Sejm

Rzeczypospolitej Polskiej
Kadencja VI

Sprawozdanie Stenograficzne
z 88 posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniu 25 marca 2011 r.

(drugi dzień obrad)

Wa r s z a w a
2011
 str.
TREŚĆ
88. posiedzenia Sejmu
(Obrady w dniu 25 marca 2011 r.)
str.
Wznowienie posiedzenia
Komunikaty
Sekretarz Poseł Monika Wielichowska. . . . . 127
Punkt 16. porządku dziennego: Pytania
w sprawach bieżących
Poseł Adam Krupa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 127
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska . . . . . . . . . . . . 128
Poseł Łukasz Tusk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 129
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska . . . . . . . . . . . . 129
Poseł Zbigniew Matuszczak . . . . . . . . . . . . . 129
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz. . . . . . . . . . . . . . . . . . 130
Poseł Stanisława Prządka . . . . . . . . . . . . . . . 131
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz. . . . . . . . . . . . . . . . . . 131
Poseł Dawid Jackiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . 132
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Jan Bury . . . . . . . . . . . . . . 132
Poseł Iwona Arent . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 133
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Jan Bury . . . . . . . . . . . . . . 134
Poseł Dawid Jackiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . 134
Poseł Iwona Arent . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 134
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Jan Bury . . . . . . . . . . . . . . 134
Poseł Iwona Arent . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 134
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Jan Bury . . . . . . . . . . . . . . 135
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . . 135
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 135
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . . 136
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136
Poseł Krzysztof Gadowski . . . . . . . . . . . . . . . 137
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz. . . . . . . . . . . . . . . . . . 137
Poseł Tomasz Piotr Nowak . . . . . . . . . . . . . . 138
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz. . . . . . . . . . . . . . . . . . 138
Poseł Jerzy Materna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Adam Leszkiewicz . . . . . . . 140
Poseł Jerzy Materna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Adam Leszkiewicz . . . . . . . 141
str.
str.
Poseł Jerzy Materna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Adam Leszkiewicz . . . . . . . 141
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Jarosław Duda. . . . . . . 142
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Jarosław Duda. . . . . . . 142
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 143
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Jarosław Duda. . . . . . . 143
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 143
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Jarosław Duda. . . . . . . 143
Poseł Monika Wielichowska . . . . . . . . . . . . . 143
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Magdalena Gaj . . . . . . . . . . . 144
Poseł Renata Zaremba. . . . . . . . . . . . . . . . . . 145
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Magdalena Gaj . . . . . . . . . . . 145
Poseł Zbigniew Babalski . . . . . . . . . . . . . . . . 146
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Jarosław Duda. . . . . . . 147
Poseł Stanisław Szwed . . . . . . . . . . . . . . . . . 148
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Jarosław Duda. . . . . . . 148
Poseł Mirosława Nykiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 149
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Grzegorz Wałejko . . . . . . . . 149
Poseł Mirosława Nykiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 150
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Grzegorz Wałejko . . . . . . . . 150
Poseł Mirosława Nykiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 151
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Grzegorz Wałejko . . . . . . . . 151
Punkt 17. porządku dziennego: Informacja
bieżąca
Poseł Andrzej Halicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Krzysztof Stanowski . .152
Poseł Marek Krząkała . . . . . . . . . . . . . . . . . . 154
Poseł Iwona Arent . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 154
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 154
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 155
Poseł Dariusz Lipiński. . . . . . . . . . . . . . . . . . 155
Poseł Krzysztof Lipiec . . . . . . . . . . . . . . . . . . 156
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 156
 str.
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk. . . . . . . . . 156
Poseł Jan Kuriata . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 157
Poseł Andrzej Ćwierz. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 157
Poseł Andrzej Sztorc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 157
Poseł Beata Bublewicz. . . . . . . . . . . . . . . . . . 158
Poseł Jan Rzymełka. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158
Poseł Tomasz Latos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158
Poseł Tadeusz Wita . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158
Poseł Henryk Gołębiewski . . . . . . . . . . . . . . 159
Poseł Maciej Orzechowski . . . . . . . . . . . . . . . 159
Poseł Andrzej Jaworski . . . . . . . . . . . . . . . . . 159
Poseł Michał Szczerba . . . . . . . . . . . . . . . . . . 160
Poseł Krzysztof Maciejewski . . . . . . . . . . . . . 160
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161
Poseł Jarosław Sellin . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161
Poseł John Abraham Godson . . . . . . . . . . . . 162
Poseł Dorota Rutkowska . . . . . . . . . . . . . . . . 162
Poseł Tadeusz Woźniak . . . . . . . . . . . . . . . . . 162
Poseł Łukasz Borowiak . . . . . . . . . . . . . . . . . 163
Poseł Nelli Rokita-Arnold . . . . . . . . . . . . . . . 163
Poseł Andrzej Halicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . 163
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Krzysztof Stanowski . . 164
Punkt 18. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie rządowego projektu ustawy
o zmianie ustawy o swobodzie działal-
ności gospodarczej oraz niektórych
innych ustaw
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Dariusz Bogdan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 166
Poseł Adam Szejnfeld . . . . . . . . . . . . . . . . . . 167
Poseł Adam Rogacki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 168
Poseł Tadeusz Motowidło . . . . . . . . . . . . . . . 168
Poseł Jan Kamiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 169
Poseł Antoni Błądek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 169
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 170
Poseł Krzysztof Gadowski . . . . . . . . . . . . . . . 170
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 171
Poseł Andrzej Bętkowski . . . . . . . . . . . . . . . . 171
Poseł Tomasz Piotr Nowak . . . . . . . . . . . . . . 171
Poseł Andrzej Jaworski . . . . . . . . . . . . . . . . . 171
Poseł Adam Rogacki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 172
Poseł Kazimierz Gwiazdowski . . . . . . . . . . . 172
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 172
Poseł Krystyna Kłosin . . . . . . . . . . . . . . . . . . 172
Poseł Wojciech Jasiński . . . . . . . . . . . . . . . . . 173
Poseł Mieczysław Golba . . . . . . . . . . . . . . . . 173
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Dariusz Bogdan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173
Zmiana porządku dziennego
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 176
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Punkt 12. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Kultury i Środków Prze-
str.
kazu o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o radiofonii
i telewizji oraz niektórych innych
ustaw
Poseł Sprawozdawca
Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . . . . . . 176
Poseł Urszula Augustyn . . . . . . . . . . . . . . . . 177
Poseł Elżbieta Kruk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 177
Poseł Tomasz Kamiński . . . . . . . . . . . . . . . . 178
Poseł Tadeusz Sławecki. . . . . . . . . . . . . . . . . 178
Poseł Jan Ołdakowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 179
Poseł Kazimierz Smoliński . . . . . . . . . . . . . . 179
Poseł Andrzej Jaworski . . . . . . . . . . . . . . . . . 179
Poseł Czesław Hoc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 180
Poseł Wiesław Suchowiejko. . . . . . . . . . . . . . 180
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 180
Punkt 19. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka o senackim projekcie ustawy
o Krajowej Radzie Sądownictwa
Poseł Sprawozdawca Jerzy Kozdroń. . . . . . . 182
Poseł Zenon Durka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Poseł Andrzej Mikołaj Dera. . . . . . . . . . . . . . 185
Poseł Stanisław Rydzoń. . . . . . . . . . . . . . . . . 186
Poseł Stanisław Olas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 187
Poseł Marian Filar . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 187
Poseł Wojciech Kossakowski . . . . . . . . . . . . . 188
Poseł Andrzej Jaworski . . . . . . . . . . . . . . . . . 188
Poseł Grzegorz Sztolcman. . . . . . . . . . . . . . . 188
Poseł Tadeusz Wita . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Grzegorz Wałejko . . . . . . . . 189
Poseł Jerzy Kozdroń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 190
Punkt 20. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Gospodarki, Komisji
Ochrony Środowiska, Zasobów Na-
turalnych i Leśnictwa oraz Komisji
Samorządu Terytorialnego i Polityki
Regionalnej o rządowym projekcie
ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Sprawozdawca Jan Rzymełka . . . . . . . 192
Poseł Danuta Pietraszewska . . . . . . . . . . . . . 196
Poseł Grzegorz Tobiszowski . . . . . . . . . . . . . 198
Poseł Tadeusz Motowidło . . . . . . . . . . . . . . . 199
Poseł Witold Klepacz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 200
Poseł Adam Krzyśków . . . . . . . . . . . . . . . . . . 201
Poseł Adam Gawęda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 202
Poseł Marek Matuszewski. . . . . . . . . . . . . . . 204
Poseł Krzysztof Gadowski . . . . . . . . . . . . . . . 204
Poseł Wojciech Saługa . . . . . . . . . . . . . . . . . . 204
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 205
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 205
Poseł Andrzej Jaworski . . . . . . . . . . . . . . . . . 206
Poseł Piotr Cybulski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 206
Poseł Czesław Hoc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 206
Poseł Grzegorz Sztolcman. . . . . . . . . . . . . . . 206
(Przerwa w posiedzeniu)
 str.
Wznowienie posiedzenia
Zmiana porządku dziennego
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 207
Punkt 6. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka o komisyjnym projekcie
ustawy o zmianie ustawy Prawo
o postępowaniu przed sądami admini-
stracyjnymi (cd.)
Poseł Sprawozdawca Piotr Ołowski . . . . . . . 207
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 208
Punkt 1. porządku dziennego: Sprawozda-
nie Komisji Finansów Publicznych
o rządowym projekcie ustawy o zmianie
niektórych ustaw związanych z funk-
cjonowaniem systemu ubezpieczeń
społecznych (cd.)
Poseł Sprawozdawca Izabela Leszczyna. . . . 208
Poseł Adam Rogacki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 208
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 209
Poseł Anna Bańkowska . . . . . . . . . . . . . . . . . 211
Minister – Członek Rady Ministrów
Michał Boni . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 211
Punkt 22. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Zdrowia o rządowym
projekcie ustawy o zmianie ustawy
o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw
Pacjenta oraz niektórych innych ustaw
– trzecie czytanie
Poseł Sprawozdawca Czesław Czechyra. . . . 212
Poseł Tomasz Latos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 212
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Jakub Szulc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 213
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 213
Punkt 23. porządku dziennego: Sprawozda-
nie Komisji Zdrowia o rządowym projek-
cie ustawy o zmianie ustawy
o zawodach lekarza i lekarza dentysty
– trzecie czytanie
Poseł Sprawozdawca Jarosław Katulski. . . . 214
Poseł Tomasz Latos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 214
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 214
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha . . . . . . . . . . 214
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Adam Fronczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 215
Poseł Zbigniew Girzyński . . . . . . . . . . . . . . . 215
Punkt 24. porządku dziennego: Sprawozda-
nie Komisji Zdrowia o rządowym projek-
cie ustawy o refundacji leków, środków
spożywczych specjalnego przeznaczenia
żywieniowego oraz wyrobów medycz-
nych – trzecie czytanie
Poseł Sprawozdawca Andrzej Orzechowski . . 216
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha . . . . . . . . . . 216
Poseł Ludwik Dorn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 216
Poseł Andrzej Orzechowski . . . . . . . . . . . . . . 216
str.
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 217
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha . . . . . . . . . . 217
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Adam Fronczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 217
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha . . . . . . . . . . 218
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Adam Fronczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 219
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha . . . . . . . . . . 219
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Adam Fronczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 220
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha . . . . . . . . . . 221
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Adam Fronczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 221
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha . . . . . . . . . . 222
Poseł Marek Balicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 223
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Adam Froknczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 223
Poseł Marek Balicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 223
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha . . . . . . . . . . 224
Minister Zdrowia Ewa Kopacz . . . . . . . . . . . 224
Punkt 25. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Zdrowia o rządowym
projekcie ustawy o systemie informacji
w ochronie zdrowia – trzecie czytanie
Poseł Sprawozdawca Maciej Orzechowski. . . . 224
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha . . . . . . . . . . 225
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Jakub Szulc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 225
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 225
Punkt 4. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka o rządowym projekcie
ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny
oraz niektórych innych ustaw (cd.)
Poseł Kazimierz Smoliński . . . . . . . . . . . . . . 226
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
Punkt 5. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka o rządowym projekcie usta-
wy o zmianie ustawy Prawo o ustroju
sądów wojskowych oraz niektórych
innych ustaw (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 227
Punkt 7. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie poselskiego projektu ustawy
o zmianie ustawy o świadczeniach
rodzinnych (cd.)
Poseł Beata Mazurek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 227
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 227
Punkt 8. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie poselskiego projektu ustawy
 str. str.

o zmianie ustawy o świadczeniach Głosowanie

rodzinnych (cd.)
Poseł Elżbieta Rafalska . . . . . . . . . . . . . . . . . 228
Poseł Anna Bańkowska . . . . . . . . . . . . . . . . . 228
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 228
Punkt 9. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie poselskiego projektu ustawy
o zmianie ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych oraz niektórych innych
ustaw (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 228
Punkt 10. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie poselskiego projektu ustawy
o zmianie ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Spo-
łecznych (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 229
Punkt 11. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Regulaminowej i Spraw
Poselskich w sprawie wniosku proku-
ratora okręgowego w Poznaniu z dnia
14 października 2010 r., działającego
za pośrednictwem prokuratora gene-
ralnego o wyrażenie przez Sejm zgody
na pociągnięcie do odpowiedzialności
karnej posła Tomasza Górskiego (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 229
Punkt 15. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Kultury i Środków Prze-
kazu o poselskim projekcie uchwały
w 67. rocznicę męczeńskiej śmierci
rodziny Józefa i Wiktorii Ulmów wyra-
żającej hołd Polakom, którzy ratowali
Żydów skazanych na Zagładę przez
niemieckiego okupanta (cd.)
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski. . . . . . . 229
Poseł Sylwester Pawłowski . . . . . . . . . . . . . . 230
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki Waldemar Pawlak. . . . 230
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 230
Punkt 18. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie rządowego projektu ustawy
o zmianie ustawy o swobodzie działal-
ności gospodarczej oraz niektórych
innych ustaw (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231
Punkt 26. porządku dziennego: Głosowa-
nie nad wnioskiem o wyrażenie wotum
nieufności wobec ministra rolnictwa
i rozwoju wsi Marka Sawickiego
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231
Punkt 12. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Kultury i Środków Prze-
kazu o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o radiofonii
i telewizji oraz niektórych innych
ustaw (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231
Punkt 13. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Kultury i Środków Prze-
kazu o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o Centrum Polsko-Rosyjskiego
Dialogu i Porozumienia (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 232
Punkt 14. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Nadzwyczajnej
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o ograniczaniu barier administracyj-
nych dla obywateli i przedsiębiorców
(cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233
Poseł Dariusz Bąk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233
Poseł Adam Szejnfeld . . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
Poseł Krzysztof Borkowski . . . . . . . . . . . . . . 235
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki Waldemar Pawlak. . . . 235
Poseł Adam Szejnfeld . . . . . . . . . . . . . . . . . . 236
Poseł Krzysztof Borkowski . . . . . . . . . . . . . . 236
Punkt 21. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie przedstawionego przez Prezy-
dium Sejmu projektu uchwały o zmianie
uchwały w sprawie powołania i wyboru
składu osobowego Komisji Nadzwyczaj-
nej do rozpatrzenia niektórych projek-
tów ustaw z zakresu prawa wyborczego
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 237
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Punkt 20. porządku dziennego (cd.)
Poseł Wojciech Szczęsny Zarzycki. . . . . . . . . 238
Poseł Marek Matuszewski. . . . . . . . . . . . . . . 238
Poseł Andrzej Adamczyk . . . . . . . . . . . . . . . . 239
Poseł Halina Rozpondek . . . . . . . . . . . . . . . . 239
Poseł Piotr Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 239
Poseł Grzegorz Tobiszowski . . . . . . . . . . . . . 240
Poseł Beata Mazurek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 240
Poseł Jan Rzymełka. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 240
Poseł Grzegorz Janik. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 241
Poseł Jarosław Wojciechowski. . . . . . . . . . . . 241
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Henryk Jacek Jezierski . . . . . . . . . . . . . . . . . 241
Poseł Piotr Cybulski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 243
 str.
Poseł Halina Rozpondek . . . . . . . . . . . . . . . . 244
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Henryk Jacek Jezierski . . . . . . . . . . . . . . . . . 244
Poseł Jan Rzymełka. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 244
Oświadczenia
Poseł Szymon Stanisław Giżyński . . . . . . . . 245
Poseł Piotr van der Coghen. . . . . . . . . . . . . . 246
Poseł Waldemar Andzel . . . . . . . . . . . . . . . . . 247
Poseł Aleksander Chłopek. . . . . . . . . . . . . . . 247
Poseł Gabriela Masłowska. . . . . . . . . . . . . . . 248
Poseł Piotr Tomański . . . . . . . . . . . . . . . . . . 249
Poseł Jan Rzymełka. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 249
Poseł Andrzej Ćwierz. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 250
Poseł Maria Zuba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 251
str.
Zamknięcie posiedzenia
Załącznik nr 1 – Teksty wystąpień niewygło-
szonych
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1
Poseł Wojciech Kossakowski . . . . . . . . . . . . . . . 1
Poseł Łukasz Zbonikowski . . . . . . . . . . . . . . . . 1
Poseł Zbigniew Chmielowiec . . . . . . . . . . . . . . . 2
Poseł Andrzej Bętkowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2
Poseł Andrzej Chmielowiec . . . . . . . . . . . . . . . . 3
Poseł Zenon Durka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5
Poseł Łukasz Zbonikowski . . . . . . . . . . . . . . . . 6
Porządek dzienny
 (Wznowienie posiedzenia o godz. 9 min 01)
(Na posiedzeniu przewodniczą marszałek Sejmu
Grzegorz Schetyna oraz wicemarszałkowie Marek
Kuchciński, Jerzy Wenderlich i Stefan Niesiołowski)
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Wznawiam posiedzenie.
