Sejm

Rzeczypospolitej Polskiej
Kadencja VI

Sprawozdanie Stenograficzne
z 60 posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniach 9, 10, 11 i 12 lutego 2010 r.

ANEKS
Interpelacje i zapytania poselskie
oraz odpowiedzi na zapytania

część 1

Wa r s z a w a
2010
 str.
TREŚĆ
Aneksu do Sprawozdania Stenograficznego z.60. posiedzenia Sejmu
w dniach 9, 10, 11 i 12 lutego 2010 r.
część 1
str.
Załącznik nr 1 – Informacja marszałka Sejmu
o wpływie interpelacji i zapytań poselskich oraz
odpowiedzi na interpelacje i zapytania
Załącznik nr 2 – Teksty interpelacji i zapytań
poselskich oraz odpowiedzi na interpelacje
i zapytania
Poseł Wojciech Szczęsny Zarzycki . . . . . . . . . 56
Poseł Jan Szyszko. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
Poseł Wiesław Woda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .57
Posłowie Jarosław Zieliński
i Artur Górski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
Poseł Ewa Wolak oraz grupa posłów . . . . . . . 59
Poseł Krzysztof Putra . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Poseł Jan Bury s. Antoniego . . . . . . . . . . . . . .61
Poseł Bożena Szydłowska. . . . . . . . . . . . . . . . .61
Poseł Paweł Poncyljusz. . . . . . . . . . . . . . . . . . 62
Poseł Tomasz Lenz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63
Poseł Andrzej Czuma . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64
Poseł Dawid Jackiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . 64
Poseł Gabriela Masłowska . . . . . . . . . . . . . . . 69
Poseł Stanisław Rydzoń . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . .70
Poseł Stanisław Stec. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .74
Poseł Marek Rząsa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .74
Poseł Andrzej Walkowiak. . . . . . . . . . . . . . . . .76
Poseł Stanisław Rydzoń . . . . . . . . . . . . . . . . . .78
Poseł Marek Kuchciński . . . . . . . . . . . . . . . . .78
Poseł Monika Wielichowska. . . . . . . . . . . . . . .79
Poseł Artur Górski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .81
Poseł Bożena Kotkowska . . . . . . . . . . . . . . . . 82
Posłowie Bożena Kotkowska
i Grzegorz Pisalski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 82
Poseł Tadeusz Naguszewski . . . . . . . . . . . . . 83
Poseł Krzysztof Brejza . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83
Posłowie Jan Musiał i Tadeusz Arkit . . . . . . 84
Poseł Marek Cebula . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84
Poseł Andrzej Halicki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 85
Poseł Jarosław Rusiecki . . . . . . . . . . . . . . . . . 86
Poseł Bożena Kotkowska . . . . . . . . . . . . . . . . .87
Poseł Jarosław Pięta. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .87
Poseł Jarosław Pięta oraz grupa posłów . . . . 88
Poseł Grzegorz Roszak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89
Poseł Jerzy Rębek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90
Poseł Kazimierz Moskal. . . . . . . . . . . . . . . . . .91
Poseł Artur Górski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92
Poseł Zbigniew Matuszczak . . . . . . . . . . . . . . 93
Poseł Anna Sobecka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 97
str.
str.
Poseł Izabela Kloc. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97
Poseł Wojciech Szczęsny Zarzycki . . . . . . . . . 97
Poseł Edward Siarka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98
Poseł Tadeusz Wita. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 99
Poseł Michał Stuligrosz . . . . . . . . . . . . . . . . .100
Poseł Arkadiusz Litwiński . . . . . . . . . . . . . . .100
Poseł Zbigniew Babalski . . . . . . . . . . . . . . . .101
Poseł Gabriela Masłowska . . . . . . . . . . . . . . .101
Poseł Zbigniew Kozak . . . . . . . . . . . . . . . . . .102
Poseł Piotr Babinetz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .103
Poseł Jan Religa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .105
Poseł Dariusz Seliga oraz grupa posłów . . . .106
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . .108
Poseł Roman Kaczor . . . . . . . . . . . . . . . . . . .108
Poseł Józef Piotr Klim . . . . . . . . . . . . . . . . . .109
Poseł Janusz Chwierut . . . . . . . . . . . . . . . . . .110
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . .111
Poseł Jan Szyszko. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .112
Poseł Wojciech Saługa . . . . . . . . . . . . . . . . . .112
Poseł Tadeusz Naguszewski . . . . . . . . . . . . .113
Poseł Monika Wielichowska. . . . . . . . . . . . . .114
Poseł Janusz Dzięcioł . . . . . . . . . . . . . . . . . . .114
Posłowie Witold Kochan i Tadeusz Arkit. . . . 115
Posłanki Bożenna Bukiewicz
i Mirosława Nykiel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .116
Posłowie Tadeusz Arkit i Andrzej Ryszka . . . 117
Poseł Jarosław Matwiejuk . . . . . . . . . . . . . . .118
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska . . . . . . . 122
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . 123
Poseł Anna Paluch oraz grupa posłów . . . . 124
Poseł Jan Kaźmierczak . . . . . . . . . . . . . . . . 125
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . 125
Poseł Stanisław Lamczyk. . . . . . . . . . . . . . . 126
Poseł Konstanty Oświęcimski . . . . . . . . . . . 128
Posłowie Alicja Dąbrowska
i Krzysztof Tyszkiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . 128
Poseł Ryszard Zbrzyzny . . . . . . . . . . . . . . . . 129
Poseł Michał Wojtkiewicz . . . . . . . . . . . . . . . 129
Poseł Lech Kołakowski . . . . . . . . . . . . . . . . 130
Poseł Zbigniew Chmielowiec . . . . . . . . . . . . .131
Poseł Barbara Bartuś. . . . . . . . . . . . . . . . . . 133
Poseł Robert Telus oraz grupa posłów . . . . 134
Poseł Waldemar Andzel . . . . . . . . . . . . . . . . 135
Poseł Jadwiga Wiśniewska. . . . . . . . . . . . . . 135
Poseł Waldemar Andzel . . . . . . . . . . . . . . . . 136
Poseł Jadwiga Wiśniewska. . . . . . . . . . . . . . 136
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska . . . . . . . .137
Poseł Witold Klepacz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 138
 str.
Poseł Piotr Babinetz oraz grupa posłów . . . 138
Poseł Robert Telus oraz grupa posłów . . . . .140
Poseł Sławomir Zawiślak . . . . . . . . . . . . . . . .141
Poseł Maks Kraczkowski
oraz grupa posłów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .143
Poseł Krzysztof Sońta oraz grupa posłów . . . 145
Poseł Sławomir Preiss oraz grupa posłów . . . 145
Poseł Marek Kuchciński . . . . . . . . . . . . . . . .146
Poseł Jadwiga Wiśniewska. . . . . . . . . . . . . . .147
Poseł Andrzej Bętkowski . . . . . . . . . . . . . . . .148
Poseł Jadwiga Wiśniewska
oraz grupa posłów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .148
Poseł Mieczysław Golba . . . . . . . . . . . . . . . . .149
Poseł Waldemar Andzel . . . . . . . . . . . . . . . . .149
Poseł Beata Szydło . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .150
Poseł Jolanta Szczypińska . . . . . . . . . . . . . . .150
Poseł Wojciech Żukowski . . . . . . . . . . . . . . . .151
Poseł Dariusz Lipiński . . . . . . . . . . . . . . . . . .161
Poseł Katarzyna Matusik-Lipiec
oraz grupa posłów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .163
Poseł Marek Zieliński oraz grupa posłów . . . 164
Poseł Wojciech Wilk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .164
Poseł Magdalena Gąsior-Marek. . . . . . . . . . .165
Posłowie Magdalena Gąsior-Marek
i Andrzej Nowakowski . . . . . . . . . . . . . . . . . .166
Poseł Tadeusz Arkit oraz grupa posłów . . . .166
Posłowie Andrzej Nowakowski
i Magdalena Gąsior-Marek . . . . . . . . . . . . . .167
Poseł Grzegorz Sztolcman . . . . . . . . . . . . . . .168
Poseł Izabela Leszczyna oraz grupa posłów. . . .168
Poseł Agnieszka Pomaska
oraz grupa posłów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .169
Poseł Zbigniew Konwiński. . . . . . . . . . . . . . .170
Poseł Waldy Dzikowski. . . . . . . . . . . . . . . . . .170
Poseł Wojciech Ziemniak . . . . . . . . . . . . . . . .171
Posłowie Marek Zieliński i Paweł Arndt . . . .171
Poseł Jarosław Stawiarski . . . . . . . . . . . . . . .172
Poseł Bronisław Dutka. . . . . . . . . . . . . . . . . .173
Poseł Gabriela Masłowska . . . . . . . . . . . . . . . 174
Poseł Wiesław Woda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .176
Poseł Sławomir Kopyciński . . . . . . . . . . . . . .176
Poseł Artur Ostrowski . . . . . . . . . . . . . . . . . .179
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . 180
Poseł Jan Kamiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 180
Poseł Krzysztof Brejza oraz grupa posłów. . . 181
Posłowie Tadeusz Arkit i Jarosław Gowin. . . .182
Poseł Tomasz Lenz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Poseł Paweł Poncyljusz. . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Poseł Krystyna Łybacka . . . . . . . . . . . . . . . 184
Poseł Jan Widacki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Poseł Ewa Malik oraz grupa posłów . . . . . . 185
Poseł Jarosław Żaczek . . . . . . . . . . . . . . . . . 186
Poseł Krzysztof Matyjaszczyk . . . . . . . . . . . 186
Poseł Jarosław Żaczek . . . . . . . . . . . . . . . . . .187
Poseł Sylwester Pawłowski . . . . . . . . . . . . . .191
Poseł Dawid Jackiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . .191
Poseł Andrzej Ćwierz . . . . . . . . . . . . . . . . . . .192
Poseł Krystyna Grabicka . . . . . . . . . . . . . . . .193
str.
Poseł Jan Filip Libicki . . . . . . . . . . . . . . . . . .193
Posłowie Jacek Tomczak i Jan Filip Libicki . . .194
Poseł Barbara Marianowska . . . . . . . . . . . . 194
Poseł Jarosław Sellin . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
Poseł Stanisław Wziątek . . . . . . . . . . . . . . . .197
Poseł Stanisław Pięta. . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
Poseł Wojciech Szarama . . . . . . . . . . . . . . . . 198
Poseł Iwona Arent . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 199
Poseł Mariusz Grad . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .201
Poseł Adam Lipiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . 202
Poseł Maria Zuba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 202
Poseł Wiesław Janczyk . . . . . . . . . . . . . . . . . 203
Poseł Jan Filip Libicki . . . . . . . . . . . . . . . . . 204
Poseł Jadwiga Wiśniewska. . . . . . . . . . . . . . 204
Poseł Beata Bublewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . 205
Poseł Tomasz Lenz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 205
Poseł Marek Balicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 206
Poseł Arkady Fiedler . . . . . . . . . . . . . . . . . . 207
Poseł Przemysław Gosiewski
oraz grupa posłów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 207
Poseł Ewa Wolak. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 208
Poseł Bogusław Kowalski . . . . . . . . . . . . . . 209
Poseł Jarosław Zieliński. . . . . . . . . . . . . . . . 209
Poseł Witold Namyślak . . . . . . . . . . . . . . . . .210
Poseł Marek Łatas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .211
Poseł Aldona Młyńczak . . . . . . . . . . . . . . . . .212
Poseł Sławomir Rybicki . . . . . . . . . . . . . . . . .212
Poseł Aldona Młyńczak . . . . . . . . . . . . . . . . .213
Poseł Janusz Palikot. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .214
Poseł Marcin Zawiła . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .215
Poseł Grażyna Ciemniak . . . . . . . . . . . . . . . .215
Poseł Anna Bańkowska . . . . . . . . . . . . . . . . .216
Poseł Bożena Kotkowska . . . . . . . . . . . . . . . .216
Poseł Andrzej Halicki. . . . . . . . . . . . . . . . . . .218
Poseł Wojciech Saługa . . . . . . . . . . . . . . . . . .219
Poseł Marian Filar . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 220
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . .221
Poseł Maria Zuba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .221
Poseł Wojciech Szarama . . . . . . . . . . . . . . . . 223
Poseł Jadwiga Wiśniewska. . . . . . . . . . . . . . 224
Poseł Katarzyna Matusik-Lipiec . . . . . . . . . 225
Poseł Janusz Cichoń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 225
Poseł Adam Krzyśków . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
Poseł Marek Rząsa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
Posłowie Przemysław Gosiewski
i Maria Zuba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 228
Poseł Marek Kuchciński . . . . . . . . . . . . . . . 229
Poseł Andrzej Halicki. . . . . . . . . . . . . . . . . . 230
Posłowie Piotr Tomański i Renata Butryn . . .231
Poseł Bożena Szydłowska. . . . . . . . . . . . . . . .231
Poseł Andrzej Ćwierz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 232
Poseł Józef Piotr Klim . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
Poseł Arkady Fiedler . . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
Poseł Ludwik Dorn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
Poseł Andrzej Gut-Mostowy. . . . . . . . . . . . . 235
Poseł Grażyna Gęsicka. . . . . . . . . . . . . . . . . 235
Poseł Marzena Machałek . . . . . . . . . . . . . . . 236
Poseł Krystyna Skowrońska . . . . . . . . . . . . 236
 str.
Poseł Antoni Błądek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .237
Poseł Barbara Bartuś. . . . . . . . . . . . . . . . . . 239
Poseł Andrzej Gut-Mostowy. . . . . . . . . . . . . 241
Zapytania
Poseł Henryk Gołębiewski . . . . . . . . . . . . . . 242
Poseł Andrzej Orzechowski . . . . . . . . . . . . . 242
Poseł Marek Rząsa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 242
Poseł Jacek Pilch . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 243
Poseł Kazimierz Moskal. . . . . . . . . . . . . . . . 244
Poseł Kazimierz Moskal oraz grupa posłów . 256
Poseł Kazimierz Moskal. . . . . . . . . . . . . . . . 259
Poseł Kazimierz Moskal oraz grupa posłów . 297
Poseł Witold Namyślak . . . . . . . . . . . . . . . . .301
Poseł Jarosław Sellin . . . . . . . . . . . . . . . . . . 302
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 302
Poseł Anna Bańkowska . . . . . . . . . . . . . . . . 304
Poseł Jarosław Rusiecki . . . . . . . . . . . . . . . . 304
Poseł Bożena Kotkowska . . . . . . . . . . . . . . . 305
Poseł Grzegorz Pisalski . . . . . . . . . . . . . . . . 306
Poseł Józef Rojek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 307
Poseł Tadeusz Wita. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 307
Poseł Andrzej Nowakowski . . . . . . . . . . . . . 308
Poseł Stanisław Lamczyk. . . . . . . . . . . . . . . 308
Poseł Kazimierz Moskal. . . . . . . . . . . . . . . . 309
Poseł Adam Wykręt . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .313
Poseł Jarosław Matwiejuk . . . . . . . . . . . . . . .314
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . .315
Poseł Konstanty Oświęcimski . . . . . . . . . . . .316
Poseł Stanisław Szwed . . . . . . . . . . . . . . . . . .316
Poseł Zbysław Owczarski . . . . . . . . . . . . . . . .317
Poseł Jan Dziedziczak . . . . . . . . . . . . . . . . . .317
Poseł Jacek Falfus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .318
Poseł Izabela Kloc. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .318
Poseł Edward Czesak . . . . . . . . . . . . . . . . . . .319
Poseł Teresa Wargocka. . . . . . . . . . . . . . . . . 320
Poseł Dariusz Lipiński . . . . . . . . . . . . . . . . . 320
Poseł Artur Gierada oraz grupa posłów . . . .321
Poseł Marzena Okła-Drewnowicz . . . . . . . . 322
Poseł Artur Gierada oraz grupa posłów . . . 322
Poseł Agnieszka Pomaska
oraz grupa posłów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 323
Poseł Jarosław Stawiarski . . . . . . . . . . . . . . 323
Poseł Marek Opioła . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 324
Poseł Włodzimierz Karpiński . . . . . . . . . . . 325
Poseł Sławomir Kopyciński . . . . . . . . . . . . . 325
Poseł Kazimierz Gwiazdowski . . . . . . . . . . . 326
Poseł Edward Czesak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 326
Poseł Wojciech Żukowski . . . . . . . . . . . . . . . 328
Poseł Krzysztof Brejza oraz grupa posłów. . . 330
Poseł Marek Rząsa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 330
Poseł Bożena Kotkowska . . . . . . . . . . . . . . . .331
Poseł Sylwester Pawłowski . . . . . . . . . . . . . .331
Poseł Bożena Sławiak. . . . . . . . . . . . . . . . . . .331
Poseł Jan Filip Libicki . . . . . . . . . . . . . . . . . 332
Poseł Grażyna Ciemniak . . . . . . . . . . . . . . . 332
Poseł Jarosław Sellin . . . . . . . . . . . . . . . . . . 333
Poseł Wojciech Szarama . . . . . . . . . . . . . . . . 333
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 334
str.
Poseł Iwona Arent . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 334
Poseł Bożena Kotkowska . . . . . . . . . . . . . . . 335
Poseł Henryk Milcarz. . . . . . . . . . . . . . . . . . 336
Poseł Marek Suski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 336
Poseł Magdalena Gąsior-Marek. . . . . . . . . . 336
Poseł Dawid Jackiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . .337
Poseł Bożena Kotkowska . . . . . . . . . . . . . . . .337
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . 338
Poseł Wojciech Szarama . . . . . . . . . . . . . . . . 338
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . 338
Poseł Mirosław Maliszewski . . . . . . . . . . . . 339
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . 339
Poseł Krzysztof Tchórzewski . . . . . . . . . . . . 340
Poseł Arkadiusz Litwiński . . . . . . . . . . . . . . 340
Poseł Teresa Wargocka. . . . . . . . . . . . . . . . . 341
Poseł Marek Kuchciński . . . . . . . . . . . . . . . 341
Poseł Jadwiga Zakrzewska . . . . . . . . . . . . . 342
Poseł Mirosław Maliszewski . . . . . . . . . . . . 342
Poseł Andrzej Orzechowski . . . . . . . . . . . . . 342
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 343
Odpowiedzi na zapytania
Podsekretarz stanu Artur Ławniczak. . . . . 345
Podsekretarz stanu Piotr Styczeń . . . . . . . . 346
Sekretarz stanu Tomasz Siemoniak . . . . . . .347
Minister Aleksander Grad . . . . . . . . . . . . . . 348
Sekretarz stanu Tomasz Siemoniak . . . . . . 349
Sekretarz stanu Tadeusz Jarmuziewicz . . . 350
Sekretarz stanu Jan Bury . . . . . . . . . . . . . . 350
Podsekretarz stanu Bernard Błaszczyk . . . .351
Minister Aleksander Grad . . . . . . . . . . . . . . 352
Minister Adam Giersz . . . . . . . . . . . . . . . . . 353
Podsekretarz stanu Janusz Zaleski . . . . . . . 353
Prokurator krajowy,
zastępca prokuratora generalnego
Edward Zalewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 354
Podsekretarz stanu Cezary Rzemek . . . . . . 355
Podsekretarz stanu Marek Haber . . . . . . . . 356
Sekretarz stanu Stanisław Gawłowski . . . . 356
Podsekretarz stanu Janusz Zaleski . . . . . . . 360
Podsekretarz stanu Artur Ławniczak. . . . . .361
Podsekretarz stanu Adam Fronczak. . . . . . .361
Podsekretarz stanu Cezary Rzemek . . . . . . 364
Podsekretarz stanu Tomasz Merta . . . . . . . 365
Minister Barbara Kudrycka . . . . . . . . . . . . 366
Podsekretarz stanu Cezary Rzemek . . . . . . 367
Podsekretarz stanu Juliusz Engelhardt . . . .372
Podsekretarz stanu Piotr Kluz . . . . . . . . . . .372
Podsekretarz stanu Marek Twardowski . . . .373
Podsekretarz stanu Dariusz Daniluk . . . . . .374
Podsekretarz stanu Cezary Rzemek . . . . . . .377
Minister Bogdan Klich . . . . . . . . . . . . . . . . . .378
Podsekretarz stanu Cezary Rzemek . . . . . . .379
Minister Bogdan Klich . . . . . . . . . . . . . . . . . 382
Minister Aleksander Grad . . . . . . . . . . . . . . 383
Sekretarz stanu Jarosław Duda . . . . . . . . . 384
Podsekretarz stanu Radosław Stępień . . . . 385
Prokurator krajowy,
zastępca prokuratora generalnego
Edward Zalewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 386
 str.
Podsekretarz stanu Dariusz Bogdan. . . . . . 386
Sekretarz stanu Tomasz Siemoniak . . . . . . 389
Podsekretarz stanu Juliusz Engelhardt . . . 390
Podsekretarz stanu Radosław Stępień . . . . .391
Podsekretarz stanu
Joanna Strzelec-Łobodzińska . . . . . . . . . . . .391
Podsekretarz stanu Marek Twardowski . . . 393
Podsekretarz stanu Andrzej Parafianowicz. . .394
Podsekretarz stanu Tadeusz Nalewajk . . . . 395
Sekretarz stanu Tomasz Siemoniak . . . . . . 396
Sekretarz stanu Jakub Szulc . . . . . . . . . . . . 397
Podsekretarz stanu Jacek Czaja . . . . . . . . . 398
Sekretarz stanu Tadeusz Jarmuziewicz . . . 399
Podsekretarz stanu
Joanna Strzelec-Łobodzińska . . . . . . . . . . . 399
Sekretarz stanu Tomasz Siemoniak . . . . . . .401
Podsekretarz stanu Radosław Stępień . . . . 402
Podsekretarz stanu Artur Ławniczak. . . . . 403
Podsekretarz stanu Tomasz Merta . . . . . . . 405
Podsekretarz stanu Artur Ławniczak. . . . . 407
Sekretarz stanu Jan Bury . . . . . . . . . . . . . . 409
Podsekretarz stanu Lilla Jaroń . . . . . . . . . . .410
Podsekretarz stanu Artur Ławniczak. . . . . .411
Podsekretarz stanu Marek Twardowski . . . .412
Minister Jolanta Fedak . . . . . . . . . . . . . . . . .413
Sekretarz stanu Tomasz Siemoniak . . . . . . .413
Podsekretarz stanu Zbigniew Marciniak 414
Sekretarz stanu Tomasz Siemoniak . . . . . . .416
Podsekretarz stanu Radosław Stępień . . . . .416
Podsekretarz stanu Cezary Rzemek . . . . . . .418
Podsekretarz stanu Magdalena Gaj . . . . . . .418
Podsekretarz stanu Adam Rapacki . . . . . . . .421
Podsekretarz stanu Piotr Styczeń . . . . . . . . 422
Podsekretarz stanu
Henryk Jacek Jezierski . . . . . . . . . . . . . . . . 422
Podsekretarz stanu Hanna Trojanowska . . . 423
str.
Sekretarz stanu Jan Borkowski . . . . . . . . . 425
Podsekretarz stanu Marek Haber . . . . . . . . 426
Podsekretarz stanu Zbigniew Sosnowski. . . . .427
Podsekretarz stanu Adam Rapacki . . . . . . . 427
Prokurator krajowy,
zastępca prokuratora generalnego
Edward Zalewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 428
Podsekretarz stanu Adam Rapacki . . . . . . . 428
Minister Jolanta Fedak . . . . . . . . . . . . . . . . 429
Sekretarz stanu Kazimierz Plocke . . . . . . . 430
Minister Jolanta Fedak . . . . . . . . . . . . . . . . .431
Podsekretarz stanu Czesława Ostrowska . . . 433
Podsekretarz stanu Juliusz Engelhardt . . . 434
Podsekretarz stanu Marek Haber . . . . . . . . 435
Podsekretarz stanu Juliusz Engelhardt . . . 435
Sekretarz stanu
Elżbieta Suchocka-Roguska. . . . . . . . . . . . . 436
Podsekretarz stanu Jacek Czaja . . . . . . . . . 437
Minister Aleksander Grad . . . . . . . . . . . . . . 438
Podsekretarz stanu Jacek Kapica . . . . . . . . 438
Główny inspektor ochrony środowiska
Andrzej Jagusiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 441
Podsekretarz stanu Juliusz Engelhardt . . . 441
Podsekretarz stanu Czesława Ostrowska . . . 442
Sekretarz stanu Kazimierz Plocke . . . . . . . 443
Podsekretarz stanu Maciej Grabowski . . . . 443
Sekretarz stanu Kazimierz Plocke . . . . . . . 444
Podsekretarz stanu Tadeusz Nalewajk . . . . 445
Sekretarz stanu Jarosław Duda . . . . . . . . . 446
Sekretarz stanu Tomasz Siemoniak . . . . . . 448
Podsekretarz stanu Olgierd Dziekoński . . . 449
Podsekretarz stanu Artur Ławniczak. . . . . 449
Minister Aleksander Grad . . . . . . . . . . . . . . 449
Podsekretarz stanu Lilla Jaroń . . . . . . . . . . 450
Sekretarz stanu Tadeusz Jarmuziewicz . . . 450
Podsekretarz stanu Artur Ławniczak. . . . . .451

Informacja Marszałka Sejmu o wpływie interpelacji i zapytań poselskich
oraz odpowiedzi na interpelacje i zapytania
INTERPELACJE
Informuję, że wpłynęły następujące interpelacje:
1) posła Wojciecha Szczęsnego Zarzyckiego w spra-
wie podziału dochodów w rodzinnych gospodar-
stwach rolnych – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
– ponowna (12789),
2) posła Jana Szyszki w sprawie limitów emisji
gazów cieplarnianych, które są zagrożeniem dla cie-
płownictwa – do prezesa Rady Ministrów – ponowna
(12831),
3) posła Wiesława Wody w sprawie zamykania
urzędów pocztowych w mniejszych miejscowościach
– do ministra infrastruktury – ponowna (12841),
4) posłów Jarosława Zielińskiego i Artura Gór-
skiego w sprawie bulwersujących praktyk przy obsa-
dzaniu stanowisk naczelników urzędów skarbowych
– do prezesa Rady Ministrów – ponowna (12972),
5) poseł Ewy Wolak oraz grupy posłów w sprawie
projektu wprowadzenia 22-procentowej stawki po-
datku VAT na usługi edukacyjne – do ministra finan-
sów – ponowna (12987),
6) posła Krzysztofa Putry w sprawie dyskrymina-
cji polskiej mniejszości na Litwie – do ministra spraw
zagranicznych – ponowna (13231),
7) posła Krzysztofa Putry w sprawie stanowiska
rządu RP w sprawie budowy gazociągu Nord Stream
– do prezesa Rady Ministrów – ponowna (13232),
8) posła Jana Burego s. Antoniego w sprawie pla-
nowanego drastycznego obniżenia finansowania pod-
karpackich szpitali w 2010 r. – do ministra zdrowia
– ponowna (13436),
9) poseł Bożeny Szydłowskiej w sprawie noweli-
zacji ustawy o radiofonii i telewizji w celu zwiększe-
nia obecności rodzimych artystów i wykonawców
scenicznych w mediach publicznych – do ministra
kultury i dziedzictwa narodowego – ponowna
(13498),
10) posła Pawła Poncyljusza w sprawie nadzoru
nad spółkami Skarbu Państwa na przykładzie Ruchu
SA – do ministra skarbu państwa (13950),
11) posła Pawła Poncyljusza w sprawie struktury
organizacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Pol-
skiej – do ministra obrony narodowej (13951),
Załącznik nr 1
Druk 2725
12) posła Pawła Poncyljusza w sprawie konstytu-
cyjnych zadań Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Pol-
skiej – do ministra obrony narodowej (13952),
13) posła Tomasza Lenza w sprawie rozporządze-
nia ministra infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r.
w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów – do mi-
nistra infrastruktury (13953),
14) posła Andrzeja Czumy w sprawie zmian kli-
matycznych na terytorium Polski – do ministra śro-
dowiska (13954),
15) posła Dawida Jackiewicza w sprawie stanowi-
ska i działań Ministerstwa Infrastruktury w celu
uregulowania sytuacji lokatorów byłych mieszkań
zakładowych w Polsce – do ministra infrastruktury
(13955),
16) posła Dawida Jackiewicza w sprawie opinii
oraz dotychczasowego i możliwego postępowania Mi-
nisterstwa Finansów w zakresie wyprzedaży tzw.
byłych mieszkań zakładowych – do ministra finan-
sów (13956),
17) posła Dawida Jackiewicza w sprawie konse-
kwencji dla budżetu państwa zaistniałych w wyniku
sprzedaży tzw. byłych mieszkań zakładowych oraz
stanowiska Ministerstwa Skarbu Państwa w tej spra-
wie – do ministra skarbu państwa (13957),
18) poseł Gabrieli Masłowskiej w sprawie wysto-
sowania noty dyplomatycznej w związku z aktami
agresji wobec Kościoła katolickiego w Wietnamie – do
ministra spraw zagranicznych (13958),
19) posła Stanisława Rydzonia w sprawie wzno-
wienia kontraktowania świadczeń z zakresu opieki
środowiskowej finansowanej metodą zadaniową – do
ministra zdrowia (13959),
20) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
środków finansowych na realizację aktywnych form
walki z bezrobociem wśród młodzieży – do ministra
pracy i polityki społecznej (13960),
21) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
realizacji wieloletniego programu zwalczania chorób
nowotworowych – do ministra zdrowia (13961),
22) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
likwidacji wydziałów grodzkich w sądach rejonowych
– do ministra sprawiedliwości (13962),
23) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
wyrównywania szans edukacyjnych dzieci i młodzie-
ży – do ministra edukacji narodowej (13963),
2
24) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
wdrażania przez Polskę planu działań Rady Europy
na rzecz osób niepełnosprawnych – do prezesa Rady
Ministrów (13964),
25) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
systemu nauczania – do ministra edukacji narodowej
(13965),
26) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
stanu prac nad ratyfikacją Konwencji ONZ o prawach
osób niepełnosprawnych – do ministra pracy i polity-
ki społecznej (13966),
27) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
projektu rozporządzenia ministra obrony narodowej
zmieniającego rozporządzenie w sprawie wojewódz-
kich komend uzupełnień – do ministra obrony naro-
dowej (13967),
28) posła Stanisława Steca w sprawie funkcjono-
wania szpitalnych oddziałów kardiologicznych – do
ministra zdrowia (13968),
29) posła Stanisława Steca w sprawie funkcjono-
wania ZUS – do ministra pracy i polityki społecznej
(13969),
30) posła Marka Rząsy w sprawie możliwości
przyspieszenia prac nad zmianami zakładającymi
częściowe otwarcie zawodów prawniczych, w tym nad
poprawkami w ustawie Kodeks postępowania cywil-
nego oraz w niektórych innych ustawach – do mini-
stra sprawiedliwości (13970),
31) posła Marka Rząsy w sprawie postępowania
organów podatkowych z dystrybutorami paliw płyn-
nych, szczególnie lekkiego oleju opałowego – do mi-
nistra finansów (13971),
32) posła Marka Rząsy w sprawie przyspieszenia
budowy przejścia granicznego Budomierz – Hruszew
– do ministra spraw wewnętrznych i administracji
(13972),
33) posła Andrzeja Walkowiaka w sprawie sytu-
acji w Zakładzie Linii Kolejowych w Bydgoszczy – do
ministra infrastruktury (13973),
34) posła Stanisława Rydzonia w sprawie pań-
stwowych egzaminów na diagnostę samochodowego
– do ministra infrastruktury (13974),
35) posła Marka Kuchcińskiego w sprawie nowe-
go rozporządzenia dotyczącego funkcjonowania po-
radni psychologiczno-pedagogicznych – do ministra
edukacji narodowej (13975),
36) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie wnio-
sku starosty pow. kłodzkiego do Ministerstwa Infra-
struktury o dofinansowanie przebudowy drogi po-
wiatowej nr 3312D Nowa Ruda – Słupiec – Ścinawka
Średnia, I etap (poz. 13 WPI) na rok 2010, woj. dol-
nośląskie – do ministra infrastruktury (13976),
37) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie pro-
gramu pomocowego dla rolników utrzymujących kro-
wy w małych stadach na obszarach górskich i pod-
górskich – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
(13977),
38) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie moż-
liwości rozszerzenia katalogu dotyczącego wykorzy-
stywania funduszu sołeckiego jako wkładu własnego
w aplikacji o środki unijne – do ministra rozwoju re-
gionalnego (13978),
39) posła Artura Górskiego w sprawie aktualnych
problemów mniejszości polskiej na Litwie – do mini-
stra spraw zagranicznych (13979),
40) posła Artura Górskiego w sprawie problemów
szkolnych dzieci lekko upośledzonych – do ministra
edukacji narodowej (13980),
41) poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie przyję-
tych przez prezesa NFZ kryteriów wykluczających
możliwość przeprowadzenia badań mammograficz-
nych w ramach realizacji programu profilaktyki raka
piersi – do ministra zdrowia (13981),
42) posłów Bożeny Kotkowskiej i Grzegorza Pisal-
skiego w sprawie rzeczywistych kosztów udziału Woj-
ska Polskiego w misji w Afganistanie, począwszy od
2002 r. – do ministra obrony narodowej (13982),
43) posła Tadeusza Naguszewskiego w sprawie
finansowania przez samorządy oświetlenia ulicznego
w ciągu drogi ekspresowej S22 – do ministra infra-
struktury (13983),
44) posła Krzysztofa Brejzy w sprawie zmian
w regulacjach dotyczących czynności operacyjno-roz-
poznawczych – do ministra spraw wewnętrznych
i administracji (13984),
45) posłów Jana Musiała i Tadeusza Arkita
w sprawie wprowadzenia regulacji prawnych, które
zlikwidowałyby 7-dniowy okres pozostawania bezro-
botnych bez zasiłku od momentu ich rejestracji w
urzędzie pracy – do ministra pracy i polityki społecz-
nej (13985),
46) posła Marka Cebuli w sprawie pozwoleń na
przekraczanie granicy RP przez osoby niepełnoletnie
– do ministra spraw wewnętrznych i administracji
(13986),
47) posła Marka Cebuli w sprawie badań efektyw-
ności szkoleń finansowanych ze środków unijnych –
do ministra rozwoju regionalnego (13987),
48) posła Andrzeja Halickiego w sprawie interpre-
tacji art. 2 ust. 5 ustawy o grach hazardowych
w kontekście pokera sportowego Texas Holdem – do
ministra finansów (13988),
49) posła Jarosława Rusieckiego w sprawie sytu-
acji dystrybutorów lekkiego oleju opałowego – do mi-
nistra finansów (13989),
50) posła Jarosława Rusieckiego w sprawie nara-
stających w ostatnim okresie problemów ekonomicz-
nych lecznictwa szpitalnego oraz coraz większych
utrudnień w dostępie pacjentów do usług zdrowot-
nych – do ministra zdrowia (13990),
51) poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie wyodręb-
nienia terminu prawnego sprzężonej niepełnospraw-
ności – głuchoślepoty (równoległego uszkodzenia na-
rządów słuchu i wzroku) oraz nadania jej oddzielne-
go kodu w orzeczeniach o niepełnosprawności – do
ministra pracy i polityki społecznej (13991),
52) posła Jarosława Pięty w sprawie wykupu by-
łych mieszkań zakładowych przekazanych gminom
na preferencyjnych zasadach przez ich wieloletnich
najemców – do ministra infrastruktury (13992),

53) posła Jarosława Pięty oraz grupy posłów
w sprawie rejestracji samochodów z kierownicą po pra-
wej stronie – do ministra infrastruktury (13993),
54) posła Grzegorza Roszaka w sprawie wysłod-
ków buraczanych – do ministra rolnictwa i rozwoju
wsi (13994),
55) posła Grzegorza Roszaka w sprawie udzielenia
absolutorium osobie pełniącej obowiązki wójta, bur-
mistrza lub prezydenta miasta z tytułu wykonania
budżetu – do ministra finansów (13995),
56) posła Grzegorza Roszaka w sprawie „Progra-
mu poprawy opieki medycznej nad dziećmi z choro-
bami nowotworowymi oraz podniesienia jakości ich
życia” – do ministra zdrowia (13996),
57) posła Jerzego Rębka w sprawie wyjaśnienia
kwestii, czy w ustawie Ordynacja podatkowa w części
poświęconej podatkowi od środków transportowych
nie występuje błąd wewnętrznej sprzeczności – do
ministra finansów (13997),
58) posła Jerzego Rębka w sprawie finansowania
świadczeń zdrowotnych dla mieszkańców woj. lubel-
skiego – do ministra zdrowia (13998),
59) posła Kazimierza Moskala w sprawie noweli-
zacji rozporządzenia ministra rolnictwa i rozwoju wsi
z dnia 19 czerwca 2007 r. w sprawie szczegółowych
warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej
w ramach działania: Renty strukturalne – do mini-
stra rolnictwa i rozwoju wsi (13999),
60) posła Artura Górskiego w sprawie planowa-
nych zmian w prawie, które pogorszą sytuację loka-
torów – do prezesa Rady Ministrów (14000),
61) posła Zbigniewa Matuszczaka w sprawie
wprowadzenia zmian do obecnego systemu kształce-
nia zawodowego – do ministra edukacji narodowej
(14001),
62) posła Zbigniewa Matuszczaka w sprawie
zwrotu podatku akcyzowego zawartego w cenie pa-
liwa wykorzystywanego do produkcji rolnej – do mi-
nistra rolnictwa i rozwoju wsi (14002),
63) posła Zbigniewa Matuszczaka w sprawie trud-
nej sytuacji na rynku chmielarskim na terenie Lu-
belszczyzny – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
(14003),
64) poseł Anny Sobeckiej w sprawie prawa żołnie-
rzy zawodowych do skorzystania z urlopu ojcowskie-
go – do ministra obrony narodowej (14004),
65) poseł Anny Sobeckiej w sprawie wyrównania
pensji nauczycielom – do ministra edukacji narodo-
wej (14005),
66) poseł Anny Sobeckiej w sprawie budowy au-
tostrady A1 – do ministra infrastruktury (14006),
67) poseł Anny Sobeckiej w sprawie programu wy-
krywania raka piersi – do ministra zdrowia (14007),
68) poseł Anny Sobeckiej w sprawie badań kli-
nicznych leków – do ministra zdrowia (14008),
69) poseł Anny Sobeckiej w sprawie stanu przy-
gotowań do Euro 2012 – do ministra infrastruktury
(14009),
70) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
realizacji rządowego programu pomocy Irakijczykom
3
współpracującym z polską armią – do prezesa Rady
Ministrów (14010),
71) poseł Izabeli Kloc w sprawie opóźnień w przy-
gotowaniu projektu ustawy o formach opieki nad
dziećmi do lat trzech – do ministra pracy i polityki
społecznej (14011),
72) posła Wojciecha Szczęsnego Zarzyckiego
w sprawie budowy obwodnicy miasta Wielunia na
drodze krajowej łączącej Warszawę z Wrocławiem –
do ministra infrastruktury (14012),
73) posła Edwarda Siarki w sprawie rozporządze-
nia ministra zdrowia z dnia 6 października 2009 r.
w sprawie wykazu produktów leczniczych, które
mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obro-
tu pozaaptecznego oraz punktach aptecznych – do
ministra zdrowia (14013),
74) posła Edwarda Siarki w sprawie planów rządu
co do przyszłości polskich spółek uzdrowiskowych,
w szczególności Uzdrowiska Rabka SA – do ministra
zdrowia (14014),
75) posła Tadeusza Wity w sprawie sytuacji śro-
dowisk polonijnych w Republice Federalnej Niemiec
– do ministra spraw zagranicznych (14015),
76) posła Michała Stuligrosza w sprawie intensy-
fikacji współpracy i pomocy rozwojowej dla regionu
afrykańskiego – do prezesa Rady Ministrów (14016),
77) posła Arkadiusza Litwińskiego w sprawie no-
welizacji ustawy o zmianie ustawy o podatku od to-
warów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym
– do ministra finansów (14017),
78) posła Zbigniewa Babalskiego w sprawie pro-
jektu ustawy o ograniczeniu barier administracyj-
nych dla obywateli i przedsiębiorców, który przewi-
duje zniesienie licencji zawodowych pośredników
w obrocie nieruchomościami – do ministra gospodar-
ki (14018),
79) poseł Gabrieli Masłowskiej w sprawie zasad
i terminów przechowywania przez banki dowodów
księgowych, ksiąg rachunkowych i sprawozdań fi-
nansowych dotyczących kredytów – do ministra fi-
nansów (14019),
80) posła Zbigniewa Kozaka w sprawie zarządze-
nia prezesa NFZ, które może skutkować pozbawie-
niem tysięcy ludzi dostępu do diagnostyki – do mini-
stra zdrowia (14020),
81) posła Piotra Babinetza w sprawie planowa-
nych zmian w projekcie ustawy o zmianie ustawy
o organizowaniu i prowadzeniu działalności kultu-
ralnej oraz niektórych innych ustaw, w tym ustawy
o bibliotekach – do ministra kultury i dziedzictwa
narodowego (14021),
82) posła Piotra Babinetza w sprawie zwiększenia
dotacji dla samorządów zawodów medycznych w za-
kresie ochrony zdrowia w ustawie budżetowej na
2010 r. – do ministra finansów (14022),
83) posła Jana Religi w sprawie przepisów wyko-
nawczych do ustawy Prawo ochrony środowiska – do
ministra środowiska (14023),
84) posła Jana Religi w sprawie systemu monito-
rowania środków wydawanych z funduszy Unii Eu-
4
ropejskiej na ochronę środowiska – do ministra śro-
dowiska (14024),
85) posła Dariusza Seligi oraz grupy posłów
w sprawie nowych zasad obowiązujących przy orga-
nizacji olimpiad przedmiotowych – do ministra edu-
kacji narodowej (14025),
86) posła Dariusza Seligi oraz grupy posłów
w sprawie rozporządzenia ministra infrastruktury
z dnia 28 grudnia 2009 r. w sprawie szczegółowego
wykazu danych oraz rodzajów operatorów publicznej
sieci telekomunikacyjnej lub dostawców publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych obowiąza-
nych do ich zatrzymywania i przechowywania – do
ministra infrastruktury (14026),
87) posła Dariusza Seligi oraz grupy posłów
w sprawie zamknięcia punktów obsługi, w których
emerytowani kolejarze mogliby nabyć „znaczki”
gwarantujące im zniżki na przejazd pociągiem – do
ministra infrastruktury (14027),
88) poseł Izabeli Katarzyny Mrzygłockiej w spra-
wie szczegółowych warunków i trybu dokonywania
refundacji ze środków Funduszu Pracy – do ministra
pracy i polityki społecznej (14028),
89) posła Romana Kaczora w sprawie skutków
stosowania pasz genetycznie modyfikowanych do
produkcji żywności w Polsce – do ministra rolnictwa
i rozwoju wsi (14029),
90) posła Józefa Piotra Klima w sprawie możliwo-
ści finansowania przedsięwzięć na terenach wiejskich
wspólnot gruntowych – do ministra spraw wewnętrz-
nych i administracji (14030),
91) posła Janusza Chwieruta w sprawie zmiany
regulacji zasad finansowania i rozliczania przez NFZ
świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych wobec ta-
kich samych świadczeniobiorców w pielęgniarskiej
długoterminowej opiece domowej – do ministra zdro-
wia (14031),
92) poseł Izabeli Katarzyny Mrzygłockiej w spra-
wie aktualnych działań GDDKiA dotyczących dokoń-
czenia obwodnicy Wałbrzycha – do ministra infra-
struktury (14032),
93) posła Jana Szyszki w sprawie rozpatrywania
wniosków Komisji Europejskiej, napisanych w języku
angielskim, przez rząd RP i sejmową Komisję do
Spraw Unii Europejskiej – do prezesa Rady Mini-
strów (14033),
94) posła Wojciecha Saługi w sprawie projektu
rozporządzenia dotyczącego ewidencji gruntów i bu-
dynków – do ministra spraw wewnętrznych i admi-
nistracji (14034),
95) posła Wojciecha Saługi w sprawie nabywania
od Skarbu Państwa akcji w procesie konsolidacji
spółek sektora elektroenergetycznego – do ministra
skarbu państwa (14035),
96) posła Tadeusza Naguszewskiego w sprawie
procedur przetargowych związanych z przygotowa-
niami do Euro 2012 – do ministra spraw wewnętrz-
nych i administracji (14036),
97) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie zmia-
ny granicy Parku Narodowego Gór Stołowych na te-
renie miasta i gminy Szczytna, obręb Studzienna,
Wolany, Chocieszów, Szczytna i Łużyce (zwiększenie
powierzchni o 1651,4358 ha) – do ministra środowi-
ska (14037),
98) posła Janusza Dzięcioła w sprawie sytuacji
w przemyśle drzewnym – do ministra środowiska
(14038),
99) posła Janusza Dzięcioła w sprawie ustawy
o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym od-
prowadzaniu ścieków – do ministra infrastruktury
(14039),
100) posła Janusza Dzięcioła w sprawie dystrybu-
cji lekkiego oleju opałowego – do ministra gospodar-
ki (14040),
101) posłów Witolda Kochana i Tadeusza Arkita
w sprawie przenoszenia przez spółdzielnie mieszka-
niowe własności lokali na rzecz osób mających tzw.
spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu – do mi-
nistra infrastruktury (14041),
102) posłanek Bożenny Bukiewicz i Mirosławy
Nykiel w sprawie możliwości nowelizacji ustawy
o podatkach i opłatach lokalnych – do ministra finan-
sów (14042),
103) posłanek Bożenny Bukiewicz i Mirosławy
Nykiel w sprawie środków na inwestycje w ramach
działania: Modernizacja gospodarstw rolnych, obję-
tego PROW – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
(14043),
104) posłanek Bożenny Bukiewicz i Mirosławy
Nykiel w sprawie projektu ustawy dotyczącego kom-
pleksowej reformy ustroju adwokatury – do ministra
sprawiedliwości (14044),
105) posłów Tadeusza Arkita i Andrzeja Ryszki
w sprawie prowadzenia linii wysokiego napięcia oraz za-
chowania pasa bezpieczeństwa wzdłuż takich linii,
w związku z wielodniową przerwą w dostawach prądu
w pow. olkuskim – do ministra gospodarki (14045),
106) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Kościoła Adwen-
tystów Dnia Siódmego – do prezesa Rady Ministrów
(14046),
107) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie rewin-
dykacji majątku należącego do Kościoła Chrześcijan
Baptystów – do prezesa Rady Ministrów (14047),
108) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Polskiego Autoke-
falicznego Kościoła Prawosławnego – do prezesa
Rady Ministrów (14048),
109) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Wschodniego Ko-
ścioła Staroobrzędowego nieposiadającego hierarchii
duchownej – do prezesa Rady Ministrów (14049),
110) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Kościoła Katolic-
kiego – do prezesa Rady Ministrów (14050),
111) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Kościoła Zielono-
świątkowego – do prezesa Rady Ministrów (14051),
112) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Kościoła Staroka-

tolickiego Mariawitów – do prezesa Rady Ministrów
(14052),
113) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Kościoła Katolic-
kiego Mariawitów – do prezesa Rady Ministrów
(14053),
114) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Kościoła Polsko-
katolickiego – do prezesa Rady Ministrów (14054),
115) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Kościoła Ewange-
licko-Metodystycznego – do prezesa Rady Ministrów
(14055),
116) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Muzułmańskiego
Związku Religijnego – do prezesa Rady Ministrów
(14056),
117) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie rewin-
dykacji nieruchomości Związku Gmin Wyznaniowych
Żydowskich – do prezesa Rady Ministrów (14057),
118) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Kościoła Katolic-
kiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego (unickiego)
– do prezesa Rady Ministrów (14058),
119) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Kościoła Katolic-
kiego obrządku ormiańskiego – do prezesa Rady Mi-
nistrów (14059),
120) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Kościoła Ewange-
licko-Reformowanego – do prezesa Rady Ministrów
(14060),
121) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie od-
padów składowanych w tzw. mogilnikach na terenie
kraju – do prezesa Rady Ministrów (14061),
122) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie odpa-
dów składowanych w tzw. mogilnikach na terenie woj.
podlaskiego – do prezesa Rady Ministrów (14062),
123) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie braku
pieniędzy na rozwój wileńskiej filii Uniwersytetu
w Białymstoku – do prezesa Rady Ministrów (14063),
124) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie przy-
szłości żołnierzy z likwidowanej jednostki wojskowej
w Suwałkach – do ministra obrony narodowej (14064),
125) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie pla-
nów utworzenia instytutów studiów wschodnich – do
prezesa Rady Ministrów (14065),
126) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Kościoła Katolic-
kiego obrządku bizantyjsko-słowiańskiego (neounic-
kiego) – do prezesa Rady Ministrów (14066),
127) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie re-
windykacji majątku należącego do Kościoła Ewange-
licko-Augsburskiego – do prezesa Rady Ministrów
(14067),
128) poseł Elżbiety Streker-Dembińskiej w spra-
wie osób otrzymujących rentę socjalną – do ministra
pracy i polityki społecznej (14068),
129) poseł Elżbiety Streker-Dembińskiej w spra-
wie szkoleń dla nauczycieli prowadzonych przez ze-
5
wnętrzne firmy – do ministra edukacji narodowej
(14069),
130) poseł Elżbiety Streker-Dembińskiej w spra-
wie wdrożenia elektronicznego systemu poboru opłat
– do ministra infrastruktury (14070),
131) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
systemu kształcenia nauczycieli – do ministra edu-
kacji narodowej (14071),
132) poseł Anny Paluch oraz grupy posłów w spra-
wie nierespektowania art. 13¹ ustawy o wychowaniu
w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi za-
braniającego reklamy alkoholu skierowanej do osób
małoletnich – do ministra spraw wewnętrznych i ad-
ministracji (14072),
133) posła Jana Kaźmierczaka w sprawie nieja-
snych zasad refundacji leków – do ministra zdrowia
(14073),
134) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
Krajowego Programu Wdrażania Europejskiego Roku
Walki z Ubóstwem i Wykluczeniem Społecznym
w 2010 r. – do prezesa Rady Ministrów (14074),
135) posła Stanisława Lamczyka w sprawie wy-
płaty środków z programów unijnych – do ministra
finansów (14075),
136) posła Stanisława Lamczyka w sprawie za-
gadnień związanych z udzielaniem przez Urząd Lot-
nictwa Cywilnego (ULC) zezwoleń na przeloty poza
obszar Unii Europejskiej przewoźnikom spoza tery-
torium Rzeczypospolitej Polskiej – do ministra infra-
struktury (14076),
137) posła Konstantego Oświęcimskiego w spra-
wie budowy spalarni w niemieckim mieście Schwedt
graniczącym z pow. gryfińskim – do ministra środo-
wiska (14077),
138) posłów Alicji Dąbrowskiej i Krzysztofa Tysz-
kiewicza w sprawie delegalizacji mefedronu i wpisa-
nia leków zawierających pochodne efedryny na listę
leków wydawanych na receptę – do ministra zdrowia
(14078),
139) posła Ryszarda Zbrzyznego w sprawie zmia-
ny rozporządzenia dotyczącego wykazu stanowisk
bezpośrednio związanych z prowadzeniem i bezpie-
czeństwem ruchu kolejowego i warunków, jakie po-
winny spełniać osoby zatrudnione na tych stanowi-
skach oraz prowadzący pojazdy kolejowe – do mini-
stra infrastruktury (14079),
140) posła Michała Wojtkiewicza w sprawie przy-
wrócenia transmisji obrad Sejmu w telewizji publicz-
nej – do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
(14080),
141) posła Lecha Kołakowskiego w sprawie zali-
czania okresu prowadzenia działalności gospodarczej
do stażu pracy i urlopu wypoczynkowego – do mini-
stra pracy i polityki społecznej (14081),
142) posła Lecha Kołakowskiego w sprawie prze-
biegu linii kolejowej Rail Baltica – do prezesa Rady
Ministrów (14082),
143) posła Zbigniewa Chmielowca w sprawie ilości
odpadów na wysypiskach – do ministra środowiska
(14083),
6
144) posła Zbigniewa Chmielowca w sprawie pro-
jektu nowelizacji ustawy o planowaniu i zagospoda-
rowaniu przestrzennym – do ministra infrastruktu-
ry (14084),
145) posła Zbigniewa Chmielowca w sprawie fi-
nansowania i funkcjonowania powiatowych stacji
sanitarno-epidemiologicznych – do ministra zdrowia
(14085),
146) posła Zbigniewa Chmielowca w sprawie ran-
kingu Heritage Foundation na 2010 r. – do ministra
gospodarki (14086),
147) posła Zbigniewa Chmielowca w sprawie pro-
jektu zmiany ustawy o pomocy osobom uprawnionym
do alimentów – do ministra pracy i polityki społecznej
(14087),
148) poseł Barbary Bartuś w sprawie regional-
nych przewozów kolejowych – do ministra infrastruk-
tury (14088),
149) posła Roberta Telusa oraz grupy posłów
w sprawie wydawania kart parkingowych osobom nie-
pełnosprawnym – do ministra infrastruktury (14089),
150) posła Roberta Telusa oraz grupy posłów
w sprawie poprawy bezpieczeństwa na odcinku drogi
krajowej nr 48 Poświętne – granica województwa
łódzkiego i mazowieckiego – do ministra infrastruk-
tury (14090),
151) posła Waldemara Andzela w sprawie refun-
dacji badań prenatalnych dla kobiet niebędących
w grupie podwyższonego ryzyka – do ministra zdro-
wia (14091),
152) poseł Jadwigi Wiśniewskiej w sprawie usta-
wy zabezpieczającej ziemie polskie przed spekulacyj-
nym wykupem przez cudzoziemców – do ministra
spraw wewnętrznych i administracji (14092),
153) posła Waldemara Andzela w sprawie rozwo-
ju szerokopasmowej sieci internetowej, głównie na
terenach wiejskich – do ministra infrastruktury
(14093),
154) poseł Jadwigi Wiśniewskiej w sprawie zarzą-
dzenia prezesa NFZ ograniczającego dostęp do mam-
mografii – do ministra zdrowia (14094),
155) poseł Elżbiety Streker-Dembińskiej w spra-
wie spotu telewizyjnego programu „Drogi zaufania”
– do ministra infrastruktury (14095),
156) poseł Elżbiety Streker-Dembińskiej w spra-
wie realizacji płatności obszarowych dla rolników
dotkniętych klęską suszy – do ministra rolnictwa
i rozwoju wsi (14096),
157) posła Witolda Klepacza w sprawie budowy ob-
wodnic miast – do prezesa Rady Ministrów (14097),
158) posła Piotra Babinetza oraz grupy posłów
w sprawie standardów leczenia stwardnienia rozsia-
nego – do ministra zdrowia (14098),
159) posła Roberta Telusa oraz grupy posłów
w sprawie planowanego łączenia bibliotek z innymi
instytucjami – do ministra kultury i dziedzictwa na-
rodowego (14099),
160) posła Roberta Telusa oraz grupy posłów
w sprawie zakazu spożywania alkoholu przez nielet-
nich i egzekwowania tego zakazu – do ministra zdro-
wia (14100),
161) posła Sławomira Zawiślaka w sprawie wy-
kreślenia z ustawy Karta Nauczyciela art. 42 ust. 2
pkt 2 (przepisu o realizacji przez nauczycieli dodat-
kowych, niepłatnych godzin w ramach prowadzonych
zajęć) – do ministra edukacji narodowej (14101),
162) posła Sławomira Zawiślaka w sprawie zasad
organizacji olimpiad przedmiotowych w 2010 r.
i w latach następnych – do ministra edukacji naro-
dowej (14102),
163) posła Sławomira Zawiślaka w sprawie wpro-
wadzenia zmian do obecnego systemu kształcenia
zawodowego – do ministra edukacji narodowej
(14103),
164) posła Maksa Kraczkowskiego oraz grupy po-
słów w sprawie zaległości w implementacji unijnych
dyrektyw dotyczących rynku finansowego – do mini-
stra finansów (14104),
165) posła Maksa Kraczkowskiego oraz grupy po-
słów w sprawie wzrostu odpłatności za leki – do mi-
nistra zdrowia (14105),
166) posła Maksa Kraczkowskiego oraz grupy po-
słów w sprawie składu Rady Bankowego Funduszu
Gwarancyjnego i sposobu wyboru jej członków – do
ministra finansów (14106),
167) posła Krzysztofa Sońty oraz grupy posłów
w sprawie dramatycznej sytuacji chorych na stward-
nienie rozsiane (SM) w Polsce – do ministra zdrowia
(14107),
168) posła Sławomira Preissa oraz grupy posłów
w sprawie ograniczenia dostępu do portów Świnouj-
ście i Szczecin w związku z planowaną budową Ga-
zociągu Północnego z Rosji do Niemiec – do prezesa
Rady Ministrów (14108),
169) posła Marka Kuchcińskiego w sprawie wyja-
śnienia legalności działania J. K. i Z. Ch. oraz rad-
nych Rady Miejskiej w Przemyślu głosujących w dniu
3 września 2009 r. za wydaniem pozytywnej opinii w
sprawie lokalizacji w Przemyślu salonu gier na auto-
matach – do ministra sprawiedliwości (14109),
170) poseł Jadwigi Wiśniewskiej w sprawie awarii
sieci energetycznej w okręgu częstochowskim – do
prezesa Rady Ministrów (14110),
171) posła Andrzeja Bętkowskiego w sprawie
przywrócenia transmisji obrad Sejmu w telewizji pu-
blicznej – do ministra kultury i dziedzictwa narodo-
wego (14111),
172) poseł Jadwigi Wiśniewskiej oraz grupy po-
słów w sprawie konieczności pilnej poprawy rządo-
wego pakietu antykryzysowego – do prezesa Rady
Ministrów (14112),
173) posła Mieczysława Golby w sprawie rozsze-
rzenia katalogu warzyw objętych dopłatami w Polsce
– do ministra rolnictwa i rozwoju wsi (14113),
174) posła Waldemara Andzela w sprawie świad-
czeń gwarantowanych z zakresu leczenia stomatolo-
gicznego – do ministra zdrowia (14114),

175) poseł Beaty Szydło w sprawie likwidacji ksią-
żeczek zdrowia – do prezesa Rady Ministrów
(14115),
176) poseł Jolanty Szczypińskiej w sprawie dzia-
łań podejmowanych przez zarządcę kompensacji
w procesie kompensacyjnym mających na celu wyeg-
zekwowanie gwarancji Qatar Islamic Bank – do mi-
nistra skarbu państwa (14116),
177) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie urlo-
pów ojcowskich dla funkcjonariuszy służb munduro-
wych podległych ministrowi spraw wewnętrznych
i administracji – do ministra spraw wewnętrznych
i administracji (14117),
178) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie udo-
stępniania danych osobowych w dziennikach elektro-
nicznych w szkołach – do ministra spraw wewnętrz-
nych i administracji (14118),
179) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie bra-
ku nadzoru właścicielskiego w spółkach z większo-
ściowym udziałem Skarbu Państwa – do ministra
skarbu państwa (14119),
180) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie kon-
sekwencji wynikających z zatajenia przez nauczycie-
la faktu skazania prawomocnym wyrokiem sądu za
przestępstwo umyślne – do ministra edukacji naro-
dowej (14120),
181) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie nie-
spójności przepisów ustawy o systemie oświaty w za-
kresie wykonywania zadań przez pracowników nad-
zoru pedagogicznego – do ministra edukacji narodo-
wej (14121),
182) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie kon-
sekwencji prawnych zatajenia przez nauczyciela utra-
ty prawa wykonywania zawodu – do ministra eduka-
cji narodowej (14122),
183) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie kon-
sekwencji wynikających z braku obowiązku informo-
wania organów szkoły lub placówki oraz ich dyrekto-
rów o prawomocnych wyrokach sądów za przestęp-
stwa umyślne – do ministra sprawiedliwości (14123),
184) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie kon-
sekwencji prawnych wynikających z wydawania de-
cyzji administracyjnych przez dyrektora szkoły lub
placówki skazanego wcześniej prawomocnym wyro-
kiem sądu za przestępstwo umyślne – do ministra
edukacji narodowej (14124),
185) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie obo-
wiązywania uchwał rady pedagogicznej podjętych
pod przewodnictwem dyrektora szkoły lub placówki
skazanego prawomocnym wyrokiem sądu za prze-
stępstwo umyślne – do ministra edukacji narodowej
(14125),
186) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie kon-
sekwencji prawnych dla nauczycieli, którzy uzyskali
stopień awansu zawodowego nauczyciela mianowa-
nego lub dyplomowanego, w przypadku uczestnicze-
nia w posiedzeniach komisji dyrektora skazanego
prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo
umyślne – do ministra edukacji narodowej (14126),
7
187) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie utrud-
nień w powierzeniu stanowiska dyrektora szkoły lub
placówki osobie, która została wyłoniona w wyniku
konkursu – do ministra edukacji narodowej (14127),
188) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie ad-
ministrowania przez firmy zewnętrzne dziennikami
elektronicznymi zawierającymi dokumentację prze-
biegu nauczania – do ministra edukacji narodowej
(14128),
189) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie pro-
cedury dokonania oceny pracy dyrektora szkoły lub
placówki – do ministra edukacji narodowej (14129),
190) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie try-
bu opiniowania wniosków o przekazanie prowadze-
nia szkół osobie prawnej lub fizycznej – do ministra
edukacji narodowej (14130),
191) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie har-
monogramu wprowadzenia nowelizacji rozporządze-
nia ministra edukacji narodowej i sportu z dnia
31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higie-
ny w publicznych i niepublicznych szkołach i placów-
kach – do ministra edukacji narodowej (14131),
192) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie urlo-
pów ojcowskich dla żołnierzy zawodowych – do mini-
stra obrony narodowej (14132),
193) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie po-
mocy producentom lekkiego oleju opałowego – do mi-
nistra gospodarki (14133),
194) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie re-
alizacji wniosków z raportu NIK dotyczącego Poczty
Polskiej SA – do ministra infrastruktury (14134),
195) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie kon-
sekwencji braku prawnej kontroli metrologicznej ana-
lizatorów alkoholu – do ministra gospodarki (14135),
196) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie
wprowadzenia zmian w ustawie Prawo zamówień
publicznych – do prezesa Rady Ministrów (14136),
197) posła Dariusza Lipińskiego w sprawie sank-
cji dla dystrybutorów lekkiego oleju opałowego – do
ministra gospodarki (14137),
198) posła Dariusza Lipińskiego w sprawie syste-
mu sprzedaży drewna z PGL Lasy Państwowe – do
ministra środowiska (14138),
199) posła Dariusza Lipińskiego w sprawie pro-
blemów związanych z wykonywaniem zawodu pielę-
gniarki i położnej rodzinnej – do ministra zdrowia
(14139),
200) poseł Katarzyny Matusik-Lipiec oraz grupy
posłów w sprawie problemu kłusownictwa na tere-
nach rzecznych – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
(14140),
201) posła Marka Zielińskiego oraz grupy posłów
w sprawie braku jednoznacznych przepisów pozwa-
lających samorządowi województwa tworzyć spółki
kapitałowe i przystępować do nich – do ministra go-
spodarki (14141),
202) posła Wojciecha Wilka w sprawie usprawnie-
nia systemu wspierania rodzin z problemami i zmniej-
szenia liczby dzieci wychowywanych poza rodzinnym
8
domem – do ministra pracy i polityki społecznej
(14142),
203) posła Wojciecha Wilka w sprawie opóźnień
w realizacji ważnych inwestycji drogowych na przy-
kładzie modernizacji drogi krajowej nr 74 na odcinku
Gościeradów – Annopol – do ministra infrastruktury
(14143),
204) poseł Magdaleny Gąsior-Marek w sprawie
procedur pozyskiwania środków unijnych oraz pro-
gramów wsparcia, z których mogą być zasilane fun-
dusze sołeckie – do ministra rozwoju regionalnego
(14144),
205) poseł Magdaleny Gąsior-Marek w sprawie
zapisu grupy krwi w biometrycznym dowodzie oso-
bistym – do ministra spraw wewnętrznych i admini-
stracji (14145),
206) poseł Magdaleny Gąsior-Marek w sprawie
wycinki starodrzewów na zabytkowych cmentarzach
– do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
(14146),
207) posłów Magdaleny Gąsior-Marek i Andrzeja
Nowakowskiego w sprawie dyskryminacji osób nie-
pełnosprawnych w procesie rekrutacji na studia wyż-
sze – do prezesa Rady Ministrów (14147),
208) posła Tadeusza Arkita oraz grupy posłów
w sprawie gróźb kierowanych za pomocą krótkich
wiadomości tekstowych (SMS) – do ministra sprawie-
dliwości (14148),
209) posła Tadeusza Arkita oraz grupy posłów
w sprawie wstrzymania rozpatrywania nowych wnio-
sków o zawarcie umów dotyczących pielęgniarskiej
opieki domowej – do ministra zdrowia (14149),
210) posłów Andrzeja Nowakowskiego i Magdale-
ny Gąsior-Marek w sprawie programów Minister-
stwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego dotyczących
bibliotek – do ministra kultury i dziedzictwa narodo-
wego (14150),
211) posłów Andrzeja Nowakowskiego i Magdale-
ny Gąsior-Marek w sprawie obchodów 600. rocznicy
bitwy pod Grunwaldem – do ministra kultury i dzie-
dzictwa narodowego (14151),
212) posła Grzegorza Sztolcmana w sprawie roz-
porządzenia ministra pracy i polityki społecznej
z dnia 20 sierpnia 2009 r. w sprawie szczegółowych
warunków odbywania stażu przez bezrobotnych
w zakresie § 2 ust. 1 – do ministra pracy i polityki
społecznej (14152),
213) poseł Izabeli Leszczyny oraz grupy posłów
w sprawie awarii energetycznej o niespotykanych do-
tąd rozmiarach i problemów z usuwaniem skutków
ataku zimy w północnym subregionie województwa
śląskiego – do ministra spraw wewnętrznych i admi-
nistracji (14153),
214) poseł Agnieszki Pomaskiej oraz grupy po-
słów w sprawie wstrzymanych unijnych dopłat bez-
pośrednich dla właścicieli dużych gospodarstw – do
ministra finansów (14154),
215) posła Zbigniewa Konwińskiego w sprawie
standardów leczenia stwardnienia rozsianego w Pol-
sce – do ministra zdrowia (14155),
216) posła Waldy Dzikowskiego w sprawie środ-
ków unijnych dla osób niepełnosprawnych na ich ak-
tywizację zawodową – do ministra rozwoju regional-
nego (14156),
217) posła Waldy Dzikowskiego w sprawie nowe-
lizacji ustawy dotyczącej m.in. kredytu technologicz-
nego – do ministra gospodarki (14157),
218) posła Waldy Dzikowskiego w sprawie działań
zmierzających do zwiększenia w Polsce konkurencyj-
ności przemysłu IT – do ministra gospodarki (14158),
219) posła Wojciecha Ziemniaka w sprawie prze-
pisów ustawy Prawo o ruchu drogowym w kwestii
dotyczącej ograniczenia prędkości na obszarze zabu-
dowanym – do ministra spraw wewnętrznych i admi-
nistracji (14159),
220) posłów Marka Zielińskiego i Pawła Arndta
w sprawie regulacji ustawowych dotyczących egze-
kucji zaległości podatkowych – do ministra finansów
(14160),
221) posła Jarosława Stawiarskiego w sprawie in-
westycji kolejowych na trasie Lublin – Kraśnik – do
ministra infrastruktury (14161),
222) posła Bronisława Dutki w sprawie przekazy-
wania 1% podatku dochodowego na rzecz organizacji
pożytku publicznego – do ministra finansów (14162),
223) posła Bronisława Dutki w sprawie opiesza-
łości samorządowych kolegiów odwoławczych w wy-
dawaniu decyzji administracyjnych – do prezesa
Rady Ministrów (14163),
224) posła Bronisława Dutki w sprawie budowy
obwodnicy miasta Limanowej w ciągu drogi krajowej
nr 28 oraz rozwiązania problemów komunikacyjnych
tego miasta – do ministra infrastruktury (14164),
225) poseł Gabrieli Masłowskiej w sprawie usta-
nowienia opiekuna prawnego – do ministra sprawie-
dliwości (14165),
226) poseł Gabrieli Masłowskiej w sprawie waż-
ności umów o ustanowienie praw do lokali mieszkal-
nych w spółdzielniach mieszkaniowych, w sytuacji
gdy oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste spół-
dzielni nastąpiło bez przyznania jej prawa do budyn-
ku – do ministra sprawiedliwości (14166),
227) poseł Gabrieli Masłowskiej w sprawie różnic
w interpretacji przepisów dotyczących pomocy pu-
blicznej w związku ze spłatą kredytów tzw. starego
portfela – do ministra finansów (14167),
228) posła Wiesława Wody w sprawie problemu
przewlekłości w usuwaniu awarii sieci elektrycznej
spowodowanych atakiem zimy – do ministra spraw
wewnętrznych i administracji (14168),
229) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawie
liczby osób oczekujących na odbycie kary pozbawie-
nia wolności – do ministra sprawiedliwości (14169),
230) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawie
bezpieczeństwa dostaw gazu ziemnego na potrzeby
gospodarki – do ministra gospodarki (14170),
231) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawie za-
miaru łączenia bibliotek z innymi instytucjami – do
ministra kultury i dziedzictwa narodowego (14171),

232) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawie
rozporządzenia ministra zdrowia z dnia 6 paździer-
nika 2009 r. w sprawie wykazu produktów leczni-
czych, które mogą być dopuszczone do obrotu w pla-
cówkach obrotu pozaaptecznego oraz punktach ap-
tecznych – do ministra zdrowia (14172),
233) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawie
planowanych zmian dotyczących obowiązku podda-
nia się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego
– do ministra sprawiedliwości (14173),
234) posła Artura Ostrowskiego w sprawie rekul-
tywacji Zalewu Sulejowskiego – do ministra środowi-
ska (14174),
235) posła Artura Ostrowskiego w sprawie utrud-
nień w wydawaniu kart parkingowych dla osób nie-
pełnosprawnych – do prezesa Rady Ministrów
(14175),
236) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
przeznaczenia dotacji z budżetu jednostek samorzą-
du terytorialnego na dofinansowanie inwestycji re-
alizowanych przez organizacje pozarządowe – do mi-
nistra finansów (14176),
237) posła Jana Kamińskiego w sprawie Strate-
gicznego Przeglądu Obronnego – do ministra obrony
narodowej (14177),
238) posła Jana Kamińskiego w sprawie trudno-
ści w realizacji programu rządowego „Radosna szko-
ła” – do ministra edukacji narodowej (14178),
239) posła Krzysztofa Brejzy oraz grupy posłów
w sprawie inicjatyw umożliwiających wychodzenie
z bezdomności – do ministra pracy i polityki społecz-
nej (14179),
240) posłów Tadeusza Arkita i Jarosława Gowina
w sprawie uznania kwalifikacji czynnych zawodowo
nauczycieli przysposobienia obronnego w zakresie
prowadzenia zajęć z pierwszej pomocy – do ministra
zdrowia (14180),
241) posłów Jarosława Gowina i Tadeusza Arkita
w sprawie sytuacji związanej z działalnością towa-
rzystw budownictwa społecznego – do ministra in-
frastruktury (14181),
242) posła Tomasza Lenza w sprawie danych do-
tyczących skuteczności wykorzystania środków Eu-
ropejskiego Funduszu Społecznego – do ministra
rozwoju regionalnego (14182),
243) posła Pawła Poncyljusza w sprawie nauki
dzieci 6-letnich w szkołach o profilu artystycznym – do
ministra kultury i dziedzictwa narodowego (14183),
244) poseł Krystyny Łybackiej w sprawie ograni-
czania środków na finansowanie publicznych regio-
nalnych ośrodków radiowych i telewizyjnych – do
ministra skarbu państwa (14184),
245) posła Jana Widackiego w sprawie wykorzy-
stywania instytucji świadka koronnego w praktyce
prokuratury i wymiaru sprawiedliwości – do mini-
stra sprawiedliwości (14185),
246) poseł Ewy Malik oraz grupy posłów w spra-
wie problemów ze sprzedażą lekkiego oleju opałowe-
go przez dystrybutorów paliwa w Polsce – do ministra
finansów (14186),
9
247) posła Jarosława Żaczka w sprawie nowego
zdefiniowania w projekcie ustawy Prawo telekomu-
nikacyjne pojęcia abonent i wynikających z tego no-
wych praw dla dotychczasowych właścicieli telefonów
na kartę – do ministra infrastruktury (14187),
248) posła Krzysztofa Matyjaszczyka w sprawie
braku energii elektrycznej u tysięcy mieszkańców
północnej części woj. śląskiego – do ministra gospo-
darki (14188),
249) posła Jarosława Żaczka w sprawie postępów
nad opracowywaniem przez UKE map popytu dla
usług telefonii stacjonarnej oraz stacjonarnego sze-
rokopasmowego Internetu będących podstawą do ba-
dań nad stanem rozwoju społeczeństwa informacyj-
nego i wdrażaniem „Strategii rozwoju społeczeństwa
informacyjnego w Polsce do roku 2013” – do ministra
infrastruktury (14189),
250) posła Jarosława Żaczka w sprawie dofinanso-
wania projektów w ramach działania 1.1 PO IiŚ 2007–
–2013, informacji dotyczącej prowadzonej oceny for-
malnej i merytorycznej wniosków z woj. lubelskiego
złożonych w ramach tego działania oraz przyczyn od-
rzucenia wniosku „Rozbudowa i modernizacja oczysz-
czalni ścieków wraz z systemami kanalizacji zbiorczej
w Rykach” – do ministra środowiska (14190),
251) posła Jarosława Żaczka w sprawie projektu
zmian w kształceniu uczniów ze specjalnymi potrze-
bami edukacyjnymi – do ministra edukacji narodo-
wej (14191),
252) posła Jarosława Żaczka w sprawie planu two-
rzenia regionalnych baz logistycznych oraz przyszło-
ści 7. Rejonowej Bazy Materiałowej w Stawach – do
ministra obrony narodowej (14192),
253) posła Sylwestra Pawłowskiego w sprawie sta-
nowiska MSZ wobec nadania pośmiertnie Stepanowi
Banderze tytułu Bohatera Ukrainy – do ministra
spraw zagranicznych (14193),
254) posła Dawida Jackiewicza w sprawie prywa-
tyzacji Grupy Kapitałowej Tauron Polska Energia SA
i objęcia pracowników Południowego Koncernu Wę-
glowego SA pakietem akcji tej grupy – do ministra
skarbu państwa (14194),
255) posła Andrzeja Ćwierza w sprawie śmierci
Artura Z. świadka w postępowaniu dotyczącym za-
bójstwa generała Marka Papały – do ministra spra-
wiedliwości (14195),
256) poseł Krystyny Grabickiej w sprawie niezro-
zumiałych różnic w dotacjach przypadających na jed-
nego pensjonariusza domu opieki społecznej w zależ-
ności od województwa – do ministra pracy i polityki
społecznej (14196),
257) posła Jana Filipa Libickiego w sprawie po-
stulatów Kolegium Pielęgniarek i Położnych Rodzin-
nych w Polsce Oddział Terenowy w Poznaniu – do
ministra zdrowia (14197),
258) posłów Jacka Tomczaka i Jana Filipa Libic-
kiego w sprawie kłamliwego sformułowania „polskie
obozy koncentracyjne” – do ministra spraw zagra-
nicznych (14198),
10
259) poseł Barbary Marianowskiej w sprawie dru-
giej tury konkursów na stanowiska naczelników w urzę-
dach skarbowych – do ministra finansów (14199),
260) posła Jarosława Sellina w sprawie pomocy
polskim organizacjom zrzeszającym ofiary nazizmu
domagającym się odszkodowań od Deutsche Bahn
A.G. – do ministra spraw zagranicznych (14200),
261) posła Jarosława Sellina w sprawie wpływu
amatorskiej produkcji łodzi jachtowych na profesjo-
nalny polski przemysł jachtowy – do ministra gospo-
darki (14201),
262) posła Stanisława Wziątka w sprawie złego
traktowania przez polskie prawo osób z niepełno-
sprawnością intelektualną – do ministra pracy i po-
lityki społecznej (14202),
263) posła Stanisława Pięty w sprawie sprzedaży
nieruchomości należących do Instytutu Zootechniki
Państwowego Instytutu Badawczego w Krakowie
przez jednostkę tego instytutu – Zakład Doświad-
czalny w Grodźcu Śląskim, obecnie Zakład Doświad-
czalny Instytutu Zootechniki Państwowego Instytu-
tu Badawczego Grodziec Śląski sp. z o.o. – do mini-
stra rolnictwa i rozwoju wsi (14203),
264) posła Wojciecha Szaramy w sprawie zmiany
zasad organizacji konkursów w szkołach średnich –
do ministra edukacji narodowej (14204),
265) posła Wojciecha Szaramy w sprawie zmian
w założeniach programu wykrywania raka piersi –
do ministra zdrowia (14205),
266) posła Wojciecha Szaramy w sprawie zróżni-
cowania warunków kontraktów zawieranych przez
NFZ z prywatnymi i publicznymi placówkami służby
zdrowia – do ministra zdrowia (14206),
267) poseł Iwony Arent w sprawie finansowania
usług zdrowotnych przez NFZ w woj. warmińsko-ma-
zurskim w 2010 r. – do ministra zdrowia (14207),
268) poseł Iwony Arent w sprawie reformy KRUS
– do prezesa Rady Ministrów (14208),
269) poseł Iwony Arent w sprawie dramatycznej
sytuacji dotyczącej ochrony zdrowia w Polsce – do
ministra zdrowia (14209),
270) posła Mariusza Grada w sprawie wprowadze-
nia zmian do obecnego systemu kształcenia zawodo-
wego – do ministra edukacji narodowej (14210),
271) posła Adama Lipińskiego w sprawie kształtu
polityki spójności UE po 2013 r. – do ministra rozwo-
ju regionalnego (14211),
272) poseł Marii Zuby w sprawie zmiany zasad
odpłatności za pobyt w domach pomocy społecznej –
do ministra pracy i polityki społecznej (14212),
273) posła Wiesława Janczyka w sprawie wątpli-
wości związanych z przepisami regulującymi przy-
znawanie rent strukturalnych – do ministra rolnic-
twa i rozwoju wsi (14213),
274) posła Wiesława Janczyka w sprawie wątpli-
wości związanych z ustawą z dnia 19 listopada 2009 r.
o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją
wydatków budżetowych – do ministra pracy i polity-
ki społecznej (14214),
275) posła Jana Filipa Libickiego w sprawie po-
stulatów Stowarzyszenia Polskich Wideotek odno-
śnie do obniżenia stawki podatku VAT – do ministra
kultury i dziedzictwa narodowego oraz ministra fi-
nansów (14215),
276) poseł Jadwigi Wiśniewskiej w sprawie zmia-
ny przepisów regulujących zasady wypłacania beci-
kowego – do ministra pracy i polityki społecznej
(14216),
277) poseł Beaty Bublewicz w sprawie ulgi odset-
kowej w spłacie odsetek od kredytu na cele mieszka-
niowe – do ministra finansów (14217),
278) posła Tomasza Lenza w sprawie składowania
odpadów komunalnych – do ministra środowiska
(14218),
279) posła Tomasza Lenza w sprawie portów mor-
skich w Szczecinie i Świnoujściu – do ministra infra-
struktury (14219),
280) posła Marka Balickiego w sprawie finanso-
wania świadczeń udzielanych w zakładach opiekuń-
czo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz
przyszłości tych zakładów – do ministra zdrowia
(14220),
281) posła Arkadego Fiedlera w sprawie nieod-
płatnych badań mammograficznych – do ministra
zdrowia (14221),
282) posła Przemysława Gosiewskiego oraz grupy
posłów w sprawie planów prywatyzacji Zakładu Wy-
robów Kamionkowych Marywil SA – do ministra
skarbu państwa (14222),
283) poseł Ewy Wolak w sprawie realizacji rządo-
wego programu „Owoce w szkole” – do ministra edu-
kacji narodowej (14223),
284) posła Bogusława Kowalskiego w sprawie re-
akcji rządu Polski na narastanie zjawiska antypolo-
nizmu na Ukrainie w postaci gloryfikacji S. Bandery,
OUN i UPA – sprawców ludobójstwa ludności polskiej
na kresach II RP w latach 1943–1944 – do prezesa
Rady Ministrów (14224),
285) posła Jarosława Zielińskiego w sprawie pla-
nowanych przez resort sprawiedliwości zmian sieci
sądów powszechnych oraz prokuratur rejonowych
i okręgowych w Polsce – do ministra sprawiedliwości
(14225),
286) posła Witolda Namyślaka w sprawie propo-
zycji zmian w ustawie Ordynacja podatkowa – do mi-
nistra finansów (14226),
287) posła Witolda Namyślaka w sprawie inter-
pretacji niektórych przepisów ustawy o podatku od
towarów i usług – do ministra finansów (14227),
288) posła Marka Łatasa w sprawie uregulowań
prawnych w zakresie dalszego funkcjonowania
warsztatów szkolnych działających jako gospodar-
stwa pomocnicze – do ministra finansów oraz mini-
stra edukacji narodowej (14228),
289) poseł Aldony Młyńczak w sprawie noweliza-
cji rozporządzenia dotyczącego stosowania leków an-
tywirusowych po przeszczepach kończyn i innych
organów wielotkankowych w związku z rozwojem
transplantologii – do ministra zdrowia (14229),

290) posła Sławomira Rybickiego w sprawie za-
bezpieczeń stron internetowych urzędów – do mini-
stra spraw wewnętrznych i administracji (14230),
291) posła Sławomira Rybickiego w sprawie infor-
matyzacji służby zdrowia w kontekście wprowadze-
nia nowych dowodów osobistych – do ministra spraw
wewnętrznych i administracji (14231),
292) poseł Aldony Młyńczak w sprawie wprowa-
dzenia na terenie Polski zakazu uprawy roślin trans-
genicznych oraz wprowadzenia nakazu oznakowania
produktów zawierających GMO – do ministra środo-
wiska (14232),
293) poseł Aldony Młyńczak w sprawie dodatko-
wych opłat pobieranych od mieszkańców przez spół-
dzielnię mieszkaniową przy wyodrębnianiu własno-
ści lokalu na koszty przygotowania aktów notarial-
nych – do ministra infrastruktury (14233),
294) posła Janusza Palikota w sprawie budowy
obwodnicy Tomaszowa Lubelskiego – do ministra in-
frastruktury (14234),
295) posła Marcina Zawiły w sprawie budowy drogi
ekspresowej S3 – do ministra infrastruktury (14235),
296) poseł Grażyny Ciemniak w sprawie możliwo-
ści zmiany ustawy o pracownikach samorządowych
w celu usprawnienia wprowadzania regulaminów
wynagradzania dla pracowników samorządowych
zatrudnionych w szkołach samorządowych oraz sa-
morządowych placówkach oświatowych – do ministra
edukacji narodowej (14236),
297) poseł Anny Bańkowskiej w sprawie zwięk-
szonej liczby przypadków zatruć tlenkiem węgla – do
ministra infrastruktury (14237),
298) poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie sytuacji
bibliotek szkolnych – do ministra edukacji narodowej
(14238),
299) poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie ustale-
nia, adekwatnych do sytuacji, minimalnych standar-
dów leczenia stwardnienia rozsianego oraz projektu
unijnej dyrektywy „Pacjenci bez granic” – do mini-
stra zdrowia (14239),
300) posła Andrzeja Halickiego w sprawie nowe-
lizacji ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych
– do ministra spraw wewnętrznych i administracji
(14240),
301) posła Wojciecha Saługi w sprawie umowy
koncesyjnej na eksploatację autostrady A4 na odcin-
ku Kraków – Katowice – do ministra infrastruktury
(14241),
302) posła Mariana Filara w sprawie wydatkowa-
nia środków PFRON – do ministra pracy i polityki
społecznej (14242),
303) posła Stanisława Kalemby w sprawie szkód
wyrządzanych przez bobry – do ministra środowiska
(14243),
304) poseł Marii Zuby w sprawie opieszałości
działań administracji samorządowej wobec samowo-
li budowlanej – do prezesa Rady Ministrów (14244),
305) poseł Marii Zuby w sprawie niesprawiedli-
wych przepisów w zakresie wysokości opodatkowa-
nia emerytur Polaków, którzy pracowali w Polsce,
11
a następnie wyjechali do Niemiec i tam osiągnęli
wiek emerytalny – do ministra finansów (14245),
306) posła Wojciecha Szaramy w sprawie dra-
stycznego zmniejszenia budżetów regionalnych od-
działów TVP – do ministra kultury i dziedzictwa
narodowego (14246),
307) posła Wojciecha Szaramy w sprawie opóźnie-
nia wydania rozporządzenia regulującego zasady le-
czenia synagisem – lekiem chroniącym wcześniaki
przed wirusem RS – do ministra zdrowia (14247),
308) poseł Jadwigi Wiśniewskiej w sprawie pozo-
stawienia Archiwum Zlikwidowanych Przedsię-
biorstw Państwowych działającego przy częstochow-
skiej delegaturze Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego
– do ministra spraw wewnętrznych i administracji
(14248),
309) poseł Jadwigi Wiśniewskiej w sprawie
uwzględnienia przy podziale części oświatowej sub-
wencji ogólnej dodatkowego finansowania indywidu-
alnego nauczania dzieci i młodzieży obliczonego
w zależności od liczby uczniów objętych taką formą
nauczania – do ministra edukacji narodowej (14249),
310) poseł Katarzyny Matusik-Lipiec w sprawie
nadużyć w niepublicznych szkołach policealnych – do
ministra edukacji narodowej (14250),
311) posła Janusza Cichonia w sprawie zmiany
art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami – do
ministra infrastruktury (14251),
312) posła Adama Krzyśków w sprawie funkcjono-
wania przepisów o recyklingu pojazdów wycofanych
z eksploatacji – do ministra środowiska (14252),
313) posła Marka Rząsy w sprawie podejrzenia
nielegalnego przejmowania pożydowskich kamienic
– do ministra sprawiedliwości (14253),
314) posłów Przemysława Gosiewskiego i Marii
Zuby w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy
o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obsza-
rach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdro-
wiskowych – do ministra skarbu państwa (14254),
315) posła Marka Kuchcińskiego w sprawie dzia-
łań podejmowanych przez Ministerstwo Środowiska
dotyczących opracowania i wdrożenia kompleksowe-
go systemu przeciwdziałania uciążliwości zapachowej
w Polsce – do ministra środowiska (14255),
316) posła Andrzeja Halickiego w sprawie regula-
cji związanych z systemem identyfikacji kibiców,
zgodnie z ustawą o bezpieczeństwie imprez maso-
wych – do ministra spraw wewnętrznych i admini-
stracji (14256),
317) posłów Piotra Tomańskiego i Renaty Butryn
w sprawie wprowadzenia zmian w ustawie o plano-
waniu i zagospodarowaniu przestrzennym polegają-
cych na zwolnieniu z opłaty planistycznej przeniesie-
nia własności w formie darowizny – do ministra in-
frastruktury (14257),
318) poseł Bożeny Szydłowskiej w sprawie kontro-
wersji dotyczących nowych zasad wypłacania tzw.
becikowego – do ministra pracy i polityki społecznej
(14258),
12
319) posła Andrzeja Ćwierza w sprawie konse-
kwencji budowy Gazociągu Północnego – do ministra
skarbu państwa (14259),
320) posła Andrzeja Ćwierza w sprawie wyklucze-
nia z programu wczesnego wykrywania raka piersi
kobiet odczuwających dolegliwości w obrębie piersi
– do ministra zdrowia (14260),
321) posła Józefa Piotra Klima w sprawie inter-
pretacji rozporządzenia ministra rolnictwa i rozwoju
wsi z dnia 26 lutego 2009 r. dotyczącego szczegóło-
wych warunków i trybu przyznawania pomocy finan-
sowej w ramach działania: Program rolnośrodowi-
skowy, objętego PROW na lata 2007–2013 – do mini-
stra rolnictwa i rozwoju wsi (14261),
322) posła Arkadego Fiedlera w sprawie odwoła-
nia się od decyzji Federalnego Urzędu Żeglugi i Hy-
drografii w Niemczech zezwalającej na rozpoczęcie
budowy gazociągu pod Bałtykiem – do ministra in-
frastruktury (14262),
323) posła Ludwika Dorna w sprawie informacji
prasowych o sytuacji Grupy Bumar – do ministra
skarbu państwa (14263),
324) posła Andrzeja Guta-Mostowego w sprawie
obniżenia opłat za nielegalne wycięcie drzew lub
krzewów – do ministra środowiska (14264),
325) poseł Grażyny Gęsickiej w sprawie wysoko-
ści środków przekazanych beneficjentom programów
operacyjnych NSRO 2007–2013 – do ministra rozwo-
ju regionalnego (14265),
326) poseł Marzeny Machałek w sprawie sposobu
finansowania i organizowania olimpiad przedmioto-
wych w 2010 r. – do ministra edukacji narodowej
(14266),
327) poseł Krystyny Skowrońskiej w sprawie
wydania wiążącej decyzji (interpretacji) przez mi-
nistra finansów dotyczącej zaliczenia do kwot uzy-
skania przychodów kwot uzyskanych przez praco-
dawców prowadzących zakłady pracy chronionej z
tytułu zwolnień podatkowych – do ministra finan-
sów (14267),
328) posła Antoniego Błądka w sprawie pogarsza-
jącej się kondycji gospodarczo-finansowej najwięk-
szych zakładów w Stalowej Woli – do prezesa Rady
Ministrów (14268),
329) posła Antoniego Błądka w sprawie przesu-
nięcia dodatkowych środków finansowych na priory-
tet I Programu Operacyjnego „Infrastruktura
i środowisko” na lata 2007–2013 w celu umożliwienia
alokacji tych środków przez beneficjentów konkursu
nr 6/POIiŚ/1.1/11/2009 znajdujących się na liście re-
zerwowej, w tym gminie i miastu Nisko – do ministra
rozwoju regionalnego (14269),
330) poseł Barbary Bartuś w sprawie naruszania
przepisów ustawy o ochronie zwierząt podczas poło-
wów ryb metodą złap i wypuść – do ministra rolnic-
twa i rozwoju wsi (14270),
331) poseł Barbary Bartuś w sprawie nasilającego
się zjawiska oszustw SMS-owych w Polsce – do mi-
nistra sprawiedliwości (14271),
332) posła Andrzeja Guta-Mostowego w sprawie
przekazania z rezerwy subwencji ogólnej Minister-
stwa Infrastruktury środków finansowych na zadanie
pn. „Przebudowa obiektów mostowych na potoku
Krupianki oraz mostu na potoku Czerszla wraz z do-
jazdami w ciągu drogi powiatowej nr K1636 Krościen-
ko – Szczawnica” – do ministra infrastruktury
(14272).
Interpelacje te – zgodnie z art. 192 ust. 6 regula-
minu Sejmu – zostały przekazane adresatom.
Jednocześnie informuję, że wpłynęły następujące
odpowiedzi:
1) prokuratora krajowego, zastępcy prokuratora
generalnego Edwarda Zalewskiego – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Zbigniewa Wasser-
manna w sprawie działań prokuratury dotyczących
pożaru D.H. Gigant w Krakowie (11236),
2) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
ponowną interpelację poseł Beaty Mazurek w spra-
wie projektu zarządzenia prezesa NFZ na 2010 r. do-
tyczącego określenia warunków zawierania i reali-
zacji umów o udzielanie świadczeń w rodzaju: pod-
stawowa opieka zdrowotna (11667),
3) podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury
i Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty – z upo-
ważnienia ministra – na interpelację posła Bronisła-
wa Dutki w sprawie zwiększenia środków finanso-
wych w 2010 r. na realizację prac zabezpieczających
i ratowanie Kopalni Soli Wieliczka w ramach „Pro-
gramu zabezpieczenia kopalni na lata 2006–2013”
(12210),
4) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Zbigniewa Sosnow-
skiego – z upoważnienia ministra – na ponowną in-
terpelację posła Jerzego Budnika w sprawie ewentu-
alnej modyfikacji obecnego systemu finansowania
OSP (12549),
5) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Twardowskiego – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Andrzeja Kani w sprawie pro-
blemów z leczeniem stwardnienia rozsianego (SM),
refundacji kosztów leczenia, rehabilitacji chorych
oraz sytuacji życiowej osób dotkniętych tą chorobą
(12844),
6) podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji
Narodowej Lilli Jaroń – z upoważnienia ministra –
na ponowną interpelację poseł Beaty Mazurek w spra-
wie określenia zasad, warunków i sposobu przepro-
wadzania egzaminów gimnazjalnych od 2012 r. zgod-
nie z nową podstawą programową (12914),
7) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy posłów
w sprawie sytuacji pielęgniarek zadaniowych i ich
pacjentów na Podkarpaciu (12927),
8) ministra sportu i turystyki Adama Giersza na
interpelację posłów Adama Krupy i Andrzeja Buły

w sprawie Ośrodka Przygotowań Olimpijskich
w Badmintona (12999),
9) minister pracy i polityki społecznej Jolanty Fe-
dak – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na
interpelację posła Krzysztofa Jurgiela w sprawie re-
alizacji zasad społecznej gospodarki rynkowej w związ-
ku z uchwałą nr 15 XXIII Krajowego Zjazdu Delega-
tów NSZZ „Solidarność” (13090),
10) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację poseł Bożeny Szydłowskiej oraz grupy posłów
w sprawie zarządzeń prezesa NFZ dotyczących pie-
lęgniarek podstawowej opieki zdrowotnej (pielęgnia-
rek środowiskowych) (13101),
11) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Wojciecha Szaramy w sprawie
funkcjonowania medycznych laboratoriów diagno-
stycznych (13147),
12) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
zarządzenia nr 36/2009/DSOZ prezesa Narodowego
Funduszu Zdrowia z 30 lipca 2009 r. zmieniającego
zarządzenie w sprawie określenia warunków zawie-
rania i realizacji umów o udzielanie świadczeń opie-
ki zdrowotnej w rodzaju: podstawowa opieka zdro-
wotna (13155),
13) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Twardowskiego – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Michała Stuligrosza w spra-
wie sytuacji polskiego pielęgniarstwa i położnictwa
(13160),
14) ministra sportu i turystyki Adama Giersza na
interpelację posłanek Mirosławy Nykiel i Bożenny
Bukiewicz w sprawie finansowania klubów sporto-
wych działających na rzecz dzieci i młodzieży
(13169),
15) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Twardowskiego – z upoważnienia ministra –
na interpelację posła Czesława Hoca w sprawie pilne-
go wdrożenia „Narodowego programu leczenia cho-
rych na stwardnienie rozsiane” (SM) z uwzględnie-
niem terapii lekami nowej generacji w jednolity sposób
finansowanych ze środków publicznych (13191),
16) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Twardowskiego – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Kazimierza Moskala w spra-
wie nieprawidłowości przy wdrażaniu „Narodowego
programu zwalczania chorób nowotworowych”
(13216),
17) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację posłów Jerzego Szmajdzińskiego i Tadeusza
Tomaszewskiego w sprawie zarządzenia nr 36/2009/
DSOZ prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia
30 lipca 2009 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie
określenia warunków zawierania i realizacji umów
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju:
podstawowa opieka zdrowotna (13234),
13
18) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Jarosława Matwiejuka w sprawie
groźby odwoływania przez szpitale planowanych za-
biegów (13253),
19) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Dariusza Seligi oraz gru-
py posłów w sprawie opodatkowania szczepień pra-
cowników przeciwko grypie finansowanych przez
pracodawców (13264),
20) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację poseł Anny Sobeckiej w sprawie Centrum On-
kologii Collegium Medicum w Bydgoszczy (13266),
21) sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Na-
rodowej Czesława Piątasa – z upoważnienia ministra
– na ponowną interpelację posła Stanisława Steca
w sprawie planowanej strefy zrzutu dla samolotów
F-16 w sąsiedztwie lotniska Krzesiny (13311),
22) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Piotra Stycznia – z upoważnienia ministra
– na interpelację poseł Beaty Mazurek w sprawie
wsparcia samorządów w budowie mieszkań komu-
nalnych i lokali socjalnych (13332),
23) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację posłów Przemysława Gosiewskiego i Marii
Zuby w sprawie problemu finansowania świadczeń
medycznych stanowiących tzw. nadwykonania w szpi-
talach z terenu woj. świętokrzyskiego (13338),
24) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Damiana Raczkowskiego w spra-
wie niejednakowego traktowania przez NFZ świad-
czeń psychiatrycznych w kraju, a w szczególności
w woj. podlaskim (13341),
25) minister nauki i szkolnictwa wyższego Barba-
ry Kudryckiej na interpelację posła Wojciecha Żukow-
skiego w sprawie wprowadzenia powszechnego obo-
wiązkowego czesnego w szkołach wyższych (13362),
26) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Olgierda Dziekońskiego – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Grzegorza Janika
w sprawie rozwiązań infrastrukturalnych i praw-
nych w funkcjonowaniu jednostek samorządu tery-
torialnego na prawach miasta (13374),
27) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Mariana Zalewskiego – z upoważ-
nienia prezesa Rady Ministrów – na interpelację po-
seł Iwony Arent w sprawie obecnej sytuacji w pań-
stwowych gospodarstwach rolnych (13399),
28) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Tomasza Kamińskiego w sprawie
projektu zmiany planu finansowego NFZ na 2010 r.
(13412),
29) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
14
interpelację posła Adama Krzyśków w sprawie zmian
planu finansowego NFZ na 2010 r. (13428),
30) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Włodzimierza Karpińskiego w spra-
wie zwiększenia wysokości kontraktów dla szpitali
powiatowych woj. lubelskiego, w tym SPZOZ w Pu-
ławach, oraz zapłaty przez NFZ za nadwykonania
zrealizowane w 2008 r. i w 2009 r. tym placówkom
(13431),
31) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację posła Stanisława Wziątka w sprawie nieko-
rzystnej sytuacji pielęgniarek środowiskowych
(13440),
32) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Joanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnie-
nia ministra – na interpelację posła Andrzeja Szlach-
ty w sprawie planów modernizacji polskich linii ener-
getycznych (13454),
33) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację poseł Izabelli Sierakowskiej w sprawie sytu-
acji finansowej służby zdrowia w woj. lubelskim
(13458),
34) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Kujawsko-Pomorskiego Oddziału Woje-
wódzkiego NFZ (13460),
35) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Dolnośląskiego Oddziału Wojewódzkie-
go NFZ (13461),
36) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Lubuskiego Oddziału Wojewódzkiego
NFZ (13462),
37) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Opolskiego Oddziału Wojewódzkiego NFZ
(13463),
38) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Mazowieckiego Oddziału Wojewódzkie-
go NFZ (13464),
39) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Małopolskiego Oddziału Wojewódzkiego
NFZ (13465),
40) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Śląskiego Oddziału Wojewódzkiego NFZ
(13466),
41) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Zachodniopomorskiego Oddziału Woje-
wódzkiego NFZ (13467),
42) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Świętokrzyskiego Oddziału Wojewódz-
kiego NFZ (13468),
43) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Podlaskiego Oddziału Wojewódzkiego
NFZ (13469),
44) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Warmińsko-Mazurskiego Oddziału Wo-
jewódzkiego NFZ (13470),
45) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Pomorskiego Oddziału Wojewódzkiego
NFZ (13471),
46) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Łódzkiego Oddziału Wojewódzkiego NFZ
(13472),
47) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Wielkopolskiego Oddziału Wojewódz-
kiego NFZ (13473),
48) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-
go na 2010 r. Lubelskiego Oddziału Wojewódzkiego
NFZ (13474),
49) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie projektu zmiany planu finansowe-

go na 2010 r. Podkarpackiego Oddziału Wojewódz-
kiego NFZ (13475),
50) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie niespłacenia należności z tytułu
świadczeń zdrowotnych wykonanych przez świadcze-
niodawców ponad limit określony umową z NFZ
w 2008 i 2009 r. (13477),
51) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Kazimierza Moskala oraz grupy
posłów w sprawie powodów zmuszających do zmiany
planu finansowego NFZ i znaczącego zmniejszenia
nakładów na niektóre rodzaje świadczeń zdrowot-
nych planowanych na 2010 r. (13478),
52) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Zbigniewa Matusz-
czaka w sprawie przekazania gruntów bezpośrednio
przylegających do rzeki Bug na rzecz samorządów
gminnych lub pozostawienia ich w zasobie Agencji
Nieruchomości Rolnych (13492),
53) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważ-
nienia ministra – na interpelację poseł Bożeny Szy-
dłowskiej w sprawie tzw. płatności rolnośrodowisko-
wych (13497),
54) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Joanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnie-
nia ministra – na interpelację posła Stanisława
Wziątka w sprawie nierealizowania programu roz-
woju biogazowi rolniczych (13504),
55) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Piotra Stachańczyka
– z upoważnienia ministra – na interpelację posła
Stanisława Wziątka w sprawie niepokojącego zjawi-
ska dotyczącego wydawania wiz dla kandydatów na
studia w International Business Studies (IBS)
(13508),
56) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spra-
wiedliwości Jacka Czai na interpelację poseł Agniesz-
ki Hanajczyk w sprawie ustanawiania kuratora dla
osoby niepełnosprawnej (13534),
57) sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Po-
lityki Społecznej Jarosława Dudy – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Stanisława Lamczy-
ka w sprawie wysokości progów dochodowych upraw-
niających do otrzymywania świadczeń z ośrodków
pomocy społecznej (13538),
58) minister rozwoju regionalnego Elżbiety Bień-
kowskiej na interpelację posła Witolda Klepacza
w sprawie możliwości wykorzystania środków z UE
do wsparcia rozwoju budownictwa mieszkaniowego
(13541),
59) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na interpelację poseł Marzeny Machałek
w sprawie zapewnienia środków w budżecie państwa
15
na 2010 r. na elektryfikację linii kolejowej E30 mię-
dzy Węglińcem a Zgorzelcem (13543),
60) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia prezesa Rady Mi-
nistrów – na interpelację posła Roberta Kołakowskiego
w sprawie niekorzystnych dla Mazowsza zasad finan-
sowania świadczeń zdrowotnych w 2010 r. (13545),
61) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Andrzeja Kani w sprawie zwięk-
szania się otyłości wśród mieszkańców naszego kra-
ju, profilaktyki w celu jej zapobiegania oraz podejmo-
wanych działań zmierzających do jej likwidowania,
a także leczenia otyłości głównie wśród najmłodszej
populacji Polaków (13546),
62) minister nauki i szkolnictwa wyższego Bar-
bary Kudryckiej na interpelację posła Andrzeja Kani
w sprawie aktualnej sytuacji i planowanej reformy
szkolnictwa wyższego w Polsce, finansowania wyż-
szych uczelni publicznych i niepublicznych, możliwo-
ści zwiększenia liczby studiującej polskiej młodzieży
na wyższych uczelniach oraz celowości wprowadze-
nia odpłatności za studia (13547),
63) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Joanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnie-
nia ministra – na interpelację posła Andrzeja Kani
w sprawie podjęcia działań mających na celu zwięk-
szenie powstawania biogazowni jako jednego z ele-
mentów poprawy sytuacji energetycznej naszego kra-
ju, w kontekście bezpieczeństwa energetycznego i wy-
magań UE w zakresie produkcji energii elektrycznej
z odnawialnych źródeł energii (13549),
64) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Janusza Zaleskiego – z upoważnienia prezesa
Rady Ministrów – na interpelację posła Krzysztofa
Lipca w sprawie dramatycznej sytuacji polskiego
przemysłu drzewnego oraz bardzo niekorzystnych
rozwiązań narzuconych przez ministrów środowiska
i gospodarki polskim przedsiębiorcom przemysłu
drzewnego, dotyczących handlu drewnem w 2010 r.
(13551),
65) podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Marka Buciora – z upoważnienia
ministra – na interpelację poseł Anny Sobeckiej
w sprawie kryterium dochodowego uprawniającego
do zasiłków rodzinnych (13552),
66) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Józefa Piotra Klima
w sprawie płatności zwierzęcych dla połączonych go-
spodarstw rolnych (13555),
67) ministra gospodarki Waldemara Pawlaka oraz
podsekretarza stanu w Ministerstwie Infrastruktury
Olgierda Dziekońskiego – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Jacka Tomczaka w sprawie
projektu ustawy o ograniczaniu barier administra-
cyjnych dla obywateli i przedsiębiorców, w którym
planuje się likwidację licencji pośrednika w obrocie
nieruchomościami (13556),
16
68) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację posła Leszka Aleksandrzaka w sprawie nowe-
lizacji przez Ministerstwo Zdrowia rozporządzeń do
tzw. ustawy koszykowej i wynikających z nich zmian
w realizacji umów NFZ z pielęgniarkami pracujący-
mi m.in. w domach pomocy społecznej (13557),
69) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na interpelację poseł Elżbiety Pierzchały
w sprawie stanu technicznego taboru użytkowanego
w transporcie kolejowym w Polsce (13558),
70) podsekretarza stanu w Ministerstwie Eduka-
cji Narodowej Zbigniewa Marciniaka – z upoważnie-
nia ministra – na interpelację posła Andrzeja Halic-
kiego w sprawie wyjaśnienia przyczyn likwidacji kie-
runku europeistyki wschodniosłowiańskiej na UW,
w kontekście udziału polskiego rządu w programie
Partnerstwo Wschodnie (13559),
71) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Dariusza Daniluka – z upoważnienia prezesa
Rady Ministrów – na interpelację posła Wojciecha
Szczęsnego Zarzyckiego w sprawie obowiązku uisz-
czania opłat za usługi w formie przelewów banko-
wych nałożonego na gospodarstwa domowe (13560),
72) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na interpelację posłów Wojciecha Kossakow-
skiego i Leonarda Krasulskiego w sprawie wprowa-
dzenia zmian w ustawach dotyczących kombatantów
oraz niektórych osób będących ofiarami wojny i okre-
su powojennego (13562),
73) sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury
i Dziedzictwa Narodowego Piotra Żuchowskiego –
z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na inter-
pelację posła Jacka Osucha w sprawie niepokojących
informacji dotyczących przyszłości mediów publicz-
nych w Polsce (13565),
74) minister nauki i szkolnictwa wyższego Barba-
ry Kudryckiej na interpelację posła Krzysztofa Putry
w sprawie pomocy socjalnej dla studentów (13567),
75) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Piotra Stachańczyka
– z upoważnienia ministra – na interpelację poseł
Magdaleny Gąsior-Marek w sprawie źródeł finanso-
wania działalności stowarzyszeń zwykłych (13570),
76) sekretarza stanu w Ministerstwie Infrastruk-
tury Tadeusza Jarmuziewicza – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posłów Michała Wojtkiewicza
i Marka Polaka w sprawie większej czcionki na do-
kumentach, takich jak dowód osobisty i prawo jazdy
(13571),
77) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację posła Aleksandra Soplińskiego w sprawie Pro-
gramu Operacyjnego „Infrastruktura i środowisko”,
priorytet XII: Bezpieczeństwo zdrowotne i poprawa
efektywności systemu ochrony zdrowia, działanie
12.1: Rozwój ratownictwa medycznego (13572),
78) ministra kultury i dziedzictwa narodowego
Bogdana Zdrojewskiego – z upoważnienia prezesa
Rady Ministrów – na interpelację posłów Michała
Wojtkiewicza i Marka Polaka w sprawie abonamentu
RTV i finansowania zespołów artystycznych Polskie-
go Radia (13573),
79) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Radosława Stępnia – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Jarosława Żaczka
w sprawie odstąpienia przez GDDKiA od kontraktu
z konsorcjum Alpine Bau GmbH na budowę autostra-
dy A1 (13574),
80) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Twardowskiego – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Jarosława Żaczka w sprawie
zmian zasad dofinansowania przez NFZ pomp i ze-
stawów infuzyjnych dla młodzieży od 18. do 26. roku
życia (13575),
81) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważnie-
nia ministra – na interpelację posła Jarosława Żaczka
w sprawie przyczyn i skutków odrzucenia przez Ko-
misję Europejską wniosku dotyczącego wsparcia spe-
cjalnego plantatorów tytoniu zgodnie z art. 68 rozpo-
rządzenia Rady (WE) nr 73/2009 (13576),
82) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Henryka Jacka Jezierskiego – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Jarosława Żaczka
w sprawie lokalizacji składowisk odpadów materia-
łów radioaktywnych w związku z planowaną przez
rząd budową elektrowni jądrowej w Polsce (13578),
83) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Twardowskiego – z upoważnienia ministra
– na interpelację poseł Beaty Mazurek w sprawie re-
fundacji zestawów infuzyjnych do osobistych pomp
insulinowych (13579),
84) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Radosława Stępnia – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację poseł Beaty Mazurek w spra-
wie nierównego traktowania inwestycji drogowych
w kraju – Lubelszczyzna w gorszej sytuacji w stosun-
ku do pozostałych regionów kraju (13581),
85) sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Po-
lityki Społecznej Jarosława Dudy – z upoważnienia
prezesa Rady Ministrów – na interpelację poseł Be-
aty Mazurek w sprawie zasad funkcjonowania
PFRON od 1 stycznia 2012 r. (13582),
86) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Tadeusza Wity w sprawie drama-
tycznej sytuacji ochrony zdrowia w Polsce (13584),
87) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Zbigniewa Sosnow-
skiego – z upoważnienia ministra – na interpelację
posła Jarosława Matwiejuka w sprawie dodatków dla
policjantów odchodzących na emeryturę (13585),
88) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na inter-
pelację posła Jarosława Matwiejuka w sprawie komi-
sji działających przy wojewodzie, które dzielą rządo-

we pieniądze na realizację modernizacji dróg w ra-
mach tzw. schetynówek (13587),
89) ministra obrony narodowej Bogdana Klicha
na interpelację posła Jarosława Matwiejuka w spra-
wie metod i trybu szkolenia strzeleckiego żołnierzy
(13588),
90) podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Marka Buciora – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Jarosława Matwie-
juka w sprawie przyznawania zasiłków pielęgnacyj-
nych dla osób po 75. roku życia (13589),
91) ministra obrony narodowej Bogdana Klicha
na interpelację posła Jarosława Matwiejuka w spra-
wie polskich żołnierzy wracających z misji w Czadzie
(13590),
92) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na inter-
pelację posła Jarosława Matwiejuka w sprawie pla-
nów wprowadzenia elektronicznych dowodów tożsa-
mości (13591),
93) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Janusza Zaleskiego – z upoważnienia prezesa
Rady Ministrów – na interpelację posła Jarosława
Matwiejuka w sprawie skutków zwrotu opłaty recy-
klingowej za sprowadzone samochody (13592),
94) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Janusza Zaleskiego – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Tadeusza Tomaszewskiego
w sprawie pogarszającej się sytuacji polskich przed-
siębiorców przemysłu drzewnego (13595),
95) sekretarz stanu w Ministerstwie Finansów
Elżbiety Suchockiej-Roguskiej – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Stanisława Steca
w sprawie ujmowania w poszczególnych częściach
budżetu państwa wydatków na opłacanie sankcji
karnej z tytułu niezatrudniania osób niepełnospraw-
nych (13596),
96) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spra-
wiedliwości Piotra Kluza na interpelację poseł Iza-
beli Jarugi-Nowackiej w sprawie traktowania kobiet
przez biegłych w rodzinnych ośrodkach diagnostycz-
no-konsultacyjnych (13597),
97) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Piotra Stachańczyka
– z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na inter-
pelację posła Marka Kuchcińskiego w sprawie podję-
cia przez rząd RP zdecydowanych działań w celu bu-
dowy drogowego przejścia polsko-ukraińskiego Mal-
howice – Niżankowice (13601),
98) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Grażyny Henclewskiej – z upoważnienia mini-
stra – oraz podsekretarza stanu w Ministerstwie
Środowiska Janusza Zaleskiego – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Arkadego Fiedlera oraz
grupy posłów w sprawie objęcia kontrolą obrotu
drewnem w celu zapewnienia racjonalizacji wyrębu
drewna i uniemożliwienia handlu spekulacyjnego
(13602),
17
99) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Andrzeja Parafianowicza – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Jerzego Budnika
w sprawie interpretacji przepisów dotyczących opodat-
kowania środków pomocowych (unijnych) (13604),
100) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na interpelację posła Jerzego Budnika w spra-
wie uelastycznienia rozliczania czasu pracy oraz funk-
cjonowania tzw. ustawy antykryzysowej (13605),
101) sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Po-
lityki Społecznej Jarosława Dudy – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Tomasza Smolarza
w sprawie limitu cen dla wyrobów medycznych bę-
dących przedmiotami ortopedycznymi (13606),
102) podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Marka Buciora – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Tomasza Smolarza
w sprawie możliwości rozszerzenia koszyka refundo-
wanych kosztów wyposażenia i doposażenia stano-
wiska pracy (13608),
103) podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Marka Buciora – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Tomasza Smolarza
w sprawie wsparcia finansowego rodziców adoptują-
cych dzieci chore (13609),
104) ministra gospodarki Waldemara Pawlaka na
interpelację poseł Marii Zuby w sprawie stopnia wyko-
rzystania przez samorządy przy realizacji inwestycji
gminnych unormowań prawnych zawartych w ustawie
o partnerstwie publiczno-prywatnym (13611),
105) ministra skarbu państwa Aleksandra Grada
na interpelację posła Artura Górskiego w sprawie za-
strzeżeń byłych właścicieli do rządowego projektu usta-
wy rekompensacyjnej (reprywatyzacyjnej) (13612),
106) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
prezesa Rady Ministrów – na interpelację posła An-
drzeja Jaworskiego w sprawie pozyskiwania unijnych
funduszy przez PKP (13615),
107) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Za-
granicznych Jana Borkowskiego – z upoważnienia
prezesa Rady Ministrów – na interpelację posła An-
drzeja Jaworskiego w sprawie budowy Gazociągu
Północnego (13616),
108) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Ludwika Koteckiego – z upoważnienia prezesa
Rady Ministrów – na interpelację posła Andrzeja Ja-
worskiego w sprawie planowanych nowych podatków
i wzrostu cen w okresie 2 lat rządów koalicji PO–PSL
(13618),
109) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Joanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnie-
nia prezesa Rady Ministrów – na interpelację posła
Andrzeja Jaworskiego w sprawie umowy gazowej
z Rosją (13619),
110) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Marka Twardowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację poseł Elżbiety Streker-Dembiń-
skiej w sprawie refundacji leków onkologicznych
(13620),
18
111) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Adama Fronczaka – z upoważnienia ministra –
na interpelację poseł Elżbiety Streker-Dembińskiej
w sprawie określenia w projekcie rozporządzenia
priorytetów zdrowotnych (13623),
112) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra –
na interpelację posła Tadeusza Tomaszewskiego
w sprawie zmniejszenia środków finansowych na
kontrakty dla szpitali w 2010 r. (13624),
113) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Adama Krupy w sprawie
sprzecznych z zasadą państwa prawa praktyk orga-
nów skarbowych oraz zmiany niekorzystnego stano-
wiska w stosunku do sposobu naliczania początko-
wego terminu okresu uprawniającego do zwolnienia
podatkowego w przypadku zbycia lokalu mieszkal-
nego (13626),
114) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Jacka Kapicy – z upoważnienia ministra – na
interpelację posłów Haliny Rozpondek i Grzegorza
Sztolcmana w sprawie uciążliwości w przekraczaniu
polsko-ukraińskiej granicy (13627),
115) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia ministra – na interpelację posłanek
Mirosławy Nykiel i Bożenny Bukiewicz w sprawie
zmiany zasad przyznawania środków finansowych
na wykonywanie zadań z zakresu ratownictwa gór-
skiego i wodnego w 2010 r. (13628),
116) zastępcy prokuratora generalnego Jerzego
Szymańskiego – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację poseł Marzeny Okła-Drewnowicz w sprawie
bezpieczeństwa dziennikarzy opisujących zjawiska
towarzyszące rodzimemu sportowi (13629),
117) sekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu
Państwa Jana Burego – z upoważnienia ministra –
na interpelację poseł Marzeny Okła-Drewnowicz
w sprawie planów wobec świętokrzyskich spółek
funkcjonujących w ramach Polskiej Grupy Energe-
tycznej (13630),
118) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego
– z upoważnienia ministra – na interpelację posła
Krzysztofa Brejzy w sprawie przeciwdziałania rozpo-
wszechnianiu dziecięcej pornografii w Internecie
(13631),
119) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Joanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnie-
nia ministra – na interpelację posła Krzysztofa Ga-
dowskiego w sprawie odmowy przez ZUS wypłaty
ekwiwalentu pieniężnego za deputat węglowy na wa-
runkach określonych w ustawie o ekwiwalencie pie-
niężnym z tytułu prawa do bezpłatnego węgla dla
osób uprawnionych z przedsiębiorstw robót górni-
czych w sytuacji, gdy wliczono wartość deputatu wę-
glowego do podstawy wymiaru świadczenia, a prze-
pisy emerytalne ograniczają podstawę wymiaru
świadczenia do 250% (13632),
120) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upo-
ważnienia ministra – na interpelację posła Macieja
Orzechowskiego oraz grupy posłów w sprawie reali-
zacji programu „Owoce w szkole” (13633),
121) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spra-
wiedliwości Zbigniewa Wrony – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Marka Rząsy w sprawie
możliwości zwiększenia zakresu odpowiedzialności
karnej kierowców prowadzących pojazdy mechanicz-
ne pod wpływem alkoholu lub środków odurzających
(13635),
122) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spra-
wiedliwości Jacka Czai na interpelację posła Sławo-
mira Kopycińskiego w sprawie przypadków ignoro-
wania przez sądy przepisów ustawy Prawo upadło-
ściowe i naprawcze w przedmiocie wynagradzania
syndyków masy upadłości (13636),
123) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Za-
granicznych Jana Borkowskiego – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Andrzeja Ćwierza
w sprawie podjęcia skutecznych działań celem utwo-
rzenia domu kultury polskiej we Lwowie (13637),
124) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Jacka Dominika – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Antoniego Błądka w sprawie zmian
w ustawie o objęciu poręczeniami Skarbu Państwa
spłaty niektórych kredytów mieszkaniowych
(13638),
125) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Joanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnie-
nia ministra – na interpelację posła Kazimierza
Gwiazdowskiego w sprawie zaopatrzenia Polski
w gaz (13639),
126) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Dariusza Daniluka na interpelację posła Sławo-
mira Zawiślaka w sprawie stanowiska rządu dotyczą-
cego propozycji Komisji Europejskiej w zakresie re-
formy nadzoru finansowego (13642),
127) podsekretarza stanu w Ministerstwie Fi-
nansów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia
prezesa Rady Ministrów – na interpelację posła Mie-
czysława Golby w sprawie zwolnienia samorządów
terytorialnych z podatku VAT przy realizacji inwe-
stycji w ramach programu „Moje boisko – Orlik
2012” (13643),
128) sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów Jacka Cichockiego – z upoważnienia pre-
zesa Rady Ministrów – na interpelację posła Roberta
Kołakowskiego w sprawie podejrzenia niezgodnego z
prawem korzystania przez ABW z poufnych informa-
cji zebranych przez funkcjonariuszy wywiadu skar-
bowego (13645),
129) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Krzysztofa Putry
w sprawie konsultacji społecznych na temat warian-
tów przebiegu planowanej do modernizacji linii kole-
jowej E75 na odcinku Białystok – Suwałki – Trakisz-
ki (Rail Baltica) (13648),

130) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Radosława Stępnia – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Krzysztofa Putry
w sprawie zmiany kategorii drogi na odcinku Wyso-
kie Mazowieckie – Łapy – Białystok (13649),
131) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Adama Krupy w spra-
wie niewypłacenia opolskim rolnikom należnego
zwrotu części podatku akcyzowego za zakup oleju na-
pędowego używanego do produkcji rolnej (13652),
132) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na interpelację posłów Adama Krupy
i Andrzeja Buły w sprawie zaniechania likwidacji li-
nii kolejowej nr 294 relacji Głubczyce – Racławice
Śląskie (13653),
133) sekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Jakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację posłów Tadeusza Arkita i Witolda Kochana
w sprawie nowych warunków udzielania świadczeń
stomatologicznych przedstawionych w zarządzeniu
prezesa NFZ z dnia 2 listopada 2009 r., nr 59/2009/
DSOZ, na przykładzie szkół w Małopolsce (13654),
134) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia ministra – na interpelację posła
Grzegorza Roszaka w sprawie kadencyjności orga-
nów jednostek samorządu terytorialnego (13655),
135) sekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Tadeusza Jarmuziewicza – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Henryka Siedlaczka
w sprawie nowych zasad zdawania egzaminów na
prawo jazdy (13656),
136) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Marka Habera – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Henryka Siedlaczka w sprawie
propozycji obowiązkowego szczepienia przeciwko
grypie honorowych dawców krwi (13658),
137) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego
– z upoważnienia ministra – na interpelację posła
Henryka Siedlaczka w sprawie legalnego posiadania
zabytkowej oraz pamiątkowej broni palnej bojowej
lub myśliwskiej (13659),
138) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Janusza Zaleskiego – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Witolda Kochana oraz grupy
posłów w sprawie problemów polskiego przemysłu
drzewnego (13660),
139) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spra-
wiedliwości Zbigniewa Wrony – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Witolda Kochana oraz
grupy posłów w sprawie braku uregulowań prawnych
normujących prawo do nagrywania przebiegu rozpra-
wy (13661),
140) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Radosława Stępnia – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Wojciecha Wilka w spra-
19
wie konieczności przyspieszenia budowy dróg ekspre-
sowych na terenie Lubelszczyzny (13663),
141) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważ-
nienia ministra – na interpelację posła Wojciecha
Wilka w sprawie konieczności wsparcia producentów
owoców i warzyw (13664),
142) ministra sportu i turystyki Adama Giersza
na interpelację posła Wojciecha Wilka w sprawie pro-
gramu budowy lekkoatletycznych „Orlików” (13666),
143) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Zbigniewa Sosnow-
skiego – z upoważnienia ministra – na interpelację
posła Krzysztofa Gadowskiego w sprawie przepisów
regulujących sprowadzanie z UE używanych samo-
chodów pożarniczych do wykorzystania w jednost-
kach ochrony przeciwpożarowej (13667),
144) ministra kultury i dziedzictwa narodowego
Bogdana Zdrojewskiego na interpelację posła Toma-
sza Piotra Nowaka oraz grupy posłów w sprawie pro-
gramu „Kwaśny papier” (13668),
145) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Marka Cebuli
w sprawie problemów z dopłatami do paliwa rolnicze-
go (13669),
146) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upo-
ważnienia ministra – na interpelację posła Krzysz-
tofa Lipca w sprawie włączenia woj. świętokrzyskie-
go do „Programu wsparcia dla rolników utrzymują-
cych owce w województwach Polski południowej”
(13671),
147) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Piotra Stycznia – z upoważnienia ministra
– na interpelację poseł Anny Paluch oraz grupy po-
słów w sprawie dewastacji dróg lokalnych na skutek
realizacji inwestycji deweloperskich (13673),
148) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego
– z upoważnienia ministra – na interpelację posła
Mariusza Grada w sprawie budowy budynku Komendy
Powiatowej Policji w Tomaszowie Lubelskim (13675),
149) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważ-
nienia ministra – na interpelację posła Mariusza
Grada w sprawie wsparcia produkcji tytoniu w związ-
ku z „Programem działań realizowanych w Polsce
w ramach wsparcia specjalnego przewidzianego
w art. 68 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009”
(13676),
150) minister rozwoju regionalnego Elżbiety
Bieńkowskiej na interpelację posła Krzysztofa Jur-
giela oraz grupy posłów w sprawie stopnia realizacji
Programu Operacyjnego „Innowacyjna gospodarka”
2007–2013 (13677),
151) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na
interpelację posła Krzysztofa Jurgiela oraz grupy po-
słów w sprawie prac nad regulacjami prawnymi do-
20
tyczącymi uprawnień emerytów, rencistów i inwali-
dów (13678),
152) podsekretarza stanu w Ministerstwie Edu-
kacji Narodowej Zbigniewa Włodkowskiego – z upo-
ważnienia ministra – na interpelację posła Krzysz-
tofa Sońty oraz grupy posłów w sprawie reformy sys-
temu kształcenia zawodowego (13679),
153) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Marka Twardowskiego na interpelację poseł Ma-
rzeny Machałek oraz grupy posłów w sprawie ogra-
niczeń w dystrybucji leków wynikających z rozporzą-
dzenia ministra zdrowia z dnia 6 października 2009 r.
w sprawie wykazu produktów leczniczych, które mogą
być dopuszczone do obrotu w placówkach obrotu po-
zaaptecznego oraz punktach aptecznych (13680),
154) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spra-
wiedliwości Zbigniewa Wrony – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Wojciecha Żukowskiego
w sprawie ochrony prawnej kursantów nauki jazdy
(13681),
155) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upo-
ważnienia ministra – na interpelację posła Wojciecha
Żukowskiego w sprawie zagrożenia realizacji progra-
mu wsparcia dla sektora tytoniowego (13682),
156) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Janusza Zaleskiego – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Wojciecha Żukowskiego w spra-
wie negatywnych konsekwencji wprowadzenia no-
wych zasad sprzedaży drewna (13683),
157) sekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu
Państwa Jana Burego – z upoważnienia ministra –
na interpelację posła Wojciecha Żukowskiego w spra-
wie wniosków wynikających z raportu NIK o TVP
SA (13684),
158) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Radosława Stępnia – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Wojciecha Żukowskiego
w sprawie braku koordynacji robót modernizacyj-
nych na drodze wojewódzkiej nr 865 (13686),
159) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego
– z upoważnienia ministra – na interpelację posłów
Jarosława Żaczka i Sławomira Zawiślaka w sprawie
realizacji „Programu modernizacji Policji, Straży
Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biura
Ochrony Rządu w latach 2007–2009” (13687),
160) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Bernarda Błaszczyka – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Jarosława Żaczka oraz
grupy posłów w sprawie konsekwencji braku upo-
rządkowania gospodarki odpadami w Polsce, skut-
ków zamknięcia od dnia 1 stycznia 2010 r. wysypisk
śmieci niespełniających norm wymaganych przez UE
oraz braku odpowiednich rozwiązań ustawowych
w tym zakresie (13688),
161) minister rozwoju regionalnego Elżbiety Bień-
kowskiej na interpelację posła Jarosława Żaczka
w sprawie zagrożenia realizacji Programu Operacyj-
nego „Rozwój Polski Wschodniej”, zakazu korzysta-
nia z zaliczek oraz możliwości utraty unijnego dofi-
nansowania przez beneficjentów tego programu
(13689),
162) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Radosława Stępnia – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posłów Sławomira Zawiślaka
i Jarosława Żaczka w sprawie programu finansowa-
nia inwestycji drogowych przez obligacje infrastruk-
turalne emitowane przez BGK i w całości gwaranto-
wane przez Skarb Państwa (13691),
163) sekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Tadeusza Jarmuziewicza – z upoważnienia
ministra – na interpelację posłów Sławomira Zawi-
ślaka i Jarosława Żaczka w sprawie nowelizacji usta-
wy o publicznym transporcie zbiorowym oraz ustawy
Przepisy wprowadzające ustawę o publicznym trans-
porcie zbiorowym (13692),
164) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Dariusza Seligi oraz gru-
py posłów w sprawie projektu nowelizacji ustawy
o podatku od towarów i usług (13693),
165) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Joanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnie-
nia ministra – na interpelację posła Dariusza Seligi
oraz grupy posłów w sprawie regulacji prawnych do-
tyczących urządzeń przesyłowych energii (13694),
166) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Grażyny Henclewskiej – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Dariusza Seligi oraz gru-
py posłów w sprawie sytuacji polskich przedsiębiorstw
przemysłu drzewnego (13695),
167) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego –
z upoważnienia ministra – na interpelację posła Sta-
nisława Pięty oraz grupy posłów w sprawie powołania
w MSWiA zespołu ds. zwalczania przestępstw seksu-
alnych popełnianych na szkodę dzieci przez pedofilów,
w tym pedofilów – homoseksualistów (13696),
168) ministra skarbu państwa Aleksandra Grada
na interpelację posła Marka Asta w sprawie rekom-
pensat z tytułu pozostawienia nieruchomości poza
obecnymi granicami RP (13697),
169) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Jacka Kapicy – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Krzysztofa Michałkiewicza w spra-
wie nowych regulacji prawnych dotyczących gier
hazardowych (13698),
170) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważ-
nienia ministra – na interpelację posła Lecha Spraw-
ki w sprawie trudnej sytuacji ekonomicznej rolników
z woj. lubelskiego (13699),
171) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Za-
granicznych Jana Borkowskiego – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Przemysława Go-
siewskiego w sprawie sytuacji szkolnictwa polskiego
na Litwie (13700),
172) sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony
Narodowej Czesława Piątasa – z upoważnienia mini-

stra – na interpelację posła Jarosława Stolarczyka
w sprawie likwidacji placówki Żandarmerii Wojsko-
wej w Łodzi (13701),
173) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Piotra Stycznia – z upoważnienia ministra
– na interpelację posłów Witolda Kochana i Jarosła-
wa Gowina w sprawie prawnych możliwości wystę-
powania przez gminy z roszczeniami w stosunku do
osób, wobec których orzeczono eksmisję (13702),
174) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na interpelację poseł Anny Zalewskiej w spra-
wie ochrony przedemerytalnej przysługującej pra-
cownikom (13703),
175) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spra-
wiedliwości Piotra Kluza – z upoważnienia ministra
– na interpelację poseł Anny Zalewskiej w sprawie
ustalenia wysokości opłaty za zaświadczenie o nie-
karalności wystawiane przez Krajowy Rejestr Karny
(13704),
176) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na in-
terpelację posła Wiesława Wody w sprawie problemu
dokumentowania przez pacjentów prawa do świadczeń
zdrowotnych finansowanych z FUS (13705),
177) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Adama Fronczaka – z upoważnienia ministra –
oraz podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji
Narodowej Zbigniewa Marciniaka – z upoważnienia
ministra – na interpelację posłów Renaty Butryn
i Piotra Tomańskiego w sprawie aktualnie obowią-
zujących przepisów dotyczących wydawania zaświad-
czeń o badaniach lekarskich kandydatów do szkół
ponadpodstawowych lub wyższych, uczniów tych
szkół oraz studentów i doktorantów, którzy są w trak-
cie nauki narażeni na działanie czynników szkodli-
wych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia,
oraz sposobu dokumentowania tych badań (13706),
178) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważ-
nienia ministra – na interpelację posła Janusza Pa-
likota w sprawie wsparcia krajowych producentów
tytoniu (13707),
179) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spra-
wiedliwości Piotra Kluza na interpelację posła Janu-
sza Palikota w sprawie osób wykonujących pracę na-
kładczą i równocześnie prowadzących działalność
gospodarczą (13708),
180) sekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Jakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację posła Artura Górskiego w sprawie raportu
OECD dotyczącego dramatycznej sytuacji w polskiej
służbie zdrowia (13709),
181) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Adama Fronczaka – z upoważnienia ministra –
na interpelację posła Artura Górskiego w sprawie
likwidacji w szpitalach dyżurów „pod telefonem” oraz
zmuszania lekarzy do podejmowania działalności go-
spodarczej (13710),
182) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Piotra Stycznia – z upoważnienia ministra
21
– na interpelację posła Marcina Zawiły w sprawie
różnego traktowania odbiorców mediów komunal-
nych (13711),
183) sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Po-
lityki Społecznej Jarosława Dudy – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Zbigniewa Pacelta
w sprawie nowelizacji ustawy o zatrudnieniu socjal-
nym umożliwiającej funkcjonowanie centrów inte-
gracji społecznej jako podmiotów ekonomii zawodo-
wej (13712),
184) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Radosława Stępnia – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Grzegorza Janika
w sprawie budowy regionalnej drogi Racibórz –
Pszczyna (13713),
185) podsekretarz stanu w Ministerstwie Eduka-
cji Narodowej Lilli Jaroń – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Stanisława Rydzonia w spra-
wie ochrony stosunku pracy nauczycieli mianowa-
nych (13715),
186) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Bernarda Błaszczyka – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Tomasza Lenza w spra-
wie redukcji emisji gazów cieplarnianych, których
źródłem jest transport (13716),
187) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Tomasza Piotra No-
waka oraz grupy posłów w sprawie rozporządzenia
ministra rolnictwa i rozwoju wsi z dnia 29 września
2009 r. w sprawie szczegółowych warunków, jakim
powinna odpowiadać lokalna strategia rozwoju ob-
szarów rybackich, kryteriów wyboru lokalnej grupy
rybackiej do realizacji tej strategii oraz wymagań,
jakim powinna odpowiadać umowa dotycząca warun-
ków i sposobu realizacji tej strategii w ramach Pro-
gramu Operacyjnego „Zrównoważony rozwój sektora
rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich
2007–2013” (13717),
188) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Grażyny Henclewskiej – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację poseł Barbary Marianowskiej
w sprawie stanowiska Ministerstwa Gospodarki wo-
bec dokumentu: „Globalny pakt na rzecz zatrudnie-
nia” (13718),
189) sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony
Narodowej Czesława Piątasa – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację poseł Barbary Marianowskiej
w sprawie zagrożeń dla przemysłu zbrojeniowego
i załóg tam zatrudnionych wobec polityki zamówie-
niowej MON, ze szczególnym uwzględnieniem Zakła-
dów Mechanicznych w Tarnowie (13719),
190) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia ministra – na interpelację posła Sta-
nisława Rydzonia w sprawie oświadczeń majątko-
wych radnych gmin (13720),
191) minister nauki i szkolnictwa wyższego Bar-
bary Kudryckiej na interpelację posła Andrzeja
22
Szlachty w sprawie dostosowania kierunków studiów
do potrzeb rynku pracy (13721),
192) ministra kultury i dziedzictwa narodowego
Bogdana Zdrojewskiego na interpelację posła An-
drzeja Szlachty w sprawie rozwijania turystyki kul-
turalnej w Polsce (13722),
193) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na interpelację posła Andrzeja Szlachty
w sprawie wzrostu bezrobocia wśród młodych Pola-
ków (13723),
194) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Andrzeja Szlachty w spra-
wie planów zmiany wysokości odsetek za opłacanie
podatków po terminie (13724),
195) sekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu
Państwa Jana Burego – z upoważnienia ministra –
na interpelację poseł Barbary Marianowskiej w spra-
wie pozyskiwania funduszy z Europejskiego Fundu-
szu Dostosowania do Globalizacji (13725),
196) sekretarza stanu w Ministerstwie Środowi-
ska Stanisława Gawłowskiego – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację poseł Izabelli Sierakowskiej
w sprawie promocji wykorzystania energii z odna-
wialnych źródeł (13727),
197) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Wiesława Wody
w sprawie likwidacji okienek informacyjnych na
dworcach PKP (13728),
198) podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Marka Buciora – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Andrzeja Walkowiaka
w sprawie zadośćuczynienia krzywdom wyrządzonym
osobom internowanym w wojskowych obozach specjal-
nych na podstawie rozkazu szefa Sztabu Generalnego
LWP z dnia 26 października 1982 r. (13729),
199) sekretarza stanu w Ministerstwie Środowi-
ska Stanisława Gawłowskiego – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Janusza Chwieruta
w sprawie środków finansowych na 2010 r. na regu-
lację koryta rzeki Soły w Zasolu, gm. Brzeszcze, pow.
oświęcimski (13730),
200) sekretarza stanu w Ministerstwie Środowi-
ska Stanisława Gawłowskiego – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację poseł Izabeli Katarzyny
Mrzygłockiej w sprawie uregulowania koryta rzeki
Piławy w miejscowości Pszenno (woj. dolnośląskie)
(13731),
201) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Za-
granicznych Jana Borkowskiego – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Witolda Namyślaka
w sprawie prześladowań Domu Polskiego Związku
Polaków na Białorusi w Iwieńcu (13732),
202) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Mieczysława Marcina
Łuczaka w sprawie osób, które dokonywały transak-
cji kupna produktów ropopochodnych zamiast oleju
napędowego (13733),
203) sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Jarosława Dudy – z upoważnie-
nia ministra – na interpelację posła Mieczysława
Marcina Łuczaka w sprawie aktualnej sytuacji w do-
mach opieki społecznej (13734),
204) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na interpelację posła Mieczysława Marcina
Łuczaka w sprawie wypłaty świadczeń chorobowych
przez pracodawców (13735),
205) ministra sportu i turystyki Adama Giersza
na interpelację posła Mieczysława Marcina Łuczaka
w sprawie bezkarności Biura Podróży Kopernik Tra-
vel (13736),
206) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na interpelację posła Stanisława Witaszczyka
w sprawie pracy przymusowej junaków z Powszech-
nej Organizacji „Służba Polsce” (13738),
207) minister rozwoju regionalnego Elżbiety Bień-
kowskiej na interpelację posła Krzysztofa Jurgiela
w sprawie stopnia realizacji Programu Operacyjnego
„Rozwój Polski Wschodniej” 2007–2013 (13739),
208) podsekretarz stanu w Ministerstwie Eduka-
cji Narodowej Lilli Jaroń – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Andrzeja Szlachty w sprawie
niskich płac młodych nauczycieli (13741),
209) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Dariusza Daniluka – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Andrzeja Szlachty w sprawie
ofert lokat bankowych bez naliczania podatku od zy-
sków kapitałowych (13743),
210) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Za-
granicznych Jana Borkowskiego – z upoważnienia
prezesa Rady Ministrów – na interpelację posła Ta-
deusza Iwińskiego w sprawie polskiej pomocy rozwo-
jowej (13745),
211) ministra sportu i turystyki Adama Giersza
– z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na inter-
pelację posła Mieczysława Golby w sprawie wynagro-
dzeń zarządu spółki PL.2012 sp. z o.o. (13747),
212) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego
– z upoważnienia ministra – na interpelację posła
Waldemara Andzela w sprawie negatywnego odbioru
akcji „Idzie wiosna, będą warzywa” przez motocykli-
stów (13748),
213) minister nauki i szkolnictwa wyższego Bar-
bary Kudryckiej na interpelację poseł Bożeny Kot-
kowskiej w sprawie przewidzianej w budżecie pań-
stwa na rok 2010 wysokości wydatków na Fundusz
Pożyczek i Kredytów Studenckich (13749),
214) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Janusza Zaleskiego – z upoważnienia prezesa
Rady Ministrów – na interpelację posła Jarosława
Matwiejuka w sprawie groźby usunięcia Białowie-
skiego Parku Narodowego z Listy Światowego Dzie-
dzictwa Ludzkości UNESCO (13751),
215) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na inter-
pelację posła Wiesława Wody w sprawie problemu za-

płacenia szpitalom przez NFZ za tzw. nadwykonania
oraz wysokości kontraktów na 2010 r. (13752),
216) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego
– z upoważnienia ministra – na interpelację posła
Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawie możliwości
dopuszczenia do służby w Policji osób karanych za
wykroczenie w trybie mandatowym (13753),
217) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na
interpelację posła Krzysztofa Jurgiela w sprawie pa-
kietu antykryzysowego w związku ze stanowiskiem
nr 9 XXIII Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „So-
lidarność” (13754),
218) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Marka Habera – z upoważnienia prezesa Rady
Ministrów – na interpelację posła Krzysztofa Jurgie-
la w sprawie usług medycznych w domach pomocy
społecznej w związku ze stanowiskiem nr 10 XXIII
Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność”
(13755),
219) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia prezesa
Rady Ministrów – na interpelację posła Krzysztofa
Jurgiela w sprawie ulgi podatkowej w związku ze
stanowiskiem nr 11 XXIII Krajowego Zjazdu Delega-
tów NSZZ „Solidarność” (13756),
220) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na inter-
pelację posła Krzysztofa Jurgiela w sprawie równego
statusu pracowników samorządowych w związku ze
stanowiskiem nr 12 XXIII Krajowego Zjazdu Dele-
gatów NSZZ „Solidarność” (13757),
221) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na inter-
pelację posła Krzysztofa Jurgiela w sprawie wyna-
gradzania pracowników samorządowych w związku
ze stanowiskiem nr 13 XXIII Krajowego Zjazdu De-
legatów NSZZ „Solidarność” (13758),
222) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upo-
ważnienia ministra – na interpelację posła Mariusza
Grada w sprawie niskiej ceny skupu chmielu i pro-
blemów z jego sprzedażą (13760),
223) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra –
na interpelację posła Grzegorza Tobiszowskiego
w sprawie zaległości w płatnościach Śląskiego Od-
działu Wojewódzkiego NFZ w Katowicach wobec
American Heart of Poland sp. z o.o. (Polsko-Amery-
kańskich Klinik Serca sp. z o.o.) oraz innych podmio-
tów świadczących usługi medyczne ratujące życie
pacjentów (13761),
224) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego
– z upoważnienia ministra – na interpelację poseł
Marii Zuby w sprawie likwidacji przydrożnej prosty-
tucji (13762),
23
225) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Adama Fronczaka – z upoważnienia prezesa
Rady Ministrów – na interpelację poseł Marii Zuby
w sprawie podjęcia skutecznych działań mających na
celu przywrócenie do obrotu produktu leczniczego
biowar firmy Biowet (13763),
226) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Marka Twardowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Wojciecha Szaramy
w sprawie braku wpisu na nową listę leków refundo-
wanych długo działających analogów insuliny (LAA)
(13764),
227) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Marka Twardowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Wojciecha Szaramy
w sprawie pominięcia wymogów ustawowych nie-
zbędnych w procesie wprowadzania nowej listy leków
refundowanych (13765),
228) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Za-
granicznych Jana Borkowskiego – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Stanisława Pięty
w sprawie antypolskiej i antysemickiej reklamy piwa
produkowanego przez firmę Carlsberg (13766),
229) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Stanisława Rydzonia
w sprawie stanu dworców i przystanków kolejowych
(13767),
230) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Piotra Stachańczyka
– z upoważnienia ministra – na interpelację posła
Adama Lipińskiego w sprawie zakazu wjazdu na te-
ren RP dla członków nowego Zarządu Związku Pola-
ków na Białorusi (13770),
231) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Piotra Stycznia – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Jarosława Rusieckiego w spra-
wie zgodności z konstytucją ustawy o zbiorowym za-
opatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ście-
ków oraz rozporządzeń do tej ustawy (13775),
232) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Jarosława Rusieckiego
w sprawie objęcia niepublicznych szkół językowych
22-procentową stawką podatku VAT (13778),
233) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Jarosława Rusieckiego
w sprawie poprawionej interpretacji podatkowej, któ-
ra nie chroni podatnika (13779),
234) sekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu
Państwa Jana Burego – z upoważnienia ministra –
na interpelację posła Jarosława Rusieckiego w spra-
wie problemu braku wiedzy o planach Polskiej Grupy
Energetycznej dotyczących pozycji spółek funkcjonu-
jących w woj. świętokrzyskim w nowej strukturze
organizacyjnej PGE (13781),
235) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Adama Wykręta w spra-
24
wie zwolnienia z podatku VAT tzw. SMS-ów chary-
tatywnych (13786),
236) ministra skarbu państwa Aleksandra Grada
na interpelację posła Józefa Rojka w sprawie procesu
konsolidacyjnego spółek konsolidowanych: PGE
Elektrownia Bełchatów SA, PGE Kopalnia Węgla
Brunatnego Bełchatów SA, PGE Elektrownia Opole
SA, PGE Elektrownia Turów SA, PGE Kopalnia Wę-
gla Brunatnego Turów SA na spółkę konsolidującą
PGE Górnictwo i Energetyka SA, jak również dalszej
konsolidacji spółki konsolidującej PGE Górnictwo
i Energetyka SA na spółkę notowaną na giełdzie PGE
SA (13791),
237) podsekretarz stanu w Ministerstwie Eduka-
cji Narodowej Lilli Jaroń – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Waldemara Andzela w spra-
wie zwiększenia liczby stron brudnopisu w arkuszach
maturalnych z matematyki (13794),
238) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi Tadeusza Nalewajka – z upo-
ważnienia ministra – na interpelację posła Waldema-
ra Andzela w sprawie złych warunków transportu
koni (13795),
239) minister nauki i szkolnictwa wyższego Bar-
bary Kudryckiej na interpelację posła Wojciecha Sza-
ramy w sprawie wysokości środków przekazanych
funduszowi pomocy materialnej, przeznaczonych dla
niezamożnych studentów i doktorantów (13799),
240) sekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu
Państwa Jana Burego – z upoważnienia prezesa Rady
Ministrów – na interpelację poseł Anny Sobeckiej
w sprawie sytuacji w TVP (13803),
241) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Macieja Jankowskiego – z upoważnienia
ministra – na interpelację poseł Anny Sobeckiej
w sprawie sytuacji w Poczcie Polskiej SA (13804),
242) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Radosława Stępnia – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Mirosława Pawlaka w spra-
wie pomocy finansowej związanej z pilną koniecznością
przeprowadzenia remontów odcinków dróg gm. Wa-
śniów w woj. świętokrzyskim (13812),
243) sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony
Narodowej Czesława Piątasa – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Mirosława Pawlaka
w sprawie niepokoju samorządu terytorialnego zwią-
zanego z zamiarem likwidacji Wojskowej Komendy
Uzupełnień w Starachowicach (13813),
244) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Janusza Zaleskiego – z upoważnienia ministra
– na interpelację poseł Marii Zuby w sprawie zasad,
wysokości i kryteriów przyznawania odszkodowań
dla rolników za tzw. szkody łowieckie i braku regu-
lacji prawnej określającej sposób informowania rol-
ników o terminach i miejscach polowań przez myśli-
wych (13814),
245) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Krzysztofa Putry w spra-
wie projektu ustawy z dnia 2 lipca 2009 r. o zmianie
ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie ob-
jęcia usług nauczania języków obcych 22-procentową
stawką (13817),
246) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Ludwika Koteckiego – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Stanisława Steca w sprawie
działań rządu odnośnie do przyjęcia przez Polskę wa-
luty euro (13821),
247) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia ministra – na interpelację posła Hen-
ryka Siedlaczka w sprawie potrzeby przygotowania
i wdrożenia polityki miejskiej państwa (13825),
248) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Jacka Osucha w spra-
wie wprowadzenia postoju handlowego pociągu mię-
dzynarodowego, który będzie kursował przez Polskę
z Sankt Petersburga do Nicei (13827),
249) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Andrzeja Parafianowicza – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Józefa Rackiego w spra-
wie zamiaru likwidacji Izby Skarbowej w Poznaniu
Ośrodek Zamiejscowy w Kaliszu (13829),
250) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra –
na interpelację posła Tadeusza Arkita oraz grupy
posłów w sprawie zobowiązań zadłużeniowych szpi-
tali powstałych w wyniku nadwykonań za usługi me-
dyczne (13831),
251) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Piotra Stycznia – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Witolda Kochana oraz grupy
posłów w sprawie zróżnicowania sytuacji właścicieli
lokali mieszkalnych (13833),
252) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Jacka Kapicy – z upoważnienia ministra – na
interpelację posłów Tadeusza Arkita i Witolda Ko-
chana w sprawie odpowiedzialności finansowej dys-
trybutorów lekkiego oleju opałowego (13839),
253) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Dariusza Daniluka – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Jarosława Stawiarskiego
w sprawie wysokości pomocy państwa udzielonej
bankom (13845),
254) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Grażyny Henclewskiej – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Zbigniewa Babalskiego
w sprawie handlu polskim drewnem (13848),
255) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Jacka Kapicy – z upoważnienia ministra – na in-
terpelację posła Edwarda Wojtasa oraz grupy posłów
w sprawie zmiany przepisów dotyczących oświadczeń
o przeznaczeniu oleju opałowego (13868),
256) ministra skarbu państwa Aleksandra Grada
– z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na inter-
pelację posła Piotra Cybulskiego oraz grupy posłów
w sprawie oceny skali problemu zasiadania w radach
nadzorczych spółek podległych ministrowi skarbu
państwa osób nieposiadających stosownych kwalifi-

kacji potwierdzonych egzaminem dla kandydatów na
członków rad nadzorczych spółek z udziałem Skarbu
Państwa (13870),
257) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Adama Fronczaka – z upoważnienia ministra –
na interpelację poseł Janiny Okrągły w sprawie wy-
kazu produktów leczniczych dopuszczonych do sprze-
daży w placówkach obrotu pozaaptecznego oraz
punktach aptecznych i ograniczania dostępu do le-
ków na terenach wiejskich (13875),
258) podsekretarza stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Rafała Baniaka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Marka Krząkały w sprawie rozwoju
specjalnych stref ekonomicznych w Polsce (13876),
259) sekretarz stanu w Ministerstwie Finansów
Elżbiety Suchockiej-Roguskiej – z upoważnienia mi-
nistra – na interpelację posła Marka Krząkały w spra-
wie ograniczenia możliwości zadłużania jednostek
samorządu terytorialnego wynikającego z indywidu-
alnego wskaźnika zadłużenia (13877),
260) podsekretarz stanu w Ministerstwie Eduka-
cji Narodowej Lilli Jaroń – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Dariusza Lipińskiego w spra-
wie problemów z organizacją olimpiad przedmioto-
wych (13880),
261) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Piotra Stachańczyka
– z upoważnienia ministra – na interpelację posła
Dariusza Lipińskiego w sprawie walki z nielegalnym
zatrudnieniem i skandalicznymi warunkami pracy
cudzoziemców w Polsce (13881),
262) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na interpelację posła Piotra Polaka w sprawie
pogarszającej się sytuacji młodych Polaków, absol-
wentów szkół średnich i wyższych uczelni, na rynku
pracy w 2009 r. (13883),
263) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na interpelację posła Marka Kuchcińskiego
w sprawie ubezpieczenia od bezrobocia (13886),
264) podsekretarz stanu w Ministerstwie Eduka-
cji Narodowej Lilli Jaroń – z upoważnienia prezesa
Rady Ministrów – na interpelację posła Jarosława
Matwiejuka w sprawie dni wolnych od pracy i nauki
dla osób w czasie świąt religijnych, które nie są dnia-
mi ustawowo wolnymi (13891),
265) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Joanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnie-
nia prezesa Rady Ministrów – na interpelację posła
Jarosława Matwiejuka w sprawie planów Rady Mi-
nistrów w przypadku zaistnienia przerw w dostawie
gazu ziemnego (13892),
266) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Jacka Pilcha w spra-
wie obietnicy modernizacji kolei (13898),
267) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na interpelację posła Jacka Pilcha w sprawie
obietnicy reformy emerytalnej (13902),
268) podsekretarza stanu w Ministerstwie Edu-
kacji Narodowej Krzysztofa Stanowskiego – z upo-
25
ważnienia ministra – na interpelację poseł Iwony
Arent w sprawie stypendium socjalnego dla uczniów
(13907),
269) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdro-
wia Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
interpelację posła Zbigniewa Chmielowca oraz grupy
posłów w sprawie zmniejszenia nakładów finansowych
w 2010 r. na leczenie sanatoryjne (13909),
270) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Piotra Stycznia – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Andrzeja Adamczyka w spra-
wie upadłości firm deweloperskich i sytuacji ich
klientów (13915),
271) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Sławomira Zawiślaka
w sprawie projektu nowelizacji ustawy o podatku od
towarów i usług, który przewiduje objęcie niepublicz-
nych szkół językowych 22-procentową stawką podat-
ku VAT (13917),
272) ministra sportu i turystyki Adama Giersza
na interpelację posła Sławomira Zawiślaka w sprawie
finansowania przygotowań sportowców niesłyszą-
cych do zawodów międzynarodowych, w tym do
igrzysk głuchych (13918),
273) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na interpelację poseł Barbary Bartuś w spra-
wie wzrostu bezrobocia oraz nierównego traktowa-
nia kobiet w pracy (13926),
274) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnienia
prezesa Rady Ministrów – na interpelację posła Eu-
geniusza Czykwina w sprawie inwestycji koncernu
Ikea (13927),
275) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na interpelację poseł Małgorzaty Sadurskiej
w sprawie bezrobocia wśród młodzieży (13929),
276) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Joanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnie-
nia ministra – na interpelację posła Krzysztofa Brej-
zy w sprawie wsparcia tworzenia biogazowni w Pol-
sce (13935),
277) podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Czesławy Ostrowskiej – z upo-
ważnienia ministra – na interpelację posła Michała
Stuligrosza w sprawie założeń do projektu ustawy
o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej nad
dzieckiem (13949),
278) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Bernarda Błaszczyka – z upoważnienia mini-
stra – na interpelację posła Andrzeja Czumy w spra-
wie zmian klimatycznych na terytorium Polski
(13954),
279) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Dominika Radziwiłła – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Dawida Jackiewicza w sprawie
opinii oraz dotychczasowego i możliwego postępowa-
nia Ministerstwa Finansów w zakresie wyprzedaży
tzw. byłych mieszkań zakładowych (13956),
26
280) podsekretarza stanu w Ministerstwie Edu-
kacji Narodowej Krzysztofa Stanowskiego – z upo-
ważnienia ministra – na interpelację posła Tadeusza
Tomaszewskiego w sprawie wyrównywania szans
edukacyjnych dzieci i młodzieży (13963),
281) podsekretarz stanu w Ministerstwie Eduka-
cji Narodowej Lilli Jaroń – z upoważnienia ministra
– na interpelację posła Tadeusza Tomaszewskiego
w sprawie systemu nauczania (13965),
282) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Jacka Kapicy – z upoważnienia ministra – na in-
terpelację posła Marka Rząsy w sprawie postępowania
organów podatkowych z dystrybutorami paliw płyn-
nych, szczególnie lekkiego oleju opałowego (13971),
283) podsekretarza stanu w Ministerstwie Edu-
kacji Narodowej Zbigniewa Włodkowskiego – z upo-
ważnienia ministra – na interpelację posła Marka
Kuchcińskiego w sprawie nowego rozporządzenia do-
tyczącego funkcjonowania poradni psychologicz-
no-pedagogicznych (13975),
284) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Za-
granicznych Jana Borkowskiego – z upoważnienia
ministra – na interpelację posła Artura Górskiego
w sprawie aktualnych problemów mniejszości pol-
skiej na Litwie (13979),
285) podsekretarza stanu w Ministerstwie Edu-
kacji Narodowej Zbigniewa Włodkowskiego – z upo-
ważnienia ministra – na interpelację posła Artura
Górskiego w sprawie problemów szkolnych dzieci lek-
ko upośledzonych (13980).
Odpowiedzi te – zgodnie z art. 193 ust. 2 regula-
minu Sejmu – zostały przekazane posłom.
Informuję również, że w regulaminowym termi-
nie nie wpłynęła odpowiedź na interpelację:
1) posła Lecha Sprawki w sprawie realizacji pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” – od ministra spor-
tu i turystyki (13746) – 14 dni.
ZAPYTANIA
Informuję, że wpłynęły następujące zapytania:
1) posła Henryka Gołębiewskiego w sprawie pro-
cedury sprzedaży drewna w 2010 r. – do ministra
środowiska (5747),
2) posła Andrzeja Orzechowskiego w sprawie re-
alizacji projektu pl. ID i możliwości jego połączenia
z projektem RUM II – do ministra spraw wewnętrz-
nych i administracji (5748),
3) posła Marka Rząsy w sprawie wykorzystania
w 2009 r. przez urząd marszałkowski środków unij-
nych z Regionalnego Programu Operacyjnego Woje-
wództwa Podkarpackiego na lata 2007–2013 – do
ministra rozwoju regionalnego (5749),
4) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
miasta i gm. Żabno w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5750),
5) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
miasta i gm. Wojnicz w woj. małopolskim – do mini-
stra finansów (5751),
6) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
miasta i gm. Tuchów w woj. małopolskim – do mini-
stra finansów (5752),
7) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
miasta i gm. Tarnów w woj. małopolskim – do mini-
stra finansów (5753),
8) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
miasta i gm. Szczucin w woj. małopolskim – do mi-
nistra finansów (5754),
9) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
miasta i gm. Radłów w woj. małopolskim – do mini-
stra finansów (5755),
10) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
miasta i gm. Niepołomice w woj. małopolskim – do
ministra finansów (5756),
11) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
Bochni w woj. małopolskim – do ministra finansów
(5757),
12) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
miasta Brzesko w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5758),
13) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
pow. dąbrowskiego w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5759),
14) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
pow. brzeskiego w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5760),
15) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
pow. bocheńskiego w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5761),
16) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
pow. wielickiego w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5762),
17) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
pow. tarnowskiego w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5763),
18) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
pow. proszowickiego w woj. małopolskim – do mini-
stra finansów (5764),
19) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Mędrzechów w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5765),
20) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Łapanów w woj. małopolskim – do ministra fi-
nansów (5766),
21) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Lisia Góra w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5767),
22) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Lipnica Murowana w woj. małopolskim – do mi-
nistra finansów (5768),
23) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Kłaj w woj. małopolskim – do ministra finansów
(5769),
24) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Iwkowa w woj. małopolskim – do ministra finan-
sów (5770),

25) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Gromnik w woj. małopolskim – do ministra fi-
nansów (5771),
26) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Gręboszów w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5772),
27) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Gnojnik w woj. małopolskim – do ministra finan-
sów (5773),
28) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Gdów w woj. małopolskim – do ministra finan-
sów (5774),
29) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Drwinia w woj. małopolskim – do ministra finan-
sów (5775),
30) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Dębno w woj. małopolskim – do ministra finan-
sów (5776),
31) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Dąbrowa Tarnowska w woj. małopolskim – do
ministra finansów (5777),
32) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Ciężkowice w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5778),
33) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Borzęcin w woj. małopolskim – do ministra fi-
nansów (5779),
34) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Bolesław w woj. małopolskim – do ministra fi-
nansów (5780),
35) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Żegocina w woj. małopolskim – do ministra fi-
nansów (5781),
36) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Zakliczyn w woj. małopolskim – do ministra fi-
nansów (5782),
37) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Wietrzychowice w woj. małopolskim – do mini-
stra finansów (5783),
38) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Wierzchosławice w woj. małopolskim – do mini-
stra finansów (5784),
39) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Trzciana w woj. małopolskim – do ministra fi-
nansów (5785),
40) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Tarnów w woj. małopolskim – do ministra finan-
sów (5786),
41) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Szerzyny w woj. małopolskim – do ministra fi-
nansów (5787),
42) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Szczurowa w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5788),
43) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Skrzyszów w woj. małopolskim – do ministra
finansów (5789),
44) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Rzezawa w woj. małopolskim – do ministra fi-
nansów (5790),
27
45) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Rzepiennik Strzyżewski w woj. małopolskim – do
ministra finansów (5791),
46) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Ryglice w woj. małopolskim – do ministra finan-
sów (5792),
47) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Radgoszcz w woj. małopolskim – do ministra fi-
nansów (5793),
48) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Pleśna w woj. małopolskim – do ministra finan-
sów (5794),
49) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Olesno w woj. małopolskim – do ministra finan-
sów (5795),
50) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
gm. Biskupice w woj. małopolskim – do ministra fi-
nansów (5796),
51) posła Jacka Pilcha w sprawie subwencji dla
miasta i gm. Proszowice w woj. małopolskim – do
ministra finansów (5797),
52) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Toruń – do ministra sportu i turystyki
(5798),
53) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Tychy – do ministra sportu i turystyki
(5799),
54) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Włocławek – do ministra sportu i tury-
styki (5800),
55) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Wrocław – do ministra sportu i turystyki
(5801),
56) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Zabrze – do ministra sportu i turystyki
(5802),
57) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Zamość – do ministra sportu i turystyki
(5803),
58) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Zielona Góra – do ministra sportu i tury-
styki (5804),
59) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
28
grodzkiego Żory – do ministra sportu i turystyki
(5805),
60) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Radom – do ministra sportu i turystyki
(5806),
61) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Ruda Śląska – do ministra sportu i tury-
styki (5807),
62) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Rybnik – do ministra sportu i turystyki
(5808),
63) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Siemianowice Śląskie – do ministra spor-
tu i turystyki (5809),
64) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Skierniewice – do ministra sportu i tury-
styki (5810),
65) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Słupsk – do ministra sportu i turystyki
(5811),
66) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Sopot – do ministra sportu i turystyki
(5812),
67) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Sosnowiec – do ministra sportu i turysty-
ki (5813),
68) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Suwałki – do ministra sportu i turystyki
(5814),
69) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Szczecin – do ministra sportu i turystyki
(5815),
70) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Świętochłowice – do ministra sportu i tu-
rystyki (5816),
71) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Świnoujście – do ministra sportu i tury-
styki (5817),
72) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Tarnów – do ministra sportu i turystyki
(5818),
73) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Mysłowice – do ministra sportu i turysty-
ki (5819),
74) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Nowy Sącz – do ministra sportu i tury-
styki (5820),
75) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Olsztyn – do ministra sportu i turystyki
(5821),
76) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Opole – do ministra sportu i turystyki
(5822),
77) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Ostrołęka – do ministra sportu i turysty-
ki (5823),
78) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Piekary Śląskie – do ministra sportu i tu-
rystyki (5824),
79) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Piotrków Trybunalski – do ministra spor-
tu i turystyki (5825),
80) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Płock – do ministra sportu i turystyki
(5826),
81) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Poznań – do ministra sportu i turystyki
(5827),
82) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Siedlce – do ministra sportu i turystyki
(5828),
83) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu

grodzkiego Katowice – do ministra sportu i turysty-
ki (5829),
84) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Kielce – do ministra sportu i turystyki
(5830),
85) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Konin – do ministra sportu i turystyki
(5831),
86) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Koszalin – do ministra sportu i turystyki
(5832),
87) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Kraków – do ministra sportu i turystyki
(5833),
88) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Legnica – do ministra sportu i turystyki
(5834),
89) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Leszno – do ministra sportu i turystyki
(5835),
90) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Lublin – do ministra sportu i turystyki
(5836),
91) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Łomża – do ministra sportu i turystyki
(5837),
92) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Łódź – do ministra sportu i turystyki
(5838),
93) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Elbląg – do ministra sportu i turystyki
(5839),
94) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Gdańsk – do ministra sportu i turystyki
(5840),
95) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
29
grodzkiego Gdynia – do ministra sportu i turystyki
(5841),
96) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Gliwice – do ministra sportu i turystyki
(5842),
97) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Gorzów Wielkopolski – do ministra spor-
tu i turystyki (5843),
98) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Grudziądz – do ministra sportu i turysty-
ki (5844),
99) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
grodzkiego Jastrzębie-Zdrój – do ministra sportu i tu-
rystyki (5845),
100) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodzkiego Jaworzno – do ministra sportu i tury-
styki (5846),
101) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodzkiego Jelenia Góra – do ministra sportu i tu-
rystyki (5847),
102) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodzkiego Kalisz – do ministra sportu i turysty-
ki (5848),
103) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodzkiego Biała Podlaska – do ministra sportu
i turystyki (5849),
104) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodzkiego Białystok – do ministra sportu i tury-
styki (5850),
105) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodzkiego Bielsko-Biała – do ministra sportu i tu-
rystyki (5851),
106) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodzkiego Bydgoszcz – do ministra sportu i tury-
styki (5852),
107) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
30
tu grodzkiego Bytom – do ministra sportu i turysty-
ki (5853),
108) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodzkiego Chełm – do ministra sportu i turysty-
ki (5854),
109) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodzkiego Chorzów – do ministra sportu i tury-
styki (5855),
110) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodzkiego Częstochowa – do ministra sportu i tu-
rystyki (5856),
111) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodzkiego Dąbrowa Górnicza – do ministra spor-
tu i turystyki (5857),
112) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu grodzkiego Krosno – do
ministra sportu i turystyki (5858),
113) posła Kazimierza Moskala oraz grupy posłów
w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekreacyj-
nych, w tym programu „Moje boisko – Orlik 2012”
na terenie powiatu grodzkiego Tarnobrzeg – do mi-
nistra sportu i turystyki (5859),
114) posła Kazimierza Moskala oraz grupy posłów
w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekreacyj-
nych, w tym programu „Moje boisko – Orlik 2012”
na terenie powiatu grodzkiego Przemyśl – do mini-
stra sportu i turystyki (5860),
115) posła Kazimierza Moskala oraz grupy posłów
w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekreacyj-
nych, w tym programu „Moje boisko – Orlik 2012”
na terenie powiatu grodzkiego Rzeszów – do ministra
sportu i turystyki (5861),
116) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu żywieckiego (w gminach Czernichów, Gilowice,
Jeleśnia, Koszarawa, Lipowa, Łękawica, Łodygowice,
Milówka, Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Ślemień,
Świnna, Ujsoły, Węgierska Górka, Żywiec) – do mi-
nistra sportu i turystyki (5862),
117) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu zgorzeleckiego (w gminach Bogatynia, Pieńsk,
Węgliniec, Zawidów, Zgorzelec, Sulików) – do mini-
stra sportu i turystyki (5863),
118) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu zielonogórskiego (w gminach Bojadła, Świdnica,
Trzebiechów, Zabór, Zielona Góra, Babimost, Czer-
wieńsk, Kargowa, Nowogród Bobrzański, Sulechów)
– do ministra sportu i turystyki (5864),
119) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu złotoryjskiego (w gminach Wojcieszów, Złotoryja,
Świerzawa, Pielgrzymka, Zagrodno) – do ministra
sportu i turystyki (5865),
120) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu złotowskiego (w gminach Jastrowie, Krajenka,
Okonek, Lipka, Tarnówka, Zakrzewo, Złotów) – do
ministra sportu i turystyki (5866),
121) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu zwoleńskiego (w gminach Kazanów, Policzna,
Przyłęk, Tczów, Zwoleń) – do ministra sportu i tury-
styki (5867),
122) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu żagańskiego (w gminach Iłowa, Małomice, Szpro-
tawa, Gozdnica, Żagań, Brzeźnica, Niegosławice,
Wymiarki) – do ministra sportu i turystyki (5868),
123) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu żarskiego (w gminach Brody, Lipinki Łużyckie,
Przewóz, Trzebiel, Tuplice, Żary, Jasień, Lubsko,
Łęknica) – do ministra sportu i turystyki (5869),
124) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu żnińskiego (w gminach Barcin, Janowiec Wielko-
polski, Łabiszyn, Żnin, Gąsawa, Rogowo) – do mini-
stra sportu i turystyki (5870),
125) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu żuromińskiego (w gminach Kuczbork-Osada, Lu-
bowidz, Lutocin, Siemiątkowo, Bieżuń, Żuromin) – do
ministra sportu i turystyki (5871),
126) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu żyrardowskiego (w gminach Puszcza Mariańska,
Radziejowice, Wiskitki, Mszczonów, Żyrardów) – do
ministra sportu i turystyki (5872),
127) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wrzesińskiego (w gminach Miłosław, Nekla, Pyz-
dry, Września, Kołaczkowo) – do ministra sportu i tu-
rystyki (5873),
128) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-

tu wschowskiego (w gminach Sława, Szlichtyngowa,
Wschowa) – do ministra sportu i turystyki (5874),
129) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wysokomazowieckiego (w gminach Czyżew-Osa-
da, Klukowo, Kobylin-Borzymy, Kulesze Kościelne,
Nowe Piekuty, Sokoły, Szepietowo, Wysokie Mazo-
wieckie, Ciechanowiec) – do ministra sportu i tury-
styki (5875),
130) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wyszkowskiego (w gminach Brańszczyk, Długo-
siodło, Rząśnik, Somianka, Zabrodzie, Wyszków) – do
ministra sportu i turystyki (5876),
131) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu zambrowskiego (w gminach Kołaki Kościelne,
Rutki, Szumowo, Zambrów) – do ministra sportu i tu-
rystyki (5877),
132) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu zamojskiego (w gminach Krasnobród, Szczebrze-
szyn, Zwierzyniec, Adamów, Grabowiec, Koma-
rów-Osada, Łabunie, Miączyn, Nielisz, Radecznica,
Sitno, Skierbieszów, Stary Zamość, Sułów, Zamość)
– do ministra sportu i turystyki (5878),
133) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu zawierciańskiego (w gminach Irządze, Kroczyce,
Włodowice, Żarnowiec, Łazy, Ogrodzieniec, Pilica,
Szczekociny, Poręba, Zawiercie) – do ministra sportu
i turystyki (5879),
134) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu ząbkowickiego (w gminach Bardo, Ząbkowice Ślą-
skie, Ziębice, Złoty Stok, Ciepłowody, Kamieniec
Ząbkowicki, Stoszowice) – do ministra sportu i tury-
styki (5880),
135) posła Kazimierza Moskala w sprawie realizacji
inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu zduń-
skowolskiego (w gminach Zapolice, Zduńska Wola, Sza-
dek) – do ministra sportu i turystyki (5881),
136) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu zgierskiego (w gminach Głowno, Ozorków, Parzę-
czew, Zgierz, Aleksandrów Łódzki, Stryków) – do
ministra sportu i turystyki (5882),
137) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wieluńskiego (w gminach Wieluń, Biała, Czarno-
żyły, Konopnica, Mokrsko, Osjaków, Ostrówek, Pąt-
31
nów, Skomlin, Wierzchlas) – do ministra sportu i tu-
rystyki (5883),
138) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wieruszowskiego (w gminach Bolesławiec, Czasta-
ry, Galewice, Lututów, Łubnice, Sokolniki, Wieru-
szów) – do ministra sportu i turystyki (5884),
139) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu włocławskiego (w gminach Baruchowo, Boniewo,
Choceń, Fabianki, Lubanie, Włocławek, Brześć Ku-
jawski, Chodecz, Izbica Kujawska, Lubień Kujawski,
Lubraniec, Kowal) – do ministra sportu
i turystyki (5885),
140) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu włodawskiego (w gminach Hanna, Hańsk, Stary
Brus, Urszulin, Włodawa, Wola Uhruska, Wyryki)
– do ministra sportu i turystyki (5886),
141) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu włoszczowskiego (w gminach Kluczewsko, Kraso-
cin, Moskorzew, Radków, Secemin, Włoszczowa) – do
ministra sportu i turystyki (5887),
142) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wodzisławskiego (w gminach Godów, Gorzyce,
Lubomia, Marklowice, Mszana, Wodzisław Śląski,
Rydułtowy, Radlin, Pszów) – do ministra sportu i tu-
rystyki (5888),
143) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wolsztyńskiego (w gminach Przemęt, Siedlec,
Wolsztyn) – do ministra sportu i turystyki (5889),
144) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wołomińskiego (w gminach Dąbrówka, Jadów,
Klembów, Poświętne, Strachówka, Radzymin,
Tłuszcz, Wołomin, Kobyłka, Marki, Ząbki, Zielonka)
– do ministra sportu i turystyki (5890),
145) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wołowskiego (w gminach Brzeg Dolny, Wołów,
Wińsko) – do ministra sportu i turystyki (5891),
146) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wrocławskiego (w gminach Czernica, Długołęka,
Jordanów Śląski, Kobierzyce, Mietków, Żórawina,
Kąty Wrocławskie, Sobótka, Siechnice) – do ministra
sportu i turystyki (5892),
32
147) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wadowickiego (w gminach Andrychów, Brzeźnica,
Kalwaria Zebrzydowska, Lanckorona, Mucharz,
Spytkowice, Stryszów, Tomice, Wadowice, Wieprz)
– do ministra sportu i turystyki (5893),
148) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wałbrzyskiego (w gminach Boguszów-Gorce, Je-
dlina-Zdrój, Szczawno-Zdrój, Wałbrzych, Głuszyca,
Mieroszów, Czarny Bór, Stare Bogaczowice, Walim)
– do ministra sportu i turystyki (5894),
149) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
wałeckiego (w gminach Człopa, Mirosławiec, Tuczno,
Wałcz) – do ministra sportu i turystyki (5895),
150) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu warszawskiego zachodniego (w gminach Błonie,
Łomianki, Ożarów Mazowiecki, Izabelin, Kampinos,
Leszno, Stare Babice) – do ministra sportu i turysty-
ki (5896),
151) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wąbrzeskiego (w gminach Wąbrzeźno, Płużnica,
Książki, Dębowa Łąka) – do ministra sportu i tury-
styki (5897),
152) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wągrowieckiego (w gminach Damasławek, Mieści-
sko, Wapno, Wągrowiec, Gołańcz, Skoki) – do mini-
stra sportu i turystyki (5898),
153) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wejherowskiego (w gminach Choczewo, Gniewino,
Linia, Luzino, Łęczyce, Szemud, Wejherowo, Reda,
Rumia) – do ministra sportu i turystyki (5899),
154) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
węgorzewskiego (w gminach Budry, Pozezdrze, Węgo-
rzewo) – do ministra sportu i turystyki (5900),
155) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu węgrowskiego (w gminach Grębków, Korytnica,
Liw, Miedzna, Sadowne, Stoczek, Wierzbno, Łochów,
Węgrów) – do ministra sportu i turystyki (5901),
156) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu wielickiego (w gminach Niepołomice, Wieliczka,
Biskupice, Gdów, Kłaj) – do ministra sportu i tury-
styki (5902),
157) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu tarnogórskiego (w gminach Kalety, Miasteczko
Śląskie, Radzionków, Tarnowskie Góry, Krupski
Młyn, Ożarowice, Świerklaniec, Tworóg, Zbrosławi-
ce) – do ministra sportu i turystyki (5903),
158) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
tarnowskiego (w gminach Ciężkowice, Radłów, Rygli-
ce, Tuchów, Wojnicz, Zakliczyn, Żabno, Gromnik, Li-
sia Góra, Pleśna, Rzepiennik Strzyżewski, Skrzyszów,
Szerzyny, Tarnów, Wierzchosławice, Wietrzychowice)
– do ministra sportu i turystyki (5904),
159) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu tatrzańskiego (w gminach Biały Dunajec, Buko-
wina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin, Zakopane)
– do ministra sportu i turystyki (5905),
160) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu tczewskiego (w gminach Morzeszczyn, Subkowy,
Tczew, Gniew, Pelplin) – do ministra sportu i tury-
styki (5906),
161) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu tomaszowskiego w województwie lubelskim (w gmi-
nach Tomaszów Lubelski, Tyszowce, Bełżec, Jarczów,
Krynice, Lubycza Królewska, Łaszczów, Rachanie,
Susiec, Tarnawatka, Telatyn, Ulhówek) – do mini-
stra sportu i turystyki (5907),
162) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu tomaszowskiego w województwie łódzkim (w gmi-
nach Będków, Budziszewice, Czerniewice, Inowłódz,
Lubochnia, Rokiciny, Rzeczyca, Tomaszów Mazo-
wiecki, Ujazd, Żelechlinek) – do ministra sportu i tu-
rystyki (5908),
163) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu toruńskiego (w gminach Chełmża, Czernikowo,
Lubicz, Łubianka, Łysomice, Obrowo, Wielka Nie-
szawka, Zławieś Wielka) – do ministra sportu i tury-
styki (5909),
164) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu trzebnickiego (w gminach Oborniki Śląskie, Pru-
sice, Trzebnica, Żmigród, Wisznia Mała, Zawonia)
– do ministra sportu i turystyki (5910),
165) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-

gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu tucholskiego (w gminach Cekcyn, Gostycyn, Kę-
sowo, Lubiewo, Śliwice, Tuchola) – do ministra spor-
tu i turystyki (5911),
166) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu tureckiego (w gminach Brudzew, Kawęczyn, Ma-
lanów, Przykona, Turek, Władysławów, Dobra, Tu-
liszków) – do ministra sportu i turystyki (5912),
167) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu sztumskiego (w gminach Mikołajki Pomorskie,
Stary Dzierzgoń, Stary Targ, Dzierzgoń, Sztum) – do
ministra sportu i turystyki (5913),
168) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu szydłowieckiego (w gminach Chlewiska, Jastrząb,
Mirów, Orońsko, Szydłowiec) – do ministra sportu
i turystyki (5914),
169) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu średzkiego (w gminach Kostomłoty, Malczyce,
Miękinia, Udanin, Środa Śląska) – do ministra spor-
tu i turystyki (5915),
170) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu średzkiego w województwie wielkopolskim (w gmi-
nach Dominowo, Krzykosy, Nowe Miasto nad Wartą,
Zaniemyśl, Środa Wielkopolska) – do ministra sportu
i turystyki (5916),
171) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu śremskiego (w gminach Dolsk, Książ Wielkopol-
ski, Śrem, Brodnica) – do ministra sportu i turystyki
(5917),
172) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu świdnickiego (w gminach Jaworzyna Śląska,
Strzegom, Żarów, Dobromierz, Marcinowice, Świd-
nica, Świebodzice) – do ministra sportu i turystyki
(5918),
173) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu świdwińskiego (w gminach Brzeżno, Rąbino, Sła-
woborze, Świdwin, Połczyn-Zdrój) – do ministra spor-
tu i turystyki (5919),
174) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu świdnickiego w województwie lubelskim (w gmi-
nach Mełgiew, Rybczewice, Trawniki, Piaski, Świd-
nik) – do ministra sportu i turystyki (5920),
33
175) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu świebodzińskiego (w gminach Lubrza, Łagów,
Skąpe, Szczaniec, Świebodzin, Zbąszynek) – do mi-
nistra sportu i turystyki (5921),
176) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu świeckiego (w gminach Nowe, Świecie, Bukowiec,
Dragacz, Drzycim, Jeżewo, Lniano, Osie, Pruszcz,
Świekatowo, Warlubie) – do ministra sportu i tury-
styki (5922),
177) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu staszowskiego (w gminach Osiek, Połaniec, Sta-
szów, Bogoria, Łubnice, Oleśnica, Rytwiany, Szydłów)
– do ministra sportu i turystyki (5923),
178) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu strzeleckiego (w gminach Kolonowskie, Leśnica,
Strzelce Opolskie, Ujazd, Zawadzkie, Izbicko, Jemiel-
nica) – do ministra sportu i turystyki (5924),
179) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu strzelecko-drezdeneckiego (w gminach Dobie-
gniew, Drezdenko, Strzelce Krajeńskie, Stare Kuro-
wo, Zwierzyn) – do ministra sportu i turystyki
(5925),
180) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu strzelińskiego (w gminach Borów, Kondratowice,
Przeworno, Strzelin, Wiązów) – do ministra sportu
i turystyki (5926),
181) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu sulęcińskiego (w gminach Lubniewice, Sulęcin,
Torzym, Krzeszyce, Słońsk) – do ministra sportu i tu-
rystyki (5927),
182) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu suskiego (w gminach Jordanów, Sucha Beskidzka,
Maków Podhalański, Budzów, Bystra-Sidzina, Stry-
szawa, Zawoja, Zembrzyce) – do ministra sportu
i turystyki (5928),
183) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu suwalskiego (w gminach Bakałarzewo, Filipów,
Jeleniewo, Przerośl, Raczki, Rutka-Tartak, Suwałki,
Szypliszki, Wiżajny) – do ministra sportu i turystyki
(5929),
184) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
34
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu szamotulskiego (w gminach Ostroróg, Pniewy,
Szamotuły, Wronki, Duszniki, Kaźmierz, Obrzycko)
– do ministra sportu i turystyki (5930),
185) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu szczecineckiego (w gminach Barwice, Biały Bór,
Borne Sulinowo, Grzmiąca, Szczecinek) – do mini-
stra sportu i turystyki (5931),
186) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu szczycieńskiego (w gminach Dźwierzuty, Jedwab-
no, Rozogi, Szczytno, Świętajno, Wielbark, Pasym)
– do ministra sportu i turystyki (5932),
187) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu sławieńskiego (w gminach Darłowo, Sławno, Po-
stomino, Malechowo) – do ministra sportu i turysty-
ki (5933),
188) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu oławskiego (w gminach Jelcz-Laskowice, Oława,
Domaniów) – do ministra sportu i turystyki (5934),
189) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu słubickiego (w gminach Cybinka, Ośno Lubuskie,
Rzepin, Słubice, Górzyca) – do ministra sportu i tu-
rystyki (5935),
190) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu opatowskiego (w gminach Baćkowice, Iwaniska,
Lipnik, Sadowie, Tarłów, Wojciechowice, Opatów,
Ożarów) – do ministra sportu i turystyki (5936),
191) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu opoczyńskiego (w gminach Białaczów, Mniszków,
Paradyż, Poświętne, Sławno, Żarnów, Drzewica,
Opoczno) – do ministra sportu i turystyki (5937),
192) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu opolskiego (w gminach Niemodlin, Ozimek, Prósz-
ków, Chrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Kom-
prachcice, Łubniany, Murów, Popielów, Tarnów Opol-
ski, Tułowice, Turawa) – do ministra sportu i tury-
styki (5938),
193) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu opolskiego w województwie lubelskim (w gminach
Opole Lubelskie, Poniatowa, Chodel, Józefów nad
Wisłą, Karczmiska, Łaziska, Wilków) – do ministra
sportu i turystyki (5939),
194) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu słupeckiego (w gminach Lądek, Orchowo, Ostro-
wite, Powidz, Słupca, Strzałkowo, Zagórów) – do
ministra sportu i turystyki (5940),
195) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu ostrołęckiego (w gminach Myszyniec, Baranowo,
Czarnia, Czerwin, Goworowo, Kadzidło, Lelis, Łyse,
Olszewo-Borki, Rzekuń, Troszyn) – do ministra spor-
tu i turystyki (5941),
196) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu nidzickiego (w gminach Nidzica, Janowiec Kościel-
ny, Janowo, Kozłowo) – do ministra sportu i turysty-
ki (5942),
197) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu słupskiego (w gminach Damnica, Dębnica Ka-
szubska, Główczyce, Kobylnica, Potęgowo, Słupsk,
Smołdzino, Ustka, Kępice) – do ministra sportu i tu-
rystyki (5943),
198) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu nowodworskiego (w gminach Krynica Morska,
Nowy Dwór Gdański, Ostaszewo, Stegna, Sztutowo)
– do ministra sportu i turystyki (5944),
199) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu sochaczewskiego (w gminach Sochaczew, Brochów,
Iłów, Młodzieszyn, Nowa Sucha, Rybno, Teresin) – do
ministra sportu i turystyki (5945),
200) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu nowodworskiego w województwie mazowieckim
(w gminach Nowy Dwór Mazowiecki, Nasielsk, Za-
kroczym, Czosnów, Leoncin, Pomiechówek) – do mi-
nistra sportu i turystyki (5946),
201) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu nowosądeckiego (w gminach Krynica-Zdrój, Mu-
szyna, Piwniczna-Zdrój, Stary Sącz, Chełmiec, Gró-
dek nad Dunajcem, Grybów, Kamionka Wielka, Ko-
rzenna, Łabowa, Łącko, Łososina Dolna, Nawojowa,
Podegrodzie, Rytro) – do ministra sportu i turystyki
(5947),
202) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu sokołowskiego (w gminach Sokołów Podlaski,
Sterdyń, Repki, Bielany, Jabłonna Lacka, Sabnie,

Ceranów, Kosów Lacki) – do ministra sportu i tury-
styki (5948),
203) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
nowosolskiego (w gminach Kolsko, Nowa Sól, Otyń,
Siedlisko, Bytom Odrzański, Kożuchów, Nowe Mia-
steczko) – do ministra sportu i turystyki (5949),
204) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu sokólskiego (w gminach Janów, Korycin, Kuźnica,
Nowy Dwór, Sidra, Szudziałowo, Dąbrowa Białostoc-
ka, Krynki, Sokółka, Suchowola) – do ministra spor-
tu i turystyki (5950),
205) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu nowotarskiego (w gminach Nowy Targ, Rab-
ka-Zdrój, Szczawnica, Czarny Dunajec, Czorsztyn,
Jabłonka, Krościenko nad Dunajcem, Lipnica Wiel-
ka, Łapsze Niżne, Ochotnica Dolna, Raba Wyżna,
Spytkowice, Szaflary) – do ministra sportu i turysty-
ki (5951),
206) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu sejneńskiego (w gminach Giby, Krasnopol, Puńsk,
Sejny) – do ministra sportu i turystyki (5952),
207) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu nowotomyskiego (w gminach Lwówek, Nowy To-
myśl, Opalenica, Zbąszyń, Kuślin, Miedzichowo) – do
ministra sportu i turystyki (5953),
208) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu starachowickiego (w gminach Starachowice, Wą-
chock, Brody, Mirzec, Pawłów) – do ministra sportu
i turystyki (5954),
209) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu stargardzkiego (w gminach Chociwel, Dobrzany,
Ińsko, Suchań, Dolice, Kobylanka, Marianowo, Sta-
ra Dąbrowa, Stargard Szczeciński) – do ministra
sportu i turystyki (5955),
210) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu ryckiego (w gminach Kłoczew, Nowodwór, Stęży-
ca, Ułęż, Ryki, Dęblin) – do ministra sportu i tury-
styki (5956),
211) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu rypińskiego (w gminach Brzuze, Rogowo, Rypin,
Skrwilno, Wąpielsk) – do ministra sportu i turystyki
(5957),
35
212) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu sandomierskiego (w gminach Dwikozy, Klimon-
tów, Łoniów, Obrazów, Samborzec, Wilczyce, Ko-
przywnica, Zawichost, Sandomierz) – do ministra
sportu i turystyki (5958),
213) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu sępoleńskiego (w gminach Kamień Krajeński,
Sępólno Krajeńskie, Więcbork, Sośno) – do ministra
sportu i turystyki (5959),
214) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu siedleckiego (w gminach Domanice, Korczew, Ko-
tuń, Mokobody, Paprotnia, Przesmyki, Siedlce, Skó-
rzec, Suchożebry, Wiśniew, Wodynie, Zbuczyn, Mor-
dy) – do ministra sportu i turystyki (5960),
215) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu siemiatyckiego (w gminach Drohiczyn, Dziadko-
wice, Grodzisk, Mielnik, Milejczyce, Nurzec-Stacja,
Perlejewo, Siemiatycze) – do ministra sportu i tury-
styki (5961),
216) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu sieradzkiego (w gminach Brąszewice, Brzeźnio,
Burzenin, Goszczanów, Klonowa, Sieradz, Wróblew,
Błaszki, Warta, Złoczew) – do ministra sportu i tury-
styki (5962),
217) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu sierpeckiego (w gminach Gozdowo, Mochowo, Ro-
ściszewo, Sierpc, Szczutowo, Zawidz) – do ministra
sportu i turystyki (5963),
218) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu skarżyskiego (w gminach Skarżysko-Kamienna,
Suchedniów, Bliżyn, Łączna, Skarżysko Kościelne)
– do ministra sportu i turystyki (5964),
219) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu skierniewickiego (w gminach Bolimów, Głuchów,
Godzianów, Kowiesy, Lipce Reymontowskie, Maków,
Nowy Kawęczyn, Skierniewice, Słupia) – do ministra
sportu i turystyki (5965),
220) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu puławskiego (w gminach Baranów, Janowiec, Koń-
skowola, Kurów, Markuszów, Puławy, Wąwolnica,
Żyrzyn, Kazimierz Dolny, Nałęczów) – do ministra
sportu i turystyki (5966),
36
221) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu nyskiego (w gminach Głuchołazy, Korfantów,
Nysa, Otmuchów, Paczków, Kamiennik, Łambinowi-
ce, Pakosławice, Skoroszyce) – do ministra sportu
i turystyki (5967),
222) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu obornickiego (w gminach Oborniki, Rogoźno, Ry-
czywół) – do ministra sportu i turystyki (5968),
223) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu pułtuskiego (w gminach Gzy, Obryte, Pokrzywni-
ca, Świercze, Winnica, Zatory, Pułtusk) – do ministra
sportu i turystyki (5969),
224) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu oleckiego (w gminach Kowale Oleckie, Świętajno,
Wieliczki, Olecko) – do ministra sportu i turystyki
(5970),
225) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu mińskiego (w gminach Mińsk Mazowiecki, Sule-
jówek, Halinów, Kałuszyn, Cegłów, Dębe Wielkie,
Dobre, Jakubów, Latowicz, Mrozy, Siennica, Stani-
sławów) – do ministra sportu i turystyki (5971),
226) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu pyrzyckiego (w gminach Bielice, Kozielice, Prze-
lewice, Warnice, Lipiany, Pyrzyce) – do ministra
sportu i turystyki (5972),
227) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu mławskiego (w gminach Mława, Dzierzgowo, Li-
powiec Kościelny, Radzanów, Strzegowo, Stupsk,
Szreńsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna, Wiśniewo)
– do ministra sportu i turystyki (5973),
228) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu raciborskiego (w gminach Racibórz, Krzanowice,
Kuźnia Raciborska, Kornowac, Krzyżanowice, Nę-
dza, Pietrowice Wielkie, Rudnik) – do ministra spor-
tu i turystyki (5974),
229) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu mogileńskiego (w gminach Mogilno, Strzelno, Dą-
browa, Jeziora Wielkie) – do ministra sportu i tury-
styki (5975),
230) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu radomskiego (w gminach Gózd, Jastrzębia, Je-
dlińsk, Jedlnia-Letnisko, Kowala, Pionki, Przytyk,
Wierzbica, Wolanów, Zakrzew, Iłża, Skaryszew) – do
ministra sportu i turystyki (5976),
231) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu monieckiego (w gminach Goniądz, Knyszyn, Moń-
ki, Jasionówka, Jaświły, Krypno, Trzcianne) – do
ministra sportu i turystyki (5977),
232) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu radziejowskiego (w gminach Piotrków Kujawski,
Bytoń, Dobre, Osięciny, Radziejów, Topólka) – do mi-
nistra sportu i turystyki (5978),
233) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu mrągowskiego (w gminach Mrągowo, Piecki, Sor-
kwity, Mikołajki) – do ministra sportu i turystyki
(5979),
234) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu radzyńskiego (w gminach Borki, Czemierniki,
Kąkolewnica Wschodnia, Komarówka Podlaska, Ra-
dzyń Podlaski, Ulan-Majorat, Wohyń) – do ministra
sportu i turystyki (5980),
235) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu myszkowskiego (w gminach Niegowa, Poraj, Ko-
ziegłowy, Żarki, Myszków) – do ministra sportu i tu-
rystyki (5981),
236) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu myślenickiego (w gminach Dobczyce, Myślenice,
Sułkowice, Lubień, Pcim, Raciechowice, Siepraw, To-
karnia, Wiśniowa) – do ministra sportu i turystyki
(5982),
237) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu rawickiego (w gminach Bojanowo, Jutrosin, Miej-
ska Górka, Rawicz, Pakosław) – do ministra sportu
i turystyki (5983),
238) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu myśliborskiego (w gminach Boleszkowice, Nowo-
gródek Pomorski, Barlinek, Dębno, Myślibórz) – do
ministra sportu i turystyki (5984),
239) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu nakielskiego (w gminach Kcynia, Mrocza, Nakło
nad Notecią, Szubin, Sadki) – do ministra sportu i tu-
rystyki (5985),

240) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu namysłowskiego (w gminach Domaszowice, Pokój,
Świerczów, Wilków, Namysłów) – do ministra sportu
i turystyki (5986),
241) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu legionowskiego (w gminach Legionowo, Serock,
Jabłonna, Nieporęt, Wieliszew) – do ministra sportu
i turystyki (5987),
242) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu makowskiego (w gminach Maków Mazowiecki,
Różan, Czerwonka, Karniewo, Krasnosielc, Młyna-
rze, Płoniawy-Bramura, Rzewnie, Sypniewo, Szel-
ków) – do ministra sportu i turystyki (5988),
243) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu malborskiego (w gminach Lichnowy, Malbork,
Miłoradz, Stare Pole, Nowy Staw) – do ministra spor-
tu i turystyki (5989),
244) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu miechowskiego (w gminach Miechów, Charsznica,
Gołcza, Kozłów, Książ Wielki, Racławice, Słaboszów)
– do ministra sportu i turystyki (5990),
245) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu międzychodzkiego (w gminach Międzychód, Sie-
raków, Chrzypsko Wielkie, Kwilcz) – do ministra
sportu i turystyki (5991),
246) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu międzyrzeckiego (w gminach Międzyrzecz, Skwie-
rzyna, Trzciel, Bledzew, Przytoczna, Pszczew) – do
ministra sportu i turystyki (5992),
247) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu mikołowskiego (w gminach Łaziska Górne, Miko-
łów, Orzesze, Ornontowice, Wyry) – do ministra spor-
tu i turystyki (5993),
248) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu milickiego (w gminach Milicz, Cieszków, Krośnice)
– do ministra sportu i turystyki (5994),
249) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu lubińskiego (w gminach Lubin, Ścinawa, Rudna)
– do ministra sportu i turystyki (5995),
37
250) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu lublinieckiego (w gminach Lubliniec, Woźniki,
Boronów, Ciasna, Herby, Kochanowice, Koszęcin, Pa-
wonków) – do ministra sportu i turystyki (5996),
251) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu lwóweckiego (w gminach Gryfów Śląski, Lubo-
mierz, Lwówek Śląski, Mirsk, Wleń) – do ministra
sportu i turystyki (5997),
252) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu łaskiego (w gminach Łask, Buczek, Sędziejowice,
Widawa, Wodzierady) – do ministra sportu i turysty-
ki (5998),
253) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
łęczyckiego (w gminach Daszyna, Góra Świętej Mał-
gorzaty, Grabów, Łęczyca, Piątek, Świnice Warckie,
Witonia) – do ministra sportu i turystyki (5999),
254) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu łęczyńskiego (w gminach Łęczna, Cyców, Ludwin,
Milejów, Puchaczów, Spiczyn) – do ministra sportu i
turystyki (6000),
255) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu rawskiego (w gminach Cielądz, Rawa Mazowiecka,
Regnów, Sadkowice, Biała Rawska) – do ministra
sportu i turystyki (6001),
256) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu łobeskiego (w gminach Radowo Małe, Dobra, Ło-
bez, Resko, Węgorzyno) – do ministra sportu i tury-
styki (6002),
257) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu rybnickiego (w gminach Gaszowice, Jejkowice,
Lyski, Świerklany, Czerwionka-Leszczyny) – do mi-
nistra sportu i turystyki (6003),
258) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu łódzkiego wschodniego (w gminach Andrespol,
Brójce, Nowosolna, Koluszki, Rzgów, Tuszyn) – do
ministra sportu i turystyki (6004),
259) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
polickiego (w gminach Nowe Warpno, Police, Dobra,
Kołbaskowo) – do ministra sportu i turystyki (6005),
38
260) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu łomżyńskiego (w gminach Jedwabne, Nowogród,
Łomża, Miastkowo, Piątnica, Przytuły, Śniadowo,
Wizna, Zbójna) – do ministra sportu i turystyki
(6006),
261) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu polkowickiego (w gminach Chocianów, Polkowice,
Przemków, Gaworzyce, Grębocice, Radwanice) – do
ministra sportu i turystyki (6007),
262) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu łosickiego (w gminach Łosice, Huszlew, Olszanka,
Platerów, Sarnaki, Stara Kornica) – do ministra
sportu i turystyki (6008),
263) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu poznańskiego (w gminach Luboń, Puszczykowo,
Buk, Kostrzyn, Kórnik, Mosina, Murowana Goślina,
Pobiedziska, Stęszew, Swarzędz, Czerwonak, Dopie-
wo, Kleszczewo, Komorniki, Rokietnica, Suchy Las,
Tarnowo Podgórne) – do ministra sportu i turystyki
(6009),
264) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu legnickiego (w gminach Prochowice, Chojnów,
Krotoszyce, Kunice, Legnickie Pole, Miłkowice, Ruja)
– do ministra sportu i turystyki (6010),
265) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu proszowickiego (w gminach Koniusza, Koszyce,
Nowe Brzesko, Pałecznica, Radziemice, Proszowice)
– do ministra sportu i turystyki (6011),
266) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu łowickiego (w gminach Bielawy, Chąśno, Doma-
niewice, Kiernozia, Kocierzew Południowy, Łowicz,
Łyszkowice, Nieborów, Zduny) – do ministra sportu
i turystyki (6012),
267) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu łukowskiego (w gminach Adamów, Krzywda, Łu-
ków, Serokomla, Stanin, Stoczek Łukowski, Trzebie-
szów, Wojcieszków, Wola Mysłowska) – do ministra
sportu i turystyki (6013),
268) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
prudnickiego (w gminach Biała, Głogówek, Prudnik,
Lubrza) – do ministra sportu i turystyki (6014),
269) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu leszczyńskiego (w gminach Osieczna, Rydzyna,
Krzemieniewo, Lipno, Święciechowa, Wijewo, Wło-
szakowice) – do ministra sportu i turystyki (6015),
270) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu pruszkowskiego (w gminach Piastów, Pruszków,
Brwinów, Michałowice, Nadarzyn, Raszyn) – do mi-
nistra sportu i turystyki (6016),
271) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu przasnyskiego (w gminach Czernice Borowe, Jed-
norożec, Krasne, Krzynowłoga Mała, Przasnysz,
Chorzele) – do ministra sportu i turystyki (6017),
272) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu lęborskiego (w gminach Lębork, Łeba, Cewice,
Nowa Wieś Lęborska, Wicko) – do ministra sportu
i turystyki (6018),
273) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu lidzbarskiego (w gminach Lidzbark Warmiński,
Orneta, Kiwity, Lubomino) – do ministra sportu i
turystyki (6019),
274) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu przysuskiego (w gminach Borkowice, Gielniów,
Klwów, Odrzywół, Potworów, Rusinów, Wieniawa,
Przysucha) – do ministra sportu i turystyki (6020),
275) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu limanowskiego (w gminach Mszana Dolna, Dobra,
Jodłownik, Kamienica, Laskowa, Limanowa, Łuko-
wica, Niedźwiedź, Słopnice, Tymbark) – do ministra
sportu i turystyki (6021),
276) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu pszczyńskiego (w gminach Goczałkowice-Zdrój,
Kobiór, Miedźna, Pawłowice, Suszec, Pszczyna) – do
ministra sportu i turystyki (6022),
277) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
lipnowskiego (w gminach Dobrzyń nad Wisłą, Skępe,
Bobrowniki, Chrostkowo, Kikół, Lipno, Tłuchowo,
Wielgie) – do ministra sportu i turystyki (6023),
278) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu puckiego (w gminach Hel, Jastarnia, Puck, Wła-

dysławowo, Kosakowo, Krokowa) – do ministra spor-
tu i turystyki (6024),
279) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu lipskiego (w gminach Lipsko, Chotcza, Ciepielów,
Rzeczniów, Sienno, Solec nad Wisłą) – do ministra
sportu i turystyki (6025),
280) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu piaseczyńskiego (w gminach Góra Kalwaria, Kon-
stancin-Jeziorna, Piaseczno, Tarczyn, Lesznowola,
Prażmów) – do ministra sportu i turystyki (6026),
281) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu lubańskiego (w gminach Leśna, Olszyna, Plate-
rówka, Siekierczyn, Lubań, Świeradów-Zdrój) – do
ministra sportu i turystyki (6027),
282) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu pilskiego (w gminach Białośliwie, Kaczory, Mia-
steczko Krajeńskie, Szydłowo, Łobżenica, Ujście,
Wyrzysk, Wysoka, Piła) – do ministra sportu i tury-
styki (6028),
283) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu lubartowskiego (w gminach Kock, Ostrów Lubel-
ski, Abramów, Firlej, Jeziorzany, Kamionka, Lubar-
tów, Michów, Niedźwiada, Ostrówek, Serniki, Uści-
mów) – do ministra sportu i turystyki (6029),
284) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu pińczowskiego (w gminach Działoszyce, Pińczów,
Kije, Michałów, Złota) – do ministra sportu i turysty-
ki (6030),
285) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu lubelskiego (w gminach Bełżyce, Bychawa, Borze-
chów, Garbów, Głusk, Jabłonna, Jastków, Konopnica,
Krzczonów, Niedrzwica Duża, Niemce, Strzyżewice,
Wojciechów, Wólka, Wysokie, Zakrzew) – do ministra
sportu i turystyki (6031),
286) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu piotrkowskiego (w gminach Sulejów, Aleksandrów,
Czarnocin, Gorzkowice, Grabica, Łęki Szlacheckie,
Moszczenica, Ręczno, Rozprza, Wola Krzysztopor-
ska, Wolbórz) – do ministra sportu i turystyki
(6032),
287) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu golubsko-dobrzyńskiego (w gminach Golub-Do-
39
brzyń, Kowalewo Pomorskie, Ciechocin, Radomin,
Zbójno) – do ministra sportu i turystyki (6033),
288) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu gołdapskiego (w gminach Gołdap, Banie Mazur-
skie, Dubeninki) – do ministra sportu i turystyki
(6034),
289) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu goleniowskiego (w gminach Goleniów, Maszewo,
Nowogard, Osina, Przybiernów, Stepnica) – do mini-
stra sportu i turystyki (6035),
290) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu gnieźnieńskiego (w gminach Czerniejewo, Kłecko,
Trzemeszno, Witkowo, Gniezno, Kiszkowo, Łubowo,
Mieleszyn, Niechanowo) – do ministra sportu i tury-
styki (6036),
291) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu jeleniogórskiego (w gminach Janowice Wielkie,
Jeżów Sudecki, Mysłakowice, Podgórzyn, Stara Ka-
mienica, Karpacz, Kowary, Piechowice, Szklarska
Poręba) – do ministra sportu i turystyki (6037),
292) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu jaworskiego (w gminach Męcinka, Mściwojów,
Paszowice, Wądroże Wielkie, Bolków, Jawor) – do mi-
nistra sportu i turystyki (6038),
293) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu piskiego (w gminach Biała Piska, Orzysz, Pisz,
Ruciane-Nida) – do ministra sportu i turystyki
(6039),
294) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu krośnieńskiego w województwie lubuskim (w gmi-
nach Krosno Odrzańskie, Gubin, Bobrowice, Bytni-
ca, Dąbie, Maszewo) – do ministra sportu
i turystyki (6040),
295) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu pleszewskiego (w gminach Chocz, Czermin, Do-
brzyca, Gizałki, Gołuchów, Pleszew) – do ministra
sportu i turystyki (6041),
296) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu płockiego (w gminach Drobin, Gąbin, Wyszogród,
Bielsk, Bodzanów, Brudzeń Duży, Bulkowo, Łąck,
Mała Wieś, Nowy Duninów, Radzanowo, Słubice,
40
Słupno, Stara Biała, Staroźreby) – do ministra spor-
tu i turystyki (6042),
297) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu krotoszyńskiego (w gminach Sulmierzyce, Koby-
lin, Koźmin Wielkopolski, Krotoszyn, Zduny, Roz-
drażew) – do ministra sportu i turystyki (6043),
298) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu płońskiego (w gminach Baboszewo, Czerwińsk
nad Wisłą, Dzierzążnia, Joniec, Naruszewo, Nowe
Miasto, Płońsk, Raciąż, Sochocin, Załuski) – do mi-
nistra sportu i turystyki (6044),
299) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kutnowskiego (w gminach Krośniewice, Żychlin,
Bedlno, Dąbrowice, Krzyżanów, Kutno, Łanięta,
Nowe Ostrowy, Oporów, Strzelce) – do ministra spor-
tu i turystyki (6045),
300) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu poddębickiego (w gminach Dalików, Pęczniew,
Wartkowice, Zadzim, Poddębice, Uniejów) – do mini-
stra sportu i turystyki (6046),
301) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kwidzyńskiego (w gminach Prabuty, Gardeja,
Kwidzyn, Ryjewo, Sadlinki) – do ministra sportu
i turystyki (6047),
302) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu nowomiejskiego (w gminach Nowe Miasto Lubaw-
skie, Biskupiec, Grodziczno, Kurzętnik) – do ministra
sportu i turystyki (6048),
303) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu gryfińskiego (w gminach Cedynia, Chojna, Gryfi-
no, Mieszkowice, Moryń, Trzcińsko-Zdrój, Banie,
Stare Czarnowo, Widuchowa) – do ministra sportu
i turystyki (6049),
304) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu ostrowieckiego (w gminach Ostrowiec Świętokrzy-
ski, Ćmielów, Kunów, Bałtów, Bodzechów, Waśniów)
– do ministra sportu i turystyki (6050),
305) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu inowrocławskiego (w gminach Gniewkowo, Jani-
kowo, Kruszwica, Pakość, Dąbrowa Biskupia, Ino-
wrocław, Rojewo, Złotniki Kujawskie) – do ministra
sportu i turystyki (6051),
306) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu ostrowskiego (w gminach Brok, Andrzejewo, Bo-
guty-Pianki, Małkinia Górna, Nur, Ostrów Mazo-
wiecka, Stary Lubotyń, Szulborze Wielkie, Wąsewo,
Zaręby Kościelne) – do ministra sportu i turystyki
(6052),
307) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu gostyńskiego (w gminach Borek Wielkopolski,
Gostyń, Krobia, Pogorzela, Poniec, Pępowo, Piaski)
– do ministra sportu i turystyki (6053),
308) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu ostrowskiego w województwie wielkopolskim (w gmi-
nach Ostrów Wielkopolski, Przygodzice, Sieroszewi-
ce, Sośnie, Nowe Skalmierzyce, Odolanów, Raszków)
– do ministra sportu i turystyki (6054),
309) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodziskiego w województwie wielkopolskim
(w gminach Grodzisk Wielkopolski, Rakoniewice,
Wielichowo, Granowo, Kamieniec) – do ministra
sportu i turystyki (6055),
310) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
otwockiego (w gminach Celestynów, Kołbiel, Osieck,
Sobienie-Jeziory, Wiązowna, Karczew, Józefów,
Otwock) – do ministra sportu i turystyki (6056),
311) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
hrubieszowskiego (w gminach Dołhobyczów, Horodło,
Hrubieszów, Mircze, Trzeszczany, Uchanie, Werbko-
wice) – do ministra sportu i turystyki (6057),
312) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
oświęcimskiego (w gminach Osiek, Oświęcim, Polan-
ka Wielka, Przeciszów, Brzeszcze, Chełmek, Kęty, Za-
tor) – do ministra sportu i turystyki (6058),
313) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu ostrzeszowskiego (w gminach Grabów nad Prosną,
Mikstat, Ostrzeszów, Czajków, Doruchów, Kobyla
Góra, Kraszewice) – do ministra sportu i turystyki
(6059),
314) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grudziądzkiego (w gminach Radzyń Chełmiński,
Łasin, Świecie nad Osą, Rogóźno, Gruta, Grudziądz)
– do ministra sportu i turystyki (6060),

315) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grajewskiego (w gminach Grajewo, Radziłów, Wą-
sosz, Rajgród, Szczuczyn) – do ministra sportu i tu-
rystyki (6061),
316) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu ostródzkiego (w gminach Miłomłyn, Morąg, Miła-
kowo, Dąbrówno, Grunwald, Łukta, Małdyty, Ostró-
da) – do ministra sportu i turystyki (6062),
317) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu pabianickiego (w gminach Dłutów, Dobroń, Ksa-
werów, Lutomiersk, Pabianice, Konstantynów Łódz-
ki) – do ministra sportu i turystyki (6063),
318) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu gostynińskiego (w gminach Gostynin, Pacyna,
Sanniki, Szczawin Kościelny) – do ministra sportu
i turystyki (6064),
319) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu parczewskiego (w gminach Dębowa Kłoda, Jabłoń,
Milanów, Podedwórze, Siemień, Sosnowica, Parczew)
– do ministra sportu i turystyki (6065),
320) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu gorzowskiego (w gminach Bogdaniec, Deszczno,
Kłodawa, Lubiszyn, Santok, Witnica, Kostrzyn nad
Odrą) – do ministra sportu i turystyki (6066),
321) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu pajęczańskiego (w gminach Kiełczygłów, Nowa
Brzeźnica, Rząśnia, Siemkowice, Strzelce Wielkie,
Sulmierzyce, Działoszyn, Pajęczno) – do ministra
sportu i turystyki (6067),
322) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu gorlickiego (w gminach Biecz, Bobowa, Gorlice,
Lipinki, Łużna, Moszczenica, Ropa, Sękowa, Uście
Gorlickie) – do ministra sportu i turystyki (6068),
323) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu oleskiego (w gminach Dobrodzień, Gorzów Śląski,
Olesno, Praszka, Radłów, Rudniki, Zębowice) – do
ministra sportu i turystyki (6069),
324) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kościerskiego (w gminach Dziemiany, Karsin, Ko-
41
ścierzyna, Liniewo, Lipusz, Nowa Karczma, Stara
Kiszewa) – do ministra sportu i turystyki (6070),
325) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu oleśnickiego (w gminach Bierutów, Międzybórz,
Syców, Twardogóra, Dobroszyce, Dziadowa Kłoda,
Oleśnica) – do ministra sportu i turystyki (6071),
326) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu olkuskiego (w gminach Olkusz, Wolbrom, Bukow-
no, Bolesław, Klucze, Trzyciąż) – do ministra sportu
i turystyki (6072),
327) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu olsztyńskiego (w gminach Barczewo, Biskupiec,
Dobre Miasto, Jeziorany, Olsztynek, Dywity, Gietrz-
wałd, Jonkowo, Kolno, Purda, Stawiguda, Świątki)
– do ministra sportu i turystyki (6073),
328) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kozienickiego (w gminach Kozienice, Garbatka,
Letnisko, Głowaczów, Gniewoszów, Grabów nad Pi-
licą, Magnuszew, Sieciechów) – do ministra sportu
i turystyki (6074),
329) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
krakowskiego (w gminach Krzeszowice, Skała, Ska-
wina, Słomniki, Świątniki Górne, Czernichów, Igoło-
mia-Wawrzeńczyce, Iwanowice, Jerzmanowice-Prze-
ginia, Kocmyrzów-Luborzyca, Liszki, Michałowice,
Mogilany, Sułoszowa, Wielka Wieś, Zabierzów, Zielon-
ki) – do ministra sportu i turystyki (6075),
330) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu krapkowickiego (w gminach Gogolin, Krapkowice,
Zdzieszowice, Strzeleczki, Walce) – do ministra spor-
tu i turystyki (6076),
331) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu krasnostawskiego (w gminach Fajsławice, Gorz-
ków, Izbica, Krasnystaw, Kraśniczyn, Łopiennik
Górny, Rudnik, Siennica Różana, Żółkiewka) – do
ministra sportu i turystyki (6077),
332) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kraśnickiego (w gminach Annopol, Dzierzkowice,
Gościeradów, Kraśnik, Szastarka, Trzydnik Duży,
Urzędów, Wilkołaz, Zakrzówek) – do ministra sportu
i turystyki (6078),
333) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
42
tu janowskiego (w gminach Batorz, Chrzanów, Dzwo-
la, Godziszów, Modliborzyce, Potok Wielki, Janów
Lubelski) – do ministra sportu i turystyki (6079),
334) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu górowskiego (w gminach Góra, Wąsosz, Jemielno,
Niechlów) – do ministra sportu i turystyki (6080),
335) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grodziskiego (w gminach Grodzisk Mazowiecki,
Milanówek, Podkowa Leśna, Baranów, Jaktorów, Ża-
bia Wola) – do ministra sportu i turystyki (6081),
336) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu grójeckiego (w gminach Belsk Duży, Błędów, Chy-
nów, Goszczyn, Jasieniec, Pniewy, Grójec, Mogielni-
ca, Nowe Miasto nad Pilicą, Warka) – do ministra
sportu i turystyki (6082),
337) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kluczborskiego (w gminach Byczyna, Kluczbork,
Wołczyn, Lasowice Wielkie) – do ministra sportu
i turystyki (6083),
338) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kłobuckiego (w gminach Kłobuck, Krzepice, Lipie,
Miedźno, Opatów, Panki, Popów, Przystajń, Wręczy-
ca Wielka) – do ministra sportu i turystyki (6084),
339) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kłodzkiego (w gminach Duszniki-Zdrój, Kłodzko,
Kudowa-Zdrój, Nowa Ruda, Polanica-Zdrój, Bystrzy-
ca Kłodzka, Lądek-Zdrój, Międzylesie, Radków, Stro-
nie Śląskie, Szczytna, Lewin Kłodzki) – do ministra
sportu i turystyki (6085),
340) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
koneckiego (w gminach Końskie, Stąporków, Fałków,
Gowarczów, Radoszyce, Ruda Maleniecka, Słupia,
Smyków) – do ministra sportu i turystyki (6086),
341) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kolneńskiego (w gminach Grabowo, Kolno, Mały
Płock, Turośl, Stawiski) – do ministra sportu i tury-
styki (6087),
342) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kolskiego (w gminach Koło, Babiak, Chodów,
Grzegorzew, Kościelec, Olszówka, Osiek Mały, Dąbie,
Kłodawa, Przedecz) – do ministra sportu i turystyki
(6088),
343) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kołobrzeskiego (w gminach Dygowo, Gościno, Ko-
łobrzeg, Rymań, Siemyśl, Ustronie Morskie) – do
ministra sportu i turystyki (6089),
344) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu cieszyńskiego (w gminach Cieszyn, Ustroń, Wisła,
Skoczów, Strumień, Brenna, Chybie, Dębowiec, Go-
leszów, Hażlach, Istebna, Zebrzydowice) – do mini-
stra sportu i turystyki (6090),
345) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu biłgorajskiego (w gminach Biłgoraj, Frampol, Jó-
zefów, Tarnogród, Aleksandrów, Biszcza, Goraj,
Księżpol, Łukowa, Obsza, Potok Górny, Tereszpol,
Turobin) – do ministra sportu i turystyki (6091),
346) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu bocheńskiego (w gminach Nowy Wiśnicz, Bochnia,
Drwinia, Lipnica Murowana, Łapanów, Rzezawa,
Trzciana, Żegocina) – do ministra sportu i turystyki
(6092),
347) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu bolesławieckiego (w gminach Bolesławiec, Nowo-
grodziec, Gromadka, Osiecznica, Warta Bolesławiec-
ka) – do ministra sportu i turystyki (6093),
348) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu braniewskiego (w gminach Braniewo, Frombork,
Pieniężno, Lelkowo, Płoskinia, Wilczęta) – do mini-
stra sportu i turystyki (6094),
349) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu bieruńsko-lędzińskiego (w gminach Bieruń, Imie-
lin, Lędziny, Bojszowy, Chełm Śląski) – do ministra
sportu i turystyki (6095),
350) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu bielskiego (w gminach Bielsk Podlaski, Brańsk,
Boćki, Orla, Rudka, Wyszki) – do ministra sportu
i turystyki (6096),
351) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu białogardzkiego (w gminach Białogard, Karlino,
Tychowo) – do ministra sportu i turystyki (6097),
352) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu konińskiego (w gminach Golina, Kleczew, Ry-

chwał, Sompolno, Ślesin, Grodziec, Kazimierz Bisku-
pi, Kramsk, Krzymów, Rzgów, Skulsk, Stare Miasto,
Wierzbinek, Wilczyn) – do ministra sportu i turysty-
ki (6098),
353) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu koszalińskiego (w gminach Będzino, Biesiekierz,
Manowo, Mielno, Świeszyno, Bobolice, Polanów, Sia-
nów) – do ministra sportu i turystyki (6099),
354) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu białostockiego (w gminach Choroszcz, Czarna
Białostocka, Łapy, Supraśl, Suraż, Tykocin, Wasil-
ków, Zabłudów, Michałowo, Dobrzyniewo Duże, Gró-
dek, Juchnowiec Kościelny, Poświętne, Turośń Ko-
ścielna, Zawady) – do ministra sportu i turystyki
(6100),
355) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kościańskiego (w gminach Czempiń, Krzywiń,
Śmigiel, Kościan) – do ministra sportu i turystyki
(6101),
356) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu będzińskiego (w gminach Będzin, Czeladź, Sław-
ków, Wojkowice, Siewierz, Bobrowniki, Mierzęcice,
Psary) – do ministra sportu i turystyki (6102),
357) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu jędrzejowskiego (w gminach Imielno, Nagłowice,
Oksa, Słupia, Sobków, Wodzisław, Jędrzejów, Mało-
goszcz, Sędziszów) – do ministra sportu i turystyki
(6103),
358) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu aleksandrowskiego (w gminach Aleksandrów Ku-
jawski, Ciechocinek, Nieszawa Bądkowo, Koneck,
Raciążek, Waganiec, Zakrzewo) – do ministra sportu
i turystyki (6104),
359) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kaliskiego (w gminach Stawiszyn, Blizanów, Brze-
ziny, Ceków-Kolonia, Godziesze Wielkie, Koźminek,
Lisków, Mycielin, Opatówek, Szczytniki, Żelazków)
– do ministra sportu i turystyki (6105),
360) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kamiennogórskiego (w gminach Kamienna Góra,
Lubawka, Marciszów) – do ministra sportu i turysty-
ki (6106),
361) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
43
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu augustowskiego (w gminach Augustów, Lipsk,
Bargłów Kościelny, Nowinka, Płaska, Sztabin) – do
ministra sportu i turystyki (6107),
362) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu bartoszyckiego (w gminach Bartoszyce, Górowo
Iławeckie, Bisztynek, Sępopol) – do ministra sportu
i turystyki (6108),
363) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kamieńskiego (w gminach Dziwnów, Golczewo,
Kamień Pomorski, Międzyzdroje, Wolin, Świerzno)
– do ministra sportu i turystyki (6109),
364) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
kartuskiego (w gminach Kartuzy, Żukowo, Chmielno,
Przodkowo, Sierakowice, Somonino, Stężyca, Sulęczy-
no) – do ministra sportu i turystyki (6110),
365) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kazimierskiego (w gminach Bejsce, Czarnocin,
Opatowiec, Kazimierza Wielka, Skalbmierz) – do mi-
nistra sportu i turystyki (6111),
366) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kędzierzyńsko-kozielskiego (w gminach Kędzie-
rzyn-Koźle, Bierawa, Cisek, Pawłowiczki, Polska
Cerekiew, Reńska Wieś) – do ministra sportu i tury-
styki (6112),
367) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu bełchatowskiego (w gminach Bełchatów, Zelów,
Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rusiec, Szczerców) – do
ministra sportu i turystyki (6113),
368) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kępińskiego (w gminach Kępno, Baranów, Bralin,
Łęka Opatowska, Perzów, Rychtal, Trzcinica) – do
ministra sportu i turystyki (6114),
369) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kętrzyńskiego (w gminach Barciany, Kętrzyn,
Srokowo, Korsze, Reszel) – do ministra sportu i tu-
rystyki (6115),
370) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu kieleckiego (w gminach Bieliny, Górno, Łagów,
Łopuszno, Masłów, Miedziana Góra, Mniów, Mora-
wica, Nowa Słupia, Piekoszów, Pierzchnica, Raków,
Sitkówka-Nowiny, Strawczyn, Zagnańsk, Bodzentyn,
44
Chęciny, Chmielnik, Daleszyce) – do ministra sportu
i turystyki (6116),
371) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu giżyckiego (w gminach Giżycko, Ryn, Kruklanki,
Miłki, Wydminy) – do ministra sportu i turystyki
(6117),
372) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu gliwickiego (w gminach Knurów, Pyskowice, So-
śnicowice, Toszek, Gierałtowice, Pilchowice, Rudzi-
niec, Wielowieś) – do ministra sportu i turystyki
(6118),
373) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu głogowskiego (w gminach Głogów, Jerzmanowa,
Kotla, Pęcław, Żukowice) – do ministra sportu i tu-
rystyki (6119),
374) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu gdańskiego (w gminach Cedry Wielkie, Kolbudy,
Pruszcz Gdański, Przywidz, Pszczółki, Suchy Dąb,
Trąbki Wielkie) – do ministra sportu i turystyki
(6120),
375) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu garwolińskiego (w gminach Garwolin, Łaskarzew,
Pilawa, Żelechów, Borowie, Górzno, Maciejowice,
Miastków Kościelny, Parysów, Sobolew, Trojanów,
Wilga) – do ministra sportu i turystyki (6121),
376) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu głubczyńskiego (w gminach Baborów, Głubczyce,
Kietrz, Branice) – do ministra sportu i turystyki
(6122),
377) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu gryfickiego (w gminach Gryfice, Płoty, Trzebiatów,
Brojce, Karnice, Rewal) – do ministra sportu i tury-
styki (6123),
378) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu hajnowskiego (w gminach Białowieża, Czeremcha,
Czyże, Dubicze Cerkiewne, Hajnówka, Narew, Na-
rewka, Kleszczele) – do ministra sportu i turystyki
(6124),
379) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu iławskiego (w gminach Lubawa, Iława, Zalewo,
Susz, Kisielice) – do ministra sportu i turystyki
(6125),
380) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu jarocińskiego (w gminach Jarocin, Żerków, Jara-
czewo, Kotlin) – do ministra sportu i turystyki
(6126),
381) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu czarnkowsko-trzcianeckiego (w gminach Czarn-
ków, Drawsko, Lubasz, Połajewo, Trzcianka, Krzyż
Wielkopolski, Wieleń) – do ministra sportu i turysty-
ki (6127),
382) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu częstochowskiego (w gminach Blachownia, Ko-
niecpol, Dąbrowa Zielona, Janów, Kamienica Polska,
Kłomnice, Konopiska, Kruszyna, Lelów, Mstów, My-
kanów, Olsztyn, Poczesna, Przyrów, Rędziny, Star-
cza) – do ministra sportu i turystyki (6128),
383) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu człuchowskiego (w gminach Człuchów, Czarne,
Debrzno, Koczała, Przechlewo, Rzeczenica) – do mi-
nistra sportu i turystyki (6129),
384) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu chełmińskiego (w gminach Chełmno, Kijewo Kró-
lewskie, Lisewo, Papowo Biskupie, Stolno, Unisław)
– do ministra sportu i turystyki (6130),
385) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu elbląskiego (w gminach Młynary, Pasłęk, Tolkmic-
ko, Elbląg, Godkowo, Gronowo Elbląskie, Markusy,
Milejewo, Rychliki) – do ministra sportu i turystyki
(6131),
386) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu ełckiego (w gminach Ełk, Kalinowo, Prostki, Sta-
re Juchy) – do ministra sportu i turystyki (6132),
387) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu dąbrowskiego (w gminach Dąbrowa Tarnowska,
Szczucin, Bolesław, Gręboszów, Mędrzechów, Olesno,
Radgoszcz) – do ministra sportu i turystyki (6133),
388) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
drawskiego (w gminach Czaplinek, Drawsko Pomor-
skie, Kalisz Pomorski, Złocieniec, Ostrowice, Wierz-
chowo) – do ministra sportu i turystyki (6134),
389) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-

tu białobrzeskiego (w gminach Białobrzegi, Wyśmie-
rzyce, Promna, Radzanów, Stara Błotnica, Stromiec)
– do ministra sportu i turystyki (6135),
390) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu bialskiego (w gminach Biała Podlaska, Drelów,
Janów Podlaski, Kodeń, Konstantynów, Leśna Pod-
laska, Łomazy, Międzyrzec Podlaski, Piszczac, Ro-
kitno, Rossosz, Sławatycze, Sosnówka, Terespol,
Tuczna, Wisznice, Zalesie) – do ministra sportu i tu-
rystyki (6136),
391) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu działdowskiego (w gminach Działdowo, Lidzbark,
Iłowo-Osada, Płośnica, Rybno) – do ministra sportu
i turystyki (6137),
392) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu dzierżoniowskiego (w gminach Bielawa, Dzierżo-
niów, Pieszyce, Piława Górna, Niemcza, Łagiewniki)
– do ministra sportu i turystyki (6138),
393) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu bytowskiego (w gminach Bytów, Miastko, Borzy-
tuchom, Czarna Dąbrówka, Kołczygłowy, Lipnica,
Parchowo, Studzienice, Trzebielino, Tuchomie) – do
ministra sportu i turystyki (6139),
394) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu brodnickiego (w gminach Brodnica, Jabłonowo
Pomorskie, Górzno, Bartniczka, Bobrowo, Brzozie,
Osiek, Świedziebnia, Zbiczno) – do ministra sportu
i turystyki (6140),
395) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu bydgoskiego (w gminach Koronowo, Solec Kujaw-
ski, Białe Błota, Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Nowa
Wieś Wielka, Osielsko, Sicienko) – do ministra spor-
tu i turystyki (6141),
396) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu buskiego (w gminach Busko-Zdrój, Gnojno, Nowy
Korczyn, Pacanów, Solec-Zdrój, Stopnica, Tuczępy,
Wiślica) – do ministra sportu i turystyki (6142),
397) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
brzezińskiego (w gminach Brzeziny, Dmosin, Jeżów,
Rogów) – do ministra sportu i turystyki (6143),
398) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu chełmskiego (w gminach Rejowiec Fabryczny, Bia-
45
łopole, Chełm, Dorohusk, Dubienka, Kamień, Le-
śniowice, Rejowiec, Ruda Huta, Sawin, Siedliszcze,
Wierzbica, Wojsławice, Żmudź) – do ministra sportu
i turystyki (6144),
399) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu brzeskiego w województwie małopolskim (w gmi-
nach Brzesko, Czchów, Borzęcin, Dębno, Gnojnik,
Iwkowa, Szczurowa) – do ministra sportu i turystyki
(6145),
400) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu chodzieskiego (w gminach Chodzież, Margonin,
Szamocin, Budzyń) – do ministra sportu i turystyki
(6146),
401) posła Kazimierza Moskala w sprawie realiza-
cji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym progra-
mu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
brzeskiego w województwie opolskim (w gminach
Brzeg, Grodków, Lewin Brzeski, Lubsza, Olszanka,
Skarbimierz) – do ministra sportu i turystyki (6147),
402) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu chojnickiego (w gminach Chojnice, Brusy, Czersk,
Konarzyny) – do ministra sportu i turystyki (6148),
403) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu bielskiego w województwie śląskim (w gminach
Szczyrk, Czechowice-Dziedzice, Wilamowice, Bestwi-
na, Buczkowice, Jasienica, Jaworze, Kozy, Porąbka,
Wilkowice) – do ministra sportu i turystyki (6149),
404) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu choszczeńskiego (w gminach Choszczno, Drawno,
Pełczyce, Recz, Bierzwnik, Krzęcin) – do ministra
sportu i turystyki (6150),
405) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu chrzanowskiego (w gminach Alwernia, Chrzanów,
Libiąż, Trzebinia, Babice) – do ministra sportu i tu-
rystyki (6151),
406) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu ciechanowskiego (w gminach Ciechanów, Glino-
jeck, Gołymin-Ośrodek, Grudusk, Ojrzeń, Opinogóra
Górna, Regimin, Sońsk) – do ministra sportu i tury-
styki (6152),
407) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu bieszczadzkiego (w gmi-
nach Ustrzyki Dolne, Czarna, Lutowiska) – do mini-
stra sportu i turystyki (6153),
46
408) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu brzozowskiego (w gminach
Brzozów, Domaradz, Dydnia, Haczów, Jasienica Ro-
sielna, Nozdrzec) – do ministra sportu i turystyki
(6154),
409) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu dębickiego (w gminach
Brzostek, Pilzno, Czarna, Dębica, Jodłowa, Żyraków)
– do ministra sportu i turystyki (6155),
410) posła Kazimierza Moskala oraz grupy posłów
w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekreacyj-
nych, w tym programu „Moje boisko – Orlik 2012”
na terenie powiatu jasielskiego (w gminach Brzyska,
Dębowiec, Jasło, Krempna, Nowy Żmigród, Osiek
Jasielski, Skołyszyn, Tarnowiec, Kołaczyce) – do mi-
nistra sportu i turystyki (6156),
411) posła Kazimierza Moskala oraz grupy posłów
w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekreacyj-
nych, w tym programu „Moje boisko – Orlik 2012”
na terenie powiatu przeworskiego (w gminach Ada-
mówka, Gać, Jawornik Polski, Przeworsk, Tryńcza,
Zarzecze, Kańczuga, Sieniawa) – do ministra sportu
i turystyki (6157),
412) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu jarosławskiego (w gminach
Chłopice, Jarosław, Laszki, Pawłosiów, Pruchnik,
Radymno, Rokietnica, Roźwienica, Wiązownica) – do
ministra sportu i turystyki (6158),
413) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu kolbuszowskiego (w gmi-
nach Kolbuszowa, Cmolas, Dzikowiec, Majdan Kró-
lewski, Niwiska, Raniżów) – do ministra sportu i tu-
rystyki (6159),
414) posła Kazimierza Moskala oraz grupy posłów
w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekreacyj-
nych, w tym programu „Moje boisko – Orlik 2012”
na terenie powiatu ropczycko-sędziszowskiego (w gmi-
nach Ropczyce, Sędziszów Małopolski, Iwierzyce,
Ostrów, Wielopole Skrzyńskie) – do ministra sportu
i turystyki (6160),
415) posła Kazimierza Moskala oraz grupy posłów
w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekreacyj-
nych, w tym programu „Moje boisko – Orlik 2012”
na terenie powiatu krośnieńskiego (w gminach Du-
kla, Iwonicz-Zdrój, Jedlicze, Rymanów, Chorkówka,
Jaśliska, Korczyna, Krościenko Wyżne, Miejsce Pia-
stowe, Wojaszówka) – do ministra sportu i turystyki
(6161),
416) posła Kazimierza Moskala oraz grupy posłów
w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekreacyj-
nych, w tym programu „Moje boisko – Orlik 2012”
na terenie powiatu rzeszowskiego (w gminach Bła-
żowa, Boguchwała, Głogów Małopolski, Sokołów Ma-
łopolski, Tyczyn, Chmielnik, Dynów, Hyżne, Kamień,
Krasne, Lubenia, Świlcza, Trzebownisko) – do mini-
stra sportu i turystyki (6162),
417) posła Kazimierza Moskala oraz grupy posłów
w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekreacyj-
nych, w tym programu „Moje boisko – Orlik 2012”
na terenie powiatu leskiego (w gminach Lesko, Bali-
gród, Cisna, Olszanica, Solina) – do ministra sportu
i turystyki (6163),
418) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu sanockiego (w gminach Be-
sko, Bukowsko, Komańcza, Sanok, Tyrawa Wołoska,
Zarszyn, Zagórz) – do ministra sportu i turystyki
(6164),
419) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu leżajskiego (w gminach
Nowa Sarzyna, Grodzisko Dolne, Kuryłówka, Le-
żajsk) – do ministra sportu i turystyki (6165),
420) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu lubaczowskiego (w gmi-
nach Cieszanów, Narol, Oleszyce, Horyniec-Zdrój,
Lubaczów, Stary Dzików, Wielkie Oczy) – do ministra
sportu i turystyki (6166),
421) posła Kazimierza Moskala oraz grupy posłów
w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekreacyj-
nych, w tym programu „Moje boisko – Orlik 2012”
na terenie powiatu stalowowolskiego (w gminach
Stalowa Wola, Bojanów, Pysznica, Radomyśl nad Sa-
nem, Zaklików, Zaleszany) – do ministra sportu i tu-
rystyki (6167),
422) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu łańcuckiego (w gminach
Białobrzegi, Czarna, Łańcut, Markowa, Rakszawa,
Żołynia) – do ministra sportu i turystyki (6168),
423) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu strzyżowskiego (w gminach
Czudec, Frysztak, Niebylec, Wiśniowa, Strzyżów) –
do ministra sportu i turystyki (6169),
424) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu mieleckiego (w gminach
Radomyśl Wielki, Borowa, Czermin, Gawłuszowice,
Mielec, Padew Narodowa, Przecław, Tuszów Naro-
dowy, Wadowice Górne) – do ministra sportu i tury-
styki (6170),
425) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik

2012” na terenie powiatu tarnobrzeskiego (w gmi-
nach Baranów Sandomierski, Nowa Dęba, Gorzyce,
Grębów) – do ministra sportu i turystyki (6171),
426) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu niżańskiego (w gminach
Nisko, Rudnik nad Sanem, Ulanów, Harasiuki, Ja-
rocin, Jeżowe, Krzeszów) – do ministra sportu i tu-
rystyki (6172),
427) posła Kazimierza Moskala oraz grupy po-
słów w sprawie realizacji inwestycji sportowo-rekre-
acyjnych, w tym programu „Moje boisko – Orlik
2012” na terenie powiatu przemyskiego (w gminach
Bircza, Dubiecko, Fredropol, Krasiczyn, Krzywcza,
Medyka, Orły, Przemyśl, Stubno, Żurawica) – do mi-
nistra sportu i turystyki (6173),
428) posła Witolda Namyślaka w sprawie funk-
cjonowania programu „Jedno okienko” oraz instytu-
cji zawieszenia działalności gospodarczej – do mini-
stra gospodarki (6174),
429) posła Witolda Namyślaka w sprawie opodat-
kowania środków pomocowych uzyskanych ze Wspól-
noty Europejskiej – do ministra finansów (6175),
430) posła Jarosława Sellina w sprawie prac nad
nowelizacją ustawy o przeciwdziałaniu przemocy
w rodzinie oraz niektórych innych ustaw – do mini-
stra zdrowia (6176),
431) posła Romualda Ajchlera w sprawie orzecze-
nia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia
2009 r. dotyczącego ustawy o świadczeniach pienięż-
nych przysługujących osobom deportowanym do pra-
cy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy
przez III Rzeszę i ZSRR – do prezesa Rady Ministrów
(6177),
432) posła Romualda Ajchlera w sprawie wyko-
rzystania środków finansowych z funduszu promocji
produktów rolno-spożywczych – do ministra rolnic-
twa i rozwoju wsi (6178),
433) posła Romualda Ajchlera w sprawie budowy
obwodnic Czarnkowa, Ujścia, Obornik i Opalenicy
– do ministra infrastruktury (6179),
434) posła Romualda Ajchlera w sprawie likwidacji
azbestu w Polsce – do ministra środowiska (6180),
435) posła Romualda Ajchlera w sprawie likwida-
cji rachunku dochodów własnych Inspekcji Wetery-
naryjnej – do ministra finansów (6181),
436) poseł Anny Bańkowskiej w sprawie prac nad
zmianą przepisów dotyczących Polskiego Związku
Działkowców i jego członków – do ministra infra-
struktury (6182),
437) posła Jarosława Rusieckiego w sprawie przy-
znania nagrody jubileuszowej za 40 lat pracy – do
ministra pracy i polityki społecznej (6183),
438) posła Jarosława Rusieckiego w sprawie moż-
liwości uzyskania dokumentacji finansowo-płacowej
od byłych pracodawców oraz uwzględnienia przez
Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaświadczenia za-
kładu pracy o stosunku pracy ubezpieczonego i o wy-
47
sokości zarobków – do ministra pracy i polityki spo-
łecznej (6184),
439) poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie zmniej-
szenia środków na działalność Grupy Beskidzkiej
GOPR w 2010 r. – do ministra spraw wewnętrznych
i administracji (6185),
440) posła Grzegorza Pisalskiego w sprawie opóź-
nień w ustaleniu ostatecznego przebiegu trasy szyb-
kiej kolei z Katowic do Pyrzowic na odcinku Bytom
– Piekary Śląskie – Pyrzowice – do ministra infra-
struktury (6186),
441) posła Józefa Rojka w sprawie dodatkowych
kontraktów dla zespołów ratownictwa medycznego
funkcjonujących w ramach Powiatowej Stacji Pogo-
towia Ratunkowego w Tarnowie – do ministra zdro-
wia (6187),
442) posła Józefa Rojka w sprawie środków na
modernizację drogi krajowej nr 73 (odcinek Tarnów
– Szczucin) – do ministra finansów (6188),
443) posła Tadeusza Wity w sprawie sytuacji
w zakładach Grupy Bumar – do ministra skarbu pań-
stwa (6189),
444) posła Andrzeja Nowakowskiego w sprawie
prywatyzacji PKS Płock i PKS Gostynin – do mini-
stra skarbu państwa (6190),
445) posła Stanisława Lamczyka w sprawie pla-
nowanego zamknięcia Portu Lotniczego im. Fryde-
ryka Chopina w Warszawie we wrześniu 2010 r. – do
ministra infrastruktury (6191),
446) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie m.st.
Warszawy – do ministra sportu i turystyki (6192),
447) posła Kazimierza Moskala w sprawie reali-
zacji inwestycji sportowo-rekreacyjnych, w tym pro-
gramu „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powia-
tu warszawskiego – do ministra sportu i turystyki
(6193),
448) posła Adama Wykręta w sprawie rejestrowa-
nia od stycznia 2010 r. niektórych suplementów diety
oraz pewnych dermokosmetyków jako leków – do mi-
nistra zdrowia (6194),
449) posła Adama Wykręta w sprawie istniejących
w Polsce upraw kukurydzy modyfikowanej genetycz-
nie – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi (6195),
450) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Mielnik w woj. podlaskim – do pre-
zesa Rady Ministrów (6196),
451) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Milejczyce w woj. podlaskim – do
prezesa Rady Ministrów (6197),
452) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Narew w woj. podlaskim – do preze-
sa Rady Ministrów (6198),
453) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Narewka w woj. podlaskim – do pre-
zesa Rady Ministrów (6199),
454) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Nowy Dwór w woj. podlaskim – do
prezesa Rady Ministrów (6200),
48
455) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Nurzec-Stacja w woj. podlaskim – do
prezesa Rady Ministrów (6201),
456) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Orla w woj. podlaskim – do prezesa
Rady Ministrów (6202),
457) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Perlejewo w woj. podlaskim – do pre-
zesa Rady Ministrów (6203),
458) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Rudka w woj. podlaskim – do preze-
sa Rady Ministrów (6204),
459) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Sidra w woj. podlaskim – do prezesa
Rady Ministrów (6205),
460) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Siemiatycze w woj. podlaskim – do
prezesa Rady Ministrów (6206),
461) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Szudziałowo w woj. podlaskim – do
prezesa Rady Ministrów (6207),
462) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Wyszki w woj. podlaskim – do pre-
zesa Rady Ministrów (6208),
463) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Zabłudów w woj. podlaskim – do pre-
zesa Rady Ministrów (6209),
464) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Korycin w woj. podlaskim – do pre-
zesa Rady Ministrów (6210),
465) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Janów w woj. podlaskim – do preze-
sa Rady Ministrów (6211),
466) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Białowieża w woj. podlaskim – do
prezesa Rady Ministrów (6212),
467) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Bielsk Podlaski w woj. podlaskim –
do prezesa Rady Ministrów (6213),
468) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Boćki w woj. podlaskim – do prezesa
Rady Ministrów (6214),
469) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Brańsk w woj. podlaskim – do pre-
zesa Rady Ministrów (6215),
470) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Choroszcz w woj. podlaskim – do
prezesa Rady Ministrów (6216),
471) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Czeremcha w woj. podlaskim – do
prezesa Rady Ministrów (6217),
472) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Czyże w woj. podlaskim – do prezesa
Rady Ministrów (6218),
473) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Dubicze Cerkiewne w woj. podlaskim
– do prezesa Rady Ministrów (6219),
474) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Dziadkowice w woj. podlaskim – do
prezesa Rady Ministrów (6220),
475) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Grodzisk w woj. podlaskim – do pre-
zesa Rady Ministrów (6221),
476) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Gródek w woj. podlaskim – do pre-
zesa Rady Ministrów (6222),
477) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie po-
mocy dla gminy Hajnówka w woj. podlaskim – do
prezesa Rady Ministrów (6223),
478) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie wy-
ników kontroli tzw. mogilnika w Łapach w woj. pod-
laskim – do prezesa Rady Ministrów (6224),
479) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie wy-
ników kontroli tzw. mogilnika w miejscowości Rybo-
ły w woj. podlaskim – do prezesa Rady Ministrów
(6225),
480) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie wy-
ników kontroli tzw. mogilnika w miejscowości Maj-
dan w woj. podlaskim – do prezesa Rady Ministrów
(6226),
481) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie wy-
ników kontroli tzw. mogilnika w miejscowości Fol-
warki Tylwickie w woj. podlaskim – do prezesa Rady
Ministrów (6227),
482) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie wy-
ników kontroli tzw. mogilnika w miejscowości Baciu-
ty w woj. podlaskim – do prezesa Rady Ministrów
(6228),
483) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
finansowania przez Narodowy Fundusz Zdrowia
świadczeń ponadlimitowych (tzw. nadwykonań)
w 2009 r., na przykładzie sytuacji Zakładu Opieki Zdro-
wotnej w Gnieźnie – do ministra zdrowia (6229),
484) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
realizacji programu „Infrastruktura kultury” w gm.
Skulsk w pow. konińskim – do ministra kultury i dzie-
dzictwa narodowego (6230),
485) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
stanu prac nad aktami wykonawczymi do ustawy
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie
– do ministra pracy i polityki społecznej (6231),
486) posła Konstantego Oświęcimskiego w spra-
wie wsparcia działań mających na celu utworzenie
transeuropejskiego korytarza wzdłuż Odry – do mi-
nistra infrastruktury (6232),
487) posła Stanisława Szweda w sprawie odstą-
pienia od przyjętego w „Zasadach przygotowania,
realizacji i rozliczania projektów ośrodków pomocy
społecznej, powiatowych centrów pomocy rodzinie
oraz regionalnego ośrodka polityki społecznej w ra-
mach Programu Operacyjnego »Kapitał ludzki«
2007–2013” wymogu zatrudniania w ośrodku pomo-
cy społecznej co najmniej 1 pracownika socjalnego na
2000 mieszkańców, nie mniej niż 3 pracowników – do
ministra rozwoju regionalnego (6233),
488) posła Zbysława Owczarskiego w sprawie za-
niedbań w infrastrukturze energetycznej – do mini-
stra gospodarki (6234),

489) posła Zbysława Owczarskiego w sprawie au-
dytu w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym – do
prezesa Rady Ministrów (6235),
490) posła Jana Dziedziczaka w sprawie przewle-
kłości w wydaniu decyzji dotyczącej rekompensaty za
pozostawione mienie na ziemiach utraconych po II
wojnie światowej przez obywateli II RP – do ministra
spraw wewnętrznych i administracji (6236),
491) posła Jacka Falfusa w sprawie środków fi-
nansowych na działalność GOPR – do prezesa Rady
Ministrów (6237),
492) poseł Izabeli Kloc w sprawie zasad finanso-
wania oddziału hematologicznego i transplantacji
szpiku w Centrum Onkologii w Gliwicach – do mini-
stra zdrowia (6238),
493) posła Edwarda Czesaka w sprawie prac przy-
gotowawczych w zakresie realizacji budowy obwod-
nicy Marek – do ministra infrastruktury (6239),
494) posła Edwarda Czesaka w sprawie prac przy-
gotowawczych w zakresie realizacji budowy łącznika
autostrady A4 w Brzesku – do ministra infrastruk-
tury (6240),
495) poseł Teresy Wargockiej w sprawie przygo-
towania uczniów do egzaminu maturalnego z mate-
matyki w świetle wyników egzaminu próbnego – do
ministra edukacji narodowej (6241),
496) posła Dariusza Lipińskiego w sprawie stanu
prac nad projektem ustawy reprywatyzacyjnej – do
ministra skarbu państwa (6242),
497) posła Dariusza Lipińskiego w sprawie propo-
zycji zmian w ustawach dotyczących ochrony środo-
wiska – do ministra środowiska (6243),
498) posła Dariusza Lipińskiego w sprawie degra-
dacji środowiska Półwyspu Helskiego – do ministra
środowiska (6244),
499) posła Artura Gierady oraz grupy posłów
w sprawie zmniejszenia budżetu ośrodka regionalnego
TVP w Kielcach – do ministra skarbu państwa (6245),
500) poseł Marzeny Okła-Drewnowicz w sprawie
nowych zadań z zakresu pomocy społecznej planowa-
nych do realizacji przez jednostki samorządu woje-
wódzkiego – do ministra pracy i polityki społecznej
(6246),
501) poseł Marzeny Okła-Drewnowicz w sprawie
możliwości dalszego efektywnego działania centrów
integracji społecznej – do ministra pracy i polityki
społecznej (6247),
502) posła Artura Gierady oraz grupy posłów
w sprawie budowy chodnika w ciągu drogi krajowej
nr 7 w miejscowości Mnichów w woj. świętokrzyskim
– do ministra infrastruktury (6248),
503) poseł Agnieszki Pomaskiej oraz grupy po-
słów w sprawie propozycji nowego kalendarza roku
szkolnego – do ministra edukacji narodowej (6249),
504) posła Jarosława Stawiarskiego w sprawie li-
kwidacji przez powiatowego lekarza weterynarii
w Kraśniku ubojni zwierząt w Zakrzówku – do mini-
stra rolnictwa i rozwoju wsi (6250),
49
505) posła Marka Opioły w sprawie interwencji
minister Julii Pitery w Szpitalu Powiatowym w Sierp-
cu – do prezesa Rady Ministrów (6251),
506) posła Włodzimierza Karpińskiego w sprawie
odpowiedzialności finansowej, jaką ponoszą dystry-
butorzy lekkiego oleju opałowego za nieuczciwość
nabywców, którzy w składanych przez siebie oświad-
czeniach o przeznaczeniu zakupionego oleju opałowe-
go podają nieprawdę – do ministra finansów (6252),
507) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawie
planów Polskiej Grupy Energetycznej SA w stosunku
do wchodzących w jej skład spółek działających na
terenie woj. świętokrzyskiego – do ministra skarbu
państwa (6253),
508) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawie
naruszeń procedury karnej dotyczących postanowień
o kontroli i utrwalaniu rozmów telefonicznych, wy-
danych przez Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmie-
ścia – do ministra sprawiedliwości (6254),
509) posła Kazimierza Gwiazdowskiego w spra-
wie wileńskiej filii Uniwersytetu w Białymstoku – do
ministra nauki i szkolnictwa wyższego (6255),
510) posła Edwarda Czesaka w sprawie stanu prac
nad nowelizacją ustaw o wyrobach budowlanych oraz
o ocenie systemu zgodności – do ministra infrastruk-
tury (6256),
511) posła Edwarda Czesaka w sprawie aktualne-
go stanu prac nad wdrożeniem dyrektywy z 5 kwiet-
nia 2006 r. dotyczącej efektywności końcowego wyko-
rzystania energii i usług energetycznych – do ministra
gospodarki (6257),
512) posła Edwarda Czesaka w sprawie działań
Ministerstwa Infrastruktury w zakresie walki z ha-
łasem w budownictwie na etapie projektowania, wy-
konawstwa oraz użytkowania – do ministra infra-
struktury (6258),
513) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie li-
kwidacji etatu lekarza w podstacji pogotowia ratun-
kowego – do ministra zdrowia (6259),
514) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie mo-
dernizacji drogi krajowej nr 74 na odcinku Gościera-
dów – Annopol – do ministra infrastruktury (6260),
515) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie ter-
minu wprowadzenia rozporządzenia dotyczącego
upoważnień do legalizacji pierwotnej lub legalizacji
ponownej przyrządów pomiarowych – do ministra
gospodarki (6261),
516) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie ter-
minu wprowadzenia rozporządzenia dotyczącego
tworzenia punktów legalizacyjnych – do ministra go-
spodarki (6262),
517) posła Krzysztofa Brejzy oraz grupy posłów
w sprawie wynajmowania lokali użytkowych przez
spółdzielnie mieszkaniowe – do ministra infrastruk-
tury (6263),
518) posła Marka Rząsy w sprawie planów resor-
tu obrony narodowej wobec 114. Szpitala Wojskowego
z Przychodnią w Przemyślu – do ministra obrony na-
rodowej (6264),
50
519) poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie możli-
wości wyasygnowania środków zapisanych w ustawie
budżetowej na 2010 r. jako rezerwa celowa: Kredyty
i środki krajowe na przeciwdziałanie i usuwanie
skutków klęsk żywiołowych, na usunięcie szkód spo-
wodowanych pożarem w Ośrodku Szkolno-Wycho-
wawczym w Jaworzu w woj. śląskim – do ministra
spraw wewnętrznych i administracji (6265),
520) posła Sylwestra Pawłowskiego w sprawie za-
sad finansowania Ośrodka Tlenoterapii Hiperbarycz-
nej w Łodzi w 2010 r. – do ministra zdrowia (6266),
521) poseł Bożeny Sławiak w sprawie naliczania
podatku VAT w przypadku prac remontowych i kon-
serwacyjnych prowadzonych w obiektach zabytko-
wych wpisanych do rejestru zabytków – do ministra
finansów (6267),
522) posła Jana Filipa Libickiego w sprawie wy-
dawanych przez starostę kart parkingowych dla osób
niepełnosprawnych – do ministra pracy i polityki spo-
łecznej (6268),
523) posła Jana Filipa Libickiego w sprawie testu
nowego leku o roboczej nazwie KNS-760704 – do mi-
nistra zdrowia (6269),
524) poseł Grażyny Ciemniak w sprawie uregulo-
wań prawnych dotyczących rodzinnych ogrodów
działkowych – do ministra infrastruktury (6270),
525) posła Jarosława Sellina w sprawie ochrony
jezior mazurskich, standardów życia mieszkańców
tych okolic oraz turystów – do ministra środowiska
(6271),
526) posła Wojciecha Szaramy w sprawie finanso-
wania leczenia poparzonych górników w Centrum
Leczenia Oparzeń w Siemianowicach Śląskich – do
ministra zdrowia (6272),
527) posła Romualda Ajchlera w sprawie utworze-
nia specjalnej strefy ekonomicznej w gm. Wronki w
pow. szamotulskim – do prezesa Rady Ministrów
(6273),
528) posła Romualda Ajchlera w sprawie trudnej
sytuacji ekonomicznej zakładów przemysłu ziemnia-
czanego w Polsce – do ministra rolnictwa i rozwoju
wsi (6274),
529) poseł Iwony Arent w sprawie prawa do obro-
ny na wszystkich etapach postępowania karnego – do
ministra sprawiedliwości (6275),
530) poseł Iwony Arent w sprawie upoważnień
imiennych do wykonywania kontroli przez funkcjona-
riuszy Służby Celnej – do ministra finansów (6276),
531) poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie byłego
przedsiębiorstwa państwowego Bielska Fabryka Ma-
szyn Włókienniczych Befama w Bielsku-Białej – do
ministra skarbu państwa (6277),
532) posła Henryka Milcarza w sprawie ostatecz-
nego i nieodwołalnego przyznania środków finanso-
wych z budżetu państwa na ratowanie narodowego
dobra w postaci dębu Bartek – do ministra środowi-
ska (6278),
533) posła Marka Suskiego w sprawie realizacji
tzw. planu B – do ministra zdrowia (6279),
534) poseł Magdaleny Gąsior-Marek w sprawie
inwestycji Izby Skarbowej w Lublinie – do ministra
infrastruktury (6280),
535) posła Dawida Jackiewicza w sprawie dostaw
gazu do Polski poza porozumieniem jamalskim – do
ministra skarbu państwa (6281),
536) poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie możli-
wości zwiększenia wydatków budżetowych na ratow-
nictwo górskie w 2010 r. – do ministra spraw we-
wnętrznych i administracji (6282),
537) posła Wiesława Andrzeja Szczepańskiego
w sprawie budowy obwodnicy Koźmina w części dro-
gi krajowej nr 25 w woj. wielkopolskim – do ministra
infrastruktury (6283),
538) posła Wojciecha Szaramy w sprawie rozpo-
rządzenia ministra zdrowia umożliwiającego obcią-
żenie pacjentów odpowiedzialnością za błędnie wy-
pisane recepty – do ministra zdrowia (6284),
539) posła Wiesława Andrzeja Szczepańskiego
w sprawie dalszego funkcjonowania Kasyna Wojsko-
wego nr 445 przy Jednostce Wojskowej nr 3477 w Lesz-
nie – do ministra obrony narodowej (6285),
540) posła Mirosława Maliszewskiego w sprawie
Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata
2007–2013 i wniosków składanych przez beneficjen-
tów – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi (6286),
541) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
wyników kontroli w Komendzie Powiatowej Policji
w Gnieźnie – do ministra spraw wewnętrznych i ad-
ministracji (6287),
542) posła Krzysztofa Tchórzewskiego w sprawie
przyszłości Jednostki Wojskowej nr 2523 w Siedlcach
– do ministra obrony narodowej (6288),
543) posła Arkadiusza Litwińskiego w sprawie
działań rządu na rzecz Tybetu – do ministra spraw
zagranicznych (6289),
544) poseł Teresy Wargockiej w sprawie uczniów
przystępujących do egzaminu maturalnego z mate-
matyki posiadających opinię o dyskalkulii – do mini-
stra edukacji narodowej (6290),
545) posła Marka Kuchcińskiego w sprawie wy-
danych na obszarze działania podkarpackiej Izby
Celnej w Przemyślu zezwoleń na urządzanie i prowa-
dzenie działalności w zakresie gier na automatach
o niskich wygranych – do ministra finansów (6291),
546) poseł Jadwigi Zakrzewskiej w sprawie reali-
zacji przez Ministerstwo Obrony Narodowej wnio-
sków pokontrolnych Najwyższej Izby Kontroli – do
ministra obrony narodowej (6292),
547) posła Mirosława Maliszewskiego w sprawie
przepisów ustawy Prawo prasowe – do ministra spra-
wiedliwości (6293),
548) posła Andrzeja Orzechowskiego w sprawie
uwzględnienia Ełku przy przekazywaniu spółki PKS
Suwałki – do ministra skarbu państwa (6294),
549) posła Romualda Ajchlera w sprawie likwida-
cji gospodarstw pomocniczych przy szkołach rolni-
czych – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi (6295),

550) posła Romualda Ajchlera w sprawie pomocy
w remoncie kościoła w Osówce – do ministra kultury
i dziedzictwa narodowego (6296),
551) posła Romualda Ajchlera w sprawie nieza-
trzymywania się pociągu Tanich Linii Kolejowych
relacji Warszawa Wschodnia – Szczecin Główny na
stacji Wronki – do ministra infrastruktury (6297),
552) posła Romualda Ajchlera w sprawie opodat-
kowania dochodu z działów specjalnych produkcji
rolnej – do ministra finansów (6298).
Zapytania te – zgodnie z art. 195 regulaminu Sej-
mu – zostały przekazane adresatom.
Jednocześnie informuję, że wpłynęły następujące
odpowiedzi:
1) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważ-
nienia ministra – na zapytanie posła Zbigniewa Do-
laty oraz grupy posłów w sprawie łamania prawa
przez dyrektora Wielkopolskiego Oddziału Regional-
nego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnic-
twa (4262),
2) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Piotra Stycznia – z upoważnienia ministra
– na zapytanie posła Krzysztofa Brejzy w sprawie
zbadania zgodności z prawem działalności Spółdziel-
ni Mieszkaniowej w Mogilnie (5050),
3) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia ministra – na zapytanie posła Jarosła-
wa Rusieckiego w sprawie skutków prawnych niefor-
malnej zamiany nieruchomości gruntowych (5079),
4) ministra skarbu państwa Aleksandra Grada na
zapytanie poseł Marii Nowak w sprawie pojawiają-
cych się informacji o planach sprzedaży Rosjanom
Rafinerii Możejki przez PKN Orlen (5242),
5) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia ministra – na zapytanie posła Marka
Opioły w sprawie odmowy stwierdzenia przez woje-
wodę mazowieckiego nieważności zarządzenia wójta
gminy Sochocin z dnia 14 września 2006 r. o odwo-
łaniu ze stanowiska dyrektora Publicznego Zespołu
Szkół i Przedszkoli Samorządowych w Sochocinie bez
wypowiedzenia (5283),
6) sekretarza stanu w Ministerstwie Infrastruktu-
ry Tadeusza Jarmuziewicza – z upoważnienia mini-
stra – na zapytanie posła Wiesława Janczyka w spra-
wie możliwości utworzenia filii Małopolskiego Ośrod-
ka Ruchu Drogowego w Nowym Targu (5385),
7) sekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu Pań-
stwa Jana Burego – z upoważnienia ministra – na
zapytanie poseł Hanny Zdanowskiej w sprawie prze-
niesienia prawa własności nieruchomości położonych
w Łodzi przy ul. Rzgowskiej 303, 307 i 319 na rzecz
Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki oraz możli-
wości wykupu na preferencyjnych zasadach lokali
mieszkalnych (5389),
51
8) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środowi-
ska Bernarda Błaszczyka – z upoważnienia ministra
– na zapytanie posła Wiesława Wody w sprawie ko-
nieczności nowelizacji rozporządzenia ministra śro-
dowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. dotyczącego do-
puszczalnych poziomów hałasu w środowisku oraz
propozycji nowej regulacji tego problemu (5392),
9) ministra skarbu państwa Aleksandra Grada na
zapytanie posła Arkadiusza Mularczyka w sprawie
zasadności zwolnień grupowych w spółce Ruch SA
(5429),
10) ministra sportu i turystyki Adama Giersza na
zapytanie poseł Marzeny Okła-Drewnowicz w spra-
wie możliwości rozwoju strzelnicy sportowej w Sta-
rachowicach (5488),
11) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Janusza Zaleskiego – z upoważnienia ministra
– na zapytanie posła Grzegorza Raniewicza w spra-
wie szkód w uprawach rolnych (5490),
12) prokuratora krajowego, zastępcy prokuratora
generalnego Edwarda Zalewskiego – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posła Stanisława Pięty
w sprawie przebiegu i rezultatów śledztwa prowadzo-
nego na podstawie zawiadomienia regionalnej izby
obrachunkowej przez Prokuraturę Okręgową w Czę-
stochowie, dotyczącego nieprawidłowości w Szkole
Rzemieślniczej w Bielsku-Białej (5502),
13) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
zapytanie posła Jarosława Matwiejuka w sprawie
niezapłacenia przez Podlaski Oddział Wojewódzki
Narodowego Funduszu Zdrowia za terapię pacjentów
onkologii Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Bia-
łymstoku (5504),
14) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na zapy-
tanie poseł Anny Zalewskiej w sprawie bardzo złej
sytuacji w świdnickim szpitalu „Latawiec” (5521),
15) sekretarza stanu w Ministerstwie Środowiska
Stanisława Gawłowskiego – z upoważnienia ministra
– na zapytanie posła Czesława Hoca w sprawie zde-
cydowanego i obiektywnego wyjaśnienia przyczyn
zanieczyszczenia środowiska przyrodniczego na ob-
szarze osiedla mieszkaniowego Radzikowo II w Ko-
łobrzegu i przedstawienia pilnych działań Minister-
stwa Środowiska prowadzących do ich wyeliminowa-
nia oraz niezapewnienia możliwości udziału społe-
czeństwa w postępowaniu dotyczącym oceny oddzia-
ływania na środowisko w inwestycjach w pobliżu tej
części Kołobrzegu (5525),
16) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środo-
wiska Janusza Zaleskiego – z upoważnienia ministra
– oraz podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka na zapytanie
posła Mirosława Maliszewskiego w sprawie odszko-
dowań otrzymywanych przez rolników z kół łowiec-
kich (5528),
17) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Adama Fronczaka – z upoważnienia ministra – na
zapytanie poseł Beaty Szydło w sprawie zaopatrzenia
52
placówek szpitalnych w lek przeciwko grypie nowego
typu A/H1N1, na podstawie sytuacji Szpitala Powia-
towego w Wadowicach (5538),
18) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
zapytanie posła Włodzimierza Karpińskiego w spra-
wie kontraktowania usług medycznych na 2010 r.
w Oddziale Okulistyki SPZOZ w Puławach (5545),
19) podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury
i Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty – z upo-
ważnienia ministra – na zapytanie poseł Moniki Wie-
lichowskiej w sprawie wniosku o dofinansowanie za-
dania realizowanego ze środków pozostających
w dyspozycji ministra właściwego do spraw kultury
i dziedzictwa narodowego pn. „Digitalizacja muze-
aliów i stworzenie elektronicznego inwentarza zbio-
rów w Muzeum Ziemi Kłodzkiej w 2010 r.” (5559),
20) minister nauki i szkolnictwa wyższego Bar-
bary Kudryckiej na zapytanie posła Witolda Namy-
ślaka w sprawie zwiększenia nakładów na szkolnic-
two wyższe oraz na stypendia studenckie i dokto-
ranckie (5571),
21) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
zapytanie posła Marka Kuchcińskiego w sprawie pro-
blemów finansowych lecznictwa stacjonarnego i spe-
cjalistycznego w pow. sanockim oraz na terenie całe-
go Podkarpacia (5572),
22) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
zapytanie posłów Beaty Bublewicz i Sławomira Ry-
bickiego w sprawie aktualnej sytuacji w ochronie
zdrowia w woj. warmińsko-mazurskim (5574),
23) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
zapytanie posła Grzegorza Janika w sprawie dyskry-
minacji i poniżania osób starszych w publicznej służ-
bie zdrowia (5575),
24) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posła Lecha Kołakowskiego
w sprawie rozbiórki torów kolejowych i bocznicy
w gminie Sokoły (5579),
25) podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawie-
dliwości Piotra Kluza – z upoważnienia ministra – na
zapytanie poseł Grażyny Ciemniak w sprawie funk-
cjonowania Sądu Rejonowego w Szubinie (5580),
26) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Twardowskiego – z upoważnienia ministra
– na zapytanie posła Tomasza Latosa w sprawie bu-
dowy wolno stojących elektrowni wiatrowych w pow.
bydgoskim (5585),
27) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Dariusza Daniluka – z upoważnienia ministra
– na zapytanie posła Jarosława Stawiarskiego
w sprawie zwolnień i przywilejów podatkowych przy-
znanych bankom (5587),
28) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na za-
pytanie posła Artura Dunina w sprawie możliwości
zwiększenia puli środków finansowych dla służby zdro-
wia przeznaczonych na leczenie w 2010 r. (5590),
29) ministra obrony narodowej Bogdana Klicha
na zapytanie posła Stanisława Pięty w sprawie przy-
szłości Klubu Garnizonowego Dom Żołnierza im.
gen. Józefa Kustronia w Bielsku-Białej oraz sprzeda-
ży nieruchomości byłego poligonu na Sarnim Stoku
w Bielsku-Białej przez Agencję Mienia Wojskowego
(5597),
30) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
zapytanie posła Krzysztofa Putry w sprawie medy-
cyny paliatywnej w woj. podlaskim (5600),
31) ministra obrony narodowej Bogdana Klicha
na zapytanie poseł Beaty Mazurek w sprawie utwo-
rzenia regionalnej bazy logistycznej w Stawach
(5604),
32) ministra skarbu państwa Aleksandra Grada
na zapytanie poseł Elżbiety Streker-Dembińskiej
w sprawie decyzji związanych z przyszłością subre-
gionu konińskiego (5613),
33) sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Po-
lityki Społecznej Jarosława Dudy – z upoważnienia
ministra – na zapytanie poseł Marzeny Okła-Drewno-
wicz w sprawie możliwości przyznania prawa do loka-
lu socjalnego osobie, której dochód przekracza wska-
zane przez gminę minimum, a wiek i stan zdrowia
uniemożliwiają uzyskanie kredytu w banku (5614),
34) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Radosława Stępnia – z upoważnienia mi-
nistra – na zapytanie posła Sławomira Preissa w spra-
wie budowy drugiej jezdni obwodnicy m. Kobylanka,
Morzyczyn, Zieleniewo w ciągu drogi krajowej nr 10
Szczecin – Bydgoszcz (5615),
35) prokuratora krajowego, zastępcy prokuratora
generalnego Edwarda Zalewskiego – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posła Marka Opioły w spra-
wie przebiegu postępowania prokuratorskiego w gmi-
nie Zawidz (sygn. 1 Ds 1225/09) (5616),
36) podsekretarza stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Dariusza Bogdana – z upoważnienia ministra
– na zapytanie poseł Elżbiety Rafalskiej w sprawie
zmiany wykazu podmiotów uprawnionych do szkole-
nia i egzaminowania osób mających dostęp do mate-
riałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cy-
wilnego (5619),
37) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia ministra – na zapytanie poseł Beaty
Szydło w sprawie zablokowania środków na realiza-
cję Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rzą-
dowego (5620),
38) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posła Kazimierza Gwiaz-
dowskiego w sprawie likwidacji kładki dla pieszych
nad torami w centrum miasta Łapy i zastąpienia jej
przejściem pod torami z dostosowaniem dla osób nie-
pełnosprawnych (5621),
39) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Radosława Stępnia – z upoważnienia mi-

nistra – na zapytanie posła Kazimierza Gwiazdow-
skiego w sprawie modernizacji odcinka drogi krajo-
wej nr 63 (5623),
40) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Joanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnie-
nia prezesa Rady Ministrów – na zapytanie posła
Roberta Kołakowskiego w sprawie trudnej sytuacji
na rynku lekkiego oleju opałowego (5624),
41) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Twardowskiego – z upoważnienia ministra
– na zapytanie posłów Jolanty Szczypińskiej i Zbi-
gniewa Kozaka w sprawie możliwości pozbawienia
pacjentów z woj. pomorskiego ze schorzeniami nowo-
tworowymi dostępu do leczenia tzw. chemioterapią
niestandardową (5626),
42) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Andrzeja Parafianowicza – z upoważnienia mi-
nistra – na zapytanie posła Macieja Orzechowskiego
w sprawie likwidacji Ośrodków Zamiejscowych Urzę-
du Skarbowego w Kaliszu i Pile (5627),
43) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Tadeusza Nalewajka – z upoważ-
nienia ministra – na zapytanie posła Adama Krupy
w sprawie naliczania wysokości obowiązkowych skła-
dek na ubezpieczenie rolnicze (5628),
44) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia ministra – na zapytanie posła Grze-
gorza Roszaka w sprawie możliwości zaskarżenia
uchwały organu stanowiącego przez organ wykonaw-
czy jednostki samorządu terytorialnego (5629),
45) sekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Jakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na zapy-
tanie posła Dariusza Lipińskiego w sprawie przewle-
kłości postępowania administracyjnego prowadzone-
go przez głównego inspektora sanitarnego (5630),
46) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spra-
wiedliwości Jacka Czai – z upoważnienia ministra –
na zapytanie posła Andrzeja Jaworskiego w sprawie
likwidacji VIII Zamiejscowego Wydziału Grodzkiego
Sądu Rejonowego w Malborku z siedzibą w Nowym
Dworze Gdańskim (5631),
47) sekretarza stanu w Ministerstwie Infrastruk-
tury Tadeusza Jarmuziewicza – z upoważnienia mi-
nistra – na zapytanie poseł Anny Zalewskiej w spra-
wie procedury odzyskania opłaty za wyrobienie kar-
ty pojazdu zgodnie z orzeczeniem Trybunału Kon-
stytucyjnego (5635),
48) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Joanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnie-
nia ministra – na zapytanie posła Czesława Hoca
w sprawie nieprawidłowości w systemie rozliczania
kosztów dostawy ciepła na potrzeby centralnego
ogrzewania przy użyciu podzielników ciepła (5637),
49) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia ministra – na zapytanie posłów Le-
onarda Krasulskiego i Zbigniewa Babalskiego w spra-
wie zmian w organizacji i podziale zadań administra-
cji publicznej w województwie (5638),
53
50) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Radosława Stępnia – z upoważnienia mi-
nistra – na zapytanie posłów Sławomira Zawiślaka
i Jarosława Żaczka w sprawie realizacji inwestycji
drogowych na terenie Lubelszczyzny (5640),
51) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważ-
nienia ministra – na zapytanie posła Lecha Sprawki
w sprawie korekty „Programu działań realizowa-
nych w Polsce w ramach wsparcia specjalnego prze-
widzianego w art. 68 rozporządzenia Rady (WE) nr
73/2009” (5642),
52) podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury
i Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty – z upo-
ważnienia ministra – na zapytanie posła Sylwestra
Pawłowskiego w sprawie zabezpieczenia polskich
muzeów i zgromadzonych w nich eksponatów przed
kradzieżą, zniszczeniem bądź dewastacją (5644),
53) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważ-
nienia ministra – na zapytanie posła Wiesława Wody
w sprawie problemu dopłat ze środków unijnych dla
polskich plantatorów tytoniu (5645),
54) sekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu
Państwa Jana Burego – z upoważnienia ministra –
na zapytanie poseł Anny Zalewskiej w sprawie dzia-
łalności Zakładów Koksowniczych Victoria w Wał-
brzychu (5652),
55) sekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu Pań-
stwa Jana Burego – z upoważnienia ministra – na za-
pytanie poseł Anny Zalewskiej w sprawie działalności
spółki Rivendell ze Szczawna-Zdroju (5653),
56) podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji
Narodowej Lilli Jaroń – z upoważnienia ministra –
na zapytanie posła Grzegorza Janika w sprawie za-
trudniania trenera klasy mistrzowskiej w szkole mi-
strzostwa sportowego (5654),
57) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważ-
nienia ministra – na zapytanie posła Mieczysława
Marcina Łuczaka w sprawie zgodności polskich prze-
pisów z przepisami Unii Europejskiej (5656),
58) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Twardowskiego – z upoważnienia ministra
– na zapytanie posła Mieczysława Marcina Łuczaka
w sprawie punktów aptecznych funkcjonujących na
terenie wsi (5659),
59) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na zapytanie posła Mieczysława Marcina Łu-
czaka w sprawie zadośćuczynienia i przyznania
uprawnień kombatanckich byłym junakom i junacz-
kom Stowarzyszenia Weteranów Pracy Przymusowej
Powszechnej Organizacji „Służba Polsce” (5660),
60) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia ministra – na zapytanie posła Grze-
gorza Karpińskiego w sprawie dotacji celowej dla gm.
Dobrzyń nad Wisłą (5661),
61) podsekretarza stanu w Ministerstwie Eduka-
cji Narodowej Zbigniewa Marciniaka – z upoważnie-
54
nia ministra – na zapytanie posła Jana Kochanow-
skiego w sprawie decyzji dotyczących funkcjonowa-
nia Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi
oraz wydziałów zamiejscowych i zamiejscowych
ośrodków dydaktycznych tej uczelni wyższej (5662),
62) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia ministra – na zapytanie posła Rober-
ta Tyszkiewicza w sprawie przekazania gruntów
w gminie Bielsk Podlaski prawosławnej diecezji lu-
belsko-chełmskiej (5663),
63) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Radosława Stępnia – z upoważnienia mi-
nistra – na zapytanie poseł Bożeny Kotkowskiej
w sprawie praktyk stosowanych przez Generalną Dy-
rekcję Dróg Krajowych i Autostrad przy wywłaszcza-
niu nieruchomości pod budowę nowych dróg, na przy-
kładzie budowy drogi ekspresowej S69 na odcinku
węzeł Krakowska – węzeł Żywiecka/Bystrzańska
w Bielsku-Białej (5664),
64) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Cezarego Rzemka – z upoważnienia ministra – na
zapytanie poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie wy-
sokości kontraktu na 2010 r. zaproponowanego Szpi-
talowi Wojewódzkiemu w Bielsku-Białej przez Naro-
dowy Fundusz Zdrowia (5665),
65) podsekretarz stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Magdaleny Gaj – z upoważnienia prezesa
Rady Ministrów – na zapytanie poseł Bożeny Kot-
kowskiej w sprawie działań, jakie rząd planuje podjąć
w 2010 r. w celu zwiększenia dostępu do Internetu
(5666),
66) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego
– z upoważnienia ministra – na zapytanie posła Grze-
gorza Pisalskiego w sprawie przyczyn braku narko-
testerów w wyposażeniu Policji (5667),
67) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Piotra Stycznia – z upoważnienia ministra
– na zapytanie posła Grzegorza Tobiszowskiego
w sprawie planowanej licytacji komorniczej mieszkań
zakładowych Huty Jedność (5669),
68) podsekretarza stanu w Ministerstwie Środowi-
ska Henryka Jacka Jezierskiego – z upoważnienia pre-
zesa Rady Ministrów – na zapytanie posła Jarosława
Matwiejuka w sprawie złóż rudy uranowej w okolicy
miejscowości Rajsk w woj. podlaskim (5670),
69) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Hanny Trojanowskiej – z upoważnienia preze-
sa Rady Ministrów – na zapytanie posła Jarosława
Matwiejuka w sprawie zastępczej lokalizacji składo-
wiska odpadów radioaktywnych w Krasnopolu w woj.
podlaskim (5671),
70) podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki Hanny Trojanowskiej – z upoważnienia preze-
sa Rady Ministrów – na zapytanie posła Jarosława
Matwiejuka w sprawie zastępczej lokalizacji składo-
wiska odpadów radioaktywnych we wsi Stare Tajno
w woj. podlaskim (5672),
71) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Za-
granicznych Jana Borkowskiego – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posła Artura Górskiego
w sprawie działań podejmowanych przez Minister-
stwo Spraw Zagranicznych dotyczących pisowni nie-
litewskich nazwisk obywateli Litwy (5673),
72) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na zapy-
tanie posła Wojciecha Szaramy w sprawie braku de-
cyzji dotyczącej finansowania usług pielęgniarek za-
daniowych w woj. śląskim (5674),
73) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Zbigniewa Sosnow-
skiego – z upoważnienia ministra – na zapytanie po-
seł Marzeny Machałek w sprawie zapewnienia środ-
ków na działalność kowarskiego posterunku straży
pożarnej w woj. dolnośląskim (5676),
74) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego
– z upoważnienia ministra – na zapytanie posła Sta-
nisława Pięty w sprawie pogarszających się warun-
ków służby policjantów w woj. śląskim (5677),
75) prokuratora krajowego, zastępcy prokuratora
generalnego Edwarda Zalewskiego – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posła Andrzeja Pałysa
w sprawie zaległych wynagrodzeń dla pracowników
likwidowanego zakładu odzieżowego Collar Textil
w Opatowie (5678),
76) podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego
– z upoważnienia ministra – na zapytanie poseł Bo-
żeny Kotkowskiej w sprawie przyczyn braku narko-
testerów w wyposażeniu Policji (5679),
77) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na zapytanie posła Jarosława Rusieckiego
w sprawie zaliczenia okresu urlopu wychowawczego
do okresu uprawniającego do przejścia na świadcze-
nie przedemerytalne (5681),
78) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnienia mi-
nistra – na zapytanie posła Jarosława Rusieckiego
w sprawie uregulowania stanu prawnego lasu (5683),
79) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na zapytanie posła Jarosława Rusieckiego
w sprawie skutków prawnych przekazania w drodze
darowizny własnościowego prawa do lokalu miesz-
kalnego przez osobę przebywającą w domu opieki
społecznej (5684),
80) minister pracy i polityki społecznej Jolanty
Fedak na zapytanie posła Jarosława Rusieckiego
w sprawie możliwości uzyskania decyzji o stwierdze-
niu choroby zawodowej przez osobę będącą na eme-
ryturze (5685),
81) podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Czesławy Ostrowskiej – z upo-
ważnienia ministra – na zapytanie posła Jarosława
Rusieckiego w sprawie możliwości przejścia na rentę
z tytułu przepracowanych lat pracy (5686),
82) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posła Marka Polaka w spra-
wie dalszych losów Pociągu Papieskiego (5687),

83) podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marka Habera – z upoważnienia ministra – na zapy-
tanie posła Waldemara Wrony w sprawie dostosowa-
nia zakładów opieki zdrowotnej do wymogów, jakim
powinny odpowiadać pod względem fachowym i sa-
nitarnym pomieszczenia i urządzenia ZOZ (5688),
84) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posła Krzysztofa Putry
w sprawie remontów budynków dworców kolejowych
w woj. podlaskim (5689),
85) sekretarz stanu w Ministerstwie Finansów
Elżbiety Suchockiej-Roguskiej – z upoważnienia mi-
nistra – na zapytanie posła Bogusława Kowalskiego
w sprawie mechanizmu wpłat wyrównawczych do
budżetu państwa dokonywanych przez samorządy
wojewódzkie (5690),
86) podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawie-
dliwości Jacka Czai – z upoważnienia ministra – na
zapytanie posła Bogusława Kowalskiego w sprawie
likwidacji Sądu Rejonowego w Węgrowie (5691),
87) ministra skarbu państwa Aleksandra Grada
– z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na zapy-
tanie posła Kazimierza Gwiazdowskiego w sprawie
sytuacji w PZU SA (5692),
88) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Jacka Kapicy – z upoważnienia prezesa Rady
Ministrów – na zapytanie posła Kazimierza Gwiaz-
dowskiego w sprawie protestu dystrybutorów lekkie-
go oleju opałowego (5693),
89) głównego inspektora ochrony środowiska An-
drzeja Jagusiewicza – z upoważnienia ministra – na
zapytanie posła Zbigniewa Konwińskiego w sprawie
importu odzieży używanej z krajów trzecich (5698),
90) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Juliusza Engelhardta – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posła Zbigniewa Matuszcza-
ka w sprawie kompleksowej modernizacji dworca ko-
lejowego Chełm Miasto (5700),
91) podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Czesławy Ostrowskiej – z upo-
ważnienia prezesa Rady Ministrów – na zapytanie
posła Zbigniewa Matuszczaka w sprawie ustalenia
prawa do świadczeń emerytalno-rentowych (5702),
92) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posła Jarosława Matwiejuka
w sprawie odmownej decyzji w kwestii odrolnienia
gruntów rolnych pod budowę fabryki Ikea w gm. Orla
w woj. podlaskim (5703),
93) podsekretarza stanu w Ministerstwie Finan-
sów Macieja Grabowskiego – z upoważnienia mini-
stra – na zapytanie posła Witolda Namyślaka w spra-
wie propozycji objęcia niepublicznych szkół języko-
wych 22-procentową stawką podatku VAT (5706),
94) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnienia
prezesa Rady Ministrów – na zapytanie posła Romu-
alda Ajchlera w sprawie przyszłości Browaru Czarn-
ków (5710),
55
95) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi Tadeusza Nalewajka – z upoważ-
nienia ministra – na zapytanie posła Romualda Aj-
chlera w sprawie przyszłości rozwoju stad ogierów
w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem stad w Sie-
rakowie, Bogusławicach i Łobzie (5711),
96) sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Po-
lityki Społecznej Jarosława Dudy – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posłów Tadeusza Tomaszew-
skiego i Bogusława Wontora w sprawie środków fi-
nansowych Państwowego Funduszu Rehabilitacji
Osób Niepełnosprawnych (5717),
97) sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Po-
lityki Społecznej Jarosława Dudy – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posłów Tadeusza Tomaszew-
skiego i Bogusława Wontora w sprawie zatrudnienia
osób niepełnosprawnych na otwartym rynku pracy
(5719),
98) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw We-
wnętrznych i Administracji Tomasza Siemoniaka –
z upoważnienia ministra – na zapytanie posłów Grze-
gorza Sztolcmana i Izabeli Leszczyny w sprawie ko-
nieczności podejmowania uchwał przez organy
uchwałodawcze samorządu terytorialnego wszyst-
kich szczebli w kwestii dodatkowego wynagrodzenia
rocznego i nagród jubileuszowych (5726),
99) podsekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Olgierda Dziekońskiego – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posła Wojciecha Kossakow-
skiego w sprawie projektu zniesienia licencji zawodo-
wych pośredników w obrocie nieruchomościami
(5727),
100) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upo-
ważnienia ministra – na zapytanie posła Krzysztofa
Borkowskiego w sprawie problemów osób prowadzą-
cych gospodarstwa rolne na terenie gm. Cegłów
w woj. mazowieckim (5728),
101) ministra skarbu państwa Aleksandra Grada
na zapytanie poseł Jolanty Szymanek-Deresz w spra-
wie warunków prywatyzacji PKS w Płocku SA
(5730),
102) podsekretarz stanu w Ministerstwie Eduka-
cji Narodowej Lilli Jaroń – z upoważnienia ministra
– na zapytanie posła Marka Kwitka w sprawie spo-
sobu organizacji i finansowania przez gminy dojaz-
dów do szkół położonych poza miejscem zamieszka-
nia uczniów (5733),
103) sekretarza stanu w Ministerstwie Infra-
struktury Tadeusza Jarmuziewicza – z upoważnienia
ministra – na zapytanie posła Mieczysława Marcina
Łuczaka w sprawie pozbawienia nauczycieli przed-
szkoli prawa do ulgowych przejazdów (5737),
104) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upo-
ważnienia ministra – na zapytanie posła Krzysztofa
Brejzy w sprawie działania: Modernizacja gospo-
darstw rolnych objętego Programem Rozwoju Obsza-
rów Wiejskich na lata 2007–2013 (5743).
Odpowiedzi te – zgodnie z art. 195 regulaminu
Sejmu – zostały przekazane posłom.

