaszcza.
Do czego chcę przejść? Otóż dane są brutalne.
Polska ma jeden z najwyższych spośród państw
w Europie wskaźnik sprywatyzowania banków. Zna-
komita większość polskiego systemu bankowego jest
w rękach kapitału zagranicznego. Zachowaliśmy jako
państwo kontrolę nad nielicznymi. Korona bankowo-
ści jest już dawno w obcych rękach. Została perła
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Tadeusz Cymański
w tej koronie, PKO BP. Pytanie jest bardzo jasne,
konkretne: Czy Platforma Obywatelska – bo ona
trzyma w ręku ten temat – zrezygnowała, wyrzekła
się pomysłu, aby oddać kontrolę i pakiet kontrolny
tego banku w ręce prywatne? Bo PKO BP znalazł się
w wykazie 700 firm, które mają przejść to liberalne
oczyszczenie, czyli całkowitą sprzedaż.
To pytanie jest znakomite i ważne, dlatego że do-
chodzi zewsząd. To jest godzina prawdy. Zawsze ko-
szula bliska ciału. Europa, przepływ kapitałów – to
piękne hasła. Ale jak przychodzi co do czego, to za-
wsze bank niemiecki, francuski, angielski będzie
miał bliżej do swoich. Dzisiaj przechodzimy próbę,
klienci i polscy przedsiębiorcy. Dlatego jest to bardzo
ważne pytanie i chciałbym je dzisiaj postawić. BGŻ
miał być tym drugim, dużym. Niestety, mamy 37. To
osobne pytanie, osobna historia. Szkoda, że tak się
stało. Dlatego jeszcze raz to podkreślam i o to pytam:
Jakie są plany? I prosiłbym bardzo, chociaż pani jest
niewinna w tej sprawie, są inni gracze w cieniu i pani
minister tego nie rozstrzygnie. Ale czy rzeczywiście
możemy być pewni i spokojni, że ten ogromnie ważny,
cenny, detaliczny bank, kilkanaście milionów klien-
tów, pozostanie w polskich rękach? Bank zresztą
z bardzo dobrymi wynikami i siecią. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Leszka
Deptułę, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Leszek Deptuła:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Członek banku spółdzielczego (Oklaski), malutkiego
banku spółdzielczego, w którym nigdy nikomu nie
przyszło do głowy przez kilkanaście lat, aby zysk
przeznaczać na inne cele. Przeznaczaliśmy je zawsze
na zwiększenie własnego kapitału. I stąd, mimo za-
wirowań i różnych konsolidacji w banku spółdziel-
czym, różnych zamachów, te banki spółdzielcze trzy-
mają się dobrze, naprawdę dobrze, i spełniają wobec
podmiotów, wobec obywateli służebną funkcję, taką
jaką bank powinien sprawować.
(Poseł Tadeusz Cymański: Bronią honoru.)
W związku z powyższym moje pytanie do pani
minister jest proste. Myślę, że bez ogródek trzeba
powiedzieć, iż jako właściciel na pewno już państwo
wiecie, bo musicie wiedzieć, w jakim kierunku ma
iść podział zysków w banku PKO BP. Nie wyobra-
żam sobie, bym jako właściciel się zastanawiał nad
tym po raporcie, kiedy okręt tonie. Trzeba być przy-
gotowanym do tego, aby ratować ten okręt w sposób
157
jednoznaczny. Nie wyobrażam sobie, aby te pienią-
dze poszły na inne cele niż zwiększenie kapitału
własnego.
Pracownicy bankowi prosili mnie również o zada-
nie takiego pytania: Czy prawdą jest, że kapitał z ban-
ków zachodnich, które są w Polsce, został przetrans-
ferowany do macierzystych jednostek w ich krajach,
aby ratować tam system bankowy? Dlatego też te
banki bardzo ostrożnie podchodzą do kwestii kredy-
towania. Czy prawdą jest, podkreślam, bo...
(Poseł Tadeusz Cymański: W jakiej skali?)
W jakiej skali, oczywiście. Społeczeństwo oczeku-
je takiej wiedzy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Toma-
sza Latosa, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Tomasz Latos:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Rzeczywiście, dzisiejsza debata jest bardzo ważna,
porusza istotne sprawy i słuszne są te podziękowania
pod pana adresem, panie pośle. Jak ważne są to kwe-
stie, widać chociażby na spotkaniach wyborczych.
Szanowni państwo, Wysoka Izbo, w zasadzie na każ-
dym spotkaniu, w którym uczestniczę, słyszę te py-
tania: Jakie będzie wsparcie rolnictwa polskiego? Co
rząd, co banki polskie mogą zrobić w tej sprawie?
Tutaj rzeczywiście warto zapytać – pan poseł Deptu-
ła jest przedstawicielem banków spółdzielczych – co
w tej sprawie mogą zrobić banki spółdzielcze. W jaki
sposób banki spółdzielcze mogą wspomóc akcję kre-
dytową w zakresie kredytów preferencyjnych dla
rolnictwa?
Wydaje się, że jest to bardzo ważne pytanie, pani
minister. Chciałbym się dowiedzieć, co rzeczywiście
w tej sprawie można zrobić. Bo wszyscy wiemy, że
ceny produktów rolnych spadają, zaś ceny środków
produkcji i koszty produkcji rosną. Ta sprawa jest
w tej chwili niezwykle ważna, bo wprawdzie kryzys
dotknął wszystkich producentów, dotknął również
banki, które go wywołały, ale wydaje się, że szczegól-
nie poszkodowani są polscy rolnicy. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
(Głos z sali: Brawo! )
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Marka
Polaka, Prawo i Sprawiedliwość.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
158 Informacja bieżąca
Poseł Marek Polak:
Dziękuję bardzo.
Szanowny Panie Marszałku! Pani Minister! Pa-
nie i Panowie Posłowie! Wskazania Komisji Nadzoru
Finansowego dotyczące zaostrzenia przez banki ba-
dań potencjalnych klientów pod względem ich zdol-
ności kredytowej mogą spowodować zahamowanie
kredytowania przedsiębiorców i stać się krytycznym
momentem dla naszej gospodarki. Aby temu zapo-
biec, rząd w moim przekonaniu już dawno powinien
wdrożyć w życie system antykryzysowych gwarancji
i poręczeń. Tymczasem zawarte w systemie warunki,
które muszą spełnić przedsiębiorcy, zdaniem anali-
tyków są tak niejasne i wieloznaczne, że mogą jedynie
utrudniać uzyskanie kredytu, szczególnie małym
firmom, które stanowią aż 93% ogółu firm. Sam na-
liczyłem 21 dokumentów, które firma musi dołączyć
w celu uzyskania takiego poręczenia.
Ponadto, o ile wiem, do dzisiaj nie została podpi-
sana umowa pomiędzy ministrem finansów a Ban-
kiem Gospodarstwa Krajowego. Dlatego chciałbym
zapytać panią minister: Kiedy zacznie funkcjonować
system antykryzysowych gwarancji? I czy prawdą
jest, że za poręczenie i gwarancje firma będzie mu-
siała płacić?
Poza tym Komisja Nadzoru Finansowego reko-
menduje bankom wstrzymanie wypłaty dywidendy
za ubiegły rok, co wydaje się słuszne w celu wzmoc-
nienia ich własnego kapitału i prowadzenia odważ-
nej akcji kredytowej. Ale z drugiej strony rząd za-
planował w tegorocznym budżecie wpływy z dywi-
dend na kwotę 2,87 mld zł. Dlatego chcę zapytać,
czy zdaniem rządu wypłata dywidendy powinna zo-
stać wstrzymana, a jeżeli tak, to jakie to może mieć
skutki dla stabilności budżetu państwa. Dziękuję za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jacka
Boguckiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jacek Bogucki:
Panie Marszałku! Pani Minister! 19 lutego pre-
mier zapowiedział, cytuję: Przygotowujemy w tempie
nadzwyczajnym projekt, który pozwoli uchronić ty-
siące miejsc pracy. Rząd zapewni wsparcie osobom
bezrobotnym, które straciły możliwość spłaty kredy-
tu hipotecznego.
I gdzie to wsparcie? Premier Tusk zapewniał, że
będą kredyty na inwestycje. Gdzie te kredyty? Brak
też kredytów preferencyjnych dla rolnictwa, przecież
ta akcja w ogóle nie funkcjonuje. A tu poseł z PSL
mówił, że w rządzie mamy dobrych gospodarzy. Koń,
jaki jest, każdy widzi.
Pani minister, pokazała nam pani, jak ten rząd
jest bezsilny wobec problemów, które przed nim sto-
ją. Dlaczego ten rząd się leni?
(Poseł Mieczysław Kasprzak: Nie bądź z PiS-u.)
Dlaczego leni się premier Tusk, dlaczego leni się
minister Rostowski? Gdzie są te projekty, które mia-
ły być? A może rząd już wycofał się z tych pomysłów,
bo to jest rząd liberałów? To wy chcecie wszystko
sprywatyzować, także te resztki banków, a teraz pła-
czecie, że nie macie wpływów na podział zysków,
a Polacy od dawna wiedzą i mówią o tym, że zyski
obcych banków szły i będą szły za granicę, że będą
wywożone. Czy rząd ma zamiar zrezygnować, wstrzy-
mać plany prywatyzacji tych resztek polskiej banko-
wości? (Oklaski) To przecież PSL współrządzi od
dwóch lat i odpowiada za gospodarkę, a lejecie tutaj
krokodyle łzy.
(Głos z sali: A za rządów PiS-u? Nie pozwólmy
im.)
Współodpowiadacie razem z Platformą za to zło,
które dzieje się na polskiej wsi, polskich miastach,
w polskiej gospodarce. I co wy na to? Tylko obiecan-
ki cacanki?
(Głos z sali: Nie dajcie się.)
Tymczasem normalnym Polakom powodów do
radości brak.
(Poseł Mieczysław Kasprzak: To nie kampania.)
Czy rząd zgodnie z deklaracją premiera Tuska,
także z 19 lutego, poda się do dymisji? Czy Polacy
mają to jak w banku? Chciałbym także spytać, czy
rząd ma zamiar coś zrobić, aby Polacy mogli korzy-
stać z polskich banków. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Dariu-
sza Kaczanowskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Dariusz Kaczanowski:
Dziękuję, panie marszałku.
Pani Minister! Mam wrażenie, że pan poseł Ka-
sprzak wywołał wilka z lasu, bo rzeczywiście temat
jest bardzo ważny, a wokół niego praktycznie nic
konkretnego się nie dzieje. Pani minister w swojej
wypowiedzi była łaskawa poinformować nas o tym,
o czym wszyscy wiemy, natomiast zabrakło jakich-
kolwiek konkretów na temat realnych działań rządu
w tej sprawie, i to jest najistotniejsze w tej debacie.
Chodzi mianowicie o konkretną pomoc rządu w celu
pobudzenia akcji kredytowej banków, bo zysk wy-
pracowany w zasadzie przez PKO BP, jako że tylko
o tym banku możemy mówić w kontekście wykorzy-
stania przez rząd wypracowanych środków, to jest
chyba za mało w porównaniu ze skalą potrzeb przed-
siębiorców.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Dariusz Kaczanowski
Na dowód tego przytoczę dzisiejsze doniesienia
prasy o tym, że przedsiębiorcy coraz boleśniej odczu-
wają przykręcenie przez banki kurka z kredytami
obrotowymi. Wszyscy wiemy, że każdy dzień zwłoki
w pobudzaniu akcji kredytowej przekłada się na po-
gorszenie kondycji finansowej firm. Ponadto Narodo-
wy Bank Polski ostrzega, że ograniczenie przez ban-
ki kredytów operacyjnych powiększy zatory płatni-
cze. Dodatkowo przedsiębiorcy mogą mieć problemy
ze spłatą wcześniejszych pożyczek. Taka sytuacja
wyraźnie występuje na przykład w branży stalowej.
Jest to efekt spadku zamówień w budownictwie, mo-
toryzacji oraz fabryk produkujących sprzęt gospodar-
stwa domowego. Są to wyraźne skutki kryzysu eko-
nomicznego, o którym już od dawna wiedzieliśmy, że
będzie i że będzie coraz mocniej się rozlewał.
W związku z tym mam pytanie. W zasadzie po-
wtórzę pytania moich przedmówców: Co rząd na-
prawdę zamierza zrobić w najbliższym czasie w celu
pobudzenia akcji kredytowych dla przedsiębiorców
i – co ważne – dla rolników? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła An-
drzeja Szlachtę, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Andrzej Szlachta:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Popyt na kredyty hipoteczne w Polsce nie słabnie, a każ-
dy z banków walczy o jak największy udział w tym
segmencie rynku. Jednym ze sposobów przekonywa-
nia klientów do swojej oferty jest zwiększenie zdolno-
ści kredytowej. Już nie tylko cena decyduje o wyborze
banku. W sytuacji kiedy rosną stopy procentowe, a od
roku działa rekomendacja S, kredytobiorcy wybierają
bank, który pożyczy im tyle, ile chcą.
Banki wprowadzają różne sposoby na zwiększenie
zdolności kredytowej. Jednym z nich jest wydłużenie
okresu kredytowania. W tej chwili proponuje się kre-
dyty nawet na 50 lat w polskich złotych. Banki zmie-
niają, najczęściej na korzyść klientów, limity maksy-
malnego wieku kredytobiorców w dniu spłaty kredy-
tu. Kolejnym sposobem na zwiększenie zdolności
kredytowej jest uelastycznienie podejścia do akcep-
towanych poziomów obciążeń finansowych klientów,
szczególnie jeżeli chodzi o karty kredytowe oraz li-
mity związane z kontami. Są banki, które zwiększa-
ją zdolność kredytową poprzez liberalizowanie
wskaźników TDR oraz DI.
Stąd pytanie do pani minister: Czy ministerstwo
monitoruje ruchy rynkowe banków i czy jest pełna
kontrola sytuacji na rynku kredytów? Czy przyzwo-
lenie na zbytnie rozluźnienie polityki kredytowej nie
159
doprowadzi do zwiększenia ryzyka niewypłacalności
banku wobec wszystkich jego klientów? Przykład
Stanów Zjednoczonych w tym zakresie pokazuje, jaka
może być tego cena. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Teraz bardzo proszę o zabranie głosu przedstawi-
ciela wnioskodawców pana posła Mieczysława Ka-
sprzaka.
Przypominam o limicie czasu.
Poseł Mieczysław Kasprzak:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mówiłem, że de-
bata jest potrzebna, wszyscy uznali, że jest ona po-
trzebna, i wszystkim, którzy poważnie do niej pode-
szli, chciałbym podziękować. Z pewnymi emocjonal-
nymi elementami, które próbowano wprowadzić do
tej poważnej debaty, nie mogę się zgodzić. Panie pośle
Bogucki, nie mogę się z panem zgodzić, bo pan nawet
nie wie, o czym pan mówił.
(Głos z sali: Dokładnie wiem.)
Dokładnie pan nie wie. Proszę pana, proszę, żeby
pan sobie popatrzył w stenogram z posiedzeń Sejmu,
co powiedział pański szef Jarosław Kaczyński, kiedy
była dokonywana ocena funkcjonowania banków.
W 1998 r. powiedział, że prywatyzacja banków to
największa hańba i największy przekręt polskiej pra-
wicy. Pan zaczepia Polskie Stronnictwo Ludowe. Kie-
dy Polskie Stronnictwo Ludowe w 1997 r. oddawało
władzę, a wyście ją przejmowali, to banki były spry-
watyzowane w 20%. A co się stało później? Do kogo
teraz macie pretensję? Rozmawiajmy więc poważnie,
panie pośle, i patrzmy, jak pomóc bankom, a nie szu-
kać rozgrywek politycznych.
Szanowni państwo, pani minister, z uwagą wy-
słuchałem tej całej dyskusji. Dziękuję tym wszyst-
kim, którzy bardzo roztropnie podeszli do tego tema-
tu. Sytuacja jest bardzo poważna, ważna i niewątpli-
wie istnieje prosta droga do tego, aby pomóc polskim
bankom. Dzisiaj dyskutujemy o pakiecie antykryzy-
sowym, ale jeżeli nie umocnimy gospodarki i polskich
przedsiębiorstw, nie damy im szansy dobrego funk-
cjonowania, to żaden pakiet antykryzysowy nam się
nie sprawdzi. Dzisiaj, gdyby nadwyżkę, która jest
w bankach, w całości pozostawić im na fundusz za-
sobowy, to praktycznie mielibyśmy wzrost możliwo-
ści, mielibyśmy dodatkowo 100 mld kredytu udzielo-
nych bankom, to jest dziesięciokrotnie więcej. Mamy
taką możliwość. Należy się nad tym zastanowić. Pani
minister powiedziała, że obcy, którzy przyszli do nas
zarabiać, chcą pozostawić zyski w swoich bankach
i już podejmują decyzje wstępne w tej sprawie. Wyda-
je mi się więc, że byłby to śmieszny, dziwny i bardzo
zły sygnał, gdybyśmy w naszym narodowym banku
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
160 Informacja bieżąca
Poseł Mieczysław Kasprzak
PKO BP nie zostawili wypracowanych środków. Sy-
gnał jest dobry, tylko że musimy to potwierdzić wła-
sną wolą. Dlatego też jeszcze raz chciałbym zaape-
lować do pani minister i wprost zapytać, o to, jakie
będzie stanowisko ministra skarbu w tym zakresie.
To jest jednak sprawa rządu i jest ona bardzo istotna,
ważna. Decyzje w tym zakresie będą strategiczne.
Apeluję więc tu do całego rządu, do ministra finan-
sów, do ministra skarbu, oczywiście do pana premie-
ra, do Komitetu Stabilizacji Finansowej, bo taki ist-
nieje i też powinien się wypowiedzieć. Myślę, że jego
stanowisko też powinno być takie, że należy wspierać
polskie banki. Jeżeli nie będziemy wspierać polskiej
przedsiębiorczości, polskich banków, nie będziemy im
pomagać, to kto nam będzie pomagał? Inni to robią
i nie wstydzą się tego. Mamy globalizację, ale w dzi-
siejszej sytuacji kryzysowej inni nam pokazują, że
zaczyna brakować solidarności. Każdy zaczyna my-
śleć sam o sobie, każdy kraj zaczyna indywidualne
podejmować działania.
Mamy ten komfort, że sytuacja w bankach jest
dobra, dlatego należy im maksymalnie pomóc. Ko-
ledzy już sygnalizowali, że w tym roku sytuacja
w bankach będzie znacznie gorsza, zysk będzie
mniejszy. Skoro mamy zysk, skoro można go zosta-
wić w bankach, to zostawmy, aby nawet na te gorsze
czasy zapewnić możliwość dobrego funkcjonowania.
(Dzwonek)
Jeszcze raz bardzo serdecznie dziękuję wszystkim
za życzliwą dyskusję. Widzę, że wszystkie kluby po-
ważnie były zainteresowane tematem. Nie jest tak,
że możemy z tego zrobić igrzyska polityczne, ale na-
sza polska racja stanu wymaga tego, by ratować to,
co można ratować, żeby pomagać polskiej gospodar-
ce. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
(Poseł Jacek Bogucki: Sprostowanie.)
Bardzo proszę, pan poseł Bogucki w trybie spro-
stowania.
Poseł Jacek Bogucki:
Panie Pośle Sprawozdawco! W żadnych, słowach,
które powiedziałem, nie było nic takiego, co mijałoby
się z prawdą. Prawdą jest, że od 2 lat współrządzicie,
prawdą jest, że w programie waszej koalicji jest pry-
watyzacja, m.in. resztek polskiej bankowości, ale też
prawdą jest, że przez 10 lat w ciągu ostatnich 20 lat
– przez połowę tego czasu – to wy byliście w rządzą-
cych koalicjach i odpowiadacie za prywatyzację m.in.
otoczenia rolnictwa. PiS nie rządził wtedy, kiedy pry-
watyzowane były banki. PiS nie odpowiada za pry-
watyzację tych banków. Ja wtedy nie byłem posłem.
Wdepnęliście w tę koalicję i sami musicie to poczuć.
Dziękuję. (Poruszenie na sali, oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
(Poseł Mieczysław Kasprzak: Panie marszałku,
dwa zdania.)
Pan poseł Kasprzak też w trybie sprostowania.
Poseł Mieczysław Kasprzak:
Panie pośle, przypomnę datę: 18 marca 1998 r.
i Akcję Wyborczą Solidarność. Wtedy banki poszły
spać. Tak było? Proszę sięgnąć do zapisów. W ciągu
5 minut w komputerze pan to może sprawdzić. Jaro-
sław Kalinowski… (Poruszenie na sali) Jarosław
Kaczyński (Wesołość na sali, oklaski), Jarosław Ka-
czyński z tej trybuny to powiedział.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo za to sprostowanie.
(Poseł Wojciech Mojzesowicz: Minister Kalinowski
to zrobił.)
(Poseł Jan Kulas: Historię zostawmy historykom.)
Panowie posłowie, mównica jest tutaj, a nie tam.
Bardzo proszę o zabranie głosu podsekretarza
stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa panią Joan-
nę Schmid.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Joanna Schmid:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Myślę,
że cztery piąte pytań, które padły, stanowią pytania
nie do ministra skarbu państwa, lecz do ministra
finansów, do Komisji Nadzoru Finansowego, do Na-
rodowego Banku Polskiego i do niektórych ministrów
w tym rządzie. W związku z tym postaram się odpo-
wiedzieć na te pytania, które dotyczą Ministerstwa
Skarbu Państwa. Nie będę odpowiadała w imieniu
ministra finansów za sektor bankowy generalnie czy
też nie będę odpowiadała za prezesa Narodowego
Banku Polskiego.
Państwo pytaliście o wyniki PKO BP bądź innych
banków, które posiada minister skarbu państwa.
Wynik netto PKO BP rzeczywiście wyniósł w 2008 r.
– jak powiedział jeden z panów posłów – 2,88 mld zł.
W 2007 r. było to 2,7 mld zł, w 2006 r. – 2 mld zł.
Jeżeli mówimy o wynikach za ostatnie 4 kwartały, to
PKO BP, jak wynika z danych dotyczących ostatnich
4 kwartałów… Przepraszam, chodzi o co innego. Je-
żeli mówimy o PKO SA, wyniki są następujące:
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Skarbu
Państwa Joanna Schmid
zysk brutto w 2008 r. wyniósł 4,3 mld zł, w 2007 r.
– 2,6 mld zł, w 2006 r. – 2,1 mld zł. Co to pokazuje?
Pokazuje to, że w 2008 r. wyniki banków były bardzo
dobre. Ten kwartał tego roku pokazuje, że wyniki są
znacznie gorsze. Rzeczywiście, to jest fakt.
Jeśli chodzi o prywatyzację banków, które są pod
nadzorem ministra skarbu państwa, to – tak jak po-
wiedziałam wcześniej – PKO BP oczekuje na przed-
stawienie przez zarząd spółki projektu podwyższenia
kapitału. Oznacza to, że Skarb Państwa nie utraci
kontroli w tym banku, nie będzie prywatyzacji rozu-
mianej jako zmniejszenie zaangażowania w kapitale.
Mówię o procentowym udziale Skarbu Państwa w ka-
pitale czy w głosach. Nadal będzie on posiadał pakiet
kontrolny. Nawet jeżeli dojdzie do podwyższenia ka-
pitału, w czym będą uczestniczyć inwestorzy prywat-
ni – tak jak państwo mówiliście – to emisja będzie
skierowana do Skarbu Państwa czy do Banku Gospo-
darstwa Krajowego. W związku z tym zagrożenia, że
Skarb Państwa utraci pakiet kontrolny, nie ma.
Jeżeli mówimy o pozostałych bankach, które są
pod nadzorem ministra skarbu państwa, to tam gdzie
te pakiety są niewielkie – jak już wcześniej mówiłam
– rzędu kilku procent, a nawet mniejsze, te spółki,
które są spółkami giełdowymi, nie będą zbywane, nie
będą prywatyzowane. Dlaczego? Dlatego, że akurat
na rynku kapitałowym koniunktura nie jest najlep-
sza. Nie jest to dobry moment, by dokonywać zbycia
akcji banków notowanych na Giełdzie Papierów War-
tościowych. Rzeczywiście, w programie prywatyza-
cyjnym na lata 2008–2011 były zapisy, że w 2008 r.
te akcje, które Skarb Państwa posiada, zostaną zby-
te, ale ze względu na złą koniunkturę na rynku nie
będzie tej prywatyzacji.
Pytaliście państwo o dywidendy. Rzeczywiście,
w 2009 r. dywidenda za 2008 r. została zaplanowana
na poziomie 2890 mld zł. Proszę zauważyć, że mini-
ster skarbu państwa jest w trudnej sytuacji. Z jednej
strony dba o rozwój spółek, najważniejsze jest dla
niego to, żeby spółki prawidłowo się rozwijały, by re-
alizowały swoje programy inwestycyjne, ale z drugiej
strony czuje – brzydko mówiąc – na plecach oddech
ministra finansów. Biorąc pod uwagę sytuację budże-
tu, trzeba zdać sobie sprawę z tego, że zaplanowane
dochody z dywidend na poziomie prawie 3 mld zł zo-
staną zrealizowane.
Jeśli chodzi o przychody z prywatyzacji, to w 2009 r.
były one planowane na poziomie 12 mld zł. Rzeczy-
wiście, jest to kwota bardzo duża w porównaniu do
roku 2008, kiedy stanowiły one 2,3 mld zł. Proszę
jednak zauważyć, że te przychody mają dotyczyć
praktycznie kilku największych projektów, czyli sek-
tora energetycznego, prywatyzacji, tj. drugiego etapu
prywatyzacji Enei. Jak państwo wiecie, w listopadzie
ubiegłego roku doszło do procesu IPO. Enea, jedna
z 4 największych spółek Grupy Energetycznej, zna-
lazła się na giełdzie papierów wartościowych. Teraz
161
nastąpi drugi etap prywatyzacji – zbycie akcji posia-
danych przez Skarb Państwa w Enei.
Sprawa prywatyzacji Giełdy Papierów Wartościo-
wych, o którą pytała pani poseł. Dlaczego prywaty-
zacja, a nie zmiana koncepcji? Zmiana koncepcji, jeśli
chodzi o prywatyzację Giełdy Papierów Wartościo-
wych, nastąpiła dlatego, że wcześniej giełda miała
być prywatyzowana w procesie IPO, czyli poprzez
uczestnictwo w procesie na Giełdzie Papierów War-
tościowych i wprowadzenie na Giełdę Papierów War-
tościowych. Teraz ta strategia została zmieniona.
Będzie to prywatyzacja na rzecz inwestorów branżo-
wych. W tej chwili jesteśmy na takim etapie, że do
19 czerwca oczekujemy na oferty wstępne ze strony
czterech największych giełd światowych. Z chwilą,
kiedy te oferty się pojawią, zostaną przeprowadzone
kolejne etapy. Zakładamy, że prywatyzacja giełdy
nastąpi do końca tego roku.
Mówiliśmy tutaj o Bogdance. Jeśli chodzi o Bog-
dankę, to decyzje odnośnie do wypłaty zysku i dywi-
dendy już zapadły. Kilka dni temu odbyło się walne
zgromadzenie akcjonariuszy, na którym zadecydo-
wano, że kwota zysku, ponad 112 mln zł, zostanie
podzielona w proporcji, jeśli dobrze pamiętam, około
75% tytułem wypłaty dywidendy. Więc w przypadku
Bogdanki nie jesteśmy przed podjęciem decyzji o wy-
płacie dywidendy, tylko te decyzje już zapadły, bo, jak
dobrze pamiętam, 15 maja była uchwała, czyli było
walne zgromadzenie i uchwała odnośnie do podziału
zysków.
Teraz muszę chyba więcej powiedzieć o bankach.
Pytaliście państwo, jakie wsparcie i jaka pomoc.
Oczywiście, to znowu nie są pytania do ministra
skarbu państwa, ale w listopadzie został uchwalony
plan stabilizacji i rozwoju. Jednym z jego elementów
jest program gwarancji i poręczeń. Ten program, że
tak powiem, wszedł w życie dwa dni temu, teraz cze-
kamy na podpisanie umowy. Minister finansów, bo
to minister finansów, za którego ja jako wiceminister
skarbu państwa nie odpowiadam, będzie podpisywał
umowę: minister finansów – Bank Gospodarstwa
Krajowego. Myślę, że to powinno nastąpić w ciągu
dwóch tygodni. Bank Gospodarstwa Krajowego bę-
dzie mógł podpisywać umowy z bankami, które będą
mogły z kolei uczestniczyć w akcji poręczeń i gwaran-
cji. Czyli planowana kwota 20 mld zł będzie przezna-
czona tytułem poręczeń i gwarancji dla podmiotów,
które będą korzystały z akcji kredytowej, tak aby
akcje kredytowe, które w ostatnim czasie zostały
spowolnione, znowu mogły prawidłowo funkcjono-
wać, żeby banki nie zasłaniały się tym, że nie ma
właściwego zabezpieczenia ze strony przedsiębiorcy
i że ponoszą za duże ryzyko. Chodzi o to, żeby było
dodatkowe zabezpieczenie, dodatkowa gwarancja,
dodatkowe poręczenie, żeby bank był bardziej chętny,
bardziej skłonny do udzielania kredytów, mając jed-
nocześnie bardzo dobre zabezpieczenie.
Państwo tutaj mówiliście o prywatyzacji sektora
bankowego, a prywatyzacja sektora bankowego prak-
tycznie nastąpiła już dawno temu. Mamy właściwie
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
162 Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Skarbu
Państwa Joanna Schmid
tylko jeden bank – PKO BP, gdzie jako Skarb Pań-
stwa, minister skarbu państwa, posiadamy ponad
50%, reszta, drugi BGŻ – 37%, pozostałe banki to
jest resztówka, między 4 a 0,1%. W związku z tym
o jakich bankach mówimy?
Była też mowa o wynagrodzeniach w bankach
i o ograniczaniu wynagrodzeń prezesów. My jako
Skarb Państwa, minister skarbu państwa, mamy
wpływ tylko na bank, w którym Skarb Państwa po-
siada pakiet kontrolny. Tam jest kominówka. W związ-
ku z tym wynagrodzenie prezesa PKO BP wynosi
sześć średnich krajowych, tak. Wynagrodzenia w in-
nych bankach, bankach zagranicznych, są na wyso-
kim poziomie, być może nieadekwatnym do wyników,
jakie te banki wypracowują, ale o tym decydują ak-
cjonariusze. Nawet jeżeli Skarb Państwa ma tam 3%,
to nie jest tym akcjonariuszem, który zadecyduje
o tym, że wynagrodzenie prezesa danego banku ma
być na takim czy innym poziomie.
(Poseł Wojciech Mojzesowicz: Ale nie trzeba wspie-
rać tych banków.)
My jako Ministerstwo Skarbu Państwa w żaden
sposób nie wspieramy tych banków.
Dalej. Jeżeli mówimy o opcjach walutowych, to spół-
ki Skarbu Państwa są zaangażowane w kwestie opcji
walutowych; to jest rząd wielkości około 800 mln zł,
około 30 podmiotów Skarbu Państwa. Te spółki rzeczy-
wiście poniosły straty na skutek zaangażowania się
w procedury opcji walutowych. (Dzwonek)
(Poseł Stanisław Stec: I co robi minister skarbu?
Jak pomaga?)
Minister skarbu państwa, żeby podjąć właściwe
decyzje, zażądał specjalnego audytu od spółek, od
biegłego, który przedstawi, na ile decyzje o wejściu
w procedurę opcji walutowych i podpisanie tych
umów było wadliwe, a na ile była to działalność, na-
zwijmy ją, operacyjna bieżąca, gdzie zarząd spółki
był uprawniony do podejmowania takich decyzji. Ma-
jąc odpowiednie audyty na biurku, minister podejmie
właściwe decyzje. Czy doszło do…
(Poseł Stanisław Stec: A kiedy będą te audyty?)
Te audyty będą: maj, czerwiec, przed walnym
zgromadzeniem akcjonariuszy, to będzie jeden z ele-
mentów opisanych w informacji, w sprawozdaniu,
przez radę nadzorczą.
Padały jeszcze pytania odnośnie do BGŻ. To praw-
da, że wcześniej planowano upublicznienie BGŻ, że
będzie on spółką giełdową, ale ze względu na sytuację
na rynku ten proces w roku 2008 nie nastąpił, w tej
chwili również nie jest zaawansowany. BGŻ wykonu-
je pewne, nazwijmy to, działania wstępne, być może
dojdzie do procedury połączenia BGŻ z Raboban-
kiem, ale to jest kwestia przyszłości, w tym momencie
jest jeszcze za wcześnie, żeby o tym mówić. My jako
Skarb Państwa posiadamy tam 37%.
Wydaje mi się, że to chyba wszystkie pytania do-
tyczące prywatyzacji, dywidendy, co do których mogę
się wypowiedzieć, bo, jak powiedziałam wcześniej, za
ministra finansów, prezesa NBP, KNF, nie będę się
wypowiadać, bo to nie jest moją rolą. Ale jeszcze raz
chcę podkreślić, że jeśli chodzi o BKO BP, to zarząd
został zobowiązany do jak najszybszego przygotowa-
nia procedury odnośnie do podwyższenia kapitału,
tak aby ten bank został wzmocniony kapitałowo,
a Skarb Państwa nie utracił nad nim kontroli. Cho-
ciaż emisja będzie skierowana również do inwesto-
rów prywatnych, to w podwyższonym kapitale będzie
uczestniczył Skarb Państwa, Bank Gospodarstwa
Krajowego. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jerzy Szmajdziński)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję, pani minister.
Wypowiedź pani minister kończy rozpatrywanie
tego punktu porządku dziennego.
Dziękuję wszystkim uczestnikom tej debaty.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 15.
porządku dziennego: Sprawozdanie z realizacji
przedsięwzięć Euro 2012 oraz z wykonanych
działań dotyczących realizacji przygotowań Pol-
ski do finałowego turnieju Mistrzostw Europy
w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012TM (marzec
2008 r. – luty 2009 r.) (druk nr 1859) wraz ze sta-
nowiskiem Komisji Kultury Fizycznej, Sportu
i Turystyki (druk nr 1906).
O zabranie głosu proszę ministra sportu i tury-
styki pana Mirosława Drzewieckiego w celu przed-
stawienia sprawozdania.
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przedkładam pod
obrady Sejmu sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć
Euro 2012 oraz z wykonanych działań dotyczących
realizacji przygotowań Polski do finałowego turnieju
Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA Euro 2012.
Sprawozdanie obejmuje okres od marca 2008 r. do
końca lutego 2009. Zostało ono sporządzone na pod-
stawie art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r.
o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Eu-
ropy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012.
Niniejsze sprawozdanie jest drugim dokumentem
tego typu przekazanym do Sejmu Rzeczypospolitej
i obejmuje roczny okres przygotowań. 31 marca
sprawozdanie zostało przekazane do Sejmu, jak
również do wiadomości Rady Ministrów. Marszałek
Sejmu 3 kwietnia bieżącego roku, po zasięgnięciu
opinii Prezydium Sejmu, skierował sprawozdanie
do Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki,
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki
która na swoim posiedzeniu w dniu 21 kwietnia br.
przyjęła ten dokument bez uwag.
Jeżeli chodzi o Euro 2012, mamy już za sobą 13
maja, kiedy to Komitet Wykonawczy UEFA ogłosił
decyzję w sprawie miast gospodarzy Euro 2012. Pol-
ska odniosła wielki sukces – cztery zgłoszone przez
nasz kraj miasta uzyskały najwyższą ocenę ze strony
władz UEFA. W oficjalnym komunikacie czytamy:
UEFA uważa, że w chwili obecnej wszystkie sześć
miast jest gotowe spełnić warunki do przeprowadze-
nia meczów w ramach turnieju UEFA Euro 2012.
Z tego względu Komitetu Wykonawczy UEFA
podjął decyzję, by potwierdzić wybór lokalizacji czte-
rech miast gospodarzy mistrzostw Europy w 2012 r.
zaproponowanych przez PZPN w roku 2006, zatwier-
dzonych oficjalnie przez UEFA. Są to: Warszawa,
Gdańsk, Poznań i Wrocław. Te właśnie miasta będą
gospodarzami rozgrywek jednej z największych im-
prez sportowych świata. Wybór ten wynika z decyzji
podjętych w roku 2006 przez sztab powołany przez
ówczesnego ministra sportu pana Tomasza Lipca
oraz rząd PiS-u.
Ostateczny wybór poszczególnych miast uwzględ-
niający ich położenie geograficzne, jak również po-
dział miast między Polskę a Ukrainę był wyłączną
domeną decyzji Komitetu Wykonawczego UEFA, był
też wynikiem podpisanej przez rząd PiS-u umowy z
UEFA. Decyzja Komitetu Wykonawczego UEFA pod-
trzymała ważność umów na organizację rozgrywek
w czterech polskich miastach.
W tym miejscu zatrzymam się, bo jest bardzo wie-
le pytań i nieporozumień dotyczących tego, jak to się
stało, że nie ma Krakowa i Chorzowa, dlaczego nie
wybrano sześciu miast, tylko cztery miasta. To jest
wielki sukces. Wszystkie te polskie miasta przez
ostatnie 17 miesięcy bardzo dobrze pracowały i po-
trafiły udowodnić UEFA i specjalistom UEFA, że są
w stanie bezproblemowo przygotować się do zorgani-
zowania w roku 2012 tego turnieju.
W 2006 r. rząd wskazał cztery miasta jako mia-
sta podstawowe. Były to: Warszawa, Gdańsk, Po-
znań i Wrocław. Później wytypował Kraków i Cho-
rzów, które miały pełnić rolę miast rezerwowych.
Pech Krakowa i Chorzowa polegał na tym, że
wszystkie pozostałe cztery miasta podstawowe bar-
dzo dobrze wykorzystały ten czas i nie dały UEFA
powodów do tego, by coś zmieniła i np. wybrała Kra-
ków zamiast Poznania, czy w miejsce Wrocławia
Chorzów. Tak się stało na Ukrainie. Dniepropie-
trowsk, jedno z czterech miast podstawowych, które
w roku 2006 zostały wyznaczone przez Ukrainę i za-
akceptowane przez UEFA, wypadł z tej kolejki, bo w
czasie, kiedy UEFA oceniała stan przygotowań, był
gorzej przygotowany od Charkowa. Ostatecznie w ogó-
le wypadł z tej listy, a jego miejsce zajął Charków. Po-
dobna sytuacja mogła zdarzyć się w Polsce, ale się nie
zdarzyła.
163
Chciałbym od razu państwu powiedzieć, że decy-
zja, którą 13 maja Komitet Wykonawczy UEFA pod-
jął i ogłosił w Bukareszcie, potwierdza, że polska
strona w 100%, zgodnie z planem, zrealizowała swo-
je zobowiązania. Takie było założenie – mistrzostwa
Europy miały być rozgrywane w ośmiu miastach,
czterech w Polsce i czterech na Ukrainie.
Przypomnę państwu, że we wrześniu 2008 r. w
Bordeaux Komitet Wykonawczy UEFA wydał komu-
nikat, który mówił, że miast będzie nie więcej niż
osiem i nie mniej niż sześć, czyli zmienił pierwotne
założenia i dopuścił możliwość, żeby Euro 2012 było
rozgrywane w sześciu miastach w Polsce i na Ukra-
inie, a nie w ośmiu. W komunikacie tym powiedział
też wyraźnie, że nie jest wymagany symetryczny
podział organizacji mistrzostw między organizują-
cymi je krajami.
W tej chwili decyzja dotycząca wyboru czterech
polskich miast gospodarzy jest pewna w 100%. Jeśli
chodzi o stronę ukraińską, jak na razie pewność co
do tego, że będzie miastem gospodarzem Euro 2012,
ma tylko Kijów, ale zwróćcie państwo uwagę na to,
że będzie, jeżeli spełni postawione mu wymagania.
Jak na razie więc miastem gospodarzem eliminacji,
meczów eliminacji, ćwierćfinałów i półfinałów ma być
tam tylko Kijów.
Zgodnie z pierwotną umową Kijów miał być mia-
stem, w którym miał być rozgrywany finał Euro
2012. W Polsce, w Warszawie miał się odbyć mecz
rozpoczynający mistrzostwa. Do 30 listopada Kijów
ma spełnić szereg wymagań, które dadzą mu szansę
być gospodarzem meczu finałowego, a UEFA upo-
ważnią do podjęcia takiej decyzji. W tej chwili jest to
tzw. warunek zawieszający. Kolejne trzy miasta
ukraińskie, kandydaci na miasta gospodarze, rów-
nież zostały w grze, ale do 30 listopada muszą zre-
alizować całą listę zaleceń i prac, żeby udowodnić,
że są w stanie przygotować się do pełnienia roli miast
gospodarzy Euro 2012.
Jako minister sportu i turystyki trzymam kciuki
za stronę ukraińską. Chciałbym, żeby miastom ukra-
ińskim udało się, żeby zdołały w końcu listopada
2009 r. przekonać Komitet Wykonawczy UEFA i żeby
zostały zatwierdzone jako miasta gospodarze. Nato-
miast mam pełną świadomość tego, jak skompliko-
wany jest to projekt, jak ogromny, i w Polsce, i na
Ukrainie. Mam także świadomość, że jest pewne ry-
zyko, w projekcie mogą wystąpić zagrożenia, które
spowodują, że pewne decyzje mogą być inne niż nam
się to dzisiaj wydaje.
Przy okazji tego sprawozdania chciałbym jeszcze
wspomnieć o kilku rzeczach. 19 listopada 2007 r.
przyszedłem pierwszy raz do pracy w ministerstwie,
był to poniedziałek i tak się przypadkowo złożyło, że
tego dnia UEFA zakończyła badanie stanu przygoto-
wań w Polsce i na Ukrainie. Wydała później raport,
który opublikowany był w styczniu 2008 r. W rapor-
cie tym znalazł się apel Michela Platiniego do Pola-
ków i do Ukraińców. Chciałbym go zacytować:
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
164 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki
Obudźcie się. Nie wiem, czy Polska i Ukraina dadzą
radę zorganizować Euro 2012.
Następny raport UEFA pojawił się w kwietniu
2008 r., zacytuję zdania dotyczące oceny prac strony
polskiej, jeśli chodzi o realizację projektu Euro 2012:
Na podstawie leżących w gestii UEFA narzędzi do
zarządzania projektami i monitorowania spółka mi-
nistra sportu i turystyki PL 2012 utworzyła standar-
dowy i efektywny system zarządzania oraz sprawoz-
dawczości dla wszystkich sześciu miast gospodarzy
w Polsce i system ten musi zostać zaadaptowany
przez narodową agencję na Ukrainie i wdrożony do
27 czerwca 2008 r.
Słowo komentarza. Był to moment, kiedy powsta-
ła PL 2012. Została ona utworzona w lutym 2008 r.,
a już w czerwcu została przez UEFA oceniona jako
twór, który wykonuje bardzo dobrą pracę, stąd zale-
cenie dla strony ukraińskiej, żeby wdrożyła polski
sposób zarządzania tym projektem.
2 i 3 lipca 2008 r. gościliśmy w Polsce prezydenta
Platiniego i sekretarza generalnego UEFA Davida
Taylora, którzy złożyli nam kolejną wizytę. Przyto-
czę komentarz: UEFA pozytywnie ocenia ostatnie
miesiące przygotowań do UEFA Euro 2012 w Polsce.
Uważa, że projekt jest zarządzany profesjonalnie,
zgodnie z najlepszymi wzorcami i w ścisłej współpra-
cy z ekspertami UEFA.
Następna data, kiedy to pojawił się kolejny ra-
port, to 10 grudnia 2008 r. i wtedy Michel Platini
również mówił: W pełni wierzymy w Euro 2012 w
Polsce i na Ukrainie. Obecny raport ekspertów jest
znacznie lepszy niż poprzedni. Jest bardzo duża
szansa na to, że mistrzostwa odbędą się tam, gdzie
postanowiliśmy 18 miesięcy temu. Jest 5 marca
2009 r., sekretarz generalny UEFA David Taylor
mówi: Wszystkie polskie miasta poczyniły duże po-
stępy, widać wysiłki w przygotowaniach, dlatego nie
chcę żadnego miasta wyróżniać.
16 kwietnia 2009 r. Michel Platini przebywa z
kolejną wizytą w Polsce. Słowa Michela Platiniego:
W Polsce nie widzę większych problemów, przygoto-
wania do organizacji piłkarskich mistrzostw Europy
w roku 2012 zmierzają we właściwym kierunku.
Chcę pogratulować prezesowi PZPN-u i ministrowi
sportu dobrych przygotowań.
Kiedy sięgam pamięcią do 19 listopada, do tego
pierwszego dnia, mam poczucie satysfakcji, jestem
dumny z tego, że ludzie, którzy pracują nad projek-
tem Euro 2012 – a są to spółka PL 2012, NCS, wszyst-
kie spółki, które pracują w miastach gospodarzach,
miasta, zarządy tych miast, 70 instytucji, które
współpracują w tym projekcie – te ostatnie 17 miesię-
cy przepracowały na tyle skutecznie i wiarygodnie,
że możemy chodzić z podniesioną głową i cieszyć się
z tego, że udowodniliśmy, że Polacy coś potrafią, nie
musimy prosić, żeby nam darowano, i obiecywać, że
nieodrobioną lekcję odrobimy następnego dnia. Ta
lekcja przez polski rząd, przez polskie spółki, polskie
miasta została odrobiona bardzo dobrze i bardzo wy-
soko oceniona przez UEFA. (Oklaski) Jest to powód
do satysfakcji.
Bardzo bym chciał, żebyśmy z tego projektu, któ-
ry jest projektem polskim, projektem wszystkich Po-
laków, wszystkich Polaków, żadnego polityka, ani
PiS-u, ani Platformy, ani SLD, żadnego, bo to jest
polski projekt, byli dumni i mieli podniesione głowy.
Chciałbym, żebyśmy wierzyli w to, że Polak coś po-
trafi, żebyśmy potrafili się też tym chwalić, a nie
tylko czekali na to, aby później pochwalili nas inni,
którzy są recenzentami naszych prac. W tym wypad-
ku to jest UEFA, a UEFA i specjaliści z UEFA to są
ludzie z całej Europy, ludzie pracujący w tych bran-
żach, które oceniają, i są oni najwyższej klasy specja-
listami. Nie ma mowy o tym, że to jest ocena politycz-
na. To jest wiarygodna ocena stanu przygotowań do
Euro 2012. Nie ma tu żadnych manipulacji. Sprawa
jest prosta. Jeżeli robi się coś, do czego się człowiek
zobowiązał, i wykonuje się tę robotę zgodnie z har-
monogramem i zgodnie z masterplanem, to nie po-
wodów do tego, żeby się bać o ocenę. Jeżeli się robi
tak, jak się robiło w przeszłości, to wtedy rzeczywi-
ście trzeba się wstydzić. Dzisiaj szczęśliwie ten czas
wstydu mamy poza sobą. (Oklaski)
Państwo macie to sprawozdanie, ono jest bardzo
obszerne. Ja wszystkich szczegółów oczywiście nie
będę omawiał, bo byłoby to nonsensem, tym bardziej
że na pewno państwo się z tym zapoznaliście. Ja chcę
powiedzieć tylko o kilku najważniejszych sprawach,
o sprawach, które mają wielkie znaczenie na dziś.
Państwo wiecie, że milowym krokiem, jeżeli chodzi
o przygotowania do Euro, była specustawa dotycząca
przygotowań do Euro 2012 z 7 września 2007 r. Tu
wielkie dzięki dla mojego poprzednika, bo warto było
ją opracować i zbudować ten projekt na podstawie
ustawy jako projekt biznesowy. Tylko takie projekty
mają sens, takie projekty się później bronią, są racjo-
nalne i służą społeczeństwu, a nie są kosztem dla
społeczeństwa. To była podstawowa sprawa. Dwie
kolejne sprawy to powołanie spółki PL 2012 i spółki
Narodowe Centrum Sportu, mówię tu o Warszawie,
jeżeli chodzi o stadion narodowy, bo to jest inwestycja
w 100% finansowana z budżetu państwa. A PL 2012
jest spółką, która nadzoruje, koordynuje i monitoru-
je wszystkie działania we wszystkich 6 polskich mia-
stach i we wszystkich obszarach związanych z przy-
gotowaniem do Euro 2012. To są te dwie bardzo
ważne sprawy.
Następne to wdrożenie samego systemu i tworze-
nie w miastach spółek, które działają identycznie jak
PL 2012, w tym samym systemie. Działanie, praca i
współpraca miast jest dzisiaj łatwiejsza, jest zrozu-
mienie, ponieważ tym samym językiem rozmawiają
ze sobą miasta, spółka i minister. To był podstawowy
warunek, chodziło o to, żeby to rzeczywiście mogło
funkcjonować w sposób przyjazny, ale przede wszyst-
kim przejrzysty.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki
Jeśli chodzi o kolejne milowe kroki, to były nimi
oczywiście harmonogram przygotowań we wszyst-
kich obszarach i masterplan, który – jak państwo
wiecie – dotyczy całości przygotowań. W masterpla-
nie są one doprowadzone do końca, czyli do rozpoczę-
cia turnieju w roku 2012. Państwo wiecie też o tym,
że masterplan jest dostępny na stronach interneto-
wych w trybie online i w każdej chwili możecie wejść
i go zobaczyć, każdy, i w UEFA, i w Afryce, może
zobaczyć, jaki jest stan przygotowań poszczególnych
inwestycji, na jakim są one etapie. Jest to system –
mogę tu pochwalić ludzi, którzy go stworzyli – któ-
rym zainteresowani są Anglicy, będący organizato-
rami olimpiady w Londynie w 2012. Zatem nie my od
Anglików, ale Anglicy od nas. To też jest powód do
satysfakcji, świadczy to o tym, że młodzi ludzie w
Polsce nie są gorsi, często są lepsi niż ich rówieśnicy
w Europie i na świecie.
Teraz sprawa stadionów, bardzo szybko. To jest
teatr, bez którego mistrzostwa się nie odbędą, nie
odbędą się, jeżeli te areny, te sceny nie zostaną wbu-
dowane. Najważniejsza inwestycja, najtrudniejsza,
dosyć trudna od samego początku to stadion narodo-
wy w Warszawie. Państwo wiecie, jaka jest dzisiaj
sytuacja. 19 listopada 2007 r. podjąłem decyzję o zba-
daniu możliwości wybudowania tego stadionu nie na
błoniach przy Stadionie X-lecia, ale w niecce byłego
Stadionu X-lecia, żeby zaoszczędzić ten teren piękny
i duży, bo on ma 38 ha, żeby nie zmasakrować tej
przestrzeni warszawskiej, a jednocześnie nie zosta-
wić czegoś, co byłoby pomnikiem, czegoś zbudowane-
go 50 lat temu, ale zdewastowanego i stanowiącego
problem. Udało się. Ekspertyzy z pełną mocą po-
twierdziły, że jest możliwość zbudowania takiego
stadionu, o jakim marzymy, jaki planujemy, w niecce
obecnego stadionu. Dzięki temu mamy obszar wokół
stadionu, który zostanie zagospodarowany i będzie
nowym praskim city, mam nadzieję, że będzie się to
nazywało city stadion, ale o tym będą decydowali
warszawiacy, bo to jest ich miasto, to jest nasza sto-
lica, ale to jest miasto warszawiaków, teren warsza-
wiaków, prażan i oni będą decydowali o nazwie.
Proszę państwa, stadion narodowy został wpisa-
ny do wieloletniego planu jako pozycja, której koszt
był szacowany na 1220 mln zł, bez wiedzy, jaki to
będzie projekt, bez wiedzy, jak będzie usytuowany,
czy będzie on na błoniach, czy też w niecce, w każ-
dym razie był szacunek na poziomie 1220 mln.
Dzisiaj mogę państwu powiedzieć, że jeśli chodzi
o stadion narodowy, to dwie sprawy mamy już poza
sobą. A mianowicie pierwszy przetarg, który odbył
się jeszcze we wrześniu 2008 r., a potem, 7 paździer-
nika,rozpoczęto prace ziemne i trwały one w zasadzie
do kwietnia tego roku. Ten etap budowy był o 20%
tańszy niż planowaliśmy i zakończył się miesiąc
przed terminem. 7 kwietnia 2009 r. podpisaliśmy
umowę i rozpoczynamy drugi etap budowy, prowa-
165
dzący do finału, etap, którego celem jest wzniesienie
i wyposażenie całego stadionu, tak aby był on gotowy.
Finał tej budowy jest planowany na 16 maja 2011 r.
Mogę państwu powiedzieć, że jeżeli chodzi o kosz-
torys tego stadionu, to w zależności od kursu euro,
bo część tego projektu stanowią zakupy w świecie,
głównie w Europie Zachodniej, szacunek był taki –
przy euro na poziomie 3,55 szacowany koszt netto to
był 1400 mln, a na przykład przy euro na poziomie
4,83 to był 1565 mln zł. Natomiast przy dzisiejszym
kursie plus minus 4,50 to jest 1520 mln. Nam się
udało, i bardzo się z tego cieszę, bo nie było żadnego
protestu. W pierwszym podejściu ten drugi przetarg
również został rozstrzygnięty i oferent, który wygrał,
złożył ofertę na 1252 mln zł, czyli blisko 270 mln
mniej, niż planowaliśmy. Tyle że, o czym wielokrot-
nie mówiłem, w czasie kryzysu – choć oczywiście to
jest bardzo zła rzecz dla gospodarki, dla kraju – pew-
ne rzeczy, które są do zrobienia, często się realizuje
za pomocą mniejszych pieniędzy. Przykład tego sta-
dionu i kolejnych inwestycji świadczy o tym, że tutaj
się nie mylimy. Tak jest, dzisiaj budujemy taniej. Dzi-
siaj koszty wynikające z przetargów na orliki, po-
wszechnie znane wszystkim – jest już 560 gotowych
– wszystkich tegorocznych przetargów, są średnio o
20% niższe niż w zeszłym roku. To samo dotyczy
innych inwestycji związanych z Euro, np. lotnisk.
Przetarg we Wrocławiu, proszę państwa – zaraz pań-
stwu powiem, bo to jest bardzo ciekawa informacja
– to chyba jest 150 mln mniej niż planowano. To zna-
czy, że jesteśmy na takim etapie, że wszystkie inwe-
stycje, które mają zagwarantowane finansowanie,
mają szansę być wykonane za mniejsze pieniądze.
Jeżeli chodzi o kolejne stadiony, to Gdańsk już
również rozpoczął budowę – 21 kwietnia ona się roz-
poczęła, a jej koniec jest planowany na 23 grudnia
2010 r. Rozumiem, że to jest prezent gwiazdkowy dla
gdańszczan. Chodzi o to, żeby na gwiazdkę mieli go-
towy stadion. Poznań rozpoczął prace ziemne na ko-
lejnym etapie 6 października 2008 r. Rozpoczęcie
budowy następnej trybuny miało miejsce 28 stycznia
2009 r., a zakończenie całej inwestycji poznańskiej to
jest 30 czerwca 2010 r. Wrocław – tu również mamy
rozpoczęcie prac ziemnych. Ono nastąpiło 12 wrze-
śnia 2008 r., a rozpoczęcie budowy miało miejsce w
marcu 2009 r., zakończenie zaś budowy to w przeci-
wieństwie do Gdańska nie jest prezent gwiazdkowy,
tylko noworoczny, bo planowane jest na 31 grudnia
2010 r. Stadion w Chorzowie – rozpoczęcie prac wy-
burzeniowych to wrzesień 2008 r., a budowa, właści-
wie przebudowa części, jednej z trybun plus zadasze-
nia, rozpoczyna się 1 lipca 2009 r. Kraków – rozpo-
częcie prac ziemnych nastąpiło 15 maja 2008 r., bu-
dowy tej zasadniczej 29 stycznia 2009 r., a koniec jest
planowany na 14 maja 2010 r. Ja się nie pomyliłem.
Specjalnie mówię o Chorzowie i Krakowie, bo podję-
liśmy decyzję, że mimo decyzji UEFA wskazującej
tylko 4 miasta, zatwierdzającej to, w wypadku 2
miast, które aspirowały do tej grupy, były miastami
alternatywnymi, rezerwowymi, startowały w tym
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
166 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki
wyścigu, potwierdzamy, co poświadczam jako czło-
nek rządu, wszystkie zobowiązania, które budżet
państwa podjął w stosunku do nich. To jest np. do-
płata do stadionów. Ona będzie przekazana. I Kra-
ków, i Chorzów mogą spać spokojnie. Nie wycofujemy
się z tego, bo w dalszym ciągu uważamy, że wszystko
w tym projekcie może się wydarzyć i bardzo dobrze
byłoby, żeby miasta, które dzisiaj są pewne, jeżeli
chodzi o organizację mistrzostw, wiedziały to i czuły
oddech na plecach miast, które na tym etapie odpadły
z rywalizacji, i w sytuacji kiedy by nie wykonały w
sposób solidny swoich zobowiązań, liczyły się z tym,
że zastępstwo czeka i jest gotowe.
Teraz jeżeli chodzi o centra pobytowe…
(Poseł Andrzej Adamczyk: Dlaczego zastępstwo,
panie ministrze?)
Proszę?
(Poseł Andrzej Adamczyk: Dlaczego zastępstwo?
Dlaczego zastępstwo, panie ministrze?)
Nie rozumiem pytania. Może się wydarzyć coś
takiego – odpukać – że będzie powódź i zmyje jeden
ze stadionów. To wtedy będzie zastępstwo. A o sytu-
acji innej nie chcę mówić, jako że nie ma takiego po-
wodu, bo do 30 listopada Ukraina będzie przedsta-
wiała swoje możliwości i jeżeli przedstawi je i prze-
kona UEFA, będziemy mieli rozwiązany problem, bo
będzie 4 – 4. Jeżeli będzie innaczej i potwierdzi się za-
powiedź z Bordeaux z września 2008 r. UEFA, że może
być asymetryczny podział, wtedy będziemy się do tego
odnosili, ale żebyśmy mieli się do czego odnosić, chce-
my w dalszym ciągu przygotowywać 6 polskich miast,
a nie tylko 4, które dzisiaj są zatwierdzone.
Jeżeli chodzi o centra pobytowe, a często są w tej
sprawie pytania, to mogę państwu powiedzieć, że jak
państwo pamiętacie, są na takiej short liście wyzna-
czone i monitorowane przez nas 44 centra. W marcu
były one wizytowane i po tych wizytacjach wiemy na
pewno, że w Polsce w tej chwili jest 8 całkowicie go-
towych centrów pobytowych. Wiecie państwo o tym,
że Polska ma mieć 16. Natomiast najnowsza informa-
cja jest taka, że nie będzie szesnastki do końca paź-
dziernika, ale do końca roku wskażemy 25 kandyda-
tur do umieszczenia na tej skróconej liście, czyli
wszystko jest jeszcze w grze, wszystko jest możliwe.
Państwo też musicie pamiętać o tym, jak was pytają
w waszych miastach, jakie są szanse centrów, które
kandydują, startują w tym wyścigu, na to, że będą
gościć reprezentacje różnych krajów, że one są wyso-
kie, jeżeli jest się na tej liście, ale ona nie daje gwa-
rancji. Wygląda to w ten sposób, że mamy obowiązek
przedstawić 16 centrów pobytowych i treningowych
dla reprezentacji narodowych. To jednak nie daje
gwarancji, że takie centrum zostanie zakontrakto-
wane przez dany kraj. Równie dobrze mogą być bu-
kowane przez kraje kompletnie inne centra, nieznaj-
dujące się na tej liście.
Teraz jeżeli chodzi o UEFA, to sytuacja w tym
obszarze jest oceniana przez UEFA i przez nas bar-
dzo pozytywnie. Trwają dzisiaj kontraktacje miejsc
hotelowych przez wyznaczoną przez UEFA agencję
turystyczną i większość hoteli niesieciowych w mia-
stach gospodarzach już ma podpisane umowy z trze-
ma właściwie najważniejszymi z punktu widzenia
operacyjnego sieciami. Nie będę ich wymieniał, ale
to są duże sieci międzynarodowe. Obecnie trwają
również negocjacje z innymi partnerami. To jest do-
mena UEFA, UEFA to robi, ale większych problemów
tutaj nie widzimy.
Jeżeli chodzi o lotniska, to one przez długi czas
były takim punktem bardzo zabarwionym na czer-
wono, bo było duże ryzyko i niepewność, czy inwesty-
cje lotniskowe w 6 miastach zostaną zrealizowane na
czas. To, że one będą realizowane, to mamy tego peł-
ną świadomość, ale nie wiedzieliśmy, czy będzie to
zorganizowane na czas. Tak więc w roku 2012 porty
lotnicze będą przygotowane do obsługi o 70% więk-
szej liczby pasażerów w stosunku do obecnej przepu-
stowości. Obecnie średnio co 12 minut dokonywana
jest operacja startu i lądowania, a w 2012 r. będą to
3–4 minuty. Powstanie 6 portów lotniczych w mia-
stach gospodarzach, 6 lotnisk rezerwowych, 7 baz
wojskowych i 40 lotnisk aeroklubowych.
Jeżeli chodzi o poszczególne miasta, to do kwiet-
nia 2012 r. zakończona zostanie inwestycja w War-
szawie, integracja terminalu 1 i 2. Jednak już dziś
lotnisko Okęcie jest w stanie samodzielnie obsłużyć
mecze fazy grupowej. Jeżeli chodzi o mecze ćwierćfi-
nałowe i półfinałowe, to dzięki lotnisku wspomaga-
jącemu w Łodzi lub zamiennie w Modlinie nie będzie
problemów z przepustowością. Gdańsk – do końca
czerwca br. zamknięte zostanie finansowanie budo-
wy 2. terminalu pasażerskiego o przepustowości 5
mln pasażerów rocznie. Będzie to port dwupoziomo-
wy z siedmioma rękawami dla samolotów. Budowa
terminalu rozpocznie się latem tego roku. W kwiet-
niu ogłoszono przetarg na projekt nowej drogi koło-
wania dla samolotów, równoległej do drogi startowej,
a budowa drogi kołowania zwiększy przepustowość
lotniska do około 30 operacji, startów i lądowań –
oczywiście, o tym myślę – na godzinę z obecnych 12,
czyli prawie potroi.
Trwają również przygotowania do rozbudowy pły-
ty postojowej o 4 stanowiska dla samolotów klasy
B-737 i spółka zarządzająca lotniskiem otrzymała od
PPL-u w 20-letnią dzierżawę teren pod budowę rów-
noległej do pasa drogi kołowania, która podobnie jak
w Gdańsku poprawi przepustowość godzinową lotni-
ska do około 30 operacji na godzinę. Tu oczywiście
mówiłem w tej chwili o Poznaniu.
Jeżeli chodzi o Wrocław, zarząd lotniska wyłoni
w najbliższych dniach wykonawcę terminalu 2. Rów-
nież będzie to terminal dwupoziomowy, z sześcioma
rękawami. Obecnie na tzw. krótkiej liście pozostało
pięciu wykonawców. Budżet na budowę terminalu
przeznaczony przez lotnisko wynosił 436 mln zł, a –
proszę teraz posłuchać uważnie – najlepsze oferty
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki
złożyli: Hochtief – 296 mln i druga z kolei firma, Bu-
dimex-Ferrovial – 298 mln złotych, czyli jakbyśmy
zestawili planowany koszt z faktycznym, mamy
oszczędność 140 mln zł. To potwierdza tę tezę, którą
stawiałem od dawna, że kryzys, jeżeli chodzi o inwe-
stycje związane z Euro, będzie wpływał w ten sposób,
że tam gdzie mamy zabezpieczenie finansowania,
będą mniejsze pieniądze potrzebne do wykonania
tych inwestycji.
Jeżeli chodzi o transport lądowy, państwo wiecie,
że w ciągu tego roku urealniliśmy listę i ilość dróg
szybkiego ruchu i autostrad, które będą gotowe do
roku 2012. Dzisiaj mówimy o 2000 km tych dróg
szybkiego ruchu i autostrad razem – szczegółowo
tego nie będę państwu czytał, bo tam jest cała masa
punktów i to macie w sprawozdaniu, więc na pewno
sobie to przejrzycie.
Jeżeli chodzi o inwestycje kolejowe, to jest ich
trochę mniej, ale też wiecie, że kręgosłupem tego
wszystkiego są dzisiaj miasta, które są gospodarza-
mi mistrzostw, czyli głównie nas interesują połącze-
nia Warszawy i Polski z Europą Zachodnią, a we-
wnątrz kraju połączenia między miastami gospoda-
rzami i to są połączenia i drogowe, i kolejowe oczy-
wiście, lotnicze też.
Odnośnie do kolejnych stref to państwo wiecie,
że jeżeli chodzi o bezpieczeństwo, to Sejm przyjął
ustawę o bezpieczeństwie imprez masowych. Do
tego projektu przygotowujemy się bardzo skrupu-
latnie, jesteśmy na bardzo zaawansowanym etapie,
jeśli chodzi o opiekę medyczną. Mogę państwu po-
wiedzieć, że jesteśmy rok przed terminem, jeżeli
chodzi o ustalanie, wyznaczanie tych referencyjnych
szpitali w miastach gospodarzach, czyli mamy takie
własności intelektualne, że również jesteśmy w oce-
nie UEFA dużo dalej, niż powinniśmy się znajdować.
Te prace bowiem w ramach spółki PL 2012 w tych
wszystkich obszarach idą równolegle i ludzie wyzna-
czeni na koordynatorów tych obszarów swoje robią
i bez względu na to, czy dzisiaj są ważniejsze stadio-
ny, drogi, inne rzeczy, oni równolegle się przygoto-
wują w swoich obszarach.
Mogę powiedzieć, że to Euro jest też szansą na
powstanie nowych miejsc pracy. Ja nie będę mówił o
drogach, o kolejach, o lotniskach, bo wiadomo, że tam
firmy, które dostają kontrakty, zatrudniają ludzi, ja
podam tylko szacunek dotyczący budowy stadionów
w Polsce, tylko tego. W tym okresie, jakbyśmy teraz
startowali, do 2012 r. tylko przy budowie stadionów
powstanie 4500 nowych miejsc pracy – bezpośred-
nich przy budowie. Nie mówię o tych miejscach pracy
w firmach, które wytwarzają żelbeton, w stalowniach
itd., o tych nie mówię, tylko o miejscach pracy bezpo-
średnio przy wykonywaniu tych inwestycji. Chcę
państwu też powiedzieć – o to pewnie będziecie py-
tali, ale uprzedzę pewne pytania, bo oczywiście z
całym zespołem ludzi jesteśmy do państwa dyspozy-
167
cji – że jeżeli chodzi o stadion narodowy – państwo
wiecie, że ten stadion jest wyjątkowy, bo jest najwięk-
szy – jest tu jedna różnica w stosunku do wszystkich
pozostałych budowanych stadionów, mianowicie to
nie jest stadion klubowy i w związku z tym nie będzie
można liczyć na to, że co dwa tygodnie drużyna grać
będzie u siebie mecz czy, powiedzmy, co tydzień, w
zależności od tego, jakie są rozgrywki, co ma miejsce
na stadionach zespołów ligowych. Ten stadion jest
budowany z kompletnie inną wizją, inaczej jest skon-
struowany. Ja obrazowo państwu powiem, że stadion
narodowy w Warszawie to jest stadion, który będzie
miał 55 tys. miejsc, bardzo dużo loż VIP-owskich,
bardzo drogich (mamy nadzieję je świetnie sprzedać),
i oprócz tego pod jego trybunami, pod stadionem bę-
dzie ponad 200 tys. metrów powierzchni. Żeby pań-
stwu to zobrazować, powiem, że to odpowiada jakby
mniej więcej – pan poseł Piechociński by się na tym
dobrze znał, on zna takie rzeczy – 20 biurowcom 10-
-piętrowym wmontowanym pod stadion albo – to
chyba lepsze porównanie dla pań – mniej więcej 3,5
razy większa powierzchnia niż Galerii Mokotów albo
Złotych Tarasów, to jakby trzy takie Złote Tarasy
będą umieszczone pod stadionem. A po co one tam
będą umieszczone? Nie jako Złote Tarasy oczywiście,
nie o tym mówię. Po to, żeby ten stadion nie podzie-
lił losu swojego poprzednika w tym miejscu, w któ-
rym jest budowany, czyli Stadionu Dziesięciolecia, bo
to musi być stadion, który będzie się sam utrzymywał
i nie będzie ciężarem dla państwa i ciężarem dla
sportu. Państwo – bo tu jest szereg posłów z komisji
sportu i turystyki – wiecie o tym, że z jednej strony
Stadion Dziesięciolecia był przekleństwem, bo był
jarmarkiem Europy i wstydem na całą Europę ze
względu na to, że ten handel tak wyglądał i co się tam
działo, ale z drugiej strony był błogosławieństwem
dla polskiego sportu, bo państwo przecież świetnie
sobie zdajecie sprawę z tego, że wpływy z tego han-
dlu trafiały do COS-u, który jest gospodarzem tego
terenu, i wiele milionów złotych zasilało kasę spor-
tu. Dzisiaj, jeżeli tego nie ma i to źródło zasilania
jest odcięte, jeśli sobie wyobrazimy koszty utrzyma-
nia takiego obiektu, gdybyśmy nie zaplanowali wła-
śnie innego rozwiązania, to ten stadion by pożerał
straszne pieniądze z budżetu polskiego sportu. Dla-
tego w tym stadionie będzie 50 tys. metrów czysto
komercyjnej powierzchni, która będzie dobrze sprze-
dana, dobrze wynajmowana i ona będzie pracowała
na jego utrzymanie. Natomiast jeśli chodzi o pozo-
stałe elementy, to pod stadionem będzie się znajdo-
wał też parking dwupoziomowy o 1800 miejscach
parkingowych. Jeżeli państwo sobie zadacie pyta-
nie, jak wokół stadionu zostanie to wszystko zabu-
dowane, to powiem, że będzie kawał dobrego cen-
trum. Taki parking będzie oczywiście funkcjonował
dzień i noc przez cały rok, bez żadnego dnia wolne-
go. Nie wiem, ile w Warszawie kosztuje godzina ko-
rzystania z parkingu strzeżonego, ale, powiedzmy,
niech kosztuje 5 zł, załóżmy...
(Poseł Bolesław Grzegorz Piecha: Dwa złote!)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
168 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki
Ile? Dwa złote? Ale dobrego parkingu?
(Poseł Bolesław Grzegorz Piecha: Dobrego!)
Dobrze, liczmy 2 zł. Jeżeli 1800 miejsc po 2 zł, to
jest 3600 za godzinę. A jakbyśmy liczyli 12 godzin, to
mamy jakieś 50 tys. zł samego wpływu za parkowa-
nie dziennie, a w skali miesiąca mamy na przykład
1,5 mln zł z parkingu. I jak pytacie…
(Poseł Bolesław Grzegorz Piecha: Dobre zniżki.)
Nie, ja policzyłem za 12 godzin, pół obłożenia. Ja
się trochę na tym znam, dlatego liczę zawsze tak jak
trzeba. (Oklaski)
Będziecie się państwo pytali, kiedy my będziemy
mieli operatora dla tego stadionu. Będziemy go mie-
li wtedy, kiedy będziemy mieli dokładnie policzone,
ile ten stadion może wygenerować pieniędzy, żeby-
śmy nie sprzedali czegoś, co być może jest warte 50
mln, za 30 mln. I dlatego do końca tego roku ten
stadion będzie miał operatora. Ale chcemy z pełną
odpowiedzialnością móc powiedzieć państwu i pań-
stwu pokazać, jakie są prawdziwe wartości związane
z zarządzaniem tym projektem stadionowym, i dla-
tego szukamy operatora, żeby nie wyważać otwar-
tych drzwi, bo takich operatorów sieciowych jest
tylko kilku na świecie i oni mają tak naprawdę port-
fel pełen wielkich imprez, które mogą się odbywać na
tym stadionie.
Jeszcze jedna uwaga bardzo ważna: wiecie pań-
stwo, dlaczego ten stadion jako jedyny będzie miał
zasuwany dach? To podraża oczywiście koszt budowy
tego stadionu, ale jest unikalne w skali świata i Eu-
ropy, bo jest bardzo mało takich miejsc na świecie, i
to powoduje, że ten stadion nie tylko będzie stadio-
nem, bo w momencie kiedy go zadaszymy, nie będzie-
my zależni od warunków atmosferycznych i będziemy
mieć halę na 55 tys. ludzi, na różne wielkie imprezy.
Tak właśnie o tym projekcie myślimy. Tak samo pra-
cujemy z miastami, które mają swoje kluby przy sta-
dionach i inne powierzchnie do skomercjalizowania.
Idziemy jednak tym samym tropem, czyli wykorzy-
stujemy synergię tych wszystkich sześciu miast, któ-
re pracują razem z sobą i przekazują sobie różne
rozwiązania, które zostały wypracowane w jednym
bądź w drugim miejscu. Bo dużo łatwiej jest korzy-
stać z doświadczeń innych, niż samemu uczyć się – a
to jest Polska specjalność – na błędach. Nie chcemy
się uczyć na swoich ani na cudzych błędach, tylko
chcemy wcielać dobre rozwiązania.
Na koniec bardzo chciałbym prosić, myślę, że
mam do tego prawo, bo te 17 miesięcy zostały prze-
pracowane i były ocenione przez odbiorcę naszej pra-
cy – tym odbiorcą jest UEFA – bardzo wysoko, z tego
jestem zadowolony, bardzo dziękuję wszystkim, któ-
rzy przy tym projekcie pracują i pomagają, i spowo-
dowali, że mogliśmy taką ocenę otrzymać od UEFA,
wszystkich państwa proszę, już nie patrząc nawet w
przeszłość, kto, co, już to nie ma znaczenia, jedna
rzecz ma znaczenie, mamy w rękach wielki projekt,
wielki projekt mogący podnieść rangę Polski, wypro-
mować Polskę w Europie i na świecie, bo te zawody
będzie oglądało 11 mld ludzi na świecie na ekranach
swoich telewizorów, w swoich domach będzie gościło
Polskę, polskie miasta, Polaków, zróbmy wszystko
wspólnie, żeby to nie był polityczny projekt, ale żeby
to był projekt Polski i Polaków, na wzór tego, co my
robimy na przykład, szykując wolontariuszy. Spółka
PL 2012 podpisała umowę z Uniwersytetem War-
szawskim po to, żeby w wolontariacie w Polsce byli i
młodzi, i starsi ludzie, ale żeby najbardziej ofensyw-
ni byli ludzie dobrze wykształceni, znający dobrze
języki, przyjaźni, przeszkoleni, żeby ci wszyscy, któ-
rzy przyjadą do Polski mieli wrażenie, i nie tylko
wrażenie, żeby uwierzyli w to, że Polska jest cieka-
wym krajem, ma piękną, bogatą historię, i jest kra-
jem przyjaznych ludzi, którzy są gościnni, ale też są
bardzo pomocni, są w stanie zawsze iść z pomocą
turyście czy kibicowi, który tu przyjechał i w niektó-
rych momentach może się czuć zagubiony. To jest
nasz wspólny obowiązek. Nie możemy zmarnować
tego projektu. Bo nikt nam tego nie wybaczy, gdyby-
śmy ten wielki projekt, tę wielką szansę dla Polski
zmarnowali. Apeluję o to, żebyśmy zawsze bardzo
krytycznie i w sposób dociekliwy rozmawiali o spra-
wach związanych z Euro i z troską o to, czy się na
pewno uda, czy nie, ale żeby nam zawsze przyświe-
cało jedno, że to ma poprawiać ten projekt, a nie prze-
szkadzać temu projektowi.
Bardzo też proszę o to, żeby ludzie, którzy pracu-
ją przy tym projekcie, mogli naprawdę 95% swojego
czasu poświęcić na pracę, a nie na tłumaczenie, dla-
czego tak, a nie inaczej coś się dzieje. Naprawdę mu-
simy sobie ufać, pracując przy tym projekcie. Są
komisje sejmowe, jest Najwyższa Izba Kontroli.
Wszystkie służby mają prawo ten projekt kontrolo-
wać, bo on jest wielkim projektem, natomiast my
wszyscy musimy pracować na rzecz sukcesu tego
projektu. A co do tego, że 8 czerwca w 2012 r. będzie-
my dumni z Polski i Polaków, to jestem przekonany.
I jestem też przekonany, że jak wszystko pójdzie do-
brze, to będą najlepsze mistrzostwa w historii mi-
strzostw Europy do tej pory organizowanych. Mając
takie przeświadczenie, mogę państwu obiecać, że ja,
mój resort, ale także ludzie i ze spółek, i z miast,
zaraz po tej debacie idziemy do pracy, bo wiemy, że
czasu jest mało, a każdy dzień jest ważny i trzeba go
solidnie, uczciwie przepracować. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
(Poseł Andrzej Adamczyk: Drogi panu umknęły.)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję panu ministrowi.
Proszę o zabranie głosu pana posła Andrzeja Bier-
nata w celu przedstawienia stanowiska Komisji Kul-
tury Fizycznej, Sportu i Turystyki.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Andrzej Biernat:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W imieniu Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Tu-
rystyki przedstawiam stanowisko wobec sprawozda-
nia ministra kultury fizycznej, sportu i turystyki w
sprawie realizacji przedsięwzięć Euro 2012 oraz wy-
konanych działań dotyczących realizacji przygoto-
wań Polski do finałowego turnieju Mistrzostw Euro-
py w Piłce Nożnej UEFA Euro 2012. Postaram się
mówić krótko, ponieważ pan minister przedstawił
swoje sprawozdanie w bardzo szczegółowy i wyczer-
pujący sposób. Zasygnalizuję tylko najważniejsze
tezy, które były istotne dla komisji, jeśli chodzi o sta-
nowisko, jakie komisja podjęła. Jest to drugie spra-
wozdanie ministra sportu. Pierwsze dotyczyło okre-
su do końca lutego 2008 r., dzisiejsze obejmuje okres
od 1 marca 2008 r. do 28 lutego 2009 r. Pan minister
zawarł w nim opis stanu realizacji przedsięwzięć
Euro zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z
dnia 12 października 2007 r. Na posiedzeniu Komisji
Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki w dniu 21
kwietnia 2009 r. pan minister złożył obszerne spra-
wozdanie.
Pan minister przekazał informację na temat do-
konań ostatniego roku w zakresie przygotowań do
mistrzostw Europy. W dokumencie tym minister pre-
zentuje cele strategiczne w poszczególnych obszarach
organizacji przedsięwzięć Euro 2012 zawierające ob-
raz działań w ostatnim roku, przedstawia plany dzia-
łania na najbliższy rok w kontekście organizacji tych
zawodów. W dokumencie, o którym mówimy, opisano
problematykę organizacji mistrzostw Europy UEFA
Euro 2012, przedstawiono model działań wdrożony
przez ministra kultury fizycznej i sportu, cele stra-
tegiczne krótkookresowe, a także stan realizacji za
ostatnie 12 miesięcy. Nie trzeba nikogo dzisiaj prze-
konywać, że organizacja jednej z trzech największych
imprez sportowych na świecie jest dla Polski wielkim
wyzwaniem, ale także zaszczytem i ogromnym przed-
sięwzięciem, które może przynieść Polsce, naszemu
krajowi, wymierne, wielowymiarowe korzyści w sfe-
rze czy to gospodarczej, poprzez inwestycje, stworze-
nie nowoczesnej infrastruktury transportowej i spor-
towej, czy też społecznej, przez wdrożenie idei odpo-
wiedzialności Polaków za wspólne dobro, zbudowanie
pozytywnego wizerunku Polski w Europie i w świe-
cie. Organizacja mistrzostw Europy to nie tylko bu-
dowa stadionów, ale inwestycje w wielu innych obsza-
rach. W dokumencie przedstawionym przez pana
ministra uzyskujemy informację o działaniach pod-
jętych w konkretnych obszarach, a także rezultatach,
jakie te działania mają przynieść do 2012 r.
Pierwsze pole działania to stadiony. Będziemy
dysponowali sześcioma nowoczesnymi stadionami,
które będą służyły Polakom długo po 2012 r.
Drugi obszar to transport lądowy. Stworzenie
nowoczesnej infrastruktury drogowej i kolejowej
umożliwi nie tylko sprawne przemieszczanie się w
trakcie turnieju, ale będzie długotrwałym uspraw-
169
nieniem procesu komunikacji ludzi i towarów na
terenie Polski.
Lotniska to jest trzeci obszar. Zwiększenie prze-
pustowości i modernizacja naszych lotnisk to jest już
konieczność ze względu na zwiększony ruch w tym
obszarze.
Hotele i ośrodki pobytowe. Rozbudowa tej części
infrastruktury będzie służyła do obsługi zwiększa-
jącego się ciągle ruchu turystycznego w Polsce.
Opieka medyczna, telekomunikacja, informatyka,
bezpieczeństwo, komunikacja i promocja, własność
intelektualna, to, o czym ostatnio zapominaliśmy,
wypełnienie zobowiązań w zakresie ochrony własno-
ści intelektualnej i stworzenie odpowiednich ram
prawnych, które pozwolą organizować mistrzostwa i
kolejne wielkie imprezy sportowe zgodnie z najlep-
szymi standardami.
Pan minister przedstawił spójny model działania
i koordynowania realizacji przedsięwzięć Euro 2012.
Złożoność, wieloobszarowość, zakres projektu wyma-
ga zaangażowania wielu podmiotów. Minister sportu
jako główny odpowiedzialny z ramienia rządu Rze-
czypospolitej Polskiej zaangażował do realizacji tego
przedsięwzięcia wiele instytucji: ministerstwa, urzę-
dy centralne, organizacje międzynarodowe i pozarzą-
dowe. Ale podstawowymi podmiotami są miasta go-
spodarze. To one przejęły na siebie realizację zadań
dotyczących Euro 2012. To na ich terenie realizowa-
ne są główne przedsięwzięcia infrastrukturalne. Ze
względu na kompleksowość i złożoność projektu Euro
minister zdecydował, że projektem należy zarządzać
zgodnie z najwyższymi standardami. Powołał dwie
spółki zajmujące się koordynacją, kierowaniem i mo-
nitorowaniem przedsięwzięć Euro. Pierwsza to Na-
rodowe Centrum Sportu spółka z o.o. która zajmuje
się budową stadionu narodowego, w pełni finansowa-
nego z budżetu państwa. Druga to PL 2012, również
spółka z o.o., spółka, której struktura, organizacja
oraz model działania zostały oparte na wzorcach wy-
pracowanych przez poprzednich organizatorów mi-
strzostw Europy w piłce nożnej.