Na sekretarzy dzisiejszych obrad powołuję posłów
Krzysztofa Brejzę, Monikę Wielichowską, Artura
Ostrowskiego i Adama Rogackiego.
W pierwszej części obrad sekretarzami będą po-
słowie Krzysztof Brejza i Monika Wielichowska.
Protokół i listę mówców prowadzić będą posłowie
Krzysztof Brejza i Adam Rogacki.
Proszę wyznaczonych posłów sekretarzy o zajęcie
miejsca przy stole prezydialnym.
Witam państwa.
Proszę posła sekretarza o odczytanie komuni-
katów.
Sekretarz Poseł Monika Wielichowska:
Informuję, że w dniu dzisiejszym odbędą się po-
siedzenia Komisji:
— Samorządu Terytorialnego i Polityki Regional-
nej – o godz. 9.30,
— Kultury i Środków Przekazu – o godz. 10,
— Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfika-
cjach – o godz. 10.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 16.
porządku dziennego: Pytania w sprawach bie-
żących.
Przypominam, że postawienie pytania nie może
trwać dłużej niż 2 minuty, zaś udzielenie odpowiedzi
nie może trwać dłużej niż 6 minut. Prawo do posta-
wienia pytania dodatkowego przysługuje wyłącznie
posłowi zadającemu pytanie. Dodatkowe pytanie nie
może trwać dłużej niż 1 minutę, a uzupełniająca od-
powiedź nie może trwać dłużej niż 3 minuty. Marsza-
łek Sejmu może wyrazić zgodę na wydłużenie czasu
odpowiedzi na pytanie dodatkowe.
Przechodzimy do pierwszego pytania w sprawie
programu pn. „Kierunki rozwoju biogazowni rolni-
czych w Polsce w latach 2010–2020”, które panowie
posłowie Adam Krupa i Łukasz Tusk z klubu Plat-
forma Obywatelska kierują do ministra gospodarki.
Proszę, pan poseł Adam Krupa.
Poseł Adam Krupa:
Szanowny Panie Marszałku! Pani Minister! Bu-
dowa biogazowni rolniczych w naszym kraju może
być ważnym czynnikiem rozwoju sektora energii po-
chodzącej z odnawialnych źródeł energii. Jest to
istotne w aspekcie 2020 r., w którym to Polska zobo-
wiązała się do wypracowania odpowiednich wskaź-
ników udziału energii pochodzącej ze źródeł odna-
wialnych w energetycznym bilansie finalnym pań-
stwa. Równocześnie utylizacja rolniczych odpadów
organicznych może przysporzyć właścicielom gospo-
darstw rolnych oraz producentom artykułów rolnych
i spożywczych wymiernych korzyści finansowych.
W celu rozwoju biogazowni rolniczych w Polsce zo-
stał opracowany przez resort rolnictwa i rozwoju wsi
program pn.: „Kierunki rozwoju biogazowni rolniczych
w Polsce w latach 2010–2020”, który został przyjęty
przez Radę Ministrów w dniu 13 lipca 2010 r. Program
ten ma określić optymalizację warunków do rozwoju
instalacji wytwarzających biogaz rolniczy.
Wobec powyższego chciałbym, żeby pani minister
przedstawiła główne założenia tego programu oraz
na początek, jakie są jego efekty w roku 2010. Jest to
co prawda dopiero rok funkcjonowania tego progra-
mu, ale myślę, że jakieś wnioski można już z tego
wyciągnąć.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
To wszystko, tak?
Poseł Adam Krupa:
Tak, ale jeszcze będzie pytanie dodatkowe.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
128 Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dobrze, dziękuję bardzo.
Odpowiedzi na to pytanie udzieli podsekretarz
stanu w Ministerstwie Gospodarki pani Joanna
Strzelec-Łobodzińska.
Proszę bardzo, pani minister.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Na
wstępie chciałabym podkreślić, że rozwój wykorzy-
stania odnawialnych źródeł energii, w tym biopaliw,
jest jednym z priorytetów określonych w „Polityce
energetycznej Polski do 2030 roku”, który znalazł
swój wyraz w „Programie działań wykonawczych na
lata 2009–2012”, w określonym tam działaniu: Wdro-
żenie kierunków budowy biogazowni rolniczych. To
działanie zostało już częściowo zrealizowane poprzez
przyjęcie przez Radę Ministrów właśnie 13 lipca – jak
pan poseł zauważył – dokumentu, przygotowanego
przez Ministerstwo Gospodarki we współpracy z Mi-
nisterstwem Rolnictwa i Rozwoju Wsi, pn. „Kierun-
ki rozwoju biogazowni rolniczych w Polsce”. Ten
dokument definiuje, że za koordynację realizacji dzia-
łań zapisanych w kierunkach jest odpowiedzialny
minister gospodarki, natomiast ministrowie właści-
wi ds. przedstawienia propozycji zmian legislacyj-
nych – w ciągu roku od daty przyjęcia tego dokumen-
tu – mogą składać określone wnioski, zastrzeżenia
czy propozycje zmian i rozpocząć procedury legisla-
cyjne w zakresie podlegającym ich działaniu. W ra-
mach prowadzonego monitoringu postępu tych dzia-
łań na zakończenie każdego roku kalendarzowego,
a więc po raz pierwszy na zakończenie roku bieżące-
go, instytucje i jednostki, które są odpowiedzialne
w częściach za realizację tego programu, opracują
szczegółowe informacje dotyczące stanu zaawanso-
wania prac.
Rozwiązania prawne mające na celu poparcie roz-
woju biogazowni rolniczych zostały częściowo już
przyjęte. 10 marca weszło w życie Prawo energetycz-
ne, które oprócz poparcia dla produkcji energii z bio-
gazowni rolniczych, na podstawie biogazu tradycyj-
nego, takiego w oparciu o zielone certyfikaty, wpro-
wadziło również możliwość pozyskania zielonych
certyfikatów dla gazu wprowadzonego do sieci gazo-
wej. Ponadto kontynuowane są prace nad nowelizacją
ustawy o nawozach i nawożeniu, nad nowym rozpo-
rządzenie ministra środowiska w sprawie procedur
odzysku R10. Ponadto w 2010 r. już na etapie projek-
towania rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie
przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na
środowisko wyłączono z grupy przedsięwzięć właśnie
mogących oddziaływać na środowisko instalacje bio-
gazu rolniczego o mocy do 0,5 MW.
W ramach proponowanego rozwoju biogazowni
rolniczych z inicjatywy Ministerstwa Gospodarki
został opracowany poradnik „Przewodnik dla inwe-
storów zainteresowanych budową biogazowni rolni-
czych”. Stanowi on swoiste kompendium wiedzy na
temat możliwości wsparcia finansowego tych inwe-
stycji, obowiązujących procedur oraz rozwiązań
prawnych. Przewodnik ten, myślimy, na początku
kwietnia tego roku będzie dostępny na stronie inter-
netowej Ministerstwa Gospodarki.
Ile powstało instalacji wytwarzających biogaz?
Jeśli chodzi o rok ubiegły, to mamy zestawienie
10 biogazowni o różnych mocach zainstalowanych,
od znaczących ponad 2 MW do małych 0,2 MW, na
łączną zainstalowaną moc elektryczną około 10 MW
i zainstalowaną moc cieplną prawie 9, dokładnie 8,99
MW. Największa biogazownia o mocy 2,12 MW po-
wstała w miejscowości Koczała, druga tej samej wiel-
kości – w Liszkowie. Pozostałe są mniejsze. Jeśli
mówimy o tych największych, to moc ponad 1 MW
ma jeszcze biogazownia w Pawłówce, nie, przepra-
szam, w Pawłówku.
Zgodnie z przepisami ustawy Prawo energetyczne
działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania bio-
gazu rolniczego czy też energii z biogazu stanowi dzia-
łalność regulowaną, a nie koncesjonowaną. Nie ma
konieczności uzyskiwania koncesji wydawanych przez
prezesa URE, wystarczy wpis do Centralnego Reje-
stru Przedsiębiorców administrowanego przez Agen-
cję Rynku Rolnego. Jest to odformalizowanie tej dzia-
łalności. W sumie na dzień dzisiejszy te 10 instalacji,
o których mówiłam, wpisano już do rejestru.
Jeśli chodzi o liczbę biogazowni, która powinna
powstać w ciągu najbliższych lat, to chciałabym przy-
pomnieć o bardzo ambitnym celu, aby do 2020 r. wy-
budowano średnio jedną biogazownię w każdej gmi-
nie wykorzystującej biomasę pochodzenia rolniczego,
oczywiście przy założeniu posiadania przez te gminy
odpowiednich warunków do uruchomienia tego
przedsięwzięcia. Przewiduje się, że biogazownie będą
powstawać w tych gminach, na terenach których wy-
stępują duże zasoby areału, z którego można pozyskać
biomasę, co jest swego rodzaju harmonizacją działań
krajowych rządu z priorytetami wspólnej polityki
rolnej Unii Europejskiej.
Teraz może o ułatwieniach finansowych. W za-
kresie dofinansowania biogazowni rolniczych, we-
dług stanu z bazy Krajowego Systemu Informatycz-
nego SIMIK na 3 stycznia tego roku, środki finanso-
we z Programu Operacyjnego „Infrastruktura i śro-
dowisko” w ramach działania: Wysokosprawne wy-
twarzanie energii zostały przyznane pięciu benefi-
cjentom na budowę biogazowni, łącznie 8 biogazowni,
w kwocie ponad 60 mln zł. Natomiast w ramach dru-
giego działania: Wytwarzanie energii ze źródeł od-
nawialnych... (Dzwonek)
Może powiem jeszcze o innych źródłach później,
kontynuując swoją odpowiedź. Dziękuję.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję, pani minister.
Pan poseł Łukasz Tusk pragnie zadać pytanie
dodatkowe.
Proszę bardzo.
Poseł Łukasz Tusk:
Panie Marszałku! Pani Minister! Jeśli już zaczę-
ła pani mówić o tych dofinansowaniach, to chcieliby-
śmy dodatkowo zapytać, jakie są możliwości dofinan-
sowania, ile podmiotów i na jakich zasadach z tego
skorzystało.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Rozumiem, że to wszystko.
Pani minister, będzie pani uprzejma odpowiedzieć
na pytanie pana posła.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska:
Kontynuując, chciałabym powiedzieć, że general-
nie oprócz wsparcia z Programu Operacyjnego „In-
frastruktura i środowisko”, o którym powiedziałam,
łączna kwota to już ponad 100 mln. Inwestycje doty-
czące odnawialnych źródeł energii mogą być finan-
sowane również z 16 regionalnych programów ope-
racyjnych. Te regionalne programy wspierają bowiem
budowę małych i średnich jednostek wytwarzania
energii elektrycznej w skojarzeniu. Tutaj wartość nie
może przekraczać 10 mln zł, czyli chodzi o mniejsze
przedsięwzięcia, ale to jest zupełnie wystarczające
w przypadku niewielkich biogazowni.
Chciałabym natomiast zwrócić uwagę na szcze-
gólne możliwości dofinansowania programów bioga-
zowych, które stwarza System Zielonych Inwestycji,
część druga: Biogazownie rolnicze, i to już jest dedy-
kowane. Program ten jest wdrażany przez Narodowy
Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
Celem jest budowa, rozbudowa, przebudowa obiektów
wytwarzania energii elektrycznej z wykorzystaniem
biogazu na poziomie, tak założył ten program, 40 MW.
Program ten został skierowany do podmiotów zamie-
rzających zrealizować te przedsięwzięcia i myślę, że
będzie najlepszym źródłem dofinansowania takich
biogazowni na najbliższe lata.
Chciałabym zwrócić uwagę, że wśród barier –
spójrzmy prawdzie w oczy, bariery rozwoju też są –
jest kwestia przyłączeń tych biogazowni do systemu
elektroenergetycznego. Po prostu finansowanie czę-
ści tych przyłączy jest dedykowane inwestorom bio-
gazowni. Wydaje się, że w tym programie środki na
realizację mogą obejmować również środki na przy-
129
łącza, tym samym ten największy zidentyfikowany
problem związany z budową biogazowni rolniczych
zostanie usunięty.
Jeśli chodzi o inne bariery, to myślę, że ważna jest
też bariera psychologiczna. Tutaj będzie pomocny ten
przewodnik, ponieważ jest relatywnie niska świado-
mość społeczna w zakresie produkcji biogazu. Niczym
nieuzasadnione obawy związane z uciążliwością tych
inwestycji dla otoczenia być może poprzez te wszyst-
kie informacje przekazane w kompendium wiedzy
zostaną przynajmniej w części rozwiane. Jeżeli cho-
dzi o legislacyjną część tego oddziaływania, to wspo-
mniałam już tutaj, że instalacje biogazu rolniczego
o mocy do 0,5 MW zostały legislacyjnie wyłączone
z grupy przedsięwzięć mających szkodliwe oddziały-
wanie na środowisko. Mamy więc nadzieję, że ten am-
bitny program dotyczący powstania biogazowni w każ-
dej gminie jest możliwy do wykonania. (Dzwonek)
Jeszcze tylko dane statystyczne. W 2010 r., jeśli
chodzi o biogazownie, nie tylko rolnicze, zostało już
zainstalowane 80 MW. Liczymy, że w roku bieżącym
przekroczy to 100 MW. Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję bardzo, pani minister.
W tej chwili przechodzimy do pytania trzeciego,
ponieważ nie ma pana ministra Burego.
Jest pan minister Jarmuziewicz, państwo posło-
wie Zbigniew Matuszczak i Stanisława Prządka z klu-
bu Sojusz Lewicy Demokratycznej też są.
Pytanie w sprawie kontroli przez uprawnione
służby samochodów zagranicznych przewoźników
drogowych pod kątem prawidłowego wykorzystania
zezwoleń na wykonywanie transportu jest skierowa-
ne do prezesa Rady Ministrów. Odpowiedzi udzieli
sekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury pan
Tadeusz Jarmuziewicz.
Jako pierwszy pytanie zadaje pan poseł Zbigniew
Matuszczak.
Proszę bardzo.
Poseł Zbigniew Matuszczak:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W ostatnim okresie coraz częściej pojawia się pro-
blem polskich ciężarówek przetrzymywanych w Rosji
i w krajach, z których droga do Polski wiedzie przez
Rosję. Taka sytuacja wynika z braku porozumienia
pomiędzy Polską a Rosją w sprawie wymiany kon-
tyngentów, zezwoleń na wykonywanie transportu
drogowego w bieżącym roku i naraża polskich przed-
siębiorców na straty z powodu niemożności termino-
wej realizacji kontraktów. Do dziś Ministerstwo In-
frastruktury nie jest w stanie określić liczby zezwo-
leń przewidzianych na rok bieżący. Równocześnie
nasilają się sygnały, płynące przede wszystkim od
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
130 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Zbigniew Matuszczak
przewoźników, o nieprawidłowościach przy wykorzy-
stywaniu zezwoleń przez przewoźników rosyjskich,
polegających na wykonywaniu wielu przewozów na
jednym zezwoleniu bez jego kasowania. Jest to moż-
liwe wtedy, kiedy rosyjskie ciężarówki wjeżdżają do
Polski przez Litwę, przekraczając granicę w Budzi-
sku, a więc korzystając z przejścia na wewnętrznej
granicy Unii Europejskiej, na której nie są dokony-
wane kontrole.
W związku z tym mam do pana ministra kilka
pytań. Dlaczego odpowiednie polskie służby, Inspek-
cja Transportu Drogowego, Straż Graniczna, Służba
Celna, nie prowadzą systematycznych kontroli ob-
cych samochodów ciężarowych pod kątem prawidło-
wości wykorzystywania tych zezwoleń przewozo-
wych? Czy w ogóle ministerstwo i polski rząd mają
świadomość, że brak takiej systematycznej, stałej
kontroli wielokrotnego wykorzystywania pojedyn-
czych zezwoleń na transport osłabia polską pozycję
negocjacyjną w czasie dorocznego uzgadniania kon-
tyngentów zezwoleń, a jednocześnie sprzyja elimino-
waniu polskich przewoźników z rosyjskiego rynku
przewozowego? Kiedy i jakie działania zostaną pod-
jęte celem wyeliminowania sygnalizowanego proble-
mu? Nie chodzi tutaj przecież o urządzanie jakichś
polowań na zagraniczne ciężarówki, ale o ogranicze-
nie patologii, która rujnuje interesy polskich prze-
woźników. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję.
Z upoważnienia prezesa Rady Ministrów odpowie-
dzi udzieli sekretarz stanu w Ministerstwie Infra-
struktury pan Tadeusz Jarmuziewicz.
Proszę bardzo.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Państwo Posło-
wie! Rzeczywiście jest tak, że wśród samych przewoź-
ników budzi to emocje, ale powód jest prosty. Daj
Boże takie kłopoty. Mamy największą flotę w Euro-
pie. 130 tys. polskich tirów stanowi ogromny poten-
cjał przewozowy. Odwołuję się do państwa pamięci.
Kiedy ostatnio widywaliście na polskich drogach tiry
belgijskie, niemieckie, francuskie? Przecież to było
nagminne, widzieliśmy to na polskich drogach. Teraz
nie jeżdżą, to my przejęliśmy te rynki. Przedsiębior-
ca hiszpański czy francuski woli zawierać umowy
z Polakami niż z kimś innym, np. z Rosjanami. Rosja
ma 29 tys. tirów, a my mamy 130 tys., czyli to jest
wielkość zjawiska. Waham się, czy przedstawić tezę,
że przewymiarowaliśmy trochę popyt.
(Poseł Zbigniew Matuszczak: Ale jest problem.)