Teksty interpelacji i zapytań poselskich
oraz odpowiedzi na interpelacje i zapytania
INTERPELACJE
Interpelacja
(nr 12789)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie podziału dochodów w rodzinnych
gospodarstwach rolnych – ponowna
Na moją poprzednią interpelację przesłaną przy
piśmie z dnia 27 listopada 2009 r. (znak 023-12789/
09) otrzymałem odpowiedź, która pomija w całości
pytania w niej zawarte.
W interpelacji tej nie chodziło o sprawy, które
szczegółowo Pan Minister omawia w przesłanej mi
odpowiedzi z dnia 21 grudnia 2009 r., tj.:
— o podatek i sposoby ustalania dochodu w go-
spodarstwach,
— o przyznawanie świadczeń socjalnych, o dodat-
ki mieszkaniowe, kredyty i pożyczki dla studentów,
o stypendia szkolne i dostęp do korzystania z bezpłat-
nego posiłku w szkole.
Panie Ministrze, moje pytania dotyczyły wyłącz-
nie sposobu podziału dochodu w wielopokoleniowym
gospodarstwie rodzinnym na poszczególne osoby w
nim pracujące, a niebędące właścicielami gospodar-
stwa, tak by ten podział był prawnie usankcjonowa-
ny i uwzględniany w odpowiednich decyzjach urzę-
dów skarbowych.
Podaję konkretny przykład: syn pracuje wraz
z żoną przez 10 lat w rodzinnym gospodarstwie wie-
lopokoleniowym, które jest własnością rodziców. Po-
stanawia jednak usamodzielnić się i kupuje wraz z
żoną nowe gospodarstwo rolne dla siebie. Rolnik,
ośmielony art. 23 Konstytucji RP, który mówi, że
podstawą ustroju rolnego państwa jest gospodarstwo
rodzinne, korzysta ze środków pieniężnych pocho-
dzących z gospodarstwa rodzinnego. Urząd skarbo-
wy uznaje jednak, że pieniądze wydatkowane na za-
kup gospodarstwa pochodzą z nieujawnionego źródła
i podlegają opodatkowaniu bardzo wysoką zryczałto-
waną stawką podatku. A zatem zapis konstytucyjny
nie został poparty odpowiednim uregulowaniem
prawnym.
Pan Minister stwierdza, w odpowiedzi na po-
przednią interpelację, że kwestie dotyczące dochodów
z działalności rolniczej będą mogły być przedmiotem
Załącznik nr 2
uregulowań prawnych podczas wprowadzania podat-
ku dochodowego w rolnictwie. Podatek dochodowy w
rolnictwie to sprawa zbyt odległa w czasie, zaś proble-
my, które przedstawiłem, dotyczą spraw aktualnie tra-
piących rolników. Moim zdaniem tu nie chodzi o kwe-
stie związane z pozyskaniem dochodu i wprowadzeniem
podatku dochodowego, a wyłącznie o możliwość podzia-
łu dochodu na poszczególnych członków wielopokole-
niowego rodzinnego gospodarstwa rolnego.
Zgodnie z powyższym przedstawiam następujące
pytania:
1. Czy można uznać w zgodzie z obowiązującym
stanem prawnym, że podział dochodu uzyskanego w
rodzinnym gospodarstwie rolnym jest wewnętrzną
sprawą członków tego gospodarstwa?
2. Jak w wielopokoleniowym, rodzinnym gospo-
darstwie rolnym zgodnie z obowiązującymi obecnie
przepisami traktować dochody uzyskane przez pra-
cujących członków tego gospodarstwa, niebędących
jego właścicielami?
3. Czy nie należałoby uzupełnić ustawy o kształ-
towaniu ustroju rolnego w części dotyczącej gospo-
darstw rodzinnych o zapisy regulujące sposoby po-
działu dochodu w tych gospodarstwach?
Z wyrazami szacunku
Poseł Wojciech Szczęsny Zarzycki
Wieluń, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 12831)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie limitów emisji gazów
cieplarnianych, które są zagrożeniem
dla ciepłownictwa – ponowna
Szanowny Panie Premierze! W dniu 27 listopada
skierowałem interpelację, w której m.in. zawarłem
pytanie: Czy prowadzone obecnie negocjacje z Ko-

misją Europejską ujmują wygrany proces z KE od-
nośnie KPRU II?
W odpowiedzi z dnia 18 grudnia czytamy: „Na
skutek wyroku z dnia 23 września 2009 r. w sprawie
T-183/07 Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji
WE, zgodnie z art. 233 TWE, na Komisji ciążył obo-
wiązek realizacji wyroku Sądu I Instancji (SPI). Ma-
jąc na uwadze, że zakwestionowaną przez RP decyzję
uznaje się za niebyłą, Komisja zobowiązana była do
ponownej oceny notyfikowanego jej przez RP w dniu
30 czerwca 2006 r. „Krajowego planu rozdziału
uprawnień do emisji CO2 na lata 2008–2012” (KPRU
II). Zgodnie z art. 9 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 paździer-
nika 2003 r. ustanawiającej system handlu przydzia-
łami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz
zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE Komisji na
ocenę przedłożonego przez państwo członkowskie
KPRU przysługuje 3 miesiące. Komisja zrealizowała
wyrok, wydając decyzję w dniu 11 grudnia 2009 r.
Komisja Europejska podjęła decyzję o odrzuceniu
KPRU II i zwróciła się do Polski o przedstawienie
nowego krajowego planu rozdziału uprawnień do
emisji na lata 2008–2012. Ponadto Komisja złożyła
apelację od wyroku Sądu I Instancji.”
W zaistniałej sytuacji uprzejmie proszę o udziele-
nie odpowiedzi na następujące pytania.
Na jakich podstawach Komisja Europejska miała
prawo złożyć apelację do wyroku Sądu Pierwszej In-
stancji i do jakiego sądu ją złożyła?
Czy Komisja Europejska mogła podjąć decyzję o
odrzuceniu KPRU II i zwrócić się do Polski o przed-
stawienie nowej propozycji bez rozstrzygnięcia wnio-
sku apelacyjnego sądu wyższej instancji?
Kończąc chcę wyjaśnić, że Komisja Europejska
nie wykorzystała swojego prawa wynikającego z art. 9
ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europej-
skiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustana-
wiającej system handlu przydziałami emisji gazów
cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dy-
rektywą Rady 96/01/WE i nie złożyła w terminie
3 miesięcy protestu na polską propozycję KPRU II w
roku 2007. Było to podstawą wniosku zaskarżającego
decyzję Komisji przez RP i mam nadzieję jedną z pod-
staw pozytywnej dla Polski decyzji sądu.
Z poważaniem
Poseł Jan Szyszko
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
57
Interpelacja
(nr 12841)
do ministra infrastruktury
w sprawie zamykania urzędów pocztowych
w mniejszych miejscowościach – ponowna
Szanowny Panie Marszałku! Działając w trybie
określonym w art. 193 pkt 3 Regulaminu Sejmu RP,
niniejszym informuję, że nie mogę przyjąć do wiado-
mości odpowiedzi na moją interpelację z dnia 16 li-
stopada 2009 r. (data wysłania z mojego biura w Tar-
nowie), datowaną na 15 grudnia 2009 r. (to data wy-
słania odpowiedzi przez adresata interpelacji, 17
grudnia 2009 r. wpłynęła do sekretariatu Pana Mar-
szałka, a do mnie wysłano jeszcze później).
W przywołanej wyżej interpelacji podniosłem pro-
blem widocznego gołym okiem pogarszania się jako-
ści usług świadczonych przez Pocztę Polską oraz re-
formowania tego przedsiębiorstwa głównie w drodze
likwidacji jej terenowych placówek. To zjawisko jest
szczególnie widoczne na wsi, a pokłosiem tego stanu
rzeczy są liczne protesty samorządów oraz mieszkań-
ców miejscowości tracących istniejącą w niej (bardzo
często jeszcze z okresu zaborowego) placówkę pocz-
tową. Odczuwam to również w swoim biurze, bo za-
równo przybywający do niego goście, jak i napływa-
jąca korespondencja mają tę wspólną cechę, że nie
podzielają opinii, iż najlepszą formą reformowania
jest likwidacja.
A taki właśnie punkt widzenia stanowi istotę
skierowanej do mnie odpowiedzi i w tym kontekście
gołosłownie brzmią zapewnienia, iż celem PP jest
troska o zadowolenie usługobiorcy. Tylko na papierze
można udowadniać, że radykalne wydłużenie drogi
do najbliższej placówki pocztowej nie stanowi dowodu
pogorszenia jakości usług A to zjawisko jest już na-
gminne na terenach wiejskich.
Jeśli nawet przyjąć za dobrą monetę argumentację
odnoszącą się do sieci pocztowej na wsi, to już zupełnie
niezrozumiała jest swoista katastrofa, jaka w tej dzie-
dzinie ma miejsce w miastach. Jako dowód przekazuję
w załączeniu*) 17 kopert, które do mojego krakowskie-
go mieszkania dotarły hurtem w dniu 6 stycznia br.
Proszę przy tym zwrócić uwagę na daty ich nadania,
gdyż ich zestawienie z podaną wyżej datą dostarczenia
mówi wszystko o sprawności działania PP. Nie pomylę
się tu zbytnio, stwierdzając, że krócej trwałoby dostar-
czenie tej korespondencji dyliżansem.
Moje regularne kontakty z elektoratem utwierdzają
mnie w przekonaniu, że zachodzi narastająca rozbież-
ność między społecznym odbiorem sprawności funkcjo-
nowania PP a samopoczuciem jej władz. W terenie re-
formowanie odbiera się głównie jako likwidację, a nic
nie słychać, by w parze – jak się to uczenie określa – z
racjonalizacją sieci szły redukcje na średnich i wyż-
*) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń Sejmu.
58
szych szczeblach zarządzania, gdzie zapewne są duże
możliwości wygospodarowania oszczędności.
Generalnie z dużą przykrością muszę stwierdzić,
że PP już od dłuższego czasu bardzo skutecznie pra-
cuje na rzecz utraty prestiżu i zaufania społecznego,
a przekazana mi odpowiedź nie rodzi żadnej nadziei
na odbudowę tych przymiotów. Dlatego pytam: W
jaki sposób władze PP zamierzają pogodzić ze sobą
obietnice usprawnienia obsługi klientów z równocze-
snym systematycznym likwidowaniem terenowych
placówek swego przedsiębiorstwa?
Z poważaniem
Poseł Wiesław Woda
Tarnów, dnia 14 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 12972)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie bulwersujących praktyk
przy obsadzaniu stanowisk naczelników
urzędów skarbowych – ponowna
Na podstawie art. 192 regulaminu Sejmu przed-
kładamy Panu Premierowi interpelację w sprawie
obsadzania przez ministra finansów stanowisk na-
czelników urzędów skarbowych osobami, które nie
przeszły konkursu.
Po przedłożeniu Panu Premierowi interpelacji po-
selskiej z dnia 20 listopada 2009 r. w sprawie bulwer-
sujących praktyk przy obsadzaniu stanowisk naczel-
ników urzędów skarbowych pragniemy kontynuować
tę kwestię, opierając się o nowe zaistniałe fakty.
W październiku i listopadzie ubiegłego roku od-
była się druga tura konkursów na stanowiska kie-
rownicze w urzędach skarbowych. Sprawa dotyczy
109 urzędów skarbowych. Pomimo iż drugi etap tych
konkursów został zakończony w drugiej połowie li-
stopada, do tej pory Ministerstwo Finansów nie po-
dało szczegółowych informacji o wynikach tego po-
stępowania. Z opublikowanych na stronach interne-
towych Ministerstwa Finansów wyników pierwszego
etapu konkursu wynika, iż niezbędne minimum
kwalifikujące do drugiego etapu (40 pkt z testu wie-
dzy i 5 pkt z zadań problemowych) osiągnęły 82 oso-
by. W dniu 15 stycznia 2010 r. Ministerstwo Finan-
sów ogłosiło ponowne konkursy na stanowiska na-
czelników w 6 urzędach skarbowych, gdyż prawdo-
podobnie żadna z osób kandydujących na te stanowi-
ska nie spełniła wymaganych kryteriów. Przy zało-
żeniu, że pozostałe 82 osoby pozytywnie zakończyły
postępowanie konkursowe, jak również w tych 6
urzędach zakończy się ono sukcesem, i tak pozosta-
nie nieobsadzonych 21 stanowisk, których obsada
będzie zależała od swobodnego uznania ministra fi-
nansów. W praktyce liczba ta jest niewątpliwie więk-
sza, gdyż część kandydatów zapewne nie przeszła
drugiego etapu postępowania konkursowego, jak
również możliwe są przypadki, że kandydat, który
uzyskał w konkursie wymaganą ilość punktów, nie
znalazł uznania w oczach ministra finansów i nie
zostanie powołany na to stanowisko, jak miało to
miejsce w niektórych przypadkach podczas poprzed-
niego konkursu (o którym pisaliśmy do Pana Premie-
ra w interpelacji z 20 listopada 2009 r.).
Jeszcze raz pragniemy podkreślić, że sytuacja, w
której kierownictwo ministerstwa całkowicie swo-
bodnie, bez odwołania się do jakichkolwiek kryte-
riów, obsadza tak istotne stanowiska, może budzić
uzasadniony niepokój wśród pracowników urzędów,
ale i u opinii publicznej bacznie śledzącej tryb powo-
ływania na stanowiska naczelników w urzędach
skarbowych. Jak wynika z doświadczeń związanych
z poprzednimi konkursami, należy bezzwłocznie do-
prowadzić do zapewnienia klarownych i przejrzy-
stych reguł wyboru naczelników urzędów skarbo-
wych, być może nawet poprzez zmianę ustawy.
W związku z powyższym mamy następujące py-
tania:
— W ilu urzędach skarbowych konkursy zostały
rozstrzygnięte, tzn. co najmniej jeden uczestnik po-
stępowania uzyskał wymaganą ilość punków?
— Jakie kryteria decydowały o wyborze osób na
stanowiska naczelników urzędów w przypadkach, w
których więcej niż jeden z kandydatów uzyskał po-
zytywny wynik w konkursie?
— Jakimi kryteriami kierował się minister finan-
sów przy wyborze osób na stanowiska naczelników
w tych urzędach, w których nie wyłoniono kandyda-
ta w drodze konkursu?
— Czy przy obsadzie stanowisk w tych przypad-
kach były uwzględniane osoby, które dwukrotnie nie
przeszły konkursów?
— Czy propozycję objęcia stanowisk w tych urzę-
dach otrzymały osoby, które uzyskały pozytywny
wynik w tym lub poprzednim konkursie, a z różnych
względów nie otrzymały powołania na stanowisko w
urzędzie, do którego aplikowały?
Pragniemy również odnieść się do odpowiedzi, ja-
kiej Ministerstwo Finansów udzieliło na naszą inter-
pelację z dnia 20 listopada 2009 r. w sprawie bulwer-
sujących praktyk przy obsadzaniu stanowisk naczel-
ników urzędów skarbowych. W piśmie stwierdzono,
że ustawa nie nakłada obowiązku szczegółowego uza-
sadnienia przez ministra finansów decyzji o odmowie
powołania na stanowisko naczelnika urzędu skarbo-
wego osoby, która wygrała konkurs. Pragnę przypo-
mnieć, że brak tego obowiązku, na który powołuje się
minister finansów, odnosi się do osoby, która kandy-
dowała czy nawet konkurs wygrała. Ponadto minister
finansów stoi na stanowisku, że nie wymaga uzasad-
nienia wybór konkretnej osoby na stanowisko naczel-
nika urzędu skarbowego w tym urzędzie, w którym
nie wyłoniono kandydata w drodze konkursu.
Niemniej jako posłowie, którzy z racji swej funkcji
sprawują kontrolę parlamentarną nad władzą wyko-

nawczą, zwracamy się do Pana Premiera z prośbą,
aby skłonił Pan Premier ministra finansów do prze-
kazania na nasze ręce wyczerpującej informacji, ja-
kimi przesłankami kierował się pan minister, powo-
łując konkretne osoby na naczelników urzędów skar-
bowych z pominięciem konkursu (w pierwszej i dru-
giej turze konkursów), a także jakie faktyczne zarzu-
ty spowodowały, że konkretne osoby mimo wygrania
konkursu nie zostały na te stanowiska powołane (w
pierwszej i drugiej turze konkursów).
Z wyrazami szacunku
Posłowie Jarosław Zieliński
i Artur Górski
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 12987)
do ministra finansów
w sprawie projektu wprowadzenia
22-procentowej stawki podatku VAT
na usługi edukacyjne – ponowna
W nawiązaniu do odpowiedzi na interpelację po-
selską z dnia 27 listopada 2009 r. (znak: SPS-023-
-12987/09) w sprawie wprowadzenia 22-procentowej
stawki podatku VAT na usługi edukacyjne dla szkół
językowych, pragnę wskazać, że szczególnie ważną
kwestią podnoszoną przez środowiska szkół języko-
wych w Polsce jest sprawa akredytacji kursów języ-
kowych. Pan minister Maciej Grabowski poinformo-
wał, że w projektowanych przepisach przewiduje się
m.in. zwolnienie usług nauczania świadczonych
przez placówki, które uzyskały akredytację w rozu-
mieniu przepisów o systemie oświaty, wyłącznie w
zakresie usług objętych akredytacją. Na podstawie
tego przepisu zwolnieniem od podatku objęte zosta-
ną również szkoły języków obcych posiadające akre-
dytacje w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.
Wątpliwości, z jakimi występują przedstawiciele
szkół językowych, to m.in.:
1. Akredytacja szkół językowych może zająć na-
wet kilka lat (minimalny okres akredytacji trwa kil-
ka miesięcy), zważywszy na to, iż w Polsce jest ok. 10
tys. tego rodzaju placówek. Ponadto akredytacja
przyznawana jest na konkretne kursy, a nie dla szko-
ły językowej. Zgodnie z projektem Ministerstwa Fi-
nansów każdy kurs przez pierwszy rok podlega po-
datkowi VAT, a dopiero po tym okresie czasu może
ubiegać się o akredytację. Przepis ten może ograni-
czać powstawanie na rynku nowych szkół języko-
wych oraz utrudniać poszerzanie oferty kursów, tym
bardziej że większość kursów tworzona jest co roku
indywidualnie na potrzeby słuchaczy.
59
2. Szkoły językowe w małych miastach i miastecz-
kach, w których nie ma uczelni wyższych i wydziałów
filologicznych i nie ma możliwości zatrudnienia w
pełni profesjonalnych lektorów, nie będą mogły
przejść pozytywnie procedury akredytacyjnej. Kadrę
dydaktyczną stanowią w nich często osoby po kur-
sach lub długim pobycie za granicą, bądź osoby po-
siadające certyfikaty językowe.
3. Proponowany projekt zmian ustawy o podatku
od towarów i usług zakłada, że osoby uczące języka
obcego w domu na zasadzie korepetycji będą zwolnio-
ne z podatku VAT. Tymczasem nie została dokona-
na żadna zmiana w porównaniu z projektem z 2 lip-
ca 2009 r. Oznacza to, że nadal zwolnione będą usłu-
gi prywatnego nauczania świadczone tylko nauczy-
cieli zatrudnionych w szkołach państwowych. Wszel-
kie usługi świadczone przez inne osoby, np: studen-
tów, nauczycieli pracujących w szkołach prywatnych
itp., podlegać będą podatkowi VAT. Z obowiązku pła-
cenia podatku VAT zwolnione będą lekcje prowadzo-
ne w domu zgodne z programem nauczania, nato-
miast zajęcia przygotowujące do egzaminów języko-
wych czy kursy języka biznesowego będą podle-
gać podatkowi VAT.
Czy Pan Minister w projektowanej nowelizacji
ustawy o podatku od towarów i usług uwzględnił
ww. wątpliwości środowiska szkół języków obcych
w Polsce?
Z wyrazami szacunku
Poseł Ewa Wolak
oraz grupa posłów
Wrocław, dnia 11 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13231)
do ministra spraw zagranicznych
w sprawie dyskryminacji polskiej mniejszości
na Litwie – ponowna
Szanowny Panie Ministrze! Bardzo dziękuję za
odpowiedź na interpelację nr 13231 w sprawie dys-
kryminacji polskiej mniejszości na Litwie. W moim
przekonaniu zawiera ona wcześniejsze działania
Pana i resortu spraw zagranicznych. Natomiast
ostatnio nasiliły się działania podejmowane przez
władze Litwy skierowane przeciwko Polonii, a mia-
nowicie:
1) władze państwowe Republiki Litewskiej naka-
zują usunięcie tablic z nazwami miejscowości i ulic
w języku polskim w rejonach zamieszkanych w więk-
szości przez Polaków, naruszając w ten sposób art.
14 i 15 traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Re-
publiką Litewską o przyjaznych stosunkach i dobro-
60
sąsiedzkiej współpracy, a ponadto art. 4, 10 i 11 kon-
wencji ramowej Rady Europy o ochronie mniejszości
narodowych. Mało tego, do egzekucji powyższego kie-
rują komornika;
2) zarządzenia władz litewskich ograniczające fi-
nansowanie szkół z polskim językiem nauczania przy
preferencjach dla szkół litewskich zmierzają poprzez
marginalizację i likwidację szkół z polskim językiem
nauczania do depolonizacji Wileńszczyzny;
3) zarządzenie pisowni imion i nazwisk Polaków
z litewskimi znakami w dokumentach tożsamości.
W dalszym ciągu jest nierozwiązana sprawa zwro-
tu ziemi, a w szczególności niezrozumiałe rozwiąza-
nia dotyczące obrotu ziemią (tzw. przenoszenie ziemi
z innych regionów do Wilna lub pod nie).
Wiem, że cytowane wyżej problemy są Panu znane.
W grudniu ub.r. Główna Komisja Etyki Służbowej
na Litwie wszczęła dochodzenie w sprawie litewskie-
go posła do Parlamentu Europejskiego polskiego po-
chodzenia pana W. T. Członkowie komisji w liście do
eurodeputowanego napisali, że: rozpoczęli badanie
zgodności jego zachowania z zasadami Kodeksu za-
chowania polityków. W apelacji stwierdza się, że
prawdopodobnie pan, jako Poseł do Parlamentu Eu-
ropejskiego (wybrany przez obywateli Republiki Li-
twy jako przedstawiciel Litwy w PE), publicznie wy-
powiada się na temat rzekomej dyskryminacji Pola-
ków w Republice Litewskiej, tzn. 7 września roku
2009 podczas spotkania frakcji, do której pan należy,
w Parlamencie Europejskim z przewodniczącym Ko-
misji Europejskiej José Manuelem Barroso skarżył
się Pan na sytuację Polaków na Litwie. Niemniej
przed oficjalną wizytą Jerzego Buzka, przewodniczą-
cego Parlamentu Europejskiego, na Litwie, razem z
innymi Posłami polskiej narodowości do PE, zwrócił
się pan do przewodniczącego za pośrednictwem listu
oficjalnego z prośbą o obronę jakoby naruszanych
praw polskiej mniejszości narodowej.
Szanowny Panie Ministrze, diametralnie inaczej
jest traktowana mniejszość litewska w Polsce. Mając
powyższe na uwadze, ponawiam pytanie z pierwszej
interpelacji i proszę o merytoryczna odpowiedź:
1. Jakie działania zostaną podjęte przez resort,
gdyż dotychczas nie słyszałem o żadnej reakcji w
obronie polskiej mniejszości narodowej na Litwie,
zmierzające do zobowiązania stronę litewską do prze-
strzegania cytowanego wyżej traktatu oraz przepi-
sów Unii Europejskiej w tym zakresie?
Ponadto proszę o odpowiedź na pytania:
2. Jeżeli resort nie podejmie interwencji w przed-
stawionych sprawach, jakie argumenty o tym zade-
cydują?
3. Czy resort podejmie działania popierające posła
do Parlamentu Europejskiego pana W. T.?
Z wyrazami szacunku
Poseł Krzysztof Putra
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13232)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie stanowiska rządu RP w sprawie
budowy gazociągu Nord Stream – ponowna
Szanowny Panie Premierze! Bardzo dziękuję za
odpowiedź na interpelację w sprawie budowy gazo-
ciągu Nord Stream, którą otrzymałem dnia 5 stycz-
nia br. Do ponownego zwrócenia się w przedmiotowej
sprawie skłoniły mnie nowe fakty, o których przeczy-
tałem w Internecie, a mianowicie: dnia 18 grudnia
ub.r. Rosja wydała decyzję o pozwoleniu na budowę
na 123 km odcinka wód terytorialnych oraz oddziel-
ne pozwolenie na 1,5 km odcinka lądu w zatoce por-
towej w pobliżu Wyborga. Natomiast 21 grudnia ub.r.
Meklemburgia-Pomorze Przednie (land bezpośred-
nio graniczący z woj. pomorskim) wydał decyzję
o pozwoleniu na budowę 50 km odcinka na wodach
terytorialnych Niemiec.
Mając powyższe na uwadze, bardzo proszę o od-
powiedź na pytania:
1. Czy projekt stanowiący integralną część pozwo-
lenia na budowę przewiduje, że gazociąg zostanie
ułożony na głębokości umożliwiającej ruch statków
o maksymalnym dopuszczalnym na Bałtyku zanu-
rzeniu, aby mogły swobodnie dopływać do portów
Szczecina i Świnoujścia?
2. Jeżeli projekt przewiduje mniejsze od dopusz-
czalnego zanurzenia na Bałtyku, jakie działania po-
dejmie rząd RP, aby zachowane były parametry dla
cieśnin duńskich, tj. 15 m zanurzenia + 2 m wolnej
wody pod stępką?
3. Czy jest możliwość zablokowania inwestycji w
przypadku projektowanego ułożenia gazociągu na
głębokości mniejszej niż parametry dla cieśnin duń-
skich?
4. Natomiast w przypadku niepodjęcia przez rząd
działań, o których mowa w pytaniu nr 2, jakie jest
uzasadnienie takiej decyzji?
5. Jaki jest sposób zabezpieczenia inwestycji przed
katastrofą ekologiczną na Bałtyku w fazie realizacji
i eksploatacji gazociągu?
Z wyrazami szacunku
Poseł Krzysztof Putra
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 13436)
do ministra zdrowia
w sprawie planowanego drastycznego
obniżenia finansowania podkarpackich
szpitali w 2010 r. – ponowna
Szanowna Pani Minister! Ponieważ moja interpe-
lacja z dnia 11 grudnia 2009 r. dotycząca drastycz-
nego obniżenia finansowania podkarpackich placó-
wek szpitalnych w 2010 r., którą adresowałem na
ręce pana premiera, została przekazana do Minister-
stwa Zdrowia jako resortu kompetentnego do udzie-
lenia stosownej informacji, niniejszą – ponowną in-
terpelację dotyczącą powyższych kwestii – adresuję
bezpośrednio do Pani Minister.
Pani Minister! Pragnę poinformować, że treść
udzielonej mi przez sekretarza stanu w Ministerstwie
Zdrowia pana Jakuba Szulca odpowiedzi, w jego pi-
śmie z dnia 11.01.2010 r. (MZ-UZ-F-070-18677-1/HŻ/
10), jest dla mnie daleko niesatysfakcjonująca. Dla-
tego też ponawiam moją interpelację i oczekuję, że
otrzymam odpowiedź, która w swej treści odniesie
się do całego spektrum podniesionych przeze mnie
kwestii dotyczących polityki finansowej rządu i re-
sortu zdrowia względem podkarpackiej służby zdro-
wia w br.
Z przykrością muszę podkreślić, że nie otrzyma-
łem odpowiedzi praktycznie na żadne z zadanych w
mojej interpelacji pytań, jak również nie doczekałem
się zajęcia przez adresata stanowiska wobec istot-
nych kwestii poruszonych w treści mojej poselskiej
interwencji. W międzyczasie zaistniały nowe okolicz-
ności, które w sposób istotny mogą negatywnie skut-
kować na poziom bezpieczeństwa zdrowotnego miesz-
kańców Podkarpacia. Otóż wobec zamierzeń dra-
stycznej redukcji przez Pani resort środków finanso-
wych niezbędnych do normalnego funkcjonowania
placówek służby zdrowia w woj. podkarpackim, ich
kierownicy odmówili podpisania z Podkarpackim
Oddziałem Narodowego Funduszu Zdrowia kontrak-
tów na świadczenie usług zdrowotnych w br. W tej
sytuacji niepokoić musi brak podjęcia stosownych
działań w kwestii zmian w planach finansowania
podkarpackich szpitali w 2010 r., jak również igno-
rowanie słusznego protestu władz samorządowych
szczebla powiatowego zaniepokojonych polityką zdro-
wotną prowadzoną przez rząd Donalda Tuska. Nale-
ży podkreślić, że wspomniany wyżej protest jest po-
pierany przez zdecydowaną większość mieszkańców
Podkarpacia.
Reasumując, oczekuję zajęcia kompetentnego sta-
nowiska i rzeczowych odpowiedzi na pytania za-
mieszczone w mojej interpelacji z 11 grudnia ub.r.
oraz ustosunkowania się Ministerstwa Zdrowia wo-
61
bec problemów związanych z bezpieczeństwem zdro-
wotnym mieszkańców woj. podkarpackiego.
Z poważaniem
Poseł Jan Bury s. Antoniego
Przeworsk, dnia 26 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13498)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie nowelizacji ustawy o radiofonii
i telewizji w celu zwiększenia obecności
rodzimych artystów i wykonawców
scenicznych w mediach publicznych
– ponowna
Szanowny Panie Ministrze! Uznając odpowiedź
na moją poprzednią interpelację w sprawie zwiększo-
nego udziału polskojęzycznych artystów (produkcji)
w mediach publicznych za niewystarczającą odnośnie
do wszystkich kwestii dotyczących jej przedmiotu,
niniejszym poszerzam treść poprzedniej interpelacji
o poniższe pytania.
Jak rozumiem, z treści zmiany proponowanej w
projekcie nowelizującym art. 15 ust. 2 ustawy o ra-
diofonii i telewizji wynika obowiązek zapewnienia
atrakcyjnego czasu antenowego dla wykonawców
tworzących w języku polskim. To niewątpliwie po-
zytywna zmiana, ale, jak rozumiem, nie idzie z nią
w parze zwiększenie ogólnego czasu antenowego
przeznaczonego na audycje wytworzone w języku
polskim.
W związku z powyższym mam następujące pyta-
nia:
1. Czy przewidywane jest zwiększenie antenowe-
go czasu poświęconego na prezentacje utworów pol-
skich wykonawców z obowiązujących obecnie 33% w
kwartale?
2. Czy ministerstwo planuje podjąć kroki umoż-
liwiające dostęp do mediów publicznych wykonaw-
com niezależnym, za którymi nie stoją wielkie wy-
twórnie czy koncerny fonograficzne, a których nie-
komercyjna twórczość jest obecnie marginalizowana
(co wydaje się sprzeczne z tzw. misyjną funkcją me-
diów publicznych)?
3. Czy jedynym kryterium zakwalifikowania
twórczości artysty bądź produkcji telewizyjnej czy
radiowej będzie język polski, co może doprowadzić do
zwiększenia ilości programów bazujących na najniż-
szych instynktach i gustach publiczności, z pominię-
ciem artystów, których twórczość ma wysoką war-
tość artystyczną (chodzi tu o uniknięcie sytuacji, w
których kolejna telenowela zajmie czas antenowy,
62
który mógłby być poświęcony np. poezji śpiewanej
czy promocji młodych zespołów muzycznych)?
Z poważaniem
Poseł Bożena Szydłowska
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13950)
do ministra skarbu państwa
w sprawie nadzoru nad spółkami
Skarbu Państwa na przykładzie Ruchu SA
Szanowny Panie Ministrze! Akcje spółki Ruch SA
zostały wprowadzone na Giełdę Papierów Wartościo-
wych w 2007 r. Dzięki temu upublicznieniu akcji
spółka uzyskała ok. 240 mln zł środków na inwesty-
cje. Kiedy na przełomie 2007 i 2008 r. minister skar-
bu państwa podejmował decyzje dotyczące zmiany
składu zarządu spółki, na jej kontach nadal było zde-
ponowanych ponad 200 mln zł. Obecnie na kontach
widnieje kwota jedynie ok. 50 mln zł. Oznacza to, że
bez większych inwestycji w środki trwałe oraz wy-
datków na tzw. przejęcia z kont spółki zniknęło ok.
150 mln zł.
W związku z powyższym kieruję interpelację po-
selską z prośbą o odpowiedź na następujące pyta-
nia:
1. Czy po zmianie zarządu spółki minister skarbu
państwa definiował jakiekolwiek oczekiwania co do
strategicznych działań spółki Ruch SA?
2. Jak Pan Minister ocenia efektywność działań
obecnego zarządu spółki?
3. Czy wiadomo Panu Ministrowi, co stało się ze
150 mln zł pozyskanymi dzięki częściowej prywaty-
zacji poprzez giełdę?
4. Czy, jeśliby się okazało, że znaczna część pie-
niędzy uzyskanych z prywatyzacji została zmarno-
trawiona bez osiągnięcia jakikolwiek strategicznych
celów, zamierza Pan Minister wyciągnąć konsekwen-
cje wobec osób odpowiedzialnych za jedynie „dryfo-
wanie” spółki przez ostatnie 2 lata?
5. Jak Pan Minister ocenia podpisany w 2005 r.,
za czasów rządów SLD, pakiet socjalny z załogą, któ-
ry stanowi, że dobrowolne odejścia pracowników są
obwarowane zapisami mówiącymi o odprawach rzę-
du 3–6-letnich pensji?
Z poważaniem
Poseł Paweł Poncyljusz
Warszawa, dnia 11 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13951)
do ministra obrony narodowej
w sprawie struktury organizacyjnej
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowny Panie Ministrze! Według danych opu-
blikowanych na stronie internetowej MON w Pol-
skich Siłach Zbrojnych służy 141 generałów, ok.
22700 oficerów i 32200 szeregowych. Daje to 1,4 sze-
regowca na jednego oficera lub generała. Do tego do-
chodzi 41870 podoficerów. Przypomnijmy, że rozbu-
dowany korpus podoficerski miał przejąć część zadań
od kadry oficerskiej.
Nawet jeśli dodamy do liczby szeregowych podofi-
cerów, to na jednego oficera lub generała będzie przy-
padać 3,2 szeregowców i podoficerów, przy czym pod-
oficerowie i tak powinni odpowiadać m.in. za szkolenie
żołnierzy czy dowodzić mniejszymi pododdziałami.
Po analizie struktury organizacyjnej SZ RP da się
zauważyć istnienie wielu tzw. instytucji centralnych,
które mają tendencje rozwojowe. Są to MON (ostat-
nio utworzono Biuro Analiz Rynku Uzbrojenia liczą-
ce ok. 50 etatów) Sztab Generalny Wojska Polskiego,
cztery dowództwa rodzajów sił zbrojnych (Wojsk Lą-
dowych, Marynarki Wojennej, Sił Powietrznych,
Wojsk Specjalnych), Dowództwo Operacyjne, Inspek-
torat Wsparcia. To daje osiem poważnych instytucji,
które często wzajemnie powielają zakres swoich obo-
wiązków, a także blokują wzajemnie decyzje.
Ponadto można do tego dodać jeszcze administra-
cję wojskową (wojewódzkie sztaby wojskowe i wojsko-
we komendy uzupełnień) oraz sądownictwo i proku-
raturę wojskową, centra, biura, instytuty, przedsta-
wicielstwa i inne. Jednocześnie w Wojskach Lądo-
wych SA cztery dywizje, w Siłach Powietrznych czte-
ry skrzydła, a we flocie wojennej dwie flotylle, a licz-
ba związków taktycznych stale ulega redukcji.
Biorąc powyższe pod uwagę, kieruję interpelację
poselską z prośbą o odpowiedź na pytania:
1. Czy utworzenie Biura Analiz Rynku Uzbrojenia
w MON oznacza, że Departamenty Polityki Zbroje-
niowej i Zaopatrywania Sił Zbrojnych nie spełniają
swoich zadań?
2. Czy celem profesjonalizacji SZ RP jest stworze-
nie uzbrojonej organizacji administracyjnej?
3. Czy przerośnięta struktura instytucji central-
nych jest pierwszym krokiem w kierunku zwiększe-
nia liczebności jednostek bojowych?
4. Czy Polska ma stać się centrum dowodzenia
i planowania NATO?
5. Czy jest planowana zmiana struktury SZ RP,
a jeżeli tak, to w jaki konkretnie sposób i kiedy?
Z poważaniem
Poseł Paweł Poncyljusz
Warszawa, dnia 6 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 13952)
do ministra obrony narodowej
w sprawie konstytucyjnych zadań Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowny Panie Ministrze! Art. 26 obecnie obo-
wiązującej Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej sta-
nowi, iż Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej służą
ochronie niepodległości państwa i niepodzielności
jego terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa
i nienaruszalności jego granic.
Czytając jednak dokumenty dotyczące wizji i roz-
woju SZ RP, na pierwszy plan wysuwają się misje
ekspedycyjne i zdolność do ich prowadzenia. Za prio-
rytetowe uznawane są zakupy uzbrojenia i sprzętu
wojskowego dotyczące misji zagranicznych.
Udział w różnych misjach sojuszniczych jest nie-
wątpliwie ważnym elementem polityki zagranicznej
i uczestnictwa w międzynarodowych organizacjach
tworzących systemy bezpieczeństwa. Przyczyniają
się one również bezpośrednio do poprawy lub pogor-
szenia stanu bezpieczeństwa narodowego Polski. Jed-
nakże misje te nie są priorytetowym zadaniem kon-
stytucyjnym SZ RP.
W związku z powyższym kieruję interpelację po-
selską z prośbą o odpowiedź na pytania:
1. Czy Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej po-
zostawiły swoje konstytucyjne zadanie Sojuszowi
Północnoatlantyckiemu, a same skoncentrowały się
na udziale w misjach sojuszniczych?
2. Jakie programy mające na celu wypełnienie za-
dań konstytucyjnych, tj. nakierowane na podniesie-
nie zdolności obronnych terytorium Polski, a nie-
podyktowane potrzebami misji zagranicznych, uru-
chomił lub planuje uruchomić minister obrony naro-
dowej lub rząd?
3. Jak wygląda porównanie budżetów na zapew-
nienie funkcjonowania polskich kontyngentów woj-
skowych na misjach zagranicznych, budżetów na
zakup uzbrojenia i sprzętu wojskowego dla misji za-
granicznych i planowanych budżetów na programy,
których celem jest podniesienie zdolności obronnych
terytorium Polski?
Z poważaniem
Poseł Paweł Poncyljusz
Warszawa, dnia 6 stycznia 2010 r.
63
Interpelacja
(nr 13953)
do ministra infrastruktury
w sprawie rozporządzenia ministra
infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r.
w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów
Szanowny Panie Ministrze! Zgodnie z § 25 ust. 1
rozporządzenia ministra infrastruktury z dnia 22
lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojaz-
dów (Dz. U. z 2002 r. Nr 133, poz. 1123) § 25 właści-
ciel pojazdu umieszcza na pojeździe tablice z przodu
i z tyłu w miejscach konstrukcyjnie do tego przezna-
czonych, z wyjątkiem przyczep, ciągników rolniczych,
motocykli i motorowerów, na których tablice umiesz-
cza się tylko z tyłu. Jednocześnie właściciel pojazdu
zobowiązany jest do utrzymywania tablic rejestracyj-
nych w należytym stanie i zapewnienie ich czytelno-
ści. Tablice rejestracyjne mogą stać się nieczytelne w
sytuacji przewozu roweru na coraz bardziej popular-
nych w naszym kraju, bezpiecznych bagażnikach
montowanych na haku holowniczym. W takich przy-
padkach rower najczęściej zasłania tablice rejestra-
cyjną zamontowaną z tyłu samochodu. Producenci
bagażników montowanych na haku holowniczym wy-
posażyli zatem swoje produkty nie tylko w dodatko-
wy komplet świateł, ale również w odpowiednio pod-
świetlone miejsce na tablicę rejestracyjną. Jak za-
uważają eksperci, obowiązujące rozporządzenie mi-
nistra infrastruktury w sprawie rejestracji i oznacza-
nia pojazdów nie przewiduje możliwości wydania
pojedynczej dodatkowej tablicy rejestracyjnej. Wyda-
wać by się mogło, że w takiej sytuacji kierowca, by
zapewnić czytelność tablicy rejestracyjnej, może
przełożyć tylną tablicę w przewidziane miejsce w ba-
gażniku rowerowym montowanym na haku holow-
niczym. Niestety, jak zauważają fachowcy, takie po-
stępowanie stoi w sprzeczności z ww. rozporządze-
niem, ponieważ właściciel każdego pojazdu zobowią-
zany jest do posiadania tablic rejestracyjnych w prze-
widzianym konstrukcyjnie miejscu z tyłu pojazdu.
Tym samym kierowca, chcąc przewieźć rowery na
bagażniku rowerowym montowanym na haku holow-
niczym, nie jest w stanie zapewnić czytelności tablic
rejestracyjnych przy zamocowaniu tablic w miejscu
konstrukcyjnie do tego przeznaczonym. Ww. rozpo-
rządzenie określa, że tablice samochodowe wykonuje
się w kompletach (dwie sztuki), natomiast tablice mo-
tocyklowe, motorowerowe oraz tablice przeznaczone
do oznaczania przyczep jako tablice pojedyncze.
Wtórnik tablicy rejestracyjnej można otrzymać jedy-
nie w sytuacji określonej w §12 ust. 3 i 4 ww. rozpo-
rządzenia, tj.: W przypadku zniszczenia tablic (tabli-
cy) rejestracyjnych organ rejestrujący na wniosek
właściciela pojazdu wydaje zalegalizowaną tablicę
(tablice) rejestracyjną (wtórnik), jeżeli z oddanej ta-
blicy (tablic) rejestracyjnej możliwe jest odczytanie
numeru rejestracyjnego, po przedstawieniu przez
64
właściciela pojazdu dowodu rejestracyjnego i karty
pojazdu, jeżeli była wydana.
Panie Ministrze, czy podejmie Pan działania w
przedmiotowej sprawie, tak by użytkownicy bagaż-
ników rowerowych montowanych na haku holowni-
czym mogli, nie łamiąc przepisów, bezpiecznie poru-
szać się po drogach?
Z poważaniem
Poseł Tomasz Lenz
Toruń, dnia 7 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13954)
do ministra środowiska
w sprawie zmian klimatycznych
na terytorium Polski
Szanowny Panie Ministrze! W związku z uporczy-
wym zgiełkiem medialnym wokół globalnego ocieple-
nia oraz publicznymi naciskami, by rząd podjął dzia-
łania zmierzające do powstrzymania tego zjawiska,
proszę Pana Ministra o udzielenie odpowiedzi na na-
stępujące pytania:
1. Czy rząd dysponuje bezspornymi wynikami ba-
dań naukowych potwierdzającymi, że na terytorium
Polski dochodzi do ocieplenia klimatu z powodu antro-
pogenicznej emisji dwutlenku węgla do atmosfery?
2. Czy rząd zlecił wykonanie oszacowania korzy-
ści, jakie mieszkańcy Polski mogliby odnieść w wy-
niku podwyższenia średniej temperatury powietrza,
w szczególności dzięki oszczędnościom w wydatkach
na ogrzewanie, rozszerzeniu możliwości hodowli ro-
ślin i zwierząt oraz ogólnemu wzrostowi dobrobytu,
analogicznemu, jak w okresie średniowiecznego opti-
mum klimatycznego?
Poseł Andrzej Czuma
Warszawa, dnia 17 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13955)
do ministra infrastruktury
w sprawie stanowiska i działań
Ministerstwa Infrastruktury w celu
uregulowania sytuacji lokatorów
byłych mieszkań zakładowych w Polsce
Szanowny Panie Ministrze! Kwestia lokatorów
tzw. byłych mieszkań zakładowych do 20 lat pozosta-
je nierozwiązana. Podejmowane kolejno próby postę-
powania legislacyjnego dążące do ustalenia jednoli-
tego porządku i kryterium działania w tej sprawie
nie przyniosły nigdy oczekiwanego efektu. Setki ty-
sięcy Polaków, którzy niegdyś przez lata godzili się
na niższe wynagrodzenie za pracę w zamian za obie-
cane im przez państwo polskie mieszkania, w obliczu
transformacji ustrojowej padły ofiarami przekształ-
ceń własnościowych, którym nie sprostała nowa wła-
dza, a ich mieszkania – łupem przedsiębiorców, nie-
rzadko funkcjonujących poza granicami prawa. Dziś,
po latach walki, wyrzeczeń i bezprawnego łamania
praw w ramach państwowego porządku prawnego
wielu z tych ludzi, niestety, nie doczekało.
Omawiana tematyka jest obrazem ogólnospołecz-
nego dramatu, jaki wciąż rozgrywa się w wielu mia-
stach Polski, w niemal każdym jej zakątku. Zwłasz-
cza w sprawach szczególnej wagi, a ta z pewnością do
nich należy, nie powinno mieć znaczenia, kto prze-
kłada projekt legislacyjny, mający i mogący rozwią-
zać powszechny dylemat. Obecnie szanse na uregu-
lowanie sytuacji odnoszącej się do byłych mieszkań
zakładowych ma poselski projekt ustawy o zmianie
niektórych ustaw dotyczących przekształceń nieru-
chomości (druk nr 1224), który wpłynął do Sejmu w
dniu 9 lipca 2008r. i który od momentu wniesienia
autopoprawki w dniu 4 grudnia 2008 r. jest przed-
miotem obrad sejmowej Komisji Infrastruktury.
Według szacunków Ministerstwa Infrastruktury
w rękach prywatnych właścicieli znajduje się obecnie
ok. 200 tys. mieszkań zakładowych, sprzedanych
przed laty za wręcz symboliczne pieniądze.
W Niemczech, gdy przedmiotem sprzedaży stało
się 114 tys. mieszkań należących do kolei, wymogiem
było zezwolenie Sądu Najwyższego po wcześniejszym
bezwzględnym i obligatoryjnym zagwarantowaniu
przez nabywcę korzystnych możliwości wykupu oraz
dożywotniego prawa najmu dla dotychczasowych lo-
katorów oraz po zobowiązaniu się do przestrzegania
surowych warunków dotyczących ustanawiania
ewentualnych podwyżek czynszu czy sprzedaży oso-
bom trzecim. W Polsce, niestety, podobnych procedur
nie zastosowano ani w latach 80., ani obecnie.
W ramach polskiego porządku legislacyjnego
i prawnego, jak zapewne Panu Ministrowi wiadomo,
ustawa z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębior-
stwach państwowych umożliwiła zakładom wyprze-
daż środków trwałych w drodze przetargu, bez żad-
nych ograniczeń. Tym tłumaczony był później brak
jakiejkolwiek obowiązującej strategii ze strony pań-
stwa w tym zakresie. Pomimo interwencji kolejnych
funkcjonariuszy piastujących urząd rzecznika praw
obywatelskich państwowe firmy od początku nie
umożliwiały wykupu mieszkań pracownikom zakła-
dów, lecz wyprzedawały całe kompleksy budynków
innym podmiotom. Mieszkania sprzedawano poni-
żej cen rynkowych, co spowodowało – jak szacuje
pani Helena Denis z Polskiej Unii Lokatorów – stra-
ty w budżecie państwa w wysokości co najmniej 20
mld zł.

Sytuacje, do jakich w tej sprawie dochodziło (i,
niestety, wciąż dochodzi) w skali masowej, polegające
zarówno na początkowym utrudnianiu wykupu by-
łych mieszkań zakładowych przez ich dotychczaso-
wych lokatorów (m.in. poprzez kilku- czy kilkunasto-
krotne podwyższanie ceny wykupu mieszkań w ciągu
doby, podczas której prywatny inwestor je nabywał,
często za kwotę niższą niż proponowana w tym sa-
mym czasie przez samych lokatorów), bezprawnym
wymawianiu umów czy wymuszaniu eksmisji, jak i
na trwających do dziś i zupełnie niekontrolowanych
podwyżkach wartości czynszu, zastraszaniu lokato-
rów i celowym utrudnianiu im korzystania z podsta-
wowych praw własnościowych i najemczych, są mi
znakomicie znane nie tylko z analizy przedmiotowej
tego tematu, ale i z osobistych relacji osób zaangażo-
wanych od lat w tę problematykę. Wiele ze wspo-
mnianych przypadków zgłaszanych było przez setki
lokatorów do prokuratury i przez nią uznawanych za
konieczne dla podjęcia interwencji.
W ostatniej dekadzie sprawa byłych mieszkań za-
kładowych znalazła odzwierciedlenie m.in. w przepi-
sach z kwietnia 2000 r., w wyniku których przepis
art. 3 został zaskarżony do Trybunału Konstytucyj-
nego przez rzecznika praw obywatelskich, prof. An-
drzeja Zolla. Od tamtej pory nie podjęto właściwie
żadnych kompleksowych regulacji w przedmiocie
sprawy pomimo m.in. przychylnej opinii prawnej Biu-
ra Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu, która to
wykazała, że w tym temacie złamano ustawę zasad-
niczą, gdyż: wobec najemców mieszkań pozakłado-
wych naruszono aż cztery zasady konstytucyjne, na
co wskazuje prof. Adam Biela z Ogólnopolskiego Fo-
rum Stowarzyszeń Uwłaszczeniowych Własność i
Gospodarność.
7 lutego 2001r. weszła w życie ustawa o zasadach
zbywania mieszkań będących własnością państwo-
wą, niektórych spółek handlowych z udziałem Skar-
bu Państwa, państwowych osób prawnych i określo-
nych mieszkań będących własnością Skarbu Pań-
stwa. I choć zapisano w niej prawo pierwokupu po
preferencyjnych cenach dla najemców, którzy w mo-
mencie jej wejścia w życie zajmowali lokale należące
do podmiotów o większościowym udziale państwa,
także ona nie chroniła w pełni praw lokatorów. No-
welizacja przepisów, jaka weszła w życie w dniu 19
września 2005 r., miała rozwiązać tę sytuację, przy-
znając prawo pierwokupu najemcy zajmującemu
mieszkanie w dniu wejścia w życie nowelizacji na
podstawie umowy najmu albo decyzji administracyj-
nej, a także osobom, których prawo do nabycia miesz-
kania zostało naruszone w procedurach prywatyza-
cyjnych, jednak jej ewidentna słabość i nieudolność
polega na fakcie, iż o opisanej wymaganej sytuacji
może zadecydować jedynie sąd, tak samo jak o wa-
runkach sprzedaży (w osobnym procesie). Niewiary-
godne, a jednocześnie niebywale przykre jest to, iż
jeszcze żadnemu z kilkuset tysięcy lokatorów byłych
mieszkań zakładowych w Polsce nie udało się po-
myślnie przejść tej procedury.
65
Z roku na rok zarówno liczba żyjących lokatorów
byłych mieszkań zakładowych, jak i tych spośród
nich, którzy mają jeszcze siły, odwagę oraz wystar-
czające środki finansowe, by walczyć o swoje podsta-
wowe prawa z bezwzględnym systemem aparatu pań-
stwowego, niestety, nieustannie maleje. Jeśli strate-
gią, jaką przyjmuje w tak znaczącej sprawie władza,
jest ograniczanie się do odkładania w czasie tego pro-
blemu, to jest to postępowanie haniebne dla każdego
państwa, bez względu na jego zasady ustrojowe.
W związku z powyższym w imieniu przedstawi-
cieli stowarzyszeń krajowych, regionalnych i zakła-
dowych powołanych w obronie praw poszkodowanych
najemców pracowniczych mieszkań zakładowych
Skarbu Państwa, a także swoim własnym, jako
przedstawiciela władz państwa, w którym od ponad
20 lat łamane są prawa setek tysięcy ludzi w tej tylko
jednej kwestii, proszę Pana Ministra o wyczerpującą
odpowiedź na poniższe pytania:
1. Czy planuje Pan podjąć jakiekolwiek działania
celem przeprowadzenia skutecznej procedury legisla-
cyjnej w zakresie uregulowania sytuacji prawnej na-
jemców byłych mieszkań zakładowych?
2. Czy Departament Gospodarki Nieruchomościa-
mi i Departament Gospodarki Przestrzennej prowa-
dzą jakieś prace w tym zakresie, m.in. starając się
zabezpieczyć niezbędne kwoty w budżecie państwa
na wspomniany cel?
3. Czy ministerstwo rozpoczęło już wdrażanie
procedur ułatwiających gminom nabywanie byłych
mieszkań zakładowych? Byłoby to zgodne z tym, cze-
go rozważanie zapowiadała dyrektor Departamentu
Gospodarki Nieruchomościami pani Małgorzata Ku-
tyła, a co w czerwcu 2008 r. potwierdził wiceminister
infrastruktury pan Piotr Styczeń, zapowiadając, że
resort będzie zachęcał gminy do wykupu pozakłado-
wych budynków, dopłacając z Krajowego Funduszu
Mieszkaniowego do kredytów na ten cel. Kiedy ten
plan ministerstwa wejdzie w życie i na jakich zasa-
dach?
4. Czy podjęto jakiekolwiek kroki w celu koniecz-
nej nowelizacji ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o fi-
nansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych,
mieszkań chronionych, noclegowni i domów dla bez-
domnych, na której potrzebę wskazał Pan Minister,
omawiając rozważaną przez ministerstwo koncepcję
mogącą ułatwić gminom nabywanie byłych mieszkań
zakładowych. Wówczas weryfikacja modelu wsparcia
gmin w zakresie tworzenia zasobu lokali socjalnych
stwarzałaby gminom dokonującym zakupu budyn-
ków mieszkalnych z mieszkaniami zakładowymi,
wraz z najemcami zamieszkującymi te mieszkania
możliwość skorzystania ze wsparcia udzielanego z
Funduszu Dopłat.
5. W odpowiedzi na wystąpienie rzecznika praw
obywatelskich (pismo z dnia 28 stycznia 2008 r.) po-
informował Pan Minister o wycofaniu w dniu 9 listo-
pada 2007 r. z dalszych prac legislacyjnych projektu
zapowiadanej przez ministra budownictwa ustawy.
Zasadnicze uwagi względem wspomnianego projektu
66
zgłosił resort finansów, a dotyczyły one skreślenia
przepisu przewidującego udzielenia gminom pomocy
finansowej na zakup mieszkań zakładowych oraz
przepisu przewidującego rekompensaty dla obecnych
właścicieli byłych budynków zakładowych. Na tej
podstawie resort finansów w uzasadnieniu zgłoszo-
nych uwag wskazał na brak możliwości finansowych
państwa realizacji projektowanych regulacji. Stano-
wisko ministra finansów przesądziło o wycofaniu
projektu ustawy z dalszych prac legislacyjnych. Wów-
czas Pan Minister uważał, że dla podjęcia inicjatywy
legislacyjnej w tej sprawie podstawowe znaczenie bę-
dzie miał stan finansów publicznych, ponieważ jakie-
kolwiek próby rozwiązania tej kwestii wymagałyby
zabezpieczenia ogromnych kwot w budżecie Skarbu
Państwa. Jak brzmi obecne stanowisko Pana Mini-
stra w tej sprawie? Jeśli podtrzymuje Pan Minister
swoje wcześniejsze zdanie, to czy oznacza to, że w
ocenie Pana Ministra realny moment podjęcia inicja-
tywy legislacyjnej we wspomnianym zakresie praw-
dopodobnie nigdy nie nastąpi?
Z poważaniem
Poseł Dawid Jackiewicz
Warszawa, dnia 23 grudnia 2009 r.
Interpelacja
(nr 13956)
do ministra finansów
w sprawie opinii oraz dotychczasowego
i możliwego postępowania
Ministerstwa Finansów w zakresie
wyprzedaży tzw. byłych mieszkań zakładowych
Szanowny Panie Ministrze! Kwestia lokatorów
tzw. byłych mieszkań zakładowych do 20 lat pozosta-
je nierozwiązana. Podejmowane kolejno próby postę-
powania legislacyjnego dążące do ustalenia jednoli-
tego porządku i kryterium działania w tej sprawie
nie przyniosły nigdy oczekiwanego efektu. Setki ty-
sięcy Polaków, którzy niegdyś przez lata godzili się
na niższe wynagrodzenie za pracę w zamian za obie-
cane im przez państwo polskie mieszkania, w obliczu
transformacji ustrojowej padły ofiarami przekształ-
ceń własnościowych, którym nie sprostała nowa wła-
dza, a ich mieszkania – łupem przedsiębiorców, nie-
rzadko funkcjonujących poza granicami prawa. Dziś,
po latach walki, wyrzeczeń i bezprawnego łamania
praw w ramach państwowego porządku prawnego
wielu z tych ludzi, niestety, nie doczekało.
Omawiana tematyka jest obrazem ogólnospołecz-
nego dramatu, jaki wciąż rozgrywa się w wielu mia-
stach Polski, w niemal każdym jej zakątku. Zwłasz-
cza w sprawach szczególnej wagi, a ta z pewnością do
nich należy, nie powinno mieć znaczenia, kto prze-
kłada projekt legislacyjny, mający i mogący rozwią-
zać powszechny dylemat. Obecnie szanse na uregu-
lowanie sytuacji odnoszącej się do byłych mieszkań
zakładowych ma poselski projekt ustawy o zmianie
niektórych ustaw dotyczących przekształceń nieru-
chomości (druk nr 1224), który wpłynął do Sejmu w
dniu 9 lipca 2008r. i który od momentu wniesienia
autopoprawki w dniu 4 grudnia 2008 r. jest przed-
miotem obrad sejmowej Komisji Infrastruktury.
Według szacunków Ministerstwa Infrastruktury
w rękach prywatnych właścicieli znajduje się obecnie
ok. 200 tys. mieszkań zakładowych, sprzedanych
przed laty za wręcz symboliczne pieniądze.
W Niemczech, gdy przedmiotem sprzedaży stało
się 114 tys. mieszkań należących do kolei, wymogiem
było zezwolenie Sądu Najwyższego po wcześniejszym
bezwzględnym i obligatoryjnym zagwarantowaniu
przez nabywcę korzystnych możliwości wykupu oraz
dożywotniego prawa najmu dla dotychczasowych lo-
katorów oraz po zobowiązaniu się do przestrzegania
surowych warunków dotyczących ustanawiania
ewentualnych podwyżek czynszu czy sprzedaży oso-
bom trzecim. W Polsce, niestety, podobnych procedur
nie zastosowano ani w latach 80., ani obecnie.
W ramach polskiego porządku legislacyjnego i
prawnego, jak zapewne Panu Ministrowi wiadomo,
ustawa z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębior-
stwach państwowych umożliwiła zakładom wyprze-
daż środków trwałych w drodze przetargu, bez żad-
nych ograniczeń. Tym tłumaczony był później brak
jakiejkolwiek obowiązującej strategii ze strony pań-
stwa w tym zakresie. Pomimo interwencji kolejnych
funkcjonariuszy piastujących urząd rzecznika praw
obywatelskich państwowe firmy od początku nie umoż-
liwiały wykupu mieszkań pracownikom zakładów, lecz
wyprzedawały całe kompleksy budynków innym pod-
miotom. Mieszkania sprzedawano poniżej cen rynko-
wych, co spowodowało – jak szacuje pani Helena Denis
z Polskiej Unii Lokatorów – straty w budżecie pań-
stwa w wysokości co najmniej 20 mld zł.
Sytuacje, do jakich w tej sprawie dochodziło (i,
niestety, wciąż dochodzi) w skali masowej, polegające
zarówno na początkowym utrudnianiu wykupu by-
łych mieszkań zakładowych przez ich dotychczaso-
wych lokatorów (m.in. poprzez kilku- czy kilkunasto-
krotne podwyższanie ceny wykupu mieszkań w ciągu
doby, podczas której prywatny inwestor je nabywał,
często za kwotę niższą niż proponowana w tym sa-
mym czasie przez samych lokatorów), bezprawnym
wymawianiu umów czy wymuszaniu eksmisji, jak i
na trwających do dziś i zupełnie niekontrolowanych
podwyżkach wartości czynszu, zastraszaniu lokato-
rów i celowym utrudnianiu im korzystania z podsta-
wowych praw własnościowych i najemczych, są mi
znakomicie znane nie tylko z analizy przedmiotowej
tego tematu, ale i z osobistych relacji osób zaangażo-
wanych od lat w tę problematykę. Wiele ze wspo-
mnianych przypadków zgłaszanych było przez setki
lokatorów do prokuratury i przez nią uznawanych za
konieczne dla podjęcia interwencji.

W ostatniej dekadzie sprawa byłych mieszkań za-
kładowych znalazła odzwierciedlenie m.in. w przepi-
sach z kwietnia 2000 r., w wyniku których przepis
art. 3 został zaskarżony do Trybunału Konstytucyj-
nego przez rzecznika praw obywatelskich, prof. An-
drzeja Zolla. Od tamtej pory nie podjęto właściwie
żadnych kompleksowych regulacji w przedmiocie
sprawy pomimo m.in. przychylnej opinii prawnej Biu-
ra Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu, która to
wykazała, że w tym temacie złamano ustawę zasad-
niczą, gdyż: wobec najemców mieszkań pozakłado-
wych naruszono aż cztery zasady konstytucyjne, na
co wskazuje prof. Adam Biela z Ogólnopolskiego Fo-
rum Stowarzyszeń Uwłaszczeniowych Własność
i Gospodarność.
7 lutego 2001r. weszła w życie ustawa o zasadach
zbywania mieszkań będących własnością państwo-
wą, niektórych spółek handlowych z udziałem Skar-
bu Państwa, państwowych osób prawnych i określo-
nych mieszkań będących własnością Skarbu Pań-
stwa. I choć zapisano w niej prawo pierwokupu po
preferencyjnych cenach dla najemców, którzy w mo-
mencie jej wejścia w życie zajmowali lokale należące
do podmiotów o większościowym udziale państwa,
także ona nie chroniła w pełni praw lokatorów. No-
welizacja przepisów, jaka weszła w życie w dniu 19
września 2005 r., miała rozwiązać tę sytuację, przy-
znając prawo pierwokupu najemcy zajmującemu
mieszkanie w dniu wejścia w życie nowelizacji na
podstawie umowy najmu albo decyzji administracyj-
nej, a także osobom, których prawo do nabycia miesz-
kania zostało naruszone w procedurach prywatyza-
cyjnych, jednak jej ewidentna słabość i nieudolność
polega na fakcie, iż o opisanej wymaganej sytuacji
może zadecydować jedynie sąd, tak samo jak o wa-
runkach sprzedaży (w osobnym procesie). Niewiary-
godne, a jednocześnie niebywale przykre jest to, iż
jeszcze żadnemu z kilkuset tysięcy lokatorów byłych
mieszkań zakładowych w Polsce nie udało się po-
myślnie przejść tej procedury.
Z roku na rok zarówno liczba żyjących lokatorów
byłych mieszkań zakładowych, jak i tych spośród
nich, którzy mają jeszcze siły, odwagę oraz wystar-
czające środki finansowe, by walczyć o swoje podsta-
wowe prawa z bezwzględnym systemem aparatu pań-
stwowego, niestety, nieustannie maleje. Jeśli strate-
gią, jaką przyjmuje w tak znaczącej sprawie władza,
jest ograniczanie się do odkładania w czasie tego pro-
blemu, to jest to postępowanie haniebne dla każdego
państwa, bez względu na jego zasady ustrojowe.
W związku z powyższym w imieniu przedstawi-
cieli stowarzyszeń krajowych, regionalnych i zakła-
dowych powołanych w obronie praw poszkodowanych
najemców pracowniczych mieszkań zakładowych
Skarbu Państwa, a także swoim własnym, jako
przedstawiciela władz państwa, w którym od ponad
20 lat łamane są prawa setek tysięcy ludzi w tej tylko
jednej kwestii, proszę Pana Ministra o wyczerpującą
odpowiedź na poniższe pytania:
67
1. Czy popiera Pan inicjatywę przedstawioną w
poselskim projekcie ustawy o zmianie niektórych
ustaw dotyczących przekształceń własnościowych
nieruchomości (druki nr 1224 oraz 1224-A) i jest Pan
gotowy udzielić poparcia dla zawartych w nim postu-
latów zmian prawnych, w ramach swoich konstytu-
cyjnych uprawnień?
Projekt ten, złożony w dniu 9 lipca 2008 r. przez
grupę posłów, a następnie objęty autopoprawką, od
dnia 4 grudnia 2008 r. jest przedmiotem obrad sej-
mowej Komisji Infrastruktury i specjalnie do tego
celu powołanej podkomisji nadzwyczajnej. Z dostęp-
nych aktualnie informacji wynika, iż rozpatrzenie
sprawozdania podkomisji nadzwyczajnej o poselskim
projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw doty-
czących przekształceń własnościowych nieruchomo-
ści zaplanowano na styczeń 2010 r.
2. Czy uważa Pan za potrzebne udzielenie obecnie
przez państwo pomocy gminom w nabyciu od prywat-
nych właścicieli zasiedlonych byłych budynków za-
kładowych poprzez stworzenie preferencyjnych kre-
dytów dla gmin na wykup takich lokali czy też stwo-
rzenie gwarancji Skarbu Państwa poprzez objęcie
poręczeniami Skarbu Państwa spłaty zaciągniętych
przez gminy na ten cel kredytów?
3. Czy planuje Pan podjąć jakiekolwiek działania
celem przeprowadzenia skutecznej procedury legisla-
cyjnej w zakresie uregulowania sytuacji prawnej na-
jemców byłych mieszkań zakładowych?
4. Jak poinformował rzecznika praw obywatel-
skich minister infrastruktury, w dniu 9 listopada
2007 r. z dalszych prac legislacyjnych wycofano pro-
jekt zapowiadanej przez ministra budownictwa usta-
wy. Zasadnicze uwagi względem wspomnianego pro-
jektu zgłosił resort finansów, a dotyczyły one skre-
ślenia przepisu przewidującego udzielenia gminom
pomocy finansowej na zakup mieszkań zakładowych
oraz przepisu przewidującego rekompensaty dla
obecnych właścicieli byłych budynków zakładowych.
Na tej podstawie resort finansów w uzasadnieniu
zgłoszonych uwag wskazał na brak możliwości finan-
sowych realizacji przez państwo projektowanych re-
gulacji. Stanowisko ministra finansów przesądziło o
wycofaniu projektu ustawy z dalszych prac legisla-
cyjnych. Czy uważa Pan Minister, że możliwości pol-
skiego budżetu państwowego pozwolą kiedyś na re-
alizację ww. regulacji? Jakie kroki w tym celu podjął
Pani Minister w tym zakresie od listopada 2007 r.?
Z poważaniem
Poseł Dawid Jackiewicz
Warszawa, dnia 23 grudnia 2009 r.
68
Interpelacja
(nr 13957)
do ministra skarbu państwa
w sprawie konsekwencji dla budżetu państwa
zaistniałych w wyniku sprzedaży tzw. byłych
mieszkań zakładowych oraz stanowiska
Ministerstwa Skarbu Państwa w tej sprawie
Szanowny Panie Ministrze! Kwestia lokatorów
tzw. byłych mieszkań zakładowych do 20 lat pozosta-
je nierozwiązana. Podejmowane kolejno próby postę-
powania legislacyjnego dążące do ustalenia jednoli-
tego porządku i kryterium działania w tej sprawie
nie przyniosły nigdy oczekiwanego efektu. Setki ty-
sięcy Polaków, którzy niegdyś przez lata godzili się
na niższe wynagrodzenie za pracę w zamian za obie-
cane im przez państwo polskie mieszkania, w obliczu
transformacji ustrojowej padły ofiarami przekształ-
ceń własnościowych, którym nie sprostała nowa wła-
dza, a ich mieszkania – łupem przedsiębiorców, nie-
rzadko funkcjonujących poza granicami prawa. Dziś,
po latach walki, wyrzeczeń i bezprawnego łamania
praw w ramach państwowego porządku prawnego
wielu z tych ludzi, niestety, nie doczekało.
Omawiana tematyka jest obrazem ogólnospołecz-
nego dramatu, jaki wciąż rozgrywa się w wielu mia-
stach Polski, w niemal każdym jej zakątku. Zwłasz-
cza w sprawach szczególnej wagi, a ta z pewnością do
nich należy, nie powinno mieć znaczenia, kto prze-
kłada projekt legislacyjny, mający i mogący rozwią-
zać powszechny dylemat. Obecnie szanse na uregu-
lowanie sytuacji odnoszącej się do byłych mieszkań
zakładowych ma poselski projekt ustawy o zmianie
niektórych ustaw dotyczących przekształceń nieru-
chomości (druk nr 1224), który wpłynął do Sejmu w
dniu 9 lipca 2008r. i który od momentu wniesienia
autopoprawki w dniu 4 grudnia 2008 r. jest przed-
miotem obrad sejmowej Komisji Infrastruktury.
Według szacunków Ministerstwa Infrastruktury
w rękach prywatnych właścicieli znajduje się obecnie
ok. 200 tys. mieszkań zakładowych, sprzedanych
przed laty za wręcz symboliczne pieniądze.
W Niemczech, gdy przedmiotem sprzedaży stało
się 114 tys. mieszkań należących do kolei, wymogiem
było zezwolenie Sądu Najwyższego po wcześniejszym
bezwzględnym i obligatoryjnym zagwarantowaniu
przez nabywcę korzystnych możliwości wykupu oraz
dożywotniego prawa najmu dla dotychczasowych lo-
katorów oraz po zobowiązaniu się do przestrzegania
surowych warunków dotyczących ustanawiania
ewentualnych podwyżek czynszu czy sprzedaży oso-
bom trzecim. W Polsce, niestety, podobnych procedur
nie zastosowano ani w latach 80., ani obecnie.
W ramach polskiego porządku legislacyjnego i
prawnego, jak zapewne Panu Ministrowi wiadomo,
ustawa z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębior-
stwach państwowych umożliwiła zakładom wyprze-
daż środków trwałych w drodze przetargu, bez żad-
nych ograniczeń. Tym tłumaczony był później brak
jakiejkolwiek obowiązującej strategii ze strony pań-
stwa w tym zakresie. Pomimo interwencji kolejnych
funkcjonariuszy piastujących urząd rzecznika praw
obywatelskich państwowe firmy od początku nie
umożliwiały wykupu mieszkań pracownikom zakła-
dów, lecz wyprzedawały całe kompleksy budynków
innym podmiotom. Mieszkania sprzedawano poniżej
cen rynkowych, co spowodowało – jak szacuje pani
Helena Denis z Polskiej Unii Lokatorów – straty w bu-
dżecie państwa w wysokości co najmniej 20 mld zł.
Sytuacje, do jakich w tej sprawie dochodziło (i,
niestety, wciąż dochodzi) w skali masowej, polegające
zarówno na początkowym utrudnianiu wykupu by-
łych mieszkań zakładowych przez ich dotychczaso-
wych lokatorów (m.in. poprzez kilku- czy kilkunasto-
krotne podwyższanie ceny wykupu mieszkań w ciągu
doby, podczas której prywatny inwestor je nabywał,
często za kwotę niższą niż proponowana w tym sa-
mym czasie przez samych lokatorów), bezprawnym
wymawianiu umów czy wymuszaniu eksmisji, jak i
na trwających do dziś i zupełnie niekontrolowanych
podwyżkach wartości czynszu, zastraszaniu lokato-
rów i celowym utrudnianiu im korzystania z podsta-
wowych praw własnościowych i najemczych, są mi
znakomicie znane nie tylko z analizy przedmiotowej
tego tematu, ale i z osobistych relacji osób zaangażo-
wanych od lat w tę problematykę. Wiele ze wspo-
mnianych przypadków zgłaszanych było przez setki
lokatorów do prokuratury i przez nią uznawanych za
konieczne dla podjęcia interwencji.
W ostatniej dekadzie sprawa byłych mieszkań za-
kładowych znalazła odzwierciedlenie m.in. w przepi-
sach z kwietnia 2000 r., w wyniku których przepis
art. 3 został zaskarżony do Trybunału Konstytucyj-
nego przez rzecznika praw obywatelskich, prof. An-
drzeja Zolla. Od tamtej pory nie podjęto właściwie
żadnych kompleksowych regulacji w przedmiocie
sprawy pomimo m.in. przychylnej opinii prawnej Biu-
ra Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu, która to
wykazała, że w tym temacie złamano ustawę zasad-
niczą, gdyż: wobec najemców mieszkań pozakłado-
wych naruszono aż cztery zasady konstytucyjne, na
co wskazuje prof. Adam Biela z Ogólnopolskiego Fo-
rum Stowarzyszeń Uwłaszczeniowych Własność i
Gospodarność.
7 lutego 2001r. weszła w życie ustawa o zasadach
zbywania mieszkań będących własnością państwo-
wą, niektórych spółek handlowych z udziałem Skar-
bu Państwa, państwowych osób prawnych i określo-
nych mieszkań będących własnością Skarbu Pań-
stwa. I choć zapisano w niej prawo pierwokupu po
preferencyjnych cenach dla najemców, którzy w mo-
mencie jej wejścia w życie zajmowali lokale należące
do podmiotów o większościowym udziale państwa,
także ona nie chroniła w pełni praw lokatorów. No-
welizacja przepisów, jaka weszła w życie w dniu 19
września 2005 r., miała rozwiązać tę sytuację, przy-
znając prawo pierwokupu najemcy zajmującemu
mieszkanie w dniu wejścia w życie nowelizacji na

podstawie umowy najmu albo decyzji administracyj-
nej, a także osobom, których prawo do nabycia miesz-
kania zostało naruszone w procedurach prywatyza-
cyjnych, jednak jej ewidentna słabość i nieudolność
polega na fakcie, iż o opisanej wymaganej sytuacji
może zadecydować jedynie sąd, tak samo jak o wa-
runkach sprzedaży (w osobnym procesie). Niewiary-
godne, a jednocześnie niebywale przykre jest to, iż
jeszcze żadnemu z kilkuset tysięcy lokatorów byłych
mieszkań zakładowych w Polsce nie udało się po-
myślnie przejść tej procedury.
Z roku na rok zarówno liczba żyjących lokatorów
byłych mieszkań zakładowych, jak i tych spośród
nich, którzy mają jeszcze siły, odwagę oraz wystar-
czające środki finansowe, by walczyć o swoje podsta-
wowe prawa z bezwzględnym systemem aparatu pań-
stwowego, niestety, nieustannie maleje. Jeśli strate-
gią, jaką przyjmuje w tak znaczącej sprawie władza,
jest ograniczanie się do odkładania w czasie tego pro-
blemu, to jest to postępowanie haniebne dla każdego
państwa, bez względu na jego zasady ustrojowe.
W związku z powyższym w imieniu przedstawi-
cieli stowarzyszeń krajowych, regionalnych i zakła-
dowych powołanych w obronie praw poszkodowanych
najemców pracowniczych mieszkań zakładowych
Skarbu Państwa, a także swoim własnym, jako
przedstawiciela władz państwa, w którym od ponad
20 lat łamane są prawa setek tysięcy ludzi w tej tylko
jednej kwestii, proszę Pana Ministra o wyczerpującą
odpowiedź na poniższe pytania:
1. Transakcje sprzedaży tzw. mieszkań zakłado-
wych wciąż trwają. Jak szacuje pani Helena Denis z
Polskiej Unii Lokatorów, transakcje te pozbawiły bu-
dżet państwa kwoty sięgającej blisko 20 mld zł. Jakie
działania podejmuje Ministerstwo Skarbu Państwa,
aby kontrolować handel byłymi mieszkaniami zakła-
dowymi z udziałem Skarbu Państwa i ograniczać
negatywne dla państwowego budżetu skutki tych
transakcji?
2. Ile wynoszą szacunki określające straty budże-
tu państwa z tytułu ww. transakcji handlowych?
3. Czy popiera Pan inicjatywę przedstawioną w
poselskim projekcie ustawy o zmianie niektórych
ustaw dotyczących przekształceń własnościowych
nieruchomości (druki nr 1224 oraz 1224-A) i jest Pan
gotowy udzielić poparcia dla zawartych w nim postu-
latów zmian prawnych, w ramach swoich konstytu-
cyjnych uprawnień?
Projekt ten, złożony w dniu 9 lipca 2008 r. przez
grupę posłów, a następnie objęty autopoprawką, od
dnia 4 grudnia 2008 r. jest przedmiotem obrad sej-
mowej Komisji Infrastruktury i specjalnie do tego
celu powołanej podkomisji nadzwyczajnej.
4. Czy uważa Pan Minister za potrzebne udziele-
nie obecnie przez państwo pomocy gminom w naby-
ciu od prywatnych właścicieli zasiedlonych byłych
budynków zakładowych poprzez stworzenie preferen-
cyjnych kredytów dla gmin na wykup takich lokali
czy też stworzenie gwarancji Skarbu Państwa po-
69
przez objęcie poręczeniami Skarbu Państwa spłaty
zaciągniętych przez gminy na ten cel kredytów?
5. Czy planuje Pan podjąć jakiekolwiek działania
celem przeprowadzenia skutecznej procedury legisla-
cyjnej w zakresie uregulowania sytuacji prawnej na-
jemców byłych mieszkań zakładowych?
Z poważaniem
Poseł Dawid Jackiewicz
Warszawa, dnia 23 grudnia 2009 r.
Interpelacja
(nr 13958)
do ministra spraw zagranicznych
w sprawie wystosowania noty
dyplomatycznej w związku z aktami agresji
wobec Kościoła katolickiego w Wietnamie
Panie Ministrze! W związku z nasilającymi się w
Wietnamie atakami na katolików, kościoły, miejsca
kultu i duchownych Kościoła katolickiego wnoszę in-
terpelację, jakie działania podjęło polskie MSZ w tej
sprawie.
Z informacji medialnych wynika, że wietnamscy
komuniści przyznają, że akcje te są finansowane. Z
naszej wiedzy wynika, że Polska udzieliła kredytu
Wietnamowi. Proszę o informację, na jaki cel Polska
udzieliła Wietnamowi kredytu, kiedy i w jakiej wy-
sokości, i czy został wykorzystany zgodnie z przezna-
czeniem?
Czy Ministerstwo Spraw Zagranicznych wystoso-
wało notę dyplomatyczną, w której wyraziło stanow-
czy sprzeciw polskiego rządu wobec aktów agresji
przeciw katolikom w Wietnamie?
Z poważaniem
Poseł Gabriela Masłowska
Lublin, dnia 8 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13959)
do ministra zdrowia
w sprawie wznowienia kontraktowania
świadczeń z zakresu opieki środowiskowej
finansowanej metodą zadaniową
Szanowna Pani Minister! W ostatnim okresie
otrzymałem z Małopolskiej Okręgowej Izby Pielę-
gniarek i Położnych pismo w sprawie wstrzymania
przez Narodowy Fundusz Zdrowia rozpatrywania
nowych wniosków o zawarcie umów w zakresie pie-
70
lęgniarskiej opieki domowej metodą zadaniową. Zda-
niem izby stanowi to ogromne zagrożenie dla prawi-
dłowego funkcjonowania systemu opieki nad najbar-
dziej potrzebującymi i bezbronnymi pacjentami,
stwarzając realne zagrożenie pozostawienia ich bez
fachowej opieki pielęgniarskiej.
Tym bardziej niepokoi fakt, że działania NFZ po-
zbawiają opieki pielęgniarskiej mieszkańców domów
pomocy społecznej, osoby niepełnosprawne i przewle-
kle chore oraz wszystkich innych niezdolnych do sa-
modzielnej codziennej egzystencji.
Pozorne oszczędności w postaci wyeliminowania
tą drogą personelu pielęgniarskiego z domów pomo-
cy społecznej czynione przez NFZ w rezultacie będą
musiały prowadzić do ponoszenia zwiększonych
kosztów w postaci częstej hospitalizacji pacjentów z
DPS-ów.
Nie można również utracić z pola widzenia naj-
ważniejszego faktu, a mianowicie, że bezpośrednia
opieka pielęgniarska jest najbardziej humanitarną i
najbliższą pacjentowi formą niesienia mu pomocy i
ulgi zgodnie z jego potrzebami zdrowotnymi.
W sytuacji zagrożenia zdrowia pacjentów trudno
wprawdzie wspominać o szkodzie poniesionej przez
pielęgniarki, niemniej jednak nie można przejść do
porządku nad faktem niestabilnego stanowiska Na-
rodowego Funduszu Zdrowia w stosunku do nowych
podmiotów gospodarczych, tj. NZOZ-ów pielęgniar-
skich i grupowych praktyk pielęgniarskich.
Ponieważ podzielam stanowisko Małopolskiej
Izby Pielęgniarek i Położnych, uprzejmie proszę o
odpowiedź na pytania:
1. Czy ministerstwo podziela obawy przedstawio-
ne przez pielęgniarki?
2. Czy ministerstwo spowoduje wznowienie kon-
traktowania opieki środowiskowej finansowanej me-
todą zadaniową?
Z wyrazami szacunku
Poseł Stanisław Rydzoń
Oświęcim, dnia 4 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13960)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie środków finansowych
na realizację aktywnych form walki
z bezrobociem wśród młodzieży
Szanowna Pani Minister! Ludzie młodzi stano-
wią w statystykach osób bezrobotnych ponad 20%.
Do 25. roku życia mamy prawie 400 tys. osób bez-
robotnych. Wzrost bezrobocia wśród tej grupy szcze-
gólnego ryzyka odnotowuje się w okresie recesji go-
spodarczej, a obecnie w czasie kryzysu gospodarcze-
go. Jedną z przyczyn wysokiego bezrobocia wśród
ludzi młodych jest niedostosowanie wykształcenia
do potrzeb rynku prac.
Szanowna Pani Minister, wobec powyższego pro-
szę Panią Minister o odpowiedzi na następujące py-
tania:
1. Czy kryzys gospodarczy wpływa na wzrost bez-
robocia wśród ludzi młodych?
2. Jak kształtowało się bezrobocie wśród osób do
25. roku życia w latach 2007–2009?
3. Jakie aktywne formy aktywizacji młodych osób
dominowały w 2009 r.?
4. Ile środków finansowych przewiduje się w Fun-
duszu Pracy na aktywizację bezrobotnych w 2010 r.,
w tym na aktywizację osób do 25. roku życia?
5. Jakie formy aktywne zgodnie z obowiązującym
prawem będą realizowane w 2010 r. z absolwentami,
których zarejestrowano jako osoby bezrobotne?
6. Jakie środki finansowe i z jakich programów
europejskich zostaną skierowane na aktywizację bez-
robotnych z grup szczególnego ryzyka (młodzieży,
kobiet, długotrwale bezrobotnych, „Program
50+”)?
7. Jakimi środkami finiszowymi z Funduszu Pra-
cy będą dysponowały poszczególne województwa w
walce z bezrobociem w 2010 r.?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13961)
do ministra zdrowia
w sprawie realizacji wieloletniego programu
zwalczania chorób nowotworowych
Szanowna Pani Minister! Dnia 1 lipca 2005 r.
Sejm uchwalił ustawę o ustanowieniu programu wie-
loletniego „Narodowy program zwalczania chorób
nowotworowych”. Podstawą tego programu jest Eu-
ropejski kodeks walki z rakiem. Unia Europejska już
w latach 80. uznała zmagania z rakiem w społeczeń-
stwie Europejczyków za jeden z najważniejszych ce-
lów. Wobec powyższego proszę o odpowiedź na nastę-
pujące pytania:
1. Jak w latach 2006–2009 był realizowany ww.
program zwalczania chorób nowotworowych?
2. Jakie środki finansowe z budżetu państwa i
NFZ przeznaczono na realizację programu w latach
2006–2009?
3. Jakie są priorytety rządu w obszarze zwalcza-
nia chorób nowotworowych w roku 2010 i w przy-
szłości?

4. Jakie środki finansowe z budżetu państwa
i NFZ zamierza się przeznaczyć w latach 2010–2012
na zwalczanie chorób nowotworowych?
5. Proszę o porównanie wydatków publicznych w
Polsce na zwalczanie chorób nowotworowych z wy-
branymi państwami UE w latach 2006–2008 w od-
niesieniu do ogólnych nakładów na publiczną służbę
zdrowia.
6. Czy Polska korzysta ze wsparcia środków unij-
nych na realizację „Narodowego programu zwalcza-
nia chorób nowotworowych”? Proszę o podanie da-
nych z lat 2005–2009.
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13962)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie likwidacji wydziałów grodzkich
w sądach rejonowych
Szanowny Panie Ministrze! Po 1 stycznia 2010 r.
z mapy administracyjnej sądownictwa ubyło 117 są-
dów grodzkich. Jak wynika z informacji medialnych,
resort zamierza zlikwidować wszystkie wydziały
grodzkie w sądach rejonowych.
Sygnalizowane zmiany mają dotyczyć tych sądów,
w których limit etatów wynosi od 11 do 20 sędziów.
Reorganizacja sądownictwa znacznie oddali sądy od
obywateli. Istnieje zagrożenie konstytucyjnej zasady
prawa obywateli do sądów.
Szanowny Panie Ministrze, wobec powyższego
proszę o ustosunkowanie się do powyższej kwestii, a
tym samym udzielenie odpowiedzi na następujące
pytania:
1. Czy tylko oszczędności stoją za zamiarem dal-
szej reorganizacji sądownictwa?
2. Czy Pan Minister bierze pod uwagę negatywne
stanowiska Krajowej Rady Sądownictwa i Stowarzy-
szenia Sędziów Polskich Iustitia wobec likwidacji są-
dów grodzkich?
3. Jakie jest merytoryczne uzasadnienie likwida-
cji sądów grodzkich?
4. Jak będzie po reorganizacji przedstawiała się
sieć sądów grodzkich w woj. wielkopolskim?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Gniezno, dnia 12 stycznia 2010 r.
71
Interpelacja
(nr 13963)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie wyrównywania szans
edukacyjnych dzieci i młodzieży
Szanowna Pani Minister! Polski Komitet Naro-
dowy UNICEF wydał dokument pt. „Przestrzeganie
praw dziecka w Polsce. Rekomendacje dla Parlamen-
tu i Rządu”, w którym podaje, że system wyrówny-
wania szans edukacyjnych funkcjonujący na obec-
nych zasadach nie jest w stanie zidentyfikować śro-
dowisk wymagających rzeczywistej pomocy ani ich
potrzeb. W polskiej szkole nie ma efektywnej pomocy
dla dzieci z różnymi trudnościami edukacyjnymi i
nie ma też systemu pomocy dzieciom zdolnym i wy-
bitnie zdolnym. Najlepiej mają się przeciętni, ale i dla
nich brakuje w szkole optymalnego środowiska do
rozwoju z powodu nikłego indywidualizowania dzia-
łań przez nauczyciela.
Należy wprowadzić obowiązkową wczesną dia-
gnozę zdolności, umiejętności i problemów każdego
dziecka, wdrożyć odpowiednie działania i monitoro-
wać je przez cały etap edukacji, we współpracy z ro-
dzicami. Trzeba wprowadzić programy integracyjne
umożliwiające dostosowanie się dzieci – cudzoziem-
ców do innych warunków społecznych i ekonomicz-
nych oraz zwiększyć dla nich liczbę godzin języka
polskiego. Konieczna jest weryfikacja działań na
rzecz upowszechnienia przedszkoli i stworzenie stra-
tegii zmian umożliwiającej osiągnięcie założonego
celu (zgodnie ze strategią lizbońską do 2020 r. 95%
dzieci od 4. roku życia powinno być objętych edukacją
elementarną.)
Szanowna Pani Minister, w związku z powyż-
szym proszę o odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy resort monitoruje powyższą sytuację?
2. Jakie działania planuje podjąć rząd w celu wy-
równywania szans edukacyjnych dzieci i młodzieży?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13964)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie wdrażania przez Polskę
planu działań Rady Europy na rzecz osób
niepełnosprawnych
Szanowny Panie Prezesie Rady Ministrów! W
maju 2003 r. w Hiszpanii ministrowie odpowiedzial-
72
ni za politykę na rzecz osób niepełnosprawnych przy-
jęli deklarację ministrów w sprawie osób niepełno-
sprawnych dotyczącą dążenia do pełnego uczestnic-
twa osób niepełnosprawnych jako obywateli. Przyję-
to odpowiednią strategię dla opracowania planu
działań Rady Europy na rzecz osób niepełnospraw-
nych w celu promowania praw człowieka oraz popra-
wy jakości życia tych osób w Europie. Dokument ma
szeroki zakres i obejmuje 15 kierunków działań, któ-
re określają główne cele i konkretne działania do re-
alizacji w państwach członkowskich.
Szanowny Panie Premierze, wobec powyższego
proszę Pana Premiera o odpowiedź na następujące
pytania:
1. Jakie działania podjął do tej pory rząd w celu
realizacji zalecenia nr Rec/2006/5 Komitetu Mini-
strów Rady Europy?
2. Jakie działania planuje rząd w latach 2010–
–2015 na rzecz realizacji ww. zaleceń?
3. Czy Polska składała raporty o realizacji ww.
zaleceń?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13965)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie systemu nauczania
Szanowna Pani Minister! Polski Komitet Naro-
dowy UNICEF wydał dokument pt. „Przestrzeganie
praw dziecka w Polsce. Rekomendacje dla Parlamen-
tu i Rządu”, w którym podaje, że metody nauczania
w Polsce, poza nielicznymi wyjątkami, należą do nie-
zwykle przestarzałych, opierających się na wykła-
dzie, a nie na aktywizujących ucznia metodach, jak
metoda projektów, dyskusje, praca w grupie, kre-
atywne rozwiązywanie problemów. Mimo wprowa-
dzania kolejnej reformy edukacji programy naucza-
nia nie są dostosowane do potrzeb nauczania i wy-
chowania współczesnego młodego człowieka: z jednej
strony z różnymi problemami emocjonalnymi, z dru-
giej – „bombardowanego” informacjami, których nie
potrafi wartościować.
Kształcenie ma charakter formalny i teoretyczny.
Dotyczy to również kształcenia obywatelskiego. Na-
leżałoby wprowadzić więcej edukacji praktycznej,
aktywizującej dzieci i tam, gdzie to możliwe, rezy-
gnować z wykładu na rzecz metod aktywnych. Celem
winna być nie ilość, ale jakość przekazanej wiedzy i
konkretnych umiejętności. W szkole dzieci powinny
uczyć się, jak żyć w państwie prawa, jak żyć w społe-
czeństwie obywatelskim, jak rozumieć, szanować i
korzystać z mechanizmów ochrony praw człowieka. Za-
miast przedmiotu wychowanie do życia w rodzinie, na-
leżałoby wprowadzić szeroko rozumianą edukację zdro-
wotną, tj. promowanie zdrowego stylu życia, profilak-
tykę uzależnień i zagrożeń, wychowanie seksualne.
Szanowna Pani Minister, w związku z powyż-
szym proszę o odpowiedź na następujące pytania:
1. Jakie zmiany resort wprowadził w systemie na-
uczania w latach 2007–2009?
2. Jakie kolejne zmiany planuje rząd w ww. spra-
wie w latach kolejnych?
3. Czy Pani Minister podziela rekomendacje za-
warte w ww. dokumencie adresowanym do rządu
i parlamentu?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13966)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie stanu prac nad ratyfikacją
Konwencji ONZ o prawach osób
niepełnosprawnych
Szanowna Pani Minister! Polska w 2006 r. podpi-
sała Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawach
osób niepełnosprawnych. Z informacji medialnych
wynika, że w resorcie pracy prowadzone są analizy
dotyczące prawnych i ekonomicznych skutków raty-
fikacji Konwencji.
Szanowna Pani Minister, wobec powyższego pro-
szę Panią Minister o odpowiedzi na następujące py-
tania:
1. Na jakim etapie prac w rządzie znajdują się
działania zmierzające do ratyfikacji ww. dokumen-
tu?
2. Kiedy rząd planuje wystąpienie do Sejmu RP z
projektem ustawy ratyfikacyjnej?
3. Jakie działania powinny podjąć władze publicz-
ne, aby wdrożyć postanowienia konwencji?
4. Jakie przewidywane są na tym etapie prac ra-
tyfikacyjnych koszty wdrożenia konwencji dla budże-
tu państwa i budżetów jednostek samorządów tery-
torialnych?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 13967)
do ministra obrony narodowej
w sprawie projektu rozporządzenia
ministra obrony narodowej zmieniającego
rozporządzenie w sprawie wojewódzkich
komend uzupełnień
Szanowny Panie Ministrze! W projekcie rozporzą-
dzenia ministra obrony narodowej zmieniającym roz-
porządzenie ministra obrony narodowej z 31 marca
2004 r. w sprawie wojewódzkich sztabów wojskowych
i wojskowych komend uzupełnień (Dz. U. Nr 66, poz.
313, z późn. zm.) na obszarze administrowanym
przez Wojewódzki Sztab Wojskowy w Poznaniu pro-
ponuje się utworzyć sześć wojskowych komend uzu-
pełnień.
Spośród nich niżej wymienione wojskowe komen-
dy uzupełnień obejmowałyby:
— Wojskowa Komenda Uzupełnień w Koninie –
sześć powiatów i miasto Konin,
— Wojskowa Komenda Uzupełnień w Poznaniu
– cztery powiaty i miasto Poznań,
— Wojskowa Komenda Uzupełnień w Pile – sześć
powiatów i miasto Piła,
przy jednoczesnym rozformowaniu Wojskowej Ko-
mendy Uzupełnień w Gnieźnie.
Pozostawienie Wojskowej Komendy Uzupełnień w
Gnieźnie w dotychczasowej strukturze (powiaty:
gnieźnieński, wrzesiński i średzki), powiększonej o
powiat słupecki (przejęty od Wojskowej komendy
Uzupełnień w Koninie), spowoduje względne wyrów-
nanie obciążenia zadaniami o porównywalnych kosz-
tach.
W powiecie słupeckim znajduje się duży garnizon
lotniczy Powidz. 100% kadry zawodowej i pracowni-
ków wojska z tych jednostek wojskowych zamieszku-
je w Witkowie i Gnieźnie oraz innych mniejszych
miejscowościach wchodzących w skład administra-
cyjny powiatu gnieźnieńskiego. Większość spraw
urzędowych i osobistych ww. załatwiają w mieście
Gniezno. Pozwala na to dostosowanie do potrzeb spo-
łeczeństwa sieć połączeń komunikacyjnych. Istnieje
również bardzo dobra sieć połączeń autobusowych
między powiatem słupeckim a Gnieznem (ok. 8 połą-
czeń dziennie), pozwalająca na dogodny dojazd do
wojskowej komendy uzupełnień. Średnia odległość z
powiatu słupeckiego do Wojskowej Komendy Uzupeł-
nień w Koninie i w Gnieźnie jest porównywalna.
Wojskowa Komenda Uzupełnień ma swoją siedzi-
bę w prastarej stolicy Polski – Gnieźnie i jest jedyną
jednostką wojskową kultywującą tradycję garnizonu
istniejącego od chwili uzyskania przez Polskę niepod-
ległości, tj. od 1919 r. W ubiegłym roku obchodziła
jubileusz 90-lecia powstania administracji wojskowej
na tym terenie.
Wojskowa Komenda Uzupełnień umiejscowiona
jest w centrum miasta Gniezno, na skrzyżowaniu
73
ulic Chrobrego i Pocztowej, 300 metrów od dworca
PKP i PKS, co stwarza doskonałe warunki dojazdu.
Funkcjonuje w samodzielnym obiekcie będącym w
użytkowaniu Ministerstwa Obrony Narodowej, roz-
mieszczonym w kompleksie koszarowym, w bezpo-
średnim sąsiedztwie wojskowego zakładu remonto-
wo-budowlanego. Użytkuje dwa budynki o łącznej
kubaturze 5219 m3, będące w bardzo dobrym stanie
technicznym, wyposażone we własną, nowoczesną
kotłownię gazową. Budynki są pod nadzorem konser-
watora zabytków, umożliwiającym w przyszłości po-
zyskanie środków finansowych na ich remonty z fun-
duszy pozaresortowych, co w znacznym stopniu może
obniżyć koszty utrzymania obiektu. W celu przygo-
towania komendy do nowych zadań związanych z
profesjonalizacją armii w roku 2008 wykonano re-
mont wszystkich pomieszczeń administracyjnych i
wyposażono je w nowe meble biurowe oraz nowy
sprzęt komputerowy. Ogółem na remont i wyposaże-
nie wydano przeszło 180 tys. zł
Wojskowa komenda uzupełnień w dotychczaso-
wym miejscu i strukturze spowoduje równomierne
rozłożenie zadań poszczególnych komend, w znacz-
nym stopniu przyczyni się do zmniejszenia uciążliwo-
ści w dojazdach do siedziby wojskowej komendy uzu-
pełnień i kontaktów osób z terenowym organem ad-
ministracji wojskowej w celu załatwienia spraw oso-
bistych, wstąpienia do zawodowej służby wojskowej i
Narodowych Sił Rezerwowych. Usprawni to również
pomoc ze względu na miejsce zamieszkania wobec
żołnierzy zawodowych i byłych żołnierzy zawodo-
wych, a także małżonków oraz dzieci pozostających
na utrzymaniu żołnierzy zawodowych, którzy zaginę-
li lub podnieśli śmierć w związku z wykonywaniem
zadań służbowych, w zakresie przekwalifikowania
zawodowego, przyuczenia do zawodu, doradztwa za-
wodowego, odbywania praktyk zawodowych oraz po-
średnictwa pracy, mających na celu przygotowanie ich
do podjęcia zatrudnienia. Ułatwi to również monito-
rowanie sytuacji materialnej i udzielenie pomocy oraz
wsparcie licznej rzeszy emerytów i rencistów wojsko-
wych, których znaczny odsetek jest w podeszłym wie-
ku, rekrutujących się z rozwiązanych jednostek gar-
nizonu Gniezno i przybywających systematycznie w
Witkowie i okolicach z jednostek garnizonu Powidz.
Pozostawienie WKU w Gnieźnie udogodni dostęp do
urzędu osób ubiegających się o zaświadczenia do ce-
lów emerytalno-rentowych, kombatanckich i innych,
będących często samotnymi, w podeszłym wieku i
złym stanie fizycznym, a niekiedy psychicznym. Do-
jazd po likwidacji WKU w Gnieźnie do innych komend
wydłuży czas i drogę dojazdu (nawet do ponad 100
km), co nie pozostaje bez znaczenia ze względu na
ponoszone koszty i likwidowane połączenia komuni-
kacyjne, uchroni także kadrę i pracowników wojska
przed utratą dotychczasowych miejsc pracy w regio-
nie o jednym z najwyższych wskaźników bezrobocia
w województwie wielkopolskim.
Wobec powyższego proszę Pana Ministra o roz-
ważenie pozostawienia WKU w Gnieźnie i Koninie.
74
Szanowny Panie Ministrze, mając na uwadze po-
wyższe, proszę Pana Ministra o odpowiedzi na na-
stępujące pytania:
1. Jakie przesłanki merytoryczne powodują po-
trzebę reorganizacji sieci wojskowych komend uzu-
pełnień?
2. Jakie uwarunkowania prawne i merytoryczne
zdecydowały o zamiarze likwidacji WKU w Gnieźnie?
3. Co stanie się z majątkiem likwidowanych woj-
skowych komend uzupełnień, w tym WKU Gniezno?
4. Jak będzie wyglądała po likwidacji sprawa pra-
cy dla pracowników cywilnych i żołnierzy zawodo-
wych zatrudnionych dotychczas w likwidowanych
jednostkach, w tym WKU Gniezno?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13968)
do ministra zdrowia
w sprawie funkcjonowania szpitalnych
oddziałów kardiologicznych
Szanowna Panie Minister! Zgodnie z zarządze-
niem prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia nr
69(2009/DSOZ z dnia 3 listopada 2009 r. w punkcie
24.4.4 organizacja udzielania świadczeń w podpunk-
cie k został wymieniony aparat RTG mobilny. We-
dług danych na tego typu oddziałach wykonuje się od
kilku do kilkudziesięciu badań RTG przyłóżkowych
rocznie! Zgodnie z zarządzeniem większość oddzia-
łów kardiologicznych musi zakupić tego typu aparat
(koszt około 200 tys. zł, utrzymanie roczne około 40
tys. zł). Sprzęt o tak niskim wykorzystaniu (maksy-
malnie kilka badań miesięcznie) to zbędny wydatek,
niemający w żaden sposób wpływu na proces leczenia
chorych, a mający negatywny wpływ na kondycję fi-
nansową szpitali. Posiadanie aparatu RTG mobilne-
go w lokalizacji (budynek szpital) jest w pełni wystar-
czające i gwarantuje pełen dostęp do tego badania
wszystkim pacjentom w budynku, lepsze wykorzy-
stanie sprzętu oraz znaczne ograniczenie wydatku
publicznych pieniędzy.
W związku z tym proszę o informacje, jakie dzia-
łania podejmie Pani Minister, aby Narodowy Fun-
dusz Zdrowia swoimi zarządzeniami nie powodował
powstawania dodatkowych kosztów działalności od-
działów kardiologicznych.
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13969)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie funkcjonowania ZUS
Szanowna Panie Minister! Z dniem 1 stycznia
2010 r. ZUS wprowadził nowe druki polecenia prze-
lewu do opłaty składek ZUS, które różnią się od po-
przednich likwidacją jednego znaku. Podatnicy są
zaskoczeni, gdy nie mogą wykorzystać zakupionych
druków wpłat w roku ubiegłym. Nikt nie został
uprzedzony o zmianie druków i wątpliwości budzi
niemożność wykorzystania druków w dotychczaso-
wej wersji.
Ponadto informuje, że ZUS przesyła wezwania do
zapłaty droga listowną zobowiązań wartości od 8
groszy. Jest to działanie, które powoduje zbyteczne
starty.
W związku z tym uprzejmie proszę Panią Mini-
ster o informacje, jakie podejmie działania, aby wy-
eliminować powyższe zbyteczne praktyki w działal-
ności ZUS.
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13970)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie możliwości przyspieszenia prac
nad zmianami zakładającymi częściowe
otwarcie zawodów prawniczych, w tym
nad poprawkami w ustawie Kodeks
postępowania cywilnego oraz w niektórych
innych ustawach
Wielce Szanowny Panie Ministrze! Obecnie trwa-
ją pracę nad zmianami ustaw Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.) oraz
Prawo o postępowaniu przed sądami administracyj-
nymi (Dz. U. Nr 513, poz. 1270, z późn. zm.), które w
bardzo znaczący sposób umożliwią absolwentom pra-
wa bez odbytej aplikacji reprezentowanie swoich
klientów przed sądami cywilnymi oraz administra-
cyjnymi. Za przyspieszeniem pracy nad wprowadze-
niem poprawek mogą przemawiać okoliczności wy-
stępujące na rynku usług prawniczych. Przede
wszystkim bardzo ograniczona dostępność pomocy
prawnej, gdyż liczba osób świadcząca pomoc prawną
w Polsce jest bardzo niska w stosunku do pozostałych

krajów Unii Europejskiej. Dodatkowo należy zazna-
czyć, że w chwili obecnej usługi prawnicze są po pro-
stu drogie i wielu osób nie stać na skorzystanie choć-
by z porady prawnej. Taki stan rzeczy może być wy-
nikiem braku konkurencyjności na rynku pomocy
prawnej.
Przedstawiona sytuacja powoduje, że Polacy re-
prezentują sami swoje interesy przed sądem, nie za-
wsze posiadając do tego odpowiednią i specjalistycz-
ną wiedzę oraz wystarczające wiadomości. Można
przypuszczać, że większa liczba prawników na rynku
wpłynie na przystępność porad prawnych. Wzrośnie
tak bardzo potrzebna i pożądana konkurencyjność,
co w konsekwencji przełoży się na spadek obowiązu-
jących cen.
Kolejnym problemem, jaki podnoszą absolwenci
studiów i egzaminu adwokackiego, są kłopoty, jakie
sprawiają okręgowe rady adwokackie przy wpisywa-
niu na listę adwokatów. Otóż z chwilą zdania egza-
minu adwokackiego a przed dokonaniem wpisu na
listę adwokatów osoby te pozostają w niebycie praw-
nym. Po zdaniu egzaminu należy złożyć wniosek o
wpis. Okręgowa rada adwokacka ma na wpis 30 dni,
a następnie kolejnych 30 dni na przedłożenie doku-
mentów sprawy ministrowi sprawiedliwości, który
ma prawo złożyć sprzeciw od wpisu w terminie 30 dni
od otrzymania uchwały. Tym samym cała procedura
może potrwać nawet ponad trzy miesiące. Pojawia się
więc wątpliwość, czy prawnicy po egzaminie, a przed
uprawomocnieniem się uchwały mogą występować
przed sądem i innymi organami.
Przedstawione problemy, a nade wszystko podję-
cie próby ich eliminacji mają niebagatelne znaczenie
dla studentów i absolwentów prawa.
W związku z powyższym uprzejmie pytam Pana
Ministra:
Czy w resorcie są prowadzone prace legislacyjne
w celu stworzenia warunków swobodnego dostępu do
aplikacji absolwentom prawa lub dopuszczające ich
do prowadzenia spraw także z innych gałęzi prawa
np. gospodarczego?
Czy w resorcie sprawiedliwości trwają prace legi-
slacyjne w celu uregulowania statusu prawnego osób,
którym uprawomocnia się uchwała dotycząca wpisu
na listę adwokatów?
Czy rozważana jest inicjatywa ustawodawcza
określająca stanowisko Krajowej Izby Radców Praw-
nych mówiąca o zniesieniu egzaminów na aplikację
radcowską?
Czy wspólnie z Ministerstwem Nauki i Szkolnic-
twa Wyższego oraz z dziekanami wydziału prawa są
prowadzone rozmowy lub pracę mające na celu zmia-
nę programu studiów i lepsze przygotowanie do prak-
tycznej nauki zawodu absolwentów prawa?
Łączę wyrazy szacunku
Poseł Marek Rząsa
Przemyśl, dnia 14 stycznia 2010 r.
75
Interpelacja
(nr 13971)
do ministra finansów
w sprawie postępowania organów
podatkowych z dystrybutorami paliw
płynnych, szczególnie lekkiego oleju
opałowego
Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się do Pana
Ministra z niezwykle skomplikowanym i bardzo ob-
szernym tematycznie problemem. W grudniu po-
przedniego roku Komitet Koordynacyjny Dystrybu-
torów Oleju Opałowego przedstawił mi bardzo po-
ważny problem związany z działaniami organów
podatkowych. Jak wskazują, dużym problemem,
szczególnie w zakresie ciągłości działania i płynności
finansowej ich firm, jest pewna tendencyjność w in-
terpretacji przepisów przez urzędników administra-
cji rządowej.
Od 1 marca 2009 r. zaczęła obowiązywać ustawa
z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.
U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.), która daje
dystrybutorom oleju opałowego uprawnienie do we-
ryfikacji danych zawartych w oświadczeniu kupują-
cego przez sprzedającego. Najpoważniejszym proble-
mem, jaki przedstawiają, jest falandyzacja prawa
przez pracowników organów podatkowych.
Jak twierdzą przedstawiciele komitetu, przepro-
wadzający kontrolę urzędnicy, powołując się na § 4
rozporządzenia ministra finansów z dnia 22 kwietnia
2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 87, poz.825) w sprawie
obniżenia stawek podatku akcyzowego, który mówi:
Podatnik przechowuje dokumentację, o której mowa
w ust. 1 i 3, do czasu upływu przedawnienia zobowią-
zania podatkowego, żądają weryfikacji danych.
Przed wcześniej wspomnianym terminem osoby
handlujące olejem opałowym nie miały uprawnienia
zapisanego w formie ustawowej, na podstawie które-
go mogły weryfikować dane kupującego z dokumen-
tem tożsamości.
Kontrolujący nie przyjmują wyjaśnień, iż przed
1 marca 2009 r. dystrybutorzy nie mieli uprawnień
ani nawet obowiązku skonfrontowania danych za-
wartych w oświadczeniu ze stanem rzeczywistym.
Jak twierdzą dystrybutorzy, po przeprowadzeniu kon-
troli organy podatkowe nakładają wielomilionowe
kary za niespełnienie obowiązków. Organy drugiej in-
stancji w postępowaniu podatkowym, utrzymując de-
cyzję w mocy, zmuszają niejako dystrybutorów oleju
opałowego do wystąpienia na drogę sądową.
Jednakże – jak twierdzi Komitet Koordynacyjny
Dystrybutorów Lekkiego Oleju Opałowego – organy
podatkowe, nie czekając na orzeczenia sądów, za-
wczasu egzekwują nałożone kary. Bezduszność
urzędników organów celnych i podatkowych oraz ich
interpretacja przepisów w opinii dystrybutorów pro-
wadzi często do upadku przedsiębiorstw zatrudnia-
76
jących wielu pracowników, co w konsekwencji powo-
duje określone skutki społeczne.
W związku z powyższym uprzejmie pytam Pana
Ministra:
Na jakiej podstawie organy administracji rządo-
wej wymagają weryfikacji oświadczeń składanych
przez kupujących od dystrybutorów oleju opałowego,
skoro ustawodawca taką możliwość prawną zagwa-
rantował dopiero po 1 marca 2009 r.?
Dlaczego organy podatkowe, nie czekając na orze-
czenia tychże organów i sądów, egzekwują nałożone
kary finansowe?
Z poważaniem
Poseł Marek Rząsa
Przemyśl, dnia 14 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13972)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie przyspieszenia budowy przejścia
granicznego Budomierz – Hruszew
Szanowny Panie Ministrze! Na Podkarpaciu
funkcjonują trzy polsko-ukraińskie przejścia gra-
niczne: odpowiednio w Krościenku, Medyce i Korczo-
wej. Praktycznie wszystkie cały czas są oblegane
przez podróżnych i turystów. Czas oczekiwania na
odprawę wynosi od kilku do nawet kilkunastu go-
dzin. Dlatego koniecznością jest budowa nowych
przejść granicznych, zwłaszcza że już w niedalekiej
przyszłości rozpoczynają się organizowane przez Pol-
skę i Ukrainę Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej
Euro 2012. Nowe terminale odpraw na wschodniej
granicy Polski miałyby nieoceniony wpływ na dalszy
sprawny ruchu pomiędzy Ukrainą a Unią Europej-
ską. Przede wszystkim w zdecydowany sposób przy-
czyniłyby się do odciążenia pracy funkcjonariuszy
Straży Granicznej i Służby Celnej na działających już
przejściach granicznych.
Co najważniejsze, zmniejszyłby się czas oczekiwa-
nia podróżnych na odprawę. Projektowane przejście
w Budomierzu ma mieć 17 pasów dla samochodów
osobowych i busów, co według wyliczeń daje nieba-
gatelną liczbę 3,5 tys. odprawianych pojazdów na
dobę, a odprawę podróżnych mają wspólnie prowa-
dzić polskie i ukraińskie służby. Koszt inwestycji sza-
cowany jest na ok. 150 mln zł, a jej zakończenie pier-
wotnie planowano na 2011 r. Budowa wspólnego ter-
minalu ma także ogromne znaczenie dla mieszkań-
ców powiatu lubaczowskiego, gdyż zaplanowana in-
westycja wpłynie na bardzo dynamiczny rozwój po-
wiatu, a także całego regionu. Ogromne znaczenie
ma także zaplanowany remont i poszerzenie 19-kilo-
metrowej drogi wojewódzkiej nr 866 biegnącej przez
stolicę powiatu – Lubaczów, i prowadzącej bezpośred-
nio do granicy państwa.
W związku z powyższym uprzejmie pytam Pana
Ministra:
Jakie są przyczyny tak długo trwających formal-
nych przygotowań zmierzających do rozpoczęcia
przedmiotowej inwestycji?
W jakim terminie przewidywane jest rzeczywiste
rozpoczęcie budowy drogowego przejścia granicznego
Budomierz – Hruszew?
Czy, mimo przeciągających się formalnych czyn-
ności, budowa inwestycji skończy się przed rozpoczę-
ciem Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Euro
2012?
Kiedy rozpocznie się remont drogi wojewódzkiej
nr 866 biegnącej do granicy Unii Europejskiej?
Z wyrazami szacunku
Poseł Marek Rząsa
Przemyśl, dnia 14 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13973)
do ministra infrastruktury
w sprawie sytuacji w Zakładzie Linii
Kolejowych w Bydgoszczy
W związku z niepokojącymi działaniami spółki
PKP Polskie Linie Kolejowe SA (zwanej dalej spółką)
dotyczącymi Zakładu Linii Kolejowych tejże Spółki
w Bydgoszczy uprzejmie proszę o udzielenie odpowie-
dzi na poniżej zamieszczone pytania
Na wstępie nieodzownym jest przedstawienie sta-
nu faktycznego: Zgodnie § 9 projektu nowego regu-
laminu organizacyjnego spółki PKP Polskie Linie
Kolejowe SA, która jest jednoosobową spółką Skarbu
Państwa, z dnia 24 sierpnia 2009 r. zamierzano po-
łączyć Zakład Linii Kolejowych w Bydgoszczy z Ku-
jawskim Zakładem Linii Kolejowych w Toruniu
i ustanowić siedzibę zakładu w Toruniu, co w efekcie
oznaczałoby likwidację Zakładu Linii Kolejowych w
Bydgoszczy. Projekt ten spotkał się ze zdecydowa-
nym sprzeciwem wielu bydgoskich polityków.
Ja również swoje niezadowolenie z zamierzeń
spółki wyraziłem bardzo dobitnie w interpelacji po-
selskiej do ministra infrastruktury rządu Rzeczypo-
spolitej Polskiej z dnia 15 września 2009 r. Podnio-
słem w niej następujące argumenty merytoryczne za
pozostawieniem Zakładu Linii Kolejowych w Byd-
goszczy:
1. Wszystkie podstawowe wskaźniki pracy eks-
ploatacyjnej są znacząco większe dla obecnego ZLK
w Bydgoszczy w porównaniu do ZLK w Toruniu.
Niektóre z nich są wyższe kilkukrotnie. Na przykład
w okresie 2006–2008 ilość pociągokilometrów na te-

renie ZLK Bydgoszcz była niemal dwukrotnie wyż-
sza niż na terenie ZLK Toruń, a ilość torokilometrów
– trzykrotnie. Od roku 2008 dysproporcje te co do
pociągokilometrów nieco się zmniejszyły, jednak w
dalszym ciągu praca eksploatacyjna zakładu w To-
runiu obejmuje jedynie około 70% pracy zakładu w
Bydgoszczy.
2. Zaplecze kadrowe w Bydgoszczy jest znacząco
większe niż w Toruniu. Z informacji, które udało mi
się uzyskać, wynika, że toruński zakład dotkliwie
odczuwa braki kadrowe w dziedzinie nawierzchni i
energetyki, brak kontrolera do spraw drogowych oraz
instruktorów branży inżynierii ruchu i automatyki,
a także diagnostyki torowej. Zakład w Toruniu za-
trudnia 783 pracowników, w Bydgoszczy pracuje ich
1238. W przypadku lokalizacji w Toruniu będzie mu-
siała nastąpić zmiana miejsca pracy części pracow-
ników, co wiąże się z dodatkowymi kosztami. Tym-
czasem na przykład siedziba Kolejowej Medycyny
Pracy znajduje się w Bydgoszczy.
3. Posiadane budynki znacząco się w obu ośrod-
kach różnią na korzyść Bydgoszczy. Wprawdzie bu-
dynek w Toruniu jest wyremontowany i posiada do-
bre zaplecze dla pracowników. Te same cechy posiada
budynek w Bydgoszczy. Jednakże w Toruniu:
— brak możliwości pozyskania dodatkowych po-
mieszczeń (w Bydgoszczy możliwość taka istnieje),
— dojście z peronów wiedzie drogą okrężną (oko-
ło 1,5 km) lub trzeba przejść przez układ torowy, co
jest zagrożeniem bezpieczeństwa ruchu,
— występuje konieczność utrzymywania w ciągłej
sprawności mostku dla dojazdu pojazdów samocho-
dowych do budynku administracyjnego.
4. Siedziba komendy rejonowej SOK uzależniona
jest od siedziby ZLK. SOK w Bydgoszczy posiada zna-
komitą bazę lokalową. W Toruniu komenda SOK mu-
siałaby się znaleźć w znacznej odległości od siedziby
zakładu, na stacji Toruń Wschodni. Należy też wziąć
pod uwagę fakt, że SOK powinna współpracować z
komendą wojewódzką Policji, która znajduje się w
Bydgoszczy.
5. W Bydgoszczy funkcjonują obecnie następujące
jednostki kolejowe:
— PKP Zakład Kujawski Cargo w Bydgoszczy,
— PKP Energetyka Zakład Kujawski w Bydgosz-
czy,
— Przewozy Regionalne Zakład Kujawski w Byd-
goszczy,
— PKP Oddział Gospodarowania Nieruchomo-
ściami w Bydgoszczy,
— dwie sekcje Północnego Zakładu InterCity.
W Toruniu brak odpowiedników tych jednostek.
Współdziałanie jednostek kolejowych będzie w oczy-
wisty sposób mniej sprawne przy proponowanej loka-
lizacji ZLK w Toruniu.
6. Niezwykle ważnym aspektem, który nie został
wzięty pod uwagę, jest współpraca z Centrum Zarzą-
dzania Kryzysowego. Centrum to znajduje się dla
województwa kujawsko-pomorskiego w Bydgoszczy.
Gdyby ten kontrowersyjny projekt wszedł w życie,
77
województwo kujawsko-pomorskie byłoby jedynym w
Polsce, w którym siedziba ZLK znajduje się w innym
mieście niż Centrum Zarządzania Kryzysowego. Ma
to ogromne znaczenie z uwagi na przewozy towarów
wysokiego ryzyka. W zarządzaniu kryzysowym nie
wystarczają nowoczesne środki łączności, ale współ-
działanie sztabów ludzi. Jest ono zdecydowanie
sprawniejsze przy wspólnej lokalizacji.
7. Przy Zakładzie Linii Kolejowych w Bydgoszczy
znajduje się ośrodek naukowo-techniczny. Wielu pra-
cowników podnosi w nim swoje kwalifikacje. Gdyby
został przeniesiony do Torunia, musiałby zostać usy-
tuowany w niedostępnym miejscu i tym samym stał-
by się bezsensowny.
8. W Bydgoszczy znajduje się lotnisko. Istnieją re-
alne plany budowy linii kolejowej do jego obsługi do
roku 2015.
Ta interpelacja wraz ze wspólnymi działaniami
bydgoskich polityków, samorządowców, protestami
pracowników i wieloma publikacjami w regionalnych
mediach doprowadziły do zmiany planu spółki. W
rezultacie od 1 stycznia 2010 r. zakłady w Bydgoszczy
i Toruniu połączono. Siedzibę ustanowiono w Byd-
goszczy.
Jednakże dotarły do mnie niepokojące informa-
cje, iż wszyscy dyrektorzy ówczesnego bydgoskiego
Zakładu Linii Kolejowych zostali odwołani ze stano-
wisk i przesunięci na niższe stanowiska naczelników.
Natomiast na ich stanowiska zostali powołani byli
dyrektorzy zlikwidowanego Kujawskiego Zakładu
Linii Kolejowych w Toruniu. Ponadto z wiarygod-
nych źródeł uzyskałem informację, iż bydgoscy pra-
cownicy są poddawani mobbingowi oraz innego ro-
dzaju szykanom ze strony dyrekcji zakładu.
W związku z powyższym zwracam się do Pana Mi-
nistra o odpowiedź na pytanie, czy działania jednooso-
bowej spółki Skarbu Państwa, jaką jest PKP Polskie
Linie Kolejowe SA, w kwestii przesunięć personalnych
i naruszania praw pracowniczych w Zakładzie Linii
Kolejowych w Bydgoszczy jest zgodne z:
1) zasadą legalności, a mianowicie czy odwołanie
z funkcji dyrektorów bydgoskiego Zakładu Linii Ko-
lejowych i powołanie w ich miejsce byłych dyrekto-
rów Zakładu w Toruniu, a także mobbing stosowany
względem bydgoskich pracowników zakładu nie na-
rusza prawa powszechnie obowiązującego oraz ak-
tów wewnętrznych spółki PKP Polskie Linie Kolejo-
we S.A.;
2) zasadą gospodarności, a mianowicie czy przez
niczym nieuzasadnione przesunięcia na stanowi-
skach dyrektorskich spółka nie poniosła nieuzasad-
nionej straty finansowej w postaci na przykład ko-
nieczności wypłaty odpraw lub innych uposażeń pie-
niężnych odchodzącym dyrektorom;
3) zasadą celowości, a mianowicie czy przesunię-
cia na stanowiskach dyrektorskich w Zakładzie Linii
Kolejowych były konieczne do prawidłowego wypeł-
niania celów i zadań spółki, czy zrezygnowanie z wy-
kwalifikowanych specjalistów dotychczas pełniących
78
funkcje dyrektorskie nie stają w sprzeczności z inte-
resem spółki;
4) zasadą rzetelności, a mianowicie czy objęcie
funkcji dyrektorskich przez nowe osoby zapewni pra-
widłowe wykonywanie powierzonych im przez Spółkę
zadań i przyczyni się do rozwoju i podniesienia ren-
towności Zakładu Linii Kolejowych w Bydgoszczy,
czy ich kwalifikacje są wystarczające do podejmowa-
nia prawidłowych i służących Spółce decyzji w zakre-
sie powierzonych im obowiązków.
Jednocześnie informuję Pana Ministra, że powyż-
szą sprawę przedstawiłem także w piśmie skierowa-
nym do prezesa NIK, prosząc o przeprowadzenie kon-
troli w tym zakresie
Z poważaniem
Poseł Andrzej Walkowiak
Bydgoszcz, dnia 14 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13974)
do ministra infrastruktury
w sprawie państwowych egzaminów
na diagnostę samochodowego
Szanowny Panie Ministrze! Do mojego biura po-
selskiego docierają informacje na temat przeprowa-
dzanych przez Transportowy Dozór Techniczny w
Krakowie, ale i w innych ośrodkach tego dozoru,
państwowych egzaminów na diagnostę samochodo-
wego.
W szczególności zdający żalą się na wyjątkowo
rygorystyczne podejście egzaminatorów do kandyda-
tów aplikujących na funkcję diagnosty uprawnionego
do przeprowadzania badań technicznych pojazdów
samochodowych. Potwierdzają tę tendencję wpisy in-
ternautów na forum – Transportowy Dozór Tech-
niczny. Na przykład w dniu 16 grudnia 2010 r. odbył
się w Krakowie w TDT egzamin, do którego przystą-
piło 20 uczestników, zaś z wynikiem pozytywnym nie
zakończył się ani jeden egzamin. Nie wierzę w to, że
wszyscy kandydaci nie byli w ogóle przygotowani do
sprawdzianu, gdyż osoby, z którymi przeprowadziłem
rozmowy, to długoletni fachowcy pracujący w ww.
zawodzie.
Wszystko to oznacza, że wymogi ustalone przez
decydentów w przedmiocie sprawy są prawdopodob-
nie oderwane od rzeczywistości i praktyki dnia co-
dziennego. Sprawia to, że przeprowadzanie egzami-
nu, którego nie zalicza żaden z uczestników, jest sztu-
ką dla sztuki.
W związku z powyższym uprzejmie proszę Pana
Ministra o odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy ministerstwo posiada bieżącą informację
na temat przeprowadzanych przez TDT egzaminów
na diagnostę samochodowego, w szczególności tema-
tyki egzaminów, ich trudności, liczby przystępują-
cych i zdających egzamin oraz przyczyn niskiej zda-
walności?
2. Czy ministerstwo podejmie jakieś działania ce-
lem wyeliminowania sytuacji, w której wszyscy (lub
prawie wszyscy) zdający kończą egzaminy na diagno-
stę samochodowego z wynikiem negatywnym?
3. Czy opisane zjawisko nie jest spowodowane lob-
bingiem aktualnie działających diagnostów samo-
chodowych w celu niedopuszczenia konkurencji?
Z wyrazami szacunku
Poseł Stanisław Rydzoń
Oświęcim, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13975)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie nowego rozporządzenia
dotyczącego funkcjonowania poradni
psychologiczno-pedagogicznych
Szanowna Pani Minister! Od września ubiegłego
roku pojawiają się ogólnikowe informacje (przekazy-
wane poprzez kuratoria i na stronach internetowych
MEN) dotyczące planowanych zmian w pracy porad-
ni psychologiczno-pedagogicznych. W Polsce jest po-
nad 550 takich placówek oświatowych. Według pra-
cowników jednej z nich przedstawiciele ww. admini-
stracji mówią o nowym rozporządzeniu wprowadza-
jącym zadania polegające na bezpośrednim wsparciu
pracy nauczyciela, przy czym rola poradni ma mieć
nadal duże znaczenia w systemie edukacji.
Poza ogólnikami brak jest jednak konkretnej in-
formacji na temat nowych zadań poradni.
W związku z tym zwracam się uprzejmie do Pani
Minister o udzielenie mi odpowiedzi na następujące
pytania:
1. Czy rozporządzenie, o którym mowa powyżej,
zostało już opublikowane,? Jeśli tak, to w którym
Dzienniku Ustaw?
2. Jeżeli natomiast prace nad tym rozporządze-
niem trwają, to czy uczestniczy w nich jako konsul-
tant przedstawiciel poradnictwa psychologiczno-pe-
dagogicznego lub czy prowadzone są pisemne konsul-
tacje ze środowiskiem rzeczonego poradnictwa?
Z poważaniem
Poseł Marek Kuchciński
Warszawa, dnia 13 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 13976)
do ministra infrastruktury
w sprawie wniosku starosty pow. kłodzkiego
do Ministerstwa Infrastruktury
o dofinansowanie przebudowy drogi
powiatowej nr 3312D Nowa Ruda – Słupiec –
Ścinawka Średnia, I etap (poz. 13 WPI)
na rok 2010, woj. dolnośląskie
Szanowny Panie Ministrze! Do Ministerstwa In-
frastruktury starosta pow. kłodzkiego złożył wniosek
o dofinansowanie przebudowy drogi powiatowej nr
3312D Nowa Ruda – Słupiec – Ścinawka Średnia,
I etap (poz. 13 WPI) na rok 2010, woj. dolnośląskie.
Powiat kłodzki złożył wniosek o dofinasowanie z
rezerwy subwencji ogólnej zadania pn: 1) 3312D
Słupiec – Ścinawka Średnia, 2) 3337D Nowa Ruda
– Bieganów – Ścinawka Górna, 3) 3317D Sokolec –
Jugów – Ludwikowice Kłodzkie, 4) 3319D Nowa Ruda
– Zatorze – Przygórze, 5) 3338D Świerki – Włodowice,
6) 3326D Ścinawka Średnia – Bożków, oraz ww. etap
I: Przebudowa drogi powiatowej nr 3312D od
skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 381 w Nowej
Rudzie-Słupcu do skrzyżowania z drogą wojewódzką
nr 386 w Ścinawce Średniej. W tym roku przy-
gotowano projekt budowlany wraz z wyceną
inwestorską robót budowlanych oraz decyzją o poz-
woleniu na budowę. Przebudowa drogi zaplanowana
jest zgodnie z uchwałą Rady Powiatu Kłodzkiego
„Wieloletni plan inwestycyjny dla powiatu kłodzkiego
na lata 2007–2013”, poz. nr 13 z dnia 30 grudnia
2009 r.
Przebudowa odcinka drogi będzie na długości
1,15 km. Termin rozpoczęcia planowany jest na
31.05.2010 r., a zakończenie planowane na 10.11.2010 r.
Wartość kosztorysowa zadania to 3265 tys. zł, ponie-
sione nakłady przed 2010 r. to 154 tys. 33 zł. Nakłady
do poniesienia w 2010 r. planuje się na kwotę 6530
tys. zł.
Ogółem w 2010 r.: 3265 tys. zł, w tym środki
własne to: 1648 tys. zł, środki wnioskowane –
1618, 5 zł.
Szanowny Panie Ministrze! Droga powiatowa nr
3312D Wojbórz – Dzikowiec – Nowa Ruda – Słupiec
– Ścinawka Średnia jest w złym stanie technicznym.
Planowany do przebudowy odcinek drogi Nowa Ruda
– Słupiec – Ścinawka Średnia o długości 4,856 km
stanowi drogę kategorii Z – zbiorczą, łączącą dwie
drogi wojewódzkie: nr 381 Kłodzko – Wałbrzych i nr
386 Kłodzko – Gorzuchów – Ścinawka Średnia – Tłu-
maczów.
Droga powiatowa nr 3312D w swoim przebiegu
łączy również dwie gminy: gminę miejską Nowa
Ruda oraz gminę Radków. Z racji łącznika pomiędzy
gminami oraz pomiędzy drogami kategorii wyższej
droga powiatowa stanowi bardzo ważny i mocno eks-
79
ploatowany korytarz transportowy, zarówno dla ru-
chu osobowego, jak i ciężarowego.
Całość przebudowy drogi o wartości kosztoryso-
wej 9795 tys. zł obejmują trzy etapy zaplanowane na
lata 2010, 2011 i 2012, zgodnie z „Wieloletnim pla-
nem inwestycyjnym dla powiatu kłodzkiego na lata
2007–2013”.
Etap I przebudowy drogi powiatowej nr 3312D
wnioskowany obecnie o dofinansowanie to odcinek w
terenie zabudowanym – ul. Radkowska w Nowej Ru-
dzie – Słupcu o łącznej długości 1,15 km i wartości
kosztorysowej 3265 tys. zł.
Zakres robót objęty I etapem to:
— roboty przygotowawcze i rozbiórkowe: roboty
pomiarowe – 1,26 km, usunięcie drzew i krzaków – 6
szt./264 m2, rozbiórka elementów ulic – 1073,8 m3,
instalacja i utrzymanie oznakowania budowy –
1 kpl.,
— roboty ziemne: wykopy – 933,3 m3 oraz nasypy
– 473,88 m3,
— kanalizacja deszczowa: kanały z rur PCV o śr.
250 mm, 110 m, studnie rewizyjne o śr. 1000 mm, 10
szt., studzienki ściekowe i przykanaliki – 45 szt./208
m, ścieki z elementów prefabrykowanych – 52,7 m,
— podbudowy: podbudowa z kruszywa łamanego
o gr. 15 cm, 2487,08 m2, gr. 20 cm, 646,2 m2, podbu-
dowa z betonu o gr. 20 cm, 999,2 m2, podbudowa z
mieszanek mineralno-bitumicznych o gr. 6 cm,
532,85 m2,
— nawierzchnie: nawierzchnie z kostki kamien-
nej – 1875,64 m2, nawierzchnie z betonu asfaltowego
warstwa wiążąca o gr. 5 cm, 8957, 69 m2/warstwa
ścieralna o gr. 4 cm, 6890,53 m2, nawierzchnie z kost-
ki betonowej – 4937,65 m2,
— roboty wykończeniowe: umocnienie poboczy
kruszywem o gr. 10 cm, 239,0 m2, przepusty pod zjaz-
dami – 7 szt.,
— urządzenia bezpieczeństwa ruchu: oznakowa-
nie poziome – 78,24 m2, oznakowanie pionowe – 44
szt.,
— elementy ulic: krawężniki betonowe na ławie
betonowej – 2336,45 m, betonowe obrzeża chodniko-
we – 1946,53 m, ścieki z kostki brukowej kamiennej
– 488,02 m,
— inne roboty: regulacja pionowa urządzeń tech-
nicznych – 30 szt., czyszczenie cieków – 152 m,
— remont obiektów mostowych – 1 szt.,
— remont murów oporowych – 3 obiekty/96,7 m.
Całość przewidzianych w projekcie robót ma na
celu podniesienie klasy technicznej drogi poprzez
wzmocnienie konstrukcji jezdni i remont obiektów
inżynierskich (mosty, mury oporowe) oraz umożli-
wienie bezkolizyjnego przejazdu zwiększającej się
każdego roku liczby pojazdów samochodowych. Po-
prawa elementów trajektorii, płynności i bezpieczeń-
stwa ruchu drogowego spowoduje zwiększenie prze-
pustowości ulicy, a co za tym idzie zmniejszenie za-
torów w obrębie miasta.
Uzasadnieniem celowości zadania są liczne inter-
wencje mieszkańców miasta Nowa Ruda – Słupiec
80
oraz miejskich władz samorządowych związane z
zagrożeniem bezpieczeństwa użytkowników drogi
– liczne kolizje, problemy pieszych z poruszaniem się
na przejściach w ciągu ulic. Ze względu na średnio
dobowy ruch 2200–2400 pojazdów na dobę oraz zły
stan techniczny drogi zaprojektowane roboty drogo-
we znajdują uzasadnienie pod względem poprawy
bezpieczeństwa ruchu drogowego dla mieszkańców,
turystów, a szczególnie młodzieży uczęszczającej do
szkół. W następstwie przebudowy ulicy Radkowskiej
(I etapu drogi powiatowej nr 3312D) znikną również
bariery architektoniczne dla osób niepełnospraw-
nych.
Na efektywność ekonomiczną przedsięwzięcia
wpłynie zwiększenie trwałości przebudowanego od-
cinka drogi, docelowe zmniejszenie kosztów bieżące-
go utrzymania i remontów, zmniejszenie liczby wy-
padków drogowych i idących za nimi odszkodowań.
Dodatkowym uzasadnieniem celowości realizacji
przedsięwzięcia jest przewidziana do realizacji w bie-
żącym roku przebudowa skrzyżowania ul. Radkow-
skiej, Kłodzkiej, Kwiatkowskiego oraz Słupieckiej,
jest to skrzyżowanie drogi wojewódzkiej nr 381D,
miejsce, od którego zaczyna się wnioskowana prze-
budowa drogi powiatowej. Inwestorem tej realizacji
jest Dolnośląska Służba Dróg i Kolei we Wrocławiu,
a partnerami finansowymi będą powiat kłodzki oraz
gmina miejska Nowa Ruda.
Szanowny Panie Ministrze! Czy jeśli złożony ww.
wniosek spełni wszelkie wymogi formalnoprawne,
ma szansę na dofinansowanie?
Z wyrazami należnego szacunku
Poseł Monika Wielichowska
Nowa Ruda, dnia 8 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13977)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie programu pomocowego
dla rolników utrzymujących krowy w małych
stadach na obszarach górskich i podgórskich
Szanowny Panie Ministrze! Województwo dolno-
śląskie nie jest włączone do programu pomocowego
dla rolników utrzymujących krowy w małych stadach
na obszarach górskich i podgórskich.
Analizując obecną sytuację w rolnictwie, zauwa-
żyłam, iż planowana pomoc na rok 2010 dla rolników
utrzymujących krowy w małych stadach, niestety,
pomija województwo dolnośląskie, chociaż południo-
wa część województwa, czyli w szczególności tereny
Podgórza Sudeckiego, ze względu na ukształtowanie
terenu i przeważającą część użytków zielonych posia-
da naturalne warunki do hodowli bydła.
W związku z tym nieujęcie województwa dolno-
śląskiego w programie wspierającym znacznie pogor-
szy sytuację ekonomiczną hodowców oraz stanie się
przyczyną dalszego zmniejszania pogłowia bydła na
tych terenach.
Szanowny Panie Ministrze:
Dlaczego województwo dolnośląskie nie jest ujęte
w programie?
Jak wygląda sytuacja dopłat na obszarze całego
kraju?
Czy ministerstwo przewiduje zmiany na mapie
dopłat?
Z wyrazami należnego szacunku
Poseł Monika Wielichowska
Nowa Ruda, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13978)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie możliwości rozszerzenia katalogu
dotyczącego wykorzystywania funduszu
sołeckiego jako wkładu własnego w aplikacji
o środki unijne
Szanowna Pani Minister! Ustawa o funduszu so-
łeckim zakłada, że rada gminy decyduje o wyodręb-
nieniu w budżecie gminy funduszu sołeckiego. Środ-
ki zagwarantowane w budżecie przeznaczane mają
być na wykonanie przedsięwzięć służących poprawie
warunków życia mieszkańców. Wysokość środków
uzależniona jest od stanu zamożności danej gminy.
W związku z powyższym pojawiają się pytania
sołtysów i rad sołeckich o możliwość wykorzystania
należnego funduszu jako wkładu własnego w apliko-
waniu o unijne środki.
Jeśli tak, to proszę o wskazanie procedury pozy-
skiwania tych środków oraz celów, na które mogą być
przeznaczone, i programów wsparcia, z których mogą
być zasilane fundusze sołeckie.
Jeśli nie, to czy jest możliwe rozszerzenie katalo-
gu wykorzystywania funduszu sołeckiego jako wkła-
du własnego w aplikacji o środki unijne np. w drodze
rozporządzenia?
Z wyrazami należnego szacunku
Poseł Monika Wielichowska
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 13979)
do ministra spraw zagranicznych
w sprawie aktualnych problemów
mniejszości polskiej na Litwie
Według informacji prasowych na Litwie jest obec-
nie przygotowywany projekt ustawy o pisowni nieli-
tewskich nazwisk, w tym nazwisk polskich z wyko-
rzystaniem alfabetu łacińskiego. Nie wiadomo jed-
nak na razie, jak będzie wyglądała nowa ustawa, czy
np. projekt przewiduje używanie wszystkich polskich
znaków diakrytycznych, tj.: ó, ę, ą, czy zezwala wy-
łącznie na używanie znaków łacińskich: q, x. Poza
tym nie wiadomo, czy pisownia polskich nazwisk bę-
dzie dozwolona na stronie tytułowej dokumentu toż-
samości, czego zabronił litewski Sąd Konstytucyjny,
pomimo że przewiduje to traktat polsko-litewski z
1994 r., a także postanowienia Europejskiego Trybu-
nału Praw Człowieka.
Jak donosi prasa, kolejnym aktualnym proble-
mem jest przygotowywana na Litwie reforma szkol-
nictwa. Projekt ustawy przewiduje, że uczniowie do
klas ósmych będą pobierali naukę w progimnazjach,
by później kontynuować ją w gimnazjach lub szko-
łach zawodowych. Oznacza to w praktyce, że wiele
polskich szkół średnich zniknie, ponieważ nie będą
w stanie spełnić niektórych warunków formalnych,
m.in. wymaganej liczby uczniów. Jak oceniają dyrek-
torzy polskich szkół średnich, zagrożenie to jest bar-
dzo realne. Będzie to kolejna ustawa niekorzystna
dla mniejszości polskiej na Litwie.
Mając na względzie powyższe, zwracam się do
Pana Ministra z następującymi pytaniami:
Czy kierowane przez Pana ministerstwo zna treść
projektu ustawy o pisowni nielitewskich nazwisk i
czy przewiduje ona pisownię polskich nazwisk z lite-
rami: ó, ę, ą?
Jeśli nie ma takiej możliwości, czy polski rząd zaj-
mie w sprawie projektowanej pisowni polskich na-
zwisk jednoznaczne stanowisko wobec strony litew-
skiej?
Czy podobnie jak przedstawiciele polskiej mniej-
szości na Litwie, polskie MSZ ocenia zagrożenia dla
polskiej oświaty na Litwie po wprowadzeniu nowego
prawa oświatowego?
Jakie działania podejmuje polski rząd, aby zmini-
malizować negatywne skutki reformy litewskiej
oświaty dla polskich szkół na Wileńszczyźnie?
Z wyrazami szacunku
Poseł Artur Górski
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
81
Interpelacja
(nr 13980)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie problemów szkolnych dzieci
lekko upośledzonych
Na podstawie art. 192 regulaminu Sejmu przed-
kładam Pani Minister interpelację poselską w spra-
wie obowiązku nauczania języków obcych w klasach
z dziećmi lekko upośledzonymi, a także innych pro-
blemów szkolnych dzieci lekko upośledzonych.
Otrzymałem pismo – drogą e-mail – z Raciborza
od rodziców 8-letniego chłopca, który jest osobą z
orzeczoną lekką niepełnosprawnością. Rodzice ci
zwracają uwagę na problemy edukacyjne ich syna, z
którymi zapewne spotykają się także inne dzieci nie-
pełnosprawne.
Jak relacjonują zainteresowani, w dniu 1 wrze-
śnia 2009 r. w pierwszych klasach z dziećmi upośle-
dzonymi umysłowo wprowadzono obowiązkowe 2
godziny nauki języka obcego (w przypadku ich dziec-
ka – j. niemieckiego) jako formę wyrównywania szans
dzieci chorych. Wbrew potocznemu rozumieniu okre-
ślenia „ułomność lekka” w praktyce objawia się pro-
blemami w wykonywaniu często podstawowych czyn-
ności, na co zwracają uwagę nauczyciele mający do
czynienia z takimi dziećmi. Wiele dzieci w tym okre-
sie ma problemy logopedyczne, więc – zdaniem zain-
teresowanych – zmuszanie ich do nauki języka obce-
go rodzi dodatkowe i niepotrzebne trudności w naby-
waniu umiejętności posługiwania się językiem rodzi-
mym. Warto dodać przy tym, że w przypadku niektó-
rych przedszkoli integracyjnych i szkół specjalnych
dzieci niepełnosprawne z zaleceniami terapii logope-
dycznej mają tyle samo godzin tych zajęć co dzieci
zdrowe, czyli jedną godzinę tygodniowo.
Równie ważnym problemem dotyczącym szkół
specjalnych jest mieszanie dzieci niepełnosprawnych
umysłowo z dziećmi nieprzystosowanymi społecznie.
W miejsce zakładanej integracji rozwija się demora-
lizacja wśród dzieci niepełnosprawnych, nierzadko
też stają się one celem agresji tych drugich, co w opi-
nii pedagogów jest największym błędem takiego roz-
wiązania.
W związku z powyższym, uprzejmie proszę Panią
Minister o odpowiedź na następujące pytania:
Czy istnieje możliwość, aby od przyszłego roku
szkolnego nauczanie języka obcego w klasach z dzieć-
mi lekko upośledzonymi było dla tych dzieci nieobo-
wiązkowe, a decyzję o uczestniczeniu tych dzieci
w takich lekcjach mogli podejmować sami rodzice,
w porozumieniu z właściwymi specjalistami?
Czy nie byłoby zasadne zróżnicowanie obowiąz-
kowej liczby godzin terapii logopedycznej dla dzieci
zdrowych i lekko upośledzonych?
Czy istnieje możliwość zmiany obowiązującego
stanu rzeczy, aby dzieci niepełnosprawne nie były
umieszczane w jednej klasie z dziećmi nieprzystoso-
82
wanymi społecznie albo aby te pierwsze zostały ob-
jęte szczególną opieką i ochroną?
Z wyrazami szacunku
Poseł Artur Górski
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13981)
do ministra zdrowia
w sprawie przyjętych przez prezesa NFZ
kryteriów wykluczających możliwość
przeprowadzenia badań mammograficznych
w ramach realizacji programu profilaktyki
raka piersi
Szanowna Pani Minister! W określającym zasady
realizacji programu profilaktyki raka piersi załącz-
niku nr 4 do zarządzenia nr 57/2009/DOZ z dnia 29
października 2009 r. w sprawie określenia warunków
zawierania i realizacji umów w rodzaju profilaktycz-
ne programy zdrowotne, prezes Narodowego Fundu-
szu Zdrowia zastrzegł, że programem tym nie mogą
zostać objęte kobiety, które wypełniając ankietę
przed badaniem, zgłoszą występowanie dolegliwości
w obrębie piersi. Zainteresowane mają być w takim
przypadku informowane o konieczności zgłoszenia
się do lekarza rodzinnego, onkologa lub ginekologa
na diagnostykę lub leczenie poza programem.
W odpowiedzi na krytykę ww. zasad przez specja-
listów i media, NFZ oświadczył – w komunikacie opu-
blikowanym w dniu 13 stycznia na jego internetowych
– że obowiązująca definicja skryningu (badań przesie-
wowych) wskazuje, że jest on skierowany do osób bez
objawów choroby, pozostających w poczuciu zdrowia.
Takie a nie inne zasady wprowadzono, zaś – jak czyta-
my w oświadczeniu: aby pacjentki zgłaszające niepo-
kojące objawy jak najszybciej kierowane były do leka-
rza celem wdrożenia odpowiedniego postępowania
diagnostyczno-terapeutycznego. Także 13 bm. prezes
NFZ Jacek Paszkiewicz zapowiedział zaś uszczegóło-
wienie zarządzenia poprzez określenie listy objawów
dyskwalifikujących z programu badań przesiewowych.
W związku z ww. sprawą proszę Panią Minister
o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy w Pani ocenie działalność prawotwórcza
prezesa NFZ jest nadzorowana przez Ministerstwo
Zdrowia w dostateczny sposób, skoro zarządzenie nr
57/2009/DOZ jest już drugą, po zarządzeniu dot. che-
mioterapii niestandardowej, regulacją oprotestowaną
przez specjalistów, w tym m.in. przez krajowego kon-
sultanta ds. onkologii i kierownika centralnego ośrod-
ka koordynującego program badań przesiewowych?
2. Czy w sytuacji gdy skuteczność terapii raka
piersi, podobnie zresztą jak pozostałych chorób no-
wotworowych, jest tym większa, im szybciej zdiagno-
zowano chorobę, odsyłanie pacjentek do kolejki do
lekarza rodzinnego, onkologa czy ginekologa znajdu-
je jakiekolwiek usprawiedliwienie?
3. Czy lepszym rozwiązaniem problemu, zamiast
uszczegółowienia zarządzenia nr 57/2009/DOZ w for-
mie zapowiadanej przez prezesa NFZ, tj. poprzez
sformułowanie listy objawów wykluczających z badań
przesiewowych, nie byłoby zastosowanie, jak w la-
tach poprzednich, najprostszego z możliwych kryte-
riów, tj. wykluczenia ze skryningu kobiet już leczo-
nych onkologicznie?
Z poważaniem
Poseł Bożena Kotkowska
Bielsko-Biała, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13982)
do ministra obrony narodowej
w sprawie rzeczywistych kosztów udziału
Wojska Polskiego w misji w Afganistanie,
począwszy od 2002 r.
Szanowny Panie Ministrze! Z wypowiedzi pana
Czesława Piątasa, podsekretarza stanu w Minister-
stwie Obrony Narodowej, w trakcie drugiego czyta-
nia projektu ustawy budżetowej na rok 2010 jedno-
znacznie wynika, że rzeczywiste łączne koszty udzia-
łu Wojska Polskiego w misji w Afganistanie znacznie
przewyższają kwoty corocznie przeznaczane w bu-
dżecie państwa na udział naszych żołnierzy w woj-
skowych misjach zagranicznych.
W związku z powyższym prosimy Pana Ministra
o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Jakie były koszty udziału polskiego kontyngen-
tu wojskowego w misji w Afganistanie w latach: 2002,
2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008 i 2009?
2. Jakie będą tegoroczne koszty udziału PKW w
misji afgańskiej przy założeniu utrzymania jego do-
tychczasowego stanu osobowego, a jakie w przypadku
powiększenia jego liczebności?
3. Skoro – jak to wynika z publicznych deklaracji
ministra finansów pana Jacka Rostowskiego – kosz-
ty ewentualnego powiększenia liczebności PKW Mi-
nisterstwo Obrony Narodowej będzie musiało pokryć
z własnego budżetu, to jakie planowane wydatki
mogą zostać zredukowane?
Z poważaniem
Posłowie Bożena Kotkowska
i Grzegorz Pisalski
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 13983)
do ministra infrastruktury
w sprawie finansowania przez samorządy
oświetlenia ulicznego w ciągu drogi
ekspresowej S22
Szanowny Panie Ministrze! Wójtowie trzech gmin
w woj. warmińsko-mazurskim: Milejewa, Młynar i
Płoskini proszą o pomoc w rozwiązaniu problemu do-
tyczącego finansowania przez samorząd gminny
oświetlenia ulicznego w ciągu drogi krajowej S22.
W granicach administracyjnych gminy Milejewo,
na istniejącym węźle Wilkowo, Generalna Dyrekcja
Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Olsztynie wy-
budowała (w ramach przebudowy drogi krajowej S22)
oświetlenie uliczne i powołując się na art. 18 ust. 1
pkt 3 Prawa energetycznego wezwała gminę Milejewo
do przejęcia w użyczenie tego oświetlenia i ponoszenia
wszelkich kosztów związanych z dostarczaniem ener-
gii, konserwacją, naprawą uszkodzenia słupów i ewen-
tualną wymianą w przypadku zniszczenia.
Gmina Milejewo nie podziela stanowiska GDD-
KiA Oddział w Olsztynie co do ustawowego obowiąz-
ku ponoszenia kosztów oświetlenia na węźle komu-
nikacyjnym Wilkowo z następujących powodów:
1. W momencie uzgadniania projektu przebudowy
drogi krajowej nr 22 nikt nie informował samorzą-
dów o obowiązku ponoszenia kosztów oświetlenia
ulicznego na drodze krajowej S22.
2. Gmina ponosi koszty utrzymania oświetlenia
ulicznego przy drogach publicznych (wojewódzkich,
powiatowych i gminnych) we wszystkich miejscowo-
ściach gminy Milejewo na obszarze zabudowanym, co
służy zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej.
3. Węzeł Wilkowo jest umiejscowiony poza obsza-
rem zabudowanym, a mieszkańcy naszej gminy mają
ograniczony dostęp do drogi krajowej S22 z powodu
likwidacji wcześniej istniejących wjazdów na tę drogę.
4. W granicach administracyjnych gminy Mileje-
wo droga krajowa S22 biegnie na całej długości poza
terenami zabudowanymi i naszym zdaniem ponosze-
nie kosztów utrzymania oświetlenia na tej drodze z
budżetu jednostki samorządu terytorialnego w żaden
sposób nie służy zaspokajaniu potrzeb wspólnoty sa-
morządowej.
5. Koszt utrzymania oświetlenia na tej drodze jest
porównywalny z kosztami utrzymania całego oświe-
tlenia z niskimi dochodami własnymi i licznymi za-
daniami niewiele różniącymi się od gmin o znacznie
wyższych dochodach własnych.
W związku z powyższym zwracam się z prośbą o
odpowiedź na pytanie: Czy w świetle podanych wyżej
faktów nie byłoby wskazane jednoznaczne doprecy-
zowanie przepisów dotyczących ponoszenia przez
gminy kosztów oświetlenia ulicznego służącego in-
nym niż członkowie wspólnoty samorządowej użyt-
kownikom dróg publicznych w aspekcie ustawy
o samorządzie gminnym?
83
Same koszty utrzymania oświetlenia na tej dro-
dze stanowią dla budżetu gminy obciążenie trudne
do udźwignięcia.
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Naguszewski
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13984)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie zmian w regulacjach dotyczących
czynności operacyjno-rozpoznawczych
Szanowny Panie Ministrze! W maju 2008 r. w Sej-
mie powołana została nadzwyczajna podkomisja zaj-
mująca się rozpatrzeniem poselskiego projektu usta-
wy o czynnościach operacyjnych, projektu, który
miał w swoim założeniu ujednolicić zasady wykony-
wania tychże czynności przez poszczególne służby.
Dotychczas uprawnienia do wykonywania takich
czynności oparte były o ustawy regulujące funkcjo-
nowanie konkretnych formacji.
Obok sejmowej podkomisji problematyką zawartą
w przedmiotowym projekcie ustawy zajmował się
również specjalny zespół utworzony w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Uchwalenie ustawy o czynnościach operacyjno-
-rozpoznawczych ma ogromne znaczenie dla służb,
które są uprawnione do stosowania takich działań.
Obecne uregulowania w przedmiotowej kwestii po-
wszechnie uznawane są za niewystarczające i często
utrudniające wykorzystywanie wiadomości operacyj-
nych w procesie karnym. Dlatego też z ww. projektem
ustawy związane są duże oczekiwania, zwłaszcza ze
strony funkcjonariuszy, którzy na co dzień w swojej
służbie wykorzystują czynności operacyjno-rozpo-
znawcze.
Według opinii osób, których zagadnienie to doty-
ka, uregulowania powinny iść w kierunku jasnego i
przejrzystego wskazania zasad prowadzenia czynno-
ści operacyjno-rozpoznawczych. W szczególności
ustawa powinna określać kontratypy, granice ryzyka
operacyjnego oraz zasady ochrony prawnej funkcjo-
nariuszy wykonujących tę trudną pracę. Generalnie
chodzi więc o wyraźne zakreślenie granic, których
nie można by przekroczyć, a które dawałyby odpo-
wiedni zakres swobody uwarunkowany specyfiką
tego typu działań służb.
W związku z powyższym zwracam się z uprzejmą
prośbą o odpowiedź na następujące pytania:
1. Jakie były postulaty ww. zespołu powołanego
w MSWiA odnośnie do treści przedmiotowego pro-
jektu?
84
2. Czy MSWiA posiada informacje, na jakim eta-
pie znajdują się obecnie prace nad projektem ustawy
o czynnościach operacyjno-rozpoznawczych?
3. Czy stanowisko zespołu MSWiA uwzględnia
oczekiwania funkcjonariuszy odnośnie do kształtu
przedmiotowej ustawy?
Z wyrazami szacunku
Poseł Krzysztof Brejza
Inowrocław, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13985)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie wprowadzenia regulacji
prawnych, które zlikwidowałyby 7-dniowy
okres pozostawania bezrobotnych
bez zasiłku od momentu ich rejestracji
w urzędzie pracy
Szanowna Pani Minister! W związku z wnioska-
mi zgłaszanymi w moim biurze poselskim przez oby-
wateli, którym przysługiwało prawo do zasiłku, ale
nie otrzymywali go w pełnej kwocie za 6 lub 12 mie-
sięcy, lecz pomniejszony o kwotę przypadającą na 7
dni liczonych od momentu rejestracji w urzędzie pra-
cy, zwracam się z prośbą o wyjaśnienie, jaki jest po-
wód nieuwzględniania przez urzędy pracy faktyczne-
go stanu bezrobocia osoby od dnia zarejestrowania
tego stanu i czy Ministerstwo Pracy i Polityki Spo-
łecznej rozważa zmianę dotychczas obowiązujących
przepisów.
Aktualnie bowiem wciąż obowiązują przepisy, w
myśl których od chwili zgłoszenia stanu bezrobocia
do jego rejestracji musi upłynąć 7 dni, za które fak-
tycznie osoba bezrobotna nie otrzymuje zasiłku.
Należy podkreślić, że za zmianą regulacji prawnej
przemawia przede wszystkim trudna sytuacja mate-
rialna osób, które ubiegają się o zasiłek dla bezrobot-
nych. Ludzie ci pozbawieni są często jakichkolwiek
stałych środków do życia i nie otrzymują jakiegokol-
wiek wsparcia od instytucji do tego powołanych.
W świetle powyższych argumentów zwracam się
z prośbą o odpowiedź na pytanie: Czy Ministerstwo
Pracy i Polityki Społecznej rozważa wprowadzenie
regulacji prawnych zezwalających na wypłacanie za-
siłku dla bezrobotnych, liczonego od momentu reje-
stracji we właściwym urzędzie pracy?
Łączymy wyrazy szacunku
Posłowie Jan Musiał
i Tadeusz Arkit
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13986)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie pozwoleń na przekraczanie
granicy RP przez osoby niepełnoletnie
Szanowny Panie Ministrze! Po 1 czerwca 2006 r.
osoby niepełnoletnie nie mogą przekraczać granicy
RP z krajami Unii Europejskiej na podstawie listy
uczestników wycieczki szkolnej i za okazaniem legi-
tymacji szkolnej. Wprowadzona interpretacja przepi-
sów w dalszym ciągu jest krzywdząca dla wielu
przedszkoli, szkół zarówno podstawowych, gimna-
zjalnych, jak i ponadgimnazjalnych. Duża ilość
uczniów mniej zamożnych nie posiada środków fi-
nansowych na wyrobienie niezbędnych dokumentów,
a uczestnictwo w wycieczkach szkolnych finansowa-
nych przez rady rodziców i inne organy to czasami
jedyna szansa wyjazdu poza własną miejscowość.
Kolejne problemy wiążą się z osobami niepełno-
letnimi, które zamieszkują tereny przygraniczne;
weekendowe wyjazdy rodzinne oraz wzmacnianie
więzi kulturowych oraz językowych z krajami są-
siednimi są niemożliwe właśnie przez obecne prze-
pisy prawa.
Z powyższymi kwestiami bardzo często zgłasza-
ją się rodzice, nauczyciele oraz sami uczniowie, w
związku z tym proszę o odpowiedź na następujące
pytania:
1. Czy istnieje możliwość złagodzenia przepisów
zezwalających na przekraczanie granic przez osoby
niepełnoletnie z krajami Unii Europejskiej?
2. Czy Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Ad-
ministracji może wprowadzić warunkowe przekro-
czenie granicy przez osoby niepełnoletnie z terenów
przygranicznych bez obowiązku posiadania paszpor-
tów bądź dowodów osobistych?
Z poważaniem
Poseł Marek Cebula
Krosno Odrzańskie, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13987)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie badań efektywności szkoleń
finansowanych ze środków unijnych
Szanowna Pani Minister! W latach 2007–2013
Polska otrzyma 11 mld euro na szkolenia m.in. ak-
tywizujące bezrobotnych, podnoszące kwalifikacje
pracowników przedsiębiorstw oraz zapobiegające
wykluczeniu społecznemu. Prawie 30% tych pienię-

dzy zostało już wydatkowanych. Rzeczą istotną jest
realizowanie ewaluacji, która pozwoli na zbadanie,
ile osób bezrobotnych podjęło pracę po udziale w
szkoleniach.
Tego typu badania pozwolą na dobranie odpo-
wiednich szkoleń finansowanych z EFS i odpowiada-
jących rynkowi pracy. Na razie nie ma danych doty-
czących skuteczności EFS, które mierzą wskaźnik
zatrudnienia przeszkolonych osób. Jedyne dostępne
dane dotyczą poprzedniego okresu programowania,
kiedy 42% osób przeszkolonych za środki UE podjęło
zatrudnienie.
Efektywne wydatkowanie funduszy unijnych jest
niezbędne dla dobrego funkcjonowania państwa.
W związku powyższym proszę o odpowiedź na na-
stępujące pytania:
1. Czy istnieje system monitoringu dotacji unij-
nych w ramach EFS przekazywanych na szkolenia
dla bezrobotnych?
2. Jeżeli nie ma takiego systemu, to czy istnieją
plany zrealizowania go w najbliższym czasie?
Z poważaniem
Poseł Marek Cebula
Krosno Odrzańskie, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13988)
do ministra finansów
w sprawie interpretacji art. 2 ust. 5 ustawy
o grach hazardowych w kontekście pokera
sportowego Texas Holdem
Szanowny Panie Ministrze! Ustawa o grach ha-
zardowych z dnia 19 listopada 2009 r. w art. 2 ust. 5
wymienia poker obok Black Jacka i Baccarta wśród
karcianych gier hazardowych. Powyższa ustawa za
ustawą o grach losowych i zakładach wzajemnych z
29 lipca 1992 r. przyjmuje definicję gry losowej jako
gry o wygrane pieniężne i rzeczowe, których wynik
w szczególności zależy od przypadku, a warunki gry
określa regulamin, ponadto grę w pokera umożliwia
jedynie w kasynach.
W tej sprawie zgłosiła się do mnie Polska Federa-
cja Pokera Sportowego (PFPS), która zwraca uwagę
na problemy wynikające z błędnej definicji pokera
sportowego. Federacja postuluje rozróżnienie pokera
sportowego i pokera jako gry hazardowej. Obecne za-
pisy uniemożliwiają m.in. organizację PFPS turnie-
jów sportowych w tej dziedzinie.
Polska Federacja Pokera Sportowego jest człon-
kiem Międzynarodowej Federacji Pokera Sportowe-
go, który przez International Mind Sports Associa-
tion należy do MKOL i aktualnie ubiega się w MKOL
o możliwość rozgrywek w pokera sportowego, podob-
85
nie jak w brydża podczas olimpiady letniej w Londy-
nie w 2012 r. PFPS patronuje również działającej
przy Uniwersytecie Warszawskim sekcji pokera spor-
towego Akademickiego Związku Sportowego (AZS).
Według Polskiej Federacji Pokera Sportowego po-
ker typu Texas Holdem jest inną grą niż ta, która
ustawodawca zdefiniował w 1992 r. Nie ma on nic
wspólnego z Black Jackiem czy Baccaratem. Wynik
gry uzależniony jest od umiejętności, zdolności i do-
świadczenia gracza, a nie wyłącznie od przypadku.
Element losowy jest ograniczony do pierwszej fazy
gry – rozdania kart, w dalszej mierze zależy od gra-
cza. Od typowego pokera różni się tym, że:
— wszyscy gracze na starcie mają równe szanse,
otrzymują takie samą liczbę punktów startowych,
— rozgrywki odbywają się między graczami pod-
czas turniejów, nie w kasynie, z udziałem sędziego,
a nie krupiera,
— gracze grają o punkty turniejowe, a nagrody są
określone przed turniejem przez organizatorów.
Podobnego zdania jest dr Mikołaj Czajkowski,
który uważa, że w największym stopniu o końcowym
wyniku decyduje strategia i umiejętności, choć ele-
ment losowy jest w tej grze obecny. Od 2009 r. na
Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu War-
szawskiego prowadzi on cieszące się ogromnym za-
interesowaniem zajęcia dla studentów: Poker Texas
Holdem jako aplikacje strategicznego myślenia i ana-
lizy otoczenia. W USA poker sportowy wykorzysty-
wany jest w dydaktyce od 2007 r. na Uniwersytecie
w Harvardzie oraz Uniwersytecie w Richmond, a od
2008 r. na Uniwersytecie w Barkeley.
Wykorzystanie pokera sportowego lub jego ele-
mentów w dydaktyce potwierdza, że poker sportowy
jest grą strategiczną. Wymaga koncentracji, umiejęt-
ności skupienia, szacowania ryzyka, pokonywania
stresu. Jest interdyscyplinarny: korzysta zarówno z
wiedzy matematycznej w zakresie prawdopodobień-
stwa oraz psychologii. Uczy analizy sytuacyjnej, ne-
gocjacji, zarządzania ryzykiem, strategii.
Czy w wobec powyższego poker sportowy Texas
Holdem spełnia definicję gry losowej określonej w
art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o
grach hazardowych, czy jako dyscyplina naukowa i
sportowa ma szansę w świetle polskiego prawa być
definiowany inaczej?
Jakie możliwości w świetle polskiego prawa ma
Polska Federacja Pokera Sportowego w zakresie or-
ganizacji turniejów sportowych w pokera Texas Hol-
dem?
Czy w świetle ustawy rozgrywki w pokera spor-
towego Texas Holdem mogą odbywać się podczas za-
jęć na Uniwersytecie Warszawskim i w sekcji Akade-
mickiego Związku Sportowego?
Z poważaniem
Poseł Andrzej Halicki
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
86
Interpelacja
(nr 13989)
do ministra finansów
w sprawie sytuacji dystrybutorów lekkiego
oleju opałowego
Szanowny Panie Ministrze! Dystrybutorzy lek-
kiego oleju opałowego zwrócili się do mojego biura
poselskiego z prośbą o podjęcie działań w sprawie ich
bardzo trudnej sytuacji. Zainteresowani podkreślili,
że ich sytuacja jest bardzo dramatyczna. Związane
jest to z tendencyjnymi działaniami organów podat-
kowych. Należy zwrócić uwagę na fakt, iż zaintere-
sowani rozważają możliwość podjęcia ogólnopolskiej
akcji protestacyjnej polegającej na wstrzymaniu do-
staw lekkiego oleju opałowego zarówno do odbiorców
indywidualnych, jak i podmiotów, w tym lokalnych
placówek administracji publicznej.
Zdaniem zainteresowanych źle stworzone prawo
systematycznie eliminuje ich z rynku paliw. Więk-
szość z firm, które reprezentują zainteresowani, jest
na różnym etapie tej nierównej walki z administracją
państwową, która nie tylko nakłada na zaintereso-
wanych olbrzymie kary za niespełnienie obowiązków,
ale także egzekwuje zawczasu ewentualne, jeszcze
nieorzeczone kary. Dystrybutorzy lekkiego oleju opa-
łowego ponoszą finansową odpowiedzialność za nie-
uczciwość nabywców, którzy w składanych przez sie-
bie oświadczeniach o przeznaczeniu zakupionego
oleju opałowego podają nieprawdę. Sprzedawcy, nie
mając żadnej prawnej możliwości weryfikacji tych
danych, zostali przez administrację państwową au-
tomatycznie postawieni w jednym szeregu z firmami
działającymi na szkodę państwa. Jak podkreślili za-
interesowani, jednocześnie nieuczciwi nabywcy wy-
korzystujący olej opałowy do celów napędowych nie
ponoszą z tego tytułu żadnej odpowiedzialności.
Mając na uwadze powyższe, proszę Pana Ministra
o zainteresowanie się niniejszą sprawą. W związku z
powyższym zwracam się z pytaniami do Pana Mini-
stra:
1. Jak Pan ocenia sytuację dystrybutorów lekkie-
go oleju opałowego?
2. Jakie kroki zamierza Pan podjąć w przedmio-
towej sprawie?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Rusiecki
Ostrowiec Świętokrzyski, dnia 13 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13990)
do ministra zdrowia
w sprawie narastających w ostatnim okresie
problemów ekonomicznych lecznictwa
szpitalnego oraz coraz większych utrudnień
w dostępie pacjentów do usług zdrowotnych
Szanowna Pani Minister! Świętokrzyska Izba Le-
karska zwróciła się z prośbą do mojego biura posel-
skiego o podjęcie działań w sprawie narastających
w ostatnim okresie problemów ekonomicznych lecz-
nictwa szpitalnego oraz coraz większych utrudnień
w dostępie pacjentów do usług zdrowotnych. Jak pod-
kreślili zainteresowani, zaistniała sytuacja wynika
z decyzji Narodowego Funduszu Zdrowia o finanso-
waniu szpitalom jedynie procedur ratujących życie,
w sytuacji gdy placówki te wyczerpały przyznane im
wcześniej limity.
Wobec takiej postawy ubezpieczyciela coraz więk-
sza liczba szpitali w kraju, broniąc się przed finanso-
wą zapaścią, ogranicza swoją aktywność do wykony-
wania jedynie świadczeń ze wskazań pilnych. Prowa-
dzi to do wydłużenia kolejek oczekujących na zabiegi
planowane, co w konsekwencji naraża chorych na
dodatkowe cierpienia i skutkować może pogorsze-
niem ich stanu zdrowia.
Próby przerzucenia odpowiedzialności za zaist-
niały stan rzeczy dokonywane przez urzędników
państwowych różnego stopnia na dyrektorów szpita-
li, którzy to podobno źle gospodarują przyznanymi
limitami, budzą zdecydowany sprzeciw zaintereso-
wanych. Rolą polskich szpitali oraz pracujących w
nich lekarzy jest świadczenie usług medycznych na
możliwie najwyższym poziomie, nie zaś gospodaro-
wanie limitami czy też wprowadzanie ograniczeń w
dostępności do usług zdrowotnych.
Mając na uwadze powyższe, proszę Panią Mini-
ster o zainteresowanie się niniejszą sprawą. W związ-
ku z powyższym zwracam się z pytaniami do Pani
Minister:
1. Jak Pani ocenia tę sytuację i czym ją uzasad-
nia?
2. Jakie kroki mogą zostać podjęte przez Panią
Minister w sprawie narastających w ostatnim okre-
sie problemów ekonomicznych lecznictwa szpitalnego
oraz pogłębiających się utrudnień w dostępie pacjen-
tów do usług zdrowotnych?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Rusiecki
Ostrowiec Świętokrzyski, dnia 11 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 13991)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie wyodrębnienia terminu prawnego
sprzężonej niepełnosprawności –
głuchoślepoty (równoległego uszkodzenia
narządów słuchu i wzroku) oraz nadania jej
oddzielnego kodu w orzeczeniach
o niepełnosprawności
Szanowna Pani Minister! Osoby głuchoniewido-
me od dawna zabiegają o prawne wyodrębnienie
sprzężonej niepełnosprawności – głuchoślepoty (rów-
noczesnego uszkodzenia narządów słuchu i wzroku)
oraz nadanie jej oddzielnego kodu w orzeczeniach o
niepełnosprawności.
Według obecnego stanu prawnego w orzeczeniach
o niepełnosprawności wydawanych osobom głucho-
niewidomym przez zespoły ds. orzekania o niepełno-
sprawności wpisywane są dwa kody: 03-L (głuchota)
i 04-O (ślepota) lub – częściej – tylko jeden z nich.
Taki zapis nie odzwierciedla faktycznej sytuacji oso-
by głuchoniewidomej. W przypadku osób głuchych
lub niewidomych występuje bowiem tzw. kompensa-
cja (wzroku słuchem lub słuchu wzrokiem), która jest
wykluczona lub znacznie ograniczona w przypadku
łącznego występowania obu tych dysfunkcji. Dlatego
nie można skutków i potrzeb wynikających z głucho-
ślepoty uznawać za sumę skutków i potrzeb wynika-
jących z głuchoty i ślepoty. Są one przecież zupełnie
inne, a ze względu na brak lub ograniczenie wzajem-
nej kompensacji – wyjątkowo dotkliwe.
Skomplikowane oznaczenie kodowe w orzecze-
niach niezwykle utrudnia także identyfikowanie oso-
by głuchoniewidomej w rejestrach i wykazach osób z
niepełnosprawnością prowadzonych przez różne in-
stytucje. Czasem opisywane są one jako tylko osoby
niewidome, czasem jako tylko niesłyszące, a czasem
wymieniane są oba rodzaje niepełnosprawności – tyle
że osobno. (Przykładem może być nawet sam system
EKSMOoN, zawierający dane o orzeczeniach wyda-
wanych przez zespoły ds. orzekania o niepełnospraw-
ności.) Taki brak jednoznaczności w interpretacji
przepisów dot. osób głuchoniewidomych utrudnia
także lub nawet uniemożliwia realizację działań
wpierających to środowisko.
W związku z powyższym proszę Panią Minister o
udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: Kiedy
Minister Pracy i Polityki Społecznej dokona odpo-
wiednich zmian prawnych, skutkujących prawnym
wyodrębnieniem głuchoślepoty?
Z poważaniem
Poseł Bożena Kotkowska
Bielsko-Biała, dnia 15 stycznia 2010 r.
87
Interpelacja
(nr 13992)
do ministra infrastruktury
w sprawie wykupu byłych mieszkań
zakładowych przekazanych gminom
na preferencyjnych zasadach
przez ich wieloletnich najemców
Szanowny Panie Ministrze! Zgodnie z literą obo-
wiązującej ustawy o zasadach zbywania mieszkań
będących własnością przedsiębiorstw państwowych,
niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu
Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektó-
rych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa
(Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 24) wszyscy najemcy
mieszkań zakładowych (zarówno obecnych, jak i
przekazanych spółdzielniom mieszkaniowym) dosta-
li możliwość ich wykupu za bonifikatą, której wyso-
kość ustala się w zależności od liczby lat pracy w
danym zakładzie oraz lat wynajmu od niego miesz-
kania zakładowego. Takiej szansy (tzn. prawa do
roszczenia o przeniesienie własności nieruchomości
bądź pierwokupu mieszkania za bonifikatą) nie
otrzymali jednak najemcy byłych lokali zakładowych,
które przed dniem 7 lutego 2001 r. utraciły status
mieszkania zakładowego i zostały nieodpłatnie prze-
kazane gminom.
Ustawa z 2000 r., jakkolwiek długo oczekiwana,
faktycznie podzieliła najemców na dwie kategorie:
tych, których budynki przekazane zostały gminom
(bądź sprzedane innym podmiotom) przed uchwale-
niem ustawy i bez pytania o zgodę najemców, oraz na
tych, których budynków jeszcze nie sprzedano i któ-
rzy otrzymali prawo pierwszeństwa w wykupie
mieszkań za bonifikatą. W ten sposób, wychodząc
naprzeciw oczekiwaniom najemców, złamano jedno-
cześnie zasadę równości wobec prawa wszystkich
obywateli i równego ich traktowania przez władze
publiczne.
Zdecydowane stanowisko w tej sprawie zajął Sąd
Najwyższy, który w wyroku z 21 sierpnia 2008 r.
(sygn. akt IV CSK 191/08) opowiedział się za upraw-
nionymi lokatorami pracowniczych mieszkań zakła-
dowych, uznając, że nie są oni zwykłymi najemcami,
ale raczej pierwotnymi współwłaścicielami. Sąd Naj-
wyższy w tym precedensowym wyroku uznał, iż
umowy sprzedaży zasiedlonych lokali w domu prze-
kazanym bezpłatnie gminie albo spółdzielni miesz-
kaniowej przez przedsiębiorstwo państwowe mogą
być nieważne z powodu sprzeczności z zasadami
współżycia społecznego. Ustawodawca winien był
dostrzec wkład finansowy oraz osobiste zaangażo-
wanie najemców w proces budowania i remontowa-
nia mieszkań zakładowych. Omawiane lokale zakła-
dowe budowano bowiem z zasobów socjalnych zakła-
dów, a zatem ze wspólnych pieniędzy pracowników,
którzy wielokrotnie inwestowali w ich utrzymanie i
remonty.
88
Na uwagę zasługują także inne istotne braki od-
powiednich przepisów ustawy o zasadach zbywania
mieszkań będących własnością przedsiębiorstw pań-
stwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem
Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz
niektórych mieszkań będących własnością Skarbu
Państwa. W ustawie brakuje jednoznacznego zakazu
kupowania więcej niż jednego mieszkania z zasobów
spółki z udziałem Skarbu Państwa na zasadach pre-
ferencyjnych. W praktyce zdarza się, że osoba upraw-
niona wykupuje więcej niż jedno mieszkanie zakła-
dowe, ponieważ ustawa nie zabrania, a zatem umoż-
liwia taki proceder (np. osoba uprawniona wykupuje
jedno mieszkanie zakładowe, zamienia je z osoba
trzecią, a następnie stara się o wykup mieszkania
będącego przedmiotem zamiany).
Ponadto ustawodawca nie określił w sposób szcze-
gólny sytuacji wnuków zamieszkujących z dziadkiem
lub babcią w przypadku śmierci któregoś z nich przed
wykupieniem mieszkania. Zgodnie z orzecznictwem
Sądu Najwyższego wnuk nie wstępuje w stosunek
najmu po dziadku/babci. Z chwilą śmierci dotychcza-
sowego głównego najemcy może on jedynie zwrócić się
o zawarcie nowej umowy najmu. Jest to zasadnicza
różnica, wzbudzająca szereg kontrowersji, gdyż brak
wstąpienia w stosunek najmu skutkuje niemożnością
wliczenia okresu pracy i najmu poprzedniego główne-
go najemcy do ulgi przy wykupie mieszkania.
Brak odpowiednich przepisów dotyka wielu ludzi
na terenie całego kraju. Są to wieloletni mieszkańcy
swoich lokali, bardzo często w starszym wieku, któ-
rych dochody i oszczędności nie pozwalają na wykup
użytkowanych mieszkań za cenę wolnorynkową
i którzy czują się dyskryminowani wobec prawa. W
efekcie dochodzi do sprzedaży tych mieszkań osobom
fizycznym i prawnym niebędącym ich mieszkańcami,
a obecni lokatorzy zostają wysiedleni. Nadmieniam,
że wśród najemców istnieje duże zainteresowanie wy-
kupem ich mieszkań; jednak ceny proponowane przez
gminy znacznie przewyższają możliwości finansowe
mieszkańców, gdyż w świetle obowiązujących prze-
pisów nie przysługuje im prawo do bonifikaty.
W związku z powyższym pragnę zapytać Pana
Ministra:
1. Czy istnieje możliwość rozszerzenia uprawnień
osób zajmujących mieszkania zakładowe do ich na-
bywania o najemców byłych mieszkań zakładowych,
przekazanych gminom przed dniem 7 lutego 2001 r.?
2. Czy planowane jest przygotowanie zmian legi-
slacyjnych niektórych ustaw dotyczących przekształ-
ceń własnościowych nieruchomości, znoszących lub
łagodzących nierówność wobec prawa najemców by-
łych lokali zakładowych?
3. Czy Ministerstwo Infrastruktury zamierza roz-
ważyć możliwość ograniczenia ilości wykupionych na
preferencyjnych zasadach mieszkań przez jednego
uprawnionego, a z drugiej strony – możliwość rozsze-
rzenia uprawnień wnuków najmujących mieszkania
zakładowe wraz z dziadkami do ich nabywania?
4. Jak należy rozumieć art. 10 ustawy określający
datę wygaśnięcia uprawnienia nabycia mieszkań na
zasadach preferencyjnych? Czy zasada ta obejmuje
także pozostałe zasoby mieszkaniowe, będące wła-
snością spółek handlowych z udziałem Skarbu Pań-
stwa?
5. Czy będą kontynuowane prace nad poselskim
projektem nowelizacji ustawy o zmianie niektórych
ustaw dotyczących przekształceń własnościowych
nieruchomości (druk nr 1224 i 1224-A), który w art.
6 ust. 2 przyznaje prawo przedmiotowego roszczenia
osobom, które nabyły prawo najmu lub uzyskały de-
cyzję administracyjna o jego przydziale, w okresie do
dnia 7 lutego 2001 r.?
6. Czy istnieje możliwość wznowienia prac nad
senackim projektem ustawy o zmianie niektórych
ustaw dotyczących przekształceń własnościowych
(druk nr 602), który nie został wniesiony pod obrady
Sejmu poprzedniej kadencji z powodu jej skrócenia,
a który regulował poruszoną przeze mnie kwestię?
Ufam, że idea równości obywateli wobec prawa i
troska o interes każdego z nich, którymi kierują się
w swych pracach legislacyjnych rząd i parlamenta-
rzyści, pozwoli na skorygowanie aktualne obowiązu-
jących przepisów.
Z poważaniem
Poseł Jarosław Pięta
Sosnowiec, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13993)
do ministra infrastruktury
w sprawie rejestracji samochodów
z kierownicą po prawej stronie
Szanowny Panie Ministrze! Zgodnie z dyrektywą
Unii Europejskiej nr 81/643/EWG z dnia 29 lipca
1981 r. oraz 70/311/EWG z dnia 8 czerwca 1970 r. w
sprawie zbliżania ustawodawstwa państw członkow-
skich dotyczących układów kierowniczych w pojaz-
dach silnikowych i ich przyczepach państwa człon-
kowskie nie mogą odmówić pojazdowi silnikowemu
przyznania świadectwa homologacji europejskiej ani
homologacji krajowej ze względu na jego układ kie-
rowniczy, jeżeli układ ten spełnia wymogi zawarte w
niniejszej dyrektywie.
Niestety, w naszym kraju nie ma możliwości za-
rejestrowania samochodu, który wyposażony jest w
kierownicę umieszczoną po prawej stronie. Polskie
prawo nie dopuszcza rejestracji takich pojazdów, z
wyjątkiem indywidualnych odstępstw wydawanych
przez ministerstwo transportu np. dla pojazdów spe-
cjalnych. Aby ominąć ten przepis, można spróbować
poddać samochód specjalnej przeróbce polegającej na
zamontowaniu nowej deski rozdzielczej, przełożeniu

pedałów oraz układu kierowniczego na lewą stronę.
Jest to jednak dość kosztowny zabieg, który w związ-
ku z faktem, iż Polska przegrała sprawę roszczenio-
wą w Luksemburgu, powinien być niepotrzebny. Pol-
skie prawo powinno dopuszczać rejestrację samocho-
dów z kierownicami po prawej stronie, gdyż takie
zasady panują w całej Europie, a Polska, stając się
członkiem zjednoczonej Europy, musi to prawo re-
spektować.
W związku z powyższym chcielibyśmy zapytać
Pana Ministra:
1. Jaka jest opinia ministerstwa w sprawie reje-
stracji samochodów z kierownicą po prawej stronie?
2. Czy możliwe jest podjęcie odpowiednich kroków
celem wprowadzenia odpowiednich regulacji?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Pięta
oraz grupa posłów
Sosnowiec, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13994)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie wysłodków buraczanych
Szanowny Panie Ministrze! Podczas spotkań z
mieszkańcami powiatu inowrocławskiego zgłosiła się
do mnie grupa rolników w sprawie wyjaśnienia wąt-
pliwości dotyczących wysłodków buraczanych prze-
znaczonych do hodowli bydła.
W trakcie spotkania rolnicy zwracali uwagę, iż
inspektoraty transportu drogowego w przypadku
kontroli nakładają na przedsiębiorców mandaty, po-
nieważ w ich ocenie wysłodki buraczane traktowane
są jako odpad. W opinii osób kontrolujących na trans-
port wysłodków buraczanych wymagane jest stosow-
ne zezwolenie.
Dlatego też, przekazując powyższe, proszę o udzie-
lenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy zgodnie z obowiązującym prawem wysłod-
ki buraczane traktowane są jako odpad?
2. Czy rolnicy przewożący wysłodki zobowiązani
są do posiadania właściwego zezwolenia?
3. Czy do ministerstwa zgłaszane są takiego typu
przypadki?
4. Jakie stanowisko zajmuje resort rolnictwa i roz-
woju wsi w przedmiotowej sprawie?
5. Czy ministerstwo podzieli pogląd przedsiębior-
ców, iż w przypadku wymogu posiadania zezwolenia
rolnicy powinni być zwolnieni z tego obowiązku?
Z poważaniem
Poseł Grzegorz Roszak
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
89
Interpelacja
(nr 13995)
do ministra finansów
w sprawie udzielenia absolutorium osobie
pełniącej obowiązki wójta, burmistrza
lub prezydenta miasta z tytułu wykonania
budżetu
Szanowny Panie Ministrze! Regionalne izby ob-
rachunkowe stoją na stanowisku, iż osoby pełniące
obowiązki (w ramach zarządu komisarycznego) wój-
tów, burmistrzów lub prezydentów miast podlegają
procedurze absolutoryjnej.
Jak podkreślają przedstawiciele RIO, instytucja
absolutorium jest bezpośrednio związana z wykony-
waniem budżetu przez umocowanie ustawowe orga-
nu i wyznaczonej osoby, niezależnie nawet od okresu
faktycznie realizowanych zadań w trakcie roku bu-
dżetowego.
W opinii regionalnych izb obrachunkowych w
związku z tym, że osoba wyznaczona przez premiera
ma pełne kompetencje organu wykonawczego w za-
kresie gospodarki finansowej, to jej realizacja powin-
na podlegać ocenie. Jednakże powyższa interpretacja
nie wynika literalnie z przepisów. Przy tworzeniu
ww. stanowiska wobec licznych wątpliwości posiłko-
wano się stanowiskiem doktryny.
W związku z powyższym pragnę zapytać Pana
Ministra:
1. Czy w myśl ustawy o finansach publicznych
opinie regionalnych izb obrachunkowych są prawi-
dłowe?
2. Jakie stanowisko prezentuje Ministerstwo Fi-
nansów wobec powyższego tematu?
3. Czy zdaniem Pana Ministra istnieje koniecz-
ność doprecyzowania właściwych ustaw tak, aby wy-
eliminować pojawiające się wątpliwości w opisanej
przeze mnie sprawie?
Z poważaniem
Poseł Grzegorz Roszak
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13996)
do ministra zdrowia
w sprawie „Programu poprawy opieki
medycznej nad dziećmi z chorobami
nowotworowymi oraz podniesienia jakości
ich życia”
Szanowna Pani Minister! W ostatnim czasie po-
wstał dwuletni „Program poprawy opieki medycznej
90
nad dziećmi z chorobami nowotworowymi oraz pod-
niesienia jakości ich życia”, który od maja br. będzie
wdrażany w Polsce, a także w Czechach, Rumunii i
na Węgrzech.
W Krakowie zakończyło się dwudniowe spotkanie
organizacyjne krajowych konsultantów medycznych
z tych czterech państw z ekspertami z Wielkiej Bry-
tanii i USA. Program ten obejmuje m.in. szkolenie
kadr; na ich bazie zostaną stworzone wielodyscypli-
narne zespoły, które będą opiekować się małymi pa-
cjentami przez cały okres choroby. Z przekazanych
informacji wynika, że w praktyce ma to wyglądać
tak, iż w momencie zdiagnozowania u małego pacjen-
ta choroby nowotworowej specjalnie dla niego będzie
powoływany zespół opieki medycznej, psychologicz-
nej i socjalnej. Projekt ten powstał z inicjatywy fun-
dacji: Project HOPE oraz Bristol – Myers Squibb.
Mając na względzie powyższe, proszę Panią Mini-
ster o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytania:
1. Czy mieszkańcy województwa kujawsko-po-
morskiego, a także powiatu inowrocławskiego mogą
liczyć na objęcie tym programem?
2. Na jakich zasadach zostanie przeprowadzona
kampania informacyjna oraz promocyjna w zakresie
powyższego programu?
Z wyrazami szacunku
Poseł Grzegorz Roszak
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13997)
do ministra finansów
w sprawie wyjaśnienia kwestii, czy w ustawie
Ordynacja podatkowa w części poświęconej
podatkowi od środków transportowych
nie występuje błąd wewnętrznej sprzeczności
Szanowny Panie Ministrze! W oparciu o art. 191
i 192 regulaminu Sejmu zapytuję Pana: Czy Ordyna-
cja podatkowa w części poświęconej podatkom od
środków transportowych nie jest obarczona błędem
wewnętrznej sprzeczności?
Wątpliwość tę wysunęli przedsiębiorcy z mojego
okręgu wyborczego, którzy są właścicielami pojaz-
dów służących do transportu drogowego, które to
pojazdy, co oczywiste, podlegają opodatkowaniu.
Wątpliwości te nie dotyczą samej istoty podatku od
środków transportowych ani też jego wysokości, któ-
rą ustala samorząd, lecz samego mechanizmu jego
naliczania w części dotyczącej przyczep i naczep.
Zgodnie z art. 8 pkt 5 i 6 ustawy o podatkach i
opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od
środków transportowych podlegają przyczepy i na-
czepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiada-
ją dopuszczalną masę całkowitą od 7 ton. Ciągniki
siodłowe i balastowe oraz przyczepy i naczepy pod-
legają opodatkowaniu jako odrębne przedmioty opo-
datkowania. Jednakże stawka podatku od przyczep
i naczep zależy od wyrażonej w tonach DMC zespołu
pojazdów, tj. ciągnika i przyczepy lub ciągnika i na-
czepy.
To właśnie budzi wątpliwości podatników, którzy
uważają, iż w sytuacji kiedy np. podatnik posiada
jeden ciągnik i dwie przyczepy, to za ten jeden cią-
gnik odprowadza podatek od środków transporto-
wych aż trzykrotnie: raz za ciągnik i dwa razy za
zespoły pojazdów, gdyż DMC ciągnika już opodatko-
wanego stanowi część DMC zespołu pojazdów (cią-
gnik + przyczepa) przy wyliczaniu wysokości podat-
ku za tę przyczepę.
Przy tak sformułowanym przepisie odwołania po-
datników do samorządowego kolegium odwoławczego
i sądu administracyjnego skutkują utrzymaniem w
mocy decyzji organu podatkowego mimo zauważalnej
niejednoznaczności przepisu.
W imieniu owych podatników zapytuję zatem
Pana Ministra: Czy nie zachodzi tu błąd wewnętrznej
sprzeczności w ustawie?
Z wyrazami uszanowania
Poseł Jerzy Rębek
Warszawa, dnia 11 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 13998)
do ministra zdrowia
w sprawie finansowania świadczeń
zdrowotnych dla mieszkańców
woj. lubelskiego
Szanowna Pani Minister! Chciałbym poruszyć
kwestię finansowania świadczeń zdrowotnych w szpi-
talach woj. lubelskiego w latach 2008–2010.
W swoim wystąpieniu na 44. posiedzeniu Sejmu
w dniu 25 czerwca 2009 r. powiedziała Pani: „Wiecie
państwo, że to, co w 2009 r. jest nadwykonaniem, jest
dużo prostsze do sfinansowania i mogę powiedzieć,
że nawet na poziomie 100%. Natomiast to, co będzie
regulowane za rok 2008, musi być załatwione na dro-
dze tzw. ugod przedsądowych, ponieważ nie ma już
w tej chwili umowy, ta umowa skończyła się z upły-
wem roku 2008. Gwarantuję państwu, że dzisiaj stać
nas na to, żeby zapłacić w 100% za te nadwykonania
100% świadczeniodawcom, którzy po te pieniądze w
ramach tej drogi formalnej, regulowanej prawem,
wystąpią”.
Szpital w Radzyniu Podlaskim, podobnie jak inne
szpitale woj. lubelskiego, zgodnie z wypowiedzią Pani
Minister wystąpił do sądu o zawezwanie Centrali

NFZ do ugodowego załatwienia sprawy. Niestety
NFZ nie wyraził woli do ugody, nie odpowiedział na
pozew ani nie stawił się na rozprawie. Natomiast
wiadomo, że tego typu ugody zawierane są ze szpita-
lami z innych województw.
Jednocześnie narasta problem niezapłaconych
świadczeń za rok 2009. A jak Pani Minister słusznie
stwierdziła w swojej wypowiedzi, te nadwykonania
dzisiaj wynikają przede wszystkim ze złego algoryt-
mu. Dziękuję Pani za działania, które doprowadziły
do jego zmiany. Niestety skutek jest taki, że plan fi-
nansowy Oddziału Lubelskiego NFZ zakłada zmniej-
szenie nakładów na świadczenia zdrowotne w roku
2010 średnio o ok. 10%. Zmniejszenie o taką kwotę
kontraktów (w przypadku szpitala w Radzyniu Pod-
laskim to ponad 4,2 mln zł) przy niezapłaconych do
chwili obecnej nadwykonaniach za 2008 i 2009 r. to
prosta droga do likwidacji szpitali lubelskich i pozba-
wienia mieszkańców dostępu do świadczeń. Dyrek-
torzy, którzy już reglamentują z powodu zbyt niskich
kontraktów świadczenia od maja br., stoją przed de-
cyzją, czy nie podpisywać takich kontraktów i dopro-
wadzić do likwidacji szpitali od 28 lutego 2010 r., czy
też podpisać je ze świadomością konieczności likwi-
dacji tychże szpitali w połowie roku.
W związku z powyższym chciałbym zapytać:
1. Jakie działania Ministerstwo Zdrowia ma za-
miar podjąć w celu uregulowania przez NFZ należ-
ności na rzecz ZOZ-ów woj. lubelskiego z tytułu wy-
konania ponad limit świadczeń medycznych w 2008
i 2009 r., podobnie jak miało to miejsce w stosunku
do placówek szpitalnych w innych województwach,
gdzie te kwoty już dawno wypłacono?
2. Kiedy można się spodziewać wypłaty środków,
które dla szpitali lubelskich są niezbędne dla prowa-
dzenia bieżącej działalności?
3. Jakie działania będą podjęte w celu zagwaran-
towania mieszkańcom woj. lubelskiego odpowiedniej
ilości świadczeń medycznych w roku 2010?
Z poważaniem
Poseł Jerzy Rębek
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
91
Interpelacja
(nr 13999)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie nowelizacji rozporządzenia
ministra rolnictwa i rozwoju wsi z dnia
19 czerwca 2007 r. w sprawie szczegółowych
warunków i trybu przyznawania pomocy
finansowej w ramach działania:
Renty strukturalne
Szanowny Panie Ministrze! Działając na prośbę
środowiska rolników oraz na podstawie ustawy o wy-
konywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. z 2003 r.
Nr 221, poz. 2199, z późn. zm.), proszę o podjęcie dzia-
łań w przedstawionej poniżej sprawie.
Renty strukturalne to rekompensaty wypłacane
rolnikom za przekazanie gospodarstw rolnych. Pro-
gram, w którym uczestniczy jak do tej pory kilka-
dziesiąt tysięcy osób, już przynosi dużo pozytyw-
nych zmian na wsi, jeżeli chodzi o strukturę gospo-
darstw, wiek rolników czy sposób zarządzania go-
spodarstwem. Ostatni nabór wniosków zakończony
został w lipcu 2008 r. W 2009 r. termin ogłoszenia
nowego naboru przekładany był kilkukrotnie aż do
momentu ogłoszenia nowych zasad ubiegania się o
to świadczenie.
Nowelizacja rozporządzenia ministra rolnictwa i
rozwoju wsi z dnia 19 czerwca 2007 r. w sprawie
szczegółowych warunków i trybu przyznawania po-
mocy finansowej w ramach działania: Renty struk-
turalne, wprowadza szereg nowych zasad i warun-
ków, jakie muszą spełnić rolnicy, by wziąć udział w
programie. Zmiana warunków przyznawania rent w
trakcie realizacji programu wydaje się rażąco nie-
sprawiedliwa i może prowadzić do sytuacji, że za kil-
ka lat wymagania w porównaniu z pierwszym rocz-
nikiem, który otrzymał dotacje, będą kilka razy
większe. Program na proponowanych nowych zasa-
dach dzieli ludzi na lepszych i gorszych.
Według nowych zasad przyznawania rent struk-
turalnych przekazana na powiększenie gospodarstwa
rolnego powierzchnia użytków rolnych, wchodząca
w skład gospodarstwa rolnego po powiększeniu nie
będzie mogła być mniejsza niż średnia powierzchnia
gruntów rolnych w kraju (10,20 ha). Dla rolników z
Podkarpacia, gdzie średnia powierzchnia gruntów
rolnych wynosi ok. 4,3 ha, warunek ten będzie nie do
spełnienia, tak samo jak zapis, że gospodarstwo rol-
ne, które ma być przekazane, ma mieć łączną po-
wierzchnię użytków rolnych wynoszącą co najmniej
6 ha, a w przypadku gospodarstw rolnych położonych
w woj. małopolskim, podkarpackim, śląskim lub
świętokrzyskim – co najmniej 3 ha, gdzie wcześniej
była mowa o co najmniej 1 ha. Tak duża i nagła zmia-
na warunków uczestnictwa w programie stawia rol-
ników z Podkarpacia na z góry przegranej pozycji.
Bardzo dyskusyjną sprawą nie jest również stała
wysokość świadczeń oraz to, że nie będą one podle-
92
gały rewaloryzacji. Rolnik, który przekaże ziemię w
zamian za rentę strukturalną do ukończenia 65 lat,
będzie dostawał niewiele ponad 1000 zł. Brak rewa-
loryzacji sprawi, że zależnie od inflacji po kilku la-
tach realna siła nabywcza świadczenia otrzymanego
dzisiaj będzie znacznie niższa.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z następującymi pytaniami:
1. Czy zdaniem ministerstwa zmiana warunków
przyznawania rent w trakcie realizacji programu nie
jest niesprawiedliwa i nie dzieli rolników na lepszych
i gorszych?
2. Kiedy ogłoszony zostanie dokładny termin na-
boru wniosków o przyznanie rent strukturalnych?
3. Jak według ministerstwa proponowane zmiany
warunków przyznawania rent strukturalnych wpły-
nął na ich dostępność dla podkarpackich rolników?
4. Czy ministerstwo uważa, że wprowadzenie no-
wych, mogących ulegać dalszym zmianom zasad bę-
dzie zachęcało młodych ludzi do przejmowania gospo-
darstw?
Z poważaniem
Poseł Kazimierz Moskal
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14000)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie planowanych zmian w prawie,
które pogorszą sytuację lokatorów
Na podstawie art. 192 Regulaminu Sejmu przed-
kładam Panu Premierowi interpelację poselską w
sprawie planowanych zmian w prawie, które pogor-
szą sytuację lokatorów.
Jestem w posiadaniu korespondencji Komitetu
Obrony Lokatorów z Warszawy z ministrem gospo-
darki oraz ministrem infrastruktury, z której wyni-
ka, że rząd planuje nowelizację ustawy z dnia 21
czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, miesz-
kaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cy-
wilnego. Jak wynika z analizy porównawczej dotych-
czasowego prawa i proponowanych zmian w przepi-
sach, przeprowadzonej przez Komitet Obrony Loka-
torów, znaczna część nowelizacji znacząco pogorszy
ochronę prawną lokatorów, która już dziś nie jest
wystarczająca.
Projekt rządowy ma proponować skrócenie ter-
minu wypowiedzenia wysokości czynszu albo innych
opłat za używanie lokalu z 3 miesięcy do 2 miesięcy.
Z tą zmianą wiąże się druga zmiana, która mówi, że
lokator może odmówić na piśmie przyjęcia podwyżki
lub ją zakwestionować w ciągu miesiąca od dnia wy-
powiedzenia. Obecny zapis daje lokatorowi na te
czynności dwa miesiące. Komitet negatywnie opiniu-
je proponowane zmiany w ustawie, gdyż lokator
otrzymujący podwyżkę czynszu nie będzie miał wy-
starczająco dużo czasu, by skutecznie ją zakwestio-
nować.
Obecnie w ustawie jest zawarte ograniczenie, któ-
re mówi, że podwyższenie czynszu albo innych opłat
za używanie lokalu nie może być dokonywane czę-
ściej niż co 6 miesięcy. W projekcie nowelizacji to
ograniczenie ma zostać uchylone. Komitet stanowczo
protestuje przeciw próbie zniesienia limitów na liczbę
podwyżek czynszów w ciągu roku.
Aktualnie ustawa przewiduje, że w razie podwyż-
szenia opłat niezależnych od właściciela jest on obo-
wiązany do przedstawienia lokatorowi na piśmie ze-
stawienia opłat wraz z przyczyną ich podwyższenia.
Nowy zapis zdejmuje z właściciela obowiązek infor-
mowania lokatorów o przyczynach podwyższenia
tych opłat. Komitet uważa, że właściciel powinien
bezwzględnie wykazać faktyczną przyczynę podwyż-
szenia czynszu, gdyż rezygnacja z wymogu podania
przyczyny podwyżki spowoduje, że przepis o możli-
wości jej zaskarżenia stanie się w praktyce martwy,
gdyż lokatorzy, nie mając dostępu do niezbędnych
informacji, nie będą w stanie udowodnić przed sądem
braku zasadności podwyżki.
Projekt przewiduje, że właściciel będzie mógł wy-
powiedzieć stosunek prawny bez podania przyczyny
wypowiedzenia, z zachowaniem rocznego okresu wy-
powiedzenia. W obecnym brzmieniu ustawy właści-
ciel może wypowiedzieć stosunek najmu, o ile zamie-
rza zamieszkać w należącym do niego lokalu, a także
zagwarantowany jest 3-letni termin wypowiedzenia
umowy najmu. Należy zauważyć, że w propozycji rzą-
dowej ani właściciel ani gmina nie będą mieli obo-
wiązku zapewnienia lokatorowi usuniętemu z miesz-
kania lokalu zamiennego. Komitet uważa, że zmiana
okresu wypowiedzenia z trzech do jednego roku jest
nieuzasadniona, a nawet szkodliwa.
Komitet stoi na stanowisku, że konsultacje spo-
łeczne były iluzoryczne, gdyż Ministerstwo Gospo-
darki ustaliło termin przesyłania uwag i opinii na 2
tygodnie. Zmiany proponowane przez ministerstwo
służą tylko wąskiej grupie właścicieli nieruchomości,
pozostawiają lokatorów bez ochrony. Nic więc dziw-
nego, że ministerstwo za wszelką cenę chciało unik-
nąć realnej demokratycznej debaty nad proponowa-
nymi zmianami – czytamy w konkluzji stanowiska
Komitetu Obrony Lokatorów.
W związku z powyższym mam następujące pyta-
nia:
1. Czy Pan Premier zna i akceptuje projekt nowe-
lizacji ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie
praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o
zmianie Kodeksu cywilnego, która znacząco pogor-
szy prawną ochronę lokatorów?
2. Na jakim etapie jest projekt nowelizacji? Czy
konsultacje międzyresortowe zostały już zakończo-
ne? Kiedy można spodziewać się projektu na posie-
dzeniu Rady Ministrów?

3. Czy rząd podtrzymuje zawarte w projekcie pro-
pozycje, które są kwestionowane przez Komitet Obro-
ny Lokatorów, czy może z niektórych z nich już się
wycofał?
4. Jak wyglądały rzeczywiste konsultacje społecz-
ne wokół tego projektu, czy faktycznie były tylko dwa
tygodnie na przesyłanie uwag i opinii wobec projek-
tu, który ma tak duże znaczenie dla bardzo dużej
grupy obywateli?
Z poważaniem
Poseł Artur Górski
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14001)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie wprowadzenia zmian do obecnego
systemu kształcenia zawodowego
Szanowna Pani Minister! Do mojego biura posel-
skiego wpłynęło w tej sprawie pismo od starosty pow.
włodawskiego (woj. lubelskie) wraz ze stanowiskiem
rady powiatu.
Z przeprowadzonej analizy wniosków dotyczących
potrzeby wprowadzenia zmian do systemu kształce-
nia zawodowego, opracowanych przez dyrektorów
szkół ponadgimnazjalnych pow. włodawskiego kształ-
cących w zawodach oraz dyrektora Powiatowego
Urzędu Pracy we Włodawie wynika, że funkcjonują-
cy obecnie system nie spełnia oczekiwań zarówno
uczniów, nauczycieli, jak i przyszłych pracodawców.
Statystyki PUP wykazują bardzo duży napływ ab-
solwentów szkół do zawodów, które charakteryzują się
wysokim bezrobociem. Niedostosowanie systemu
kształcenia do wymagań rynku pracy powoduje, że
szkoły kształcą uczniów w zawodach, na które zapo-
trzebowanie ze strony pracodawców w postaci zgła-
szanych ofert pracy jest znacznie mniejsze niż liczba
osób mających kwalifikacje i chcących podjąć zatrud-
nienie. Oczekiwania pracodawców wynikające ze zgła-
szanych ofert pracy znacznie odbiegają od rzeczywi-
stego poziomu i rodzaju kwalifikacji zawodowych na-
bytych przez uczniów w trakcie kształcenia.
Rada zwraca uwagę na fakt, iż zmiany zachodzą-
ce w treści zawodów powinny być na bieżąco uwzględ-
niane w aktualizowanych programach kształcenia
zawodowego. Zdaniem zainteresowanych dla zróżni-
cowania oferty edukacyjnej na poziomie lokalnym
konieczne jest szersze oparcie działalności szkoły na
instytucjach zewnętrznych. Brak dostosowania kwa-
lifikacji absolwentów do zapotrzebowania rynku pra-
cy wyznacza potrzebę modyfikacji systemów kształ-
cenia zawodowego poprzez uzupełnienie kształcenia
formalnego o dodatkowe, przeważające zajęcia edu-
93
kacyjne ukierunkowane na osiągnięcie kwalifikacji
specjalistycznych.
W związku z powyższym rada powiatu zwraca
uwagę na konieczność wprowadzenia zmian w obec-
nym systemie kształcenia zawodowego, a w szczegól-
ności:
— należy dostosować progi punktowe do egzami-
nu zawodowego do standardów maturalnych (propo-
zycja: 30% etap pisemny, 50% etap praktyczny),
— zmienić termin egzaminu potwierdzającego
kwalifikacje zawodowe uczniów techników na taki,
który nie będzie kolidował z egzaminami maturalny-
mi (propozycja: egzamin w klasie trzeciej lub w
pierwszym semestrze klasy czwartej),
— zmodernizować egzaminy dla absolwentów
techników (treść zadań do wykonania na etapie prak-
tycznym nie zawsze wynika z roli, jaką w przeszłości
będzie pełnił technik),
— utworzyć odrębną instytucję ds. uznawalności
kwalifikacji zawodowych,
— wdrożyć jednolity system wymagań egzamina-
cyjnych dla uczniów kształconych w szkołach i rze-
miośle,
— wprowadzić obligatoryjne doradztwo zawodowe
w gimnazjum i szkole ponadgimnazjalnej,
— podstawy programowe kształcenia w zawo-
dach formułować tak, aby szkoły mogły w szerszym
niż dotychczas zakresie, określać i modyfikować pro-
gramy nauczania oraz programy praktyk zawodo-
wych (uwzględniając wymagania i potrzeby zakła-
dów pracy),
— w ramowych planach nauczania zwiększyć
udział zajęć kształcenia zawodowego w stosunku do
czasu zajęć kształcenia ogólnego (propozycja: 60%
kształcenia zawodowego, 40% kształcenia ogólne-
go),
— uprościć procedury tworzenia klas wielozawo-
dowych, w szczególności ułatwić dostęp do kursów
przygotowania teoretycznego w różnych zawodach
poprzez ich dofinansowanie,
— uwzględnić wymagania pracodawców w przy-
gotowaniu egzaminów potwierdzających kwalifikacje
zawodowe, w szczególności etapu praktycznego,
— w systemie rekrutacji na kierunkowe studia
wyższe określić zasady uwzględniania wyników
kształcenia zawodowego w szkołach ponadginmazjal-
nych,
— uwzględniając specyfikę kształcenia specjalne-
go, wydłużyć czas nauki do 3 lat, zwiększając tym
samym liczbę godzin kształcenia zawodowego i ogól-
nego,
— wprowadzić obowiązek dostosowania przez
pracodawców miejsc wykonywania praktyk zawodo-
wych do potrzeb uczniów niepełnosprawnych,
— poszerzyć ofertę programów i podręczników
kształcenia zawodowego dostosowanych do potrzeb
uczniów niepełnosprawnych,
— poszerzyć ofertę studiów podyplomowych i kur-
sów dokształcających dla nauczycieli praktycznej na-
uki zawodu oraz przedmiotów zawodowych.
94
Mając na względzie powyższe propozycje, proszę
Panią Minister o udzielenie odpowiedzi na następu-
jące pytania:
1. Czy aktualnie w resorcie edukacji trwają prace
nad zmianą przepisów o systemie kształcenia zawo-
dowego?
2. W jakim zakresie ministerstwo podziela propo-
zycje Rady Powiatu we Włodawie w sprawie koniecz-
ności wprowadzenia zmian w zapisach o kształceniu
zawodowym?
3. Kiedy możemy spodziewać się zmian ww. prze-
pisów?
Z wyrazami szacunku
Poseł Zbigniew Matuszczak
Chełm, dnia 14 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14002)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie zwrotu podatku akcyzowego
zawartego w cenie paliwa wykorzystywanego
do produkcji rolnej
Szanowny Panie Ministrze! Zgodnie z obowiązu-
jącym prawem producentowi rolnemu przysługuje
zwrot podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju
napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej.
Wypłata tego podatku rolnikom jest zadaniem zle-
conym gminie z zakresu administracji rządowej. Na
sfinansowanie kosztów realizacji ww. zadania gmina
powinna otrzymać 2% kwoty wypłaconych produ-
centom rolnym środków z dotacji celowej budżetu
państwa.
Zgodnie z procedurą do 30 listopada 2009 r. po-
winna nastąpić wypłata należnej kwoty akcyzy rol-
nikom, którzy złożyli wnioski w drugim terminie
naboru. Jak podają lokalne media, na koniec ub.r.
25% gmin z woj. lubelskiego nie dostało dotacji na
dopłaty do paliwa, tym samym wypłaty dla rolników
indywidualnych zostały wstrzymane.
Wobec powyższego proszę Pana Ministra o udzie-
lenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Co jest powodem nieprzekazania samorządom
dotacji na wypłatę należnej akcyzy?
2. Na jaką kwotę resort rolnictwa zalega z należ-
nymi wypłatami zwrotu podatku dla rolników na
Lubelszczyźnie?
3. Kiedy ministerstwo przekaże zaległe środki fi-
nansowe dla lubelskich producentów rolnych?
Z wyrazami szacunku
Poseł Zbigniew Matuszczak
Chełm, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14003)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie trudnej sytuacji na rynku
chmielarskim na terenie Lubelszczyzny
Szanowny Panie Ministrze! Do mojego biura po-
selskiego wpłynęło pismo od Krajowego Związku
Plantatorów Chmielu przedstawiające trudną sytu-
ację ekonomiczną na rynku producentów chmielu w
woj. lubelskim.
Plantatorzy zwracają się z prośbą o podjęcie
wszelkich możliwych działań zmierzających w kie-
runku poprawy opłacalności produkcji, a także za-
pewnienia zbytu rodzimym producentom.
Lubelszczyzna jako lider w produkcji szyszki
chmielowej (50% produkcji surowca w skali kraju) od
dwóch lat odnotowuje systematyczny spadek skupu
surowca. W 2009 r. pozostało niezagospodarowanych
ponad 150 t suszu chmielowego w magazynach rol-
niczych.
W ocenie Krajowego Związku Plantatorów Chmie-
lu polityka dotycząca skupu chmielu jest dla planta-
torów zupełnie niezrozumiała i w żaden sposób nie-
kontrolowana, czego przykładem były zawirowania
cenowe na przestrzeni dwóch ostatnich lat. Jednocze-
śnie wyrażają obawę, iż uprawa tego surowca, jako
kolejna gałąź polskiej produkcji po cukrownictwie
ulegnie marginalizacji, doprowadzając tym samym
do upadłości wiele gospodarstw.
Zdaniem zainteresowanych duże koncerny produ-
kujące piwo na rynek krajowy powinny w pierwszej
kolejności wykorzystywać do produkcji chmiel polski
charakteryzujący się doskonałą jakością i właściwo-
ściami.
Wobec powyższego proszę Pana Ministra o udzie-
lenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Jakie działania podejmie lub zamierza podjąć
ministerstwo w sprawie poprawy trudnej sytuacji
plantatorów chmielu?
2. Jaki udział w polskim przemyśle piwowarskim
ma chmiel uprawiany przez krajowych plantato-
rów?
3. Co według resortu rolnictwa jest wynikiem co-
raz trudniejszej sytuacji produkcyjno-ekonomicznej
polskich chmielarzy?
Z wyrazami szacunku
Poseł Zbigniew Matuszczak
Chełm, dnia 14 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14004)
do ministra obrony narodowej
w sprawie prawa żołnierzy zawodowych
do skorzystania z urlopu ojcowskiego
Szanowny Panie Ministrze! Z doniesień praso-
wych wynika, że z powodu luki w przepisach kilka-
dziesiąt tysięcy osób pozbawiono uprawnień zwią-
zanych z wprowadzeniem urlopu ojcowskiego. Mini-
sterstwo Obrony Narodowej wycofało się ze stano-
wiska, że także żołnierze zawodowi skorzystają z
uprawnień rodzicielskich, które zyskali od 1 stycz-
nia pracownicy.
Okazuje się, że z zgodnie z nową interpretacją
MON ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodo-
wych nie pozwala na skorzystanie z przywileju urlo-
pu ojcowskiego. Żołnierzom odmawia się udzielenia
urlopów ojcowskich ze względu na brak podstaw
prawnych, gdyż specustawa dla żołnierzy nie zosta-
ła zmieniona i nadal odsyła jedynie do stosowania
przepisów Kodeksu pracy określających zasady i wy-
miar urlopu macierzyńskiego oraz urlopu wycho-
wawczego.
Aby żołnierze zawodowi mogli składać wnioski o
urlopy ojcowskie, w ustawie o służbie wojskowej po-
winno być wyraźne odesłanie do art. 1823 Kodeksu
pracy mówiącego o urlopie ojcowskim.
W związku z powyższym pytam Pana Ministra:
Czy ministerstwo zamierza podjąć kroki, jeśli tak, to
jakie, aby żołnierze zawodowi mogli skorzystać z
przywileju urlopu ojcowskiego?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 14 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14005)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie wyrównania pensji nauczycielom
Szanowna Pani Minister! Z doniesień prasowych
wynika, że samorządy muszą w tym roku wydać na
wyrównanie pensji nauczycieli nawet kilkaset tysię-
cy złotych. Do 20 stycznia gminy są zobowiązane do
sporządzenia analizy poniesionych wydatków na pła-
ce nauczycieli.
Tymczasem resort edukacji wciąż nie wydał roz-
porządzenia określającego szczegółowo obowiązki
gmin. Gminy skarżą się na opieszałość ministerstwa,
ponieważ trudno im oszacować, ile muszą dopłacić do
pensji nauczycieli. W rozporządzeniu ma być określo-
95
ne, jakie składniki wynagrodzenia powinny być
uwzględniane przy wyliczaniu średnich.
W związku z powyższym pytam Panią Minister:
1. Dlaczego ministerstwo do tej pory nie wydało
rozporządzenia określającego szczegółowo obowiązki
gmin w zakresie wyrównania pensji nauczycielom?
2. Kiedy takie rozporządzenie będzie wydane?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 14 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14006)
do ministra infrastruktury
w sprawie budowy autostrady A1
Szanowny Panie Ministrze! Z doniesień praso-
wych wynika, że budowa 180-kilometrowego odcinka
autostrady A1 z Łodzi do Częstochowy stoi pod zna-
kiem zapytania, ponieważ wciąż nie wiadomo, czy
hiszpańskie konsorcjum zgromadzi 7,5 mld zł na in-
westycję. Jeśli się to nie uda, trzeba będzie szukać
nowego wykonawcy.
Koncesję na budowę i eksploatację trasy rok temu
otrzymała Autostrada Południe kontrolowana przez
hiszpańskie koncerny budowlane: Cintrę, Ferrovial-
-Agroman i Budimex. Z powodu kryzysu spółka do-
stała 12 miesięcy na zebranie 7,5 mld zł potrzebnych
do zrealizowania inwestycji. Niestety do tej pory nie
zgromadzono całej potrzebnej kwoty.
W związku z powyższym pytam Pana Ministra:
1. Czy budowa odcinka autostrady A1 z Łodzi do
Częstochowy może nie doczekać się realizacji?
2. Czy ministerstwo posiada plan awaryjny na
wypadek, gdyby konsorcjum nie zebrało funduszy na
budowę?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 14 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14007)
do ministra zdrowia
w sprawie programu wykrywania raka piersi
Szanowna Pani Minister! Z doniesień prasowych
wynika, że nawet kilkaset tysięcy kobiet może zostać
wyłączonych z programu wykrywania raka piersi.
96
Według nowego zarządzenia NFZ w punkcie określa-
jącym kryteria wykluczające z badania, zdanie z po-
przedniego dokumentu rozszerzone jest o zapis, że
mammografii nie wolno robić, gdy pacjentka zgłasza
dolegliwości w obrębie piersi. Onkolodzy twierdzą, że
taki zapis to absurd. 80% kobiet przychodzi właśnie
dlatego, że odczuwa jakieś dolegliwości.
Z bezpłatnych badań mammograficznych w ra-
mach programu profilaktyki raka piersi korzystają
kobiety w wieku od 50 do 69 lat. Do końca ub.r. jedy-
nym przeciwwskazaniem do badania były już wcze-
śniej zdiagnozowane zmiany nowotworowe o charak-
terze złośliwym w piersi.
W związku z powyższym pytam Panią Minister:
1. Jaki był powód zmiany zarządzenia NFZ doty-
czącego kryteriów wykluczających z badania mam-
mograficznego?
2. Czy ministerstwo zamierza podjąć kroki, jeśli
tak, to jakie, aby wykreślić ten szkodliwy z punktu
widzenia pacjentek zapis?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 13 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14008)
do ministra zdrowia
w sprawie badań klinicznych leków
Szanowna Pani Minister! Z doniesień prasowych
wynika, że koncerny farmaceutyczne w Polsce prze-
znaczają miliard dolarów rocznie na badania klinicz-
ne leków. Znaczną część tej sumy stanowią honoraria
lekarzy. Lekarz rodzinny za zaszczepienie jednego
pacjenta testowaną szczepionką przeciwko grypie
otrzymuje od firmy zwykle ponad 100 euro. Profesor
w renomowanej klinice za długotrwałe i skompliko-
wane badanie kliniczne dostaje nawet 10 tys. euro za
pacjenta. Honoraria polskich profesorów, jakie otrzy-
mują od koncernów, wynoszą ponad milion złotych
rocznie.
Tymczasem pacjent nie jest nawet informowany
o tym, że lekarz otrzymuje pieniądze za jego udział
w badaniu. Sytuacja taka nie jest przejrzysta. Poza
tym pacjenci w szpitalu odnoszą niekiedy wrażenie,
że jeśli odmówią zgody na testowanie leku, nie otrzy-
mają właściwej opieki lekarskiej. Innym problemem
jest to, że na badaniach klinicznych zarabiają lekarze
badacze, ale nie publiczne szpitale, w których są one
przeprowadzane.
Z opracowywanego raportu NIK wynika, że zda-
rzają się wypadki, w których szpital – przynajmniej
oficjalnie – nie ma wiedzy, iż takie badanie się w nim
odbyło. Spośród 500 badań klinicznych każdego roku
kontrolowanych jest tylko kilka. Kodeks etyki lekar-
skiej mówi, że lekarz powinien ujawniać swe związki
z przemysłem farmaceutycznym.
W związku z powyższym pytam Panią Minister:
1. Czy prawdą jest, że pacjenci w polskich szpita-
lach nie są informowani o tym, że lekarze otrzymuje
pieniądze za ich udział w badaniu klinicznym leku?
2. Czy ministerstwo zamierza podjąć kroki, jeśli
tak, to jakie, aby uregulować te kwestie?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14009)
do ministra infrastruktury
w sprawie stanu przygotowań do Euro 2012
Szanowny Panie Ministrze! Z najnowszego rapor-
tu Najwyższej Izby Kontroli o stanie przygotowań do
Euro 2012 wynika, że z powodu znacznych zanie-
dbań Polska może nie zdążyć z przygotowaniem in-
frastruktury na piłkarskie mistrzostwa Europy.
Główny wniosek wynikający z raportu NIK jest
taki, że terminy realizacji poszczególnych etapów
większości inwestycji są coraz bardziej opóźnione w
stosunku do założeń. Przykładem jest plan budowy
dróg krajowych przewidziany do końca roku 2008 –
został zrealizowany dopiero z końcem 2009 r. W 2009
r. planowano przygotowanie aktualizacji programu
budowy dróg krajowych na lata 2008–2012, jednak
nie zostanie ona dokonana. Z dokumentu wynika, że
najbardziej istotne opóźnienia wystąpiły przy budo-
wie dróg ekspresowych oznaczonych symbolem S.
Podobnie źle wyglądają przygotowania infra-
struktury kolejowej, zwłaszcza dworców. Opóźnienia
występują także przy rozbudowach lotnisk, moder-
nizacji linii i trakcji kolejowych oraz przy dostosowy-
waniu obiektów do potrzeb osób niepełnosprawnych.
Z protokołu NIK wynika ponadto, że jeśli prace nadal
będą postępować w tym tempie, Polska nie spełni
wymagań narzuconych przez UEFA.
W związku z powyższym pytam Pana Ministra:
1. Czy prawdą jest, że z powodu znacznych zanie-
dbań Polska może nie zdążyć z przygotowaniem in-
frastruktury na piłkarskie mistrzostwa Europy w
2012 r.?
2. Czy ministerstwo podejmie kroki, jeśli tak, to
jakie, aby przyspieszyć tempo prac związanych
z przygotowaniem infrastruktury na Euro 2012?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14010)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie realizacji rządowego programu
pomocy Irakijczykom współpracującym z
polską armią
Szanowny Panie Premierze! W ramach rządowe-
go programu do Polski pod koniec 2008 r. przyleciało
25 Irakijczyków. Są to osoby, które współpracowały
z naszymi żołnierzami w Iraku. Byli tłumaczami,
pracowali w zespołach współpracy cywilno-wojsko-
wej, zaopatrzeniu, szpitalach.
Wyjechali z Iraku, bo za współpracę z Polakami
groziła im śmierć. Byli przekonani, że w Polsce zo-
staną wykorzystane ich umiejętności i wykształce-
nie. Z informacji „Gazety Wyborczej” wynika, że
szybko pozbyła się ich armia, a następnie kolejne in-
stytucje publiczne.
Wobec powyższego proszę o odpowiedź na nastę-
pujące pytania:
Jak przebiega realizacja rządowego programu po-
mocy dla Irakijczyków, którzy przylecieli do Polski,
a wcześniej współpracowali z naszą armią?
Dlaczego nie jest monitorowany proces adaptacji
tych rodzin i osób w Polsce?
Czy podobne programy realizowane są lub będą
dla obywateli Afganistanu?
Jakie nowe elementy dla rodzin i osób z Iraku
współpracujących z armią będą realizowane w roku
2010 i latach następnych?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14011)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie opóźnień w przygotowaniu
projektu ustawy o formach opieki nad
dziećmi do lat trzech
Szanowna Pani Minister! W związku z przedłu-
żającymi się pracami nad projektem ustawy o for-
mach opieki nad dziećmi do lat trzech, a także ob-
serwowaną tendencją wzrostu demograficznego, z
danych GUS wynika, że tylko w I kwartale 2009 r.
w całym kraju urodziło się 14 tys. Polaków więcej
niż w analogicznym okresie 2008 r., pytam Panią
Minister:
1. Na kiedy przewidziane jest zakończenie proce-
su legislacyjnego przez rząd i przesłanie projektu
97
ustawy o formach opieki nad dziećmi do lat trzech do
Sejmu?
2. W jaki sposób rząd planuje z jednej strony wes-
przeć pozytywną tendencję demograficzną obserwo-
waną w społeczeństwie, z drugiej strony odpowie-
dzieć na wynikłe z tej tendencji problemy? Chodzi na
przykład o kwestię zbyt małej liczby miejsc w żłob-
kach, na co zwracają uwagę media, alarmując o ko-
lejkach do zapisów, a także o zapisywaniu do żłobków
dzieci jeszcze nienarodzonych?
Z poważaniem
Poseł Izabela Kloc
Mikołów, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14012)
do ministra infrastruktury
w sprawie budowy obwodnicy miasta
Wielunia na drodze krajowej łączącej
Warszawę z Wrocławiem
Już na początku lat 90. ubiegłego wieku stwier-
dzono pilną konieczność budowy obwodnicy Wielu-
nia, chociaż od tego czasu nastąpiło podwojenie po-
jazdów przejeżdżających przez miasto. Obwodnica
Wielunia na drodze krajowej nr 8 obrosła legendą i
wszystko wskazuje na to, że oddziałują na nią wy-
łącznie ujemne lobby drogowe.
W miesiącu październiku 2009 r. pan wicemini-
ster Radosław Stępień w odpowiedzi na interpelację
w sprawie inwestycji drogowych w pow. wieluńskim,
woj. łódzkim, pisze, że jest decyzja lokalizacyjna,
środowiskowa, są pozyskane grunty, a w grudniu
zostanie wydane pozwolenie na budowę. Pan mini-
ster zapewnił również, że resort infrastruktury do-
kłada wszelkich starań, aby w momencie zabezpie-
czenia odpowiednich środków finansowych nie-
zwłocznie przystąpić do realizacji budowy obwodni-
cy Wielunia.
Jednak 29 grudnia 2009 r. ten sam pan wicemi-
nister, odpowiadając na moje pytanie postawione
wcześniej w trakcie dyskusji dotyczącej stanu bezpie-
czeństwa drogowego, pisze, że pozwolenie na budowę
może być uzyskane dopiero w kwietniu 2010 r.
Pan minister nie bardzo wierzy w to, co pisze, bo
kończy swoje wywody na temat tej obwodnicy stwier-
dzeniem, cytuję: „Z uwagi na niezakończony proces
przygotowawczy nieuzasadnione jest rezerwowanie
środków finansowych na budowę obwodnicy”. Ko-
niec cytatu. Wobec tego można stwierdzić, parafra-
zując słowa pana ministra, że resort infrastruktury
nie dołożył żadnych starań, a szczególnie w ostatnim
kwartale ub.r., by przystąpić do realizacji tego przed-
sięwzięcia.
98
Wiemy, że do 2012 r. nie będzie drogi ekspresowej
z Warszawy do Wrocławia. Uczestnikom Euro 2012
przyjdzie zatem tkwić przez wiele godzin w korkach
na krajowej ósemce.
Moje pytanie jest następujące: Co się stało w okre-
sie trzech ostatnich miesięcy 2009 r. z realizacją ob-
wodnicy Wielunia? Jaka jest przyczyna, że resort
infrastruktury stracił zainteresowanie budową ob-
wodnicy Wielunia, a zatem i poprawą całego przejaz-
du na drodze krajowej łączącej Warszawę z Wrocła-
wiem?
Z wyrazami szacunku
Poseł Wojciech Szczęsny Zarzycki
Wieluń, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14013)
do ministra zdrowia
w sprawie rozporządzenia ministra zdrowia
z dnia 6 października 2009 r. w sprawie
wykazu produktów leczniczych, które mogą
być dopuszczone do obrotu w placówkach
obrotu pozaaptecznego oraz punktach
aptecznych
Szanowna Pani Minister! Od kilkunastu lat na
terenach wiejskich zgodnie z art. 71 ustawy Prawo
farmaceutyczne działają punkty apteczne. Obecnie
funkcjonuje ok. 1400 takich placówek, obsługują ok.
2 mln ludzi z małych wiejskich miejscowości.
Najczęściej dzięki współpracy z lokalnymi ośrod-
kami zdrowia w znakomity sposób poprawiają po-
ziom ochrony opieki medycznej, zbliżając go do wa-
runków panujących w miastach czy większych wio-
skach.
Punktami aptecznymi kierują technicy farmacji,
bez tytułu magistra. W związku z tym od początku
działalności tego typu punktów miały one ograniczo-
ny zakres działalności co do sprzedaży wyspecjalizo-
wanych leków.
Rozporządzenie ministra zdrowia z 8 październi-
ka 2009 r. jeszcze mocniej ograniczyło możliwości
działania tego typu placówek, wprowadzając bardzo
restrykcyjne obostrzenia.
Dość kuriozalne wydaje się, że na podstawie tego
rozporządzenia punkty apteczne nie mogą sprzeda-
wać nawet tych najbardziej popularnych leków
sprzedawanych bez recepty (tzw. leki OTC), np. gri-
pex, validol, ibuprom zatoki, mleka dla dzieci, wita-
min itp.
Tak drastyczne ograniczenie możliwości działa-
nia punktów aptecznych sprawia, że ich prowadzenie
przestaje być dla ich właścicieli opłacalne. Może to
oznaczać znacznie utrudniony dostęp chorych do re-
alizacji art. 68 ust. 1 Konstytucji RP.
W tej sytuacji jako reprezentant obywateli pragnę
zapytać Panią Minister:
1. Na jakiej podstawie Ministerstwo Zdrowia
ograniczyło pacjentom możliwość korzystania z pra-
wa zawartego w art. 38 ust. 4 (Dz. U. 2004 r. Nr 210,
poz. 2135, z późn. zm.)?
2. Wprowadzenie w wykazie leków kodu EAN po-
woduje, że w przypadku kiedy producent leku do-
puszczonego do obrotu w punktach aptecznych zmie-
ni kolor opakowania leku lub ulotkę, zmienia tym
samym kod EAN i ten lek, mimo iż jest na liście, nie
może być dopuszczony do obrotu, bo ma inny kod.
3. Na jakiej podstawie Ministerstwo Zdrowia
ograniczyło czy wręcz uniemożliwiło działanie punk-
tów aptecznych?
Poseł Edward Siarka
Nowy Targ, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14014)
do ministra zdrowia
w sprawie planów rządu co do przyszłości
polskich spółek uzdrowiskowych,
w szczególności Uzdrowiska Rabka SA
Uzdrowisko Rabka jest jednym z najlepiej rozwija-
jących się zakładów opieki zdrowotnej na Podhalu.
Realizuje zadania z zakresu leczenia szpitalnego do-
rosłych i dzieci, leczenia sanatoryjnego dorosłych i
małych pacjentów oraz rehabilitacji kardiologicznej.
Kontrakt na 2010 r. zawarty z NFZ na świadcze-
nie usług medycznych na 9,5 mln zł jest niższy o po-
nad 3 mln zł w stosunku do ubiegłorocznego.
Zakład zamiast się rozwijać musi ograniczyć za-
kres swojej działalności i przeprowadzić restruktu-
ryzację zakładu m.in. poprzez zwolnienia pracow-
ników.
W ramach restrukturyzacji zwolniono tylko 18
osób z planowanych 40. Stało się to możliwe tylko
dzięki pracownikom, którzy zgodzili się na likwidację
ZFŚS, zlikwidowano wypłaty za godziny nadliczbo-
we, czas, w zakładzie nie będą wypłacane nagrody
jubileuszowe. Teraz zatrudnieni będą pracować w
zależności od zapotrzebowania.
Przyjęte rozwiązania świadczą o dojrzałości zało-
gi i jej zaangażowaniu i chęci pracy, jednak na dłuż-
szą metę takie rozwiązania będą na pewno powodo-
wać frustrację załogi, ze względu na niepewność po-
jawiającą się co miesiąc.
Uzdrowisko Rabka SA jest przeznaczone do pry-
watyzacji, drastyczne zmniejszenie kontraktu nie-
wątpliwie spowoduje obniżenie jej atrakcyjności.