W sprawozdaniu przedstawione zostały cele i za-
dania zrealizowane w minionym roku przez spółkę
PL 2012 w poszczególnych dziewięciu obszarach, a
także w zakresie jednolitego zarządzania projektami
we wszystkich miastach gospodarzach. Spółka za-
inicjowała proces nowelizacji ustaw związanych z
Euro, między innymi Prawa zamówień publicznych
czy ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty.
Spółka nawiązała współpracę z Ukrainą. Praca spół-
ki, sposób zarządzania projektem, ścisła współpraca
z podmiotami realizującymi przedsięwzięcia Euro
2012, przyniosła rezultat w raportach UEFA ukazu-
jących zmniejszające się zagrożenia i oceny skali
ryzyk.
Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W przygotowania
do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA Euro
2012, jak wcześniej wspomniałem, zaangażowanych
jest wiele podmiotów. Pan minister w swoim spra-
wozdaniu wskazuje poziom zaangażowania poszcze-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
170 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Andrzej Biernat
gólnych ministerstw w realizację tych przedsięwzięć,
a więc Ministerstw: Rozwoju Regionalnego, Zdrowia,
Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, MSZ, Edu-
kacji Narodowej, Kultury i Dziedzictwa Narodowego,
Środowiska czy też Infrastruktury. Pan minister
przedstawił także ciekawy projekt noszący nazwę
Europejski Stadion Kultury, wspólny polsko-ukraiń-
ski projekt w ramach Euro 2012, którego celem głów-
nym jest współpraca Polski i Ukrainy w zakresie
szeroko rozumianej kultury.
Miniony rok, którego dotyczy sprawozdanie mini-
stra, był przełomowy dla realizacji przygotowań Pol-
ski do UEFA Euro 2012. Wykonano skuteczną pracę
związaną z budową struktury komunikacji, współ-
pracy ze wszystkimi podmiotami zaangażowanymi
w projekt Euro oraz ze stroną ukraińską. Doprowa-
dzono do spójnego zarządzania projektem i wielkiego
zaangażowania miast gospodarzy. W każdym z ob-
szarów wyznaczone są cele długofalowe i krótkookre-
sowe na lata 2008–2012. Po okresie przygotowaw-
czym przystąpiliśmy do fizycznej realizacji przedsię-
wzięć Euro 2012 we wszystkich obszarach, a przede
wszystkim w szeroko rozumianej infrastrukturze.
Ostatnie raporty UEFA wskazują, że wszystko jest
na dobrej drodze, a decyzja z 13 maja potwierdziła,
że miasta gospodarze wywiązały się ze swoich zobo-
wiązań bez zarzutu. Wszystkie 6 miast miało dosko-
nałą ocenę, ale umowa z UEFA podpisana w poprzed-
niej kadencji wskazywała, że rozgrywki będą odby-
wały się w miastach gospodarzach wytypowanych
jeszcze przez rząd Jarosława Kaczyńskiego i zaapro-
bowanych przez Komitet Wykonawczy UEFA. Te
miasta to Gdańsk, Poznań, Warszawa i Wrocław. Ale
pan minister nie zapomina o tych, które w tym wy-
ścigu brały udział, czyli o tych dwóch miastach, któ-
re w tej chwili nie są wytypowane.
(Poseł Andrzej Adamczyk: Dlaczego pan prowoku-
je, panie pośle?)
(Poseł Jakub Rutnicki: Będzie pan miał swój czas.)
Będzie pan miał okazję zadać mi pytanie, jeżeli
ma pan problem z emocjami. (Wesołość na sali, okla-
ski)
Wymienię najważniejsze efekty dotychczasowych
działań. Otóż wszystkie 6 polskich miast wypełniło
wyśrubowane oczekiwania UEFA wobec przyszłych
miast gospodarzy. Decyzją Komitetu Wykonawczego
UEFA podtrzymano ważność umów na organizację
rozgrywek z 4 polskimi miastami. Polski rząd pod-
trzymał deklaracje dotyczące finansowania przygo-
towań we wszystkich 6 miastach mimo decyzji UEFA
wyznaczających te 4 miasta. Oznacza to, że inwesty-
cje w Chorzowie i w Krakowie związane z Euro i
włączone do zaakceptowanych programów realiza-
cyjnych będą nadal współfinansowane ze środków
centralnych. Utworzono struktury organizacyjne, o
których już mówiłem, przygotowano jednolite har-
monogramy wszystkich inwestycji wraz z mapami
ryzyk inwestycyjnych we współpracy z podmiotami
odpowiedzialnymi za ich realizację (PKP, Główna
Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, PPL i miasta
gospodarze). Stworzono narzędzia informatyczne
zwiększające efektywność prowadzonych działań,
dzięki czemu jest możliwe stałe monitorowanie
wszystkich trwających prac i szybkie reagowanie na
pojawiające się opóźnienia, w szczególności master-
plan i aplikację SOP. I przede wszystkim to, co naj-
ważniejsze w odniesieniu do rozpoczętych prac –
przygotowano i uruchomiono prace budowlane na
stadionie narodowym w Warszawie.
Biorąc pod uwagę informacje przekazane przez
ministra kultury fizycznej, sportu i turystyki, Komi-
sja Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki przyjęła
sprawozdanie i rekomenduje Wysokiej Izbie jego
przyjęcie. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 10-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i 5-minutowych oświadczeń
w imieniu kół.
Otwieram dyskusję.
Stanowisko klubu Platforma Obywatelska przed-
stawi pani poseł Joanna Skrzydlewska.
Proszę bardzo.
Poseł Joanna Skrzydlewska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Platformy Oby-
watelskiej mam zaszczyt przedstawić stanowisko w
sprawie sprawozdania ministra sportu i turystyki z
realizacji przedsięwzięć Euro 2012 oraz wykonanych
działań dotyczących realizacji przygotowań Polski do
finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Noż-
nej UEFA Euro 2012.
Wysoka Izbo! Minister sportu przedstawia nam
dziś już drugie sprawozdanie w sprawie przygotowań
do organizacji Euro 2012. Wynika z niego niezbicie, że
wszystkie działania rządu służą osiągnięciu celu w
postaci niezakłóconego przebiegu i organizacji mi-
strzostw oraz że proces przygotowań do Euro 2012
przebiega zgodnie z planami zatwierdzonymi przez
UEFA, co potwierdził ostatni raport UEFA na temat
stanu przygotowań naszego kraju do Euro. Euro 2012,
jak każda tego typu wielka i prestiżowa impreza spor-
towa, stwarza ogromne szanse i możliwości krajom
organizatorom, i to zarówno szanse na promocję kra-
ju, jak i na rozwój infrastruktury, szanse na pobudze-
nie gospodarcze i dokonanie skoku cywilizacyjnego
prawie we wszystkich dziedzinach życia, co jest nie-
zmiernie ważne właśnie teraz, w czasach ogólnoświa-
towego kryzysu i spowolnienia gospodarczego.
Sprawozdanie ministra sportu pokazuje, że obec-
ny rząd chce i potrafi wykorzystać te szanse, że na
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Joanna Skrzydlewska
zagadnienie organizacji turnieju finałowego UEFA
Euro 2012 patrzy wielopłaszczyznowo. Ma świado-
mość tego, iż w organizację mistrzostw, i to również
na zasadzie wykorzystania swojej szansy, muszą włą-
czyć się wszyscy, że bez aktywnego udziału samorzą-
dów, pracodawców, inwestorów nie da się osiągnąć
pełnego sukcesu. Dlatego, co bardzo ważne, dzięki
staraniom właśnie tego rządu, rządu premiera Do-
nalda Tuska, polski parlament przyjął zmiany w
ustawie z dnia 7 września 2007 r. o przygotowaniu
finałowego turnieju mistrzostw Europy, poprawiając
niewystarczające i mało przejrzyste podstawy praw-
ne organizacji samych mistrzostw pozostawione
przez poprzedni rząd.
Projekt organizacji mistrzostw koordynowany
przez ministerstwo sportu z każdym dniem nabiera
coraz bardziej realnych kształtów. Z dnia na dzień
możemy obserwować, że zadania związane z Euro
wychodzą z fazy planowania i rzeczywiście są reali-
zowane, przy czym realizacja najważniejszych obiek-
tów odbywa się zgodnie z określonymi harmonogra-
mami czasowymi. Budowy wszystkich stadionów, na
których rozgrywane będą mistrzostwa, stały się fak-
tem. Nasz kraj dzięki temu odrobi wieloletnie zanie-
dbania w zakresie sportowej infrastruktury. Dzięki
Euro tworzymy nową jakość. Od początku przygoto-
wań do mistrzostw, które nadzoruje obecny minister
sportu i turystyki, przywiązywana jest duża waga
do sposobu wykorzystania stadionów i zasad ich
utrzymania także po Euro. Przecież ich utrzymanie
musi mieć nie tylko sens sportowy, ale i ekonomicz-
ny – dzięki zabiegom ministerstwa faktycznie tak
będzie. Stadiony budujemy nie tylko na mistrzostwa,
ale także na całe lata po nich. Już teraz wiadomo, że
obiekty, które powstaną na Euro, należeć będą do
najnowocześniejszych w Europie i jednocześnie speł-
nią wszystkie międzynarodowe standardy bezpie-
czeństwa.
Choć, co oczywiste, dla organizacji Euro stadiony
są najważniejsze, to przecież Euro nie może odbyć się
bez całej towarzyszącej infrastruktury – hoteli, lot-
nisk czy środków komunikacji. Plany związane z prze-
prowadzeniem mistrzostw w zakresie infrastruktury
przewidują rozbudowę infrastruktury hotelowej o
zróżnicowanym standardzie, uwzględniającym różny
poziom zamożności kibiców, którzy przyjadą na Euro.
Dla rozwoju naszego kraju nie bez znaczenia będzie
też zwiększenie przepustowości lotnisk. Wreszcie bar-
dzo ważnym elementem, i to nie tylko ze względu na
przygotowania do Euro, okaże się poprawa już istnie-
jącej i budowa nowej infrastruktury drogowej i kole-
jowej. Te wszystkie elementy związane z infrastruk-
turą pozasportową, ale konieczną do rozegrania mi-
strzostw, z jednej strony na lata zwiększą dostępność
naszego kraju dla gości z zewnątrz, z drugiej zaś, co
niezmiernie ważne dla naszych wszystkich obywateli,
i to niezależnie od tego, czy mieszkają na terenie miast
gospodarzy mistrzostw, czy też nie, poprawią komfort
171
i bezpieczeństwo podróżowania oraz będą stanowiły
trwały impuls do rozwoju naszej gospodarki. Poprawa
infrastruktury stanie się widoczna i odczuwalna już
przed mistrzostwami.
Wysoka Izbo! Jak już wspomniałam, rozpatrywa-
ne dzisiaj sprawozdanie jest już drugim przedstawia-
nym przez obecnego ministra sportu i turystyki.
Wynika z niego jednoznacznie, że udało nam się wy-
pełnić oczekiwania UEFA wobec przyszłych miast
gospodarzy mistrzostw i, co w związku z tym bardzo
ważne, decyzją Komitetu Wykonawczego UEFA pod-
trzymano ważność umów na organizację rozgrywek
z 4 polskimi miastami, a to wskazuje, że również
UEFA pozytywnie ocenia działania polskiego rządu
i nie dostrzega już zagrożeń dla Euro 2012. W zakre-
sie budowy infrastruktury związanej z turniejem
finałowym Euro polski rząd potwierdził deklaracje
dotyczące finansowania inwestycji we wszystkich 6
miastach, co oznacza, że pomimo decyzji UEFA o
podtrzymaniu umów na organizację rozgrywek tylko
z 4 miastami, również inwestycje w Chorzowie i Kra-
kowie związane z Euro będą nadal realizowane i
współfinansowane ze środków centralnych.
Na bardzo wysoką ocenę UEFA zasłużyły działa-
nia rządu i ministerstwa w zakresie utworzenia
struktury organizacyjnej niezbędnej do przeprowa-
dzenia mistrzostw, przede wszystkim powołania
spółki PL 2012 oraz struktur w miastach gospoda-
rzach. We współpracy z podmiotami odpowiedzialny-
mi za realizację inwestycji, takimi jak PKP, General-
na Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, Polskie
Porty Lotnicze i miasta gospodarze, przygotowano
jednolite harmonogramy wszystkich inwestycji.
Wreszcie, co bardzo ważne, rozpoczęto realizację sta-
dionów, na których będą rozgrywane mecze podczas
mistrzostw Europy 2012.
Wysoka Izbo! Przedstawione nam dziś sprawoz-
danie niezbicie pokazuje, że wszystkie działania rzą-
du w zakresie przygotowania do turnieju finałowego
Euro 2012 są zgodne zarówno z przyjętymi wcześniej
założeniami i zobowiązaniami naszego kraju co do
terminów realizacji inwestycji, jak i z oczekiwaniami
UEFA, głównego organizatora i właściciela Euro.
Klub Platforma Obywatelska w pełni popiera przed-
stawione sprawozdanie. Bardzo dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Stanowisko klubu Prawo i Sprawiedliwość przed-
stawi pani poseł Elżbieta Jakubiak.
Proszę bardzo.
(Poseł Andrzej Biernat: Skończyła się polityka
miłości – pani Elżbieta Jakubiak.)
(Poseł Krystyna Skowrońska: Powinna być polity-
ka miłości.)
(Głos z sali: Pragmatyzm.)
Proszę państwa, komentarze po wygłoszonym
przemówieniu, a nie przed nim.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
172 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Elżbieta Jakubiak:
Bardzo dziękuję. To będzie nawet wylewna mi-
łość, więc proszę pozwolić mi tylko rozpocząć prze-
mówienie.
Szanowni Państwo! Wysoka Izbo! Panie Mini-
strze! Panie Marszałku! Po pierwsze, chciałabym
zaapelować o zasady fair play. To w piłce nożnej, w
sporcie, w każdej dyscyplinie sportu jest potrzebne,
ale w życiu publicznym też. Apeluję więc, żeby trzy-
mać się tej zasady nawet w naszej debacie.
Chciałabym rozpocząć swoje wystąpienie od przy-
pomnienia wydarzeń ostatnich dwóch dni, bo to
troszkę pokaże, o jakich mówimy emocjach związa-
nych z 2012 r. Przedwczorajsze zwycięstwo Lecha
Poznań w pucharze...
(Głos z sali: 1:0.)
...1:0 to był taki przedsmak tego, co nas czeka, a
już wczorajszy mecz Szachtara Donieck pokazał, że
można wejść na szczyty takich emocji, zwłaszcza
jeśli był tam polski element w postaci Lewandow-
skiego, który szedł z polską flagą. Wszyscy wiemy,
co nas czeka w sferze emocji, jeśli dożyjemy i będzie-
my mieli szanse patrzeć na mistrzostwa Europy w
Polsce. Zanim jednak nastąpi okres wzmożonych
emocji, tego dnia musimy czekać i zajmować się pro-
jektem Euro 2012.
Dzisiaj jesteśmy w takim miejscu, że powinniśmy
ocenić ostatni rok przygotowań. Oceniamy ten rok
na podstawie sprawozdania pana ministra, ale pod-
stawą do tej oceny był również raport Najwyższej
Izby Kontroli, który oceniał stan przygotowania Pol-
ski do Euro 2012.
Odwołując się na początku do zasady fair play,
chciałabym powiedzieć, że wszystko zaczęło się 18
kwietnia i wiedzieliśmy, w jakim miejscu stoimy. Nie
chciałabym już więcej prosić pana ministra, żeby
opowiadał w tej Izbie o tym, że pierwszy raport był
raportem UEFA. Pierwszy raport UEFA był rapor-
tem przygotowanym przez powołanych przeze mnie
koordynatorów. W lipcu 2007 r. zostali powołani ko-
ordynatorzy. Był to pierwszy wymóg UEFA, który
należało spełnić po ogłoszeniu, że Polska jest organi-
zatorem.
W lipcu 2007 r. powołaliśmy głównych koordyna-
torów, którzy byli nam na tamten czas potrzebni. To
byli koordynatorzy do spraw hoteli, lotnisk, dróg i
bezpieczeństwa. Powołałam wtedy tych koordynato-
rów. Oni nie mogli być zatrudnieni w spółce, tak jak
są zatrudnieni dzisiaj. Byli zatrudnieni na umowy-
-zlecenia w ministerstwie i przygotowywali pierwszy
raport Polski dla UEFA. Robili to, co dzisiaj robi spół-
ka PL 2012. Wtedy jednak nie miałam komfortu po-
siadania spółki. Spółki powstały dopiero w momencie
uchwalenia przez Sejm ustawy zaproponowanej przez
nasz rząd.
We wrześniu 2007 r. przygotowana została usta-
wa. Wtedy pan minister już jako mój następca mógł
obsadzić stanowiska prezesów i całej spółki. Ja przy-
gotowałam panu tylko pieniądze i podstawy prawne
do tej działalności. Tak więc proszę, żeby pan nie
mówił o fatalnym pierwszym raporcie, bo ten raport
był obrazem Polski, który przygotowali nasi koordy-
natorzy. To był początek, stan wyjścia.
Polska oferta była złożona w taki sposób, który
pozwolił nam wygrać. Myśmy przedstawili UEFA wi-
zualizację stadionów, przygotowaliśmy plan drogowy.
To była polska oferta. Żeby później się z niej wywiązać,
trzeba było wymyślić ten organizacyjny model, który
dzisiaj funkcjonuje. Tak więc odwołuję się do pewnej
uczciwości w ocenie i chciałabym, żeby pan też mówił
o tym, bo nie jest wstydem powiedzieć, że poprzednicy
też zrobili coś, co ten projekt ruszyło do przodu.
(Minister Sportu i Turystyki Mirosław Michał
Drzewiecki: To jest raport UEFA.)
Raport UEFA, ale on nie wziął się... Przypomi-
nam państwu, że UEFA nie jest wywiadownią gospo-
darczą, tylko organizacją społeczną. Gdyby była wy-
wiadownią gospodarczą, to mogłaby znać dane doty-
czące pasów startowych i przepustowości polskich
lotnisk, ale mówię panu, że to jest organizacja spo-
łeczna, a nie wywiadownia gospodarcza. Te dane
pochodziły z raportów sporządzonych przez polski
rząd, przez koordynatorów do spraw lotnisk, do spraw
dróg, do spraw hoteli. (Oklaski) To ci państwo praco-
wali za rządowe pieniądze i przygotowywali ten ra-
port dla UEFA. Był to pierwszy raport sporządzony
na rzecz UEFA. Płaciliśmy za to jako podatnicy.
Rzeczywiście był to raport, który był trudny, dla-
tego że pokazywał, iż nie mamy stadionów, ale dzisiaj
też ich nie mamy. Dzisiaj mamy dopiero projekty,
plany i jesteśmy na dobrej drodze, żeby te stadiony
mieć, ale przed nami jeszcze gigantyczna praca,
przed panem, przede mną, przed Wysoką Izbą, choć-
by praca dotycząca nowelizacji ustawy, którą w pią-
tek otrzymaliśmy jako komisja sportu. Po dwóch la-
tach otrzymaliśmy gigantyczną zmianę ustawy o
Euro 2012. Nie wiem, czy pan ten projekt nawet opi-
niował, ale jest taki projekt w komisji sejmowej, któ-
ra nazywa się: komisja sportu i turystyki. Nawołuję
do elementarnej uczciwości w ocenie projektu.
Schemat organizacyjny Euro 2012 były wymyślo-
ny w taki sposób, że miały powstać spółki – i powsta-
ły. One są potrzebne po to, żeby projekt nie ulegał
wahaniom politycznym. Ja byłam ministrem i nie
jestem, pan też może przestać być ministrem, a Euro
musi być przygotowywane. Po to były spółki, żeby
oparły się zmianom politycznym, bo taka jest logika,
że ten projekt musi być prowadzony permanentnie
przez sześć lat. Musi być prowadzony bez żadnych
wahań politycznych. Ci prezesi mają mieć zapewnio-
ną stabilność i mają doprowadzić projekt w imieniu
Rzeczypospolitej do celu, do takiego finału, z którego
wszyscy będziemy dumni. Dlatego na tej sali była
zgoda co do powołania tych spółek.
Mogę powiedzieć jeszcze jedno. Prawdziwym za-
grożeniem dla Euro w Polsce był brak stadionów.
Cieszyliśmy się, że możemy mieć piękne stadiony, ale
one były na papierze. To nie było nic złego, bo w kon-
kursie piękności daje się tylko papiery. Ten konkurs
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Elżbieta Jakubiak
piękności dzięki dobrze przygotowanym papierom
wygraliśmy. Wygraliśmy, mając kontrkandydatów,
którzy byli bardzo silni, mieli wpływy w UEFA, mie-
li przygotowane stadiony, bo byli to zarówno Chor-
waci, jak i Włosi, którzy byli gotowi do Euro, nie
musieli budować stadionów.
(Poseł Ireneusz Raś: I Węgrzy.)
Nie wspomnę jeszcze o Węgrach, którzy też mają
swoje atuty w tym konkursie piękności. A jednak to
my i Ukraina wygraliśmy dla Polski prawo organi-
zacji Euro 2012.
Co w Polsce należy zrobić na Euro? To było pyta-
nie, które państwo przypominają sobie z okresu
mniej więcej lata 2007 r. Padało pytanie, co w Polsce
jest potrzebne na Euro 2012. W listopadzie, dokład-
nie 19 listopada 2007 r. upływał termin odpowiedzi
na to pytanie. Wojewodowie, marszałkowie woje-
wództw, prezydenci miast, burmistrzowie gmin mie-
li prawo i obowiązek złożyć informację ministrowi
sportu, czego potrzebują na Euro. 19 listopada na
biurko ministra sportu wpłynęło 800 projektów.
Ja tylko państwu przypomnę, że to był dokładnie
dzień wyborów. W przeddzień wyborów nie mogliśmy
ryzykować wydania rozporządzenia w ostatnim dniu
urzędowania rządu, dlatego zostało to dla pana. Cały
pakiet 800 projektów potrzebnych na Euro został na
pana biurku. Ja go nie zabrałam ze sobą. Te projekty
są, pan ma je w szufladach ministerstwa i oczywiście
do pana należy decyzja, tak jak należałaby do mnie,
który z tych projektów rzeczywiście jest konieczny i
potrzebny. Nie można natomiast mówić, że zostawi-
liśmy państwu 3 kartki. Powinno być państwu tro-
chę wstyd. Państwo byli na tej sali, pan był członkiem
Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki i wie-
dział pan, nad czym się pracuje, bo przychodziłam na
każde posiedzenie komisji, wzywana przez państwa
po to, żeby opowiadać o Euro.
Co jeszcze ważnego było w tym projekcie? Ważna
w projekcie była kwestia zamówienia do końca roku
2007 projektów stadionowych, ale nie wizualizacji,
tylko prawdziwych projektów, czyli wybranie firm
architektonicznych, które narysują projekt stadionu,
bo dopiero wtedy, kiedy projekt budowlany jest goto-
wy, można rozpocząć przetarg na wykonawstwo. Za-
warliśmy zatem umowę. Ja, jako minister sportu,
odpowiadałam za wyłonienie projektanta Stadionu
Narodowego. Pan go wybrał spośród 3 firm, które
spełniały wszystkie kryteria narzucone uczestnikom
konkursu. W ostatnim etapie postępowania uczest-
niczyły 3 firmy. Pan miał przywilej wyboru tejże fir-
my, natomiast na pańskim biurku leżały papiery,
których treść do dzisiaj nie budzi wątpliwości. Pan
miał prawo wyboru tej firmy, ale wcześniej przez 2
miesiące trwało postępowanie, które doprowadziło
do takiego finału. Jestem zadowolona z dokonanego
przez pana wyboru. Uważam, że podjął pan właściwą
decyzję, choć, jak już mówiłam, wszystkie 3 firmy
spełniały warunki stawiane projektantowi Stadionu
Narodowego. (Dzwonek)
173
Już kończę, panie marszałku.
Polska ma spełnić 2 warunki. Musi mieć gotowe
stadiony i centra pobytowe. Pan wyłonił dzisiaj 44
miasta czy gminy, które uczestniczą w pracach zwią-
zanych z projektem. Jest już najwyższy czas, aby
wpisać je do rozporządzenia. Nie zostały tam wpisa-
ne, więc nie mogą korzystać z dobrodziejstwa ustawy.
Niezależnie od tego, czy chcą czy nie, powinny mieć
prawo do korzystania z możliwości, jakie daje ten
projekt. Nie zrobił pan tego. Nie rozumiem tej decyzji
i nigdy nie zrozumiem tego, dlaczego rok temu nie
wpisał ich pan do rozporządzenia. (Oklaski)
Czasu jest mało, więc wspomnę tylko o atmosferze
sprzed 2 tygodni. Niepotrzebne było podgrzewanie
atmosfery między polskimi miastami, bo od początku
było wiadomo, że UEFA nie może nikomu w Polsce
odebrać prawa do organizacji Euro. Nie może go ode-
brać ani Poznaniowi, ani Wrocławiowi, ani Gdańsko-
wi, bo te miasta są dobrze oceniane, bo z ich strony
zrobiono wszystko, żeby dostosować się do zasad
uzgodnionych z UEFA, żeby wywiązać się z obowiąz-
ków. Dlatego ta decyzja mogłaby zapaść, ale dopiero
w 2010 r. Bardzo pana proszę, żeby pan zabiegał w
UEFA o to, aby Chorzów i Kraków miały prawo do
organizacji Euro i żeby ta decyzja zapadła w 2010 r.,
kiedy w Polsce stadiony będą stały w Warszawie,
Gdańsku i we Wrocławiu. Dzisiaj nie powinniśmy
mówić o tym, że zgadzamy się na decyzję UEFA z 13
maja br. Nie zgadzamy się, bo mamy prawo do orga-
nizacji mistrzostw w 6 miastach. Nie ma przepisów,
które regulują to, czy w Polsce mistrzostwa odbędą
się w 6 czy w 4 miastach. To jest widzimisię UEFA,
a my wiele dla UEFA robimy.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Może już zmierzajmy do końca, bo zaatakujemy
cały Zachód.
Poseł Elżbieta Jakubiak:
Tak, już kończę. Zaraz wszystko powiem.
Podsumowując jednym zdaniem, chcę zauważyć,
że oczywiście o Euro można mówić długo. Mam jed-
nak do pana ministra tylko jedną prośbę. Odwołam
się do pańskich słów z końcowej części wystąpienia:
Mamy w rękach wielki projekt, nie możemy go zmar-
nować, to go nie marnujmy. Mówmy Polakom, że
Polska może organizować mistrzostwa w 6 miastach,
ale że nie stanie się to kosztem Ukrainy ani innych
polskich miast. To się może zdarzyć, bo Polska dobrze
się przygotowuje.
Mój klub poparł w całości sprawozdanie dotyczą-
ce przygotowań do Euro 2012, choć w raporcie NIK
znalazło się wiele zastrzeżeń. Są takie, do których
może się pan odnieść od razu – nie wiem, dlaczego
pan tego nie robi – i są takie, które będą skutkowały
ciężką pracą.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
174 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Pani poseł...
Poseł Elżbieta Jakubiak:
Dziękuję bardzo i życzę powodzenia. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Marzenia, marzenia. Marzenia jak ptaki szybują
po niebie.
Czy pan minister chce skorzystać z prawa do za-
brania głosu? Później będą wygłaszane jeszcze 3 opo-
zycyjne wystąpienia.
Proszę bardzo.
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki:
Panie Marszałku! Na gorąco i na bieżąco chciał-
bym od razu wyjaśnić jedną kwestię. Wszystkie ra-
porty UEFA, które trafiają do Polski, są w pewnym
sensie takie same. Ten styczniowy też był raportem
UEFA. Czy pamiętacie państwo, jak wszyscy pytali,
dlaczego w odniesieniu do Polski jest tam tyle czer-
wonego koloru? Wyjaśnialiśmy, że to jest raport
UEFA i on określa, jaki jest stan przygotowań, co
zostało zrobione. Raport był krytyczny. Nieważne, to
już było. Teraz kolor czerwony nie występuje w ra-
portach dotyczących Polski, co nas bardzo cieszy.
Jesteśmy na dobrej drodze, w związku z czym nie
warto tego nawet wspominać.
Jeżeli chodzi o ważne kwestie – i to przyznałem
pani poseł – pomysł na ustawę z 7 września 2007 r.
o przygotowaniu do Euro 2012 był mądry. Warto to
podkreślać i przyznawać. Natomiast jeśli chodzi o
kwestię 6 miast, to muszę to sprostować, bo pani
wprowadza wszystkich w błąd. Pani rząd podpisał
dokumenty dotyczące 4 miast i odnośnie do tylu dał
gwarancje. Przedstawiciele tylko 4 miast złożyli pod-
pisy, nie 6, tylko 4 miast. Taka jest pierwsza sprawa.
Po drugie, UEFA wyraźnie określiła, że organi-
zatorami będzie od 6 do 8 miast. Jeżeli chce pani
powiedzieć Polakom i jednocześnie Ukraińcom – ale
tak, żeby nie było żadnej wojny, ani polsko-polskiej,
ani polsko-ukraińskiej – że organizatorami może być
6 polskich miast i że nie stanie się to kosztem Ukra-
iny, to jest to niedorzeczne. Jeżeli organizatorami
będzie 6 miast w ogóle, to jak może być nimi 6 pol-
skich miast? W projekcie określono, że wszystkich
miast organizatorów jest 6.
Po trzecie, pani mija się z prawdą w jeszcze jednej
kwestii. Słuchałem pani kiedyś w telewizji. Mówiła
pani wtedy, że przecież można organizować Euro na
12 stadionach, w 12 miastach. Można i na 31, bo bę-
dzie rozegranych 31 meczów. Każdy mecz może być
rozgrywany w innym mieście, tylko czy pani ma
świadomość tego, ile kosztuje UEFA i nas przygoto-
wanie miasta do czegoś takiego? Zorganizowanie
meczu w dodatkowym mieście dla całej UEFA stano-
wi wydatek w wysokości 30–40 mln euro.
(Poseł Elżbieta Jakubiak: Jak zarabiają pół mi-
liarda, to jest to możliwe.)
Teraz też wprowadza pani ludzi w błąd, bo przy-
chód to nie jest to samo co dochód.
Przy 6 dodatkowych miastach jest to wydatek
rzędu 250 mln euro. Być może w finale zysk z tej
imprezy okaże się mniejszy niż te koszty. W historii
nigdy nie organizowano mistrzostw na 12 stadio-
nach. Najwięcej stadionów, bo 10, zostało wykorzy-
stanych podczas mistrzostw w Portugalii. Standard
wynosi 8 i tę liczbę traktuje się w ten sposób, że jest
ona największa, jaka może być, bo wtedy miasta or-
ganizują po 3 mecze, nic więcej. Analiza wykazała,
że i stadiony, i miasta najlepiej wypadają podczas
trzeciego meczu, a czwartego już nie organizują.
Pierwszy stanowi rozgrzewkę. W związku z tym z
finansowych i biznesowych powodów lepsza jest
mniejsza liczba miast. Dotyczy to także kwestii za-
panowania nad organizacją całej imprezy.
Nie można organizować mistrzostw w 6 polskich
miastach, tak żeby nie odbyło się to kosztem Ukra-
iny. Musimy to głośno powiedzieć. Jeżeli miast orga-
nizatorów byłoby 8 – dlatego też mówimy, że i Kra-
ków, i Chorzów nadal się przygotowują – to wtedy w
takiej sytuacji może zdarzyć się tylko jedno. Organi-
zatorami byłoby 6 polskich miast kosztem miast
ukraińskich.
(Poseł Andrzej Adamczyk: Dlaczego pan o tym
mówi? Wznieca pan nieporozumienia z Ukrainą.)
Nie wzniecam nieporozumień, ale pani nie może
tak mówić, bo pani jest szefową Komisji Kultury Fi-
zycznej, Sportu i Turystyki i wie o tym, że jeżeli mó-
wimy, że będzie 6 albo 8 miast organizatorów – ale
raczej 6 – to nie można odpowiedzialnie mówić, że
trzeba walczyć o 6 polskich miast, nie krzywdząc
przy tym Ukrainy. To jest po prostu nielogiczne.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Czy pan minister nie zrozumiał czegoś, o czym
pani mówiła?
(Poseł Elżbieta Jakubiak: Takie mam przekona-
nie.)
Pani się tak wydaje.
(Poseł Andrzej Adamczyk: Jesteśmy przekonani,
że tak.)
Niech pani spróbuje, bardzo proszę. Tylko niech
to będzie nie polemika, ale sprostowanie tego, co zo-
stało źle zrozumiane w kwestii 6 organizatorów, o
których pani mówiła. To 6 zostało źle zrozumiane,
jako nie 6?
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Elżbieta Jakubiak:
Proszę Państwa! W kwietniu 2007 r. nastąpiło
rozstrzygnięcie dotyczące Polski i Ukrainy. W tym
rozstrzygnięciu UEFA podjęła decyzję, że 4 miasta
będą gospodarzami w Polsce, 4 – na Ukrainie. Do-
datkowo przewidziano po 2 miasta rezerwowe. Tego
wymagano od nas w składanej ofercie. Mój rząd nie
podpisał umowy, tylko złożył taką ofertę, zgodnie z
wymogami UEFA. Jak będzie pan składał ofertę do-
tyczącą igrzysk olimpijskich w Polsce, to będzie pan
wypełniał dokumenty i w tych dokumentach…
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
To już jest polemika, droga pani.
Poseł Elżbieta Jakubiak:
…trzeba będzie dostosować się do tego, czego wy-
maga organizator.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Proszę prostować.
(Poseł Ireneusz Raś: Prezes Rady Ministrów wy-
łonił 4 miasta.)
Poseł Elżbieta Jakubiak:
Wyłoniliśmy 6 miast: 4 miasta, które będą orga-
nizatorami, 2 miasta rezerwowe. Takie były wymogi
UEFA. Dopiero dzisiaj możemy rozpocząć rozmowy
o tym, że chcemy zmiany na 6 + 6. W listopadzie
2007 r. na spotkaniu z ministrem sportu w Nyon
UEFA nie odmówiła podjęcia takiej decyzji. Może to
potwierdzić zarówno prezes Lato, który był tam ze
mną, jak i eurodeputowany pan prof. Roszkowski,
który zabiegał tam o organizację mistrzostw w Cho-
rzowie. Rozmawialiśmy o tym, że jeśli będziemy do-
brze przygotowywać 4 miasta, to jest szansa na or-
ganizację mistrzostw w 6 miastach w Polsce i w 6 na
Ukrainie. Jednak ta decyzja powinna być podjęta
dopiero po ocenie przygotowań w Polsce i na Ukra-
inie, wtedy będzie można ocenić. Dziś nie można
ocenić, czy pański stadion w Warszawie będzie suk-
cesem, dlatego że jest ciągle na poziomie fundamen-
tów, i to niepełnych fundamentów, a jest największą
inwestycją, jaką dzisiaj w Polsce prowadzimy.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo pani poseł za tę polemikę.
175
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Poseł! Ko-
lejny raz wprowadza pani ludzi w błąd. Rząd przyjął
ofertę, a oferta mówiła o czterech miastach w Polsce
i na Ukrainie, a przyjęcie oferty jest umową. Jeżeli
pani tego nie wie...
(Poseł Elżbieta Jakubiak: Cztery plus dwa.)
Nie, dwa wpisaliście później. UEFA się zgodziła,
żeby były to miasta rezerwowe, alternatywne. Nigdy
nie zmieniła decyzji, że Euro będzie rozgrywane w
ośmiu miastach. Mało tego, dwadzieścia cztery dru-
żyny zamiast szesnastu będą dopiero w roku 2016 i
od tego czasu będzie można mówić o większej liczbie
miast. Natomiast umowa, którą podpisaliście, mówi-
ła o tym, że będą cztery miasta w Polsce i cztery na
Ukrainie, i proszę nie robić...
(Głos z sali: I dwa rezerwowe.)
Ale to nie ma znaczenia. Co z tego, że rezerwowe?
Na boisku gra jedenastu piłkarzy czy trzynastu? Czy
dwaj rezerwowi też grają, czy tylko jedenastu wcho-
dzi na boisko?
(Głos z sali: Gra jedenastu.)
(Głos z sali: Mogą być zmiany.)
Nie, w drużynie gra jedenastu. Tak samo jest w
tej sytuacji. (Oklaski) Pani chce wmówić ludziom rze-
czy, które są nieprawdziwe i niemożliwe.
(Głos z sali: Panie marszałku, panie sędzio, niech
pan zdecyduje.)
(Poseł Elżbieta Jakubiak: Czego pan oczekiwał 13
maja?)
Potwierdzenia tego, że jesteśmy dobrze przygoto-
wani. Pani próbuje powiedzieć, że można zjeść ciast-
ko i mieć ciastko. Chcę powiedzieć ludziom w Polsce,
żeby nie słuchali tego, co pani mówi, bo to jest nie-
zgodne z prawdą, mija się pani z prawdą. Nie ma
szansy na sześć polskich miast nie kosztem Ukrainy.
W związku z tym mówmy prawdę.
(Poseł Elżbieta Jakubiak: To niech pan odpowie
na pytanie, czy UEFA zatwierdziłaby nasz projekt
bez rezerwowych miast.)
Oczywiście, że by zatwierdziła, bo to był wasz
wniosek, jeśli chodzi o miasta rezerwowe. To wy
wymyśliliście, że Kraków jest rezerwowy i że tam
jest niedorozwinięta piłka nożna. (Wesołość na sali,
oklaski)
(Poseł Andrzej Adamczyk: O czym pan mówi?)
Tak samo Chorzów.
(Poseł Andrzej Adamczyk: Dlaczego powiedział
pan z tej mównicy, że jest sześć miast?)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, nic tak nie dzieli, jak historia.
(Poseł Andrzej Adamczyk: Z tej mównicy mówił
pan o sześciu miastach, panie ministrze. Tu jest wy-
druk pana wypowiedzi z 20 lutego.)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
176 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński
Panie pośle, pan będzie na pewno przemawiał. Po
co pan to robi w sytuacji, kiedy nie ma transmisji?
Proszę bardzo, pan poseł Tomasz Garbowski z
klubu Lewica.
Poseł Tomasz Garbowski:
Dziękuję, panie marszałku.
Bardzo proszę o spokój w rodzinie PO–PiS-
-owskiej.
Panie Marszałku od Spraw Sportu! Panie Mini-
strze! Wysoka Izbo! 10 minut przeznaczone na sta-
nowisko i uwagi Klubu Poselskiego Lewica wobec
przedstawionego sprawozdania to stanowczo zbyt
mało, by w pełni omówić zagadnienie, zwłaszcza po
40-minutowym wystąpieniu pana ministra, ale po-
staram się zmieścić w przysługującym mi czasie.
Kolejny raz podejmujemy dyskusję dotyczącą sta-
nu przygotowań naszego kraju do organizacji turnie-
ju finałowego mistrzostw Europy. Nikomu nie trzeba
mówić, jak ważny jest to projekt dla Polski. Chodzi
przecież o prestiż naszego kraju na arenie międzyna-
rodowej. Możemy pokazać światu, że Polacy są w
stanie podołać gigantycznemu przedsięwzięciu. Co
równie ważne, chodzi o postęp cywilizacyjny, który
może przynieść nam organizacja turnieju. Wszak gra
toczy się nie tylko o stadiony, ale o drogi, lotniska,
bazę noclegową oraz rzecz niepoliczalną, co chyba
najważniejsze, o poczucie, że jednak potrafimy, że
możemy. Yes, we can. (Oklaski)
Wiemy, jak Euro jest dla nas ważne, a mimo to
wszelkie dotychczasowe próby poważnej dyskusji
były odbierane przez pana ministra Drzewieckiego,
z przykrością muszę stwierdzić, jako personalny atak
na niego i jego zaufanych ludzi. Jakby tu chodziło o
jakiś prywatny folwark, a nie o sprawę wagi narodo-
wej. Pan minister każdy podnoszony dotychczas pro-
blem traktował jako walkę polityczną i krytykanc-
two. Panie ministrze, zapewniam, że Klub Poselski
Lewica nie jest Prawem i Sprawiedliwością i nigdy
nie mówiliśmy, że wszystko jest źle. Klub Lewica
wskazywał poważne problemy, które zagrażają przy-
gotowaniom do Euro 2012. Gdy Klub Poselski Lewi-
ca mówił, że brak jest kompleksowego programu
dotyczącego przygotowań do Euro 2012, odpowiada-
no nam, że mówimy nieprawdę. Raport Najwyższej
Izby Kontroli potwierdził słuszność stawianych przez
nas zarzutów. Gdy mówiliśmy o znacznych opóźnie-
niach w realizacji zadań, których efektem będzie
niemożność ukończenia ich na czas, traktowano to
jako czarnowidztwo. Raport NIK potwierdził i ten
zarzut. Mówiliśmy, że brak jest sprawnego nadzoru
nad spółką celową PL 2012, a samą spółką zarządza-
ją niekoniecznie, jak pan minister zapewniał, fachow-
cy. Wówczas bronił pan, jak ich pan nazywa, swoich
ludzi, a nas obrażał z tej mównicy. Tymczasem raport
NIK, wyliczając nieprawidłowości w działaniach
spółki, potwierdził, że mieliśmy rację. Mamy rację
również wtedy, gdy wskazujemy na ewidentny kon-
flikt interesów występujący w spółkach celowych
Skarbu Państwa: PL 2012 i Narodowe Centrum
Sportu, nad którymi nadzór właścicielski sprawuje
minister sportu i turystyki. Niestety, nasze uwagi
odbijają się niczym groch od ściany, także w przypad-
ku gabinetu pani minister Pitery, którą bardziej in-
teresuje szukanie haków na koalicyjnym podwórku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jeśli chodzi o
stan przygotowań infrastruktury drogowej i kolejo-
wej na Euro 2012, to sytuacja również nie wygląda
najlepiej. Jeszcze w 2007 r. rząd zapowiadał wybudo-
wanie w latach 2007–2012 3 tys. km dróg krajowych
i ekspresowych. Po wielu korektach rządowy zapał
zmalał aż o 85% i dziś mówi się jedynie o 450 km
autostrad. A gdzie reszta? Być może rząd zamierza
skorzystać z recepty kabaretu Neo-Nówka i na zwy-
kłych drogach domalować dodatkowe pasy, a przy
wjeździe do kraju postawić napisy: „Zwężenie drogi
na odcinku 600 km”. (Oklaski) W 2008 r. przeznaczo-
no w początkowym okresie na drogi ponad 20 mld zł.
Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad
wykorzystała niecałe 15 mld. Na rok 2009 na drogi
miały być przeznaczone ponad 32 mld zł. Ostatecznie
ma być 27,8 mld, choć eksperci twierdzą, że wykorzy-
stane zostanie ok. 24 mld. Zmieniony został też sys-
tem finansowania dróg krajowych w 2009 r. Mają one
być finansowane z Krajowego Funduszu Drogowego
będącego w Banku Gospodarstwa Krajowego, tyle że
KFD będzie finansował tylko proces wykonawczy,
natomiast przygotowanie inwestycji, w tym wykup
nieruchomości, następować będzie z budżetu pań-
stwa. Oznacza to, że w przypadku braku środków z
budżetu państwa nie zostaną przygotowane projekty
i wykup nieruchomości, co skutkować może zahamo-
waniem nowej inwestycji.
Jeszcze gorzej jest z koleją. Większość spółek Gru-
py PKP ponosi dziś straty. W związku ze spodziewa-
nym ograniczaniem wydatków od głównych partne-
rów handlowych gruntownej weryfikacji i w konse-
kwencji znaczącej redukcji uległy planowane w 2009 r.
inwestycje ze środków własnych PKP Polskie Linie
Kolejowe SA. W przypadku dalszego pogarszania się
sytuacji w zakresie bieżącej płynności spółki PKP
PLK można spodziewać się kolejnego ograniczenia
wydatków inwestycyjnych z tego źródła. Brak jest
również pieniędzy na remont dworców na liniach ko-
lejowych między miastami, które są gospodarzami
Euro 2012, i o tych sprawach wielokrotnie mówił po-
seł Szczepański.
Panie ministrze, taki stan jest dziś. Są to konkret-
ne problemy, które pilnie wymagają interwencji. Jed-
nakże zamiast rzetelnej pracy robione są wycieczki w
różne zakątki świata, odbywają się intensywne szko-
lenia, których plan pracy Izbie już przytaczałem. Dla
poprawy społecznego wizerunku fundowane są kolejne
pseudokonferencje, na których po raz kolejny przedsta-
wia się plany, pomysły, makiety. Stoły się uginają i
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Tomasz Garbowski
wszyscy wychodzą z poczuciem dobrze spełnionego
obowiązku, tylko czas, niestety, leci nieubłaganie.
Jeszcze jedno. Po decyzji UEFA dotyczącej miast,
w których rozgrywane będą mecze mistrzostw, więk-
szość myśli, że w grze pozostały tylko Warszawa,
Gdańsk, Wrocław i Poznań. My twierdzimy, że nie, i
nadal trzymamy kciuki za Kraków i Chorzów. (Okla-
ski) Oba miasta nadal muszą przygotować się do tur-
nieju, nadal mają prawo liczyć na wsparcie i mamy
obowiązek tego wsparcia im udzielić, i to nie tylko
dlatego, że musimy być przygotowani na różne oko-
liczności i dysponować doskonałym zapleczem w ra-
zie jakichkolwiek problemów. Przede wszystkim dla-
tego, że rozpoczęte już inwestycje służyć będą przez
lata mieszkańcom naszego kraju.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wskazujemy nie-
dociągnięcia, ale dostrzegamy też sukcesy. Zawdzię-
czamy je jednak głównie samorządom, które wzięły
na własne barki ciężar budowy stadionów oraz infra-
struktury okołomundialowej. Ale bez realnego
wsparcia rządu na dłuższą metę to nie wystarczy.
Sukcesem jest tworzony system komunikacji na linii
Polska – UEFA, o którym mówił pan minister i dzię-
ki któremu piłkarska centrala dostaje stałe i kom-
pletne raporty. Sukcesem jest to, że Polacy wierzą, iż
podołamy zadaniu. Nie możemy zgubić tej pozytyw-
nej energii, wiary w sukces i dumy, że to Polska i
Ukraina, a przede wszystkim Polska może gościć
najlepsze drużyny z całego kontynentu. Nie możemy
jednak zapominać o naszym współpartnerze, o Ukra-
inie, musimy zintensyfikować działania w kierunku
zacieśnienia współpracy, wspierać się wzajemnie i nie
pozwolić skonfliktować. Takie same zasady powinny
obowiązywać w relacjach z Polskim Związkiem Piłki
Nożnej, bo to jest partner rządu w organizacji tur-
nieju, a nie wróg i żadne wojny czy konflikty nie są
tu, panie ministrze, potrzebne. A takie wojny były
prowadzone w 2008 r. Powinniśmy o tym pamiętać
zwłaszcza w obliczu obchodzonego w tym roku 90-
-lecia związku.
Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Klub Poselski Le-
wicy od początku wyciągał rękę do współpracy. Na-
szym celem nie jest krytykowanie stanu przygotowań
czy działań rządu, ale stworzenie optymalnych wa-
runków do organizacji Euro 2012. Gdy wskazujemy
nieprawidłowości, to po to, by je eliminować, a nie po
to, by szkodzić sprawie. Przypomnę chociażby głoso-
wanie nad specustawą Euro 2012. Mocno zaangażo-
waliśmy się w pracę nad jej projektem i choć zgłasza-
ne przez nas poprawki nie znalazły zrozumienia, to
jednak pomimo zastrzeżeń w głosowaniu poparliśmy
projekt. A to dlatego, panie ministrze, że Euro 2012
to nasza wspólna sprawa, to narodowa szansa (Okla-
ski), a nie prywatny folwark tego czy innego ugrupo-
wania politycznego. Dziś po raz kolejny wyciągamy
do pana rękę. Razem naprawdę możemy zorganizo-
wać wspaniały turniej, tylko dajmy sobie szansę.
Dziękuję. (Oklaski)
177
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Stanowisko klubu Polskiego Stronnictwa Ludo-
wego przedstawi pan poseł Janusz Piechociński, pro-
szę państwa.
Poseł Janusz Piechociński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pewnie wiele
osób przysłuchujących się naszej dyskusji zastanawia
się nad tym, czy mówimy o tej samej imprezie i czy
mówimy o rozgrywkach, w których walka toczyć się
będzie o piłkę, a nie o to, kto głośniej, mocniej krzy-
czy. Otóż chciałbym podzielić pogląd przedmówcy co
do tego, że to jest nasze Euro, a nie ich Euro; nasze
wspólne Euro. To może być nasz wspólny sukces albo
może być nasz wspólny wstyd. Nie ich wstyd, tylko
nasz wspólny wstyd. Dlatego też warto myśleć o tym
wielkim wyzwaniu w poczuciu tej wspólnoty i w kon-
tekście deklaracji, które złożył poprzedni, a kontynu-
uje ten rząd. Bardzo ważne jest to, aby rozgrywki nie
odbywały się w płaszczyźnie politycznej, bo na sta-
dionach Euro 2012 nie będą grali polscy premierzy
ani liderzy ugrupowań. Będą grały reprezentacje i
będą siedzieli ludzie, którzy na nasze zaproszenie
przyjadą tu po to, żeby uczestniczyć w wielkim świę-
cie. Dlatego też ważne jest, abyśmy wreszcie zmieni-
li język, język także polskiej polityki wokół tego na-
rodowego zadania, a z tym, o czym świadczy także
dzisiejsza dyskusja, kiedy z taką niechęcią słuchamy
tego, co mówią inni, albo kiedy dochodzi do wielu
spięć, nie jest najlepiej.
Co jest istotne? Myślę, że nie tylko Mariusz Pu-
dzianowski to wie, że najtrudniej jest ruszyć z miej-
sca jakikolwiek ciężar. Jeśli się go ruszy, to później
już idzie, trzeba to robić konsekwentnie, krok za kro-
kiem, bo wtedy traci się mniej siły. Najtrudniej jest
jednak wtedy, kiedy nie można wystartować. Trzeba
więc sobie jasno i wyraźnie powiedzieć: Polskie Euro
wystartowało tak naprawdę w 2008 r. Niestety wy-
startowało de facto z dwuletnim opóźnieniem (Oklaski)
mentalnym, przygotowawczym. Z różnych powodów
nie udało się to nam w 2006 r., a nawet w 2007 r., bo
jeszcze w 2007 r. to były deklaracje, puste gesty, po-
woływanie honorowych komitetów itd. Ale to jest za
nami. Dzisiaj myślmy innymi kategoriami. W którym
miejscu jesteśmy w tym wielkim narodowym wyzwa-
niu? Otóż, Euro w Polsce i na Ukrainie się odbędzie,
i potwierdzili to także zewnętrzni obserwatorzy. Te-
raz zaś walczymy o to, jakie będzie to Euro. W jakiej
mierze będziemy mieć satysfakcję czy wewnętrzne
poczucie dobrze spełnionego obowiązku? Czy to bę-
dzie Euro, w przypadku którego nie tylko w wymia-
rze sportowym, nie tylko w wymiarze infrastruktu-
ralnym będziemy mieć świadomość tego, że zrobili-
śmy wszystko, co było możliwe, czy też będziemy
mieć świadomość tego, że nie udało się wszystkie-
go zrobić? A więc to Euro rozgrywa się na różnych
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
178 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Janusz Piechociński
poziomach. Jest też poziom, o którym zapominamy
w naszym politycznym starcie, a myślę, że jest równie
istotny jak przepustowość lotnisk, wybudowane sta-
diony, linie kolejowe czy autostrady. Mówię tu o kwe-
stii społecznej. Nie tylko w kontekście kary 25 tys.,
którą ma zapłacić związek za zachowanie kibiców.
Od wczoraj, oprócz tych działań, które podejmujemy
w ramach formalnoprawnej procedury prokuratury,
trzeba wzmacniać to, co nazywamy wychowaniem
poprzez sport. Jest tu miejsce dla każdego. Programy
„Boisko blisko” i Orlik nie mogą być puste. Dzięki
więc rządowi za to, że myśli o tym, iż są potrzebni
animatorzy wychowania poprzez sport przy każdym
takim boisku. My, rząd centralny, proponujemy sa-
morządowi 50%. Trzeba te działania kontynuować,
wystarczy bowiem się rozejrzeć, żeby zobaczyć, ile
wspaniałych basenów powstało w wielu miejscach
naszego kraju, ile powstało sal gimnastycznych, któ-
re – uwaga – po zamknięciu szkoły są puste. Stać nas
było na 10 czy 20 mln na wielką inwestycję, nie stać
nas na 1200 zł brutto na animatora. (Oklaski) Musi
nas być stać na animatora. Słusznie pan minister
zwrócił uwagę na to, że są dwie tendencje. Pierwsza
tendencja w procesach inwestycyjnych w związku ze
spowolnieniem gospodarczym czy wręcz kryzysem,
dużą konkurencyjnością polskiego rynku wykonaw-
czego. Mamy do czynienia z faktem pozytywnym z
punktu widzenia ciężaru budżetowego dla miast or-
ganizatorów i tych, którzy realizują zadania pod
Euro, czyli mniejsze ceny w przetargu, niż to było w
szacunkach kosztorysowych. Ale proszę państwa, to
może powodować pewne trudności na etapie realiza-
cji zadań. To może także powodować pewną presję ze
strony wykonawców, jeśli chodzi o rozszerzone zada-
nia. To może także rzutować na jakość. My nie chce-
my budować na czas, na tempo. My chcemy budować
profesjonalną infrastrukturę sportową, transporto-
wą, o odpowiedniej jakości, której nie będziemy mu-
sieli wstydliwie łatać tuż po Euro. W związku z tym
apeluję do wszystkich tych, którzy są inżynierami
nadzoru, którzy są inwestorami, a rozgrywa się to na
wielu poziomach: pilnujmy i tej kwestii. Ale jest też
ważny, istotny problem. Mówię tutaj o mniejszych
dochodach budżetowych. Mówię tutaj o mniejszej ak-
tywności biznesowej nie tylko w ruchu kolejowym.
Efektem tego jest to, że inwestorzy związani z Euro,
nie tylko ci budżetowi, ale także prywatni, mają
utrudniony dostęp do pieniądza inwestycyjnego. Cho-
dzi tu o kwestię dostępnego kredytu, o kwestię wa-
runków wyemitowania obligacji. W związku z tym
fundamentalne pytanie dla nas wszystkich jest na-
stępujące: Czy starczy nam w ramach spowolnienia
budżetowego dochodów, czy starczy nam środków na
realizację tych wszystkich projektów, nawet jeśli w
wyniku przetargu są zdecydowanie niższe ceny? To
jest bardzo poważny problem. To nie jest tylko pro-
blem Stalowej Woli, to nie jest tylko problem Olszty-
na, miast, które znalazły się w trudnej sytuacji bu-
dżetowej. Tak więc miasta gospodarze, realizując te
wielkie programy przy wsparciu swoich budżetów,
samorządów wojewódzkich, przy wsparciu budżetu
centralnego natrafią na poważny problem. Dlaczego?
Ano, choćby dlatego, że zakładały w swoich projek-
tach sprzed lat czy sprzed dwóch lat, iż będzie utrzy-
mywana tendencja istotnego wzrostu dochodów bu-
dżetowych przynajmniej o wskaźnik inflacji ministra
finansów. A wiemy, że jest to zagrożone. Dlatego tak
ważne jest, aby Wysoka Izba w swoich decyzjach, aby
sejmiki, aby rady miast, podejmując decyzje budże-
towe, w ewentualnej korekcie w tym roku – a przecież
nieuchronna jest nowela budżetu, która pociągnie za
sobą korekty nowel budżetu także w samorządzie,
tym szczebla wojewódzkiego i tym szczebla miast
organizatorów – uwzględniły to jako jedno z najważ-
niejszych zadań i zapewniły odpowiednie środki.
Bardzo istotne jest też to, aby projekt Euro nie prze-
słonił nam innych zadań, a więc żeby nie było tak, że
koncentrujemy się na wydatkach inwestycyjnych tyl-
ko w ramach tego, co jest wpisane na listę Euro, i że
odbędzie się to kosztem uruchamiania nowych inwe-
stycji. Bo okaże się, że po 2012 r. będziemy mieli dziu-
rę inwestycyjną, zabraknie nam projektów, przygo-
towanych zadań, wykupionych gruntów itd. To po-
kazuje, jakie są wyzwania. Skoro z infrastrukturą
nie radziliśmy sobie za dobrze – i trzeba powiedzieć,
że ponad politycznymi podziałami – przy wzroście
PKB na poziomie 5–6%, to jak ogromne jest wyzwa-
nie, żeby podtrzymać wielki front inwestycyjny, nawet
przy posiadanych zabezpieczeniach środków unijnych,
kiedy wzrost gospodarczy jest na poziomie zero plus?
To naprawdę gigantyczne zadanie.
W związku z tym trzeba ocenić dotychczasowy
przebieg zadań w sposób następujący: Po pierwsze,
projekt ten na wielu płaszczyznach udało nam się
uruchomić. Po drugie, nabrał on charakteru swoiste-
go, dawno nie widzianego w naszych warunkach,
profesjonalizmu. Po trzecie, odsłonił elementarną
słabość naszej państwowości po 20 latach rynku i
demokracji – stosunkowo niewielką wydolność admi-
nistracji publicznej, często zaniedbanej, poddawanej
różnym procesom politycznym, liczebnie zbyt małej,
często źle opłacanej, bojącej się podejmować decyzję.
Wyraża się to na różnych poziomach, w trybie roz-
strzygania przetargów, w trybie wydawania decyzji,
w postępowaniu w sądach administracyjnych itd.
Patrząc więc na projekty związane z Euro, przy oka-
zji weryfikujmy te słabości poprzez system legislacyj-
ny, poprzez działania, które podejmują parlament i
rząd. Starajmy się wmontować w system funkcjono-
wania administracji publicznej wszystkie działania
na rzecz jej usprawnienia, to bardzo istotne.
Jak podkreśla prezes Hera, i słusznie, trzeba było
nadać temu procesowi menedżerski sposób funkcjo-
nowania. Z tego musi wynikać też lista zadań, lista
uzupełnień, jeśli chodzi o proces legislacyjny i insty-
tucjonalny, dla naszej administracji. Bo często sta-
wiamy przed nią zadania ponad siły i możliwości, a
zapominamy o tym, że 5 czy 10 urzędników w urzę-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Janusz Piechociński
dzie wojewody mazowieckiego nie jest w stanie pod-
jąć 120 tys. decyzji administracyjnych rocznie i wy-
kupić 60 tys. działek pod projekty tylko na drogach
krajowych, nie mówiąc już o wojewódzkich czy o in-
westycjach miejskich m.st. Warszawy.
Patrząc na te procesy, ja także, mimo że jestem
posłem koalicji rządowej, dostrzegam pewne słabości
i wskazuję je choćby w półrocznych raportach. Ale
wskazuję też bardzo wyraźnie potrzebę zwracania
uwagi na to, gdzie nie realizujemy zadań, gdzie wy-
stępują spowolnienia, jeśli chodzi o harmonogram,
gdzie generalnie są ewidentne słabości po stronie na-
szej administracji. (Dzwonek) Podzielamy pogląd
UEFY co do stanu przygotowań Polski do Euro, ale
bardziej niż UEFA patrzymy na to nie tylko w kate-
goriach dotyczących sprawnego przebiegu rozgrywek
finałowych, ale jak na wielki projekt cywilizacyjny,
w ramach którego budujemy stadiony, drogi, koleje,
dworce, nie tylko dla gości, ale dla siebie, dla Pola-
ków, na długie lata. Tak patrzymy na Euro.
Będziemy głosować za przyjęciem informacji.
Dziękujemy wszystkim, którzy na płaszczyźnie spo-
łecznej, ale i gospodarczej w ramach tego projektu
bardzo dużo pomagają rządowi. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
O przedstawienie stanowiska Koła Poselskiego
Polska XXI proszę pana posła Andrzeja Walkowiaka.
Poseł Andrzej Walkowiak:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Wczoraj na tej sali dyskutowaliśmy o przyszłości me-
diów publicznych. Wielokrotnie pojawiało się słowo:
misja. Mówiliśmy też o konieczności odpolitycznienia
i odpartyjnienia mediów publicznych. Dlaczego o tym
mówię? Ponieważ widzę bezpośrednie analogie mię-
dzy wczorajszą debatą i dzisiejszą.
Jak mówił pan minister, program Euro 2012 jest
programem ogólnonarodowym. Nie może być za-
właszczony przez żadną partię, ani przez PiS, ani
przez Platformę Obywatelską. To sprawa honoru na-
szego kraju. Niestety w praktyce, jak widać już po
przebiegu dzisiejszej debaty, nie możemy mentalnie
wyjść z tego zaklętego wiru. W deklaracjach też była
pełna zgoda. Wszyscy przecież od początku zdawali-
śmy sobie sprawę z tego, że właśnie Polsce przypadła
misja pokazania Europie i praktycznie całemu świa-
tu, że jesteśmy krajem nowoczesnym, zdolnym do
działania dla dobra wspólnego, zdolnym do wzniesie-
nia się ponad wszechobecne podziały partyjne, poli-
tyczne w imię realizacji tych wielkich projektów.
179
Nasuwa się teraz pytanie, czy ten zamiar do tej
pory udaje się realizować. Otóż myślę, że na poziomie
samorządów na pewno tak. Wiemy już, że będziemy
mieli piękne, nowoczesne stadiony. Samorządy, które
odpowiadają za ich budowę i za budowę infrastruk-
tury okołostadionowej, działają niezwykle dynamicz-
nie. Widać, że są tam podejmowane decyzje ryzykow-
ne, ale plan jest realizowany konsekwentnie. I należy
tylko pogratulować odwagi miastom gospodarzom,
które przygotowują się do tego turnieju.
Niestety w moim przekonaniu sprawa wygląda
zupełnie inaczej, gdy analizuje się przedsięwzięcia,
za które odpowiada aparat państwowy, a więc parla-
ment, rząd, urzędy i pracujący w nich urzędnicy.
Rozpoczynając przygotowania do Euro 2012, wszyscy
mieliśmy świadomość, że planowane wykonanie pro-
jektów infrastrukturalnych będzie jednocześnie nie-
jako przeniesieniem Polski do innej epoki, że są to
projekty cywilizacyjne, a ich fundamentem jest wy-
budowanie sieci autostrad i nowoczesnych dróg eks-
presowych. Bez nich już dzisiaj jesteśmy praktycznie
zaściankiem. Niestety mimo specustawy dla inwesty-
cji w ramach Euro, mimo zmian w Prawie ochrony
środowiska i Prawie budowlanym, a więc mimo wy-
posażenia aparatu państwowego w narzędzia uła-
twiające i umożliwiające przyspieszenie procesów
organizacyjnych i wykonawczych, praktycznie nie-
wiele z tego wynika, nie ma żadnego przyspieszenia.
Już dziś wiemy, że w stosunku do planu pierwotnego
nie będzie wybudowanych ponad 1000 km dróg eks-
presowych i autostrad. Zacytuję fragment protokołu
pokontrolnego Najwyższej Izby Kontroli, tylko jeden
punkt: W ocenie NIK do najważniejszych nieprawi-
dłowości należy zaliczyć nieustanowienie przez Radę
Ministrów całościowego programu przygotowań do
Euro 2012, obejmującego wszystkie obszary przygo-
towań wynikające z oferty Polski i Ukrainy oraz z
umowy organizacyjnej w sprawie Euro 2012, oraz
koszty i źródła ich pokrycia.
Czyli chodzi o brak programu. Widać, że rząd boi
się zobowiązać do określenia zakresu prac, za które
będzie odpowiadał. To dowód na stosowanie przez
cały czas trochę tchórzliwej polityki, polityki zanie-
chania, i na strach przed podejmowaniem tych ryzy-
kownych decyzji.
Posłużę się jeszcze przykładem drogi ekspresowej
S5, która bardzo często wymieniana jest w kontek-
ście Euro 2012. Za czasów rządów PiS-u była na liście
inwestycji priorytetowych, a spadła na listę tzw. dróg
prawdopodobnych do wybudowania za czasów rzą-
dów Platformy. A teraz trwa oczywiście spór między
PiS a Platformą. Platforma zarzuca, że ta budowa
nie była przygotowana, ale tylko zaplanowana, że ani
nie było zagwarantowanych żadnych środków finan-
sowych, ani nie było to przygotowane od strony or-
ganizacyjnej. Ale prawda też jest taka, że była to
decyzja polityczna, ponieważ wybudowanie tej drogi,
biorąc pod uwagę chociażby kontekst dotyczący wy-
boru miast – Wrocław, Poznań i Gdańsk – jest nie-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
180 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Andrzej Walkowiak
zbędne. (Dzwonek) Dzisiaj narzędzia do tego są przy-
gotowane, a dalej nic się nie dzieje.
Panie Ministrze! W Polsce XXI ma pan więc na
pewno kibiców, którzy będą dopingować, ale rzeczy-
wiście krytycznie przyglądamy się pewnej opieszało-
ści aparatu państwowego. Twierdzimy, że jest wielka
przepaść między sprawnymi działaniami w samorzą-
dach w porównaniu z administracją publiczną. Dzię-
kuję bardzo.(Oklaski)
(Poseł Ireneusz Raś: Lepsze jest wrogiem dobre-
go.)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pani poseł Bożena Kotkowska, po-
seł niezrzeszony.
Poseł Bożena Kotkowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Panie ministrze sportu, chcę panu pogratulować,
dokonał pan bowiem rzeczy niesłychanej. Udało się
panu połączyć w niechęci do swojej osoby nawet naj-
bardziej skłóconych ze sobą kibiców piłkarskich ze
Śląska, Podbeskidzia, Zagłębia. A czym, panie mini-
strze? (Oklaski) Konsekwentnym rozbudzaniem na-
dziei, że Euro 2012 może odbyć się nie w 4, ale w 5 lub
nawet 6 polskich miastach, a więc także w Chorzowie,
mimo że, w gruncie rzeczy, nie zrobił pan niczego, by
władze UEFA zweryfikowały swą decyzje z września
ub. r., że Euro 2012 zostanie rozegrane na nie mniej niż
6 i nie więcej niż 8 stadionach.
Przed naszą debatą sięgnęłam do stenogramów
licznych posiedzeń komisji sportu poświęconych sta-
nowi przygotowania do Euro 2012. Oto, co pan mówił
6 listopada ub. r.: Stadionów, które mogą być wyko-
rzystywane, będzie maksymalnie 8. Chciałbym rów-
nież państwu przekazać informację, że nie ma decy-
zji co do tego, że stadiony po stronie polskiej i ukra-
ińskiej będą podzielone symetrycznie. Można sobie
wyobrazić różne konfiguracje przy założeniu, że jest
8 stadionów, jako liczba docelowa może być układ 4:4,
czyli układ zgodny z pierwotnymi założeniami. Może
być jednak również układ 5:3, a nawet 6:2. W związ-
ku z tym, że UEFA w dalszym ciągu tak otwarcie
potraktowała projekt miast gospodarzy i że nie ma
wiążącej decyzji co do tego, które miasta będą mia-
stami gospodarzami Euro 2012, nasza praca w 6
miastach jest bardzo uzasadniona. Jestem dobrej
myśli, że w finale może się okazać, że prace nakiero-
wane na zakwalifikowanie się miast jako miast go-
spodarzy Euro 2012 zakończą się sukcesem, a miasta
wykonają założone prace.
Te słowa, panie ministrze Drzewiecki, obnażają
pana filozofię myślenia. Jeśli Ukraińcom powinie
się noga, przepraszam, to my z naszymi miastami
wskoczymy na miejsce któregoś z miast ukraiń-
skich. O takich politykach pan marszałek Piłsudski
mówił, że im kury (...) prowadzać, a nie politykę
uprawiać, nie będę kończyć. Jako kobiecie nie wy-
pada mi kończyć, dokąd.
(Poseł Artur Ostrowski: Ale w całości proszę.)
Panie ministrze, jeśli już na coś trzeba było liczyć,
to nie na fiasko, przepraszam...
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Proszę państwa, nie ma w tej Izbie zakazu cyto-
wania Józefa Piłsudskiego. (Poruszenie na sali)
Poseł Bożena Kotkowska:
...tak, to nie na fiasko przygotowań do Euro na
Ukrainie. Trzeba było liczyć na wpływy szefa Fede-
racji Futbolu Ukrainy we władzach Europejskiej Unii
Piłkarskiej i wspólnie z Ukraińcami zabiegać o
zwiększenie liczby miast gospodarzy choćby do 10,
tak jak w przypadku mistrzostw rozegranych w Por-
tugalii. Jeśli weźmiemy pod uwagę pozycję Surkisa
w UEFA, to chyba się zgodzimy co do tego, że to wca-
le nie było niemożliwe. Kto przegrał walkę o Euro...
(Głos z sali: Nasz rejon.)
...w rezultacie tej polityki? Nie tylko Chorzów i
Kraków, przegrała ją cała południowa Polska, mię-
dzy innymi moje miasto rodzinne Bielsko-Biała, któ-
re otrzymało wysoką ocenę UEFA jako miasto, jako
centrum pobytowe, a teraz już ma mniejsze szanse.
Udało się wam, panowie ministrowie, stworzyć nowy
podział Polski na Polskę A i Polskę B. Chwilami za-
stanawiam się, czy to tylko nieudolność, czy też ta
sprawa ma jakieś drugie dno.
Miał o Euro 2012 dla Chorzowa debatować nasz
śląski zespół parlamentarny. Jego przewodniczący,
senator Platformy Obywatelskiej, w ostatniej chwili
odwołał jednak to posiedzenie. W rządzonym przez
lewicowego prezydenta Krakowie po obradach Komi-
tetu Wykonawczego UEFA zapanowały wściekłość i
rozpacz. Tymczasem wywodzący się z Platformy
Obywatelskiej śląscy notable samorządowi zachowy-
wali się tak, jakby się nic nie stało. Czyżby Platformie
nie zależało na tym, żeby mistrzostwa rozegrano tak-
że w południowej części Polski? Nie dziwcie się, panie
i panowie z PO, że na Śląsku i w Zagłębiu coraz czę-
ściej wzdycha się do czasów generała Ziętka czy
Edwarda Gierka. (Poruszenie na sali) No cóż, kryte-
ria przemawiają same za siebie. Szkoda tylko, że na
Śląsku nie mieszka pan premier Donald Tusk. Myślę,
że wtedy na pewno Euro 2012 odbyłoby się na Ślą-
sku. Cała południowa Polska została, panie mini-
strze, wyłączona z Euro 2012 i chciałabym, panie
ministrze, panu podziękować, bo dużo pan pracy w
pewne rzeczy włożył, natomiast dzisiaj przyszło mi
krytycznie się ustosunkować do tego jako mieszkan-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Bożena Kotkowska
ce Śląska, jako osobie, której zależało na tym, żeby
Chorzów i Kraków były miastami, w których będzie
się odbywać Euro 2012. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pan minister, bardzo proszę.
Proszę państwa, proszę o zachowanie spokoju.
Proszę bardzo.
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowna Pani
Poseł! Bardzo mi przyjemnie, że pani wyszperała
nawet wypowiedzi Piłsudskiego na temat takich po-
lityków, jakim jestem, ale ja się bardziej czuję mene-
dżerem niż politykiem tak naprawdę.
Wracając do tego, co pani powiedziała, to powtó-
rzę, że w sytuacji decyzji wrześniowej z Bordeaux, że
nie mniej niż na 6 stadionach, a nie więcej niż na 8
będzie Euro, i powtórzę, że może być 4:4, może być
5:3, może być 6:2 i nawet 7:1, i to nie jest żadna abs-
trakcja.
Teraz odniosę się do bardzo wpływowego człowie-
ka, jakim jest pan Surkis. Rzeczywiście on bardzo
dużo włożył pracy i dużo od niego zależało przy przy-
znawaniu Polsce i Ukrainie mistrzostw, natomiast
jeśli byłby tak wpływowy, jak pani by chciała, to by
dzisiaj Kijów był potwierdzony na Euro jako stolica i
gospodarz i miałby tam finał, i trzy następne miasta
byłyby potwierdzone, i Dniepropietrowsk nie zostałby
odsunięty na skutek złych i słabych przygotowań.
Powtórzę jeszcze raz, żadnej wojny nie chcę wy-
woływać, ale znam się na dużych projektach, one są
zawsze trudne i zawsze występuje ryzyko. Starałem
się delikatnie powiedzieć, że może być trzęsienie zie-
mi albo powódź, która zmyje stadion albo coś innego
i wtedy potrzebne będą zmiany. Dalej uważam, że
Chorzów i Kraków powinny się przygotowywać. To
ja byłem w Brukseli, m.in. z panem profesorem Buz-
kiem, z Antonim Piechniczkiem, z piłkarzami, i tam
prezentowaliśmy Chorzów, bo też mi na tym zależa-
ło. (Oklaski) To ja, jako przedstawiciel tego rządu,
dalej tak uważam, że jeżeli ta sytuacja jest...
(Głos z sali: To kabaret.)
...jaka jest... Mamy kolejną datę graniczną, to jest
30 listopada, kiedy będziemy znowu więcej wiedzieli,
jaka będzie sytuacja, i nie przyjmuję zarzutu, że źle
się stało, że rozbudzałem nadzieje. Chcę pani powie-
dzieć, że nie prowadziłbym tego projektu w żaden spo-
sób, jakbym tylko pracował z czterema miastami,
które są pewne, bo uważam, że jak nie ma rywalizacji,
konkurencji między tymi, którzy startują, to nie ma
wyników i nie byłoby takich raportów UEFA, gdyby
181
nie było rywalizacji między miastami. W związku z
tym trzeba być albo naiwnym człowiekiem, albo złej
woli, żeby rozdzierać szaty, że coś się wydarzyło.
Euro jest wydarzeniem, jest tak naprawdę pian-
ką, a przecież i Chorzów, i Kraków potrzebują tych
wszystkich inwestycji nie dlatego, że miały być go-
spodarzami Euro, lecz dlatego że potrzebują inwesty-
cji i nowych stadionów, i nowych dróg, i lepszego
transportu, lepszego bezpieczeństwa, wszystkiego, co
robimy w sprawie Euro. W związku z tym niczego
niepotrzebnie żadne z tych miast nie robi. Mało tego,
jeżeli nawet by się skończyło tak, że pozostałyby tyl-
ko cztery polskie miasta, to i tak i Kraków, i Chorzów
będą wygranymi, bo są ujęte w projekcie, najwięk-
szym, Euro 2012 i korzystają z nowego sposobu za-
rządzania. Jak pani popatrzy, jak się zmieniło w
ciągu ostatniego roku, jak pracują w miastach spółki,
których kiedyś nie było, a dzisiaj są, o ile są bardziej
wydolne niż administracja, nie tylko rządowa, panie
pośle, ale również i samorządowa. O ile lepiej się dzie-
je z tymi inwestycjami, niż się działo przedtem. Nie
ma już też żadnej wątpliwości co do tego, że takie
myślenie powodowałoby, że rzeczywiście trzeba teraz
tylko szukać winnych. Ja ich pokazałem, przecież
było wiadomo dokładnie, kto, jakie miasto, co miało
podpisane. Pechem i Chorzowa, i Krakowa było to,
że konkurencja była tak silna, że nikt nie odpadł z
peletonu. Wszyscy dojechali do mety, do odcinka z 13
maja, na mecie tego odcinka znalazł się i Kraków, i
Chorzów, ale również Warszawa, Gdańsk, Poznań,
Wrocław. W związku z tym, jeżeli ktoś miał już pod-
pisaną umowę, na jakiej zasadzie można byłoby ze-
rwać te umowy? A proces odszkodowawczy? Przecież
gdybym był poznaniakiem i zabrano by mi prawo do
organizacji Euro w sytuacji, kiedy wypełniłem
wszystkie zobowiązania, tobym skarżył UEFA o cięż-
kie pieniądze i miałbym rację. Ale...
(Poseł Bożena Kotkowska: Nie zrozumiał pan. )
Nie, to pani jednego nie rozumie. Też mówiłem o
kosztach tej imprezy, jakie są. Proszę pamiętać, że
trzeba umieć zobaczyć ten problem i, jak jeden z
przedmówców mówił, powołując się na raport NIK-u,
że nie ma całościowego planu przygotowań do Euro
uważam, że my mamy plan. To jest masterplan. Każ-
dy codziennie może sprawdzić, na jakim jesteśmy
etapie. Wie pan, dlaczego NIK tak napisał? Dlatego,
że taki plan ma Ukraina. Ukraina ma taki plan.
Gdzie jest on dzisiaj, po decyzji z 13 maja? Jak jest
oceniana Ukraina, a jak Polska? Tak jest dlatego, że
plan był napisany przez firmę doradczą. Przygotowa-
ła ona standardowy plan, napisała, co trzeba zrobić,
żeby było dobrze. Nie napisano natomiast, jaka jest
droga dojścia i ile trzeba mieć pieniędzy, jak trzeba
to zaplanować w czasie. W związku z tym będę stał
na gruncie tego planu, który mamy, który jest zaak-
ceptowany przez UEFA. Mówiłem o tym w swoim
wystąpieniu. UEFA wskazała sposób zarządzania i
prowadzenia tego projektu w postaci zalecenia dla
Ukrainy, nie inaczej. W związku z tym jeżeli chcecie
państwo, korzystając z protokołu NIK, powiedzieć:
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
182 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki
w takim razie wróćmy do propozycji NIK, która nas
doprowadzi do miejsca, w którym jest Ukraina, to na
to nie ma mojej zgody. Tak będę pracował. Nikt szczę-
śliwy nie zarządza projektami.
(Poseł Andrzej Walkowiak: Szczęśliwy dlatego, że
jest plan. Plan na pewno w niczym nie przeszkodzi,
chodzi jednak o to, by kontrolować.)
Pan nie rozumie, że mamy masterplan, w którym
znalazło się 370 największych inwestycji, najważniej-
szych dla projektu Euro 2012. Zostało opisane, wraz
z datami, kiedy co musi się wydarzyć, i co już się
wydarzyło. To jest plan. Ja jestem człowiekiem, któ-
ry całe życie zarządzał, w związku z tym nie potrze-
buję komitetów honorowych, wykonawczych do tego,
żeby kierować tym projektem. Usłyszałem wiele
uwag, pytano, dlaczego komitet rządowy rzadko się
spotyka. Przecież komitet nie ma budować i przygo-
towywać Euro. Są ludzie, którzy się tym zajmują. To
są ich czynności, które zaczynają się o godz. 7 rano,
a kończą bardzo często o godz. 3 w nocy, jeśli jest taka
potrzeba. W ten sposób trzeba pracować. Jeżeli uda-
je się to robić i cenzor, który wystawia ocenę, mówi,
że jest okej, to trzymajmy się tego, nie próbujmy wy-
wracać tego projektu tylko dlatego, że ktoś ma jakieś
przeczucia albo odczucia.
Zwracam się do pani poseł Kotkowskiej. Proszę
pojechać z dobrą nowiną i powiedzieć, że znowu w
Sejmie pani słyszała, że każdy podział jest możliwy.
Potwierdzam, że każdy podział jest możliwy, trzyma-
jąc kciuki za Ukraińców. Projekt jest trudny, wszyst-
ko może się zdarzyć. Ci, którzy będą ludźmi dużej
wiary, może będą mieli za to nagrodę. Dla tych, któ-
rzy zwątpią i będą szukali po Polsce winnych, na
pewno nic dobrego z tego nie wyniknie. Wszystkiego
dobrego dla Śląska i Krakowa. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Panie ministrze, jest 60 pytających, więc będzie
jeszcze okazja do długich przemówień i wiele kwestii
na pewno zostanie wyjaśnionych. Jedno nie ulega
wątpliwości: najpierw czekaliśmy do 13 maja, a teraz
czekamy do końca listopada. Po tym terminie będzie-
my mówili, że jeszcze na coś czekamy. Mam nadzieję,
że nadejdzie taki dzień, kiedy będziemy czekali na
pierwszy gwizdek sędziego i na nic już więcej oczeki-
wać nie będziemy.
(Poseł Beata Szydło: W finale.)
Finał będzie z Polską, ale chodzi o ten pierwszy
gwizdek, który uruchomi całą imprezę na Stadionie
Narodowym w Warszawie.
Proszę państwa, to były wystąpienia klubowe, kół
i posła niezrzeszonego.
A teraz 60 kibiców, 60 ludzi pełnych troski o Euro
2012 ruszy do boju. Długo myślałem o tym, ile czasu
posłowie będą przemawiać.
(Głosy z sali: 2 minuty, 2 minuty.)
W związku z tym ustalam czas – 1,5 minuty, co
trzeba traktować jako kompromis, który jest niezbęd-
ny do budowania nowej jakości wokół tego projektu.
Zamykam listę w tym momencie.
Pierwszy pan poseł Zbigniew Babalski, Prawo i
Sprawiedliwość.
Poseł Zbigniew Babalski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Wróciłbym jednak do kwestii raportu NIK. Zanim to
uczynię, dwa zdania na temat historii. W kwietniu
2007 r. pojawiła się euforia, w maju 2009 r. widoczny
jest optymizm i głęboka wiara nas wszystkich, panie
ministrze – szkoda, że pana nie ma – w sukces orga-
nizacyjny i sportowy programu narodowego, jakim
są mistrzostwa Europy w 2012 r. Ten optymizm tro-
chę przygasł po zapoznaniu się z raportem.