Oczywiście, że jest, natomiast mamy w tej chwili
około 600 inspektorów Inspekcji Transportu Drogo-
wego. W 2001 r. podjęliśmy decyzję, że wzorem in-
nych krajów będziemy mieli taką służbę, że będą
specjaliści od tego, jak wygląda stan techniczny sa-
mochodów, jak wygląda egzekwowanie czasu pracy
na podstawie aparatury, która jest w samochodzie.
Inspekcja Transportu Drogowego to specjalistyczna
służba, chodzi o tzw. krokodylki – mam nadzieję, że
nikogo nie urażę, ale taki pseudonim zyskali – które
stoją przy drodze. W tej chwili na terenie całego kra-
ju są prowadzone kontrole. Oczywiście z niektórymi
fragmentami polskich dróg związane są wielkie emo-
cje, mam na myśli choćby przejście w Budzisku, czy-
li to miejsce, gdzie nie ma granicy unijnej, bo z Litwy
do Polski wjeżdża się swobodnie, bez żadnych utrud-
nień. Natomiast wcześniej granica unijna była poko-
nywana na trochę innych zasadach niż u nas, to
znaczy na przejściu litewsko-rosyjskim nie ma tak
restrykcyjnych zasad, jak na przykład na przejściu
białorusko-polskim czy ukraińsko-polskim. W związ-
ku z tym, rzeczywiście, nie dziwię się tak postawio-
nemu pytaniu, bo budzi to ogromne emocje u prze-
woźników. W zeszłym roku, jeśli chodzi o Rosjan,
mieliśmy 150 tys. zezwoleń. Pomijam to, jakiego one
były rodzaju, cała pula wynosiła 150 tys. i...
(Poseł Zbigniew Matuszczak: Czyli przedsiębiorca
mógł wjechać do Rosji raz w roku.)
Nie...
(Poseł Zbigniew Matuszczak: Średnio.)
Uporządkujmy może ten temat. Otóż na polskim
rynku obowiązują dwa rodzaje dokumentów – do
pana, panie pośle, też mówię – na podstawie których
można jeździć na trasie Polska – Rosja, jeżeli mamy
się na tym skupić. Stosowanie jednego z tych doku-
mentów wynika z przynależności do organizacji mię-
dzynarodowych, do ITF, International Transport
Forum, gdzie jest 6090 umownych zezwoleń wśród
43 członków, 43 państw będących sygnatariuszami
tego porozumienia, które są rozdzielone. Polska ma
około 180 razy ekologiczność. Jeżeli teraz pomnoży-
my to przez Euro 5, czyli 10 samochodów przypada
na jedno zezwolenie, to wyjdzie około 1500 samocho-
dów – nie chciałbym tutaj komplikować – i te 1500
samochodów może w sposób najbardziej uprawniony
jeździć ile chce, gdzie chce, do 43 krajów. To jest jeden
rodzaj zezwolenia. W tym przypadku uprawniona jest
Inspekcja Transportu Drogowego i inne służby, bo w
sumie, tak naprawdę to są cztery służby: celnicy,
Straż Graniczna, Policja i Inspekcja Transportu Dro-
gowego jako najbardziej uprawniona. Tak zwany
CEMT, bo tak się to zezwolenie nazywa, jest najbar-
dziej pożądane przez przewoźników, bo daje im naj-
większe uprawnienia, nikt się nikogo nie pyta, nikt
nie bierze, nie aplikuje o kolejne zezwolenie, tylko ma
CEMT i może jeździć skolko ugodno, jak mówią nasi
sąsiedzi.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz
Stosowanie drugiego rodzaju zezwolenia wynika
z umów dwustronnych. Nikt nikomu bowiem nie bro-
ni, żeby usiąść do stołu z Białorusinem, Ukraińcem
czy Rosjaninem i zawrzeć umowę, na podstawie któ-
rej dodatkowo dorobiona zostanie jeszcze jedna pula
zezwoleń. To jest dodatkowy dokument wynikający
z umowy dwustronnej. Takich dokumentów w ze-
szłym roku było 150 tys. Wprowadziliśmy rozporzą-
dzenie, na postawie którego zmieniliśmy kształt tego
zezwolenia i sposób kontrolowania. Umownie rzecz
biorąc, odrywa się rożek tego dokumentu i ten nume-
rowany kawałeczek wracał wcześniej do BOTM-u,
a w związku z tym, że zlikwidowaliśmy BOTM, od
nowego roku struktury BOTM-owskie są zawarte
w Inspekcji Transportu Drogowego. Proszę sobie wy-
obrazić, że ze 150 tys. rosyjskich zezwoleń do BOTM-u
wróciło 147 tys., czyli z tym kontrolowaniem nie jest
tak całkiem źle, tutaj nie ma co spuszczać z zawsty-
dzeniem głowy, bo to jest 98%. Domniemanie prze-
woźników dotyczące kolejnych rosyjskich kursów
wykonywanych bez zezwoleń – bo te 147 tys. wcale
nie znaczy, że nie jeżdżą bez zezwoleń, prawda – jest
chyba trochę przewymiarowane. Zwłaszcza w sytu-
acjach, kiedy jest jakiś stres (Dzwonek) w branży,
kiedy są jakieś kłopoty, werbalnie podnoszą oni pro-
blem niekontrolowania i tego złego, co się dzieje na
granicy, szczególnie w Budzisku.
Nadzorując ten fragment działania rynku, wi-
dząc, że wróciło 147 tys. odcinków ze 150 tys. wyda-
nych zezwoleń, nie stresuję się jakoś szczególnie.
Odnoszę wrażenie, że jest to prowadzone w sposób
należyty. Dziękuję, panie marszałku, rozumiem, że
może to być odpowiedź na to pytanie.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Pytanie dodatkowe zada pani poseł Stanisława
Prządka.
Proszę bardzo.
Poseł Stanisława Prządka:
Dziękuję, panie marszałku.
Szanowny Panie Ministrze! Chcę wrócić do tego
wątku dotyczącego przejścia w Budzisku. Ponieważ
przewoźnicy już od kilku lat podnoszą problem zor-
ganizowania tam punktu kontroli, dlatego też chcia-
łam panu, panie ministrze, zadać pytanie, jakie są
powody, jakie są przyczyny czy może przeszkody, dla
których to rozstrzygniecie nie może być zrealizowa-
ne. Czy są to kwestie finansowe, czy chodzi o brak
warunków technicznych, czy ewentualnie problemy
kadrowe? Zorganizowanie takiego punktu byłoby
bowiem niewątpliwie zamknięciem jak gdyby takiej
możliwości przejazdu w sposób zupełnie, niekoniecz-
nie kontrolowany.
131
Drugie pytanie. Chciałabym pana, panie mini-
strze, zapytać również o to, czy służby uprawnione
do kontroli, w tym także Policja, otrzymują zalecenia,
aby dokonywać kontroli, jeśli chodzi o wykorzysty-
wanie zezwoleń na terenie kraju, niekoniecznie w ja-
kimś punkcie granicznym, ale na terenie kraju. Po-
licjanci i tak każdego dnia zatrzymują bowiem do
kontroli bardzo wiele samochodów, w tym zagranicz-
nych, i przy okazji niejako, nie w sposób specjalny,
mogliby prowadzić także kontrolę w zakresie tych
zezwoleń. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję.
Ponownie odpowie minister Tadeusz Jarmuziewicz.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł, mogę jedynie zapewnić, że coś takiego
ma miejsce. Rzeczywiście, jak państwo wiedzą, rela-
cje, szczególnie Polska – Rosja, bo ten temat mimo-
wolnie wraca, czy tego chcemy, czy nie, to wyjątkowo
delikatna materia w przypadku transportu, chyba
nawet trudniejsza dla Rosjan niż dla Polaków. W tych
130 tys. TIR-ów jeżdżących na trasie Polska – Rosja
8% Polaków jeździ do Rosji, 80% Rosjan jeździ przez
Polskę. W związku z tym, jeśli chodzi o ten próg, ta
delikatność relacji jest bardziej delikatna po stronie
rosyjskiej, jeżeli możemy tak mówić.
Co do sposobu karania, mamy taką oto sytuację,
że po polskiej stronie kary są rażąco, dużo bardziej
dotkliwe niż po stronie rosyjskiej. Przewoźnik rosyj-
ski, który nie spełnia określonych wymogów, płaci
w Polsce 10 tys. zł, 2,5 tys. euro. Tak też jest w przy-
padku przewoźników z innych krajów, nie można
ustalić różnych kar dla różnych przewoźników, to w cy-
wilizowanym kraju jest nie do przyjęcia. Z kolei pol-
ski przewoźnik, według mojej wiedzy, płaci w Rosji
200–300 zł. Stąd zrodziły się dwie inicjatywy w tej
chwili. W Dumie od kilku tygodni leży projekt, zgod-
nie z którym polski przewoźnik zapłaci – mówię o pro-
jekcie – 12 tys. euro. Taki sam projekt leży w polskim
parlamencie. W związku z tym zaczął się bardzo nie-
zdrowy wyścig, kto komu mocniej dokopie. Dla słabych
firm kary rzędu 10 czy 12 tys. euro mogą okazać się
obciążeniami rujnującymi firmę, prowadzącymi do
tego, że ktoś po takim strzale nie podniesie się. Jeżeli
jednak po stronie rosyjskiej weszłyby takie regulacje,
to naturalną odpowiedzią powinna być reakcja polska,
że podnosimy to do podobnego poziomu.
Sposób kontrolowania przez polskie instytucje,
wszystkie cztery, w tym Policję, jak pani zauważyła,
ma za każdym razem inną naturę. Policja nie jest
w stanie technicznie sprawdzić samochodu tak pre-
cyzyjnie jak Inspekcja Transportu Drogowego, która
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
132 Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz
z definicji jest powołana do tego, aby pokonując wszel-
kiego rodzaju technikalia, które mają miejsce przy
tego rodzaju kontroli, bardzo porządnie skontrolo-
wać samochód. Policja najczęściej sprawdza takie
elementy, jak światła, opony, prędkość, taki zgrubny
stan techniczny, czyli tak naprawdę pod takim ką-
tem, jak samochody osobowe. Natomiast w pierw-
szej (Dzwonek) części odwoływałem się do dwóch
służb, Straży Celnej i Straży Granicznej. To jest
kompletnie inny zakres kontrolowania. Celnik
sprawdza, czy według polskiego prawa w zakresie
cła ktoś nie wwozi czy nie wywozi towarów, które
są zabronione albo obłożone cłem i nie było egzeku-
cji cła. Natomiast Straż Graniczna sprawdza z punk-
tu widzenia dokumentów, a więc czy są paszport,
wiza i inne dokumenty.
Podsumowując, powiem państwu, że chyba nie
mamy powodów do tego, aby mieć kompleks surowsze-
go kontrolowania nas gdzieś, niż my to robimy tutaj.
Odnoszę wrażenie, że odbywa się to w dość podobny
sposób. Oczywiście przewoźnicy – których jest bardzo
dużo i w związku z tym każde zjawisko będzie bardzo
mocno podkreślane – będą twierdzili nieco inaczej.
Przedwczoraj byłem na dużym spotkaniu z przedsta-
wicielami zrzeszenia międzynarodowych przewoźni-
ków drogowych, na którym były poruszane również
te tematy – bardzo żywe, okazuje się – dokładnie
w takim samym wymiarze, w jakim państwo pytacie
w tej chwili. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję panu ministrowi.
Przechodzimy do pytania drugiego, w sprawie
przejęcia przedsiębiorstwa ENEA SA przez państwo-
wą spółkę francuską EDF. Państwo posłowie Iwona
Arent, Dawid Jackiewicz, Adam Hofman i Adam Ro-
gacki z klubu Prawo i Sprawiedliwość kierują to py-
tanie do ministra skarbu państwa.
Pytanie zada pan poseł Dawid Jackiewicz.
Proszę bardzo.
Poseł Dawid Jackiewicz:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Pano-
wie Posłowie! Pan minister zna już zapewne stano-
wisko Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedli-
wość w sprawie pospiesznej i bezrefleksyjnej prywa-
tyzacji prowadzonej przez obecny rząd. Zastanawia-
my się nad tym – i mieliśmy już okazję o tym dysku-
tować, ale nie uzyskaliśmy szczegółowych wyjaśnień
– czy pan minister dostrzega zagrożenia, jakie płyną
dla strategicznego sektora polskiej gospodarki, czyli
sektora elektroenergetycznego, z prowadzonej pry-
watyzacji dotyczącej spółki ENEA. W związku z po-
wyższym formułujemy następujące pytanie. Chcieli-
byśmy, żeby pan minister uzasadnił zakładany bilans
transakcji – mówimy oczywiście o prywatyzacji ENEA
– biorąc pod uwagę, że spółka posiada wolne środki
z podwyższenia kapitału w kwocie ok. 3 mld zł, a w ra-
mach transakcji zbycia tego przedsiębiorstwa prze-
widuje się uzyskanie kwoty około 5,5 mld zł. Czy pan
minister jest w stanie uzasadnić racjonalność i za-
sadność takiego procesu prywatyzacji, w wyniku któ-
rego z prywatyzacji tak potężnego przedsiębiorstwa,
które posiada swoje siedzi energetyczne na około 20%
obszaru naszego kraju, uzyska się kwotę na poziomie
ok. 2–3 mld zł?
Drugie pytanie. Pan minister, kierownictwo Mi-
nisterstwa Skarbu Państwa, uzasadniając tak wielką
skalę prywatyzacji, często mówi o potrzebie inwesty-
cji w zdekapitalizowane sieci energetyczne. Proszę
przedstawić informację o tym, jaki zysk wypracowa-
ła grupa kapitałowa ENEA w okresie ostatnich 3 lat
i ile z tych środków zostało w spółce na inwestycje
i modernizację majątku będącego jej własnością, na
przykład na unowocześnienie i zmodernizowanie blo-
ków energetycznych.
I trzecie pytanie. Odnosząc się do słów pana mi-
nistra skarbu państwa o tym, że prywatyzacja na-
szych przedsiębiorstw energetycznych zwiększy ich
konkurencyjność, proszę wyjaśnić, komu założona
teza o konkurencyjności – bo chyba nie naszemu pań-
stwu – ma służyć w sytuacji, w której po sprzedaży
jej większościowych udziałów, jak pokazuje doświad-
czenie, stają się one własnością przedsiębiorstw elek-
troenergetycznych należących do innych państw.
(Dzwonek) Pozostałe pytania zada koleżanka Iwona
Arent. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję.
Na pytania postawione przez pana posła odpowie
sekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa
pan minister Jan Bury.
Proszę bardzo.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Jan Bury:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przepraszam za
spóźnienie. Miał odpowiadać w tym punkcie minister
Walenczak, ale w ostatniej chwili okazało się, że ma
problemy zdrowotne i ja jestem w jego zastępstwie.
Stąd moje chwilowe spóźnienie.
Szanowny Panie Marszałku! Państwo Posłowie!
Pytanie, które sformułowali posłowie w sprawie pry-
watyzacji grupy ENEA SA, nie jest pytaniem nowym,
bo prywatyzacja grupy ENEA trwa już kilka lat. Ten
proces nie jest łatwy, ale jest dla nas bardzo istotny,
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Jan Bury
bo dotyczy spółki, która jest jedną z czterech najwięk-
szych spółek energetycznych w Polsce, spółki, która
rzeczywiście ma ok. 20% rynku energii i do której
należy istotny segment wytwarzania w Polsce, sta-
nowiący ok. 12%. Taką spółką jest ENEA SA. Na ten
moment trwa okres wyłączności dla spółki EDF, cze-
kamy na ostateczną ofertę, którą zapewne w najbliż-
szym czasie złoży francuska firma EDF. W trakcie
tego procesu w ciągu ostatnich kilku miesięcy złożo-
no kilka ofert. Oferty wstępne, przypomnę, zostały
złożone już 13 sierpnia, wiążące oferty zostały złożo-
ne 13 grudnia. W tej chwili jest okres wyłączności dla
grupy EDF i na tym etapie trwają negocjacje, obo-
wiązuje nas klauzula poufności. Kiedy minister skar-
bu państwa zakończy tę prywatyzację, wówczas po-
informuje Wysoką Izbę o jej efektach i wynikach.
Na pytanie, które sformułował pan poseł, na te-
mat racjonalności i zasadności tej prywatyzacji, z tezą,
iż firma posiada w tej chwili wolne środki, pan poseł
wymienił nawet kwotę ok. 3 mld zł, odpowiem w taki
sposób. Tak, firma posiada wolne środki, jest firmą
wyjątkowo niezadłużoną, ale w trakcie wyceny tej
firmy środki, które są na rachunku, zostały normal-
nie wycenione. W Polsce prywatyzuje się nie tylko te
firmy, które są w stanie agonalnym, ale także firmy,
które mają dobrą czy średnio dobrą sytuację. Grupa
ENEA ma dobrą sytuację i w przypadku tej prywa-
tyzacji wzięliśmy pod uwagę wszystkie argumenty,
także wynikające z jej kondycji finansowej, i to ma
swoje odzwierciedlenie w dość wysokiej wycenie gru-
py ENEA SA. Jesteśmy przekonani, że niezależnie
od tego, który inwestor kupiłby firmę ENEA, będzie
on realizował inwestycje, które zostały uwzględnione
w prospekcie emisyjnym w dniu, kiedy firma wcho-
dziła na giełdę papierów wartościowych.