W tej sytuacji jako reprezentant obywateli pragnę
zapytać Panią Minister:
1. Czy obniżenie wysokości kontraktu na 2010 r.
dla polskich uzdrowisk nie grozi likwidacją polskich
uzdrowisk, w tym znanego Uzdrowiska Rabka SA?
2. Jak NFZ zamierza wywiązać się ze zobowiązań
wobec pracowników zapisanych w ustawie z 22 lipca
2006 r. o przekazaniu środków finansowych świad-
czeniodawcom na wzrost wynagrodzeń?
Poseł Edward Siarka
Nowy Targ, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14015)
do ministra spraw zagranicznych
w sprawie sytuacji środowisk polonijnych
w Republice Federalnej Niemiec
W 2009 r. w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
powstał „Raport o sytuacji Polonii i Polaków za gra-
nicą”. Jeden z rozdziałów został poświecony sytuacji
naszych rodaków w Republice Federalnej Niemiec.
Niestety większość informacji zawartych w raporcie
powinna budzić zaniepokojenie osób odpowiedzial-
nych za los Polaków przebywających po naszej za-
chodniej granicy.
Zapisy Traktatu między RP a RFN o dobrym są-
siedztwie i przyjaznej współpracy regulują status
prawny Polaków przebywających na terenie Niemiec.
W zgodnej opinii przedstawicieli organizacji polonij-
nych oraz autorów raportu głównym problemem na-
szych wzajemnych stosunków jest fakt, iż postano-
wienia tego traktatu nie są respektowane. Doskona-
ła egzemplifikacją tego stanu rzeczy jest skandalicz-
na działalność Jugendamtów, które w rozbitych mał-
żeństwach mieszanych zabraniają rozmów rodzica z
dzieckiem w języku polskim. Ta sprawa stawała rów-
nież na forum instytucji europejskich – jak dotąd bez
żadnego odzewu ze strony niemieckiej.
Polski rząd wielokrotnie zapewniał, że stosunki
polsko-niemieckie należą do modelowych, a wszelkie
sporne kwestie są rozstrzygane w drodze kompromi-
su. Tymczasem powszechnie znane fakty oraz szcze-
gółowe informacje zawarte w raporcie zdają się prze-
czyć retoryce stosowanej przez polskie władze.
O Polakach w Niemczech zwykło się mówić: 2 mln
nieobecnych, mając tutaj na myśli ich fatalne położe-
nie prawne względem innych cudzoziemców. Otóż
kilkakrotnie liczniejsza reprezentacja Polaków w
Niemczech względem mniejszości niemieckiej w Pol-
sce jest pozbawiona statusu mniejszości narodowej i
etnicznej, co wydaje się być kuriozum na skalę świa-
tową. Ta rażąca asymetria w traktowaniu obcokra-
jowców na swoim terytorium budzi szczególny niepo-
99
kój i wreszcie powinna spotkać się z interwencją pol-
skiego rządu w celu unormowania pozycji Polaków w
Niemczech.
W raporcie wskazano na najważniejsze problemy
środowiska polonijnego w Niemczech:
1) brak statusu mniejszości narodowej lub przy-
najmniej statusu uznanej grupy etnicznej;
2) niezrealizowanie przez władze federalne, kra-
jowe i lokalne zapisów Traktatu między RP a RFN o
dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z 17
czerwca 1991 r. (art. 20–22);
3) prowadzenie polityki asymilacyjnej przez wła-
dze niemieckie;
4) brak środków finansowych zabezpieczających
wspieranie polskiej tożsamości etnicznej, językowej i
religijnej;
5) brak wsparcia instytucjonalnego, gwarantują-
cego prawidłową pracę i rozwój organizacji polonij-
nych, domów polskich i innych placówek polonij-
nych;
6) brak lub ograniczone warunki do nauki języka
polskiego jako języka ojczystego w różnych formach,
zarówno w niemieckim systemie szkolnym, jak i w
systemie pozaszkolnym;
7) brak dostępu do środków masowego przeka-
zu;
8) brak stabilnego zaplecza materialnego PMK w
postaci środków finansowych, ale też świątyń, kaplic
i pomieszczeń do prowadzenia katechezy i pracy
duszpasterskiej;
9) brak jednego partnera ze strony niemieckiej do
realizacji polsko-niemieckiego traktatu.
Podsumowując, trzeba wyraźnie podkreślić, iż
państwo polskie w sposób usankcjonowany prawem
gwarantuje wykonanie wszystkich tych spornych
punktów względem mniejszości niemieckiej w Polsce.
Obowiązkiem posła jest zabiegać i apelować do Pana
Ministra o tak bardzo potrzebną symetrię w trakto-
waniu obywateli obydwu państw, a nade wszystko o
działania zmierzające do przywrócenie poczucia god-
ności bycia Polakiem naszym rodakom przebywają-
cym poza granicami państwa.
Dlatego po ponad pół roku od sporządzenia tego
raportu kieruję do Pana Ministra następujące pyta-
nia:
1. Jakie działania podjął Pan Minister, aby roz-
wiązać najistotniejsze problemy Polaków mieszkają-
cych w RFN?
2. Czy Pan Minister uważa, że w stosunkach z
Republiką Federalną Niemiec, na przykładzie trak-
towania środowisk polonijnych w RFN, panuje syme-
tria?
3. Które z wymienionych w interpelacji punktów
udało się pozytywnie rozwiązać?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Wita
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
100
Interpelacja
(nr 14016)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie intensyfikacji współpracy
i pomocy rozwojowej dla regionu
afrykańskiego
Tak zwana pomoc rozwojowa to odpowiedź ze
strony krajów bogatych na problemy związane z bie-
dą w krajach Trzeciego Świata. Niewątpliwie więk-
szość państw afrykańskich boryka się z ubóstwem.
Kraje te nie są w stanie same wejść na drogę rozwo-
ju i dobrobytu, wymaga to pomocy organizacji i in-
stytucji międzynarodowych, jak też zaangażowania
każdego państwa z osobna.
Polska jako kraj należący do bogatej Unii Euro-
pejskiej zobowiązana jest do 2010 r. przeznaczyć na
pomoc najuboższym krajom 0,17% swojego PKB. Nie-
stety cel ten prawdopodobnie nie zostanie osiągnięty.
Z jednej strony mamy kryzys i nasz własny deficyt
budżetowy, z drugiej strony brak nam ustawy, która
pozwala na prowadzenie wieloletnich programów po-
mocowych. Uchwalenie ww. przepisów jest koniecz-
nością nie tylko ze względów strategicznych, ale tak-
że wynika to z naszych zobowiązań unijnych.
Wspólną polityką dla wszystkich krajów UE jest
polityka pomocy rozwojowej. Tymczasem RP ani nie
wypełnia zadań, do których zobowiązała się, wstępu-
jąc do UE, ani nawet nie ma ustawy, która sprawiłyby,
że udzielna przez Polskę pomoc byłaby tak skuteczna,
jak być powinna. Obecne polskie organizacje zajmują-
ce się świadczeniem pomocy działają wtedy, gdy otrzy-
mają dotacje. Często powoduje to niemożność dostoso-
wania się do warunków np. klimatycznych, kiedy ta
pomoc jest najbardziej potrzebna, a przez to zmniejsza
się skuteczność jej realizacji.
Przeciągające się prace nad projektem ww. usta-
wy wywołują refleksję, że polskich polityków mało
interesuje pomoc rozwojowa. Błędem strategicznym
byłoby ograniczanie polskich zainteresowań do ob-
szaru UE, USA oraz kilku państw na Wschodzie.
Należy podkreślić, że pomoc krajom Trzeciego Świa-
ta wpisuje się w politykę Stanów Zjednoczonych, jak
też Unii Europejskiej; jeśli nie będziemy jej realizo-
wać, mogą spotkać nasz kraj różne formy ostracyzmu
w stosunkach międzynarodowych.
To, co powinno skłaniać nasz kraj do udziału w
programach pomocy dla Afryki, to fakt, że państwa
afrykańskie posiadają liczne zasoby surowców stra-
tegicznych. Po zamachach z 11 września, kiedy po-
jawiło się ryzyko zakłócenia regularnych dostaw
ropy naftowej z Bliskiego Wschodu, zwrócono się ku
ropowym zasobom znad Zatoki Gwinejskiej. Pomimo
spadku rozwoju gospodarczego na świecie w pań-
stwach Afryki Subsaharyjskiej utrzymuje się wzrost
gospodarczy na poziomie 3%. Poza tym kraje afry-
kańskie to ok. 1/3 składu Zgromadzenia Ogólnego
ONZ.
Inwestowanie w pomoc rozwojową dla Afryki to
także szansa dla naszej gospodarki. Afrykańskie po-
trzeby związane z budową infrastruktury, rozbudo-
wą różnych sektorów gospodarki, stwarzają ciągle
wzrastające zapotrzebowanie na szereg towarów:
materiałów budowlanych, statków, ciągników, ma-
szyn rolniczych, urządzeń energetycznych itp.
Realizacja ww. strategii wymaga współdziałania
ministerstw, organizacji pozarządowych i licznych
instytucji życia społecznego, jak też ustanowienia
odpowiedniego prawa. Podejmowane przez Polskę
inicjatywy pomocowe dla krajów afrykańskich przy-
służą się wzmocnieniu naszej współpracy z krajami
UE i NATO oraz pozyskaniu prestiżu we wspólnocie
międzynarodowej.
Na jakim etapie są prace nad projektem ustawy o
pomocy rozwojowej?
Jakie miejsce zajmuje kontynent afrykański w
polskiej strategii współpracy międzynarodowej?
Z poważaniem
Poseł Michał Stuligrosz
Poznań, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14017)
do ministra finansów
w sprawie nowelizacji ustawy o zmianie
ustawy o podatku od towarów i usług oraz
ustawy o transporcie drogowym
Szanowny Panie Ministrze! Zmiany ustawy o
zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz
ustawy o transporcie drogowym wprowadziły według
pkt 28 ww. ustawy zwolnienie z podatku VAT na
usługi nauczania inne niż wymienione w pkt 25–27
świadczone przez placówki, które uzyskały akredy-
tację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty
wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją.
W związku z powyższym zapisem zgłosili swoje
obawy przedstawiciele małych szkół językowych, któ-
re przekazuję i jednocześnie proszę o ustosunkowa-
nie się do tych uwag (na podst. art. 20 ustawy o wy-
konywaniu mandatu posła i senatora):
1. Akredytacji kuratorium podlega nie szkoła, ale
kursy. Czy istnieje potrzeba akredytacji każdego ro-
dzaju prowadzonego kursu?
2. Akredytacja przyznawana jest na kursy już
prowadzone. Czy w przypadku gdy szkoła będzie
wprowadzała nowe kursy lub nowe języki, będą one
do czasu przyznania kolejnej akredytacji objęte po-
datkiem VAT?
3. Do chwili obecnej kuratoria wydawały szkołom
językowym kilka akredytacji rocznie. Ustawa może
spowodować konieczność przyznania akredytacji kil-

ku tysiącom szkół językowych. Czy Pan Minister są-
dzi, że kuratoria będą w stanie w szybkim czasie
przyznać tak dużą liczbę akredytacji?
4. Kuratorium nie bada realnej jakości nauczania
i jego efektów, a jedynie programy, kwalifikacje lek-
torów oraz warunki lokalowe. Czy nie sądzi Pan Mi-
nister, że nie poprawi to poziomu nauczania, a jedy-
nie zwiększy biurokrację?
Z poważaniem
Poseł Arkadiusz Litwiński
Szczecin, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14018)
do ministra gospodarki
w sprawie projektu ustawy o ograniczeniu
barier administracyjnych dla obywateli
i przedsiębiorców, który przewiduje
zniesienie licencji zawodowych pośredników
w obrocie nieruchomościami
Szanowny Panie Ministrze! Na moje ręce wpły-
nęły protesty dotyczące projektu ustawy o ogranicze-
niu barier administracyjnych dla obywateli i przed-
siębiorców, który przewiduje zniesienie licencji zawo-
dowych pośredników w obrocie nieruchomościami.
Zawód pośrednika w obrocie nieruchomościami
jest zawodem młodym, wymagającym odpowiedzial-
ności oraz dysponowania adekwatną wiedzą z zakre-
su prawa i ekonomii. Pośrednikiem w obrocie nieru-
chomościami jest osoba fizyczna posiadająca licencję
zawodową nadaną w trybie przepisów ustawy o go-
spodarce nieruchomościami (ustawa z dnia 21 sierp-
nia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, Dz. U. z
1997 r. Nr 115, poz. 741, art. 179 ust. 2). W celu otrzy-
mania licencji należy posiadać wykształcenie wyższe
z zakresu gospodarki nieruchomościami lub ukoń-
czyć studia podyplomowe w dziedzinie pośrednictwa
w obrocie nieruchomościami oraz odbyć odpowiednią
praktykę. Warunkiem uzyskania licencji jest również
niekaralność.
Konsumenci oczekują od pośredników sprawnego
i popartego doświadczeniem zawierania transakcji.
Zgodnie z badaniami, na które powołuje się warmiń-
sko-mazurskie stowarzyszenie pośredników, 92%
respondentów twierdzi, że pośrednik winien być dys-
ponentem licencji. W myśl orzeczenia Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 27 marca 2008 r. (sygn. akt
TK 17/05) licencja jest wymogiem, a nie ogranicze-
niem podejmowania i prowadzenia działalności go-
spodarczej. Posiadanie licencji zobowiązuje do prze-
strzegania standardów zawodowych, natomiast pla-
nowane zniesienie może przyczynić się do nieetycz-
101
nych praktyk na rynku, obniżenia jakości usług oraz
wykonywania pośrednictwa przez osoby karane.
Szanowny Panie Ministrze, bardzo proszę o prze-
prowadzenie konsultacji ze środowiskiem pośredni-
ków w obrocie nieruchomościami oraz odpowiedź na
pytanie: W jakim celu w projekcie ustawy o ogranicze-
niu barier administracyjnych dla obywateli i przedsię-
biorców przewiduje się zniesienie licencji zawodowych
pośredników w obrocie nieruchomościami?
Poseł Zbigniew Babalski
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14019)
do ministra finansów
w sprawie zasad i terminów przechowywania
przez banki dowodów księgowych, ksiąg
rachunkowych i sprawozdań finansowych
dotyczących kredytów
Panie Ministrze! Uprzejmie proszę o zajęcie o
zajęcie stanowiska i odpowiedź w następującej spra-
wie:
1. Czy banki obowiązywały i obowiązują przepisy
ustawy o rachunkowości, w szczególności przepisy
dotyczące zasad, w tym terminów, przechowywania
dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych i spra-
wozdań finansowych (zwanych w ustawie zbiorami)
dotyczących kredytów w okresie spłaty?
2. Czy zniszczenie dokumentów wbrew przepisom
ustawy o rachunkowości pociąga za sobą konsekwen-
cje prawne, o ile tak, to jakie?
3. Jeśli banki nie są zobowiązane do przestrzega-
nia przepisów ustawy o rachunkowości w zakresie
przechowywania dowodów księgowych, ksiąg ra-
chunkowych i sprawozdań finansowych dotyczących
kredytów w okresie spłaty, to jakie przepisy regulują
te kwestie?
Zgodnie z obowiązującym od 1991 r. stanem
prawnym, zasady przechowywania dowodów księ-
gowych, ksiąg rachunkowych i sprawozdań finan-
sowych (zwanych zbiorami) obowiązują osoby praw-
ne, nie wyłączając banków. Zasady te uregulowane
zostały:
— w przepisach rozdz. 6 rozporządzenia ministra
finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad
prowadzenia rachunkowości (Dz. U. z 1991 r. Nr 10,
poz. 35, ze zm.) obowiązującego w okresie od 1.01.1991 r.
do 31.12.1994 r.,
— w przepisach rozdz. 8 ustawy z dnia 29 wrze-
śnia 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 76, poz. 694,
ze zm.) obowiązującej od 1.01.1995 r.
Przepisy te zawiera też obecnie obowiązująca
ustawa o rachunkowości z dnia 2 września 2009 r.
(Dz. U. Nr 152, poz.1123).
102
Z regulacji zawartych w ww. aktach prawnych
wynika, iż powyższe zbiory należy przechowywać w
należyty sposób i chronić przed niedozwolonymi
zmianami, nieupoważnionym rozpowszechnianiem,
uszkodzeniem lub zniszczeniem. Postanowienia § 45
ust. 1 pkt 3 oraz § 45 ust. 2 obowiązującego w okresie
spłaty kredytów rozporządzenia z dnia 15 stycznia
1991 r. stanowiły, że dowody księgowe dotyczące
m.in. wieloletnich inwestycji i kredytów należało
przechowywać do końca roku następującego po roku
obrotowym, w którym objęte nimi inwestycje i kre-
dyty zostały ostatecznie zakończone, spłacone, rozli-
czone lub przedawnione. Natomiast przepisy art. 74
ust. 2 pkt 4 oraz art. 74 ust. 3 obowiązującej od 1995
r. ustawy o rachunkowości określają, iż dowody księ-
gowe dotyczące m.in. wieloletnich inwestycji rozpo-
czętych i kredytów winny być przechowywane co
najmniej przez 5 lat, licząc od początku roku nastę-
pującego po roku obrotowym, w którym operacje zo-
stały ostatecznie zakończone, spłacone i rozliczone.
W sprawie dotyczącej przechowywania przez oso-
bę prawną dokumentów księgowych dotyczących roz-
liczenia budowy wieloletniej inwestycji Ministerstwo
Finansów Departament Rachunkowości zajął stano-
wisko w piśmie DR-1/500-179-1-AG/BB/05/8454 z
dnia 21 lipca 2005 r., z którego wynika obowiązek
przechowywania zbiorów zgodnie z przepisami za-
wartymi w ustawach o rachunkowości i przepisami
stosownych rozporządzeń.
Z poważaniem
Poseł Gabriela Masłowska
Lublin, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14020)
do ministra zdrowia
w sprawie zarządzenia prezesa NFZ, które
może skutkować pozbawieniem tysięcy ludzi
dostępu do diagnostyki
Szanowna Pani Minister! Z lektury artykułu pt.
„Czy prezes się zreflektuje?”, który w dniu 15 stycz-
nia 2010 r. ukazał się na łamach portalu interneto-
wego wizjalokalna.pl dowiaduję się, iż w grudniu
2009 r. prezes Narodowego Funduszu Zdrowia wydał
zarządzenie, z którego wynika, że od stycznia 2010 r.
kierować na najdroższe badania diagnostyczne będą
mogli tylko specjaliści, a nie jak dotąd także lekarze
pierwszego kontaktu.
Wśród badań, które wymagać będą skierowania
wyłącznie od lekarza specjalisty, znalazły się m.in.
tomografia, rezonans magnetyczny, USG – doppler
duplex i urografia. Dotychczasowe skierowania wy-
dane przez lekarzy pierwszego kontaktu będą akcep-
towane przez szpitale do końca bieżącego miesiąca.
Oznacza to, iż bardzo dużo chorych, którzy zareje-
strowali się w ostatnich miesiącach 2009 r. i mają
wyznaczony termin badania po 31 stycznia 2010 r.,
nie będzie obsłużonych w wyznaczonych im termi-
nach.
Szpitale do końca nawet nie wiedzą, jaka jest rze-
czywista skala problemu, gdyż pacjenci, którzy reje-
strowali się telefonicznie w ub.r., nie mieli obowiązku
informowania pracowników szpitali od kogo mają
skierowanie. Teraz pomimo usilnych starań kierow-
nictw szpitali nie są one w stanie dotrzeć do wszyst-
kich osób i w porę powiadomić ich o wprowadzonych
zmianach.
Jak ustalił autor przedmiotowego artykułu, oka-
zuje się, że ta decyzja szefa NFZ może skutkować
pozbawieniem tysięcy ludzi dostępu do diagnostyki,
i to przez okres wielu miesięcy. Osoba, której zosta-
nie odmówione wykonanie badania, będzie musiała
ponownie zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu.
Ten poleci jej udanie się na wizytę do specjalisty. Nie-
stety tutaj trzeba będzie ustawić się w długą kolejkę
– w najlepszym razie – okres ok. 3 miesięcy.
Mając już upragniony kwitek, pacjent będzie mu-
siał znowu czekać, tym razem na badanie, a to ozna-
cza kolejne stracone miesiące. Reasumując, przysło-
wiowy, niczego nieświadomy Kowalski, który reje-
strował się w listopadzie 2009 r. na badanie, będzie
je miał wykonane dopiero po ok. 9 miesiącach.
Z uwagi na powyżej przedstawioną sytuację zwra-
cam się do Pani Minister z uprzejmą prośbą o udzie-
lenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy istnieje możliwość wydłużenia terminu ho-
norowania skierowań na badania diagnostyczne, któ-
rych dotyczy przedmiotowe zarządzenie prezesa Na-
rodowego Funduszu Zdrowia, wystawianych przez
lekarzy pierwszego kontaktu?
2. Jeśli nie istnieje możliwość wydłużenia ww. ter-
minu, to w jaki sposób Ministerstwo Zdrowia ma za-
miar pomóc szpitalom w opanowaniu sytuacji a pa-
cjentom w uniknięciu znacznie wydłużonego czeka-
nia na diagnostykę?
3. Czy Pani Minister zgadza się z zasadnością wy-
stawiania skierowań na wymienione w zarządzeniu
prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia badania dia-
gnostyczne wyłącznie przez lekarzy specjalistów?
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Kozak
Gdynia, dnia 20 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14021)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie planowanych zmian w projekcie
ustawy o zmianie ustawy o organizowaniu
i prowadzeniu działalności kulturalnej
oraz niektórych innych ustaw, w tym ustawy
o bibliotekach
Szanowny Panie Ministrze! W związku z plano-
waną nowelizacją przepisów dotyczących organizacji
bibliotek, obejmującą likwidację zakazu łączenia bi-
bliotek publicznych z innymi instytucjami kultury i
bibliotekami szkolnymi, chciałbym zwrócić uwagę
Pana Ministra na tę sprawę, szczególnie że wzbudza
ona wielkie zaniepokojenie ogólnokrajowych organi-
zacji środowisk bibliotekarskich i informacji nauko-
wej oraz związków zawodowych bibliotekarzy.
Likwidacja ww. zakazu w wielu przypadkach w
znaczący sposób ograniczy samodzielność programo-
wą bibliotek oraz doprowadzi do utraty ich autono-
mii. Może również spowodować degradację lub upa-
dek wielu bibliotek szkolnych i wiejskich. Rozwiąza-
nia prawne zamieszczone w projekcie założeń do
projektu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu
działalności kulturalnej oraz niektórych innych
ustaw, zarówno w tym pierwszym z września 2009
r., jak i w tym drugim międzyresortowym z 17.XI.
2009 r., budzą wiele wątpliwości. Na stronie 12 w pkt
3.1.10. umieszczono zapis, że w sytuacji łączenia róż-
nych form działalności kulturalnej nie można wyklu-
czyć odmiennej interpretacji (ustawy) np. ze strony
instytucji kontrolnych czy nadzorczych. Takie sfor-
mułowanie oznacza, że w powyższej sytuacji wiele
zależeć będzie od uznaniowej decyzji ww. organów.
Ponadto na str. 13 w tym samym punkcie zostały
użyte następujące stwierdzenia: łączenie różnych
form organizacyjnych może przynieść niezwykle po-
zytywne skutki, szczególnie jeśli chodzi o efektyw-
ność wykorzystania środków przeznaczonych na
działalność (...), wykorzystanie bazy lokalowej i kadr.
Łączenie różnych form organizacyjnych w jednej in-
stytucji kultury jest szczególnie atrakcyjne i racjo-
nalne w przypadku gminnych instytucji kultury.
Wymienione pozytywne skutki łączenia bibliotek
mijają się z praktyką. Biblioteki publiczne są dostęp-
ne dla czytelników najczęściej 6 dni w tygodniu do
późnych godzin popołudniowych (np. w Krośnie od
godz. 9 do 19), w związku z czym nie ma możliwości
wynajmu lokali bibliotecznych i/lub prowadzenia w
tych lokalach innej działalności, a kadra bibliotecz-
na, oprócz pracy z czytelnikiem indywidualnym i
grupowym, prowadzi i wykonuje szereg prac admini-
stracyjno-technicznych, które wynikają ze specyfiki
pracy bibliotek, np. odpowiedni dobór księgozbioru,
jego opracowanie formalne i merytoryczne w syste-
mie tradycyjnym i komputerowym, działalność ani-
macyjno-czytelnicza.
103
Podobne wątpliwości budzi zapis na str. 13 w tym
samym punkcie, który brzmi: połączenie dokonane
będzie bez uszczerbku dla dotychczasowych zadań.
Powstają pytania, kto będzie wskazywał (organiza-
tor czy specjaliści), co będzie, a co nie będzie uszczerb-
kiem. Doświadczenia bibliotek publicznych, które
zostały połączone z innymi instytucjami kultury, są
bardzo niekorzystne dla bibliotek i jednoznacznie
wskazują, że działalność statutowa bibliotek zeszła
na plan dalszy, ustępując miejsca imprezom maso-
wym, często rozrywkowym, które są organizowane
przez domy kultury, zmniejszyły się też znacznie
kwoty na zakup nowości wydawniczych, a bibliote-
karze są angażowani do innych prac.
Kolejnym problemem jest dodane w drugim pro-
jekcie tzw. międzyresortowym (str. 29–30, pkt 3.3.2.)
stwierdzenia: łączenie bibliotek (...) nastąpi po zasię-
gnięciu opinii Krajowej Rady Bibliotecznej. Takie roz-
wiązanie jest w pełni niecelowe. Krajowa Rada Biblio-
teczna jest organem społecznym, doradczym i opinio-
dawczym Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Naro-
dowego, i nie posiada informacji o uwarunkowaniach
społeczno-kulturowych konkretnych środowisk lokal-
nych. Ponadto okres wydania opinii przez Krajową
Radę Biblioteczną byłby bardzo czasochłonny ze
względu na zebranie niezbędnych informacji o insty-
tucjach kultury i uwarunkowaniach lokalnych.
Następnym zapisem budzącym kontrowersje jest
zamieszczony w pkt 3.10.2 (str. 37–38 projektu) zapis
mówiący, że zdecydowana większość jednostek samo-
rządu terytorialnego nie ma problemów z finansowa-
niem bieżących kosztów działalności instytucji kul-
tury. O problemach tego typu świadczą m.in. dane
statystyczne mówiące o np. zakupach nowości dla bi-
bliotek, czy też unowocześnienia bibliotek pod kątem
budynków i ich wyposażenia, informatyzacji czy też
działalności animacyjno-kulturalnej. Przy czym po-
dane stwierdzenie: ponad 30% uprawnionych w ogó-
le nie składa wniosków o dofinansowanie nie powin-
no przesądzać o zlikwidowaniu przez Ministerstwo
Kultury i Dziedzictwa Narodowego środków finan-
sowych na programy operacyjne i mecenat. Problem
nieskładania wniosków przez instytucje kultury tkwi
często właśnie w braku własnych środków finanso-
wych, które są niezbędne w przypadku ubiegania się
o granty w ramach mecenatu lub w programach ope-
racyjnych.
Innym problemem jest sformułowany przepis za-
mieszczony w dziale III pkt 1 ust. 4, na str. 49 pro-
jektu: możliwość łączenia instytucji kultury różnych
rodzajów pozwoli samorządom na lepsze wykorzysta-
nie posiadanych zasobów w dziedzinie kultury, a tym
samym efektywniejsze zaspokojenie potrzeb kultu-
ralnych mieszkańców regionu.
Stwierdzenie to nie oddaje rzeczywistości i różno-
rodnych uwarunkowań lokalnych. W chwili obecnej
różne instytucje proponują dla określonych grup
użytkowników zaspokajanie zróżnicowanych potrzeb
kulturalnych, edukacyjnych i animacyjnych, również
rozrywkowych. Biblioteki publiczne są podstawowy-
104
mi instytucjami kultury, bez których nie mają szans
rozwinąć się potrzeby kulturalne i intelektualne
wyższego rzędu. Na przykład z usług i zbiorów Kro-
śnieńskiej Biblioteki Publicznej oraz z różnych form
pracy bibliotek korzysta 40% społeczeństwa lokalne-
go, każdego dnia biblioteki w Krośnie przyjmują po-
nad 700 osób, które korzystają codziennie z ponad 2
tys. wydawnictw zwartych, ciągłych i dostępu do in-
formacji elektronicznej.
Proponowane zmiany legislacyjne spowodują po-
szukiwanie oszczędności finansowych kosztem osła-
bienia działalności, a nawet likwidacji niektórych bi-
bliotek. Szczególnie zagrożone będą biblioteki szkolne
oraz placówki biblioteczne umiejscowione na terenach
wiejskich i w małych miastach, których rola eduka-
cyjna dla lokalnych społeczności jest oczywista. W ma-
łych miejscowościach biblioteki stanowią często jedy-
ną instytucję kultury. Dlatego nie wolno ich poświę-
cać dla uzyskania oszczędności finansowych. Podkre-
ślenia wymaga fakt, że projektowane zmiany nie
tylko utrudniają modernizację bibliotek, ale także re-
alizację takich programów bibliotecznych jak „Biblio-
teka+” oraz „Program rozwoju bibliotek”.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z zapytaniami:
1. Czy zauważa Pan Minister, jakie zagrożenie
stworzy projektowana nowelizacja dla polskich bi-
bliotek, w tym przede wszystkim dla bibliotek gmin-
nych i szkolnych?
2. Czy w toku prac legislacyjnych uwzględni Pan
Minister postulaty środowisk bibliotekarskich wyra-
żane w stanowiskach kierowanych na Pana ręce,
przede wszystkim w proteście przeciwko likwidacji
zakazu łączenia bibliotek publicznych z innymi in-
stytucjami i bibliotekami szkolnymi z dnia 18 listo-
pada 2009 r.?
3. Czy wprowadzi Pan Minister zmianę w projek-
towanych rozwiązaniach prawnych, tak aby utrzy-
mać zakaz łączenia bibliotek publicznych z innymi
instytucjami i bibliotekami szkolnymi?
Z poważaniem
Poseł Piotr Babinetz
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14022)
do ministra finansów
w sprawie zwiększenia dotacji
dla samorządów zawodów medycznych
w zakresie ochrony zdrowia w ustawie
budżetowej na 2010 r.
Szanowny Panie Ministrze! W związku z pismem
otrzymanym od Okręgowej Rady Pielęgniarek i Po-
łożnych w Krośnie chciałbym zwrócić uwagę Pana
Ministra na problem dotacji dla samorządów zawo-
dów medycznych w zakresie ochrony zdrowia w usta-
wie budżetowej na rok 2010, która przeznaczona jest
na pokrycie kosztów czynności przejętych od orga-
nów administracji państwowej.
Zgodnie z rozdz. 85195: Pozostała działalność,
pkt 9: Dotacje dla samorządów zawodów medycz-
nych z przeznaczeniem na pokrycie kosztów czyn-
ności przejętych od organów administracji publicz-
nej na rok 2010, dotacja dla okręgowych izb pielę-
gniarek i położnych wynosi 3656 tys. zł, co stanowi
pomniejszenie dotacji w stosunku do roku ubiegłego
o 192 tys. zł.
Okręgowa Rada Pielęgniarek i Położnych w Kro-
śnie zwraca uwagę na fakt, że obecne rzeczywiste
koszty realizacji ww. czynności wynoszą w skali kra-
ju ok. 6 mln zł, co sprawia, że różnica pomiędzy pla-
nowaną dotacją a rzeczywistymi kosztami ponoszo-
nymi przez samorząd wynosi ponad 2200 tys. zł.
Ustawa budżetowa w obecnym kształcie sprawi, iż
samorząd zawodowy pielęgniarek i położnych, wyko-
nując zadania przejęte od administracji państwowej,
zostanie zmuszony do poszukiwania możliwości fi-
nansowania ich realizacji ze środków własnych prze-
znaczonych na inne cele. W szczególnie trudnej sytu-
acji znajdą się jednostki samorządu zawodowego pie-
lęgniarek i położnych na Podkarpaciu.
Rozwiązaniem tej sytuacji mogłaby być, według
środowiska pielęgniarek i położnych, zmiana zapisów
ustawy budżetowej w kierunku zwiększenia dotacji
dla samorządów zawodów medycznych w zakresie
ochrony zdrowia poprzez przesunięcie potrzebnej
kwoty ze środków z części 83: Rezerwy celowej za-
wartej w ww. ustawie przeznaczonej na wsparcie jed-
nostek samorządu terytorialnego w działaniach sta-
bilizujących system ochrony zdrowia oraz dofinanso-
wanie innych zadań w dziale: Ochrona zdrowia – wy-
datki bieżące jednostek budżetowych.
W związku z powyższą sytuacją zwracam się z
pytaniami do Pana Ministra:
1. Czy Pan Minister rozważy podjęcie działań ma-
jących na celu zwiększenie wysokości dotacji dla sa-
morządów zawodów medycznych w zakresie ochrony
zdrowia w ustawie budżetowej na rok 2010?
2. Czy Pan Minister uwzględni prośby samorządu
zawodowego pielęgniarek i położnych, aby polepszyć
sytuację zarówno świadczeniodawców, jak i pacjen-
tów, szczególnie na Podkarpaciu?
Z poważaniem
Poseł Piotr Babinetz
Krosno, dnia 19 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14023)
do ministra środowiska
w sprawie przepisów wykonawczych
do ustawy Prawo ochrony środowiska
Szanowny Panie Ministrze! Wielu przedsiębior-
ców do sprawnego prowadzenia działalności potrze-
buje jasnych i przejrzystych kryteriów określających
wartości odniesienia dla niektórych substancji w po-
wietrzu. Dzięki nim mogą otrzymywać pozwolenia
na tzw. emisję dopuszczalną. Brak przepisów regu-
lujących ten obszar prowadzi do paraliżu ich działal-
ność, jak i możliwości działania administracji pań-
stwa.
Podstawę prawną regulującą wymieniony obszar
stanowiło rozporządzenie ministra środowiska z dnia
5 grudnia 2002 r. w sprawie wartości odniesienia dla
niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2003 r.
Nr 1, poz. 12). W 2007 r. Sejm zmienił ustawę Prawo
ochrony środowiska w ten sposób, że rozporządzenie
z 5 grudnia 2002 r. w sprawie wartości odniesienia
dla niektórych substancji w powietrzu zostało uchy-
lone z dniem 20 sierpnia 2009 r. Podstawą tego uchy-
lenia stała się ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o
zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska oraz nie-
których innych ustaw (Dz. U. z 2007 r. Nr 88, poz.
587). Art. 12 ust. 1 tej ustawy brzmi: Dotychczasowe
przepisy wykonawcze wydane na podstawie (...) art.
222 ust 2 i 3 (...) zachowują moc do dnia wejścia w
życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na
podstawie (...) art. 222 ust. 2 i 3 (...) w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą jednak nie dłużej niż
przez 2 lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Ustawa weszła w życie 19 sierpnia 2007 r.
Rozporządzenie ministra środowiska z dnia 5
grudnia 2002 r. było podstawą udzielania pozwoleń
na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza („emi-
sji dopuszczalnej”), bez których nie można prowadzić
zgodnie z prawem niektórych rodzajów działalności
(dotyczy ogromnej liczby przedsiębiorstw w różnych
branżach).
Zgodnie z treścią ustawy minister środowiska po-
winien był wydać nowe rozporządzenie przed dniem
19 sierpnia 2009 r. Rozporządzenie nie ukazało się,
w związku z czym właściwe organy administracji nie
mogą wydawać pozwoleń zarówno nowym podmio-
tom, jak i tym, które powinny były uzyskać nowe
pozwolenie z uwagi na upływający termin ważności
posiadanej decyzji lub na wprowadzone zmiany w in-
stalacji.
Mimo że projekt nowego rozporządzenia został
skierowany do konsultacji społecznych 12 paździer-
nika 2009 r., a konsultacje już się zakończyły, do dnia
dzisiejszego rozporządzenie nie ukazało się.
Zmiana ustawy uchyliła także referencyjne meto-
dyki modelowania poziomów substancji w powietrzu,
co oznacza, że odpowiednie programy obliczeniowe,
105
służące do wyznaczania emisji dopuszczalnej, będą
musiały zostać przerobione; prace nad nimi będzie
można podjąć dopiero po ukazaniu się nowych prze-
pisów, co dodatkowo opóźni możliwość uzyskania
pozwolenia na emisję.
Brak ważnej decyzji stanowi naruszenie przepi-
sów ustawy i skutkuje koniecznością ponoszenia
zwiększonej opłaty za korzystanie ze środowiska, a
w przypadku podmiotów rozpoczynających działal-
ność uniemożliwia prawidłowe oddanie inwestycji do
użytkowania.
W obecnej sytuacji gospodarczej nie muszę zazna-
czać, jak ważne jest wydanie rzeczowych przepisów.
Wobec powyższego proszę o odpowiedź na nastę-
pujące pytania:
1. Kiedy można spodziewać się przepisów wyko-
nawczych regulujących prezentowany wyżej pro-
blem?
2. Jakie są przyczyny tak dużych opóźnień w wy-
daniu określonych wyżej przepisów?
Z poważaniem
Poseł Jan Religa
Warszawa, dnia 13 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14024)
do ministra środowiska
w sprawie systemu monitorowania środków
wydawanych z funduszy Unii Europejskiej
na ochronę środowiska
Szanowny Panie Ministrze! Docierają do mnie
skargi przedsiębiorców zajmujących się wdrożeniami
i innowacjami, stwierdzających, że znaczna część sys-
temów zbiorowego usuwania i unieszkodliwiania
ścieków wybudowanych na terenach wiejskich lub
terenach o luźnej zabudowie nie spełnia wymogów
ustaw RP, rozporządzeń ministrów oraz norm PE-
-PN. Zjawiskiem powszechnym na ww. terenach jest
zjawisko zagniwania ścieków w systemach kanaliza-
cyjnych, tym samym systemy te stają się źródłem
wydzielania odorów i niebezpiecznych gazów (takich
jak siarkowodór, metan itp.).
Groteskowym zjawiskiem oglądanym przez prze-
jezdnych gości jest tablica informująca, że dany sys-
tem kanalizacyjny wybudowano ze środków pomoco-
wych UE, a odór wokół tych urządzeń w niektóre dni
jest bardzo dokuczliwy. Decydenci zabiegający o wy-
budowanie takich systemów, jeśli dalej sprawują wła-
dzę, wolą takich problemów nie dostrzegać. Miesz-
kańcy korzystający z wybudowanego dobrodziejstwa,
nieznający nadmiaru przepisów, są bezradni. Służby
państwowe i terenowe dysponujące odpowiednimi
106
zasobami kadrowymi nie są skuteczne w załatwieniu
tego wstydliwego tematu.
Uchwalenie następnej ustawy o przeciwdziałaniu
uciążliwości zapachowej nie zatrzyma ani nie ogra-
niczy praw fizyki, biologii i chemii.
Wydaje mi się, że problem prezentowany wyżej w
dalszym ciągu będzie u nas występował, gdyż stoso-
wane rozwiązania są nieadekwatne do obecnie panu-
jących u nas warunków. Ponadto zauważalny jest
brak prawnej odpowiedzialności decydentów, projek-
tantów i wykonawców inwestycji niezgodnej z prawa-
mi fizyki, chemii, biologii. Sprzyja temu bałagan
prawny nawarstwiający się od kilkudziesięciu lat.
Wobec powyższego kieruję do Pana Ministra na-
stępujące pytania:
1. W jaki sposób Ministerstwo Środowiska moni-
toruje efekty merytoryczne dotyczące wydawania
pieniędzy z Unii Europejskiej na ochronę środowiska,
a w szczególności na efekty ekologiczne budowanych
systemów kanalizacji komunalnej na terenach wiej-
skich lub terenach o luźnej zabudowie?
2. Czy istnieją, a jeżeli tak, to jakie są realne pro-
pozycje normalizacji prawnych, które byłyby ade-
kwatne do regulowania przedstawionych wyżej pro-
blemów?
Z poważaniem
Poseł Jan Religa
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14025)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie nowych zasad obowiązujących
przy organizacji olimpiad przedmiotowych
Szanowna Pani Minister! Chciałbym zwrócić
uwagę Pani Minister na problemy, jakie pojawiają się
przy organizacji olimpiad szkolnych w 2010 r. w
związku z aktualnie obowiązującymi zasadami w
tym zakresie.
Problemy pojawiają się przede wszystkim na tle
wprowadzonych zmian w finansowaniu olimpiad. Mi-
nisterstwo Edukacji Narodowej nie podjęło dotąd
żadnych finansowych zobowiązań wobec olimpiad
przedmiotowych na 2010 r. Zmieniły się bowiem za-
sady przyznawania pieniędzy. Organizatorzy olim-
piad otrzymali dotację z MEN tylko na II półrocze
2009 r. Kolejną dotację, tj. na I półrocze 2010 r., re-
sort ma przyznać dopiero po rozliczeniu poprzedniej.
Przyjęcie takiego rozwiązania prowadzi do tego, że
organizatorzy olimpiad nie tylko nie znają wielkości
dotacji, jaka może być przyznana na organizację
olimpiady, ale nawet nie mają gwarancji, że ją otrzy-
mają. Jest to sytuacja nie do zaakceptowania, biorąc
pod uwagę, że muszą oni, planując kolejne etapy kon-
kursu, z wyprzedzeniem zarezerwować ośrodek na
zawody, wpłacając zaliczkę, czy też opłacić autorów
zadań konkursowych. Jednakże, w świetle obecnie
obowiązujących zasad, nie są w stanie poczynić tych
niezbędnych przygotowań, warunkujących prawidło-
wy przebieg olimpiady.
Ponadto zastrzeżenia budzą także zasady wyła-
niania organizatorów konkursów w danym roku
szkolnym. W latach wcześniejszych zawody organi-
zowali naukowcy uniwersyteccy. Natomiast obecnie
organizator co roku może się zmieniać. A zatem po-
wstaje uzasadniona obawa, że może w danym roku
nikt się nie zgłosić do przygotowania danego konkur-
su. Może to stwarzać klimat niepewności nie tylko co
do poziomu zawodów, ale nawet co do ich realizacji w
danym roku.
Zasygnalizowane powyżej problemy dotkną
przede wszystkim najbardziej zdolnych młodych lu-
dzi, którzy wkładają ogromny wysiłek, często przez
kilka lat systematycznie pracując, aby dobrze przy-
gotować się do olimpiady. Wielką stratą dla młodzie-
ży byłoby, gdyby zaprzestano organizacji tej rangi
konkursów. A nawet już pewne kłopoty z organizacją,
obecnie odczuwane, nie sprzyjają stworzeniu właści-
wego klimatu – spokoju i stabilności – niezbędnego
dla wszystkich osób zaangażowanych w organizację
konkursów.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z uprzejmą prośbą o udzielenie odpowiedzi
na następujące pytania:
1. Czy w ocenie Pani Minister obecnie obowiązu-
jące zasady organizowania olimpiad przedmiotowych
nie wprowadzają dodatkowych i niepotrzebnych
utrudnień, które mogą zniechęcić osoby zaangażo-
wane w organizację tych ambitnych przedsięwzięć?
2. Czy ministerstwo dostrzega ewentualne proble-
my, które mogą być konsekwencją wprowadzonej za-
sady wyłaniania w konkursach każdego roku orga-
nizatora danej olimpiady, i jak zamierza im przeciw-
działać?
3. Czy ministerstwo rozważa możliwość udziele-
nia prawnie wiążących gwarancji w przedmiocie
przekazania na organizację konkursów odpowied-
nich środków finansowych?
Z poważaniem
Poseł Dariusz Seliga
oraz grupa posłów
Skierniewice, dnia 20 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14026)
do ministra infrastruktury
w sprawie rozporządzenia ministra
infrastruktury z dnia 28 grudnia 2009 r.
w sprawie szczegółowego wykazu danych
oraz rodzajów operatorów publicznej sieci
telekomunikacyjnej lub dostawców
publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych obowiązanych
do ich zatrzymywania i przechowywania
Szanowny Panie Ministrze! Chciałbym zwrócić
uwagę Pana Ministra na obowiązujące od 1 stycznia
2010 r. przepisy rozporządzenia w sprawie szczegó-
łowego wykazu danych oraz rodzajów operatorów
sieci telekomunikacyjnej lub dostawców publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych obowiąza-
nych do ich zatrzymywania i przechowywania oraz
niepokojące konsekwencje, jakie z tego faktu mogą
wynikać.
Zgodnie z tym rozporządzeniem operatorzy sieci
telekomunikacyjnej oraz dostawcy Internetu zobli-
gowani są gromadzić i przechowywać, przez okres 2
lat, dane o połączeniach użytkowników. Ma to uła-
twić ustalenie wybranego numeru, aparat telefonicz-
ny, z którego połączenie zostało wykonane. Archiwi-
zowane mają być informacje o dacie i godzinie połą-
czenia, jego rodzaju i lokalizacji rozmówcy. Zgodnie
z rozporządzeniem zbierane mają być dane o pierw-
szym logowaniu pre- paidów do sieci. W odniesieniu
do połączeń internetowych gromadzone będą infor-
macje o połączeniach internetowych oraz poczcie
elektronicznej, identyfikatorach użytkowników, da-
cie i godzinie każdego połączenia i rozłączenia z In-
ternetem oraz adresach IP.
Z powyższego wynika, że wyżej wymienione roz-
porządzenie rozszerza obowiązek gromadzenia przez
operatorów komórkowych i Internetu danych o połą-
czeniach na wszystkich użytkowników. W ten sposób
system kontroli obejmuje wszystkich obywateli ko-
rzystających z sieci. Wydaje się, że w konsekwencji
mamy do czynienia z ewidentnym przykładem po-
gwałcenia prawa człowieka do prywatności i ochrony
danych osobowych. Operator bowiem, dysponujący
szerokim zakresem danych teleadresowych, z chwilą
każdego połączenia będzie dokonywał rejestracji
użytkownika i informacji o nim. Przechowywanie
tych danych może prowadzić do nadużyć. Istnieje
uzasadniona obawa, że będzie z nich korzystać nie
tylko policja i prokuratura. W takiej sytuacji pojawia
się potencjalne zagrożenie, że zgromadzone w ten
sposób informacje mogą wypłynąć na zewnątrz i być
wykorzystanymi przez osoby nieuprawnione.
Niepokoi również fakt, iż wspomniane rozporzą-
dzenie nakłada na firmy telekomunikacyjne obowią-
zek współpracy ze służbami specjalnymi w szerokim
zakresie, bowiem muszą one zbierać dane o połącze-
107
niach internetowych i poczcie elektronicznej użyt-
kowników, nawet bez zgody sądu.
Ponadto rozporządzenie, nakładając na operato-
rów nowe obowiązki, powiększa koszty ich działalno-
ści. Z pewnością konsekwencje tych zmian będą po-
nosić wszyscy obywatele.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z uprzejmą prośbą o udzielenie odpowiedzi
na następujące pytania:
1. Czy przedmiotowe rozporządzenie jest zgodne
z obowiązującymi przepisami prawa?
2. Czy ministerstwo przewiduje skuteczny system
ochrony przechowywanych przez operatorów danych,
zapobiegający wypłynięciu zgromadzonych informa-
cji na zewnątrz?
3. Czy zdaniem Pana Ministra wprowadzenie po-
wyższych przepisów, cennych w walce z przestępczo-
ścią, nie stworzy drogi do nadużyć, co sprawi, że
koszty społeczne zmian będą większe i boleśniejsze
niż korzyści odniesione przez organy ścigania?
Z poważaniem
Poseł Dariusz Seliga
oraz grupa posłów
Skierniewice, dnia 6 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14027)
do ministra infrastruktury
w sprawie zamknięcia punktów obsługi,
w których emerytowani kolejarze mogliby
nabyć „znaczki” gwarantujące im zniżki
na przejazd pociągiem
Szanowny Panie Ministrze! Chciałbym zwrócić
uwagę Pana Ministra na sytuację polskich emeryto-
wanych kolejarzy oraz utrudnienia, jakich doświad-
czają na skutek zmian dokonanych przez PKP w
ostatnim okresie.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa są
oni uprawnieni do 99-procentowej zniżki na przejazd
pociągiem. Jednakże warunkiem uzyskania prawa
do zniżki jest wykupienie specjalnych „znaczków”.
Skutkuje to bowiem przedłużeniem ważności legity-
macji kolejarskiej. Dotychczas legitymacje kolejar-
skie stemplowano na wszystkich dworcach kolejo-
wych, więc skorzystanie przez osoby uprawnione z
tego świadczenia socjalnego nie nastręczało więk-
szych trudności.
Natomiast obecnie, w związku z zachodzącymi
zmianami polegającymi na podziale PKP na wiele
spółek, zamknięto większość punktów obsługi, które
się tym zajmowały, pozostawiając jedynie te w więk-
szych miastach. Takie rozwiązanie organizacyjne
jest może korzystne dla kolei, ale wprowadzono je bez
uwzględnienia sytuacji emerytowanych pracowni-
108
ków tej instytucji. Choć przepis prawny gwarantu-
jący im zniżkę na przejazd pociągiem się nie zmienił,
to możliwość skorzystania z tej ulgi wiąże się już z
poważnymi utrudnieniami. Zdarza się bowiem, że
osoba, która chce nabyć „znaczek” uprawniający do
zniżek, zamieszkująca przykładowo w Skierniewi-
cach, zmuszona jest pojechać w tym celu do Warsza-
wy, Łodzi czy nawet Katowic. Decydujące jest tu
bowiem nie miejsce zamieszkania danej osoby, lecz
stanowisko, jakie zajmowała w trakcie wykonywania
pracy zawodowej. Ponadto ograniczona liczba punk-
tów, w których można podstemplować legitymację,
powoduje, iż na jeden punkt przypada większa liczba
interesantów, którzy niekiedy po prostu nie zdążą
być obsłużeni w ciągu jednego dnia. Co więcej, roz-
wiązanie to niewątpliwie wiąże się z koniecznością
poniesienia dodatkowych kosztów. Biorąc pod uwa-
gę, że emerytowani pracownicy kolei to ludzie w za-
awansowanym wieku, często schorowani, o ograni-
czonych dochodach, wprowadzone zmiany znacznie
utrudniają, a niekiedy uniemożliwiają korzystanie z
przysługującego im świadczenia. Wydaje się, że in-
stytucja, na rzecz której pracowali przez wiele lat,
powinna z większą troską dbać o ich potrzeby za-
gwarantowane prawem.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z uprzejmą prośbą o udzielenie odpowiedzi
na następujące pytania:
1. Jakie jest merytoryczne uzasadnienie wprowa-
dzenia przedmiotowych zmian?
2. Czy zdaniem Pana Ministra wprowadzenie
owych zmian jest rozwiązaniem optymalnym?
3. Czy biorąc pod uwagę niekorzystne konsekwen-
cje społeczne wprowadzonych zmian, planowane są
nowe, korzystniejsze dla emerytowanych pracowni-
ków PKP rozwiązania tego problemu?
Z poważaniem
Poseł Dariusz Seliga
oraz grupa posłów
Skierniewice, dnia 6 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14028)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie szczegółowych warunków i trybu
dokonywania refundacji ze środków
Funduszu Pracy
W związku z interwencją Powiatowego Urzędu
Pracy w Świdnicy dotyczącą zawartej umowy na two-
rzenie nowych miejsc pracy w ramach refundacji
kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska
pracy dla osoby bezrobotnej na podstawie rozporzą-
dzenia ministra pracy i polityki społecznej z dnia 21
listopada 2005 r. w sprawie szczegółowych warun-
ków i trybu dokonywania refundacji ze środków Fun-
duszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia
stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego,
przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie
działalności gospodarczej oraz form zabezpieczenia
zwrotu otrzymanych środków (Dz. U. Nr 236, poz.
2002, z późn. zm.) uprzejmie proszę o zapoznanie się
z problemem i odpowiedź na pytanie: Czy na podsta-
wie ww. rozporządzenia urząd może zażądać od pod-
miotu zwrotu przyznanej refundacji w wysokości
proporcjonalnej do okresu, w którym warunki umo-
wy nie zostały spełnione (powodem likwidacji miejsca
pracy była trudna sytuacja przedsiębiorcy związana
ze skutkami kryzysu ekonomicznego), przy czym
umowa takich regulacji nie zawiera (zasada propor-
cjonalności została wprowadzona rozporządzeniem
ministra pracy i polityki społecznej z dnia 17 kwiet-
nia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosz-
tów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy
dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania
bezrobotnemu środków na podjęcie działalności go-
spodarczej – Dz. U. Nr 62, poz. 512)?
Z poważaniem
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka
Wałbrzych, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14029)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie skutków stosowania pasz
genetycznie modyfikowanych do produkcji
żywności w Polsce
Szanowny Panie Ministrze! Polscy konsumenci,
a także aktywnie działające organizacje ekologiczne
są zaniepokojeni sytuacją na rynku żywności. W li-
stopadzie 2008 r. Polska zadeklarowała, że będzie
krajem wolnym od GMO – genetycznie modyfikowa-
nych organizmów. Tymczasem kontrola Najwyższej
Izby Kontroli dowiodła, iż przepisy prawa krajowego
są nieprecyzyjne i nie regulują wszystkich kwestii
dotyczących organizmów modyfikowanych genetycz-
nie. W ocenie NIK brak jest rozwiązań systemowych
mających zabezpieczyć uwalnianie się do środowiska
i wprowadzenie do obrotu GMO. Ponadto nie były
prowadzone badania przez resort mające potwierdzić
lub wykluczyć negatywny wpływ GMO na środowi-
sko w naszym kraju. Brak było także kompleksowych
danych o występowaniu GMO w środowisku i w ob-
rocie nimi na terenie kraju. Dla przykładu, jeśli w
naszym kraju nie zostaną wprowadzone ścisłe zaka-
zy upraw genetycznie modyfikowanej kukurydzy, tak
 109

jak to robią kraje członkowskie Unii (Francja i Niem- 3. Czy obecnie obowiązujące przepisy prawne sku-
cy), może dojść do sytuacji, w której uprawy GMO tecznie chronią polskie rolnictwo i rynek konsumen-
wymkną się spod kontroli, co spowoduje, że określo- tów przed szkodliwym działaniem żywności gene-
ne produkty żywnościowe będą posiadać nielegalne tycznie modyfikowanej?
domieszki GMO. 4. Czy były prowadzone badania oddziaływania
W wyniku takiej sytuacji dojdzie do zamknięcia roślin GMO na sąsiedztwo wegetacji roślin uprawia-
rynku europejskiego dla polskich produktów. Poza nych przez rolników tradycyjnymi metodami?
tym wprowadzenie do obrotu i upraw roślin genetycz- 5. Czy resort pracuje nad dywersyfikacją dostaw
nie modyfikowanych na terenie Polski zagraża roz- pasz wysokobiałkowych, biorąc pod uwagę import
wojowi naszego rolnictwa. Biotechnologia stosowania pasz z krajów wolnych od GMO?
GMO w produkcji rolnej jest nastawiona przede
Z poważaniem
wszystkim na zysk wielkich koncernów (głównie
amerykańskich) i niewielkiej grupy rodzimych pro-
Poseł Roman Kaczor
ducentów rolnych, co może mieć negatywny wpływ
na kondycję polskiego rolnictwa. Rolnicy prowadzący
Oława, dnia 19 stycznia 2010 r.
uprawy ekologiczne, a także producenci żywności i
pasz będą narażeni na straty z powodu obniżenia
wartości płodów rolnych pozyskiwanych z własnych
Interpelacja
pól, spowodowane skażeniem GMO.
(nr 14030)
Dzięki tradycyjnym uprawom roślin o wysokich
walorach smakowych Polscy producenci żywności
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
mają wyrobioną markę na rynkach europejskich.
Stawia to nasze rolnictwo na czele europejskiego za-
w sprawie możliwości finansowania
głębia zdrowej żywności. Żywność pochodzenia zwie-
przedsięwzięć na terenach wiejskich
rzęcego uzyskiwana w oparciu o tradycyjną paszę jest
wspólnot gruntowych
poszukiwana na rynkach europejskich i świato-
wych.
Szanowny Panie Ministrze! W związku z wej-
Należy zadać pytanie: Czy polscy rolnicy będą w
ściem w życie nowej ustawy z dnia 20 lutego 2009 r.
stanie konkurować z fermami, które używają do pro-
o funduszu sołeckim pojawiła się kwestia sporna w
dukcji żywca importowanej soi transgenicznej?
sprawie możliwości finansowania przedsięwzięć na
Dla przykładu, tradycyjna hodowla trzody chlew-
terenach wiejskich wspólnot gruntowych.
nej naszych rolników nie ma szans konkurować ce-
Gminny fundusz sołecki stanowią wyodrębnione
nowo z fermami, które hodują tysiące świń, a na do-
w budżecie gminy środki przeznaczone do wyłącznej
datek dwa razy krócej. Polska importuje ok. 1,8 mln
dyspozycji sołectw na realizację przez nie inicjatyw
ton śruty sojowej genetycznie modyfikowanej maso-
obywatelskich będących przedsięwzięciami służący-
wo stosowanej jako pasza wysokobiałkowa, szczegól-
mi poprawie warunków życia mieszkańców wsi,
nie na fermach przemysłowego chowu zwierząt. Oko-
zgodnych ze strategią rozwoju gminy. Fundusz od-
ło 98% importu tej paszy pochodzi od dwóch najwięk-
grywa istotną rolę i przyczynia się do zwiększenia
szych producentów śrutu soi genetycznie modyfiko-
aktywności społeczności lokalnej.
wanej – amerykańskiej firmy Cargill z Ameryki Po-
W związku z powyższym, działając na podstawie
łudniowej, głównie z Argentyny, i francuskiej firmy
art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1966 r. o
Louis Dreyfus. Powoduje to całkowite uzależnienie
wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr
polskiej produkcji mięsa od importu śruty sojowej
74, poz. 350, z późn. zm.), proszę Pana Ministra o
wyłącznie od dwóch dostawców. Zagrożeniem dla pol-
udzielenie odpowiedzi na niniejsze pytanie: Czy z
skiego rynku pasz jest zatem brak dywersyfikacji
funduszu sołeckiego można finansować przedsię-
dostaw. W przypadku klęsk żywiołowych (np. suszy)
wzięcia na terenach wiejskich wspólnot grunto-
w krajach, gdzie produkuje się pasze, może dojść do
wych?
załamania się rynku mięsnego w Polsce.
Dlatego też alternatywą wobec importu GMO jest Z poważaniem
rozwijanie krajowej produkcji konwencjonalnych wy-
sokobiałkowych roślin paszowych, co złagodzi deficyt Poseł Józef Piotr Klim
białka paszowego.
Panie Ministrze, na podstawie przedstawionych Białystok, dnia 11 stycznia 2010 r.
problemów kieruję do Pana następujące pytania:
1. Czy resort monitoruje produkcję żywności ge-
netycznie zmodyfikowanej?
2. Czy obecnie stosowana importowana pasza
śruty soi genetycznie modyfikowanej do żywienia
zwierząt jest w pełni bezpieczna dla zdrowia konsu-
mentów?
110
Interpelacja
(nr 14031)
do ministra zdrowia
w sprawie zmiany regulacji zasad
finansowania i rozliczania przez NFZ
świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych
wobec takich samych świadczeniobiorców
w pielęgniarskiej długoterminowej opiece
domowej
Szanowna Pani Minister! W nawiązaniu do wy-
danych przez prezesa Narodowego Funduszu Zdro-
wia regulacji prawnych dotyczących finansowania
świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych,
tj. zarządzenia nr 84/2009/DSOZ prezesa Narodowe-
go Funduszu Zdrowia z dnia 11 grudnia 2009 r. w
sprawie określenia warunków zawierania i realizacji
umów w rodzaju: świadczenia pielęgnacyjne i opie-
kuńcze w ramach opieki długoterminowej, zmienio-
nego zarządzeniem prezesa Narodowego Funduszu
Zdrowia z dnia z dnia 30 grudnia 2009 r., nr 93/2009/
DSOZ, pielęgniarki z Niepublicznego Zakładu Opie-
ki Zdrowotnej z Bobrka koło Oświęcimia skierowały
do mnie prośbę o interwencję.
1. Zasady rozliczania i finansowania świadczeń
określone w powołanych powyżej aktach prawnych
zdaniem środowiska pielęgniarskiego wyłączają moż-
liwość dalszego funkcjonowania na rynku podmio-
tów wykonujących usługi w zakresie świadczeń pie-
lęgnacyjnych i opiekuńczych zwanych świadczeniami
gwarantowanymi. Dotyczy to w szczególności świad-
czeniodawców wykonujących świadczenia gwaranto-
wane w warunkach domowych dla pacjentów prze-
bywających pod jednym adresem tzn. w domach po-
mocy społecznej (dalej DPS).
Podstawą rozliczeń i płatności za ww. świadczenia
medyczne w okresie sprawozdawczym jest rachunek
wraz z raportem statystycznym. Jednostką rozlicze-
niową w świadczeniach pielęgnacyjnych i opiekuń-
czych jest osobodzień, za który ustalana jest zapłata
finansowana przez NFZ.
Wspomniane zarządzenie prezesa Narodowego
Funduszu Zdrowia z dnia 30 grudnia 2009 r. określa
nadto współczynniki korygujące, powodujące dyspro-
porcję pomiędzy wysokością finansowanych przez
NFZ świadczeń dla zakładów opiekuńczo-leczniczych
lub pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz dla pielęgniar-
skiej opieki domowej dotyczącej pacjentów przebywa-
jących pod różnym adresem zamieszkania a wysoko-
ścią świadczeń dla pielęgniarskiej opieki domowej
dotyczącej pacjentów przebywających pod tym sa-
mym adresem zamieszkania. Podkreślić należy, że
wszystkie opisane powyżej formy prowadzenia dzia-
łalności w zakresie świadczeń pielęgnacyjnych doty-
czą pacjentów, którzy w ocenie stanu zdrowia uzy-
skali 0–40 pkt w ocenie opartej na skali Barthel.
Sytuacja podmiotów takich jak Niepubliczny Za-
kład Opieki Zdrowotnej Pielęgniarka sp. z o.o., który
świadczy usługi w zakresie pielęgniarskiej opieki do-
mowej dotyczącej pacjentów przebywających pod tym
samym adresem zamieszkania, tj. w DPS, w wyniku
wprowadzonych przez prezesa Narodowego Fundu-
szu Zdrowia zmian zasad rozliczania i finansowania
świadczeń stała się dramatyczna. Nie jest możliwe
dalsze funkcjonowanie na rynku podmiotów wyko-
nujących świadczenia w pielęgniarskiej długotermi-
nowej opiece domowej przebywających pod tym sa-
mym adresem zamieszkania po określeniu przez
prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia współczyn-
nika korygującego dla finansowania tych świadczeń
w wysokości 0,4.
Należy zauważyć, że świadczenia finansowane
przez Narodowy Fundusz Zdrowia, a wykonywane
zarówno przez zakłady opiekuńczo-lecznicze, jak też
świadczenia wykonywane w ramach pielęgniarskiej
opieki długoterminowej domowej dotyczą takich sa-
mych pacjentów oraz takiego samego zakresu usług.
Za świadczeniobiorców w obu przypadkach uważa się
pacjentów, którzy w ocenie stanu zdrowia uzyskali
0–40 pkt w ocenie opartej na skali Bartel, co wynika
wprost z rozporządzenia ministra zdrowia z dnia 30
sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowa-
nych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuń-
czych w ramach opieki długoterminowej. Podkreślić
należy, że usługi świadczone na rzecz pacjentów DPS
dotyczą osób niepełnosprawnych umysłowo i fizycz-
nie, stąd trudno znaleźć uzasadnienie dla współczyn-
nika korygującego 0,4.
Zróżnicowanie zakresu finansowania świadczeń
opieki zdrowotnej na niekorzyść podmiotów prowa-
dzących działalność obejmującą świadczenia pielę-
gnacyjne i opiekuńcze w ramach opieki długotermi-
nowej nie znajduje żadnego racjonalnego uzasadnie-
nia i prowadzi do podważenia ich pozycji na rynku.
Przed zmianą powołanego wyżej zarządzenia preze-
sa NFZ świadczenia były rozliczane z zastosowa-
niem współczynnika korygującego 1,0, zakładana
obecnie zmiana zmniejszająca współczynnik kory-
gujący do 0,4 stawia pod znakiem zapytania dalszą
działalność podmiotów, takich jak Niepubliczny Za-
kład Opieki Zdrowotnej Pielęgniarka sp. z o.o., tj.
podmiotów specjalizujących się w zakresie świad-
czeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opie-
ki długoterminowej.
W tym stanie rzeczy dalsze prowadzenie w tym
zakresie działalności jest ekonomicznie nieopłacalne.
Podmioty takie znikną z rynku usług medycznych
bądź też będą zmuszone do obniżenia wynagrodzeń
dla personelu medycznego, co będzie skutkować roz-
wiązywaniem umów o pracę przez pracowników i w
konsekwencji uniemożliwi ich funkcjonowanie, zaś
pacjenci wymagający szczególnej opieki zostaną po-
zbawieni świadczeń pielęgniarskich.
Regulacja zarządzenia prezesa NFZ z dnia z dnia
30 grudnia 2009 r., nr 93/2009/DSOZ, zdaniem śro-
dowiska pielęgniarek prowadzi do uprzywilejowania
jednych podmiotów kosztem drugich, zakłócając w
ten sposób uczciwą konkurencję na rynku, nadto na-

rusza również zasadę równości podmiotów, określoną
w art. 32 Konstytucji RP.
W związku z tym proszę o wyjaśnienie:
1. Jakie jest uzasadnienie dla opisanego powyżej
zróżnicowania wysokości finansowania przez NFZ
świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych wobec ta-
kich samych świadczeniobiorców, zależnie od pod-
miotu wykonującego te świadczenia? Dlatego też
zwracam się do pana prezesa NFZ o zmianę regula-
cji zasad finansowania i rozliczania świadczeń w pie-
lęgniarskiej długoterminowej opiece domowej.
Powyższe ograniczenie wysokości finansowania
należy zestawić z dwukrotnym zwiększeniem zakre-
su usług traktowanych jako równoważnik jednego
etatu dla pielęgniarki opiekującej się osobami prze-
bywającymi pod tym samym adresem. Rozporządze-
niem ministra zdrowia z dnia 16 grudnia 2009 r.
zmieniono rozporządzenie w sprawie świadczeń gwa-
rantowanych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i
opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej. W
związku z powyższym równoważnikiem jednego eta-
tu przeliczeniowego dla pielęgniarki ma być jedno-
czasowa opieka nad nie więcej niż 12 osobami, gdzie
uprzednio było to nie więcej niż 8 osób. Zatem doko-
nywane w prawie zmiany powodują zwiększenie obo-
wiązków pielęgniarki, przy jednoczesnym zmniejsze-
niu wysokości świadczeń z NFZ.
W służbie zdrowia wartość kontraktów na rok
2010 r. obniżono o 10–20%, natomiast wartość kon-
traktu dla NZOZ-u prowadzącego opiekę dla pacjen-
tów kwalifikujących się do pielęgniarskiej opieki dłu-
goterminowej przebywających pod tym samym adre-
sem o 40%.
Proszę zatem o wyjaśnienie, z czego wynika tak
duże zróżnicowanie kontraktów.
2. Kolejną kwestią, która budzi sprzeciw pielę-
gniarek, jest zapis § 13 pkt 13 powołanego powyżej
zarządzenia nr 84/2009/DSOZ prezesa Narodowego
Funduszu Zdrowia z dnia 11 grudnia 2009 r., stano-
wiący, że pielęgniarka opieki długoterminowej domo-
wej, nie może jednocześnie realizować zadań pielę-
gniarski podstawowej opieki zdrowotnej oraz zadań
pielęgniarki w domu pomocy społecznej.
Trudno zrozumieć, jakie czynniki uzasadniają
wyłączenie możliwości podejmowania pracy zarob-
kowej przez ww. pielęgniarki poza ich godzinami
pracy finansowanymi przez NFZ, dlatego proszę o
informacje:
Jaka jest podstawa prawna, która ogranicza moż-
liwość wykonywania dodatkowej pracy przez pielę-
gniarki opieki długoterminowej domowej?
Dlaczego ograniczenie możliwości zarobkowania
dotyczy właśnie tej grupy pielęgniarek i czym jest to
umotywowane?
Czy w razie braku przepisu uzasadniającego powyż-
sze ograniczenie dotyczące podejmowania dodatkowej
pracy przez pielęgniarki istnieje możliwość zmiany za-
rządzenia we wskazanym powyżej zakresie?
3. Dalej, w związku z wymogami stawianymi per-
sonelowi medycznemu określonymi w załączniku nr
111
4 pkt części III w pkt 1 do rozporządzenia ministra
zdrowia z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie świad-
czeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pielęgna-
cyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długotermi-
nowej: Czy istnieje możliwość wskazania ośrodków
lecznictwa stacjonarnego w Małopolsce, które gotowe
są przyjąć pielęgniarki świadczące pracę w ramach
pielęgniarskiej opieki długoterminowej domowej na
roczny staż pielęgniarki, o którym mowa w ww. roz-
porządzeniu?
Wyżej wymieniony załącznik eliminuje pielę-
gniarki, które opiekują się pacjentami w DPS od 15–
–20 lat, i obecnie zostaną bez pracy mimo dużej fa-
chowości niezbędnej przy prowadzeniu tego rodzaju
usług w specyficznych warunkach.
Z poważaniem
Poseł Janusz Chwierut
Oświęcim, dnia 14 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14032)
do ministra infrastruktury
w sprawie aktualnych działań GDDKiA
dotyczących dokończenia obwodnicy
Wałbrzycha
W związku z informacjami prasowymi dotyczący-
mi inwestycji pn.: „Obwodnica wałbrzyska” prowa-
dzonej przez GDDKiA Oddział we Wrocławiu uprzej-
mie proszę o zapoznanie się z problemem i odpowiedź
na pytania.
Według informacji uzyskanych we wrocławskim
oddziale GDDKiA obwodnica Wałbrzycha nie została
ujęta w rządowym „Programie dróg krajowych na
lata 2008–2012”. Odpowiadający na pytanie dzienni-
karzy rzecznik prasowy tej instytucji stwierdził, że
inwestycja będzie realizowana po 2012 r., nie przed-
stawił jednak żadnych konkretnych informacji w tej
sprawie. Tymczasem dalsze wstrzymywanie budowy
wałbrzyskiej obwodnicy prowadzi do dalszej dewa-
stacji wcześniej wykonanych obiektów w ramach tej
inwestycji.
O konieczności dokończenia wałbrzyskiej obwod-
nicy wiadomo od lat. Jedyna droga krajowa biegnąca
przez miasto jest w fatalnym stanie, ponieważ znaj-
duje się w głównym ciągu komunikacyjnym Wałbrzy-
cha. Ponadto przejazd ul. Wrocławską utrudniają
tworzące się korki. Kolejną konsekwencją tej sytuacji
jest fakt, że część kierowców wybiera objazd przez
Szczawno-Zdrój, co jest niekorzystne dla tej uzdro-
wiskowej miejscowości.
W tej sytuacji uprzejmie proszę o odpowiedź na
następujące pytania:
112
1. Jakie koszty poniosła dotychczas Generalna
Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad w związku z
inwestycją „Obwodnica wałbrzyska”?
2. Jakie działania są obecnie prowadzone w związ-
ku z tą inwestycją?
3. Czy istnieje harmonogram, w którym ujęte są
dalsze działania związane z tą inwestycją?
Z poważaniem
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka
Wałbrzych, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14033)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie rozpatrywania wniosków Komisji
Europejskiej, napisanych w języku angielskim,
przez rząd RP i sejmową Komisję do Spraw
Unii Europejskiej
Szanowny Panie Premierze! W dniu 15 stycznia
2010 r. podczas posiedzenia sejmowej Komisji do
Spraw Unii Europejskiej w punkcie „Informacja o
projektach aktów prawnych UE i odnoszących się do
nich projektach stanowisk rządu, skierowanych w
trybie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o
współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w
sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospo-
litej Polskiej w Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 52, poz.
515, z późn. zm.), w stosunku do których Prezydium,
zgodnie z jednomyślną opinia posłów koreferentów,
wniosło o niezgłaszanie uwag” zauważyłem, że dwa
dokumenty rozpatrywane przez Ministerstwo Spra-
wiedliwości i KERM, a następnie opiniowane przez
posłów koreferentów Komisji SUE były napisane w
języku angielskim:
— COM(2009)705 – Proposal for a Council Deci-
sion on the conclusion of the Agreement between the
European Union and the Republic of Iceland and the
Kingdom of Norway on the surrender procedure be-
tween the Member States of the European Union and
Iceland and Norway,
— COM(2009)704 – Proposal for a Council Deci-
sion on the conclusion of the Agreement between the
European Union and the Republic of Iceland and the
Kingdom of Norway on the application of certain pro-
visions of the Convention of 29 May 2000 on Mutual
Assistance in Criminal Matter States of the Euro-
pean Union and the 2001 Protocol thereto.
W zaistniałej sytuacji uprzejmie pytam:
1. Czy obrady w języku angielskim są już obowią-
zujące w polskim rządzie, a jeśli tak, to na jakich
podstawach prawnych?
2. Czy podobna sytuacja występuje również w in-
nych rządach poszczególnych państw UE i czy zna
Pan, Panie Premierze, jakikolwiek przypadek, aby
rozpatrywano tam dokument w języku polskim?
3. Czy obowiązuje jeszcze ustawa z dnia 7 paź-
dziernika 1999 r. o języku polskim? Czytamy w niej:
„Parlament Rzeczypospolitej Polskiej:
— zważywszy, że język polski stanowi podstawo-
wy element narodowej tożsamości i jest dobrem kul-
tury,
— zważywszy na doświadczenie historii, kiedy
walka zaborców i okupantów z językiem polskim była
narzędziem wynaradawiania,
— uznając konieczność ochrony tożsamości naro-
dowej w procesie globalizacji,
— uznając, ze polska kultura stanowi wkład w
budowę wspólnej, różnorodnej kulturowo Europy, a
zachowanie tej kultury i jej rozwój jest możliwy tylko
poprzez ochronę języka polskiego,
— uznając tę ochronę za obowiązek wszystkich
organów i instytucji publicznych Rzeczypospolitej
Polskiej i powinności jej obywateli,
uchwala:
Art. 1. Przepisy ustawy dotyczą ochrony języka
polskiego i używania go w działalności publicznej
oraz w obrocie prawnym na terytorium Rzeczypospo-
litej Polskiej.
(...)
Art. 4. Język polski jest językiem urzędowym kon-
stytucyjnych organów państwa”.
Z poważaniem
Poseł Jan Szyszko
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14034)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie projektu rozporządzenia
dotyczącego ewidencji gruntów i budynków
Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się do Pana
zaniepokojony zmianami generującymi duże koszty
dla organów prowadzących ewidencję gruntów i bu-
dynków, które przewiduje nowy projekt rozporządze-
nia. W obecnie obowiązującym rozporządzeniu o do-
konanych zmianach w ewidencji gruntów starosta
zawiadamiał organy podatkowe – w wypadku zmian
danych mających znaczenie dla wymiaru podatku
gruntowego. W projekcie nowego rozporządzenia
m.in. proponuje się powiadomienie stron o każdej
wprowadzonej zmianie w ewidencji gruntów i budyn-
ków. Przykładowo w ciągu 2008 r. w Powiatowym
Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficz-
nej w Jaworznie sporządza się ok. 13 tys. zmian do-
tyczących jednostek rejestrowych gruntowych, ok.
4,8 tys. dotyczących jednostek rejestrowych budow-

lanych i ok. 4,4 tys. dotyczących jednostek rejestro-
wych lokalowych. Zgodnie z projektem oznaczałoby
to konieczność dodatkowego druku ok. 50 tys. stron
dokumentów i wysłanie ok. 20 tys. zawiadomień o
dokonanych zmianach. Powyższe propozycje zmian
spowodują konieczność dodatkowego zatrudnienia
wykwalifikowanych pracowników, a w związku z tym
dodatkowe koszty wynagrodzenia, organizacji ich
stanowisk pracy, zapewnienia dodatkowej powierzch-
ni do przechowywania dokumentów.
Panie Ministrze, czy zamysłem ministerstwa są
właśnie takie zmiany, a jeśli tak, to skąd wziąć środ-
ki pieniężne, aby sprostać zalecanym wytycznym?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Saługa
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14035)
do ministra skarbu państwa
w sprawie nabywania od Skarbu Państwa
akcji w procesie konsolidacji spółek sektora
elektroenergetycznego
Szanowny Panie Ministrze! Realizując przepisy
ustawy z dnia 7 września 2007 r. o zasadach naby-
wania od Skarbu Państwa akcji w procesie konsoli-
dacji spółek sektora elektroenergetycznego oraz roz-
porządzenia ministra skarbu państwa z dnia 19 lu-
tego 2008 r. w sprawie sposobu określenia liczby
akcji spółki konsolidującej podlegających zamianie i
trybu dokonywania zamiany akcji lub prawa do akcji
spółki konsolidowanej na akcje spółki konsolidującej,
Tauron Polska Energia SA jako spółka konsolidująca
w dniu 13 sierpnia 2009 r. przystąpiła do realizacji
uprawnień przysługujących uprawnionym osobom w
zakresie zamiany akcji lub prawa do akcji spółek kon-
solidowanych na akcje spółki konsolidującej. Zgodnie
z art. 4 pkt 2 ustawy uprawnieni pracownicy lub ich
spadkobiercy mogą skorzystać z prawa do nieodpłat-
nego nabycia akcji spółki konsolidującej, o ile złożą
w wyznaczonym przez ustawę terminie oświadczenie
o zamiarze nabycia tych akcji. Niezłożenie oświad-
czenia w tymże terminie powoduje utratę tego prawa.
Rozporządzenie jasno określa sposoby informowania
zainteresowanych o tym fakcie i terminie upływu
terminu (lokalna prasa, Internet, ogłoszenia na te-
renach zakładów pracy). Panie Ministrze, problem
pojawia się wśród osób starszych, emerytów, renci-
stów – a zarazem uprawnionych do nieodpłatnego
nabycia akcji spółki konsolidującej, do których nie
dotarła ta istotna informacja, ludzie ci często nie czy-
tają prasy, nie mają dostępu do Internetu, a niektórzy
z nich ze względu na swój podeszły wiek nawet nie
113
wychodzą z domu. Nie złożyli oni w terminie wyma-
ganego oświadczenia, co jest równoznaczne z pozba-
wieniem ich prawa do nieodpłatnego nabycia akcji.
Panie Ministrze, czy ministerstwo rozważa ewentu-
alność wyznaczenia dodatkowego terminu składania
tych oświadczeń? Czy istnieje możliwość, aby ludzie,
którzy już nie pracują w danych zakładach pracy,
zostali powiadomieni osobiście, np. listownie, przez
spółkę?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Saługa
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14036)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie procedur przetargowych
związanych z przygotowaniami do Euro 2012
Szanowny Panie Ministrze! Wiele miast w Polsce
aspiruje do tworzenia centrów pobytowych dla ekip,
które będą uczestniczyły w Mistrzostwach Europy w
Piłce Nożnej 2012.
Wszystkie zainteresowane miasta podjęły działa-
nia służące przygotowaniu infrastruktury na to
przedsięwzięcie. By zrealizować liczne projekty, ko-
nieczne jest przeprowadzenie stosownych przetargów.
Wiele z nich rozstrzygnięto, jednak procedura odwo-
ławcza powoduje, że nie można przystąpić do ich re-
alizacji. Przykładem może być postępowanie w spra-
wie o przebudowę kompleksu sportowo-rekreacyjnego
przy ul. 3 Maja w Ostródzie, prowadzone przez Gminę
Miejską w Ostródzie. W dniu 16 listopada 2009 r. po-
wiadomiono potencjalnych wykonawców o wyborze
oferty najkorzystniejszej. Z sześciu oferentów dwa pod-
mioty oprotestowały postępowanie.
Całość przedsięwzięcia: przebudowa kompleksu
sportowo-rekreacyjnego przy ul. 3 Maja w Ostródzie
ma zostać zrealizowana w III kwartale 2011 r. Stra-
tegiczne znaczenie ma ukończenie w terminie wy-
znaczonym przez Europejską Federację Piłkarską i
spółkę UEFA 2012 Polska – do 30 czerwca 2010 r.
– boiska głównego wraz z oświetleniem oraz boiska
treningowego.
Władze Ostródy złożyły zażalenie do prezesa Kra-
jowej Izby Odwoławczej z wnioskiem o uchylenie za-
kazu zawarcia umowy przed ostatecznym rozstrzy-
gnięciem protestu. W piśmie z dnia 8 stycznia 2010
r. prezes Krajowej Izby Odwoławczej odmówił uchy-
lenia zakazu zawarcia umowy przed ostatecznym
rozstrzygnięciem przetargu. Spowoduje to w sposób
znaczący spowolnienie procesu inwestycyjnego i za-
grożenie jego wykonalności.
114
Ponieważ problem dotyczy samorządów wielu
miast będących w tej samej sytuacji, zwracam się do
Pana Ministra z prośbą o odpowiedź na następujące
pytania:
1. Czy w sytuacjach nadzwyczajnych, a taką jest
realizacja Euro 2012, istnieje możliwość skrócenia
procedury odwoławczej?
2. Czy w sytuacjach zagrożenia interesu publicz-
nego czynności formalnoprawne nie powinny uzy-
skać priorytetu, by podmioty realizujące inwestycje
mogły je przeprowadzić bez zbędnej zwłoki?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Naguszewski
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14037)
do ministra środowiska
w sprawie zmiany granicy Parku
Narodowego Gór Stołowych na terenie
miasta i gminy Szczytna, obręb Studzienna,
Wolany, Chocieszów, Szczytna i Łużyce
(zwiększenie powierzchni o 1651,4358 ha)
Szanowny Panie Ministrze! Park Narodowy Gór
Stołowych zgodnie z ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o ochronie przyrody (Dz. U. z dnia 30 kwietnia 2004 r.
Nr 92, poz. 880, art. 10 ust. 2, wraz z późn. zm.)
zwrócił się z prośbą do burmistrza miasta i gminy
Szczytna o uzgodnienie zmiany granicy parku na te-
renie miasta i gminy Szczytna, obręb Studzienna,
Wolany, Chocieszów, Szczytna i Łużyce (zwiększenie
powierzchni o 1651,4358 ha).
W uzasadnieniu napisał, co następuje:
Park Narodowy Gór Stołowych wnioskuje po-
większenie parku o ten obszar ze względu na utwo-
rzoną Naturę 2000, dyrektywa siedliskowa o nr
PLH020004 Góry Stołowe. Granica wnioskowanego
powiększenia przebiega właśnie po granicy Natura
2000 i obejmuje grunty Lasów Państwowych wraz z
bardzo małymi enklawami gruntów innych własno-
ści. Umożliwi to lepszy nadzór nad Naturą 2000 do-
tyczącą lasów i przyczyni się do lepszej współpracy z
rozgraniczenia między gruntami Lasów Państwo-
wych a parkiem narodowym. Obecna granica popro-
wadzona sztucznie przebiega przez tereny leśne linią
działek ewidencyjnych, które na gruncie są nieczy-
telne.
Powyższe zamierzenie ujęte jest w planie prze-
strzennym zagospodarowania województwa dolno-
śląskiego i wiąże się z planowaną reorganizacją Nad-
leśnictwa Zdroje, które dysponuje gruntami wniosko-
wanymi do powiększenia.
Szanowny Panie Ministrze! Jak wynika z moich
informacji, burmistrz gminy Szczytna wyrazi nega-
tywną opinię w sprawie zmian granicy parku, poda-
jąc merytoryczne uzasadnienie, również moim zda-
niem nie ma potrzeby obszarowego zwiększania gra-
nic Parku Narodowego Gór Stołowych.
Czy zatem opinia burmistrza będzie brana pod
uwagę w ostatecznych rozstrzygnięciach – opinia,
która z racji pełnionej publicznej funkcji jest głosem
mieszkańców tego obszaru?
Z wyrazami należnego szacunku
Poseł Monika Wielichowska
Nowa Ruda, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14038)
do ministra środowiska
w sprawie sytuacji w przemyśle drzewnym
Szanowny Panie Ministrze! Niniejsza interpelacja
podyktowana jest stanowiskiem Polskiej Izby Gospo-
darczej Przemysłu Drzewnego, podjętym na walnym
zebraniu członków w dniu 27 listopada 2009 r. Nie-
skuteczność działań podjętych przez resort środowi-
ska pozwoliła dyrektorowi generalnemu Lasów Pań-
stwowych po raz kolejny narzucić w 2010 r. rozwią-
zania handlu gorsze od dotychczas obowiązujących.
Przejawem tych rozwiązań jest stworzenie otwartego
systemu aukcyjnego, co w konsekwencji pozbawia
stabilności i szans rozwoju tej gałęzi przemysłu. W
konsekwencji zamiast poprawić – pogorszono sytu-
ację zaopatrzeniową w tej dziedzinie przemysłu.
Otwarta została jednocześnie droga do spekulacyj-
nych zakupów drewna i niszczenia polskich przedsię-
biorstw przez pozbawienie ich dostępu do surowca.
Sytuacja szeregu przedsiębiorstw przerabiają-
cych drewno staje się krytyczna. Obowiązujący sys-
tem sprzedaży drewna otwiera szeroko dostęp do
zasobów polskiego drewna, które jest wspólnym do-
brem narodowym, spekulantom i wielkim koncer-
nom, a te nie zawahają się użyć swojego potencjału
finansowego, aby je przejąć, rujnując polskich przed-
siębiorców.
Zapytuję Pana Ministra: Czy resort w tej sytuacji
rozpatruje możliwość unieważnienia procedury
sprzedaży drewna na I półrocze 2010 r. (w porozu-
mieniu z ministrem gospodarki) w części opartej o
tzw. systemowe przetargi nieograniczone lub wska-
zania innego skutecznego rozwiązania?
Z poważaniem
Poseł Janusz Dzięcioł
Grudziądz, dnia 15 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14039)
do ministra infrastruktury
w sprawie ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu
w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków
Szanowny Panie Ministrze! Niniejsza interpelacja
jest podyktowana licznymi interwencjami osób, któ-
re protestują przeciwko płaceniu za wodę według
wskazań wodomierzy głównych w budynkach, a nie
według wodomierzy w poszczególnych mieszkaniach.
Skutkuje to odmową podpisywania umów z dostaw-
cami wody.
Spory i konflikty powstają na tle stosowania art.
6 powołanej na wstępie ustawy.
Wobec powyższego zapytuję Pana Ministra: Czy
resort przewiduje nowelizację tegoż artykułu ustawy
z uwzględnieniem następujących rozwiązań:
1) urządzenia pomiarowe stanowią własność do-
stawcy, który jest odpowiedzialny również za ich le-
galizację,
2) podstawę rozliczeń stanowiłyby wskazania
urządzeń pomiarowych zainstalowanych bezpośred-
nio u odbiorcy (użytkownika lokalu),
obciążanie bowiem odbiorców indywidualnych na
podstawie odczytów z wodomierza zbiorowego powo-
duje, że odbiorcy indywidualni są zobowiązani pokry-
wać koszty ubytków dostarczanej wody,
3) dostawca wody powinien być zobowiązany do
rejestrowania i obciążania fakturami wszystkich od-
biorców w budynkach wielomieszkaniowych, nato-
miast zadłużenia powstałe na skutek nieuregulowa-
nia należności przez część lokatorów nie mogą obcią-
żać pozostałych odbiorców?
Z poważaniem
Poseł Janusz Dzięcioł
Grudziądz, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14040)
do ministra gospodarki
w sprawie dystrybucji lekkiego oleju
opałowego
Szanowny Panie Ministrze! Niniejsza interpelacja
jest spowodowana niepokojącymi sygnałami płyną-
cymi ze środowiska dystrybutorów LOO, tworzących
20 000 miejsc pracy.
Dystrybutorzy podnoszą brak zainteresowania i
pomocy ze strony rządu przejawiający się niechęcią
zrozumienia dramatycznej sytuacji spowodowanej
tendencyjnymi działaniami organów podatkowych,
115
tolerowaniem przez władze faktu doprowadzania
kolejnych firm do ruiny przez administrację pań-
stwową.
Prowadzona akcja protestacyjna jest wyrazem
desperacji i bezsilności w konfrontacji z bezduszną
biurokratyczną machiną, która systematycznie eli-
minuje dystrybutorów z rynku paliw.
Dystrybutorzy LOO ponoszą finansową odpowie-
dzialność za nieuczciwość nabywców, którzy w skła-
danych przez siebie oświadczeniach o przeznaczeniu
zakupionego oleju opałowego podają nieprawdę.
Sprzedawcy nie mają żadnej prawnej możliwości
weryfikacji tych danych, zostali przez administrację
państwową automatycznie postawieni w jednym sze-
regu z firmami działającymi na szkodę państwa. Jed-
nocześnie nieuczciwi nabywcy, wykorzystując olej
opałowy do celów napędowych, nie ponoszą z tego
tytułu żadnej odpowiedzialności. Tak więc aparat
państwowy, zamiast dbać o praworządność, toleruje
faktycznych przestępców uszczuplających budżet
państwa, a rekompensuje sobie powstałe z tego tytu-
łu straty na dystrybutorach LOO.
Zapytuję Pana Ministra: Jakie działania na-
prawcze zamierza podjąć w tym zakresie resort go-
spodarki?
Z poważaniem
Poseł Janusz Dzięcioł
Grudziądz, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14041)
do ministra infrastruktury
w sprawie przenoszenia przez spółdzielnie
mieszkaniowe własności lokali na rzecz osób
mających tzw. spółdzielcze własnościowe
prawo do lokalu
Zwracamy się do Pana Ministra z interpelacją
dotyczącą stanu prawnego, jaki obowiązuje od dnia
30 grudnia 2009 r. w zakresie przenoszenia przez
spółdzielnie mieszkaniowe własności lokali na rzecz
osób z tzw. spółdzielczym własnościowym prawem
do lokalu.
Wykonując wyrok Trybunału Konstytucyjnego z
grudnia 2008 r., dokonano nowelizacji między inny-
mi art. 1714 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych,
który reguluje właśnie tę kwestię. Zgodnie ze znowe-
lizowanym przepisem warunkiem przeniesienia wła-
sności mieszkania na osobę z własnościowym pra-
wem do lokalu jest m.in. spłata zadłużenia z tytułu
opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1, czyli, potocznie
mówiąc, uregulowanie zaległości czynszowych. We
wspomnianym art. 4 ust. 1 mowa jest o obowiązku
uiszczania opłat za lokale ciążącym na członkach
116
spółdzielni, którym przysługuje spółdzielcze prawo
do lokalu.
W nowej regulacji nie uwzględniono jednak faktu,
iż od kilku lat można posiadać spółdzielcze własno-
ściowe prawo do lokalu, nie będąc przy tym człon-
kiem spółdzielni mieszkaniowej.
Znowelizowany przepis nie mówi nic o tym, iż
przy dokonywaniu przeniesienia własności mieszka-
nia osoba niebędąca członkiem spółdzielni mieszka-
niowej jest również obowiązana spłacić swe ewentu-
alne zadłużenie „czynszowe”. W efekcie doszło do
niezrozumiałego zróżnicowania obowiązków osób
domagających się przeniesienia na ich rzecz własno-
ści lokali w zależności od tego, czy są bądź nie są
członkami spółdzielni mieszkaniowej. Osoba będąca
członkiem spółdzielni, pragnąca stać się właścicielem
mieszkania musi uregulować w całości swe zadłuże-
nie „czynszowe”, osoba niebędąca członkiem takiej
spółdzielni takiego obowiązku zaś nie ma. Zasada ta
obowiązuje, nawet jeżeli dana osoba została wyklu-
czona ze spółdzielni mieszkaniowej za nieregulowa-
nie swych obowiązków z tytułu opłat za używanie
lokalu mieszkalnego. Sytuacja ta jest moim zdaniem
niesprawiedliwa, może nawet stać się przyczyną za-
skarżenia dokonanej nowelizacji do Trybunału Kon-
stytucyjnego.
Zachodzi być może konieczność dokonania szyb-
kiej nowelizacji art. 1714 ust. 1 ustawy o spółdziel-
niach mieszkaniowych.
W związku z tym zwracamy się z pytaniem: Czy
Ministerstwo Infrastruktury widzi potrzebę dokona-
nia nowelizacji ww. przepisu, tak by zrównać w nim
obowiązki osób niebędących członkami spółdzielni
mieszkaniowej z osobami, które są w takiej spółdziel-
ni zrzeszone?
Z wyrazami szacunku
Posłowie Witold Kochan
i Tadeusz Arkit
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14042)
do ministra finansów
w sprawie możliwości nowelizacji ustawy
o podatkach i opłatach lokalnych
Szanowny Panie Ministrze! W związku z napły-
wającymi do biura poselskiego prośbami o podjęcie
interwencji w sprawie wprowadzenia zmian w usta-
wie o podatkach i opłatach lokalnych przedstawiamy
poniżej propozycje zmian do ww. ustawy w części do-
tyczącej opodatkowania nieruchomości stanowiących
współwłasność.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy
współwłaściciele za zobowiązania podatkowe odpo-
wiadają na zasadzie solidarności. Oznacza to, że każ-
dy ze współwłaścicieli odpowiada za całość długu, a
wierzyciel może dochodzić całości lub części długu od
wszystkich współwłaścicieli łącznie, od jednego z
nich albo od każdego z osobna. W przypadku spełnie-
nia świadczenia przez jednego z nich pozostałym
przysługuje tzw. roszczenie regresowe, czyli roszcze-
nie, które przysługuje współwłaścicielowi solidarne-
mu wobec pozostałych współwłaścicieli w sytuacji
spełnienia przez niego świadczenia na rzecz pozosta-
łych współwłaścicieli. Wystąpienie z roszczeniem re-
gresowym łączy się z długo trwającym procesem oraz
dodatkowymi kosztami.
Głównym problemem i przejawem niesprawiedli-
wości społecznej, na jaki zwrócili uwagę wyborcy, jest
sytuacja, w której jednym ze współwłaścicieli jest
podmiot, który korzysta z ustawowego zwolnienia po-
datkowego. Współwłasność nie powoduje utraty pra-
wa do zwolnienia, zatem podmiot zwolniony takim
pozostaje, natomiast podmiot niekorzystający ze
zwolnienia zmuszony jest uiścić należny podatek za-
równo za część zajętą na działalność gospodarczą, jak
i za część zwolnioną, ponieważ prawo do skorzystania
ze zwolnienia podatkowego jemu nie przysługuje.
Mając na uwadze wskazany powyżej problem,
zwracamy się do Pana Ministra z zapytaniem: Czy
możliwa jest zmiana przepisów w taki sposób, aby
współwłaściciel niekorzystający z ustawowego zwol-
nienia podatkowego nie musiał płacić za część zajętą
na działalność gospodarczą, jak i za część zwolnioną,
w przypadku gdy jeden ze współwłaścicieli korzysta
z takiego zwolnienia?
Z poważaniem
Posłanki Bożenna Bukiewicz
i Mirosława Nykiel
Zielona Góra, dnia 4 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14043)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie środków na inwestycje w ramach
działania: Modernizacja gospodarstw
rolnych, objętego PROW
Szanowny Panie Ministrze! W związku z niepo-
kojącymi informacjami o wyczerpaniu środków fi-
nansowych lubuscy rolnicy oraz Lubuska Izba Rol-
nicza zwrócili się do mnie z prośbą o podjęcie inter-
wencji w sprawie przyznawania środków na inwesty-
cje w ramach działania PROW: Modernizacja gospo-
darstw rolnych.

Dyskryminujący, zdaniem lubuskich rolników,
niekorzystny dla regionu podział środków na po-
szczególne koperty wojewódzkie, który premiował
ilość gospodarstw, nie biorąc pod uwagę ich wielko-
ści, doprowadził do sytuacji, w której w niektórych
regionach kraju programy wsparcia z UE będą z tru-
dem realizowane, i takie, które zakończą się już w
tym roku i to bez zrealizowania wszystkich złożo-
nych spełniających kryteria wniosków. Pan Minister
zapowiadał w maju 2009 r., że zostaną podjęte dzia-
łania w celu dofinansowania wszystkich poprawnie
złożonych wniosków, przyznając na ten cel niewyko-
rzystane środki z poprzednich naborów oraz prze-
znaczy dodatkowe środki, jakie Polska otrzymała z
UE na tzw. nowe wyzwania w rolnictwie w latach
2009–2010.
Należy podkreślić, iż w obliczu doniesień, iż rol-
nicy mogą rozpoczynać inwestycje w momencie zło-
żenia i przyjęcia poprawnego formalnie i merytorycz-
nie wniosku o dofinansowanie i wielu rolników po-
niosło znaczne koszty związane z rozpoczęciem in-
westycji, co było w obecnym kryzysowym roku bar-
dzo trudne. Dziś większość z nich ma problemy ze
spłatą kolejnych rat.
Mając na uwadze powyższe, a także w trosce
o rozwój branży rolnej w regionie lubuskim proszę
o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy możliwe jest podjęcie działań mających na
celu przesunięcie środków z innych niewykorzysta-
nych działań PROW oraz uzyskanie dofinansowania
dla niedoszłych beneficjentów dla realizowanych już
inwestycji?
2. Czy zostaną podjęte kroki w celu realizacji za-
powiedzi, jaka miała miejsce w maju 2009 r., tj. do-
tyczącej podjęcia działań w celu dofinansowania
wszystkich poprawnie złożonych wniosków?
Z poważaniem
Posłanki Bożenna Bukiewicz
i Mirosława Nykiel
Zielona Góra, dnia 4 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14044)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie projektu ustawy dotyczącego
kompleksowej reformy ustroju adwokatury
Szanowny Panie Ministrze! Jednym z założeń w
przygotowywanym projekcie ustawy dotyczącej kom-
pleksowej reformy ustroju adwokatury jest redukcja
izb adwokackich do jedenastu, w oparciu o ilość i roz-
mieszczenie sądów apelacyjnych. W konsekwencji
przyjęcia takiego projektu likwidacji ulegnie 13 izb
117
adwokackich (spośród 24 opartych terytorialnie na
poprzednim podziale administracyjnym kraju), w
tym również pięć izb w województwach obecnie ist-
niejących:
1) w województwie opolskim,
2) w województwie kujawsko-pomorskim,
3) w województwie warmińsko-mazurskim,
4) w województwie świętokrzyskim,
5) w województwie lubuskim.
Przyjęcie proponowanego modelu doprowadzi do
sytuacji, że adwokaci z północnej części województwa
lubuskiego staną się członkami izby szczecińskiej, a
z południowej – izby wielkopolskiej. Taki podział bę-
dzie ewidentnie sztuczny, doprowadzi do zerwania
jakichkolwiek więzi w ramach województwa tak waż-
nej i licznej (po połączeniu z radcami prawnymi) gru-
py zawodowej.
Dostosowanie ilości izb adwokackich do podziału
administracyjnego kraju wydaje się bardziej racjo-
nalne. Pozwoli też na utrzymanie właściwych rela-
cji z władzami województwa, kierownictwami sądów
i prokuratur, stale utrzymywanych na wysokim po-
ziomie.
Mając na uwadze powyższe, zwracam się do Pana
Ministra z zapytaniem o możliwość zmiany ww. pro-
jektu w zakresie dostosowania w przyszłości ilości
izb adwokackich do podziału administracyjnego kra-
ju.
Z poważaniem
Posłanki Bożenna Bukiewicz
i Mirosława Nykiel
Zielona Góra, dnia 4 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14045)
do ministra gospodarki
w sprawie prowadzenia linii wysokiego
napięcia oraz zachowania pasa
bezpieczeństwa wzdłuż takich linii,
w związku z wielodniową przerwą
w dostawach prądu w pow. olkuskim
Stan faktyczny:
Linie wysokiego napięcia łączące odpowiednie
stacje energetyczne, a w efekcie końcowym zaopatru-
jące mieszkańców oraz inne podmioty w energię elek-
tryczną, często prowadzone są przez lasy lub w po-
bliżu drzew itp. Niejednokrotnie zdarza się, że w
wyniku negatywnego działania warunków atmosfe-
rycznych (np. wichury lub obfite opady śniegu) do-
chodzi do łamania się konarów drzew, które spadając,
zrywają linie prowadzące energię elektryczną, co
skutkuje brakiem energii w gospodarstwach domo-
118
wych czy przedsiębiorstwach. Taki stan faktyczny z
kolei generuje odpowiednie straty, zwłaszcza w za-
kresie działania firm i zakładów produkcyjnych. Jest
też bardzo dotkliwy dla obywateli, a przykład kilku-
nastodniowego braku prądu w ostatnim czasie w nie-
których rejonach Polski musi prowokować do szuka-
nia rozwiązań minimalizujących takie zagrożenie.
Wydaje się zatem, że dotychczasowe przepisy re-
gulujące kwestię prowadzenia linii wysokiego napię-
cia czy też linii prowadzących energię elektryczną do
odbiorców indywidualnych nie spełniają oczekiwań
co do zabezpieczenia przestrzeni wokół i wzdłuż nich,
tak aby unikać ich zrywania przez konary drzew lub
inne działania sił natury.
Pytanie:
1. W związku z powyższym pragniemy zapytać o
to: Czy planowana jest zmiana przepisów prawa tak,
aby zabezpieczyć wszystkie linie prowadzące energię
elektryczną w zakresie przestrzeni wokół i wzdłuż
nich przed negatywnym działaniem warunków at-
mosferycznych oraz innych sił natury (np. poprzez
konieczność dokonywania wycinki drzew grożących
możliwością zerwania takich linii)?
2. Czy planowane są zmiany ułatwiające procedu-
rę zgody na wycinkę drzew w takiej sytuacji?
Z wyrazami szacunku
Posłowie Tadeusz Arkit
i Andrzej Ryszka
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacje
(nr 14046–14055)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie rewindykacji majątków
należących do: Kościoła Adwentystów Dnia
Siódmego, Kościoła Chrześcijan Baptystów,
Polskiego Autokefalicznego Kościoła
Prawosławnego, Wschodniego Kościoła
Staroobrzędowego nieposiadającego
hierarchii duchownej, Kościoła Katolickiego,
Kościoła Zielonoświątkowego, Kościoła
Starokatolickiego Mariawitów, Kościoła
Katolickiego Mariawitów, Kościoła
Polskokatolickiego oraz Kościoła
Ewangelicko-Metodystycznego
Szanowny Panie Premierze! Zgodnie z obowiązu-
jącymi przepisami przedmiotem wszczęcia postępo-
wania regulacyjnego przed Komisją Majątkową mogą
być nieruchomości lub ich części zagarnięte na pod-
stawie tzw. ustawy o reformie dóbr martwej ręki, o
ile nie wydzielono z nich gospodarstw rolnych pro-
boszczów, diecezji bądź seminariów duchownych.
Ponadto postępowaniem regulacyjnym mogą zo-
stać objęte upaństwowione nieruchomości kościelne,
pod warunkiem, iż zostały wywłaszczone a odszko-
dowanie nie zostało wypłacone lub nie zostało podję-
te, oraz grunty leśne, o ile stanowiły część przejętych
nieruchomości ziemskich.
Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam się
do Pana Premiera z następującymi pytaniami:
1. Ile nieruchomości dotychczas zostało zwró-
conych ww. Kościołom w ramach procesu rewin-
dykacji?
2. Ile nieruchomości zostało zwróconych, jakie
i o jakiej wartości?
3. W stosunku do ilu nieruchomości prowadzona
jest procedura rewindykacji mająca na celu zwrot
majątków należących do ww. Kościołów?
4. Ile dotychczas wniosków o zwrot nieruchomości
należących do ww. Kościołów zostało rozpatrzonych
negatywnie?
5. W jakich przypadkach i jakie były przesłanki
negatywnych decyzji?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14056)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie rewindykacji majątku należącego
do Muzułmańskiego Związku Religijnego
Szanowny Panie Premierze! Zgodnie z obowiązu-
jącymi przepisami przedmiotem wszczęcia postępo-
wania regulacyjnego przed Komisją Majątkową mogą
być nieruchomości lub ich części zagarnięte na pod-
stawie tzw. ustawy o reformie dóbr martwej ręki.
Ponadto postępowaniem regulacyjnym mogą zo-
stać objęte upaństwowione nieruchomości kościelne,
pod warunkiem, iż zostały wywłaszczone a odszko-
dowanie nie zostało wypłacone lub nie zostało podję-
te, oraz grunty leśne, o ile stanowiły część przejętych
nieruchomości ziemskich.
Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam się
do Pana Premiera z następującymi pytaniami:
1. Ile nieruchomości dotychczas zostało zwróco-
nych Muzułmańskiemu Związkowi Religijnemu
w ramach procesu rewindykacji?
2. Ile nieruchomości zostało zwróconych, jakie
i o jakiej wartości?
3. W stosunku do ilu nieruchomości prowadzona
jest procedura rewindykacji mająca na celu zwrot
majątku należącego do Muzułmańskiego Związku
Religijnego?

4. Ile dotychczas wniosków o zwrot nieruchomości
należących do Muzułmańskiego Związku Religijnego
zostało rozpatrzonych negatywnie?
5. Jakie były to nieruchomości i jakie były prze-
słanki negatywnych decyzji?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14057)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie rewindykacji nieruchomości
Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich
Szanowny Panie Premierze! Zgodnie z obowiązu-
jącymi przepisami przedmiotem wszczęcia postępo-
wania regulacyjnego przed Komisją Majątkową mogą
być nieruchomości lub ich części zagarnięte na pod-
stawie tzw. ustawy o reformie dóbr martwej ręki, o
ile nie wydzielono z nich gospodarstw rolnych pro-
boszczów, diecezji bądź seminariów duchownych.
Ponadto postępowaniem regulacyjnym mogą zo-
stać objęte upaństwowione nieruchomości kościelne,
pod warunkiem, iż zostały wywłaszczone a odszko-
dowanie nie zostało wypłacone lub nie zostało podję-
te, oraz grunty leśne, o ile stanowiły część przejętych
nieruchomości ziemskich.
Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam się
do Pana Premiera z następującymi pytaniami:
1. Ile nieruchomości dotychczas zostało zwróco-
nych Związkowi Gmin Wyznaniowych Żydowskich
w ramach procesu rewindykacji?
2. Ile nieruchomości zostało zwróconych, jakie i o
jakiej wartości?
3. W stosunku do ilu nieruchomości prowadzona
jest procedura rewindykacji mająca na celu zwrot
majątku należącego do Związku Gmin Wyznanio-
wych Żydowskich?
4. Ile dotychczas wniosków o zwrot nieruchomości
należących do Związku Gmin Wyznaniowych Żydow-
skich zostało rozpatrzonych negatywnie?
5. Jakie były to nieruchomości i jakie były prze-
słanki negatywnych decyzji?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 21 stycznia 2010 r.
119
Interpelacje
(nr 14058–14060)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie rewindykacji majątków
należących do: Kościoła Katolickiego
obrządku bizantyjsko-ukraińskiego
(unickiego), Kościoła Katolickiego obrządku
ormiańskiego oraz Kościoła
Ewangelicko-Reformowanego
Szanowny Panie Premierze! Zgodnie z obowiązu-
jącymi przepisami przedmiotem wszczęcia postępo-
wania regulacyjnego przed Komisją Majątkową mogą
być nieruchomości lub ich części zagarnięte na pod-
stawie tzw. ustawy o reformie dóbr martwej ręki, o
ile nie wydzielono z nich gospodarstw rolnych pro-
boszczów, diecezji bądź seminariów duchownych.
Ponadto postępowaniem regulacyjnym mogą zo-
stać objęte upaństwowione nieruchomości kościelne,
pod warunkiem, iż zostały wywłaszczone a odszko-
dowanie nie zostało wypłacone lub nie zostało podję-
te, oraz grunty leśne, o ile stanowiły część przejętych
nieruchomości ziemskich.
Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam się
do Pana Premiera z następującymi pytaniami:
1. Ile nieruchomości dotychczas zostało zwró-
conych ww. Kościołom w ramach procesu rewin-
dykacji?
2. Ile nieruchomości zostało zwróconych, jakie
i o jakiej wartości?
3. W stosunku do ilu nieruchomości prowadzona
jest procedura rewindykacji mająca na celu zwrot
majątków należących do ww. Kościołów?
4. Ile dotychczas wniosków o zwrot nieruchomości
należących do ww. Kościołów zostało rozpatrzonych
negatywnie?
5. W jakich przypadkach i jakie były przesłanki
negatywnych decyzji?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14061)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie odpadów składowanych
w tzw. mogilnikach na terenie kraju
Szanowny Panie Premierze! Mogilnik jest to swo-
jego rodzaju składowisko wyznaczone do stałego
przechowywania m.in. nierozkładalnych odpadów
trujących lub promieniotwórczych, przeterminowa-
nych środków ochrony roślin, środków farmaceutycz-
120
nych, skażonych opakowań. Najczęściej mogilniki
występują w postaci uszczelnionych betonowych ma-
gazynów, które są zabezpieczone przed kontaktem
zarówno z wodami gruntowymi, jak i atmosferą. Nie-
stety w praktyce przedmiotowe obiekty często nie
spełniały kryteriów, tak aby nie stwarzały zagroże-
nia dla środowiska.
Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam się
do Pana Premiera z następującymi pytaniami:
1. Jakie kroki zostaną podjęte w celu zmiany i
poprawy zaistniałej sytuacji?
2. Ile jest obecnie mogilników na terenie kraju?
3. Ile ton odpadów się tam znajduje?
4. Kto sprawuje nadzór nad tymi obiektami?
5. Czy przedmiotowe magazyny są regularnie
kontrolowane?
6. Jeśli tak, to ile kontroli w roku jest przeprowa-
dzanych?
7. Kiedy ostatecznie uda się zlikwidować wszyst-
kie mogilniki?
8. W których województwach jest obecnie najwię-
cej takich obiektów?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14062)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie odpadów składowanych
w tzw. mogilnikach na terenie woj. podlaskiego
Szanowny Panie Premierze! Mogilnik jest to swo-
jego rodzaju składowisko wyznaczone do stałego
przechowywania m.in. nierozkładalnych odpadów
trujących lub promieniotwórczych, przeterminowa-
nych środków ochrony roślin, środków farmaceutycz-
nych, skażonych opakowań.
Najczęściej mogilniki występują w postaci uszczel-
nionych betonowych magazynów, które są zabezpie-
czone przed kontaktem zarówno z wodami grunto-
wymi, jak i atmosferą.
Niestety w praktyce przedmiotowe obiekty często
nie spełniały kryteriów, tak aby nie stwarzały zagro-
żenia dla środowiska. Dzisiaj po wielu latach są du-
żym zagrożeniem dla ludzi i środowiska naturalnego.
Tak jest w przypadku mogilników m.in. w Folwar-
kach Tylwickich, Majdanie, Baciutach, Rybołach w
województwie podlaskim.
O pozyskanie środków finansowych na ich likwi-
dację stara się Regionalna Dyrekcja Ochrony Środo-
wiska w Białymstoku. Zabiega o nie w Narodowym
Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
w Warszawie. Wyrażam przy tym oczekiwanie i na-
dzieję, że zakończy się to sukcesem.
Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam się
do Pana Premiera z następującymi pytaniami:
1. Czy wesprze Pan starania Regionalnej Dyrekcji
Ochrony Środowiska w Białymstoku o pozyskanie
środków finansowych na likwidację mogilników w
województwie podlaskim?
2. Jakie inne kroki zostaną podjęte w celu zmiany
i poprawy zaistniałej sytuacji?
3. Ile jest obecnie mogilników na terenie woje-
wództwa podlaskiego?
4. Ile ton odpadów się tam znajduje?
5. Kto sprawuje nadzór nad tymi obiektami?
6. Czy przedmiotowe magazyny są regularnie
kontrolowane?
7. Jeśli tak, to ile kontroli w roku jest przeprowa-
dzanych?
8. Jakie są wyniki ostatnich kontroli?
9. Gdzie sytuacja jest najgorsza?
10. Kiedy ostatecznie uda się zlikwidować wszyst-
kie mogilniki?
11. Ile takich obiektów planowanych jest do likwi-
dacji w najbliższym okresie?
12. Jakie są koszty likwidacji typowego mogilnika
i kto je sfinansuje?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14063)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie braku pieniędzy na rozwój
wileńskiej filii Uniwersytetu w Białymstoku
Szanowny Panie Premierze! Po wielu latach za-
biegania o utworzenie wileńskiej filii Uniwersytetu
w Białymstoku w październiku 2007 r. po raz pierw-
szy zainaugurowano tam rok akademicki. Obecnie
studentami Wydziału Ekonomiczno-Informatyczne-
go jest kilkaset osób. Są to głównie litewscy Polacy.
Obecnie Wydział Ekonomiczno-Informatyczny
Uniwersytetu w Białymstoku boryka się z poważnym
problemami finansowymi. Dlatego zasadne jest jej
wsparcie środkami finansowymi ze strony państwa,
tak aby swoją działalnością akademicką mogła przy-
nosić prestiż i chlubę.
Działalność Wydziału Ekonomiczno-Informatycz-
nego Uniwersytetu w Białymstoku mającego siedzibę
w Wilnie jest bardzo dobrze oceniana przez miejsco-
wą Polonię i jest ważnym elementem kształcenia pol-
skiej młodzieży oraz współpracy międzynarodowej.
Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam się
do Pana Premiera z następującymi pytaniami:

1. Jakie kroki zostaną podjęte w celu zmiany i
poprawy zaistniałej sytuacji?
2. Czy planowane jest wsparcie wileńskiej filii
Uniwersytetu w Białymstoku dodatkowymi środka-
mi finansowymi?
3. Jeśli tak, to kiedy to nastąpi i w jakiej będą one
wysokości?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14064)
do ministra obrony narodowej
w sprawie przyszłości żołnierzy
z likwidowanej jednostki wojskowej
w Suwałkach
Szanowny Panie Ministrze! Od wielu lat jesteśmy
świadkami procesu reformy polskich Sił Zbrojnych.
Jest to reforma, która uwzględnia aspekt moderni-
zacji jakościowej i ilościowej oraz, co szczególnie istot-
ne, obejmuje istotne zmiany w dyslokacji oraz likwi-
dacji jednostek wojskowych. Te ostatnie zmiany są
szczególnie istotne nie tylko z wojskowego punktu
widzenia, ale i społecznego. Ważnym elementem
działań związanych z reformą jest zagospodarowanie
i wykorzystanie kadry wojskowej służącej w likwido-
wanych jednostkach.
Dlatego, mając powyższe na uwadze, zwracam się
do Pana Ministra z następującymi pytaniami:
1. Ilu oficerów i podoficerów ze zlikwidowanej jed-
nostki pozostało w służbie w innych jednostkach
MON-u?
2. Ilu przeszło na emeryturę?
3. Czy zwolnieni ze służby zostali objęci progra-
mem pomocy?
4. Jeżeli tak, to w jakiej formie?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14065)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie planów utworzenia instytutów
studiów wschodnich
Szanowny Panie Premierze! W ostatnim okresie
pojawiły się informacje o tworzeniu na terenie nasze-
121
go kraju instytutów studiów wschodnich. Przedmio-
towe jednostki akademickie specjalizowałyby się w
problematyce wschodniej i przyczyniłyby się do roz-
woju wiedzy o naszych wschodnich sąsiadach. Pod-
niosłyby stan wiedzy na ten temat, a swoją działal-
nością dydaktyczną i naukową mogłyby korzystnie
wyróżnić Polskę tle szkolnictwa wyższego w innych
krajach europejskich.
Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam się
do Pana Premiera z następującymi pytaniami:
1. Czy planowane jest utworzenie przedmioto-
wych jednostek akademickich?
2. Kiedy jest planowane ich utworzenie?
3. W jakich miastach powstaną instytuty?
4. Z jakich źródeł przedmiotowe jednostki będą
finansowane?
5. Kto będzie sprawował nad nimi nadzór?
6. W jaki sposób będą wyłaniane władze tych jed-
nostek?
7. Jaki będzie roczny koszt utrzymania?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacje
(nr 14066–14067)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie rewindykacji majątków
należących do Kościoła Katolickiego
obrządku bizantyjsko-słowiańskiego
(neounickiego) oraz Kościoła
Ewangelicko-Augsburskiego
Szanowny Panie Premierze! Zgodnie z obowiązu-
jącymi przepisami przedmiotem wszczęcia postępo-
wania regulacyjnego przed Komisją Majątkową mogą
być nieruchomości lub ich części zagarnięte na pod-
stawie tzw. ustawy o reformie dóbr martwej ręki, o
ile nie wydzielono z nich gospodarstw rolnych pro-
boszczów, diecezji bądź seminariów duchownych.
Ponadto postępowaniem regulacyjnym mogą zo-
stać objęte upaństwowione nieruchomości kościelne,
pod warunkiem, iż zostały wywłaszczone, a odszko-
dowanie nie zostało wypłacone lub nie zostało podję-
te, oraz grunty leśne, o ile stanowiły części przejętych
nieruchomości ziemskich.
Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam się
do Pana Premiera z następującymi pytaniami:
1. Ile nieruchomości dotychczas zostało zwró-
conych ww. Kościołom w ramach procesu rewin-
dykacji?
2. Ile nieruchomości zostało zwróconych, jakie
i o jakiej wartości?
122
3. W stosunku do ilu nieruchomości prowadzona
jest procedura rewindykacji mająca na celu zwrot
majątków należących do ww. Kościołów?
4. Ile dotychczas wniosków o zwrot nieruchomości
należących do ww. Kościołów zostało rozpatrzonych
negatywnie?
5. W jakich przypadkach i jakie były przesłanki
negatywnych decyzji?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14068)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie osób otrzymujących rentę socjalną
Szanowana Pani Minister! Korzystając z upraw-
nień przyznanych na mocy art. 20 ustawy o wyko-
nywaniu mandatu posła i senatora, składam inter-
pelację do Ministra Pracy i Polityki Społecznej do-
tyczącą możliwości zwiększenia maksymalnej kwo-
ty dodatkowego dochodu dla osób otrzymujących
świadczenia w postaci renty socjalnej. Dotychczaso-
we przepisy uniemożliwiają osobom pobierającym
tego typu świadczenia na uzyskanie dodatkowego
dochodu, który zapewniłby im warunki podstawo-
wej egzystencji.
Ustawa z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjal-
nej w art. 10 ust. 6 (Dz. U. z 2003 r. Nr 135, poz. 1268,
z późn. zm.) mówi, że uzyskiwanie przychodu z tytu-
łu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpiecze-
nia społecznego z tytułu zatrudnienia, służby lub
innej pracy zarobkowej albo prowadzenia działalno-
ści pozarolniczej, a także uzyskiwanie innego przy-
chodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem do-
chodowym od osób fizycznych stanowić będzie pod-
stawę do zawieszenia wypłacania renty socjalnej,
jeśli ten przychód przekroczy kwotę 30% przeciętne-
go miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalenda-
rzowy ogłoszonego przez prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego, pod rygorem zawieszenia prawa do
świadczeń.
Poważnym problemem jest również sytuacja
osób, które otrzymały rentę socjalną na podstawie
indywidualnej decyzji prezesa ZUS w związku z wy-
jątkową sytuacją, która nie uprawniała do uzyska-
nia renty na ogólnych zasadach. Osoby te nie mogą
uzyskać żadnych dodatkowych dochodów. Ich sytu-
acja zdrowotna i rodzinna nie pozwala na podjęcie
pracy w pełnym wymiarze i zawiesić renty, ale za-
trudnienie na ww. warunkach w niewielkim stopniu
pozwoliłoby uzupełnić głodową rentę i pozwoliłoby
godniej żyć.
W związku z powyższym proszę Panią Minister o
udzielenie odpowiedzi na pytania:
Czy rząd rozważa możliwość wprowadzenie zmian
prawa, które stworzyłyby możliwość uzyskania do-
datkowego dochodu osobom otrzymującym rentę so-
cjalną?
Czy jest możliwość uzyskania zgody na podjęcie
pracy w częściowym wymiarze przez osoby, które
uzyskały indywidualną decyzję przyznającą rentę
socjalną?
Z poważaniem
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14069)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie szkoleń dla nauczycieli
prowadzonych przez zewnętrzne firmy
Szanowana Pani Minister! Z uwagi na częste
zmiany prawa oświatowego firmy szkoleniowe oferu-
ją dyrektorom i nauczycielom szkolenia związane z
wdrażaniem nowych przepisów. Jako przykład niech
posłużą szkolenia związane z wdrażaniem nadzoru
pedagogicznego. Programy, materiały, wzorcowe do-
kumenty i formularze oraz interpretacje prezentowa-
ne na szkoleniach odbiegają od przepisów zawartych
w ustawach i rozporządzeniach. Firmy asekurują się
klauzulami o nieponoszeniu odpowiedzialności za
ewentualne uwagi i zastrzeżenia oświatowych orga-
nów kontrolnych. Agresywny marketing powoduje,
że wielu dyrektorów szkół kieruje na te płatne szko-
lenia swoich pracowników.
W związku z powyższymi faktami proszę Panią
Minister o ustosunkowanie się do tych praktyk i od-
powiedź na pytania:
Czy ministerstwo prowadzi akredytację i certyfi-
kację firm szkoleniowych specjalizujących się w szko-
leniach dla kadry pedagogicznej w zakresie prawa
oświatowego?
Czy wykładowcy tych firm objęci są dokształca-
niem w ramach programów ministerialnych?
W jaki sposób dyrektorzy szkół mogą zweryfiko-
wać wiarygodność firm szkoleniowych?
Z poważaniem
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14070)
do ministra infrastruktury
w sprawie wdrożenia elektronicznego
systemu poboru opłat
Szanowny Panie Ministrze! Korzystając z upraw-
nień przyznanych na mocy art. 20 ustawy o wykony-
waniu mandatu posła i senatora, składam interpela-
cję w sprawie zaawansowania prac nad wdrożeniem
elektronicznego systemu poboru opłat.
Przepisy dyrektywy 2006/38/WE Parlamentu Eu-
ropejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. wdrażają
projekt do polskiego porządku prawnego, zmieniając
dyrektywę 1999/62/WE w sprawie pobierania opłat
za użytkowanie niektórych typów infrastruktury
przez pojazdy ciężarowe (Dz.U.UE L Nr 157 z
09.06.2006, str.8).
Ważnym czynnikiem skutecznego wdrożenia
i długoterminowej eksploatacji ogólnokrajowego elek-
tronicznego systemu poboru opłat jest przede wszyst-
kim realna koncepcja, która sprosta wymaganiom
danego państwa. Elektroniczne systemy poboru opłat
(ETC) cechuje coraz większe znaczenie w Europie i
na całym świecie. Postrzegane jako skuteczne narzę-
dzie do refinansowania inwestycji w budowę nowych
dróg i zwiększenie efektywności istniejącej infra-
struktury. Patrząc z perspektywy ogólnoświatowej,
systemy elektroniczne pozwalają na uczciwe trakto-
wanie użytkowników dróg, uzależniając wysokość
pobieranych opłat od faktycznej liczby przejechanych
kilometrów. Wdrożenie ogólnokrajowego elektronicz-
nego systemu poboru opłat jest sprawą dokonania
wyboru technologii systemu, ale przede wszystkim
opiera się na wyborze odpowiednich potrzeb, wyma-
gań i celów danego kraju.
Interpelacja jest wynikiem zainteresowania
mieszkańców wsi i miasteczek położonych przy dro-
dze krajowej nr 92 będącej drogą alternatywną do
autostrady A2. Pytają przede wszystkim o to, czy
przygotowywane rozwiązania nie doprowadzą do po-
wrotu tirów do ich miejscowości.
Proszę w związku z tym o odpowiedź na pyta-
nia:
Na jakim etapie są prace związane z wprowadze-
niem w Polsce elektronicznego poboru opłat?
Czy nowe rozwiązania nie spowodują pogorszenia
warunków życia w miejscowościach leżących przy
drogach alternatywnych do autostrad?
Z poważaniem
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
123
Interpelacja
(nr 14071)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie systemu kształcenia nauczycieli
Szanowna Pani Minister! Polski Komitet Naro-
dowy UNICEF wydał dokument pt. „Przestrzeganie
praw dziecka w Polsce. Rekomendacje dla parlamen-
tu i rządu”, w którym podaje, że system kształcenia
nauczycieli i wychowawców wymaga natychmiasto-
wej zmiany, gdyż jest anachroniczny i nie uwzględnia
podstawowych wartości. Nie rozwija postawy otwar-
tości, akceptacji dla różnorodności, nie kształtuje
postaw twórczych i zaangażowania obywatelskiego,
nie buduje kluczowych kompetencji związanych z sa-
modzielnym organizowaniem swego warsztatu pracy
oraz umiejętnościami społeczno-organizacyjnymi do-
tyczącymi prowadzenia zespołu/klasy.
Nauczyciele nie wiedzą, jak radzić sobie z agresją
wśród uczniów, co zrobić, gdy zachodzi podejrzenie, że
dziecko jest ofiarą przemocy, jak integrować z klasą
dzieci z niepełnosprawnością. Znaczna część nauczy-
cieli nie posiada umiejętności interaktywnej pracy
z grupą, nie wie, jak kształtować twórcze myślenie,
rozwijać zainteresowania uczniów, współpracować z
ich rodzinami czy lokalnymi społecznościami.
W tej sytuacji pomocne byłoby wdrożenie nowych
standardów kształcenia nauczycieli, które określą
wymogi, jakie muszą być spełnione, aby uczelnia mo-
gła kształcić nauczycieli, oraz jakie umiejętności
(warsztat metodologiczny i pedagogiczny) powinien
posiadać nauczyciel po jej ukończeniu. Rozwiązaniem
może być również włączenie do standardów kształ-
cenia nauczycieli obowiązkowej edukacji w zakresie
praw człowieka (oczywiście prawa dziecka to też pra-
wa człowieka) i standardów państwa prawa.
Szanowna Pani Minister! W związku z powyż-
szym proszę o odpowiedź na następujące pytania:
1. Jakie zmiany resort wprowadził w systemie
kształcenia nauczycieli w latach 2007–2009?
2. Jakie kolejne zmiany planuje rząd w ww. spra-
wie w latach kolejnych?
3. Czy Pani Minister podziela rekomendacje za-
warte w ww. dokumencie adresowanym do rządu
i parlamentu?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
124
Interpelacja
(nr 14072)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie nierespektowania art. 13¹ ustawy
o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
zabraniającego reklamy alkoholu
skierowanej do osób małoletnich
Art. 131 ust. 1 pkt 1 ustawy o wychowaniu w
trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi stano-
wi, że reklama i promocja piwa jest dozwolona pod
warunkiem, iż nie jest kierowana do osób małolet-
nich. Z kolei zgodnie z art. 131 ust. 2 pkt 5 tej ustawy
reklama i promocja piwa nie może być prowadzona
na słupach i tablicach reklamowych i innych stałych
i ruchomych powierzchniach wykorzystywanych do
reklamy, chyba że 20% powierzchni reklamy zajmo-
wać będą widoczne i czytelne napisy informujące o
szkodliwości spożycia alkoholu lub o zakazie sprze-
daży alkoholu małoletnim.
Wystarczy jednak krótki spacer po ulicach i pla-
cach polskich miast i wsi, by natknąć się na natrętną
reklamę piwa: na ulicy, przy ulicy, nad ulicą, z wy-
stawy sklepowej, znad szyldu restauracji, karczmy,
baru, z świetlnej reklamy przyczepionej do budynku
kiosku spożywczego, z płotu lub innego ogrodzenia
przy drodze, z billboardu zapraszającego do marketu
spożywczego, na którym pienią się puszki piwa, a
brak choćby wzmianki o szkodliwości alkoholu.
Skoro zgodnie z definicją zawartą w art. 21 pkt 3
ustawy reklamą alkoholu jest „publiczne rozpo-
wszechnianie znaków towarowych napojów alkoho-
lowych lub symboli graficznych z nimi związanych”,
czyli samo prezentowanie znaku graficznego produ-
centa bądź nazwy alkoholu (np. Harnaś, Żywiec),
wszechobecne reklamy są oczywistym naruszeniem
zapisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i prze-
ciwdziałaniu alkoholizmowi.
Co mają zrobić rodzice pragnący wychowywać
dzieci w duchu trzeźwości, chcący je chronić przed
wczesnym sięganiem po alkohol, skoro przestrzeń
publiczna jest opanowana przez wszechobecne jego
reklamy? Czy mają zakazać im spacerów po ulicach?
Czy mają zakazać im wchodzenia do sklepów? Jak
można wychować młode pokolenie Polaków w atmos-
ferze trzeźwości, skoro są zmuszeni poruszać się w
przestrzeni publicznej, w której sprzedawcy piwa w
sposób agresywny i sprzeczny z prawem prowadzą
politykę promocji swoich produktów i przyzwyczaja-
nia dzieci i młodzieży do sięgnięcia w nieodległej
przyszłości do tego właśnie trunku?
Ustawodawca jasno określił w ust. 9 art. 131, ja-
kich miejsc nie dotyczą zapisy ustawy: „Zakazy okre-
ślone w ust. 1–8 nie obejmują reklamy i promocji na-
pojów alkoholowych prowadzonej wewnątrz pomiesz-
czeń hurtowni, wydzielonych stoisk lub punktów
prowadzących wyłącznie sprzedaż napojów alkoho-
lowych oraz na terenie punktów prowadzących sprze-
daż napojów alkoholowych przeznaczonych do spoży-
cia w miejscu sprzedaży”.
Niestety, prośby o interwencje, z którymi przy-
chodzą do naszych biur poselskich wyborcy, dają ob-
raz pasywności i braku skutecznego działania osób i
instytucji powołanych do wdrażania przepisów usta-
wy, a w tym pracowników Państwowej Agencji Roz-
wiązywania Problemów Alkoholowych, pełnomocni-
ków zarządów województw do spraw rozwiązywania
problemów alkoholowych, pracowników gminnych
komisji do spraw rozwiązywania problemów alkoho-
lowych, funkcjonariuszy Policji, straży gminnych,
prokuratorów. Zdarza się, że pracownicy wymienio-
nych instytucji zachowują się jak rzecznicy prasowi
browarów, którzy tłumaczą politykę sprzedawców
alkoholu, a nie proponują pomocy w walce z łama-
niem prawa.
Art. 452 ustawy o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi ustanawia prze-
pisy karne za prowadzenie reklamy lub promocji
napojów alkoholowych wbrew postanowieniom za-
wartym w art. 131. Jest zatem podstawa prawna do
nałożenia kar w wysokości od 10 tys. zł do 500 tys.
zł na podmioty nierespektujące zapisów ustawy w
tym zakresie.
Opisana sytuacja skłania mnie do zadania Panu
Ministrowi poniższych pytań:
1. Czy były prowadzone kontrole wykonywania
przez samorządy gmin i województw zadań wynika-
jących z ustawy o wychowaniu w trzeźwości i prze-
ciwdziałaniu alkoholizmowi? Jakie są wnioski z tych
kontroli?
2. Czy właściwe organy samorządów uwzględnia-
ją w polityce wydawania zezwoleń na obrót alkoho-
lem kwestie respektowania zapisów art. 131 usta-
wy?
3. Czy wojewódzkie i gminne programy rozwiązy-
wania problemów alkoholowych uwzględniają kwe-
stie dostosowania reklam napojów alkoholowych do
zapisów ustawy?
4. Czy funkcjonariusze Policji prowadzą interwen-
cje w zakresie respektowania zapisów art. 131 usta-
wy? Czy za nierespektowanie tych przepisów nakła-
dane są kary przewidziane w ustawie?
5. Jakie działania podejmie Pan Minister w celu
wyegzekwowania stosowania prawa ustanowionego
zapisami ustawy o wychowaniu w trzeźwości i prze-
ciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie reklam alko-
holu w przestrzeni publicznej?
Poseł Anna Paluch
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 11 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14073)
do ministra zdrowia
w sprawie niejasnych zasad refundacji leków
Od dłuższego czasu w swej działalności poselskiej
stykam się z sygnałami o problemach związanych z
co najmniej dyskusyjnym kształtem listy leków re-
fundowanych ustalonej rozporządzeniem ministra
zdrowia oraz z często zadziwiającą interpretacją za-
pisów tej listy przez Narodowy Fundusz Zdrowia,
zwłaszcza w relacjach obsługi aptek. Obok tych sy-
gnałów zgłaszano do mnie wiele konkretnych, choć
bardzo szczegółowych skarg na funkcjonowanie w
praktyce systemu refundacji. Przyznaję, że dotych-
czas jako osoba niezbyt dobrze znająca złożoną ma-
terię tego problemu – chyba zbyt pochopnie – nie po-
dejmowałem żadnych działań związanych z ww. sy-
gnałami i skargami. Jednakże w ostatnich dniach na
tzw. własnej skórze odczułem sytuację, którą oce-
niam jako kuriozalną.
Lekarz, po zbadaniu mojego młodszego syna (bar-
dzo wysoka gorączka, podejrzenie powikłań około
grypowych w postaci stanu zapalnego) wystawił re-
ceptę na 6 tabletek leku Azitrox 500. W aptece sprze-
dawczyni poinformowała mnie, że musi naliczyć peł-
ną cenę tego leku, gdyż lista leków refundowanych
obejmuje jedynie opakowania po 3 tabletki. Wpraw-
dzie apteka dysponowała właśnie takimi opakowa-
niami i ostatecznie kupiłem dwa opakowania po 3
tabletki, ale w interpretacji apteki refundacja mogła-
by nastąpić tylko wtedy, gdyby lekarz na recepcie
napisał nie 6 tabletek, ale 2 razy po 3 tabletki. Zapro-
ponowano mi ponowną wizytę u lekarza w celu prze-
pisania recepty, co było o tyle utrudnione, że cała
historia działa się w sobotę (lekarz był z wizytą do-
mową), a szybkość podania pierwszej porcji leku mo-
gła mieć znaczenie dla procesu leczenia.
W moim głębokim przekonaniu zarówno lekarze,
zmuszani do pamiętania, aby w przypadku konkret-
nego leku napisać na recepcie nie 6 tabletek, ale 2
razy po 3 tabletki, jak i pacjenci kupujący leki w ap-
tece i stykający się z podobną do opisanej informacją
sprzedawcy, mają powody do odczuwania absurdal-
nego charakteru takich sytuacji. Jeśli zarówno zapi-
sy w rozporządzeniu ministra zdrowia, jak i ich prak-
tyczne funkcjonowanie w świetle interpretacji NFZ i
pracowników (właścicieli?) aptek generują większą
liczbę takich jak mój przypadków, to przestaje mnie
dziwić narastające wśród naszych obywateli przeko-
nanie o niewydolności obecnego systemu opieki zdro-
wotnej z Narodowym Funduszem Zdrowia w roli
głównej.
Biorąc pod uwagę powyższe, proszę Panią Mini-
ster o odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy Ministerstwo Zdrowia dostrzega koniecz-
ność podjęcia kroków mających na celu wprowadze-
125
nie zmian w obecnie funkcjonującym systemie refun-
dacji leków?
2. Jakie przedsięwzięcia wprowadzające potrzeb-
ne zmiany są brane pod uwagę?
3. W jakim horyzoncie czasowym takie zmiany
mogłoby zaistnieć w sposób rozpoznawalny przez za-
interesowanych?
Z poważaniem
Poseł Jan Kaźmierczak
Gliwice, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14074)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie Krajowego Programu Wdrażania
Europejskiego Roku Walki z Ubóstwem
i Wykluczeniem Społecznym w 2010 r.
Szanowny Panie Premierze! Działania realizowa-
ne w ramach Europejskiego Roku Walki z Ubóstwem
i Wykluczeniem Społecznym powinny mieć charakter
kompleksowy.
Cele polskiej polityki społecznej w zakresie prze-
ciwdziałania ubóstwu i wykluczeniu społecznemu
ujęto w KPD/Integracja na lata 2008–2010 w ramach
trzech priorytetów.
Wobec powyższego proszę Pana Premiera o odpo-
wiedź na następujące pytania:
1. W jaki sposób rząd realizuje w latach 2008–
–2010 priorytety dotyczące przeciwdziałania ubó-
stwu i wykluczeniu społecznemu dzieci, integracji
przez aktywację społeczną i zawodową osób zagrożo-
nych wykluczeniem społecznym oraz rozwój wysokiej
jakości usług medycznych?
2. Jakie inicjatywy legislacyjne i programy rządo-
we przeciwdziałające ubóstwu i wykluczeniu społecz-
nemu dzieci, osób starszych i niepełnosprawnych
zamierza podjąć i realizować rząd w 2010 r. i latach
następnych?
3. Czy rząd ze środków budżetu państwa w 2010 r.
przewiduje środki finansowe na realizację progra-
mów związanych z realizacją działań w ramach Eu-
ropejskiego Roku Walki z Ubóstwem i Wykluczeniem
Społecznym poza środkami Unii Europejskiej?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
126
Interpelacja
(nr 14075)
do ministra finansów
w sprawie wypłaty środków z programów
unijnych
Szanowny Panie Ministrze! Od 1 styczna 2010 r.
instytucją wypłacająca środki z programów: „Inno-
wacyjna gospodarka”, „Infrastruktura i środowisko”
oraz regionalnych programów operacyjnych, jest
Bank Gospodarstwa Krajowego. Wojewódzkie insty-
tucje zarządzające programami muszą składać wnio-
ski do BGK. Nowy sposób wypłacania środków finan-
sowych z pewnością będzie wymagał pewnego czasu
na jego wdrożenie.
W związku z zaistniałą sytuacją zwracam się do
Pana Ministra z pytaniami:
1. Czy stworzono procedury wypłaty środków?
2. Jeżeli tak, to od kiedy są one wdrażane?
3. O ile wydłuży się czas wypłaty środków, zwłasz-
cza dla przedsiębiorstw, które muszą wydawać wła-
sne lub pożyczone środki?
4. System Phare wypłaty środków finansowych
był bardzo dobrym systemem rozliczania środków,
natomiast SPOR się nie sprawdził. Jakie obecnie są
założenia robione do formy obecnych rozliczeń?
Z wyrazami szacunku
Poseł Stanisław Lamczyk
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14076)
do ministra infrastruktury
w sprawie zagadnień związanych
z udzielaniem przez Urząd Lotnictwa
Cywilnego (ULC) zezwoleń na przeloty
poza obszar Unii Europejskiej przewoźnikom
spoza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowny Panie Ministrze! W ostatnim czasie
pojawiło się wiele skarg na działalność Urzędu Lot-
nictwa Cywilnego, zwłaszcza w kwestii udzielania
zezwoleń na przeloty poza obszar Unii Europejskiej
przewoźnikom spoza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej. Podnoszone są przede wszystkim kwestie
dotyczące naruszania przez Urząd Lotnictwa Cywil-
nego obowiązującego w Polsce prawa oraz interesu
publicznego. Zgodnie bowiem z art. 195 ust. 1 ustawy
z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r.
Nr 100, poz. 696, z późn. zm.) zezwolenie będące
przedmiotem interpelacji może być udzielone, jeżeli
zarazem:
1) przemawia za tym interes publiczny,
2) polscy przewoźnicy lotniczy korzystają w pań-
stwie obcego przewoźnika z podobnych praw lub uzy-
skują inne wzajemne korzyści,
3) zapewniona jest możliwość obsługi lotów i prze-
wozów w polskich portach lotniczych,
4) w przypadku lotów wykonywanych w ramach
przewozów nieregularnych, dodatkowo:
a) przewóz nie może być na podobnych warun-
kach wykonany w lotach regularnych między tymi
samymi portami lotniczymi lub regionami,
b) przy przewozach czarterowych lub grupowych
rozpoczynających się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej zasady ich organizacji są zgodne z przepisa-
mi polskimi.
Oznacza to, że tylko i wyłącznie po spełnieniu
wszystkich przesłanek wymienionych w tym przepi-
sie łącznie ULC może wydać konkretne zezwolenie.
Urząd powinien przy tym badać, w związku z brzmie-
niem pkt 2 ust. 1 tegoż przepisu, czy występują w
konkretnej sprawie zasady wzajemności, tj. czy pol-
ski przewoźnik ma możność skorzystania w pań-
stwie obcego przewoźnika z praw podobnych do tych
udzielanych obcemu operatorowi na terenie RP. Poza
tym udzielenie takiego zezwolenia możliwe jest jedy-
nie, gdy przemawia za tym interes publiczny, rozu-
miany jako dobro ogółu, tj. nie tylko uczestników
rynku przewozów lotniczych – przedsiębiorców i pa-
sażerów, ale przede wszystkim polskiego państwa i
podatnika.
Mając na względzie przesłanki przedstawione po-
wyżej, niezgodne z prawem wydają się być działania
ULC, który przyznaje zezwolenia na przeloty poza
obszar UE podmiotom zagranicznym bez zbadania,
czy w konkretnej sytuacji występuje zasada wzajem-
ności (niezgodne z art. 195 ust. 1 pkt 2). W ten sposób
dochodzi do wydania zezwolenia w trybie niezgod-
nym z ustawą Prawo lotnicze. Ze stanowiska ULC
przekazanego do ministra infrastruktury wynika, iż
ULC nie podejmuje żadnych procedur mających za
cel zweryfikowanie istnienia przesłanki z art. 195
ust. 1 pkt 2 Prawa lotniczego koniecznej do wydania
zezwolenia, stwierdzając jedynie, że: „informacje o
potencjalnych problemach w zakresie przewozów na
zasadzie przywileju piątej wolności z państw UE do-
tarły do urzędu po raz pierwszy – pomimo formal-
nych zapytań w tej kwestii w formie wiadomości pra-
sowych. Należy zatem domniemywać, iż brak dotych-
czas formalnych zgłoszeń krajowych operatorów
oznacza, że polscy przewoźnicy mają możliwość kon-
kurowania w Europie”. Z cytowanej treści wynika,
że ULC przyjmuje domniemanie, że zasada ta jest
respektowana, podczas gdy przepis ustawy wyraźnie
nakłada na ULC jako urząd państwowy obowiązek
czynnego dokonania sprawdzenia istnienia tejże
przesłanki i wydania zezwolenia tylko i wyłącznie po
stwierdzeniu, że ona rzeczywiście istnieje. W tym
miejscu należy podkreślić, że gdyby ustawodawca
przewidywał możliwość posłużenia się przez ULC
zasadą domniemania, zawarłby stosowny przepis po-

zwalający na to w ustawie Prawo lotnicze. Cytowany
jednak powyżej art. 195 wyraźnie stanowi, że pozwo-
lenie może być wydane jedynie przy łącznym wystą-
pieniu wszystkich określonych w nim przesłanek, a
zatem urząd jest zobligowany przez ten przepis do
sprawdzenia, czy rzeczywiście one występują. Nie
może opierać się jedynie na domniemaniach, bowiem
w ten sposób łamie prawo.
Kolejnym problemem jest podejmowanie przez
ULC działań stojących w sprzeczności z interesem
publicznym rozumianym szeroko również jako inte-
res ekonomiczny państwa polskiego, a co za tym
idzie, podatnika. Wskazany powyżej art. 195 Prawa
lotniczego jako jedną z przesłanek koniecznych do
udzielenia zezwolenia wymienia interes publiczny.
ULC może zatem wydać przedmiotowe zezwolenie
tylko i wyłącznie, jeżeli przemawia za tym interes
publiczny. W chwili obecnej zaś na skutek działań
ULC pozwala się na operowanie na polskim rynku
podmiotom, które nie mają siedzib swych spółek na
terytorium RP. Podmioty te nie odprowadzają zatem
do budżetu Skarbu Państwa danin publicznych i nie
inwestują na terenie naszego kraju w rozwój swych
siedzib, baz zajmujących się utrzymaniem i obsługą
techniczną statków powietrznych. Nie zatrudniają
też pracowników na terenie Polski. To wszystko pro-
wadzi bezpośrednio do uszczuplenia zasobów budże-
tu. Działanie takie jest zatem sprzeczne z interesem
publicznym.
W tym miejscu warto zaznaczyć, że inne państwa
europejskie stosują rygorystycznie zasadę ochrony
swojego interesu publicznego w tej kwestii poprzez
udostępnianie swego rynku z jednoczesnym posta-
wieniem wymogu inwestycyjnego (licencja i konce-
sja), stosując zasadę pierwszeństwa i zasadę wzajem-
ności. Tymczasem polski ULC pomimo wyraźnego
zapisu nakazującego kierowanie się interesem pu-
blicznym przy wydawaniu przedmiotowych zezwoleń
nie podejmuje tego typu działań, co jest niezrozumia-
łe dla składającego niniejszą interpelację. Być może
powodowane jest to tym, iż w przypadku wykonywa-
nia lotów czarterowych z terenu RP poza obszar UE
przez przewoźników spoza Polski, którzy nie podle-
gają nadzorowi polskiego urzędu, jest on zwolniony
z części zadań, które musiałby podjąć, gdyby podmio-
ty te były zarejestrowane na terenie Polski.
Niezrozumiałe jest stanowisko ULC, że całkowite
otwarcie rynku bez wymogu inwestycyjnego wynika
z konieczności zapewnienia zgodności regulacji pol-
skich z zapisami UE dotyczącymi niedyskryminacji
przewoźników lotniczych z Unii Europejskiej, jak
również konieczności swobody wyboru przez polskie
biura podróży operatora oraz sprzyja rozwojowi por-
tów lotniczych, agentów obsługi naziemnej, oraz za-
pewnia polskim pasażerom właściwy poziom usług
lotniczych. Ponadto urząd stosowanie zasady pierw-
szeństwa i wzajemności utożsamia z interwencjoni-
zmem państwowym w gospodarkę, protekcjonizmem
oraz monopolizacją rynku. Odnośnie do regulacji eu-
ropejskich należy zauważyć, że rozporządzenie WE
127
847/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
29 kwietnia 2004 r. w sprawie negocjacji i wykonania
umów dotyczących usług lotniczych między państwa-
mi członkowskimi a państwami trzecimi stwierdza
konieczność ustanowienia przez państwa członkow-
skie UE niedyskryminacyjnych i przejrzystych pro-
cedur w celu podziału prawa do ruchu międzywspól-
notowych przewoźników lotniczych, jednocześnie
stwierdzając, że przedsiębiorstwo prowadzące dzia-
łalność na terenie kilku państw członkowskich ma
działać w ten sposób, by nie obchodzić prawa krajo-
wego żadnego z państw, na terytorium których dzia-
ła. Wymóg przestrzegania prawa krajowego zawarty
w rozporządzeniu nie jest przypadkowy, daje bowiem
wyraźnie instrumenty służące ochronie własnego
rynku. Sam urząd w swej publikacji podaje przykład
Niemiec, kraju bez wątpienia unijnego, gdzie stoso-
wana jest zasada pierwszeństwa, choć można jeszcze
wymieniać inne kraje unijne, np. Włochy, Wielka
Brytania, Belgia, Grecja, Francja, Cypr czy Rumu-
nia. Te przykładowe państwa stawiają wszystkim
przewoźnikom chcącym mieć nieograniczony dostęp
do ich rynków wymóg inwestycyjny, co prowadzi do
zatrzymywania danin publicznych oraz wzrostu za-
trudnienia. Nikt nie może powiedzieć, iż państwa te
działają wbrew wytycznym UE albo prowadzą poli-
tykę dyskryminacyjną. Nie mówi się też w ich przy-
padku o interwencjonizmie państwowym w gospo-
darkę, protekcjonizmie rynku czy jego monopolizacji
(choćby sama zasada wzajemności z definicji wyklu-
cza monopolizację).
Prawa rządzące rynkiem lotów czarterowych są
znacząco odmienne niż te odnoszące się do rynku
lotów regularnych, i tak o ile w przypadku linii re-
gularnych to przewoźnicy lotniczy decydują o ilości
połączeń oraz o uruchamianiu nowych połączeń, o
tyle w przypadku rynku czarterowego decydentem
jest biuro podróży zamawiające usługę przewozu lot-
niczego. Linie lotnicze czarterowe są wyłącznie uza-
leżnione od bieżącego zapotrzebowania biur podróży,
które zwracają się z konkretnym zapotrzebowaniem
do obecnych na rynku przewoźników czarterowych,
natomiast same nie uruchamiają żadnych nowych
połączeń. Z tego powodu wzrost liczby przewoźników
nie przekłada się na liczbę połączeń lotów czartero-
wych. Ponadto to właśnie przewoźnicy koncesjono-
wani na danym rynku przyczyniają się do rozwoju
portów, agentów obsługi naziemnej czy innych pod-
miotów działających bezpośrednio bądź pośrednio
na rynku czarterowym poprzez zamawianie szerszej
gamy usług oraz ich większej ilości (paliwo, usługi
cateringowe, zaplecze techniczne) w polskich por-
tach związanych z bazowaniem oraz obsługą samo-
lotów, zatrudnianie polskiego personelu (włączając
struktury administracyjne). Podmioty koncesjono-
wane działają na danym rynku całorocznie, a nie
tylko w czasie sezonu wakacyjnego, jak czynią to
podmioty obce, które absolutnie nic nie wnoszą do
budżetu państwa.
128

Efektem obecnego działania ULC może być wy- spółek w Polsce w wyniku nieprzestrzegania prze-
cofywanie się z rynku polskiego przewoźników, któ- pisów prawa przez ULC?
rzy już mają tutaj swoje spółki, i przeniesienie całej
Z wyrazami szacunku
działalności operacyjnej do innego kraju UE. Skut-
kiem tego będą mniejsze wpływy do budżetu państwa
Poseł Stanisław Lamczyk
polskiego z tytułu wszelkiego rodzaju podatków i da-
nin publicznych oraz zmniejszenie zatrudnienia,
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
szczególnie wśród wysoko wykwalifikowanego per-
sonelu lotniczego, który będzie miał kłopot ze znale-
zieniem innych miejsc pracy na rynku polskim.
Interpelacja
Zastrzeżenia budzi także dopuszczanie do pol-
(nr 14077)
skiego rynku przewozów czarterowych podmiotów
spoza Polski przy braku poszanowania zasady wza-
do ministra środowiska
jemności ustanowionej w art. 195 Prawa lotniczego
oraz zasady niekolidowania z interesem publicznym,
w sprawie budowy spalarni
ponieważ efektem takiego działania jest naruszanie
w niemieckim mieście Schwedt graniczącym
prawa przez urząd państwowy oraz pozbawianie bu-
z pow. gryfińskim
dżetu państwa wpływów, które powinny pochodzić
od przewoźników, gdyby tworzyli podmioty na tery-
Panie Ministrze! W ubiegłym roku uzyskałem od-
torium RP.
powiedź z Pańskiego resortu na moją interpelację, że
W związku z powyższym zwracam się do Pana
strona niemiecka nie przesłała żadnych dokumentów
Ministra o zbadanie i wyjaśnienie tej kwestii. Jedno-
dotyczących zapytań samorządowców z pow. gryfiń-
cześnie zwracam się do Pana Ministra z uprzejmą
skiego w sprawie budowy spalarni w niemieckim
prośbą o udzielenie mi odpowiedzi na następujące
mieście Schwedt.
pytania:
W związku z narastającymi wokół tematu wątpli-
1. Czy i w jaki sposób Urząd Lotnictwa Cywilnego
wościami i niepokojami mieszkańców tych terenów
przestrzega przepisów prawa, szczególnie ustawy
zwracam się z prośbą o odpowiedzi, na jakim etapie
Prawo lotnicze, przepisu art. 195, szczegółowo opisa-
są obecnie działania strony niemieckiej:
nego w niniejszej interpelacji, oraz przepisów wyko-
— Czy strona niemiecka przesłała brakujące do-
nawczych do tejże ustawy, tj.:
kumenty? Jeśli tak, to jakie są ich odpowiedzi?
a) w jaki sposób potwierdza występowanie zasady
— Na jakim etapie jest inwestycja? Czy posiada
wzajemności w konkretnych przypadkach wystąpie-
wszystkie zezwolenia i uzgodnienia?
nia z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na loty z
— Czy ministerstwo monitoruje działania nie-
terytorium RP poza terytorium UE przez przewoź-
mieckiej strony?
ników spoza Polski,
— Czy na etapie uzgodnień zostały zabezpieczo-
b) czy dysponuje dokumentami, z których wynika,
ne interesy polskiej strony w sprawie uzgodnień w
że robił to do tej pory,
codziennej działalności firmy zajmującej się spala-
c) czy stosowana jest i w jaki sposób zasada „no
niem odpadów, jak też w przypadku awarii i jej ne-
objection” i czy istnieją dokumenty (jakie) to potwier-
gatywnych skutków dla środowiska i polskich samo-
dzające,
rządów?
d) czy badane jest każdorazowo przy udzielaniu
zezwolenia, czy za jego wydaniem przemawia interes Z poważaniem
publiczny, a jeżeli tak, to w jaki sposób,
e) czy przy spełnianiu przesłanki odnoszącej się Poseł Konstanty Oświęcimski
do interesu publicznego brany jest pod uwagę inte-
res ekonomiczny państwa polskiego i polskiego po- Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
datnika?
2. Czy Urząd Lotnictwa Cywilnego przestrzegał
przepisów prawa, udzielając pozwoleń na operowanie Interpelacja
z terytorium RP takim przewoźnikom jak Aurela i (nr 14078)
EuroCypria, a jeżeli tak, czy istnieją dokumenty to
potwierdzające? do ministra zdrowia
3. Czy ULC lub Ministerstwo Infrastruktury
kiedykolwiek dokonywały wyliczeń co do średniej w sprawie delegalizacji mefedronu i wpisania
wysokości danin odprowadzanych do budżetu pań- leków zawierających pochodne efedryny
stwa przez jednego przewoźnika działającego na na listę leków wydawanych na receptę
rynku czarterowym, który ma siedzibę na teryto-
rium RP, tj. czy wiedzą, ile traci państwo polskie w Szanowna Pani Minister! Ostatnia nowelizacja
wyniku działań umożliwiających loty przewoźni- ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii została
kom, którzy otrzymują zezwolenia bez zakładania uchwalona 20 marca 2009 r. Nie rozwiązała ona w

pełni problemu sprzedaży w Polsce tzw. dopalaczy.
Ponadto do naszego kraju sprowadzane są kolejne
substancje, z których produkowane są kolejne rodza-
je „dopalaczy”. Jedną z takich substancji, która w
ubiegłym roku pojawiła się na naszym rynku, jest
mefedron – będący pochodną efedryny, która stoso-
wana jest także w niektórych lekach.
W związku z powyższym proszę o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Czy Ministerstwo Zdrowia planuje kolejną no-
welizację ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii?
2. Czy Ministerstwo Zdrowia planuje podjąć kro-
ki zmierzające do delegalizacji obrotu w Polsce mefe-
dronem i substancjami go zawierającymi?
3. Czy Ministerstwo Zdrowia rozważa wprowa-
dzenie leków zawierających pochodne efedryny, któ-
re obecnie są powszechnie dostępne, do wykazu le-
ków wydawanych na receptę?
Z poważaniem
Posłowie Alicja Dąbrowska
i Krzysztof Tyszkiewicz
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14079)
do ministra infrastruktury
w sprawie zmiany rozporządzenia
dotyczącego wykazu stanowisk bezpośrednio
związanych z prowadzeniem
i bezpieczeństwem ruchu kolejowego
i warunków, jakie powinny spełniać osoby
zatrudnione na tych stanowiskach
oraz prowadzący pojazdy kolejowe
Szanowny Panie Ministrze! Na podstawie art. 22
ust. 2 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie
kolejowym minister infrastruktury w dniu 16 sierp-
nia 2004 r. wydał rozporządzenie w sprawie wykazu
stanowisk bezpośrednio związanych z prowadzeniem
i bezpieczeństwem ruchu kolejowego i warunków, ja-
kie powinny spełniać osoby zatrudnione na tych sta-
nowiskach oraz prowadzący pojazdy kolejowe. Roz-
porządzenie to określa m.in. zasady oceny zdolności
fizycznych i psychicznych pracowników bezpośrednio
związanych z prowadzeniem i bezpieczeństwem ru-
chu kolejowego, w tym prowadzących pojazdy kolejo-
we. Określa także jednostki uprawnione do oceny
zdolności fizycznych i psychicznych oraz tryb orzeka-
nia o tej zdolności.
W rozdziale 4 § 29 ust. 3 cytowanego rozporzą-
dzenia przyjęto, że jednostkami uprawnionymi do
oceny zdolności zatrudnionych na stanowiskach bez-
pośrednio związanych z prowadzeniem i bezpieczeń-
129
stwem ruchu kolejowego są jednostki będące komór-
kami organizacyjnymi Kolejowego Zakładu Medycy-
ny Pracy i Centrum Naukowego Medycyny Kolejowej.
Wątpliwości budzi przyznanie uprawnień wyłącznie
Kolejowemu Zakładowi Medycyny Pracy i Centrum
Naukowemu Medycyny Kolejowej. Taka regulacja
stwarza niczym nieuzasadniony monopol oraz nad-
zwyczajne uprzywilejowanie wyłącznie wymienio-
nych jednostek medycznych.
Badania wykonywane są przecież przez lekarzy
odpowiednich specjalizacji posiadających kwalifika-
cje określone w przepisach o służbie medycyny pracy.
Lekarze tacy zatrudnieni są także w innych jednost-
kach medycznych, często posiadają zdecydowanie
wyższe kwalifikacje, a jednostki te znajdują się zde-
cydowanie bliżej miejsc pracy i zamieszkania pracow-
ników kolejowych. Rozporządzenie to w sposób nie-
uzasadniony naraża pracodawców, jak i pracowników
na ponoszenie dodatkowych kosztów oraz uciążliwo-
ści logistycznie związanych z koniecznością prze-
mieszczania dużych grup pracowniczych do siedzib
wskazanych jednostek medycznych.
Panie Ministrze, omawiane rozporządzenie odsta-
je od gospodarczej rzeczywistości. Czy rozważa Pan
otwarcie rynku usług medycznych dla kolejarzy po-
przez zmianę rozporządzenia, którego treść trąci
przeszłością w ustroju gospodarczym Polski?
Z poważaniem
Poseł Ryszard Zbrzyzny
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14080)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie przywrócenia transmisji
obrad Sejmu w telewizji publicznej
Na podstawie art. 192 Regulaminu Sejmu Rze-
czypospolitej Polskiej (M.P. z 2002 r. Nr 23, poz. 398,
z 2003 r. Nr 23, poz. 337, z 2004 r. Nr 12, poz. 182, z
2005 r. Nr 16, poz. 263, Nr 42, poz. 556, Nr 66, poz.
912, Nr 76, poz. 1062, z 2006 r. Nr 15, poz. 194 oraz
z 2007 r. Nr 23, poz. 253) kieruję do Pana Bogdana
Zdrojewskiego, ministra kultury i dziedzictwa naro-
dowego, interpelację w sprawie przywrócenia trans-
misji obrad Sejmu w telewizji publicznej.
Szanowny Panie Ministrze! Telewizja publiczna
transmitowała obrady Sejmu nieprzerwanie od kil-
kunastu lat, traktując je jako stały punkt telewizyj-
nej ramówki oraz część misji publicznej. Tymczasem
od września minionego roku kanał informacyjny te-
lewizji publicznej TVP Info zaprzestał transmisji z
obrad Sejmu.
130
W dniach posiedzeń pojawiają się tylko krótkie
flesze parlamentarne, stanowiące skrót wydarzeń
sejmowych. W praktyce oznacza to, że transmitowa-
ne są przede wszystkim wypowiedzi liderów, co nie-
wątpliwie fałszuje obraz rzeczywistości. Także nowy
kanał satelitarny, mało dostępny szerszemu gronu
odbiorców – TVP Parlament, nigdy nie zastąpi bez-
pośredniej relacji dostępnej w kanale telewizji pu-
blicznej.
Rezygnacja z transmisji obrad Sejmu wzbudziła
poruszenie zarówno pośród członków parlamentu,
jak i wyborców, z którymi spotykam się na co dzień.
Transmisja z posiedzeń stanowiła bowiem swego ro-
dzaju otwarte okno i możliwość śledzenia wypowie-
dzi posłów. Zwracając uwagę na trudny w Polsce do-
stęp do Internetu, transmisja obrad sejmowych przez
telewizję publiczną była dla wyborców, zwłaszcza
tych starszych, powszechnym źródłem wiedzy o dzia-
łaniach posłów, na których oddali swój głos. Poprzez
rezygnację z transmisji posiedzeń odebrano im moż-
liwość uczestniczenia w życiu publicznym.
W związku z powyższym proszę o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Jakie działania Ministerstwo Kultury i Dzie-
dzictwa Narodowego zamierza podjąć w celu przy-
wrócenia transmisji obrad Sejmu w dostępnym dla
wszystkich kanale telewizji publicznej?
2. Jakie działania Ministerstwo Kultury i Dzie-
dzictwa Narodowego zamierza podjąć w celu zapew-
nienia wszystkim wyborcom powszechnego dostępu
do relacji z obrad Sejmu, a tym samym możliwości
uczestniczenia w życiu publicznym?
Z poważaniem
Poseł Michał Wojtkiewicz
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14081)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie zaliczania okresu prowadzenia
działalności gospodarczej do stażu pracy
i urlopu wypoczynkowego
Szanowna Pani Minister! Osoby prowadzące dzia-
łalność gospodarczą wskazują na brak podstawy
prawnej do zaliczenia okresu prowadzenia działalno-
ści gospodarczej do stażu pracy, od którego zależy
wymiar urlopu wypoczynkowego. Według przepisów
Kodeksu pracy okres prowadzenia działalności go-
spodarczej nie jest doliczany do stażu pracy, od któ-
rego zależy wymiar urlopu wypoczynkowego.
Ranga tego problemu rośnie w obecnej sytuacji,
gdy wielu młodych ludzi wręcz zachęca się do rozpo-
częcia własnej działalności gospodarczej. Tym sa-
mym powiększa się grono osób, które są dyskrymi-
nowane, podejmując po zakończeniu działalności
gospodarczej pracę na etacie.
Następnym problemem jest pojęcie tzw. poprzed-
niego zatrudnienia, które zgodnie z przepisami nie
może być odniesione do prowadzenia działalności go-
spodarczej. Okres ten nie jest zaliczany także przy
okazji tak istotnych dla pracownika uprawnień, jak
np. nagrody jubileuszowe czy dodatki stażowe. Jest
to krzywdzące w stosunku do osób, które poprzednio
prowadziły działalność gospodarczą. Ponadto osoba
prowadząca działalność gospodarczą, która zdecydu-
je się na podjęcie zatrudnienia zgodnie z przepisami,
może być traktowana jako osoba bez doświadczenia
zawodowego, ponieważ wymagany jest staż pracy w
formie zatrudnienia na umowę.
Jedynym wyjątkiem jest prowadzenie działalności
rolniczej. Okres jej prowadzenia lub okres pracy w
gospodarstwie wlicza się do stażu pracy. Jest to
krzywdzące dla osób prowadzących pozarolniczą
działalność gospodarczą. Należy zrównać prawa
wszystkich osób prowadzących działalność gospodar-
czą z pracą w rolnictwie.
Pytanie: Pani Minister, jakie działania podejmie
Pani w celu zmiany wymienionych przepisów Kodek-
su pracy dyskryminujących osoby prowadzące dzia-
łalność gospodarczą?
Z poważaniem
Poseł Lech Kołakowski
Łomża, dnia 13 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14082)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie przebiegu linii kolejowej
Rail Baltica
Szanowny Panie Premierze! W związku z prowa-
dzonymi pracami nad ustaleniem przebiegu trasy
kolejowej Rail Baltica zwracam się do Pana Premie-
ra z uprzejmą prośbą o rozważenie możliwości prze-
prowadzenia jej przez Łomżę.
Obecnie ostra dyskusja dotyczy dwóch wariantów
przebiegu trasy między Białymstokiem i Suwałkami
(wariant I: Białystok – Grajewo – Ełk – Suwałki, wa-
riant II: Białystok – Sokółka – Augustów – Suwałki).
Uważam, że w preferowanym wariancie Rail Baltica
przez Grajewo i Ełk należy rozważyć zmodyfikowany
jej przebieg na trasie: Warszawa – Małkinia – Ostrów
Mazowiecka – Śniadowo – Łomża – Grajewo – Ełk –
Suwałki – granica z Litwą. W takim wariancie wy-
korzystać można istniejące odcinki linii kolejowych:
Małkinia – Ostrów Mazowiecka oraz Śniadowo –
Łomża. Konieczna byłaby tylko budowa nowych od-

cinków: Ostrów Mazowiecka – Śniadowo oraz Łomża
– Grajewo. Uważam, że moja propozycja ma odpo-
wiednie uzasadnienie ekonomiczne, przyrodnicze i
społeczne.
Byłaby to najkrótsza trasa Rail Baltica bez żad-
nych konfliktów ekologicznych. Jej przebieg byłby
zbliżony do ustalonego już definitywnie przebiegu
trasy drogowej Via Baltica, co odpowiadałoby idei
transeuropejskiego korytarza transportowego. Wa-
riant taki nie stwarza również żadnych zagrożeń dla
środowiska przyrodniczego północno-wschodniej Pol-
ski. Należy podkreślić, że preferowana obecnie wer-
sja przebiegu trasy na odcinku Białystok – Grajewo
przecina na znacznej długości Biebrzański Park Na-
rodowy (biebrzańską ostoję ptasią i ważny korytarz
wędrówki zwierząt, głównie łosi). Już obecnie przy-
rodnicy postulują ze względu na wędrówki łosi w oko-
licach Osowca o ograniczenie prędkości pociągów, co
byłoby niemożliwe na trasie międzynarodowej, jaką
będzie Rail Baltica. W tej wersji w bliskiej odległości
od linii kolejowej znajdują się także Narwiański Park
Narodowy (który linia kolejowa Warszawa – Biały-
stok przecina w okolicach Łap) oraz Puszcza Kny-
szyńska.
Pragnę podkreślić, że przebieg linii kolejowej z
Małkini przez Łomżę do Grajewa stanowiłby przede
wszystkim ważny czynnik aktywizacji gospodarczej
i społecznej zaniedbanej zachodniej części wojewódz-
twa podlaskiego. Licząca ok. 65 tys. mieszkańców
Łomża jest jedynym w Polsce miastem tej wielkości
pozbawionym od wielu lat pasażerskich przewozów
kolejowych (a w perspektywie najbliższych lat zagro-
żonym również likwidacją przewozów transporto-
wych).
Uprzejmie proszę Pana Premiera o uwzględnienie
przedstawionych argumentów przy ustalaniu osta-
tecznej wersji przebiegu trasy kolejowej Rail Baltica
przez tereny północno-wschodniej Polski.
Pytanie: Panie Premierze, jakie działania Pan
podejmie w celu wytyczenia trasy Rail Baltica w pro-
ponowanym przeze mnie najkrótszym i najbardziej
ekonomicznym wariancie: Warszawa – Małkinia –
Ostrów Mazowiecka – Śniadowo – Łomża – Grajewo
– Ełk – Suwałki – granica z Litwą, umożliwiającym
także rozwój gospodarczy zachodnich terenów woje-
wództwa podlaskiego, ziemi łomżyńskiej, jednocze-
śnie nie niszcząc obszarów cennych przyrodniczo?
Z poważaniem
Poseł Lech Kołakowski
Łomża, dnia 13 stycznia 2010 r.
131
Interpelacja
(nr 14083)
do ministra środowiska
w sprawie ilości odpadów na wysypiskach
Jak wynika z doniesień medialnych, nawet 260
tys. euro dziennie może wynieść kara, jaką na Polskę
może nałożyć Trybunał Sprawiedliwości w Luksem-
burgu za wypełnione po brzegi wysypiska.
W 2010 r. powinniśmy ograniczyć liczbę odpadów
komunalnych wywożonych na wysypiska – z 96% do
75%. Rząd wciąż nie przygotował jednak odpowied-
niego prawa w tym zakresie. Komisja Europejska
wcześniej czy później wytknie Polsce brak alterna-
tywnych sposobów niszczenia odpadów. Jeżeli nasze
tłumaczenia nie przekonają unijnych urzędników,
kary mogą być dla nas bardzo surowe.
Polski system gospodarki odpadami jest wyjątko-
wo nieskuteczny. Obecnie to prywatne firmy same
decydują o tym, gdzie ostatecznie trafią odpady. W
Czechach, Danii czy Holandii gospodarka odpadami
komunalnymi jest zadaniem gmin.
W nowej ustawie o gospodarce odpadami powi-
nien znaleźć się zapis o publicznej własności odpa-
dów, postuluje Związek Miast Polskich. Tylko wtedy
gmina będzie mogła tworzyć własny system i w pełni
za niego odpowiadać.
Państwo oczekuje od samorządów, że w jakiś spo-
sób będziemy sobie radzić z problemem odpadów, a z
drugiej strony nie daje nam odpowiednich instru-
mentów, postuluje dalej związek.
Gmina, aby móc organizować całą gospodarkę od-
padami komunalnymi na swoim terenie, a także sto-
sować skuteczne instrumenty kontrolne, powinna
być właścicielem odpadów, a co za tym idzie – być
także skarbnikiem opłat wnoszonych za usuwanie
odpadów domowych. Wprowadzenie opłaty stałej od
każdego mieszkańca przeznaczonej na finansowanie
kosztów wywozu i utylizacji odpadów komunalnych
spowoduje likwidację powstawania dzikich wysypisk
i poprawi stan środowiska naturalnego.
W Polsce nie ma dotąd ustawy o gospodarce od-
padami odpowiadającej wymaganiom Unii Europej-
skiej, co może sprawić, że Polska będzie musiała pła-
cić kary za brak takiego systemu.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z następującymi pytaniami:
1. Czy znany jest Panu Ministrowi poruszany pro-
blem?
2. Jakie kroki podejmuje Ministerstwo Środowi-
ska w tym zakresie?
3. Czy, a jeśli tak, to kiedy ministerstwo przewiduje
wprowadzenie odpowiednich przepisów w tym zakresie?
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Chmielowiec
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
132
Interpelacja
(nr 14084)
do ministra infrastruktury
w sprawie projektu nowelizacji ustawy
o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym
Jak wynika z projektu nowelizacji ustawy o pla-
nowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, urba-
nistyczne plany realizacyjne mają zastąpić decyzje o
warunkach zabudowy, przewiduje projekt przygoto-
wany przez Ministerstwo Infrastruktury.
Zgodnie z założeniami nowelizacji lokalizacja in-
westycji w przypadku braku miejscowego planu za-
gospodarowania przestrzennego będzie mogła być
dopuszczona jedynie w obszarze urbanizacji, w dro-
dze decyzji w sprawie urbanistycznego planu reali-
zacyjnego. Tak jak do tej pory decyzje w konkretnych
sprawach będą podejmowali wójtowie, burmistrzowie
lub prezydenci miast.
Obszar urbanizacji zostanie zdefiniowany w usta-
wie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,
jako teren, na którym przewiduje się lokalizację zabu-
dowy albo uzupełnienie zabudowy, wyznaczony w stu-
dium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy, którego granice są wyznaczone
przy uwzględnieniu granic nieruchomości.
Urbanistyczne plany realizacyjne będą musiały
być zgodne z uchwalanymi przez radę dla części lub
całości obszaru gminy przepisami urbanistycznymi.
W założeniach Ministerstwa Infrastruktury mają
one być prostszym i tańszym niż plan zagospodaro-
wania uszczegółowieniem studium danej jednostki.
Decyzja w sprawie urbanistycznego planu reali-
zacyjnego będzie wydawana na wniosek inwestora.
Po analizie wstępnego podania pod względem zgod-
ności z dokumentami planistycznymi urząd gminy w
ciągu 30 dni wystąpi do inwestora o przedstawienie
projektu urbanistycznego planu realizacyjnego (wraz
z częścią opisową i graficzną) oraz poda do publicznej
wiadomości informację o złożonym wniosku. Następ-
nie pozostanie 60 dni, włącznie z etapem konsultacji
i uzyskaniem opinii komisji urbanistyczno-architek-
tonicznej, na zatwierdzenie planu realizacyjnego.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z następującymi pytaniami:
1. Na jakim etapie znajdują się prace nad projek-
tem nowelizacji ustawy o planowaniu i zagospodaro-
waniu przestrzennym?
2. Na czym polegają zmiany noweli w porównaniu
z obecnymi przepisami?
3. Czym kierowało się ministerstwo, proponując
takie rozwiązania?
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Chmielowiec
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14085)
do ministra zdrowia
w sprawie finansowania i funkcjonowania
powiatowych stacji
sanitarno-epidemiologicznych
Obowiązujące od nowego roku zmiany prawne
związane z funkcjonowaniem powiatowych stacji sa-
nitarno-epidemiologicznych mogą spowodować para-
liż finansowy tej instytucji.
Kompetencje starostów związane z powoływa-
niem i odwoływaniem inspektorów sanitarnych i ich
zastępców oraz ustaleniem im uposażenia jednocze-
śnie, bez możliwości nadzoru nad budżetami tych
jednostek, mogą spowodować paraliż finansowy.
Obecnie wysokość uposażenia inspektorów usta-
lana jest przez starostę, a część (dodatek specjalny)
przez wojewódzkiego inspektora, co jest sprzeczne z
prawem w ocenie wielu starostów.
Brak wglądu i wpływu starostów na budżety po-
wiatowych stacji, gdy jednocześnie muszą określać
wysokości uposażenia inspektorów, budzi obawy o to,
czy kompetencja ta nie zachwieje budżetami fundu-
szu płac stacji.
Starostowie nie wiedzą też, jak ma wyglądać pro-
cedura przekazania i przyjęcia akt osobowych in-
spektorów i ich zastępców.
W moim odczuciu przepisy w tej materii powinny
być jednoznaczne sformułowane.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z następującymi pytaniami:
1. Czy znany jest Pani Minister poruszany pro-
blem?
2. Jakie kroki podejmie Ministerstwo Zdrowia w
celu jego rozwiązania?
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Chmielowiec
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14086)
do ministra gospodarki
w sprawie rankingu Heritage Foundation
na 2010 r.
Jak wynika z najnowszego rankingu Heritage Fo-
undation na 2010 r., Polska jest sklasyfikowana na
71. miejscu na świecie pod względem wolności gospo-
darczej – podaje „Puls Biznesu”. Gazeta zauważa, że
kraj rządzony przez liberalną Platformę Obywatel-
ską jest daleko w tyle nawet za takimi potęgami go-

spodarczymi, jak: Gruzja, Botswana, Urugwaj, Peru
czy Kostaryka. Premier Donald Tusk w swoim expo-
sé obiecywał w kraju nad Wisłą drugą Irlandię, a
ledwo wyprzedzamy Ugandę, Namibię, Kirgizję czy
Paragwaj.
Ranking obejmuje 183 kraje. Niekwestionowanym
liderem (już od 16 lat) pozostaje Hongkong. Tuż za
nim są: Singapur, Australia i Nowa Zelandia. Na sza-
rym końcu są zaś Kuba, Zimbabwe i Korea Północna.
Pod względem wolności dla biznesu Polska zajmuje
105. miejsce, przyjazności systemu podatkowego –
102., przyjazności dla inwestycji – 57., natomiast naj-
wyższą lokatę, bo 47., otrzymaliśmy za ograniczanie
korupcji. Ranking ten nie jest szczególnie pomyślny
dla Polski. Powinniśmy zrobić wszystko, by pozycja
naszego kraju wzrosła do góry.
Biorąc powyższe pod uwagę, zwracam się do Pana
Premiera z następującymi pytaniami:
1. Czy znane są Panu wyniki rankingu Heritage
Foundation na 2010 r.?
2. Jakie kroki podejmie Pana resort w celu zniwe-
lowania tych niekorzystnych dla Polski wyników?
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Chmielowiec
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14087)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie projektu zmiany ustawy o pomocy
osobom uprawnionym do alimentów
Gminy nie będą mogły już wystąpić do starosty o
zatrzymanie prawa jazdy dla dłużników alimentacyj-
nych. Będą mogły jedynie skierować wniosek do pro-
kuratora o ściganie przestępstwa niealimentacji.
Tak wynika z senackiego projektu zmian ustawy
z 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym
do alimentów (Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7, ze zm.).
Zaproponowane w nim regulacje oznaczają w prak-
tyce likwidację instytucji zatrzymania prawa jazdy
niesolidnym dłużnikom alimentacyjnym.
Wspomniany projekt to skutek wyroku Trybuna-
łu Konstytucyjnego z 22 września 2009 r. o postępo-
waniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zalicz-
ce alimentacyjnej. Trybunał Konstytucyjny zwrócił
uwagę na to, iż zatrzymanie prawa jazdy miało słu-
żyć skuteczności egzekwowania alimentów, a takiego
celu nie da się osiągnąć, gdy aktywność zawodowa
zależy od posiadania prawa jazdy.
Trybunał Konstytucyjny zwrócił też uwagę, że za-
kwestionowane przepisy nie spełniają wymogu spra-
wiedliwej procedury, bo od wniosku nie można się od-
wołać, a kontrola sądowoadministracyjna decyzji sta-
rosty nie obejmuje jej merytorycznej zasadności.
133
Po wyroku Trybunału Konstytucyjnego część
gmin przestała występować do starosty o zatrzyma-
nie prawa jazdy. Oczywiście inicjatywa ustawodaw-
cza w tym zakresie jest pożądana, bo usunie zaist-
niały nieporządek prawny. Z drugiej zaś strony spo-
woduje to brak realnego wpływu i nacisku ze strony
gminy na potencjalnego dłużnika alimentacyjnego.
Biorąc powyższe pod uwagę, zwracam się do Pani
Minister z następującymi pytaniami:
1. Czy znany jest Pani Minister poruszany pro-
blem?
2. Czy i jakie kroki podejmie Pani resort w celu
zniwelowania skutków wprowadzenia tych zmian,
tak by gminy miały w swych rękach instrument „za-
chęcający” dłużników alimentacyjnych do wywiązy-
wania się ze swoich zobowiązań.
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Chmielowiec
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14088)
do ministra infrastruktury
w sprawie regionalnych przewozów
kolejowych
Transport kolejowy jest jednym z najstarszych
środków transportu. Mimo iż jeszcze w latach osiem-
dziesiątych polska kolej przeżywała czasy świetności,
proces reformowania doprowadził do chaosu w tej
branży i wielu zaniedbań. Zgodnie z art. 40 ustawy
z dnia 28 marca 2003 r. Polskie Koleje Państwowe
zostały podzielone na 24 spółki, których właściciela-
mi stały się samorządy województw. Jak donosiła w
ciągu ostatnich lat prasa, zdecydowana większość
tych spółek była i jest znacznie zadłużona. Okazało
się, iż proces reformowania doprowadził głównie do
likwidowania połączeń, w rezultacie istniejące
w 1990 r. 26 tys. km linii kolejowych zredukowano
do 2005 r. do ok. 20 tys. Władze lokalne, które mają
dofinansowywać regionalne połączenia kolejowe, nie
mają na to pieniędzy, w rezultacie dochodzi do coraz
większego ograniczania kursów.
Prawidłowe działanie połączeń kolejowych jest
bardzo ważne dla mieszkańców naszego kraju. Stan
transportu i infrastruktury transportowej jest klu-
czowym elementem stanowiącym o napływie inwe-
stycji na danym terenie, a więc ma duży wpływ na
rozwój regionu.
Dawno minęły lata świetności kolei na terenie
obecnych województw małopolskiego i podkarpac-
kiego. Z przejazdów pociągami w tym regionie ko-
rzystały niegdyś rzesze uczniów i pracowników. W
dniu dzisiejszym rozkład jazdy na trasach Kraków
– Stróże – Gorlice oraz Rzeszów – Jasło – Gorlice
134
(przez Biecz – Zagórzany) jest bardzo ubogi, więk-
szość kursów w ogóle z niego zniknęła. Według obec-
nego rozkładu z Zagórzan do Krakowa pociągi od-
jeżdżają o godz. 05.20 i 15.20, podobnie jak do Rze-
szowa. W tym przypadku największym mankamen-
tem transportu kolejowego nie są fatalnie skorelowane
połączenia, lecz ich brak.
Uruchomienie szybkiej kolei na trasie Biecz – Gor-
lice – Kraków nie tylko udogodniłoby życie mieszkań-
com Małopolski, ale także stworzyłoby nowe miejsca
pracy oraz pozwoliłoby mieszkańcom powiatu gorlic-
kiego na podejmowanie pracy w Krakowie, co jest
niezwykle istotne w związku z ciągle zwiększającym
się bezrobociem w naszym powiecie. Polepszenie ko-
munikacji kolejowej na trasie Stróże – Gorlice – Biecz
– Jasło skoordynowanej z pociągami do Rzeszowa i
Krakowa leży w interesie mieszkańców południowo-
-wschodniej Polski.
Faktem jest, iż wiele samorządów przejęło kolej w
stanie upadłości. W związku z tym rząd nie może
pozostawić kolei regionalnych bez pomocy. Poprzez
takie zrzucanie odpowiedzialności na same samorzą-
dy krzywdzeni są mieszkańcy.
W związku z zaistniałą sytuacją zwracam się do
Pana Ministra z zapytaniem: Jakie działania podej-
mie w najbliższym czasie ministerstwo, aby poprawić
sytuację kolei regionalnych?
Z poważaniem
Poseł Barbara Bartuś
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14089)
do ministra infrastruktury
w sprawie wydawania kart parkingowych
osobom niepełnosprawnym
Szanowny Panie Ministrze! Ustawą z dnia 22
maja 2009 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogo-
wym oraz niektórych innych ustaw dokonano zmian
w art. 8 ustawy Prawo o ruchu drogowym, który re-
guluje zasady wydawania kart parkingowych dla nie-
pełnosprawnych. Zgodnie z dotychczasowym brzmie-
niem art. 8 ust. 5: „Kartę parkingową osobie, o któ-
rej mowa w ust. 1, wydaje się na podstawie, wydane-
go przez zespół do spraw orzekania o niepełnospraw-
ności, orzeczenia o zaliczeniu do znacznego, umiar-
kowanego lub lekkiego stopnia niepełnosprawności
o przyczynie niepełnosprawności z kodu R lub N lub
na podstawie orzeczenia wydanego przez organy ren-
towe równoważnego na mocy przepisów szczególnych
z orzeczeniami o niepełnosprawności”. Takie uregu-
lowanie pozwalało na uzyskanie kart parkingowych
przez osoby z ważnym orzeczeniem o niepełnospraw-
ności wydanym przez Zakład Ubezpieczeń Społecz-
nych. Na skutek zmiany brzmienia art. 8 ust. 5 usta-
wy wyeliminowane zostało orzeczenie o niepełno-
sprawności wydane przez ZUS jako podstawa do
uzyskania karty parkingowej. Osoby, które posiada-
ją już orzeczenie o niepełnosprawności z ZUS, zmu-
szone są do stawienia się przed zespół do spraw orze-
kania o niepełnosprawności i uzyskania stosownego
orzeczenia. Wtedy dopiero starosta może wydać
wnioskodawcy kartę parkingową.
Zmiana art. 8 ustawy Prawo o ruchu drogowym,
zamiast ułatwić i doprecyzować kwestię wydawania
kart parkingowych, wprowadziła utrudnienia i na-
raziła na dodatkowe koszty dużą grupę niepełno-
sprawnych osób.
Panie Ministrze, w związku powyższym zwracam
się do Pana z następującym pytaniem: Czy minister-
stwo podejmie prace legislacyjne skutkujące wprowa-
dzeniem do ustawy Prawo o ruchu drogowym posta-
nowień, które pozwolą osobom z orzeczeniem o nie-
pełnosprawności wydanym przez ZUS na uzyskanie
karty parkingowej bez konieczności stawania przed
zespołem do spraw orzekania o niepełnosprawności?
Poseł Robert Telus
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14090)
do ministra infrastruktury
w sprawie poprawy bezpieczeństwa
na odcinku drogi krajowej nr 48 Poświętne –
granica woj. łódzkiego i mazowieckiego
Szanowny Panie Ministrze! Droga krajowa nr 48
na odcinku Poświętne – granica województw łódzkie-
go i mazowieckiego posiada bardzo wąską nawierzch-
nię o szerokości zaledwie 5 m. Przy występującym
intensywnym ruchu samochodów ciężarowych powo-
duje to wybijanie poboczy i załamywanie krawędzi
jezdni. Na tym odcinku drogi bardzo często dochodzi
do wielu zdarzeń drogowych, w tym wypadków ze
skutkiem śmiertelnym. Zgodnie z danymi Komendy
Powiatowej Policji w Opocznie w roku 2008 na oma-
wianym odcinku miały miejsce 3 wypadki drogowe i
21 kolizji, w roku 2009 było to odpowiednio 8 wypad-
ków i 26 kolizji.
W 2009 r. przeprowadzony został remont drogi,
polegający m.in. na frezowaniu starej nawierzchni i
położeniu nowej. Budowa nowej nawierzchni spowo-
dowała jednak zwężenie jezdni o ok. 10 cm. Przepro-
wadzony remont nie przyczynił się w żaden sposób
do poprawy bezpieczeństwa, a wręcz przeciwnie, na-
wet je pogorszył. Dowodzą tego kolejne, tragiczne w
skutkach zdarzenia drogowe na tym odcinku. Kosz-

ty poniesione na remont okazały się zupełnie bezza-
sadne i niecelowe.
Panie Ministrze, w związku z powyższym zwra-
camy się do Pana z następującym pytaniem: Czy Mi-
nisterstwo Infrastruktury podejmie działania zmie-
rzające do jak najszybszej poprawy bezpieczeństwa
na odcinku drogi krajowej nr 48 Poświętne – granica
województw łódzkiego i mazowieckiego?
Poseł Robert Telus
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14091)
do ministra zdrowia
w sprawie refundacji badań prenatalnych
dla kobiet niebędących w grupie
podwyższonego ryzyka
Szanowna Pani Minister! W przeciągu ostatnich
kilkunastu lat w położnictwie nastąpiły ogromne
zmiany – płód stał się pacjentem, który jest diagno-
zowany, a nawet leczony w łonie matki. Diagnoza
postawiona przed porodem (w przypadku dziecka
chorego) pozwala odpowiednio wcześniej przygoto-
wać się i rodzicom, jak i lekarzom. Dotyczy to zwłasz-
cza poważnych wad serca, które o wiele łatwiej wy-
kryć w czasie życia płodowego niż tuż po narodzinach
dziecka.
Istnieją różnorodne czynniki stwarzające podwyż-
szone ryzyko wystąpienia wad wykrywanych za po-
mocą badań prenatalnych. Pierwszym z nich jest
wiek przyszłej matki. W tym przypadku jest to wiek
powyżej 35. roku życia. Następnym wskazaniem
przemawiającym za koniecznością przeprowadzenia
badań prenatalnych są choroby genetyczne występu-
jące w rodzinie ciężarnej. Kolejnym czynnikiem ry-
zyka jest wcześniejsze urodzenie przez kobietę dziec-
ka chorego oraz wystąpienie w poprzedniej ciąży wad
genetycznych płodu. Wskazaniem do przeprowadze-
nia badań prenatalnych są również niepokojące wy-
niki USG.
W Polsce proponuje się inwazyjne badania prena-
talne tylko kobietom powyżej 35. roku życia. U dzie-
ci takich istnieje największe ryzyko wystąpienia ze-
społu Downa. Jak jednak pokazują statystyki, aż
70% dzieci obarczonych tą chorobą rodzą matki
młodsze. Lekarze namawiają więc do badań nie tylko
kobiety z grupy zwiększonego ryzyka, ale również
matki, które się w nim nie znajdują. Gdy istnieją po-
ważne wskazania medyczne, badania prenatalne są
przeprowadzone bezpłatnie – refunduje je Narodowy
Fundusz Zdrowia. Statystyki wskazują, że na 100 ko-
biet z grupy podwyższonego ryzyka 96 narodzi zdrowe
135
dziecko. W 8% wszystkich ciąż istnieją wskazania do
diagnozy prenatalnej z powodu zaburzeń genetycz-
nych. Ale co dzieje się z kobietami, których np. wiek
jest mniejszy niż 35 lat albo jeżeli nie istnieją jakiekol-
wiek wskazania, a przyszła matka chce się dowiedzieć,
czy jej dziecko będzie zdrowe? Wynika z tego, że ko-
biety te będą musiały pokrywać koszty badań z wła-
snych środków. A badania te nie są tanie.
Jak można przeczytać na jednej z licznych stron
internetowych klinik zajmujących się przeprowadza-
niem badań prenatalnych, koszty diagnozowania wy-
noszą od 200 do nawet 1500 zł. Za przykład może
posłużyć badanie: kordocenteza. Polega ono na po-
braniu krwi z żyły pępowinowej po nakłuciu pępowi-
ny przez powłoki brzuszne. Dzieje się to pod kontro-
lą USG. Następnie krwinki białe płodu poddawane
są badaniu cytogenetycznemu. Zabieg trwa krótko,
ale kobieta poddająca się mu musi zostać pod co naj-
mniej godzinną opieką lekarza. Cena tego zabiegu
wynosi od 700 do 900 zł.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z następującymi pytaniami:
1. Czy ministerstwu znany jest ww. problem?
2. Czy ministerstwo rozważa wprowadzenie przy-
najmniej częściowej refundacji badań prenatalnych
u kobiet niebędących w grupie wysokiego ryzyka?
Poseł Waldemar Andzel
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14092)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie ustawy zabezpieczającej ziemie
polskie przed spekulacyjnym wykupem
przez cudzoziemców
Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się do Pana
Ministra z interpelacją w sprawie ustawy zabezpie-
czającej ziemie polskie przed spekulacyjnym wyku-
pem przez cudzoziemców.
W 2016 r. wygasają przepisy ustawy z dnia 24 mar-
ca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzo-
ziemców (Dz. U. z 2004 r. Nr 167, poz. 1758).
W związku z powyższym proszę Pana Ministra o
odpowiedź na pytanie: Czy ministerstwo przewiduje
przedłużenie czasu obowiązywania dotychczasowej
ustawy, czy też wprowadzenie innych ograniczeń
chroniących polskie ziemie przed spekulacyjnym wy-
kupem przez cudzoziemców po 2016 r.?
Z poważaniem
Poseł Jadwiga Wiśniewska
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
136
Interpelacja
(nr 14093)
do ministra infrastruktury
w sprawie rozwoju szerokopasmowej sieci
internetowej, głównie na terenach wiejskich
Szanowny Panie Ministrze! Jak powiedział Wal-
demar Pawlak, minister gospodarki: Dzięki Interne-
towi możemy znacznie szybciej pokonać dystans dzie-
lący nas od najbardziej rozwiniętych gospodarek.
Dlatego nietrudno zauważyć, że Internet daje nie-
znane dotąd możliwości i to w każdej dziedzinie. To
on w ostatnich 20 latach stał się kluczowym elemen-
tem rozwoju gospodarki i nieodłączną częścią co-
dziennego życia. W Polsce 15 mln osób korzysta z
Internetu. Natomiast ilu z nich zamieszkuje tereny
wiejskie? Zaledwie niewielki odsetek. To właśnie tam
najgorzej o dostęp do szerokopasmowego Internetu.
Polega on na połączeniu za pomocą szybkiego łącza
lub medium o dużej przepustowości transmisji. Do
takiego połączenia najczęściej wykorzystuje się tech-
nologie DSL (xDSL), WiMAX, PON lub inne.
Rozwój Internetu przyczynia się do znoszenia
granic, jak również tworzy globalne sieci powiązań.
Dzięki Internetowi i nowym technologiom można
znacznie szybciej sięgnąć po pewne informacje. Dla-
tego też dajmy wszystkim Polakom równe szanse, by
mogli sięgnąć po szerokopasmowy Internet. Szeroko-
pasmowa sieć daje nadzieję na upowszechnienie do-
stępu do szybkiego Internetu, który obecnie jest nie-
odzowną częścią codziennego życia.
W związku z tą kwestią pragnę zwrócić uwagę na
dostępność Internetu na terenach wiejskich i na te-
renach słabo zaludnionych. Infrastruktura teleko-
munikacyjna jest tam dość słabo rozwinięta, co po-
woduje, że dostęp do Internetu jest tam utrudniony,
a nawet niemożliwy. By podłączyć się do sieci, miesz-
kańcy muszą ponosić znaczne koszty, a w niektórych
przypadkach nawet to nie owocuje szybkim łączem
internetowym. Bardzo często taka usługa jest słabej
jakości. Brak dostępu do szerokopasmowego Interne-
tu powoduje, że są pozbawieni wielu możliwości, jakie
niesie ze sobą Internet, np. możliwości dokonywania
opłat przez Internet, możliwości korzystania ze stron
związanych z poszukiwaniem pracy czy wysyłaniem
poczty elektronicznej.
Internet stał się skutecznym sposobem do zaspo-
kajania potrzeb społecznych, takich jak np. zdrowie
czy edukacja. Bardzo popularne stają się konsultacje
medyczne on-line. Dlatego uważam, że takich czy in-
nych form, jakie niesie ze sobą postęp technologiczny,
mieszkańcy wsi nie powinni być pozbawieni. W dzi-
siejszym świecie dostęp do Internetu wpływa na
szanse rozwojowe człowieka, na jego poziom życia,
jak również możliwość pełnej realizacji swoich praw
obywatelskich. Inicjatywa związana z budową sieci
szerokopasmowej na terenach wiejskich może ozna-
czać dla mieszkańców cywilizacyjny postęp.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra o
odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy ministerstwo podejmuje działania związa-
ne z rozwojem szerokopasmowego Internetu na tere-
nach wiejskich i terenach słabo zaludnionych?
2. Czy możliwe jest dofinansowanie dla osób za-
kładających Internet w miejscach, gdzie koszt jego
instalacji jest o wiele większy niż w dużych ośrod-
kach miejskich?
Z poważaniem
Poseł Waldemar Andzel
Warszawa, dnia 5 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14094)
do ministra zdrowia
w sprawie zarządzenia prezesa NFZ
ograniczającego dostęp do mammografii
Szanowna Pani Minister! Zwracam się do Pani
Minister z interpelacją w sprawie nowego zarządze-
nia prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia ograni-
czającego dostęp do mammografii.
W wyniku wprowadzonego od stycznia 2010 r. za-
rządzenia prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia
nawet kilkaset tysięcy kobiet może wypaść z progra-
mu wykrywania raka piersi. Nowe zarządzenie pre-
zesa NFZ mówi o tym, że nie wolno robić mammo-
grafii pacjentce, która zgłasza dolegliwości w obrębie
piersi. Wedle onkologów 80% kobiet zgłasza się na
badania w związku z odczuwanymi dolegliwościami.
Od stycznia 2010 r. obowiązuje nowe zarządzenie pre-
zesa NFZ Jacka Paszkiewicza. W punkcie określają-
cym kryteria wykluczające z badania zdanie z po-
przedniego dokumentu rozszerzono o zapis: „oraz
kobiety, które, wypełniając ankietę przed badaniem,
zgłoszą występowanie dolegliwości w obrębie piersi”.
Ten błąd powinien zostać szybko naprawiony.
Przedmiotowe zarządzenie jest dowodem na po-
głębiający się chaos w Narodowym Funduszu Zdro-
wia. To już nie pierwsze działanie pana Jacka Pasz-
kiewicza, które ogranicza dostęp zarówno do badań
profilaktycznych, jak i specjalistycznego leczenia pa-
cjentów.
Pragnę zwrócić Pani Minister uwagę na to, że
założenie podniesione przez Narodowy Fundusz
Zdrowia, dyskryminujące kobiety do badań mammo-
graficznych z powodu bólu piersi jest błędne, ponie-
waż ból piersi nie jest jednoznaczny z rozwojem cho-
roby nowotworowej. Dolegliwości w obrębie piersi
mogą wynikać np. ze zmian mastopatycznych lub
stosowania terapii hormonalnej. Pacjentki przycho-
dzą na badania właśnie dlatego, że niepokoi je ból, a

więc nie może to być powodem do dyskwalifikowania
ich do badań profilaktycznych.
Mam wrażenie, że Narodowy Fundusz Zdrowia,
szukając oszczędności, ogranicza nowym zapisem do-
stęp do profilaktyki. To już kolejne ograniczenie w
dostępie do leczenia pacjentów. Najwyższy czas, aby
ministerstwo podjęło zmiany personalne na najwyż-
szym szczeblu NFZ, ponieważ działania podejmowa-
ne przez pana Jacka Paszkiewicza są działaniami
noszącymi znamiona szkodzenia pacjentom, a nie
stania na straży dbałości o zdrowie pacjentów.
W związku z powyższym proszę Panią Minister o
odpowiedź na następujące pytania:
1. Jaka jest opinia Pani Minister jako osoby spra-
wującej bezpośredni nadzór nad Narodowym Fundu-
szem Zdrowia o wprowadzonym zarządzeniu szefa
NFZ-u?
2. Dlaczego nie omówiono tych zapisów przed ich
wprowadzeniem z konsultantami krajowymi?
3. Kiedy zarządzenie szefa NFZ dotyczące mam-
mograficznych badań przesiewowych zostanie zmie-
nione?
Z poważaniem
Poseł Jadwiga Wiśniewska
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14095)
do ministra infrastruktury
w sprawie spotu telewizyjnego programu
„Drogi zaufania”
Szanowny Panie Ministrze! Korzystając z upraw-
nień przyznanych na mocy art. 20 ustawy o wykony-
waniu mandatu posła i senatora, składam interpela-
cję w sprawie spotu reklamującego działania Gene-
ralnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w zakre-
sie podnoszenia bezpieczeństwa na drogach. Kon-
kretnie chodzi o spot reklamujący dokonania GDD-
KiA w zakresie remontowania dróg krajowych oraz
ustawiania fotoradarów.
Według informacji zawartej w odpowiedzi na moją
interpelację nr 10103 w tej sprawie ww. spot rekla-
mowy był elementem kampanii informacyjnej wspie-
rającej realizację „Programu redukcji liczby ofiar
śmiertelnych na drogach krajowych – drogi zaufa-
nia”. Celem tego programu jest podniesienie stanu
bezpieczeństwa na polskich drogach i zmniejszenie
liczby ofiar wypadków drogowych poprzez wymianę,
naprawę ich nawierzchni, remontowanie zatok auto-
busowych, układanie chodników i ścieżek rowero-
wych, montowanie sygnalizacji świetlnej, latarń
oświetlających przejścia dla pieszych. Na newralgicz-
137
nych odcinkach ograniczana jest dopuszczalna pręd-
kość i instalowane są fotoradary.
To wszystko działania bardzo zasadne i z pewno-
ścią potrzebne, ale nie wszystkie elementy akcji są
według mnie konieczne. Program „Drogi zaufania”
na swojej stronie internetowej wymienia też inne
działania, poprzez które jest realizowany:
— działania edukacyjne, których celem jest zmia-
na niebezpiecznych postaw i zachowań w ruchu dro-
gowym,
— kampania komunikacyjna wykorzystująca nie-
standardowe metody dotarcia do odbiorców, np. hap-
peningi, podczas których na poboczu jezdni symulo-
wane są wypadki samochodowe,
— kampania edukacyjna w szkołach usytuowa-
nych przy drogach objętych programem, a także w
pobliskich parafiach,
— za pośrednictwem ogólnopolskich środków
przekazu GDDKiA informuje o planowanych na dro-
gach remontach i wiążących się z tym utrudnieniach,
a także o usytuowaniu fotoradarów.
Niestety nigdzie nie odnalazłam informacji, że
jedną z form oddziaływania będzie informowanie
społeczeństwa o liczbie wyremontowanych odcinków
dróg czy ustawionych radarów. Taka wiedza wydaje
się nie mieć zasadniczego znaczenia dla podnoszenia
świadomości społecznej w zakresie bezpieczeństwa
komunikacyjnego. Czym innym jest remontowanie
dróg, ustawianie lewoskrętów czy innych instalacji
drogowych faktycznie podnoszących standard podró-
żowania po drogach przyczyniający się do bezpiecz-
niejszej jazdy, a czym innym chwalenie się osiągnię-
ciami GDDKiA za publiczne pieniądze. Czym innym
jest informacja o aktualnie remontowanym odcinku
drogi w celu ostrzeżenia podróżnych o utrudnieniach
komunikacyjnych, a czym innym informacja o tym,
że w określonym okresie czasu wyremontowano
określoną liczbę kilometrów dróg, a informacje te
ukazały się w ogólnopolskich stacjach telewizyjnych
w okresie przedwyborczym i były finansowane ze
środków publicznych.
Panie Ministrze, w związku z tym, że nie satys-
fakcjonuje mnie odpowiedź na moją wcześniejszą in-
terpelację w tej sprawie, proszę odpowiedzieć mi na
pytania:
1. Ile kosztowała produkcja spotów?
2. Ile środków finansowych przeznaczono na emi-
sję reklamy w mediach?
3. W jakim terminie i na antenie których telewizji
emitowano spot informujący o długości wyremonto-
wanych odcinków dróg oraz liczbie radarów na nich
ustawionych?
4. Jaki jest związek tematyki spotu z podnosze-
niem bezpieczeństwa na drogach?
Z poważaniem
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
138
Interpelacja
(nr 14096)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie realizacji płatności obszarowych
dla rolników dotkniętych klęską suszy
Szanowny Panie Ministrze! Korzystając z upraw-
nień przyznanych na mocy art. 20 ustawy o wykony-
waniu mandatu posła i senatora, składam interpela-
cję w sprawie realizacji płatności obszarowych dla
rolników dotkniętych klęską suszy.
Rolnicy z subregionu konińskiego zwracają się do
mnie z prośbą o interwencję w sprawie przyspiesze-
nia realizacji wypłat w ramach systemu jednolitej
płatności obszarowej.
Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnic-
twa po przeprowadzeniu wszystkich wymaganych
kontroli w powiatach z terenów objętych klęską su-
szy, zgodnie ze stanowiskiem Komisji Europejskiej,
przyznała płatności w drodze decyzji. Proces obsługi
wniosków o przyznanie płatności w ramach syste-
mów wsparcia bezpośredniego jest procesem złożo-
nym i długotrwałym. Przeprowadzone wnikliwie
kontrole w gospodarstwach rolnych wnioskodawców
wykluczają jakiekolwiek niejasności i błędy. W więk-
szości biura powiatowe ARiMR wydały decyzje w
sprawie płatności dla rolników, których gospodar-
stwa zostały objęte klęską suszy.
Mając na uwadze powyższą sytuację oraz świado-
mość terminu realizacji płatności dla tych rolników
(do czerwca br.), zwracam się z uprzejmą prośbą, aby
należne rolnikom płatności zostały zrealizowane w
możliwie najszybszym terminie. Przyznanie tych
płatności poszkodowanym pozwoli odpowiednio za-
bezpieczyć funkcjonowanie ich gospodarstw.
W związku z powyższym uprzejmie proszę o od-
powiedź na pytanie: Czy Minister Rolnictwa podej-
mie działania pozwalające na przyspieszenie płatno-
ści obszarowych dla rolników, którzy otrzymali de-
cyzje, a ich gospodarstwa poniosły szczególne straty
w związku z suszą?
Z poważaniem
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14097)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie budowy obwodnic miast
Szanowny Panie Premierze! Władze miasta Ja-
worzno podpisały umowę na budowę blisko trzykilo-
metrowego odcinka drogi od ul. Orląt Lwowskich do
ul. Wojska Polskiego (obwodnica DK nr 79), który
pozwoli ominąć zakorkowany wjazd do Jaworzna od
strony Sosnowca. Ta ważna dla kierowców inwestycja
budzi jednak wiele emocji, gdyż może się ona stać
alternatywą dla przebiegającej przez Jaworzno auto-
strady A4.
Z informacji prasowych wynika, że władze miasta
występowały o dofinansowanie tej inwestycji. Jednak
Ministerstwo Infrastruktury odmawia partycypowa-
nia w jej kosztach, mimo że sfinansowało już dwa
wcześniejsze etapy budowy obwodnic miasta i DK 79.
Zdaniem ministerstwa DK 79 nie wchodzi w skład
sieci dróg TEN-T, czyli paneuropejskich korytarzy
transportowych. Interpretacja ta jest zaskakująca,
ponieważ Ministerstwo Infrastruktury w latach
2004–2008 przekazało kilkadziesiąt milionów zło-
tych dofinansowania na MTdA.
Władze samorządowe Jaworzna i media sugerują,
że problemy związane z budową DK 79 wiążą się z
zapisami aneksu do umowy zawartej pomiędzy rzą-
dem a Stalexportem, w której znajduje się zastrzeże-
nie, że w promieniu 30 km od autostrady nie może
powstać nowa, ani być modernizowana żadna droga
mogąca stanowić konkurencję dla trasy zarządzanej
przez Stalexport.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z prośbą o udzielenie odpowiedzi na pyta-
nia:
1. Czy w aneksie do umowy istnieje zapis o budo-
wie i modernizacji w promieniu 30 km dróg mogą-
cych stanowić konkurencję dla autostrad zarządza-
nych przez Stalexport?
2. Czy rząd rozważa udzielenie pomocy w budowie
obwodnicy DK nr 79 poprzez partycypowanie w jej
kosztach?
Z poważaniem
Poseł Witold Klepacz
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14098)
do ministra zdrowia
w sprawie standardów leczenia stwardnienia
rozsianego
Szanowna Pani Minister! Właśnie minęło 6 lat,
od kiedy 16 grudnia 2003 r. Parlament Europejski
w rezolucji dotyczącej skutków dyskryminacji osób
ze stwardnieniem rozsianym w Unii Europejskiej
(2003/2173(INI)) wskazał swoje wątpliwości w sto-
sowaniu, w odniesieniu do chorych na stwardnienie
rozsiane – SM, zapisów deklaracji Karty Praw Pod-
stawowych Unii Europejskiej, w której stwierdza

się, iż godność ludzka jest nienaruszalna oraz musi
być szanowana i chroniona.
Polska jest obecnie jedynym w Europie krajem,
który pasywnie, zachowawczo nie realizuje szerszych
programów leczenia stwardnienia rozsianego. Jed-
nocześnie w Polsce mieszka trzecia pod względem
liczebności grupa osób z SM w Europie. Wszystkie
podawane dane są danymi szacunkowymi. Częstość
występowania stwardnienia rozsianego w Polsce oce-
nia się na ok. 150 przypadków na 100 tys. mieszkań-
ców, co czyni ze stwardnienia rozsianego chorobę
często występującą w Polsce, 60 tys. chorych w skali
całego kraju.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z 2003 r. za-
kazująca dyskryminacji chorych na SM, liczne bada-
nia kliniczne wskazujące na korzystne efekty me-
dyczne stosowania terapii immunomodulującej oraz
specjalistycznej rehabilitacji w leczeniu SM, pozy-
tywne przykłady płynące z wielu krajów europej-
skich, które wprowadziły programy mające na celu
poprawę jakości życia chorych, wreszcie Europejski
Kodeks Dobrej Praktyki, a także projekt „Multiple
Sclerosis Information Dividend”, zainaugurowany
przez Ullę Schmidt, byłą przewodniczącą Europej-
skiej Komisji Zdrowia, oraz Hansa-Gerta Pótteringa,
byłego prezydenta Parlamentu Europejskiego, w
maju 2007 r. – to wszystko nadal nie przekonało pol-
skiego Ministerstwa Zdrowia do podjęcia kroków w
celu poprawy trudnej sytuacji osób dotkniętych tą
chorobą w Polsce. Parlament Europejski w ciągu
ostatnich lat przyczynił się do poprawy jakości życia
osób dotkniętych SM w wielu krajach Unii Europej-
skiej z wyjątkiem Polski, w której Ministerstwo Zdro-
wia pozostaje obojętne na argumenty przemawiające
za wdrożeniem „Narodowego programu leczenia cho-
rych na SM”. Chorzy w Polsce nadal nie są objęci
kompleksową opieką, a dostęp do leczenia pozostaje
nierówny na terenie całego kraju. Pacjenci z SM
nadal nie mogą również liczyć na odpowiedni pro-
gram rehabilitacyjny uwzględniający specyfikę cho-
roby. W dniach 16–18 października 2007 r. w Parla-
mencie Europejskim odbył się cykl wydarzeń pod
nazwą „Pozytywny impuls z Polski – Dni stwardnie-
nia rozsianego (...)”, poświęconych dramatycznej sy-
tuacji chorych na stwardnienie rozsiane w Polsce. To
jednak nie doprowadziło do zmiany podejścia MZ do
leczenia stwardnienia.
Z ostatnich wypowiedzi przedstawiciela rządu
Michała Boniego wynika, iż wolą koalicji PO–PSL
jest wspieranie aktywności zawodowej Polaków i
dbanie o to, by ta aktywność była możliwie najdłuż-
sza. Równocześnie resort zdrowia „lekką ręką”
skraca możliwość pracy zawodowej 60 tys. Polaków
chorych na SM!
Dlatego też powstaje ważne pytanie: Czy Mini-
sterstwo Zdrowia dostrzega fakt, iż życie ludzkie jest
wartością nadrzędną, a prawo do leczenia jest jedną
z podstawowych zasad wpisanych do Konstytucji
RP?
139
Ostatnio otrzymaliśmy prośbę 30-letniego miesz-
kańca Bielska-Białej D. T., który od blisko 2 lat sta-
ra się otrzymać diagnozę jasno potwierdzającą SM
oraz dostęp do leczenia. Niedawno powrócił do Pol-
ski z Wielkiej Brytanii, ponieważ postępujące objawy
SM powodują ograniczenie możliwości jego zatrud-
nienia. Niezależnie od siebie posiada on w rozpozna-
niu objawy demielinizacji, niedowład spastyczny
kończyn dolnych oraz uszkodzenie nerwu wzroko-
wego. Jednak mimo pobytu w SPZOZ nie został on
zakwalifikowany do leczenia farmakologicznego.
Jego stan systematycznie się pogarsza. W dniu 28
grudnia 2009 r. chory wystąpił pisemnie do prezesa
NFZ z prośbą o wskazanie placówki medycznej w
woj. śląskim, gdzie otrzyma rzetelną diagnozę, po-
moc i leki. Mamy nadzieję, że prezes funduszu nie
odpisze proszącemu o pomoc, że ww. pacjent może
„podjęć leczenie w każdej placówce”, bo droga mło-
dego człowieka od szpitala do szpitala trwa już 2
lata, a końca nie widać.
W krajach Unii Europejskiej terapia immunomo-
dulująca oraz specjalistyczna rehabilitacja stanowią
standardowy sposób leczenia chorych na stwardnie-
nie rozsiane. Wyjątkiem w tej kwestii jest Polska,
gdzie tylko ok. 2% szczęśliwców ma szansę na takie
leczenie. W innych krajach Unii Europejskiej lekarze
potrafią w odpowiedni sposób zaopiekować się pacjen-
tem, aby nie czuł się pozostawiony sam sobie. Nie
chodzi tu tylko o neurologów, ale również o psycho-
logów, okulistów czy urologów. W Polsce dostęp do
specjalistów jest bardzo ograniczony. We wszystkich
pozostałych państwach Unii Europejskiej SM nie
skraca życia.
Można domniemywać, iż przesłanką kwalifikacji
do leczenia SM jest to, czy pacjent, obywatel RP zo-
stanie dowieziony do SPZOZ na wózku inwalidzkim
ze stwardnieniem rozsianym w stadium niedającym
się go ukryć. Czy w ten sposób NFZ nie przeprowadza
selekcji prawa do godnego życia? Dlatego też pytamy:
Dlaczego pacjenci, których stan wskazuje na począt-
kowe stadium SM, nie są leczeni? Jak to się ma do
gwarancji konstytucyjnych oraz w jakim świetle sta-
wia to opiekę państwa nad obywatelem? Czy standar-
dy leczenia SM innych krajów UE są wyznacznikiem
dla polskich władz? Czy Polska jest „krajem trzecie-
go świata”?
Nie przyjmiemy do wiadomości tłumaczenia o
brakach finansowych NFZ, gdyż w stanie analogicz-
nym do opisanego u naszego południowego sąsiada
– Słowacji – są podawane leki (refundowane leki no-
wej generacji).
Skoro jednak MZ i NFZ nie są w stanie przyjąć
nowoczesnych metod leczenia, np. SM, to wprowa-
dzenie unijnej dyrektywy daje szansę polskim cho-
rym na leczenie.
Dlatego też prosimy o jasne odpowiedzi na nastę-
pujące pytania:
1. Kiedy wczesne wykrycie SM w Polsce da szan-
sę chorym na zbliżenie się do maksymalnie długiej
140
czasowo możliwości życia w stanie zbliżonym do sta-
nu osoby zdrowej?
2. Kiedy na listę leków refundowanych trafią leki
najnowszej generacji stosowane w wielu innych kra-
jach UE w leczeniu stwardnienia rozsianego?
3. Jaki realny argument – poza rzekomymi pro-
blemami finansowymi – przedstawi Ministerstwo
Zdrowia przeciwko „Narodowemu programowi lecze-
nia chorych na SM”?
4. Czy Polska przyjmie dyrektywę „Pacjenci bez
granic” umożliwiającą Polakom leczenie poza „cho-
rą” polską służbą zdrowia?
Z poważaniem
Poseł Piotr Babinetz
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14099)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie planowanego łączenia bibliotek
z innymi instytucjami
Szanowny Panie Ministrze! W parlamencie trwa-
ją prace nad nowelizacją zapisu ustawy o organizo-
waniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. No-
welizacja ta ma m.in. na celu umożliwienie łączenia
bibliotek z innymi podmiotami. Możliwość takiego
łączenia spowoduje jednak dotkliwy spadek świad-
czonych usług bibliotecznych. Różne rodzaje biblio-
tek kształtowały się w naszym kraju na przestrzeni
wieków. Inna jest specyfikacja bibliotek publicznych,
a inna bibliotek szkolnych. Łączenie bibliotek z in-
nymi instytucjami czy typami bibliotek, w szczegól-
ności z bibliotekami szkolnymi, w polskich warun-
kach i w świetle dotychczasowych dążeń i praktyki
samorządowej prowadzi do ograniczenia ich autono-
mii i samodzielności programowej, a w konsekwencji
przekształcenia ich w placówki bardzo ubogie pod
względem zbiorów, wyposażenia i form działalności.
Łączenie bibliotek zawsze łączy się z utratą ich środ-
ków i dysfunkcjonalizacją. W wielu innych krajach
podejmowano już podobne rozwiązania, jednak bar-
dzo szybko z nich rezygnowano, dostrzegając ich
szkodliwość.
Łączenie bibliotek z innymi instytucjami przynie-
sie ponadto ewidentne szkody w postaci braku dostę-
pu do nowości wydawniczych, zaniechania edukacji
czytelniczej prowadzonej przez pracowników biblio-
tek oraz zaprzepaszczenie wszystkich osiągnięć zwią-
zanych z informatyzacją bibliotek.
Mając na uwadze powyższe, zwracamy się do
Pana z prośbą o odpowiedź na następujące pytanie:
Czy Pan Minister podczas prac nowelizacyjnych
uwzględni opinie bibliotekarzy protestujących prze-
ciwko opisanym powyżej rozwiązaniom?
Z poważaniem
Poseł Robert Telus
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14100)
do ministra zdrowia
w sprawie zakazu spożywania alkoholu
przez nieletnich i egzekwowania tego zakazu
Szanowna Pani Minister! W ostatnich latach za-
obserwowano znaczny wzrost liczby nastolatków pi-
jących alkohol. Badania i obserwacje tego zjawiska
pokazują, że mimo działań profilaktycznych i obo-
wiązujących zakazów problem narasta. Z badań prze-
prowadzanych przez ośrodki badania opinii społecz-
nej wynika, iż spożycie alkoholu przez młodzież, a
nawet dzieci, gwałtownie rośnie. Zjawisko to stało się
już niestety powszechne.
Przyglądając się zjawisku coraz większego rozpo-
wszechnienia alkoholu wśród nieletnich, można się
zastanawiać, co je spowodowało. Jednym z czynników
jest na pewno wzrost akceptacji dla picia alkoholu w
tak młodym wieku, a przede wszystkim bardzo łatwa
jego dostępność. Często sprzedawcy dbają o swój zysk,
a nie o zdrowie dziecka przychodzącego do sklepu,
baru czy ogródka piwnego. Picie przez młodzież jest
nie tylko nielegalne, ale niesie też duże zagrożenie za-
równo dla poszczególnych osób, jak i dla społeczeń-
stwa. Obecnie obowiązujące uregulowania prawne w
żaden sposób nie rozwiązują tego problemu, a szeroko
promowane kampanie medialne również nie odnoszą
spodziewanego skutku. Organy kontroli pozbawione
są obecnie prawa karania nieletnich spożywających
alkohol w miejscach publicznych, brak jest skuteczne-
go systemu kontroli egzekwowania zakazu sprzedaży
alkoholu dzieciom i młodzieży.
Mając na uwadze powyższe, zwracamy się do Pani
z prośbą o odpowiedź na następujące pytanie: Czy
ministerstwo rozważa możliwość wprowadzenia
przepisów umożliwiających dotkliwe karanie nie tyl-
ko osób spożywających alkohol, ale i właścicieli loka-
lu, na terenie którego nieletni spożywają alkohol?
Z poważaniem
Poseł Robert Telus
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14101)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie wykreślenia z ustawy
Karta Nauczyciela art. 42 ust. 2 pkt 2
(przepisu o realizacji przez nauczycieli
dodatkowych, niepłatnych godzin w ramach
prowadzonych zajęć)
Szanowna Pani Minister! Do mojego biura posel-
skiego zgłosili się przedstawiciele środowiska nauczy-
cielskiego oraz związków zawodowych z prośbą
o interwencję w sprawie możliwości wycofania z sys-
temu prawnego art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy Karta
Nauczyciela, nakazującego realizację przez nauczy-
cieli dodatkowych, niepłatnych godzin w ramach pro-
wadzonych zajęć. Zwracają oni szczególną uwagę na
fakt, iż wprowadzone zmiany skutkują chaosem
prawnym i organizacyjnym.
Wedle nowych przepisów czas pracy nauczyciela
zatrudnionego w pełnym wymiarze zajęć nie może
przekraczać 40 godzin na tydzień. Jednak w tych go-
dzinach i za ustalone wynagrodzenie nauczyciel musi
realizować zajęcia dydaktyczne, wychowawcze i
opiekuńcze, prowadzone bezpośrednio z uczniami
lub wychowankami albo na ich rzecz oraz inne za-
jęcia i czynności wynikające z zadań statutowych
szkoły. W ramach tych zajęć mieszczą się zajęcia opie-
kuńcze i wychowawcze uwzględniające potrzeby i
zainteresowania uczniów. Te z kolei podzielono na
kolejne grupy obowiązków polegających na prowa-
dzeniu zajęć świetlicowych lub zajęć w ramach go-
dzin przeznaczonych w ramowych planach naucza-
nia do dyspozycji dyrektora szkoły. W zależności od
rodzaju szkoły mają to być: dwie godziny w tygodniu
dla nauczycieli szkół podstawowych i gimnazjów, w
tym specjalnych; godzina w tygodniu dla nauczycieli
szkół ponadgimnazjalnych, w tym specjalnych.
Zainteresowani podkreślają, iż realizacja powyż-
szych zapisów często jest niemożliwa lub może sta-
nowić swego rodzaju fikcję. Argumentują to m.in.
tym, iż brak jest w wielu szkołach wolnych sal lek-
cyjnych do realizacji dodatkowych godzin. Często
również nie ma uczniów chętnych do udziału w do-
datkowych zajęciach, ponieważ mają oni tak wypeł-
niony tygodniowy plan zajęć, że nie można, przy ta-
kim przeciążeniu godzinowym, zmuszać ich do
nadmiernego wydłużania pobytu w szkole, co ma
miejsce np. w szkołach zawodowych. Zwracają przy
tym uwagę, iż trudności z organizacją dodatkowych
zajęć szczególnie zauważalne są w wiejskich placów-
kach oświatowych.
Moi interesanci obawiają się, iż wprowadzone
zmiany mogą, niestety, stanowić kolejny instrument
prowadzący do nierównego traktowania nauczycieli,
a tym samym bezpodstawnego zróżnicowania na-
uczycieli wykonujących zajęcia dydaktyczne w ra-
mach godzin do dyspozycji dyrektora, o których
141
mowa w § 2 ust. 5 rozporządzenia MEN w sprawie
ramowych planów nauczania, które to godziny są
płatne, i realizujących zajęcia tego samego typu,
określone w art. 42 ust. 2 pkt 2 Karty Nauczyciela,
co oznacza wykonywanie zajęć bez wynagrodzenia.
Jednocześnie podkreślają brak spójności przepisów
w Karcie Nauczyciela czy możliwości jednoznacznej
interpretacji przepisów prawa oświatowego.
Mając na uwadze powyższe, uprzejmie proszę Pa-
nią Minister o odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy przed wprowadzeniem w życie ww. przepi-
sów były one konsultowane ze środowiskiem? Jeżeli
tak, jakie były opinie co do ewentualnych pozytyw-
nych aspektów czy skutków ich zastosowania w
szkolnej praktyce?
2. Czy mając na uwadze liczne głosy przedstawi-
cieli środowisk nauczycielskich oraz liczne artykuły
prasowe, w których wyrażane są krytyczne uwagi
co do wprowadzenia w życie ww. przepisów, prze-
widuje Pani Minister inicjatywę w sprawie wyco-
fania z systemu prawnego zapisu o realizacji przez
nauczycieli dodatkowych, niepłatnych godzin?
3. Kiedy i czy w ogóle doczekamy się spójnej poli-
tyki oświatowej sprzyjającej edukacji młodego poko-
lenia Polaków zamiast niepotrzebnych, w zasadzie
szkodliwych eksperymentów?
Z poważaniem
Poseł Sławomir Zawiślak
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14102)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie zasad organizacji
olimpiad przedmiotowych w 2010 r.
i w latach następnych
Szanowna Pani Minister! Zgodnie z informacjami
medialnymi (m.in. artykuł prasowy z dziennika
„Rzeczpospolita” z dnia 12 stycznia 2010 r. „Olimpia-
dy zagrożone”) oraz przekazanymi mi przez nauczy-
cieli placówek edukacyjnych z terenu Lubelszczyzny
Ministerstwo Edukacji Narodowej zmieniło zasady
organizacji ponad 30 konkursów, w tym wielu olim-
piad ogólnokrajowych o zasłużonym prestiżu.
Niepokój wyrażony przez moich interesantów ma
swoje źródło w fakcie, iż ministerstwo nie podjęło
finansowych zobowiązań wobec olimpiad przedmio-
towych na rok 2010. Dlatego też w chwili obecnej
m.in. organizacja olimpiady fizycznej opiera się w
dużej mierze na pracy wykonywanej społecznie.
Podnosi to również prof. Jan Mostowski, szef Komi-
tetu Głównego Olimpiady Fizycznej, który prosi w
liście do dyrektorów szkół o zapewnienie przejazdu
142
i wyżywienia 472 uczestnikom II etapu konkursu.
Trudności, z jakimi borykają się organizatorzy olim-
piad, dotyczą przede wszystkim zabezpieczania fi-
nansowego organizacji zawodów, które miało już
miejsce w 2009 r. Zainteresowani podkreślają, iż
brak wsparcia w tym zakresie może spowodować
zawieszenie organizacji olimpiad, tak potrzebnych
do wspierania rozwoju edukacyjnego młodzieży, któ-
ry będzie jeszcze intensywniejszy, gdy umożliwimy jej
rywalizację, w czasie konkursu, o miano „Primus
inter pares”. Państwo nie może czynić oszczędności
w tak ważnym segmencie systemu edukacyjnego.
Moi rozmówcy podnoszą ponadto, iż zmianie
uległy również zasady przyznawania pieniędzy ko-
niecznych do organizacji olimpiad. Wedle przekaza-
nych informacji ich organizatorzy dostali dotację z
MEN tylko na drugie półrocze 2009 r. Kolejną – na
pierwsze półrocze 2010 r. – resort ma przyznać do-
piero po rozliczeniu poprzedniej. Skutkuje to tym, iż
organizatorzy mogą czuć się, po niewczasie, rozgory-
czeni, pozostawieni samymi sobie, z rachunkami do
zapłacenia, ponieważ przygotowują kolejne etapy
olimpiady, nie wiedząc, czy otrzymają na nie pienią-
dze. Jednak muszą z wyprzedzeniem przygotować
przedsięwzięcie m.in. poprzez rezerwację miejsca po-
bytu, płacić zaliczki. Potem niestety może się okazać,
iż nie zostanie przyznana oczekiwana dotacja.
Zainteresowani podnoszą, iż zabezpieczenie finan-
sowe jest jednym z problemów, na jakie natrafiają or-
ganizatorzy olimpiad. Drugi z nich to decyzja MEN,
aby w danym roku szkolnym wybór organizatorów za-
wodów odbywał się w drodze konkursu. Zdaniem mo-
ich interesantów stanowi to złamanie swoistej tradycji,
ponieważ dotychczas olimpiady były organizowane
przez naukowców pracujących w uniwersytetach. Jed-
nym z rezultatów tej zmiany może być sytuacja, w któ-
rej olimpiada nie odbędzie się, ponieważ nikt się nie
zgłosi do jej organizowania. Dodatkowo, jak podnoszą
moi rozmówcy, częste zmiany organizatorów mogą ne-
gatywnie wpłynąć na charakter zawodów, ponieważ
znacznemu obniżeniu ulegnie ranga zawodów.
Mając na uwadze wagę oraz istotę problemu,
uprzejmie proszę Panią Minister o odpowiedź na na-
stępujące pytania:
1. Czy decyzja o rokrocznym konkursowym roz-
strzyganiu organizacji olimpiad przedmiotowych jest
ostateczna? Jeżeli tak, to czy przed jej podjęciem była
konsultowana z przedstawicielami uniwersytetów,
szkół czy innych jednostek edukacyjnych?
2. Jakie środki finansowe zabezpieczyło mini-
sterstwo z przeznaczeniem na konkursy i olimpiady
w 2010 r. i jaka jest ich relacja do środków przezna-
czonych na ten cel w latach ubiegłych? Ile funduszy
otrzymali bądź otrzymają organizatorzy poszczegól-
nych olimpiad?
Z poważaniem
Poseł Sławomir Zawiślak
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14103)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie wprowadzenia zmian do obecnego
systemu kształcenia zawodowego
Szanowna Pani Minister! Do mojego biura po-
selskiego zgłosili się przedstawiciele jednostek sa-
morządu terytorialnego z wnioskiem dotyczącym
konieczności wprowadzenia zmian do systemu kształ-
cenia zawodowego. Jak informują moi interesanci,
propozycje zmian zostały opracowane przez dyrek-
torów szkół ponadgimnazjalnych o profilu zawodo-
wym oraz dyrektorów powiatowych urzędów pracy.
Wynikają one, jak podnoszą wyżej wymienieni, z
faktu, iż funkcjonujący obecnie system kształcenia
zawodowego nie spełnia oczekiwań zarówno uczniów,
nauczycieli, jak i przyszłych pracodawców.
Zainteresowani informują, iż statystyki, jakie
posiadają powiatowe urzędy pracy m.in. z terenu
jednego z powiatów Lubelszczyzny, wykazują zauwa-
żalny napływ absolwentów szkół do zawodów, które
charakteryzują się wysokim bezrobociem. Dlatego
też wydaje się, iż słusznie zauważają widoczne nie-
dostosowanie systemu kształcenia do wymagań
rynku pracy. To niekorzystne zjawisko powoduje,
że szkoły kształcą uczniów w zawodach, na które
zapotrzebowanie ze strony pracodawców w postaci
zgłaszanych ofert jest znacznie mniejsze niż liczba
osób mających kwalifikacje i chcących pracować w
danym zawodzie. Wskazują jednocześnie przy tym,
iż oczekiwania pracodawców wynikające ze zgłasza-
nych ofert pracy znacznie odbiegają od rzeczywistego
poziomu i rodzaju kwalifikacji zawodowych nabytych
przez uczniów w trakcie kształcenia.
Dlatego też wnoszą o wprowadzenie zmian w tym
zakresie poprzez aktualizowanie programów kształ-
cenia zawodowego. Wskazują, iż dla zróżnicowania
oferty edukacyjnej na poziomie lokalnym konieczne
jest szersze oparcie działalności szkoły na insty-
tucjach zewnętrznych. Ponadto brak dostosowania
kwalifikacji absolwentów do zapotrzebowania rynku
pracy wyznacza potrzebę modyfikacji systemów
kształcenia formalnego o dodatkowe, przeważające
zajęcia edukacyjne ukierunkowane na osiągnięcie
kwalifikacji specjalistycznych. Podnoszą, iż utrzymu-
jąca się tendencja do powstawania nowych zawodów
wymusza potrzebę kształtowania w procesie szkol-
nym umiejętności dostosowania się do nowych warun-
ków, śledzenia trendów na rynku pracy i świadome-
go planowania kariery oraz gotowości do wielokrot-
nego zmieniania kwalifikacji zawodowych w ciągu
życia zawodowego.
Wyżej wymienieni, wskazując na istniejące braki
w systemie kształcenia zawodowego, proponują jed-
nocześnie jego konieczną modyfikację m.in. poprzez:

— dostosowanie progów punktowych egzaminu
zawodowego do standardów maturalnych (propozy-
cja: 30% – etap pisemny, 50% – etap praktyczny),
— zmianę terminu egzaminu potwierdzającego
kwalifikacje zawodowe uczniów techników na taki,
który nie będzie kolidował z egzaminami maturalny-
mi (propozycja: egzamin w klasie trzeciej lub w pierw-
szym semestrze klasy czwartej),
— aktualizację egzaminów dla absolwentów tech-
ników (treść zadań do wykonania na etapie praktycz-
nym nie zawsze wynika z roli, jaką w przyszłości bę-
dzie pełnił technik),
— utworzenie odrębnej instytucji ds. uznawalno-
ści kwalifikacji zawodowych,
— wdrożenie jednolitego systemu wymagań egza-
minacyjnych dla uczniów kształconych w szkołach i
rzemiośle,
— wprowadzenie obligatoryjnego doradztwa za-
wodowego w gimnazjum i szkole ponadgimnazjal-
nej,
— to, aby podstawy programowe kształcenia w
zawodach formułować tak, aby szkoły mogły w szer-
szym niż dotychczas zakresie określać i modyfiko-
wać programy nauczania oraz pogramy praktyk za-
wodowych (uwzględniając wymagania i potrzeby
zakładów pracy),
— to, aby w ramowych planach nauczania zwięk-
szyć udział czasu zajęć kształcenia zawodowego w
stosunku do czasu zajęć kształcenia ogólnego (pro-
pozycja: 60% kształcenia zawodowego, 40% kształce-
nia ogólnego),
— to, aby uprościć procedury tworzenia klas wie-
lozawodowych, w szczególności ułatwić dostęp do
kursów przygotowania teoretycznego w różnych za-
wodach poprzez odpowiednie dofinansowanie,
— to, aby uwzględnić wymagania pracodawców
w przygotowaniu egzaminów potwierdzających kwa-
lifikacje zawodowe, w szczególności etapu praktycz-
nego,
— to, aby w systemie rekrutacji na kierunkowe
studia wyższe określić zasady uwzględniania wyni-
ków kształcenia zawodowego w szkołach ponadgim-
nazjalnych,
— to, aby uwzględniając specyfikę kształcenia
specjalnego, wydłużyć czas nauki do 3 lat, zwiększa-
jąc tym samym liczbę godzin kształcenia zawodowego
i ogólnego,
— to, aby wprowadzić obowiązek dostosowania
przez pracodawców miejsc wykonywania praktyk za-
wodowych do potrzeb uczniów niepełnosprawnych,
dofinansowując z budżetu państwa zakup niezbędne-
go wyposażenia,
— to, aby poszerzyć ofertę programów i podręcz-
ników kształcenia zawodowego dostosowanych do
potrzeb uczniów niepełnosprawnych,
— to, aby poszerzyć ofertę studiów podyplomo-
wych i kursów dokształcających dla nauczycieli prak-
tycznej nauki zawodu oraz przedmiotów zawodo-
wych.
143
Mając na uwadze powyższe, uprzejmie proszę Pa-
nią Minister o odpowiedź na następujące pytania:
1. Proszę o podanie konkretnych przykładów roz-
wiązań przygotowanych przez kierowany przez Pa-
nią Minister resort, które umożliwią lepsze zharmo-
nizowanie kształcenia zawodowego z sytuacją na ryn-
ku pracy.
2. Czy określone w niniejszej interpelacji propo-
zycje zmian w przedmiotowym zakresie mogą zostać
uwzględnione w pracach ministerstwa przy wpro-
wadzaniu zmian do obecnego systemu kształcenia
zawodowego?
Z poważaniem
Poseł Sławomir Zawiślak
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14104)
do ministra finansów
w sprawie zaległości w implementacji
unijnych dyrektyw dotyczących rynku
finansowego
Szanowny Panie Ministrze! Ministerstwo Finan-
sów pełni bardzo ważną rolę regulatora rynku finan-
sowego. Gospodarzem procesów legislacyjnych doty-
czących rynku finansowego jest funkcjonujący w
strukturze Ministerstwa Finansów Departament
Rozwoju Rynku Finansowego.
W kontekście oceny wywiązywania się tego de-
partamentu ze swoich zadań przypomnienia wymaga
fakt, że w ostatnim czasie występowały i nadal wy-
stępują opóźnienia w implementacji przez nasz kraj
unijnych dyrektyw dotyczących rynku finansowego.
Opóźnienia dotyczyły lub nadal dotyczą m.in.:
1) dyrektyw 2004/3 9/WE i 2006/73/WE w spra-
wie rynków instrumentów finansowych (MiFID);
2) dyrektywy 2007/64/WE w sprawie usług płat-
niczych w ramach rynku wewnętrznego (PSD);
3) dyrektywy 2007/44/WE w zakresie zasad pro-
ceduralnych i kryteriów oceny stosowanych w ra-
mach oceny ostrożnościowej przypadków nabycia lub
zwiększenia udziałów w podmiotach sektora finan-
sowego;
4) dyrektywy 2004/25/WE w sprawie ofert prze-
jęcia;
5) dyrektywy 2006/49/WE w sprawie adekwatno-
ści kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kre-
dytowych;
6) dyrektywy 2004/109/WE w sprawie harmoni-
zacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji
o emitentach, których papiery wartościowe dopusz-
czane są do obrotu na rynku regulowanym, oraz
zmieniającej dyrektywę 2001/34/WE;
144
7) dyrektywy 2005/68/WE w sprawie reasekuracji;
8) dyrektywy 2005/60/WE w sprawie przeciw-
działania korzystaniu z systemu finansowego w celu
prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu;
9) dyrektywy 2006/70/WE ustanawiającej środki
wykonawcze do dyrektywy 2005/60/WE w odniesieniu
do definicji osoby zajmującej eksponowane stanowisko
polityczne, jak również w odniesieniu do technicznych
kryteriów stosowania uproszczonych zasad należytej
staranności wobec klienta oraz wyłączenia z uwagi na
działalność finansową prowadzoną w sposób spora-
dyczny lub w bardzo ograniczonym zakresie;
10) dyrektywy 2006/46/WE zmieniającej dyrek-
tywy: w sprawie rocznych sprawozdań finansowych
niektórych rodzajów spółek, w sprawie skonsolidowa-
nych sprawozdań finansowych, w sprawie rocznych i
skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków
i innych instytucji finansowych oraz w sprawie rocz-
nych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych
zakładów ubezpieczeń;
11) dyrektywy 2009/14/WE zmieniającej dyrektywę
w sprawie systemów gwarancji depozytów w odniesie-
niu do poziomu gwarancji oraz terminu wypłaty.
Stąd nasze pytania do Pana Ministra:
1. Jakie są przyczyny braku terminowej imple-
mentacji ww. dyrektyw?
2. Jak Pan Minister ocenia ryzyko związane z
brakiem implementacji ww. dyrektyw? W odpowiedzi
prosimy o odniesienie się do każdej z powyższych dy-
rektyw osobno.
Z poważaniem
Poseł Maks Kraczkowski
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14105)
do ministra zdrowia
w sprawie wzrostu odpłatności za leki
Szanowna Pani Minister! Wbrew zapowiedziom
Ministerstwa Zdrowia wzrosła odpłatność za zdecy-
dowaną większość leków refundowanych. Po wejściu
w życie nowej listy leków podlegających refundacji
Naczelna Izba Aptekarska przeprowadziła analizę
ich cen. Jak można przeczytać w artykule opubliko-
wanym w „Dzienniku Gazecie Prawnej” z dnia 22
grudnia 2009 r., okazało się, że na nowej liście sko-
rzysta NFZ, a nie pacjenci. Zgodnie z zapowiedziami
ministerstwa zdrożeć miały jedynie 4 leki, a 400 po-
tanieć. W praktyce podrożały aż 912 leki, a potania-
ło jedynie 114. Co gorsza, niektóre podwyżki były
drastyczne bądź dotyczyły preparatów podstawo-
wych w leczeniu np. astmy, chorób gruczołu kroko-
wego, czy też schizofrenii. Ta ostatnia sytuacja wy-
wołała oburzenie prezesa Stowarzyszenia Chorych
na Schizofrenię, który obawia się, że ci chorzy prze-
staną kupować relatywnie drogie leki i zaprzestaną
leczenia.
Zaniepokojeni wspomnianymi podwyżkami
zwracamy się do Pani Minister z następującymi py-
taniami:
1. Czy pod wpływem informacji płynących z wie-
lu środowisk zostanie dokonana korekta wspomnia-
nej listy refundacyjnej, tak aby zapowiedzi minister-
stwa o korzystnych dla pacjentów zmianach zostały
zrealizowane?
2. Czy oszczędności w wysokości około 500 mln zł
na refundacji leków, o których mówiła Pani Minister,
są jedną z przyczyn wspomnianych podwyżek?
3. Jakie działania planuje Pani Minister podjąć w
przyszłości, aby uniknąć powyższych kontrowersyj-
nych sytuacji?
Z wyrazami szacunku
Poseł Maks Kraczkowski
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14106)
do ministra finansów
w sprawie składu Rady Bankowego
Funduszu Gwarancyjnego i sposobu wyboru
jej członków
Szanowny Panie Ministrze! Rada Bankowego
Funduszu Gwarancyjnego (BFG) sprawująca kon-
trolę nad działalnością BFG składa się trzech przed-
stawicieli ministra finansów, dwóch przedstawicieli
prezesa Narodowego Banku Polskiego, dwóch przed-
stawicieli Związku Banków Polskich i jednego
przedstawiciela przewodniczącego Komisji Nadzoru
Finansowego.
Kluczowa rola przedstawicieli lobby bankowego
w składzie Rady BFG sprawia, że w przypadku róż-
nicy zdań między instytucjami państwowymi dla
podjęcia przez Radę BFG decyzji większością głosów
potrzebne jest uzyskanie poparcia lobbystów banko-
wych. Może o tym przykładowo świadczyć sprawa
wyboru nowego prezesa BFG we wrześniu 2009 r.
Ministerstwo Finansów zgłosiło na to stanowisko
kandydaturę pana Jerzego Pruskiego, a Narodowy
Bank Polski – kandydaturę pana Wojciecha Kwaśnia-
ka. Decydujące znaczenie dla wyników głosowania w
Radzie BFG miało stanowisko przedstawicieli izby
gospodarczej banków, którzy mieli możliwość „nego-

cjacji” zarówno z resortem finansów, jak i z bankiem
centralnym, a ostatecznie zdecydowali o wyborze na
to stanowisko kandydata zgłoszonego przez Mini-
sterstwo Finansów.
Z uwagi na powyżej przedstawioną sytuację zwra-
camy się do Pana Ministra z uprzejmą prośbą o udzie-
lenie nam odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy zdaniem Pana Ministra wspólne zasiadanie
w Radzie BFG pracowników instytucji wchodzących
w skład Komitetu Stabilności Finansowej oraz przed-
stawicieli izby gospodarczej banków jest prawidłowe?
Czy nie zaburza to przejrzystości funkcjonowania
instytucji państwowych?
2. Czy w ocenie Pana Ministra taki stan rzeczy
jest optymalny i służy zachowaniu przez instytucje
państwowe niezależności od lobbingu banków?
3. Czy Ministerstwo Finansów realizowało lub
popierało postulaty o charakterze legislacyjnym
zgłaszane przez Związek Banków Polskich? Jeśli tak,
to uprzejmie prosimy o przedstawienie nam listy tych
postulatów.
Z poważaniem
Poseł Maks Kraczkowski
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14107)
do ministra zdrowia
w sprawie dramatycznej sytuacji chorych
na stwardnienie rozsiane (SM) w Polsce
Szanowna Pani Minister! Na podstawie dostęp-
nych danych szacuje się, że w Polsce żyje między 45
a 60 tys. osób chorych na SM. Do tej pory nie zostały
jednak podjęte żadne kroki mające na celu stworze-
nie krajowego rejestru chorych na SM, który umoż-
liwiłby dokładne zweryfikowanie skali występowania
choroby w Polsce i pozwolił na precyzyjne określenie
potrzeb pacjentów.
Na przestrzeni ostatnich lat następował stały roz-
wój wiedzy medycznej i możliwości leczenia stward-
nienia rozsianego. Resort zdrowia nie prowadzi nie-
stety prac nad wdrożeniem „Narodowego programu
leczenia chorych na SM”. Sytuacja chorych na
stwardnienie rozsiane w Polsce odbiega od sytuacji
w innych krajach UE, nie tylko pod względem dostę-
pu do najnowszych metod leczenia, ale także rozwią-
zań terapeutycznych powszechnie uznawanych za
standard.
Istnieje pilna konieczność zwiększenia wysokości
limitów cenowych na środki ortopedyczne oraz przed-
mioty ortopedyczne i środki pomocnicze. Limity te
145
były ustalane wiele lat temu i przez ten czas nie ule-
gły zwiększeniu, podczas gdy ceny na poszczególne
środki i przedmioty znacząco wzrosły.
Należy również zwiększyć limit ilościowy na re-
fundowane z NFZ środki higieniczne: pieluchomajt-
ki, wkładki oraz pieluchy. Obecny limit dwóch sztuk
na dzień urąga ludzkiej godności i prowadzi do po-
wstawania infekcji dróg moczowych.
Problemem jest aktualny limit ilościowy na refun-
dowane z NFZ środki pomocnicze i ortopedyczne.
Zużycie wózka, kuli czy materaca, z których chorzy
korzystają codziennie, jest dużo większe niż wyzna-
czone limity. Koszty tych przedmiotów przewyższają
znacznie możliwości finansowe chorych niepełno-
sprawnych przebywających na rentach i rentach so-
cjalnych czy zasiłkach.
Pytania:
1. Czy Pani Minister podejmie wreszcie prace nad
uchwaleniem, a następnie wdrożeniem „Narodowego
programu leczenia chorych na SM”?
2. Jakie działania podejmie resort na bieżąco ce-
lem zmiany sytuacji chorych na SM opisanej w ni-
niejszej interpelacji?
Z poważaniem
Poseł Krzysztof Sońta
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14108)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie ograniczenia dostępu do portów
Świnoujście i Szczecin w związku
z planowaną budową Gazociągu Północnego
z Rosji do Niemiec
Szanowny Panie Premierze! W ostatnim czasie
ogólnopolskie i lokalne media informowały o planach
spółki Nord Stream budującej Gazociąg Północny z
Rosji do Niemiec, dotyczących położenia rurociągu
na dnie Morza Bałtyckiego. Kontrowersyjne plany
położenia rurociągu dotyczą m.in. rejonu toru wod-
nego, którym wpływają statki do portów w Szczecinie
i Świnoujściu. Nord Stream prezentuje stanowisko,
że rozkopywanie dna morskiego i zagłębianie w dno
morskie rurociągu w miejscu przecięcia się z obec-
nym torem wodnym nie jest zalecane z uwagi na ne-
gatywne skutki ekologiczne, jakie będą temu działa-
niu towarzyszyć. W związku z tym wykonawca gazo-
ciągu uważa, że w tym rejonie należy rurociąg poło-
żyć na dnie Morza Bałtyckiego.
Obecna głębokość morza w miejscu przecięcia się
gazociągu z torem wodnym podejściowym do Świno-
146
ujścia wynosi do 15 m. Położenie rurociągu, którego
średnica wynosi 1,4 m spowoduje, że głębokość nad
nim ograniczona zostanie do 13,6 m. Jest to głębo-
kość niewystarczająca, gdyż obecny tor wodny do-
puszczony jest dla statków o maksymalnym zanurze-
niu 13,2 m, a w tym rejonie wymagane jest co naj-
mniej 2 m wody pod kilem (Minimum Under Keel
Clearance). W związku w tym do bezpiecznej żeglugi
statków o zanurzeniu 13,2 m potrzebna jest głębo-
kość co najmniej 15,2 m. Jeżeli rura na dnie morza
nie będzie wkopana, tylko położona, tak że uniemoż-
liwi wpływanie do portu statków o zanurzeniu więk-
szym niż 13 m, to porty w Szczecinie oraz Świnouj-
ściu zostaną zmarginalizowanie, ponieważ będą do-
stępne tylko dla mniejszych jednostek. Rurociąg na
dnie Bałtyku, jeżeli zostanie położony, tak jak planu-
je Nord Stream, w oczywisty sposób wyeliminuje
wpływanie do portów w Szczecinie i Świnoujściu
statków o takim zanurzeniu jak dotychczas. Przede
wszystkim gazociąg może zagrozić funkcjonowaniu
powstającemu w Świnoujściu terminalu do odbioru
gazu skroplonego LNG.
W grudniu 2006 r. Zarząd Polskiego Górnictwa
Naftowego i Gazownictwa ogłosił, że terminal gazo-
wy, który pomoże w dywersyfikacji dostaw gazu do
Polski, powstanie w Świnoujściu. Czynniki, które
wpłynęły na wybór tej lokalizacji, to przede wszyst-
kim uregulowana sytuacja prawna gruntów pod bu-
dowę terminala oraz niższe koszty, krótsza droga
transportu LNG, dostęp do portu i bliskie sąsiedztwo
dużych odbiorców gazu. Dziś okazuje się, że Rosja,
obecnie największy dostawca gazu do Polski, może
budową gazociągu do Niemiec zablokować inwesty-
cję, która ma pomóc w uniezależnieniu Polski wła-
śnie od rosyjskich dostaw gazu.
W związku z powyższym uważamy, że Rada Mi-
nistrów powinna podjąć intensywne i skuteczne dzia-
łania zmierzające do wyeliminowania zagrożeń dla
rozwoju i funkcjonowania portów w Szczecinie i Świ-
noujściu. Niewątpliwie w świetle przytoczonych fak-
tów zagrożeniem takim jest budowa i eksploatacja
rurociągu Nord Stream. Nasze wątpliwości dotyczą-
ce funkcjonowania gazociągu podzielają samorzą-
dowcy nadmorskich gmin Rewal oraz Świnoujście, a
także Związek Miast i Gmin Morskich, którzy pod-
jęli uchwały sprzeciwiające się budowie gazociągu.
Opinia publiczna przyjmuje z niepokojem dotych-
czasowe informacje udzielane przez przedstawicieli
Pańskiego rządu. Są one dość skąpe i bywają niespój-
ne, mogą świadczyć o nieco niefrasobliwym podejściu
do opisanego powyżej zagrożenia. Chcielibyśmy, aby
kierowany przez Pana rząd, a zwłaszcza Minister-
stwo Spraw Zagranicznych i Ministerstwo Infra-
struktury oraz podległa mu administracja morska
podejmowały bardziej intensywne, skoordynowane i
efektywne działania w celu oddalenia ryzyka utrud-
niania dostępu do portów polskich w wyniku budowy
gazociągu Nord Stream.
Mając powyższe na uwadze, kierujemy do Pana
Premiera następujące dwa pytania o zasadniczym
charakterze:
Jakie konkretne działania podejmie w najbliż-
szym czasie Rada Ministrów, aby wyeliminować za-
grożenie ograniczenia dostępu do portów Szczecin i
Świnoujście oraz funkcjonowania strategicznego dla
naszego bezpieczeństwa energetycznego gazoportu w
Świnoujściu?
Czy Rada Ministrów, a w tym Ministerstwo In-
frastruktury, na bieżąco i z należytą wnikliwością
prowadzą analizę wszelkich zagrożeń, jakie może
nieść ze sobą budowa gazociągów, w szczególności w
sferze dostępności polskich portów dla jednostek o
większym zanurzeniu?
Niezależnie od powyższych pytań wnosimy do pol-
skiego rządu o podjęcie wszelkich niezbędnych czyn-
ności w celu przeprowadzenia pomiarów głębokości
morza na omawianym obszarze przez właściwe pol-
skie służby hydrograficzne, niezależnie od danych
deklarowanych przez administrację niemiecką i in-
westora.
Pozostajemy z poważaniem
Poseł Sławomir Preiss
oraz grupa posłów
Szczecin, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14109)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie wyjaśnienia legalności działania
J. K. i Z. Ch. oraz radnych Rady Miejskiej
w Przemyślu głosujących w dniu 3 września
2009 r. za wydaniem pozytywnej opinii
w sprawie lokalizacji w Przemyślu salonu
gier na automatach
Szanowny Panie Ministrze! 19 stycznia br. pan
minister Mariusz Kamiński, zeznając przed Komisją
Śledczą do zbadania sprawy przebiegu procesu legi-
slacyjnego ustaw nowelizujących ustawę z dnia 29
lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych i wy-
danych na ich podstawie przepisów wykonawczych w
zakresie dotyczącym gier na automatach o niskich
wygranych i wideoloterii oraz do zbadania legalności
działania organów administracji rządowej badają-
cych ten proces, powiedział m.in.: Inny przykład –
pan K. chce otworzyć w Przemyślu kasyno i jedzie na
spotkanie z radnymi. Wcześniej prosi pana Ch., żeby
go zaanonsował i zrobił dobry klimat w Przemyślu.
Wypowiedź ta rzuca nowe światło na budzący po-
ważne wątpliwości tryb procedowania nad projektem
uchwały nr 147/2009 rady miejskiej w sprawie wyda-

nia opinii o lokalizacji salonów gier na automatach.
Zgłosiłem tę sprawę ministrowi finansów panu Jano-
wi Vincent-Rostowskiemu w zapytaniu poselskim
z dnia 12 listopada 2009 r. złożonym w sprawie nie-
wydania zezwolenia na urządzanie i prowadzenie na
terenie miasta Przemyśla działalności w zakresie
gier na automatach.
W obecnie trwającej kadencji Rada Miejska Prze-
myśla zaopiniowała 11 projektów uchwał dotyczących
lokalizacji w Przemyślu salonów gier na automatach:
w 2007 r. – 5 takich projektów, w 2008 r. – 3 i w 2009 r.
– również 3.
Wszystkie te projekty zostały skierowane pod ob-
rady rady z inicjatywy prezydenta miasta Przemyśla
i zawierały negatywną opinię w sprawie lokalizacji.
Dziesięć z tych projektów Rada Miejska zaopiniowa-
ła zgodnie z propozycją prezydenta, czyli negatywnie.
Natomiast jeden z tych projektów, który został skie-
rowany do rady miejskiej jako ostatni, został proce-
dowany w sposób budzący wiele kontrowersji.
Przebieg głosowań w 2009 r. nad projektami do-
tyczącymi lokalizacji salonów gier na automatach
wyglądał bowiem następująco:
23 kwietnia 2009 r. rada zaopiniowała 2 projekty
uchwał:
1) projekt uchwały nr 81/2009 dotyczący spółki z
o.o. Casino Gold z siedzibą w Warszawie. Projekt ten
był przygotowany przez prezydenta miasta Przemy-
śla jako negatywna opinia dla lokalizacji. Rozkład
głosów przy uchwaleniu ww. projektu przedstawiał
się następująco: przy 23 radnych będących w składzie
rady udział w głosowaniu wzięło 20 radnych, z któ-
rych: 17 było za tą negatywną opinią, 3 wstrzymało
się od głosu;
2) projekt uchwały nr 82/2009 dotyczący spółki z
o.o. Fortuna z siedzibą w Warszawie. Projekt ten był
przygotowany przez prezydenta miasta Przemyśla ja-
ko negatywna opinia dla lokalizacji. Rozkład głosów
przy uchwaleniu ww. projektu przedstawiał się na-
stępująco: przy 23 radnych będących w składzie rady
udział w głosowaniu wzięło 20 radnych, z których:
15 było za negatywną opinią, 1 był przeciw, 4 wstrzy-
mało się od głosu.
3 września 2009 r. rada zaopiniowała 1 projekt
uchwały:
1) projekt uchwały nr 147/2009 dotyczący spółki
z o.o. Taurus Team z siedzibą w Chełmie. Projekt ten
był przygotowany przez prezydenta miasta jako ne-
gatywna opinia dla lokalizacji, ale przy rozpatrywa-
niu punktu porządku obrad rady dotyczącego tego
projektu prowadzący te obrady wiceprzewodniczący
rady pan J. Z. poinformował, że komisja budżetu i
finansów oraz komisja gospodarki miejskiej wprowa-
dziły poprawki do tego projektu, zmieniając kwalifi-
kację zawartej w nim opinii z negatywnej na pozy-
tywną. Wiceprzewodniczący poddał tę poprawkę pod
głosowanie rady. Za wnioskiem komisji głosowało 12
radnych, przeciw było 9, od głosu wstrzymała się 1
osoba. Wniosek został przyjęty.
147
Rozkład głosów przy uchwaleniu już zmienionego
projektu był taki sam: przy 23 radnych będących
w składzie rady udział w głosowaniu wzięło 22 rad-
nych, z których: 12 było za pozytywną opinią, 9 było
przeciw, 1 wstrzymał się od głosu.
Rzeczony projekt uchwały został złożony przez
prezydenta miasta Przemyśla w kancelarii rady miej-
skiej 24 sierpnia 2009 r. Tego samego dnia wiceprze-
wodniczący rady miejskiej pan J. Z. dekretuje go do
zaopiniowania przez dwie komisje: budżetu i finan-
sów oraz gospodarki miejskiej, omijając komisję ro-
dziny, polityki społecznej i zdrowia, do której w przy-
padkach wcześniejszych takie projekty były zawsze
kierowane. Komisje te (BiF oraz GM) bez uchwalenia
opinii odnośnie do negatywnej kwalifikacji lokaliza-
cji salonu gier wprowadzają poprawki, to jest pozy-
tywną kwalifikację tej lokalizacji. Wiceprzewodniczą-
cy rady umieszcza ów projekt w najbliższym możli-
wym, zaplanowanym na 3 września 2009 r. porządku
obrad rady miejskiej, pomijając konieczne zaopinio-
wanie projektu przez właściwą radę osiedla.
Ponadto w toku postępowania przeprowadzonego
w Urzędzie Miejskim w Przemyślu dotyczącego pra-
widłowości w procedowaniu wniosku Taurus Team
spółki z o.o. oraz wniosku innego podmiotu gospo-
darczego złożonego w tożsamej sprawie ustalono, że
to właśnie wniosek Taurus Team spółki z o.o. został
rozpatrzony priorytetowo, mimo braku ku temu for-
malnych podstaw. W toku tego postępowania stwier-
dzono również, że wpływ na taki przebieg procedury
mógł mieć wiceprzewodniczący rady miejskiej.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra Prokuratora Generalnego RP o udzielenie
mi odpowiedzi na pytanie: Jakie działania Pan Mi-
nister podejmie, aby w kontekście przytoczonej po-
wyżej wypowiedzi Pana Ministra Kamińskiego pilnie
wyjaśnić legalność działania panów J. K. i Z. Ch. oraz
radnych Rady Miejskiej w Przemyślu głosujących
dnia 3 września 2009 r. za wydaniem pozytywnej
opinii w sprawie lokalizacji w Przemyślu salonu gier
na automatach?
W przypadku podjęcia działań przez podległe or-
gany proszę o informację, jaki był ich efekt.
Z poważaniem
Poseł Marek Kuchciński
Przemyśl, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14110)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie awarii sieci energetycznej
w okręgu częstochowskim
Szanowny Panie Premierze! W pierwszej dekadzie
stycznia w okręgu częstochowskim doszło do gwał-
148
townego załamania pogody, które niestety trwa do
tej pory. Marznący deszcz oraz intensywne opady
śniegu doprowadziły do niespotykanych wcześniej
awarii sieci energetycznych. Od 9 stycznia 2010 r. w
wyniku tych awarii bez energii elektrycznej pozosta-
wało ponad 80 tys. ludzi. W związku z brakiem zasi-
lania w wielu miejscach odnotowano również braki
dostawy wody. Rozmiar zniszczeń elektrycznych sie-
ci przesyłowych przerósł możliwości lokalnych służb
energetycznych oraz władz samorządowych. Stale
łamiące się, oblodzone drzewa powodowały dalsze
awarie oraz uszkodzenia dopiero co naprawionych
sieci elektrycznych.
Bardzo późno realne działania podjął wojewoda
śląski: 15 stycznia samorządowcy pow. myszkowskie-
go wystąpili do wojewody śląskiego z wnioskiem o
ogłoszenie stanu klęski. 18 stycznia wojewoda wydał
decyzję odmowną. Dopiero 20 stycznia, w 13. dobie
bez prądu, wojewoda na wniosek wójta gminy Niego-
wa włączył do akcji ok. 20 żołnierzy. Tak więc potrze-
bował prawie 2 tygodni, aby podjąć konkretne dzia-
łania. Dlaczego tak późno?
Proszę również Pana Premiera o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Czy rząd wprowadzi regulacje prawne zobowią-
zujące zakłady energetyczne do zapewnienia alterna-
tywnych źródeł zasilania odbiorców w przypadku
pojawienia się długotrwałych przerw w dostawach
prądu?
2. Na jakie wsparcie finansowe mogą liczyć samo-
rządy, które z własnych budżetów finansowały zakup
sprzętu oraz pomoc mieszkańcom dotkniętym klę-
ską?
3. Czy mieszkańcy z terenów dotkniętych klęską
otrzymają zwrot poniesionych kosztów związanych z
zakupem agregatów prądotwórczych?
Z poważaniem
Poseł Jadwiga Wiśniewska
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14111)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie przywrócenia transmisji
obrad Sejmu w telewizji publicznej
Szanowny Panie Ministrze! Telewizja publiczna
transmitowała obrady Sejmu nieprzerwanie od kil-
kunastu lat, traktując je jako stały punkt telewizyj-
nej ramówki oraz część misji publicznej. Tymczasem
od września minionego roku kanał informacyjny te-
lewizji publicznej TVP Info zaprzestał transmisji z
obrad Sejmu.
W dniach posiedzeń pojawiają się tylko krótkie
flesze parlamentarne stanowiące skrót wydarzeń
sejmowych. W praktyce oznacza to, że transmitowa-
ne są przede wszystkim wypowiedzi liderów, co nie-
wątpliwie fałszuje obraz rzeczywistości. Także nowy
kanał satelitarny, mało dostępny szerszemu gronu
odbiorców, TVP Parlament, nigdy nie zastąpi bez-
pośredniej relacji dostępnej w kanale telewizji pu-
blicznej.
Rezygnacja z transmisji obrad Sejmu wzbudziła
poruszenie zarówno pośród członków parlamentu,
jak i wyborców, z którymi spotykam się na co dzień.
Transmisja z posiedzeń stanowiła bowiem swego ro-
dzaju otwarte okno i możliwość śledzenia wypowie-
dzi posłów. Zwracając uwagę na trudny w Polsce do-
stęp do Internetu, transmisja obrad sejmowych przez
telewizję publiczną była dla wyborców, zwłaszcza
tych starszych, powszechnym źródłem wiedzy o dzia-
łaniach posłów, na których oddali swój głos. Poprzez
rezygnację z transmisji posiedzeń odebrano im moż-
liwość uczestniczenia w życiu publicznym.
W związku z powyższym proszę o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Jakie działania Ministerstwo Kultury i Dzie-
dzictwa Narodowego zamierza podjąć w celu przy-
wrócenia transmisji obrad Sejmu w dostępnym dla
wszystkich kanale telewizji publicznej?
2. Jakie działania Ministerstwo Kultury i Dzie-
dzictwa Narodowego zamierza podjąć w celu zapew-
nienia wszystkim wyborcom powszechnego dostępu
do relacji z obrad Sejmu, a tym samym możliwości
uczestniczenia w życiu publicznym?
Z poważaniem
Poseł Andrzej Bętkowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14112)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie konieczności pilnej poprawy
rządowego pakietu antykryzysowego
Szanowny Panie Premierze! Zwracamy się do
Pana Premiera z interpelacją w sprawie konieczności
pilnej poprawy rządowego pakietu antykryzysowego.
Rządowy pakiet antykryzysowy jest nieskuteczny
– to twierdzenie nie tylko pracodawców, ale i ekono-
mistów. Celem pakietu miała być pomoc firmom w
przejściu przez kryzys gospodarczy. Z naszych infor-
macji wynika, iż w woj. śląskim w roku 2009 z zapi-
su tej ustawy nie skorzystała ani jedna firma. To
dowód na to, że pakiet nie zadziałał. Zawiera on bo-
wiem wiele nierealistycznych wymagań. Za najwięk-
szą barierę uważa się wymóg spadku obrotów o 25%

zanim zakład będzie mógł skorzystać z pomocy pań-
stwa. Wedle powszechnej opinii w takiej sytuacji fir-
ma jest już praktycznie na skraju bankructwa. Dodat-
kowo pakiet zakłada, że na wsparcie rządu może liczyć
tylko ten pracodawca, który nie zalega ze składkami
ZUS oraz nie ma zobowiązań wobec fiskusa.
Kryzys spowodował zatory płatnicze. Mimo do-
brych danych makroekonomicznych w wielu zakła-
dach, najgorsze jeszcze przed nimi.
W związku z powyższym pytamy Pana Premiera:
1. Ile firm w skali kraju z rozbiciem na poszcze-
gólne województwa skorzystało z pakietu antykryzy-
sowego?
2. Kiedy i jakie rząd wprowadzi poprawki do pa-
kietu antykryzysowego?
Z poważaniem
Poseł Jadwiga Wiśniewska
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14113)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie rozszerzenia katalogu warzyw
objętych dopłatami w Polsce
Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się do Pana
Ministra w sprawie rozszerzenia katalogu warzyw
objętych dopłatami w Polsce. Uprawa warzyw powin-
na obejmować jak najwięcej gatunków, dostosowa-
nych do zróżnicowania warunków glebowo-klima-
tycznych oraz możliwości technicznych ich uprawy
ze strony rolników. Z sygnałów i informacji, które
napływają do mojego biura poselskiego, wynika, że
rolnicy oczekują rozszerzenia listy roślin objętych
dopłatami o warzywa takie jak: ogórki gruntowe, ce-
bulę, paprykę, buraki ćwikłowe, marchew. Szczegól-
nie istotne jest to dla rolników prowadzących gospo-
darstwa rolne o rozdrobnionym areale i powierzch-
niach poniżej średniej krajowej, a takich gospodarstw
występuje najwięcej na Lubelszczyźnie, w Małopol-
sce, na Podkarpaciu i Podlasiu. Wprowadzenie dopłat
znacznie poprawiłoby konkurencyjność tych gospo-
darstw na rynku rolnym.
Różnorodność biologiczna przy uprawie warzyw
jest też najlepszą metodą ograniczania niebezpie-
czeństwa rozprzestrzeniania się chorób i szkodników
roślin. Pozwala również zmniejszyć ryzyko strat w
przypadku zniszczenia któregoś z uprawianych ga-
tunków przez klęski suszy czy gwałtowne zmiany
pogody. Ponadto wzrost spożycia ww. warzyw będzie
sprzyjał zmianie nawyków żywieniowych, co przy-
czyni się do zahamowania wzrostu udziału osób z
149
nadwagą i otyłych szczególnie wśród dzieci i młodzie-
ży w wieku szkolnym. Przyczyni się również do spad-
ku wzrostu zachorowań na choroby cywilizacyjne spo-
wodowane nieodpowiednią dietą wynikającą m.in. z
braku ukształtowania w młodym wieku zdrowych na-
wyków żywieniowych oraz będzie przeciwdziałał spad-
kowi konsumpcji warzyw w Polsce pozostającej i tak
na bardzo niskim poziomie w porównaniu do średniej
z pozostałych krajów Wspólnoty Europejskiej.
W związku z powyższym pytam Pana Ministra:
1. Czy w resorcie kierowanym przez Pana Mini-
stra są prowadzone prace, aby w najbliższym czasie
przeanalizować kwestie wydania rozporządzenia roz-
szerzającego listę roślin o ww. warzywa, do których
przysługiwałyby dopłaty?
2. Kiedy te prace zostaną zakończone i przybiorą
formę aktów prawnych?
Z wyrazami szacunku
Poseł Mieczysław Golba
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14114)
do ministra zdrowia
w sprawie świadczeń gwarantowanych
z zakresu leczenia stomatologicznego
Szanowna Pani Minister! Z początkiem roku po-
jawiło się wiele kontrowersji w sprawie refundacji
leczenia stomatologicznego. Według NFZ od 1 stycz-
nia 2010 r. leczenie kanałowe zębów jest dla pacjen-
tów bezpłatne. Usługa ta znajduje się w koszyku
świadczeń gwarantowanych, a oznacza to, że ubez-
pieczeni pacjenci mają prawo do leczenia kanałowego
wszystkich zębów za darmo. Z praktyką jednak bywa
różnie. Stomatolodzy tłumaczą się niewiedzą i nie
chcą przyjmować pacjentów bezpłatnie.
Jednak by przygotować zęba do leczenia kanało-
wego, co teoretycznie jest bezpłatne, trzeba najpierw
go odbudować, co już bezpłatne nie jest, ponieważ
takiej czynności nie ma już na liście gwarantowanej
przez NFZ. Pacjent w takim przypadku płaci dodat-
kowo ok. 100 zł, by przygotować się do zabiegu, który
jest bezpłatny. To dość paradoksalne rozwiązanie.
Odmienne stanowisko w tej sprawie jest takie, iż
zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia z dnia
30 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwaranto-
wanych z zakresu leczenia stomatologicznego (Dz. U.
Nr 140, poz. 1144) leczenie endodontyczne zębów z
wypełnieniem 2 kanałów i więcej umieszczone w za-
łączniku nr 1, 3, 4 przysługuje jedynie (jak wynika
z przepisu) dzieciom i młodzieży do ukończenia 18.
roku życia oraz kobietom w ciąży i w okresie poło-
gu.
150
Leczenie kanałowe zębów spotyka najczęściej oso-
by po 18. roku życia, rzadkością jest to stosowane
wśród dzieci, ponieważ najczęściej dotyczy trzono-
wych zębów stałych. O wiele bardziej korzystne dla
pacjentów byłoby refundowane zabiegów dla osób po
18. roku życia.
W związku z powyższym proszę Panią Minister o
odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy ministerstwu znany jest wyżej wymienio-
ny problem?
2. Które z powyższych stanowisk jest aktualne:
bezpłatne leczenie kanałowe dla wszystkich, czy dla
dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia oraz
kobiet w ciąży i w okresie połogu?
Z poważaniem
Poseł Waldemar Andzel
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14115)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie likwidacji książeczek zdrowia
Od 1 stycznia 2010 r. Zakład Ubezpieczeń Spo-
łecznych nie wydaje książeczek potwierdzających
ubezpieczenie zdrowotne danej osoby.
Na podstawie doniesień prasowych można stwier-
dzić, że jest kilka powodów takiego działania. Pan P.
Sz. ze świętokrzyskiego oddziału Zakładu Ubezpie-
czeń Społecznych w Kielcach wyjaśnia, że nie ma
przepisów wykonawczych, na podstawie których ZUS
mógłby to robić. Stąd taka decyzja centrali zakładu.
Natomiast zdaniem rzecznika ZUS Przemysława
Przybylskiego był to niepotrzebny wydatek, gdyż co
miesiąc do Narodowego Funduszu Zdrowia w formie
elektronicznej pracodawcy przesyłają dane o płaco-
nych składkach pracowników. Książeczki tylko du-
blowały informacje, kto jest ubezpieczony. Nie zmie-
nia to faktu, że od 1 stycznia duża część ubezpieczo-
nych może mieć trudności z korzystaniem z bezpłat-
nej służby zdrowia, którą gwarantuje Konstytucja
Rzeczypospolitej Polskiej. Przychodnie i szpitale nie
mają wglądu do informacji NFZ o ubezpieczonych,
więc żądają, by chorzy potwierdzali w przychodni czy
szpitalu swoje ubezpieczenie (druk zgłoszenia do
ubezpieczenia zdrowotnego oraz aktualny dowód
wpłaty do ZUS składki na ubezpieczenie zdrowotne,
aktualnie potwierdzony i wydawany przez pracodaw-
cę raport miesięczny ZUS RMUA lub aktualne jesz-
cze książeczki zdrowia). Wiadomo też, że część za-
kładów pracy nie przestrzega obowiązku wysyłania
druków ZUS RMUA swoim pracownikom. Powyższe
rozwiązanie wydaje się nieprzemyślane i niezgodne
z przepisami Konstytucji RP.
W związku z tym pozwalam sobie postawić pyta-
nie: Czy rząd zamierza uregulować w jakiś sposób
sytuację wynikłą z wycofania obowiązku wydawania
książeczek ubezpieczeniowych przez Zakład Ubez-
pieczeń Społecznych? Jeśli tak, to jakich rozwiązań
mamy oczekiwać?
Poseł Beata Szydło
Brzeszcze, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14116)
do ministra skarbu państwa
w sprawie działań podejmowanych
przez zarządcę kompensacji w procesie
kompensacyjnym mających na celu
wyegzekwowanie gwarancji
Qatar Islamic Bank
Szanowny Panie Ministrze! W nawiązaniu do in-
terpelacji w sprawie postępowania kompensacyjnego
względem Stoczni Gdynia SA i Stoczni Szczecińskiej
Nowa sp. z o.o i Pańskiej na nią odpowiedzi zwracam
się do Pana Ministra z interpelacją w następującej
sprawie.
W odpowiedzi na interpelacje Pan Minister wska-
zał, iż Stichting Particulier Fonds Greenrights miał
gwarancje Qatar Islamic Bank w porozumieniu z
QInvest LLC z siedzibą w Doha. Jednakże wspo-
mniane gwarancje bankowe stanowią formę zabezpie-
czenia na wypadek, gdyby kontrahent nie wywiązał
się ze zobowiązań wynikających z umów przeniesienia
własności, a w przedmiotowym przypadku nie doszło
jednak do zawarcia ostatecznych umów przeniesienia
własności składników majątkowych stoczni.
Pan Minister wskazał także, że gwarancje, o któ-
rych mowa, mogłyby być wykorzystane po zawarciu
umów przeniesienia własności nawet wtedy, gdy do
ich zawarcia doprowadzono na drodze postępowania
sądowego, a więc informacja przekazana przez wice-
ministra Zdzisława Gawlika o możliwości dochodze-
nia roszczeń z tytułu odstąpienia inwestora od trans-
akcji kupna-sprzedaży majątku stoczni nie odbiegały
od prawdy, ale możliwość ich realizacji była uzależ-
niona od zawarcia umów przenoszących własność.
Pan Minister wskazał także, że podmiotem, któ-
ry może na drodze sądowej dochodzić zawarcia umów
przeniesienia własności składników majątkowych
stoczni, jest zarządca kompensacji („Decyzja w tym
zakresie należy jednak do podmiotu prowadzącego
postępowanie, którym jest niezależny zarządca kom-
pensacji”.).
Zgodnie z ustawą o postępowaniu kompensacyj-
nym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla pol-
skiego przemysłu stoczniowego z punktu widzenia
interesów majątkowych Skarbu Państwa postępowa-

nie kompensacyjne przeprowadza zarządca kompen-
sacji. Nadzór nad zarządcą kompensacji sprawuje pre-
zes Agencji Rozwoju Przemysłu SA, która to agencja
jest nadzorowana przez ministra skarbu państwa.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z następującymi pytaniami.
1. Czy zarządca kompensacji analizował możli-
wość podjęcia i podjął jakiekolwiek kroki prawne
zmierzające do zawarcia z Stichting Particulier Fonds
Greenrights ostatecznych umów przeniesienia wła-
sności składników majątkowych stoczni?
2. Czy prezes Agencji Rozwoju Przemysłu SA w
ramach sprawowanego nadzoru nad zarządcą kom-
pensacji rozważa zalecenie zarządcy wystąpienie do
sądu w celu zawarcia z Stichting Particulier Fonds
Greenrights ostatecznych umów przeniesienia wła-
sności składników majątkowych stoczni?
3. Czy Pan Minister w ramach swoich kompeten-
cji związanych z nadzorem nad Agencji Rozwoju
Przemysłu SA zamierza podjąć jakiekolwiek kroki
zmierzające do zawarcia z Stichting Particulier Fonds
Greenrights ostatecznych umów przeniesienia wła-
sności składników majątkowych stoczni?
4. Czy zgodzi się Pan Minister, że niepodejmowa-
nie przez zarządcę kompensacji działań zmierzają-
cych do zawarcia z Stichting Particulier Fonds Gre-
enrights ostatecznych umów przeniesienia własności
składników majątkowych stoczni jest postępowaniem
nieprawidłowym i nie zabezpiecza interesów Skarbu
Państwa? Jeżeli Pan Minister zgadza się z moją oce-
ną, to proszę o odpowiedź, jakie kroki zamierza pod-
jąć Pan Minister w celu zabezpieczenia interesów
Skarbu Państwa w tej sprawie.
Z poważaniem
Poseł Jolanta Szczypińska
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14117)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie urlopów ojcowskich
dla funkcjonariuszy służb mundurowych
podległych ministrowi spraw wewnętrznych
i administracji
Szanowny Panie Ministrze! Chciałbym poruszyć
problem przyznawania urlopów ojcowskich dla funk-
cjonariuszy służb mundurowych podległych Mini-
strowi Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Jak powszechnie wiadomo, w myśl znowelizowanej
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy zatrud-
nionemu ojcu przysługuje urlop w wymiarze dwóch
tygodni, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez
dziecko 12. miesiąca życia. Istnieje obawa, że ww.
151
przepisy, które obowiązują od stycznia 2010 r., mogą
nie mieć zastosowania w stosunku do funkcjonariuszy
służb mundurowych. Aby zmienić istniejący stan rze-
czy, należałoby dokonać nowelizacji przepisów doty-
czących funkcjonowania służb mundurowych.
Wobec powyższego zwracam się z następującymi
pytaniami:
1. Czy przepisy, które obowiązują od stycznia 2010 r.,
mają zastosowanie w stosunku do funkcjonariuszy
służb mundurowych podległych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych i Administracji?
2. Czy Pan Minister zamierza podjąć działania
mające na celu wprowadzenie regulacji prawnych
umożliwiających korzystanie z urlopu ojcowskiego
przez funkcjonariuszy służb mundurowych podle-
głych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Admini-
stracji?
3. Jeśli tak, to kiedy można się spodziewać prac
w tym zakresie?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14118)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie udostępniania danych osobowych
w dziennikach elektronicznych w szkołach
Szanowny Panie Ministrze! W dniu 16 lipca 2009 r.
minister edukacji narodowej dokonał zmiany rozpo-
rządzenia w sprawie sposobu prowadzenia przez pu-
bliczne przedszkola, szkoły i placówki dokumentacji
przebiegu nauczania, działalności wychowawczej i
opiekuńczej oraz rodzajów tej dokumentacji, wpro-
wadzając m.in. możliwość prowadzenia przez szkoły
dzienników elektronicznych.
W związku z wprowadzoną zmianą rodzice uczniów
jednej ze szkół województwa lubelskiego, zaniepokoje-
ni sposobem udostępniania dokumentacji przebiegu
nauczania, zwrócili się do mnie z prośbą o interwencję.
Zgodnie z nowelizacją rozporządzenia w szkole tej
wprowadzono dzienniki elektroniczne. Całej operacji
dokonała firma zewnętrzna, która udostępnia swój
serwer, na którym nauczyciele po zalogowaniu się wpi-
sują wystawione uczniom oceny, zaś rodzice mają do
nich wgląd. Rodzice uczniów z obawą przyjęli infor-
mację o udostępnieniu danych osobowych oraz o praw-
dopodobieństwie wglądu do ocen ich dzieci przez pra-
cowników wynajętej przez szkołę firmy. W ich opinii
wgląd do danych osobowych oraz do dokumentacji
przebiegu nauczania mogą mieć jedynie osoby do tego
upoważnione (rodzice, nauczyciele, osoby związane z
nadzorem pedagogicznym), zaś zaistniała sytuacja na-
rusza ustawę o ochronie tych danych.
152
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z pytaniem: Czy możliwość dostępu do da-
nych osobowych oraz ocen uczniów pracowników fir-
my obsługującej elektroniczny system dzienników
lekcyjnych nie jest sprzeczna z zapisami ustawy o
ochronie danych osobowych?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14119)
do ministra skarbu państwa
w sprawie braku nadzoru właścicielskiego
w spółkach z większościowym udziałem
Skarbu Państwa
Szanowny Panie Ministrze! Z najnowszego raportu
Najwyższej Izby Kontroli, KGP/41021/08, dotyczącego
sprawowania nadzoru właścicielskiego w spółkach z
większościowym udziałem Skarbu Państwa wynika,
że ww. spółki są niedostatecznie nadzorowane.
Wyniki kontroli zostały ocenione w znacznym
stopniu negatywnie. NIK stwierdził nieprawidłowo-
ści w 1/3 skontrolowanych spółek.
Jedną z przyczyn zaistniałego stanu rzeczy wy-
mieniono zbyt częste rotacje w składach rad nadzor-
czych spółek, co w konsekwencji nie sprzyja właści-
wemu zarządzaniu. Zmian osobowych dokonywano
w wielu przypadkach bez wskazania jakiekolwiek
uzasadnienia. Ponadto często zdarzało się, że udzie-
lano absolutorium członkom zarządu, którzy niepra-
widłowo wykonywali swe obowiązki. W wielu przy-
padkach stwierdzono wypłacanie nagród w zawyżo-
nej wysokości.
W przypadku Ministerstwa Gospodarki w latach
2004–2008 w ogóle nie kontrolowano nadzoru wła-
ścicielskiego.
Mimo wprowadzenia w 2004 r. „Zasad nadzoru
właścicielskiego nad spółkami z udziałem Skarbu
Państwa oraz innymi państwowymi osobami praw-
nymi” jego postanowienia nie były respektowane.
Ponadto nie zrealizowano wniosków NIK sformuło-
wanych w wyniku kontroli przeprowadzonej w Mini-
sterstwie Skarbu Państwa w I połowie 2004 r.
Wobec z powyższym zwracam się z następującym
pytaniem: Jakie działania Pan Minister zamierza
podjąć, aby wyeliminować nieprawidłowości wskaza-
ne w raporcie NIK?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14120)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie konsekwencji wynikających
z zatajenia przez nauczyciela faktu skazania
prawomocnym wyrokiem sądu
za przestępstwo umyślne
Szanowna Pani Minister! W lokalnej gazecie za-
mojskiej ukazał się artykuł dotyczący pełnienia funk-
cji dyrektora szkoły przez osobę skazaną prawomoc-
nym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione
umyślnie. Dyrektor tej szkoły przez siedem miesięcy
wykonywał swoje czynności, nie informując organu
prowadzącego szkołę o wyroku skazującym. Jednocze-
śnie, jak wynika z treści artykułu, organ prowadzący
szkołę nie został poinformowany przez żadną z insty-
tucji o skazaniu dyrektora. Tym samym wójt nie mógł
zastosować art. 26 ust. 2 Karty Nauczyciela, czyli
stwierdzić wygaśnięcia stosunku pracy ze skazanym
dyrektorem. Dopiero po siedmiu miesiącach wójt gmi-
ny zwrócił się do Krajowego Rejestru Karnego z zapy-
taniem o karalność dyrektora i po uzyskaniu danych
o wyroku wygasił stosunek pracy.
Kilkakrotnie podobny problem poruszali także
dyrektorzy szkół, którzy borykali się z analogiczną
sytuacją. Skazany prawomocnym wyrokiem sądu na-
uczyciel za przestępstwo popełnione umyślnie nie
informował o tym fakcie dyrektora szkoły. Dyrektor
szkoły od osób trzecich dowiadywał się o wyroku, a
po wystąpieniu do Krajowego Rejestru Karnego wy-
gaszał stosunek pracy. Brak systemu obowiązkowego
informowania organów prowadzących szkoły i dyrek-
torów szkół o prawomocnych wyrokach za przestęp-
stwo popełnione umyślnie uniemożliwia bardzo czę-
sto podjęcie działań, do których zobowiązuje ich art.
26 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 Karty Nauczyciela.
Dyrektor szkoły lub nauczyciel w opisanym wyżej
przypadku, mimo wyroku skazującego, świadczył
jednocześnie pracę. W związku z powyższym zwra-
cam się do Pani Minister z pytaniem: Czy świadczą-
cemu pracę dyrektorowi lub nauczycielowi, który
został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za
przestępstwo popełnione umyślnie, należy się wyna-
grodzenie?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14121)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie niespójności przepisów ustawy
o systemie oświaty w zakresie wykonywania
zadań przez pracowników nadzoru
pedagogicznego
Szanowna Pani Minister! Chciałbym zwrócić
Pani Minister uwagę na niespójność zapisów zawar-
tych w ustawie o systemie oświaty w zakresie wyko-
nywania zadań przez pracowników nadzoru pedago-
gicznego.
Art. 33 ustawy o systemie oświaty określa m.in.
tryb wydawania zaleceń, zgłaszania uwag i wniosków
dyrektorom szkół i placówek przez pracowników nad-
zoru pedagogicznego. Jednocześnie określono możli-
wość zgłoszenia zastrzeżeń przez dyrektora szkoły lub
placówki w terminie 7 dni od czasu ich otrzymania do
organu sprawującego nadzór pedagogiczny. W przy-
padku nieuwzględnienia zastrzeżeń przez organ spra-
wujący nadzór pedagogiczny dyrektor szkoły lub pla-
cówki jest zobowiązany powiadomić organ nadzoru o
realizacji zaleceń, uwag i wniosków w terminie 30 dni.
Taka sama procedura funkcjonuje w odniesieniu do
organu prowadzącego szkołę lub placówkę.
Tak sformułowane zapisy powodują, że organ
nadzoru pedagogicznego o realizacji wydanych zale-
ceń, uwag i wniosków jest informowany jedynie w
przypadku zgłoszenia przez dyrektora zastrzeżeń i
ich nieuwzględnienia przez organ nadzoru. W konse-
kwencji tego zapisu w przypadku wydania zaleceń,
uwag i wniosków, do których dyrektor szkoły lub pla-
cówki nie zgłosi zastrzeżeń, organ nadzoru pedago-
gicznego nie otrzymuje żadnej informacji o ich reali-
zacji i aby sprawdzić skuteczność podjętych działań,
musi powtórnie wykonywać czynności nadzorcze.
Wraz z wprowadzeniem przez Panią Minister roz-
porządzenia w sprawie nadzoru pedagogicznego je-
dyną czynnością mogącą skutkować wydaniem zale-
ceń, uwag i wniosków, wykonywaną przez kuratoria
oświaty, jest kontrola. Ministerstwo Edukacji Naro-
dowej określiło zakres tematyczny kontroli plano-
wych, którymi zostały objęte losowo wybrane szkoły
lub placówki.
Z analizy arkuszy kontroli planowych zamiesz-
czonych na stronie internetowej MEN wynika, że
każda z tych kontroli obejmuje inny zakres tematycz-
ny. Tym samym trudno jest wyobrazić sobie sytuację,
kiedy wizytator wykonujący kontrolę planową wyda-
je dyrektorowi zalecenia, a kolejny pobyt wizytatora
w tej samej szkole z inną kontrolą planową w żaden
sposób nie odnosi się do stwierdzonych wcześniej nie-
zgodności funkcjonowania szkoły z przepisami pra-
wa. Taka sytuacja stawia nadzór pedagogiczny w
niekorzystnej sytuacji, ponieważ musi wykonywać
dodatkowe czynności nadzorcze w celu sprawdzenia
swojej skuteczności.
153
Wydaje się, że ułatwieniem dla nadzoru pedago-
gicznego byłoby wprowadzenie zapisu do ustawy o
systemie oświaty, który obligowałby dyrektora szko-
ły lub placówki do informowania w terminie 30 dni
organu sprawującego nadzór pedagogiczny o realiza-
cji zaleceń, uwag i wniosków. Tym samym już w kom-
petencji nadzoru pedagogicznego, w zależności od
ciężaru wydanych zaleceń, pozostałaby możliwość
ich ewentualnej, powtórnej kontroli.
Jednocześnie w nawiązaniu do cytowanego wyżej
rozporządzenia w sprawie nadzoru pedagogicznego
w § 16 daje się zauważyć rozszerzenie uprawnień dy-
rektora o możliwości zgłaszania przez niego zastrze-
żeń. W przeciwieństwie do zapisów zawartych w usta-
wie o systemie oświaty dyrektor szkoły może zgłosić
zastrzeżenia nie tylko do wydanych zaleceń, uwag i
wniosków, ale także do wszystkich pozostałych usta-
leń zawartych w protokole kontroli. Tym samym po-
wstaje pytanie, czy dyrektor, który zgłosi umotywo-
wane zastrzeżenia do opisu ustalonego stanu faktycz-
nego, ma obowiązek wykonywać wydane zalecenia,
uwagi i wnioski, czy też ma oczekiwać na rozstrzy-
gnięcia organu nadzoru pedagogicznego.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z następującymi pytaniami:
1. Czy planuje Pani Minister wprowadzenie zmian
do ustawy o systemie oświaty wprowadzające obo-
wiązek informowania przez dyrektora szkoły lub pla-
cówki organu sprawującego nadzór pedagogiczny o
realizacji wydanych zaleceń, uwag i wniosków?
2. Na jakiej podstawie prawnej rozszerzyła Pani
Minister uprawnienia dyrektora szkoły lub placówki
do zgłoszenia umotywowanych zastrzeżeń nie tylko
do wydanych zaleceń, uwag i wniosków, ale i do usta-
leń zawartych w protokole kontroli?
3. Czy dyrektor szkoły lub placówki, który zgłosił
umotywowane zastrzeżenia do opisu ustalonego sta-
nu faktycznego zawartego w protokole kontroli, ma
wykonywać wydane zalecenia, uwagi i wnioski, czy
też czekać na rozstrzygnięcia organu sprawującego
nadzór pedagogiczny?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14122)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie konsekwencji prawnych zatajenia
przez nauczyciela utraty prawa wykonywania
zawodu
Szanowna Pani Minister! W lokalnej gazecie za-
mojskiej ukazał się artykuł dotyczący pełnienia funk-
cji dyrektora szkoły przez osobę skazaną prawomoc-
154
nym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione
umyślnie. Dyrektor tej szkoły przez siedem miesięcy
wykonywał swoje czynności, nie informując organu
prowadzącego szkołę o wyroku skazującym. Jednocze-
śnie, jak wynika z treści artykułu, organ prowadzący
szkołę nie został poinformowany przez żadną z insty-
tucji o skazaniu dyrektora. Tym samym wójt nie mógł
zastosować art. 26 ust. 2 Karty Nauczyciela, czyli
stwierdzić wygaśnięcia stosunku pracy ze skazanym
dyrektorem. Dopiero po siedmiu miesiącach wójt gmi-
ny zwrócił się do Krajowego Rejestru Karnego z zapy-
taniem o karalność dyrektora i po uzyskaniu danych
o wyroku wygasił stosunek pracy.
Kilkakrotnie podobny problem poruszali także
dyrektorzy szkół, którzy borykali się z analogiczną
sytuacją. Skazany prawomocnym wyrokiem sądu na-
uczyciel za przestępstwo popełnione umyślnie nie
informował o tym fakcie dyrektora szkoły. Dyrektor
szkoły od osób trzecich dowiadywał się o wyroku, a
po wystąpieniu do Krajowego Rejestru Karnego wy-
gaszał stosunek pracy. Brak systemu obowiązkowego
informowania organów prowadzących szkoły i dyrek-
torów szkół o prawomocnych wyrokach za przestęp-
stwo popełnione umyślnie uniemożliwia bardzo czę-
sto podjęcie działań, do których zobowiązuje ich art.
26 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 Karty Nauczyciela.
Nauczyciel, wykonując swoje zadania, ocenia
uczniów oraz bierze udział w posiedzeniach rady pe-
dagogicznej. W związku z powyższym zwracam się
do Pani Minister z pytaniami:
1. Czy oceny wystawiane przez nauczyciela, który
zataił fakt skazania prawomocnym wyrokiem sądu
za przestępstwo popełnione umyślnie, mogą być za-
kwestionowane?
2. Czy uchwały podejmowane przez radę pedago-
giczną, w której bierze udział nauczyciel skazany
prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo po-
pełnione umyślnie, powinny być realizowane przez
dyrektora szkoły lub placówki?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14123)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie konsekwencji wynikających
z braku obowiązku informowania organów
szkoły lub placówki oraz ich dyrektorów
o prawomocnych wyrokach sądów
za przestępstwa umyślne
Szanowny Panie Ministrze! W lokalnej gazecie
zamojskiej ukazał się artykuł dotyczący pełnienia
funkcji dyrektora szkoły przez osobę skazaną prawo-
mocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione
umyślnie. Dyrektor tej szkoły przez siedem miesięcy
wykonywał swoje czynności, nie informując organu
prowadzącego szkołę o wyroku skazującym. Jednocze-
śnie, jak wynika z treści artykułu, organ prowadzący
szkołę nie został poinformowany przez żadną z insty-
tucji o skazaniu dyrektora. Tym samym wójt nie mógł
zastosować art. 26 ust. 2 Karty Nauczyciela, czyli
stwierdzić wygaśnięcia stosunku pracy ze skazanym
dyrektorem. Dopiero po siedmiu miesiącach wójt gmi-
ny zwrócił się do Krajowego Rejestru Karnego z zapy-
taniem o karalność dyrektora i po uzyskaniu danych
o wyroku wygasił stosunek pracy.
Kilkakrotnie podobny problem poruszali także dy-
rektorzy szkół, którzy borykali się z analogiczną sy-
tuacją. Skazany prawomocnym wyrokiem sądu na-
uczyciel za przestępstwo popełnione umyślnie nie in-
formował o tym fakcie dyrektora szkoły. Dyrektor
szkoły od osób trzecich dowiadywał się o wyroku, a po
wystąpieniu do Krajowego Rejestru Karnego wyga-
szał stosunek pracy. Brak systemu obowiązkowego
informowania organów prowadzących szkoły i dyrek-
torów szkół o prawomocnych wyrokach za przestęp-
stwo popełnione umyślnie uniemożliwia bardzo często
podjęcie działań, do których zobowiązuje ich art. 26
ust. 1 pkt 3 i ust. 2 Karty Nauczyciela. Należy podkre-
ślić, że brak podjęcia tych działań jest w praktyce
sprzeczny z orzeczeniem sądu, ponieważ stosunek pra-
cy wygasa z dniem uprawomocnienia się wyroku.
W art. 180 Kodeksu karnego wykonawczego czy-
tamy: „W razie orzeczenia zakazu zajmowania okre-
ślonego stanowiska lub wykonywania określonego
zawodu sąd przesyła odpis wyroku właściwemu or-
ganowi administracji rządowej lub samorządu tery-
torialnego oraz pracodawcy albo instytucji, w której
skazany zajmuje objęte zakazem stanowisko lub wy-
konuje objęty zakazem zawód. Jeżeli skazany zajmu-
je stanowisko kierownicze lub inne odpowiedzialne
stanowisko, sąd przesyła odpis wyroku również wła-
ściwej jednostce nadrzędnej”.
W nawiązaniu do cytowanej wyżej ustawy Karta
Nauczyciela każde skazanie nauczyciela lub dyrek-
tora szkoły prawomocnym wyrokiem sądu za prze-
stępstwo popełnione umyślnie oznacza wygaśnięcie
stosunku pracy. Tym samym w praktyce takie orze-
czenie sądu oznacza w odniesieniu do nauczyciela i
dyrektora szkoły zakaz zajmowania przez nich okre-
ślonego stanowiska lub wykonywania określonego
zawodu.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z pytaniem: Czy planuje Pan Minister pod-
jąć kroki, które spowodują obowiązkowe informowa-
nie organów prowadzących szkoły oraz dyrektorów
szkół o prawomocnych wyrokach sądu za przestęp-
stwo popełnione umyślnie?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14124)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie konsekwencji prawnych
wynikających z wydawania decyzji
administracyjnych przez dyrektora szkoły
lub placówki skazanego wcześniej
prawomocnym wyrokiem sądu
za przestępstwo umyślne
Szanowna Pani Minister! W lokalnej gazecie za-
mojskiej ukazał się artykuł dotyczący pełnienia
funkcji dyrektora szkoły przez osobę skazaną pra-
womocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popeł-
nione umyślnie. Dyrektor tej szkoły przez siedem
miesięcy wykonywał swoje czynności, nie informu-
jąc organu prowadzącego szkołę o wyroku skazują-
cym. Jednocześnie, jak wynika z treści artykułu,
organ prowadzący szkołę nie został poinformowany
przez żadną z instytucji o skazaniu dyrektora. Tym
samym wójt nie mógł zastosować art. 26 ust. 2 Kar-
ty Nauczyciela, czyli stwierdzić wygaśnięcia stosun-
ku pracy ze skazanym dyrektorem. Dopiero po sied-
miu miesiącach wójt gminy zwrócił się do Krajowe-
go Rejestru Karnego z zapytaniem o karalność dy-
rektora i po uzyskaniu danych o wyroku wygasił
stosunek pracy.
Kilkakrotnie podobny problem poruszali także
dyrektorzy szkół, którzy borykali się z analogiczną
sytuacją. Skazany prawomocnym wyrokiem sądu na-
uczyciel za przestępstwo popełnione umyślnie nie
informował o tym fakcie dyrektora szkoły. Dyrektor
szkoły od osób trzecich dowiadywał się o wyroku, a
po wystąpieniu do Krajowego Rejestru Karnego wy-
gaszał stosunek pracy. Brak systemu obowiązkowego
informowania organów prowadzących szkoły i dyrek-
torów szkół o prawomocnych wyrokach za przestęp-
stwo popełnione umyślnie uniemożliwia bardzo czę-
sto podjęcie działań, do których zobowiązuje ich art.
26 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 Karty Nauczyciela.
Dyrektor szkoły lub placówki, wykonując swoje
zadania jako pracodawca oraz jako organ, wydaje de-
cyzje administracyjne obejmujące m.in. wydanie
aktu stopnia awansu zawodowego nauczyciela kon-
traktowego.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z pytaniem: Czy decyzje wydane przez dy-
rektora szkoły lub placówki mają obowiązującą moc
prawną, w przypadku kiedy wydaje je osoba skazana
prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo po-
pełnione umyślnie?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
155
Interpelacja
(nr 14125)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie obowiązywania uchwał
rady pedagogicznej podjętych
pod przewodnictwem dyrektora szkoły
lub placówki skazanego prawomocnym
wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne
Szanowna Pani Minister! W lokalnej gazecie za-
mojskiej ukazał się artykuł dotyczący pełnienia
funkcji dyrektora szkoły przez osobę skazaną pra-
womocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popeł-
nione umyślnie. Dyrektor tej szkoły przez siedem
miesięcy wykonywał swoje czynności, nie informu-
jąc organu prowadzącego szkołę o wyroku skazują-
cym. Jednocześnie, jak wynika z treści artykułu,
organ prowadzący szkołę nie został poinformowany
przez żadną z instytucji o skazaniu dyrektora. Tym
samym wójt nie mógł zastosować art. 26 ust. 2 Kar-
ty Nauczyciela, czyli stwierdzić wygaśnięcia stosun-
ku pracy ze skazanym dyrektorem. Dopiero po sied-
miu miesiącach wójt gminy zwrócił się do Krajowe-
go Rejestru Karnego z zapytaniem o karalność dy-
rektora i po uzyskaniu danych o wyroku wygasił
stosunek pracy.
Kilkakrotnie podobny problem poruszali także
dyrektorzy szkół, którzy borykali się z analogiczną
sytuacją. Skazany prawomocnym wyrokiem sądu na-
uczyciel za przestępstwo popełnione umyślnie nie
informował o tym fakcie dyrektora szkoły. Dyrektor
szkoły od osób trzecich dowiadywał się o wyroku, a
po wystąpieniu do Krajowego Rejestru Karnego wy-
gaszał stosunek pracy. Brak systemu obowiązkowego
informowania organów prowadzących szkoły i dyrek-
torów szkół o prawomocnych wyrokach za przestęp-
stwo popełnione umyślnie uniemożliwia bardzo czę-
sto podjęcie działań, do których zobowiązuje ich art.
26 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 Karty Nauczyciela.
Dyrektor szkoły lub placówki, wykonując swoje
zadania jako pracodawca oraz jako organ, m.in. prze-
wodniczy posiedzeniom rady pedagogicznej oraz re-
alizuje uchwały rady pedagogicznej podjęte w ramach
jej kompetencji stanowiących.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z pytaniem: Czy są prawomocne uchwały
rady pedagogicznej podjęte pod przewodnictwem dy-
rektora szkoły lub placówki skazanego prawomoc-
nym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione
umyślnie?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
156
Interpelacja
(nr 14126)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie konsekwencji prawnych
dla nauczycieli, którzy uzyskali stopień
awansu zawodowego nauczyciela
mianowanego lub dyplomowanego,
w przypadku uczestniczenia w posiedzeniach
komisji dyrektora skazanego prawomocnym
wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne
Szanowna Pani Minister! W lokalnej gazecie za-
mojskiej ukazał się artykuł dotyczący pełnienia funk-
cji dyrektora szkoły przez osobę skazaną prawomoc-
nym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione
umyślnie. Dyrektor tej szkoły przez siedem miesięcy
wykonywał swoje czynności, nie informując organu
prowadzącego szkołę o wyroku skazującym. Jedno-
cześnie, jak wynika z treści artykułu, organ prowa-
dzący szkołę nie został poinformowany przez żadną
z instytucji o skazaniu dyrektora. Tym samym wójt
nie mógł zastosować art. 26 ust. 2 Karty Nauczyciela,
czyli stwierdzić wygaśnięcie stosunku pracy ze ska-
zanym dyrektorem. Dopiero po siedmiu miesiącach
wójt gminy zwrócił się do Krajowego Rejestru Karne-
go z zapytaniem o karalność dyrektora i po uzyskaniu
danych o wyroku wygasił stosunek pracy.
Kilkakrotnie podobny problem poruszali także
dyrektorzy szkół, którzy borykali się z analogiczną
sytuacją. Skazany prawomocnym wyrokiem sądu na-
uczyciel za przestępstwo popełnione umyślnie nie
informował o tym fakcie dyrektora szkoły. Dyrektor
szkoły od osób trzecich dowiadywał się o wyroku, a
po wystąpieniu do Krajowego Rejestru Karnego wy-
gaszał stosunek pracy. Brak systemu obowiązkowego
informowania organów prowadzących szkoły i dyrek-
torów szkół o prawomocnych wyrokach za przestęp-
stwo popełnione umyślnie uniemożliwia bardzo czę-
sto podjęcie działań, do których zobowiązuje ich art.
26 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 Karty Nauczyciela.
Dyrektor szkoły lub placówki, wykonując swoje za-
dania jako pracodawca oraz jako organ, bierze udział
w pracach komisji egzaminacyjnych i kwalifikacyjnych
powołanych w celu nadania nauczycielowi stopnia
awansu nauczyciela mianowanego i dyplomowanego.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z pytaniem: Jakie konsekwencje wynikają
dla nauczycieli, którzy uzyskali stopień awansu za-
wodowego nauczyciela mianowanego lub dyplomowa-
nego, jeżeli w posiedzeniach komisji brał udział dy-
rektor skazany wcześniej prawomocnym wyrokiem
sądu za przestępstwo popełnione umyślnie?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14127)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie utrudnień w powierzeniu
stanowiska dyrektora szkoły lub placówki
osobie, która została wyłoniona w wyniku
konkursu
Szanowna Pani Minister! Dyrektorzy lubelskich
szkół zwrócili mi uwagę na niespójność zapisów usta-
wy o systemie oświaty dotyczących możliwości obję-
cia stanowiska dyrektora przez osobę wyłonioną w
wyniku konkursu.
Art. 36a ust. 2 ww. ustawy jasno precyzuje, że
kandydata na stanowisko dyrektora wyłania się w
drodze konkursu, jednocześnie stwierdzając, że kan-
dydatowi nie można odmówić powierzenia stanowi-
ska dyrektora. Tymczasem ust. 5 tego samego arty-
kułu umożliwia organowi prowadzącemu szkołę od-
sunięcie tej decyzji nawet do 10 miesięcy. Tym sa-
mym może zaistnieć sytuacja, że jeżeli kandydat na
dyrektora „wygra konkurs”, a aktualnemu dyrekto-
rowi kadencja upływa 31 sierpnia, to organ prowa-
dzący szkołę może go powołać z dniem 1 lipca roku
następnego (powierzając pełnienie obowiązków dy-
rektora szkoły wicedyrektorowi, a w szkołach, w któ-
rych nie ma wicedyrektora, nauczycielowi tej szkoły).
Wydaje się, że takie zapisy w praktyce uniemożliwia-
ją we właściwym terminie objęcie stanowiska dyrek-
tora kandydatowi wyłonionemu w drodze konkursu.
Mogą być wykorzystane przez organ prowadzący
szkołę do odsuwania w czasie powierzenia.
Stawia to kandydata na stanowisko dyrektora w
niekorzystnej sytuacji w przypadku np. konieczności
rozwiązania stosunku pracy w innej szkole. Prostym
rozwiązaniem wydaje się usunięcie z art. 36a ust. 5
ustawy o systemie oświaty zwrotu „ust. 2”.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z następującym pytaniem: Czy planuje Pani
wprowadzenie zmian do ustawy o systemie oświaty,
które uniemożliwią odsuwanie w czasie powierzenia
stanowiska dyrektora osobie wyłonionej w wyniku
konkursu?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14128)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie administrowania przez firmy
zewnętrzne dziennikami elektronicznymi
zawierającymi dokumentację przebiegu
nauczania
Szanowna Pani Minister! Rodzice uczniów jednej
ze szkół województwa lubelskiego, zaniepokojeni spo-
sobem udostępniania dokumentacji przebiegu naucza-
nia, zwrócili się do mnie z prośbą o interwencję. Zgod-
nie z ostatnią nowelizacją rozporządzenia w sprawie
sposobu prowadzenia przez publiczne przedszkola,
szkoły i placówki dokumentacji przebiegu nauczania,
działalności wychowawczej i opiekuńczej oraz rodza-
jów tej dokumentacji w szkole wprowadzono możli-
wość funkcjonowania dzienników elektronicznych.
Całej operacji dokonała firma zewnętrzna, która
udostępnia swój serwer, na którym nauczyciele po
zalogowaniu się wpisują wystawione uczniom oceny,
zaś rodzice mogą je przeglądać. Warunkiem wyko-
rzystywania tej możliwości przez rodziców jest wnie-
sienie przez nich opłaty rocznej w wysokości 20 zł.
Rodzice uczniów są oburzeni wprowadzoną odpłat-
nością za możliwość dostępu do ocen swych dzieci
oraz prawdopodobieństwem wglądu do tych ocen
przez pracowników wynajętej przez szkołę firmy. W
ich opinii wgląd do dokumentacji przebiegu naucza-
nia mogą mieć jedynie osoby do tego upoważnione
(rodzice, nauczyciele, osoby związane z nadzorem pe-
dagogicznym), tym bardziej że § 20a ust. 3 cytowa-
nego rozporządzenia warunkuje prowadzenie dzien-
nika elektronicznego m.in. wymogiem zachowania
selektywności dostępu do danych oraz wymogiem
zabezpieczenia danych stanowiących dziennik elek-
troniczny przed dostępem osób nieuprawnionych.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z następującymi pytaniami:
1. Czy w opinii Pani Minister dopuszczalne jest
wprowadzenie opłat dla rodziców za wgląd do dzien-
ników elektronicznych?
2. Czy zgodne z prawem jest prowadzenie przez
firmę zewnętrzną dziennika elektronicznego w
związku z możliwością dostępu administratora sys-
temu do dokumentacji przebiegu nauczania?
3. Czy w kontekście przedstawionej sytuacji pla-
nuje Pani Minister dokonać zmiany rozporządzenia
w sprawie sposobu prowadzenia przez publiczne
przedszkola, szkoły i placówki dokumentacji przebie-
gu nauczania, działalności wychowawczej i opiekuń-
czej oraz rodzajów tej dokumentacji w celu doprecy-
zowania zapisów o prowadzeniu dzienników elektro-
nicznych?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
157
Interpelacja
(nr 14129)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie procedury dokonania oceny pracy
dyrektora szkoły lub placówki
Szanowna Pani Minister! Przepisy ustawy Karty
Nauczyciela oraz rozporządzenia ministra edukacji
narodowej w sprawie kryteriów i trybu dokonywania
oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwo-
ławczego oraz składu i sposobu powoływania zespołu
oceniającego określają procedurę dokonania oceny
pracy dyrektora szkoły.
W art. 6a ust. 6 Karty Nauczyciela czytamy, że:
oceny pracy dyrektora szkoły oraz nauczyciela, któ-
remu czasowo powierzono pełnienie obowiązków dy-
rektora szkoły, dokonuje organ prowadzący szkołę w
porozumieniu z organem sprawującym nadzór peda-
gogiczny, natomiast w § 8 ust. 3 pkt 3 cytowanego
wyżej rozporządzenia określono, że oceny cząstkowej
w zakresie: realizacji zadań wymienionych w art. 39
ust. 1 pkt 1, 3, 4 i 6 ustawy (o systemie oświaty) oraz
w art. 6, oraz w art. 7 ust. 2 pkt 2–4 Karty Nauczy-
ciela dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogicz-
ny nad szkołą w porozumieniu z organem prowadzą-
cym szkołę, jeżeli organ prowadzący szkołę nie spra-
wuje nadzoru pedagogicznego. Na powyższe zapisy
zwrócił mi uwagę jeden z dyrektorów szkół, który
stwierdził, że brak porozumienia zarówno na etapie
cząstkowej oceny, jak i ostatecznej pomiędzy orga-
nem prowadzącym a organem sprawującym nadzór
pedagogiczny w praktyce oznacza brak ustalenia oce-
ny pracy. W przypadku ogłoszonego konkursu na dy-
rektora szkoły taka sytuacja powoduje wyeliminowa-
nie dyrektora z możliwości złożenia wymaganych
prawem dokumentów. Jednocześnie, w przypadku
kiedy dyrektor jest wnioskującym o dokonanie oceny,
jego sprawa w sensie administracyjnym zostaje nie-
zakończona z prawnym brakiem możliwości interwe-
niowania zarówno w organie prowadzącym, jak i w
organie sprawującym nadzór pedagogiczny.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z następującymi pytaniami:
1. Czy brak porozumienia (w trybie § 8 ust. 3 pkt 3
rozporządzenia ministra edukacji narodowej w spra-
wie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy na-
uczyciela, trybu postępowania odwoławczego oraz
składu i sposobu powoływania zespołu oceniającego)
organu sprawującego nadzór pedagogiczny z orga-
nem prowadzącym szkołę oznacza zatrzymanie pro-
cedury dokonania oceny pracy dyrektora?
2. Czy brak porozumienia (w trybie art. 6a ust. 6
Karty Nauczyciela) pomiędzy organem prowadzącym
szkołę a organem sprawującym nadzór pedagogiczny
oznacza brak oceny pracy dyrektora szkoły?
158
3. Czy w przypadku braku opisanych wyżej poro-
zumień można wskazać dyrektorowi szkoły możliwo-
ści zakończenia procedury oceny?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14130)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie trybu opiniowania wniosków
o przekazanie prowadzenia szkół
osobie prawnej lub fizycznej
Szanowna Pani Minister! Ustawa z dnia 19 mar-
ca 2009 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz
o zmianie niektórych innych ustaw wprowadziła
możliwość przekazania szkoły prowadzonej przez sa-
morząd osobie prawnej lub fizycznej. W art. 5 ust. 5g
ustawy o systemie oświaty wprowadzono zapis: Jed-
nostka samorządu terytorialnego, będąca organem
prowadzącym szkołę liczącą nie więcej niż 70 uczniów,
na podstawie uchwały organu stanowiącego tej jed-
nostki oraz po uzyskaniu pozytywnej opinii organu
sprawującego nadzór pedagogiczny może przekazać
w drodze umowy osobie prawnej niebędącej jednost-
ką samorządu terytorialnego lub osobie fizycznej pro-
wadzenie takiej szkoły.
Z powyższym problemem zgłosili się do mnie sa-
morządowcy planujący przekazać szkoły przez nich
prowadzone lokalnym stowarzyszeniom. Jednocze-
śnie zwrócili mi uwagę na brak jakichkolwiek kryte-
riów mających wpływ na pozytywną lub negatywną
opinię organu sprawującego nadzór pedagogiczny
oraz na brak możliwości odwołania się od negatywnej
opinii do Ministra Edukacji Narodowej, ponieważ nie
jest ona wydawana w drodze postanowienia, na któ-
re służy zażalenie. Do tej pory kuratoria oświaty na
podstawie wytycznych określonych przez Minister-
stwo Edukacji Narodowej informowały organy pro-
wadzące o szczegółowych warunkach, które były
brane pod uwagę w przypadku likwidacji lub prze-
kształceń szkół.
Czy, uwzględniając zadania kuratoriów, które
sprawują nadzór m.in. nad realizacją obowiązku
szkolnego i obowiązku nauki, jednym z warunków
wydania opinii nie powinno być poinformowanie ku-
ratoriów o projekcie umowy (art. 5 ust. 5h ustawy o
systemie oświaty), która będzie zawarta pomiędzy
organem prowadzącym a osobą przejmującą szkołę?
Z uwagi na fakt, że przekazanie szkoły następuje
na podstawie uchwały organu stanowiącego tej jed-
nostki, powstaje problem, czy w odniesieniu do wy-
dawanej opinii przez organ sprawujący nadzór peda-
gogiczny mają zastosowanie przepisy art. 89 ust. 1
ustawy o samorządzie gminnym, które obligują, w
tym przypadku kuratorium, do wydania opinii w cią-
gu 14 dni, ale uzależniają ją od przedstawienia
uchwały rady gminy lub jej projektu.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z następującymi pytaniami:
1. Jakie kryteria powinny być brane pod uwagę
przed wydaniem pozytywnej lub negatywnej opinii
organu sprawującego nadzór w trybie art. 5 ust. 5g
ustawy o systemie oświaty?
2. Czy planuje Pani Minister opracować dla kura-
toriów oświaty bardziej szczegółowe zasady warun-
kujące wydanie opinii pozytywnej w trybie art. 5 ust.
5g ustawy o systemie oświaty?
3. Czy w przekonaniu Pani Minister negatywna
opinia organu nadzoru pedagogicznego wydana w
trybie art. 5 ust. 5g ustawy o systemie oświaty jest
opinią ostateczną, na którą nie służy zażalenie?
4. Czy wydawana opinia w trybie art. 5 ust. 5g
ustawy o systemie oświaty jest powiązana z art. 89
ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14131)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie harmonogramu wprowadzenia
nowelizacji rozporządzenia ministra
edukacji narodowej i sportu z dnia
31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa
i higieny w publicznych i niepublicznych
szkołach i placówkach
Szanowna Pani Minister! Chciałbym podzięko-
wać za bardzo szybką odpowiedź na moją interpelację
nr 13356 z dnia 4 grudnia 2009 r. Cieszę się również,
że Ministerstwo Edukacji Narodowej podzieliło mój
pogląd na temat stanu sanitarnego w szkołach.
Wynika z niej, że zostały podjęte prace nad nowe-
lizacją rozporządzenia ministra edukacji narodowej
z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa
i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i
placówkach. Natomiast jego nowelizacja ma polegać
na wprowadzeniu zapisów mających prowadzić do
zapewnienia w szkołach i placówkach dostępu do cie-
płej i zimnej bieżącej wody oraz środków higieny oso-
bistej. Nie podlega dyskusji fakt, że szybkie wprowa-
dzenie powyższych zmian leży w interesie wszystkich
szkół oraz uczniów.
Wobec powyższego zwracam się do Pani Minister
z pytaniami:

1. Kiedy zostaną ukończone prace nad noweliza-
cją rozporządzenia ministra edukacji narodowej z
dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i
higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i
placówkach?
2. Czy jest możliwe przedstawienie harmonogra-
mu wdrażania zapisów ww. rozporządzenia?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Tomaszów Lubelski, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14132)
do ministra obrony narodowej
w sprawie urlopów ojcowskich
dla żołnierzy zawodowych
Szanowny Panie Ministrze! Chciałbym poruszyć
problem przyznawania urlopów ojcowskich dla żoł-
nierzy zawodowych.
Jak powszechnie wiadomo, w myśl znowelizowa-
nej ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy
zatrudnionemu ojcu przysługuje urlop w wymiarze
dwóch tygodni, nie dłużej jednak niż do ukończenia
przez dziecko 12. miesiąca życia. Niestety, ww. prze-
pisy, które obowiązują od stycznia 2010 r. nie mają
zastosowania w stosunku do żołnierzy zawodowych.
Aby zmienić istniejący stan rzeczy, należy dokonać
nowelizacji ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służ-
bie wojskowej żołnierzy zawodowych i wprowadzić
zapis odsyłający do art. 1823 Kodeksu pracy, który
reguluje urlop ojcowski.
Wobec powyższego zwracam się z następującymi
pytaniami:
1. Czy Pan Minister zamierza podjąć działania
mające na celu wprowadzenie regulacji prawnych
przyznających urlop ojcowski dla żołnierzy zawodo-
wych?
2. Jeśli tak, to kiedy można się spodziewać prac
w tym zakresie?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
159
Interpelacja
(nr 14133)
do ministra gospodarki
w sprawie pomocy producentom
lekkiego oleju opałowego
Szanowny Panie Premierze! Chciałbym poruszyć
problem, przed którym w ciągu ostatnich kilku lat
stanęli dystrybutorzy lekkiego oleju opałowego.
Obowiązek gromadzenia i przechowywania
oświadczeń o przeznaczeniu oleju opałowego nałoży-
ło na sprzedawców tego produktu rozporządzenie
ministra finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie
podatku akcyzowego (z późn. zm.). Oświadczenia
miały na celu wyeliminowanie użycia oleju opałowe-
go do celów transportowych.
Dystrybutorzy lekkiego oleju opałowego ponoszą
finansową odpowiedzialność za nabywców, którzy w
składanych przez siebie oświadczeniach o przezna-
czeniu zakupionego oleju opałowego podają często
nieprawdę. W konsekwencji są oni obciążani obo-
wiązkiem zapłaty sanacyjnego podatku akcyzowego.
Przez wiele lat nie określano granicy odpowiedzial-
ności przedsiębiorców sprzedających olej opałowy ani
też nie wyposażono ich w narzędzia umożliwiające
skuteczne zabezpieczenia się przed wprowadzaniem
ich w błąd przez kupujących.
Dystrybutorzy oleju opałowego mają możliwość
kontroli kupującego dopiero od dnia 1 marca 2009 r.,
czyli od wprowadzenia nowych przepisów o podatku
akcyzowym. Wcześniej byli oni karani za najmniejsze
nieprawidłowości. Wielu z nich z tego powodu ogło-
siło upadłość.
Wobec powyższego zwracam się z pytaniem: Czy
Pan Premier widzi możliwość pomocy producentom
lekkiego oleju opałowego, którzy bez własnej winy
zostali ukarani za sprzedaż oleju opałowego w latach
2002–2009?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14134)
do ministra infrastruktury
w sprawie realizacji wniosków z raportu NIK
dotyczącego Poczty Polskiej SA
Szanowny Panie Ministrze! Z najnowszego rapor-
tu NIK na temat działalności przedsiębiorstwa Pocz-
ta Polska SA wynika, że jakość świadczonych usług
oraz sytuacja finansowa Poczty Polskiej uległa wy-
160
raźnemu pogorszeniu. Wyniki kontroli zostały oce-
nione w znacznym stopniu negatywnie. NIK zarzucił
nieprawidłowości, które dotyczyły m.in.:
— niezapewnienia wymaganej powszechnej do-
stępności usług pocztowych (Poczta Polska SA nie
wykonała obowiązku uruchomienia na terenie kraju
co najmniej 8240 placówek pocztowych),
— niedotrzymywania parametrów jakościowych
świadczonych usług (przesyłki były doręczane w wie-
lu przypadkach nieterminowo, ponadto nieprawidło-
wo zabezpieczano obiekty pocztowe i obrót przesył-
kami),
— nieprawidłowości w procesie wprowadzania in-
formatyzacji Poczty Polskiej SA,
— opóźnionej realizacji inwestycji strategicznych
dla funkcjonowania przedsiębiorstwa,
— stale pogarszającej się sytuacji finansowej; w
2008 r. działalność przedsiębiorstwa zakończyła się
stratą w wysokości 144,2 mln zł. Prognozy dotyczące
roku 2009 są dużo gorsze.
Wobec powyższego zwracam się z następującym
pytaniem: Jakie działania Pan Minister zamierza
podjąć, aby wyeliminować nieprawidłowości wskaza-
ne w raporcie NIK?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Tomaszów Lubelski, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14135)
do ministra gospodarki
w sprawie konsekwencji braku prawnej
kontroli metrologicznej analizatorów
alkoholu
Szanowny Panie Premierze! Z odpowiedzi na moją
interpelację z dnia 4 sierpnia 2009 r. udzielonej przez
sekretarza stanu Adama Szejnfelda wynika, że rezy-
gnacja przez Ministerstwo Gospodarki z prawnej
kontroli metrologicznej analizatorów alkoholu w wy-
dychanym powietrzu wynikała z chęci deregulacji i
uproszczenia przepisów w tym zakresie.
Stwierdzono m.in., że zamiast prawnej kontroli
metrologicznej analizatorów może być stosowana
procedura wzorcowania i wskazano jako pozytywny
przykład stosowanie tej dobrowolnej praktyki Policję.
Oznaczałoby to, że Policja sama ustalałaby normy,
które ma spełniać analizator, czyli wzorzec. W rze-
czywistości tak nie jest i to nie Policja ustala te nor-
my, lecz jedynie dostosowuje się do rekomendacji
Głównego Urzędu Miar i procedur stosowanych w
laboratoriach akredytowanych. W tej sytuacji nie da
się uniknąć prób lobbowania Policji, GUM i labora-
toriów przez producentów i sprzedawców analizato-
rów w celu ustalenia zamawianego wzorca analiza-
tora, zgodnego z ich wyrobami. W przypadku gdy
podmiotem zamawiającym jest podmiot państwowy
(np. Policja), może prowadzić to do sytuacji korupcyj-
nych. Konstrukcja dobrowolności rodzi niebezpie-
czeństwo korupcji.
Niezależnie od powyższych wątpliwości niepokój
budzi fakt, że tak istotna sprawa wymknęła się spod
kontroli państwa, tym bardziej, że dobrowolność
wzorcowania dopuszcza istnienie wielu wzorców, po-
nieważ każde akredytowane laboratorium może po-
siadać własne procedury i własny wzorzec. Pytaniem
retorycznym jest, czy każdy wynik badania na ana-
lizatorze zgodnym z jakimkolwiek wzorcem może być
dowodem w postępowaniu karnym? Alternatywą jest
określanie wzorca analizatora przez Główny Urząd
Miar, lecz odbywałoby się to bez podstawy prawnej,
prowadząc do niedozwolonego tworzenia tzw. prawa
powielaczowego.
Główny Urząd Miar w przeszłości już to robił, ale
w prawomocnym wyroku, sygn. akt. 6 IV SA 3796/02
z dnia 7 maja 2004 r. Wojewódzki Sąd Administra-
cyjny uznał przepisy wydane przez GUM za nieobo-
wiązujące.
Równocześnie w odpowiedzi przyznano, że z prze-
kazanych przez ministra spraw wewnętrznych i ad-
ministracji informacji wynika, że procedura wzorco-
wania może wprawdzie wzbudzać pewne wątpliwości
co do oceny wyniku badania wykonanego analizato-
rem wydechu, wykorzystywanego jako dowód, lecz
mimo to Ministerstwo Gospodarki nie podejmuje
żadnych działań.
Zgłoszony w interpelacji brak jednolitej termino-
logii i definicji prawnych dotyczących analizatorów
wydechu został potwierdzony w odpowiedzi na inter-
pelację: z punktu widzenia stosowania prawa istotne
znaczenie ma zachowanie jednolitości terminologicz-
nej (…). Wobec powyższego zdziwienie i niepokój bu-
dzi lekceważenie tego faktu przez ministra gospodar-
ki i ministra zdrowia, gdyż nawet nie planuje się
żadnych działań w tym zakresie.
Powyższe uwagi jednoznacznie wskazują, że za-
mierzony przez ministra gospodarki cel deregulacji i
uproszczenia przepisów nie został osiągnięty. Efekt
jest wręcz odwrotny. Stworzono możliwość tworzenia
przez Główny Urząd Miar prawa powielaczowego, z
którego urząd skwapliwie skorzystał, powszechnie
rekomendując wzorcowanie bez jakichkolwiek kon-
sultacji społecznych. W wyniku czego w Polsce obo-
wiązują najbardziej rygorystyczne kryteria na świe-
cie, których nawet Międzynarodowa Organizacji Me-
trologii Prawnej (OIML) nie zaleca.
Brak prawnej kontroli metrologicznej analizato-
rów skutkuje również tym, że na rynku polskim po-
jawiły się tanie importowane analizatory, sprzeda-
wane pod nazwami zbliżonymi do tych powszechnie
używanych, np. alkomaty, alkometry, wprowadzając
klientów w błąd co do ich jakości. Bowiem dokładność
pomiarów alkoholu tymi urządzeniami jest bardziej
niż wątpliwa i w większości analizatory te nie posia-

dają żadnych metrologicznych atestów. Można zatem
przebadać się takim urządzeniem z wynikiem nega-
tywnym, lecz rzeczywista zawartość alkoholu będzie
znacznie wyższa niż wskazana przez to urządzenie.
W tej sytuacji zwracam się z pytaniami do mini-
stra gospodarki:
1. Dlaczego, wobec istotnych zastrzeżeń dotyczą-
cych procedury wzorcowania wynikających np. z do-
browolności stosowania tej procedury, ocenę funkcjo-
nowania braku prawnej kontroli metrologicznej ana-
lizatorów alkoholu przewiduje się dopiero w IV kwar-
tale 2010 r.?
2. Czy likwidując prawną kontrolę metrologiczną
analizatorów i wprowadzając procedurę wzorcowa-
nia, dokonano analizy zagrożeń związanych z moż-
liwością korupcji przy ustalaniu wzorca (np. przez
Policję) oraz tworzenia prawa powielaczowego przez
Główny Urząd Miar?
3. Dlaczego nie podejmuje się niezwłocznych dzia-
łań w celu ujednolicenia terminów i definicji praw-
nych występujących w różnych aktach prawnych w
zakresie analizatorów?
4. Dlaczego nie przeprowadzono konsultacji spo-
łecznych w sprawie wprowadzenia dobrowolnego
wzorcowania?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14136)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie wprowadzenia zmian w ustawie
Prawo zamówień publicznych
Szanowny Panie Premierze! W nawiązaniu do od-
powiedzi na interpelację, SPS-023-12618/09, z 30
listopada 2009 r. odnoszącą się do problemów w za-
kresie zakupów nowości wydawniczych chciałbym
podziękować za pozytywne odniesienie się do przed-
stawionej kwestii. Pan minister podzielił pogląd
przedstawicieli środowisk bibliotecznych w sprawie
potrzeby wprowadzenia zmian w ustawie Prawo za-
mówień publicznych. Umożliwi to szybki i sprawny
dostęp do nowości wydawniczych. Pracownicy biblio-
tek nie ukrywają, że zależy im na szybkim wprowa-
dzeniu nowych rozwiązań prawnych.
W związku z tym zwracam się z pytaniem: Czy
Pan Premier może przedstawić harmonogram wpro-
wadzenia zmian w ustawie Prawo zamówień publicz-
nych w zakresie zakupów nowości wydawniczych?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
161
Interpelacja
(nr 14137)
do ministra gospodarki
w sprawie sankcji dla dystrybutorów
lekkiego oleju opałowego
Szanowny Panie Ministrze! Dystrybutorzy lek-
kiego oleju opałowego ponoszą finansową odpowie-
dzialność za nieuczciwość nabywców, którzy w skła-
danych przez siebie oświadczeniach o przeznaczeniu
zakupionego oleju opałowego podają nieprawdę.
Sprzedawcy nie mając żadnej prawnej możliwości we-
ryfikacji tych danych, zostali przez administrację
państwową automatycznie postawieni w jednym sze-
regu z firmami działającymi na szkodę państwa. Jed-
nocześnie nieuczciwi nabywcy wykorzystujący olej
opałowy do celów napędowych nie ponoszą z tego ty-
tułu żadnej odpowiedzialności. Aparat państwowy w
dużej mierze toleruje faktycznych przestępców
uszczuplających budżet, a rekompensuje sobie po-
wstałe z tego tytułu straty na dystrybutorach lekkie-
go oleju opałowego. Większość z nich jest na różnym
etapie nierównej walki z administracją państwową,
która nie tylko nakłada na nich olbrzymie kary za
niespełnienie obowiązków (do realizacji których
ustawodawca nie dał odpowiednich narzędzi), ale
również egzekwuje zawczasu ewentualne, jeszcze
nieorzeczone, kary.
W związku z tym chciałbym zadać Panu Ministro-
wi następujące pytania:
1. Jak ocenia Pan Minister aktualny stan prawny
dotyczący zwalczania nieprawidłowości w zakresie
używania lekkiego oleju opałowego? Czy nie jest on
zbyt restrykcyjny dla dystrybutorów tego paliwa?
2. Czy Pan Minister przewiduje podjęcie kroków,
które polepszą sytuację prawną dystrybutorów lek-
kiego oleju opałowego wobec działań organów admi-
nistracji?
Z wyrazami szacunku
Poseł Dariusz Lipiński
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14138)
do ministra środowiska
w sprawie systemu sprzedaży drewna
z PGL Lasy Państwowe
Szanowny Panie Ministrze! Przedstawiciele pol-
skiego przemysłu drzewnego wskazują, iż Lasom
Państwowym udało się narzucić gorsze niż obowią-
zujące dotąd rozwiązania w handlu drewnem, a na
162
kolejny rok zapowiadane są jeszcze gorsze – oparte
o otwarty system aukcyjny, stanowiący zaprzecze-
nie jakiejkolwiek stabilności i szans rozwoju prze-
mysłu. Zignorowano alarmujące sygnały przedsię-
biorców i wszystkie ich propozycje rozwiązań. Za-
miast poprawić, pogorszono ich sytuację zaopatrze-
niową. Otwarto drogę do spekulacyjnych zakupów
drewna i osłabienia polskich przedsiębiorstw przez
ograniczenie im dostępu do surowca. Dzieje się to w
obliczu poważnego kryzysu gospodarczego, gdy
trzeba mobilizować wszelkie możliwości, aby prze-
trwać trudny okres na rynku.
Sytuacja szeregu polskich przedsiębiorstw prze-
rabiających drewno staje się krytyczna. Narzucony
system sprzedaży otwiera szeroko dostęp do zasobów
polskiego drewna wielkim koncernom zachodnim, a
te nie zawahają się wykorzystać swojej przewagi fi-
nansowej, aby je przejąć. Możliwe jest, iż działanie
zagranicznej konkurencji jest rozmyślne, a oferowa-
nie cen nadmiernie zawyżonych prowadzić ma do
opanowania polskiego rynku. W zaistniałej sytuacji
pragnę skierować do Pana Ministra następujące py-
tania:
1. Jak Pan Minister ocenia wprowadzony aktual-
nie przez Lasy Państwowe system sprzedaży drewna,
szczególnie w części opartej o tzw. systemowe prze-
targi nieograniczone?
2. Czy Pan Minister zamierza podjąć działania w
celu takiej zmiany zasad sprzedaży drewna z Lasów
Państwowych, która pozwoli na stabilne zaopatrze-
nie krajowego przemysłu drzewnego i rozwój tej ga-
łęzi gospodarki?
3. Czy, zdaniem Pana Ministra, w dobie kryzysu
gospodarczego system sprzedaży państwowych zaso-
bów drewna powinien zostać ukształtowany w taki
sposób, aby wspierać pozycję krajowych przedsię-
biorstw przemysłu drzewnego?
Z wyrazami szacunku
Poseł Dariusz Lipiński
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14139)
do ministra zdrowia
w sprawie problemów związanych
z wykonywaniem zawodu pielęgniarki
i położnej rodzinnej
Szanowna Pani Minister! Podstawowa opieka
zdrowotna (POZ) stanowi fundamentalne ogniwo
pierwszego kontaktu jednostki i rodziny z systemem
opieki zdrowotnej. Świadczenia zdrowotne w ramach
POZ powinny zaspokoić potrzeby zdrowotne i spo-
łeczne populacji między innymi poprzez zapewnienie
kompleksowej opieki pielęgniarskiej: rozpoznanie po-
trzeb zdrowotnych i społecznych, koordynację proce-
su pielęgnowania w warunkach domowych, domową
opiekę pielęgniarską nad przewlekłe chorymi i nie-
pełnosprawnymi oraz realizację zleceń lekarskich.
Jest to model idealny, który był podstawą opieki pie-
lęgniarskiej w POZ i o utrzymanie którego od kilku
lat walczą pielęgniarki rodzinne i położne rodzinne.
O ważności roli pielęgniarki rodzinnej i położnej
rodzinnej w społeczeństwie nie trzeba przekonywać,
tym bardziej że z roku na rok zwiększa się liczba
obłożnie chorych i starszych ludzi wymagających
opieki pielęgniarskiej w domu pacjenta. We wszyst-
kich państwach Europy funkcjonuje system pielę-
gniarki rodzinnej, która wykonuje swoje zadania w
domu pacjenta i czuwa nad rodziną. Niestety, zda-
niem środowiska pielęgniarskiego, w Polsce pielę-
gniarstwo rodzinne i położnictwo rodzinne nie jest
uważane za potrzebne w swoim pierwotnym właści-
wym kształcie, czyli w domu pacjenta. Obecny sys-
tem prawny, w tym rozporządzenie ministra zdrowia
z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwa-
rantowanych z zakresu POZ i wydawane zarządzenia
prezesa NFZ doprowadziły do ograniczenia opieki
pielęgniarki rodzinnej w domu pacjenta do minimum,
nałożono natomiast obowiązki niemożliwe do wyko-
nania i niezgodne z kompetencjami pielęgniarek.
Przede wszystkim, na podstawie wyżej wymienio-
nych aktów prawnych, nałożono na pielęgniarkę ro-
dzinną obowiązek świadczenia usług w drodze am-
bulatoryjnej w gabinecie pielęgniarki POZ, który w
żadnym razie nie jest tożsamy z gabinetem zabiego-
wym. W tym gabinecie pielęgniarki POZ mają obo-
wiązek realizować zlecenia lekarzy POZ, podczas gdy
w tym samym czasie gabinet zabiegowy lekarza POZ
stoi pusty. W gabinecie pielęgniarki POZ nie można
wykonywać zabiegów, bo nie jest on przystosowany
do tego, tak jak gabinet zabiegowy lekarza POZ. Tym
samym pielęgniarka rodzinna swoje pierwotne miej-
sce wykonywania świadczeń, tj. dom i środowisko
pacjenta, musi zamienić na gabinet. Pojawia się od
razu pytanie, co zrobić z pacjentami pozostawionymi
w domu bez opieki pielęgniarki rodzinnej. Nie jest
przecież możliwe jednoczesne świadczenie usług w
gabinecie i bycie w domu z pacjentami. Przy czym
trzeba podkreślić, że pacjent w domu wymaga szcze-
gólnej opieki, nierzadko wymagającej o wiele więcej
czasu niż pacjent ambulatoryjny (kroplówki itp.).
Działania podejmowane przez Narodowy Fun-
dusz Zdrowia uważane są przez środowisko pielę-
gniarek rodzinnych i położnych rodzinnych za dys-
kryminujące, a ich zdanie często nie jest brane pod
uwagę. Pielęgniarki muszą podporządkować się na-
rzuconym warunkom pracy, pomimo iż są samodziel-
nymi podmiotami i prowadzą własne działalności
gospodarcze. Stanowisko NFZ liczy się przede wszyst-
kim z wymaganiami i żądaniami innej grupy świad-
czeniodawców. Pielęgniarki rodzinne nie walczą o
wyższe pensje czy krótszy czas pracy, ale o normalne
warunki pracy pielęgniarki rodzinnej, o możliwość

wykonywania wyuczonego zawodu w domu pacjenta
zgodnie ze swoimi kompetencjami. Tymczasem dzia-
łania NFZ zmierzają do stopniowego wyeliminowa-
nia zawodu pielęgniarki rodzinnej jako samodzielne-
go świadczeniodawcy. Nakładając niemożliwe dla
pielęgniarek fizycznie i materialnie do sprostania
obowiązki (transport krwi, gabinety zabiegowe), NFZ
doprowadzi do tego, że pielęgniarki rodzinne będą
zatrudniały się u lekarzy POZ, którzy wtedy przejmą
ich kontrakty i nakażą wykonywanie zleceń uzna-
nych tylko przez lekarza.
Duże problemy związane są także z pobieraniem
krwi (materiału zakaźnego) w domu pacjenta przez
pielęgniarkę rodzinną oraz obowiązkiem jej trans-
portu do oznaczonego przez lekarza POZ miejsca.
Brak pieniędzy i zorganizowania przez lekarzy POZ
transportu materiału zakaźnego (krwi) zgodnie z
przepisami prawa i zachowaniem wszystkich środ-
ków ostrożności prowadzi do tego, że pielęgniarki są
zmuszane do ich przewożenia we własnym zakresie,
czyli tramwajem, taksówką, autobusem. Pielęgniar-
ki zostały zobowiązane do działania niezgodnego z
prawem i do narażania ludzi na niebezpieczeństwo.
Zdaniem pielęgniarek rodzinnych obecne regula-
cje prawne i stosunek NFZ do ich zawodu doprowa-
dzą w efekcie do pozostawienia kilkudziesięciu tysię-
cy ludzi bez opieki w domu. Dlatego też pragnę skie-
rować do Pani Minister następujące pytania:
1. Jaka jest wizja Pani Minister dotycząca doce-
lowego statusu pielęgniarek i położnych rodzin-
nych?
2. Czy do Pani Minister docierają informacje o
zasygnalizowanych w niniejszej interpelacji proble-
mach? Jeżeli tak, to jakie Pani Minister zamierza
podjąć kroki w celu ich rozwiązania?
3. Czy Pani Minister przewiduje wystąpienie w
najbliższym czasie z inicjatywą zmian w systemie
prawnym, dzięki którym przywróci się dawny status
pielęgniarki i położnej rodzinnej, zamiast istniejącej
obecnie pielęgniarki POZ, która ma wykonywać nie-
malże wszystkie czynności pielęgniarskie w kilku
miejscach naraz?
Z wyrazami szacunku
Poseł Dariusz Lipiński
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14140)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie problemu kłusownictwa
na terenach rzecznych
Szanowny Panie Ministrze! W związku z prośbą
Towarzystwa Miłośników Parsęty o interwencję
163
poselską zwracam się do Pana Ministra z następu-
jącą interpelacją dotyczącą problemu kłusownictwa
na terenach rzecznych.
Jak wynika z przedstawionego mi przez Towa-
rzystwo Miłośników Parsęty zestawienia, skala
kłusownictwa nad górną i środkową Parsętą jest ol-
brzymia. Pomimo wielu sukcesów przy zatrzymywa-
niu podejrzanych na gorącym uczynku problemu
kłusownictwa nie udaje się wyeliminować. Przyczy-
ną takiego stanu rzeczy jest w dużej mierze interpre-
tacja przepisów ustawy o rybactwie śródlądowym
stosowana przez prokuratury. Jako przykład służyć
może przypadek zaistniały w Prokuraturze Rejono-
wej w Białogardzie.
Art. 10 ust. l pkt ustawy o rybactwie śródlądowym
zabrania przechowywania, przewożenia, przetwór-
stwa i wprowadzania do obrotu ryb i ikry złowionych
i pozyskanych z naruszeniem przepisów art. 8 i 9 cy-
towanej ustawy. Jednakże prokuratura, która winna
stać na straży prawa, w czasie postępowania wo-
bec podejrzanej osoby, przyjęła zgodnie ze słow-
nikiem języka polskiego następującą interpretację
słowa „przechowywać”: oznacza uchronić przed ze-
psuciem, zaginięciem, poprzez umieszczenie w odpo-
wiednich warunkach, itd. Z tego też względu po ujaw-
nieniu w plecaku, który miał przy sobie oskarżony,
dwóch sztuk troci wędrownej, w okresie, w którym
jest to zabronione, prokuratura nie uznała tego za
„przechowywanie” przez niego tych ryb. Wskazując
na powyższe, stwierdziła, że zarzucany oskarżo-
nemu czyn nie zawiera znamion czynu zabronio-
nego i umorzyła postępowanie.
Taka interpretacja słowa „przechowywać” z
pewnością nie była intencją twórców ustawy. Nale-
ży przy tym zauważyć, iż wyrywkowe interpretowa-
nie słownikowych definicji słów, które wyrwane z
kontekstu mogą mieć inne znaczenie, niż ma dany
artykuł ustawy, jest procederem budzącym spory
niepokój, gdyż pozwala na nadużywanie istnieją-
cych przepisów prawa.
W związku z tym zwracam się do Pana Ministra
z pytaniem: Czy możliwa jest interpretacja art. 10 pkt
1 ustawy o rybactwie śródlądowym odnośnie do opi-
sanego problemu tak, aby istniała jednoznaczna wy-
kładnia prawa?
Z poważaniem
Poseł Katarzyna Matusik-Lipiec
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
164
Interpelacja
(nr 14141)
do ministra gospodarki
w sprawie braku jednoznacznych przepisów
pozwalających samorządowi województwa
tworzyć spółki kapitałowe i przystępować
do nich
Szanowny Panie Ministrze! Dotychczas, zgodnie
z ustawą, tylko gminy mają prawo do tworzenia i
przystępowania do spółek kapitałowych. Samorzą-
dy województw nie mają jednoznacznego zakazu
ani przepisów pozwalających wprost angażować się
w taką działalność (powiaty ustawowo mają to za-
bronione). Ministerstwo Gospodarki rozpoczęło pra-
ce nad nowelizacją tych przepisów, uprawniając za-
równo powiaty, jak i samorządy województw do
tworzenia i przystępowania do spółek kapitałowych.
Wzbudziło to jednak wiele kontrowersji i wstrzymano
prace nad nowelizacją.
Zważywszy na to, że to właśnie na samorządy
województw nałożono odpowiedzialność za tworze-
nie warunków do rozwoju gospodarczego i rozwoju
regionalnego, zwracamy się z prośbą o udzielenie
odpowiedzi i wyjaśnień na następujące pytanie: Na
jakim etapie znajdują się prace nad nowelizacją
ustaw o gospodarce komunalnej, samorządzie po-
wiatowym i samorządzie województwa i kiedy moż-
na spodziewać się finalizacji prac nad projektami
ustaw?
Z poważaniem
Poseł Marek Zieliński
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14142)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie usprawnienia systemu wspierania
rodzin z problemami i zmniejszenia liczby
dzieci wychowywanych poza rodzinnym
domem
Szanowna Pani Minister! Z przeprowadzonych
przez resort kierowany przez Panią Minister badań
wynika, że w ostatnich latach znacząco wzrosła licz-
ba dzieci wychowywanych w naszym kraju poza ro-
dziną. Podczas gdy w 2004 r. liczba wychowanków
domów dziecka i rodzin zastępczych sięgała niespeł-
na 88 tys., to w 2008 r. wzrosła ona aż do prawie 96
tys. Wiele miejsca temu problemowi poświęciła w jed-
nym z listopadowych swoich numerów „Rzeczpospo-
lita”. Zdaniem specjalistów, którzy wypowiadają się
na ten temat w gazecie, przyczyny tego problemu nie
można szukać jedynie w demografii. Jednym z powo-
dów takiej sytuacji jest zbyt częste odbieranie dzieci
biologicznym rodzicom, w sytuacji gdy nie ma ku
temu wystarczających powodów, zamiast uruchomić
stosowne mechanizmy opieki społecznej i wesprzeć
rodziny, które z różnych względów mają przejściowe
problemy, ale w których z pewnością dzieci otrzyma-
ją troskliwą opiekę, a przede wszystkim ojcowską i
matczyną miłość.
Problemy wielu rodzin wynikają z ubóstwa i wy-
starczyłoby wesprzeć je materialnie lub stworzyć
odpowiednie warunki, by rodzice mogli zarobić pie-
niądze. Z pewnością byłoby to o wiele mniej kosz-
towne niż utrzymywanie dzieci odebranych biolo-
gicznym rodzicom w placówkach opiekuńczo-wycho-
wawczych.
W wielu innych przypadkach natomiast najlep-
szym sposobem na pomoc rodzinie byłoby otoczenie
ich opieką przez specjalistów takich jak terapeuci,
psycholodzy czy po prostu osoby, które pomogłyby w
prowadzeniu domu. Niestety ośrodki pomocy społecz-
nej dysponują zbyt małymi środkami finansowymi,
by takim wsparciem we właściwym zakresie objąć
wszystkie potrzebujące rodziny.
W związku z powyższym chciałbym zapytać Pa-
nią Minister:
— Jak ocenia Pani Minister obecny system wspar-
cia dla rodzin z problemami? Czy konieczne są w tym
zakresie jakieś zmiany i czy w najbliższym czasie
MPiPS będzie starało się je wprowadzić?
— Jeśli tak, to na czym mają one polegać?
— Na jakim etapie znajdują się rządowe prace nad
ustawą o wspieraniu rodziny?
— Jakie są szanse na zwiększenie z budżetu pań-
stwa środków na finansowanie opieki społecznej? Za-
dań do wykonania instytucjom takim jak powiatowe
centra pomocy rodzinie czy gminne ośrodki pomocy
społecznej przybywa. Niestety wraz z nowymi obo-
wiązkami nie idzie wystarczająca ilość środków po-
zwalających na właściwą ich realizację.
Z poważaniem
Poseł Wojciech Wilk
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14143)
do ministra infrastruktury
w sprawie opóźnień w realizacji ważnych
inwestycji drogowych na przykładzie
modernizacji drogi krajowej nr 74 na
odcinku Gościeradów – Annopol
Szanowny Panie Ministrze! Z niepokojem przyją-
łem informację o tym, że zagrożone są pewne bardzo
ważne nie tylko dla mieszkańców regionu, który re-
prezentuję, ale dla wszystkich kierowców przejeżdża-
jących przez tę część Lubelszczyzny, inwestycje dro-
gowe. Tym bardziej że Generalna Dyrekcja Dróg
Krajowych i Autostrad jest w zasadzie w pełni gotowa
do ich realizacji. Chodzi przede wszystkim o wstrzy-
manie ogłoszonego na początku grudnia 2009 r. prze-
targu na modernizację drogi krajowej nr 74 na odcin-
ku od Gościeradowa do Annopola (granica wojewódz-
twa lubelskiego). To niezmiernie ważna trasa i jeden
z najważniejszych szlaków komunikacyjnych na kie-
runku Lublin – Kielce i dalej w kierunku południo-
wo-zachodniej Polski oraz Lublin – Kraków. O tra-
gicznym stanie nawierzchni na tymże odcinku mia-
łem już okazję kilka razy Pana Ministra informować.
Dlatego z dużą radością przyjąłem przed kilkoma ty-
godniami informację o ogłoszeniu przetargu na to
zadanie. Niestety, jak się teraz okazuje, został on
wstrzymany.
O pilną realizację prosi się też modernizacja dro-
gi krajowej nr 19 na odcinku Lublin – Kraśnik. Tak-
że tutaj stan nawierzchni na większości tej trasy
jest w bardzo złym stanie, a to przecież nie tylko
główna arteria Lubelszczyzny na kierunku północ-
-południe, ale także element ważnego szlaku komu-
nikacyjnego biegnącego przez Polskę na kierunku
kraje nadbałtyckie – Bałkany. Zanim doczekamy się
otwarcia projektowanej na tym kierunku drogi eks-
presowej, minie jeszcze pewnie kilka lat, dlatego
ważna jest poprawa stanu biegnącej tędy już teraz
drogi krajowej.
Dziękując za dotychczasowe inwestycje realizowa-
ne przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Au-
tostrad na terenie Lubelszczyzny, chciałbym prosić
Pana Ministra o priorytetowe potraktowanie obu
tych zadań inwestycyjnych, zabezpieczenie środków
na ten cel i skierowanie ich do realizacji.
Proszę również Pana Ministra o odpowiedź na
pytania:
— Czym podyktowane jest zatrzymanie przetar-
gu na modernizację drogi krajowej nr 74 na odcinku
Gościeradów – Annopol (granice województwa lubel-
skiego)? Kiedy ten przetarg zostanie wznowiony
i kiedy nastąpi realizacja tego zadania?
— Kiedy planowana jest modernizacja drogi
krajowej nr 19 na odcinku Lublin – Kraśnik? Czy
165
możliwe jest, by prace tu rozpoczęły się jeszcze
w tym roku?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Wilk
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14144)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie procedur pozyskiwania środków
unijnych oraz programów wsparcia,
z których mogą być zasilane fundusze sołeckie
Szanowna Pani Minister! Ustawa o funduszu so-
łeckim zakłada, że rada gminy decyduje o wyodręb-
nieniu w budżecie gminy funduszu sołeckiego. Środki
zagwarantowane w budżecie przeznaczane mają być
na wykonanie przedsięwzięć służących poprawie wa-
runków życia mieszkańców. Wysokość środków uza-
leżniona jest od stanu zamożności danej gminy.
W związku z powyższym pojawiają się pytania
sołtysów i rad sołeckich o możliwość wykorzystania
należnego funduszu jako wkładu własnego w apli-
kowaniu o unijne środki. Jeśli tak, to proszę o wska-
zanie procedury pozyskiwania tych środków oraz
celów, na które mogą być przeznaczone, i progra-
mów wsparcia, z których mogą być zasilane fundu-
sze sołeckie.
Z poważaniem
Poseł Magdalena Gąsior-Marek
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14145)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie zapisu grupy krwi
w biometrycznym dowodzie osobistym
Szanowny Panie Ministrze! Grupa krwi pacjen-
ta to niezmiernie ważna informacja dla ratownika
medycznego i lekarza, który musi w sytuacji bezpo-
średniego zagrożenia życia lub zdrowia podejmować
decyzję o transfuzji. W sytuacji bowiem, kiedy liczy
się każda minuta w walce o zdrowie i życie ludzkie,
pół godziny na przeprowadzenia badania grupy krwi
ma olbrzymie znaczenie. Dlatego słuszne wydaje się
umieszczenie grupy krwi w dowodach osobistych.
W 2011 r. zostaną wprowadzone nowe dowody bio-
metryczne. Jest to dobry moment na uregulowanie
kwestii umieszczania grup krwi w dowodach osobi-
166
stych. W związku z tym pragnę zapytać Pana Mini-
stra: Czy w nowych, biometrycznych dowodach oso-
bistych będzie umieszczona grupa krwi?
Z poważaniem
Poseł Magdalena Gąsior-Marek
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14146)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie wycinki starodrzewów
na zabytkowych cmentarzach
Szanowny Panie Ministrze! Wycinka drzew na
zabytkowych cmentarzach często budzi duże emocje
społeczne. Pojawiają się zazwyczaj dwie grupy inte-
resu. W jednej znajdują się zwolennicy bezgranicz-
nej ochrony starodrzewów, w drugiej – sprzymie-
rzeńcy konieczności zadbania o bezpieczeństwo lu-
dzi przebywających na cmentarzu oraz ochrony
grobów niszczonych przez korzenie drzew. Każda z
wymienionych grup prezentuje jak najbardziej ra-
cjonalne argumenty, a mimo to sytuacje te są często
konfliktowe. Trudno wybrać kompromisowe rozwią-
zanie. W związku z tym chciałabym zapytać Pana
Ministra o to, jakimi wytycznymi powinni kierować
się wojewódzcy konserwatorzy zabytków, którzy wy-
dają zgodę na wycinkę drzew na zabytkowych cmen-
tarzach. Dendrolodzy proponują podcinanie korzeni
drzew. Jakie jest stanowisko Pana Ministra wobec
tej kwestii?
Z poważaniem
Poseł Magdalena Gąsior-Marek
Warszawa, dnia 6 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14147)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie dyskryminacji osób
niepełnosprawnych w procesie rekrutacji
na studia wyższe
Szanowny Panie Premierze! W ostatnim czasie
dotarły do mnie sygnały mówiące o tym, iż studenci
niepełnosprawni są dyskryminowani podczas rekru-
tacji na studia wyższe. Dotyczy to zwłaszcza osób
chcących studiować w akademiach wychowania fi-
zycznego. Chcemy zapytać o rozmiary tego problemu.
Czy spotkali się Państwo z procedurą polegającą na
tym, iż osoba niepełnosprawna chcąca studiować na
uczelni wyższej musi dodatkowo otrzymać zgodę rek-
tora? W przypadku osób pełnosprawnych takie pro-
cedury nie obowiązują. Podczas rekrutacji liczy się
najczęściej wynik np. egzaminu maturalnego, a w
przypadku studiów w AWF dodatkowo wynik testu
sprawnościowego. W kwestii osób niepełnospraw-
nych dopuszczenie do procesu rekrutacji wymagało
pozwolenia rektora mimo pozytywnego wyniku z
przeprowadzonych testów. Jak często tego rodzaju
sytuacje mają miejsce? Czy znana jest liczba takich
przypadków? Czy stosowanie tego rodzaju praktyk
przez uczelnie wyższe jest zgodne z prawem pol-
skim? Czy studenci niepełnosprawni nie są dyskry-
minowani w ten sposób i czy nie jest to sprzeczne z
zasadą równego dostępu do wykształcenia?
Z poważaniem
Posłowie Magdalena Gąsior-Marek
i Andrzej Nowakowski
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14148)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie gróźb kierowanych za pomocą
krótkich wiadomości tekstowych (SMS)
Stan faktyczny:
W obecnej dobie rozwoju nowoczesnych technolo-
gii często narzędzia dóbr techniki wykorzystywane
są jako środki służące do popełniania przestępstw.
W ostatnim czasie nierzadko spotykamy się ze
sprawami kierowania gróźb i pogróżek za pomocą
krótkich wiadomości tekstowych (SMS), wysyłanych
za pomocą telefonów, najczęściej komórkowych.
Z pewnością wśród tego typu wiadomości otrzymy-
wanych przez właścicieli telefonów znajdują się i takie,
które kierowane są w ramach chybionego żartu. Nie-
mniej jednak znajdują się również takie, które wpro-
wadzają odbiorcę w uzasadniony stan lęku i obawy o
własne zdrowie oraz życie. Czasami zdarza się, że kie-
rowana groźba dotyczy również członków rodzin od-
biorców takich wiadomości SMS. Zjawisko to na are-
nie międzynarodowej jest zwane stalkingiem.
Policja, jak często uważają poszkodowani, nie-
chętnie chce pomagać tak napastowanym ofiarom,
ponieważ nie ma możliwości ustalenia nadawcy ta-
kich wiadomości, zwłaszcza gdy korzysta on z nieza-
rejestrowanego telefonu i karty.
Wydaje się, że biorąc pod uwagę zaawansowanie
najnowszych technologii, taka przeszkoda nie powin-
na mieć miejsca oraz jednocześnie nie powinna być
podstawą do umorzenia wszczętego w takich spra-

wach postępowania, już na etapie postępowania
przygotowawczego.
Nadrzędnym obowiązkiem państwa jest zapew-
nienie obywatelom bezpieczeństwa i porządku pu-
blicznego, stąd ofiary takich jak ww. przestępstw
powinny być objęte szczególną opieką właściwych
służb, aby móc normalnie funkcjonować w społe-
czeństwie, zaś organy ścigania powinny być wypo-
sażone we wszelakie środki – również te cyfrowe z
zakresu nowoczesnych technologii, prowadzące do
szybkiego ustalenia i zatrzymania sprawcy takiego
przestępstwa.
Pytanie:
W związku z powyższym pragniemy zapytać o to,
czy możliwa jest zmiana przepisów prawa tak, aby
wyposażyć organy ścigania w środki skutecznego ści-
gania sprawców takich jak ww. przestępstw.
Z wyrazami szacunku
Poseł Tadeusz Arkit
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14149)
do ministra zdrowia
w sprawie wstrzymania rozpatrywania
nowych wniosków o zawarcie umów
dotyczących pielęgniarskiej opieki domowej
Działając na podstawie art. 191 i art. 192 regula-
minu Sejmu, składamy interpelację poselską do Mi-
nistra Zdrowia w sprawie wstrzymania rozpatrywa-
nia nowych wniosków o zawarcie umów dotyczących
pielęgniarskiej opieki domowej, na przykładzie Ma-
łopolski.
Stan faktyczny: Małopolska Okręgowa Rada Pie-
lęgniarek i Położnych w Krakowie przesłała nam
protest do komunikatu NFZ w Małopolsce dla świad-
czeniodawców POZ o wstrzymaniu rozpatrywania
nowych wniosków o zawarcie umów dotyczących pie-
lęgniarskiej opieki domowej finansowanej metodą
zadaniową.
Rada podnosi, że takie rozwiązanie może dopro-
wadzić do pozbawienia właściwej opieki zdrowotnej
mieszkańców domów pomocy społecznej, niepełno-
sprawnych i osób niezdolnych do samodzielnego co-
dziennego działania. Rada równocześnie deprecjonu-
je argument rachunku ekonomicznego w tym zakre-
sie, ponieważ tak wygenerowana oszczędność może
zdeterminować koszt w postaci hospitalizacji ww. pa-
cjentów.
Pytanie: W związku z powyższym pragniemy za-
pytać o to, czy postulat rady w zakresie wznowienia
167
kontraktowania opieki środowiskowej finansowanej
metodą zadaniową możliwy jest do spełnienia?
Z wyrazami szacunku
Poseł Tadeusz Arkit
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14150)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie programów Ministerstwa Kultury
i Dziedzictwa Narodowego dotyczących
bibliotek
Szanowny Panie Ministrze! W związku z listem
protestacyjnym „w obronie bibliotek” napisanym
przez czołowych przedstawicieli polskich pisarzy,
takich jak m.in.: Julia Hartwig, Maria Janion, Kry-
styna Kofta, Wojciech Kuczok, Eustachy Rylski, An-
drzej Stasiuk czy Olga Tokarczuk, oraz formułowa-
nymi w mediach zarzutami dotyczącymi planowanej
przez ministerstwo rzekomej likwidacji bibliotek
poprzez zmiany w prawie polegające na łączeniu
małych bibliotek z innymi instytucjami kultury
zwracamy się do Pana Ministra z uprzejmą prośbą
o informację na temat prowadzonych przez mini-
sterstwo programów dotyczących bibliotek publicz-
nych, a w szczególności:
— „Programu rozwoju bibliotek”, planowanego
na lata 2009–2013, dotyczącego bibliotek w gminach
wiejskich i miejskich nie większych niż 20 tys. miesz-
kańców,
— programu „Biblioteka+”, rozpoczętego w 2009 r.
i adresowanego do gmin wiejskich.
Chcielibyśmy zapytać Pana Ministra: Na jakim
stopniu zaawansowania jest realizacja tych progra-
mów oraz czy środki przeznaczone na ich realizację
są wystarczające?
Z poważaniem
Posłowie Andrzej Nowakowski
i Magdalena Gąsior-Marek
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
168
Interpelacja
(nr 14151)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie obchodów 600. rocznicy bitwy
pod Grunwaldem
Szanowny Panie Ministrze! W tym roku obcho-
dzimy okrągłą 600. rocznicę bitwy pod Grunwaldem.
W 1410 r. zjednoczone wojska polsko-litewskie pod
dowództwem Władysława Jagiełły odniosły histo-
ryczne zwycięstwo nad wojskami krzyżackimi. W
historii Polski jest to wydarzenie, które stanowi sym-
bol narodowej waleczności, godności i dumy. Mając
świadomość znaczenia tej rocznicy, chcielibyśmy za-
pytać o to, jak będzie się przedstawiać:
— przebieg uroczystości upamiętniających 600.
rocznicę bitwy pod Grunwaldem,
— harmonogram przygotowań do uroczystości,
— budżetowanie,
— zaangażowanie strony litewskiej (ewentualnie
innych partnerów zagranicznych,)
— udział i zaangażowanie środowisk i organizacji
pozarządowych,
— promocja wydarzenia w Polsce i poza granica-
mi naszego kraju?
Z poważaniem
Posłowie Andrzej Nowakowski
i Magdalena Gąsior-Marek
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14152)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie rozporządzenia ministra pracy
i polityki społecznej z dnia 20 sierpnia 2009 r.
w sprawie szczegółowych warunków
odbywania stażu przez bezrobotnych
w zakresie § 2 ust. 1
Szanowna Pani Minister! Ustawa z dnia 20 kwiet-
nia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach
rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn.
zm.) powstała z myślą o stworzeniu programów i in-
stytucji, które walczyłyby w Polsce z trudnym pro-
blemem społecznym, jakim jest bezrobocie. Ustawa
stworzyła między innymi możliwość obywania stażu
przez osobę bezrobotną. Bezrobotny dzięki stażowi
nabywa praktyczne umiejętności do wykonywania
pracy. Staż jest korzyścią dla dwóch stron. Pracodaw-
ca nie ponosi kosztów z tytułu wynagrodzenia, a sta-
żysta nabiera koniecznego doświadczenia, potrzeb-
nego na rynku pracy.
Resort pracy przygotował nowe rozporządzenie w
sprawie stażu, dostosowując przepisy wykonawcze do
znowelizowanej w lutym ustawy o promocji zatrud-
nienia i instytucjach na rynku pracy. W dniu 20
sierpnia 2009 r. ukazał się akt wykonawczy w posta-
ci rozporządzenia do ustawy, w którym w § 2 ust. l
przedstawiono szczegółowy opis liczby osób, które
mogą odbywać staż u organizatora, który jest praco-
dawcą. Przepis mówi, że u organizatora stażu, który
jest pracodawcą, staż mogą odbywać jednocześnie
bezrobotni w liczbie nieprzekraczającej liczby pra-
cowników zatrudnionych u organizatora w dniu skła-
dania wniosku w przeliczeniu na pełny wymiar cza-
su pracy. Zgodnie z tym przepisem doszło do ograni-
czenia możliwości odbywania stażu. Zamknęło to
możliwość przyjmowania większej liczby stażystów.
Pani Minister! Nie ulega wątpliwości, że zaostrzo-
ne przepisy o aktywizacji bezrobotnych, a przede
wszystkim ograniczenie liczby stażystów, którzy
będą mogli odbywać staż u danego pracodawcy, z
pewnością wpłyną na zwiększenie bezrobocia. W
obecnych czasach staż jest często jedyną możliwością
rozwoju zawodowego. O skutkach nowych zapisów
ministerstwa informowały już powiatowe urzędy
pracy. Sygnalizują one, że w powyższym przepisie
należałoby odejść od zapisu o przeliczeniu pracowni-
ków na pełny wymiar czasu pracy. Rozporządzenie
mogłoby uwzględnić pracowników pracujących w nie-
pełnym wymiarze, jak i zatrudnionych na podstawie
umów cywilnoprawnych.
Moje pytanie brzmi następujące: Czy ministerstwo
wie o skutkach rozporządzenia? Czy planuje uwzględ-
nić moje propozycje? Kiedy może to nastąpić?
Z poważaniem
Poseł Grzegorz Sztolcman
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14153)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie awarii energetycznej
o niespotykanych dotąd rozmiarach
i problemów z usuwaniem skutków ataku
zimy w północnym subregionie woj. śląskiego
Szanowny Panie Ministrze! To, że co roku zima
zaskakuje drogowców, nie dziwi już chyba nikogo.
Nikt nie przypuszczał jednak, że może zaskoczyć za-
kłady energetyczne i samorządy. Szczególnie obfite
opady śniegu i marznącego deszczu, a także wysoka
dobowa amplituda temperatur sprawiła, że na tere-
nie powiatów: częstochowskiego, kłobuckiego, mysz-
kowskiego oraz lublinieckiego, niemal wszystko po-
kryła gruba i ciężka warstwa lodu. Pod jej naporem
 169

nawet kilkudziesięcioletnie drzewa łamały się ni- zmuszałyby odbiorców do wchodzenia na drogę sądo-
czym zapałki. Tylko w Nadleśnictwie Herby (powiat wą w celu wyegzekwowania odszkodowań?
lubliniecki) straty szacowane są na ok. 120 tys. zł.
Z poważaniem
Wartość szkód przekroczyła tę, spowodowaną przez
zeszłoroczną tragiczną w skutkach trąbę powietrzną.
Poseł Izabela Leszczyna
Łamiące się drzewa spowodowały zrywanie trakcji
oraz grupa posłów
elektrycznych. Z raportu spółki ENION SA Oddział
w Częstochowie (z dnia 12 stycznia 2010 r.) sprawu-
jącej bezpośredni nadzór nad terenem miasta Czę-
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
stochowy oraz powiatów: częstochowskiego, kłobuc-
kiego, myszkowskiego oraz lublinieckiego, wynikało,
że ponad 38 tys. gospodarstw pozbawionych zostało
energii. Czas usunięcia awarii energetycy szacowali
Interpelacja
na 48 godzin. Wiele gospodarstw domowych całkowi-
(nr 14154)
cie pozbawionych energii zostało w zasadzie odcię-
tych od świata. Bez radia, telewizji, Internetu oraz
do ministra finansów
telefonów, z lakonicznymi i nierzetelnymi komunika-
tami przedstawicieli zakładów energetycznych miesz-
w sprawie wstrzymanych
kańcy wielu wsi oczekują na informację o tym, kiedy
unijnych dopłat bezpośrednich
sytuacja wróci do normy. Wiele rodzin ze względu na
dla właścicieli dużych gospodarstw
zewnętrzne zasilanie systemu ciepłowniczego w swo-
ich domach nie ma ciepłej wody. Kaloryfery są zimne,
Szanowny Panie Ministrze! Wypłata unijnych
a woda w instalacji zamarza, powodując pękanie i
dopłat bezpośrednich została wstrzymana, co spo-
rozrywanie rur.
wodowało bardzo duże zaniepokojenie wśród rolni-
Z raportu ENION z 18 stycznia 2010 r. wynika,
ków. Urzędnicy nakazują cierpliwość i podają różne
że bez prądu nadal jest ponad 10 tys. odbiorców. Naj-
terminy oczekiwania na środki. Powodem tego nie-
gorzej sytuacja przedstawia się w powiecie myszkow-
porozumienia jest zmiana przepisów. Do tej pory do-
skim, gdzie ponad 8 tys. odbiorców zmuszonych jest
płaty otrzymali jedynie właściciele małych gospo-
ograniczać podstawowe potrzeby. Samorządy mar-
darstw. Aktualnie poszkodowani są właściciele więk-
twią się, że środki, które teraz wydatkują z gminnej
szych gospodarstw, którym niestety nie wypłacono
kasy na usuwanie skutków ataku zimy, spowodują
pieniędzy. Cała procedura przebiegała sprawnie do
znaczne uszczuplenie ich budżetów. Dodatkowo nie-
końca grudnia 2009 r.
rzetelne komunikaty płynące ze spółki ENION oraz
W miesiącu styczniu wypłaty wstrzymano. Powo-
prognozy pogodowe na następne dni wprowadzają
dem jest nowelizacja ustawy o finansach publicz-
dezinformację i niepokój wśród mieszkańców północ-
nych. Zmieniono także pośrednika. Rolnicy są zanie-
nego subregionu województwa śląskiego oraz wśród
pokojeni, ponieważ przeważnie wraz ze styczniem
wójtów i starostów. Niedotrzymywanie deklarowa-
mieli dostarczane środki na konto. Dopłaty bezpo-
nych terminów usuwania awarii przez ENION SA
średnie pozwalają na poprawienie sytuacji rolników
skutkuje przekonaniem mieszkańców naszego woje-
bez podwyższania cen za płody rolne przy rosnących
wództwa, że pomoc udzielana przez administrację
w rolnictwie kosztach z powodu drożejących nawo-
samorządową i rządową jest niewystarczająca.
zów i innych środków potrzebnych rolnikom. Unijne
W związku z przedstawioną sytuacją pragniemy
dopłaty bezpośrednie, współfinansowane z krajowe-
zwrócić się do Pana Ministra z następującymi pyta-
go budżetu, zapewniają konsumentom tańszą żyw-
niami:
ność i sprawiają, że nasze produkty rolno-spożywcze
1. Jakie działania podejmuje rząd, by przeciwdzia-
są cenowo bardziej konkurencyjne na rynkach za-
łać podobnym awariom na terenie kraju? Czy istnie-
granicznych.
ją wystarczające instrumenty, które pozwoliłyby
W związku z powyższym zwracam się z następu-
np. wyegzekwować od zakładów energetycznych
jącymi pytaniami:
działania profilaktyczne oraz wymianę starej infra-
1. W jakim terminie zostaną wypłacone zaległo-
struktury energetycznej na nową?
ści?
2. Czy samorządy mogą liczyć na dodatkowe środ-
2. Kiedy zostanie podpisana umowa z Bankiem
ki z budżetu państwa, które pozwolą im uzupełnić
Gospodarstwa Krajowego?
budżety własne, mocno uszczuplone w związku z ko-
niecznością usuwania skutków ataku zimy? Z wyrazami szacunku
3. Czy w świetle obowiązującego prawa zakłady
energetyczne powinny płacić odszkodowania za nie- Poseł Agnieszka Pomaska
wywiązanie się z określonych przez siebie terminów oraz grupa posłów
naprawy awarii i czy jedyną drogą dochodzenia ewen-
tualnych roszczeń jest droga sądowa, a jeśli tak, to
czy nie należałoby wprowadzić rozwiązań, które nie Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
170
Interpelacja
(nr 14155)
do ministra zdrowia
w sprawie standardów leczenia stwardnienia
rozsianego w Polsce
Szanowna Pani Minister! Stwardnienie rozsiane
to neurologiczna choroba ośrodkowego układu ner-
wowego. Schorzenie to zazwyczaj dotyka ludzi mło-
dych (20–40 lat), w sile wieku, a jego przewlekły cha-
rakter powoduje, że chorujący latami są niezdolni do
pracy i muszą otrzymywać renty chorobowe. Dodat-
kowo obowiązki związane z opieką nad chorymi nie
pozostają bez wpływu na aktywność osób z ich naj-
bliższego otoczenia.
Dlatego tak istotny wydaje się dostęp do skutecz-
nych nowoczesnych terapii. Jak mówią mi osoby cier-
piące na SM, tylko niewielki procent chorych ma
szansę skorzystać ze specjalistycznego leczenia re-
fundowanego z Narodowego Funduszu Zdrowia, a
dostęp do nowoczesnych terapii jest bardzo ograni-
czony. Natomiast osoby, których stan wskazuje na
początkowe stadium SM, nie są leczeni.
Stowarzyszenia osób cierpiących na SM utrzymu-
ją, że Polska pozostaje krajem, w którym nie ma pro-
gramu kompleksowej pomocy chorym na stwardnie-
nie rozsiane, a leczenie nie jest w jednolity sposób
finansowane ze środków publicznych. Sugerują że
rozwiązaniem byłoby przyjęcie unijnej dyrektywy
„Pacjenci bez granic” i przez to możliwość lepszego
leczenia za granicą. NFZ musiałby pokryć koszty
tych świadczeń – tylko do wysokości refundacji obo-
wiązującej w Polsce.
W związku z powyższym pytam Panią Minister:
1. Kiedy wczesne wykrycie u pacjenta SM da mu
możliwość pełnego leczenia?
2. Kiedy na listę leków refundowanych trafią leki
najnowszej generacji stosowane w innych krajach
UE w leczeniu stwardnienia rozsianego?
3. Czy Polska przyjmie dyrektywę „Pacjenci bez
granic” umożliwiającą leczenie poza granicami kraju?
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Konwiński
Słupsk, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14156)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie środków unijnych dla osób
niepełnosprawnych na ich aktywizację
zawodową
Organizacje pozarządowe, których misją jest ak-
tywizacja zawodowa osób niepełnosprawnych, zwra-
cają uwagę na ich problemy w dostępie do środków
unijnych. Podnoszone są argumenty, iż ze względu
na wyższe koszty szkoleń aktywizujących niepełno-
sprawnych organizacje te przegrywają konkursy na
dotacje unijne z firmami komercyjnymi. Koszty uza-
leżnione od konieczności zapewnienia większej liczby
godzin nauki czy odpowiednich warunków, budynku
dostosowanego do potrzeb niepełnosprawnych są
wyższe od innych, co eliminuje te projekty podczas
wyboru do dofinansowania. Bardzo niewielki jest też
odsetek osób niepełnosprawnych zakładających fir-
my za środki unijne.
Czy w tym kontekście ministerstwo nie zakłada-
ło zmiany systemu wyboru projektów i ułatwień dla
projektów adresowanych tylko do osób niepełno-
sprawnych? Jak kształtują się statystyki, jeśli chodzi
o wykorzystanie środków unijnych na aktywizację
zawodową osób niepełnosprawnych?
Poseł Waldy Dzikowski
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14157)
do ministra gospodarki
w sprawie nowelizacji ustawy dotyczącej
m.in. kredytu technologicznego
Zakładane zmiany w zasadach udzielania kredy-
tu technologicznego mają przynieść przedsiębiorcom
korzystającym z tej formy finansowania inwestycji
wiele zalet. Zwłaszcza ułatwienia odnoszą się do firm
korzystających z unijnych środków. Postulowano bo-
wiem, iż przepisy zwiększą wysokość premii nawet
do 70% kosztów kwalifikowanych projektu, a dotacja
będzie wypłacana przedsiębiorcy już po zakończeniu
inwestycji. Proponowane zmiany w obliczu obecnych
trudności z dostępem do finansowania inwestycji wy-
dają się wyjątkowo pożądane przez przedsiębiorców,
stąd też tak wielkie oczekiwania co do wprowadzenia
zmian, które ułatwią i uskutecznią dostęp do kredy-
tu technologicznego.
Na jakim etapie są prace związane z nowelizacją
ustawy dotyczącej kredytu technologicznego? Jakie
zmiany zostaną wprowadzone i kiedy przewiduje się,
że nowe przepisy wejdą w życie?
Poseł Waldy Dzikowski
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14158)
do ministra gospodarki
w sprawie działań zmierzających
do zwiększenia w Polsce konkurencyjności
przemysłu IT
Stopień rozwinięcia przemysłu IT w danym pań-
stwie i poziom zaawansowania technologii informa-
tycznych ma bezpośredni wpływ na sytuację ekono-
miczną i stan gospodarki kraju. Obecnie sektor ten
jest jednym z kluczowych sektorów wpływających na
rozwój światowej gospodarki, dlatego też tak ważne
są działania zmierzające do zwiększenia w Polsce
konkurencyjności przemysłu IT. Rządowy program
rozwoju społeczeństwa informacyjnego i dostępu do
Internetu szerokopasmowego to ważny krok w tym
kierunku. Obok jednak budowy infrastruktury bar-
dzo istotne są inne działania, które wpływają na roz-
wój sektora IT. Takimi czynnikami są: kapitał ludz-
ki, stabilny system prawny chroniący własność inte-
lektualną, promowanie innowacyjności i nowocze-
snych technologii. Dlatego też tak ważne jest szerokie
ujęcie tych kwestii i kompleksowe czynności zwięk-
szające w Polsce konkurencyjność przemysłu IT.
Jakie działania i rozwiązania prawne w tej kwe-
stii ministerstwo zamierza podjąć? Czy przewiduje
się określone działania w odniesieniu do samorządu
czy przedsiębiorców w tej materii?
Poseł Waldy Dzikowski
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14159)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie przepisów ustawy Prawo o ruchu
drogowym w kwestii dotyczącej ograniczenia
prędkości na obszarze zabudowanym
Szanowny Panie Ministrze! W mojej interpelacji
chciałbym odnieść się do zapisów ustawy z dnia 20
czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym w kwestii
dotyczącej ograniczenia prędkości na obszarze zabu-
dowanym.
W obecnym brzmieniu art. 20 ust. 1 prędkość do-
puszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze
zabudowanym w godzinach od 5 do 23 wynosi 50 km/h.
Wielu samorządowców zgłaszających się do moje-
go biura uważa, że takie ograniczenie powoduje
znaczne spowolnienie ruchu drogowego, szczególnie
na terenie miejscowości, przez które przebiegają dro-
gi krajowe i wojewódzkie, np. miejscowości leżące w
gminie Ostrzeszów przy drodze krajowej nr 11.
171
W przeciągu ostatnich kilku lat zaobserwowano
zwiększającą się liczbę pojazdów samochodowych na
drogach, a w związku tym spostrzeżenia wielu kie-
rowców sugerują, że obecny zakaz jest przyczyną
utrudnień i zagrożeń w ruchu drogowym, a wynika
to z tego, że osoby wybierające się w długie, kilkuset-
kilometrowe trasy chcą je pokonać jak najszybciej,
rozpędzając się w terenie niezabudowanym, a hamu-
ją gwałtownie przed tablicą oznaczającą teren zabu-
dowany. Sytuacje te często doprowadzają do niebez-
piecznych sytuacji na drodze, a ruch miejski pozba-
wiony jest płynności i tworzą się liczne korki.
W wielu miejscach w Polsce przejazd przez miej-
scowości został już ułatwiony poprzez podniesioną
prędkość przejazdu do 70 km/h, co nie wpłynęło ne-
gatywnie na bezpieczeństwo osób korzystających z
tych dróg, a także pieszych, natomiast przyniosło po-
prawę płynności ruchu ulicznego.
Mając na uwadze powyższe, proszę o odpowiedź:
Czy Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Admini-
stracji dostrzega powyższy problem oraz w jaki spo-
sób ma zamiar go rozwiązać?
Z wyrazami szacunku i poważania
Poseł Wojciech Ziemniak
Kościan, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14160)
do ministra finansów
w sprawie regulacji ustawowych dotyczących
egzekucji zaległości podatkowych
Szanowny Panie Ministrze! W przesyłanych do
naszych biur poselskich pismach, jak również w roz-
mowach z przedsiębiorcami, podatnicy skarżą się na
bardzo dokuczliwe działania pracowników urzędów
skarbowych (szczególnie poborców skarbowych) w
przypadku niezapłacenia podatków w terminie płat-
ności. Z drugiej strony, z oficjalnych danych wynika,
że zaledwie dwadzieścia kilka procent zaległości po-
datkowych jest ściągana egzekucyjnie. Regulacje
związane z przymusowym dochodzeniem podatków
są w Polsce bardzo kosztowne zarówno pod względem
ekonomicznym, jak i społecznym. Przepisy obowią-
zujące w tym zakresie pozwalają bowiem w dniu wy-
stawienia tytułu wykonawczego zastosować wszyst-
kie możliwe środki egzekucyjne (z wyjątkiem egze-
kucji z nieruchomości), przy czym mogą być one za-
stosowane jednocześnie. Teoretycznie więc, w zgodzie
z obowiązującym prawem, w ciągu 14 dni od upływu
terminu płatności może dojść do fizycznej likwidacji
przedsiębiorstwa poprzez egzekucyjną sprzedaż ma-
szyn i urządzeń. Dotyczyć to może również tych po-
datników, którzy nie uchylają się od opodatkowania,
172
ale nie płacą podatków, ponieważ uzyskali przychód
jedynie na papierze, tzn. nie otrzymali należności
wynikającej z wystawionej faktury.
Dzieje się tak m.in. dlatego, że instytucja rozłoże-
nia spłaty podatku na raty jest ulgą stanowiącą po-
moc publiczną. W większości systemów podatkowych,
np. francuskim, hiszpańskim itd., spłata podatku w
ratach jest prawem podatnika. Warunkiem uzyska-
nia układu ratalnego (odroczenia) jest jedynie przed-
stawienie zabezpieczenia. Istotne jest również to, że
w państwach tych udzielenie układu ratalnego nie
wstrzymuje biegu odsetek za zwłokę. Jednym z po-
wodów takich regulacji prawnych jest ochrona źródeł
opodatkowania. Nie ma żadnych racjonalnych prze-
słanek, które sprzeciwiałyby się wprowadzeniu ta-
kich regulacji również w Polsce.
W praktyce nieformalnych rat udzielają poborcy
poprzez stosowanie (niedopuszczalnego prawnie) in-
kasa należności w miejsce zajęcia, zwózki i sprzedaży
ruchomości. Ten niedopuszczalny proceder tylko for-
malnie służy podatnikom oraz realizacji funkcji fi-
skalnej podatków, ponieważ prowadzi to do lawino-
wego narastania zaległości podatkowych.
W związku z powyższym prosimy o udzielenie od-
powiedzi i wyjaśnień na następujące pytania:
1. Czy planowane są zmiany legislacyjne zmierza-
jące do zwiększenia efektywności i skuteczności eg-
zekucji?
2. Czy przewiduje się likwidację wynagrodzenia
prowizyjnego, które ze swej istoty nie służy realizacji
podstawowego zadania stawianego współczesnym
administracjom skarbowym, a mianowicie motywo-
wania podatników do dobrowolnego wykonywania
zobowiązań podatkowych?
3. Czy planowane są zmiany legislacyjne pozwa-
lające wyeliminować przypadki bezwzględnej egze-
kucji, w sytuacji gdy niezapłacenie podatku w termi-
nie płatności łączy się jedynie z przejściowymi kłopo-
tami finansowymi?
4. Dlaczego dwadzieścia lat po transformacji nadal
obowiązuje ustawa, zgodnie z którą pierwszego dnia
egzekucji mogą być zastosowane wszystkie możliwe
środki egzekucyjne (z wyjątkiem egzekucji z nieru-
chomości)?
Posłowie Marek Zieliński
i Paweł Arndt
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14161)
do ministra infrastruktury
w sprawie inwestycji kolejowych na trasie
Lublin – Kraśnik
Urząd marszałkowski w Lublinie wyda 35,9 mln
zł na pięć spalinowych szynobusów. Samorząd woje-
wództwa dostanie na zakup szynobusów 4,4 mln euro
dofinansowania z unijnego programu regionalnego.
Szynobusy będą klimatyzowane, wyposażone w mo-
nitoring, a także system zliczania pasażerów. Pierw-
sze dwa szynobusy przyjadą na Lubelszczyznę we
wrześniu 2010 r., pozostałe trzy – w czerwcu 2011 r.
Część z nich będzie obsługiwała m.in. trasy Lublin
– Lubartów i Lublin – Kraśnik. Tego rodzaju infor-
macje mieszkańcy Lubelszczyzny korzystający z tej
formy komunikacji przyjęliby z entuzjazmem, gdyby
nie katastrofalny stan infrastruktury na kolei.
Do mojego biura poselskiego zgłosili się radni z
gminy Wilkołaz, przez którą prowadzi trasa pociągu
Lublin – Kraśnik. Na peronach w miejscowościach
na terenie tej gminy nie ma miejsc, w których osoby
oczekujące na szynobus mogą skryć się przed desz-
czem bądź śniegiem.
Władze gminy prowadziły już rozmowy w tej spra-
wie. Przedstawiciele spółki, która jest odpowiedzial-
na za tego rodzaju infrastrukturę, zapowiedzieli, że
wybudują wiaty pod warunkiem współfinansowania
inwestycji przez gminę. Pragnę zasygnalizować, że
Wilkołaz jest gminą biedną. Stawia przed sobą zada-
nie budowy wodociągów, w miarę potrzeb naprawia
oraz buduje nowe odcinki dróg gminnych. Zdaniem
radnych o pasażerów powinna dbać firma, która czer-
pie korzyści z rosnącej liczby przewożonych osób.
Trudno temu stwierdzeniu nie przyznać racji.
W związku z powyższym pragnę zadać Panu Mi-
nistrowi pytania:
1. Czy Pana zdaniem słuszne są żądania dotyczą-
ce współfinansowania budowy wiat przez gminę?
2. Czy zabiegi o zwiększenie liczby osób przewo-
żonych koleją nie powinny obejmować prócz poprawy
jakości taboru również dbałości o inne potrzeby pa-
sażerów?
3. Czy w niedługim czasie mieszkańcy takich
gmin, jak Wilkołaz, z terenu której bardzo duża licz-
ba osób chce korzystać z usług kolei, mogą liczyć na
inwestycje poprawiające komfort podróży?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Stawiarski
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14162)
do ministra finansów
w sprawie przekazywania 1% podatku
dochodowego na rzecz organizacji pożytku
publicznego
Szanowny Panie Ministrze! Organizacje pożytku
publicznego pełnią w naszym kraju bardzo ważne
zadania. Prowadzą hospicja, domy dziecka, wspiera-
ją lokalne imprezy kulturalne i sportowe. Ważnym
źródłem ich dochodów jest 1% przekazywanego po-
datku dochodowego od osób fizycznych bądź przed-
siębiorców. W naszym kraju do odpowiednich reje-
strów wpisanych jest bardzo dużo organizacji pożyt-
ku publicznego. Niejednokrotnie podatnik waha się
na rzecz której przekazać wspomniany l%.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z pytaniami:
1. Czy jest możliwe przekazanie 1% podatku do-
chodowego na rzecz więcej niż jednej organizacji (czy
rozważa Pan Minister wprowadzenie takich zmian,
które to umożliwią)?
2. Czy nie słusznym byłoby podzielenie 1% podat-
ku na rzecz kilku organizacji pożytku publicznego,
np. w przypadku przekazania kwoty wyższej niż
1000 zł?
Z poważaniem
Poseł Bronisław Dutka
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14163)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie opieszałości samorządowych
kolegiów odwoławczych w wydawaniu decyzji
administracyjnych
Szanowny Panie Premierze! Bardzo częstym pro-
blemem w naszym kraju jest notoryczne niedotrzy-
mywanie terminów przez samorządowe kolegia od-
woławcze. Zgodnie z art. 35 § 3 Kodeksu postępowa-
nia administracyjnego załatwienie sprawy w postę-
powaniu odwoławczym w samorządowym kolegium
odwoławczym powinno nastąpić w ciągu miesiąca
od daty otrzymania odwołania. Docierają do mnie
niepokojące informacje, że w wielu przypadkach ter-
min ten nie jest przestrzegany i bezpodstawnie prze-
dłużany do kilku, a nawet kilkunastu miesięcy.
Takie przedłużanie rozpatrzenia odwołania powo-
duje wiele problemów. Powoduje to, że inwestor nie
może rozpocząć realizacji projektowej inwestycji. Na-
173
raża go w ten sposób na ponoszenie wyższych kosz-
tów prowadzonej działalności. Niejednokrotnie traci
przez to możliwość ubiegania się o środki z funduszy
Unii Europejskiej.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Premiera z prośbą o odpowiedź na następujące pyta-
nia:
1. Czy jest gotowy projekt rozporządzenia, w myśl
którego przedsiębiorca będzie mógł się ubiegać o od-
szkodowanie z powodu opieszałości kolegium odwo-
ławczego?
2. Jakie działania zamierza podjąć Pan Premier,
aby powyższe sytuacje nie miały miejsca?
3. W jaki sposób można wpłynąć na przyśpiesze-
nie (rozpatrzenie w ustawowym terminie) skarg skła-
danych w samorządowym kolegium odwoławczym?
Z poważaniem
Poseł Bronisław Dutka
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14164)
do ministra infrastruktury
w sprawie budowy obwodnicy miasta
Limanowej w ciągu drogi krajowej nr 28 oraz
rozwiązania problemów komunikacyjnych
tego miasta
Szanowny Panie Ministrze! Limanowa, pomimo
że nie jest dużym miastem, ma ogromne proble-
my komunikacyjne. W godzinach szczytu główna
arteria miasta – ul. Piłsudskiego jest kompletnie za-
korkowana. Ludzie wracający z pracy stoją w kilome-
trowych korkach. Karetki pogotowia jadące nieść po-
moc, pomimo najlepszych chęci ze strony kierowców
próbujących przepuścić pojazd uprzywilejowany, tracą
cenny czas na przejazd przez miasto. Także turyści
coraz liczniej wypoczywający w tym miejscu zauwa-
żają konieczność rozwiązania tego problemu.
Wyjściem z tej sytuacji byłaby budowa obwodnicy.
O jej budowie mówi się już od wielu lat, odbyło się już
kilkadziesiąt spotkań w tej sprawie z udziałem przed-
stawicieli GDDKiA, jednak nadal ta inwestycja nie
doczekała się realizacji.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra o
odpowiedź na następujące pytania:
1. Jakie są plany rozładowania problemów komu-
nikacyjnych w Limanowej?
2. Kiedy planowana jest budowa obwodnicy oraz
przebudowa i modernizacja drogi krajowej nr 28 prze-
biegającej przez Limanową?
3. Dlaczego ta jakże ważna inwestycja dla Lima-
nowej wciąż nie jest realizowana?
174
4. Jakie działania w tym zakresie zamierza podjąć
Pan Minister?
Z poważaniem
Poseł Bronisław Dutka
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14165)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie ustanowienia opiekuna prawnego
Panie Ministrze! Jakie są prawne możliwości
ustanowienia drugiego opiekuna prawnego dla osoby
zupełnie niesprawnej fizycznie i umysłowo na wypa-
dek śmierci matki, która jest jedynym opiekunem
prawnym.
Matka, będąc w podeszłym wieku (78 lat), opieku-
jąc się od urodzenia całkowicie niesprawnym synem
(58 lat), i mieszkając z nim, obawia się, że na wypa-
dek jej śmierci syn pozostanie bez opieki.
Ponieważ syn ma zapewnione warunki mieszkal-
ne i sytuację finansową, matka chciałaby ustanowić
swoją kuzynkę drugim opiekunem prawnym, aby po
śmierci matki nie musiał być oddany do domu dla
niepełnosprawnych.
W oparciu o jaką podstawę prawną matka może
wystąpić do sądu o ustanowienie drugiego opiekuna
prawnego i czy sąd może odmówić pozytywnego roz-
patrzenia sprawy?
Z poważaniem
Poseł Gabriela Masłowska
Lublin, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14166)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie ważności umów o ustanowienie
praw do lokali mieszkalnych
w spółdzielniach mieszkaniowych, w sytuacji
gdy oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste
spółdzielni nastąpiło bez przyznania jej
prawa do budynku
Panie Ministrze! Interpelacja, z którą zwracam
się do Pana, dotyczy pilnej konieczności uregulowa-
nia spraw związanych z nabywaniem prawa użytko-
wania wieczystego gruntu i przekształceń własno-
ściowych związanych z tym prawem. Ze względu na
złożoność problemu ograniczę się do kilku jej aspek-
tów, podkreślając, że wymaga on wnikliwej analizy
prawej i ustawowego rozwiązania.
Sprawa dotyczy m.in. budowy przez spółdzielnie
mieszkaniowe domów na terenach, które nie były w
ich użytkowaniu wieczystym. Ustanawianie prawa
użytkowania wieczystego gruntu z wybudowanymi
wcześniej na nim obiektami bez stosownych czynno-
ści prawnych budzi poważne konsekwencje prawne,
ponieważ przepisy nie przewidywały i nie przewidu-
ją oddania w użytkowanie wieczyste gruntu bez jed-
noczesnego przyznania użytkownikowi wieczystemu
określonego prawa do posadowionego na tym gruncie
budynku; brak tych postanowień umownych czyni,
że umowa o oddanie zabudowanej nieruchomości w
użytkowanie wieczyste nie zostaje zawarta. Ustano-
wienie prawa użytkowania wieczystego zostało ujaw-
nione w księgach wieczystych, lecz zdaniem prawni-
ków nie spowodowało to konwalidacji wadliwych
umów notarialnych ani powstania prawa użytkowa-
nia wieczystego.
Sprawę komplikuje jeszcze ustanawianie praw
własności do lokali w budynkach, które zostały wy-
budowane na terenach, których ani właścicielem,
ani użytkownikiem wieczystym nie była spółdzielnia
mieszkaniowa. Dotyczy to zarówno spółdzielczego
lokatorskiego prawa do lokalu, jak i własnościowego
prawa do lokalu. Na skutek zmiany przepisów wiele
osób skorzystało z możliwości wyodrębnienia wła-
sności lokali z udziałem prawa do gruntu, i po za-
warciu umów notarialnych zostały założone księgi
wieczyste, do których wpisy de facto obciążone są
pierwotną wadą prawną związaną z nieważnością
umowy przekazującej spółdzielni teren w użytkowa-
nie wieczyste.
Prawo cywilne nie zna konwalidacji nieważnych
bezwzględnie czynności prawnych na skutek wywo-
łania przez nie nieodwracalnych skutków prawnych
(w istocie czynności takie żadnych skutków nie wy-
wołują). Rozstrzyganie tych spraw na drodze sądowej
prowadzi do uznawania przez sąd bezwzględnej nie-
ważności umowy. Rozwiązanie problemu ma istotne
znaczenie dla wielu spółdzielni mieszkaniowych i
właścicieli lokali.
Czy nabywając lokale w dobrej wierze, członkowie
spółdzielni mieszkaniowych uzyskują prawo własno-
ści, skoro wpis prawa do księgi wieczystej bez ważnej
podstawy prawnej, na podstawie nieważnej lub nie-
zawartej umowy, nie konwaliduje bezwzględnie nie-
ważnej czynności prawnej?
Proszę o wnikliwą analizę i interpretację przepi-
sów, ponieważ różne stanowiska prawników rodzą
niepewność i ferment w zainteresowanych środowi-
skach.
Z poważaniem
Poseł Gabriela Masłowska
Lublin, dnia 18 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14167)
do ministra finansów
w sprawie różnic w interpretacji przepisów
dotyczących pomocy publicznej w związku
ze spłatą kredytów tzw. starego portfela
Panie Ministrze! Ze względu na wagę sprawy zo-
bowiązana jestem ustosunkować się do Pana pisma
nr GN6/0603/15/130/KGW/09/16174 z dnia 4 stycznia
2010 r. Podkreślam, że informacje, które Panu prze-
kazuję, oparte są na stanie prawnym i faktycznym,
potwierdzonym również przez bank PKO BP SA.
Ustawa o pomocy państwa w spłacie niektórych
kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwa-
rancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych
premii gwarancyjnych przewiduje trzy formy pomocy
państwa w spłacie odsetek (art. 4 ust. 1). Poza wy-
mienionymi przez Pana, pomoc ta polega również na
jednorazowym wykupieniu zadłużenia z tytułu ska-
pitalizowanych odsetek (art. 4 ust. 1 pkt 4).
Zgodnie z art. 9 ust. 1 środki przeznaczone przez
kredytobiorcę na spłatę kredytów zaliczane są rów-
nocześnie i proporcjonalnie na spłatę kredytu i odse-
tek skapitalizowanych, a nie jak Pan napisał, tylko
na spłatę kapitału kredytowego. Spłata odsetek
przejściowo wykupionych następuje po spłacie kre-
dytu i skapitalizowanych odsetek bankowych, a nie
po spłacie kredytu (kapitału).
Przyznaję, że umowy kredytowe i przepisy nor-
matywne, w tym wymienione przez Pana rozporzą-
dzenie, nie przewidują kapitalizacji odsetek, gdy spła-
ty są regulowane terminowo i w określonej wysoko-
ści, w praktyce jednak bank nalicza odsetki podlega-
jące przejściowemu wykupieniu od wcześniej skapi-
talizowanych odsetek bankowych. Czym, jeśli nie
kapitalizacją odsetek, jest naliczanie odsetek od od-
setek? To są fakty, Panie Ministrze, potwierdzone
przez bank, którym nie sposób zaprzeczać, a odzwier-
ciedla je wartość środków publicznych przeznaczona
na wykupienie odsetek, określona w ustawie budże-
towej, np. w roku 2009 wartość ta wynosiła ok. 150
mln, ponieważ została naliczona od kwoty ok. 2 mld
zł, w tym kapitału (ok. 600 mln zł) i skapitalizowa-
nych odsetek bankowych (ok. 1400 mln zł). Podobnie
jest w roku bieżącym. Dane liczbowe, którymi dyspo-
nuję, pochodzą również z Ministerstwa Finansów.
Bank PKO BP SA, jak żaden inny, nie korzysta
ze środków budżetowych w znany sposób, a przyczy-
nę takich relacji tylko częściowo wyjaśnia znana
Panu opinia prawna z dnia 28.10.2008 r. opracowana
przez dra Marka Kopyściańskiego. Bank potwierdza
w prospekcie emisyjnym, że uzyskuje bezpośrednio
lub pośrednio określone korzyści ze środków publicz-
nych. Powyższe korzyści mogą być uznane za pomoc
publiczną. Nie znajduję żadnego uzasadnienia, aby w
interesie Zarządu banku było bezpodstawne ostrze-
175
ganie potencjalnych nabywców akcji przed nieistnie-
jącym ryzykiem i zagrożeniem kondycji grupy.
Przyznaję, że przyznawana bankowi pomoc nie
jest rzeczą nową, bo w kontekście prawa Unii Euro-
pejskiej należało brać ją pod uwagę od 2004 r., ale tak
się nie stało. Ryzyko byłoby hipotetyczne, gdyby po
przystąpieniu do Unii, mimo ustawy, bank nie otrzy-
mał z budżetu ok. 1 mld zł.
Pana zdaniem, przedmiotowa pomoc państwa
skierowana jest wyłącznie do osób fizycznych i to wy-
klucza (wbrew twierdzeniom banku), że korzyści fi-
nansowe uzyskuje bank. Proszę zatem o wskazanie
przepisów i zawierających je aktów normatywnych,
które takie stanowisko uzasadniają, biorąc pod uwa-
gę również ustawę o spółdzielniach mieszkaniowych
i wyroki Trybunału Konstytucyjnego wyjaśniające
stosunki właścicielskie w spółdzielniach mieszkanio-
wych oraz normatywne wyznaczniki pojęcia pomocy
zawarte w traktacie Wspólnoty Europejskiej.
Panie Ministrze, z naciskiem podkreślam, że pro-
blem starych kredytów mieszkaniowych jest istotny
zarówno ze względów społecznych, jak i ekonomicz-
nych oraz prestiżowych państwa, i nie można igno-
rować faktu, że opinia nr 28/2009/P/AF z dnia 29
maja 2009 r. prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów znacznie odbiega np. od opinii min.
MD/2184/09/DP/ml z dnia 24 września 2009 r. sekre-
tarza Komitetu Integracji Europejskiej i opinii BAS-
-WAEM-2932/07 z dnia 17 października 2008 r. Ze-
społu Prawa Europejskiego BAS.
Opinia prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów o charakterze pomocy państwa nie
rozstrzygnie kwestii sposobu naliczania odsetek i
rozliczeń kredytów mieszkaniowych starego portfela.
Rozstrzyganie tego sporu na forum europejskim,
przy okazji badania pomocy publicznej, moim zda-
niem, nie będzie dla Polski korzystne.
Dlaczego minister finansów w interpretacji prze-
pisów dotyczących pomocy publicznej bierze pod uwa-
gę tylko stanowisko UOKiK co do sposobu rozlicze-
nia, a pomija stanowisko Urzędu Komitetu Integracji
Europejskiej oraz stan faktyczny potwierdzony przez
bank PKO BP i kredytobiorców?
Z poważaniem
Poseł Gabriela Masłowska
Lublin, dnia 15 stycznia 2010 r.
176
Interpelacja
(nr 14168)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie problemu przewlekłości
w usuwaniu awarii sieci elektrycznej
spowodowanych atakiem zimy
Szanowny Panie Ministrze! Od około dziesięciu
dni w wielu mediach, a zwłaszcza w lokalnych dodat-
kach gazet o zasięgu centralnym, wręcz roi się od
bulwersujących opisów dramatów, jakie przeżywają
mieszkańcy kilku powiatów województwa małopol-
skiego i śląskiego. Powodem przywołanego wyżej
dramatu jest seria awarii sieci przesyłowych energii
elektrycznej spowodowanych zjawiskiem atmosfe-
rycznym zwanym szadzią. Z informacji właściwych
rzeczowo służb wynika, że na wspomnianym wyżej
terenie powstały i nadal się utrzymują specyficzne
warunki atmosferyczne, co znacząco wydłuża czas
trwania awarii i usuwania jej skutków.
Ujawniona w tych trudnych dniach potęga natu-
ry, z jednej strony, bardzo mocno skomplikowała co-
dzienne funkcjonowanie instytucji oraz życie miesz-
kańców dotkniętych tą klęską gmin, a z drugiej, wy-
kazała dużą bezradność państwa w konfrontacji z
wyzwaniami ze strony natury. Istniejący stan rzeczy,
co wynika z wypowiedzi fachowców od spraw ener-
getycznych, radykalnie może zmienić tylko bardzo
wyraźna poprawa pogody, ale na to się jeszcze przez
dłuższy czas nie zanosi.
Dlatego pytam:
1. Jakie działania i o jakim charakterze podejmu-
je Pan Minister, by, z jednej strony, łagodzić skutki
awarii, a z drugiej, umożliwić mieszkańcom tych te-
renów przetrwanie tego tak trudnego okresu?
2. Jakie wnioski wyciąga MSWiA, by być lepiej
przygotowanym do sprostania skutkom podobnych
awarii w przyszłości?
Z poważaniem
Poseł Wiesław Woda
Tarnów, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14169)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie liczby osób oczekujących
na odbycie kary pozbawienia wolności
Szanowny Panie Ministrze! Warunkiem skutecz-
ności oddziaływania kary jest m.in. szybkość reakcji
karnej państwa na popełnienie przestępstwa. Odpo-
wiedzią państwa na fakt popełnienia przestępstwa
powinno być szybkie wydanie wyroku i możliwie naj-
szybsze wykonanie kary. Im wykonanie kary bliższe
jest czasowo popełnieniu przestępstwa, tym silniejsze
jest oddziaływanie prewencyjne kary zarówno na
sprawcę, jak i na społeczeństwo.
Jedną z kar przewidzianych w Kodeksie karnym
jest kara pozbawienia wolności. Razem z karami 25
lat pozbawienia wolności i dożywotniego pozbawienia
wolności stanowią najcięższy środek reakcji karnej
godzący w jedno z najważniejszych dóbr prawnych
– wolność.
Autorytet państwa i prawa, a także potrzeba
ochrony przed popełnianiem dalszych przestępstw
wymaga, aby niezwłocznie po uprawomocnieniu się
wyroku skazującego na jedną z kar izolacyjnych zo-
stała ona wykonana. Tymczasem w Polsce kilkadzie-
siąt tysięcy osób oczekuje w tej chwili na to, że zwol-
ni się miejsce w jednostkach penitencjarnych, aby
mogły one odbyć karę pozbawienia wolności. Według
danych na dzień 30 listopada 2009 r. na wykonanie
oczekiwało 41 740 orzeczeń wydanych wobec 35 057
osób. Spośród nich 31 468 osobom już upłynął termin
stawienia się do odbycia kary. Jest to sytuacja absur-
dalna i wpływa ona demoralizująco na skazanych.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra o
odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy w tym roku zwiększy się liczba miejsc w
jednostkach penitencjarnych?
2. Jaka jest aktualnie liczba skazanych oczekują-
cych na wykonanie wobec nich kary pozbawienia
wolności i jaki jest średni czas oczekiwania przez te
osoby na rozpoczęcie odbywania przez nie kary po-
zbawienia wolności?
3. Ile przestępstw zostało w roku 2009 popełnio-
nych przez skazanych oczekujących na wykonanie
wobec nich kary pozbawienia wolności?
Łączę wyrazy szacunku
Poseł Sławomir Kopyciński
Kielce, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14170)
do ministra gospodarki
w sprawie bezpieczeństwa dostaw
gazu ziemnego na potrzeby gospodarki
Szanowny Panie Ministrze! Pomimo że od dłuż-
szego czasu negocjujemy z rządem Federacji Rosyj-
skiej warunki zwiększenia poziomu dostaw rosyjskie-
go gazu ziemnego, jak również przedłużenia okresu
obowiązywania obecnej umowy gazowej o 15 lat, nie
udało się nam osiągnąć porozumienia przed zakoń-
czeniem 2009 r. W efekcie istnieje niebezpieczeństwo,
że powstanie w ciągu roku 2010 konieczność ograni-

czenia dostaw tego surowca na potrzeby przemysłu.
Kilka dni temu spółka Gaz-System zwróciła się do
rządu z wnioskiem o uruchomienie strategicznych
rezerw gazu. Sytuację ratuje jednostronna decyzja
rządu rosyjskiego o zwiększeniu ilości sprzedawane-
go Polsce gazu, tak jakby nowe porozumienie gazowe
zostało zawarte. Nie wiadomo jednak, jak długo moż-
na liczyć na życzliwość i dobrą wolę strony rosyjskiej,
jeżeli negocjacje będą się przedłużać. Przez najbliższe
kilka lat nie będzie natomiast możliwości zastąpienia
rosyjskiego gazu surowcem z innych źródeł.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra o
odpowiedź na następujące pytania:
1. Kiedy przewidywane jest ostateczne zawarcie
porozumienia międzyrządowego z Rosją w sprawie
zwiększenia dostaw gazu ziemnego i czy do tego cza-
su mamy gwarancję bezpieczeństwa dostaw surowca
dla polskich odbiorców?
2. Jaki jest poziom rezerw strategicznych gazu dla
polskiej gospodarki i czy w perspektywie najbliższych
kilku lat możliwe będzie ich zwiększenie, tak aby za-
pewnić tymczasowe zaspokojenie zapotrzebowania
Polski na wypadek zmniejszenia dostaw surowca z
Rosji?
3. Czy rozważany jest powrót do koncepcji połą-
czenia polskich sieci gazociągów z gazociągami nie-
mieckimi za pomocą tzw. interkonektora?
Łączę wyrazy szacunku
Poseł Sławomir Kopyciński
Kielce, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14171)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie zamiaru łączenia bibliotek
z innymi instytucjami
Szanowny Panie Ministrze! Polska jest krajem,
gdzie czytelnictwo książek stale się obniża, a wzrasta
zagrożenie funkcjonalnym analfabetyzmem. Jedno-
cześnie mamy rząd, który zgodnie z neoliberalną fi-
lozofią programowo wycofuje się z aktywnej polityki
kulturalnej. Rezultat tego może być tylko jeden: po-
stępujący regres kulturalny, zastępowanie dzieł am-
bitnych tandetnymi wytworami popkultury i kultu-
ralna barbaryzacja społeczeństwa.
Biblioteki publiczne, zwłaszcza w małych mia-
stach, i biblioteki wiejskie pełnią ważną rolę kultu-
rotwórczą, stanowiąc nierzadko jedyne miejsce, gdzie
mieszkańcy małych miejscowości mogą uzyskać do-
stęp do dzieł literackich, gdzie dzieci mogą pożyczyć
książki, na których zakup nie stać ich rodziców.
177
Tymczasem w budżecie na 2010 r. drastycznie ob-
niżono środki na dofinansowanie bibliotek z budżetu
ministerstwa kultury, zaś sam Minister Kultury i
Dziedzictwa Narodowego zapowiedział łączenie bi-
bliotek publicznych z innymi instytucjami kultury.
Ma to jakoby służyć obniżeniu kosztów funkcjonowa-
nia sieci bibliotecznej, w praktyce zaś oznaczać bę-
dzie postępujący regres i likwidację sieci bibliotek
publicznych. Staną się one niechcianym marginesem
działalności instytucji, z którymi zostaną połączone,
marginesem, dla którego funkcjonowania nie będzie
ani pieniędzy, ani kadry.
Zamiast niezbędnych zakupów nowych książek
Pan Minister raczył natomiast zaoferować kolejną
rewolucję o charakterze werbalnym – biblioteki pu-
bliczne mają być zastąpione przez centra innowacyj-
ności i kreatywności. Ma to chyba służyć uspokojeniu
sumienia Pana Ministra. Tymczasem hucznie wcze-
śniej zapowiadany program „Biblioteka+” nie docze-
kał się do tej pory, ani budżetu, ani harmonogramu
wprowadzania.
Tego rodzaju polityka nie tylko nie odpowiada wy-
mogom współczesności i standardom, jakie w zakre-
sie utrzymania sieci bibliotek publicznych wypraco-
wano w pozostałych krajach Unii Europejskiej, ale
nawet temu, co osiągnięto w PRL. Okazuje się, że w
siermiężnych podobno czasach PRL władze wykazy-
wały zrozumienie dla roli, jaką ma masowy i bezpłat-
ny dostęp do dóbr kultury i książek. Obecny rząd,
niestety, nie dorósł do tego.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra o
odpowiedź na następujące pytania:
1. Jakie oszczędności spodziewa się uzyskać Mi-
nisterstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego na
połączeniu bibliotek publicznych z innymi instytu-
cjami?
2. Jak kształtowały się wydatki na finansowanie
bibliotek publicznych z budżetu państwa w latach
2005–2010, z rozbiciem na poszczególne lata?
3. Jakie jest uzasadnienie dla obniżenia wydat-
ków na finansowanie bibliotek w roku 2010?
4. Czym, poza nazwą, będą się różnić od bibliotek
centra innowacyjności i kreatywności i jakie będą
korzyści z ich utworzenia?
5. Kiedy Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Na-
rodowego przygotuje wreszcie harmonogram wdra-
żania programu „Biblioteka+” i kiedy znajdą się
środki na jego wdrażanie?
Łączę wyrazy szacunku
Poseł Sławomir Kopyciński
Kielce, dnia 22 stycznia 2010 r.
178
Interpelacja
(nr 14172)
do ministra zdrowia
w sprawie rozporządzenia ministra zdrowia
z dnia 6 października 2009 r. w sprawie
wykazu produktów leczniczych, które mogą
być dopuszczone do obrotu w placówkach
obrotu pozaaptecznego oraz punktach
aptecznych
Szanowna Pani Minister! W Polsce działa ok.
1400 punktów aptecznych. Przeważnie działają poza
miastami, pozwalając ludności wiejskiej na zaopa-
trzenie w produkty lecznicze na obszarach, gdzie za-
łożenie zwykłej apteki nie jest ekonomicznie uzasad-
nione. Ich byt stanął jednak pod znakiem zapytania
na skutek wprowadzenia przez Ministerstwo Zdro-
wia rozporządzenia ministra zdrowia z 6 październi-
ka 2009 r. w sprawie wykazu produktów leczniczych
dopuszczonych do obrotu w placówkach obrotu poza-
aptecznego oraz punktach aptecznych (Dz. U. z 2009
r. Nr 171, poz. 1335). Rozporządzenie to na skutek
wielu wad i niekonsekwencji może w ogromnym stop-
niu utrudnić funkcjonowanie punktów aptecznych i
zaopatrzenie ludności małych miejscowości w leki
oraz pozostałe produkty medyczne.
Na liście produktów leczniczych dopuszczonych
do obrotu w punktach aptecznych nie znalazło się
wiele leków dostępnych bez recepty. Te same leki są
dopuszczone do obrotu w sklepach zielarsko-medycz-
nych. W rozporządzeniu umieszczono nazwy handlo-
we preparatów, a nie nazwy substancji leczniczych,
które są składnikami preparatów. Uniemożliwi to
wydanie tańszych zamienników leków. Żaden bo-
wiem z pojawiających się na rynku preparatów, choć-
by był dokładnym odpowiednikiem chemicznym leku
zamieszczonego w wykazie, nie może być przedmio-
tem obrotu w punkcie aptecznym, gdy jego nazwa nie
została wymieniona w wykazie. W przypadku leków,
które są podawane w różnych postaciach, wpisano
niektóre z nich, np. tabletki, a inne pominięto. Już
obecnie, jak przyznaje ministerstwo, trwają prace
nad nowelizacją niniejszego rozporządzenia.
W związku z powyższym proszę Panią Minister o
odpowiedź na następujące pytania:
1. Z jakich przyczyn w rozporządzeniu ministra
zdrowia z 6 października 2009 r. w sprawie wykazu
produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu w
placówkach obrotu pozaaptecznego oraz punktach
aptecznych użyto zamiast nazw substancji leczni-
czych nazw handlowych preparatów medycznych i
czy nie będzie to skutkować ograniczeniem możliwo-
ści zastąpienia leku jego tańszym zamiennikiem?
2. Dlaczego w rozporządzeniu nie uwzględniono
wszystkich dawek i form, w jakich leki dopuszczone
do obrotu w punktach aptecznych są produkowane?
3. Czemu wskazane wyżej rozporządzenie unie-
możliwia obrót niektórymi produktami medycznymi,
które mogą być przedmiotem obrotu w sklepach zie-
larskich?
4. Jaki sens ma wydawanie rozporządzenia, które
w kilka tygodni po ukazaniu się w Dzienniku Ustaw
ma być nowelizowane?
Łączę wyrazy szacunku
Poseł Sławomir Kopyciński
Kielce, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14173)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie planowanych zmian dotyczących
obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie
lecznictwa odwykowego
Szanowny Panie Ministrze! Radni kieleckiej
Rady Miasta wyrazili swój sprzeciw przeciwko pla-
nom Ministerstwa Sprawiedliwości w zakresie zmia-
ny przepisów dotyczących postępowania przed
gminnymi komisjami rozwiązywania problemów
alkoholowych. Zgodnie z dotychczasowymi regula-
cjami mają one prawo po przeprowadzeniu postępo-
wania przed komisją i badania biegłych przez nią
zleconego wnioskować o zastosowanie przez sąd re-
jonowy obowiązku poddania osoby uzależnionej od
alkoholu leczeniu w zakładzie odwykowym. Obecnie
Ministerstwo Sprawiedliwości zamierza znieść po-
stępowanie przed gminnymi komisjami dotyczące
skierowania na przymusowe leczenie jako mało sku-
teczne. Jako poseł i były przewodniczący Miejskiej
Komisji Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów
Alkoholowych chciałbym zwrócić uwagę na jedno-
stronność stanowiska prezentowanego przez Mini-
sterstwo Sprawiedliwości.
Inicjowanie skierowania na przymusowe leczenie
odwykowe wbrew pozorom nie jest nieskuteczne.
Ocenia się, że ta forma terapii przynosi poprawę w
połowie kierowanych na leczenie odwykowe przy-
padków. Ponadto jest to niejednokrotnie jedyna
szansa na uzyskanie szybkiej pomocy i wsparcia
przez rodziny alkoholików. Po wprowadzeniu plano-
wanych przez Ministerstwo Sprawiedliwości zmian
rodziny alkoholików zmuszone będą do kierowania
spraw do sądów i przez wiele miesięcy oczekiwać na
rozstrzygnięcie. Przez ten czas trwać będzie gehen-
na rodzin zmuszonych do mieszkania z osobami,
które ze względu na swój nałóg nie kontrolują swo-
jego zachowania, zagrażając nierzadko życiu swoje-
mu i swoich bliskich.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra o
odpowiedź na następujące pytania:
1. Ile wniosków o orzeczenie obowiązku poddania
się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego

rocznie jest składanych przez gminne komisje roz-
wiązywania problemów alkoholowych i w ilu przy-
padkach sądy rejonowe taki obowiązek orzekają?
2. Czy w funkcjonowaniu gminnych komisji roz-
wiązywania problemów alkoholowych stwierdzono
nieprawidłowości, które uzasadniałyby zmianę prze-
pisów regulujących ich funkcjonowanie?
Łączę wyrazy szacunku
Poseł Sławomir Kopyciński
Kielce, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14174)
do ministra środowiska
w sprawie rekultywacji Zalewu Sulejowskiego
Szanowny Panie Ministrze! Problematyka zanie-
czyszczenia Zalewu Sulejowskiego jest bardzo zło-
żona i wymaga skoordynowanych i kompleksowych
działań zarówno inwestycyjnych, jak i instytucjo-
nalnych.
Faktem jest, że latem, kiedy występują wysokie
temperatury, w wodzie szybko rozwijają się sinice,
przez co giną ryby, są one również szkodliwe dla lu-
dzi, dlatego też w tym okresie wprowadzany jest za-
kaz kąpieli. Miejscowości położone nad zalewem w
większości nie posiadają kanalizacji, dlatego część
zanieczyszczeń dostaje się do akwenu. Woda jest za-
nieczyszczona, przez co takie same stają się plaże.
Pomimo pięknych terenów leśnych zainteresowanie
zbiornikiem spada.
Obowiązkiem ustawowego badania stanu wód
zbiornika objęte jest tylko kąpielisko w Borkach,
niemniej stacja prowadzi cykliczne badania wszyst-
kich kąpielisk na terenie pow. tomaszowskiego, za-
równo nad Zalewem Sulejowskim, jak i na rzece
Pilicy. Bardzo często zamyka się wszystkie kąpieli-
ska ze względu na przekroczenie dopuszczalnych
norm wynikające z zakwitu sinic i ich toksyczności.
Obserwacje prowadzone przez stację wskazują, że
od roku 2003 zakwity sinic rozpoczynają się coraz
wcześniej i rzutują na cały okres letniego użytkowa-
nia wód zbiornika.
Problemem Zalewu Sulejowskiego jest eutrofiza-
cja, czyli proces wzrostu żyzności i produktywności
wód spowodowany nadmiernym dopływem związ-
ków biogennych, m.in. fosforu, którego stężenie w
zlewni zbiornika płytkiego, w którym proces wy-
miany wody trwa dłużej niż 30 dni, nie powinno
przekraczać 120 µg na litr. Średni poziom fosforu w
polskich rzekach wynosi ok. 300 µg na litr. Rozwią-
zania techniczne, czyli oczyszczanie ścieków, może
zredukować ilość fosforu o połowę, a rozwiązania
ekohydrologiczne podejmowane w ekosystemach
179
zbiornika i wokół niego mogą zmniejszyć ilość fos-
foru do 30 µg na litr. Poniżej tego poziomu nie po-
winno dochodzić do zakwitów sinicowych.
Naukowcy zidentyfikowali oprócz źródeł punkto-
wego doprowadzania zanieczyszczeń do wód Zalewu
Sulejowskiego – oczyszczalni ścieków i ujść kanałów
sanitarnych i deszczowych – także obszary monokul-
tury rolniczej, z których do wód zbiornika przedosta-
ją się związki chemiczne bezpośrednio w postaci spły-
wu powierzchniowego oraz poprzez wody gruntowe.
Dla tych ostatnich zagrożeniem są także przydomo-
we zbiorniki na nieczystości.
Najlepszą i zalecaną metodą rekultywacji jest po
uprzednim przeprowadzeniu prac ograniczających
dopływ zanieczyszczeń – inaktywacja fosforu z wy-
korzystaniem koagulantów glinu, a odpowiednie do
tego preparaty są produkowane w Polsce.
Wobec powyższego proszę Pana Ministra o odpo-
wiedź na następujące pytania:
Jakie działania podejmuje ministerstwo, aby po-
wstrzymać degradację Zalewu Sulejowskiego?
Czy zostanie przeprowadzona inaktywacja fosfo-
ru z wykorzystaniem koagulantów glinu?
Z poważaniem
Poseł Artur Ostrowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14175)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie utrudnień w wydawaniu kart
parkingowych dla osób niepełnosprawnych
Szanowny Panie Premierze! Zmienione przepisy
w ustawie z dnia 22 maja 2009 r. Prawo o ruchu
drogowym, dotyczące wydawania karty parkingo-
wej dla osób niepełnosprawnych uniemożliwiają i
dyskryminują osoby, które, mając wydane po raz
kolejny przedłużenie orzeczenia o niepełnosprawno-
ści przez orzecznika ZUS, na tej podstawie nie mogą
otrzymać karty parkingowej, a do tego czasu miały
taką możliwość.
Osoby niepełnosprawne są zmuszane do stawienia
się na kolejną komisję lekarską, składania całej hi-
storii choroby i spełniania innych wymogów, jakie
stawia powiatowe orzecznictwo o niepełnosprawno-
ści, czyli de facto muszą mieć dwa razy wydane orze-
czenie o niepełnosprawności. To zmusza niepełno-
sprawnych i ich opiekunów do ponoszenia niepotrzeb-
nych kosztów czasowych i finansowych. Wyelimino-
wanie ważności orzeczenia o niepełnosprawności
wydanego przez ZUS a wymaganie orzeczenia tylko
przez zespół do spraw orzekania o niepełnosprawno-
180
ści powoduje dla wielu osób niepełnosprawnych po-
ważne utrudnienia.
Wobec powyższego proszę Pana Premiera o odpo-
wiedź na następujące pytanie: W jakim terminie rząd
dokona naprawienia błędu – pominięcia ważności
orzeczenia ZUS – do wydawania karty parkingowej
osobom niepełnosprawnym?
Z poważaniem
Poseł Artur Ostrowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14176)
do ministra finansów
w sprawie przeznaczenia dotacji z budżetu
jednostek samorządu terytorialnego na
dofinansowanie inwestycji realizowanych
przez organizacje pozarządowe
Szanowny Panie Ministrze! Sejm RP 17 grudnia
2009 r. uchwalił ustawę o zmianie ustawy o działal-
ności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz nie-
których innych ustaw, która w art. 19 nadaje nowe
brzmienie art. 221 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia
2009 r. o finansach publicznych.
Wobec powyższego proszę Pana Ministra o odpo-
wiedź na pytania:
1. Czy po wejściu w życie znowelizowanego art.
221 ust. 1 ustawy o finansach publicznych j.s.t. z wła-
snych budżetów będą mogły udzielać dotacji na dofi-
nansowanie inwestycji związanych z realizacją zadań
danej j.s.t. podmiotom niezaliczanym do sektora fi-
nansów publicznych i niedziałającym w celu osią-
gnięcia zysku?
2. Czy gmina, której zadaniem jest m.in., zgodnie
z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym,
kultura fizyczna, turystyka czy zgodnie z pkt 14
ochrona przeciwpożarowa, będzie mogła udzielić do-
tacji w świetle ww. zmiany ustawy o finansach pu-
blicznych klubowi sportowemu na modernizację lub
remont stadionu, którego jest właścicielem jako sto-
warzyszenie niedziałające w celu osiągnięcia zysku i
realizujące zadania celu publicznego – rozszerzenie
dostępności obywateli gminy do uprawiania sportu
lub przekazania dotacji dla OSP na modernizację
strażnicy OSP w ramach celu publicznego: zwiększe-
nie bezpieczeństwa obywateli gminy?
3. Jeśli tak, to jakie będą musiały być spełnione
warunki formalnoprawne i proceduralne w świetle
ustawy o finansach publicznych, o samorządzie gmin-
nym, projektu rządowego ustawy o sporcie oraz usta-
wy o działalności pożytku publicznego i o wolonta-
riacie oraz niektórych innych ustaw dotyczące zasad
udzielania dotacji na inwestycje w organizacjach po-
zarządowych?
4. Czy nowe brzmienie art. 221 ust. 1 ustawy o
finansach publicznych pozwoli sfinansować w ra-
mach dotacji z budżetu j.s.t. zakupów inwestycyj-
nych, np. roweru kolarskiego o wartości 5 tys. zł, dla
podmiotu pozarządowego realizującego zadania celu
publicznego j.s.t.?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14177)
do ministra obrony narodowej
w sprawie Strategicznego Przeglądu
Obronnego
Szanowny Panie Ministrze! Jak informowały me-
dia, MON chce wydać prawie 350 tys. zł na Strate-
giczny Przegląd Obronny – opracowanie, które ma
podsumować stan polskiej armii i pokazać kierunki
jej rozwoju.
W skali wojska nie jest to może oszałamiająca
kwota, ale wydawanie jakiejkolwiek sumy na doku-
ment, który prawdopodobnie trafi do kosza, nie jest
potrzebne. Tym bardziej że kilka lat temu w resorcie
obrony został już przygotowany podobny doku-
ment.
Poprzedni Strategiczny Przegląd Obronny przy-
gotował w 2004 r. wraz z zespołem Andrzej Karkosz-
ka, ekspert wojskowy, były wiceszef MON. Trwało to
dwa lata. Powstała wielotomowa praca. Jednak stra-
tegia Karkoszki nigdy nie została wprowadzona w
życie. Dokument do tej pory jest tajny. Zna go tylko
wąska grupa wojskowych najwyższego szczebla.
Eksperci przypominają, że w obowiązującej stra-
tegii bezpieczeństwa narodowego jest zapis, który
nakazuje opracowanie przeglądu bezpieczeństwa
państwa, ale z uwzględnieniem wszystkich jego ele-
mentów, np. dotyczących energetyki czy zagrożeń
zewnętrznych.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z następującymi pytaniami:
Dlaczego MON zdecydował się na przygotowanie
takiego raportu?
Co będzie treścią przygotowanego przeglądu?
Pozostaję z szacunkiem
Poseł Jan Kamiński
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14178)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie trudności w realizacji programu
rządowego „Radosna szkoła”
Szanowna Pani Minister! W związku z realizacją
programu rządowego „Radosna szkoła” pragnę zwró-
cić uwagę na poważny problem z rozliczeniem dotacji
na zakup pomocy. Zgodnie z harmonogramem do 15
grudnia 2009 r. należało przekazać wojewodzie spra-
wozdanie z realizacji programu, jednak ze względu
na fakt, iż wielu producentów nie zdążyło z realizacją
zamówień, zadanie to było niemożliwe do wykonania.
Jest to problem dotykający wielu samorządów w kra-
ju, które otrzymały dotację w ramach rządowego pro-
gramu „Radosna szkoła”, bo producenci nie byli przy-
gotowani na takie zapotrzebowanie. Również zapo-
wiedziane przez MEN przedłużenie rozliczenia pro-
gramu do 15 stycznia 2010 r. z możliwością wydatko-
wania środków do końca 2009 r. jest niewystarczają-
ce na prawidłową realizację założeń programowych.
Wiele gmin w obawie przed utratą środków zmu-
szonych jest do omijania przepisów i oświadczania
nieprawdy, opłacając faktury, nie otrzymawszy towa-
ru (lub co najwyżej częściowe partie zamówienia). Ze
względu na występujący deficyt pomocy dydaktycz-
nych w firmach zajmujących się dystrybucją tego to-
wary ta praktyka – wystawianie faktur za towar nie-
odebrany i zapowiedź jego dostawy w późniejszym
okresie, np. w I kwartale 2010 r. – stała się w tym
momencie powszechna w całej Polsce, choć jest to
praktyka niezgodna z prawem, a więc nielegalna
(szkoły nie mogą przyjmować faktur zaliczeniowych
– z późniejszą dostawą towaru). Bardzo łatwo wobec
wybranej gminy skierować postępowanie sprawdza-
jące i spowodować sankcje karne.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z następującymi pytaniami:
1. W jaki sposób zamierza Pani rozwiązać ten pro-
blem?
2. Jakie zamierza Pani podjąć działania, by szko-
ły nie utraciły dofinansowania na tworzenie miejsc
zabaw, a jednocześnie nie były zmuszone do nielegal-
nego postępowania?
3. Czy jest możliwość wydłużenia terminu reali-
zacji programu „Radosna szkoła”?
Pozostaję z szacunkiem
Poseł Jan Kamiński
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
181
Interpelacja
(nr 14179)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie inicjatyw umożliwiających
wychodzenie z bezdomności
Szanowna Pani Minister! Bezdomność jest jed-
nym z najtrudniejszych problemów, jakie występują
w społeczeństwach wielu krajów na świecie, proble-
mem, który, najogólniej mówiąc, charakteryzuje się
brakiem miejsca zamieszkania, czyli lokalu, który
spełniałby podstawowe warunki mieszkaniowe.
Wśród przyczyn bezdomności wskazuje się najczę-
ściej niemożność znalezienia pracy, eksmisje, rozpad
rodziny, uzależnienia, choroby, długoletnie przeby-
wanie w zakładzie karnym. Nie bez znaczenia są
również uwarunkowania socjopsychologiczne kon-
kretnej osoby. Nie sposób wymienić jednak wszyst-
kich zdarzeń powodujących bezdomność, zważywszy,
że często dochodzi do ich kumulacji.
Poruszając zagadnienie bezdomności, nie można
nie zauważyć, że jest to problem, który generuje ko-
lejne niekorzystne zjawiska. Wśród osób bezdomnych
nasilają się bowiem bardzo poważne patologie, które
prowadzą do społecznej i zdrowotnej degradacji.
Długotrwała bezdomność powoduje również utratę
woli i motywacji do zmiany swojej sytuacji. Wszystko
to sprawia, że, mimo intensywnej pomocy, osoby ta-
kie często nie są w stanie powrócić do normalnego
życia.
Tym niemniej niezwykle ważne jest, by orga-
nizować skuteczne rozwiązania stwarzające wa-
runki do wychodzenia z bezdomności. Należy przy
tym zaznaczyć, że działania w tej kwestii powinny
być prowadzone kompleksowo, ponieważ tylko wtedy
mogą doprowadzić do zamierzonego celu. W szcze-
gólności obejmować muszą zagadnienia związane z
zatrudnieniem osób bezdomnych i być obliczone na
zachęcenie pracodawców do zatrudniania osób bez-
domnych.
Z pewnością wdrożenie i upowszechnienie progra-
mów oferujących przedsiębiorcom wymierne korzyści
z tytułu zatrudnienia osoby bezdomnej oraz zniwe-
lowanie ograniczeń natury administracyjnej znacz-
nie przyczyniłoby się do wzrostu zatrudnienia osób
bezdomnych.
W związku z powyższym zwracamy się z uprzej-
mą prośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące
pytania:
1. Jakie działania na rzecz osób bezdomnych po-
dejmuje Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej?
2. Czy ministerstwo podejmuje lub ma zamiar
podjąć działania zachęcające przedsiębiorców do za-
trudniania osób bezdomnych?
3. Jakie programy pomagające wychodzić z bez-
domności realizuje obecnie Ministerstwo Pracy i Po-
lityki Społecznej oraz jakie są ich główne założenia?
182
4. Czy w ramach Programu Operacyjnego „Kapi-
tał ludzki” możliwe jest wsparcie inicjatyw związa-
nych z wychodzeniem z bezdomności?
Z wyrazami szacunku
Poseł Krzysztof Brejza
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14180)
do ministra zdrowia
w sprawie uznania kwalifikacji czynnych
zawodowo nauczycieli przysposobienia
obronnego w zakresie prowadzenia zajęć z
pierwszej pomocy
Szanowna Pani Minister! Zwracamy się do Pani
z prośbą o wyjaśnienie niejasności powstałej w związ-
ku z rozporządzeniem ministra zdrowia z dnia 26
sierpnia 2009 r. w sprawie przygotowania nauczycie-
li do prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresie
udzielania pierwszej pomocy.
Rozporządzenie wydane na podstawie ustawy z
dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownic-
twie Medycznym z dnia 8 września 2006 r. precyzyj-
nie określa warunki prowadzenia oraz zaliczenia
kursu, który uprawnia do otrzymania zaświadczenia
potwierdzającego posiadanie kwalifikacji do prowa-
dzenia wspomnianych zajęć. Niejasna pozostaje jed-
nak kwestia potwierdzenia uprawnień czynnych za-
wodowo nauczycieli przysposobienia obronnego, któ-
rzy zdobyli kwalifikacje przed wejściem w życie wspo-
mnianego rozporządzenia. Co więcej, rozporządzenie
ministra edukacji narodowej w sprawie szczegóło-
wych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz
określenia szkół i wypadków, w których można za-
trudnić nauczycieli niemających wyższego wykształ-
cenia lub ukończonego zakładu kształcenia nauczy-
cieli, z dnia 12 marca 2009 r. w § 28 przewiduje, że:
Nauczyciele zatrudnieni w dniu wejścia w życie roz-
porządzenia, którym na podstawie dotychczasowych
przepisów uznano ukończony kierunek (specjalność)
studiów za zbliżony do nauczanego przedmiotu lub
rodzaju prowadzonych zajęć, zachowują nabyte kwa-
lifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela w
danym typie szkoły lub rodzaju placówki.
Biorąc pod uwagę powyższe przesłanki, uprzejmie
prosimy Panią Minister o odpowiedź na pytanie: Czy
nauczyciele prowadzący zajęcia edukacyjne w zakre-
sie udzielania pierwszej pomocy, którzy zdobyli swo-
je kwalifikacje przed wejściem w życie rozporządze-
nia z dnia 26 sierpnia 2009 r., zachowają swoje
uprawnienia, czy podlegać będą ponownemu szkole-
niu i sprawdzianowi umiejętności?
Z wyrazami szacunku
Posłowie Tadeusz Arkit
i Jarosław Gowin
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14181)
do ministra infrastruktury
w sprawie sytuacji związanej z działalnością
towarzystw budownictwa społecznego
Szanowny Panie Ministrze! Mając na uwadze pro-
blemy sygnalizowane przez przedstawicieli najemców
związanych umowami cywilnoprawnymi z towarzy-
stwami budownictwa społecznego, pojawiające się na
terenie całej Polski, w tym w szczególności na terenie
województwa małopolskiego i lubelskiego, pragniemy
otrzymać informacje na temat towarzystw budow-
nictwa społecznego w Polsce.
Analizując treść ustawy z dnia 26 października
1995 r. o niektórych formach popierania budownic-
twa mieszkaniowego, należy przyjąć, iż głównym ce-
lem tworzenia TBS-ów jest przede wszystkim zagwa-
rantowanie substancji lokalowej w postaci najmu
osobom fizycznym, a także umożliwienie w przyszło-
ści nabycia własności lokalu lub praw do własności
zbliżonych. Powyższe zadania są realizowane przez
spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki ak-
cyjne oraz spółdzielnie osób prawnych. Instytucja ta
skierowana jest jednak do określonej grupy osób, któ-
rych dochody nie przekraczają ustawowo określonych
kryteriów. Jednocześnie TBS-y funkcjonujące w for-
mie spółek podlegają przepisom Kodeksu spółek han-
dlowych, w tym przede wszystkim procedurze na-
prawczej i upadłościowej.
W związku z powyższym, mając na uwadze, iż
najemcami lokali stanowiących własność TBS-ów są
osoby średnio majętne, zazwyczaj niemogące zaspo-
koić swoich potrzeb lokalowych w inny sposób, chcie-
libyśmy zapytać:
1. Jakie są uprawnienia najemców w razie upadło-
ści likwidacyjnej TBS-u w formie spółki?
2. Czy istnieją faktyczne, a nie tylko prawne,
gwarancje zapewniające najemcom trwałość stosun-
ku najmu w procesie likwidacji upadłościowej, jeże-
li wywiązują się oni z nałożonych przez ustawę obo-
wiązków?
Środowiska najemców/partycypantów z regionu
wskazują również na problem związany z admini-
stracją nieruchomości będących własnością spółek.
Podkreśla się braki w skutecznej możliwości egze-

kwowania obowiązków wynajmującego w stosunku
do najemców. Przede wszystkim podkreśla się nie-
możliwość kontaktu pomiędzy najemcą a właścicie-
lem/administratorem, a także uchybienia w obowiąz-
kach związanych z pracami remontowo-naprawczy-
mi. Wskazuje się, że instytucje przewidziane w Ko-
deksie cywilnym, takie jak wykonanie zastępcze i
odpowiedzialność za wady fizyczne, nie mogą być eg-
zekwowane w obawie przed podwyżką czynszu, któ-
ra, choć jest ustawowo ograniczona, często jest wy-
górowana w stosunku do standardów panujących w
wynajmowanych lokalach i częściach przeznaczonych
do użytku wspólnego. Mając na uwadze fakt, iż na-
jemcami są osoby, które nie mają ze względów finan-
sowych możliwości zmiany lokalu poprzez wybór od-
powiedniej oferty na wolnym rynku, uprzejmie pro-
simy o odpowiedź na pytania:
1. Czy możliwe jest wprowadzenie administracji
budynków innej niż administracja spółki/właściciela
TBS-u?
2. Czy i jaki prawny i faktyczny wpływ mają na
działalność TBS-ów przedstawiciele gmin, na któ-
rych znajdują się TBS-y?
3. Czy ministerstwo planuje wprowadzenie no-
wych instytucji mających na celu zagwarantowanie
substancji lokalowej w postaci własności lub prawa
do własności zbliżonego dla obywateli znajdujących
się w trudnej sytuacji materialnej poprzez zagwaran-
towanie najmu lokalu z późniejszą możliwością jego
wykupu na własność?
W związku z powyższym zwracamy się do Pana
Ministra z uprzejmą prośbą o odpowiedź na powyższe
pytania. Mamy nadzieję, że informacje uzyskane tą
drogą pozwolą na pełniejszą analizę problemów zwią-
zanych z towarzystwami budownictwa społecznego
zarówno najemcom, jak i samym spółkom.
Łącząc wyrazy szacunku
Posłowie Jarosław Gowin
i Tadeusz Arkit
Kraków, dnia 4 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14182)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie danych dotyczących skuteczności
wykorzystania środków Europejskiego
Funduszu Społecznego
Szanowna Pani Minister! Polska do 2013 r. wyko-
rzysta ze środków Unii Europejskiej (Europejskiego
Funduszu Społecznego) ponad 11 mld euro na szko-
lenia, których celem jest m.in. zapobieganie wyklu-
czeniu społecznemu, podnoszenie kwalifikacji pra-
183
cowników, a także szkolenia służące aktywizacji bez-
robotnych. Od 2007 r. rozpoczęło szkolenia finanso-
wane ze środków UE 290 tys. osób bezrobotnych.
Wobec wykorzystania już prawie 30% z 11 mld euro
ważnym jest, aby określić efektywność wykorzysta-
nych środków. Mimo że, jak informuje ministerstwo,
wskaźnik zatrudnienia osób w wieku produkcyjnym
wzrósł od roku 2005 do końca 2008 r. o 6,4%, a
wskaźnik zagrożenia ubóstwem obniżył się w tym
okresie z 21% do 17%, to jednak brakuje danych, któ-
re umożliwiłyby ocenę, w jakim zakresie na poprawę
tych wskaźników wpłynęły wydatkowane środki
unijne. Jak informują eksperci, unijne środki są wy-
dawane bez sprawdzania efektywności, a za dwa lata,
kiedy zakończy się projekt, większość unijnych pie-
niędzy zostanie już wydana. Nie bez znaczenia jest
fakt, że, mimo że z poprzedniego okresu programo-
wania dostępne są dane, z których wynika, że 42%
osób przeszkolonych za środki UE skutecznie podję-
ło zatrudnienie, nie stworzono metodologii badań
skuteczności zarówno szkoleń, jak i innych narzędzi
rynku pracy. Obecnie kontroli podlega liczba osób
uczestniczących w szkoleniach unijnych oraz osią-
gnięte efekty merytoryczne. Jak wskazują eksperci,
nie jest poddany analizie wskaźnik osób, których
podjęcie pracy było bezpośrednio związane z uczest-
nictwem w szkoleniu. Bezsprzecznie konieczne jest
dokonywanie analiz zarówno ilościowych, jak i jako-
ściowych, a dokonywane analizy mogłyby stać się
podstawą dopracowania długofalowej polityki wyda-
wania unijnych funduszy na szkolenia.
Pani Minister:
Czy Ministerstwo Rozwoju Regionalnego posiada
dane dotyczące skuteczności wykorzystania środków
Europejskiego Funduszu Społecznego, a jeżeli nie, to
czy podjęte są prace nad opracowaniem systemu oce-
ny skuteczności unijnego kształcenia?
Czy Ministerstwo Rozwoju Regionalnego dyspo-
nuje ogólnopolską bazą danych o uczestnikach unij-
nych szkoleń?
Z poważaniem
Poseł Tomasz Lenz
Toruń, dnia 13 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14183)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie nauki dzieci 6-letnich w szkołach
o profilu artystycznym
Zmiany, jakie wprowadzono w ustawie o systemie
oświaty, przesądziły o utworzeniu dla dzieci w wieku
6 lat klas 0 na terenie szkół podstawowych od roku
szkolnego 2009/2010. Minister edukacji narodowej
dość aktywnie zaangażowała się w przekonywanie
184
samorządów lokalnych, aby tworzyć nowe klasy dla
sześciolatków, pozostawiając praktycznie rodziców
dzieci bez wyboru, czy chcą zostawić sześcioletnie
dzieci w przedszkolach, czy przenieść do szkół. Wiele
samorządów (w tym m.st. Warszawa) zdecydowało
się na likwidację tzw. zerówek w przedszkolach, wsłu-
chując się gorliwie w zachęty rządu.
Pojawia się jednak problem dzieci o talentach ar-
tystycznych, które chcą podjąć naukę w szkołach ar-
tystycznych, które podlegają ministrowi kultury.
Oczywiście problem dotyczy kilkuset dzieci w skali
miasta, jakim jest Warszawa, ale w skali kraju to kwe-
stia kilku, kilkunastu tysięcy. Jeśli rządowy projekt
zmian ustawy o systemie oświaty był projektem wspól-
nym, a więc również minister kultury powinien czuć
się zobowiązany co do tych rozwiązań. Na obecną
chwilę szkoły artystyczne deklarują, że organizują je-
dynie klasy pierwsze bez rozróżniania na sześciolat-
ków i siedmiolatków. Kłopot polega na tym, że samo
rozpoczęcie nauki w szkole wiąże się z potężnym stre-
sem, a jeszcze większym jest początek nauki w szkole
artystycznej, gdzie obok nauczania początkowego są
zajęcia artystyczne. Często zdarza się, że sześciolatki
emocjonalnie nie są gotowe do podjęcia nauki w klasie
pierwszej. Taka sytuacja powoduje, że rodzice dziecka
uzdolnionego artystycznie powinny posłać sześciolat-
ka do zwykłej zerówki, a po roku, odrywając go od
środowiska, w którym dziecko się zasymilowało, po-
słać jako siedmiolatka do szkoły artystycznej.
W związku z tym mam do Pana Ministra nastę-
pujące pytania:
1. Czy Panu Ministrowi znany jest problem braku
regulacji zobowiązujących szkoły artystyczne do two-
rzenia oddziałów 0?
2. Czy Pan Minister uważa za poprawne stworze-
nie takiej luki w systemie oświaty dla sześciolat-
ków?
3. Czy ministerstwo kultury ma zamiar podjąć
działania w celu dokonania zmian w systemie?
4. Jakie inne rozwiązania proponuje Pan Minister
rodzicom sześciolatków, które mogą nie być gotowe
do rozpoczęcia szkoły w klasie pierwszej?
Z poważaniem
Poseł Paweł Poncyljusz
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14184)
do ministra skarbu państwa
w sprawie ograniczania środków
na finansowanie publicznych regionalnych
ośrodków radiowych i telewizyjnych
Szanowny Panie Ministrze! Rolą ministra skarbu
jako właściciela mediów publicznych jest sprawowa-
nie nadzoru nad właściwym wydatkowaniem środ-
ków przeznaczonych na ich funkcjonowanie. Zarów-
no telewizja, jak i radio publiczne działają w niezwy-
kle konkurencyjnym rynku medialnym. O sile po-
szczególnych nadawców świadczy jakość oferowanych
przez nich przekazów oraz ich atrakcyjność dla od-
biorcy.
Siłą nadawców publicznych i zarazem ich naj-
większym atutem jest dobrze rozbudowana sieć
ośrodków regionalnych, które oferują widzom i słu-
chaczom najbardziej przez nich lubiany program lo-
kalny. To właśnie audycje o charakterze lokalnym są
przez odbiorców najbardziej pożądane. Fakt ich po-
wiązania z regionalnymi mediami publicznymi spra-
wia, że jednocześnie w tym segmencie są one prak-
tycznie bezkonkurencyjne.
Osłabienie tak ważnego segmentu w strukturze
mediów publicznych poprzez ograniczenie finanso-
wania ośrodków regionalnych spowoduje – co oczy-
wiste – zmniejszenie ich oferty programowej. Dopro-
wadzi to tym samym do zmniejszenia liczby widzów,
a tym samym również do zmniejszenia i tak maleją-
cych wpływów z reklam.
Uznając, że ww. działania są sprzeczne z intere-
sem zarówno mediów publicznych, a co najważniej-
sze, stoją w sprzeczności z oczekiwaniami ich odbior-
ców, proszę Pana Ministra o odpowiedź: Jakie dzia-
łania zamierza podjąć ministerstwo skarbu w celu
zapobieżenia zaistniałej sytuacji?
Łączę wyrazy szacunku
Poseł Krystyna Łybacka
Poznań, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14185)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie wykorzystywania instytucji
świadka koronnego w praktyce prokuratury
i wymiaru sprawiedliwości
Panie Ministrze! Korzystanie z instytucji świad-
ka koronnego wymaga z całą pewnością dużej ostroż-
ności. Rzetelna ocena funkcjonowania tej instytucji
jest niezbędna dla ewentualnego doprecyzowania w
ustawie warunków, na jakich świadek koronny jest
wykorzystywany zarówno w ramach czynności pro-
cesowych, jak i operacyjno-rozpoznawczych. Środo-
wiska prawnicze, szczególnie adwokackie, a także
naukowe wyrażają niepokój, czy ta instytucja w jej
obecnym kształcie nie jest wykorzystywana niezgod-
nie z regułami państwa prawa.
Uczyniłem to przedmiotem mojego zapytania po-
selskiego (nr 5230, z dnia 3 listopada 2009 r.). Odpo-
wiedź, jaką otrzymałem na to zapytanie od zastępcy

prokuratora generalnego, koncentrowała się głównie
na przepisach prawa dotyczących świadka koronne-
go. Te akurat są mi znane.
Ocena prawidłowego działania instytucji świadka
koronnego pozwalająca na wyeliminowanie okazji do
naruszania prawa i manipulowania śledztwem wy-
maga ustalenia wielu danych, których odpowiadają-
cy na zapytanie nie przedstawił, a być może ich nie
znał. W szczególności istotne jest: Ile osób obciążyli
swymi zeznaniami świadkowie koronni i ilu spośród
tych osób postawiono zarzuty? Ile osób obciążonych
zeznaniami świadka koronnego zostało prawomocnie
uniewinnionych i jaki to miało wpływ na dalszy sta-
tus świadka koronnego? Ilu osobom i z jakiego powo-
du cofnięto status świadka koronnego?
Obawa polega na tym, że świadkowie koronni, z
jednej strony, mogą dość skutecznie manipulować or-
ganami ścigania, załatwiając niejako ich rękoma
swoje interesy, z drugiej strony, są to osoby będące w
całkowitej dyspozycji i zależności od organów i mogą
być bez trudu skłaniani przez organy ścigania do
składania zeznań pożądanych, nie zawsze prawdzi-
wych. Ponadto warto zauważyć, że cofnięcie statusu
świadka koronnego nie leży w interesie prokuratora,
który w oparciu o zeznania tego świadka podejmował
decyzje procesowe, choćby w innych sprawach. Uwa-
żam, że działanie instytucji świadka koronnego musi
być stale wszechstronnie monitorowane przez proku-
ratora generalnego, bowiem instytucja ta z samej
istoty łatwo ulec może zwyrodnieniu, stając się po-
ważnym zagrożeniem dla praworządności.
W związku z tym zwracam się do Pana Ministra
z pytaniem: Czy funkcjonowanie instytucji świadka
koronnego jest na bieżąco monitorowane, czy efek-
tem tego monitorowania są jakieś propozycje zmian
legislacyjnych zmierzające do zabezpieczenia reguł
uczciwego procesu?
Proszę też o odpowiedź na pytania zawarte w ni-
niejszej interpelacji.
Łączę wyrazy szacunku
Poseł Jan Widacki
Kraków, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14186)
do ministra finansów
w sprawie problemów ze sprzedażą lekkiego
oleju opałowego przez dystrybutorów paliwa
w Polsce
Szanowny Panie Ministrze! Dystrybutorzy paliwa
napotykają bardzo wiele problemów przy sprzedaży
lekkiego oleju opałowego. W wyniku nieprecyzyjnie
– zdaniem interweniujących do biur poselskich –
185
skonstruowanego prawa spotykają wiele przeszkód
w handlu paliwem, które bezpośrednio przyczyniają
się do upadku wielu punktów sprzedaży.
Problem tkwi przede wszystkim w przepisach pra-
wa, które określają procedurę sprzedaży oleju opało-
wego, oraz prawdopodobnie w niewłaściwym podej-
ściu kontrolerów urzędu kontroli skarbowej do tych
kwestii. Kontrolerzy zakładają z góry próbę oszustwa
przy sprzedaży paliw i niejednokrotnie w niejasnych
okolicznościach nakładają na sprzedających wielomi-
lionowe kary. Dla przykładu: według przepisów pra-
wa poprawnym oświadczeniem jest takie, na którym
są wszystkie wymagane dane, tzn. nazwisko i imię
kupującego, nazwa firmy, MP, PESEL, data nabycia,
ilość oleju i moc kotła, adres miejsca, oznaczenie
miejsca i gdzie się znajduje, data wystawienia oświad-
czenia oraz podpis kupującego, ale dla urzędu kon-
troli skarbowej takie oświadczenie okazuje się nie-
wystarczające. Pomimo to, iż spełnione są wszystkie
wymogi rozporządzenia przez firmy zajmujące się
sprzedażą LOO, urzędnicy żądają dodatkowo, aby
stosowne oświadczenie było potwierdzone przez ku-
pującego. Odbywa się to w ten sposób, iż wszyscy
kupujący są wzywani do urzędu skarbowego, gdzie
wypytuje się ich o szczegóły przedłożonego oświad-
czenia – kupujący mają potwierdzić prawdziwość do-
kumentu i sam fakt zakupu oleju do celów opałowych.
I tu następują pierwsze problemy, ponieważ wystę-
puje naturalny konflikt interesów pomiędzy sprzeda-
jącym i kupującym. Kupujący nie zawsze chce po-
twierdzić fakt zakupu oleju ze względu na prywatne
powody. Mamy tu do czynienia z rozmaitymi przy-
padkami. W toku prowadzonego postępowania zda-
rzało się na przykład, iż pracownik organu kontrol-
nego, który prowadził przesłuchanie, podnosił głos
na przesłuchiwanego i osoba ta, podlegając presji,
zwyczajnie się zraziła. Problemem może być też oba-
wa, iż ktoś wykaże kupującemu, iż ten kupił zbyt
dużo oleju. Kupujący, obawiając się konsekwencji i
kary, zaprzeczał zakupowi, zaprzeczał złożonemu
oświadczeniu. Wystarczy również, że kupujący za-
kwestionuje jakiś szczegół oświadczenia, np. podpis,
a nie jest to trudne, bo oświadczenie wypisali za ku-
pującego sąsiedzi, pracownicy lub członek rodziny,
wówczas oczywiście podpis nie będzie oryginalny i
przesłuchiwany – co się zdarza – nie przyznaje się do
niego. Takie oświadczenie staje się więc automatycz-
nie nieważne dla instytucji kontrolującej.
Pamiętać również trzeba, iż składanie zamówie-
nia w większości odbywa się telefonicznie. Kupujący
dzwoni i składa zamówienie w firmie, a osoba, która
przyjmie zamówienie, spisuje adres dostaw, czasem
nazwisko i – zwłaszcza ostatnio – numer telefonu.
Szczegółowe dane zakupu były wpisywane później,
na miejscu zamówienia; robił to najczęściej kupujący,
czasem kierowca. Wcześniej – warto to podkreślić –
sprzedawca w ogóle nie miał prawa żądać od nabyw-
cy dowodu osobistego dla potwierdzenia tożsamości,
kierowca zaś, by ułatwić procedurę, woził ze sobą
druki oświadczeń, chociaż tak naprawdę całe oświad-
186
czenie powinien napisać odręcznie kupujący. Wśród
właścicieli kontrolowanych firm szerzy się opinia, iż
kontrolerzy mają niejednokrotnie osobisty interes w
tym, by obciążać dystrybutorów paliwa jak najwięk-
szymi karami. Otrzymują oni bowiem do 20% kwoty
kary z obciążenia finansowego, jakie wyliczą w wy-
niku dochodzenia u kontrolowanego. To stwarza pole
do nadmiernej wręcz gorliwości w poszukiwaniu
wszelkich nieprawidłowości.
W związku z licznymi interwencjami w tej spra-
wie w naszych biurach poselskich prosimy o odpo-
wiedź: Czy ministerstwo podejmie działania mające
na celu weryfikację przepisów prawa w celu zmniej-
szenia do minimum przeszkód przy sprzedaży lek-
kiego oleju opałowego? Przecież słuszna walka z pa-
tologiami w gospodarce nie może prowadzić do zu-
pełnego uniemożliwienia działalności na tym rynku
uczciwym przedsiębiorcom.
Z wyrazami szacunku
Poseł Ewa Malik
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14187)
do ministra infrastruktury
w sprawie nowego zdefiniowania w projekcie
ustawy Prawo telekomunikacyjne pojęcia
abonent i wynikających z tego nowych praw
dla dotychczasowych właścicieli telefonów
na kartę
Do Komitetu Stałego Rady Ministrów trafił w
ostatnich dniach projekt ustawy Prawo telekomuni-
kacyjne porządkujący także usługi na tym rynku.
Także w aspekcie ustawowego zdefiniowania pojęcia
abonent dotychczasową definicję zakwestionował Eu-
ropejski Trybunał Sprawiedliwości w styczniu 2009 r.,
dając jednocześnie czas na jej zmianę do końca stycz-
nia 2010 r.
Zgodnie z zaproponowaną przez Ministerstwo In-
frastruktury nową definicją, abonentem telefonicz-
nym będzie także podmiot niebędący stroną umowy
zawartej w formie pisemnej o świadczenie usług te-
lekomunikacyjnych z ich publicznym dostawcą. Wła-
ściciele telefonów na kartę staną się abonentami po
dobrowolnym przekazaniu operatorowi danych oso-
bowych.
Dotychczasowa dyskryminacja właścicieli apara-
tów na kartę polegała m.in. na: braku możliwości
dochodzenia roszczeń odszkodowawczych za niewy-
konanie bądź nienależyte wykonanie umowy, niedo-
trzymywaniu informacji o zmianach w regulami-
nach świadczenia usług przez operatorów, braku
ochrony oraz informacji o połączeniach, braku moż-
liwości zamieszczania swojego numeru w książce
telefonicznej, dostawania billingów. Ostatnie dwie
formy dyskryminacji dotyczyły do tej pory jedynie
tych niezarejestrowanych telefonów na kartę. Oprócz
zmiany definicji abonenta w ustawie, dla prawidło-
wego funkcjonowania zapisu niezbędna jest zarówno
zmiana strategii operatorów wobec cennego z punk-
tu widzenia praw ekonomii klienta typu prepaid, jak
też i zmiana świadomości dochodzenia swoich praw
przez samego klienta.
Panie Ministrze!
1. Jak rozszerzenie pojęcia abonent wpłynie real-
nie na zmianę uprawnień klienta z grupy prepaid?
2. Jakie konkretnie nowe uprawnienia klienta
(oprócz likwidacji dotychczasowych przejawów dys-
kryminacji, o których wyżej mowa) wprowadza zmia-
na definicji abonenta?
3. Czy i jak ministerstwo lub UOKiK podejmą się
kontroli wdrażania nowej definicji przez operatorów,
skoro, zdaniem specjalistów, nowy przepis nie jest na
tyle istotny, aby zmienić strategię operatora i świado-
mość dochodzenia swoich praw przez samego klienta?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Żaczek
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14188)
do ministra gospodarki
w sprawie braku energii elektrycznej
u tysięcy mieszkańców północnej części
woj. śląskiego
Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się do Pana
w związku z niezwykle trudną sytuacją, w jakiej
znalazły się tysiące mieszkańców regionu często-
chowskiego. Otóż począwszy od 9 stycznia w następ-
stwie oblodzenia i trudnych warunków atmosferycz-
nych w Częstochowie i powiatach częstochowskim,
myszkowskim, kłobuckim i lublinieckim miało miej-
sce szereg awarii linii energetycznych, w wyniku któ-
rych w najbardziej krytycznym momencie bez prądu
pozostawało około 80 tys. odbiorców. Naprawianie
skutków awarii trwa już kilkanaście dni – do 20
stycznia bez zasilania nadal pozostawało około 4 tys.
odbiorców. Zwracam uwagę, że w niektórych gospo-
darstwach domowych, firmach, instytucjach czy
szkołach to już 12 dzień bez energii elektrycznej.
I tu pojawia się pytanie: Jak służby odpowiedzial-
ne za naprawę awarii radzą sobie w zaistniałej kry-

zysowej sytuacji? W tym miejscu chciałbym podzię-
kować ofiarnie pracującym ekipom elektryków, stra-
żaków czy żołnierzy, którzy w trudnych warunkach
próbują przywrócić zasilanie u mieszkańców regionu,
ale od blisko 2 tygodni na terenach objętych awarią
panuje chaos informacyjny i wyraźnie widać brak
porozumienia na lini Grupa Tauron Enion SA Od-
dział w Częstochowie a władze lokalne poszkodowa-
nych powiatów i gmin. Ludzie, których problem bra-
ku energii dotyka bezpośrednio, otrzymywali nierze-
telne i nieprawdziwe informacje o terminie dokona-
nia napraw – wciąż mówiono o 48 godzinach potrzeb-
nych do przywrócenia energii elektrycznej, w sytu-
acji gdy do dziś trwa to już 13 dni. Ta swoista dez-
informacja i fałszywe zapewnienia o szybkim przy-
wróceniu energii elektrycznej na całym obszarze
awarii sprawiły, że zarówno osoby prywatne, jak i
właściciele firm nie byli w stanie dostatecznie się
przygotować i zabezpieczyć swych budynków na wy-
padek przedłużającej się awarii – mówimy tu o za-
pewnieniu sobie innego dopływu energii (np. z agre-
gatów) czy choćby zabezpieczeniu rur z wodą, które
zamarznięte i nieogrzewane zaczynają pękać. Zapew-
niam, że strat związanych z brakiem energii przez
tak wiele dni jest znacznie więcej. Również gminy
poniosły olbrzymie straty finansowe w związku z za-
istniałą awarią.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra o
odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy Grupa Tauron Enion SA Oddział w Często-
chowie dostatecznie dobrze informowała jednostki
samorządowe i służby antykryzysowe o faktycznym
stanie linii energetycznych, postępie prac i terminie
napraw?
2. Jak to się stało, że doszło do tak potężnej awa-
rii, co lub kto zawinił, że Enion SA odział w Często-
chowie nie był przygotowany na warunki pogodowe,
jakie miały miejsce w weekend 9–10 stycznia?
3. Dlaczego naprawa sieci energetycznej w regio-
nie częstochowskim trwa tak długo, skoro od począt-
ku zapewniano o terminie 48 godzinnym?
4. Co robiły drzewa (o których mówiono na kon-
ferencji MSWIA) w obrębie linii energetycznych,
przecież powinny być wycięte, by na wypadek złej
pogody nie zagroziły liniom?
5. Dlaczego nie wprowadzono stanu klęski żywio-
łowej, która dałaby w ręce samorządów narzędzia w
znacznym stopniu ułatwiające i przyspieszające usu-
wanie szkód?
6. Jakie działania zostaną podjęte, by zabezpie-
czyć się na wypadek podobnych awarii w przyszło-
ści?
Z poważaniem
Poseł Krzysztof Matyjaszczyk
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
187
Interpelacja
(nr 14189)
do ministra infrastruktury
w sprawie postępów nad opracowywaniem
przez UKE map popytu dla usług telefonii
stacjonarnej oraz stacjonarnego
szerokopasmowego Internetu będących
podstawą do badań nad stanem rozwoju
społeczeństwa informacyjnego i wdrażaniem
„Strategii rozwoju społeczeństwa
informacyjnego w Polsce do roku 2013”
Szanowny Panie Ministrze! Stworzenie precy-
zyjnych map popytu dla usług telefonii stacjonar-
nej i stacjonarnego szerokopasmowego Internetu
jest podstawową procedurą ministerstwa umożli-
wiającą wielu podmiotom planowanie inwestycji.
Problem ten nie został rozwiązany od początku
2009 r., kiedy to mapy sporządzały samorządy na
podstawie np. niepełnych danych z TP. Licząc na
bezpośrednie zainteresowanie ze strony użytkow-
ników bądź potencjalnych użytkowników, przed-
siębiorców telekomunikacyjnych i innych inwesto-
rów prywatnych, a także samych operatorów, jak
też i samorządów wojewódzkich, powiatowych i gmin-
nych, udostępniono w dniu 12 lutego 2009 r. na
stronie UKE mapy z możliwością zgłaszania bez-
pośrednio szczegółowych danych dotyczących miej-
sca i rodzaju usług. Jednakże brak wyraźnej kam-
panii społecznej zachęcającej do takich obywatel-
skich czynności i wykazaniem istotnego związku
map chociażby z programem „Ostatnia mila”, do-
prowadził raczej do dekonsolidacji w postrzeganiu
wspólnych korzyści przez rozmaite grupy, odbior-
ców tej inicjatywy, gdyż jak podaje serwis informa-
cyjny UKE, baza danych tych map popytu zawiera
jedynie 60 tys. zgłoszeń, w tym 40 414 o braku do-
stępu do stacjonarnego szerokopasmowego Inter-
netu na obszarze całego kraju oraz 17 801 o braku
dostępu do usług stacjonarnych w publicznej sieci
na obszarze całego kraju.
Warto dodać, że w najnowszym opracowaniu
„Społeczeństwo informacyjne w liczbach 2009” De-
partamentu Społeczeństwa Informacyjnego MSWiA
nie odwołano się do niniejszych danych, co można
odczytać jako brak ich wiarygodności świadomie za-
akceptowany przez specjalistów i autorów opracowa-
nia. W opracowaniu tym pojawiają się natomiast
dane pochodzące z 14 raportu Komisji Europejskiej
opublikowanego w marcu 2009:
Liczba szerokopasmowych łącz stałych w przeli-
czeniu na 100 mieszkańców (współczynnik penetracji
łącz szerokopasmowych wyrażony w procentach) w
Polsce rośnie bardzo szybko. W okresie od stycznia
2008 r. do stycznia 2009 r. współczynnik penetracji
wzrósł prawie o 5 pp., osiągając poziom 13,2%.
188
Oprócz cennych informacji i próby rekonesansu
opisującej raczej przyczyny dotychczasowych proble-
mów z procesem internetyzacji kraju, z opracowania
tego wyłania się zamiast obrazu jednolitej strategii,
zaznaczanie jedynie złożoności problemu z wyraź-
nym pominięciem faktu, że ośrodki podległe mini-
sterstwu w realizowaniu strategii budowy społeczeń-
stwa informacyjnego mają poważne problemy ze zbie-
raniem podstawowych danych (np. map popytu),
niezbędnych nie tylko dla stworzenia samej strategii,
ale przede wszystkim potrzebnej przedsiębiorcom do
planowania wszelkich inwestycji. Komentarz prezesa
UKE do części tego raportu ściśle związanej z tymi
danymi w brzmieniu:
„Prezes UKE mógł zebrać dane od jedynie kilku-
set z grona ponad 3,5 tys. prowadzących działalność
na tym rynku ISP, którzy sami szacują swój stan
posiadania na ok. 1–1,5 mln abonentów. Informacja
ta jest nie do udowodnienia na tym etapie, więc nie
została ujęta w tym wskaźniku. Nie zostały też ujęte
informacje o rozwoju rynku mobilnego Internetu”
nie pozostawia żadnej wątpliwości co do złożoności
problemu pozyskiwania danych wśród grup o sprzecz-
nych interesach, ale także świadczy o braku inicja-
tywy w postaci działań naprawczych, celem których
byłoby rzetelne i kompletne przedstawienie społe-
czeństwu tak istotnych danych.
Z powyższych informacji ukazujących proces two-
rzenia map popytu wynika, iż nie przyniósł on ocze-
kiwanych rezultatów, zdobyte dane są niekompletne,
nie powołuje się na nie także w żaden sposób Depar-
tament Społeczeństwa Informacyjnego MSWiA w
opracowanej i ogólnodostępnej broszurze, z kolei ko-
mentarz prezesa UKE wydaje się podważać komplet-
ność badań 14 raportu Komisji Europejskiej w spra-
wie niniejszych danych, nadal również brakuje w
mediach kampanii społecznej nawołującej do wypeł-
niania map przez różne podmioty.
Panie Ministrze!
1. Do jakich obecnie źródeł może odwołać się Po-
lak, by uzyskać najaktualniejszą i najprecyzyjniej-
szą informację nt. dostępu do Internetu w Polsce
oraz ofert operatorów w poszczególnych regionach
kraju?
2. Jaki jest aktualny stan prac nad mapami popy-
tu kluczowymi dla podmiotów ubiegających się o do-
tacje lub dla wielu podmiotów gospodarczych i wresz-
cie społeczeństwa, które ma stać się przecież społe-
czeństwem w pełni informacyjnym załatwiającym
wszelkie sprawy urzędowe przez Internet?
3. W jaki sposób UKE zamierza dalej prowadzić
prace nad mapami dostępu?
4. Jaki jest plan ministerstwa co do sposobu i me-
todyki aktualizacji map w przyszłości?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Żaczek
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14190)
do ministra środowiska
w sprawie dofinansowania projektów
w ramach działania 1.1 PO IiŚ 2007–2013,
informacji dotyczącej prowadzonej oceny
formalnej i merytorycznej wniosków
z woj. lubelskiego złożonych w ramach
tego działania oraz przyczyn odrzucenia
wniosku „Rozbudowa i modernizacja
oczyszczalni ścieków wraz z systemami
kanalizacji zbiorczej w Rykach”
Szanowny Panie Ministrze! W nawiązaniu do
ostatniego naboru wniosków na dofinansowanie pro-
jektów w ramach działania 1.1 PO IiŚ 2007–2013
zwracam się z prośbą o informację dotyczącą prowa-
dzanej oceny formalnej i merytorycznej wniosków z
woj. lubelskiego.
Realizacja projektów jest niezwykle ważna dla
dalszego prawidłowego prowadzenia gospodarki wod-
no-ściekowej na terenie aglomeracji, zgodnie z zasa-
dami zrównoważonego rozwoju oraz w oparciu o re-
gulacje krajowe i unijne w zakresie oczyszczania
ścieków komunalnych i ochrony wód przed zanie-
czyszczeniami, przede wszystkim w zakresie wypeł-
nienia zapisów dyrektywy 91/271/EWG w sprawie
oczyszczania ścieków komunalnych. Dla aglomeracji
powyżej 15 tys. RLM (równoważna liczba mieszkań-
ców) przewiduje się dostosowanie oczyszczalni ście-
ków komunalnych do końca roku 2015. Niespełnienie
wymogów wspomnianej dyrektywy doprowadzić
może do nakładania wysokich kar.
W takiej sytuacji na terenie pow. ryckiego znaj-
duje się Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej
i Mieszkaniowej w Rykach sp. z o.o., które poprzez
złożenie wniosku o fundusze unijne stara się o po-
zyskanie środków na rozbudowę i modernizację
oczyszczalni ścieków wraz z budową kolektora głów-
nego i systemu kanalizacji. Ewentualne przyszłe
wysokie kary uniemożliwią dalsze utrzymywanie
gospodarki wodno-kanalizacyjnej w obecnym stanie
i dalsze funkcjonowanie przedsiębiorstwa, co będzie
miało poważne skutki społeczne i gospodarcze dla
całej aglomeracji Ryki.
Zgodnie z rozporządzeniem nr 17 wojewody lubel-
skiego z dnia 18 czerwca 2008 r. aglomeracja Ryki,
na terenie której eksploatowana jest oczyszczalnia
ścieków komunalnych, liczy 76 tys. RLM. Skutkuje
to tym, iż środki z funduszy unijnych na uporządko-
wanie gospodarki wodno-ściekowej pozyskane mogą
być jedynie z krajowych programów operacyjnych.
W efekcie projekty takie, jak projekt pn. „Rozbu-
dowa i modernizacja oczyszczalni ścieków wraz
z systemami kanalizacji zbiorczej w Rykach”, mają-
ce szczególne znaczenie dla społeczności lokalnych,
ze względu na liczebność aglomeracji wyrażoną w
RLM nie mogą pozyskać funduszy europejskich w

ramach regionalnych programów operacyjnych, nie
mają też szansy na realizację przy stosowanych kry-
teriach w PO IiŚ, uniemożliwiających zdobycie fun-
duszy na ten cel.
Taka sytuacja ma miejsce, pomimo że projekty są
w pełni spójne z „Krajowym programem oczyszcza-
nia ścieków komunalnych” i celami PO IiŚ, oraz po-
mimo że zostały one w pełni przygotowane do reali-
zacji pod względem organizacyjnym.
Realizacja przedmiotowych projektów w małych
aglomeracjach zarówno przez małe przedsiębiorstwa
wodno-kanalizacyjne, jak i samorządy gminne, bez
zewnętrznego wsparcia finansowego jest niemożliwa
z uwagi na ograniczone możliwości tych jednostek.
Wysokość rocznych wydatków inwestycyjnych gmin
wynosi od 1–4 mln zł, natomiast wartość przedmio-
towych projektów wynosi do 40 mln zł. Dlatego też
ewentualne etapowanie inwestycji nie rozwiązuje
kompleksowo gospodarki ściekowej. Może być tylko
możliwe pod warunkiem uzyskania środków finan-
sowych z innych źródeł, w tym wojewódzkich fundu-
szy ochrony środowiska.
Panie Ministrze!
1. Czy dobór kryteriów służących do oceny w kon-
kursie dla działania 1.1.: Gospodarka wodno-ścieko-
wa w aglomeracjach powyżej 15 tys. RLM umożliwia
projektom realizowanym na terenie małych aglome-
racji uzyskanie pomocy ze środków unijnych w ra-
mach PO IiŚ?
2. Czy stosowane kryteria PO IiŚ preferują przy-
gotowanie inwestycji w oparciu o warunki kontrak-
towe żółtego FIDIC (żółta książka) – „projektuj i bu-
duj” lub równoważne?
3. Czy są uwzględniane uwarunkowania społecz-
no-prawne związane z realizacją projektów, które
udowadniają społeczną i gospodarczą konieczność
jego realizacji?
4. Jakie są inne możliwości finansowania podob-
nych takich projektów?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Żaczek
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14191)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie projektu zmian w kształceniu
uczniów ze specjalnymi potrzebami
edukacyjnymi
Szanowna Pani Minister! Już w przepisach usta-
wy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j.
Dz. U. z 1996 Nr 67, poz. 329, z późn. zm.) zwraca się
uwagę na dostosowanie treści, metod i organizacji
189
nauczania do możliwości psychofizycznych ucznia.
Zaś w art. 67.1. stwierdza się już w pierwszym pod-
punkcie, że do realizacji zadań statutowych szkoła
publiczna powinna zapewnić uczniom możliwość ko-
rzystania z pomieszczeń do nauki z niezbędnym wy-
posażeniem (jakże istotnym dla kształcenia uczniów
z obecnie szeroko zdefiniowanymi specjalnymi po-
trzebami edukacyjnymi). Jednym z podstawowych
założeń celów kształcenia (stanowiącego przecież o
jego jakości), do których powinien dążyć zreformo-
wany system, są: zwracanie uwagi na jak najwcze-
śniejsze rozpoznawanie zaburzeń oraz podejmowanie
wspierania rozwoju przez zorganizowaną działalność
psychologiczno-rehabilitacyjną.
Środowisko nauczycieli pedagogów, szkolnych psy-
chologów, a nawet doradców zawodowych z uznaniem
przyjmuje dotychczasową troskę resortu o rozwiąza-
nie problemu specjalnych potrzeb edukacyjnych
uczniów. Dla praktyków od dawna oczywisty jest jed-
nak podkreślany przez resort fakt, że: naczelną zasa-
dą powinno być takie kreowanie sytuacji dydaktycz-
nej, by nie dopuścić do wykluczenia, wyłączenia dziec-
ka ze specjalnymi potrzebami z toku zajęć. Dziecko ze
specjalnymi potrzebami ma prawo odnajdować własne
miejsce w społeczności, w której przebywa, a nauczy-
ciel na terenie szkoły jest osobą, która powinna two-
rzyć warunki, aby mu to umożliwić. Jednakże wstęp-
na lektura broszur opublikowanych na stronie MEN-u:
1. Jak organizować edukację uczniów ze specjalnymi
potrzebami edukacyjnymi? 2. Założenia projektowa-
nych zmian – uczniowie ze specjalnymi potrzebami
edukacyjnymi – budzi niepokój. Nauczyciele wobec ta-
kich zmian obawiają się, że w czasie ich wdrażania to
głównie na nich będą spoczywały kolejne obowiązki
związane z procesem zmian.
Do tej pory szczególnie krytykowana przez na-
uczycieli była możliwość starania się przez uczniów
liceum o zaświadczenie potwierdzające dysleksję,
skutkiem czego było przystępowanie do egzaminu
maturalnego w warunkach dostosowanych do indy-
widualnych potrzeb. Część przypadków otrzymywa-
nia takich zaświadczeń była uzasadniana np. faktem
braku odpowiedniego zainteresowania się uczniem
we wcześniejszych etapach kształcenia czy też bra-
kiem odpowiedniego zaplecza kadrowego w instytu-
cjach, które z założenia winny w pełni współpraco-
wać ze szkołami w tym aspekcie. Brak wyraźnych
uregulowań prawnych sprawiał, że żadna z instytucji
nie mogła ponosić odpowiedzialności za stan i postę-
py takiego ucznia, a w praktyce edukacyjnej raczej
rozliczany z tych działań był tylko nauczyciel (zazwy-
czaj edukujący na wyższym już etapie) odpowiedzial-
ny za wynik matury, a więc ten, który nie mógł mieć
wpływu na wcześniejsze etapy edukacji.
Dlatego dodanie nowego obowiązkowego zadania
dla przedszkola i szkoły podstawowej polegającego na
rozpoznawaniu specyficznych trudności w uczeniu się,
w tym ryzyka dysleksji, jest naturalnym następstwem
wynikającym z faktu, że edukacja jest długotrwałym
procesem. W związku z tym odpowiedzialność została
190
wreszcie równomiernie rozłożona pomiędzy poszcze-
gólnymi etapami edukacji. Pomimo naukowej złożo-
ności problemu dysleksji, dysgrafii, dyskalkulii, nale-
ży zwrócić uwagę na starania resortu, celem których
jest dążenie do wyraźnego uporządkowania problemu
dostrzeżonego w edukacji po 1990 r.
Nie należy jednakże zapominać o ważnej roli
kampanii społecznej, która musi towarzyszyć wpro-
wadzanym zmianom. Dostępne są przecież na ryn-
ku edukacyjnym publikacje dla rodziców pokazują-
ce, jak prostymi narzędziami badawczymi sam ro-
dzic może określić, czy dziecko w wieku przedszkol-
nym lub uczęszczające do klas I–III SP jest zagro-
żone dysleksją.
Szanowna Pani Minister!
1. Czy resort posiada pełne dane dotyczące liczby
uczniów w Polsce ze specjalnymi potrzebami eduka-
cyjnymi w rozumieniu przedstawionej w projekcie
zmian definicji?
2. Według jakich wytycznych każdy z poszczegól-
nych organów prowadzących szkoły będzie kontrolo-
wał wprowadzane obecnie zmiany w projekcie?
3. Aby zrealizować zmiany, o których mowa w pro-
jekcie, współpracująca z każdą szkołą poradnia psy-
chologiczno-pedagogiczna powinna mieć dostęp do
zbudowanej w powiecie i na bieżąco aktualizowanej
bazy danych o zasobach, takich jak wyspecjalizowa-
na kadra czy specjalistyczny sprzęt oraz spis placó-
wek mogących realizować poszczególne świadczenia.
Kto będzie wykonywał taką aktualizację i czy prze-
ciętny rodzic, który z własnej inicjatywy chce pomóc
dziecku, będzie miał dostęp do tej bazy danych?
4. Pamiętając o praktycznym (najważniejszym)
aspekcie wprowadzanych zmian, należy zapytać: Na
jakie realne wsparcie będzie mógł liczyć nauczyciel
przy realizacji w każdym dniu swojej pracy (stricte
dydaktycznej), polegającej właśnie na kreowaniu wie-
lu różnorodnych sytuacji dydaktycznych, tak by nie
dopuścić do wykluczenia, wyłączenia dziecka ze spe-
cjalnymi potrzebami z toku zajęć?
5. Jak resort zamierza wesprzeć samorządy i ku-
ratoria, by przedszkola i szkoły podstawowe miały
praktyczną możliwość rozpoznawania specyficznych
trudności w uczeniu się, w tym ryzyka dysleksji, bio-
rąc pod uwagę, że oferta dokształcania przez ośrodki
doskonalenia nauczycieli powinna być zgodnie ze
specyfiką ich działalności odpowiednio wcześniej za-
planowana? Czy nauczyciele będą sami w pełni po-
krywali koszty nabywania nowych kwalifikacji?
6. Kto będzie miał obowiązek rozliczania nauczy-
ciela z monitorowania jego pracy z dzieckiem ze spe-
cjalnymi potrzebami edukacyjnymi (dysleksja, dys-
grafia, dysortografia, dyskalkulia) i dokumentowa-
nia podejmowanych działań? Czy w szkole podstawo-
wej będzie to szkolny koordynator do spraw rozpo-
znawania specyficznych trudności w uczeniu się, zaś
na dalszych etapach nauki przewodniczący zespołu
ds. specjalnych potrzeb edukacyjnych uczniów, czy
też w każdym z tych przypadków bezpośrednio dy-
rektor placówki?
7. Z praktycznego punktu widzenia jedno za-
świadczenie o dysleksji wydane w początkowych eta-
pach kształcenia obowiązujące na cały okres nauki
jest dobrym rozwiązaniem. Jeśli jednak stosowana
terapia przyniesie dziecku oczekiwane rezultaty (cze-
go nie wykluczają dane naukowe, choć dyslektykiem
zostaje się przecież do końca życia), to czy i na wsku-
tek jakiej procedury zaświadczenie utraci ważność?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Żaczek
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14192)
do ministra obrony narodowej
w sprawie planu tworzenia regionalnych baz
logistycznych oraz przyszłości 7. Rejonowej
Bazy Materiałowej w Stawach
Szanowny Panie Ministrze! 7. Rejonowa Baza Ma-
teriałowa w Stawach powstała w 1919 r. Jest jedną z
najstarszych instytucji wojskowych utworzonych w
celu magazynowania i dystrybucji środków bojowych
oraz sprzętu niezbędnego do funkcjonowania innych
jednostek wojskowych. Obecnie w strukturę bazy
wchodzą składy w Dęblinie, Jawidzu, Kraśniku, Stę-
życy i Stawach, w których zatrudnionych jest łącznie
ponad 800 osób.
W związku z planami Sztabu Generalnego Wojska
Polskiego związanymi z tworzeniem regionalnych
baz logistycznych taka baza, według wstępnych za-
łożeń, miała powstać właśnie w Stawach. W ostatnim
czasie pojawiły się jednak informacje o zmianie kon-
cepcji i likwidacji tej jednostki.
Wykwalifikowana kadra pracownicza, wieloletnie
doświadczenie, zaplecze techniczne, obecność Wojsko-
wej Straży Pożarnej, a przede wszystkim lokalizacja
– bliskość lotniska w Dęblinie oraz lądowych szlaków
komunikacyjnych, w tym szlaków kolejowych z jed-
nym z nielicznych w kraju mostów kolejowych na Wi-
śle i Wieprzu, przemawiają za utworzeniem w Stawach
jednej z regionalnych baz logistycznych.
Odpowiadając na pytanie pana posła Wojciecha
Wilka, poinformował Pan, iż: zgodnie z „Programem
rozwoju Sił Zbrojnych RP w latach 2007–2012” nie
planuje się likwidacji 7. Rejonowej Bazy Materiałowej
w Stawach oraz podległych jej składów materiało-
wych zaopatrujących jednostki wojskowe na tzw.
ścianie wschodniej.
Natomiast w Pana odpowiedzi na oświadczenie
złożone przez senatora Lucjana Cichosza z dnia 7
grudnia 2009 r. stwierdza Pan, że: reorganizacją zo-
stanie objęta także 7. Rejonowa Baza Materiałowa.
Reorganizacja ma trwać od 2009 do 2012 r.

Zmiana założeń dotyczących utworzenia w Sta-
wach bazy pełniącej funkcje zaopatrzeniowe zarów-
no dla jednostek wojskowych stacjonujących w kra-
ju, jak również uczestniczących w pokojowych mi-
sjach wojskowych, przyczyni się do reorganizacji
powyższej jednostki, a tym samym przyniesie nega-
tywne skutki ekonomiczne w postaci zwiększenia
bezrobocia oraz pogorszenia sytuacji materialnej
dużej grupy mieszkańców pow. Ryckiego, Kraśnic-
kiego i całego regionu.
W odpowiedzi na liczne interpelacje w tej sprawie
zapewniał Pan Minister, że: wszelkie decyzje doty-
czące zmian dyslokacyjnych jednostek wojskowych,
jak również perspektyw wykorzystania kompleksów
wojskowych przez Siły Zbrojne RP poprzedzane są
wnikliwymi analizami z uwzględnieniem interesów
danego miasta i regionu.
Panie Ministrze!
1. Czy przy podejmowaniu ostatecznej decyzji
wszystkie argumenty przemawiające za optymalnym
wykorzystaniem potencjału 7. Rejonowej Bazy Mate-
riałowej w Stawach będą wzięte pod uwagę? Czy re-
jonowa baza logistyczna w Stawach zostanie utwo-
rzona?
2. Informował Pan, że: w chwili obecnej w Siłach
Zbrojnych RP trwa kompleksowy przegląd garnizo-
nów. Jego celem jest ocena bazy koszarowej i szkole-
niowej, przechowywania sprzętu, możliwości prowa-
dzenia szkolenia oraz określenie perspektyw funk-
cjonowania garnizonów. Zapewniał Pan także, że
wszelkie decyzje w sprawie planowanych przez woj-
sko reorganizacji w tym zakresie ministerstwo po-
dejmie po tym przeglądzie. Czy kontrola trwa nadal?
Jeśli jest już zakończona, to jakie wnioski z niej wy-
ciągnięto?
3. Jak ministerstwo widzi problem optymalnego
dla pracowników rozłożenia reorganizacji na lata
2009–2012, uwzględniając zły społeczny odbiór tej
decyzji i fakt, że średnia wieku dotychczas wykwali-
fikowanej kadry jest poważną przeszkodą w procesie
przekwalifikowania?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Żaczek
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14193)
do ministra spraw zagranicznych
w sprawie stanowiska MSZ wobec nadania
pośmiertnie Stepanowi Banderze
tytułu Bohatera Ukrainy
Szanowny Panie Ministrze! Specjalnym dekretem
ustępujący prezydent Ukrainy Wiktor Juszczenko
191
nadał przed kilkoma dniami tytuł Bohatera Ukrainy
byłemu przywódcy Organizacji Ukraińskich Nacjo-
nalistów Stepanowi Banderze.
Decyzja prezydenta Wiktora Juszczenki wywoła-
ła oburzenie ukraińskiej Polonii, która zachowała w
pamięci prowadzone od wiosny 1943 r. przez OUN i
jej zbrojne ramię – Ukraińską Powstańczą Armię
czystki etniczne ludności polskiej na Wołyniu i
wschodniej Galicji.
Pośmiertne honory dla Bandery wzbudzają rów-
nież niepokój po polskiej stronie granicy wśród osób,
których rodziny doświadczyły okrucieństwa ze stro-
ny nacjonalistów ukraińskich w okresie II wojny
światowej i tuż po jej zakończeniu.
Decyzja wywołująca tyle emocji została skrytyko-
wana m.in. przez Towarzystwo Kultury Polskiej Zie-
mi Lwowskiej, którego prezes pan Emil Legowicz
zapowiedział protesty u władz Ukrainy.
Wobec powyższego wnoszę o podjęcie przez Pana
Ministra właściwych kroków w imię historycznej
prawdy, w imię interesów Polonii na Ukrainie, w imię
interesów Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie
proszę o odpowiedź na następujące pytania:
1. Jakie oficjalne stanowisko reprezentuje Pan
Minister w imieniu rządu RP w sprawie działań Or-
ganizacji Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińskiej
Powstańczej Armii wobec ludności polskiej podczas
II wojny światowej i tuż po jej zakończeniu?
2. Jakie działania zamierza Pan podjąć wobec za-
istniałego faktu nadania pośmiertnie tytułu Bohate-
ra Ukrainy Stepanowi Banderze?
3. W jaki sposób zamierza Pan wspomóc środo-
wisko Polonii na Ukrainie w tym konkretnym przy-
padku?
4. Czy polskie placówki dyplomatyczne na Ukra-
inie wiedziały o planach pośmiertnego uhonorowania
przywódcy OUN i czy informowały o tym rząd RP?
Z poważaniem
Poseł Sylwester Pawłowski
Łódź, dnia 25 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14194)
do ministra skarbu państwa
w sprawie prywatyzacji Grupy Kapitałowej
Tauron Polska Energia SA i objęcia
pracowników Południowego Koncernu
Węglowego SA pakietem akcji tej grupy
Szanowny Panie Ministrze! Z informacji uzyska-
nych od przewodniczącego Zakładowej Organizacji
Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” w Południo-
wym Koncernie Węglowym SA wynika, iż w obliczu
przygotowań w zakresie prywatyzacji Grupy Kapita-
192
łowej Tauron Polska Energia SA ponad 6 tys. pra-
cowników Południowego Koncernu Węglowego nie
zostało objętych pakietem akcji Grupy Kapitałowej
Tauron, w momencie gdy pakietem tym objęto pozo-
stałych pracowników grupy.
Powyższa sytuacja ma miejsce, pomimo iż w przy-
jętej strategii Grupy Kapitałowej Tauron Południowy
Koncern Węglowy SA jest stawiany na równi z pozo-
stałymi spółkami wiodącymi.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra o
udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Proszę o poinformowanie mnie, dlaczego pod-
jęta została decyzja o nieujęciu pracowników Połu-
dniowego Koncernu Węglowego SA akcjami Grupy
Kapitałowej Tauron będąca elementem nierównego
i niesprawiedliwego traktowania oraz powodem po-
działu pracowników Grupy Kapitałowej Tauron na
dwie kategorie.
2. Czy na podstawie bieżących informacji, jakie
posiada Pan Minister w przedmiotowej sprawie, jest
Pan w stanie określić, czy po dokonaniu prywatyza-
cji Grupy Kapitałowej Tauron Polska Energia SA w
produkcji energii elektrycznej w Tauronie wiodące
paliwo będzie stanowił węgiel kamienny? Przyjęte w
tej sprawie stanowisko Walnego Zebrania Delegatów
Sekcji Krajowej Górnictwa Węgla Kamiennego NSZZ
„Solidarność” zostało przekazane na ręce Pana Mi-
nistra.
3. Czy i jakie działania podejmie Pan Minister w
celu zapewnienia i kontrolowania sprawiedliwego i
opartego o zasadę równego traktowania wszystkich
spółek wiodących podziału akcji Grupy Kapitałowej
Tauron Polska Energia SA?
Z uwagi na powagę omawianej kwestii, a także fakt
trwającej już zamiany akcji spółek wiodących, należą-
cych do Grupy Kapitałowej Tauron Polska Energia SA
na akcje Taurona, uprzejmie proszę Pana Ministra o
pilną interwencję w tej niepokojącej sprawie.
Z poważaniem
Poseł Dawid Jackiewicz
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14195)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie śmierci Artura Z., świadka
w postępowaniu dotyczącym zabójstwa
generała Marka Papały
3 stycznia br. zmarł w szpitalu więziennym A. Z.,
jeden z kluczowych świadków w sprawie śmierci ge-
nerała Marka Papały, odsiadujący 15-letni wyrok za
udział w morderstwie jednego z gdańskich przedsię-
biorców w 1998 r. Sekcja zwłok wykazała, że przy-
czyną jego śmierci był zator płuc, mimo to jednak
nadal wokół sprawy jest wiele niejasności. Na konfe-
rencji prasowej zorganizowanej przez Ministerstwo
Sprawiedliwości ujawniono, że 23 grudnia 2009r. A.
Z. miał otrzymać gryps, po przeczytaniu którego spa-
lił swoje notatki i napisał list do żony. 28 grudnia
2009 r. funkcjonariusze znaleźli go tracącego przy-
tomność w celi. Na wniosek lekarza więziennego zo-
stał przewieziony do Szpitala Wojewódzkiego w
Gdańsku, gdzie stwierdzono, że przedawkował esta-
zolam, lek działający nasennie, uspokajająco i prze-
ciwlękowo. Jest on już jedenastą przedwcześnie
zmarłą osobą związaną bezpośrednio lub pośrednio
z zabójstwem w czerwcu 1998 r. ówczesnego szefa
Policji. O nieprawidłowościach świadczy fakt, że po
śmierci A. Z. w gdańskim areszcie swoje stanowisko
stracił W. K., wieloletni zastępca dyrektora.
A. Z. w swoich zeznaniach wskazywał E. M. jako
zleceniodawcę zabójstwa generała M. Papały. Jego
zeznania były między innymi podstawą wniosku eks-
tradycyjnego, który w sprawie przebywającego w
USA biznesmena przygotowało Ministerstwo Spra-
wiedliwości, wniosek ten jednak został odrzucony
przez sąd amerykański.
Sąd federalny w Chicago nie zgodził się na wyda-
nie Polsce E. M., gdyż uznano, że nie wykazano, że
istnieje znaczne prawdopodobieństwo popełnienia
przez niego zarzuconego mu przestępstwa. Obrońcy
E. M. podkreślali brak wiarygodności A. Z.
Generał Marek Papała, komendant główny Poli-
cji, zginął przed swoim domem 25 czerwca 1998 r.,
zastrzelony z bliskiej odległości z pistoletu. Śledczym
do dzisiaj nie udało się ustalić zleceniodawców jego
śmierci. W toku śledztwa rozpatrywano 11 wersji,
przedłużano je już wiele razy. W tej sprawie przesłu-
chano ok. 400 świadków; w tym kilkudziesięciu wie-
le razy. Czynności śledcze podejmowały UOP, ABW i
prokuratura m.in. w USA, Szwecji, Austrii i w Niem-
czech. Według prokuratury sprawcy zabójstwa M.
Papały kierowali się motywem finansowym. Nie
ujawnia się zaś motywu osób nakłaniających do
zbrodni. W listopadzie 2009 r. do sądu trafił akt skar-
żenia przeciwko A. Z. (ps. Słowik) oraz R. B. Proku-
ratura postawiła im zarzut nakłaniania do zabój-
stwa. Nadal trwa także śledztwo przeciw E. M., w
listopadzie 2009 r. przeniesiono je z Warszawy do Ło-
dzi, co miało nadać sprawie nowego spojrzenia.
Ostatnio prokuratura potwierdzała, że ma nowe
dowody przeciw E. M. i że przekazano do Stanów
Zjednoczonych dodatkowy materiał dowodowy – ze-
znania kolejnych ośmiu świadków. Sprawa niewyja-
śnionej śmierci generała Marka Papały to jedna z
największych porażek polskiego wymiaru sprawie-
dliwości.
Jako poseł na Sejm RP z pow. jarosławskiego, z
którego pochodził gen. Marek Papała, mając ma uwa-
dze oczekiwania rodziny i bliskich byłego szefa Poli-
cji oraz opinii publicznej co do ujawnienia prawdy o
jego morderstwie, mam do Pana Ministra następują-
ce pytania:

1. Jakie działania podejmie kierowany przez Pana
Ministra resort, aby wyjaśnić wszystkie okoliczności
śmierci A. Z.?
2. Czy śmierć A. Z. może wpłynąć na mający się
rozpocząć w tym roku proces zleceniodawców zabój-
stwa generała M. Papały?
3. Czy śmierć i jak śmierć Z. wpłynie na dalsze
śledztwo przeciw E. M.?
4. Czy kierowany przez Pana resort zamierza
wprowadzić istotne zmiany w polskim więziennic-
twie i jeśli tak, to jakie, aby wyeliminować niepoko-
jące zjawisko przedwczesnej śmierci w więzieniach
ważnych świadków w procesach sądowych?
Poseł Andrzej Ćwierz
Jarosław, dnia 11 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14196)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie niezrozumiałych różnic
w dotacjach przypadających na jednego
pensjonariusza domu opieki społecznej
w zależności od województwa
Podczas dyżurów poselskich zgłaszają się pracow-
nicy domów pomocy społecznej, narzekając na pro-
blem bardzo niskich wynagrodzeń i braki kadrowe
personelu pracującego bezpośrednio z pensjonariu-
szami. Długoletni pracownicy (często w wieku przed-
emerytalnym) otrzymują wynagrodzenie na pozio-
mie 1000 zł netto miesięcznie. Bardzo niepokojący
jest fakt zmniejszania dotacji państwa w przeliczeniu
na jednego pensjonariusza. Niezrozumiałe są też
duże różnice kwot miesięcznej dotacji między po-
szczególnymi województwami.
Proszę zatem o odpowiedź na pytania:
1. Dlaczego dotacje z budżetu na jednego pensjo-
nariusza domu pomocy społecznej kształtują się róż-
nie w zależności od województwa? Dlaczego rząd
przyjął taką niesprawiedliwą zasadę?
2. Ile wynosi dotacja na pensjonariusza w wojewódz-
twie łódzkim, a ile np. w mazowieckim czy śląskim?
3. Czy pensjonariusze domów pomocy społecznej
w województwie łódzkim mają inne, mniejsze potrze-
by niż w pozostałych województwach? Czy zdaniem
rządu nie narusza to konstytucyjnej zasady równości
obywateli wobec prawa?
4. Jakie działania zamierza podjąć rząd, aby po-
prawić trudną sytuację personelu niższego, np. opie-
kunek, a także pensjonariuszy domów pomocy spo-
łecznej?
Poseł Krystyna Grabicka
Sieradz, dnia 25 stycznia 2010 r.
193
Interpelacja
(nr 14197)
do ministra zdrowia
w sprawie postulatów Kolegium Pielęgniarek
i Położnych Rodzinnych w Polsce
Oddział Terenowy w Poznaniu
Szanowna Pani Minister! Na podstawie art. 192
ust. 3 Regulaminu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
kieruję do Pani Minister interpelację poselską w
sprawie postulatów oddziału terenowego Kolegium
Pielęgniarek i Położnych Rodzinnych w Poznaniu.
Oddział terenowy Kolegium Pielęgniarek i Położ-
nych Rodzinnych w Poznaniu przedstawił mi swoje
zastrzeżenia odnoszące się do rozporządzenia mini-
stra zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie
świadczeń gwarantowanych z podstawowej opieki
zdrowotnej. Kolegium Pielęgniarek i Położnych stoi
na stanowisku, iż system funkcjonowania pielęgniar-
ki i położnej rodzinnej nie spełnia swojej pierwotnej
roli, czyli ochrony zdrowia pacjenta w jego domu.
Na podstawie ww. rozporządzenia nałożono na
pielęgniarkę rodzinną obowiązek świadczenia usług
w drodze ambulatoryjnej w gabinecie pielęgniarki
POZ, który nie jest tożsamy z gabinetem zabiego-
wym. W tym gabinecie pielęgniarki mają obowiązek
realizować zlecenia lekarzy POZ, gdy w tym samym
czasie gabinet zabiegowy lekarza POZ stoi pusty.
Według pielęgniarek w gabinecie pielęgniarki nie
można wykonywać zabiegów, bowiem nie jest on
przystosowany do tego, w przeciwieństwie do gabi-
netu zabiegowego lekarza. Kolegium uważa, iż miej-
scem wykonywania świadczeń pielęgniarek i położ-
nych rodzinnych powinien być dom i środowisko
pacjenta, a na gabinet.
Kolegium Pielęgniarek i Położnych Rodzinnych
jest zdania, iż problemy istnieją również w związku
z pobraniem krwi (materiału zakaźnego) w domu
pacjenta przez pielęgniarkę rodzinną i obowiązkiem
jej transportu do oznaczonego przez lekarza POZ
miejsca. Jak podnoszą pielęgniarki, brak pieniędzy
i zorganizowania przez lekarzy transportu materia-
łu zakaźnego (krwi) zgodnie z przepisami prawa i
zachowaniem wszystkich środków ostrożności pro-
wadzi do tego, że pielęgniarki są zmuszane do prze-
wożenia we własnym zakresie, czyli najczęściej ko-
munikacją miejską.
Według kolegium obecne przepisy prawne mogą
doprowadzić do sytuacji, iż pacjenci pozostaną bez
opieki w swoich domach.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z następującymi pytaniami:
1. Czy wydanie rozporządzenia ministra zdrowia
z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwa-
rantowanych z podstawowej opieki zdrowotnej było
wcześniej konsultowane ze środowiskami pielęgnia-
rek i położnych rodzinnych?
194
2. Czy znane są ministerstwu postulaty Kolegium
Pielęgniarek i Położnych Rodzinnych?
3. Jak często ministerstwo konsultuje się ze śro-
dowiskami pielęgniarskimi?
Poseł Jan Filip Libicki
Poznań, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14198)
do ministra spraw zagranicznych
w sprawie kłamliwego sformułowania
„polskie obozy koncentracyjne”
Szanowny Panie Ministrze! Na podstawie art. 192
ust. 3 Regulaminu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
kierujemy do Pana Ministra interpelację poselską
w sprawie kłamliwego sformułowania „polskie
obozy koncentracyjne”.
Terminem „polskie obozy koncentracyjne” posłu-
gują się media na całym świecie. Dla dziennikarzy
używających tego typu pojęć jest to skrót myślowy
określający obóz koncentracyjny leżący na teryto-
rium Polski. Jednak używanie tego typu pojęcia
prowadzi do przekonania, że Polacy współtworzy-
li obozy, w których dochodziło do zagłady. Niektó-
re media poszły o krok dalej, używając takich zwro-
tów: „polski hitlerowski obóz zagłady” czy „polski
obóz śmierci”.
W ostatnim czasie niepokojące jest to, że coraz
częściej takie określenia pojawiają się w niemiec-
kich mediach. Szczególnie dziwi fakt, że kraj, który
ponosi odpowiedzialność za tworzenie obozów kon-
centracyjnych, w przekazach medialnych używa
zwrotów fałszujących obraz prawdy historycznej.
Przykłady niemieckich mediów, które używają
tego typu pojęcia, można mnożyć. Niemieckie ga-
zety takie jak: „Der Spiegel”, „Bild”, „Der Tagesspie-
gel”, „Stern”, „Focus”, „Die Welt”, „Westdeutsche
Zeitung”, „Junge Welt”, „Thurgauer Zeitung”, „Die
Zeit”, „Sueddeutsche Zeitung”, Agencja prasowa
DPA, niemiecki oddział Reuters. Szczególnie niepo-
kojące jest używanie tego typu pojęć przez niemiec-
kie agencje informacyjne, z których informacji na-
stępnie korzystają media.
W związku z powyższym zwracamy się do Pana
Ministra z następującym pytaniem: Czy MSZ podej-
mowało interwencje dyplomatyczne w tej sprawie?
Posłowie Jacek Tomczak
i Jan Filip Libicki
Poznań, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14199)
do ministra finansów
w sprawie drugiej tury konkursów
na stanowiska naczelników w urzędach
skarbowych
Szanowny Panie Ministrze! Stan faktyczny sta-
nowiący kontekst złożonej interpelacji: Do mojego
biura poselskiego wpłynęło pismo od osoby będącej
pracownikiem urzędu skarbowego. Pismo to tyczy się
szeregu zastrzeżeń co do transparentności procesu
wyłaniania naczelników urzędów skarbowych, nie
jest przy tym opinią jednostkową, ale stanowi wyraz
poglądów wielu pracowników urzędów skarbowych,
którzy jednak nie chcą wyrażać swoich myśli głośno
w obawie przed kłopotami w pracy.
W październiku i listopadzie ub.r. odbyła się dru-
ga tura konkursów na stanowiska naczelników w
urzędach skarbowych, których wcześniej nie obsa-
dzono w wyniku poprzednich konkursów oraz w tych
urzędach, w których stanowiska naczelników zosta-
ły zwolnione w 2009 r., w sumie objęła 109 urzędów.
Pomimo że drugi etap tych konkursów miał miejsce
w drugiej połowie listopada, do chwili obecnej Mini-
sterstwo Finansów nie podało żadnych, nawet zbior-
czych, informacji o ich wynikach. Z opublikowanych
na stronach internetowych MF wyników pierwszego
etapu tych konkursów wynika, że niezbędne mini-
mum kwalifikujące uczestników do drugiego etapu
(40 pkt z testu wiedzy i 5 pkt z zadań problemowych)
osiągnęły 82 osoby. W dniu 15.01.2010 r. Minister-
stwo Finansów ogłosiło ponowne konkursy na stano-
wiska naczelników w 6 urzędach skarbowych. Wyni-
ka stąd wniosek, iż minister zamierza obsadzić sta-
nowiska naczelników w pozostałych 103 urzędach.
Przyjmując najbardziej optymistyczne założenie, że
wszystkie osoby, które przeszły do drugiego etapu,
uzyskały pozytywne rezultaty także z całości kon-
kursu i dostaną powołania na stanowiska naczelni-
ków, pozostanie przynajmniej 21 stanowisk naczel-
ników, których obsadzenie będzie zależne od uznania
ministra finansów. W praktyce liczba ta będzie nie-
wątpliwie sporo większa, gdyż możliwe są przypadki,
że kandydat, który uzyskał w konkursie co najmniej
wymaganą liczbę punktów, nie znajdzie uznania w
oczach kierownictwa MF lub też w niektórych urzę-
dach więcej niż jeden uczestnik przekroczył wyma-
gane minimum.
Sytuacja w której kierownictwo ministerstwa bę-
dzie dysponowało pełną dowolnością przy obsadzie
tak istotnych dla prawidłowego funkcjonowania pań-
stwa oraz społeczności lokalnych stanowisk, nie bę-
dąc przy dokonywaniu wyboru skrępowanym żadny-
mi kryteriami, budzi uzasadniony niepokój wśród
pracowników urzędów. Dotychczasowa praktyka
wskazuje, że stanowiska te są rozdzielane w sposób

wysoce uznaniowy, osobom wygodnym dla minister-
stwa lub dyrektorów izb skarbowych. Pracownicy
urzędów skarbowych wyrażają wolę, aby naczelnika-
mi urzędów zostały osoby o odpowiednich kwalifika-
cjach zawodowych.
W związku z moją poprzednią interpelacją, nr
11252, posiadam wiedzę, iż minister finansów nie
jest obligowany żadnym bezpośrednim nakazem
prawnym, by uzasadniać swoje decyzje, niemniej jed-
nak brak wymogów prawnych nie jest tożsamy z za-
kazem publikacji uzasadnienia swoich decyzji,
zwłaszcza w materii wymagającej społecznej kontro-
li oraz pełnej transparentności, jaką bez wątpienia
jest wyłanianie, mianowanie i odwoływanie naczel-
ników US.
W związku ze złożoną przeze mnie interpelacją,
którą przywoływałam wyżej, wystąpiłam do Biura
Analiz Sejmowych o wydanie opinii prawnej w spra-
wie interpretacji art. 5 ust. 5e ustawy z 21 czerwca
1996 r. o urzędach i izbach skarbowych w związku z
art. 76 ust. 1 pkt 4 ustawy z 21 listopada 2008 r. o
służbie cywilnej. Z otrzymanej odpowiedzi wynikają
następujące tezy, cytuję:
1) „Można mieć wątpliwości co do tego, w jaki
sposób, wedle jakich kryteriów i na podstawie jakich
przesłanek (albo danych) minister może stwierdzić,
że dany kandydat nie spełnia kryterium określonego
w art. 5 ust. 5e ustawy;
2) Mimo że ustawodawca nie określił kryteriów
ani sposobu, w jaki minister stwierdza ten brak, nie
oznacza to, że zostawił on w tym względzie całkowi-
tą swobodę decyzyjną.
Przede wszystkim nie można przyjmować, że mi-
nister finansów może nie obsadzić zwycięzcy konkur-
su z innej przyczyny (innych przyczyn) niż ta wska-
zana w art. 5 ust. 5e ustawy;
3) W związku z tym, odmawiając powołania da-
nego kandydata, powinien on wskazać, z jakich przy-
czyn osoba ta: nie gwarantuje obiektywnego wypeł-
niania obowiązków organu skarbowego. Inna inter-
pretacja prowadziłaby bowiem do zaprzepaszczenia
istoty i celu postępowania konkursowego oraz zasad
dostępu do służby publicznej ustalonego w art. 60
Konstytucji RP;
4) Realizacja celów jest możliwa przez stworzenie
określonych standardów oraz odpowiednich mecha-
nizmów ustawowych, w szczególności przejrzystych
reguł naboru i weryfikacji zdobywanej wiedzy i do-
świadczeń. Mają one eliminować ze służby te osoby,
które nie spełniają wymogów wskazanych w konsty-
tucji i ustawie, zaś osobom kompetentnym zapewnić
możliwość realizacji kariery zawodowej. Odmienne
zapatrywanie, zakładające możliwość swobody w za-
kresie reguł decydowania o zatrudnieniu bądź mia-
nowaniu poprzez niepodlegające weryfikacji uznanie
profesjonalizmu bądź jego braku u określonej osoby,
prowadziłoby do nieprzejrzystych zasad funkcjono-
wania służby. Oznaczałoby to możliwość praktycznej
eliminacji trybu konkursowego, a w konsekwencji
195
otwierałoby drogę do pozamerytorycznego decydowa-
nia o kryteriach wyboru, a tym samym praktycznej
negacji potrzeby istnienia obiektywnych i czytelnych
reguł (Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 lutego
2008 r., II PK 256/07, OSNP 2009/9-10/116);
5) Brak uzasadnienia dla zastosowania przez mi-
nistra finansów trybu wskazanego w art. 5 ust. 5e
może stanowić podstawę do wystąpienia przez osobę,
która konkurs wygrała, z roszczeniem o powołanie
na stanowisko. Ten brak może być postrzegany jako
nieuzasadnione pominięcie procedury konkursowej
wymaganej przy obsadzaniu stanowisk dyrektora i
naczelnika omawianych instytucji skarbowych, czy-
li pośrednio naruszenie art. 60 Konstytucji RP” (czy-
li zasady równego dostępu do służby na jednakowych
zasadach dla kandydatów spełniających kryteria na-
boru) oraz art. 153 Konstytucji RP (konkurs jest
gwarancją weryfikacji kwalifikacji kandydatów, któ-
ra służy tworzeniu zawodowego korpusu – konkurs
musi być oparty o przejrzyste reguły weryfikacji zdo-
bytej wiedzy i doświadczenia kandydata – tak TK w
orzeczeniu K 9/02);
6) „Odmowa przeniesienia członka korpusu służ-
by cywilnej, który wygrał konkurs do pełnienia funk-
cji przedmiotowego organu skarbowego, dokonana w
trybie art. 5 ust. 5e powinna zatem wskazywać przy-
czynę (przyczyny), z powodu której uznano, że dana
osoba nie gwarantuje obiektywnego wypełniania tej
funkcji. Odmowa bez uzasadnienia może być również
oceniana z punktu widzenia dyskryminacji w zatrud-
nieniu, co może uzasadniać wystąpienie przez kan-
dydata z roszczeniami odszkodowawczymi przewi-
dzianymi z tego tyłu w Kodeksie pracy.
W związku z powyższym interpeluję:
1. W ilu urzędach skarbowych konkursy zostały
rozstrzygnięte, tzn. co najmniej jeden uczestnik uzy-
skał wymaganą minimalną liczbę punktów?
2. Jakie kryteria będą decydowały przy wyborze
na stanowisko naczelnika w przypadkach urzędów,
w których więcej niż jeden kandydat uzyskał pozy-
tywny wynik w konkursie?
3. Jakimi kryteriami będzie kierował się minister
przy wyborze osób na stanowiska naczelników w tych
urzędach, w których nie wyłoniono kandydata w dro-
dze konkursu? Czy przy obsadzie stanowisk w tych
przypadkach będą uwzględniane osoby, które dwu-
krotnie nie przeszły konkursów, czy też np. propozy-
cje objęcia stanowisk w tych urzędach otrzymają oso-
by, które uzyskały pozytywny wynik w tym lub po-
przednim konkursie, a z różnych względów nie zo-
stali/zostaną powołane na stanowisko w urzędzie, do
którego startowali.
4. Czy w związku z sentencją i stanowiskiem do
wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2008 r.,
II PK 256/07, OSNP 2009/9-10/116, cytat: „Realiza-
cja celów jest możliwa przez stworzenie określonych
standardów oraz odpowiednich mechanizmów usta-
wowych, w szczególności przejrzystych reguł naboru
i weryfikacji zdobywanej wiedzy i doświadczeń. Mają
196
one eliminować ze służby te osoby, które nie spełnia-
ją wymogów wskazanych w konstytucji i ustawie, zaś
osobom kompetentnym zapewnić możliwość realiza-
cji kariery zawodowej. Odmienne zapatrywanie, za-
kładające możliwość swobody w zakresie reguł decy-
dowania o zatrudnieniu bądź mianowaniu poprzez
niepodlegające weryfikacji uznanie profesjonalizmu
bądź jego braku u określonej osoby, prowadziłoby do
nieprzejrzystych zasad funkcjonowania służby. Ozna-
czałoby to możliwość praktycznej eliminacji trybu
konkursowego, a w konsekwencji otwierałoby drogę
do pozamerytorycznego decydowania o kryteriach
wyboru, a tym samym praktycznej negacji potrzeby
istnienia obiektywnych i czytelnych reguł”, które jest
zbieżne ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjne-
go w orzeczeniu z dnia 12 grudnia 2002 r., sygn. K
9/02 (cyt. „konkurs musi być oparty o przejrzyste
reguły weryfikacji zdobytej wiedzy i doświadczenia
kandydata” zamierza Pan, Panie Ministrze, wprowa-
dzić regulacje uściślające procedury postępowania
konkursowego wyłaniającego osoby, które będą peł-
niły funkcje kierownicze w służbie skarbowej, tak
aby uniknąć wszelkich zarzutów co do braku trans-
parentności tego postępowania?
Z poważaniem
Poseł Barbara Marianowska
Tarnów, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14200)
do ministra spraw zagranicznych
w sprawie pomocy polskim organizacjom
zrzeszającym ofiary nazizmu domagającym
się odszkodowań od Deutsche Bahn A.G.
Szanowny Panie Ministrze! Na rynek polski chce
wejść potężna niemiecka firma Deutsche Bahn A.G.,
drugie na świecie i pierwsze w Europie przedsiębior-
stwo transportowe.
Firma ta szczyci się swoją długą tradycją i w tym
roku zamierza hucznie świętować 175-lecie swojego
istnienia. Jednak nie wszystkie te lata działalności
przynoszą chlubę niemieckim kolejom. Mowa tu oczy-
wiście o latach II wojny światowej. Deutsche Reichs-
bahn (Niemiecka Kolej Rzeszy) była wówczas naj-
większym niemieckim przedsiębiorstwem czerpią-
cym korzyści z pracy robotników przymusowych. Gdy
państwo niemieckie i niemieckie przedsiębiorstwa,
chcąc uniknąć pozwów o odszkodowania, utworzyły
niemiecką Fundację „Pamięć, Odpowiedzialność i
Przyszłość”, wypłacającą świadczenia byłym robot-
nikom niewolniczym i deportowanym robotnikom
przymusowym III Rzeszy, niemiecka kolej przyjęła
swoją odpowiedzialność za wykorzystywanie niewol-
niczej i przymusowej siły roboczej. Był to jednak tylko
jeden aspekt jej działalności.
Inną sprawą jest sprawa korzyści, jakie czerpało
to niemieckie przedsiębiorstwo z przejęcia majątku
polskich kolei i korzystania z tego majątku przez cały
okres okupacji. Wspominam o tym jednak tylko na
marginesie, ponieważ sprawa, o której chcę dziś przy-
pomnieć, dotyczy przede wszystkim tego, jak zarabia-
ła Deutsche Reichsbahn, uczestnicząc w nazistow-
skich zbrodniach, przewożąc ludzi z całej okupowanej
Europy do obozów koncentracyjnych, obozów zagła-
dy, transportując więźniów, wysiedleńców i robotni-
ków przymusowych. Niemiecka kolej nie robiła tego
bezpłatnie, było to wielkie źródło dochodu, a płacili
za te przewozy (o ironio losu) sami poszkodowani.
Koszty transportu pokrywano bowiem ze zrabowa-
nego im mienia – odebranych pieniędzy, kosztowno-
ści, wartościowych przedmiotów. Według skromnych
wyliczeń niemieckiej organizacji społecznej Zug der
Erinnerung (Pociąg Pamięci), niemiecka kolej na Po-
lakach zarobiła co najmniej 500 mln euro.
W Polsce nigdy nie otrzymali odszkodowań ani
spadkobiercy pomordowanych, ani ci, którzy przeży-
li obozy, więzienia, wywózki, ani nawet ci, których
najbliżsi nie przeżyli transportu w nieludzkich wa-
runkach, jakie zgotował im okupant i Deutsche Re-
ichsbahn.
W związku z powyższym zwracam się uprzejmie
o informację:
1. W jaki sposób polski rząd zamierza wesprzeć
działalność polskich organizacji zrzeszających ofiary
nazizmu?
2. Czy polski rząd wesprze prawnie ewentualne
pozwy przeciwko kolei niemieckiej, a także innym
przedsiębiorstwom niemieckim?
3. Czy w świetle wyroków sądów greckich i wło-
skich przyznających odszkodowania na majątku pań-
stwa niemieckiego poszkodowanym i ich spadkobier-
com rząd polski podejmuje działania w interesie pol-
skich poszkodowanych?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Sellin
Gdynia, dnia 13 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14201)
do ministra gospodarki
w sprawie wpływu amatorskiej produkcji
łodzi jachtowych na profesjonalny polski
przemysł jachtowy
Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się uprzej-
mie o informację: czy Ministerstwo Gospodarki do-

strzega problem amatorskiej produkcji łodzi jachto-
wych w Polsce, która wypiera profesjonalny przemysł
jachtowy, skutki tego zjawiska dla bezpieczeństwa
osób korzystających z produkcji takich jachtów oraz
dla budżetu państwa i jakie ewentualnie działania w
tej sferze przewiduje.
Uzasadnienie. Polskie stocznie jachtowe zainwe-
stowały znaczące środki finansowe, by ich produkty
były konkurencyjne na światowym rynku. Do funk-
cjonowania stoczni niezbędne jest biuro konstrukcyj-
ne, technologiczne, kontrola jakości, serwis i wiele
innych koniecznych do wyprodukowania jachtu zgod-
nego z normami i przepisami obowiązującymi w tym
zakresie. Obowiązkiem stoczni jest spełnianie unij-
nych wymogów dotyczących ochrony środowiska, za-
pewnienie zaplecza bhp, posiadanie certyfikatu ISO.
Stocznie te ponoszą koszty reklamowe, by brać udział
we wszystkich najważniejszych targach żeglarskich
na świecie, gdzie promują polski przemysł jachtowy
Stocznie zatrudniając pracowników ponoszą koszty
z tym związane i płacą podatki.
Jednocześnie rozwija się w Polsce intensywnie
produkcja łodzi na sprzedaż we własnym zakresie,
realizowana w prymitywnych warunkach, często w
garażu czy starych halach. Odbywa się ona bez za-
chowania norm w tym zakresie, właściwego reżimu
technologicznego czy projektowego, a także bez za-
chowania wymogów ochrony środowiska, w końcu
bez płacenia podatków. W efekcie tak produkowane
jachty mogą być niebezpieczne, szczególnie dla nie-
doświadczonych ich użytkowników. Z drugiej strony
stanowią one nieuczciwą konkurencję dla zarejestro-
wanej produkcji w Polsce poprzez niższe koszty wy-
tworzenia i sprzedaży tak produkowanych jachtów.
Tak wytwarzane jachty nie spełniają wielu norm
jakościowych i są przez to niebezpieczne. Można to
było zaobserwować podczas tragicznego białego
szkwału, kiedy to wiatr poprzewracał głównie jachty
produkowane w tzw. garażach. Wynika to przede
wszystkim z faktu, że nikt nie sprawdza, czy w jach-
cie jest właściwa ilość balastu. Wiele jachtów pływa
w ogóle bez balastu. Rejestr jachtów jest obecnie je-
dynie formalnością i organ rejestrowy nie ogląda
łodzi, którą rejestruje.
Mając na uwadze powyższe, uprzejmie proszę o
stanowisko resortu w tej sprawie oraz o informacje o
ewentualnych zamierzeniach mogących poprawić sy-
tuację w tym zakresie, np. poprzez badanie stanu
technicznego jachtów przed ich dopuszczeniem do
rejestracji.
Z poważaniem
Poseł Jarosław Sellin
Gdynia, dnia 14 stycznia 2010 r.
197
Interpelacja
(nr 14202)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie złego traktowania przez polskie
prawo osób z niepełnosprawnością
intelektualną
Szanowna Pani Minister! Polskie Stowarzyszenie
na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym jest
członkiem Międzynarodowej Ligi Stowarzyszeń na
Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym (ILSMH)
oraz Europejskiego Stowarzyszenia Osób Niepełno-
sprawnych Intelektualnie i ich Rodzin (Inclusion Eu-
rope). Misją stowarzyszenia jest dbanie o godność
ludzką i szczęście osób z niepełnosprawnością inte-
lektualną oraz wspieranie ich rodzin. Cele stowarzy-
szenia to działanie na rzecz wyrównywania szans
osób z niepełnosprawnością intelektualną, tworzenie
warunków przestrzegania wobec nich praw człowie-
ka i prowadzenie ich ku aktywnemu życiu społeczne-
mu. Obecnie obowiązujące ustawy uchwalone w la-
tach 60. ubiegłego stulecia (ustawa z dnia 25 lutego
1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy, ustawa z dnia
17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego)
nie uwzględniają zmian paradygmatu osoby z niepeł-
nosprawnością intelektualną w Unii Europejskiej. Z
pełną wiedzą i odpowiedzialnością za jakość życia
osób z niepełnosprawnością intelektualną członko-
wie stowarzyszenia, osoby z niepełnosprawnością
intelektualną, rodzice i opiekunowie wnioskują o
zmianę ustawodawstwa polskiego. Uwzględnienie
Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych
dotyczącej traktowania przez zapisy prawa polskiego
obywateli z niepełnosprawnością intelektualną, w
tym całkowitej eliminacji zapisu: ubezwłasnowolnie-
nie, ze zmianą na rzeczywistą ochronę i wsparcie
prawne w poszanowaniu godności człowieka. Nasz
kraj należy do Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Podpisano, ale nie ratyfikowano Konwencji ONZ o
prawach osób niepełnosprawnych, a ratyfikacja kon-
wencji ONZ wymaga zdecydowanych zmian w usta-
wodawstwie naszego kraju z uwzględnieniem posza-
nowania osób z niepełnosprawnością intelektualną,
które to osoby jak wszyscy inni obywatele nie mogą
być dyskryminowane w życiu społecznym lub gospo-
darczym z jakiejkolwiek przyczyny (Konstytucja RP,
art. 32 pkt 2).
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z pytaniem: Czy rząd podejmie działania
zmierzające do zmian w ustawodawstwie polskim,
uwzględniające poszanowanie osób z niepełnospraw-
nością intelektualną?
Z poważaniem
Poseł Stanisław Wziątek
Połczyn-Zdrój, dnia 15 stycznia 2010 r.
198
Interpelacja
(nr 14203)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie sprzedaży nieruchomości
należących do Instytutu Zootechniki
Państwowego Instytutu Badawczego
w Krakowie przez jednostkę tego instytutu –
Zakład Doświadczalny w Grodźcu Śląskim,
obecnie Zakład Doświadczalny Instytutu
Zootechniki Państwowego Instytutu
Badawczego Grodziec Śląski sp. z o.o.
Szanowny Panie Ministrze! Z informacji, które
posiadam, wynika, że w latach 1989–2009 Zakład
Doświadczalny Instytutu Zootechniki w Grodźcu
Śląskim sprzedawał grunty rolne i inne nieruchomo-
ści, m.in. w Jaworzu, Jasienicy i Lipowej, za kwoty
odbiegające od ich wartości rynkowej. W tym okresie
zakładem kierował pan K. Wę., w latach PRL dzia-
łacz partii komunistycznej i poseł na Sejm PRL, a
obecnie lider Platformy Obywatelskiej w powiecie
cieszyńskim i radny Sejmiku Województwa Śląskie-
go. Nabywcami nieruchomości mieli być byli działa-
cze PZPR i funkcjonariusze komunistycznego apara-
tu bezpieczeństwa.
Proszę o pełną informację na temat sprzedaży
nieruchomości w latach 1989–2009 przez Zakład Do-
świadczalny Instytutu Zootechniki w Grodźcu Ślą-
skim, obejmującą m.in. dane na temat wszystkich
postępowań przetargowych, powierzchni, ceny i oko-
liczności, w których sprzedawano nieruchomości
Skarbu Państwa. Proszę także o sprawdzenie, czy
dochodziło w instytucie do sprzedaży nieruchomości
bez przetargu. Proszę także o informacje dotyczące
zawartych umów dzierżawy gruntów.
Proszę o podanie, w której kancelarii notarialnej
były sporządzane akty notarialne oraz kto był na-
bywcą wyżej wymienionych nieruchomości.
Z poważaniem
Poseł Stanisław Pięta
Bielsko-Biała, dnia 18 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14204)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie zmiany zasad organizacji
konkursów w szkołach średnich
W październiku 2009 r. zwracałem uwagę na
trudności z organizacją konkursów językowych w
związku z obniżeniem dotacji Ministerstwa Edukacji
Narodowej, co z kolei spowodowało wycofanie się
m.in. Polskiego Towarzystwa Neofilologicznego z
przedsięwzięcia. MEN tłumaczy, że dotacja obniżyła
się w niewielkim stopniu. Jednak dezorientację i nie-
zadowolenie organizatorów powoduje także zmiana
zasad przyznawania środków. Organizatorzy, którzy
wykonują tę pracę w zasadzie społecznie, otrzymali
dotację na II półrocze 2009 r., a kolejną – na I półro-
cze 2010 r. – resort przyzna po rozliczeniu poprzed-
niej. Nikt nie kwestionuje zasadności kontroli rozli-
czenia środków, ale zmieniona procedura powoduje,
że organizatorzy będą przygotowywać kolejne etapy
konkursu, nie mając pewności, czy dotację otrzyma-
ją. Tłumaczą, że z dużym wyprzedzeniem należy re-
zerwować np. ośrodek na zawody, płacić zaliczki na
różne usługi. Nie można racjonalnie tworzyć budże-
tu, nie wiedząc, jaką kwotą się dysponuje.
Kolejnym kontrowersyjnym pomysłem jest wybie-
ranie organizatorów zawodów w konkursie. Jest to wy-
łom w tradycji, gdyż do tej pory organizatorami byli
naukowcy z uniwersytetów w większości należący do
stowarzyszeń, np. Polskiego Towarzystwa Fizycznego.
Coroczne zmiany organizatorów mogą spowodować
chaos, a w skrajnych wypadkach doprowadzić do zanie-
chania organizowania konkursów. W zeszłym roku za-
grożona była np. olimpiada z języka francuskiego w
związku z brakiem zgłoszeń organizatorów. Co więcej,
są oni nierzadko zmuszeni prosić dyrektorów szkół o
zapewnienie wyjazdu i wyżywienia dla uczniów kwali-
fikujących się do kolejnych etapów, ponieważ MEN nie
podejmuje finansowych zobowiązań w tym zakresie.
Do konkursów przystępują najlepsi i najzdolniejsi
uczniowie, świadomie planujący karierę naukową i
zawodową. Byłoby niewybaczalnym błędem ograni-
czyć lub wręcz doprowadzić do likwidacji tzw. olim-
piad. Nie można zapominać również o dodatkowej
pracy nauczycieli przygotowujących uczniów do kon-
kursów, którzy robią to na ogół bez dodatkowego wy-
nagrodzenia.
Mając na uwadze informacje przedstawione po-
wyżej, zwracam się do Pani Minister z uprzejmą
prośbą o odpowiedź na następujące pytania:
1. Czym podyktowane są zmiany zasad dotyczące
organizowania konkursów dla uczniów szkół śred-
nich?
2. Czy konieczne jest wybieranie organizatorów
w corocznych konkursach?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Szarama
Bytom, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14205)
do ministra zdrowia
w sprawie zmian w założeniach programu
wykrywania raka piersi
Rak piersi obok raka szyjki macicy jest najwięk-
szym zagrożeniem dla tysięcy Polek. Wszelkie zmia-

ny w realizacji programu wykrywania i zwalczania
raka piersi powinny być wprowadzane ze szczególną
starannością i rozwagą. Nie można tego powiedzieć
o nowym zarządzeniu prezesa Narodowego Fundu-
szu Zdrowia dotyczącym wykonywania mammogra-
fii. Głosi ono, że pacjentce sygnalizującej ból lub inne
dolegliwości w obrębie piersi nie należy wykonywać
tego badania. Onkolodzy zgodnym chórem orzekli,
że jest to absurdalne, nieodpowiedzialne i niebez-
pieczne. Intencją było – jak się domyślają – wyelimi-
nowanie z badań kobiet z nowotworem. Jednak bóle
tego typu wcale nie muszą oznaczać choroby nowo-
tworowej.
Wiele organizacji pozarządowych i działaczy spo-
łecznych włożyło olbrzymi trud w proces uświada-
miania kobiet i przekonywanie, że badania profilak-
tyczne ratują zdrowie i życie. Do akcji włączali się
nawet duchowni, ogłaszając z ambony, gdzie i kiedy
w danej miejscowości będzie stał mammobus. NFZ
zamiast wycofać się ze szkodliwego pomysłu, twardo
deklaruje, że za badania niezgodne z zarządzeniem
nie zapłaci. A dane są alarmujące: w 2009 r. z badań
skorzystało prawie 900 tys. kobiet, a raka wykryto u
3,5 tys. z nich.
Mając na uwadze konieczność opanowania zamie-
szania i uspokojenia obywateli, zwracam się do Pani
Minister z uprzejmą prośbą o odpowiedź na następu-
jące pytania:
1. Dlaczego zmian w zarządzeniu NFZ nie kon-
sultował z koordynatorem programu profilaktyki
raka piersi – Centrum Onkologii w Warszawie, ani z
żadnym innym konsultantem krajowym?
2. Dlaczego NFZ ogranicza kobietom dostęp do
badań profilaktycznych?
3. Czy i kiedy prezes NFZ uchyli szkodliwe zarzą-
dzenie?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Szarama
Bytom, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14206)
do ministra zdrowia
w sprawie zróżnicowania warunków
kontraktów zawieranych przez NFZ
z prywatnymi i publicznymi placówkami
służby zdrowia
Prezesi prywatnych spółek prowadzących szpita-
le alarmują, że NFZ prowadzi dyskryminującą poli-
tykę polegającą na proponowaniu kontraktów niż-
szych niż dla publicznych placówek. Średnio kontrak-
ty są niższe o 10–15% niż w 2009 r. Cięcia dotyczą
szpitali i przychodni na terenie całego kraju.
199
Placówki publiczne z kolei uzyskały gwarancje
utrzymania wysokości kontraktów na tym samym
poziomie, co i tak nie jest korzystne dla budżetów
szpitali. Różnice dotyczą nie tylko wysokości kon-
traktów, ale nawet wyceny poszczególnych świad-
czeń. Po protestach w Małopolsce i interwencji po-
słów z Komisji Zdrowia z części niekorzystnych wa-
runków NFZ się wycofał. Ograniczenia dotyczą
przede wszystkim zabiegów, w których prywatne
szpitale się specjalizują, tzw. zabiegów jednego dnia
– operacji okulistycznych i ortopedycznych. Prywat-
nych placówek jest ok. 250, usługi świadczą bezpłat-
nie w ramach kontraktów z NFZ. Jednodniowe po-
byty w szpitalach i wykonanie usługi medycznej jest
i tak tańsze dla NFZ niż pobyt pacjenta – co najmniej
kilkudniowy – po takim samym zabiegu w szpitalu
publicznym.
Skutki dyskryminującej polityki NFZ uderzą
przede wszystkim w pacjentów. Przyniesie ona ogra-
niczenie ich wyboru, zwolnienia personelu i wydłu-
żenie kolejek do leczenia. Ponadto w skrajnych przy-
padkach prywatne placówki mogą mieć poważne
kłopoty finansowe spowodowane tym, że zakupiły
nowoczesny i drogi sprzęt na kredyt lub wzięły go w
leasing. Teraz mogą mieć problemy ze spłatą rat.
Mając na uwadze dobro pacjentów i troskę o za-
pewnienie im bezpłatnego leczenia, zwracam się do
Pani Minister z uprzejmą prośbą o odpowiedź na na-
stępujące pytanie: Czym spowodowane jest zaniżenie
wysokości kontraktów o 10–15% w stosunku do roku
ubiegłego podpisywanych przez NFZ z prywatnymi
szpitalami?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Szarama
Bytom, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14207)
do ministra zdrowia
w sprawie finansowania usług zdrowotnych
przez NFZ w woj. warmińsko-mazurskim
w 2010 r.
Podział środków przeznaczonych na finansowanie
świadczeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych po-
między centralę i oddziały wojewódzkie Narodowego
Funduszu Zdrowia odbywa się przy zastosowaniu
algorytmu, który spowodował znaczne zróżnicowa-
nie poziomu finansowania tych świadczeń w przeli-
czeniu na jednego mieszkańca w poszczególnych wo-
jewództwach. Poziom finansowania w województwie
warmińsko-mazurskim jest jednym z najniższych w
Polsce.
200
Stosowany algorytm podziału środków sukce-
sywnie obniża poziom finansowania usług zdrowot-
nych w naszym regionie. Szczególny niepokój budzi
fakt, iż przy 15-procentowym przekroczeniu limi-
tów kontraktowych usług w roku 2009 projekt bu-
dżetu paradoksalnie zakłada utrzymanie ubiegło-
rocznego planu kontraktowego. Budzi to obawy o
możliwość zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotne-
go obywatelom województwa warmińsko-mazur-
skiego w roku 2010. Zaniżanie finansowania ochro-
ny zdrowia w naszym regionie jest sprzeczne z po-
czuciem sprawiedliwości społecznej oraz normami
konstytucyjnymi. Niepokojące jest tym samym, iż
kolejne nowelizacje prawa nie likwidują tego kontro-
wersyjnego podziału.
Obniżka budżetu w tym roku o 4%–10% oznacza
katastrofę finansową dla szpitali, a dla pacjentów
drastyczne ograniczenie dostępności leczenia. Obcię-
cie kontraktów o 8% oznacza stratę jednego miesiąca
finansowania szpitali. Alternatywą dla dyrektorów
tych szpitali są obniżki płac albo zwolnienia.
W związku z powyższym problemem dwanaście
szpitali powiatowych z Warmii i Mazur nie podpisa-
ło kontraktów na ten rok z NFZ. Są to szpitale w:
Działdowie, Giżycku, Węgorzewie, Nowym Mieście
Lubawskim, Olecku, Mrągowie, Szczytnie, Bartoszy-
cach, Piszu, Biskupcu, Dobrym Mieście, i Mazurskie
Centrum Zdrowia w Ełku. Jak tłumaczy tę decyzję
szef związku pracodawców szpitali w regionie pan
Marek Michniewicz: Już teraz przekraczamy limity
przyjęć wyznaczone przez fundusz. Nie chcemy do-
puścić do tego, żeby pacjenci czekali w jeszcze dłuż-
szych kolejkach na leczenie, a tak by się stało, gdy-
byśmy zgodzili się na tak małe pieniądze.
Najwyższą wartością winno być zdrowie i życie
człowieka, dlatego też priorytetem wszystkich insty-
tucji odpowiedzialnych za te wartości jest zapewnie-
nie jak najlepszego finansowania systemu ochrony
zdrowia poprzez zagwarantowanie jego stabilnego
finansowania, przede wszystkim w sytuacjach wy-
stępowania powszechnych niedoborów środków fi-
nansowych.
W związku z powyższym proszę Panią Minister o
udzielenie odpowiedzi na poniższe pytania:
1. Co Pani Minister zrobiła, aby nie dopuścić do
obecnej sytuacji w ochronie zdrowia w województwie
warmińsko-mazurskim?
2. Dlaczego przerzuca się na lekarzy i placówki
ochrony zdrowia odpowiedzialność za zapewnienie
dostępności do świadczeń zdrowotnych bez zapew-
nienia należytego ich finansowania?
3. Jaki jest faktyczny stan bezpieczeństwa zdro-
wotnego obywateli wynikający z poziomu finansowa-
nia przez NFZ?
4. Dlaczego organy państwa kształtujące system
opieki zdrowotnej w Polsce dyskryminują mieszkań-
ców województwa warmińsko-mazurskiego przy po-
dziale środków na finansowanie opieki zdrowotnej?
5. Czy Pani decyzje i podległych Pani urzędni-
ków nie naruszają podstawowych praw przewidzia-
nych w ustawie z dnia 12 kwietnia 1997 r. Konsty-
tucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz.
483, z późn. zm.)?
6. Czy według Pani Minister ww. sytuacja nie do-
prowadzi do realnego zagrożenia dla zdrowia i życia
mieszkańców naszego regionu? Jeżeli nie, to jakie są
tego gwarancje?
Poseł Iwona Arent
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14208)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie reformy KRUS
Według doniesień prasowych reforma ubezpie-
czeń rolniczych jest jedną z najczęściej wskazywa-
nych przez ekonomistów zmian, jakie są potrzebne
do uzdrowienia naszych finansów publicznych. Sys-
tem emerytalno-rentowy rolników jest tak bowiem
skonstruowany, że w przeważającej części jest doto-
wany z budżetu państwa, a tylko w niewielkim pro-
cencie ze składek samych ubezpieczonych. Z ustawy
budżetowej na ten rok wynika, że rolnicy zapłacą
ok. 1,346 mld zł składek, a państwo do ok. 1,5 mln
emerytur, rent i zasiłków rolniczych dopłaci ponad
15,44 mld zł. Dodatkowo budżet państwa płaci
składki za ubezpieczenie zdrowotne rolników i ich
domowników (1,6 mln osób) i jest to kolejna dotacja
w wysokości 3 mld zł.
Gdyby rządowi udało się wreszcie przeprowadzić
skuteczną reformę ubezpieczeń społecznych rolni-
ków i powiązać ją z wprowadzeniem podatku docho-
dowego w rentownych gospodarstwach, to byłaby
najpoważniejsza w tym roku reforma finansów pu-
blicznych, ale też zmiana zakonserwowanej struk-
tury naszego rolnictwa. Prawie 16 mld dotacji nie
pomaga wsi się unowocześnić, za to wspomaga roz-
drobnienie i ubóstwo.
W związku z powyższym proszę Pana Premiera o
udzielenie odpowiedzi na poniższe pytania:
1. Jakie jest Pana stanowisko w stosunku do po-
wyższego problemu?
2. Co rząd zrobił, aby spełnić przedwyborcze
obietnice Platformy Obywatelskiej w sprawie reformy
Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego?
Poseł Iwona Arent
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14209)
do ministra zdrowia
w sprawie dramatycznej sytuacji dotyczącej
ochrony zdrowia w Polsce
W chwili obecnej, jeżeli chodzi o wydatki publicz-
ne na ochronę zdrowia (zarówno w przeliczeniu na
odsetek produktu krajowego brutto, jak i na jednego
mieszkańca), Polska wydaje najmniej w Europie.
Wśród 30 państw OECD pod względem środków
przeznaczanych na ochronę zdrowia mniej od nas
wydają jedynie Meksyk i Turcja.
Zmniejsza się ściągalność składki na ubezpiecze-
nie zdrowotne, NFZ obcina fundusze na leczenie cho-
rych w szpitalach. W 2010 r. ma być to kwota o ok.
1 mld zł mniejsza niż w roku bieżącym. W najlep-
szym przypadku wydatki mają być na poziomie zbli-
żonym do wydatków z roku 2009. Niestety, koszty
funkcjonowania oddziałów szpitalnych nie zmniejszą
się, a, jak wiadomo, w związku chociażby ze wzro-
stem cen mediów, leków, usług itd. istotnie wzrosną.
Pozostaje również problem żądań płacowych lekarzy
specjalistów, którzy w chwili obecnej w niektórych
placówkach zarabiają mniej niż lekarze w trakcie
specjalizacji w trybie rezydenckim. W przypadku
braku jakichkolwiek działań mających na celu dofi-
nansowanie ochrony zdrowia czeka nas katastrofa
systemu. Czy nie uważa Pani Minister, że konieczny
jest natychmiastowy wzrost składki na ubezpiecze-
nie zdrowotne?
Kolejnym problemem jest utrudniony dostęp le-
karzy do specjalizacji. Kolejki do niektórych specja-
listów są kilkumiesięczne, natomiast brakuje nowych
miejsc specjalizacyjnych i w niektórych sesjach do
dalszego kształcenia się (np. z endokrynologii) na
całe województwa dopuszcza się jedynie 1–2 lekarzy,
nawet w ramach etatów szpitalnych, w przypadku
których koszty szkolenia nie są pokrywane przez Mi-
nisterstwo Zdrowia.
W przypadku wielu specjalizacji w niektórych wo-
jewództwach w ciągu kilku ostatnich sesji (odbywa-
jących się co 6 miesięcy) nie przyznawano nowych
miejsc szkoleniowych. Brak utrudnień w dostępie do
specjalizacji, a co za tym idzie – do specjalistów, leży
w głęboko pojętym interesie społecznym i uważam,
że należy zrobić wszystko, aby jak najszybciej dopro-
wadzić do rozwiązania tego problemu.
W związku z powyższym proszę Panią Minister o
udzielenie odpowiedzi na poniższe pytania:
1. Kiedy możemy spodziewać się wzrostu nakła-
dów na ochronę zdrowia w Polsce, tak aby nasz kraj
pod względem środków przeznaczanych na ochronę
zdrowia i życia swoich obywateli nie znajdował się w
niechlubnym ogonie Europy?
2. Czy możemy w najbliższym czasie liczyć na
wzrost liczby miejsc specjalizacyjnych dla lekarzy
201
(niekoniecznie rezydentur), co z całą pewnością skró-
ci długi obecnie czas oczekiwania na wizyty specja-
listyczne i poprawi dostęp pacjentów do specjalistycz-
nego leczenia?
Poseł Iwona Arent
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14210)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie wprowadzenia zmian do obecnego
systemu kształcenia zawodowego
Szanowna Pani Minister! Z analizy wniosków
opracowanych przez dyrektorów szkół ponadgimna-
zjalnych powiatu włodawskiego oraz dyrektora Po-
wiatowego Urzędu Pracy we Włodawie wynika, iż
funkcjonujący obecnie system kształcenia zawodowe-
go nie spełnia oczekiwań uczniów, nauczycieli oraz
przyszłych pracodawców
Obecny system kształcenia zawodowego nie jest
w pełni dostosowany do wymagań rynku pracy, gdyż
szkoły zawodowe są ukierunkowane na kształcenie
uczniów w takich zawodach, których na rynku pracy
jest bardzo dużo, a zapotrzebowanie ze strony praco-
dawców, niestety, jest malejące. Taki stan rzeczy po-
woduje, iż wielu uczniów po zakończeniu nauki prze-
chodzi na bezrobocie lub mają wielkie trudności ze
znalezieniem pracy.
Aby dostosować kształcenie do zmieniającego się
rynku pracy, tendencji do powstawania nowych za-
wodów, należy również tak zmodyfikować system
kształcenia zawodowego, by mieć możliwość dostoso-
wania tego kształcenia do nowych warunków, moż-
liwości świadomego planowania kariery zawodowej
oraz gotowości do możliwości przekwalifikowywania
się w zależności od potrzeb rynku pracy.
W związku z powyższym pytam Panią Minister:
1.Czy przewiduje ministerstwo wprowadzenie ta-
kich zmian do obecnego systemu kształcenia zawo-
dowego, aby dostosować go do zmieniającego się ryn-
ku pracy?
2.Czy istnieje możliwość wprowadzenia zmian w
obecnym systemie kształcenia zawodowego, by
uwzględniać zapotrzebowanie na zawody w danym
regionie kraju?
Z poważaniem
Poseł Mariusz Grad
Tomaszów Lubelski, dnia 15 stycznia 2010 r.
202
Interpelacja
(nr 14211)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie kształtu polityki spójności UE
po 2013 r.
Szanowna Pani Minister! Komisja Europejska
(Dyrekcja Generalna ds. Polityki Regionalnej) pod-
czas IV Forum Kohezyjnego we wrześniu 2007 r.,
rozpoczęła dyskusję na temat kształtu polityki spój-
ności Unii Europejskiej po 2013 r. Formalne negocja-
cje nad kształtem nowej polityki spójności rozpoczną
się wraz z przedstawieniem przez Komisję Europej-
ską państwom członkowskim projektów rozporzą-
dzeń dla tej polityki na okres 2014–2020, co ma na-
stąpić w roku 2011.
Ustalenie zasad, jakimi Unia Europejska będzie
kierować się przy rozdziale środków finansowych w
latach 2014–2020, jest jednym z istotniejszych zadań,
przed którym w najbliższym czasie stoi Wspólnota
oraz rząd RP. Celem polityki spójności UE jest niwe-
lowanie różnic w poziomie rozwoju społeczno-gospo-
darczego państw członkowskich. Polityka spójności
przejawia się w trzech wymiarach: regionalnym, spo-
łecznym i gospodarczym. Tak rozumiana polityka
spójności stała się więc jednym z ważniejszych narzę-
dzi integracji Unii Europejskiej.
Wydaje się, że niezwykle istotną rolę w realizacji
polityki spójności dążącej w wymiarze gospodarczym
m.in. do wzrostu innowacyjności przedsiębiorstw, do-
stosowywania przedsiębiorstw do zachodzących
zmian; a w wymiarze społecznym dążącej do wzrostu
poziomu zatrudnienia, walki z biedą oraz wyklucze-
niem społecznym, ma do odegrania sektor mikro,
małych i średnich przedsiębiorstw. Jako sektor go-
spodarki najbardziej elastyczny, innowacyjny oraz
tworzący znaczną część unijnego PKB potrzebuje on
szczególnie pogłębionej dyskusji nad jego problemami
i rolą, jaką ma odegrać w nowym okresie programo-
wania na lata 2014–2020.
W związku z powyższym zwracam się z uprzejmą
prośbą o następujące informacje:
— Proszę o przedstawienie harmonogramu prac
nad określeniem nowych celów polityki spójności UE
na lata 2014–2020.
— Do jakiego kształtu polityki spójności UE po
roku 2013 MRR będzie dążyło?
— Czy Ministerstwo Rozwoju Regionalnego po-
siada stanowisko w sprawie procentowego podziału
funduszy unijnych w ramach przyszłej polityki spój-
ności pomiędzy tzw. projektami twardymi (inwesty-
cyjnymi) i miękkimi (szkoleniowymi)?
— Czy MRR posiada zarys kształtu przyszłych
programów operacyjnych? Jeżeli tak, to jaki.
— Jakie jest stanowisko MRR w sprawie roli sek-
tora mikro, małych i średnich przedsiębiorstw w no-
wym okresie programowania 2014–2020?
— Czy MRR przewiduje np. osobny program ope-
racyjny dla mikro, małych i średnich przedsię-
biorstw?
— Jakie konsultacje MRR przeprowadziło z re-
prezentantami mikro, małych i średnich przedsię-
biorstw na temat nowego okresu programowania?
Jakie są wnioski?
— Czy MRR posiada propozycje, które uprościły-
by procedury wydatkowania funduszy unijnych w
nowym okresie programowania? Jeżeli tak, proszę o
ich przekazanie.
Z poważaniem
Poseł Adam Lipiński
Legnica, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14212)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie zmiany zasad odpłatności
za pobyt w domach pomocy społecznej
Szanowna Pani Minister! W ostatnim okresie za-
uważalny jest spadek ilości składanych wniosków o
przyjęcie do domów opieki społecznej. Utrzymywanie
się takiego trendu jest efektem obowiązującego sys-
temu opłat za pobyt w domu pomocy społecznej.
Obecnie koszt pobytu w DPS kształtuje się na pozio-
mie ok. 2000 zł. Zatem aby osoba mogła skorzystać
z takiej pomocy, jej dochód musi kształtować się po-
wyżej 3000 zł. Dla osób o niższych dochodach wyso-
kość opłaty za usługi uzyskane w DPS przekracza
możliwości finansowe.
W myśl obowiązujących przepisów wynikających
z art. 61 ustawy o pomocy społecznej mieszkaniec
DPS ma obowiązek odpłatności za pobyt w domu
pomocy społecznej. W przypadku, gdy z uwagi na
sytuację finansową nie może wywiązać się z tego obo-
wiązku, wówczas obowiązek ten spoczywa na jego
małżonku, zstępnych, czyli dzieciach lub wnukach
przed wstępnymi oraz na gminie. Przy czym gmina, z
której pochodzi mieszkaniec DPS, uiszcza opłaty tylko
zastępczo w przypadku niewywiązywania się osób, o
których mowa w art. 61. W praktyce najczęściej obo-
wiązek ponoszenia odpłatności za pobyt członków swo-
jej rodziny spada na wnuków. W okresie, kiedy ci mło-
dzi ludzie są na starcie w dorosłe życie i chcą założyć
rodzinę, wówczas zostają obciążeni tak znacznym zo-
bowiązaniem. Ośrodki pomocy społecznej w postępo-
waniu administracyjnym w zakresie kierowania do
domów pomocy społecznej najczęściej do ponoszenia
odpłatności za pobyt członka swoich rodzin wskazują
zstępnych II, czyli wnuków. A rzeczywistość jest
taka, że oni również uchylają się od tego obowiązku,
i wówczas osoby przebywające w domu pomocy spo-

łecznej opuszczają go, aby nie doprowadzać do trud-
nej, konfliktowej sytuacji w rodzinie. Coraz częściej
wiele osób znajdujących się w warunkach w zupełno-
ści kwalifikujących ich do umieszczenia w domu po-
mocy społecznej, lecz z uwagi na wysokość opłat za
pobyt rezygnują z ubiegania się o miejsce w DPS.
W obowiązującym systemie funkcjonowania DPS
wytworzyła się sytuacja, że w domach pomocy spo-
łecznej rośnie liczba niewykorzystanych miejsc przy
jednoczesnym wzroście liczby osób wymagających
umieszczenia w domu opieki społecznej żyjących bez
pomocy, w bardzo trudnych warunkach.
Wobec powyższych uwarunkowań zwracam się do
Pani Minister z uprzejmą prośbą o odpowiedź na na-
stępujące pytania:
1. Jakie Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej
podejmuje działania w celu umożliwienia korzystania
z usług DPS osobom wymagającym umieszczenia w
domu pomocy społecznej, a żyjących w bardzo trud-
nych warunkach, niekorzystających z pomocy innych,
gdyż rodzina nie może podołać temu zadaniu lub po-
trzebujący nie posiadają rodziny?
2. Jakie działania podejmuje Pani Minister, aby
zwiększyć dostępność usług świadczonych w domach
pomocy społecznej?
3. Jakie działania podejmuje rząd, aby nie po-
wstała sytuacja, że DPS będą gwarantować wysokie
standardy pobytu, ale będą świeciły pustkami, a lu-
dzie opuszczeni przez wszystkich, kresu życia będą
dochodzić w warunkach uwłaczających godności czło-
wieka?
4. Czy rząd przyjął strategię w zakresie zagwa-
rantowania Polakom bezpiecznej i godnej starości?
Wnoszę o poinformowanie mnie o decyzjach
i działaniach, które Pani Minister podjęła w przed-
miotowej sprawie.
Z wyrazami szacunku
Poseł Maria Zuba
Suchedniów, dnia 15 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14213)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie wątpliwości związanych
z przepisami regulującymi przyznawanie
rent strukturalnych
W Programie Rozwoju Obszarów Wiejskich na
lata 2004–2006 przepis precyzujący warunki przy-
znawania renty strukturalnej stanowił, iż właściciel
gruntu przekazujący go w posiadanie krewnemu lub
innej osobie musiał dysponować gospodarstwem o
wielkości minimum 1 ha. Otrzymujący zaś je musiał
203
ukończyć szkołę rolniczą celem uzyskania pełni praw
do danego areału.
Regulacja zaś PROW na lata 2007–2013 stanowi,
iż przekazujący musi mieć co najmniej 3,5 ha gospo-
darstwa, zaś biorący go w posiadanie musi mieć
ukończoną szkołę rolniczą albo powiększyć je do wiel-
kości średniej krajowej (10,5 ha) w ciągu 3 lat. Wa-
runek tak znacznego powiększenia areału wydaje się
być nierealny dla przeciętnego rolnika, który w ten
sposób zostanie pozbawiony prawa do przyznania je-
dynego świadczenia należnego tej grupie osób.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z pytaniem: Czy ministerstwo ma zamiar
podjąć prace nad znowelizowaniem ww. zapisu usta-
wy, którego wykonanie jest niemożliwe dla polskiego
rolnika?
Z poważaniem
Poseł Wiesław Janczyk
Limanowa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14214)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie wątpliwości związanych z ustawą
z dnia 19 listopada 2009 r. o zmianie
niektórych ustaw związanych z realizacją
wydatków budżetowych
Wraz z nowym, 2010 r. weszła w życie nowelizacja
powyższej ustawy, zgodnie z którą państwo nie płaci
świadczeń pielęgnacyjnych osobom niespokrewnio-
nym z dzieckiem wychowywanym przez nie w rodzi-
nie zastępczej. Wyjątek od tej reguły stanowi tylko
sytuacja, gdy dziecko wymaga rewalidacji, rehabili-
tacji w placówce zapewniającej całodobową opiekę.
Wiadomo, iż wiele rodzin zastępczych przysposa-
biających dzieci nie łączy z nimi żadne pokrewieństwo.
W związku z tym nie mają one szans na otrzymanie
ww. świadczenia, które w wielu przypadkach jest nie-
odzownym wsparciem dla domowego budżetu.
W związku z tym zwracam się do Pana Ministra
z następującymi pytaniami:
1. Czy ministerstwo ma zamiar w najbliższym
czasie rozstrzygnąć kwestię niesłusznego pomijania
niespokrewnionych z dzieckiem rodzin zastępczych
w drodze przyznawania im ww. świadczenia?
2. Czy ministerstwo nie obawia się ogólnej fali
protestu ze strony istniejących stowarzyszeń rodzin
zastępczych, które słusznie domagają się zmiany
krzywdzącego dla nich przepisu?
Z poważaniem
Poseł Wiesław Janczyk
Limanowa, dnia 21 stycznia 2010 r.
204
Interpelacja
(nr 14215)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
oraz
ministra finansów
w sprawie postulatów Stowarzyszenia
Polskich Wideotek odnośnie do obniżenia
stawki podatku VAT
Szanowny Panie Ministrze! Na podstawie art. 192
ust. 3 Regulaminu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
kieruję do Pana Ministra interpelację poselską w
sprawie postulatów Stowarzyszenia Polskich Wide-
otek odnośnie do obniżenia podatku VAT.
Stowarzyszenie Polskich Wideotek wystosowało
apel w sprawie zmniejszenia podatku VAT, jaki obo-
wiązuje dla wypożyczalni filmów (z 22% na 7%). Jak
zauważyło stowarzyszenie, w latach 90. tego typu
wypożyczalni było w Polsce ponad 10 tys. Dziś jest
ich ok. 400. W tamtych latach wypożyczalnie wideo
były często jedyną formą kontaktu z kulturą. Pomi-
mo iż sieć kin coraz szybciej się rozbudowuje, nie
wszystkie duże miasta – nawet byłe wojewódzkie –
doczekały się godnych sal kinowych.
Jak wynika z ustawy o VAT (załącznik nr 4), 7-
-procentowym podatkiem VAT objęte są usługi zwią-
zane wyświetlaniem filmów (kina), spektakle, kon-
certy, wesołe miasteczka, parki rozrywki, cyrki, dys-
koteki. Taką samą stawką podatkową (7%) obłożony
jest także film oglądany za pośrednictwem platfor-
my cyfrowej. Jeżeli ten sam film będziemy chcieli
oglądnąć nie za pośrednictwem wypożyczalni plat-
formy cyfrowej, tylko za pośrednictwem zwykłej wy-
pożyczalni DVD, zapłacimy wówczas wyższy, 22-pro-
centowy podatek VAT. Nie ulega wątpliwości, iż wszel-
ki dostęp do kultury powinien być masowy. Państwo
wzięło przy tym na siebie obowiązek ułatwiania do-
stępu do kultury, stosując m.in. ulgi podatkowe.
W zawiązku z powyższym zwracam się z prośbą
o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytania:
1. Czy ministerstwu znane są postulaty Stowa-
rzyszenie Polskich Wideotek?
2. Czy ministerstwo rozważa zmniejszenie stawki
podatkowej dla wypożyczalni filmów?
Poseł Jan Filip Libicki
Poznań, dnia 25 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14216)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie zmiany przepisów regulujących
zasady wypłacania becikowego
Szanowna Pani Minister! Zwracam się do Pani
Minister z interpelacją w sprawie zmiany przepisów
regulujących zasady wypłacania becikowego.
Od 1 listopada 2009 r. Ministerstwo Pracy i Po-
lityki Społecznej zmieniło zasady wypłacania beci-
kowego. Zgodnie z wydanym rozporządzeniem ko-
bieta musi dostarczyć do ośrodka pomocy społecznej
zaświadczenie, że co najmniej od 10. tygodnia ciąży
była pod opieką lekarza. Tymczasem wiele matek w
10. tygodniu nawet nie wie, że spodziewa się dziec-
ka. U niektórych kobiet ciąże, szczególnie na począt-
ku, przebiegają bez typowych objawów. Również
kobiety, które mają nieregularny cykl menstruacyj-
ny, mogą nie rozpoznać ciąży w pierwszym tryme-
strze. Inny problem wiąże się z trudnym dostępem
do ginekologa przyjmującego pacjentki w ramach
NFZ. Wiele kobiet nie stać na prywatnego gineko-
loga i muszą czekać w kolejkach do przychodni na-
wet kilka tygodni. W tej sytuacji nie mają szansy
zdążyć w wyznaczonym terminie. Brak odpowied-
niego zaświadczenia automatycznie zamyka mat-
kom drogę do wypłaty becikowego.
Podobne zaświadczenie jest wymagane także w
celu otrzymania jednorazowego dodatku do zasiłku
rodzinnego z tytułu urodzenia dziecka, wypłacanego
na dzieci z rodzin, których dochód nie przekracza 504
złotych na osobę lub 583 złotych, jeżeli w rodzinie jest
dziecko niepełnosprawne.
Takie świadczenia socjalne jak becikowe i dodatek
do zasiłku rodzinnego miały pomagać ubogim rodzi-
nom w Polsce podjąć decyzję o urodzeniu dziecka. W
ustawie zapisano, że becikowe należy się wszystkim
kobietom, które urodziły, a nie tylko tym, które od-
powiednio wcześnie zgłosiły się do lekarza. Tymcza-
sem rząd po raz kolejny uderza w osoby najbardziej
potrzebujące, utrudniając kobietom dostęp do pienię-
dzy, które im się należą. To dyskryminacja.
W związku z powyższym proszę Panią Minister o
odpowiedź na pytanie: Czy ministerstwo zamierza
zmienić przepisy regulujące wypłacanie becikowego,
które w obecnej formie dyskryminują kobiety zgła-
szające się do lekarza po 10 tygodniu ciąży?
Z poważaniem
Poseł Jadwiga Wiśniewska
Warszawa, dnia 28 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14217)
do ministra finansów
w sprawie ulgi odsetkowej w spłacie odsetek
od kredytu na cele mieszkaniowe
Szanowny Panie Ministrze! Ulga odsetkowa po-
zwalająca na odliczenie od dochodu wydatków ponie-
sionych na spłatę odsetek od kredytu hipotecznego
lub pożyczki zaciągniętej na cele mieszkaniowe jest
ważnym wsparciem dla młodych rodzin, które zacią-
gnęły kredyt w latach 2002–2006.
Odliczenie od dochodu wydatków poniesionych na
spłatę odsetek od kredytu jest jednak obwarowane
wieloma warunkami. Takim warunkiem jest m.in.
obowiązek przedłożenia zaświadczenia wystawione-
go przez bank lub SKOK, z którego powinna wynikać
kwota zapłaconych odsetek, termin dokonania ich
spłat oraz imię i nazwisko osoby spłacającej kredyt.
Nie wszystkie banki wystawiają takie zaświad-
czenia same. Najczęściej o odpowiednie zaświadcze-
nie wystąpić do banku musi klient, a co się z tym
wiąże – poza straconym czasem – musi też za nie
sporo zapłacić. Podczas gdy wszystkie informacje nie-
zbędne do odliczenia odsetek od kredytu zawierają
wyciągi bankowe, obowiązek przedłożenia dodatko-
wego zaświadczenia z banku wydaje się być co naj-
mniej dodatkową komplikacją dla kredytobiorcy.
W nawiązaniu do powyższego, a jednocześnie licz-
nych zapytań obywateli zgłaszanych do mojego biura
poselskiego w tej sprawie, chciałabym prosić Pana
Ministra o odpowiedź na pytanie: Czy istnieje moż-
liwość zastąpienia obowiązku przedłożenia specjal-
nego zaświadczenia o wysokości zapłaconych odsetek
wystawionego przez bank wyciągiem bankowym z
konta bankowego kredytodawcy?
Z poważaniem
Poseł Beata Bublewicz
Warszawa, dnia 26 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14218)
do ministra środowiska
w sprawie składowania odpadów
komunalnych
Szanowny Panie Ministrze! Do 31 grudnia 2010 r.
Polska zobowiązana jest ograniczyć ilość odpadów
komunalnych ulegających biodegradacji składo-
wanych na wysypiskach śmieci z ok. 96% do 75%.
W dalszej perspektywie Polska powinna ograniczyć
składowanie śmieci na wysypiskach do 50% masy
205
odpadów komunalnych do końca 2013 r. i do końca
2020 r. do 35% masy odpadów komunalnych. Należy
podkreślić, że Polska od 2000 r. nie zmniejszyła ilości
odpadów składowanych na wysypiskach. Za niewy-
wiązanie się z tych zobowiązań Polsce grożą kary
nawet do 260 tys. euro za każdy dzień spóźnienia. Nie
należy też wykluczyć dodatkowej jednorazowej kary
pieniężnej, która może opiewać na kilka milionów
euro. Takie następstwa są bardzo realne, ponieważ
Komisja Europejska może wykazać ze strony pol-
skiej zaniedbania i opóźnienia. Warto wskazać,
że w Polsce wykorzystywana jest wydajność kompo-
stowni zaledwie w 30% przede wszystkim z powodu
tego, że odpady biodegradowalne trafiają w przewa-
żającej części na wysypiska. W obecnie obowiązują-
cym stanie prawnym przedsiębiorcy, których przed-
miotem działalności jest gospodarka odpadami, z
chwilą odbioru odpadów od mieszkańców gminy sta-
ją się właścicielami śmieci i decydują, gdzie one final-
nie będą składowane. Realnie nie ma również możli-
wości przeciwdziałania powstawaniu dzikich wysy-
pisk, co oznacza, że nie ma możliwości uruchomienia
właściwej selekcji odpadów. W krajach takich jak:
Finlandia, Dania, Holandia, a także Czechy gospo-
darką odpadami zajmuje się gmina, która przed wy-
borem podmiotu, któremu przekaże zadania gospo-
darowania odpadami, określa zasady odbioru odpa-
dów, zasady ich sortowania i utylizacji. Jak infor-
mują eksperci, koncepcja zamykania składowisk z
urzędu jest jedynie rozwiązaniem połowicznym i nie
rozwiązuje problemów ze składowaniem odpadów.
Panie Ministrze:
Jakie jest Pana stanowisko w przedmiotowej spra-
wie?
Jakie działania są podejmowane w celu wywiąza-
nia się z unijnych zobowiązań składowania odpa-
dów?
Na jakim etapie prac jest projekt ustawy o utrzy-
maniu czystości i porządku w gminach?
Z poważaniem
Poseł Tomasz Lenz
Toruń, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14219)
do ministra infrastruktury
w sprawie portów morskich w Szczecinie
i Świnoujściu
Szanowny Panie Ministrze! W dniu 15 grudnia
2006 r. Zarząd Polskiego Górnictwa Naftowego i Ga-
zownictwa ogłosił, że do 2011 r. terminal gazowy po-
wstanie w Świnoujściu. Gazoport pozwoli na zwięk-
szenie bezpieczeństwa energetycznego Polski, czę-
206
ściowo uniezależniając nasz kraj od dostaw zza
wschodniej granicy. W tym celu PGNiG i Qatargas
Operating Company zawarły umowę na sprzedaż i
dostawy skroplonego gazu ziemnego (LNG) z Kataru
do Polski. Dostawy będą realizowane przez Qatargas
przy użyciu jednostek typu Q-flex, tj. umożliwiają-
cych jednorazowo transport ok. 217 000 m3 gazu. Wy-
żej wymienione statki, tj. gazowce, których zanurze-
nie określane jest na 12,5 m, wymagają toru wodne-
go o głębokości minimum 14,3 m, czyli takiej, jaką
posiada tor wodny dla portów w Szczecinie i Świno-
ujściu. Niestety, jak alarmują eksperci, głębokość ww.
toru wodnego może wkrótce ulec znaczącemu spły-
ceniu. Powodem takiego stanu może stać się gazociąg
północny realizowany przez konsorcjum Nord Steam.
Umowa o budowie gazociągu północnego zakłada
ułożenie 1220 km gazociągu (w tym na dnie Bałtyku
– 1189 km), który połączy rosyjski Wyborg z Lubo-
minem w Niemczech, przecinając jednocześnie tor
wodny prowadzący do portów w Świnoujściu i Szcze-
cinie. Jak ostrzegają fachowcy, jeżeli gazociąg zosta-
nie ułożony na dnie toru wodnego prowadzącego do
portów w Świnoujściu i Szczecinie, może on spowo-
dować spłycenie głębokości toru do głębokości niepo-
zwalającej na przepływanie dużych statków mor-
skich, w tym gazowców. Jak podnoszą samorządowcy
z Świnoujścia i Rewala oraz Związek Miast i Gmin
Morskich, zmniejszenie głębokości toru wodnego
może doprowadzić do marginalizacji obu portów oraz
uniemożliwić żeglugę gazowcom zmierzającym do
terminalu gazu w Świnoujściu i tym samym zagrozić
bezpieczeństwu energetycznemu kraju.
Panie Ministrze:
Jakie jest Pana stanowisko w przedmiotowej spra-
wie i czy podejmie Pan działania w tej sprawie?
Czy zostały podjęte negocjacje z konsorcjum Nord
Steam odnośnie do wkopania rur gazociągu północ-
nego poniżej dna toru wodnego prowadzącego do por-
tu w Świnoujściu?
Z poważaniem
Poseł Tomasz Lenz
Toruń, dnia 13 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14220)
do ministra zdrowia
w sprawie finansowania świadczeń udzielanych
w zakładach opiekuńczo-leczniczych
i pielęgnacyjno-opiekuńczych
oraz przyszłości tych zakładów
Szanowna Pani Minister! Zwróciły się do mnie
pielęgniarki zajmujące się usługami pielęgnacyjny-
mi poważnie zaniepokojone kierunkiem zmian
wprowadzonych w sprawie świadczeń gwarantowa-
nych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opie-
kuńczych w ramach opieki długoterminowej. Ich
zdaniem działania ministra zdrowia i NFZ tylko
pozornie idą w kierunku zwiększenia finansowania
tego rodzaju świadczeń. Bowiem w rzeczywistości
wprowadza się takie warunki udzielania tych
świadczeń – podwyższa wymogi odnośnie do kwa-
lifikacji personelu, rodzaju i form zatrudnienia
oraz wymogi dotyczące wyposażenia ZOL/ZPO w
sprzęt i aparaturę medyczną – których zakłady te
nie są w stanie spełnić. Jednocześnie wprowadza
się kwalifikację pacjentów według zmodyfikowanej
przez NFZ skali Barthel, z której wynika, że pa-
cjent karmiony przetartym posiłkiem za pomocą
łyżeczki je samodzielnie. W rezultacie istotnie
zmniejsza się liczba pacjentów dodatkowo finanso-
wanych, co skutkuje znaczącym obniżeniem przy-
chodów ZOL/ZPO. Wszystko to prowadzić będzie
do szybkiego zadłużania się tych zakładów, a na-
stępnie do ich likwidacji. I dzieje się tak w sytuacji,
gdy rozpoczyna się gwałtowny proces starzenia się
naszego społeczeństwa i – wskutek wydłużania się
życia – wzrastać będzie zapotrzebowanie na opiekę
długoterminową.
W związku powyższym zwracam się do Pani Mi-
nister z następującymi pytaniami:
1. Czy wytyczając przyjęte kierunki zmian wa-
runków oraz zasad kontraktowania i finansowania
świadczeń w opiece długoterminowej, Ministerstwo
Zdrowia przeprowadziło analizę kondycji finansowej
ZOL/ZPO i realnych możliwości zatrudnienia wyso-
kospecjalistycznej kadry lekarzy i pielęgniarek oraz
zakupu kosztownego sprzętu i aparatury medycznej
przez te zakłady?
2. Czy Ministerstwo Zdrowia przeprowadziło sy-
mulację oparcia finansowania ZOL/ZPO na zmody-
fikowanej przez NFZ skali Barthel?
3. Czy Ministerstwo Zdrowia dysponuje danymi
dotyczącymi zapotrzebowania na świadczenia pielę-
gnacyjne i opiekuńcze w ramach opieki długotermi-
nowej w najbliższej dekadzie bądź w dłuższej per-
spektywie czasowej?
4. Gdzie po zakończeniu hospitalizacji będą tra-
fiali pacjenci w stanie ciężkim, wymagający opieki
długoterminowej w razie likwidacji części ZOL/ZPO,
czy to z powodu niespełnienia warunków NFZ, co
skutkuje niezakontraktowaniem świadczeń, czy
wskutek utraty płynności finansowej i w efekcie upa-
dłości?
Z poważaniem
Poseł Marek Balicki
Warszawa, dnia 29 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14221)
do ministra zdrowia
w sprawie nieodpłatnych badań
mammograficznych
Z artykułów prasowych oraz licznych interwencji
zaniepokojonych kobiet dowiedziałem się, że NFZ za-
mierza ograniczyć dostęp do badań mammograficz-
nych przeprowadzanych w ramach programu doty-
czącego profilaktyki przeciwko nowotworom piersi.
W związku z tym pytam Panią Minister: Czy Mi-
nisterstwo Zdrowia przygotowuje projekt zarządze-
nia, które ma uszczegółowić zasady nieodpłatnych
badań mammograficznych?
Uzasadnienie
Od początku miesiąca stycznia 2010 r. w ramach
programu wczesnego wykrywania nowotworów pier-
si nie można badać kobiet z „dolegliwościami w ob-
rębie piersi”. Taki zapis wprowadził szef NFZ w swo-
im zarządzeniu.
Absurdalność takiej regulacji potwierdzają leka-
rze onkolodzy, którzy w ostatnich latach starali się
wszelkimi sposobami zachęcić kobiety do badań pro-
filaktycznych. Tylko w ubiegłym roku przebadano
890 tys. Polek, które w wyniku różnych kampanii,
zaproszeń i apeli zdecydowały się na badanie. Leka-
rze twierdzą, że wprawdzie programy profilaktycz-
ne kierowane są do zdrowych kobiet, ale większość
z nich zgłasza jakieś dolegliwości, które właśnie po-
przez badanie mammograficzne można prawidłowo
zdiagnozować. Jakiekolwiek ograniczenie dostępu
do badań może zniechęcić Polki i zaprzepaścić wie-
loletni wysiłek w kierunku przekonania kobiet do
tych badań.
Konieczność szeroko pojętej profilaktyki nie pod-
lega dyskusji, zwłaszcza że w naszym kraju jest sto-
sunkowo niewiele poradni onkologicznych, a wykry-
walność nowotworów piersi w większości przypad-
ków dotyczy stadium zaawansowanego.
W tej sytuacji zachodzi potrzeba jasnego określe-
nia zasad przeprowadzania badań i niezmieniania
ich ze szkodą dla pacjentek.
Działając na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy
o wykonywaniu mandatu posła i senatora z dnia 9
maja 1996 r. (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199),
realizując uprawnienia posła RP, uprzejmie proszę o
odpowiedź na niniejszą interpelację.
Z wyrazami szacunku
Poseł Arkady Fiedler
Poznań, dnia 25 stycznia 2010 r.
207
Interpelacja
(nr 14222)
do ministra skarbu państwa
w sprawie planów prywatyzacji Zakładu
Wyrobów Kamionkowych Marywil SA
Szanowny Panie Ministrze! Z informacji uzyska-
nych przez nas podczas sprawowania mandatu po-
słów RP wynika, iż pracownicy Zakładu Wyrobów
Kamionkowych Marywil SA stanowczo sprzeciwiają
się planom przeprowadzenia prywatyzacji ich zakła-
du pracy.
W pełni podzielamy niepokój pracowników przed-
miotowego przedsiębiorstwa co do motywów oraz prze-
słanek, jakimi kieruje się resort skarbu państwa, prze-
znaczając akcje ZWK Marywil SA do zbycia w trybie
negocjacji, na obecnym etapie rozwoju ich firmy.
Nasze zdziwienie budzi szczególnie sporządzona
w Ministerstwie Skarbu Państwa wycena niniejszej
spółki na kwotę jedynie 6 mln zł, co odpowiada war-
tości wyrobów znajdujących się w magazynie. W tym
miejscu samo nasuwa się pytanie: Co ze złożami ko-
palni gliny Baranów, będącej częścią składową Za-
kładu Wyrobów Kamionkowych Marywil SA? Wzbu-
dza to w nas obawę, że przy tak niskiej wycenie ma-
jątku przedsiębiorstwa ewentualny inwestor może
być zainteresowany jedynie tym, aby stać się właści-
cielem cennego złoża gliny, ale już nie utrzymaniem
zakładu pracy. Takie potraktowanie nabytego mająt-
ku przez nowego właściciela oznaczałoby dalszy uby-
tek miejsc pracy w tym i tak już mocno dotkniętym
bezrobociem powiecie skarżyskim.
ZWK Marywil SA jest ostatnim dużym zakładem
pracy w Suchedniowie, zatrudniającym ok. 150 osób.
Historia tego przedsiębiorstwa datuje się od 1925 r.
Wtedy to w oparciu o lokalne złoża gliny rozpoczęto
w Suchedniowie produkcję wyrobów ceramicznych.
Gwarantem wysokiej jakości wyrobów produkowa-
nych w przedmiotowej spółce jest wiedza i doświad-
czenie pracowników. ZWK Marywil SA, dysponując
doświadczoną kadrą, odpowiednim zapleczem tech-
nologiczno-produkcyjnym oraz posiadając własne
bogate złoża surowcowe, współpracuje z twórcami
kultury i wyższymi uczelniami artystycznymi, orga-
nizując m.in. cenione plenery rzeźbiarskie.
Od roku 1998 do lipca 2006 r. ZWK Marywil SA
generował straty. Zadłużenie zakładu sięgało 14 mln zł,
przy wartości nominalnej akcji 7 mln zł. W 2004 r.
sąd gospodarczy ogłosił upadłość spółki z możliwo-
ścią zawarcia układu. W latach 2004–2005 podejmo-
wane były próby prywatyzacji zakładu, których ce-
lem było nabycie cennego złoża gliny. Dzięki m.in.
naszej interwencji udało się zatrzymać ten nieprze-
myślany i zgubny dla zakładu proces prywatyzacji.
Kolejne lata potwierdziły trafność decyzji utrzymu-
jącej ten zakład w ramach majątku Skarbu Państwa.
Od sierpnia 2006 r. funkcję prezesa zarządu zaczął
pełnić Dariusz Nowak. Po zdefiniowaniu przyczyn
208
występowania krytycznej sytuacji w ZWK Marywil
SA podjęto kroki, które spowodowały poprawę sytu-
acji. Efekty podjętych działań widoczne były już w
2006 r. W latach 2007 i 2008 wypracowano zysk i
nastąpiła wyraźna poprawa sytuacji ekonomicznej
spółki. Do momentu odwołania Dariusza Nowaka z
funkcji prezesa zarządu w dniu 15 czerwca 2009 r.
spółka generowała zyski i sytuacja ekonomiczna za-
kładu poprawiała się. Spadek kosztów wytworzenia
produktów zwiększył ich konkurencyjność na ryn-
ku. Oprócz poprawy wyniku finansowego nastąpiło
przyspieszenie rotacji kapitału obrotowego spółki.
Przyspieszeniu uległa rotacja zapasów oraz rotacja
należności. Nastąpiła poprawa płynności finansowej
zakładu. W pierwszym kwartale 2007 r. został za-
warty układ sądowy z wierzycielami i od tego mo-
mentu ZWK Marywil SA przestał być spółką w upa-
dłości. Na mocy układu nastąpiło częściowe umorze-
nie zobowiązań zakładu, natomiast część zobowią-
zań została spłacona. Zawarcie układu oraz spłata
części zobowiązań zaległych spowodowały spadek
zobowiązań spółki o 50%. W tym czasie podjęto dzia-
łania restrukturyzacyjne. Zmodernizowano piec tu-
nelowy będący sercem zakładu, dzięki czemu spadło
jego zużycie gazu o 12%. Przeprowadzono szereg re-
montów i usprawnień, w tym pras, wózków widło-
wych, urządzeń przerobu masy, urządzeń na kopal-
ni, ładowarki itd. Zakupiono nową sprężarkę o dużej
wydajności. Wprowadzono na rynek kompletne sys-
temy kominowe i przewody kominowe o znacznie
lepszych parametrach na ognioodporność, potwier-
dzonych wynikami w niezależnych laboratoriach. W
roku 2007 uzyskano certyfikat Zakładowej Kontroli
Produkcji udzielony przez Instytut Techniki Budow-
lanej w Warszawie.
W związku z powyższym tym bardziej budzi nie-
pokój i zdziwienie fakt odwołania pana Dariusza
Nowaka z funkcji prezesa Zarządu ZWK Marywil
SA oraz obecne plany prywatyzacji przedmiotowej
spółki.
W naszej ocenie istnieje wysoce prawdopodobne
zagrożenie, iż potencjalnym nabywcom będzie cho-
dziło jedynie o pozyskanie złóż kopalni gliny Bara-
nów będącej częścią składową spółki, a produkcja
wyrobów zakładu zostanie zaprzestana. W rezultacie
doprowadzi to niewątpliwie do rychłych zwolnień
pracowników oraz likwidacji zakładu.
Szanowny Panie Ministrze! Rozwój i pomyślność
gospodarcza Polski, jak i województwa świętokrzy-
skiego, które reprezentujemy jako posłowie, zależy
m.in. od funkcjonowania oraz rozwoju dużych zakła-
dów przemysłowych pozostających w rękach Skarbu
Państwa. Jest bezsprzecznym, iż decyzje o ich pry-
watyzacji powinny być dokładnie przemyślane, a tak-
że poprzedzone dogłębną analizą rynku, sytuacji
ekonomicznej i społecznej oraz kondycji danego
przedsiębiorstwa. Z pewnością działania prywatyza-
cyjne nie mogą być wymuszane chęcią doraźnego ła-
tania dziury budżetowej. Wyprzedawanie za bezcen
dających zatrudnienie wielu osobom oraz przynoszą-
cych zysk spółek Skarbu Państwa jest dużym i nie-
odwracalnym błędem.
W ocenie pracowników ZWK Marywil SA, z którą
w pełni się zgadzamy, z taką właśnie sytuacją mamy
do czynienia w przypadku ich zakładu pracy.
Jako posłowie ziemi świętokrzyskiej jesteśmy zo-
bowiązani do wspierania wszelkich inicjatyw mają-
cych na celu rozwój reprezentowanego przez nas re-
gionu, a co za tym idzie – dobro jego mieszkańców.
Dlatego występując w imieniu pracowników za-
trudnionych w Zakładzie Wyrobów Kamionkowych
Marywil SA, mając na względzie przedstawioną po-
wyżej argumentację, zwracamy się do Pana Ministra
z prośbą o odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy planowana przez resort Skarbu Państwa
prywatyzacja ZWK Marywil SA jest w ocenie Pana
Ministra konieczna i jakie argumenty przemawiają
za tym, aby to czynić w dobie kryzysu gospodarczego,
kiedy wiadomym jest, iż kwota, którą można uzyskać
za sprzedaż tej spółki, będzie rażąco zaniżona?
2. W jaki sposób Ministerstwo Skarbu Państwa
ma zamiar zabezpieczyć interesy pracownicze załogi
ZWK Marywil SA w przypadku przeprowadzenia
prywatyzacji?
3. Dlaczego drastycznie zaniżono wycenę wartości
przedmiotowej spółki, nie uwzględniając złóż kopalni
gliny Baranów?
4. Jakie merytoryczne powody przemawiały za
odwołaniem Dariusza Nowaka z funkcji prezesa Za-
rządu ZWK Marywil SA?
5. Jakie podmioty wg Pana Ministra są zaintere-
sowane zakupem spółki Marywil SA?
6. Czy tak niska wycena wartości przedmiotowej
spółki nie rodzi obaw, iż jej prywatyzacja może zostać
dokonana z naruszeniem prawa i interesu Skarbu
Państwa?
Z poważaniem
Poseł Przemysław Gosiewski
oraz grupa posłów
Kielce, dnia 29 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14223)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie realizacji rządowego programu
„Owoce w szkole”
Problem zdrowego odżywiania dzieci i młodzieży
jest od wielu lat podnoszony zarówno przez specjali-
stów zajmujących się kwestiami prawidłowego odży-
wiania, jak i w środowiskach oświatowych. Dzieci
spędzają w szkole co najmniej kilka godzin każdego
dnia. Istotne jest, aby w tym czasie żywność, po któ-

rą sięgają, zapewniała im właściwy rozwój i wpływa-
ła korzystnie na ich zdrowie. Temu właśnie służyć
ma program „Owoce w szkole”.
Doniesienia prasowe wskazują na to, że maleje
liczba firm zdecydowanych na udział w programie.
Realizacja programu odbywa się na ich ryzyko, a
otrzymywane przez te firmy środki nie rekompensu-
ją wydatków związanych z dowozem owoców i wa-
rzyw do szkół. Powoduje to, że owoce i warzywa do-
cierają zaledwie do jednej trzeciej szkół w kraju.
W związku z tym zwracam się z następującym
pytaniem: Czy Ministerstwo Edukacji Narodowej po-
dejmie działania zmierzające do prawidłowej realiza-
cji ww. programu?
Z wyrazami szacunku
Poseł Ewa Wolak
Wrocław, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14224)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie reakcji rządu Polski na narastanie
zjawiska antypolonizmu na Ukrainie
w postaci gloryfikacji S. Bandery, OUN i UPA
– sprawców ludobójstwa ludności polskiej
na Kresach II RP w latach 1943–1944
Na Ukrainie doszło w ostatnim czasie do nasile-
nia gloryfikacji Stepana Bandery, Organizacji Ukra-
ińskich Nacjonalistów i Ukraińskiej Powstańczej
Armii. Są to osoby i organizacje, które są sprawcami
masowych zbrodni dokonanych na ludności polskiej
na Kresach II RP w latach 1943–1944. W ramach
przeprowadzonych rzezi zginęło wówczas od 120 do
160 tys. Polaków. Okrutnie mordowano całe rodziny
i wsie. Dokonywano tego w imię zbrodniczej ideolo-
gii. Mordów tych do dzisiaj nie osądzono i nie rozli-
czono. W ostatnich dniach prezydent Ukrainy Wiktor
Juszczenko nadał tytuł Bohatera Ukrainy Stepano-
wi Banderze, a wszystkich członków OUN i UPA
uznał za uczestników narodowo-wyzwoleńczej walki
o niepodległość Ukrainy. Jest to wydarzenie, obok
którego Polska i Unia Europejska nie mogą przejść
obojętnie. Nic nie może bowiem usprawiedliwiać lu-
dobójstwa.
Polska w imię przyszłości powinna konsekwent-
nie poszukiwać pojednania z Niemcami, Rosją i
Ukrainą. Z tymi trzema narodami mamy bowiem
najgłębsze rany związane z historią. W czasie II woj-
ny światowej zbrodnie ludobójstwa na Polakach zo-
stały popełnione przez niemieckich hitlerowców, ro-
syjskich stalinowców i ukraińskich szowinistów.
O ile jednak z Niemcami i Rosjanami rozmawia-
my o historii w sposób otwarty, to w stosunku do
209
Ukraińców unikamy tego tematu. Uważamy, że
kwestia niepodległości naszego wschodniego sąsia-
da ciągle wymaga licznych zabiegów, które są waż-
niejsze od szczerej rozmowy o historii.
Czas jednak w tym wypadku nie goi ran, a wprost
przeciwnie – doprowadza do ich zaognienia. Ekipa
prezydenta Wiktora Juszczenki próbuje budować
etos niepodległej Ukrainy na legendzie bojowników
z UPA, a my milcząco to akceptujemy, nie mówiąc
głośno całej prawdy. Nasze stosunki buduje się więc
na pewnego rodzaju historycznym fałszu, przez co
cierpi ich autentyczność. Coś, co nie jest oparte na
prawdzie, nie może być szczere, wiarygodne i przez
to trwałe. Ta rozbieżność między historią i polityką
nabrzmiewa i kiedyś wybuchnie. Być może nawet
doprowadzając do bardzo poważnego kryzysu w
kontaktach politycznych.
Stosując podwójną miarę w artykułowaniu pro-
blemów historycznych wobec Niemców i Rosjan z
jednej strony, a Ukraińców z drugiej, powodujemy,
że cała nasza polityka jest niewiarygodna i przez to
niepoważna, a w konsekwencji nieskuteczna.
Wobec powyższego oraz wobec konstytucyjnych
kompetencji Pana Premiera, jako głównego ośrodka
prowadzącego polską politykę zagraniczną, zwracam
się do Pana Premiera z następującymi pytaniami:
1. Jakie kroki polski rząd podjął lub podejmie w naj-
bliższym czasie, aby powstrzymać narastającą falę
antypolonizmu na Ukrainie w postaci gloryfikacji
autorów ludobójstwa ludności polskiej?
2. Czy Pan Premier zamierza podjąć stosowne dzia-
łania na forum Unii Europejskiej i innych organiza-
cji międzynarodowych, które doprowadzą do jedno-
znacznego potępienia zbrodni ukraińskich szowi-
nistów na ludności polskiej i innych narodowości?
3. Jakie działania podejmuje polski wymiar sprawie-
dliwości, aby doprowadzić do osądzenia i skazania
winnych rzezi na Krasach II RP w latach 1943–
–1944?
Z wyrazami szacunku
Poseł Bogusław Kowalski
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
Interpelacja
(nr 14225)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie planowanych przez resort
sprawiedliwości zmian sieci sądów
powszechnych oraz prokuratur rejonowych
i okręgowych w Polsce
Szanowny Panie Ministrze! W ciągu ostatnich
miesięcy coraz częściej pojawiają się sygnały, że w
Ministerstwie Sprawiedliwości prowadzone są prace
210
zmierzające do zmiany sieci sądów powszechnych
oraz – co się z tym wiąże – prokuratur rejonowych i
okręgowych na terenie Polski, w wyniku której mogą
ulec likwidacji mniejsze jednostki sądu i prokuratu-
ry. Wywołuje to zrozumiały niepokój zatrudnionych
w tych jednostkach sędziów i prokuratorów, pracow-
ników administracyjnych, a także organów samorzą-
du terytorialnego.
W województwie podlaskim, które jest moim okrę-
giem wyborczym, obawy związane z ewentualną re-
organizacją sądownictwa i prokuratury są szczegól-
nie spotęgowane, bowiem ze względu na stosunkowo
niski stopień zaludnienia sądy i prokuratury rejono-
we, oprócz jednostek usytuowanych w miastach na
prawach powiatu (Białystok, Suwałki, Łomża), nie
należą do największych. Działają one jednak bardzo
sprawnie, a sprawy, które do nich trafiają, są rozpa-
trywane w krótkim czasie, co jest nieosiągalne w
wielu dużych jednostkach sądu i prokuratury.
Nie przeprowadzałem w całym kraju szczegóło-
wych badań porównawczych wskaźników, jakimi
mierzy się efektywność pracy sądów i prokuratur, ale
z danych, jakimi dysponuję, w sposób niezbity wyni-
ka (takie jest też powszechne doświadczenie), że
mniejsze jednostki sądu i prokuratury osiągają efek-
ty, do których daleko dużym sądom czy prokuratu-
rom w wielu miastach, nie mówiąc już o Warszawie.
Przekonują o tym np. dane z podlaskiej części terenu
działania apelacji białostockiej, która jako całość pla-
suje się również na wysokich pozycjach w skali kraju.
Dotyczy to tzw. wskaźnika opanowania wpływu,
wskaźnika pozostałości (trwania postępowania) czy
stabilności załatwiania spraw w przypadku sądów
oraz długotrwałości postępowania, współczynnika
efektywności czy dynamiki załatwiania spraw w
przypadku prokuratur.
Z odpowiedzi, jakiej udzielił 22 listopada 2009 r.
Departament Organizacyjny Ministerstwa Sprawie-
dliwości na wystąpienie burmistrza miasta Sejny
Jana Stanisława Kapa z 29 października 2009 r. w
obronie Sądu Rejonowego w Sejnach, wynika, że re-
sort i powołany 1 lipca 2009 r. przez ministra spra-
wiedliwości Zespół do spraw racjonalizacji struktury
organizacyjnej sądownictwa powszechnego i po-
wszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury
szansy na poprawę sytuacji w dużych sądach i pro-
kuraturach upatrują w większym obciążeniu mniej-
szych jednostek, a praktycznie chcą to osiągnąć po-
przez likwidację mniejszych i tworzenie większych
struktur wymiaru sprawiedliwości.
Jest to błędna droga donikąd, bo w ten sposób
można zepsuć to, co funkcjonuje dobrze, a to, co dzia-
ła źle, nie ulegnie naprawie. Należy przede wszyst-
kim lepiej zorganizować pracę dużych struktur sądo-
wych i prokuratorskich, usprawnić mechanizmy i
procedury postępowania oraz zapewnić im odpowied-
nią obsadę etatową. Trzeba także przyjąć zasadę
podnoszenia całej struktury do jej najlepszych części,
a nie zasadę odwrotną lub co najwyżej zasadę wyrów-
nywania do średniej. Trzeba więc wzmocnić większe
jednostki, a jednocześnie pozwolić pracować i nie
przeszkadzać mniejszym, które dobrze sobie radzą.
Warto również zauważyć, że stabilność struktur
jest wartością fundamentalną samą w sobie i warun-
kiem prawidłowego działania państwa. O mapie struk-
tur administracyjnych nie można myśleć wyłącznie
instrumentalnie i co chwilę ich zmieniać. Bliskość te-
rytorialna organów ścigania i wymiaru sprawiedliwo-
ści nie pozostaje bez wpływu na przestrzeganie prawa
i bezpieczeństwo obywateli, a także obniża koszty do-
jazdów niezamożnej ludności do prokuratury i sądu.
Dotyczy to nie tylko północno-wschodnich terenów
Polski, ale również wielu innych części naszego kraju.
Na podkreślenie zasługuje również zaangażowanie
samorządów terytorialnych w tworzeniu odpowiedniej
infrastruktury i warunków niezbędnych dla prawidło-
wego wykonywania zadań przez funkcjonujące obec-
nie w poszczególnych miastach powiatowych sądy i
prokuratury rejonowe.
Wobec powyższego – działając na podstawie art.
14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wyko-
nywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 73, poz.
350, z późn. zm.) – uprzejmie proszę Pana Ministra
o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy Ministerstwo Sprawiedliwości planuje
wprowadzenie zmian w obecnie funkcjonującej sieci
sądów i prokuratur?
2. Jeśli takie zmiany są przygotowywane, jakie są
ich założenia, cele i podstawy analityczne?
3. Czy w przypadku reorganizacji struktury sądu
i prokuratury resort sprawiedliwości weźmie pod
uwagę zróżnicowane warunki w poszczególnych czę-
ściach kraju oraz uwzględni ocenę jakości wykony-
wania zadań przez mniejsze jednostki terenowe wy-
miaru sprawiedliwości?
Jeśli zmiany organizacyjne w strukturze sądow-
nictwa i prokuratury są w rzeczywistości planowane,
uprzejmie proszę Pana Ministra o przedstawienie od-
powiednich analiz, opracowań i ekspertyz, które
mają stanowić ich merytoryczną podstawę.
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Zieliński
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14226)
do ministra finansów
w sprawie propozycji zmian w ustawie
Ordynacja podatkowa
Szanowny Panie Ministrze! Zwróciła się do mnie
Regionalna Izba Przemysłowo-Handlowa w Wejhero-
wie. Skupieni w niej przedsiębiorcy zgłaszają propo-
zycje zmian w art. 67b ww. ustawy. Proponują zastą-

pienie uznaniowości w przyznawaniu ulg w spłacie
zobowiązań podatkowych określeniem bardziej szcze-
gółowych kryteriów, na podstawie których uzyskali-
by gwarancję przyznania ulgi. Jako nowe kryteria,
niewymienione w art. 67b ustawy, proponują: przed-
stawienie na zabezpieczenie majątku ruchomego lub
nieruchomego o wartości co najmniej 130% zobowią-
zania podatkowego, którego ulga ma dotyczyć, w po-
łączeniu z faktem braku innych zobowiązań wobec
budżetu państwa i nieskorzystania z ulg w ciągu 3
poprzednich lat.
Szanowny Panie Ministrze! W związku z powyż-
szym proszę o udzielenie odpowiedzi na pytanie: Czy
możliwe są zmiany w art. 67b ustawy z dnia 29 sierp-
nia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr
8, poz. 60) poszerzające kryteria przyznawania ulg
w spłacie zobowiązań podatkowych, zmniejszające
jednocześnie uznaniowość w ich przyznawaniu?
Z poważaniem
Poseł Witold Namyślak
Lębork, dnia 26 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14227)
do ministra finansów
w sprawie interpretacji niektórych przepisów
ustawy o podatku od towarów i usług
Szanowny Panie Ministrze! Zwróciła się do mnie
Regionalna Izba Przemysłowo-Handlowa w Wejhero-
wie. Skupieni w niej przedsiębiorcy zgłaszają problem
z interpretacją zapisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r.
o podatku dochodowym od towarów i usług (Dz. U.
Nr 54, poz. 535).
Problemy interpretacyjne przedsiębiorców doty-
czą art. 86 ww. ustawy dotyczącego obniżenia kwoty
podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z
uwzględnieniem wyroku ETS z dnia 22 grudnia 2008
r. w sprawie C-414/07 Magoora sp. z o. o.
Innym problemem dotyczącym art. 86 jest propo-
zycja zmiany zasady odliczania podatku naliczonego
od faktur za tzw. media (energia, gaz, usługi teleko-
munikacyjne). Zgodnie z ustawą podatek naliczony
podlega rozliczeniu za okres, w którym przypada ter-
min płatności. Proponowana zmiana dotyczy rozli-
czania podatku naliczonego w okresie, w którym po-
datnik otrzymał fakturę.
Osobnym problemem zgłaszanym przez izbę jest
ustawowa różnica w określaniu momentu powstania
obowiązku podatkowego (art. 19 ust. 13 ww. ustawy).
Proponowane zmiany dotyczyłyby przyjęcia ogólnej
zasady powstania obowiązku podatkowego dla więk-
szości usług i ograniczenia liczby szczególnego mo-
mentu powstania obowiązku podatkowego do usług
transportowych i budowlanych.
211
Szanowny Panie Ministrze! W związku z powyż-
szym proszę o udzielenie odpowiedzi na pytania:
1. Czy zapisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o
podatku dochodowym od towarów i usług (Dz. U. Nr
54, poz. 535) pozostają (w kontekście wyroku ETS z
dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora
sp. z o. o.) wystarczająco precyzyjne w kwestii odli-
czania podatku VAT?
2. Czy możliwa jest zmiana okresu, w którym od-
licza się podatek naliczony od faktur za tzw. media,
na okres, w którym podatnik otrzymał fakturę?
3. Czy możliwe do zrealizowania są zmiany pole-
gające na przyjęciu ogólnej zasady powstania obo-
wiązku podatkowego dla większości usług i ograni-
czeniu liczby szczególnego momentu powstania obo-
wiązku podatkowego do usług transportowych i bu-
dowlanych?
Z poważaniem
Poseł Witold Namyślak
Lębork, dnia 26 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14228)
do ministra finansów
oraz
ministra edukacji narodowej
w sprawie uregulowań prawnych w zakresie
dalszego funkcjonowania warsztatów
szkolnych działających jako gospodarstwa
pomocnicze
Przygotowana zmiana ustawy o finansach pu-
blicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. zakłada przepro-
wadzenie likwidacji gospodarstw pomocniczych. Jest
to niezwykle istotna zmiana w zakresie organizacji
jednostek sektora finansów publicznych o dużym
znaczeniu nie tylko dla sytuacji na rynku pracy,
ale i dla warsztatów szkolnych działających jako
gospodarstwa pomocnicze przy jednostkach samo-
rządu terytorialnego, jakimi są m.in. powiaty.
Pamiętać należy, że w procesie kształcenia zawo-
dowego bardzo istotną rolę spełnia nauka zawodu
realizowana poprzez zajęcia praktyczne, które odby-
wają się w dobrze prosperujących warsztatach
szkolnych, dlatego zasadne są obawy dyrektorów
szkół ponadgimnazjalnych oraz samorządów po-
wiatowych co do dalszego ich funkcjonowania.
Dotychczas obowiązujące uregulowania prawne
nie stanowiły żadnych przeszkód dla przeprowadze-
nia likwidacji tych jednostek, które są zbędne lub
nieefektywne. Ustawowa likwidacja warsztatów jako
gospodarstw pomocniczych spowoduje, że nie będzie
dodatkowych środków pieniężnych na potrzeby
szkół, a całkowity koszt utrzymania, składniki ma-
jątkowe, należności i zobowiązania spadnie na jed-
212
nostkę budżetową, przy której funkcjonowało gospo-
darstwo. Tym samym jest to faktyczne ograniczenie
możliwości samorządów do pozyskiwania środków
finansowych.
W związku z powyższym bardzo proszę Pana Mini-
stra o udzielnie odpowiedzi na następujące pytania:
1. W jakim kierunku pójdą proponowane zmiany
i rozwiązania dotyczące dalszego funkcjonowania
warsztatów szkolnych?
2. Czy ministerstwo dokonało szczegółowej ana-
lizy w sprawie likwidacji gospodarstw pomocniczych
negatywnych konsekwencji tak organizacyjnych, jak
i finansowych?
3. Jakie działania zamierza Pan Minister podjąć,
aby zagwarantować sprawne działanie warsztatów,
a tym samym nie dopuścić do ich powolnego „wy-
marcia”?
4. Czy projekt wprowadzonych zmian był przedmio-
tem konsultacji pomiędzy resortami finansów i eduka-
cji narodowej oraz jaki był wynik tych ustaleń?
Z wyrazami szacunku
Poseł Marek Łatas
Myślenice, dnia 27 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14229)
do ministra zdrowia
w sprawie nowelizacji rozporządzenia
dotyczącego stosowania leków
antywirusowych po przeszczepach kończyn
i innych organów wielotkankowych
w związku z rozwojem transplantologii
Szanowna Pani Minister! W 2009 r. w Szpitalu
Powiatowym w Trzebnicy na Dolnym Śląsku wyko-
nano operację przeszczepu kończyny górnej, która to
operacja jest kolejnym krokiem w rozwoju transplan-
tologii i została określona przez media: medycznym
osiągnięciem roku 2009.
W tego typu operacjach często konieczna jest po-
operacyjna terapia antywirusowa, jednak zgodnie z
obowiązującym rozporządzeniem z 2006 r. NFZ może
refundować leki antywirusowe tylko do przeszczepów
narządów wewnętrznych. Ręka jest narządem ze-
wnętrznym, a więc obowiązujące rozporządzenie nie
obejmuje tego typu przypadków. Przepis powstał
przed wykonywaniem przeszczepów kończyn, dlatego
zapewne nie uwzględnia leczenia pacjentów w powyż-
szej sytuacji. W związku z rozwojem transplantologii
i dużym prawdopodobieństwem wykonywania opera-
cji przeszczepu kończyn lub innych organów wielot-
kankowych konieczne jest uwzględnienie leczenia
przeciwwirusowego po wszystkich przeszczepach.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z pytaniem: Kiedy zostanie znowelizowane
rozporządzenie z 2006 r., które uwzględnienia doko-
nania lekarzy transplantologów, którzy osiągają suk-
cesy i cieszą się uznaniem środowiska medycznego
również na arenie międzynarodowej?
Z poważaniem
Poseł Aldona Młyńczak
Wrocław, dnia 26 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14230)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie zabezpieczeń stron internetowych
urzędów
Szanowny Panie Ministrze! Agencja Bezpieczeń-
stwa Wewnętrznego przeprowadziła ostatnio kontro-
lę zabezpieczeń portali internetowych urzędów. Z
wyników tej kontroli można się dowiedzieć, że wiele
stron jest niewłaściwie zabezpieczonych. Istnieje wie-
le niezałatanych dziur, które umożliwiają atak. Moż-
na tylko zgadywać, co jest przyczyną takiego stanu
rzeczy. Może to być brak wyszkolenia administrato-
rów stron, ignorancja lub, co gorsze, nieświadomość
istniejącego zagrożenia wynikająca z niewiedzy.
Obecnie wdrażane są liczne projekty mające ułatwić
obywatelom kontakt z urzędem, między innymi z wy-
korzystaniem tzw. e-urzędów. Należy w tym momen-
cie postawić pytanie, czy i w tych serwisach są błędy
umożliwiające przejęcie nad nimi kontroli i uzyskanie
danych. Nie mówimy tu o lukach typu zero-day, ale o
błędach znanych, takich, które już dawno zostały za-
łatane przez producentów oprogramowania. Taka
sytuacji nie powinna mieć miejsca. Wyciek danych z
tego typu portali podważy zaufanie obywateli do idei
e-urzędów. Może właściwe byłoby obligatoryjne za-
trudnianie w urzędach wyposażonych w cyfrowe cen-
tra kontaktu z obywatelem osób odpowiedzialnych
tylko i wyłącznie za bezpieczeństwo serwerów i da-
nych? Może warto byłoby stworzyć wewnętrzny sys-
tem certyfikacji pracowników działów IT, tak aby
mieć pewność, że osoba, która jest odpowiedzialna za
stronę cyfrową urzędu, posiada niezbędną wiedzę i
umiejętności? W chwili obecnej na stanowisku infor-
matyka może pracować w zasadzie każdy. Istnieje
bardzo duża dowolność w zatrudnianiu takich osób.
Może warto ustawowo zaostrzyć wymagania wobec
osób zatrudnionych na stanowisku informatyka?
Z poważaniem
Poseł Sławomir Rybicki
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.