Niektóre najważniejsze nieprawidłowości – nie
będę powtarzał tego, o czym mówili koledzy – dotyczą
braku harmonogramu prac i terminów realizacji
przedsięwzięć mających zapewnić bezpieczeństwo na
stadionach. To jest niezwykle ważna sprawa. Brak
jest bieżącej weryfikacji programów rozwoju infra-
struktury lotniczej, drogowej, kolejowej. W przypad-
ku niektórych inwestycji kolejowych opóźnienia wy-
noszą około 24 miesięcy, a koszty niektórych inwe-
stycji wzrosły o ponad 1000%. To wynika z przywo-
łanego raportu, więc nic nie wymyślam.
Brak jest przepisów prawnych dotyczących precy-
zyjnego określenia zasad powołania nadzoru nad
przedsięwzięciami związanymi z przygotowaniem do
Euro 2012. Najwyższa Izba Kontroli jest instytucją
państwową, kontroluje wydatki pieniędzy publicz-
nych. W związku z tym, panie ministrze, nie oczeku-
ję od pana odpowiedzi, ponieważ wszyscy jesteśmy
za tym, żebyśmy osiągnęli sukces, ale oczekuję od
pana – i wnoszę wręcz o to – żeby w sposób niezwykle
poważny potraktował pan uchybienia, które zostały
wskazane przez Najwyższą Izbę Kontroli. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Edward Czesak, Prawo i Sprawiedli-
wość, zabierze głos.
Poseł Edward Czesak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Kraków i Cho-
rzów na tę chwilę są poza grą. Pomijam powody, z
jakich zostały one odrzucone. Tak się jednak złożyło,
że obydwa miasta znajdują się w południowej części
kraju. Przedstawiciele rządu zaraz po tej decyzji za-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Edward Czesak
pewniali w mediach, że nie wpłynie to na rozpoczęte
już przygotowania w zakresie infrastruktury, trans-
portu i stadionów. Mnie interesuje przede wszystkim
infrastruktura drogowa i kolejowa, która będzie słu-
żyć utworzeniu pomostu dla kibiców pomiędzy Cho-
rzowem – przez Kraków, Tarnów i Rzeszów – i Lwo-
wem. Mam na myśli przyrzeczone środki na moder-
nizację i remonty dworców kolejowych na trasie
Kraków – Medyka, bo ich wygląd obecnie jest dowo-
dem na to, że pilnie trzeba zacząć podejmować kon-
kretne decyzje. Również jeśli chodzi o infrastrukturę
drogową, a konkretnie autostradę A4 na odcinku
Kraków – granica wschodnia, sygnalizowano już pro-
blemy związane z terminową realizacją jej budowy,
by można było zdążyć przed Euro 2012. W szczegól-
ności chodzi o takie decyzje, które będą dla podróżu-
jących, już po realizacji, świadectwem tego, że stan-
dardy, według których realizujemy program budowy
dróg i autostrad, nie odbiegają od standardów euro-
pejskich.
Dlatego z tego miejsca chciałbym zapytać pana
ministra, czy podtrzymuje stanowisko. Czy nie bę-
dzie tak, że w wyniku decyzji UEFA polski rząd
wstrzyma rozpoczęte inwestycje w południowej Pol-
sce (Dzwonek), tłumacząc się brakiem pieniędzy z
powodu światowego kryzysu? Czy nie ucierpią naj-
bardziej w związku z tą decyzją mieszkańcy Mało-
polski, Górnego Śląska, Podkarpacia, którzy do 2012
r. nie doczekają się potrzebnych inwestycji? Czy znaj-
dą się pieniądze, aby zjazdy z autostrady poza pasem
autostradowym były optymalnie skomunikowane z
drogami lokalnymi? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pani poseł Beata Szydło, Prawo i
Sprawiedliwość, proszę bardzo.
Poseł Beata Szydło:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pan minister cy-
tował z tej mównicy Michela Platiniego, a ja zacytu-
ję pana ministra, ponieważ jego wypowiedzi są bar-
dzo pouczające, ale jednocześnie bardzo niejasne.
Chciałabym, żeby pan minister odpowiedział na kil-
ka pytań związanych z tym, co padało z jego ust za-
równo z tej mównicy, jak i na posiedzeniach sejmo-
wych i senackich komisji sportu. Rzecz dotyczy Kra-
kowa i tego, co się stało w ciągu zaledwie 2 czy 3
tygodni. Kraków, jako miasto, które zdaniem pana
ministra było równoprawnym partnerem w grze o
organizację mistrzostw, stracił taką szansę. Jeszcze
30 maja 2008 r. podczas 16. posiedzenia Sejmu pan
minister powiedział: Podjęliśmy decyzję, że chcemy
dofinansować budowę stadionów w Krakowie i w
Chorzowie, żeby to były miasta równoprawne. 20 lu-
183
tego tego roku na 36. posiedzeniu Sejmu powiedział
pan: Dzisiaj sytuacja się zmieniła, bo każde miasto z
tej szóstki jest traktowane na takich samych pra-
wach i nie jest powiedziane, że jest tak, jak było, że
Chorzów i Kraków to są miasta alternatywne. Dzisiaj
sytuacja jest inna, wszystkie 6 miast bierze poważny
udział w grze. Dzisiaj powiedział pan w tej sali, że to
były miasta alternatywne. Jak to jest? Jednego dnia
są to miasta alternatywne, a drugiego dnia nie są?
(Dzwonek) Chcielibyśmy to wiedzieć.
Chciałabym na koniec zapytać pana ministra o to,
jak należy rozumieć pańską wypowiedź z 20 lutego
2009 r. Być może w maju będziemy znali już 4 miasta,
które zostaną wskazane, a być może będziemy znali
tylko 4, a we wrześniu dowiemy się, że 2 kolejne pol-
skie miasta będą organizatorami mistrzostw. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Pan poseł Andrzej Adamczyk, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Andrzej Adamczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Niezmiernie ża-
łuję, że minister Drzewiecki, bardzo zaangażowany
w sprawy Euro 2012, stracił absolutnie zaintereso-
wanie tym, co mają do powiedzenia posłowie. W
związku z tym nie będę mówił do nieobecnego pana
ministra, ale do jego przedstawicieli.
(Poseł Tomasz Garbowski: Jest na zapleczu.)
(Poseł Jakub Rutnicki: Jest pan minister Giersz.)
Pana ministra nie ma.
Otóż pan minister w swojej informacji pominął
całkowicie problematykę budowy dróg i autostrad.
Pragnę zapytać: Panie ministrze, których dróg osta-
tecznie rządowi Platformy Obywatelskiej nie uda się
wybudować, a co do których dróg możemy mieć na-
dzieję, że na czas Euro 2012 będziemy mogli po nich
się poruszać?
I kolejna rzecz. Odrzucenie oferty Krakowa jako
miejsca organizacji rozgrywek piłkarskich przyjęto
w Małopolsce, a szczególnie w Krakowie z oburze-
niem i wielkim żalem. Rozpoczęła się polityczna ofen-
sywa, kto i czym przyczynił się do tak nieprzychylnej
dla Krakowa decyzji. Publiczne odwoływanie się,
szczególnie polityków Platformy Obywatelskiej, do
podjętej przed trzema laty decyzji wskazującej cztery
polskie miasta jako przyczyny wykreślenia Krakowa
są bałamutne, pokrętne i wypaczają wiedzę o wyda-
rzeniach z ostatnich dwóch lat towarzyszących przy-
gotowaniu do Euro. W swej istocie jest to próba nie-
udolnego zrzucenia odpowiedzialności za obecny stan
rzeczy na polityków Prawa i Sprawiedliwości.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W dniu 15 kwiet-
nia Michel Platini powiedział w Kijowie: Miasta go-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
184 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Andrzej Adamczyk
spodarze w Polsce i na Ukrainie zostaną wybrane na
podstawie jednego kryterium, będzie to stopień naj-
wyższego przygotowania. I Kraków był najlepiej
przygotowany, to wynika z raportu UEFA.
Wobec tego zwracam do nieobecnego pana mini-
stra Drzewieckiego z pytaniem: Czy polski rząd re-
komendował negatywnie Kraków i Chorzów i dlacze-
go? Zwracam się z żądaniem przybliżenia opinii, jakie
na temat Krakowa i UEFA w ostatnich dniach zosta-
ły przesłane do UEFA. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pani poseł Marzenna Drab, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Marzenna Drab:
Panie Marszałku! Nie ma pana ministra, ale kie-
ruję swoje pytania do rządu.
Zorganizowanie imprezy sportowej Euro 2012 to
potrzeba wykonania 300 inwestycji na kwotę około
95 mld zł. Największe inwestycje związane z Euro
2012 to budowa dróg – kosz wynosi około 50 mld, i
inwestycje PKP, modernizacja kolei, dworców – koszt
około 30 mld zł. Rząd zaplanował do rozpoczęcia
Euro 2012 wybudowanie 1,7 tys. km autostrad oraz
3 tys. km dróg ekspresowych. Na obecną chwilę zre-
alizowano zaledwie 27% planu budowy autostrad.
Dzisiaj podał pan zweryfikowany plan budowy dróg
i autostrad, razem do 2 tys. km. Natomiast w spółce
PKP Polskie Linie Kolejowe SA opóźnienia w reali-
zacji 5 z 17 planowanych inwestycji dotyczących
modernizacji linii kolejowych wynoszą nawet 24
miesiące.
Biorąc pod uwagę prognozy, że w 2012 r. odwiedzi
nasz kraj ponad 20 mln turystów, w tym od 50 aż do
400 tys. kibiców, pytam pana ministra: Czy będziemy
przygotowani logistycznie do obsługi tak dużej liczby
turystów – uczestników imprezy Euro 2012? Jakie
działania zamierza podjąć rząd, by zrealizować za-
planowane inwestycje przed Euro 2012? Czy tak duże
opóźnienia jeszcze są możliwe do nadrobienia? Czy
brak odpowiedniej infrastruktury drogowej i kolejo-
wej (Dzwonek), a tym samym brak możliwości bez-
piecznego przemieszczania się turystów może wpły-
nąć na zmianę decyzji UEFA i przyznanie prawa do
organizacji imprezy innym krajom? Może to z braku
infrastruktury drogowej i kolejowej południe Polski
zostało wyłączone z organizacji Euro 2012? Moje wo-
jewództwo również chciałoby mieć udział w tej im-
prezie, oferując już dzisiaj zaplecza pobytowo-trenin-
gowe, przygotowując ciekawe oferty kulturalno-tu-
rystyczne. Wymienię chociażby Toruń, Bydgoszcz,
Grudziądz, Chełmno, Włocławek.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Nie, nie, proszę...
Poseł Marzenna Drab:
Czy przewiduje pan minister zlokalizowanie cen-
trum pobytowo-treningowego w woj. kujawsko-po-
morskim? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pan poseł Witold Klepacz z klubu
Lewica.
Proszę bardzo.
Poseł Witold Klepacz:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nie-
obecny Panie Ministrze! Od tygodnia setki tysięcy
kibiców w woj. śląskim zastanawia się, jaki szwindel
pozbawił ich możliwości oglądania Euro 2012 na Sta-
dionie Śląskim w Chorzowie. Chorzów spełniał cał-
kowicie każde z postawionych wymagań: lotnisko w
Pyrzowicach, jedyna w Polsce autostrada łącząca
Wrocław z Krakowem, znakomite zaplecze hotelowe
i dziesiątki obiektów sportowych mogących służyć
jako ośrodki pobytowe. Lista ta może być bardzo dłu-
ga. Czujemy się oszukani.
Pan, panie ministrze, obiecywał, uspakajał, ma-
mił wizją Euro, tylko dlaczego pan nic nie zrobił?
Dlaczego nie wykorzystał pan, nie chciał pan wyko-
rzystać legendy tego miejsca i wielkich postaci pol-
skiego futbolu: Cieślika, Lubańskiego, Wilimowskie-
go, Pola, Gałeczki, Jarosika, legendy wielkich derbów
rozgrywanych przez Górnik, Ruch i Zagłębie Sosno-
wiec, legendy wielkich widowisk piłkarskich przy
stutysięcznej widowni, które komentował dla nas
niezapomniany Jan Ciszewski? My to wszystko pa-
miętamy, ale dlaczego pan, panie ministrze, zapo-
mniał? Dlaczego pan nie zrobił wszystkiego, aby na
Stadionie Śląskim zostało rozegrane chociaż jedno
spotkanie w ramach Euro 2012?
Proszę nie odpowiadać, że nie można było, bo do-
skonale pan wie, podobnie jak ja, że można było (Dzwo-
nek), tylko pan nie walczył o Stadion Śląski, nie zaan-
gażował się z całych sił. To wielka przykrość dla tych
ludzi na Śląsku, którzy całe życie poświęcili futbolowi.
To wielka przykrość dla tysięcy kibiców. Takiego po-
dejścia panu nie zapomnimy, chyba że wreszcie coś
pan zrobi w tej sprawie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pan poseł Andrzej Walkowiak, Pol-
ska XXI.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Andrzej Walkowiak:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Może skieruję pytanie bezpośrednio do pani mi-
nister z resortu infrastruktury. Dotyczy ono drogi
ekspresowej S5. Nawiązując do swojego wystąpienia
w imieniu koła, chciałbym zapytać, jaki wpływ na
budowę tej trasy ma decyzja UEFA o przyznaniu or-
ganizacji turnieju Euro 2012 Gdańskowi, Wrocławio-
wi i Poznaniowi. Trudno sobie wyobrazić sprawną
organizację mistrzostw Europy przy takim układzie
miast bez całkowitego zakończenia tej trasy.
Przy okazji pytanie szczegółowe dotyczące odcinka
wokół Bydgoszczy. Dlaczego nie ma ciągle decyzji śro-
dowiskowej? Dlaczego państwo, mimo jednoznacznego
stanowiska zarówno ministerstwa, jak i GDDKiA, że
rekomendujecie przebieg trasy wokół Bydgoszczy ob-
wodnicą północno-zachodnią, ciągle nie wydajecie
decyzji o budowie tej obwodnicy? Połowa Bydgoszczy
boi się, że tranzyt będzie przebiegał przez dzielnice
mieszkaniowe tego miasta. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Pani poseł Elżbieta Rafalska, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Nieobecna.
Pani poseł Bożena Kotkowska, poseł niezrzeszo-
ny.
Proszę bardzo.
Poseł Bożena Kotkowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze
nieobecny! Czy decyzja o wyeliminowaniu Chorzowa
– i muszę tu też powiedzieć o Krakowie, bo też został
wyeliminowany – była polityczna? Dlaczego rząd nie
był przychylny tym miastom? Przecież Chorzów, jak
już mój kolega przedmówca powiedział, ma gotowy
stadion, który wymaga tylko modernizacji, ma świet-
ną infrastrukturę sportową i wspaniałe tradycje pił-
karskie. Myślę, że zaprzepaszczenie tej szansy byłoby
dla naszego kraju naprawdę nie do wybaczenia. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję za syntetyczny pogląd.
Pani poseł Barbara Bartuś, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Barbara Bartuś:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Państwo Mini-
strowie! Chciałabym zapytać o wiarygodność pana
185
ministra Drzewieckiego, o wiarygodność polskiego
rządu Platformy Obywatelskiej i PSL. Zaopatrzyłam
się tutaj w wydruk ze stenogramu z 3 kwietnia 2009 r.,
kiedy to pani minister Elżbieta Jakubiak pytała:
Gdzie będzie Euro, gdzie będą mistrzostwa?
(Poseł Elżbieta Jakubiak: Nie chciał wtedy odpo-
wiadać.)
A na to dokładnie tak pan minister z wielką butą,
kpiąco, arogancko odpowiadał: Euro 2012 będzie w
roku 2012 w Polsce i na Ukrainie. 14 maja to jest
wstępny termin (Oklaski) i UEFA określi, które mia-
sta po stronie polskiej i ukraińskiej będą organizo-
wać mecze. Tak mówił pan minister.
Mówił też o tym, że polski rząd przyjmie odpo-
wiedzialność, że z tej odpowiedzialności się wywią-
że, ale cały czas podkreślał: dowiemy się 14 maja,
są to całkowicie kompetencje UEFA. Więc dlaczego
teraz państwo mówicie, że od początku było wiado-
mo, że Kraków i Chorzów nie będą organizować
meczów? Dlaczego teraz mówicie, że to jest wina
Prawa i Sprawiedliwości? Dlaczego okłamujecie Po-
laków? (Dzwonek)
Czy z polskimi drogami będzie tak samo jak z
Euro 2012 w Krakowie? Dzisiaj pytaliśmy panią mi-
nister o budowę autostrady, o połączenie Krakowa,
Tarnowa, o zjazdy, i też właściwie nie usłyszeliśmy
nic w odpowiedzi. Nie wiemy, czy ta autostrada bę-
dzie budowana, kiedy będzie, a to najbardziej nas
interesowało. Czy z wypowiedzią pana ministra o
tym, że wszystkie inwestycje będą realizowane, nie
będzie tak samo jak z tą odpowiedzią, że my nie wie-
my, o tym decyduje UEFA? Teraz się to zmienia na:
nie, to wina PiS-u. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Pan poseł Ireneusz Raś, Platforma Obywatel-
ska.
Proszę bardzo.
Poseł Ireneusz Raś:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Z jednej strony cieszę się z oceny Polski przez UEFA.
Jak państwo wiecie, ranking, który był przygotowa-
ny na 13, pokazał, że wśród dwunastu miast, w ran-
kingu dwunastu miast polskie miasta zajęły sześć
pierwszych miejsc, więc to jest niewątpliwie wielki
sukces. Chciałbym tutaj podziękować, bo jeszcze nikt
tego nie mówił, panu prezesowi Herze za ten ran-
king. Ale oczywiście jako poseł z Krakowa, który od
miesięcy starał się lobbować za Krakowem...
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: I nie ma Krako-
wa.)
...aby Euro 2012 było dobrze wypromowane, aby
było pełnym projektem, uważałem i nadal uważam,
iż Kraków powinien być organizatorem meczów pił-
karskich. (Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
186 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Ireneusz Raś
Jednak Michel Platini był pytany dwukrotnie i
odpowiadał na pytanie o Kraków jednym zdaniem:
W 2006 r. Polska skierowała do nas wniosek, w któ-
rym wymieniono cztery miastami, z którymi podpi-
saliśmy umowę.
I teraz mam wielki apel do pana prezesa, pana
ministra Drzewieckiego, bo tutaj rozbrzmiewa wiele
takich lekkich słów osób, które dzisiaj debatują nad
Euro po raz pierwszy. Nie, nie pan Garbowski, ale
parę osób tutaj to zupełni nowicjusze w tej debacie. I
chciałbym powiedzieć tak. Otóż są protokoły z apli-
kacjami miast z roku 2006, znany jest skład komisji,
która decydowała, a komisja była powołana przez
ówczesnego prezesa Rady Ministrów...
(Poseł Elżbieta Jakubiak: Marcinkiewicza.)
...pana Marcinkiewicza, pani minister, który był
premierem waszego rządu. Uważam, że dziennikarze
z Krakowa i ze Śląska powinni mieć wgląd w te apli-
kacje, żeby sami mogli ocenić, kto w 2006 r. oszukał
m.in. moje miasto Kraków. Czy była to zła aplikacja
prezydenta Majchrowskiego, tak jak mówił rząd
PiS-u, który reprezentuje dzisiaj pani minister Jaku-
biak, , czy rację mają ci, którzy uważają, iż to była
gra polityczna. Wiadomo jest, że miasto Kraków zo-
stało ocenione we wszystkich kategoriach łącznie
jako to miasto, które najlepiej spełnia kryteria.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle.
Poseł Ireneusz Raś:
Uważam, że w 2006 r. ta kolejność tym bardziej
powinna być taka.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle.
Poseł Ireneusz Raś:
Jeśli chodzi o kryteria przyznawania punktów,
one były jak gdyby pisane dla Krakowa, a skończyło
się na tym, że komisja pana Gawrona sklasyfikowała
Kraków na 5. miejscu. To nie jest 5. miasto w Polsce.
Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle, pan jest wysokim funkcjonariuszem
Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki i ta
komisja ma prawo zażądać dokumentów, które po-
winny być pokazane na jej forum. One nie mają cha-
rakteru tajnego. Proszę to zrobić i zamkniemy ten
rozdział.
(Poseł Elżbieta Jakubiak: Przyniesiemy te do-
kumenty.)
Pan poseł Jerzy Gosiewski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sza-
nowna Pani Minister! (Gwar na sali) Dzień dobry.
(Głos z sali: Cicho bądźcie.)
(Głos z sali: Pani minister, pani pozwoli mówić
panu posłowi.)
Zgodnie ze sprawozdaniem z realizacji przedsię-
wzięć Euro 2012 w zakresie hoteli i zakwaterowania
zbudowano bazę danych zawierającą szczegółowe
informacje o wszystkich hotelach, ale tylko w mia-
stach gospodarzach. W wyniku dodatkowych uzgod-
nień z UEFA, związanych również z kryzysem fi-
nansowym ograniczającym możliwość nowych in-
westycji hotelowych, zdecydowano o obniżeniu ka-
tegorii hoteli, z których mają korzystać uczestnicy
mistrzostw Euro 2012. Z wykazu 44 rekomendowa-
nych centrów pobytowych w ogóle ominięto północ-
no-wschodnią część kraju.
Panie ministrze – jeżeli nie ma pana ministra, to
prosiłbym o przekazanie mu pytania – woj. podlaskie
i warmińsko-mazurskie to najpiękniejsze tereny kra-
ju o wysokich walorach przyrodniczych i krajobrazo-
wych. Znajduje się tam wiele miejsc hotelowych o
wysokim standardzie. Jest tam duże lotnisko w Szy-
manach i kilka mniejszych lotnisk. Wystarczyłoby
jedynie wspomóc istniejące lotniska, wybudować dro-
gi dojazdowe do miejsc hotelowych (Dzwonek), co
dałoby nadzieję i przyniosło uznanie mieszkańcom
Podlasia oraz Warmii i Mazur z tego z tytułu, że
potrafią dbać o środowisko.
Panie ministrze, dlaczego przy planowaniu cen-
trów pobytowych zapomniano o środkowej i wschod-
niej części woj. warmińsko-mazurskiego oraz o całym
woj. podlaskim? Dlaczego w celu promocji naszego
kraju nie potrafimy we właściwy sposób wykorzystać
naszych pięknych terenów? Czy rząd zamierza skory-
gować swoje dotychczasowe błędy i rekomendować…
(Poseł Jakub Rutnicki: Godzina od lotniska.)
(Głos z sali: Czas, czas.)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle, minął czas pańskiego wystąpienia w
tej sprawie.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Panie marszałku, poprzednik mówił minutę i 46.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle, niech się pan nie rozkręca, bo my wiemy,
jakie są tereny, z których pan pochodzi, naprawdę.
Proszę o pytanie bez opisu.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Czy rząd zamierza skorygować swoje dotychcza-
sowe błędy i rekomendować dodatkowe centra poby-
towe na terenie woj. podlaskiego i warmińsko-ma-
zurskiego? Bardzo dziękuję. (Oklaski)
(Poseł Jakub Rutnicki: Zgłosili się.)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Mecze musiałyby się odbywać albo w Olsztynie,
albo w Białymstoku. Wtedy te centra mogłyby być
tam ulokowane.
Artur Ostrowski z klubu Lewica.
Poseł Artur Ostrowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pan minister rze-
czywiście jest bardziej menedżerem niż politykiem,
bo gdyby był politykiem, to by wiedział, że nieobecni
nie mają racji. Moje pytania będą dotyczyć funkcjo-
nowania spółki PL 2012. Skoro pan minister jest
bardziej menedżerem, to sprawy finansowe. Minister
sportu powinien nadzorować pracę spółki PL 2012,
bo tak przewiduje umowa. Dlaczego więc spółka PL
2012 przez rok działalności wydała ponad 1,5 mln zł
na zlecenia zewnętrzne w celu wykonania zadań,
które należą do jej kompetencji? W jednym z wywia-
dów pan minister Drzewiecki twierdził, że pracują
tam jego najbardziej zaufani ludzie, ludzie kompe-
tentni, merytorycznie przygotowani, eksperci, którzy
będą pracować na rzecz Euro 2012. (Oklaski) Jeśli
tak, to powinien wiedzieć, dlaczego nie byli na tyle
kompetentni, by robić to samodzielnie. Pamiętajmy,
że za te niesamowite kompetencje, za to niesamowi-
te przygotowanie merytoryczne biorą po 30 tys. zł
miesięcznie.
Czy w związku z tym, panie ministrze – niestety,
nie ma pana ministra – pracownikom spółki PL 2012
obniżono uposażenie o koszty, jakie poniosła spółka
PL 2012 w związku ze zlecaniem zadań firmom ze-
wnętrznym, mimo iż te zadania należały do kompe-
tencji pracowników spółki PL 2012? Jeśli im nie obni-
żono uposażeń, to kiedy pan minister im je zmniej-
szy? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pan poseł Wiesław Andrzej Szcze-
pański, klub Lewica.
187
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański:
Panie Marszałku! Państwo Ministrowie! Organi-
zacja Euro 2012 to nie tylko budowa stadionów, ale
również kwestie związane z infrastrukturą kolejową,
drogową i lotniczą. Tak jak mówił pan poseł Garbow-
ski, nie ma problemu z miejską infrastrukturą dro-
gową, gorzej jest z drogami kolejowymi, drogami
krajowymi. W marcu ukazał się protokół NIK-u
o wynikach kontroli funkcjonowania systemu moni-
torowania inwestycji kolejowych w PKP PLK na lata
2007–2015. W ramach Programu Operacyjnego „In-
frastruktura i środowisko” na lata 2007–2013 na
dostosowanie polskiej infrastruktury kolejowej do
unijnych standardów przewidziano 4,9 mld euro.
Znaczna część tych środków ma być przeznaczona
na drogi kolejowe na Euro 2012. Tymczasem przy-
gotowanie projektów kolejowych idzie opornie. Do-
tychczas Centrum Unijnych Projektów Transporto-
wych zgłosiło do Komisji Europejskiej tylko jeden
projekt, na który nie znalazły się pieniądze w latach
poprzednich.
Proszę o odpowiedź, ile projektów unijnych kolej
zamierza złożyć w tym roku, jeśli chodzi o PLK, i na
jaką liczbę kilometrów. Na jakim etapie jest finanso-
wanie, jeśli chodzi o Komisję Europejską, drogi kole-
jowej E59 Wrocław – Poznań? PKP w ciągu trzech
lat potrzebuje 4,5 mld zł dofinansowania. W jaki spo-
sób rząd zamierza wesprzeć finansowo PKP? Dzisiaj
prawie wszystkie spółki PKP mają straty, a potrze-
bują pieniędzy na remont dworców. Brakuje im środ-
ków na wkład własny do inwestycji kolejowych, jak
również na modernizację taboru kolejowego, z które-
go mamy korzystać w czasie Euro 2012. (Dzwonek)
W grudniu ubiegłego roku dyrektor generalnej
dyrekcji zapowiadał, iż w marcu odbędzie się prze-
targ na budowę drogi S5 na odcinku Poznań – Gnie-
zno, a w kwietniu na odcinku Kaczkowo – Korzeńsko.
Panie dyrektorze, jest maj, a przetarg najprawdopo-
dobniej odbędzie się w sierpniu. Chciałbym zapytać:
Jakie państwo macie opóźnienia na tych odcinkach?
Kiedy zamierzacie rozpocząć modernizację odcinka
Korzeńsko – Kaczkowo, Poznań – Gniezno? Kiedy
nastąpi rozstrzygnięcie przetargu? Ile kilometrów
dróg w czasie Euro 2012 będzie w budowie z powodu
braku środków i z przyczyn formalnych, np. środo-
wiskowych? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze poseł Krzysztof Matyjaszczyk z klu-
bu Lewica.
Poseł Krzysztof Matyjaszczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Dziękuję panu, że jest pan obecny, bo pytanie, które
chciałbym zadać, będzie skierowane do pana. Czuję
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
188 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Krzysztof Matyjaszczyk
się zaszczycony, że mam tę możliwość, że wysłucha
pan mojego pytania. Panie ministrze Drzewiecki, czy
w czasie, kiedy obiecywał pan posłom śląskim, że
wszystko będzie dobrze, że nie ma mistrzostw bez
Chorzowa, uspokajał, żebyśmy byli spokojni o nasz
region i nasze miasto, wiedział pan, jakie są realne
szanse Chorzowa na organizację Euro 2012? Czy
przedstawiciele rządu w momencie, gdy podpisywali
umowę na realizację autostrady A1 na odcinku Czę-
stochowa – Pyrzowice, wiedzieli, że Chorzów nie bę-
dzie gospodarzem Euro 2012? Zgodnie z tą umową
prace na tym odcinku będą realizowane już po roku
2014, po mistrzostwach. Czy przedstawiciele rządu
wtedy, kiedy decydowali o odsunięciu w czasie reali-
zacji połączenia kolejowego Katowice – Pyrzowice,
wiedzieli, że Chorzów nie będzie gospodarzem Euro
2012? Jeśli na któreś z tych trzech pytań odpowiedź
brzmi: tak, to mam pytanie, dlaczego okłamywano
posłów i mieszkańców Śląska, dlaczego nie mówiono
im prawdy? Jeśli odpowiedź na wszystkie te trzy py-
tania, które zadałem, brzmi: nie, to czy Chorzów nie
jest gospodarzem Euro dlatego, że Donald Tusk jest
z Gdańska, a nie z Chorzowa, Grzegorz Schetyna
z Wrocławia, a nie z Chorzowa, a posłowie Platformy
Obywatelskiej ze Śląska byli zbyt słabi w lobbingu
na rzecz Chorzowa? Czy dlatego decyzja dotycząca
Chorzowa i organizacji Euro 2012 jest taka, a nie
inna? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pan poseł Tadeusz Tomaszewski
z klubu Lewica.
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Szanowny Pa-
nie Ministrze! Wystąpienie pełne entuzjazmu. Z suk-
cesami – tak, to prawda. Przyznanie realizacji tych
mistrzostw Polsce i Ukrainie to sukces. Decyzje z 13
maja br. dotyczące miast, potwierdzenie przygotowa-
nia wszystkich polskich miast kandydatów to rów-
nież sukces. Myślę, że jako minister sportu duszą jest
pan przede wszystkim z infrastrukturą sportową,
rozumiem to. Natomiast jest pan również osobą od-
powiedzialną w imieniu rządu za cały projekt, a cały
projekt to trochę więcej niż tylko infrastruktura
sportowa. Bliższe są mi wypowiedzi pana posła Bier-
nata, który powiedział, że działania, które prowadzi
rząd, to zmniejszające się zagrożenia i ryzyko. W pana
wystąpieniu zabrakło mi właśnie informacji o tych
czekających nas zagrożeniach i ryzyku. Jakie działa-
nia zamierza podjąć rząd, aby to ryzyko wyelimino-
wać? To jest pierwsza rzecz.
Druga rzecz. Bardzo ważną kwestią jest utrzyma-
nie poparcia obywatelskiego dla projektu. To bardzo
istotne w kontekście czekającej nas nowelizacji ustawy
budżetowej, w kontekście trudnych wyborów, których
będziemy musieli dokonywać w pracy przy budżecie.
Dzisiaj miał pan doskonałą okazję, aby powiedzieć
opinii publicznej, jakie są zagrożenia, co jeszcze musi-
my zrobić, jaki wysiłek podjąć wspólnie z samorząda-
mi, aby ten projekt był taki, jak przedstawił go pan
pod koniec swojego wystąpienia. (Dzwonek)
Ostatnia kwestia. Nie mówił pan o tym, nie wiem,
czy to coś wstydliwego, ale sądzę, że dla tego projek-
tu jest to bardzo ważne. Mam na myśli współdziała-
nie z narodową federacją. To jest klucz do sukcesu
projektu. Gdyby nie ta inicjatywa Polskiego Związku
Piłki Nożnej i ukraińskiego związku czy federacji,
nie bylibyśmy dzisiaj w tym miejscu. Sądzę, że w kon-
tekście starania się przez inne związki sportowe o pra-
wo organizacji wielkich imprez, które przecież w Pol-
sce są organizowane, jak jedne i drugie mistrzostwa
Europy w tym roku, ważne jest, żeby administracja
rządowa pokazała, że dbamy o płaszczyznę współ-
działania z narodowymi federacjami i potraktowała
to jako element promocji Polski na świecie. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Głos zabierze pan poseł Henryk Milcarz z klubu
Lewica.
Poseł Henryk Milcarz:
Dziękuję bardzo.
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Wysoka Izbo! Kielce mają bogatą sieć hotelową i je-
den z najnowocześniejszych stadionów w Polsce.
Chciałbym zapytać pana ministra: Czy Kielce znajdą
się na liście centrów pobytowo-treningowych dla
uczestników Euro 2012?
Wysoka Izbo! Chyba największe problemy z reali-
zacją planów związanych z Euro 2012 będzie miała
kolej. Bez dofinansowania z budżetu państwa PKP nie
zdąży z modernizacją większości dworców, nie będzie
też miała wystarczających środków na wkład własny
do projektu współfinansowanego przez Unię Europej-
ską. Jak rząd zamierza rozwiązać ten problem?
Panie Ministrze! Czy uzasadnione są obawy, że
do roku 2012 nie będziemy dysponować odpowiednią
infrastrukturą drogową pozwalającą na faktyczne
zabezpieczenie organizacji mistrzostw Europy od
strony komunikacyjnej, a jeśli tak, to w jaki sposób
rząd zamierza rozwiązać ten problem podczas Euro
2012? Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pan poseł Jarosław Matwiejuk z klu-
bu Lewica.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Jarosław Matwiejuk:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Wysoka Izbo! Przeprowadzenie Euro 2012 to olbrzy-
mie przedsięwzięcie. Nie może się ono należycie od-
być bez zmiany polskiego prawa. W związku z tym
mam pytanie do pana ministra. Panie ministrze, czy
toczą się prace nad nowymi aktami normatywnymi,
które będą dotyczyły szczegółów obrotu znakami
związanymi z tą imprezą, z Euro 2012? Czy zgodnie
z zaleceniem pokontrolnym Najwyższej Izby Kontro-
li toczą się prace nad programem poprawy bezpie-
czeństwa ładu i porządku publicznego w czasie Euro
2012? Jeżeli tak, to chciałbym zapytać pana mini-
stra, na jakim etapie są prace studyjne, jakie są za-
łożenia i intencje projektowanych aktów? Jeszcze
jedno pytanie: Panie ministrze, czy prawdą jest, że
w czasie wizyty Michela Platiniego poruszony był
temat powrotu do idei sprzedaży na stadionach
w czasie Euro 2012 niskoprocentowych alkoholi,
a także kwestia obrotu takimi alkoholami? Czy praw-
dą jest, że rząd złożył gwarancję, że zrobi wszystko,
co możliwe, aby wprowadzić do naszego systemu
prawnego przepisy, które to umożliwią? Jeżeli tak,
jest to o tyle ciekawe, że przecież nie dalej jak miesiąc
temu uchwalaliśmy ustawę o imprezach masowych,
gdzie zapisy te właśnie zostały wykreślone. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pan poseł Bogusław Wontor z klubu
Lewica.
(Głos z sali: Bo Lewica jest przygotowana.)
(Poseł Jakub Rutnicki: Tyle tych stadionów pobu-
dowaliście, że…)
Poseł Bogusław Wontor:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Tak jak mówiła część moich przedmówców,
w swoim wystąpieniu skupił się pan przede wszyst-
kim na sprawach związanych ze sportem, co jest też
zrozumiałe, dlatego moje pytania dotyczą elementów,
które wykraczają poza sferę sportu.
Pierwsze moje pytanie jest następujące. Jak wy-
gląda stan przygotowań zabezpieczenia medycznego
na Euro 2012? Czy zostanie przyjęty rządowy pro-
gram dofinansowania szpitali referencyjnych w wy-
typowanych miastach organizatorach do obsługi
turnieju? Jeżeli tak, to jakie środki finansowe zosta-
ną na ten cel przeznaczone i kiedy.
Drugie moje pytanie, też wokół tych spraw spor-
towych. Czy istnieje spójna koncepcja promocji Euro
2012 i kto jest za nią odpowiedzialny? To jest najważ-
niejsze. Trochę tu słyszeliśmy o tym, co robi spółka,
ale chciałbym wiedzieć, czy ktoś to koordynuje.
A patrząc w szerszej perspektywie, chciałbym zapy-
189
tać, jaka jest rola Polskiej Organizacji Turystycznej
w promocji tej imprezy.
Korzystając z tego, że mam jeszcze trochę czasu,
chciałbym skoncentrować się czy zwrócić uwagę na
to, że na ostatnim posiedzeniu komisji mówił pan
o bardzo dobrej współpracy z Polskim Związkiem
Piłki Nożnej. Bardzo dobrze, że tak jest – nawiążę do
tego, co mówił pan poseł Tomaszewski – bo trudno
sobie wyobrazić, żeby bez narodowej federacji móc
przeprowadzić mistrzostwa, w końcu UEFA poprzez
Polski Związek Piłki Nożnej jest organizatorem tej
imprezy, a rząd wywiązuje się z tych zadań, do któ-
rych się po prostu zobowiązał. Na widowni, na gale-
rii nie widzę nikogo z przedstawicieli PZPN. (Dzwo-
nek) Czy ta współpraca – tak jak się spogląda gdzieś
z boku – nie mogłaby być jeszcze lepsza w celu pra-
widłowego wykonywania tychże zadań?
Ostatnie moje pytanie dotyczy takiej sprawy, cho-
dzi o to, żeby to jednoznacznie przeciąć i wytłuma-
czyć, bo ja już się troszkę pogubiłem. Na posiedzeniu
komisji sportu powiedziano – tak jak mówiła pani
przewodnicząca i pan mówił, panie ministrze – że te
6 miast to są miasta równorzędne, gdy popatrzymy
na to, co było do tej pory, i dopiero UEFA zadecyduje,
które z tych 6 miast zostaną wybrane, czy to będzie
Chorzów, czy Kraków, czy Poznań, o tym zadecyduje
UEFA. Dzisiaj z mównicy pan powiedział, że to były
tamte 4 miasta i…
(Poseł Jakub Rutnicki: Czas, czas, czas.)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle...
Poseł Bogusław Wontor:
...i wiadomo było, że 2 miasta nie mają szansy,
jeżeli te 4 miasta będą przygotowane. Jak to wygląda
tak naprawdę, jak to jest w rzeczywistości? Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pan poseł Tomasz Kamiński z klu-
bu Lewica.
Poseł Tomasz Kamiński:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pa-
nie Ministrze! Ja bardzo bym prosił, aby nie trakto-
wać moich pytań personalnie, tak jak to miało miej-
sce podczas ostatniej debaty sejmowej. Wiem, że może
to być dla pana trudne, bo – jak w jednym z wywia-
dów pan stwierdził – w spółce PL.2012 pracują moi
chłopcy. Moje pytanie będzie dotyczyło właśnie tejże
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
190 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Tomasz Kamiński
spółki. Jakie mianowicie działania zostały podjęte
w kierunku zwiększenia nadzoru nad spółką PL.2012?
(Głos z sali: A po co?)
Czy w związku z planowanymi oszczędnościami
w sektorze publicznym planuje się zmniejszenie wy-
nagrodzeń w zarządzie spółki PL.2012, które dziś
wynoszą ponad 30 tys. zł miesięcznie? Dodam, że
w I kwartale członkowie zarządu otrzymali również
premie. Panie ministrze, nie tak dawno Platforma
Obywatelska mówiła o konieczności oszczędzania
pieniędzy na partie polityczne. Może oszczędzimy
tutaj? To jest 30 tys. Proszę spojrzeć Polakom w oczy,
to naprawdę spora kwota.
Dlaczego Ministerstwo Sportu i Turystyki nie
oceniało celowości i gospodarności ponoszenia wy-
datków przez spółkę PL.2012? Dlaczego nie realizo-
wano postanowień umowy ministerstwo – spółka,
doprowadzając do bałaganu w dokumentacji finan-
sowej?
Panie ministrze, jeszcze dwa pytania w związku
z tym, co się stało, z decyzją o tym, że w Krakowie
nie będą się odbywały mecze. Co z magistralą, z re-
montem magistrali kolejowej Kraków – Lwów?
(Dzwonek) Pytam, bo są obawy, że jest to zagrożone.
A co z autostradą A4? Tu również pojawiają się głosy,
że istnieje zagrożenie w okresie do 2012 r. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pan poseł Sławomir Kopyciński z klu-
bu Lewica.
Poseł Sławomir Kopyciński:
Dziękuję bardzo.
Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pa-
nie Ministrze! Łzy, które pan wylewa z powodu od-
rzucenia kandydatury Krakowa jako miasta organi-
zatora mistrzostw Europy, to takie łzy krokodyle, łzy
pod publikę, ja nie zawaham się użyć słów: łzy fał-
szywe, ponieważ i pan, i rząd Platformy Obywatel-
skiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego od dawna
wiedzieliście, że Kraków organizatorem mistrzostw
Europy nie będzie. Podam panu dowód. Dowodem
jest to, że w roku ubiegłym ograniczono środki na
inwestycję, jaką jest linia kolejowa nr 8, która prze-
biega od Warszawy, przez Radom, Kielce, do Krako-
wa, oraz środki na drogę ekspresową S7 na analo-
gicznym odcinku. Ograniczając środki na te inwesty-
cje, doskonale wiedzieliście, że mistrzostw Europy
w Krakowie nie będzie. Ja nie mam do pana preten-
sji o to, że w Krakowie tych mistrzostw nie będzie –
tu jestem z panem zgodny, za to odpowiada rząd
PiS-u, który wskazał Kraków jako miasto rezerwowe
– ale mam do pana pretensje o to, że przez półtora
roku okłamywał pan mieszkańców Krakowa, a w za-
sadzie całego południa Polski.
Sprawa druga to sprawa przejść granicznych mię-
dzy Polską a Ukrainą, bo na stadionach i na infra-
strukturze drogowej przygotowania do mistrzostw
Europy nie kończą się. (Dzwonek) Chciałbym pana
zapytać o to, czy zostaną uruchomione nowe przejścia
graniczne na granicy Polski i Ukrainy. Czy te przej-
ścia graniczne, które są, będą remontowane, a jeżeli
tak, to które? Czy w trakcie Euro 2012 zostaną przy-
jęte jakieś szczególne formy współpracy między Pol-
ską a Ukrainą, które ułatwią ruch graniczny? Pytam
o to, bo w sprawozdaniu nic na ten temat nie znala-
złem. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Glos zabierze pan poseł Henryk Gołębiewski z klu-
bu Lewica.
Poseł Henryk Gołębiewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Nic tak nie dzieli jak historia, tak pan marszałek
dzisiaj powiedział. Ja pozwolę sobie stwierdzić, że nic
tak łączyć nie może jak historia, jej znajomość.
Państwo, mówiąc delikatnie, droczycie się o to,
czy zaistnienie Euro to rok 2006, czy 2007, czy 2008.
Pozwolę sobie przypomnieć, że tym rokiem był rok
2004, a pierwsze oficjalne spotkanie odbyło się we
Lwowie w marcu w roku 2005 i właśnie wtedy te
swoiste podwaliny zostały przygotowane. Miałem
przyjemność przewodniczyć delegacji rządowej jako
ówczesny wiceminister edukacji narodowej i sportu.
Trzeba popodkreślać to, co powinno łączyć i, panie
ministrze, nie tylko sukces obywateli, jak pan to po-
wiedział, pod czym się podpisujemy, ale też sukces
wcześniejszych rządów.
Teraz pytanie. Panie ministrze, pięknie pan ujął
wątek gigantycznego stadionu narodowego: 20 biu-
rowców dziesięciopiętrowych, 3,5 powierzchni błę-
kitnych tarasów. Panie ministrze, czy wzorem roz-
wiązań obecnych w Austrii, w Niemczech, Szwajca-
rii przewidziane są również obiekty hotelowe typu
schroniska młodzieżowe? Byłoby niepowetowaną
stratą, gdybyśmy nie zrealizowali tego przedsię-
wzięcia. Młodzi ludzie, którzy przyjeżdżają do War-
szawy... (Dzwonek) ...nocują w odległości 70–80 km,
bo nie stać ich na nocleg, a nie ma możliwości ko-
rzystania z tych obiektów. Stąd serdeczna prośba,
żeby ten wątek został również uwzględniony. Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pan poseł Stanisław Stec z klubu
Lewica.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Najpierw chciałbym panu podziękować za po-
moc w realizacji hasła „nie ma grania bez Poznania”,
choć jest to głównie zasługa samorządu miasta Po-
znania i wspaniałych kibiców z Wielkopolski.
Ja mam do pana jedno pytanie. Czy współpracuje
pan z polskim związkiem piłkarskim, aby przygoto-
wać nową grupę młodych trenerów, która zajmie się
przygotowaniem drużyny na piłkarskie mistrzostwa
Europy, abyśmy przynajmniej wyszli z grupy, bo
w Leo ja już nie wierzę.
Teraz pytanie do pana ministra infrastruktury.
Co zrobi ministerstwo, aby przywrócić drożność dro-
gi S11 z Obornik do Poznania? Proszę przejechać
drogą od Złotkowa do Poznania. To jest 15 km, a je-
dzie się półtorej godziny. Kibice z północy Wielkopol-
ski po prostu nie dojadą, jeżeli ta sytuacja się nie
poprawi. Bardzo proszę o informację, jeżeli nie dzi-
siaj, to na piśmie, jaka jest szansa poprawy, tak by
kibicie z północnej Wielkopolski mogli dotrzeć na
mecze do Poznania w czasie Euro 2012. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pan poseł Romuald Ajchler z klubu
Lewica.
Poseł Romuald Ajchler:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! Otóż wtedy kiedy trwała debata albo, in-
aczej mówiąc, takie napuszczanie jednego miasta na
drugie przed podjęciem decyzji przez UEFA, z tej
mównicy rozpoczynałem każde swoje wystąpienie,
kierując je do pana, panie ministrze, od hasła pozna-
niaków „nie ma grania bez Poznania”. Dzisiaj się
pojawiło nowe hasło. Panie ministrze, jest granie
z Poznaniem i za to granie z Poznaniem nie wiem,
czy mam podziękować panu ministrowi – jeśli tak, to
dziękuję serdecznie – czy pani minister Jakubiak,
która gwarantowała umowę, spisując ją w odpowied-
nim czasie i zapewniając Poznaniowi Euro 2012. Ale
to nieważne. Każdy z państwa ma jedną powinność
– wywiązać się ze swoich obowiązków.
Panie ministrze, dzisiaj na sali jest jeszcze grupa
z powiatu złotowskiego. Pozdrawiam młodzież, która
obserwuje obrady, i pyta: Panie pośle, mówicie o Euro
2012, a co z S11, o której wspominał pan poseł Stec,
jeśli chodzi o Oborniki, obwodnicę Piły? Czy są na
to jakieś środki. Czy teraz, kiedy UEFA podjęła de-
cyzję, te środki w większej ilości będą kierowane?
Czy pomoc będzie taka, jakiej Wielkopolanie, i nie
tylko Wielkopolanie, te 4 miasta oczekują? Chciał-
bym, żeby kilka słów na ten temat pan powiedział.
(Dzwonek)
191
Ma pan dobre rozeznanie…
Już kończę, panie marszałku.
…jeśli chodzi o inne miasta. Bo 4 są de facto za-
dowolone, kilka nie jest. Taka jest natura. Panie mi-
nistrze, czy jest szansa, że któreś z tych miasta
w perspektywie czasu – myślę tu o Krakowie czy in-
nych miastach, które ubiegają się o zatwierdzenie –
będzie miało możliwość przygotowania się i skorzy-
stania z pomocy państwa w przygotowaniu stadionów
na wszelki wypadek, bo…
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Poseł Romuald Ajchler:
Już kończę.
…różnie może się okazać. Może będą mogły to
organizować, a nie będą przygotowane. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Pan poseł Tomasz Garbowski z klubu Lewica za-
bierze głos.
Poseł Tomasz Garbowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Mini-
strze! Systematycznie pana pytam, nie tylko w for-
mie ustnej, ale i pisemnej, lecz w związku z wielo-
ma pytaniami kolegów mam pytanie pomocnicze
po ostatnim wytypowaniu miast gospodarzy. Ile
razy pan był w siedzibie UEFA? Nie chodzi mi o Bruk-
selę, o spotkanie pod auspicjami pana profesora
Buzka, bo ja raczej to spotkanie traktuję jako roz-
poczęcie kampanii wyborczej Platformy Obywatel-
skiej w Brukseli. Pytanie jest zasadnicze: ile razy
pan był w UEFA? Ile razy pan przekonywał do na-
szej koncepcji, aczkolwiek materia jest delikatna,
drażliwa, bo jesteśmy współorganizatorem, o czym
trzeba pamiętać?
Druga kwestia. Wiem, że dokona pan zmian
w Komitecie Ochrony Praw. W tej sprawie także in-
terweniowałem. I pytanie zasadnicze: Kiedy zmieni
pan to zarządzenie, żeby już przedstawiciele tych
4 miast byli w Komitecie Ochrony Praw odnośnie do
własności intelektualnej. Następna kwestia. Na ostat-
nim posiedzeniu komisji pan mówił, że jest uzgodnio-
ny podział kompetencji pomiędzy spółką PL 2012
a spółką Euro 2012 Polska. Z moich informacji wy-
nika, że nie ma takiego podziału. Czy moje informa-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
192 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Tomasz Garbowski
cje są błędne, czy osoby, które informują o tym po-
dziale, wprowadzają pana w błąd? Proszę tutaj roz-
wiać te wątpliwości, bo z informacji UEFA wynika,
że nie ma jeszcze takiego podziału. Dobrze by było,
żeby ten podział nastąpił. I ostatnie pytanie do posła
sprawozdawcy, który przyznał… (Dzwonek)
(Głos z sali: Nie, nie!)
Chwileczkę.
Wszystkie pytania są kierowane do pana ministra,
a mam pytanie do posła sprawozdawcy. Od dzisiaj obo-
wiązuje nas nowelizowana specustawa o Euro 2012.
W jaki sposób pan poseł sprawozdawca przewodniczą-
cy podkomisji zamierza ustanowić funkcję kontrolną
Sejmu w stosunku do ministerstwa, w stosunku do
innych spółek celowych? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pani poseł Danuta Pietraszewska
z klubu Platforma Obywatelska.
Poseł Danuta Pietraszewska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka
Izbo! Z morza łez, jakie dzisiaj wylały się z powodu
Śląska i Krakowa, wyłania się pytanie: Kto wy-
brał, kto nas zepchnął na ostatnie miejsce? Kto
zepchnął region, który miał stadion prawdziwy, nie
wirtualny, którego metropolia miała infrastruktu-
rę gotową już w 2006 r.?
(Poseł Grzegorz Janik: Platforma i SLD w sejmiku.)
Decyzja UEFA potwierdziła, że wyrok na Cho-
rzów i Kraków zapadł w kwietniu 2007 r. To wtedy
komisja rządu Prawa i Sprawiedliwości wskazała 4,
a nie 6 miast, z którymi UEFA powinna zawrzeć
umowy o organizację Euro 2012. Wyautowano całe
południe, kolebkę polskiego piłkarstwa, pozbawiono
te regiony należnego im zaszczytu organizowania
mistrzostw. Mamienie Krakowa i Chorzowa istnieją-
cymi szansami było grą polityczną o otrzymanie po-
parcia wyborców, bo widmo wyborów wisiało nad
wami. Miasta odrzucone dostały jednak malutką
(Dzwonek) szansę, ale to dzięki nie PiS-owi, lecz po-
prawce Platformy Obywatelskiej, która pozwalała na
korzystanie ze specustawy.
I, panie ministrze, mam takie pytanie. Mieszkań-
cy Śląska chcą usłyszeć, czy obecny rząd nie wycofa
się w tej sytuacji z dotacji w wysokości 113 mln na
dokończenie modernizacji Stadionu Śląskiego. Taką
deklarację złożył pan w swoim czasie na spotkaniu
parlamentarzystów śląskich. Proszę o udzielenie od-
powiedzi naszemu regionowi…
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Poseł Danuta Pietraszewska:
…na to pytanie. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pani poseł Elżbieta Pierzchała
z klubu Platforma Obywatelska.
Poseł Elżbieta Pierzchała:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Nie zmarnujmy tej wielkiej szansy, ale nie tylko dla
infrastruktury sportowej, również dla całej infra-
struktury. Chciałabym panu ministrowi zadać kilka
pytań związanych z infrastrukturą kolejową, w wy-
padku której niestety, ale w tej sytuacji istnieje bar-
dzo duże zagrożenie, i prosić o konkretne odpowiedzi.
Na jakim etapie jest budowa połączenia kolejowego
łączącego Port Lotniczy imienia Fryderyka Chopina
z miastem Warszawa? Jak wygląda finalizowanie
w II kwartale 2009 r. przebudowy dworca Katowice
Osobowa, Warszawa Zachodnia, Warszawa Wschod-
nia? Czy przygotowano projekty dla Krakowa Głów-
nego i Wrocławia Głównego oraz kiedy rozpocznie się
modernizacja Dworca Centralnego i Dworca Warsza-
wa-Śródmieście? To są bardzo ważne zadania, ponie-
waż cała Europa przyjedzie do Polski.
Panie ministrze, powiedział pan – i oby te słowa
stały się czynem – że nadal 6 miast uczestniczy
w mistrzostwach, że wszystkie projekty, które były
z nimi związane, będą realizowane. Oby te pana sło-
wa były prorocze. A chodzi mi tutaj o połączenie Ka-
towice – Pyrzowice. Zostało to skreślone w zeszłym
roku po przeprowadzeniu przetargu w PL-ce, dlatego
że pojawiły się problemy z przetargiem. Dzisiaj prze-
targ został rozstrzygnięty. Na ten projekt mamy
w PO IiŚ 30 mln euro. (Dzwonek) Mówię tu o samym
projekcie. Jest to ważna sprawa dla Śląska. Na to
połączenie czeka 5 mln obywateli. Czy to zadanie
będzie zrealizowane? Czy też PL-ka planuje wypła-
cenie wysokiego odszkodowania firmie, która wygra-
ła przetarg na projekt, i w rezultacie nie będzie go
realizowała? Panie ministrze, czy w dobie kryzysu
stać nas na wyrzucanie pieniędzy w błoto? Czy mo-
żemy zaprzepaścić możliwość wzięcia pieniędzy z Unii
Europejskiej w rezultacie mających w przyszłości
służyć mieszkańcom Śląska, którzy to w historii pił-
ki nożnej mają swoje zasłużone miejsce, i to nie tylko
dlatego że na Śląsku jest póki co jedyny stadion na-
rodowy. Proszę nie zapominać, że jest on wyjątkowo
szczęśliwy dla naszych piłkarzy z kadry narodowej.
A przecież chcemy te mistrzostwa wygrać. Dziękuję.
(Oklaski)
(Głos z sali: Brawo!)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Krzysztof Putra)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę pana posła Jana Kulasa, Platforma
Obywatelska.
Proszę o trzymanie się limitu czasu.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Przecież ja zawsze się trzymam.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
To prawda, pan poseł Kulas trzyma się limitu czasu.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Szanowni Pań-
stwo! Posłom opozycji dedykuję z tych 243 stron ob-
szernej, rzetelnej informacji właściwie to podstawowe
zdanie konkluzji. Miniony rok był przełomowy dla
przygotowań Polski do Euro 2012. W tym czasie pod-
jęto wielki wysiłek i myślę, że taka rzetelność, troska
o państwo, polski sport nakazywałaby tę konstatację
mieć na uwadze.
Panie i Panowie! Ja reprezentuję woj. pomorskie
– w Gdańsku oczywiście przygotowano się, z dużym
zaangażowaniem wszystkich partnerów społecznych,
samorządowców, sportowców, żeby te mecze były roz-
grywane w Gdańsku. Ale myśleliśmy także o Polsce,
że przede wszystkim Euro 2012 to jest wielka szansa,
wielka sprawa dla całej Polski. I w tych kategoriach
powinniśmy myśleć. Nie można Polski rozszarpywać,
rozdrapywać w tej chwili na drobne cząstki, bo to
byłoby naprawdę niegodziwe.
Panie Ministrze! Pierwsze pytanie oczywiście
w kontekście jakby rozbudzenia pewnych nadziei,
entuzjazmu w społeczeństwie polskim. Bo politycy ze
strony opozycji w tej chwili gaszą tę nadzieję, ten
zapał. Z tym się nie możemy godzić. To wielka szan-
sa dla Polski, dla narodu, dla polskiego sportu i za-
kres tej promocji powinien być wielki, powinno tu być
duże zaangażowanie środków.
Drugie pytanie o współpracę polsko-ukraińską,
o tym nikt dzisiaj prawie nie mówi. Przecież to jest
bardzo ważne – partnerska, przyjazna współpraca
Polski i Ukrainy.
I ostatnie pytanie, panie ministrze: Czy w PZPN-
-ie jest jakiś masterplan, żeby polska drużyna była
wśród medalistów Euro 2012? Dziękuję za uwagę.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Woj-
ciecha Ziemniaka, Platforma Obywatelska.
193
Poseł Wojciech Ziemniak:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
13 maja zapadła długo oczekiwana decyzja Komitetu
Wykonawczego UEFA co do miast gospodarzy mi-
strzostw. Wśród nich znalazły się m.in. Poznań i Wro-
cław. Te miasta są mi bliskie, gdyż mieszkam w Ko-
ścianie, który leży na trasie kolejowej Poznań – Wro-
cław i na przebiegu drogi nr 5, także między Pozna-
niem a Wrocławiem. Od wielu lat mówi się o potrze-
bie budowy drogi szybkiego ruchu, która połączy
Poznań i Wrocław. Mam nadzieję, że decyzja podjęta
w Bukareszcie zmobilizuje ministra infrastruktury,
aby zrealizować tę inwestycję do czasu mistrzostw.
Prace przygotowawcze na terenie woj. wielkopolskie-
go są bardzo zaawansowane, można by tak powie-
dzieć. Gorzej jest na odcinku dolnośląskim.
Mam pytanie: Czy minister bądź prezes spółki
PL.2012 poczyni starania, aby na tym odcinku na-
stąpiło przyspieszenie?
I drugie pytanie: Czy nie warto także przyspie-
szyć modernizacji właśnie trasy kolejowej E59 Po-
znań – Wrocław? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Krzysz-
tofa Gadowskiego, Platforma Obywatelska.
Poseł Krzysztof Gadowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W pierwszych
słowach chciałbym podziękować panu ministrowi i ca-
łemu jego zespołowi…
(Poseł Grzegorz Janik: Za to, że nie ma na Śląsku...)
…za przygotowanie, za to przyspieszenie, które
nastąpiło w tych kilku czy kilkunastu miesiącach,
kiedy Platforma Obywatelska objęła rządy. Z drugiej
strony, panie ministrze, kraje się serce…
(Poseł Grzegorz Janik: Ręce opadają.)
…bo jestem ze Śląska, że nie udało się Stadionowi
Śląskiemu w Chorzowie, jedynemu dzisiaj narodowe-
mu stadionowi, uzyskać prawa do organizacji Euro
2012. Stadion Śląski w Chorzowie to obiekt, który
w historii piłki nożnej ma chyba najbardziej chlubną
historię. To tam reprezentacja Polski od pół wieku
rozgrywała swoje najważniejsze mecze. Natomiast ta
ostatnia decyzja UEFA pozbawiła nas jakichkolwiek
szans na odbycie tam swoich mistrzostw.
Natomiast chciałbym podkreślić, że naszym, Ślą-
ska najważniejszym atutem był i jest fakt, że stadion
stoi, w przeciwieństwie do pozostałych nie jest, jak
mówiła moja koleżanka, wirtualną makietą, którą
dzisiaj wszyscy się chwalimy. My mamy dzisiaj real-
ny, funkcjonujący stadion, który jest w stanie pomie-
ścić ok. 50 tys. osób. Przykro.
Panie Ministrze! Chciałbym zadać pytanie, kto
jest winny temu, że na liście podstawowej w 2006 r.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
194 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Krzysztof Gadowski
nie znalazł się Stadion Śląski. Kto za to odpowiada?
Kto tworzył tę listę?
Następne pytanie: panie ministrze, była tutaj
mowa o tworzeniu listy centrów pobytowo-treningo-
wych dla Euro 2012. Jakie śląskie miasto jest na tej
liście? Jakie śląskie miasto jest brane pod uwagę,
jeśli chodzi o stworzenie tego centrum pobytowo-tre-
ningowego?
I ostatnie pytanie: Czy rzeczywiście to, co pan
minister mówił o kontynuowaniu pewnych zadań
związanych z budową stadionów i budową infra-
struktury, będzie dotrzymane? Czy to połączenie,
o które walczy cały czas Śląsk, na trasie szybkiej ko-
lei: Katowice – port lotniczy w Pyrzowicach zostanie
zrealizowane? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pani poseł Izabela Kloc, Prawo i Sprawiedliwość.
Nie ma pani poseł.
Pan poseł Leszek Deptuła, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Bardzo proszę.
Poseł Leszek Deptuła:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W zasadzie to widzę, że mecz Euro 2012 tutaj na tej
sali trwa. Są bramki, strzelamy sobie gole. Raz PiS
Platformie, raz Platforma PiS-owi. Klub Lewicy też
dołączył...
(Poseł Jakub Rutnicki: A PSL z nami w jednej
drużynie...)
Natomiast, szanowni państwo, moje pytanie doty-
czy tego, czego w tym sprawozdaniu tak naprawdę nie
ma. A mówił o tym już poseł Stec. Będziemy mieli
piękne stadiony, będziemy zadowoleni, ale dzisiaj tak
naprawdę najlepsza infrastruktura transportowa by-
łaby potrzebna na trasie do Wrocławia, bo to tam wie-
lu działaczy PZPN-u dzisiaj jeździ. Dlatego też chodzi
mi o podstawową kwestię: Jak ministerstwo przygo-
towuje reprezentację Rzeczypospolitej do mistrzostw
2012? Bo to będzie tak naprawdę wielki sukces, a je-
żeli będzie sportowa klapa, to będziemy mieli niedo-
syt. A więc dzisiaj ministerstwo razem z PZPN-em
musi przygotować polską reprezentację do skutecznej
walki na arenach Euro 2012. W związku z tym moje
pytanie brzmi wprost: Panie ministrze, czy resort nad
tym pracuje, czy są już opracowane koncepcje, aby
przygotować dobrze reprezentację Polski do mi-
strzostw Euro 2012? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jaku-
ba Rutnickiego, Platforma Obywatelska.
Poseł Jakub Rutnicki:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Przede wszystkim chciałbym podziękować za to, że
Poznań został tak doceniony, myślę, że szerzej Wiel-
kopolska. Ale tak naprawdę Poznań, Wrocław i Gdańsk
to 75% organizatorów Euro 2012 w kraju i łączy te
miasta bardzo ważna droga – droga S5. musimy sobie
jasno powiedzieć, że bez sprawnej komunikacji mię-
dzy tymi trzema miastami będziemy mieć problem,
jeżeli chodzi o to, żeby kibice, którzy przyjadą do na-
szego kraju, byli pod wrażeniem, w jaki sposób te
mistrzostwa zostaną przygotowane.
Przede wszystkim pytanie do pani minister infra-
struktury: Czy realnie mamy szanse na to, żeby do
2012 r. przejechać od Wrocławia do Grudziądza? My
musimy to zrobić, tak naprawdę musimy to zrobić
i, jeżeli będzie taka potrzeba, przerzucić środki na to,
aby ta droga powstała. To jest bardzo ważne. I jeszcze
jest bardzo ważna rzecz, żeby podczas Euro 2012,
które będzie odbywało się w XXI w., nie było proble-
mów, jeżeli chodzi o połączenie kolejowe między Po-
znaniem a Gdańskiem. Dzisiaj jedziemy 5 godzin
w ramach tego połączenia i to naprawdę jest dość
długo. Myślę, że też warto byłoby tutaj skupić siły,
aby te kwestie też uległy zmianie i to połączenie było
znacznie szybsze.
I jeszcze kwestia, dotycząca Grodziska Wielkopol-
skiego. To jest tak naprawdę w pełni przygotowany
obiekt nie tylko po to, aby gościć UEFA Family, bo
w tej chwili taki status ma to miejsce. (Dzwonek) Ja
myślę, panie ministrze, biorąc pod uwagę już pana
ministra zaangażowanie w kwestii Grodziska Wiel-
kopolskiego i tej wspaniałej bazy treningowej, żeby-
śmy mogli pójść w tym kierunku, aby to miejsce było
też centrum pobytowo-szkoleniowym, bo ono na to
zasługuje. Bardzo dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Krzysz-
tofa Sońtę, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Krzysztof Sońta:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Chciałbym zapytać pana ministra, dopytać właści-
wie, o centra pobytowe. Interpelowałem w tej sprawie
w styczniu tego roku i w odpowiedzi pan minister
napisał, iż UEFA oczekuje przedstawienia skróconej
listy centrów pobytowych, zawierającej co najmniej
16 ośrodków, które latem 2009 r., po ich przedstawie-
niu, będą wizytować eksperci UEFA. Ja pytałem
w kontekście Warki, która jest w moim regionie i leży
na trasie kolejowej nr 8. Dwa pytania. Dlaczego mó-
wię o linii kolejowej nr 8, powiem za chwilę. Ale
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Krzysztof Sońta
chciałbym pana ministra zapytać, które z 8 centrów
pobytowych jest już w gotowości? Bo pan minister
mówił, że 8 z 44 wytypowanych przez zespół powo-
łany przez pana ministra jest już w gotowości do
przedstawienia UEFA. Czy Warka znajdzie się wśród
tych 16 przedstawionych? Ma gotową bazę hotelową
w oparciu o niepubliczny sektor i w czerwcu 2010 r.
będzie oddany do użytku budowany przez samorząd
stadion wraz z zapleczem. Przygotowanie zaplecza
Warki jest w toku i nabiera rozpędu. Chciałbym za-
pytać, jak w kontekście tych 44 ośrodków mają się
notowania Warki? I chciałbym panu ministrowi ją
jak najbardziej polecić.
To, co budzi moje zaniepokojenie, to remont trasy
kolejowej nr 8. To jest trasa z Krakowa, przez Kielce
i Radom, do Warszawy. Początkowo, za rządów Pra-
wa i Sprawiedliwości, były plany, aby oddanie tego
obiektu zbiegało się z Euro 2012, aby oddać ją do
użytku przed mistrzostwami, żeby kibice mogli doje-
chać do Warszawy. Natomiast teraz te plany przesu-
nęły się na 2013 r. Czy pan minister ma jakieś dobre
informacje w tej sprawie? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Grzegorz Tobiszowski,
Prawo i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Grzegorz Tobiszowski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Pano-
wie Posłowie! Panie ministrze, chciałem zapytać,
kiedy powziął pan informacje, iż Stadion Śląski Na-
rodowy – a nie stadion chorzowski, bo stadion cho-
rzowski to jest Stadion Ruchu Chorzów – w Chorzo-
wie nie spełnia kryteriów i nie będzie zakwalifiko-
wany do Euro 2012? Jeśli taką wiedzę pan powziął
półtora roku temu, to powstaje pytanie, dlaczego tej
informacji nie podano do publicznej wiadomości? Za-
cytuję, później powiem kogo: „Niepotrzebnie przez
dwa lata w dwóch wielkich środowiskach, czyli na
Śląsku i w Krakowie, robiono wielkie nadzieje na
Euro. Tak się nie postępuje z ludźmi.” Antoni Piech-
niczek, senator i wiceprezes PZPN. (Oklaski)
Panie ministrze, kolejne pytanie. To nie było
przypadkowe, wszyscy wiemy, iż kandydatem na pre-
zesa, jeśli chodzi o pana osobę, był pan Zbigniew Bo-
niek. Jakie jest pana stanowisko wobec wypowiedzi
pana Zbigniewa Bońka dotyczącej tego, że bez ogry-
wania Ukrainy mogliśmy w rozmowach z Michelem
Platinim pokusić się o to, aby nie mówić o rezerwo-
wych stadionach, w Krakowie i na Śląsku w Chorzo-
wie, ale by poprosić o rozszerzenie tej palety? Jaki
195
jest pana stosunek do wypowiedzi pana Zbigniewa
Bońka? (Dzwonek)
Panie marszałku, jeszcze tylko dwa słowa.
Wydaje się, że jest to jedna z tych osób, która do-
brze zna pana Michela Platiniego i myślę, że to, co
mówił, kandydując na prezesa PZPN, to również była
oferta, że mogliśmy mieć szanse w tych sześciu ośrod-
kach na mistrzostwa świata.
I trzecie pytanie. Czy rzeczywiście wykluczał pan
od razu, półtora roku temu, że nie może być w sześciu
ośrodkach, z narodowym śląskim i w Małopolsce,
w Krakowie, mistrzostw świata 2012, tylko kosztem
Ukrainy? Czy nie można było negocjować, aby to po-
szerzyć o te dwa ośrodki? I czy pana zdaniem na
dzień dzisiejszy, 21 maja 2009 r., sprawa jest defini-
tywnie zamknięta? Jeśli nie, to czy rząd ma jakiś
pomysł, pewną koncepcję czy strategię, by jednak
uratować te dwa ośrodki, jakże zasłużone dla polskiej
piłki nożnej? Nie wspomnę już o tym, bardzo proszę,
żeby Stadion Śląski jednak nazywać Stadionem Ślą-
skim Narodowym, jako że jest to jedyny obecnie sta-
dion narodowy, bo warszawski narodowy jeszcze nie
powstał, chociaż będzie kolejny. I nie jest to stadion
chorzowski, tylko: w Chorzowie. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła An-
drzeja Bętkowskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Andrzej Bętkowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
243-stronicowy druk nr 1859 dotyczący sprawozda-
nia z realizacji przedsięwzięć Euro 2012, skonfron-
towany z raportem NIK w zakresie tego samego za-
gadnienia, wywołuje wiele moich uzasadnionych
obaw. Wprawdzie raport NIK obejmuje okres od roku
2007 do 2008, natomiast sprawozdanie ministra
sportu dotyczy tylko jedenastu miesięcy, bo obejmuje
czas od marca 2008 r. do lutego 2009 r., to jednak
generalne wnioski z tej analizy obu materiałów są
zbieżne. W związku z powyższym mam następujące
pytania.
Pierwsze pytanie. Kiedy wreszcie rząd przedstawi
całościowy program przygotowań do Euro 2012? Bo
przecież wyliczenia z roku 2005 są obecnie w moim
przekonaniu w dużym stopniu nieaktualne.
Drugie pytanie. Kiedy Ministerstwo Spraw We-
wnętrznych i Administracji stworzy harmonogram
prac i terminów realizacji przedsięwzięć, które za-
pewnią bezpieczeństwo gości i zawodników turnieju?
Powtarzam to pytanie za kolegą posłem Babalskim,
który już z tej trybuny to mówił.
I trzecie pytanie. Kiedy dokonana zostanie wery-
fikacja programów rozwoju infrastruktury lotniczej,
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
196 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Andrzej Bętkowski
drogowej i kolejowej przez ministra infrastruktury
i kiedy minister infrastruktury zacznie sprawować
oczekiwany nadzór nad podległymi jednostkami
w zakresie realizacji programów związanych z Euro
2012?
Jak powiedział pan minister, czasu do czerwca
2012 r. pozostało już niewiele, zważywszy na ogrom
projektów pod nazwą Euro 2012. Dlatego oczekuję
od rządu i spółek: PL 2012 i Narodowego Centrum
Sportu aktywności i skuteczności, a nie liczenia
w głównej mierze na miasta gospodarzy w Polsce.
Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jacka
Pilcha, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jacek Pilch:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W roku 2007 za-
panowała euforia w Małopolsce, ponieważ wszyscy
byliśmy, jako Małopolanie, przekonani, że Kraków
będzie grał w Euro 2012. Wiedzieliśmy, że mamy sta-
diony, hotele, infrastrukturę drogową, lotnisko. By-
liśmy przekonani, że będziemy w tych mistrzostwach
uczestniczyć. Byłem wtedy radnym Sejmiku Woje-
wództwa Małopolskiego i na fali tej euforii powołali-
śmy komisję do spraw Euro 2012, którą kierowałem,
niestety dość krótko, bo później zostałem posłem
i, przypomnę, Platforma Obywatelska przejęła wła-
dzę. Wieloletni plan inwestycyjny województwa był
modyfikowany wielokrotnie w związku z tym, aby
Euro 2012 miało jak najlepszą infrastrukturę drogo-
wą, sportową, aby mogły być podejmowane inwesty-
cje hotelowe, inwestowaliśmy w bezpieczeństwo. I cóż
teraz? Co teraz powiemy ludziom, którzy przez dwa
lata ciężko pracowali, aby Małopolska, aby Kraków,
aby miasta, które są położone obok Krakowa, jak mój
rodzinny Tarnów, w którym powstał zespół do spraw
Euro 2012, co im teraz powiemy o tych dwóch latach,
że zmarnowali te dwa lata pracy? Co im pan powie,
panie ministrze?
(Głos z sali: Prawdę.)
Proponuję prawdę, tak.
Jak pan odpowie na zarzut, przecież rządowego,
przypomnę za kolegą, kandydata na prezesa PZPN,
że wszystkie sześć miast miało grać, że Kraków mógł
grać? No cóż, pozostaje mi przeprosić koleżanki i ko-
legów z Sejmiku Województwa Małopolskiego, rad-
nych, którzy się tak bardzo starali. Ale to nie ja po-
winienem przepraszać, tylko pan, panie ministrze,
że pan tego nie dopilnował. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Krzysz-
tofa Brejzę, Platforma Obywatelska.
Poseł Krzysztof Brejza:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Organizacja Euro 2012 wymaga od Polski wysiłku
w celu budowy nie tylko stadionów, ale całej infra-
struktury towarzyszącej, zwłaszcza infrastruktury
drogowej, bazy hotelowej, turystycznej.
Wysoka Izbo! Przyspieszenie jest możliwe dzięki
dobremu prawu. W ubiegłym roku Sejm przyjął nowe
regulacje w zakresie partnerstwa publiczno-prywat-
nego, regulacje, które mają usprawnić tę formułę
inwestycyjną. Ważne są nowe udrażniające proces
inwestycyjny regulacje. Przypomnę, jak krytycznie
oceniana była stara ustawa z roku 2005.
W związku z powyższym proszę pana ministra
o odpowiedź na pytanie: Jak z punktu widzenia na-
szych przygotowań do Euro 2012 ocenia pan wyko-
rzystanie nowych instrumentów w zakresie partner-
stwa publiczno-prywatnego? Dziękuję.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Alek-
sandra Soplińskiego, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Aleksander Sopliński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Do niedawna mówiliśmy o spowolnieniu gospodar-
czym, obecnie już mówimy o kryzysie, ale również
o zmianach w budżecie państwa. Kryzys niewątpli-
wie dotknął czy dotknie budżety samorządów, a wie-
my, że z wyjątkiem budowy stadionu narodowego
stadiony w pozostałych miastach są współfinansowa-
ne ze środków budżetów samorządowych. I tak dla
przykładu koszt budowy stadionu w Gdańsku to 623
mln, a dotacja z budżetu państwa – 144 mln. Stąd
moje pytanie: Czy samorządy mogą liczyć na zwięk-
szoną dotację w budżecie mimo trudności budżeto-
wych państwa?
Widzę, że już kręci głową pan minister, że nie
mogą liczyć. To stawiam pytanie: Czy ta dotacja nie
zostanie zmniejszona w związku z kryzysem?
Drugie moje pytanie związane jest z miejscami
parkingowymi. Bo, owszem, mówimy tutaj o drogach,
hotelach, jak dojechać. Większość kibiców – 80%
w przypadku Warszawy – przybędzie samochodami,
pociągami i komunikacją miejską (Dzwonek) w dniu
meczu, ok. 10 tys. samolotami. Wiem, że UEFA zare-
zerwowała ok. 9 tys. miejsc parkingowych w pobliżu
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Aleksander Sopliński
stadionu. Natomiast większość dojedzie samochoda-
mi; przewiduje się, że w Warszawie dojedzie nimi ok.
20 tys. osób. Potrzebne są miejsca parkingowe. Nie
wiem, czy to jest prawda, ale w związku z tym, nawet
jeżeli będzie to połowa tego, to gdzie będą te miejsca
parkingowe w Warszawie zlokalizowane? Oczywiście
to będzie zależało od tego, jaki mecz będzie się odby-
wał, z udziałem jakich drużyn, ale jest to, uważam,
olbrzymi problem, a ten problem miejsc parkingo-
wych nie był poruszany. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Głos z sali: Może się uda. Może się uda.)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Toma-
sza Latosa, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Tomasz Latos:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Społeczność w województwie kujawsko-pomorskim
bardzo ucieszyła się z decyzji przyznającej lokalizację
meczów Poznaniowi i Gdańskowi, natomiast rodzi to
zarówno szanse, jak i pewne wyzwania właśnie dla
tego województwa. Stąd moje pytania. Chciałbym
dowiedzieć się, panie ministrze, jakie są perspektywy
budowy drogi ekspresowej S5. Ta sprawa już była tu
dzisiaj poruszana, natomiast jest ona niezwykle waż-
na z punktu widzenia społeczności lokalnej, też ze
względu na różne zawirowania wokół tej inwestycji.
Warto, aby deklaracja ze strony ministerstwa w tej
sprawie padła, zwłaszcza że z tym związane są kwe-
stie chociażby przebiegu drogi ekspresowej przez
Bydgoszcz bądź obwodnicą wokół Bydgoszczy. Wiem,
że ze strony Ministerstwa Infrastruktury były ocze-
kiwania co do wypracowania jednolitego stanowiska
przez społeczność lokalną. Chciałbym się dowiedzieć,
czy państwo rzeczywiście będziecie na to czekać, czy
też będzie podjęta ostateczna decyzja w sprawie prze-
biegu tej drogi przez Bydgoszcz.
I wreszcie druga sprawa, związana z bydgoskim
portem lotniczym. Myślę, że ten port lotniczy stano-
wi znakomite zabezpieczenie dla lotnisk w Gdańsku
(Dzwonek) i w Poznaniu. Stamtąd ewentualnie moż-
na by było, zwłaszcza przy istniejącej drodze ekspre-
sowej, dowieźć kibiców. Odległość to nieco ponad 100
km w obu przypadkach. Chciałbym się dowiedzieć,
czy to lotnisko jest ujęte w państwa planach, biorąc
pod uwagę jego rozwój, w związku z Euro. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Miro-
sława Pawlaka, Polskie Stronnictwo Ludowe.
197
Poseł Mirosław Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Euro 2012 to wielka narodowa sprawa, sprawa nas
wszystkich. Z miastem królewskim Krakowem jako
gospodarzem rozgrywek Euro 2012 wiązali wielkie
nadzieje mieszkańcy województwa świętokrzyskie-
go. Była mowa tu wcześniej o modernizacji linii ko-
lejowej nr 8 i o modernizacji trasy S7, gdzie na dzień
dzisiejszy prace trwają, nie zostały przerwane. Ja
mam ogromną nadzieję, że Kraków będzie (Oklaski)
miastem, gdzie będą się toczyć rozgrywki Euro
2012. I miasto Kielce może być również uwzględnio-
ne jako baza noclegowo-treningowa, bo ma ku temu
warunki.
Z Euro 2012 wiąże się dobra współpraca i koordy-
nacja międzyresortowa, jeżeli chodzi o rząd. Wiem
np., że w Akademii Obrony Narodowej przeprowa-
dzona została konferencja naukowa na temat udzia-
łu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej w walce z ewentu-
alnym katalogiem zagrożeń (Dzwonek), bo takie
mogą wystąpić w czasie trwania mistrzostw. O jakie
konkretne zagrożenia chodzi i w jakim rozmiarze
mogą one dotknąć nasz kraj?
I pytanie drugie. Jakie doświadczenia i tzw. dobre
praktyki przeniesione zostaną na polski grunt z po-
siedzenia Forum Salzburg w Budapeszcie, gdzie
udział brali przedstawiciele MSWiA?
Pytanie ostatnie, panie marszałku. Jaki jest wy-
nik zidentyfikowania listy potencjalnych baz Sił Po-
wietrznych pozostających pod nadzorem Dowództwa
Sił Powietrznych odnośnie do ewentualnej potrzeby
obsługi ruchu pasażerskiego podczas mistrzostw?
Różne rzeczy mogą się zdarzyć. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jaro-
sława Stawiarskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jarosław Stawiarski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Pan minister przedstawił nam tutaj w 40-minuto-
wym wystąpieniu i jeszcze kilkakrotnie zabierając
głos taką fantastyczną narrację, która jest bardzo
modna, mówiąc Erykiem Mistewiczem, czyli opowia-
damy bardzo fajnie, bardzo mile i słucha się tego
bardzo przyjemnie. Jednakże sami państwo wiecie,
państwo z rządu i wszystkie koleżanki, koledzy, że
wybudować stadiony to żaden problem. Każdy wybu-
duje stadion, nawet kraj z tzw. Trzeciego Świata.
Najważniejszą rzeczą, o którą tutaj powinniśmy się
spierać, i patrzeć rządowi na ręce, to jest przede
wszystkim budowa infrastruktury, czyli to, o czym
tutaj pan minister mówił: lotniska, autostrady, drogi
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
198 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Jarosław Stawiarski
szybkiego ruchu, a także przede wszystkim środki
komunikacji między dworcami lotniczymi, kolejowy-
mi a stadionami, żebyśmy nie stali się naprawdę po-
śmiewiskiem Europy, kiedy to kibice będą szli kilka-
naście kilometrów na stadion. Mieliśmy być drugą
Irlandią. Mam nadzieję, że będziemy drugą Irlandią,
kiedy w 2012 r. odbędzie się to Euro, i będziemy mo-
gli spokojnie spojrzeć sobie w twarz.