Jakie zyski wypracowała grupa ENEA w ostat-
nich kilku latach? Zyski te są publikowane, bo ENEA
jest spółką publiczną. Na przykład za ostatni rok, rok
2010, zysk netto był na poziomie ok. 700 mln zł, oczy-
wiście zysk całej grupy, skonsolidowany. Firma, tak
jak każdy inny podmiot energetyczny, realizuje swo-
je inwestycje m.in. w sieci, ale te inwestycje są uwzględ-
nione w taryfie. To m.in. URE ustala inwestycje
w sieci dystrybucyjne na określonym poziomie i daje
na nie zgodę. Dotychczas firma, tak jak i pozostałe
podmioty, inwestowała część swojego zysku m.in.
w modernizacje, remonty i dystrybucję. Firma wyda-
je na wszystkie inwestycje ok. 1 mld zł rocznie. M.in.
w ubiegłym roku grupa ENEA zrealizowała za
ok. 300 mln zł projekt odsiarczania elektrowni Ko-
zienice, realizowany kilka lat. Firma normalnie
funkcjonuje, realizuje swoje inwestycje zgodnie z pla-
nami, które przyjęła kilka lat temu.
Czy ta prywatyzacja zwiększy konkurencyjność
rynku energii w Polsce? W Polsce jest już obecna
m.in. grupa EDF, do której należy w tej chwili ok. 10%
wytwarzania i ok. 20% rynku ciepła w Polsce. Każda
133
prywatyzacja polepsza, zwiększa konkurencyjność na
tym rynku. Przypomnę, że państwo polskie, zgodnie
ze strategią elektroenergetyki, posiada kontrolny
większościowy kapitał w Polskiej Grupie Energetycz-
nej, większej firmie, posiada kontrolną korporacyjną
większość w Grupie TAURON. Po ostatnich decy-
zjach firmy PGE, która zakupiła w procesie prywa-
tyzacji gdańską ENERGA, państwo pośrednio czy
w sposób bezpośredni będzie mieć kontrolę nad trze-
ma dużymi grupami energetycznymi. Jeśli dojdzie do
finału transakcji z gdańską ENERGA, to bezpieczeń-
stwo to, ze strony kontrolnej państwa, będzie zapew-
nione. I o to chodzi m.in. ministrowi skarbu państwa,
o to chodzi także w polityce energetycznej państwa.
ENEA jest jedyną z tych czterech grup, która, zgod-
nie z tą strategią, zgodnie z intencją ministra skarbu
państwa i rządu Rzeczypospolitej, ma być sprzedana
inwestorowi branżowemu. Taki proces realizuje w chwi-
li obecnej minister skarbu państwa. Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję panu ministrowi.
Pytanie dodatkowe zada pani poseł Iwona Arent.
Proszę.
Poseł Iwona Arent:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Panie Ministrze! Na początku proszę powiedzieć,
jaki interes będzie miała Polska w tej prywatyzacji?
Właściwie trudno nazwać to prywatyzacją, ponieważ
to jest typowa sprzedaż państwowej firmie naszej
energetycznej spółki. Jaki jest interes, ponieważ ja
nie widzę tu żadnego interesu, jaki Polska robi. Je-
żeli dokonano wyceny na 5,5 mld zł, spółka inwestu-
je co roku 1 mld zł, a zysk ze sprzedaży będzie w kwo-
cie 3 mld zł, to jakim interesem jest taki jednorazowy
zysk? Nie ma żadnego interesu. Czy nie możemy ro-
bić prywatyzacji w inny sposób? Żeby to nie była wy-
przedaż, sprzedaż, bo to trudno nazwać prywatyza-
cją. Jakie realne korzyści będziemy mieli z tego, że
sprzedamy tę spółkę firmie państwowej?
Drugie pytanie. Dlaczego nie można wykorzystać
innych, alternatywnych możliwości prywatyzowania
przedsiębiorstwa, na przykład przez nabycie przez
PGNiG w ramach tworzenia przedsiębiorstwa multie-
nergetycznego albo sprzedaż na giełdzie, tak jak było
planowane w innych spółkach? Panie ministrze, pa-
miętam, że 10 lat temu była podobna sytuacja w kon-
cernie energetycznym ENERGA. Hiszpańska Iberdro-
la próbowała kupić naszą ENERGĘ, na szczęście
wtedy wycofano się z tego pomysłu. Myślę, że dobrze
zrobiono, co widać po latach. Uczmy się na błędach,
jakie kiedyś próbowano robić, i nie popełniajmy ich.
I proszę powiedzieć, jaki interes ma pan jako polski
minister, żeby sprzedawać w ten sposób francuskiej
państwowej firmie nasz majątek. Dziękuję.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
134 Pytania w sprawach bieżących

Wicemarszałek Marek Kuchciński: W czasie tej prywatyzacji chcemy zabezpieczyć

interes pracowników budżetu państwa, chcemy za-
Proszę bardzo, pan minister Jan Bury. pewnić integralność spółki i inwestycje, tak bardzo
potrzebne wytwarzaniu energii, takie jak m.in. w Ko-
zienicach.
Sekretarz Stanu Dlaczego nie PGNiG czy innej firmie? (Dzwonek)
w Ministerstwie Skarbu Państwa PGNiG nie brało udziału w tym procesie, nie złożyło
Jan Bury: oferty. Jest firmą publiczną notowaną na giełdzie
polskiej, mogło złożyć ofertę, ale nie zrobiło tego. Pra-
Pani minister, pytanie o inną państwową firmę. cujemy z tymi podmiotami, które złożyły ofertę na
Nie jest to pierwsza prywatyzacja w Polsce, w której etapie prywatyzacji.
udział biorą firmy państwowe innych krajów. Kilka-
naście lat temu w Polsce robiły zakupy inne państwo-
we firmy, np. Vattenfall, RWE, EDF, a także grupa Poseł Dawid Jackiewicz:
Suez. Było to w ciepłowniach, w małych elektrow-
Panie ministrze, żadnej konkretnej odpowiedzi na
niach, ale te prywatyzacje miały miejsce. Także duża
nasze pytanie pan nie udzielił. Żadnej konkretnej
prywatyzacja TP SA była z państwową firmą. Skarb
odpowiedzi.
Państwa nie może wyłączyć czy ograniczyć możliwo-
ści złożenia ofert przez jakikolwiek podmiot, np. z udzia-
łem państwa. To są procesy otwarte, nie możemy
Poseł Iwona Arent:
zakazać inwestorowi złożenia oferty w ten sposób, że
musi być prywatny w 100%. Zatem oferta była otwar-
Prosimy na piśmie.
ta, złożyły ją różne podmioty, i prywatne, i z kontro-
lnym pakietami państw innych krajów. Powtarzam:
to jest otwarte i tak było też tutaj. Na razie negocju- Sekretarz Stanu
jemy z jednym podmiotem Jaki będzie finał, zobaczy- w Ministerstwie Skarbu Państwa
my za kilka dni, bo zależy nam na tym, by do końca Jan Bury:
marca ten proces był zakończony.
Interesem jest to, że po pierwsze, zwiększamy Rozumiem, że państwo oczekujecie określonej od-
segment udziału prywatnych podmiotów, ale także powiedzi, a ja odpowiedziałem państwu zgodnie z wie-
innych, nie tylko takich, w segmencie wytarzania dzą, jaką mam na temat tego projektu i segmentu
i produkcji energii elektrycznej w Polsce. Zwiększa- energetycznego w Polsce.
my konkurencyjność, dopuszczamy inwestorów bran-
żowych. Na przykład EDF jest jednym z najlepszych
inwestorów w Europie, jeśli chodzi o tę firmę, ma Poseł Iwona Arent:
duże doświadczenie w dystrybucji, w wytwarzaniu,
w obrocie. To nie jest tak, że zamykamy się tylko Proszę nam odpowiedzieć na to pytanie na piśmie.
i wyłącznie na polskie firmy państwowe. My także Powiem jeszcze tylko, że na niemiecki rynek nie
jako Polska zapewne będziemy brać udział w różnych wpuszczono…
procesach prywatyzacyjnych, zresztą to już się dzie-
je. Przykładem może być Orlen, polska firma pań-
stwowa, która kupuje także inne podmioty na rynku, Wicemarszałek Marek Kuchciński:
będące własnością innych państw. I takie procesy też
mają miejsce. Zmiana formy własności poprzez sprze- Pani poseł, czas…
daż innemu podmiotowi – to się dzieje w procesie
prywatyzacji.
Wycena. Proszę nie posługiwać się taką kwotą, bo Poseł Iwona Arent:
po pierwsze, ma ona charakter poufny, a po drugie,
pani mówi o wycenie, ale mówimy o 100% firmy …naszej firmy PGE, bo to nie było w interesie
ENEA. ENEA jest spółką publiczną, notowaną, ła- niemieckiego rządu.
two można, m.in. przez notowania giełdowe, policzyć,
jaka jest jej wartość. Otóż 100-procentowo przekra-
cza ona na pewno kwotę 10 mld zł. Taka jest realna Wicemarszałek Marek Kuchciński:
wartość spółki. Skarb Państwa posiada w niej jeszcze
51% akcji, jest to pakiet kontrolny. Pani poseł…
Dlaczego inwestor branżowy? Bo jesteśmy prze-
konani, że sprzedaż takiemu inwestorowi sprawi, iż
dochody do budżetu państwa będą wyższe. Inwestor Poseł Iwona Arent:
branżowy zawsze za kontrolę nad taką spółką daje
lepszą cenę. A my nie bronimy naszego interesu.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Proszę państwa, czas…
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Jan Bury:
Pani wygłasza własne poglądy i ma pani do nich
prawo. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
…na to pytanie już się skończył. Bardzo mi przykro.
Dziękuję panu ministrowi i państwu posłom.
Przechodzimy do kolejnego pytania, czwartego,
które złożył pan poseł Mieczysław Marcin Łuczak
z klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego, w sprawie
wykupu polskiego surowca drzewnego przez wielkie
firmy, konsorcja drewna z zagranicy. Niniejsze pyta-
nie skierowane jest do ministra środowiska.
Proszę, pan poseł Mieczysław Łuczak.
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Kilka lat temu wprowadzono scentralizowany system
sprzedaży drewna z Lasów Państwowych. Nastąpił
masowy wykup polskiego surowca drzewnego przez
wielkie firmy, konsorcja drewna z zagranicy. W prak-
tyce można określić, że jesteśmy bardzo bogatym –
w cudzysłowie – krajem, który ma nadwyżki surowca
i zbywa go wprost z lasu do tartaku poza granicami
kraju. Czyli powodujemy tym samym ograniczenie
produkcji krajowej, przetwórstwa, sprzedajemy suro-
wiec, a nie przetworzony towar.
Pytanie jest następujące: Czy resort jest zorien-
towany, jakie ilości surowca drzewnego są w ten spo-
sób zbywane? Ta sytuacja prowadzi wprost do upad-
ku małych i średnich tartaków, a tym samym do
wzrostu bezrobocia. I nasuwa się tu kolejne pytanie:
Czy tak naprawdę pieniądz jest najważniejszy? Czy
sprzedane dziś za dosyć dobre pieniądze drewno za
parę lat nie odbije nam się czkawką? Czy nie będzie-
my go kupować jako ci, którzy będą potrzebowali go
do normalnego życia?
Następne pytanie. W jaki sposób minister zamie-
rza uregulować problem sprzedaży drewna w odnie-
sieniu do tych firm, o których mówiłem? Czy rozwa-
żane jest rozwiązanie, które umożliwi sprzedaż
drewna bezpośrednio w prowadzonym przetargu, tak
jak to było kiedyś w nadleśnictwie, co ograniczy jego
wykup przez podmioty zagraniczne? Gospodarstwo
powinno się rozliczać i finansować samo. Cóż, lasy są
państwowe, ale to nie znaczy, że mamy prawo trak-
135
tować je jako przedsiębiorstwo, które będzie patrzyło
tylko w jedną stronę.
W jaki sposób rozwiązano sprawę opisaną w tygo-
dniku „Polityka” nr 49/2785 z 4 grudnia 2000 r.
(Dzwonek) pod tytułem „Armia leśnych ludzi” autor-
stwa Agnieszki Sowy? Sposób opisany w tym artyku-
le skutecznie eliminuje zakup drewna z Lasów Pań-
stwowych przez małe i średnie tartaki. A tak wprost,
panie ministrze, to był taki, delikatnie mówiąc, lekki
przekręt w Lasach Państwowych. Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Ostatnie zdanie już nie jest pytaniem. Czy to jest
też pytanie?
Dziękuję.
Proszę państwa, na pytanie pana posła odpowia-
da podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska
pan Bernard Błaszczyk.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Panie
Pośle! Sprzedaż drewna, zgodnie z ustawą o lasach,
jest elementem gospodarki leśnej, którą realizuje
Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe
w ramach zarządu nad mieniem Skarbu Państwa.
Od kilku lat w Polsce i w Europie występuje zjawisko
przewagi popytu na drewno nad jego podażą. Powo-
duje to napięcia pomiędzy sprzedającym, czyli Lasa-
mi Państwowymi, a przemysłem drzewnym. W ciągu
ostatnich kilkunastu lat pozyskanie drewna z tych
lasów wzrosło z 17,5 mln m3 w1993 r. do prawie 32 mln
m3 w roku 2010. Ponad 95% drewna, co podkreślam,
jest sprzedawane podmiotom gospodarczym zareje-
strowanym w Polsce lub nabywcom detalicznym, a tylko
pozostałe 5% – czyli jest odwrotnie, niż pan przedsta-
wiał, panie pośle – przedsiębiorcom zarejestrowanym
w sąsiednich państwach członkowskich Unii Euro-
pejskiej. Jeśli chodzi o ilość, mam tu dokładne dane,
jest to 1240 tys., co stanowi 4,7% ogółu sprzedaży.
W pierwszym półroczu 2011 r. kontrahenci zakon-
traktowali lub zakupili prawie 600 tys. m3, tj. 4,29%
ogólnej oferty sprzedaży na ten okres.
Hurtowa sprzedaż drewna prowadzona jest przez
Lasy Państwowe z zastosowaniem dwóch podstawo-
wych procedur. Pierwsza to internetowe przetargi
ograniczone, w których mogą uczestniczyć przedsię-
biorcy będący stałymi klientami Lasów Państwo-
wych posiadający tzw. historię zakupu. W przetar-
gach tych sprzedawane jest 55% drewna. Druga
procedura to aukcje internetowe otwarte dla wszyst-
kich przedsiębiorców. W tej procedurze sprzedawane
jest 45% oferowanego drewna. Drewno sprzedawane
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
136 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Środowiska Bernard Błaszczyk
jest przez poszczególne nadleśnictwa. Korzystają
one z tego samego serwisu aukcyjnego o kryptoni-
mie e-drewno oraz odrębnej aplikacji przetargowej
posadowionej na odrębnych maszynach. Procedura
przetargów i aukcji jest identyczna dla wszystkich
klientów, niezależnie od branży, państwa macierzy-
stego przedsiębiorcy czy wielkości zakupu.
Do 2008 r. Lasy Państwowe sprzedawały na prze-
targach ograniczonych prawie 100% drewna. Ten
system sprzedaży stanowił swego rodzaju parasol
ochrony dla krajowego przemysłu drzewnego, ogra-
niczał bowiem dostęp do surowca klientom zagra-
nicznym, ale także przedsiębiorcom polskim, którzy
zamierzali po raz pierwszy wejść na rynek krajowy.
Praktyka ta została uznana przez Urząd Ochrony
Konkurencji i Konsumentów za niedopuszczalne
ograniczanie konkurencji na rynku wyrobów z drew-
na. W grudniu 2008 r. decyzją prezesa Urzędu Ochro-
ny Konkurencji i Konsumentów Lasy Państwowe
zostały zobowiązane do zaprzestania tej praktyki
oraz do zapłacenia kary w wysokości 1,5 mln zł za
dotychczasowe jej stosowanie. W styczniu 2011 r. de-
cyzję tę podtrzymał Sąd Okręgowy w Warszawie.
Lasy Państwowe musiały zatem przynajmniej w czę-
ści otworzyć rynek surowca drzewnego poprzez
wdrożenie otwartych aukcji i zrobiły to, przeznacza-
jąc do sprzedaży aukcyjnej 30% drewna w roku 2009,
50% w roku 2010 i 45% w roku 2011.
Niedopuszczalna jest jakakolwiek dyskryminacja
klientów czy stosowanie jakichś preferencji dla grup
klientów, na przykład zagranicznych, zarejestrowa-
nych w którymkolwiek państwie członkowskim Unii
Europejskiej, czy też dla małych i średnich przedsię-
biorstw. Byłoby to sprzeczne z ustawą o ochronie
konkurencji i konsumentów i z Traktatem o funkcjo-
nowaniu Unii Europejskiej. Za takie postępowanie,
biorąc pod uwagę recydywę, Lasom Państwowym
grozi kara w wysokości do 10% obrotu rocznego, czy-
li do 500 mln zł.
Obecnie sprzedaż drewna odbywa się według za-
sad ustanowionych przez dyrektora generalnego La-
sów Państwowych, na podstawie uprawnienia zapi-
sanego w statucie tej organizacji nadanym rozporzą-
dzeniem ministra właściwego do spraw środowiska.
Zamierzamy nadać wyższą rangę regulacjom w spra-
wie obrotu drewnem przez Lasy Państwowe w drodze
wprowadzenia odpowiednich zmian w ustawie o la-
sach, dających delegację ministrowi środowiska do
wydania rozporządzenia w tej sprawie. Założenia do
tych zmian są w końcowej fazie opracowywania.
Przemysł tartaczny w Polsce, panie pośle, jest
rozdrobniony. W branży tej operuje ponad 4 tys. pod-
miotów, których znaczącą większość można zaliczyć
do mikroprzedsiębiorstw. Takie rozdrobnienie prze-
robu obniża konkurencyjność sektora ze względu na
wysokie koszty przetarcia oraz często mało wydajną
technologię. W okresach koniunktury, w sytuacji nie-
doboru drewna i nadmiernie zainstalowanych mocy
przerobowych na rynku surowca istnieje bardzo
ostra konkurencja, wynikiem czego jest wzrost cen
do poziomu nieakceptowanego dla produkcji na małą
skalę. (Dzwonek) Musimy pamiętać, że rynek drzew-
ny jest rynkiem globalnym, co pogłębia trudności
niewielkich, a co za tym idzie, mało efektywnych
przedsiębiorstw.