Interpelacja
(nr 14231)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie informatyzacji służby zdrowia
w kontekście wprowadzenia nowych
dowodów osobistych
Szanowny Panie Ministrze! Niedługo mają zo-
stać wprowadzone nowe dowody osobiste. Jedną
z zapowiadanych nowych funkcji tych dowodów ma
być poświadczenie statusu osoby ubezpieczonej przy
kontaktach ze służbą zdrowia. Mają one też umoż-
liwić wycofanie recept papierowych – pacjent przy-
chodziłby do apteki z dowodem i po odczytaniu da-
nych z systemu otrzymywałby zapisany lek. Niewąt-
pliwie uszczelni to system, jednak od razu nasuwają
się pewne pytania. W chwili obecnej służba zdrowia
boryka się ze sporymi problemami finansowymi.
Sposób przeprowadzania rozliczenia z NFZ wymu-
sił na szpitalach częściową informatyzację. Jednak
aby w pełni wykorzystać możliwości, jakie będzie
stwarzał nowy dokument, szpitale, POZ-y, ZOZ-y, ap-
teki będą musiały zostać w pełni skomputeryzowane
i podłączone do sieci Internet. Potencjalne korzyści
z wprowadzenia takich rozwiązań są olbrzymie:
wspomniane już uszczelnienie systemu, częściowa
lub nawet całkowita eliminacja dokumentacji papie-
rowej, cyfrowe przesyłanie wyników RTG, CT, MRI
czy też wyników badań laboratoryjnych, co przekła-
da się na spore korzyści natury ekologicznej. Jednak
to wszystko wymaga pieniędzy. Obecne kontrakty
z trudem pokrywają bieżące wydatki. Wiele placó-
wek nie jest w stanie sfinansować budowy sieci kom-
puterowej, zakupu sprzętu komputerowego. Nawet
wykorzystanie w tym celu środków unijnych może
być kłopotliwe. Banki nie są skore do finansowa-
nia inwestycji realizowanych przez zadłużone pla-
cówki służby zdrowia. Sam wkład własny jest w bar-
dzo wielu przypadkach problemem nie do przesko-
czenia. Rozwiązaniem tego problemu mogłyby być
kredyty gwarantowane przez państwo oraz dotacje
dla jednostek służby zdrowia na pokrycie wkładu
własnego.
W związku z powyższym chciałbym zapytać: Czy
ministerstwo planuje uruchomienie programów ma-
jących na celu ułatwienie jednostkom służby zdrowia
informatyzacji?
Z poważaniem
Poseł Sławomir Rybicki
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
213
Interpelacja
(nr 14232)
do ministra środowiska
w sprawie wprowadzenia na terenie Polski
zakazu uprawy roślin transgenicznych oraz
wprowadzenia nakazu oznakowania
produktów zawierających GMO
W przedstawionym w 2008 r. stanowisku w spra-
wie żywności modyfikowanej genetycznie rząd RP
opowiedział się za dążeniem do zachowania statusu
Polski jako kraju wolnego od GMO. W Polsce wszyst-
kie sejmiki wojewódzkie zadeklarowały chęć tworze-
nia stref wolnych od GMO, podpisując odpowiednie
dokumenty. Tym samym cała Polska ogłosiła się stre-
fą wolną od GMO. Mimo iż decyzje te nie mają mocy
prawnej, są silnym sygnałem dla rządu RP, Komisji
Europejskiej i Parlamentu Europejskiego, że Polacy
nie chcą żywności i roślin GMO. Interesem narodo-
wym Polski jest chronić model rolnictwa wolnego od
żywności modyfikowanej genetycznie.
Niesłuszne wydają się argumenty promotorów
żywności GM, iż jej wprowadzenie będzie miało zna-
czący wpływ na obniżenie cen żywności. Polska nig-
dy nie była krajem ubogim w żywność. Co więcej, stoi
przed nami szansa zbudowania polskiej marki na ba-
zie żywności ekologicznej. Jest to nisza na europej-
skim rynku żywnościowym, która może być skutecz-
nie zagospodarowana przez Polskę. Będzie to nie-
możliwe, gdy uprawy ekologiczne zostaną zanieczysz-
czone przez GMO. Uderzy to głównie w małe i średnie
gospodarstwa rodzinne w Polsce, z których żywność
jest najzdrowsza, ale również najsmaczniejsza.
Zwracam również uwagę, iż Polska nie jest od-
osobniona w sprzeciwie wobec możliwości upraw i
obrotu materiałem GMO – obecnie kukurydzy
MON 810.
Oficjalne zakazy GMO:
1) Austria: zakaz uprawy oraz importu MON 810,
MON 863, rzepaku T25 (pierwszy zakaz w czerwcu
1999 r., dalszy w lutym 2004 r.);
2) Grecja: zakaz uprawy MON 810 (od kwietnia
2005 r.);
3) Węgry: zakaz uprawy MON 810 (od września
2006 r.);
4) Włochy: zakaz uprawy roślin GM (od marca
2006 r.);
5) Szwajcaria: w 2005 r. wprowadzono morato-
rium zakazujące komercyjnych upraw GM i hodowli
zwierząt GM. W 2009 r. moratorium przedłużono do
2013 r.;
6) Francja: zakaz uprawy MON 810 (luty 2008 r.);
7) Rumunia: zakaz uprawy MON 810 (kwiecień
2008 r.);
8) Luksemburg: zakaz uprawy MON 810 (marzec
2009 r.);
9) Niemcy: zakaz uprawy i sprzedaży MON 810
(kwiecień 2009 r.).
214

Kraje te powołują się na ryzyko dla zdrowia ludzkie- sposób przewiduje się pełną kontrolę ich napływu do
go. Świadczy to o tym, że spór wokół żywności mody- naszego kraju?
fikowanej genetycznie jest nadal aktualny w Unii
Z poważaniem
Europejskiej. Sytuacja ta wymaga aktywnej polityki
Poseł Aldona Młyńczak
rządów państw przeciwnych GMO na forum Unii Eu-
ropejskiej, mającej na celu zainicjowanie ściślejszej
Wrocław, dnia 15 stycznia 2010 r.
współpracy między państwami, a tym samym oży-
wienia dyskusji w tej sprawie. Silna opozycja we-
wnątrz Unii Europejskiej pozwoli neutralizować
Interpelacja
wpływy lobby koncernów biotechnologicznych pro-
(nr 14233)
dukujących GMO, a w konsekwencji pozwoli nam
hamować ekspansję GMO, tym bardziej, że decyzją
do ministra infrastruktury
nr 2006/335/WE z dnia 8 maja 2006 r. Komisja Eu-
ropejska, zgodnie z dyrektywą 2002/53/WE, zezwo-
w sprawie dodatkowych opłat pobieranych
liła Rzeczypospolitej Polskiej na wprowadzenie zaka-
od mieszkańców przez spółdzielnię
zu stosowania na swym terytorium szesnastu gene-
mieszkaniową przy wyodrębnianiu własności
tycznie zmodyfikowanych odmian kukurydzy o mo-
lokalu na pokrycie kosztów przygotowania
dyfikacji genetycznej MON 810.
aktów notarialnych
W związku z powyższym proszę o odpowiedź na
następujące pytania:
W związku z interwencją w biurze poselskim
1. Czy w sytuacji kiedy nie grożą nam żadne kary
przedstawiciela mieszkańców SM „Metalowiec”, który
pieniężne ze strony UE za wprowadzenie zakazu
podniósł kwestię pobierania przez spółdzielnię miesz-
uprawy GMO, powinniśmy postępować inaczej niż
kaniową dodatkowej łącznej opłaty za skompletowanie
nasi sąsiedzi, których celem jest uwolnienie Europy
dokumentów związanych z wyodrębnieniem własno-
od GMO?
ści lokalu w wysokości 261 zł (opłata wniesiona 20
2. Czy naszych rolników stać na coroczny zakup
grudnia 2007 r.), proszę o wyjaśnienie, czy ww. spół-
ziaren modyfikowanych, które są wielokrotnie droż-
dzielnia pobrała opłatę za skompletowanie dokumen-
sze, ponieważ w ich cenie ukryta jest opłata licencyj-
tów zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz czy
na? Rolnik po zebraniu nasion z pola nie ma prawa
ustawa przewiduje dodatkowe obciążenia wniosko-
ich wysiewać ponownie w kolejnym sezonie. Musi je
dawców przy wyodrębnianiu lokalu na własność.
kupować co roku. W przeciwnym razie grożą mu pro-
W dokumentacji otrzymanej w związku z inter-
cesy sądowe.
wencją wyszczególnione są następujące opłaty:
3. W jaki sposób będzie sprawowana kontrola nad
1) uzyskanie zaświadczenia o samodzielności lo-
rozprzestrzenianiem się roślin GMO? Rośliny GM,
kalu wydawanego przez Urząd Miasta we Wrocławiu
tak jak i inne, rozmnażają się i przenoszą na inne
– koszt 11 zł,
tereny poprzez pyłek, nasiona i pędy. Dzieje się to
2) zinwentaryzowanie lokalu pod kątem potwierdze-
przy pomocy wiatru, owadów i innych zwierząt, do-
nia przez uprawnione osoby – zgodność z dokumentacją
datkowo dochodzi czynnik ludzki.
pierwotną budynku (lokal i piwnica) – koszt 100 zł,
4. Czy w sytuacji kiedy nie ma wyników badań,
3) uzyskanie zaświadczenia z banku o zwolnieniu
które mówią o nieszkodliwości dla ludzi żywności z
danego lokalu z obciążenia hipotecznego, gdy nieru-
GMO, nie powinna być stosowana zasada przezorno-
chomość jest obciążona hipoteką – koszt 150 zł.
ści w działaniu?
Proszę o wyjaśnienie sprawy i podanie podstawy
5. Jeżeli efekty środowiskowe upraw GMO będą
prawnej.
możliwe do zaobserwowania dopiero za 30–50 lat, to
czy można stawiać naszych obywateli w roli królików Z poważaniem
doświadczalnych? Czy można zapewnić nasze społe- Poseł Aldona Młyńczak
czeństwo, że żywność GMO nie jest szkodliwa dla
zdrowia człowieka albo czy można wykluczyć, że ro- Wrocław, dnia 14 stycznia 2010 r.
snący odsetek chorób cywilizacyjnych jest częściowo
związany z GMO?
6. Jakie czynniki spowodowały zmianę stanowi- Interpelacja
ska rządu RP, które zostało przedstawione m.in. w (nr 14234)
odpowiedzi na interpelację poselską nr 1259 z dnia
7 marca 2008 r., a stanowiło o ograniczeniu stosowa- do ministra infrastruktury
nia upraw GMO w Polsce i tworzeniu na terenie UE
stref wolnych od GMO? w sprawie budowy obwodnicy
7. Jakie restrykcje są przewidywane dla producen- Tomaszowa Lubelskiego
tów i przedstawicieli handlowych rozprowadzających
produkty z GM z powodu braku oznakowania żyw- Szanowny Panie Ministrze! W związku z prośba-
ności lub innych produktów o ich zawartości? W jaki mi mieszkańców oraz samorządowców z rejonu To-

maszowa Lubelskiego, którzy zaniepokojeni są pro-
gnozami braku realizacji inwestycji w postaci budo-
wy obwodnicy Tomaszowa Lubelskiego, zwracam się
do Pana Ministra z prośbą o przedstawienie sytuacji
i możliwości realizacji wspomnianej inwestycji.
Należy nadmienić, że Tomaszów Lubelski leży na
trasie zmierzającej w stronę przejścia granicznego z
Ukrainą w Hrebennem, co skutkuje ogromnym na-
tężeniem ruchu tranzytowego, w tym głównie potęż-
nych TIR-ów, które przez większość czasu stoją bądź
poruszają się przez miasto, powodując niebezpieczeń-
stwo oraz ogromne utrapienie dla mieszkańców. Brak
obwodnicy powoduje także spowolnienie ruchu, co
znacznie wydłuża podróż oraz obniża jej komfort.
Pamiętajmy również o tym, że Polska organizuje
mistrzostwa Euro 2012 właśnie z Ukrainą i mimo
nierozgrywania meczów na Lubelszczyźnie to wła-
śnie ten region tranzytem przejedzie wielu kibiców z
całej Europy w stronę Ukrainy.
Dlatego inwestycje tego rodzaju powinny być wy-
jątkowo istotne i pod żadnym pozorem pomijane czy
przekładane na późniejsze lata.
W związku z przedstawionym problemem zwra-
cam się z prośbą o udzielenie odpowiedzi na moje
pytania:
1. Czy i kiedy planowana jest budowa obwodnicy
Tomaszowa Lubelskiego?
2. Jakie są szanse na powstanie obwodnicy do
2012 r.?
Z wyrazami szacunku
Poseł Janusz Palikot
Lublin, dnia 29 grudnia 2009 r.
Interpelacja
(nr 14235)
do ministra infrastruktury
w sprawie budowy drogi ekspresowej S3
Szanowny Panie Ministrze! Niespełna dwa lata
temu wystąpiłem do Pana Ministra z pytaniem o plany
finansowania budowy drogi ekspresowej S3. Jak są-
dzę, celowość realizacji tej inwestycji nie jest kwestio-
nowana przez nikogo. Jest to główna oś rozwojowa
Karkonoszy. Ruch turystyczny skierowany w Karko-
nosze jest porównywalny z tym, który ma miejsce na
trasie do Zakopanego, i w skali roku oscyluje wokół
2 mln turystów.
W swoim wystąpieniu podnosiłem wówczas, iż
droga krajowa nr 3 na terenie gminy Bolków nie speł-
nia warunków technicznych drogi krajowej. Droga
ta posiada wąskie jezdnie, przy drodze brak jest od-
powiedniej szerokości poboczy, parkingów, chodni-
ków oraz zatok dla pojazdów komunikacji publicznej.
Nawierzchnia jezdni wykazuje natomiast liczne kole-
215
iny i ubytki. Niebezpieczne zakręty oraz ogranicze-
nia prędkości do 40 km/h powodują ograniczenie płyn-
ności ruchu. Podkreślałem również, iż z drogą S3 od
Bolkowa łączy się droga w kierunku Jeleniej Góry,
do granicy państwa w Jakuszycach, stanowiąc ważny
szlak komunikacyjny na południe Europy.
W odpowiedzi na wspomniane wystąpienie zosta-
łem poinformowany, iż budowa drogi ekspresowej S3
na odcinku Legnica – Lubawka ujęta została w „Pro-
gramie budowy dróg krajowych na lata 2008–2012”.
Wówczas występowano o wydanie decyzji o środowi-
skowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia.
Kolejnym etapem miało być wystąpienie o decyzję o
ustalenie lokalizacji i pozwolenie na budowę. Realizacja
tej inwestycji miałaby wpłynąć na poprawę sytuacji
Bolkowa.
Wobec olbrzymiego znaczenia rozwiązań komuni-
kacyjnych w tym rejonie, nie tylko dla Dolnego Śląska,
ale również całego kraju, pozwalam sobie zadać py-
tania:
1. Jak wygląda harmonogram działań związa-
nych z realizacją tej inwestycji?
2. Czy wykonano projekty połączenia S3 z drogą
w kierunku Jeleniej Góry i dalej – granicy pań-
stwa?
3. W którym miejscu nastąpi wpięcie do drogi eks-
presowej S3 drogi prowadzącej w kierunku Jeleniej
Góry?
4. Czy nie występują zagrożenia realizacji tej in-
westycji?
Z poważaniem
Poseł Marcin Zawiła
Jelenia Góra, dnia 19 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14236)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie możliwości zmiany ustawy
o pracownikach samorządowych w celu
usprawnienia wprowadzania regulaminów
wynagradzania dla pracowników
samorządowych zatrudnionych w szkołach
samorządowych oraz samorządowych
placówkach oświatowych
Szanowna Pani Minister! Z art. 39 ustawy o pra-
cownikach samorządowych z dnia 21 listopada 2008
r. wynika, że pracodawcy powinni wprowadzić dla
pracowników samorządowych regulaminy wynagra-
dzania. Regulaminy te określają istotne warunki
związane z wynagradzaniem, takie jak wymagania
kwalifikacyjne pracowników samorządowych, od któ-
rych wynagrodzenie jest zależne, szczegółowe wa-
runki wynagradzania, w tym maksymalny poziom
216

wynagradzania zasadniczego, warunki przyznawa- 3. Czy jest szansa, aby Pani Minister zdecydowała
nia oraz sposób wypłacania premii i nagród innych o przygotowaniu przez rząd nowelizacji o pracowni-
niż nagroda jubileuszowa, warunki i sposób przyzna- kach samorządowych w zakresie opisanym powyżej?
wania niektórych dodatków. W rozumieniu ustawy o
Łączę wyrazy szacunku
pracownikach samorządowych oraz art. 3 Kodeksu
pracy pracodawcami pracowników samorządowych
Poseł Grażyna Ciemniak
zatrudnionych w oświacie i pomocy społecznej są po-
szczególne szkoły albo placówki oświatowe i opiekuń-
Bydgoszcz, dnia 26 stycznia 2010 r.
czo-wychowawcze, dlatego też obowiązek wprowa-
dzenia regulaminów wynagradzania spoczywa na
dyrektorach tych szkół i placówek. Dyrektor szkoły
Interpelacja
lub placówki, wprowadzając regulamin wynagradza-
(nr 14237)
nia, powinien stosować przepisy ustawy oraz odpo-
wiednio przepisy Kodeksu pracy. W konsekwencji
do ministra infrastruktury
oznacza to, że każdy regulamin wynagradzania po-
winien być uzgodniony z zakładową organizacją
w sprawie zwiększonej liczby przypadków
związkową. Dyrektor szkoły lub placówki nie podej-
zatruć tlenkiem węgla
muje zatem indywidualnej decyzji w odniesieniu do
treści takiego regulaminu. Treść taka musi być
Szanowny Panie Ministrze! W ostatnim czasie
uzgodniona z przedstawicielami pracowników. Tym-
zdarza się coraz więcej przypadków zatruć tlenkiem
czasem, na gruncie aktualnie obowiązujących prze-
węgla zarówno w budynkach wielorodzinnych, jak i
pisów, dyrektor szkoły lub placówki nie jest decyden-
domach jednorodzinnych. Również zdarzają się wy-
tem w sprawie środków finansowych, jakie mogą
padki z powodu niedrożności i niesprawnie działają-
zostać przekazane na wypłaty wynagrodzeń. O środ-
cych przewodów kominowych, spalinowych i wenty-
kach tych decyduje organ prowadzący – jednostka
lacyjnych.
samorządu terytorialnego. Skoro dyrektor nie może
Biorąc pod uwagę powyższe, wielu zaniepokojonych
swobodnie decydować o środkach finansowych przy-
wyborców sygnalizuje mi, że w ich posesjach od kilku
znawanych w regulaminach wynagradzania na wy-
lat faktycznie nie są przeprowadzane przeglądy stanu
nagrodzenie pracowników, to jego skuteczność i zna-
technicznego przewodów kominowych przez kominia-
czenie w negocjacjach dotyczących tych wewnątrzza-
rzy i że nie wiedzą, do kogo zwrócić się, aby zauważone
kładowych przepisów prawa pracy jest bardzo osła-
przez mieszkańców i właścicieli domów usterki w in-
biona. Skutkiem takiego stanu prawnego jest fakt,
stalacjach wentylacyjnych zostały usunięte.
że mimo obowiązku ustawowego w wielu szkołach
W związku z tym zwracam się do Pana Ministra
lub placówkach do dzisiaj nie zostały wprowadzone
z pytaniami:
regulaminy wynagradzania. Brak regulaminów wy-
1. Jak często i przez komu podległe służby powin-
nagradzania w znaczący sposób utrudnia realizowa-
ny być przeprowadzane przeglądy instalacji wentyla-
nie polityki płacowej. Trzeba podkreślić, że przepisy
cyjnych i spalinowych w budynkach mieszkalnych
te dotyczą tysięcy pracowników samorządowych za-
wielo- i jednorodzinnych?
trudnionych w szkołach i placówkach oświatowych
2. Do kogo należy inicjatywa i nadzór nad tymi
oraz opiekuńczo-wychowawczych w Polsce.
czynnościami?
W mojej opinii rozwiązaniem problemu byłoby do-
3. Czy instrumenty prawne w sposób właściwy
danie przepisu do obowiązującej ustawy, który prze-
gwarantują przeprowadzanie tych przeglądów i usu-
kazywałby kompetencje do negocjacji i zatwierdzenia
wanie usterek?
regulaminu wynagradzania dla pracowników samo-
rządowych zatrudnionych w szkołach, placówkach Z poważaniem
opiekuńczo-wychowawczych bezpośrednio jednost-
kom samorządu terytorialnego, które są organami Poseł Anna Bańkowska
prowadzącymi w rozumieniu przepisów o systemie
oświaty i pomocy społecznej i decydują o budżetach Bydgoszcz, dnia 26 stycznia 2010 r.
szkół oraz placówek oświatowych i opiekuńczo-wycho-
wawczych. Takie uregulowanie prawne powinno przy-
czynić się do usprawnienia procesu wprowadzania Interpelacja
regulaminów wynagradzania w szkołach i placówkach (nr 14238)
oświatowych i opiekuńczo-wychowawczych.
W związku z powyższym uprzejmie proszę Panią do ministra edukacji narodowej
Minister o odpowiedź na pytania:
1. Czy Pani Minister dostrzega poruszany pro- w sprawie sytuacji bibliotek szkolnych
blem dotyczący regulaminu wynagradzania?
2. Czy popiera Pani Minister powyższą propozy- Szanowna Pani Minister! Towarzystwo Nauczy-
cję? cieli Bibliotekarzy Szkół Polskich od dawna sygnali-

zuje zmniejszanie się liczby etatów nauczycieli biblio-
tekarzy w szkolnictwie i zmniejszanie przez organy
prowadzące szkoły środków na systematyczne uzu-
pełnianie zbiorów. Niektóre samorządy – przykładem
mogą tu być gminy Jarocin i Wrocław – podejmowa-
ły nawet działania mające na celu faktyczną likwi-
dację bibliotek szkolnych. Są to zjawiska wielce nie-
pokojące, zważywszy na znaczenie bibliotek szkol-
nych w procesach edukacyjnym i wychowawczym
każdej szkoły. Trudno też nie zauważyć, że jedynymi
bibliotekami, do których trafia każdy obywatel, są
właśnie biblioteki szkolne.
W moim przekonaniu obowiązujące regulacje
prawne, tj. stosowne przepisy ustawy o bibliotekach
i ustawy o systemie oświaty, w niedostateczny sposób
chronią biblioteki szkolne. Wprawdzie zabronione
jest ich formalne łączenie z bibliotekami publiczny-
mi, ale – jak uczy doświadczenie – np. możliwość lo-
kowania w budynkach szkolnych bibliotek publicz-
nych lub ich filii wiele samorządów wykorzystuje do
faktycznej likwidacji bibliotek szkolnych, które spro-
wadzane są do punktów wypożyczania lektur.
W związku z powyższym proszę Panią Minister o
udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
Jakie jest stanowisko Ministerstwa Edukacji Na-
rodowej w sprawie podejmowanych przez niektóre
samorządy działań mających na celu likwidację bi-
bliotek szkolnych?
Jakie działania podejmuje Ministerstwo Edukacji
Narodowej w celu ochrony bibliotek szkolnych i sta-
tusu zawodowego pracujących w nich nauczycieli bi-
bliotekarzy?
Z poważaniem
Poseł Bożena Kotkowska
Bielsko-Biała, dnia 28 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14239)
do ministra zdrowia
w sprawie ustalenia, adekwatnych do
sytuacji, minimalnych standardów leczenia
stwardnienia rozsianego oraz projektu
unijnej dyrektywy „Pacjenci bez granic”
Szanowna Pani Minister! Niedawno minęło 6 lat
od przyjęcia przez Parlament Europejski rezolucji
dotyczącej skutków dyskryminacji osób ze stward-
nieniem rozsianym w Unii Europejskiej, w której po-
słowie do PE – wskazując swoje wątpliwości w stoso-
waniu deklaracji Karty Praw Podstawowych Unii
Europejskiej w stosunku do chorych na SM – jedno-
znacznie stwierdzili, że w stosunku do osób dotknię-
tych tą chorobą godność ludzka jest nienaruszalna
oraz musi być szanowana i chroniona.
217
Nieprzypadkowo przypominam tę rezolucję. Pol-
ska jest dziś bowiem jedynym w Europie krajem, któ-
ry pasywnie, zachowawczo nie realizuje szerszych
programów leczenia stwardnienia rozsianego. Tym-
czasem właśnie w Polsce mieszka trzecia pod wzglę-
dem liczebności grupa osób z SM w Europie. Przypo-
mnę, że częstość występowania stwardnienia rozsia-
nego w naszym kraju ocenia się na ok. 150 przypad-
ków na 100 tys. mieszkańców, co czyni ze stwardnie-
nia rozsianego chorobę często występującą (60 tys.
chorych w skali całego kraju).
Ministerstwo Zdrowia wciąż jednak pozostaje obo-
jętne na argumenty przemawiające za wdrożeniem
„Narodowego programu leczenia chorych na SM”.
Chorzy w Polsce nadal nie są objęci kompleksową opie-
ką, a dostęp do leczenia pozostaje nierówny na terenie
całego kraju. Pacjenci z SM w dalszym ciągu nie mogą
również liczyć na odpowiedni program rehabilitacyjny
uwzględniający specyfikę choroby.
Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą
demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego.
Należy do najpoważniejszych chorób neurologicz-
nych. Pierwsze objawy choroby występują zazwyczaj
między 18. a 45. rokiem życia. Jak wynika z badań
epidemiologicznych, w Polsce chorzy na SM żyją od
17 do 20 lat krócej w porównaniu do reszty społeczeń-
stwa. Ze względu na to, iż choroba ta często rozpo-
czyna się we wczesnym okresie życia, oraz ze wzglę-
du na jej wybitnie przewlekły charakter stwardnienie
rozsiane jest jedną z najczęstszych przyczyn długo-
trwałej niezdolności do pracy i rent chorobowych.
Z ostatnich wypowiedzi pana ministra Michała Bo-
niego wynika, iż wolą koalicji PO–PSL jest wspieranie
aktywności zawodowej Polaków i dbanie o to, by ak-
tywność ta była możliwie najdłuższa. Równocześnie
resort zdrowia lekką ręką skraca możliwość pracy za-
wodowej 60 tys. Polaków chorych na SM! Czy Mini-
sterstwo Zdrowia dostrzega, iż życie ludzkie jest war-
tością nadrzędną, a prawo do leczenia jest jedną z
podstawowych zasad wpisanych do Konstytucji RP?
Niedawno, w czasie dyżuru poselskiego, zgłosił się
do mnie 30-letni mieszkaniec Bielska-Białej, który
od prawie dwóch lat stara się otrzymać diagnozę ja-
sno potwierdzającą SM oraz dostęp do leczenia. Nie-
dawno powrócił z Wielkiej Brytanii, ponieważ postę-
pujące objawy SM powodują ograniczenie możliwości
jego zatrudnienia. Niezależnie od siebie posiada on
w rozpoznaniu objawy demielinizacji, niedowład spa-
styczny kończyn dolnych oraz uszkodzenie nerwu
wzrokowego. Jednak mimo pobytu w SPZOZ nie zo-
stał on zakwalifikowany do leczenia farmakologicz-
nego. Jego stan systematycznie się pogarsza. W dniu
28 grudnia 2009 r. wystąpił on pisemnie do prezesa
NFZ z prośbą o wskazanie placówki medycznej w wo-
jewództwie śląskim, w którym otrzyma rzetelną dia-
gnozę, pomoc i leki. Mam nadzieję, że prezes fundu-
szu nie odpisze proszącemu o pomoc, że może on
„podjąć leczenie w każdej placówce” – bo droga mło-
dego człowieka od szpitala do szpitala trwa już dwa
lata, a końca nie widać.
218
W krajach Unii Europejskiej terapia immunomo-
dulująca oraz specjalistyczna rehabilitacja stanowią
standardowy sposób leczenia chorych na stwardnie-
nie rozsiane. Wyjątkiem jest Polska – tylko ok. 2%
szczęśliwców ma szansę na takie leczenie. W innych
krajach Unii Europejskiej lekarze potrafią w taki
sposób zaopiekować się pacjentem, aby nie czuł się
pozostawiony sam sobie. Nie chodzi tu tylko o neuro-
logów, ale również o psychologów, okulistów czy uro-
logów. W Polsce dostęp do specjalistów jest bardzo
ograniczony. We wszystkich pozostałych państwach
Unii Europejskiej SM nie skraca życia.
Można domniemywać, iż przesłanką kwalifikacji
do leczenia SM jest to, czy pacjent – obywatel RP
zostanie dowieziony do SPZOZ na wózku inwalidz-
kim ze stwardnieniem rozsianym w stadium nieda-
jącym się go ukryć… Czy w ten sposób NFZ nie prze-
prowadza selekcji prawa do godnego życia? Stąd też
pytam: Dlaczego pacjenci, których stan wskazuje na
początkowe stadium SM, nie są leczeni? Jak to się
ma do gwarancji konstytucyjnych oraz w jakim świe-
tle stawia to opiekę państwa nad obywatelem? Czy
standardy leczenia SM innych krajów UE są wy-
znacznikiem dla polskich władz? Czy Polska jest kra-
jem Trzeciego Świata?
Nie przyjmę do wiadomości tłumaczenia o bra-
kach finansowych NFZ, gdyż w stanie analogicznym
do opisanego u naszego południowego sąsiada – Sło-
wacji – są podawane i refundowane leki 4 generacji.
Jednocześnie Polska blokuje przyjęcie unijnej dy-
rektywy „Pacjenci bez granic”, zakładającej, że każ-
dy obywatel UE może wybrać kraj, w którym chce się
leczyć. W przypadku jej wdrożenia polscy pacjenci
mogliby otrzymać lepszą i szybszą pomoc medyczną
za granicą, a NFZ musiałby pokryć koszty tych
świadczeń, choć tylko do wysokości refundacji obo-
wiązującej w Polsce. Skoro jednak MZ i NFZ nie są
w stanie zapewnić nowoczesnych metod leczenia,
np. SM, to może wprowadzenie unijnej dyrektywy
dałoby polskim chorym szanse na leczenie?
Proszę Panią Minister o udzielenie odpowiedzi na
następujące pytania:
Kiedy wczesne wykrycie SM w Polsce da szansę
chorym do zbliżenia się do maksymalnie długiej cza-
sowo możliwości życia w stanie zbliżonym do osoby
zdrowej?
Kiedy na listę leków refundowanych trafią leki
najnowszej generacji stosowane w innych krajach UE
w leczeniu stwardnienia rozsianego?
Czy – poza rzekomymi problemami finansowymi
– Ministerstwo Zdrowia może przedstawić jakikol-
wiek argument przeciwko wdrożeniu narodowego
programu leczenia SM?
Czy Polska przyjmie dyrektywę „Pacjenci bez gra-
nic”?
Z poważaniem
Poseł Bożena Kotkowska
Bielsko-Biała, dnia 25 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14240)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie nowelizacji ustawy
o bezpieczeństwie imprez masowych
Szanowny Panie Ministrze! 20 marca ubiegłego
roku Sejm przyjął ustawę o bezpieczeństwie imprez
masowych (Dz. U. Nr 62, poz. 504). Celem ustawy
było wzmocnienie porządku i bezpieczeństwa pu-
blicznego podczas organizacji imprez masowych, w
szczególności imprez sportowych i meczów piłki noż-
nej. Można stwierdzić, że ustawa w dużej mierze speł-
niła pokładane w niej nadzieje. Jednakże wydaje się,
że kilka uregulowań budzi wątpliwości i skłania do
refleksji nad ich celowością, prawidłowością rozwią-
zań oraz potrzebą ewentualnej zmiany.
W pierwszej kolejności chciałbym poruszyć kwe-
stię tzw. zakazu klubowego. Potrzeba istnienia tej
instytucji nie budzi wątpliwości. Pewne zastrzeżenia
nasuwają się jednak przy analizie przepisów dotyczą-
cych trybu postępowania w sprawie wydania przez
organizatora imprezy takiego zakazu oraz postępo-
wania odwoławczego. Zgodnie z art. 14 ust. 5 to pod-
miot prowadzący rozgrywki w swoim regulaminie
wewnętrznym określa formę, tryb i termin złożenia
odwołania od zakazu klubowego oraz tryb i termin
jego rozpatrzenia. Należy zaznaczyć, że treść tego
regulaminu ustalana jest przez samego organizatora
(art. 6 ust. 3) i nie jest zatwierdzana przez żaden
organ. Faktycznie więc organizator może tam wpisać
wszystko. Wydaje się dużo rozsądniejszym, aby kwe-
stia ta była regulowana poprzez odpowiednie stoso-
wanie przepisów Kodeksu postępowania administra-
cyjnego.
Chciałbym również zwrócić uwagę na fakt, iż
możliwość nakładania na jednostki zakazu klubowe-
go jest dla osób, które są de facto osobami prywatny-
mi niewykonującymi zadań związanych z wykony-
waniem funkcji publicznych, wielkim uprawnieniem.
Orzeczenie zakazu klubowego wywołuje skutki nie
tylko w relacjach danej osoby z podmiotem nakłada-
jącym taki zakaz i organizowanymi przez niego im-
prezami. Przyznaje on bowiem niektórym organiza-
torom możność pozbawienia osób, na które taki za-
kaz został nałożony, prawa wstępu i pobytu na okre-
ślonych wydarzeniach (art. 10), a na pozostałych
nakłada wręcz taki obowiązek (art. 22 ust. 1 pkt 1
lit. c). Zawsze tam, gdzie pojawia się władza, pojawia-
ją się także możliwości do jej nadużyć. W uregulowa-
niach ustawowych brakuje jednak przepisu, który
obligowałby organizatorów do rozważnego nakłada-
nia środka zakazu klubowego na kibiców. Warto więc
rozważyć możliwość wprowadzenia kary finansowej
nakładanej na organizatora imprezy masowej za wy-
danie oczywiście niesłusznej decyzji o stadionowym
zakazie klubowym.

Biorąc pod uwagę wspomniane wyżej konsekwen-
cje, jakie pociąga za sobą nałożenie na jednostkę za-
kazu klubowego, pewne zastrzeżenia mogą budzić
uregulowania przepisu art. 65 ust. 2, który przewi-
duje obligatoryjne orzeczenie środka karnego przez
sąd w postaci zakazu wstępu na imprezę masową na
okres od 2 do 6 lat. Nasuwa się pytanie, czy obowią-
zywanie aż tak restryktywnych uregulowań jest za-
sadne. Warto wspomnieć, że podobne uwagi i wątpli-
wości były już podniesione w trakcie prac nad ustawą
w opinii przedstawionej przez Biuro Analiz Sejmo-
wych o rządowym projekcie ustawy o bezpieczeństwie
imprez masowych (druk nr 1074). Zgodnie z opinią:
Zakaz klubowy nabiera charakteru publicznopraw-
nego, wywołując skutki erga omnes, określając sferę
praw i wolności danej osoby. W sposób radykalny na-
tomiast zaostrza sankcje karne za naruszenia prawa
oraz regulaminów wewnętrznych związanych z prze-
biegiem imprezy masowej, co może budzić wątpliwo-
ści w świetle przytoczonych wyżej danych świadczą-
cych o dużej efektywności stosowanych obecnie środ-
ków represyjnych.
Kolejnym tematem, który chciałbym poruszyć,
jest kwestia bazy danych informacji dotyczących bez-
pieczeństwa imprez masowych. Należy podać w wąt-
pliwość słuszność uregulowania zawartego w art. 40
pkt 1, które dotyczy gromadzenia danych osób tylko
podejrzanych (jeszcze nieosądzonych). Dzięki temu,
że osoby te widnieją w rejestrze, mogą one mieć pro-
blem z uczestnictwem we wszelkich imprezach ma-
sowych, co w sposób oczywisty narusza zasadę do-
mniemania niewinności. Pewne wątpliwości może
budzić również zasadność gromadzenia i przetwarza-
nia danych, o których mowa w art. 40 pkt 3, obejmu-
jących informacje o klubach, organizacjach oraz sto-
warzyszeniach skupiających kibiców. Warto zwrócić
uwagę na fakt, że niemal wszystkie wskazane tam
informacje znajdują się w Krajowym Rejestrze Sądo-
wym. W pozostałym zakresie jest to wiedza o cha-
rakterze operacyjnym, w żaden sposób niemożliwa
do procesowego zweryfikowania przez zainteresowa-
nych i jako taka nie może stanowić podstawy do two-
rzenia jakiejkolwiek bazy danych.
Pewne obawy wzbudza także niezwykle szeroki
krąg podmiotów uprawnionych do dostępu do infor-
macji gromadzonych w takich bazach danych. W
szczególności zastrzeżenia wzbudzają podmioty wy-
mienione w art. 38 ust. 1 pkt 12–16. Dane zbierane
tak szeroko mogą być następnie udostępniane bardzo
szerokiemu gronu osób, które nie dają żadnych gwa-
rancji co do sposobu ich wykorzystywania.
Z informacji, które mi przekazano, wynika, że
dość powszechną praktyką stosowaną przez organi-
zatorów imprez masowych stało się zawieranie umów
o ochronę mienia, co ma na celu obejście przepisów
ustawy dotyczących ochrony imprez masowych. Wy-
daje się sensownym podjęcie pewnych działań legi-
slacyjnych, które ograniczyłyby takie zachowanie np.
poprzez wprowadzenie kary finansowej nakładanej
219
obligatoryjnie na organizatora imprezy masowej za-
wierającego taką umowę.
W końcu chciałbym zwrócić uwagę na brak ure-
gulowań w zakresie odpowiedzialności kierownika
ds. bezpieczeństwa imprezy masowej za brak ozna-
czenia (identyfikatorów) pracowników służb porząd-
kowych wykonujących obowiązki w czasie imprezy
masowej. Ustawa nie przewiduje również żadnych
sankcji za dopuszczenie do wykonywania obowiąz-
ków w czasie imprezy masowej przez pracowników
służb porządkowych wyposażonych niezgodnie z
przepisami.
W związku z powyższymi uwagami uprzejmie
proszę o odpowiedź na następujące pytania:
1. Co ministerstwo zamierza uczynić w celu za-
pewnienia osobom, na które został nałożony zakaz
stadionowy, równego i sprawiedliwego trybu rozpa-
trywania odwołań od decyzji nakładających na nie
takie sankcje?
2. Czy ministerstwo dostrzega brak nadzoru nad
organizatorami wydającymi zakazy klubowe i co za-
mierza uczynić w celu sprawienia, by środek ten był
stosowany jedynie w uzasadnionych sytuacjach?
3. Czy konsekwencje, jakie pociąga za sobą nało-
żenie na jednostkę zakazu klubowego, nie sprawiają,
iż okres, na jaki zostaje on nakładany, nie powinien
być nadmiernie długi?
4. Czy ministerstwo uważa za celowe i zasadne
prowadzenie rejestrów, o których wspomniałem w
interpelacji, a także czy nie uważa, że krąg podmio-
tów, które mają dostęp do tych baz, nie został ujęty
zbyt szeroko?
5. Co ministerstwo zamierza uczynić w celu ogra-
niczenia praktyk organizatorów imprez masowych
zawierających umowy o ochronie mienia, mających
na celu obejście przepisów dotyczących ochrony im-
prez masowych?
6. W jaki sposób ministerstwo zamierza objąć od-
powiedzialnością kierownika ds. bezpieczeństwa im-
prezy masowej za naruszenie przepisów w zakresie
podanym w interpelacji?
Z poważaniem
Poseł Andrzej Halicki
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
Interpelacja
(nr 14241)
do ministra infrastruktury
w sprawie umowy koncesyjnej
na eksploatację autostrady A4 na odcinku
Kraków – Katowice
Szanowny Panie Ministrze! Sprawa, z którą zwra-
cam się do Pana Ministra, dotyczy możliwości
uwzględnienia podczas prac nad zmianą umowy kon-
220
cesyjnej na eksploatację autostrady A4 na płatnym
odcinku Kraków – Katowice kwestii dotyczących peł-
nego otwarcia węzła autostradowego w Jaworznie-
-Jeleniu oraz usunięcia z umowy zapisu dotyczącego
tzw. dróg konkurencyjnych.
Panie Ministrze, proszę o wyjaśnienie, dlaczego
wybudowany za publiczne pieniądze pełny węzeł au-
tostradowy Jaworzno-Jeleń jest tylko połowicznie
otwarty. Od lat władze Jaworzna wnioskują za jego
pełnym udostępnieniem, niestety, napotykają na
nieuzasadniony opór ze strony koncesjonariusza au-
tostrady – spółki Stalexport. Przez takie działania
prywatna firma, powołując się na umowę z polskim
rządem, ogranicza możliwości rozwoju miasta znaj-
dującego się w bezpośrednim sąsiedztwie autostra-
dy – np. negatywne stanowisko koncesjonariusza co
do dostępności węzła spowodowało w 2008 r. wyco-
fanie się jednego z inwestorów i utratę około tysiąca
miejsc pracy.
Panie Ministrze, rząd RP poprzez budowę auto-
strad stymuluje rozwój państwa, jak i wspomaga
rozwój regionalny. Spółka Stalexport natomiast, za-
słaniając się umową koncesyjną, nieustannie udo-
wadnia, że interes obywateli RP nie ma dla niej żad-
nego znaczenia – pełny węzeł autostradowy wybu-
dowany za publiczne pieniądze, otoczony w pełni
uzbrojonymi, również za publiczne pieniądze, tere-
nami inwestycyjnymi od dziesięciu lat stoi w poło-
wie zamknięty.
Proszę zatem o informację: Czy Pana minister-
stwo przewiduje w zmienionej umowie koncesyjnej
zagwarantowanie realizacji interesu publicznego
przez pełne udostępnienie węzła autostradowego w
Jaworznie-Jeleniu?
Panie Ministrze, proszę również o odpowiedź: Czy
to prawda (jak podało radio RMF), że w 2005 r. rząd
RP dobrowolnie zobowiązał się w do tego, że nie bę-
dzie budował ani modernizował, a także poprawiał
standardu dróg, które znajdują się w odległości 30
km od płatnego odcinka autostrady A4 pod rygorem
wypłacania koncesjonariuszowi odszkodowań? Wy-
daje się, że jeżeli w umowie widnieje zapis dotyczący
dróg konkurencyjnych, w interesie państwa polskie-
go jest doprowadzenie do jego bezwzględnego usunię-
cia, ponieważ stanowi on zagrożenie dla rozwoju du-
żej części kraju.
Proszę także o informację: Czy to prawda, że kon-
cesjonariusz nie realizuje terminowo ustalonego w
1997 r. programu inwestycyjnego na zarządzanym
odcinku autostrady? Proszę o odpowiedź: Czy w
związku z rekomendacją Najwyższej Izby Kontroli,
która w raporcie z badania umowy koncesyjnej w
2006 r. stwierdza, że koncesjonariusz łamał prawo i
nie wykonywał obowiązków wynikających z umowy,
ministerstwo podjęło w stosunku do koncesjonariu-
sza czynności dyscyplinujące?
Poseł Wojciech Saługa
Warszawa, dnia 28 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14242)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie wydatkowania środków PFRON
Szanowna Pani Minister! Państwowy Fundusz
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych jest fundu-
szem celowym, którego środki przeznaczane są na
rehabilitację zawodową i społeczną osób niepełno-
sprawnych oraz zatrudnianie osób niepełnospraw-
nych. Jednym z podstawowych celów tego funduszu
jest zapewnienie eliminacji barier społecznych po-
między obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej w
taki sposób, aby osoby niepełnosprawne nie czuły, że
są osobami „trzeciej” kategorii, a ich trudny los stop-
niowo ulegał polepszeniu. Jednym z działań fundu-
szu jest możliwość finansowania przedsięwzięć, któ-
re zmierzają do likwidacji barier architektonicz-
nych w najbliższym otoczeniu osób niepełno-
sprawnych, w szczególności otoczenia ich domu.
Stanowi on przecież ten obszar, w którym każdy z
nas czuje się najbezpieczniej, i nie powinniśmy na-
trafiać tu na przeciwności, szczególnie te architek-
toniczne. Dlatego też fundusz wprowadził taką in-
stytucję, dzięki której niepełnosprawni mogą z udzia-
łem środków celowych funduszu likwidować bariery
architektoniczne i tym samym mieć zapewnione god-
ne warunki do życia.
Niestety zasady przyznawania tego dofinansowa-
nia są często mgliste. Opieram się tu na jednej z od-
mownych decyzji wystawionych przez placówkę w
województwie kujawsko-pomorskim, która wpraw-
dzie w odmownej decyzji określa, w jaki sposób ko-
misja bada rozpatrywane wnioski, niemniej jednak
decyzja taka jest obarczona brakiem uzasadnienia
merytorycznego odmowy, poza stwierdzeniem braku
środków pieniężnych. W ten sposób zainteresowani
pozbawieni są wiedzy na temat tego, czy ich doku-
menty są poprawne, czy kosztorysy inwestycji spo-
rządzono w należyty sposób, czy mogą ponownie
składać wnioski o dofinansowanie.
Nie jest również wiadomo, ile środków w danym
województwie jest przeznaczonych na to celowe dzia-
łanie funduszu, nie ma wyznaczonych terminów na
składanie takowych wniosków. W jednej z rozmów z
przedstawicielem regionalnego oddziału funduszu
uzyskałem informację, że wprawdzie na rok 2010
środki będą, ale nie wiadomo, ile i czy będą rozpa-
trywane nowe wnioski. Prowadzi to do sytuacji, w
której nikt nie jest w stanie należycie poinformować
zainteresowanych o realnych możliwościach dofinan-
sowań ze środków funduszu na likwidację barier ar-
chitektonicznych. W ten sposób utrwalane jest po-
czucie, iż środki te nie mają służyć tym, do których
są one adresowane.
Dlatego też zwracam się z zapytaniem do Pani
Minister o to, czy jest możliwe uzyskanie informacji,
w jakiej wysokości środki przeznaczone na likwida-

cję barier architektonicznych dla osób niepełno-
sprawnych zostały przekazane na rok 2010 do po-
szczególnych oddziałów Państwowego Funduszu
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Jakie są gra-
niczne terminy do składania takowych wniosków,
aby zostały one w terminach ustalonych przez Ko-
deks postępowania administracyjnego rozpatrzone
przez poszczególne komisje? Czy istnieje możliwość
zobligowania komisji, które rozpatrują wnioski, o
opatrywanie decyzji (pozytywnych bądź negatyw-
nych) właściwymi merytorycznymi argumentami
odnoszącymi się do składanych wniosków, a nie tyl-
ko lapidarnymi odpowiedziami „ograniczone środki
finansowe”?
Z poważaniem
Poseł Marian Filar
Toruń, dnia 25 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14243)
do ministra środowiska
w sprawie szkód wyrządzanych przez bobry
Od kilku tygodni do mego biura poselskiego w
Poznaniu napływają niepokojące informacje o rosną-
cych szkodach wyrządzanych przez bobry, głównie z
powiatu pilskiego i czarnkowsko-trzcianeckiego.
W tej sprawie zdecydowane stanowisko podjęła
Rada Powiatu Pilskiego, Czarnkowsko-Trzcianeckie-
go oraz Rada Gminy w Lubaszu, wnosząc o jak naj-
szybsze podjęcie działań zmierzających do wprowa-
dzenia uregulowań prawnych pozwalających na sku-
teczne rozwiązanie nasilającego się problemu.
Bobry, które objęte są zgodnie z obowiązującym
prawem ochroną, weszły na tereny rolnicze, zwięk-
szając poważnie szkody wynikające z podtopień łąk,
pastwisk i lasów prywatnych oraz niszcząc urządze-
nia melioracji szczegółowych. Ogromny wzrost popu-
lacji bobrów nie tylko na terenie powiatu pilskiego i
czarnkowsko-trzcianeckiego, ale także w powiatach
ościennych, przysparza wiele problemów w utrzyma-
niu w należytej kulturze rolnej znacznych areałów
koszonych łąk, z których duża część musiała zostać
wyłączona z produkcji rolniczej. Podtopienia unie-
możliwiają koszenie łąk, co stanowi podstawę do
ograniczenia dopłat bezpośrednich i w konsekwencji
powoduje nakładanie kar na rolników za niezawinio-
ne przez nich działania. Żeremia i tamy bobrowe bu-
dowane na rzekach, ciekach podstawowych oraz
urządzeniach melioracji szczegółowej prowadzą do
niszczenia urządzeń, a także podtopień innych upraw
rolnych. Budowane podziemne korytarze utrudniają
prowadzenie wszelkich prac polowych i powodują
uszkodzenia sprzętu rolniczego. Bobry powodują
221
zniszczenia również na terenach wpisanych do reje-
stru zabytków poprzez niszczenie wielu drzew po-
mników przyrody, ścinają drzewa, które następnie
uszkadzają linie energetyczne i budynki.
Liczba bobrów wzrasta z każdym rokiem, co nie-
pokoi szczególnie rolników zajmujących się produkcją
mleka i bydła mięsnego. W takich warunkach coraz
trudniej jest im gospodarować, szczególnie w dolinie
Noteci, gdzie dominuje ten profil produkcji.
Niekorzystne oddziaływanie wzrastającej syste-
matycznie populacji bobrów na produkcję rolną po-
woduje poważne straty gospodarcze. Pomimo ure-
gulowań prawnych uzyskanie satysfakcjonujących
odszkodowań wymaga skomplikowanych dochodzeń
merytoryczno-prawnych. Aktualny stan w tym za-
kresie jest niezadowalający, a środki przeznaczone
na wypłatę odszkodowań nie pokrywają poniesio-
nych strat.
Powiatowe i gminne władze samorządowe doma-
gają się podjęcia stosownych działań legislacyjnych
umożliwiających skuteczne rozwiązanie narastające-
go problemu, mając na względzie ochronę środowiska
i ciężką pracę polskiego rolnika.
Przedstawiając ten wyjątkowo skomplikowany
problem, zwracam się do Pana Ministra z następują-
cymi pytaniami:
1. Czy Ministerstwo Środowiska ma już wypraco-
wane stanowisko w przedmiotowej sprawie?
2. Czy rozważana jest możliwość usunięcia bobra
z listy gatunków objętych ochroną oraz uznania go
na terenie omawianym za zwierzynę łowną lub
uproszczenia procedur redukcji jego populacji?
3. Czy resort przewiduje podjęcie działań legisla-
cyjnych w zakresie uproszczenia procedur ubiegania
się o odszkodowanie za szkody wyrządzone przez
bobry?
Z wyrazami szacunku
Poseł Stanisław Kalemba
Poznań, dnia 22 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14244)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie opieszałości działań administracji
samorządowej wobec samowoli budowlanej
Szanowny Panie Premierze! Działając na podsta-
wie art. 20 ust. l ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o
wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr
73, poz. 350, z późn. zm.), kierując się szeroko poję-
tym interesem społecznym, uprzejmie proszę Pana
Premiera o podjęcie działań mających na celu sku-
teczne wyeliminowanie w postępowaniach urzęd-
ników administracji samorządowej opieszałych i
222
naruszających obowiązujące w Polsce przepisy prawa
praktyk skutkujących powstawaniem samowoli bu-
dowlanych.
Przeszło 20 lat temu powołane w naszym kraju
do życia samorządy gminne dały polskim obywate-
lom nadzieję, że ich sprawy i potrzeby społeczne
samorząd lokalny będzie rozwiązywał w sposób me-
rytoryczny, zgodnie z literą prawa i efektywnie, z
zachowaniem ustawowych terminów. Po tym okresie
przeciętny polski obywatel coraz częściej dochodzi do
przekonania, że w postępowaniu administracyjnym
inne standardy i uregulowania obowiązują jego, a
inne stronę samorządową.
Czy nie ma prawa tak myśleć właściciel działki nr
141 zlokalizowanej w obrębie 4 przy ul. Armii Krajo-
wej w Jędrzejowie? Od 1995 r. bezskutecznie inter-
weniuje w Urzędzie Miasta i Gminy w Jędrzejowie,
w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego
w Jędrzejowie, w Powiatowej Komendzie Policji w Ję-
drzejowie, a także w Ministerstwie Sprawiedliwości
(pismo z dnia 21.03.2006 r.) w sprawie rozbiórki sa-
mowoli budowlanej powstałej na tej działce z naru-
szeniem przepisów ustawy Prawo budowlane. Dział-
ka nr 141 po śmierci właścicielki w stosownych czę-
ściach stała się własnością spadkobierców, przy
czym oprócz jednej, w wielkości 1/4 całej działki,
wszystkie pozostałe części nabył nowy właściciel
bez przeprowadzenia rozgraniczenia działek. Choć
nowy właściciel powinien znać prawo, gdyż był na-
czelnikiem wydziału w Urzędzie Miasta i Gminy w
Jędrzejowie, to jednak bez pozwolenia na budowę w
okresie zimy 1994/1995 wybudował na tej działce
budynek gospodarczy – garaż konstrukcji stalowej o
wymiarach 600 x 550 cm o dwóch bramach wjazdo-
wych. Obiekt został wybudowany bez wiedzy i zgody
współwłaściciela, niezgodnie z planem przestrzenne-
go zagospodarowania, który na tym terenie przewi-
duje tereny zielone. Ponadto przy realizacji tej inwe-
stycji naruszono przepisy ustawy Prawo budowlane,
gdyż budynek został usytuowany w odległości 40 cm
od granicy zachodniej działki i l700 cm od ul. Armii
Krajowej.
Mimo że budynek powstał bez zezwolenia na bu-
dowę i bez nadzoru budowlanego, administracja sa-
morządowa nie podjęła w ramach posiadanych kom-
petencji skutecznych działań w celu usunięcia budyn-
ku powstałego w wyniku samowoli budowlanej. Przy
tym wszystkie czynności, jakie podejmowano, czynio-
no opieszale i bez należytej staranności, o czym
świadczy fakt, że samo ustalenie nazwy ulicy, przy
której powstała samowola budowlana, trwało 5
lat, licząc od daty rozprawy administracyjnej. Na-
tomiast w korespondencji kierowanej do wnioskują-
cego o rozbiórkę budynku 7 razy ulicę, przy której
powstała samowola budowlana, określano jako ul.
Reymonta, a 9 razy jako ul. Armii Krajowej.
Z takiego postępowania nasuwa się wniosek, że
przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego
w urzędach gminnych obowiązują tylko petentów,
którzy w przypadku niedotrzymania 7- lub 14-
-dniowego terminu są wykluczani z postępowa-
nia administracyjnego.
W świetle powyższych zdarzeń zwracam się do
Pana Premiera z uprzejmą prośbą o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Czy pokrzywdzony współwłaściciel działki nr
141 położonej przy ul. Armii Krajowej w Jędrzejowie
otrzyma odpowiedź na pismo skierowane w dniu
21 marca 2006 r. w przedmiotowej sprawie do Mini-
sterstwa Sprawiedliwości?
2. Ile inwestor musi naruszyć przepisów, aby nad-
zór budowlany skutecznie zainterweniował i wstrzy-
mał budowę prowadzoną z naruszeniem prawa?
3. Jakie podejmie Pan Premier działania, aby w
przedmiotowej sprawie zapadły decyzje zgodne
z obowiązującym w Polsce porządkiem prawnym
i aby z działki nr 141 został usunięty budynek wy-
budowany w wyniku samowoli budowlanej?
4. Jakie działania podejmie Pan Premier w celu
wykluczenia z postępowania administracji samorzą-
dowej działań wskazujących na ochronę inwestorów
nieprzestrzegających przepisów prawa?
5. Jaka jest odpowiedzialność urzędnika za brak
z jego strony działań po otrzymaniu zgłoszenia samo-
woli budowlanej?
6. Jakie osoba będąca stroną w procesie wydawa-
nia pozwolenia na budowę, jako współwłaściciel dział-
ki, na której lokalizowana jest inwestycja, powinna
podjąć działania, aby jej prawo było uszanowane?
Wnoszę o poinformowanie mnie o decyzjach i
działaniach, które Pan Premier podjął w przedmio-
towej sprawie.
Z wyrazami szacunku
Poseł Maria Zuba
Suchedniów, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14245)
do ministra finansów
w sprawie niesprawiedliwych przepisów
w zakresie wysokości opodatkowania
emerytur Polaków, którzy pracowali
w Polsce, a następnie wyjechali do Niemiec
i tam osiągnęli wiek emerytalny
Szanowny Panie Ministrze! Działając na podsta-
wie art. 20 ust. l ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o
wykonywaniu mandatu posła i senatora (jednolity
tekst opracowany na podstawie: Dz. U. z 2003 r. Nr
221, poz. 2199, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135, z 2005 r.
Nr 48, poz. 446, z 2006 r. Nr 104, poz. 708), uprzej-
mie proszę Pana Ministra o podjęcie działań mają-
cych na celu zagwarantowanie Polakom, którzy
pierwsze lata przepracowali w Polsce, następnie wy-

jechali do Niemiec i tam nabyli prawo do świadczeń
emerytalnych, prawa do naliczania wysokości eme-
rytury wg sposobu i zasad obowiązujących przy na-
liczaniu emerytury Niemcom oraz aby Polacy otrzy-
mywali legitymacje emeryta.
Sytuacja gospodarcza w naszym kraju bardziej
odważnych Polaków motywowała do wyjazdów „za
chlebem” do lepiej rozwiniętych krajów Ameryki i
Europy. Tam walczyli o swoje miejsce na ziemi, tam
podejmowali pracę, najczęściej na stanowiskach, któ-
rymi nie byli zainteresowani miejscowi obywatele. W
młodości ci ludzie nie czekali w Polsce w kolejce do
MOPS-u, aby im państwo „dało”, nie żądali mieszka-
nia i nie oczekiwali, aby państwo rozwiązywało ich
problemy życiowe. Ciężko pracowali, a zarobione pie-
niądze wysyłali do Polski, do swoich rodzin, aby mia-
ły za co żyć, a nierzadko te pieniądze inwestowali w
zakup mieszkania lub w budowę domu.
Wielu Polaków wyjechało do Niemiec i choć na sta-
rość chcieliby wrócić do Polski, do rodziny, to znowu
uwarunkowania ekonomiczne uniemożliwiają im speł-
nienie pragnień. Kiedy byli młodzi, opuścili rodzinę, bo
tego wymagały względy ekonomiczne wynikające z po-
trzeby utrzymania rodziny. Dziś są w wieku emerytal-
nym i też nie mogą być z rodziną ze względów finanso-
wych, gdyż po powrocie do Polski ich emerytury uległy-
by obniżeniu o ok. 40%, jako że po powrocie do kraju
prawo traktowałoby ich jak przesiedleńców.
Polak pracujący 20 lat w Polsce i 23 lata w Niem-
czech płaciłby podatek w wysokości 1600 euro, a
otrzymywałby 1000 euro. Gdyby był skłonny zamiesz-
kać na starość w innym kraju, nie w Polsce, uniknął-
by tak wysokiego podatku.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra o odpowiedź na następujące pytania:
l. Czy rząd ma wiedzę, ilu Polaków w wieku eme-
rytalnym nie wraca z Niemiec do Polski z uwagi na
grożące im drastyczne zwiększenie podatku docho-
dowego od emerytury?
2. Co rząd robi, aby polscy emeryci w Niemczech
mieli takie same prawa, jak emeryci niemieccy?
3. Czy prawdą jest, że w stosunkach polsko-nie-
mieckich rozwiązania w systemie emerytalnym są
regulowane w oparciu o umowy polsko-niemieckie
z dnia 9.10.1975 r. w ramach zarządzeń EWG nr
1408/71 i nr 574/72? Jeżeli tak, to jakie rząd czyni
starania, aby dostosować te przepisy do aktualnych
uwarunkowań?
4. Jakie rząd podjął działania, aby umożliwić pol-
skim emerytom powrót do kraju bez obawy utraty
znaczącej części zasiłku emerytalnego?
Wnoszę również o poinformowanie mnie o podję-
tych przez Pana Ministra decyzjach w przedmiotowej
sprawie.
Z wyrazami szacunku
Poseł Maria Zuba
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
223
Interpelacja
(nr 14246)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie drastycznego zmniejszenia
budżetów regionalnych oddziałów TVP
Pragnę zwrócić uwagę Pana Ministra na skutki,
jakie pociągnie za sobą drastyczne ograniczenie bu-
dżetów regionalnych oddziałów TVP. W niektórych
przypadkach cięcia dochodzą do 50%. Dyrektorzy sto-
ją zatem przed dramatycznym wyborem: realizacja
programu w dotychczasowej formie dopóki budżet się
nie wyczerpie lub zwolnienie dziennikarzy, zaprzesta-
nie produkcji programów i ograniczenie się do korzy-
stania z zasobów archiwalnych i powtórek. Nie będzie
nowych dokumentów, reportaży, a nawet publicystyki.
Poszczególne oddziały nie będą w stanie zatrzymać
doświadczonych dziennikarzy i pracowników. W tych
okolicznościach nie można mówić o realizacji misji pu-
blicznej i upowszechnianiu tradycji, historii i kultury
regionów. Ograniczenia dotyczą też budżetów redakcji
katolickich w oddziałach regionalnych, co jest naj-
prostszą drogą do ich całkowitej likwidacji. Jest oczy-
wiste, że doprowadzi to do zubożenia oferty dla widza,
skaże go na oglądanie komercyjnych programów na
bardzo niskim poziomie i brak możliwości obcowania
z tzw. kulturą wysoką. Przyniesie to niepowetowane
szkody szczególnie młodemu pokoleniu, kiedy pozbawi
się je możliwości wyboru.
Mając na uwadze troskę o zachowanie oddziałów
regionalnych TVP, zwracam się do Pana Ministra z
uprzejmą prośbą o odpowiedź na następujące pytania:
1. Jak ministerstwo odniesie się do informacji do-
tyczących zmniejszenia budżetów regionalnych od-
działów TVP?
2. Czy ministerstwo podejmie interwencję w celu
doprowadzenia do sytuacji zrównoważenia budżetów
i zachowania możliwości twórczych oddziałów regio-
nalnych?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Szarama
Bytom, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14247)
do ministra zdrowia
w sprawie opóźnienia wydania
rozporządzenia regulującego zasady leczenia
synagisem – lekiem chroniącym wcześniaki
przed wirusem RS
Po raz kolejny podejmuję interwencję w sprawie
zagrożonej terapii synagisem – lekiem podawanym
224
wcześniakom w celu ochrony przed wirusem RS. W
2005 r. Śląski Oddział Wojewódzki NFZ odmówił fi-
nansowania leczenia, tłumacząc to brakiem środków.
Obecnie problem dotyczy opóźnienia wydania rozpo-
rządzenia regulującego zasady leczenia synagisem.
W Polsce rodzi się ok. 24 tys. wcześniaków rocz-
nie, z czego 3 tys. na Śląsku. Wirus atakuje płuca i
oskrzela, gdyż przedwcześnie urodzone dzieci mają
niedojrzały układ odpornościowy i niewykształcony
w pełni układ oddechowy. Szczyt zachorowań przy-
pada na okres od listopada do marca, dlatego istotne
jest podawanie w tym czasie małym pacjentom sto-
sownego preparatu.
Zwlekanie z wydaniem rozporządzenia naraziło
dzieci na ciężkie infekcje, ponieważ żadne z nich sy-
nagisu nie otrzymało. Według specjalistów pierwszą
dawkę należało podać już w październiku. Tłumacze-
nie NFZ sprawami proceduralnymi jest skandalicz-
ne, kiedy w grę wchodzi zdrowie i życie ludzkie. Oczy-
wistym jest, że koszty leczenia powikłań spowodowa-
nych zakażeniem mogą kilkakrotnie przewyższać
koszt pełnej terapii synagisem.
Mając na uwadze dobro najmniejszych pacjentów,
zwracam się do Pani Minister z prośbą o interwencję
i odpowiedź na następujące pytania:
1. Kto jest odpowiedzialny za opóźnienia wydania
rozporządzenia?
2. Jaki byłby koszt objęcia terapią wszystkich
wcześniaków, a jakie mogą być koszty leczenia dzieci
dotkniętych wirusem RS w wyniku braku podania
leku?
3. Kiedy stosowane rozporządzenie wejdzie w ży-
cie?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Szarama
Bytom, dnia 21 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14248)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie pozostawienia Archiwum
Zlikwidowanych Przedsiębiorstw
Państwowych działającego
przy częstochowskiej delegaturze
Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego
Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się do Pana
Ministra z interpelacją w sprawie pozostawienia Ar-
chiwum Zlikwidowanych Przedsiębiorstw Państwo-
wych działającego przy częstochowskiej delegaturze
Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego.
Częstochowskie Archiwum Zlikwidowanych
Przedsiębiorstw Państwowych przyjmuje rocznie ok.
2000 wniosków obywateli, którzy poszukują doku-
mentów potrzebnych do celów rentowych, emerytal-
nych, przeliczeń tych świadczeń, kapitału początko-
wego czy w celu przedłożenia dokumentacji w zakła-
dach pracy i instytucjach. Współpracuje z ZUS w
Częstochowie i sądem pracy w Częstochowie. To in-
stytucja, z której korzystają przeważnie osoby star-
sze, często schorowane i bezradne życiowo. Z doku-
mentacji archiwum korzystają nie tylko mieszkańcy
Częstochowy, subregionu częstochowskiego, ale tak-
że petenci m.in. z Wielunia, Radomska czy Dobro-
dzienia.
Wojewoda śląski planuje zlikwidować i przenieść
z Częstochowy do Tychów Archiwum Zlikwidowa-
nych Przedsiębiorstw Państwowych. Tym samym,
mimo zapewnień rzecznika wojewody śląskiego (maj
2009 r.), że mieszkańcy subregionu częstochowskiego
z żadną ze spraw, którą załatwiali w Częstochowie,
nie będą musieli jeździć do Katowic, niestety, w efek-
cie planowanych zmian będą skazani na podróż dłuż-
szą jeszcze o 20 km. Tymczasem takie samo archi-
wum działające w Bielsku-Białej pozostaje na miej-
scu. Kolejny więc raz wojewoda śląski marginalizuje
subregion częstochowski, nie dostrzegając z Katowic
problemów mieszkańców byłego województwa często-
chowskiego.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra o
odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy wobec społecznego aspektu sprawy i przed-
stawionych w interpelacji argumentów ministerstwo
pozostawi Archiwum Zlikwidowanych Przedsię-
biorstw Państwowych przy częstochowskiej delega-
turze Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego?
2. Jakie przesłanki zadecydowały o planowanym
przeniesieniu częstochowskiego oddziału Archiwum
Zlikwidowanych Przedsiębiorstw Państwowych do
Tychów, w sytuacji gdy podobny oddział w Bielsku-
-Białej pozostaje na miejscu?
Z poważaniem
Poseł Jadwiga Wiśniewska
Warszawa, dnia 3 lutego 2010 r.
Interpelacja
(nr 14249)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie uwzględnienia przy podziale
części oświatowej subwencji ogólnej
dodatkowego finansowania indywidualnego
nauczania dzieci i młodzieży obliczonego
w zależności od liczby uczniów objętych
taką formą nauczania
Szanowna Pani Minister! Zwracam się do Pani
Minister z interpelacją w sprawie uwzględnienia przy
podziale części oświatowej subwencji ogólnej dodat-

kowego finansowania indywidualnego nauczania
dzieci i młodzieży obliczonego w zależności od liczby
uczniów objętych taką formą nauczania.
Ustawa o systemie oświaty precyzuje, że dyrektor
szkoły, której uczeń posiada orzeczenie o potrzebie
indywidualnego nauczania, organizuje takie naucza-
nie w porozumieniu z organem prowadzącym. W
praktyce samorząd jako organ prowadzący finansuje
indywidualne nauczanie z własnego budżetu. Corocz-
nie wpływa coraz więcej wniosków o przydzielenie
godzin nauczania indywidualnego przeznaczonych
dla dzieci i młodzieży, które z przyczyn czasowej nie-
dyspozycji związanej z chorobą nie mogą brać udzia-
łu w zajęciach. W związku z tym, że ww. wnioski
spływają podczas całego roku szkolnego, często po
sprawozdawczości systemu informacji oświatowej
wydatki te bardzo trudno zaplanować w rocznym pla-
nie finansowym. Dodatkowo kryteria podziału rezer-
wy części oświatowej subwencji ogólnej nie przewi-
dują możliwości starania się o jej zwiększenie z tytu-
łu zadań dotyczących realizacji nauczania indywidu-
alnego. Koszty nauczania indywidualnego są wysokie
(m.in. wynagrodzenie nauczycieli, koszt dojazdu do
domów uczniów), a liczba potrzebujących tego rodza-
ju edukacji ciągle wrasta.
W związku z powyższym proszę Panią Minister o
odpowiedź na pytanie: Czy ministerstwo rozważy
możliwość dodatkowego finansowania nauczania in-
dywidualnego dzieci i młodzieży m.in. poprzez zwięk-
szenie subwencji oświatowej obliczonej w zależności
od liczby uczniów objętych taką formą nauczania?
Z poważaniem
Poseł Jadwiga Wiśniewska
Warszawa, dnia 3 lutego 2010 r.
Interpelacja
(nr 14250)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie nadużyć w niepublicznych
szkołach policealnych
Szanowna Pani Minister! W wielu niepublicznych
szkołach policealnych dochodzi do nadużyć, o czym
szeroko informuje prasa. Taki stan potwierdzają wy-
niki kontroli przeprowadzonej przez Najwyższą Izbę
Kontroli. Wystarczy przyjrzeć się liczbie osób, które
zostały przyjęte do tych szkół, a także liczbie absol-
wentów kończących tam naukę. W Zaocznej Police-
alnej Szkole Administracji „Cosinus” w Krakowie w
roku szkolnym 2005/2006 kierunek: technik admi-
nistracji, ukończyło 14 ze 140 słuchaczy. Jak infor-
muje „Gazeta Prawna”, w jednej z warszawskich
szkół policealnych z 1218 przyjętych uczniów naukę
ukończyło tylko 19 z nich. Wiele placówek przyjmuje
225
większą liczbę wychowanków, aby uzyskać wyższe
dotacje z budżetu państwa. Zdarzają się także przy-
padki, kiedy szkoły policealne przyjmują uczniów,
którzy nie ukończyli jeszcze 17. roku życia, co jest
niezgodne z prawem. Policealne szkoły niepubliczne
cieszą się, mimo niskiego poziomu kształcenia, bar-
dzo wysokim zainteresowanie słuchaczy. Kursanci
zapisują się tylko po to, aby otrzymać prawo do po-
bierania renty rodzinnej lub np. do zniżki na przejaz-
dy komunikacyjne.
W obliczu wspomnianych nadużyć zwracam się z
pytaniem: Czy Pani Minister planuje podjąć działa-
nia mające na celu wyeliminowanie wspomnianego
wyżej procederu?
Z poważaniem
Poseł Katarzyna Matusik-Lipiec
Kraków, dnia 12 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14251)
do ministra infrastruktury
w sprawie zmiany art. 98 ustawy
o gospodarce nieruchomościami
Szanowny Panie Ministrze! Wprowadzone zmiany
i wejście 7 stycznia 2010 r. w życie ustawy z dnia 5
listopada 2009 r. o zmianie ustawy o gospodarce nie-
ruchomościami zmodyfikowały przede wszystkim
przepisy regulujące tryb udzielania bonifikat przy
zbywaniu nieruchomości, umożliwiając organom go-
spodarującym nieruchomościami publicznymi po-
dejmowanie uchwał i zarządzeń o udzieleniu boni-
fikaty o charakterze generalnym.
Nieuwzględnienie zmiany art. 98 ww. ustawy po-
woduje zwiększenie skali zjawiska, w wyniku które-
go już obserwuje się wzrost ilości działek, jakie poja-
wiają się do przejęcia wg tych przepisów, a to wiąże
się z zaangażowaniem środków finansowych, które
powinny być przeznaczone na utrzymanie istnieją-
cych dróg.
Postępowania podziałowe prowadzone wg prze-
pisów art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościa-
mi, w wyniku których powstają działki przechodzące
z mocy prawa na własność odpowiedniego zarządcy
drogi, wpływają na:
— brak możliwości ustalania terminu przejmowa-
nia działek, który byłby uzasadniony potrzebą rozbu-
dowy dróg,
— wzrost wydatków na wycenę nieruchomości,
odszkodowanie czy koszty wieloletniego utrzymywa-
nia gruntu przy braku planowanych potrzeb jego wy-
korzystania na potrzeby pasa drogowego,
— zmniejszenie dochodów gmin z tytułu zwolnień
pasów drogowych z podatku od nieruchomości.
226
Funkcjonowanie art. 98 ustawy prowadzi zatem
do niekorzystnej sytuacji zarządców dróg. Rozwiąza-
niem mogłoby być uzupełnienie przepisu prowadzące
do upodmiotowienia zarządców w postępowaniu po-
działowym. Wniosek właściciela dzielonej nierucho-
mości oraz wydawana opinia dotycząca wykonywa-
nego podziału powinny być poprzedzone zgodą za-
rządcy drogi na przejęcie działki z mocy prawa. Brak
zgody byłby równoznaczny z brakiem możliwości za-
gospodarowania tego terenu przez zarządcę drogi i
skutkowałby odstąpieniem od wydzielania takich
działek. Sytuacja ta odsuwałaby w czasie koniecz-
ność wydzielenia terenu na potrzeby pasa drogowe-
go w zgodzie z planem zagospodarowania prze-
strzennego na okres późniejszy, co podyktowane
byłoby uzasadnionymi potrzebami drogownictwa.
W związku z tym, że stan obecny pozwala na wy-
korzystywanie przepisów art. 98 na niekorzyść za-
rządców dróg, uprzejmie proszę o odpowiedź na na-
stępujące pytania:
1. Czy nie są zasadne wnioski o zmianę, a dokład-
niej o uzupełnienie art. 98 ustawy o gospodarce nie-
ruchomościami?
2. Czy nie warto zespolić ww. ustawy z ustale-
niami art. 35 ustawy o planowaniu i zagospodaro-
waniu przestrzennym, który mówi: „ Tereny, których
przeznaczenie plan miejscowy zmienia, mogą być wy-
korzystywane w sposób dotychczasowy do czasu ich
zagospodarowania zgodnie z tym planem, chyba że w
planie ustalono inny sposób ich tymczasowego zago-
spodarowania”?
Proponowana modyfikacja nie zmienia głównej
intencji ustawodawcy, która miała ułatwić przejmo-
wanie terenów wskazanych przez plany zagospoda-
rowania przestrzennego na potrzeby dróg, a jedynie
dawałaby prawo zarządcy drogi na ustalenie momen-
tu tego przejęcia.
Uprzejmie proszę o wyjaśnienie poruszonych kwe-
stii.
Z poważaniem
Poseł Janusz Cichoń
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14252)
do ministra środowiska
w sprawie funkcjonowania przepisów
o recyklingu pojazdów wycofanych
z eksploatacji
Szanowny Panie Ministrze! Zgodnie z art. 13
ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojaz-
dów wycofanych z eksploatacji wprowadzający pojazd
obowiązany jest złożyć GIOŚ zawiadomienia o pod-
jęciu działalności w zakresie wprowadzania pojazdów
na terytorium kraju. Wprowadzający jest zobowiąza-
ny do składania corocznej informacji o wysokości na-
leżnej opłaty za brak sieci (art. 15), zaś GIOŚ zobo-
wiązany jest do kontroli obowiązku zapewnienia sie-
ci zbierania pojazdów i kontroli uiszczania stosow-
nych opłat w przypadku braku sieci. W związku z
pojawiającymi się w Internecie ogłoszeniami firm ofe-
rujących dostęp do sieci, tzw. integratorów sieci, ro-
dzi się obawa, że w większości przypadków są to dzia-
łania zmierzającego do ominięcia obowiązków usta-
wowych, prowadzące do uszczuplenia dochodów Na-
rodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospo-
darki Wodnej.
W związku z powyższym proszę o podanie nastę-
pujących informacji:
1. Ile podmiotów zarejestrowanych było w bazie
GIOŚ w latach: 2006, 2007, 2008, 2009, jako wpro-
wadzające pojazdy?
2. Czy w roku 2006 któryś z podmiotów wymie-
nionych w pkt 1 utworzył sieć zbierania pojazdów
zgodną z zapisami ustawy?
3. Ilu wprowadzających złożyło sprawozdanie o
braku sieci i opłacie z tego tytułu (2007, 2008,
2009)?
4. Jaka kwota z tytułu tych opłat wpłynęła na
konto NFOŚiGW?
5. W jaki sposób prowadzona jest kontrola reali-
zacji obowiązku zapewnienia sieci? Ilu pracowników
Inspekcji Ochrony Środowiska zajmuje się tym za-
gadnieniem?
6. Ile podmiotów skontrolowano w zakresie reali-
zacji obowiązku zapewnienia sieci w roku 2006, 2007,
2008? Z jakim skutkiem?
7. W jaki sposób wprowadzający może sprawdzić,
czy utworzona przez niego sieć zbierania pojazdów
lub proponowana przez firmę integrującą spełnia wa-
runki ustawy?
8. Jakie są plany resortu co do wprowadzenia ko-
niecznych zmian w ustawie o recyklingu pojazdów?
Czy w roku 2010 wpłynie do Sejmu stosowne przed-
łożenie rządowe?
Poseł Adam Krzyśków
Szczytno, dnia 28 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14253)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie podejrzenia nielegalnego
przejmowania pożydowskich kamienic
Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się do Pana
Ministra z niezwykle skomplikowanym i poważnym
problemem prawnym i społecznym, jakim jest nadal
nieuregulowany bądź budzący ogromne wątpliwości

stan prawny pożydowskiego mienia, a w szczególno-
ści kamienic znajdujących się na terenie Przemyśla i
całego kraju. Z przedmiotowym problemem zwrócili
się do mnie przedstawiciele Stowarzyszenia Lokato-
rzy w Obronie Prawa z siedzibą w Krakowie. Przed-
stawili mi proceder przejmowania kamienic, który
budzi moje ogromne wątpliwości co do zgodności z
prawem. Otóż – jak twierdzą – postępowanie przy
przejmowaniu pożydowskiego mienia zaczyna się od
nagłego i niespodziewanego pojawienia się spadko-
biercy, który przedstawia tytuł prawny budzący spo-
re wątpliwości lokatorów kamienic. Wspomniany
tytuł prawny – jak wynika z informacji przekazanych
przez członków stowarzyszenia – daje spadkobiercy
podstawę do określenia się mianem właściciela lub
zarządcy nieruchomości.
Podkreślenia wymaga fakt – jak utrzymują człon-
kowie stowarzyszenia – że obcokrajowcy działali za-
wsze przez pełnomocników, tych samych adwokatów
i natychmiast zawierali akty notarialne sprzedaży
nieruchomości na rzecz tych samych osób.
Lokatorzy, podejrzewając, że są oszukani, zawia-
damiają właściwe miejscowo prokuratury rejonowe
o możliwości popełnienia przestępstwa przez – jak
oświadczają – rzekomych właścicieli lub zarządców.
Jednakże, jak wynika z informacji zebranych prze-
ze mnie, prokuratury najczęściej umarzają postępo-
wania. Tak było w przypadku wątpliwości lokato-
rów przemyskich kamienic przy ul. Dworskiego 19,
40 i 40a, Piłsudskiego 9, Śnigurskiego 9, Mickiewi-
cza 22 i 22a.
Prokuratura Rejonowa w Przemyślu wydawała
decyzje o odmowie wszczęcia śledztw lub w krótkim
okresie czasu postępowania umarzała. Jak twierdzą
członkowie stowarzyszenia, dochodzenia prowadzone
były niedbale, a na dowód tego informują mnie o po-
nownym wszczęciu i prowadzeniu śledztwa przez
Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Faktycznie,
obecnie toczy się dochodzenie dotyczące tychże nie-
ruchomości pod sygnaturą 4 Ds. 355/09/S prowadzo-
ne przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
delegatura w Rzeszowie. Moje zdziwienie wzbudził
fakt, iż postępowanie toczy się pod nadzorem Proku-
ratury Rejonowej w Przemyślu, która wcześniej od-
mawiała wszczęcia lub umarzała śledztwa prowadzo-
ne w sprawie tychże nieruchomości!
Jednocześnie i niezależnie od śledztw prowadzo-
nych w prokuraturze przed sądami rejonowymi toczą
się postępowania spadkowe, które również budzą
wątpliwości członków stowarzyszenia i lokatorów ka-
mienic. Otóż – jak utrzymują – sędziowie Sądu Rejo-
nowego w Przemyślu i Jarosławiu popełniają rażące
błędy. Zdaniem członków stowarzyszenia dochodzi
do zaniedbań oraz wadliwie przeprowadzonych i w
bardzo krótkim terminie postępowań spadkowych,
w wyniku których majątek znacznej wartości prze-
chodzi na własność osób – ich zdaniem – całkowicie
nieuprawnionych. Wymieniają szczegółowo swoje za-
strzeżenia w każdej sprawie prowadzonej przez prze-
myskich czy jarosławskich sędziów dotyczącej prze-
227
myskich nieruchomości. Przykładem może być po-
wtórne przeprowadzenie postępowania spadkowego
wobec nieruchomości przy ul. Dworskiego 40.
Wspomniane wyżej postępowanie odbyło się przed
Sądem Rejonowym w Jarosławiu pod sygn. 1 Ns 427/
04, mimo iż zostało wcześniej przeprowadzone zgod-
nie z właściwością miejscową Sądu Powiatowego w
Głubczycach dla zmarłego właściciela (umarł w
Dzierżysławiu w 1964 r.) pod sygn. Ns 161/64. Dodat-
kowo Sąd Rejonowy w Jarosławiu wziął pod uwagę
całkowicie inny krąg spadkobierców niż Sąd Powia-
towy w Głubczycach. Natomiast głównym dokumen-
tem dowodowym był akt zgonu wystawiony podobno
przez Urząd Spraw Wewnętrznych Państwa Izrael.
Dotyczył on pani C. R., która miała być córką An-
drzeja G. (zaś w księdze wieczystej o sygn. LWH 1745
nie występuje imię Andrzej, tylko Anzelm), w którym
to dokumencie brak jest imienia matki, brak daty
zgonu wspomnianego wyżej właściciela nieruchomo-
ści oraz brak jakiegokolwiek uwierzytelnienia pol-
skiej placówki dyplomatycznej w Izraelu. Nasuwa się
pytanie: Skąd sąd w Jarosławiu wiedział, że pani C.
R. była córką Aliny z R. G. wpisanej do księgi wie-
czystej? Dlaczego sąd w Jarosławiu przeprowadził
postępowanie spadkowe, skoro już raz było przepro-
wadzone w Sądzie Rejonowym w Głubczycach oraz
nieruchomość znajduje się w Przemyślu? Puentą tej
sprawy jest sporządzenie aktu notarialnego na pod-
stawie prawomocnego orzeczenia sądu w Jarosławiu.
Innym przykładem – jak utrzymują członkowie wspo-
mnianego już stowarzyszenia – rażących błędów sę-
dziów jest wydawanie prawomocnych orzeczeń na
podstawie oświadczeń – zapewnień spadkowych prze-
czytanych na rozprawach przez pełnomocników
spadkobierców i sporządzonych w różnych krajach
świata! Tak było w przypadku przemyskich nieru-
chomości przy ul. Mickiewicza 22 i Śnigurskiego 9.
Oświadczenie – zapewnienie spadkowe dla wspo-
mnianego mienia pożydowskiego zostało sporządzo-
ne w… Australii, a pełnomocnik odczytał je na roz-
prawie podczas postępowania spadkowego.
Następny przykład dziwnych decyzji przemyskiej
Temidy to nieustanowienie od 3 lat kuratora spadku
nieobjętego lub nawet zarządcy dla czterech piątych
nieruchomości przy ul. Piłsudskiego 9! Tymczasem
jedna piąta ww. mienia, po przeprowadzeniu postę-
powania spadkowego przed Sądem Rejonowym w
Przemyślu, została przekazana rzekomej spadkobier-
czyni pani C. W. Ta z kolei – jak twierdzą członkowie
stowarzyszenia – natychmiast odsprzedała swoją
część tej samej osobie. Duże zdziwienie i podejrzenie
lokatorów budzi fakt, iż postępowania w sprawach
spadkowych w Sądzie Rejonowym w Przemyślu, a
dotyczących mienia pożydowskiego zawsze prowadzą
ci sami sędziowie.
Jak twierdzą przedstawiciele Stowarzyszenia Lo-
katorzy w Obronie Prawa z siedzibą w Krakowie,
podobne sytuacje i procedery przejmowania mienia
pożydowskiego mają miejsce w całej Polsce. Pragnę
zwrócić uwagę Pana Ministra, że w przypadku nie-
228
legalnego przejmowania kamienic najbardziej traci
Skarb Państwa.
Sprawa ta ma również olbrzymi wymiar społecz-
ny, bowiem nowi właściciele lub zarządcy korzystają
z prawa sprzedaży czy też pobierania większego
czynszu. Bardzo często doprowadzają też do eksmisji
lokatorów. Prowadzi to do tragedii wielu rodzin w
Przemyślu, ale także w całej Polsce.
W związku z powyższym uprzejmie pytam Pana
Ministra:
1. Dlaczego śledztwo 4 Ds. 355/09/S ABW prowa-
dzone jest pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w
Przemyślu, skoro wcześniej właśnie ta prokuratura
postępowania umarzała lub wydawała postanowie-
nia o odmowie wszczęcia dochodzenia?
2. Czy istnieje możliwość przeniesienia nadzoru
dochodzenia 4 Ds. 355/09/S z przemyskiej prokura-
tury rejonowej?
3. Czy widzi Pan możliwość dokonania kontroli
spraw, w stosunku do których wydano odmowę wsz-
częcia dochodzenia lub umorzenia śledztwa?
4. Czy przewiduje Pan podjąć działania w celu
sprawdzenia faktycznego stanu prawnego ww. ka-
mienic przemyskich?
5. Czy nie uważa Pan za wskazane wyznaczenie
sędziego wizytatora do spraw cywilistycznych zwią-
zanych z nieruchomościami przy ww. przemyskich
ulicach?
6. Czy ma Pan Minister informacje z innych re-
gionów Polski o podejrzeniach nielegalnego przejmo-
wania mienia o nieustalonym statusie własnościo-
wym i prawnym?
Z poważaniem
Poseł Marek Rząsa
Przemyśl, dnia 29 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14254)
do ministra skarbu państwa
w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy
o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach
i obszarach ochrony uzdrowiskowej
oraz o gminach uzdrowiskowych
Szanowny Panie Ministrze! Nadzoruje Pan obec-
nie 25 spółek uzdrowiskowych, spośród których 24
to jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.
W dniu 27 lipca 2007 r. dzięki staraniom rządu
Jarosława Kaczyńskiego minister skarbu państwa
wydał rozporządzenie do ustawy o lecznictwie
uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony
uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, tj.
rozporządzenie w sprawie wykazu zakładów lecz-
nictwa uzdrowiskowego prowadzonych w formie
jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, które nie
będą podlegać prywatyzacji. Obecnie trwają prace
nad nowelizacją przedmiotowej ustawy. Projektowa-
ne zmiany zakładają wykreślenie z ustawy art. 64,
a tym samym zniesienie narodowego statusu wód
leczniczych i ograniczeń w prywatyzacji sektora
uzdrowiskowego.
Lecznictwo uzdrowiskowe stanowi integralną
część systemu bezpieczeństwa zdrowia i, jak stanowi
przedmiotowa ustawa, ma być prowadzone w zakła-
dach lecznictwa uzdrowiskowego zlokalizowanych w
uzdrowiskach. Dlatego plany przekształceń tego sek-
tora budzą obawy o to, czy te zadania, jakie przed
uzdrowiskami jako placówkami zdrowotnymi stawia
ustawodawca, będą właściwie wykonywane po ewen-
tualnej ich prywatyzacji. Dotychczasowy przebieg
działań prywatyzacyjnych dotyczący sektora usług
uzdrowiskowych rodzi pytanie: Co jest nadrzędnym
celem przyświecającym takiemu działaniu, czy jest
to ochrona zdrowia Polaków, czy też sama liberalna
doktryna prywatyzacji dla prywatyzacji motywowa-
na dodatkowo chęcią załatania niedoborów w finan-
sach państwa?
W wymienionym wyżej wykazie uzdrowisk, które
nie będą podlegać prywatyzacji, znalazło się również
Uzdrowisko Busko-Zdrój SA. Uzdrowisko to jest jed-
ną z największych firm działających w branży uzdro-
wiskowej w Polsce. Ze względu na unikalne właści-
wości wody siarczkowej oraz bardzo mocną pozycję
na rynku usług uzdrowisko to prawdopodobnie zna-
lazłoby bardzo szybko nabywcę w wypadku przezna-
czenia go do prywatyzacji. Jednak przekształcenie
tego uzdrowiska rodzi szereg niebezpieczeństw. Spół-
ka posiada koncesję na wydobywanie wody siarczko-
wej, co rodzi obawy, że nabywca przedsiębiorstwa
mógłby w celu ograniczenia konkurencji utrudniać
innym podmiotom korzystanie z eksploatowanych
zasobów. W konsekwencji straciliby na tym kuracju-
sze, a tym samym określony w ustawie cel funkcjo-
nowania uzdrowiska jako części systemu opieki zdro-
wotnej byłby realizowany w sposób ułomny.
Zasadnym byłoby wobec tego, aby Pan Minister
wspólnie z ministrem zdrowia dokonali ponownej
analizy zamierzeń resortu i zdecydowali się na za-
chowanie listy uzdrowisk trwale należących do Skar-
bu Państwa. Sądzimy, że tworząc własną strategie
rozwoju bazy uzdrowiskowej w Polsce, Pan Minister
powinien utrzymać te rozwiązania swoich poprzed-
ników, czyli rządu pana Jarosława Kaczyńskiego,
które są zasadne i służą pacjentom i rozwojowi uzdro-
wisk. Strategia taka powinna uwzględniać podnoszo-
ny wyżej fakt, że lecznictwo uzdrowiskowe stanowi
część systemu bezpieczeństwa zdrowia Polaków oraz
brać pod uwagę interesy społeczności lokalnych z te-
renów, na których znajdują się uzdrowiska.
Rozwój i pomyślność gospodarcza Polski, jak i wo-
jewództwa świętokrzyskiego, które reprezentujemy
jako posłowie, zależy nie tylko od funkcjonowania
oraz rozwoju dużych zakładów przemysłowych. Na
jakość życia składają się nie tylko wysokość osiąga-

nych dochodów, stan infrastruktury, stan ochrony
środowiska, ale również dostępność opieki zdrowot-
nej. Jest bezsprzecznym, iż decyzje o prywatyzacji
ważnych sektorów gospodarki powinny być dokład-
nie przemyślane, a także poprzedzone dogłębną ana-
lizą skutków działań, sytuacji ekonomicznej i spo-
łecznej oraz kondycji danego przedsiębiorstwa. Z
pewnością działania prywatyzacyjne nie mogą być
wymuszane chęcią doraźnego łatania dziury budże-
towej. Wyprzedawanie dających zatrudnienie wielu
osobom, przynoszących zysk oraz realizujących waż-
ne cele społeczne spółek Skarbu Państwa jest dużym
i nieodwracalnym błędem.
W ocenie pracowników przedsiębiorstwa, jak i lo-
kalnej społeczności, z którą w pełni się zgadzamy, z
taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w przypad-
ku Uzdrowiska Busko-Zdrój SA. Ewentualna prywa-
tyzacja tego zakładu budzi obawy tak pośród pracow-
ników zakładu, jak i władz gminy Busko-Zdrój, co
znalazło swój wyraz w uchwale z dnia 29 paździer-
nika 2009 r. Rady Miejskiej w Busku-Zdroju, w której
radni apelują do projektodawców ustawy, rządu RP,
samorządu województwa świętokrzyskiego i posłów
ziemi świętokrzyskiej o utrzymanie dotychczasowego
statusu uzdrowiska.
Jako posłowie ziemi świętokrzyskiej jesteśmy zo-
bowiązani do wspierania wszelkich inicjatyw mają-
cych na celu rozwój reprezentowanego przez nas re-
gionu, a co za tym idzie, dobro jego mieszkańców.
Dlatego, występując w interesie wszystkich korzysta-
jących z Uzdrowiska w Busku-Zdroju, jak też w tro-
sce o mieszkańców miasta i gminy Busko-Zdrój, ma-
jąc na względzie przedstawioną powyżej argumenta-
cję, zwracamy się do Pana Ministra z prośbą o odpo-
wiedź na następujące pytania:
1. Jakie powody zadecydowały o podjęciu decyzji
w sprawie doprowadzenia do zmiany przedmiotowej
ustawy poprzez usunięcie z jej treści postanowień
art. 64?
2. Czy w sektorze usług uzdrowiskowych zaszły
jakieś zmiany, które spowodowały, że przepis o ogra-
niczeniu prywatyzacji w tym sektorze wprowadzony
rozporządzeniem z lipca 2007 r. przestał dziś mieć
rację bytu?
3. Czy planowana zmiana unormowań jest spowo-
dowana faktem, iż Skarb Państwa zamierza sprzedać
Uzdrowisko w Busku-Zdroju, a jeśli tak, to jakiemu
podmiotowi i w jakim trybie?
4. Czy Pan Minister nie bierze pod uwagę faktu,
że właściciel inny niż Skarb Państwa mógłby ogra-
niczać dostępność wody siarczkowej dla innych pod-
miotów uzdrowiskowych na terenie Buska-Zdroju, a
w konsekwencji dla kuracjuszy korzystających z
uzdrowiska?
5. Czy ewentualny prywatny nabywca uzdrowiska
zagwarantuje prowadzenie usług uzdrowiskowych
na wysokim poziomie i czy podległy Panu resort jest
w stanie zagwarantować, że będzie świadczył takie
usługi w przyszłości dla osób o średnich i niskich
dochodach, w tym dla emerytów i rencistów?
229
6. Czy Minister Skarbu Państwa współdziała w
omawianym zakresie z ministrem zdrowia, a w szcze-
gólności, czy została opracowana strategia rozwoju
sektora uzdrowiskowego, w ramach której obowiązy-
wałyby mechanizmy zabezpieczające, które spowo-
dują, że lecznictwo uzdrowiskowe jako składowa ca-
łego systemu ochrony zdrowia będzie traktowane
jako dobro narodowe z zapewnieniem powszechnego
dostępu do niego obywatelom?
7. Czy wprowadzenie projektowanych zmian nie
spowoduje, że prawo mieszkańców naszego woje-
wództwa do bezpłatnej ochrony zdrowia finansowa-
nej ze środków publicznych, o którym mówi art. 68
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, stanie się
wkrótce pustym zapisem?
Posłowie Przemysław Gosiewski
i Maria Zuba
Kielce, dnia 29 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14255)
do ministra środowiska
w sprawie działań podejmowanych przez
Ministerstwo Środowiska dotyczących
opracowania i wdrożenia kompleksowego
systemu przeciwdziałania uciążliwości
zapachowej w Polsce
Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się w tej
sprawie do Pana Ministra w związku ze zgłoszeniem
mi podczas dyżuru poselskiego w grudniu 2009 r.
przez przedstawicieli Rady Osiedla nr 4 Osiedle Sło-
neczne w Dębicy, że w wyniku działalności spółki z
o.o. Serwimed wprowadzane są do powietrza sub-
stancje odorowe, których natężenie jest dla miesz-
kańców niezwykle trudne do zniesienia, szczególnie
począwszy od wiosny każdego roku. W praktyce
mieszkańcy zmuszeni są przebywać w niewietrzo-
nych pomieszczeniach, przy stale zamkniętych
oknach.
Ponadto lekarze Przychodni Rejonowej Nr 5 w
Dębicy zauważyli wzrost liczby pacjentów z objawami
chorobowymi (m.in. alergiami niewiadomego pocho-
dzenia, uporczywym kaszlem, problemami skórny-
mi), których przyczyną może być emisja przez ww.
podmiot gospodarczy szkodliwych substancji.
O pilnej potrzebie prawnego uregulowania ochro-
ny zapachowej jakości powietrza świadczą statysty-
ki skarg na jakość powietrza opracowywane przez
Główny Inspektorat Ochrony Środowiska. Zestawie-
nie informacji dotyczących lat 2006–2007 przyta-
czam poniżej na podstawie opinii w sprawie pomi-
nięcia problemu zmniejszania uciążliwości zapacho-
wej w projekcie zaktualizowanego dokumentu „Po-
230
lityka ekologiczna państwa” dotyczącego okresu
2006–2010 z perspektywą na lata 2011–2014 przy-
gotowanej w grudniu 2008 r. na zlecenie Biura Ana-
liz Sejmowych.
Rok 2006 Rok 2007
Udział
Adresat Skargi w łącznej Skargi
skarg na uciążliwy liczbie skarg na uciążliwy
zapach na jakość zapach
powietrza
WIOS 361 34% 522
GIOS 35 32% 69
Tabela z opinii w sprawie pominięcia problemu
zmniejszania uciążliwości zapachowej w projekcie
zaktualizowanego dokumentu „Polityka ekologiczna
państwa dotyczącego okresu 2006–2010 z perspekty-
wą na lata 2011–2014
Przedstawiciele resortu środowiska wielokrotnie
informowali media o trwających pracach zmierzają-
cych w latach 2001–2005 do wydania rozporządzenia
do art. 222 ust. 5–7 P.o.ś., a od roku 2006 – do uchwa-
lenia ustawy o przeciwdziałaniu zapachowej uciążli-
wości. Ostatnie zamierzenia resortu zostały przed-
stawione w dokumencie „Polityka ekologiczna pań-
stwa” (grudzień 2008) i w planach prac Rady Mini-
strów na rok 2009.
Zgodnie z tekstem dokumentu „Polityka ekolo-
giczna państwa”:
„W 2008 r. opracowano i skonsultowano społecz-
nie zarówno założenia do ustawy o przeciwdziałaniu
uciążliwości zapachowej, jak i projekt ustawy o prze-
ciwdziałaniu uciążliwości zapachowej.
Rozpatrzenie projektu ustawy znalazło się w pla-
nie prac Rady Ministrów na pierwsze półrocze 2009.
Niestety, części planu nie zrealizowano. Projekt usta-
wy odorowej nie został rozpatrzony, a do planu prac
RM na drugie półrocze wprowadzono rozpatrzenie
projektu założeń do projektu ustawy”.
W październiku ministerstwo poinformowało (od-
powiedź na interpelację poselską nr 11786), że:
„Dalsze prace nad projektem ustawy o przeciw-
działaniu uciążliwości zapachowej zostały jednak
wstrzymane w związku z zaleceniem, by z uwagi na
ogrom zadań związanych z transpozycją prawa Unii
Europejskiej do krajowego porządku prawnego skon-
centrować się na priorytetach dotyczących procesu
dostosowania prawa polskiego do prawa Unii Euro-
pejskiej, a zagadnienia dotyczące substancji zapacho-
wo czynnych są regulowane przez prawo polskie po-
przez (...) akty prawne umożliwiające odpowiednią
reakcję właściwych służb na fakt występowania
uciążliwości zapachowej”.
Rosnąca liczba skarg na uciążliwość zapachową,
które pozostają bez reakcji, dobitnie świadczy, że ist-
niejące regulacje nie są wystarczające.
W związku z powyższym, zwracam się do Pana
Ministra z pytaniami:
1. Z jakiego powodu projekt ustawy, o którym była
mowa w dokumencie „Polityka ekologiczna państwa”,
nie został rozpatrzony przez Radę Ministrów?
2. Czy prace na nową ustawą zostały tylko wstrzy-
mane na określony czas, czy zaniechane?
3. Jak należy rozumieć zwrot „akty prawne umoż-
Udział
liwiające odpowiednią reakcję właściwych służb na
w łącznej fakt występowania uciążliwości zapachowej”?
liczbie skarg 4. Na jakich prawnych podstawach „właściwe
na jakość
powietrza służby” powinny uznawać skargę za zasadną i „od-
51% powiednio reagować”?
5. Czy jest przewidywane wydanie rozporządzenia
51%
wykonawczego do Prawa ochrony środowiska (art.
222 P.o.ś., ust. 5–7), które ułatwiłoby „właściwym
służbom” reakcje na skargi?
Z poważaniem
Poseł Marek Kuchciński
Przemyśl, dnia 10 lutego 2010 r.
Interpelacja
(nr 14256)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie regulacji związanych z systemem
identyfikacji kibiców, zgodnie z ustawą
o bezpieczeństwie imprez masowych
Szanowny Panie Ministrze! 1 sierpnia 2009 r. w
życie weszła ustawa o bezpieczeństwie imprez maso-
wych regulująca kwestię elektronicznego systemu
identyfikacji kibiców. Jest to jedno z rozwiązań, dzię-
ki któremu bezpieczeństwo na imprezach sportowych
ma się znacznie poprawić, a chuligaństwo na stadio-
nach podczas meczów piłki nożnej całkowicie znik-
nąć. Sam pomysł wydaje się bardzo dobry, powstają
jednak wątpliwości co do tego, jak i od kiedy będzie
on funkcjonował w praktyce.
Zgodnie z założeniami przewidzianymi w ustawie
organizator ma obowiązek sprzedaży biletów wyłącz-
nie na miejsca siedzące. Miejsca te mają być ponume-
rowane. Umożliwi to identyfikację osób, które je zaj-
mują. Elektroniczny system identyfikacji i współgra-
jący z nim system sprzedaży kart wstępu zapewni
pełną identyfikację osób przebywających na stadionie.
Stadiony mają być zabezpieczone, a za rzeczywiste
szkody poniesione przez Policję, Żandarmerię Wojsko-
wą, straże miejskie (gminne), Państwową Straż Po-
żarną oraz służbę zdrowia w związku z działaniami
w miejscu i czasie imprezy odpowie organizator. Jed-
nak aby wszystko działało zgodnie z założeniami, ko-
nieczne jest pełne i efektywne wdrożenie systemów
identyfikacji kibiców przez wszystkie kluby.
Kwestią, którą przede wszystkim chciałbym po-
ruszyć, jest stan przygotowań organizatorów imprez
do obsługi nowego systemu. Każdy bowiem pomysł,

aby realizował stawiane przed nim cele, musi być
skutecznie wdrażany i stosowany.
W związku z powyższym nasuwa się szereg pytań:
Czy wszyscy organizatorzy są przygotowani do speł-
nienia nałożonych na nich obowiązków związanych z
wprowadzeniem systemu identyfikacji kibiców?
Jak ministerstwo zamierza sprawdzać i kontro-
lować wypełnianie obowiązków przez organizato-
rów meczy piłkarskich, które wynikają z przepisów
dotyczących wprowadzenia systemu identyfikacji
kibiców?
Jakie kary będą stosowane w związku z niewy-
wiązaniem się z obowiązku wdrożenia takiego sys-
temu?
Co będzie w wypadku, gdy organizator imprezy,
ze względu na to, że nie sprostał obowiązkom zwią-
zanym z obsługą systemu zakazów, sprzeda bilety na
mecz osobom, wobec których został orzeczony taki
zakaz?
Czy zakaz klubowy obejmuje zakaz wejścia na im-
prezę sportową organizowaną jedynie przez tego or-
ganizatora, który nałożył taki zakaz, czy będzie on
dotyczył wszystkich meczy?
W końcu, czy zakaz klubowy nałożony na osobę
przez organizatora meczu Ekstraklasy odnosi skutki
również wobec meczy rozgrywanych w I i II lidze?
Załączam wyrazy szacunku
Poseł Andrzej Halicki
Warszawa, dnia 4 lutego 2010 r.
Interpelacja
(nr 14257)
do ministra infrastruktury
w sprawie wprowadzenia zmian w ustawie
o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym polegających na zwolnieniu
z opłaty planistycznej przeniesienia
własności w formie darowizny
Szanowny Panie Ministrze! Renta planistyczna,
zwana również opłatą planistyczną, jest kolejnym
obok podatku od nieruchomości i opłat adiacenckich
publicznoprawnym ciężarem związanym z własno-
ścią nieruchomości.
Istota tej opłaty związana jest z faktem, iż zmiana
przeznaczenia terenu w miejscowym planie zagospo-
darowania przestrzennego często pociąga za sobą
wzrost jego wartości, np. jeżeli grunt dotychczas rolny
przekwalifikowany zostanie na budowlany. Ustawo-
dawca wyszedł z założenia, że zbywca takiej nierucho-
mości zyskuje i powinien podzielić się owym zyskiem
z gminą, która wskutek zmiany lub uchwalenia planu
doprowadziła do takiego wzrostu jej wartości.
231
Obowiązek zapłaty opłaty planistycznej wynika z
art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowa-
niu przestrzennym. Zgodnie z treścią tego artykułu
jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego
albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a
właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieru-
chomość przed upływem 5 lat od dnia, w którym plan
miejscowy albo jego zmiana stały się obowiązujące,
wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jedno-
razową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w
stosunku procentowym do wzrostu wartości nieru-
chomości, jednak nie wyższą niż 30% wzrostu.
22 września 2004 r. do ustawy o gospodarce nie-
ruchomościami wprowadzona została definicja zby-
wania albo nabywania nieruchomości. Jest to doko-
nywanie czynności prawnych, na podstawie których
następuje przeniesienie własności nieruchomości lub
prawa użytkowania wieczystego nieruchomości
gruntowej albo oddanie jej w użytkowanie wieczyste
(art. 4 pkt 3b ustawy o gospodarce nieruchomościa-
mi). Zapis ten stał się podstawą pobierania opłaty
planistycznej także w przypadku przekazania nieru-
chomości w drodze darowizny.
Niejednokrotnie jest to przyczyną tragedii rodzin-
nych, kiedy to rodzice przekazują dzieciom czy naj-
bliższym krewnym w ich mniemaniu gospodarstwo
rolne, które wraz ze zmianą planu zagospodarowania
zostało przekwalifikowane. Dodać należy, że właści-
ciele nieruchomości nie są powiadamiani o fakcie
zmiany kwalifikacji nieruchomości – informacje ta-
kie zamieszczane są w lokalnej prasie, na stronach
internetowych gmin i często nie docierają w porę do
bezpośrednio zainteresowanych.
Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym wójt,
burmistrz ani prezydent nie może umorzyć przed-
miotowej opłaty.
W związku z powyższym nasze pytanie do Pana
Ministra: Czy nie należałoby w ustawie o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym wprowadzić za-
pisu, który zwalniałby z opłaty planistycznej prze-
niesienie własności w drodze darowizny?
Z wyrazami szacunku
Posłowie Piotr Tomański
i Renata Butryn
Warszawa, dnia 16 grudnia 2009 r.
Interpelacja
(nr 14258)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie kontrowersji dotyczących nowych
zasad wypłacania tzw. becikowego
Szanowna Pani Minister! W związku ze zmiana-
mi wprowadzonymi przez ministerstwo pracy od 1
232
listopada zeszłego roku kobieta, która nie przedstawi
zaświadczenia, że od 10. tygodnia ciąży pozostawała
pod opieką lekarza, nie otrzyma tzw. becikowego.
Uzasadniono to rozwiązanie m.in. dobrem matki i
troską o zdrowie płodu, ale, jak się okazuje, nowo
wprowadzone przepisy nie uwzględniają realiów pol-
skiej służby zdrowia i biologii kobiety.
Tak restrykcyjne określenie terminu, od którego
matka powinna pozostawać pod opieką lekarza, nie
uwzględnia różnych uwarunkowań biologicznych i
sytuacji, w których kobieta o ciąży dowiaduje się już
po upływie wymaganego prawem terminu, od które-
go zależne jest otrzymanie świadczenia.
Kolejnym problemem jest kwestia dostępu do
opieki lekarskiej, a zwłaszcza fachowej opieki gine-
kologicznej. Osoby, których nie stać na prywatną wi-
zytę w gabinecie lekarskim, zmuszone są czekać na-
wet kilka tygodni na wizytę w ramach funduszu
zdrowia.
Prasa już donosi o przypadkach wystawiania ta-
kich zaświadczeń przez lekarzy wstecz, co świadczy
o tym, że omawiany przepis stwarza warunki zachę-
cające obywateli do łamania prawa. Becikowe miało
pełnić funkcję zachęcającą kobiety do zachodzenia w
ciążę, ale przede wszystkim miało być pomocą dla
rodzica bądź rodziców w pierwszych tygodniach życia
dziecka. Powiązanie becika z przymusem i kontrolą
względem kobiet jest absurdalne i mija się z celem.
Muszę również zwrócić uwagę na brak odpowied-
niej kampanii społecznej. Osoby pozbawione dostępu
czy niekorzystające z Internetu bądź nieczytające
prasy – a te osoby przede wszystkim narażone są na
brak prawidłowej opieki lekarskiej w czasie ciąży –
miały małe szanse, by dowiedzieć się o obowiązują-
cych przepisach.
W związku z powyższym mam do Pani Minister
następujące pytania:
1. Jaki jest sens wyznaczania ścisłej, sztywnej
daty granicznej, od której kobieta powinna pozosta-
wać pod opieką lekarską, jeżeli nie uwzględnia to re-
aliów biologicznych i społecznych?
2. Dlaczego karać nowo narodzone dziecko, odbie-
rając mu becikowe, z powodu niedotrzymania warun-
ków określonych w przepisach przez matkę?
3. Czy, jeżeli przepis ten rzeczywiście ma na celu
zmobilizowanie kobiet do pozostawania pod opieką
lekarską, konieczne jest karanie kobiet w ciąży, któ-
re pod tą opieką pozostawały od np. 11. tygodnia?
Jakie są medyczne, racjonalne przesłanki uzasadnia-
jące wprowadzenie sztywnej granicy 10. tygodnia, a
nie np. 10–12. tygodnia?
4. Czy naprawdę niezbędne jest wprowadzanie
kolejnych zaświadczeń i narażanie kobiet na stres,
stanie w kolejkach i biurokrację?
5. Czy przepis, który niejako zmusza obywateli do
omijania go celem uzyskania należnego świadczenia,
jest dobrym przepisem?
6. Jak Pani Minister odniesie się do podnoszonych
w prasie zarzutów, że nowy przepis jest w istocie za-
maskowaną próbą ograniczenia kosztów związanych
z koniecznością wypłacania becikowego?
7. Jak uzasadnić przepis, który w gruncie rzeczy
uderza w godność kobiet, traktując je jak dzieci? Czy
zamiast sankcji finansowych kampania promująca
badania i opiekę medyczną w trakcie trwania ciąży
nie byłaby bardziej uzasadniona, bo docierałaby rów-
nież do kobiet, które nie są zainteresowane pobiera-
niem becikowego?
Z poważaniem
Poseł Bożena Szydłowska
Poznań, dnia 2 lutego 2010 r.
Interpelacja
(nr 14259)
do ministra skarbu państwa
w sprawie konsekwencji budowy
Gazociągu Północnego
Szanowny Panie Ministrze! W kwietniu 2010 r.
ma się rozpocząć budowa Gazociągu Północnego, ma-
jącego służyć do transportu gazu ziemnego z Rosji do
Niemiec. Gazociąg mają tworzyć dwie nitki o długo-
ści 1220 km i przepustowości po 27,5 mld m3 gazu
rocznie. Będzie się zaczynał w okolicy rosyjskiego
Wyborga, a kończył w okolicach niemieckiego Gre-
ifswaldu. Według planów pierwsza nitka powinna być
oddana do eksploatacji w końcu 2011 r., a druga w
2012 r. Rura gazociągu biegnąca przez Bałtyk ma
przecinać tor wodny do portów w Świnoujściu i w
Szczecinie, który obecnie ma głębokość około 14, 3
m. Biorąc pod uwagę średnicę rurociągu (1,4 m) oraz
wielkość tzw. strefy bezpieczeństwa nad rurociągiem
po położeniu maksymalne zanurzenie jednostek pły-
wających w tym rejonie zacznie spadnie. Obecnie do
portu w Świnoujściu wpływają statki o zanurzeniu ponad
13 m. Ułożenie rury na dnie morza spowoduje, że porty
te będą dostępne tylko dla mniejszych jednostek, co ozna-
cza marginalizację ich znaczenia oraz uniemożliwi ich
dalszy rozwój w przyszłości.
Przebieg rury Gazociągu Północnego torem wod-
nym do portu w Świnoujściu może zagrozić budowie
terminala do odbioru gazu skroplonego LNG z Kata-
ru, który miał uniezależnić Polskę od rosyjskich do-
staw. Obecnie na całym świecie rynek gazu LNG
rozwija się intensywnie, o czym świadczy fakt, ze
moc terminali skraplających (eksportowych) wynosi
600 mld m3, a ich wykorzystanie sięga jedynie 230
mld m3. Już teraz można produkować trzy razy wię-
cej skroplonego gazu ziemnego niż obecnie jest sprze-
dawane. Gaz skroplony miał być przewożony statka-
mi, które wymagają toru o głębokości 14,3 m, ponie-
waż aby dostawy gazu były opłacalne, statki muszą
przewozić odpowiednią ilość surowca. Jeśli statki

będą zbyt małe, dostarczany przez nie gaz okaże się
zbyt drogi. Dla zapewnienia bezpieczeństwa energe-
tycznego i uniezależnienia naszego kraju od dostaw
gazu z Rosji niezmiernie ważne są oprócz gazoportu
połączenia z sieciami gazowymi sąsiednich krajów.
Takim alternatywnym źródłem surowca miał być
gazociąg Baltic Pipe, który ma połączyć polski sys-
tem przesyłowy z systemem duńskim, a przez to tak-
że z europejskim oraz z gazociągiem Skanled, trans-
portującym gaz ziemny ze złóż norweskich. Gazociąg
Północny może zablokować także budowę tego gazo-
ciągu, ponieważ konieczność budowy skrzyżowania
gazociągów spowoduje, że inwestycja stanie się nie-
opłacalna.
Rozwiązaniem, które pozwoliłoby na realizację
planowanych inwestycji, byłoby wkopanie rury Ga-
zociągu Północnego w dno morskie w strefie, gdzie
będzie on przecinał szlak morski prowadzący do por-
tów w Świnoujściu i Szczecinie, tak jak to jest plano-
wane na innych akwenach żeglugowych. Na wodach
terytorialnych Niemiec Gazociąg Północny będzie
wkopany nawet do 5 metrów w dno morskie.
Z racji wagi problemu mam do Pana Ministra na-
stępujące pytania:
1. Jakie działania podjął i zamierza podjąć kiero-
wany przez Pana Ministra resort, aby rura Gazocią-
gu Północnego nie zagroziła rozwojowi portów w
Świnoujściu i Szczecinie?
2. Jakie jest stanowisko Pana Ministra wobec opi-
nii, że Gazociąg Północny może uniemożliwić budowę
terminala do odbioru gazu skroplonego LNG?
3. Jakie jest stanowisko Pana Ministra wobec opi-
nii, że Gazociąg Północny może zablokować budowę
gazociągu Baltic Pipe?
4. Jakie działania zamierza podjąć kierowany
przez Pana Ministra resort, aby nie dopuścić do za-
blokowania budowy gazoportu i gazociągu Baltic
Pipe?
Z poważaniem
Poseł Andrzej Ćwierz
Jarosław, dnia 29 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14260)
do ministra zdrowia
w sprawie wykluczenia z programu
wczesnego wykrywania raka piersi kobiet
odczuwających dolegliwości w obrębie piersi
Szanowna Pani Minister! Zgodnie z zarządze-
niem nr 57/2009/DSOZ prezesa Narodowego Fun-
duszu Zdrowia z dnia 29 października 2009 r.
w sprawie określenia warunków zawierania i reali-
233
zacji umów w rodzaju profilaktyczne programy
zdrowotne z programu wczesnego wykrywania raka
piersi zostały wykluczone kobiety, które, wypełnia-
jąc ankietę przed badaniem, zgłoszą występowanie
dolegliwości w obrębie piersi. Taki zapis, zdaniem
lekarzy, sprawi, że liczba pacjentek korzystających
z bezpłatnej mammografii zmniejszy się w znacz-
nym stopniu, ponieważ większość pacjentek, które
do tej pory korzystały z programu wczesnego, zgła-
szała takie dolegliwości.
Rak piersi jest najczęściej występującym nowo-
tworem złośliwym u kobiet. Stanowi ok. 20% wszyst-
kich zachorowań na nowotwory złośliwe u Polek.
Występuje częściej po menopauzie. Ryzyko zachoro-
wania wzrasta po 50. roku życia. Obserwacja często-
ści zachorowań w poszczególnych grupach wieko-
wych wykazała, że znaczący wzrost zachorowań wy-
stępował w przedziale wiekowym od 50. do 69. roku
życia. Profilaktyczny program wykrywania raka
piersi miał w zamyśle służyć przebadaniu kobiet bę-
dących w tej grupie wiekowej i umożliwić wykrycie
choroby w jak najwcześniejszych stadium rozwoju.
Początkowo jedynym przeciwwskazaniem były zdia-
gnozowane zmiany nowotworowe. Obecnie, po zmia-
nie przepisów, kobieta odczuwająca jakikolwiek ból
w piersiach będzie musiała skonsultować się przed
badaniem ze specjalistą onkologiem. Z doświadczenia
lekarzy wynika, że kobiety często odczuwają dolegli-
wości w obrębie piersi np. z powodu chorej tarczycy,
terapii hormonalnej czy miesiączki. Istnieje obawa,
że w przypadku odmowy wykonania bezpłatnej mam-
mografii i skierowania do specjalisty część osób cał-
kowicie zrezygnuje z badania, m.in. ze względu na
długie kolejki do lekarzy specjalistów. Tymczasem
pacjentki, które odczuwają ból, powinny być jak naj-
szybciej przebadane ze względu na szybki rozwój cho-
roby i możliwość pojawienia się przerzutów. Szybsze
wykonanie mammografii daje większe szanse na cał-
kowite wyleczenie.
W związku z powyższym mam do Pani Minister
następujące pytania:
1. Czy nie podziela Pani Minister zdania lekarzy,
że wprowadzenie zapisu o wykluczeniu z programu
wczesnego wykrywania raka piersi kobiet odczuwa-
jących dolegliwości w obrębie piersi spowoduje znacz-
ny spadek liczby badanych kobiet?
2. Jakie działania zamierza podjąć kierowany
przez Panią Minister resort, aby umożliwić kobietom
zgłaszającym dolegliwości w obrębie piersi jak naj-
szybsze wykonanie bezpłatnych badań, tak aby nie
dopuścić do rozwoju choroby z powodu oczekiwania
na wizytę u lekarza specjalisty?
Poseł Andrzej Ćwierz
Jarosław, dnia 21 stycznia 2010 r.
234
Interpelacja
(nr 14261)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie interpretacji rozporządzenia
ministra rolnictwa i rozwoju wsi z dnia
26 lutego 2009 r. dotyczącego szczegółowych
warunków i trybu przyznawania pomocy
finansowej w ramach działania: Program
rolnośrodowiskowy, objętego PROW
na lata 2007–2013
Szanowny Panie Ministrze! Do mego biura posel-
skiego zgłaszają się rolnicy, którzy przystąpili do pro-
gramu rolnośrodowiskowego 2004–2006, począwszy
od dnia 1 marca 2006 r. Po pełnych 3 latach realiza-
cji programu zgodnie z rozporządzeniem ministra
rolnictwa z dnia 26 lutego 2009 r. rolnicy przeszli na
program rolnośrodowiskowy 2007–2013. Obecnie
Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
twierdzi, iż po przejściu na nowy program rolnik
może ubiegać się o wybrany pakiet wyłącznie na te
grunty, na które w poprzednim programie uzyskał
płatności obszarowe. Istota tego problemu tkwi w
tym, iż poprzedni program dotyczył całego gospodar-
stwa, a płatności były tylko na jego części. W takim
razie pojawia się pytanie: jak mają być traktowane
grunty w nowym programie, na które nie było do-
płat? Wydaje się, iż interpretacja w tym zakresie po-
winna być na korzyść rolnika, bowiem programami
rolnośrodowiskowymi są objęte całe gospodarstwa
(100% zasiewów).
W związku z powyższym, działając na podstawie
art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1966 r. o
wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr
74, poz. 350, z późn. zm.), proszę Pana Ministra o
interpretację niniejszej sprawy oraz odpowiedź na
powyższe pytanie.
Z poważaniem
Poseł Józef Piotr Klim
Białystok, dnia 1 lutego 2010 r.
Interpelacja
(nr 14262)
do ministra infrastruktury
w sprawie odwołania się od decyzji
Federalnego Urzędu Żeglugi i Hydrografii
w Niemczech zezwalającej na rozpoczęcie
budowy gazociągu pod Bałtykiem
Wyrażam swoje zaniepokojenie, że Ministerstwo
Infrastruktury nie złożyło odwołania od zezwolenia
na budowę rurociągu Niemcy – Rosja w części doty-
czącej polskiego dna Bałtyku, mimo zbliżającego się
końca upływu terminu.
W związku z powyższym pytam Pana Ministra:
Czy Ministerstwo Infrastruktury zamierza odwołać
się od decyzji Federalnego Urzędu Żeglugi i Hydro-
grafii w Niemczech w sprawie rozpoczęcia budowy
gazociągu pod Bałtykiem lub w inny sposób zabez-
pieczy żeglugę do polskich portów w Świnoujściu i
Szczecinie?
Federalny Urząd Żeglugi i Hydrografii w Niem-
czech wydał zezwolenie na budowę rury gazociągu
Niemcy – Rosja, która rozpocznie się 1 kwietnia 2010 r.
Decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonal-
ności, co oznacza, że złożenie odwołania nie wstrzy-
muje inwestycji. Mimo że termin do złożenia odwo-
łania upływa na początku lutego bieżącego roku,
Ministerstwo Infrastruktury do tej pory nie podjęło
w tej sprawie decyzji.
Kontrolowane przez Gazprom konsorcjum Nord
Stream wybrało trasę gazociągu, która przecina tor
wody do portów w Świnoujściu i Szczecinie. Rura ma
być ułożona wprost na dnie morza, co zagraża bez-
piecznej żegludze w tym rejonie, gdyż zmniejsza głę-
bokość toru z 14,3 m do 12,8 m, a tym samym elimi-
nuje ww. polskie porty z przyjmowania statków o
większym zanurzeniu. Pod znakiem zapytania legły
też plany budowy w Świnoujściu gazoportu, który
mógłby przyjmować statki z Kataru wymagające
toru o głębokości 14,3 m.
Niepokojący jest też fakt, że – mimo iż niemiecki
minister spraw zagranicznych przyznał, że gazociąg
może ograniczyć żeglugę statków o większym zanu-
rzeniu – polskie władze nie reagują w oczekiwany
przez obywateli sposób. W tym stanie rzeczy niniej-
sza interpelacja jest w pełni zasadna.
Działając na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy
o wykonywaniu mandatu posła i senatora z dnia 9
maja 1996 r. (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199),
realizując uprawnienia posła RP, uprzejmie proszę o
odpowiedź na niniejszą interpelację.
Z wyrazami szacunku
Poseł Arkady Fiedler
Poznań, dnia 28 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14263)
do ministra skarbu państwa
w sprawie informacji prasowych o sytuacji
Grupy Bumar
Szanowny Panie Ministrze! W związku z ostatni-
mi publikacjami „Rzeczpospolitej” oraz oświadcze-
niem zarządu Bumaru umieszczonym na stronie in-

ternetowej firmy uprzejmie proszę o odpowiedź na
następujące pytania:
Dlaczego Bumar zaciągnął kredyt na dalszą re-
alizację kontraktu malezyjskiego, skoro kontrakt ten
został zrealizowany do połowy 2009 r.?
Dlaczego Bumar zaciągnął kredyt we francuskim
banku zamiast w BGK lub PKO BP?
Jak wyglądają rozliczenia Bumaru z Oto Melarą?
Czy prawdą jest to, że zarząd Bumaru planuje sprze-
daż zakładów MESKO norweskiemu NAMMO?
Jakie w roku 2009 ważne kontrakty eksporto-
we zawarł zarząd Bumaru kierowany przez pre-
zesa N.?
Prezes N. ciągle zapowiada podpisanie kontraktu
z Indiami. Kiedy to nastąpi? Jak prezes zamierza
zrealizować ten kontrakt w przypadku uzyskania
zamówienia na pojazdy WZT, skoro producent silni-
ków został postawiony w stan upadłości, a linia pro-
dukcyjna została zlikwidowana?
Co zarząd Bumaru zrobił, by uzyskać kontrakty
eksportowe w Iraku, Brazylii, Peru?
Jak wygląda sytuacja ekonomiczna Bumaru?
Co spowodowało, że dyrektorem finansowym Bu-
maru została pani A. W.? Jakie były powody odwoła-
nia pani W. z funkcji pełnionej w Polskich Liniach
Oceanicznych?
Czy prawdą jest, że w okresie, kiedy pani W. była
dyrektorem Biura Finansów i Kontrolingu PKP Car-
go SA, spółka ta zanotowała rekordowe straty na po-
nad 200 mln zł?
Czy prawdą jest, że w okresie, kiedy pani W. była
przewodniczącą Rady Nadzorczej Kredobanku SA na
Ukrainie (własności PKO BP), odpowiedzialną za
stworzenie i wdrożenie strategii rozwoju tego banku,
wygenerował on wielosetmilionowe straty obciążają-
ce PKO BP?
Z poważaniem
Poseł Ludwik Dorn
Warszawa, dnia 29 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14264)
do ministra środowiska
w sprawie obniżenia opłat za nielegalne
wycięcie drzew lub krzewów
Ustawa o ochronie środowiska z dnia 16 kwietnia
2004 r. oraz obwieszczenie ministra środowiska z
2010 r. (dotyczące stawek opłat za usunięcie drzew i
krzewów oraz kar za zniszczenie zieleni na 2010 r.)
reguluje zagadnienia związane z opłatami za wycin-
kę drzew i krzewów oraz wskazuje sposób naliczenia
kar finansowych za nielegalną wycinkę.
235
Niestety, obowiązujące obecnie w tym zakresie
przepisy powodują niejednokrotnie, iż właściciel po-
sesji, który wyciął drzewo na swojej działce, nie wy-
stępując wcześniej do odpowiedniego organu o pozwo-
lenie na wycinkę drzewa na swojej posesji (często w
wyniku własnej niewiedzy), obciążany jest ogromną
karą finansową, sięgającą nierzadko kilkudziesięciu
lub nawet kilkuset tysięcy złotych. Uważam, że ko-
nieczne jest karanie osób, które nie wykazują nale-
żytej troski i staranności o środowisko naturalne,
jednak w tym konkretnym przypadku wysokość na-
liczonej kary jest stanowczo za wysoka i może dopro-
wadzić do niezwykle trudnej sytuacji życiowej, często
związanej z brakiem środków do życia.
Dobrym przykładem takiej sytuacji jest mieszka-
niec Skrzypnego, który zgłosił się do mojego biura.
Jest to osoba starsza, rolnik otrzymujący kilkaset
złotych renty, który wyciął na swojej posesji 2 jesiony
stwarzające zagrożenie dla jego budynku mieszkal-
nego bez odpowiedniego pozwolenia (nie zdawał sobie
sprawy z konieczności uzyskania takiego pozwole-
nia). Teraz grozi mu kara finansowa w wysokości
prawie 100 tys. zł, której nie jest w stanie zapłacić.
Kara w takiej wysokości staje się wyrokiem na
całe życie i doprowadza do wielu tragedii. Jest to tym
bardziej trudne do zrozumienia, że inne kary za brak
troski o środowisko naturalne i jego niszczenie są
kilkadziesiąt razy niższe.
Biorąc pod uwagę powyższe, zwracam się do Pana
Ministra z zapytaniem, czy możliwe jest znaczące
zmniejszenie obwiązujących stawek dotyczących
opłat za usunięcie drzew i krzewów oraz kar za znisz-
czenie zieleni, tak by kara rzeczywiście była odczu-
walna, ale nie doprowadzała do katastrofy finanso-
wej i rodzinnej obywateli.
Jednocześnie apeluję, by doprowadzić do zmiany
przepisów w tym zakresie, pozwalającej na umorze-
nie kary przez właściwe organy samorządu teryto-
rialnego w szczególnych, uzasadnionych przypad-
kach.
Z wyrazami szacunku
Poseł Andrzej Gut-Mostowy
Zakopane, dnia 20 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14265)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie wysokości środków przekazanych
beneficjentom programów operacyjnych
NSRO 2007–2013
Szanowna Pani Minister! Ocena stopnia wyko-
rzystania środków na realizację projektów w ra-
mach NSRO 2007–2013 nie jest możliwa bez przy-
236
jęcia jednolitej metodologii opisu tego zjawiska. Nie-
stety, dane podawane przez instytucje zarządzające
– zarówno krajowe, jak i regionalne – podają dane
dotyczące różnych faz realizacji projektów. Obok
siebie występują dane o kwotach przyznanych dota-
cji, wartości podpisanych umów oraz kwot przeka-
zanych beneficjentom. Nie ulega wątpliwości, że
dane przekazywane w takiej formie nie są porówny-
walne oraz nie pozwalają na prawidłową ocenę pro-
cesu realizacji tych projektów oraz stopnia wykorzy-
stania środków z Unii Europejskiej. Najistotniejsza
dla takiej oceny jest informacja o kwocie środków
rzeczywiście przekazanych beneficjentom, także
dlatego, że środki te dopiero po przekazaniu bene-
ficjentom przyczyniają się do ożywienia gospodarki
i łagodzą skutki ograniczenia dostępu samorządów
i przedsiębiorców do kredytu oraz stanowią element
stymulujący rozwój kraju.
W związku z powyższym proszę o odpowiedź na
poniższe pytania:
1. Jakie kwoty zostały przekazane beneficjentom
realizującym poszczególne programy w ramach pro-
gramów sektorowych i regionalnych?
2. Jaką część ww. kwoty stanowią zaliczki?
3. Jakie kwoty zostały przekazane regionalnym
instytucjom zarządzającym celem ich dalszego roz-
dysponowania wśród beneficjentów?
Proszę o podanie danych w podziale na poszcze-
gólne programy krajowe i regionalne oraz o dane
zbiorcze w odniesieniu do wszystkich programów
operacyjnych. Z góry dziękuję.
Poseł Grażyna Gęsicka
Warszawa, dnia 3 lutego 2010 r.
Interpelacja
(nr 14266)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie sposobu finansowania
i organizowania olimpiad przedmiotowych
na 2010 r.
Szanowna Pani Minister! Organizowane rokrocz-
nie olimpiady przedmiotowe dla uczniów szkół po-
nadgimanzjalnych stanowią możliwość wykazania
się szczególną wiedzą. Są szansą na promowanie naj-
zdolniejszych oraz motywują do pogłębiania wiedzy.
Jednakże w ostatnim czasie Ministerstwo Edukacji
Narodowej podjęło działania w celu zmiany dotych-
czas obowiązujących zasad finansowania oraz orga-
nizowania olimpiad przedmiotowych. Zmiany te bu-
dzą wiele kontrowersji i szeroki sprzeciw wśród do-
tychczasowych organizatorów.
W myśl nowo zaproponowanych reguł finansowa-
nia olimpiad środki pieniężne przekazane zostaną
dopiero po rozliczeniu poprzednich dotacji. Obecnie
rozliczane są fundusze z drugiej połowie 2009 r. i nie
wiadomo, kiedy przekazane zostaną środki na rok
2010. W związku z tym pojawia się pytanie: Skąd
organizatorzy mają czerpać środki na przeprowadze-
nie nowych olimpiad przed rozliczeniem poprzed-
nich? Już teraz konieczna jest rezerwacja ośrodków,
wpłata zaliczek na poczet publikacji, zapewnienia
transportu czy wyżywienia dla uczestników. Ponad-
to zgodnie z nową koncepcją Ministerstwa Edukacji
Narodowej organizator olimpiady wybierany będzie
w konkursie. Może więc dojść do sytuacji, w której z
powodu braku chętnych do zorganizowania olimpia-
dy nie dojdzie do jej przeprowadzenia. System kon-
kursowy może doprowadzić do zerwania ciągłości
organizacji oraz odejścia od tradycji.
W związku z powyższym proszę o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Jakie działania planuje podjąć ministerstwo,
aby usprawnić organizację olimpiad przedmiotowych
w świetle nowych zasad finansowania?
2. Jakie są przewidywane korzyści z nowego sys-
temu finansowania i organizowania olimpiad przed-
miotowych?
Z poważaniem
Poseł Marzena Machałek
Warszawa, dnia 14 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14267)
do ministra finansów
w sprawie wydania wiążącej decyzji
(interpretacji) przez ministra finansów
dotyczącej zaliczenia do kwot uzyskania
przychodów kwot uzyskanych przez
pracodawców prowadzących zakłady pracy
chronionej z tytułu zwolnień podatkowych
Szanowny Panie Ministrze! We wrześniu 2009 r.
Polska Organizacja Pracodawców Osób Niepełno-
sprawnych (POPON), Ogólnopolska Baza Praco-
dawców Osób Niepełnosprawnych (OBPON, obecnie
OBPON.ORG) oraz Krajowa Izba Gospodarczo-Re-
habilitacyjna (KIGR) zwróciły się z prośbą do Mini-
stra Finansów o zajęcie stanowiska w sprawie zali-
czania do kosztów uzyskiwania przychodów kwot
uzyskiwanych przez pracodawców prowadzących
zakłady pracy chronionej z tytułu zwolnień podat-
kowych, głównie ze zwolnień od podatku od nieru-
chomości oraz PIT-4.
Powodem podjętych działań były rozbieżne inter-
pretacje dokonywane przez organy skarbowe w ostat-
nich latach. Prośbę ponowiły ww. organizacje w
grudniu 2009 r. oraz styczniu 2010 r. Również Biuro
Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych

w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej wyraziło
chęć zaoferowania pomocy w dostarczeniu Minister-
stwu Finansów wszelkich niezbędnych informacji
dotyczących specyfiki uprawnień i obowiązków za-
kładów pracy chronionej, które mogą być niezbędne
do zajęcia stanowiska w przedmiotowej sprawie.
W latach 2004–2006 Ministerstwo Finansów pu-
blikowało na swojej stronie internetowej interpreta-
cje urzędów skarbowych, które mówiły, że zakłady
pracy chronionej miały prawo zaliczać do kosztów
uzyskania przychodów kwoty zwolnień z podatku od
nieruchomości oraz pobrane zaliczki na podatek do-
chodowy od osób fizycznych. Urzędy podkreślały, że
ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych
wyraźnie wskazuje, że zaliczki pobrane przez płatni-
ków będących zakładami pracy chronionej są kosz-
tem uzyskania przychodów na takich samych zasa-
dach jak u płatników nieposiadających statusu, w
związku z tym podatnik ma prawo zaliczać podatek
do kosztów uzyskania przychodów niezależnie od
tego, czy płaci ten podatek do budżetu, czy przeka-
zuje na ZFRON i PFRON.
Natomiast jeśli chodzi o podatek od nieruchomo-
ści, urzędy odnosiły się do ustawy o podatku docho-
dowym od osób prawnych z 15 lutego 1992 r. i art. 15
ust. 1 mówiącego o tym, co stanowi koszt uzyskania
przychodu, zgodnie z którym dany koszt może zostać
uznany za KUP, jeśli: wystąpi związek przyczynowo-
-skutkowy pomiędzy kosztem podatkowym oraz
przychodami; koszt ten nie znajduje się na liście kosz-
tów niestanowiących KUP, zgodnie z art. 16 ust. 1
ww. ustawy, oraz jest on właściwie udokumentowany.
Urzędy wskazały, że podatek od nieruchomości nie
został wymieniony przez ustawodawcę jako koszt
niestanowiący kosztu uzyskania przychodu.
Do tej pory stanowisko urzędów skarbowych w
przeważającej części uznawało zwolnienia podatkowe
w zakładach pracy chronionej za koszty stanowiące
koszt uzyskania przychodu, dopiero w 2008 r. zaczę-
ło pojawiać się więcej interpretacji kwestionujących
wcześniej wydane interpretacje i stawiające zakłady
pracy chronionej w niekorzystnej sytuacji, gdyż wy-
nikało z nich, że zakłady te nie mogą zaliczać do
KUP kwot zwolnień z podatku od nieruchomości
oraz pobranych zaliczek na podatek dochodowy od
osób fizycznych.
W obecnej sytuacji zakłady pracy chronionej mają
zatem dylemat, jak należy postępować: czy kierować
się interpretacjami urzędów skarbowych korzystny-
mi dla podatnika, czy też nie. Zbliża się termin roz-
liczenia rocznego za rok 2009, dlatego też odpowiedź
ze strony Ministerstwa Finansów w tej sprawie jest
dla wszystkich zakładów pracy chronionej bardzo
ważna.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra o
udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
W jaki sposób podmioty prowadzące zakłady pra-
cy chronionej winny dokonywać zaliczania do kosz-
tów uzyskania przychodów kwot z tytułu zwolnień
237
podatkowych, głównie ze zwolnienia od podatku od
nieruchomości oraz PIT-4?
Kiedy zamierza Pan Minister wydać interpretację
ogólną?
Z poważaniem
Poseł Krystyna Skowrońska
Mielec, dnia 28 stycznia 2010 r.
Interpelacja
(nr 14268)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie pogarszającej się kondycji
gospodarczo-finansowej największych
zakładów w Stalowej Woli
Szanowny Panie Premierze! Pragnę poinformo-
wać Pana Premiera o stale pogarszającej się kondycji
gospodarczo-finansowej największych zakładów w
Stalowej Woli, co skutkuje dalszymi zwolnieniami
pracowników, postojami i ograniczeniami czasu
pracy. Niektóre firmy stoją na progu upadłości. Pra-
cownicy HSW SA ponownie zostali zatrudnieni na
4/5 etatu z obniżką zarobków o 20%.
Taki sam los spotkał pracowników kilku innych
dużych firm, przy jednocześnie trwającym procesie
stałej redukcji zatrudnienia. Dotyczy to również pod-
miotów prywatnych i zagranicznych. W najbardziej
dramatycznym położeniu znajduje się HSW – ZZN
sp. z o.o., gdzie bez doraźnej i szybkiej interwencji
zakład zostanie postawiony w stan upadłości.
Taka sytuacja rodzi bardzo poważne napięcie
społeczne i grozi wybuchem niekontrolowanych pro-
testów. Szczególnie w przypadku HSW – ZZN sp. z
o.o., której prawie 800-osobowa załoga jest znana ze
swojej dużej determinacji i solidarności.
W związku z powyżej zasygnalizowanymi proble-
mami możemy jednoznacznie stwierdzić, że przyjęty
na początku ubiegłego roku, szumnie zapowiadany,
tzw. Pakiet ratunkowy dla Stalowej Woli, praktycz-
nie nie przyniósł żadnych rezultatów. Liczne, nagło-
śnione, spotkania, deklaracje, zapowiedzi i obietni-
ce miały charakter doraźny, krótkotrwały i wybitnie
medialny. Okazało się, że nie próbowano wykorzystać
wszystkich dostępnych instrumentów wspierają-
cych zakłady i zwalnianych pracowników, część z
nich zaś po prostu nie zrealizowano.
Informuję Pana Premiera, iż Rada i Parlament Eu-
ropejski, mając na uwadze groźbę powstania podobnej
sytuacji jak w Stalowej Woli, powołały do życia spe-
cjalny Fundusz Dostosowania do Globalizacji, gdzie
interweniuje się w sytuacjach dramatycznych, czyli
utraty pracy już przez 500 pracowników. W ubiegłym
roku w powiecie stalowowolskim przybyło aż 2385
238
bezrobotnych i nie wywołało to ani nadal nie wywo-
łuje jakichś specjalnych reakcji i prób interwencji.
Mając na uwadze stale pogarszającą się sytuację
społeczno-gospodarczą w Stalowej Woli, zwracam się
do Pana Premiera z prośbą o spowodowanie nastę-
pujących działań:
1. Wzmocnienie roli i kompetencji zespołu do
spraw HSW SA i rozszerzenie zakresu jego działań
na rzecz całego miasta i powiatu oraz innych firm
wymagających wsparcia.
2. Ustalenia w ramach zespołu osoby, która bę-
dzie imiennie odpowiedzialna za koordynowanie
działań osłonowych na rzecz zwalnianych i bezrobot-
nych osób.
3. Poddanie rzetelnej ocenie aktualnej sytuacji w
Stalowej Woli.
4. Analizę możliwości zastosowania wszystkich
instrumentów wsparcia ze szczególnym uwzględnie-
niem:
a) wykorzystania środków unijnych przeznaczo-
nych na modernizację stalowowolskich firm,
b) wykorzystania środków unijnych pozostających
w dyspozycji Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Rzeszo-
wie, a przeznaczonych na wsparcie zwolnionych pra-
cowników,
c) rozważenie wystąpienia rządu RP w sprawie
uruchomienia Europejskiego
Funduszu Dostosowania do Globalizacji dla na-
szego regionu,
d) szybkiej, doraźnej pomocy dla HSW – ZZN
sp. z o.o.
5. Stworzenie systemu rzetelnego monitorowania
zarówno sytuacji w Stalowej Woli, jak sprawozdaw-
czości z prac i osiągniętych efektów zespołu.
Przedstawiając powyższe propozycje, liczę, że Pan
Premier zechce je poważnie rozważyć, kierując się
troską o dalszą przyszłość mieszkańców Stalowej
Woli.
Jednocześnie bardzo proszę o odpowiedź na na-
stępujące pytania:
1. Jakie inne działania zostały podjęte w celu ura-
towania miejsc pracy i zakładów przemysłowych na
terenie miasta Stalowa Wola?
2. Czy trwają prace nad projektem ustawy umoż-
liwiającej wylesienie terenów przemysłowych HSW
SA bez odszkodowania, co umożliwi otwarcie nowych
terenów inwestycyjnych?
Z poważaniem
Poseł Antoni Błądek
Stalowa Wola, dnia 5 lutego 2010 r.
Interpelacja
(nr 14269)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie przesunięcia dodatkowych
środków finansowych na priorytet I
Programu Operacyjnego „Infrastruktura
i środowisko” na lata 2007–2013 w celu
umożliwienia alokacji tych środków przez
beneficjentów konkursu nr 6/
POIiŚ/1.1/11/2009 znajdujących się na liście
rezerwowej, w tym gminie i miastu Nisko
Szanowna Pani Minister! Podstawowa lista ran-
kingowa konkursu nr 6/POIiŚ/l.1/11/2009 dla dzia-
łania: Gospodarka wodno-ściekowa w aglomeracjach
powyżej 15 tys. RLM objęła zaledwie 9 wniosków. 50
pozostałych, w tym wniosek gminy i miasta Nisko,
które również uzyskały pozytywną ocenę, spełniając
kryteria formalne i merytoryczne I stopnia, nie zdo-
łało jednak zakwalifikować się na rankingową listę
z powodu małej finansowej alokacji w tym konkursie.
Środki przeznaczone na to działanie wystarczyły je-
dynie na dofinansowanie 15% wszystkich projektów,
które przeszły pozytywnie. Nabór do tego konkursu
pokazał, jak wielka jest liczba beneficjentów, którzy
aplikują o te środki. Stąd uważam, że na działanie
1.1 priorytetu I powiny być przeznaczone o wiele
większe środki finansowane. Tak niska pula dofinan-
sowania powinna być uzupełniona o przesunięcia
finansowe z innych priorytetów, choćby z priorytetu
II: Gospodarka odpadami i ochrona powierzchni zie-
mi, gdzie na działanie 2.1: Kompleksowe przedsię-
wzięcia z zakresu gospodarki odpadami komunalny-
mi ze szczególnym uwzględnieniem odpadów niebez-
piecznych w konkursie 4/PO/IiŚ/2.1/11/2009 z Fun-
duszu Spójności przeznaczono kwotę 200 mln euro.
Lista rankingowa tego konkursu objęła cztery pro-
jekty, a całkowita suma dofinansowania tych projek-
tów wyniosła zaledwie 224 mln zł, co nie wykorzy-
stuje w pełni sumy środków przeznaczonych na to
działanie. Mała liczba wnioskodawców w tym kon-
kursie świadczy również o tym, że działanie to nie
wymaga tak dużych środków dofinansowania, jak w
przypadku działania 1.1.
Ponadto, ogłaszając nabór do konkursu nr 6/PO-
IiŚ/l.l/l1/2009, podano kwotę środków przeznaczo-
nych na dofinansowanie projektów w wysokości 150
mln euro z Funduszu Spójności. W komunikacie
pana Stanisława Gawłowskiego, wiceministra środo-
wiska, z dnia 21 stycznia 2010 r. podano informację,
że łączna wnioskowana kwota dofinansowania tych
dziewięciu projektów wyniosła 408 mln zł. Kwota ta
nie wyczerpuje więc w pełni środków przeznaczonych
na dofinansowanie w ramach tego konkursu, tj. kwo-
ty 150 mln euro, z Funduszu Spójności.
Uważam, że gmina i miasto Nisko złożyło bardzo
dobry wniosek, który został wysoko oceniony. Liczba
uzyskanych punktów jest obiecująca. Niezadowolenie

spowodowane jest jedynie tym, że pula środków fi-
nansowych przeznaczona na dofinansowanie projek-
tów pozwoliła na objęcie tym dofinansowaniem jedy-
nie dziewięciu z nich.
Dofinansowanie zadania, jakim jest uporządko-
wanie gospodarki wodno-ściekowej gminy i miasta
Nisko, jest sprawą niezwykle ważną i priorytetową
dla całej społeczności miasta z uwagi na jego starą i
zniszczoną strukturę kanalizacyjną, która wymaga
pilnego remontu. Rozbudowa infrastruktury wodno-
-ściekowej umożliwi podłączenie gospodarstw do sie-
ci miejskiej, co przyczyni się do podniesienia stopnia
skanalizowania gminy i miasta Nisko. Jest to zgodne
z celem głównym priorytetu I, jakim jest wyposaże-
nie (do końca 2015 r.) aglomeracji powyżej 15 tys.
RLM w systemy kanalizacji zbiorczej oraz oczyszczal-
nie ścieków zgodnie z wymogami dyrektywy Rady
91/271/EWG w sprawie oczyszczania ścieków komu-
nalnych.
Samodzielne udźwignięcie planowanej inwestycji
dotyczącej uporządkowania gospodarki wodno-ście-
kowej wydaje się mało realne ze względu na fakt, że
jest to bardzo kosztowne zadanie. Realizacja tego za-
dania wyłącznie ze środków własnych w bardzo zna-
czący sposób może się wydłużyć, co może spowodo-
wać, że gminie i miastu Nisko nie uda się spełnić do
2015 r. wymogów wspomnianej dyrektywy. Dofinan-
sowanie ze środków Funduszu Spójności pozwoli na
realizację zadania.
Mając na uwadze ogromne znaczenie tego zada-
nia, jakie stoi przed gminą i miastem Nisko, proszę
o odpowiedź na pytania:
1. Czy istnieje możliwość zwiększenia alokacji w
konkursie nr 6/POIiŚ/l.1/11/2009, aby uwzględnić
wszystkie dobrze przygotowane projekty, które zna-
lazły się na liście rezerwowej, w tym projekt gminy i
miasta Nisko, a których jest znacznie więcej aniżeli
przewidzianych środków?
2. W jaki sposób i kiedy Ministerstwo Rozwoju
Regionalnego zamierza przesunąć dodatkowe środki
finansowe na priorytet I, działanie 1.1: Gospodarka
wodno-ściekowa w aglomeracjach powyżej 15 tys.
RLM Programu Operacyjnego „Infrastruktura i śro-
dowisko” i czy kwota przesuniętych środków obejmie
dofinansowanie dla wszystkich projektów będących
na liście rezerwowej?
3. Jaka jest więc szansa na przesunięcie projektu
gminy i miasta Nisko oraz pozostałych projektów z
listy projektów rezerwowych na listę podstawową
projektów zakwalifikowanych do dofinansowania z
Funduszu Spójności?
Z poważaniem
Poseł Antoni Błądek
Stalowa Wola, dnia 27 stycznia 2010 r.
239
Interpelacja
(nr 14270)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie naruszania przepisów ustawy
o ochronie zwierząt podczas połowów ryb
metodą złap i wypuść
Działając na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy
o wykonywaniu mandatu posła i senatora oraz art.
191–193 regulaminu Sejmu, zwracam się do pana mi-
nistra w sprawie naruszania przepisów ustawy o
ochronie zwierząt podczas połowów ryb metodą złap
i wypuść.
Ryby pojawiły się po raz pierwszy ok. 450 mln lat
temu i od tego czasu są obecne w większości natural-
nych akwenów. Zanieczyszczenie wód i niszczenie
naturalnych środowisk powodują, że coraz więcej ga-
tunków ryb jest zagrożonych wyginięciem. Obecnie
w Polsce występuje ok. 120 gatunków.
Wędkarstwo amatorskie jest bardzo popularnym
sportem, według przepisów powinno ono uwzględ-
niać wymiary i okresy ochronne poszczególnych ga-
tunków ryb oraz ustalone zwyczaje i zasady wędko-
wania na danym odcinku rzeki lub zbiorniku wod-
nym. W ostatnich latach popularność zyskała meto-
da połowu ryb zwana: złów i wypuść (no kill), która
budzi wśród środowiska wędkarskiego wątpliwości
co do zgodności z przepisami. Zgodnie z ustawą o ry-
bactwie śródlądowym, art. 7 ust. 1, za amatorski po-
łów ryb uważa się pozyskiwanie ryb kuszą lub węd-
ką. Połów ryb powinien służyć pozyskaniu pożywie-
nia, a nie wyłącznie stworzeniu możliwości rozrywki.
Wielu wędkarzy jest przeciwnych łowieniu ryb meto-
dą złów i wypuść. Podobnego zdania wydaje się być
znany ichtiolog prof. Ryszard Bartel, który wypowia-
da się na łamach prasy wędkarskiej.
Według zainteresowanych tym problemem węd-
karstwo tego typu narusza przepisy ustawy o ochro-
nie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z dnia
23 września 1997 r., z późn. zm.) Art. 6. ww. ustawy
mówi, iż nieuzasadnione lub niehumanitarne zabija-
nie zwierząt, znęcanie się nad nimi, umyślne zranie-
nie lub okaleczenie zwierzęcia jest zabronione. Oka-
leczanie ryb i manipulacje przy ich wypuszczaniu nie
są obojętne dla tych żywych istot, ryba także czuje
ból i podlega stresowi. Ryby potraktowane w ten spo-
sób nie tylko mogą nie przystąpić do tarła, ale także
bardzo często umierają.
Wiele osób uważa takie postępowanie za znęcanie
się nad zwierzętami. Złowiona ryba, zanim trafi na
brzeg, doznaje strasznego szoku już przy zacięciu, w
czasie holu narażona jest na straszliwy ból. Lądowanie
i odhaczanie, to następne cierpienia. Z informacji, ja-
kie uzyskałam w ostatnim czasie, wynika również, iż
amatorzy połowów no kill często próbują „obejść”
przepisy, łowią oni ryby nawet w okresie ochronnym,
usprawiedliwiając się faktem, iż ich nie zabijają. Prze-
pisy powinny jasno określać, iż jest to zabronione.
240
Celem wędkarstwa jest złowienie ryby, a nie jej
kaleczenie i znęcanie się nad nimi dla prestiżu czy
zabawy. Nie możemy pozwalać na to, aby podczas
połowów metodą no kill ryby cierpiały, tylko dla do-
starczenia przyjemności i satysfakcji wędkarzom.
W związku z zaistniałą sytuacją zwracam się do
Pana Ministra z zapytaniem:
1. Czy amatorskie połowy ryb metodą no kill są
zgodne z przepisami ustawy o ochronie zwierząt?
2. Jak ministerstwo zamierza rozwiązać problem
połowów ryb metodą złap i wypuść podczas okresów
ochronnych?
Z poważaniem
Poseł Barbara Bartuś
Warszawa, dnia 4 lutego 2010 r.
Interpelacja
(nr 14271)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie nasilającego się zjawiska oszustw
SMS-owych w Polsce
Działając na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy
o wykonywaniu mandatu posła i senatora oraz art.
191–193 Regulaminu Sejmu zwracam się do Pana
Ministra w sprawie nasilającego się w Polsce zjawi-
ska oszustw SMS-owych.
W Polsce w zaskakującym tempie wzrasta liczba
abonentów telefonii komórkowej oszukanych przez
firmy organizujące konkursy SMS-owe. Także nasi-
la się zjawisko otrzymywania wiadomości tekstowych
SMS, na których przesłanie abonent nie wyraził zgo-
dy. Użytkownicy otrzymują nawet kilka razy dzien-
nie niechciane wiadomości wysyłane przez rzeko-
mych organizatorów konkursów, operatorów sieci czy
też wróżki. Naciągacze żerują na nieuwadze i braku
wiedzy swoich ofiar, głównie osób starszych, które
odpisując na nie, narażają się na dodatkowe koszty.
Oferty wysyłane w ich imieniu zawsze wychodzą ze
skróconych, czterocyfrowych numerów. Niestety po-
siadacze telefonów komórkowych zazwyczaj odpisują
na SMS-y, nie sprawdzając numerów, z których przy-
chodzą podejrzane wiadomości.
Jako przykład tego typu SMS-ów można podać
wiadomość o treści: W twojej skrzynce MMS oczeku-
je pięć nowych zdjęć. Aby je obejrzeć, prześlij SMS
pod numer... Po wykonaniu tego polecenia okazuje
się, że żadnych zdjęć nie otrzymujemy, a z naszego
konta ściągnięta zostaje określona kwota. Niejedno-
krotnie jest to kwota dość znaczna. Kolejny przykład
to SMS o treści „każdy SMS wygrywa”. Pierwsza
wiadomość jest darmowa, a później każda wysłana
wiadomość jest płatna od 2,44 zł wzwyż. Konkurs
trwa przez kilka tygodni, gdzie codziennie przycho-
dzi SMS. Biorące udział w konkursie osoby kilka dni
oczekują na wiadomość w sprawie losowania nagrody
i jej odbioru. Niestety takiej wiadomości nigdy nie
otrzymują, przeciwnie, są namawiane na wysyłanie
nowych SMS-ów. Zgłaszanie takich oszustw na poli-
cji czy próba kontaktu z organizatorami konkursów
nie przynoszą żadnych efektów.
Dziwi też fakt, że firmy w XXI wieku, zajmujące
się organizacją konkursów SMS-owych, nie posia-
dają numeru telefonu biurowego czy adresu e-mail.
Osoby poszkodowane czują się okradzione i oszuka-
ne, nie wiedzą, co mogą zrobić. Najbardziej jednak
cyniczną formą SMS-owego oszustwa jest wyciąga-
nie od ludzi pieniędzy na litość oraz współczucie.
Jest to typowe działanie na wyobraźnię przeciętne-
go człowieka.
Pragnę podkreślić, że osób oszukanych przez te
SMS-y z nagrodami może być kilkadziesiąt tysięcy,
a może nawet więcej. W związku z zaistniałą sytuacją
zwracam się do Pana Ministra z zapytaniem:
1. Jakie kroki zamierza podjąć ministerstwo, aby
rozwiązać ten ogólnospołeczny problem sprytnego
wyłudzania pieniędzy od właścicieli telefonów ko-
mórkowych?
2. Czy zamierza Pan Minister wprowadzić nowe
przepisy regulujące kwestie oszustw SMS-owych,
np. przez wprowadzenie kontroli w firmach organi-
zujących konkursy i rozsyłających wiadomości do
użytkowników telefonów komórkowych oraz zakazu
prowadzenia działalności, a osoby prowadzące taką
firmę wpisane byłyby do rejestru oszustw, podobnie
jak do rejestru dłużników bankowych?
3. Czym spowodowane jest niestosowanie już ist-
niejących regulacji prawnych, według których osoba
rozsyłająca niechciane wiadomości tekstowe i nara-
żająca abonentów sieci komórkowych na koszty po-
pełnia przestępstwo oszustwa, za co grozi kara do
ośmiu lat pozbawienia wolności?
Z poważaniem
Poseł Barbara Bartuś
Warszawa, dnia 4 lutego 2010 r.

Interpelacja
(nr 14272)
do ministra infrastruktury
w sprawie przekazania z rezerwy subwencji
ogólnej Ministerstwa Infrastruktury
środków finansowych na zadanie pn.
„Przebudowa obiektów mostowych na potoku
Krupianki oraz mostu na potoku Czerszla
wraz z dojazdami w ciągu drogi powiatowej
nr K1636 Krościenko – Szczawnica”
W związku z możliwością wsparcia finansowego
dla inwestycji na drogach publicznych powiatowych,
wojewódzkich i krajowych oraz drogach powiato-
wych, wojewódzkich i krajowych w granicach miast
na prawach powiatu, planowanych do zakończenia
w roku 2010, oraz złożeniem przez starostę powiatu
nowotarskiego wniosku o dofinansowanie z rezerwy
subwencji ogólnej w 2010 r. zadania pn. „Przebudo-
241
wa obiektów mostowych na potoku Krupianki w km
10+235 oraz mostu na potoku Czerszla w km
10+335 wraz z dojazdami w ciągu drogi powiatowej
nr K1636 Krościenko – Szczawnica” zwracam się do
Pana Ministra z prośbą o pozytywne rozpatrzenie
tego wniosku i przyznanie środków finansowych
niezbędnych do realizacji tego ważnego zadania.
Realizacja tej inwestycji jest konieczna ze wzglę-
du na katastrofalny stan techniczny obu mostów za-
grażający bezpieczeństwu ruchu pieszego i samocho-
dowego. Niepodjęcie realizacji tego zdania może spo-
wodować zamknięcie tego odcinka drogi, stanowią-
cego jeden z głównych szlaków komunikacyjnych
do rezerwatu przyrody Wąwóz Homole oraz miej-
scowości Jaworki. Jakie jest stanowisko Pana Mini-
stra w przedmiotowej sprawie?
Z wyrazami szacunku
Poseł Andrzej Gut-Mostowy
Zakopane, dnia 25 stycznia 2010 r.
 ZAPYTANIA
Zapytanie
(nr 5747)
do ministra środowiska
w sprawie procedury sprzedaży drewna
w 2010 r.
Szanowny Panie Ministrze! Otrzymuję liczne sy-
gnały od przedsiębiorców przemysłu drzewnego, któ-
rzy z wielką troską o przyszłość swoich firm wypowia-
dają się na temat przyjętych zasad handlu polskim
drewnem w 2010 r., a w szczególności projektu otwar-
tego systemu aukcyjnego w latach następnych.
W ocenie przedsiębiorców przerabiających drew-
no przyjęty system umożliwi wielkim światowym
koncernom opanować polski rynek drewna poprzez
zawyżanie cen surowca, doprowadzając polską branżę
drzewną do bankructwa, a tym samym do wzrostu bez-
robocia.
Przedstawiając powyższe, kieruję zapytanie do
Ministra Środowiska: Czy faktycznie przyjęte i pro-
ponowane na przyszłość zasady handlu drewnem po-
chodzącym z lasów należących do Skarbu Państwa
znacząco pogorszą sytuację polskich zakładów drzew-
nych w skali, o jakiej informuje Polska Izba Gospodar-
cza Przemysłu Drzewnego?
Z wyrazami szacunku
Poseł Henryk Gołębiewski
Wałbrzych, dnia 11 grudnia 2009 r.
Zapytanie
(nr 5748)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie realizacji projektu pl. ID
i możliwości jego połączenia
z projektem RUM II
Szanowny Panie Ministrze! Leżą mi na sercu spra-
wy służby zdrowia, ale też synergia publicznych sys-
temów elektronicznej identyfikacji. Dlatego interesuje
mnie wdrożenie systemu Rejestru Usług Medycznych
II i wdrożenie nowych dowodów osobistych identyfi-
kowanych elektronicznie. Rada Narodowego Fundu-
szu Zdrowia od dłuższego czasu nie podejmuje uchwa-
ły umożliwiającej rozpoczęcie działań na tym polu ze
względu na (sygnalizowaną przez MSWiA) potencjal-
ną możliwość połączenia projektów pl. ID i karty ubez-
pieczenia zdrowotnego. Resort zdrowia oczekuje od
MSWiA stanowiska w tej sprawie.
Połączenie projektów wydaje się trudne ze wzglę-
du na kilka czynników, m.in.: wydawanie dowodów
osobistych tylko osobom pełnoletnim, termin wymia-
ny starych dowodów, brak możliwości wydawania
dowodów wg przynależności terytorialnej i osiągnię-
cia pełnej zgodności z eEHIC (elektroniczną europej-
ską kartą ubezpieczenia zdrowotnego). Nie oznacza
to jednak, że połączenie jest niemożliwe.
Dlatego istotne wydaje się zapytanie, na jakim
etapie są przygotowania do wprowadzenia pl. ID
w kontekście RUM II i jak oceniono kompatybilność
obu systemów. Czy oba systemy da się złączyć w je-
den, czy będą wdrażane osobno i kiedy można się
spodziewać decyzji i działań w tej sprawie?
Z poważaniem
Poseł Andrzej Orzechowski
Ełk, dnia 12 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 5749)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie wykorzystania w 2009 r.
przez urząd marszałkowski środków unijnych
z Regionalnego Programu Operacyjnego
Województwa Podkarpackiego
na lata 2007–2013
Wielce Szanowna Pani Minister! Fundusze unijne
to bardzo znaczące środki finansowe wykorzystywa-
ne w celu wspierania i restrukturyzacji gospodarek
krajów członkowskich Unii Europejskiej. Środki te
są szczególnie ważne zwłaszcza dla nowych państw
członkowskich Wspólnoty. To z funduszy struktural-
nych pochodzi część środków przeznaczonych na re-
alizację programów operacyjnych, które mają funda-
mentalne znaczenie dla rozwoju Polski i Podkarpa-
cia. Regionalny Program Operacyjny Województwa
Podkarpackiego na lata 2007–2013 jest dokumentem,
na podstawie którego wspierane mają być najważniej-
sze przedsięwzięcia województwa podkarpackiego.
Ten bardzo ważny dokument planistyczny określa
priorytety rozwoju regionu, obszary, które zostaną
objęte dotacjami unijnymi, oraz kwoty pomocy finan-
sowej przeznaczone na realizację inwestycji. Niewąt-
pliwie środki unijne to wielka szansa na progres ob-
szarów Podkarpacia. Podkarpacki Urząd Marszał-
kowski bezpośrednio zarządzający unijnymi fundu-
szami i odpowiadający za ich prawidłowe i terminowe
wykorzystanie planował, że 2009 roku województwo
zrealizuje z programu operacyjnego środki w wyso-
kości 407 mln zł.

Pismem z dnia 22 grudnia 2009 r. o sygnaturze
BP-MR-032-65/09 zwróciłem się do pana Zygmunta
Cholewińskiego, marszałka województwa podkar-
packiego, o wyjaśnienia dotyczące stopnia wykorzy-
stania środków regionalnego programu operacyjnego
na lata 2007–2013 za rok 2009 oraz o wyjaśnienie
wykorzystania jedynie części z kwoty 407 mln zł.
W odpowiedzi pana marszałka, pismo znak: RR.IX.
KP.0555/09 z dnia 11 stycznia, czytam m.in., że od
początku wdrażania programu do końca poprzednie-
go roku ogłoszono łącznie 35 konkursów, w tym
7 priorytetowych. Ze złożonych 2486 projektów
z konstatowanym dofinansowaniem do realizacji za-
twierdzono 777 wniosków na kwotę dotacji z Euro-
pejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego wynoszą-
cą 1634,82 mln zł. Ze słów przewodniczącego zarządu
wynika, że dotychczas podpisano 516 umów i wydano
35 decyzji na łączną kwotę dofinansowania w wyso-
kości 1048,56 mln zł. Jak twierdzi Pan Marszałek,
kwota ta oznacza zagospodarowanie prawie 25% pro-
gramu przeznaczonego na RPO WP na lata 2007–
–2013.
Co do niezrealizowania kwoty 407 mln zł, pan
marszałek wyjaśnia, że w budżecie na rok 2009 za-
pisano sumę 203,306 mln zł oraz powiększono ją
o dodatkowe środki resortu rozwoju regionalnego
z rezerwy celowej wynoszące 28 mln zł. Twierdzi, że
całą przekazaną kwotę wydatkowano. Natomiast
kwota 407 mln zł obejmowała wszystkie szacunkowe
wydatki kwalifikowane, które miały zostać przedsta-
wione przez beneficjentów i, jak deklaruje, z założo-
nej sumy wykonane zostało 345 mln zł.
W związku z przekazanymi mi wyjaśnieniami
pana Zygmunta Cholewińskiego, marszałka woje-
wództwa podkarpackiego, w sprawie wykorzystania
środków z Regionalnego Programu Operacyjnego
Województwa Podkarpackiego na lata 2007–2013,
chciałbym uprzejmie zapytać Panią Minister:
Jaki jest faktyczny stan wykorzystania środków
z Regionalnego Programu Operacyjnego Wojewódz-
twa Podkarpackiego na lata 2007–2013?
Czy Ministerstwo Rozwoju Regionalnego posiada
instrumenty powodujące bardziej efektywne i celowe
wykorzystanie środków z programów operacyjnych
poszczególnych województw?
Czy marszałek wystąpił do Ministerstwa Rozwo-
ju Regionalnego o środki w kwocie miliarda zł do
realizacji w ramach RPO Województwa Podkarpac-
kiego w 2010 r.?
Z wyrazami najwyższego szacunku
Poseł Marek Rząsa
Przemyśl, dnia 14 stycznia 2010 r.
243
Zapytania
(nr 5750–5758)
do ministra finansów
w sprawie subwencji dla miast i gmin: Żabno,
Wojnicz, Tuchów, Tarnów, Szczucin, Radłów,
Niepołomice, Bochnia oraz Brzesko,
woj. małopolskie
Szanowny Panie Ministrze! Subwencje jako wy-
datki bieżące budżetu państwa stanowią zarazem
dochody budżetów jednostek samorządu terytorial-
nego. Z punktu widzenia budżetu państwa subwencje
są podstawową formą wspierania finansowego jedno-
stek samorządu terytorialnego, natomiast ze strony
budżetu samorządu terytorialnego są największym
źródłem dochodów.
W związku z tym zwracam się do Pana Ministra
z prośbą o odpowiedź na następujące pytania:
1. Na jakim poziomie kształtują się subwencje dla
miast i gmin: Żabno, Wojnicz, Tuchów, Tarnów,
Szczucin, Radłów, Niepołomice, Bochnia i Brzesko?
2. Jak kwoty subwencji na rok bieżący kształtują
się w odniesieniu do subwencji, jakie ww. miasta
i gminy otrzymały w ubiegłym roku?
Z poważaniem
Poseł Jacek Pilch
Tarnów, dnia 12 stycznia 2010 r.
Zapytania
(nr 5759–5764)
do ministra finansów
w sprawie subwencji dla powiatów:
dąbrowskiego, brzeskiego, bocheńskiego,
wielickiego, tarnowskiego oraz
proszowickiego, woj. małopolskie
Szanowny Panie Ministrze! Subwencje jako wy-
datki bieżące budżetu państwa stanowią zarazem
dochody budżetów jednostek samorządu terytorial-
nego. Z punktu widzenia budżetu państwa subwencje
są podstawową formą wspierania finansowego jedno-
stek samorządu terytorialnego, natomiast ze strony
budżetu samorządu terytorialnego są największym
źródłem dochodów.
W związku z tym zwracam się do Pana Ministra
z prośbą o odpowiedź na następujące pytania:
1. Na jakim poziomie kształtują się subwencje dla
powiatów: dąbrowskiego, brzeskiego, bocheńskiego,
wielickiego, tarnowskiego i proszowickiego?
244
2. Jak kwoty subwencji na rok bieżący kształtują
się w odniesieniu do subwencji, jakie ww. powiaty
otrzymały w ubiegłym roku?
Z poważaniem
Poseł Jacek Pilch
Tarnów, dnia 12 stycznia 2010 r.
Zapytania
(nr 5765–5796)
do ministra finansów
w sprawie subwencji dla gmin: Mędrzechów,
Łapanów, Lisia Góra, Lipnica Murowana,
Kłaj, Iwkowa, Gromnik, Gręboszów, Gnojnik,
Gdów, Drwinia, Dębno, Dąbrowa Tarnowska,
Ciężkowice, Borzęcin, Bolesław, Żegocina,
Zakliczyn, Wietrzychowice, Wierzchosławice,
Trzciana, Tarnów, Szerzyny, Szczurowa,
Skrzyszów, Rzezawa, Rzepiennik Strzyżewski,
Ryglice, Radgoszcz, Pleśna, Olesno
oraz Biskupice, woj. małopolskie
Szanowny Panie Ministrze! Subwencje jako wy-
datki bieżące budżetu państwa stanowią zarazem
dochody budżetów jednostek samorządu terytorial-
nego. Z punktu widzenia budżetu państwa subwencje
są podstawową formą wspierania finansowego jedno-
stek samorządu terytorialnego, natomiast ze strony
budżetu samorządu terytorialnego są największym
źródłem dochodów.
W związku z tym zwracam się do Pana Ministra
z prośbą o odpowiedź na następujące pytania:
1. Na jakim poziomie kształtują się subwencje dla
gmin: Mędrzechów, Łapanów, Lisia Góra, Lipnica
Murowana, Kłaj, Iwkowa, Gromnik, Gręboszów,
Gnojnik, Gdów, Drwinia, Dębno, Dąbrowa Tarnow-
ska, Ciężkowice, Borzęcin, Bolesław, Żegocina, Za-
kliczyn, Wietrzychowice, Wierzchosławice, Trzciana,
Tarnów, Szerzyny, Szczurowa, Skrzyszów, Rzezawa,
Rzepiennik Strzyżewski, Ryglice, Radgoszcz, Pleśna,
Olesno i Biskupice?
2. Jak kwoty subwencji na rok bieżący kształtują
się w odniesieniu do subwencji, jakie ww. gminy
otrzymały w ubiegłym roku?
Z poważaniem
Poseł Jacek Pilch
Tarnów, dnia 12 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 5797)
do ministra finansów
w sprawie subwencji dla miasta i gminy
Proszowice w woj. małopolskim
Szanowny Panie Ministrze! Subwencje jako wy-
datki bieżące budżetu państwa stanowią zarazem
dochody budżetów jednostek samorządu terytorial-
nego. Z punktu widzenia budżetu państwa subwencje
są podstawową formą wspierania finansowego jedno-
stek samorządu terytorialnego, natomiast ze strony
budżetu samorządu terytorialnego są największym
źródłem dochodów.
W związku z tym zwracam się do Pana Ministra
z prośbą o odpowiedź na następujące pytania:
1. Na jakim poziomie kształtuje się subwencja dla
miasta i gminy Proszowice?
2. Jak kwota subwencji na rok bieżący kształtuje
się w odniesieniu do subwencji, jaką gmina otrzyma-
ła w ubiegłym roku?
Z poważaniem
Poseł Jacek Pilch
Tarnów, dnia 12 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 5798)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Toruń
Szanowny Panie Ministrze! Działając na podsta-
wie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senato-
ra (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199, z późn. zm.),
proszę o przekazanie informacji oraz o podjęcie dzia-
łań w przedstawionej poniżej sprawie.
W Polsce wciąż odczuwamy zupełnie elementarne
niedostatki i ograniczenia w uprawianiu sportu. Po-
ziom aktywności fizycznej zarówno wśród dzieci
i młodzieży, jak i wśród dorosłych, słaba jakość infra-
struktury sportowej i rekreacyjnej przy dużym zróż-
nicowaniu jej dostępności, to tylko niektóre z waż-
niejszych trudności, z którymi się borykamy. Dlatego
przedstawiony w exposé premiera Donalda Tuska
program „Moje boisko – Orlik 2012”, który zakłada
budowę ogólnodostępnych i bezpłatnych boisk spor-
towych w każdej gminie, budził wielkie nadzieje.
Ostatnio jednak pojawiają się coraz to nowe sy-
gnały o nieprawidłowościach, jakie mogły mieć miej-
sce przy organizowaniu przetargów i budowie tych

obiektów sportowych. Kolejnym niepokojącym aspek-
tem jest fakt, że „Orliki” miały być rozmieszczone
symetrycznie we wszystkich województwach, a poja-
wia się wiele sygnałów, że są one obiektami eksklu-
zywnymi i część gmin nie ma środków finansowych
na ich zrealizowanie. W mediach pojawiają się także
sygnały o niskiej jakości materiałów wykorzystanych
do budowy boisk. Szczególnie niepokojące są tutaj
doniesienia o możliwych działaniach rakotwórczych
materiałów, z których wykonane są nawierzchnie bo-
isk. O konsekwencjach ewentualnych niebezpiecz-
nych właściwości tych nawierzchni przekonamy się
być może za kilka lat. Dlatego trzeba dołożyć wszel-
kich starań, by nawierzchnie na nowo powstałych
boiskach nie budziły żadnych wątpliwości, a ewentu-
alne nieprawidłowości, które już powstały, zostały
wyeliminowane.
Będąc przekonanym, że Minister Sportu posiada
szczegółową wiedzę na temat istniejących obiektów
sportowo-rekreacyjnych, realizowanych inwestycji
oraz powszechności i dostępności do tych obiektów,
zwracam się do Pana Ministra z następującymi py-
taniami (odpowiedzi na nie proszę umieścić w za-
mieszczonych poniżej tabelkach):
1. Jakie inwestycje sportowo-rekreacyjne realizo-
wane były na terenie powiatu w latach 1999–2009?
(Tab. 1)
2. Jakie były źródła ich finansowania w podziale
na udział samorządu, budżetu państwa i środków
UE? (Tab. 1)
3. Jakie były wydatki ponoszone na realizację ww.
inwestycji w poszczególnych latach? (Tab. 2)
Tab. 1 Inwestycje sportowo-rekreacyjne realizowane w powiecie w latach 1999–2009
Koszt inwestycji (modernizacji, remontu) [w tys. zł]
Nazwa inwestycji
sportowo-rekreacyjnej Środki samorządowe
Lp.
(modernizacji,
remontu)
powiatu wojew.
1.
2.
… „Blisko boisko”
„Boisko w każdej
…
gminie”
… „Orlik”
Razem wszystkie inwestycje
245
4. Jakie inne obiekty sportowe funkcjonują na te-
renie powiatu?
5. Jakie stowarzyszenia i kluby sportowe działają
na terenie powiatu? Ile osób zrzeszają (w tym osób
niepełnosprawnych)? (Tab. 3)
6. Ile „Orlików” wybudowano w powiecie? (Tab. 4)
7. Jaką procedurę udzielenia zamówienia publicz-
nego zastosowano przy wyłanianiu ich wykonawcy?
(Tab. 4)
8. Ile firm przedstawiło ofertę wybudowania „Or-
lika”? (Tab. 4)
9. Czy po wyłonieniu wykonawcy inni oferenci
składali protesty, odwołania lub skargi na wynik
przetargu? Czego one dotyczyły? (Tab. 4)
10. Jaki rodzaj sztucznej nawierzchni zastosowa-
no do budowy boiska? Kto był jej producentem, jaka
była jej cena i jakie certyfikaty bezpieczeństwa ona
posiada? (Tab. 4)
11. Czy certyfikaty jakości zastosowanych na-
wierzchni były badane pod względem ewentualnych
działań rakotwórczych?
12. Jaki był końcowy koszt poszczególnych inwe-
stycji w stosunku do oferty przetargowej? Jeżeli mia-
ły miejsce różnice, to z czego one wynikały?
13. Czy Pan Minister dostrzega problem nierów-
nomiernego rozmieszczenia obiektów sportowo-re-
kreacyjnych i zróżnicowanej dostępności do nich
przez mieszkańców powiatu? Czy i jakie działania
podejmie resort w celu ułatwienia dostępności do
tych obiektów oraz zwiększenia liczby osób z nich
korzystających?
Rok
Środki
Środki rozpoczęcia zakończenia
budżetu Razem
UE inwestycji inwestycji
państwa
w tym
ogółem
VAT
246

Tab. 2 Wydatki ponoszone na inwestycje sportowo-rekreacyjne realizowane w powiecie

w latach 1999–2009 (w tys. zł)

Nazwa inwestycji Wydatki inwestycyjne (modernizacyjne, remontowe) ponoszone w latach:

sportowo-rekreacyjnej
Lp.
(modernizacji, 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
remontu)
1.
2.
3.
…
… „Blisko boisko”
„Boisko w każdej
…
gminie”
… „Orlik”
Razem wszystkie inwestycje

Tab. 3 Liczba osób – niezrzeszonych oraz zrzeszonych w stowarzyszeniach (klubach) sportowych –

korzystających z obiektów sportowo-rekreacyjnych w powiecie w latach 1999–2009

Stowarzyszenia (kluby)
oraz niezrzeszeni korzystający Liczba osób korzystających z obiektów sportowych w latach 1999–2009
Lp. z obiektów sportowych
Nazwa Liczba
1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
stowarzyszenia członków
1.
2.
3.
…
...
Razem stowarzyszenia
– w tym niepełnosprawni
Niezrzeszeni
– w tym niepełnosprawni
Kibice
Razem wszystkie osoby korzystające z obiektów

Tab. 4 Realizowane inwestycje „Orlik” w powiecie

Miejsce powstania Zastosowana sztuczna

Firmy uczestniczące w przetargach
„Orlika” nawierzchnia
Ceny proponowane przez firmy
Protesty, odwołania,

dotyczący działania

uczestniczące w przetargu
Firmy wykluczone,

Certyfikat (atest)
zamówienia publ.
oferty odrzucone

Lp.
Tryb udzielenia

Ostateczna cena
Cena całkowita
skargi (skutki)

rakotwórczego
Nazwa firmy 1

Nazwa firmy 2

firmy realizującej
Producent

… … … … inwestycje
(powody)

1.
2.
…
…
…
…
…
Razem wszystkie inwestycje „Orlik”

Z poważaniem
Poseł Kazimierz Moskal

Warszawa, dnia 6 stycznia 2010 r.

 247

Zapytanie Zapytanie
(nr 5799) (nr 5803)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Tychy powiatu grodzkiego Zamość

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5800) (nr 5804)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Włocławek powiatu grodzkiego Zielona Góra

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5801) (nr 5805)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Wrocław powiatu grodzkiego Żory

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5802) (nr 5806)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Zabrze powiatu grodzkiego Radom

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

248

Zapytanie Zapytanie
(nr 5807) (nr 5811)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Ruda Śląska powiatu grodzkiego Słupsk

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5808) (nr 5812)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Rybnik powiatu grodzkiego Sopot

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5809) (nr 5813)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Siemianowice Śląskie powiatu grodzkiego Sosnowiec

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5810) (nr 5814)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Skierniewice powiatu grodzkiego Suwałki

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

 249

Zapytanie Zapytanie
(nr 5815) (nr 5819)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Szczecin powiatu grodzkiego Mysłowice

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5816) (nr 5820)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Świętochłowice powiatu grodzkiego Nowy Sącz

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5817) (nr 5821)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Świnoujście powiatu grodzkiego Olsztyn

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5818) (nr 5822)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Tarnów powiatu grodzkiego Opole

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

250

Zapytanie Zapytanie
(nr 5823) (nr 5827)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Ostrołęka powiatu grodzkiego Poznań

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5824) (nr 5828)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Piekary Śląskie powiatu grodzkiego Siedlce

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5825) (nr 5829)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Piotrków Trybunalski powiatu grodzkiego Katowice

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5826) (nr 5830)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Płock powiatu grodzkiego Kielce

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

 251

Zapytanie Zapytanie
(nr 5831) (nr 5835)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Konin powiatu grodzkiego Leszno

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5832) (nr 5836)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Koszalin powiatu grodzkiego Lublin

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5833) (nr 5837)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Kraków powiatu grodzkiego Łomża

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5834) (nr 5838)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Legnica powiatu grodzkiego Łódź

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

252

Zapytanie Zapytanie
(nr 5839) (nr 5843)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Elbląg powiatu grodzkiego Gorzów Wielkopolski

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5840) (nr 5844)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Gdańsk powiatu grodzkiego Grudziądz

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5841) (nr 5845)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Gdynia powiatu grodzkiego Jastrzębie-Zdrój

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5842) (nr 5846)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Gliwice powiatu grodzkiego Jaworzno

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

 253

Zapytanie Zapytanie
(nr 5847) (nr 5851)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Jelenia Góra powiatu grodzkiego Bielsko-Biała

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5848) (nr 5852)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Kalisz powiatu grodzkiego Bydgoszcz

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5849) (nr 5853)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Biała Podlaska powiatu grodzkiego Bytom

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

Zapytanie Zapytanie
(nr 5850) (nr 5854)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Białystok powiatu grodzkiego Chełm

Patrz zapytanie nr 5798 s. 244. Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.

254
Zapytanie
(nr 5855)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Chorzów
Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.
Zapytanie
(nr 5856)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Częstochowa
Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.
Zapytanie
(nr 5857)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Dąbrowa Górnicza
Patrz zapytanie nr 5798 s. 244.
Zapytanie
(nr 5858)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Krosno
Szanowny Panie Ministrze! Działając na podsta-
wie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senato-
ra (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199, z późn. zm.),
proszę o przekazanie informacji oraz o podjęcie dzia-
łań w przedstawionej poniżej sprawie.
W Polsce wciąż odczuwamy zupełnie elementarne
niedostatki i ograniczenia w uprawianiu sportu. Po-
ziom aktywności fizycznej zarówno wśród dzieci i mło-
dzieży, jak i wśród dorosłych, słaba jakość infrastruk-
tury sportowej i rekreacyjnej przy dużym zróżnico-
waniu jej dostępności, to tylko niektóre z ważniej-
szych trudności, z którymi się borykamy. Dlatego
przedstawiony w exposé premiera Donalda Tuska
program „Moje boisko – Orlik 2012”, który zakłada
budowę ogólnodostępnych i bezpłatnych boisk spor-
towych w każdej gminie, budził wielkie nadzieje.
Ostatnio jednak pojawiają się coraz to nowe sy-
gnały o nieprawidłowościach, jakie mogły mieć miej-
sce przy organizowaniu przetargów i budowie tych
obiektów sportowych. Kolejnym niepokojącym aspek-
tem jest fakt, że „Orliki” miały być rozmieszczone
symetrycznie we wszystkich województwach, a poja-
wia się wiele sygnałów, że są one obiektami eksklu-
zywnymi i część gmin nie ma środków finansowych
na ich zrealizowanie. W mediach pojawiają się także
sygnały o niskiej jakości materiałów wykorzystanych
do budowy boisk. Szczególnie niepokojące są tutaj
doniesienia o możliwych działaniach rakotwórczych
materiałów, z których wykonane są nawierzchnie bo-
isk. O konsekwencjach ewentualnych niebezpiecz-
nych właściwości tych nawierzchni przekonamy się
być może za kilka lat. Dlatego trzeba dołożyć wszel-
kich starań, by nawierzchnie na nowo powstałych
boiskach nie budziły żadnych wątpliwości, a ewentu-
alne nieprawidłowości, które już powstały, zostały
wyeliminowane.
Będąc przekonanym, że Minister Sportu posiada
szczegółową wiedzę na temat istniejących obiektów
sportowo-rekreacyjnych, realizowanych inwestycji
oraz powszechności i dostępności do tych obiektów,
zwracam się do Pana Ministra z następującymi py-
taniami (odpowiedzi na nie proszę umieścić w za-
mieszczonych poniżej tabelkach):
1. Jakie inwestycje sportowo-rekreacyjne realizo-
wane były na terenie powiatu w okresie 1999–2009?
(Tab. 1)
2. Jakie były źródła ich finansowania w podziale
na udział samorządu, budżetu państwa i środków
UE? (Tab. 1)
3. Jakie były wydatki ponoszone na realizację ww.
inwestycji w poszczególnych latach? (Tab. 2)
4. Jakie inne obiekty sportowe funkcjonują na te-
renie powiatu?
5. Jakie stowarzyszenia i kluby sportowe działają
na terenie powiatu? Ile osób zrzeszają (w tym osób
niepełnosprawnych)? (Tab. 3)
6. Ile „Orlików” wybudowano w powiecie? (Tab. 4)
7. Jaką procedurę udzielenia zamówienia publicz-
nego zastosowano przy wyłanianiu ich wykonawcy?
(Tab. 4)
8. Ile firm przedstawiło ofertę wybudowania „Or-
lika”? (Tab. 4)
9. Czy po wyłonieniu wykonawcy inni oferenci
składali protesty, odwołania lub skargi na wynik
przetargu? Czego one dotyczyły? (Tab. 4)
10. Jaki rodzaj sztucznej nawierzchni zastosowa-
no do budowy boiska? Kto był jej producentem, jaka
 255

była jej cena i jakie certyfikaty bezpieczeństwa ona
posiada? (Tab. 4)
11. Czy certyfikaty jakości zastosowanych na-
wierzchni były badane pod względem ewentualnych
działań rakotwórczych?
12. Jaki był końcowy koszt poszczególnych inwe-
stycji w stosunku do oferty przetargowej? Jeżeli mia-
ły miejsce różnice, to z czego one wynikały?
13. Czy Pan Minister dostrzega problem nierów-
nomiernego rozmieszczenia obiektów sportowo-re-
kreacyjnych i zróżnicowanej dostępności do nich
przez mieszkańców powiatu? Czy i jakie działania
podejmie resort w celu ułatwienia dostępności do
tych obiektów oraz zwiększenia liczby osób z nich
korzystających?

Tab. 1 Inwestycje sportowo-rekreacyjne realizowane w powiecie w latach 1999–2009

Koszt inwestycji (modernizacji, remontu) [w tys. zł] Rok

Nazwa inwestycji
sportowo-rekreacyjnej Środki
Lp. Środki rozpoczęcia zakończenia
(modernizacji, Środki samorządowe budżetu Razem
UE inwestycji inwestycji
remontu) państwa
w tym
powiatu wojew. ogółem
VAT

1.

2.

… „Blisko boisko”

„Boisko w każdej
…
gminie”

… „Orlik”

Razem wszystkie inwestycje

Tab. 2 Wydatki ponoszone na inwestycje sportowo-rekreacyjne realizowane w powiecie

w latach 1999–2009 (w tys. zł)

Nazwa inwestycji Wydatki inwestycyjne (modernizacyjne, remontowe) ponoszone w latach:

sportowo-rekreacyjnej
Lp.
(modernizacji, 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
remontu)

1.

2.

3.

… „Blisko boisko”

„Boisko w każdej
…
gminie”

… „Orlik”

Razem wszystkie inwestycje

256

Tab. 3 Liczba osób – niezrzeszonych oraz zrzeszonych w stowarzyszeniach (klubach) sportowych –

korzystających z obiektów sportowo-rekreacyjnych w powiecie w latach 1999–2009

Stowarzyszenia (kluby)
oraz niezrzeszeni korzystający Liczba osób korzystających z obiektów sportowych w latach 1999–2009
Lp. z obiektów sportowych
Nazwa Liczba
1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
stowarzyszenia członków
1.
2.
3.
…
...
Razem stowarzyszenia
– w tym niepełnosprawni
Niezrzeszeni
– w tym niepełnosprawni
Kibice
Razem wszystkie osoby korzystające z obiektów

Tab. 4 Realizowane inwestycje „Orlik” w powiecie

Miejsce powstania Zastosowana sztuczna

Firmy uczestniczące w przetargach
„Orlika” nawierzchnia
Ceny proponowane przez firmy
Protesty, odwołania,

dotyczący działania
uczestniczące w przetargu
Firmy wykluczone,

Certyfikat (atest)
zamówienia publ.
oferty odrzucone

Lp. Ostateczna cena Tryb udzielenia

Cena całkowita
skargi (skutki)

rakotwórczego
Nazwa firmy 1

Nazwa firmy 2

firmy realizującej

Producent
… … … … inwestycje
(powody)

1.
2.
…
…
…
…
…
Razem wszystkie inwestycje „Orlik”

Z poważaniem

Poseł Kazimierz Moskal

oraz grupa posłów

Warszawa, dnia 6 stycznia 2010 r.


Zapytanie
(nr 5859)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Tarnobrzeg
Patrz zapytanie nr 5858 s. 254.
Zapytanie
(nr 5860)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Przemyśl
Patrz zapytanie nr 5858 s. 254.
Zapytanie
(nr 5861)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodzkiego Rzeszów
Patrz zapytanie nr 5858 s. 254.
Zapytanie
(nr 5862)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu żywieckiego (w gminach
Czernichów, Gilowice, Jeleśnia, Koszarawa,
Lipowa, Łękawica, Łodygowice, Milówka,
Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Ślemień,
Świnna, Ujsoły, Węgierska Górka, Żywiec)
Szanowny Panie Ministrze! Działając na podsta-
wie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senato-
ra (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199, z późn. zm.),
proszę o przekazanie informacji oraz o podjęcie dzia-
łań w przedstawionej poniżej sprawie.
W Polsce wciąż odczuwamy zupełnie elementarne
niedostatki i ograniczenia w uprawianiu sportu. Po-
257
ziom aktywności fizycznej zarówno wśród dzieci i mło-
dzieży, jak i wśród dorosłych, słaba jakość infrastruk-
tury sportowej i rekreacyjnej przy dużym zróżnico-
waniu jej dostępności, to tylko niektóre z ważniej-
szych trudności, z którymi się borykamy. Dlatego
przedstawiony w exposé premiera Donalda Tuska
program „Moje boisko – Orlik 2012”, który zakłada
budowę ogólnodostępnych i bezpłatnych boisk spor-
towych w każdej gminie, budził wielkie nadzieje.
Ostatnio jednak pojawiają się coraz to nowe sy-
gnały o nieprawidłowościach, jakie mogły mieć miej-
sce przy organizowaniu przetargów i budowie tych
obiektów sportowych. Kolejnym niepokojącym aspek-
tem jest fakt, że „Orliki” miały być rozmieszczone
symetrycznie we wszystkich województwach, a poja-
wia się wiele sygnałów, że są one obiektami eksklu-
zywnymi i część gmin nie ma środków finansowych
na ich zrealizowanie. W mediach pojawiają się także
sygnały o niskiej jakości materiałów wykorzystanych
do budowy boisk. Szczególnie niepokojące są tutaj
doniesienia o możliwych działaniach rakotwórczych
materiałów, z których wykonane są nawierzchnie bo-
isk. O konsekwencjach ewentualnych niebezpiecz-
nych właściwości tych nawierzchni przekonamy się
być może za kilka lat. Dlatego trzeba dołożyć wszel-
kich starań, by nawierzchnie na nowo powstałych
boiskach nie budziły żadnych wątpliwości, a ewentu-
alne nieprawidłowości, które już powstały, zostały
wyeliminowane.
Będąc przekonanym, że Minister Sportu posiada
szczegółową wiedzę na temat istniejących obiektów
sportowo-rekreacyjnych, realizowanych inwestycji
oraz powszechności i dostępności do tych obiektów,
zwracam się do Pana Ministra z następującymi py-
taniami (odpowiedzi na nie proszę umieścić w za-
mieszczonych poniżej tabelkach):
1. Jakie inwestycje sportowo-rekreacyjne realizo-
wane były na terenie powiatu w okresie 1999–2009?
(Tab. 1)
2. Jakie były źródła ich finansowania w podziale
na udział samorządu (gminy, powiatu, województwa),
budżetu państwa i środków UE? (Tab. 1)
3. Jakie były wydatki ponoszone na realizację ww.
inwestycji w poszczególnych latach? (Tab. 2)
4. Jakie inne obiekty sportowe funkcjonują na te-
renie gmin powiatu?
5. Jakie stowarzyszenia i kluby sportowe działają
na terenie poszczególnych gmin? Ile osób zrzeszają
(w tym osób niepełnosprawnych)? (Tab. 3)
6. Ile „Orlików” wybudowano w powiecie? (Tab. 4)
7. Czy rozmieszczenie „Orlików” w poszczegól-
nych gminach powiatu jest równomierne? Jak się ono
przedstawia?
8. Jakie działania są podejmowane w celu równo-
miernego rozmieszczenia „Orlików” we wszystkich
gminach powiatu – szczególnie dla gmin najbiedniej-
szych?
9. Jaką procedurę udzielenia zamówienia publicz-
nego zastosowano przy wyłanianiu ich wykonawcy?
(Tab. 4)
258

10. Ile firm przedstawiło ofertę wybudowania „Or-
lika”? (Tab. 4)
11. Czy po wyłonieniu wykonawcy inni oferenci
składali protesty, odwołania lub skargi na wynik
przetargu? Czego one dotyczyły? (Tab. 4)
12. Jaki rodzaj sztucznej nawierzchni zastosowa-
no do budowy boiska? Kto był jej producentem, jaka
była jej cena i jakie certyfikaty bezpieczeństwa ona
posiada? (Tab. 4)
13. Czy certyfikaty jakości zastosowanych na-
wierzchni były badane pod względem ewentualnych
działań rakotwórczych?
14. Jaki był końcowy koszt poszczególnych inwe-
stycji w stosunku do oferty przetargowej? Jeżeli mia-
ły miejsce różnice, to z czego one wynikały?
15. Czy Pan Minister dostrzega problem nierów-
nomiernego rozmieszczenia obiektów sportowo-re-
kreacyjnych i zróżnicowanej dostępności do nich
przez mieszkańców powiatu? Czy i jakie działania
podejmie resort w celu ułatwienia dostępności do
tych obiektów oraz zwiększenia liczby osób z nich
korzystających?

Tab. 1 Inwestycje sportowo-rekreacyjne realizowane w powiecie i gminach powiatu w latach 1999–2009

Koszt inwestycji (modernizacji, remontu) [w tys. zł] Rok

Nazwa inwestycji
Środki samorządowe Razem
Lp. sportowo-rekreacyjnej Środki
(modernizacji, remontu) Środki rozpoczęcia zakończenia
budżetu
UE w tym inwestycji inwestycji
gminy powiatu wojew. państwa ogółem
VAT

1.

2.

… „Blisko boisko”

„Boisko w każdej
…
gminie”

… „Orlik”

Razem wszystkie inwestycje

Tab. 2 Wydatki ponoszone na inwestycje sportowo-rekreacyjne realizowane w powiecie

i gminach powiatu w latach 1999–2009 (w tys. zł)

Nazwa inwestycji Wydatki inwestycyjne (modernizacyjne, remontowe) ponoszone w latach:

sportowo-rekreacyjnej
Lp.
(modernizacji, 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
remontu)

1.

2.

3.

… „Blisko boisko”

„Boisko w każdej
…
gminie”

… „Orlik”

Razem wszystkie inwestycje

 259

Tab. 3 Liczba osób – niezrzeszonych oraz zrzeszonych w stowarzyszeniach (klubach) sportowych –

korzystających z obiektów sportowo-rekreacyjnych w powiecie i gminach powiatu w latach 1999–2009

Stowarzyszenia (kluby)
oraz niezrzeszeni korzystający Liczba osób korzystających z obiektów sportowych w latach 1999–2009
Lp. z obiektów sportowych
Nazwa Liczba
1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
stowarzyszenia członków
1.
2.
3.
…
...
Razem stowarzyszenia
– w tym niepełnosprawni
Niezrzeszeni
– w tym niepełnosprawni
Kibice
Razem wszystkie osoby korzystające z obiektów

Tab. 4 Realizowane inwestycje „Orlik” w powiecie i gminach powiatu

Miejsce
Zastosowana sztuczna
powstania Firmy uczestniczące w przetargach
nawierzchnia
„Orlika”

Tryb udzielenia zamówienia publ.

Certyfikat (atest) dotyczący

Protesty, odwołania, skargi
Firmy wykluczone, oferty

działania rakotwórczego
Ceny proponowane przez firmy
odrzucone (powody)

uczestniczące w przetargu

Cena całkowita
Lp.
Miejscowość

Ostateczna

Producent
(skutki)
Powiat
Gmina

cena firmy
realizującej
Nazwa firmy 1

Nazwa firmy 2

inwestycje
… … … …

1.
2.
…
…
…
…
…
Razem wszystkie inwestycje „Orlik”

Z poważaniem Zapytanie
Poseł Kazimierz Moskal (nr 5864)

Warszawa, dnia 6 stycznia 2010 r. do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji

Zapytanie sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
(nr 5863) „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu zielonogórskiego (w gminach
do ministra sportu i turystyki Bojadła, Świdnica, Trzebiechów, Zabór,
Zielona Góra, Babimost, Czerwieńsk,
w sprawie realizacji inwestycji Kargowa, Nowogród Bobrzański, Sulechów)
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu zgorzeleckiego (w gminach
Bogatynia, Pieńsk, Węgliniec, Zawidów, Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zgorzelec, Sulików)

Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

260
Zapytanie
(nr 5865)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu złotoryjskiego (w gminach
Wojcieszów, Złotoryja, Świerzawa,
Pielgrzymka, Zagrodno)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5866)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu złotowskiego (w gminach Jastrowie,
Krajenka, Okonek, Lipka, Tarnówka,
Zakrzewo, Złotów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5867)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu zwoleńskiego (w gminach Kazanów,
Policzna, Przyłęk, Tczów, Zwoleń)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5868)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu żagańskiego (w gminach Iłowa,
Małomice, Szprotawa, Gozdnica, Żagań,
Brzeźnica, Niegosławice, Wymiarki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5869)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu żarskiego (w gminach Brody, Lipinki
Łużyckie, Przewóz, Trzebiel, Tuplice, Żary,
Jasień, Lubsko, Łęknica)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5870)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu żnińskiego (w gminach Barcin,
Janowiec Wielkopolski, Łabiszyn, Żnin,
Gąsawa, Rogowo)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5871)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu żuromińskiego (w gminach
Kuczbork-Osada, Lubowidz, Lutocin,
Siemiątkowo, Bieżuń, Żuromin)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5872)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu żyrardowskiego (w gminach Puszcza
Mariańska, Radziejowice, Wiskitki,
Mszczonów, Żyrardów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 5873)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wrzesińskiego (w gminach Miłosław,
Nekla, Pyzdry, Września, Kołaczkowo)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5874)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wschowskiego (w gminach Sława,
Szlichtyngowa, Wschowa)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5875)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wysokomazowieckiego (w gminach
Czyżew-Osada, Klukowo, Kobylin-Borzymy,
Kulesze Kościelne, Nowe Piekuty, Sokoły,
Szepietowo, Wysokie Mazowieckie,
Ciechanowiec)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5876)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wyszkowskiego (w gminach
Brańszczyk, Długosiodło, Rząśnik,
Somianka, Zabrodzie, Wyszków)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
261
Zapytanie
(nr 5877)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie powiatu
zambrowskiego (w gminach Kołaki Kościelne,
Rutki, Szumowo, Zambrów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5878)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu zamojskiego (w gminach Krasnobród,
Szczebrzeszyn, Zwierzyniec, Adamów,
Grabowiec, Komarów-Osada, Łabunie,
Miączyn, Nielisz, Radecznica, Sitno,
Skierbieszów, Stary Zamość, Sułów, Zamość)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5879)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu zawierciańskiego (w gminach
Irządze, Kroczyce, Włodowice, Żarnowiec,
Łazy, Ogrodzieniec, Pilica, Szczekociny,
Poręba, Zawiercie)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5880)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu ząbkowickiego (w gminach Bardo,
Ząbkowice Śląskie, Ziębice, Złoty Stok,
Ciepłowody, Kamieniec Ząbkowicki,
Stoszowice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
262
Zapytanie
(nr 5881)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu zduńskowolskiego (w gminach
Zapolice, Zduńska Wola, Szadek)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5882)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu zgierskiego (w gminach Głowno,
Ozorków, Parzęczew, Zgierz,
Aleksandrów Łódzki, Stryków)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5883)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wieluńskiego (w gminach Wieluń,
Biała, Czarnożyły, Konopnica, Mokrsko,
Osjaków, Ostrówek, Pątnów, Skomlin,
Wierzchlas)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5884)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wieruszowskiego (w gminach
Bolesławiec, Czastary, Galewice, Lututów,
Łubnice, Sokolniki, Wieruszów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5885)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu włocławskiego (w gminach
Baruchowo, Boniewo, Choceń, Fabianki,
Lubanie, Włocławek, Brześć Kujawski,
Chodecz, Izbica Kujawska,
Lubień Kujawski, Lubraniec, Kowal)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5886)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu włodawskiego (w gminach Hanna,
Hańsk, Stary Brus, Urszulin, Włodawa,
Wola Uhruska, Wyryki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5887)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu włoszczowskiego (w gminach
Kluczewsko, Krasocin, Moskorzew, Radków,
Secemin, Włoszczowa)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5888)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wodzisławskiego (w gminach Godów,
Gorzyce, Lubomia, Marklowice, Mszana,
Wodzisław Śląski, Rydułtowy, Radlin, Pszów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 5889)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wolsztyńskiego (w gminach
Przemęt, Siedlec, Wolsztyn)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5890)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wołomińskiego (w gminach
Dąbrówka, Jadów, Klembów, Poświętne,
Strachówka, Radzymin, Tłuszcz, Wołomin,
Kobyłka, Marki, Ząbki, Zielonka)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5891)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wołowskiego (w gminach
Brzeg Dolny, Wołów, Wińsko)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5892)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wrocławskiego (w gminach
Czernica, Długołęka, Jordanów Śląski,
Kobierzyce, Mietków, Żórawina,
Kąty Wrocławskie, Sobótka, Siechnice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
263
Zapytanie
(nr 5893)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wadowickiego (w gminach Andrychów,
Brzeźnica, Kalwaria Zebrzydowska,
Lanckorona, Mucharz, Spytkowice, Stryszów,
Tomice, Wadowice, Wieprz)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5894)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wałbrzyskiego (w gminach
Boguszów-Gorce, Jedlina-Zdrój,
Szczawno-Zdrój, Wałbrzych, Głuszyca,
Mieroszów, Czarny Bór, Stare Bogaczowice,
Walim)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5895)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wałeckiego (w gminach Człopa,
Mirosławiec, Tuczno, Wałcz)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5896)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu warszawskiego zachodniego
(w gminach Błonie, Łomianki, Ożarów
Mazowiecki, Izabelin, Kampinos, Leszno,
Stare Babice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
264
Zapytanie
(nr 5897)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wąbrzeskiego (w gminach
Wąbrzeźno, Płużnica, Książki, Dębowa Łąka)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5898)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wągrowieckiego (w gminach
Damasławek, Mieścisko, Wapno, Wągrowiec,
Gołańcz, Skoki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5899)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wejherowskiego (w gminach
Choczewo, Gniewino, Linia, Luzino, Łęczyce,
Szemud, Wejherowo, Reda, Rumia)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5900)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu węgorzewskiego (w gminach Budry,
Pozezdrze, Węgorzewo)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5901)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu węgrowskiego (w gminach Grębków,
Korytnica, Liw, Miedzna, Sadowne, Stoczek,
Wierzbno, Łochów, Węgrów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5902)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu wielickiego (w gminach Niepołomice,
Wieliczka, Biskupice, Gdów, Kłaj)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5903)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu tarnogórskiego (w gminach Kalety,
Miasteczko Śląskie, Radzionków, Tarnowskie
Góry, Krupski Młyn, Ożarowice,
Świerklaniec, Tworóg, Zbrosławice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5904)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu tarnowskiego (w gminach
Ciężkowice, Radłów, Ryglice, Tuchów,
Wojnicz, Zakliczyn, Żabno, Gromnik,
Lisia Góra, Pleśna, Rzepiennik Strzyżewski,
Skrzyszów, Szerzyny, Tarnów,
Wierzchosławice, Wietrzychowice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 5905)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu tatrzańskiego (w gminach Biały
Dunajec, Bukowina Tatrzańska, Kościelisko,
Poronin, Zakopane)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5906)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu tczewskiego (w gminach
Morzeszczyn, Subkowy, Tczew, Gniew,
Pelplin)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5907)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu tomaszowskiego w województwie
lubelskim (w gminach Tomaszów Lubelski,
Tyszowce, Bełżec, Jarczów, Krynice, Lubycza
Królewska, Łaszczów, Rachanie, Susiec,
Tarnawatka, Telatyn, Ulhówek)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5908)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu tomaszowskiego w województwie
łódzkim (w gminach Będków, Budziszewice,
Czerniewice, Inowłódz, Lubochnia, Rokiciny,
Rzeczyca, Tomaszów Mazowiecki, Ujazd,
Żelechlinek)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
265
Zapytanie
(nr 5909)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu toruńskiego (w gminach Chełmża,
Czernikowo, Lubicz, Łubianka, Łysomice,
Obrowo, Wielka Nieszawka, Zławieś Wielka)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5910)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu trzebnickiego (w gminach
Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica,
Żmigród, Wisznia Mała, Zawonia)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5911)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu tucholskiego (w gminach Cekcyn,
Gostycyn, Kęsowo, Lubiewo, Śliwice,
Tuchola)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5912)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu tureckiego (w gminach Brudzew,
Kawęczyn, Malanów, Przykona, Turek,
Władysławów, Dobra, Tuliszków)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
266
Zapytanie
(nr 5913)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu sztumskiego (w gminach Mikołajki
Pomorskie, Stary Dzierzgoń, Stary Targ,
Dzierzgoń, Sztum)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5914)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu szydłowieckiego (w gminach
Chlewiska, Jastrząb, Mirów, Orońsko,
Szydłowiec)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5915)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu średzkiego (w gminach Kostomłoty,
Malczyce, Miękinia, Udanin, Środa Śląska)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5916)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu średzkiego w województwie
wielkopolskim (w gminach Dominowo,
Krzykosy, Nowe Miasto nad Wartą,
Zaniemyśl, Środa Wielkopolska)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5917)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu śremskiego (w gminach Dolsk,
Książ Wielkopolski, Śrem, Brodnica)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5918)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu świdnickiego (w gminach
Jaworzyna Śląska, Strzegom, Żarów,
Dobromierz, Marcinowice, Świdnica,
Świebodzice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5919)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu świdwińskiego (w gminach Brzeżno,
Rąbino, Sławoborze, Świdwin,
Połczyn-Zdrój)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5920)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu świdnickiego w województwie
lubelskim (w gminach Mełgiew, Rybczewice,
Trawniki, Piaski, Świdnik)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 5921)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu świebodzińskiego (w gminach
Lubrza, Łagów, Skąpe, Szczaniec,
Świebodzin, Zbąszynek)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5922)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu świeckiego (w gminach Nowe,
Świecie, Bukowiec, Dragacz, Drzycim,
Jeżewo, Lniano, Osie, Pruszcz, Świekatowo,
Warlubie)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5923)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu staszowskiego (w gminach Osiek,
Połaniec, Staszów, Bogoria, Łubnice,
Oleśnica, Rytwiany, Szydłów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5924)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu strzeleckiego (w gminach
Kolonowskie, Leśnica, Strzelce Opolskie,
Ujazd, Zawadzkie, Izbicko, Jemielnica)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
267
Zapytanie
(nr 5925)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu strzelecko-drezdeneckiego
(w gminach Dobiegniew, Drezdenko,
Strzelce Krajeńskie, Stare Kurowo, Zwierzyn)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5926)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu strzelińskiego (w gminach Borów,
Kondratowice, Przeworno, Strzelin, Wiązów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5927)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu sulęcińskiego (w gminach
Lubniewice, Sulęcin, Torzym, Krzeszyce,
Słońsk)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5928)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu suskiego (w gminach Jordanów,
Sucha Beskidzka, Maków Podhalański,
Budzów, Bystra-Sidzina, Stryszawa,
Zawoja, Zembrzyce)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
268

Zapytanie Zapytanie
(nr 5929) (nr 5933)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu suwalskiego (w gminach
Bakałarzewo, Filipów, Jeleniewo, Przerośl, powiatu sławieńskiego (w gminach Darłowo,
Raczki, Rutka-Tartak, Suwałki, Szypliszki, Sławno, Postomino, Malechowo)
Wiżajny)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
Zapytanie (nr 5934)
(nr 5930)
do ministra sportu i turystyki
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu szamotulskiego (w gminach powiatu oławskiego (w gminach
Ostroróg, Pniewy, Szamotuły, Wronki, Jelcz-Laskowice, Oława, Domaniów)
Duszniki, Kaźmierz, Obrzycko)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
Zapytanie (nr 5935)
(nr 5931)
do ministra sportu i turystyki
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu szczecineckiego (w gminach powiatu słubickiego (w gminach Cybinka,
Barwice, Biały Bór, Borne Sulinowo, Ośno Lubuskie, Rzepin, Słubice, Górzyca)
Grzmiąca, Szczecinek)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
Zapytanie (nr 5936)
(nr 5932)
do ministra sportu i turystyki
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu szczycieńskiego (w gminach powiatu opatowskiego (w gminach
Dźwierzuty, Jedwabno, Rozogi, Szczytno, Baćkowice, Iwaniska, Lipnik, Sadowie,
Świętajno, Wielbark, Pasym) Tarłów, Wojciechowice, Opatów, Ożarów)

Patrz zapytanie nr 5862 s. 257. Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.


Zapytanie
(nr 5937)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu opoczyńskiego (w gminach
Białaczów, Mniszków, Paradyż, Poświętne,
Sławno, Żarnów, Drzewica, Opoczno)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5938)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu opolskiego (w gminach Niemodlin,
Ozimek, Prószków, Chrząstowice, Dąbrowa,
Dobrzeń Wielki, Komprachcice, Łubniany,
Murów, Popielów, Tarnów Opolski, Tułowice,
Turawa)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5939)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu opolskiego w województwie
lubelskim (w gminach Opole Lubelskie,
Poniatowa, Chodel, Józefów nad Wisłą,
Karczmiska, Łaziska, Wilków)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5940)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu słupeckiego (w gminach Lądek,
Orchowo, Ostrowite, Powidz, Słupca,
Strzałkowo, Zagórów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
269
Zapytanie
(nr 5941)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu ostrołęckiego (w gminach
Myszyniec, Baranowo, Czarnia, Czerwin,
Goworowo, Kadzidło, Lelis, Łyse,
Olszewo-Borki, Rzekuń, Troszyn)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5942)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu nidzickiego (w gminach Nidzica,
Janowiec Kościelny, Janowo, Kozłowo)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5943)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu słupskiego (w gminach Damnica,
Dębnica Kaszubska, Główczyce, Kobylnica,
Potęgowo, Słupsk, Smołdzino, Ustka, Kępice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5944)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu nowodworskiego (w gminach
Krynica Morska, Nowy Dwór Gdański,
Ostaszewo, Stegna, Sztutowo)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
270
Zapytanie
(nr 5945)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu sochaczewskiego (w gminach
Sochaczew, Brochów, Iłów, Młodzieszyn,
Nowa Sucha, Rybno, Teresin)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5946)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu nowodworskiego w województwie
mazowieckim (w gminach Nowy Dwór
Mazowiecki, Nasielsk, Zakroczym, Czosnów,
Leoncin, Pomiechówek)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5947)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu nowosądeckiego (w gminach
Krynica-Zdrój, Muszyna, Piwniczna-Zdrój,
Stary Sącz, Chełmiec, Gródek nad Dunajcem,
Grybów, Kamionka Wielka, Korzenna,
Łabowa, Łącko, Łososina Dolna, Nawojowa,
Podegrodzie, Rytro)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5948)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu sokołowskiego (w gminach
Sokołów Podlaski, Sterdyń, Repki, Bielany,
Jabłonna Lacka, Sabnie, Ceranów, Kosów Lacki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5949)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu nowosolskiego (w gminach Kolsko,
Nowa Sól, Otyń, Siedlisko, Bytom Odrzański,
Kożuchów, Nowe Miasteczko)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5950)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu sokólskiego (w gminach Janów,
Korycin, Kuźnica, Nowy Dwór, Sidra,
Szudziałowo, Dąbrowa Białostocka, Krynki,
Sokółka, Suchowola)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5951)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu nowotarskiego (w gminach
Nowy Targ, Rabka-Zdrój, Szczawnica,
Czarny Dunajec, Czorsztyn, Jabłonka,
Krościenko nad Dunajcem, Lipnica Wielka,
Łapsze Niżne, Ochotnica Dolna, Raba Wyżna,
Spytkowice, Szaflary)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5952)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu sejneńskiego (w gminach Giby,
Krasnopol, Puńsk, Sejny)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 5953)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu nowotomyskiego (w gminach
Lwówek, Nowy Tomyśl, Opalenica, Zbąszyń,
Kuślin, Miedzichowo)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5954)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu starachowickiego (w gminach
Starachowice, Wąchock, Brody, Mirzec,
Pawłów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5955)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu stargardzkiego (w gminach
Chociwel, Dobrzany, Ińsko, Suchań, Dolice,
Kobylanka, Marianowo, Stara Dąbrowa,
Stargard Szczeciński)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5956)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu ryckiego (w gminach Kłoczew,
Nowodwór, Stężyca, Ułęż, Ryki, Dęblin)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
271
Zapytanie
(nr 5957)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu rypińskiego (w gminach Brzuze,
Rogowo, Rypin, Skrwilno, Wąpielsk)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5958)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu sandormierskiego (w gminach
Dwikozy, Klimontów, Łoniów, Obrazów,
Samborzec, Wilczyce, Koprzywnica,
Zawichost, Sandomierz)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5959)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu sępoleńskiego (w gminach
Kamień Krajeński, Sępólno Krajeńskie,
Więcbork, Sośno)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5960)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu siedleckiego (w gminach Domanice,
Korczew, Kotuń, Mokobody, Paprotnia,
Przesmyki, Siedlce, Skórzec, Suchożebry,
Wiśniew, Wodynie, Zbuczyn, Mordy)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
272
Zapytanie
(nr 5961)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu siemiatyckiego (w gminach
Drohiczyn, Dziadkowice, Grodzisk, Mielnik,
Milejczyce, Nurzec-Stacja, Perlejewo,
Siemiatycze)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5962)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu sieradzkiego (w gminach
Brąszewice, Brzeźnio, Burzenin,
Goszczanów, Klonowa, Sieradz, Wróblew,
Błaszki, Warta, Złoczew)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5963)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu sierpeckiego (w gminach Gozdowo,
Mochowo, Rościszewo, Sierpc, Szczutowo,
Zawidz)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5964)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu skarżyskiego (w gminach Skarżysko-
Kamienna, Suchedniów, Bliżyn, Łączna,
Skarżysko Kościelne)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5965)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu skierniewickiego (w gminach
Bolimów, Głuchów, Godzianów, Kowiesy,
Lipce Reymontowskie, Maków,
Nowy Kawęczyn, Skierniewice, Słupia)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5966)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu puławskiego (w gminach Baranów,
Janowiec, Końskowola, Kurów, Markuszów,
Puławy, Wąwolnica, Żyrzyn,
Kazimierz Dolny, Nałęczów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5967)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu nyskiego (w gminach Głuchołazy,
Korfantów, Nysa, Otmuchów, Paczków,
Kamiennik, Łambinowice, Pakosławice,
Skoroszyce)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5968)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu obornickiego (w gminach Oborniki,
Rogoźno, Ryczywół)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 5969)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu pułtuskiego (w gminach Gzy,
Obryte, Pokrzywnica, Świercze, Winnica,
Zatory, Pułtusk)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5970)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu oleckiego (w gminach Kowale
Oleckie, Świętajno, Wieliczki, Olecko)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5971)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu mińskiego (w gminach Mińsk
Mazowiecki, Sulejówek, Halinów, Kałuszyn,
Cegłów, Dębe Wielkie, Dobre, Jakubów,
Latowicz, Mrozy, Siennica, Stanisławów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5972)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu pyrzyckiego (w gminach Bielice,
Kozielice, Przelewice, Warnice, Lipiany,
Pyrzyce)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
273
Zapytanie
(nr 5973)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu mławskiego (w gminach Mława,
Dzierzgowo, Lipowiec Kościelny, Radzanów,
Strzegowo, Stupsk, Szreńsk, Szydłowo,
Wieczfnia Kościelna, Wiśniewo)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5974)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu raciborskiego (w gminach Racibórz,
Krzanowice, Kuźnia Raciborska, Kornowac,
Krzyżanowice, Nędza, Pietrowice Wielkie,
Rudnik)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5975)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu mogileńskiego (w gminach Mogilno,
Strzelno, Dąbrowa, Jeziora Wielkie)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5976)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu radomskiego (w gminach Gózd,
Jastrzębia, Jedlińsk, Jedlnia-Letnisko,
Kowala, Pionki, Przytyk, Wierzbica,
Wolanów, Zakrzew, Iłża, Skaryszew)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
274
Zapytanie
(nr 5977)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu monieckiego (w gminach Goniądz,
Knyszyn, Mońki, Jasionówka, Jaświły,
Krypno, Trzcianne)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5978)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu radziejowskiego (w gminach
Piotrków Kujawski, Bytoń, Dobre, Osięciny,
Radziejów, Topólka)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5979)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu mrągowskiego (w gminach
Mrągowo, Piecki, Sorkwity, Mikołajki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5980)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu radzyńskiego (w gminach Borki,
Czemierniki, Kąkolewnica Wschodnia,
Komarówka Podlaska, Radzyń Podlaski,
Ulan-Majorat, Wohyń)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5981)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu myszkowskiego (w gminach
Niegowa, Poraj, Koziegłowy, Żarki, Myszków)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5982)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu myślenickiego (w gminach
Dobczyce, Myślenice, Sułkowice, Lubień,
Pcim, Raciechowice, Siepraw, Tokarnia,
Wiśniowa)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5983)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu rawickiego (w gminach Bojanowo,
Jutrosin, Miejska Górka, Rawicz, Pakosław)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5984)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu myśliborskiego (w gminach
Boleszkowice, Nowogródek Pomorski,
Barlinek, Dębno, Myślibórz)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 5985)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu nakielskiego (w gminach Kcynia,
Mrocza, Nakło nad Notecią, Szubin, Sadki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5986)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu namysłowskiego (w gminach
Domaszowice, Pokój, Świerczów, Wilków,
Namysłów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5987)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu legionowskiego (w gminach
Legionowo, Serock, Jabłonna, Nieporęt,
Wieliszew)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5988)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu makowskiego (w gminach Maków
Mazowiecki, Różan, Czerwonka, Karniewo,
Krasnosielc, Młynarze, Płoniawy-Bramura,
Rzewnie, Sypniewo, Szelków)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
275
Zapytanie
(nr 5989)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu malborskiego (w gminach Lichnowy,
Malbork, Miłoradz, Stare Pole, Nowy Staw)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5990)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu miechowskiego (w gminach
Miechów, Charsznica, Gołcza, Kozłów,
Książ Wielki, Racławice, Słaboszów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5991)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu międzychodzkiego (w gminach
Międzychód, Sieraków, Chrzypsko Wielkie,
Kwilcz)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5992)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu międzyrzeckiego (w gminach
Międzyrzecz, Skwierzyna, Trzciel, Bledzew,
Przytoczna, Pszczew)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
276
Zapytanie
(nr 5993)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu mikołowskiego (w gminach
Łaziska Górne, Mikołów, Orzesze,
Ornontowice, Wyry)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5994)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu milickiego (w gminach Milicz,
Cieszków, Krośnice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5995)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu lubińskiego (w gminach Lubin,
Ścinawa, Rudna)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5996)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu lublinieckiego (w gminach
Lubliniec, Woźniki, Boronów, Ciasna, Herby,
Kochanowice, Koszęcin, Pawonków)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5997)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu lwóweckiego (w gminach
Gryfów Śląski, Lubomierz, Lwówek Śląski,
Mirsk, Wleń)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5998)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu łaskiego (w gminach Łask, Buczek,
Sędziejowice, Widawa, Wodzierady)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 5999)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu łęczyckiego (w gminach Daszyna,
Góra Świętej Małgorzaty, Grabów, Łęczyca,
Piątek, Świnice Warckie, Witonia)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6000)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu łęczyńskiego (w gminach Łęczna,
Cyców, Ludwin, Milejów, Puchaczów,
Spiczyn)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 6001)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu rawskiego (w gminach Cielądz,
Rawa Mazowiecka, Regnów, Sadkowice,
Biała Rawska)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6002)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu łobeskiego (w gminach Radowo
Małe, Dobra, Łobez, Resko, Węgorzyno)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6003)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu rybnickiego (w gminach Gaszowice,
Jejkowice, Lyski, Świerklany,
Czerwionka-Leszczyny)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6004)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu łódzkiego wschodniego (w gminach
Andrespol, Brójce, Nowosolna, Koluszki,
Rzgów, Tuszyn)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
277
Zapytanie
(nr 6005)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu polickiego (w gminach
Nowe Warpno, Police, Dobra, Kołbaskowo)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6006)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu łomżyńskiego (w gminach
Jedwabne, Nowogród, Łomża, Miastkowo,
Piątnica, Przytuły, Śniadowo, Wizna, Zbójna)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6007)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu polkowickiego (w gminach
Chocianów, Polkowice, Przemków,
Gaworzyce, Grębocice, Radwanice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6008)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu łosickiego (w gminach Łosice,
Huszlew, Olszanka, Platerów, Sarnaki,
Stara Kornica)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
278
Zapytanie
(nr 6009)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu poznańskiego (w gminach Luboń,
Puszczykowo, Buk, Kostrzyn, Kórnik,
Mosina, Murowana Goślina, Pobiedziska,
Stęszew, Swarzędz, Czerwonak, Dopiewo,
Kleszczewo, Komorniki, Rokietnica,
Suchy Las, Tarnowo Podgórne)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6010)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu legnickiego (w gminach Prochowice,
Chojnów, Krotoszyce, Kunice,
Legnickie Pole, Miłkowice, Ruja)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6011)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu proszowickiego (w gminach
Koniusza, Koszyce, Nowe Brzesko,
Pałecznica, Radziemice, Proszowice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6012)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu łowickiego (w gminach Bielawy,
Chąśno, Domaniewice, Kiernozia,
Kocierzew Południowy, Łowicz, Łyszkowice,
Nieborów, Zduny)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6013)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu łukowskiego (w gminach Adamów,
Krzywda, Łuków, Serokomla, Stanin,
Stoczek Łukowski, Trzebieszów,
Wojcieszków, Wola Mysłowska)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6014)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu prudnickiego (w gminach Biała,
Głogówek, Prudnik, Lubrza)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6015)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu leszczyńskiego (w gminach
Osieczna, Rydzyna, Krzemieniewo, Lipno,
Święciechowa, Wijewo, Włoszakowice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6016)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu pruszkowskiego (w gminach
Piastów, Pruszków, Brwinów, Michałowice,
Nadarzyn, Raszyn)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 6017)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu przasnyskiego (w gminach Czernice
Borowe, Jednorożec, Krasne, Krzynowłoga
Mała, Przasnysz, Chorzele)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6018)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu lęborskiego (w gminach Lębork,
Łeba, Cewice, Nowa Wieś Lęborska, Wicko)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6019)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu lidzbarskiego (w gminach
Lidzbark Warmiński, Orneta, Kiwity,
Lubomino)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6020)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu przysuskiego (w gminach
Borkowice, Gielniów, Klwów, Odrzywół,
Potworów, Rusinów, Wieniawa, Przysucha)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
279
Zapytanie
(nr 6021)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu limanowskiego (w gminach
Mszana Dolna, Dobra, Jodłownik,
Kamienica, Laskowa, Limanowa, Łukowica,
Niedźwiedź, Słopnice, Tymbark)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6022)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu pszczyńskiego (w gminach
Goczałkowice-Zdrój, Kobiór, Miedźna,
Pawłowice, Suszec, Pszczyna)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6023)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu lipnowskiego (w gminach Dobrzyń
nad Wisłą, Skępe, Bobrowniki, Chrostkowo,
Kikół, Lipno, Tłuchowo, Wielgie)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6024)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu puckiego (w gminach Hel, Jastarnia,
Puck, Władysławowo, Kosakowo, Krokowa)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
280
Zapytanie
(nr 6025)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu lipskiego (w gminach Lipsko,
Chotcza, Ciepielów, Rzeczniów, Sienno,
Solec nad Wisłą)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6026)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu piaseczyńskiego (w gminach
Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna,
Piaseczno, Tarczyn, Lesznowola, Prażmów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6027)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu lubańskiego (w gminach Leśna,
Olszyna, Platerówka, Siekierczyn, Lubań,
Świeradów-Zdrój)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6028)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu pilskiego (w gminach Białośliwie,
Kaczory, Miasteczko Krajeńskie, Szydłowo,
Łobżenica, Ujście, Wyrzysk, Wysoka, Piła)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6029)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu lubartowskiego (w gminach Kock,
Ostrów Lubelski, Abramów, Firlej,
Jeziorzany, Kamionka, Lubartów, Michów,
Niedźwiada, Ostrówek, Serniki, Uścimów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6030)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu pińczowskiego (w gminach
Działoszyce, Pińczów, Kije, Michałów, Złota)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6031)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu lubelskiego (w gminach Bełżyce,
Bychawa, Borzechów, Garbów, Głusk,
Jabłonna, Jastków, Konopnica, Krzczonów,
Niedrzwica Duża, Niemce, Strzyżewice,
Wojciechów, Wólka, Wysokie, Zakrzew)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6032)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu piotrkowskiego (w gminach Sulejów,
Aleksandrów, Czarnocin, Gorzkowice,
Grabica, Łęki Szlacheckie, Moszczenica,
Ręczno, Rozprza, Wola Krzysztoporska,
Wolbórz)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 6033)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu golubsko-dobrzyńskiego (w gminach
Golub-Dobrzyń, Kowalewo Pomorskie,
Ciechocin, Radomin, Zbójno)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6034)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu gołdapskiego (w gminach Gołdap,
Banie Mazurskie, Dubeninki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6035)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu goleniowskiego (w gminach
Goleniów, Maszewo, Nowogard, Osina,
Przybiernów, Stepnica)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6036)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu gnieźnieńskiego (w gminach
Czerniejewo, Kłecko, Trzemeszno, Witkowo,
Gniezno, Kiszkowo, Łubowo, Mieleszyn,
Niechanowo)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
281
Zapytanie
(nr 6037)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu jeleniogórskiego (w gminach
Janowice Wielkie, Jeżów Sudecki,
Mysłakowice, Podgórzyn, Stara Kamienica,
Karpacz, Kowary, Piechowice,
Szklarska Poręba)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6038)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu jaworskiego (w gminach Męcinka,
Mściwojów, Paszowice, Wądroże Wielkie,
Bolków, Jawor)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6039)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu piskiego (w gminach Biała Piska,
Orzysz, Pisz, Ruciane-Nida)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6040)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu krośnieńskiego w województwie
lubuskim (w gminach Krosno Odrzańskie,
Gubin, Bobrowice, Bytnica, Dąbie, Maszewo)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
282
Zapytanie
(nr 6041)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu pleszewskiego (w gminach Chocz,
Czermin, Dobrzyca, Gizałki, Gołuchów,
Pleszew)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6042)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu płockiego (w gminach Drobin,
Gąbin, Wyszogród, Bielsk, Bodzanów,
Brudzeń Duży, Bulkowo, Łąck, Mała Wieś,
Nowy Duninów, Radzanowo, Słubice, Słupno,
Stara Biała, Staroźreby)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6043)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu krotoszyńskiego (w gminach
Sulmierzyce, Kobylin, Koźmin Wielkopolski,
Krotoszyn, Zduny, Rozdrażew)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6044)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu płońskiego (w gminach Baboszewo,
Czerwińsk nad Wisłą, Dzierzążnia, Joniec,
Naruszewo, Nowe Miasto, Płońsk, Raciąż,
Sochocin, Załuski)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6045)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kutnowskiego (w gminach
Krośniewice, Żychlin, Bedlno, Dąbrowice,
Krzyżanów, Kutno, Łanięta, Nowe Ostrowy,
Oporów, Strzelce)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6046)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu poddębickiego (w gminach Dalików,
Pęczniew, Wartkowice, Zadzim, Poddębice,
Uniejów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6047)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kwidzyńskiego (w gminach Prabuty,
Gardeja, Kwidzyn, Ryjewo, Sadlinki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6048)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu nowomiejskiego (w gminach
Nowe Miasto Lubawskie, Biskupiec,
Grodziczno, Kurzętnik)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 6049)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu gryfińskiego (w gminach Cedynia,
Chojna, Gryfino, Mieszkowice, Moryń,
Trzcińsko-Zdrój, Banie, Stare Czarnowo,
Widuchowa)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6050)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu ostrowieckiego (w gminach
Ostrowiec Świętokrzyski, Ćmielów, Kunów,
Bałtów, Bodzechów, Waśniów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6051)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu inowrocławskiego (w gminach
Gniewkowo, Janikowo, Kruszwica, Pakość,
Dąbrowa Biskupia, Inowrocław, Rojewo,
Złotniki Kujawskie)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6052)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu ostrowskiego (w gminach Brok,
Andrzejewo, Boguty-Pianki, Małkinia Górna,
Nur, Ostrów Mazowiecka, Stary Lubotyń,
Szulborze Wielkie, Wąsewo,
Zaręby Kościelne)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
283
Zapytanie
(nr 6053)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu gostyńskiego (w gminach Borek
Wielkopolski, Gostyń, Krobia, Pogorzela,
Poniec, Pępowo, Piaski)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6054)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu ostrowskiego w województwie
wielkopolskim (w gminach
Ostrów Wielkopolski, Przygodzice,
Sieroszewice, Sośnie, Nowe Skalmierzyce,
Odolanów, Raszków)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6055)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodziskiego w województwie
wielkopolskim (w gminach
Grodzisk Wielkopolski, Rakoniewice,
Wielichowo, Granowo, Kamieniec)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6056)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu otwockiego (w gminach Celestynów,
Kołbiel, Osieck, Sobienie-Jeziory, Wiązowna,
Karczew, Józefów, Otwock)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
284
Zapytanie
(nr 6057)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu hrubieszowskiego (w gminach
Dołhobyczów, Horodło, Hrubieszów, Mircze,
Trzeszczany, Uchanie, Werbkowice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6058)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu oświęcimskiego (w gminach Osiek,
Oświęcim, Polanka Wielka, Przeciszów,
Brzeszcze, Chełmek, Kęty, Zator)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6059)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu ostrzeszowskiego (w gminach
Grabów nad Prosną, Mikstat, Ostrzeszów,
Czajków, Doruchów, Kobyla Góra,
Kraszewice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6060)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grudziądzkiego (w gminach
Radzyń Chełmiński, Łasin, Świecie nad Osą,
Rogóźno, Gruta, Grudziądz)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6061)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grajewskiego (w gminach Grajewo,
Radziłów, Wąsosz, Rajgród, Szczuczyn)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6062)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu ostródzkiego (w gminach Miłomłyn,
Morąg, Miłakowo, Dąbrówno, Grunwald,
Łukta, Małdyty, Ostróda)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6063)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu pabianickiego (w gminach Dłutów,
Dobroń, Ksawerów, Lutomiersk, Pabianice,
Konstantynów Łódzki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6064)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu gostynińskiego (w gminach
Gostynin, Pacyna, Sanniki,
Szczawin Kościelny)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 6065)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu parczewskiego (w gminach
Dębowa Kłoda, Jabłoń, Milanów,
Podedwórze, Siemień, Sosnowica, Parczew)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6066)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu gorzowskiego (w gminach
Bogdaniec, Deszczno, Kłodawa, Lubiszyn,
Santok, Witnica, Kostrzyn nad Odrą)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6067)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu pajęczańskiego (w gminach
Kiełczygłów, Nowa Brzeźnica, Rząśnia,
Siemkowice, Strzelce Wielkie, Sulmierzyce,
Działoszyn, Pajęczno)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6068)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu gorlickiego (w gminach Biecz,
Bobowa, Gorlice, Lipinki, Łużna,
Moszczenica, Ropa, Sękowa, Uście Gorlickie)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
285
Zapytanie
(nr 6069)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu oleskiego (w gminach Dobrodzień,
Gorzów Śląski, Olesno, Praszka, Radłów,
Rudniki, Zębowice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6070)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kościerskiego (w gminach
Dziemiany, Karsin, Kościerzyna, Liniewo,
Lipusz, Nowa Karczma, Stara Kiszewa)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6071)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu oleśnickiego (w gminach Bierutów,
Międzybórz, Syców, Twardogóra,
Dobroszyce, Dziadowa Kłoda, Oleśnica)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6072)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu olkuskiego (w gminach Olkusz,
Wolbrom, Bukowno, Bolesław, Klucze,
Trzyciąż)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
286
Zapytanie
(nr 6073)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu olsztyńskiego (w gminach Barczewo,
Biskupiec, Dobre Miasto, Jeziorany,
Olsztynek, Dywity, Gietrzwałd, Jonkowo,
Kolno, Purda, Stawiguda, Świątki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6074)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kozienickiego (w gminach Kozienice,
Garbatka, Letnisko, Głowaczów,
Gniewoszów, Grabów nad Pilicą, Magnuszew,
Sieciechów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6075)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu krakowskiego (w gminach
Krzeszowice, Skała, Skawina, Słomniki,
Świątniki Górne, Czernichów,
Igołomia-Wawrzeńczyce, Iwanowice,
Jerzmanowice-Przeginia,
Kocmyrzów-Luborzyca, Liszki, Michałowice,
Mogilany, Sułoszowa, Wielka Wieś,
Zabierzów, Zielonki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6076)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu krapkowickiego (w gminach
Gogolin, Krapkowice, Zdzieszowice,
Strzeleczki, Walce)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6077)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu krasnostawskiego (w gminach
Fajsławice, Gorzków, Izbica, Krasnystaw,
Kraśniczyn, Łopiennik Górny, Rudnik,
Siennica Różana, Żółkiewka)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6078)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kraśnickiego (w gminach Annopol,
Dzierzkowice, Gościeradów, Kraśnik,
Szastarka, Trzydnik Duży, Urzędów,
Wilkołaz, Zakrzówek)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6079)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu janowskiego (w gminach Batorz,
Chrzanów, Dzwola, Godziszów, Modliborzyce,
Potok Wielki, Janów Lubelski)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 6080)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu górowskiego (w gminach Góra,
Wąsosz, Jemielno, Niechlów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6081)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grodziskiego (w gminach
Grodzisk Mazowiecki, Milanówek,
Podkowa Leśna, Baranów, Jaktorów,
Żabia Wola)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6082)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu grójeckiego (w gminach Belsk Duży,
Błędów, Chynów, Goszczyn, Jasieniec,
Pniewy, Grójec, Mogielnica,
Nowe Miasto nad Pilicą, Warka)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6083)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kluczborskiego (w gminach Byczyna,
Kluczbork, Wołczyn, Lasowice Wielkie)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
287
Zapytanie
(nr 6084)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kłobuckiego (w gminach Kłobuck,
Krzepice, Lipie, Miedźno, Opatów, Panki,
Popów, Przystajń, Wręczyca Wielka)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6085)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kłodzkiego (w gminach
Duszniki-Zdrój, Kłodzko, Kudowa-Zdrój,
Nowa Ruda, Polanica-Zdrój,
Bystrzyca Kłodzka, Lądek-Zdrój, Międzylesie,
Radków, Stronie Śląskie, Szczytna,
Lewin Kłodzki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6086)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu koneckiego (w gminach Końskie,
Stąporków, Fałków, Gowarczów, Radoszyce,
Ruda Maleniecka, Słupia, Smyków)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6087)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kolneńskiego (w gminach Grabowo,
Kolno, Mały Płock, Turośl, Stawiski)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
288
Zapytanie
(nr 6088)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kolskiego (w gminach Koło, Babiak,
Chodów, Grzegorzew, Kościelec, Olszówka,
Osiek Mały, Dąbie, Kłodawa, Przedecz)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6089)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kołobrzeskiego (w gminach Dygowo,
Gościno, Kołobrzeg, Rymań, Siemyśl,
Ustronie Morskie)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6090)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu cieszyńskiego (w gminach Cieszyn,
Ustroń, Wisła, Skoczów, Strumień, Brenna,
Chybie, Dębowiec, Goleszów, Hażlach,
Istebna, Zebrzydowice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6091)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu biłgorajskiego (w gminach Biłgoraj,
Frampol, Józefów, Tarnogród, Aleksandrów,
Biszcza, Goraj, Księżpol, Łukowa, Obsza,
Potok Górny, Tereszpol, Turobin)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6092)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu bocheńskiego (w gminach
Nowy Wiśnicz, Bochnia, Drwinia,
Lipnica Murowana, Łapanów, Rzezawa,
Trzciana, Żegocina)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6093)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu bolesławieckiego (w gminach
Bolesławiec, Nowogrodziec, Gromadka,
Osiecznica, Warta Bolesławiecka)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6094)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu braniewskiego (w gminach
Braniewo, Frombork, Pieniężno, Lelkowo,
Płoskinia, Wilczęta)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6095)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu bieruńsko-lędzińskiego (w gminach
Bieruń, Imielin, Lędziny, Bojszowy,
Chełm Śląski)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 6096)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu bielskiego (w gminach
Bielsk Podlaski, Brańsk, Boćki, Orla, Rudka,
Wyszki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6097)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu białogardzkiego (w gminach
Białogard, Karlino, Tychowo)
powiatu kościańskiego (w gminach Czempiń,
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6098)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu konińskiego (w gminach Golina,
Kleczew, Rychwał, Sompolno, Ślesin,
Grodziec, Kazimierz Biskupi, Kramsk,
Krzymów, Rzgów, Skulsk, Stare Miasto,
Wierzbinek, Wilczyn)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6099)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu koszalińskiego (w gminach Będzino,
Biesiekierz, Manowo, Mielno, Świeszyno,
Bobolice, Polanów, Sianów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
289
Zapytanie
(nr 6100)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu białostockiego (w gminach
Choroszcz, Czarna Białostocka, Łapy,
Supraśl, Suraż, Tykocin, Wasilków,
Zabłudów, Michałowo, Dobrzyniewo Duże,
Gródek, Juchnowiec Kościelny, Poświętne,
Turośń Kościelna, Zawady)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6101)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
Krzywiń, Śmigiel, Kościan)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6102)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu będzińskiego (w gminach Będzin,
Czeladź, Sławków, Wojkowice, Siewierz,
Bobrowniki, Mierzęcice, Psary)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6103)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu jędrzejowskiego (w gminach
Imielno, Nagłowice, Oksa, Słupia, Sobków,
Wodzisław, Jędrzejów, Małogoszcz,
Sędziszów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
290
Zapytanie
(nr 6104)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu aleksandrowskiego (w gminach
Aleksandrów Kujawski, Ciechocinek,
Nieszawa, Bądkowo, Koneck, Raciążek,
Waganiec, Zakrzewo)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6105)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kaliskiego (w gminach Stawiszyn,
Blizanów, Brzeziny, Ceków-Kolonia,
Godziesze Wielkie, Koźminek, Lisków,
Mycielin, Opatówek, Szczytniki, Żelazków)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6106)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kamiennogórskiego (w gminach
Kamienna Góra, Lubawka, Marciszów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6107)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu augustowskiego (w gminach
Augustów, Lipsk, Bargłów Kościelny,
Nowinka, Płaska, Sztabin)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6108)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu bartoszyckiego (w gminach
Bartoszyce, Górowo Iławeckie,
Bisztynek, Sępopol)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6109)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kamieńskiego (w gminach Dziwnów,
Golczewo, Kamień Pomorski, Międzyzdroje,
Wolin, Świerzno)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6110)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kartuskiego (w gminach Kartuzy,
Żukowo, Chmielno, Przodkowo, Sierakowice,
Somonino, Stężyca, Sulęczyno)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6111)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kazimierskiego (w gminach Bejsce,
Czarnocin, Opatowiec, Kazimierza Wielka,
Skalbmierz)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 6112)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego
(w gminach Kędzierzyn-Koźle, Bierawa,
Cisek, Pawłowiczki, Polska Cerekiew,
Reńska Wieś)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6113)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu bełchatowskiego (w gminach
Bełchatów, Zelów, Drużbice, Kleszczów,
Kluki, Rusiec, Szczerców)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6114)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kępińskiego (w gminach Kępno,
Baranów, Bralin, Łęka Opatowska, Perzów,
Rychtal, Trzcinica)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6115)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kętrzyńskiego (w gminach Barciany,
Kętrzyn, Srokowo, Korsze, Reszel)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
291
Zapytanie
(nr 6116)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kieleckiego (w gminach Bieliny,
Górno, Łagów, Łopuszno, Masłów,
Miedziana Góra, Mniów, Morawica,
Nowa Słupia, Piekoszów, Pierzchnica,
Raków, Sitkówka-Nowiny, Strawczyn,
Zagnańsk, Bodzentyn, Chęciny, Chmielnik,
Daleszyce)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6117)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu giżyckiego (w gminach Giżycko,
Ryn, Kruklanki, Miłki, Wydminy)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6118)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu gliwickiego (w gminach Knurów,
Pyskowice, Sośnicowice, Toszek,
Gierałtowice, Pilchowice, Rudziniec,
Wielowieś)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
292
Zapytanie
(nr 6119)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu głogowskiego (w gminach Głogów,
Jerzmanowa, Kotla, Pęcław, Żukowice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6120)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu gdańskiego (w gminach
Cedry Wielkie, Kolbudy, Pruszcz Gdański,
Przywidz, Pszczółki, Suchy Dąb,
Trąbki Wielkie)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6121)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu garwolińskiego (w gminach
Garwolin, Łaskarzew, Pilawa, Żelechów,
Borowie, Górzno, Maciejowice, Miastków
Kościelny, Parysów, Sobolew, Trojanów,
Wilga)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6122)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu głubczyńskiego (w gminach
Baborów, Głubczyce, Kietrz, Branice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6123)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu gryfickiego (w gminach Gryfice,
Płoty, Trzebiatów, Brojce, Karnice, Rewal)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6124)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu hajnowskiego w gminach
Białowieża, Czeremcha, Czyże,
Dubicze Cerkiewne, Hajnówka, Narew,
Narewka, Kleszczele)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6125)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu iławskiego (w gminach Lubawa,
Iława, Zalewo, Susz, Kisielice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6126)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu jarocińskiego (w gminach Jarocin,
Żerków, Jaraczewo, Kotlin)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 6127)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego
(w gminach Czarnków, Drawsko, Lubasz,
Połajewo, Trzcianka, Krzyż Wielkopolski,
Wieleń)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6128)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu częstochowskiego (w gminach
Blachownia, Koniecpol, Dąbrowa Zielona,
Janów, Kamienica Polska, Kłomnice,
Konopiska, Kruszyna, Lelów, Mstów,
Mykanów, Olsztyn, Poczesna, Przyrów,
Rędziny, Starcza)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6129)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu człuchowskiego (w gminach
Człuchów, Czarne, Debrzno, Koczała,
Przechlewo, Rzeczenica)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6130)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu chełmińskiego (w gminach Chełmno,
Kijewo Królewskie, Lisewo,
Papowo Biskupie, Stolno, Unisław)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
293
Zapytanie
(nr 6131)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu elbląskiego (w gminach Młynary,
Pasłęk, Tolkmicko, Elbląg, Godkowo,
Gronowo Elbląskie, Markusy, Milejewo,
Rychliki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6132)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu ełckiego (w gminach Ełk, Kalinowo,
Prostki, Stare Juchy)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6133)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu dąbrowskiego (w gminach
Dąbrowa Tarnowska, Szczucin, Bolesław,
Gręboszów, Mędrzechów, Olesno, Radgoszcz)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6134)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu drawskiego (w gminach Czaplinek,
Drawsko Pomorskie, Kalisz Pomorski,
Złocieniec, Ostrowice, Wierzchowo)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
294
Zapytanie
(nr 6135)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu białobrzeskiego (w gminach
Białobrzegi, Wyśmierzyce, Promna,
Radzanów, Stara Błotnica, Stromiec)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6136)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu bialskiego (w gminach Biała
Podlaska, Drelów, Janów Podlaski, Kodeń,
Konstantynów, Leśna Podlaska, Łomazy,
Międzyrzec Podlaski, Piszczac, Rokitno,
Rossosz, Sławatycze, Sosnówka, Terespol,
Tuczna, Wisznice, Zalesie)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6137)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu działdowskiego (w gminach
Działdowo, Lidzbark, Iłowo-Osada, Płośnica,
Rybno)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6138)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu dzierżoniowskiego (w gminach
Bielawa, Dzierżoniów, Pieszyce,
Piława Górna, Niemcza, Łagiewniki)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6139)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu bytowskiego (w gminach Bytów,
Miastko, Borzytuchom, Czarna Dąbrówka,
Kołczygłowy, Lipnica, Parchowo,
Studzienice, Trzebielino, Tuchomie)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6140)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu brodnickiego (w gminach Brodnica,
Jabłonowo Pomorskie, Górzno, Bartniczka,
Bobrowo, Brzozie, Osiek, Świedziebnia,
Zbiczno)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6141)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu bydgoskiego (w gminach Koronowo,
Solec Kujawski, Białe Błota,
Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz,
Nowa Wieś Wielka, Osielsko, Sicienko)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6142)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu buskiego (w gminach Busko-Zdrój,
Gnojno, Nowy Korczyn, Pacanów,
Solec-Zdrój, Stopnica, Tuczępy, Wiślica)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.

Zapytanie
(nr 6143)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu brzezińskiego (w gminach Brzeziny,
Dmosin, Jeżów, Rogów)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6144)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu chełmskiego (w gminach Rejowiec
Fabryczny, Białopole, Chełm, Dorohusk,
Dubienka, Kamień, Leśniowice, Rejowiec,
Ruda Huta, Sawin, Siedliszcze, Wierzbica,
Wojsławice, Żmudź)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6145)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu brzeskiego w województwie
małopolskim (w gminach Brzesko, Czchów,
Borzęcin, Dębno, Gnojnik, Iwkowa,
Szczurowa)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6146)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu chodzieskiego (w gminach Chodzież,
Margonin, Szamocin, Budzyń)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
295
Zapytanie
(nr 6147)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu brzeskiego w województwie
opolskim (w gminach Brzeg, Grodków,
Lewin Brzeski, Lubsza, Olszanka,
Skarbimierz)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6148)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu chojnickiego (w gminach Chojnice,
Brusy, Czersk, Konarzyny)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6149)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu bielskiego w województwie śląskim
(w gminach Szczyrk, Czechowice-Dziedzice,
Wilamowice, Bestwina, Buczkowice,
Jasienica, Jaworze, Kozy, Porąbka,
Wilkowice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6150)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu choszczeńskiego (w gminach
Choszczno, Drawno, Pełczyce, Recz,
Bierzwnik, Krzęcin)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
296
Zapytanie
(nr 6151)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu chrzanowskiego (w gminach
Alwernia, Chrzanów, Libiąż, Trzebinia,
Babice)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6152)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu ciechanowskiego (w gminach
Ciechanów, Glinojeck, Gołymin-Ośrodek,
Grudusk, Ojrzeń, Opinogóra Górna,
Regimin, Sońsk)
Patrz zapytanie nr 5862 s. 257.
Zapytanie
(nr 6153)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu bieszczadzkiego (w gminach
Ustrzyki Dolne, Czarna, Lutowiska)
Szanowny Panie Ministrze! Działając na podsta-
wie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senato-
ra (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199, z późn. zm.),
proszę o przekazanie informacji oraz o podjęcie dzia-
łań w przedstawionej poniżej sprawie.
W Polsce wciąż odczuwamy zupełnie elementarne
niedostatki i ograniczenia w uprawianiu sportu. Po-
ziom aktywności fizycznej zarówno wśród dzieci
i młodzieży, jak i wśród dorosłych, słaba jakość infra-
struktury sportowej i rekreacyjnej przy dużym zróż-
nicowaniu jej dostępności, to tylko niektóre z waż-
niejszych trudności, z którymi się borykamy. Dlatego
przedstawiony w exposé premiera Donalda Tuska
program „Moje boisko – Orlik 2012”, który zakłada
budowę ogólnodostępnych i bezpłatnych boisk spor-
towych w każdej gminie, budził wielkie nadzieje.
Ostatnio jednak pojawiają się coraz to nowe sy-
gnały o nieprawidłowościach, jakie mogły mieć miej-
sce przy organizowaniu przetargów i budowie tych
obiektów sportowych. Kolejnym niepokojącym aspek-
tem jest fakt, że „Orliki” miały być rozmieszczone
symetrycznie we wszystkich województwach, a poja-
wia się wiele sygnałów, że są one obiektami eksklu-
zywnymi i część gmin nie ma środków finansowych
na ich zrealizowanie. W mediach pojawiają się także
sygnały o niskiej jakości materiałów wykorzystanych
do budowy boisk. Szczególnie niepokojące są tutaj
doniesienia o możliwych działaniach rakotwórczych
materiałów, z których wykonane są nawierzchnie bo-
isk. O konsekwencjach ewentualnych niebezpiecz-
nych właściwości tych nawierzchni przekonamy się
być może za kilka lat. Dlatego trzeba dołożyć wszel-
kich starań, by nawierzchnie na nowo powstałych
boiskach nie budziły żadnych wątpliwości, a ewentu-
alne nieprawidłowości, które już powstały, zostały
wyeliminowane.
Będąc przekonanym, że Minister Sportu posiada
szczegółową wiedzę na temat istniejących obiektów
sportowo-rekreacyjnych, realizowanych inwestycji
oraz powszechności i dostępności do tych obiektów,
zwracam się do Pana Ministra z następującymi py-
taniami (odpowiedzi na nie proszę umieścić w za-
mieszczonych poniżej tabelkach):
1. Jakie inwestycje sportowo-rekreacyjne realizo-
wane były na terenie powiatu w okresie 1999–2009?
(Tab. 1)
2. Jakie były źródła ich finansowania w podziale
na udział samorządu (gminy, powiatu, województwa),
budżetu państwa i środków UE? (Tab. 1)
3. Jakie były wydatki ponoszone na realizację ww.
inwestycji w poszczególnych latach? (Tab. 2)
4. Jakie inne obiekty sportowe funkcjonują na te-
renie gmin powiatu?
5. Jakie stowarzyszenia i kluby sportowe działają
na terenie poszczególnych gmin? Ile osób zrzeszają
(w tym osób niepełnosprawnych)? (Tab. 3)
6. Ile „Orlików” wybudowano w powiecie? (Tab. 4)
7. Czy rozmieszczenie „Orlików” w poszczegól-
nych gminach powiatu jest równomierne? Jak się ono
przedstawia?
8. Jakie działania są podejmowane w celu równo-
miernego rozmieszczenia „Orlików” we wszystkich
gminach powiatu – szczególnie dla gmin najbiedniej-
szych?
9. Jaką procedurę udzielenia zamówienia publicz-
nego zastosowano przy wyłanianiu ich wykonawcy?
(Tab. 4)
10. Ile firm przedstawiło ofertę wybudowania „Or-
lika”? (Tab. 4)
11. Czy po wyłonieniu wykonawcy inni oferenci
składali protesty, odwołania lub skargi na wynik
przetargu? Czego one dotyczyły? (Tab. 4)
12. Jaki rodzaj sztucznej nawierzchni zastosowa-
no do budowy boiska? Kto był jej producentem, jaka
była jej cena i jakie certyfikaty bezpieczeństwa ona
posiada? (Tab. 4)
 297

13. Czy certyfikaty jakości zastosowanych na- podejmie resort w celu ułatwienia dostępności do
wierzchni były badane pod względem ewentualnych tych obiektów oraz zwiększenia liczby osób z nich
działań rakotwórczych? korzystających?
14. Jaki był końcowy koszt poszczególnych inwe- Z poważaniem
stycji w stosunku do oferty przetargowej? Jeżeli mia-
ły miejsce różnice, to z czego one wynikały? Poseł Kazimierz Moskal
15. Czy Pan Minister dostrzega problem nierów- oraz grupa posłów
nomiernego rozmieszczenia obiektów sportowo-re-
kreacyjnych i zróżnicowanej dostępności do nich
przez mieszkańców powiatu? Czy i jakie działania Warszawa, dnia 6 stycznia 2010 r.

Tab. 1 Inwestycje sportowo-rekreacyjne realizowane w powiecie i gminach powiatu w latach 1999–2009

Koszt inwestycji (modernizacji, remontu) [w tys. zł] Rok

Nazwa inwestycji
Środki samorządowe Razem
Lp. sportowo-rekreacyjnej Środki
(modernizacji, remontu) Środki rozpoczęcia zakończenia
budżetu
UE w tym inwestycji inwestycji
gminy powiatu wojew. państwa ogółem
VAT

1.

2.

… „Blisko boisko”

„Boisko w każdej
…
gminie”

… „Orlik”

Razem wszystkie inwestycje

Tab. 2 Wydatki ponoszone na inwestycje sportowo-rekreacyjne realizowane

w powiecie i gminach powiatu w latach 1999–2009 (w tys. zł)

Nazwa inwestycji Wydatki inwestycyjne (modernizacyjne, remontowe) ponoszone w latach:

sportowo-rekreacyjnej
Lp.
(modernizacji, 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
remontu)

1.

2.

3.

… „Blisko boisko”

„Boisko w każdej
…
gminie”

… „Orlik”

Razem wszystkie inwestycje

298

Tab. 3 Liczba osób – niezrzeszonych oraz zrzeszonych w stowarzyszeniach (klubach) sportowych –

korzystających z obiektów sportowo-rekreacyjnych w powiecie i gminach powiatu w latach 1999–2009

Stowarzyszenia (kluby)
oraz niezrzeszeni korzystający Liczba osób korzystających z obiektów sportowych w latach 1999–2009
Lp. z obiektów sportowych
Nazwa Liczba
1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
stowarzyszenia członków
1.
2.
3.
…
...
Razem stowarzyszenia
– w tym niepełnosprawni
Niezrzeszeni
– w tym niepełnosprawni
Kibice
Razem wszystkie osoby korzystające z obiektów

Tab. 4 Realizowane inwestycje „Orlik” w powiecie i gminach powiatu

Miejsce
Zastosowana sztuczna
powstania Firmy uczestniczące w przetargach
nawierzchnia
„Orlika” Tryb udzielenia zamówienia publ.

Certyfikat (atest) dotyczący

Protesty, odwołania, skargi
Firmy wykluczone, oferty

działania rakotwórczego
Ceny proponowane przez firmy
odrzucone (powody)

uczestniczące w przetargu

Cena całkowita
Lp.
Miejscowość

Ostateczna
Producent
(skutki)
Powiat
Gmina

cena firmy
realizującej
Nazwa firmy 1

Nazwa firmy 2

inwestycje
… … … …

1.
2.
…
…
…
…
…
Razem wszystkie inwestycje „Orlik”

Zapytanie Zapytanie
(nr 6154) (nr 6155)

do ministra sportu i turystyki do ministra sportu i turystyki

w sprawie realizacji inwestycji w sprawie realizacji inwestycji

sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu brzozowskiego (w gminach Brzozów, „Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
Domaradz, Dydnia, Haczów, powiatu dębickiego (w gminach Brzostek,
Jasienica Rosielna, Nozdrzec) Pilzno, Czarna, Dębica, Jodłowa, Żyraków)

Patrz zapytanie nr 6153 s. 296. Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.


Zapytanie
(nr 6156)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu jasielskiego (w gminach Brzyska,
Dębowiec, Jasło, Krempna, Nowy Żmigród,
Osiek Jasielski, Skołyszyn, Tarnowiec,
Kołaczyce)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6157)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu przeworskiego (w gminach
Adamówka, Gać, Jawornik Polski,
Przeworsk, Tryńcza, Zarzecze, Kańczuga,
Sieniawa)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6158)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu jarosławskiego (w gminach
Chłopice, Jarosław, Laszki, Pawłosiów,
Pruchnik, Radymno, Rokietnica,
Roźwienica, Wiązownica)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6159)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu kolbuszowskiego (w gminach
Kolbuszowa, Cmolas, Dzikowiec,
Majdan Królewski, Niwiska, Raniżów)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
299
Zapytanie
(nr 6160)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu ropczycko-sędziszowskiego
(w gminach Ropczyce, Sędziszów Małopolski,
Iwierzyce, Ostrów, Wielopole Skrzyńskie)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6161)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu krośnieńskiego (w gminach Dukla,
Iwonicz-Zdrój, Jedlicze, Rymanów,
Chorkówka, Jaśliska, Korczyna,
Krościenko Wyżne, Miejsce Piastowe,
Wojaszówka)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6162)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu rzeszowskiego (w gminach Błażowa,
Boguchwała, Głogów Małopolski,
Sokołów Małopolski, Tyczyn, Chmielnik,
Dynów, Hyżne, Kamień, Krasne, Lubenia,
Świlcza, Trzebownisko)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6163)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu leskiego (w gminach Lesko,
Baligród, Cisna, Olszanica, Solina)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
300
Zapytanie
(nr 6164)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu sanockiego (w gminach Besko,
Bukowsko, Komańcza, Sanok,
Tyrawa Wołoska, Zarszyn, Zagórz)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6165)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu leżajskiego (w gminach
Nowa Sarzyna, Grodzisko Dolne, Kuryłówka,
Leżajsk)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6166)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu lubaczowskiego (w gminach
Cieszanów, Narol, Oleszyce, Horyniec-Zdrój,
Lubaczów, Stary Dzików, Wielkie Oczy)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6167)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu stalowowolskiego (w gminach
Stalowa Wola, Bojanów, Pysznica,
Radomyśl nad Sanem, Zaklików, Zaleszany)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6168)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu łańcuckiego (w gminach
Białobrzegi, Czarna, Łańcut, Markowa,
Rakszawa, Żołynia)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6169)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu strzyżowskiego (w gminach Czudec,
Frysztak, Niebylec, Wiśniowa, Strzyżów)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6170)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu mieleckiego (w gminach Radomyśl
Wielki, Borowa, Czermin, Gawłuszowice,
Mielec, Padew Narodowa, Przecław,
Tuszów Narodowy, Wadowice Górne)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6171)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu tarnobrzeskiego (w gminach
Baranów Sandomierski, Nowa Dęba,
Gorzyce, Grębów)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.