Ja reprezentuję Lubelszczyznę. My w Lubelskiem
nie staramy się o żaden mecz, o żadne stadiony, ich
budowę, ale tak naprawdę chciałbym państwu przy-
pomnieć, że Lubelszczyzna to teren leżący najbliżej
granicy z Ukrainą, a więc 340 km z Warszawy do
Lwowa, w tym z Warszawy do granicy jest 270 km,
trasa E7. Ja mam pytanie: Czy możemy liczyć na ja-
kąś modernizację, na jakieś pieniądze? Bo z tego, co
do tej pory rząd przedstawia, wynika, że linia kole-
jowa E7 nie będzie w ogóle modernizowana. To samo
dotyczy drogi S17, drogi Lublin – Tomaszów Lubel-
ski, a więc Warszawa – Lublin – Tomaszów. Czy są
jakieś szanse?
I mamy jeszcze jedną drogę – jest tutaj kolega chy-
ba z Komisji Infrastruktury – drogę S19, która by
(Dzwonek) tak naprawdę rozwiązała częściowo pro-
blem komunikacji między Warszawą a Lwowem i Ukra-
iną poprzez połączenie Lublin – Rzeszów.
I jeszcze chciałbym spytać pana ministra, czy
przewiduje pan powstanie centrów pobytowo-trenin-
gowych na terenie Lubelszczyzny. Chociażby taką
formę namiastki można by nam dać jako tzw. Polsce
B czy C.
I na koniec chciałbym się podzielić pewną reflek-
sją. Pan prezes PL 2012 nazywa się Marcin Herra,
tak? Nie wiem, czy dobrze czytam. Marcin Herra,
tak, prezes spółki PL 2012. Ja przypominam sobie,
że był kiedyś taki trener argentyński Helenio Herre-
ra, który tak naprawdę trenował AS Roma, Inter
Mediolan i... Niech mi pan pomoże, kogo jeszcze. On
sformułował w piłce nożnej jedną rzecz: catenaccio,
czyli rygiel, zamek. Życzę, żeby w przypadku pana
tego nie było, żeby pan nie ryglował. Niech pan idzie
do przodu. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Czesław Hoc.
Bardzo proszę.
Bardzo bym prosił, żeby posłowie nie grali na
czas. (Wesołość na sali, oklaski)
Poseł Czesław Hoc:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Ministerstwo Rozwoju Regionalnego dokonało kom-
pleksowego przeglądu i aktualizacji listy projektów
zakwalifikowanych jako istotne dla organizacji Euro
2012. W efekcie określono 166 projektów realizowa-
nych w programach współpracy transgranicznej,
„Innowacyjna gospodarka”, „Infrastruktura i środo-
wisko” oraz regionalnych programów operacyjnych
dla 10 województw. Niestety wśród tych 10 woje-
wództw nie ma woj. zachodniopomorskiego. Ani jed-
nego programu z puli organizacji Euro 2012 nie prze-
widziano dla woj. zachodniopomorskiego. Platforma
Obywatelska i PSL z woj. zachodniopomorskiego za-
pomniały o programach dla swojego województwa
w ramach projektów Euro 2012, a na Euro 2012 na-
płyną rzesze kibiców z Niemiec i ze Skandynawii.
Woj. zachodniopomorskie z racji swojego położe-
nia posiada największą liczbę przejść granicznych
w kraju – 23. Występują tu wszystkie ich rodzaje:
morskie, drogowe, w tym dla małego ruchu granicz-
nego, rzeczne, kolejowe i jedno lotnicze. Jak mają
przemieszczać się kibice z tych przejść granicznych
na stadiony Euro 2012? Wszak droga S11, dojazd do
stadionów w Poznaniu czy też we Wrocławiu, w se-
zonie jest nieprzejezdna na długości kilkunastu, kil-
kudziesięciu kilometrów. W okresie Euro 2012 będą
niewyobrażalne korki. Jaką wizytówką będą i są
dworce kolejowe? Jaka będzie ich przepustowość?
A zatem, Platformo Obywatelska, dlaczego zapo-
mniałaś o zachodniopomorskich drogach i dworcach
na Euro 2012? (Dzwonek) Zachodniopomorskie nadal
jest w Polsce. Na wszelki wypadek przypominam
i podkreślam, bo w pierwotnym spocie reklamowym
Platforma Obywatelska też zapomniała o części woj.
zachodniopomorskiego na mapie Polski. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Marię
Nowak, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Maria Nowak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Najpierw krótka
odpowiedź tym śląskim posłom Platformy Obywatel-
skiej, którzy mają bardzo krótką pamięć. Przypomnę,
że to właśnie za czasów rządu Prawa i Sprawiedliwo-
ści wywalczyliśmy możliwość rozgrywania wspólnie
z Ukrainą Euro 2012. To po pierwsze.
Po drugie…
(Poseł Jakub Rutnicki: To pan Surkis.)
Przepraszam, teraz ja mówię.
Po drugie, kto rządził w sejmiku? W sejmiku, któ-
ry to w ogóle nie włączył się w przygotowania wnio-
sku odnośnie do Stadionu Śląskiego, rządziła SLD
razem z Platformą. Prawo i Sprawiedliwość na pew-
no nie rządziło w Chorzowie...
(Poseł Jakub Rutnicki: Ale w kraju rządziło.)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Maria Nowak
...który to przygotował zły wniosek, na dodatek
wniosek, który gdy został przesłany do zespołu ocenia-
jącego, w ogóle nie dał się otworzyć. Gwoli prawdy,
wniosek został potem poprawiony. A więc Prawo i Spra-
wiedliwość wywalczyło mistrzostwa, ale niestety nic
więcej nie miało już z tym wspólnego, natomiast wiele
wspólnego miała Platforma, będąc przy władzy w wo-
jewództwie, które mogło się w to włączyć.
Dobrze, a teraz pytania do pana ministra. Żałuję,
że pana ministra nie ma.
(Głos z sali: Jest.)
Nie ma pana ministra Drzewieckiego, a to wła-
śnie pan minister Drzewiecki zapewniał nas z tej
mównicy, że Chorzów i Kraków mają takie samo pra-
wo, są równoprawnymi miastami, tak samo branymi
pod uwagę, jeżeli chodzi o rozgrywki. Chciałabym
zapytać pana ministra, czy on w ogóle wierzył w to,
co tutaj mówił, bo pewne fakty związane z finanso-
waniem zadań dotyczących aglomeracji śląskiej
(Dzwonek), dotyczących Chorzowa już wtedy skłania-
ły do tego, żeby w to wątpić, ale będąc człowiekiem
wielkiej wiary, starałam się w to uwierzyć. Już wtedy
widać było, że było to bardzo wątpliwe, i mamy po-
dejrzenia, że pan minister w ogóle tak bardzo o te
dwa miasta nie walczył.
I drugie pytanie. Na 14 zadań zapisanych w ra-
mach priorytetowych przedsięwzięć dotyczących
Chorzowa tylko 2 zadania, panie ministrze, są reali-
zowane w terminie, 3 zadania są krytycznie opóźnio-
ne, a pozostałe są opóźnione. Krótkie pytanie: Kto
odpowiada za taki stan rzeczy i czy te prace będą
realizowane, zwłaszcza te prace, które na dzień dzi-
siejszy w ogóle jeszcze nie zostały rozpoczęte? Czy nie
stanie się tak, że skoro Chorzów nie będzie gospoda-
rzem, to te działania, te prace, te zadania, które są
wpisane, w ogóle nie będą kontynuowane? Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Dariu-
sza Lipińskiego, Platforma Obywatelska.
Poseł Dariusz Lipiński:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Panie
Ministrze! Będę, zdaje się, jednym z nielicznych za-
wodników, którzy nie będą grali na czas. Mam na-
dzieję, że przeprowadzę szybką akcję i zmieszczę się
w tym limicie. Mam dwa krótkie pytania.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Ze strzałem, panie pośle.
199
Poseł Dariusz Lipiński:
W przedstawionym Wysokiej Izbie sprawozdaniu
dworzec kolejowy Poznań Główny zaznaczony jest
jako jeden z obiektów nie tyle do modernizacji, co do
zbudowania od podstaw. Mające powstać zintegrowa-
ne centrum komunikacyjne to bardzo duża inwesty-
cja. Chciałbym zapytać, czy istnieje szansa, aby zo-
stała ona zakończona przed Euro 2012.
I drugie pytanie, o nieco inną sferę przygotowań
do Euro. Centra pobytowe. Na liście 44 rekomendo-
wanych centrów są na razie tylko dwa miasta z Wiel-
kopolski: Jarocin i Opalenica. Czy po decyzji UEFA
potwierdzającej organizację Euro 2012 w Poznaniu
lista ta może zostać rozszerzona o inne miejsca
w Wielkopolsce? Chciałbym przypomnieć, że w regio-
nie istnieje bardzo dobrze rozwinięta infrastruktura
hotelowa i sportowa. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi i bardzo dziękuję
za zmieszczenie się w limicie czasu.
Pan poseł Lech Kołakowski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Bardzo proszę.
Poseł Lech Kołakowski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! Jak wiadomo, Kraków stracił szansę na
organizację Euro 2012, mimo że był faworytem
UEFA. Przed decyzjami Michel Platini umieszczał
miasto wśród faworytów, wskazując, że to właśnie
Kraków jest najlepiej przygotowany. Stopień wyko-
nania prac na stadionie miejskim sprawozdanie oce-
nia na 25%, koszt modernizacji krakowskiego stadio-
nu to około 420 mln zł, z czego 110 mln zł dofinanso-
wuje budżet państwa.
I pytania. Pierwsze: Co stanie się z modernizowa-
nym stadionem w Krakowie? Czy jego budowa zosta-
nie dokończona zgodnie z planem? Czy projekt re-
montu ulegnie zamianie na tańszą wersję, a uzyska-
ne w ten sposób pieniądze trafią np. do Warszawy,
w której stan modernizacji stadionu na Euro jest
mniej zawansowany? Bardzo dziękuję, panie mar-
szałku. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Teraz bardzo proszę o zabranie głosu pana posła
Tadeusza Witę, niezrzeszonego.
Poseł Tadeusz Wita:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Zdaję sobie sprawę z tego, że pieniędzy na przygoto-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
200 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Tadeusz Wita
wanie mistrzostw Europy potrzeba wiele i na pewno
dla kogoś na coś pieniędzy zabraknie.
W tej sytuacji chciałbym, panie ministrze, zapy-
tać o sprawę bardzo delikatną. Padały już dzisiaj
z tego miejsca pytania o ponoć bardzo wysokie zarob-
ki zarządu spółki PL 2012. W tej sytuacji pytam,
panie ministrze, czy prawdziwa jest informacja, jaką
podały media, że prezes spółki PL 2012 zarabia 50
tys. zł miesięcznie. Ja wiem, że prezes PZPN właśnie
tyle zarabia, ale PZPN nie jest spółką państwową.
Zastanawiam się, w jaki sposób udało się w tym
przypadku ominąć ustawę kominową, która pozwo-
liła na tak wysokie zarobki członków zarządu tej
spółki. Bardzo prosiłbym o wyjaśnienie, w jaki spo-
sób udało się tyle zapłacić. Bardzo proszę o informa-
cję, jakimi kompetencjami musieli wykazać się człon-
kowie czy kandydaci na tak wysokie stanowiska i do
tak wysokich zarobków.
Nie będę pytał, czy prawdą jest, że cały zarząd
pochodzi z jednego regionu Polski, ale zapytam, gdzie
mieszkają i skąd pochodzą członkowie zarządu spół-
ki PL 2012, z tym że najbardziej zależy mi na odpo-
wiedzi na pytanie, czy prawdą jest, że 50 tys. zł wy-
nosi miesięczne wynagrodzenie pana prezesa. Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Teraz najbardziej kompetentna osoba, pan poseł
Roman Kosecki, Platforma Obywatelska. (Oklaski)
Przepraszam za tę uwagę, ale…
Poseł Roman Kosecki:
Nie, nie, bardzo dziękuję.
(Poseł Ryszard Zbrzyzny: Tylko w napadzie.)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Właśnie, grał w napadzie, i to bardzo skutecznie.
Poseł Roman Kosecki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Dzisiejsze sprawozdanie pokazuje, że polski rząd po-
trafi stawić czoła tak wielkim wyzwaniom jak orga-
nizacja Euro 2012. Jestem przekonany, że doświad-
czenia przy tym projekcie pozwolą śmiało myśleć
o następnych wielkich imprezach w naszym kraju,
włącznie z igrzyskami olimpijskimi. Myślę, że wielu
wspaniałych sportowców, wielu wspaniałych olimpij-
czyków jest co do tego zgodnych, poprą ten pomysł.
Wracając do kwestii Euro 2012, chcę powiedzieć,
że rodziły się pytania o współpracę z PZPN, co mnie
też oczywiście bardzo interesuje. Wierzę, że minister
jednak nie będzie miał wpływu na to, kto będzie tre-
nerem, kto będzie grał. Minister jest zawodnikiem
drużyny sejmowej, mógłby dobrze przygotować, wes-
przeć ten nasz zespół. Wiem też i cieszę się, że nie
będziemy jednak grać, bo pewnie nie wyszlibyśmy
z grupy. My, politycy, zróbmy wszystko, by mistrzo-
stwa Euro 2012 przebiegały jak najlepiej i abyśmy
bardzo się cieszyli z organizacji tych mistrzostw.
Zmieniliśmy między innymi ustawę o bezpieczeń-
stwie, specustawę. Czy rząd i ministerstwo planują
jeszcze jakieś zmiany ustaw? Jeżeli tak, to jakich
i czy są już projekty zmian tych ustaw? Jako warsza-
wiak chciałbym też spytać o stadion Legii. Oczywi-
ście znam tę kwestię. On pewnie też mógłby zostać
wykorzystany w związku z Euro. Jedna z drużyn
mogłaby przecież zamieszkać w centrum Warszawy
w hotelu i korzystać z tego stadionu. Czy to jest moż-
liwe? (Dzwonek) Chciałbym zapytać także o dworzec
kolejowy, tzw. przystanek: Stadion. Na jakim etapie
znajduje się w tym momencie projekt, który tego do-
tyczy? Czy z tą kwestią nie wiążą się jakieś zagroże-
nia? Czy zdążymy do 2012 r.?
Na koniec chciałbym poruszyć pewną sprawę, bo
padło tu wiele różnych wypowiedzi odnoszących się
do tego, kto w czym zawinił. Myślę, że nie powinni-
śmy o tym mówić, ale ponieważ pan minister już
o tym wspominał, pytam pana posła sprawozdawcę.
Panie pośle sprawozdawco, niech pan mi powie, kto
wskazał UEFA miasta gospodarzy, w którym roku
to było, kto podpisywał umowę i za czyich rządów?
Panie pośle, które miasta zostały odrzucone i przez
kogo? Nie mogę się tego dowiedzieć z tej dyskusji.
Niech pan mi to jeszcze raz przypomni. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Grze-
gorza Janika, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Grzegorz Janik:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mówił pan dzisiaj z tej mównicy o 6 miastach, o tym,
że wszystkie są dobrze przygotowane. Powiedział pan
nawet, że bardzo dobrze pracowały. Z tym się zgadza-
my. Musimy jednak realnie stąpać po ziemi, można
powiedzieć, realnie biegać po murawie boiska, bo
mówimy dzisiaj o Euro. Z wielkim bólem, jako kibic
śląskiej piłki, muszę powiedzieć, że Stadion Śląski
został odrzucony. Chcę zadać konkretne pytanie. Co
polski rząd, co pan, panie ministrze, konkretnie zro-
bił, aby mecze były rozgrywane na 6 stadionach?
Prosiłbym o konkrety. Chcę jeszcze przypomnieć, że
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Grzegorz Janik
rząd Portugalii był bardziej skuteczny niż rząd Pol-
ski. W Portugalii mecze rozgrywane były na 10 sta-
dionach, i to jest fakt. Dlaczego Polska nie może roz-
grywać meczów na 10 stadionach?
(Poseł Jakub Rutnicki: Jest jeszcze Ukraina.)
Chodziło mi o to, że na 10 stadionach łącznie
z Ukrainą. W czym jesteśmy gorsi? Co dalej, panie
ministrze, stanie się ze Stadionem Śląskim? Czy
w rozbudowę tego stadionu zostaną zainwestowane
wcześniej przeznaczone na to pieniądze? Co stanie
się z dworcami PKP na Śląsku, rozbudową lotniska
w Pyrzowicach, drogą łączącą lotnisko z Katowicami,
z centrum miasta? Co stanie się z infrastrukturą
drogowo-kolejową?
Mam również pytanie do pana premiera. Jak zo-
stanie zrekompensowany regionowi śląskiemu brak
organizacji Euro 2012 na Stadionie Śląskim, tak aby
mógł się rozwijać tak jak miasta, które będą organi-
zowały Euro 2012? (Dzwonek)
Panie marszałku, jeszcze tylko bardzo krótko
odpowiem koledze na pytanie, kto odpowiada za to,
że na Stadionie Śląskim nie będą rozgrywane mecze
Euro 2012. W kwietniu 2007 r. w Sejmiku Woje-
wództwa Śląskiego rządziła koalicja Platformy Oby-
watelskiej, Sojuszu Lewicy Demokratycznej i PSL.
To oni źle przygotowali wtedy ten projekt. Od same-
go początku miał to być projekt dotyczący nie tylko
miasta Chorzowa, ale całego Śląska. Wtedy rządzi-
ła tam Platforma Obywatelska, więc ona odpowiada
za to, że Euro nie będzie organizowane na Śląsku.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Czy jest pan poseł Jacek Bogucki?
Nie ma.
Pan poseł Andrzej Szlachta, Prawo i Sprawiedli-
wość, bardzo proszę.
Poseł Andrzej Szlachta:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Zacznę od zadania pytania, czy polski rząd dostatecz-
nie skutecznie zabiegał o racjonalne usytuowanie
miejsc rozgrywania w Polsce meczów Euro 2012?
Decyzja UEFA ogłoszona w Bukareszcie pozbawiła
południową część Polski możliwości goszczenia spor-
towców i kibiców na zawodach piłkarskich na swoim
terenie. A przecież dla tej części Polski mistrzostwa
Euro 2012 miały być szansą poprawy infrastruktury
drogowej, kolejowej, bazy hotelowej i turystycznej.
W sytuacji gdy również we Lwowie nie będą rozgry-
wane mecze piłkarskie w ramach Euro 2012, woj.
podkarpackie, które reprezentuję, zostanie pozba-
201
wione olbrzymich szans na dofinansowanie. Realiza-
cja planowanych inwestycji związanych z moderni-
zacją linii kolejowej E30 z Krakowa do Medyki zosta-
ła spowolniona jeszcze przed wydaniem przez UEFA
decyzji. Wcześniej w obiegu medialnym również za-
częło funkcjonować przekonanie, że terminy dotyczą-
ce budowy autostrady A4 do granicy państwa z Ukra-
iną do 2012 r. również nie będą dotrzymane. To może
świadczyć o tym, że rząd założył z góry ten zły dla
południowej części Polski scenariusz.
Stąd wynika pytanie: Czy decyzja UEFA dotyczą-
ca wyboru 4 polskich miast na organizatorów rozgry-
wek Euro 2012 będzie miała wpływ na tempo reali-
zacji zaplanowanych wcześniej inwestycji drogowych
i kolejowych na terenie woj. podkarpackiego? Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jacka
Tomczaka, niezrzeszonego.
(Głos z sali: Nie ma.)
Pani poseł Joanna Fabisiak, Platforma Obywatel-
ska, bardzo proszę. (Oklaski)
Poseł Joanna Fabisiak:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Wydaje mi się, że pan minister bardzo skromnie
przedstawił to sprawozdanie, nie uwzględniając pew-
nych elementów, które moim zdaniem są warte pod-
kreślenia.
Rozpocznę od programu „Orlik”. Chciałam po-
dziękować rządowi za skuteczność. W ciągu krótkie-
go okresu wybudowano ponad 500 boisk. Gdy czasa-
mi jeździłam przez kraje Europy Zachodniej, widzia-
łam dzieciaki rozgrywające mecze właśnie na bo-
iskach. U nas tak się nie działo, bo nie było boisk.
Dziękujemy za taką skuteczność działania.
Chciałabym jednak zadać teraz pytanie. Same
boiska nie wystarczą. Panie ministrze, potrzebne są
programy. Wiem o niektórych wspaniałych progra-
mach. Jeżeli bowiem chodzi o sport – i to jest dla
mnie, osoby pracującej z młodzieżą, najbardziej inte-
resujące – bardzo ważne jest jego upowszechnienie.
Sport jest u nas elitarny. Bardzo ważne jest zapro-
szenie wszystkich młodych ludzi, chłopaków do tego,
by kopali piłkę, strzelali bramki i by się tym fascy-
nowali, bo tam, gdzie jest sport, tam nie ma przemo-
cy. Sport jest podstawą dla doskonałego programu
wychowawczego. Pytam zatem, czy w ślad za „Orli-
kami” będą tworzone także inne programy sportowe.
Chciałabym, żeby powiedział pan coś na ten temat
i żeby odpowiedział pan na pytanie, czy te stadiony,
„Orliki”, nie będą świeciły pustkami, czy są już po-
mysły, jak je zagospodarować. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
202 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jacka
Tomczaka, niezrzeszony.
Poseł Jacek Tomczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Już pod koniec
października zeszłego roku Generalna Dyrekcja Dróg
Krajowych i Autostrad ogłosiła, że nie zdąży z budo-
wą drogi S5 przed rozpoczęciem organizowanych
mistrzostw Europy. Informacja taka niewątpliwie
musi niepokoić, jeżeli weźmie się pod uwagę, iż mi-
strzostwa rozpoczną się za 3 lata. Chyba nie trzeba
nikogo przekonywać o strategicznej roli tej drogi,
bowiem łączy ona 3 miasta, które będą gospodarzami
mistrzostw Europy w piłce nożnej: Poznań, Wrocław
i Gdańsk. Trudno sobie wyobrazić, aby komunikacja
między tymi miastami w znacznej części odbywała
się jednopasmową drogą.
W związku z tym zwracam się z pytaniem do mi-
nistra infrastruktury. Dlaczego ta sprawa przestała
być priorytetem dla Generalnej Dyrekcji Dróg Kra-
jowych i Autostrad? Dlaczego nie robimy wszystkie-
go, aby ułatwić komunikację między Poznaniem,
Wrocławiem i Gdańskiem? Myślę, że wszyscy parla-
mentarzyści z tych 3 województw, przez które prze-
biega trasa, będą zabiegać o wybudowanie tej drogi
w całości przed rokiem 2012. Mam nadzieję, że nie
zabraknie woli do realizacji tego postulatu.
Na koniec chciałbym tylko przypomnieć, iż
w 2000 r. Platforma Obywatelska mówiła, iż droga
S5 ma charakter priorytetowy. Również Platforma
Obywatelska ogłosiła w Poznaniu „Kontrakt dla
Wielkopolski”, w którym wskazała, iż ta droga zosta-
nie wybudowana. Dziś przychodzi czas na weryfika-
cję tych zobowiązań. Mam nadzieję, że nie były to
słowa rzucane na wiatr. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Anto-
niego Błądka, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Antoni Błądek:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Z ostatniego raportu Najwyższej Izby Kontroli o przy-
gotowaniach Polski do Euro 2012 wynika, że najpo-
ważniejszym zaniechaniem gabinetu premiera Do-
nalda Tuska na obecną chwilę jest brak rządowego
programu przygotowań do mistrzostw. Program taki
jest niezbędny do prawidłowej organizacji prioryte-
towych przedsięwzięć związanych z turniejem.
Największa fala krytyki spadła na szefa MSWiA
za brak opracowania dokumentu zapewniającego
bezpieczeństwo podczas mistrzostw. Wicepremier
Schetyna zamiast myśleć nad tym, jak zapewnić bez-
pieczeństwo rzeszy kibiców, która zawita do Polski
podczas turnieju, pacyfikuje stoczniowców pod Pała-
cem Kultury i Nauki. Panie wicepremierze, gazem
i pałką nie zapewni pan bezpieczeństwa na stadio-
nach. Według raportu NIK także Ministerstwo In-
frastruktury powinno przyspieszyć swoje działania.
W ocenie NIK istnieje ryzyko, że z ok. 3 tys. km dróg
ekspresowych i autostrad planowanych do 2012 r.
realizacja około 1/3 może okazać się nie do wyko-
nania. Mam nadzieję, że ten czarny scenariusz się
nie spełni i ostrzeżenia NIK będą kubłem zimnej
wody, który orzeźwi głowy odpowiedzialnych i spra-
wi, że prace nad infrastrukturą drogową wrócą na
dobre tory.
Bazując na raporcie NIK, pragnę zapytać, czy za-
grożone są projekty inwestycyjne związane z Euro
2012, których realizacja planowana jest w woj. pod-
karpackim. Mam na myśli budowę autostrady A4 na
odcinku Tarnów – Korczowa, unowocześnienie linii
kolejowej Kraków – Rzeszów, Rzeszów – Medyka oraz
rozbudowę portu lotniczego w Jasionce. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Piotra
Polaka, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Piotr Polak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Organizacja piłkarskich mistrzostw Europy ocenia-
nych jako trzecia pod względem wielkości impreza
sportowa na świecie to olbrzymia szansa na promocję
i europejski, a nawet światowy sukces naszej ojczy-
zny. Już samo zabieganie o przyznanie Polsce orga-
nizacji mistrzostw, uwieńczone pozytywną dla nas
decyzją UEFA, było sukcesem Polski i rządu pana
premiera Kaczyńskiego w 2007 r. Dziś jesteśmy pra-
wie w połowie drogi do inauguracji mistrzostw i wiel-
kiego piłkarskiego święta, które będziemy mogli
oglądać w Polsce i na Ukrainie. Polska część tych
mistrzostw zaczyna nabierać realnych kształtów
i w czysto sportowym wymiarze – mam tutaj na my-
śli stadiony – inwestycje są dobrze oceniane przez
UEFA i już realizowane.
Decyzją UEFA z 13 maja mamy 4 miasta, w któ-
rych będą rozgrywane w Polsce mecze. Ukraina też
ma 4 miasta. Panie ministrze, Ukraińcy mogą nie
zdążyć z budową dwóch stadionów, które są zagrożo-
ne. Czy to prawda, panie ministrze, że UEFA, na
czele z panem Platinim, jest przeciwna, jak informu-
je prasa, rozegraniu spotkań w więcej niż czterech
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Poseł Piotr Polak
miastach w Polsce? Tym samym Kraków i Chorzów
nie miałyby szans na organizację mistrzostw.
Mówiąc o sukcesie Polski, nie można zapomnieć
o sukcesie finansowym tego przedsięwzięcia. Na jakie
wymierne korzyści finansowe może liczyć nasz kraj?
Mam tutaj na myśli finanse, o których decyduje UEFA,
czyli prawa do transmisji, zyski z reklam itd.
Ostatnia sprawa. Panie ministrze, jest pan łodzia-
ninem, obaj pochodzimy z woj. łódzkiego. W Łodzi
mistrzostw nie będzie, ale czy w związku z tym woj.
łódzkie, będąc w dogodnym położeniu geograficznym
pomiędzy Warszawą, Poznaniem i Wrocławiem i ma-
jąc wielkie tradycje piłkarskie – mam tutaj na myśli
piłkarzy Widzewa i ŁKS – ma szansę na dość dużą
liczbę centrów sportowo-treningowych, które i tak
będą przez pana powołane i wytypowane. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jerze-
go Feliksa Fedorowicza, Platforma Obywatelska.
Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Jak grom z jasnego nieba, spadła na mnie dwa lata
temu wiadomość, że Kraków nie otrzymuje szansy
rozgrywania meczu mistrzostw Europy. To tak, jak-
by tej szansy nie dostała Barcelona w Hiszpanii, Me-
diolan we Włoszech czy Monachium w Niemczech.
(Oklaski) Nie chcę wracać do tego, bo wszystko już
zostało powiedziane z tej trybuny. Nie chcę nawet
szukać winnych, bo musimy iść do przodu.
(Poseł Stanisław Stec: Kibice.)
Przede wszystkim chciałbym podziękować za tę
deklarację, którą pan w swoim przemówieniu wygło-
sił, że będą skierowane wszystkie siły, aby Kraków
jednak zaistniał, może nie tylko jako gospodarz tego
spotkania, ale jako ważne miejsce w tych mistrzo-
stwach, zwłaszcza na linii, która przebiega między
Lwowem a Krakowem. Są jeszcze inne zadania, któ-
re będą ważne w czasie tych mistrzostw, więc myślę
sobie, że Kraków w tej dziedzinie będzie prowadził.
Nie zadaję właściwie żadnego pytania, tylko pro-
szę o potwierdzenie tego, co pan powiedział w swoim
wystąpieniu na samym początku, że Kraków, nasze
miasto, będzie ważnym miejscem w tych mistrzo-
stwach. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo.
Na tym zakończyliśmy pytania.
203
Bardzo proszę o zabranie głosu ministra sportu
i turystyki pana Mirosława Michała Drzewieckiego.
Posłowie pytali bardzo rozwlekle, panie mini-
strze. Apelowałbym, żeby pan odpowiedział w sposób
skondensowany, bo mamy spore opóźnienie.
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Postaram się
szybko odpowiedzieć według takiego schematu, że
pani minister Patrycja Wolińska odpowie na pytania
dotyczące dróg i kolei, natomiast ja odniosę się do
całej reszty.
Zacznę od tego, że pani poseł Jakubiak mówiła,
że warto by było, żeby ta dyskusja odbywała się we-
dług zasad fair play. Bardzo bym o to prosił i od razu
jedna uwaga. To, co jest najważniejsze, czyli że za-
mawiająca tę imprezę w Polsce UEFA 13 maja wyra-
ziła opinię na temat oceny i stanu przygotowań Pol-
ski i polskich miast do tego turnieju. Ta ocena, czy
państwo chcecie, czy nie, jest pozytywna i powinni-
śmy się wspólnie cieszyć.
Druga sprawa. Wspominany tutaj wielokrotnie
raport NIK jest też raportem pozytywnym, ocenia
pozytywnie stan przygotowań. Jest kilka rzeczy, na
które wskazuje, ale tak się dzieje przy wielkich pro-
jektach. NIK chciała, żebyśmy uporządkowali pewne
rzeczy, żeby były bardziej czytelne, i to zostało już
zrobione.
Nieprawda, że nie ma tego projektu. Jest tzw. ma-
sterplan i jest możliwość śledzenia tego na bieżąco
w trybie online w Internecie, czyli w każdej chwili
każdy zainteresowany może zobaczyć, na jakim eta-
pie są poszczególne inwestycje i czy jest opóźnienie,
czy go nie ma. Wszystko jest tam zaznaczone. Postę-
pujemy według tego masterplanu i nic innego nie
potrzeba. Już o tym mówiłem, że NIK prawdopodob-
nie zasugerowała się tym, co zrobiono na Ukrainie,
że stworzono wielki, przyjęty przez rząd program,
który był zrobiony przez firmę doradczą. To jest
świetne na początek, ale do realizacji trzeba to ina-
czej rozplanować i rozpisać dzień po dniu.
Jeżeli chodzi o tę liczbę pytań, to bardzo się cie-
szę, że jest tak duże zainteresowanie, ale mam uwa-
gę i prośbę do państwa posłów. Nie tak dawno, bo
w marcu, był w Sejmie dzień otwarty dla posłów i se-
natorów dotyczący Euro 2012. Byli tu wszyscy przed-
stawiciele instytucji, które są związane z tym projek-
tem i przy nim pracują. Każdy z posłów i senatorów
miał prawo pytać, dopytywać, ale na tym nie koniec.
Nie będę przypominał, że wtedy okazało się, że część
posłów w ogóle nie była zainteresowana, ale taka ich
wola. Nie każdy musi się tym interesować. Natomiast
utworzyliśmy też serwis internetowy, specjalną za-
kładkę dla posłów, i po zalogowaniu się poseł może
uzyskać wszystkie informacje dotyczące projektu,
również związane z drogami. Proszę państwa, przez
6 tygodni istnienia tej strony internetowej nikt, ża-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
204 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki
den poseł, nie wszedł i się nie zalogował. Do dzisiaj,
po tych paru miesiącach, jest 15 wejść. Jeżeli pań-
stwo żeglujecie po Internecie, to wiecie, ile jest wejść
internautów przy obojętnie jakiej informacji. To
świadczy o tym dokładnie, że to jest intencjonalne
zainteresowanie sprawą, i też to rozumiem, bo nie
wszyscy są od organizowania Euro w Polsce. Jednak
wszyscy są od tego, żeby się cieszyć, że to Euro
w Polsce będzie dobrze zorganizowane i że będziemy
z tego dumni.
Natomiast nie rozumiem, dlaczego na potrzebę
tej debaty zadaje się 30 razy to samo pytanie. Jeszcze
raz odpowiem na nie, żeby dookreślić i żebyśmy za-
mknęli tę sprawę, żebyśmy jej nie wałkowali. Kwestia
powtarzająca się bardzo często: Chorzów i Kraków.
Chciałbym z państwem podzielić się pewną refleksją.
Otóż, gdyby decyzja UEFA z 13 maja byłaby taka, że
to ma być Warszawa, Gdańsk, Chorzów i Kraków, to
dzisiaj pytający nie byliby z Krakowa i z Chorzowa,
ze Śląska, tylko z Poznania i Wrocławia. Byłaby to
więc identyczna sytuacja i bilibyśmy po prostu pianę,
bo to jest o tyle bez sensu, że wydawało mi się, iż
jasno powiedziałem, na czym polega kłopot Krakowa
i Chorzowa. Na tym, że wszystkie miasta, które star-
towały w tym wyścigu o to, żeby być gospodarzem,
wykonały zadania, które miały wykonać. Nikt nie
odpadł z tego peletonu, dlatego tak jest. Przyczyną
tego wszystkiego jest to – jeszcze raz to powtórzę – że
to poprzedni rząd wskazał 4 miasta: Warszawę,
Gdańsk, Wrocław i Poznań. I teraz któryś z posłów
mówi, że Gdańsk i Wrocław, dlatego że Donald Tusk
jest z Gdańska, to na pewno dlatego Gdańsk, a Wro-
cław, dlatego że Schetyna jest z Wrocławia. Na miły
Bóg – bo o to pytają posłowie z PiS – to Jarosław
Kaczyński wymyślił taką niespodziankę dla Tuska,
że koniecznie w Gdańsku, żeby go urządzić na przy-
szłość? Przecież to jest nienormalne. (Oklaski)
Sprawa wygląda w ten sposób, że rzeczywiście te
umowy zostały podpisane, w związku z tym UEFA
jako strona umowy nie może zerwać umowy z mia-
stem, które wykonało wszystko, do czego się zobo-
wiązało, bo nie ma podstaw. Tam gdzie były podsta-
wy, jak np. na Ukrainie, i dotyczy to Dniepropietrow-
ska, to zostało zrobione, ale tam były podstawy. Nie
ma kłopotu, UEFA nie martwi się o odszkodowanie
dla miasta, bo to miasto po prostu nie zrealizowało
tego, do czego się zobowiązało. I teraz, jeżeli państwo
pytacie, to wam powiem. Ktoś mówi, że Kraków
z takich czy innych względów odpadł, i słyszę, że
przedstawiciele Prawa i Sprawiedliwości idą do tele-
wizji i mówią, że to polityka. Tak, to była polityka.
Kraków był skreślony politycznie. Jeżeli bowiem był
najlepiej przygotowanym miastem i na początku tej
drogi stały tam te same hotele, co dzisiaj stoją, to kto
podjął decyzję o tym, że Kraków został wyelimino-
wany? To była merytoryczna czy polityczna decyzja?
Tylko polityczna. (Oklaski)
(Poseł Maria Nowak: Była punktacja.)
Jeżeli się dopytujecie, to mówię wam teraz praw-
dę. Tak jest, tak zrobiliście.
(Głos z sali: Panie ministrze, proszę nie krzyczeć.)
(Poseł Grzegorz Janik: Bo Ziobro jest z Krakowa
i prezes Kaczyński zrobił mu na złość.)
Panie pośle Janik, przyjmuję to wytłumaczenie,
że prezes Kaczyński chciał zrobić na złość ministro-
wi Ziobrze i nie dopuścił Krakowa do wpisania na
listę podstawową czterech najlepszych miast w Pol-
sce. Tak jest.
(Głos z sali: Tak pan uważa…)
Ale ja wiem, ja znam ten projekt.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Panie ministrze, przepraszam na moment. Mówił
pan o tych zasadach fair play. Ja natomiast prosiłem
o skondensowane odpowiedzi. Mamy opóźnienie cza-
sowe. Myślę, że czas to pieniądz.
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki:
Dobrze.
Jeżeli chodzi o współpracę, o PZPN – pytali o to
pan poseł Tomaszewski i pan poseł Wontor – to
rozdzielam dwie sprawy. Sytuacja w PZPN nie była
łatwa. Jest lepsza, niż była, ale jeszcze nie jest tym
finałem dobrej pracy. Jeżeli jednak chodzi o Euro
i o współpracę z PZPN, zarówno z poprzednim pre-
zesem, jak i obecnym, to naprawdę nie mam żad-
nych zastrzeżeń. To jest wspólny projekt i wspólnie
go realizujemy. Uważam, że tutaj w przypadku
UEFA mamy ten handicap, że to widać, że ta współ-
praca, jeżeli chodzi o Euro, układa się dobrze, jest
pełna zgoda między nami.
(Poseł Tomasz Garbowski: A pan Olkowicz?)
Pan Olkowicz w tej chwili bardzo pozytywnie wpi-
suje się w projekt i w relacje polsko-ukraińskie, zde-
cydowanie. Był moment, że było trudniej. Zrozumiał,
że warto tworzyć synergię, a nie dzielić.
Skoro jesteśmy przy PZPN, to oczywiście nasuwa
się pytanie o te relacje Polska – Ukraina. Wiecie pań-
stwo, że jest umowa międzynarodowa. Jest bardzo
bliska współpraca PL 2012, rządu, ale również mini-
sterstwa z biurem koordynacyjnym na Ukrainie.
Mamy bardzo bliską i ciągłą współpracę, te relacje
są ścisłe. Nie ma tygodnia, żebym osobiście nie roz-
mawiał z wicepremierem Wasyniukiem na temat
Euro, ale nie ma też tygodnia, żeby nie rozmawiał
pan prezes Hera z panem ministrem Szewlakiem,
który odpowiada tam adekwatnie jak pan Hera
w Polsce za ten projekt. Mogę państwu powiedzieć,
że ostatnia rozmowa, kolejna – poprzednia była
w piątek – odbyła się w poniedziałek, szykujemy ko-
lejne rzeczy. Chciałbym, żebyście też zrozumieli to,
co według mnie jest bardzo ważne, gdyż po stronie
ukraińskiej widzę pełne zrozumienie dla decyzji
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki
UEFA i nikt na Ukrainie nie ma pretensji o to, że
taka decyzja zapadła, że jest tylko jedno potwierdzo-
ne miasto, a trzy nie. Ukraińcy świetnie wiedzą, że
są w takiej sytuacji i że ta ocena jest prawdziwa.
Uczciwie mówię, mając na sercu i Kraków, i Chorzów,
że jak wszystko dobrze pójdzie, to życzę Ukraińcom
i trzymam za nich kciuki, żeby im się udało, żeby ten
podział był symetryczny. Jeżeli będzie w tym projek-
cie obsuwa, a ona może się zdarzyć, bo to jest wielki
i trudny projekt, to wtedy być może jedno z tych
miast, a może oba będą wracały do gry. Tego bym
życzył, ale z drugiej strony to tak, jakbym nie życzył
Ukraińcom. Uważam, że z emocjami, z życzeniami
trzeba się wstrzymać do 30 listopada. Wtedy będzie-
my mieli decyzję UEFA i albo potwierdzenie tego, że
te miasta sprostały zadaniom oraz wyzwaniom i są
gospodarzami, albo potwierdzenie, że zostały odsu-
nięte od organizacji. Do tego czasu w ogóle nie chcę
spekulować. Radzę tylko i namawiam Kraków i Cho-
rzów, żeby robiły w tym zakresie wszystko tak, jak
robiły do tej pory. Powód jest bardzo prosty. Żadne
miasto nie pracowało na 3 tygodnie, na czas trwania
tej imprezy, tylko każde pracowało na przyszłość,
żeby mieć lepszą komunikację, lepsze połączenia
z innymi miastami w Polsce, żeby wybudować lotni-
ska – wszystko po to, żeby te elementy zmiany
w infrastrukturze służyły przez kilkadziesiąt kolejnych
lat mieszkańcom tego miasta, turystom, którzy tam
przyjeżdżają, żeby następował cywilizacyjny skok.
Kiedy mówicie państwo o drogach – pani minister
Wolińska szczegółowa odpowie państwu na te pyta-
nia – to mam takie nieodparte wrażenie, że wszyscy
chcieliby, żeby do Euro 2012 w Polsce zrobiono to
wszystko, czego nie udało się zrobić przez ostatnie 50
lat. To nie jest możliwe. Euro 2012 powoduje, że przy-
najmniej 50% – tak to oceniam z zespołem ludzi –
z tego, co wykonamy do Euro 2012, gdyby nie Euro
i pewna data, prawdopodobnie finalizowalibyśmy to
wszystko w latach 2013, 2014 i 2015. Byłyby takie
przesunięcia czasowe.
Jeżeli chodzi o drogi, to proszę państwa, do roku
2012 przewiduje się na nie 125 mld zł z budżetu pań-
stwa. I oczywiście najważniejsze są drogi łączące.
Wiadomo, że wszystkiego, tzn. 3 tys. km dróg w Pol-
sce nie wybudujemy, choć zweryfikowaliśmy to do
2 tys. A te 3 tys., powiem, bezkrytycznie przyjęliśmy
na początku od poprzedników, którzy planowali to
wtedy jeszcze nie pod Euro. Do 2012 r. nie uda się
tego osiągnąć. Ale oczywiście ten plan 3 tys. km dróg
szybkiego ruchu i autostrad jest bardzo dobry, te dro-
gi koniecznie należy wybudować. Tylko skończy się
to nie w roku 2012, tylko pewnie w 2015 r. Żadna
inwestycja w związku z tym nie będzie wstrzymywa-
na, bo budujemy drogi tam, gdzie występuje taka
potrzeba. Jeżeli będą przebudowywane linie kolejo-
we, to dlatego że dzisiaj niektóre z nich są archaiczne.
Czas podróży między miastami jest bardzo długi,
205
w cywilizowanej Europie tak się już nie podróżuje.
Od niczego nie uciekamy, tylko miejmy świadomość
tego, że brak jakiegoś odcinka na S5 nie zrujnuje
nam Euro. Nie wmawiajmy wszystkim dookoła, że
będzie tragedia, że na przykład coś się nie wydarzy
do roku 2012. Dzisiaj mamy już zawężone pole, mamy
te 4 podstawowe miasta, więc zróbmy to…
(Poseł Maria Nowak: A dlaczego nie 6?)
Dlatego, że UEFA…
(Głos z sali: Może 12?)
(Głos z sali: Ja panią profesor kochana, ale…)
Pani profesor, nigdy tak nie było, więc nie można
zrobić imprezy z udziałem 16 drużyn. Gdyby Euro
było powiększone, od następnego rzutu, następnym
razem będzie już powiększone, będą 24 zespoły i wte-
dy będzie można zwiększać liczbę miast. W tym wy-
padku jednak maksimum, które jest brane pod uwa-
gę, to 8 miast. I powiem pani, bo pani wcześniej nie
było…
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: W Portugalii
było 10.)
Ale to były… Wycofano się z tego, bo to był błąd.
Źle to funkcjonowało. Portugalczycy popełnili błąd,
wybudowali dużo stadionów dużych, za dużych jak na
średniej wielkości kraj. W związku z tym mają kłopot
z tymi stadionami. Żeby nie wpędzać w kłopot orga-
nizatorów i też nie tworzyć nienaturalnych kosztów,
jeżeli chodzi o stronę UEFA, to się to optymalizuje
i jest maksymalnie 8, a optymalnie 6. Taka jest praw-
da, jeżeli chodzi o ten biznes.
Teraz pozostały jeszcze centra pobytowe. Jest
jedna prośba, żebyście państwo mieli to na uwadze.
Kryteria są znane, natomiast wybór jest decyzją
PZPN-u i UEFA. To nie rząd polski będzie wskazy-
wał, my mamy dostarczyć produkt. To znaczy, mamy
dostarczyć minimum 16 pełnowartościowych cen-
trów pobytowo-treningowych i to jest naszym obo-
wiązkiem. Tak jak w wielu rzeczach, które robimy,
tak i tutaj mamy doprowadzić do stanu gotowości
miasta i stadiony, żeby było bezpiecznie i żeby tę im-
prezę można było przeprowadzić. Właścicielem im-
prezy od początku do końca jest UEFA i to ona jest
gospodarzem tej imprezy. W związku z tym pewien
zakres spraw z nią związanych należy tylko i wyłącz-
nie do UEFA.
Pan pytał o podział kompetencyjny, kto się czym
zajmuje. Kilka tygodni temu było spotkanie z Marti-
nem Kallenem, który jest szefem Eurodivision i usta-
liliśmy oraz podpisaliśmy podział kompetencji. UEFA
poprosiła w tej chwili jeszcze o zwłokę, bo chce się do
tego odnieść, ale to znaczy tyle, że jesteśmy na finiszu
ustalania odpowiedzialności za poszczególne projek-
ty i za poszczególne dziedziny. To znaczy, jeśli czytać
by to literalnie, to gdy będzie np. ticketowanie, czyli
bilety, to będzie wpisany pan taki i taki, spółka taka
i taka i oni będą ponosić za to odpowiedzialność.
W ramach wszystkich projektów, które prowadzimy,
taką propozycję złożyliśmy stronie UEFA, żeby był
określony zakres odpowiedzialności i w związku
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
206 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki
z tym też zakresy kompetencyjne, bo to bardzo uła-
twia skuteczne prowadzenie tego projektu.
Współpraca z Ukrainą, NIK – to już mówiłem...
(Głos z sali: Szpitale.)
Szpitale?
(Głos z sali: Ha, ha. No tak!)
Ha, ha. Szpitale mają się dobrze, naprawdę.
(Głos z sali: Ja nie wiem.)
I teraz...
Zaraz poproszę panią Patrycję Wolińską o szcze-
gółowe odniesienie się do dalszej części w zakresie
spraw drogowo-kolejowych. Natomiast na koniec
chcę państwu tylko powiedzieć, że bardzo was proszę
i apeluję: bądźcie ludźmi, którzy wspierają ten pro-
jekt, a jeżeli dzieje się cokolwiek złego – dajcie sygnał,
na pewno skorzystamy z każdej uwagi. Poczujcie się
dumni z tego, bo wasz rząd to zaczynał, ale tak na-
prawdę również i rząd Marka Belki. Jeden z posłów
PiS-u powiedział: Jakie to wspaniałe były rządy Ja-
rosława Kaczyńskiego. Tak, on kontynuował to, co
zaczął rząd pana Marka Belki, jeżeli chodzi o aplika-
cję w sprawie Euro. Pierwsze przygotowanie, opraco-
wanie robione przez firmę KPMG było robione przez
Marka Belkę. Tak, ja szanuję i rząd pana Belki za tę
inicjatywę, i następców, którzy doprowadzili do tego,
że dostaliśmy to Euro. Dzisiaj bardzo bym chciał,
żeby była synergia działań, a nie było tak, jak z tymi
lokomotywami, które ciągną w dwie strony, ale prze-
ciwne.
Odpowiadając pani Fabisiak na pytanie, jeżeli
chodzi o „Orlika”, bo to jest też odpowiedź na pyta-
nie, co zrobimy, żeby poziom sportowy był dobry na
Euro, to właśnie „Orlik” jest odpowiedzią na to, żeby
ten poziom był wysoki. Tylko niestety nie na naszym
Euro, bo nam braknie trochę czasu, bo wychowywa-
nie dzieciaków i młodzieży na „Orlikach” będzie owo-
cowało w sensie sportowym za kilka następnych lat,
ale na pewno to jest pomysł na to, żeby polskie dzie-
ci miały przede wszystkim wyrównane szanse z szan-
sami i z warunkami dzieci w Europie Zachodniej,
jeszcze w dalszym ciągu tej bogatszej Europie. Mogę
uspokoić, że dzisiaj mamy 560 otwartych „Orlików”,
do końca roku będzie ich 1300. Minister sportu do-
kłada do kosztu zatrudnienia każdego trenera 1000
zł miesięcznie. Jak pan Janik świetnie liczy, to wie,
że dzisiaj jest to 560 tys. zł miesięcznie, a to mnoży-
my razy 12 – to jest tyle – a na koniec roku, kiedy
będzie ich 1300, to będzie 1300 tys. po to, żeby tre-
nerzy i instruktorzy na tych boiskach (Oklaski) trak-
towali tę pracę jako dobre zajęcie życiowe. Czyli jak
gmina płaci 2,5 tys., my jeszcze dajemy jej 1000. Uru-
chamiamy programy. Jest program animator dla
tych boisk, już dziewiąte województwo podpisuje
umowę i pozyskujemy pieniądze z Unii Europejskiej;
w skali kraju w roku to jest ponad 100 mln zł, na te
miękkie programy – szkolenia kadry trenerskiej, tej
instruktorskiej, plus programy zwalczania patologii
i agresji poprzez sport. Miejscem dla tego wszystkie-
go jest również „Orlik”, również „Blisko boisko”, któ-
re za waszego rządu zostały stworzone. Niczego, co
się wiąże z młodymi ludźmi, nie marnujemy i nie
chcemy zmarnować. Każdy dobry pomysł naszych
poprzedników chcemy kontynuować i czekamy na
podpowiedzi, jak jeszcze ulepszyć to, co dzisiaj robimy
nie tylko w ramach programu Euro, ale w całej tej
pozostałej materii. Dlatego proszę: Będziemy mieli
sukces i razem będziemy mogli czuć się zwycięzcami,
jeśli będziemy wspomagali ten projekt, a nie pró-
bowali go zohydzić albo trzymali kciuki za to, żeby
się nie udał. On się uda, zapewniam wszystkich pań-
stwa. Dlatego zapiszcie się do dobrego interesu. To
jest dobry interes. Dziękuję. (Oklaski)
(Tomasz Garbowski: Panie marszałku, mogę krót-
kie sprostowanie?)
(Głos z sali: Ale nie...)
(Tomasz Garbowski: Krótko! Krótko!)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Niech pan już nie
wraca do tego.)
(Tomasz Garbowski: Krótko! Panie marszałku,
krótko jedno zdanie.)
Panie pośle, ja nie mogę dopuścić...
(Poseł Tomasz Garbowski: Wniosek formalny.)
Oczywiście, jeśli pan poseł...
(Poseł Tomasz Garbowski: Ale jedno zdanie...)
...chce sprostować swoją wypowiedź, przy czym
jestem w dosyć trudnej sytuacji, bo nie prowadziłem
obrad wtedy, kiedy pan zabierał głos, więc nie będę
tutaj dobrym arbitrem, czy pan ma rację, czy nie, ale
gramy fair play. Bardzo proszę, panie pośle.
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Lewica też musi
mieć coś od życia.)
Poseł Tomasz Garbowski:
Dziękuję, panie pośle, za łaskawość.
Ja zadawałem kilka pytań i także posłowie róż-
nych opcji pytali pana ministra. Rozumiem, że mamy
duże opóźnienie i bardzo bym prosił, żeby odpowie-
dzieć w formie pisemnej, dobrze? O to mi chodziło.
Dziękuję. (Oklaski)
(Głos z sali: Tak, bardzo dobrze. Brawo!)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi. Nie było to na
pewno sprostowanie, tylko prośba.
(Poseł Tomasz Garbowski: To był wniosek!)
Bardzo proszę teraz o zabranie głosu podsekreta-
rza stanu w Ministerstwie Infrastruktury panią Pa-
trycję Wolińską-Bartkiewicz.
Bardzo proszę, pani minister.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Patrycja Wolińska-Bartkiewicz:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sza-
nowni Państwo! Odniosę się również do kwestii, któ-
re się powtarzały w tych kilkudziesięciu wypowie-
dziach państwa posłów. Ze względu na to, że niektó-
re kwestie są bardzo szczegółowe, a niektóre powta-
rzały się, zacznę od tych, które się powtarzały i które
są, powiedziałabym, przedmiotem największych kon-
trowersji.
Chciałabym z całą mocą podkreślić, że mimo to,
że Kraków i Chorzów potencjalnie nie są ujęte jako
miasta gospodarze do organizacji rozgrywek, nie
oznacza to, że będą cięcia i wycofywanie tych inwe-
stycji, które są przygotowywane w ramach programu
budowy dróg krajowych na lata 2008–2012 i ujęte
w ramach prac przygotowawczych do przygotowania
Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Euro 2012. Mam
tutaj na myśli zwłaszcza budowę autostrady A2 na
odcinku od Krakowa do granicy wschodniej z Ukra-
iną. Ten projekt jest kontynuowany, uruchamiane są
przetargi, procedury są kontynuowane i nie będzie
żadnego wycofywania. Tu chciałabym podkreślić
z całą mocą: To samo dotyczy wszystkich inwestycji
w lotniska, w drogi kolejowe, które były zaplanowane
i które są przygotowane, i które w tej chwili są na
etapie postępowań przetargowych. Nie ma żadnego
zagrożenia, wycofania tych inwestycji. One będą kon-
tynuowane i będą realizowane.
(Poseł Maria Nowak: A kto odpowiada za krytycz-
ne opóźnienia?)
Za krytyczne opóźnienia odpowiada bardzo wiele
czynników, m.in. to, co się stało w ubiegłym roku,
w 2008 r. – naprawianie polskiego prawa. Żeby pro-
jekt był zrealizowany dobrze i skutecznie, oczywiście
musi być realizowany zgodnie z procedurami, a z tego
względu, że jesteśmy członkiem Unii Europejskiej,
od 1 maja 2004 r. obowiązują nas reguły prawa za-
mówień publicznych i ochrony środowiska, zwłaszcza
jeżeli chodzi o inwestycje liniowe, obowiązujące
w Unii od 1985 r. Jestem przekonana, że dobrze się
stało, że w ubiegłym roku proces naprawy prawa się
zakończył i to nam otwiera drogę do tego, żebyśmy
realizowali wszystkie inwestycje zgodnie z procedu-
rami, żeby nie było powtórki sytuacji z obwodnicą
Augustowa, której projekt jest… Sami państwo do-
skonale o tym wiecie, nie chcę się rozwodzić nad tym
przykładem. Natomiast szczegółową ochroną i opieką
otoczyliśmy projekty realizacyjne dotyczące głównej
sieci autostrad w Polsce, co pan premier bardzo czę-
sto podkreślał, czyli autostrady A2 od granicy z Niem-
cami w Świecku do Warszawy, autostrady A1 z pół-
nocy na południe, z Gdańska do granicy w Gorzycz-
kach, i autostrady A4 od granicy z Niemcami w Zgo-
rzelcu do granicy z Ukrainą w Korczowej. To tzw.
inwestycje wrażliwe, głównie ze względu na to, o czym
wspomniałam i o czym państwo wiedzą. Dobre prawo
to podstawa do zrealizowania dobrego projektu.
207
Druga sprawa to oczywiście kwestie finansowe.
Ktoś z państwa posłów słusznie zauważył, że na
pewno nie starczy pieniędzy na wszystkie inwesty-
cje których nie było w Polsce od dziesiątków lat. Na
pewno więc tylko dlatego, że mamy Euro 2012, nie
przyspieszymy i nie zrealizujemy wszystkich inwe-
stycji, których realizacja jest w Polsce opóźniona, bo
nigdy nie było na nie pieniędzy w wystarczającej
ilości. Natomiast prawdą jest, że przyspieszamy
przygotowanie inwestycji, tak żeby kiedy pojawiają
się środki, których dzisiaj może zabraknąć dla
wszystkich, można było przygotować projekt, zdjąć
z półki, ogłosić przetarg i nie marnować czasu, nad-
rabiać zaległości, jak robimy to teraz, w przygoto-
waniu tych projektów.
Jeżeli chodzi o drogi ekspresowe, w tym drogę
ekspresową S5, bo była tu ona bardzo często wspo-
minana, powiem w ten sposób. Częściowo droga eks-
presowa S5 będzie zrealizowana na rozgrywki Euro
2012. Jest to projekt bardzo wrażliwy. Musimy trzy-
mać się określonych procedur i realizować projekt
zgodnie z nimi. Nie możemy chodzić na skróty. Trze-
ba tu brać pod uwagę kwestie środowiskowe. Było
pytanie, czy znany jest przebieg obwodnicy Bydgosz-
czy. To również jest projekt wrażliwy. Kwestie środo-
wiskowe dotyczą też ludzi, określonych społeczności.
Nie chcemy realizować projektów w klimacie niezgo-
dy i konfliktów społecznych, bo to nie prowadzi do
niczego dobrego, a więc takie działania też zajmują
dużo czasu. Chcę tu jednak podkreślić, że w Gene-
ralnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad od ubie-
głego roku zaszło bardzo wiele zmian, określiłabym
je nawet zmianami mentalnościowymi. Są powołane
specjalne zespoły, które mają prowadzić negocjacje,
pokazywać plany i zamierzenia drogowców, żeby nie
było tak, jak do tej pory. Nikt nie chce stawiać przed
faktem dokonanym lokalnej społeczności, ale na to
wszystko potrzeba czasu, proszę państwa. Chciała-
bym z całą mocą podkreślić, że nie możemy chodzić
na skróty, nawet ze względu na Euro 2012. Wiosek
potiomkinowskich nam nie potrzeba i nie stać nas na
to, żeby realizować projekty byle jak, tylko dlatego że
przez trzy tygodnie będzie Euro 2012. Mówię to
z całą odpowiedzialnością jako reprezentant resortu
infrastruktury. Infrastruktura ma nam służyć przez
dziesiątki lat, nie przez trzy tygodnie. Natomiast
oczywistą prawdą jest to, o czym mówił pan minister
Drzewiecki. Realizację wielu projektów przyspiesza
się dzisiaj właśnie dlatego, że jest Euro 2012. Chcę
pokreślić, że projekty te nie będą realizowane za
wszelką cenę, czyli nie stać nas dzisiaj na to, żeby
wydać trzy razy więcej środków, po to żeby zrealizo-
wać projekty inwestycji, które nie są konieczne do
rozgrywek mistrzostw piłkarskich. Mam na myśli
wszystkie odcinki dróg czy linii kolejowych, o których
wspomniano.
Chciałabym też powiedzieć, że istniejące opóźnie-
nia w przetargach wynikają również z tego, że jest
wiele nieuregulowanych kwestii, co dotyczy chociaż-
by obszarów Natura 2000 i konieczności wykonania
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
208 Sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć Euro 2012
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Patrycja Wolińska-Bartkiewicz
dodatkowych analiz. Dlatego przetarg, który był za-
planowany na kwiecień, może się przesunąć na sier-
pień. Natomiast projekty te są również przygotowane
w taki sposób, żeby maksymalnie skracać okres re-
alizacji. Dotyczy to np. kwestii badania i testów koń-
cowych. Będą one przeprowadzane pod koniec reali-
zacji inwestycji, żeby nie tracić dodatkowych miesię-
cy, a zazwyczaj takie testy końcowe były wykonywa-
ne dopiero po zakończeniu całej inwestycji. A zatem
jeśli uda się przyspieszyć realizację wielu spraw, jest
ona przyspieszana, natomiast nie za wszelką cenę.
Kwestie dotyczące kolei, całego pakietu inwestycji
PKP PLK SA. Dzisiaj spółka ta ma trudną sytuacją.
Państwo też o tym dobrze wiecie, bo na ten temat
była informacja podawana przez mojego kolegę z re-
sortu. Te inwestycje oczywiście muszą być urealnio-
ne, musi być zapewnienie finansowania również z bu-
dżetu linii o podstawowym znaczeniu dla państwa,
a są to linie, które zapewniają połączenia między sto-
licą i najważniejszymi miastami naszego kraju, w tym
miastami, które organizują rozgrywki mistrzostw
Europy.
Jeżeli chodzi o przyspieszenia na liniach kolejo-
wych, wiąże się to z kwestią zakupu i modernizacji
taboru kolejowego. Takie działania są przygotowy-
wane przez PKP Intercity i PKP Przewozy Regional-
ne. Następną kwestią, bardzo ważką dla naszego
kraju, są dworce kolejowe. Część dworców, o które
państwo pytaliście, była przygotowywana w ramach
projektu swoistego partnerstwa prywatno-prywatne-
go, pomiędzy spółką PKP SA a prywatnymi firmami,
które chciały uczynić z tych dworców centra użytko-
we dla mieszkańców, centra komercyjne, przy czym
byłoby to powiązane z pełnieniem przez te obiekty
funkcji dworców. Te rozmowy są kontynuowane, acz-
kolwiek natrafiły na bardzo poważną barierę w po-
staci zamknięcia albo spowolnienia finansowania,
kredytowania przez banki firm prywatnych. To też
czynnik, który stanowi ryzyko w przypadku dwor-
ców, które są przewidziane w takim trybie do moder-
nizacji.
Nie ma zagrożeń, jeżeli chodzi o dworzec Warsza-
wa-Stadion. Ten przystanek na pewno będzie zrobio-
ny, również ta część linii średnicowej, 13 km, zosta-
nie zmodernizowana. Jeżeli chodzi o dworce Wrocław
Główny i Kraków Główny, również będzie to zreali-
zowane, mimo że w Krakowie może nie być rozgry-
wek. Dlatego chciałabym podkreślić jeszcze raz, że
nie ma żadnego wykreślania, żadnych cięć inwestycji
w związku z tym.
Jeżeli chodzi o połączenia kolejowe z lotniskami,
to samo dotyczy dwóch projektów, które są przygoto-
wane przez PKP PLK SA. Będzie realizowana inwe-
stycja w zakresie połączenia portu lotniczego w Ba-
licach z Krakowem, a drugą inwestycją jest połącze-
nie Katowic z portem w Pyrzowicach. Na tę inwesty-
cję są zapewnione środki z Programu Operacyjnego
„Infrastruktura i środowisko” w wysokości 30 mln
euro. Nie są to środki, które dzisiaj wystarczą na jej
realizację, natomiast, jak wspomniałam, chcemy
przygotować tę inwestycję, żeby w miarę pojawiania
się środków na realizację móc przystąpić do robót
budowlanych.
Jeżeli chodzi o linię kolejową nr 8, będzie ona mo-
dernizowana. Obecnie przedmiotem przetargu jest
łącznik do Okęcia i z powodu zadawania wielu pytań
w procedurze przetargowej termin otwarcia ofert jest
przekładany. Mam nadzieję, że ten problem również
się rozwiąże. Do parlamentu została przesłana pro-
pozycja nowelizacji Prawa zamówień publicznych
w zakresie art. 38, która racjonalizuje proces zada-
wania pytań w trakcie procedury przetargowej; to
również czynnik, który przyspieszy realizację inwe-
stycji.
Tak jak wspomniałam, panie marszałku, bardzo
wiele pytań było szczegółowych, nie chciałabym się
szczegółowo do nich odnosić. Jeżeli będą pytania, to
pozwolę sobie odpowiedzieć na piśmie. Bardzo pań-
stwu serdecznie dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani minister.
Czy sprawozdawca komisji pan poseł Andrzej
Biernat?
Sądziłem, że już przyspieszymy.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Andrzej Biernat:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Oczywiście żal,
że nie ma mistrzostw w Chorzowie czy Krakowie, ale
mam w rękach umowę jednostronnie podpisaną przez
miasta Chorzów i Kraków, jeden punkt zacytuję:
Miasto gospodarz uznaje fakt, iż UEFA posiada osta-
teczną władzę nakazać lub zmienić jakikolwiek
aspekt rozgrywek. To te miasta zaakceptowały jed-
nostronnie. Natomiast pozostałe cztery miasta do-
stały zwrot umowy podpisanej przez UEFA, która
była potwierdzeniem jakości aplikacji złożonej w tam-
tym czasie. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Komisja Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki
wnosi, aby Sejm przyjął sprawozdanie z realizacji
przedsięwzięć Euro 2012 oraz z wykonanych działań
dotyczących realizacji przygotowań Polski do finało-
wego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej
UEFA EURO 2012TM (marzec 2008 r. – luty 2009 r.),
zawarte w druku nr 1859, do wiadomości.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
wniosek komisji przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Wicemarszałek Krzysztof Putra
Komisja Polityki Społecznej i Rodziny przedłoży-
ła sprawozdanie o projektach ustaw: o zmianie usta-
wy Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych
ustaw oraz o zmianie ustawy o informowaniu pra-
cowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji.
Sprawozdania te zostały paniom i panom posłom
doręczone odpowiednio w drukach nr 2013 i 2014.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, marszałek Sejmu podjął decyzję
o uzupełnieniu porządku dziennego o punkty obej-
mujące rozpatrzenie tych sprawozdań.
Proponuję, aby w tych przypadkach Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 51 pkt 3 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusji nad dodanymi punktami
wysłuchał 5-minutowych oświadczeń w imieniu klu-
bów i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę. Punkty te rozpatrzymy za
chwilę.
Wysoka Izbo! Punkt 16. porządku dziennego bie-
żącego posiedzenia Sejmu w brzmieniu: Sprawozda-
nie Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Natural-
nych i Leśnictwa o rządowym projekcie ustawy
o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnia-
nych lub innych substancji (druki nr 1936 i 1978)
zostanie rozpatrzony dzisiaj w godzinach wieczor-
nych po doręczeniu paniom i panom posłom opinii
Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 35.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Po-
lityki Społecznej i Rodziny o rządowym projek-
cie ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz
o zmianie niektórych innych ustaw (druki nr 1989
i 2013).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji pana posła Witolda Kochana.
Poseł Sprawozdawca Witold Kochan:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Komisji Polityki Społecznej i Rodziny
mam zaszczyt przedstawić stanowisko w sprawie
rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks
pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk
nr 1989).
Komisja na posiedzeniu w dniu 21 maja rozpa-
trzyła projekt ustawy. W trakcie dyskusji poruszono
m. in. kwestię zmian zawartych w pkt 1 projektu
ustawy, zmian dotyczących obowiązkowego okresu
przechowywania dokumentacji powypadkowej, a tak-
że w pkt 3 projektu ustawy, gdzie mowa jest o defini-
cji choroby zawodowej. Przedmiotem dyskusji w ko-
misji były również zapisy zawarte w projektach
dwóch rozporządzeń Rady Ministrów, to jest rozpo-
rządzenia w sprawie ustalenia okoliczności i przy-
czyn wypadków przy pracy oraz rozporządzenia
w sprawie chorób zawodowych.
209
Należy podkreślić, że zarówno prezes Rządowego
Centrum Legislacji, jak i przewodniczący Komisji
Polityki Społecznej i Rodziny zadeklarowali, że w trak-
cie najbliższego posiedzenia Sejmu odbędzie się po-
siedzenie komisji poświęcone wyłącznie omówieniu
projektów rozporządzeń wcześniej przeze mnie wy-
mienionych.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Omawiany pro-
jekt ustawy powstał w konsekwencji wydania wyro-
ku przez Trybunał Konstytucyjny. Na mocy tego
wyroku 3 lipca 2009 r. upływa termin obowiązywa-
nia przepisów Kodeksu pracy, które zostały zakwe-
stionowane przez Trybunał Konstytucyjny właśnie
19 czerwca 2008 r. Trybunał stwierdził, że w aktu-
alnym kształcie przepisy dotyczące chorób zawodo-
wych, zawarte w Kodeksie pracy w art. 237, jak rów-
nież w rozporządzeniu z lipca 2002 r. w sprawie wy-
kazu chorób zawodowych, są niezgodne z konstytucją
w zakresie związanym z brakiem określenia wytycz-
nych dotyczących treści rozporządzeń. W celu usu-
nięcia tych wad w rządowym projekcie ustawy zna-
lazły się m. in. przepisy określające definicję choroby
zawodowej oraz mówiące o możliwości rozpoznawa-
nia jej u pracownika bądź też byłego pracownika bez
względu na to, czy aktualnie pracuje, czy wcześniej
zakończył pracę zawodową.
Omawiany projekt ustawy wprowadza szczególnie
ważne zmiany do art. 234, 235 i 237 Kodeksu pracy.
Na mocy tych zmian m. in. pracodawca będzie zobo-
wiązany do bezzwłocznego zgłoszenia do właściwego
inspektora sanitarnego i właściwego państwowego
inspektora pracy każdego przypadku podejrzenia
choroby zawodowej. Również lekarze podstawowej
opieki i lekarze dentyści będą mieli obowiązek skie-
rowania na badania w celu wydania orzeczenia o roz-
poznaniu choroby zawodowej lub jej braku w przy-
padku takiego podejrzenia.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Komi-
sji Polityki Społecznej i Rodziny wnoszę o przyjęcie
projektu ustawy z druku nr 1989 bez poprawek.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Przystępujemy do dyskusji.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Iza-
belę Katarzynę Mrzygłocką w imieniu klubu Platfor-
ma Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Platformy Oby-
watelskiej mam zaszczyt przedstawić opinię dotyczą-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
210 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka
cą sprawozdania Komisji Polityki Społecznej i Rodzi-
ny o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy
Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw. Spra-
wozdanie jest zawarte w druku nr 2013, natomiast
projekt rządowy w druku nr 1989.
Wysoka Izbo! Wczoraj podczas pierwszego czyta-
nia omawianego dziś projektu ustawy mówiłam, że
zmiana wynika z konieczności przystosowania pol-
skich przepisów do norm konstytucyjnych. Przygoto-
wana przez rząd nowelizacja Kodeksu pracy, zgodnie
z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, ma za za-
danie ujednolić i doprecyzować przepisy związane
z problematyką chorób zawodowych. Przypomnę, że
trybunał nie miał zastrzeżeń co do samego wykazu
tych chorób, a jedynie do procedury związanej z ich
rozpoznawaniem.
Klub Parlamentarny Platformy Obywatelskiej
uważa, że zaproponowane przez rząd rozwiązania są
zgodne z zaleceniami trybunału i w sposób przejrzy-
sty regulują kwestie proceduralne. To stanowisko
jest zbieżne ze sprawozdaniem Komisji Polityki Spo-
łecznej i Rodziny, która opowiedziała się za przyję-
ciem zmian w Kodeksie pracy.
Zdaniem Klubu Parlamentarnego Platformy Oby-
watelskiej niezwykle istotny w nowych przepisach
jest fakt, że ułatwią one pracownikom dochodzenie
swoich praw już na etapie domniemania choroby za-
wodowej. Służyć temu będą zapisy zobowiązujące
pracodawcę, jak i lekarza podejrzewającego u badanej
osoby chorobę zawodową do zgłoszenia tego faktu do
odpowiedniej stacji sanitarno-epidemiologicznej i od-
powiedniego okręgowego inspektora pracy. Uważa-
my, że jest to krok w bardzo dobrym kierunku, jeśli
chodzi o rozwiązanie znanych od lat problemów
z przyznawaniem świadczeń rentowych.
Klub Parlamentarny Platformy Obywatelskiej
będzie głosował na przyjęciem projektu rządowego,
zawartego w druku nr 1989, i sprawozdania w druku
nr 2013. Dziękuję.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Sta-
nisława Szweda w imieniu klubu Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Stanisław Szwed:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość przedsta-
wiam stanowisko wobec sprawozdania Komisji Poli-
tyki Społecznej i Rodziny o rządowym projekcie usta-
wy o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz o zmianie
niektórych innych ustaw.
Już we wczorajszym wystąpieniu mówiłem, że
zdecydowanie negatywnie oceniamy proces procedo-
wania nad tą ustawą. Uważamy, że rok, jaki rząd
miał na przygotowanie projektu ustawy, był wystar-
czającym czasem, aby ten projekt trafił do parlamen-
tu wcześniej, abyśmy mogli spokojnie nad nim pra-
cować. Przynajmniej dzisiaj na posiedzeniu Komisji
Polityki Społecznej i Rodziny pan minister rozwiał
pewne wątpliwości dotyczące zapisów tej ustawy.
Na pewno dobrym rozwiązaniem, wiążącym się
z tym, co zakwestionował Trybunał Konstytucyjny,
jest to, aby przenieść przepisy z rozporządzenia bez-
pośrednio do Kodeksu pracy. Największe wątpliwości
i kontrowersje budziły dołączone rozporządzenia do
projektu, szczególnie jeśli chodzi o wykaz chorób za-
wodowych. Spór o to, czy to ma być katalog zamknię-
ty czy otwarty, nie został do końca rozstrzygnięty,
jako że rozporządzenie może być wydane już po uka-
zaniu się ustawy.
Ze względu na to, że termin upływa 3 lipca, jak
również aby nie spowodować tego, że pracownicy mo-
gliby pozostać bez ustawy, klub Prawo i Sprawiedli-
wość będzie głosował za przyjęciem tych rozwiązań.
Jednocześnie przyjęliśmy jako dobre rozwiązanie
propozycję ze strony rządu dotyczącą tego, aby przed
wydaniem rozporządzenia dotyczącego wykazu cho-
rób zawodowych odbyła się jeszcze debata na posie-
dzeniu komisji. Myślę, że uwagi dotyczące rozporzą-
dzenia będzie można jeszcze rozpatrzyć przed osta-
tecznym ukazaniem się rozporządzenia.
Panie marszałku, Wysoka Izbo, tak jak powie-
działem, ze względu na czas i by nie narażać pracow-
ników na dodatkowe komplikacje związane z proce-
sami sądowymi lub innymi kwestiami, klub Prawo
i Sprawiedliwość opowie się za przyjęciem tego pro-
jektu bez poprawek. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę panią poseł Izabelę Jarugę-Nowac-
ką o zabranie głosu w imieniu klubu Lewica.
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
w imieniu klubu Lewica oświadczyć, że poprzemy
projekt nowelizacji Kodeksu pracy, ale poprzemy tyl-
ko dlatego, że mamy poczucie odpowiedzialności za
te sprawy i świadomość tego, że gdybyśmy nie chcie-
li w tej chwili poprzeć tych ustaleń Kodeksu pracy,
to efekty zaniedbań rządu obciążyłyby ludzi pracy.
Straciliby oni swoje prawa pracownicze, prawo do
roszczeń z tytułu choroby zawodowej lub wypadków
przy pracy. Chcę też powiedzieć, Wysoka Izbo, że
mamy, niestety, świadomość – co wydaje mi się nie-
dopuszczalne i powinno być bez względu na to, gdzie
zasiadamy, naszą troską – że w takim trybie nie moż-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka
na ani zmieniać Kodeksu pracy, ani pracować nad
naprawdę żywotnymi sprawami ludzi pracy.
Wysoka Izbo! Dzisiaj w gruncie rzeczy uchwalamy
ustawę na zasadzie kupowania kota w worku, dlate-
go że dokładnie nie wiemy, co będzie zawierał ów
wykaz chorób zawodowych. Przedstawiciel biura le-
gislacyjnego rządu odpowiada nam, że, po pierwsze,
to nie jest sprawa parlamentu, bo to będzie zawarte
w rozporządzeniu, a po drugie, że nadal toczą się
konsultacje ze stroną społeczną. Chciałabym więc
zapytać pana marszałka – i zwrócić się z taką prośbą
– czy rzeczywiście będzie wykonane zalecenie Try-
bunału Konstytucyjnego, jeżeli kluczowa dla tej
zmiany sprawa dotycząca wykazu chorób zawodo-
wych w gruncie rzeczy nie podlega ocenie parlamen-
tu? Chciałabym, żeby pan marszałek spowodował
przygotowanie tego typu ekspertyzy.
Następna sprawa. Naprawdę nie jestem w stanie
pojąć, dlaczego rząd wyznaczył przedstawiciela Rzą-
dowego Centrum Legislacji w sytuacji, gdy jest kon-
stytucyjny minister odpowiedzialny za prawo pracy
w Polsce. Doprawdy nie wiem, czemu ma służyć ten
manewr. Tak jak powiedział pan poseł Szwed, doma-
galiśmy się na posiedzeniu komisji tego, żebyśmy
mogli ponownie rozpatrzyć zarówno sprawę wykazu
chorób zawodowych, jak i kolejne rozporządzenie,
o czym mówiłam wczoraj, które zawiera zapis abso-
lutnie kuriozalny i antypracowniczy dotyczący owego
zespołu powypadkowego w brzmieniu: w przypadku
rozbieżności zdań członków zespołu powypadkowego
o treści protokołu powypadkowego decyduje praco-
dawca. Usłyszałam od pana, który to prezentował –
nie wiem, kto to był, bo państwo traktujecie ten pro-
jekt jako niechciane dziecko i zmieniacie się – taką
odpowiedź: bo tak było zawsze. Otóż było źle, panie
ministrze. Dlatego trzeba to zmienić, bo nie może być
tak, że ktoś, kto jest stroną sporu, jest również sędzią
w tej samej sprawie.
W związku z tym chcę w imieniu swojego klubu
powiedzieć, że niedopuszczalne jest – i tu apel do
marszałka Sejmu – żeby marszałek Sejmu zezwalał
na taki tryb pracy. Dzisiaj przedstawiciel rządowego
centrum apelował do nas o poczucie odpowiedzialno-
ści. Powiedział, że najgorszą rzeczą, jaka może nas
spotkać, jest destrukcja w parlamencie. Posłowie
w imię odpowiedzialności zaangażowali się w napra-
wę destrukcji rządu, która trwała 11 miesięcy. Chcę
bardzo wyraźnie powiedzieć: popieramy ten projekt
tylko dlatego, że chcemy, żeby pracownicy nie utra-
cili swoich praw. Popieramy go jednak w poczuciu, że
naruszamy pewną przyzwoitość, jaka powinna pano-
wać w Sejmie, bo w gruncie rzeczy nie wiemy, jakie
będą kluczowe dla tego projektu ustalenia. Notabene
nie jest dla mnie jasne, dlaczego reprezentujący rząd
przedstawiciel Rządowego Centrum Legislacji, nie
mając wiedzy na temat tego, jak funkcjonują owe wy-
kazy lub na temat braku tych wykazów, próbuje, że
211
tak powiem, chyba wskutek swojej niewiedzy, wpro-
wadzić parlamentarzystów w błąd.
Chcę też wyraźnie powiedzieć, że ustalenie
związku choroby z pracą jest dużo trudniejsze, pa-
nie ministrze, niż ustalenie związku z pracą choro-
by spowodowanej wypadkiem, choroba jest bowiem
procesem i ujawnia się po pewnym czasie, tym bar-
dziej że przyczyny powstawania niektórych chorób
są niedostatecznie zbadane, a rozwój metod produk-
cji stwarza wciąż nowe źródła zagrożeń dla ludzkie-
go życia.
Dlatego chciałabym zadać panu pytanie: Dla-
czego Rządowe Centrum Legislacji, a tym samym
rząd, zdecydowało się na zamknięty katalog chorób
zawodowych? Dlaczego wybraliście państwo wła-
śnie tego typu drogę? Wiadomo, że jeśli choroba nie
znajduje się w wykazie chorób zawodowych, to
ogranicza to krąg osób, które cierpią na chorobę
zawodową, oraz możliwość uzyskiwania świadczeń
z tego tytułu.
Tak jak powiedziałam, jest to bezprecedensowa
i bardzo niedobra droga nowelizacji każdej ustawy,
a Kodeksu pracy w szczególności. Niemniej jednak
zmuszeni tym, że rząd pracować nie chciał, i w po-
czuciu odpowiedzialności za to, by ludzie pracy nie
pozostali bez pewnych oczywistych i podstawowych
praw, poprzemy tę nowelizację. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę pana marszałka Józefa Zycha
o zabranie głosu w imieniu klubu Polskiego Stron-
nictwa Ludowego.
Poseł Józef Zych:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Poruszę tylko
jeden problem. W czasie pierwszego czytania kwestio-
nowałem zasadność wprowadzenia 10-letniego ter-
minu przechowywania akt dotyczących wypadków
przy pracy. Jeżeli komisja uznała, że jest to roszcze-
nie ze stosunku pracy i obowiązuje 3-letni termin
przedawnienia, to odpowiedzialnie oświadczam, że
jest to totalne nieporozumienie i naruszenie prawa.
Kodeks cywilny stanowi, że roszczenia z tytułu wy-
padków przy pracy mogą być dochodzone w ciągu 20
lat. To jest przepis wprowadzony w Kodeksie cywil-
nym. A zatem przyjęcie rozstrzygnięcia, że akta prze-
chowuje się przez 10 lat, jest sprzeczne z Kodeksem
cywilnym i narusza podstawowe prawa pracownika.
Wobec tego taka ustawa nigdy nie może się ostać.
Chciałbym zapytać pana posła sprawozdawcę, czy
obecni legislatorzy bądź inni przedstawiciele służb
prawnych Sejmu zwrócili na to uwagę, czy się na to
godzili? Jeżeli się godzili i podzielali ten pogląd, to
uważam, że to jest największy skandal, jaki mógł się
zdarzyć. Dziękuję. (Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
212 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu marszałkowi.
Na tym zakończyliśmy wystąpienia w imieniu
klubów i kół.
Teraz przechodzimy do pytań.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
W tej chwili zapisane są do głosu 3 osoby.
Zamykam listę.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Iza-
belę Jarugę-Nowacką, Lewica.
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka:
Dziękuję bardzo.
Mam pytanie do pana ministra. Czy sądzi pan, że
tak kluczowa sprawa, jak wykaz chorób zawodowych,
może pozostawać wyłącznie w gestii rządu, czyli znaj-
dować się w rozporządzeniu. Czy nie powinien to być
jednak dodatek, załącznik do ustawy, panie mini-
strze? To moje pierwsze pytanie.
Drugie pytanie dotyczy kwestii, która chyba też
powinna zostać proceduralnie zbadana przez Sejm.
Dlaczego za ten obszar pracy nie odpowiada minister
konstytucyjny, tylko powierzono to zadanie Rządo-
wemu Centrum Legislacji? Nie jest to zmiana czysto
techniczna, dokonujecie państwo niezmiernie istot-
nych zmian, które będą miały ogromne konsekwen-
cje dla ludzi pracy. I to jest moje drugie pytanie.