Odpowiadając na ostatnie pytanie, które pan zło-
żył, mianowicie w jaki sposób została rozwiązana
sprawa opisana w tygodniku „Polityka”, pragnę pod-
kreślić, że jest to w tej chwili przedmiotem postępo-
wania organów dochodzeniowych. O wynikach powia-
domimy w odpowiednim czasie. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję.
Czy pan Łuczak...
(Poseł Mieczysław Marcin Łuczak: Mogę, panie
marszałku?)
...chciałby zadać dodatkowe pytanie?
(Poseł Mieczysław Marcin Łuczak: Tak.)
Proszę bardzo.
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak:
Dziękuję, panie marszałku.
Szanowni Państwo! To trochę dziwne, że resort
i dyrekcja Lasów Państwowych martwią się o przed-
siębiorców drzewnych, o to, czy opłacalne jest dla
nich przetarcie drewna. Macie dostarczyć surowiec,
a czy komuś opłaca się przecierać, to jest odrębna
sprawa.
Mam pytanie. Pan minister powiedział, że co
roku wycinamy drewno w milionach, 20 mln drewna.
W Europie ogranicza się wycinkę. My stajemy się
bezwolnym wykonawcą, ulegamy naciskom bądź pre-
sji jakichś konsorcjów zagranicznych, by sprzedawać
drewno.
Panie ministrze, na ile lat starczy nam drewna,
jeżeli będziemy je wycinać w takich ilościach, jak to
pan przedstawił?
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
To wszystko, tak?
Pana ministra Bernarda Błaszczyka proszę o od-
powiedź na kolejne pytania pana posła Łuczaka.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Panie pośle, W Polsce pozyskuje się ok. 56% rocz-
nego przyrostu masy drewna. Tak jest też u naszych
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Środowiska Bernard Błaszczyk
zachodnich sąsiadów, bo podał pan przykład kraju,
który prowadzi wzorową gospodarkę. W Niemczech
pozyskuje się 60% rocznego przyrostu masy drewna.
Metody statystyczne stosowane przy wieloobszarowej
inwentaryzacji znacząco różnią się od metod stoso-
wanych do sporządzania planów urządzania lasu.
Pytanie, na ile wystarczy. Jeśli chodzi o prowa-
dzoną politykę dotyczącą starych drzewostanów –
wypowiadają się w tej kwestii naukowcy – jak rów-
nież o sprawy związane z 56-procentowym rocznym
przyrostem masy drewna jako tej ilości, która jest
przeznaczana do bezpośrednio wykorzystania prze-
mysłowego, to nie chcielibyśmy doprowadzić do tego,
żeby nastąpił tu jakiś kryzys, by ten problem pogłębił
się w przyszłych latach. Taki jest również interes
Skarbu Państwa. Ta działalność i ta gospodarka co-
rocznie jest przedmiotem zainteresowania Sejmu.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję panu ministrowi.
Przechodzimy do piątego z kolei pytania. Zgło-
sili je panowie posłowie Krzysztof Gadowski i To-
masz Piotr Nowak z klubu Platforma Obywatelska.
Jest to pytanie w sprawie wydania rozporządzenia
zatwierdzającego wzory tablic drogowych D-52 i D-53,
koniecznych do oznakowania strefy ruchu w rozu-
mieniu przepisów ustawy Prawo o ruchu drogo-
wym. Pytanie skierowanie jest do ministra infra-
struktury.
Pan poseł Krzysztof Gadowski jako pierwszy.
Proszę bardzo.
Poseł Krzysztof Gadowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Nowelizacja ustawy Prawo o ruchu drogowym z dnia
22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu dro-
gowym oraz niektórych innych ustaw umożliwia sto-
sowanie przepisów Kodeksu drogowego na tzw. dro-
gach wewnętrznych, na których zostanie utworzona
strefa ruchu. Wcześniej takie drogi, do których m.in.
zalicza się ulice pod blokami i parkingi, były, można
powiedzieć, wyłączone spod prawa, bo policja mogła
interweniować tam tylko wtedy, gdy doszło do wy-
padku, w sytuacji gdy pojazd na przykład był źle za-
parkowany, wymuszone zostało pierwszeństwo, gdy
przekroczono prędkość. Funkcjonariusze Policji czy
Straży Miejskiej tutaj nie interweniowali. Noweliza-
cja daje możliwość uporządkowania tematu, ale po-
jawia się to „ale”. Żeby to zaczęło funkcjonować, za-
rządcy drogi wewnętrznej muszą utworzyć tę strefę
ruchu, odpowiednio ją oznakowując.
137
Kolejne „ale”, panie ministrze. Żeby oni mogli ją
oznakować, konieczne jest wydanie rozporządzenia,
o którym wyraźnie mówi nowelizowana ustawa.
Oczywiście jest czas związany z całą procedurą – ci
zarządcy mają prawie dwa lata na wprowadzenie
oznakowania tej strefy. To zarządzenie dotyczyłoby
przede wszystkim przedstawienia wzoru znaku, kon-
kretnie: D-52, D-53, czyli wjazdu i wyjazdu z tej stre-
fy, oraz wskazania parametrów dotyczących ustawie-
nia tego znaku.
Otóż dzisiaj sytuacja wygląda tak, że mieszkańcy
osiedli bardzo się denerwują, bo brakuje reakcji
funkcjonariuszy Policji i straży miejskiej na (Dzwo-
nek) źle zaparkowany samochód, za szybko przejeż-
dżający samochód, a z drugiej strony, niecierpliwią
się zarządcy tych dróg wewnętrznych, którymi w więk-
szości są zarządy spółdzielni mieszkaniowych, bo to
one na mocy wyżej wspomnianej ustawy są w jakiś
sposób zobligowane do oznaczenia tej strefy, kiedy
mieszkańcy domagają się jej oznaczenia, żeby policja
czy straż miejska mogła faktycznie, zgodnie i sku-
tecznie zareagować. Panie ministrze, dlatego w imie-
niu zainteresowanych, a więc zarówno mieszkańców
osiedli, członków spółdzielni mieszkaniowych, jak
i zarządów osiedli, chciałbym zapytać pana: Kiedy
pojawi się to stosowne zarządzenie, kiedy służby, o któ-
rych wcześniej wspomniałem, będą mogły faktycznie
skutecznie zainterweniować? Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję.
Na pytanie pana posła odpowiada sekretarz stanu
w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Pośle!
Strasznie dużo „ale”, jak na jedno pytanie (Wesołość
na sali), ale postaram się z tym uporać. Rzeczywiście,
dwudziestego drugiego… Nie, najpierw odpowiem
wprost na pańskie pytanie, bo pan tak naprawdę py-
tał o rozporządzenie, w jakim miejscu jesteśmy.
To rozporządzenie zostało wydane przez dwóch mi-
nistrów razem: infrastruktury i MSWiA. Podpisał je
9 marca minister infrastruktury. Dwóch podsekre-
tarzy stanu w MSWiA też już je podpisało. W związ-
ku z tym jest to kwestia godzin, kiedy podpisze je mi-
nister spraw wewnętrznych i administracji. Uporali-
śmy się z tym problemem, sprawa załatwiona.
Historycznie. Przed wejściem w życie 4 września
ubiegłego roku ustawy było tak, jak pan poseł mówił,
tak naprawdę trochę bezprawnie, tzn. interpretacja
tego była bardzo frywolna. Jeżeli zachodziło ewident-
ne zagrożenie bezpieczeństwa, to naprawdę można
było ukarać. Ewidentne, niewynikające nawet wprost
z przepisów o ruchu drogowym. Po 4 września mamy
taką oto sytuację, że znaki drogowe, które są na tere-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
138 Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz
nie pomiędzy znakiem D-52 i D-53, jak pan poseł za-
uważył, czyli początek strefy, koniec strefy, już dzisiaj
mogą być egzekwowane przez uprawnione do tego
służby – straż miejską, policję, natomiast znaki dro-
gowe i inne normy wynikające z przepisów ruchu dro-
gowego jeszcze nie bardzo. Mamy kłopot. Po pojawie-
niu się tych znaków i ewidentnym zdefiniowaniu stre-
fy mamy pełnię funkcjonowania prawa o ruchu dro-
gowym w tej strefie, co dzisiaj jest trudne do wyegze-
kwowania, stąd wynika zajęcie się tym tematem. Był
on podnoszony, eksplorowany przez długie lata, nato-
miast ktoś się wreszcie za to zabrał i, nieskromnie
powiem, dał sobie radę. Stąd po wejściu w życie tego
rozporządzenia, które sankcjonuje te znaki i ich po-
stawienie – bo jest jeszcze sytuacja tego rodzaju, pa-
trząc na to, panie pośle, od strony socjologicznej, czy
np. szefowie spółdzielni mieszkaniowych będą tak
ochoczo stawiali te znaki…
(Poseł Krzysztof Gadowski: Będą, będą.)
…bo mam czasami wątpliwość wewnętrzną, czy
szefowie spółdzielni mieszkaniowych, którzy będą
chcieli być jeszcze raz wybrani, będą je tak ochoczo
stawiali. Proszę o tym pamiętać. W związku z tym
to zjawisko nie jest tak do końca jasne.
Egzekwowanie znaków np. na parkingach przy
hipermarketach, w mojej ocenie, nie będzie jakimś
przełomowym wydarzeniem. Jeżeli chodzi o parkingi
przy hipermarketach, to tam już w tej chwili stworzył
się swego rodzaju porządek. Łamanie prawa może się
sprowadzić do tego, że ktoś postawi na środku drogi
samochód. Tego typu zjawiska ze względu na brak
przyzwolenia społecznego i potępienie tego typu za-
chowań raczej nie mają miejsca.
(Poseł Krzysztof Gadowski: Tu bardziej chodzi
o te drogi osiedlowe.)
Tak jest. W związku z tym jest kłopot z dojazdem
karetki pogotowia, straży pożarnej czy zatarasowa-
niem dojazdu gdzieś tam. Mamy dzisiaj narzędzia,
żeby uchronić się przed tego typu praktykami i wpro-
wadzić ten znak lada godzinę – już tak nawet powie-
działbym. W dobrym momencie zadane pytanie, z wy-
czuciem. Dziękuję bardzo, panie pośle. (Oklaski)
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję.
Teraz pytanie dodatkowe zadaje pan poseł To-
masz Piotr Nowak.
Proszę bardzo.
Poseł Tomasz Piotr Nowak:
Szanowny Panie Ministrze! Panie Marszałku!
Wysoka Izbo! Wprowadzenie znaków D-52 i D-53, czy-
li określenie strefy ruchu, spowoduje tak naprawdę
rozszerzenie możliwości karania za wszelkie wykro-
czenia przewidziane w kodeksie drogowym. Rozu-
miem, że wówczas będziemy mogli ukarać za prze-
kroczenie prędkości, za jazdę bez pasów, ale już w tej
chwili bez tej strefy ruchu, zgodnie z nowelizacją,
możemy karać mandatem za to, jeśli staniemy pod
znakiem np. zakazu zatrzymania się, nawet w tej
strefie ruchu. Rozumiem, że ta nowelizacja ustawy
Prawo o ruchu drogowym już działa. Teraz czekamy
tylko na rozszerzenie, żeby zamknąć do końca moż-
liwość karania za to, co jest związane z kodeksem
drogowym.
Natomiast, panie ministrze, mam pytanie rozsze-
rzające. Rozumiem (Dzwonek), że w Polsce jest ogrom-
na ilość znaków D-52, D-53 i nawet na stronach in-
ternetowych pojawia się: absurd na polskich drogach,
znak goni znak. Co zrobić ze znakami aktualnymi,
nieaktualnymi? Kierowcy jadą, widzą ograniczenie
w miejscu, gdzie nie powinno go być i przyzwyczaja-
ją się. Znaki w Polsce nie działają. Jeszcze inaczej,
nadmiar tych znaków powoduje, że nasza percepcja
zostaje w pewnym momencie ograniczona i nie wiemy
tak naprawdę, czy był znak, czy go nie było. Co w tej
sprawie robi ministerstwo, żeby doprowadzić do nor-
malizacji na drogach i likwidacji tych absurdów?
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Proszę bardzo, pan minister Tadeusz Jarmuziewicz.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W polskim pra-
wie obowiązuje zasada, że zarządca drogi ma obowią-
zek co najmniej dwa razy do roku sprawdzać stan
oznakowania dróg, czyli jego sensowność, co jest bar-
dzo trudnym kryterium, i oczywiście coś bardzo ba-
nalnego, a mianowicie stan techniczny. Zarządca
drogi ma sprawdzać stan oznakowania. Jako mini-
ster odpowiedzialny za przepisy ruchu drogowego
w Polsce odpytuję zarządców, jak wygląda sposób
kontrolowania. W związku z tym są kryteria obiek-
tywne i subiektywne. Jeżeli mielibyśmy rozmawiać
o sensowności stawiania znaków, to jest to wyjątko-
wo delikatny temat. Pan odwołuje się do forów inter-
netowych – ja też ostatnio widziałem obrazek, gdzie
był znak: zakaz zatrzymywania się i postoju z ta-
bliczkami wyjątkowymi do ziemi, czyli nastawiano
tyle tego: nie dotyczy, nie dotyczy, nie dotyczy.
(Poseł Krzysztof Gadowski: A kto na to pozwala?)
Tego typu kontrola przez zarządzających drogami
jest realizowana na bieżąco. Nie będę się posługiwał
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz
liczbami, tzn. wypadałoby w tej chwili panu powie-
dzieć, ile – trochę mnie pan zaskoczył tym pytaniem
– tego typu kontroli, ile znaków zlikwidowano, z ilu
ciągłych linii na otwartym odcinku zrobiono przery-
wane. Tego typu oznakowaniami też jesteśmy bardzo
często nękani.
Jedną pańską uwagę podzielam, a mianowicie:
kierowców psuje wadliwy sposób oznakowania.
W związku z tym w Polsce rodzi się w tej chwili bar-
dzo ciekawa inicjatywa, bo przygotowujemy system
fotoradarowy. Jest to przepis, który najbardziej
zszargaliśmy. W Polsce brakuje przyzwolenia do jeż-
dżenia z ograniczoną prędkością. Jeżeli ktoś w mie-
ście jedzie 50 km/h, to jest podejrzewany o to, że albo
jest pijany, albo jest nienormalny. Nie jeździ się 50
km/h, jeździ się tyle, ile można. I doszliśmy do tego,
że mamy stan braku poszanowania prawa. W związ-
ku z tym obok znaków drogowych elementem dyscy-
plinującym za chwileczkę stanie się portfel. Już dzi-
siaj jest tam, gdzie Policja zdoła to egzekwować. Na-
tomiast będziemy mieli martwą naturę w postaci
fotoradarów, która będzie naszym wyraźnym sojusz-
nikiem. Patrząc na osiągnięcia w innych krajach –
nie chciałbym tutaj epatować liczbami – trzeba
stwierdzić, że prawdopodobnie będzie to dużo sku-
teczniejsze niż same znaki. Oczywiście wspólnie pod-
jęliśmy decyzję – parlament i rząd, że tego typu urzą-
dzenia będą oznakowane. Pojawią się kolejne znaki
drogowe, które będą informowały: kolego, tu mierzy-
my twoją prędkość i za chwileczkę 100 czy 200 zł bę-
dzie nie twoje. To jest w dobrym tonie, żeby poinfor-
mować kogoś, iż jest tego rodzaju nowy znak, ale
temu będzie towarzyszyło ekstrarozporządzenie.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję panu ministrowi.
Przystępujemy teraz do kolejnego pytania, które
przygotowali posłowie Jerzy Materna, Marek Ast,
Elżbieta Rafalska i Witold Czarnecki z klubu Prawo
i Sprawiedliwość, w sprawie prywatyzacji spółki Lu-
mel SA. Pytanie skierowane jest do ministra skarbu
państwa.
Pytanie zadaje pan poseł Jerzy Materna.
Proszę bardzo.
Poseł Jerzy Materna:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Pracownicy zakładu Lumel zwrócili się do nas z proś-
bą o interwencję w sprawie planowanej prywatyzacji
spółki. Z dostępnych nam informacji wynika, że 3
marca br. parafowano projekt umowy sprzedaży ak-
139
cji spółki Lumel SA z firmą Rishabh Instruments
India z przewidzianym terminem podpisania umowy
sprzedaży na 13 kwietnia br. Wyceny spółki Lumel
dokonała firma Accord z Wrocławia w roku 2009,
czyli w okresie światowego kryzysu gospodarczego.
Nie ma wyceny Lumelu metodą dochodową podno-
szącą wartość spółki. Wydaje się więc, że prywatyza-
cja ma być zupełnie niekorzystna dla firmy.
Lumel to 57 lat tradycji. Zatrudnia 600 osób. Pro-
dukuje ponadto znacznie szerszy asortyment niż fir-
ma Rishabh. Odbiorcami produktów są największe
koncerny światowe z branży automatyki i motoryza-
cji. Jak widać, Lumel stoi pod względem merytorycz-
nym, kapitałowym i technologicznym znacznie wyżej
niż inwestor. Posiada certyfikaty jakości. Obecna
kondycja Lumelu jest dobra. Istnieje portfel zamó-
wień na kilka lat do przodu. Wzrastają przychody.
Obciążenia związane z opcjami walutowymi zostały
spłacone i rozliczone w 2010 r. Spółka dysponuje spo-
rym majątkiem. Perspektywy na 2011 r. są takie, że
zamierzone plany będą z powodzeniem zrealizowane.
Przychody planuje się na 74 mln, zysk – 4,8 mln zł.