Zapytanie
(nr 6172)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu niżańskiego (w gminach Nisko,
Rudnik nad Sanem, Ulanów, Harasiuki,
Jarocin, Jeżowe, Krzeszów)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6173)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu przemyskiego (w gminach Bircza,
Dubiecko, Fredropol, Krasiczyn, Krzywcza,
Medyka, Orły, Przemyśl, Stubno, Żurawica)
Patrz zapytanie nr 6153 s. 296.
Zapytanie
(nr 6174)
do ministra gospodarki
w sprawie funkcjonowania programu
„Jedno okienko” oraz instytucji zawieszenia
działalności gospodarczej
Szanowny Panie Ministrze! Zwróciła się do mnie
Regionalna Izba Przemysłowo-Handlowa w Wejhe-
rowie. Skupieni w niej przedsiębiorcy zgłaszają pro-
blem z funkcjonowaniem programu „Jedno okien-
ko”. Zwracają uwagę, że w praktyce założenie dzia-
łalności gospodarczej wiąże się także z wizytą
w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych czy w urzę-
dzie skarbowym. Podobna sytuacja ma miejsce przy
aktualizacji danych przedsiębiorcy. Część danych
musi zostać dostarczona do organu rejestrowego
i stamtąd trafia do innych urzędów, a inne elementy
danych muszą trafić do zainteresowanego urzędu
bezpośrednio.
Osobnym problemem, który przedstawia Izba, jest
instytucja zawieszenia działalności gospodarczej.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami zawieszenie
działalności spółki osobowej następuje, gdy każdy ze
wspólników dokona takiego zawieszenia. Jeżeli jeden
301
z nich prowadzi jeszcze inną działalność gospodar-
czą, to jest on zmuszony do tego, aby ją także zawie-
sić. W konsekwencji ogranicza to powstawanie no-
wych spółek czy działalność jednoosobowych spółek
działających np. w okresie wakacyjnym, gdyż chęć jej
zawieszenia wiąże się z zawieszeniem pozostałej, ca-
łorocznej działalności gospodarczej.
Szanowny Panie Ministrze, w związku z powyż-
szym proszę o udzielenie odpowiedzi na pytania:
1. Jakie działania planuje podjąć Ministerstwo
Gospodarki w celu usprawnienia funkcjonowania
programu „Jedno okienko”?
2. Czy możliwa jest zmiana zasad obowiązujących
przy zawieszaniu działalności gospodarczej tak, by
nie było konieczne zawieszanie innej działalności
prowadzonej równolegle?
Z poważaniem
Poseł Witold Namyślak
Lębork, dnia 13 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6175)
do ministra finansów
w sprawie opodatkowania
środków pomocowych uzyskanych
ze Wspólnoty Europejskiej
Szanowny Panie Ministrze! Zwróciła się do mnie
Regionalna Izba Przemysłowo-Handlowa w Wejhero-
wie. Skupieni w niej przedsiębiorcy zgłaszają problem
z rozliczaniem dotacji, które uzyskali ze Wspólnoty
Europejskiej. Wynika to z niepewności, czy środki te
należy opodatkować podatkiem dochodowym.
Szanowny Panie Ministrze, w związku z powyż-
szym proszę o udzielenie odpowiedzi na pytanie: Czy
dotacje uzyskane ze Wspólnoty Europejskiej opodat-
kowane są podatkiem dochodowym, czy pozostają
wolne od podatku?
Z poważaniem
Poseł Witold Namyślak
Lębork, dnia 13 stycznia 2010 r.
302
Zapytanie
(nr 6176)
do ministra zdrowia
w sprawie prac nad nowelizacją ustawy
o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie
oraz niektórych innych ustaw
Szanowna Pani Minister! W związku z zaawan-
sowanymi pracami nad nowelizacją ustawy o prze-
ciwdziałaniu przemocy w rodzinie (druk sejmowy
1698) proszę o informację dotyczącą działalności
lekarzy w ramach projektowanych zespołów inter-
dyscyplinarnych. Nowelizacja przewiduje wprowa-
dzenie instytucji obligatoryjnych zespołów inter-
dyscyplinarnych (art. 9a.l–9c) składających się z 7
przedstawicieli różnych służb, w tym przedstawi-
cieli służby zdrowia. Zespoły takie miałyby podej-
mować nie tylko ogólną strategię współpracy róż-
nych podmiotów mogących być użytecznymi w prze-
ciwdziałaniu przemocy w rodzinie, ale też zajmo-
wałyby się wszystkimi przypadkami przemocy w ro-
dzinie, również bez zgody samych dorosłych osób
poszkodowanych.
Wśród zadań tych zespołów przewiduje się m.in.:
diagnozowanie problemu przemocy w konkretnej
rodzinie, podejmowanie działań w środowisku za-
grożonym przemocą mających na celu przeciwdzia-
łanie zjawisku, inicjowanie interwencji w środowi-
sku dotkniętym przemocą, opracowywanie i reali-
zację planu pomocy w indywidualnych przypad-
kach, inicjowanie działań w stosunku do osób sto-
sujących przemoc w rodzinie, monitorowanie sytu-
acji rodzin, w których dochodzi do przemocy, oraz
rodzin zagrożonych wystąpieniem przemocy; do-
kumentowanie działań podejmowanych wobec ro-
dzin, w których dochodzi do przemocy, oraz efek-
tów tych działań.
W związku z tym proszę o informację:
— ilu pracowników służby zdrowia planuje się
skierować do prac w ww. zespołach;
— jak pracownicy służby zdrowia działający
w tych zespołach będą opłacani;
— czy powoływanie przez rady gmin ciał w posta-
ci zespołów interdyscyplinarnych z udziałem pracow-
ników służby zdrowia jest prawnie dopuszczalne.
Z poważaniem
Poseł Jarosław Sellin
Gdynia, dnia 12 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6177)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie orzeczenia Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r.
dotyczącego ustawy o świadczeniach
pieniężnych przysługujących osobom
deportowanym do pracy przymusowej
oraz osadzonym w obozach pracy
przez III Rzeszę i ZSRR
Szanowny Panie Premierze! W dniu 16 grudnia
2009 r. Trybunał Konstytucyjny wydał orzeczenie
w sprawie ustawy z dnia 31 maja 1996 r. dotyczącej
osób deportowanych z miejsca zamieszkania w obrę-
bie bądź do innych prowincji, np. z Chodzieży do Po-
znania. Dlatego też rząd powinien przygotować no-
welizację rzeczonej ustawy, aby dostosować ją do
orzeczenia trybunału.
Podczas dyżurów poselskich zwracają się do mnie
osoby, które są zainteresowane realizacją przez
Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowa-
nych orzeczenia trybunału i zawiedzione są odmową
realizacji ich wniosków z uwagi właśnie na brak no-
welizacji ustawy. Jest to szczególna grupa osób ze
względu na swój już niestety podeszły wiek, jak rów-
nież częste choroby. Istnieje więc pilna potrzeba przy-
gotowania przez rząd, w trybie pilnym, odpowiednich
aktów prawnych umożliwiających realizację ich ocze-
kiwań.
W związku z powyższym uprzejmie proszę Pana
Premiera o udzielenie odpowiedzi na następujące py-
tania:
1. Kiedy rząd zamierza wystąpić z nowelizacją
ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniach pie-
niężnych przysługujących osobom deportowanym do
pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy
przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik
Radzieckich?
2. Czy Pan Premier uwzględni zastosowanie do-
datku pieniężnego osobom, które deportowane były
w czasie II wojny światowej ze swojego miejsca za-
mieszkania w obrębie prowincji bądź między prowin-
cjami?
Z wyrazami szacunku
Poseł Romuald Ajchler
Wronki, dnia 13 stycznia 2010 r.

Zapytanie
(nr 6178)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie wykorzystania środków
finansowych z funduszu promocji
produktów rolno-spożywczych
Szanowny Panie Ministrze! 22 maja 2009 r. Sejm
RP uchwalił ustawę o funduszach promocji produk-
tów rolno-spożywczych, w tym mięsa wieprzowego.
Rolnicy sprzedający żywiec wieprzowy z każdej fak-
tury mają potrącany na te fundusze 0,1% wartości
netto, na jaką opiewa faktura. Pierwotnym założe-
niem ustawy była promocja m.in. mięsa wyproduko-
wanego przez polskich producentów. Niestety część
przemysłu rolno-spożywczego, w tym zakłady mięsne
importujące do Polski półtusze wieprzowe lub ele-
menty tychże, w wyniku ich przetworzenia sprzeda-
je je i promuje jako krajowe, korzystając ze wspo-
mnianych funduszy.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy zakłady importujące na polski rynek pół-
tusze wieprzowe, żywe tuczniki itp. potrącają swoim
zagranicznym kontrahentom przewidzianą prawem
składkę przeznaczaną na fundusz promocji produk-
tów rolno-spożywczych?
2. Jeśli potwierdzą się moje przypuszczenia, że
jednak nie są potrącane, to czy nie należałoby nowe-
lizować ustawy w taki sposób, aby importowane mię-
so wieprzowe miało takie samo obciążenie związane
z promocją jak krajowe?
Z wyrazami szacunku
Poseł Romuald Ajchler
Wronki, dnia 13 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6179)
do ministra infrastruktury
w sprawie budowy obwodnic Czarnkowa,
Ujścia, Obornik i Opalenicy
Szanowny Panie Ministrze! W grudniu 2009 r.
Sejm RP uchwalił ustawę budżetową na 2010 r.
W czasie głosowania klub Lewicy złożył poprawkę
dotyczącą zabezpieczenia środków finansowych
w roku 2010 na przygotowanie budowy w ciągu dro-
gi S11 obwodnic Ujścia i Obornik, realizację obwod-
nicy Czarnkowa i opracowanie dokumentacji doty-
czącej budowy obwodnicy Opalenicy. Podczas głoso-
wania nad poprawką wiceminister infrastruktury,
odpowiadając na moje pytanie, oświadczył, iż pienią-
303
dze na ww. inwestycje są niepotrzebne, gdyż byłyby
niewykorzystane z uwagi na nieprzygotowanie inwe-
stycji. Z informacji, jakie posiadam, wynika, że do-
kumentacja budowy obwodnicy Czarnkowa jest w peł-
ni przygotowana i miała być realizowana już w 2009 r.
Jednak ze względów oszczędnościowych została prze-
łożona na 2010 r. Stąd informacja pana wiceministra
o nieprzygotowaniu inwestycji budowy obwodnicy
Czarnkowa była nieprawdziwa.
Obwodnica Ujścia i Obornik ma być realizowana
po roku 2012. Jednak aby tak mogło się stać w roku
2010, a także w 2011 r., należałoby już przeznaczyć
środki finansowe na przygotowanie dokumentacji
projektowo-kosztorysowej oraz na wykup niezbęd-
nych gruntów.
Realizacja inwestycji budowy obwodnicy Opaleni-
cy planowana jest od wielu, wielu lat. W tej sprawie
odbyło się szereg spotkań z samorządem gminnym,
w którym uczestniczyli przedstawiciele Ministerstwa
Infrastruktury, Polskich Kolei Państwowych oraz
urzędu marszałkowskiego. Samorząd uzyskał zgodę
Lasów Państwowych na wymianę gruntów oraz do-
konał wszelkich możliwych uzgodnień przedinwesty-
cyjnych.
Niestety poprawka złożona przez klub Lewicy, na
wniosek ministra infrastruktury, została odrzucona,
nie poparta przez rządzącą koalicję.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy w budżecie państwa są zarezerwowane
środki finansowe (być może takie, o których nie
wiem) na realizację ww. inwestycji?
2. Czy w 2010 r., mając pełną dokumentację, bę-
dzie budowana obwodnica Czarnkowa?
3. Kiedy przewiduje się rozpoczęcie budowy obwod-
nicy Opalenicy i czy na przygotowanie tej inwestycji
są zarezerwowane środki finansowe w budżecie pań-
stwa bądź samorządu wojewódzkiego na 2010 r.?
4. Kiedy zrealizowane zostaną obietnice, składa-
ne przez członków obecnie rządzącej koalicji, doty-
czące rzeczywistej budowy w ciągu drogi S11 obwod-
nic Obornik, Ujścia i Piły?
Z wyrazami szacunku
Poseł Romuald Ajchler
Wronki, dnia 13 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6180)
do ministra środowiska
w sprawie likwidacji azbestu w Polsce
Szanowny Panie Ministrze! Do 2032 r. Polska
musi pozbyć się azbestu. Koszt tej operacji w skali
całego kraju szacuje się na 48 mld zł. Gdy w 2002 r.
304
rząd przyjmował narodowy program likwidacji odpa-
dów azbestowych w ciągu 30 lat, w kraju zalegało ich
ok. 15,5 mln ton, z tego aż 14,5 mln ton na dachach
i elewacjach budynków. Program zakładał m.in. po-
wstanie 84 składowisk, kilkuset firm zajmujących się
usuwaniem odpadów. Miało to dać ok. 24 tys. nowych
miejsc pracy.
W związku z powyższym proszę o udzielenie od-
powiedzi na następujące pytania:
1. Jaką pomoc mogą uzyskać osoby, zarówno
prawne, jak i fizyczne, chcące pozbyć się azbestu?
2. Jak na dzień dzisiejszy wygląda realizacja na-
rodowego programu likwidacji odpadów azbesto-
wych?
Z wyrazami szacunku
Poseł Romuald Ajchler
Wronki, dnia 11 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6181)
do ministra finansów
w sprawie likwidacji rachunku dochodów
własnych Inspekcji Weterynaryjnej
Szanowny Panie Ministrze! Ustawą z 2009 r.
o finansach publicznych zlikwidowano instytucję ra-
chunku dochodów własnych m.in. Inspekcji Wetery-
naryjnej.
Konsekwencją tego w roku 2011 pozyskiwane
jeszcze w roku 2010 dochody Inspekcji Weterynaryj-
nej od nadzorowanych podmiotów, tj. zakładów mię-
snych, z tytułu nadzoru nad środkami spożywczymi
typu mięso, mleko, z tytułu nadzoru nad obrotem
zwierząt, za badania zwierząt rzeźnych i mięsa, za
badania laboratoryjne w zakładach higieny wetery-
naryjnej przy wojewódzkich zakładach weterynarii
i inne czynności wykonywane w imieniu inspekcji,
będą w całości przekazywane do budżetu państwa.
Oznacza to, że lekarze, technicy weterynarii,
środki finansowe za wykonane usługi, biorąc pod
uwagę obecną praktykę resortu, mogą otrzymywać
z kilkumiesięcznym opóźnieniem. Może to powodo-
wać odmowę wykonywania powierzonych czynności
urzędowych, a tym samym stworzy zagrożenie dla
bezpieczeństwa żywnościowego obywateli.
Do momentu zmiany ustawy instytucja rachun-
ku dochodów własnych zabezpieczała terminową
wypłatę i odpowiednią wysokość środków, co pozwa-
lało na prawidłowe funkcjonowanie Inspekcji Wete-
rynaryjnej.
Ponieważ ustawa zacznie obowiązywać od 2011 r.,
należałoby w zamian za rachunek dochodów wła-
snych utworzyć ewentualny rachunek pomocniczy, na
który wpływałyby środki za ww. usługi i który za-
bezpieczałby jednocześnie prawidłowe funkcjonowa-
nie i terminowość zapłaty za zlecane przez Inspekcję
Weterynaryjną czynności urzędowe.
W związku z powyższym zapytuję, czy minister
finansów, ze względu na specyficzną sytuację, rozwa-
ży utworzenie rachunku pomocniczego dla zabezpie-
czenia prawidłowego działania Inspekcji Weteryna-
ryjnej?
Z poważaniem
Poseł Romuald Ajchler
Dąbrowa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6182)
do ministra infrastruktury
w sprawie prac nad zmianą przepisów
dotyczących Polskiego Związku Działkowców
i jego członków
Szanowny Panie Ministrze! Dochodzą do mnie
niepokojące informacje, że Ministerstwo Infrastruk-
tury pracuje nad projektem ustawy zmieniającej stan
prawny dotyczący funkcjonowania Polskiego Związ-
ku Działkowców, który jest w sprzeczności z dzisiaj
obowiązującymi przepisami.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z zapytaniem:
1. Czy ministerstwo zamierza wprowadzić usta-
wowe zmiany dotyczące ogrodów działkowych i Pol-
skiego Związku Działkowców?
2. Jeśli tak, to co zdaniem Ministerstwa Infra-
struktury winno być zmienione?
Z poważaniem
Poseł Anna Bańkowska
Bydgoszcz, dnia 11 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6183)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie przyznania nagrody jubileuszowej
za 40 lat pracy
Szanowna Pani Minister! Pan M. W. zwrócił się
do mojego biura poselskiego z prośbą o wystąpienie
z zapytaniem poselskim w sprawie swojej sytuacji,
tj. możliwości uzyskania nagrody jubileuszowej za 40
lat pracy.
Zainteresowany ukończył Technikum Hutniczo-
-Mechaniczne w Ostrowcu Świętokrzyskim w 1969 r.
W tym samym roku został powołany do wojska w celu
odbycia zasadniczej służby wojskowej. Do wojska zo-

stał przyjęty 24 października 1969 r. w Wyższej Szko-
le Oficerskiej Wojsk Łączności. W dniu 13 paździer-
nika 1971 r. pan M. W. po odbyciu dwuletniej służby
został przeniesiony do rezerwy. Następnie 13 grudnia
1971 r. został zatrudniony w Hucie Ostrowiec SA,
w której pracował do 31 lipca 1997 r. 1 sierpnia 1997
r. pan M. W. został zatrudniony w BOC Gazy sp. z o.o.
Do ww. firmy został przeniesiony z Huty Ostrowiec
SA za porozumieniem stron na wniosek BOC Gazy
sp. z o.o. (pismo z dnia 11 lipca 1997 r. nr NK (16)97).
Ww. pismo jest w archiwach Huty Ostrowiec SA oraz
BOC Gazy sp. z o.o. Od dnia 8 czerwca 2007 r. spółka
BOC Gazy zmieniła nazwę na Air Products sp. z o.o.
Z powodu likwidacji oddziału w Ostrowcu Święto-
krzyskim z dniem 30 listopada 2009 r. na mocy po-
rozumienia stron została rozwiązana umowa o pracę
między panem M. W. a pracodawcą.
Ostatnia nagroda jubileuszowa wypłacona przez
Hutę Ostrowiec SA była w grudniu 1994 r. Była to
nagroda 25-lecia. Nagroda 30-lecia została wypłaco-
na przez BOC Gazy sp. z o.o. w grudniu 1999 r.
W grudniu 2004 r. nagroda jubileuszowa 35-lecia nie
została wypłacona. W związku z powyższym, zainte-
resowany w styczniu 2005 r. wystąpił do zarządu
BOC Gazy sp. z o.o. z pisemnym zapytaniem, dlacze-
go nie została wypłacona należna nagroda. Z wyja-
śnień dyrekcji BOC Gazy sp. z o.o. wynika, że nie
będą wliczać do jubilata dwóch lat służby wojskowej.
Pan M. W. otrzymał nagrodę jubileuszową 35-lecia
w grudniu 2006 r Zainteresowany czuje się bardzo
pokrzywdzony. Uważa, iż powinien otrzymać nagro-
dę jubileuszową za 40 lat pracy.
Mając na uwadze powyższe, proszę Panią Mini-
ster o zainteresowanie się niniejszą sprawą.
W związku z powyższym, zwracam się z pytaniem
do Pani Minister: Czy pan M. W. powinien uzyskać
nagrodę jubileuszową za 40 lat pracy*)?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Rusiecki
Ostrowiec Świętokrzyski, dnia 11 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6184)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie możliwości uzyskania
dokumentacji finansowo-płacowej
od byłych pracodawców oraz uwzględnienia
przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych
zaświadczenia zakładu pracy
o stosunku pracy ubezpieczonego
i o wysokości zarobków
Szanowna Pani Minister! Pan T. Z. zwrócił się do
mojego biura poselskiego z prośbą o wystąpienie z za-
*) Załączniki – w aktach Sekretariatu Posiedzeń Sejmu.
305
pytaniem poselskim w sprawie swojej sytuacji, tj. moż-
liwości uzyskania dokumentacji finansowo-płacowej
od byłych pracodawców oraz możliwości uznania
przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaświadcze-
nia zakładu pracy do przeliczenia emerytury.
Zainteresowany chciałby uzyskać dokumentację
finansowo-płacową z następujących firm:
1. Śląskie Przedsiębiorstwo Konstrukcji Stalo-
wych i Urządzeń Przemysłowych Mostostal, Zabrze,
ul. Wolności 262, gdzie zainteresowany był zatrud-
niony w okresie od 22 sierpnia 1958 r. do 1 paździer-
nika 1961 r. w charakterze ślusarza montera spawa-
cza, budując między innymi maszty telewizyjne. Za-
robki zainteresowanego w tym czasie były wielokrot-
nie wyższe od średnich krajowych.
2. Krakowskie Przedsiębiorstwo Budowy Pieców
Przemysłowych w Krakowie, gdzie zainteresowany był
zatrudniony w okresie od 19 lipca 1962 r. do 24 czerwca
1964 r. w charakterze montera spawacza. W firmie tej
zarobki pana T. Z. były również wysokie.
Brak dokumentacji finansowo-płacowych z ww.
firm powoduje, że zainteresowany pobiera obecnie
zbyt małą emeryturę.
Mając na uwadze powyższe, proszę Panią Mini-
ster o zainteresowanie się niniejszą sprawą.
W związku z powyższym, zwracam się z pytania-
mi do Pani Minister:
1. Czy pan T. Z. ma możliwość uzyskania doku-
mentacji finansowo-płacowej z ww. firm?
2. Czy Zakład Ubezpieczeń Społecznych powinien
przedłożone zaświadczenie zakładu pracy uznać do
przeliczenia emerytury*)?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Rusiecki
Ostrowiec Świętokrzyski, dnia 11 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6185)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie zmniejszenia środków
na działalność Grupy Beskidzkiej GOPR
w 2010 r.
Szanowny Panie Ministrze! W konsekwencji
zmniejszenia – w stosunku do nakładów ubiegłorocz-
nych – z 6,3 do 5,7 mln wydatków budżetowych na
działalność Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ra-
tunkowego Grupa Beskidzka GOPR otrzyma w tym
roku na swą działalność ze środków będących w dys-
pozycji MSWiA o 150 tys. zł mniej niż w 2009 r.
*) Załączniki – w aktach Sekretariatu Posiedzeń Sejmu.
306
Oznacza to zmniejszenie jej budżetu o ok. 10%. Tym-
czasem Beskidzka Grupa GOPR jest największą i za-
razem najbardziej obciążoną (średnio 2 tys. inter-
wencji rocznie) grupą GOPR.
Tak drastyczna obniżka budżetu jest niezrozu-
miała i trudna do zaakceptowania z wielu względów.
Przede wszystkim z racji zagrożeń, jakimi wymuszo-
ne oszczędności będą skutkować dla poszkodowa-
nych. Konieczne bowiem będzie łączenie niektórych
wyjazdów do wezwań, co oznacza, że ofiary wypad-
ków lub nieprzewidzianych zdarzeń będą dłużej cze-
kać na udzielenie im fachowej pomocy. Trudno też
nie dodać, że już zapadły decyzje o zawieszeniu szko-
leń, co w ostatecznym rachunku może negatywnie
wpłynąć na bezpieczeństwo samych ratowników.
W minionych latach Beskidzka Grupa GOPR, po-
dobnie jak pozostałe grupy GOPR oraz Tatrzańskie
Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, uzupełniała swój
budżet poprzez pozyskiwanie środków od sponsorów
i odpłatne świadczenie usług organizatorom różnych
imprez, właścicielom ośrodków sportów zimowych itd.
W ubiegłym roku z tych źródeł pochodziło 40% budże-
tu grupy. Zmniejszenie dotacji budżetowej wymusiło
podwyższenie cen świadczonych usług do poziomu już
z trudem akceptowanego przez usługobiorców.
Goprowcy zostali przy tym zaskoczeni nie tylko
obniżeniem poziomu finansowania, ale też zmianą
jego formy, tj. wprowadzeniem procedury konkurso-
wej. Jest to trudne do zrozumienia, w sytuacji gdy
w Polsce istnieją tylko dwie – i to ściśle rozgraniczo-
ne pod względem terytorialnego zasięgu ich działal-
ności – organizacje profesjonalnie zajmujące się rato-
waniem ludzi w górach, tj. GOPR i TOPR.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy w trakcie prac nad budżetem 2010 r. Mini-
ster Spraw Wewnętrznych i Administracji przepro-
wadził analizę możliwych negatywnych konsekwen-
cji zmniejszenia – i to w kolejnym roku – nakładów
na ratownictwo górskie?
2. Jakie były powody dokonania zmiany systemu
przekazywania GOPR i TOPR środków budżeto-
wych? Dlaczego ta zmiana została dokonana niemal
z zaskoczenia i na dodatek na początku sezonu zimo-
wego?
3. Czy możliwe jest zwiększenie tegorocznej dota-
cji dla Beskidzkiej Grupy GOPR do poziomu umożli-
wiającego jej właściwe funkcjonowanie?
Z poważaniem
Poseł Bożena Kotkowska
Bielsko-Biała, dnia 19 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6186)
do ministra infrastruktury
w sprawie opóźnień w ustaleniu
ostatecznego przebiegu trasy szybkiej kolei
z Katowic do Pyrzowic na odcinku
Bytom – Piekary Śląskie – Pyrzowice
Szanowny Panie Ministrze! Wbrew swoim dekla-
racjom kierownictwo spółki PKP Polskie Linie Kole-
jowe nie przedstawiło do końca ub.r. samorządowym
władzom województwa śląskiego proponowanego
przebiegu odcinka Bytom – Piekary Śląskie – Pyrzo-
wice trasy szybkiej kolei z Katowic do Pyrzowic.
Z posiadanych przeze mnie informacji wynika, że jest
to konsekwencją – spowodowanego licznymi prote-
stami mieszkańców i władz zainteresowanych gmin
– przedłużania się procesu konsultacji społecznych
przygotowanych przez PKP PKL możliwych warian-
tów przebiegu wspomnianego wyżej odcinka.
Rozumiem racje protestujących mieszkańców
miejscowości, przez które mogłoby przebiegać projek-
towane połączenie z Bytomia do Pyrzowic. Rozu-
miem zwłaszcza tych, którzy w konsekwencji tej in-
westycji mogliby zostać wywłaszczeni z całości lub
części należących do nich nieruchomości. Zdaję sobie
jednak sprawę z tego, że przy realizacji tego typu
inwestycji – zwłaszcza w regionach silnie zurbanizo-
wanych – nie da się uniknąć kosztów społecznych
w postaci wywłaszczeń, zmniejszenia komfortu życia
itp. Rzecz w tym, by te koszty były możliwie jak naj-
niższe. A obniżaniu tych kosztów na pewno nie sprzy-
ja odwlekanie decyzji.
Korzystają z okazji, pragnę zauważyć, że do eska-
lacji protestów przyczyniły się publiczne deklaracje
przedstawicieli PKP PKL, że na odszkodowania dla
właścicieli wywłaszczanych nieruchomości zagwa-
rantowano kwotę 120 mln zł. Nietrudno wyliczyć, że
w przypadku konieczności wywłaszczenia tysiąca
nieruchomości przeciętne odszkodowanie wynosić
może zaledwie 120 tys. zł.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Kiedy zostanie ustalony przebieg odcinka By-
tom – Piekary Śląskie – Pyrzowice szybkiej kolei
z Katowic do Pyrzowic?
2. Czy podawana przez przedstawicieli PKP PKL
kwota 120 mln zł wyznacza maksymalny pułap od-
szkodowań dla właścicieli wywłaszczanych nierucho-
mości?
Poseł Grzegorz Pisalski
Sosnowiec, dnia 19 stycznia 2010 r.

Zapytanie
(nr 6187)
do ministra zdrowia
w sprawie dodatkowych kontraktów
dla zespołów ratownictwa medycznego
funkcjonujących w ramach Powiatowej Stacji
Pogotowia Ratunkowego w Tarnowie
Szanowna Pani Minister! Stan faktyczny stano-
wiący kontekst złożonego zapytania: Jak wynika
z informacji wojewody małopolskiego, Ministerstwo
Zdrowia nie zatwierdziło aneksu nr 3 do „Wojewódz-
kiego planu działania systemu Państwowego Ratow-
nictwa Medycznego na lata 2009–2011” w zakresie
dodatkowych kontraktów dla zespołów ratownictwa
medycznego funkcjonujących w ramach Powiatowej
Stacji Pogotowia Ratunkowego w Tarnowie.
Chciałbym podkreślić, że obecnie powiat tarnow-
ski ma jeden z najgorszych w województwie małopol-
skim wskaźników określających liczbę karetek przy-
padających na liczbę mieszkańców oraz na obszar,
jaki mają one obsługiwać, co ma ważny wpływ na
poziom bezpieczeństwa mieszkańców Tarnowa i oko-
lic. W powiatach bocheńskim i brzeskim liczba miesz-
kańców obsługiwanych przez jedną karetkę wynosi
przeszło 20 tys. osób, a w powiecie tarnowskim
wskaźnik ten jest prawie o 50% wyższy, a ponadto
przecież z powodu ciężkich warunków komunikacyj-
nych w większym mieście dojazd zespołu ratownicze-
go jest niejednokrotnie utrudniony i trwa odpowied-
nio dłużej.
Pragnę także zwrócić uwagę na fakt, że istotą
systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego jest
zapewnienie wszystkim obywatelom w sytuacjach
zagrożenia zdrowia i życia równego dostępu do ko-
rzystania z pomocy lekarzy i ratowników.
W tym zakresie zgłaszam zapytanie poselskie:
Czy ministerstwo podejmie działania zmierzające do
zwiększenia liczby zespołów ratownictwa medyczne-
go funkcjonujących w ramach Powiatowej Stacji Po-
gotowia Ratunkowego w Tarnowie?
Z poważaniem
Poseł Józef Rojek
Tarnów, dnia 18 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6188)
do ministra finansów
w sprawie środków na modernizację drogi
krajowej nr 73 (odcinek Tarnów – Szczucin)
Szanowny Panie Ministrze! Stan faktyczny sta-
nowiący kontekst złożonego zapytania: Premier Do-
nald Tusk zarówno w czasie swojej kampanii wybor-
307
czej, jak i przede wszystkim w exposé zwracał uwagę
na zły stan techniczny infrastruktury drogowej
w naszym kraju i jednocześnie przekonywał, że dzię-
ki nowym inwestycjom drogowym uda nam się dogo-
nić najbardziej rozwinięte kraje Europy. W pełni
przychylając się do opinii premiera na temat naszych
dróg, jednocześnie chciałbym zwrócić uwagę Pana
Ministra na stan techniczny drogi krajowej nr 73,
która jest częścią międzynarodowego szlaku komu-
nikacyjnego łączącego stolicę z południową Europą.
Codziennie jest rozjeżdżana przez tysiące samocho-
dów ciężarowych i w związku z tym bardzo pilnie
wymaga obiecywanych inwestycji. Jej stan technicz-
ny na niektórych odcinkach jest gorszy niż wielu
dróg gminnych, co oczywiście jest także przyczyną
wypadków, również śmiertelnych. Zdaniem specjali-
stów i oczywiście kierowców do zapewnienia bezpie-
czeństwa transportu na wyżej wspomnianym ciągu
komunikacyjnym niezbędny jest natychmiastowy re-
mont odcinaka łączącego Tarnów ze Szczucinem.
W trakcie debaty budżetowej w dniu 15 grudnia
2009 r. z trybuny sejmowej zadałem pytanie obecnym
na sali ministrom o nakłady finansowe w tym budże-
cie na modernizację drogi nr 73 od Wisły do Tarnowa
(czytaj: Szczucin – Tarnów).
W odpowiedzi pani minister na zadane przez po-
słów pytania nie otrzymałem odpowiedzi na moje
pytanie dotyczące odcinka drogi nr 73 na wspomnia-
nym odcinku. Pani minister Elżbieta Suchocka-Ro-
guska poinformowała o pracach przygotowawczych
na odcinku Kielce – Wola Morawicka i Morawica.
Przypominam, że jest to odcinek przed Wisłą, pa-
trząc od Warszawy. Być może na moje pytanie otrzy-
mam odpowiedź na piśmie, o której to formie w py-
taniu wspomniałem. Dlatego w tak ważnej sprawie
ponawiam moje pytanie.
W tym zakresie zgłaszam zapytanie poselskie:
Czy w tegorocznym budżecie zostały zagwarantowa-
ne środki, które zapewnią pełną modernizację wspo-
mnianego odcinka drogi krajowej nr 73 Szczucin –
Tarnów?
Z poważaniem
Poseł Józef Rojek
Tarnów, dnia 18 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6189)
do ministra skarbu państwa
w sprawie sytuacji w zakładach
Grupy Bumar
Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się do Pana
jako poseł z Zabrza obserwujący od dawna z zanie-
pokojeniem wszystko, co dzieje się w zakładach Bu-
308
mar Łabędy. Wiem, że sytuacja jest trudna od wielu
lat, jednak w ostatnich miesiącach staje się wręcz
dramatyczna. Chciałbym też, żeby Pan Minister miał
świadomość, że pracowałem w zabrzańskich Zakła-
dach Mechanicznych i zdążyłem poznać specyfikę
podobnych zakładów w grupie kapitałowej Kopex.
Wiem, że w takich grupach konieczne jest działanie
planowe, strategiczne z wizją na wiele lat. Zapleczem
powinny być ośrodki badawczo rozwojowe, którym
wytycza się kierunki badań i wdrożeń.
Obserwując sytuację w Łabędach obawiam się, że
brakuje tam długofalowej polityki w działaniach. Po-
wiem szczerze, że po posiedzeniu Komisji Skarbu
Państwa odniosłem wrażenie, że również w Grupie
Bumar może brakować myślenia długofalowego, stra-
tegicznego. Wiem, że prezes Grupy Bumar ma kłopo-
ty ze zdrowiem, a z kolei prezes spółki skupiającej
12 spółek córek w Łabędach jest oskarżany przez
związkowców o to, że oprócz zwolnień pracowników
nie ma wizji, która wskazywałaby jakiś cel.
Przyznam, że trudno mi w to uwierzyć, ale w swo-
ich dociekaniach czuję się bezsilny. Nie chcę już pole-
gać na słowach i opowiadaniach. Dlatego zwracam się
do Pana Ministra z prośbą o dostarczenie programów
działania, jakie powstały w spółkach. Interesują mnie
ewentualne zmiany planów działania. I bardzo chciał-
bym poznać plany, jakie przedstawiali powoływani
prezesi w postępowaniach kwalifikacyjnych przy ich
powołaniu. W czasie mojej wizyty u pana ministra
Łaszkiewicza byłem zapewniany, że jakieś firmy re-
krutacyjne takie kwalifikacje prowadzą.
Oczekuję odpowiedzi na pytania:
1. Czy przyjęte programy są spójne?
2. Czy istnieje program działań modernizacyjnych
i inwestycyjnych?
3. Czy istnieje plan zmian kierunków dystrybu-
cyjnych?
4. Jak wygląda zaplecze naukowo-badawcze?
5. Dlaczego nie doszło do tak zwanej leopardyzacji
polskiego czołgu i kto za to odpowiada?
6. Jakie są efekty działań konkretnych członków
zarządów wymienionych spółek (chciałbym wiedzieć,
kto i co obiecywał a co zrealizował)?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Wita
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6190)
do ministra skarbu państwa
w sprawie prywatyzacji PKS Płock
i PKS Gostynin
Szanowny Panie Ministrze! Ministerstwo skarbu
podjęło w ostatnim czasie decyzje o prywatyzacji kil-
kunastu PKS na Mazowszu. Dotyczy to m.in. PKS
w Płocku i Gostyninie. Podczas dyżuru poselskiego
miałem okazję spotkać się z przedstawicielami związ-
ków zawodowych PKS Gostynin i rozmawiać na te-
mat przebiegu procesu prywatyzacji PKS Gostynin.
Z rozmowy i przedstawionych dokumentów wynika-
ło, że dowiedziałem się, iż władze powiatu gostyniń-
skiego wyrażają chęć komunalizacji przedsiębior-
stwa. Świadczy o tym pismo z 16 października 2009 r.,
które Zarząd Powiatu Gostynińskiego wystosował do
Ministerstwa Skarbu Państwa z wnioskiem o doko-
nanie komunalizacji przedsiębiorstwa.
Wobec powyższego chciałbym zapytać: Czy moż-
liwa jest komunalizacja PKS Gostynin w oparciu
o propozycję władz powiatu gostynińskiego? Jakie
decyzje zostały podjęte w kwestii prywatyzacji PKS
Płock? Czy władze samorządowe powiatu lub miasta
Płock wypowiedziały się w kwestii ewentualnej ko-
munalizacji?
Z poważaniem
Poseł Andrzej Nowakowski
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6191)
do ministra infrastruktury
w sprawie planowanego zamknięcia
Portu Lotniczego im. Fryderyka Chopina
w Warszawie we wrześniu 2010 r.
Szanowny Panie Ministrze! Zwrócili się do mnie
jako do posła RP przedstawiciele branży turystycznej
i lotniczej w związku z planowanym zamknięciem
Portu Lotniczego im. Fryderyka Chopina w Warsza-
wie na trzy weekendy września 2010 r.
Wrzesień, zgodnie z informacjami uzyskanymi
z biur podróży, jest przez Polaków tak samo chętnie
wybierany jako miesiąc wakacyjny, jak lipiec i sier-
pień. W efekcie tysiące ludzi wylatujących lub wraca-
jących z wakacji będzie zmuszonych do lądowania na
lotniskach innych niż lotnisko warszawskie. Będzie
się to wiązało z ogromnymi uciążliwościami dla tych
podróżujących, ponieważ będą oni odwożeni i przy-
wożeni z opóźnieniami. Mogą zatem również wystę-
pować z roszczeniami odszkodowawczymi albo nawet
rezygnować z wycieczek.
Planowane zamknięcie lotniska będzie miało rów-
nież znaczący wpływ na działalność biur podróży
oraz przewoźników lotniczych. Biura zostaną zmu-
szone do poniesienia kosztów związanych ze zmianą
miejsca przylotu/odlotu, rezygnacji pasażerów, prze-
wiezienia pasażerów na inne lotniska.
Biura podróży już dokonały wstępnych szacun-
ków, z których wynika, że problemy wynikające z za-
mknięcia lotniska dotkną ok. 40 tys. pasażerów obsłu-
giwanych w ruchu czarterowym. W związku z tym

zwracam się do Pana Ministra o zbadanie i wyjaśnie-
nie tej kwestii poprzez przeanalizowanie możliwości
prowadzenia koniecznych prac remontowych na lotni-
sku w innym terminie, tj. takim, który nie jest przez
polskich pasażerów traktowany jako stricte wakacyj-
ny (np. druga połowa miesiąca października). Warto
wyjaśnić też, czy znaczniej części planowanych prac
nie da się wykonywać nocami, wtedy kiedy i tak ruch
na lotnisku warszawskim nie odbywa się.
Decyzja o remoncie skutkującym całkowitym za-
mknięciem największego portu lotniczego w kraju na
trzy kolejne weekendy miesiąca wakacyjnego budzi
wątpliwości, gdyż wydaje się, że nie przeanalizowano
właściwie efektów takiego zamknięcia. Chodzi tutaj
nie tylko o skutki ekonomiczne, które poniosą biura
podróży, przewoźnicy lotniczy i pasażerowie, ale tak-
że o chaos, który zapanuje, jeżeli do zamknięcia doj-
dzie w tak newralgicznym momencie dla funkcjono-
wania lotniska.
Chciałbym też wyraźnie podkreślić, że rozumiem
potrzebę przeprowadzenia remontu, jednakże tego
typu inwestycje powinny być planowane tak, by jak
najmniej zakłócać obsługę pasażerów. To administra-
cja rządowa ma obowiązek dbania o to, by udostępnić
obywatelom infrastrukturę lotniczą w należytym
stanie, jednakże minimalizując wszelkie negatywne
skutki. Zważywszy na fakt, iż w miesiącu wrześniu
2009 r. obsłużono w ruchu czarterowym 189,672 ty-
siące pasażerów, tj. 28,6% ogólnej liczby pasażerów,
należy stwierdzić, iż skala strat finansowych wyni-
kających z zamknięcia lotniska w tym terminie jest
drastycznie duża. Przesunięcie terminu remontu na
drugą połowę października, gdy kończy się letni se-
zon turystyczny, pozwoli na wyeliminowanie więk-
szości negatywnych skutków zamknięcia lotniska.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z uprzejmą prośbą o udzielenie odpowiedzi
na następujące pytania:
1. Czy Ministerstwo Infrastruktury dokonało
analizy finansowej wysokości strat, jakie poniosą
podmioty z branży turystycznej, lotniczej oraz pasa-
żerowie w związku z zamknięciem lotniska w mie-
siącu wrześniu?
2. Czy przeanalizowano możliwość przeprowadze-
nia remontu nocami lub w innym, mniej uciążliwym
dla wszystkich uczestników ruchu lotniczego termi-
nie, np. w drugiej połowie października, gdy zanika
ruch turystyczny?
3. Czy Ministerstwo Infrastruktury zarezerwo-
wało środki finansowe na pokrycie roszczeń odszko-
dowawczych będących następstwem zamknięcia lot-
niska w tak newralgicznym terminie?
4. Czy Ministerstwo Infrastruktury lub jednostka
mu podległa skonsultowały zamiar i termin zamknię-
cia lotniska z podmiotami korzystającymi z lotniska
w celu zminimalizowania skutków takiego przedsię-
wzięcia?
Z poważaniem
Poseł Stanisław Lamczyk
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
309
Zapytanie
(nr 6192)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
m.st. Warszawy
Szanowny Panie Ministrze! Działając na podsta-
wie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senato-
ra (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199, z późn. zm.),
proszę o przekazanie informacji oraz o podjęcie dzia-
łań w przedstawionej poniżej sprawie.
W Polsce wciąż odczuwamy zupełnie elementarne
niedostatki i ograniczenia w uprawianiu sportu. Po-
ziom aktywności fizycznej zarówno wśród dzieci
i młodzieży, jak i wśród dorosłych, słaba jakość infra-
struktury sportowej i rekreacyjnej przy dużym zróż-
nicowaniu jej dostępności, to tylko niektóre z waż-
niejszych trudności, z którymi się borykamy. Dlatego
przedstawiony w exposé premiera Donalda Tuska
program „Moje boisko – Orlik 2012”, który zakłada
budowę ogólnodostępnych i bezpłatnych boisk spor-
towych w każdej gminie, budził wielkie nadzieje.
Ostatnio jednak pojawiają się coraz to nowe sy-
gnały o nieprawidłowościach, jakie mogły mieć miej-
sce przy organizowaniu przetargów i budowie tych
obiektów sportowych. Kolejnym niepokojącym aspek-
tem jest fakt, że „Orliki” miały być rozmieszczone
symetrycznie we wszystkich województwach, a poja-
wia się wiele sygnałów, że są one obiektami eksklu-
zywnymi i część gmin nie ma środków finansowych
na ich zrealizowanie. W mediach pojawiają się także
sygnały o niskiej jakości materiałów wykorzystanych
do budowy boisk. Szczególnie niepokojące są tutaj
doniesienia o możliwych działaniach rakotwórczych
materiałów, z których wykonane są nawierzchnie bo-
isk. O konsekwencjach ewentualnych niebezpiecz-
nych właściwości tych nawierzchni przekonamy się
być może za kilka lat. Dlatego trzeba dołożyć wszel-
kich starań, by nawierzchnie na nowo powstałych
boiskach nie budziły żadnych wątpliwości, a ewentu-
alne nieprawidłowości, które już powstały, zostały
wyeliminowane.
Będąc przekonanym, że Minister Sportu posiada
szczegółową wiedzę na temat istniejących obiektów
sportowo-rekreacyjnych, realizowanych inwestycji
oraz powszechności i dostępności do tych obiektów,
zwracam się do Pana Ministra z następującymi py-
taniami (odpowiedzi na nie proszę umieścić w za-
mieszczonych poniżej tabelkach):
1. Jakie inwestycje sportowo-rekreacyjne realizo-
wane były na terenie m.st. Warszawy w latach 1999–
–2009? (Tab. 1)
2. Jakie były źródła ich finansowania w podziale
na udział samorządu, budżetu państwa i środków
UE? (Tab. 1)
3. Jakie były wydatki ponoszone na realizację ww.
310

Tab. 1 Inwestycje sportowo-rekreacyjne realizowane w m.st. Warszawie w latach 1999–2009

Koszt inwestycji (modernizacji, remontu) [w tys. zł] Rok

Nazwa inwestycji
sportowo-rekreacyjnej Środki
Lp. Środki rozpoczęcia zakończenia
(modernizacji, Środki samorządowe budżetu Razem
UE inwestycji inwestycji
remontu) państwa
w tym
powiatu wojew. ogółem
VAT
1.

2.

… „Blisko boisko”
„Boisko w każdej
…
gminie”
… „Orlik”

Razem wszystkie inwestycje

Tab. 2 Wydatki ponoszone na inwestycje sportowo-rekreacyjne realizowane w m.st. Warszawie

w latach 1999–2009 (w tys. zł)

Nazwa inwestycji Wydatki inwestycyjne (modernizacyjne, remontowe) ponoszone w latach:

sportowo-rekreacyjnej
Lp.
(modernizacji, 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
remontu)
1.

2.

3.

… „Blisko boisko”
„Boisko w każdej
…
gminie”
… „Orlik”

Razem wszystkie inwestycje

Tab. 3 Liczba osób – niezrzeszonych oraz zrzeszonych w stowarzyszeniach (klubach) sportowych –

korzystających z obiektów sportowo-rekreacyjnych w m.st. Warszawie w latach 1999–2009

Stowarzyszenia (kluby)
oraz niezrzeszeni korzystający Liczba osób korzystających z obiektów sportowych w latach 1999–2009
Lp. z obiektów sportowych
Nazwa Liczba
1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
stowarzyszenia członków
1.
2.
3.
…
...
Razem stowarzyszenia
– w tym niepełnosprawni
Niezrzeszeni
– w tym niepełnosprawni
Kibice
Razem wszystkie osoby korzystające z obiektów

Tab. 4 Realizowane inwestycje „Orlik” w m.st. Warszawie
Miejsce powstania
„Orlika”
Ceny proponowane przez firmy
uczestniczące w przetargu
Lp.
Nazwa firmy 1
Nazwa firmy 2
… …
1.
2.
…
…
…
…
…
Razem wszystkie inwestycje „Orlik”
inwestycji w poszczególnych latach? (Tab. 2)
4. Jakie inne obiekty sportowe funkcjonują na te-
renie m.st. Warszawy?
5. Jakie stowarzyszenia i kluby sportowe działają
na terenie m.st. Warszawy? Ile osób zrzeszają (w tym
osób niepełnosprawnych)? (Tab. 3)
6. Ile „Orlików” wybudowano w m.st. Warszawie?
(Tab. 4)
7. Jaką procedurę udzielenia zamówienia publicz-
nego zastosowano przy wyłanianiu ich wykonawcy?
(Tab. 4)
8. Ile firm przedstawiło ofertę wybudowania „Or-
lika”? (Tab. 4)
9. Czy po wyłonieniu wykonawcy inni oferenci
składali protesty, odwołania lub skargi na wynik
przetargu? Czego one dotyczyły? (Tab. 4)
10. Jaki rodzaj sztucznej nawierzchni zastosowa-
no do budowy boiska? Kto był jej producentem, jaka
była jej cena i jakie certyfikaty bezpieczeństwa ona
posiada? (Tab. 4)
11. Czy certyfikaty jakości zastosowanych na-
wierzchni były badane pod względem ewentualnych
działań rakotwórczych?
12. Jaki był końcowy koszt poszczególnych inwe-
stycji w stosunku do oferty przetargowej? Jeżeli mia-
ły miejsce różnice, to z czego one wynikały?
13. Czy Pan Minister dostrzega problem nierów-
nomiernego rozmieszczenia obiektów sportowo-re-
kreacyjnych i zróżnicowanej dostępności do nich
przez mieszkańców m.st. Warszawy? Czy i jakie dzia-
łania podejmie resort w celu ułatwienia dostępności
do tych obiektów oraz zwiększenia liczby osób z nich
korzystających?
Z poważaniem
Poseł Kazimierz Moskal
Warszawa, dnia 6 stycznia 2010 r.
311
Zastosowana sztuczna
Firmy uczestniczące w przetargach
nawierzchnia
Protesty, odwołania,
dotyczący działania
Firmy wykluczone,
Certyfikat (atest)
zamówienia publ.
oferty odrzucone
Tryb udzielenia
Ostateczna cena
Cena całkowita
skargi (skutki)
rakotwórczego
firmy realizującej
Producent
… … inwestycje
(powody)
Zapytanie
(nr 6193)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji inwestycji
sportowo-rekreacyjnych, w tym programu
„Moje boisko – Orlik 2012” na terenie
powiatu warszawskiego
Szanowny Panie Ministrze! Działając na podsta-
wie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senato-
ra (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199, z późn. zm.),
proszę o przekazanie informacji oraz o podjęcie dzia-
łań w przedstawionej poniżej sprawie.
W Polsce wciąż odczuwamy zupełnie elementarne
niedostatki i ograniczenia w uprawianiu sportu. Po-
ziom aktywności fizycznej zarówno wśród dzieci
i młodzieży, jak i wśród dorosłych, słaba jakość infra-
struktury sportowej i rekreacyjnej przy dużym zróż-
nicowaniu jej dostępności, to tylko niektóre z waż-
niejszych trudności, z którymi się borykamy. Dlatego
przedstawiony w exposé premiera Donalda Tuska
program „Moje boisko – Orlik 2012”, który zakłada
budowę ogólnodostępnych i bezpłatnych boisk spor-
towych w każdej gminie, budził wielkie nadzieje.
Ostatnio jednak pojawiają się coraz to nowe sy-
gnały o nieprawidłowościach, jakie mogły mieć miej-
sce przy organizowaniu przetargów i budowie tych
obiektów sportowych. Kolejnym niepokojącym aspek-
tem jest fakt, że „Orliki” miały być rozmieszczone
symetrycznie we wszystkich województwach, a poja-
wia się wiele sygnałów, że są one obiektami eksklu-
zywnymi i część gmin nie ma środków finansowych
na ich zrealizowanie. W mediach pojawiają się także
sygnały o niskiej jakości materiałów wykorzystanych
do budowy boisk. Szczególnie niepokojące są tutaj
doniesienia o możliwych działaniach rakotwórczych
materiałów, z których wykonane są nawierzchnie bo-
isk. O konsekwencjach ewentualnych niebezpiecz-
312

nych właściwości tych nawierzchni przekonamy się
być może za kilka lat. Dlatego trzeba dołożyć wszel-
kich starań, by nawierzchnie na nowo powstałych
boiskach nie budziły żadnych wątpliwości, a ewentu-
alne nieprawidłowości, które już powstały, zostały
wyeliminowane.
Będąc przekonanym, że Minister Sportu posiada
szczegółową wiedzę na temat istniejących obiektów
sportowo-rekreacyjnych, realizowanych inwestycji
oraz powszechności i dostępności do tych obiektów,
zwracam się do Pana Ministra z następującymi py-
taniami (odpowiedzi na nie proszę umieścić w za-
mieszczonych poniżej tabelkach):
1. Jakie inwestycje sportowo-rekreacyjne realizo-
wane były na terenie powiatu w okresie 1999–2009?
(Tab. 1)
2. Jakie były źródła ich finansowania w podziale
na udział samorządu (gminy, powiatu, województwa),
budżetu państwa i środków UE? (Tab. 1)
3. Jakie były wydatki ponoszone na realizację ww.
inwestycji w poszczególnych latach? (Tab. 2)
4. Jakie inne obiekty sportowe funkcjonują na te-
renie gmin powiatu?
5. Jakie stowarzyszenia i kluby sportowe działają
na terenie poszczególnych gmin? Ile osób zrzeszają
(w tym osób niepełnosprawnych)? (Tab. 3)
6. Ile „Orlików” wybudowano w powiecie? (Tab. 4)
7. Czy rozmieszczenie „Orlików” w poszczegól-
nych gminach powiatu jest równomierne? Jak się ono
przedstawia?
8. Jakie działania są podejmowane w celu równo-
miernego rozmieszczenia „Orlików” we wszystkich
gminach powiatu – szczególnie dla gmin najbiedniej-
szych?
9. Jaką procedurę udzielenia zamówienia publicz-
nego zastosowano przy wyłanianiu ich wykonawcy?
(Tab. 4)
10. Ile firm przedstawiło ofertę wybudowania „Or-
lika”? (Tab. 4)
11. Czy po wyłonieniu wykonawcy inni oferenci
składali protesty, odwołania lub skargi na wynik
przetargu? Czego one dotyczyły? (Tab. 4)

Tab. 1 Inwestycje sportowo-rekreacyjne realizowane w powiecie i gminach powiatu warszawskiego

w latach 1999–2009
Koszt inwestycji (modernizacji, remontu) [w tys. zł] Rok

Nazwa inwestycji
Środki samorządowe Razem
Lp. sportowo-rekreacyjnej Środki
(modernizacji, remontu) Środki rozpoczęcia zakończenia
budżetu
UE w tym inwestycji inwestycji
gminy powiatu wojew. państwa ogółem
VAT

1.

2.

… „Blisko boisko”
„Boisko w każdej
…
gminie”
… „Orlik”

Razem wszystkie inwestycje

Tab. 2 Wydatki ponoszone na inwestycje sportowo-rekreacyjne realizowane w powiecie i gminach

powiatu warszawskiego w latach 1999–2009 (w tys. zł)

Nazwa inwestycji Wydatki inwestycyjne (modernizacyjne, remontowe) ponoszone w latach:

sportowo-rekreacyjnej
Lp.
(modernizacji, 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
remontu)
1.

2.

3.

… „Blisko boisko”
„Boisko w każdej
…
gminie”
… „Orlik”

Razem wszystkie inwestycje

 313

Tab. 3 Liczba osób – niezrzeszonych oraz zrzeszonych w stowarzyszeniach (klubach) sportowych –

korzystających z obiektów sportowo-rekreacyjnych w w powiecie i gminach powiatu warszawskiego
w latach 1999–2009

Stowarzyszenia (kluby)
oraz niezrzeszeni korzystający Liczba osób korzystających z obiektów sportowych w latach 1999–2009
Lp. z obiektów sportowych
Nazwa Liczba
1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
stowarzyszenia członków
1.
2.
3.
…
...
Razem stowarzyszenia
– w tym niepełnosprawni
Niezrzeszeni
– w tym niepełnosprawni
Kibice
Razem wszystkie osoby korzystające z obiektów

Tab. 4 Realizowane inwestycje „Orlik” w powiecie i gminach powiatu warszawskiego

Miejsce
Zastosowana sztuczna
powstania Firmy uczestniczące w przetargach
nawierzchnia
„Orlika”

Tryb udzielenia zamówienia publ.

Certyfikat (atest) dotyczący

Protesty, odwołania, skargi
Firmy wykluczone, oferty

działania rakotwórczego
Ceny proponowane przez firmy
odrzucone (powody)

uczestniczące w przetargu

Cena całkowita
Lp.
Miejscowość

Ostateczna

Producent
(skutki)
Powiat
Gmina

cena firmy
realizującej
Nazwa firmy 1

Nazwa firmy 2

inwestycje
… … … …

1.
2.
…
…
…
…
…
Razem wszystkie inwestycje „Orlik”

12. Jaki rodzaj sztucznej nawierzchni zastosowa- Z poważaniem

no do budowy boiska? Kto był jej producentem, jaka Kazimierz Moskal
była jej cena i jakie certyfikaty bezpieczeństwa ona
posiada? (Tab. 4) Warszawa, dnia 6 stycznia 2010 r.
13. Czy certyfikaty jakości zastosowanych na-
wierzchni były badane pod względem ewentualnych
działań rakotwórczych? Zapytanie
14. Jaki był końcowy koszt poszczególnych inwe- (nr 6194)
stycji w stosunku do oferty przetargowej? Jeżeli mia-
ły miejsce różnice, to z czego one wynikały? do ministra zdrowia
15. Czy Pan Minister dostrzega problem nierów-
nomiernego rozmieszczenia obiektów sportowo-re- w sprawie rejestrowania od stycznia 2010 r.
kreacyjnych i zróżnicowanej dostępności do nich niektórych suplementów diety oraz pewnych
przez mieszkańców powiatu? Czy i jakie działania dermokosmetyków jako leków
podejmie resort w celu ułatwienia dostępności do
tych obiektów oraz zwiększenia liczby osób z nich Pani Minister! W ostatnim czasie media poinfor-
korzystających? mowały o istnieniu rozporządzenia ministra zdrowia,
314
które zakłada, że od początku 2010 r. niektóre suple-
menty diety oraz pewne dermokosmetyki mają pod-
legać rejestracji jako leki. Fakt ten ma skutkować
wyłączeniem ze sprzedaży wzmiankowanych pro-
duktów na okres trwania procedury rejestracyjnej,
co zajmie ok. roku. Efektem tego będą wymierne
straty finansowe producentów oraz powstanie luki
na rynku tych wyrobów, co odczuć mogą także kon-
sumenci.
W związku z powyższym pragnę zapytać: Jakie
jest stanowisko Ministerstwa Zdrowia w sprawie
rejestrowania od stycznia 2010 r. niektórych suple-
mentów diety oraz pewnych dermokosmetyków jako
leków?
Poseł Adam Wykręt
Bielsko-Biała, dnia 18 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6195)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie istniejących w Polsce upraw
kukurydzy modyfikowanej genetycznie
Panie Ministrze! W ostatnim czasie polska opinia
publiczna żywo interesuje się problematyką istnienia
w naszym kraju upraw żywności modyfikowanej ge-
netycznie. Chodzi szczególnie o kukurydzę, która już
znalazła swe miejsce w polskim rolnictwie.
Coraz częściej parlamentarzyści spotykają się
z pytaniami na ten temat kierowanymi przez ludzi,
którym na sercu leży zdrowa produkcja rolna. Sedno
problemu polega na tym, czy władze polskie posiada-
ją wiedzę o ewentualnym wpływie wzmiankowanych
upraw na istniejące już w ich pobliżu uprawy natu-
ralne.
W związku z powyższym pragnę zapytać: Czy Mi-
nisterstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi posiada wiedzę
w kwestii wpływu istniejących w Polsce upraw ku-
kurydzy modyfikowanej genetycznie na znajdujące
się w ich pobliżu uprawy naturalne?
Poseł Adam Wykręt
Bielsko-Biała, dnia 18 stycznia 2010 r.
Zapytania
(nr 6196–6223)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie pomocy dla gmin w woj.
podlaskim: Mielnik, Milejczyce, Narew,
Narewka, Nowy Dwór, Nurzec-Stacja, Orla,
Perlejewo, Rudka, Sidra, Siemiatycze,
Szudziałowo, Wyszki, Zabłudów, Korycin,
Janów, Białowieża, Bielsk Podlaski, Boćki,
Brańsk, Choroszcz, Czeremcha, Czyże,
Dubicze Cerkiewne, Dziadkowice, Grodzisk,
Gródek i Hajnówka
Szanowny Panie Premierze! Gminy: Mielnik, Mi-
lejczyce, Narew, Narewka, Nowy Dwór, Nurzec-Sta-
cja, Orla, Perlejewo, Rudka, Sidra, Siemiatycze, Szu-
działowo, Wyszki, Zabłudów, Korycin, Janów, Biało-
wieża, Bielsk Podlaski, Boćki, Brańsk, Choroszcz,
Czeremcha, Czyże, Dubicze Cerkiewne, Dziadkowice,
Grodzisk, Gródek i Hajnówka położone w woj. podla-
skim borykają się w ostatnim czasie z problemami
finansowymi oraz znaczącym wzrostem bezrobocia
w związku z kryzysem gospodarczym.
Perspektywy dalszego rozwoju oraz tworzenia no-
wych miejsc pracy w dużej mierze uzależnione są od
poprawy sytuacji na rynkach, ale również od rządowej
pomocy, dzięki której samorządowcy będą mogli efek-
tywnie zarządzać gminami w tym trudnym czasie.
Dlatego, mając powyższe na uwadze, zwracam się
do Pana Premiera z następującymi pytaniami:
1. Jakie kroki zostaną podjęte w celu zmiany i po-
prawy zaistniałej sytuacji?
2. Czy planowane jest przekazanie dla ww. gmin
dodatkowych środków finansowych?
3. Jeśli tak, to kiedy?
4. Jeśli tak, to w jakiej wysokości?
5. Czy przedmiotowe środki będą przekazane
w jednej transzy, czy w kilku?
6. Jakie inne działania zostaną podjęte w celu
wsparcia ww. gmin?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 18 stycznia 2010 r.

Zapytania
(nr 6224–6228)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie wyników kontroli tzw. mogilników
w Łapach oraz w miejscowościach: Ryboły,
Majdan, Folwarki Tylwickie i Baciuty
w woj. podlaskim
Szanowny Panie Premierze! Ponad kilkadziesiąt
lat w mogilnikach w Łapach oraz w miejscowościach:
Ryboły, Majdan, Folwarki Tylwickie i Baciuty były
składowane toksyczne odpady. W podziemnych ma-
gazynach zalegają znaczne ilości przeterminowanych
środków ochrony roślin. W ostatnim czasie Regional-
na Dyrekcja Ochrony Środowiska w Białymstoku
przeprowadziła kontrole tych obiektów. Ich wyniki
jednoznacznie wykazały, iż występuje tam przekro-
czenie dopuszczalnych stężeń pestycydów i doszło do
zanieczyszczenia gruntów, co w głównej mierze było
spowodowane faktem składowania tam odpadów
w znacznej ilości.
Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam się
do Pana Premiera z następującymi pytaniami:
1. Jakie kroki zostaną podjęte w celu zmiany i po-
prawy zaistniałej sytuacji?
2. Czy planowana jest likwidacja mogilników
w ww. miejscowościach?
3. Jeśli tak, to kiedy to nastąpi?
4. Jaki będzie koszt likwidacji mogilników w ww.
miejscowościach?
5. Skąd będą pochodzić środki na ten cel?
6. Kto będzie odpowiedzialny za nadzór nad likwi-
dacją?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 18 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6229)
do ministra zdrowia
w sprawie finansowania
przez Narodowy Fundusz Zdrowia świadczeń
ponadlimitowych (tzw. nadwykonań) w 2009 r.,
na przykładzie sytuacji Zakładu
Opieki Zdrowotnej w Gnieźnie
Szanowny Panie Ministrze! Mimo zmiany planu
finansowego i rozdysponowania dodatkowego 1,7 mld
zł, w kilku województwach szpitale wciąż oczekują
zapłaty za wszystkie ubiegłoroczne nadwykonania.
W przypadku Zakładu Opieki Zdrowotnej w Gnieźnie
będzie to kwota około pięciu i pół miliona złotych,
315
z czego dyrektor szpitala już walczy o pół miliona
złotych. To znaczy, że przygotowano już pozew o za-
płacenie pół miliona złotych za styczeń ubiegłego
roku, ponieważ ten miesiąc był kontraktowany na
zasadach z 2008 r., a wówczas płacono za wszystkie
tzw. nadróbki. Aneksy zmieniające zasady płacenia
weszły w życie od lutego 2009.
Wobec powyższego proszę Panią Minister o ana-
lizę opisanej sytuacji i odpowiedź na następujące py-
tania:
1. Jakie jest stanowisko Narodowego Funduszu
Zdrowia w powyższej sprawie?
2. Czy szpitale mają szansę na odzyskanie pienię-
dzy za wykonanie w 2009 r. świadczeń pozalimito-
wych?
3. Jakie szanse ma ZOZ w Gnieźnie na otrzyma-
nie z NFZ środków finansowych za tzw. nadróbki za
2009 r.?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6230)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie realizacji programu
„Infrastruktura kultury” w gm. Skulsk
w pow. konińskim
Szanowny Panie Ministrze! Na spotkaniu z wła-
dzami samorządowymi gminy Skulsk, pow. koniński,
podniesiono problem środków finansowych na wspar-
cie modernizacji i remontów nieruchomości na cele
kulturalne. Gmina Skulsk złożyła stosowny wniosek
do programu „Infrastruktura kultury” w terminie
do 30 listopada 2009 r.
Jest to mała gmina o niskich dochodach własnych.
Modernizacja i adaptacja Gminnego Ośrodka Kultu-
ry w Skulsku z siedzibą w Mielnicy stanowi ważne
wyzwanie dla finansów gminnych. Bez pomocy środ-
ków budżetu ministra kultury nie będzie można
przeprowadzić modernizacji ośrodka. O te środki
gmina Skulsk starała się również w 2008 r.
Wobec powyższego proszę Pana Ministra o odpo-
wiedź na następujące pytania:
1. Ile wniosków i na jaką kwotę oczekiwanego do-
finansowania wpłynęło do resortu w terminie do
30 listopada 2009 r. na program „Infrastruktura kul-
tury” realizowany w 2010 r.?
2. Jaką ocenę w postępowaniu konkursowym uzy-
skał wniosek gminy Skulsk i czy ma on szansę na
uzyskanie dofinansowania w 2010 r.?
3. Jakie inne środki finansowe są dostępne dla
gmin prowadzących remonty i modernizację ośrod-
316
ków kultury z budżetu państwa, funduszy celowych
i środków europejskich?
4. Jakie wnioski i na jaką kwotę otrzymały dofi-
nansowanie z ww. programu w 2009 r. z terenu woje-
wództwa wielkopolskiego, a jakie wnioski wpłynęły
z województwa w terminie do 30 listopada 2009 r.?
5. Jakie środki budżetowe z funduszy celowych
i europejskich dostępne są dla gmin na budowę no-
wych gminnych bibliotek?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6231)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie stanu prac nad aktami
wykonawczymi do ustawy o działalności
pożytku publicznego i o wolontariacie
Szanowna Pani Minister! Sejm RP po kilku mie-
siącach procedowania przyjął 17 grudnia 2009 r. rzą-
dową nowelizację ustawy o zmianie ustawy o działal-
ności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz nie-
których innych ustaw. Poprawki Senatu do ww. usta-
wy Sejm rozpatrzył 22 stycznia 2010 r. Ustawa wej-
dzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Wobec powyższego proszę Panią Minister o odpo-
wiedź na następujące pytania:
1. Jaki jest stan prac w resorcie nad aktami wy-
konawczymi do ww. ustawy uchwalonej 17 grudnia
2009 r.?
2. Czy po zakończeniu prac nad ustawą zaistnieje
potrzeba ponownych konsultacji społecznych projek-
tów aktów wykonawczych do ustawy?
3. Jaki jest harmonogram prac w resorcie nad po-
szczególnymi aktami wykonawczymi do ustawy?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6232)
do ministra infrastruktury
w sprawie wsparcia działań mających na celu
utworzenie transeuropejskiego korytarza
wzdłuż Odry
Szanowny Panie Ministrze! Samorządy i miesz-
kańcy regionów położonych wzdłuż Odry coraz czę-
ściej widzą szansę w rozwoju ich terenów poprzez
utworzenie korytarza transportowego pomiędzy
Skandynawią a południem Europy przebiegającego
przez Polskę. Wydaję się, że droga krajowa nr 3, linia
kolejowa Wrocław – Zielona Góra – Świnoujście oraz
Odra to naturalne elementy tego korytarza. Na dziś
poprawia się sytuacja tylko na drodze krajowej nr 3.
Jednak stan techniczny linii kolejowej, brak swobod-
nej żeglugi na Odrze znacząco ograniczają możliwość
transportowania towarów i osób tym szlakiem.
Dlatego zwracam się do Pana Ministra z pyta-
niami:
Czy i w jaki sposób ministerstwo angażuje się
w popieranie działań samorządów zaangażowanych
w utworzenie transeuropejskiego korytarza wzdłuż
Odry?
Na jakim etapie jest modernizacja linii kolejowej
Wrocław – Zielona Góra – Świnoujście?
Jak przedstawia się realizacja regulacji rzeki
Odry na potrzeby kursowania barek i statków tury-
stycznych?
Z poważaniem
Poseł Konstanty Oświęcimski
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6233)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie odstąpienia od przyjętego
w „Zasadach przygotowania, realizacji
i rozliczania projektów ośrodków pomocy
społecznej, powiatowych centrów pomocy
rodzinie oraz regionalnego ośrodka polityki
społecznej w ramach Programu
Operacyjnego »Kapitał ludzki« 2007–2013”
wymogu zatrudniania w ośrodku pomocy
społecznej co najmniej 1 pracownika
socjalnego na 2000 mieszkańców, nie mniej
niż 3 pracowników
Zgodnie z „Zasadami przygotowania, realizacji
i rozliczania projektów ośrodków pomocy społecznej,
powiatowych centrów pomocy rodzinie oraz regional-
nego ośrodka polityki społecznej w ramach Progra-
mu Operacyjnego „Kapitał ludzki” 2007–2013” wa-
runkiem udziału beneficjenta w projekcie systemo-
wym jest spełnienie wymogów merytorycznych orga-
nizacyjnych i finansowych. W wymogach organiza-
cyjnych podano, że ośrodki pomocy społeczne obo-
wiązane są: zatrudniać wymaganą przepisami o po-
mocy społecznej liczbę pracowników socjalnych, tj. co
najmniej 1 pracownika socjalnego na 2000 mieszkań-
ców, nie mniej niż 3 pracowników w ośrodku pomocy
społecznej. Gminy niespełniające tego wymogu w dniu

składania projektu zobowiązane są ten wymóg zre-
alizować do 31 grudnia 2010 r.
Gminy, w których liczba rodzin (mieszkańców)
objętych pomocą w stosunku do ogólnej liczby miesz-
kańców jest mała, zatrudniające wystarczającą do
obsługi mieszkańców potrzebujących wsparcia liczbę
pracowników socjalnych, lecz niższą od wymaganej
ustawą, zostaną pozbawione możliwości korzystania
ze środków Unii Europejskiej.
Szanowna Pani Minister, biorąc powyższe pod
uwagę, stawiam następujące pytania:
1. Czy postawiony w ww. zasadach wymóg zatrud-
nienia w ośrodkach pomocy społecznej musi być obo-
wiązkowym kryterium?
2. Czy wskaźnik ten nie powinien bardziej uwzględ-
niać specyfiki gminy, np. gęstości zaludnienia, zróż-
nicowania topograficznego, możliwości komunikacyj-
nych, co bardzo często wpływa na czas pracy pracow-
nika socjalnego?
Poseł Stanisław Szwed
Bielsko-Biała, dnia 21 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6234)
do ministra gospodarki
w sprawie zaniedbań w infrastrukturze
energetycznej
Szanowny Panie Premierze! W związku z niedaw-
nymi awariami sieci energetycznych, które dotknęły
szczególnie południową część kraju i pozbawiły ener-
gii elektrycznej kilkadziesiąt tysięcy ludzi (w Miecho-
wie, którego jestem mieszkańcem, i w całym powiecie
energii elektrycznej nie było kilka dni, w okolicznych
wioskach prądu nie ma już kilkanaście dni), zwra-
cam się z zapytaniem: Jakie kroki ma zamiar podjąć
Ministerstwo Gospodarki w celu zapewnienia oby-
watelom bezpieczeństwa energetycznego, a konkret-
nie wyegzekwowania od dostawców energii systema-
tycznej wymiany starej sieci energetycznej na nową?
Stara sieć przesyłowa w moim przekonaniu jest jedną
z przyczyn niedawnych awarii. Słupy linii napo-
wietrznych w mojej okolicy nie były wymieniane od
lat. Szczególnie katastrofalny stan sieci energetycz-
nej występuje na wsi, gdzie bez prądu nie da się pro-
wadzić gospodarstwa rolnego.
Z poważaniem
Poseł Zbysław Owczarski
Miechów, dnia 21 stycznia 2010 r.
317
Zapytanie
(nr 6235)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie audytu w Centralnym
Biurze Antykorupcyjnym
Szanowny Panie Premierze! W związku z zakoń-
czonym audytem w Centralnym Biurze Antykorup-
cyjnym uprzejmie proszę o przedstawienie jego efek-
tów, tj. opisu stwierdzonych nieprawidłowości i sfor-
mułowanych wniosków.
Równocześnie proszę o odpowiedź na pytanie, czy
i jakie konsekwencje wyciągnięto wobec winnych
tych nieprawidłowości.
Z poważaniem
Poseł Zbysław Owczarski
Miechów, dnia 21 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6236)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie przewlekłości w wydawaniu
decyzji dotyczącej rekompensaty
za pozostawione mienie na ziemiach
utraconych po II wojnie światowej
przez obywateli II RP
Szanowny Panie Ministrze! Obywatel Rzeczypo-
spolitej Polskiej pan A. A. zamieszkały w Lesznie
złożył w 2004 r. wniosek o rekompensatę za mienie
utracone po II wojnie światowej. Dolnośląski Urząd
Wojewódzki wydał niekorzystną decyzję w tej spra-
wie. Po odwołaniu się do Ministerstwa Budownictwa,
które podtrzymało decyzję wojewody, pan A. odwołał
się do WSA. Ostatecznie w lipcu 2007 r. NSA pod-
trzymał wcześniejszy wyrok i zwrócił sprawę do po-
nownego rozpatrzenia przez wojewodę dolnośląskie-
go. Pan A. ponownie zwrócił się do niego o podjęcie
decyzji. Minęły kolejne 3 lata, mimo wielokrotnego
kontaktu, rozmów telefonicznych, dosyłania kolej-
nych wymyślonych przez urzędników zaświadczeń,
oświadczeń itp., nadal nie wydano przedmiotowej de-
cyzji. Istnieje prawdopodobieństwo, że obywatel RP
nie doczeka się żywy tej rekompensaty.
W związku z powyższym wnoszę o przeprowadze-
nie kontroli omawianego postępowania i ewentualne
ukaranie opieszałości urzędniczej oraz o odpowiedź
na pytanie: Kiedy pan A. może liczyć na decyzję?
Proszę o poinformowanie mnie, jak przebiega pro-
ces przyznawania rekompensat w całym kraju.
Łączę pozdrowienia
Poseł Jan Dziedziczak
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
318
Zapytanie
(nr 6237)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie środków finansowych
na działalność GOPR
Szanowny Panie Premierze! Niedawno ratownicy
Grupy Beskidzkiej Górskiego Ochotniczego Pogoto-
wia Ratunkowego dowiedzieli się, że otrzymają o 150 000
zł mniej na działalność niż w roku poprzednim. Tym
samym ich budżet został obcięty aż o 10%. W porów-
naniu z innymi grupami w Polsce jest to największe
zmniejszenie środków finansowych. Grupa ta zaś jest
największa i obsługuje jedną trzecią wszystkich wy-
padków. Ratownicy Grupy Beskidzkiej GOPR inter-
weniują w ok. 2 tys. wypadków rocznie. Tylko od po-
łowy grudnia prowadzili akcje w ponad 400 wypad-
kach górskich. Uwagi przy tym wymaga, iż zeszło-
roczny budżet GOPR, pomimo iż był większy niż
w tym roku, nie był wystarczający.
Do tej pory beskidzki GOPR dostawał z budżetu
państwa 60% środków, a teraz to zaledwie połowa,
resztę GOPR musi pozyskać sam. Jest to trudne
w praktyce, gdyż, jak podkreślają goprowcy, są oni od
ratowania, a nie od prowadzenia firmy, która będzie
zarabiała pieniądze. Beskidzki GOPR dysponuje bu-
dżetem na ten rok wynoszącym zaledwie ok. 1,1 mln
zł. Z tej kwoty musi pokryć koszty drogiego sprzętu,
opłacać urządzenia służące do łączności, środki opa-
trunkowe, wyposażenie medyczne, szkolenia ratow-
nicze. Podkreślenia nadto wymaga, iż GOPR nie jest
zwolniony z żadnych opłat. Setki tysięcy złotych musi
wydawać na paliwo, ubezpieczenie samochodów, po-
datki od nieruchomości. Pieniędzy z budżetu pań-
stwa na to nie wystarcza, a dodatkowo zostały one
obcięte. Środków finansowych na działalność statu-
tową w roku 2010 brakować będzie także TOPR.
W tym stanie rzeczy, apelując o zwiększenie ilości
środków finansowych dla GOPR i TOPR, zapytuję:
W jaki sposób GOPR i TOPR mają ratować życie
ludzkie, nie posiadając na ten cel środków finanso-
wych?
Kiedy i w jakiej wysokości GOPR i TOPR otrzy-
mają dodatkowe środki finansowe na działalność ra-
towniczą?
Z poważaniem
Poseł Jacek Falfus
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6238)
do ministra zdrowia
w sprawie zasad finansowania oddziału
hematologicznego i transplantacji szpiku
w Centrum Onkologii w Gliwicach
Kontynuując kwestie poruszone w zapytaniu po-
selskim skierowanym na ręce Pani Minister w dniu
9 czerwca 2009 r. oraz w odniesieniu do tez odpowie-
dzi na powyższe zapytanie sformułowane w piśmie
pana Marka Habera, podsekretarza stanu w Mini-
sterstwie Zdrowia z dnia 16 lipca 2009 r., a także
w związku z zapytaniem poselskim z dnia 4 listopa-
da 2009 r. oraz odpowiedzią podsekretarza stanu
pana Marka Twardowskiego, pragnę zwrócić uwagę
na następujące sprawy:
1. Odpowiadając na pytanie dotyczące udziału Mi-
nisterstwa Zdrowia w finansowaniu nowo tworzone-
go oddziału hematologicznego i transplantacji szpiku
w Centrum Onkologii w Gliwicach, Państwo odpo-
wiadają, cyt.: Ministerstwo Zdrowia nie brało udzia-
łu w finansowaniu inwestycji utworzenia w Centrum
Onkologii oddziału hematologicznego i transplanta-
cji szpiku.
Tymczasem to dzięki przyznanemu przez mini-
sterstwo finansowaniu ten początkowo wyłącznie
wirtualnie utworzony oddział stał się beneficjentem
kolejno ogłaszanych licznych przetargów na stopnio-
we kompletowanie wyposażenia – ostatnie przykłady
– przetarg z dnia 21 grudnia 2009 r. na dostawę, mon-
taż i uruchomienie urządzeń medycznych, w tym: apa-
rat do kontrolowanego rozmrażania preparatów
krwiotwórczych i zgrzewarka do jałowego łączenia
drenów w systemie zamkniętym; czy też przetarg
z dnia 20 października 2009 r. na pompy infuzyjne,
kardiomonitory, przenośny aparat ultrasonograficz-
ny, separator komórkowy do selekcji komórek krwio-
twórczych na potrzeby transplantacji, zbiornik krio-
geniczny do magazynowania komórek krwiotwór-
czych w parach ciekłego azotu.
2. Jak do kwestii funkcjonowania Pododdziału
Transplantacji Szpiku i Leczenia Chłoniaków ma się
fakt, iż w rzeczywistości na łóżkach tegoż pododdzia-
łu nie był jeszcze hospitalizowany ani jeden chory,
a podane liczby leczonych bądź hospitalizowanych
chorych, które stanowiły uzasadnienie przyznania
Pododdziałowi środków finansowych, nie dotyczą
przedmiotowego pododdziału?
3. Konsultant wojewódzki w dziedzinie onkologii
klinicznej nie ma uprawnień do wypowiadania się na
temat zaspokajania świadczeń hematologicznych
w województwie – jest to zakres kompetencji konsul-
tanta z hematologii. Konsultant wojewódzki w dzie-
dzinie hematologii prof. Sławomira Kyrcz-Krzemień
zdecydowanie przeciwstawiała się tworzeniu oddzia-
łu hematologii oraz pododdziału przeszczepów w In-
stytucie Onkologii w Gliwicach i w tym względzie ma

pełne wsparcie władz regionalnych, o czym świadczą
liczne interwencje, m.in. wojewody śląskiego pana
Zygmunta Łukaszczyka do pani minister Ewy Ko-
pacz, sygn. pisma NZ/V/0710/1/09 z dnia 5 czerwca
2009 r.
4. Zakup sprzętu dla SPSK-M w Katowicach zwią-
zany był z podziałem środków finansowych niewyko-
rzystanych w ramach „Narodowego programu zwal-
czania chorób nowotworowych”, a nie z pozyskaniem
przez ministra zdrowia dodatkowych środków na re-
alizację przedmiotowego zadania.
Proszę o odniesienie się do wyżej przedstawionych
kwestii.
Z poważaniem
Poseł Izabela Kloc
Mikołów, dnia 18 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6239)
do ministra infrastruktury
w sprawie prac przygotowawczych
w zakresie realizacji budowy obwodnicy
Marek
Szanowny Panie Ministrze! Droga krajowa nr 8
(DK8), która prowadzi przez środek Marek, jest jed-
nym z dwóch najbardziej zakorkowanych odcinków
dróg w Polsce. Jest to również istotny szlak komuni-
kacyjny, międzynarodowy, krajowy oraz wojewódzki.
Obecna droga krajowa nr 8 to: element drogi między-
narodowej E67 oraz Via Baltica w kierunku Mazur
i Suwalszczyzny. Jest to też bardzo ważny element
codziennej drogi do Warszawy dla mieszkańców Ra-
dzymina i Wyszkowa, nie wspominając już o miesz-
kańcach Marek.
W Markach na odcinku kilku kilometrów wystę-
puje 15 skrzyżowań i przejść z sygnalizacją świetlną.
Skutkiem tego są: permanentne korki, ponadnorma-
tywny hałas, przekroczone normy zanieczyszczenia
powietrza i niepotrzebne konflikty lokalne. Według
pomiaru ruchu z 2005 r. dziennie przez Marki prze-
jeżdża 54 tys. pojazdów. Dziś liczba ta przekracza
prawdopodobnie już 60 tys. pojazdów. Około 20% sta-
nowi ruch ciężki, czyli ciężarówki, samochody do-
stawcze i autobusy. Większe obciążenie występuje
jedynie w Raszynie, gdzie łączą się dwie drogi krajo-
we nr 7 i 8 będące południowym wlotem do Warszawy
tras z Krakowa, Katowic i Wrocławia. Według po-
miaru ruchu z 2005 r. przez Raszyn na dobę przejeż-
dża 59 tys. pojazdów, dla porównania: przez Radzy-
min przejeżdża 28 tys. pojazdów, przez Wyszków –
24 tys. pojazdów, przez Garwolin – 20 tys. Mieszkań-
cy Marek wskazują na fakt, że te miejscowości mają
już obwodnice. W Mińsku Mazowieckim (26 tys.)
319
oraz Serocku (15 tys.) Generalna Dyrekcja Dróg Kra-
jowych i Autostrad właśnie przystępuje do budowy
obwodnic.
Zważywszy na fakt, iż w dniu 23 marca 2009 r.
wydana została decyzja środowiskowa z rygorem na-
tychmiastowej wykonalności dotycząca odcinka dro-
gi S8, zwracam się o udzielenie szczegółowych infor-
macji na temat działań podjętych przez Ministerstwo
Infrastruktury mających na celu zapewnienie finan-
sowania dla omawianego projektu oraz planu dal-
szych działań wraz z harmonogramem. Chciałbym
zwrócić uwagę na fakt, iż odcinek Marki – Radzymin
jako jedyny odcinek budowanej drogi S8 nie został
uwzględniony w „Programie budowy dróg krajo-
wych”, a co za tym idzie, również nie zostało mu za-
pewnione finansowanie.
Panie Ministrze, zwracam się o przedłożenie
szczegółowego harmonogramu prac nad zapewnie-
niem finansowania dla omawianego odcinka oraz
wspólnego odcinka S17 i S8: węzeł Marki – węzeł
Drewnica.
Ze względu na wagę problemu związanego z tą
inwestycją i zgłaszanymi postulatami mieszkańców
Marek pytam:
Czy Pan Minister w celu przyspieszenia zakoń-
czenia inwestycji rozważa ogłoszenie przetargu
w trybie „Zaprojektuj i zbuduj”?
Jeśli tak, to w jakim terminie zostanie przekaza-
na zgoda na ogłoszenie przetargu na projekt drogi S8
na odcinku Marki – Radzymin?
Z poważaniem
Poseł Edward Czesak
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6240)
do ministra infrastruktury
w sprawie prac przygotowawczych
w zakresie realizacji budowy łącznika
autostrady A4 w Brzesku
Szanowny Panie Ministrze! Budowana aktualnie
autostrada A4 na odcinku Szarów – Brzesko cieszy
nie tylko przyszłych użytkowników, ale także wielu
mieszkańców regionu zamieszkujących przyległe do
autostrady gminy. Również władze wojewódzkie
w oparciu o tę tak ważną inwestycję drogową planu-
ją nową strategię rozwoju regionu i tej części woje-
wództwa małopolskiego. Sprawą kluczową dla tej
strategii jest powszechna opinia wyrażana przez za-
rząd województwa małopolskiego, wojewodę, jak rów-
nież samorządy lokalne, że właściwe skomunikowa-
nie zjazdów autostradowych z drogami lokalnymi
będzie miało zasadnicze znaczenie w realizacji zakła-
320
danych celów. W przypadku połączenia zjazdu z au-
tostrady A4 w Brzesku z uwzględnieniem perspekty-
wicznego wzrostu natężenia ruchu w kierunku połu-
dniowym poprzez drogę nr 75, jak również włączenie
ruchu z budowanej drogi 768 ma też znaczenie dla
mieszkańców, którzy zwracają się do mnie z różnymi
pytaniami.
Panie Ministrze, biorąc pod uwagę różne niepo-
koje mieszkańców oparte na braku rzetelnej wiedzy
w kwestii łącznika autostradowego w Brzesku, mam
pytania:
Na jakim etapie decyzyjnym na dzień dzisiejszy
znajduje się wybór przez GDDKiA w Krakowie wa-
riantu łącznika?
Czy został ogłoszony lub rozstrzygnięty przetarg
na opracowanie raportu oddziaływania na środowi-
sko dla rozpatrywanych dwóch koncepcji?
Jaki harmonogram prac przygotowawczych został
założony, aby uniknąć rozwiązań prowizorycznych
skomunikowania nowo budowanej autostrady A4
w węźle brzeskim z drogami lokalnymi?
Czy wybudowana zgodnie z harmonogramem au-
tostrada będzie miała równoczesne i właściwe połą-
czenia z drogami lokalnymi w Bochni i Brzesku?
Z poważaniem
Poseł Edward Czesak
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6241)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie przygotowania uczniów
do egzaminu maturalnego z matematyki
w świetle wyników egzaminu próbnego
Po 25 latach przerwy matematyka powróciła jako
egzamin maturalny. W dniu 3 listopada 2009 r. odbył
się egzamin próbny z matematyki, do którego przy-
stąpiło 354 677 uczniów szkół ponadgimnazjalnych.
W ocenie wielu posłów wyniki egzaminu świadczą
o nieprzygotowaniu uczniów i szkół do przystąpienia
do egzaminu w 2010 r.
Matematyka na maturze występuje jako przed-
miot obowiązkowy. Osiągnięty wskaźnik zdawalno-
ści na egzaminie próbnym wyniósł ogółem 76%.
W zależności od typu szkoły odsetek zdanego egza-
minu jest bardzo zróżnicowany: licea ogólnokształ-
cące – 88%, licea profilowane – 50%, technika – 60%,
licea uzupełniające – 24%, technika uzupełniające
– 19%. Dla przykładu podam, że w 2009 r. najczęściej
wybierane przedmioty obowiązkowe zdano z więk-
szym powodzeniem: wiedza o społeczeństwie – 88%,
historia – 97%, geografia – 93%, biologia – 81%. Śred-
nia zdawalność ww. przedmiotów obowiązkowych to
90%. Również obowiązkowy język polski zdało 94%
uczniów i najczęściej wybierany język angielski –
93%. Powtórzenie wyniku z egzaminu próbnego
z matematyki na egzaminie maturalnym w maju
może obniżyć wskaźnik zdawalności egzaminu ma-
turalnego ogółem z 81% do poniżej 70%, natomiast
w szkołach innych niż licea ogólnokształcące – poni-
żej 40%.
Pragnę zapytać Panią Minister:
1. Jak resort ocenia poziom nauczania matema-
tyki w polskich szkołach na podstawie wyników prób-
nego egzaminu?
2. Jakie działania podjęły resort i Centralna Ko-
misja Egzaminacyjna, by wynik egzaminu matural-
nego z matematyki w maju był wyższy niż uzyskany
w listopadzie?
3. Czy wnioski z analizy wyników egzaminu prób-
nego miały wpływ na ostateczny kształt maturalne-
go arkusza egzaminacyjnego?
Poseł Teresa Wargocka
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6242)
do ministra skarbu państwa
w sprawie stanu prac nad projektem
ustawy reprywatyzacyjnej
Szanowny Panie Ministrze! Jeden z moich wybor-
ców został poinformowany przez Biuro Oceny Legal-
ności Decyzji Nacjonalizacyjnych działające w struk-
turze Ministerstwa Gospodarki o zakończeniu prac
nad projektem ustawy reprywatyzacyjnej. Na akt ten
czekają tysiące obywateli Polski, dlatego też pragnę
skierować do Pana Ministra następujące pytania:
1. Jaki jest przewidziany harmonogram dalszych
prac nad projektem ustawy reprywatyzacyjnej?
2. Jaki jest zakładany termin wejścia ustawy
w życie?
Z wyrazami szacunku
Poseł Dariusz Lipiński
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6243)
do ministra środowiska
w sprawie propozycji zmian w ustawach
dotyczących ochrony środowiska
Szanowny Panie Ministrze! Przedstawiciele sa-
morządu lokalnego zwrócili się do mnie z uwagami

dotyczącymi ustawy o udostępnianiu informacji
o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania
na środowisko, a także ustawy o ochronie przyrody.
Proponują oni m.in.:
— wprowadzenie przepisu umożliwiającego zmia-
nę decyzji środowiskowej polegającą jedynie na zmia-
nie nazwy zadania bez konieczności przeprowadza-
nia ponownego postępowania,
— rozważenie możliwości odstąpienia od wprowa-
dzenia zmian w art. 83 ustawy o ochronie przyrody
(zostały zaproponowane w poselskim projekcie nowe-
lizacji ustawy, druk nr 2471) polegających na doko-
nywaniu uzgodnień z regionalną dyrekcją ochrony
środowiska – proponowane do wprowadzenia zapisy
mogłyby istotnie wydłużyć czas przygotowania inwe-
stycji drogowych prowadzonych na drogach publicz-
nych.
Pragnę skierować do Pana Ministra następujące
pytania:
1. Jaka jest opinia Pana Ministra w zakresie
przedstawionych uwag?
2. Czy Pan Minister podejmie kroki, aby uwzględ-
nić zaprezentowane wyżej uwagi w odpowiednich
ustawach?
Z wyrazami szacunku
Poseł Dariusz Lipiński
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6244)
do ministra środowiska
w sprawie degradacji środowiska
Półwyspu Helskiego
Szanowny Panie Ministrze! Unikalne wartości
przyrodnicze Mierzei Helskiej są wartością ogólno-
narodową, a nawet ogólnoeuropejską. Półwysep Hel-
ski chroniony jest w ramach obszarów Natura 2000,
jak również czterech dyrektyw unijnych (ptasia, mor-
ska, wodna i siedliskowa). Dodatkową ochronę war-
tości przyrodniczych i krajobrazowych zapewnia
Nadmorski Park Krajobrazowy. W rzeczywistości
jednak półwyspowa przyroda jest w dużej mierze
niszczona przez nieodpowiedzialną gospodarkę czło-
wieka i brak egzekucji obowiązującego prawa. Istnie-
je poważne zagrożenie, że w związku z degradacją
środowiska na terenie półwyspu władze gmin mogą
być pozbawione środków unijnych na niezbędne in-
westycje związane z ochroną środowiska. Jak wska-
zują działacze organizacji pozarządowych, niektóre
inwestycje na półwyspie prowadzone są z narusze-
niem prawa (m.in. szkody środowiskowe, brak ocen
321
oddziaływania na środowisko, decyzje o wylesieniu
powierzchni lasów ochronnych).
W związku z zarysowaną sytuacją pragnę skiero-
wać do Pana Ministra następujące pytania:
1) Czy Pan Minister był już informowany w ostat-
nich latach o działaniach niekorzystnie wpływających
na środowisko Półwyspu Helskiego? Jeśli tak, to jakie
Pan Minister podjął kroki w tej sprawie?
2) Czy Pan Minister dysponuje możliwie pełnymi
informacjami na temat szkód środowiskowych na
Półwyspie Helskim oraz przypadków prowadzenia
inwestycji z naruszeniem obowiązujących wymogów
ochrony środowiska?
3) Czy zdaniem Pana Ministra zasadne byłoby
powołanie grupy niezależnych ekspertów z udziałem
reprezentantów organizacji pozarządowych w celu
kompleksowego zbadania wszystkich wspomnianych
wyżej uchybień?
4) Jakie środki, w opinii Pana Ministra, byłyby
najskuteczniejszym instrumentem ochrony środowi-
ska Półwyspu Helskiego? Czy Pan Minister zamierza
podjąć w tej sprawie inicjatywę?
Z wyrazami szacunku
Poseł Dariusz Lipiński
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6245)
do ministra skarbu państwa
w sprawie zmniejszenia budżetu
ośrodka regionalnego TVP w Kielcach
Szanowny Panie Ministrze! Ostatnie doniesienia
prasowe donoszą o dramatycznym okrojeniu budże-
tów regionalnych TVP. W przypadku TVP Kielce
budżet, który w 2008 r. wynosił 14 mln zł, spadł do
9 mln zł w 2009 r., zaś w roku bieżącym mówi się
o kwocie 4 mln zł na zaspokojenie potrzeb ośrodka.
Oznacza to w praktyce rezygnację z programów kul-
turalnych, publicystycznych i sportowych, drastycz-
ne zwolnienia w redakcji oraz kłopoty z utrzymaniem
lokalu. Niezależny oddział regionalny TVP w Kiel-
cach powstał po wieloletnich staraniach w 2005 r.
i na trwałe zdążył się wpisać jako jedno z najważniej-
szych mediów w województwie. Dość zaawansowane
były nie tak dawno plany wybudowania siedziby TVP
Kielce, jednak i ta decyzja została cofnięta. Mimo że
kielecki ośrodek jest wciąż na etapie rozwoju, stał się
ogromnie ważnym źródłem informacji dla mieszkań-
ców. Biorąc pod uwagę bliskość telewizji regionalnej
ze społecznością lokalną, która przedstawia rzeczy-
wistość wprost z podwórka, śmiało można wysunąć
tezę, że to właśnie na tym polega pełnienie misji pu-
blicznej przez Telewizję Polską.
322
Ochrona lokalności telewizji jest zawarta w usta-
wie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji
(art. 21 ust 1a pkt 1) oraz dokumentach Krajowej
Rady Radiofonii i Telewizji, takich jak „Strategia
państwa polskiego w dziedzinie mediów elektronicz-
nych na lata 2005–2020” czy „Obrona lokalności
i demokracji lokalnej. Strategia działania Krajowej
Rady Radiofonii i Telewizji na rzecz ochrony lokal-
nego charakteru i pluralizmu oferty programowej
w lokalnych mediach elektronicznych”. Wobec po-
wyższego tak radykalne cięcia budżetu, jak w przy-
padku ośrodka kieleckiego, ograniczają prawie do
minimum prowadzenie misji publicznej i sprowadza-
ją istnienie ośrodka do jakościowej wegetacji. Dla wo-
jewództwa i mieszkańców oznacza to wiele lat zmar-
nowanej pracy i cywilizacyjną degradację naszego
województwa. W zaistniałej sytuacji samorządowcy
oferują pomoc, zamawiając np. programy sponsoro-
wane. Prezydent Kielc z kolei zapowiedział chęć prze-
jęcia ośrodka przez miasto.
Wobec powyższego składam do Pana Ministra py-
tania:
1. Czy jest możliwe przejęcie ośrodka, ewentualna
dzierżawa, przez jednostkę samorządu terytorialnego?
2. Skąd się wzięły wyliczenia przyznające określone
kwoty ośrodkom regionalnym? W przypadku Kielc pro-
centowy spadek jest jednym z najwyższych w kraju.
3. Co zamierza zrobić ministerstwo, aby powstrzy-
mać upadek ośrodków regionalnych TVP?
Z poważaniem
Poseł Artur Gierada
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6246)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie nowych zadań z zakresu pomocy
społecznej planowanych do realizacji
przez jednostki samorządu wojewódzkiego
Szanowna Pani Minister! Zdecydowana większość
osób korzystających w naszym kraju z pomocy spo-
łecznej, podobnie jak pracownicy w niej zatrudnieni,
z aprobatą obserwuje zmiany postępujące w tej dzie-
dzinie w trwającej kadencji.
Nasze wspólne doświadczenia podpowiadają jed-
nak, że nie zawsze za słusznie przekazywanymi do
samorządów kompetencjami podążają odpowiednio
wysokie środki. Bywa też, że zmieniająca się dyna-
micznie sytuacja powoduje ewolucję dotychczasowych
potrzeb. Szczególnie jednostki samorządu wojewódz-
kiego, postrzegane jako „ramię” rządu, chcą pozosta-
wać w tej materii bez zarzutu i być przygotowane na
kolejne etapy decentralizacji zadań z tego zakresu.
Wychodząc niejako naprzeciw stawianym przez
reprezentantów tych samorządów problemom, zwra-
cam się do Pani Minister z pytaniem: Czy i jakie za-
dania z zakresu pomocy społecznej planuje przekazać
w najbliższym czasie ministerstwo samorządom wo-
jewódzkim?
Z poważaniem
Poseł Marzena Okła-Drewnowicz
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6247)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie możliwości dalszego efektywnego
działania centrów integracji społecznej
Szanowna Pani Minister! W myśl znowelizowanej
ustawy o finansach publicznych likwidacji ulegną go-
spodarstwa pomocnicze, a więc i samorządowe centra
integracji społecznej. Tymczasem wiele z nich reali-
zuje m.in. projekty unijne, niejednokrotnie wykra-
czające swym zakresem czasowym poza 2010 r. Nie-
stety, trudno będzie o skuteczne przejęcie realizacji
tychże przez organizacje non profit.
Jak się wydaje, drogą do ewentualnego utrzyma-
nia centrów integracji społecznej jest zmiana w usta-
wie o zatrudnieniu socjalnym, która nie będzie jed-
nocześnie wymagać zmian w znowelizowanej ustawie
o finansach publicznych.
W związku z powyższym zwracam się do Pani
Minister z pytaniem: Czy ministerstwo widzi w naj-
bliższym czasie możliwość podjęcia inicjatywy,
w myśl której dotychczasowe samorządowe centra
integracji społecznej zyskałyby status i formę samo-
rządowych osób prawnych?
Z poważaniem
Poseł Marzena Okła-Drewnowicz
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6248)
do ministra infrastruktury
w sprawie budowy chodnika w ciągu drogi
krajowej nr 7 w miejscowości Mnichów
w woj. świętokrzyskim
Działając na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy
z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła

i senatora (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199, z późn.
zm.) oraz art. 191 ust. 1 i art. 195 ust. 1 Regulami-
nu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (M. P. z 2002 r.
Nr 23, poz. 398, z późn. zm.) wnoszę zapytanie posel-
skie w sprawie budowy chodnika w miejscowości
Mnichów, woj. świętokrzyskie, w ciągu drogi krajo-
wej nr 7.
Szanowny Panie Ministrze! Brak ww. chodnika
jest bolączką mieszkańców Mnichowa od wielu lat.
Nie ma ciągu pieszego z prawdziwego zdarzenia pro-
wadzącego do tak newralgicznych punktów miejsco-
wości jak szkoła czy kościół. Zważywszy, że przez tę
dużą miejscowość przechodzi niezmiernie ruchliwa
droga krajowa nr 7, nikogo nie trzeba przekonywać,
jak bardzo niebezpieczne jest to dla mieszkańców.
Z informacji uzyskanych od Generalnej Dyrekcji
Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Kielcach wy-
nika, że inwestycja jest w pełni przygotowana do re-
alizacji i czeka tylko na akceptację centrali.
Wobec wydłużającego się okresu oczekiwania na
decyzję składam do pana ministra pytanie: Czy zo-
staną zapewnione środki na realizację tej inwestycji
w 2010 r.?
Z poważaniem
Poseł Artur Gierada
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6249)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie propozycji nowego kalendarza
roku szkolnego
Szanowna Pani Minister! Środowisko nauczycie-
li pod koniec stycznia zaproponowało częstsze prze-
rwy w nauce, nawet kosztem krótszych wakacji let-
nich. Według nich egzamin gimnazjalny i sprawdzian
po szóstej klasie mogłyby być przeprowadzone w dwóch
ostatnich tygodniach kwietnia. W tym czasie pozo-
stałe klasy miałyby ferie wiosenne. Pierwsza przerwa
w nauce to dwa tygodnie ferii na przełomie paździer-
nika i listopada, potem w lutym byłyby ferie zimowe,
jak do tej pory. Rok szkolny kończyłby się po 18
czerwca, ale zaczynał już 15 sierpnia. Dyrektorzy po-
szczególnych placówek słusznie zauważyli, że zwłasz-
cza w okresie matur nauka to fikcja. Nauczyciele
w tym samym czasie muszą egzaminować i uczyć
młodsze klasy. Żeby to wszystko pogodzić, trzeba być
bardzo elastycznym.
Z zaproponowanego nowego podziału roku szkol-
nego płynie ewidentnie wiele korzyści. Najważniejsze
to możliwość zorganizowania matury i innych egza-
323
minów bez zaburzania cyklu nauczania pozostałych
klas. Poza tym do tej pory aż do Bożego Narodzenia
nie ma dłuższych przerw w nauce. Poza tym zrówno-
waży się okres pracy i wypoczynku. Jeśli ferie zaczy-
nają się dopiero zimą, to młodzież i nauczyciele są już
bardzo zmęczeni, a co za tym idzie częściej chorują.
Więcej ferii w ciągu roku to częstsze pobyty z rodzi-
ną. No i w końcu element ekonomiczny – możliwość
wyjazdu z dziećmi poza szczytem sezonu, kiedy nie
jest już tak drogo.
W związku z powyższym zwracam się z następu-
jącymi pytaniami:
1. Jakie są realne szanse, że projekt zostanie
przyjęty?
2. W przypadku akceptacji kiedy można by się
spodziewać jego wdrożenia?
Z wyrazami szacunku
Poseł Agnieszka Pomaska
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6250)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie likwidacji przez powiatowego
lekarza weterynarii w Kraśniku
ubojni zwierząt w Zakrzówku
Ubojnia zwierząt w Zakrzówku zaliczana jest do
rzeźni o małej zdolności produkcyjnej, o uboju 20 jed-
nostek przeliczeniowych na tydzień, przy maksymal-
nej liczbie 1000 szt. jednostek przeliczeniowych zwie-
rząt w ciągu roku.
W okresie od 2006 r. prowadzone były działania
dostosowawcze do wymogów Unii Europejskiej. Wy-
datki, jakie zostały poniesione do 2009 r., wyniosły
ponad 150 tys. zł. Dokonano wymiany kolejki do
transportu półtusz na nierdzewną, wymieniono
urządzenia do dezynfekcji urządzeń ubojowych, za-
instalowano myjnie do butów, wymieniono urządze-
nie do oszołamiania trzody, zakupiono piłę do cięcia
półtusz, zmieniono pokrycie i elewację całego budyn-
ku, wymieniono urządzenia chłodnicze w chłodni,
wymieniono stolarkę okienną. Dotychczasowe inwe-
stycje w znacznym stopniu poprawiły warunki higie-
niczne pracy i są zbliżone do wytycznych rozporzą-
dzenia (WE) nr 853/2004 dotyczącego funkcjonowa-
nia tego typu rzeźni.
Zakład dysponuje dostateczną liczbą pomieszczeń
pozwalających zachować odpowiednie warunki sani-
tarno-higieniczne w czasie procesu ubojowego, a tak-
że jest w posiadaniu niezbędnych środków do dezyn-
fekcji i przestrzegania higieny. Kontrola uwarunko-
wań techniczno-środowiskowych i sanitarnych za-
kładu przeprowadzona w listopadzie 2009 r. przez Po-
324
wiatową Stację Sanitarno-Epidemiologiczną w Kra-
śniku nie wykazała uchybień. Również prowadzone
badania laboratoryjne z wymazów urządzeń, jak
i półtusz wieprzowych na liczbę enterobakteriaceae
i pałeczki salmonelli wskazują jednoznacznie, że wa-
runki sanitarne są przestrzegane.
Przeprowadzona w dniu 15 grudnia 2009 r. przez
przedstawiciela powiatowego lekarza weterynarii
kontrola wykazała uchybienia i braki o charakterze
higienicznym. Nadmienić należy, iż wszelkie nie-
zgodności zostały natychmiast usunięte. Decyzją
nr 181/2009 powiatowego lekarza weterynarii w Kra-
śniku z dnia 23 grudnia 2009 r. został wydany na-
tychmiastowy zakaz prowadzenia uboju trzody
chlewnej w ubojni zwierząt rzeźnych w Zakrzówku,
przy ul. T. Kościuszki 15, prowadzonej przez Spół-
dzielnię Rolniczo-Handlową Jutrzenka.
Podkreślić należy, że wszelkie uchybienia nie wy-
nikają ze złej woli zarządzających ubojnią, są jedynie
wynikiem kryzysu gospodarczego, który znacznie
ograniczył środki finansowe spółdzielni na dostoso-
wywanie zakładu do zawartych w rozporządzeniu
(WE) Nr 853/2004 wytycznych. Prezes spółdzielni
zmuszony był do złożenia oświadczenia w przedmio-
cie rezygnacji dostosowania warunków produkcji ist-
niejących w ww. zakładzie do wymogów rozporządze-
nia (WE) nr 853/2005 i w przedmiocie zakończenia
działalności ubojni z dniem 31.12.2009 r., gdyż wie-
dział, że w związku z kryzysem gospodarczym nie
będzie w stanie zabezpieczyć środków finansowych
na ten cel.
Zakład uboju trzody jest zakładem świadczącym
w większości usługi ubojowe dla potrzeb lokalnej spo-
łeczności gminy i powiatu. Jest jedynym tego typu
zakładem na terenie pow. kraśnickiego. Prowadzenie
tego typu zakładu ma m.in. na względzie poprawę
higieny i bezpieczeństwa spożywania mięsa, ograni-
czenie nielegalnego uboju i wprowadzania mięsa do
spożycia bez podstawowych badań weterynaryjnych.
Zakład nie prowadzi sprzedaży mięsa w obrocie de-
talicznym. Decyzja powiatowego lekarza weterynarii
w Kraśniku może niestety doprowadzić do sytuacji,
w której szerzyć będzie się szary rynek, a co za tym
idzie do konsumentów trafi mięso nieprzebadane we-
terynaryjnie.
W związku z powyższym chciałbym zapytać Pana
Ministra:
1. Czy zdaniem Pana Ministra okres przejściowy
na dostosowanie ww. zakładu do wymagań określo-
nych w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 nie powi-
nien być wydłużony w związku z kryzysem gospo-
darczym?
2. Czy zaprzestanie uboju zwierząt w zakładzie,
który przeprowadza przedubojowe i poubojowe bada-
nia, nie przyczyni się do masowego, nielegalnego ubo-
ju zwierząt nieprzebadanych weterynaryjnie?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Stawiarski
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6251)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie interwencji minister Julii Pitery
w Szpitalu Powiatowym w Sierpcu
Szanowny Panie Premierze! Pod koniec roku 2009
pani minister Julia Pitera, pełnomocnik ds. opraco-
wania programu zapobiegania nieprawidłowościom
w instytucjach publicznych, podjęła niezrozumiałą in-
terwencję w Szpitalu Powiatowym w Sierpcu.
Sprawa jest o tyle dziwna, że w obecnej niejasnej
sytuacji, która panuje w samorządzie powiatowym
w Sierpcu, różne grupy interesów starają się o prze-
jęcie kontroli nad tą placówką medyczną. Placówka
w roku 2008 w ramach VI edycji konkursu Mazo-
wiecka Firma Roku, który odbywa się pod patrona-
tem marszałka Adama Struzika, znalazła się w gro-
nie laureatów w kategorii branży medycznej. O ile mi
wiadomo, obecny dyrektor szpitala przez ostatnie
cztery lata swojej pracy wyprowadził szpital z dłu-
gów, pracownicy zaczęli na czas otrzymywać pensje
oraz dostali podwyżki. Z dostępnych mi informacji
wynika tym samym, że szpital ten jest prowadzony
w sposób profesjonalny.
Podejrzane zaangażowanie pełnomocnika rządu
ds. opracowania programu zapobiegania nieprawi-
dłowościom w instytucjach publicznych w formie do-
magania się dokumentów, które mogłyby posłużyć
sierpeckim grupom interesów do zwolnienia dyrek-
tora tak dobrze prowadzonej placówki służby zdro-
wia, stwarza podejrzenie nieumyślnego bądź umyśl-
nego udziału pani pełnomocnik w lokalnej rozgryw-
ce politycznej, co uwłaczałoby funkcji, którą sprawu-
je pani Julia Pitera z Pana woli.
Polska scena polityczna zna przypadki zaangażo-
wania parlamentarzysty Platformy Obywatelskiej
w nielegalne procedery w ramach służby zdrowia,
dlatego uważam, że opisana przeze mnie sytuacja
powinna zostać błyskawicznie wyjaśniona, by wy-
kluczyć możliwość złamania prawa bądź korupcji
w rządzie.
Dlatego zwracam się do Pana Premiera z pyta-
niem: Jakie były przyczyny zaangażowania się pani
Julii Pitery w tematykę funkcjonowania szpitala
w Sierpcu i na ile są one uzasadnione, szczególnie
w kontekście sprawowanej przez panią poseł rządo-
wej funkcji?
Łączę wyrazy szacunku
Poseł Marek Opioła
Płock, dnia 19 stycznia 2010 r.

Zapytanie
(nr 6252)
do ministra finansów
w sprawie odpowiedzialności finansowej,
jaką ponoszą dystrybutorzy lekkiego oleju
opałowego za nieuczciwość nabywców,
którzy w składanych przez siebie
oświadczeniach o przeznaczeniu
zakupionego oleju opałowego
podają nieprawdę
Szanowny Panie Ministrze! Zgodnie z wymogami
wynikającymi z rozporządzenia ministra finansów
z marca 2002 r. przedsiębiorcy sprzedający lekki olej
opałowy mają obowiązek uzyskać od kupującego
oświadczenie potwierdzające, że będzie go używał
zgodnie z przeznaczeniem. Muszą również zebrać
dane osobowe klienta, m.in. nazwisko danej osoby,
PESEL, NIP, adres oraz rodzaj i pojemność pieca,
który chce opalać olejem.
Dystrybutorzy lekkiego oleju napędowego, nie
mając żadnej prawnej możliwości weryfikacji danych,
ponoszą odpowiedzialność za nieuczciwość nabyw-
ców, którzy w składanych przez siebie oświadcze-
niach o przeznaczeniu zakupionego oleju opałowego
niejednokrotnie podają nieprawdę. W odczuciu dys-
trybutorów niesłusznie stawiani są w jednym szere-
gu z firmami działającymi na szkodę państwa, pod-
czas gdy nieuczciwi nabywcy wykorzystujący olej
opałowy do celów napędowych nie ponoszą z tego ty-
tułu żadnej odpowiedzialności. Jak sygnalizują dys-
trybutorzy, kontrole skarbowe albo celne trwają po
kilka miesięcy, co więcej, urzędy niejednokrotnie blo-
kują majątek firmy na poczet ewentualnych kar,
sprawiając, że przedsiębiorstwa praktycznie nie mogą
prowadzić swojej dzielności. Co prawda nowe przepi-
sy o podatku akcyzowym obowiązujące od marca
2009 r. w znacznym stopniu uprościły procedury, to
jednak oświadczenia wciąż obowiązują.
W związku z powyższym chciałbym zapytać: Czy
ministerstwo rozważa możliwość rezygnacji z oświad-
czeń, które poza Polską nie występują w żadnym in-
nym kraju europejskim i wprowadzenie w naszym
kraju przepisów, jakie obowiązują w Unii Europej-
skiej?
Poseł Włodzimierz Karpiński
Warszawa, dnia 6 stycznia 2010 r.
325
Zapytanie
(nr 6253)
do ministra skarbu państwa
w sprawie planów Polskiej Grupy
Energetycznej SA w stosunku
do wchodzących w jej skład spółek
działających na terenie
woj. świętokrzyskiego
Szanowny Panie Ministrze! W maju 2009 r. Pol-
ska Grupa Energetyczna SA przedstawiła plan inwe-
stycyjny spółki oraz plan planowanej konsolidacji
grupy PGE. W jej skład wchodzą między innymi spół-
ki działające na terenie województwa świętokrzyskie-
go i zatrudniające tu swoich pracowników:
PGE Elektrociepłownia Kielce SA, PGE ZEORK
Dystrybucja sp. z o.o., PGE Zakłady Energetyczne
Okręgu Radomsko-Kieleckiego SA.
Mimo że mieszkańcy regionu świętokrzyskiego są
żywotnie zainteresowani wynikami reorganizacji
spółek dostarczających do ich mieszkań energię elek-
tryczną i ciepło, a wojewódzka komisja dialogu spo-
łecznego dwukrotnie bezskutecznie ubiegała się
o spotkanie z przedstawicielami Zarządu PGE SA nie
udało się uzyskać informacji na temat sposobu prze-
prowadzania konsolidacji spółek należących do gru-
py, a powiązanych z województwem świętokrzyskim,
losu pracowników tychże spółek oraz możliwości roz-
woju działalności PGE SA na terenie województwa
świętokrzyskiego.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o odpowiedź na następujące pytania:
1. Jakie są zamierzenia Zarządu PGE SA w sto-
sunku do spółek wchodzących w skład grupy, działa-
jących na terenie województwa świętokrzyskiego:
PGE Elektrociepłownia Kielce SA, PGE ZEORK
Dystrybucja sp. z o.o., PGE Zakłady Energetyczne
Okręgu Radomsko-Kieleckiego SA?
2. Czy w ramach konsolidacji spółek grupy sie-
dziba którejś ze spółek zostanie umiejscowiona na
terenie województwa świętokrzyskiego i czy plano-
wane są inwestycje realizowane w tym regionie?
3. Czy planowane są w związku z konsolidacją
spółek grupy redukcje zatrudnienia w spółkach
wchodzących w skład PGE SA działających na tere-
nie województwa świętokrzyskiego
Łączę wyrazy szacunku
Poseł Sławomir Kopyciński
Kielce, dnia 22 stycznia 2010 r.
326

Zapytanie 3. W ilu przypadkach w wymienionym okresie

(nr 6254) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia oddalił
wnioski prokuratury o wydanie postanowienia o kon-
do ministra sprawiedliwości troli i utrwalaniu rozmów?
Łączę wyrazy szacunku
w sprawie naruszeń procedury karnej
dotyczących postanowień o kontroli
Poseł Sławomir Kopyciński
i utrwalaniu rozmów telefonicznych,
wydanych przez Sąd Rejonowy
Kielce, dnia 22 stycznia 2010 r.
dla Krakowa-Śródmieścia

Szanowny Panie Ministrze! We wrześniu 2008 r.

Zapytanie
Sąd Rejonowy w Krakowie odtajnił postanowienia
(nr 6255)
dotyczące zarządzenia kontroli i utrwalenia rozmów
telefonicznych wydane przez Sąd Rejonowy w Kra-
do ministra nauki i szkolnictwa wyższego
kowie, Wydział II Karny w roku 2004.
W przypadku wydania tego rodzaju postanowień
w sprawie wileńskiej filii Uniwersytetu
obowiązkiem sądu wynikającym z przepisów art. 239
w Białymstoku
i 240 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postę-
powania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555,
Szanowna Pani Minister! Wileńska filia Uniwer-
z późn. zm.) jest powiadomienie osoby, której dotyczy
sytetu w Białymstoku powstała 3 lata temu. Obecnie
postanowienie o fakcie kontroli oraz utrwalania roz-
kształci się w niej na dwóch kierunkach ok. 450 stu-
mów i to najpóźniej do momentu prawomocnego za-
dentów. Filia jest uczelnią kształcącą Polaków miesz-
kończenia postępowania. Osobie podsłuchiwanej
kających w Republice Litewskiej, którzy są w tym
przysługuje prawo złożenia zażalenia celem zbadania
państwie najgorzej wykształconą grupą narodową.
zasadności i legalności kontroli i utrwalania rozmów.
W ostatnich dniach pojawiły się informacje, że z po-
Ponieważ kontrola i utrwalania rozmów narusza
wodu braku środków finansowych w przyszłym roku
konstytucyjnie zagwarantowaną tajemnicę kore-
filia zostanie zlikwidowana, gdyż jej utrzymanie
spondencji konieczne jest zapewnienie sądowej kon-
kosztuje Uniwersytet w Białymstoku ok. 3 mln zł
troli legalności stosowania podsłuchów.
rocznie, a dotacja otrzymywana z Ministerstwa Na-
Jak jednak ujawnił red. Michał Płowecki w publi-
uki i Szkolnictwa Wyższego pokrywa tylko jedną
kacji „Telefon do nieprzyjaciela” (tygodnik „Nie”
czwartą tych kosztów.
z dnia 1 stycznia 2010 r. Nr 1/1004) w co najmniej
W związku z powyższym chciałbym zapytać Pa-
kilku przypadkach Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śród-
nią Minister:
mieścia zaniechał poinformowania o wydaniu posta-
1. Czy prawdziwe są informacje o zamiarze likwi-
nowienia o kontroli i utrwalaniu rozmów osób, któ-
dacji tej tak bardzo potrzebnej naszym rodakom na
rych podsłuch dotyczył. Ponadto w sprawie o sygna-
Litwie uczelni?
turze II Kp 1848/04/S, w której wydano postanowie-
2. Jakie działania zamierza Pani podjąć, aby, po-
nie z dnia 4 listopada 2004 r., mimo że postanowienie
mimo kryzysu finansów publicznych w naszym kra-
o kontroli i utrwalaniu rozmów winno określać oso-
ju, zapewnić dalsze funkcjonowanie wileńskiej filii
by, wobec których ma być stosowany, zawiera ono
Uniwersytetu w Białymstoku?
jedynie numery telefonów bliżej nieokreślonych abo-
nentów. Z poważaniem
Jeżeli tego rodzaju praktyki posiadają bardziej
powszechny charakter, oznacza to poważne narusze- Poseł Kazimierz Gwiazdowski
nie konstytucyjnie chronionej tajemnicy korespon-
dencji i to przez sądy, a więc organy mające stać na Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
straży prawa. Łatwość, z jaką sądy i prokuratura sza-
fują postanowieniami o kontroli i utrwalaniu roz-
mów, budzi zaniepokojenie. Zapytanie
W związku z powyższym proszę Pana Ministra (nr 6256)
o odpowiedź na następujące pytania:
1. W ilu przypadkach w Sądzie Rejonowym dla do ministra infrastruktury
Krakowa-Śródmieścia wydano w latach 2004–2009
postanowienia o kontroli i utrwalaniu wniosków oraz w sprawie stanu prac nad nowelizacją ustaw
ilu osób one dotyczyły? o wyrobach budowlanych oraz o ocenie
2. W ilu przypadkach w wymienionym okresie sąd systemu zgodności
zaniechał doręczenia osobie, której dotyczyło posta-
nowienie odpisu postanowienia, i z jakich przy- Szanowny Panie Ministrze! Z ogromnym niepo-
czyn? kojem odbieram pojawiające się informacje o przedłu-

żających się pracach nad nowelizacją ustaw o wyro-
bach budowlanych oraz o ocenie systemu zgodności.
Niepokój mój budzi kwestia bardzo powolnych prac
legislacyjnych na szczeblu ministerialnym, tym bar-
dziej że raporty z kontroli NIK, jak i pojawiające się
informacje jednoznacznie wskazują, iż służby nadzo-
ru budowlanego nie działają na zadawalającą skalę,
m.in. ze względu na brak niezbędnych umocowań
prawnych i uprawnień, które miały zostać im nadane
poprzez rzeczoną nowelizację. Moje zdziwienie budzi
kwestia braku aktywnych działań w tym zakresie,
tym bardziej że aktualnie trwają bardzo zawansowa-
ne prace nad rozporządzeniem na szczeblu UE, które
ma zastąpić dyrektywę dotyczącą wyrobów budow-
lanych, potocznie nazywaną CPD.
Sytuacja wydaje się kuriozalna, ponieważ zgodnie
z informacjami zamieszczonymi na stronie minister-
stwa konsultacje w zakresie uzgodnień międzyresor-
towych trwają od marca 2009 r., a osobą odpowie-
dzialną za prace legislacyjne jest osoba, która nie
piastuje już tego stanowiska od dłuższego czasu.
Panie Ministrze, proszę o wyjaśnienie aktualnego
stanu prac legislacyjnych w zakresie ww. nowelizacji
wraz z podaniem harmonogramu dalszych prac, jak
również przedstawienie zakresu zmian i ich kierun-
ku zarówno na szczeblu krajowym, jak i UE (w za-
kresie rozporządzenia)?
Z poważaniem
Poseł Edward Czesak
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6257)
do ministra gospodarki
w sprawie aktualnego stanu prac
nad wdrożeniem dyrektywy z 5 kwietnia
2006 r. dotyczącej efektywności końcowego
wykorzystania energii i usług
energetycznych
Szanowny Panie Premierze! Unia Europejska po-
święca coraz więcej uwagi problemom efektywnego
wykorzystania i oszczędności energii. Ten wyraźny
wzrost zainteresowania tymi problemami i przyspie-
szenie działań Unii jest spowodowany koniecznością
zapewnienia wyższego stopnia bezpieczeństwa ener-
getycznego krajów członkowskich Unii.
Dyrektywa 2006/32 EC zakłada podnoszenie
efektywności wykorzystania energii przez tworzenie
całego systemu upowszechniania informacji o aktu-
alnym zużyciu energii i możliwościach ograniczenia
tego zużycia, a także powszechnie dostępnego syste-
mu usług energetycznych. Dyrektywa skierowana
jest do końcowych odbiorców, a więc najemców poje-
327
dynczych lokali, zarządców budynków o różnym
przeznaczeniu i formie własności, a także przedsię-
biorców. Dyrektywa zobowiązuje do wprowadzenia
tzw. białych certyfikatów, czyli wydawanych przez
niezależne organy dokumentów potwierdzających
uzyskanie oszczędności energetycznych. Jak wynika
z treści dyrektywy, osiągnięcie planowanych krajo-
wych wielkości oszczędności energetycznych może
być uzyskane nie tylko przez system edukacji, infor-
macji i ułatwionego dostępu do usług energetycznych,
ale także przez pewne formy nacisku i zachęty. Wy-
daje się, że ma to być zarówno wyznaczanie obowiąz-
kowych oszczędności dla niektórych grup odbiorców
(co wiąże się z systemem tzw. białych certyfikatów),
jak i podejmowanie zobowiązań oszczędnościowych
przez odbiorców w ramach umów zawieranych przez
odbiorców z organami wyznaczonymi przez państwo,
w których to umowach przewidywane będą pewne
korzyści finansowe w zamian za osiągnięte oszczęd-
ności. Zgodnie z zapisami ww. dyrektywy kraje człon-
kowskie UE powinny do 1 stycznia 2008 r. wprowa-
dzić niezbędne regulacje prawne oraz uruchomić
system zapewniający realizacje celów ww. dyrektywy.
Tymczasem zgodnie z informacjami przedstawiony-
mi zarówno na stronie internetowej ministerstwa,
jak i w mediach prace nad ustawą trwają już prawie
dwa lata.
Panie Premierze:
Dlaczego do dnia dzisiejszego nie zostały przepro-
wadzone odpowiednie zmiany legislacyjne zapewnia-
jące wdrożenie dyrektywy od 1 stycznia 2008 r.?
Kiedy możemy się spodziewać zakończenia prac
rządowych oraz skierowania do prac legislacyjnych
do Sejmu?
Z poważaniem
Poseł Edward Czesak
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6258)
do ministra infrastruktury
w sprawie działań
Ministerstwa Infrastruktury w zakresie
walki z hałasem w budownictwie
na etapie projektowania, wykonawstwa
oraz użytkowania
Szanowny Panie Ministrze! Hałas otacza nasze
społeczeństwo w coraz większym stopniu. Nikt chyba
dzisiaj nie wątpi, że hałas uszkadza słuch i może do-
prowadzić do jego utraty. Atakuje nasze uszy w na-
szych własnych domach, mieszkaniach, w szkole oraz
miejscu pracy, zaś jego usunięcie wymaga zaangażo-
328
wania techniki i wysokiego poziomu wiedzy w zakre-
sie akustyki.
W Europie aktualnie trwają prace, zarówno w po-
szczególnych krajach, jak i UE, w zakresie zwiększe-
nia świadomości dotyczącej wpływu hałasu w budow-
nictwie (szczególnie mieszkaniowym – wielorodzin-
nym) m.in. poprzez zaostrzanie przepisów/wymagań,
jak i poprzez wprowadzanie np. klasyfikacji aku-
stycznych budynków oraz mieszkań. Tego typu dzia-
łania mają zwrócić uwagę społeczeństwa na wpływ
hałasu na zdrowie przy przebywaniu zarówno w miesz-
kaniach, jak i miejscach pracy o zwiększonym natę-
żeniu hałasu.
Polskie prawo, tj. ustawa Prawo budowlane, jed-
noznacznie zobowiązuje do budowania budynków
tak, aby poziom hałasu, na który będą narażeni użyt-
kownicy lub ludzie znajdujący się w ich sąsiedztwie,
nie stanowił zagrożenia dla ich zdrowia. Ma też
umożliwić im pracę, odpoczynek i sen w zadowalają-
cych warunkach. Niestety, coraz częściej (szczególnie
w przypadku budynków wielorodzinnych) zapisy te
pozostają ciągle jedynie zapisami na papierze.
Panie Ministrze, podczas posiedzenia podkomisji
ds. budownictwa w lutym 2009 r. poświęconego wła-
śnie ww. zagadnieniom padły ze strony przedstawi-
cieli Ministerstwa Infrastruktury zobowiązania do
przedstawienia kompleksowego planu działań w ww.
kwestiach do marca 2009 r.
Niestety, mamy już początek roku 2010, a odpo-
wiedzi nie ma żadnej. Kiedy zostanie opracowany
i wdrożony kompleksowy zakres działań zarówno le-
gislacyjnych, jak i nadzorujących proces inwestycyj-
ny w zakresie walki z hałasem na etapie projektowa-
nia, wykonawstwa oraz użytkowania?
Z poważaniem
Poseł Edward Czesak
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6259)
do ministra zdrowia
w sprawie likwidacji etatu lekarza
w podstacji pogotowia ratunkowego
Szanowna Pani Minister! Chciałbym zwrócić
uwagę na problem, jaki powstał od stycznia br. w związ-
ku z decyzją dyrektora Samodzielnej Publicznej Sta-
cji Pogotowia Ratunkowego i Transportu Sanitarne-
go w Zamościu, polegający na likwidacji dyżurów
lekarza w podstacji pogotowia ratunkowego w Kra-
snobrodzie. Co prawda, jest ambulans z dwoma ra-
townikami medycznymi, ale mogą oni udzielać po-
mocy jedynie w stanach zagrożenia życia (wypadek,
zatrzymanie krążenia). Nie mają uprawnień do za-
stosowania leczenia. W innych przypadkach pacjenci
muszą być transportowani do oddalonego o 25 km
Zamościa. W wielu przypadkach o skuteczności de-
cyduje szybkość udzielenia pomocy.
Krasnobród zamieszkuje ponad 3 tys. mieszkań-
ców. Jest miejscowością uzdrowiskową oraz bardzo
popularnym ośrodkiem turystyczno-wypoczynko-
wym na Roztoczu Środkowym. Zarówno w okresie
letnim, jak i zimowym w miejscowości przebywa wie-
lu turystów. W oparciu o bazę noclegową można
stwierdzić, że wypoczywa tutaj kilka tysięcy osób.
Popularny akwen wodny oraz wyciąg narciarski
wpływają na szczególne nasilenie ruchu turystyczne-
go w okresie sobotnio-niedzielnym. W miejscowości
znajduje się również centralne sanktuarium diecezji
zamojsko-lubaczowskiej. Wiele razy w ciągu roku na
uroczystości religijne przybywa kilkadziesiąt tysięcy
wiernych. Codziennie sanktuarium odwiedzają gru-
py pątników.
Warto podkreślić, że lekarz świadczył pomoc rów-
nież mieszkańcom sąsiednich gmin. Według donie-
sień medialnych głównym powodem powyższej decy-
zji były kwestie finansowe. Rodzi się jednak pytanie:
Czy zdrowie i życie ludzkie mają swoją cenę? Aktu-
alna sytuacja budzi ogromny niepokój mieszkańców
miejscowości, władz miasta i gminy Krasnobród oraz
turystów odwiedzających miejscowość.
Wobec powyższego zwracam się z następującymi
pytaniami:
1. Czy kryteria finansowe powinny decydować o ob-
sadzie kadrowej w stacjach pogotowia ratunkowego?
2. Jakie kryteria powinny decydować o obsadzie
kadrowej w stacjach pogotowia ratunkowego?
3. Czy, uwzględniając specyfikę miejscowości,
Pani Minister uważa, że było uzasadnione zlikwido-
wanie dyżurów lekarza w podstacji pogotowia ratun-
kowego w Krasnobrodzie?
4. Czy Pani Minister wpłynie na zmianę decyzji dy-
rektora Samodzielnej Publicznej Stacji Pogotowia Ra-
tunkowego i Transportu Sanitarnego w Zamościu mo-
gącą przywrócić poczucie bezpieczeństwa mieszkańców
i turystów wypoczywających w Krasnobrodzie?
Łączę wyrazy szacunku
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6260)
do ministra infrastruktury
w sprawie modernizacji drogi krajowej nr 74
na odcinku Gościeradów – Annopol
Szanowny Panie Ministrze! W ostatnim czasie
zwrócił się do mojego biura ogólnopolski związek pra-

codawców transportu. Wyraził on swoje zaniepoko-
jenie informacjami dotyczącymi wstrzymania ogło-
szonego przetargu na początku grudnia na moderni-
zację drogi krajowej nr 74 na odcinku Gościeradów
– Annopol. Związek uskarża się na fatalny stan na-
wierzchni tej drogi. Wpływa ona na bezpieczeństwo
podróżujących, szybszą eksploatację samochodów oraz
rozwój gospodarczy regionu. Warto podkreślić fakt, że
droga krajowa nr 74 jest jedynym połączeniem Lubli-
na w kierunku Kielc, Krakowa oraz Śląska.
Wobec powyższego zwracam się z następującymi
pytaniami:
1. Czy Pan Minister potwierdza informację o wstrzy-
maniu ogłoszonego przetargu na modernizację drogi
krajowej nr 74 na odcinku Gościeradów – Annopol?
2. Jeśli tak, to jakie były powody decyzji o wstrzy-
maniu ogłoszonego przetargu na modernizację drogi
krajowej nr 74 na odcinku Gościeradów – Annopol?
3. Czy, podejmując decyzję, uwzględniono skutki
ekonomiczne dla rozwoju ekonomicznego regionu?
4. Jak przedstawia się harmonogram moderniza-
cji drogi krajowej nr 74 na odcinku Gościeradów –
Annopol?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Tomaszów Lubelski, dnia 22 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6261)
do ministra gospodarki
w sprawie terminu wprowadzenia
rozporządzenia dotyczącego upoważnień
do legalizacji pierwotnej lub legalizacji
ponownej przyrządów pomiarowych
Szanowny Panie Premierze! W 2008 r. Minister-
stwo Gospodarki poddało konsultacjom społecznym
projekt rozporządzenia w sprawie upoważnień do
legalizacji pierwotnej lub legalizacji ponownej przy-
rządów pomiarowych, czyli nowych przepisów wy-
konawczych do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo
o miarach.
W konsultacjach społecznych aktywny udział brał
m.in. Związek Pracodawców Przemysłu Urządzeń
Pomiarowych. Wydanie nowych przepisów jest bar-
dzo ważne dla polskiej gospodarki, bowiem podnosi
konkurencyjność i zbliża polskie regulacje do mię-
dzynarodowych standardów. Obecnie obowiązujące
rozporządzenie ministra gospodarki i pracy z dnia 29
marca 2005 r. w sprawie upoważnień do legalizacji
pierwotnej lub legalizacji ponownej przyrządów po-
miarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 69, poz. 615) ograni-
cza konkurencję, przez co negatywnie oddziaływuje
na rynek. Do dziś nowe rozporządzenie w sprawie
329
upoważnień do legalizacji pierwotnej lub legalizacji
ponownej przyrządów pomiarowych nie zostało wy-
dane przez ministra gospodarki.
Wobec powyższego proszę o udzielnie odpowiedzi:
1. Dlaczego rozporządzenie w sprawie upoważ-
nień do legalizacji pierwotnej lub legalizacji ponownej
przyrządów pomiarowych, nad którym procedowano
w 2008 r., do dziś nie zostało wydane?
2. Kiedy powyższe rozporządzenie zostanie wy-
dane?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6262)
do ministra gospodarki
w sprawie terminu wprowadzenia
rozporządzenia dotyczącego tworzenia
punktów legalizacyjnych
Szanowny Panie Premierze! W 2008 r. Minister-
stwo Gospodarki poddało konsultacjom społecznym
projekt rozporządzenia w sprawie tworzenia punk-
tów legalizacyjnych, czyli nowych przepisów wyko-
nawczych do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo
o miarach.
W konsultacjach społecznych aktywny udział brał
m.in. Związek Pracodawców Przemysłu Urządzeń
Pomiarowych. Wydanie nowych przepisów jest bar-
dzo ważne dla całej polskiej branży metrologicznej,
bowiem obecnie obowiązujące rozporządzenie mini-
stra gospodarki i pracy z dnia 12 stycznia 2005 r.
w sprawie punktów legalizacyjnych (Dz. U. z 2005 r.
Nr 15, poz. 126) uważane jest za niekorzystne dla tej
branży. Do dziś nowe rozporządzenie w sprawie two-
rzenia punktów legalizacyjnych nie zostało wydane
przez ministra gospodarki.
Wobec powyższego proszę o udzielnie odpowie-
dzi:
1. Dlaczego rozporządzenie w sprawie tworzenia
punktów legalizacyjnych, nad którym procedowano
w 2008 r., do dziś nie zostało wydane?
2. Kiedy powyższe rozporządzenie zostanie wy-
dane?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Żukowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
330
Zapytanie
(nr 6263)
do ministra infrastruktury
w sprawie wynajmowania lokali użytkowych
przez spółdzielnie mieszkaniowe
Szanowny Panie Ministrze! Ostatnia nowelizacja
ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wprowadzi-
ła do tegoż aktu przepis (art. 1 ust. 11), według któ-
rego spółdzielnia mieszkaniowa nie może odnosić
korzyści majątkowych kosztem swoich członków. Na
tle takich regulacji spółdzielnie powzięły wątpliwości
związane z możliwościami wynajmowania lokali
użytkowych.
Przedstawiciele spółdzielni obawiają się bowiem,
że nie będą mogli prowadzić działalności gospodar-
czej polegającej na wynajmowaniu lokali użytkowych
lub powierzchni reklamowych. Jak podkreślają, zy-
ski z tego rodzaju działalności przeznaczane byłyby
na remonty lub koszty eksploatacji budynków.
W związku z powyższym zwracam się z uprzejmą
prośbą o odpowiedź na następujące pytanie: Czy
w świetle ostatniej nowelizacji ustawy o spółdziel-
niach mieszkaniowych spółdzielnie mają prawo do
prowadzenia działalności polegającej na wynajmowa-
niu lokali użytkowych i powierzchni reklamowych,
z której zysk przeznaczony byłby na remonty i kosz-
ty eksploatacji budynków?
Prosimy również o odpowiedź: Jakie jest stanowi-
sko Ministerstwa Infrastruktury odnośnie do możli-
wości prowadzenia działalności gospodarczej przez
spółdzielnie mieszkaniowe?
Z wyrazami szacunku
Poseł Krzysztof Brejza
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6264)
do ministra obrony narodowej
w sprawie planów resortu obrony narodowej
wobec 114. Szpitala Wojskowego
z Przychodnią w Przemyślu
Szanowny Pani Ministrze! 114. Szpital Wojskowy
z Przychodnią to obok Szpitala Wojewódzkiego bar-
dzo duży ośrodek służby zdrowia w Przemyślu,
w którym na co dzień przebywa i leczy się wielu pa-
cjentów regionu podkarpackiego. Przemyska placów-
ka medyczna jest także miejscem generującym miej-
sca pracy dla wysokospecjalistycznej kadry i perso-
nelu medycznego oraz obsługi i administracji. Dlate-
go też dalsze losy tej instytucji mają niezwykłe zna-
czenie tak dla pacjentów, jak i pracowników szpitala.
Działania podjęte przez resort mogą też budzić zdzi-
wienie, zważywszy, że Przemyśl nadal posiada dość
znaczny garnizon wojskowy (batalion polsko-ukra-
iński czy też służby mundurowe, np. Bieszczadzki
Oddział Straży Granicznej mający swą główną sie-
dzibę w Przemyślu), oraz fakt, że sytuacja finansowa
114. Szpitala Wojskowego jest bardzo dobra, a resort
obrony narodowej nie partycypuje w kosztach jego
utrzymania. Ta ostatnia informacja jest o tyle ważna,
iż funkcjonujący na terenie Przemyśla Szpital Woje-
wódzki prowadzony przez samorząd województwa
podkarpackiego jest w katastrofalnej kondycji finan-
sowej.
Pan generał brygady dr n. med. Andrzej Wiśniew-
ski, szef Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia,
wystąpił do starosty przemyskiego, prezydenta mia-
sta Przemyśla, wojewody podkarpackiego i marszał-
ka województwa podkarpackiego z propozycjami do-
tyczącymi dalszych losów 114. szpitala.
Z posiadanych przeze mnie informacji wynika, że
pan Jan Pączek, starosta przemyski, odmówił prze-
jęcia szpitala, gdyż powiat nie posiada aktualnie żad-
nej placówki zdrowotnej, dla której jest organem za-
łożycielskim. Natomiast pan Robert Choma, prezy-
dent miasta Przemyśl, wstępnie rozważa możliwość
przejęcia tego szpitala.
Mając na uwadze dobro pacjentów i pracowników
114. Szpitala Wojskowego z Przychodnią w Przemy-
ślu, uprzejmie pytam Pana Ministra:
Jakie motywy i przyczyny leżą u podstaw planów
resortu dotyczących 114. Szpitala Wojskowego w Prze-
myślu?
Czy Ministerstwo Obrony Narodowej widzi moż-
liwość połączenia 114. Szpitala Wojskowego ze szpi-
talem wojewódzkim?
Na jakich warunkach 114. Szpital Wojskowy
mógłby być przekazany w gestię samorządu woje-
wództwa podkarpackiego lub miasta Przemyśla?
Co się stanie, gdy wymienione wyżej samorządy
nie przyjmą propozycji przejęcia 114. Szpitala Woj-
skowego z Przychodnią oraz nie będzie możliwości
połączenia go z inną lecznicą?
Z poważaniem
Poseł Marek Rząsa
Przemyśl, dnia 20 stycznia 2010 r.

Zapytanie
(nr 6265)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie możliwości wyasygnowania
środków zapisanych w ustawie budżetowej
na 2010 r. jako rezerwa celowa: Kredyty
i środki krajowe na przeciwdziałanie
i usuwanie skutków klęsk żywiołowych,
na usunięcie szkód spowodowanych pożarem
w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym
w Jaworzu w woj. śląskim
Szanowny Panie Ministrze! W dniu 24 stycznia
br. nad ranem pożar zniszczył zabytkową siedzibę
Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Jaworzu w woj.
śląskim. Ogień doszczętnie strawił dach budynku;
runęły stropy, niszcząc m.in. aulę, w której znajdował
się sprzęt nagłaśniający. Ze wstępnej oceny biegłych
wynika, że po ustąpieniu mrozów realna jest groźba
rozsypania się zalanych wodą w trakcie akcji gaśni-
czej ścian budynku. Wysokość strat według pierw-
szych szacunków wynosi kilka milionów złotych. Ra-
chunek strat należy przy tym uzupełnić o koszty
związane z koniecznością zapewnienia wychowan-
kom ośrodka nowego miejsca pobytu na okres remon-
tu pałacyku w Jaworzu.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy
Ministerstwo Finansów przeznaczy stosowne środki
na usunięcie szkód spowodowanych pożarem w Ośrod-
ku Szkolno-Wychowawczym w Jaworzu?
Z poważaniem
Poseł Bożena Kotkowska
Bielsko-Biała, dnia 25 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6266)
do ministra zdrowia
w sprawie zasad finansowania
Ośrodka Tlenoterapii Hiperbarycznej
w Łodzi w 2010 r.
Szanowna Pani Minister! Łódzki ośrodek tleno-
terapii podpisał z NFZ na rok 2010 kontrakt opiewa-
jący na kwotę ok. 700 tys. zł. Pozyskane środki po-
zwalają jedynie świadczyć usługi dla pacjentów przez
kilka godzin dziennie trzy razy w tygodniu. Łódzka
placówka należy do najnowszych w kraju i zatrudnia
specjalistów z dziedziny medycyny ratunkowej. Mo-
głaby być dostępna i współpracować z łódzkimi szpi-
talami, gdyby funkcjonowała również w nocy. Nieste-
ty nie znalazła uznania wśród urzędników NFZ i nie
331
otrzymała wzorem Warszawy, Gdyni i Siemianowic
Śląskich kontraktu pozwalającego na pełnienie noc-
nych dyżurów. Centralne położenie w kraju, wysoko
kwalifikowana kadra oraz nowy sprzęt okazały się
niewystarczające, aby ośrodek w Łodzi mógł być le-
piej wykorzystany.
Wobec powyższego proszę Panią Minister o odpo-
wiedź na następujące pytania:
1. Dlaczego łódzki Ośrodek Tlenoterapii Hiperba-
rycznej nie uzyskał, mimo usilnych starań, kontrak-
tu pozwalającego na całodobowe świadczenie usług
dla pacjentów?
2. Jak w ocenie Pani Minister przedstawia się pro-
blem zapewnienia Polakom właściwej opieki medycz-
nej w zakresie świadczeń tlenoterapii hiperbarycznej,
ze szczególnym uwzględnieniem woj. łódzkiego?
3. Jakie środki finansowe przewidział Narodowy
Fundusz Zdrowia w roku 2010 na świadczenia tleno-
terapii hiperbarycznej w skali kraju?
4. Jakie istnieją możliwości zwiększenia środków
finansowych dla zapewnienia ciągłości i należytej
staranności świadczeń tlenoterapii hiperbarycznej
w regionie łódzkim przez ośrodek w Łodzi?
Z poważaniem
Poseł Sylwester Pawłowski
Łódź, dnia 25 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6267)
do ministra finansów
w sprawie naliczania podatku VAT
w przypadku prac remontowych
i konserwacyjnych prowadzonych
w obiektach zabytkowych wpisanych
do rejestru zabytków
Według załącznika nr 4 do ustawy z dnia 11 mar-
ca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.
Nr 54, poz. 535, ze zm.) usługi związane z kulturą są
zwolnione z podatku VAT. Z moich informacji wyni-
ka, że wykonawcy, którzy podejmują się prowadzenia
prac konserwatorskich i remontowych w obiektach
zabytkowych wpisanych do rejestru zabytków, bar-
dzo rzadko godzą się na wyłączenie VAT-u z koszto-
rysu.
W związku z poruszoną kwestią zwracam się
z prośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące za-
pytania:
1. Czy do usług związanych z kulturą można za-
kwalifikować prace remontowe i konserwatorskie
prowadzone w obiektach zabytkowych wpisanych do
rejestru zabytków?
2. Czy inwestycja polegająca na wymianie stolar-
ki okiennej i odnowie elewacji budynku zabytkowego,
332
po uzyskaniu zgody wojewódzkiego konserwatora za-
bytków, może być zwolniona z podatku VAT?
3. Czy istnieje szczegółowa regulacja prawna od-
nośnie do zwolnienia z naliczania podatku VAT przy
pracach remontowych prowadzonych przy obiektach
zabytkowych wpisanych do rejestru zabytków?
Poseł Bożena Sławiak
Sulęcin, dnia 15 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6268)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie wydawanych przez starostę
kart parkingowych
dla osób niepełnosprawnych
Szanowna Pani Minister! Na podstawie art. 195
ust. 1 Regulaminu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
kieruję do Pani Minister zapytanie poselskie w spra-
wie kart parkingowych dla osób niepełnosprawnych
wydawanych przez starostę.
Ostatnia nowelizacja ustawy Prawo o ruchu dro-
gowym (z dnia 22 maja 2009 r.) wprowadza w art. 8
zmianę o następującej treści:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Kartę parkingową, za opłatą, wydaje sta-
rosta.”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Kartę parkingową osobie, o której mowa
w ust. l, wydaje się na podstawie wydanego przez
zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności:
1) orzeczenia o niepełnosprawności,
2) orzeczenia o stopniu niepełnosprawności,
3) orzeczenia o wskazaniach do ulg i uprawnień,
— wraz ze wskazaniem, o którym mowa w art. 6b
ust. 3 pkt 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o reha-
bilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu
osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14,
poz. 92).”,
c) uchyla się ust. 5a i 5b.
Od 22 września 2009 r. karty parkingowe nie są
wydawane osobom posiadającym orzeczenia wydane
przez komisje ZUS. Osoby posiadające ww. orzecze-
nia, a zainteresowane uzyskaniem karty parkingo-
wej są zmuszone uzyskać dodatkowo stosowne orze-
czenie zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności.
W efekcie osoby niepełnosprawne zmuszone są do
stawania przed kolejną komisją.
W związku z powyższym zwracam się z prośbą do
Pani Minister o udzielenie odpowiedzi na poniższe
pytania:
1. Czy na podstawie orzeczenia o niepełnospraw-
ności wydanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecz-
nych osoba niepełnosprawna może ubiegać się o kar-
tę parkingową wydawaną przez starostę?
2. Dlaczego orzeczenie ZUS nie uprawnia do uzy-
skania karty parkingowej?
Poseł Jan Filip Libicki
Poznań, dnia 13 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6269)
do ministra zdrowia
w sprawie testu nowego leku o roboczej
nazwie KNS-760704
Niedawno zakończyły się testy nowego leku o ro-
boczej nazwie KNS-760704. Jego zasadniczą cechą
jest to, że wykazuje on zdolności neuroprotekcyjne
(chroni on neurony przed obumieraniem).
Badania kliniczne nad nim w Stanach Zjednoczo-
nych trwały wiele miesięcy, a uczestniczyło w nich
102 chorych na SLA (stwardnienie rozsiane). Podsta-
wowym i głównym celem tego badania było określe-
nie bezpieczeństwa stosowania tego leku u chorych
na SLA, a w drugiej kolejności zbadanie ewentual-
nych korzyści płynących ze stosowania tej kuracji,
tak aby zdecydować, czy jest wskazana trzecia faza
badań, czy należy zakończyć testy kliniczne na tym
etapie. Chorzy przyjmowali 3 różne dawki (50 mg,
150 mg i 300 mg) oraz placebo, w celu podniesienia
wiarygodności wyników badań.
Jak wynika z przedstawionych wniosków, lek oka-
zał się bezpieczny, nie zaobserwowano poważnych
efektów ubocznych przez cały czas badania. Efektyw-
ność leczenia mierzono specjalną skalą ALSFRS-R,
oceniającą stan funkcjonalny chorych na SLA oraz
VC, czyli pojemność życiową płuc.
W zawiązku z tym zwracam się z prośbą o udzie-
lenie odpowiedzi na poniższe pytania:
1. Czy ministerstwu znane są wyniki przedsta-
wionych testów leku?
2. Czy ministerstwo rozważa uczestnictwo w prze-
prowadzaniu testów nowego leku?
Poseł Jan Filip Libicki
Warszawa, dnia 12 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6270)
do ministra infrastruktury
w sprawie uregulowań prawnych dotyczących
rodzinnych ogrodów działkowych
Szanowny Panie Ministrze! Działkowcy z woj. ku-
jawsko-pomorskiego są zaniepokojeni docierającymi
do nich niepokojącymi informacjami o prowadzeniu

prac nad zmianą stanu prawnego dotyczącego sposo-
bu funkcjonowania Polskiego Związku Działkowców
i jego członków. W Okręgowym Zarządzie Polskiego
Związku Działkowców w Bydgoszczy zrzeszonych
jest 33,5 tys. działkowców. Nie można pomijać milio-
nowej rzeszy działkowców w Polsce w konsultacjach
odnośnie do ich dalszego sposobu funkcjonowania.
W związku z powyższym, zwracam się do Pana Mi-
nistra z pytaniem:
1. Czy w Ministerstwie Infrastruktury prowadzo-
ne są prace nad zmianą ustawy o rodzinnych ogro-
dach działkowych, powszechnie popieranej przez
działkowców?
2. Jeśli tak, to na jakim są etapie konsultacji?
Łączę wyrazy szacunku
Poseł Grażyna Ciemniak
Bydgoszcz, dnia 11 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6271)
do ministra środowiska
w sprawie ochrony jezior mazurskich,
standardów życia mieszkańców tych okolic
oraz turystów
Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się z zapy-
taniem dotyczącym ochrony jezior mazurskich, stan-
dardów życia mieszkańców tych okolic oraz turystów,
np. poprzez utworzenie Mazurskiego Parku Narodo-
wego.
Uzasadnienie: W ostatnim czasie o Mazurach
mówi się jako o jednym z cudów świata. Istotnie, nie-
zwykłe walory środowiska głęboko to uzasadniają.
Jednak wraz z rosnącą popularnością Mazur rośnie
liczba przybywających tu turystów, co powoduje
określone skutki w sytuacji nieprzygotowanej do tego
infrastruktury.
Z roku na rok coraz bardziej wybrzeża jezior są
zanieczyszczane, ponieważ nie ma ani odpowiedniej
liczby dobrze usytuowanych śmietników, ani toalet.
Coraz więcej drzew ogołoconych jest z gałęzi poniżej
poziomu podniesionej ręki, które wykorzystywane są
do palenia ognisk. Liczba łodzi w sezonie letnim zbli-
ża się do tej, jaką mazurskie porty mogą pomieścić.
Kiedy te łodzie wypłyną na szlaki wodne, to o wypa-
dek jest bardzo łatwo.
Następuje dewastacja środowiska z powodu nie-
kontrolowanego napływu jachtów i motorówek na
Wielkie Jeziora Mazurskie. Sytuację pogarszają słabo
zorganizowane szlaki wodne.
Wydaje się, że ochrona Wielkich Jezior Mazur-
skich wymaga pilnych działań, których celem jest
zabezpieczenie jakości środowiska naturalnego po-
przez lepszą organizację szlaków wodnych, wprowa-
333
dzenie dopuszczalnych norm liczby łodzi i jachtów na
poszczególnych akwenach, rozbudowę infrastruktu-
ry, która zapewni z jednej strony właściwy standard
wypoczynku, a z drugiej zabezpieczy środowisko na-
turalne. Czy Pan Minister ustosunkuje się do powyż-
szego problemu?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Sellin
Gdynia, dnia 14 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6272)
do ministra zdrowia
w sprawie finansowania leczenia
poparzonych górników w Centrum Leczenia
Oparzeń w Siemianowicach Śląskich
Na Śląsku wśród specjalistycznych szpitali bar-
dzo dużym uznaniem cieszy się Centrum Leczenia
Oparzeń w Siemianowicach Śląskich. To właśnie tu-
taj trafiają poparzeni w najcięższym stanie, nie tylko
z województwa śląskiego. Tak stało się również
w przypadku górników poparzonych we wrześniu
2009 r. w katastrofie w kopalni Wujek – Śląsk.
W placówce leczyło się 27 osób, z których większość
miała oparzenia ponad 60% ciała. Najbardziej po-
szkodowani przebywali w CLO 70 dni. Górnicy obję-
ci zostali leczeniem m.in. w komorze hiperbarycznej.
Za to świadczenie centrum otrzymało dodatkowo
550 tys. zł. Jednak do kosztów kompleksowej opieki
wliczają się specjalistyczne opatrunki i lekarstwa, za
które zwrotu pieniędzy nie było. Dzieje się tak dlate-
go, iż w katalogu świadczeń jest zapisanych bardzo
mało procedur związanych z leczeniem oparzeń. Za
pacjenta z poparzeniem ponad 19% ciała Narodowy
Fundusz Zdrowia płaci tak samo, jak za pacjenta
np. z poparzeniami od 30do 90%, czyli ok. 45 tys. zł.
Nawet dla laika jest oczywiste, że różnica w kosztach
leczenia jest gigantyczna. NFZ nie wyraził zgody na
indywidualne rozliczenia, ponieważ koszt leczenia
pacjenta nie przekroczył trzykrotnej stawki określo-
nej w katalogu, tj. więcej niż 135 tys. zł. Koszty wa-
hały się pomiędzy 80 a 100 tys. zł za leczenie popa-
rzonego górnika.
Gdyby nie wypracowana w 2008 r. nadwyżka,
CLO miałoby spore długi. Jednak z powodów opisa-
nych powyżej placówka wykazuje najniższy wskaźnik
rentowności wg analizy finansowej szpitali podle-
głych marszałkowi województwa (-31%). Dyrekcja
zwraca uwagę, że w przypadku katastrofy o podobnej
skali CLO popadnie w olbrzymie długi. Podkreślić
należy, że w kraju jest zaledwie pięć tego typu placó-
wek. W 2010 r. kontrakt CLO obniżono o 2,5%.
Mając na uwadze przedstawione powyżej informa-
cje, zwracam się do Pani Minister z uprzejmą prośbą
o odpowiedź na następujące pytania:
334
1. Jaka jest opinia ministerstwa w tej sprawie?
2. Kiedy ministerstwo zaktualizuje katalog sto-
sowany w rozliczeniach szpitali z NFZ i doprecyzuje
ilość procedur stosowanych w leczeniu oparzeń?
3. Czy ministerstwo wprowadzi zróżnicowaną
stawkę za leczenie pacjenta z ponad 19-procentowym
poparzeniem ciała (obecnie jest to ta sama stawka –
ok. 45 tys. zł)?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Szarama
Bytom, dnia 15 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6273)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie utworzenia specjalnej
strefy ekonomicznej w gm. Wronki
w pow. szamotulskim
Szanowny Panie Premierze! Z informacji praso-
wych, jakie do mnie docierają, wynika, iż w gm.
Wronki (pow. szamotulski), w związku z inwestycją
na jej terenie koreańskiego Samsunga, ma być utwo-
rzona specjalna strefa ekonomiczna. Informacja ta
została dobrze przyjęta, zwłaszcza przez mieszkań-
ców gm. Wronki, w której to istnieje bardzo duże
zapotrzebowanie na nowe miejsca pracy. Gorąco po-
pieram inicjatywę stworzenia tej strefy, gdyż jestem
przekonany, że przyczyni się ona do zmniejszenia
bezrobocia nie tylko w gm. Wronki, ale także w gmi-
nach ościennych.
W związku z powyższym proszę Pana Premiera
o udzielenie odpowiedzi na pytanie: Czy faktem jest,
że zostanie utworzona specjalna strefa ekonomiczna
na terenie gm. Wronki lub kiedy można spodziewać
się jej utworzenia?
Z wyrazami szacunku
Poseł Romuald Ajchler
Wronki, dnia 15 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6274)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie trudnej sytuacji ekonomicznej
zakładów przemysłu ziemniaczanego
w Polsce
Szanowny Panie Ministrze! W dniu 1 grudnia
2009 r. odbyło się posiedzenie sejmowej Komisji Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi dotyczące bardzo trudnej sytu-
acji zakładów przemysłu ziemniaczanego. Podczas jej
posiedzenia wiceminister rolnictwa przedstawił po-
słom informację, z której wynikało, że w przemyśle
ziemniaczanym jest bardzo dobra sytuacja ekono-
miczna, a przemysłu tego nie dotykają większe pro-
blemy. W posiedzeniu komisji brał również udział
przedstawiciel przemysłu ziemniaczanego, który
wskazywał na zagrożenia dla branży ziemniaczanej.
Poinformował zebranych, że wszystkie zakłady prze-
mysłu ziemniaczanego zamknęły rok 2009 stratą,
a w 2010 r. stracą zdolność kredytową, co może do-
prowadzić do całkowitej zapaści przemysłu ziemnia-
czanego w Polsce. Z informacji, jakie posiadam, wiem,
że np. do dnia dzisiejszego niektóre zakłady nie za-
płaciły rolnikom za dostawy ziemniaków w 2009 r.
Podczas posiedzenia komisji padło dużo propozy-
cji dla ministra rolnictwa rozwiązujących wiele pro-
blemów. Biorący udział w obradach komisji wicemi-
nister rolnictwa zapewnił zebranych o spotkaniu
w omawianej sprawie celem omówienia szczegółów
dotyczących zgłaszanych propozycji. Do tej pory jed-
nak do takiego spotkania nie doszło.
W marcu 2010 r. przemysł ziemniaczany powinien
zakończyć kontraktację ziemniaków, co jest warun-
kiem uzyskania dopłat unijnych dla tej branży.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy resort zamierza wywiązać się z obietnic,
odpowiedzieć na propozycję Krajowego Związku Sto-
warzyszeń Producentów Ziemniaków Skrobiowych
i zorganizować spotkanie w celu omówienia proble-
mów branży ziemniaczanej?
2. Jakie mogą być konsekwencje dla gospodarki
narodowej w przypadku upadku przemysłu ziemnia-
czanego w Polsce?
Z wyrazami szacunku
Poseł Romuald Ajchler
Wronki, dnia 15 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6275)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie prawa do obrony na wszystkich
etapach postępowania karnego
Według doniesień prasowych do rzecznika praw
obywatelskich napływają skargi, iż przed sporządze-
niem wniosku o ukaranie, a więc na etapie postępo-
wania wyjaśniającego, obywatel nie ma prawa do
adwokata lub radcy prawnego. Obrońca nie może
brać udziału w przesłuchaniu osoby, wobec której
istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia wnio-
sku o ukaranie za popełnione wykroczenie. Tworzy
to sytuację, w której obrońca nie ma możliwości
udzielenia pomocy prawnej obywatelowi na wcze-
śniejszym etapie postępowania.

W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o odpowiedź na poniższe pytanie: Czy Pan Minister
ma świadomość tego problemu i jakie kroki planuje
podjąć ministerstwo w kierunku zmiany obecnego
stanu rzeczy?
Poseł Iwona Arent
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6276)
do ministra finansów
w sprawie upoważnień imiennych
do wykonywania kontroli
przez funkcjonariuszy Służby Celnej
Kontrole, zgodnie z art. 36 ust. 2 ustawy o Służbie
Celnej, mogą być wykonywane na podstawie okazy-
wanej przez funkcjonariusza legitymacji służbowej
i upoważnienia. Minister finansów wydał rozporzą-
dzenie w sprawie wzorów upoważnień do wykonywa-
nia kontroli przez Służbę Celną (Dz. U. Nr 182, poz.
1423). Stare upoważnienia utraciły ważność, nato-
miast z niewiadomych przyczyn funkcjonariusze
nadal nie otrzymali nowych.
W związku z powyższym proszę o odpowiedź na
poniższe pytania:
1. Na jakiej podstawie są dokonywane kontrole,
o których mowa w art. 36 ust. 2 ustawy o Służbie
Celnej?
2. Jakimi dokumentami obecnie legitymują się
funkcjonariusze, wykonując te kontrole?
3. Czy podmioty objęte kontrolą mogą skutecznie
uniemożliwić przeprowadzenie czynności kontrol-
nych?
4. Czy brak ważnego dokumentu nie zostanie wy-
korzystany do formalnego podważenia wyników kon-
troli, np. w razie ujawnienia oszustwa podatkowego?
Poseł Iwona Arent
Warszawa, dnia 20 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6277)
do ministra skarbu państwa
w sprawie byłego przedsiębiorstwa
państwowego Bielska Fabryka Maszyn
Włókienniczych Befama w Bielsku-Białej
Szanowny Panie Ministrze! Jak wynika z opraco-
wań analitycznych, narodowe fundusze inwestycyjne
nie podołały zadaniom nałożonym na nie w ramach
programu powszechnej prywatyzacji. Najlepiej dowo-
335
dzi tego fakt, iż jak dotąd pracę miało stracić aż 3/4
załóg przedsiębiorstw włączonych do PPP.
Ten los spotkał m.in. pracowników byłego przed-
siębiorstwa państwowego Bielska Fabryka Maszyn
Włókienniczych Befama w Bielsku-Białej. Bez więk-
szej przesady można powiedzieć, że to przedsiębior-
stwo i jego załoga są ofiarami nieodpowiedzialnych
działań NFI. Niezrozumiały wydaje się zwłaszcza
fakt sprzedaży przez NFI 33% udziałów Towarzy-
stwu Inwestycyjno-Finansowemu Liga 2000 mimo
korzystniejszej oferty innej firmy. Nie skorzystano
również z oferty załogi Befamy, która chciała utwo-
rzyć spółkę pracowniczą. W tym miejscu trudno nie
zadać pytania, co stało się z należnym załodze 15-
-procentowym pakietem udziałów.
Przypominam, że w 2004 r. ogłoszono upadłość
Befamy SA. Proces likwidacyjny tej spółki nie został
zakończony do chwili obecnej. Po upadku spółki ak-
cyjnej powołano spółkę z ograniczoną odpowiedzial-
nością o nazwie Zakład Produkcyjny Befama sp. z o.o.
Ta spółka również w skandalicznych okolicznościach
została doprowadzona do likwidacji w marcu 2009 r.
Zwracam uwagę, że Befama funkcjonowała nie
tylko w branży przemysłu włókienniczego. Od wielu
lat znana była jako producent i eksporter maszyn
i urządzeń do wtórnego przerobu surowców włókien-
niczych, do produkcji włóknin, materiałów wygłusza-
jących (przemysł samochodowy, budownictwo) oraz
innych.
Proszę Pan Ministra o udzielenie odpowiedzi na
następujące pytania:
1. Czy po włączeniu Befamy do programu po-
wszechnej prywatyzacji jej sytuacja była w jakikol-
wiek sposób monitorowana przez Ministerstwo Skar-
bu Państwa?
2. Dlaczego pozwolono na stopniowe wyprowadze-
nie majątku firmy, drastycznie obniżając jej war-
tość?
3. Co stanie się z zasobami dokumentacji tech-
nicznej, technologicznej i konstrukcyjnej wytworzo-
nej przez kilka pokoleń pracowników?
4. Jak doszło do pozbawienia pracowników Befa-
my SA należnego jej 15-procentowego pakietu udzia-
łów?
Z poważaniem
Poseł Bożena Kotkowska
Bielsko-Biała, dnia 19 stycznia 2010 r.
336

Zapytanie cych w gestii Ministerstwa Środowiska lub czy wes-

(nr 6278) prze Pan moje starania zmierzające do znalezienia
źródła sfinansowania niezbędnych prac, ratujących
do ministra środowiska dąb Bartek, w ramach budżetu państwa.
Z poważaniem
w sprawie ostatecznego i nieodwołalnego
przyznania środków finansowych z budżetu
Poseł Henryk Milcarz
państwa na ratowanie narodowego dobra
w postaci dębu Bartek
Kielce, dnia 12 stycznia 2010 r.
Szanowny Panie Ministrze! Kolejny raz zabieram
głos na temat legendy polskich lasów, sławnego na
Zapytanie
cały świat dębu Bartka. Jest to nie przedmiot mojego
(nr 6279)
cząstkowego, subiektywnego interesu; to właśnie na-
sze dobro narodowe; cząstka naszego polskiego śro-
do ministra zdrowia
dowiska o niewyobrażalnej dla zwykłego śmiertelni-
ka długowieczności. I z tych właśnie względów nale-
w sprawie realizacji tzw. planu B
ży mu się szczególna ochrona!
Dąb Bartek to nie tylko pomnik przyrody, ale tak-
Szanowna Pani! W związku z przekształceniami
że wspaniały symbol trwania i przemijania. Mimo
publicznych szpitali w spółki i wiarą samorządów
spotykających go przeciwności losu nadal podziwia-
w uzyskanie pomocy finansowej państwa proszę o udzie-
my jego żywotność i siłę przetrwania. Z kolei jego losy
lenie mi odpowiedzi na pytania:
i historia narodu polskiego są tak nierozerwalnie
1. Ile pieniędzy w tym roku jest przewidziane
związane, że wiekowy dąb, poprzez fakty i legendy
w budżecie państwa na pokrycie zobowiązań wyni-
narosłe wokół niego, stał się symbolem burzliwych
kających z wprowadzenia tzw. planu B?
losów narodu polskiego.
2. Ile szpitali zadeklarowało skorzystanie z pla-
Tymczasem sytuacja jest tragiczna, a zagrożenia
nu B?
mają bardzo konkretny wymiar: fatalny stan tech-
3. Na jaką kwotę są zadłużone szpitale, które za-
niczny drzewa (statyka) oraz zdrowotny (choroby
deklarowały skorzystanie z planu B w tym roku?
grzybowe) pogłębia się w zastraszająco szybkim tem-
4. Jakie trzeba spełnić warunki, aby szpital mógł
pie. Naukowców, znawców tematu, a także wszyst-
uczestniczyć w programie planu B?
kich sympatyków drzewa, przeraża realna groźba
5. Jakie będą kryteria przy wyborze podmiotów
wywrócenia się całego drzewa. Jego ogromne rozmia-
i kolejność udzielania pomocy finansowej?
ry i asymetryczność korony powoduje duże przecią-
6. Jakie zadłużenie może zostać spłacone w ra-
żenie konstrukcji nośnej pnia. Dla uzmysłowienia
mach planu B?
rozmiarów problemu powiedzieć należy, że każdy
7. Do jakiej wysokości będą spłacane zobowiąza-
z pięciu głównych konarów waży 4,85–10,3 t. Wy-
nia?
próchniały pień z trudem utrzymuje ten ciężar. Pień
8. Czy mogą być spłacone zadłużenia wynikające z:
i całe drzewo powoli, ale nieuchronnie, mimo założo-
— kredytu długoterminowego,
nych podpór, przechyla się w stronę drogi.
— zobowiązań wymagalnych wobec pracowników
Ciągły brak wystarczających funduszy powoduje,
z tytułu ust. 203 i należności wobec ZFŚS?
że prace zabezpieczające i ochronne wokół Bartka
prowadzone są ratunkowo co kilka lat, a przecież taki Z poważaniem
staruszek wymaga ciągłej opieki! Tu potrzebne są
konkretne działania, na zaplanowanie których ludzie Poseł Marek Suski
żywo zainteresowani losem żywego pomnika sił na-
tury bezinteresownie poświęcili masę czasu i energii; Warszawa, dnia 28 stycznia 2010 r.
także i ten trud nie powinien pozostać niedoceniony.
Przygotowany przez nich kosztorys obejmuje część
dotyczącą wykonania i montażu dodatkowych dwóch Zapytanie
podpór pod konarami oraz stabilizację istniejącej (nr 6280)
konstrukcji 11 podpór. Z kolei część druga kosztory-
su zawiera w sobie renowację i rozbudowę instalacji do ministra infrastruktury
odgromnikowej na drzewie. Zgodnie z tymi szacun-
kami łączna suma niezbędnych środków wyniosłaby w sprawie inwestycji Izby Skarbowej
przeszło dwieście siedemdziesiąt tysięcy złotych (do- w Lublinie
kładnie 276 220 zł).
Zwracam się więc z pytaniem do Pana Ministra, Szanowny Panie Ministrze! Podczas pełnionego
czy widzi Pan możliwość przeznaczenia na ten cel dyżuru poselskiego zostałam powiadomiona o przy-
stosownych środków w ramach funduszy pozostają- puszczalnych nieprawidłowościach przy realizacji

inwestycji Izby Skarbowej przy al. Smorawińskiego
w Lublinie, rozpoczętej w kwietniu 2009 r.
Mieszkańcy okolicznych budynków wielorodzin-
nych uważają, że uzyskane przez inwestora odstęp-
stwa dotyczące zmniejszenia ogólnie obowiązujących
norm odległościowych zostały wydane z rażącym na-
ruszeniem przepisów budowlanych oraz podstawo-
wych praw obywatelskich.
Zarzucają, że inwestor w sposób podstępny wpro-
wadził w błąd ministra infrastruktury, podając nie-
prawdziwą liczbę 85 miejsc parkingowych, zamiast
rzeczywistych 200 miejsc, w świetle obowiązujących
przepisów dotyczących odległości minimalnej od gra-
nicy działki, stwierdzających, że np. parking do 60
miejsc powinien być usytuowany w odległości 6 m,
natomiast w przypadku większej liczby stanowisk –
16 m. W przedstawionym przypadku miejsca parkin-
gowe zaczynają się w granicy działek, zatem nie zo-
stała zachowana ustawowo określona odległość.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o wyrażanie stanowiska w powyższej sprawie. Czy
realizowana inwestycja przez Izbę Skarbową przy
al. Smorawińskiego w Lublinie przebiega zgodnie
z przyjętymi procedurami i nie narusza przepisów
prawa budowlanego?
Z poważaniem
Poseł Magdalena Gąsior-Marek
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6281)
do ministra skarbu państwa
w sprawie dostaw gazu do Polski
poza porozumieniem jamalskim
Szanowny Panie Ministrze! W depeszy Polskiej
Agencji Prasowej minister gospodarki RP poinfor-
mował, że: W tej chwili do Polski płynie gaz poza
porozumieniem jamalskim oraz poza tym porozumie-
niem negocjowanym - ponad 1 mln m3 gazu na bazie
rozmów i uzgodnień między firmami. Czyli na tym
gruncie biznesu jest dużo zdrowsza sytuacja niż
w polityce, gdzie jest histeryczny nastrój związany
z dostawami gazu.
W związku z faktem, że w obrocie surowcami
energetycznymi, a w szczególności gazem ziemnym,
niepraktykowane i niespotykane jest przesyłanie su-
rowca bez umowy (poza zawartymi kontraktami),
zwracam się z następującymi pytaniami:
1. Na jakiej podstawie prawnej PGNiG SA odbiera
gaz ziemny o wolumenie 1 mln m3 o którym mówi
minister gospodarki RP?
2. Czy PGNiG SA w komunikacie giełdowym po-
informował akcjonariuszy o fakcie odbioru gazu
337
ziemnego poza obowiązującymi kontraktami, infor-
mując również o warunkach finansowych ww. dzia-
łań? Proszę o przesłanie kopii tego komunikatu?
Proszę o szczegółowe wyjaśnienie tej sprawy.
Z poważaniem
Poseł Dawid Jackiewicz
Warszawa, dnia 29 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6282)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie możliwości zwiększenia wydatków
budżetowych na ratownictwo górskie w 2010 r.
Szanowny Panie Ministrze! W konsekwencji
zmniejszenia – w stosunku do nakładów ubiegłorocz-
nych – wydatków na szeroko pojętą sferę bezpieczeń-
stwa publicznego została obniżona dotacja budżeto-
wa na ratownictwo górskie. I tak Górskie Ochotnicze
Pogotowie Ratunkowe otrzyma 5,7 mln zł, podczas
gdy w ub.r. budżet państwa zasilił je kwotą 6,3 mln
zł, Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
otrzyma zaś o 200 tys. zł mniej – 3,3 mln zł, wobec
3,5 mln zł w ubiegłym roku.
Tak drastyczna obniżka budżetu jest niezrozu-
miała i trudna do zaakceptowania z wielu względów.
Przede wszystkim z racji zagrożeń, jakimi wymuszo-
ne oszczędności będą skutkować dla poszkodowa-
nych. Konieczne bowiem będzie łączenie niektórych
wyjazdów do wezwań, co oznacza, że ofiary wypad-
ków lub nieprzewidzianych zdarzeń będą dłużej cze-
kać na udzielenie im fachowej pomocy. Trudno też
nie dodać, że w niektórych grupach GOPR – np. be-
skidzkiej – już zapadły decyzje o zawieszeniu szkoleń,
co w ostatecznym rachunku może negatywnie wpły-
nąć na bezpieczeństwo samych ratowników.
W minionych latach grupy GOPR oraz Tatrzań-
skie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe uzupełniały
swój budżet poprzez pozyskiwanie środków od spon-
sorów i odpłatne świadczenie usług organizatorom
różnych imprez, właścicielom ośrodków sportów zi-
mowych itd. W ubiegłym roku z tych źródeł pocho-
dziło ok. 40% ich łącznych budżetów. Zmniejszenie
dotacji budżetowej wymusiło podwyższenie cen
świadczonych usług do poziomu już z trudem akcep-
towanego przez usługobiorców.
Ratownicy górscy zostali przy tym zaskoczeni nie
tylko obniżeniem poziomu finansowania, ale też
zmianą jego formy, tj. wprowadzeniem procedury
konkursowej. Jest to trudne do zrozumienia w sytu-
acji, gdy w Polsce istnieją tylko dwie, i to ściśle roz-
graniczone pod względem terytorialnego zasięgu ich
działalności, organizacje profesjonalnie zajmujące się
ratowaniem ludzi w górach, tj. właśnie GOPR i TOPR.
338
Brak zasilania z budżetu państwa zmusił je do finan-
sowania działalności w pierwszych tygodniach br.
z kredytów bankowych. Koszty ich obsługi dodatko-
wo zmniejszają pulę środków na bieżącą działal-
ność.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy
możliwe jest zwiększenie tegorocznych wydatków bu-
dżetu państwa na ratownictwo górskie?
Z poważaniem
Poseł Bożena Kotkowska
Bielsko-Biała, dnia 28 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6283)
do ministra infrastruktury
w sprawie budowy obwodnicy Koźmina
w części drogi krajowej nr 25
w woj. wielkopolskim
Szanowny Panie Ministrze! Mieszkańcy Koźmina
od wielu lat oczekują na budowę obwodnicy swojego
miasta i w ostatnim okresie czasu zaistniała taka
możliwość.
Przygotowany został projekt budowlany, wydano
pozwolenie na budowę, nie ma problemów środowi-
skowych i związanych z wykupem gruntów. Niestet,
pojawia się problem ze środkami finansowymi.
Istnieje obawa, że jeśli w najbliższym okresie cza-
su nie będzie środków finansowych, to może wyga-
snąć pozwolenie na budowę. Koszt inwestycji to
ok. 70 mln zł. W tym roku potrzebne było by ok. 10 mln
zł i inwestycja mogła by ruszyć.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z następującymi pytaniami:
1. Czy istnieje możliwość wsparcia tej inwestycji
jeszcze w tym roku?
2. Czy Pan Minister mógłby podjąć działania, aby
w ramach np. oszczędności środków na innych inwe-
stycjach przeznaczyć jeszcze w tym roku 10 mln zł
na budowę obwodnicy Koźmina, aby nie wygasło po-
zwolenie na budowę tej inwestycji?
Z poważaniem
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański
Leszno, dnia 18 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6284)
do ministra zdrowia
w sprawie rozporządzenia ministra zdrowia
umożliwiającego obciążenie pacjentów
odpowiedzialnością za błędnie wypisane
recepty
Mieszkańcy województwa śląskiego po raz kolejny
są zmuszeni borykać się z problemem związanym
z refundacją leków. W przygotowanym przez resort
rozporządzeniu widnieje informacja o prawie apteka-
rzy do sprzedaży leku za 100% wartości, jeśli recepta
jest błędnie wypisana (niewyraźnie zapisana nazwa
leku lub jego dawka, brak numeru PESEL lub adre-
su pacjenta itp.). Chory ma do wyboru dwie możliwo-
ści: wykupienie za pełną kwotę lekarstwa lub ponow-
ną wizytę u lekarza. W sytuacji gdy na wizytę u spe-
cjalisty czeka się nierzadko miesiącami, propozycja
ta jest nie do przyjęcia. Zdesperowani aptekarze zo-
stali poinformowani, że w przypadku błędnie wypi-
sanej recepty Narodowy Fundusz Zdrowia odmówi
refundacji, a w przypadku zrealizowanej recepty za-
żąda zwrotu pieniędzy. Sytuacja zaogniła się do tego
stopnia, że Śląska Izba Aptekarska zorganizowała
akcję protest polegającą na wypisywaniu przez pa-
cjentów czytelnych recept i wysyłaniu ich do Mini-
sterstwa Zdrowia.
Mając na uwadze dobro pacjentów, ze szczegól-
nym uwzględnieniem osób starszych i dotkniętych
ciężkimi chorobami, zwracam się do Pani Minister
z prośbą o odpowiedź na następujące pytania:
1. Jaki cel zamierzało osiągnąć ministerstwo,
przygotowując opisane w tekście zapytania rozporzą-
dzenie?
2. Czy i kiedy szkodliwe dla pacjentów i właścicie-
li aptek rozporządzenie zostanie wycofane?
Z poważaniem
Poseł Wojciech Szarama
Bytom, dnia 21 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6285)
do ministra obrony narodowej
w sprawie dalszego funkcjonowania
Kasyna Wojskowego nr 445 przy Jednostce
Wojskowej nr 3477 w Lesznie
Szanowny Panie Ministrze! Ustawa z dnia 27 sierp-
nia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finan-
sach publicznych w art. 87 ust. 1 pkt 1 przewiduje, iż
z dniem 31 grudnia 2010 r. ulegają likwidacji pań-

stwowe zakłady budżetowe i gospodarstwa pomocni-
cze państwowych jednostek budżetowych. Wobec po-
wyższego minister obrony narodowej decyzją nr 399/
MON z dnia 1 grudnia 2009 r. określił organizację
procesu likwidacyjnego w resorcie obrony narodowej
zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych
oraz utworzenie nowych form organizacyjno-praw-
nych.
W formie gospodarstwa pomocniczego funkcjonu-
je Kasyno Wojskowe nr 445 przy Jednostce Wojsko-
wej nr 3477 w Lesznie, a zatem ww. decyzja spowo-
duje jego likwidację w celu ewentualnego dalszego
przekształcenia w inną formę organizacyjną.
Nadmienić należy, iż w gospodarstwie tym pro-
wadzona jest działalność gastronomiczno-handlowa
samofinansująca się z prowadzonej działalności. Jed-
nostka budżetowa, przy której jest ono utworzone,
nie udzielała i nie udziela temu gospodarstwu dotacji
do prowadzonej działalności. Z uzyskiwanych przy-
chodów kasyno systematycznie ponosi nakłady w celu
ulepszenia nieruchomości będących w użytkowaniu
gospodarstwa, a najważniejsze z nich to m.in. ocie-
plenie budynku z jednoczesnym odnowieniem elewa-
cji, remont dachu, wymiana okien w całym budynku,
nowe ogrodzenie wokół posesji, budowa parkingu,
wymiana wyposażenia (mebli) w pomieszczeniach
biurowych i pokojach gościnnych, remont budynku
wewnątrz (pokoi gościnnych, pomieszczeń przyku-
chennych, holu kasynowego) itd.
Kasyno wojskowe w ramach prowadzonej działal-
ności organizuje różne imprezy adresowane do indy-
widualnych mieszkańców, jak również do firm funk-
cjonujących na terenie miasta Leszna. Poprzez swoją
działalność kasyno to pozytywnie wpisało się krajo-
braz miasta Leszna.
Zatem informacja o jego likwidacji (miejmy na-
dzieję, w celu jego przekształcenia w inną formę or-
ganizacyjną) wymusiła, aby postawić pytanie mini-
strowi obrony narodowej:
1. Jakie plany ma resort wobec funkcjonującego
Kasyna Wojskowego w Lesznie?
2. Czy prawdą jest, że zamierza je zlikwidować
i nie przekształcać w inną formę organizacyjną prze-
widzianą w ustawie o finansach publicznych?
3. Czy w przypadku jego likwidacji istnieje moż-
liwość wydzierżawienia nieruchomości, w której pro-
wadzona jest działalność kasyna, zatrudnionym
w nim pracownikom w celu dalszego prowadzenia
swojej działalności poszerzonej o np. organizację od-
płatnej stołówki wojskowej dla kadry itp.
Z poważaniem
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański
Leszno, dnia 24 stycznia 2010 r.
339
Zapytanie
(nr 6286)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie Programu Rozwoju Obszarów
Wiejskich na lata 2007–2013 i wniosków
składanych przez beneficjentów
Szanowny Panie Ministrze! Wiele gmin z terenów
wiejskich złożyło wniosek o przyznanie pomocy w ra-
mach działania 321: Podstawowe usługi dla gospo-
darki i ludności wiejskiej – Program Rozwoju Obsza-
rów Wiejskich 2007–2013. Wnioski te – zgodnie z za-
twierdzonym wzorem wniosków – muszą być składa-
ne wraz z załącznikiem w postaci kosztorysu inwe-
storskiego. Jednakże wiele z nich zamiast ww. za-
łącznika składało potrzebne dokumenty z zestawie-
niem planowanych kosztów. Taka droga realizacji
inwestycji w przypadku niektórych, np. modernizacji
oczyszczalni ścieków i hydroforni, jest bardziej wy-
godna. Na podstawie opracowanego projektu funk-
cjonalno-użytkowego wykonawca musi zaprojekto-
wać, zastosować i wykonać właściwą technologię i mo-
dernizację obiektu, tak aby spełnić określone wymo-
gi. Pozwala to na wyeliminowanie rozbieżności mię-
dzy projektem a wykonawstwem. Ponadto zamawia-
jący unika posądzeń o wskazanie dostawcy.
Niestety, obecnie obowiązujący wzór wniosku
o pomoc PROW wyklucza tę metodę.
Dlatego też zwracam się z prośbą o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Czy jest możliwe, aby gminy mogły składać po-
trzebne dokumenty wraz z zestawieniem planowa-
nych kosztów bez ponoszenia ryzyka utraty szans na
realizację projektu?
2. Czy możliwa jest zmiana przepisów, które re-
gulują tę kwestię?
Z poważaniem
Poseł Mirosław Maliszewski
Grójec, dnia 27 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6287)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie wyników kontroli w Komendzie
Powiatowej Policji w Gnieźnie
Szanowny Panie Ministrze! W październiku 2009 r.
prawie 100 funkcjonariuszy i pracowników cywil-
nych demonstrowało przed budynkiem komendy, żą-
dając m.in. odwołania komendanta powiatowego. Po
próbie samobójczej jednego z policjantów z gnieźnień-
skimi policjantami spotkał się komendant wojewódz-
340
ki, który polecił Wydziałowi Kontroli KWP zbadanie
sytuacji w KPP w Gnieźnie. Zarząd Terenowy NSZZ
„Solidarność” Policjantów w Gnieźnie złożył do pro-
kuratury zawiadomienie o popełnieniu przez byłego
komendanta powiatowego w Gnieźnie przestępstwa
z art. 207 § 1 i § 3 K.k.
W odpowiedzi na moje zapytanie 19 listopada
2009 r. pan minister Adam Rapacki informował, że
zadłużenie wobec gnieźnieńskich policjantów wyno-
siło 348 065,80 PLN. Ponadto resort informował
o działaniach zmierzających do naprawy i rozbudowy
KPP w Gnieźnie.
Wobec powyższego proszę Pana Ministra o odpo-
wiedź na następujące pytania:
1. Jakie są wyniki przeprowadzonej kontroli
w KPP w Gnieźnie i które z wniosków pokontrolnych
zostały wprowadzone do funkcjonowania KPP
w Gnieźnie?
2. Czy na rok 2010 w planie inwestycyjnym Policji
przewiduje się rozpoczęcie modernizacji i rozbudowy
pomieszczeń KPP w Gnieźnie?
3. Jak wygląda obecne zadłużenie wobec gnieź-
nieńskich policjantów?
4. Czy zmiany kadrowe w KPP w Gnieźnie dają
rękojmię właściwych stosunków międzyludzkich
i wpływają na poprawę sytuacji w komendzie?
5. Jakie są wyniki pracy KPP w Gnieźnie po zmia-
nie komendanta w odniesieniu do porównywalnych
okresów przed odwołaniem pana komendanta N.?
6. Jakie działania służbowe i dyscyplinarne zo-
stały podjęte wobec pana N.?
7. Jaka jest obecnie ocena bezpośrednich przeło-
żonych funkcjonowania KPP w Gnieźnie?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6288)
do ministra obrony narodowej
w sprawie przyszłości Jednostki Wojskowej
nr 2523 w Siedlcach
Szanowny Panie Ministrze! Mimo informacji za-
wartej w odpowiedzi na moją interpelację (26 maja
2009 r.), którą przekazałem do Jednostki Wojskowej
w Siedlcach, wynika, że w najbliższych latach nie
przewiduje Pan Minister likwidacji garnizonu Siedl-
ce oraz stacjonujących w nim pododdziałów, to w dal-
szym ciągu do pracowników Jednostki Wojskowej
w Siedlcach docierają pogłoski o całkowitej likwidacji
garnizonu siedleckiego i co za tym idzie, do całkowi-
tego wyprowadzenia wojska z tego terenu.
Także wielu mieszkańców naszego miasta poru-
szonych tymi pogłoskami zadaje pytania o sposób
obrony Polski przed możliwym największym zagro-
żeniem naszego kraju, jakie może nastąpić ze wscho-
du. Bez garnizonu siedleckiego Warszawa, stolica
Polski, zostanie pozbawiona jakiejkolwiek osłony woj-
skowej ze strony wschodniej przy jednoczesnej jej bli-
skości do naszej wschodniej granicy (ok. 150 km).
W związku z tym, że pracownicy jednostki woj-
skowej nr 2523 zwrócili się do mnie o wyjaśnienie
zasadności tych pogłosek, proszę Pana Ministra o od-
powiedź na załączone pytania:
Czy to prawda, że Ministerstwo Obrony Narodo-
wej ponownie ma zamiar całkowicie zlikwidować gar-
nizon wojskowy w Siedlcach?
Jaki jest planowany zakres redukcji pracowników
cywilnych w garnizonie siedleckim?
Z poważaniem
Poseł Krzysztof Tchórzewski
Warszawa, dnia 29 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6289)
do ministra spraw zagranicznych
w sprawie działań rządu na rzecz Tybetu
Szanowny Panie Ministrze! W piśmie pana An-
drzeja Kremera, podsekretarza stanu w Minister-
stwie Spraw Zagranicznych, z dnia 25.03.2009 r.
stanowiącego odpowiedź na interpelację nr 8501
złożoną przez panią poseł Beatę Bublewicz wraz
z grupą posłów zawarta została informacja nastę-
pującej treści:
„Polska uznaje swój aktywny udział w regular-
nym dialogu na temat praw człowieka pomiędzy Unią
Europejską a Chinami za najskuteczniejszą metodę
wpływania na sytuację przestrzegania praw człowie-
ka w ChRL. Głęboko wierzymy, że UE jako wspólno-
ta jest skuteczniejsza w swych działaniach niż poje-
dyncze państwa członkowskie”.
Jako uczestnik Parlamentarnego Zespołu na
rzecz Tybetu obserwuję od dłuższego czasu zarówno
sytuację w Tybecie, jak i umiarkowane póki co zain-
teresowania tymi kwestiami przez rząd RP, dlatego
też powołując się na art. 16 i art. 20 ustawy z dnia
9 maja 1996 r. o wykonaniu mandatu posła i senato-
ra, zwracam się do Pana Ministra z następującymi
pytaniami:
1. Czy Pan Minister przewiduje podjęcie własnych
działań służących przestrzeganiu praw człowieka
przez władze ChRL w Tybecie?
2. Jakie działania w ostatnich 2 latach podjęła
strona polska na forum organów UE w sprawie sytu-
acji w Tybecie?

3. Czy Pan Minister widzi możliwość zwrócenia
się z oficjalną prośbą do rządu ChRL w sprawie wy-
jaśnienia przebiegu procesu i uzasadnienia wyroku
z dnia 28.12.2009 r., na mocy którego pan Dhondup
Wangchen, reżyser, duchowny tybetański, został ska-
zany na 6 lat więzienia?
Z poważaniem
Poseł Arkadiusz Litwiński
Szczecin, dnia 27 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6290)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie uczniów przystępujących
do egzaminu maturalnego z matematyki
posiadających opinię o dyskalkulii
Szanowna Pani Minister! Dyskalkulia rozwojowa
jest strukturalnym zaburzeniem zdolności matema-
tycznych, mającym swe źródło w genetycznych lub
wrodzonych nieprawidłowościach w tych częściach
mózgu, które są bezpośrednio odpowiedzialne za doj-
rzewanie zdolności matematycznych zgodnie z wie-
kiem. Dyskalkuliczni uczniowie maja trudności z zro-
zumieniem zwykłego pojęcia liczby, brakuje im natu-
ralnego czytania liczb, mają problemy z uczeniem się
faktów liczbowych i procentowych. Instytut Edukacji
Matematycznej podaje, iż tym deficytem rozwojowym
dotkniętych jest 3–7% uczniów. Należałoby szacować,
iż w populacji tegorocznych maturzystów uczniów
z dyskalkulią jest ok. 17 tys.
Proszę o udzielenie odpowiedzi:
1. Jakie warunki powinien stworzyć dyrektor
szkoły uczniowi posiadającemu opinię o dyskalkulii
przystępującemu do egzaminu maturalnego w 2010 r.,
mając na względzie obowiązujące przepisy o formach
dostosowania warunków przeprowadzenia egzaminu
maturalnego do potrzeb psychofizycznych ucznia?
2. Czy przewodniczący zespołu nadzorującego
przebieg egzaminu będzie oznaczał arkusze egzami-
nacyjne informacją o posiadaniu przez uczniów opinii
dyskalkulii?
3. Czy egzaminatorzy sprawdzający arkusze eg-
zaminacyjne uczniów z dyskalkulią stosować będą
odrębne kryteria punktowania odpowiedzi, uwzględ-
niające katalog typowych błędów dla tej dysfunkcji?
Kryteria takie są stosowane przy ocenie części ma-
tematyczno-przyrodniczej egzaminu egzaminacyj-
nego.
4. Jak Pani Minister ocenia przygotowanie kadry
pedagogicznej i organizację pomocy psychologiczno-
-pedagogicznej uczniom z dyskalkulią?
5. Czy ministerstwo posiada informację o ilości
opinii wydawanych przez poradnie psychologiczno-
-pedagogiczne w odniesieniu do populacji tegorocz-
nych maturzystów?
341
6. Czy ministerstwo posiada informację, jaki od-
setek uczniów z dyskalkulią zdało próbny egzamin
z matematyki w listopadzie 2009 r.?
Poseł Teresa Wargocka
Warszawa, dnia 2 lutego 2010 r.
Zapytanie
(nr 6291)
do ministra finansów
w sprawie wydanych na obszarze działania
podkarpackiej Izby Celnej w Przemyślu
zezwoleń na urządzanie i prowadzenie
działalności w zakresie gier na automatach
o niskich wygranych
Szanowny Panie Ministrze! Działając na podsta-
wie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1996 r.
o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U.
z 2003 r. Nr 221, poz. 2199, z późn. zm.) oraz art. 191
ust. 1, art. 195 ust. 1 i art. 195 ust. 2 Regulaminu
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2009 r. Nr 5,
poz. 47, z późn. zm.), wnoszę zapytanie poselskie
w sprawie wydanych na obszarze działania (podkar-
packiej) Izby Celnej w Przemyślu zezwoleń na urzą-
dzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na
automatach o niskich wygranych.
Ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazar-
dowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 201, poz. 1540) uchyliła
przepisy ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i za-
kładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27,
z późn. zm.). Na podstawie uchylonego przypisu,
tj. art. 24 ust. 1b ww. ustawy, zezwolenia na urządza-
nie i prowadzenie działalności w zakresie gier na au-
tomatach o niskich wygranych urządzanych na ob-
szarze właściwości miejscowej jednego dyrektora izby
celnej udzielał dyrektor izby celnej, na którego obsza-
rze właściwości miejscowej były urządzane i prowa-
dzone takie gry.
W związku z tym uprzejmie zwracam się do Pana
Ministra o udzielenie mi odpowiedzi na następujące
pytania:
1. Ile i jakim podmiotom gospodarczym w latach
2007–2009 zostały udzielone zezwolenia na urządza-
nie i prowadzenie działalności w zakresie gier na au-
tomatach o niskich wygranych na obszarze właści-
wości (podkarpackiej) Izby Celnej w Przemyślu?
2. W których miejscowościach na obszarze właści-
wości (podkarpackiej) Izby Celnej w Przemyślu,
zgodnie z ww. zezwoleniami, działalność ta w latach
2007–2009 jest (lub była) prowadzona?
Z poważaniem
Poseł Marek Kuchciński
Przemyśl, dnia 26 stycznia 2010 r.
342
Zapytanie
(nr 6292)
do ministra obrony narodowej
w sprawie realizacji przez Ministerstwo
Obrony Narodowej wniosków pokontrolnych
Najwyższej Izby Kontroli
Szanowny Panie Ministrze! W latach 2007–2009
Najwyższa Izba Kontroli przeprowadziła kilkanaście
kontroli w resorcie obrony narodowej.
W związku z powyższym proszę o udzielenie in-
formacji dotyczącej realizacji wniosków pokontrol-
nych, a jednocześnie odpowiedzi na następujące py-
tanie: W jaki sposób resort obrony narodowej zapew-
nia skuteczny system kontroli wewnętrznej, zapobie-
gający nieprawidłowościom ujawnionym w toku kon-
troli NIK?
Proszę również o sporządzenie i przesłanie wyka-
zu kontroli w latach 2005–2009 zrealizowanych
przez Departament Kontroli Wewnętrznej Minister-
stwa Obrony Narodowej.
Z poważaniem
Poseł Jadwiga Zakrzewska
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
Zapytanie
(nr 6293)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie przepisów ustawy Prawo prasowe
Szanowny Panie Ministrze! W ustawie Prawo pra-
sowe (Dz. U. z 1984 r. Nr 5, poz. 24) w art. 20 ust. 1
ustawodawca zapisał: „Wydawanie dziennika lub cza-
sopisma wymaga rejestracji w sądzie wojewódzkim
właściwym miejscowo dla siedziby wydawcy, zwanym
dalej »organem rejestracyjnym«. Do postępowania
w tych sprawach stosuje się przepisy Kodeksu postę-
powania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym,
ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy”.
Niestety, z informacji, jakie uzyskałem w ww. są-
dach (odpowiedź uzyskałem na piśmie), część prasy
o charakterze lokalnym nie jest w nich zarejestrowa-
na. Brak danych na temat wydawanych czasopism
powoduje ogromne problemy, np. w przypadku próby
zamieszczenia sprostowania nieprawdziwej wiado-
mości czy dochodzenia roszczeń od danej gazety
przed sądem (brak podstawowych danych takich jak:
tytuł dziennika lub czasopisma oraz siedziba i do-
kładny adres redakcji, dane osobowe redaktora na-
czelnego, określenie wydawcy, jego siedziba i dokład-
ny adres).
Dlatego też zwracam się z prośbą o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Czy można wydawać prasę lokalną, jeśli nie jest
się zarejestrowanym?
2. Jakiej karze może być poddany wydawca?
3. Czy sąd może zabronić jej wydawania?
Z poważaniem
Poseł Mirosław Maliszewski
Grójec, dnia 27 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6294)
do ministra skarbu państwa
w sprawie uwzględnienia Ełku
przy przekazywaniu spółki PKS Suwałki
Szanowny Panie Ministrze! Ministerstwo planuje
przekazanie spółki PKS w Suwałkach na własność
samorządowi miasta Suwałki. 40% majątku i perso-
nelu, a także terenu działania spółki obejmuje woje-
wództwo warmińsko-mazurskie, gdzie PKS Suwałki
ma swoją filię (Ełk). W moim przekonaniu bardziej
zasadnym ze społecznego punktu widzenia byłoby
przekazanie spółki związkowi komunalnemu woje-
wództw (podlaskiego i warmińsko-mazurskiego) albo
związkowi miast (np. Suwałki, Ełk). Alternatywnym
rozwiązaniem jest podział spółki odpowiednio do za-
kresu oddziaływania i przekazanie samorządom Su-
wałk i Ełku po podziale. Jeszcze innym rozwiąza-
niem jest prywatyzacja dotychczasowej spółki.
Dlatego zwracam się z zapytaniem: Jakie osta-
tecznie rozwiązanie jest przewidziane dla PKS Su-
wałki? Czy przewiduje ono równe traktowanie samo-
rządów Mazur i społeczności wschodniej części woje-
wództwa warmińsko-mazurskiego w przypadku
przejęcia PKS Suwałki przez samorząd Suwałk? Czy
jeśli owo przekazanie będzie miało miejsce, to inne
samorządy (oprócz suwalskiego) będą miały możli-
wość otrzymania części majątku? Czy nie ma zagro-
żenia dla usług transportu osobowego w powiatach:
ełckim, oleckim i gołdapskim?
Z poważaniem
Poseł Andrzej Orzechowski
Ełk, dnia 2 lutego 2010 r.

Zapytanie
(nr 6295)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie likwidacji gospodarstw
pomocniczych przy szkołach rolniczych
Szanowny Panie Ministrze! Ustawa z sierpnia ze-
szłego roku likwidująca m.in. gospodarstwa pomoc-
nicze dotknęła również bardzo mocno szkoły rolni-
cze. Do tej pory to właśnie w przyszkolnych gospo-
darstwach rolnych młodzież odbywała swoje prakty-
ki zawodowe, a także na bieżąco odbywała zajęcia
praktyczne w różnych specjalizacjach rolniczych. Ich
likwidacja spowoduje, że młodzież kończąca średnią
szkołę rolniczą pozbawiona będzie praktycznej nauki
zawodu, która do tej pory była jedną z podstawowych
zalet tego typu szkół. Fakt likwidacji gospodarstw
pomocniczych przy szkołach rolniczych jest źle odbie-
rany zarówno przez uczniów, jak i rodziców oraz na-
uczycieli praktycznej nauki zawodu. Wielokrotnie to
właśnie w gospodarstwach pomocniczych wprowa-
dzane były nowe maszyny i technologie, które na-
stępnie przenoszone były i są do gospodarstw rodzin-
nych. Uczniowie mogli też na bieżąco sprawdzić swo-
ją wiedzę teoretyczną. Po likwidacji młodzi ludzie
zostają pozbawieni takich możliwości.
Stąd też istnieje ogromna potrzeba znalezienia
innej, ale najlepszej formy funkcjonowania gospo-
darstw pomocniczych przy szkołach rolniczych i zno-
welizowania ustawy w ten sposób, aby nie musiały
być one ostatecznie zlikwidowane.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o udzielenie odpowiedzi na pytanie: Jakie działania
podejmuje Minister Rolnictwa, aby zapewnić młodzie-
ży szeroki dostęp do praktycznej nauki zawodu?
Z wyrazami szacunku
Poseł Romuald Ajchler
Wronki, dnia 29 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6296)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie pomocy w remoncie kościoła
w Osówce
Szanowny Panie Ministrze! W miejscowości
Osówka (woj. wielkopolskie, pow. złotowski, gm. Tar-
nówka) umiejscowiony jest drewniany kościółek, któ-
ry jest zabytkiem klasy zerowej. Został on przez po-
wiatowego inspektora nadzoru budowlanego wyłą-
czony z użytkowania, bowiem groził zawaleniem.
Przede wszystkim stwarzał niebezpieczeństwo dla
343
tych, którzy z tego kościółka korzystali. Po wielokroć
proboszcz rzymskokatolickiej parafii pw. Nawiedze-
nia NMP w Tarnówce zwracał się o pomoc w ratowa-
niu kościółka do różnych instytucji, w tym do woje-
wódzkiego konserwatora zabytków, do głównego kon-
serwatora zabytków czy wreszcie do Ministerstwa
Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Osobiście rozmawiałem z głównym konserwato-
rem zabytków, który obiecał pomoc. Oczywiście cała
sprawa trwa już kilka lat i być może, jeżeli nic nadal
w tej sprawie natychmiast się nie zrobi, to rzeczony
kościółek ulegnie zniszczeniu.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o udzielenie odpowiedzi na pytanie: W jaki sposób re-
sort zamierza zapobiec całkowitemu zniszczeniu za-
bytku klasy zerowej, jakim jest kościółek w Osówce?
Z wyrazami szacunku
Poseł Romuald Ajchler
Wronki, dnia 29 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6297)
do ministra infrastruktury
w sprawie niezatrzymywania się pociągu
Tanich Linii Kolejowych relacji Warszawa
Wschodnia – Szczecin Główny
na stacji Wronki
Szanowny Panie Ministrze! Dnia 13 grudnia 2009 r.
spółka PKP InterCity wprowadziła w życie nowy roz-
kład jazdy pociągów. Był on już przedmiotem mojego
zapytania poselskiego, jak i dyskusji podczas obrad
Sejmu RP.
Cieszę się, że władze spółki uwzględniły liczne
głosy zainteresowanych mieszkańców pow. między-
chodzkiego, szamotulskiego oraz czarnkowsko-
-trzcianeckiego i w części został on już skorygowany,
dzięki czemu bardziej spełnia ich oczekiwania. Nadal
jednak docierają do mnie sygnały o dziwnych i nie-
zrozumiałych elementach nowego rozkładu jazdy.
Otóż m.in. pociąg Tanich Linii Kolejowych relacji
Warszawa Wschodnia (14.18) – Szczecin Główny
(TLK 1811), mający w składzie 7 wagonów, z niewia-
domych przyczyn nie zatrzymuje się na stacji Wron-
ki, zatrzymuje się natomiast na stacji Szamotuły.
Osoby mieszkające we Wronkach, Czarnkowie, Mię-
dzychodzie czy Sierakowie muszą organizować we
własnym zakresie dojazd do swoich miejscowości lub
czekać na kolejny pociąg umożliwiający im jak naj-
bliższy dojazd do miejsca zamieszkania.
W związku z powyższym uprzejmie proszę Pana
Ministra o odpowiedź na pytanie: Czy spółka PKP
InterCity zamierza przywrócić postój wszystkich po-
344
ciągów TLK, spełniających odpowiednie przepisy, na
stacji Wronki, a w szczególności ww. pociągu?
Z wyrazami szacunku
Poseł Romuald Ajchler
Wronki, dnia 29 stycznia 2010 r.
Zapytanie
(nr 6298)
do ministra finansów
w sprawie opodatkowania dochodu
z działów specjalnych produkcji rolnej
Szanowny Panie Ministrze! W marcu 2009 r. od-
było się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
w sprawie opodatkowania dochodu z działów specjal-
nych produkcji rolnej. Zostało ono zwołane m.in.
w celu interpretacji przepisów ustawy dot. opodatko-
wania ww. działów, stosowanych przez organy skar-
bowe odmiennie w zależności od województwa. Po-
datnicy chcący się zabezpieczyć i być w zgodzie z prze-
pisami prawa występują do organów skarbowych
o decyzję podatkową i takową otrzymują. Jednak
kontrole dokonywane u podatników nie akceptowały
decyzji urzędów skarbowych, w wyniku czego podat-
nicy zostawali obciążani dodatkowym podatkiem
wraz z już narosłymi odsetkami. Odwoływali się oni
następnie od krzywdzących ich decyzji, kierując spra-
wy do sądów. Ze względu na niespójność przepisów
prawa sądy uchylały decyzje izb skarbowych, przy-
znając rację podatnikom. Wiele z tych wyroków jest
już prawomocnych.
Z informacji, jakie posiadam, wiem, że osobom,
którym niesłusznie przypisywany jest podatek, wy-
tacza się postępowania karne, strasząc jednocześnie
ogromnymi grzywnami, a nawet pozbawieniem wol-
ności.
Z analizy spraw wynika niezbicie, że przepisy,
które regulują stosowanie opodatkowania dochodu
z działów specjalnych produkcji rolnej, są niespójne
i niezrozumiałe dla podatników, a interpretowane są
bardzo różnie przez urzędników. W tej sytuacji za-
sadna staje się zmiana przepisów, tak aby były one
zrozumiałe przede wszystkim dla podatników.
W związku z powyższym uprzejmie proszę Pana
Ministra o odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy i kiedy resort finansów zamierza wystąpić
z nowelizacją ustawy regulującej opodatkowanie docho-
du z działów specjalnych produkcji rolnej w taki sposób,
aby nie budziła ona wątpliwości organów podatkowych,
a przede wszystkim samych podatników?
2. Dlaczego Ministerstwo Finansów nie wywiąza-
ło się z obietnic składanych podczas posiedzenia Ko-
misji Rolnictwa i Rozwoju Wsi i do dnia dzisiejszego
nie rozwiązało rzeczonego problemu?
Z wyrazami szacunku
Poseł Romuald Ajchler
Wronki, dnia 29 stycznia 2010 r.
 ODPOWIEDZI NA ZAPYTANIA
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Zbigniewa Dolaty
oraz grupy posłów
w sprawie łamania prawa przez dyrektora
Wielkopolskiego Oddziału Regionalnego
Agencji Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa (4262)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapy-
taniem grupy posłów w sprawie polityki kadrowej
dyrektora Wielkopolskiego Oddziału Regionalnego
Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
uprzejmie informuję, że w ramach postępowania wy-
jaśniającego prowadzonego w sprawie w dniach 9–10
listopada 2009 r. w Wielkopolskim Oddziale Regio-
nalnym ARiMR oraz w Biurze Powiatowym ARiMR
w Kole została przeprowadzona przez właściwe służ-
by ARiMR kontrola doraźna w zakresie zbadania
zasadności zarzutów stawianych dyrektorowi wiel-
kopolskiego OR dotyczących odwołania ze stanowi-
ska pani M. R., byłej kierownik BP ARiMR w Kole.
Ustalenia dokonane w trakcie przeprowadzonych
kontroli potwierdzają, że odwołanie byłego kierow-
nika BP w Kole ze stanowiska nastąpiło z narusze-
niem art. 25 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia
8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U.
z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.). Z ustaleń
tych wynika również, że dyrektor oddziału regional-
nego dopuścił się innych drobniejszych uchybień
związanych z gospodarowaniem zakładowym fundu-
szem świadczeń socjalnych i przeprowadzaniem kon-
troli wewnętrznych.
Przeprowadzone postępowanie wyjaśniające wy-
kazało jednak również, że przyczynami, dla których
dyrektor oddziału regionalnego odwołał panią M. R.,
były:
1) skargi na funkcjonowanie BP ARiMR w Kole
(do dyrektora OR wpłynęły 3 skargi na funkcjonowa-
nie tego BP; wszystkie skargi były zasadne i zostały
rozpatrzone pozytywnie na korzyść skarżącego),
2) jakość decyzji podejmowanych przez kierowni-
ka BP (od decyzji kierownika BP ARiMR w Kole be-
neficjenci złożyli 91 środków zaskarżenia, w tym
84 odwołania od decyzji i 7 zażaleń, w wyniku któ-
rych 33 decyzje, tj. 38%, zostały uchylone),
3) niewłaściwa organizacja warunków pracy
(w wyniku kontroli doraźnej przeprowadzonej w dniu
7 maja 2009 r. w zakresie rozpoznania i oceny przy-
gotowania do realizacji zadań właściwych dla BP
ARiMR w Kole, w kontekście organizacji procesu
pracy oraz warunków pracy, stwierdzono, iż w ww.
BP ARiMR istniały zagrożenia co do sprawnego
i bezpiecznego wykonywania zadań przypisanych tej
jednostce organizacyjnej (np. przewody elektryczne
oraz sieciowe w sposób nieuporządkowany umiesz-
czone były w ciągach komunikacyjnych i przejściach
między biurkami, z których cześć była pozbawiona
warstwy zewnętrznej, powyrywane ze ścian gniazd-
ka elektryczne z widocznymi przewodami elektrycz-
nymi),
4) brak realizacji zadań w zakresie remontowo-bu-
dowlanym (pełniąc funkcję kierownika BP ARiMR
w Kole, pani M. R. nie zrealizowała czterech z sied-
miu zaakceptowanych przez dyrektora OR do reali-
zacji zapotrzebowań dotyczących zakupów i usług
o charakterze remontowo-budowlanym).
W trakcie ostatniej kontroli przeprowadzono
wśród obecnych pracowników BP ARiMR w Kole
anonimową ankietę dotyczącą funkcjonowania tej
jednostki w okresie pełnienia przez panią M. R. funk-
cji kierownika BP. W ankiecie wzięło udział 26 pra-
cowników. Większość ankietowanych miała zastrze-
żenia do sposobu zarządzania i organizacji pracy,
zapewniającej prawidłową i terminową realizację za-
dań podczas pełnienia przez panią M. R. funkcji kie-
rownika BP ARiMR w Kole. Najczęściej wymieniane
zastrzeżenia dotyczyły: braku kompetencji, braku
wiedzy merytorycznej, nieumiejętności organizacji
pracy BP, unikania beneficjentów, nierównego trak-
towania pracowników, ignorowania pracowników,
arogancji ze strony kierownika.
Ponadto należy zaznaczyć, że dyrektor Wielkopol-
skiego OR ARiMR, odwołując ze stanowiska kierow-
nika kolskiego biura powiatowego panią M. R., za-
proponował jej jednocześnie nowe warunki pracy,
których to zainteresowana nie przyjęła. Należy mieć
także na względzie, że naruszenie przez pana dyrek-
tora P. Ł. art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie gmin-
nym z dnia 8 marca 1990 r. wynikało z błędnie do-
konanej interpretacji tego przepisu poprzez przyjęcie,
że rada gminy może odmówić zgody na rozwiązanie
stosunku pracy z radnym tylko wtedy, jeżeli podsta-
wą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związa-
ne z wykonywaniem przez radnego mandatu.
Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, prezes
ARiMR, przedstawiając dyrektorowi Wielkopolskie-
go OR ARiMR popełnione uchybienia, zobowiązał go
do bezwzględnego przestrzegania obowiązujących
przepisów prawnych dotyczących zatrudniania i zwal-
niania pracowników oraz trybu i zasad przeprowa-
dzania kontroli wewnętrznych w agencji, określonych
zarządzeniem nr 131/2009 prezesa ARiMR z dnia
10 listopada 2009 r.. Ponadto prezes ARiMR zobo-
wiązał wszystkich dyrektorów oddziałów regional-
nych ARiMR do konsultowania z dyrektorem Depar-
tamentu Zarządzania Zasobami Ludzkimi Centrali
ARiMR wszelkich decyzji w zakresie:
346
1) nawiązania stosunku pracy,
2) zawarcia kolejnej umowy o pracę,
3) zmiany rodzaju umowy o pracę.
Chciałbym także poinformować, że w wyroku
z dnia 9 września 2009 r. Sąd Rejonowy w Kole Wy-
dział IV Pracy po rozpatrzeniu pozwu pani M. R.
o ustalenie istnienia stosunku pracy, alternatywnie
o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne, wydał
w sprawie wyrok zasądzający jedynie na rzecz po-
wódki odszkodowanie w wysokości 5740 zł, oddalając
powództwo w pozostałym zakresie. Od powyższego
wyroku w dniu 14 października 2009 r. pani M. R.
wniosła apelację.
Natomiast odnośnie do zarzutów dotyczących pro-
wadzenia niewłaściwej polityki kadrowej w kroto-
szyńskim i konińskim biurach powiatowych ARiMR
chciałbym wyjaśnić, co następuje.
Odwołanie ze stanowiska kierownika BP ARiMR
w Krotoszynie pana K. R. wynikało z wystąpienia
pokontrolnego Państwowej Inspekcji Pracy wnoszą-
cej o podjęcie działań mających na celu przeciwdzia-
łanie zachowaniom cechującym mobbing, którego
znamiona, jak wykazała kontrola PIP, wystąpiły
w tym biurze powiatowym. Z kolei dotychczasowemu
kierownikowi biura powiatowego w Koninie panu
G. G. w trybie porozumienia stron zostały powierzo-
ne obowiązki kierownika biura powiatowego w Kole,
zaś dotychczasowy zastępca kierownika BP w Koni-
nie pani H. K. pełni obecnie obowiązki kierownika
tej jednostki organizacyjnej.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Artur Ławniczak
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Krzysztofa Brejzy
w sprawie zbadania zgodności z prawem
działalności Spółdzielni Mieszkaniowej
w Mogilnie (5050)
Szanowny Panie Marszałku! Nawiązując do wcze-
śniejszej korespondencji w sprawie dokonania oceny
zgodności z prawem i gospodarności działalności Spół-
dzielni Mieszkaniowej w Mogilnie, o którą zwrócił się
w zapytaniu pan poseł Krzysztof Brejza, znak: SPS-
-024-5050/09, uprzejmie informuję, co następuje.
W toku przeprowadzonego stosownie do przepi-
sów art. 93a ustawy Prawo spółdzielcze postępowa-
nia wyjaśniającego zgromadzone zostały informacje
od spółdzielni i Regionalnego Związku Rewizyjnego
Spółdzielni Mieszkaniowych w Bydgoszczy, w któ-
rym spółdzielnia jest zrzeszona. Z informacji tych
wynika, że:
1) ostatnia lustracja pełnej działalności spółdzielni
przeprowadzona przez ww. związek objęła okres od
dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 30 czerwca 2007 r.,
2) w ocenie polustracyjnej czytamy, iż „zarząd
związku z zadowoleniem stwierdza, że w trakcie
przeprowadzonej lustracji nie stwierdzono braku le-
galności w stosunku do prawa obowiązującego spół-
dzielnię (...)”, związek nie sformułował żadnych za-
leceń i wniosków polustracyjnych;
3) w kwestii zarzutów podniesionych przez posła,
iż spółdzielnia:
a) nie podejmuje żadnych działań zmierzających
do zawarcia z członkami umów przeniesienia własno-
ści lokali, związek poinformował, że sprawa ustana-
wiania odrębnej własności lokali była badana w trak-
cie lustracji; lustratorzy w okresie objętym lustracją
nie dopatrzyli się nieprawidłowości w działaniach
spółdzielni w tym zakresie, stwierdzając w protokole
z ww. lustracji, że: „w celu spełnienia wymogów wy-
nikających z art. 35 oraz 40–41 ustawy o spółdziel-
niach mieszkaniowych z 15.12.2000 r. spółdzielnia
w okresie objętym lustracją prowadziła proces po-
rządkowania gruntów w celu uzyskania tytułu praw-
nego do gruntów mających związek z podziałem za-
sobów mieszkaniowych na nieruchomości”,
b) nie dostosowała swojego statutu do obowiązu-
jącego prawa, spółdzielnia poinformowała, że w usta-
wowym terminie, tj. w dniu 28 listopada 2007 r., nad-
zwyczajne zebranie przedstawicieli członków uchwa-
liło zmiany statutu, a stosowny wniosek do sądu re-
jestrowego złożony został w dniu 12 grudnia 2007 r.;
w marcu 2008 r. Sąd Rejestrowy w Bydgoszczy we-
zwał spółdzielnię do wprowadzenia poprawek do tre-
ści statutu; na zebraniu przedstawicieli w maju 2008 r.
nie rozpatrzono punktu dotyczącego uchwalenia tre-
ści statutu uwzględniającej poprawki wskazane przez
sąd (obrady w tym punkcie przerwano beztermino-
wo), wskazując na zaskarżenie szeregu artykułów
ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych do Trybu-
nału Konstytucyjnego; kolejne zebrania przedstawi-
cieli odroczyły sprawę zmiany statutu, motywując tę
decyzję informacją o planowanych zmianach ustawy
o spółdzielniach mieszkaniowych od 2010 r.
Z uwagi na powyższe wyrażam opinię, iż spół-
dzielnia świadomie nie dołożyła należytej staranno-
ści, aby znowelizowany statut zarejestrować, przez
co dopuściła się naruszenia prawa. Spółdzielnia co
prawda podjęła uchwałę o zmianie statutu w przepi-
sanym ustawowo terminie, jednak nie dopełniła obo-
wiązku zarejestrowania wprowadzonych zmian
w Krajowym Rejestrze Sądowym, bowiem wskutek
bezterminowego zawieszenia obrad w sprawie zmian
w statucie doprowadziła do sytuacji, iż do chwili obec-
nej, tj. przez okres ponad 2 lat, funkcjonuje w jej
strukturze organ (zebranie przedstawicieli i grupy
członkowskie), który zgodnie z wolą ustawodawcy

miał ulec likwidacji (patrz art. 83 ustawy o spółdziel-
niach mieszkaniowych).
Jak wynika z wyroku Sądu Apelacyjnego w Lu-
blinie z dnia 25 czerwca 2008 r., sygn. akt I ACa
246/08, spółdzielnie nie mogą przerwać ani zawiesić
obrad zebrania przedstawicieli, jeżeli nic na ten te-
mat nie mówi regulamin obrad zebrania lub statut.
Jednak nawet gdy regulamin lub statut przewidują
taką możliwość, zawieszenie obrad nie może być bez-
terminowe, musi być podana konkretna data wzno-
wienia obrad. Powoływanie się na wydanie wyroku
przez Trybunał Konstytucyjny w bliżej nieokreślonej
przyszłości nie spełnia tego warunku.
Sąd podniósł ponadto, że: „Fakt zaskarżenia
przepisów ustawy do Trybunału Konstytucyjnego nie
może stanowić uzasadnienia dla adresata normy
prawnej do jej niestosowania. Dopiero wydanie przez
Trybunał Konstytucyjny orzeczenia stwierdzającego
niezgodność przepisów ustawy z konstytucją prowa-
dzi do utraty mocy obowiązującej tych przepisów.
Zgodnie z art. 190 ust. 3 Konstytucji RP orzeczenia
Trybunału Konstytucyjnego wchodzą w życie z dniem
ich ogłoszenia w dzienniku urzędowym, jednak try-
bunał może określić inny termin utraty mocy obo-
wiązującej aktu normatywnego. Wstrzymywanie
zmian w statutach do czasu rozpoznania wniosku
przez Trybunał Konstytucyjny nie jest zatem uza-
sadnione. (...) Dla członków spółdzielni swoistą „kon-
stytucją” określającą zakres ich praw i obowiązków
oraz zasady funkcjonowania spółdzielni jest statut
spółdzielni. Obowiązek jego dostosowania do obo-
wiązujących przepisów wynika też z konieczności
zapewnienia członkom spółdzielni pełnej wiedzy
o ich statusie właśnie w przepisach statutu, bez ko-
nieczności odsyłania ich do poszukiwania regulacji
w aktach prawnych i konfrontowania ich wzajemnej
zgodności”.
Biorąc powyższe pod uwagę, wyrażam opinię, że
spółdzielnia nie może stosować przepisu art. 9 ust. 2
ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy
o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie in-
nych ustaw i zwoływać zebrań przedstawicieli w sy-
tuacji, gdy nie dołożyła należytej staranności, aby
znowelizowany statut zarejestrować.
Zaniechanie i niedostosowanie statutu do obowią-
zującego prawa, a tym samym funkcjonowanie zebra-
nia przedstawicieli członków, tj. organu nieprzewi-
dzianego w przepisach prawa i niewładnego podejmo-
wać żadnych uchwał, powoduje, że podjęte przez nie-
go wszelkie uchwały są na podstawie art. 58 Kodek-
su cywilnego, jako sprzeczne z prawem, bezwzględnie
nieważne.
Z uwagi na powyższe, w mojej opinii, nieprzedło-
żenie w porządku obrad najbliższego walnego zgro-
madzenia członków spółdzielni projektu zmian sta-
tutu dostosowujących go do obowiązującego stanu
prawnego, w tym m.in. do uregulowań art. 8 ust 1
ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, stanowić
będzie naruszenie prawa.
347
Z uwagi na brak uprawnień organów administra-
cji państwowej, w tym ministra infrastruktury, do
dokonywania wykładni przepisów prawa oraz wyda-
wania opinii prawnych w sprawach dotyczących osób
prawnych i fizycznych, stanowisko prezentowane po-
wyżej nie ma charakteru wiążącego dla podmiotów
stosujących prawo.
Jednak na poprawność powyższej opinii wskazu-
je dotychczasowa sukcesywnie kształtująca się jed-
nolita linia orzecznictwa sądów, które są organami
uprawnionymi do dokonywania wykładni przepisów
prawa.
Ponadto informuję Pana Marszałka, że grupa
członków spółdzielni na spotkaniu w dniu 14 stycznia
2010 r. poinformowała mnie o innych działaniach za-
rządu, które ich zdaniem również są sprzeczne z pra-
wem. Zgodnie z ustaleniami tego spotkania wystą-
pienie z wnioskiem o lustrację spółdzielni wstrzymu-
ję do czasu przedłożenia przez członków szczegóło-
wego opisu takich zdarzeń, co umożliwi mi ich ocenę
i określenie zakresu lustracji.
Jednocześnie informuję, że zgodnie z art. 39 usta-
wy Prawo spółdzielcze, w wypadku gdy zarząd uchy-
la się od zwołania walnego zgromadzenia, członkowie
mogą zwrócić się o zwołanie walnego zgromadzenia
do związku rewizyjnego, w którym spółdzielnia jest
zrzeszona, lub do Krajowej Rady Spółdzielczej.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Piotr Styczeń
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Jarosława Rusieckiego
w sprawie skutków prawnych nieformalnej
zamiany nieruchomości gruntowych (5079)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
pisma z dnia 28 października 2009 r. (sygn. SPS-024-
-5079/09) przekazującego zapytanie posła na Sejm
RP pana Jarosława Rusieckiego z dnia 12 paździer-
nika 2009 r. w sprawie skutków prawnych nieformal-
nej zmiany nieruchomości gruntowych uprzejmie
wyjaśniam, że pismem z dnia 19 listopada 2009 r.
minister spraw wewnętrznych i administracji zwrócił
się do zainteresowanych, tj. do pani A. P. i pana J. W.,
o przekazanie informacji niezbędnych do zajęcia sta-
nowiska w przedmiotowej sprawie. Wymienione wy-
żej pismo zostało doręczone w dniu 26 listopada 2009 r.
Jednocześnie minister spraw wewnętrznych i admi-
348
nistracji wystąpił do głównego geodety kraju z proś-
bą o zwrócenie się do starosty kieleckiego o dostar-
czenie do MSWiA stosownej dokumentacji geodezyj-
nej i kartograficznej ujawniającej obecny stan praw-
ny działek ewidencyjnych nr 1015 i nr 1061 oraz ich
zamianę w latach poprzednich.
Podkreślić należy, że pani A. P. i pan J. W. do
chwili obecnej nie ustosunkowali się do pisma mini-
stra spraw wewnętrznych i administracji i nie prze-
kazali stosownych informacji.
W dniu 28 grudnia 2009 r. wpłynęła do Minister-
stwa Spraw Wewnętrznych i Administracji dokumen-
tacja geodezyjna i kartograficzna w przedmiotowej
sprawie przesłana przez starostę kieleckiego. Anali-
za ww. dokumentacji, w opinii MSWiA, prowadzi do
wniosku, że najprostszym sposobem doprowadzenia
do zgodności stanu prawnego z faktycznym jest zło-
żenie przed notariuszem zgodnych oświadczeń woli
przez strony, tj. obecnych właścicieli działek, celem
sformalizowania w zgodzie z obowiązującymi przepi-
sami prawa dokonanej ustnie, nieformalnej zamiany
działek. Stwierdzić jednak należy, że organy admini-
stracji publicznej nie są uprawnione do zastąpienia
zainteresowanych w ewentualnym podjęciu przez
nich powyższych działań.
Z wyrazami szacunku
Sekretarz stanu
Tomasz Siemoniak
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
ministra skarbu państwa
na zapytanie poseł Marii Nowak
w sprawie pojawiających się informacji
o planach sprzedaży Rosjanom Rafinerii
Możejki przez PKN Orlen (5242)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
przekazanego przy piśmie znak: SPS-024-5242/09
z dnia 18 listopada 2009 r. zapytania poselskiego po-
seł Marii Nowak w sprawie pojawiających się infor-
macji o planach sprzedaży Rosjanom Rafinerii Mo-
żejki przez PKN Orlen, w odpowiedzi na pytanie pani
poseł, czy rząd planuje sprzedaż przez PKN Orlen
Możejek Rosjanom i czy są prowadzone rozmowy
w tej sprawie ze stroną rosyjską, uprzejmie informu-
ję, iż rząd Rzeczypospolitej Polskiej nie prowadzi roz-
mów ze stroną rosyjską w tej sprawie. Nadmieniam
jednocześnie, iż zarówno w strategii PKN Orlen na
lata 2009–2013, jak i w realizowanym przez zarząd
spółki programie dezinwestycji sprzedaż przez PKN
Orlen SA litewskiej rafinerii Orlen Lietuva (poprzed-
nia nazwa spółki AB Mazeikiu Nafta) nie została
przewidziana.
Z posiadanych przez Ministerstwo Skarbu Pań-
stwa informacji wynika, iż podstawowym problemem
związanym z funkcjonowaniem litewskiej rafinerii
jest uzyskanie poprawy osiąganych przez Orlen Lie-
tuva wyników finansowych na prowadzonej działal-
ności gospodarczej, których poziom nie jest adekwat-
ny do skali inwestycji PKN Orlen SA w tej spółce.
Powodem niższych od oczekiwań wyników litewskiej
rafinerii jest ogólna sytuacja makroekonomiczna
w krajach bałtyckich oraz problemy logistyczne na
Litwie, związane z wyłączeniem przez Rosjan ruro-
ciągu produktowego Drużba Północna oraz nieopty-
malną ekonomicznie logistyką produktów rafineryj-
nych drogą morską.
PKN Orlen SA w celu uzyskania poprawy sytuacji
litewskiej rafinerii planuje budowę rurociągu pro-
duktowego i surowcowego na odcinku od terminalu
położonego w porcie w Kłajpedzie do rafinerii Orlen
Lietuva. Budowa rurociągu produktowego jest jed-
nym z najistotniejszych projektów, który PKN Orlen
SA planuje zrealizować w Orlen Lietuva. Pozwoli on
istotnie zredukować koszty logistyki produktów lek-
kich z rafinerii do terminala morskiego. Obecnie 60%
produkcji jest przeznaczone na eksport przez port
w Kłajpedzie.
W 2008 r. rząd Litwy zatwierdził plan rozwoju
zakładający budowę rurociągu do portu w Kłajpe-
dzie. Od tego momentu brak jest postępów w rozmo-
wach ze stroną litewską na temat objęcia kontroli
nad terminalem w Kłajpedzie. Kluczową kwestią jest
zapewnienie ekonomiki projektu, m.in. w celu obni-
żenia kosztów operacji przeładunkowych po stronie
Orlen Lietuva oraz zwiększenia poziomu bezpieczeń-
stwa i efektywności operacyjnej przy magazynowa-
niu i transporcie produktów. PKN Orlen SA wielo-
krotnie przedstawiał różne warianty rozwiązań, jed-
nakże żaden z nich nie spotkał się z aprobatą rządu
Litwy.
Mając powyższe na uwadze, uprzejmie informuję
Pana Marszałka, iż główne problemy dotyczące in-
westycji PKN Orlen SA w Orlen Lietuva przedstawi-
łem ministrowi energetyki Republiki Litwy w trakcie
spotkania w grudniu 2009 r. w Ministerstwie Skarbu
Państwa. W trakcie tego spotkania ustalono możli-
wość kontynuowania rozmów oraz wypracowania
ostatecznych decyzji w sprawie inwestycji PKN Orlen
SA w Orlen Lietuva w 2010 r.
Z poważaniem
Minister
Aleksander Grad
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.

Odpowiedź
sekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Marka Opioły
w sprawie odmowy stwierdzenia
przez wojewodę mazowieckiego nieważności
zarządzenia wójta gminy Sochocin
z dnia 14 września 2006 r. o odwołaniu
ze stanowiska dyrektora Publicznego
Zespołu Szkół i Przedszkoli Samorządowych
w Sochocinie bez wypowiedzenia (5283)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
pisma z dnia 27 listopada 2009 r. (sygn. SPS-024-
-5283/09), przekazującego zapytanie posła na Sejm
RP pana Marka Opioły w sprawie odmowy przez wo-
jewodę mazowieckiego stwierdzenia nieważności za-
rządzenia z dnia 14 września 2006 r. wójta gminy
Sochocin o odwołaniu pani A. Z. ze stanowiska dy-
rektora Publicznego Zespołu Szkół i Przedszkoli Sa-
morządowych w Sochocinie bez wypowiedzenia,
uprzejmie przedstawiam następujące informacje.
Z wyjaśnień nadesłanych przez Mazowiecki Urząd
Wojewódzki wynika, że pismo pani A. Z. wpłynęło do
urzędu w dniu 27 września 2006 r. i zostało zadekre-
towane przez byłego wojewodę pana T. K. do zała-
twienia przez ówczesnego wicewojewodę pana C. P.
Na dzień przedstawianych wyjaśnień nie jest znany
sposób załatwienia ww. pisma przez byłego II wice-
wojewodę pana C. P. Wojewoda mazowiecki pismem
z dnia 18 grudnia 2009 r. wystąpił do ówczesnego
II wicewojewody o złożenie w tej sprawie wyjaśnień.
W dniu 21 grudnia 2006 r. Sąd Rejonowy w Cie-
chanowie IV Wydział Pracy umorzył postępowanie
w sprawie z powództwa A. Z. przeciwko Publicznemu
Zespołowi Szkół i Przedszkoli Samorządowych w So-
chocinie oraz wójtowi gminy Sochocin o przywróce-
nie do pracy na stanowisko dyrektora Publicznego
Zespołu Szkół i Przedszkoli Samorządowych w So-
chocinie (sygn. akt IV P 316/06).
Jak wynika z protokołu posiedzenia Sądu Rejo-
nowego w Ciechanowie z dnia 21 grudnia 2006 r.,
strony postępowania zawarły ugodę, zgodnie z którą
pozwany Publiczny Zespół Szkół i Przedszkoli Samo-
rządowych w Sochocinie zobowiązał się do wypłace-
nia powódce A. Z. kwoty 6500 zł netto w terminie
30 dni wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku
uchybienia terminu płatności tytułem odszkodowa-
nia. Powódka oświadczyła natomiast, iż treść powyż-
szej ugody wyczerpuje całość jej roszczeń. Pani A. Z.
skorzystała zatem z jednego z przysługujących jej
środków zaskarżenia i jak wynika z treści ugody nie
podnosiła żadnych roszczeń w zakresie trybu odwo-
łania ze stanowiska.
Wojewoda mazowiecki w dniu 30 października
2009 r., po przeprowadzeniu postępowania wyjaśnia-
jącego w ramach postępowania nadzorczego, udzielił
349
odpowiedzi na pismo pełnomocnika pani A. Z. z dnia
24 lipca 2009 r., a nie na pismo złożone w dniu
27 września 2006 r. Pracownicy Mazowieckiego
Urzędu Wojewódzkiego zajmujący się nadzorem nad
samorządem terytorialnym badali więc całokształt
sprawy według obecnego stanu faktycznego i praw-
nego, tj. po wydanym w dniu 21 grudnia 2006 r. po-
stanowieniu Sądu Rejonowego w Ciechanowie IV
Wydział Pracy.
W odniesieniu do kompetencji nadzorczych wojewo-
dy – określają je przepisy rozdziału 10 ustawy z dnia
8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U.
z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.), które wią-
żąco i jednoznacznie wskazują zarówno zakres przed-
miotowy sprawowanego nadzoru, jak i jego kryteria.
Na podstawie przepisu art. 85 w związku z art. 91
ustawy o samorządzie gminnym środkiem nadzoru,
którym dysponuje wojewoda, jest możliwość stwier-
dzenia nieważności uchwały lub zarządzenia organu
jednostki samorządu terytorialnego, a jedynym kry-
terium oceny jest zgodność aktu z prawem (legal-
ność). Nadzór jest szczególnym rodzajem ingerencji
organów administracji publicznej w działalność sa-
morządową, mającą na celu jej weryfikację, jedno-
znacznie wyłączono jednak możliwość opierania in-
gerencji nadzorczych na negatywnej ocenie celowości,
gospodarności czy rzetelności działań samorządu,
a także naruszenia interesu prawnego lub uprawnień
osób trzecich. Ingerencja organu nadzoru ma więc
ściśle wyznaczone granice i nie może naruszać przy-
znanych gminie praw.
W świetle uregulowania zawartego w art. 94 ust.
1 ustawy o samorządzie gminnym nieważność zarzą-
dzenia organu gminy można stwierdzić tylko w ter-
minie jednego roku od daty jego podjęcia. Termin ten
jest terminem zawitym, powodującym,,sanację błę-
du” przez uznanie, że po tak długim okresie powsta-
ły już swego rodzaju nieodwracalne skutki prawne
(B. Dolnicki: „Samorząd...”, s. 278; Z. Leoński: „Nad-
zór...”, s. 58; E. Ochendowski: „Prawotwórcza...”,
s. 33–34). W myśl art. 94 ust. 2 ustawy o samorządzie
gminnym, jeżeli nie stwierdzono nieważności zarzą-
dzenia organu gminy w ciągu jednego roku od daty
jego podjęcia, a istnieją przesłanki stwierdzenia nie-
ważności, sąd administracyjny orzeka o niezgodności
z prawem takiego zarządzenia, a orzeczenie takie
wywołuje skutek prawny ex nunc (zarządzenie traci
moc prawną z dniem orzeczenia o niezgodności z pra-
wem).
Należy nadmienić, że wojewoda jako organ nad-
zoru nad działalnością gminną wykonuje uprawnie-
nia nadzorcze przyznane na mocy ustawy o samorzą-
dzie gminnym wyłącznie z urzędu (ex officio). Pod-
kreślenia jednak wymaga, że art. 90 ustawy o samo-
rządzie gminnym zawęża obowiązek przedkładania
wojewodzie uchwał wyłącznie do uchwał rady gminy
oraz aktów ustanawiających przepisy porządkowe,
stanowionych przez radę gminy w formie uchwały
i przez wójta w formie zarządzenia. W przypadku
zarządzenia o odwołaniu ze stanowiska dyrektora
350
szkoły taki obowiązek nie istnieje – pozostaje zatem
domeną wojewody. Pogląd taki znajduje poparcie
w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego
– w wyroku z dnia 3 października 2000 r. (sygn. akt
III SA 1387/00) NSA podniósł, że ewentualne inter-
wencje osób trzecich mogą być przez organ nadzoru
traktowane co najwyżej jako „sygnał w sprawie”. Po-
stępowanie w tego rodzaju sprawach może być pro-
wadzone tylko z urzędu (złożenie w tej materii wnio-
sku przez jakikolwiek podmiot nie wiąże się z obo-
wiązkiem wszczęcia postępowania).
W kontekście powyższych wyjaśnień, biorąc pod
uwagę zasadę proporcjonalności, wyrażoną m.in.
w art. 8 ust. 3 Europejskiej Karty Samorządu Lokal-
nego sporządzonej w Strasburgu dnia 15 październi-
ka 1985 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 124, poz. 607, z 2006r.
Nr 154, poz. 1107), który wskazuje, iż „kontrola ad-
ministracyjna społeczności lokalnych winna być
sprawowana z zachowaniem proporcji między zakre-
sem interwencji ze strony organu kontroli a znacze-
niem interesów, które ma on chronić”, organ nadzoru
odstąpił od podejmowania działań nadzorczych.
A zatem, jeżeli zarządzenie z dnia 14 września
2006 r. wójta gminy Sochocin narusza interes praw-
ny lub uprawnienia zainteresowanej, a zawarta ugo-
da nie wyczerpuje całości jej roszczeń, przysługuje jej
na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie gmin-
nym prawo zaskarżenia zarządzenia do wojewódz-
kiego sądu administracyjnego, po uprzednim wezwa-
niu do usunięcia naruszenia. Skargę do sądu wnosi
się za pośrednictwem organu, który wydał zaskarżo-
ne zarządzenie.
Reasumując, właściwą drogą zakwestionowania
przez obywateli aktów wydanych przez organy jed-
nostek samorządu terytorialnego jest skarga do sądu
administracyjnego (stanowiąca de facto skuteczny
środek ochrony interesów i uprawnień każdego z pod-
miotów).
Z wyrazami szacunku
Sekretarz stanu
Tomasz Siemoniak
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Wiesława Janczyka
w sprawie możliwości utworzenia filii
Małopolskiego Ośrodka Ruchu Drogowego
w Nowym Targu (5385)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pi-
smo nr SPS-024-5385/10 przekazujące zapytanie po-
sła Wiesława Janczyka w sprawie możliwości utwo-
rzenia filii Małopolskiego Ośrodka Ruchu Drogowego
w Nowym Targu, przedstawiam następujące wyja-
śnienia.
W zakresie możliwości rozszerzenia ilości miejsc,
w których przeprowadzane są egzaminy na prawo
jazdy, w Sejmie prowadzone są prace nad dwoma pro-
jektami zmiany ustawy Prawo po ruchu drogowym.
Są to projekty poselskie ujęte w drukach sejmowych
nr 2640 – projekt przygotowany przez Klub Parla-
mentarny Prawo i Sprawiedliwość, oraz nr 2655 –
projekt przygotowany przez Klub Parlamentarny
Platforma Obywatelska. Projekt określony w druku
nr 2640 wprowadza możliwość przeprowadzania eg-
zaminów w zakresie wszystkich kategorii prawa jaz-
dy we wszystkich miastach, w których jest siedziba
władz powiatu. Projekt określony w druku nr 2655
wprowadza możliwość przeprowadzania wyłącznie
egzaminów na prawo jazdy kategorii A1, A, B1 i B
w miastach, w których organem wykonawczym jest
prezydent, w oparciu o powołane w nich oddziały te-
renowe istniejących wojewódzkich ośrodków ruchu
drogowego.
Przyjęcie przez Sejm jednej z proponowanych
przez posłów zmiany przepisów ustawy Prawo o ru-
chu drogowym pozwoli na przeprowadzanie egzami-
nów na prawo jazdy i utworzenie oddziału terenowe-
go wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego także
w Nowym Targu. Jednakże należy wskazać, że osta-
teczną decyzję o utworzeniu miejsca do przeprowa-
dzania egzaminów na prawo jazdy w tym mieście
będzie podejmował Sejmik Województwa Małopol-
skiego.
Z poważaniem
Sekretarz stanu
Tadeusz Jarmuziewicz
Warszawa, dnia 27 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Hanny Zdanowskiej
w sprawie przeniesienia prawa własności
nieruchomości położonych w Łodzi
przy ul. Rzgowskiej 303, 307 i 319 na rzecz
Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki
oraz możliwości wykupu na preferencyjnych
zasadach lokali mieszkalnych (5389)
W odpowiedzi na zapytanie poselskie pani Hanny
Zdanowskiej, posłanki na Sejm RP, z dnia 23 listopa-
da 2009 r., w sprawie wyposażenia Instytutu Cen-

trum Zdrowia Matki Polki w Łodzi (dalej Instytut
CZMP) w nieruchomości zabudowane budynkami
mieszkalnymi, które do września 1997 r. były w trwa-
łym zarządzie Publicznego Zakładu Opieki Zdrowot-
nej Centrum Zdrowia Matki Polki (dalej PZOZ
CZMP), uprzejmie wyjaśniam, co następuje.
Z analizy dokumentów w sprawie wynika, że
w czasie tworzenia jednostki badawczo-rozwojowej
nie nastąpiło w przewidzianej prawem formie prze-
niesienie na Instytut CZMP praw w stosunku do ww.
nieruchomości. Rozporządzenie Rady Ministrów
z dnia 2 września 1997 r. w sprawie utworzenia In-
stytutu CZMP weszło w życie dnia 15 września 1997 r.,
a więc przed wejściem w życie ustawy z dnia 21 sierp-
nia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej
zwanej ugn). Równocześnie kierownik urzędu rejo-
nowego wydal w dniu 8 września 1997 r., czyli przed
formalnym utworzeniem Instytutu CZMP, decyzje
przyznającą PZOZ CZMP prawo zarządu przedmio-
towymi nieruchomościami. Uczestnikiem postępo-
wania, w którym ww. decyzja została wydana, ani
adresatem tej decyzji nie mógł być zatem Instytut
CZMP. Dodatkowo z uwagi na fakt, iż Instytut CZMP
nie jest następcą prawnym PZOZ CZMP, nie mógł na
podstawie ww. decyzji kierownika urzędu rejonowego
wystąpić z wnioskiem o ustanowienie prawa wieczy-
stego użytkowania przysługującego z mocy prawa
jednostce, która posiadała w stosunku do nierucho-
mości prawo zarządu w dniu 5 grudnia 1990 r. Ten
niefortunny zbieg wielu okoliczności występujących
w niniejszej sprawie spowodował, iż od 15 września
1997 r. aż do dnia dzisiejszego Instytut CZMP włada
omawianymi nieruchomościami bez formalnego ty-
tułu prawnego.
W odpowiedzi na wystąpienie Ministerstwa Zdro-
wia z dnia 23 września 2005 r. w sprawie ustalenia
reprezentacji Skarbu Państwa oraz podstaw praw-
nych do wyposażenia Instytutu CZMP przez Skarb
Państwa w nieruchomości Departament Prawny
MSP wydał opinię prawną, której konkluzją było
stwierdzenie, iż organem uprawnionym do wyposa-
żenia instytutu w nieruchomości Skarbu Państwa
jest minister właściwy do spraw Skarbu Państwa,
a nie minister właściwy do spraw zdrowia. Uzasad-
nieniem tej tezy był fakt, że kompetencje ministra
skarbu państwa wynikają z przepisu rangi ustawo-
wej (art. 51 i 53 ugn), natomiast uprawnienia mini-
stra zdrowia określa przepis rangi rozporządzenia
(§ 1 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
2 września 1997 r. w sprawie utworzenia Instytutu
CZMP).
W lipcu 2007 r. minister zdrowia wystąpił do mi-
nistra skarbu państwa z wnioskiem o wyposażenie
Instytutu CZMP w nieruchomości pozostałe po PZOZ
CZMP. Wniosek powyższy nie obejmował nierucho-
mości z budynkami mieszkalnymi położonymi w Ło-
dzi przy ul. Rzgowskiej. W odpowiedzi na ww. wnio-
sek Ministerstwo Skarbu Państwa skierowało do
Ministerstwa Zdrowia pismo informujące, iż w celu
sfinalizowania procedury wyposażenia Instytutu
351
CZMP w nieruchomości niezbędne jest uregulowanie
stanów prawnych przedmiotowych nieruchomości, co
należy do zakresu działania służb organizacyjnych
nadzorowanych przez prezydenta miasta Łodzi. Na-
stępnie prezydent miasta Łodzi, gospodarujący nieru-
chomościami Skarbu Państwa jako starosta, winien
wskazać na wniosek ministra właściwego do spraw
zdrowia, jako organu nadzorującego Instytut CZMP,
nieruchomości z zasobu nieruchomości Skarbu Pań-
stwa z przeznaczeniem na wyposażenie instytutu.
Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa
może podpisać akt notarialny oddania w użytkowa-
nie wieczyste Instytutowi CZMP nieruchomości
przeznaczonych na jego wyposażenie dopiero po
otrzymaniu odpisów z ksiąg wieczystych wraz z wy-
pisami z rejestru gruntów, które powinny potwier-
dzać uregulowany stan prawny wszystkich nierucho-
mości, którymi obecnie włada Instytut CZMP. Z in-
formacji otrzymanych ostatnio z Urzędu Miasta Ło-
dzi nie wynika, iż stan prawny tych nieruchomości
został uregulowany.
W związku z powyższym minister skarbu pań-
stwa w najbliższym czasie wystąpi do prezydenta
miasta Łodzi z formalnym wnioskiem obligującym
do ostatecznego załatwienia przedmiotowej sprawy.
Sekretarz stanu
Jan Bury
Warszawa, dnia 28 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Środowiska
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Wiesława Wody
w sprawie konieczności nowelizacji
rozporządzenia ministra środowiska
z dnia 14 czerwca 2007 r. dotyczącego
dopuszczalnych poziomów hałasu
w środowisku oraz propozycji nowej regulacji
tego problemu (5392)
W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka z dnia
30 listopada 2009 r., znak: SPS-024-5392/09, prze-
kazujące interpelację posła Wiesława Wody dotyczą-
cą możliwości zmian rozporządzenia ministra środo-
wiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopusz-
czalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U.
Nr 120, poz. 826), uprzejmie wyjaśniam, co następuje.
Aktualnie obowiązujące w Rzeczypospolitej Pol-
skiej akustyczne standardy jakości środowiska, czyli
dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku, są re-
zultatem wieloletnich badań i analiz, w wyniku któ-
rych w latach 1980–2007 następowały kolejne mody-
fikacje tych standardów.
352
Pierwotnie, tzn. począwszy od 1980 r., jakkolwiek
wartość dopuszczalnych poziomów hałasu w środo-
wisku była uzależniona od urbanistyczno-funkcjo-
nalnego charakteru terenu oraz natężenia ruchu
drogowego, to nie podlegała ona zróżnicowaniu ze
względu na rodzaj źródła hałasu, a więc taka sama
norma odnosiła się do oddziaływania akustycznego
na środowisko przemysłowych źródeł hałasu, jak
i komunikacyjnych (drogi, linie kolejowe, lotniska).
W 1998 r. zostało wprowadzone zróżnicowanie war-
tości dopuszczalnego poziomu hałasu w środowisku
nie tylko w zależności od urbanistyczno-funkcjonal-
nego charakteru terenów, ale również w zależności
od rodzaju źródeł hałasu. Równocześnie na podkre-
ślenie zasługuje fakt, że wprowadzając niniejsze
zróżnicowanie wartości dopuszczalnego poziomu ha-
łasu w środowisku, normy odnoszące się do akustycz-
nych oddziaływań dróg oraz linii kolejowych podwyż-
szono od 5 do 10 dB w stosunku do norm obowiązu-
jących dla źródeł przemysłowych.
Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 1 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U.
z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.) dopuszczalne
poziomy hałasu w środowisku określa, w drodze roz-
porządzenia, minister właściwy do spraw środowiska
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
zdrowia.
W związku z powyższym wystąpiłem do ministra
zdrowia z prośbą o zajęcie stanowiska odnośnie do
zmian postulowanych przez posła Wiesława Wodę.
Uzyskana opinia resortu zdrowia jest w tej kwe-
stii jednoznacznie negatywna i wskazuje na szereg
bardzo poważnych skutków oddziaływania ponadnor-
matywnego hałasu na organizm ludzki, w tym nad-
ciśnienie, bezsenność, migreny, nerwice, zwiększony
poziom cholesterolu prowadzący do zawałów serca,
jak też spowolniony rozwój umysłowy dzieci.
Jednocześnie pragnę poinformować Pana Mar-
szałka, że obowiązujące w Rzeczypospolitej Polskiej
akustyczne standardy jakości środowiska nie odbie-
gają od standardów obowiązujących w państwach
Unii Europejskiej.
Podsekretarz stanu
Bernard Błaszczyk
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
ministra skarbu państwa
na zapytanie posła Arkadiusza Mularczyka
w sprawie zasadności zwolnień grupowych
w spółce Ruch SA (5429)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapy-
taniem poselskim pana Arkadiusza Mularczyka, po-
sła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w sprawie za-
sadności zwolnień grupowych w spółce Ruch SA
uprzejmie wyjaśniam, co następuje.
Minister skarbu państwa reprezentujący Skarb
Państwa w spółce Ruch SA wykonuje prawa z akcji
na walnym zgromadzeniu jako jeden z wielu akcjo-
nariuszy zgodnie z postanowieniami Kodeksu spółek
handlowych i nie jest właściwy do rozpatrywania za-
żaleń dotyczących spraw spółki, które są zastrzeżone
dla kompetencji zarządu. Ponadto pragnę wskazać,
iż Ruch SA jest spółką publiczną prawa handlowego
i winna traktować wszystkich akcjonariuszy w spo-
sób jednakowy niezależnie od liczby akcji, jakie po-
siadają w spółce. Pomimo powyższych uwarunkowań
regulujących status ministra skarbu państwa w spół-
ce, ministerstwo zwróciło się do zarządu spółki o wy-
jaśnienie kwestii poruszonej przez pana Arkadiusza
Mularczyka.
Z uwagi na kontrolny pakiet akcji Skarbu Pań-
stwa w spółce, a także na planowane rozpoczęcie pro-
cesu zbycia akcji Ruch SA, minister skarbu państwa
zdeterminowany przeprowadzeniem głębokich zmian
restrukturyzacyjnych w celu przywrócenia rentow-
ności jej działalności, wzrostu wartości spółki –
w ramach obowiązujących zasad ładu korporacyjne-
go – zobligował zarząd do podjęcia działań w celu
opracowania i wdrożenia programu naprawczego
spółki. Efektem tych działań było zatwierdzenie
przez Radę Nadzorczą w marcu 2009 r. dokumentu
„Strategia na lata 2008–2011”, który wyznacza kie-
runki działalności spółki na najbliższe lata. Pragnę
poinformować, że za przeprowadzeniem zmian w spół-
ce postulowały również organizacje związkowe dzia-
łające w spółce.
Z informacji uzyskanych od Zarządu Ruch SA wy-
nika, że terminowa realizacja założeń „Strategii na
lata 2008–2011” winna przynieść zdecydowaną po-
prawę sytuacji ekonomicznej i finansowej spółki już
w roku 2010.
Jednym z głównych działań restrukturyzacyj-
nych podjętych przez zarząd spółki jest przeprowa-
dzenie zwolnień grupowych. Jak wynika z uzyska-
nych informacji ze strony zarządu spółki:
1. W 2008 r. odszkodowanie wynikające z porozu-
mienia w sprawie zakończenia sporu zbiorowego
z dnia 13 czerwca 2005 r. otrzymało 228 pracowni-
ków, w 2009 r. – 465 pracowników (do końca listopa-
da 2009 r.).
2. Dla pracowników Ruch SA zwolnionych w 2008
r. zostały wypłacone świadczenia wynikające z posia-
danych gwarancji zatrudnienia na łączną kwotę
13 150 042,04zł.
3. Dla pracowników Ruch SA zwalnianych w 2009 r.
została zabezpieczona (w postaci stosownej rezerwy)
kwota na odprawy w wysokości 22 126 237 zł. Kwota
ta obejmuje zarówno świadczenia wynikające z gwa-
rancji zatrudnienia, jak również przepisów Kodeksu
pracy i przepisów dotyczących zwolnień grupowych,
z czego do 30 listopada 2009 r. zostało zwolnionych
465 pracowników, którym spółka wypłaciła świad-

czenia wynikające z posiadanych gwarancji na łącz-
ną kwotę 16 661 357,83 zł.
4. Pracownicy zwalniani w ramach procesów
zwolnień grupowych przeprowadzonych w 2008 r.
i 2009 r. nie byli ponownie zatrudniani w spółce.
5. Koszt świadczeń wypłaconych w roku 2008 i
okresie od 1 stycznia do 30 listopada 2009 r. dla
zwalnianych pracowników spółki wyniósł łącznie
29 811 399,87 zł. Wydatki na ww. świadczenia zosta-
ły sfinansowane ze środków własnych spółki.
Jednocześnie chciałbym podkreślić, że uważam
za niezbędne tworzenie przychylnego programowi
restrukturyzacji klimatu społecznego, który ułatwi
jego przeprowadzenie i pozwoli uzyskać poprawienie
sytuacji ekonomicznej spółki.
Z poważaniem
Minister
Aleksander Grad
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
ministra sportu i turystyki
na zapytanie poseł Marzeny Okła-Drewnowicz
w sprawie możliwości rozwoju strzelnicy
sportowej w Starachowicach (5488)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie poseł na Sejm RP pani Marzeny Okła-Drew-
nowicz, sygn. SPS-024-5488/09, w sprawie możliwo-
ści rozwoju strzelnicy sportowej w Starachowicach
uprzejmie informuję, co następuje.
Minister sportu i turystyki jest dysponentem
środków Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej, któ-
rymi gospodarowanie określone zostało w rozporzą-
dzeniu ministra sportu z dnia 10 lipca 2006 r. w spra-
wie dofinansowania zadań ze środków Funduszu
Rozwoju Kultury Fizycznej (Dz. U. Nr 134, poz. 944,
z późn. zm.).
Zgodnie z ww. rozporządzeniem środki Funduszu
Rozwoju Kultury Fizycznej przeznacza się na:
1. dofinansowanie modernizacji, remontów i in-
westycji obiektów sportowych,
2. rozwijanie sportu wśród dzieci, młodzieży i osób
niepełnosprawnych.
Dofinansowanie zadań dotyczących modernizacji,
remontów i inwestycji obiektów sportowych realizo-
wane jest w dwóch programach: wojewódzkich pro-
gramach rozwoju bazy sportowej oraz programie in-
westycji o szczególnym znaczeniu dla sportu (szcze-
gółowe informacje o aplikacji do ww. programów
znajdują się na stronie internetowej Ministerstwa
Sportu i Turystyki www.msport.gov.pl).
353
Kwalifikowania zadań do dofinansowania w ra-
mach wojewódzkich wieloletnich programów rozwoju
bazy sportowej oraz podziału środków w ramach
przyznanych limitów na województwo dokonuje mar-
szałek terenowo właściwego Urzędu Marszałkow-
skiego, wprowadzając inwestycję do programu uchwa-
łą sejmiku województwa, stosując kryteria określone
ww. rozporządzeniem.
Program inwestycji o szczególnym znaczeniu dla
sportu obejmuje obszary dofinansowania przedsię-
wzięć inwestycyjnych stanowiących głównie zaplecze
szkoleniowo-treningowe dla kadry narodowej i olim-
pijskiej oraz obiekty służące organizacji imprez spor-
towych najwyższej rangi. Kwalifikowania zadań do
tego programu, w oparciu o zgłoszenie przez inwe-
stora realizacji obiektu sportowego, dokonuje Komi-
sja do Spraw Strategicznych Inwestycji Sportowych.
Na stronach internetowych Ministerstwa Sportu
i Turystyki zostały zamieszczone wytyczne dla wnio-
skodawców dotyczące zgłoszeń przedsięwzięć inwe-
stycyjnych do ujęcia w programie o szczególnym zna-
czeniu dla sportu zawierające niezbędną dokumen-
tację zgłoszeniową oraz terminy jej dostarczenia.
Skompletowana dokumentacja będzie podstawą
do oceny i zaopiniowania zadania inwestycyjnego
w ramach przedstawionego programu ze szczegól-
nym uwzględnieniem opinii oraz rekomendacji pol-
skich związków sportowych wskazujących priorytety
inwestycyjne dla poszczególnych dyscyplin.
Aktualnie trwają prace nad rozliczeniem wyko-
rzystania środków z Funduszu Rozwoju Kultury Fi-
zycznej za rok 2009. Po zakończeniu czynności roz-
liczeniowych ministerstwo przystąpi do konstrukcji
programów i limitów dofinansowania na rok 2010.
Mam nadzieję, że przedstawione możliwości po-
zyskania dofinansowania ze środków znajdujących
się w dyspozycji Ministerstwa Sportu i Turystyki
będą pomocne w działaniach prowadzących do zmo-
dernizowania starachowickiej strzelnicy sportowej i do-
stosowania jej do sportowych norm europejskich.
Z poważaniem
Minister
Adam Giersz
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Środowiska
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Grzegorza Raniewicza
w sprawie szkód w uprawach rolnych (5490)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
zapytanie posła Grzegorza Raniewicza z dnia 1 grud-
354
nia 2009 r., skierowane do ministra środowiska przy
piśmie Pana Marszałka z dnia 11 grudnia 2009 r.,
w sprawie odszkodowań za szkody wyrządzane przez
dziki oraz bobry, uprzejmie informuję, że minister
środowiska podjął już określone działania, kierując
się potrzebą złagodzenia problemu szkód łowiec-
kich.
Minister środowiska zgłaszał propozycje przy no-
welizacji ustawy o ubezpieczeniach upraw rolnych
i zwierząt gospodarskich rozszerzenia dopłat do skła-
dek ubezpieczeń producentów rolnych dodatkowo
z tytułu szkód spowodowanych w uprawach rolnych
przez zwierzęta łowne. Minister rolnictwa i rozwoju
wsi w odpowiedzi stwierdził, że wytyczne Wspólnoty
w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym i le-
śnym na lata 2007–2013, jak i rozporządzenie Komi-
sji (WE) nr 1857/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r.
w sprawie stosowania art. 87 i 88 traktatu w odnie-
sieniu do pomocy państwa dla małych i średnich
przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną
z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniają-
ce rozporządzenie (WE) nr 70/2001 nie przewidują
możliwości udzielania pomocy ze środków publicz-
nych w tym zakresie.
Pragnę również nadmienić, że minister środowi-
ska oraz minister rolnictwa i rozwoju wsi zwrócili się
wspólnie do Komisji Europejskiej (pani Mariann Fi-
scher Boel, komisarza do spraw rolnictwa i rozwoju
wsi) o rozważenie możliwości pomocy finansowej dla
państwa, w formie wsparcia finansowania odszkodo-
wań łowieckich ze środków wspólnotowych. Uzyska-
na z KE odpowiedź w tej sprawie nie była jednak
satysfakcjonująca.
Niezależnie od powyższego minister środowiska
w porozumieniu z ministrem rolnictwa i rozwoju wsi
wydał rozporządzenie wprowadzające zmianę okresu
polowań na dziki – gatunek wyrządzający największe
szkody łowieckie, wskazując całoroczny okres polo-
wań na dziki z wyjątkiem loch.
W najbliższych dniach zostanie także opubliko-
wane nowe rozporządzenie ministra środowiska re-
gulujące sposób postępowania przy szacowaniu szkód
łowieckich i wypłaty odszkodowań za szkody w upra-
wach i płodach rolnych. Rozporządzenie to wychodzi
naprzeciw oczekiwaniom wszystkich zainteresowa-
nych stron i stanowi kompromis ustaleń ekspertów
z dziedziny szkód łowieckich.
Odnośnie do pogarszającej się sytuacji finansowej
kół łowieckich chciałbym nadmienić, że dzierżawcy
i zarządcy obwodów łowieckich są zobowiązani zapi-
sami ustawy Prawo łowieckie do bezwzględnego re-
gulowania swoich zobowiązań w zakresie likwidacji
szkód łowieckich bez względu na okresową sytuację
finansową koła łowieckiego lub zarządcy obwodu ło-
wieckiego.
Odnosząc się do problemu szkód wyrządzanych
przez bobry – gatunek objęty ochroną częściową,
chciałbym zauważyć, że jest to gatunek, który pod-
lega ochronie w większości krajów europejskich, a za
szkody wyrządzane przez bobry odpowiada Skarb
Państwa.
W roku 2005 na zlecenie ministra środowiska
w celu ograniczenia szkód powodowanych przez bo-
bry został opracowany poradnik „Analiza dotychcza-
sowych rodzajów i rozmiaru szkód wyrządzonych
przez bobry oraz stosowanie metod rozwiązywania
sytuacji konfliktowych” dotyczący sposobów ograni-
czania szkód wyrządzanych przez bobry. Poradnik
ten został rozesłany do wszystkich wojewódzkich
konserwatorów przyrody oraz do wszystkich dyrek-
torów parków narodowych. Jest on pomocny w pro-
wadzeniu właściwej edukacji w zakresie zapobiega-
nia możliwym do uniknięcia konfliktom oraz popra-
wę wizerunku tego gatunku.
Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym – art. 56
ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochro-
nie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220,
z późn. zm.) – regionalny dyrektor ochrony środowi-
ska na obszarze swojego działania może zezwolić
w stosunku do zwierząt objętych ochroną częściową
na czynności podlegające zakazom m.in. na chwyta-
nie, zabijanie, niszczenie żeremi, tam oraz na prze-
mieszczenie z miejsca regularnego przebywania na
inne miejsce, jeśli wynikają z konieczności ogranicze-
nia poważnych szkód w gospodarce w szczególności
rolnej, leśnej lub rybackiej. Wyjątkiem jest sytuacja,
kiedy zakres zezwolenia obejmuje kilka województw,
wówczas zezwolenie wydaje generalny dyrektor
ochrony środowiska.
Zgodnie z powyższym w ramach ograniczenia li-
czebności populacji bobra europejskiego w celu
zmniejszenia jej uciążliwości dla gospodarki rolnej,
leśnej lub rybackiej, corocznie wydawane są stosow-
ne zezwolenia. Obowiązujące przepisy pozwalają na
kontrolę populacji bobra europejskiego na terenie
Rzeczypospolitej Polskiej.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Janusz Zaleski
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
prokuratora krajowego,
zastępcy prokuratora generalnego
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Stanisława Pięty
w sprawie przebiegu i rezultatów śledztwa
prowadzonego na podstawie zawiadomienia
regionalnej izby obrachunkowej
przez Prokuraturę Okręgową w Częstochowie,
dotyczącego nieprawidłowości
w Szkole Rzemieślniczej w Bielsku-Białej (5502)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
udzielonej odpowiedzi z dnia 5 stycznia 2010 r., sygn.
PR II Ko1606/09, na zapytanie pana posła Stanisława
Pięty przekazane przy piśmie z dnia 11 grudnia 2009 r.,

znak: SPS-024-5502/09, dodatkowo przedstawiam,
co następuje.
Przeprowadzone postępowanie wyjaśniające w za-
kresie okoliczności związanych z zachowaniem poza
służbą pana A. K. – zastępcy prokuratora apelacyj-
nego w Katowicach – nie potwierdziło podniesionych
w interpelacji pana posła zarzutów. Pan A. K. nie
kwestionuje faktu znajomości z W. H., jak również
swojego udziału w imprezie sylwestrowej na przeło-
mie 2006 i 2007 r. zorganizowanej w bielskim Domu
Muzyki, w której uczestniczyło łącznie ok. 450–500
osób. Nie zaprzecza także, iż wprawdzie sporadycz-
nie, ale bywał z rodziną albo ze znajomymi w biel-
skich lokalach gastronomicznych, w tym w restaura-
cji „Bracka”. Pan A. K. od urodzenia zamieszkuje
w Bielsku-Białej, stąd też zna wiele osób zamieszku-
jących bądź pracujących w tym mieście. Wymieniony
oświadczył, że po uzyskaniu informacji, iż w związku
z działalnością pana W. H. wszczęto w Prokuraturze
Rejonowej w Bielsku-Białej postępowanie przygoto-
wawcze, oraz informacji o prowadzeniu śledztwa
przeciwko osobie związanej z właścicielami restau-
racji „Bracka” podjął decyzję o zakończeniu znajomo-
ści z wymienionym, przestał też bywać we wskaza-
nym lokalu. Pan A. K. zaprzeczył, by utrzymywał
towarzyskie kontakty z politykami. Zapewnił, że nikt
ze znajomych nigdy nie miał najmniejszego wpływu
na sposób i rodzaj podejmowanych przez niego czyn-
ności służbowych.
Prokurator apelacyjny w Katowicach zapewnił,
iż pan A. K. nie wpływa na bieg śledztwa o sygn. akt
V Ds. 35/09/S prowadzonego w Prokuraturze Okrę-
gowej w Częstochowie. Ponadto potwierdził, że pan
A. K. informował go o znajomości z W. H.
Z poważaniem
Prokurator krajowy,
zastępca prokuratora generalnego
Edward Zalewski
Warszawa, dnia 27 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Jarosława Matwiejuka
w sprawie niezapłacenia
przez Podlaski Oddział Wojewódzki
Narodowego Funduszu Zdrowia za terapię
pacjentów onkologii Dziecięcego Szpitala
Klinicznego w Białymstoku (5504)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapy-
taniem pana Jarosława Matwiejuka, posła na Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej, z dnia 30 listopada 2009 r.
355
w sprawie niezapłacenia przez Podlaski Oddział Na-
rodowego Funduszu Zdrowia za terapię pacjentów
onkologii Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Bia-
łymstoku, przesłanym przy piśmie Marszałka Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 grudnia 2009 r.,
znak: SPS-024-5504/09, uprzejmie proszę o przyjęcie
następujących wyjaśnień.
Zadania z zakresu określania jakości i dostępno-
ści oraz analizy kosztów świadczeń opieki zdrowotnej
w zakresie niezbędnym dla prawidłowego zawierania
umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,
przeprowadzanie konkursów ofert, rokowań i zawie-
ranie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowot-
nej, a także monitorowanie ich realizacji i rozlicza-
nie, zgodnie z przepisem art. 97 ust 3 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowot-
nej finansowanych ze środków publicznych (tekst
jednolity: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn.
zm.), należą do kompetencji Narodowego Funduszu
Zdrowia.
W związku z powyższym w ramach nadzoru spra-
wowanego nad Narodowym Funduszem Zdrowia mi-
nister zdrowia wystąpił do Podlaskiego OW NFZ
z prośbą o przedstawienie stanowiska w przedmioto-
wej sprawie. Z informacji przekazanych przez dyrek-
tora Podlaskiego OW NFZ wynika, że w zakresie
onkologii i hematologii dziecięcej – hospitalizacja od
pierwszych miesięcy 2009 r. obserwowało się niewy-
konanie umowy, na dzień 29 grudnia 2009 r. na po-
ziomie 7,4%. Kwota zobowiązania w tym zakresie
wynosi 3 422 610 zł, przedłożone rachunki opiewały
na łączną kwotę 3 160 802,93 zł, natomiast z rapor-
tów statystyczno-medycznych wynika wartość wyko-
nanych świadczeń na kwotę 3 169 217,93 zł. Jedno-
cześnie ogólna wartość zrealizowanych świadczeń
opieki zdrowotnej przekracza całkowitą kwotę zobo-
wiązania wynikającego z zawartych umów, która na
dzień 29 grudnia 2009 r. wynosi 5 897 380,45 zł.
Ponadto dyrektor poinformował, że w 2009 r. do
Podlaskiego OW NFZ wpłynęły 43 wnioski od Uni-
wersyteckiego Dziecięcego Szpitala Klinicznego im.
L. Zamenhofa w Białymstoku o wyrażenie zgody na
sfinansowanie świadczeń w ramach procedury
„Świadczenia za zgodą płatnika”. Analiza wysokości
niewykonania umowy w zakresie: onkologia i hema-
tologia dziecięca – hospitalizacja, nie zezwalała na
pozytywne rozpatrzenie tych wniosków, ponieważ
spowodowałoby to w konsekwencji brak środków fi-
nansowych na bieżącą realizację zakresu onkologia
i hematologia dziecięca i ograniczenie dostępu do
świadczeń w ww. zakresie.
Jednocześnie dyrektor poinformował, że świad-
czenia udzielone w trakcie hospitalizacji będących
przedmiotem ww. wniosków zostały opłacone (lub
w jednym przypadku oczekujące na opłacenie po po-
zytywnej weryfikacji raportów statystyczno-medycz-
nych) w ramach umów „oddziały szpitalne” oraz
„chemioterapia” jako grupa systemu JGP z wartością
osobodni finansowych ponad limit określony grupą
albo osobodni w ramach hospitalizacji hematoonko-
356
logicznej dla dzieci, jak również świadczeń przewi-
dzianych do sumowania zgodnie z zapisami zarzą-
dzeń regulujących rodzaj „leczenie szpitalne”, na
łączną kwotę 198,5 tys. zł.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Cezary Rzemek
Warszawa, dnia 2 lutego 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Anny Zalewskiej
w sprawie bardzo złej sytuacji
w świdnickim szpitalu „Latawiec” (5521)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapy-
taniem pani Anny Zalewskiej, posła na Sejm Rzeczy-
pospolitej Polskiej, z dnia 27 listopada 2009 r. w spra-
wie bardzo złej sytuacji w świdnickim szpitalu „La-
tawiec”, przesłanym przy piśmie Marszałka Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 grudnia 2009 r.,
znak: SPS-024-5521/09, uprzejmie proszę o przyjęcie
następujących wyjaśnień.
Zadania z zakresu określania jakości i dostępno-
ści oraz analizy kosztów świadczeń opieki zdrowotnej
w zakresie niezbędnym dla prawidłowego zawierania
umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,
przeprowadzanie konkursów ofert, rokowań i zawie-
ranie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowot-
nej, a także monitorowanie ich realizacji i rozliczanie,
zgodnie z przepisem art. 97 ust 3 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U.
z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) należą do
kompetencji Narodowego Funduszu Zdrowia.
W związku z powyższym w ramach nadzoru spra-
wowanego nad Narodowym Funduszem Zdrowia mi-
nister zdrowia wystąpił do Dolnośląskiego OW NFZ
z prośbą o przedstawienie stanowiska w przedmioto-
wej sprawie. Z informacji przekazanych przez dyrek-
tora Dolnośląskiego OW NFZ wynika, że wysokość
kontraktu na leczenie szpitalne zawartego z SPZOZ
w Świdnicy na 2010 r. została ustalona w toku nego-
cjacji prowadzonych pod koniec grudnia 2009 r.
Ponadto z informacji przesłanej przez prezesa
NFZ wynika, że wartość ww. kontraktu została usta-
lona na poziomie 100,6% wartości kontraktu na 2009 r.
według stanu na dzień 30 czerwca 2009 r.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Marek Haber
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu w Ministerstwie Środowiska
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Czesława Hoca
w sprawie zdecydowanego i obiektywnego
wyjaśnienia przyczyn zanieczyszczenia
środowiska przyrodniczego na obszarze
osiedla mieszkaniowego Radzikowo II
w Kołobrzegu i przedstawienia pilnych działań
Ministerstwa Środowiska prowadzących do ich
wyeliminowania oraz niezapewnienia
możliwości udziału społeczeństwa
w postępowaniu dotyczącym oceny
oddziaływania na środowisko w inwestycjach
w pobliżu tej części Kołobrzegu (5525)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pi-
smo Pana Marszałka z dnia 8 grudnia 2009 r., znak:
SPS-024-5525/09, dotyczące zapytania posła Czesła-
wa Hoca z dnia 28 listopada 2009 r. w sprawie zde-
cydowanego i obiektywnego wyjaśnienia przyczyn
zanieczyszczenia środowiska przyrodniczego na ob-
szarze osiedla mieszkaniowego Radzikowo II w Ko-
łobrzegu i przedstawienia pilnych działań minister-
stwa prowadzących do ich wyeliminowania oraz nie-
zapewnienia możliwości udziału społeczeństwa w po-
stępowaniu dotyczącym oceny oddziaływania na
środowisko w inwestycjach w pobliżu tej części Koło-
brzegu, uprzejmie informuję, co następuje.
Na terenie sąsiadującym z osiedlem Radzikowo II
funkcjonują obecnie:
— oczyszczalnia ścieków zlokalizowana w Korzy-
ścienku, ul. Wspólna 5, 78-132 Grzybowo zarządzana
przez Miejskie Wodociągi i Kanalizacja sp. z o.o.
z siedzibą przy ul. Artyleryjskiej 3, 78-100 Kołobrzeg,
— kompostownia zlokalizowana w Korzyścienku,
ul. Wspólna 1, 78-132 Grzybowo zarządzana przez
Miejski Zakład Zieleni, Dróg i Ochrony Środowiska
sp. z o.o. w Kołobrzegu, ul. VI Dywizji Piechoty 60,
78-100 Kołobrzeg,
w fazie budowy znajduje się:
— spalarnia odpadów firmy „PORTKA” sp. z o.o.
z siedzibą w Kołobrzegu, ul. VI Dywizji Piechoty 60.
Natomiast Centralna Ciepłownia CC1/2 należąca
do Miejskiej Energetyki Cieplnej sp. z o.o. w Koło-
brzegu zlokalizowana jest na terenie miasta Koło-
brzegu przy ul. Kołłątaja 3.
W odniesieniu do poszczególnych pytań poniżej
przekazuję stosowne odpowiedzi.
Pytanie 1. Czy ww. inwestycje na terenie uzdro-
wiska Kołobrzeg (spalarnia, oczyszczalnia ścieków,
kompostownia i inne ww.) mają obowiązek uzyskania
pozwolenia zintegrowanego zgodnie z ustawą Prawo
ochrony środowiska (art. 201) na wprowadzenie do
środowiska substancji lub energii do wszystkich kom-
ponentów środowiska, przy zachowaniu wymogów
ochrony środowiska wg zasad tzw. najlepszych do-
stępnych technik (Best Available Techniques, BAT)?