Wreszcie trzecie pytanie jest takie: Czy państwo
dokonaliście porównania wykazu chorób zawodo-
wych przed wprowadzeniem ustawy o pomostówkach
(Dzwonek), czyli czy porównaliście wykaz prac w wa-
runkach szczególnych i o szczególnym charakterze,
który został tą ustawą drastycznie ograniczony? Czy
były w tym zakresie prowadzone jakieś porównania
i badania? Dziękuję.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Janu-
sza Krasonia, Lewica.
Poseł Janusz Krasoń:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie i Panowie Posłowie! Jeśli będzie kłopot
z odpowiedzią na to pytanie, to uprzejmie proszę
o odpowiedź na piśmie. Otóż bardzo krótki okres
procedowania nad ustawą, która została skierowana
do Sejmu dopiero wczoraj, nawet nie ma jej wersji
elektronicznej, spowodował, że nie mieliśmy możli-
wości uczestniczenia w dyskusji, która objęłaby
wszystkie aspekty tego zagadnienia. Znajdujemy się
dzisiaj w nieco innej sytuacji niż ta, w której tworzo-
ne były pierwotne zapisy Kodeksu pracy i rozporzą-
dzenia dotyczącego chorób zawodowych. Dzisiaj spo-
ro Polaków pracuje za granicą. Teraz oni wracają
z zagranicy i moje pierwsze pytanie jest następujące:
Czy w intencjach rządu w tych regulacjach, które
zaproponowano, bierze się pod uwagę wszystkie oko-
liczności? Chodzi o pracowników pracujących za gra-
nicą, którzy mogą pracować w warunkach narażają-
cych ich na choroby zawodowe, np. w warunkach
tropikalnych, prawda, najróżniejszych, które dzisiaj
nie są przez nas rozpoznawane i znane, to po pierw-
sze. Szczególnie chodzi mi o sytuację, w której pra-
cownik został oddelegowany. Wyobrażam sobie, że
należy on do kategorii osób, które są objęte postępo-
waniem w przypadku nabycia choroby zawodowej.
Pytam też o tych wszystkich, którzy wyjechali na
kilka lat z własnej inicjatywy, którzy teraz wrócą.
Czy jeśli ujawnią się u nich niezidentyfikowane cho-
roby, to będziemy w stanie im pomóc? Czy bierze się
to pod uwagę? Dziękuję uprzejmie. (Oklaski)
(Poseł Ryszard Zbrzyzny: Brawo.)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Ry-
szarda Zbrzyznego, Lewica.
Poseł Ryszard Zbrzyzny:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Procedujemy
w nadzwyczajnym trybie. Jest to niedopuszczalne,
no, ale taka jest rzeczywistość. W związku z tym nie
należy się dziwić, że pojawiają się wątpliwości i pyta-
nia. Chciałbym zapytać o kwestię, której jeszcze nie ma
i pewnie nie jest przesądzona, a może jest przesądzo-
na, więc ewentualnie proszę o sprostowanie. Chodzi
o to, czy już przesądzono, czy katalog chorób zawo-
dowych będzie zamknięty? Jak się do tego ma np.
europejska lista chorób zawodowych, która jest reko-
mendowana krajom Unii Europejskiej? Są tam 92 po-
zycje, które można wpisać do naszego katalogu. Je-
żeli będzie to katalog otwarty, tak jak to ma miejsce
w kilku, bodajże 5 krajach Unii Europejskiej, to pew-
nie sprawa będzie jasna, otwarta i możliwa do zaak-
ceptowania. Jeżeli będzie to katalog zamknięty, no,
to myślę, że nie będziemy co do tego zgodni. Oczywi-
ście są 2 kraje Unii Europejskiej: Szwecja i Holandia,
to nie są to republiki bananowe, ale cywilizowane
kraje z gospodarką rynkową, z prywatnym kapita-
łem, i tam nie ma żadnych katalogów (Dzwonek), co
wcale nie oznacza, że nie orzeka się chorób zawodo-
wych. Orzeka się, są zlecane przez odpowiednie ko-
misje badania, analizy każdego przypadku z osobna.
I na koniec chciałbym zapytać: Czy, przyjmując za-
sadę, że będzie to zamknięty i ograniczony katalog,
znowu nie będziemy mieli powtórki z rozrywki? Mia-
nowicie chodzi mi o odebranie praw pracowniczych
w przypadku chorób zawodowych, tak jak zlikwido-
wano wcześniejsze emerytury ustawą o emeryturach
pomostowych. (Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu wiceprezesa Rzą-
dowego Centrum Legislacji pana Jacka Krawczyka.
Również prosiłbym o ustosunkowanie się do tego,
o czym mówiła pani poseł Jaruga-Nowacka.
Wiceprezes
Rządowego Centrum Legislacji
Jacek Krawczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Odpowiadając na
pytania i wątpliwości państwa posłów, chciałbym po
pierwsze stwierdzić, że prezes Rządowego Centrum
Legislacji od kwietnia zeszłego roku dysponuje upo-
ważnieniem prezesa Rady Ministrów do przygotowy-
wania projektów ustaw wykonujących wyroki Try-
bunału Konstytucyjnego. I tylko w tym zakresie to
upoważnienie obejmuje prezesa Rządowego Centrum
Legislacji.
Ten projekt dokładnie odpowiada temu upoważ-
nieniu, jako że jest wykonaniem wyroku Trybunału
Konstytucyjnego. Przy czym przypomnę jeszcze raz:
Trybunał Konstytucyjny w swoim wyroku nie nego-
wał treści rozporządzenia, które obowiązuje od 30 lipca
2002 r. i które jak do tej pory nie budziło wątpliwości.
Ono również było wydane przez Radę Ministrów i,
jak wynikało z uzgodnień z partnerami społecznymi,
nie kwestionowano ani rozwiązań w nim zawartych,
ani wykazu chorób, który był dołączony do tego, za-
kwestionowanego przez Trybunał Konstytucyjny,
rozporządzenia. Dyskusja dotyczyła raczej poszerze-
nia katalogu chorób zawodowych w nowym wykazie,
jaki ma być tam dołączony.
Sam projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks
pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw, o czym
mówiłem już podczas pierwszego czytania, jest w prak-
tyce wykonaniem wyroku Trybunału Konstytucyj-
nego w zakresie dodania wytycznych do przepisu
upoważniającego Radę Ministrów do wydania rozpo-
rządzenia, którego częścią będzie wykaz chorób za-
wodowych, w większości przypadków – nie chcę teraz
poddawać tego projektu analizie – z przeniesieniem
rozwiązań, które do tej pory były zawarte w rozpo-
rządzeniu do ustawy, tak żeby ranga tych rozwiązań
była właściwa i zgodna z tym, czego Trybunał Kon-
stytucyjny sobie zażyczył w wyroku.
Jeśli chodzi o to, czy wykaz chorób zawodowych
powinien być tworzony przez rząd czy przez Sejm,
to na, ten temat również już mówiłem podczas
pierwszego czytania. Jakakolwiek zmiana tego wy-
kazu powodowałaby uruchomienie całej ścieżki le-
gislacyjnej, począwszy od rządu, a skończywszy na
panu prezydencie. To niewątpliwie wydłużyłoby
cały ten proces, tym bardziej że najpierw trzeba by
było przecież stwierdzić, jaka nowa choroba jest cho-
robą zawodową, i dopiero uruchomić całą tę drogę.
Dlatego wydaje mi się, że ze względu na szybkość
procedowania, racjonalność, powinno to nadal po-
213
zostawać w gestii Rady Ministrów, tak jak było do
tej pory. Tego rozwiązania Trybunał Konstytucyjny
również nie kwestionował.
Jeśli chodzi o kwestie dotyczące pracowników
zagranicznych, to oczywiście Kodeks pracy w zakre-
sie chorób zawodowych określa obowiązki praco-
dawców, którzy mają siedzibę na terytorium Rze-
czypospolitej Polskiej, i tak było też do tej pory.
Kodeks pracy obowiązuje znacznie dłużej niż rozpo-
rządzenie, które cytowałem wcześniej, ale oczywi-
ście tę kwestię przeanalizujemy i, tak jak propono-
wał pan poseł, udzielimy odpowiedzi pisemnej, oczy-
wiście w porozumieniu z ministrem pracy i polityki
społecznej.
Jeszcze raz wracając do wątku, czy katalog chorób
powinien być zamknięty i czy zostało to przesądzone,
znów chciałbym przypomnieć, że zarówno Rządowe
Centrum Legislacji, jak i przedstawiciel ministra
zdrowia, tak jak mówił pan poseł sprawozdawca pod-
czas obrad komisji, zapewniali nas, że przygotowane
projekty rozporządzeń będą poddane dyskusji na ło-
nie komisji, ja mogę tylko potwierdzić taką wolę. Tam
zapadnie ostateczna decyzja.
(Głos z sali: Dlaczego jeszcze ich nie ma?)
Nie możemy przygotować rozporządzenia, jeśli
nie mamy aktu, w którym znajduje się delegacja do
jego wydania.
Taki tryb został zaproponowany i nie sądzę, by
była inna procedura, w której rząd mógłby przedsta-
wić parlamentowi projekt rozporządzenia. Aby roz-
porządzenie to mogło zostać przygotowane, rząd
musi wiedzieć, jakie ramy ustawowe przyjmie parla-
ment. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
(Poseł Izabela Jaruga-Nowacka: Co z tym okre-
sem 20 lat?)
Pan poseł sprawozdawca.
(Poseł Witold Kochan: To było pytanie do mnie.)
O zabranie głosu proszę sprawozdawcę komisji
pana posła Witolda Kochana.
Poseł Witold Kochan:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym od-
nieść się do pytania pana marszałka Zycha, doty-
czącego art. 2341. Chodziło tutaj o okres obowiązko-
wego przechowywania dokumentacji powypadkowej.
Otóż po posiedzeniu komisji rozmawiałem z przed-
stawicielem Biura Legislacyjnego Sejmu. Prosiłem
go o odniesie się do tych punktów, które były przed-
miotem wątpliwości w trakcie prac komisji. Oczywi-
ście miałem na myśli wątpliwości związane z usta-
wą, nie z rozporządzeniami. Według pana legislato-
ra jest to absolutnie poprawne, zgodne z prawem
i wynika ze stosowania zasady lex specialis. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
214 Projekt ustawy o zmianie ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi. (Gwar na sali)
Zamykam dyskusję.
Do trzeciego czytania projektu ustawy przystąpi-
my w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 36.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Po-
lityki Społecznej i Rodziny o senackim projekcie
ustawy o zmianie ustawy o informowaniu pra-
cowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji
(druki nr 1991 i 2014).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji pana posła Marka Cebulę.
Poseł Sprawozdawca Marek Cebula:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Komisji Polityki Społecznej i Rodziny
mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie komisji do-
tyczące senackiego projektu ustawy o zmianie usta-
wy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu
z nimi konsultacji (druk nr 1991). Stosowną uchwa-
łę Senat podjął na 33. posiedzeniu, które odbyło się
w dniu 14 maja 2009 r. Sprawozdanie komisji zosta-
ło dostarczone paniom i panom posłom w druku nr 2014.
Ustawa o zmianie ustawy o informowaniu pracowni-
ków i przeprowadzaniu z nimi konsultacji odnosi się
do ustawy z dnia 7 kwietnia 2006 r., której zapisy
zakwestionowane zostały wyrokiem Trybunału Kon-
stytucyjnego z dnia 1 lipca 2008 r. stwierdzającym
niezgodność z konstytucją przepisów zawartych
w art. 4 ust. 1, 3 i 5.
Przypomnę, że przyczyną uchwalenia w 2006 r.
ustawy o informowaniu pracowników i przeprowa-
dzaniu z nimi konsultacji była dyrektywa Parlamen-
tu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r.
ustanawiająca ogólne ramowe warunki informowa-
nia pracowników i przeprowadzania konsultacji
z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej. Dyrek-
tywa ta ma na celu poszerzenie i wzmocnienie dialo-
gu społecznego na płaszczyźnie pracodawcy – pra-
cownicy. Intencją tej dyrektywy, znanej jako dyrek-
tywa 2002/14/WE, jest potrzeba wspierania i podno-
szenia poziomu informowania i przeprowadzania
konsultacji w sytuacji prawdopodobnego rozwoju
zatrudnienia w przedsiębiorstwie oraz wtedy, gdy
w ocenie pracodawcy zatrudnienie w przedsiębior-
stwie może być zagrożone. Konsultacje powinny do-
tyczyć możliwych przewidywanych środków wyprze-
dzających, zwłaszcza w zakresie szkolenia pracowni-
ków i rozwijania ich umiejętności w celu zrównowa-
żenia negatywnych zmian czy też ich następstw oraz
wzrostu zdolności zatrudniania i przystosowalności
pracowników, których może to dotyczyć.
W praktyce, wbrew intencjom dyrektywy, ustawa
z 7 kwietnia 2006 r. nie wszystkim zatrudnionym
zapewnia równie szeroki dostęp do informacji prze-
kazywanych przez pracodawców, a także pozbawia
pewną grupę pracowników realnego wpływu na pro-
cesy konsultacji w sprawach dla nich istotnych. Ten
stan rzeczy związany jest z udziałem organizacji
związkowych w tworzeniu rad pracowników, które
to zapisy zawarte są w kwestionowanym przez try-
bunał art. 4 ust. 1 i 3. Ten stan rzeczy wiąże się
także ze skutkiem powiadamiania danego pracodaw-
cy o objęciu go działaniem reprezentatywnej organi-
zacji związkowej polegającym na automatycznym
skróceniu kadencji rady pracowników wybranej przez
całą załogę. Ten zapis zawarty jest w art. 4 ust. 5.
Trybunał wskazał na swoiste uprzywilejowanie człon-
ków niektórych organizacji związkowych.
Oprócz wykonania orzeczenia Trybunału Konsty-
tucyjnego z dnia 1 lipca 2008 r., ogłoszonego 8 lipca
2008 r., czyli uchylenia art. 4 ust. 1, 3 i 5 oraz funk-
cjonalnie z nimi związanych ust. 2 i 6, Senat propo-
nuje również uchylenie tych przepisów, które wprost
odnoszą się do roli, jaką mają odgrywać organizacje
związkowe w powoływaniu rad pracowników, liczby
wybieranych przez nie pracowników, zasad działania
rad wyłonionych w trybie związkowym lub miesza-
nym, a nadto ustania członkostwa w owych radach.
Zaistniała również konieczność zmiany wzoru infor-
macji o radzie pracowników stanowiącego załącznik
do ustawy. Związane jest to z odwołaniem się w po-
przednim wzorze do artykułów, które nie będą obo-
wiązywały po zmianie.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Komisja Polityki
Społecznej i Rodziny na posiedzeniu w dniu 21 maja
2009 r. zaakceptowała proponowane zapisy większo-
ścią głosów. W senackim projekcie ustawy o zmianie
ustawy o informowaniu pracowników i przeprowa-
dzaniu z nimi konsultacji wprowadzono zmianę do-
tyczącą art. 3 mówiącego o terminie wejścia w życie
ustawy, odnosząc datę obowiązywania ustawy do
dnia 8 lipca 2009 r., zgodnie z wyrokiem Trybunału
Konstytucyjnego dającego ustawodawcy 12 miesięcy
na zmianę wadliwych zapisów.
Projekt jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Został skonsultowany ze Związkiem Rzemiosła Pol-
skiego, Polską Konfederacją Pracodawców Prywat-
nych Lewiatan, Forum Związków Zawodowych, Ogól-
nopolskim Porozumieniem Związków Zawodowych
oraz Niezależnym Samorządnym Związkiem Zawo-
dowym „Solidarność”.
W świetle informacji przedstawionych w imieniu
Komisji Polityki Społecznej i Rodziny rekomenduję
Wysokiej Izbie przyjęcie proponowanej zmiany usta-
wy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu
z nimi konsultacji. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji
Wicemarszałek Krzysztof Putra
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Iza-
belę Katarzynę Mrzygłocką w imieniu klubu Platfor-
ma Obywatelska.
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Platforma Oby-
watelska mam zaszczyt przedstawić opinię w sprawie
sprawozdania sejmowej Komisji Polityki Społecznej
i Rodziny dotyczącego przygotowanej przez Senat
ustawy o zmianie ustawy o informowaniu pracowni-
ków i przeprowadzaniu z nimi konsultacji. Sprawoz-
danie zawarte jest w druku nr 2014, natomiast se-
nacki projekt ustawy w druku nr 1991.
Wysoka Izbo! Kiedy w 2006 r. uchwalaliśmy usta-
wę o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu
z nimi konsultacji, kwestią dyskusyjną było uprzy-
wilejowanie niektórych organizacji związkowych
przy powoływaniu rad pracowników. Szczególnie
przedstawiciele organizacji pracodawców zwracali
uwagę na fakt, że uchwalane wtedy przepisy mogą
zostać uznane za niekonstytucyjne. Rzeczywiście,
tezę tę potwierdził Trybunał Konstytucyjny, kiedy
w lipcu ubiegłego roku uznał, że ustawa w zakresie
określającym tryb wyboru oraz odwołania rady pra-
cowników w zależności od przynależności do repre-
zentatywnej organizacji związkowej jest niekonsty-
tucyjna.
Warto podkreślić to, co możemy przeczytać w uza-
sadnieniu senackiego projektu. Tylko 13% polskich
pracowników należy do związków zawodowych. Trud-
no zatem obiektywnie stwierdzić, że jest to liczba re-
prezentatywna i członkowie związków powinni mieć
lepszy dostęp do informacji o pracodawcy niż pracow-
nicy niezrzeszeni. Przypomnę, że ustawa o związkach
zawodowych i tak daje tej grupie osób szczególne przy-
wileje, np. lepszą ochronę przed ewentualnym zwol-
nieniem.
Wysoka Izbo! Ustawa o informowaniu pracowni-
ków i przeprowadzaniu z nimi konsultacji została
uchwalona w wyniku implementacji do prawa pol-
skiego przepisów unijnych. Dyrektywy, o których
mowa, w żaden sposób nie nakazywały specjalnego
traktowania członków niektórych organizacji związ-
kowych przy powoływaniu i odwoływaniu rad pra-
cowników. Zatem skoro nie wymaga tego od nas
prawo wspólnotowe, a przede wszystkim jest to nie-
zgodne z konstytucyjną zasadą równości, to należy
te przepisy zmienić.
Najważniejsze rozwiązania przygotowane przez
Senat zostały zaakceptowane przez sejmową Komisję
Polityki Społecznej i Rodziny i znajdują się w druku
nr 2014. Wprowadzonych zostało kilka poprawek,
o których mówił pan poseł sprawozdawca, więc nie
będę już do nich wracała.
215
Klub Parlamentarny Platformy Obywatelskiej
będzie głosował za przyjęciem omawianych przepi-
sów. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Sta-
nisława Szweda w imieniu klubu Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Stanisław Szwed:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
Prawo i Sprawiedliwość przedstawiam stanowisko do
sprawozdania Komisji Polityki Społecznej i Rodziny
o senackim projekcie ustawy o zmianie ustawy o in-
formowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi
konsultacji.
Chciałbym przypomnieć, tak historycznie, że
w poprzedniej kadencji został przyjęty pierwszy pro-
jekt ustawy po tym, jak partnerzy społeczni zgodnie,
bo na 7 organizacji reprezentatywnych 6 organizacji,
w tym 3 organizacje związkowe i 3 organizacje pra-
codawców, wspólnie ustalili zapisy projektu ustawy.
Tak naprawdę ta ustawa ma na celu to, aby dialog
pomiędzy pracodawcami i pracownikami był jak naj-
lepszy, tak stanowi również dyrektywa.
Jedna z organizacji pracodawców, która nie pod-
pisała się wtedy pod tym porozumieniem, zaskarży-
ła do Trybunału Konstytucyjnego przepis, który nie
tworzył jakichś specjalnych przywilejów, tylko mówił
o tym, że reprezentatywne związki zawodowe wyła-
niają przedstawicieli do rad pracowników. A rady
pracowników reprezentują całą załogę, nie tylko
związkowców. Było to dobre rozwiązanie, na co do-
wodem było to, że tam, gdzie związki zawodowe po-
woływały rady pracowników, tam tych rad było zde-
cydowanie więcej. W innych przypadkach, niestety,
tak nie było. Żałuję, że Konfederacja Pracodawców
Polskich, która zaskarżyła ten przepis, nie uszano-
wała kompromisu wypracowanego przez partnerów
społecznych. Efekt będzie taki, że po uchyleniu tych
zapisów, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytu-
cyjnego, proces tworzenia rad pracowników będzie
bardzo utrudniony, i przypuszczam, że z powodu tych
zmian będzie bardzo osłabiony.
Oczywiście do samego projektu senackiego nie
mamy uwag, bo Senat zastosował dość prostą takty-
kę, zgodnie z którą wszystkie przepisy mówiące
o uprawnieniach związków zawodowych do powoły-
wania rad wykreślił, pozostawiając tylko przepisy
mówiące o wyborze rad przez pracowników. Tak że
do tego uwag nie ma.
Oczywiście jest generalna uwaga, taka jak w przy-
padku poprzedniego projektu, że dzisiaj rozpatruje-
my to ponownie w trybie ordynaryjnym, jako że
8 lipca mija rok od wydania wyroku Trybunału Kon-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
216 Projekt ustawy o zmianie ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji
Poseł Stanisław Szwed
stytucyjnego i ażeby nie było niezgodności z przepi-
sami, musimy ten projekt dosyć szybko uchwalić.
Na podstawie wcześniejszej analizy tej ustawy
i głosów, które docierały od samych przedsiębiorców
i związków zawodowych, wydawało się, że zostanie
przygotowana jednak szersza nowelizacja, która uj-
mie również te propozycje.
Choć wcześniej były propozycje, aby w tym pro-
jekcie zapisać, że w trakcie tej kadencji kadencje koń-
czą swój bieg, na pewno dobrym rozwiązaniem jest
to, że tak się nie stanie i wybrane rady pracowników
będą pełniły swoje funkcje do końca tej kadencji. Te
kadencje kończyć się będą za kilka miesięcy, a nowe
wybory będą przeprowadzane już według nowych
zasad.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
Prawo i Sprawiedliwość informuję, że będziemy gło-
sować za przyjęciem sprawozdania o senackim pro-
jekcie ustawy o zmianie ustawy o informowaniu pra-
cowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Ry-
szarda Zbrzyznego w imieniu klubu Lewica.
Poseł Ryszard Zbrzyzny:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Społeczna gospo-
darka rynkowa oparta na wolności działalności go-
spodarczej, własności prywatnej oraz solidarności,
dialogu i współpracy partnerów społecznych jest pod-
stawą ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Pol-
skiej. Tak stanowi art. 20 konstytucji.
Celem uchwalenia ustawy z 7 kwietnia 2006 r.,
oprócz wypełnienia normy czy dyrektywy Unii Eu-
ropejskiej, było ziszczenie, zmaterializowanie idei
poszerzania oraz wzmacniania dialogu społecznego
poprzez zaangażowanie pracowników w sprawy za-
trudniających ich pracodawców oraz w decyzje, które
oni podejmują. Tak to ładnie na początku wyglądało.
Ustawa oczywiście została przyjęta przez Wysoką
Izbę przy zgodzie społecznej, co wymaga szczególne-
go podkreślenia.
I co się dzieje? Otóż zbrojne ramię Platformy Oby-
watelskiej, organizacja pracodawców „Lewiatan”, za-
skarża tę ustawę do Trybunału Konstytucyjnego.
Trybunał w dniu 1 lipca 2008 r. wydaje orzeczenie,
które powoduje konieczność nowelizowania tej ustawy
albo odczekania 12 miesięcy, kiedy to uznane za nie-
konstytucyjne artykuły tejże ustawy z mocy prawa
tracą moc. I tak się działo prawie przez 10 miesięcy.
Kuriozalne jest to, że inicjatywę ustawodawczą,
dopasowującą tę ustawę do orzeczenia Trybunału
Konstytucyjnego, podejmuje Senat. Rząd Rzeczypo-
spolitej Polskiej nie ma odwagi podejść do tej regula-
cji. Pytanie: dlaczego? Może boi się narazić organi-
zacjom związkowym, reprezentacjom pracobiorców,
bowiem te regulacje, które pojawiają się w wyniku
orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, oczywiście
w sposób zasadniczy ograniczają prawa związkowe
i jednocześnie prawa pracownicze.
Chciałbym zapytać, co przez ten rok robił rząd,
dlaczego dzisiaj właściwie kolanem wpycha się do
Wysokiej Izby drugie czytanie tego projektu, bo
pierwsze odbyło się na posiedzeniu komisji, tak aby
jeszcze w tym tygodniu to uchwalić, bowiem Senat
ma oczywiście przed sobą swój proces legislacyjny,
a jest jeszcze pan prezydent, który powinien w ter-
minie podpisać tę ustawę, żeby weszła w życie do-
kładnie 8 lipca 2009 r., tak by z mocy prawa nie zo-
stały wykreślone z ustawy art. 4 ust. 1, 3 i 5.
Czyżby demagogia i antyzwiązkowa histeria, któ-
ra pojawia się w wystąpieniach, w wypowiedziach
wielu czołowych polityków Platformy Obywatelskiej,
gdzie wiodącym jest pan Stefan Niesiołowski, zapo-
wiadała rozprawę ze związkami zawodowymi? Pierw-
szym elementem, pierwszym realnym, rzeczywistym
zdarzeniem jest właśnie ustawa o informowaniu pra-
cowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji.
Ja powiem więcej. W historii Rzeczypospolitej nie
tak dawno, bowiem za naszego życia, był tak czas,
kiedy delegalizowano wszystkie związki zawodowe,
dla zasady, tak, dla zasady, bowiem niektóre z nich
były krnąbrne i nie chciały jedynie słusznej władzy
słuchać. Jak to się skończyło? Wszyscy doskonale
pamiętamy. Oby historia nie zatoczyła koła, bowiem
wyjęcie…
(Poseł Teresa Piotrowska: I kto to mówi?)
Ja też byłem w związkach zawodowych, wtedy
też, żeby sprawa była jasna, i mój związek też dele-
galizowano. To tak, żeby sprawa była jasna.
A więc usunięcie z tej ustawy zapisu o reprezen-
tatywnych związkach zawodowych oraz nadanie
nadzwyczajnych uprawnień pracodawcy w kształto-
waniu rad pracowników oczywiście spowoduje to, że
ta ustawa będzie zwyczajną atrapą, rady pracownicze
będą atrapą rad pracowniczych, właściwie przykryw-
ką działań pracodawcy. Będą one także swoistą ba-
rierą, barierą czy płotem odgradzającym pracodawcę
od związków zawodowych, które w ramach swoich
uprawnień ustawowych mają podobne uprawnienia,
podobne prawa.
Sądzę, że funkcjonowanie tak skrojonej ustawy,
na potrzeby pracodawców, a nie pracobiorców, jak by
wskazywał tytuł, spowoduje to, że pojawi się wiele
konfliktów, sporów, być może bardzo dramatycznych
w swoich ostatecznych rozstrzygnięciach.
Nasze wsparcie bądź brak naszego wsparcia przy
tej ustawie, przy tym procesie legislacyjnym nie ma
większego znaczenia, orzeczenie Trybunału Konsty-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji
Poseł Ryszard Zbrzyzny
tucyjnego jest bowiem orzeczeniem ostatecznym i nie
mamy zamiaru z nim dyskutować, ale chcielibyśmy
mieć czas, żeby po tym orzeczeniu móc (Dzwonek) tę
ustawę doprowadzić do takiego kształtu, który by do
końca odpowiadał idei zapisanej choćby w samym
tytule, a tak się nie stało. Dzisiaj ta ustawa, podobnie
jak poprzednia, którą wspominałem, i ta z grudnia
roku poprzedniego – mam na myśli ustawę o emery-
turach pomostowych – jest ustawą o likwidacji rad
pracowników, autentycznej reprezentacji pracowni-
czej u pracodawcy. To będzie zwyczajna atrapa. Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zakończyliśmy wystąpienia w imieniu klubów i kół.
Przechodzimy do pytań.
Zamykam listę mówców.
Jako pierwszy pan poseł Stanisław Szwed, Prawo
i Sprawiedliwość.
Czas – 1 minuta.
Poseł Stanisław Szwed:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Pytanie pierwsze. Gdyby pan minister mógł podać
liczbę powołanych rad pracowników przez reprezen-
tatywne związki zawodowe i bezpośrednio wybiera-
nych przez pracowników, żebyśmy mieli pełną infor-
mację, jak to się kształtuje. I drugie pytanie. Czy
rząd z partnerami społecznymi po orzeczeniu Trybu-
nału Konstytucyjnego, który jednoznacznie stwier-
dził, że wybory rad pracowników mają to być wybory
dokonywane przez wszystkich pracowników, podjął
rozmowy, aby tę ustawę w jakiś sposób poprawić,
zmodyfikować, tym bardziej że w sprawie tej ustawy
po wejściu jej w życie od wielu miesięcy były różne
negatywne wnioski dotyczące choćby taki spraw jak
to, że pracodawcy nie udostępniali materiałów człon-
kom rad pracowników, jak również kwestii związa-
nych ze zwolnieniami członków rad pracowników
mimo ich ochrony itd.? Czy w tej materii rząd z part-
nerami społecznymi podjął rozmowy? Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Janu-
sza Krasonia, Lewica.
217
Poseł Janusz Krasoń:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! My-
ślę, że kluczem są intencje. Mam pytanie następują-
ce: Dlaczego mamy w tej sprawie projekt senacki?
Czy przez miniony rok rząd podjął próbę przygoto-
wania stosownego projektu ustawy? Czy podjął próbę
debaty w komisji trójstronnej na temat naprawy nie-
zgodnego z prawem prawa? Bo jeśli podjął i była tam
obstrukcja, to ja rozumiem, że projekt senacki jest
kołem ratunkowym. Natomiast jeśli tak nie było, to
znaczy, że jest to wytrych i intencje nie do końca są
szczere. Jeśli bowiem głównym podmiotem toczących
się spektakularnych sporów w Polsce między władzą
a pracownikami są związki zawodowe, a mówimy,
panie pośle – i to jest pytanie kierowane do posła
sprawozdawcy – że intencją tego projektu jest wzmoc-
nienie dialogu społecznego, to brak konsultacji
w dialogu w komisji trójstronnej w sprawie tak waż-
nego projektu ustawy i brak porozumienia nie służy
dialogowi społecznemu, nawet jeśli, jak mówię, inten-
cje są słuszne. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Bardzo proszę o zabranie głosu podsekretarza
stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
pana Radosława Mleczko.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Radosław Mleczko:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie i Panowie
Posłowie! Zanim odniosę się do pytań, które tutaj
padły, a także do pewnych sugestii, które zostały
sformułowane w uzasadnieniach, chciałbym przede
wszystkim bardzo podziękować zarówno za propozy-
cję senacką, jak i klubom parlamentarnym za stano-
wiska, jakie zajęły wobec projektu nowelizacji.
Chciałbym też rozwiać pewne wątpliwości doty-
czące aktywności rządu i partnerów społecznych
w procesie pracy nad tą nowelizacją. Rząd podjął
w komisji, a konkretnie w zespole prawa pracy, dzia-
łania mające na celu wypracowanie szerszej nawet
nowelizacji niż ta, która została w tej chwili zapro-
ponowana i która wprost odnosi się do wyroku Try-
bunału Konstytucyjnego. I to jest właśnie powód, dla
którego projekt przygotowany wstępnie przez rząd
nie jest obecnie przedmiotem naszej debaty, tylko
projekt senacki. My wspólnie z Senatem zdawaliśmy
sobie sprawę z tego, że ten wariant minimum, tak go
nazwijmy, czyli wariant dostosowujący ustawę do
orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, jest zapew-
niony w projekcie senackim. Przedstawiliśmy rów-
nież w zespole prawa pracy projekt przygotowany
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
218 Projekt ustawy o zmianie ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Radosław Mleczko
przez rząd, który został przekazany do konsultacji
społecznych, mając nadzieję, że opracuje go zespół
prawa pracy, a konkretnie partnerzy społeczni, po-
nieważ uważamy, że w przypadku tej konkretnej
ustawy, tej konkretnej nowelizacji rolą rządu nie po-
winny być arbitralne propozycje dotyczące poszcze-
gólnych rozwiązań, rolą rządu powinno być: a) za-
dbanie o to, żeby ta ustawa była zgodna z prawem
unijnym; b) zadbanie o to, żeby ta ustawa była zgod-
na z polską konstytucją i c) stworzenie platformy do
prowadzenia dialogu. I właśnie tą platformą jest ze-
spół prawa pracy komisji trójstronnej. Mało tego, jest
uchwała komisji trójstronnej – to jest uchwała nr 30
– która przewiduje, że partnerzy społeczni będą do-
konywać corocznego przeglądu tej ustawy. Mamy
wielką nadzieję, że w rezultacie najbliższych prac
w ciągu najbliższych miesięcy z udziałem partnerów
społecznych taki przegląd zostanie dokonany.
Chciałbym przedstawić pewną strategię, żeby roz-
wiać wątpliwości, zmienić przekonanie, że nic nie
robiliśmy. Wręcz przeciwnie. Pracowaliśmy w zespo-
le prawa pracy, pracowaliśmy w komisji trójstronnej,
ale widząc, że porozumienia nie ma, i wiedząc o tym,
że przygotowany został projekt senacki, zdecydowa-
liśmy się zaopiniować pozytywnie ten projekt, ponie-
waż podobnie jak projekt rządowy przewiduje on
wariant minimum. To, co powyżej tego minimum, to
rola partnerów społecznych, oczywiście wypełniana
przy naszym aktywnym udziale. Nie twierdzę, że nie
powinniśmy pewnych rzeczy proponować. Myśmy
w zespole prawa pracy, prosząc o pewne rozstrzygnię-
cia, sugerowali, jakie jest stanowisko rządu w tej
sprawie, ale zgodzimy się chyba wszyscy, że ta szcze-
gólna ustawa, wzmacniająca dialog społeczny, powin-
na być ustawą, która jest przeglądana i nowelizowa-
na w oparciu o uzgodnione stanowisko partnerów
społecznych. Mam wielką nadzieję, że takie stanowi-
sko w najbliższym czasie się pojawi. A teraz mamy
jasną i oczywistą rolę do spełnienia, mianowicie no-
welizację tej ustawy, tak żeby była ona zgodna z kon-
stytucją Rzeczypospolitej.
Natomiast jeśli chodzi o pewien pesymizm, który
dało się odczuć w wystąpieniu pana posła Szweda, to
mam nadzieję, że nie znajdzie on uzasadnienia i po-
staram się, opierając na danych dotyczących ilości
utworzonych rad pracowników, odwołać do dokumen-
tów, które przygotowywane są przez ministra pracy
i polityki społecznej. I zaczynając od końca, czyli od
tego specyficznego okresu, który nastąpił po orzecze-
niu Trybunału Konstytucyjnego i trwa do dziś, przy-
gotowaliśmy dane dotyczące rad pracowników, które
zostały powołane do życia właśnie w tym – nazwijmy
to „newralgicznym” – okresie. Widzimy wyraźną dy-
namikę wzrostu liczby rad pracowników wybiera-
nych przez pracowników spośród kandydatów przed-
stawionych przez pracowników, czyli właśnie w no-
wym trybie. Tych rad, poczynając od 8 lipca 2008 r.,
do 20 maja 2009 r. powstało 286, podczas gdy liczba
rad pracowników powołanych przez związek czy
związki zawodowe funkcjonujące u pracodawcy wy-
nosi 98. Tak że wydaje się, że jest wyraźny impuls
i sygnał, że w związku z tym rozstrzygnięciem ta
nowa procedura, ten mechanizm, który został zapro-
ponowany w rozwiązaniu, może przynieść pozytywne
rezultaty. Nie chciałbym dziś przesądzać, jak te spra-
wy będą wyglądać, ale jest pewien impuls, który mo-
żemy odebrać jako bardzo pozytywny.
A co do ogólnej liczby porozumień i rad pracowni-
ków, to chciałbym powiedzieć i zwrócić uwagę, że
przed dniem wejścia ustawy w życie dopuszczalne
również było zawieranie tzw. porozumień, które, o ile
zapewniały informacje pracownikom w stopniu nie
mniejszym, niż przewiduje ustawa, zostały również
uznane za prawomocne. A mianowicie liczba tych
porozumień, które na podstawie art. 24 ustawy zo-
stały zawarte, wynosi – to są dane z 20 maja, a więc
bardzo aktualne – 4065, natomiast liczba rad pra-
cowników to 2910, w tym – i tutaj podam statystykę
związaną z trybem powoływania – 2020 rad pracow-
ników zostało utworzonych przez organizacje związ-
kowe na podstawie art. 4 ustawy pkt 1, 69 rad – przez
pracowników spośród kandydatów organizacji związ-
kowych na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy i 821 rad
pracowników wybranych zostało przez pracowników
spośród kandydatów przedstawionych przez pracow-
ników na podstawie art. 4 ust. 4 tej ustawy. A więc
to nie jest tak, że w okresie, nazwijmy to, minionym
rady pracowników na podstawie art. 4 ust. 4 nie były
powoływane, bo te proporcje są tutaj dosyć charak-
terystyczne.
A teraz, jeśli chodzi o proporcje, znów wrócę do
tego newralgicznego okresu między 8 lipca 2008 r.
a 20 maja 2009 r., kiedy zarejestrowano 394 rady
pracowników. Jak już mówiłem, proporcjonalnie wy-
gląda to tak, że rady pracowników, które zostały
utworzone przez organizacje związkowe, stanowią
24,9%, rady pracowników, które zostały utworzone
przez pracowników spośród kandydatów zgłoszonych
ustawowo na piśmie, stanowią 72,6% utworzonych
w tym okresie rad i wreszcie 2,5% to są rady, które
zostały utworzone przez pracowników spośród kan-
dydatów zgłoszonych przez organizacje związkowe.
Myślę, że ten tryb przyjęty w nowelizacji ustawy, któ-
ra, mam nadzieję, zostanie uchwalona, będzie try-
bem, który będzie umożliwiał pracownikom, co mie-
li już okazję zaprezentować, skuteczny dostęp do
informacji, bo przecież na tym nam wszystkim zale-
ży i w żadnym stopniu intencją, jak rozumiem, ani
tego projektu senackiego, ani naszych rozmów z part-
nerami społecznymi nie było w żadnym momencie
ignorowanie czy lekceważenie roli związków zawo-
dowych, a wręcz przeciwnie, właśnie ze związkami
zawodowymi prowadziliśmy te konsultacje. Jak słusz-
nie państwo podkreślali podczas swoich wystąpień,
dotychczasowy kształt tej ustawy był rezultatem
właśnie kompromisu zawartego przez partnerów
społecznych. Starajmy się – i będziemy dokładać tu
starań – żeby ten kompromis ponownie był zawiera-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych
oraz o Krajowym Funduszu Drogowym
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Radosław Mleczko
ny i żeby ta ustawa funkcjonowała w dobrze rozumia-
nym interesie zarówno pracowników, pracodawców,
jak i Rzeczypospolitej. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Czy pan poseł sprawozdawca...?
Bardzo proszę.
Sprawozdawca komisji pan poseł Marek Cebula.
Poseł Marek Cebula:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Odnosząc się do pytań, które zostały skierowane
przez panów posłów – bardzo serdecznie dziękuję za
te pytania – myślę, że pan minister na większość
z nich odpowiedział. Istotne chyba jest to, że pan mi-
nister bardzo mocno tutaj podkreślał, że konsultacje
były prowadzone na poziomie zespołu prawa pracy,
i to jest chyba istotne, że tak naprawdę odbywa się
to, co było między innymi intencją dyrektywy Unii
Europejskiej, czyli dialog na poziomie pracownik
i pracodawca.
Chciałbym również podkreślić bardzo mocno
– wspominała o tym pani Mrzygłocka, przedstawia-
jąc stanowisko klubu Platformy Obywatelskiej – że
zaledwie 13% całej populacji pracowniczej, na co
zwrócił uwagę Trybunał Konstytucyjny, jest w związ-
kach zawodowych. Tak naprawdę ten dialog musi się
odbywać na nieco innym poziomie. Myślę, że nikt
z nas nie ma wątpliwości, że orzeczenie Trybunału
Konstytucyjnego jest dla nas bardzo wiążące i ta
zmiana w prawie musi być wprowadzona. Natomiast
wskazywanie dzisiaj i podkreślanie, że projekt jest
tylko senackim projektem, naprawdę nie ma tu żad-
nego znaczenia. Ważne jest, by ta zmiana w prawie
się pojawiła, byśmy dostosowali przepisy do aktual-
nego prawa, do wyroku Trybunału Konstytucyjnego.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do trzeciego czytania projektu ustawy przystąpi-
my w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 17.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji In-
frastruktury o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o autostradach płat-
nych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druki
nr 1965 i 1984).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji pana posła Stanisława Żmijana.
219
Poseł Sprawozdawca
Stanisław Żmijan:
Panie Marszałku! Państwo Ministrowie! Wysokie
Sejmie! W imieniu Komisji Infrastruktury mam za-
szczyt przedstawić sprawozdanie z prac komisji nad
uchwałą Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu
Drogowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw
(druki nr 1965 i 1984).
Panie i Panowie Posłowie! Senat Rzeczypospolitej
Polskiej do uchwalonej przez Wysoki Sejm ustawy
o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz Kra-
jowym Funduszu Drogowym na posiedzeniu w dniu
7 maja 2009 r. wprowadził 3 poprawki. Wprowadzone
poprawki merytorycznie nie zmieniają uchwalonej
ustawy, jednakże pod względem legislacyjnym czynią
tę ustawę lepszą. Omówię pokrótce poszczególne po-
prawki.
Poprawka 1. ma charakter czysto doprecyzowu-
jący.
Poprawka 2. zmierza do zapewnienia zgodności
ustawy o autostradach płatnych oraz Krajowym Fun-
duszu Drogowym z ust. 3 art. 7 ustawy o poręcze-
niach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Pań-
stwa oraz niektóre osoby prawne, stanowiącym, że
przy udzielaniu poręczenia i gwarancji dla kredytu
na zasilenie funduszy utworzonych na mocy odręb-
nych ustaw w Banku Gospodarstwa Krajowego nie
stosuje się art. 2a ust. 2 tej ustawy. Przepis ten sta-
nowi, że nie udziela się poręczeń lub gwarancji pod-
miotowi, jeżeli z analizy oceny ryzyka jednoznacznie
wynika, że podmiot ten nie będzie w stanie wykonać
zobowiązania objętego gwarancją lub poręczeniem.
Poprawka 3. wynika z zasad techniki legislacji.
Otóż Senat uznał za zbyt miękki zapis art. 8 doty-
czący wejścia w życie ustawy. Zaproponowane przez
Senat brzmienie art. 8 jednoznacznie wskazuje, że
rozporządzenie Rady Ministrów z 10 lutego 2009 r.
w sprawie ustalenia programu rzeczowo-finansowego
dla inwestycji drogowych realizowanych z wykorzy-
staniem środków Krajowego Funduszu Drogowego
na 2009 r. pozostanie w mocy do czasu uzgodnienia
planu finansowego funduszu w wyodrębnionym pla-
nie finansowym Banku Gospodarstwa Krajowego.
Wysoki Sejmie! Komisja Infrastruktury rozpa-
trzyła na posiedzeniu w dniu 19 maja 2009 r. wpro-
wadzone przez Senat poprawki i rekomenduje Wyso-
kiej Izbie ich przyjęcie. Bardzo dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jacka
Krupę w imieniu klubu Platforma Obywatelska.
 ?42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych
220 oraz o Krajowym Funduszu Drogowym
Poseł Jacek Krupa:
Panie Marszałku! Pani Minister! Panie Mini-
strze! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt w imieniu klubu
Platformy Obywatelskiej przedstawić nasze stanowi-
sko w sprawie poprawek zgłoszonych przez Senat do
ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych
oraz Krajowym Funduszu Drogowym oraz o zmianie
niektórych innych ustaw (druki nr 1984 i 1965).
Mój klub zgadza się z opinią Komisji Infrastruk-
tury wyrażoną w sprawozdaniu i ma zamiar w gło-
sowaniu poprzeć te poprawki. Bardzo dziękuję.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Bogu-
sława Kowalskiego w imieniu klubu Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Bogusław Kowalski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu klu-
bu Prawo i Sprawiedliwość chcę przedstawić uwagi
dotyczące poprawek zaproponowanych przez Senat,
zawartych w druku nr 1965. Są to trzy poprawki.
Wszystkie trzy mają charakter udoskonalający przed-
łożenie rządowe, w związku z czym nasz klub te po-
prawki poprze. Natomiast uwagę zwraca szczególnie
druga poprawka, która wyłącza rozwiązania zapro-
ponowane w nowelizacji spod rygoru ustawy o porę-
czeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb
Państwa. Gwarancje i poręczenia dla Krajowego
Funduszu Drogowego nie będą poprzedzone analizą
ryzyka i analizą tego, czy Krajowy Fundusz Drogowy
będzie w stanie zobowiązania objęte poręczeniem
zrealizować. Świadczy to o tym, że Krajowy Fundusz
Drogowy będzie mógł uzyskiwać ze strony budżetu
państwa gwarancje bezwarunkowo. W tej sytuacji po
raz kolejny nasuwa się pytanie, po co to było robić,
czy nie lepiej byłoby utrzymać dotychczasowy kształt
finansowania inwestycji drogowych bezpośrednio
z budżetu, skoro i tak Krajowy Fundusz Drogowy
będzie mógł swobodnie czerpać gwarancje, czyli ob-
ciążać budżet.
Poparcie przez nas tych trzech poprawek Senatu
nie zmienia naszego generalnego stanowiska wobec
tej legislacji, które jest negatywne. Uważamy, że
przerzucenie całego ciężaru finansowania ambitnego
planu budowy dróg i autostrad na Krajowy Fundusz
Drogowy w sytuacji kryzysu gospodarczego, kiedy
spadają wpływy z opłaty paliwowej i z akcyzy, jest
bardzo ryzykowny. Dzisiaj przez wiele godzin odby-
wała się w tej sali dyskusja na temat przygotowań do
Euro 2012, w tym również obszernie mówiono o pla-
nach inwestycyjnych. Wydaje się, że budujemy tu
o wiele bardziej kruchą podstawę do tego, żeby te
wszystkie plany zrealizować.
Tak jak powiedziałem na wstępie, klub Prawa
i Sprawiedliwości poprze poprawki Senatu, nie zmie-
niając swojego negatywnego stanowiska wobec cało-
ści ustawy. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Wie-
sława Andrzeja Szczepańskiego w imieniu klubu
Lewica.
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Państwo Mini-
strowie! W imieniu Klubu Poselskiego Lewicy mam
zaszczyt przedstawić stanowisko w sprawie uchwały
Senatu dotyczącej ustawy o zmianie ustawy o auto-
stradach płatnych oraz Krajowym Funduszu Drogo-
wym oraz o zmianie niektórych innych ustaw, zawar-
tej w druku nr 1965. Tak jak już mówili moi przed-
mówcy, Senat wprowadził do ustawy trzy poprawki.
Wszystkie trzy poprawki Komisja Infrastruktury
zaakceptowała.
Mój klub będzie głosował zgodnie z decyzją, jaką
podjęła Komisja Infrastruktury, ponieważ te popraw-
ki mają charakter doprecyzowujący lub są meryto-
ryczne, zatem poprawiają ustawę. W związku z tym
będziemy głosować zgodnie z zaleceniem Komisji In-
frastruktury. Mamy tylko nadzieję, że ustawa jak
najszybciej wejdzie w życie, bo w przeciwnym wypad-
ku mogą być problemy z pozyskaniem środków finan-
sowych i w tym okresie, do końca roku, może się
okazać, że generalna dyrekcja może nie mieć tylu
środków potrzebnych na realizację zadań, które są
konieczne do przygotowania Euro 2012. Dziękuję
bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Janu-
sza Piechocińskiego w imieniu klubu Polskiego
Stronnictwa Ludowego.
Poseł Janusz Piechociński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przychylamy się
do propozycji komisji i, tak jak wszystkie kluby par-
lamentarne, poprzemy te rozwiązania, rekomendacje
sejmowej Komisji Infrastruktury. Mamy nadzieję, że
tą drogą pozyskamy stosunkowo szybko potrzebne
środki na inwestycje drogowe. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych
oraz o Krajowym Funduszu Drogowym
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Przechodzimy do pytań.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Lecha
Kołakowskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Czas – do 1 minuty.
Poseł Lech Kołakowski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W pra-
cach w Senacie nad ustawą nie wniesiono zbyt wielu
uwag i zmian, w dużej mierze ograniczono się tylko
do uwzględnienia poprawek wskazanych przez Biuro
Legislacyjne. Pytam: Czy naprawdę senatorowie nie
widzieli żadnych innych wad tej ustawy ani nie mie-
li żadnych wątpliwości, poza tymi kilkoma, można
powiedzieć, technicznymi uwagami? Czy nie uwa-
żacie państwo, że na przykład zaproponowana emi-
sja obligacji przez Bank Gospodarstwa Krajowego
będzie droższa niż emisja obligacji, której będzie
dokonywało Ministerstwo Finansów? Przecież to
pośrednio lub bezpośrednio i tak wpłynie na zadłu-
żenie państwa, które można będzie spłacić. Pytam:
Kto będzie pełnił rolę hamulca bezpieczeństwa?
Dziękuję.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Bogu-
sława Kowalskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Bogusław Kowalski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałbym
skierować pytanie do pana ministra: Jak wygląda
bieżące finansowanie inwestycji prowadzonych przez
Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad, czy
rzeczywiście wszystko jest płynnie realizowane, czy,
tak jak donoszą media, są już w tej chwili bardzo
znaczne zatory w bieżącym obsługiwaniu realizacji
inwestycji, co spowalnia ich tempo?
I drugie pytanie: Czy wobec spadających wpły-
wów do Krajowego Funduszu Drogowego, wynikają-
cych właśnie ze zmniejszonych dochodów z opłaty
paliwowej i z akcyzy, nie przewidujecie państwo zło-
żenia propozycji zmiany ustawy o finansowaniu in-
frastruktury transportu lądowego poprzez podnie-
sienie progu odpisu 18% – przeznaczonego właśnie
na finansowanie tej infrastruktury – na wyższy pu-
łap, tak aby zamortyzować spadek wynikający z sy-
tuacji gospodarczej? Dziękuję bardzo.
221
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu podsekretarza
stanu w Ministerstwie Infrastruktury pana Radosła-
wa Stępnia.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Radosław Stępień:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pierwsze pytania
dotyczyły tego, jaka jest gwarancja bezpieczeństwa
nowego systemu i jak to będzie wyglądało w prakty-
ce. Otóż zawsze, zarówno przy instrumencie kredy-
towym, jak i instrumencie obligacyjnym, udział
w procesie podejmowania decyzji bezpośrednio i po-
średnio ma minister finansów, bądź to wydając zgodę
na udzielanie stosownych gwarancji, bądź to w inny
sposób opiniując stosowne dokumenty. A więc nie
odbywa się to w formie kompletnie uniezależnionej
od gospodarza budżetu państwa.
Jeżeli chodzi natomiast o to, co zauważył pan po-
seł w sposobie finansowania, to wczoraj zostały zgło-
szone poprawki, które mają emisję obligacji, tak
zwanych obligacji infrastrukturalnych, wprowa-
dzić w obieg emisyjny Skarbu Państwa w ten spo-
sób, aby te obligacje były ze sobą koordynowane
i tak, aby obie emisje były wspólnie uzgadniane.
Między innymi również znajdują się tam zapisy
takie, które będą przeciwdziałać wzrostowi kosz-
tów tego modelu finansowania w stosunku do ob-
ligacji Skarbu Państwa.
Jeżeli chodzi o drugie pytanie czy o drugi zestaw
pytań o bieżące finansowanie, to ono przebiega w tej
chwili płynnie. Generalna dyrekcja składa zapotrze-
bowanie na transze pieniężne – transze pieniężne są
przekazywane generalnej dyrekcji.
Kwestia zasilania KFD i kwestia wpływów. Mamy
do czynienia z bardzo dynamiczną sytuacją ekono-
miczną zarówno w skali makro, jak i w skali mikro.
Te procesy są przez nas bardzo uważnie obserwowa-
ne i analizowane, a przede wszystkim analizowane
jest to, jak wygląda dynamika wpływów do Krajowe-
go Funduszu Drogowego. Wyniki tych analiz będą
podstawą decyzji o ustalaniu pułapów zasilania. Na
dzień dzisiejszy jest to bardzo dokładna i uważna
analiza i bardzo dokładne i uważne prognozowanie
wpływów do Krajowego Funduszu Drogowego. Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Pan poseł sprawozdawca, jak rozumiem, nie ze-
chce zabrać głosu?
Zamykam dyskusję.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
222 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych
Wicemarszałek Krzysztof Putra
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 18.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Komisji Poli-
tyki Społecznej i Rodziny o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o nauczycielskich świadcze-
niach kompensacyjnych (druki nr 1969 i 1993).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji panią poseł Teresę Piotrowską.
Poseł Sprawozdawca
Teresa Piotrowska:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Marszałku! Państwo Ministrowie! Panie
i Panowie Posłowie! W imieniu połączonych Komisji
Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Polityki Społecznej
i Rodziny przedkładam Wysokiej Izbie sprawozdanie
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o nauczyciel-
skich świadczeniach kompensacyjnych (druk nr 1993).
Panie i Panowie Posłowie! Projekt ustawy o na-
uczycielskich świadczeniach kompensacyjnych daje
możliwość wcześniejszego zakończenia aktywności
zawodowej przez nauczycieli, gwarantując im przez
okres do uzyskania emerytury świadczenie kompen-
sacyjne. Świadczenie będzie przysługiwało tym na-
uczycielom, którzy mają wymagany staż 30 lat pracy,
w tym 20 lat przy przysłowiowej tablicy, i osiągnęli
wiek, o którym mowa w art. 4 ust. 3. Świadczenie to
stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem po-
dzielenia podstawy obliczania emerytury ustalonej
w sposób określony w art. 25 ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przez
średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku 60 lat
ustalone według obowiązujących w dniu zgłoszenia
wniosku o przyznanie świadczenia tablic średniego
trwania życia, o których mowa w art. 26 ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych. Kwota świadczenia nie może być niższa
niż kwota najniższej emerytury i podlega waloryzacji
na zasadach i w terminach przewidzianych dla wa-
loryzacji świadczeń w art. 88, 89 i 93 ustawy o eme-
ryturach i rentach z FUS. Świadczenie to będzie fi-
nansowane z budżetu państwa. Nauczyciele, którzy
zdecydują się przejść na nauczycielskie świadczenie
kompensacyjne, będą korzystali z zakładowego fun-
duszu świadczeń socjalnych na takich samych zasa-
dach, jak nauczyciele renciści i nauczyciele emeryci.
Panie i Panowie Posłowie! Senat zgłosił do tego
projektu 11 poprawek. Większość tych poprawek ma
charakter redakcyjno-porządkujący. Natomiast po-
prawki 2. i 9. dotyczą nauczycieli przedszkoli niepu-
blicznych. 23 kwietnia 2009 r. Trybunał Konstytu-
cyjny orzekł, że art. 91b ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia
26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela w zakresie,
w jakim wyłącza stosowanie art. 88 ust. 1 tej ustawy
do nauczyciela zatrudnionego w przedszkolu niepu-
blicznym w wymiarze co najmniej 1/2 obowiązują-
cego wymiaru zajęć, jest niezgodny z art. 32 ust. 1,
a przez to z nakazem urzeczywistniania zasad spra-
wiedliwości społecznej wyrażonym w art. 2 konsty-
tucji. Trybunał stwierdził, że uprawnienia nauczy-
cieli do wcześniejszej emerytury wynikają z charak-
teru wykonywanej przez nich pracy, a nie formalne-
go statusu prawnego poszczególnych typów placó-
wek oświatowych. Nie status prawny przedszkola
ma znaczenie z punktu widzenia konstytucyjnej za-
sady równości oraz zasady sprawiedliwości społecz-
nej, lecz charakter pracy wykonywanej przez na-
uczycieli przedszkoli publicznych i niepublicznych.
Wobec powyższego zasadne jest uwzględnienie na-
uczycieli przedszkoli niepublicznych w zakresie pod-
miotowym ustawy o nauczycielskich świadczeniach
kompensacyjnych oraz wprowadzenie zmiany w art.
91b ust. 2 pkt 4 ustawy Karta Nauczyciela. Są to
poprawki 2. i 9.
Wszystkie poprawki Senatu połączone komisje
– Komisja Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Komisja
Polityki Społecznej i Rodziny – jednogłośnie zaopi-
niowały pozytywnie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo pani poseł.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Do-
micelę Kopaczewską w imieniu klubu Platforma
Obywatelska.
Poseł Domicela Kopaczewska:
Panie Marszałku! Państwo Ministrowie! W imie-
niu klubu Platformy Obywatelskiej mam przyjem-
ność przedstawić stanowisko w sprawie ustawy o na-
uczycielskich świadczeniach kompensacyjnych, która
została przez Sejm przyjęta jednogłośnie, a która
również jest wynikiem współpracy strony społecznej,
związków zawodowych ze stroną rządową.
Senat do ustawy wprowadził jedną istotną mery-
toryczną poprawkę, rozszerzającą zakres przedmio-
towy tej ustawy o nauczycieli pracujących w przed-
szkolach niepublicznych, którzy będą podlegali rów-
nież tej ustawie. Pozostałe poprawki to są poprawki
doprecyzowujące, zapewniające spójność terminolo-
giczną. Klub Platformy Obywatelskiej będzie głoso-
wał za przyjęciem wszystkich poprawek. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Elż-
bietę Witek w imieniu klubu Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Elżbieta Witek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
parlamentarnego przedstawiam nasze stanowisko
wobec uchwały Senatu dotyczącej ustawy o nauczy-
cielskich świadczeniach kompensacyjnych.
W zasadzie wszystko zostało już powiedziane.
Uchwaliliśmy tę ustawę 24 kwietnia. Senat wniósł
do niej 11 poprawek, 9 rzeczywiście ma charakter
legislacyjny, porządkujący, natomiast 2 z nich, 2. i 9.,
to skutek czy wynik wyroku Trybunału Konstytu-
cyjnego, z którym należy się zgodzić. Tak naprawdę
Senat przywrócił pierwotny kształt poselskiemu pro-
jektowi ustawy o nauczycielskich świadczeniach
kompensacyjnych, w którym nauczyciele przedszko-
li niepublicznych także byli uwzględnieni.
W związku z tym nasz klub będzie głosował za
przyjęciem wszystkich poprawek Senatu. Dziękuję.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Artu-
ra Ostrowskiego w imieniu klubu Lewica.
Poseł Artur Ostrowski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pani Minister!
W imieniu klubu Lewica mam zaszczyt przedstawić
stanowisko dotyczące poprawek Senatu do ustawy
o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych.
Szanowni Państwo! Panie Marszałku! Jesteśmy
jakby na ostatniej prostej w pracach nad ustawą
o świadczeniach kompensacyjnych dla nauczycieli.
Przypomnę, że projekt był projektem poselskim pod-
pisanym przez posłów Lewicy, posłów Platformy Oby-
watelskiej, posłów Polskiego Stronnictwa Ludowego,
również przy wsparciu Związku Nauczycielstwa Pol-
skiego i pani minister. I udało nam się ten projekt
w znacznym stopniu jeszcze poprawić w czasie prac
komisji sejmowej, przekonać również do tego projek-
tu posłów Prawa i Sprawiedliwości, którzy podcho-
dzili z początku z rezerwą do tej koncepcji i do tego
pomysłu. Przypominam, że ta ustawa rodziła się wte-
dy, kiedy nauczyciele nie zostali objęci ustawą o eme-
ryturach pomostowych, i to była inspiracja, to była
główna przyczyna tego, że pracowaliśmy nad tą usta-
wą. Ale w konsekwencji wszyscy posłowie poparli
projekt ustawy o świadczeniach kompensacyjnych.
223
Jak mówię, udało nam się poprawić tę ustawę – to
nie jest 80% świadczenia, a 100% – i „wydłużyć” ka-
lendarz – do roku 2032, a nie 2028 – mimo że posło-
wie Platformy Obywatelskiej mieli wiele wątpliwości
co do tych zmian z uwagi na kwestie finansowe i ob-
ciążenia budżetu państwa. To, o czym mówił Związek
Nauczycielstwa Polskiego, posłowie Lewicy, posłowie
PLS-u, jednak zdecydowało – że to jest świadczenie,
które będzie wykorzystywane przez niewielu nauczy-
cieli, i w gruncie rzeczy to obciążenie nie będzie aż
tak znaczące dla budżetu państwa i będzie rozłożone
na wiele, wiele lat. W czasie prac w komisji senackiej
też była groźba przyjęcia poprawek – zresztą komisja
senacka przyjęła poprawki, w których wracano do
80% i skracano niejako ten kalendarz do roku 2028
– ale po wyjaśnieniach pani minister dotyczących
skali obciążeń finansowych i kwestii korzystania
z tych świadczeń Senat jednak odstąpił od nieko-
rzystnych zmian dotyczących tej ustawy. Chciałbym
w imieniu członków i władz Związku Nauczycielstwa
Polskiego podziękować wszystkim posłom, senato-
rom i pani minister za przyjęcie tej ustawy w takiej
formie i o takiej treści.
W imieniu klubu Lewica oświadczam, że klub bę-
dzie głosować za przyjęciem wszystkich poprawek
Senatu. Jeszcze raz dziękuję za tę ustawę. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Tade-
usza Sławeckiego w imieniu klubu Polskiego Stron-
nictwa Ludowego.
Poseł Tadeusz Sławecki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Wszystko dobre, co się dobrze kończy. Głosowaniem
nad tą ustawą zakończymy prace legislacyjne nad
całym pakietem ustaw dotyczącym emerytur pomo-
stowych. Chciałbym, abyśmy z tej sali wyszli wygra-
ni, wszyscy – tutaj nie ma kogoś, kto przegrał – a przede
wszystkim żeby nauczyciele mieli poczucie tego, że
wyciągamy rękę do nich i praktycznie dajemy pewne
świadczenia, które im są należne.
Z tego miejsca chciałbym podziękować pani mini-
ster i jej drużynie za pełną determinację, bo rzeczy-
wiście zarówno przy pierwotnej wersji projektu, jak
i przy późniejszej wersji w czasie prac legislacyjnych
bardzo potrzebne były nam wsparcie i prace mini-
sterstwa. Chodzi tutaj nawet o pewne analityczne
sprawy, wyliczenia. Chciałbym też podziękować na-
szym koalicjantom z Platformy Obywatelskiej, że
ostatecznie usłuchali pewnego apelu i właściwie nie
doszło do konfrontacji, tylko wszyscy osiągnęliśmy
konsensus, za co bardzo serdecznie dziękuję.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o strażach gminnych,
224 ustawy o Policji oraz ustawy Prawo o ruchu drogowym
Poseł Tadeusz Sławecki
Chciałbym oświadczyć, że Klub Parlamentarny
Polskiego Stronnictwa Ludowego będzie głosował za
przyjęciem poprawek zgodnie ze sprawozdaniem Ko-
misji Edukacji, Nauki i Młodzieży. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 19.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Ad-
ministracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji
Samorządu Terytorialnego i Polityki Regio-
nalnej o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o strażach gminnych, ustawy
o Policji oraz ustawy Prawo o ruchu drogowym
(druki nr 1970 i 1980).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji pana posła Janusza Dzięcioła.
Poseł Sprawozdawca Janusz Dzięcioł:
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Po-
słowie! Panie Ministrze! Mam zaszczyt przedstawić
sprawozdanie Komisji Administracji i Spraw We-
wnętrznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego
i Polityki Regionalnej, zawarte w druku nr 1980.
Komisja Administracji i Spraw Wewnętrznych
oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Polityki
Regionalnej po rozpatrzeniu powyższej uchwały na
posiedzeniu w dniu 19 maja 2009 r. wnoszą, aby Wy-
soki Sejm raczył przyjąć 15 poprawek zgłoszonych
przez Senat. Poprawki te w większości mają charak-
ter porządkowy i doprecyzowujący.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Komisje reko-
mendują do łącznego głosowania poprawki 1., 2., 4., 7.
oraz poprawki od 9. do 14. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Ada-
ma Żylińskiego w imieniu klubu Platforma Obywa-
telska.
Poseł Adam Żyliński:
Panie Marszałku! Wysokie Sejmie! Panie Mini-
strze! Mam zaszczyt przedstawić stanowisko klubu
Platformy Obywatelskiej w kwestii sprawozdania
połączonych Komisji Administracji i Spraw We-
wnętrznych oraz Samorządu Terytorialnego i Poli-
tyki Regionalnej dotyczącego uchwały Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o strażach gmin-
nych, ustawy o Policji oraz ustawy Prawo o ruchu
drogowym.
Zdecydowana większość z 15 poprawek Senatu do
ustawy ma charakter porządkowy i redakcyjny. Me-
rytoryczny charakter mają 3 poprawki.
Poprawka nr 3 narzuca wprost w ustawie okre-
ślenie zakresu przeprowadzania monitoringu wizyj-
nego. Przypomnę, że Sejm proponował zapisanie
wszystkich przypadków i celu przeprowadzania mo-
nitoringu w rozporządzeniu.
Poprawka nr 6 nakłada w ustawie obowiązek spo-
rządzania protokołu z dokonania kontroli osobistej,
jeżeli z takim wnioskiem wystąpi kontrolowany.
W poprawce nr 8 Senat uznał zasadę zakładania
kajdanek na ręce trzymane z tyłu za zbyt represyjną,
dlatego zaproponował, aby kajdanki jako środek
przymusu bezpośredniego zakładane były na ręce
trzymane z przodu, a tylko wyjątkowo osobom zacho-
wującym się agresywnie na ręce trzymane z tyłu.
Wszystkie poprawki Senatu zasługują na pełną
akceptację.
Klub Platformy Obywatelskiej będzie głosował za
ich przyjęciem w całości. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jaro-
sława Zielińskiego w imieniu klubu Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Jarosław Zieliński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Warto przypo-
mnieć, że ustawa o zmianie ustawy o strażach gmin-
nych powoduje, iż straże gminne otrzymują nowe
uprawnienia, otrzymują także nowe instrumenty
działania. Nie są to sprawy niekontrowersyjne, budzą
one kontrowersje. Jedni uważają, że ta ustawa idzie
za daleko, że zbyt mocno rozszerza uprawnienia stra-
ży gminnych, inni wręcz przeciwnie – uważają, że
zatrzymuje się w połowie drogi, że trzeba byłoby te
sprawy uregulować znacznie odważniej. Zapewne
dyskusja będzie wracała w przyszłości i warto przy
tej okazji to odnotować, bo jak sądzę, nie jest to ostat-
ni moment na zajmowanie się tą sprawą, być może
jeszcze w tej kadencji Sejmu, a w przyszłych raczej
na pewno.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o strażach gminnych,
ustawy o Policji oraz ustawy Prawo o ruchu drogowym
Poseł Jarosław Zieliński
Stanowisko naszego klubu, klubu Prawa i Spra-
wiedliwości, w stosunku do tego projektu ustawy
wynika z jednej strony z uznania dla dotychczaso-
wych osiągnięć straży gminnych, z drugiej – i przede
wszystkim – ze świadomości, że główna formacja od-
powiedzialna za bezpieczeństwo i porządek publicz-
ny, jaką jest Policja, wobec wielu ograniczeń, które
jej dotyczą, przede wszystkim finansowych i etato-
wych, wymaga wsparcia w postaci różnych działań,
w tym działań innych instytucji, takich jak chociaż-
by straże gminne.
Jeżeli chodzi o poprawki zgłoszone przez Senat,
to większość z nich ma charakter legislacyjny, pod-
noszący formalną jakość ustawy. One oczywiście są
godne poparcia. Dwie poprawki merytoryczne zosta-
ły sformułowane przez Senat na podstawie przesła-
nek ze sfery troski o gwarancje praw obywatelskich.
Jedna łagodzi dolegliwość zakładanych kajdanek dla
osób, które nie zachowują się agresywnie, na ręce
trzymane z przodu, a nie z tyłu. Druga słusznie prze-
nosi z rozporządzenia do ustawy obwarowania zwią-
zane z prawem do obserwowania i rejestrowania przy
użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miej-
scach publicznych.
Panie Marszałku! Wysokie Sejmie! Szkoda, że ani
w Sejmie, ani w Senacie – jestem zobowiązany to za-
uważyć i jeszcze raz chcę to bardzo wyraźnie powie-
dzieć – nie zostały przyjęte proponowane przez Pra-
wo i Sprawiedliwość rozwiązania przyznające funk-
cjonariuszom straży miejskich i gminnych prawo do
emerytury po 25 latach służby. Przyznanie takich
uprawnień w sposób oczywisty uzasadnia charakter
tej służby. Argumenty, którymi posługiwali się
w trakcie procesu legislacyjnego przedstawiciele
większości sejmowej i nieliczni, ale głośni, wspierają-
cy ją posłowie dzisiaj niezrzeszeni, są argumentami
fałszywymi. Mam nadzieję, że w dogodniejszych wa-
runkach politycznych sprawa ta będzie mogła zostać
uregulowana w sposób bardziej właściwy. Dziękuję
bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jana
Kochanowskiego w imieniu klubu Lewica.
Poseł Jan Kochanowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
w imieniu klubu Lewica przestawić stanowisko do
sprawozdania Komisji Administracji i Spraw We-
wnętrznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego
i Polityki Regionalnej o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o strażach gminnych, usta-
wy o Policji oraz ustawy Prawo o ruchu drogowym.
225
Trzeba powiedzieć, że Sejm uchwalił tę ustawę
na 40. posiedzeniu 23 kwietnia 2009 r. na podstawie
projektu rządowego i projektu poselskiego. Były de
facto dwa projekty, które przyjęliśmy do pracy
w komisji.
Główny postulat – trzeba to również powiedzieć,
podkreślić – środowiska, nie tylko klubu PiS, ale śro-
dowiska pracowników straży miejskiej, dotyczył moż-
liwości przyznania strażnikom po 25 latach pracy
prawa do emerytury zgodnie z ustawą o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy mundurowych. Ten
postulat nie został uwzględniony z takich czy innych
przyczyn.
Trzeba również podkreślić, że Senat nie wniósł
takiej poprawki i nie mamy możliwości głosować nad
tym. Z kolei cały system emerytalny służb munduro-
wych ma być w niedługim czasie dyskutowany i ne-
gocjowany. Myślę, że i straże miejskie w tym całościo-
wym pakiecie będą wtedy mogły ubiegać się o podob-
ne uprawnienia jak służby mundurowe.
Trzeba podkreślić również to, iż ta ustawa aż tak
wielkich zmian nie wnosi poza tym, że poszerza ka-
talog uprawnień gminnych, miejskich, sposób orga-
nizacji ich pracy i pragmatyki służbowej. Rozwiąza-
nia, które przyjęliśmy, dają bowiem trochę więcej
uprawnień, bo oprócz zwracania uwagi będą oni
mogli ostrzegać, stosować inne środki oddziaływa-
nia, będą mogli kontrolować, przeglądać podręczne
przedmioty.
Rzeczywiście chyba najbardziej kontrowersyjne
jest to uprawnienie, które daje prawo stosowania
przez straże gminne przymusu bezpośredniego, dla-
tego że jest to kolejna służba, która otrzymuje takie
możliwości przymusu, a w wielu przypadkach stano-
wi to wręcz ograniczenie w taki czy inny sposób swo-
bód obywatelskich. Jakkolwiek tego byśmy nie nazy-
wali, jest to kolejna służba państwowa, która ograni-
cza swobody obywatelskie. Trzeba też tak podchodzić
do tej sprawy.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Tak jak koledzy
to przedstawiali, zgłoszone poprawki to w większości
poprawki legislacyjne. Senat zgłosił 15 takich popra-
wek. Komisja proponuje, żeby nad 10 poprawkami
głosować łącznie, ponieważ mają one charakter legi-
slacyjny. W związku z powyższym Klub Poselski Le-
wica, zgodnie z propozycją Komisji Samorządu Tery-
torialnego i Polityki Regionalnej, poprze wszystkie
poprawki zgłoszone przez Senat. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Miro-
sława Pawlaka w imieniu klubu Polskiego Stronnic-
twa Ludowego.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o strażach gminnych,
226 ustawy o Policji oraz ustawy Prawo o ruchu drogowym
Poseł Mirosław Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Rozpatrywane w dniu dzisiejszym sprawozda-
nie Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych
dotyczy zmiany 3 ważnych ustaw. Były one co praw-
da niedawno nowelizowane, jednakże zarówno oko-
liczności ich funkcjonowania spowodowane uwarun-
kowaniami z zakresu działania, jak i samo życie
zmuszają do takiego ich dostosowania, aby ich zapisy
stały się czytelne, oczywiste i, co ważne, możliwe do
realnego wykonania.
Poprawki w kolejności definiują monitoring wizyj-
ny oraz określają przypadki i cel jego przeprowadza-
nia. Skonkretyzowano sytuacje, w których rozporzą-
dzenia mają uszczegóławiać ustawę, bez prawa jej
uzupełniania. Należy zgodzić się z tym, iż istnieje
potrzeba nowelizacji ustawy o Policji w analogicznym
zakresie. Chodzi o art. 15 ust. 1 pkt 5. Nakłada się
zatem obowiązek sporządzania protokołu dokonania
kontroli osobistej, kiedy osoba kontrolowana o to wy-
stąpi. Uszczegółowiono sposób zakładania kajdanek
na ręce trzymane z przodu. W innych przypadkach
robi się tak tylko wyjątkowo. Poprawki Senatu 1., 10.,
11. i 12. zgodnie z zasadami techniki prawodawczej
zmierzają do ujednolicenia terminologii. Poprawki 4.,
7. i 14. mają charakter redakcyjno-językowy. W 9.
poprawce Senat dostosował terminologię pojęcia oso-
by nieletniej do zapisu kodeksowego.
Reasumując, Klub Poselski Polskiego Stronnic-
twa Ludowego opowie się w głosowaniu za przyjęciem
sprawozdania, uznając je za zasadne. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Na tym zakończyliśmy wystąpienia w imieniu
klubów i kół.
Przystępujemy do zadawania pytań.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
Zamykam listę mówców.
Jako pierwszy wystąpi pan poseł Lech Kołakow-
ski, Prawo i Sprawiedliwość, bardzo proszę.
Poseł Lech Kołakowski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! Senat uznał za uzasadnione między inny-
mi wprowadzenie obowiązku sporządzania protoko-
łu dokonania kontroli osobistej oraz to, że kajdanki
zakłada się na ręce trzymane z przodu, a osobom
zachowującym się agresywnie na ręce trzymane
z tyłu. W moim przekonaniu są to dość trafne uwagi.
Czy nie sądzicie państwo jednak, że zmiany zapropo-
nowane w projekcie nowelizacji idą zbyt daleko? Czy
te uprawnienia nie są nadmiernie rozbudowane?
Obawiam się, że takie poszerzenie uprawnień może
prowadzić do pewnych nadużyć. Trzeba podkreślić
to, co jest najważniejsze: to wszystko musi odbywać
się z pełnym poszanowaniem praw człowieka.
Mam pytanie do pana ministra. Obecnie w na-
szym systemie prawnym nie ma jednolitych zapisów
dotyczących używania środków przymusu bezpo-
średniego przez wszystkie służby, a jest ich przecież
wiele. Czy zostaną zatem podjęte działania mające
na celu ujednolicenie i uporządkowanie tej kwestii?
Dziękuję.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Ry-
szarda Zawadzkiego, Platforma Obywatelska.
Poseł Ryszard Zawadzki:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Chciałbym skierować do pana posła sprawozdawcy
i pana ministra krótkie pytanie w sprawie możliwości
używania środków bezpośredniego przymusu. Moż-
liwość używania środków bezpośredniego przymusu
przez strażników budzi niepokój i wiele kontrowersji.
Dodatkowo rozszerzeniu uległ katalog środków przy-
musu bezpośredniego, które może stosować strażnik
gminny lub miejski wobec osób uniemożliwiających
wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie.
Dlatego proszę o ustosunkowanie się do tego proble-
mu. Czy ustawa zabezpiecza interesy osób, które mo-
głyby zostać pokrzywdzone w związku z użyciem
środków bezpośredniego przymusu w nieuzasadnio-
nych przypadkach? Jakie konsekwencje może ponieść
strażnik, jeżeli takie przypadki będą miały miejsce?
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jaro-
sława Zielińskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jarosław Zieliński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Do ponownego
zabrania głosu w tej sprawie sprowokowała mnie wy-
powiedź pana posła Kochanowskiego. Oczywiście
mówiłem o poprawkach, które zgłaszał Klub Parla-
mentarny Prawo i Sprawiedliwość, a postulat doty-
czący tego, żeby po 25 latach służby przyznać straż-
nikom gminnym uprawnienia emerytalne, jest po-
stulatem tego środowiska. Jest to oczywiste. Uznali-
śmy po prostu, że jest on słuszny. W najmniejszym
stopniu nie zamierzałem przywłaszczać sobie tego
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o strażach gminnych,
ustawy o Policji oraz ustawy Prawo o ruchu drogowym
Poseł Jarosław Zieliński
postulatu. Postulat środowiska był i jest nadal aktu-
alny, a nasz klub parlamentarny uznał, że jest on
słuszny. Chcę to jeszcze raz mocno podkreślić.
Chciałbym zadać panu ministrowi pytanie w związ-
ku z drugą częścią wypowiedzi pana posła Kocha-
nowskiego. Czy rzeczywiście jest tak, że w planowa-
nych zmianach w systemie emerytalnym funkcjona-
riuszy ma zostać uwzględniona także kwestia eme-
rytur straży gminnych? Nie słyszeliśmy o tym do tej
pory. Jest to nowa okoliczność, chyba że pan poseł
Kochanowski nie ma pełnych, trafnych czy właści-
wych informacji, tylko się tego domyśla. Ja wolę jed-
nak zapytać wprost: Czy rzeczywiście tak jest? Usły-
szeliśmy bowiem ostatnio, że dokonanie zmian w sys-
temie emerytalnym zostanie odłożone na później, tak
więc byłaby to dobra wiadomość. (Dzwonek) Szkoda
tylko, że te zapowiedzi wywołały już tyle niepokoju
w służbach mundurowych i spowodowały obniżenie
poziomu bezpieczeństwa. To działanie rządu było
nieodpowiedzialne. Jeżeli natomiast rozmawiamy już
o samej istocie sprawy, to proszę o odpowiedź na py-
tanie, czy rzeczywiście taka formacja, jaką stanowią
straże gminne, ma zostać ujęta w tych nowych regu-
lacjach. Dziękuję.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu podsekretarza
stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Admi-
nistracji pana Adama Rapackiego.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Adam Rapacki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W nowelizacji
ustawy o strażach gminnych zakres poszerzenia ka-
talogu środków bezpośredniego przymusu jest bar-
dzo wąski. Rozszerzamy go tylko w ten sposób, że
dajemy strażnikom gminnym możliwość korzystania
z konia służbowego, który może być używany jako
środek bezpośredniego przymusu, i paralizatory elek-
tryczne, odnośnie do których nie wymaga się dzisiaj
pozwolenia na broń. Nie rozszerzamy tego katalogu
o nic innego. Straże gminne i miejskie mają do dys-
pozycji kajdanki, ale tak było już wcześniej. W tym
zakresie nie zmieniamy ustawy. Przenieśliśmy do
ustawy zapisy poprawek senackich, które zostały
zgłoszone, oraz zapisy rozporządzenia Rady Mini-
strów dotyczące stosowania środków przymusu bez-
pośredniego po to, żeby również w tym przypadku
dać większe gwarancje przestrzegania i poszanowa-
nia prawa. Tak więc nie ma tutaj mowy o jakimś
227
znacznym poszerzaniu zakresu kompetencji i działa-
nia straży gminnych.
Rzeczywiście został powołany międzyresortowy
zespół, który w tej chwili pracuje nad ujednoliceniem
zapisów dotyczących stosowania środków przymusu
bezpośredniego przez wszystkie służby. Służb upo-
ważnionych do stosowania środków przymusu bez-
pośredniego jest wiele, chodzi o bardzo różnorodne
zapisy. W tej chwili w ramach dużego zespołu proce-
dujemy nad ujednoliceniem i uporządkowaniem tych
zapisów, tak aby stały się one bardziej przejrzyste
i bardziej jednolite.
Jeśli chodzi o obawy dotyczące tego, czy prawo
i środki przymusu będą właściwie stosowane przez
strażników gminnych, to w projekcie nowelizacji
ustawy widnieje wprost taki zapis, że musi się to od-
bywać z poszanowaniem godności ludzkiej, tak aby
nie było nadużyć. W takim przypadku osobie, w sto-
sunku do której są stosowane środki przymusu, za-
wsze przysługuje zażalenie do prokuratora na stoso-
wanie określonych czynności. Aby zwiększyć nadzór
nad funkcjonowaniem straży gminnych między in-
nymi w zakresie stosowania środków przymusu bez-
pośredniego, w projekcie naszej ustawy ten nadzór
przesuwamy na wojewodę, który będzie go realizował
poprzez komendanta wojewódzkiego Policji. Tak więc
policja będzie odgrywała aktywną rolę w zakresie
przygotowania strażników do stosowania środków
przymusu.
Natomiast jeśli chodzi o uprawnienia emerytalne,
w tej chwili prowadzone są rozmowy z przedstawicie-
lami zarówno środowiska wszystkich służb mundu-
rowych, które objęte są systemem emerytalnym, jak
i środowiska związków zawodowych. W tej chwili
jeszcze nie uczestniczą w tych rozmowach przedsta-
wiciele innych instytucji czy służb, które nie są obję-
te ustawą emerytalną o służbach mundurowych.
Być może, jeżeli będzie taka wola, na pewnym etapie,
kiedy uda się znaleźć konsensus, będziemy mogli my-
śleć o włączeniu jakichś innych instytucji, innych
służb, które chciałyby wejść w ten system.