Zakup Lumelu przez firmę Rishabh Instruments In-
dia, która jest 10-krotnie mniejsza, jest najprostszym
sposobem na wyeliminowanie konkurencji, a także
pozyskanie rynku zbytu i przejęcie know-how. Nie
chce nam się wierzyć w to, że firma Rishabh Instru-
ments India będzie prowadziła produkcję w Lumelu
czy zabiegała o ciągły rozwój firmy, gdyż jak wiemy,
produkcja w Indiach kosztuje kilka razy mniej, a pen-
sje pracowników wynoszą ok. 100 dolarów na mie-
siąc. (Dzwonek)
W rozmowach z przedstawicielami załogi inwe-
stor nie zapewnia w dłuższej perspektywie, 2 lat,
utrzymania produkcji w Zielonej Górze, pakietu in-
westycyjnego, utrzymania zatrudnienia i płac cho-
ciażby na obecnym poziomie.
Panie ministrze, przecież istnieją inne, znacznie bez-
pieczniejsze sposoby prywatyzacji, takie jak wprowadze-
nie spółki na giełdę czy wykup menadżerski, które dadzą
Lumelowi szansę na rozwój i nie zaprzepaszczą poten-
cjału firmy, która przecież przynosi zysk.
Z powyższych powodów prosimy pana ministra
o odpowiedź na pytanie: Czy istnieje możliwość
wstrzymania prywatyzacji poprzez sprzedaż zakładu
w zamian za prywatyzację postulowaną przez pra-
cowników zakładu przez wprowadzenie spółki na
giełdę lub przeprowadzenie wykupu menedżerskie-
go? Pracownicy nie boją się prywatyzacji, ale chcą,
żeby ona odbyła się na uczciwych zasadach.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję panu posłowi.
Na pytanie pana posła odpowiada podsekretarz
stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa pan Adam
Leszkiewicz.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
140 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Adam Leszkiewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Bardzo dziękuję
za to pytanie, bo jest okazja do sprostowania i prze-
kazania paru informacji związanych z prywatyzacją
Lumelu, które pojawiają się w wypowiedziach i pi-
smach.
Rzeczywiście podjęliśmy prywatyzację spółki Lu-
mel. Była ona planowana i zapisana w „Planie pry-
watyzacji na lata 2008–2011”, w trybie negocjacyj-
nym. W maju ub.r. ukazało się ogłoszenie. Trzech
inwestorów złożyło swoje oferty, z tym że dwie były
bardzo słabe, jeżeli chodzi o cenę, kilkanaście razy
gorsze od oferty, którą złożyła firma Rishabh. Wszyst-
kim trzem podmiotom stworzono okazję zbadania
spółki i złożenia poprawionej oferty wiążącej. Taką
poprawioną ofertę złożyła firma Rishabh, natomiast
pozostałe podmioty nie poprawiły swoich ofert.
Prywatyzacja, jak nam się wydaje, jest prowadzo-
na w interesie Skarbu Państwa i spółki. Chcemy,
żeby to był taki proces, który zagwarantuje długo-
trwałe, stabilne funkcjonowanie tej firmy. Ważne jest
zdiagnozowanie sytuacji finansowej w Lumelu. Ta
spółka znajduje się w trudnej sytuacji. Co prawda,
uzyskała za 2010 r. zysk na poziomie ok. 800 tys. zł,
ale w ubiegłym roku była strata na poziomie prawie
3 mln zł. Zobowiązania tej spółki przekraczają 55
mln zł, z czego krótkoterminowe to prawie 21 mln zł.
Trzeba o tym pamiętać przy ocenie procesu prywa-
tyzacyjnego. Najwięcej spółka straciła na opcjach
walutowych – to też trzeba pamiętać. Prezes zarządu
powołany w 2006 r. doprowadził do takiej sytuacji,
został zresztą za to odwołany i nie udzielono mu ab-
solutorium w połowie 2009 r. I my dzisiaj tę firmę
musimy wyprowadzać na prostą. Mamy podmiot,
z którym prowadzimy finalne negocjacje w procesie
prywatyzacyjnym. Projekt umowy jest parafowany.
Inwestor jest inwestorem branżowym, zajmuje się
wytwarzaniem, obrotem elektrycznych przyrządów
pomiarowych i przyrządów do kontroli procesów pro-
dukcyjnych. Jest to przedsiębiorstwo z tej samej
branży. 18 marca została podpisana ze związkami
zawodowymi umowa w sprawie pakietu socjalnego.
Daje on gwarancje zatrudnienia na 5 lat. Do tego
jeszcze za chwilę wrócę, ale jest to jeden z korzyst-
niejszych pakietów, jakie osobiście widziałem w pro-
cesach prywatyzacyjnych. W tej chwili oczekujemy
na zgodę ministra spraw wewnętrznych i administra-
cji, bo dla podmiotów spoza Unii Europejskiej taka
zgoda musi być wydana. Zwróciliśmy się również do
właściwych instytucji. Mam na myśli Agencję Wy-
wiadu, która ocenia w tej chwili i sprawdza wiary-
godność finansową inwestora i dotychczasową jego
działalność.
W naszym przekonaniu inwestor daje szanse na
to, że przeprowadzi konieczne inwestycje moderniza-
cyjne, zapewni rozwój spółce, zaspokoi również ocze-
kiwania pracowników. W tym kontekście mamy pod-
pisany pakiet socjalny, ale mamy także zobowiązania
inwestycyjne na poziomie prawie 2,5 mln zł. W umo-
wę prywatyzacyjną wpisane jest zobowiązanie doty-
czące gwarancji w zakresie kontynuowania działal-
ności spółki, zakazu likwidowania spółki, zakazu
obniżana kapitału zakładowego co najmniej na 24 mie-
siące.
Firma została wybrana zgodnie z procedurami
określonymi w ustawie o komercjalizacji i prywaty-
zacji. Doradca przy tym projekcie Accord’Next został
wybrany w październiku 2007 r., więc jeszcze za po-
przedniego ministra skarbu państwa. Pierwsza wy-
cena pochodzi z roku 2008, potem była dwukrotnie
aktualizowana: w roku 2010 i 2011. Nieprawdą jest,
że nie ma wyceny metodą dochodową, bo mamy. Jest
także wycena metodą majątkową.
Pojawia się także informacja o tym, że umowa
z doradcą wygasa. Nie jest to prawda. Ona jest ważna
do listopada 2011 r.
Kilka zdań na temat pakietu socjalnego podpisa-
nego z organizacjami społecznymi. Przez 5 lat od
dnia zawarcia umowy wszyscy pracownicy objęci są
gwarancjami. Jeżeli wcześniej, przed upływem tego
okresu, z przyczyn leżących po stronie spółki nastą-
piłoby rozwiązanie czy ustanie stosunku pracy, jest
wypłacane odszkodowanie. Jeżeli to się stanie na
przykład w pierwszym roku od podpisania umowy,
pracownik dostanie 14-krotność średniego wynagro-
dzenia podstawowego płaconego przez ostatnich 6 mie-
sięcy. W razie konieczności dokonania wypowiedze-
nia zmieniającego umowę pracownikowi nie zostaną
zaproponowane mniej korzystne dla niego warunki
wynagrodzenia. Wszystkie gwarancje, wynikające
chociażby z układu zbiorowego pracy, będą stoso-
wane, premia prywatyzacyjna w wysokości 500 zł
netto i potem kolejne, w zależności od osiąganych
wyników. Jak mówię, gwarancje, przez dwa lata kon-
trolowanie działalności spółki w zakresie działalności
podstawowej, środki finansowe na prace badawczo-
-rozwojowe i na inwestycje – prawie 2,5 mln zł. Prawo
zasiadania (Dzwonek) pracowników w radzie nadzor-
czej i zarządzie to podstawowe elementy tej transak-
cji. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję.
Pan poseł Materna ponownie, kolejne pytanie?
Proszę bardzo.
Poseł Jerzy Materna:
Tak.
Panie ministrze, pan mi nie odpowiedział na za-
sadnicze pytanie. Pracownicy chcieli prywatyzacji
chociażby metodą menedżerską lub przez giełdę, to
jest bardziej uczciwe. Jeżeli mówimy o firmie Rishabh
– 10 razy mniejsza. Według źródeł internetowych to
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Jerzy Materna
kapitał wynoszący 300 do 1,5 mln zł. 20 lat tradycji,
uboga produkcja, mierniki niskiej jakości. To nie jest
to, co prezentuje Lumel – wysokie technologie, know-
-how i 57-letnia tradycja. Lumel zatrudnia 200 inży-
nierów. To potężny kapitał. Cztery lata temu zainwe-
stował w specjalnej strefie ekonomicznej 50 mln.
Dzisiaj według mojej oceny kapitał tylko w nierucho-
mościach wynosi około 100 mln. Sprzedajemy, jak
słyszę, za 30 mln. Chyba nie o to chodzi, bo tej stabi-
lizacji nie ma. Przykładowo, niedawno hinduska fir-
ma chciała wejść do branży włókienniczej w Zielonej
Górze. Proponowała zatrudnienie aż 600 osób, dzisiaj
jest likwidator. To nie jest tak. Polmos, kilka lat temu
prywatyzowany, dzisiaj do likwidacji, wiele zakładów
w Zielonej Górze. To jest ostatnia duża firma w Zie-
lonej Górze, największa. To jest perła Zielonej Góry
i na ten sposób prywatyzacji ludzie się nie godzą.
Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Rozumiem, że pan poseł prosi o komentarz pana
ministra, tak?
Poseł Jerzy Materna:
Przede wszystkim pan minister nie odpowiedział
mi na pierwszą część pytania...
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Czyli ponawia pan...
Poseł Jerzy Materna:
...dlaczego nie poprzez giełdę, dlaczego nie zapro-
ponowano pracownikom na przykład prywatyzacji
menedżerskiej?
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję.
Panie ministrze, proszę bardzo.
Pan minister Adam Leszkiewicz.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Adam Leszkiewicz:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Państwo Posłowie! Po pierw-
sze, doceniamy ważność tej firmy, i dla tamtego re-
141
gionu, i dla tej branży w Polsce, a pewnie szerzej – na
rynku europejskim. Proces prywatyzacyjny chcemy
prowadzić w interesie tej firmy i w interesie Skarbu
Państwa. Cena, o której pan wspomniał, nie jest nig-
dzie ujawniana, w związku z tym proszę nie przywo-
ływać konkretnych liczb, bo nigdzie ta cena nie zo-
stała ujawniona. Zostanie ona ujawniona w momencie
podpisania ostatecznej umowy zgodnie z...
Poseł Jerzy Materna:
Była w gazecie, jedna z gazet podała.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Adam Leszkiewicz:
...wszystkimi procedurami. Tradycja – 57 lat, Ri-
shabh działa 20 lat – w procesach prywatyzacyjnych
nie jest wpisana jako kryterium liczba lat funkcjono-
wania. Prywatyzacja giełdowa czy przez wykup me-
nedżerski nigdy nie były rozważane w przypadku tej
prywatyzacji, nigdy nie była podejmowana taka pró-
ba. To nie jest kwestia tego, co się wpisze w odniesie-
niu do danego podmiotu, wprowadzenie firmy na
giełdę, tylko czy dana firma spełnia przesłanki, któ-
re pozwolą inwestorom finansowym zainteresować
się na giełdzie takim podmiotem. To nie są prawdzi-
we dane dotyczące tego, że coś jest 10 razy mniejsze,
bo kapitały spółki Rishabh i kapitały Lumelu są po-
równywalne, wynoszą około 30 mln zł, może jeszcze
przywołam, nawet jest różnica na korzyść Rishabhu,
kilkaset tysięcy złotych. Firma Rishabh ma bardzo
podobne zatrudnienie. Wszystkie wskaźniki, wyso-
kość sprzedaży, przychody – ok. 60 mln zł za ubiegły
rok, zysk pięciokrotnie wyższy w porównaniu ze spół-
ką. Firma Rishabh nie jest zadłużona, przedstawiła
nam wiarygodne informacje i świadectwa dotyczące
możliwości finansowania tej transakcji ze środków
własnych oraz dokumenty z instytucji finansowych
potwierdzających możliwości sfinansowania transak-
cji. W negocjacjach przedstawiciele inwestora jedno-
znacznie wskazywali na dwa powody zainteresowa-
nia się Lumelem. Po pierwsze, zaznaczenie i wpro-
wadzenie obecności tej firmy na rynek europejski,
a z drugiej strony – wprowadzenie produktów Lume-
lu na rynki azjatyckie. Oni także dostrzegają, że Lu-
mel to jest dobra firma, z dobrym wizerunkiem, z pro-
duktami dobrej jakości, z dobrą kadrą kierowniczą.
Powiem szczerze, że jest to pierwszy przypadek, z któ-
rym spotkałem się przy projektach prywatyzacyj-
nych, żeby gwarancja zatrudnienia była podpisana
na 5 lat w odniesieniu do pracowników, co jest także
świadectwem tego, że inwestor docenia jakość, przy-
gotowanie i kompetencje kadry, pracowników firmy
Lumel. Dziękuję bardzo.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
142 Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję panu ministrowi.
Przechodzimy do następnego pytania, które zgło-
sili państwo posłowie Stanisław Stec i Stanisława
Prządka z klubu Sojusz Lewicy Demokratycznej,
w sprawie wprowadzenia rekompensat dla najuboż-
szych z tytułu podwyżek stawek podatku VAT. Pyta-
nie skierowane jest do prezesa Rady Ministrów.
Pytanie zadaje pan poseł Stanisław Stec.
Proszę bardzo.
Poseł Stanisław Stec:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Muszę powiedzieć, że delegują pana ministra
do najtrudniejszych spraw w Sejmie. Szkoda, że pani
minister Fedak się nie pofatygowała.
Ustawa o podatku od towarów i usług, która pod-
wyższyła stawkę podatku, miała na celu oczywiście
zwiększenie wpływów podatkowych celem obniżenia
deficytu w finansach publicznych. Pan premier po-
wiedział, że wszelkie działania, które będą związane
z obniżeniem deficytu, nie mogą dotyczyć najuboż-
szych. Chodzi mi o realizację tego założenia, tej tezy,
bo wszyscy wiemy, że VAT spowodował zwiększenie
cen prądu, gazu, wywozu śmieci, materiałów i towa-
rów. Co prawda mówi się, że przecież VAT na żyw-
ność został obniżony, ale gra rynkowa i niedobory,
jeśli chodzi o artykuły żywnościowe spowodowały, że
ceny artykułów żywnościowych bardzo wzrosły,
a teraz dramatycznie wzrastają ceny benzyny i gazu.
PGNiG nie jest zadowolony z dwumiliardowego zy-
sku za ubiegły rok, chce go jeszcze zwiększać, pod-
wyższając ceny. Nie stara się o rabat w Gazpromie,
tylko chce wyciągnąć pieniądze od społeczności. Każ-
dą czteroosobową rodzinę VAT obciąża 50 zł mie-
sięcznie, a jednoosobową, dwuosobową – 40 zł, dlate-
go dla tych najuboższych jest niezbędna pomoc, panie
ministrze.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję panu posłowi.
Na pytanie pana posła odpowiada, z upoważnie-
nia prezesa Rady Ministrów, sekretarz stanu w Mi-
nisterstwie Pracy i Polityki Społecznej pan Jarosław
Duda.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Jarosław Duda:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Pośle! Panie i Panowie
Posłowie! Na początek chciałbym powiedzieć, że
pani minister jest w Brukseli i dlatego zostałem od-
delegowany.
Poseł Stanisław Stec:
Z całym szacunkiem dla pana, bo wiem, że jest
pan bardzo kompetentny i wysyłany do tych trud-
nych spraw.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Jarosław Duda:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Może rozpocznę od tego, że według informacji
o sytuacji społeczno-gospodarczej kraju z GUS w lu-
tym bieżącego roku siła nabywcza przeciętnego mie-
sięcznego wynagrodzenia brutto w sektorze przed-
siębiorstw była wyższa niż przed rokiem o 0,7% wo-
bec wzrostu o 1,5% w styczniu i nieznacznego spadku
o 0,1% w lutym ubiegłego roku. W okresie dwóch mie-
sięcy płaca realna w skali roku była wyższa niż przed
rokiem o 0,9. W analogicznym okresie ubiegłego roku
notowano spadek o 1,6. Oczywiście pan poseł znako-
micie zna skutki wzrostu stawek VAT-u i wie, o ile
one wzrosły, niemniej jednak pragnę przypomnieć,
o czym też była mowa, że wzrost stawek VAT nie
objął podstawowych produktów żywnościowych. Na-
leży tu wymienić chociażby świeży chleb, nabiał,
niektóre przetwory mięsne, produkty zbożowe – mąkę,
kaszę, makaron – oraz soki. Tutaj wzrostu nie ma.
Towary te z dniem 1 stycznia 2011 r. opodatkowane
są nową, zmniejszoną o 2% stawką w wysokości 5,
czyli jest spadek z 7 na 5. To są te podstawowe pro-
dukty. Co do pozostałych zmian, rzeczywiście, jeśli
chodzi między innymi o żywność nieprzetworzoną,
takie produkty jak mleko, jaja, jest wzrost z 3 na 5,
czyli dwuprocentowy, jest też wzrost z 7 na 8, jeśli
chodzi między innymi o użytkowanie mieszkań,
prąd, gaz, telewizję, telefon.
Chciałbym także zwrócić uwagę, że jeśli chodzi
o kwestię ubranek dla dzieci, nie było to naszym za-
miarem, ale musieliśmy to zrobić. Ubranka dla dzie-
ci były obłożone 7-procentowym VAT-em, a teraz jest
23. Ale to wynika nie z decyzji polskiego rządu, tylko
z prawa wspólnotowego, gdzie wszystkie te towary,
ubrania dla dzieci są opodatkowane taką stawką.
Stąd też musieliśmy wykonać wyrok Trybunału
Sprawiedliwości z 28 października 2010 r.