Albowiem ustawa P.o.ś. (art. 365) nakazuje wstrzy-
manie funkcjonowania instalacji eksploatowanych
bez wymaganego pozwolenia.
Spośród wymienionych w zapytaniu poselskim
instalacji zlokalizowanych na terenie uzdrowiska Ko-
łobrzeg obowiązkowi uzyskania pozwolenia zintegro-
wanego podlega jedynie Centralna Ciepłownia CC1/2
o wydajności 104,6 MW należąca do Miejskiej Ener-
getyki Cieplnej Kołobrzeg sp. z o.o. Pozwolenie zinte-
growane powyższa instalacja uzyskała decyzją sta-
rosty kołobrzeskiego z dnia 31 marca 2006 r., znak:
OŚ.I.7644-1/2005.
Pytanie 2. Czy ich budowa była zgodna z decyzją
o pozwoleniu na budowę poprzedzonej tzw. decyzją
środowiskową (wymaganą przez Prawo ochrony śro-
dowiska oraz przez nową ustawę o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale spo-
łeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach od-
działywania na środowisko)? Jakie będą konsekwen-
cje prawne budowy i funkcjonowania tych inwestycji,
do których doszło bez zapewnienia możliwości udzia-
łu społeczeństwa w postępowaniu w sprawie oceny
oddziaływania na środowisko?
Spalarnia odpadów
Dla przedsięwzięcia polegającego na budowie in-
stalacji do produkcji energii ze źródeł odnawialnych
w procesie quasi-pirolizy niskotemperaturowej z ka-
talitycznym adsorpcyjnym systemem oczyszczania
gazów odlotowych wydane zostały następujące decy-
zje administracyjne:
1. wójta gminy Kołobrzeg – o warunkach zabudo-
wy dla inwestycji polegającej na budowie komina in-
stalacji do produkcji energii w obrębie Korzystna na
działce nr 314/7 z dnia 26 kwietnia 2007 r., znak:
GKI-II/7331/1/07;
2. wójta gminy Kołobrzeg – o środowiskowych
uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzię-
cia polegającego na budowie instalacji do produkcji
energii ze źródeł odnawialnych metodą quasi-piroli-
zy niskotemperaturowej z kataliczno-adsorpcyjnym
systemem oczyszczania gazów odlotowych o wydaj-
ności 9,5 tony paliw na dobę z dnia 29 sierpnia 2007 r.,
znak: GKI-V/7624/2/07;
3. wójta gminy Kołobrzeg – o warunkach zabudowy
z dnia 4 listopada 2008 r., znak: GKI-II/7331/1/08;
4. starosty kołobrzeskiego – zatwierdzająca pro-
jekt budowlany i udzielająca pozwolenie na budowę
z dnia 11 grudnia 2008 r., znak: B.7351-1113/08;
5. starosty kołobrzeskiego – pozwalająca na wpro-
wadzanie gazów i pyłów do powietrza ze źródeł emi-
sji zlokalizowanych na terenie Zakładu Utylizacji
Odpadów Organicznych w Korzyścienku gm. Koło-
brzeg z dnia 6 maja 2009 r., znak: OŚ.II.7611-3/09.
Wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowa-
niach poprzedzone zostało sporządzeniem raportu
oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, sto-
sownie do uzgodnień z Państwowym Powiatowym
Inspektorem Sanitarnym w Kołobrzegu oraz woje-
wodą zachodniopomorskim.
357
Udział społeczeństwa w procesie inwestycyjnym
spalarni był realizowany poprzez zamieszczenie na
tablicach ogłoszeń sołectwa Korzystno (na terenie
którego była realizowana inwestycja) oraz Urzędu
Gminy Kołobrzeg:
— zawiadomienia wójta gminy Kołobrzeg z dnia
8 lipca 2009 r. o wszczęciu postępowania i skierowa-
niu wystąpień do organów uzgadniających (zawiado-
mienie na stronie internetowej oraz tablicy ogłoszeń
Urzędu Gminy Kołobrzeg zostało zamieszczone na
okres od 9 lipca do 3 sierpnia 2009 r., natomiast
w sołectwie Korzystno zawiadomienie było wywie-
szone na tablicy ogłoszeń w dniach od 15 lipca do
31 października 2009 r.);
— obwieszczenia wójta gminy Kołobrzeg z dnia
22 lipca 2009 r. o przystąpieniu do przeprowadzenia
oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko
(obwieszczenie na stronie internetowej oraz tablicy
ogłoszeń Urzędu Gminy Kołobrzeg zostało zamiesz-
czone na okres od 24 lipca do 17 sierpnia 2009 r.,
natomiast w sołectwie Korzystno zawiadomienie było
wywieszone na tablicy ogłoszeń w dniach od 28 lipca
do 30 listopada 2009 r.).
W chwili obecnej instalacja nie jest eksploatowa-
na. Dotychczasowe próby technologiczne uruchomie-
nia instalacji polegały na sprawdzeniu szczelności
instalacji, zaworów, sprawdzeniu poprawności dzia-
łania płuczki alkalicznej oraz sprawdzeniu instalacji
sprężonego powietrza i aparatury kontrolno-pomia-
rowej. Inwestor oczekuje na dostarczenie i montaż
systemu ciągłego monitoringu emisji zanieczyszczeń
do powietrza.
Inwestor, zgodnie z art. 76 ust. 4 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U.
z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.), jest zobowią-
zany do poinformowania wojewódzkiego inspektora
ochrony środowiska o planowanym terminie oddania
do użytkowania ww. instalacji lub o terminie zakoń-
czenia rozruchu, gdy jest on przewidywany. O powyż-
szym obowiązku pouczony został podczas kontroli
interwencyjnej przeprowadzonej przez WIOŚ w Szcze-
cinie – Delegaturę w Koszalinie kierownik zakładu
występujący w imieniu spółki „PORTKA” sp. z o.o.
z siedzibą w Kołobrzegu, ul. VI Dywizji Piechoty 60.
Po otrzymaniu zgłoszenia delegatura w Koszalinie
przeprowadzi kontrolę inwestycyjną.
Oczyszczalnia ścieków
Oczyszczalnia ścieków została rozbudowana i zmo-
dernizowana w latach 2004–2005. Decyzja zatwier-
dzająca projekt budowlany i pozwolenie na budowę
wydana została przez starostę kołobrzeskiego w dniu
25 listopada 2003 r., znak: B.II.7351-331/03. Inwe-
storem był MWiK Jednoosobowa Spółka Gminy Miej-
skiej sp. z o.o. w Kołobrzegu. W celu realizacji przed-
sięwzięcia inwestor uzyskał m.in.:
1) decyzję wójta gminy Kołobrzeg o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 3 wrze-
śnia 2003 r.;
2) decyzję wojewody zachodniopomorskiego, po-
zwolenie wodnoprawne, znak: K-SR-Ś-3/6811/17-2/
358
03, z dnia 4 sierpnia 2003 r. ujmującą warunki, jakie
instalacja będzie spełniała już po rozbudowie, stąd
nie wymagało zmiany po ukończeniu inwestycji;
3) decyzję wojewody zachodniopomorskiego, po-
zwolenie na wytwarzanie odpadów, znak: K-SR-Ś-
-5/6620/16-2/05, z dnia 2 maja 2005 r.
Raport oddziaływania przedsięwzięcia na środo-
wisko opracowany został dwukrotnie przez Przedsię-
biorstwo Ochrony Środowiska „Biotop” w Pile na
etapie wydawania decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu w maju 2003 r. oraz na
etapie wydawania pozwolenia na budowę we wrze-
śniu 2003 r.
W dniu 17 maja 2005 r. wpłynęło zawiadomienie
w trybie art. 76 ust. 4 ustawy Prawo ochrony środo-
wiska o zamiarze przystąpienia do użytkowania
przedmiotowej oczyszczalni ścieków. Po przeprowa-
dzeniu kontroli w dniu 30 maja 2005 r. Zachodniopo-
morski WIOŚ nie wniósł sprzeciwu do zamiaru przy-
stąpienia do użytkowania instalacji.
Nie udało się uzyskać od wójta gminy Kołobrzeg
dokumentu potwierdzającego powiadomienie społe-
czeństwa o rozbudowie oczyszczalni.
Kompostownia odpadów
Podczas procesu inwestycyjnego, przed wydaniem
decyzji na lokalizację inwestycji, uzyskano następu-
jące uzgodnienia:
— okręgowego urzędu górniczego – postanowie-
nie z dnia 10 czerwca 1991 r. L.dz.511/18/91,
— państwowego terenowego inspektora sanitar-
nego z Kołobrzegu – postanowienie z dnia 21 czerw-
ca 1991 r.,
— opinię urzędu wojewódzkiego, wydziału ochro-
ny środowiska, z dnia 4 lipca 1991 r., znak: OS.IV-
-7632/2/91.
W dniu 3 września 1991 r. Urząd Wojewódzki
w Koszalinie wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji
inwestycji.
Pozwolenie na budowę zostało wydane w dniu
17 stycznia 1992 r. przez kierownika oddziału urzędu
rejonowego – decyzja znak: NBiOś II -7351-3/92.
W dniu 23 marca 1992 r. Urząd Wojewódzki
w Koszalinie, Wydział Ochrony Środowiska, wydał
postanowienie, znak: OS.IV-7632/1/92, uzgadniające
rozwiązanie projektowe kompostowni.
Kompostownia odpadów uzyskała pozwolenie na
użytkowanie w 1999 r. – decyzja Starosty Kołobrze-
skiego z dnia 21 stycznia 1999 r., znak: BOŚ/I/7358-
-44/97. Przed wydaniem decyzji inwestor, zgodnie
z przepisami Prawa budowlanego, zgłosił do odbioru
inwestycyjnego przedmiotową instalację do Inspekcji
Sanitarnej, Państwowej Straży Pożarnej, Państwo-
wej Inspekcji Pracy oraz Inspekcji Ochrony Środowi-
ska. W związku z powyższym nie obejmowały jej
przepisy dotyczące tzw. decyzji środowiskowej, które
zostały wprowadzone przepisami ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska.
Odnosząc się do kwestii udziału społeczeństwa
w procesie inwestycyjnym, informuję, że w latach
1991–1992 obowiązek informowania przez organy
administracji państwowej o przygotowywanych
przedsięwzięciach dotyczył organizacji społecznych
właściwych ze względu na przedmiot swojego działa-
nia (art. 100 ust. 2 ustawy z 31 stycznia 1980 r.
o ochronie i kształtowaniu środowiska).
Pytanie 3. Czy zostało wydane pozwolenie na
użytkowanie składowiska odpadów po zatwierdzeniu
instrukcji eksploatacji oraz po przeprowadzeniu kon-
troli przez wojewódzkiego inspektora ochrony środo-
wiska? Czy instrukcja zawierała ustalenia zgodne
z wymaganiami sanitarnymi, bezpieczeństwa i hi-
gieny pracy, przeciwpożarowymi, a także wymaga-
niami ochrony środowiska?
Na terenie gminy Kołobrzeg nie jest obecnie eks-
ploatowane żadne składowisko odpadów.
Pytanie 4. Czy zastosowano skuteczne środki
ograniczenia emisji substancji toksycznych z jedno-
czesnym wprowadzeniem norm emisji dla każdej sub-
stancji toksycznej? Czy zakłady mają zatwierdzony
program zapobiegania awariom i czy go prawidłowo
i starannie realizują?
Spalarnia odpadów
Instalacja do termicznego unieszkodliwiania od-
padów (spalarnia) spełnia wymagania rozporządze-
nia ministra gospodarki z dnia 21 marca 2002 r.
w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia pro-
cesu termicznego przekształcania odpadów (Dz. U.
z 2002 Nr 37, poz. 339, z późn. zm.). Zgodnie z pro-
jektem budowlanym będzie wyposażona w instalację
do redukcji emisji zanieczyszczeń, ponadto cały pro-
ces będzie kontrolowany poprzez system ciągłego po-
miaru emisji zapewniający zatrzymanie instalacji
w razie zaburzeń w pracy lub awarii układu oczysz-
czania spalin.
Oczyszczalnia ścieków
Oczyszczalnia jest instalacją, w której nie wystę-
pują zorganizowane źródła emisji substancji toksycz-
nych. Ostatnia kontrola była prowadzona przez za-
chodniopomorskiego wojewódzkiego inspektora
ochrony środowiska w dniach 24, 26 i 28 sierpnia
2009 r. Badania automonitoringowe wykonane przez
eksploatującego instalację nie wykazały naruszenia
warunków pozwolenia wodnoprawnego.
Kompostownia odpadów
Kompostownia nie posiada źródeł zorganizowanej
emisji substancji toksycznych. W celu ograniczenia
emisji odorów z biostabilizatora zainstalowany został
filtr gruntowy o wymiarach 7m x 12m x 0,8 m.
Żaden z omawianych zakładów nie należy do za-
kładów dużego ryzyka (ZDR) bądź zakładów zwięk-
szonego ryzyka (ZZR) wystąpienia awarii. W związ-
ku z powyższym nie jest wymagany program zapo-
biegania poważnym awariom.
Pytanie 5. Czy zakład prowadzi stałą ewidencję
gospodarowania odpadami, czy obejmuje nią wszyst-
kie rodzaje odpadów? Czy nie są przekraczane stany
magazynowe substancji? Czy działająca spalarnia
uzyskała stosowne zezwolenia?
Dotychczasowe kontrole oczyszczalni ścieków i kom-
postowni wskazywały, iż prowadzona była ewidencja

gospodarowania odpadami, zgodnie z art. 36 ustawy
o odpadach. Zarządzający ww. instalacjami będą kon-
trolowani w 2010 r. zgodnie z przyjętym planem pra-
cy WIOŚ.
Spalarnia odpadów jest w fazie budowy, w związ-
ku z czym nie powstają odpady związane z jej dzia-
łalnością. Gospodarka odpadami, które powstały
w trakcie budowy instalacji, zostanie skontrolowana
w trakcie kontroli inwestycyjnej.
Pytanie 6. Czy ww. kompleks utylizacji odpadów
w Kołobrzegu ma kanalizację burzową zgodną z roz-
porządzeniem na podstawie Prawa wodnego?
Wody opadowe z placów utwardzonych na terenie
oczyszczalni ścieków poprzez przepompownię odpro-
wadzane są do urządzeń oczyszczalni ścieków.
Oczyszczalnia posiada decyzję wojewody zachodnio-
pomorskiego – pozwolenie wodnoprawne, znak:
K-SR-Ś-3/6811/17-2/03, z dnia 4 sierpnia 2003 r. obo-
wiązujące do dnia 31 grudnia 2013 r.
Wody opadowe z terenu kompostowni odprowa-
dzane są do ww. oczyszczalni ścieków, która znajdu-
je się w jej sąsiedztwie.
Wody opadowe z terenu spalarni odpadów zgodnie
z projektem będą odprowadzane do zbiornika bezod-
pływowego o pojemności 15 m3.
Pytanie 7. i 8. Czy i kiedy Ministerstwo Środowi-
ska podejmie natychmiastowe działania dla ustale-
nia przyczyn oraz charakterystyki i stopnia toksycz-
ności unoszącego się duszącego gazu na terenie osie-
dla Radzikowo II w Kołobrzegu?
Czy wobec powyższych doniesień obowiązuje
opracowanie Programu Ochrony Powietrza (POP)
w świetle dyrektywy 2008/50/WE Parlamentu Euro-
pejskiego i Rady z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie
jakości i czystszego powietrza dla Europy (CAFE)?
Podstawy prawne do oceny jakości powietrza sta-
nowią przede wszystkim:
— przepisy określone w tytule II: Ochrona zaso-
bów środowiska, dział: Ochrona powietrza ustawy
Prawo ochrony środowiska;
— rozporządzenie ministra środowiska z dnia
6 marca 2008 r. w sprawie stref, w których dokonuje
się oceny jakości powietrza (Dz. U. z 2008 r. Nr 52,
poz. 310);
— rozporządzenie ministra środowiska z dnia
3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych sub-
stancji w powietrzu (Dz. U. z 2008 r. Nr 47, poz. 281);
— rozporządzenie ministra środowiska z dnia 17
grudnia 2008 r. w sprawie dokonywania oceny pozio-
mów substancji w powietrzu (Dz. U. z 2009 r. Nr 5,
poz. 31);
— rozporządzenie ministra środowiska z dnia
19 listopada 2008 r. w sprawie zakresu i sposobu prze-
kazywania informacji dotyczących zanieczyszczenia
powietrza (Dz. U. z 2008 r. Nr 216, poz. 1377).
W świetle badań i oceny jakości powietrza prowa-
dzonej przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Śro-
dowiska w Szczecinie powiat kołobrzeski w roku
2008 został zakwalifikowany do klasy A (niezanie-
czyszczonej) pod kątem ochrony zdrowia, dla zanie-
359
czyszczeń substancjami określonymi w prawie pol-
skim: NO2, SO2, pył zawieszony w PM10, metale
w PM10 (ołów, arsen, nikiel, kadm), benzo(a)piren
w PM10, benzen, CO. Pod względem zanieczyszcze-
nia ozonem stwierdzono przekroczenie poziomu do-
celowego i poziomu celu długoterminowego (obszar
całego województwa bez aglomeracji szczecińskiej).
Pod kątem ochrony roślin powiat kołobrzeski tak-
że został oceniony w klasie A (brak zanieczyszczeń)
dla SO2 i NOx. Został jedynie przekroczony poziom
celu długoterminowego dla ozonu pod kątem ochrony
roślin, co także dotyczy obszaru województwa z wy-
łączeniem aglomeracji szczecińskiej, miasta Świno-
ujście i miasta Koszalina.
Biorąc powyższe pod uwagę, nie ma obecnie pod-
staw do sporządzenia dla powiatu kołobrzeskiego
programu naprawczego w postaci Programu Ochro-
ny Powietrza. Zgodnie z art. 89 ustawy Prawo ochro-
ny środowiska, Inspekcja Ochrony Środowiska doko-
nuje przedmiotowej oceny za rok kalendarzowy
w terminie do 31 marca roku następnego. Ocena ja-
kości powietrza w powiecie kołobrzeskim za rok 2009
zostanie wykonana do 31 marca 2010 r., zgodnie
z ww. artykułem 89 P.o.ś. W sytuacji gdyby stan po-
wietrza uległ pogorszeniu, zachodniopomorski woje-
wódzki inspektor ochrony środowiska wystąpi do
marszałka województwa zachodniopomorskiego
o podjęcie stosownych działań, o których mowa w art. 91
ustawy Prawo ochrony środowiska w sprawie usta-
nowienia Programu Ochrony Powietrza.
Pytanie 9. Czy zostanie przeniesiona elektrocie-
płownia Miejskiej Energetyki Cieplnej w Kołobrzegu
w pobliżu osiedla Radzikowo II w Kołobrzegu?
Zgodnie z informacją uzyskaną od wójta gminy
Kołobrzeg prowadzone jest obecnie postępowanie ad-
ministracyjne dotyczące wydania decyzji o środowi-
skowych uwarunkowaniach realizacji na terenie ob-
rębu ewidencyjnego Korzystno przedsięwzięcia „Bu-
dowa elektrociepłowni wytwarzającej energię w ko-
generacji”. Postępowanie powyższe zostało zawieszo-
ne, zgodnie z art. 69 ust. 4 ustawy z dnia 3 paździer-
nika 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku
i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środo-
wisko (Dz. U. z 2008 r. Nr 199, poz. 1227), do czasu
przedłożenia przez wnioskodawcę raportu o oddzia-
ływaniu przedsięwzięcia na środowisko – postano-
wienie z dnia 12 czerwca 2009 r., znak: GKI-V/7624/
10-p/09.
W prowadzonym postępowaniu administracyj-
nym zapewniony jest udział społeczeństwa, zgodnie
z wymogami ww. ustawy o udostępnianiu informacji
o środowisku.
Pytanie 10. Czy na terenie osiedla Radzikowo II
w Kołobrzegu będzie budowana stacja bazowa tele-
fonii komórkowej (lub usytuowany sam maszt)?
Zgodnie z informacją uzyskaną od prezydenta
miasta Kołobrzegu w dniu 11 marca 2008 r. wydano
decyzję, znak: UA.XIV.7331-292/07/08, ustalającą lo-
kalizację inwestycji celu publicznego dla zamierzenia
360
inwestycyjnego polegającego na budowie stacji bazo-
wej telefonii cyfrowej BTS 32796 przy ul. Partyzan-
tów 1 na działce 552 obr. 9 w Kołobrzegu. Decyzja
została wydana na wniosek Polskiej Telefonii Cyfro-
wej sp. o.o. w Warszawie z dnia 18 grudnia 2007 r.
W dniu 24 października 2008 r. PTC wystąpiła
o zmianę ww. decyzji w zakresie wysokości wieży
oraz powierzchni możliwej do zainwestowania. Ak-
tualnie postępowanie w tej sprawie jest zawieszone
na wniosek PTC postanowieniem UA.XIV.7331-292/
07/08 z dnia 13 lipca 2009 r.
Prowadząc postępowanie w sprawie, zapewniono
możliwość udziału społeczeństwa stosownie do wy-
mogów art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r.
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
(Dz. U. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.) poprzez obwiesz-
czenia:
— wszczęciu postępowania oraz o wydaniu decyzji
kończącej postępowanie umieszczone na stronie inter-
netowej urzędu miasta oraz na tablicy urzędu
w dniach 15–28 stycznia oraz 9–23 kwietnia 2008 r.,
— wszczęciu postępowania w sprawie zmiany de-
cyzji oraz o wydaniu postanowienia zawieszającego
postępowanie umieszczone na stronie internetowej
urzędu miasta oraz na tablicy urzędu w dniach 23
marca – 6 kwietnia 2009 r. oraz 17–30 lipca 2009 r.
W związku z protestami mieszkańców prezydent
miasta Kołobrzegu podjął rozmowy z przedstawicie-
lami PTC, w trakcie których wskazano alternatywną
lokalizację stacji bazowej – poza terenem miasta
i obszarem osiedla Radzikowo II, na terenie będącym
w posiadaniu Miejskich Wodociągów i Kanalizacji
sp. z o.o. w Kołobrzegu.
Zdaniem prezydenta miasta Kołobrzegu brak jest
aktualnie przesłanek wskazujących, że przedmioto-
wa stacja bazowa telefonii komórkowej będzie reali-
zowana na terenie osiedla Radzikowo II.
Z poważaniem
Sekretarz stanu
Stanisław Gawłowski
Warszawa, dnia 29 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Środowiska
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Mirosława Maliszewskiego
w sprawie odszkodowań otrzymywanych
przez rolników z kół łowieckich (5528)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
zapytanie posła Mirosława Maliszewskiego z dnia
24 listopada 2009 r., skierowane do ministra środo-
wiska przy piśmie Pana Marszałka z dnia 11 grudnia
2009 r. w sprawie odszkodowań za szkody łowieckie
w kontekście dopłat bezpośrednich, uprzejmie infor-
muję, że minister środowiska zwrócił się w przedmio-
towej sprawie do ministra rolnictwa i rozwoju wsi.
Szczegółowych wyjaśnień tego zagadnienia udzielę
zatem niezwłocznie po uzyskaniu odpowiedzi.
Niezależnie od powyższego uprzejmie informuję,
że minister środowiska podjął już szereg działań ma-
jących na celu złagodzenie problemu szkód łowiec-
kich zarówno dla rolników, jak też dzierżawców i za-
rządców obwodów łowieckich.
Minister środowiska zgłaszał propozycje przy no-
welizacji ustawy o ubezpieczeniach upraw rolnych
i zwierząt gospodarskich rozszerzenia dopłat do skła-
dek ubezpieczeń producentów rolnych dodatkowo
z tytułu szkód spowodowanych w uprawach rolnych
przez zwierzęta łowne. Minister rolnictwa i rozwoju
wsi w odpowiedzi stwierdził, że wytyczne Wspólnoty
w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym i le-
śnym na lata 2007–2013, jak i rozporządzenie Komi-
sji (WE) nr 1857/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r.
w sprawie stosowania art. 87 i 88 traktatu w odnie-
sieniu do pomocy państwa dla małych i średnich
przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną
z wytwarzaniem produktów rolnych oraz zmieniają-
ce rozporządzenie (WE) nr 70/2001 nie przewidują
możliwości udzielania pomocy ze środków publicz-
nych w tym zakresie.
Pragnę również nadmienić, że minister środowi-
ska oraz minister rolnictwa i rozwoju wsi zwrócili się
wspólnie do Komisji Europejskiej (pani Mariann Fi-
scher Boel – komisarza do spraw rolnictwa i rozwoju
wsi) o rozważenie możliwości pomocy finansowej dla
państwa, w formie wsparcia finansowania odszkodo-
wań łowieckich ze środków wspólnotowych. Uzyska-
na z KE odpowiedź w tej sprawie nie była jednak
satysfakcjonująca.
Niezależnie od powyższego minister środowiska
w porozumieniu z ministrem rolnictwa i rozwoju wsi
wydał rozporządzenie wprowadzające zmianę okresu
polowań na dziki – gatunek wyrządzający największe
szkody łowieckie, wskazując całoroczny okres polo-
wań na dziki z wyjątkiem loch.
W najbliższych dniach zostanie także opubliko-
wane nowe rozporządzenie ministra środowiska re-
gulujące sposób postępowania przy szacowaniu szkód
łowieckich i wypłaty odszkodowań za szkody w upra-
wach i płodach rolnych. Rozporządzenie to wychodzi
naprzeciw oczekiwaniom wszystkich zainteresowa-
nych stron i stanowi kompromis ustaleń ekspertów
z dziedziny szkód łowieckich.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Janusz Zaleski
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.

Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
na zapytanie posła Mirosława Maliszewskiego
w sprawie odszkodowań otrzymywanych
przez rolników z kół łowieckich (5528)
Szanowny Panie Ministrze! W odpowiedzi na pi-
smo z dnia 5 stycznia 2010 r., znak DLgł-051/26/09/
34/PJ, dotyczące zapytania pana posła Mirosława
Maliszewskiego, uprzejmie informuję, iż w ramach
płatności bezpośrednich nie istnieją przepisy,
które stanowiłyby, iż w przypadku uzyskania przez
rolnika odszkodowania za poniesione straty w upra-
wach rolnych płatności bezpośrednie podlegają zmniej-
szeniu bądź nie są wypłacane.
Jednocześnie pragnę wyjaśnić, iż płatności bez-
pośrednie w pełnej wysokości przyznawane są do
gruntów utrzymywanych zgodnie z normami
określonymi w rozporządzeniu ministra rolnictwa
i rozwoju wsi z dnia 12 marca 2007 r. w sprawie mini-
malnych norm (Dz. U. Nr 46, poz. 306, z późn. zm.).
W przypadku nieprzestrzegania tych norm może zo-
stać zastosowana redukcja płatności.
W tym kontekście należy stwierdzić, iż szkody
w uprawach rolnych wyrządzone przez dzikie zwie-
rzęta, w zależności od rozmiaru tego zjawiska, mogą
stanowić przeszkodę w uzyskaniu płatności w pełnej
wysokości, jeśli powodują niespełnienie norm zawar-
tych w ww. rozporządzeniu.
Odrębną kwestią pozostaje kwalifikowalność
do przyznania płatności uzupełniających, w szcze-
gólności dotyczy to sektora l. Zgodnie z obowiązują-
cymi przepisami, płatności w tym sektorze przyznawa-
ne są do gruntów, na których prowadzona jest uprawa
konkretnych rodzajów roślin. Stosownie do powyższe-
go, gdy wyrządzone szkody powodują, że niemożliwe
jest stwierdzenie prowadzenia na danej działce jednej
z upraw umożliwiających uzyskanie tej płatności,
wówczas może nastąpić odmowa przyznania płatności
uzupełniającej do takich gruntów.
Niemniej jednak należy podkreślić, iż możliwe
jest także przyznanie płatności bezpośrednich w peł-
nej wysokości do gruntów rolnych niespełniających
przedmiotowych norm lub niekwalifikujących się, pod
warunkiem że jest to wynikiem wystąpienia nadzwy-
czajnych okoliczności lub działania siły wyższej
w rozumieniu art. 31 rozporządzenia Rady (WE)
nr 73/2009 i dochowane zostaną procedury z tym zwią-
zane, określone w art. 75 rozporządzenia Komisji
(WE) nr 1122/2009, tj. poinformowanie na piśmie
agencji oraz przedstawienie stosownych dowodów
w terminie 10 dni roboczych od daty ustania tych oko-
liczności.
Jednocześnie, zgodnie z § 1 pkt 3d rozporządzenia
ministra rolnictwa i rozwoju wsi z dnia 12 marca
2007 r. w sprawie dowodów potwierdzających działa-
nie siły wyższej lub wystąpienie nadzwyczajnych
361
okoliczności (Dz. U. Nr 46, poz. 308, z późn. zm.),
w przypadku opisanym przez pana posła takim do-
wodem jest protokół oględzin lub ostatecznego osza-
cowania szkody w uprawach i płodach rolnych wyrzą-
dzonej przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny, spo-
rządzony przez upoważnionego przedstawiciela dzier-
żawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego lub inne
podmioty uprawnione do szacowania szkód łowiec-
kich na podstawie przepisów prawa łowieckiego.
Powyższe oznacza, iż protokół oględzin lub osta-
tecznego oszacowania szkody, stanowiący podstawę
do ubiegania się o odszkodowanie, umożliwia rów-
nież przyznanie płatności bezpośrednich w przy-
padku działania siły wyższej lub wystąpienia nad-
zwyczajnych okoliczności.
Ponadto, mając na względzie cele przewidziane
dla płatności, tj. wsparcie dochodów rolniczych, oraz
dla odszkodowania, tj. pokrycie rzeczywiście wyrzą-
dzonej szkody oraz utraconych korzyści, należy
uznać, iż są to dwa oddzielne instrumenty.
Stosowanie jednego z ww. instrumentów nie po-
winno zatem oddziaływać na możliwość zastosowa-
nia drugiego z tych instrumentów i odwrotnie.
Podsumowując, należy stwierdzić, iż wypłacone
odszkodowanie za poniesione straty w wyniku szkód
spowodowanych przez dziką zwierzynę nie powoduje
pomniejszenia wysokości wsparcia bezpośredniego
należnego danemu rolnikowi. W świetle przedsta-
wionych wyjaśnień również wysokość odszkodowa-
nia nie powinna być uzależniona od przyznanych
rolnikowi płatności.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Artur Ławniczak
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Beaty Szydło
w sprawie zaopatrzenia placówek szpitalnych
w lek przeciwko grypie nowego typu A/H1N1,
na podstawie sytuacji Szpitala Powiatowego
w Wadowicach (5538)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
interpelację pani poseł Beaty Szydło z dnia 9 grudnia
2009 r. w sprawie zaopatrzenia placówek szpitalnych
w lek przeciwko grypie typu A/H1N1v, na podstawie
sytuacji Szpitala Powiatowego w Wadowicach (prze-
słaną pismem z dnia 14 grudnia 2009 r., znak: SPS-
-024-5538/09), uprzejmie proszę o przyjęcie poniż-
szych informacji i wyjaśnień.
362
Odpowiadając na pierwsze pytanie pani poseł do-
tyczące podejmowanych działań mających zabezpie-
czyć Polskę przed pandemią grypy, uprzejmie infor-
muję, że zadania w tym zakresie koordynowane są
przez Krajowy Komitet ds. Pandemii Grypy, a ich
realizacja spoczywa przede wszystkim na Minister-
stwie Zdrowia i Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Jak wspomniano wyżej, działania na wypadek
pandemii grypy prowadzone są w Polsce w ramach
Krajowego Komitetu ds. Pandemii Grypy, który po-
wołany został w 2005 r. zarządzeniem ministra zdro-
wia. Pracom komitetu przewodniczy podsekretarz
stanu w Ministerstwie Zdrowia pan Adam Fronczak,
a w skład komitetu, poza przedstawicielami sektora
zdrowia, wchodzą przedstawiciele kluczowych resor-
tów w państwie, w tym m.in. Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych i Administracji, Ministerstwa Obrony
Narodowej, Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi,
Ministerstwa Gospodarki.
Do głównych zadań komitetu należy m.in.:
1) opracowywanie i aktualizacja zgodnie z wymo-
gami WHO interdyscyplinarnego „Polskiego planu
pandemicznego”;
2) przekazywanie przez członków komitetu kie-
rownictwu resortów, organizacji, instytucji, których
są przedstawicielami, ustaleń i wniosków wypraco-
wanych przez komitet w celu ich wdrożenia zgodnie
z ustawowymi kompetencjami;
3) monitorowanie światowej i krajowej sytuacji
epidemiologicznej grypy sezonowej oraz grypy pta-
ków;
4) opracowywanie strategii dla podejmowanych
działań profilaktycznych, diagnostycznych, leczni-
czych i organizacyjnych dla poszczególnych faz pan-
demii grypy oraz:
— dokonywanie oceny zagrożenia,
— określanie zadań dla poszczególnych jednostek
i służb oraz zakresu ich odpowiedzialności przy mak-
symalnym wykorzystaniu istniejących struktur dzia-
łających w sytuacjach kryzysowych.
Krajowy komitet opracował „Polski plan pande-
miczny”, który zawiera założenia dotyczące przygo-
towań, a także stanowi wytyczne dla przygotowań
prowadzonych na poziomie lokalnym oraz przez
przedstawicieli sektora prywatnego w Polsce. Obec-
nie, w związku z nowymi informacjami i doświadcze-
niami zdobytymi podczas działań związanych z roz-
przestrzenieniem się wirusa grypy typu A/H1N1v,
plan ten uległ kolejnej nowelizacji.
Poniżej przedstawiono informacje na temat pod-
jętych działań w związku z ogłoszeniem przez Świa-
tową Organizację Zdrowia pandemii grypy wywoła-
nej nowym wirusem grypy typu A/H1N1v.
W związku z występującymi na świecie zachoro-
waniami powodowanymi zakażeniem wirusem grypy
A/H1N1v przedstawiciele resortu zdrowia podjęli na-
stępujące działania:
1. Dokonano, wspólnie z Ministerstwem Gospo-
darki (MG) oraz podległą MG Agencją Rezerw Ma-
teriałowych, uaktualnienia szczegółowych danych
dotyczących miejsc przechowywania wyrobów me-
dycznych, produktów leczniczych oraz pozostałego
asortymentu zgromadzonego w rezerwach państwo-
wych na wypadek rozwoju epidemii/pandemii wysoce
niebezpiecznej choroby zakaźnej;
2. Wystąpiono do wojewodów z prośbą o wskaza-
nie szpitali przewidzianych w wojewódzkich planach
reagowania kryzysowego jako szpitale pierwszej ko-
lejności reagowania przeciwepidemicznego;
3. We współpracy z głównym inspektorem sani-
tarnym Wojska Polskiego, a także z komendantem
Centrum Reagowania Epidemiologicznego Sił Zbroj-
nych, określono miejsca przeznaczenia asortymentu
zgromadzonego w państwowych rezerwach medycz-
nych, przewidzianego dla wydzielonych pododdzia-
łów Sił Zbrojnych, które ewentualnie uczestniczyć
będą w postępowaniu przeciwepidemicznym na tere-
nie poszczególnych województw (przede wszystkim
wojskowe ośrodki medycyny prewencyjnej – WOMP,
dysponujące mobilnymi zespołami rozpoznania bio-
logicznego);
4. Wspólnie z Agencją Rezerw Materiałowych
oraz Głównym Inspektoratem Sanitarnym dokonano
ustaleń dotyczących przygotowania procedury pilne-
go wydawania asortymentu z rezerw państwowych
określonym odbiorcom na terenie kraju;
5. Na bieżąco prowadzona jest analiza danych do-
tyczących rozprzestrzeniania się na świecie wirusa
grypy typu A/H1N1v oraz dynamiki zmian w szerze-
niu się zachorowań wywołanych ww. typem wirusa,
zawartych w raportach otrzymywanych z Krajowego
Punktu Kontaktowego ds. Międzynarodowych Prze-
pisów Zdrowotnych (funkcjonującego w sieci utwo-
rzonej przez Światową Organizację Zdrowia), rapor-
tach i analizach przesyłanych przez Europejskie Cen-
trum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC),
Europejską Agencję ds. Leków (EMEA) oraz jednost-
ki organizacyjne Komisji Europejskiej, właściwe dla
zagrożeń zdrowia lub życia dużych grup ludności
(DG SANCO oraz Unit C3 Health Threats);
6. Przedstawiciele Ministerstwa Zdrowia przygo-
towali projekt strategii lekowej jako załącznik do
„Polskiego planu pandemicznego” zawierający pro-
pozycje odnośnie do dystrybucji i użycia dostępnych
środków przeciwwirusowych, ewentualnego zakupu
ich dodatkowych ilości oraz strategii szczepień
w przypadku wystąpienia epidemii grypy na terenie
Polski;
7. We współpracy z krajowymi konsultantami
w dziedzinie chorób zakaźnych oraz epidemiologii
opracowano schematy profilaktyki i terapii w przy-
padku zachorowań na grypę typu A/H1N1v oraz za-
sady postępowania wobec osób zgłaszających się
z objawami grypopodobnymi do lekarza;
8. Przedstawiciele ministra zdrowia prowadzą ne-
gocjacje z firmami farmaceutycznymi dotyczące moż-
liwości zakupu szczepionki pandemicznej, a także na
bieżąco monitorują zaopatrzenie rynku w leki prze-
ciwwirusowe.

Jak wspomniano wyżej, jednym z podmiotów
w szczególny sposób zaangażowanych w przeciwdzia-
łania związane z wystąpieniem pandemii grypy, jest
Państwowa Inspekcja Sanitarna (PIS). Ustawową
rolą tej inspekcji w obszarze zapobiegania i zwalcza-
nia chorób zakaźnych jest m.in. nadzór nad aktualną
sytuacją epidemiologiczną oraz dokonywanie analiz
i ocen epidemiologicznych. W celu sprawnej realizacji
tych działań przedstawiciele Głównego Inspektoratu
Sanitarnego (GIS) współpracują z krajowym konsul-
tantem ds. epidemiologii oraz Zakładem Epidemiolo-
gii Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego –
Państwowego Zakładu Higieny. Poniżej przedstawio-
no najistotniejsze działania podjęte przez organy
Państwowej Inspekcji Sanitarnej w związku z decy-
zją WHO z dnia 11 czerwca 2009 r.
1. W Głównym Inspektoracie Sanitarnym opra-
cowano wytyczne pn. „Działania Państwowej Inspek-
cji Sanitarnej na wypadek wystąpienia epidemii lub
pandemii grypy”. Dokument przekazano do realizacji
przez wojewódzkie i powiatowe stacje sanitarno-epi-
demiologiczne.
2. W Głównym Inspektoracie Sanitarnym opra-
cowano kolejne nowelizacje części I i II „Polskiego
planu pandemicznego”, które konsultowane były
przez wszystkich członków Krajowego Komitetu ds.
Pandemii Grypy, a następnie przedstawiane do ak-
ceptacji ministrowi zdrowia. „Polski plan pandemicz-
ny” dostępny jest na stronie Głównego Inspektoratu
Sanitarnego www.gis.gov.pl.
3. Od momentu otrzymania z Amerykańskiego
Centrum ds. Kontroli i Prewencji Chorób (CDC)
pierwszych informacji na temat zachorowań przed-
stawiciele Głównego Inspektoratu Sanitarnego na
bieżąco monitorują sytuację epidemiologiczną w za-
kresie grypy typu A/H1N1v na świecie i w Polsce.
Zarówno aktualna sytuacja epidemiologiczna, jak
i podjęte działania, analizowane są podczas cyklicznie
organizowanych przez Rządowe Centrum Bezpieczeń-
stwa spotkań grupy eksperckiej, a także w trakcie po-
siedzeń Krajowego Komitetu ds. Pandemii Grypy.
4. Poprzez krajowy punkt kontaktowy sieci Wcze-
snego Ostrzegania i Reagowania (EWRS), znajdują-
cy się w Głównym Inspektoracie Sanitarnym, na
bieżąco otrzymywane są z innych krajów i przekazy-
wane informacje o podejmowanych działaniach,
a także o zmianach sytuacji epidemiologicznej. Infor-
macje te są analizowane i wykorzystywane m.in. do
opracowywania materiałów informacyjnych, wytycz-
nych i zaleceń. Polska na bieżąco przekazuje innym
krajom informacje na temat działań podejmowanych
na terenie kraju. Przedstawiciele GIS uczestniczą
w telekonferencjach organizowanych przez ECDC
i Komisję Europejską, w których udział biorą rów-
nież przedstawiciele WHO.
5. Przedstawiciele Państwowej Inspekcji Sanitar-
nej prowadzą na terenie poszczególnych powiatów
i województw dochodzenia epidemiologiczne związa-
ne z zachorowaniami na grypę A/H1N1v, monitoru-
jąc szczególnie ciężkie przypadki choroby. Wszyscy
363
państwowi wojewódzcy inspektorzy sanitarni pozo-
stają w kontakcie z wojewódzkimi konsultantami ds.
chorób zakaźnych, a także epidemiologii oraz ordy-
natorami oddziałów zakaźnych i na bieżąco monito-
rują sytuację na podległym terenie. Informacje na
temat działań podejmowanych przez stacje sanitar-
no-epidemiologiczne przekazywane są na bieżąco do
Głównego Inspektoratu Sanitarnego, którego przed-
stawiciele pozostają w stałym kontakcie z przedsta-
wicielami Głównego Inspektoratu Weterynarii i Rzą-
dowego Centrum Bezpieczeństwa.
6. W celu koordynacji działań podejmowanych na
poziomie powiatowym, wojewódzkim i centralnym
w Głównym Inspektoracie Sanitarnym systematycz-
nie organizowane są telekonferencje z państwowymi
wojewódzkimi inspektorami sanitarnymi, podczas
których omawiane są podjęte działania.
7. Przedstawiciele Głównego Inspektoratu Sani-
tarnego uczestniczyli w pracach prowadzonych przez
Agencję Rezerw Materiałowych, mających na celu
zakup do rezerw państwowych wyrobów medycz-
nych, produktów leczniczych oraz sprzętu ochrony
indywidualnej na wypadek rozwoju epidemii/pande-
mii niebezpiecznej choroby zakaźnej. Określono moż-
liwości użycia rezerw, a współpraca w tym zakresie
prowadzona jest na bieżąco.
8. Prowadzony jest na bieżąco specjalistyczny
nadzór epidemiologiczny i wirusologiczny nad grypą
w systemie sentinel.
9. W celu rozszerzenia diagnostyki wirusa
A/H1N1v w innych laboratoriach, aniżeli jedynie
w laboratorium Krajowego Ośrodka ds. Grypy NIZP-PZH,
doceniając wagę problemu, Rada Ministrów uchwałą
nr 138/2009 z dnia 11 sierpnia 2009 r. przyznała
z ogólnej rezerwy budżetowej środki na dofinanso-
wanie działań wybranych laboratoriów wojewódz-
kich stacji sanitarno-epidemiologicznych. Dzięki
przekazanym środkom dokonano zakupu odpowied-
niego sprzętu specjalistycznego i uruchomiono w wy-
branych laboratoriach diagnostykę wirusa A/H1N1v
metodami biologii molekularnej.
10. Zarówno na poziomie lokalnym, wojewódz-
kim jak i powiatowym przeprowadzono zakrojoną
na szeroką skalę akcję informacyjną, która polega-
ła m.in. na:
— opracowywaniu i uaktualnianiu, wraz z poja-
wianiem się nowych doniesień, materiałów informa-
cyjnych dotyczących grypy A/H1N1v i zamieszczaniu
ich na stronie internetowej GIS – www.gis.gov.pl
(w tym m.in. komunikatu dotyczącego aktualnej sy-
tuacji epidemiologicznej na świecie),
— opracowaniu i dystrybucji, we współpracy
z RCB, ulotki zawierającej informację dla podróżują-
cych wyjeżdżających i przyjeżdżających do Polski
z krajów, w których na początku pandemii wystąpiły
ogniska zachorowań; ulotki te nadal są dystrybuowa-
ne na krajowych lotniskach międzynarodowych.
— opracowaniu i przekazaniu służbom lotnisk
treści komunikatu głosowego, który podawany był
przez megafony na lotniskach w Polsce, a który do-
364
tyczył zasad postępowania po powrocie z krajów do-
tkniętych epidemią,
— opracowaniu materiałów informacyjnych dla
dzieci i młodzieży, które poprzez Ministerstwo Eduka-
cji Narodowej przekazano do szkół, gdzie nauczyciele
zapoznawali uczniów z zasadami postępowania, któ-
rych należy przestrzegać, aby uniknąć zakażenia,
— współpracy w zakresie prowadzenia infolinii
dla społeczeństwa, w której odpowiedzi na pytania
dotyczące grypy typu A/H1N1v udzielają eksperci
NIZP-PZH i Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
— przedstawiciele Ministerstwa Zdrowia, Głów-
nego Inspektoratu Sanitarnego, Rządowego Centrum
Bezpieczeństwa, Narodowego Instytutu Zdrowia Pu-
blicznego – Państwowego Zakładu Higieny współpra-
cowali z przedstawicielami mediów i na bieżąco in-
formowali o aktualnej sytuacji.
11. W ramach kompetencji ustawowych przedsta-
wiciele GIS wspierają merytorycznie podmioty zain-
teresowane m.in. przygotowaniami do sytuacji ma-
sowej absencji w pracy z powodu licznych zakażeń
i zachorowań, udzielając odpowiedzi na liczne zapy-
tania oraz konsultując przedstawione rozwiązania.
Niezmiernie ważne są działania podejmowane na
arenie międzynarodowej. Zarówno Światowa Orga-
nizacja Zdrowia, jak również Komisja Europejska
i jej agendy apelują o solidarną walkę z pandemią
grypy w poszczególnych państwach. Poniżej przed-
stawiono najważniejsze działania w tym zakresie.
1. Pani Ewa Kopacz – minister zdrowia – podjęła
inicjatywę mającą na celu uzyskanie poparcia wśród
innych państw członkowskich Unii Europejskiej
w zakresie możliwości wprowadzenia szczepionek
przeciwko grypie typu A/H1N1v na rynki i jej dostęp-
ności w wolnym obrocie. Ministerstwo Zdrowia zwró-
ciło się również z zapytaniem o możliwości w tym
zakresie do firm farmaceutycznych.
2. Przedstawiciele GIS pozostają w stałym kon-
takcie z ekspertami innych państw członkowskich
UE, Komisji Europejskiej i Europejskiego Centrum
ds. Kontroli i Prewencji Chorób i informują na bieżą-
co poprzez sieć Wczesnego Ostrzegania i Reagowania
(EWRS) o aktualnej sytuacji i podjętych działaniach.
Przedstawiciel GIS bierze udział w telekonferencjach
organizowanych w ramach EWRS.
3. Przedstawiciele Głównego Inspektoratu Sani-
tarnego uczestniczą w kluczowych spotkaniach mię-
dzynarodowych dotyczących grypy, zorganizowanych
m.in. w ramach prezydencji szwedzkiej, dotyczących
reagowania podczas pandemii grypy. Przedstawicie-
le GIS reprezentują Polskę w pracach reaktywowanej
przez prezydencję szwedzką Grupy Przyjaciół Prezy-
dencji ds. Pandemii Grypy, która wyznaczona zosta-
ła w celu intensyfikacji działań prowadzonych przez
inne resorty.
4. W dniach 21–24 września 2009 r. przedstawi-
ciele Głównego Inspektoratu Sanitarnego uczestni-
czyli w zorganizowanych przez stronę amerykańską
i Ministerstwo Obrony Narodowej ćwiczeniach po-
święconych działaniom w czasie pandemii grypy.
Przedstawiane przez GIS opinie i wnioski spotkały
się z aprobatą strony amerykańskiej.
5. Pracownicy Głównego Inspektoratu Sanitar-
nego pozostają w stałym kontakcie z przedstawicie-
lami placówek dyplomatycznych oraz organizacji
międzynarodowych, mających siedziby w Polsce.
W ramach roboczej współpracy informują o aktualnej
sytuacji epidemiologicznej oraz działaniach podejmo-
wanych przez Państwową Inspekcję Sanitarną w ra-
mach reagowania na wypadek pandemii.
Ponadto w zakresie zaopatrzenia placówek szpi-
talnych w lek przeciwko grypie A/H1N1v Minister-
stwo Zdrowia, mając na celu zapewnienie dostępności
produktu leczniczego tamiflu dla zakładów opieki
zdrowotnej, pozostaje w stałym dialogu z producen-
tem – firmą Roche – i jest na bieżąco informowane
o stanie zapasów i planowanych dostawach. W grud-
niu 2009 r. na potrzeby szpitali i innych zakładów
opieki zdrowotnej na prośbę Ministerstwa Zdrowia
dokonano zabezpieczenia leków w hurtowniach.
Firma Roche informowała, że lek tamiflu w daw-
ce pediatrycznej miał ponownie być szeroko dostępny
w hurtowniach jeszcze w grudniu 2009 r., a kapsułki
à 75 mg mają być dostępne w połowie stycznia 2010 r.
Zgodnie z przedstawionym przez producenta harmo-
nogramem 2000 opakowań leku w postaci pedia-
trycznej trafiło do polskich hurtowni dnia 21 grudnia
2009 r.
Na wypadek gdyby dla zakładów opieki zdrowot-
nej zaczęło brakować leku w hurtowniach, firma Ro-
che poinformowała również o możliwości przekaza-
nia kolejnej partii leku (48 000 dawek) oseltamiviru
w ramach procedury importu docelowego (leki te po-
zbawione byłyby ulotek dla pacjentów w języku pol-
skim).
Dodatkowo w rezerwach Agencji Rezerw Materia-
łowych znajduje się bardzo duża liczba dawek leku
tamiflu. Ze względu na dostępność leku tamiflu
w hurtowniach nie wystąpiła nigdy potrzeba uwol-
nienia tych rezerw, mając na uwadze informacje po-
dawane przez firmę Roche.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Adam Fronczak
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Włodzimierza Karpińskiego
w sprawie kontraktowania usług medycznych
na 2010 r. w Oddziale Okulistyki SPZOZ
w Puławach (5545)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pana Włodzimierza Karpińskiego, posła na

Sejm RP, z dnia 20 listopada 2009 r. w sprawie kon-
traktowania usług medycznych na rok 2010 w Od-
dziale Okulistyki SPZOZ w Puławach, przekazane
przy piśmie Marszałka Sejmu z dnia 14 grudnia
2009 r., znak: SPS-024-5545/09, uprzejmie proszę
o przyjęcie następujących informacji.
Odnosząc się do przedmiotowej sprawy, uprzejmie
informuję, iż zadania z zakresu określania jakości
i dostępności oraz analizy kosztów świadczeń opieki
zdrowotnej w zakresie niezbędnym dla prawidłowego
zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki zdro-
wotnej, przeprowadzanie konkursów ofert, rokowań
i zawieranie umów o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej, a także monitorowanie ich realizacji
i rozliczanie, zgodnie z przepisem art. 97 ust 3 usta-
wy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
(Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.), na-
leżą do kompetencji Narodowego Funduszu Zdrowia.
Ww. zadania w imieniu funduszu realizują dyrekto-
rzy oddziałów wojewódzkich funduszu (art. 107 ust. 5
ustawy o świadczeniach), gdyż właśnie oni posiadają
najpełniejszą wiedzę dotyczącą zapotrzebowania na
liczbę i rodzaj świadczeń zdrowotnych w danym re-
gionie, przy jednoczesnej odpowiedzialności za efek-
tywne i bezpieczne gospodarowanie środkami finan-
sowymi kierowanych przez siebie oddziałów.
W związku z powyższym, w ramach nadzoru
sprawowanego nad działalnością Narodowego Fun-
duszu Zdrowia, minister zdrowia zwrócił się do dy-
rektora Lubelskiego Oddziału Wojewódzkiego Naro-
dowego Funduszu Zdrowia o przedstawienie stano-
wiska w przedmiotowej sprawie.
Lubelski OW NFZ poinformował, że według stanu
na dzień 20 stycznia 2010 r. wskaźnik procentowy
wartości zakontraktowanych na 2010 r. świadczeń
opieki zdrowotnej w rodzaju: leczenie szpitalne w sto-
sunku do planu wynosi 83,91%. Nie uzyskano uzgod-
nień dla 15 umów w rodzaju: leczenie szpitalne, re-
alizowanych przez 11 szpitali powiatowych, w tym
SPZOZ w Puławach. W przedmiocie umów nieuzgod-
nionych Lubelski OW NFZ prowadzi w trybie roko-
wań postępowanie w sprawie zawarcia umów z pla-
nowaną datą rozstrzygnięcia 29 stycznia 2010 r.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Cezary Rzemek
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
365
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie
Kultury i Dziedzictwa Narodowego
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Moniki Wielichowskiej
w sprawie wniosku o dofinansowanie zadania
realizowanego ze środków pozostających
w dyspozycji ministra właściwego do spraw
kultury i dziedzictwa narodowego
pn. „Digitalizacja muzealiów i stworzenie
elektronicznego inwentarza zbiorów
w Muzeum Ziemi Kłodzkiej w 2010 r.” (5559)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na in-
terpelację pani Moniki Wielichowskiej, posła na Sejm
RP, (pismo SPS-024-5559/09 z dnia 16 grudnia 2009 r.)
w sprawie udzielenia dotacji na dofinansowanie za-
dania realizowanego ze środków pozostających w dys-
pozycji ministra właściwego ds. kultury i dziedzictwa
narodowego pn.: Digitalizacja muzealiów i stworze-
nie elektronicznego inwentarza zbiorów w Muzeum
Ziemi Kłodzkiej w 2010 r. uprzejmie proszę o przyję-
cie poniższych wyjaśnień.
Wniosek złożony przez Muzeum Ziemi Kłodzkiej
na realizację zadania pn.: Digitalizacja muzealiów
i stworzenie elektronicznego inwentarza zbiorów w Mu-
zeum Ziemi Kłodzkiej w 2010 r. jest jednym z 78 wnio-
sków, które zostały złożone w ramach programu „Za-
soby cyfrowe”, priorytet 2: Digitalizacja zabytków.
W chwili obecnej trwa procedura rejestracji zło-
żonych wniosków wraz z oceną poprawności formal-
nej i oceną organizacyjną dla wniosków spełniających
wymogi formalne. W dalszej kolejności wszystkie po-
prawne formalnie wnioski poddane zostaną ocenie
społecznej i merytorycznej. Wniosek złożony przez
Muzeum Ziemi Kłodzkiej będzie (po wypełnieniu wy-
mogów formalnych) poddany identycznej ocenie, jak
pozostałe wnioski formalnie poprawne. Należy także
dodać, że zadania zaplanowane do realizacji w okre-
sie jednego roku, jak projekt zgłoszony przez Mu-
zeum Ziemi Kłodzkiej, powinny uzyskać minimum
60 punktów (ze 100 możliwych), aby uzyskać reko-
mendację na przyznanie dofinansowania.
Pragnę ponadto podkreślić, że zasady oceny wnio-
sków (szczegółowo opisane w regulaminie priorytetu)
składanych w ramach priorytetu 2: Digitalizacja za-
bytków i muzealiów na rok 2010 zostały rozbudowa-
ne i zobiektywizowane tak, aby zarówno sama ocena,
jak i decyzja o przyznaniu środków finansowych nie
budziły żadnych wątpliwości.
Termin opublikowania szczegółowych informacji
o wynikach naboru wniosków w ramach priorytetu
2: Digitalizacja zabytków i muzealiów przewidywany
jest (zgodnie z regulaminem) na przełomie stycznia
i lutego 2010 r.
Łączę wyrazy szacunku
Podsekretarz stanu
Tomasz Merta
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
366
Odpowiedź
ministra nauki i szkolnictwa wyższego
na zapytanie posła Witolda Namyślaka
w sprawie zwiększenia nakładów
na szkolnictwo wyższe oraz na stypendia
studenckie i doktoranckie (5571)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z prze-
kazanym przy piśmie z dnia 16 grudnia 2009 r.,
nr SPS-024-5571/09, zapytaniem pana posła Witolda
Namyślaka w sprawie zwiększenia nakładów na
szkolnictwo wyższe oraz na stypendia studenckie
i doktoranckie przedkładam uprzejmie następujące
wyjaśnienia.
Zgodnie z obowiązującymi obecnie uregulowania-
mi prawnymi poziom nakładów na szkolnictwo wyż-
sze determinowany jest postanowieniami art. 93
ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie
wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.).
W myśl art. 93 ustawy wydatki budżetu państwa
na finansowanie działalności uczelni publicznych,
kalkulowane w dotacjach dla tych uczelni, waloryzo-
wane są corocznie co najmniej o wskaźniki wzrostu
ustalane w ustawie budżetowej na dany rok budże-
towy:
— w części dotyczącej wynagrodzeń o średnio-
roczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwo-
wej sferze budżetowej, a więc w ustawie budżetowej
na rok 2010 zwaloryzowano tę część wydatków
o przyjęty wskaźnik wzrostu w wysokości 101,0%,
— w części niedotyczącej wynagrodzeń, tj. w od-
niesieniu do wydatków pozapłacowych, w tym stypen-
diów studenckich i doktoranckich, o średnioroczny
wskaźnik wzrostu cen towarów i usług, a więc w usta-
wie budżetowej na rok 2010 kalkulowane wydatki po-
zapłacowe uczelni zwaloryzowano o przyjęty wskaź-
nik prognozowanej inflacji w wysokości 101,0%.
Natomiast w ramach przyjętego przez Radę Mi-
nistrów w dniu 28 października 2009 r. dokumentu
pn. „Założenia do nowelizacji ustawy Prawo o szkol-
nictwie wyższym oraz ustawy o stopniach nauko-
wych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule
w zakresie sztuki” zakłada się:
— podniesienie minimalnej wysokości dochodu na
osobę w rodzinie gwarantującej studentom i dokto-
rantom otrzymanie stypendium socjalnego do wyso-
kości 1,25 obecnie obowiązującej kwoty oraz analo-
giczne podniesienie górnego progu dochodu upraw-
niającego do ubiegania się o stypendium socjalne;
— zmianę dotychczasowych proporcji między
środkami z dotacji na pomoc materialną przeznaczo-
nymi na stypendia i świadczenia o charakterze so-
cjalnym a środkami na stypendia za wyniki w nauce
lub sporcie z 50% do 50% na 75% do 25%;
— przesunięcie środków ze stypendiów mieszka-
niowych i na wyżywienie do systemu stypendiów so-
cjalnych, których wysokość byłaby wyższa dla stu-
dentów i doktorantów zamiejscowych;
— uproszczenie systemu przyznawania kredytów
studentom i doktorantom;
— upowszechnienie poręczeń kredytu dla osób
o niskich dochodach.
Proponowane zmiany mają na celu skierowanie
pomocy materialnej przede wszystkim do najuboższej
młodzieży, a tym samym tworzenie jak najlepszych
warunków dostępu do szkolnictwa wyższego. Podnie-
sienie progów dochodu oraz zwiększenie puli środ-
ków na stypendia socjalne spowoduje wzrost zarówno
liczby osób objętych systemem stypendialnym, jak
i wysokości stypendiów.
Ważnym elementem reformy jest wzrost finanso-
wania szkolnictwa wyższego w postaci funduszu pro-
jakościowego, który uruchomi konieczne jakościowe
zmiany w szkolnictwie wyższym. Coroczny wzrost
kwoty finansowania przeznaczony będzie przede
wszystkim na finansowanie jednostek organizacyj-
nych szkolnictwa wyższego najwyższej jakości, za-
równo w sektorze publicznym, jak i niepublicznym.
Oddziaływać to będzie motywacyjnie na poprawę ja-
kości kształcenia, większe zaangażowanie pracowni-
ków akademickich w ich badania naukowe i dydak-
tykę oraz większe zaangażowanie studentów i dok-
torantów w uzyskiwanie wyższych osiągnięć podczas
studiów.
Istotną cechą proponowanego wzrostu finansowa-
nia w formie funduszu projakościowego jest jedno-
znaczne zdefiniowanie przeznaczenia tych środków.
Kwota tego funduszu przeznaczona będzie na nastę-
pujące zadania:
1) finansowanie jednostek organizacyjnych uczel-
ni publicznych i niepublicznych, które uzyskają sta-
tus krajowych naukowych ośrodków wiodących,
w ramach dziedzinowo określonych obszarów wie-
dzy, w tym finansowanie dodatku do płac osób za-
trudnionych i elitarne stypendia dla studentów
i doktorantów;
2) finansowanie jednostek organizacyjnych uczel-
ni publicznych i niepublicznych posiadających ocenę
wyróżniającą oferowanego kierunku studiów w opi-
nii Państwowej Komisji Akredytacyjnej;
3) wdrażanie wewnętrznych systemów zapewnia-
nia jakości kształcenia oraz Krajowych Ram Kwali-
fikacji, o ile w znaczącym stopniu wpływają na proces
poprawy jakości kształcenia w danej jednostce, bez
względu na status prawny uczelni;
4) finansowanie studiów doktoranckich w uczel-
niach niepublicznych – jako najlepszych uczelniach
tego sektora;
5) stypendia doktoranckie „prymusów” – dla 30%
najlepszych doktorantów studiujących w systemie
studiów finansowanych z budżetu państwa w uczel-
niach publicznych i niepublicznych.
Środki pieniężne pochodzące z funduszu projako-
ściowego przeznaczone na finansowanie wskazane
w punktach l i 3 otrzymywać będą jednostki organi-
zacyjne uczelni na podstawie wyników konkursów
ogłaszanych przez ministra właściwego ds. szkolnic-
twa wyższego.

Pragnę ponadto nadmienić, iż ustawa z dnia
5 listopada 2009 r. o zmianie ustawy Prawo o szkol-
nictwie wyższym (Dz. U. Nr 202, poz. 1553) stworzy-
ła warunki formalno-prawne do przyznawania przez
jednostki samorządu terytorialnego stypendiów dla
studentów i doktorantów jako bezzwrotnej pomocy
materialnej, a także stworzyła warunki do przyzna-
wania stypendiów za wyniki w nauce dla studentów
oraz stypendiów naukowych dla doktorantów przez
osoby fizyczne i prawne niebędące państwowymi ani
samorządowymi osobami prawnymi. Docelowym
skutkiem tych rozwiązań będzie rozbudowa systemu
stypendialnego i pozyskiwanie źródeł finansowania
pozabudżetowego.
Z wyrazami szacunku
Minister
Barbara Kudrycka
Warszawa, dnia 14 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Marka Kuchcińskiego
w sprawie problemów finansowych lecznictwa
stacjonarnego i specjalistycznego
w pow. sanockim oraz na terenie
całego Podkarpacia (5572)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pana Marka Kuchcińskiego, posła na Sejm
RP, z dnia 3 grudnia 2009 r. w sprawie problemów
finansowych lecznictwa stacjonarnego i specjali-
stycznego w pow. sanockim oraz na terenie całego
Podkarpacia, przekazane przy piśmie Marszałka
Sejmu z dnia 16 grudnia 2009 r., znak: SPS-024-
-5572/09, uprzejmie proszę o przyjęcie następują-
cych informacji.
Odnosząc się do sprawy wysokości środków na
świadczenia zdrowotne, w tym leczenie szpitalne,
planowanych przez NFZ na rok 2010, uprzejmie in-
formuję, że Sejm RP w dniu 25 września 2009 r. przy-
jął ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
(Dz. U. Nr 178, poz. 1374), która weszła w życie 4 li-
stopada 2009 r. Zgodnie z przepisami art. 2 ww. usta-
wy zmieniającej ustawę o świadczeniach opieki zdro-
wotnej, wysokość kosztów finansowania świadczeń
opieki zdrowotnej przez dany oddział wojewódzki Na-
rodowego Funduszu Zdrowia w planie finansowym
na 2010 r. nie może być niższa niż wysokość kosztów
finansowania świadczeń opieki zdrowotnej przez ten
oddział wojewódzki NFZ w planie finansowym NFZ
na 2009 r. obowiązującym w dniu 30 czerwca 2009 r.
367
Powyższa wytyczna ustawowa została zrealizowana
w planie finansowym NFZ na 2010 r. zatwierdzonym
w dniu 16 grudnia br. przez mlnistra zdrowia w po-
rozumieniu z mlnistrem finansów, w którym wyso-
kość kosztów finansowania świadczeń opieki zdro-
wotnej jest wyższa o 160,1 mln zł w porównaniu do
planu finansowego NFZ na 2009 r. wg stanu na dzień
30 czerwca 2009 r., w tym w planie finansowym Pod-
karpackiego OW NFZ o 38,1 mln zł.
Ponadto, po uzyskaniu pozytywnych opinii mlni-
stra zdrowia oraz mlnistra finansów, prezes NFZ
uruchomił rezerwę ogólną określoną w planie finan-
sowym NFZ na 2010 r. w wysokości 531,5 mln zł,
z przeznaczeniem na zwiększenie kosztów świadczeń
opieki zdrowotnej w rodzaju: leczenie szpitalne,
w tym dla Podkarpackiego OW NFZ – 28,4 mln zł.
Dodatkowo prezes NFZ, po poinformowaniu mini-
stra zdrowia oraz ministra finansów, uruchomił re-
zerwy na koszty świadczeń opieki zdrowotnej w ra-
mach migracji ubezpieczonych (przewidziane w pla-
nach finansowych poszczególnych OW NFZ) w łącz-
nej wysokości ok. 2660 mln zł, w tym ponad l994 mln
zł na leczenie szpitalne. Cześć z tych środków zosta-
nie przeznaczona na kontraktowanie świadczeń na
terenie województwa podkarpackiego w wysokości
ok. 65,2 mln zł (w tym ok. 46,6 mln zł na leczenie
szpitalne) na podstawie upoważnień udzielonych dy-
rektorowi Podkarpackiego OW NFZ przez dyrekto-
rów pozostałych OW NFZ.
Uwzględniając powyższe, zaplanowane na 2010 r.
środki powinny zapewnić możliwość finansowania
świadczeń opieki zdrowotnej na poziomie porówny-
walnym do roku 2009, natomiast zabezpieczenie
świadczeń opieki zdrowotnej na rok 2010 w zakresie
leczenia szpitalnego będzie na poziomie roku 2009
wg stanu z dnia 30 czerwca 2009 r., przy uwzględnie-
niu poziomu wykonania przez świadczeniodawców
kontraktów na rok 2009.
Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że planowa-
nie środków na poszczególne zakresy świadczeń
w ramach planu finansowego oddziału wojewódzkie-
go należy do kompetencji dyrektora tego oddziału.
Również w zakresie kompetencji dyrektora oddziału
wojewódzkiego funduszu leży, zgodnie z art. 124 ust. 5
ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finanso-
wanych ze środków publicznych, możliwość dokony-
wania przesunięć w ramach kosztów świadczeń opie-
ki zdrowotnej w planie finansowym tego oddziału.
W odniesieniu do istniejącego obecnie problemu
tzw. nadwykonań uprzejmie informuję, że zgodnie
z przepisami art. 132 ust. l oraz art. 136 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych, podstawą
udzielania świadczeń opieki zdrowotnej jest umowa,
która określa m.in. rodzaj i zakres udzielanych świad-
czeń opieki zdrowotnej, zasady rozliczeń pomiędzy
Narodowym Funduszem Zdrowia a świadczeniodaw-
cami oraz kwotę zobowiązania Narodowego Fundu-
szu Zdrowia wobec świadczeniodawcy. W związku
z tym co do zasady świadczenia są finansowane przez
Narodowy Fundusz Zdrowia do wysokości limitów
368
określonych w umowach. Natomiast możliwość sfi-
nansowania dodatkowych świadczeń zrealizowanych
ponad limit określony umową może być rozważane
w konkretnej sytuacji, wynikającej m.in. z dyspono-
wania przez Narodowy Fundusz Zdrowia dodatko-
wymi środkami finansowymi.
Powyższe wynika również z konstrukcji przepi-
sów art. 118 ust. l ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych dotyczących gospodarki finan-
sowej Narodowego Funduszu Zdrowia, zgodnie z któ-
rymi plan finansowy Narodowego Funduszu Zdrowia
jest zrównoważony w zakresie przychodów i kosztów.
Jednocześnie, zgodnie z art. 132 ust. 5 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych, łączna suma
zobowiązań Narodowego Funduszu Zdrowia wyni-
kających z zawartych ze świadczeniodawcami umów
nie może przekroczyć wysokości kosztów przewidzia-
nych na ten cel w planie finansowym Narodowego
Funduszu Zdrowia.
Odnosząc się do kwestii udzielania świadczeń
opieki zdrowotnej przez świadczeniodawców, należy
zwrócić uwagę, że umowa pomiędzy Narodowym
Funduszem Zdrowia a świadczeniodawcą zawarta na
okres oznaczony (np. na rok) nakłada na świadcze-
niodawcę obowiązek udzielania świadczeń przez cały
ten okres. Kolejność udzielania tych świadczeń zale-
ży od ich rodzaju. Nie ulega wątpliwości, że świad-
czenia opieki zdrowotnej udzielane w stanach na-
głych bądź kwalifikujące się do grupy świadczeń tzw.
nielimitowanych (m.in. porody, leczenie inwazyjne
ostrych zespołów wieńcowych, populacyjne badania
przesiewowe) powinny być udzielane przez świadcze-
niodawców niezwłocznie oraz bezwzględnie finanso-
wane przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Należy jed-
nocześnie pamiętać, że duża liczba świadczeń udzie-
lanych przez świadczeniodawców nie powinna być
zaliczana do ww. świadczeń w stanach nagłych lub
nielimitowanych. W takich przypadkach, stosownie
do przepisów art. 20–23 ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finanso-
wanych ze środków publicznych, świadczeniodawca
zobowiązany jest do prowadzenia list oczekujących
na planowe świadczenia. W związku z powyższym
kierujący placówką lub inne osoby odpowiedzialne za
organizację pracy zakładu opieki zdrowotnej powin-
ni uwzględnić w ramach ustalonego planu umowy
zarówno realizację świadczeń planowych, jak i na-
głych – w odpowiednich częściach. Kwestia ta powin-
na być rozważana w odniesieniu do konkretnego za-
kładu opieki zdrowotnej i ma bezpośredni związek
z jakością zarządzania tym zakładem.
Pragnę jednocześnie zwrócić uwagę, że w II pół-
roczu 2009 r. doszło do istotnego zwiększenia wyso-
kości środków na świadczenia opieki zdrowotnej
w łącznej wysokości l668,9 mln zł. Najpierw, w trybie
art. 129 ww. ustawy o świadczeniach, prezes Naro-
dowego Funduszu Zdrowia zarządzeniem nr 37 z dnia
4 sierpnia 2009 r. dokonał zmiany planu finansowego
Narodowego Funduszu Zdrowia na 2009 r. (zwięk-
szając koszty świadczeń opieki zdrowotnej), która
rozdysponowała dodatni wynik finansowy funduszu
za rok 2008 w wysokości l152,1 mln zł, w tym dla
Podkarpackiego OW NFZ 94,6 mln zł. Następnie za-
rządzeniami z 2009 r.: nr 48 z dnia 15 października,
nr 49 z dnia 19 października, nr 55 z dnia 28 paź-
dziernika i nr 64 z dnia 2 listopada, prezes Narodo-
wego Funduszu Zdrowia dokonał zmian planu finan-
sowego Narodowego Funduszu Zdrowia na 2009 r.,
które rozdysponowały kwotę 516,8 mln zł z funduszu
zapasowego, zwiększając koszty świadczeń opieki
zdrowotnej funduszu, w tym Podkarpackiego OW
NFZ, o 49,9 mln zł.
Pragnę zwrócić uwagę, że udział Podkarpackiego
OW NFZ w ww. środkach był znacznie wyższy, niżby
to wynikało z liczby ubezpieczonych w poszczegól-
nych grupach wiekowo-płciowych zarejestrowanych
w Podkarpackim OW NFZ.
Powyższe środki finansowe pozwoliły zwiększyć
wartość zobowiązań NFZ wobec świadczeniodawców
wynikającą z zawartych umów, a tym samym pozwo-
liły zmniejszyć wysokość tzw. nadwykonań.
Odnosząc się do pytania pana posła dotyczącego
rozwiązań mających na celu poprawę sytuacji finan-
sowej szpitali, uprzejmie informuje, że rząd podejmu-
je liczne działania mające na celu poprawę sytuacji
w ochronie zdrowia. Pod koniec 2008 r. został przed-
stawiony pakiet ustaw z zakresu ochrony zdrowia,
które proponowały kompleksową reformę systemu.
Ustawy podpisane przez prezydenta RP, m.in. ustawa
z dnia 6 listopada 2008 r. o akredytacji w ochronie
zdrowia (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 418, z późn. zm.)
oraz ustawa o prawach pacjenta i rzeczniku praw pa-
cjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417, z późn. zm.),
z pewnością przyczynią się do poprawy warunków
pobytu pacjenta w zakładach opieki zdrowotnej oraz
zwiększą świadomość praw i obowiązków pacjenta
w jego relacji z podmiotem udzielającym świadczeń
zdrowotnych, a także przyczynią się do skuteczniej-
szej realizacji jego praw.
Z przykrością należy stwierdzić, iż z przedstawio-
nego pakietu zmian legislacyjnych akceptacji prezy-
denta RP nie uzyskała ustawa o zakładach opieki
zdrowotnej, najbardziej istotna dla powodzenia kom-
pleksowej zmiany systemu ochrony zdrowia. Ustawa
ta w sposób pełny regulowała problematykę prze-
kształceń samodzielnych publicznych zakładów opie-
ki zdrowotnej w spółki handlowe, zapewniając m.in.
pakiet działań osłonowych i restrukturyzacyjnych
dla nowo powstałych podmiotów.
W celu kontynuowania procesu reformy ochrony
zdrowia, a przede wszystkim wsparcia jednostek sa-
morządu terytorialnego podejmujących działania dla
poprawy promowania racjonalnych zasad gospodaro-
wania w zakładach opieki zdrowotnej został przygo-
towany program wieloletni pod nazwą „Wsparcie
jednostek samorządu terytorialnego w działaniach
stabilizujących system ochrony zdrowia”.
Dzięki programowi samorządy, będące podmiota-
mi założycielskimi samodzielnych publicznych zakła-
dów opieki zdrowotnej, będą mogły skorzystać z po-

mocy finansowej w formie dotacji celowej z budżetu
państwa na określone w programie cele.
Proponowane działania w ramach ww. programu,
przede wszystkim zmiana formy organizacyjno-
-prawnej samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej w kapitałową spółkę samorządową ze
100-procentowym udziałem jednostki samorządu te-
rytorialnego, stworzą możliwości do efektywniejsze-
go zarządzania zakładem oraz poprawią jego organi-
zację (m.in. zakład uzyska możliwość pozyskiwania
dodatkowo środków finansowych za świadczenia wy-
konywane komercyjnie).
Na podstawie informacji uzyskanych od wojewo-
dów (brak danych z województwa podkarpackiego
oraz miasta stołecznego Warszawy), zainteresowanie
udziałem w programie zgłosiło 100 jednostek samo-
rządu terytorialnego, w tym: 8 województw, 58 po-
wiatów, 19 miast, 15 gmin, będących podmiotami
założycielskimi dla 141 samodzielnych publicznych
zakładów opieki zdrowotnej.
Ponadto pragnę poinformować, iż ustawa z dnia
25 września 2009 r. o zmianie ustawy o świadcze-
niach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych zawiera m.in. rozwiązania dotyczące
zmiany zasad podziału środków pomiędzy oddziały
wojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia. Zmia-
ny te mają na celu, aby zaczynając od roku 2010, za-
sady podziału środków pomiędzy oddziały wojewódz-
kie NFZ oparte były przede wszystkim na kryteriach
związanych z liczbą ubezpieczonych zarejestrowa-
nych w poszczególnych oddziałach wojewódzkich fun-
duszu oraz ryzykach zdrowotnych przypisanych po-
szczególnym grupom ubezpieczonych w odniesieniu
do wykonywanych świadczeń opieki zdrowotnej.
Oznacza to usunięcie z ustawy (w konsekwencji rów-
nież ze stosownego rozporządzenia), jako jednego
z kryteriów podziału środków, wskaźnika wynikają-
cego ze zróżnicowania kosztu jednostkowego świad-
czenia opieki zdrowotnej.
Na podstawie art. 119 ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. oświadczeniach opieki zdrowotnej finansowa-
nych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164,
poz. 1027, z późn. zm.) minister zdrowia wydał roz-
porządzenie z dnia 17 listopada 2009 r. w sprawie
szczegółowego trybu i kryteriów podziału środków
pomiędzy centralę i oddziały wojewódzkie NFZ z prze-
znaczeniem na finansowanie świadczeń opieki zdro-
wotnej dla ubezpieczonych (Dz. U. Nr 193, poz. 1495),
które uwzględnia art. 118 ww. ustawy o zmianie
ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej zmienia-
jący zasady podziału środków.
Przepisy te w kolejnych latach doprowadzą do
większego udziału Podkarpackiego OW NFZ w ogól-
nej puli środków NFZ.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Cezary Rzemek
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
369
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posłów Beaty Bublewicz
i Sławomira Rybickiego
w sprawie aktualnej sytuacji w ochronie
zdrowia w woj. warmińsko-mazurskim (5574)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pani Beaty Bublewicz oraz pana Sławomira
Rybickiego, posłów na Sejm RP, z dnia 3 grudnia
2009 r., w sprawie aktualnej sytuacji w ochronie
zdrowia w woj. warmińska-mazurskim, przekazane
przy piśmie Marszałka Sejmu z dnia 16 grudnia 2009 r.,
znak: SPS-024-55 74/09, uprzejmie proszę o przyjęcie
następujących informacji.
Zadania z zakresu określania jakości i dostępno-
ści oraz analizy kosztów świadczeń opieki zdrowotnej
w zakresie niezbędnym dla prawidłowego zawierania
umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,
przeprowadzanie konkursów ofert, rokowań i zawie-
ranie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowot-
nej, a także monitorowanie ich realizacji i rozliczanie
zgodnie z przepisem art. 97 ust 3 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych (Dz. U.
z 2008 r., Nr 164, póz. 1027, z późn. zm.) należą do
kompetencji Narodowego Funduszu Zdrowia. Ww.
zadania w imieniu funduszu realizują dyrektorzy od-
działów wojewódzkich funduszu (art. 107 ust. 5 ww.
ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej), gdyż
właśnie oni posiadają najpełniejszą wiedzę dotyczącą
zapotrzebowania na liczbę i rodzaj świadczeń zdro-
wotnych w danym regionie, przy jednoczesnej odpo-
wiedzialności za efektywne i bezpieczne gospodaro-
wanie środkami finansowymi kierowanych przez
siebie oddziałów.
W związku z powyższym w ramach nadzoru spra-
wowanego nad Narodowym Funduszem Zdrowia mi-
nister zdrowia zwrócił się do Warmińsko-Mazurskie-
go OW NFZ o przedstawienie stanowiska w przed-
miotowej sprawie.
Odnosząc się do sytuacji w zakresie finansowania
lecznictwa psychiatrycznego i leczenia uzależnień,
według informacji dyrektora oddziału, rozmowy na
temat finansowania świadczeń w ww. rodzaju były
prowadzone od marca 2009 r. Oddział przyjął osta-
tecznie rozwiązanie podwyższenia ceny osobodnia
w lecznictwie stacjonarnym (oddziały szpitalne)
w drodze podniesienia ceny punktu z 8,70 zł do 9,60 zł.
Dyrektor oddziału poinformował ponadto, że wszy-
scy świadczeniodawcy podpisali protokoły renegocja-
cji na 2010 r.
Jednocześnie pragnę zwrócić uwagę, iż zawiera-
nie przez Narodowy Fundusz Zdrowia umów o udzie-
lanie świadczeń opieki zdrowotnej odbywa się w dro-
dze konkursu ofert albo rokowań (art. 139 ust. l usta-
wy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
370
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych).
Zgodnie z art. 148 przedmiotowej ustawy porównanie
ofert w toku postępowania konkursowego obejmuje
m.in.: jakość udzielanych świadczeń, kwalifikacje
personelu, wyposażenie, liczbę oferowanych świad-
czeń oraz ich cenę, która zgodnie z art. 142 ust. 6 ww.
ustawy może być przedmiotem negocjacji.
Przy rozpatrywaniu wysokości ceny jednostki
rozliczeniowej istotne są również możliwości finan-
sowe funduszu, a efektywne i bezpieczne gospodaro-
wanie środkami finansowymi oddziałów, zgodnie
z treścią art. 107 ust. 5 pkt l ww. ustawy o świadcze-
niach opieki zdrowotnej, należy do zadań dyrektorów
oddziałów wojewódzkich. W związku z powyższym
mogą wystąpić różnice w cenie w kontraktach zawie-
ranych ze świadczeniodawcami.
Odnosząc się do sprawy nadwykonań, uprzejmie
informuje, iż, zgodnie z przepisami art. 132 ust. l oraz
art. 136 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świad-
czeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środ-
ków publicznych podstawą udzielania świadczeń
opieki zdrowotnej jest umowa, która określa m.in.
rodzaj i zakres udzielanych świadczeń opieki zdro-
wotnej, zasady rozliczeń pomiędzy Narodowym Fun-
duszem Zdrowia a świadczeniodawcami oraz kwotę
zobowiązania Narodowego Funduszu Zdrowia wobec
świadczeniodawcy. W związku z tym, co do zasady,
świadczenia są finansowane przez Narodowy Fun-
dusz Zdrowia do wysokości limitów określonych
umową. Natomiast możliwość sfinansowania dodat-
kowych świadczeń zrealizowanych ponad limit okre-
ślony umową może być rozważana w konkretnej sy-
tuacji, wynikającej m.in. z dysponowania przez Na-
rodowy Fundusz Zdrowia dodatkowymi środkami
finansowymi.
Powyższe wynika również z konstrukcji przepi-
sów art. 118 ust. l ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych dotyczących gospodarki finan-
sowej Narodowego Funduszu Zdrowia, zgodnie z któ-
rymi plan finansowy Narodowego Funduszu Zdrowia
jest zrównoważony w zakresie przychodów i kosztów.
Jednocześnie, zgodnie z art. 132 ust. 5 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych, łączna suma
zobowiązań Narodowego Funduszu Zdrowia wyni-
kających z zawartych ze świadczeniodawcami umów
nie może przekroczyć wysokości kosztów przewidzia-
nych na ten cel w planie finansowym Narodowego
Funduszu Zdrowia.
Odnosząc się do kwestii udzielania świadczeń
opieki zdrowotnej przez świadczeniodawców, należy
zwrócić uwagę, że umowa pomiędzy Narodowym
Funduszem Zdrowia a świadczeniodawcą zawarta na
okres oznaczony (np. na rok) nakłada na świadcze-
niodawcę obowiązek udzielania świadczeń przez cały
ten okres. Kolejność udzielania tych świadczeń zale-
ży od ich rodzaju. Nie ulega wątpliwości, że świad-
czenia opieki zdrowotnej udzielane w stanach na-
głych bądź kwalifikujące się do grupy świadczeń tzw.
nielimitowanych (m.in. porody, leczenie inwazyjne
ostrych zespołów wieńcowych, populacyjne badania
przesiewowe) powinny być udzielane przez świadcze-
niodawców niezwłocznie oraz bezwzględnie finanso-
wane przez Narodowy Fundusz Zdrowia.
Należy jednocześnie pamiętać, że duża liczba
świadczeń udzielanych przez świadczeniodawców nie
powinna być zaliczana do ww. świadczeń w stanach
nagłych lub „nielimitowanych”. W takich przypad-
kach, stosownie do przepisów art. 20–23 ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
świadczeniodawca zobowiązany jest do prowadzenia
list oczekujących na planowe świadczenia. W związ-
ku z powyższym kierujący placówką lub inne osoby
odpowiedzialne za organizację pracy zakładu opieki
zdrowotnej powinny uwzględnić w ramach ustalo-
nego planu umowy zarówno realizację świadczeń
planowych, jak i nagłych – w odpowiednich czę-
ściach. Kwestia ta powinna być rozważana w odnie-
sieniu do konkretnego zakładu opieki zdrowotnej
i ma bezpośredni związek z jakością zarządzania
tym zakładem.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Cezary Rzemek
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Grzegorza Janika
w sprawie dyskryminacji i poniżania osób
starszych w publicznej służbie zdrowia (5575)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pana posła Grzegorza Janika, przekazane
przy piśmie pana Krzysztofa Putry, wicemarszałka
Sejmu, znak: SPS-024-5575/09, w sprawie dyskrymi-
nacji i poniżania osób starszych w publicznej służbie
zdrowia, uprzejmie proszę o przyjęcie poniższych wy-
jaśnień.
Do podstawowych aktów prawnych, które regu-
lują warunki udzielania i zakres świadczeń opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
oraz zasady i tryb finansowania tych świadczeń, na-
leżą: ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadcze-
niach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, ze
zm.), akty wykonawcze do tej ustawy oraz zarządze-
nia prezesa NFZ w sprawie szczegółowych warunków
zawierania i realizacji umów o udzielanie świadczeń
opieki zdrowotnej w poszczególnych rodzajach, wy-

dawane w oparciu o art. 102 ust. 5 pkt 21 i 25 oraz
art. 146 ust. 1 pkt 1 i 3 ww. ustawy.
Odnosząc się do kwestii poruszonych w zapytaniu
pana posła, dotyczących dyskryminacji i poniżania
osób starszych w publicznej służbie zdrowia, uprzej-
mie informuję, iż zgodnie z ww. ustawą o świadcze-
niach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych świadczeniobiorcy mają, na zasadach
określonych w ustawie, prawo do świadczeń opieki
zdrowotnej, których celem jest zachowanie zdrowia,
zapobieganie chorobom i urazom, wczesne wykrywa-
nie chorób, leczenie, pielęgnacja oraz zapobieganie
niepełnosprawności i jej ograniczanie.
Przestrzeganie praw pacjenta określonych w usta-
wie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta
i rzeczniku praw pacjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52,
poz. 417, ze zm.) jest obowiązkiem organów władzy
publicznej właściwych w zakresie ochrony zdrowia,
Narodowego Funduszu Zdrowia, podmiotów udziela-
jących świadczeń zdrowotnych, osób wykonujących
zawód medyczny oraz innych osób uczestniczących
w udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Zgodnie z ww.
ustawą pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych
odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy me-
dycznej. W sytuacji ograniczonych możliwości udzie-
lenia odpowiednich świadczeń zdrowotnych pacjent
ma prawo do przejrzystej, obiektywnej, opartej na
kryteriach medycznych procedury ustalającej kolej-
ność dostępu do tych świadczeń.
Pacjent ma również prawo do informacji o rodza-
ju i zakresie świadczeń zdrowotnych udzielanych
przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych,
w tym o profilaktycznych programach zdrowotnych
finansowanych ze środków publicznych, realizowa-
nych przez ten podmiot.
W kwestii odmowy wykonywania niektórych ba-
dań po przekroczeniu 70 lat, np.: EKG, USG, mam-
mografia, uprzejmie informuję, że świadczeniobiorca
ma prawo do świadczeń z zakresu badań diagno-
stycznych, w tym medycznej diagnostyki laboratoryj-
nej, wykonywanych na podstawie skierowania leka-
rza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpie-
czenia zdrowotnego.
Niemniej jednak należy mieć na uwadze, iż wszel-
kie decyzje dotyczące medycznego postępowania,
zgodnie z przepisami ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r.
o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2008 r.
Nr 136, poz. 857, ze zm.), pozostają w kompetencji leka-
rza przeprowadzającego terapię świadczeniobiorcy.
Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty
wskazuje na obowiązek wykonywania przez lekarza
zawodu zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy
medycznej, dostępnymi metodami i środkami zapo-
biegania oraz w oparciu o zasady etyki zawodowej
i z należytą starannością.
W związku z powyższym, w przypadku wątpliwo-
ści co do właściwego postępowania lekarza prowa-
dzącego leczenie, zgodnie z przepisami ustawy z dnia
17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30,
poz. 158, z późn. zm.), członkowie samorządu lekarzy
371
podlegają odpowiedzialności zawodowej przed sąda-
mi lekarskimi za postępowanie sprzeczne z zasadami
etyki i deontologii zawodowej oraz za naruszenie
przepisów o wykonywaniu zawodu lekarza.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że zgodnie
z ustawą o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjen-
ta, pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mogą
wnieść sprzeciw wobec opinii albo orzeczenia okre-
ślonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r.
o zawodach lekarza i lekarza dentysty, jeżeli opinia
albo orzeczenie ma wpływ na prawa lub obowiązki
pacjenta wynikające z przepisów prawa. Sprzeciw
wnosi się do komisji lekarskiej działającej przy rzecz-
niku praw pacjenta, za pośrednictwem rzecznika
praw pacjenta, w terminie 30 dni od dnia wydania
opinii albo orzeczenia przez lekarza orzekającego
o stanie zdrowia pacjenta.
Mając na względzie dobro pacjenta i ochronę jego
praw, ustanowiono rzecznika praw pacjenta, który
jest centralnym organem administracji rządowej, do
zadań którego należy między innymi prowadzenie
postępowań w sprawach praktyk naruszających zbio-
rowe prawa pacjentów, jak również prowadzenie po-
stępowań wyjaśniających, jeśli rzecznik poweźmie
wiadomość co najmniej uprawdopodabniającą naru-
szenie praw pacjenta, obejmującą w szczególności
oznaczenie wnioskodawcy, oznaczenie pacjenta, któ-
rego praw sprawa dotyczy, oraz zwięzły opis stanu
faktycznego.
Powyższe wyjaśnienia odnoszą się również do po-
zostałych kwestii poruszonych w zapytaniu pana po-
sła, dotyczących odmowy podjęcia określonych dzia-
łań medycznych, które powinny wynikać z przyjęte-
go przez lekarza postępowania medycznego.
Odnosząc się natomiast do kwestii braku kontro-
li ze strony NFZ zabiegów z zakresu rehabilitacji
i pielęgniarstwa geriatrycznego, uprzejmie informu-
ję, że do zadań dyrektorów oddziałów wojewódzkich
funduszu należy m.in. kontrola i monitorowanie or-
dynacji lekarskich oraz realizacji umów o udzielanie
świadczeń opieki zdrowotnej.
Reasumując, uprzejmie informuję, że stworzony
system ochrony praw pacjenta, na czele z rzeczni-
kiem praw pacjenta, ma na celu przede wszystkim
zapewnienie pacjentom przestrzegania ich praw oraz
podejmowanie postępowań wyjaśniających w sytu-
acjach wskazujących na naruszenie praw pacjenta.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Cezary Rzemek
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
372
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Lecha Kołakowskiego
w sprawie rozbiórki torów kolejowych
i bocznicy w gminie Sokoły (5579)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z nade-
słanym przy piśmie z dnia 18 grudnia 2009 r., znak:
SPS-024-5579/09, zapytaniem pana posła Lecha An-
toniego Kołakowskiego, dotyczącym rozbiórki torów
kolejowych i bocznicy w gminie Sokoły, poniżej przed-
stawiam informacje w przedmiotowej sprawie.
W ślad za wyjaśnieniami przedstawionymi przez
Zarząd PKP SA uprzejmie informuję, iż z uwagi na
zły stan techniczny oraz brak zainteresowania dzier-
żawą przedmiotowej infrastruktury Zarząd PKP SA
uchwałą nr 407 z dnia 7 sierpnia 2007 r. wyraził zgo-
dę na jej likwidację. Decyzja ta została uzgodniona
ze spółkami Grupy PKP. Do tejże likwidacji sprzeci-
wu nie wniósł także wojewoda podlaski ani woje-
wódzki inspektor nadzoru budowlanego.
Na stacji Sokoły zlikwidowano tory stacyjne bocz-
ne: tor nr 6, rozjazd nr 12 i wstawkę rozjazdów 12/13
oraz część toru nr 2 (na długości 195 mb). Pozostała
część toru nr 2 o długości 676 mb zawarta jest w umo-
wie dzierżawy D-36-KN-3/01 i może być wykorzysta-
na do rozładunku wagonów.
Na stacji Czerwony Bór zlikwidowano tory stacyj-
ne boczne: nr 4, nr 7, nr 13 oraz rozjazdy nr 7 i 9.
W celu zapobieżenia grabieży i utraty części po-
wyższego majątku PKP SA Oddział Gospodarowania
Nieruchomościami w Warszawie pismem nr KNN6-
-078/225/2009 z dnia 22 września 2009 r. wyraził
zgodę na sprzedaż złomu stalowego wbudowanego
w tory w drodze przetargu. Przetarg wygrało Przed-
siębiorstwo Przerobu Złomu Metali SEGROMET So-
kołów Podlaski.
Likwidacja wyżej wymienionych torów bocznych nie
powoduje zniszczenia linii kolejowej nr 36, która nie
została objęta postępowaniem likwidacyjnym i nie jest
przewidziana do objęcia takim postępowaniem. Na sta-
cję Sokoły możliwy jest transport towarów i ich rozła-
dunek na pozostałej czynnej części toru nr 2.
Niezbędne informacje w tej sprawie PKP PLK SA
przekazało panu Józefowi Zajkowskiemu, wójtowi
gminy Sokoły, pismem z dnia 14 września 2009 r.,
znak: IGK5b-011-26/09.
Ponadto pragnę poinformować, iż procesy likwi-
dacji fizycznej realizowane są wyłącznie w stosunku
do infrastruktury kolejowej, którą nie są zaintereso-
wane spółki Grupy PKP ani inne podmioty wyraża-
jące wolę jej dzierżawy.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Juliusz Engelhardt
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Grażyny Ciemniak
w sprawie funkcjonowania Sądu Rejonowego
w Szubinie (5580)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pani poseł Grażyny Ciemniak w sprawie funk-
cjonowania Sądu Rejonowego w Szubinie, przesłane
przy piśmie z dnia 18 grudnia 2009 r. nr SPS-024-
-5580/09, uprzejmie przedstawiam, co następuje.
W Ministerstwie Sprawiedliwości podejmowane
są prace mające na celu stworzenie takiego modelu
organizacji wymiaru sprawiedliwości, który zapew-
niając obywatelom konstytucyjne prawo do sądu, ro-
zumiane jako rozpatrzenie ich spraw bez zbędnej
zwłoki przez właściwy sąd, pozwoliłby jednocześnie
na racjonalne wykorzystanie kadry orzeczniczej i ad-
ministracyjnej.
Obecna struktura organizacyjna sądownictwa po-
wszechnego wskazuje na znaczne rozdrobnienie jed-
nostek wymiaru sprawiedliwości, w tym szczególnie
struktur szczebla rejonowego.
W sądownictwie powszechnym występują istotne
różnice w zakresie wielkości poszczególnych apelacji,
okręgów i sądów, przy czym nie dotyczą one tylko
obszarów ich właściwości miejscowej, ale przede
wszystkim liczby wpływających spraw, a tym samym
wielkości struktur organizacyjnych, obciążenia sę-
dziów i etatyzacji.
W małych sądach, przy niewielkim wpływie spraw,
racjonalne wykorzystanie kadry jest niezwykle utrud-
nione i kosztowne z uwagi na określoną ustawowo or-
ganizację sądów. Wymaga ona bowiem obligatoryjne-
go tworzenia w każdej jednostce wydziałów do okre-
ślonych rodzajów spraw, co powoduje, że w wielu są-
dach niemal każdy sędzia zajmuje stanowisko funk-
cyjne, które generuje nieuzasadnione koszty z tytułu
dodatków. Sytuacja taka czyni iluzorycznym nadzór
administracyjny, gdyż w praktyce sędzia funkcyjny
bezpośrednio nadzoruje jedynie sam siebie.
Należy również zauważyć, że w przypadku nie-
wielkich sądów rejonowych obciążenie pracą sędziów,
w tym również niesprawujących funkcji, jest zdecy-
dowanie mniejsze w stosunku do średniej w kraju,
gdyż wpływ spraw w poszczególnych pionach orzecz-
niczych jest niższy od poziomu etatyzacji warunko-
wanego przez strukturę organizacyjną.
Uwzględniając przedstawione okoliczności, uzna-
no za konieczne poszukiwanie rozwiązań, które
umożliwią zmianę dotychczasowego stanu.
Celem dokonania szczegółowej analizy istniejącej
struktury sądownictwa powszechnego oraz wypra-
cowania modelowych propozycji niezbędnych zmian
organizacyjnych, zarządzeniem z dnia 1 lipca 2009 r.
został powołany zespół do spraw racjonalizacji struk-
tury organizacyjnej sądownictwa powszechnego i po-
wszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury.

W ramach prowadzonych przez zespół prac nie zare-
komendowano jednakże jak dotąd konkretnej kon-
cepcji reorganizacji.
W związku z powyższym, odnosząc się do pytań
pani poseł w kwestii funkcjonowania Sądu Rejono-
wego w Szubinie, można jedynie wskazać, że w trak-
cie dotychczasowych prac nad reformą wymiaru
sprawiedliwości nie podjęto ostatecznych decyzji co
do przyszłości konkretnych sądów rejonowych, w tym
ww. sądu, a omawiane działania nie przybrały cha-
rakteru legislacyjnego. Tym samym niemożliwe jest
udzielenie, poza zaprezentowanym ogólnym zarysem
założeń projektowanych zmian, tak szczegółowej in-
formacji, jak odpowiedź na pytanie o motywy likwi-
dacji przedmiotowej jednostki sądowej.
Nawiązując do pytania o analizę kosztów i korzy-
ści wynikających z ewentualnej likwidacji Sądu Re-
jonowego w Szubinie, informuję, że decyzje dotyczące
organizacji wymiaru sprawiedliwości poprzedzone
będą kompleksową, wielokierunkową analizą zarów-
no okoliczności o charakterze społecznym, jak i tych
związanych z zapewnieniem sprawnego funkcjono-
wania wymiaru sprawiedliwości. Ocenie poddane
zostaną m.in. takie uwarunkowania, jak obszar wła-
ściwości sądu, liczba wpływających spraw, limity eta-
tów we wszystkich grupach zatrudnienia, stan obcią-
żenia pracą sędziów (w zakresie właściwego roz-
mieszczenia kadry), warunki komunikacyjne (pod
kątem możliwości dojazdu stron do sądu), warunki
lokalowe sądu (powierzchnia, liczba sal rozpraw),
miejsce zamieszkania pracowników sądu (w zakresie
ewentualnych utrudnień związanych z dojazdem do
pracy), odległości między poszczególnymi sądami,
w tym miejscowościami znajdującymi się w obsza-
rach ich właściwości (m.in. pod kątem ewentualnych
utrudnień związanych z dojazdem do sądu w spra-
wach odwoławczych).
Odnosząc się do przywołanego w zapytaniu wy-
stąpienia przedstawicieli lokalnego samorządu, na-
leży wskazać, że stanowisko Rady Miejskiej w Kcyni
w sprawie Sądu Rejonowego w Szubinie zostało prze-
słane przez pana Ryszarda Hanioszyna, przewodni-
czącego Rady Miejskiej w Kcyni, również ministrowi
sprawiedliwości i obecnie jest przedmiotem rozważań
właściwych komórek organizacyjnych Ministerstwa
Sprawiedliwości. Jednocześnie uprzejmie informuję,
że panu przewodniczącemu została udzielona wy-
czerpująca informacja o celach planowanej reformy
i stanie zaawansowania prac w omawianej kwestii.
Reasumując, pragnę zapewnić panią poseł, że
oszczędności finansowe nie są głównym celem projek-
towanej przez resort sprawiedliwości reformy. Racjo-
nalizacja struktury organizacyjnej sądów powszech-
nych ma przede wszystkim przyspieszyć i ułatwić pra-
cę organów wymiaru sprawiedliwości, co przyniesie
wymierne korzyści całemu społeczeństwu.
Łączę wyrazy szacunku
Podsekretarz stanu
Piotr Kluz
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
373
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Tomasza Latosa
w sprawie budowy wolno stojących
elektrowni wiatrowych w pow. bydgoskim
(5585)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
zapytanie pana posła Tomasza Latosa przekazane
przy piśmie Pana Marszałka z dnia 18 grudnia 2009 r.,
znak: SPS-024-5585/09, przesłane w związku z pro-
testami mieszkańców pow. bydgoskiego wobec budo-
wy elektrowni wiatrowych w miejscowości Sienno
i Kotomierz, gm. Dobrcz, w sprawie konieczności
przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowi-
sko dla przedsięwzięcia polegającego na budowie
elektrowni wiatrowej oraz weryfikacji dopełnienia
przez inwestorów formalności wymaganych przepi-
sami prawa, uprzejmie informuję, co następuje.
Zasady przeprowadzania oceny oddziaływania
przedsięwzięć na środowisko od dnia 15.11.2008 r.
określają przepisy ustawy z dnia 3 października 2008 r.
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochro-
nie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska
oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U.
Nr 199, poz. 1227, ze zm.). Należy tu wskazać prze-
pisy działu V ustawy pt. „Ocena oddziaływania
przedsięwzięcia na środowisko oraz na obszar Natu-
ra 2000”, dotyczące m.in. przedsięwzięć wymagają-
cych przeprowadzenia oceny oddziaływania na śro-
dowisko i organów właściwych do jej przeprowadze-
nia, reguł przeprowadzenia oceny oddziaływania
przedsięwzięcia na środowisko, ponownego przepro-
wadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na
środowisko oraz oceny oddziaływania przedsięwzię-
cia na obszar Natura 2000.
Resort zdrowia, w tym organy Państwowej In-
spekcji Sanitarnej, nie są uprawnione do kwalifiko-
wania zamierzeń inwestycyjnych do kategorii przed-
sięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środo-
wisko, dla których wymagane jest przeprowadzenie
oceny oddziaływania na środowisko, ani do kontro-
lowania postępowania inwestorów w zakresie prze-
strzegania przepisów ustawy z dnia 3 października
2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i je-
go ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie śro-
dowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowi-
sko. Organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej na
podstawie przepisów przywołanej ustawy (w tym art. 64,
art. 70, art. 77, art. 78, art. 90) oraz zgodnie z kom-
petencjami zapisanymi w ustawie z dnia 14 marca
1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U.
z 2006 r. Nr 122, poz. 851, ze zm.) uczestniczą jedynie
jako organ współdziałający w ocenie oddziaływania
przedsięwzięć na środowisko, zajmując stanowiska
w zakresie ich wpływu na zdrowie ludzi, wyłącznie
na wniosek organów przeprowadzających ww. ocenę,
374
m.in. przed wydaniem decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach czy też pozwolenia na budowę dla
planowanego przedsięwzięcia. Należy podkreślić, iż
organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej nie są
uprawnione do wszczynania postępowań w zakresie
weryfikacji ocen oddziaływania przedsięwzięć na śro-
dowisko lub na obszary Natura 2000.
Z treści zapytania pana posła Tomasza Latosa
wynika, że argumentami przemawiającymi za prze-
prowadzeniem oceny oddziaływania na środowisko
dla wymienionych elektrowni wiatrowych są, oprócz
bliskiego położenia zabudowań mieszkalnych, głów-
nie obawy przed powstaniem zagrożeń negatywnego
oddziaływania na przyrodę, m.in. w związku z sąsia-
dowaniem wymienionych w zapytaniu elektrowni
wiatrowych z obszarem chronionym objętym siecią
Natura 2000. W zapytaniu pan poseł, powołując się
na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości,
wyraził pogląd, iż nie można rezygnować z wykony-
wania oceny oddziaływania na środowisko elektrow-
ni wiatrowej jedynie na podstawie jej maksymalnej
mocy czy wysokości wiatraków, jeśli przesłanki me-
rytoryczne wskazują, że może ona stanowić zagroże-
nie dla walorów przyrodniczych.
Reasumując, należy wskazać, że podmiotem wła-
ściwym do rozstrzygania kwestii ogólnych dotyczą-
cych przeprowadzania oceny oddziaływania na śro-
dowiskowo jest minister środowiska oraz właściwe
organy prowadzące i nadzorujące ocenę oddziaływa-
nia na środowisko. Konieczność przeprowadzenia
oceny oddziaływania na środowisko wymienionych
przedsięwzięć czy dopełnienie przez inwestorów for-
malności wymaganych prawem może zostać zwery-
fikowana oddzielnie dla każdego zamierzenia w in-
dywidualnym postępowaniu administracyjnym
przez właściwy organ, stosownie do postanowień
(w tym: art. 61 ust 2–5, art. 75, art. 90, art. 97) ww.
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnia-
niu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o oce-
nach oddziaływania na środowisko, odpowiednio
przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska,
wójta, burmistrza, prezydenta miasta czy starostę.
Dodatkowo sąsiedztwo obszaru objętego siecią Na-
tura 2000 może stać się przesłanką do przeprowa-
dzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na ob-
szar Natura 2000.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Marek Twardowski
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Jarosława Stawiarskiego
w sprawie zwolnień i przywilejów podatkowych
przyznanych bankom (5587)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapy-
taniem pana posła Jarosława Stawiarskiego przeka-
zanym pismem z dnia 18 grudnia 2009 r. (pismo
nr SPS-024-5587/09) w sprawie zwolnień i przywile-
jów podatkowych przyznanych bankom uprzejmie
przedstawiam następujące wyjaśnienia.
Banki stanowią ważny element gospodarki rynko-
wej, ponieważ umożliwiają efektywny transfer środ-
ków z podmiotów posiadających nadwyżki finansowe
do tych, które zgłaszają na nie zapotrzebowanie.
Uprawnienia banków wynikają ze szczególnego
ich charakteru i statusu prawnego jako instytucji za-
ufania publicznego. Przyznanie jedynie bankom moż-
liwości wykonywania czynności określonego rodzaju
ma na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu bez-
pieczeństwa i profesjonalizmu dla tego typu czynno-
ści i podlega licencjonowaniu. Podmiot starający się
o zezwolenie na wykonywanie określonych czynności
musi wykazać możliwość odpowiedniego ich wykony-
wania, a także odpowiedni poziom zasobów finanso-
wych. Dodatkowo należy wskazać, że wykonywanie
niektórych czynności zastrzeżonych dla banków wią-
że się z ograniczeniem swobody prowadzenia działal-
ności poprzez wypełnianie obowiązków stawianych
przez regulatorów. Zarezerwowanie określonych
czynności do wyłącznego ich wykonywania przez
banki nie jest tylko i wyłącznie specyfiką polskiego
systemu prawnego. Analogiczne rozwiązania funk-
cjonują w większości krajów z rozwiniętym systemem
bankowym.
Należy podkreślić, że podstawowym celem nakła-
dania szczególnych obowiązków oraz niektórych
przywilejów na banki jest zapewnienie bezpieczeń-
stwa gromadzenia i obrotu środków pieniężnych oraz
stabilności systemu finansowego, co w obecnej sytu-
acji gospodarczej ma szczególne znaczenie.
Odnosząc się do pierwszego punktu wskazanego
w zapytaniu pana posła, należy zauważyć, że benefi-
cjentami zwolnienia, o którym mowa w art. 12 ust. 4
pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku do-
chodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54,
poz. 654, z późn. zm.) nie są banki, lecz podmioty,
które zaciągnęły zobowiązania finansowe i na skutek
różnych trudności nie są w stanie ich spłacić. W ta-
kich przypadkach niekiedy dokonuje się zmniejszenia
zobowiązań dłużnika, aby podmiot gospodarczy mógł
dalej funkcjonować. Gdyby powyższego zapisu nie
było, wówczas każde umorzenie długu, również z ty-
tułu zaciągniętego kredytu, stanowiłoby przysporze-
nie dla dłużnika i musiałoby zostać u niego uznane
za przychód do opodatkowania. Stawiałoby to w trud-

nej sytuacji dłużników mających problemy z regulo-
waniem bieżących zobowiązań i zwiększałoby praw-
dopodobieństwo ich niewypłacalności, co w konse-
kwencji wpłynęłoby negatywnie na sytuację banków
kredytujących.
Również w części dotyczącej art. 12 ust. 4 pkt 15
lit b ww. ustawy zwolnienie nie stanowi przywileju
dla banku. Gdyby bank, który zaliczył rezerwę utwo-
rzoną na wierzytelność wobec dłużnika do kosztów
uzyskania przychodów, zdecydował się na przystą-
pienie do programu restrukturyzacyjnego i umorze-
nie części długu przy braku ww. zapisu ponosiłby
dwie straty – z tytułu rezygnacji z części wierzytel-
ności od swojego dłużnika, a dodatkowo z tytułu ko-
nieczności odprowadzenia podatku od umorzonej
kwoty w związku z rozwiązaniem rezerwy. Wyżej
wymieniony przepis stanowi zatem utrzymanie sta-
tus quo w rozliczeniu podatkowym wierzytelności
banku i ma zachować neutralność podatkową dla
banku przy podejmowaniu decyzji o rezygnacji z do-
chodzenia całości lub części należności od klienta.
Odnosząc się do punktu drugiego, należy podkre-
ślić, że banki mają obowiązek tworzenia zabezpie-
czeń równoważących skutki ryzyka działalności ban-
ku. Zabezpieczenia te tworzy się jako rezerwy celowe
(w bankach stosujących ustawę o rachunkowości) na
podstawie rozporządzenia ministra finansów z dnia
16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw
na ryzyko związane z działalnością banków (Dz. U.
Nr 235, poz. 1589, z późn. zm.) lub odpisy aktualizu-
jące (w bankach stosujących Międzynarodowe Stan-
dardy Sprawozdawczości Finansowej). Działalność
kredytowa obarczona jest wysokim ryzykiem wyni-
kającym z pożyczania środków pieniężnych klientom,
a jednocześnie w swojej działalności banki muszą da-
wać rękojmię bezpiecznego działania, ponieważ dzia-
łalność kredytową prowadzą w oparciu o zgromadzo-
ne depozyty obywateli i przedsiębiorców. Tworzone
rezerwy lub odpisy są kapitałem gromadzonym na
potrzeby sfinansowania ewentualnych strat powsta-
jących w portfelu kredytowym. Bez utworzenia sto-
sownych zabezpieczeń banki z większym prawdopo-
dobieństwem mogłyby ponosić straty niemające do-
statecznych źródeł pokrycia we własnych środkach
finansowych. Należy podkreślić, że brak utworzo-
nych rezerw lub odpisów aktualizujących w odpo-
wiedniej wysokości stanowi podstawę do obniżenia
wielkości funduszy własnych banku na podstawie
przepisów prawa bankowego i decyzji nadzoru ban-
kowego.
Warto wskazać, że w odniesieniu do banków za-
stosowanie mają bardziej restrykcyjne, niż dla in-
nych podmiotów gospodarczych, zasady opodatkowa-
nia strat w relacjach z klientami. Protokół sporzą-
dzony przez bank nie jest, jak w innych jednostkach
gospodarczych, wystarczającą podstawą do zalicze-
nia utworzonej rezerwy do kosztów uzyskania przy-
chodu. Bank musi spełnić szereg dodatkowych wa-
runków, w tym wymóg szczególnego udokumentowa-
375
nia, zanim będzie mógł zaliczyć rezerwę do kosztów
uzyskania przychodu.
W odniesieniu do punktu trzeciego należy wska-
zać, iż w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym
od osób prawnych tylko niektóre umorzone kredyty
mogą stanowić koszt uzyskania przychodu. Dotyczy
to sytuacji, gdy umorzenie jest związane z banko-
wym postępowaniem ugodowym w rozumieniu prze-
pisów ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restruktury-
zacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmia-
nie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82,
z późn. zm.), postępowaniem upadłościowym z moż-
liwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe
i naprawcze (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361, z późn.
zm.) lub realizacją programu restrukturyzacji na
podstawie odrębnych ustaw. W pierwszym z wymie-
nionych przypadków mowa jest o ustawie, która z de-
finicji miała charakter jednorazowy i została uchwa-
lona w połowie lat dziewięćdziesiątych ubiegłego
wieku. Jej celem było z jednej strony rozwiązanie pro-
blemu tzw. złych długów, a z drugiej – uzdrowienie
finansów przedsiębiorstw poprzez ich oddłużenie.
Aktualnie znaczenie wprowadzonych wówczas prze-
pisów jest marginalne. Natomiast umorzone kredyty
wynikające z realizacji programu restrukturyzacji
na podstawie innych ustaw dotyczą programów na-
prawczych realizowanych wobec wybranych gałęzi
przemysłu. Programy te są elementem polityki go-
spodarczej rządu, a banki mogą w nich jedynie
uczestniczyć.
Odnosząc się do punktu czwartego należy zauwa-
żyć, że zwolnienie określone w art. 17 ust. 1 pkt 4k
ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych
dotyczy wyłącznie kas mieszkaniowych i preferencji
stworzonych w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego
wieku w celu promocji rozwoju gospodarki mieszka-
niowej w Polsce. Aktualnie nie obserwuje się napły-
wu nowych uczestników do systemu, obsługiwane są
jedynie zawarte umowy.
Zwolnienie wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 19
ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma
charakter historyczny. Dotyczyło ono wyłącznie mo-
mentu wejścia w życie ustawy o restrukturyzacji fi-
nansowej przedsiębiorstw i banków, gdy banki będą-
ce jednoosobowymi spółkami Skarbu Państwa na
początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku
otrzymały pomoc finansową od państwa w formie
obligacji skarbowych, niezbędną do kontynuowania
swojej działalności. Bez tej pomocy istniało poważne
ryzyko upadku całego sektora bankowego w Polsce,
co było m.in. efektem słabego wyposażenia kapitało-
wego banków państwowych w momencie ich utwo-
rzenia, wysokiej wówczas inflacji, transformacji pol-
skiej gospodarki oraz braku dostatecznych środków
w budżecie na zasilenie kapitałowe banków. Zwolnie-
nie od podatku nominalnej wartości obligacji skar-
bowych miało charakter naturalny, gdyż opodatko-
wanie przekazanych środków oznaczałoby, że skala
nominalnej pomocy państwa dla banków musiałaby
376
być większa, aby zachować tę samą realną wartość
wsparcia dla banków będących jednoosobowymi
spółkami Skarbu Państwa.
W odniesieniu do punktu piątego należy podkre-
ślić, że przepisy w zakresie podatku od towarów
i usług podlegają ścisłej harmonizacji z prawem Unii
Europejskiej dotyczącym podatków obrotowych. Pod-
stawowym aktem w zakresie tego podatku jest dy-
rektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r.
w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości
dodanej. Państwa członkowskie są zobowiązane do
zaimplementowania do swoich systemów prawnych
zasad wynikających z ww. dyrektywy, natomiast
przepisy dyrektywy nie pozwalają na dowolne kształ-
towanie krajowych przepisów regulujących funkcjo-
nowanie podatku od wartości dodanej. Przepisy usta-
wy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów
i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) odpowia-
dają w swej istocie odpowiednim zapisom ww. dyrek-
tywy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 3
załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów
i usług usługi sklasyfikowane w sekcji J (65-67),
tj. usługi pośrednictwa finansowego, są objęte zwol-
nieniem od podatku. Należy zauważyć, że zwolnienie
dla usług wymienionych w załączniku nr 4 do ww.
ustawy jest zwolnieniem przedmiotowym, co ozna-
cza, że kryterium przesądzającym o zwolnieniu jest
charakter wykonywanych czynności, a nie status
podmiotu je wykonującego. Wśród zwolnionych usług
finansowych znajdują się takie, które mogą być wy-
konywane nie tylko przez banki czy też podmioty
sektora finansowego, ale również inne podmioty go-
spodarcze świadczące usługi o charakterze finanso-
wym. W świetle powyższego nie jest uzasadnione
twierdzenie, iż ww. preferencje stanowią szczególny
przywilej podatkowy przyznany bankom. Należy po-
nadto podkreślić, że przy korzystaniu ze zwolnienia
podmioty sektora finansowego co do zasady pozba-
wione są prawa do stosowania odliczeń i zwrotu tzw.
podatku naliczonego. Ma to do pewnego stopnia ne-
gatywne oddziaływanie w sferze rozliczeń sektora
finansowego z podatnikami prowadzącymi działal-
ność gospodarczą opodatkowaną tym podatkiem.
Odnosząc się do punktu szóstego należy podkre-
ślić, że ponad połowę czynności bankowych stanowią
tzw. czynności bankowe sensu largo, czyli czynności
bankowe określone w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r.
Nr 72, poz. 665, z późn. zm.), które mogą być wyko-
nywane przez pozostałe instytucje finansowe, a tylko
w sytuacji gdy są wykonywane przez banki mają po-
stać czynności bankowych. Jednocześnie nawet czyn-
ności bankowe sensu stricto, czyli wymienione w art.
5 ust. 1 ww. ustawy, nie są wykonywane wyłącznie
przez banki. Najważniejsze czynności z tego zakresu
mogą również wykonywać spółdzielcze kasy oszczęd-
nościowo-kredytowe, na podstawie ustawy z dnia
14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczęd-
nościowo-kredytowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2,
z późn. zm.), w tym udzielanie kredytów, prowadze-
nie rachunków bankowych i przeprowadzanie ban-
kowych rozliczeń pieniężnych. Należy ponadto za-
znaczyć, że wskazane przepisy pozostają w pełnej
zgodności z prawem Unii Europejskiej, w szczegól-
ności z podstawowym aktem prawnym w tym za-
kresie, tj. dyrektywą 2006/48/WE w sprawie podej-
mowania i prowadzenia działalności przez instytu-
cje kredytowe.
W zakresie punktu siódmego należy zaznaczyć,
że uproszczona droga egzekwowania należności przez
banki podyktowana jest przede wszystkim koniecz-
nością ochrony przechowywanych depozytów ludno-
ści. Banki bowiem, w przeciwieństwie do firm pożycz-
kowych, nie udzielają kredytów ze środków własnych,
ale ze środków pochodzących ze składanych depozy-
tów, stąd też powinny mieć możliwość skutecznego
dochodzenia roszczeń. Należy ponadto wskazać, że
kwestia wystawiania przez banki bankowych tytu-
łów egzekucyjnych była przedmiotem orzeczenia Try-
bunału Konstytucyjnego z dnia 26 stycznia 2005 r.
(sygn. akt P 10/04). Trybunał Konstytucyjny uznał,
że instytucja bankowych tytułów egzekucyjnych nie
narusza w szczególności konstytucyjnej gwarancji
prawa do sądu, a więc prawa do domagania się przez
dłużnika merytorycznego rozpoznania sprawy. Try-
bunał wskazał, że dłużnik jeszcze przed powstaniem
tytułu może wystąpić z powództwem na podstawie
art. 189 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 496,
z późn. zm.) o ustalenie istnienia lub nieistnienia sto-
sunku prawnego, podnosząc zarzut nieważności albo
bezskuteczności zgłoszonego oświadczenia. Po nada-
niu klauzuli wykonalności dłużnik może bronić swo-
ich praw w drodze zażalenia na postanowienie sądu
o nadaniu klauzuli wykonalności oraz w drodze po-
wództwa przeciwegzekucyjnego. Ostatecznie dłużnik
może wystąpić z odpowiednim roszczeniem odszko-
dowawczym w sytuacji wyrządzenia szkody w wyni-
ku wszczęcia egzekucji na podstawie bezprawnie wy-
stawionego tytułu.
W odniesieniu do punktu ósmego należy podkre-
ślić, że przepis art. 95 ust. 1 ustawy Prawo bankowe
przyznający dokumentom bankowym mocy doku-
mentów urzędowych jest uprawnieniem nie dla ban-
ków, ale dla klientów banków. Klienci banków jako
beneficjenci tej regulacji na podstawie dokumentów
bankowych, które posiadają moc dokumentów urzę-
dowych, mogą dokonywać odpowiednich wpisów
w księgach wieczystych i rejestrach publicznych, nie
ponosząc przy tym wszystkich wymaganych innymi
przepisami opłat oraz uzyskując wpis szybciej niż
w standardowej procedurze.
Odnosząc się do punktu dziewiątego, należy pod-
kreślić, że przymus bankowy sprowadzający się do
obowiązku korzystania w niektórych sytuacjach
z usług świadczonych przez banki sprowadza się wy-
łącznie do zapewnienia bezpieczeństwa obrotu gospo-
darczego. W przekonaniu ustawodawcy bezpieczeń-
stwo to powinno zostać zapewnione, gdy określone

transakcje dokonywane lub prowadzone są za pośred-
nictwem banków posiadających, zgodnie z orzecze-
niem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 maja
1995 r. (sygn. akt K 12/93), przymiot instytucji za-
ufania publicznego. Taki cel miało w szczególności
wprowadzenie przepisów art. 22 ustawy z dnia 2 lip-
ca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej
(Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.),
zgodnie z którym dokonywanie lub przyjmowanie
płatności związanych z wykonywaną działalnością
gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku
bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy
stroną transakcji jest inny przedsiębiorca oraz gdy
jednorazowa wartość transakcji, bez względu na licz-
bę wynikających z niej płatności, przekracza równo-
wartość 15 000 euro. Należy ponadto zauważyć, że
nie jest to wyłączny monopol banków, ponieważ
przedsiębiorca będący członkiem spółdzielczej kasy
oszczędnościowo-kredytowej może realizować obo-
wiązek określony w art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej za pośrednictwem rachun-
ku w tej spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredy-
towej.
Podobny cel spełniają również inne, bardziej
szczegółowe przepisy, które wprowadzają obowiązek
korzystania w niektórych sytuacjach z usług świad-
czonych przez banki, w tym przepisy ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 159,
poz. 1667, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 27 maja
2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146,
poz. 1546, z późn. zm.).
W zakresie punktu dziesiątego wskazać należy,
że możliwość uzyskania sądowego nakazu zapłaty na
podstawie wyciągu z ksiąg bankowych nie może być
traktowana w kategoriach szczególnego uprzywile-
jowania banków. Wyciąg z ksiąg bankowych na pod-
stawie art. 95 ust. 1 ustawy Prawo bankowe ma moc
dokumentu urzędowego, mieści się więc również
w zakresie dokumentów urzędowych wskazanych
w art. 485 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks postępowania
cywilnego. Ponadto należy przypomnieć, że podsta-
wą wydania nakazu zapłaty w postępowaniu naka-
zowym na podstawie art. 485 K.p.c. może być rów-
nież szereg innych dokumentów, w tym zaakcepto-
wany przez dłużnika rachunek, wezwanie dłużnika
do zapłaty wraz z pisemnym oświadczeniem dłużni-
ka o uznaniu długu, weksel, czek, warrant, rewers,
a także odpowiednie dokumenty w przypadku docho-
dzenia należności zapłaty świadczenia pieniężnego
lub odsetek w transakcjach handlowych.
Reasumując powyższe wyjaśnienia, należy pod-
kreślić, iż trudno uznać obecne warunki prawne
i prawno-podatkowe działania banków w Polsce jako
szczególne uprzywilejowanie w porównaniu z innymi
podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą
w naszym kraju. Jednocześnie warto przypomnieć,
że przepisy polskie nie odbiegają od regulacji przewi-
dzianych dla tych instytucji w innych krajach Unii
Europejskiej. Większość regulacji ma na celu ochronę
377
środków zgromadzonych w bankach w postaci depo-
zytów, zapewnienie stabilności systemu finansowego
oraz bezpieczeństwa obrotu gospodarczego. Jedno-
cześnie szereg przepisów wymienionych w zapytaniu
pana posła nie stanowi przywilejów dla samych ban-
ków, natomiast ich beneficjentami są klienci banków
lub są to regulacje mające na celu wspieranie okre-
ślonych dziedzin gospodarki. Należy ponadto wska-
zać na specyfikę sektora bankowego oraz szczególną
rolę banków w gospodarce, co wyraźnie uwidoczniło
się w wielu krajach na całym świecie w konsekwencji
kryzysu finansowego. Warto podkreślić, iż ze wzglę-
du na swoją specyfikę banki akceptują więcej ogra-
niczeń ostrożnościowych nakładanych na nie w ra-
mach prowadzonej działalności gospodarczej w po-
równaniu z innymi rodzajami podmiotów gospodar-
czych. Należy zwrócić uwagę, że w wielu obszarach
banki są znacznie bardziej restrykcyjnie traktowanie
przez system prawny (np. licencjonowanie działalno-
ści, wymóg zgody Komisji Nadzoru Finansowego na
powoływanie członków zarządu, wymogi kapitało-
we), ale wynika to z ich specyfiki jako instytucji za-
ufania publicznego, prowadzących działalność w opar-
ciu o obrót środkami pieniężnymi, najczęściej przy
tym środkami powierzonymi im przez deponentów.
Przepisy odnoszące się do działalności banków nale-
ży zatem interpretować w kontekście specyfiki pro-
wadzonej działalności bankowej i całości przepisów
prawnych obowiązujących ten sektor w każdej nowo-
czesnej gospodarce na świecie.
Jednocześnie odnosząc się do pytania pana posła
dotyczącego zwiększenia zysku banków w wyniku
wprowadzenia ww. zwolnień i przywilejów, pragnę
podkreślić, że mając na uwadze, iż beneficjentami
części zwolnień i przywilejów nie są banki, ale ich
klienci, nie jest możliwe jednoznaczne odniesienie
wprowadzenia powyższych przepisów do wyników
finansowych sektora bankowego.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Dariusz Daniluk
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Artura Dunina
w sprawie możliwości zwiększenia puli
środków finansowych dla służby zdrowia
przeznaczonych na leczenie w 2010 r. (5590)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pana Artura Dunina, posła na Sejm RP,
378
z dnia 14 grudnia 2009 r. w sprawie możliwości
zwiększenia puli środków finansowych dla służby
zdrowia przeznaczonych na leczenie w 2010 r., prze-
kazane przy piśmie Marszałka Sejmu z dnia 18 grud-
nia 2009 r., znak: SPS-024-5590/09, uprzejmie pro-
szę o przyjęcie następujących informacji.
Odnosząc się do sprawy wysokości środków na
świadczenia zdrowotne, w tym leczenie szpitalne,
planowanych przez NFZ na rok 2010, uprzejmie in-
formuję, że Sejm RP w dniu 25 września 2009 r. przy-
jął ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
(Dz. U. Nr 178, poz. 1374), która weszła w życie 4 li-
stopada 2009 r. Zgodnie z przepisami art. 2 ww. usta-
wy zmieniającej ustawę o świadczeniach opieki zdro-
wotnej wysokość kosztów finansowania świadczeń
opieki zdrowotnej przez dany oddział wojewódzki Na-
rodowego Funduszu Zdrowia w planie finansowym
na 2010 r. nie może być niższa niż wysokość kosztów
finansowania świadczeń opieki zdrowotnej przez ten
oddział wojewódzki NFZ w planie finansowym NFZ
na 2009 r., obowiązującym w dniu 30 czerwca 2009 r.
Powyższa wytyczna ustawowa została zrealizowana
w planie finansowym NFZ na 2010 r. zatwierdzonym
w dniu 16 grudnia 2009 r. przez ministra zdrowia
w porozumieniu z ministrem finansów, w którym
wysokość kosztów finansowania świadczeń opieki
zdrowotnej jest wyższa o 160,1 mln zł w porównaniu
do planu finansowego NFZ na 2009 r. wg stanu na
dzień 30 czerwca 2009 r., w tym w planie finansowym
Łódzkiego OW NFZ o 6,2 mln zł.
Ponadto, po uzyskaniu pozytywnych opinii mini-
stra zdrowia oraz ministra finansów, prezes NFZ
uruchomił rezerwę ogólną określoną w planie finan-
sowym NFZ na 2010 r. w wysokości 531,5 mln zł
z przeznaczeniem na zwiększenie kosztów świadczeń
opieki zdrowotnej w rodzaju: leczenie szpitalne,
w tym dla Łódzkiego OW NFZ – 29 mln zł.
Dodatkowo prezes NFZ po poinformowaniu mini-
stra zdrowia oraz ministra finansów uruchomił re-
zerwy na koszty świadczeń opieki zdrowotnej w ra-
mach migracji ubezpieczonych (przewidziane w pla-
nach finansowych poszczególnych OW NFZ) w łącz-
nej wysokości ok. 2660 mln zł, w tym ponad 1994 mln
zł na leczenie szpitalne. Część z tych środków zosta-
nie przeznaczona na kontraktowanie świadczeń na
terenie woj. łódzkiego w wysokości ok. 111,9 mln zł
(w tym ok. 85,3 mln zł na leczenie szpitalne), na pod-
stawie upoważnień udzielonych dyrektorowi Łódz-
kiemu OW NFZ przez dyrektorów pozostałych OW
NFZ. Uwzględniając ww. zmiany, środki na koszty
świadczeń opieki zdrowotnej zostały ustalone na po-
ziomie 101,17% wartości planu finansowego Łódzkie-
go OW NFZ, obowiązującego w dniu 30 czerwca 2009 r.
Uwzględniając powyższe, zaplanowane na 2010 r.
środki na koszty świadczeń opieki zdrowotnej
w Łódzkim OW NFZ powinny zapewnić możliwość
finansowania świadczeń opieki zdrowotnej na pozio-
mie porównywalnym do roku 2009, natomiast zabez-
pieczenie świadczeń opieki zdrowotnej na rok 2010
w zakresie leczenia szpitalnego będzie na poziomie
roku 2009 wg stanu z dnia 30 czerwca 2009 r., przy
uwzględnieniu poziomu wykonania przez świadcze-
niodawców kontraktów na rok 2009. Jednocześnie
należy zwrócić uwagę, że planowanie środków na po-
szczególne zakresy świadczeń w ramach planu finan-
sowego oddziału wojewódzkiego należy do kompeten-
cji dyrektora tego oddziału. Również w zakresie kom-
petencji dyrektora oddziału wojewódzkiego funduszu
leży, zgodnie z art. 124 ust. 5 ustawy o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicz-
nych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.),
możliwość dokonywania przesunięć w ramach kosz-
tów świadczeń opieki zdrowotnej w planie finanso-
wym tego oddziału.
Odnosząc się do możliwości zaciągnięcia przez
Narodowy Fundusz Zdrowia kredytu, uprzejmie in-
formuję, że powyższą kwestię reguluje art. 127 usta-
wy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
zgodnie z którym prezes funduszu może zaciągać po-
życzki i kredyty po uzyskaniu zgody ministra wła-
ściwego do spraw finansów publicznych i ministra
właściwego do spraw zdrowia. Wysokość rat kredy-
tów i pożyczek przypadających do spłaty w danym
roku nie może przekroczyć wysokości rezerwy ogól-
nej przewidzianej w planie finansowym na dany rok.
Zgodnie z informacją prezesa NFZ zaciągnięcie przez
NFZ komercyjnego kredytu wiązałoby się z koniecz-
nością jego spłaty wraz z odsetkami naliczanymi we-
dług rynkowych stóp procentowych w kolejnych la-
tach, co biorąc pod uwagę ograniczony zasób środków
finansowych pochodzących ze składek na ubezpiecze-
nie zdrowotne, jakimi dysponuje fundusz, spowodo-
wałoby w przyszłości zmniejszenie nakładów na
świadczenia opieki zdrowotnej. W związku z powyż-
szym zaciągnięcie przez Narodowy Fundusz Zdrowia
kredytu w chwili obecnej nie jest planowane.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Cezary Rzemek
Warszawa, dnia 2 lutego 2010 r.
Odpowiedź
ministra obrony narodowej
na zapytanie posła Stanisława Pięty
w sprawie przyszłości Klubu Garnizonowego
Dom Żołnierza im. gen. Józefa Kustronia
w Bielsku-Białej oraz sprzedaży nieruchomości
byłego poligonu na Sarnim Stoku
w Bielsku-Białej przez Agencję
Mienia Wojskowego (5597)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
zapytanie pana posła Stanisława Pięty w sprawie

przyszłości Klubu Garnizonowego Dom Żołnierza im.
gen. Józefa Kustronia w Bielsku-Białej oraz sprzeda-
ży nieruchomości byłego poligonu na Sarnim Stoku
w Bielsku-Białej przez Agencję Mienia Wojskowego
(SPS-024-5597/09), uprzejmie proszę o przyjęcie na-
stępujących wyjaśnień.
Zmiany organizacyjne w klubach i orkiestrach
wojskowych są realizacją „Koncepcji działalności wy-
chowawczej w warunkach profesjonalizacji Sił Zbroj-
nych Rzeczypospolitej Polskiej”, zatwierdzonej w dniu
28 października 2009 r. oraz decyzji nr 364/MON
ministra obrony narodowej z dnia 30 października
2009 r. w sprawie zmian organizacyjnych w klubach
i orkiestrach wojskowych.
Celem wprowadzenia przedmiotowych zmian
jest konsolidacja i racjonalizacja struktur organiza-
cyjnych klubów wojskowych oraz przede wszystkim
wdrożenie nowego modelu funkcjonowania klubów,
uwzględniającego potrzeby profesjonalnych Sił
Zbrojnych.
Zgodnie ze wspomnianą decyzją, w terminie do
dnia 31 marca 2010 r., nastąpi zmiana podporządko-
wania klubów garnizonowych. W kolejnym etapie, do
końca 2010 r., dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych Rze-
czypospolitej Polskiej, szef Inspektoratu Wsparcia Sił
Zbrojnych, komendant główny Żandarmerii Wojsko-
wej oraz dowódca Garnizonu Warszawa dokonają,
stosownie o potrzeb, transformacji obecnie funkcjo-
nujących klubów garnizonowych i żołnierskich, od-
powiednio w kluby dywizji, brygad, pułków, batalio-
nów (równorzędnych). Przedsięwzięcia te dotyczyć
będą Klubu Garnizonowego Dom Żołnierza w Biel-
sku-Białej, który stanie się klubem batalionu dyslo-
kowanego w Bielsku-Białej.
Wspomniany klub prowadzi aktywną działalność
na rzecz środowiska wojskowego garnizonu Bielsko-
-Biała, będąc organizatorem wielu lokalnych i cen-
tralnych przedsięwzięć kulturalno-oświatowych.
W 2010 r. w klubie przeprowadzone zostaną m.in.:
— XXIII Ogólnopolski Przegląd Filmów Amator-
skich Wojska Polskiego OPFA 2010;
— XXV Konkurs Fotograficzny Wojska Polskiego;
— Biennale Twórczości Plastycznej Wojska Pol-
skiego.
W związku z aktywną działalnością klubu na
rzecz środowiska wojskowego garnizonu Bielsko-Bia-
ła oraz społeczności lokalnej miasta celowe jest jego
dalsze funkcjonowanie w nowych strukturach orga-
nizacyjnych.
Odnosząc się do kwestii poligonu na Sarnim Sto-
ku w Bielsku-Białej, uprzejmie wyjaśniam, że przed-
miotowa nieruchomość stanowiła plac ćwiczeń i zo-
stała przekazana przez resort obrony narodowej do
zasobu Agencji Mienia Wojskowego protokołem zdaw-
czo-odbiorczym w dniu 1 lipca 1998 r.
Agencja Mienia Wojskowego, działając na podsta-
wie przepisów ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospo-
darowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu
Państwa i o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U.
z 2004 r. Nr 163, poz. 1711, ze zm.), zagospodarowu-
379
je powierzone jej nieruchomości zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nie-
ruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603,
ze zm.). W związku z powyższym przeznaczyła nie-
ruchomość stanowiącą działki nr 430/11 i 430/12
o łącznej pow. 29,8490 ha, do zagospodarowania
w formie sprzedaży w drodze przetargu. Wartość nie-
ruchomości określona w operacie szacunkowym przez
rzeczoznawcę majątkowego wynosiła 5 197 700 zł.
Agencja Mienia Wojskowego przeprowadziła dwa
przetargi na sprzedaż wskazanych działek: pierwszy
przetarg w dniu 20 maja 1999 r. przy cenie wywoław-
czej 7 400 000 zł, a drugi w dniu 9 lipca 1999 r. przy
cenie wywoławczej 5 200 000 zł. Oba przetargi za-
kończyły się wynikiem negatywnym, ponieważ nie
odnotowano wpłaty wadium. Nieruchomość została
sprzedana w drodze rokowań prowadzonych w dniach
25–28 stycznia 2000 r. za cenę 4 050 000 zł na rzecz
pana S. Z. Akt notarialny umowy sprzedaży został
podpisany w dniu 7 marca 2000 r.
Przedstawiając powyższe wyjaśnienia, pozostaję w
przekonaniu, że uzna je Pan Marszałek za zasadne.
Łączę wyrazy szacunku i poważania
Minister
Bogdan Klich
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Krzysztofa Putry
w sprawie medycyny paliatywnej
w woj. podlaskim (5600)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pana posła Krzysztofa Putry z dnia 16 grud-
nia 2009 r. przekazane przy piśmie pana Stefana
Niesiołowskiego, wicemarszałka Sejmu, z dnia 18 grud-
nia 2009 r., znak: SPS-024-5600/09, w sprawie me-
dycyny paliatywnej w woj. podlaskim uprzejmie pro-
szę o przyjęcie poniższych informacji.
Warunki udzielania świadczeń opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych oraz zasady
i tryb finansowania tych świadczeń zostały określone
w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicz-
nych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, ze zm.) oraz
w aktach wykonawczych do tej ustawy, w tym w roz-
porządzeniu ministra zdrowia z dnia 29 sierpnia
2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z za-
kresu opieki paliatywnej i hospicyjnej (Dz. U. z 2009 r.
Nr 139, poz. 1138, ze zm.).
380
W odniesieniu do przedmiotowej kwestii finanso-
wania i zabezpieczenia świadczeń w opiece paliatyw-
nej i hospicyjnej uprzejmie informuję, że zgodnie
z przepisem art. 97 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy Narodo-
wy Fundusz Zdrowia określa jakość i dostępność do
świadczeń opieki zdrowotnej oraz analizuje ich kosz-
ty w zakresie niezbędnym dla prawidłowego zawie-
rania umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowot-
nej. Wysokość środków finansowych przeznaczonych
na realizację poszczególnych rodzajów świadczeń
opieki zdrowotnej, w tym świadczeń opieki paliatyw-
nej i hospicyjnej, określa się w planie finansowym
funduszu (w rozbiciu na poszczególne oddziały wo-
jewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia), pod-
czas tworzenia którego uwzględnia się potrzeby
zdrowotne mieszkańców oraz dane epidemiologicz-
ne i historyczne. Wysokość łącznych zobowiązań
Narodowego Funduszu Zdrowia wynikających z za-
wartych ze świadczeniodawcami umów nie może
przekroczyć wysokości kosztów przewidzianych na
ten cel w planie finansowym funduszu (art. 132
ust. 5 ww. ustawy).
W kwestii wysokości środków finansowych prze-
widzianych w planie finansowym NFZ na 2010 r. pra-
gnę poinformować, że Sejm RP w dniu 25 września
2009 r. przyjął ustawę o zmianie ustawy o świadcze-
niach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych, która weszła w życie 4 listopada 2009 r.
Zgodnie z przepisami art. 2 tej ustawy wysokość
kosztów finansowania świadczeń opieki zdrowotnej
przez dany oddział wojewódzki Narodowego Fundu-
szu Zdrowia w planie finansowym na 2010 r. nie
może być niższa niż wysokość kosztów finansowania
świadczeń opieki zdrowotnej przez ten oddział woje-
wódzki NFZ w planie finansowym NFZ na 2009 r.
obowiązującym w dniu 30 czerwca 2009 r. Powyższa
wytyczna ustawowa została zrealizowana w sporzą-
dzonym przez prezesa NFZ i zatwierdzonym przez
ministra zdrowia, w porozumieniu z ministrem fi-
nansów, planie finansowym NFZ na 2010 r. z dnia
16 grudnia 2009 r., w związku z czym wysokość kosz-
tów finansowania świadczeń opieki zdrowotnej
w planie finansowym NFZ na 2010 r. będzie wyższa
o 160,1 mln zł w porównaniu do planu na 2009 r.
wg stanu na dzień 30 czerwca 2009 r. Prezes NFZ,
po poinformowaniu ministra zdrowia oraz ministra
finansów, uruchomił rezerwy na koszty świadczeń
opieki zdrowotnej w ramach migracji ubezpieczonych
(przewidziane w planach finansowych poszczegól-
nych OW NFZ) w łącznej wysokości ok. 2660 mln zł,
w tym na koszty świadczeń opieki zdrowotnej w za-
kresie: opieka paliatywna i hospicyjna w wysokości
ok. 8,5 mln zł.
Planowane koszty świadczeń opieki zdrowotnej
w zakresie: opieka paliatywna i hospicyjna w ww. pla-
nie finansowym NFZ na 2010 r., wg stanu na dzień 5
stycznia 2010 r., wynoszą 272,8 mln zł i w porównaniu
do planu finansowego NFZ na 2009 r., wg stanu na
dzień 31 grudnia 2009 r., są wyższe o 4 mln zł. Po-
nadto uprzejmie informuję, że koszty świadczeń opie-
ki zdrowotnej w zakresie: opieka paliatywna i hospi-
cyjna w okresie styczeń–listopad 2009 r. zostały zre-
alizowane w 92,13% planu w tym zakresie. Uwzględ-
niając powyższe, uprzejmie informuję, że zaplanowa-
ne na 2010 r. środki powinny zapewnić możliwość
finansowania świadczeń opieki zdrowotnej na pozio-
mie porównywalnym do roku 2009.
W związku z uwagą dotyczącą nieprzeznaczenia
przez Podlaski Oddział Wojewódzki Narodowego
Funduszu Zdrowia wystarczających środków finan-
sowych na opiekę paliatywną i hospicyjną na przy-
kładzie wysokości środków finansowych przeznaczo-
nych na świadczenia opieki zdrowotnej realizowane
przez Hospicjum „Dom Opatrzności Bożej” w Bia-
łymstoku oraz Białostockie Hospicjum dla Dzieci
uprzejmie informuję, że zgodnie z wyjaśnieniami zło-
żonymi przez dyrektora Podlaskiego OW NFZ war-
tość zaproponowanych środków finansowych w ro-
dzaju: opieka paliatywna i hospicyjna dla poszczegól-
nych świadczeniodawców odpowiadała możliwościom
finansowym wynikającym z planu finansowego i za-
łożeń dotyczących zabezpieczenia świadczeń w rodza-
ju: opieka paliatywna i hospicyjna na 2010 r. we
wszystkich zakresach świadczeń. Świadczeniodawcy
realizujący świadczenia w opiece paliatywnej i hospi-
cyjnej, w tym Hospicjum „Dom Opatrzności Bożej”
w Białymstoku oraz Białostockie Hospicjum dla
Dzieci, zaakceptowali propozycje finansowe przedło-
żone przez oddział. Wartość umowy o udzielanie
świadczeń opieki zdrowotnej: opieka paliatywna i ho-
spicyjna zawartej przez Podlaski OW NFZ z Hospi-
cjum „Dom Opatrzności Bożej” NZOZ w Białymsto-
ku na 2010 r. wynosi 1 291 000,00 zł, (zakontrakto-
wano 6455 osobodni – 17 łóżek), podczas gdy w 2009 r.
wynosiła 1 227 600,00 zł (zakontraktowano wówczas
6138 osobodni – 16 łóżek). Natomiast wartość umowy
zawartej z NZOZ Białostockie Hospicjum dla Dzieci
w 2010 r. wynosi 320 068,00 zł, podczas gdy w 2009 r.
wynosiła 182 612,00 zł., z zastrzeżeniem, iż w 2009 r.
Białostockie Hospicjum dla Dzieci realizowało kon-
trakt z NFZ tylko przez osiem miesięcy, tj. od maja
do grudnia 2009 r. Oddział jednocześnie potwierdził
informację dotyczącą liczby dzieci możliwej do objęcia
przez Białostockie Hospicjum dla Dzieci opieką przez
365 dni (12 dzieci) oraz poinformował o braku moż-
liwości zmiany warunków tej umowy z uwagi na brak
wolnych środków w planie finansowym w rodzaju
opieka paliatywna i hospicyjna.
Odpowiadając na pytanie dotyczące średniego
kosztu dziennego (miesięcznego) utrzymania jednego
pacjenta w oddziale szpitalnym medycyny paliatyw-
nej, hospicjum stacjonarnym oraz kosztu zapewnie-
nia opieki w ramach hospicjum domowego, uprzejmie
informuję, że analiza kosztów świadczeń opieki zdro-
wotnej w zakresie niezbędnym do prawidłowego za-
wierania umów o udzielanie świadczeń opieki zdro-
wotnej należy do kompetencji Narodowego Funduszu
Zdrowia, zgodnie z przepisem art. 97 ust. 3 ww. usta-
wy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych
ze środków publicznych.

W związku z powyższym uprzejmie informuję, że
zgodnie z informacjami przekazanymi przez Podla-
ski OW NFZ w kontraktach na 2010 r., zawartych ze
świadczeniodawcami udzielającymi świadczeń z za-
kresu opieki paliatywnej i hospicyjnej na terenie woj.
podlaskiego, cena porady w poradni medycyny palia-
tywnej wynosi 30 zł, natomiast cena osobodnia
w hospicjum domowym wynosi 37 zł, w hospicjum
domowym dla dzieci – od 58,30 zł do 71 zł, w oddzia-
le medycyny paliatywnej/hospicjum stacjonarnym –
200 zł. Mając na uwadze, iż wycena świadczeń powią-
zana jest z zasobami, jakimi dysponuje dany świad-
czeniodawca (np. kwalifikacje personelu, wyposaże-
nie w sprzęt medyczny), należy zaznaczyć, iż w świe-
tle obowiązujących przepisów podczas postępowania
w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń
opieki zdrowotnej świadczeniodawcy ubiegający się
o zawarcie umowy mogą prowadzić negocjacje z fun-
duszem celem ustalenia ceny za udzielane świadcze-
nia opieki zdrowotnej, natomiast w trakcie obowią-
zywania umowy, zgodnie z brzmieniem przepisu § 43
ust. 1 rozporządzenia ministra zdrowia z dnia 6 maja
2008 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzie-
lanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2008 r.
Nr 81, poz. 484), każda ze stron umowy może w uza-
sadnionych przypadkach wnioskować na piśmie
o zmianę warunków umowy.
W odpowiedzi na pytanie o zapotrzebowanie na
świadczenia gwarantowane z zakresu opieki palia-
tywnej i hospicyjnej w woj. podlaskim uprzejmie in-
formuję, że w opinii konsultanta wojewódzkiego
w dziedzinie medycyny paliatywnej skala zapotrze-
bowania na opiekę paliatywną i hospicyjną w woj.
podlaskim jest większa niż przewidują kontrakty
z NFZ, czego przykładem są nadwykonania za świad-
czenia zrealizowane w 2009 r., przy czym poziom do-
stępności do opieki paliatywnej i hospicyjnej na tere-
nie woj. podlaskiego jest dość dobry w dużych mia-
stach, w przeciwieństwie do terenów wiejskich. Jed-
nocześnie uprzejmie informuję, że opinia konsultan-
ta wojewódzkiego w dziedzinie medycyny paliatywnej
dla woj. podlaskiego, zawierająca analizę bieżącej sy-
tuacji w opiece paliatywnej i hospicyjnej, została
przekazana do Podlaskiego OW NFZ, gdyż z infor-
macji pozyskanych z oddziału wynika, że w kwestii
dotyczącej zabezpieczenia dostępu do świadczeń gwa-
rantowanych z zakresu: opieka paliatywna i hospi-
cyjna na 2010 r. fundusz nie prowadził konsultacji
z konsultantem wojewódzkim w dziedzinie medycyny
paliatywnej, jak również konsultant wojewódzki
w dziedzinie medycyny paliatywnej nie przesyłał do
NFZ żadnych informacji ani wniosków w tej sprawie.
Odpowiadając na pytanie, jakie są możliwości
w liczbie łóżek, aby zapewnić opiekę w tym zakresie
w woj. podlaskim, uprzejmie informuję, że zgodnie
z przekazanymi przez Podlaski OW NFZ informacja-
mi na temat zabezpieczenia świadczeń w rodzaju:
opieka paliatywna i hospicyjna na 2010 r. (stan na
dzień 7 stycznia 2010 r.) w opiece stacjonarnej (ho-
spicjum stacjonarne/oddział medycyny paliatywnej)
381
zakontraktowano 44,5 łóżek, natomiast liczba pa-
cjentów możliwa do objęcia opieką w hospicjum do-
mowym przez 365 dni, wynikająca z liczby świadczeń
(osobodni) określonych w ramach zawartych umów,
wynosi 237,5, a w hospicjum domowym dla dzieci wy-
nosi 18,1.
W odpowiedzi na pytanie odnośnie możliwości za-
pewnienia środków finansowych na pokrycie w 100%
kosztów funkcjonowania medycyny paliatywnej
w woj. podlaskim, aby możliwe było realizowanie ww.
rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie świad-
czeń gwarantowanych z zakresu opieki paliatywnej
i hospicyjnej, uprzejmie informuję, że przywołane
rozporządzenie określa wykaz oraz warunki realiza-
cji świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki pa-
liatywnej i hospicyjnej, natomiast bieżące możliwości
korzystania z zasobów ochrony zdrowia zależą w du-
żej mierze od wysokości środków finansowych, jakie
są przeznaczone na realizację świadczeń opieki zdro-
wotnej w planie finansowym funduszu. Jednocześnie
należy podkreślić, że każdy pacjent znajdujący się
w stanie wymagającym udzielenia natychmiasto-
wych świadczeń opieki zdrowotnej uprawniony jest
do ich otrzymania, o czym stanowi przepis art. 19
ww. ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finan-
sowanych ze środków publicznych, a także art. 7
ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, ze zm.)
czy też art. 30 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o za-
wodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2008 r.
Nr 136, poz. 857, ze zm.).
Z ww. przepisów wynika tzw. ustawowy obowią-
zek finansowania świadczeń, który również kreuje
stosunek zobowiązaniowy pomiędzy świadczenio-
dawcą a płatnikiem. W przypadku przekroczenia
kwoty zobowiązania w związku z udzielaniem świad-
czeń w przypadkach określonych w przepisach usta-
wowych istnieje podstawa do modyfikacji treści zo-
bowiązania, np. poprzez określenie warunków zapła-
ty za świadczenia wykonane ponad limit określony
w umowie. Modyfikacja stosunku zobowiązaniowego
w drodze uzgodnień pomiędzy stronami umowy moż-
liwa jest na podstawie art. 917 Kodeksu cywilnego
w związku z art. 155 ust. 1 ww. ustawy o świadcze-
niach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych.
Zgodnie bowiem z art. 19 ww. ustawy o świadcze-
niach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych świadczeniodawca ma obowiązek nie-
zwłocznego udzielenia świadczeń świadczeniobiorcy
wymagającemu udzielenia świadczeń w tzw. stanach
nagłych. W takich przypadkach również nieuzasad-
nione jest tworzenie kolejki oczekujących, z uwagi na
charakter i funkcję świadczeń udzielanych w tzw.
stanach nagłych. W pozostałych przypadkach istnie-
je możliwość wskazania innego świadczeniodawcy,
o czym mowa w § 10 zarządzenia nr 63/2009/DSOZ
prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 2 li-
stopada 2009 r. w sprawie określenia warunków za-
wierania i realizacji umów w rodzaju: opieka palia-
382
tywna i hospicyjna lub tworzenia kolejki oczekują-
cych, jednakże każdorazowa decyzja w tym zakresie
powinna być poprzedzona analizą stanu zdrowia
świadczeniobiorcy i uzasadniona względami medycz-
nymi.
W związku z pytaniami o wydatki na medycynę
paliatywną w przeliczeniu na jednego mieszkańca
w woj. podlaskim w latach 2007–2008 w porównaniu
do średniej krajowej oraz procentowy udział środków
przeznaczonych na koszty świadczeń opieki palia-
tywnej i hospicyjnej w budżetach poszczególnych od-
działów wojewódzkich NFZ w 2007 i 2008 r. uprzej-
mie przekazuję w załączeniu*) tabele zawierające
dane o wysokości środków finansowych przeznaczo-
nych na opiekę paliatywną i hospicyjną w podziale
na poszczególne oddziały wojewódzkie NFZ w latach
2007 i 2008.
Ponadto uprzejmie informuję, że środki, które mo-
gły zostać przeznaczone przez oddziały wojewódzkie
NFZ na finansowanie świadczeń opieki zdrowotnej
w ww. okresie, były uzależnione od ogólnych środków
finansowych będących wynikiem zastosowania algo-
rytmu określonego w rozporządzeniu ministra zdro-
wia z dnia 4 sierpnia 2005 r. w sprawie szczegółowe-
go trybu i kryteriów podziału środków pomiędzy
centralę i oddziały wojewódzkie Narodowego Fundu-
szu Zdrowia z przeznaczeniem na finansowanie
świadczeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych (Dz.
U. Nr 148, poz. 1232) zastąpionego rozporządzeniem
ministra zdrowia z dnia 18 września 2007 r. w spra-
wie szczegółowego trybu i kryteriów podziału środ-
ków pomiędzy centralę i oddziały wojewódzkie Na-
rodowego Funduszu Zdrowia z przeznaczeniem na
finansowanie świadczeń opieki zdrowotnej dla ubez-
pieczonych (Dz. U. Nr 171, poz. 1210). Nadmieniam,
iż od 17 listopada 2009 r. weszło w życie nowe rozpo-
rządzenie ministra zdrowia w sprawie szczegółowego
trybu i kryteriów podziału środków pomiędzy cen-
tralę i oddziały wojewódzkie Narodowego Funduszu
Zdrowia z przeznaczeniem na finansowanie świad-
czeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych (Dz. U.
Nr 193, poz. 1495).
Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że planowa-
nie środków na poszczególne zakresy świadczeń
w ramach planu finansowego oddziału wojewódzkie-
go należy do kompetencji dyrektora oddziału. Rów-
nież w zakresie kompetencji dyrektora oddziału wo-
jewódzkiego funduszu leży, zgodnie z art. 124 ust. 5
ww. ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finan-
sowanych ze środków publicznych, możliwość doko-
nywania przesunięć w ramach kosztów świadczeń
opieki zdrowotnej w planie finansowym oddziału.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Cezary Rzemek
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
*) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń Sejmu.
Odpowiedź
ministra obrony narodowej
na zapytanie poseł Beaty Mazurek
w sprawie utworzenia regionalnej
bazy logistycznej w Stawach (5604)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
zapytanie pani poseł Beaty Mazurek w sprawie utwo-
rzenia regionalnej bazy logistycznej w Stawach (SPS-
-024-5604/09), uprzejmie proszę o przyjęcie następu-
jących wyjaśnień.
W ramach prac związanych z programowaniem
rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do-
konano analizy potencjału logistycznego, w wyniku
której podjęto działania zmierzające do optymalizacji
struktur logistycznych i ich reorganizacji w celu za-
pewnienia zdolności niezbędnych do zabezpieczenia
funkcjonowania profesjonalnych sił zbrojnych, a tym
samym ograniczenia wydatków na utrzymywanie
zbędnej infrastruktury.
Tak zdefiniowane zamierzenia zostały uwzględ-
nione w obowiązujących dokumentach planistycz-
nych, tj.: „Programie rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczy-
pospolitej Polskiej w latach 2007–2012” oraz „Planie
rozwoju systemu logistycznego Sił Zbrojnych Rzeczy-
pospolitej Polskiej w latach 2007–2012”, które zakła-
dają przeformowanie aktualnie funkcjonujących
ośmiu rejonowych baz materiałowych i dwóch baz
materiałowo-technicznych w cztery regionalne bazy
logistyczne.
Jednocześnie pragnę poinformować, że zostały
podjęte działania organizacyjne mające na celu roz-
poczęcie formowania poszczególnych regionalnych
baz logistycznych z ich komendami dyslokowanymi
w miejscowościach: Kraków, Wałcz, Warszawa i Wro-
cław. Tym samym nie planuje się sformowania ko-
mendy regionalnej bazy logistycznej w miejscowości
Stawy, a stacjonarne jednostki logistyczne rozmiesz-
czone w województwach lubelskim, łódzkim, mało-
polskim, podkarpackim oraz świętokrzyskim zosta-
ną włączone w obszar odpowiedzialności regionalnej
bazy logistycznej z siedzibą w Krakowie.
Stosownie do zapisów zawartych w powyższych
dokumentach proces reorganizacji logistyki Sił Zbroj-
nych Rzeczypospolitej Polskiej obejmuje także 7. Re-
jonową Bazę Materiałową w Stawach i zakłada
w latach 2010–2011 rozformowanie jedynie komendy
tej bazy oraz wyłączenie z systemu zaopatrywania
(do 30 czerwca 2010 r.) składu materiałowego w Kra-
śniku. Pozostałe składy materiałowe tej bazy: w Dę-
blinie, Jawidzu, Stawach oraz Stężycy, zostaną włą-
czone do nowo tworzonych regionalnych baz logi-
stycznych i w dalszym ciągu realizować będą dotych-
czasowe zadania na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospo-
litej Polskiej.
Przyjęta, optymalna z punktu widzenia zabezpie-
czenia potrzeb polskiej armii, dyslokacja siedzib po-
szczególnych komend regionalnych baz logistycznych

jest wynikiem prowadzonych rekonesansów i analiz
w ramach prac podejmowanych nad rozwojem syste-
mu logistycznego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Pol-
skiej. Podstawą analiz był rozpoczęty proces plano-
wania rozwoju Sił Zbrojnych oraz potrzeba ograni-
czenia wielkości stacjonarnego potencjału logistycz-
nego. W ramach tych prac rozpatrywano lokalizację
jednej z komend regionalnych baz logistycznych
w miejscowości Stawy, jednak o rezygnacji z tego wa-
riantu zdecydowało kilka czynników, z których naj-
ważniejszym było położenie operacyjne planowanej
siedziby. Ponadto utworzenie tam komendy nowej
bazy wymagałoby jej uzupełnienia o wykwalifikowa-
ną kadrę i pracowników wojska, w tym specjalistów
służby inżynieryjno-lotniczej. W celu dostosowania
infrastruktury do potrzeb funkcjonowania komendy
koniecznym byłoby także wykonanie remontów i mo-
dernizacji, których koszt szacuje się na około 6 mln
zł. Dodatkowych nakładów finansowych wymagała-
by także rozbudowa sieci teleinformatycznej.
Resort obrony narodowej dużą wagę przywiązuje
do utrzymania wysoko wykwalifikowanych zasobów
osobowych. Personel rozformowywanej komendy
7. Rejonowej Bazy Materiałowej w Stawach oraz
składu materiałowego w Kraśniku zostanie zagospo-
darowany w ramach tworzonych regionalnych baz
logistycznych, a także w innych jednostkach Inspek-
toratu Wsparcia Sił Zbrojnych. Istnieje możliwość
wskazania nowego miejsca pracy każdemu żołnierzo-
wi zawodowemu komendy w Stawach, który w wyni-
ku zmian organizacyjno-etatowych utraci aktualnie
zajmowane stanowisko służbowe, jednak takie dzia-
łanie będzie wymagało dyspozycyjności żołnierza lub
jego zdolności do przekwalifikowania. W razie wystą-
pienia konieczności zwolnienia żołnierza z zawodowej
służby wojskowej zostanie on objęty systemem pomo-
cy rekonwersyjnej. W przypadku zwalnianych pra-
cowników wojska zastosowany będzie priorytet w za-
trudnianiu na wakujące stanowiska (zgodnie z wy-
mogami kwalifikacyjnymi) w jednostkach i instytu-
cjach wojskowych zlokalizowanych na terenie garni-
zonu oraz podjęte zostaną działania osłonowe, okre-
ślone w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczegól-
nych zasadach rozwiązywania z pracownikami sto-
sunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowni-
ków (Dz. U. Nr 90, poz. 844, ze zm.). Jednocześnie
wszelkie przedsięwzięcia będą prowadzone zgodnie
z procedurami określonymi w ustawie z dnia 26
czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21,
poz. 94, ze zm.).
Ministerstwo Obrony Narodowej zdaje sobie spra-
wę z faktu, iż ograniczanie wielkości stacjonarnego
potencjału logistycznego jest procesem trudnym i ne-
gatywnie odbieranym przez społeczność lokalną oraz
władze samorządowe, jednak konieczność jego opty-
malizacji wynika z przyczyn ekonomicznych i aktu-
alnych potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Pol-
skiej, związanych m.in. z trwającym procesem profe-
sjonalizacji.
383
Licząc na zrozumienie nieodzowności podejmowa-
nych działań reformujących Siły Zbrojne Rzeczypo-
spolitej Polskiej, żywię nadzieję, że powyższe wyja-
śnienia uzna Pan Marszałek za satysfakcjonujące.
Z wyrazami szacunku i poważania
Minister
Bogdan Klich
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
ministra skarbu państwa
na zapytanie poseł
Elżbiety Streker-Dembińskiej
w sprawie decyzji związanych
z przyszłością subregionu konińskiego (5613)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapy-
taniem pani poseł Elżbiety Streker-Dembińskiej
z dnia 18 grudnia 2009 r., znak: SPS-024-5613/09,
w sprawie decyzji związanych z przyszłością subre-
gionu konińskiego proszę o przyjęcie następujących
wyjaśnień do kwestii zawartych w pytaniach.
1. Kiedy zostaną podjęte strategiczne decyzje do-
tyczące KWB Konin, KWB Adamów i ZE PAK, zwią-
zane z przyszłością tych przedsiębiorstw?
Minister skarbu państwa zawarł w dniu 15 czerw-
ca 2009 r. umowę o świadczenie usług doradczych
w procesie zbycia pakietów po 85% każdy akcji spół-
ek: Kopalnia Węgla Brunatnego Adamów SA z sie-
dzibą w Turku i Kopalnia Węgla Brunatnego Konin
w Kleczewie SA z siedzibą w Kleczewie oraz pakietu
50% akcji spółki Zespół Elektrowni Pątnów – Ada-
mów – Konin SA z siedzibą w Koninie z doradcą MSP
firmą KPMG Advisory sp. z o.o. sp. k. w sprawie wy-
konania analiz przedprywatyzacyjnych ww. spółek,
tj. przygotowania analiz, opracowania alternatyw-
nych ścieżek prywatyzacji i sporządzenia memoran-
dów informacyjnych oraz przygotowania i obsługi
procesu zbycia akcji ww. spółek.
Niezwłocznie po odbiorze analiz przedprywatyza-
cyjnych złożonych przez doradcę MSP zlecono dorad-
cy MSP przygotowanie memorandów informacyjnych
ww. spółek. Zgodnie z przyjętym harmonogramem
przewiduje się – zgodnie z rekomendacją doradcy
MSP – wszczęcie procedury wspólnej sprzedaży akcji
spółek ZE PAK SA, KWB Adamów SA i KWB Konin
SA, polegającej na zaproszeniu do negocjacji inwesto-
ra branżowego. Publikacja ww. zaproszenia do nego-
cjacji planowana jest na luty bieżącego roku.
Jednocześnie uprzejmie informuję, iż termin za-
kończenia procesu prywatyzacji spółek planowany
jest na 2010 r., natomiast szczegółowy harmonogram
384
prywatyzacji ww. spółek uzależniony jest od zainte-
resowania i oczekiwań potencjalnych inwestorów.
2. Jakie są przyczyny zerwania przez ministra
skarbu państwa ostatniego Walnego Zgromadzenia
ZE PAK SA w Koninie?
Przyczyną głosowania przez Skarb Państwa na
Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu ZE PAK SA
przeciwko przyjęciu porządku obrad było umieszcze-
nie w nim spraw, które nie powinny być przedmiotem
obrad zgromadzenia.
W porządku obrad znalazł się punkt dotyczący
wyrażenia zgody m.in. na nabycie przez ZE PAK SA
od Skarbu Państwa akcji Kopalni Węgla Brunatnego
Konin w Kleczewie SA i Kopalni Węgla Brunatnego
Adamów SA. Statut ZE PAK SA w § 20 ust. 2 pkt 14
stanowi, że wyrażanie zgody na „objęcie albo nabycie
lub zbycie akcji lub udziałów w innych spółkach” na-
leży do kompetencji rady nadzorczej. Nieporozumie-
niem było więc przenoszenie uprawnień przyznanych
jednemu organowi spółki na drugi organ.
Z kolei równie niezasadne w ocenie MSP było wy-
stępowanie do walnego zgromadzenia o upoważnie-
nie organów spółki do podjęcia czynności umożliwia-
jących Skarbowi Państwa dokonanie zbycia stano-
wiących jego własność akcji ZE PAK SA w kontekście
umowy sprzedaży akcji Zespołu Elektrowni Pątnów
– Adamów – Konin SA z dnia 30 marca 1999 r. Pra-
gnę zauważyć, że ZE PAK SA jest przedmiotem, a nie
stroną umowy i w związku z tym do zarządu spółki
nie należą kompetencje związane z uregulowaniem
spraw wynikających z omawianej umowy. Kwestie te
– jako strony – winny regulować między sobą Skarb
Państwa i Elektrim SA.
3. Kto weźmie odpowiedzialność za rytmiczne do-
stawy węgla i produkcję energii elektrycznej wobec
braku lub odsuwania w czasie stosownych decyzji, na
które czekają pracownicy przedsiębiorstw i subregion
koniński?
Uprzejmie informuję, iż odpowiedzialność za kwe-
stie dotyczące wykonywania przez spółki podstawo-
wej działalności, związanej m.in. z dostawami węgla
i produkcją energii elektrycznej, należy do zarządów
spółek działających w ramach odpowiednich umów
i stosunków cywilno-gospodarczych.
Dziękując za zainteresowanie przyszłością subre-
gionu konińskiego, mam nadzieję, że odpowiedź
udzielona na pytania zawarte w zapytaniu będzie sa-
tysfakcjonująca.
Z poważaniem
Minister
Aleksander Grad
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Marzeny Okła-Drewnowicz
w sprawie możliwości przyznania prawa
do lokalu socjalnego osobie, której dochód
przekracza wskazane przez gminę minimum,
a wiek i stan zdrowia uniemożliwiają
uzyskanie kredytu w banku (5614)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
zapytanie poselskie poseł Marzeny Okła-Drewno-
wicz, przesłane przez Pana Marszałka przy piśmie
z dnia 28 grudnia 2009 r., znak: SPS-024-5614/09,
przekazuję, w porozumieniu z Ministerstwem Infra-
struktury, poniższe wyjaśnienia.
Kwestie dotyczące ochrony praw lokatorów oraz
gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy
określa ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie
praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy
i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r.
Nr 31, poz. 266, z późn. zm.).
Powyższy akt prawny przede wszystkim realizu-
je obowiązek określony w art. 75 ust. 2 Konstytucji
RP, zgodnie z którym ochronę praw lokatorów okre-
śla ustawa. Ponadto wspiera on politykę mającą na
celu zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych obywate-
li i przeciwdziałanie bezdomności (art. 75 ust. 1 kon-
stytucji) oraz pełni istotną rolę społeczną, gdyż chro-
ni stosunek prawny, którego przedmiotem jest miesz-
kanie.
Zgodnie z art. 4 ustawy o ochronie praw lokato-
rów (…) zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych
wspólnoty samorządowej należy do zadań własnych
gminy, która na zasadach i w wypadkach przewidzia-
nych w ustawie zapewnia lokale socjalne i lokale za-
mienne, a także zaspokaja potrzeby mieszkaniowe
gospodarstw o niskich dochodach.
Wypełniając powyższy obowiązek, rada gminy
winna uchwalić zasady wynajmowania lokali wcho-
dzących w skład mieszkaniowego zasobu, które zgod-
nie z art. 21 ust. 3 ustawy powinny określać w szcze-
gólności m.in.:
1) wysokość dochodu gospodarstwa domowego
uzasadniającą oddanie w najem lub w podnajem lo-
kalu na czas nieoznaczony i lokalu socjalnego;
2) warunki zamieszkiwania kwalifikujące wnio-
skodawcę do ich poprawy;
3) kryteria wyboru osób, którym przysługuje
pierwszeństwo zawarcia umowy najmu lokalu na
czas nieoznaczony i lokalu socjalnego;
4) tryb rozpatrywania i załatwiania wniosków
o najem lokali zawierany na czas nieoznaczony i na-
jem lokali socjalnych oraz sposób poddania ich kon-
troli społecznej.
Uprzejmie wyjaśniam, że przedmiotowy akt pra-
wa miejscowego stanowi podstawę prawną, w oparciu

o którą następuje zawarcie umowy najmu lokalu
mieszkalnego, a zatem winien on kompleksowo regu-
lować wszystkie kwestie wskazane w tym przepisie
w sposób dostosowany do zindywidualizowanych po-
trzeb danej społeczności lokalnej, tak by możliwe
było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych osób naj-
bardziej potrzebujących. Ponadto brak w tej uchwale
uregulowań dotyczących którejkolwiek z kwestii wy-
mienionych w art. 21 ust. 3 pkt 1–7 ustawy z dnia
21 czerwca 2001 r. może skutkować jej ułomnością i ma
istotny wpływ na ocenę jej zgodności z prawem.
Odnosząc się zatem do zapytania pani poseł, czy
gmina w przypadkach opisanych w piśmie, tj. doty-
czących osób w starszym wieku ze znacznie ograni-
czoną sprawnością, może odstąpić od konieczności
egzekwowania minimalnych kryteriów dochodo-
wych, uprzejmie wyjaśniam, że obowiązkiem organu
wykonawczego gminy jest wypełnianie postanowień
zawartych w uchwale rady gminy w sprawie zasad
wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszka-
niowego zasobu.
Wobec powyższego rozwiązania w tym zakresie
są uzależnione od organu stanowiącego to prawo.
Nawiązując natomiast do kwestii kredytowego
wsparcia osób, o których mowa w piśmie pani poseł,
uprzejmie wyjaśniam, że do osób, którym dochody
uniemożliwiają ubieganie się o mieszkanie socjalne,
skierowane są dwa programy. Pierwszy, „Rodzina na
swoim”, skierowany jest do małżeństw lub osób wy-
chowujących samotnie dzieci (ustawa z 8 września
2006 r. o finansowym wsparciu rodzin w nabywaniu
własnego mieszkania, Dz. U. Nr 183, poz. 1354, z późn.
zm.). W programie pomoc państwa stanowią dopłaty
do oprocentowania kredytu udzielane przez pierw-
szych 8 lat spłaty, w wysokości 50% kwoty odsetek
określonych w oparciu o kalkulacyjną stopę procen-
tową (WIBOR 3M + 2 pkt. proc.) – oznacza to obni-
żenie co najmniej o połowę oprocentowania rynkowe-
go. Kredyty udzielane są w walucie polskiej (brak
ryzyka zmiany kursu walut) i mogą być przeznaczo-
ne na zakup mieszkania lub budowę domu jednoro-
dzinnego o ograniczonym koszcie i powierzchni.
W ramach programu można kredytować mieszkanie,
którego maksymalna powierzchnia użytkowa wyno-
si 75 m2, oraz dom, którego powierzchnia użytkowa
nie przekracza 140 m2, jednak dopłaty naliczane są
do maksymalnie do powierzchni: w przypadku miesz-
kania – 50 m2, a domu – 70 m2. Ustawa wprowadza
też ograniczenia dotyczące maksymalnej ceny metra
kwadratowego mieszkania lub domu, które są okre-
ślone tzw. wskaźnikami przeliczeniowymi kosztu od-
tworzenia 1 m2 powierzchni użytkowej budynków
mieszkalnych Od początku funkcjonowania progra-
mu do końca listopada udzielono ok. 38,5 tys. kredy-
tów na sumę blisko 6 mld zł.
Godziwe miejsce zamieszkania można uzyskać
również, wynajmując mieszkanie w towarzystwie bu-
downictwa społecznego. W tym przypadku istnieje co
prawda limit dochodowy, ale jest on znacznie wyższy
niż dla mieszkań socjalnych (1,3 przeciętnego docho-
385
du w województwie). W przypadku jednoosobowego
gospodarstwa domowego limit ten może być przekro-
czony o 20%, dwuosobowego – o 80%, a każda następ-
na osoba pozwala limit ten zwiększyć o 40%. Społecz-
ne budownictwo czynszowe realizowane jest przy
udziale preferencyjnych kredytów udzielanych przez
Bank Gospodarstwa Krajowego, a czynsz w wynaj-
mowanych mieszkaniach nie może przekraczać 4%
wartości odtworzeniowej lokalu. Program społeczne-
go budownictwa czynszowego funkcjonuje już od
14 lat i obecnie przygotowywana jest jego gruntowna
reforma. Warunkiem uzyskania najmu w mieszkaniu
TBS-owskim jest zasadniczo brak tytułu prawnego
do innego mieszkania. Wyjątkiem jest sytuacja, kie-
dy osoba ubiegająca się o najem zmienia miejsce za-
mieszkania w celu podjęcia pracy. Szczegółowe zasa-
dy przydziału mieszkań określone są przez poszcze-
gólne towarzystwa na podstawie ogólnych regulacji
zawartych w ustawie z dnia 26 października 1995 r.
o niektórych formach popierania budownictwa miesz-
kaniowego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070, z późn.
zm.). Obecnie towarzystwa gospodarują zasobem li-
czącym ok. 70 tys. mieszkań.
Dodatkowo informuję, że obecnie w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej trwają prace nad przygo-
towaniem projektu założeń do nowej ustawy o pomo-
cy społecznej. W ramach tych prac powstał zespół
roboczy zajmujący się opracowaniem projektu roz-
wiązań systemowych dotyczących mieszkań chronio-
nych dla niektórych grup osób o niższych dochodach,
niewymagających umieszczenia w placówce zapew-
niającej całodobową opiekę, którym należy zapewnić
wsparcie czasowe lub stałe (np. dla osób niepełno-
sprawnych intelektualnie).
Z szacunkiem
Sekretarz stanu
Jarosław Duda
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Sławomira Preissa
w sprawie budowy drugiej jezdni obwodnicy
m. Kobylanka, Morzyczyn, Zieleniewo w ciągu
drogi krajowej nr 10 Szczecin – Bydgoszcz
(5615)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pi-
smo z dnia 28 grudnia 2009 r. (sygn. SPS-024-5615/
09) przekazujące interpelację posła Sławomira Pre-
issa w sprawie budowy drugiej jezdni obwodnicy m.
386
Kobylanka, Morzyczyn, Zieleniewo w ciągu drogi
krajowej nr 10 Szczecin – Bydgoszcz przedstawiam
następujące informacje.
Przedmiotowa inwestycja nie została ujęta w „Pro-
gramie budowy dróg krajowych na lata 2008–2012”,
przyjętym uchwałą Rady Ministrów nr 163/2007
z dnia 25 września 2007 r. Oznacza to, iż aktualnie
brak jest podstaw formalnych do realizacji ww. inwe-
stycji przed 2012 r.
Resort infrastruktury zdaje sobie sprawę z pro-
blemów na wskazanym przez pana posła odcinku
drogi krajowej nr 10, dlatego też Generalna Dyrekcja
Dróg Krajowych i Autostrad podejmuje działania
zmierzające do przygotowania ww. inwestycji. Budo-
wa drugiej jezdni obwodnicy Kobylanki, Morzyczyna,
Zieleniowa wraz z drogą wspomagającą odcinek
Niedźwiedź – Zdunowo w ciągu S10 planowana jest
po 2012 r.
Reasumując, realizacja inwestycji możliwa będzie
dopiero po spełnieniu wymogów formalnoprawnych
(wpisaniu jej do programu drogowego przygotowy-
wanego dla nowej perspektywy finansowej) oraz uzy-
skaniu niezbędnych decyzji administracyjnych.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Radosław Stępień
Warszawa, dnia 14 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
prokuratora krajowego,
zastępcy prokuratora generalnego
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Marka Opioły
w sprawie przebiegu postępowania
prokuratorskiego w gminie Zawidz
(sygn. 1 Ds 1225/09) (5616)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
przekazane przy piśmie z dnia 28 grudnia 2009 r.
nr SPS-024-5616/09 zapytanie posła Marka Opioły
w sprawie przebiegu postępowania prokuratorskiego
w gminie Zawidz (sygn. 1 Ds. 1225/09), uprzejmie
przedstawiam, co następuje.
Śledztwo prokuratora rejonowego w Płocku w spra-
wie 1 Ds. 1225/09, dotyczące składowania na terenie
gminy Zawidz odpadów petrochemicznych pochodzą-
cych z Petrochemii Płock SA w sposób zagrażający
życiu i zdrowiu osób w latach 1994–1995 oraz niedo-
pełnienia obowiązków przez wójta gminy Zawidz po-
legającego na nieusunięciu tych odpadów, to jest
o czyny z art. 183 § 1 K.k. i art. 231 § 1 K.k., zostało
zakończone decyzją z dnia 22 lipca 2009 r. o jego
umorzeniu.
Podstawą tej decyzji była okoliczność przewidzia-
na w art. 17 § 1 pkt 7 K.p.k., to jest stwierdzenie, że
postępowanie karne co do tego samego czynu tej sa-
mej osoby zostało prawomocnie zakończone. Proku-
rator ustalił bowiem, że w Prokuraturze Rejonowej
w Płocku pod sygnaturą 3 Ds. 211/02 prowadzone
było postępowanie dotyczące tego samego przedmio-
tu, które zakończone zostało postanowieniem z dnia
31 grudnia 2002 r. o umorzeniu śledztwa na podsta-
wie art. 17 § 1 pkt 2 K.p.k., to jest z powodu braku
znamion czynu zabronionego.
W związku z zapadłą w tej sprawie decyzją mery-
toryczną w listopadzie 2009 r. akta śledztwa zbadane
zostały w trybie zwierzchniego nadzoru służbowego
przez Prokuratora Okręgowego w Płocku. W wyniku
przeprowadzonej kontroli decyzję o umorzeniu śledz-
twa uznano za niezasadną z powodu jej przedwczesno-
ści, wobec czego prokuratorowi rejonowemu polecono
podjęcie na nowo umorzonego postępowania i jego
uzupełnienie zgodnie z udzielonymi wytycznymi.
Realizując to polecenie, postanowieniem z dnia
7 stycznia 2010 r. prokurator rejonowy w Płocku pod-
jął na nowo umorzone śledztwo, które obecnie kon-
tynuowane jest pod sygnaturą 1 Ds. 59/10. W jego
toku realizowane są czynności zlecone przez proku-
ratora okręgowego w Płocku. W szczególności prze-
słuchiwani są świadkowie oraz gromadzona jest do-
kumentacja dotycząca sprowadzenia z Petrochemii
Płock SA odpadów petrochemicznych, sposobu ich
zagospodarowania oraz zabezpieczenia ich pozosta-
łości, a także oddziaływania na środowisko.
Dopiero po przeprowadzeniu wszystkich zleco-
nych czynności możliwe będzie sformułowanie wnio-
sków odnośnie do ewentualnej odpowiedzialności
karnej konkretnych osób, na których spoczywał obo-
wiązek usunięcia stanu stwarzającego zagrożenie dla
życia i zdrowia mieszkańców oraz dla środowiska.
Z poważaniem
Prokurator krajowy,
zastępca prokuratora generalnego
Edward Zalewski
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Gospodarki
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Elżbiety Rafalskiej
w sprawie zmiany wykazu podmiotów
uprawnionych do szkolenia i egzaminowania
osób mających dostęp do materiałów
wybuchowych przeznaczonych
do użytku cywilnego (5619)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pani poseł Elżbiety Rafalskiej zawarte w pi-

śmie z dnia 18 grudnia 2009 r., znak: SPS-024-5619/
09, w sprawie zmiany wykazu podmiotów uprawnio-
nych do szkolenia i egzaminowania osób mających
dostęp do materiałów wybuchowych przeznaczonych
do użytku cywilnego (MWC) uprzejmie przedsta-
wiam punkt widzenia ministra gospodarki w odnie-
sieniu do trzech kwestii stanowiących istotę przed-
miotowego zapytania.
1. Podstawę prawną do określenia przez ministra
gospodarki, w drodze rozporządzenia, wykazu pod-
miotów upoważnionych do prowadzenia szkolenia
osób mających dostęp do MWC stanowi art. 20 ust. 6
ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wy-
buchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
(Dz. U. Nr 117, poz. 1007, z późn. zm.). Wspomniana
ustawa w art. 20 zawiera delegację do wydania roz-
porządzenia przez do ministra właściwego do spraw
gospodarki, które określi m.in. podmioty upoważnio-
ne do prowadzenia szkolenia. Jednocześnie ustawa
nie formułuje żadnych warunków lub kryteriów,
w oparciu o które minister gospodarki miałby doko-
nywać wyboru podmiotów prowadzących szkolenie
we wskazanym zakresie.
Ponieważ zakres szkoleń – określony w rozporzą-
dzeniu ministra gospodarki i pracy (MGiP) z dnia
4 lipca 2005 r. w sprawie szkolenia i egzaminowania
osób mających dostęp do materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 135,
poz. 1140) – nie obejmował tematyki oczyszczania
terenów z materiałów wybuchowych, w tym ich nisz-
czenia przy użyciu MWC, zaszła konieczność rozsze-
rzenia zakresu szkoleń o tę problematykę. Wynikało
to z faktu, iż poszukiwanie, wydobywanie, zabezpie-
czanie, przechowywanie, transport i unieszkodliwia-
nie znalezionych materiałów wybuchowych związane
są z istotnymi zagrożeniami dla bezpieczeństwa osób
wykonujących wymienione czynności, które można
zmniejszyć w drodze rzetelnego przeszkolenia tych
osób.
Na potrzebę traktowania działalności w zakresie
oczyszczania terenów z materiałów wybuchowych
pod inwestycje jako jednej z form działalności gospo-
darczej wskazywał minister obrony narodowej, pod-
kreślając w wystąpieniach do ministra gospodarki,
że jednym z zadań Sił Zbrojnych jest interwencyjne
usuwanie znalezionych niewybuchów i niewypałów,
natomiast Siły Zbrojne nie powinny uczestniczyć –
i nie są nawet do tego przygotowane w sensie kadro-
wym i finansowym – w sprawdzaniu dużych obsza-
rów terenu przeznaczonych na przykład pod inwesty-
cje pod kątem obecności materiałów wybuchowych.
Tego rodzaju działalność powinny prowadzić wyspe-
cjalizowane podmioty prowadzące działalność gospo-
darczą.
Wraz z rozszerzeniem zakresu tematyki szkoleń
o kwestie oczyszczania terenu z materiałów wybu-
chowych zaszła potrzeba uzupełnienia wykazu pod-
miotów prowadzących szkolenie – określonych w roz-
porządzeniu MGiP z dnia 4 lipca 2005 r. w sprawie
szkolenia (...) – o podmioty mogące prowadzić profe-
387
sjonalne szkolenia dotyczące problematyki oczyszcza-
nia. Wymaga podkreślenia, że tematyka działalności
gospodarczej w zakresie oczyszczania terenów z ma-
teriałów wybuchowych jest w Polsce zagadnieniem
nowym. Oznacza to m.in., że wybór specjalistów mo-
gących wykazać się dużą wiedzą teoretyczną, a także
– co w tej dziedzinie jest szczególnie istotne – wielo-
letnim doświadczeniem i praktyką, jest bardzo ogra-
niczony. Przekłada się to także na niewielką liczbę
podmiotów, które są zainteresowane prowadzeniem
szkoleń we wskazanym zakresie i są do tego przygo-
towane w sensie kadrowym oraz pod względem wy-
posażenia dydaktycznego.
W celu wyłonienia grupy podmiotów będących
w stanie prowadzić szkolenia w zakresie oczyszcza-
nia terenów z materiałów wybuchowych, minister
gospodarki – w uzasadnieniu do planowej noweli roz-
porządzenia MGiP z dnia 4 lipca 2005 r. w sprawie
szkolenia (...), udostępnionym zgodnie z ustawą
z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej
w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414)
w Biuletynie Informacji Publicznej – zadeklarował
gotowość upoważnienia podmiotów zainteresowa-
nych prowadzeniem szkoleń w zakresie oczyszczania
terenów z materiałów wybuchowych, o ile:
— zgłoszą taką gotowość,
— będą dysponować odpowiednio przygotowaną
kadrą,
— będą dysponować odpowiednim wyposażeniem
dydaktycznym.
Wskazane elementy stanowiły podstawowe kry-
teria, w oparciu o które minister gospodarki dokonał
wówczas wyboru podmiotów prowadzących szkolenie
z zakresu oczyszczania terenów z materiałów wybu-
chowych.
Zainteresowanie prowadzeniem takich szkoleń
wykazały, składając pisemne wnioski w tej sprawie,
następujące podmioty:
— Jakusz Systemy Zabezpieczeń Bankowych
w Kościerzynie,
— Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia
w Zielonce,
— Wojskowy Instytut Techniki Inżynieryjnej we
Wrocławiu,
— Bet-Min s.c. Jarosław Andrzejczak & Andrzej
Górski w Wiechlicach,
— SPEC-Maj Lesław Majewski w Oławie,
— Ośrodek Szkolenia Państwowej Inspekcji Pra-
cy we Wrocławiu.
Zgłoszenia wymienionych podmiotów zostały
przez ministra gospodarki sprawdzone zarówno pod
kątem wiarygodności rynkowej podmiotów, jak rów-
nież w zakresie przygotowania pod względem kadro-
wym i wyposażenia dydaktycznego do prowadzenia
działalności szkoleniowej. Wymaga podkreślenia, że
firma Jakusz Systemy Zabezpieczeń Bankowych
utworzyła w tym celu (pierwszy w Polsce) bardzo do-
brze wyposażony ośrodek szkoleniowy pn. Ośrodek
Szkolenia Saperów Cywilnych. Własną bazą szkole-
niową dysponuje także firma SPEC-Maj Lesław Ma-
388
jewski, zaś firma Bet-Min s.c. Jarosław Andrzejczak
& Andrzej Górski finalizuje prace związane z two-
rzeniem ośrodka szkoleniowego.
Zdając sobie sprawę, że obecne rozwiązanie po-
winno być doskonalone – m.in. w celu poszukiwania
rozwiązań systemowych, które pozwolą w znowelizo-
wanym rozporządzeniu MGiP z dnia 4 lipca 2005 r.
w sprawie szkolenia (...) nie wymieniać z nazwy pod-
miotów upoważnionych do prowadzenia szkolenia –
konieczne jest dokonanie nowelizacji ustawy z dnia
21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych (...)
w celu doprecyzowania zawartej w niej delegacji usta-
wowej oraz określenia warunków, które muszą speł-
niać podmioty upoważnione do prowadzenia szkole-
nia, w przepisach ustawy. Dlatego uprzejmie infor-
muję, że zamierzam wystąpić z projektem nowelizacji
ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wy-
buchowych (...).
Taka zmiana umożliwi ministrowi właściwemu
do spraw gospodarki odpowiednią zmianę rozporzą-
dzenia, które musi być zgodne z delegacją ustawową,
a także spowoduje, że mechanizm wyboru podmiotów
będzie bardziej transparentny i obiektywny.
Jednocześnie w okresie przejściowym do czasu
znowelizowania ww. przepisów deklaruję, że minister
gospodarki jest gotów rozpatrzyć zgodnie z obecnymi
kryteriami pisemne wnioski kolejnych podmiotów
zainteresowanych prowadzeniem przedmiotowych
szkoleń. W przypadku spełnienia przez wnioskujące
podmioty wymogów w zakresie wiarygodności ryn-
kowej oraz posiadania odpowiedniego zaplecza ka-
drowego i dydaktycznego wykaz podmiotów upraw-
nionych do prowadzenia szkoleń będzie cyklicznie
rozszerzany w ramach nowelizacji rozporządzenia
z dnia 4 lipca 2005 r. w sprawie szkolenia (...) do cza-
su stworzenia nowego mechanizmu. Odpowiednie
ogłoszenie ponownie pojawi się na stronach interne-
towych Ministerstwa Gospodarki oraz w BIP.
Potwierdzam także, że nazwy podmiotów prowa-
dzących szkolenie z zakresu oczyszczania terenu
z materiałów wybuchowych, wymienione w rozporzą-
dzeniu ministra gospodarki z dnia 5 maja 2009 r.
zmieniającym rozporządzenie w sprawie szkolenia
i egzaminowania osób mających dostęp do materia-
łów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywil-
nego (Dz. U. Nr 72, poz. 623), są prawidłowe.
2. Wybór podmiotów upoważnionych do prowa-
dzenia szkoleń w zakresie oczyszczania terenów z ma-
teriałów wybuchowych został przeprowadzony z naj-
wyższą starannością w oparciu o istniejący wówczas,
choć niedoskonały, stan prawny. Podstawą upoważ-
nienia przez ministra gospodarki podmiotów do pro-
wadzenia przedmiotowych szkoleń było ich pisemne
wystąpienie w tej sprawie, które następnie zostało
zweryfikowane przez podległe mi służby, tak aby
była pewność, że podmioty deklarujące gotowość pro-
wadzenia szkoleń są do tego faktycznie przygotowa-
ne pod względem merytorycznym i organizacyjnym.
Pragnę podkreślić, że w oparciu o informację udo-
stępnioną w Biuletynie Informacji Publicznej każdy
podmiot, który uważa, że jest w stanie prowadzić pro-
fesjonalne szkolenia z zakresu oczyszczania terenów
z materiałów wybuchowych, mógł – i nadal może–
złożyć pisemny wniosek w celu uzyskania upoważ-
nienia. Oczywiście taki wniosek podlegać będzie we-
ryfikacji przez służby podległe ministrowi gospodar-
ki. Dotychczas gotowość prowadzenia szkoleń zgłosi-
ło sześć podmiotów i one wszystkie – po uprzedniej
analizie w Ministerstwie Gospodarki nadesłanych
wniosków – zostały upoważnione do prowadzenia
szkoleń w zakresie oczyszczania terenów z materia-
łów wybuchowych.
Projekty rozporządzeń MG zmieniających rozpo-
rządzenie MGiP z dnia 4 lipca 2005 r. w sprawie szko-
lenia (...) w zakresie wykazu podmiotów uprawnio-
nych do prowadzenia szkoleń dotyczących oczyszcza-
nia terenów zostały skonsultowane z partnerami
społecznymi (Stowarzyszenie Cywilnych Saperów –
organizacja branżowa skupiająca większość firm zaj-
mujących się w Polsce oczyszczaniem terenów z ma-
teriałów wybuchowych), jak również z wieloma mi-
nistrami w ramach uzgodnień międzyresortowych.
Do proponowanego przez ministra gospodarki wyka-
zu podmiotów prowadzących szkolenia nie zgłoszono
uwag.
Reasumując, pragnę podkreślić, że intencją mini-
stra gospodarki nie było preferowanie określonych
podmiotów, jednocześnie dokładano najwyższej sta-
ranności w ramach procedury, na którą pozwala
obecny stan prawny.
3. Komisja kwalifikacyjna egzaminująca osoby
mające dostęp do materiałów wybuchowych przezna-
czonych do użytku cywilnego została powołana de-
cyzją nr 3 ministra gospodarki, pracy i polityki spo-
łecznej z dnia 23 kwietnia 2003 r. na podstawie art.
20 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
Zgodnie z przywołanym artykułem zadaniem komisji
kwalifikacyjnej jest potwierdzanie przygotowania za-
wodowego osób mających dostęp do MWC. Aktualny
skład komisji kwalifikacyjnej, obejmującej 24 człon-
ków, w tym 5 członków w Zespole IV ds. prowadzenia
prac z zakresu oczyszczania terenów z materiałów
wybuchowych, został określony przez ministra go-
spodarki decyzją nr 6 z dnia 3 kwietnia 2009 r.
Przed przystąpieniem do egzaminu osoba, która
chce uzyskać uprawnienia do dostępu do MWC, od-
bywa szkolenie, którego treść merytoryczna została
określona w załączniku nr 3a do rozporządzenia
MGiP z dnia 4 lipca 2005 r. w sprawie szkolenia (...).
Przedmiotem egzaminu są zarówno przepisy regulu-
jące kwestie oczyszczania terenów z materiałów wy-
buchowych, jak i praktyczne zagadnienia związane
z poszukiwaniem, wydobywaniem, zabezpieczaniem,
przechowywaniem, transportem i unieszkodliwia-
niem znalezionych materiałów wybuchowych. Dlate-
go w składzie komisji kwalifikacyjnej konieczny jest
udział osób, które te czynności wykonują osobiście
w toku działalności zawodowej związanej z oczysz-
czaniem terenów. Każda sesja egzaminacyjna po od-

byciu szkolenia w zakresie tematyki oczyszczania
terenów odbywa się z udziałem 5 członków komisji
kwalifikacyjnej, wśród których członkowie komisji
wywodzący się ze środowiska saperów cywilnych za-
wsze stanowią mniejszość (1–2 osoby). Praktyką jest,
że decyzje w sprawie wyniku egzaminu komisja kwa-
lifikacyjna podejmuje na zasadzie konsensusu.
Z wymienionych wyżej powodów nie ma możliwo-
ści, by osoba egzaminowana została oceniona nie-
obiektywnie w związku z rywalizacją firm oczyszcza-
jących tereny z materiałów wybuchowych. Żaden
przedsiębiorca będący członkiem komisji kwalifikacyj-
nej nie jest w stanie samodzielnie wpływać na ocenę
osób egzaminowanych będących pracownikami firm
prowadzących oczyszczanie terenów w celu szkodze-
nia swoim potencjalnym konkurentom na rynku.
Przypadki niezdania egzaminu zdarzają się zresz-
tą bardzo rzadko (w 2009 r. na 127 osób egzamino-
wanych egzaminu nie zdało 7 osób). Dotychczas nie
wpłynęła także do ministra gospodarki żadna skarga
na pracę komisji kwalifikacyjnej. Obiektywność oce-
ny egzaminowanych osób przez komisję kwalifikacyj-
ną nie była zatem kwestionowana.
Pragnę także wyjaśnić, że wyłonienie osób do
udziału w pracach komisji wcale nie było łatwe. Gro-
no osób posiadających odpowiednie kwalifikacje teo-
retyczne i praktyczne do pracy w komisji kwalifika-
cyjnej jest w dziedzinie oczyszczania terenów z ma-
teriałów wybuchowych ograniczone do 15–20 osób.
Tylko trzy z tych osób wyraziły gotowość pracy
w komisji kwalifikacyjnej. Inne kandydatury na
członków komisji kwalifikacyjnej do ministra gospo-
darki nie wpłynęły.
W celu wyłonienia specjalistów – praktyków
w tym zakresie, minister gospodarki skorzystał z re-
komendacji Stowarzyszenia Cywilnych Saperów. In-
aczej mówiąc, to samo środowisko saperów cywilnych
wskazało ze swojego grona osoby najlepiej przygoto-
wane pod względem fachowym, posiadające wielolet-
nią praktykę zawodową, które minister gospodarki
– po weryfikacji pisemnych wniosków w tej sprawie
– powołał w skład komisji kwalifikacyjnej.
Dwie z tych osób są właścicielami firm oczyszcza-
jących tereny z materiałów wybuchowych. W skład
komisji kwalifikacyjnej zostały one powołane wyłącz-
nie dlatego, że dysponują długoletnią praktyką w za-
kresie prowadzenia prac dotyczących oczyszczania,
które wykonują także osobiście (na tym m.in. polega
specyfika działalności firm oczyszczających, że prace
wymagające szczególnych kwalifikacji zawodowych
wykonywane są przez właścicieli tych firm osobiście
lub pod ich bezpośrednim nadzorem).
Przedsiębiorcy wykonujący w Polsce oczyszczanie
terenów z materiałów wybuchowych (w praktyce są
to przede wszystkim firmy: SPEC-Maj, Bet-Min s.c.,
DiPPW De-Mont, UNI SAPER s.c., FPHU REMOST
oraz Explosive s.c.) ściśle ze sobą współpracują, two-
rząc konsorcja do realizacji poszczególnych kontrak-
tów. Przykładem mogą być konsorcja pn. Rozmino-
wanie Gdańsk oraz Rozminowanie Bydgoszcz, w skład
389
których wchodzą firmy SPEC-Maj, Bet-Min s.c.,
DiPPW De-Mont, UNI SAPER s.c. oraz Explosive
s.c., a także konsorcjum utworzone w celu oczyszcze-
nia terenu pod budowę obwodnicy miasta Słupska
z udziałem firm: Bet-Min s.c., UNI SAPER s.c. oraz
FPHU REMOST. Innym aspektem wskazującym na
wzajemne związki wymienionych firm jest fakt, iż
pracownicy tych firm albo w ogóle są zatrudnieni
w co najmniej dwóch z nich, albo często przechodzą
z jednej firmy do drugiej, w zależności od nasilenia
i lokalizacji prac w zakresie oczyszczania terenów.
W tej sytuacji trudno mówić o rywalizacji tych firm
w takiej formie.
Pragnę podziękować pani poseł za zwrócenie
uwagi na działalność gospodarczą w zakresie oczysz-
czana terenów z materiałów wybuchowych, która
w Polsce sukcesywnie zyskuje na znaczeniu, jak rów-
nież na działania administracji, ukierunkowane na
stworzenie warunków, aby tego rodzaju działalność
była prowadzona w sposób bezpieczny dla ludzi, mie-
nia i środowiska naturalnego. Minister gospodarki
dokłada wszelkich starań, aby proces wyboru pod-
miotów prowadzących szkolenie osób mających do-
stęp do MWC, a także wyboru członków komisji kwa-
lifikacyjnej sprawdzającej stopień przygotowania
zawodowego tych osób odbywał się w sposób całko-
wicie transparentny oraz obiektywny.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Dariusz Bogdan
Warszawa, dnia 14 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Beaty Szydło
w sprawie zablokowania środków
na realizację Oświęcimskiego Strategicznego
Programu Rządowego (5620)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
pisma z dnia 28 grudnia 2009 r. (sygn. SPS-024-
-5620/09), przekazującego zapytanie posła na Sejm
RP pani Beaty Szydło z dnia 18 grudnia 2009 r.
w sprawie zablokowania środków Oświęcimskiego
Strategicznego Programu Rządowego, uprzejmie
przedstawiam następujące informacje.
W budżecie państwa na 2009 r. została zabloko-
wana kwota 1 323 155 zł przeznaczona na dofinan-
sowanie zadań objętych programem wieloletnim pn.
Oświęcimski Strategiczny Program Rządowy – etap
III 2007–2011. Środki powyższe zostały zablokowane
390
przez wojewodę małopolskiego na podstawie art. 154
ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicz-
nych (Dz. U. z 2005 r. Nr 249, poz. 2104, z późn. zm.)
w związku z brakiem możliwości ich wydatkowania
do końca roku budżetowego 2009. Prezydent miasta
Oświęcimia, zgłaszając brak możliwości wydatkowa-
nia powyższej kwoty, podał jako główną przyczynę
fakt podpisania aneksu na 2009 r. do porozumienia
o współpracy w celu realizacji III etapu OSPR dopie-
ro w dniu 9 lipca 2009 r., a także wskazał na nastę-
pujące okoliczności, które pojawiły się w trakcie re-
alizacji zadań:
1. W przypadku zadania nr 7/1 pn. „Odnowa
i adaptacja historycznych budynków przy ul. Kolbe-
go” zablokowane zostały środki w kwocie 1 128 245 zł.
Środki zaplanowane w 2009 r. przeznaczone na ww.
zadanie kumulowały wydatki z lat 2007 i 2009 oraz
obejmowały swym zakresem wykonanie i realizację
projektów budowlanych. Opracowanie projektów jest
działaniem czasochłonnym, co spowodowało unie-
możliwienie rozpoczęcia robót budowlanych w termi-
nie gwarantującym wydatkowanie przeznaczonych
środków. Nadmienić należy, że wpisanie budynków
do rejestru obiektów zabytkowych i wydanie w dniu
3 listopada 2009 r. decyzji przez wojewódzkiego kon-
serwatora zabytków w Krakowie spowodowało ko-
nieczność wykonania dodatkowych prac zabezpiecza-
jących, co wpłynęło na opóźnienie w rozpoczęciu ro-
bót budowlanych.
2. W przypadku zadania nr 2/4 pn. „Przebudowa
płyty Rynku Głównego” zablokowano środki w kwo-
cie 144 910 zł w związku z opóźnieniem wynikającym
z rozszerzenia zakresu prowadzonych prac i koniecz-
nością wykupu obiektu handlowego „Tęcza” przezna-
czonego do wyburzenia oraz potrzebą dokonania
zmian w projekcie budowlanym, który początkowo
zakładał pozostawienie ww. budynku.
3. W odniesieniu do zadania nr 6/1 pn. „Opraco-
wanie miejscowego planu zagospodarowania prze-
strzennego Pomnika Zagłady wraz z jego strefą
ochronną” zablokowano środki w kwocie 50 000 zł ze
względu na niezrealizowanie zadania, wynikające
z przedłużającej się procedury związanej z opracowa-
niem planu i przeciągającą się w czasie fazą jego
uzgodnień.
Wyjaśnienia wymaga, że realizacja programu
wieloletniego monitorowana jest na bieżąco. Benefi-
cjenci byli informowani, że w 2009 roku Minister-
stwo Finansów nie przewiduje wydania rozporządze-
nia w sprawie wydatków, które nie wygasają z upły-
wem roku budżetowego. Program wieloletni był na-
tomiast dwukrotnie zmieniany przez Radę Ministrów
w związku z koniecznością dostosowania go do wnio-
sków beneficjentów (uchwała Rady Ministrów nr 107/
2008 z dnia 29 kwietnia 2008 r. i uchwała Rady Mi-
nistrów nr 100/2009 z dnia 16 czerwca 2009 r.).
Jednocześnie uprzejmie informuję, że w chwili
obecnej brak jest w budżecie państwa na 2010 r. środ-
ków na zrekompensowanie niewykorzystanej w 2009 r.
dotacji na zaległe zadania Oświęcimskiego Strate-
gicznego Programu Rządowego. Podkreślenia jed-
nakże wymaga, że jedynym zadaniem, które nie zo-
stało zrealizowane w całości, jest „Opracowanie miej-
scowego planu zagospodarowania przestrzennego
Pomnika Zagłady wraz z jego strefą ochronną”; na-
tomiast na realizację zadania „Odnowa i adaptacja
historycznych budynków przy ul. Kolbego” wydatko-
wano na opracowanie projektów budowlanych obiek-
tów wraz z ich otoczeniem 271 755 zł z zaplanowanej
na 2009 r. kwoty 1 400 000 zł. W programie na 2010 r.
przewidziane jest natomiast finansowanie tego zada-
nia w kwocie 1 500 000 zł. Na zadanie „Przebudowa
płyty Rynku Głównego” wydatkowano 602 660 zł
z zaplanowanych 750 000 zł. Wykupiono i wyburzono
w oparciu o opracowaną dokumentację obiekt han-
dlowy „Tęcza”. W roku 2010 zadanie będzie kontynu-
owane w oparciu o środki budżetu miasta Oświęci-
mia w kwocie 1 379 000 zł.
Z wyrazami szacunku
Sekretarz stanu
Tomasz Siemoniak
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Kazimierza Gwiazdowskiego
w sprawie likwidacji kładki dla pieszych
nad torami w centrum miasta Łapy
i zastąpienia jej przejściem pod torami
z dostosowaniem dla osób niepełnosprawnych
(5621)
Szanowny Panie Marszałku! W związku interpe-
lacją pana posła Kazimierza Gwiazdowskiego skie-
rowaną do ministra infrastruktury pana Cezarego
Grabarczyka przy piśmie, SPS-024-5621/09, z 28
grudnia 2009 r. w sprawie likwidacji kładki dla pie-
szych nad torami w centrum miasta Łapy oraz in-
nych pytań związanych z modernizacją linii kolejo-
wej Warszawa – Białystok w rejonie miasta Łapy
przedstawiam poniższe wyjaśnienia.
W ramach modernizacji linii kolejowej E75 jest
przewidziane wykonanie robót i wybudowanie obiek-
tów, które ułatwią przemieszczanie się mieszkańców
Łap przez tory kolejowe oraz zapewnią im większe
bezpieczeństwo. Będzie to m.in.:
— modernizacja przejazdu w km 150,608;
— budowa przejścia podziemnego (dojścia do pe-
ronów) w km 154,210 z zapewnieniem przemieszcza-
nia się osobom niepełnosprawnym poprzez zabudowę
wind;
— modernizacja kładki dla pieszych w km 154,248
w zakresie umożliwiającym jej pozostawienie po
zmianie układu torowego;

— budowa wiaduktu kolejowego w km 154,675
z niezbędną przebudową ulic.
Ponadto informuję, że w dniu 29 listopada 2009 r.
odbyło się spotkanie przedstawicieli oddziału regio-
nalnego PKP Polskie Linie Kolejowe SA, konsorcjum
opracowującego projekt modernizacji linii kolejowej
E75 na etapie projektu wstępnego oraz Urzędu Miej-
skiego w Łapach, na którym ustalono, że kładka zo-
stanie przebudowana w zakresie wynikającym ze
zmian w układzie torowym stacji i pozostanie jako
obiekt umożliwiający przemieszczanie się mieszkań-
com miasta Łapy. Kładka nie będzie służyła do ob-
sługi podróżnych, dlatego przedstawiciele Urzędu
Miejskiego w Łapach zadeklarowali przejęcie jej na
stan środków trwałych gminy Łapy.
Modernizowana linia na terenie gminy Łapy, wg
studium wykonalności dla modernizacji linii E75 wy-
konanego w 2007 r., będzie przebiegać po dotychcza-
sowym śladzie. Jako pierwszy zostanie wybudowany
odcinek Warszawa – Tłuszcz – Sadowne.
Wyłonienie wykonawcy w systemie „Projektuj
i buduj” nastąpi w 2010 r. Obecnie opracowywane
jest studium wykonalności dla odcinka Białystok –
Sokółka – Trakiszki – granica państwa.
W kwestii dotyczącej dostosowania tunelu dla sa-
mochodów przy ul. Mostowej, tak aby mogły korzy-
stać z niego osoby niepełnosprawne, informuję, iż
przejazd zostanie zlikwidowany i powstanie skrzyżo-
wanie dwupoziomowe w ciągu ulic Mostowej – gen.
Wł. Sikorskiego oraz wiadukt drogowy równoległy
do torów. Aby umożliwić przejazd przez tory, wyko-
nany zostanie zjazd, który poprowadzi drogę pod to-
rami, pod wiaduktem kolejowym ul. ppłk. Nilskiego-
-Łapińskiego do połączenia z ul. Piękną. Ruch pieszy
z ul. Mostowej będzie odbywał się po istniejących
chodnikach. Zejście z wiaduktu drogowego na poziom
pod wiaduktem umożliwią pochylnie i spoczniki.
W dniu 13 stycznia 2010 r. w siedzibie PKP Pol-
skie Linie Kolejowe SA w Warszawie odbyło się spo-
tkanie w ww. sprawie pod przewodnictwem pa-
na Pawła Dziwisza – członka Zarządu PKP Polskie
Linie Kolejowe SA, w którym uczestniczyli: Mariusz
Kamiński – poseł na Sejm RP, Roman Czepe – bur-
mistrz Łap, Stanisław Roszkowski – zastępca burmi-
strza Łap, Katarzyna Żukowska-Koc – kierownik
Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Łapach
oraz przedstawiciele PKP Polskie Linie Kolejowe SA
odpowiedzialni za realizację projektu unijnego E75.
Dziękując za wykazane zainteresowanie sprawą,
wyrażam przekonanie, iż tylko wspólne działania
parlamentu, władz samorządowych oraz zarządcy
infrastruktury zmierzające do większego udziału bu-
dżetu państwa w finansowaniu kolei mogą przyczy-
nić się do poprawy stanu infrastruktury kolejowej.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Juliusz Engelhardt
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
391
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Kazimierza Gwiazdowskiego
w sprawie modernizacji odcinka drogi krajowej
nr 63 (5623)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pi-
smo z dnia 17 grudnia 2009 r., znak: SPS-024-5623/
09, przy którym przekazano zapytanie pana posła
Kazimierza Gwiazdowskiego w sprawie modernizacji
drogi krajowej nr 63 na odcinku Kisielnica – Pisz,
uprzejmie przekazuję następujące informacje.
Przedmiotowa inwestycja nie została ujęta w „Pro-
gramie budowy dróg krajowych na lata 2008–2012”
przyjętym uchwałą Rady Ministrów w dniu 25 wrze-
śnia 2007 r. Oznacza to, że brak jest podstaw formal-
nych do realizacji ww. inwestycji przed 2012 r. Nale-
ży jednak zaznaczyć, iż resort infrastruktury do-
strzega konieczność poprawy stanu technicznego,
bezpieczeństwa oraz budowy i przebudowy wielu
dróg krajowych w Polsce, w tym także drogi nr 63.
Zgodnie z wprowadzonym ustawą o zmianie usta-
wy o autostradach płatnych i Krajowym Funduszu
Drogowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw
nowym systemem finansowania zadań drogowych
zadania z zakresu remontu finansowane są z budże-
tu państwa. W projekcie ustawy budżetowej na 2010 r.
kwota przeznaczona na ten cel wynosi 467 mln zł
i jest zdecydowanie niewystarczająca na realizację
wszystkich potrzeb. W związku z tym w 2010 r.
w pierwszej kolejności przewidziane są zadania naj-
pilniejsze, w szczególności te, których realizacja roz-
poczęła się w roku 2009.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Radosław Stępień
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Gospodarki
- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -
na zapytanie posła Roberta Kołakowskiego
w sprawie trudnej sytuacji na rynku lekkiego
oleju opałowego (5624)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pi-
smo z dnia 30 grudnia 2009 r. (znak: SPS-024-5624/
09) skierowane do ministra gospodarki, dotyczące
392
zapytania pana posła Roberta Kołakowskiego w spra-
wie trudnej sytuacji na rynku lekkiego oleju opało-
wego pragnę przedstawić poniższe wyjaśnienia. Jed-
nocześnie chciałbym zaznaczyć, iż zaprezentowany
w interpelacji problem dotyczy kompetencji ministra
finansów. W przedstawionych poniżej wyjaśnieniach
oparto się na stanowisku resortu finansów.
W pierwszej kolejności należy wskazać, iż w ostat-
nich latach zauważalny jest spadek zapotrzebowania
krajowej gospodarki na lekki olej opałowy, który wy-
korzystywany jest głównie do celów grzewczych. Wy-
sokie ceny tego paliwa powodują stopniowe odchodze-
nie klientów w kierunku tańszych nośników energe-
tycznych, przede wszystkim węgla oraz gazu ziem-
nego. Zmniejszenie zapotrzebowania na lekki olej
opałowy wpływa na wolumen dostaw do Polski tego
nośnika energetycznego.
Jeżeli zaś chodzi o ustawowe uregulowanie sprze-
daży oleju opałowego, to zgodnie z art. 89 ust. 5 i 9
ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzo-
wym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.)
osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodar-
czej, nabywająca wyroby akcyzowe określone w ust.
1 pkt 9, 10 i 15 (olej opałowy) jest obowiązana do zło-
żenia sprzedawcy oświadczenia, że nabywane wyro-
by są przeznaczone do celów opałowych uprawniają-
cych do stosowania właściwych dla danego produktu
stawek akcyzy. Oświadczenie zgodnie z art. 89 ust. 8
powinno zawierać: 1) imię i nazwisko nabywcy, nu-
mer dowodu osobistego lub nazwę i numer innego
dokumentu stwierdzającego tożsamość nabywcy;
2) adres zameldowania nabywcy oraz adres zamiesz-
kania, jeżeli jest inny od adresu zameldowania;
3) określenie ilości, rodzaju oraz przeznaczenia na-
bywanych wyrobów; 4) określenie liczby posiadanych
urządzeń grzewczych, w których mogą być wykorzy-
stane te wyroby, oraz miejsc (adresów), gdzie znajdu-
ją się te urządzenia; 5) wskazanie rodzaju i typu
urządzeń grzewczych; 6) datę i miejsce sporządzenia
oświadczenia oraz czytelny podpis składającego
oświadczenie. Sprzedawca zgodnie z obowiązującym
prawem posiada możliwość weryfikacji danych za-
wartych w oświadczeniach. Art. 89 ust. 9 ustawy na-
kłada na nabywcę obowiązek okazania sprzedawcy
dokumentu stwierdzającego tożsamość, natomiast
zgodnie z ust. 10 tego przepisu sprzedawca jest obo-
wiązany odmówić sprzedaży, m.in. gdy nabywca od-
mawia okazania tego dokumentu. Sprzedawca ma
zatem uprawnienie ustawowe do weryfikacji oświad-
czenia nabywców i powinien to czynić w dobrze po-
jętym własnym interesie, ponieważ to on ponosi ry-
zyko doboru kontrahentów i z tego też względu po-
nosi skutki prawne będące konsekwencją naruszenia
obowiązujących przepisów.
W celu dalszego zwiększenia skuteczności działań
eliminujących zjawiska niepożądane, a dotyczące nie-
właściwego obrotu ww. wyrobami akcyzowymi,
w przygotowywanym przez Ministerstwo Finansów
projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku akcy-
zowym oraz innych ustaw przewidziano wprowadze-
nie dodatkowo obowiązku umieszczania przez pod-
mioty prowadzące działalność gospodarczą i osoby
fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej
w składanym sprzedawcy oświadczeniu o przezna-
czeniu wyrobów nabywanych do celów opałowych
dodatkowych danych pozwalających w sposób jedno-
znaczny zidentyfikować nabywcę, w tym nazwę oraz
adres siedziby lub miejsce zamieszkania, a także nu-
mery NIP oraz REGON lub PESEL. Wprowadzenie
ww. uregulowań prawnych przyczyni się do uspraw-
nienia kontroli przeznaczenia oleju opałowego na cele
grzewcze.
Pragnę jednocześnie podkreślić, że nabywca oleju
opałowego w momencie wykorzystania ww. paliwa do
innych celów niż grzewcze ponosi odpowiedzialność
karą. Zgodnie bowiem z art. 73a § 1 ustawy z dnia
10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy, kto
w użyciu wyrobu akcyzowego zmienia jego przezna-
czenie, w szczególności używa oleju opałowego jako
oleju napędowego, przez co naraża podatek akcyzowy
na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 sta-
wek dziennych albo karze pozbawienia wolności do
lat 2, albo obu tym karom łącznie. Należy jednak
podkreślić, że nabywca oleju nie jest podatnikiem
podatku akcyzowego, co wyklucza nakładanie na nie-
go odpowiedzialności i obowiązków związanych
z rozliczaniem tego podatku.
W trakcie prac nad ustawą z dnia 6 grudnia 2008 r.
o podatku akcyzowym Polska Izba Paliw Płynnych
złożyła propozycję zastąpienia oświadczeń systemem
monitorowania i kontroli obrotu oraz wykorzystania
wyrobów akcyzowych. Propozycja ta była wielokrot-
nie analizowana i omawiana w trakcie spotkań
z przedstawicielami branży paliwowej w Minister-
stwie Finansów. W trakcie tych spotkań przedstawio-
no argumenty uzasadniające odrzucenie proponowa-
nych zmian. Wśród podstawowych argumentów, któ-
re przesądziły o niewdrożeniu systemu monitorowa-
nia i kontroli obrotu oraz wykorzystania wyrobów
akcyzowych, należy nadmienić przede wszystkim
względy ekonomiczne (wysoki koszt opracowania
i wdrożenia ogólnodostępnego systemu elektronicz-
nego). Ponadto założenia projektu obejmowały wadli-
we z punktu widzenia legislacyjnego rozwiązania,
np. objęcie obowiązkiem rejestracji wielotysięcznej
rzeszy osób fizycznych zużywających oleje opałowe
do ogrzewania swoich domów, które nie są podatni-
kami akcyzy. Proponowany system miał być elemen-
tem kontroli podatkowej, którą regulują odrębne
przepisy o Służbie Celnej. Ponadto zaproponowany
przez Polską Izbę Paliw Płynnych system ewidencji
nie gwarantował zmniejszenia skali nieprawidłowo-
ści w obrocie ww. wyrobami.
Pragnę jednocześnie poinformować, że Minister-
stwo Finansów kompetencyjnie odpowiedzialne za tę
sprawę pracuje nad rozwiązaniami, które przyczynią
się do poprawy systemu kontroli wykorzystywania
oleju opałowego sprzedawanego z obniżoną stawką
podatku akcyzowego, o czym Komitet Koordynacyj-
ny Dystrybutorów Lekkiego Oleju Opałowego został

poinformowany pismem ministra finansów z dnia 18
grudnia 2009 r. (znak: AE 1/065/26/RMP/09/9882).
Przedstawiając powyższe wyjaśnienia, wyrażam
przekonanie, że będą one stanowiły wyczerpującą na
obecnym etapie odpowiedź na zgłoszoną przez pana
posła interpelację.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Joanna Strzelec-Łobodzińska
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posłów Jolanty Szczypińskiej
i Zbigniewa Kozaka
w sprawie możliwości pozbawienia pacjentów
z woj. pomorskiego ze schorzeniami
nowotworowymi dostępu do leczenia
tzw. chemioterapią niestandardową (5626)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie złożone przez państwa posłów Jolantę Szczy-
pińską i Zbigniewa Kozaka z dnia 17 grudnia 2009 r.
uprzejmie przekazuję poniżej przedstawione infor-
macje.
Rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 30 sierp-
nia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych
z zakresu programów zdrowotnych przewidywało le-
czenie pacjentów w ramach programu leczenia w ra-
mach świadczenia chemioterapii niestandardowej.
Zapisy przedmiotowego programu określały, iż świad-
czenie „chemioterapia niestandardowa” jest proce-
durą podania leku w terapii nowotworów realizowa-
ną z wykorzystaniem substancji, które nie znajdują
się w wykazie substancji czynnych stosowanych
w chemioterapii nowotworów (określonym w przepi-
sach wydanych na podstawie art. 31d ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych w zakresie
świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpi-
talnego) lub znajdując się w wymienionym wykazie
substancji czynnych będą stosowane poza przypo-
rządkowanym im tam kodem ICD-10.
Aby rozpocząć procedurę wdrożenia pacjenta do
programu, świadczeniodawca składa wniosek do wła-
ściwego oddziału wojewódzkiego Narodowego Fun-
duszu Zdrowia. Akceptacja realizacji świadczenia
chemioterapia niestandardowa następuje na podsta-
wie złożonego wniosku, po spełnieniu warunków za-
wartych w rekomendacji Agencji Oceny Technologii
Medycznych. Możliwa jest również akceptacja wa-
runkowa wniosku zgodnie z procedurą opisaną
w opisie programu terapeutycznego.
393
W dniu 11 stycznia 2010 r. pani minister Ewa Ko-
pacz podpisała rozporządzenie z dnia 11 stycznia
2010 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świad-
czeń gwarantowanych z zakresu programów zdro-
wotnych. Weszło ono w życie z dniem 15 stycznia
2010 r.
Wprowadzenie nowych programów, jak również
rozszerzenie już obowiązujących o nowe leki bądź
nowe wskazania do stosowania powoduje większy
dostęp pacjentów do leczenia. Dotychczas powyższe
leki były finansowane w przypadku schorzeń onko-
logicznych w ramach procedury „chemioterapia nie-
standardowa”, natomiast pozostałe w ramach proce-
dury „świadczenie za zgodą płatnika”. Powyższe
zmiany powodują zwiększenie dostępu pacjenta do
świadczeń, jak również skracają czas oczekiwania na
wdrożenie leczenia.
Ponadto na uwagę zasługuje fakt, że rozszerzono
dostęp do leczenia w ramach programów terapeu-
tycznych, rozszerzając zakresy realizacji. Obecnie
powyższe świadczenia będą mogły być realizowane
w ramach jednego z wybranych zakresów: ambula-
toryjnym lub jednodniowym lub hospitalizacji. Po-
wyższe rozszerzenie dotyczy również realizacji świad-
czenia „chemioterapia niestandardowa”, które do-
tychczas było ograniczone do trybu realizacji świad-
czenia – hospitalizacja.
Również w ramach świadczenia „chemioterapia
niestandardowa” uproszczono zasady wydawania
zgód dla pacjentów kontynuujących leczenie, gdzie
zapisano, że świadczeniodawca nie musi ponownie
przedstawiać dokumentów potwierdzających efek-
tywność kliniczną interwencji wobec pierwszorzędo-
wych punktów końcowych na podstawie wysokiej
jakości badań randomizowanych, wystarczy potwier-
dzenie pozytywnej odpowiedzi świadczeniobiorcy na
terapię.
Jednocześnie należy zaznaczyć, iż kontynuację
leczenia w ramach programów terapeutycznych na-
leży traktować jak prawa nabyte pacjentów z wyjąt-
kiem tych pacjentów, których stan zdrowia wymaga
ich wykluczenia z programu ze względu na kryteria
wyłączenia w programu.
Odpowiadając na pytanie trzecie, powinno się
wziąć pod uwagę fakt, iż wymóg zatrudniania przez
świadczeniodawcę konsultanta wojewódzkiego nie
był nigdy wymogiem ministra zdrowia, a jedynie
błędnym zapisem, który pojawił się w zarządzeniu
prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia i jako prze-
pis niższego rzędu, będąc niezgodny z rozporządze-
niem koszykowym, nie miał zastosowania.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Marek Twardowski
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
394
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Macieja Orzechowskiego
w sprawie likwidacji Ośrodków Zamiejscowych
Urzędu Skarbowego w Kaliszu i Pile (5627)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapy-
taniem posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Ma-
cieja Orzechowskiego w sprawie likwidacji Ośrodków
Zamiejscowych Urzędu Skarbowego w Kaliszu i Pile
przekazanym przy piśmie z dnia 28 grudnia 2009 r.,
znak: SPS-024-5627/09, uprzejmie informuję, co na-
stępuje.
Jednym z elementów reformy administracji pań-
stwowej, która weszła w życie z dniem 1 stycznia
1999 r., było ograniczenie liczby miast wojewódzkich
z 49, jakie istniały przy zasadniczym dwustopnio-
wym podziale terytorialnym państwa, do 16 aktual-
nie istniejących przy podziale trójstopniowym. Kon-
sekwencją tej zmiany była m.in. likwidacja izb skar-
bowych w byłych miastach wojewódzkich. Przesą-
dzony został tym samym los istniejących w tych mia-
stach organów podatkowych drugiej instancji. Utwo-
rzenie na bazie zlikwidowanych izb skarbowych
ośrodków zamiejscowych było rozwiązaniem przej-
ściowym, przewidywanym początkowo na okres ok.
3–4 lat, stąd też perspektywa likwidacji tych jedno-
stek była znana od początku ich istnienia.
Aktem prawnym, który dostosowywał organiza-
cję, obszar działania urzędów i izb skarbowych,
a także ich siedziby do organizacji administracji pu-
blicznej określonej w ustawach reformujących było
wydane przez ministra finansów działającego w po-
rozumieniu z ministrem właściwym do spraw admi-
nistracji publicznej rozporządzenie z dnia 7 grudnia
1998 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania
oraz siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych
(Dz. U. Nr 153, poz. 996, z późn. zm.). W załączniku
nr 2 do ww. rozporządzenia został ustalony wy-
kaz 16 izb skarbowych, których terytorialny zasięg
działania pokrywa się z obszarami 16 nowo utworzo-
nych województw. Była to kontynuacja zasady obo-
wiązującej przed reformą administracji publicznej,
kiedy to w każdym z 49 województw istniała 1 izba
skarbowa. Aktualnie w tym zakresie obowiązuje roz-
porządzenie ministra finansów z dnia 19 listopada
2003 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania
oraz siedzib naczelników urzędów skarbowych i dy-
rektorów izb skarbowych (Dz. U. Nr 209, poz. 2027,
z późn. zm.) utrzymujące przyjęte w rozporządzeniu
z 1998 r. siedziby i terytorialny zasięg działania or-
ganów podatkowych.
Zgodnie ze statutem izby skarbowej stanowiącym
załącznik nr 5 do zarządzenia nr 13 ministra finan-
sów z dnia 20 czerwca 2006 r. w sprawie organizacji
urzędów i izb skarbowych oraz nadania im statutów
(Dz. Urz. MF z 2006 r. Nr 7, poz. 55, z późn. zm.),
kompetencje do podejmowania decyzji w zakresie
funkcjonowania izb skarbowych, w tym także ośrod-
ków zamiejscowych, należą do dyrektorów izb skar-
bowych. Dyrektor izby skarbowej może w uzasadnio-
nych przypadkach przesunąć zadania pomiędzy ko-
mórkami organizacyjnymi izby, np. z komórki orga-
nizacyjnej w ośrodku zamiejscowym do komórki
w siedzibie izby. Za zgodą ministra finansów dyrek-
tor izby skarbowej może także łączyć lub dzielić ko-
mórki organizacyjne, w tym również w ośrodku za-
miejscowym, uwzględniając przy tym zakres i roz-
miar zadań. Następstwem tych działań może stać się
konieczność przesuwania etatów. Dyrektor izby skar-
bowej jako organ zarządzający izbą skarbową jest
również uprawniony do wnioskowania do ministra
finansów o likwidację ośrodka zamiejscowego.
W rezultacie podejmowanych w tym zakresie
przez dyrektorów izb skarbowych działań liczba
funkcjonujących ośrodków zamiejscowych izb skar-
bowych uległa zmniejszeniu z 24, jakie powstały
z dniem 1 stycznia 1999 r., do 19 w chwili obecnej. Do
stopniowego ograniczania funkcjonowania ośrodków
zamiejscowych izb skarbowych zmierza także odpo-
wiednio prowadzona polityka kadrowa. Zgodnie
z zaleceniem Ministerstwa Finansów, które dyrekto-
rzy izb skarbowych otrzymali w 2004 r., etaty zwal-
niane w ośrodkach zamiejscowych w wyniku rozwią-
zania umowy o pracę powinny być zasadniczo prze-
kazywane do macierzystej izby skarbowej.
W ocenie Ministerstwa Finansów podejmowane
dotychczas w zakresie funkcjonowania ośrodków za-
miejscowych izb skarbowych działania nie wpłynęły
na pogorszenie się poziomu obsługi podatników i sku-
teczność poboru dochodów na rzecz budżetu państwa
oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego.
Ośrodki zamiejscowe izb skarbowych wykonują bo-
wiem zadania głównie w zakresie orzecznictwa i roz-
patrywania odwołań w drugiej instancji i podatnicy
rzadko kontaktują się z tymi jednostkami. Dlatego
też bliskość terytorialna tych organów ma generalnie
drugorzędne znaczenie dla podatników. Natomiast
w przypadku potrzeby uzyskania przez podatnika
informacji odnośnie do stosowania przepisów prawa
podatkowego istnieje możliwość skorzystania z po-
mocy ekspertów infolinii – Krajowej Informacji Po-
datkowej, zaś pisemne interpretacje przepisów prawa
podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika
można uzyskać, kierując wniosek w formie pisemnej
do ministra finansów.
Należy również dodać, że prowadzone są prace
w zakresie transformacji działania administracji po-
datkowej w ramach projektu e-Podatki. Zrealizowa-
nie kolejnych elementów tego projektu będzie skut-
kować uproszczeniem kontaktów pomiędzy podatni-
kiem a organem podatkowym, a tym samym spowo-
duje konieczność dostosowania struktury do nowych
możliwości działania. Dlatego też zasadnicze zmiany
w organizacji i zakresie działania organów podatko-
wych będą zmierzały w kierunku zmniejszenia liczby
jednostek administracji podatkowej. Niezależnie od

projektu e-Podatki podejmowane są także działania,
które mają na celu dostosowanie określonych w za-
rządzeniu nr 13 ministra finansów z dnia 20 czerwca
2006 r. statutów urzędów i izb skarbowych do zmie-
niającego się zakresu realizowanych zadań. Jednym
z następstw ww. działań może być także konieczność
wprowadzenia adekwatnych zmian w dotychczasowej
strukturze organizacyjnej tych jednostek.
Pragnę poinformować Pana Marszałka, że zapro-
ponowana przez dyrektora Izby Skarbowej w Pozna-
niu optymalizacja struktury organizacyjnej ma na
celu przede wszystkim usprawnienie funkcjonowania
izby skarbowej i podniesienie poziomu obsługi podat-
ników. Zmiany nie będą miały wpływu na ogólny po-
ziom zatrudnienia w wielkopolskiej administracji
podatkowej. Jednym z podstawowych założeń po-
wstających w resorcie finansów projektów reorgani-
zacji jest bowiem pełne wykorzystanie potencjału,
jakim są kwalifikacje i doświadczenie zawodowe pra-
cowników przekształcanych jednostek. Dla pracow-
ników likwidowanych czy też przekształcanych jed-
nostek przygotowywane są propozycje dalszego za-
trudnienia w resorcie, które uwzględniają zarówno
kwalifikacje każdego pracownika, jak i jego warunki
osobiste oraz okoliczności związane z miejscem za-
mieszkania. Propozycje zmierzają do zagwarantowa-
nia przenoszonym osobom możliwości kontynuowa-
nia pracy na dotychczasowych stanowiskach i wa-
runkach pracy. Nieuniknione zmiany na niekorzyść
pracowników mogą wiązać się jedynie z faktem
zmniejszenia się liczby dotychczasowych stanowisk
kierowniczych.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Andrzej Parafianowicz
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Adama Krupy
w sprawie naliczania
wysokości obowiązkowych składek
na ubezpieczenie rolnicze (5628)
Odpowiadając na pismo z dnia 28 grudnia 2009 r.,
znak: SPS-024-5628/09, dotyczące zapytania posła
Adama Krupy w sprawie naliczania wysokości obo-
wiązkowych składek na ubezpieczenie rolnicze,
uprzejmie wyjaśniam, co następuje.
Zasady opłacania składek ubezpieczeniowych
przez rolnika podlegającego ubezpieczeniu społecz-
395
nemu rolników określa ustawa z dnia 20 grudnia
1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U.
z 2008 r. Nr 50, poz. 291, z późn. zm.). Do końca III
kwartału 2009 r. obowiązywała zasada, że za każde-
go rolnika opłacana była składka w jednakowej wy-
sokości bez względu na obszar prowadzonego gospo-
darstwa rolnego. Wielkość gospodarstwa rolnego
warunkowała jedynie obowiązek bądź dobrowolność
tego ubezpieczenia. I w tym zakresie zmiana do ww.
ustawy wprowadzona ustawą z dnia 24 kwietnia
2009 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym
rolników (Dz. U. Nr 79, poz. 667) nie wprowadziła
zmian. Nadal rolnik, którego gospodarstwo rolne
przekracza 1 ha przeliczeniowy użytków rolnych, je-
żeli spełnia pozostałe warunki ustawowe, podlega
ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy ustawy,
z tym że od 1 października 2009 r. wielkość posiada-
nego gospodarstwa rolnego warunkuje także obowią-
zek opłacania dodatkowej składki na ubezpieczenie
emerytalno-rentowe. Dotyczy to rolników posiadają-
cych gospodarstwa rolne powyżej 50 ha przeliczenio-
wych użytków rolnych. Nie ma przy tym znaczenia,
czy rolnik jest właścicielem, czy tylko posiadaczem
tego gospodarstwa. Za rolnika, zgodnie z art. 6 pkt 1
ww. ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników,
uznaje się bowiem pełnoletnią osobę fizyczną za-
mieszkująca i prowadzącą na terytorium RP osobi-
ście i na własny rachunek działalność rolniczą w po-
zostającym w jej posiadaniu gospodarstwie rolnym.
Jeżeli więc grupa osób jako spółka cywilna wydzier-
żawiła wielkoobszarowe gospodarstwo rolne od Agen-
cji Nieruchomości Rolnych celem wspólnego prowa-
dzenia w nim działalności rolniczej, każda z tych
osób jest posiadaczem tego gospodarstwa rolnego
i uczestniczy w prowadzeniu działalności rolniczej
w tym gospodarstwie. Wielkość tego gospodarstwa
rolnego warunkuje wysokość składki dla każdego
z tych rolników. Zgodnie z art. 38 ww. ustawy, jeżeli
własność lub dzierżawa gruntów przysługuje kilku
osobom lub jeżeli obowiązek podatkowy w podatku
rolnym ciąży na kilku osobach przy ustalaniu podle-
gania ubezpieczeniu społecznemu rolników, które
wiąże się z określoną ustawowo wysokością składek
na to ubezpieczenie, domniemywa się, że każda
z tych osób uczestniczy w prowadzeniu działalności
rolniczej. Ponadto z tego samego przepisu wynika
domniemanie, że podatnik podatku rolnego prowadzi
działalność rolniczą w rozmiarze wynikającym z za-
kresu opodatkowania tym podatkiem. Jeżeli więc
obowiązek podatkowy w podatku rolnym ustalony
decyzją właściwego wójta (burmistrza lub prezyden-
ta miasta) ciąży na ww. wspólnikach solidarnie, to
każdy z nich decyzję wójta otrzymuje na całość go-
spodarstwa rolnego.
Domniemanie prawne zawarte ww. art. 38 ustawy
o ubezpieczeniu społecznym rolników w kwestii okre-
ślenia wielkości posiadanego gospodarstwa rolnego,
w którym rolnik prowadzi działalność rolniczą, może
być jednak obalone odpowiednimi dowodami, jeżeli
nie są sprzeczne z prawem, zarówno w postępowaniu
396
przed jednostką organizacyjną KRUS, w której wy-
dawana jest decyzja w kwestii obowiązku opłacania
dodatkowej składki na ubezpieczenie emerytalno-
-rentowe, jak w postępowaniu odwoławczym od tej
decyzji przed sądem. Zgodnie bowiem z przepisami
ww. ustawy zarówno decyzje wydane w sprawie pod-
legania ubezpieczeniu, jak i wymiaru obowiązkowej
składki na ubezpieczenie podlegają kontroli sądu.
Ponadto uprzejmie wyjaśniam, że celem noweli-
zacji ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników,
wprowadzonej ww. ustawą z dnia 24 kwietnia 2009 r.
– co wynika z jej uzasadnienia – było obciążenie
w większym niż dotychczas stopniu finansowaniem
przyszłych świadczeń emerytalno-rentowych rolni-
czych tych rolników, którzy prowadzą działalność
rolniczą w dużym rozmiarze. Dotychczas bowiem
wszyscy rolnicy bez względu na rozmiar prowadzonej
działalności oraz dochody osiągane z tej działalności
opłacali jednaką niską składkę na to ubezpieczenie.
Finansowanie przez rolników świadczeń emerytalno-
-rentowych ze składek kształtowało się zaledwie na
poziomie ok. 10%. Ustawodawca uznał więc, co zo-
stało zaaprobowane również przez środowiska rolni-
cze, że rolnicy z dużych gospodarstw rolnych powin-
ni w większym niż dotychczas stopniu partycypować
w kosztach ubezpieczenia, gdyż trudno jest uzasad-
nić dalsze jednakowe dotowanie przez budżet wszyst-
kich rolników, kiedy to nastąpiła znaczna polaryza-
cja gospodarstw rolnych.
Pragnę również dodać, że obecnie trwają inten-
sywne prace nad generalnymi zmianami w ubezpie-
czeniu społecznym rolników w ramach Międzyresor-
towego Zespołu do spraw Reformy Systemu Ubezpie-
czenia Społecznego Rolników powołanego przez pre-
zesa Rady Ministrów. W ramach prac tego zespołu
analizie poddane zostaną także skutki przedmioto-
wych zmian wprowadzonych w ustawie o ubezpiecze-
niu społecznym rolników od 1 października 2009 r.
Podsekretarz stanu
Tadeusz Nalewajk
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Grzegorza Roszaka
w sprawie możliwości zaskarżenia uchwały
organu stanowiącego przez organ wykonawczy
jednostki samorządu terytorialnego (5629)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
pisma z dnia 28 grudnia 2009 r. (sygn. SPS-024-
-5629/09) przekazującego zapytanie posła na Sejm
RP pana Grzegorza Roszaka z dnia 18 grudnia
2009 r. w sprawie możliwości zaskarżenia uchwały
organu stanowiącego przez organ wykonawczy jed-
nostki samorządu terytorialnego.
Na wstępie należy wyjaśnić, iż gmina jako wspól-
nota lokalna została wyposażona przez ustawodawcę
w osobowość prawną. Na rzecz tej osoby prawnej i w
jej imieniu działają jej organy. Ponadto ustawa z dnia
8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U.
z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.) wyraźnie
rozgranicza kompetencje organów gminy. Rada gmi-
ny jest organem uchwałodawczym i kontrolnym, zaś
organem wykonawczym gminy jest wójt (burmistrz,
prezydent miasta), który wykonuje uchwały rady
gminy i zadania określone w przepisach prawa.
Organ wykonawczy gminy nie ma możliwości za-
skarżenia w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorzą-
dzie gminnym uchwały podjętej przez drugi z orga-
nów tej samej osoby prawnej, tj. radę gminy. Zgodnie
z ww. przepisem każdy, czyj interes prawny lub
uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarzą-
dzeniem podjętym przez organ gminy w sprawie z za-
kresu administracji publicznej, może – po bezsku-
tecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia – za-
skarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administra-
cyjnego. Użyte sformułowanie: każdy, czyj interes
prawny lub uprawnienie zostały naruszone, nie do-
tyczy wójta sprawującego funkcję wykonawczą w imie-
niu własnym oraz jednocześnie w imieniu gminy jako
jej organ. Dodatkowo należy podkreślić, iż wójt nie
został wyposażony w kompetencje kontrolne. Trudno
zatem znaleźć uzasadnienie do przeciwstawienia so-
bie obu organów gminy. Ich podstawowym celem jest
działanie na rzecz mieszkańców i wykonywanie za-
dań publicznych nałożonych na gminę.
Powyższy pogląd znajduje również swoje odzwier-
ciedlenie w orzecznictwie – zgodnie z postanowie-
niem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lu-
blinie z dnia 25 września 2009 r. w sprawie o sygn.
akt III SA/Lu 55/09, skarga jest niedopuszczalna
i podlega odrzuceniu, ponieważ wójt nie ma upraw-
nień do skarżenia uchwał rady gminy (Centralna
Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych: http://
orzeczenia.nsa.gov.pl/). Z podobnych przyczyn legity-
macji do wniesienia skargi sądowej przez organ wy-
konawczy gminy nie sposób upatrywać w treści art.
50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o po-
stępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.
Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), przyznającej prawo
do wniesienia skargi każdemu mającemu w tym in-
teres prawny. Jednocześnie należy podkreślić, iż
uchwały rady gminy pod względem legalności,
tj. zgodności z prawem, podlegają bezpośredniej kon-
troli organów nadzoru, tj. wojewodzie lub regionalnej
izbie obrachunkowej (art. 90 ustawy o samorządzie
gminnym).
Z wyrazami szacunku
Sekretarz stanu
Tomasz Siemoniak
Warszawa, dnia 14 stycznia 2010 r.

Odpowiedź
sekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Dariusza Lipińskiego
w sprawie przewlekłości postępowania
administracyjnego prowadzonego
przez głównego inspektora sanitarnego (5630)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
zapytanie pana posła Dariusza Lipińskiego przeka-
zane przy piśmie Pana Marszałka z dnia 28 grudnia
2009 r. (znak: SPS-024-5630/09), dotyczące przewle-
kłości postępowania administracyjnego prowadzone-
go przez głównego inspektora sanitarnego, uprzejmie
informuję, co następuje.
Postępowanie, którego dotyczy zapytanie pana
posła, prowadzone było przez głównego inspektora
sanitarnego jako organ drugiej instancji w sprawie
zażaleń złożonych na postanowienie państwowego
wojewódzkiego inspektora sanitarnego w Poznaniu
z dnia 26 lipca 2007 r. (znak: DN-HR-4527/Z/1/88/07)
dotyczące uzgodnienia w zakresie wymagań higie-
nicznych i zdrowotnych przed wydaniem decyzji
o środowiskowych uwarunkowaniach przedsięwzięcia
polegającego na rozbudowie stacji bazowej telefonii
komórkowej nr 40055 sieci Era zlokalizowanej na
działce nr 63/15 w miejscowości Krąplewo przy ul. 28
Grudnia 43/45, gm. Stęszew.
Należy stwierdzić, iż główny inspektor sanitarny
uchybił terminowi załatwienia sprawy i było to istot-
ne naruszenie prawa. Wobec osób winnych zostały
wyciągnięte konsekwencje.
Równocześnie pragnę stwierdzić, co następuje.
W latach 2005–2007 wystąpił lawinowy wzrost spraw
związanych z prowadzonym postępowaniem w spra-
wie oceny oddziaływania na środowisko, w tym ta-
kich, w których uczestniczył główny inspektor sani-
tarny. W celu zobrazowania sytuacji informuję, że
w latach 2003–2009 wpłynęła następująca liczba
spraw administracyjno-sądowych, w przeważającej
większości związanych z postępowaniami w spra-
wach oceny oddziaływania na środowisko przedsię-
wzięć dotyczących m.in. stacji bazowych telefonii
komórkowej (zażalenia, odwołania, wnioski o stwier-
dzenie nieważności postanowienia/decyzji):
— 2003 r. – ok. 130 spraw,
— 2004 r. – ok. 180 spraw,
— 2005 r. – ok. 400 spraw,
— 2006 r. – ok. 710 spraw,
— 2007 r. – ok. 600 spraw,
— 2008 r. – ok. 220 spraw,
— 2009 r. – ok. 140 spraw.
Na jednego pracownika w Głównym Inspektora-
cie Sanitarnym zadekretowanych było jednocześnie,
w zależności od okresu, kilkadziesiąt spraw admini-
stracyjno-sądowych, np. w 2005 r. – ok. 30, w 2006 r.
– ok. 50, a w 2007 r. nawet ok. 90 (w krótkim okresie
ok. 100). W miesiącu, w zależności od rodzaju spra-
397
wy, pracownik merytoryczny może ich rozpatrzyć
zazwyczaj tylko od kilku do kilkunastu.
W związku z powyższym pomimo zaangażowania
pracowników merytorycznych termin załatwienia
spraw się wydłużał, tym bardziej iż w przeważającej
większości spraw konieczne było prowadzenie postę-
powania wyjaśniającego, wymagające prowadzenia
korespondencji z organem prowadzącym postępowa-
nie główne, jak również ze stronami. W wielu wypad-
kach oczekiwanie na odpowiedź, pomimo pisemnych
monitów, trwało kilka miesięcy.
W dniu 15 listopada 2008 r. weszła w życie ustawa
z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu infor-
macji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeń-
stwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddzia-
ływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227,
z późn. zm.), która w zasadniczy sposób zmieniła za-
sady przeprowadzania oceny oddziaływania na śro-
dowisko planowanych przedsięwzięć, w tym w art. 144
pkt 9 uchyliła m.in. dział VI ustawy Prawo ochrony
środowiska. Zgodnie z art. 153 ww. ustawy o udostęp-
nianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udzia-
le społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o oce-
nach oddziaływania na środowisko do spraw wszczę-
tych na podstawie przepisów ustawy Prawo ochrony
środowiska przed dniem 15 listopada 2008 r., a nie-
zakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepi-
sy dotychczasowe, z tym że na postanowienia wyda-
ne przez organy inspekcji sanitarnej nie przysługuje
zażalenie.
W związku ze zmianą stanu prawnego umorzo-
nych zostało 65 postępowań odwoławczych wszczę-
tych zażaleniami, które wpłynęły przed dniem 15 li-
stopada 2008 r., kiedy to ww. ustawa weszła w życie.
Z tych 65 postępowań 56 zostało wszczętych w wy-
niku zażaleń złożonych do dnia uchwalenia ustawy,
tj. do dnia 3 października 2008 r.
Z podanych powyżej przyczyn postępowanie od-
woławcze we wszystkich 65 postępowaniach umorzo-
nych w związku ze zmianą stanu prawnego trwało
dłużej niż 2 miesiące.
W chwili obecnej główny inspektor sanitarny pro-
wadzi jeszcze 4 postępowania w sprawie zażaleń, któ-
re wpłynęły przed wejściem w życie ww. ustawy. Dwa
postępowania zostały zawieszone ze względu na
śmierć strony, a w pozostałych dwóch przypadkach
nie można uzyskać, pomimo wielokrotnych monitów,
od organów, tj. burmistrza Zbąszynka oraz Samorzą-
dowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, in-
formacji, bez których nie można zakończyć postępo-
wania.
Z poważaniem
Sekretarz stanu
Jakub Szulc
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
398
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Andrzeja Jaworskiego
w sprawie likwidacji VIII Zamiejscowego
Wydziału Grodzkiego Sądu Rejonowego
w Malborku z siedzibą
w Nowym Dworze Gdańskim (5631)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pana posła Andrzeja Jaworskiego w sprawie
likwidacji VIII Zamiejscowego Wydziału Grodzkiego
Sądu Rejonowego w Malborku z siedzibą w Nowym
Dworze Gdańskim, przesłane przy piśmie z dnia
28 grudnia 2009 r., nr SPS-024-5631/09, uprzejmie
przedstawiam, co następuje:
Na wstępie pragnę poinformować pana posła, że
w dniu 18 grudnia 2009 r. minister sprawiedliwości
podpisał rozporządzenie w sprawie zniesienia sądów
grodzkich, uwzględniające m.in. likwidację z dniem
l stycznia 2010 r. Zamiejscowego Wydziału Grodz-
kiego Sądu Rejonowego w Malborku z siedzibą
w Nowym Dworze Gdańskim. Wskazany akt praw-
ny został opublikowany w Dzienniku Ustaw nr 221,
pod pozycją 1745.
Uzasadniając decyzję w zakresie potrzeby likwi-
dacji wydziałów grodzkich, należy podnieść, że w ra-
mach reformy wymiaru sprawiedliwości podjęte zo-
stały działania w kierunku bardziej elastycznego
ukształtowania struktury organizacyjnej sądownic-
twa powszechnego, racjonalnego wykorzystania ka-
dry orzeczniczej i administracyjnej oraz środków
finansowych wydatkowanych na funkcjonowanie
wymiaru sprawiedliwości. Realizacji tych zamie-
rzeń służyć ma m.in. zniesienie niektórych wydzia-
łów w sądach rejonowych i sądach okręgowych.
W związku z powyższym z dniem l lipca 2008 r.
zlikwidowane zostały 52 wydziały grodzkie, z dniem
l stycznia 2009 r. – 40, z dniem l lipca 2009 r. – 117,
a z dniem l stycznia 2010 r. – 175 tego rodzaju ko-
mórek organizacyjnych.
W ocenie Ministerstwa Sprawiedliwości brak jest
uzasadnienia dla funkcjonowania dodatkowych wy-
działów do rozpoznawania spraw o mniejszym stop-
niu skomplikowania. W wydziałach grodzkich roz-
poznawane były proste sprawy karne i wykrocze-
niowe oraz sprawy cywilne. Sprawy cywilne, karne
i wykroczeniowe rozstrzygane były także w wydzia-
łach cywilnych i karnych, co powodowało niepo-
trzebny dualizm w orzekaniu. Zniesienie wydziałów
grodzkich skutkuje ujednoliceniem struktury orga-
nizacyjnej sądów rejonowych poprzez skoncentro-
wanie spraw w wydziałach cywilnych i karnych.
Nastąpiło zatem pełne rozdzielenie pionu cywilnego
i karnego, jak też równomierne obciążenie sędziów
orzekaniem we wszystkich kategoriach spraw cy-
wilnych i karnych.
Funkcjonowanie wydziałów grodzkich prowadzi-
ło przede wszystkim do nieuzasadnionej wąskiej spe-
cjalizacji sędziów orzekających w tych komórkach
organizacyjnych. Stan taki był wysoce niekorzystny
dla dobra wymiaru sprawiedliwości, ponieważ zabu-
rzał proces doskonalenia i rozwoju zawodowego sę-
dziów. W konsekwencji niewłaściwie wykorzystane
były wysokie umiejętności kadry orzeczniczej.
Po likwidacji wydziałów grodzkich sędziowie
orzekać będą w pełnym spektrum spraw, co korzyst-
nie wpłynie m.in. na stabilność orzecznictwa powo-
dowaną możliwością wymiany doświadczeń między
większą liczbą sędziów w danym wydziale.
Należy podkreślić, że podjęcie decyzji o zniesieniu
konkretnego wydziału grodzkiego poprzedzone było
wnikliwą analizą w zakresie liczby etatów w danej
komórce organizacyjnej, obciążenia sędziów pracą
orzeczniczą oraz wielkości wpływu spraw.
Istotne jest, że sędziowie orzekający w wydziałach
grodzkich, podobnie jak i pracownicy administracyj-
ni, zasilili wydziały karne i cywilne macierzystych
sądów rejonowych. W związku z omawianą reorga-
nizacją nie należy zatem spodziewać się wystąpienia
niebezpieczeństwa w postaci wydłużenia czasu ocze-
kiwania na rozstrzygnięcie sprawy.
Odnosząc się do kwestii powołania zamiejscowego
wydziału karnego Sądu Rejonowego w Malborku
z siedzibą w Nowym Dworze Gdańskim, uprzejmie
informuję pana posła, że z poczynionych ustaleń wy-
nika, iż prezes Sądu Rejonowego w Malborku oraz
prezes Sądu Okręgowego w Gdańsku nie widzą moż-
liwości utworzenia wnioskowanej jednostki organi-
zacyjnej. Stanowisko to uzasadnione jest przede
wszystkim złą sytuacją kadrową Sądu Rejonowego
w Malborku. Ograniczona liczba sędziów orzekają-
cych w tym sądzie uniemożliwia tworzenie dodatko-
wych struktur prowadzących do nieuzasadnionego
rozdrobnienia organizacyjnego.
Jednocześnie pragnę nadmienić, że w budynku
stanowiącym dotychczas siedzibę Zamiejscowego Wy-
działu Grodzkiego w Nowym Dworze Gdański usy-
tuowany jest IX Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczy-
stych oraz kuratorzy sądowi wykonujący swoje zada-
nia na obszarze powiatu nowodworskiego, a zatem
jest on nadal wykorzystywany na potrzeby sądu.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Jacek Czaja
Warszawa, dnia 26 stycznia 2010 r.

Odpowiedź
sekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Anny Zalewskiej
w sprawie procedury odzyskania opłaty
za wyrobienie karty pojazdu zgodnie
z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego
(5635)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pi-
smo nr SPS-024-5635/09 z dnia 28 marca 2009 r.
przesyłające interpelację pani poseł Anny Zalewskiej
w sprawie procedury odzyskania opłat za wyrobienie
karty pojazdu, uprzejmie informuję, iż wyrok Trybu-
nału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r.
uznał wysokość opłaty za wydanie karty pojazdu za
niezgodną z art. 92 i art. 217 Konstytucji RP oraz
art. 77 ust. 4 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym
i w konsekwencji stwierdził, że przepisy rozporządze-
nia ministra infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r.
w sprawie wysokości opłaty za kartę pojazdu (Dz. U.
Nr 137, poz. 1310, z późn. zm.) tracą moc obowiązu-
jącą z dniem 1 maja 2006 r. Minister właściwy do
spraw transportu uchylił ww. rozporządzenie rozpo-
rządzeniem ministra transportu i budownictwa z dnia
28 marca 2006 r. w sprawie wysokości opłat za kartę
pojazdu (Dz. U. Nr 59, poz. 421), które weszło w życie
15 kwietnia 2006 r. Wspomniany wyrok Trybunału
Konstytucyjnego ma charakter prospektywny, co
oznacza, iż jego skutki mają charakter ex nunc, czy-
li działają od dnia 1 maja 2006 r. w przyszłość.
Mając powyższe na uwadze, należy wskazać na
przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r.
Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.), które dają możliwość
wznowienia postępowania w sprawie, gdy Trybunał
Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu norma-
tywnego z konstytucją, na podstawie którego została
wydana decyzja. Podanie o wznowienie postępowa-
nia wnosi się zgodnie z art. 148 K.p.a. do organu,
który wydał decyzję o rejestracji w pierwszej instan-
cji, czyli właściwego miejscowo starosty w terminie
jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia
TK.
Ponadto wskazać należy na ewentualną możli-
wość dochodzenia zwrotu pobranej przez starostę
opłaty w postępowaniu cywilnym przed sądem po-
wszechnym.
Z poważaniem
Sekretarz stanu
Tadeusz Jarmuziewicz
Warszawa, dnia 14 stycznia 2010 r.
399
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Gospodarki
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Czesława Hoca
w sprawie nieprawidłowości w systemie
rozliczania kosztów dostawy ciepła na potrzeby
centralnego ogrzewania przy użyciu
podzielników ciepła (5637)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pana posła Czesława Hoca do ministra infra-
struktury pana Cezarego Grabarczyka w sprawie
nieprawidłowości w systemie rozliczania kosztów do-
stawy ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania
przy użyciu podzielników ciepła (pismo z dnia
28 grudnia 2009 r., znak: SPS-024-5637/09), przeka-
zane przy piśmie ministra infrastruktury z dnia
5 stycznia 2010 r., znak: BS-WUZ-K-1/10, uprzejmie
proszę o przyjęcie następującego stanowiska.
1. W jaki sposób można wyegzekwować prawo
każdego lokatora w budynku na Osiedlu Mieszkanio-
wym im. Kopernika w Koszalinie (m.in. przy ul. Han-
ki Sawickiej), którego zarządcą jest Wojskowa Admi-
nistracja Mieszkaniowa, do sprawiedliwego i racjonal-
nego systemu rozliczania kosztów dostawy ciepła na
potrzeby centralnego ogrzewania, skoro liczne inter-
wencje u stosownych władz nie przyniosły pozytyw-
nych efektów?
Wspólnota mieszkaniowa pozostaje w obowiązu-
jącym porządku prawnym organizacją wspólników
związanych wspólnością w zakresie administracji
nieruchomością wspólną i współwłasnością w odnie-
sieniu do tej nieruchomości. Działanie powołanego
zarządu lub zarządcy wspólnoty należy prawnie uj-
mować w konstrukcji przedstawicielstwa do działa-
nia w imieniu i na rzecz członków wspólnoty. To wła-
ściciele lokali zgodnie z przepisami art. 18 ust. 1
ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali
(Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.) okre-
ślają sposób zarządu nieruchomością wspólną, a w szcze-
gólności powierzają zarząd osobie fizycznej albo
prawnej. Właściciele lokali mogą również dokonać
zmiany ustalonego sposobu zarządu nieruchomością
wspólną na podstawie uchwały zaprotokołowanej
przez notariusza. Ponadto art. 29 ust. 3 ww. ustawy
gwarantuje każdemu właścicielowi lokalu prawo kon-
troli działalności zarządu, a zarząd lub zarządca ma
obowiązek umożliwienia właścicielowi wykonywania
tego prawa.
Przedstawiając powyższe, należy stwierdzić, że
uprawnienia właścicieli lokali wchodzących w skład
wspólnoty mieszkaniowej pozwalają im w sposób
istotny wpływać na działania zarządcy, a w przypad-
ku braku możliwości porozumienia są oni władni do
jego zmiany. Jednocześnie informuję, że dotyczące
zarządu nieruchomością wspólną przepisy ww. usta-
wy oraz ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospo-
400
darce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261,
poz. 2603, z późn. zm.) pozostają we właściwości mi-
nistra infrastruktury, który jest kompetentny do
udzielenia w tym zakresie szerszych wyjaśnień.
2. Jakie Ministerstwo Infrastruktury proponuje
rozwiązania we wprowadzeniu powszechnego, racjo-
nalnego i sprawiedliwego systemu rozliczania kosz-
tów dostawy ciepła, np. liczniki ciepła; zamontowa-
nie zaworów ze stałą temperaturą otwarcia, np. 19
stopni – takie rozwiązania istnieją na Zachodzie; in-
nego rodzaju podzielniki, w tym – elektroniczne; wo-
domierz mierzący ilość wody przepływającej przez
grzejnik lub inne?
Na zapewnienie odpowiedniego komfortu cieplne-
go w pomieszczeniach budynku wielolokalowego
mają wpływ takie czynniki, jak np.: rodzaj i ilość źró-
deł ciepła, wentylacja, przegrody wewnętrzne i ze-
wnętrzne oraz związane z tymi elementami przepły-
wy ciepła, co skutkuje złożonością zagadnienia roz-
liczenia kosztów ciepła w takich budynkach, w szcze-
gólności przy ograniczeniach układów pomiarowych
i ich zastosowania w określonych konstrukcjach bu-
dynków oraz braku możliwości dokonania pełnego
bilansu cieplnego poszczególnych pomieszczeń.
W związku z powyższym ustawodawca w art. 45a
ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetycz-
ne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.)
pozostawił możliwość zastosowania do rozliczenia
kosztów zakupu ciepła w części dotyczącej ogrzewa-
nia zarówno metody wykorzystującej wskazania cie-
płomierzy, jak i wskazania urządzeń wskaźnikowych
niebędących przyrządami pomiarowymi w rozumie-
niu przepisów metrologicznych, wprowadzonych do
obrotu na zasadach i w trybie określonych w przepi-
sach o systemie oceny zgodności oraz metody wyko-
rzystującej powierzchnię lub kubaturę lokali.
Kompetencje do wyboru i wprowadzenia konkret-
nej metody pozostawione zostały właścicielowi lub
zarządcy budynku, który dysponuje aktualną doku-
mentacją konkretnego budynku, ma możliwość prze-
prowadzenia jego audytu energetycznego i opracowa-
nia najbardziej rzetelnego systemu rozliczeń, syste-
mu, który zgodnie z zapisami ww. ustawy musi gwa-
rantować uwzględnienie współczynników wyrów-
nawczych zużycia ciepła na ogrzewanie wynikających
z położenia lokalu w bryle budynku i przy jednocze-
snym zachowaniu prawidłowych warunków eksplo-
atacji budynku określonych w odrębnych przepisach,
stymulować energooszczędne zachowania oraz za-
pewniać ustalanie opłat w sposób odpowiadający zu-
życiu ciepła na ogrzewanie i przygotowanie ciepłej
wody użytkowej.
Dodatkowo, zgodnie z art. 45a ust. 12 ustawy Pra-
wo energetyczne, w przypadku zastosowania w bu-
dynku metody wykorzystującej wskazania podzielni-
ków kosztów ogrzewania regulamin rozliczeń powi-
nien dopuszczać możliwość zamiennego rozliczania
opłat za ciepło dla lokali mieszkalnych lub użytko-
wych na podstawie ich powierzchni lub kubatury
oraz określać warunki stosowania zamiennego roz-
liczania.
Przywołane regulacje pozwalają na dobranie
przez kompetentny podmiot najbardziej odpowied-
niej dla danego budynku wielolokalowego metody
rozliczania kosztów ciepła, w tym wykorzystującej
rozwiązania wspomniane w pytaniu pana posła.
W praktyce stosowane są wszystkie dopuszczalne
metody oraz ich kombinacje modyfikowane dodatko-
wo poziomem udziału opłaty stałej i zmiennej uzależ-
nionej od wskazań urządzeń pomiarowych. W celu
zapewnienia odpowiednich warunków eksploatacji
budynków właściciele lub zarządcy wprowadzają
również wewnętrzne ustawienia zaworów termosta-
tycznych zapewniające zachowanie przepływu gwa-
rantującego utrzymanie temperatury obliczeniowej
w pomieszczeniu nawet przy pełnym zakręceniu za-
woru przez użytkownika. Osiągane spadki zużycia
ciepła na ogrzewanie przy zastosowaniu rozliczania
uzależnionego od indywidualnego zużycia jedno-
znacznie wskazują na skuteczność tych rozwiązań
w zakresie podnoszenia efektywności wykorzystania
energii. Uzyskane oszczędności przekładają się za-
zwyczaj na zmniejszenie lub ograniczenie wzrostu
kosztów zakupu ciepła na potrzeby budynku.
3. W trybie dotychczasowego rozliczania czy sys-
tem rozliczeń jest zgodny z normą PN-EN 835,
w której rozliczenie powinno uwzględniać moc i ro-
dzaj zainstalowanych grzejników? Czy współczyn-
nik usytuowania mieszkania jest należycie wyliczo-
ny? Czy zapewniono każdemu lokatorowi wzór roz-
liczenia i pełną przejrzystość rozliczenia, przy czym
żaden element rozliczenia nie może stanowić tajem-
nicy firmy?
Uprzejmie informuję, że Ministerstwo Gospodar-
ki nie posiada instrumentów oraz nie jest właściwe
do przeprowadzenia przedmiotowej analizy. Eksper-
tyzy takie wykonywane są przez specjalistyczne pod-
mioty dysponujące wykwalifikowanymi audytorami.
Natomiast do rozstrzygnięć ewentualnych kwestii
spornych w omawianym zakresie kompetentny jest
właściwy sąd powszechny.
Przedstawiając powyższe wyjaśnienia, wyrażam
przekonanie, że zostaną one przyjęte jako wyczer-
pująca odpowiedź na przedmiotowe zapytanie posel-
skie.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Joanna Strzelec-Łobodzińska
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.

Odpowiedź
sekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posłów Leonarda Krasulskiego
i Zbigniewa Babalskiego
w sprawie zmian w organizacji i podziale
zadań administracji publicznej
w województwie (5638)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
pisma z dnia 28 grudnia 2009 r. (sygn. SPS-024-
-5638/09), przekazującego zapytanie posłów na Sejm
RP pana Leonarda Krasulskiego oraz pana Zbignie-
wa Babalskiego z dnia 17 grudnia 2009 r. w sprawie
zmian w organizacji i podziale zadań administracji
publicznej w województwie, uprzejmie przedstawiam
następujące informacje.
Z informacji przekazanych przez wojewodę war-
mińsko-mazurskiego wynika, że w Delegaturze w El-
blągu Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Wojewódz-
kiego w Olsztynie nie funkcjonował wydział do spraw
kompleksowej obsługi mandatów karnych, a jedynie
samodzielne wieloosobowe stanowisko pracy do wy-
żej wymienionych spraw działające w ramach Wy-
działu Finansów i Budżetu tamtejszego urzędu.
Na podjęcie przez wojewodę warmińsko-mazur-
skiego decyzji o zmianach organizacyjnych, polega-
jących na przeniesieniu stanowiska do siedziby
urzędu w Olsztynie, wpłynęła konieczność racjona-
lizacji wydatków oraz negatywne wyniki czterech
kontroli przeprowadzonych na tym stanowisku
w latach 2006–2009 przez Najwyższą Izbę Kontroli.
W ostatnim wniosku pokontrolnym z dnia 15 kwiet-
nia 2009 r. zalecono: „podjęcie działań organizacyj-
nych zmierzających do wystawiania tytułów wyko-
nawczych, dotyczących kar i grzywien nałożonych
mandatami karnymi kredytowanymi, w terminie
nieprzekraczającym 60 dni od daty zaewidencjono-
wania mandatu”. Wobec powyższego decyzję woje-
wody warmińsko-mazurskiego należy traktować
jako próbę efektywnego wykonania zaleceń i uspraw-
nienia pracy tej komórki.
Dodatkowy argument przy podjęciu decyzji o zmia-
nach organizacyjnych stanowiły wnioski Komendy
Wojewódzkiej Policji w Olsztynie o umożliwienie po-
bierania bloczków mandatowych, jak i dokonywania
rozliczeń mandatów karnych w systemie elektronicz-
nym i-SEM w siedzibie urzędu w Olsztynie. W opinii
I zastępcy komendanta wojewódzkiego Policji w Olsz-
tynie proponowane rozwiązanie nie tylko usprawni
funkcjonowanie jednostek powiatowych Policji na
terenie województwa, ale przede wszystkim obniży
koszty związane z rozliczaniem mandatów karnych
nakładanych przez poszczególne komendy powiatowe
i miejskie.
Przeniesienie ww. zadania do Olsztyna będzie
skutkowało poprawą jakości jego realizacji, jak rów-
401
nież wpłynie na usprawnienie działalności Policji
oraz – co jest niezwykle istotne – pozwoli na zwięk-
szenie nadzoru nad zadaniami dotyczącymi dochodów
Skarbu Państwa, co zracjonalizuje koszty realizacji
zadania.
Należy przy tym zauważyć, że Olsztyn jest jedy-
nym miastem wojewódzkim, w którym komórka orga-
nizacyjna zajmująca się ewidencją kar i grzywien jest
usytuowana w delegaturze, a nie w siedzibie urzędu
wojewódzkiego, a jedynie w sześciu spośród 16 urzę-
dów wojewódzkich zadania te realizowane są – oprócz
głównych siedzib – również w delegaturach.
Wojewoda warmińsko-mazurski poinformował
również, że w wyniku reorganizacji żadna z osób pra-
cujących w Elblągu nie straci pracy, bowiem wszyscy
tamtejsi pracownicy otrzymali propozycję zatrud-
nienia w Warmińsko-Mazurskim Urzędzie Woje-
wódzkim w Olsztynie. Pracownicy ci znajdą się
w grupie osób dojeżdżających do pracy (obecnie na
394 pracowników zatrudnionych w Warmińsko-Ma-
zurskim Urzędzie Wojewódzkim do pracy dojeżdża
90 osób, w tym z miejscowości równie oddalonych
jak Elbląg, np. Mławy, Kętrzyna, Pasymia, Mrągo-
wa, Ornety, Nidzicy, Ostródy).
Pracownicy zostali także poinformowani o moż-
liwości zatrudnienia na drogowym przejściu granicz-
nym w Grzechotkach, gdzie wolnych jest obecnie
11 etatów. Ponadto, jedna z pracownic została
w ramach naboru wewnętrznego przeniesiona na sta-
nowisko ds. paszportów w elbląskiej delegaturze, zaś
kolejnej osobie zaproponowano pracę w Komendzie
Straży Pożarnej w Nowym Dworze Gdańskim. Nale-
ży wskazać, że do chwili obecnej tylko jedna z pra-
cownic odmówiła przyjęcia zaproponowanych warun-
ków pracy.
Jak poinformował wojewoda warmińsko-mazur-
ski, działania wojewody nie zmierzają do likwidacji
elbląskiej delegatury. Powyższe nie byłoby uzasad-
nione ekonomicznie, zważywszy na poniesione
przez urząd wojewódzki w poprzednich latach bar-
dzo duże koszty remontu siedziby delegatury elblą-
skiej, jak również fakt niedawnego powiększenia
o dwa etaty kalkulacyjne Zespołu ds. Orzekania
o Niepełnosprawności z siedzibą w Elblągu, zwięk-
szenie o jeden etat zatrudnienia w Wydziale Spraw
Terenowych Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środo-
wiska, a także w placówce Wojewódzkiego Inspek-
toratu Transportu Drogowego w tej delegaturze.
Wojewoda warmińsko-mazurski poinformował rów-
nież o planach utworzenia w elbląskiej delegaturze
wyspecjalizowanego wydziału do obsługi fotoradarów
funkcjonujących na terenie całego województwa, co
w perspektywie doprowadzi do zatrudnienia kolej-
nych 10 osób.
Przedstawiając powyższe, wskazać jednocześnie
należy, iż wojewoda warmińsko-mazurski zobowią-
zany jest do realizacji polityki rządu zmierzającej do
racjonalizacji zatrudnienia i redukcji kosztów utrzy-
mania jednostek administracji rządowej oraz do dba-
402
nia nie tylko o interesy lokalne, ale przede wszystkim
o interes całego województwa.
Z wyrazami szacunku
Sekretarz stanu
Tomasz Siemoniak
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posłów Sławomira Zawiślaka
i Jarosława Żaczka
w sprawie realizacji inwestycji drogowych
na terenie Lubelszczyzny (5640)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pi-
smo z dnia 28 grudnia 2009 r., znak: SPS-024-5640/
09, przy którym przekazano zapytanie posłów Sławo-
mira Zawiślaka i Jarosława Żaczka w sprawie reali-
zacji inwestycji drogowych na terenie Lubelszczyzny
uprzejmie przekazuję następujące informacje.
Resort infrastruktury podejmuje działania zmie-
rzające do sprawnego przygotowania realizacji inwe-
stycji drogowych na Lubelszczyźnie, które mają na
celu poprawę sytuacji komunikacyjnej na wschodzie
Polski. Należy również zaznaczyć, iż ostateczny koszt
zadań będzie znany dopiero po podpisaniu umów
z wykonawcami.
Poniżej przedstawiam informacje dotyczące inwe-
stycji na Lubelszczyźnie.
Budowa drogi ekspresowej S19 Lublin – Kraśnik
realizowana jest w ramach inwestycji Lubartów –
Kraśnik (dł. 69,1 km). Aktualnie opracowano już do-
kumentację techniczną. Ponadto prowadzone są pra-
ce związane z uzyskaniem niezbędnych decyzji
i przeprowadzeniem procedur poprzedzających roz-
poczęcie robót budowlanych, takich jak:
— decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach
(planowane uzyskanie – czerwiec 2010 r.),
— zezwolenie na realizację inwestycji drogowej
(planowane uzyskanie – sierpień 2012 r.),
Natomiast odnosząc się do kwestii budowy obwod-
nicy Lublina, Ministerstwo Infrastruktury informu-
je, że obecnie zlecono opracowanie materiałów nie-
zbędnych do wniosku o wydanie decyzji o zezwoleniu
na realizację inwestycji drogowej i uzupełnienie ra-
portu oddziaływania na środowisko. Generalny dy-
rektor ochrony środowiska po rozpatrzeniu odwołań
od decyzji regionalnego dyrektora ochrony środowi-
ska utrzymał w mocy wydaną 20 marca 2009 r. de-
cyzję środowiskową dla inwestycji polegającej na bu-
dowie drogi ekspresowej S19 na odcinku węzeł Ko-
nopnica (odcinek obwodnicy Lublina) z wyłączeniem
węzła Dąbrowica i włączeniem do istniejącej drogi
krajowej nr 19.
Jednocześnie należy wskazać, iż w zakresie mo-
dernizacji drogi krajowej nr 74 na odcinku Kraśnik
– Annopol w maju 2009 r. rozpoczęto budowę obwod-
nicy Kraśnika (długość 5,3 km). Stan zaawansowa-
nia prac na pozostałych odcinkach drogi przedstawia
się następująco:
Odcinek Annopol – Gościeradów
Przeprowadzono procedurę przetargową na opra-
cowanie dokumentacji technicznej. W dniu 1 lutego
2008 r. uzyskano decyzję o środowiskowych uwarun-
kowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia.
Odcinek Gościeradów – Olbięcin
Dokumentacja techniczna została opracowana
i aktualnie przygotowywane są materiały do prze-
prowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego na opracowanie wniosku o wydanie de-
cyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.
A ponadto na drodze krajowej nr 74 przewiduje
się budowę obwodnic:
1) Frampola o dł. 4,3 km,
2) Hrubieszowa o dł. 8,2 km,
3) Gorajca o dł. 6,4 km.
Powyższe inwestycje są na etapie prac przygoto-
wawczych mających na celu uzyskanie niezbędnych
decyzji administracyjnych.
Do „Programu budowy dróg krajowych na lata
2008–2012” zostały wpisane na liście rezerwowej
również nw. zadania:
— budowa drogi ekspresowej S17 Piaski – Zamość
– Hrebenne – granica państwa o długości 122,85 km
wraz z obwodnicą Tomaszowa Lubelskiego o dł. 9,4
km. Aktualnie droga S17 na ww. odcinku znajduje się
na etapie prac przygotowawczych, w ramach których
trwa weryfikacja studium techniczno-ekonomiczno-
-środowiskowego (STEŚ) II etap i wykonywanie za-
leceń po posiedzeniu Komisji Oceny Przedsięwzięć
Inwestycyjnych (KOPI). Ponadto dla obwodnicy To-
maszowa Lubelskiego uzyskano decyzję o środowi-
skowych uwarunkowaniach zgody na realizację
przedsięwzięcia (30 maja 2008 r.),
— budowa drogi ekspresowej S12 na odcinku Pia-
ski – Chełm – Dorohusk o długości ok. 75,9 km wraz
z budową obwodnicy Chełma o dł. 12,9 km. Aktual-
nie zadanie znajduje się na etapie prac przygotowaw-
czych, w ramach których trwa weryfikacja studiów
techniczno-ekonomiczno-środowiskowych (STEŚ) II
etap i przygotowanie materiałów dla Zespołu Opinio-
wania Projektów Inwestycyjnych (ZOPI). Planowany
termin opracowania STEŚ-u II etap to początek 2010
r. W wyniku analizy wielokryterialnej GDDKiA za-
rekomenduje do realizacji wariant we wniosku o de-
cyzję o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na
realizację inwestycji, a regionalny dyrektor ochrony
środowiska na etapie wydawania tej decyzji, po prze-
prowadzeniu konsultacji społecznych w zakresie
i terminach określonych przepisami prawa, ostatecz-
nie ustali przebieg przyszłej drogi.