Aktualnie procedujemy i jest jeszcze dosyć długa
droga, zanim wypracujemy rozwiązania, chociaż roz-
mowy ze związkami zawodowymi są dosyć optymi-
styczne. Osobiście kieruję tym zespołem i liczę, że
uda się wypracować dobre rozwiązania akceptowalne
przez społeczeństwo i przez same służby. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Czy pan poseł sprawozdawca chciałby zabrać
głos?
Bardzo proszę, pan poseł Janusz Dzięcioł.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
228 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych
Poseł Janusz Dzięcioł:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Chciałbym dodać jeszcze dwa słowa do tego, że
stosowanie środków przymusu bezpośredniego też
oznacza kompetencje. W ustawie zawarty jest zapis
– nie pamiętam w tej chwili numeru artykułu – że
przekroczenie kompetencji przez strażnika miejskie-
go oznacza sankcje karne, które grożą mu z mocy
ustawy, czyli do 3 lat pozbawienia wolności. Są to
bardzo rygorystyczne sankcje, bo przecież nie mówi
się w ustawie, że wyrok, który może zapaść, kiedy
strażnik przekracza swoje kompetencje, będzie – po-
wiem kolokwialnie – zawieszony.
Jeżeli chodzi o stosowanie kajdanek – znam to
z autopsji – to przecież nie zakłada się ich ludziom,
którzy nie są agresywni, których znajduje się gdzieś
pijanych w parku i są nieprzytomni, czy przywraca
się ich do przytomności, bo byłoby to bez sensu. Oni
i tak niewiele już mogą zrobić, ale ludziom, którzy są
agresywni, te kajdanki trzeba zakładać. Strażnicy
mieli kajdanki od zarania swojej służby, jak tylko
powstała formacja. Jestem przekonany, że do tej pory
nie było takich sytuacji, że strażnicy przekroczyli
swoje kompetencje w stosowaniu środków przymusu
bezpośredniego. Myślę, że i teraz, po nowelizacji tej
ustawy, nie będzie takiego problemu, żebyśmy mu-
sieli się skarżyć na strażników, że przekroczyli swoje
kompetencje właśnie w tym względzie. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 20.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi o stanowisku Senatu w spra-
wie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku
Rolnego i organizacji niektórych rynków rol-
nych (druki nr 1971 i 1985).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji pana posła Michała Szczerbę.
Poseł Sprawozdawca Michał Szczerba:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! Mam przyjemność w imieniu Komisji Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi przedstawić sprawozdanie komi-
sji o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektó-
rych rynków rolnych, zawarte w druku nr 1985.
Marszałek Sejmu, zgodnie z art. 54 ust. 1 regula-
minu Sejmu, skierował w dniu 19 maja 2009 r.
uchwałę Senatu w powyższej sprawie do Komisji Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi w celu rozpatrzenia. Komisja
Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po rozpatrzeniu powyższej
uchwały na posiedzeniu w dniu 20 maja 2009 r., wno-
si, aby Wysoki Sejm raczył odrzucić poprawkę zawar-
tą w pkt 1 dotyczącym art. 1 pkt 13 i przyjąć cztery
poprawki: zawartą w pkt 2 dotyczącym art. 1 pkt 14,
zawartą w pkt 3 dotyczącym art. 1 pkt 15, zawartą
w pkt 4 dotyczącym art. 1 pkt 18 oraz zawartą w pkt 5
dotyczącym art. 4.
Chciałbym również poinformować Wysoką Izbę,
iż Urząd Komitetu Integracji Europejskiej 19 maja
przesłał na ręce przewodniczącego komisji swoją opi-
nię dotyczącą zgłoszonych poprawek. W swojej opinii
Urząd Komitetu Integracji Europejskiej stwierdził,
że poprawki do ustawy o zmianie ustawy o Agencji
Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rol-
nych, zawarte w uchwale Senatu Rzeczypospolitej
Polskiej, druk nr 1971, nie są sprzeczne z prawem
Unii Europejskiej.
Chciałbym poruszyć tylko jedną sprawę. Chodzi
o poprawki zawarte w pkt 1. Mianowicie w uzasad-
nieniu Senatu, dotyczącym przepisu art. 31b ust. 7,
jest takie sformułowanie, iż w ustawie uchwalonej
przez Sejm nałożono na producenta cukru obowiązek
zawarcia z plantatorem, któremu przysługuje prawo
do uprawy i dostawy, umowy kontraktacji, w ramach
której jest on zobowiązany odebrać określoną przy-
sługującym plantatorowi prawem do uprawy i dosta-
wy ilość buraków cukrowych. Na gruncie takiego
rozwiązania, według Senatu, powstają wątpliwości
natury konstytucyjnej, ponieważ interpretacja tego
przepisu może prowadzić do wniosku, iż jest to norma
naruszająca zasady wolności w działalności gospo-
darczej wyrażone w art. 22 Konstytucji RP. Chciał-
bym również poinformować Wysoką Izbę, iż komisja
nie podzieliła poglądu Senatu w tej sprawie.
Bardzo proszę, aby Wysoki Sejm, zgodnie z inten-
cją komisji, raczył odpowiednio odrzucić i przyjąć
poprawki według tego, co powiedziałem. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Ma-
riusza Grada w imieniu klubu Platforma Obywatel-
ska.
Poseł Mariusz Grad:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! W imieniu klubu Platforma Obywatelska
mam zaszczyt przedstawić stanowisko w sprawie po-
prawek Senatu wprowadzonych do ustawy o zmianie
ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji nie-
których rynków rolnych.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych
Poseł Mariusz Grad
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Senat w dniu
14 maja wprowadził do ustawy 5 poprawek. Klub
Platforma Obywatelska postanowił 1. poprawkę od-
rzucić, ponieważ uniemożliwia ona nałożenie na pro-
ducentów cukru obowiązku rozdziału pomiędzy
plantatorów kwoty limitów produkcji buraków cu-
krowych na następny rok do 20 grudnia oraz unie-
możliwia zobligowanie producentów cukru do zawar-
cia umów kontraktacyjnych oraz odbioru surowca.
Natomiast jeżeli chodzi o pozostałe poprawki, to
jest poprawki 2., 3., 4. i 5., klub Platforma Obywatel-
ska postanowił je poprzeć. Dziękuję bardzo, panie
marszałku. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jacka
Boguckiego w imieniu klubu Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Jacek Bogucki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam zaszczyt w imieniu klubu Prawo i Sprawiedli-
wość przedstawić stanowisko wobec uchwały Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku
Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych.
Senat wprowadził w tej ustawie 5 poprawek. Po-
prawki od 2. do 5. są poprawkami redakcyjnymi,
uściślającymi, i te poprawki klub Prawo i Sprawie-
dliwość popiera, natomiast poprawka 1. dotyczy za-
sadniczych dla polskich plantatorów buraków cukro-
wych gwarancji i możliwości kontraktowania, a więc
pewności uprawy buraków cukrowych. Jak łatwo
producenci cukru, buraków cukrowych, przy bez-
czynności rządu, mogą zostać pozbawieni prawa do
uprawy, przekonali się rok temu rolnicy z woj. pod-
laskiego i części woj. warmińsko-mazurskiego. Mimo
zapisanych już wtedy w ustawie gwarancji prawa do
uprawy, cukrownia w Łapach została zlikwidowana,
a uprawy buraków cukrowych zlikwidowane. Za
przyzwoleniem rządu wieloletni dorobek plantatorów
i ogromne nakłady na sprzęt zostały zaprzepaszczo-
ne, zmarnowane.
Aby takim sytuacjom zapobiec w przyszłości, aby
polscy plantatorzy mogli uprawiać buraki, aby nie
wyparli ich plantatorzy z innych krajów, odrzucenie
tej poprawki, a wprowadzenie zapisu art. 13, jest nie-
zbędne i konieczne. Dziwi stanowisko rządu, który
tę poprawkę popiera – przynajmniej takie było sta-
nowisko zaprezentowane na posiedzeniu komisji – za-
słaniając się wątpliwościami natury konstytucyjnej.
Jednak temu samemu rządowi, temu samemu mini-
sterstwu, nie przeszkadzały zmiany w tej ustawie
łamiące konstytucję i prawa nabyte oraz dobry oby-
czaj, gdy chodziło o ułatwienie możliwości zmian
229
kadrowych. Mimo iż Biuro Analiz Sejmowych wyda-
ło w tej sprawie, w podobnej sprawie jednoznacznie
negatywną opinię, to rząd był głuchy na te argumen-
ty. Dlatego tej poprawki klub Prawo i Sprawiedliwość
poprzeć nie może. Kieruję pytanie do rządu: Czy w mię-
dzyczasie nastąpiła zmiana stanowiska i czy rząd
także negatywnie zaopiniuje te poprawki, tak jak
zrobiła to cała komisja bez podziałów politycznych?
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Woj-
ciecha Pomajdę w imieniu klubu Lewica.
Poseł Wojciech Pomajda:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam przyjemność przedstawić stanowisko Klubu
Poselskiego Lewicy wobec poprawek Senatu zgłoszo-
nych w ramach zmiany ustawy o Agencji Rynku Rol-
nego. Myślę, że nie będę tu oryginalny – o czym zresz-
tą świadczą wcześniejsze głosy – i poprawki o charak-
terze technicznym, legislacyjnym zdecydowanie po-
przemy bez jakiejkolwiek dyskusji. Natomiast jeśli
chodzi o poprawkę nr 1, tę zasadniczą, to jesteśmy jej
przeciwni i popieramy pierwotne założenie ustawy;
jest ono zdecydowanie korzystniejsze dla plantato-
rów, mimo tych pewnych dywagacji czy insynuacji
o tym, że mogą być to zapisy niezgodne z konstytucją.
Warto by było, żeby ustawa została przyjęta właśnie
w tej postaci, nawet jeżeli mielibyśmy się spotkać
później w Trybunale Konstytucyjnym i ewentualnie
rozstrzygać tylko tę kwestię, natomiast cała ustawa
powinna być przyjęta. Klub Lewicy będzie głosował
za odrzuceniem tej poprawki. Dziękuję, panie mar-
szałku. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Stani-
sława Kalembę w imieniu klubu Polskiego Stronnic-
twa Ludowego.
Poseł Stanisław Kalemba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego bę-
dzie głosował zgodnie ze sprawozdaniem Komisji
Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Otóż odrzucimy senacką
poprawkę nr 1 i wyjaśnię, dlaczego. Art. 31b mówi
o tym, że producent cukru jest obowiązany do 20 grud-
nia roku poprzedzającego rok gospodarczy dokonać
rozdzielenia limitów buraków cukrowych pomiędzy
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
230 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych
Poseł Stanisław Kalemba
plantatorów buraków cukrowych, przy czym suma
rozdzielonych limitów musi być równa limitowi, czy-
li w całości musi być rozdzielona. Następnie czytamy,
że część limitu buraków cukrowych określona dla
plantatora w wyniku podziału stanowi wielkość
przysługującego plantatorowi prawa do uprawy i do-
stawy. I następnie to, co proponował odrzucić Senat:
Producent cukru ma obowiązek zawrzeć z plantato-
rem, któremu przysługuje prawo do uprawy i dosta-
wy, umowę kontraktacji, w ramach której jest obo-
wiązany odebrać określoną przysługującym planta-
torowi prawem do uprawy i dostawy ilość buraków,
czyli producent cukru jest obowiązany odebrać to, co
rolnik wyprodukuje w ramach umowy. I dalej: pro-
ducent cukru przed podjęciem czynności m.in. doty-
czących rozdzielenia itd. jest obowiązany zasięgnąć
opinii organizacji ogólnopolskiej. Zasięgnąć opinii,
a nawet nie uzgodnić.
W związku z tym klub Polskiego Stronnictwa Lu-
dowego jest przeciwny tej poprawce. Zresztą zarzut,
że to jest niekonstytucyjne, kiedy jednocześnie Senat
zwraca uwagę na to, że można te prawa ograniczyć
w drodze ustawowej, i po drugie, o ile jest to uzasad-
nione, ze względu na interes publiczny. Rynek cukru
jest jednoznacznie uregulowany i największy problem
polskiego rolnika polega na tym, że nie ma podpisa-
nej umowy kontraktacyjnej. Skoro to jest uregulowa-
ne, powinniśmy to uszanować. Interes publiczny
polega zaś na tym, żeby zapewnić polskiemu planta-
torowi to prawo do uprawy i jednocześnie do odbioru
przez producenta wyprodukowanych buraków, a po-
nadto interes publiczny polega na tym, żeby produ-
cent cukru nie mógł bez zgody agencji przenosić tej
kwoty produkcji poza granice państwa itd., czyli jest
to interes konsumenta, czyli spełnione są obydwa
warunki. Jest to interes publiczny i chciałbym tu
jeszcze podkreślić, że poprawki zgłoszone przez Klub
Poselski PSL napotykały wyjątkowy opór. Najpierw
na posiedzeniu komisji rolnictwa były zastrzeżenia,
że są sprzeczne z prawem Unii Europejskiej. Urząd
Komitetu Integracji Europejskiej przedstawił jedno-
znaczne stanowisko (Dzwonek), że poprawki są zgod-
ne z prawem Unii Europejskiej. Tak więc uważam,
że Sejm, odrzucając tę poprawkę, zadba o interesy
i konsumentów, i plantatorów, i producentów cukru.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Przechodzimy do zadawania pytań.
Jako pierwszy pan poseł Lech Kołakowski
Czas – 1 minuta.
Zamykam listę mówców.
Pan poseł Kowalczyk jest oczywiście zgłoszony.
Poseł Lech Kołakowski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! Często bywa tak, że projekty mające na
celu wykonanie prawa Unii Europejskiej zderzają się
z prawodawstwem krajowym, pojawiają się zarzuty
niekonstytucyjności. Taką sytuację mamy tym ra-
zem, mam tu na myśli art. 1 pkt 13 lit. c i art. 31b
ust. 7. Podobno zdaniem Senatu norma narusza za-
sadę wolności gospodarczej, odbiera producentom
cukru swobodę wyboru osoby kontrahenta i przed-
miotu kontraktu. To są argumenty przeciwko plan-
tatorom. Pytanie: Czy w sposób jednoznaczny można
stwierdzić, że nie ma podstaw do wysuwania takich
opinii? Jak mi wiadomo, podczas prac w Senacie po-
jawiły się spore wątpliwości. Czy w przypadku wąt-
pliwości nie należy bronić rolników, plantatorów jako
słabszej strony w tych relacjach gospodarczych? Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Hen-
ryka Kowalczyka, Prawo i Sprawiedliwość.
(Poseł Stanisław Stec: Dajcie spokój, chłopaki.)
Poseł Henryk Kowalczyk:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka
Izbo! Pytanie dotyczy funkcjonowania Agencji
Rynku Rolnego. Mianowicie w trakcie dyskusji już
nad budżetem państwa w 2009 r. zwracałem uwa-
gę na to, iż środki finansowe na dotacje dla Agencji
Rynku Rolnego są zdecydowanie za małe. Zaplano-
wane one zostały w wysokości mniejszej niż połowa
z lat poprzednich. W imieniu klubu Prawo i Spra-
wiedliwość zgłosiłem stosowne poprawki, niestety
zostały one odrzucone. Na efekty tej nieprzemyśla-
nej decyzji nie trzeba było długo czekać. Już teraz
Agencja Rynku Rolnego nie reguluje swoich zobo-
wiązań wobec mleczarń, jeśli chodzi o realizację
programu „Szklanka mleka w szkole”, a dług już
urósł do ponad 30 mln zł.
Wobec tego pytanie: Kiedy zostaną uregulowane
zaległości i kiedy zostaną zabezpieczone środki fi-
nansowe na kontynuację tego programu w następ-
nych miesiącach? Minister Sawicki zapewniał, że
środków nie zabraknie, a obecny pan minister Ław-
niczak (Dzwonek) mówił, że zaległości szybciutko
zostaną uregulowane. Pytam konkretnie: Kiedy?
W odpowiedzi wolałbym usłyszeć datę, a nie – szyb-
ciutko. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych
Wicemarszałek Krzysztof Putra
Bardzo proszę o zabranie głosu podsekretarza
stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi pana
Artura Ławniczaka.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Artur Ławniczak:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Od-
niosę się do pytania, a tym samym do programu
„Szklanka mleka”, bardzo ważnego działania, które
jest zobowiązaniem Agencji Rynku Rolnego. To zo-
bowiązanie w żaden sposób nie przepada. Agencja
Rynku Rolnego natychmiast, jak tylko wpłyną środ-
ki w sposób fizyczny z Ministerstwa Finansów, bę-
dzie regulowała wszystkie zobowiązania. Nasze wy-
stąpienie o kwotę 137 mln zł właśnie na ten program
plus wsparcie, o refundację, jeśli chodzi o produkcję
nasienną, trafiło do resortu finansów ponad 2 mie-
siące temu. Czekamy tylko na uruchomienie tych
środków. Mamy zapewnienie, że... nie mogę podać
daty, bo nie znam tej daty. Chciałbym, żeby to było
dzisiaj czy jutro, aby jak najszybciej te środki faktycz-
nie trafiły do mleczarń. Jest to kwestia już technicz-
na w resorcie finansów.
Natomiast odnosząc się do pytania wcześniejsze-
go, pragnę podkreślić, że wszystkie kluby parlamen-
tarne opowiedziały się za tym, aby jednak związać
firmy przetwarzające buraki cukrowe umowami
z plantatorami. I od początku rząd – myślę, że
wszystkie kluby parlamentarne również – był za
tym rozwiązaniem. Natomiast mieliśmy obawy co
do tego, że może to być zaskarżone do Trybunału
Konstytucyjnego. Liczymy na to, że pan prezydent
nie zaskarży tej ustawy; z takim też przekonaniem,
myślę, również wszystkie kluby poparły tę cenną
poprawkę. Od razu to argumentowałem. Wyjaśnia-
liśmy, że nie jesteśmy temu przeciwni, jeżeli chodzi
o kwestie merytoryczne. Ponieważ były sygnały
z biur prawnych, że istnieje takie niebezpieczeń-
stwo, tylko argument, że jest taka wątpliwość, po-
wodował, że byliśmy przeciwni. Spowodowałoby to
zablokowanie wielu wypłat, jeśli chodzi o pomoc na
restrukturyzację, ponad 30 mln euro. Chodzi też,
co ważne, o wypłaty skrobiowe. Przypomnę, że od-
dzieliliśmy obowiązek wypłacania tego przez zakła-
dy. Dzisiaj ta płatność, jeśli rolnik dostarczył ziem-
niaki, i tak będzie zrealizowana. Wielu rolników na
to niecierpliwie czeka. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
231
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 21.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi o stanowisku Senatu w spra-
wie ustawy o funduszach promocji produktów
rolno-spożywczych (druki nr 1972 i 1986).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji pan posła Mirosława Maliszewskiego.
Poseł Sprawozdawca
Mirosław Maliszewski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi przed-
stawię sprawozdanie komisji o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o funduszach promocji produktów
rolno-spożywczych.
Wysoki Senat raczył wprowadzić 17 poprawek do
ustawy, którą przyjęliśmy w Sejmie.
Poprawki mają charakter przede wszystkim tech-
niczny, doprecyzowujący brzmienie poszczególnych
artykułów i punktów ustawy, niemające merytorycz-
nego odniesienia do brzmienia pozostałych artyku-
łów, a więc ani do kwestii funduszy, ani do sposobu
pobierania składek, ani do rozdysponowania zgroma-
dzonych środków.
Wszystkie poprawki uzyskały akceptację komisji
rolnictwa jednogłośnie.
Stanowisko Komitetu Integracji Europejskiej
wskazuje, że poprawki nie są sprzeczne z prawem
Unii Europejskiej.
Komisja proponuje Wysokiemu Sejmowi rozpatry-
wanie większości poprawek łącznie, w jednym głoso-
waniu, oprócz poprawek nr 5 i 14.
W imieniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwra-
cam się więc z prośbą o przyjęcie sprawozdania ko-
misji. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Józe-
fa Piotra Klima w imieniu klubu Platforma Obywa-
telska.
Poseł Józef Piotr Klim:
Panie Marszałku! Panowie Ministrowie! Wysoki
Sejmie! W imieniu Klubu Parlamentarnego Platfor-
ma Obywatelska chciałbym przedstawić stanowisko
do wymienionej uchwały Senatu.
Jeśli chodzi o poprawki Senatu, w większości mają
one charakter zmian legislacyjnych, są to poprawki
natury redakcyjnej.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
232 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych
Poseł Józef Piotr Klim
Chciałbym zwrócić uwagę na poprawkę nr 14. Se-
nat proponuje, i bardzo słusznie, żeby w skład komi-
sji zarządzających nie mogły być powoływane osoby
karane za przestępstwa przeciwko mieniu, wiarygod-
ności dokumentów, obrotowi pieniędzmi, papierami
wartościowymi. Myślę, że to właściwy kierunek, że
zmierza to do budowania jasności, przejrzystości i ja-
kości w życiu gospodarczym.
W związku z powyższym nasz klub będzie głoso-
wać za tymi poprawkami, zgodnie z przedłożeniem
komisji. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Hen-
ryka Kowalczyka w imieniu klubu Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Henryk Kowalczyk:
Panie Marszałku! Panowie Ministrowie! Wysoka
Izbo! W imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość mam
zaszczyt przedstawić opinię dotyczącą stanowiska
Senatu w sprawie ustawy o funduszach promocji pro-
duktów rolno-spożywczych.
Najważniejsze, że ta ustawa, tak bardzo potrzeb-
na, wejdzie niedługo w życie. Myślę, że po wielomie-
sięcznych – można określić: wieloletnich – opóźnie-
niach w przygotowaniu tej ustawy teraz, już po jej
uchwaleniu, będzie można wykorzystać szansę zwięk-
szenia eksportu produktów rolno-spożywczych, jaka
pojawiła się ostatnio. Ta szansa jest przede wszyst-
kim dzięki korzystnemu dla naszego eksportu kur-
sowi euro. Obecnie różnice w cenach niektórych pro-
duktów rolnych były naprawdę znaczne. Np. ceny
mięsa drobiowego w Niemczech były ostatnio o ponad
30% wyższe niż w Polsce. Była więc znakomita oka-
zja do dynamicznego wzrostu sprzedaży eksportowej.
Kurs euro jest nadal korzystny, więc myślę, że nawet
po wejściu w życie tej ustawy jeszcze wszystko zosta-
nie nadrobione.
Poprawki Senatu mają w zasadzie charakter legi-
slacyjny. Nie budziły żadnych kontrowersji. Nie wno-
szą istotnych zmian merytorycznych.
W imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość dekla-
ruję, iż poprzemy poprawki Senatu.
Natomiast nadal nierozwiązanym problemem jest
wysokość składek na fundusze promocji koniny, mię-
sa owczego oraz mięsa wołowego. Kwoty tych fundu-
szy są bardzo skromne. Może będzie jednak okazja
do korekty tych składek w najbliższym czasie, bo
funkcjonowanie tych funduszy przy tak małych kwo-
tach może być w pewnym sensie kłopotliwe. Ale naj-
ważniejsze jest wdrożenie tej ustawy, która ma po-
prawić konkurencyjność naszych produktów rolno-
-spożywczych i zwiększyć eksport. Dlatego poprzemy
wszystkie poprawki. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Stani-
sława Steca w imieniu klubu Lewica.
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Mój klub będzie głosował zgodnie z rekomen-
dacją Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie
poprawek Senatu, czyli za ich przyjęciem, z uwagi na
fakt, że są to poprawki głównie legislacyjne.
Pozytywnie oceniamy projekt ustawy. Ustawa ta
powinna się przyczynić do lepszej promocji polskich
produktów żywnościowych, które są zdrowe i smacz-
ne. Myślę, że promocja tych produktów będzie miała
większe odzwierciedlenie w środkach masowego
przekazu, szczególnie w telewizji i radiu publicznym.
Niemniej, panie ministrze, jeśli chodzi o obszar pro-
mocji polskich produktów rolnych, niekorzystnym
zjawiskiem, które się odbija, jest problem braku do-
finansowania „szklanki mleka”. Zdaję sobie sprawę,
że nie należy to do kompetencji pana ministra, bo
wszystko zależy od finansów. Niemniej na te proble-
my finansowe zwracaliśmy uwagę przy opracowywa-
niu budżetu i oczekujemy jak najszybszej jego nowe-
lizacji, tak żeby było wiadomo, jakie będzie realne
wspieranie rolnictwa i jego produktów. Dziękuję za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Miro-
sława Maliszewskiego w imieniu klubu Polskiego
Stronnictwa Ludowego.
Poseł Mirosław Maliszewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Polskiego
Stronnictwa Ludowego oczywiście poprze wszystkie
poprawki zgłoszone przez Senat.
Jak wskazywałem, występując jako poseł spra-
wozdawca, mają one charakter doprecyzowujący, eli-
minują wątpliwości, usprawniają ustawę, nie zmie-
niając merytorycznie jej charakteru. Są to poprawki
dobre i będziemy głosowali za ich przyjęciem. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 22.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Rolnictwa i Rozwoju Wsi o stanowisku Senatu w
sprawie ustawy o zmianie ustawy o zakładach
leczniczych dla zwierząt (druki nr 1973 i 1987).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji pana posła Wojciecha Mojzesowicza.
Poseł Sprawozdawca
Wojciech Mojzesowicz:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Mam zaszczyt
w imieniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi przed-
stawić sprawozdanie komisji o stanowisku Senatu w
sprawie ustawy o zmianie ustawy o zakładach lecz-
niczych dla zwierząt (druki nr 1973 i 1987).
Marszałek Sejmu, zgodnie z art. 54 ust. 1 regula-
minu Sejmu, skierował w dniu 19 maja 2009 r. uchwa-
łę Senatu w sprawie wymienionej ustawy do Komisji
Rolnictwa i Rozwoju Wsi w celu rozpatrzenia. Komisja
Rolnictwa i Rozwoju Wsi po rozpatrzeniu tej uchwały
na posiedzeniu w dniu 20 maja 2009 r. wnosi…
Chcę tu przedstawić krótkie uzasadnienie. Jeśli
chodzi o nowelizację tej ustawy, która została przy-
jęta przez Sejm, to Senat to zmienił na niekorzyść
działalności prowadzonej przez lekarzy weterynarii.
Komisja rolnictwa, po rozpatrzeniu, odrzuciła uchwa-
łę Senatu, podtrzymując swoje pierwotne stanowisko,
w celu obniżenia kosztów m.in. produkcji rolnej.
Dziękuję, panie marszałku. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Łu-
kasza Tuska w imieniu klubu Platforma Obywatel-
ska.
Poseł Łukasz Tusk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Platforma Obywatelska mam za-
szczyt przedstawić stanowisko dotyczące uchwały
Senatu w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy
o zakładach leczniczych dla zwierząt, zawartej w
druku nr 1973. Pokrótce omówię projekt ustawy, któ-
ry przewidywał wprowadzenie w ustawie art. 6a sta-
233
nowiącego o możliwości zwrotu przez pracodawcę
pracownikom zakładów leczniczych dla zwierząt
kosztów związanych z używaniem własnych pojaz-
dów do celów służbowych w jazdach lokalnych, w
formie miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo na
podstawie umowy cywilnoprawnej o używaniu pojaz-
dów do celów służbowych.
Wysoka Izbo! Senat rozpatrzył ustawę o zmianie
ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt i uchwa-
lił jej odrzucenie w całości. Senat podzielił zdanie,
jakie wyraził klub Platformy Obywatelskiej podczas
procedowania nad całą ustawą w Sejmie. Wyższa
Izba zgodziła się z nami, że wprowadzenie zwolnienia
podatkowego nie powinno służyć wyłącznie intere-
som określonej grupy przedsiębiorców lub grupy za-
wodowej, lecz powinno być uzasadnione z punktu
widzenia interesu społecznego.
Zatem, panie marszałku, Wysoka Izbo, w tym
przypadku klub Platformy Obywatelskiej opowiada
się za przyjęciem zapisu w brzmieniu uchwalonym
przez Senat, przy czym podtrzymuje swoje negatyw-
ne stanowisko wobec projektu ustawy. Bardzo dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jaro-
sława Żaczka w imieniu klubu Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Jarosław Żaczek:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawie-
dliwość mam zaszczyt przedstawić stanowisko wobec
sprawozdania Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi o
stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie usta-
wy o zakładach leczniczych dla zwierząt.
Jak już powiedziano, Senat po rozpatrzeniu
uchwalonej przez Sejm ustawy uchwalił, niestety gło-
sami senatorów Platformy Obywatelskiej, odrzucenie
ustawy w całości. Takie stanowisko świadczy o zu-
pełnym niezrozumieniu i wyłącznie politycznym po-
dejściu do problemu, co potwierdza również treść
załączonego do uchwały uzasadnienia.
Chcę powiedzieć, że w pełni podtrzymuję argumen-
tację przedstawioną przeze mnie w imieniu klubu
podczas dotychczasowych prac nad projektem ustawy,
decydującą o naszym poparciu dla tej ustawy. Rozwią-
zanie to, w naszym przekonaniu, pomoże z pewnością
środowisku lekarzy weterynarii, pracującym często w
bardzo trudnych warunkach, może też skutkować ob-
niżeniem cen na świadczone przez nich usługi.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Parlamen-
tarny Prawo i Sprawiedliwość będzie głosował za
odrzuceniem wniosku o odrzucenie ustawy, zgodnie
ze stanowiskiem komisji. Dziękuję. (Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
234 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Romu-
alda Ajchlera w imieniu klubu Lewica.
Poseł Romuald Ajchler:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Debatujemy nad
sprawozdaniem komisji rolnictwa w sprawie uchwa-
ły Senatu dotyczącej ustawy o zmianie ustawy o
zakładach leczniczych dla zwierząt. I bardzo cieka-
we jest zapoznanie się z uzasadnieniem do projektu,
które Senat raczył nam przedstawić. Mianowicie
przytoczę z uzasadnienia, iż Senat nie widzi możli-
wości, jeśli chodzi o komisyjny projekt ustawy,
wskazując ponadto, że rząd nie dostrzega korzyści
społecznych wynikających z funkcjonowania tej
ustawy. Pamiętam drogę, jaką przeszliśmy podczas
pracy w komisji rolnictwa. Chcieliśmy, aby usługi
weterynaryjne, a przede wszystkim pracownicy,
którzy są zatrudnieni w zakładach leczniczych i któ-
rzy korzystają z własnych pojazdów służbowych,
byli tak samo potraktowani jak przedstawiciele
Poczty Polskiej czy Lasów Państwowych. Tutaj rząd
dostrzegał korzyści społeczne, a w przypadku tejże
ustawy nie dostrzega. A dziwnym zbiegiem okolicz-
ności ta ustawa miała poparcie całej komisji rolnic-
twa i dopiero po tym, jak rząd sformułował nega-
tywne stanowisko w sprawie tej ustawy, posłowie,
szczególnie z Platformy Obywatelskiej, zaczęli zmie-
niać zdanie. No tak też można, ale w tej sytuacji,
jaka powstała, liczę na kolegów z Polskiego Stron-
nictwa Ludowego, myślę że poprą projekt ustawy i
że ta ustawa ma szanse zostać przywrócona. Innymi
słowy, że zdołamy odrzucić stanowisko Senatu.
Klub Lewicy poprze projektowaną ustawę i będzie
głosował przeciwko uchwale Senatu. Innymi słowy,
zachowamy się tak, jak zachowała się Komisja Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi, o której stanowisku mówił pan
poseł Mojzesowicz przed chwilą. Argumenty, które
przedstawił senator sprawozdawca podczas posiedze-
nia komisji, zostały wnikliwie rozpatrzone. Niestety,
ale niektórzy posłowie raptem zmienili zdanie. Nie-
mniej jednak komisja rolnictwa w większości reko-
menduje Sejmowi przyjęcie omawianej ustawy i za
tym opowiada się klub Lewica. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Leszka
Deptułę w imieniu klubu Polskiego Stronnictwa Lu-
dowego.
Poseł Leszek Deptuła:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Muszę powiedzieć tak: Komisja wniosła projekt zmia-
ny tej ustawy, zresztą bardzo oczekiwany przez śro-
dowisko, trzeba to powiedzieć wprost i bez ogródek;
środowisko weterynaryjne na to rozstrzygnięcie
oczekuje już długie, długie lata. Wiem, z czego się
bierze kwestia zmiany stanowiska rządu. To wynika
również i z pewnego precedensu, który może być rów-
nież wykorzystywany przez inne środowiska. Podej-
rzewam, że o to chodzi.
Komisja w swoich pracach jasno określiła stano-
wisko. Kolega Ajchler mówił o kwestii używania sa-
mochodów przez leśników, przez pocztowców, i trud-
no się z tą tezą nie zgodzić. W związku z powyższym
w naszym klubie przyjęliśmy stanowisko, że w tej
kwestii wypowiemy się podczas głosowania jutro.
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Komisja Ochrony Środowiska, Zasobów Natural-
nych i Leśnictwa przedłożyła sprawozdanie o projek-
cie ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych lub innych substancji.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 1978.
Na podstawie art. 95e regulaminu Sejmu marsza-
łek Sejmu podjął decyzję o uzupełnieniu porządku
dziennego o punkt obejmujący rozpatrzenie tego
sprawozdania.
Proponuję, aby w dyskusji nad tym punktem Sejm
wysłuchał 5-minutowych oświadczeń w imieniu klu-
bów i kół.
Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 23.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji In-
frastruktury o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogo-
wym oraz niektórych innych ustaw (druki nr 1974
i 1983).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji pana posła Stanisława Żmijana.
Poseł Sprawozdawca Stanisław Żmijan:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu Komi-
sji Infrastruktury mam zaszczyt przedstawić sprawoz-
danie z prac komisji nad uchwałą Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym
oraz niektórych innych ustaw – druki nr 1974 i 1983.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym
Poseł Sprawozdawca Stanisław Żmijan
Panie i Panowie Posłowie! Senat na posiedzeniu
w dniu 14 maja 2009 r., po rozpatrzeniu uchwalonej
przez Wysoką Izbę ustawy o zmianie ustawy Prawo
o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw,
zaproponował wprowadzenie 7 poprawek. Poprawki
te mają charakter porządkujący, doprecyzowujący i
merytoryczny. Pokrótce omówię zaproponowane po-
prawki.
Poprawka 1. pozwala na bezkolizyjne wprowadze-
nie dwu zmian do zmienionej ustawy, dotyczących
art. 1.
Poprawka 2. ma charakter merytoryczny i zmie-
rza do rezygnacji z obowiązku zapewnienia pomocy
medycznej i przedmedycznej oraz zorganizowania
odpowiedniego zaplecza higieniczno-sanitarnego
przez podmioty świadczące usługi kolejką turystycz-
ną. Przepisy prawne zaproponowane w takim kształ-
cie są analogiczne do obowiązujących przepisów do-
tyczących podmiotów świadczących usługi przewo-
zowe w ogóle, tym bardziej że pojazdy ciągnące ko-
lejki turystyczne muszą posiadać zabezpieczenia
uniemożliwiające osiąganie kolejkami turystycznymi
prędkości powyżej 25 km na godzinę.
Poprawki 3. i 4. mają charakter doprecyzowujący.
Poprawka 5. wynika z zasad techniki prawodaw-
czej i dotyczy odesłań do aktów normatywnych.
Poprawka 6. ma na celu uzupełnienie symboli me-
dycznych określających charakter niepełnosprawno-
ści i polega na wprowadzeniu pełnych nazw tych
symboli wyrażonych słowami.
Poprawka 7. dotyczy zmiany terminu wejścia w
życie ustawy. Senat zaproponował, aby wejście w ży-
cie przepisów dotyczących świadczenia usług kolej-
kami turystycznymi miało miejsce po 14 dniach od
ogłoszenia, mając na względzie zastosowanie przed-
miotowych przepisów jeszcze w tegorocznym sezonie
turystycznym, bowiem działalność polegająca na
świadczeniu usług kolejkami turystycznymi ma miej-
sce w miesiącach wakacyjnych.
Wysoki Sejmie! Komisja Infrastruktury na posie-
dzeniu w dniu 19 maja 2009 r. rozpatrzyła zapropo-
nowane przez Senat poprawki i rekomenduje przyję-
cie poprawek: 1., 2., 3., 5., 6. i 7., natomiast wnosi o
odrzucenie poprawki 4., jako propozycji rozwiązania
prawnego tożsamego z brzmieniem zaproponowanym
przez Wysoką Izbę. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę pana posła Jana Tomakę o zabra-
nie głosu w imieniu klubu Platforma Obywatelska.
235
Poseł Jan Walenty Tomaka:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Chciałbym w
imieniu klubu Platforma Obywatelska wygłosić
oświadczenie dotyczące sprawozdania Komisji Infra-
struktury o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o
zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz nie-
których innych ustaw (druki nr 1974 i 1983).
Przypomnę krótko, że nowelizacja ustawy obej-
muje materię 7 ustaw i dotyczy następujących kwe-
stii: rejestracji pojazdów i badań technicznych, umoż-
liwienia wszystkim osobom niepełnosprawnym uzy-
skania karty parkingowej, wyłączenia spod wymogu
uzyskania licencji na wykonywanie transportu dro-
gowego działalności polegającej na turystycznym
przewozie osób kolejką turystyczną.
Senat przedstawił 7 poprawek do ustawy. Wątpli-
wości na posiedzeniu komisji wzbudziła głównie po-
prawka 2. Zmierza ona do rezygnacji z obowiązku
zapewnienia opieki medycznej przez podmioty świad-
czące usługi kolejką turystyczną. Sprawa ta została
wyjaśniona i ma być rozstrzygnięta w rozporządze-
niu wydanym w dniu wejścia w życie ustawy. W
związku z tym ta poprawka została przez komisję
przyjęta.
Klub będzie głosował tak, jak wskazała komisja,
a więc za przyjęciem wszystkich poprawek, z wyjąt-
kiem poprawki nr 4. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę pana posła Edwarda Czesaka o
zabranie głosu w imieniu klubu Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Edward Czesak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość pragnę
wygłosić oświadczenie dotyczące zmian w ustawie
Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych
ustawach (druki nr 1974 i 1983). Senat rozpatrzył na
posiedzeniu w dniu 14 maja 2009 r. ustawę o zmianie
ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych
innych ustaw, uchwaloną przez Wysoką Izbę, i wniósł
7 poprawek. Pan poseł sprawozdawca szczegółowo
omówił treść tych poprawek. Komisja Infrastruktury
na posiedzeniu w dniu 19 maja 2009 r. rozpatrzyła
senackie poprawki i rekomenduje Wysokiej Izbie ich
przyjęcie, z wyjątkiem poprawki nr 4. W poprawce
tej Senat proponuje zmianę zapisu w art. 1 pkt 7 lit.
b dotyczącego ust. 4a polegającą na zastąpieniu wy-
razu „wchodzącego” wyrazem „wchodzących”. Komi-
sja wnosi o odrzucenie tej poprawki. Klub Prawo i
Sprawiedliwość będzie głosował zgodnie z rekomen-
dacją Komisji Infrastruktury. Dziękuję. (Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
236 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę pana posła Sławomira Kopyciń-
skiego o zabranie głosu w imieniu klubu Lewica.
Poseł Sławomir Kopyciński:
Dziękuję bardzo.
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam
zaszczyt przedstawić w imieniu Klubu Poselskiego
Lewica oświadczenie dotyczące sprawozdania Komi-
sji Infrastruktury o poprawkach Senatu do ustawy o
zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz nie-
których innych ustaw, zawartych w uchwale Senatu
z 14 maja 2009 r. Proponowane przez Senat popraw-
ki mają głównie charakter porządkujący i są uzasad-
nione względami merytorycznymi oraz prawnymi.
Zasadność poprawek usuwających sprzeczności w
obowiązującym stanie prawnym oraz ewentualne
wątpliwości związane są z interpretacją przepisów
ustawy. Trafne są także poprawki merytoryczne za-
pewniające ułatwienie w zakresie dopuszczenia do
ruchu kolejek turystycznych i stworzenie możliwości
uruchomienia na nowych zasadach jeszcze w tego-
rocznym sezonie turystycznym. Poprawki te nie
zmieniają zasadniczego celu ustawy, jakim jest: wy-
eliminowanie nieuzasadnionych barier biurokratycz-
nych, ułatwienie obsługi technicznej pojazdów samo-
chodowych, poszerzenie niezbędnego zakresu swobo-
dy działalności gospodarczej oraz dostosowanie pra-
wa polskiego do rozwiązań obowiązujących w Unii
Europejskiej. Z tych względów Klub Poselski Lewica
będzie głosował zgodnie ze stanowiskiem Komisji
Infrastruktury. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę pana posła Bronisława Dutkę o
zabranie głosu w imieniu klubu PSL.
Poseł Bronisław Dutka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Poselskiego Polskiego Stronnictwa Ludowego pragnę
ustosunkować się do sprawozdania Komisji Infra-
struktury z druku nr 1983 dotyczącego poprawek
Senatu do ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu
drogowym oraz niektórych innych ustaw. Klub Po-
selski Polskiego Stronnictwa Ludowego będzie gło-
sował zgodnie z rekomendacją komisji. Wszystkie
argumenty za i przeciw zostały omówione. Klub po-
selski z tym się zgadza. Wydaje się, że powtarzanie
tego po raz kolejny byłoby bez sensu. Będziemy gło-
sować tak, jak zapowiedziałem. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 24.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Kultury i Środków Przekazu o stanowisku Se-
natu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o
ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (dru-
ki nr 1975 i 1981).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji pana posła Marcina Zawiłę.
Poseł Sprawozdawca Marcin Zawiła:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Komisja Kultury
i Środków Przekazu rozpatrzyła stanowisko Senatu
w sprawie zmian w ustawie o ochronie zabytków i
opiece nad zabytkami i rekomenduje, aby Wysoka
Izba przyjęła wszystkie poprawki poza jedną, jako że
są to poprawki stricte legislacyjne, głównie dotyczą-
ce numeracji poszczególnych artykułów.
Jedna z proponowanych poprawek, poprawka nr 4,
wywołała dyskusję. Może w największym skrócie po-
wiem, że z mechanizmu finansowania badań arche-
ologicznych w ustawie zostały wyłączone jednostki i
instytucje sektora finansów publicznych. Senat propo-
nuje zmienić to stanowisko, wyłączając z tego sektora
finansów publicznych samorząd terytorialny. Samo-
rząd terytorialny tym samym stałby się beneficjentem
środków finansowych z budżetu na równi ze wszyst-
kimi innymi inwestorami. Była tutaj dość obszerna
dyskusja, żeby jednak samorząd terytorialny na rów-
ni z wszystkimi innymi organami władzy publicznej
nie mógł czerpać z tego mechanizmu finansowego.
Argumentowano to tym, że wśród zadań własnych
samorządu terytorialnego, podobnie jak i wśród obo-
wiązków państwa, jest ochrona zabytków, co zresztą
nie wynika wyraźnie z orzeczenia Trybunału Konsty-
tucyjnego, choć dotyczyło ono właśnie tej sprawy, oraz
tym że państwo ma obowiązek nie tylko nakazywać i
zakazywać, ale również współfinansować badania,
jako że jest to jego obowiązek konstytucyjny. Posłowie
doszli do wniosku, że należy tę interpretację rozsze-
rzyć na wszelką władzę publiczną, tym samym i na
samorząd terytorialny. Ponadto miano wzgląd na fakt,
że pula środków na ochronę zabytków – bez względu
na to, czy to jest ochrona zabytków archeologicznych
czy zabytków innego rodzaju – w ministerstwie kul-
tury, w budżecie, jest jedna i gdybyśmy rozszerzyli
krąg potencjalnych beneficjentów środków finanso-
wych o samorząd terytorialny, doprowadzilibyśmy do
takiej sytuacji, że z tej jednej, zawsze za małej, puli
środków finansowych więcej środków finansowych
przechodziłoby do badań archeologicznych. Miejmy
świadomość, że odbywałoby się to kosztem innych za-
dań, jak np. konserwacja rzeźb, zabytków ruchomych,
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami
Poseł Sprawozdawca Marcin Zawiła
obrazów czy obiektów architektonicznych. Jest to nie
mniej ważne.
Stąd po dyskusji i po głosowaniu większość posłów
w komisji, praktycznie przy jednym głosie sprzeciwu,
jednak proponuje, aby poprawkę 4. Wysoka Izba od-
rzuciła. Dziękuję bardzo serdecznie. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Arka-
diusza Rybickiego w imieniu klubu Platforma Oby-
watelska.
Poseł Arkadiusz Rybicki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Platforma Obywatelska mam za-
szczyt zaprezentować stanowisko wobec senackich
poprawek do ustawy o zmianie ustawy o ochronie
zabytków i opiece nad zabytkami, przyjętej przez
Sejm w dniu 24 kwietnia 2009 r.
Przypomnę, iż ustawa ta ma na celu dostosowanie
przepisów ustawy o ochronie zabytków i opiece nad
zabytkami do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z
4 września 2007 r. Zakłada się w niej zmianę dotych-
czasowych przepisów dotyczących finansowania ba-
dań archeologicznych. Nowe zasady stanowią, iż
minister kultury i dziedzictwa narodowego udziela
dotacji w przypadku, gdy koszt ich realizacji będzie
wyższy niż 2% kosztów planowanej inwestycji. Dofi-
nansowanie nie przysługuje podmiotom, których
inwestycje będą częściowo dotowane ze środków Unii
Europejskiej lub które należą do sektora finansów
publicznych.
Klub Parlamentarny Platforma Obywatelska po-
parł senacki projekt ustawy na posiedzeniu w dniu
23 kwietnia br. Akceptujemy również poprawki Se-
natu nr: 1, 2, 3 i 5, które mają charakter legislacyjny.
Jesteśmy natomiast przeciwni poprawce nr 4. Samo-
rząd nie powinien być jednym z beneficjentów korzy-
ści, jakie dawać będzie ta ustawa. Ponosi on bowiem
własną odpowiedzialność za zabytki. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Czy jest pan poseł Jan Ołdakowski?
Nie widzę.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Stani-
sława Wziątka w imieniu klubu Lewica.
237
Poseł Stanisław Wziątek:
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Po-
słowie! Panie Ministrze! Pragnę przedstawić stano-
wisko klubu Lewica wobec stanowiska Senatu w
sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie zabyt-
ków i opiece nad zabytkami.
Pan poseł sprawozdawca bardzo precyzyjnie opisał
dyskusję i problem, który pojawił się podczas tej dys-
kusji w trakcie obrad komisji, a więc pozwólcie, panie
posłanki i panowie posłowie, że ominę oczywistości i
nie będę powtarzał tez, które już się pojawiły.
Pragnę tylko stwierdzić, że trzy propozycje popra-
wek, które zostały zgłoszone przez Senat i które są
propozycjami o charakterze legislacyjno-doprecyzo-
wującym, uważamy za właściwe i będziemy głosować
za ich przyjęciem. Natomiast w dalszym ciągu nie do
końca jesteśmy w pełni usatysfakcjonowani propozy-
cją złożoną przez komisję w związku z odrzuceniem
poprawki dotyczącej możliwości dofinansowywania
samorządów, które będą występować nie w roli wła-
dzy publicznej, lecz w roli inwestora dofinansowania
badań związanych z realizacją inwestycji i z badania-
mi odnoszącymi się właśnie do zabytków.
W związku z tym będziemy głosować przeciwko
tej poprawce. Chciałbym jednocześnie zaznaczyć, że
jeśli przyjęlibyśmy propozycję, która została złożona
przez Senat, to zachowalibyśmy ciąg logicznych zda-
rzeń, które Senat od początku jednoznacznie precy-
zował w projekcie ustawy. Wiemy doskonale, że to
Senat był inicjatorem przyjęcia tej ustawy, Senat ją
przygotował i ta propozycja znalazła się w pierwszej
wersji projektu, a więc Senat powraca do tego, co pro-
ponował wcześniej, nie rozumiejąc, dlaczego my, po-
słowie w komisji, odrzucamy propozycję wspomaga-
nia nie władzy publicznej, tylko inwestora, bo w ta-
kiej roli samorząd może wystąpić.
Rozumiejąc argumentację, która została przed-
stawiona, pozostajemy po prostu przy odrębnych sta-
nowiskach. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę pana posła Edwarda Wojtasa o za-
branie głosu w imieniu klubu Polskiego Stronnictwa
Ludowego.
Poseł Edward Wojtas:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić stanowisko Klubu Poselskiego Polskiego
Stronnictwa Ludowego wobec sprawozdania Komisji
Kultury i Środków Przekazu o stanowisku Senatu w
sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie zabyt-
ków i opiece nad zabytkami, druk nr 1975.
Klub Polskiego Stronnictwa Ludowego uznaje za
zasadne poprawki: 1., 2., 3. i 5. Co do poprawki 4. to
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP
238 oraz ustawy o kulturze fizycznej
Poseł Edward Wojtas
podzielamy pogląd w kwestii jej odrzucenia, wyrażo-
ny tu również przez posła sprawozdawcę. Zatem bę-
dziemy głosowali zgodnie z rekomendacją komisji.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Czy pan poseł Ołdakowski zechce zabrać głos?
Bardzo proszę, pan poseł Jan Ołdakowski zabie-
rze głos w imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jan Ołdakowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Poprawka, nad
którą będziemy głosować, jest poprawką słuszną i
dlatego w imieniu klubu Prawa i Sprawiedliwości ją
popieram. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 25.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Edukacji, Nauki i Młodzieży o stanowisku Sena-
tu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o po-
wszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej oraz ustawy o kulturze fizycznej (druki
nr 1976 i 1996).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji panią poseł Ewę Wolak.
Poseł Sprawozdawca Ewa Wolak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Komisja Eduka-
cji, Nauki i Młodzieży na posiedzeniu w dniu 19 maja
2009 r. dwie poprawki zaopiniowała pozytywnie. Są
to poprawki zaproponowane przez Senat. Pierwsza
poprawka jest zmianą redakcyjną, natomiast druga
doprecyzowuje przedmiotowy przepis przejściowy i
wyraźnie wskazuje, że zajęcia z przedmiotu edukacja
dla bezpieczeństwa będą realizowane w wymiarze
jednej godziny w całym 3- lub 4-letnim cyklu kształ-
cenia w gimnazjum i w szkole ponadgimnazjalnej.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Bardzo dziękuję, pani poseł.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę pana posła Grzegorza Roszaka o
zabranie głosu w imieniu klubu Platforma Obywa-
telska.
Poseł Grzegorz Roszak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam zaszczyt przedstawić stanowisko klubu Plat-
formy Obywatelskiej wobec stanowiska Senatu w
sprawie ustawy o zmianie ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej oraz ustawy o
kulturze fizycznej.
W swojej uchwale Senat zaproponował dwie po-
prawki. Poprawki te nie wprowadzają do ustawy
zmian natury merytorycznej, mają one charakter
doprecyzowujący przepisy ustawy, są racjonalne i
uzasadnione. Pierwsza poprawka ma charakter czy-
sto redakcyjny, jest konsekwencją systematyki zmie-
nianej ustawy. Druga poprawka doprecyzowuje treść
art. 3 poprzez wyraźne wskazanie, że nauczanie
przedmiotu edukacja dla bezpieczeństwa będzie re-
alizowane w wymiarze jednej godziny tygodniowo w
ciągu jednego roku na przestrzeni całego trzy- lub
czteroletniego cyklu kształcenia.
Biorąc powyższe pod uwagę, Klub Parlamentarny
Platforma Obywatelska będzie głosował za przyję-
ciem poprawek Senatu. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Kazi-
mierza Moskala w imieniu klubu Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Kazimierz Moskal:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość mam za-
szczyt przedstawić stanowisko wobec ustawy o
zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o kulturze
fizycznej. Projekt tej ustawy jest typowy i charak-
terystyczny dla projektów przedstawianych przez
ministra edukacji, gdzie w jakimś stopniu nie liczą
się przepisy konstytucyjne. Zwracam się do pana
ministra: Dlaczego art. 7 i art. 92 konstytucji w du-
żej mierze nie są przestrzegane? Ten projekt ustawy
jest tego dowodem. Pragnę tylko powiedzieć, że w
porządku prawnym jest tak, że najpierw jest usta-
wa, a potem są rozporządzenia. My teraz przyjmu-
jemy ustawy, natomiast rozporządzenia uwzględnia-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP
oraz ustawy o kulturze fizycznej
Poseł Kazimierz Moskal
jące przepisy, które wchodzą w życie, ukazały się już
23 marca.
Jeśli chodzi o te poprawki Senatu, to są one jak
najbardziej zasadne. W trakcie debaty sejmowej, w
trakcie prac komisji przedstawialiśmy te sprawy, na-
tomiast opinia pana ministra była taka, że nie mamy
racji. Dlaczego w takim razie Senat, na podstawie
naszych uwag i zastrzeżeń, przyjmuje poprawki, choć
w trakcie obrad Sejmu i prac komisji pan minister
mówił, że absolutnie nie ma potrzeby, by te przepisy
zmieniać? Uważamy, że przepisy należy tworzyć pre-
cyzyjnie. Senat eliminuje to, czego w dużej mierze ze
względu na postawę pana ministra nie potrafiliśmy
dobrze zrobić w Sejmie.
Kończąc, można powiedzieć, że Senat przedstawia
nam potrzebne i konieczne poprawki, dlatego też
klub Prawa i Sprawiedliwości opowiada się za ich
przyjęciem. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Bogu-
sława Wontora.
Czy jest pan poseł Wontor?
Nie ma, tak?
Głos zabierze pan poseł Mirosław Pawlak w imie-
niu klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego.
Poseł Mirosław Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Omawiane w dniu dzisiejszym poprawki Se-
natu nie zmieniają co do zasady treści i ducha ma-
terii uchwalonej przez Izbę poselską. Sprawą pro-
blematyczną stała się jedynie treść zapisu art. 3
ustawy. Dały temu wyraz dwie senackie komisje, co
znalazło odzwierciedlenie w drukach senackich nr
546-A i 546-B. Zapis senacki nie zmienia w sposób
merytoryczny treści, lecz po prostu czytelniej eks-
ponuje nazwy szkół, odwracając w ten sposób zapis
sejmowy. W tym wypadku mamy do czynienia nie z
redakcją sensu stricte merytoryczną, lecz jedynie z
kwestią poprawności gramatycznej, jeśli chodzi o
formułowanie zdań.
Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego
opowiada się za przyjęciem sprawozdania komisji.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
239
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 16.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa o rządowym projekcie ustawy o sys-
temie zarządzania emisjami gazów cieplarnia-
nych lub innych substancji (druki nr 1936 i 1978).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji pana posła Arkadiusza Litwińskiego.
Poseł Sprawozdawca
Arkadiusz Litwiński:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Chciałbym przedstawić sprawozdanie Komisji Ochro-
ny Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
zawarte w druku nr 1978 dotyczące rządowego pro-
jektu ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych lub innych substancji (druk nr 1936).
Marszałek Sejmu, po zasięgnięciu opinii Prezy-
dium Sejmu, skierował ten projekt do prac w komisji
w dniu 4 maja. Komisja zajęła się nim niemal nie-
zwłocznie, powołując 6 maja specjalną podkomisję,
która zebrała się trzykrotnie. W kolejnych dniach spra-
wozdanie przedłożone zostało pełnemu składowi komi-
sji, a 20 maja Komisja Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa zakończyła prace, przedkła-
dając Wysokiej Izbie niniejsze sprawozdanie.
Wypada powiedzieć kilka zdań o projekcie, gdyż
ma on zasadnicze, niemal fundamentalne, znaczenie
dla przedmiotowej problematyki. Konieczność unor-
mowania zagadnienia zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych lub innych substancji wynika z wielu
przesłanek. Najistotniejsza z nich to fakt, że w obo-
wiązującym stanie prawnym nie występują regulacje
o charakterze systemowym, które zapewniałyby wy-
wiązanie się Rzeczypospolitej Polskiej z zobowiązań
międzynarodowych w zakresie redukcji emisji gazów
cieplarnianych oraz innych substancji, inwentaryza-
cji emisji tych gazów oraz raportowania ilości zanie-
czyszczeń uwalnianych do powietrza. Wraz z rozpo-
częciem okresu zobowiązań wynikających z ratyfiko-
wanego przez Polskę protokołu z Kioto obejmującego
lata 2008–2012 powstała pilna potrzeba uregulowa-
nia zasad obrotu jednostkami przyznanej emisji.
Dzięki tej ustawie powstanie możliwość realizacji
projektów wspólnych wdrożeń na terytorium Rzeczy-
pospolitej Polskiej oraz projektów wspólnych wdro-
żeń i projektów mechanizmu czystego rozwoju poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Biorąc pod
uwagę, iż Polska dysponuje sporą ilością nadwyżki
jednostek emisji, najważniejsze jest chyba to, że mo-
żemy tę obecnie występującą nadwyżkę zagospoda-
rować. Umożliwia nam to ta właśnie ustawa.
Projekt ustawy dokonuje w swoim zakresie wdro-
żenia również wielu dyrektyw i decyzji Wspólnot Eu-
ropejskich. Należy zaznaczyć, że trzeba go rozpatry-
wać komplementarnie, z pozostałymi ustawami, gdyż
jest on elementem pakietu trzech ustaw, których
przygotowanie również jest już dość zaawansowane.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
240 Projekt ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji
Poseł Sprawozdawca Arkadiusz Litwiński
Są to ustawa o wspólnotowym systemie handlu
uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i
ustawa o systemie bilansowania i rozliczania wielko-
ści emisji dwutlenku siarki i tlenków azotu. Zakres
wszystkich projektowanych regulacji jest na tyle róż-
ny merytorycznie, że nie ma możliwości połączenia
ich w jeden akt prawny, stąd podział na trzy jednost-
ki ustawowe.
Najbardziej skrótowo to ujmując, przedmiotowy
projekt ustawy reguluje czy określa zadania krajo-
wego ośrodka bilansowania i zarządzania emisjami,
zasady funkcjonowania krajowego systemu bilanso-
wania i prognozowania emisji, zasady sporządzania
emisji gazów cieplarnianych i innych substancji, za-
sady funkcjonowania krajowego rejestru jednostek
Kioto, zasady obrotu i zarządzania jednostkami Kio-
to, zasady funkcjonowania krajowego systemu zielo-
nych inwestycji oraz rachunku klimatycznego, wa-
runki i zasady realizacji projektów wspólnych wdro-
żeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, warun-
ki i zasady realizacji projektów wspólnych wdrożeń
poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Projekt
jest dość obszerny, zawiera również załącznik, który
ustanawia wykaz gazów cieplarnianych.
Nie czas i miejsce, by powtarzać teraz treści za-
warte w uzasadnieniu. Dodam tylko, że pierwsze
czytanie projektu odbyło się na posiedzeniu komisji
w pełnym składzie, warto też podkreślić, że w czasie
prac komisji projekt ten nie wzbudził istotnych za-
strzeżeń. Owszem, niemal 50 poprawek oraz uwag
legislacyjnych zostało zgłoszonych do tego projektu
ustawy, niemniej jednak nie miały one charakteru,
nie wypaczały czy niejako nie zmieniały istoty, me-
ritum zaprojektowanych w ustawie rozwiązań. Mia-
ły raczej charakter, tak jak powiedziałem, redakcyj-
ny, uszczegóławiający, systemowy. Te poprawki w
liczbie ok. 50 zostały przez komisję przyjęte. Nie będę
ich szczegółowo przedstawiał, również z tej przyczy-
ny, że nie miały one istotnego znaczenia merytorycz-
nego. Komisja wnosi do Wysokiej Izby, ażeby przyjąć
przedłożone sprawozdanie z uwzględnieniem tych ok.
50 przyjętych poprawek.
Warto wspomnieć, że w toku prac komisji,
zwłaszcza na ostatnim ich etapie, w ostatnich dniach
obradowania komisji, zostały zgłoszone 22 bardzo
obszerne wnioski mniejszości. Zostały one zgłoszone
w imieniu grupy posłów wnioskodawców, reprezen-
towanej głównie przez pana posła Szyszkę i pana
posła Bąka z klubu Prawo i Sprawiedliwość. Zosta-
ły one oczywiście przedłożone Wysokiej Izbie w tek-
ście sprawozdania. Z natury rzeczy wcześniej były
zgłoszone jako poprawki, ale nie uzyskały wsparcia
komisji i w sprawozdaniu znalazły się jako wnioski
mniejszości.
Czyniąc zadość swoim obowiązkom, pokrótce
przedstawię uzasadnienie. A mianowicie uzasadnie-
nie negatywnego stanowiska komisji wobec tego pa-
kietu 22 bardzo obszernych, jak powiedziałem, po-
prawek, zgłoszonych przez grupę posłów, poprawek,
które dzisiaj stanowią wnioski mniejszości, było dwo-
jakiego rodzaju. Po pierwsze, natury legislacyjnej.
Biuro Legislacyjne znakomicie to uzasadniło wzglę-
dami czysto legislacyjnymi oraz systemowymi. Po
drugie, co może ważniejsze, ta odmowa była uzasad-
niona również merytorycznie. Mianowicie zgłoszone
poprawki, dzisiaj już wnioski mniejszości, przewidu-
ją czy przewidywały utworzenie dodatkowego syste-
mu służącego zwiększeniu roli lasów, działającego w
oparciu o bliżej nieokreślone wartości majątkowe,
nazywane specjalnymi jednostkami pochłaniania,
które nie są kompatybilne z żadną z kategorii jedno-
stek przewidzianych w protokole z Kioto lub decy-
zjach organów wykonawczych konwencji klimatycz-
nej. Powoduje to, że wartość rynkowa tych jednostek
jest trudna do określenia, a także nie można ocenić
potencjalnego zainteresowania nabyciem tych jedno-
stek na rynku międzynarodowym. Okoliczność ta
sprawia, że sektor finansów publicznych zostanie
obciążony trudnymi do oszacowania kosztami funk-
cjonowania systemu.
System poprawy roli lasów opiera się na stałym
mechanizmie finansowania, niezależnie od wielkości
środków znajdujących się na rachunku klimatycz-
nym. W świetle tego sposób finansowania działań
realizowanych w ramach systemu poprawy roli lasów
ograniczy możliwości finansowania innych projektów
związanych z redukcją emisji gazów cieplarnianych.
Przyjęcie takiego rozwiązania czyni bezprzedmioto-
wym wskazywanie w ustawie innych obszarów dzia-
łań, w ramach których mogą być realizowane progra-
my lub projekty redukcyjne, w szczególności w tak
istotnych obszarach jak górnictwo, elektroenergety-
ka czy rolnictwo.
Reasumując, powiem, że przedstawione przez
grupę posłów poprawki są niezgodne z umowami
międzynarodowymi, mianowicie z protokołem z Kio-
to, z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, jest tak
w ocenie komisji, również w ocenie rządu, i zawiera-
ją błędy systemowe, legislacyjne oraz redakcyjne. To
tak w największym skrócie, jeśli chodzi o te wnio-
sków mniejszości.
Chciałbym poinformować Wysoką Izbę również
o tym, że dzisiaj Urząd Komitetu Integracji Euro-
pejskiej przedłożył Wysokiej Izbie opinię, zgodnie z
którą projekt ustawy będący przedmiotem przedło-
żonego sprawozdania jest zgodny z prawem Unii
Europejskiej.
Na sam koniec we własnym imieniu i wszystkich
członków komisji chciałbym serdecznie podziękować
członkom komisji oraz wszystkim osobom spoza par-
lamentu, które aktywnie uczestniczyły w pracach,
mam tu na myśli zarówno przedstawicieli strony rzą-
dowej, jak i wszystkich instytucji, które były tu re-
prezentowane. Chciałbym także podkreślić bardzo
istotny wkład i intensywną pracę legislatorów z na-
szego Biura Legislacyjnego. Wysoki Sejmie, dziękuję
za uwagę. (Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Projekt ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę panią poseł Jolantę Hibner o za-
branie głosu w imieniu klubu Platforma Obywatel-
ska.
Poseł Jolanta Hibner:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! Mam zaszczyt zaprezentować stanowisko
klubu Platforma Obywatelska dotyczące projektu
ustawy o systemie zarządzana emisjami gazów cie-
plarnianych lub innych substancji z druku nr 1936.
Polska, podpisując protokół w Kioto, zobowiązy-
wała się do redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz
innych substancji, inwentaryzacji emisji tych gazów
oraz raportowania ilości zanieczyszczeń uwalnianych
do atmosfery. Przedstawione zobowiązania wymusi-
ły stworzenie zasad obrotu jednostkami przyznanej
emisji w przypadku, gdyby wystąpiła nadwyżka tych
jednostek, a także sposób wykorzystania środków
finansowych pochodzących z ich zbycia. Bardzo istot-
nym zadaniem jest stworzenie systemu umożliwiają-
cego przede wszystkim wspieranie działań inwestycyj-
nych w zakresie ochrony powietrza i przeciwdziałanie
negatywnym skutkom zmian klimatycznych. Według
informacji zebranych przez ministra środowiska naj-
większe zapotrzebowanie na jednostki emisji wykazu-
je Japonia, ale dotyczy to także krajów ze starej „pięt-
nastki” Unii, m.in. Niemiec czy Holandii.
Przedstawiona ustawa zawiera rozwiązania praw-
ne i organizacyjne, pozwalające na dobre wykorzy-
stanie nadwyżki. Ponadto projekt ustawy o systemie
zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub in-
nych substancji jest odpowiedzią na wymóg imple-
mentacji dyrektywy 2001/81 oraz dyrektywy 2008/50
w części dotyczącej osiągania pułapów emisji przez
wprowadzanie określonych mechanizmów, obejmu-
jących oprócz możliwości wdrożenia handlu emisjami
ustanawianie standardów emisji, wprowadzanie do-
puszczalnych wskaźników emisji i systemu bilanso-
wania oraz dotrzymywanie limitów w ramach syste-
mu wskaźnikowo-ekonomicznego.
Wspólnotowy system handlu uprawnieniami obej-
muje emisję tylko jednego z gazów cieplarnianych, tj.
dwutlenku węgla. Resort środowiska przygotował też
projekt ustawy o systemie bilansowania i rozliczania
wielkości emisji dwutlenku siarki oraz NOX. Projekt
ten jest na etapie konsultacji międzyresortowych i
społecznych, i w najbliższym czasie wejdzie pod obra-
dy Sejmu. Zakres tych projektów ustaw jest spójny
merytorycznie i wypełni prawne przepisy dyrektyw.
Na potrzeby sprawnego zarządzania przewiduje
się utworzenie krajowego ośrodka, który będzie od-
powiedzialny za prowadzenie bazy o emisjach gazów
241
cieplarnianych i innych substancji, prowadzenie kra-
jowego rejestru jednostek Kioto, opiniowanie wnio-
sków o wydanie listu popierającego lub wniosków o
wydanie listu zatwierdzającego realizację projektów
wspólnych wdrożeń realizowanych w Polsce, także
opiniowanie projektów, które są realizowane poza
terytorium Rzeczypospolitej, prowadzenie wykazu
jednostek uprawnionych do weryfikacji raportów do-
tyczących osiągniętych efektów związanych z reduk-
cją gazów cieplarnianych w ramach krajowego syste-
mu zielonych inwestycji, sporządzanie raportów i
prognoz w zakresie wielkości emisji gazów cieplar-
nianych i innych substancji oraz ustalenie metodyki
w zakresie wskaźników emisji. W skład krajowego
ośrodka wejdzie też krajowy administrator systemu
handlu uprawnieniami do emisji.
Działalność nowo powstałej jednostki nie będzie
generowała dodatkowych obciążeń budżetowych, zaś
koszty związane z zadaniami przez nią wykonywa-
nymi będą pokrywane z opłat i kar pieniężnych po-
bieranych na podstawie przepisów o wspólnotowym
systemie handlu uprawnieniami do emisji oraz prze-
pisów o systemie bilansowania i rozliczania wielkości
emisji SO2 i NOX dla dużych źródeł spalania.
Ustawa przewiduje stworzenie krajowego systemu
zielonych inwestycji. Krajowy system zielonych inwe-
stycji gwarantuje, że wykorzystanie środków pocho-
dzących ze zbycia jednostek przebiega z zachowaniem
uzgodnionych z nabywcą wszystkich warunków
sprzedaży, tj. przeznaczenia, terminów wykorzysta-
nia środków, informacji z uzyskanych efektów ekolo-
gicznych. Transparentność zaproponowanych roz-
wiązań prawnych będzie stanowiła zachętę dla po-
tencjalnych nabywców.
W związku z koniecznością zagwarantowania od-
rębności środków finansowych pochodzących ze zby-
cia jednostek przyznanej emisji projekt ustawy za-
kłada, że środki będą gromadzone na rachunku kli-
matycznym, który będzie stanowił wyodrębniony
rachunek bankowy w Narodowym Funduszu Ochro-
ny Środowiska i Gospodarki Wodnej. Środki z rachun-
ku klimatycznego zostaną przeznaczone na dofinanso-
wanie zadań związanych ze wspieraniem przedsięwzięć
realizowanych w ramach programów i projektów obję-
tych krajowym systemem zielonych inwestycji, a także
pokrycie kosztów operacyjnych funkcjonowania i wdra-
żania całego systemu.
Podsumowując, zaproponowany projekt (Dzwo-
nek) ustawy przewiduje dobre rozwiązania w zakre-
sie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i
klub Platforma Obywatelska w pełni będzie popierał
przedstawione zapisy prawne w nim zawarte. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
I bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Dariu-
sza Bąka w imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
242 Projekt ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji
Poseł Dariusz Bąk:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu
Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość
przedstawiam stanowisko wobec sprawozdania Ko-
misji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa o rządowym projekcie ustawy o systemie
zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i in-
nych substancji.
Polska jako jedno z niewielu państw stron kon-
wencji klimatycznej wypełnia postanowienia kon-
wencji i z dużą nawiązką spełnia zobowiązania wy-
nikające z protokółu z Kioto. Miała obniżyć emisję
o 6% w stosunku do roku 1988, a dokonała tej re-
dukcji na poziomie 32%. Daje to Polsce ponad 500
mln ton CO2 do dyspozycji w okresie rozliczeniowym
2008–2012. Limit ten mogliśmy powiększyć nawet
o kilkadziesiąt milionów ton rocznie, włączając w
rozliczenie zobowiązań redukcyjnych pochłanianie
dwutlenku węgla przez lasy. Tę wielką ilość ton mo-
gliśmy zużyć na wzrost produkcji przemysłowej w
Polsce w latach 2008–2012, zapraszając do inwesto-
wania kontrahentów zagranicznych. Mogliśmy
oczywiście również sprzedać ją na rynku międzyna-
rodowym tym państwom, które nie spełniają wa-
runków protokołu. Szczególną wartość stanowił
limit wynikający z pochłaniania dwutlenku węgla
przez lasy, gdyż zgodnie z protokółem z Kioto pie-
niądze uzyskane ze sprzedaży tych jednostek mogą
być zużytkowane głównie na rozwój zielonych inwe-
stycji na terenach wiejskich. Było to wielką szansą
dla wsi, wsi, która zawsze była ostoją polskiej tra-
dycji i kultury, a której wraz z upływem czasu coraz
śmielej wmawia się, że jest ciężarem, zapominając
równocześnie o długu, jaki wobec niej zaciągnięto.
Tą szansą dla wsi było, i mam nadzieję, że jeszcze
będzie, pochłanianie węgla z atmosfery dzięki odpo-
wiedniemu prowadzeniu gospodarki leśnej, w tym i
zalesianiu. Zalesianie ubogich gleb rolnych stworzy-
łoby stanowiska pracy, zmniejszając bezrobocie,
chroniłoby i podnosiło jakość naszych zasobów przy-
rodniczych, pomnażając równocześnie odnawialne
zasoby energetyczne w postaci drewna.
Omawiany projekt ustawy ignoruje wieloletnie
prace toczone od roku 1997 na forum krajowym i
międzynarodowym nad możliwością wykorzystania
pochłaniania dwutlenku węgla przez polskie lasy, a
także nad głęboko przemyślaną ustawą o wspomaga-
niu redukcji emisji do powietrza gazów cieplarnia-
nych i innych substancji. Nie zasługuje on na uchwa-
lenie przez Wysoką Izbę, albowiem, po pierwsze, nie
uwzględnia systemowych rozwiązań włączających
sektor leśny do działań na rzecz łagodzenia efektu
cieplarnianego, uniemożliwiając tym samym osią-
gnięcie celu polityki leśnej państwa, zwiększenia
wiązania i akumulacji dwutlenku węgla przez lasy w
Polsce o 20% do roku 2050 w porównaniu z rokiem
1997; po drugie, nie określa związku między syste-
mem zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i
innych substancji i systemem instrumentów praw-
nych i finansowych prowadzenia polityki rozwoju, a
jest kolejnym przykładem rozbrajania ustawy o
wspieraniu polityki rozwoju; po trzecie, nie identyfi-
kuje statusu prawno-ekonomicznego poszczególnych
jednostek. Ustawa w razie uchwalenia traci w więk-
szości rację bytu po wyekspirowaniu regulacji proto-
kołu z Kioto. Do tego czasu nie uda się wydać więk-
szości aktów wykonawczych, a tym bardziej pokonać
wielu przeszkód metodycznych, chyba że w forsowa-
niu ustawy chodzi jedynie o stworzenie w ekspreso-
wym tempie prowizorycznych choćby podstaw praw-
nych do spieniężenia nadwyżki emisji przyznanej
Polsce na mocy protokołu z Kioto. Platforma Obywa-
telska przespała 2 lata, jakie miała na stworzenie
przemyślanych podstaw prawnych w tym zakresie, z
uwzględnieniem roli lasów.
Ustawa stwarza jedynie niszę dla projektów
ukierunkowanych na zwiększanie pochłaniania
dwutlenku węgla przez ekosystemy leśne. Przy wy-
konywaniu zadań skutkujących dodatkowym maga-
zynowaniem dwutlenku węgla w ekosystemach le-
śnych ponad pułap wynikający z realizacji planu
urządzenia lasu powstają niematerialne produkty
gospodarki leśnej, za co podmiotowi prowadzącemu
gospodarkę leśną należy się wynagrodzenie. Krajo-
wy system zielonych inwestycji bazuje na środkach
ze zbywania niektórych jednostek Kioto. Użycie
tych środków musi uwzględniać przepisy o pomocy
publicznej. Forsowanie tezy, iż podmioty prowadzą-
ce gospodarkę leśną będą łagodzić efekt cieplarnia-
ny przede wszystkim w ramach krajowego systemu
zielonych inwestycji, to jest w ramach pomocy pu-
blicznej i w postępowaniu quasi-konkursowym, po-
lega na zupełnym nieporozumieniu i ignorowaniu
statusu wynagrodzenia należnego podmiotowi za
zmagazynowanie dodatkowych ilości CO2.
W odniesieniu do lasów krajowy system zielonych
inwestycji nie może mieć charakteru systemowego i
kompleksowego, nie buduje bowiem powszechnego
narzędzia prawnego przestawiającego gospodarstwa
leśne na pochłanianie przez lasy dodatkowych ilości
CO2. W toku prac nad ustawą grupa posłów PiS w
reakcji na zignorowanie w przedłożeniu rządowym
potencjalnej roli lasów w łagodzeniu efektu cieplar-
nianego wniosła o uzupełnienie projektu ustawy
(Dzwonek) o rozdział 6a pod tytułem: „Krajowy sys-
tem poprawy roli lasów”. Ramy czasowe nie pozwa-
lają na opisanie w szczegółach tej koncepcji. Niestety
proponowane, głęboko przemyślane rozwiązanie po-
legające na uzupełnieniu projektu ustawy nie zosta-
ło przyjęte przez Platformę Obywatelską. Jest to
decyzja skandaliczna.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Z braku czasu
inne zasygnalizowane na wstępie wady projektu
ustawy nie będą omówione. Klub Prawa i Sprawie-
dliwości będzie głosował przeciwko uchwaleniu tego
projektu ustawy. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Projekt ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Hen-
ryka Milcarza w imieniu klubu Lewica.
(Poseł Tomasz Garbowski: Panie marszałku, on
za chwilę przyjdzie. Może następny?)
Bardzo proszę wobec powyższego pana posła Ada-
ma Krzyśków o zabranie głosu w imieniu klubu Pol-
skiego Stronnictwa Ludowego.
Poseł Adam Krzyśków:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! W imieniu klubu parlamentarnego Polskiego
Stronnictwa Ludowego pragnę przedstawić stanowi-
sko w sprawie rządowego projektu ustawy o systemie
zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych
substancji, projektu mającego na celu wykonanie pra-
wa Unii Europejskiej.
Wysoki Sejmie! Jednym z negatywnych skutków
postępu cywilizacyjnego jest produkcja gazów cie-
plarnianych. Od wielu lat trwa światowa dyskusja o
potrzebie ograniczania emisji, której efektem – będą-
cym wyrazem dobrej woli umawiających się stron –
było podpisanie protokołu z Kioto. I na podstawie
tego kompromisu międzynarodowego szczebla należy
opracować regulacje prawa krajowego, które określą
sposób bilansowania emisji, handlu jednostkami re-
dukcji emisji, zarządzania nimi, w tym inwestowa-
nia, z wykorzystaniem środków pochodzących z tego
handlu, realizacji tzw. zielonych inwestycji oraz pro-
jektów międzynarodowych. To zawarte jest w oma-
wianym projekcie ustawy.
Dobrze się stało, że do tworzenia tego systemu
wykorzystuje się istniejące w Polsce jednostki pu-
bliczne, takie jak Instytut Ochrony Środowiska w
Warszawie jako krajowy ośrodek bilansowania emisji
i zarządzania nimi oraz Narodowy Fundusz Ochrony
Środowiska i Gospodarki Wodnej jako krajowego ope-
ratora systemu zielonych inwestycji. Mamy bowiem
w ostatnim czasie różne doświadczenia w tworzeniu
nowych struktur administracyjnych, więc dobrze się
stało, że zdecydowano się na sprawdzone rozwiąza-
nie, zbyt wiele bowiem czasu nam już umknęło.
Problemem, który po raz kolejny pojawia się przy
tej okazji, jest rola resortu środowiska w koordynacji
prac innych resortów. I tu należy zadać pytanie: Czy
minister środowiska będzie miał realny wpływ na
tempo i kierunek zmian w polskiej energetyce? Czy
środki z handlu emisjami pobudzą polską gospodar-
kę? Czy tworzony system nie będzie urzędniczo nad-
miernie rozbudowany?
Takie wątpliwości to nic nowego, ale w tym konkret-
nym przypadku najważniejsze jest stworzenie i urucho-
mienie systemu. Lepiej doskonalić działający system,
niż być w niedoczasie i narzekać. Dlatego posłowie Pol-
skiego Stronnictwa Ludowego zagłosują za przyjęciem
przedłożonego projektu ustawy. Dziękuję. (Oklaski)
243
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Czy jest pan poseł Henryk Milcarz?
(Głos z sali: Nie ma.)
Nie ma.
Ogłaszam przerwę do godz. 21.
Głosowania rozpoczynamy dokładnie o tej godzi-
nie.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 20 min 47
do godz. 21 min 01)
Marszałek:
Wznawiam obrady.
Bardzo proszę o zajmowanie miejsc.
Panie pośle, chwileczkę. Panie pośle, tak nie moż-
na.
(Poseł Jan Widacki: Panie Marszałku! Wysoka
Izbo! Wczoraj w Lublinie zmarł profesor Zbigniew
Hołda, wybitny prawnik, humanista, działacz opozy-
cji, obrońca praw człowieka, człowiek, któremu pol-
ska demokracja zawdzięcza bardzo dużo. Bardzo
proszę, aby Wysoka Izba zechciała uczcić...)
Panie pośle, ja proszę o formalne podchodzenie
do problemu, pan nie zgłosił chęci przedstawienia
wniosku formalnego, tylko pan wszedł na mównicę.
Tak się nie robi.
Proszę państwa, jeszcze raz powiem: Wznawiam
obrady.
Informuję państwa, że Prezydium Sejmu w uzgod-
nieniu z Konwentem Seniorów przedłożyło projekt
uchwały w związku z 60-leciem Rady Europy.
Projekt ten został paniom i panom posłom dorę-
czony w druku nr 2016.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o punkt obejmujący rozpa-
trzenie tego projektu.
Proponuję, aby w tym przypadku Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 51 pkt 1 regulaminu Sej-
mu.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Panie pośle...
(Poseł Jan Widacki: Panie marszałku, chciałbym
zgłosić wniosek formalny i chciałbym to powtórzyć,
tylko przy włączonym…)
Ale formalny wniosek?
(Poseł Jan Widacki: Proszę?)
Formalny?
(Poseł Jan Widacki: No nieformalnie, umarł…)
Kto?
(Poseł Jan Widacki: Zbigniew Hołda. Zawdzięcza-
my mu wszyscy, jak tu jesteśmy, bardzo dużo.)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
244 Przedstawiony przez Prezydium Sejmu projekt uchwały w związku z 60-leciem Rady Europy
Marszałek
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 37.
porządku dziennego: Przedstawiony przez Pre-
zydium Sejmu projekt uchwały w związku z 60-
-leciem Rady Europy (druk nr 2016).
Wysoki Sejmie! Proszę panie i panów posłów o po-
wstanie z miejsc, odczytam tekst projektu uchwały.
(Zebrani wstają)
„Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w
związku z 60-leciem Rady Europy
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej obchodzi 60. rocz-
nicę utworzenia w dniu 5 maja 1949 r. Rady Europy,
najstarszej instytucji europejskiej.
Rada Europy to organizacja budująca standardy
oparte na demokracji, poszanowaniu praw człowieka
oraz rządach prawa. Standardy te, wprowadzone do
prawa i praktyki państw, tworzą fundament ich przy-
należności do świata demokracji.
Rok 1989 przyniósł po 40 latach od powstania tej
organizacji wielki przełom w historii Rady Europy i
całego naszego kontynentu, który rozpoczął się w
Polsce i dokonał następnie w Europie Środkowej i
Wschodniej. Rada stała się pierwszą instytucją euro-
pejską, która otworzyła się na nowych członków, na
państwa naszego regionu. Polska została przyjęta w
poczet państw członkowskich w listopadzie 1991 r.