Panie pośle, w takich sytuacjach, kiedy budżet
musi być broniony, między innymi przez taką decy-
zję, oczywiście trudną, są struktury państwa, struk-
tury samorządu związane z pomocą społeczną. W tym
zakresie wiemy, że na przykład przepisy o pomocy
społecznej umożliwiają przyznanie poza kryterium
dochodowym świadczeń takich jak zasiłek specjalny
celowy, w wysokości nieprzekraczającej kryterium
dochodowego osoby lub rodziny, który nie podlega
zwrotowi, oraz zasiłku okresowego celowego lub po-
mocy rzeczowej, pod warunkiem zwrotu jego części
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Jarosław Duda
lub części przyznanej pomocy, ale i tutaj można od-
stąpić od tego działania. Służby pomocy społecznej
mają rozeznanie wśród tych wszystkich, którzy są
w najtrudniejszej sytuacji, i uwzględniając świadcze-
nia przewidziane w ustawie o pomocy społecznej,
starają się na dzień dzisiejszy, analizując bardzo
szczegółowo sytuację, kondycję polskich gospodarstw,
wspierać je świadczeniami z tych instytucji, które są
do tego powołane. Nie będę już przypominał, że funk-
cjonuje wiele innych programów, takich jak program
dożywiania, na który jest 550 mln zł, są inne świad-
czenia, które wynikają z innych programów wspiera-
jących osoby w trudnej sytuacji, funkcjonujące za-
równo samodzielnie jak i w rodzinie, jest też cały
system świadczeń rodzinnych, gdzie te środki są bar-
dzo poważne. Wydatkujemy, jak pan poseł doskonale
wie, rocznie ok. 12 mld zł na świadczenia z pomocy
społecznej, świadczenia rodzinne. Sytuacja osób w naj-
trudniejszej kondycji bytowej jest przez nas bardzo
monitorowana i struktury pomocy społecznej starają
się jak najszybciej dotrzeć z pomocą.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję panu ministrowi.
Pan poseł Stanisław Stec, pytanie dodatkowe.
Proszę bardzo.
Poseł Stanisław Stec:
Panie ministrze, o wzroście średniej płacy pan
powiedział, że to jest średnia 0,9, a wie pan, że sze-
fowie banków bardzo tę średnią zawyżają. A ja spo-
tkałem się ostatnio, dwudziestego pierwszego, z eme-
rytami w Wągrowcu. Mówią oni: panie pośle, tym
najsłabszym, którzy mają najniższe emerytury, niech
rząd da choć 200–300 zł dodatku drożyźnianego.
Pan wspomniał o pomocy społecznej poza kryte-
rium dochodowym. Wie pan, ja mam bardzo częsty
kontakt z ośrodkami pomocy, bo wysyłam tam lu-
dzi. One im odpowiadają: nie możemy, bo dochód
jest przekroczony. Bardzo pana proszę, niech pan
wystosuje do ośrodków pomocy społecznej takie pi-
smo, że mogą one dawać poza kryterium dochodo-
wym, i proszę o przedstawienie mi go do wiadomo-
ści, żeby mógł iść z nim do nich, bo one naprawdę
to utrudniają. A są ludzie, którym na dyżurze daję
100 czy 200 zł na zakup chleba, bo oni naprawdę nie
mają pieniędzy, zaś szef ośrodka mówi: panie pośle,
nie mogę, bo przepisy zabraniają. Bardzo proszę
więc o takie pismo, bo trzeba tych biednych ludzi
ratować. Oni nie mogą zostać poza nawiasem, nie
mogą być wykluczeni.
143
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Proszę bardzo, panie ministrze.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Jarosław Duda:
Dziękuję bardzo.
Krótko. Zgodnie z obowiązującym prawem jeszcze
raz przypomnimy możliwość przyznawania świad-
czeń poza kryterium dochodowym, o którym mówi-
łem, czyli specjalnego zasiłku celowego i zasiłku
okresowego. W tym tygodniu jeszcze, może nie dzi-
siaj, w przyszłym tygodniu, na początku, w ponie-
działek, we wtorek, pójdzie do ośrodków pomocy
jednoznaczne w tym zakresie wytłumaczenie, jak
można to robić. Chodzi o przypadki, gdy niektórzy
szefowie ośrodków nie mają tej wiedzy albo po prostu
z jakichś innych względów nie wykorzystują tej moż-
liwości. W tej trudnej sytuacji rzeczywiście taka moż-
liwość powinna być wykorzystana i zrobimy to w przy-
szłym tygodniu.
Poseł Stanisław Stec:
Bardzo proszę o przedstawienie mi tego pisma do
wiadomości.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Jarosław Duda:
Oczywiście. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do następnego pytania, które zgło-
siły panie posłanki Monika Wielichowska i Renata
Zaremba z klubu Platforma Obywatelska, w sprawie
wdrażania naziemnej telewizji cyfrowej w Polsce. Py-
tanie skierowane jest do ministra infrastruktury.
Pierwsza pytanie zadaje pani poseł Monika Wie-
lichowska.
Proszę bardzo.
Poseł Monika Wielichowska:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sza-
nowna Pani Minister! Cyfryzacja telewizji naziemnej
w Polsce, czyli zastąpienie tradycyjnej techniki nada-
wania analogowego nowoczesną techniką cyfrową,
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
144 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Monika Wielichowska
należy do jednego z najważniejszych projektów w sfe-
rze publicznej, który łączy zagadnienia społeczne,
ekonomiczne i techniczne. Sygnał analogowy będzie
całkowicie zastąpiony przez cyfrowy, co oznacza wy-
łączenie nadajników analogowych, i nastąpi to nie
później niż 31 lipca 2013 r.
Wdrożenie naziemnej telewizji cyfrowej stanowić
będzie zasadniczy zwrot technologiczny. Dzięki wpro-
wadzeniu cyfrowej techniki nadawania sygnału te-
lewizyjnego będzie można nadawać większą ilość
programów telewizyjnych, lepszy będzie dźwięk oraz
jakość obrazu. Wprowadzona zostanie telewizja wy-
sokiej rozdzielczości i stanie się możliwe równoległe
nadawanie kilku ścieżek dźwiękowych, na przykład
w kilku językach, oraz dźwięku przestrzennego. Do
innych zalet nadawania cyfrowego w porównaniu do
nadawania analogowego zaliczyć można utrzymanie
stałej i dobrej jakości obrazu i dźwięku w granicach
zasięgu stacji nadawczej.
Zatem dużymi krokami zbliżamy się do momentu,
kiedy przestanie działać system analogowy, a co za
tym idzie, nasze analogowe odbiorniki przestaną
działać. Proszę więc panią minister o odpowiedź na
pytania, które pozwolą nam, Polakom, lepiej przygo-
tować się do tych nieuchronnych zmian: Co zrobić,
aby pewnego dnia żadne gospodarstwo domowe nie
pozostało bez sygnału, kiedy tradycyjne analogowe
odbiorniki telewizyjne nie są zdolne do odbioru emi-
sji cyfrowych? Dlaczego odbiór emisji cyfrowych wią-
że się z koniecznością zastosowania innych rozwią-
zań i jakie to są rozwiązania? Co się stanie, jeśli dane
gospodarstwo domowe nie przełączy się na odbiór
telewizji cyfrowej? Jakie są niezbędne wymagania
techniczne i eksploatacyjne dla odbiorników cyfro-
wych służących do odbioru naziemnej telewizji cyfro-
wej? Gdzie je można znaleźć? Czy odbiór telewizji
cyfrowej wymaga instalowania nowych anten odbior-
czych? Jak wygląda aktualna sytuacja w zakresie
realizacji ustalonego przez prezesa UKE harmono-
gramu włączeń nadawania cyfrowego i wyłączeń
nadawania analogowego i jak wyglądają terminy roz-
poczęcia rozpowszechniania programów telewizyj-
nych w sposób cyfrowy? Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję, pani poseł.
Na pytanie odpowiada podsekretarz stanu w Mi-
nisterstwie Infrastruktury pani Magdalena Gaj.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Magdalena Gaj:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Dla-
czego tak się dzieje, że rzeczywiście obecnie używane
przez nas odbiorniki telewizyjne nie będą umożliwia-
ły odbioru naziemnej telewizji cyfrowej? Ponieważ
zmienia się technologia. Obecne odbiorniki przysto-
sowane są do odbioru w technice analogowej. Tak jak
pani poseł wskazała, z dniem 31 lipca 2013 r. Polska
zostanie przełączona na nadawanie cyfrowe i wtedy
musimy przejść na technikę cyfrową zarówno w nada-
waniu, jak i w odbiorze, czyli nasze odbiorniki domo-
we muszą spełniać standardy związane z technologią
cyfrową. Historycznie dlaczego się tak dzieje? Ponie-
waż sygnał analogowy potrzebuje bardzo dużo czę-
stotliwości. Częstotliwości są dobrem bardzo rzad-
kim, jest ich coraz mniej. Dlatego w 2006 r. w Gene-
wie cały świat postanowił, że przechodzimy na now-
szą technologię, na technologię cyfrową, która wy-
maga o wiele mniej pasma. Teraz jeden program
rozpowszechniany w technologii analogowej wyko-
rzystuje tyle częstotliwości, ile za chwilę będzie po-
trzebowało aż 7–12 programów telewizyjnych. A więc
jest to dla nas bardzo ważne.
Teraz już odpowiadając ściśle merytorycznie na py-
tania, to aby móc odbierać po dniu 31 lipca 2013 r. pro-
gramy w technice cyfrowej, musimy albo nabyć nowy
odbiornik telewizyjny z MPEG-4, albo dokupić do już
funkcjonującego u nas w domu telewizora przystawkę
– dekoder, set-top box, różne są nazwy handlowe tych
urządzeń – natomiast ten sprzęt musi być w standar-
dzie MPEG-4. Wszystkie wymagania dla odbiorników
zostały wskazane w rozporządzeniu ministra infra-
struktury z grudnia 2009 r., które obowiązuje od
8 stycznia 2010 r. Oczywiście będzie prowadzona sze-
roka kampania informacyjna o naziemnej telewizji
cyfrowej, w której te wszystkie informacje będą na bie-
żąco przekazywane obywatelom.
Ponadto trzeba podkreślić, iż mając na uwadze
konieczność przeprowadzenia procesu cyfryzacji
w taki sposób, aby była ona jak najmniej uciążliwa
dla wszystkich zainteresowanych, w tym szczególnie
dla odbiorców końcowych, przewidziano tzw. przejścio-
wy okres wdrażania naziemnej telewizji cyfrowej. Już
w tej chwili następują włączenia, ale wyłączanie tele-
wizji analogowej nastąpi dopiero za kilka lat, w 2013 r.,
aby obywatele mogli się do tego przygotować.
Jeśli chodzi o odbiór programów za pośrednic-
twem czy to anten wewnętrznych, domowych, czy
zbiorczych anten na dachach, to ich nie trzeba będzie
wymieniać, one umożliwiają odbiór naziemnej tele-
wizji cyfrowej, programy będą nadawane w tych sa-
mych kanałach. Jeśli będą pojawiały się jakieś szu-
my, trzeba będzie zgłosić to zarządcy budynku. To
tyle, jeśli chodzi o instalacje zbiorcze. Co do naszych
anten wewnętrznych, to będzie to jedynie kwestia po
prostu – powiem bardzo kolokwialnie – pokręcenia
tą anteną. Wszystkie informacje związane z dostoso-
waniem antenowych instalacji zbiorczych czy anten
wewnętrznych znajdują się na stronie internetowej
www.cyfryzacja.gov.pl.
Nie wiem, czy czegoś nie pominęłam. A, jeszcze
pani poseł pytała, jak wygląda harmonogram włą-
czeń i wyłączeń. Najwcześniej ruszył multiplex drugi.
Mamy teraz do dyspozycji: multiplex pierwszy, drugi
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Magdalena Gaj
i częściowo utworzony multiplex trzeci. W sumie Pol-
ska ma siedem ogólnokrajowych pokryć, pozostałe
multiplexy będą tworzone w momencie wyłączania
kolejnych stacji analogowych. Jeśli chodzi o multiplex
drugi, to w dniu 30 września 2010 r. uruchomiono
emisję programów: Polsat, TVN, TV Puls, TV4 na
obszarze Poznania, Warszawy, Zielonej Góry i Żaga-
nia. Od 1 grudnia 2010 r. w ofercie tego multiplexu
znalazł się dodatkowo program TVN7. 23 grudnia
2010 r. cyfrowy sygnał drugiego multiplexu został
uruchomiony na kolejnych obszarach, czyli w Gdań-
sku, Pile, Płocku, Rzeszowie, Siedlcach, Szczecinie
i Wiśle. Objął on 40% Polaków. Kolejne uruchomienia
multiplexu drugiego przewidywane są na koniec
kwietnia tego roku, będzie to obszar Białogardu, Czę-
stochowy, Iławy, Kalisza, Olsztyna i Świnoujścia.
Docelowo w multiplexie drugim, nazywamy go mul-
tiplexem komercyjnym, bo będą tam nadawali tylko
i wyłącznie nadawcy komercyjni, będzie dostępnych
osiem programów telewizyjnych, poza tymi kanałami
podstawowymi, już wymienionymi, teraz dostępnymi
analogowo, czyli: Polsat, TVN, TV4 i TV Puls, będzie
TV Puls2, Polsat Sport News, TV6 i TVN7. Na mul-
tiplexie pierwszym do 31 lipca, a może nawet do
kwietnia 2014 r. telewizja publiczna będzie nadawa-
ła program pierwszy, drugi i Info. Będą też nowe
programy wyłonione przez krajową radę w konkursie
na koncesję. (Dzwonek) Wreszcie multiplex trzeci,
który jest na razie multiplexem szczątkowym, ale są
tam dostępne programy telewizji publicznej: pierw-
szy, drugi, trzeci, TVP Info, TVP Kultura oraz TVP
Historia. Są one już w tej chwili dostępne na obszarze
Gdańska, Iławy, Piły, Płocka, Poznania, Rzeszowa,
Siedlec, Szczecina i Warszawy. Kolejne włączenia są
przewidziane na 27 kwietnia br. Będzie to obszar
Białegostoku, Gorzowa Wielkopolskiego i Łodzi.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję, pani minister.
Pytanie dodatkowe będzie zadawać pani poseł
Renata Zaremba.
Proszę bardzo.
Poseł Renata Zaremba:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Pani minister, proszę nam powiedzieć, jaki jest
stan prac nad projektem ustawy o wdrożeniu naziem-
nej telewizji cyfrowej, jak to aktualnie wygląda. Jak
została zaplanowana kampania informacyjna o tele-
wizji cyfrowej, czy ona w zasadzie nie powinna już
trwać? Jakie są jej scenariusze, skoro wiemy, że ni-
czego w tej chwili nie ma, przynajmniej niczego nie
słyszymy ani nie widzimy? Kiedy państwo planujecie
ją rozpocząć i na jaką skalę? Pod jakim adresem szu-
145
kać informacji na ten temat, gdzie składać pytania?
Czego mieszkańcy, odbiorcy powinni dowiedzieć się
na temat telewizji cyfrowej w Polsce? (Dzwonek)
Kolejny ważny temat. Jaki to jest w ogóle koszt?
Wiadomo, że trzeba będzie wymienić czy dokupić ileś
tam odbiorników, jak pani minister powiedziała, de-
koderów. Jaki to będzie koszt dla takiej zwykłej ro-
dziny, która będzie musiała sobie z tym poradzić,
żeby mieć dostęp do telewizji publicznej, żeby nikt jej
nie odciął od tego sygnału? Czy państwo przewiduje-
cie, nie wiem, jakieś dopłaty czy jakąkolwiek pomoc?
Mówię o tych najuboższych rodzinach. Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Proszę bardzo, pani minister Magdalena Gaj.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Magdalena Gaj:
Dziękuję bardzo.
Jeśli chodzi o pierwsze pytanie, to Rada Mini-
strów przyjęła ustawę o wdrożeniu naziemnej telewi-
zji cyfrowej 1 marca tego roku. W tym tygodniu pro-
jekt ustawy został przekazany do parlamentu, więc
myślę, że już niebawem rozpoczniemy tu prace nad
ustawą.
Jeśli zaś chodzi o kampanię informacyjną, to zgod-
nie z ustawą podmiotami zobowiązanymi do przepro-
wadzenia kampanii informacyjnej będą zarówno
nadawcy, czyli Telewizja Polska, nadawcy komercyjni:
Polsat, TVN SA, Polskie Media i TV Puls oraz Mini-
sterstwo Infrastruktury. Do obowiązków nadawców
w szczególności będzie należało nadawanie w swoich
programach przekazów o telewizji cyfrowej w formie
trzyminutowych audycji, raz w tygodniu między godz.
17 a 21, oraz ogłoszeń i komunikatów rozpowszech-
nianych dwa razy dziennie każdego dnia w tygodniu
w wymiarze po 30 sekund. To będą bardzo krótkie
spoty reklamowe uzmysławiające obywatelom, kiedy
nastąpi wyłączenie, i co trzeba zrobić, aby móc odbie-
rać naziemną telewizję cyfrową.
Dodatkowo w programach regionalnych telewizji
publicznej w trakcie serwisów informacyjnych nada-
wane będą komunikaty tekstowe o telewizji cyfrowej.
Mówimy tutaj akurat o telewizji publicznej i o tych
paskach, to będzie włączane i wyłączane regionalnie,
ten kanał telewizyjny będzie dla nas najbardziej po-
mocny, jeśli chodzi o dotarcie do danego regionu.
Ministerstwo Infrastruktury posiada już linię
kreatywną dotyczącą planowanej telewizyjnej kam-
panii informacyjnej. Kampania składać się będzie
z kilku bardzo różnorodnych spotów o charakterze
informacyjnym. Dzisiaj mamy już opracowanych
dziesięć 30-sekundowych filmów, które będą emito-
wane dwa razy dziennie. Obecnie trwają także prace
związane z przygotowaniem mediaplanu tego proce-
su oraz wyborem aktora, który wystąpi w opracowa-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
146 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Magdalena Gaj
nych spotach. Ponadto przygotowany jest również
scenariusz 3-minutowej audycji, która będzie nada-
wana raz w tygodniu.