Zgodnie z założeniami ww. inwestycje zostały uję-
te na liście rezerwowej, co daje podstawę formalno-
prawną do prowadzenia prac przygotowawczych. Jed-
nak ich realizacja rozpocznie się pod warunkiem
pozyskania dodatkowych środków finansowych na
ten cel.
Natomiast odnosząc się do kwestii budowy trasy
z Puław do Żyrzyna, podkreślenia wymaga fakt, iż
przedmiotowy odcinek nie został ujęty w programie,
natomiast Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Au-
tostrad podjęła działania mające na celu przygotowa-
nie zadania pn. budowa II etapu obwodnicy Puław,
dla której dnia 12 października 2009 r. uzyskano de-
cyzję o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na
realizację inwestycji. Decyzja ta stanowi podstawę do
prowadzenia dalszych prac. Obecnie przygotowywa-
ne są materiały niezbędne do wniosku o wydanie de-
cyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.
W kwestii finansowania inwestycji w wojewódz-
twie lubelskim informuję, iż 8 czerwca 2009 r. weszła
w życie ustawa z dnia 22 maja 2009 r. o zmianie usta-
wy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Fun-
duszu Drogowym oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 86, poz. 720). Wprowadzony nią
mechanizm finansowania inwestycji drogowych po-
zwala na bardzo elastyczne zarządzanie (zgodnie
z mechanizmem Krajowy Fundusz Drogowy przejął
ciężar finansowania budowy i przebudowy dróg kra-
jowych w ramach „Programu Budowy Dróg Krajo-
wych na lata 2008–2012”). Na 2010 r. przewiduje się
limit wydatków na poziomie 31,3 mld zł (27,6 mld zł
Krajowy Fundusz Drogowy, 3,7 mld zł budżet pań-
stwa). Wydatki przypisywane są grupom asortymen-
towym, a nie poszczególnym zadaniom inwestycyj-
nym. W związku z tym przedstawianie informacji na
temat podziału środków na poszczególne zadania nie
będzie odzwierciedleniem przyjętego systemu finan-
sowania inwestycji drogowych.
Reasumując, należy podkreślić, iż resort infra-
struktury podejmuje działania zmierzające do wybu-
dowania i utrzymania w województwie lubelskim
sieci dróg o najwyższym standardzie w możliwie naj-
krótszych terminach, jednakże działania resortu
w przedmiotowej kwestii ograniczane są przyznany-
mi limitami środków finansowych.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Radosław Stępień
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
403
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Lecha Sprawki
w sprawie korekty „Programu działań
realizowanych w Polsce w ramach wsparcia
specjalnego przewidzianego w art. 68
rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009” (5642)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
pisma nr SPS-024-5642/09 uprzejmie przekazuję od-
powiedź na zapytanie pana posła Lecha Sprawki
w sprawie korekty „Programu działań realizowa-
nych w Polsce w ramach wsparcia specjalnego prze-
widzianego w art. 68 rozporządzenia Rady (WE)
nr 73/2009”.
W wyniku zakończonego w listopadzie 2008 r.
przeglądu wspólnej polityki rolnej (ang. Health
Check) nowe państwa członkowskie, począwszy od
roku 2010, mają możliwość skorzystania ze wsparcia
specjalnego przewidzianego w art. 68 rozporządzenia
Rady (WE) nr 73/2009, m.in. w celu wspierania wraż-
liwych sektorów produkcji rolnej. Finansowanie
wsparcia specjalnego odbywa się poprzez stosowne
obniżenie całkowitej krajowej koperty finansowej,
a więc w przypadku Polski – koperty przeznaczonej
na jednolitą płatność obszarową (SAPS). Jednocze-
śnie państwa członkowskie otrzymały dodatkowe
środki na realizację tzw. nowych wyzwań, które za-
siliły koperty krajowe. W ramach tego Polska otrzy-
mała ok. 90 mln euro na lata 2010–2012, czyli ok. 30
mln euro rocznie.
Dodatkowe środki, które zasiliły krajową kopertę
finansową, dały szansę na wsparcie najbardziej wraż-
liwych sektorów produkcji rolnej bez konieczności
redukcji (w stosunku do sytuacji sprzed przeglądu
Health Check) koperty krajowej, a więc w sposób nie-
odczuwalny przez rolników z pozostałych sektorów
(brak obniżenia stawki jednolitej płatności obszaro-
wej). Dlatego też początkowo Polska na realizację
wsparcia w ramach art. 68 zamierzała przeznaczyć
jedynie dodatkowe środki, czyli ok. 30 mln euro rocz-
nie. Podejście to wymagało zatem określenia szcze-
gólnie priorytetowych działań.
W trakcie dyskusji nad działaniami priorytetowy-
mi, wymagającymi wsparcia, rozważano m.in. moż-
liwość objęcia wsparciem specjalnym sektora tytoniu,
jednakże ze względu na ograniczoną pulę środków
finansowych, konieczność ścisłego dopasowania pro-
gramów do celów wsparcia specjalnego wynikających
z przepisów wspólnotowych oraz biorąc pod uwagę
aktualną sytuację na rynkach rolnych, w pierwotnej
wersji programu, która została przekazana do Komi-
sji Europejskiej w dniu 28 lipca 2009 r., sektor ten
nie został uwzględniony.
Za taką decyzją przemawiał również fakt, że plan-
tatorzy tytoniu od 2004 r. uzyskiwali wsparcie w po-
404
staci jednolitej płatności obszarowej oraz krajowych
płatności uzupełniających i w 2010 r. nadal będą je
otrzymywać. Jednolita płatność obszarowa oraz kra-
jowe płatności uzupełniające w formie niezwiązanej
z produkcją łącznie mogą osiągnąć poziom 52 mln
euro rocznie.
Przepisy dotyczące rynku surowca tytoniowego
w UE po 2009 r. są wynikiem uzgodnień drugiego
etapu reformy wspólnej polityki rolnej zakończonego
w kwietniu 2004 r. w Luksemburgu. Oznacza to, że
perspektywy warunków funkcjonowania plantato-
rów tytoniu na wspólnotowym rynku są im znane od
ponad 5 lat, a wysokie wsparcie kierowane do nich
z budżetu krajowego w tym okresie dawało możli-
wość przystosowania się do nowej sytuacji.
Wzrost zainteresowania krajowym surowcem,
stabilne ceny skupu (pomimo częściowego odłączenia
płatności od produkcji), poczynione przez przetwór-
ców inwestycje na terenie Polski, sprawiają, że obawy
dotyczące znaczącego pogorszenia się sytuacji pol-
skich producentów w wyniku ustaleń reformy WPR
nie znajdują uzasadnienia. Z tego też względu rynek
ten nie został uwzględniony w pierwotnej wersji pro-
gramu wsparcia specjalnego.
Podejście to uległo jednak zmianie po powzięciu
przez Polskę informacji o przygotowaniu programu
wsparcia specjalnego dla producentów tytoniu przez
inne państwa członkowskie, takie jak Węgry, Hisz-
pania i Włochy. W celu zniwelowania ewentualnych
niekorzystnych efektów dla krajowych producentów,
minister rolnictwa i rozwoju wsi przygotował stosow-
ną korektę programu działań realizowanych w Pol-
sce w ramach wsparcia specjalnego przewidzianego
w art. 68 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009, któ-
ra została przekazana Komisji Europejskiej w dniu
26 sierpnia 2009 r.
Opracowane przez ministerstwo działanie: Płat-
ność do upraw pracochłonnych miało na celu złago-
dzenie efektu całkowitego odłączenia od produkcji
płatności do tytoniu, począwszy od 2010 r. poprzez
oddzielone od produkcji wsparcie bezpośrednie dla
plantatorów tytoniu, którzy utrzymają pracochłonne
kierunki produkcji na powierzchni nie większej niż
powierzchnia odpowiadająca dotychczasowej po-
wierzchni uprawy tytoniu. Takie rozwiązanie przy-
czyniłoby się do stworzenia dla dotychczasowych pro-
ducentów tytoniu dogodnych warunków zmiany kie-
runku produkcji rolnej. Ponadto wsparcie to miało
zostać skierowane do rolników, którzy w roku refe-
rencyjnym nie późniejszym niż rok 2009 byli produ-
centami surowca tytoniowego zarejestrowanymi
w Agencji Rynku Rolnego.
Komisja Europejska w piśmie z dnia 27 paździer-
nika 2009 r. nie uwzględniła wniosku Polski dotyczą-
cego wdrożenia przedmiotowego działania. W piśmie
tym pani komisarz Mariann Fischer-Boel poinformo-
wała, że program wsparcia dla sektora tytoniowego
w kształcie zaproponowanym przez Polskę budzi za-
strzeżenia co do jego zgodności z przepisami art. 68
rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 oraz że pro-
gram nie może być w tej sytuacji zaakceptowany.
Jednym z argumentów przedstawionych przez panią
komisarz był fakt, że oddzielenie wsparcia od pro-
dukcji nie może być uznane za restrukturyzację sek-
tora tytoniowego. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju
Wsi nie podziela jednak takiej opinii i nie zgadza się
z tezą, że przygotowany wniosek był błędny meryto-
rycznie. Pogląd ten nie uwzględnia bowiem podsta-
wowego celu przedmiotowego programu, jakim było
stworzenie producentom surowca tytoniowego ko-
rzystnych warunków zmiany kierunku produkcji
rolnej. Jednocześnie ograniczenie wsparcia jedynie
do upraw pracochłonnych miało na celu zabezpiecze-
nie przed przyznawaniem wysokich płatności (do 3,5
tys. euro/ha) do hektara upraw o znacznie niższym
zaangażowaniu siły roboczej niż miało to miejsce do-
tychczas.
Planowane wsparcie miało przyjąć formę niezwią-
zanej z produkcją płatności obszarowej, a więc stano-
wiłoby de facto zwiększenie pomocy przyznawanej do
danej powierzchni w ramach jednolitej płatności ob-
szarowej i dzięki temu, w opinii ministerstwa, pozo-
stawałoby w zgodzie z art. 68 ust. 4 lit. c rozporzą-
dzenia Rady (WE) nr 73/2009. Warto nadmienić
w tym miejscu, że program przygotowany przez Wę-
gry w zakresie wsparcia dla sektora tytoniu, opiera-
jący się na podobnych założeniach, zyskał akceptację
Komisji.
Należy również podkreślić, że ministerstwo pod-
jęło działania mające na celu zmianę rozporządzenia
Rady (WE) nr 73/2009 w taki sposób, aby wydłużyć
termin zgłaszania przez państwa członkowskie pro-
gramów wsparcia specjalnego. Na posiedzeniu Spe-
cjalnego Komitetu ds. Rolnych (SCA), które odbyło
się w dniu 9 listopada 2009 r., Polska poparła propo-
zycję wydłużenia tego terminu w odniesieniu do ryn-
ku mleka do dnia 1 stycznia 2010 r. oraz zgłosiła jed-
nocześnie postulat zastosowania takiego terminu do
wszystkich sektorów objętych wsparciem specjalnym,
w tym również do tytoniu. Niestety, propozycja ta nie
spotkała się z poparciem ze strony pozostałych
państw członkowskich i przede wszystkim Komisji.
Na zakończenie należy stwierdzić, że minister rol-
nictwa i rozwoju wsi podejmuje starania na forum
Komisji Europejskiej zmierzające do uzyskania ak-
ceptacji dla zaproponowanego przez Polskę programu
wsparcia specjalnego dla plantatorów tytoniu.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Artur Ławniczak
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.

Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie
Kultury i Dziedzictwa Narodowego
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Sylwestra Pawłowskiego
w sprawie zabezpieczenia polskich muzeów
i zgromadzonych w nich eksponatów przed
kradzieżą, zniszczeniem bądź dewastacją (5644)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na in-
terpelację (SPS-024-5644/09) pana Sylwestra Paw-
łowskiego, posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej,
w sprawie zabezpieczenia polskich muzeów i zgroma-
dzonych w nich eksponatów przed kradzieżą, znisz-
czeniem bądź dewastacją uprzejmie proszę o zapo-
znanie się z poniższymi wyjaśnieniami.
Chcę podkreślić, że Ministerstwo Kultury i Dzie-
dzictwa Narodowego na bieżąco monitoruje wszelkie
sprawy związane z ochroną zbiorów muzealnych.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami za ochronę
muzeów odpowiadają dyrektorzy poszczególnych in-
stytucji oraz organy założycielskie, które zgodnie
z ustawą o muzeach mają zapewnić m.in. środki gwa-
rantujące bezpieczeństwo zbiorów. Ochrona muzeów
opiera się o plany ochrony sporządzane indywidual-
nie dla każdego muzeum uwzględniające charakter
chronionych zbiorów. Patrząc na strukturę przestęp-
czości przeciwko dobrom kultury, do najbardziej za-
grożonych kategorii należą prywatni kolekcjonerzy
i zbieracze oraz obiekty sakralne. Muzea są zdecydo-
wanie najbezpieczniejszymi miejscami przechowywa-
nia zabytków. Zdarzające się kradzieże w muzeach
wynikają najczęściej z nieadekwatnego zorganizowa-
nia ochrony w stosunku do potencjalnego zagrożenia.
Pomimo małej liczby kradzieży i zniszczeń zbiorów,
zarówno kontrole wewnętrzne (dokonywane przez
Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych podległy
MKiDN), jak i zewnętrzne (np. NIK lub Policja w sto-
sunku do muzeów podlegających obowiązkowej
ochronie na podstawie przepisów ustawy o ochronie
osób i mienia) wykazują niestety pewne nieprawidło-
wości w sferze ochrony i zabezpieczenia zbiorów.
W zdecydowanie najlepszej sytuacji są muzea podle-
głe MKiDN, na których ochronę systematycznie
przeznaczane są znaczne środki finansowe. Wśród
nich są muzea, których poziom ochrony gwarantuje
obniżenie poziomu ryzyka do minimum. Na drugim
biegunie znajdują się małe muzea powiatowe lub
miejskie, których zabezpieczenia mają charakter ab-
solutnie podstawowy, a często niewystarczający. Bra-
ki, które w nich występują, dotyczą zarówno ochrony
fizycznej, jak i zabezpieczeń technicznych.
Decyzje o przeznaczeniu środków finansowych na
poszczególne obszary funkcjonowania muzeów, zgod-
nie z wcześniej przedstawionym planem budżeto-
wym, leżą w wyłącznych kompetencjach dyrektorów
poszczególnych instytucji muzealnych. Wielkość na-
kładów finansowych przeznaczanych na cele związa-
405
ne z ochroną jest zróżnicowana i zależy od indywidu-
alnych potrzeb muzeów wynikających z bieżącej oce-
ny bezpieczeństwa zbiorów. Na wybór rodzaju zabez-
pieczeń w muzeach ma wpływ wiele czynników,
z których najważniejszymi są sposób eksponowania
muzealiów oraz ich wartość. Dlatego trudno jest mó-
wić o preferowaniu przez muzea konkretnych zabez-
pieczeń, gdyż każde z nich dopasowuje systemy do
własnych potrzeb. Należy jednak podkreślić, że in-
stytucje muzealne, niezależnie od jakości zbiorów,
coraz częściej korzystają z elektronicznych systemów
monitoringu, nie rezygnując przy tym z tradycyjnej
formy, jaką jest wykwalifikowana służba ochrony.
Oprócz ustawy o muzeach najistotniejszymi dla
ochrony zbiorów są rozporządzenia ministra kultury
i dziedzictwa narodowego, które kompleksowo regu-
lują kwestie poruszone w interpelacji. Są to:
— rozporządzenie z dnia 1 grudnia 2008 r. w spra-
wie zasad zabezpieczenia zbiorów w muzeach przed
pożarem, kradzieżą i innym niebezpieczeństwem
grożącym zniszczeniem lub utratą zbiorów oraz spo-
sobów przygotowania zbiorów do ewakuacji w razie
powstania zagrożenia,
— rozporządzenie z dnia 15 maja 2008 r. w spra-
wie warunków, sposobu i trybu przenoszenia muze-
aliów,
— rozporządzenie z dnia 30 sierpnia 2004 r.
w sprawie zakresu, form i sposobu ewidencjonowania
zabytków w muzeach.
Należy zaznaczyć, że kontrola NIK dotyczyła je-
dynie kilku procent muzeów, dlatego też nie należy
generalizować jej wyników.
Raport NIK wskazuje na potencjalne zagrożenia
zbiorów przestępczością i pożarem. Pomimo uzasad-
nionych uwag trzeba pamiętać, że w strukturze prze-
stępczości przeciwko zabytkom instytucje muzealne
należą do najbezpieczniejszych miejsc ich przechowy-
wania. Najwięcej kradzieży zabytków dokonywanych
jest na szkodę osób prywatnych i instytucji kościel-
nych. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że w muzeach
znajdują się najcenniejsze zbiory dziedzictwa narodo-
wego do zagrożenia przestępczością i pożarem trzeba
podchodzić z pełną powagą i odpowiedzialnością. Mu-
zea jako instytucje zaufania publicznego szczególnie
poważnie traktują swoją misję, której jednym z naj-
ważniejszych zadań jest zabezpieczenie przechowy-
wanych zbiorów.
Ze sporządzanego przez Ośrodek Ochrony Zbio-
rów Publicznych corocznego raportu o stanie zabez-
pieczenia muzeów podległych, współprowadzonych
i nadzorowanych przez MKiDN wynika, że ochrona
fizyczna i zabezpieczenie techniczne realizowane jest
we wszystkich muzeach w zakresie zapewniającym
ochronę podstawową zbiorów. W 2008 r. nie stwier-
dzono zdarzeń szczególnych (kradzieże i pożary). Nie
stwierdzono również odstępstw od planów ochrony
muzeów (uzgadnianych z Policją) w wykonywaniu
bezpośredniej ochrony fizycznej.
Jednym z zadań Ośrodka Ochrony Zbiorów Pu-
blicznych jest wspomaganie muzeów w zakresie bez-
406
pieczeństwa zbiorów. W stosunku do jednostek bez-
pośrednio podległych MKiDN wprowadzono zasadę
systematycznego, dorocznego szkolenia szefów ochro-
ny wewnętrznych służb ochrony. W szkoleniach tych
organizowanych przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Pu-
blicznych biorą udział nie tylko przedstawiciele muze-
ów bezpośrednio podległych, ale również osoby odpo-
wiedzialne za ochronę w muzeach współprowadzonych
przez MKiDN. W roku 2010 planowana jest także or-
ganizacja spotkania z dyrektorami muzeów podle-
głych i współprowadzonych przez MKiDN, w trakcie
którego zostaną przedstawione podstawowe aspekty
(organizacyjne i techniczne) ochrony zbiorów.
Zgodnie z rozporządzeniem MKiDN z dnia 1 grud-
nia 2008 r. w sprawie zasad zabezpieczenia zbiorów
w muzeach przed pożarem, kradzieżą i innym nie-
bezpieczeństwem grożącym zniszczeniem lub utratą
zbiorów oraz sposobów przygotowania zbiorów do
ewakuacji w razie powstania zagrożenia uprawnienia
do kontroli muzeów w zakresie zasad bezpieczeństwa
zbiorów posiada Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicz-
nych. Zgodnie z zaleceniem ministra kultury i dzie-
dzictwa narodowego w 2009 r. przeprowadzono w mu-
zeach państwowych kontrole zasad zabezpieczenia.
Szczegółowe zalecenia pokontrolne stanowią dla
kontrolowanych jednostek podstawę do działań
związanych z poprawą stanu ochrony i zabezpiecze-
nia zbiorów.
Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych monitoru-
je również stan zabezpieczeń technicznych w muze-
ach. W ramach działań prewencyjnych od wielu lat
prowadzone są specjalistyczne szkolenia dla przed-
stawicieli firm projektujących, instalujących i kon-
serwujących zabezpieczenia zapoznające słuchaczy
z problemami i potrzebami oraz specyfiką bezpie-
czeństwa muzeów. Obecnie na terenie kraju jest 337
przedstawicieli firm przygotowanych do tego zakresu
prac.
Istotnym elementem bezpieczeństwa zbiorów nie-
badanym przez NIK jest koordynacja transportów
zbiorów, które – dzięki wspólnemu wysiłkowi muze-
ów, Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych oraz Po-
licji – od kilkunastu lat charakteryzuje brak jakich-
kolwiek strat. Takich bezpiecznych transportów
o bardzo dużych wartościach koordynowanych jest ok.
70 rocznie. Ponadto od lat ośrodek prowadzi działal-
ność wydawniczą, gdzie część książek, jak np. „Vade-
mecum zabezpieczenia muzeów” czy „Ochrona i bez-
pieczeństwo muzeów”, stanowi cenne wsparcie dla
muzealników sprawujących pieczę nad zbiorami.
Odnosząc się do pytania nawiązującego do kra-
dzieży napisu „Arbeit macht frei” z bramy Auschwitz
I Stammlager, dla natychmiastowego zwiększenia
bezpieczeństwa miejsca pamięci podjęto doraźne
działania ochronne jako uzupełnienie nadal obowią-
zującego planu ochrony, zanim tenże plan nie zosta-
nie zreformowany i nie przejdzie właściwych uzgod-
nień. Powyższe działania ochronne polegały na:
1) przeprowadzeniu z udziałem Policji w dniach
22–23 grudnia 2009 r. szkolenia dla pracowników
ochrony mającego na celu przeanalizowanie zaistnia-
łej sytuacji oraz postępowania pracowników ochrony,
jak również analizę odpowiedzialności za powierzone
mienie;
2) zwróceniu się do Policji z prośbą o dodatkowe
patrole wokół obu części muzeum, przynajmniej do
czasu ustalenia wszystkich sprawców i zdefiniowania
ich motywów;
3) przyjęciu do działu ochrony na okres czterech
miesięcy pięciu nowych pracowników, co pozwoliło
na wprowadzenie zmian uzupełniających w dysloka-
cji służby z zachowaniem obowiązującego planu
ochrony:
a) na terenie Auschwitz I:
wprowadzono dodatkowy patrol po zamknięciu
muzeum dla zwiedzających, rozpoczynający się w in-
nych niż w planie ochrony godzinach, poruszający się
niezależnie po określonej innej trasie od patrolu wy-
konywanego zgodnie z planem ochrony (patrol ten
będzie funkcjonował do czasu wprowadzenia dodat-
kowych zabezpieczeń lub wdrożenia nowego planu
ochrony);
b) na terenie Auschwitz II Birkenau:
ustanowiono dodatkowy posterunek doraźny wy-
stawiany od zmierzchu do świtu w rejonie pomnika
i ruin krematorium II i III (do czasu wprowadzenia
innych zabezpieczeń) oraz dodatkowy patrol wyko-
nywany pojazdem wzdłuż ogrodzenia muzeum (do
czasu wprowadzenia innych zabezpieczeń);
4) rozmieszczeniu na terenie muzeum dodatko-
wych punktów kontrolnych rejestrujących pracę war-
towników;
5) doświetleniu terenu Auschwitz I zarówno
wzdłuż drutów obozowych, jak i z bloków;
6) doposażeniu terenu Auschwitz I w newralgicz-
nych miejscach w wypożyczony (nieodpłatnie) system
monitoringu wizyjnego, w skład którego wchodzą
2 kamery szybkoobrotowe, kamera stacjonarna, re-
jestrator cyfrowy, pulpit sterujący i dwa monitory.
Stanowi to doraźny zalążek systemu, który należa-
łoby rozbudowywać w ramach posiadanych środ-
ków, a także rozwijanego okablowania światłowodo-
wego oraz po przyjęciu docelowego planu ochrony.
Zastosowany system posiada wysokie parametry
techniczne, zapis w czasie rzeczywistym, odtwarza-
nie w rozdzielczości 4 CIF oraz odpowiednią pojem-
ność dysków;
7) rozpoczęciu prób nad zastosowaniem elektro-
nicznego systemu zewnętrznej ochrony peryferyjnej
z wykorzystaniem istniejącego ogrodzenia z drutu
kolczastego. Próby będą kontynuowane aż do po-
twierdzenia skuteczności lub odrzucenia takiego roz-
wiązania;
8) podjęciu działań próbnych dla zastosowania
elektronicznego bezprzewodowego systemu chronią-
cego poszczególne zewnętrzne niewielkie ruchome
obiekty architektoniczne. Realizacja będzie technicz-
nie gotowa jeszcze w styczniu, zakres wdrożenia uza-
leżniony będzie od posiadanych środków;

9) wprowadzeniu zmiany i ograniczeń dla osób
zamieszkałych na terenie muzeum, jak również osób
ich odwiedzających. Zwiększono także informację
i perswazję względem mieszkańców okolic Birkenau,
aby nie penetrowali terenów miejsca pamięci poza
godzinami otwarcia muzeum;
10) sporządzeniu nowego wykazu obiektów, eks-
ponatów, wystaw, a także pomieszczeń, które wyma-
gają dodatkowego zabezpieczenia technicznego, przy
pomocy wszystkich kierowników działów meryto-
rycznie do tego przygotowanych. Wykaz taki został
już zweryfikowany. Na jego podstawie zostaną zdefi-
niowane priorytety;
11) doposażeniu pracowników ochrony (szperacze,
radiotelefony, noktowizory itd.);
12) rozpoczęciu prac nad nową analizą potencjal-
nych zagrożeń i stanu bezpieczeństwa muzeum. Dla
weryfikacji pracy analitycznej do części tej analizy
zostali doproszeni kompetentni przedstawiciele kilku
poważnych zewnętrznych firm zabezpieczających;
13) podjęciu decyzji o cyklu dodatkowych szkoleń,
kursów i ćwiczeń dla pracowników służby ochronnej,
w tym m.in.:
a) rozwijające pamięć wzrokową i spostrzegaw-
czość,
b) zadaniowo-sytuacyjne i terenowe przeprowa-
dzone wraz z Policją oraz innymi służbami,
c) dotyczące postępowania w przypadkach szcze-
gólnych,
d) utrwalające obowiązki i zadania na poszczegól-
nych rodzajach służby;
14) zawieszeniu w pełnieniu obowiązków dowódcy
zmiany nocnej oraz dwóch strażników pełniących
służbę w strefie kradzieży.
Ponadto w roku 2010 Ministerstwo Kultury i Dzie-
dzictwa Narodowego przewiduje zwrócenie baczniej-
szej uwagi na wszystkie muzea martyrologiczne.
Jeszcze w roku 2009 Ośrodek Ochrony Zbiorów Pu-
blicznych do 20 muzeów martyrologicznych przesłał
pisma z prośbą o przeanalizowanie istniejących sys-
temów bezpieczeństwa i zaplanowanie ewentualnych
zmian oraz korekt wynikających z wewnętrznych
analiz nowych rodzajów zagrożenia, którego przeja-
wem było zdarzenie w Oświęcimiu. W styczniu 2010 r.
planuje się spotkanie z przedstawicielami MSWiA,
Komendy Głównej Policji, Komendy Głównej Pań-
stwowej Straży Pożarnej, Departamentu Dziedzictwa
Kulturowego MKiDN oraz Ośrodka Ochrony Zbio-
rów Publicznych poświęcone wypracowaniu nowych
reguł współdziałania, standardów podwyższonego
zabezpieczenia, zasad uzgadniania planów ochrony
oraz innych spraw związanych bezpośrednio z pod-
wyższeniem warunków ochrony i zabezpieczenia
zbiorów.
W 2010 r. OOZP przeprowadzi dwie dokładne kon-
trole dużych muzeów martyrologicznych pod kątem
oceny istniejącego zabezpieczenia, a także weryfika-
cji przyjętych w muzeum rozwiązań w planie ochro-
ny. Przewiduje się również, że coroczne szkolenie dla
szefów wewnętrznych służb ochrony w muzeach pod-
407
ległych, podporządkowanych lub nadzorowanych
przez MKiDN uwzględni zajęcia warsztatowe zwią-
zane z ochroną otwartych przestrzeni. W bieżącym
roku rozpoczną się również regionalne szkolenia mu-
zealników organizowane przez OOZP na terenie Pol-
ski we współpracy z wydziałami kultury urzędów
marszałkowskich.
Mam nadzieję, że pan poseł uzna powyższe wyja-
śnienia za wystarczające.
Łączę wyrazy szacunku
Podsekretarz stanu
Tomasz Merta
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Wiesława Wody
w sprawie problemu dopłat ze środków
unijnych dla polskich plantatorów tytoniu
(5645)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
pisma nr SPS-024-5645/09 uprzejmie przekazuję od-
powiedź na zapytanie pana posła Wiesława Wody
w sprawie dopłat ze środków unijnych dla polskich
plantatorów tytoniu.
W wyniku zakończonego w listopadzie 2008 r.
przeglądu wspólnej polityki rolnej (ang. Health
Check) nowe państwa członkowskie, począwszy od
roku 2010, mają możliwość skorzystania ze wsparcia
specjalnego przewidzianego w art. 68 rozporządzenia
Rady (WE) nr 73/2009, m.in. w celu wspierania wraż-
liwych sektorów produkcji rolnej. Finansowanie
wsparcia specjalnego odbywa się poprzez stosowne
obniżenie całkowitej krajowej koperty finansowej,
a więc w przypadku Polski – koperty przeznaczonej
na jednolitą płatność obszarową (SAPS). Jednocze-
śnie państwa członkowskie otrzymały dodatkowe
środki na realizację tzw. nowych wyzwań, które za-
siliły koperty krajowe. W ramach tego Polska otrzy-
mała ok. 90 mln euro na lata 2010–2012, czyli ok. 30
mln euro rocznie.
Dodatkowe środki, które zasiliły krajową kopertę
finansową, dały szansę na wsparcie najbardziej wraż-
liwych sektorów produkcji rolnej bez konieczności
redukcji (w stosunku do sytuacji sprzed przeglądu
Health Check) koperty krajowej, a więc w sposób nie-
odczuwalny przez rolników z pozostałych sektorów
(brak obniżenia stawki jednolitej płatności obszaro-
wej). Dlatego też początkowo Polska na realizację
wsparcia w ramach art. 68 zamierzała przeznaczyć
408
jedynie dodatkowe środki, czyli ok. 30 mln euro rocz-
nie. Podejście to wymagało zatem określenia szcze-
gólnie priorytetowych działań.
W trakcie dyskusji nad działaniami priorytetowy-
mi wymagającymi wsparcia rozważano m.in. możli-
wość objęcia wsparciem specjalnym sektora tytoniu,
jednakże ze względu na ograniczoną pulę środków
finansowych, konieczność ścisłego dopasowania pro-
gramów do celów wsparcia specjalnego wynikających
z przepisów wspólnotowych oraz biorąc pod uwagę
aktualną sytuację na rynkach rolnych w pierwotnej
wersji programu, która została przekazana do Komi-
sji Europejskiej w dniu 28 lipca 2009 r., sektor ten
nie został uwzględniony.
Za taką decyzją przemawiał również fakt, że plan-
tatorzy tytoniu od 2004 r. uzyskiwali wsparcie w po-
staci jednolitej płatności obszarowej oraz krajowych
płatności uzupełniających i w 2010 r. nadal będą je
otrzymywać. Jednolita płatność obszarowa oraz kra-
jowe płatności uzupełniające w formie niezwiązanej
z produkcją łącznie mogą osiągnąć poziom 52 mln
euro rocznie.
Przepisy dotyczące rynku surowca tytoniowego
w UE po 2009 r. są wynikiem uzgodnień drugiego
etapu reformy wspólnej polityki rolnej zakończonego
w kwietniu 2004 r. w Luksemburgu. Oznacza to, że
perspektywy warunków funkcjonowania plantato-
rów tytoniu na wspólnotowym rynku są im znane od
ponad 5 lat, a wysokie wsparcie kierowane do nich
w tym okresie z budżetu krajowego dawało możli-
wość przystosowania się do nowej sytuacji.
Wzrost zainteresowania krajowym surowcem,
stabilne ceny skupu (pomimo częściowego odłączenia
płatności od produkcji), poczynione przez przetwór-
ców inwestycje na terenie Polski sprawiają, że obawy
dotyczące znaczącego pogorszenia się sytuacji pol-
skich producentów w wyniku ustaleń reformy WPR
nie znajdują uzasadnienia. Z tego też względu rynek
ten nie został uwzględniony w pierwotnej wersji pro-
gramu wsparcia specjalnego.
Podejście to uległo jednak zmianie po uzyskaniu
przez Polskę informacji o przygotowaniu programu
wsparcia specjalnego dla producentów tytoniu przez
inne państwa członkowskie, takie jak Węgry, Hisz-
pania, i Włochy. W celu zniwelowania ewentualnych
niekorzystnych efektów dla krajowych producentów
minister rolnictwa i rozwoju wsi przygotował stosow-
ną korektę „Programu działań realizowanych w Pol-
sce w ramach wsparcia specjalnego przewidzianego
w art. 68 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009”,
która została przekazana Komisji Europejskiej
w dniu 26 sierpnia 2009 r.
Opracowane przez ministerstwo działanie: Płat-
ność do upraw pracochłonnych miało na celu złago-
dzenie efektu całkowitego odłączenia od produkcji
płatności do tytoniu począwszy od 2010 r. poprzez
oddzielone od produkcji wsparcie bezpośrednie dla
plantatorów tytoniu, którzy utrzymają pracochłonne
kierunki produkcji na powierzchni nie większej niż
powierzchnia odpowiadająca dotychczasowej po-
wierzchni uprawy tytoniu. Takie rozwiązanie przy-
czyniłoby się do stworzenia dla dotychczasowych pro-
ducentów tytoniu dogodnych warunków zmiany kie-
runku produkcji rolnej. Ponadto wsparcie to miało
zostać skierowane do rolników, którzy w roku refe-
rencyjnym nie późniejszym niż rok 2009 byli produ-
centami surowca tytoniowego zarejestrowanymi
w Agencji Rynku Rolnego.
Komisja Europejska w piśmie z dnia 27 paździer-
nika 2009 r. nie uwzględniła wniosku Polski dotyczą-
cego wdrożenia przedmiotowego działania. W piśmie
tym pani komisarz Mariann Fischer Boel poinformo-
wała, że program wsparcia dla sektora tytoniowego
w kształcie zaproponowanym przez Polskę budzi za-
strzeżenia co do jego zgodności z przepisami art. 68
rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 oraz że pro-
gram nie może być w tej sytuacji zaakceptowany.
Jednym z argumentów przedstawionych przez panią
komisarz był fakt, że oddzielenie wsparcia od pro-
dukcji nie może być uznane za restrukturyzację sek-
tora tytoniowego. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju
Wsi nie podziela jednak takiej opinii i nie zgadza się
z tezą, iż przygotowany wniosek był błędny meryto-
rycznie. Pogląd ten nie uwzględnia bowiem podsta-
wowego celu przedmiotowego programu, jakim było
stworzenie producentom surowca tytoniowego ko-
rzystnych warunków zmiany kierunku produkcji
rolnej. Jednocześnie ograniczenie wsparcia jedynie
do upraw pracochłonnych miało na celu zabezpiecze-
nie przed przyznawaniem wysokich płatności (do 3,5
tys. euro/ha) do hektara upraw o znacznie niższym
zaangażowaniu siły roboczej niż miało to miejsce do-
tychczas.
Planowane wsparcie miało przyjąć formę niezwią-
zanej z produkcją płatności obszarowej, a więc stano-
wiłoby de facto zwiększenie pomocy przyznawanej do
danej powierzchni w ramach jednolitej płatności ob-
szarowej i dzięki temu w opinii ministerstwa pozo-
stawałoby w zgodzie z art. 68 ust. 4 lit. c rozporzą-
dzenia Rady (WE) nr 73/2009. Warto w tym miejscu
nadmienić, że przygotowany przez Węgry program
w zakresie wsparcia dla sektora tytoniu opierający
się na podobnych założeniach zyskał akceptację Ko-
misji.
Należy również podkreślić, że ministerstwo pod-
jęło działania mające na celu zmianę rozporządzenia
Rady (WE) nr 73/2009 w taki sposób, aby wydłużyć
termin zgłaszania przez państwa członkowskie pro-
gramów wsparcia specjalnego. Na posiedzeniu Spe-
cjalnego Komitetu ds. Rolnych (SCA), które odbyło
się w dniu 9 listopada 2009 r., Polska poparła propo-
zycję wydłużenia tego terminu w odniesieniu do ryn-
ku mleka do dnia 1 stycznia 2010 r. oraz zgłosiła jed-
nocześnie postulat zastosowania takiego terminu do
wszystkich sektorów objętych wsparciem specjalnym,
w tym również do tytoniu. Niestety propozycja ta nie
spotkała się z poparciem ze strony pozostałych
państw członkowskich i przede wszystkim Komisji.
Na zakończenie należy stwierdzić, że minister rol-
nictwa i rozwoju wsi na forum Komisji Europejskiej

podejmuje starania zmierzające do uzyskania akcep-
tacji dla zaproponowanego przez Polskę programu
wsparcia specjalnego dla plantatorów tytoniu.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Artur Ławniczak
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Anny Zalewskiej
w sprawie działalności Zakładów
Koksowniczych Victoria w Wałbrzychu (5652)
W odpowiedzi na zapytanie pani poseł Anny Za-
lewskiej z dnia 21 grudnia 2009 r. (SPS-024-5652/10)
dotyczące działalności Wałbrzyskich Zakładów Kok-
sowniczych Victoria SA w Wałbrzychu uprzejmie in-
formuję, co następuje.
Ad 1. Zgodnie z zaleceniem ministra skarbu pań-
stwa w Wałbrzyskich Zakładach Koksowniczych Vic-
toria SA zostało przeprowadzone badanie pochod-
nych instrumentów finansowych oraz wpływu ich
realizacji i wyceny na dane sprawozdawcze. Efektem
powyższego jest powstały w marcu 2009 r. raport
niezależnego biegłego rewidenta.
Powyższy raport potwierdził fakt, iż prowadzony
w spółce system ograniczenia ryzyka kursowego był
dopasowany czasowo do strumieni pieniężnych na
bazie planowanej sprzedaży produktów w euro oraz
że terminy zapadalności transakcji terminowych
były dopasowane do terminów wpływu zabezpiecza-
nej waluty – przez co była zachowana efektywność
ograniczenia ryzyka kursowego w zakresie termi-
nów, jak i kwot transakcji.
Zawieranie umów hedgingowych jest normalną
częścią prowadzenia nowoczesnego biznesu i w WZK
Victoria SA miał on za zadanie zawieranie zabezpie-
czeniowych transakcji walutowych celem tzw. wygła-
dzania wyniku finansowego, a nie traktowanie ich
jedynie jako źródła przychodów i zysków.
Mając na uwadze wyniki audytu, o którym mowa
powyżej, nie ma podstaw do wyciągania jakichkol-
wiek konsekwencji z tytułu „błędnej polityki w spra-
wie opcji walutowych”, o której pisze pani poseł. Stra-
ta wynikająca z tzw. opcji walutowych nie była wy-
nikiem niegospodarności zarządu, a skutkiem nor-
malnego ryzyka związanego z prowadzoną działal-
nością gospodarczą.
Obecnie spółka jest na etapie przygotowania kom-
pleksowej polityki zarządzania ryzykiem kursowym
409
w kontekście przygotowania procedury postępowa-
nia przy zawieraniu terminowych transakcji waluto-
wych ograniczających ryzyko kursowe oraz systemu
kontroli wewnętrznej w zakresie pochodnych instru-
mentów finansowych. W roku 2009 spółka nie zawie-
rała nowych transakcji ograniczających ryzyko kursowe
walut.
Ad 2. W spółce była przeprowadzona kontrola NIK
pod kątem wybranych aspektów jej funkcjonowania,
a w szczególności działalności sponsoringowej oraz
związanej z reklamą i promocją w latach 2007–
–2008.
Kontrola NIK została przeprowadzona w okresie
od 12.01.2009 r. do 06.03.2009 r. i nie stwierdziła
działań sprzecznych z obowiązującym porządkiem
prawnym. Zgłoszone przez NIK wnioski zostały przez
spółkę wykorzystane.
Zgodnie z zarządzeniem nr 5 ministra skarbu
państwa z dnia 13 lutego 2009 r. w sprawie zasad
prowadzenia działalności sponsoringowej przez spół-
ki z udziałem Skarbu Państwa, w szczególności ma-
jąc na względzie wprowadzony powyższym zarządze-
niem model regulacji działalności sponsoringowej
w spółce, zostały opracowane i wprowadzone zasady
sponsoringu.
Ad 3. Z uwagi na to, że zarówno raport niezależ-
nego biegłego rewidenta z badania pochodnych in-
strumentów finansowych oraz wpływu ich realizacji
i wyceny na dane sprawozdawcze WZK Victoria SA
oraz kontrola NIK związana z działalnością sponso-
ringową nie wykazały niegospodarności zarządu
i działań sprzecznych z prawem, nie było konieczno-
ści i podstaw wyciągania konsekwencji wobec osób
odpowiedzialnych za realizację polityki zarządzania
ryzykiem kursowym oraz prowadzenia działalności
sponsoringowej.
Ad 4. Ogólnoświatowy kryzys gospodarczy spo-
wodował w 2009 r. znaczne ograniczenie produkcji,
szczególnie w branżach korzystających z produktów
WZK Victoria SA. Rzeczywista cena sprzedaży koksu
spadła o 40% w stosunku do cen uzyskiwanych w roku
2008. Nastąpił spadek produkcji i w konsekwencji wo-
lumenu sprzedaży o ok. 25%, a w okresie II i III kwar-
tału – spadek wolumenu sprzedaży o 50%.
W związku z tym, że aktualna sytuacja na rynku
koksowniczym jest bardziej stabilna i przewidywalna,
wstępne założenia do planu na 2010 r. przedstawione
przez zarząd spółki wskazują, że sytuacja WZK Vic-
toria SA będzie zdecydowanie lepsza niż w roku ubie-
głym i pozwoli na wykorzystanie w pełni posiada-
nych zdolności produkcyjnych.
Ad 5. Spółka Wałbrzyskie Zakłady Koksownicze
Victoria SA przewidziana jest do prywatyzacji w trybie
negocjacji podjętych na podstawie publicznego zapro-
szenia zgodnie z dyspozycją art. 33 ust. 1 pkt 3 ustawy
z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywaty-
zacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, ze zm.).
Aktualnie wszczęta została procedura przetargu
nieograniczonego na wybór doradcy na świadczenie
usług dla MSP w procesie prywatyzacji spółki, otwar-
410
cie ofert nastąpi w dniu 29.01.2010 r. Publikacja za-
proszenia do negocjacji w sprawie nabycia akcji spół-
ki planowana jest na II kwartał 2010 r.
Mam nadzieję, że przedstawione wyjaśnienia
uzna Pan Marszałek za wyczerpujące temat przed-
miotowego zapytania.
Sekretarz stanu
Jan Bury
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Anny Zalewskiej
w sprawie działalności spółki
Rivendell ze Szczawna-Zdroju (5653)
W odpowiedzi na zapytanie pani Anny Zalewskiej,
poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, przesłane
przy piśmie Marszałka Sejmu z dnia 5 stycznia 2010 r.,
znak: SPS-024-5653/10, w sprawie działalności spół-
ki Rivendell sp. z o.o. z siedzibą w Szczawnie-Zdroju
uprzejmie informuję, co następuje.
Agencja Rozwoju Przemysłu SA posiada 81,58%
udział w kapitale zakładowym spółki Rivendell sp. z o.o.
z siedzibą w Szczawnie-Zdroju. Spółka prowadzi
działalność hotelarsko-gastronomiczną w oparciu
o posiadane obiekty:
— hotel Rivendell wraz z restauracją Kresowa
i Piano Barem;
— pensjonat Lorien wraz z restauracją;
— hotel Dworzysko, gospoda Babinicz, Miasteczko
Country w kompleksie rekreacyjnym oraz stajnia.
Sytuacja finansowa spółki jest bardzo trudna,
zwłaszcza w zakresie płynności finansowej. Sprzedaż
usług hotelowo-gastronomicznych przez spółkę jest
najniższa w porównaniu do lat ubiegłych i ma nara-
stająco tendencję spadkową. Taka sytuacja ma zwią-
zek z kryzysem gospodarczym i koniecznością reduk-
cji kosztów przez firmy (koszty reprezentacji, koszty
szkoleń i spotkań integracyjnych itp.). Spadek
sprzedaży widoczny jest w całej branży. Spółka na
koniec listopada 2009 r. odnotowała 20-procentowy
spadek przychodów ze sprzedaży oraz blisko 14-pro-
centowy spadek kosztów działalności operacyjnej
w porównaniu do wyników ubiegłego roku. Stąd
strata na sprzedaży na koniec listopada 2009 r.
jest wyższa o ponad 12% i blisko dwukrotnie wyż-
sza niż odnotowana na koniec 2007 r. Znaczny spa-
dek przychodów powoduje narastanie zobowiązań
spółki (blisko 48-procentowy wzrost kwoty zobowią-
zań w stosunku do 2008 r.), która finansuje swoją
działalność, wykorzystując limity na rachunkach
bankowych. Wraz ze wzrostem zobowiązań zwiększe-
niu o 61% uległy koszty finansowe spółki. Strata net-
to odnotowana na koniec listopada 2009 r. wyniosła
1,35 mln zł. W spółce występuje stałe zagrożenie
działań windykacyjnych, które mogą być podjęte
przez wierzycieli spółki.
Zarząd spółki podjął działania mające na celu
ustabilizowanie sytuacji spółki. W spółce został opra-
cowany „Plan naprawczy oraz plan inwestycyjny Ri-
vendell sp. z o.o.”. W celu realizacji planu zakłada się
sprzedaż części nieruchomości. Pozwoli to na odblo-
kowanie zatorów płatniczych oraz pozyskanie kwot
niezbędnych do realizacji „Programu naprawczego
i inwestycyjnego Rivendell sp. z o.o.” Taki plan wraz
z harmonogramem realizacji został pozytywnie za-
opiniowany przez radę nadzorczą spółki w dniu
2 października 2009 r. i jest obecnie wdrażany.
Na dzień 1 stycznia 2010 r. stan zatrudnienia wy-
nosił 20 osób, zaś na dzień 1 lutego 2010 r. wyniesie
19 osób zatrudnionych w ramach umowy o pracę.
Przeciętne zatrudnienie w ramach umów zleceń wy-
nosi 40–45 osób. Zakładane jest zmniejszenie zatrud-
nienia w spółce, głównie w dziale księgowości, w związ-
ku z planowanym wydzieleniem obsługi finansowo-
-kadrowo-płacowej firmie zewnętrznej. Dalsze
zmniejszenie zatrudnienia będzie możliwe w przy-
padku sprzedaży nieruchomości spółki (pensjonatu
Lorien).
Strategia Agencji Rozwoju Przemysłu SA przewi-
duje sprzedaż udziałów w spółce Rivendell sp. z o.o.
po przeprowadzeniu procesu jej restrukturyzacji,
zwłaszcza w obszarze finansowym (wzrost przycho-
dów, redukcja zadłużenia, odzyskanie zdolności kre-
dytowej) oraz majątkowo-organizacyjnym i marke-
tingowym (głównie sprzedaż zbędnych nieruchomo-
ści, modernizacja struktury hotelowej, pozyskanie
nowych klientów). Decyzja co do momentu rozpoczę-
cia sprzedaży spółki zależeć będzie od realizacji po-
wyższego planu naprawczego. Ocena skutków i re-
zultatów podjętych działań oraz sytuacji spółki bę-
dzie podstawą do podjęcia decyzji o wszczęciu proce-
su sprzedaży.
Sekretarz stanu
Jan Bury
Warszawa, dnia 28 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Grzegorza Janika
w sprawie zatrudniania trenera klasy
mistrzowskiej w szkole mistrzostwa sportowego
(5654)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
zapytanie pana posła Grzegorza Janika (nr SPS-024-
-5654/10) z dnia 10 grudnia 2009 r. w sprawie zatrud-

niania trenera klasy mistrzowskiej w szkole mistrzo-
stwa sportowego, uprzejmie przedstawiam następu-
jącą opinię.
Zgodnie z przepisami art. 1 ustawy z dnia
26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r.
Nr 97, poz. 674, z późn. zm.) ustawie podlegają na-
uczyciele, wychowawcy i inni pracownicy pedagogicz-
ni zatrudnieni w szkołach, przedszkolach i placów-
kach oraz zakładach kształcenia i placówkach dosko-
nalenia nauczycieli określonych w ust. 1 i 1a tego
przepisu.
Stosownie zaś do postanowień art. 9 ust. 1 pkt 1
ww. ustawy stanowisko nauczyciela może zajmować
osoba, która posiada wyższe wykształcenie z odpo-
wiednim przygotowaniem pedagogicznym lub ukoń-
czyła zakład kształcenia nauczycieli i podejmuje pra-
cę na stanowisku, do którego są to wystarczające
kwalifikacje.
Kwestie kwalifikacji nauczycieli reguluje nato-
miast rozporządzenie ministra edukacji narodowej
z dnia 12 marca 2009 r. w sprawie szczegółowych
kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz okre-
ślenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić
nauczycieli niemających wyższego wykształcenia lub
ukończonego zakładu kształcenia nauczycieli (Dz. U.
Nr 50, poz. 400). W myśl przepisów § 8 ww. rozporzą-
dzenia kwalifikacje do prowadzenia zajęć z wychowa-
nia fizycznego realizowanych w formach pozalekcyj-
nych lub pozaszkolnych oraz zajęć szkolenia sporto-
wego w szkołach i klasach sportowych oraz szkołach
mistrzostwa sportowego posiada osoba, która:
1) ma kwalifikacje wymagane do zajmowania sta-
nowiska nauczyciela wychowania fizycznego w da-
nym typie szkoły, określone w § 2 ust. 1, § 3, 4 ust. 1
ww. rozporządzenia,
2) posiada świadectwo dojrzałości i tytuł zawodo-
wy trenera lub instruktora w określonej dyscyplinie
sportu, uzyskany zgodnie z przepisami w sprawie
kwalifikacji, stopni i tytułów zawodowych w dziedzi-
nie kultury fizycznej oraz szczegółowych zasad i try-
bu ich uzyskiwania, oraz posiada przygotowanie pe-
dagogiczne.
W związku z powyższym osoba, która posiada
świadectwo dojrzałości i tytuł zawodowy trenera lub
instruktora w określonej dyscyplinie sportu, uzyska-
ny zgodnie z przepisami w sprawie kwalifikacji, stop-
ni i tytułów zawodowych w dziedzinie kultury fizycz-
nej oraz szczegółowych zasad i trybu ich uzyskiwa-
nia, oraz posiada przygotowanie pedagogiczne, może
zostać zatrudniona w szkole mistrzostwa sportowego
na stanowisku nauczyciela i z dniem nawiązania sto-
sunku pracy będzie podlegała przepisom ustawy
Karta Nauczyciela.
Zatrudnienie nauczycieli, w tym zasady ich awan-
su zawodowego, zostało określone w ustawie Karta
Nauczyciela oraz w aktach wykonawczych do niej.
Zgodnie z art. 9a ust. 2 Karty Nauczyciela osoba
nieposiadająca stopnia awansu zawodowego z dniem
nawiązania stosunku pracy w szkole uzyskuje sto-
pień nauczyciela stażysty. W myśl art. 9a ust. 3 ww.
411
ustawy nauczyciele akademiccy legitymujący się co
najmniej trzyletnim okresem pracy w szkole wyższej
lub osoby posiadające co najmniej pięcioletni okres
pracy i znaczący dorobek zawodowy uzyskują z dniem
nawiązania stosunku pracy w szkole stopień nauczy-
ciela kontraktowego.
W przypadku gdy zatrudniona osoba nie posiada
kwalifikacji określonych w rozporządzeniu ministra
edukacji narodowej z dnia 12 marca 2009 r. w spra-
wie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od na-
uczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w któ-
rych można zatrudnić nauczycieli niemających wyż-
szego wykształcenia lub ukończonego zakładu kształ-
cenia nauczycieli, to może być zatrudniona na zasa-
dach określonych w Kodeksie pracy.
Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1a i 1b ustawy z dnia
7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r.
Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) w uzasadnionych
przypadkach w szkole publicznej może być, za zgodą
kuratora oświaty, zatrudniona osoba niebędąca na-
uczycielem, posiadająca przygotowanie uznane przez
dyrektora szkoły za odpowiednie do prowadzenia da-
nych zajęć. Osobę, o której mowa w ust. 1a, zatrudnia
się na zasadach określonych w Kodeksie pracy, z tym
że do osób tych stosuje się odpowiednio przepisy do-
tyczące tygodniowego obowiązkowego wymiaru go-
dzin zajęć edukacyjnych nauczycieli oraz ustala się
wynagrodzenie nie wyższe niż przewidziane dla na-
uczyciela dyplomowanego.
Przekazując Panu Marszałkowi powyższe wyja-
śnienia, uprzejmie proszę o ich przyjęcie.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Lilla Jaroń
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Mieczysława Marcina Łuczaka
w sprawie zgodności polskich przepisów
z przepisami Unii Europejskiej (5656)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z pismem
Pana Marszałka z dnia 5 stycznia 2010 r., znak SPS-
-024-5656/10, przekazującym zapytanie złożone
przez posła Mieczysława Marcina Łuczaka, uprzej-
mie informuję, co następuje.
Z dniem przystąpienia do Unii Europejskiej poli-
tyka na rynku mięsa drobiowego jest prowadzona
i realizowana w ramach instrumentów wspólnej po-
lityki rolnej (WPR) i regulowana rozporządzeniem
Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października
412
2007 r. ustanawiającym wspólną organizację rynków
rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektó-
rych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej
wspólnej organizacji rynku). Wyżej wymienione roz-
porządzenie określa zakres przedmiotowy oraz ramy
regulacji wspólnego rynku mięsa drobiowego.
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 543/2008 z dnia
16 czerwca 2008 r. wprowadza szczegółowe przepisy
wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/
2007 w sprawie niektórych norm handlowych w od-
niesieniu do mięsa drobiowego. Zgodnie z załączni-
kiem IX do ww. rozporządzenia, w zakładzie produk-
cyjnym co najmniej raz na ośmiogodzinny okres ro-
boczy wymagane jest przeprowadzenie kontroli wy-
branych losowo 25 tusz drobiowych pod kątem
wchłaniania wody.
Powyższe przepisy prawne są wynikiem prac Ko-
mitetu do Spraw Wspólnej Organizacji Rynków Rol-
nych, który przejął prace Komitetu Zarządzającego
do spraw Mięsa Drobiowego i opierają się na wyni-
kach badań prowadzonych przez krajowe laboratoria
referencyjne poszczególnych państw członkowskich
oraz Wspólnotowe Laboratorium Referencyjne.
W Polsce laboratorium referencyjnym w rozumie-
niu przepisów Unii Europejskiej odpowiedzialnym za
kontrolę chłonięcia wody przez mięso drobiowe jest
Centralne Laboratorium Głównego Inspektoratu Ja-
kości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych.
Zgodnie z ww. rozporządzeniem Komisji na rynku
Wspólnoty mięso drobiowe podlega kontroli jakości
pod kątem zawartości wody wchłoniętej. Kontrole te
dokonywane są przez odpowiednie laboratoria refe-
rencyjne krajów członkowskich. Mięso drobiowe po-
chodzące z Polski jest szczególnie wystawione na
kontrole ze strony państw członkowskich UE, gdyż
około 90% polskiego eksportu mięsa drobiowego tra-
fia na rynek Unii Europejskiej, w tym 25% do Nie-
miec. W latach 2005– 2009 otrzymano informacje od
Federalnego Ministerstwa Żywności, Rolnictwa i Ochro-
ny Konsumenta w Niemczech o wynikach kontroli
jakości tuszek z kurcząt pochodzących z Polski.
W wyniku kontroli stwierdzono, iż poziom zawarto-
ści wody obcej w badanych tuszkach przekraczał do-
puszczalne poziomy ustanowione w rozporządzeniu
Komisji (WE) nr 543/2008.
Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi nie jest
organem uprawnionym do wprowadzania w prawo-
dawstwie unijnym bezpośrednich zmian, jak również
do stanowienia prawa krajowego w tym zakresie,
gdyż jedynym aktem prawnym regulującym powyż-
sze kwestie jest rozporządzenie Komisji Europejskiej.
Zmiany do rozporządzenia nr 543/2008 wnoszone są
na poziomie Komisji Europejskiej przy pozytywnej
opinii doradczo-konsultacyjnej Komitetu do Spraw
Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Artur Ławniczak
Warszawa, dnia 26 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła
Mieczysława Marcina Łuczaka
w sprawie punktów aptecznych
funkcjonujących na terenie wsi (5659)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Mie-
czysława Marcina Łuczaka z dnia 5 stycznia 2010 r.
nr SPS-024-5659/10 uprzejmie informuję, co nastę-
puje.
W związku z coraz częściej pojawiającymi się
stwierdzeniami o rzekomym dążeniu ministra zdro-
wia do likwidacji punktów aptecznych pragnę sta-
nowczo podkreślić, iż minister zdrowia nie procedu-
je nad projektami aktów normatywnych mających na
celu zamknięcie punktów aptecznych i sklepów zie-
larsko-medycznych.
W obecnym wykazie produktów leczniczych do-
puszczonych do obrotu w punktach aptecznych znaj-
duje się ok. 18 tys. pozycji produktów, co stanowi
bardzo duży asortyment. Ponadto przedmiotem ob-
rotu w punktach aptecznych mogą być również ko-
smetyki i suplementy diety. Trudno tym samym mó-
wić o ograniczonym dostępie do leków dla pacjentów
z terenów wiejskich.
Jednocześnie pragnę podkreślić, iż minister zdro-
wia, dostrzegając wystąpienie błędów w rozporządze-
niu ministra zdrowia z dnia 6 października 2009 r.
w sprawie wykazu produktów leczniczych, które
mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obro-
tu pozaaptecznego oraz punktach aptecznych (Dz. U.
Nr 171, poz. 1335), rozpoczął prace legislacyjne ma-
jące na celu nowelizację przedmiotowego rozporzą-
dzenia.
Ponadto Ministerstwo Zdrowia, widząc problemy
związane z funkcjonowaniem listy pozytywnej, pla-
nuje odejście od niej na rzecz przyjęcia w Prawie far-
maceutycznym jedynie kryteriów, które muszą speł-
niać produkty w obrocie pozaaptecznym. W takim
wypadku wszystko, co będzie spełniać te kryteria,
automatycznie znajdzie się w placówkach obrotu po-
zaaptecznego bez konieczności umieszczenia w ja-
kimkolwiek wykazie.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Marek Twardowski
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.

Odpowiedź
ministra pracy i polityki społecznej
na zapytanie posła Mieczysława Marcina Łuczaka
w sprawie zadośćuczynienia i przyznania
uprawnień kombatanckich byłym junakom
i junaczkom Stowarzyszenia Weteranów
Pracy Przymusowej Powszechnej Organizacji
„Służba Polsce” (5660)
Odpowiadając na pismo Pana Marszałka z dnia 5
stycznia 2010 r., znak: SPS-024-5660/10, dotyczące
zapytania posła Mieczysława Marcina Łuczaka
w sprawie zadośćuczynienia i przyznania uprawnień
kombatanckich byłym junakom i junaczkom Stowarzy-
szenia Weteranów Pracy Przymusowej Powszechnej
Organizacji „Służba Polsce”, uprzejmie informuję.
Kwestię uprawnień przysługujących junakom
„Służby Polsce” reguluje ustawa z dnia 2 września
1994 r. o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach
przysługujących żołnierzom zastępczej służby woj-
skowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach wę-
gla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalio-
nach budowlanych (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 60, poz. 622,
z późn. zm.). Osobom tym z uwagi na doznane repre-
sje przysługuje świadczenie, którego wysokość uza-
leżniona jest od liczby miesięcy pracy przymusowej,
max. 173,10 zł za 20 miesięcy pracy, oraz ryczałt
energetyczny w wysokości 131,41 zł wypłacane co
miesiąc obok renty lub emerytury. Całkowita wyso-
kość wypłacanych świadczeń stanowi obecnie kwotę
ponad 300 zł miesięcznie.
Obok świadczeń pieniężnych osobom uprawnio-
nym przysługuje:
1) obniżony o okres przymusowego zatrudnienia
wiek emerytalny,
2) prawo do świadczeń przewidzianych w ustawie
o inwalidach wojennych dla osób zaliczonych do jed-
nej z grup inwalidów wskutek inwalidztwa pozosta-
jącego w związku z przymusowym zatrudnieniem.
Jednocześnie informuję, że wcielenie do Powszech-
nej Organizacji „Służba Polsce” nie było co do zasady
formą represji – taki charakter miało tylko wcielenie
do tzw. brygad ponadkontyngentowych.
Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej nie może
odnieść się do kwestii zawartej w pkt 2 zapytania,
ponieważ nie posiada informacji na temat efektów
współpracy Stowarzyszenia Weteranów Pracy Przy-
musowej Organizacji „Służba Polsce” w latach 1948–
–1955 z Instytutem Pamięci Narodowej.
Jednocześnie należy podkreślić, że z uwagi na
trudną sytuację gospodarczą i związaną z nią ko-
nieczność dokonania ograniczeń w wydatkach z bu-
dżetu państwa Rada Ministrów, rozpatrując postu-
laty dotyczące zadośćuczynienia za krzywdy doznane
w czasie wojny i w okresie powojennym zgłaszane
przez różne i bardzo liczne grupy społeczne, podjęła
decyzję o przyznaniu uprawnień wyłącznie dla ro-
dzin osób, które poniosły śmierć w trakcie wystąpień
413
wolnościowych w latach 1956–1989, w obronie wol-
ności i godności człowieka oraz praw obywatela.
Ustawa o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar wystą-
pień wolnościowych w latach 1956–1989 weszła
w życie w dniu 16 lipca 2009 r.
Minister
Jolanta Fedak
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Grzegorza Karpińskiego
w sprawie dotacji celowej
dla gm. Dobrzyń nad Wisłą (5661)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
pisma z dnia 5 stycznia 2010 r. (sygn. SPS-024-5661/
10) przekazującego zapytanie posła na Sejm RP pana
Grzegorza Karpińskiego w sprawie dotacji celowej
dla gm. Dobrzyń nad Wisłą uprzejmie przedstawiam
następujące informacje.
Na wstępie wskazać należy, iż w dniu 20 paździer-
nika 2009 r. wojewoda kujawsko-pomorski, na wnio-
sek burmistrza Miasta i Gminy Dobrzyń nad Wisłą,
wystosował do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
i Administracji wniosek o przyznanie kwoty w wyso-
kości 168 tys. zł z rezerwy celowej budżetu państwa
na przeciwdziałanie i usuwanie skutków klęsk żywio-
łowych na pomoc dla 28 rodzin, których gospodar-
stwa domowe ucierpiały na skutek gradobicia w dniu
18 lipca 2009 r.
Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 154 ust. 1
ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicz-
nych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) podziału środków
z ww. rezerwy celowej można było dokonywać do dnia
15 października 2009 r. Minister finansów – zgodnie
z wnioskiem wojewody – decyzją z dnia 5 listopada
2009 r. uruchomił środki z rezerwy ogólnej budżetu
państwa.
Z informacji przekazanych przez ministra rolnic-
twa i rozwoju wsi wynika, iż producenci rolni poszko-
dowani przez gradobicie mogą ubiegać się o pomoc
mającą na celu złagodzenie skutków gradobicia
w formie:
— kredytów preferencyjnych na wznowienie pro-
dukcji w gospodarstwach rolnych i działach specjal-
nych produkcji rolnej znajdujących się na obszarach,
gdzie szkody powstały w związku z gradobiciem,
udzielanych na podstawie rozporządzenia Rady Mi-
nistrów z dnia 22 stycznia 2009 r. w sprawie realiza-
cji niektórych zadań Agencji Restrukturyzacji i Mo-
dernizacji Rolnictwa (Dz. U. Nr 22, poz. 121, z późn.
414
zm.) oraz poręczeń i gwarancji spłaty ww. kredytów
bankowych. Warunkiem udzielenia kredytu prefe-
rencyjnego jest w szczególności dołączenie przez kre-
dytobiorcę do wniosku o udzielenie kredytu banko-
wego opinii wojewody zawierającej określenie zakre-
su i wysokości szkód oszacowanych przez komisję
powołaną przez wojewodę właściwego ze względu na
miejsce wystąpienia szkód. Kredyty te oprocentowa-
ne są dla kredytobiorcy w wysokości nie niższej niż
2% w skali roku;
— ulg w opłacaniu bieżących składek na ubezpie-
czenie społeczne oraz w regulowaniu zaległości z tego
tytułu w formie odraczania terminu płatności skła-
dek i rozkładania ich na dogodne raty, a także umo-
rzeń w całości lub w części bieżących składek na in-
dywidualny wniosek rolnika, który poniósł szkody
spowodowane przez gradobicie. Ulgi w opłacaniu bie-
żących składek na ubezpieczenie społeczne mogą być
udzielane przez prezesa Kasy Rolniczego Ubezpie-
czenia Społecznego na podstawie art. 41a ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu
społecznym rolników (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 50,
poz. 291, z późn. zm.);
— odroczeń i rozłożeń na raty płatności z tytułu
umów sprzedaży i dzierżawy nieruchomości Zasobu
Własności Rolnej Skarbu Państwa, a także umorzeń
rat płatności czynszu z tytułu umów dzierżawy, na
indywidualny wniosek producenta rolnego, który po-
niósł szkody spowodowane przez gradobicie, udziela-
nych przez prezesa Agencji Nieruchomości Rolnych
na podstawie przepisów art. 23a ustawy z dnia
19 października 1991 r. o gospodarowaniu nierucho-
mościami rolnymi Skarbu Państwa (t.j. Dz. U. z 2007 r.
Nr 231, poz. 1700, z późn. zm.);
— ulg w podatku rolnym za 2009 r. udzielanych
na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Or-
dynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60,
z późn. zm.) w związku z gradobiciem stosowanych
przez wójtów, burmistrzów lub prezydentów miast.
Minister rolnictwa i rozwoju wsi poinformował
ponadto, iż ze środków Funduszu Składkowego
Ubezpieczenia Społecznego Rolników udzielono po-
mocy finansowej rolnikom z terenu gminy Dobrzyń
nad Wisłą uprawnionym do świadczeń z KRUS po-
szkodowanym w wyniku gradobicia w dniu 18 lipca
2009 r., którzy poprzez placówki terenowe KRUS zło-
żyli wnioski do Krajowej Rady Izb Rolniczych. Pomoc
finansową otrzymało 73 rolników w łącznej kwocie
130 000 zł.
Jak wynika z informacji przedłożonych przez
KRUS, wg stanu na koniec grudnia 2009 r. 68 rolni-
ków z gminy Dobrzyń nad Wisłą poszkodowanych
w wyniku gradobicia złożyło w Placówce Terenowej
KRUS w Lipnie wnioski o umorzenie należności
z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolni-
ków, które zostały rozpatrzone w oparciu o przepisy
ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu
w sprawach dotyczących pomocy publicznej (t.j. Dz. U.
2007 r. Nr 59, poz. 404, z późn. zm.) oraz ustawy
z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecz-
nym rolników (t.j. Dz. U z 2008 r. Nr 50, poz. 291,
z późn. zm.). Spośród ww. liczby wniosków 43 wnio-
ski rozpatrzono pozytywnie, umarzając łączną kwo-
tę 23 273 zł, a w 19 sprawach podjęto decyzje nega-
tywne. W każdym przypadku odmowy umorzenia
proponowano możliwość skorzystania z ulgi w spłacie
należności. W przypadku 12 wniosków nie została
zakończona procedura związana z ich rozpatrzeniem.
Decyzje w powyższych sprawach podejmowane były
indywidualnie w oparciu o protokoły strat w upra-
wach polowych, budynkach mieszkalnych i gospodar-
czych oraz o wyniki z przeprowadzonych wizytacji
w gospodarstwach rolnych, których celem było usta-
lenie kondycji finansowej gospodarstwa rolnego oraz
sytuacji materialnej wnioskodawcy.
Z wyrazami szacunku
Sekretarz stanu
Tomasz Siemoniak
Warszawa, dnia 26 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Jana Kochanowskiego
w sprawie decyzji dotyczących funkcjonowania
Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej
w Łodzi oraz wydziałów zamiejscowych
i zamiejscowych ośrodków dydaktycznych
tej uczelni wyższej (5662)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pana Jana Kochanowskiego, posła na Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej, przekazane pismem z dnia
5 stycznia 2009 r. nr SPS-024-5662/10, pragnę po-
dziękować za zainteresowanie kwestiami dotyczący-
mi szkolnictwa wyższego. Odnosząc się do kwestii
decyzji dotyczących funkcjonowania Akademii Hu-
manistyczno-Ekonomicznej w Łodzi oraz kształcenia
poza siedzibą tej uczelni, uprzejmie wyjaśniam, co
następuje.
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
(poprzednio: Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekono-
miczna z siedzibą w Łodzi) jest wpisana w rejestrze
uczelni niepublicznych i związków uczelni niepu-
blicznych pod nr 30. Z uwagi na podejrzenie rażącego
naruszenia prawa przez Akademię Humanistyczno-
-Ekonomiczną w Łodzi, polegającego na prowadzeniu
kształcenia poza siedzibą uczelni z przekroczeniem
przepisów ww. ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo
o szkolnictwie wyższym, w dniu 3 lipca 2009 r. zosta-
ło z urzędu wszczęte postępowania administracyjne
w sprawie cofnięcia pozwolenia na utworzenie ww.

uczelni oraz nakazu jej likwidacji. Samo wszczęcie
postępowania nie powoduje likwidacji uczelni, nato-
miast umożliwia zebranie materiału dowodowego
pozwalającego na szczegółowe zbadanie sprawy oraz
stwierdzenie, czy istotnie doszło do rażącego naru-
szenia prawa. Nieprawidłowości w funkcjonowaniu
ww. uczelni zostały potwierdzone w wyniku przepro-
wadzonej kontroli. Termin na realizację zaleceń po-
kontrolnych, w tym zaprzestanie kształcenia w punk-
tach informacyjno-rekrutacyjnych oraz prowadzenia
studiów drugiego stopnia w zamiejscowych ośrod-
kach dydaktycznych, został wyznaczony na 20 listo-
pada 2009 r. Informuję, iż minister umożliwił uczel-
ni dostosowanie jej działalności do przepisów prawa.
Dnia 1 grudnia 2009 r. zostały zaakceptowane, na
podstawie przedstawionej dokumentacji, nowo utwo-
rzone zamiejscowe ośrodki dydaktyczne w liczbie 41,
w tym w Gorzowie Wielkopolskim z kierunkiem pe-
dagogika. Wykaz tych ośrodków, jak również wydzia-
łów zamiejscowych uczelni, znajduje się na stronie
internetowej ministerstwa, tj. www.nauka.gov.pl,
ścieżka: „dla studentów”, „wykaz uczelni niepublicz-
nych”. Rozbieżności co do liczby zamiejscowych
ośrodków dydaktycznych podawanej przez uczelnię
(66) i ministerstwo wynikają jedynie ze sposobu uję-
cia prowadzonych w tych ośrodkach kierunków.
Uczelnia przyjęła, iż każdy kierunek prowadzony
poza siedzibą to jeden zamiejscowy ośrodek dydak-
tyczny, natomiast ministerstwo uznało, iż w jednej
miejscowości powinien być jeden zamiejscowy ośro-
dek dydaktyczny, w którym może być prowadzone
kształcenie na kilku kierunkach. Rektor poinformo-
wał również o głębokiej restrukturyzacji uczelni oraz
o prowadzeniu kształcenia z wykorzystaniem metod
i technik kształcenia na odległość przy użyciu plat-
formy e-learningowej oraz o utworzeniu punktów
dostępowych do ww. platformy. Z uwagi na wykorzy-
stywanie przez uczelnię w tym zakresie bazy mate-
rialnej zamiejscowych ośrodków dydaktycznych, pod-
kreślam, iż punkty te nie mogą spełniać roli zamiej-
scowych ośrodków dydaktycznych, co oznacza, iż nie
mogą się w nich odbywać zajęcia dydaktyczne na kie-
runkach, które wykorzystują ww. formę nauczania.
Wyjaśniam, iż przewidziana jest jeszcze kontrola
uczelni w zakresie realizacji zaleceń pokontrolnych,
w tym weryfikacji dokumentacji dotyczącej zamiej-
scowych ośrodków dydaktycznych ze stanem faktycz-
nym.
Uprzejmie informuję, iż w stosunku do uczelni
prowadzono jeszcze postępowania w sprawie cofnię-
cia uprawnienia do prowadzenia studiów na kierun-
ku informatyka (decyzja z dnia 2 września 2009 r.
wraz z rygorem natychmiastowej wykonalności) oraz
zarządzanie (dwie decyzje z dnia 13 października
2009 r. ze skutkiem na dzień zakończenia semestru
zimowego roku akademickiego 2009/2010, jednak nie
później niż z dniem 28 lutego 2010 r.). Uczelnia zło-
żyła wnioski o ponowne rozpatrzenie sprawy do wy-
danych decyzji w tym zakresie. Dnia 25 stycznia 2010 r.
415
minister wydał decyzje utrzymujące w mocy ww. de-
cyzje.
Wyjaśniam również, iż uczelnia działająca zgod-
nie z pozwoleniem wydanym na podstawie art. 20
ust. 2 ww. ustawy wydaje dyplomy państwowe ukoń-
czenia studiów wyższych, potwierdzające uzyskanie
odpowiedniego tytułu zawodowego, jeśli spełnione są
warunki określone w odpowiednich rozporządze-
niach wydanych przez ministra nauki i szkolnictwa
wyższego (art. 167 ww. ustawy). Dyplomy są poświad-
czeniem ukończenia studiów wyższych w danej uczel-
ni oraz w konkretnej jednostce organizacyjnej, jeśli
takie w uczelni istnieją. Uczelnia do końca okresu
określonego w ww. decyzjach cofających uprawnienie
do kierunku zarządzanie ma prawo do ich wydawa-
nia. Zakwestionowanie zgodności z prawdą podanych
tam informacji należy do kompetencji sądów po-
wszechnych. W przypadku kierunku informatyka,
z uwagi na nadany decyzji rygor natychmiastowej
wykonalności, dyplomy nie mogą być wydawane. Tyl-
ko ewentualne orzeczenie sądu w tym zakresie mo-
głoby zmienić sytuację. Odnosząc się do prowadzenia
przez uczelnię zajęć poza siedzibą z przekroczeniem
przepisów ustawy, to konsekwencje w tym zakresie
ponosi jedynie uczelnia. Dyplomy studentów pozosta-
ją ważne.
Podkreślam, iż doceniane są starania uczelni
w kwestii dostosowania działalności uczelni do prze-
pisów prawa powszechnie obowiązującego, w tym
w zakresie standardów kształcenia, zwłaszcza ostat-
nio przedstawione zapewnienia, iż poważne uchybie-
nia w jakości kształcenia w Zamiejscowym Ośrodku
Dydaktycznym w Opolu oraz w zakresie traktowania
studentów są likwidowane. Ze szczególnym zadowo-
leniem zostały przyjęte deklaracje uczelni o odstąpie-
niu od roszczeń finansowych wobec studentów zmu-
szonych sytuacją do przeniesienia się do innych uczel-
ni. Zaznaczam, iż z docierających do ministerstwa
informacji wynika, że duża część rezygnujących
z kształcenia w Akademii Humanistyczno-Ekono-
micznej w Łodzi studentów to osoby uczestniczące
w zajęciach przed wszczęciem ww. postępowania tyl-
ko w zamiejscowych ośrodkach dydaktycznych.
Uczelnia oferowała studentom kształcenie w odle-
głych od Łodzi ośrodkach bez spełnienia wymaga-
nych przepisami prawa warunków, tj. bez konieczno-
ści odbywania części zajęć w siedzibie uczelni. Osoby
te na skutek konieczności przestrzegania przez uczel-
nię tego wymagania musiałyby dojeżdżać do Łodzi,
co w przypadku dużych odległości stało się dla stu-
dentów bardzo uciążliwie i kosztowne. Odstąpienie
od roszczeń finansowych świadczy zatem o uczciwym
traktowaniu studentów. Jednakże konieczne jest
zweryfikowanie tej deklaracji.
Ww. sytuacja wskazuje, iż działania podjęte przez
ministra w ramach nadzoru w stosunku do Akademii
Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi skutecznie
skłoniły uczelnię do rozpoczęcia dostosowywania
swojej działalności do przepisów prawa. Jak to zosta-
ło wyżej wskazane, kwestia sprawdzenia zgodności
416
z prawdą deklaracji uczelni będzie w najbliższym cza-
sie przedmiotem kontroli sprawdzającej realizację
zaleceń pokontrolnych. Sposób wdrożenia przedsta-
wionych uczelni zaleceń oraz decyzji będących wyni-
kiem ww. postępowań w sprawie cofnięcia uprawnie-
nia do prowadzenia studiów na kierunkach informa-
tyka i zarządzanie będzie w istotny sposób rzutował
na decyzję w sprawie cofnięcia pozwolenia na utwo-
rzenie uczelni i nakazu jej likwidacji. Istotne jest
przestrzeganie przez uczelnię przepisów prawa cy-
wilnego, ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym,
a także przepisów wykonawczych do tejże ustawy
oraz pomoc studentom w zaistniałej sytuacji, wyni-
kającej z niespełnienia przez uczelnię standardów
kształcenia.
Łączę wyrazy szacunku
Podsekretarz stanu
Zbigniew Marciniak
Warszawa, dnia 27 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Roberta Tyszkiewicza
w sprawie przekazania gruntów
w gminie Bielsk Podlaski prawosławnej
diecezji lubelsko-chełmskiej (5663)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
pisma z dnia 5 stycznia 2010 r. (sygn. SPS-024-5663/
10) przekazującego zapytanie posła na Sejm RP pana
Roberta Tyszkiewicza z dnia 28 grudnia 2009 r.
w sprawie przekazania gruntów w gm. Bielsk Podla-
ski prawosławnej diecezji lubelsko-chełmskiej uprzej-
mie przedstawiam następujące wyjaśnienia.
Z informacji uzyskanych z Komisji Regulacyjnej
ds. Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosław-
nego wynika, że prawosławna diecezja lubelsko-
-chełmska wystąpiła z wnioskami o wszczęcie postę-
powania regulacyjnego w trybie i na zasadach okre-
ślonych w art. 47 i 48 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r.
o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego
Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 66, poz. 287,
z późn. zm.) i art. 2 ust. 1 pkt 1 i art. 2 ust. 2 ustawy
z dnia 30 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o gwa-
rancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U.
Nr 145, poz. 1534) i wnosiła o przyznanie nierucho-
mości zamiennej za utracone nieruchomości wymie-
nione we wnioskach.
W następstwie złożonych wniosków Komisja Re-
gulacyjna ds. Polskiego Autokefalicznego Kościoła
Prawosławnego wszczęła postępowanie w sprawach
o sygnaturach akt: W.KP-286/05, W.KP-296/05,
W.KP-287/05, W.KP-295/05, W.KP-294/05, W.KP-289/
05, W.KP-285/05, W.KP-298/05 i W.KP-290/05.
W dniu 26 lipca 2006 r. przed komisją regulacyjną
zawarta została ugoda pomiędzy prawosławną diece-
zją lubelsko-chełmską z siedzibą w Lublinie a Agencją
Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w Olszty-
nie Filia w Suwałkach. W ugodzie uczestnicy postę-
powania regulacyjnego złożyli zgodne oświadczenia
woli o skutkach rzeczowych określonych w treści
ugody z dnia 26 lipca 2006 r.
Z wyrazami szacunku
Sekretarz stanu
Tomasz Siemoniak
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Bożeny Kotkowskiej
w sprawie praktyk stosowanych
przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych
i Autostrad przy wywłaszczaniu nieruchomości
pod budowę nowych dróg,
na przykładzie budowy drogi ekspresowej S69
na odcinku węzeł Krakowska –
węzeł Żywiecka/Bystrzańska w Bielsku-Białej
(5664)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pi-
smo z dnia 5 stycznia 2009 r., znak SPS-024-5664/10,
przy którym przekazano zapytanie pani poseł Boże-
ny Kotkowskiej w sprawie stosowania przez General-
ną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad art. 13 ust. 3
ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych
zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w za-
kresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz.
1194, z późn. zm.), zwanej dalej „specustawą”, uprzej-
mie przekazuję następujące informacje.
W swym wystąpieniu pani poseł wskazała, iż Ge-
neralna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad
w trakcie postępowań mających na celu pozyskiwa-
nie gruntów pod budowę dróg na podstawie specu-
stawy „przyjęła tryb postępowania skrajnie nieko-
rzystny dla właścicieli nieruchomości”. Bardzo często
na ww. cel przejmowana jest jedynie część nierucho-
mości, a właściciele, którzy chcieliby, aby kupiono od
nich całą nieruchomość, zmuszeni są dochodzić
swych roszczeń przed sądem. A zatem głównym za-
rzutem przedstawionym przez strony skarżące się na
działalność GDDKiA jest naruszanie art. 13 ust. 3
specustawy stanowiącego, że „jeżeli przejęta jest

część nieruchomości, a pozostała część nie nadaje się
do prawidłowego wykorzystania na dotychczasowe
cele, właściwy zarządca drogi jest obowiązany do na-
bycia, na wniosek właściciela lub użytkownika wie-
czystego nieruchomości, w imieniu i na rzecz Skarbu
Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego tej
części nieruchomości”.
W związku z powyższym pani poseł zwróciła się
z pytaniem, czy Ministerstwo Infrastruktury podję-
ło już jakieś działania mające na celu skłonienie
GDDKiA do odejścia od stosowania niekorzystnych
dla obywateli praktyk przy pozyskiwaniu gruntów
pod budowę nowych dróg.
Należy zauważyć, iż zgodnie z jednolitym stano-
wiskiem doktryny „Wniosek złożony w trybie art. 13
ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczegól-
nych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji
w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721,
ze zm.) nie jest rozpatrywany w trybie postępowania
administracyjnego, gdyż nie jest to sprawa admini-
stracyjna w rozumieniu K.p.a. Nabywanie na żąda-
nie właściciela tzw. resztówek, tj. części nieruchomo-
ści pozostałej po wywłaszczeniu, która wskutek wy-
właszczenia nie nadaje się na dotychczasowe cele, nie
jest prostą kontynuacją postępowania wywłaszcze-
niowego czy też nowym postępowaniem administra-
cyjnym w tym przedmiocie. Jest to – mimo że nabyw-
cą omawianej części nieruchomości na rzecz Skarbu
Państwa jest organ administracji publicznej – rosz-
czenie cywilnoprawne, którego w razie sporu strona
może dochodzić przed sądem powszechnym (wyrok
z dnia 4 czerwca 2007 r. Wojewódzkiego Sądu Admi-
nistracyjnego w Warszawie I SA/Wa 137/07 LEX
nr 351339 oraz wyrok z dnia 30 maja 2007 r. Woje-
wódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie
I SA/Wa 450/07 LEX nr 346989).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
w wyroku z dnia 21 kwietnia 2006 r. I SA/Wa 470/05
LEX nr 221935 wskazał również, iż „Ustawodawca
nie przewidział obowiązku wykupu większej niż pro-
ponowana wielkość działki z tego powodu, że pozo-
stała część nieruchomości, w ocenie jej właściciela,
straciła wartość ekonomiczną i nie może być wyko-
rzystana na dopiero planowaną inwestycję”.
Należy podkreślić, iż art. 13 ust. 3 specustawy
stanowi odpowiednik art. 113 ust. 3 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami
(Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.),
zgodnie z którym „Wywłaszczeniem może być objęta
cała nieruchomość albo jej część. Jeżeli wywłaszcze-
niem jest objęta część nieruchomości, a pozostała
część nie nadaje się do prawidłowego wykorzystywa-
nia na dotychczasowe cele, na żądanie właściciela lub
użytkownika wieczystego nieruchomości nabywa się
tę część w drodze umowy na rzecz Skarbu Państwa
lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego,
w zależności od tego, na czyją rzecz następuje wy-
właszczenie”. Roszczenie opisane w powołanym prze-
pisie może być realizowane w drodze procesu cywil-
nego przed sądem powszechnym, w ramach którego
417
właścicieli nieruchomości obciążałby obowiązek udo-
wodnienia, że ich prawo własności gruntu nieobjęte-
go wywłaszczeniem utraciło swe dotychczasowe spo-
łeczno-gospodarcze przeznaczenie (wyrok z dnia
30 kwietnia 2003 r. Naczelnego Sądu Administracyj-
nego – do 31 grudnia 2003 r. – w Gdańsku II SA/Gd
923/00 LEX nr 203425).
Ponadto przepis art. 113 ust. 3 ustawy z dnia 21
sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami sta-
nowi odpowiednik art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 mar-
ca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieru-
chomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64, z późn. zm.),
zgodnie z którym „Wywłaszczenie powinno na żąda-
nie właściciela objąć całą nieruchomość, jeżeli w wy-
niku wywłaszczenia części pozostała dla właściciela
część nie nadawałaby się do racjonalnego użytkowa-
nia przez niego na cele dotychczasowe”.
Reasumując, należy stwierdzić, iż konstrukcja za-
stosowana w art. 13 ust. 3 specustawy, w oparciu
o który GDDKiA podejmuje czynności zmierzające do
nabywania gruntów pod inwestycje w zakresie dróg
publicznych i samodzielnie decyduje o tym, czy dana
nieruchomość spełnia kryteria wskazane w powoła-
nym przepisie, jest przez ustawodawcę stosowana od
wielu lat i była przedmiotem licznych orzeczeń sądo-
wych.
Kwestia ewentualnych zmian w omawianym prze-
pisie, zmierzająca do jednoznacznego wskazania
w nim sytuacji zobowiązujących inwestora do naby-
cia całości nieruchomości, była badana przy okazji
kolejnych nowelizacji specustawy. Niestety analizy
tego zagadnienia wykazały, iż nie ma możliwości
stworzenia zamkniętego katalogu sytuacji, w któ-
rych inwestor powinien zostać przez ustawodawcę
zobowiązany do wykupu części gruntu nieprzezna-
czonej bezpośrednio pod drogę. A zatem w opinii mi-
nistra, potwierdzonej dotychczasową praktyką i ana-
lizą przepisów, kwestię tę należy pozostawić do decy-
zji inwestorów.
Mając na uwadze powyższe, uprzejmie informuję
również, iż nakłonienie GDDKiA przez organy admi-
nistracji do nabywania całości nieruchomości od
stron postępowań toczących się na podstawie specu-
stawy jest niemożliwe w świetle przepisów prawa.
W oparciu o obowiązujące przepisy inwestor samo-
dzielnie ocenia, czy może zastosować powoływany
art. 13 specustawy, natomiast minister infrastruk-
tury nie dysponuje kompetencjami pozwalającymi
mu na wywieranie na GDDKiA wpływu w sprawie
nabywania konkretnych nieruchomości. Zgodnie
z ugruntowanym stanowiskiem doktryny omawiana
kwestia stanowi roszczenie cywilnoprawne, którego
zasadność może ocenić jedynie sąd powszechny.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Radosław Stępień
Warszawa, dnia 26 stycznia 2010 r.
418
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Bożeny Kotkowskiej
w sprawie wysokości kontraktu
na 2010 r. zaproponowanego Szpitalowi
Wojewódzkiemu w Bielsku-Białej
przez Narodowy Fundusz Zdrowia (5665)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapy-
taniem pani Bożeny Kotkowskiej, posła na Sejm RP,
z dnia 22 grudnia 2009 r. w sprawie wysokości kon-
traktu na rok 2010 zaproponowanego Szpitalowi Wo-
jewódzkiemu w Bielsku-Białej przez Narodowy Fun-
dusz Zdrowia, przesłanym przy piśmie Marszałka
Sejmu z dnia 5 stycznia 2010 r. (znak: SPS-024-5665/
10), uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wy-
jaśnień.
Odnosząc się do sprawy wysokości środków na
świadczenia zdrowotne, w tym leczenie szpitalne,
planowanych przez NFZ na rok 2010, uprzejmie in-
formuję, że Sejm RP w dniu 25 września 2009 r. przy-
jął ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
która weszła w życie 4 listopada 2009 r. Zgodnie
z przepisami art. 2 ww. ustawy zmieniającej ustawę
o świadczeniach opieki zdrowotnej wysokość kosztów
finansowania świadczeń opieki zdrowotnej przez
dany oddział wojewódzki Narodowego Funduszu
Zdrowia w planie finansowym na 2010 r. nie może
być niższa niż wysokość kosztów finansowania świad-
czeń opieki zdrowotnej przez ten oddział wojewódzki
NFZ w planie finansowym NFZ na 2009 r., obowią-
zującym w dniu 30 czerwca 2009 r. Powyższa wytycz-
na ustawowa została zrealizowana w planie finanso-
wym NFZ na 2010 r. zatwierdzonym w dniu 16 grud-
nia br. przez ministra zdrowia w porozumieniu
z ministrem finansów, w którym wysokość kosztów
finansowania świadczeń opieki zdrowotnej w woj. ślą-
skim kształtuje się na poziomie planu finansowego
NFZ na 2009 r. wg stanu na dzień 30 czerwca 2009 r.
Ponadto po uzyskaniu pozytywnych opinii mini-
stra zdrowia oraz ministra finansów prezes NFZ uru-
chomił rezerwę ogólną, określoną w planie finanso-
wym NFZ na 2010 r. w wysokości 531,5 mln zł z prze-
znaczeniem na zwiększenie kosztów świadczeń opie-
ki zdrowotnej w rodzaju leczenie szpitalne, w tym dla
Śląskiego OW NFZ 64,6 mln zł.
Dodatkowo prezes NFZ, po poinformowaniu mi-
nistra zdrowia oraz ministra finansów, uruchomił
rezerwy na koszty świadczeń opieki zdrowotnej w ra-
mach migracji ubezpieczonych (przewidziane w pla-
nach finansowych poszczególnych OW NFZ) w łącz-
nej wysokości ok. 2660 mln zł, w tym ponad 1994 mln
zł na leczenie szpitalne. Część z tych środków zosta-
nie przeznaczona na kontraktowanie świadczeń na
terenie woj. śląskiego w wysokości ok. 357,7 mln zł
(w tym ok. 283 mln zł na leczenie szpitalne), na pod-
stawie upoważnień udzielonych dyrektorowi Śląskiego
OW NFZ przez dyrektorów pozostałych OW NFZ.
Uwzględniając powyższe, zaplanowane na 2010 r.
środki powinny zapewnić możliwość finansowania
świadczeń opieki zdrowotnej na poziomie porówny-
walnym do roku 2009, natomiast zabezpieczenie
świadczeń opieki zdrowotnej na rok 2010 w zakresie
leczenia szpitalnego będzie na poziomie roku 2009
wg stanu z dnia 30 czerwca 2009 r., przy uwzględnie-
niu poziomu wykonania przez świadczeniodawców
kontraktów na rok 2009.
Zgodnie z informacją NFZ propozycja wysokości
kontraktu w zakresie leczenia szpitalnego dla Szpi-
tala Wojewódzkiego w Bielsku-Białej jest na poziomie
zbliżonym do wysokości kontraktu wg stanu na dzień
30 czerwca 2009 r.
Należy zwrócić uwagę, że planowanie środków na
poszczególne zakresy świadczeń w ramach planu fi-
nansowego oddziału wojewódzkiego należy do kom-
petencji dyrektora tego oddziału. Również do zakre-
su kompetencji dyrektora oddziału wojewódzkiego
funduszu należy, zgodnie z art. 124 ust. 5 ustawy
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2008 r.
Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.), możliwość dokony-
wania przesunięć w ramach kosztów świadczeń opie-
ki zdrowotnej w planie finansowym tego oddziału.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Cezary Rzemek
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -
na zapytanie poseł Bożeny Kotkowskiej
w sprawie działań, jakie rząd planuje podjąć
w 2010 r. w celu zwiększenia dostępu
do Internetu (5666)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie nr SPS-024-5666/10 z dnia 5 stycznia br.
(przekazane przez szefa Kancelarii Prezesa Rady Mi-
nistrów w dniu 11 stycznia br.) pani poseł Bożeny
Kotkowskiej w sprawie działań, jakie rząd planuje
podjąć w 2010 r. w celu zwiększenia dostępności In-
ternetu, przedstawiam poniższe wyjaśnienia.
Uprzejmie informuję, że minister infrastruktury,
w ramach swoich kompetencji, podejmuje i planuje
liczne działania ukierunkowane na zwiększenie do-
stępności usług telekomunikacyjnych, w tym w szcze-
gólności usługi szerokopasmowego dostępu do sieci

Internet, m.in. celem wyeliminowania występowania
zjawiska tzw. wykluczenia cyfrowego1). Należy jed-
nak wyraźnie podkreślić, że rola ministra infra-
struktury, jak i całego rządu w zakresie infrastruk-
tury telekomunikacyjnej nie polega na inwestowaniu
w jej rozwój, lecz na stworzeniu sprzyjającego otocze-
nia prawnego i regulacyjnego.
Poniżej przedstawiam przykłady działań, jakie
podejmuje bądź planuje rozpocząć w najbliższym cza-
sie minister infrastruktury, jak również prezes Urzę-
du Komunikacji Elektronicznej (zwany dalej „Preze-
sem UKE”) – pełniący funkcję regulatora rynku
telekomunikacyjnego, nad którym sprawuje nadzór2)
– w tym zakresie:
1. Na wstępie należy wskazać na opracowany
przez ministra infrastruktury „Plan działań w za-
kresie rozwoju szerokopasmowej infrastruktury do-
stępowej do usług społeczeństwa informacyjnego
w Polsce na lata 2007–2013”3). Założeniem planu jest
wsparcie rozwoju ekonomicznego oraz cywilizacyjne-
go kraju poprzez zwiększenie dostępności i użytko-
wania nowoczesnych technologii telekomunikacyj-
nych oraz zapewnienie możliwości korzystania z nich
po przystępnych cenach. Oprócz diagnozy sytuacji
i wskazania strategicznych zadań, plan zawiera listę
priorytetowych działań, jakie w zakresie regulacji
Prawa telekomunikacyjnego powinny zostać podjęte,
aby te zadania zrealizować. Aktualna sytuacja na
rynku telekomunikacyjnym, związana z rosnącą
konkurencją w zakresie świadczenia usług telekomu-
nikacyjnych, jak również zamierzone w ramach pla-
nu działania mogą spowodować znaczne obniżenie
opłat, m.in. za dostęp do Internetu.
2. Niezależnie od powyższego obecnie realizowa-
ny jest także rządowy program „Polska cyfrowa”4),
którego jednym z priorytetowych zadań jest noweli-
zacja przepisów prawa celem ułatwienia moderniza-
cji sieci telekomunikacyjnych oraz zniesienia barier
prawnych stojących na przeszkodzie w ich szybkim
rozwoju.
Dla dokonania analizy aktualnego stanu prawne-
go, opracowania założeń koncepcyjnych „Polski cy-
frowej” oraz przygotowania propozycji zmian legisla-
cyjnych niezbędnych do realizacji tego programu
powołany został5) Międzyresortowy Zespół ds. Reali-
zacji Programu „Polska Cyfrowa”.
1)
Czyli zróżnicowania regionalnego w dostępie do usług te-
lekomunikacyjnych i społeczeństwa informacyjnego.
2)
Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 4 września 1997 r.
o działach administracji rządowej (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 65,
poz. 437, z późn. zm.).
3)
Przyjęty przez Radę Ministrów 26 czerwca 2007 r. Treść
dostępna na stronie internetowej Ministerstwa Infrastruktury:
www.mi.gov.pl/1/files/0/3020/Strategia_BB_v3.0_final.pdf
4)
Jest to program upowszechniania usług szerokopasmo-
wych w Polsce do roku 2012 będący elementem realizacji Stra-
tegii rozwoju społeczeństwa informacyjnego w Polsce do roku
2013.
5)
Zarządzeniem prezesa Rady Ministrów nr 144 z dnia 23
grudnia 2008 r.
419
3. W ramach prac ww. zespołu opracowany został
m.in. projekt ustawy o wspieraniu rozwoju usług
i sieci telekomunikacyjnych6). Projekt ten w dniu 3
listopada 2009 r. został przyjęty przez Radę Mini-
strów, a 27 listopada 2009 r. wpłynął do Sejmu, gdzie
jest aktualnie przedmiotem prac podkomisji infra-
struktury.
Celem tej ustawy jest stworzenie ram prawnych
zapewnienia powszechnego dostępu do telekomuni-
kacji, ze szczególnym naciskiem na szerokopasmowy
dostęp do Internetu. Projekt zawiera szereg uregu-
lowań zmierzających do ułatwienia inwestycji teleko-
munikacyjnych, w tym w szczególności prowadzo-
nych przez jednostki samorządu terytorialnego,
np. w sytuacji gdy na danym terenie prywatni inwe-
storzy nie podejmują się rozbudowy infrastruktury
telekomunikacyjnej. Ponadto projekt ustawy o wspie-
raniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych za-
wiera także regulacje przewidujące udogodnienia dla
lokowania inwestycji z zakresu telekomunikacji,
w szczególności tzw. regionalnych sieci szerokopa-
smowych. Regulacje te mają sprzyjać przyspieszeniu
procesu inwestycyjnego w telekomunikacji, także
w tym celu, by umożliwić większe wykorzystanie
środków unijnych na finansowanie przedsięwzięć in-
westycyjnych. Środki te są już bowiem przekazywane
w ramach takich programów operacyjnych jak: Pro-
gram Operacyjny „Innowacyjna gospodarka” 2007–
–2013 czy Program Operacyjny „Rozwój Polski
Wschodniej” 2007–2013. Stanowi to ponadto jeden
z elementów tzw. pakietu antykryzysowego prezesa
Rady Ministrów, tj. „Rządowego planu stabilności
i rozwoju”.
4. Innym przykładem inicjatywy ministra infra-
struktury, ukierunkowanej m.in. na zwiększenie do-
stępności usług telekomunikacyjnych, są działania
związane z przeglądem zakresu usługi powszechnej.
Minister infrastruktury, w związku z komunikatem
Komisji Europejskiej COM(2008) 572 z 2 września
2008 r.7) w sprawie drugiego przeglądu okresowego
zakresu usługi powszechnej w sieciach i usługach
łączności elektronicznej8), wszczął – niezależnie od
dyskusji na szczeblu Unii Europejskiej – debatę na
temat koncepcji włączenia szerokopasmowego dostę-
pu do Internetu do katalogu usługi powszechnej.
W odpowiedzi do ministerstwa wpłynęły stanowiska
i opinie środowiska telekomunikacyjnego, z których
wynika, że w chwili obecnej idea Internetu szeroko-
pasmowego w ramach usługi powszechnej nie znaj-
duje uzasadnienia. Minister infrastruktury stoi na-
tomiast na stanowisku, iż dynamiczny rozwój usług
6)
Zamieszczony na stronie internetowej Ministerstwa Infra-
struktury: http://bip.mi.gov.pl/pl/bip/projekty_aktow_prawnych/
projekty_ustaw/ustawy_telekomunikacja/proj_ust_usl_szeroko-
pasm
7)
Wersja polska – 25 września 2008 r.
8)
Zgodnie z art. 15 dyrektywy Parlamentu Europejskiego
i Rady nr 2002/22/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi
powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elek-
tronicznej praw użytkowników.
420
internetowych musi iść w parze z rozwojem infra-
struktury telekomunikacyjnej, w przeciwnym razie
znaczna część mieszkańców terenów mniej zurba-
nizowanych zostanie odcięta od najnowszych tech-
nologii. Obecnie minister infrastruktury oczekuje
na wznowienie dyskusji na ten temat na szczeblu
unijnym.
Kształt i zakres usługi powszechnej był także
przedmiotem prac nad nowelizacją tzw. pakietu dy-
rektyw telekomunikacyjnych w Radzie Unii Europej-
skiej, w których również aktywnie uczestniczyło Mi-
nisterstwo Infrastruktury.
Planuje się, że kwestia przyszłości usługi po-
wszechnej, w szczególności koncepcja rozszerzenia jej
zakresu o dostęp szerokopasmowy do Internetu, bę-
dzie przedmiotem konsultacji społecznych również
w bieżącym roku.
5. Obecnie w trwają także prace w zakresie no-
welizacji rozporządzenia ministra infrastruktury
z dnia 24 marca 2005 r. w sprawie szczegółowych
wymagań dotyczących świadczenia usługi powszech-
nej oraz wymagań dotyczących świadczenia usługi
szerokopasmowego dostępu do Internetu dla jedno-
stek uprawnionych9). Głównym celem nowelizacji jest
zwiększenie wymaganej minimalnej przepływności
łącza internetowego dla jednostek uprawnionych.
Działanie takie ma na celu stymulowanie procesu
wdrażania w życie idei społeczeństwa informacyjne-
go, co w konsekwencji spowoduje zmniejszenie dys-
proporcji między Polską a innymi państwami człon-
kowskimi Unii Europejskiej w dostępie do Internetu
oraz będzie przeciwdziałać występowaniu zjawiska
wykluczenia cyfrowego.
6. Kolejną inicjatywą, na którą warto zwrócić
uwagę, podjętą na rzecz zwiększenia dostępu do sie-
ci Internet jest przetarg przeprowadzony przez pre-
zesa UKE na rezerwację częstotliwości z zakresu
2570–2620 MHz na obszarze całego kraju przezna-
czonych do świadczenia usług telekomunikacyjnych
w sieciach szerokopasmowego dostępu bezprzewodo-
wego w służbie ruchomej. Zgodnie z warunkami
przetargu podmiot, który go wygra10), będzie zobo-
wiązany w zamian przez 3 lata świadczyć bezpłatnie
usługę dostępu do Internetu dla użytkowników koń-
cowych. Usługę tę można określić jako „Internet so-
cjalny”, ponieważ oferowane w jej ramach przepływ-
ności będą ograniczone w stopniu umożliwiającym
głównie kontakt internetowy z urzędem, wypełnie-
nie PIT drogą elektroniczną czy sprawdzenie cen to-
warów na giełdzie rolniczej. Zobowiązanie zwycięzcy
przetargu do świadczenia ww. opisanej usługi bez-
płatnego dostępu do Internetu w szczególności jest
podyktowane potrzebą wspierania rozwoju dostępu
9)
Dz. U. Nr 68, poz. 592.
10)
Decyzją z dnia 10 listopada 2009 r. prezes UKE dokonał
rezerwacji ww. częstotliwości na zwycięzcę tego przetargu,
tj. firmę Aero 2 sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie.
Dodatkowe informacje dostępne są na stronie internetowej
UKE: http://www.uke.gov.pl/uke/index.jsp?news_cat_id=168&news_
id=4810&layout=3&page=text&place=Lead01
do usług telekomunikacyjnych na terenach słabo zur-
banizowanych.
7. Z inicjatywy prezesa UKE utworzone zostało
także Krajowe Forum Szerokopasmowe11) – pełniące
rolę platformy współpracy administracji państwowej,
operatorów, instytucji finansowych i organizacji po-
zarządowych. W założeniu forum to stać się ma istot-
nym narzędziem komunikacji, bazą wiedzy oraz
czynnikiem sprzyjającym aktywizacji wszystkich
stron zaangażowanych w przyspieszenie rozwoju sze-
rokopasmowego dostępu do Internetu w Polsce. Do
głównych priorytetów Krajowego Forum Szerokopa-
smowego zaliczyć można m.in. rozwój i unowocze-
śnianie infrastruktury oraz likwidacja białych plam,
upowszechnianie i rozwijanie umiejętności informa-
tycznych, bezpieczeństwo użytkowników w sieci te-
lekomunikacyjnej, a także rozwój treści i funkcjonal-
ności w Internecie.
8. Prezes UKE opublikował również na stronie
internetowej urzędu12) „Poradnik dla samorządow-
ców na temat planowania i przygotowania koncepcji
budowy sieci szerokopasmowych na terenach wiej-
skich”. Zawiera on szczegółowe informacje dotyczące
całego procesu inwestycyjnego w tym zakresie – roz-
poczynając od założeń koncepcyjnych, a na eksplo-
atacyjnych kończąc. Poradnik prezentuje przykłado-
we rozwiązania techniczne i koszty, jakie są z nimi
związane. Zawiera wiele praktycznych wzorów doku-
mentów, takich jak wzór zamówienia czy umowy
z wykonawcą. Przyszły inwestor, stosując się do za-
wartych w podręczniku informacji, jest w stanie
uniknąć licznych błędów w zakresie prac nad rozbu-
dową regionalnych sieci szerokopasmowych.
9. Na stronie internetowej UKE opublikowana
została także poglądowa mapa popytu dotycząca
w szczególności usługi stacjonarnego szerokopasmo-
wego dostępu do sieci Internet. Jednym z najważniej-
szych celów tej publikacji jest identyfikacja miejsc,
gdzie istnieje faktyczne zapotrzebowanie na ww.
usługę, ale z różnych przyczyn jest ona niedostępna
dla użytkowników lub potencjalnych użytkowników.
Tego rodzaju mapy mają pomóc wszystkim chętnym
w uzyskaniu szczegółowych informacji o istniejących
na obszarze ich zamieszkania możliwościach w za-
kresie dostępu usług objętych zakresem map, jak
również mają posłużyć samym operatorom telekomu-
nikacyjnym do rozpoznania poziomu popytu na te
usługi i podjęcia procesów inwestycyjnych na obsza-
rach, gdzie ten popyt jest zgłaszany. Proces groma-
dzenia danych prezentowanych w mapach trwa i jest
procesem ciągłym. Analiza tzw. białych plam w do-
stępie do usług telekomunikacyjnych niewątpliwie
pozwoli zintensyfikować działania zmierzające do ich
ograniczenia na wybranych obszarach.
Działania administracji państwowej, których
przykłady przedstawione zostały powyżej, przyniosły
11)
http://www.forumszerokopasmowe.pl
12)
http://www.uke.gov.pl/uke/index.jsp?place=Lead24&news_
cat_id=374&news_id=2989&layout=9&page=text

wiele istotnych i dynamicznych zmian na rynku te-
lekomunikacyjnym, zarówno dla przedsiębiorców te-
lekomunikacyjnych jak i dla użytkowników końco-
wych. W krótkiej perspektywie czasu zaowocują one
zwiększeniem dostępności usług telekomunikacyj-
nych i zróżnicowaniem ofert, a pośrednio spadkiem
cen dla abonentów i użytkowników końcowych.
Pierwsze rezultaty tych działań są już widoczne, cho-
ciażby w postaci procentowego wzrostu polskich ro-
dzin posiadających dostęp do Internetu czy wykorzy-
stywania szerokopasmowego dostępu do sieci przez
polskich internautów (według danych Europejskiego
Urzędu Statystycznego) – o czym wspomniała pani
poseł w swojej interpelacji. Należy jednak wyraźnie
zaznaczyć, że zarówno zmiany legislacyjne, jak i przy-
stosowanie rynku telekomunikacyjnego do nowych
regulacji – a w konsekwencji wzrost rozwoju infra-
struktury – są procesem długotrwałym.
Podsumowując, w świetle powyższego należy
stwierdzić, że administracja państwowa podejmuje
i planuje stosowne działania celem m.in. zwiększenia
dostępności usług telekomunikacyjnych.
Wyrażam nadzieję, iż udzielone wyjaśnienia będą
dla pani poseł wyczerpujące.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Magdalena Gaj
Warszawa, dnia 26 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Grzegorza Pisalskiego
w sprawie przyczyn braku narkotesterów
w wyposażeniu Policji (5667)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
pisma z dnia 5 stycznia 2010 r. (sygn. SPS-024-5667/
10) przekazującego zapytanie posła na Sejm RP pana
Grzegorza Pisalskiego w sprawie przyczyny braku
narkotesterów w wyposażeniu Policji, uprzejmie
przedstawiam następujące informacje.
Na wstępie pragnę poinformować, iż wystąpienie
w jednostkach Policji braku urządzeń umożliwiają-
cych wstępną identyfikację osób znajdujących się pod
wpływem środków odurzających, tzw. narkotestów,
spowodowane jest przedłużającą się procedurą zaku-
pu przedmiotowych urządzeń. Wszczęte w połowie 2009 r.
postępowanie przetargowe w trybie przetargu nieogra-
niczonego na zakup 9470 sztuk urządzeń jednorazowego
użytku do wstępnego wykrywania w ślinie osób kieru-
jących pojazdami środków działających podobnie do al-
koholu ze względów proceduralnych – niezależnych od
zamawiającego – do chwili obecnej nie zostało zakoń-
czone.
421
Ogłoszenie o postępowaniu przetargowym zosta-
ło przekazane Urzędowi Oficjalnych Publikacji
Wspólnot Europejskich w dniu 11 sierpnia 2009 r.
i opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot
Europejskich pod nr 2009/S 154-224732. Termin
składania ofert został określony na dzień 23 września
2009 r.
Komenda Główna Policji realizuje zakup narkote-
stów w ramach tzw. zakupów scentralizowanych, do
których przystąpiły następujące jednostki Policji:
— Komenda Wojewódzka Policji w Katowicach –
zapotrzebowanie 5000 szt.,
— Komenda Wojewódzka Policji w Lublinie – za-
potrzebowanie 2000 szt.,
— Komenda Wojewódzka Policji w Kielcach – za-
potrzebowanie 200 szt.,
— Komenda Wojewódzka Policji w Radomiu – za-
potrzebowanie 1030 szt.,
— Komenda Wojewódzka Policji we Wrocławiu –
zapotrzebowanie 360 szt.,
— Komenda Wojewódzka Policji w Olsztynie – za-
potrzebowanie 880 szt.
Jednocześnie podkreślić należy, iż korzystanie
przez uczestników postępowania z dostępnych środ-
ków ochrony prawnej (zwłaszcza przez firmę Este-
derm, dostawcę narkotestów Rapid Stat zakupionych
przez Policję w 2007 r., do których funkcjonariusze
ruchu drogowego zgłaszają wiele uwag) spowodowa-
ło konieczność wielokrotnej zmiany terminów skła-
dania i otwarcia ofert. Wobec powyższego Krajowa
Izba Odwoławcza nakazała Komendzie Głównej Po-
licji dokonanie korekt w treści specyfikacji istotnych
warunków zamówienia, co wpłynęło na przedłużenie
terminu realizacji przedmiotowego zamówienia. Osta-
tecznie termin składania ofert określony został na
dzień 10 listopada 2009 r.
W postępowaniu o udzielenie zamówienia publicz-
nego ofertę złożyły dwie firmy, z których komisja
przetargowa dokonała wyboru najkorzystniejszej,
złożonej przez firmę Transcom International S. Ślę-
zak, W. Filipow z Paczkowa. W dniu 7 grudnia 2009 r.
firma PBS Polska – drugi uczestnik postępowania
– wniosła protest, który w dniu 9 grudnia 2009 r.
został odrzucony przez komisję przetargową. Firma
PBS Polska w ustawowym terminie odwołała się od
rozstrzygnięcia protestu wydanego przez komisję
przetargową do prezesa Urzędu Zamówień Publicz-
nych.
W chwili obecnej nie jest znany termin rozprawy
przed Krajową Izbą Odwoławczą. Najprawdopodob-
niej przedmiotowa rozprawa odbędzie się w lutym
2010 r. Dopiero po wydaniu orzeczenia przez Krajowa
Izbę Odwoławczą możliwe będzie podpisanie umowy
na zakup narkotestów.
Podkreślenia wymaga, iż brak narkotestów na
wyposażeniu Policji nie jest spowodowany ogranicze-
nia środków finansowych na zakupy wyposażenia dla
Policji, ani też wynikiem błędów i zaniedbań ze stro-
ny policyjnej logistyki.
Powyższe spowodowane jest możliwością korzy-
stania przez uczestników przetargów z ustawowych
422
środków ochrony prawnej (protesty, odwołania),
zwłaszcza przy zamówieniach dużej wartości. Do-
świadczenie w przedmiotowej materii wskazuje, że
ww. środki ochrony prawnej są często nadmiernie
wykorzystywane przez podmioty biorące udział w prze-
targu. Uczestnicy przetargów – nawet jeśli ich oferta
nie spełnia wymogów określonych w specyfikacji
istotnych warunków zamówienia, jest droższa od po-
zostałych lub uzyskała mniejszą ilość punktów – ko-
rzystają z możliwości wnoszenia protestów i odwo-
łań, co znacznie wydłuża w czasie prowadzone postę-
powania przetargowe. W efekcie powyższe uniemoż-
liwia dokonanie przez zamawiającego niezbędnych
zakupów w wymaganym terminie.
Komenda Główna Policji w celu zminimalizowania
skutków wynikających z nadmiernego korzystania
przez uczestników postępowań przetargowych z usta-
wowych środków ochrony prawnej i poprzez to umoż-
liwianie zawarcia wiążącej umowy z wykonawcą
w danym roku budżetowym wprowadziła konieczność
rozpoczynania postępowań o udzielenie zamówienia
publicznego ze znacznym wyprzedzeniem czasowym,
tj. w pierwszych miesiącach roku.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że rozpoczęcie
doposażania jednostek Policji w narkotesty możliwe
będzie w marcu 2010. Dotrzymanie tego terminu za-
leży jednak od czasu, w jakim nastąpi rozpatrzenie
przez Krajową Izbę Odwoławczą odwołania złożonego
przez firmę PBS Polska. Rozpatrzenie przedmiotowej
sprawy do 15 lutego 2010 r. umożliwi podpisanie
umowy na zakup narkotestów z wybranym wyko-
nawcą do końca lutego 2010 r., co z kolei będzie skut-
kowało możliwością zakończenia doposażenia jedno-
stek Policji w narkotesty do 30 kwietnia 2010 r.
Należy przy tym zaznaczyć, iż niezależnie od po-
wyższego przetargu w ramach środków budżetowych
na 2010 r. Komenda Główna Policji planuje dokonanie
dodatkowego zakupu narkotestów.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Adam Rapacki
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Grzegorza Tobiszowskiego
w sprawie planowanej licytacji komorniczej
mieszkań zakładowych Huty Jedność (5669)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na
przekazane przy piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r.,
znak SPS-024-5669/10, zapytanie pana posła Grze-
gorza Tobiszowskiego z dnia 23 grudnia 2009 r. w
sprawie planowanej licytacji komorniczej mieszkań
zakładowych Huty Jedność SA w likwidacji uprzej-
mie wyjaśniam, co następuje.
Postępowanie egzekucyjne regulowane jest prze-
pisami ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz.
296, z późn. zm.). Kontrola przebiegu postępowania
egzekucyjnego należy do właściwości sądów rejono-
wych i działających przy tych sądach komorników.
Jednym ze środków kontroli jest, stosownie do
art. 767 K.p.c., skarga na czynności komornika, któ-
rą składa się do sądu rejonowego, jeżeli ustawa nie
stanowi inaczej. Dotyczy to także zaniechania przez
komornika dokonania czynności. Do rozpoznania
skargi na czynności komornika właściwy jest sąd,
przy którym działa komornik. Jeżeli do prowadzenia
egzekucji został wybrany komornik poza właściwo-
ścią ogólną, skargę rozpoznaje sąd, który byłby wła-
ściwy wg ogólnych zasad.
Skargę może złożyć strona lub inna osoba, której
prawa zostały przez czynności lub zaniechanie ko-
mornika naruszone bądź zagrożone.
Skarga na czynność komornika powinna czynić
zadość wymaganiom pisma procesowego oraz okre-
ślać zaskarżoną czynność lub czynność, której zanie-
chano, jak również wniosek o zmianę, uchylenie lub
dokonanie czynności wraz z uzasadnieniem.
Skargę wnosi się do sądu w terminie tygodnio-
wym od dnia czynności, gdy strona lub osoba, której
prawo zostało przez czynność komornika naruszone
bądź zagrożone, była przy czynności obecna lub była
o jej terminie zawiadomiona, w innych wypadkach
– od dnia zawiadomienia o dokonaniu czynności stro-
ny lub osoby, której prawo zostało przez czynności
komornika naruszone bądź zagrożone, a w braku za-
wiadomienia – od dnia, w którym czynność powinna
być dokonana.
Mając powyższe na uwadze, uprzejmie informuję,
że przepisy prawa nie dają organom administracji
publicznej, w tym Ministerstwu Infrastruktury, moż-
liwości nadzoru czy też wpływania na działania sądu
i komornika.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Piotr Styczeń
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Środowiska
- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -
na zapytanie posła Jarosława Matwiejuka
w sprawie złóż rudy uranowej w okolicy
miejscowości Rajsk w woj. podlaskim (5670)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
zapytanie posła Jarosława Matwiejuka, przekazane

przy piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r., znak: SPS-024-
-5670/10, w sprawie złóż rudy uranowej w okolicy
miejscowości Rajsk w woj. podlaskim, poniżej przed-
stawiam informację w tym zakresie.
Wykonane w latach 1967–1976 prace geologiczno-
-poszukiwawcze doprowadziły do odkrycia i udoku-
mentowania złoża uranu „Rajsk”. Z uzyskanych da-
nych wynika, że zmineralizowane łupki występują
na głębokości od 400 do 800 m poniżej powierzchni
terenu. Średnia zawartość uranu w łupkach wynosi
70g/t. Udokumentowane zasoby uranu (bilansowe
i pozabilansowe) wynoszą 5320 t, natomiast zasoby
prognostyczne – 88 859 t. W złożu „Rajsk” podwyż-
szonym koncentracjom uranu towarzyszą koncentra-
cje wanadu i molibdenu.
Uboga mineralizacja (bardzo niska zawartość
uranu), a także znacząca głębokość występowania
poziomu zmineralizowanego przeczą informacjom
o rzekomych potężnych złożach uranu w okolicy miej-
scowości Rajsk. Charakter tej mineralizacji wyklucza
także podjęcie eksploatacji w dającej się przewidzieć
perspektywie czasowej, z uwagi na to, że byłaby ona
ekonomicznie nieopłacalna. Pragnę podkreślić, że
działalność polegająca na wydobywaniu kopalin ze
złóż jest prowadzona w Polsce na podstawie koncesji
udzielanej na wniosek zainteresowanego przedsię-
biorcy. W przypadku złóż uranu organem koncesyj-
nym jest minister środowiska. Do tej pory żaden
z przedsiębiorców nie wykazał zainteresowania pod-
jęciem eksploatacji uranu ze złóż krajowych.
Odpowiadając na pytanie dotyczące metody sto-
sowanej do ewentualnej eksploatacji złoża uranu
w Rajsku, uważam, że ze względu na łupkowy charak-
ter okruszcowania mogłaby to być podziemna metoda
wydobywania z przeróbką rudy na powierzchni tere-
nu, a zatem w sposób analogiczny do eksploatacji złóż
rudy miedzi na monoklinie przedsudeckiej.
W odniesieniu do pytania o przewidywane skutki
ekologiczne dla części woj. podlaskiego w związku
z ewentualnym rozpoczęciem eksploatacji uranu pra-
gnę zauważyć, że odpowiedź może mieć jedynie cha-
rakter teoretyczny, tym bardziej że nie prowadzono
analiz oddziaływania na środowisko potencjalnej
eksploatacji i przeróbki rud uranu w tym rejonie, ze
względu na to, że eksploatacja „Rajska” nigdy nie
była rozważana. Ze względu na możliwe podobień-
stwo w zakresie eksploatacji i przeróbki do wspo-
mnianych wcześniej rud miedzi największą uciążli-
wością byłyby składowiska odpadów poflotacyjnych.
Z uwagi na to, że zawartości potencjalnie odzyskiwa-
nych metali stanowiłyby ułamek procenta, można
stwierdzić, że praktycznie 100% wydobytych skał
stanowiłby odpad po przeróbce rud. Możliwe jest, że
odzysk uranu i innych metali, wskutek postępu tech-
nologicznego i potencjalnego zastosowania metody
biologicznego ługowania, odbywałby się w tzw. reak-
torach biologicznych. Koncentrat uranu, tzw. yellow
cake, jest poddawany procesowi wzbogacania w spe-
cjalistycznych zakładach, których jest zaledwie kilka
423
na świecie. W tej sytuacji dalsza przeróbka odbywa-
łaby się poza granicami Polski.
Przedstawione informacje dotyczą – zgodnie
z oczekiwaniem zawartym w zapytaniu – złoża
„Rajsk”. Pragnę dodatkowo wyjaśnić, że nie jest to
jedyny obszar w Polsce, gdzie w wyniku prowadzo-
nych w przeszłości badań geologicznych stwierdzono
przejawy mineralizacji uranowej. Takich rejonów jak
okolice Rajska jest w Polsce więcej: Sudety, Lubiń-
sko-Głogowski Okręg Miedziowy, Pomorze, Góry
Świętokrzyskie, Górny Śląsk. Stopień nasilenia mi-
neralizacji w poszczególnych rejonach jest zróżnico-
wany. Najbardziej perspektywicznym obszarem jest
rejon Mierzei Wiślanej, gdzie planuje się, w ramach
realizacji Polityki Energetycznej Polski do 2030 r,
przeprowadzenie szczegółowych prac geologicznych
w celu lepszego rozpoznania geologicznego i zebrania
informacji dotyczących parametrów, granic występo-
wania złoża uranu i jego zasobów.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Henryk Jacek Jezierski
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Gospodarki
- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -
na zapytanie posła Jarosława Matwiejuka
w sprawie zastępczej lokalizacji składowiska
odpadów radioaktywnych w Krasnopolu
w woj. podlaskim (5671)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
zapytania poselskiego pana posła Jarosława Matwie-
juka (znak SPS-024-5671/10) z dnia 5 stycznia 2010 r.
skierowanego do prezesa Rady Ministrów, w sprawie
zastępczej lokalizacji składowiska odpadów radioak-
tywnych w Krasnopolu w województwie podlaskim,
odpowiadając na przedstawione pytania, wyjaśniam:
Ad 1. Proszę o podanie, czy zastępcza lokalizacja
składowiska odpadów radioaktywnych w Krasnopo-
lu jest rozważana w dokumentach wytwarzanych
przez ministerstwo lub czy pojawia się w analizach
ekspertów, także tych, które mają charakter anali-
tyczny i wstępny.
Działania związane z wprowadzeniem energetyki
jądrowej przeprowadzane są i będą w Polsce zgodnie
z zaleceniami Międzynarodowej Agencji Energii Ato-
mowej opartymi na doświadczeniach krajów, które
z sukcesem, przy społecznej aprobacie, wdrożyły u sie-
bie program rozwoju energetyki jądrowej. Szczegóło-
we działania związane z wprowadzaniem energetyki
424
jądrowej określone są w przyjętym przez Radę Mini-
strów w dniu 11 sierpnia 2009 r. „Ramowym harmo-
nogramie działań dla energetyki jądrowej” oraz w przy-
jętej w dniu 10 listopada 2009 r. „Polityce energetycz-
nej Polski do roku 2030”, a w szczególności w stano-
wiącym do niej załącznik nr 3 „Programie działań
wykonawczych na lata 2009–2012”. Jednym z takich
działań są „Analizy i badania dotyczące lokalizacji
składowiska średnio- i niskoaktywnych odpadów
promieniotwórczych”. Celem tego działania jest usta-
lenie lokalizacji nowego składowiska odpadów pro-
mieniotwórczych nisko- i średnioaktywnych w związ-
ku z prawie całkowitym zapełnieniem obecnie eks-
ploatowanego składowiska – Zakładu Unieszkodli-
wiania Odpadów Promieniotwórczych (ZUOP) w Ró-
żanie. Konieczność budowy składowiska potęguje
fakt podjęcia działań zmierzających do wprowadze-
nia w Polsce energetyki jądrowej.
Wybrana na zlecenie Ministerstwa Gospodarki
firma dokona analizy mającej na celu ocenę możliwo-
ści lokalizacji w kraju składowiska nisko- i średnio-
aktywnych odpadów promieniotwórczych. W trakcie
tej analizy wykorzystane zostaną m.in. dotychczas
wykonane opracowania na ten temat oraz zostanie
przeprowadzona powtórna weryfikacja proponowa-
nych wcześniej 19 potencjalnych lokalizacji składo-
wisk. Żadna z tych potencjalnych lokalizacji nie znaj-
dowała się na terenie województwa podlaskiego i nie
było nawet wśród rozważanych Krasnopola.
Na podstawie ww. analizy wyznaczone zostaną
trzy optymalne lokalizacje składowiska odpadów
promieniotwórczych. Dla wytypowanych lokalizacji
przewiduje się prowadzenie szczegółowych badań,
które ostatecznie doprowadzą do ustalenia jednej
konkretnej lokalizacji składowiska. Prace obejmować
będą przeprowadzenie sondowań geofizycznych. Za-
kłada się ich wykonanie w 2010–2011 r.
Ad 2. W oparciu o jakie szczegółowe przesłanki
zostało wytypowane to miejsce na składowisko odpa-
dów radioaktywnych?
Krasnopol nie został wybrany na składowisko od-
padów radioaktywnych. Ponieważ ministerstwo do-
piero rozpoczyna działania związane ze znalezieniem
potencjalnej lokalizacji dla nowego składowiska ni-
sko- i średnioaktywnych odpadów promieniotwór-
czych, nie można w chwili obecnej wskazywać żadnej
potencjalnej lokalizacji. Działania dotyczące znale-
zienia lokalizacji prowadzone są i będą zgodnie z obo-
wiązującymi w tym zakresie standardami i zalece-
niami opracowanymi przez Międzynarodową Agencję
Energii Jądrowej (IAEA) w Wiedniu.
Dziękuję za zainteresowanie się kwestiami zwią-
zanymi z energetyką jądrową. Mam nadzieję, że
przedstawione powyżej wyjaśnienia oraz informacje
uzna Pan Marszałek za satysfakcjonujące.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Hanna Trojanowska
Warszawa, dnia 28 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Gospodarki
- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -
na zapytanie posła Jarosława Matwiejuka
w sprawie zastępczej lokalizacji składowiska
odpadów radioaktywnych we wsi Stare Tajno
w woj. podlaskim (5672)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
interpelacji poselskiej pana posła Jarosława Matwie-
juka, znak SPS-024-5671/10, z dnia 5 stycznia 2010 r.,
skierowanej do prezesa Rady Ministrów, w sprawie
zastępczej lokalizacji składowiska odpadów radioak-
tywnych we wsi Stare Tajno w woj. podlaskim, odpo-
wiadając na przedstawione pytania, wyjaśniam:
Ad l. Proszę o podanie, czy zastępcza lokalizacja
składowiska odpadów radioaktywnych we wsi Stare
Tajno jest rozważana w dokumentach wytwarzanych
przez ministerstwo lub czy pojawia się w analizach
ekspertów, także tych, które mają charakter anali-
tyczny i wstępny.
Działania związane z wprowadzeniem energetyki
jądrowej przeprowadzane są i będą w Polsce zgodnie
z zaleceniami Międzynarodowej Agencji Energii Ato-
mowej, opartymi na doświadczeniach krajów, które
z sukcesem, przy społecznej aprobacie, wdrożyły u sie-
bie program rozwoju energetyki jądrowej. Szczegóło-
we działania związane z wprowadzaniem energetyki
jądrowej określone są w przyjętym przez Radę Mini-
strów w dniu 11 sierpnia 2009 r. „Ramowym harmo-
nogramie działań dla energetyki jądrowej” oraz
w przyjętej w dniu 10 listopada 2009 r. „Polityce
energetycznej Polski do roku 2030”, a w szczególności
w stanowiącym do niej załącznik nr 3 „Programie
działań wykonawczych na lata 2009–2012”. Jednym
z takich działań są „Analizy i badania dotyczące lo-
kalizacji składowiska średnio- i niskoaktywnych od-
padów promieniotwórczych”. Celem tego działania
jest ustalenie lokalizacji nowego składowiska odpa-
dów promieniotwórczych nisko- i średnioaktywnych
w związku z prawie całkowitym zapełnieniem obec-
nie eksploatowanego składowiska – Zakładu Uniesz-
kodliwiania Odpadów Promieniotwórczych (ZUOP)
w Różanie. Konieczność budowy składowiska potę-
guje fakt podjęcia działań zmierzających do wprowa-
dzenia w Polsce energetyki jądrowej.
Wybrana na zlecenie Ministerstwa Gospodarki
firma dokona analizy mającej na celu ocenę możliwo-
ści lokalizacji w kraju składowiska nisko- i średnio-
aktywnych odpadów promieniotwórczych. W trakcie
tej analizy wykorzystane zostaną m.in. dotychczas
wykonane opracowania na ten temat oraz zostanie
przeprowadzona powtórna weryfikacja proponowa-
nych wcześniej 19 potencjalnych lokalizacji składo-
wisk. Żadna z tych potencjalnych lokalizacji nie znaj-
dowała się na terenie woj. podlaskiego i nie było na-
wet wśród rozważanych wsi Stare Tajno.

Na podstawie ww. analizy wyznaczone zostaną
3 optymalne lokalizacje składowiska odpadów pro-
mieniotwórczych. Dla wytypowanych lokalizacji
przewiduje się prowadzenie szczegółowych badań,
które ostatecznie doprowadzą do ustalenia jednej
konkretnej lokalizacji składowiska. Prace obejmować
będą przeprowadzenie sondowań geofizycznych. Za-
kłada się ich wykonanie w latach 2010–2011.
Ad 2. W oparciu o jakie szczegółowe przesłanki
zostało wytypowane to miejsce na składowisko odpa-
dów radioaktywnych?
Wieś Stare Tajno nie została wybrana na składo-
wisko odpadów radioaktywnych. Ponieważ minister-
stwo dopiero rozpoczyna działania związane ze zna-
lezieniem potencjalnej lokalizacji dla nowego składo-
wiska nisko- i średnioaktywnych odpadów promie-
niotwórczych, nie można w chwili obecnej wskazywać
żadnej potencjalnej lokalizacji. Działania dotyczące
znalezienia lokalizacji prowadzone są i będą zgodnie
z obowiązującymi w tym zakresie standardami i za-
leceniami, opracowanymi przez Międzynarodowa
Agencję Energii Jądrowej (1AIA) w Wiedniu.
Dziękuję za zainteresowanie się kwestiami zwią-
zanymi z energetyką jądrową. Mam nadzieję, że
przedstawione powyżej wyjaśnienia oraz informacje
uzna Pan Marszałek za satysfakcjonujące.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Hanna Trojanowska
Warszawa, dnia 28 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Artura Górskiego
w sprawie działań podejmowanych
przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych
dotyczących pisowni nielitewskich nazwisk
obywateli Litwy (5673)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na po-
wtórną interpelację pana posła Artura Górskiego
(pismo nr SPS-024-5673/10 z dnia 6 stycznia 2010 r.)
w sprawie działań podejmowanych przez Minister-
stwo Spraw Zagranicznych dotyczących pisowni nie-
litewskich nazwisk obywateli Litwy przedstawiam
następujące dodatkowe wyjaśnienia.
Jak już wcześniej informowaliśmy pana posła
A. Górskiego, od kilku miesięcy w Strasburgu na fo-
rum Komitetu Delegatów Ministrów trwa postępo-
wanie w sprawie rezolucji nt. wykonywania przez
Litwę ramowej konwencji o ochronie mniejszości na-
425
rodowych. Na polecenie MSZ Stałe Przedstawiciel-
stwo RP przy Radzie Europy zgłosiło poprawki do
projektu rezolucji krytykujące brak postępu w imple-
mentacji przez Litwę postanowień konwencji ramo-
wej do systemu prawnego Litwy, co uderza w prawa
polskiej mniejszości w tym kraju. Przyjęcie rezolucji
przedłuża się, ale w tym czasie, zarówno na oficjal-
nych posiedzeniach, w licznych konsultacjach, jak
i w mniej formalnych rozmowach temat nieprzestrze-
gania przez Litwę praw mniejszości jest prezentowa-
ny przedstawicielom wielu krajów.
Warto także odnotować, że w dniu 19 październi-
ka 2009 r. w Ambasadzie Szwecji w Wilnie odbyło się
seminarium poświęcone kwestiom dyskryminacji
i nietolerancji w Republice Litewskiej, podczas któ-
rego poruszone zostały także sprawy Polaków na Li-
twie. W seminarium udział wziął komisarz Rady
Europy ds. praw człowieka pan Thomas Hammar-
berg. Organizacje polskie na Litwie reprezentowane
były przez panów posłów M. Mackiewicza, J. Narkie-
wicza oraz pana T. Andrzejewskiego i pana E. Tru-
sewicza. Po zakończeniu seminarium w Ambasadzie
Szwedzkiej z inicjatywy Ambasady RP w Wilnie dla
liderów organizacji polskich przygotowano osobne
spotkanie z komisarzem panem T. Hammarbergiem
wraz z przedstawicielami mniejszości białoruskiej na
Litwie. Spotkanie to zostało zdominowane przez pro-
blematykę polską (dyskryminacja oświaty polskiej na
Litwie, problemy z publicznym używaniem języka
polskiego, brak uregulowań pisowni imion i nazwisk
w dokumentach tożsamości Polaków, dyskryminacja
w reprywatyzacji ziemi na Wileńszczyźnie, ataki wo-
bec obywateli litewskich polskiego pochodzenia po-
siadających Kartę Polaka oraz zarzuty związane
z działalnością i kampanią wyborczą AWPL). Dzia-
łacze polscy przekazali komisarzowi panu T. Ham-
marbergowi raport Stowarzyszenia „Wspólnota Pol-
ska” nt. przestrzegania praw mniejszości polskiej na
Litwie w tłumaczeniu na język angielski.
Chciałbym także wskazać najnowszą inicjatywę
Ministerstwa Spraw Zagranicznych, które wspólnie
z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych i Administra-
cji oraz Ministerstwem Pracy i Polityki Społecznej
zarekomendowało udział Polski w postępowaniu
o wydanie przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot
Europejskich orzeczenia wstępnego w sprawie C-391/
09 Runevič-Vardyn et Wardyn. W sprawie tej państwo
Małgorzata i Łukasz Wardynowie zaskarżają brak
możliwości zapisu w dokumentach litewskich nazwi-
ska pani Wardyn w wersji języka polskiego oraz litu-
anizację członu nazwiska pochodzącego od męża. Po-
stępowanie w tej sprawie dopiero się rozpoczyna
w Europejskim Trybunale Sprawiedliwości.
Ministerstwo Spraw Zagranicznych, nie wolne od
sceptycyzmu wynikającego z 15-letnich, bezskutecz-
nych starań o rozwiązanie problemu pisowni, anali-
zuje przedstawiony obecnie przez rząd pana A. Kubi-
liusa projekt ustawy o pisowni imion i nazwisk w do-
kumentach, niedawno zarejestrowany w Sejmie RL.
426
Odpowiadając na ostatnie pytanie pana posła
A. Górskiego, muszę stwierdzić, że przedstawiciele
MSZ spotykają się i rozmawiają z wieloma polityka-
mi, także z polskimi przedstawicielami w Parlamen-
cie Europejskim. I choć niezależni parlamentarzyści
nie uzgadniają stanowiska z polskim MSZ, to jestem
głęboko przekonany, że nasze poglądy i przyszłe dzia-
łania dla dobra społeczności polskiej na Litwie nie
będą rozbieżne.
Z wyrazami szacunku
Sekretarz stanu
Jan Borkowski
Warszawa, dnia 22 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Wojciecha Szaramy
w sprawie braku decyzji dotyczącej
finansowania usług pielęgniarek zadaniowych
w woj. śląskim (5674)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pana posła Wojciecha Szaramy przekazane
przy piśmie z dnia 6 stycznia 2010 r. (znak: SPS-024-
-5674/10), w sprawie braku decyzji dotyczącej finan-
sowania usług pielęgniarek zadaniowych w woje-
wództwie śląskim, uprzejmie proszę o przyjęcie na-
stępujących wyjaśnień.
W związku z likwidacją zadaniowej metody finan-
sowania świadczeń pielęgniarskich w podstawowej
opiece zdrowotnej do dnia 31 grudnia 2009 r. było
utrzymane finansowanie świadczeń pielęgniarskich
w POZ realizowanych na podstawie umów zawartych
przed dniem 1 sierpnia 2009 r., dla których warunki
umowy określały zadaniową formę finansowania
świadczeń.
W celu zapewnienia ciągłości opieki od dnia
1 stycznia do dnia 28 lutego 2010 r. świadczenia będą
realizowane przez pielęgniarską opiekę domową
w POZ finansowaną metodą zadaniową – na zasa-
dach obowiązujących w 2009 r. Zabezpieczenie tych
świadczeń nastąpiło poprzez przedłużenie umów
w zakresie pielęgniarki POZ – zadaniowa metoda fi-
nansowania oraz umów o udzielanie świadczeń pie-
lęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długo-
terminowej – pielęgniarska opieka długoterminowa
domowa.
Natomiast zasady kontraktowania usług pielę-
gniarskich od dnia 1 marca 2010 r. zgodnie z rozpo-
rządzeniem zmieniającym rozporządzenie w sprawie
świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pie-
lęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długo-
terminowej (Dz. U. Nr 217, poz. 1688) – będą udzie-
lane świadczeniobiorcom poprzez świadczenia pielę-
gnacyjne i opiekuńcze w ramach opieki długotermi-
nowej, na podstawie umów zawartych ze świadcze-
niodawcami po wcześniejszym przeprowadzeniu po-
stępowań konkursowych. Przepisy rozporządzenia
wskazują, że pielęgniarka będzie mogła jednoczaso-
wo opiekować się nie więcej niż 6 świadczeniobiorca-
mi przebywającymi pod różnymi adresami i nie wię-
cej niż 12 świadczeniobiorcami przebywającymi pod
tym samym adresem zamieszkania, np. w domu po-
mocy społecznej.
Nie wszyscy świadczeniobiorcy, którzy dotychczas
korzystali z pielęgniarskiej opieki domowej w POZ,
będą kwalifikowani do objęcia pielęgniarską opieką
długoterminową domową ze względu na obowiązują-
ce kryteria. Pielęgniarska opieka domowa w POZ
realizowana przez pielęgniarkę POZ w domu lub
w miejscu pobytu świadczeniobiorcy dotyczyła wy-
łącznie tych świadczeniobiorców, u których stwier-
dzono ograniczenie sprawności psychofizycznej spo-
wodowane procesem chorobowym i których ocena
stanu samoobsługi, według skali opartej na skali
Barthel, wynosi nie więcej niż 60 punktów. Nato-
miast do objęcia pielęgniarską opieką długotermino-
wą domową będą kwalifikowane osoby, u których
ocena stanu samoobsługi wynosiła od 0 do 40 punk-
tów według skali opartej na skali Barthel. Powyższe
nie oznacza jednak, iż osoby, które ze względu na ist-
niejące problemy zdrowotne wymagają udzielania sys-
tematycznych świadczeń pielęgniarskich, zostaną ich
pozbawione. Pielęgniarka POZ realizowała i w 2010 r.
nadal będzie zobowiązana, na podstawie umowy za-
wartej z funduszem, realizować kompleksową i odpo-
wiednią do stanu zdrowia opiekę pielęgniarską, za-
równo w warunkach ambulatoryjnych, jak i w wa-
runkach domowych, na rzecz zadeklarowanych do
niej świadczeniobiorców.
Jednocześnie należy podkreślić, że zadania pielę-
gniarki podstawowej opieki zdrowotnej może wyko-
nywać pielęgniarka, która w ramach kształcenia po-
dyplomowego uzyskała wymaganą specjalizację lub
ukończyła kurs kwalifikacyjny, ewentualnie jest
w trakcie kształcenia podyplomowego i podpisała
umowę z funduszem na realizację świadczeń pielę-
gniarki podstawowej opieki zdrowotnej lub jest za-
trudniona u świadczeniodawcy, który podpisał umo-
wę z funduszem na realizację tych świadczeń.
Pielęgniarki jako świadczeniodawcy działają w ra-
mach indywidualnych albo grupowych praktyk pie-
lęgniarskich lub NZOZ-u lub wykonują zadania u świad-
czeniodawcy (SPZOZ, NZOZ) w rodzaju świadczeń,
jakimi są świadczenia podstawowej opieki zdrowot-
nej. Kwalifikacje pielęgniarek, które realizowały
świadczenia pielęgniarki POZ w ramach zadaniowej
metody finansowania, są właściwe dla pielęgniarek,
które wyrażą chęć przystąpienia do konkursu na re-
alizację świadczeń gwarantowanych z zakresu świad-
czeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opie-
ki długoterminowej, co potwierdza fundusz. Dlatego

też ta grupa pielęgniarek ma możliwość realizacji
świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pie-
lęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długo-
terminowej lub może udzielać świadczeń pielęgniar-
ki podstawowej opieki zdrowotnej finansowanych
metodą kapitacyjną wobec zadeklarowanych świad-
czeniobiorców.
Mając na uwadze powyższe, należy jeszcze raz pod-
kreślić, iż wszyscy świadczeniobiorcy, którzy dokona-
li wyboru pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej
na podstawie deklaracji wyboru, niezależnie od przy-
jętej w umowie przez świadczeniodawcę metody finan-
sowania świadczeń, będą objęci kompleksową i odpo-
wiednią do stanu zdrowia opieką pielęgniarską, zgod-
nie z zakresem kompetencji pielęgniarki podstawowej
opieki zdrowotnej. Natomiast wobec osób wymagają-
cych wzmożonej opieki będą realizowane świadczenia
pielęgniarskiej opieki długoterminowej realizowanej
w domu świadczeniobiorcy.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Marek Haber
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Marzeny Machałek
w sprawie zapewnienia środków na działalność
kowarskiego posterunku straży pożarnej
w woj. dolnośląskim (5676)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
pisma z dnia 6 stycznia 2010 r. (sygn. SPS-024-5676/
10), przekazującego zapytanie posła na Sejm RP, pani
Marzeny Machałek, w sprawie zapewnienia środków
na działalność kowarskiego posterunku straży po-
żarnej w woj. dolnośląskim, uprzejmie przedstawiam
następujące informacje.
Na wstępie wskazać należy, iż posterunek Pań-
stwowej Straży Pożarnej w Kowarach funkcjonuje na
podstawie porozumienia zawartego pomiędzy ko-
mendantem miejskim Państwowej Straży Pożarnej
w Jeleniej Górze a burmistrzem miasta Kowar oraz
lokalną jednostką Ochotniczej Straży Pożarnej w Ko-
warach. Posterunek ten finansowany jest z budżetu
wojewody dolnośląskiego poprzez Komendę Woje-
wódzką Państwowej Straży Pożarnej we Wrocławiu
i Komendę Miejską Państwowej Straży Pożarnej
w Jeleniej Górze.
Zgodnie z zapisami ww. porozumienia Komenda
Miejska Państwowej Straży Pożarnej w Jeleniej Gó-
427
rze kierowała do Kowar dwóch strażaków z Jednost-
ki Ratowniczo-Gaśniczej Państwowej Straży Pożar-
nej Nr 1 w Jeleniej Górze (kierowcę i dowódcę zastę-
pu) oraz samochód gaśniczy. Pozostałą część obsady
samochodu stanowili członkowie z jednostki Ochot-
niczej Straży Pożarnej w Kowarach, w tym m.in. od-
powiednio przeszkolone osoby odbywające służbę
zastępczą. Siedzibą ww. posterunku jest budynek
Miejskiej Służby Ratowniczej w Kowarach.
Z uwagi na fakt, iż z dniem 31 grudnia 2009 r.
odstąpiono od możliwości pełnienia służby zastępczej
przez podlegających obowiązkowi służby wojskowej,
powstał problem z utrzymaniem na dotychczasowym
poziomie załogi posterunku.
Uwzględniając powyższe, samorząd terytorialny
podjął czynności mające na celu zapewnienie pełnej
obsady posterunku przez strażaków – ochotników
miejscowej ochotniczej straży pożarnej. Nie podjęto
działań zmierzających do likwidacji posterunku, po-
czyniono natomiast starania, by samorząd teryto-
rialny przeznaczył środki na finansowanie straża-
ków.
Pragnę ponadto poinformować, iż oprócz jedno-
stek Państwowej Straży Pożarnej na terenie powiatu
jeleniogórskiego i miasta Jeleniej Góry funkcjonują
33 jednostki ochrony przeciwpożarowej (w tym 6 jed-
nostek ochotniczej straży pożarnej włączonych jest
do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego). Na
terenie gmin: Kowary, Mysłakowice, Karpacz i Pod-
górzyn zlokalizowanych jest 13 jednostek ochrony
przeciwpożarowej, z czego jednostki Ochotniczej
Straży Pożarnej w Sosnówce i Ochotniczej Straży Po-
żarnej w Łomnicy włączone są do krajowego systemu
ratowniczo-gaśniczego.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Zbigniew Sosnowski
Warszawa, dnia 29 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Stanisława Pięty
w sprawie pogarszających się warunków
służby policjantów w woj. śląskim (5677)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pi-
smo z dnia 6 stycznia 2010 r. (sygn. SPS-024-5677/
10), przekazujące zapytanie posła na Sejm RP pana
Stanisława Pięty z dnia 30 grudnia 2009 r. w sprawie
pogarszających się warunków służby policjantów
428
w woj. śląskim, uprzejmie przedstawiam następujące
informacje.
Zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia ministra
spraw wewnętrznych i administracji z dnia 12 wrze-
śnia 2002 r. w sprawie przypadków otrzymywania
przez policjanta wyżywienia oraz norm tego wyży-
wienia (Dz. U. Nr 166, poz. 1366) norma dodatkowa
wyżywienia przysługuje jako posiłek profilaktyczny
bezpłatnie w naturze policjantowi pełniącemu w okre-
sie zimowym służbę na wolnym powietrzu co naj-
mniej przez 4 godziny dziennie.
Stosownie natomiast do § 1 rozporządzenia mini-
stra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 12
września 2002 r. w sprawie przypadków otrzymywa-
nia przez policjanta równoważnika pieniężnego w za-
mian za wyżywienie oraz wysokości tego równoważ-
nika (Dz. U. Nr 166, poz. 1367, z późn. zm.), policjant,
któremu rodzaj i warunki pełnienia służby lub wzglę-
dy techniczno-organizacyjne uniemożliwiają korzy-
stanie z wyżywienia przysługującego w naturze,
otrzymuje w zamian za wyżywienie równoważnik
pieniężny w wysokości równej wartości pieniężnej
przysługującej mu normy wyżywienia. Wysokość
równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie
przysługujące policjantowi zgodnie z normą, jako po-
siłek profilaktyczny, wynosi obecnie 2,71 zł (§ 3 pkt 2
ww. rozporządzenia).
Podkreślić należy, że wartości pieniężne norm
wyżywienia są jednakowe dla funkcjonariuszy
wszystkich służb podległych ministrowi spraw we-
wnętrznych i administracji.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Adam Rapacki
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
prokuratora krajowego,
zastępcy prokuratora generalnego
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Andrzeja Pałysa
w sprawie zaległych wynagrodzeń dla
pracowników likwidowanego zakładu
odzieżowego Collar Textil w Opatowie (5678)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
przekazane przy piśmie z dnia 6 stycznia 2010 r.,
nr SPS-024-5678/10, zapytanie posła Andrzeja Pały-
sa w sprawie zaległych wynagrodzeń dla pracowni-
ków likwidowanego zakładu odzieżowego Collar Te-
xtil w Opatowie, uprzejmie informuję, iż przekazano
je zgodnie z właściwością do Prokuratury Apelacyj-
nej w Krakowie z poleceniem procesowego rozpozna-
nia tego zapytania jako zawiadomienia o podejrzeniu
popełnienia przestępstwa uporczywego naruszania
praw pracowników likwidowanego zakładu odzieżo-
wego Collar Textil w Opatowie wynikających ze sto-
sunku pracy, tj. w kierunku przestępstwa z art. 218
§ 1 K.k. oraz spowodowania objęcia tej sprawy
zwierzchnim nadzorem służbowym.
O sposobie procesowego rozpoznania zostanie po-
wiadomiony zawiadamiający bezpośrednio przez pro-
kuraturę prowadzącą postępowanie.
Jednocześnie informuję, iż sprawa niniejsza bę-
dzie pozostawać w zainteresowaniu Prokuratury
Krajowej.
Z poważaniem
Prokurator krajowy,
zastępca prokuratora generalnego
Edward Zalewski
Warszawa, dnia 18 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie poseł Bożeny Kotkowskiej
w sprawie przyczyn braku narkotesterów
w wyposażeniu Policji (5679)
Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do
pisma z dnia 6 stycznia 2010 r. (sygn. SPS-024-5679/
10) przekazującego zapytanie posła na Sejm RP pani
Bożeny Kotkowskiej w sprawie przyczyny braku nar-
kotesterów w wyposażeniu Policji uprzejmie przed-
stawiam następujące informacje.
Na wstępie pragnę poinformować, iż wystąpienie
w jednostkach Policji braku urządzeń umożliwiają-
cych wstępną identyfikację osób znajdujących się pod
wpływem środków odurzających, tzw. narkotestów,
spowodowane jest przedłużającą się procedurą zaku-
pu przedmiotowych urządzeń. Wszczęte w połowie 2009 r.
postępowanie przetargowe w trybie przetargu nieogra-
niczonego na zakup 9470 sztuk urządzeń jednorazowego
użytku do wstępnego wykrywania w ślinie osób kieru-
jących pojazdami środków działających podobnie do al-
koholu ze względów proceduralnych – niezależnych od
zamawiającego – do chwili obecnej nie zostało zakoń-
czone.
Ogłoszenie o postępowaniu przetargowym zosta-
ło przekazane Urzędowi Oficjalnych Publikacji
Wspólnot Europejskich w dniu 11 sierpnia 2009 r.
i opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot
Europejskich pod nr 2009/S 154-224732. Termin
składania ofert został określony na dzień 23 września
2009 r.

Komenda Główną Policji realizuje zakup narkote-
stów w ramach tzw. zakupów scentralizowanych, do
którego przystąpiły następujące jednostki Policji:
— Komenda Wojewódzka Policji w Katowicach –
zapotrzebowanie 5000 sztuk,
— Komenda Wojewódzka Policji w Lublinie – za-
potrzebowanie 2000 sztuk,
— Komenda Wojewódzka Policji w Kielcach – za-
potrzebowanie 200 sztuk,
— Komenda Wojewódzka Policji w Radomiu – za-
potrzebowanie 1030 sztuk,
— Komenda Wojewódzka Policji we Wrocławiu –
zapotrzebowanie 360 sztuk,
— Komenda Wojewódzka Policji w Olsztynie – za-
potrzebowanie 880 sztuk.
Jednocześnie podkreślić należy, iż korzystanie
przez uczestników postępowania z dostępnych środ-
ków ochrony prawnej (zwłaszcza przez firmę Este-
derm, dostawcę narkotestów Rapid Stat zakupionych
przez Policję w 2007 r., do których funkcjonariusze
ruchu drogowego zgłaszają wiele uwag) spowodowa-
ło konieczność wielokrotnej zmiany terminów skła-
dania i otwarcia ofert. Wobec powyższego Krajowa
Izba Odwoławcza nakazała Komendzie Głównej Po-
licji dokonanie korekt w treści Specyfikacji Istotnych
Warunków Zamówienia, co wpłynęło na przedłużenie
terminu realizacji przedmiotowego zamówienia. Osta-
tecznie termin składania ofert określony został na
dzień 10 listopada 2009 r.
W postępowaniu o udzielenie zamówienia publicz-
nego ofertę złożyły dwie firmy, z których komisja
przetargowa dokonała wyboru najkorzystniejszej,
złożonej przez firmę Transcom International S. Ślę-
zak, W. Filipow z Paczkowa. W dniu 7 grudnia 2009 r.
firma PBS Polska – drugi uczestnik postępowania
– wniosła protest, który w dniu 9 grudnia 2009 r.
został odrzucony przez komisję przetargową. Firma
PBS Polska w ustawowym terminie odwołała się od
rozstrzygnięcia protestu wydanego przez komisję
przetargową do prezesa Urzędu Zamówień Publicz-
nych. W chwili obecnej nie jest znany termin rozpra-
wy przed Krajową Izbą Odwoławczą. Najprawdopo-
dobniej przedmiotowa rozprawa odbędzie się w lutym
2010 r. Dopiero po wydaniu orzeczenia przez Krajowa
Izbę Odwoławczą możliwe będzie podpisanie umowy
na zakup narkotestów.
Podkreślenia wymaga, iż brak narkotestów na
wyposażeniu Policji nie jest spowodowany ogranicze-
niami środków finansowych na zakupy wyposażenia
dla Policji ani też wynikiem błędów i zaniedbań ze
strony Policji. Powyższe spowodowane jest możliwo-
ścią korzystania przez uczestników przetargów z usta-
wowych środków ochrony prawnej (protesty, odwoła-
nia), zwłaszcza przy zamówieniach dużej wartości.
Doświadczenie w przedmiotowej materii wskazuje,
że ww. środki ochrony prawnej są często nadmiernie
wykorzystywane przez podmioty biorące udział w prze-
targu. Uczestnicy przetargów – nawet jeśli ich oferta
nie spełnia wymogów określonych w Specyfikacji
Istotnych Warunków Zamówienia, jest droższa od
429
pozostałych lub uzyskała mniejszą ilość punktów –
korzystają z możliwości wnoszenia protestów i odwo-
łań, co znacznie wydłuża w czasie prowadzone postę-
powania przetargowe. W efekcie powyższe uniemoż-
liwia dokonanie przez zamawiającego niezbędnych
zakupów w wymaganym terminie.
Komenda Główna Policji – w celu zminimalizowa-
nia skutków wynikających z nadmiernego korzysta-
nia przez uczestników postępowań przetargowych
z ustawowych środków ochrony prawnej i poprzez to
uniemożliwianie zawarcia wiążącej umowy z wyko-
nawcą w danym roku budżetowym – wprowadziła ko-
nieczność rozpoczynania postępowań o udzielenie za-
mówienia publicznego ze znacznym wyprzedzeniem
czasowym, tj. w pierwszych miesiącach roku.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że rozpoczęcie
doposażania jednostek Policji w narkotesty możliwe
będzie w marcu 2010 r. Dotrzymanie tego terminu
zależy jednak od czasu, w jakim nastąpi rozpatrzenie
przez Krajową Izbę Odwoławczą odwołania złożonego
przez firmę PBS Polska. Rozpatrzenie przedmiotowej
sprawy do 15 lutego 2010 r. umożliwi podpisanie
umowy na zakup narkotestów z wybranym wyko-
nawcą do końca lutego 2010 r., co z kolei będzie skut-
kowało możliwością zakończenia doposażenia jedno-
stek Policji w narkotesty do 30 kwietnia 2010 r.
Należy przy tym zaznaczyć, iż – niezależnie od
powyższego przetargu – w ramach środków budżeto-
wych na 2010 rok Komenda Główna Policji planuje
dokonanie dodatkowego zakupu narkotestów.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Adam Rapacki
Warszawa, dnia 25 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
ministra pracy i polityki społecznej
na zapytanie posła Jarosława Rusieckiego
w sprawie zaliczenia okresu urlopu
wychowawczego do okresu uprawniającego
do przejścia na świadczenie przedemerytalne
(5681)
Odpowiadając na pismo z dnia 8 stycznia br.,
znak: SPS-024-5681/10, przekazujące zapytanie po-
sła Jarosława Rusickiego w sprawie zaliczania okre-
su urlopu wychowawczego do okresu uprawniającego
do przejścia na świadczenie przedemerytalne, uprzej-
mie informuję:
Zgodnie z art. 2 obecnie obowiązującej ustawy
z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedeme-
rytalnych (Dz. U. Nr 120, poz. 1252) prawo do świad-
czenia przedemerytalnego nabywa osoba, która jest
430
zarejestrowana jako bezrobotna i pobierała bezpo-
średnio przed ubieganiem się o świadczenie przez
okres co najmniej 6 miesięcy zasiłek dla bezrobot-
nych oraz:
— do dnia rozwiązania stosunku pracy lub sto-
sunku służbowego, z powodu likwidacji zakładu pra-
cy lub niewypłacalności pracodawcy w rozumieniu
przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie
niewypłacalności pracodawcy, w którym była zatrud-
niona lub pozostawała w stosunku służbowym przez
okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co naj-
mniej 56 lat (kobieta) lub 61 lat (mężczyzna) i posia-
da okres uprawniający do emerytury wynoszący co
najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub
— do dnia rozwiązania stosunku pracy lub sto-
sunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu
pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i insty-
tucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001), w któ-
rym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż
6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat (kobieta) lub
60 lat (mężczyzna) oraz posiada okres uprawniający
do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla ko-
biet i 35 dla mężczyzn, lub
— do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nie-
przerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące
pozarolniczą działalność, w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887,
z późn. zm.) i za ten okres opłaciła składki na ubez-
pieczenie społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości
ukończyła co najmniej 56 lat (kobieta) lub 61 lat
(mężczyzna) i posiada okres uprawniający do emery-
tury wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat
dla mężczyzn, lub
— zarejestrowała się we właściwym urzędzie pra-
cy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy, pobieranej nieprze-
rwanie przez okres co najmniej 5 lat, i do dnia,
w którym ustało prawo do renty, ukończyła co naj-
mniej 55 lat (kobieta) lub 60 lat (mężczyzna) i osiągnę-
ła okres uprawniający do emerytury wynoszący co
najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub
— do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn
dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów
ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy, w którym była zatrudniona przez okres nie
krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający
do emerytury wynoszący co najmniej 35 lat dla ko-
biet i 40 lat dla mężczyzn, lub
— do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego roz-
wiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego
z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalno-
ści pracodawcy, u którego była zatrudniona przez
okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres
uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej
34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.
Kwestie związane z zaliczaniem do okresów
uprawniających do emerytury okresu urlopu wycho-
wawczego reguluje art. 7 ustawy z dnia 17 grudnia
1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubez-
pieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r.
Nr 153, poz. 1227), który w pkt 5 do okresów nie-
składkowych zalicza przypadające przed dniem na-
bycia prawa do emerytury lub renty okresu urlopu
wychowawczego, urlopu bezpłatnego udzielonego na
podstawie przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów
dla matek pracujących opiekujących się małymi
dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów bez-
płatnych oraz okresów niewykonywania pracy –
z powodu opieki nad dzieckiem:
a) w wieku do lat 4 – w granicach do 3 lat na
każde dziecko oraz łącznie – bez względu na liczbę
dzieci – do 6 lat,
b) na które ze względu na jego stan fizyczny, psy-
chiczny lub psychofizyczny przysługuje zasiłek pielę-
gnacyjny – dodatkowo w granicach 3 lat na każde
dziecko.
Ministerstwo zawsze stało na stanowisku, że
w przypadku określonym w lit. b należy zaliczać
okres urlopu wychowawczego niezależnie od tego, czy
osoba uprawniona do pobierania zasiłku pielęgnacyj-
nego korzystała z tego prawa, czy też nie. Podobne
stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z 20
marca 2008 r., sygnatura akt II UK 160/07, stwier-
dzając, że warunkiem zaliczenia okresu urlopu wy-
chowawczego, przypadającego przed dniem nabycia
prawa do emerytury lub renty, jest spełnienie prze-
słanek uzasadniających prawo do zasiłku pielęgna-
cyjnego, nawet wówczas gdy uprawniony nie korzy-
stał z tego prawa. Należy jednak pamiętać, że okresy
nieskładkowe nie mogą stanowić więcej niż 1/3 okre-
sów składkowych. Dlatego też każdy przypadek wy-
maga oddzielnej analizy całości dokumentacji.
Minister
Jolanta Fedak
Warszawa, dnia 3 lutego 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Jarosława Rusieckiego
w sprawie uregulowania stanu prawnego lasu
(5683)
Odpowiadając na zapytanie pana posła na Sejm RP
Jarosława Rusieckiego z dnia 21 grudnia 2009 r.
w sprawie wyjaśnienia sytuacji pana A. K., tj. czy las
jest kwalifikowany jako gospodarstwo rolne oraz jakie
są możliwości uregulowania stanu prawnego lasu, je-
żeli nie ma aktu własności, czy istnieje możliwość
uwłaszczenia, uprzejmie informuję, co następuje.

Za gospodarstwo rolne – w rozumieniu Kodeksu
cywilnego – uważa się grunty rolne wraz z gruntami
leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami
i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić
zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami
i obowiązkami związanymi z prowadzeniem gospo-
darstwa rolnego (art. 553 K.c.).
Zatem z cyt. wyżej kodeksowej definicji wynika,
iż las może wchodzić w skład gospodarstwa rolnego,
przy czym to, czy konkretna nieruchomość, będąca
gruntem leśnym, wchodzi w skład gospodarstwa rol-
nego, może stwierdzić organ administracyjny lub sąd
prowadzący określone postępowanie, jeżeli takiej
kwalifikacji wymagają przepisy regulujące to kon-
kretne postępowanie administracyjne, czy też sądo-
we, w określonym stanie faktycznym i prawnym.
Odnosząc się do kwestii możliwości uwłaszczenia,
należy wyjaśnić, iż ustawodawca, kierując się potrze-
bą sanacji stanów faktycznych, tj. samoistnego posia-
dania przez rolników nieruchomości wchodzących
w skład gospodarstw rolnych (nieruchomości rolnych
objętych w posiadanie na podstawie nieformalnych
umów przed dniem 4 listopada 1971 r.), uchwalił
w dniu 26 października 1971 r. ustawę o uregulowa-
niu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27,
poz. 250, z późn. zm.). Z założenia przewidziana tą
ustawą akcja uwłaszczeniowa miała być jednorazowa
i krótkotrwała. Dlatego też wykonanie ustawy po-
wierzono organom administracyjnym, wyłączając
w tym zakresie właściwość drogi sądowej. Zakłada-
no, że postępowanie administracyjne będzie szybsze.
W czasie realizacji ustawy okazało się jednak, że
w prowadzonych sprawach występuje zbyt wiele pro-
blemów, a rozwiązanie ich nasuwa spore trudności,
co w konsekwencji powoduje przedłużanie się akcji
uwłaszczeniowej. Ustawodawca postanowił więc wy-
mienioną ustawę uchylić, a rozpoznanie spraw o stwier-
dzenie nabycia na jej podstawie własności przez po-
siadaczy samoistnych przekazać sądom. Ta wola
ustawodawcy znalazła swój wyraz w ustawie z 26 mar-
ca 1982 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz o uchy-
leniu ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw
rolnych (Dz. U. Nr 11, poz. 81, z późn. zm.), która
weszła w życie z dniem 6 kwietnia 1982 r. Uchylając
ustawę o uregulowaniu własności gospodarstw rol-
nych ustawodawca zastrzegł wyraźnie, że nabycie na
jej podstawie nieruchomości rolnych, jako nabycie
z mocy prawa, zachowało moc bez względu na to, czy
do dnia 6 kwietnia 1982 r. zostało przez właściwy
organ administracyjny stwierdzone, czy też do tej
daty do stwierdzenia takiego nie doszło (art. 4 usta-
wy z 1982 r.) oraz że stwierdzenie nabycia własności
dokonane przez terenowy organ administracji pań-
stwowej stanowi wyłączny dowód nabycia (art. 10 tej
ustawy), podobnie jak stwierdzenie dokonane w cza-
sie późniejszym przez sąd.
Zatem w obecnie obowiązującym stanie prawnym
kwestia „możliwości uregulowania stanu prawnego
lasu”, poprzez uwłaszczenie posiadacza, może być
431
rozstrzygnięta jedynie w postępowaniu cywilnym
przed sądem.
Ponadto, odnosząc się do tej kwestii, należy wska-
zać na przepisy Kodeksu cywilnego regulujące pro-
blematykę zasiedzenia, które określają możliwość
nabycia własności nieruchomości przez posiadacza
samoistnego. W myśl art. 172 § 1 K.c. posiadacz nie-
ruchomości niebędący jej właścicielem nabywa wła-
sność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od
lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że
uzyskał posiadanie w złej wierze. Stosownie zaś do
art. 172 § 2 K.c. po upływie lat trzydziestu posiadacz
nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał
posiadanie w złej wierze.
Ocena spełnienia przesłanek wynikających z tych
przepisów należy oczywiście do sądu, do którego stro-
na zainteresowana może wystąpić ze stosownym
wnioskiem.
Sekretarz stanu
Kazimierz Plocke
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
ministra pracy i polityki społecznej
na zapytanie posła Jarosława Rusieckiego
w sprawie skutków prawnych przekazania
w drodze darowizny własnościowego prawa
do lokalu mieszkalnego przez osobę
przebywającą w domu opieki społecznej (5684)
W odpowiedzi na wystąpienie wicemarszałka Sej-
mu RP pana Krzysztofa Putry w sprawie zapytania
pana posła Jarosława Rusieckiego z dnia 21 grudnia
2009 r., dotyczącego skutków prawnych przekazania
w drodze darowizny własnościowego prawa do loka-
lu mieszkalnego przez osobę przebywającą w domu
pomocy społecznej, udzielam następujących wyja-
śnień.
Zgodnie z art. 61 ustawy z dnia 12 marca 2004 r.
o pomocy społecznej obowiązani do wnoszenia opłaty
za pobyt w domu pomocy społecznej są w kolejności:
1) mieszkaniec domu, a w przypadku osób małolet-
nich – przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka,
2) małżonek, zstępni przed wstępnymi,
3) gmina, z której osoba została skierowana do
domu pomocy społecznej,
przy czym osoby i gmina określone w pkt 2 i 3 nie
mają obowiązku wnoszenia opłat, jeżeli mieszkaniec
domu ponosi pełną odpłatność.
Opłaty za pobyt mieszkańca w domu pomocy spo-
łecznej nie wnoszą osoby, których dochód nie prze-
kracza kwoty 250% kryterium dochodowego na oso-
bę w rodzinie lub kryterium dochodowego na osobę
samotnie gospodarującą, zaś kwota ich dochodu po-
432
zostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa
niż 250% tego kryterium.
Zobowiązanie ponoszenia przez osoby trzecie od-
płatności za pobyt mieszkańca w domu pomocy spo-
łecznej oparte jest na więzach pokrewieństwa, co
oznacza, iż taki obowiązek spoczywa w pierwszej ko-
lejności na dzieciach, bez względu na to, czy otrzy-
mały od rodziców darowiznę własnościowego prawa
do lokalu mieszkalnego, czy też nie.
Organ może zwolnić zstępnych na ich wniosek,
częściowo lub całkowicie z tej opłaty, w szczególności
jeżeli:
1) wnoszą opłatę za pobyt innych członków rodzi-
ny w domu pomocy społecznej, ośrodku wsparcia lub
innej placówce;
2) występują uzasadnione okoliczności, zwłaszcza
długotrwała choroba, bezrobocie, niepełnospraw-
ność, śmierć członka rodziny, straty materialne po-
wstałe w wyniku klęski żywiołowej lub innych zda-
rzeń losowych;
3) utrzymują się z jednego świadczenia lub wyna-
grodzenia;
4) osoba obowiązana do wnoszenia opłaty jest
w ciąży lub samotnie wychowuje dziecko.
Niezależnie od treści ww. przepisów należy wyra-
zić opinię, iż za ponoszeniem odpłatności przez dzie-
ci za pobyt rodzica w domu pomocy społecznej prze-
mawiają zasady współżycia społecznego, takie jak
obowiązek opieki nad rodzicami oraz obowiązek opie-
ki nad osobami starszymi i chorymi.
Należy również zauważyć, iż na mocy art. 897 Ko-
deksu cywilnego, jeżeli po wykonaniu darowizny dar-
czyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obo-
wiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogace-
nia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak
do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwio-
nym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na
nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Ob-
darowany może jednak zwolnić się od tego obowiąz-
ku, zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia. Po-
nadto darczyńca może odwołać darowiznę, nawet już
wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem
niego rażącej niewdzięczności. Ponieważ jednak
przesłanki odwołania darowizny zawierają przepisy
Kodeksu cywilnego, wszelkie kwestie związane z ich
stosowaniem powinno rozstrzygać Ministerstwo
Sprawiedliwości.
Reasumując, przepisy ustawy o pomocy społecznej
nie przewidują szczególnego, odrębnego trybu pono-
szenia opłat za pobyt mieszkańca w domu pomocy
społecznej przez zstępnego obdarowanego przez dar-
czyńcę, np. własnościowym prawem do lokalu.
Minister
Jolanta Fedak
Warszawa, dnia 21 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
ministra pracy i polityki społecznej
na zapytanie posła Jarosława Rusieckiego
w sprawie możliwości uzyskania decyzji
o stwierdzeniu choroby zawodowej przez osobę
będącą na emeryturze (5685)
W odpowiedzi na zapytanie pana posła Jarosława
Rusieckiego w sprawie możliwości uzyskania decyzji
o stwierdzeniu choroby zawodowej przez osobę będą-
cą na emeryturze (wystąpienie marszałka Sejmu
z dnia 8 stycznia 2010 r., znak: SPS-024-5685/10)
uprzejmie wyjaśniam, że samo nabycie uprawnień
emerytalnych nie stanowi przeszkody prawnej w ubie-
ganiu się o stwierdzenie choroby zawodowej.
Rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika
lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego
zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po za-
kończeniu pracy w takim narażeniu, jeżeli wystąpiły
udokumentowane objawy chorobowe w okresie usta-
lonym w wykazie chorób zawodowych. Okres, w któ-
rym wystąpienie udokumentowanych objawów cho-
robowych upoważnia do rozpoznania choroby zawo-
dowej pomimo wcześniejszego zakończenia pracy
w narażeniu zawodowym, jest zróżnicowany w zależ-
ności od rodzaju schorzenia.
Wykaz chorób zawodowych wraz z okresem, w któ-
rym wystąpienie udokumentowanych objawów cho-
robowych upoważnia do rozpoznania choroby zawo-
dowej pomimo wcześniejszego zakończenia pracy
w narażeniu zawodowym, określa załącznik do rozpo-
rządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r.
w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869).
Definicja choroby zawodowej zawarta jest w usta-
wie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U.
z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.). Zgodnie z art.
2351 za chorobę zawodową uważa się chorobę wymie-
nioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyni-
ku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspor-
nie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została
ona spowodowana działaniem czynników szkodli-
wych dla zdrowia występujących w środowisku pracy
albo w związku ze sposobem wykonywania pracy,
zwanych „narażeniem zawodowym”.
Zgodnie z przepisami powołanego rozporządzenia
orzeczenie lekarskie w sprawie choroby zawodowej
wydają jednostki orzecznicze pierwszego i drugiego
stopnia. Decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej
albo decyzja o braku podstaw do stwierdzenia choro-
by zawodowej wydawana jest przez właściwego pań-
stwowego powiatowego inspektora sanitarnego. Od
decyzji tej przysługuje odwołanie do właściwego pań-
stwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego,
a od jego decyzji – skarga do wojewódzkiego sądu
administracyjnego.
Minister
Jolanta Fedak
Warszawa, dnia 3 lutego 2010 r.

Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Jarosława Rusieckiego
w sprawie możliwości przejścia na rentę
z tytułu przepracowanych lat pracy (5686)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapy-
taniem posła Jarosława Rusieckiego, przesłanym
przy piśmie z dnia 8 stycznia 2010 r., znak: SPS-024-
-5686/10, w sprawie możliwości przejścia na rentę
z tytułu przepracowanych lat pracy uprzejmie wyja-
śniam, co następuje.
Opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne
uprawnia do świadczeń pieniężnych na wypadek za-
istnienia określonych zdarzeń (ryzyk) ubezpieczenio-
wych, uniemożliwiających lub ograniczających dalsze
utrzymywanie się z pracy zarobkowej. Dostęp do
świadczeń pieniężnych zastrzeżony jest jednak dla
ubezpieczonych spełniających (poza opłacaniem skła-
dek) dodatkowe, ściśle określone ustawą warunki.
Ubezpieczenie rentowe ma zapewnić pracowniko-
wi ochronę w wypadkach losowej utraty środków do
życia zdobywanych własną pracą. Dlatego konieczny
jest ścisły związek między prawem do renty a pozo-
stawaniem w ubezpieczeniu w zasadzie do chwili wy-
stąpienia niezdolności do pracy. Utrzymanie tej za-
leżności gwarantują warunki do przyznania renty
z tytułu niezdolności do pracy określone w ustawie
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r.
Nr 39, poz. 353, z późn. zm.).
Zgodnie z art. 57 ust. 1 ww. ustawy uzyskanie
prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ma
ubezpieczony, który spełnienia łącznie następujące
warunki:
1) jest niezdolny do pracy,
2) posiada wymagany, stosownie do wieku, okres
składkowy i
nieskładkowy,
3) niezdolność do pracy powstała w okresie ubez-
pieczenia (okresach składkowych i nieskładkowych
wymienionych w pkt 2) albo nie później niż w ciągu
18 miesięcy od ustania tych okresów.
Jednym z warunków jest udowodnienie określo-
nego stażu ubezpieczeniowego, którego długość jest
uzależniona od tego, w jakim wieku nastąpiła utrata
zdolności do pracy. W przypadku osoby, która stała
się niezdolna do pracy po 30. roku życia, wymagane
jest udowodnienie 5-letniego stażu ubezpieczeniowe-
go w okresie ostatnich 10 lat przed zgłoszeniem wnio-
sku o rentę. W przypadku gdy wnioskodawca w chwi-
li zgłoszenia wniosku nie pozostaje w zatrudnieniu,
okres 10 lat liczy się od daty powstania niezdolności
do pracy. A zatem ustalając, czy wnioskodawca ma
wymagany staż ubezpieczeniowy, organ rentowy
bada 10-lecie poprzedzające datę zgłoszenia wniosku
433
lub datę powstania niezdolności do pracy – zależnie
od tego, co dla wnioskodawcy jest korzystniejsze.
Przepisy w tym zakresie są zatem elastyczne.
Z dniem 1 października 2003 r. warunki do uzy-
skania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy
zostały złagodzone ustawą z dnia 27 czerwca 2003 r.
o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268) poprzez
dodanie do art. 57 przepisu ust. 2 o treści: „Przepisu
ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który
udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wyno-
szący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla
mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy”.
Ustawodawca wyraźnie zwolnił taką osobę jedynie
z warunku udowodnienia, że niezdolność do pracy
powstała w czasie lub w ciągu 18 miesięcy od ustania
ubezpieczenia lub innego okresu wymienionego
w art. 57 ust. 1 pkt 3.
Zmiana ta umożliwiła więc uzyskanie renty
przez osoby, które stały się całkowicie niezdolne do
pracy po upływie 18 miesięcy od ustania ubezpie-
czenia (tj. w okresach innych niż wymienione w art. 57
ust. 1 pkt 3 ustawy), jeżeli udowodniły okres skład-
kowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat
dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny, w tym co naj-
mniej 5 lat w okresie ostatniego 10-lecia przed zgło-
szeniem wniosku o rentę lub powstaniem niezdol-
ności do pracy.
A zatem, zgodnie z tą regulacją, każda osoba, któ-
ra stała się niezdolna do pracy po ukończeniu 30.
roku życia, musi udowodnić, że w ciągu ostatniego
10-lecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub dniem
powstania niezdolności do pracy posiada przynajm-
niej 5-letni staż ubezpieczeniowy. Warunek ten musi
spełnić zarówno osoba, która ma jedynie 5-letni staż,
a więc minimalny wymagany okres, jak i ta, która
ma 20-letni lub 25-letni staż ubezpieczeniowy. Taka
konstrukcja przepisów gwarantuje, że renta z tytułu
niezdolności do pracy nie straci swojego ubezpiecze-
niowego charakteru.
Z nadesłanej do wglądu kopii decyzji Oddziału ZUS
w Kielcach z dnia 16 lutego 2009 r. wynika, że pan S.
Ł. za całkowicie niezdolnego do pracy uznany został
od dnia 31 października 2007 r. i w dziesięcioleciu
przed datą powstania niezdolności do pracy udowodnił
okres ubezpieczenia wynoszący 5 lat, 4 miesiące,
4 dni. Natomiast w dziesięcioleciu przed zgłoszeniem
wniosku o rentę udowodnił okres ubezpieczenia wy-
noszący 4 lata, 3 miesiące, 4 dni, a niezdolność do pra-
cy powstała w okresie dłuższym niż 18 miesięcy od
ustania ostatniego ubezpieczenia (ostatnie ubezpie-
czenie ustało z dniem 6 maja 2003 r.). Wobec niespeł-
nienia ustawowych warunków wniosek zainteresowa-
nego z dnia 25 listopada 2008 r. o rentę tytułu niezdol-
ności do pracy został załatwiony odmowie.
Pan S. Ł. mógłby uzyskać prawo do renty z tytu-
łu niezdolności do pracy pod warunkiem udowodnie-
nia 25-letniego stażu ubezpieczeniowego, w tym co
najmniej 5 lat okresów składkowych i nieskładko-
wych w dziesięcioleciu przed zgłoszeniem wniosku
o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do
434
pracy. Według organu rentowego zainteresowany ma
udokumentowany okres ubezpieczenia 21 lat, 6 mie-
sięcy, 4 dni, zamiast wymaganych 25 lat ubezpiecze-
nia, dlatego też organ rentowy odmówił mu prawa
do renty.
Trudna sytuacja materialna i rodzinna nie stano-
wi, mimo okresu ubezpieczenia zainteresowanego,
przesłanki nabycia prawa do renty z tytułu niezdol-
ności do pracy, nabycie prawa do tego świadczenia
zależy bowiem od spełnienia ustawowych, ściśle
określonych warunków.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Czesława Ostrowska
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Marka Polaka
w sprawie dalszych losów Pociągu Papieskiego
(5687)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie posła Marka Polaka w sprawie dalszych lo-
sów Pociągu Papieskiego przekazuję poniższe infor-
macje.
Pociąg Papieski jest wotum wdzięczności polskich
kolejarzy za pontyfikat Jana Pawła II. Od roku 2006
uruchamiany jest przez Przewozy Regionalne sp. z o.o.
Największym zainteresowaniem pielgrzymów cieszył
się w pierwszych dwóch latach kursowania. Z czasem
popyt na podróż tym pociągiem zmalał, natomiast
koszty jego kursowania nadal ponoszą wyłącznie
Przewozy Regionalne sp. z o.o. Pomimo wystąpień do
spółek z Grupy PKP żadna z nich nie zadeklarowała
chęci partycypowania w kosztach jego utrzymania
i eksploatacji, dlatego w rozkładzie jazdy 2009/2010
rozpatrywane jest kursowanie Pociągu Papieskiego
w następujących wariantach:
Wariant I
Kursowanie Pociągu Papieskiego w relacji Kra-
ków Główny – Kalwaria Zebrzydowska – Wadowice
– Bielsko-Biała jako pociągu regionalnego. Odjazd
z Krakowa Głównego o godz. 13.40, przyjazd do Wa-
dowic o godz. 15.10, a przyjazd do Bielska-Białej
o godz. 16.21. W kierunku powrotnym wyjazd z Biel-
ska-Białej o godz. 5.51, z Wadowic o godz. 7.13,
a przyjazd do Krakowa Głównego o godz. 8.47 (połą-
czenie obecnie rozdzielonych relacji pociągów). Po-
nadto Pociąg Papieski obsługiwałby dodatkowo jedną
parę planowych pociągów regionalnych w relacji
Bielsko-Biała – Wadowice – Bielsko-Biała: odjazd
z Bielska-Białej o godz. 16.42, przyjazd do Wadowic
o godz. 18.02, w kierunku powrotnym odjazd o godz.
20.00, przyjazd do stolicy Podbeskidzia o godz. 21.11,
co pozwoli na dogodne skomunikowanie w kierunku
Katowic w dni świąteczne.
Wariant II
W okresie wakacyjnym, tj. od 21 czerwca do 31
sierpnia 2010 r. uruchomienie jednej pary pociągów
w relacji Kraków – Wadowice – Kraków według na-
stępującego rozkładu jazdy: odjazd ze st. Kraków
Główny o godz. 8.37, st. Wadowice przyjazd o godz.
9.57. W drodze powrotnej wyjazd z Wadowic o godz.
15.54, przyjazd do Krakowa o godz. 17.13.
W okresie poza wakacjami spółka rozważa nastę-
pujące rozwiązania:
1) uruchomienie Pociągu Papieskiego w zestawie-
niu z drugim zespołem trakcyjnym, jako pociągu In-
terRegio nr 13120/1, odjazd z Warszawy Wschodniej
o godz. 7.12 do Wadowic i Zakopanego, rozłączanego
w Kalwarii Zebrzydowskiej na pociągi do Wadowic
(Pociąg Papieski) i Zakopanego (drugi zespół trak-
cyjny). Pociąg w drogę powrotną z Zakopanego wy-
ruszy o godz. 16.23, w Kalwarii Zebrzydowskiej zo-
stanie połączony z Pociągiem Papieskim, a do War-
szawy Wsch. przyjedzie o godz. 23.16;
2) Pociąg Papieski wyruszy z Wadowic o godz.
9.40 i od Krakowa Gł. do Warszawy Wschodniej
(przyjazd – 14.36) pojedzie w planie pociągu InterRe-
gio 31122; do Wadowic skład odjedzie z Warszawy
Wschodniej o godz. 17.58 w planie pociągu InterRegio
13124/5; przyjazd do Krakowa Głównego zaplanowa-
no na godz. 21.34, a do stacji docelowej pociąg doje-
dzie o godz. 23.
Ponadto w okresie szczytu pielgrzymkowego
w Częstochowie (sierpień) planowane jest wykorzysta-
nie Pociągu Papieskiego dla obsługi specjalnych po-
ciągów pielgrzymkowych, jak również relacji pocią-
gów InterRegio przebiegających przez Częstochowę
(Kraków – Częstochowa – Łódź). Co więcej, w związku
ze zbliżającą się beatyfikacją papieża Jana Pawła II,
Pociąg Papieski będzie obsługiwał kursy pociągów
przebiegające przez miejsca bliskie Ojcu Świętemu.
Zdaniem Przewozów Regionalnych sp. z o.o. za-
proponowana zmiana pozwoli zmaksymalizować
wszelkie korzyści płynące z funkcjonowania Pociągu
Papieskiego przy ograniczonych możliwościach fi-
nansowych organizatorów przewozów, którymi są
samorządy województw.
Usunięcie informacji o Pociągu Papieskim z trasy
Kraków – Wadowice wynika z zaprzestania jej stałej
obsługi przedmiotowym pociągiem.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Juliusz Engelhardt
Warszawa, dnia 2 lutego 2010 r.

Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Waldemara Wrony
w sprawie dostosowania zakładów opieki
zdrowotnej do wymogów, jakim powinny
odpowiadać pod względem fachowym
i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia ZOZ
(5688)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie posła Waldemara Wrony, przekazane przy
piśmie znak: SPS-024-5688/10, dotyczące interpre-
tacji rozporządzenia ministra zdrowia z dnia 10 li-
stopada 2006 r. w sprawie wymagań, jakim powinny
odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym
pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowot-
nej (Dz. U. Nr 213, poz. 1568, z późn. zm) uprzejmie
informuje, iż wymagania zawarte w tymże rozporzą-
dzeniu odnoszą się do wszystkich zakładów opieki
zdrowotnej. Ponadto należy zwrócić uwagę, że prze-
pisy ww. rozporządzenia oraz ustawy z dnia 30 sierp-
nia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotne (t.j. Dz. U.
14 z 2007 r., poz. 89, z późn. zm.) nie dają ministrowi
zdrowia uprawnień do wyrażania zgody na odstęp-
stwo od ww. wymagań.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Marek Haber
Warszawa, dnia 19 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Krzysztofa Putry
w sprawie remontów budynków
dworców kolejowych w woj. podlaskim (5689)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pana posła Krzysztofa Putry skierowane przy
piśmie nr SPS-024-5689/10 z dnia 8 stycznia 2010 r.
do ministra infrastruktury pana Cezarego Grabarczy-
ka w sprawie remontów budynków dworców kolejo-
wych w woj. podlaskim uprzejmie informuję.
W związku z wejściem w życie w dniu 6 grudnia
2008 r. zmian do ustawy o transporcie kolejowym,
umożliwiających pozyskiwanie środków publicznych
na finansowanie lub współfinansowanie wydatków
na budowę lub przebudowę dworców kolejowych,
w 2009 r. PKP SA przedstawiła Ministerstwu Infra-
435
struktury programy inwestycyjne opracowane zgod-
nie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 lipca
2006 r. w sprawie szczegółowego sposobu i trybu fi-
nansowania inwestycji z budżetu państwa. Programy
te dotyczą 33 obiektów dworcowych położonych na
głównych ciągach komunikacyjnych. W 2010 r. PKP
SA planuje przedstawienie kolejnych wniosków o do-
finansowanie przebudowy dworców ze środków bu-
dżetowych. Obecnie PKP SA dokonuje weryfikacji
dworców typowanych do przebudowy, wśród których
powinny znaleźć się również dworce z terenu
woj. podlaskiego.
Jednocześnie spółka prowadzi prace remontowo-
-modernizacyjne obiektów dworcowych ze środków
własnych.
W odniesieniu do wyszczególnionych w interpela-
cji pana posła dworców kolejowych w woj. podlaskim
uprzejmie informuję, iż:
1. Dworzec kolejowy w Łapach: W wyniku prze-
prowadzonej procedury przetargowej zlecono opraco-
wanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej na
modernizację dworca wraz z uzgodnieniami i pozwo-
leniem na budowę. Termin wykonania opracowania
upływa w II połowie 2010 r. Rozpoczęcie prac moder-
nizacyjnych planowane jest na 2011 r., planowane
nakłady na rok 2010 – 70 000 zł.
2. Dworzec kolejowy w Augustowie: prowadzone
są rozmowy w celu przekazania dworca władzom sa-
morządowym.
3. Dworzec kolejowy w Czyżewie: Wykonano pra-
ce związane z osuszaniem fundamentów i odwodnie-
niem budynku oraz dokonano wymiany stolarki
okiennej. Roboty będą kontynuowane w 2010 r. Roz-
poczęto już procedurę przetargową na wykonanie
przebudowy wewnętrznej budynku, w tym remont
toalet z przystosowaniem dla osób niepełnospraw-
nych (w 2009 r. wydatkowano kwotę 80 000 zł, a pla-
nowane nakłady na rok 2010 – 500 000 zł).
4. Dworzec kolejowy w Kuźnicy Białostockiej:
W roku 2009 kontynuowano roboty w zakresie po-
rządkowania gospodarki wodno-ściekowej w obrębie
budynku dworca oraz rozpoczęto budowę parkingu
wraz z odwodnieniem. Prace te będą kontynuowane
w 2010 r. W ubiegłym roku zamontowany został rów-
nież monitoring wizyjny (w 2009 r. wydatkowano
kwotę 680 000 zł, a planowane nakłady na rok 2010
– 300 000 zł).
5. Dworzec kolejowy w Sokółce: W 2009 r. wyko-
nano remont poczekalni, wymieniono stolarkę okien-
ną i drzwiową, osuszono fundamenty oraz zamonto-
wano monitoring wizyjny. W bieżącym roku zaplano-
wano remont elewacji budynku dworca oraz budowę
parkingu (w 2009 r. wydatkowano kwotę 260 000 zł,
a planowane nakłady na rok 2010 – 400 000 zł).
6. Dworzec kolejowy w Szepietowie: W 2009 r. do-
konano niezbędnych napraw i prac konserwacyjnych.
Na rok 2010 zaplanowano remont dachu budynku
dworca (w 2009 r. wydatkowano kwotę 2000 zł,
a planowane nakłady na rok 2010 – 60 000 zł).
436
Ponadto przedstawiam informację w odniesieniu
do innych dworców w woj. podlaskim:
1. Dworzec kolejowy w Czeremsze: W 2009 r. wy-
konano remont toalet, zamontowano monitoring wi-
zyjny. Na 2010 r. zaplanowano remont dachu, elewa-
cji wraz z wymianą stolarki okiennej. Planowane
nakłady na rok 2010 – 150 000 zł.
2. Dworzec kolejowy w Dąbrowie Białostockiej:
W 2009 r. odnowiono poczekalnię, wymieniono sto-
larkę drzwiową oraz wykonano instalację odgromo-
wą na kwotę 15 000 zł.
3. Dworzec kolejowy w Siemiatyczach: W 2010 r.
planowany jest remont dachu budynku dworca (pla-
nowane nakłady na rok 2010 – 60 000 zł).
4. Dworce kolejowe w Uchowie, Żedniu, Sokolu
Białostockim, Czuprynowie, Siemiatyczach, Nurzcu,
Bielsku Podlaskim, Knyszynie, Hajnówce: w 2009 r.
wykonano remonty bieżące i prace konserwacyjne.
Ogólny koszt robót – 150 000 zł.
Przedstawiając powyższe, należy stwierdzić, że
możliwość wsparcia procesu modernizacji dworców
ze środków publicznych stwarza realną szansę na
zasadniczą zmianę stanu technicznego i funkcjonal-
nego większej liczby obiektów dworcowych oraz sys-
tematyczną poprawę odbioru transportu kolejowego
w oczach społeczeństwa w perspektywie najbliższych
kilku lat.
Podsekretarz stanu
Juliusz Engelhardt
Warszawa, dnia 27 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Bogusława Kowalskiego
w sprawie mechanizmu wpłat wyrównawczych
do budżetu państwa dokonywanych
przez samorządy wojewódzkie (5690)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pi-
smo z dnia 8 stycznia 2010 r. nr SPS-024-5690/10
dotyczące zapytania posła Bogusława Kowalskiego
w sprawie niekorzystnego dla woj. mazowieckiego
mechanizmu wpłat wyrównawczych, zwanych jano-
sikowym, uprzejmie wyjaśniam, co następuje.
Obecny system wpłat do budżetu państwa, o któ-
rych mowa w art. 29, 30 i 31 ustawy z dnia 13 listo-
pada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu tery-
torialnego (Dz. U. z 2008 r. Nr 88, poz. 539, z późn. zm.),
z przeznaczeniem na część równoważącą (gminy
i powiaty) i część regionalną (województwa), jest
związany z systemem wyrównywania dochodów jed-
nostek samorządu terytorialnego w wyniku redy-
strybucji środków pomiędzy tymi jednostkami (sys-
tem poziomego wyrównywania dochodów).
Wysokość wpłat do budżetu państwa jednostek
samorządu terytorialnego ustalana jest według zo-
biektyzowanych kryteriów określonych w ustawie
o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.
Środki z obowiązkowych wpłat, w ramach mechani-
zmu solidarnościowego, wpływają do budżetu pań-
stwa, a następnie są w tej samej wysokości przeka-
zywane jednostkom samorządu terytorialnego.
Przepisy regulujące dokonywanie wpłat były
przedmiotem badania Trybunału Konstytucyjnego
(wyrok z dnia 23 października 1996 r. – sygn. akt
K/1/96 oraz wyrok z dnia 25 lipca 2006 r. – sygn. akt
K 30/04). Trybunał Konstytucyjny uznał, że „funk-
cjonowanie wpłat wyrównawczo-korekcyjnych (...)
jest konstytucyjnie dopuszczalne (...)”.
Wyrok z dnia 25 lipca 2006 r., w którym Trybunał
Konstytucyjny stwierdził zgodność z konstytucją art.
31 ust. 1 ustawy o dochodach jednostek samorządu
terytorialnego zapadł na wniosek m.in. Sejmiku Wo-
jewództwa Mazowieckiego.
Począwszy od 2008 r. część równoważąca subwen-
cji ogólnej dla gmin powiatów oraz część regionalna
dla województw są rozdzielane między poszczególne
jednostki według ustawowo określonych zasad. Do
końca 2007 r. zasady podziału były określone w roz-
porządzeniach ministra finansów.
Zgodnie z art. 25 ww. ustawy o dochodach jedno-
stek samorządu terytorialnego część regionalną sub-
wencji ogólnej, pochodzącą z wpłat województw, dzie-
li się:
— 20% – między województwa, w których stopa
bezrobocia jest wyższa od 110% średniej stopy bezro-
bocia w kraju,
— 40% – między województwa, w których po-
wierzchnia dróg wojewódzkich w przeliczeniu na
1 mieszkańca województwa jest wyższa od powierzch-
ni dróg wojewódzkich w kraju w przeliczeniu na
1 mieszkańca kraju,
— 10% – między województwa, w których PKB
w województwie w przeliczeniu na 1 mieszkańca wo-
jewództwa jest niższy od 75% PKB w kraju w przeli-
czeniu na 1 mieszkańca kraju,
— 15% – między województwa w zależności od
wysokości wydatków bieżących, poniesionych w roku
poprzedzającym rok bazowy, na regionalne kolejowe
przewozy pasażerskie,
— 15% – między województwa, w których plano-
wane dochody na rok budżetowy z tytułu części wy-
równawczej i kwot wchodzących w skład części regio-
nalnej subwencji ogólnej, pomniejszone o planowaną
kwotę wpłaty do budżetu państwa, są niższe od do-
chodów planowanych z tego samego tytułu na rok
bazowy.
W roku 2008 i 2009 r. dwa województwa dokonu-
jące wpłat do budżetu państwa, tj. woj. dolnośląskie
i woj. mazowieckie, otrzymały również część regio-
nalną subwencji ogólnej. W 2008 r. woj. dolnoślą-
skie otrzymało 14 897 484 zł (123% wpłaty), nato-

miast woj. mazowieckie – 71 458 919 zł (10% wpła-
ty), natomiast w 2009 r. woj. dolnośląskie otrzyma-
ło 41 192 158 zł (268% wpłaty), a woj. mazowieckie
– 156 256 916 zł (18% wpłaty).
Marszałek woj. mazowieckiego wystąpił do mini-
stra finansów w sprawie zmiany obecnie obowiązu-
jącego systemu ustalania wpłat do budżetu państwa.
Problematyka dokonywania wpłat sygnalizowana
była nie tylko przez woj. mazowieckie, ale również
przez miasta na prawach powiatu oraz omawiana
była na posiedzeniu Komisji Wspólnej Rządu i Samo-
rządu Terytorialnego.
W związku z postulatami strony samorządowej,
jako współprzewodnicząca Zespołu ds. Systemu Fi-
nansów Publicznych Komisji Wspólnej Rządu i Sa-
morządu Terytorialnego ze strony rządowej, zwróci-
łam się do współprzewodniczącego zespołu ze strony
samorządowej (pismo z dnia 30 września br.) o przed-
stawienie – w trybie pilnym – uzgodnionej propozycji
strony samorządowej w sprawie sposobu naliczania
wpłat do budżetu państwa.
Do chwili obecnej propozycja taka nie została
przedstawiona.
Wpłaty województw samorządowych do budżetu
państwa były także przedmiotem posiedzenia sejmo-
wej Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Re-
gionalnej w dniu 5 listopada 2009 r. W materiałach
przygotowanych na to posiedzenie Ministerstwo Fi-
nansów przedstawiło analizę wpłat jednostek samo-
rządu terytorialnego z przeznaczeniem na część rów-
noważącą i regionalną subwencji ogólnej i szczegóło-
wo odniosło się do rozwiązań zaproponowanych przez
marszałka woj. mazowieckiego.
Odnosząc się do propozycji woj. mazowieckiego
dotyczącej wprowadzenia zmian w ustawie o docho-
dach jednostek samorządu terytorialnego oraz do-
strzegając potrzebę dokonania modyfikacji systemu
finansowania jednostek samorządu terytorialnego,
rząd w porozumieniu ze stroną samorządową Komi-
sji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego po-
wołał zespół roboczy, którego zadaniem jest wypra-
cowanie strategicznych zmian w zakresie dochodów
jednostek samorządu terytorialnego.
W skład zespołu, który podjął już prace, wchodzą
przedstawiciele strony samorządowej Komisji Wspól-
nej Rządu i Samorządu Terytorialnego oraz repre-
zentanci ministra finansów, ministra spraw we-
wnętrznych i administracji oraz ministra infrastruk-
tury. W ramach prac zespołu rozważane będą różne
propozycje zmian w systemie finansowym jednostek
samorządu terytorialnego, w tym również przedsta-
wione przez marszałka woj. mazowieckiego.
Z wyrazami szacunku
Sekretarz stanu
Elżbieta Suchocka-Roguska
Warszawa, dnia 15 stycznia 2010 r.
437
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Bogusława Kowalskiego
w sprawie likwidacji Sądu Rejonowego
w Węgrowie (5691)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie pana posła Bogusława Kowalskiego w spra-
wie zamiaru likwidacji Sądu Rejonowego w Węgro-
wie, przesłane przy piśmie z dnia 8 stycznia 2010 r.,
nr SPS-024-5691/10, uprzejmie przedstawiam, co
następuje:
Nieuzasadnione różnice w zakresie wielkości po-
szczególnych apelacji, okręgów i sądów, dotyczące nie
tylko obszarów ich właściwości miejscowej, ale głów-
nie liczby wpływających spraw, a tym samym wiel-
kości struktur organizacyjnych, obciążenia sędziów
i etatyzacji zobowiązują do poszukiwania nowych
rozwiązań organizacyjnych, które umożliwią zmia-
nę tego niekorzystnego dla funkcjonowania wymia-
ru sprawiedliwości stanu. Podejmowane w Minister-
stwie Sprawiedliwości działania mają więc na celu
zapewnienie sądom odpowiednich warunków wyko-
nywania ich ustawowo określonych zadań, przy rów-
noczesnym poszanowaniu konstytucyjnych praw
obywateli.
Celem przeprowadzenia szczegółowej oceny ist-
niejącej struktury sądownictwa powszechnego oraz
wypracowania modelowych propozycji niezbędnych
zmian organizacyjnych, zarządzeniem z dnia l lip-
ca 2009 r. został powołany Zespół do spraw racjo-
nalizacji struktury organizacyjnej sądownictwa
powszechnego i powszechnych jednostek organiza-
cyjnych prokuratury. Dodatkowo powołano Grupę
roboczą ds. inwentaryzacji obiektów sądów rejono-
wych, która dokonała oceny stanu technicznego
jednostek mogących być w przyszłości przedmio-
tem ewentualnej reorganizacji.
Prowadzone prace nie zostały jeszcze zakończone
zatem zespół nie zarekomendował koncepcji reorga-
nizacji, wobec czego nie podjęto ostatecznych decy-
zji co do przyszłości konkretnych sądów rejonowych,
w tym Sądu Rejonowego w Węgrowie. Z uwagi na
powyższe, podjęte działania nie przybrały charakte-
ru legislacyjnego.
Ustosunkowując się z kolei do kwestii ewentual-
nego przeniesienia części zadań Sądu Rejonowego
w Węgrowie do innych sądów, wskazać trzeba, że
istotnie jednym z branych pod uwagę wariantów re-
organizacji jest przekształcenie niewielkich sądów
rejonowych w wydziały zamiejscowe do rozpoznawa-
nia podstawowych kategorii spraw, tzn. karnych,
cywilnych i wieczystoksięgowych. Przy czym zgodnie
z wcześniejszym stwierdzeniem również i ta koncep-
cja nie wyszła jeszcze poza fazę planowania.
438
Nawiązując do przywołanego przez pana posła
stanowiska Rady Powiatu Węgrowskiego w sprawie
zamiaru likwidacji sądu, warto nadmienić, że stano-
wisko Konwentu Wójtów i Burmistrzów Powiatu Wę-
growskiego z udziałem starosty powiatu węgrowskie-
go zostało przesłane przez władze lokalne ministrowi
sprawiedliwości i było przedmiotem rozważań wła-
ściwych komórek organizacyjnych ministerstwa.
Zarówno pan Krzysztof Fedorczyk starosta wę-
growski w piśmie z dnia 30 października 2009 r.,
jak i pani Anna Brodacka-Bartoszuk przewodniczą-
ca Rady Powiatu Węgrowskiego w piśmie z dnia
24 listopada 2009 r. oraz pan Jacek Kozłowski woje-
woda mazowiecki w piśmie z dnia 2 grudnia 2009 r.
zostali wyczerpująco poinformowani o celach plano-
wanej reformy i stanie zaawansowania prac w oma-
wianej kwestii.
Reasumując, pragnę zapewnić pana posła, że Mi-
nisterstwo Sprawiedliwości, prowadząc działania
w zakresie zmian ustroju sądownictwa powszechne-
go, kieruje się tym, aby decyzje w sprawach reorga-
nizacji struktury organizacyjnej poprzedzane były
wszechstronną analizą okoliczności zarówno o cha-
rakterze społecznym, jak i tych, które związane są
z dobrem wymiaru sprawiedliwości.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Jacek Czaja
Warszawa, dnia 26 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
ministra skarbu państwa
- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -
na zapytanie posła Kazimierza Gwiazdowskiego
w sprawie sytuacji w PZU SA (5692)
Odpowiadając na zapytanie pana posła Kazimie-
rza Gwiazdowskiego w sprawie sytuacji w PZU SA
(SPS-024-5692/10), pragnę poinformować, iż rząd
Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również minister
skarbu państwa, nie ma prawnych możliwości inge-
rencji w plany Zarządu PZU SA w zakresie prze-
kształceń organizacyjnych opisanych w ww. zapyta-
niu. Skarb Państwa jest większościowym akcjonariu-
szem spółki, posiadającym 50,19-procentowy udział
w jej kapitale zakładowym. Minister skarbu państwa
sprawuje nadzór właścicielski nad PZU SA z racji
posiadanych akcji spółki, w ramach określonych
przepisami prawa, poprzez udział swoich przedsta-
wicieli i wyrażanie stanowiska na walnych zgroma-
dzeniach oraz udział swoich przedstawicieli w radzie
nadzorczej spółki. Powyższe nie uprawnia jednak mi-
nistra skarbu państwa do wydawania zarządowi ja-
kichkolwiek poleceń w kwestiach dotyczących zmian
organizacyjnych w spółce.
Niemniej jednak, w związku z wcześniejszą kore-
spondencją dotyczącą planowanego zamknięcia m.in.
Centrum Likwidacji Szkód w Białymstoku, Minister-
stwo Skarbu Państwa wystąpiło do Zarządu PZU SA
z prośbą o stanowisko w sprawie. Zgodnie z przeka-
zanymi w grudniu 2009 r. informacjami planowane
przez spółkę przedsięwzięcie nie przewiduje likwida-
cji czy zamknięcia opisanych centrów likwidacji
szkód. Reorganizacja dotyczyć ma wyłącznie zmiany
zakresu funkcji realizowanych przez te centra oraz
ich usytuowania w strukturze spółki. Jest ona kon-
sekwencją trwającego od lat procesu optymalizacji
w obszarze likwidacji szkód w spółce, zarówno w per-
spektywie polepszenia jakości obsługi klienta, dosko-
nalenia procesów likwidacyjnych, jak i racjonalizacji
kosztów prowadzonej działalności. Zamiarem spółki
jest centralizacja funkcji likwidacyjnych, które nie są
związane z bezpośrednią obsługą klienta. Centrali-
zacja procesów back-office jest naturalnym kierun-
kiem ewolucji wszelkich organizacji działających
w warunkach rynkowych i wynika zarówno z możli-
wości technologicznych, jak i z konieczności optyma-
lizacji kosztów działalności. W obszarze likwidacji
szkód PZU SA konsekwentnie buduje nowoczesny
i przyjazny klientom system obsługi. W ocenie spółki
planowane zmiany nie wpłyną na obniżenie poziomu
obsługi klienta. Po centralizacji zadań back-office
podstawową funkcją centrów likwidacji szkód będzie
pełna obsługa klienta, co pozwoli skoncentrować się
na podnoszeniu jakości i profesjonalizmu tej usługi.
Przy podejmowaniu decyzji o reorganizacji wybra-
nych centrów likwidacji szkód Zarząd PZU SA będzie
kierował się racjonalizacją rynkową i kosztową, wła-
ściwą dla instytucji komercyjnych, mając jednocze-
śnie na uwadze potrzeby klienta i zagwarantowanie
dostępności oraz kompleksowości usług na rynkach
lokalnych.
Opisane powyższej plany PZU SA w zakresie
zmian organizacyjnych nie wymagają zgody ministra
skarbu państwa, jako akcjonariusza spółki. Dlatego
też Skarb Państwa nie ma możliwości wpływu na
ewentualne decyzje zarządu spółki w tej sprawie.
Minister
Aleksander Grad
Warszawa, dnia 3 lutego 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów
- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -
na zapytanie posła Kazimierza Gwiazdowskiego
w sprawie protestu dystrybutorów
lekkiego oleju opałowego (5693)
Szanowny Panie Marszałku! W związku ze skie-
rowanym do prezesa Rady Ministrów przy piśmie

z dnia 18 stycznia 2010 r., znak: SPS-024-5693/10,
zapytaniem poselskim pana posła Kazimierza Gwiaz-
dowskiego z dnia 4 stycznia 2010 r. w sprawie prote-
stu sprzedawców lekkiego oleju opałowego uprzejmie
wyjaśniam, co następuje.
Lekki olej opałowy posiada tożsame właściwości
fizykochemiczne z olejem napędowym stosowanym
w silnikach wysokoprężnych. W celu przeciwdziała-
nia nieprawidłowościom związanym z nieuprawnio-
nym wykorzystywaniem do celów napędowych niżej
opodatkowanego lekkiego oleju opałowego, służby
podległe ministrowi finansów od wielu lat podejmują
działania eliminujące tego rodzaju patologie z życia
gospodarczego. Przykładowo, wzorem innych krajów,
w Polsce już od kilku lat funkcjonuje znakowanie za
pomocą nieusuwalnego znacznika i barwienie na
czerwono olejów opałowych oraz olejów napędowych
przeznaczonych na cele opałowe. Jednym z elemen-
tów systemu kontroli prawidłowości obrotu olejami
opałowymi jest instytucja oświadczeń o przeznacze-
niu tych wyrobów na cele opałowe.
Chciałbym podkreślić, iż główne tezy protestu
dotyczą poprzedniego stanu prawnego, tj. kontroli
oświadczeń przeprowadzonych przez organy podat-
kowe za okres od 1 maja 2004 r. do 28 lutego 2009 r.,
w którym obowiązywały regulacje rozporządzenia
ministra finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w spra-
wie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U.
Nr 87, poz. 825, z późn. zm.) – zwanego dalej rozpo-
rządzeniem, wydanego na podstawie ustawy z dnia
23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U.
Nr 29, poz. 257, z późn. zm.).
W rozporządzeniu tym szczegółowo określono za-
kres danych, jakie powinny zawierać oświadczenia,
a od 15 września 2005 r. również miesięczne zesta-
wienia tych oświadczeń (zmiana wprowadzona roz-
porządzeniem ministra finansów z dnia 13 września
2005 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ob-
niżenia stawek podatku akcyzowego – Dz. U. Nr 177,
poz. 1473), tryb ich uzyskiwania od nabywców oraz
tryb i terminy przekazywania organom podatkowym.
Wobec regulacji dotyczących oświadczeń wielokrot-
nie podejmowano działania zmierzające do doprecy-
zowania ich brzmienia i jednolitego ich stosowania.
Należy podkreślić, iż wprowadzenie do porządku
prawnego instytucji oświadczeń z założenia winno
opierać się na zgodności zawartych w nich treści ze
stanem faktycznym. Jednakże z regulacji zawartych
w przywołanym rozporządzeniu nie wynikał obowią-
zek ustalania prawdziwości i wiarygodności treści
składanych przez nabywców ww. wyrobów oświad-
czeń.
Wobec faktu, iż przed 1 marca 2009 r. ustawodaw-
ca nie nałożył na sprzedającego obowiązku spraw-
dzania prawdziwości danych zawartych w składa-
nych oświadczeniach, nie można było w stosunku do
niego wyciągać konsekwencji podatkowych. Obowią-
zujące przepisy nie obligowały podatnika do odmowy
sprzedaży oleju opałowego z zastosowaniem obniżo-
nej stawki podatku akcyzowego w sytuacji złożenia
439
przez kupującego kompletnego pod względem formal-
nym i czytelnego oświadczenia. Natomiast niezłoże-
nie przez nabywcę oświadczenia lub podanie w oświad-
czeniu niepełnych informacji, tj. niespełnienie wymo-
gów formalnych określonych przepisami, stanowiło
dla sprzedawcy podstawę do odmowy sprzedaży ww.
wyrobów po cenie zawierającej stawkę akcyzy wła-
ściwą dla olejów przeznaczonych na cele opałowe.
Należy zatem uznać, iż sam fakt uzyskania
oświadczenia zawierającego w swojej treści wszystkie
elementy określone w przepisach dawał podatnikowi
prawo do stosowania obniżonej stawki akcyzy na
przedmiotowe wyroby.
W związku z czym obowiązkiem sprzedającego
było uzyskanie od nabywcy oświadczenia określonej
treści, załączenie go do dokumentów, złożenie mie-
sięcznego zestawienia uzyskanych oświadczeń. Przyj-
mując od nabywców przedmiotowe oświadczenia,
sprzedający winien dokonać ich weryfikacji formal-
nej, tj. ocenić, czy zawierają one wszystkie wymagane
przepisami dane.
Jednolita linia orzecznictwa w tym zakresie
ukształtowała się w 2008 r. (wyroki NSA z dnia
8 stycznia 2008 r. sygn. akt I FSK 81/07, z dnia
19 marca 2008 r. sygn. akt I FSK 498/07, z dnia
1 kwietnia 2008 r. sygn. akt I FSK 1483/07, z dnia 22
kwietnia 2008 r. sygn. akt I FSK 390/07). Wcześniej-
sze rozstrzygnięcia, zwłaszcza orzecznictwo woje-
wódzkich sądów administracyjnych, były rozbieżne.
Naczelny Sąd Administracyjny prezentuje w tym
zakresie jednolity pogląd, iż tylko kompletnie wypeł-
nione oświadczenia uprawniają sprzedawcę oleju opa-
łowego do zastosowania obniżonej stawki podatku
akcyzowego. Z uwagi na istniejącą jednolitą linię
orzecznictwa NSA organy podatkowe winny ją
uwzględniać adekwatnie do stwierdzonego stanu fak-
tycznego i prawnego konkretnej sprawy.
Niemniej należy podkreślić, iż w stanie prawnym
od 1 maja 2004 r. do 28 lutego 2009 r. sprzedający nie
tylko nie miał obowiązku weryfikowania prawdziwo-
ści wymaganych oświadczeń, ale też nie miał ku
temu stosownych instrumentów. W takim zaś przy-
padku, gdy w świetle zebranego w sprawie materiału
dowodowego stwierdzono, że sprzedawca posiadał
fałszywe oświadczenia o przeznaczeniu ww. wyro-
bów, a nie zdołano udowodnić sprzedawcy, iż wiedział
o nieprawdziwości tych oświadczeń, wówczas nie
może on ponosić ich konsekwencji. Każdy przypadek
wymaga jednak indywidualnego rozpatrzenia przez
organy podatkowe.
Organy podatkowe, prowadząc kontrole zasadno-
ści korzystania przez dystrybutorów oleju opałowego
z obniżonej stawki podatku akcyzowego przy sprze-
daży oleju opałowego na cele grzewcze, analizują po-
bierane przez nich oświadczenia pod względem for-
malnym, tj. spełnienia wymogów określonych w prze-
pisach prawa. Ponadto dokonują ich oceny pod wzglę-
dem materialnym, tzn. przeprowadzają identyfikację
osób je składających, a także konfrontują (w ramach
czynności sprawdzających, przesłuchań, oględzin)
440
dane z oświadczeń z rzeczywistym wykorzystaniem
oleju opałowego. W każdym przypadku ostateczna
ocena zasadności korzystania z preferencyjnej staw-
ki podatku akcyzowego przez kontrolowany podmiot
jest dokonywana na podstawie całości materiału do-
wodowego zebranego w trakcie postępowania podat-
kowego.
Przedstawione powyżej działania wynikają z upraw-
nień, jakie posiadają organy podatkowe do oceny ze-
branych w trakcie kontroli dowodów, m.in. oświad-
czeń z punktu widzenia ogólnych zasad postępowa-
nia podatkowego, a przede wszystkim zasady swo-
bodnej oceny dowodów określonej w art. 191 ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U.
Nr 8, poz. 60, z późn. zm.). Ocena dowodów prowa-
dzona jest pod kątem ich znaczenia i wartości dla
toczącego się postępowania kontrolnego.
Jednocześnie należy podkreślić, że organy podat-
kowe prowadzą postępowanie kontrolne w sposób
samodzielny i w ramach obowiązującego prawa do-
konują interpretacji przepisów mających zastosowa-
nie w sprawie. Stąd też wszelka ingerencja w kompe-
tencje organów podatkowych mogłaby podważyć ich
obiektywność, a ponadto naruszyć zasadę dwuin-
stancyjności postępowania podatkowego, o której
mowa w art. 127 Ordynacji podatkowej.
Obowiązek weryfikacji przez sprzedawców nie-
których danych zawartych w oświadczeniach wpro-
wadzony został od 1 marca 2009 r., czyli z dniem
wejścia w życie ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o po-
datku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11,
z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą”.
Zgodnie z art. 89 ust. 5 ustawy sprzedawca olejów
opałowych został zobowiązany do uzyskania od na-
bywcy oświadczenia o przeznaczeniu nabywanych
wyrobów na cele opałowe. Ustawodawca w art. 89
ust. 9 ustawy zobowiązał osobę fizyczną nabywającą
te paliwa do okazania sprzedawcy dokumentu stwier-
dzającego jego tożsamość. Równolegle z tym obowiąz-
kiem, zgodnie z art. 89 ust. 10 ustawy, sprzedawcy
zyskali jednak dodatkowe narzędzie w postaci usta-
wowego uprawnienia do odmowy sprzedaży tych wy-
robów w przypadku, gdy:
— nabywca odmawia okazania dowodu tożsamości,
— dane zawarte w oświadczeniu są niekompletne
lub nie zgadzają się z danymi w okazanym dokumen-
cie tożsamości.
Powyższe uprawnienia ułatwiające sprzedawcy
znaczne ograniczenie możliwości wystąpienia niepra-
widłowości w „systemie” oświadczeń weszły w życie
z dniem 1 marca 2009 r.
Zatem przepisy ustawy nakładają na sprzedawcę
obowiązek weryfikacji danych zawartych w składa-
nych oświadczeniach tylko w zakresie ich komplet-
ności, czytelności oraz zgodności z danymi wynika-
jącymi z dowodu osobistego lub innego dokumentu
stwierdzającego tożsamość nabywcy. Należy jednak
podkreślić, że sprzedawca posiada także wiedzę na
temat ilości, rodzaju i przeznaczeniu olejów opało-
wych oraz adresu, pod jaki dostarcza zamówione wy-
roby, gdyż na tym polega charakter prowadzonej
przez niego działalności handlowej, a zatem ma moż-
liwość sprawdzenia prawidłowości również tych da-
nych zawartych w oświadczeniu.
W związku z powyższym użyty przez sprzedaw-
ców lekkiego oleju opałowego argument, iż nie mają
oni żadnej prawnej możliwości weryfikacji danych
zawartych w oświadczeniach, nie znajduje potwier-
dzenia w przepisach akcyzowych.
Analogicznie jak stwierdzenie o braku odpowie-
dzialności nieuczciwych nabywców, gdyż zgodnie
z art. 73a § 1 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Ko-
deks karny skarbowy, kto w użyciu wyrobu akcyzo-
wego zmienia jego przeznaczenie, w szczególności
używa oleju opałowego jako oleju napędowego, przez
co naraża podatek akcyzowy na uszczuplenie, podle-
ga karze grzywny do 720 stawek dziennych albo ka-
rze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym ka-
rom łącznie. Zatem w takiej sytuacji to nieuczciwy
nabywca np. oleju opałowego jest pociągany do odpo-
wiedzialności karnej.
Jednakże w celu dalszego zwiększenia skuteczno-
ści działań eliminujących zjawiska patologiczne z ob-
rotu ww. wyrobami akcyzowymi w przygotowanym
przez Ministerstwo Finansów projekcie ustawy
o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz innych
ustaw przewidziano wprowadzenie dodatkowo obo-
wiązku umieszczania, przez podmioty prowadzące
działalność gospodarczą i osoby fizyczne nieprowa-
dzące działalności gospodarczej, w składanym sprze-
dawcy oświadczeniu o przeznaczeniu wyrobów naby-
wanych do celów opałowych bardziej szczegółowych
danych identyfikujących nabywcę, w tym nazwę oraz
adres siedziby lub zamieszkania, a także numery
NIP oraz REGON lub PESEL. Analogicznie sprze-
dawca będzie obowiązany do umieszczania w mie-
sięcznym zestawieniu oświadczeń dodatkowo imienia
i nazwiska albo nazwy oraz adresu siedziby lub za-
mieszkania, a także numerów: NIP, PESEL (jeżeli
został nadany) oraz REGON składającego oświad-
czenie.
Chciałbym również podkreślić, iż ww. zagadnie-
nia były przedmiotem zarówno wcześniejszej kore-
spondencji z Komitetem Koordynacyjnym Dystrybu-
torów Lekkiego Oleju Opałowego, jak i spotkania
z przedstawicielami sprzedawców lekkiego oleju opa-
łowego, które odbyło się w dniu 29 października 2009 r.
w Ministerstwie Finansów.
Zgodnie z ustaleniami dokonanymi w trakcie ww.
spotkania, w celu zapewnienia prawidłowości i jed-
nolitości postępowania organów podatkowych, sta-
nowisko ministra finansów w sprawie kontroli
oświadczeń o przeznaczeniu nabywanych olejów opa-
łowych, na prośbę przedstawicieli sprzedawców lek-
kiego oleju opałowego, przekazano do wiadomości
wszystkim dyrektorom izb celnych i dyrektorom
urzędów kontroli skarbowej.
Biorąc pod uwagę powyższe fakty, zarzuty o bra-
ku zainteresowania Ministerstwa Finansów ww. pro-
blemem nie znajdują potwierdzenia.

Należy jednak podkreślić, iż ustawa z dnia 16 lu-
tego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów
naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępo-
wania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa pali-
wowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U.
Nr 52, poz. 343, z późn. zm.) przewiduje działania
interwencyjne na rynku paliw w sytuacji kryzysowej,
wobec czego ciągłość zaopatrzenia rynku w olej opa-
łowy może być zawsze zapewniona.
Jednak w celu rozwiązania występujących proble-
mów, będących w dużej mierze konsekwencją wcze-
śniejszych regulacji, podtrzymuję gotowość dialogu
z przedstawicielami komitetu.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Jacek Kapica
Warszawa, dnia 4 lutego 2010 r.
Odpowiedź
głównego inspektora ochrony środowiska
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Zbigniewa Konwińskiego
w sprawie importu odzieży używanej
z krajów trzecich (5698)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pi-
smo Pana Marszałka z dnia 18 stycznia 2010 r., znak:
SPS-024-5698/10, przekazujące zapytanie pana po-
sła Zbigniewa Konwińskiego dotyczące importu
odzieży używanej z krajów trzecich, uprzejmie infor-
muję, co następuje.
Definicja terminu „odpad” określona została
w art. 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach
(Dz. U. Nr 62, poz. 628, ze zm.). W myśl powyższej
definicji substancje i przedmioty, które bez dalszej
obróbki, rozumianej jako jedna z metod odzysku,
zgodnie z załącznikiem nr 5 do ww. ustawy mogą
bezpośrednio i bez szkodliwego wpływu na środowi-
sko zostać użyte jako produkt/towar lub surowiec
zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem, nie są trak-
towane jako odpad. Istnieje jednakże warunek, że dla
danych substancji lub przedmiotów możliwe jest wy-
kazanie, iż posiadają one ww. przeznaczenie i że te
przedmioty zostaną faktycznie wykorzystane zgod-
nie z pierwotnym przeznaczeniem.
Odpadem nie jest w związku z tym żaden z uży-
wanych towarów, jeśli używany będzie zgodnie z jego
pierwotnym przeznaczeniem. W przypadku odzieży
używanej odpadem nie jest odzież używana sortowa-
na i nadająca się do dalszego wykorzystania. Jak wy-
nika z powyższego, przywóz odzieży sortowanej do
Polski w celu odsprzedaży w sklepach nie kwalifiku-
je się jako transgraniczne przemieszczanie odpadów
441
i nie wymaga uzyskania zgody głównego inspektora
ochrony środowiska na przywóz do Polski. Z tego po-
wodu główny inspektor ochrony środowiska nie dys-
ponuje danymi dotyczącymi ilości przywożonej do
Polski odzieży używanej sortowanej.
Przywóz z zagranicy odzieży niesortowanej, prze-
znaczonej do operacji odzysku, np. przerób na czyści-
wo, jest przywozem odpadów i wymaga przeprowa-
dzenia procedury uprzedniego pisemnego zgłoszenia
i uzyskania zgody głównego inspektora ochrony śro-
dowiska, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1013/
2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerw-
ca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz. U.
L 190 z 12.07.2006 r.).
Główny inspektor ochrony środowiska w latach
2008–2009 wydał zezwolenia na przywóz łącznie ok.
150 000 ton odpadów w postaci odzieży i wyrobów
włókienniczych przeznaczonych do przerobu na czy-
ściwo techniczne. Odpady objęte zezwoleniami po-
chodziły głównie z terenu Niemiec i Holandii. Do-
tychczas nie zostało wydane żadne zezwolenie na
przywóz odpadów w postaci odzieży używanej niesor-
towalnej z krajów takich, jak: Norwegia, Szwajcaria,
Kanada czy USA.
Z poważaniem
Główny inspektor ochrony środowiska
Andrzej Jagusiewicz
Warszawa, dnia 4 lutego 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Zbigniewa Matuszczaka
w sprawie kompleksowej modernizacji
dworca kolejowego Chełm Miasto (5700)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na in-
terpelację pana posła Zbigniewa Matuszczaka skie-
rowaną przy piśmie SPS-024-5700/10 z dnia 18 stycz-
nia 2010 r. do ministra infrastruktury pana Cezare-
go Grabarczyka w sprawie kompleksowej moderniza-
cji dworca kolejowego Chełm Miasto przedstawiam
poniższe informacje.
Mając na uwadze niski stan techniczny budynku
dworca Chełm Miasto, Polskie Koleje Państwowe SA
zaplanowały na rok 2010 jego przebudowę obejmują-
cą m.in.: wymianę pokrycia dachowego i obróbek bla-
charskich, wymianę elewacji, wykonanie przyłącza
kanalizacyjnego, wymianę stolarki okiennej i drzwio-
wej, przebudowę poczekalni, przebudowę kasy i bu-
dowę sanitariatów z uwzględnieniem obsługi osób
niepełnosprawnych, zainstalowanie systemu infor-
442
macji wizualnej oraz zagospodarowanie terenu wokół
budynku. Inwestycja prowadzona będzie ze środków
własnych PKP SA.
Poza tym do czasu rozpoczęcia robót inwestycyjnych
na bieżąco wykonywane będą niezbędne naprawy
umożliwiające prawidłowe funkcjonowanie dworca.
Przeprowadzona przez PKP SA w latach 1998–
–2001 modernizacja budynku dworca Chełm Główny
miała na celu przejęcie funkcji reprezentacyjnej
dworca kolejowego dla miasta Chełm. Jednak postę-
pujący rozwój miasta, powstające nowe osiedla miesz-
kaniowe, sprawiły, że przystanek osobowy Chełm
Miasto jest nadal niezbędny dla obsługi ruchu pasa-
żerskiego w mieście.
Spółka PKP czyni w miarę swoich możliwości fi-
nansowych intensywne starania, ażeby w sposób
istotny poprawić zarówno estetykę budynków dwor-
cowych oraz terenów wokół dworców, jak i ich funk-
cjonalność. Jest to niezwykle trudne z uwagi na fakt,
iż w dyspozycji PKP SA znajduje się aktualnie 2649
budynków o powierzchni użytkowej ok. 1,4 mln m2,
które pełnią funkcje dworców kolejowych. Obiekty te
są zróżnicowane pod względem wielkości, zakresu
pełnionych funkcji oraz stanu technicznego i este-
tycznego.
Zarówno stan techniczny, jak i poziom estetyki
poszczególnych dworców kolejowych był i jest uzależ-
niony przede wszystkim od możliwości finansowania
ich eksploatacji, bieżącego utrzymania, niezbędnych
remontów oraz inwestycji.
Niestety, wysokość środków finansowych prze-
znaczanych na ten cel nie pozwala PKP SA na utrzy-
manie całego zasobu nieruchomości dworcowych
w oczekiwanym przez społeczeństwo standardzie.
Część obiektów tego typu ma charakter zabytkowy,
co w istotny sposób podnosi koszty niezbędnych re-
montów.
Jednak wychodząc naprzeciw koniecznym zmia-
nom w zakresie organizacji procesu zarządzania, jak
i finansowania nieruchomości dworcowych, PKP SA
podjęła prace zmierzające do opracowania komplek-
sowej strategii dla:
— utrzymania i funkcjonowania dworców kolejo-
wych oraz ich zagospodarowania i rozwoju,
— pozyskania inwestorów zewnętrznych, współ-
praca z którymi zapewni efektywne, rynkowe i zgod-
ne z oczekiwaniem społecznym zagospodarowanie
obiektów dworcowych.
Według zapewnień PKP SA zaplanowane zmiany
organizacyjne procesu zarządzania, jak i finansowa-
nia nieruchomości dworcowych powinny przynieść
oczekiwany efekt.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Juliusz Engelhardt
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -
na zapytanie posła Zbigniewa Matuszczaka
w sprawie ustalenia prawa do świadczeń
emerytalno-rentowych (5702)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z nade-
słanym przy piśmie z dnia 18 stycznia br., znak: SPS-
-024-5702/10, zapytaniem pana posła Zbigniewa Ma-
tuszczaka w sprawie ustalenia prawa do świadczeń
emerytalno-rentowych, z upoważnienia prezesa Rady
Ministrów, uprzejmie wyjaśniam, że obowiązujące
przepisy nie przewidują szczególnych uprawnień
emerytalno-rentowych dla osób, które wstąpiły do
zasadniczej służby wojskowej przed osiągnięciem peł-
noletności.
Z pisma pana posła wynika, że pan M. J. w wieku
17 lat rozpoczął dnia 25 września 1970 r. zasadniczą
służbę wojskową, a następnie wstąpił do zawodowej
służby wojskowej, którą pełnił do dnia 31 marca 1977 r.
Obecnie pobiera rentę inwalidzką II grupy.
Zgodnie z przepisami art. 12 ustawy z dnia 10
grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnie-
rzy i ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66, z późn.
zm.) emerytura wojskowa przysługuje żołnierzowi
zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, który
posiada piętnaście lat służby wojskowej w Wojsku
Polskim. Pan M. J. służył w Wojsku Polskim ok. 6,5
roku, tak więc nie spełnia warunków uprawniających
do emerytury wojskowej.
Z pisma pana posła nie wynika, czy oprócz okre-
sów służby wojskowej zainteresowany posiada także
okresy „cywilnej” pracy podlegającej obowiązkowi
ubezpieczenia społecznego oraz czy zamierza podjąć
taką pracę. Niezależnie jednak od tego, po osiągnię-
ciu 65 lat życia będzie mógł zgłosić w Zakładzie
Ubezpieczeń Społecznych wniosek o przyznanie eme-
rytury na zasadach określonych w ustawie z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Fundu-
szu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153,
poz. 1227). Zgodnie bowiem z przepisami art. 2 ust.
2 tej ustawy świadczenia na warunkach i w wysoko-
ści w niej określonych przysługują również byłym
żołnierzom zawodowym oraz funkcjonariuszom Po-
licji i innych służb mundurowych, którzy nie spełnia-
ją warunków do nabycia prawa lub utracili prawo do
świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu
emerytalnym tych osób. W przypadku takich osób
okres służby wojskowej jest okresem składkowym,
a uposażenie osiągane w czasie zawodowej służby jest
traktowane na równi z przychodem stanowiącym
podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie spo-
łeczne.
Pan M. J. urodził się dnia 24 kwietnia 1953 r., tak
więc prawo do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych uzyska na podstawie art. 24 ust. 1 usta-
wy o emeryturach i rentach z FUS, czyli po osiągnię-

ciu 65 lat, bez względu na długość udowodnionego
okresu składkowego. Prawo do emerytury w gwaran-
towanej minimalnej wysokości będzie miał jednak
tylko wtedy, gdy udowodni co najmniej 25-letni okres
składkowy i nieskładkowy, co wynika z art. 87 tej
ustawy.
Wysokość jego emerytury będzie obliczona we-
dług zreformowanych zasad, określonych w art. 25
i 26 ww. ustawy. Zgodnie z tymi przepisami podstawę
obliczenia emerytury będzie stanowić kwota zwalo-
ryzowanego kapitału początkowego, obliczonego za
okresy składkowe i nieskładkowe przypadające przed
1999 r., oraz – o ile zainteresowany po 1998 r. wyko-
nywał lub podejmie pracę podlegającą ubezpieczeniu
społecznemu – kwota zwaloryzowanych składek na
ubezpieczenie emerytalne, zewidencjonowanych na
koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedza-
jącego miesiąc, od którego będzie przysługiwać wy-
płata emerytury. Wysokość emerytury będzie stano-
wić równowartość kwoty będącej wynikiem podzie-
lenia podstawy obliczenia przez średnie dalsze trwa-
nie życia dla osób w wieku równym jego wiekowi
przejścia na emeryturę.
Pan M. J. powinien zatem, o ile jeszcze tego nie
uczynił, zgłosić w oddziale lub inspektoracie ZUS
wniosek o ustalenie kapitału początkowego za okres
służby wojskowej pełnionej w latach 1970–1977 oraz
za inne okresy składkowe i nieskładkowe przypada-
jące przed 1999 r., o ile takie posiada. Do wniosku
powinien załączyć zaświadczenie o okresie pełnienia
służby wojskowej oraz o wysokości uposażenia osią-
ganego w czasie pełnienia zawodowej służby. Bliższe
informacje w tej sprawie zainteresowany uzyska bez-
pośrednio w organie rentowym, właściwym ze wzglę-
du na miejsce zamieszkania.
Ponadto uprzejmie wyjaśniam, że osoba, która jest
uprawniona do wojskowej renty inwalidzkiej oraz do
emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, może
pobierać jedno z przysługujących jej świadczeń.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Czesława Ostrowska
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Jarosława Matwiejuka
w sprawie odmownej decyzji w kwestii
odrolnienia gruntów rolnych pod budowę
fabryki Ikea w gm. Orla w woj. podlaskim
(5703)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pi-
smo Pana Marszałka z dnia 18 stycznia 2010 r. (znak:
443
SPS-024-5703/10), przy którym zostało nadesłane
zapytanie posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
pana Jarosława Matwiejuka w sprawie zmiany prze-
znaczenia na cele nierolnicze gruntów rolnych klasy
III o łącznej powierzchni 46,3122 ha położonych
w obrębach: Koszki i Topczykały na terenie gminy
Orla w woj. podlaskim w ramach opracowywania
miejscowego planu zagospodarowania przestrzenne-
go, uprzejmie informuję, iż wniosek wójta gminy Orla
dotyczący powyższej sprawy został rozpatrzony i de-
cyzją z dnia 20 stycznia 2010 r. (znak: GZ.tr.057–602–
–444-1/09) została wyrażona zgoda na zmianę prze-
znaczenia ww. gruntów rolnych na cele nierolnicze.
Sekretarz stanu
Kazimierz Plocke
Warszawa, dnia 2 lutego 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Witolda Namyślaka
w sprawie propozycji objęcia niepublicznych
szkół językowych 22-procentową stawką
podatku VAT (5706)
Szanowny Panie Marszałku! W związku z pismem
Pana Marszałka z dnia 18 stycznia 2010 r., znak:
SPS-024-5706/10, przy którym przekazane zostało
zapytanie poselskie pana Witolda Namyślaka, posła
na Sejm RP, w sprawie objęcia niepublicznych szkół
językowych opodatkowaniem 22-procentową stawką
podatku od towarów i usług uprzejmie informuję.
Głównym celem projektu nowelizacji ustawy z dnia
11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) przesłanego do
uzgodnień międzyresortowych w dniu 2 lipca 2009 r.
jest przełożenie wykorzystanej w załącznikach do
ustawy klasyfikacji PKWiU z 1997 r. na klasyfikację
PKWiU z 2008 r.
W projekcie ustawy przewidziano likwidację za-
łącznika nr 4, który określał zakres zwolnień od po-
datku przy zastosowaniu klasyfikacji statystycznych
i przeniesienie uregulowań dotyczących tej tematyki
do treści ustawy. Wynika to z braku praktycznej
możliwości przełożenia obecnej klasyfikacji wykorzy-
stanej w tym załączniku na klasyfikację PKWiU
z 2008 r. w taki sposób, by zakres zwolnień był zgod-
ny z przepisami dyrektywy 2006/112/WE Rady
z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sys-
temu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzę-
dowy Unii Europejskiej L 347/1, z późn. zm.). Przy
określaniu zakresu tych zwolnień uwzględnione zo-
stały przepisy dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz
orzecznictwo ETS.
444
W art. 132 ww. dyrektywy zawarty został katalog
zwolnień dotyczący określonych czynności wykony-
wanych w interesie publicznym. Zgodnie z tym prze-
pisem państwa członkowskie zwalniają od podatku
kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie po-
wszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub prze-
kwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i do-
stawą towarów ściśle z taką działalnością związa-
nych, prowadzone przez odpowiednie podmioty pra-
wa publicznego lub inne instytucje działające w tej
dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez
dane państwo członkowskie.
Jednocześnie informuję, że projekt przedmiotowej
ustawy był poddany konsultacjom społecznym, jak
również zainteresowane podmioty mogły się z nim
zapoznać, bowiem był umieszczony na stronach in-
ternetowych Ministerstwa Finansów. W związku ze
zgłaszanymi uwagami do projektu oraz po konsulta-
cjach z Ministerstwem Edukacji Narodowej zostały
zmienione pierwotne zapisy projektu odnoszące się
do zakresu usług edukacyjnych objętych zwolnieniem
od podatku od towarów i usług.
Obecnie zakłada się, że w zakresie usług eduka-
cyjnych zwolnieniem mają być objęte:
— usługi świadczone przez:
a) jednostki objęte systemem oświaty, w rozumie-
niu przepisów o systemie oświaty – w zakresie kształ-
cenia i wychowania,
b) uczelnie, placówki naukowe Polskiej Akademii
Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe – w zakre-
sie kształcenia na poziomie wyższym
oraz dostawa towarów i świadczenie usług ściśle
z takimi usługami związane;
— usługi prywatnego nauczania na poziomie
przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym, po-
nadgimnazjalnym i wyższym, świadczone przez na-
uczycieli;
— usługi kształcenia zawodowego lub przekwali-
fikowania oraz świadczenie usług i dostawa towarów
ściśle z tymi usługami związana, prowadzone w for-
mach przewidzianych w odrębnych przepisach;
— inne niż wyżej wymienione usługi nauczania
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredy-
tację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty –
wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją.
Zakres powyższego zwolnienia adresowany jest
m.in. do jednostek objętych systemem oświaty reali-
zujących usługi kształcenia, do których zalicza się
również placówki niepubliczne, które uzyskały wpis
do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu
terytorialnego.
Zgodnie z art. 82 ustawy z dnia 7 września 1991 r.
o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572,
z późn. zm.) osoby fizyczne i prawne mogą zakładać
placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewi-
dencji prowadzonej przez jednostkę samorządu tery-
torialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiednie-
go typu placówek publicznych. Placówki niepubliczne
mogą zatem być zakładane i prowadzone przez osoby
fizyczne lub osoby prawne niebędące jednostkami
samorządu terytorialnego.
Inną możliwością korzystania ze zwolnienia od
podatku będzie posiadanie akredytacji w rozumieniu
przepisów o systemie oświaty, o której mowa powy-
żej.
Ponadto zauważam, iż odnoszenie zwolnienia do
wszystkich podmiotów zajmujących się nauczaniem,
jeśli formy tego nauczania nie spełniają kryteriów
przewidzianych w ustawie o systemie oświaty, nie
jest zasadne, gdyż trudno byłoby powiązać takie
zwolnienie ze zwolnieniem podmiotów działających
w interesie publicznym, o którym mówi rozdział
2: Zwolnienia dotyczące określonych czynności wy-
konywanych w interesie publicznym dyrektywy
2006/112/WE.
Trudno zgodzić się z podniesioną w zapytaniu po-
selskim przez pana posła tezą, że konsekwencją pro-
ponowanych rozwiązań będzie zmniejszone zaintere-
sowanie nauką języków obcych, które ze względu na
swoją cenę staną się towarem luksusowym. Przede
wszystkim należy zwrócić uwagę, że szkoły działają-
ce w formach, o których mowa powyżej, nadal będą
korzystały ze zwolnienia. Dodatkowo część podatni-
ków świadczących te usługi będzie mogła korzystać
ze zwolnienia podmiotowego, tj. ze względu na osią-
gnięty obrót. W 2011 r. kwota rocznego obrotu upraw-
niająca do korzystania z tego zwolnienia będzie wy-
nosiła 150 000 zł. U podatników, którzy nie będą
korzystać ze zwolnienia, wprawdzie powstanie poda-
tek należny, jednak zyskają oni prawo do odliczenia
podatku naliczonego wynikającego z faktur doku-
mentujących zakupy. Przy świadczeniu usług eduka-
cyjnych na rzecz innych podatników koszty nabycia
tych usług mogą nawet ulec zmniejszeniu.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Maciej Grabowski
Warszawa, dnia 27 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -
na zapytanie posła Romualda Ajchlera
w sprawie przyszłości Browaru Czarnków
(5710)
Panie Marszałku! Odpowiadając na zapytanie po-
selskie pana posła Romualda Ajchlera z dnia 30 grud-
nia 2009 r., przekazane za pośrednictwem szefa Kan-
celarii Prezesa Rady Ministrów pana Tomasza Arab-
skiego przy piśmie z dnia 20 stycznia 2010 r., znak:

DSPA-4811-190-(1)/10, w którym prezes Rady Mini-
strów upoważnił mnie do udzielenia odpowiedzi na
zapytanie pana posła w sprawie przyszłości Browaru
Czarnków, uprzejmie wyjaśniam, co następuje.
Jak wynika z informacji przekazanych przez Biu-
ro Prezesa Agencji Nieruchomości Rolnych, została
podjęta decyzja o wznowieniu przez agencję czynno-
ści mających na celu sprzedaż nieruchomości pn.
„Browar w Czarnkowie”. Powyższe działanie podyk-
towane jest przede wszystkim pogarszającym się sta-
nem technicznym zabudowań wchodzących w skład
nieruchomości, koniecznością realizacji zaleceń po-
kontrolnych sanepidu oraz wdrożenia systemu
HACCP, co wiąże się z poniesieniem znacznych na-
kładów finansowych, których kwota przewyższa
możliwości browaru. Istotne jest, iż browar, pozosta-
jąc w zasobach państwowych, nie ma możliwości pro-
wadzenia racjonalnej i opłacalnej działalności gospo-
darczej. Wynika to m.in. z konieczności stosowania
procedur zamówień publicznych i przestrzegania za-
sad dyscypliny finansów publicznych. Stad też jedy-
nie poprzez prywatyzację można stworzyć szanse na
dalsze funkcjonowanie browaru.
Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż decyzja
o przeznaczeniu do sprzedaży nieruchomości pn.
„Browar w Czarnkowie” została podjęta już znacznie
wcześniej, tj. w 1993 r. Kandydaci na nabywców zo-
stali wyłonieni w trzecim publicznym przetargu
w październiku 1993 r. W związku z uchybieniami
zaistniałymi w procedurze przetargowej prezes Agen-
cji Nieruchomości Rolnych stwierdził nieważność
przetargu, co stanowiło podstawę do sporów sądo-
wych pomiędzy agencją a kandydatami na nabyw-
ców. Z uwagi na powyższe agencja dopiero w roku
ubiegłym uzyskała ponownie prawomocny wpis pra-
wa własności w księdze wieczystej.
W odniesieniu zaś do drugiego pytania pana posła
Romualda Ajchlera, dotyczącego podejmowanych
przez agencję kroków w celu zapewnienia po sprze-
daży browaru ciągłości jego produkcji oraz podtrzy-
mania zatrudnienia, uprzejmie informuję, iż agencja,
mając na uwadze stworzenie szansy na zagwaranto-
wanie ciągłości funkcjonowania browaru oraz ochro-
ny miejsc pracy w procesie prywatyzacji nieruchomo-
ści zasobu, stanowiących zakład pracy dla określonej
liczby osób, zamierza zorganizować przetarg oferto-
wy na sprzedaż przedmiotowej nieruchomości. Istot-
ne jest, iż przy wyborze najkorzystniejszej oferty
oprócz ceny będzie również brana pod uwagę liczba
i okres zatrudnienia przejętych pracowników oraz
przedłożona koncepcja prowadzenia w przyszłości
działalności gospodarczej na zakupionej nieruchomo-
ści. Nabywca nieruchomości w odrębnej umowie
sprzedaży dodatkowo będzie zobowiązany do wykupu
majątku obrotowego (tzn. zapasów i produkcji
w toku, w tym piwa) oraz ruchomych środków trwa-
łych. Ponadto nabywca browaru będzie musiał posia-
dać pozwolenie na produkcję i dystrybucję piwa oraz
prowadzenie podatkowego składu celnego. W ogło-
szeniu o przetargu oferenci będą również poinformo-
445
wani o obowiązku przejęcia pracowników na podsta-
wie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks
pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).
Sekretarz stanu
Kazimierz Plocke
Warszawa, dnia 5 lutego 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Romualda Ajchlera
w sprawie przyszłości rozwoju stad ogierów
w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem
stad w Sierakowie, Bogusławicach i Łobzie
(5711)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pi-
smo z dnia 18 stycznia 2010 r., znak: SPS-024-5711/
10, przy którym przesłano zapytanie pana Romualda
Ajchlera, posła na Sejm RP, z dnia 30 grudnia 2009 r.
w sprawie przyszłości rozwoju stad ogierów w Polsce,
ze szczególnym uwzględnieniem stad w Sierakowie,
Bogusławicach i Łobzie, uprzejmie informuję, że
wstąpienie Polski do Unii Europejskiej, a tym samym
wejście w życie przepisów Unii Europejskiej, spowo-
dowało zmianę warunków funkcjonowania hodowli
koni w Polsce.
W dniu 30 kwietnia 2007 r. zakończył się okres
przejściowy pozwalający na kontynuowanie tzw. po-
mocy istniejącej z budżetu państwa i wsparcie pod-
miotów, w których Skarb Państwa posiada więcej niż
25% udziałów lub akcji.
Od dnia 1 maja 2007 r. nie ma możliwości dofi-
nansowywania kosztów utrzymania ogierów ze środ-
ków budżetowych na postęp biologiczny w produkcji
zwierzęcej oraz wsparcia finansowego spółek Skarbu
Państwa udzielanego przez Agencję Nieruchomości
Rolnych. Spowodowało to znaczne pogorszenie się
sytuacji ekonomicznej spółek prowadzących stada
ogierów i koniecznością było podjęcie pilnych działań
doraźnych ratujących hodowlę i majątek tych stad.
W dalszym etapie zaistniała konieczność zreformo-
wania hodowli koni w Polsce, w tym zwłaszcza ho-
dowli państwowej prowadzonej w spółkach, w któ-
rych nadzór właścicielski sprawuje Agencja Nieru-
chomości Rolnych.
W związku z powyższym, w celu umożliwienia
dalszego funkcjonowania stad ogierów, w Agencji
Nieruchomości Rolnych został przygotowywany
„Program działań doraźnych w stadach ogierów
ANR”, który w dniu 28 maja 2009 r. został przyjęty
przez kierownictwo Ministerstwa Rolnictwa i Roz-
woju Wsi.
446
Program ten w odniesieniu do stad ogierów za-
kłada stworzenie alternatywy dla spółek charakte-
ryzujących się trudną sytuacją ekonomiczno-finan-
sową, które bez realizacji zakładanych działań do-
raźnych mogą stanąć przed koniecznością ogłoszenia
upadłości i wiążącą się z tym wyprzedażą majątku
za cenę znacznie niższą niż jego obecna wartość.
Przewiduje się, że do końca 2010 r. zostanie zrealizo-
wany pierwszy etap działań doraźnych zawartych
w przyjętym programie.
Prowadzone przez Agencję Nieruchomości Rol-
nych w ramach programu czynności mają za zadanie
utrzymanie w należytym stanie majątku Skarbu
Państwa i kontynuowanie prowadzonej działalność
w zakresie hodowli koni.
Aktualnie trwają również prace nad nowym pro-
gramem hodowlanym uwzględniającym opinie śro-
dowiska hodowli koni w Polsce. Prowadzi je powoła-
ny przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi zespół ro-
boczy składający się z przedstawicieli Agencji Nieru-
chomości Rolnych, Ministerstwa Rolnictwa i Rozwo-
ju Wsi, Polskiego Klubu Wyścigów Konnych, Polskie-
go Związku Hodowców Koni i Polskiego Związku
Jeździeckiego. Zespół ten ma za zadanie wypracowa-
nie, w oparciu o realia rynkowe, docelowego modelu
hodowli koni w Polsce, uwzględniającego utrzymanie
odpowiedniego poziomu zasobów genetycznych i ras
zachowawczych.
Uprzejmie informuję Pana Marszałka, że w odnie-
sieniu do stada ogierów w Sierakowie „Program dzia-
łań doraźnych w stadach ogierów ANR” zakłada re-
strukturyzację spółki Stado Ogierów w Sierakowie
sp. z o.o., w której sytuacja ekonomiczna jest bardzo zła.
Spółka praktycznie utraciła płynność finansową.
W 2008 r. spółka ta wygenerowała stratę netto
w wysokości 3036 tys. zł (w latach poprzednich od-
powiednio: w 2003 r. – strata 465,50 tys. zł, w 2004 r.
– strata 1489,56 tys. zł, w 2005 r. – strata 435,48 tys.
zł, w 2006 r. – strata 1509,85 tys. zł, w 2007 r. – stra-
ta 2091,90 tys. zł).
Zgodnie z założeniami programu ogiery ze stada
oraz stadnina koników polskich zastaną sprzedane,
a obiekty i nieruchomości stada będące w aporcie
spółki zostaną wydzierżawione na rzecz Przedsię-
biorstwa Rolno-Hodowlanego Gałopol sp. z o.o. z sie-
dzibą w Gałowie. W następnym etapie w 2010 r., po
oddłużeniu Stada Ogierów w Sierakowie sp. z o.o.,
przewiduje się przyłączenie stada do spółki Gałopol
w drodze inkorporacji.
Planowane działania umożliwią utrzymanie ma-
jątku i funkcjonowanie stada ogierów w Sierakowie
w dotychczasowym zakresie. Powyższe założenia są
w trakcie realizacji i nie spowodują zaprzestania ho-
dowli koni.
Odnośnie do stada ogierów w Bogusławicach
uprzejmie informuję, że w dniu 15 stycznia 2010 r.
w Dzienniku Ustaw Nr 6 pod poz. 39 zostało opubli-
kowane rozporządzenie ministra rolnictwa i rozwoju
wsi z dnia 31 grudnia 2009 r. zmieniające rozporzą-
dzenie w sprawie wykazu spółek hodowli roślin oraz
hodowli zwierząt gospodarskich o szczególnym zna-
czeniu dla gospodarki narodowej, na mocy którego
spółka Stado Ogierów w Bogusławicach sp. z o.o. zo-
stała wykreślona z wykazu spółek hodowli zwierząt
gospodarskich o szczególnym znaczeniu dla gospo-
darki narodowej, stanowiącym załącznik do rozpo-
rządzenia ministra rolnictwa i rozwoju wsi z dnia
11 września 2003 r. w sprawie wykazu spółek hodow-
li roślin oraz hodowli zwierząt gospodarskich o szcze-
gólnym znaczeniu dla gospodarki narodowej (Dz. U.
Nr 80, poz. 726, z późn. zm.). W najbliższym czasie
Agencja Nieruchomości Rolnych przekaże udziały
spółki Stado Ogierów w Bogusławicach sp. z o.o. do
Ministerstwa Skarbu Państwa, które zadecyduje
o jej przyszłości.
Odnośnie do stada ogierów w Łobzie uprzejmie
informuję, że stado to nie zostało umieszczone w ww.
wykazie spółek hodowli zwierząt gospodarskich
o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej.
W dniu 3 grudnia 2004 r. nieruchomości stanowiące
Stado Ogierów w Łobzie zostały przejęte przez Od-
dział Terenowy Agencji Nieruchomości Rolnych
w Szczecinie, po czym rozpoczął się proces przygoto-
wywania ich do sprzedaży. Oddział Terenowy ANR
w Szczecinie w 2008 r. przeprowadził kolejną proce-
durę sprzedaży budynku hotelu oraz pozostałych bu-
dynków gospodarczych stada, która w dniu 15 maja
2009 r. doprowadziła do zawarcia umowy sprzedaży
na rzecz prywatnej firmy SBS Stado Ogierów Łobez
sp. z o.o.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Tadeusz Nalewajk
Warszawa, dnia 1 lutego 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posłów Tadeusza Tomaszewskiego
i Bogusława Wontora
w sprawie środków finansowych
Państwowego Funduszu Rehabilitacji
Osób Niepełnosprawnych (5717)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
zapytanie poselskie posłów Tadeusza Tomaszewskie-
go i Bogusława Wontora z Klubu Poselskiego Lewica,
z dnia 7 stycznia 2010 r., przesłane przy piśmie z dnia
18 stycznia 2010 r. (znak: SPS-024-5717/10), uprzej-
mie informuję, że:
 447

1. W latach 2007–2009 na dofinansowanie do wy- wzrostu zatrudnienia osób niepełnosprawnych, nie-

nagrodzeń pracowników niepełnosprawnych z bu- zbędne, z powodów finansowych, może okazać się
dżetu PFRON przeznaczono odpowiednio: dokonanie korekty obowiązującego sytemu.
— w 2007 r. – 1 644 850 000 zł1), Ewentualne propozycje zmian w systemie wspar-
— w 2008 r. – 1 593 601 238 zł2), cia dla pracodawców zatrudniających osoby niepeł-
— w 2009 r. – 2 286 000 000 zł (dane wstępne)3). nosprawne zostaną poddane szerokiej dyskusji –
Natomiast na zwrot pracodawcom kosztów wypo- w celu wprowadzenia rozwiązań gwarantujących
sażenia stanowiska pracy dla osoby niepełnospraw- stabilność systemu dofinansowań, a jednocześnie nie-
nej wydatkowano odpowiednio: powodujących negatywnych skutków dla sytuacji
— w 2008 r. – 84 358 378 zł4) osób niepełnosprawnych na rynku pracy.
— w 2009 r. – 39 163 207 zł5).
Z wyrazami szacunku
Należy podkreślić, że w roku 2007 nie wydatko-
wano żadnych środków finansowych na ten cel, po-
Sekretarz stanu
nieważ udzielanie tego wsparcia możliwe jest dopiero
Jarosław Duda
od 1 stycznia 2008 r., tj. po wejściu w życie przepisów
art. 26e ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabili-
tacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób
Warszawa, dnia 29 stycznia 2010 r.
niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92,
z późn. zm.).
2. W projekcie planu finansowego Państwowego
Odpowiedź
Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na
rok 2010 przewidziano na dofinansowanie do wyna- sekretarza stanu
grodzeń pracowników niepełnosprawnych kwotę
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
2 777 500 000 zł6).
- z upoważnienia ministra -
Natomiast określenie wysokości środków finan-
na zapytanie posłów Tadeusza Tomaszewskiego
sowych, które w 2010 r. przeznaczone zostaną na
i Bogusława Wontora
zwrot pracodawcom kosztów wyposażenia stanowi-
ska pracy osoby niepełnosprawnej, nie jest możliwe,
w sprawie zatrudnienia osób
albowiem decyzję w tej sprawie podejmują samorządy
niepełnosprawnych na otwartym rynku pracy
powiatowe.
(5719)
Ustawa o rehabilitacji (...) w art. 48 ust. 1 pkt 1
stanowi, że środki PFRON przekazywane są samo-
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
rządom powiatowym na realizację określonych zadań
pytanie posłów Tadeusza Tomaszewskiego i Bogusła-
lub rodzajów zadań według algorytmu. Pula środków
wa Wontora w sprawie zatrudnienia osób niepełno-
finansowych przeznaczonych na zwrot kosztów wy-
sprawnych na otwartym rynku pracy (pismo z dnia
posażenia stanowiska pracy osoby niepełnosprawnej
18 stycznia 2010 r. znak: SPS-024-5719/10) uprzej-
przekazywana jest przez PFRON w ramach ogólnej
mie informuję, że dane dotyczące zatrudnienia osób
puli przeznaczonej na realizację przez samorząd po-
niepełnosprawnych ze znacznym i umiarkowanym
wiatu zadań wynikających z ustawy o rehabilitacji
stopniem niepełnosprawności uzyskiwane są z dwóch
(...). Zgodnie z art. 35a ust. 3 wspomnianej ustawy
źródeł: Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
rada powiatu w formie uchwały określa zadania, na
Niepełnosprawnych (PFRON) oraz Badania Aktyw-
które przeznaczy przekazane przez fundusz środki,
ności Ekonomicznej Ludności GUS. PFRON groma-
co nastąpi dopiero po ostatecznym przyjęciu ustawy
dzi dane dotyczące pracodawców zatrudniających
budżetowej. Tak więc aktualnie określenie wspo-
powyżej 25 osób niepełnosprawnych w przeliczeniu
mnianej kwoty nie jest możliwe.
na pełny wymiar czasu pracy, do których mają zasto-
3. W bieżącym roku nie przewiduje się żadnych
sowanie przepisy art. 21 ustawy o rehabilitacji (…),
zmian systemowych w zakresie dofinansowań do wy-
tj. pracodawców zobowiązanych i zwolnionych
nagrodzeń pracowników niepełnosprawnych. Nie-
z wpłat na PFRON, oraz dane dotyczące pracodaw-
mniej jednak, jeśli utrzyma się tendencja do stałego
ców korzystających z dofinansowania do wynagro-
dzeń osób niepełnosprawnych (art. 26a ustawy o re-
1)
Źródło: sprawozdanie z realizacji planu działalności planu habilitacji). Badanie Aktywności Ekonomicznej Lud-
finansowego PFRON w latach 2006–2008.
2)
Źródło: ibidem.
ności dostarcza informacji o liczbie pracujących osób
3)
Źródło: Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełno- niepełnosprawnych, w tym pracowników najemnych,
sprawnych. w podziale na stopnie niepełnosprawności. Nie daje
4)
Źródło: sprawozdanie z realizacji planu działalności planu jednak informacji o liczbie pracodawców zatrudnia-
finansowego PFRON w latach 2006–2008. jących takie osoby. Tak więc żadne z wyżej wskaza-
5)
Źródło: Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełno-
sprawnych. nych źródeł nie dostarcza pełnej informacji, która
6)
Źródło: projekt budżetu państwa na 2010 r. Plan finansowy pozwoliłaby precyzyjnie odpowiedzieć na zadane
funduszu celowego. przez panów posłów pytania.
448
Niemniej jednak, opierając się na danych pocho-
dzących z obydwu źródeł, można wskazać, że liczba
zatrudnionych osób niepełnosprawnych (pracowni-
ków najemnych) ze znacznym i umiarkowanym stop-
niem niepełnosprawności wynosiła:
— w zakładach pracy chronionej: w roku 2007
(uśrednione dane roczne) – 80 tys., w roku 2008
(uśrednione dane roczne) – 83 tys., w roku 2009 – 84
tys. (uśrednione dane roczne za okres od stycznia do
września 2009 r.),
— na otwartym rynku pracy: w roku 2007 (uśred-
nione dane roczne) – 46 tys., w latach 2008 (uśred-
nione dane roczne) i 2009 (uśrednione dane roczne
za okres od stycznia do września 2009 r.) – 68 tys.
W roku 2007 (uśrednione dane roczne) spośród
ogólnej liczby pracodawców zatrudniających powyżej
25 pracowników niepełnosprawnych w przeliczeniu na
pełny wymiar czasu pracy na otwartym rynku pracy,
wynoszącej 23 670, z dofinansowania do wynagrodzeń
zatrudnionych pracowników niepełnosprawnych nie
korzystało 18 826 pracodawców. W roku 2008 (uśred-
nione dane roczne) spośród 25 724 takich pracodaw-
ców z dofinansowania nie korzystało 20 605 praco-
dawców. Analogiczne dane dla 2009 r. (uśrednione
dane roczne za okres od stycznia do września 2009 r.)
wynoszą: 25 067 i 17 642 pracodawców.
Możliwe jest też oszacowanie liczby niepełnospraw-
nych pracowników ze znacznym i umiarkowanym stop-
niem niepełnosprawności, zatrudnionych na otwartym
rynku pracy, których wynagrodzenia nie były dofinan-
sowywane ze środków PFRON. I tak w 2007 r. liczba
takich pracowników wynosiła 30 tys. (uśrednione dane
roczne), w 2008 r. – 50 tys. (uśrednione dane roczne),
a w 2009 r. (uśrednione dane roczne za okres od stycz-
nia do września 2009 r.) – 46 tys.
Z wyrazami szacunku
Sekretarz stanu
Jarosław Duda
Warszawa, dnia 29 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posłów Grzegorza Sztolcmana
i Izabeli Leszczyny
w sprawie konieczności podejmowania uchwał
przez organy uchwałodawcze samorządu
terytorialnego wszystkich szczebli
w kwestii dodatkowego wynagrodzenia
rocznego i nagród jubileuszowych (5726)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pi-
smo z dnia 18 stycznia 2010 r. (znak: SPS-024-5726/
10), przekazujące zapytanie posłów na Sejm RP pana
Grzegorza Sztolcmana i pani Izabeli Leszczyny
z dnia 8 stycznia 2010 r. w sprawie konieczności po-
dejmowania przez organy uchwałodawcze samorządu
terytorialnego wszystkich szczebli uchwał w kwestii
dodatkowego wynagrodzenia rocznego i nagród jubi-
leuszowych, uprzejmie informuję, że poruszona
w wystąpieniu problematyka stanowiła przedmiot
analiz Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Krajowej
Rady Regionalnych Izb Obrachunkowych oraz Mini-
sterstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Wy-
pracowane w powyższej materii stanowisko zostało
zaprezentowane Zespołowi ds. Administracji Publicz-
nej i Bezpieczeństwa Obywateli Komisji Wspólnej
Rządu i Samorządu Terytorialnego.
Zgodnie z art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopa-
da 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U.
Nr 223, poz. 1458) pracownikowi samorządowemu
przysługuje wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za
wieloletnią pracę, nagroda jubileuszowa oraz jedno-
razowa odprawa w związku z przejściem na emery-
turę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy oraz
dodatkowe wynagrodzenie roczne. Zasady nabywa-
nia prawa oraz ustalania wysokości i wypłacania do-
datkowego wynagrodzenia rocznego dla pracowni-
ków jednostek sfery budżetowej określa ustawa
z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagro-
dzeniu rocznym dla pracowników jednostek strefy
budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080, z późn. zm.).
Spełnienie przez pracownika samorządowego,
w tym przypadku wójta (burmistrza, prezydenta
miasta), starosty, marszałka województwa, warun-
ków do nabycia prawa do dodatkowego wynagrodze-
nia rocznego skutkuje wypłatą tego wynagrodzenia.
Ewentualna uchwała rady gminy nie ma w omawia-
nym przypadku charakteru konstytutywnego, nie
tworzy bowiem ani nie zmienia nabytego na podsta-
wie ustawy prawa do dodatkowego wynagrodzenia
rocznego. Stąd też można przyjąć, iż przyznanie do-
datkowego wynagrodzenia rocznego jest czynnością
niejako techniczną i nie wymaga podjęcia uchwały
przez organ stanowiący. Podjęta przez organ stano-
wiący uchwała może mieć wyłącznie charakter de-
klaratoryjny, potwierdzający spełnienie przesłanek
warunkujących nabycie prawa do dodatkowego wy-
nagrodzenia rocznego.
Z wyrazami szacunku
Sekretarz stanu
Tomasz Siemoniak
Warszawa, dnia 3 lutego 2010 r.

Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Wojciecha Kossakowskiego
w sprawie projektu zniesienia licencji
zawodowych pośredników w obrocie
nieruchomościami (5727)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na in-
terpelację pana posła Wojciecha Kossakowskiego,
przekazaną przy piśmie Pana Marszałka z dnia
18 stycznia 2010 r. nr SPS-024-5727/10 do ministra
infrastruktury, w sprawie projektu ustawy o ograni-
czaniu barier administracyjnych dla obywateli i przed-
siębiorców, w którym planuje się likwidację licencji
pośrednika w obrocie nieruchomościami, uprzejmie
udzielam następujących wyjaśnień w tym zakresie.
Na wstępie należy wskazać, że projekt ustawy,
którego dotyczą pytania pana posła, został przygoto-
wany przez Ministerstwo Gospodarki i do momentu
przygotowania niniejszej odpowiedzi nie został prze-
kazany do Ministerstwa Infrastruktury celem kon-
sultacji lub przeprowadzenia stosownych uzgodnień.
Zgodnie ze stanowiskiem ministra gospodarki ww.
projekt ustawy ma charakter roboczy, który nie uzy-
skał jeszcze akceptacji kierownictwa Ministerstwa
Gospodarki, zaś prowadzone konsultacje społeczne
z partnerami społecznymi mają charakter prekon-
sultacji.
W związku z powyższym brak jest w chwili obec-
nej podstaw do wypowiadania się przez ministra in-
frastruktury na temat projektu dokumentu, który
został przygotowany przez inny resort i nie ma sta-
tusu oficjalnego dokumentu rządowego.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Olgierd Dziekoński
Warszawa, dnia 29 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Krzysztofa Borkowskiego
w sprawie problemów osób prowadzących
gospodarstwa rolne na terenie gm. Cegłów
w woj. mazowieckim (5728)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na
przesłaną do ministra rolnictwa i rozwoju wsi inter-
449
pelację poselską pana posła Krzysztofa Borkowskie-
go, znak: SPS-024-5728/10, w sprawie problemów
osób prowadzących gospodarstwa rolne na terenie
gm. Cegłów w woj. mazowieckim przekazuję nastę-
pujące informacje.
Działanie: Wspieranie gospodarowania na obsza-
rach górskich i innych obszarach o niekorzystnych
warunkach gospodarowania (ONW) wdrażane jest
w ramach Planu Rozwoju Obszarów Wiejskich na
lata 2004–2006 (PROW) w oparciu o rozporządzenie
Rady (WE) 1257/1999 w sprawie wsparcia rozwoju
obszarów wiejskich ze środków Sekcji Gwarancji
EFOiGR. Cytowane rozporządzenie określa ramy,
w granicach których opracowane zostały kryteria, na
podstawie których wyznaczono obszary ONW w Pol-
sce. Dla obszarów ONW typu nizinnego strefy I i II
kryteria oparte są o wartość wskaźnika waloryzacji
rolniczej przestrzeni produkcyjnej (WWRPP) oraz
wskaźników demograficznych. Przed wejściem w ży-
cie PROW na lata 2004–2006 dokonano na podstawie
tych wskaźników kwalifikacji gmin do ONW nizinne-
go. W przypadku gmin, które nie zakwalifikowały się
do tego typu ONW z powodu zbyt wysokich wartości
wskaźników demograficznych, wykonano w 2006 r.
tzw. prace uszczegóławiające waloryzujące WWRPP
dla poziomu obrębu ewidencyjnego. By gminy mogły
zostać poddane procesowi uszczegóławiającemu, mu-
siały złożyć wnioski i przekazać wymagane dane
w I kwartale 2006 r. do Instytutu Uprawy Nawożenia
i Gleboznawstwa – Państwowego Instytutu Badaw-
czego, wykonawcy prac. Dla tych gmin został prze-
prowadzony proces uszczegóławiający w 2006 r. Gmi-
ny, które na czas nie złożyły wymaganych dokumen-
tów i danych, nie mogły zostać poddane procesowi
uszczegółowienia.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Artur Ławniczak
Warszawa, dnia 27 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
ministra skarbu państwa
na zapytanie poseł Jolanty Szymanek-Deresz
w sprawie warunków prywatyzacji PKS
w Płocku SA (5730)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na za-
pytanie poselskie poseł na Sejm Rzeczypospolitej Pol-
skiej pani Jolanty Szymanek-Deresz (znak SPS-
-024-5730/10 z dnia 18 stycznia 2010 r.) w sprawie
realizacji procesu prywatyzacyjnego Przedsiębior-
stwa Komunikacji Samochodowej w Płocku SA z sie-
450
dzibą w Płocku niniejszym przekazuję następujące
informacje w przedmiotowej sprawie.
W dniu 3 grudnia 2009 r. w dzienniku „Rzeczpo-
spolita” zostało opublikowane zaproszenie do nego-
cjacji w sprawie nabycia do 85% akcji/udziałów
7 przedsiębiorstw komunikacji samochodowej z tere-
nu woj. mazowieckiego, w tym PKS w Płocku SA.
Termin składania odpowiedzi na ww. zaproszenie
do negocjacji wyznaczony został na dzień 18 stycznia
2010 r. We wskazanym terminie oferty wstępne na
zakup akcji Przedsiębiorstwa Komunikacji Samocho-
dowej w Płocku SA złożyły następujące podmioty:
1) Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne –
Łódź sp. z o.o. z siedzibą w Łodzi,
2) Mobilis sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie,
3) Marmstrom sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie,
4) Pol-Mot Holding SA z siedzibą w Warszawie,
5) Arriya Polska sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie,
6) PKS w Grodzisku Mazowieckim sp. z o.o. z sie-
dzibą w Grodzisku Mazowieckim.
W najbliższym czasie podjęta zostanie decyzja do-
tycząca wyboru podmiotów, które zostaną dopuszczo-
ne do dalszego uczestnictwa w procesie prywatyzacji
spółki.
Uzyskają one prawo zbadania dokumentów spółki
i jej przedsiębiorstwa oraz przedstawienia w terminie
wyznaczonym przez ministra skarbu państwa wią-
żących propozycji warunków umowy nabycia akcji
spółki, które stanowić będą podstawę negocjacji.
W przypadku uzgodnienia parametrów umowy
prywatyzacyjnej potencjalny inwestor będzie mógł
przystąpić do bezpośrednich negocjacji z przedstawi-
cielami pracowników PKS w Płocku SA w celu wy-
negocjowania zapisów tzw. pakietu socjalnego, tj. zo-
bowiązań dotyczących ochrony interesów pracowni-
ków i innych osób związanych ze spółką oraz sposobu
zabezpieczenia wykonania tych zobowiązań.
Mam nadzieję, że przedstawione wyjaśnienia
uzna Pan Marszałek za wyczerpujące.
Z poważaniem
Minister
Aleksander Grad
Warszawa, dnia 4 lutego 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Marka Kwitka
w sprawie sposobu organizacji i finansowania
przez gminy dojazdów do szkół położonych
poza miejscem zamieszkania uczniów (5733)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
zapytanie pana posła Marka Kwitka (SPS-024-5733/
10) w sprawie sposobu organizacji i finansowania
przez gminy dojazdów uczniów do szkół, uprzejmie
wyjaśniam, co następuje.
Obserwowane na przestrzeni ostatnich lat zmiany
dotyczące sieci szkół w Polsce wynikające m.in. z utrzy-
mującego się niżu demograficznego mają wpływ na
to, że wzrasta średnia odległość, jaką pokonują
uczniowie w drodze do i ze szkoły. Rośnie także licz-
ba uczniów, którzy są dowożeni do szkół (obecnie
z dowożenia korzysta ok. 14% uczniów szkół podsta-
wowych i ok. 25% uczniów gimnazjów). Prawdopo-
dobnie w następnych latach szkolnych procent
uczniów korzystających z dowożenia wzrośnie (pię-
ciolatki zostaną objęte obowiązkowym rocznym przy-
gotowaniem przedszkolnym, a sześciolatki będą obo-
wiązkowo rozpoczynały spełnianie obowiązku szkol-
nego).
Problemów związanych z organizacją i finanso-
waniem dowożenia uczniów do szkół jest wiele, nie
wszystkie wynikają z ograniczeń, jakie nakładają
przepisy ustawy o systemie oświaty. Dziękuję bardzo
za przekazanie dodatkowych danych do analizy za-
gadnienia i z przyjemnością informuję, że, mając na
względzie dobro dzieci i ich bezpieczeństwo, Mini-
sterstwo Edukacji Narodowej uwzględni tematykę
dowożenia dzieci do szkół i przedszkoli w najbliższej
nowelizacji ustawy o systemie oświaty.
Z wyrazami szacunku
Podsekretarz stanu
Lilla Jaroń
Warszawa, dnia 27 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
sekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła
Mieczysława Marcina Łuczaka
w sprawie pozbawienia nauczycieli przedszkoli
prawa do ulgowych przejazdów (5737)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
zapytanie posła Mieczysława Marcina Łuczaka otrzy-
mane przy piśmie Pana Marszałka z dnia 18 stycznia
2010 r., znak: SPS-024-5737/10, w sprawie pozbawie-
nia nauczycieli przedszkoli prawa do ulgowych prze-
jazdów, uprzejmie informuję Pana Marszałka, co na-
stępuje.
Stanowisko posła, że nauczyciele przedszkoli po-
winni mieć prawo do takiej samej ulgi, jak nauczy-
ciele uczący w szkłach, których uprawnienia do ulgo-
wych przejazdów przewiduje art. 4 ust. 7 pkt 1 i art. 5
ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o upraw-

nieniach do ulgowych przejazdów środkami publicz-
nego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175,
poz. 1440, z późn. zm.), z punktu widzenia równego
ich traktowania jest zasadne.
Jednakże ustawodawca tylko nauczycielom za-
trudnionym w szkołach wymienionych w ustawie,
jako jedynej grupie zawodowej, przyznał uprawnienia
do korzystania z ulgi 37% przy przejazdach koleją
w klasie 2 pociągów osobowych, na podstawie biletó
w jednorazowych lub imiennych miesięcznych oraz
autobusowego w komunikacji zwykłej na podstawie
biletów imiennych miesięcznych. Oznacza to, że z ulg
przejazdowych mają prawo korzystać tylko nauczy-
ciele zatrudnieni w ściśle określonych ustawą rodza-
jach szkół, a nie osoby uznawane za nauczycieli zgod-
nie z ustawą Karta Nauczyciela, w tym zatrudnione
jako nauczyciele i wychowawcy w przedszkolach.
O prawie do korzystania z ulg przejazdowych prze-
sądza wpis w legitymacji służbowej nauczyciela okre-
ślający w pozycji „nazwa pracodawcy” jeden z typów
szkół wymienionych w powołanej ustawie o ulgach.
Zapytanie posła w sprawie przyznania prawa do
ulg przejazdowych nauczycielom przedszkoli nie po-
winno być adresowane do ministra infrastruktury,
który odpowiada za prawidłową realizację zadań
przewoźników w zakresie uprawnień do ulg wynika-
jących z:
— ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnie-
niach do ulgowych przejazdów środkami publicznego
transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz.
1440, z późn. zm.),
— ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu
inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin
(Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87, z późn. zm.),
— ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatan-
tach oraz niektórych osobach będących ofiarami re-
presji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r.
Nr 42, poz. 371, z późn. zm.),
natomiast nie posiada uprawnień ani do przyzna-
nia ulg nowym grupom osób, rozszerzenia wymiaru
ulg i zakresu ich stosowania, ani do przywrócenia
ulg osobom, które je utraciły.
Wniosek posła nie jest jedynym, jaki wpłynął do
ministra infrastruktury o przyznanie uprawnień do
ulg przejazdowych nowym grupom osób lub o rozsze-
rzenie zakresu i wymiaru ulgi.
Każdy z takich wniosków objęty jest kompeten-
cjami kilku ministrów właściwych do spraw: finan-
sów, pracy i zabezpieczenia społecznego oraz oświaty
i wychowania, natomiast wykracza poza właściwość
ministra infrastruktury odpowiadającego za realiza-
cję zadań w dziale: Transport, zgodnie z ustawą dnia
4 września 1997 r. o działach administracji rządowej
(Dz. U. z 2007 r. Nr 65, poz. 437, z późn. zm.).
Zważywszy, iż problem ulg ustawowych obejmuje
obszar szeroko pojętej polityki społecznej i finanso-
wej, należy mieć na uwadze, iż każdorazowe ich roz-
szerzenie wymaga zabezpieczenia w budżecie pań-
stwa odpowiednich środków finansowych na pokrycie
451
przewoźnikom kolejowym i autobusowym utraconych
wpływów z tytułu stosowania ulg.
Zdaniem ministra finansów obowiązujący system
uprawnień do ulgowych przejazdów środkami pu-
blicznego transportu zbiorowego i wysokości samych
ulg stanowią wyraz swoistego kompromisu pomiędzy
interesami a potrzebami różnych grup społecznych
i zawodowych. Tym samym jakiekolwiek zmiany tego
systemu spowodują niezadowolenie i roszczenia róż-
nych części społeczeństwa.
Ponadto w ocenie ministra finansów w chwili
obecnej nie jest możliwe zwiększanie wydatków pu-
blicznych na rekompensowanie przewoźnikom utra-
conych przychodów z tytułu honorowania ustawo-
wych ulg przejazdowych, albowiem finansowanie ulg
już teraz stanowi jedną z wyższych pozycji budżeto-
wych po stronie wydatków. W budżecie państwa na
ulgi ustawowe do pasażerskich przewozów kolejo-
wych i w międzymiastowej komunikacji autobusowej
przeznaczono w 2008 r. kwotę 888,6 mln zł, w 2009 r.
kwota ta wyniosła ponad 928,6 mln zł, a na bieżący
rok na refundację kosztów ulg przewidziano środki
w łącznej wysokości 940 mln zł.
Z poważaniem
Sekretarz stanu
Tadeusz Jarmuziewicz
Warszawa, dnia 26 stycznia 2010 r.
Odpowiedź
podsekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- z upoważnienia ministra -
na zapytanie posła Krzysztofa Brejzy
w sprawie działania: Modernizacja
gospodarstw rolnych objętego Programem
Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007–2013
(5743)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pi-
smo znak: SPS-024-5743/10 z dnia 18 stycznia br.,
przekazujące zapytanie posła Krzysztofa Brejzy
w sprawie działania: Modernizacja gospodarstw rol-
nych Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata
2007–2013, przekazuję, co następuje.
Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia ministra
rolnictwa i rozwoju wsi z dnia 17 października 2007 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyzna-
wania pomocy finansowej w ramach działania: Mo-
dernizacja gospodarstw rolnych, objętego Progra-
mem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007–2013
(Dz. U. Nr 193, poz. 1397, z późn. zm.) możliwe jest
wsparcie operacji polegających m.in. na budowie,
przebudowie, remoncie połączonym z modernizacją
452
budynków lub budowli wykorzystywanych do pro-
dukcji rolnej. W opinii MRiRW budowa, rozbudowa
lub remont połączony z modernizacją budynków go-
spodarczych przeznaczonych na garaże, warsztaty
podręczne oraz budowa wiat dla przechowywania
sprzętu rolniczego nie może stanowić kosztu kwali-
fikowalnego w ramach omawianego działania, ponie-
waż tego typu budowle nie są bezpośrednio związane
z produkcją roślinną, zwierzęcą czy działem specjal-
nym produkcji rolnej. Pragnę dodać, że kosztem kwa-
lifikowalnym w ramach omawianego działania może
być natomiast koszt budowy, przebudowy, remontu
połączonego z modernizacją budynków lub budowli
wykorzystywanych do produkcji rolnej oraz do prze-
chowywania, magazynowania, przygotowania do
sprzedaży lub sprzedaży bezpośredniej produktów
rolnych (łącznie ze zlokalizowanymi w tych budyn-
kach pomieszczeniami higieniczno-sanitarnymi),
czyli związanych bezpośrednio z produkcją rolną,
np. pomieszczenia socjalnego, magazynu na pasze,
zboża, nawozy etc., a w przypadku gdy tylko część
budynku/budowli pełni tego rodzaju funkcje, wów-
czas koszty kwalifikowalne inwestycji oblicza się pro-
porcjonalnie do powierzchni pełniącej funkcje bezpo-
średnio związane z produkcją rolną.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Artur Ławniczak
Warszawa, dnia 4 lutego 2010 r.