Trzeci szczyt Rady Europy w 2005 r. odbył się z
polskiej inicjatywy w Warszawie. Przyjęto wtedy
nowy strategiczny program organizacji w zakresie
praw człowieka, rozwoju demokracji, rządów prawa,
bezpieczeństwa obywateli, spójności społecznej,
wspierania dialogu międzykulturowego, współpracy
z Unią Europejską, Organizacją Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie oraz Organizacją Narodów
Zjednoczonych.
W 60. rocznicę powstania Rady Sejm Rzeczypo-
spolitej Polskiej wyraża uznanie dla jej dotychczaso-
wej działalności oraz ponawia poparcie dla celów,
które legły u podstaw powołania tej organizacji”.
Proponuję przyjąć uchwałę przez aklamację.
(Burzliwe oklaski)
Dziękuję bardzo.
Stwierdzam, że Sejm podjął uchwałę w związku
z 60-leciem Rady Europy.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 1. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Kul-
tury i Środków Przekazu o poselskim projekcie
ustawy o zadaniach publicznych w dziedzinie
usług medialnych.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Iwonę Śledzińską-Katara-
sińską oraz przeprowadził dyskusję.
W związku z tym, że w dyskusji zgłoszono po-
prawki do przedłożonego projektu ustawy, Sejm skie-
rował ten projekt ponownie do komisji w celu ich
rozpatrzenia.
Dodatkowe sprawozdanie komisji zostało paniom
i panom posłom doręczone w druku nr 1968-A.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią poseł Iwonę Śledzińską-Katarasińską.
Poseł Sprawozdawca
Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! W
imieniu Komisji Kultury i Środków Przekazu infor-
muję, że w trakcie procesu legislacyjnego między
pierwszym a drugim czytaniem, przez sześć dni pra-
cy podkomisji i dwa dni pracy komisji, oraz na posie-
dzeniu po drugim czytaniu zgłoszono 22 poprawki i
20 wniosków mniejszości. Jeśli chodzi o poprawki,
większość z nich, 13 z tych 22, które tworzyły blok,
została odrzucona. Poza tym także odrzucone zosta-
ły inne poprawki. W sumie przyjęliśmy cztery po-
prawki. Wśród zgłoszonych uwag jedna poprawka i
jeden wniosek dotyczą odrzucenia projektu ustawy
w całości.
Jestem do dyspozycji Wysokiej Izby w trakcie głoso-
wania. Dziękuję i proszę o przyjęcie ustawy. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do głosowania.
Informuję, że komisja wnosi o uchwalenie projek-
tu ustawy zawartego w sprawozdaniu w druku nr
1968.
Komisja przedstawia również wnioski mniejszości
oraz poprawki, nad którymi głosować będziemy w
pierwszej kolejności.
Informuję, że 14. wniosek mniejszości został wy-
cofany.
W 1. wniosku mniejszości oraz tożsamym wnio-
sku zgłoszonym w drugim czytaniu wnioskodawcy
proponują odrzucić projekt ustawy.
Komisja wnosi o odrzucenie zgłoszonego w dru-
gim czytaniu wniosku.
Przyjęcie tych wniosków spowoduje bezprzedmio-
towość pozostałych propozycji.
Przystępujemy do głosowania...
Pytanie, panie pośle, rozumiem, tak?
Minuta. Bardzo proszę.
Poseł Andrzej Celiński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ja nie zwykłem
nadużywać…
Marszałek:
Momencik, panie pośle, jeszcze jedna osoba się
zgłosiła.
Dalszych zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Proszę bardzo, minuta na zadanie pytania.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Punkt 1. porządku dziennego
Poseł Andrzej Celiński:
Nie zwykłem nadużywać trzeciego czytania do
zadawania pytań. Chciałbym podczas tego czytania
wyjątkowo w kilku punktach zadać pytania. Właści-
wie bez żadnej ideologii. Chciałbym natomiast, aby
na te pytania odpowiedział zawsze konstytucyjny
członek Rady Ministrów z tego względu, że ustawa
była procedowana w bardzo oryginalny, specyficzny
sposób. Na żadnym posiedzeniu komisji ani podko-
misji nie był ani razu obecny konstytucyjny minister
odpowiedzialny za tę ustawę. A w rzeczywistości
ustawa dotyczy domeny przynajmniej trzech konsty-
tucyjnych ministrów. Wobec tego...
Marszałek:
Panie pośle, informuję, że czas upływa, a projekt
jest wnioskiem poselskim.
Poseł Andrzej Celiński:
Już kończę.
...że ustawa ta może skutkować zupełnie niepraw-
dopodobnymi w polskiej historii mediów publicznych
perturbacjami (Dzwonek), ważne jest to, żeby konsty-
tucyjny minister udzielił odpowiedzi na te pytania.
Marszałek:
Dziękuję. Obawiam się, że konstytucyjny mini-
ster…
Poseł Andrzej Celiński:
Pierwsze pytanie…
Marszałek:
Panie pośle, ja pana bardzo przepraszam…
Panie pośle, przepraszam. Panie pośle, umawia-
liśmy się, minuta to minuta. Pan dopiero rozpoczął
wstęp.
Poseł Andrzej Celiński:
Chciałbym wyjaśnić całość…
Marszałek:
Mam propozycję dla pana. Będziemy głosować,
głosowań będzie dużo, to proszę w następnej turze
się zgłosić i zaproponować pytanie.
245
Poseł Andrzej Celiński:
Teraz będzie wyłącznie pytanie.
Marszałek:
Nie, nie, panie pośle, czas minął. Czas minął,
może się pan zgłosić przy następnym...
Poseł Andrzej Celiński:
Panie Marszałku! Rozmawiamy o ustawie, która
może skutkować odpowiedzialnością konstytucyjną.
To jest sprawa naprawdę istotna.
Marszałek:
Ale, panie pośle, nie neguję tego, tylko przypomi-
nam, że była umowa, że jest minuta na zadanie py-
tania. Pan nawet go nie zadał.
Poseł Andrzej Celiński:
Wyjaśniłem…
Marszałek:
Nie, panie pośle. Debata miała miejsce kiedy in-
dziej. Proponuję…
Poseł Andrzej Celiński:
To...
Marszałek:
Ale proszę jeszcze raz posłuchać. Proponuję panu,
będzie cały szereg poprawek i wniosków mniejszości
poddawanych pod głosowanie, jeżeli pan się zgłosi
przy następnych, też będzie jedna minuta dla pana.
(Oklaski)
Poseł Andrzej Celiński:
…pytanie dotyczy... Ta ustawa w ogóle może mieć…
Marszałek:
Panie pośle, nie ma wyjątków. Pan nie może być
traktowany w sposób wyjątkowy. Bardzo pana prze-
praszam.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
246 Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Andrzej Celiński:
Chciałbym…
Marszałek:
Pani poseł Elżbieta Kruk, bardzo proszę.
Też jedna minuta, przypominam.
Poseł Elżbieta Kruk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie marszałku,
pan blokuje debatę…
Marszałek:
Nie ma debaty, proszę o pytanie.
Poseł Elżbieta Kruk:
...blokuje możliwość zadania sensownego pytania.
Jest to w ciągu jednej minuty niemożliwe. Zapytam
więc tylko, i to pana, panie marszałku, o to... (Gwar
na sali) Procedujemy nad projektem, który będzie za
chwilę obarczony błędem prawnym, ponieważ prze-
widuje on pomoc publiczną w celu realizacji zadań
publicznych w dziedzinie usług medialnych. Każda
nowa pomoc publiczna wymaga notyfikacji i zgody
Komisji Europejskiej. O taką zgodę państwo człon-
kowskie jest zobowiązane wystąpić w trakcie plano-
wania wprowadzenia tej zmiany bądź przeprowadza-
nia tej zmiany, czyli na etapie projektu ustawy. Panie
marszałku i pani poseł – do pani poseł sprawozdaw-
cy – pani poprosiła o (Dzwonek) przyjęcie tej ustawy.
Ja pytam: Czy pani na pewno chce, aby ta ustawa
weszła w życie, skoro będziemy za chwilę głosowali
nad ustawą…
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Poseł Elżbieta Kruk:
… obarczoną błędem prawnym?
Marszałek:
Dziękuję. Pytanie zostało zadane.
Poseł Elżbieta Kruk:
Nie będzie zmiany – nie ma notyfikacji...
Marszałek:
Za chwilę poseł sprawozdawca się wypowie.
Poseł Elżbieta Kruk:
...co do pomocy publicznej, nie będzie środków
publicznych na media publiczne. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Czy pani poseł sprawozdawca...?
Bardzo proszę.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Tak, pani poseł, chcę, aby ta ustawa została przy-
jęta, nie jest ona obciążona żadnym błędem praw-
nym. Na tym etapie prac legislacyjnych nie jest moż-
liwe przeprowadzenie notyfikacji. Notyfikacja będzie
przeprowadzona w momencie, kiedy będą rozporzą-
dzenia wykonawcze, a rozporządzenia wykonaw-
cze…
(Głos z sali: Nieprawda.)
Taka jest opinia UOKiK-u.
...będą wtedy, kiedy ta ustawa wejdzie w życie.
Dziękuję. (Oklaski)
(Poseł Tadeusz Cymański: Nieprawda.)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 1.
wniosku mniejszości oraz zgłoszonego w drugim czy-
taniu tożsamego wniosku o odrzucenie projektu usta-
wy, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
(Głos z sali: Unii się boicie.)
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Za odda-
no 160 głosów, przeciw – 261, nikt się nie wstrzy-
mał.
Stwierdzam, że Sejm wnioski odrzucił.
W poprawce 1. do art. 2 projektu ustawy wniosko-
dawcy proponują: w pkt 5, aby definicja „beneficjent
licencji programowej” w rozumieniu ustawy oznacza-
ła nadawcę, któremu przyznano licencję programo-
wą, oraz aby skreślić pkt 13.
Z poprawką tą związane są poprawki: od 2. do 4.,
6., od 9. do 13., 18., 20. i 21.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich odrzucenie.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Ich przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
prawek: 5. i 16. oraz 17. wniosku mniejszości.
Do zadania pytania zgłosiły się 2 osoby.
Dalszych zgłoszeń nie ma. Zamykam listę.
Jedna minuta. Pan poseł Dziedziczak, potem pan
poseł Celiński.
Poseł Jan Dziedziczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ja mam jedno
pytanie natury generalnej, pytanie jest kierowane do
pani przewodniczącej.
Szanowni państwo z Platformy Obywatelskiej,
dlaczego tak się spieszycie z przygotowaniem tej
ustawy? Bo myślę, że wszyscy dostrzegają jakiś bar-
dzo duży pośpiech w przygotowaniu tej ustawy. Sami
państwo mówili wielokrotnie, że to ma być ustawa
na lata, która nie będzie zmieniana w każdej kaden-
cji, tylko ma funkcjonować bardzo długo, dłużej niż
ta kadencja. W takim razie dlaczego państwo przy-
gotowujecie ją w ogromnym pośpiechu?
(Poseł Jerzy Szmajdziński: 24 godziny to czas
wasz był.)
Ja już słyszałem o tym, że głosowanie miało być
jutro, jest dzisiaj. Widzę, że po prostu państwo w
dziwnym trybie to przygotowujecie.
(Głos z sali: Dlaczego w dziwnym?)
No właśnie, dlaczego, panie przewodniczący?
(Poseł Wojciech Olejniczak: Bo zepsuliście wszyst-
ko. Szybko trzeba naprawić.)
Marszałek:
Proszę państwa, proszę nie przeszkadzać.
Poseł Jan Dziedziczak:
Dlatego, że myśmy zepsuli... Poseł Olejniczak…
Marszałek:
Panie pośle, niech pan kontynuuje pytanie.
Poseł Jan Dziedziczak:
…z sentymentem wspomina pana prezesa Kwiat-
kowskiego, najwyraźniej tęskni za tym czasem.
I drugie pytanie: Jak pani ocenia tryb pracy nad
tą ustawą? Ja przypomnę, że państwo zakwestiono-
wali obecność naszego eksperta pod dosyć niejasnymi
zarzutami. (Dzwonek) Identyczne zarzuty mogłyby
dotyczyć państwa eksperta, ale on został przyjęty.
247
Marszałek:
Dziękuję, panie pośle.
Poseł Jan Dziedziczak:
Dlaczego tak było? Jak pani ocenia usunięcie z
grona ekspertów pana Macieja Strzembosza?
Marszałek:
Dziękuję uprzejmie, panie pośle.
I pan poseł Andrzej Celiński, bardzo proszę.
Panie pośle, pan rezygnuje?
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Panie pośle, spiesząc się potrójnie, jako że wnio-
skodawcami są trzy kluby parlamentarne, naprawdę
nie pobilibyśmy waszego rekordu pośpiechu przy
ustawie medialnej, więc bardzo uprzejmie proszę,
żeby czasem spojrzał pan na własny zegarek, a nie
na cudzy. (Oklaski)
Jeśli chodzi o tryb pracy, to powiem jako przewod-
nicząca komisji, a nie tylko jako poseł sprawozdawca,
że uważam, iż tryb pracy był wzorcowy poza jednym.
Otóż jeden z klubów parlamentarnych, właśnie pań-
ski, zbojkotował pracę podkomisji i komisji. Dziękuję
za uwagę. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek: od 1. do 4., 6., od 9. do 13., 18., 20. i 21., ze-
chce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 420 posłów. Za odda-
no 152 głosy, przeciw – 267, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
Wnioski mniejszości od 2. do 5a zgłoszono do art.
3 projektu ustawy.
W 2. wniosku mniejszości wnioskodawcy propo-
nują, aby w zdaniu wstępnym dodać wyrazy „w szcze-
gólności”.
Przystępujemy do głosowania.
Pan poseł się zgłasza.
Jedna osoba.
Dalszych zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Pan poseł Dziedziczak, bardzo proszę.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
248 Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Jan Dziedziczak:
Szanowna Pani Przewodnicząca! Chciałbym po-
nowić pytanie, dlaczego z grona ekspertów został
wykluczony pan Maciej Strzembosz, reprezentant
bardzo dużej grupy, środowiska twórców, środowiska
producentów, a osoba bezpośrednio współpracująca
z jedną ze stacji telewizyjnych do grona ekspertów
została dopuszczona. Byłbym wdzięczny, gdyby pani
mogła wyjaśnić, na czym polegała różnica. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł sprawozdawca.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Pan był akurat obecny na posiedzeniu, na którym
proponowaliśmy ekspertów, i nie zgłaszał pan za-
strzeżeń do zgłoszonych osób. Natomiast rzeczywi-
ście państwa ekspert, zgłoszony w ostatniej chwili,
nie został przyjęty z dwóch powodów. Po pierwsze,
dlatego że reprezentuje wszystkich przedsiębiorców
żyjących tylko i wyłącznie – jest to ich źródło utrzy-
mania – z telewizji i publicznych, i komercyjnych. To
po pierwsze, a po drugie, dlatego że państwa ekspert
podczas konsultacji społecznych powiedział, że jest
to projekt, nad którym nie można pracować, w żaden
sposób nie jest do poprawienia, nadaje się do kosza.
Rozumiem, że eksperta od rodzaju koszy nie było
nam potrzeba. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 2.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 420 posłów. Za oddano
156 głosów, przeciw – 263, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 3. wniosku mniejszości do pkt 3 wnioskodawca
proponuje, aby zadania publiczne służące wypełnia-
niu misji publicznej, o której mowa w art. 21 ustawy
o radiofonii i telewizji, polegały na pogłębianiu pol-
skiej tożsamości narodowej i promowaniu polskich
postaw propaństwowych.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 3.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 420 posłów. Za oddano
177 głosów, przeciw – 239, 4 osoby wstrzymały się.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 4. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje skreślić pkt 9 oraz aby pkt 10 stanowił, że zada-
nia publiczne polegają na przeciwdziałaniu łamaniu
praw człowieka.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 4.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Za odda-
no 183 głosy, przeciw – 236, 2 osoby wstrzymały się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 5. wniosku mniejszości do pkt 7 wnioskodawca
proponuje, aby zadania publiczne polegały na wspie-
raniu aspiracji i potrzeb kulturowych mniejszości
narodowych i etnicznych oraz społeczności posługu-
jących się językami regionalnymi, w tym tworzeniu
i rozpowszechnianiu audycji w językach mniejszości
narodowych i etnicznych oraz językach regional-
nych.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 5.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 422 posłów. Za odda-
no 29 głosów, przeciw – 392, 1 osoba wstrzymała się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
We wniosku mniejszości 5a wnioskodawca propo-
nuje skreślić pkt 13.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku mniejszości 5a, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 418 posłów. Za odda-
no 138 głosów, przeciw – 278, 2 osoby wstrzymały się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 6. wniosku mniejszości do art. 4 wnioskodawca
proponuje, aby realizację zadań publicznych w dzie-
dzinie usług medialnych powierzać na podstawie li-
cencji programowej:
1) na program – dostawcy usług medialnych bę-
dącemu nadawcą publicznym;
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
2) na audycję – dostawcy usług medialnych będą-
cemu nadawcą publicznym lub niepublicznym.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 6.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 422 posłów. Za odda-
no 158 głosów, przeciw – 262 głosy, 2 osoby wstrzy-
mały się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
Wnioski mniejszości 7. i 8. zgłoszono do art. 7 pro-
jektu ustawy.
W 7. wniosku mniejszości do ust. 4 wnioskodawca
proponuje, aby pozostałych członków rady programo-
wej powoływała krajowa rada spośród kandydatów
posiadających co najmniej dwie rekomendacje udzie-
lone przez uczelnie, o których mowa w art. 3 ust. 1 lub
5 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, lub ogólno-
krajowe stowarzyszenia twórców i dziennikarzy.
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba. Dal-
szych zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Pan poseł Andrzej Celiński.
Przypominam, że czas na zadanie pytania to 1
minuta.
Poseł Andrzej Celiński:
Pytanie jest następujące: Dlaczego w stosunku do
rad programowych i Krajowej Rady Radiofonii i Te-
lewizji zastosowano różne kryteria kwalifikujące
związane z rekomendowaniem kandydatów? Jaka
jest przyczyna tego, że w jednym przypadku trzeba
mieć rekomendację stowarzyszenia dziennikarzy
bądź 2 wyższych uczelni wymienionych w ustawie, a
w drugim – organizacji pozarządowych. Inaczej mó-
wiąc, chcę zapytać także o to, ile w Polsce jest orga-
nizacji pozarządowych, które miałyby prawo reko-
mendować kandydatów do rad nadzorczych spółek
telewizyjnych.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł sprawozdawca, bardzo proszę.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji jest organem
konstytucyjnym, sprawuje w tej chwili właściwie je-
dyną, jeżeli nie weźmie się pod uwagę ustaw, władzę
nad całym rynkiem medialnym w Polsce. Do tej pory
249
błędem, grzechem kolejnych składów krajowych rad
było ich upolitycznianie czy też wręcz upartyjnianie.
Tamte rekomendacje mają służyć oddaniu tej dzie-
dziny działalności w ręce osób, za które ręczą uczel-
nie akademickie, uniwersytety i poważne stowarzy-
szenia twórcze. Rada programowa jest tylko i wyłącz-
nie organem pomocniczym krajowej rady, pracuje
społecznie. To nie są „ministrowie” od mediów.
Owszem, bardzo nam zależy, aby rekomendacji udzie-
lały różnego rodzaju stowarzyszenia. Zostało to za-
warte w zapisie ustawowym. Natomiast naprawdę
niekoniecznie muszą to być profesorowie. Dziękuję
bardzo.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 7.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 422 posłów. Za oddano
15 głosów, przeciw – 405, 2 osoby się wstrzymały.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 8. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje skreślić ust. 5.
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba.
Dalszych zgłoszeń nie widzę. Zamykam listę.
Proszę bardzo, pan poseł Andrzej Celiński.
Minuta, panie pośle.
Pan poseł rezygnuje. Dziękuję.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 8.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Za odda-
no 148 głosów, przeciw – 271, 2 osoby wstrzymały się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
Wnioski mniejszości od 9. do 12. oraz poprawkę 5.
zgłoszono do art. 11 projektu ustawy.
W 9. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje, aby w ust. 3 skreślić pkt 6.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 9.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 420 posłów. Za odda-
no 409 posłów, 9 głosów było przeciw, 2 osoby się
wstrzymały.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości przyjął.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
250 Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W 10. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje, aby w ust. 4 skreślić pkt 6.
Przystępujemy…
(Głos z sali: Panie marszałku…)
Zgłosiła się jedna osoba.
Więcej zgłoszeń nie widzę. Zamykam listę.
Bardzo proszę, pan poseł Wenderlich.
Minuta, panie pośle.
Poseł Jerzy Wenderlich:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Przegłosowali-
śmy przed chwilą, że w odniesieniu do licencji pro-
gramowej na program zostanie wyeliminowana pora
dnia, uznaliśmy, że to zbyt restrykcyjny zapis. Ale
uważamy, że w przypadku gdy licencja programowa
będzie przyznawana na audycję, pora dnia powinna
być zachowana.
W związku z tym wycofuję 10. wniosek mniejszości.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
W 11. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje, aby w ust. 7 skreślić pkt 2 i 3.
Jego przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość 12.
wniosku mniejszości oraz poprawki 5.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 11.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Za odda-
no 191 głosów, przeciw – 228, 2 osoby wstrzymały się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 12. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje, aby w ust. 7 skreślić pkt 2.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 12.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 422 posłów. Za oddano
157 głosów, przeciw – 263, 2 osoby się wstrzymały.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W poprawce 5. wnioskodawcy proponują:
— w ust. 7, aby krajowa rada mogła odmówić
przyznania licencji programowej w przypadku m.in.
nienależytego wykonania przez wnioskodawcę
uprzednio przyznanej licencji programowej, stwier-
dzonego odmową udzielenia absolutorium programo-
wego, lub uporczywego niewykonywania przez wnio-
skodawcę wezwań krajowej rady do naprawienia
naruszeń w wykonywaniu uprzednio przyznanej li-
cencji programowej,
— w ust. 10, aby zmiana licencji programowej mo-
gła nastąpić na wniosek beneficjenta licencji progra-
mowej.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 5.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Za odda-
no 284 głosy, przeciw – 1 głos, 136 osób wstrzymało
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Wysoka Izbo! 13. wniosek mniejszości do art. 13
ust. 1 z uwagi na jego bezprzedmiotowość nie zosta-
nie poddany pod głosowanie.
Poprawkę 6. już rozpatrzyliśmy.
Do art. 16 projektu ustawy zgłoszono 14. wniosek
mniejszości oraz poprawki 7. i 8.
Przypominam, że 14. wniosek mniejszości został
wycofany przez wnioskodawców.
W poprawce 7. wnioskodawcy proponują m.in.,
aby zadania publiczne w zakresie usług medialnych
finansowane były ze środków budżetu państwa, z
części, której dysponentem jest Krajowa Rada Radio-
fonii i Telewizji, z zastrzeżeniem, że nie może to być
kwota niższa niż 1‰ PKB w roku poprzedzającym
rok złożenia projektu ustawy budżetowej.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Jej przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
prawki 8.
Jedna osoba zgłosiła się do zadania pytania.
Zamykam listę.
Czas – 1 minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Marek Borowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przyglądając się
temu przepisowi, który jest w sprawozdaniu, docho-
dzę do wniosku – chciałbym prosić panią sprawoz-
dawcę o ewentualne potwierdzenie – że wysokość
finansowania telewizji publicznej i radia publicznego
będzie corocznie określana w budżecie, a zatem de-
cyzję w tej sprawie będzie podejmował rząd i więk-
szość rządowa, która będzie te kwoty uchwalać. In-
nymi słowy, telewizja publiczna i radio publiczne nie
będą całkowicie niezależne, bowiem ich finansowanie
będzie w sposób oczywisty określało ich możliwości.
Czy dobrze rozumiem ten zapis, który jest obecnie w
sprawozdaniu? Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Pani poseł sprawozdawca, proszę bardzo.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Dziękuję.
Niezupełnie dobrze, panie marszałku, niezupeł-
nie dobrze pan rozumie. Będzie to finansowanie z
budżetu, to prawda, ale limit tych wydatków określa
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, z zastrzeżeniem
dolnego pułapu, który jest tu bardzo precyzyjnie po-
dany. Oczywiście rząd na tę wysokość nie ma wpły-
wu. Jeśli ktoś w Wysokiej Izbie... (Gwar na sali)
Panie marszałku, mam odpowiadać?
Jeżeli zdarzy się taki skład Wysokiej Izby, że tę
potrzebę Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Wyso-
ka Izba będzie chciała znieść, to zawsze się to może zda-
rzyć, ale równie dobrze może się zdarzyć, że nie damy na
kulturę, edukację i na tysiąc różnych innych rzeczy, tak
że na pewno nie zależy to od rządu. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
(Poseł Marek Borowski: Panie marszałku...)
Może już w ławach poselskich, panie marszałku,
dobrze? Można tylko sprostować, a nie pytać.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 7.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Za odda-
no 159 głosów, przeciw – 261 głosów, 1 osoba wstrzy-
mała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 8. wnioskodawcy proponują, aby li-
mit wydatków na finansowanie zadań, o których
mowa w ust. 1, w projekcie ustawy budżetowej na
dany rok określała Krajowa Rada Radiofonii i Tele-
wizji, z zastrzeżeniem, że nie może być to kwota niż-
sza niż wpływy uzyskane z opłat abonamentowych
pobranych na podstawie ustawy o opłatach abona-
mentowych w 2007 r.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba, pan
poseł Dziedziczak.
Zamykam listę.
Czas – 1 minuta.
Poseł Jan Dziedziczak:
Szanowna pani przewodnicząca, przed chwilą
sama pani powiedziała, że może się zdarzyć hipote-
tyczna sytuacja, w której nieodpowiedzialni politycy
obetną wydatki na kulturę. Stąd też moje pytanie.
Czy nie lepiej pozostać przy abonamencie, a więc cał-
kowicie niezależnym sposobie finansowania? Czy li-
kwidacja abonamentu i oddanie finansowania w ręce
polityków jest tym odpolitycznieniem, o którym pań-
stwo mówią? I kolejne pytanie: Czy w Europie Za-
251
chodniej, w Unii Europejskiej abonament jest najpo-
pularniejszą formą płatności, jeśli chodzi o media
publiczne, czy może nie? I kolejne pytanie: Czy to
prawda, czy widzi pani korelacje w krytycznych wy-
powiedziach premiera Donalda Tuska ze spadkiem
płacenia abonamentu? Medioznawcy bowiem mówią,
że płacenie abonamentu dramatycznie załamało się
po tym, jak premier Donald Tusk kilkakrotnie w wy-
wiadach skrytykował samą ideę abonamentu. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję, panie pośle.
Wspaniale pan się zmieścił w jednej minucie.
Bardzo proszę, pani poseł sprawozdawca.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Obywatele nie chcą płacić abonamentu, choć oczy-
wiście można każdemu posłać do domu kontrolera
skarbowego, co – rozumiem – pan poseł Dziedziczak
i Prawo i Sprawiedliwość chcieliby zrobić. My tego
robić nie chcemy. Obywatele, po pierwsze, nie chcą
płacić abonamentu, dlatego że nie wiedzą, dlaczego
płacą, na co płacą i za co płacą, po drugie, nie chcą
płacić abonamentu, ponieważ w Polsce – w przeci-
wieństwie do innych państw zachodnich – istnieje
znacznie większy odsetek gospodarstw domowych, w
których ogląda się telewizję za pośrednictwem tele-
wizji kablowej bądź platformy cyfrowej. Nasza potęż-
na telewizja publiczna nie zdołała przez tyle lat za-
pewnić właściwej sieci nadajników i nie ma też moż-
liwości odpowiedniego odbioru. W tej chwili abona-
ment płaci około 40% gospodarstw domowych, więc
w interesie tych 60% i tych 40% zastępujemy abona-
ment inną formą płatności. Jeśli chodzi panu o kore-
lację między wypowiedziami premiera Donalda Tu-
ska a niepłaceniem, to powiem tak: ja tych korelacji
nie widzę, widzę takie, o których tu przed chwilą
powiedziałam. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Pan poseł chce sprostować, tak?
(Poseł Jan Dziedziczak: Byłem wywołany z nazwi-
ska.)
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Jan Dziedziczak:
Pani przewodnicząca, być może nie wszyscy oby-
watele chcą płacić abonament, ale obawiam się, że
nie wszyscy obywatele chcą też płacić podatki, więc
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
252 Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie

Poseł Jan Dziedziczak Poseł Jan Dziedziczak:

ten argument jest, powiedziałbym, dyskusyjny, na- …a w zamian za abonament z państwa podatków
tomiast nie odpowiedziała pani na moje pytanie: Czy będzie opłacana…
w większości krajów Unii Europejskiej płaci się abo-
nament? W związku z tym może ja odpowiem. W
większości krajów europejskich jest wprowadzony Marszałek:
mechanizm abonamentu…
...tak trochę po linii harcerskiej do pana apeluję.

Marszałek:
Poseł Jan Dziedziczak:
Panie pośle, ale proszę o sprostowanie…
…telewizja publiczna, tylko gorszej jakości. I o to
tu chodzi. (Oklaski)
Poseł Jan Dziedziczak:

…i naprawdę…
Marszałek:

Panie pośle, bardzo elegancko zmieścił się pan w

jednej minucie, jeśli chodzi o zadanie pytania, nato-
Marszałek:
miast to nie było sprostowanie własnego źle zrozu-
mianego pytania. Pan sobie z tego zdaje sprawę.
…własnego pytania.
Proszę pana bardzo o to, żeby w przyszłości prze-
(Poseł Krystyna Skowrońska: Dziękujemy, to mia-
strzegał pan tych zasad.
ło być sprostowanie. Pan poseł nie jest sprawozdaw- Przystępujemy do głosowania.
cą.) (Oklaski) Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 8.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Poseł Jan Dziedziczak: Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 424 posłów. Za odda-
Jakby pani poseł mogła nie przeszkadzać… no 420 głosów, przeciw – 2 głosy, 2 osoby wstrzyma-
ły się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Marszałek: Wnioski mniejszości od 15. do 20. oraz poprawki
od 12. do 21. zgłoszono do art. 31 projektu ustawy
Panie pośle, ale ja pana proszę… zawierającego zmiany do ustawy o radiofonii i tele-
wizji.
W 15. wniosku mniejszości do art. 6 ust. 2 ustawy
Poseł Jan Dziedziczak: nowelizowanej wnioskodawca proponuje dodać pkt 15.
Przystępujemy do głosowania.
Uważam, że mechanizm abonamentu jest dobry i Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 15.
po prostu trzeba poprawić ściągalność abonamentu. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
Chciałbym powiedzieć jeszcze coś bardzo ważnego. przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Marszałek: W głosowaniu wzięło udział 423 posłów. Za odda-
no 157 głosów, przeciw – 261, 5 osób wstrzymało się
Nie, panie pośle… od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
Poseł Jan Dziedziczak: Poprawki od 9. do 13. już rozpatrzyliśmy.
W poprawce 14. do art. 7 ust. 1 wnioskodawcy
Drodzy państwo, likwiduje się abonament… proponują, aby w skład krajowej rady wchodziło 5
członków powoływanych w następujący sposób: 2
przez Sejm, 1 przez Senat, 2 przez prezydenta.
Marszałek: Z poprawką tą łączy się poprawka 22.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Panie pośle… Komisja wnosi o ich odrzucenie.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba. Za-
mykam listę.
Pan poseł Dziedziczak.
1 minuta, panie pośle, liczę na dyscyplinę.
Poseł Jan Dziedziczak:
Szanowna pani przewodnicząca, moje pytanie jest
chyba oczywiste. Myślę, że większość Polaków zada-
je sobie to pytanie: Na czym polega odchudzanie ad-
ministracji publicznej, na czym polega to rozwiąza-
nie, czym państwo się kierują, powiększając liczbę
ministrów w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji?
Przypomnę, że w tej chwili było 5 ministrów, pań-
stwo z Platformy Obywatelskiej, SLD i PSL zwięk-
szają liczbę ministrów do 7. Przyznam szczerze, że w
wielu debatach medialnych nikt nie potrafił odpowie-
dzieć na pytanie, dlaczego tak jest. Dosyć zabawne
jest obserwowanie posłów, którzy się wiją i nie potra-
fią wprost odpowiedzieć. Muszę powiedzieć, że wróble
ćwierkają, że chodzi o to, żeby stworzyć dodatkowe
stanowiska dla przyjaciół z Platformy, PSL i SLD w
zamian za poparcie tej ustawy. O to tu prawdopodob-
nie chodzi. Jeżeli nie, to proszę o wyjaśnienie. Dzię-
kuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów…
A, pani poseł? Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Pan zadał pytanie.
Marszałek:
Proszę bardzo.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Znacznie zwiększają się obowiązki Krajowej Rady
– to raz.
(Głos z sali: Odebrać samochody, które dostali-
ście.)
Bardzo, oczywiście, ja wiem, tak, znacznie się
zwiększają.
A dwa, panie pośle, pięciu miejsc starczyło, żeby
było dla PiS, LPR i Samoobrony. A my uważamy, że
chcemy mieć ekonomistów, prawników, medioznaw-
ców, twórców, i tych pięć miejsc to jest troszkę za
mało. Dziękuję. (Wesołość na sali, oklaski)
253
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek 14. i 22, zechce podnieść rękę i nacisnąć przy-
cisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za odda-
no 153 głosy, przeciw – 269, 3 osoby wstrzymały
się.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
W poprawce 15. wnioskodawcy proponują skreślić
zmianę do art. 21 ustawy nowelizowanej.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Jej przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
prawek 16. i 17.
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba. Dal-
szych zgłoszeń nie widzę. Zamykam listę.
Pan poseł Cymański.
1 minuta, panie pośle, na pytanie.
Poseł Tadeusz Cymański:
To nawet za dużo, panie marszałku, 1 minuta.
Chciałbym spytać, co konkretnie ta zmiana ozna-
cza, i dlaczego w sytuacji, kiedy wiele wartości doty-
ka kryzys, państwo proponujecie wykreślenie spraw,
które służą umacnianiu rodziny, kształtowaniu po-
staw prozdrowotnych, zwalczaniu patologii oraz re-
spektowaniu chrześcijańskiego systemu wartości? To
całkowicie niezrozumiałe. Prosiłbym, żeby pani prze-
wodnicząca publicznie powiedziała, dlaczego. Całko-
wicie szokująca i niezrozumiała inicjatywa. Bardzo
proszę. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Pani poseł sprawozdawca.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Chrześcijańskie wartości, panie pośle, są zawar-
te w art. 18 ustawy o radiofonii i telewizji i myślę, że
to nas, i pana, i mnie, bardzo cieszy. Natomiast ni-
czego nie skreślamy, tylko zmieniamy filozofię zapi-
sania zadań publicznych i misji publicznej. Do tej
pory przypominało to coś, co się nazywa w slangu
telewizyjnym ramówką, że musi być o zdrowiu, o ro-
dzinie, o tysiącu innych rzeczach, a tysiąc innych
było oczywiście z konieczności opuszczone. Wobec
tego proponujemy definicję bardzo klarowną, przej-
rzystą, zwartą, w której mieści się wszystko, dokład-
nie wszystko. Łącznie z zadaniami publicznymi wy-
nikającymi z ustawy o zadaniach publicznych daje to
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
254 Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska
program zróżnicowany, bogaty, dokładnie na każdy
temat, przy czym taki program, którego istotą ma
być inicjowanie debaty publicznej i tworzenie społe-
czeństwa obywatelskiego. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Bardzo dziękuję.
Przystępujemy do głosowania.
Z kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 15.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za odda-
no 152 głosy, przeciw – 270, 3 osoby wstrzymały
się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 16. do art. 21 ust. 2 pkt 1 wniosko-
dawcy proponują, aby programy publicznej radiofonii
i telewizji kierowały się odpowiedzialnością za słowo
i dbały o dobre imię publicznej radiofonii i telewizji,
z poszanowaniem niezależności i swobody wypowie-
dzi dziennikarzy.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 16.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za odda-
no 423 głosy, przeciw – 1, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W poprawce 17. do art. 21 wnioskodawcy propo-
nują dodać ust. 2a.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 17.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 423 posłów. Za odda-
no 273 głosy, przeciw – 150, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Do art. 26 ust. 2 zgłoszono wnioski mniejszości
16. i 17. oraz poprawkę 18.
Poprawkę 18. już rozpatrzyliśmy.
W 16. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje, aby telewizję publiczną tworzyła spółka Tele-
wizja Polska – Spółka Akcyjna, zawiązana w celu
tworzenia i rozpowszechniania między innymi ogól-
nokrajowego programu o charakterze informacyjno-
-publicystycznym.
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba.
(Poseł Elżbieta Kruk: Panie marszałku…)
(Głos z sali: Panie pośle, tak się nie robi. Kobie-
ta.)
Z klubu może zgłosić się tylko jedna osoba, więc
proszę o podjęcie decyzji.
(Głos z sali: Brudziński.)
Tak?
(Głos z sali: Nie.)
Kolejnych zgłoszeń nie ma.
Zamykam listę.
Pan poseł Joachim Brudziński.
Panie pośle, 1 minuta.
Poseł Joachim Brudziński:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowni Pań-
stwo! Wnioskodawca proponuje, aby telewizję pu-
bliczną tworzyła spółka Telewizja Polska – Spółka
Akcyjna. Mam pytanie do pani poseł: Co z 16 ośrod-
kami regionalnymi? Czy te ośrodki jako spółki prawa
handlowego, spółki akcyjne z chwilą likwidacji abo-
namentu, biorąc pieniądze z Funduszu Misji Publicz-
nej, będą, w świetle obowiązującego w Unii Europej-
skiej prawa, korzystały z pomocy publicznej? Dzisiaj
prasa donosi, że 2 stocznie: Stocznia Szczecińska i
Stocznia Gdyńska, zostały sprzedane za bezdurno,
za połowę ceny gruntów. Czy chodzi o to, żeby te spół-
ki prawa handlowego w Lublinie, w Szczecinie, może
w Opolu, w innych miastach, które nie poradzą sobie
na wolnym rynku, korzystając pełnymi garściami z
Funduszu Misji Publicznej, za chwilę przez Komisję
Europejską zostały uznane, tak samo jak stocznia w
Szczecinie czy stocznia w Gdyni…
(Głos z sali: W Gdańsku.)
…w Gdańsku, za te firmy, które skorzystały nie-
zgodnie z obowiązującym prawem z pomocy publicz-
nej? I co? Będą kolejne cuda, deweloperka.
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Poseł Joachim Brudziński:
Za bezdurno będą sprzedane: ośrodek telewizji
szczecińskiej…
Marszałek:
Panie pośle, dziękuję panu bardzo.
Poseł Joachim Brudziński:
…położony w centrum miasta, ośrodki w Lubli-
nie, w Olsztynie. (Oklaski)
(Poseł Julia Pitera: A Warszawa?)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek:
Dziękuję, panie pośle.
Panie pośle, przekroczył pan znacznie czas. Pyta-
nia zostały zadane. (Oklaski)
(Głos z sali: Panie marszałku…)
Panie pośle, niestety, nie zgłosił się pan na czas.
Pani poseł sprawozdawca, bardzo proszę o odpo-
wiedź.
(Głosy z sali: Nie, nie.)
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Prawdę mówiąc, pytanie nie odnosiło się do kwe-
stii, nad którą mamy w tej chwili głosować.
Marszałek:
Taki jest tego urok.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
W tej chwili mamy głosować nad tym, czym zaj-
muje się spółka Telewizja Polska – Spółka Akcyjna,
ta duża telewizja, więc nie wiem, pan poseł trochę
wybiegł przed szereg i pyta o spółki regionalne.
(Poseł Joachim Brudziński: Ad rem.)
Ad rem to prosiłabym w pytaniach, bo trudno na
pytanie bez sensu odpowiadać z sensem. (Poruszenie
na sali, oklaski)
Panie marszałku, w takim razie dziękuję, ponie-
waż pytanie było bez sensu.
Marszałek:
Proszę państwa, jeśli pytania nie dotyczą wnio-
sku, który jest głosowany, rzeczywiście trudno na nie
odpowiedzieć.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
16. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i na-
cisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 417 posłów. Za oddano
161 głosów, przeciw – 242, 14 osób wstrzymało się.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 17. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje skreślić dodawane przez komisję ustępy od 3a
do 3c.
Konsekwencją przyjęcia tego wniosku będzie skre-
ślenie w projekcie ustawy: art. 30 pkt 9 od lit. a do lit. f,
pkt 13, pkt 15 lit. a tiret 1 i lit. c oraz pkt 18; art. od
32 do 37, od 39 do 41, od 43 do 45, 48 i 49.
Do zadania pytania zgłosiły się dwie osoby.
255
Zamykam listę.
Pan poseł Sławecki.
Przypominam – 1 minuta.
Poseł Tadeusz Sławecki:
Mam pytanie do posła sprawozdawcy. Odrzucili-
śmy 16. wniosek mniejszości. Czy w przypadku od-
rzucenia wniosku 17. ta ustawa będzie pozwalała,
jeśli będzie taka wola, na utworzenie ogólnopolskiego
programu informacyjnego?
Marszałek:
Dziękuję.
Pani poseł Kruk, bardzo proszę.
Też 1 minuta na zadanie pytania.
Poseł Elżbieta Kruk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pytanie to kie-
ruję do pani poseł sprawozdawcy. Ponieważ nie ma
zagwarantowanych środków na misję publiczną,
ponieważ nie da się tego notyfikować w Komisji Eu-
ropejskiej, bo nie ma określonej kwoty pomocy pu-
blicznej, to jakie środki pani przewiduje na utrzy-
manie ośrodków telewizyjnych, które mają być wy-
dzielone ze spółki Telewizja Polska. Będziemy mie-
li 35 spółek, nie wiem, z jakich środków one mają
się utrzymywać.
Teraz mam pytanie do pana ministra kultury,
który publicznie mówił, że nie wszystkie ośrodki re-
gionalne telewizji publicznej utrzymają się po wydzie-
leniu ich ze spółki Telewizja Polska SA, ponieważ nie
wytrzymają konkurencji ekonomicznej na lokalnym
rynku. Chciałabym zapytać pana ministra – w związ-
ku z tym, że w ministerstwie kultury przeprowadza-
no takie analizy – które ośrodki regionalnej telewizji
publicznej nie utrzymają się.
Marszałek:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Poseł Elżbieta Kruk:
I mam jeszcze jedno pytanie do pani poseł spra-
wozdawcy.
Marszałek:
Pani poseł, przekroczyła już pani czas swojej wy-
powiedzi.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
256 Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Elżbieta Kruk:
Dlaczego likwidujecie TVP Info i co będziecie mie-
li w zamian? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Może pani zadać pytanie przy następnych głoso-
waniach.
Pani poseł sprawozdawca, bardzo proszę.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Odpowiadam panu posłowi Sławeckiemu. Jeśli
Wysoka Izba uzna to za właściwe i za stosowne, re-
gionalne spółki telewizji publicznej mają tu dwukrot-
nie wyrażoną możliwość, a nawet obowiązek, zgodnie
z dalszymi zapisami, utworzenia ogólnopolskiego
programu, został on nawet nazwany programem pu-
blicystyczno-informacyjnym. Jednym słowem, roz-
sądne czy uważne głosowanie nad dalszą częścią
ustawy sprawi, że taki program będziemy mieli. Mało
tego, będzie to program, który będzie powstawał
z dorobku myśli i produkcji ośrodków regionalnych,
a nie program z pozycji tego, jak widać Polskę z War-
szawy, więc chyba jest to znacznie korzystniejsze.
Natomiast odpowiadając pani poseł Kruk, nie
wiem, skąd takie głębokie przekonanie, że ta ustawa
nie będzie notyfikowana, nie wiem, skąd przekona-
nie, że te spółki nie będą miały pieniędzy, kiedy cały
czas obracamy się w puli tych samych, a właściwie
znacznie większych pieniędzy publicznych niż do tej
pory. Tylko do tej pory był to dodatkowy podatek
płacony przez obywatela, a po wejściu w życie tej
ustawy pieniądze będą pochodziły z podatków, które
obywatel już zapłacił. Dlaczego więc ma padać coś,
co teraz żyje, choć przyznaję, ledwo dyszy?
(Głos z sali: Wegetuje.)
Jeśli mogą być spółki radiowe, pytam, kto z pań-
stwa tak nie znosi telewizji, że nie chce, aby to były
także samodzielne spółki. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 17.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 424 posłów. Za oddano
175 głosów, przeciw – 237, 12 osób się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W poprawce 19. do art. 27 wnioskodawcy propo-
nują: aby zarząd spółki był jednoosobowy, z zastrze-
żeniem, że w Telewizji Polskiej – Spółce Akcyjnej oraz
Polskim Radiu – Spółce Akcyjnej zarząd jest trzyoso-
bowy, aby wyboru zarządu dokonywała rada nadzor-
cza spółki w drodze jawnego konkursu, aby kadencja
zarządu trwała 4 lata oraz aby członek zarządu mógł
być odwołany przez radę nadzorczą w trakcie kaden-
cji tylko z ważnych powodów, a w szczególności w przy-
padkach określonych w tym przepisie.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba. Za-
mykam listę.
Pan poseł Jacek Kurski – 1 minuta.
(Głos z sali: Panie marszałku…)
Pan poseł też, tak? Bardzo proszę.
Druga osoba to pan poseł Wziątek.
Poseł Jacek Kurski:
Dziękuję, panie marszałku.
Wysoka Izbo! To urocza poprawka. (Wesołość na sali)
Wszyscy doskonale wiedzą, o co w tej ustawie chodzi…
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Jacek, włosy.)
(Głosy z sali: Włosy, włosy.)
Marszałek:
Panie pośle, przypominam – 1 minuta.
Poseł Jacek Kurski:
Słucham?
Marszałek:
1 minuta, a pan robi wstęp…
Poseł Jacek Kurski:
Pan już mi zabrał 4 sekundy, panie marszałku.
(Wesołość na sali)
Wszyscy wiedzą doskonale, że w tej ustawie chodzi
o geszeft, o skok na media i podział łupów. (Oklaski)
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Czy to jest pytanie?)
W większości poprawek nie udaje się tego wyka-
zać. W większości poprawek – wielki świat, socjeta,
odpolitycznienie, środowiska twórcze, uczelnie wyż-
sze itd. Ale w tej poprawce ten geszeft wychodzi czar-
no na białym. O co chodzi? Zawsze państwo mówili-
ście, że zarządy mediów publicznych mają być jedno-
osobowe.
(Poseł Zbigniew Chlebowski: I są.)
A w tej poprawce mamy zapis, że owszem, w spół-
kach regionalnych radia i telewizji są zarządy jedno-
osobowe, ale w dużym radiu i dużej telewizji – trzy-
osobowe.
(Poseł Wojciech Olejniczak: To tak jak z włosami.)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Jacek Kurski
Dlaczego? Dlatego, że jeśli jest 17 ośrodków radio-
wych, to można je podzielić między Platformę, SLD,
PSL, a jeśli jest jedno duże radio…
Marszałek:
Panie pośle, muszę panu podziękować, mimo że
nie zdążył pan zadać pytania. Bardzo dziękuję, panie
pośle.
Poseł Jacek Kurski:
…to trzeba te wszystkie trzy partie zainstalować
tam razem. (Poruszenie na sali, oklaski)
Marszałek:
Z przykrością, ale będę musiał wyłączyć panu mi-
krofon.
Trudno nazwać wypowiedź pana posła Kurskiego
zadaniem pytania, a więc też nie namawiam do za-
brania głosu pani poseł sprawozdawcy.
(Głos z sali: Nie ma na co odpowiadać.)
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
(Głos z sali: Panie marszałku…)
A, przepraszam bardzo, pan poseł Wziątek.
Proszę o pytanie, panie pośle – 1 minuta.
(Poseł Tadeusz Cymański: Nie bój się, mów prawdę.)
Poseł Stanisław Wziątek:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
Może choć troszeczkę trzeba zejść na ziemię z tego
nieba,/ co je w mediach stworzył PiS./ Taki z niego
chytry lis,/ że z Lepperem i Giertychem pootwierał
drzwi wytrychem…/
Marszałek:
Ale proszę o pytanie.
Poseł Stanisław Wziątek:
…by powpuszczać do TV, w czarnym czasie,
w czarne dni,/ menedżerów wielkiej klasy…/
Marszałek:
Panie pośle, nie zdąży pan zadać pytania.
257
Poseł Stanisław Wziątek:
…którzy mając dosyć kasy,/ rządzą w wszechpo-
laka stylu. (Poruszenie na sali)
Dziennikarzy uczą drylu, jak prezesa słuchać
muszą,/ nawet jeśli się duszą, czując wielką wolność
słowa…
(Poseł Anna Paluch: Panie marszałku…)
Marszałek:
Panie pośle…
Poseł Stanisław Wziątek:
…już od tego boli głowa.
I dlatego, lisie złoty, chcemy skończyć te kłopoty.
My mówimy dzisiaj: Pas. Wy z Farfałem idźcie
w las. (Poruszenie na sali, długotrwałe oklaski)
(Głos z sali: Brawo! Brawo!)
Marszałek:
Panie pośle, odsyłam pana do oświadczeń.
Proszę państwa, widzę, że obyczaj pisania wierszy
okolicznościowych szerzy się jak zaraza w tym Sej-
mie. Bardzo mi z tego powodu miło.
Ale, panie pośle, bardzo proszę, żeby przeznaczać
na tego rodzaju wystąpienia oświadczenia poselskie,
które są zawsze. (Gwar na sali)
To nie było pytanie, panie pośle, i sądzę, że pani
poseł sprawozdawca nie będzie na nie odpowiadała.
(Poseł Stefan Niesiołowski: A Kurskiego?)
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 19.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za odda-
no 262 głosy, przeciw – 162, 1 osoba wstrzymała się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W 18. wniosku mniejszości do art. 28 ust. 1 wnio-
skodawca proponuje, aby rada nadzorcza liczyła od
5 do 7 członków i przedstawiciel ministra kultury
i dziedzictwa narodowego był jednym z jej członków.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
18. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i na-
cisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za odda-
no 154 głosy, przeciw – 270, 1 osoba wstrzymała się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
258 Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W 19. wniosku mniejszości do art. 28 ust. 1 wnio-
skodawca proponuje, aby rada nadzorcza liczyła od
3 do 7 członków.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
19. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i na-
cisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 424 posłów. Za odda-
no 147 głosów, przeciw – 275, 2 osoby wstrzymały się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
Poprawkę 20. już rozpatrzyliśmy.
W 20. wniosku mniejszości do art. 30 wniosko-
dawca proponuje: w ust. 1, aby tworzenie i rozpo-
wszechnianie lub rozprowadzanie ogólnokrajowego
programu o charakterze informacyjno-publicystycz-
nym należało łącznie do wszystkich spółek telewizyj-
nych, o których mowa w art. 26 ust. 3a, oraz w ust.
2, aby krajowa rada dzieliła minimalny udział audy-
cji tworzonych przez te spółki w programie ogólno-
polskim, o którym mowa w ust. 1, albo minimalny
udział w finansowaniu przez daną spółkę programu
ogólnopolskiego, o którym mowa w ust. 1.
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba. Dal-
szych zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Pan poseł Brudziński.
1 minuta, panie pośle, i bardzo proszę, aby to było
pytanie na temat.
Poseł Joachim Brudziński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym dopre-
cyzować jedną sprawę, odnosząc się do tego zapisu,
a mianowicie, aby rozpowszechnianie lub rozprowa-
dzanie w programie ogólnokrajowym programu o cha-
rakterze informacyjno-publicystycznym należało
łącznie do wszystkich spółek telewizyjnych.
Pytanie do pani poseł sprawozdawcy. Pani poseł,
jeżeli spółka telewizyjna, spółka prawa handlowego
wytworzy program o charakterze misyjnym i za ten
program zostanie odprowadzone wynagrodzenie w ra-
mach funduszu misji publicznej, to czy Unia Euro-
pejska – jeszcze raz do tego wracam – nie zakwestio-
nuje tego jako pomocy publicznej. Ja rozumiem to, że
zakładamy optymistycznie, że każda z 16 spółek te-
lewizyjnych będzie w stanie wypracować zysk, że
rzeczywiście wszystkim będzie się żyło lepiej, dostat-
niej, że do 16 spółek, regionalnych ośrodków telewizji
pełnym strumieniem będą płynęły pieniądze z ryn-
ku. Jeżeli jednak te pieniądze nie popłyną... (Dzwo-
nek) ...i na mocy tej poprawki fundusz misji zapłaci
za taki program, to czy Unia Europejska nie zakwe-
stionuje tego jako pomocy publicznej.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Poseł Joachim Brudziński:
A mojemu koledze, panu posłowi…
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Panie pośle, znowu pan stosuje tę samą metodę, to
znaczy zadaje pan pytania, a potem wygłasza pan
oświadczenia polityczne. W związku z tym, panie po-
śle, musiałem panu wyłączyć mikrofon i obawiam się,
że nikt pana nie słyszy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Pani poseł sprawozdawca, bardzo proszę.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Panie pośle, nie tylko te spółki, wszyscy nadaw-
cy publiczni, wszyscy będą mieli finansowane pro-
gramy na podstawie licencji programowej z tego
funduszu. Nie ma podstaw do obawy o te spółki. Ta
duża telewizja też nie będzie miała innych pieniędzy
publicznych, tylko z tego funduszu. Niezależnie od
tego, ponieważ i duża telewizja, i małe telewizje, i duże
radio, i małe radia są spółkami prawa handlowego
i mają takie same prawo jak nadawcy komercyjni do
działania na rynku reklamowym, mają prawo do
sponsoringu, do zarabiania pieniędzy, to część pie-
niędzy będzie z rynku, a część to będą środki pu-
bliczne.
Abonament jest także pomocą publiczną, panie
pośle. Zmieniamy źródło zasilania, ale dajemy do-
kładnie takie same pieniądze i dlatego nie mówimy,
że to nie będzie ustawa notyfikowana. Będzie, tylko
po wejściu w życie, bo w tej chwili nie ma do niej do
rozporządzeń w zakresie licencji programowych.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Pan poseł?
Chce pan poseł sprostować.
Proszę bardzo.
Bardzo proszę, żeby to było sprostowanie.
Poseł Joachim Brudziński:
Przecież pani poseł bardzo dobrze o tym wie, że
my wchodząc do Unii Europejskiej, mieliśmy abona-
ment i abonament ten, kierowany do telewizji pu-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie 259

Poseł Joachim Brudziński Marszałek:

blicznej czy do 17 spółek regionalnych ośrodków ra-
diowych, nie był przez Unię Europejską traktowany
jako pomoc publiczna. Dzisiaj zmieniamy reguły gry
w obrębie obowiązującego w Unii Europejskiej prawa
i stąd moje pytanie, i bardzo proszę o odpowiedź. Czy
nie ma takiego niebezpieczeństwa…
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Nie ma.)
…czy państwo absolutnie to wykluczacie, że zmia-
na reguł gry spowoduje, że za chwilę Komisja Euro-
pejska uzna, że pieniądze kierowane w ramach Fun-
duszu Misji Publicznej zarówno do dużej telewizji, jak
i do 16 ośrodków radiowych będą potraktowane jako
pomoc publiczna? Dziękuję uprzejmie. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 20.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Za odda-
no 416 głosów, przeciw – 8, 2 osoby wstrzymały się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości przyjął.
Poprawki 21. i 22. już rozpatrzyliśmy.
Przystępujemy zatem do głosowania nad całością
projektu ustawy.
Do zadania pytań zgłosiły się 3 osoby.
Jeszcze pan poseł, tak? Jedna osoba z klubu może
się tylko zgłosić, tak że proszę o korektę.
Zamykam listę.
1 minuta.
Pan poseł Andrzej Celiński.
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Robert Telus.
Mam zapisanego do głosu pana posła Telusa.
Pan poseł Cymański, tak?
Bardzo proszę.
Poseł Tadeusz Cymański:
Bardzo wiele autorytetów polskich mediów, ludzi
kultury, sztuki, w tym twórca filmu o generale Fiel-
dorfie, apelowało: Nie uchwalajcie tej ustawy.
(Głos z sali: Bo ci oko wybiją.) (Oklaski)
Premier polskiego rządu Donald Tusk publicznie
świadczenie określone ustawą, abonament, nazwał
haniebną daniną. Ta nieodpowiedzialna wypowiedź
przejdzie do annałów. Skutki tej wypowiedzi widzimy
w finansach. Nie dziwmy się ludziom, że nie chcą
płacić, pani poseł.
(Głos z sali: W Farfale, nie w finansach!)
Mam pytanie podstawowe. Bazą i fundamentem
finansowania mediów publicznych...
(Głos z sali: Farfał!)
...jest poziom...
Proszę nie przeszkadzać, panie pośle! (Wesołość
na sali, oklaski)
Marszałek:
Panie pośle, proponowałbym nie zajmować...
Poseł Tadeusz Cymański:
Tą ustawą niszczymy media publiczne!
(Głos z sali: Oooo!)
Pytam panią, pani poseł! (Gwar na sali)
Proszę pozwolić zapytać.

Poseł Andrzej Celiński:

Marszałek:
W XX-lecie rewolucji solidarnościowej zabijacie
ducha tej „Solidarności”. Rechot większości, klimat Proszę państwa, pan poseł chce zadać pytanie.
pikniku (Oklaski) to jest atmosfera, w jakiej mówimy Bardzo proszę.
o zabijaniu nadziei na publiczną telewizję, państwo-
wą, i radio państwowe. (Oklaski) Lekceważycie Ko-
Poseł Tadeusz Cymański:
misję Europejską. Zwiększacie koszty, a zmniejszacie
dochody radia i telewizji publicznej. Nie chcecie żad- Panie marszałku...
nej normalnej cywilizowanej debaty na ten temat.
(Oklaski) Czy to strach przed Trybunałem Konsty-
tucyjnym powoduje, że rząd w ogóle w tej debacie nie Marszałek:
istnieje? Nie znamy stanowiska ani ministra kultury,
ani ministra skarbu, ani ministra finansów. Czy za- No właśnie proponuję państwu, żeby państwo wy-
patrzyliście się tak w Berlusconiego, że wam rozum słuchali pytania.
odebrało? (Oklaski) Panie pośle, proszę już zmierzać do pytania.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
260 Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Tadeusz Cymański:
Bo to jest najważniejsze.
Pani poseł, rozdział 5 „Finansowanie publiczne”:
Bazą i podstawą finansowania są wpływy z abona-
mentu w 2007 r. Pytam: Jak się miały te wpływy
rzeczywiście uzyskane…
Marszałek:
Panie pośle, przekroczył pan czas…
Poseł Tadeusz Cymański:
…do wpływów, które być powinny?
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Poseł Tadeusz Cymański:
I to szachrajstwo, i ten przekręt…
Marszałek:
Dziękuję uprzejmie.
Poseł Tadeusz Cymański:
…musi opinia publiczna zobaczyć. (Burzliwe oklaski)
Marszałek:
Dziękuję uprzejmie.
Pan poseł Tadeusz Sławecki, bardzo proszę.
Poseł Tadeusz Sławecki:
Panie Marszałku! Ja nie będę tak płomiennie
przemawiał, ale chciałbym zadać panu marszałkowi
dwa pytania, które może bezpośrednio nie dotyczą
meritum tej ustawy, bo ustawa ta tutaj zajmuje się
również kwestią Krajowej Rady Radiofonii i Telewi-
zji. Jakie były powody, że do tej pory pan marszałek
nie wprowadził pod obrady Sejmu sprawozdania Kra-
jowej Rady Radiofonii i Telewizji? Myślę, że warto
byłoby w takiej dyskusji ocenić krajową radę.
I drugie pytanie: Czy prawdą jest, że prezes Pol-
skiego Radia powiadomił pana marszałka, że od
sierpnia nie będzie transmisji obrad Sejmu na falach
długich Polskiego Radia i co zamierza pan marszałek
z tym zrobić? (Oklaski)
Marszałek:
Bardzo proszę, pan marszałek Ludwik Dorn.
Też jedna minuta.
Poseł Ludwik Dorn:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ja bym nie zada-
wał żadnego pytania, gdyby było tak, że treść tej
ustawy sprowadza się do tego: mianujemy taką Kra-
jową Radę Radiofonii i Telewizji, jaką chcemy, no bo
oczywiście odbyłaby się tutaj pewna rytualna prze-
pychanka, ale rzecz by była odwoływalna i odkręcal-
na. Natomiast moje pytanie do pani poseł jest nastę-
pujące: A na jakich przesłankach racjonalnych opie-
ra pani pogląd tak namiętnie tutaj prezentowany
z trybuny, że po wprowadzeniu tych zmian telewizja
publiczna w ogóle przetrwa? (Oklaski) Przecież mie-
liśmy w historii w początku lat dziewięćdziesiątych
decyzję o podziale NBP, o 9 bankach regionalnych,
jak gdyby w Polsce było miejsce dla banków regional-
nych. Konsekwencją tej decyzji jest przewaga kapita-
łu zagranicznego w bankach polskich. (Dzwonek)
Otóż pytanie jest takie: Jak pani poseł obroni się
przed argumentem, że chodzi tutaj o podobny zabieg
co do zmiany ustrojowo-własnościowej w telewizji
publicznej jak w aferze Rywina, tylko bez propozycji
korupcyjnej? Dziękuję bardzo. (Burzliwe oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Pani poseł sprawozdawca, bardzo proszę.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Ja muszę powiedzieć, że o ile nie dziwię się, że są
tutaj posłowie, których ukochanym słowem jest słowo
„geszeft”, to powiem, że dziwię się temu, co powie-
dział pan marszałek Dorn, bo ja naprawdę nie wiem,
dlaczego człowiek tak zasłużony dla polskiego parla-
mentaryzmu…
(Poseł Wojciech Olejniczak: Bez przesady!) (Weso-
łość na sali)
(Głos z sali: Panie Olejniczak, bardzo prosimy...)
…uważa, że u podstaw tej propozycji leży próba
jakiegoś, nie wiem, przekrętu, jakiejś korupcji, jakie-
goś interesu. Otóż, panie pośle Dorn, od lat oddziały
regionalne telewizji nie spełniają swojej roli, a w związ-
ku z tym telewizja publiczna nie wypełnia swojej
misji, bo jej misją powinna być regionalizacja progra-
mów. Jesteśmy w Europie, regiony stają się bardzo
ważnym elementem społecznego systemu, a tam z roku
na rok jest coraz mniej miejsca, czasu i pieniędzy.
(Głos z sali: Nieprawda.)
Wydziela Warszawa jak kroplomierzem. Tam są
uczelnie, tam są organizacje pozarządowe, tam są
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska
instytucje kultury, tam jest samorząd i dla tego
wszystkiego nie ma w ogóle miejsca w programie te-
lewizyjnym. Dlatego chcemy ośrodki regionalne
uwolnić od tej czapki warszawskiej. (Oklaski) Nato-
miast…
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Nie można spokojnie
słuchać tych bzdur.)
...przykład spółek radiowych dowodzi, że ten proces
stawania na nogach wymaga czasu. To prawda. Spół-
ki telewizyjne mają bardzo wiele możliwości tworzenia
razem holdingów, produkowania razem programów,
tworzenia programów ponadregionalnych, wreszcie
pasm programu ogólnokrajowego. Po to tylko...
(Głos z sali: Co pani opowiada?)
Mówię do pana posła Dorna, myślę, że on akurat
rozumie. Dlatego jest taka propozycja.
Jeśli chodzi o pytanie pana posła Cymańskiego,
to jeszcze raz powtarzam, że pieniądze, te z budżetu,
są na poziomie pieniędzy abonamentowych...
(Poseł Tadeusz Cymański: Otrzymanego...)
...otrzymanego w roku 2007, co oznacza, że był to
rok, na tle tendencji spadkowej od roku 2005, tak się
dziwnie składa, że jak państwo przyszliście do wła-
dzy, to płatność abonamentu zaczęła gwałtownie
maleć, nic na to nie poradzę... (Poruszenie na sali)
(Poseł Tadeusz Cymański: Premier nie zachęcał.)
To wasz premier przecież nie zachęcał.
(Głos z sali: Donald Tusk.)
Rok 2007 był rokiem naprawdę przyzwoitym. Po-
wtarzam – 880 mln zł, tyle dostały media publiczne
w roku 2007, to jest połowa tego, za co żyje cała kul-
tura w Polsce. Myślę, że naprawdę nie jest to mało.
Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Panowie posłowie w trybie sprostowania.
Proszę bardzo, pan poseł Cymański.
Tylko proszę prostować własne pytania.
Poseł Tadeusz Cymański:
Pani poseł, momencik. Bardzo zręczna odpowiedź.
Ale moje pytanie... 880 mln zł wpłynęło. W tej nędzy,
w tej biedzie to było dużo. Ale moje pytanie było pre-
cyzyjne... (Gwar na sali)
Ale przepraszam, przepraszam, 880, ale jaki po-
winien być wpływ? Podstawą uczciwą finansowania
telewizji powinna być ilość odbiorców razy abona-
ment. Tak powinno być. Na tym polega przekręt.
Pytałem, ile powinno wpłynąć. A pani mi odpowiada
zręcznie, porównując to do żenujących nakładów na
kulturę. Nie dam się na te plewy nabrać. (Oklaski)
261
Marszałek:
Dziękuję.
Pan marszałek Dorn też w trybie sprostowania,
proszę bardzo.
Poseł Ludwik Dorn:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Można przeczy-
tać stenogramy. Pani poseł w swojej odpowiedzi
stwierdziła, iż sugerowałem, że tej propozycji towa-
rzyszy jakiś przekręt czy propozycja korupcyjna. Ja
powiedziałem tylko tyle, że pewna koncepcja zmian
ustrojowo-własnościowych w telewizji publicznej
przypomina tę, którą znamy ze stenogramów komisji
śledczej w sprawie afery Rywina. I nie towarzyszyła
jej propozycja korupcyjna. Bo nic mi o tym nie wia-
domo. Otóż można niszczyć telewizję publiczną
z innych powodów niż za obietnicę łapówki. (Oklaski)
(Poseł Tadeusz Cymański: W rękawiczkach.)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania
nad całością projektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem w ca-
łości projektu ustawy o zadaniach publicznych w dzie-
dzinie usług medialnych, w brzmieniu proponowa-
nym przez Komisję Kultury i Środków Przekazu,
wraz z przyjętymi poprawkami, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za odda-
no 257 głosów, przeciw – 162, 6 osób wstrzymało się
od głosu. (Oklaski)
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zadaniach
publicznych w dziedzinie usług medialnych.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 26.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Nadzwyczajnej o komisyjnym projekcie ustawy
o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
(druki nr 1600 i 1878) – trzecie czytanie.
Na poprzednim posiedzeniu Sejm wysłuchał
sprawozdania komisji przedstawionego przez pana
posła Grzegorza Karpińskiego oraz przeprowadził
dyskusję.
W dyskusji zgłoszono poprawkę.
Poprawka została wycofana przez wniosko-
dawców.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 1878.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks
spółek handlowych, w brzmieniu proponowanym
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
262 Punkty 26., 30. i 2. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
przez Komisję Nadzwyczajną, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 415 posłów. Za odda-
no 415 głosów, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy Kodeks spółek handlowych.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 30.
porządku dziennego: Głosowanie nad wnio-
skiem o odrzucenie w pierwszym czytaniu komi-
syjnego projektu ustawy o zmianie ustawy Ko-
deks postępowania cywilnego (druk nr 1856).
Na poprzednim posiedzeniu Sejm wysłuchał uza-
sadnienia projektu ustawy przedstawionego przez
panią poseł Hannę Zdanowską oraz przeprowadził
dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o odrzucenie pro-
jektu ustawy w pierwszym czytaniu.
Poddam ten wniosek pod głosowanie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odrzucenie w pierwszym czytaniu komisyjnego
projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępo-
wania cywilnego, zawartego w druku nr 1856, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 419 posłów. Za oddano
149 głosów, przeciw – 269, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm wniosek odrzucił.
Na podstawie art. 87 ust. 2 w związku z art. 90
ust. 1 regulaminu Sejmu kieruję ten projekt ustawy
do Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfi-
kacjach w celu rozpatrzenia.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 2. porząd-
ku dziennego: Sprawozdanie Komisji Sprawiedli-
wości i Praw Człowieka o rządowym projekcie
ustawy o zmianie ustawy o szczególnych warun-
kach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie
Kodeksu cywilnego.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Stanisława Rydzonia oraz
przeprowadził dyskusję, w trakcie której zgłoszono
poprawkę.
W związku z tym Sejm skierował ponownie pro-
jekt ustawy do komisji w celu jej rozpatrzenia.
Dodatkowe sprawozdanie komisji zostało paniom
i panom posłom doręczone w druku nr 1962-A.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Stanisława Rydzonia.
Poseł Sprawozdawca
Stanisław Rydzoń:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W trakcie dru-
giego czytania zgłoszono jedną poprawkę. Komisja
Sprawiedliwości i Praw Człowieka po rozpatrzeniu
poprawki na posiedzeniu w dniu 21 maja 2009 r. oraz
wysłuchaniu oświadczenia przedstawiciela Komitetu
Integracji Europejskiej uznała, że poprawka zawarta
w dodatkowym sprawozdaniu jest niezgodna z pra-
wem Unii Europejskiej i wnosi, by Wysoki Sejm ją
odrzucił. Dziękuję.
Marszałek:
Dziękuję uprzejmie, panie pośle.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy
w brzmieniu przedłożenia zawartego w druku
nr 1890.
Komisja w dodatkowym sprawozdaniu przedsta-
wia także poprawkę, nad którą głosować będziemy
w pierwszej kolejności.
W jedynej poprawce do art. 7 ustawy o szczegól-
nych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz
o zmianie Kodeksu cywilnego wnioskodawcy propo-
nują, aby sprzedawca nie odpowiadał za niezgodność
towaru konsumpcyjnego z umową również wtedy,
gdy były publicznie dostępne informacje określające
cechy towaru konsumpcyjnego, z którymi kupujący
miał możliwość zapoznania się.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 413 posłów. Za oddano
144 głosy, przeciw – 268, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem w ca-
łości projektu ustawy o zmianie ustawy o szczegól-
nych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz
o zmianie Kodeksu cywilnego, w brzmieniu przedło-
żenia zawartego w druku nr 1890, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 408 posłów. Za oddano
266 głosów, przeciw – 4, 138 osób wstrzymało się.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży kon-
sumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 4. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi o rządowym projekcie
ustawy o zmianie ustawy o Agencji Restruktu-
ryzacji i Modernizacji Rolnictwa.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Piotra Waśkę oraz przepro-
wadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Punkty 4., 5., 7., 8. i 9. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Przechodzimy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy
w brzmieniu przedłożenia zawartego w druku
nr 1954.
Przystępujemy zatem do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w brzmie-
niu przedłożenia zawartego w druku nr 1954, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 412 posłów. Za odda-
no 263 głosy, przeciw – 147, 2 osoby wstrzymały się.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 5. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Admi-
nistracji i Spraw Wewnętrznych o rządowym
projekcie ustawy o zmianie ustawy o Policji.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Marka Biernackiego oraz
przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przechodzimy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy
w brzmieniu przedłożenia zawartego w druku
nr 1845.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o Policji,
w brzmieniu przedłożenia zawartego w druku nr 1845,
zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 412 posłów. Za odda-
no 411 głosów, nikt nie był przeciw, 1 osoba wstrzy-
mała się.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o Policji.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 7. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Admi-
nistracji i Spraw Wewnętrznych o pilnym rządo-
wym projekcie ustawy o zmianie ustawy o doku-
mentach paszportowych.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Jana Widackiego oraz prze-
prowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przystępujemy do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 1957.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o doku-
mentach paszportowych, w brzmieniu proponowanym
263
przez Komisję Administracji i Spraw Wewnętrznych,
zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 414 posłów. Za odda-
no 412 głosów, przeciw – 1, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o dokumentach paszportowych.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 8. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Admi-
nistracji i Spraw Wewnętrznych o pilnym rządo-
wym projekcie ustawy o zmianie ustawy o udzie-
laniu cudzoziemcom ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy
o cudzoziemcach.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Mirosława Pawlaka oraz
przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przechodzimy do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 1979.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o udzie-
laniu cudzoziemcom ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy
o cudzoziemcach, w brzmieniu proponowanym przez
Komisję Administracji i Spraw Wewnętrznych, ze-
chce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 416 posłów. Za od-
dano 416 głosów. Nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na tery-
torium Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o cu-
dzoziemcach.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 9. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Infra-
struktury oraz Komisji Samorządu Terytorial-
nego i Polityki Regionalnej o komisyjnym pro-
jekcie ustawy o zmianie ustawy o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Annę Paluch oraz prze-
prowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Komisje wnoszą o odrzucenie projektu ustawy
zawartego w druku nr 1897.
Odrzucenie tego wniosku będzie oznaczało, że
Sejm skierował projekt ustawy, zgodnie z art. 46 ust. 2
regulaminu Sejmu, do Komisji Infrastruktury oraz
Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regio-
nalnej w celu ponownego rozpatrzenia.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku komisji o odrzucenie projektu ustawy o zmianie
ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzen-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
264 Punkty 9., 10. i 12. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
nym, zawartego w druku nr 1897, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 413 posłów. Za odda-
no 410 głosów, przeciw – 2 głosy, 1 osoba wstrzymała
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 10. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Infra-
struktury oraz Komisji Skarbu Państwa o posel-
skim projekcie ustawy o zmianie ustawy o prze-
kształceniu własnościowym przedsiębiorstwa
państwowego Polskie Linie Lotnicze „LOT”.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Tadeusza Aziewicza oraz
przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Komisje wnoszą o odrzucenie projektu ustawy
zawartego w druku nr 266.
Odrzucenie tego wniosku będzie oznaczało, że
Sejm skierował projekt ustawy do Komisji Infra-
struktury oraz Komisji Skarbu Państwa w celu po-
nownego rozpatrzenia.
Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem ko-
misji o odrzucenie projektu ustawy w całości.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odrzucenie w całości projektu ustawy o zmianie
ustawy o przekształceniu własnościowym przedsię-
biorstwa państwowego Polskie Linie Lotnicze „LOT”,
zawartego w druku nr 266, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 416 posłów. Za odda-
no 273 głosy, przeciw – 138 głosów, 5 osób wstrzyma-
ło się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 12. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Finan-
sów Publicznych o komisyjnym projekcie ustawy
o zmianie ustawy o podatku akcyzowym.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Janusza Cichonia oraz
przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 1988.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o podat-
ku akcyzowym, w brzmieniu proponowanym przez
Komisję Finansów Publicznych, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 419 posłów. Za odda-
no 416 głosów, przeciw – 3 głosy, nikt nie wstrzymał
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o podatku akcyzowym.
Na tym zakończyliśmy głosowania w dniu dzisiej-
szym.
Obrady nadal trwają.
Informuję i przypominam, że głosowania przewi-
dziane są jutro od godz. 9, a o godz. 10 pan prezydent
zamierza wygłosić w Sejmie orędzie.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 22 min 35
do godz. 22 min 39)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Wznawiam obrady.
Proszę państwa o zajmowanie miejsc.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 16. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Ochro-
ny Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnic-
twa o rządowym projekcie ustawy o systemie
zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub
innych substancji.
Sejm przed głosowaniami wysłuchał sprawozda-
nia komisji przedstawionego przez pana posła Arka-
diusza Litwińskiego oraz rozpoczął dyskusję, którą
obecnie kontynuujemy.
Proszę o zabranie głosu pana posła Henryka Mil-
carza, Lewica.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Henryk Milcarz:
Dziękuję bardzo.
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Wysoka Izbo! Przypadł mi w udziale zaszczyt zapre-
zentowania stanowiska Klubu Poselskiego Lewica
w sprawie projektu ustawy o systemie zarządzania emi-
sjami gazów cieplarnianych lub innych substancji.
Wysoka Izbo! Konieczność przyjęcia aktu norma-
tywnego regulującego zagadnienia zarządzania emi-
sjami gazów cieplarnianych lub innych substancji
jest bezdyskusyjna. Ratyfikowanie przez Polskę pro-
tokołu z Kioto spowodowało pilną potrzebę uregulo-
wania zasad obrotu jednostkami przyznanej emisji.
Należało stworzyć mechanizm gospodarowania środ-
kami finansowymi pochodzącymi ze zbycia nadwy-
żek, umożliwiając w ten sposób wspieranie działań
inwestycyjnych na rzecz środowiska oraz ochrony
klimatu i przeciwdziałania negatywnym skutkom
klimatycznym. Wielka szkoda, że dopiero teraz, bo-
wiem Polska nie wykorzystała bardzo dobrej ko-
niunktury na rynku emisji i dziś będziemy napoty-
kali na bariery wynikające z ograniczonego popytu.
Jeżeli się uda sprzedać nadwyżki, to za zupełnie inną
cenę.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Projekt ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji
Poseł Henryk Milcarz
Wysoka Izbo! Z projektu ustawy o systemie za-
rządzania emisjami gazów cieplarnianych lub in-
nych substancji wynika, iż środki uzyskane ze
sprzedaży jednostek przyznanej emisji w okresie
2008–2012 będą przeznaczone na realizację progra-
mów lub projektów związanych z ochroną środowi-
ska, w tym w szczególności z ograniczeniem lub
unikaniem krajowej emisji gazów cieplarnianych
lub ich pochłanianiem czy sekwestracją CO2, a tak-
że finansowanie innych działań związanych z ochro-
ną środowiska. Programy lub projekty będą reali-
zowane w szczególności w obszarach: poprawy efek-
tywności energetycznej w różnych sektorach gospo-
darki krajowej, unikania lub redukcji emisji gazów
cieplarnianych w sektorze transportu, wykorzysta-
nia odnawialnych źródeł energii, unikania lub re-
dukcji emisji metanu przez jego odzyskiwanie i wy-
korzystywanie w gospodarce ściekami. Z powyższe-
go wynika, iż po przyjęciu tej ustawy pojawią się
nowe możliwości dofinansowania takich inwestycji.
Analizując zapisy poszczególnych artykułów usta-
wy, w art. 9 daje się zauważyć brak wyszczególnie-
nia gospodarki komunalnej, dla której byłyby spo-
rządzane prognozy zmian aktywności. Prawdopo-
dobnie brak tego zapisu będzie też uniemożliwiał
zwracanie się o wsparcie działań z Krajowego Sys-
temu Zielonych Inwestycji. Jeżeli jest taki zamysł,
to ten artykuł powinien być uzupełniony.
Generalnie kończąc swoje wystąpienie, chcę
stwierdzić, że ustawa jest dobra, ponieważ reguluje
pewne zasady dotyczące zarządzania emisjami powo-
dującymi efekty cieplarniane. Klub Poselski Lewica
będzie głosował za jej przyjęciem. Dziękuję za uwagę.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Przystępujemy do pytań.
12 osób zapisało do zadania pytań.
Czy są zgłoszenia?
Nie widzę. Zamykam listę.
Ustalam czas pytania na jedną minutę.
Pan poseł Witold Klepacz, Lewica.
Proszę bardzo, panie pośle.
Jeżeli nie ma, to pan poseł Bartosz Arłukowicz.
Też nie ma.
Pan poseł Artur Górski, Prawo i Sprawiedliwość.
Proszę bardzo.
Poseł Artur Górski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Projekt ustawy, nad którym pracujemy, stwo-
rzy ramy do udziału Polski w międzynarodowym
handlu emisjami. Zgodnie z protokołem z Kioto do
Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych Polska
zobowiązała się w 1988 r. do redukcji gazów cieplar-
265
nianych o 6% do roku 2012. Jak wynika z informacji
rządu, w rezultacie zmian gospodarczych, które mia-
ły miejsce w Polsce w latach 90., Polska szybko osią-
gnęła limity emisyjne, a nawet stworzyła znaczną
rezerwę emisyjną w stosunku do wymagań wynika-
jących z protokołu z Kioto. A jak wiemy, część krajów
członkowskich UE wciąż ma duże problemy z osią-
gnięciem kryteriów emisyjnych wynikających z pro-
tokołu i chętnie zakupi jednostki przyznanej emisji
od innych krajów, w tym od Polski. Istnieje jednak
duża konkurencja i na tym rynku. Mam w związku
z tym kilka pytań. Po pierwsze, czy ta sytuacja ozna-
cza, że nasz przemysł jest ekologiczny, czyli że nie ma
obawy, że te jednostki nie będą wykorzystane? Po
drugie, jak dużymi rezerwami jednostek emisyjnych
dysponuje Polska? Czy te rezerwy się zwiększają, czy
zmniejszają? Czy Polska sprosta (Dzwonek) konku-
rencji na rynku sprzedaży jednostek emisyjnych?
I wreszcie, ile jednostek planujemy sprzedać i jakiej
wielkości zysków oczekujemy z tego tytułu? Dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Mirosława Masłowska, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Mirosława Masłowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Czy konwencja
klimatyczna i protokół z Kioto zezwalają na wyko-
rzystanie lasów do redukcji koncentracji gazów cie-
plarnianych, dwutlenku węgla w ramach trzech
miękkich mechanizmów finansowania, a mianowicie
handlu emisjami, wspólnych przedsięwzięć i mecha-
nizmów czystego rozwoju? Dlaczego w projekcie usta-
wy nie przewiduje się ekspansji polskiej myśli tech-
nologicznej w zakresie redukcji emisji gazów cieplar-
nianych? Jeśli chodzi o inne państwa pozaeuropej-
skie, wysoko rozwinięte, to np. Japończycy mogą
swobodnie robić interesy w Polsce, a my u nich nie
możemy. Czym kieruje się obecny rząd, że chce wy-
łączyć możliwość wykorzystania lasów z unijnego
systemu handlu emisjami? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Pan poseł Krzysztof Brejza, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Krzysztof Brejza:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Omawiany dzisiaj projekt ustawy o systemie zarzą-
dzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
266 Projekt ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji
Poseł Krzysztof Brejza
substancji stwarza możliwość wywiązywania się Pol-
ski z zobowiązań unijnych oraz międzynarodowych,
ale też stwarza szansę zmniejszenia kosztów reduk-
cji zanieczyszczeń.
Mam pytanie dotyczące Krajowego Ośrodka Bi-
lansowania i Zarządzania Emisjami, w skład którego
ma wejść m.in. Krajowe Centrum Inwentaryzacji
Emisji. Jakie inne instytucje będą miały wgląd do
bazy danych o emisjach gazów cieplarnianych oraz
innych substancji? Chodzi mi zwłaszcza o instytucje
tworzące system zarządzania kryzysowego. Dziękuje
bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Lech Kołakowski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Lech Kołakowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Projekt ustawy zakłada m.in., że w przypadku prze-
kroczenia krajowego pułapu emisji podmioty korzy-
stające ze środowiska, które zostały wymienione
w sektorowym planie redukcji emisji, są obowiązane
do ograniczenia emisji substancji, których krajowe
pułapy zostały przekroczone, przestrzegania stan-
dardów emisji substancji określonych w programie,
a także prowadzenia pomiaru wielkości emisji albo
określania wielkości emisji na podstawie wskaźni-
ków emisji oraz przekazywania ich wyników woje-
wódzkim inspektorom ochrony środowiska ze wska-
zaną częstotliwością.
Nasuwa się pytanie, jaka kara zostanie nałożona
na podmioty, które przekroczą krajowy pułap emisji,
ponieważ samo zobowiązanie ustawowe może okazać
się niewystarczające.
I drugie pytanie: Do którego roku Polska zlikwi-
duje swoje nadwyżki jednostek emisyjnych? Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Jan Szyszko, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jan Szyszko:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Poseł sprawozdawca powiedział, że poprawki zgło-
szone przez Prawo i Sprawiedliwość będą miały ne-
gatywne skutki dla budżetu, że są niekonstytucyjne,
niezgodne z prawem międzynarodowym i unijnym.
W związku z tym rozumiem, że prawo unijne nie jest
międzynarodowe. Muszę powiedzieć, że to szybki po-
stęp – podczas rewolucji październikowej był trochę
mniejszy.
Panie ministrze, ponieważ sprawy te są dosyć
ważne, nie zgłoszę pytania, tylko je odczytam, a to
z tego powodu, że zarówno pytania, jak i odpowiedzi
chcemy opublikować, i to nie tylko w Polsce, lecz rów-
nież za granicą.
Poseł Bąk powiedział, że Polska to kraj sukcesu
z punktu widzenia konwencji klimatycznej i protoko-
łu z Kioto.
Mamy nadwyżkę, jeśli chodzi o redukcję gazów
cieplarnianych, w pierwszym okresie rozliczeń na
poziomie 500 mln ton. Jak to się stało i za przyczyną
jakiego prawa, i przez kogo ustalonego, nadwyżki tej
nie możemy zużyć na produkcję w naszym kraju i mo-
żemy ją jedynie co najwyżej sprzedać za bardzo mar-
ne grosze, i to poza UE? (Dzwonek) Jak to się stało,
że chcąc produkować energię elektryczną, ciepło,
stal, szkło, papier i cement, mając tyle nadwyżki, mu-
simy kupić limit emisji od państw UE, starej pięt-
nastki, i to po cenach wielokrotnie wyższych od tych,
które możemy uzyskać z ewentualnej sprzedaży?
Bardzo proszę o odpowiedź na piśmie. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Marek Suski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Marek Suski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Konwencja klimatyczna i protokół z Kioto to był pe-
wien sukces krajów rozwijających się, w których było
większe pochłanianie dwutlenku węgla i gazów cie-
plarnianych, które miały stworzyć pewien mecha-
nizm wyrównawczy. Polska z tego mechanizmu wy-
równawczego miała skorzystać. Według tej konwen-
cji mamy nadwyżkę i mogliśmy sprzedawać na rynku
międzynarodowym to, co pochłaniają nasze lasy.
I otóż dowiedzieliśmy się na posiedzeniu komisji śro-
dowiska, że Platforma i PSL nie chcą, żeby zostały
przyjęte poprawki Prawa i Sprawiedliwości, które
umożliwiałyby wykorzystanie lasów poza unijnym
systemem handlu emisjami, i żeby te pieniądze mo-
gły zasilić nasze leśnictwo.
Nasuwa się pytanie: Dlaczego państwo nie chcecie
przyjąć tych poprawek Prawa i Sprawiedliwości, któ-
re służyłyby naszej gospodarce? Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Projekt ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Anna Paluch, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Anna Paluch:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zapis art. 2 pkt 23
stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o projekcie
wspólnych wdrożeń, rozumie się przez to przedsię-
wzięcie realizowane przez państwo uprawnione na
terytorium innego państwa uprawnionego, które ma
na celu redukcję, uniknięcie emisji gazów cieplarnia-
nych lub pochłanianie dwutlenku węgla. Natomiast
w art. 18 ust 5, w rozdziale 6. dotyczącym obrotu
i zarządzania, jest następujący zapis: Jednostki po-
chłaniania mogą być dodatkowo wykorzystane do
zamiany na jednostki redukcji emisji odpowiadające
pochłanianiu dwutlenku węgla uzyskanemu w wy-
niku realizacji projektów wspólnych wdrożeń zreali-
zowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Stąd moje pytanie. Dlaczego forsuje się takie wła-
śnie rozwiązanie? Czyżby celem zapisu w art. 18 ust. 5,
o którym mówię, było to, aby pochłanianie na terenie
Rzeczpospolitej Polskiej było domeną innego pań-
stwa? Skąd wziął się ten zapis i przez kogo był lobbo-
wany? Bo naprawdę przychodzi tu na myśl przywo-
ływana już w dniu dzisiejszym sprawa Rywina
i słynnego zapisu: lub czasopisma. (Dzwonek)
Mam krótkie pytanie: Dlaczego rząd Platformy
i PSL tak mocno przeciwstawia się możliwości wyko-
rzystania pochłaniania przez lasy polskie, jeśli cho-
dzi o polskie limity, a dopuszcza możliwość wykorzy-
stania tego pochłaniania przez obce państwo, o ile
obce państwo będzie zalesiało w Polsce?
Czas na zadanie pytania jest bardzo krótki, panie
marszałku…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
No tak, ale taki jest, proszę kończyć.
Poseł Anna Paluch:
Krótko mówiąc, w czasie dyskusji w komisji ochro-
ny środowiska w ramach zwalczania tej zdolności po-
chłaniania polskich lasów pan poseł Żelichowski po-
sunął się nawet do zarzutu robienia z tego polityki,
chociaż jest to po prostu rozwiązanie…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Pani poseł, proszę kończyć, bo wyłączę mikrofon.
267
Poseł Anna Paluch:
…które dla polskich właścicieli lasów wprowadzi-
łoby bardzo dobre zasady.
Panie marszałku, pozwalam sobie złożyć popraw-
kę w imieniu mojego klubu. Bardzo proszę. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Oczywiście. Dziękuję bardzo.
Pan poseł Dariusz Bąk, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Dariusz Bąk:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Mam pytanie
do pana ministra. Panie ministrze, dlaczego tak się
dzieje, że w projekcie ustawy kilka stron poświęco-
nych jest mechanizmowi wspólnych wdrożeń, gdzie
główny nacisk jest położony na wprowadzanie obcych
inwestorów, którzy będą wykorzystywali polskie li-
mity emisji? Mechanizm ten działa jednak również
w drugą stronę, tak jak mechanizm czystego rozwo-
ju. Oba te mechanizmy pozwalają na ekspansję pol-
skiej myśli technologicznej w zakresie redukcji emisji
gazów cieplarnianych. Tym sprawom projekt ustawy
poświęca zaledwie jedną stronę. Chcąc wzmóc aktyw-
ność Polski, podobnie jak robią to inne państwa, wno-
simy następującą poprawkę.
W art. 51 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
Rząd polski udziela gwarancji finansowych polskim
podmiotom realizującym projekty wspólnych wdro-
żeń i mechanizmów czystego rozwoju. Dziękuję za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi. Dziękuję.
Pan poseł Zbigniew Chmielowiec, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Zbigniew Chmielowiec:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Prezentowaną ustawę można by nazwać ustawą
o tanim sprzedaniu polskich jednostek redukcji emi-
sji gazów cieplarnianych, ok. 500 mln ton, i o wpusz-
czeniu obcych inwestorów do konsumpcji tych limi-
tów, które w łaskawości są przyznane Polsce na
produkcję.
Proszę o udzielenie odpowiedzi na następujące
pytania: Jakiej sumy pieniędzy spodziewa się pan
po sprzedaniu polskich jednostek redukcji i komu
będzie można je sprzedać, jakim państwom Unii
Europejskiej, czy spoza Unii? Po jakich cenach spo-
dziewa się pan, że Polska będzie musiała dokupić
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
268 Projekt ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji
Poseł Zbigniew Chmielowiec
jednostki, również od jakich państw, z Unii Euro-
pejskiej czy spoza Unii Europejskiej? I trzecie pyta-
nie: Dlaczego pozostała ministrowi środowiska je-
dynie możliwość sprzedaży? Dlaczego ustawa po-
wstawała tak długo i czy prawdą jest to, że powodem
tego było to, iż minister środowiska chciał, aby tym
zarządzał ekofundusz zarządzany przez pana mini-
stra przez wiele lat? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Adam Krzyśków, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Adam Krzyśków:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Dzisiaj dużo
mówimy o roli lasów i niewykorzystanych szansach
związanych z limitami pochłaniania przez lasy. W związ-
ku z tym chciałbym zadać pytania: Czy w systemie
zielonych inwestycji przewiduje się inwestycje zwią-
zane z poprawą stanu lasów? Czy lasy będą mogły
wykorzystać te środki? I pytanie, które się wiąże
z wcześniejszym pytaniem: Z czego wynikają opóź-
nienia w przyjęciu akurat tej ustawy i czy mamy
wiedzę, jakie nakłady zostały poniesione przez re-
sort, z jakich źródeł, na badania związane z określe-
niem właśnie ilości tych gazów pochłanianych przez
lasy? To trwało dosyć długo i myślę, że nie było to
związane z Ekofunduszem, tylko z badaniami szero-
ko prowadzonymi. (Dzwonek) Ile to kosztowało i z cze-
go było finansowane? Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu
w Ministerstwie Środowiska pana ministra Bernar-
da Błaszczyka.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Rzą-
dowy projekt ustawy o systemie zarządzania emisja-
mi gazów cieplarnianych lub innych substancji two-
rzy podstawy prawne do zarządzania krajowym pu-
łapem emisji gazów cieplarnianych i pułapami innych
substancji w sposób, który zapewnia Polsce wywią-
zywanie się z zobowiązań międzynarodowych oraz
umożliwia optymalizację kosztów redukcji zanie-
czyszczeń wprowadzanych do powietrza.
Projekt ustawy w kompleksowy sposób wprowa-
dza system zarządzania ochroną powietrza i klimatu
jako uzupełnienie do regulacji adresowanych do in-
dywidualnych instalacji z mocy ustawy Prawo ochro-
ny środowiska. Projekt ten przewiduje powstanie
Krajowego systemu bilansowania i prognozowania
emisji, w ramach którego będą gromadzone i prze-
twarzane szacowane prognozy.
I to, o co pytał pan poseł Brejza. Każdy ma prawo
dostępu do informacji, jest to powszechna i jawna
informacja. Nie ma tu różnego rodzaju działań, utaj-
niania itd. Tak że myślę, że krajowy ośrodek bilan-
sowania i zarządzania emisjami w tym zakresie
w pełni będzie udostępniał dane na żądanie, na
prośbę, oprócz tego będzie wydawał roczne biulety-
ny z informacjami.
Jeżeli chodzi o informacje z krajowej bazy, to one
również będą podstawą do opracowania krajowego
raportu o wielkościach emisji gazów cieplarnianych
oraz innych zestawień dokumentów zgodnych z wy-
mogami konwencji klimatycznej. Jeśli zostanie prze-
kroczony krajowy pułap emisji, z mocy ustawy bę-
dzie opracowany, a następnie przyjęty przez Radę
Ministrów krajowy plan redukcji emisji, który bę-
dzie podstawą do podjęcia przez ministra środowi-
ska działań dotyczących opracowania i przyjęcia
wspólnie z ministrami właściwych sektorów planów
redukcji emisji.
W przypadku przekroczenia krajowego pułapu
emisji podmioty wymienione w planach będą miały
obowiązek ograniczenia emisji substancji szkodli-
wych; również możliwa będzie kara w wysokości
10-krotnej opłaty w tej chwili.
Specjalne miejsce zajmuje oczywiście redukcja
gazów cieplarnianych. I pytanie, które tu padało:
Czemu tak długo było to opracowywane? Oczywiście,
nie jest to łatwy mechanizm i wprowadzenie tej usta-
wy do polskiego porządku prawnego wymaga stwo-
rzenia aż trzech mechanizmów wynikających z pro-
tokołu z Kioto: realizacji projektów wspólnych wdro-
żeń, projektowanego mechanizmu czystego rozwoju
oraz handlu jednostkami Kioto. Padło pytanie o ich
wielkość. To jest około 500 mln nadwyżek jednostek
Kioto, które mogą być sprzedane innym państwom,
które nie są w stanie zredukować emisji gazów cie-
plarnianych do poziomu, do którego zobowiązała się
w protokole z Kioto Polska.
Polska od kilku miesięcy prowadzi konsultacje
w zakresie sprzedaży jednostek Kioto. W projekcie
ustawy określono zasady obrotu i zarządzania jed-
nostkami Kioto, w tym także zawierania umów,
których przedmiotem jest obrót jednostkami przy-
znanej emisji. Jednostki Kioto mogą być wykorzy-
stane do wypełniania zobowiązań redukcyjnych
kraju, ale nie mogą być wykorzystane do wypełnia-
nia zobowiązań w ramach wspólnotowego systemu
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Projekt ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Środowiska Bernard Błaszczyk
handlu. I to jest odpowiedź na podstawowe pytanie,
które również padało.
W ustawie określono podstawy funkcjonowania
krajowego systemu zielonych inwestycji „GIS” – to,
co przedstawiał pan poseł Krzyśków. Rozwiązania
w projekcie rządowym mówią wyraźnie, że w ramach
LULUCF możemy prowadzić i przedstawiać te rze-
czy, o które tu wnoszono. I chciałbym podkreślić, że
w projekcie zostały zdefiniowane jednostki pochła-
niania (art. 2 pkt 11) oraz pojęcie gospodarki leśnej
(tj. art. 2 pkt 8), które są konieczne przy realizacji
projektów LULUCF. Zgodnie z przepisami w ramach
GIS mogą być realizowane projekty dotyczące dzia-
łań adaptacyjnych nie tylko w odniesieniu do zmian
klimatu, ale także zalesiania, tworzenia korytarzy
ekologicznych, przebudowy drzewostanów, ochrony
obszarów leśnych, w tym rewitalizacji również obsza-
rów poklęskowych, podwyższania wieku drzewosta-
nów, poprawiania retencji wody na obszarach leśnych.
Według ustawodawcy, rządu, w pełni został tu zabez-
pieczony interes lasów. Natomiast dlaczego nie zosta-
ło to przyjęte? Art. 32 mówi wyraźnie, że jest rów-
ność wobec prawa. Przedstawianie całego systemu
dotyczącego gospodarki leśnej, całego kompleksu
tych spraw powoduje, że sektor ten nie tylko jest nad-
miernie eksponowany, ale praktycznie eliminuje inne
sektory. W obecnej sytuacji również to, o czym mówił
pan przewodniczący podkomisji...
(Poseł Jan Szyszko: Pan mówi do mnie? Chętnie
odpowiem.)
Jest to zaproponowane w projekcie ustawy. Rozwią-
zania zostały oparte o art. 17 protokołu z Kioto. Przepis
ten daje możliwość zbywania jednostek Kioto, jest rów-
nież dyrektywa, która mówi, że możliwości uruchomie-
nia tego systemu nie ma. Zresztą, panie pośle, przed-
stawiał pan to dwa lata temu, kiedy był pan ministrem,
i też nie uzyskało to akceptacji. Tak.
Kolejna sprawa. Jeśli chodzi o błędy systemowe,
legislacyjne i redakcyjne, odniósł się już do nich pan
przewodniczący. Nie będę dalej przedstawiał spraw
związanych z rozwiązaniami wniesionymi przez gru-
pę posłów w poprawkach. To odpowiedź na pytanie
pana posła Suskiego.
Projekt ustawy przewiduje, że środki finansowe
pochodzące ze sprzedaży jednostek przyznanej emisji
będą gromadzone na wyodrębnionym rachunku kli-
matycznym w Narodowym Funduszu Ochrony Środo-
wiska. Narodowy fundusz będzie miał za zadanie or-
ganizację konkursu, będzie odpowiedzialny za prze-
prowadzenie naboru wniosków o udzielenie wsparcia
finansowego i ich ocenę, będzie nadzorował wdrażanie
i realizację projektów oraz kontrolował końcowe efek-
ty ekologiczne. Padło tu zdanie, że dlatego tak długo
tego nie było, bo chcieliśmy to dać Ekofunduszowi.
Nie, nigdy takiej propozycji ani takich zamiarów nie
było. Chciałbym te pogłoski zdementować.
269
Panie Marszałku! Panie Posłanki i Panowie Po-
słowie! Każdy, kto zgłosił pytanie, otrzyma odpo-
wiedź na piśmie, po to, żeby pan mógł to zamieścić
w biuletynie, panie pośle.
Wejście w życie tej ustawy pozwoli na zwiększenie
w Polsce aktywności na rzecz ograniczenia emisji
gazów cieplarnianych i innych substancji oraz osta-
tecznie zagwarantuje nam pełne przeniesienie do
prawa krajowego wymagań międzynarodowych w za-
kresie zarządzania krajowymi pułapami emisji. Rząd
wnosi o przyjęcie ustawy w wersji uchwalonej osta-
tecznie przez sejmową Komisję Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, a wszystkim, któ-
rzy się do tego przyczynili, chciałem serdecznie po-
dziękować. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu ministrowi.
Słucham?
(Poseł Jan Szyszko: Zostałem wymieniony, chcę
sprostować.)
Proszę, proszę.
Poseł Jan Szyszko:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Ponieważ padły tutaj słowa, że projekt jest niekon-
stytucyjny, niezgodny z prawem unijnym, a więc na-
rodowym, jak pan powiedział, bo mamy już jeden
naród, prawda, i niezgodny z prawem międzynaro-
dowym, w związku z tym, mimo iż nie będę tego za-
mieszczał w biuletynie, panie ministrze, tylko musi-
my się bronić w tym całym układzie, bardzo proszę
o wyczerpujące odpowiedzi na piśmie na zadane py-
tania, bo niestety, na żadne z tych pytań pan nie
odpowiedział. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Arkadiusza Litwińskiego.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Arkadiusz Litwiński:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałbym po-
krótce odnieść się do trzech kwestii, w tej kolejności,
w jakiej tezy te były wygłaszane.
Pan poseł Bąk, mówiąc w imieniu klubu, pozwolił
sobie, mam nadzieję niechcący, na wprowadzenie
Wysokiej Izby w błąd. Otóż, to nie jest tak, jak pan
poseł Bąk powiedział, że Platforma Obywatelska od-
rzuciła wszystkie poprawki zgłoszone przez parla-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Projekt ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji.
270 Oświadczenia poselskie
Poseł Arkadiusz Litwiński
mentarzystów Prawa i Sprawiedliwości. Przypomnę,
dlaczego wnioski mniejszości nazywane są wnioska-
mi mniejszości. W głosowaniu nad każdym z nich
oddzielnie w większości przypadków różnica głosów
była następująca: 4 głosy za przyjęciem państwa po-
prawek, od 11 do 14 głosów przeciw. To byli parla-
mentarzyści z różnych klubów, wszystkich pozosta-
łych. To po pierwsze.
(Poseł Anna Paluch: Niech pan nie zrzuca odpo-
wiedzialności.)
Nie, nie mówię o odpowiedzialności, tylko mówię
o przekłamaniu, które, mam nadzieję...
(Poseł Anna Paluch: Domyślam się, że w towarzy-
stwie raźniej.)
Pani poseł, prosiłbym, żeby pani przestała pole-
mizować.
Druga sprawa. Pan poseł Szyszko raczył był...
Możliwe, że ja się przejęzyczyłem, ale raczej sądzę, że
pan poseł Szyszko źle mnie usłyszał. Otóż rzeczywi-
ście, ma pan rację, dyrektywy unijne stanowią prawo
międzynarodowe, chociaż nie są umowami między-
narodowymi, ale to wszystko jedno, dyrektywy unij-
ne na pewno nie są naszym prawem narodowym. Co
do tego zgoda i nie sądzę, żeby ktokolwiek z nas miał
w tej sprawie wątpliwości.
Ostatnia sprawa. Jeśli powielę informację udzie-
loną przez pana ministra Błaszczyka, to przepra-
szam, ale chciałbym podkreślić jedno à propos pyta-
nia pani poseł Paluch. To jest pozorna sprzeczność.
Oczywiście rozpatrując poprawkę zgłoszoną przez
pana posła Przemysława Gosiewskiego, będziemy to
analizowali na najbliższym posiedzeniu komisji, ale
to, o czym pani poseł mówiła, to jest pozorna sprzecz-
ność z tej prostej przyczyny, że w systemie zielonych
inwestycji, jeśli państwo polskie sprzeda nadwyżkę
praw do emisji, to nic w tym złego i nic w tym dziw-
nego, że te pieniądze będą musiały być zainwestowa-
ne na terytorium Polski. Jeżeli zaś polski przedsię-
biorca nabędzie, bo będzie miał taką potrzebę, teore-
tycznie, prawa od innego państwa czy podmiotu za-
granicznego, to będzie mógł zainwestować te środki
tam, gdzie będzie miał zamiar, potrzebę, nie będzie
skrępowany tą ustawą. To tak w największym skró-
cie, aczkolwiek zapewne powrócimy do tego szczegó-
łowo na posiedzeniu komisji.
Na koniec jeszcze pewien apel. Bardzo często w trak-
cie posiedzenia komisji padało – i słusznie – stwierdze-
nie, że w tej ustawie naprawdę trudno się doszukiwać
jakichś wątków ideologicznych czy politycznych, jest
to klasyczny przykład merytorycznego, eksperckiego
opracowania, które nie powinno nas dzielić według
klucza politycznego. Dzisiaj padały tu bardzo ostre
słowa, całkowicie niepotrzebne. Naprawdę można się
z czymś nie zgadzać, ale używanie słów, synonimów
nazwisk osób, które są w Polsce uważane za aferzy-
stów, w odniesieniu do zachowań pozostałych parla-
mentarzystów tylko dlatego, że się państwo z nimi nie
zgadzacie, jest według mnie grubą przesadą i zabie-
gałbym o to, ażeby uniknąć takich pomówień na przy-
szłość. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Zamykam dyskusję.
W związku z tym, że w czasie drugiego czytania
zgłoszono do przedłożonego projektu ustawy popraw-
ki, proponuję, aby Sejm ponownie skierował ten pro-
jekt do Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Natu-
ralnych i Leśnictwa w celu przedstawienia sprawoz-
dania.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie punktów
porządku dziennego zaplanowanych na dzień 21 maja
bieżącego roku.
Informuję, że zgłosili się posłowie w celu wygło-
szenia oświadczeń poselskich.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie jeszcze
wygłosić oświadczenie? Nie widzę chętnych. Nikt się
nie zgłasza.
Listę posłów zgłoszonych do wygłoszenia oświad-
czeń uważam zatem za zamkniętą.
Proszę o zabranie głosu pana posła Jana Kaź-
mierczaka, Platforma Obywatelska.
Poseł Jan Kaźmierczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Od dłuższego już
czasu zarówno w Sejmie, jak i w naszym kraju trwa,
czasem bardzo emocjonalna, debata o kształcie pol-
skiego systemu oświaty. Uczestnicy tej debaty, w ogrom-
nej większości rzeczywiście zatroskani o jak najlep-
szy model oraz sposoby i środki kształcenia kolejnych
pokoleń Polaków, niejednokrotnie przywiązują nad-
mierną w moim odczuciu wagę do kwestii bardzo
ogólnych, często obciążonych nieadekwatnym ładun-
kiem ideologii. Można, cytując słusznie minionych
klasyków, stwierdzić, że dyskusja o polskiej oświacie
jest często zdominowana przez problemy „nadbudo-
wy” kosztem problemów „bazy”.
Chciałbym w moim oświadczeniu jako ilustrację
roli bazy oświatowej w kształtowaniu funkcji całego
systemu oświaty pokazać przykład konkretnej szko-
ły, szkoły utworzonej 50 lat temu, która od momentu
jej uroczystego otwarcia w 1949 r. przeszła przez
wszystkie zakręty zarówno historii naszego kraju,
jak i związane z nimi zmiany systemowe w polskiej
oświacie, szkoły, która w ciągu 50 lat istnienia mimo
wspomnianych powyżej zakrętów skutecznie reali-
zowała swoją podstawową misję: dobrze przygotowy-
wać do dorosłości kolejne pokolenia Polaków. Szkołą,
którą chcę tu w dużym skrócie przedstawić, jest
X Liceum Ogólnokształcące im. Ignacego Paderew-
skiego w Katowicach, moja szkoła. W roku 1947 wła-
dze miasta Katowice podjęły decyzję o zbudowaniu
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Jan Kaźmierczak
w dzielnicy Zawodzie koedukacyjnej szkoły ogólno-
kształcącej stopnia podstawowego i licealnego, nazy-
wanej popularnie jedenastolatką. Budynek, w któ-
rym szkoła mieściła się i mieści do dnia dzisiejszego,
został oddany do użytku w marcu 1949 r. Od 1 wrze-
śnia tego roku w szkole rozpoczęło naukę ponad
300 uczniów w 7 klasach podstawowych oraz 2 kla-
sach licealnych. Do pierwszej matury w 1952 r.
przystąpiło 24 abiturientów. W roku 1956 następu-
je pierwsza fala odnowy, wpływająca także na moją
szkołę. W 1958 r. kierownictwo placówki obejmuje
pani Maria Skarbek, a szkoła uzyskuje status pla-
cówki ćwiczeń dla studentów ówczesnej Wyższej
Szkoły Pedagogicznej w Katowicach, a następnie
Uniwersytetu Śląskiego. Organizatorem i koordy-
natorem próbnych lekcji przyszłych nauczycieli zo-
staje młody wówczas polonista mgr Władysław Pie-
czonka. W 1967 r. szkoła przestaje prowadzić klasy
podstawowe, a liceum otrzymuje funkcjonujący do
dzisiaj nr X.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
Z oczywistych względów moje spojrzenie na akade-
micką dziesiątkę jest obciążone faktem, że w szkole
tej pobierałem nauki, zarówno w klasach podstawo-
wych jak i licealnych. Wspominam jednak tę szkołę
przede wszystkim jako przyjazną dla ucznia, której
kadra dydaktyczna w różnych warunkach otoczenia
zawsze dokładała starań, aby dobrze przygotować
nas do dorosłości. Jestem wdzięczny naszym nauczy-
cielom: panu mgr. Kowalczykowi za przekonanie
mnie, różnymi metodami, że warto uczyć się mate-
matyki; panu mgr. Kańtochowi i innym polonistom
za pokazanie nam piękna ojczystego języka i wielkich
dzieł literatury. Szczególny podziw wyrażam dla pani
mgr Gądek, która potrafiła w trudnych realiach Pol-
ski lat 60. skutecznie przekonać nas, uczniów, o sen-
sie nauki języka francuskiego.
Moje osobiste wspomnienia kończy matura w roku
1968, kolejnym roku znaczącym dla naszej najnow-
szej historii, ale śledząc dyskusje i wymianę opinii
kolejnych pokoleń wychowanków na forach interne-
towych, mogę jasno stwierdzić, że swojego podstawo-
wego waloru: szkoły dla ucznia katowicka dziesiątka
nigdy nie straciła. Dlatego też do gratulacji dla
wszystkich, byłych i obecnych członków społeczności
szkolnej, które z okazji 50-lecia pragnę złożyć na ręce
pana mgr. Arkadiusza Mazura, obecnego dyrektora
X Liceum, chciałbym dołączyć serdeczne życzenia,
aby szkoła zawsze pozostawała we wdzięcznej pamię-
ci swoich absolwentów jako dobra szkoła. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Józef Rojek, Prawo i Sprawiedliwość.
271
Poseł Józef Rojek:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Od początku
bieżącej kadencji staram się przedstawiać minister-
stwu kultury najistotniejsze problemy naszych biblio-
tek. Jak się okazuje, tych jest bardzo dużo, ponieważ
bibliotekarstwo najprawdopodobniej jest jedną z naj-
bardziej zaniedbanych dziedzin w naszym kraju.
Wielokrotnie w czasie swojej działalności zwracałem
uwagę na bardzo zły stan techniczny wielu budyn-
ków i lokali zajmowanych przez biblioteki, jak rów-
nież niski poziom komputeryzacji, szczególnie bi-
bliotek gminnych. Dlatego z dużym zadowoleniem
przyjąłem informację o nowych programach, z któ-
rych nareszcie będą mogły skorzystać biblioteki
gminne, a szczególnie o programie ministerstwa
kultury „Infrastruktura bibliotek”. Zdaniem mini-
sterstwa biblioteki uczestniczące w nim będą mogły
zapewnić sobie środki na aranżację wnętrz i infra-
strukturę, czyli m.in. ocieplenie i malowanie budyn-
ków, stworzenie lub modernizację toalety, moderni-
zację ogrzewania, wykonanie podjazdu dla niepeł-
nosprawnych itp.
Dnia 23 kwietnia br. został ogłoszony regulamin
wspomnianego programu, a od 5 maja można już
składać aplikacje do ministerstwa kultury. Wydarze-
niom tym towarzyszył prawdziwy entuzjazm dyrek-
torów bibliotek gminnych, który niestety bardzo
szybko wygasł. Jaka była tego przyczyna? Otóż pro-
szę sobie wyobrazić, że biblioteki składające aplika-
cje do programu zostały także zobowiązane do za-
łączenia oświadczenia właściwej jednostki samorzą-
du terytorialnego, czyli de facto wójta lub burmi-
strza, w którym ten deklaruje m.in. udostępnianie
społeczności lokalnej odremontowanego pomiesz-
czenia przez minimum 40 godzin tygodniowo w przy-
padku biblioteki gminnej, w tym minimum 4 godziny
w tygodniu po godz. 18, oraz przez minimum 30 go-
dzin tygodniowo w przypadku filii biblioteki. Ponad-
to jedna z objętych inwestycją placówek powinna być
otwarta w sobotę lub w niedzielę. Niby wszystko wy-
daje się jasne, niemniej jednak proponuję autorom
programu „Infrastruktura bibliotek” i panu mini-
strowi bliższe zapoznanie się ze strukturą organiza-
cyjną bibliotek np. w powiecie tarnowskim i udziele-
nie sobie odpowiedzi na następujące pytania:
W jaki sposób filia biblioteczna zatrudniająca jed-
nego pracownika na pół etatu ma udostępniać spo-
łeczności lokalnej odremontowane pomieszczenie
przez 30 godzin tygodniowo?
Czy jest możliwe w placówce zatrudniającej nawet
dwóch pracowników, pracujących na całe etaty, udo-
stępnianie lokalu biblioteki przez 4 dni w tygodniu
do godz. 19 i w soboty lub niedziele, np. w czasie gdy
jeden z pracowników korzysta z urlopu?
Oczywiście, że jest to możliwe, ale pod jednym
jedynie warunkiem: że zostanie zwiększone zatrud-
nienie w bibliotekach korzystających z przedmioto-
wego programu. Czyli, krótko mówiąc, niektóre bi-
blioteki gminne dostaną z programu np. 60 tys. zł,
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
272 Oświadczenia poselskie
Poseł Józef Rojek
z których część w ciągu następnych lat wróci do bu-
dżetu państwa w postaci podatków i „zusów” od wy-
nagrodzeń pracowników zatrudnianych przez biblio-
teki na życzenie ministerstwa. Czy o to chodzi mini-
sterstwu? Mam nadzieję, że nie i że to tylko jest, jak
powiedzieli mi zaprzyjaźnieni bibliotekarze, jeszcze
jeden przykład doskonałej nieznajomości spraw bi-
bliotekarskich przez ministerstwo. A przez moment
myślałem, że moja rola pośrednika przedstawiające-
go i wyjaśniającego problemy bibliotekarzy minister-
stwu kultury już się zakończyła. Cieszę się, że tak
nie jest, bo, jak się okazuje, nadal jestem potrzebny.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Barbara Bartuś, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Barbara Bartuś:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! „Wszem wobec
i każdemu z osobna, któregokolwiek stanu, dostojeń-
stwa i urzędu, tak duchownego jak i świeckiego,
oznajmiamy, że Ojciec Święty Benedykt XVI dekre-
tem z 6 listopada 2008 r. nadał tytuł i godność Bazy-
liki Mniejszej kościołowi parafialnemu pod wezwa-
niem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gor-
licach”.
Od takich słów rozpoczyna się zaproszenie na uro-
czyste ogłoszenie kościoła parafialnego pod wezwa-
niem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gor-
licach bazyliką mniejszą. Uroczystość ta odbędzie się
23 maja br., czyli w najbliższą sobotę. Mszy świętej
przewodniczyć będzie ks. kardynał Marian Jaworski.
W koncelebrze wezmą także udział biskupi z diecezji
rzeszowskiej i przemyskiej.
Tytuł bazyliki mniejszej otrzymują kościoły od-
znaczające się użytecznością liturgiczną, duszpaster-
ską albo wartością zabytkową. Wzorowany na przy-
wilejach bazyliki patriarchalnej tytuł bazyliki mniej-
szej jest nadawany wielu znaczniejszym kościołom
w całym świecie.
Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
w Gorlicach jest najstarszą w tym mieście. Od wie-
ków odgrywała znaczącą rolę w kształtowaniu życia
miasta. Świątynia zawsze stanowiła centrum życia
duchowego dla wiernych. Parafianie, a także wierni
z okolicy dają świadectwo przywiązania do tej świą-
tyni, otaczają czcią Pana Jezusa Ubiczowanego
i miłują Matkę Najświętszą w tajemnicy Jej naro-
dzenia. Od 1961 r. w każdą środę gromadzi się licz-
na rzesza ludzi, by przed Chrystusem w Najświęt-
szym Sakramencie i obrazem Matki Bożej Nieusta-
jącej Pomocy prosić o potrzebne łaski i dziękować za
te otrzymane.
Pierwsza wzmianka o istnieniu gorlickiej parafii
farnej pochodzi z 1411 r. Obecny kościół pod wezwa-
niem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny zbudo-
wany został w latach 1885–1892. Stało się to po
zniszczeniu poprzedniej świątyni w wyniku pożaru
w 1874 r. Nowy kościół został częściowo zniszczony
podczas bitwy pod Gorlicami w 1915 r., następne
uszkodzenia przyniosła II wojna światowa. Ale po
tych wydarzeniach został odremontowany.
Na szczególną uwagę zasługuje ołtarz główny,
który powstał według projektu Marconiego w 1900 r.,
a wykonany został przez znakomity warsztat ka-
mieniarsko-rzeźbiarski. Jego koncepcja artystyczna
oparta została na kompozycji renesansowych i baro-
kowych elementów rzeźby, płaskorzeźby i architek-
tury. Warte zainteresowania są także ołtarze boczne
poświęcone Najświętszemu Sercu Jezusa oraz św.
Józefowi.
Figura Chrystusa u Słupa słynąca łaskami praw-
dopodobnie pochodzi z przełomu XVI/XVII w. Kult
Pana Jezusa w Więzieniu był bardzo ożywiony
w XVIII i XIX w. Przybywali tutaj pątnicy nie tylko
z okolic Gorlic, ale również z Czech, Słowacji i Węgier.
W każdy trzeci wtorek miesiąca jest odprawiana
Msza św. przy tym ołtarzu, podczas której odczyty-
wane są prośby i podziękowania zanoszone do Jezusa
Cierpiącego. W kościele znajduje się także zabytkowy
kielich, dar papieża Piusa IX.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Tytuł bazyliki
mniejszej jest ogromnym wyróżnieniem nie tylko
dla parafii farnej w Gorlicach, ale także dla całych
Gorlic i całej diecezji rzeszowskiej. Dlatego też ser-
decznie gratuluję proboszczowi parafii księdzu dzie-
kanowi Stanisławowi Górskiemu, wszystkim gorlic-
kim kapłanom i wszystkim gorliczanom. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Lech Kołakowski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Lech Kołakowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! 65-lecie zwycię-
skiej bitwy pod Monte Cassino. Udział żołnierzy z tere-
nów ziemi łomżyńskiej. Zaledwie kilka dni temu,
18 maja, minęła kolejna rocznica zakończenia bitwy
pod Monte Cassino. Walki toczone były od stycznia
do drugiej połowy maja 1944 r. Zakończyły się zwy-
cięstwem wojsk alianckich. Zwycięstwa nie byłoby
jednak, gdyby nie udział Polaków. Przeszło 65 lat
temu właśnie na włoskim wzgórzu został odegrany
hejnał mariacki ogłaszający zwycięstwo Polaków.
W bitwie zginęło 924 żołnierzy, blisko 3000 zostało
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Lech Kołakowski
rannych, 345 uznano za zaginionych. W natarciu
brali także udział żołnierze pochodzący bezpośrednio
z terenów ziemi łomżyńskiej.
Polacy dołączyli do wojsk alianckich próbujących
odbić Rzym z rąk niemieckich 11 maja 1944 r. Żoł-
nierze II Korpusu Polskiego dowodzonego przez ge-
nerała Władysława Andersa rozpoczęli atak na nie-
mieckie pozycje. Ich pierwsze natarcia zostały krwa-
wo okupione i zatrzymane niemieckim ogniem arty-
leryjskim. Jednak atak ten umożliwił Brytyjczykom
zajęcie doliny rzeki Lori prowadzącej do miasteczka
Cassino. 17 maja II Korpus zaatakował wzgórze 593.
Polacy mieli trudne zadanie, walczyli w ciężkich wa-
runkach górskich na otwartym 15-kilometrowym od-
cinku wchodzącym niewielkim klinem w niemieckie
zgrupowanie rozmieszczone na Monte Cassino. 18 maja
Polacy zajęli ruiny klasztoru, a patrol z 12. Pułku Uła-
nów zatknął biało-czerwoną flagę.
W walkach we Włoszech brali udział także żołnie-
rze z terenów ziemi łomżyńskiej, w tym 28 osób
z Wizny, miejscowości oddalonej kilkanaście kilome-
trów od Łomży. Kilka lat wcześniej we wrześniu 1939 r.
żołnierze polscy bronili przed niemieckim agresorem
linii bunkrów i umocnień pod Wizną, a kilka lat póź-
niej na włoskiej ziemi mieszkańcy Wizny, wyrwani
z rodzinnych domów, wyprowadzeni przez generała
Andersa z radzieckich łagrów, już jako żołnierze
II Korpusu zdobywali niemiecką linię bunkrów i umoc-
nień, tzw. linię Gustawa.
65. rocznica walk polskich żołnierzy pod Monte
Cassino jest tym ważniejsza, iż przez kilkanaście lat
władze komunistyczne starały się pomniejszyć wkład
Polaków w jedną z najbardziej krwawych walk II woj-
ny światowej. Wystarczy przypomnieć, że żołnierze
II Korpusu generała Andersa po decyzjach konferen-
cji jałtańskiej w przeważającej większości nie mogli
i nie chcieli z powodów politycznych wrócić do kraju,
który uważali za zniewolony. Większość z nich pozo-
stała na emigracji w Wielkiej Brytanii. Żołnierze,
którzy powrócili do Polski, stali się obiektem obser-
wacji i prześladowań władz komunistycznych. Tym
większe znaczenie ma fakt, że dziś możemy bez skrę-
powania mówić o tej rocznicy i wspominać bohaterów
wydarzeń sprzed 65 lat.
Polscy żołnierze spod Monte Cassino swoją żoł-
nierską tułaczkę rozpoczęli już we wrześniu 1939 r.,
walcząc z Niemcami i Rosjanami. Wielu z nich zna-
lazło się w wojsku Andersa prosto z sowieckiego wię-
zienia. Przemaszerowali w zimnie i głodzie ogromne
połacie nieżyczliwej ziemi, żeby walczyć na Bliskim
Wschodzie. Walczyli w Afryce, na Półwyspie Apeniń-
skim, mając nadzieję na powrót do Polski. Wielu jed-
nak nie wróciło, pozostało pod Monte Cassino. Bitwa
na włoskim wzgórzu to jedna z największych i naj-
ważniejszych bitew II wojny światowej, w której za-
pisali się także mieszkańcy ziemi łomżyńskiej. Cześć
ich pamięci! Dziękuję. (Oklaski)
273
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Piotr Stanke, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Piotr Stanke:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Charzykowy to
miejscowość wypoczynkowa nad Jeziorem Charzy-
kowskim, znanym także pod nazwą Łukomie, poło-
żona w południowo-zachodniej części województwa
pomorskiego, w gminie Chojnice. Jej popularność
związana jest nierozerwalnie z rozwojem żeglarstwa
i innych sportów wodnych. Pobliskie Jezioro Charzy-
kowskie jest drugim pod względem wielkości, po je-
ziorze Wdzydze, zbiornikiem wodnym w Borach Tu-
cholskich. Posiada bardzo dobre warunki do upra-
wiania wszelakich sportów wodnych w sezonie, ale
także sportów zimowych – gdy jezioro jest zamarz-
nięte, odbywają się na nim zawody bojerowe. Bardzo
ciekawe pod względem geograficznym, etnograficz-
nym, ale także turystycznym położenie tej miejsco-
wości jest jej największym atutem. Piękno krajobra-
zu, gościnność oraz odpowiednia infrastruktura są
niewątpliwie tym, co przyciąga licznych turystów
z całej Polski.
W Charzykowach znajdują się liczne pensjonaty,
hotele, restauracje, ośrodki wypoczynkowe. Niewąt-
pliwą atrakcją dla turystów jest oddany niedawno
do użytku port jachtowy, przepiękna promenada,
a także kąpieliska i wypożyczalnie sprzętu sporto-
wego. Wolny czas można również spędzić, biorąc
udział w licznych imprezach kulturalno-rozrywko-
wych w miejscowym amfiteatrze, takich jak na przy-
kład gromadzący tłumy doroczny festiwal piosenki
żeglarskiej.
Niewątpliwie Charzykowy cieszą się sławą koleb-
ki polskiego żeglarstwa. To tutaj powstawały pierw-
sze w Polsce organizacje zrzeszające miłośników tej
popularnej dyscypliny sportu. Mija właśnie 90 lat
od czasu, kiedy powstało Stowarzyszenie Przyjaciół
Żeglarstwa. Organizacja ta od samego początku
swego istnienia skupiała wybitne osobistości życia
społecznego i kulturalnego regionu. Jej członkowie
to m.in. Jan Gierszewski, Otton Weiland, Konrad
Kroplewski, Roman Stamm, Vincent Tetzlaff, An-
toni Kaźmierski, Beno Bartsch, którzy z zapałem
i entuzjazmem kształtowali kolejne pokolenia pol-
skich żeglarzy. Hartowali oni nie tylko ducha spor-
towego młodych adeptów sztuki żeglarskiej, ale
przede wszystkim starali się wpoić im podstawowe
wartości miłości Boga i ojczyzny. Praca ta, okazało
się, nie poszła na marne. Członkowie tej organizacji
zarówno w latach hitlerowskiej okupacji, jak i w cza-
sie komunistycznego reżimu wykazywali się szcze-
gólną odwagą i heroizmem.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
274 Oświadczenia poselskie
Poseł Piotr Stanke
Szkoła charzykowskiego żeglarstwa zajmuje szcze-
gólne miejsce w historii i wyznacza swoisty paradyg-
mat dla późniejszych naśladowców. Po przekształce-
niu w 1922 r. Stowarzyszenia Przyjaciół Żeglarstwa
w Klub Żeglarski Chojnice liczba członków ciągle
wzrastała. Podobne do chojnickiego kluby zaczęły się
tworzyć w całej Polsce. Do dnia dzisiejszego na tere-
nie Charzyków jako kontynuatorzy – następcy dzia-
łają kluby: Chojnicki Klub Żeglarski oraz Ludowy
Klub Sportowy Charzykowy.
Kolebka polskiego żeglarstwa może pochwalić się
wieloma utytułowanymi zawodnikami, którzy wła-
śnie w Charzykowach zaczynali swoją przygodę z tym
sportem. Są to między innymi: Aldona Lewandow-
ska, Krzysztof Zawalski, Andrzej Dalecki, Zbigniew
Stanisławski, Roman Chyła, Waldemar Pestka i wie-
lu, wielu innych, których ze względu na ograniczony
czas tutaj nie wymienię. Społeczność lokalna ziemi
chojnickiej, której mam zaszczyt być przedstawicie-
lem, zawsze z dumą i należnym szacunkiem mówi
o nestorach polskiego żeglarstwa. To oni właśnie
dzięki swej ciężkiej pracy i uporowi sprawili, że na-
zwa małej letniskowej miejscowości znalazła rozgłos
i uznanie w całym świecie. Właśnie w imieniu tej
społeczności lokalnej pragnę im za to z serca podzię-
kować. To właśnie dzięki takim ludziom i tworzonym
przez nich organizacjom sportowym młodzi mogli
rozwijać swoje pasje i zamiłowanie do żeglarstwa.
Spuścizna i dorobek wiekowej tradycji chojnickie-
go żeglarstwa zainspirowały syna wspomnianego tu
Jana Gierszewskiego, Czesława, do napisania książ-
ki „Charzykowy – moja żeglarska mała ojczyzna”. Ma
ona, jak pisze jeden z recenzentów, prof. Uniwersy-
tetu Gdańskiego dr hab. Tadeusz Palmowski, osobi-
sty charakter, a mimo to może służyć za cenne źródło
wiedzy badawczej na temat historii żeglarstwa śród-
lądowego. Szczególnie zaś obok umiłowania sportu
przewija się tam miłość do przyrody Kaszub, opisy
rejsów żeglarskich i przeżyć z tym związanych.
Profesor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w To-
runiu pan Jacek Knopek podkreśla, że książka ta
traktuje o małej ojczyźnie, jaką są dla autora Cha-
rzykowy. Opisuje fakty, które nie zawsze można od-
naleźć na kartach fachowych podręczników, gdyż
w dużej mierze sam autor je tworzył bądź przez me-
todę obserwacji był wiernym ich odbiorcą. Można
zatem z całą odpowiedzialnością stwierdzić, że publi-
kacja ta wzbogaci obraz społeczności lokalnej, a tak-
że przyczyni się do lepszego poznania ziemi chojnic-
kiej i regionu chojnickiego, który z całą pewnością
zasługuje na takie poznanie.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Jako
poseł ziemi chojnickiej pragnę tutaj w polskim parla-
mencie złożyć hołd i serdeczne podziękowania wszyst-
kim tym, którzy wkładając ogrom pracy i serca, przy-
czyniają się do krzewienia sportów wodnych w na-
szym kraju. Jeszcze raz wszystkim działaczom i sym-
patykom polskiego żeglarstwa składam serdeczne
gratulacje z powodu okrągłej rocznicy i życzenia wie-
lu owocnych lat pracy oraz satysfakcji z osiągniętych
wyników sportowych. Dziękuję bardzo za uwagę.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Kazimierz Gwiazdowski, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Kazimierz Gwiazdowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Kilkanaście dni
temu minęła 64. rocznica ataku oddziału podziemia
niepodległościowego na Grajewo. 9 maja 1945 r. był
utrwalany przez komunistów w świadomości Pola-
ków jako Dzień Zwycięstwa. Dla partyzantów pod-
ziemia antykomunistycznego z okolic Grajewa i Łom-
ży był dniem największego zwycięstwa nad powsta-
jącym tam aparatem władzy komunistycznej, gdyż
w nocy z 8 na 9 maja 1945 r. około 200-osobowe zgru-
powanie mjr. Jana Tabortowskiego „Bruzdy” opano-
wało Grajewo.
W ostatniej dekadzie kwietnia 1945 r. Józef Kar-
wowski „Bystry” dowodzący Narodowymi Siłami
Zbrojnymi w powiecie Grajewo powiadomił dowódcę
Obwodu Grajewo Armii Krajowej Obywatelskiej por.
Franciszka Warzyńskiego „Wawra”, że planuje atak
na Grajewo, rozbicie tamtejszego powiatowego Urzę-
du Bezpieczeństwa Publicznego i uwolnienie prze-
trzymywanych w nim więźniów. „Wawer” zawiadomił
dowódcę I Rejonu „D” mjr. Tabortowskiego, prosząc
go o wytyczne w tej sprawie. Ten wyraził zgodę.
Okazało się jednak, że z powodu zbyt szczupłych
sił i środków Narodowe Siły Zbrojne nie były zdolne
do takiej operacji. Wobec powyższego mjr Tabortow-
ski zwołał specjalną odprawę. Odbyła się ona na po-
czątku maja 1945 r. w zabudowaniach Dominika
Obryckiego w Klimaszewnicy koło Radziłowa. Wzię-
li w niej udział por. „Wawer” i szef wywiadu obwodu
ppor. Zygmunt Mazurek „Kuba”. Mjr „Bruzda” zade-
cydował, że zdobycie Grajewa przeprowadzą oddziały
Rejonu „D”.
Za atakiem na Grajewo przemawiało kilka poważ-
nych argumentów. Pierwszym z nich był fakt, że
nadarzała się okazja zademonstrowania sił organi-
zacji przed władzą ludową. Przede wszystkim jednak
akcja pozwalała na uwolnienie członków AKO i NSZ
więzionych w aresztach PUBP i komendy powiatowej
Milicji Obywatelskiej.
6 maja 1945 r. doszło do kolejnej odprawy, na któ-
rej przedyskutowano wstępny plan operacji. Poszcze-
gólne oddziały miały stawić się na miejscu zbiórki
w lesie koło miejscowości Żebry niedaleko Wąsocza
w nocy z 6 na 7 maja 1945 r. Siły obwodu grajewskie-
go były zbyt słabe do tego typu akcji, dlatego w tym
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Kazimierz Gwiazdowski
samym dniu rozkazy do dowódców kompanii z terenu
Obwodu Łomża rozesłał mjr Tabortowski. Oddziały
z poszczególnych kompanii miały stawić się jeszcze
tego samego dnia w Przytułach.
Zbiórka oddziałów obwodu łomżyńskiego odby-
wała się do wieczora 6 maja 1945 r. Wieczorem zgru-
powanie liczące około 100–120 partyzantów, dowo-
dzone przez mjr. Tabortowskiego oraz ppor. Stani-
sława Marchewkę „Rybę”, dowódcę samoobrony
Rejonu „D”, przemaszerowało do lasu w pobliżu Że-
brów. Pobyt w lesie żebrowskim trwał do nocy z 7 na
8 maja 1945 r.
Wieczorem 7 maja 1945 r. po apelu partyzanci
przemaszerowali około 20 km i dotarli do miejscowo-
ści Kolonia Uścianki, gmina Bogusze, powiat Graje-
wo. Wioska oddalona była od celu ataku o około
4,5 km w kierunku zachodnim. Przeczekano tam
cały dzień 8 maja. Partyzanci opuścili wieś około
godz. 21, maszerowali łąkami rozciągnięci gęsiego
na przestrzeni ponad 100 m.
Na peryferiach miasta do zasadniczej części dołą-
czył pododdział z kompanii grajewskiej pod dowódz-
twem plut. Franciszka Waszkiewicza „Wichra” oraz
pododdział kompanii rajgrodzkiej. W sumie było to
około 30 partyzantów, którzy wcześniej kwaterowali
w miejscowości Koty-Rybno w odległości 5 km od
Grajewa w kierunku południowo-wschodnim.
Głównym wojskowym celem akcji było opanowa-
nie miasta i rozbicie znajdujących się tam urzędów.
Ówczesne Grajewo było miastem liczącym około
6 tys. mieszkańców. Było ważnym węzłem komuni-
kacyjnym w tamtym rejonie. Jego centralnym punk-
tem był plac Wolności. W jego północnej części stał
kościół, a po prawej stronie biegła dzisiejsza ul. Nie-
podległości. Przy niej znajdował się ciąg budynków,
w którym stał dwupiętrowy budynek będący siedzibą
PUBP. Załogę urzędu stanowiło 23 funkcjonariuszy.
Przy ul. Ełckiej swą siedzibę miała komenda powia-
towa MO. Liczyła ona 100 milicjantów. Dodatkowo
przy ul. Kopernika znajdowała się siedziba sowieckiej
komendantury wojennej i placówka NKWD. Było
tam ok. 60 żołnierzy sowieckich. Zgrupowanie par-
tyzanckie zostało podzielone na 3 zasadnicze grupy
uderzeniowe. Pierwsza z nich, licząca 80 ludzi, pod
dowództwem ppor. „Ryby” miała być skierowana pod
budynek PUBP, aby go zdobyć i uwolnić aresztowa-
nych. Druga, licząca 50 żołnierzy, dowodzona przez
por. „Wawra”, miała udać się pod siedzibę MO. Trze-
cia grupa miała udać się pod sowiecką komendaturę
wojenną. Dowodził nią ppor. Antoni Kurowski „Ol-
szyna”. Jej zadaniem było zablokowanie żołnierzy
sowieckich, tak aby nie mogli udzielić pomocy atako-
wanym urzędom. Ok. godz. 22 partyzanci wkroczyli
do Grajewa od strony stacji kolejowej. Grupa ppor.
„Ryby” przemaszerowała pod siedzibę PUBP. Party-
zanci zajęli pozycje od frontu budynku. „Bruzda”
wraz z kilkoma ludźmi zajął pozycję na placu przed
kościołem. Po dojściu w pobliże budynku bez strzału
275
zlikwidowano wartownika. Ok. godz. 22.30 na sygnał
„Bruzdy” w kierunku siedziby powiatowej bezpieki
otworzono zmasowany ogień z posiadanej broni. Po
kilkuminutowej nawale ogniowej wydzielona grupa
szturmowa obrzuciła PUBP granatami, a następnie
zaczęła się wdzierać do środka. W momencie kiedy
rozpoczął się ostrzał budynku bezpieki, dowodzący
grupą rozlokowaną w pobliżu budynku MO por. „Wa-
wer” wydał rozkaz ostrzału siedziby milicji, a następ-
nie obrzucenia jej granatami. Milicjanci próbowali
się bronić, ale ich opór nie trwał długo i partyzanci
wdarli się do środka, uwalniając aresztowanych.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pani posłanka Maria Nowak, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Maria Nowak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W swoim oświad-
czeniu skupię się na zaprezentowaniu problematyki
dotyczącej działalności spółdzielni socjalnych w Pol-
sce. Otóż coraz większa grupa bezrobotnych Pola-
ków, szczególnie obecnie, w okresie kryzysu, zaczęła
dostrzegać w spółdzielniach socjalnych szansę na
prowadzenie aktywności zawodowej. Niestety, jak
pokazuje rzeczywistość, napotykają na wiele proble-
mów i utrudnień, z których większością nie potrafią
sobie poradzić.
Pierwsze spółdzielnie socjalne powstały we Wło-
szech na podstawie ustawy z 1991 r. Pomysł polegał
na niesieniu pomocy w zakładaniu spółdzielni przez
bezrobotnych poprzez wstępne dofinansowanie ze
źródeł publicznych, zmniejszenie obciążeń biurokra-
tycznych, wprowadzanie dodatkowych ulg i przywi-
lejów w kontaktach z władzami lokalnymi, a nawet
centralnymi. Idea się przyjęła i sprawdziła. Obecnie
we Włoszech działa ok. 7 tys. spółdzielni socjalnych
dających zatrudnienie ok. 500 tys. osób znajdujących
się w trudnych sytuacjach życiowych. Podobnie dzie-
je się w wielu innych państwach Unii Europejskiej.
Jak widać na włoskim przykładzie, państwa Europy
Zachodniej kierują się zasadą: praca zamiast zasiłku.
Spółdzielnie socjalne mogą być sposobem na zmniej-
szenie bezrobocia, zwłaszcza tego długotrwałego,
i zapobieganie społecznemu wykluczeniu. Osoby bez-
robotne zakładające spółdzielnię mają szansę stwo-
rzyć dla siebie miejsca pracy. W 2006 r. weszła
w Polsce w życie ustawa o spółdzielniach socjalnych.
Wcześniej spółdzielnie socjalne mogły być tworzone
od 2006 r. na podstawie zapisu ustawy o zatrudnie-
niu socjalnym.
Prawo zostało ustanowione. Niestety, jak to bywa,
życie niesie jednak różne niespodzianki. Otóż w prak-
tyce spółdzielnie napotykają na poważne trudności.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
276 Oświadczenia poselskie
Poseł Maria Nowak
Paradoksalnie utrudnienia te mają charakter głów-
nie biurokratyczny. Chodzi o skomplikowane proce-
dury i formalności, które wiążą się z dodatkowymi
kosztami, jakie muszą ponosić spółdzielnie. Poważne
utrudnienie stanowi również brak chęci współpracy
z nimi ze strony władz samorządowych, a nierzadko
także urzędów pracy.
O swoich problemach spółdzielcy mówili już nie-
jednokrotnie. Ostatnio w moim biurze poselskim
zjawili się także przedstawiciele spółdzielni Jedność
z Chorzowa z prośbą o zainteresowanie Wysokiej Izby
problemem dotyczącym spółdzielni socjalnych. Otóż
chorzowska Spółdzielnia Socjalna Jedność została
założona w 2005 r. Od tamtego czasu nieustannie
trwa proces mający doprowadzić do uruchomienia
w jej ramach działalności gospodarczej. Rejestracja
jej w sądzie trwała rok. Sprawa spółdzielni Jedność
utknęła na 2 lata w powiatowym urzędzie pracy, gdyż
były problemy z zabezpieczeniem dotacji. Przecież
osoby tworzące spółdzielnię socjalną nie są zamożne,
więc trudno im znaleźć zabezpieczenie na dotację,
którą mają otrzymać w urzędzie pracy. Gdy pojawiło
się zabezpieczenie, okazało się, że urząd pracy nie ma
środków na uruchomienie działalności spółdzielni,
ponieważ w porównaniu do ubiegłego roku Powiato-
wy Urząd Pracy w Chorzowie otrzymał z minister-
stwa ponad 3 mln zł mniej na aktywne formy wspie-
rania walki z bezrobociem. Do dziś problem spół-
dzielni Jedność jest nierozwiązany. Zamknięte koło.
Niestety, podejrzewam, że takich sytuacji jest w na-
szym kraju więcej.
Jak zatem naprawdę wygląda walka polskiego
rządu z kryzysem? Czy w ogóle są podejmowane ja-
kieś działania przeciwko bezrobociu? Rząd ciągle
jeszcze jest na etapie zapewnień. Słyszymy stale
o przygotowanym tzw. pakiecie antykryzysowym,
jednak nie ma widocznych działań w kierunku pro-
rozwojowym, pobudzającym gospodarkę. Mówi się
o planach, strategiach, licznych dokumentach, jed-
nak brakuje rzeczy najważniejszej: realnych działań.
Przypadek spółdzielni Jedność, niestety, to udowad-
nia. Osoby bezrobotne uzyskały do prowadzenia swo-
jej działalności pomieszczenia, włożyły w remont
lokalu wiele pracy i środków finansowych. Zachodzi
zatem pytanie, czy ma to pójść na marne, czy polski
rząd da osobom bezrobotnym, mającym inicjatywy
i chcącym działać, szansę na wyjście z długotrwałego
bezrobocia w ramach gospodarki społecznej. Dziś,
niestety, osoby bezrobotne, najbardziej zaintereso-
wane przyszłością polskich spółdzielni socjalnych,
zaczynają w to wątpić. Czują, że mówienie o braniu
spraw w swoje ręce to tylko frazesy reklamowe,
a państwo nie jest przygotowane i chętne do wyjścia
naprzeciw właśnie tym osobom bezrobotnym, ale za-
razem aktywnym, chcącym prowadzić działalność
gospodarczą.
W imieniu tych osób apeluję, aby jak najszybciej
potraktować ich jak prawdziwych partnerów społecz-
nych i wspomóc tym, na co zgodnie z zapisami usta-
wy mają prawo oczekiwać członkowie każdej spół-
dzielni socjalnej w naszym kraju. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Henryk Siedlaczek, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wejście nowych
banków na rynek kredytów z dopłatą nie spowodo-
wało zaostrzenia konkurencji. Wprost przeciwnie
– nie dość, że nowe oferty są mniej atrakcyjne, to
dodatkowo część banków już wcześniej oferujących
kredyty z dopłatą podniosła marże. W efekcie rata
kredytu z dopłatą może być w praktyce wyższa od
raty standardowego kredytu w złotych.
Od kwietnia powiększyła się lista banków udzie-
lających kredytu z dopłatą. Do swojej oferty preferen-
cyjne kredyty włączyły: Alior Bank, Dom Bank oraz
Pekao Bank Hipoteczny. Niestety, dołączenie tych
banków do programu „Rodzina na swoim” nie spo-
wodowało zaostrzenia konkurencji i spadku marż.
Dwa pierwsze zaoferowały marże znacznie przewyż-
szające poziomy w pozostałych bankach. W Alior
Banku marża wynosi bowiem 3,3% lub 3,5%, a w Dom
Banku 5,55% lub 6,15%. W obu przypadkach marża
zależy od wysokości wkładu własnego.
Jeszcze na początku marca średnia marża w Ban-
ku Pocztowym wynosiła ok. 1,5%, a najniższa 1,3%.
Obecnie średnia marża kredytu z dopłatą wynosi
ok. 2,5%. W znacznym stopniu jest ona zawyżana
przez oferty nowych banków. Jednak nie jest to jedy-
na przyczyna tak znacznego wzrostu średniej. Część
banków już oferujących kredyt z dopłatą też podnio-
sła marże. W Banku Pocztowym wynosi ona już
1,9%, a w Pekao jest to ponad 3%.
W rezultacie wzrostu marż kredytów z dopłatą
może się okazać, że zaciągnięcie takiego kredytu
jest mniej korzystne od zaciągnięcia zwykłego kre-
dytu w złotych, aczkolwiek w przypadku tych dru-
gich marże w kwietniu bieżącego roku również ule-
gły wzrostowi i obecnie wynoszą średnio ok. 2,8%
wobec 2% w marcu.
Z wyliczeń Expandera wynika, że w przypadku
kredytu z dopłatą zaciągniętego na kwotę 300 tys. zł
na 30 lat, 25% wkładu własnego, marża 5,55%, w Dom
Banku początkowa rata przy uwzględnieniu dopłaty
wyniesie 1758 zł. Tymczasem rata tradycyjnego kre-
dytu z marżą 1,35% – taką stawkę oferuje m.in. Bank
Zachodni WBK – wyniesie 1701 zł.
W przypadku kredytu preferencyjnego dopłaty
kończą się po 8 latach. Po zakończeniu dopłat, przy
założeniu stałości stóp procentowych, rata kredytu
z marżą 5,55% wzrośnie do poziomu 2611 zł. Przez
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Henryk Siedlaczek
30 lat kredytobiorca spłaci w sumie (kapitał plus od-
setki) 860,2 tys. zł. Tymczasem zaciągając tradycyjny
kredyt z marżą 1,35%, spłaciłby 612,5 tys. zł. Kredy-
ty preferencyjne z samego założenia nie mogą być
droższe od kredytów standardowych. Niekorzystne
warunki, na których są one udzielane, w znacznym
stopniu pogorszą sytuację finansową kredytobiorców,
szczególnie po 8-letnim okresie dofinansowania. Do-
datkowo cała kwota dopłaty do kredytu stanowi w rze-
czywistości marżę dla banku. Kredytobiorca w żaden
sposób nie odczuje dopłaty, ponieważ jego raty kre-
dytu już w 8-letnim okresie są wyższe bądź zbliżone
do poziomu rat normalnego kredytu.
Wejście nowych banków na rynek kredytów z do-
płatą nie spowodowało zaostrzenia konkurencji, lecz
wręcz przeciwnie. Nie dość, że nowe oferty są mniej
atrakcyjne, to dodatkowo część banków już wcześniej
oferujących kredyty z dopłatą podniosła marżę. W efek-
cie rata kredytu z dopłatą może być wyższa od raty
standardowego kredytu w złotych. W sytuacji tak
znaczącego wzrostu wysokości rat, w stosunku do
wysokości rat pozostałych kredytów, wątpliwy wyda-
je się cel wdrożenia w życie kredytów z dopłatą. Jaką
zatem rolę mają spełniać owe dopłaty?
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Oświadczam, iż
jest to pytanie, na które trudno dziś znaleźć satys-
fakcjonującą, zwłaszcza dla potencjalnych kredyto-
biorców, odpowiedź. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Krzysztof Brejza, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Krzysztof Brejza:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W bieżącym mie-
siącu minęło 5 lat od momentu przystąpienia Polski
do Unii Europejskiej. Polska jest członkiem Unii od
1 maja 2004 r. Podstawą prawną akcesji był traktat
akcesyjny podpisany 16 kwietnia 2003 r. w Atenach.
Faktyczny proces integracji rozpoczął się jednak wie-
le lat wcześniej, bo już w kwietniu 1994 r., z chwilą
złożenia przez Polskę wniosku o członkostwo w Unii
Europejskiej.
Rozszerzenie Unii w maju 2004 r. o 10 nowych
krajów było wydarzeniem o doniosłym historycznym
znaczeniu. Dla Polski pojawiły się nowe szanse i per-
spektywy. Zaczęły napływać unijne środki. Od 1 maja
2004 r. finansowe wsparcie z funduszy struktural-
nych otrzymało ponad 98 tys. różnych projektów.
Wśród nich znalazły się inwestycje drogowe, a więc
remonty i przebudowy dróg, budowa autostrad, ob-
wodnic i dróg ekspresowych, a także budowa oczysz-
277
czalni ścieków. Pieniądze trafiły także na dotacje dla
przedsiębiorstw. Firmy otrzymały zarówno bezpo-
średnią pomoc przy inwestycjach, jak i wsparcie po-
średnie poprzez fundusze pożyczkowe, poręczeniowe
czy usługi doradcze. Duża część unijnych pieniędzy
została przeznaczona na szkolenia oraz stypendia dla
uczniów. Łącznie napłynęło do nas z Brukseli ponad
70 mld zł. Między innymi dzięki pomocy unijnej spa-
dło bezrobocie, wzrosła ilość inwestycji zagranicz-
nych. Dzięki dotacjom powstało już ok. 400 tys. miejsc
pracy. Ponadto kraje Unii Europejskiej otworzyły dla
Polaków swoje rynki pracy, a dzięki wstąpieniu do
strefy Schengen możemy dziś swobodniej niż kiedy-
kolwiek podróżować.
Należy ocenić jako pozytywne to, że postawy pro-
europejskie są w Polsce stabilne i silne. Badania opi-
nii publicznej wykazują niesłabnące poparcie Pola-
ków dla umacniania się Polski w Europie i Europy
w świecie. Ostatnie sondaże donoszą, że aż 52% Po-
laków uważa, że 5 lat członkostwa w Unii pozytywnie
wpłynęło na sytuację w kraju. Zdaniem 69% bada-
nych Polska jako państwo członkowskie Unii wzmoc-
niła swoją pozycję międzynarodową. Polacy czują się
Europejczykami. Warto przypomnieć w tym miejscu
twórców integracji, postacie o kluczowym znaczeniu
dla jej początków.
Byli to przede wszystkim przerażeni konsekwen-
cjami II wojny światowej oraz zagrożeniem komuni-
zmu politycy partii chadeckich, byli premierzy: Włoch
Alcide De Gasperi i Francji Robert Schuman, kanc-
lerz Konrad Adenauer. Wspomnieni politycy mieli
świetnych doradców, wizjonerów zjednoczonej Euro-
py, oczywiście głównym z nich był Jean Monnet. Pra-
gnę jednak podkreślić, iż konstruktorem Wspólnot
był Polak, w czasie wojny cichociemny, Józef Retinger
– sekretarz generalny ruchu europejskiego. Jest to
postać o tyle warta wspomnienia, iż dzisiaj w Sejmie
przyjęliśmy uchwałę upamiętniającą 60-lecie powsta-
nia Rady Europy. Organizowany zaś przez Polaka
Retingera kongres haski z maja 1948 r. był zacząt-
kiem powstania właśnie tej organizacji.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! 5 lat Polski
w Unii Europejskiej to dobry moment na podsumo-
wanie. Warto pamiętać, jak wiele zyskaliśmy przez
ten czas. Wspólnym celem wszystkich państw człon-
kowskich jest silna Europa. A silna, zjednoczona Eu-
ropa to ogromny potencjał, który jeśli zostanie odpo-
wiednio wykorzystany, ma szansę dać sobie radę
z wyzwaniami współczesnego świata i z globalnym
kryzysem. Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Mirosław Maliszewski, Polskie Stron-
nictwo Ludowe.
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
278 Oświadczenia poselskie
Poseł Mirosław Maliszewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Blisko rok temu,
1 lipca 2008 r., w wieku 95 lat zmarł prof. Szczepan
Aleksander Pieniążek, wybitny polski sadownik, po-
molog i fizjolog roślin.
Szczepan Aleksander Pieniążek urodził się 27 grud-
nia 1913 r. we wsi Słup koło Siedlec. W 1938 r. ukoń-
czył studia na Uniwersytecie Warszawskim. Później
w latach 1938–1942 uzupełniał wykształcenie w Cor-
nell University w Ithaca, gdzie obronił doktorat i był
adiunktem w katedrze ogrodnictwa, a od 1945 r. pro-
fesorem nadzwyczajnym. W 1946 r. powrócił do Polski
i został profesorem Szkoły Głównej Gospodarstwa
Wiejskiego w Warszawie oraz kierownikiem katedry
sadownictwa tej uczelni. W latach 1965–1966 był dzie-
kanem wydziału ogrodnictwa. W 1954 r. otrzymał
tytuł profesora zwyczajnego. Prof. Szczepan Pieniążek
w 1951 r. utworzył Instytut Sadownictwa i Kwiaciar-
stwa w Skierniewicach i do roku 1983 był jego dyrek-
torem. Był wspaniałym wychowawcą i nauczycielem
wielu pokoleń polskich naukowców i sadowników.
Działalność naukowa prof. Pieniążka rozpoczęła
się w roku 1938, kiedy to wyszła drukiem jego
pierwsza praca naukowa. Przechodząc z nauk teo-
retycznych do stosowanych, z cytologii do sadownic-
twa, prof. Pieniążek zajął się studiami nad transpi-
racją owoców w przechowalni i chłodni. Pierwszy
zaczął stosować w przechowalnictwie jabłek wyso-
kie stężenie dwutlenku węgla po zbiorze z drzewa,
by opóźnić dojrzewanie i wydłużyć okres ich prze-
chowywania. Metoda ta doczekała się w Ameryce
powszechnego stosowania w przechowywaniu od-
miany golden delicious, a w latach 70. ubiegłego
wieku, rozpracowana dokładniej przez innych na-
ukowców, weszła do praktyki.
W latach 1942–1946 prof. Pieniążek ogłosił sześć
prac oryginalnych w naukowych czasopismach ame-
rykańskich. W 1943 r. rozpoczął badania nad fizjolo-
gicznymi chorobami jabłek w chłodni. Opracował
nową metodę zapobiegania oparzeliźnie chłodniowej.
Poza tym prof. Pieniążek w czasie swego pobytu
w Ameryce prowadził badania nad wpływem środ-
ków owadobójczych i grzybobójczych na fotosyntezę
liści jabłoni oraz nad zastosowaniem syntetycznych
substancji wzrostowych w sadownictwie.
Po powrocie do kraju prof. Pieniążek zajmował się
głównie badaniami nad doprowadzeniem do regular-
nego corocznego owocowania jabłoni (niewiele osób
dziś wie, że w tamtym czasie większość drzew owo-
cowała raz na dwa lata), nad systemami uprawy gle-
by w sadzie (powszechne wówczas były uprawy
współrzędne, np. ziemniaków czy zbóż) oraz odpor-
nością na mróz drzew owocowych. Prace te dały do-
bre wyniki, toteż znalazły drogę do praktyki sadow-
niczej. Metoda chemicznego przerzedzania zawiąz-
ków jabłoni celem zmuszenia ich do owocowania co
roku, wprowadzona przez prof. Pieniążka, stosowana
jest w wielu sadach państwowych i prywatnych.
Wszedł również do praktyki system uprawy gleby
w sadzie opracowany przez profesora, polegający na
wprowadzeniu murawy jako sposobu utrzymywania
gleby między rzędami drzew. Ułatwiło to wprowa-
dzenie drzew niskopiennych, o którą to sprawę pro-
fesor walczył od czasu swego powrotu do kraju. Wal-
ka ta dała rezultaty. Obecnie nie sadzi się już w Pol-
sce drzew wysokopiennych.
Za swoje prace badawcze i wdrożeniowe, dotyczą-
ce tematyki owocowania jabłoni, uprawy gleby, a tak-
że metod wdrożenia do praktyki metod produkcji
owoców otrzymał m.in. nagrody państwowe pierwsze-
go i drugiego stopnia. Osiągnięcia instytutu w zakre-
sie intensyfikacji produkcji sadowniczej, a od 1968 r.
również produkcji kwiaciarskich, znane są na całym
świecie. Poprzez całą sieć zakładów doświadczalnych,
zlokalizowanych w różnych miejscach w kraju, i wy-
chowaną wspaniałą kadrę naukową przekazywał
osiągnięcia instytutowej i światowej nauki do prak-
tyki produkcyjnej.
Prof. Pieniążek utrzymywał kontakty z zagrani-
cą, zwłaszcza z placówkami naukowymi w Stanach
Zjednoczonych. Piastował m.in. funkcję prezesa Mię-
dzynarodowego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych,
organizował wyjazdy młodych naukowców oraz wy-
mianę stażystów do USA. Dzięki jego pozycji i kon-
taktom w ciągu 50 lat istnienia instytutu z możliwo-
ści wyjazdu do Stanów Zjednoczonych skorzystało
ponad 1300 polskich naukowców, a 60 przyjechało
z USA do Polski. Warto przypomnieć, że Polska była
wówczas krajem za żelazną kurtyną.
Ponadto był honorowym przewodniczącym Komi-
tetu Nauk Ogrodniczych Polskiej Akademii Nauk.
Należał także m.in. do Międzynarodowego Towarzy-
stwa Nauk Ogrodniczych, będąc przewodniczącym
sekcji sadowniczej, prezydentem tego towarzystwa
i kiedyś członkiem honorowym. Był członkiem aka-
demii nauk rolniczych w wielu krajach. W roku 1974
zorganizował po raz pierwszy, jedyny do tej pory
w Polsce, Międzynarodowy Kongres Nauk Ogrodni-
czych w Narzymie. To zostało upamiętnione wmuro-
waniem okolicznościowej tablicy na jednym z budyn-
ków należących do Instytutu Sadownictwa w Skier-
niewicach, na którym są biblijni Adam i Ewa, Adam
jako postać bez włosów, tak jak pan profesor, a Ewa
w okularach, jak małżonka szanownego pana profe-
sora, która miała również wielki wkład w jego dzia-
łalność. Z przekazu syna profesora, Normana Pie-
niążka, wiem, że ten pomysł bardzo mu się spodobał.
Szkoda, że ta tablica dzisiaj jest nieco zapomniana.
Dzieło profesora to przede wszystkim dzisiejsza
pozycja polskiego sadownictwa na świecie. (Dzwo-
nek) Jesteśmy największym producentem owoców
w naszej strefie klimatycznej w Europie i trzecim
w świecie. Poziom naszego sadownictwa nie odbie-
ga od najlepszych, a w wielu aspektach jest najwyż-
szy. Stanowi ono jedną z nielicznych branż, mają-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Mirosław Maliszewski
cych zdolności konkurowania na wspólnym rynku,
o czym świadczą wyniki w produkcji, przetwór-
stwie i sprzedaży.
Niedługo minie rok od dnia, kiedy odszedł od nas
największy polski sadownik, autor naszej potęgi, od-
dany bezgranicznie stworzonej idei, skuteczny jej
realizator, twórca sukcesu dziesiątków tysięcy pol-
skich gospodarstw i rodzin, wielki naukowiec i hu-
manista, wychowawca i pedagog, nasz niekwestiono-
wany autorytet.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, panie pośle.
Poseł Mirosław Maliszewski:
Odszedł od nas wybitny uczony, szlachetny i pra-
wy człowiek, ojciec polskiego nowoczesnego sadow-
nictwa.
Panie marszałku, jeszcze dosłownie pół minuty
i już kończę.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Już pan pół minuty dłużej mówi. Niech pan koń-
czy, wie pan, jest dwunasta w nocy.
Poseł Mirosław Maliszewski:
Żegnając pana, panie profesorze, wypowiadamy
jedno małe polskie słowo, skromne jak pan profesor
słowo: dziękujemy. Dziękuję bardzo, panie mar-
szałku.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Tadeusz Iwiński, Lewica.
Poseł Tadeusz Iwiński:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Za kilkanaście
dni w całej Unii Europejskiej odbędą się po raz siód-
my, a w Polsce po raz drugi bezpośrednie wybory do
Parlamentu Europejskiego. W naszym kraju tym ra-
zem wybierać będziemy 50 deputowanych, przed pię-
ciu laty było ich 54. Szkoda tylko, że będą oni wyła-
niani według kuriozalnej ordynacji, moim zdaniem
naruszającej art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej
gwarantujący to, że wszyscy są wobec prawa równi.
279
Próby SLD i klubu Lewicy podejmowane jeszcze
w tym roku, by zmienić ów stan rzeczy i wybierać
posłów do Parlamentu Europejskiego w jednym ogól-
nokrajowym okręgu, zostały przekreślone przez ak-
tualną większość sejmową. Czy ktoś z państwa może
sobie wyobrazić wybory do Sejmu, w których nie wia-
domo, ile mandatów rozdziela się w danym okręgu,
albo nawet tego, czy w ogóle będą tam jakiekolwiek
mandaty. Ten ostatni przypadek był bliski urzeczy-
wistnienia w 2004 r. w kujawsko-pomorskim, na któ-
re z punktu widzenia demograficznego powinny
przypadać trzy mandaty, a ostatecznie przydzielono
tylko jeden i to ostatni z piętnastu, które wówczas
zdobyła Platforma Obywatelska.
Generalnie zaś – i prawdopodobnie sytuacja się
wkrótce powtórzy – mieszkańcy jednych części Polski,
np. województw śląskiego, małopolskiego i święto-
krzyskiego, są nadreprezentowani w Parlamencie
Europejskim, a innych, np. podlaskiego, warmińsko-
-mazurskiego, lubuskiego i zachodniopomorskiego, są
niedoreprezentowani. Tymczasem nie można karać
obywateli za taką czy inną frekwencję wyborczą, bo
fundamentem demokracji jest wolność, w tym swobo-
da udziału w głosowaniu, ani tym bardziej karać za
to, że populacja pewnych okręgów jest niższa.
W 21 spośród 27 państw Unii Europejskiej, nawet
tak dużych jak Niemcy czy Hiszpania, przyjmowa-
nym rozwiązaniem jest jeden ogólnokrajowy okręg
wyborczy do Parlamentu Europejskiego. W pozosta-
łych jest ich kilka, na przykład we Włoszech 5, we
Francji 7, o określonej liczbie mandatów rozdziela-
nych proporcjonalnie.
W Polsce, w kraju średniej wielkości – nie wiado-
mo, dlaczego – mamy aż 13 okręgów, woluntarystycz-
nie dobranych, o nader zróżnicowanej populacji, od
2 mln na Podkarpaciu do prawie 5 mln na Śląsku.
Prawdziwie absurdalne jest wszakże to, iż nie ma
w nich do podziału konkretnej liczby mandatów. Stąd
też po rozdzieleniu na szczeblu ogólnokrajowym całej
puli mandatów między komitety wyborcze, które
przekraczają wymagany próg 5%, mandaty w ramach
poszczególnych komitetów przyznaje się nie np. we-
dług procentu uzyskanych głosów, ale ich bezwzględ-
nej liczby. To nie tylko faworyzuje najludniejsze okrę-
gi, przyjęty system podziału mandatów na poszcze-
gólne okręgi wyborcze w sposób oczywisty narusza
zasadę materialnej równości wyborców. Ta zasada
oznaczać musi bowiem spełnienie wymogu, iż każdy
głos ma taką samą wagę, a tak przecież nie jest.
Mieszkaniec Katowic, Kielc czy Krakowa ma dwu-
krotnie większą szansę na wybór swojego eurodepu-
towanego niż mieszkaniec Białegostoku, Olsztyna,
Łomży czy Rzeszowa. Moim zdaniem taki stan rzeczy
jest niedopuszczalny i przeciw niemu słusznie prote-
stują już niektóre organizacje pozarządowe, na przy-
kład Stowarzyszenie „Suwalszczyzna”, domagające
się od rzecznika praw obywatelskich skierowania
odnośnej ustawy ordynacyjnej do Trybunału Konsty-
 42. posiedzenie Sejmu w dniu 21 maja 2009 r.
280 Oświadczenia poselskie

Poseł Tadeusz Iwiński w końcu odnośną ordynację do standardów unijnych.

tucyjnego. Dziś jest już niestety za późno, by trybu-
nał interweniował przed wyborami do Parlamentu
Europejskiego 7 czerwca, toteż odbędą się one we-
dług aktualnej ułomnej i, moim zdaniem, niekonsty-
tucyjnej ordynacji.
Apeluję więc do Prezydium Sejmu, a zwłaszcza do
marszałka Bronisława Komorowskiego, aby jeszcze
ten parlament, nie czekając na kolejne wybory do
Parlamentu Europejskiego w 2014 r., dostosował
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Na tym zakończyliśmy oświadczenia poselskie.
Zarządzam przerwę w posiedzeniu do jutra, to jest
22 maja 2009 r., do godz. 9.

(Przerwa w posiedzeniu o godz. 0 min 03)