Spoty i audycje będą informowały o terminie za-
kończenia rozpowszechniania analogowego progra-
mu telewizyjnego, o sposobie dostrojenia odbiornika
telewizyjnego bądź o parametrach technicznych, jaki
powinien spełniać, jeśli będziemy chcieli go kupić,
ponadto będą zawierać numer bezpłatnej infolinii,
adres strony internetowej, na której użytkownik bę-
dzie mógł uzyskać wszelkie niezbędne informacje na
temat całego procesu.
W świetle rozwiązań przyjętych w ustawie w Mi-
nisterstwie Infrastruktury trwają prace nad przygo-
towaniem ulotek informacyjnych. Została utworzona
strona internetowa, infolinia, gdzie każdy może bez-
płatnie zadzwonić, wchodząc na stronę, gdzie jest
narysowany specjalny ludzik, i przez kliknięcie na
niego możemy się połączyć z pracownikiem w Mini-
sterstwie Infrastruktury, który w bardzo przystęp-
ny sposób wytłumaczy wszystkie techniczne sprawy.
Tak jak wspominałam, strona ma adres: www.cyfry-
zacja.gov.pl. (Dzwonek)
Podejmujemy wiele różnych innych działań zwią-
zanych z wysyłką za pośrednictwem Poczty Polskiej
ulotek zawierających najbardziej przydatne informa-
cje o naziemnej telewizji cyfrowej, to jest w trakcie.
Żeby już nie przedłużać, to powiem, że jeśli chodzi
o ceny dekoderów, to w chwili obecnej one wahają się
między 80 zł a 250 zł. Za 250 zł można kupić napraw-
dę bardzo porządny dekoder, ale wystarczy, jak ku-
pimy ten za 80 zł, który umożliwi nam odbiór na-
ziemnej telewizji cyfrowej.
Co do dofinansowania, to na chwilę obecną nie ma
go w projekcie ustawy. Chcemy uruchomić przede
wszystkim mechanizmy rynkowe, chcemy też, żeby
obywatele już zaczęli się przygotowywać do tego pro-
cesu, a nie czekali na ostatnią chwilę. Obawiamy się,
że gdyby taki mechanizm był zapisany, to w chwili
obecnej nikt nie zacząłby odbierać tej telewizji, tylko
obywatele czekaliby do 2013 r., a wtedy zobaczyliby
po prostu czarne ekrany telewizorów. Natomiast
w ustawie znalazł się taki mechanizm, że minister
infrastruktury będzie systematycznie, co pół roku,
monitorował rynek, przeprowadzał badania związa-
ne z przygotowaniem osób, całych gospodarstw do-
mowych do odbioru naziemnej telewizji cyfrowej.
Jeśli będzie jakieś związane z tym niebezpieczeń-
stwo, na pewno zostaną podjęte niezbędne kroki, bo
nikt nie może zostać pozbawiony dostępu do telewizji,
w szczególności naziemnej telewizji cyfrowej. Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do kolejnego pytania.
Posłowie Stanisław Szwed, Zbigniew Babalski,
Mirosława Masłowska i Kazimierz Matuszny z klu-
bu Prawo i Sprawiedliwość zgłosili pytanie w spra-
wie znacznego przyrostu bezrobocia w lutym 2011 r.,
ze szczególnym uwzględnieniem regionów kraju,
gdzie poziom bezrobocia jest najwyższy. Pytanie
skierowane jest to ministra pracy i polityki spo-
łecznej.
Jako pierwszy pytanie zadaje pan poseł Zbigniew
Babalski.
Poseł Zbigniew Babalski:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Szanowni
Państwo! Może z tych multipleksów wróćmy teraz do
prozy życia, a ona wygląda nieciekawie. Tylko w mie-
siącu lutym do powiatowych urzędów pracy zgłosiło
się ponad 212 tys. ludzi. Panie ministrze, to tak, jak-
by połączyć miasto Olsztyn, stolicę regionu warmiń-
sko-mazurskiego, z Ostródą, która liczy ok. 35 tys.
mieszkańców, czyli dwa miasta opuszczają rynek pra-
cy. Sytuacja jest niezwykle dramatyczna. Bezrobocie,
jeśli chodzi o bezrobotnych zarejestrowanych w urzę-
dach pracy w końcu lutego 2011 r., zapewne pan wie,
ale powiem dla przypomnienia, wynosiło ponad
13,2%. Czy pan widział tę mapę, panie ministrze?
Panie ministrze, do pana się zwracam.
(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki
Społecznej Jarosław Duda: Cały czas pana słucham.)
Ciemne plamy oznaczają miejsca, gdzie jest dra-
matyczna sytuacja na rynku pracy. Obecnie liczba
bezrobotnych wynosi ponad 2150 tys. ludzi, praktycz-
nie rzecz biorąc, pozbawionych nadziei i szans na
znalezienie pracy. Najwyższy wzrost w styczniu od-
notowano w województwach śląskim, lubelskim,
łódzkim, zachodniopomorskim i warmińsko-mazur-
skim i generalnie wzrost bezrobocia nastąpił w 15
województwach.
Przejdę do swojego regionu Warmii i Mazur. Obec-
nie, jak wynika z danych z połowy stycznia, które
posiadam, stopa bezrobocia wynosi już ponad 22%.
Trudna sytuacja panuje szczególnie w takich bran-
żach jak handel czy budownictwo, spada też sprzedaż
detaliczna w regionie. Jako bezrobotnych w regionie
warmińsko-mazurskim zarejestrowanych jest 120
tys. ludzi. Oczywiście największy problem – mówię o
regionie warmińsko-mazurskim, ale również o tych
regionach, gdzie wzrost bezrobocia był najwyższy –
dotyczy ludzi młodych, dopiero wchodzących na ry-
nek pracy oraz tych, którzy ukończyli 50 i więcej lat.
Na tej szczególnej top liście, oczywiście top liście
w cudzysłowie, znajdują się, panie ministrze, Barto-
szyce z 34% bezrobocia i Braniewo z 32%. W naszych
biurach pojawiają się ludzie rozgoryczeni i proszący
o jakąkolwiek pomoc związaną z pośrednictwem pra-
cy. (Dzwonek)
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Zbigniew Babalski
Już kończę, panie marszałku, ale to jest tak nie-
zwykle ważny temat, że 2 minuty to strasznie mało
czasu.
Panie Ministrze! W ubiegłym roku region war-
mińsko-mazurski miał 292 mln zł na aktywne formy
i programy aktywizujące bezrobotnych. Panie mini-
strze, w tym roku ma niespełna 83 mln zł. W przy-
padku Ostródy, mojego miasta, w ubiegłym roku było
26 mln zł, w tym roku tylko 6 mln zł. Skończyły się
pieniądze i skończyły się programy. Nie ma na nic na
staże, na prace interwencyjne. Sytuacja jest drama-
tyczna. Co rząd zamierza zrobić? Chodzi o to, żeby
potraktować te 4 czy 5 regionów w sposób szczególny.
Mówię o całej Polsce, ale jakie działania zamierza
podjąć rząd, żeby spróbować pomóc ludziom z regio-
nów, w których stopa bezrobocia jest najwyższa?
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję.
Na pytanie pana posła odpowiada sekretarz stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej pan Ja-
rosław Duda.
Proszę bardzo.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Jarosław Duda:
Panie Marszałku! Panie Pośle! Szanowni Pań-
stwo! Trudno dyskutować z danymi, które zaprezen-
tował pan poseł, aczkolwiek mamy przedstawioną tę
analizę w nieco innym kontekście. Rozpocznę od tego
– to jest truizm, ale trudno tego nie zauważyć – że
światowy kryzys gospodarczy nie ominął też Polski,
i to jest oczywiste. Wprawdzie nasz kraj uniknął
ujemnej dynamiki realnego wzrostu PKB, podczas
gdy w innych krajach wyglądało to zupełnie inaczej,
ale tempo wzrostu gospodarczego już w 2008 r. wy-
raźnie zwolniło i przypomnę, że wzrost PKB wyniósł
wtedy 5,1 % wobec wzrostu o 6,8% w 2007 r. W roku
2009 produkt krajowy brutto w Polsce wyniósł real-
nie tylko 1,7% w porównaniu z rokiem poprzednim.
Jak wskazują wstępne szacunki GUS, w 2010 r. PKB
wzrósł realnie o 3,8% w porównaniu z rokiem po-
przednim, co oznacza, że dynamika wzrostu była
ponad dwukrotnie większa niż w roku 2009.
Dlaczego o tym mówię? Dlatego, że sytuacja jest
dynamiczna i są regiony, które rzeczywiście są tym
zjawiskiem szczególnie dotknięte. Na to nie nakłada
się na razie, co chciałbym powiedzieć, odpowiednia
ilość środków, które były w 2009 r. i 2010 r., jeśli
chodzi o Fundusz Pracy. Ale chciałbym także powie-
dzieć, że tamte lata były wyjątkowe w związku z tym,
że był kryzys. Natomiast stan środków, które są dzi-
147
siaj w użyciu, jest na tym samym poziomie co w roku
2008, czyli 3177 mln zł.
(Poseł Zbigniew Babalski: Trzy lata wstecz.)
Trzy lata wstecz, OK. Mówię o 2 poprzednich la-
tach, gdy było ponad 6 mld zł, w tym roku jest na
poziomie 3 mld zł. To nie znaczy, że nie mamy tych
środków, żeby była jasność, bo państwo doskonale
o tym wiecie, że one są zgromadzone w Funduszu
Pracy. Niemniej jednak powstaje pytanie, co jest na
ten moment istotniejsze i jaka jest w tym obszarze
polityka. Czy chodzi o deficyt 4 mld zł, bo te środki
są odłożone na deficyt, czy też o ich użycie. Chcę po-
wiedzieć, że minister pracy czyni wszystko, żeby te
środki zostały uruchomione. Wystąpiliśmy do mini-
stra finansów o uruchomienie 1200 mln zł. W pierw-
szej kolejności otrzymaliśmy odpowiedź odmowną.
Mówię o tym przez pryzmat polityki w ministerstwie
pracy. Debatujecie państwo nad kwestią OFE, w któ-
rym to zakresie mają być istotne oszczędności. Mamy
przekonanie, bo nie chcę powiedzieć: nadzieję, że te
środki zostaną uruchomione w najbliższej perspek-
tywie, w ciągu kilku miesięcy po to, żeby przeznaczyć
je na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu, na
OHP i wszystkie inne formy, które są wspierane.
Nie mam dla pana w tej chwili na to recepty, zło-
tego środka, nie powiem, że nagle na województwo
warmińsko-mazurskie przeznaczymy dodatkowe
środki, bo ich po prostu w tej chwili nie mamy. Cho-
ciaż jest rezerwa i starostowie mogą występować o te
środki, i mam nadzieję, że wystąpili.
(Poseł Zbigniew Babalski: Nie dostali ich, panie
ministrze.)
Nie wiem, czy nie dostali. Proszę tylko o to, że by
wykorzystać tę możliwość, bo środki są zgromadzone
i można z nich skorzystać. Jeśli były takie wystąpie-
nia, to proszę je ponowić i pokazać trudną, bardziej
złożoną niż gdzie indziej sytuację warmińsko-mazur-
skiego czy innych województw. W innych wojewódz-
twach bowiem notujemy też spadek, a nie tylko, jak
pan mówi, wzrost – we wszystkich. To również wy-
nika z tej mapy.
(Poseł Zbigniew Babalski: W 15 był wzrost bezro-
bocia.)
Nie wiem, z którego okresu ma pan te dane.
(Poseł Zbigniew Babalski: Z połowy marca.)
Z połowy tego marca?
(Poseł Zbigniew Babalski: Tak.)
To ciekawe, ale możemy porównać. W porządku.
W każdym razie chciałbym jeszcze raz powiedzieć,
iż wystąpiliśmy o środki. Mamy nadzieję, że jeśli nie
z rezerwy, która tam jest, to z OFE te środki zostaną
wprowadzone do systemu urzędów pracy po to, żeby
poprzez działania przewidziane ustawą można było
realizować te zadania.
(Poseł Zbigniew Babalski: Wyrwijcie te pieniądze.)
Pan poseł doskonale wie, że wyrywanie to jest
trudny proces.
(Poseł Zbigniew Babalski: To jest dramat dla ludzi.)
Ja tego nie kwestionuję. To jest trudny proces.
W tym zakresie musimy mieć absolutnie pełną deter-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
148 Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Jarosław Duda
minację i tak też robimy. Natomiast polityka pań-
stwa na ten moment jest taka, że te zgromadzone
środki są zarezerwowane na pokrycie deficytu budże-
towego. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję panu ministrowi.
Pytanie drugie, uzupełniające, zadaje pan poseł
Stanisław Szwed.
Proszę bardzo.
Poseł Stanisław Szwed:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jeszcze raz przy-
pomnę. Jeżeli są powiaty z 35-procentowym bezro-
bociem, są gminy, gdzie bezrobocie dochodzi do 50%,
czyli co druga osoba nie ma pracy, to sytuacja jest
dramatyczna. Mam odpowiedź ministra finansów na
wystąpienie minister Fedak. Minister Rostowski na-
wet tego nie podpisał – zrobił to podsekretarz stanu.
To też jest pokazanie, jak minister finansów traktu-
je państwa resort. I to jest jakby główny zarzut. Tu-
taj potrzeba naprawdę wielkiej determinacji. Jak
można prowadzić aktywną politykę na rynku pracy
w takich województwach, jak właśnie warmińsko-
-mazurskie czy zachodniopomorskie, czy nawet w in-
nych województwach, przy obcięciu środków na ak-
tywne formy przeciwdziałania bezrobociu o ponad
54%, a w przypadku województw o 70%? W moim
regionie upadł zakład – 700 ludzi z żywieckiego Fa-
medu idzie na bruk. Co można im zaproponować?
Nic, bo po prostu nie ma środków. Mówicie państwo
o otwarciu niemieckiego rynku pracy. Dzisiaj są ofer-
ty szczególnie dla rzemiosła, kilkaset spłynęło już do
naszych urzędów pracy. Czy polityka rządu ma pole-
gać na tym, że drenujemy naszych najlepszych fa-
chowców, że oni będą wyjeżdżać z naszego kraju?
Chyba nie o to chodzi. Dlatego jeszcze raz apeluję
o determinację ministra pracy i postawienie pod ścia-
ną ministra Rostowskiego. Te środki są w Funduszu
Pracy, te środki są dla pracodawców na uruchamia-
nie miejsc pracy, a nie na ratowanie dziury budżeto-
wej. Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Czy pan minister Duda chce odpowiedzieć na apel?
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Jarosław Duda:
Jeśli można.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Proszę.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Jarosław Duda:
Jeśli chodzi o kwestię rynku niemieckiego, panie
pośle, mówiłem na ten temat poprzednim razem. To
nie jest tak, że nagle wszyscy polscy młodzi rzemieśl-
nicy, młodzi absolwenci szkół szukają swojego miej-
sca w Niemczech. To nie jest prawda. Mamy progra-
my przygraniczne, jest ich dokładnie cztery. W tej
chwili jest 14 zainteresowanych, jeśli chodzi o funk-
cjonowanie w tym projekcie. Jest wiele telefonów do
ministerstwa pracy co do tego zakresu, natomiast
warunki są dosyć trudne. To są warunki językowe,
to są zupełnie inne uwarunkowania w odniesieniu do
wsparć stypendialnych. A więc w tej chwili to nie jest
problem drenażu polskiego rynku rzemieślniczego,
młodych absolwentów – muszę temu absolutnie za-
przeczyć. To nie jest prawda, panie pośle.
Jeśli chodzi o determinację, to już ją obiecałem,
będziemy działać z pełną determinacją. Pani mini-
ster Fedak z największą determinacją, jaka jest tylko
możliwa, zabiega o środki, bo przecież analizujemy
i znamy tę sytuację. I będziemy to robić w dalszym
ciągu z nadzieją, że jeśli nie z tej rezerwy, która tam
jest zgromadzona, to z OFE te środki, które zostaną
zaoszczędzone, trafią do urzędów pracy.
(Poseł Stanisław Szwed: Panie ministrze, te środki
w Funduszu Pracy są, nie trzeba przenosić ich z OFE.)
Wiem, mówiłem o tym. Ale to jest polityka rządu,
panie pośle. W tym zakresie polityka rządu...
(Poseł Stanisław Szwed: Na koniec roku ma zo-
stać ponad 4 mld. Podzielcie te środki i przynajmniej
połowę z nich przekażcie na aktywne formy. Będzie
to jakiś ratunek.)
Takie zabiegi są przez nas czynione, mamy na-
dzieję, że ze skutkiem pozytywnym i że w najbliższej
perspektywie znajdą się środki na aktywne formy
wspierania bezrobocia.
(Poseł Zbigniew Babalski: Trzymamy pana za
słowo, panie ministrze. Jeśli będzie potrzeba pomocy
wszystkich posłów, bez względu na opcję polityczną,
na pewno może pan na taką pomoc liczyć.)
Bardzo dziękuję za wsparcie i za tę obietnicę.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję.
Jak mówi pan minister, wyrywanie to trudny pro-
ces, a więc być może ta pomoc się przyda.
Przystępujemy do następnego, ostatniego już py-
tania w dniu dzisiejszym.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Marek Kuchciński
Panie posłanki Mirosława Nykiel i Izabela Lesz-
czyna z Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatel-
ska złożyły pytanie w sprawie likwidacji wydziałów
gospodarczych w niektórych sądach okręgowych. Py-
tanie skierowane jest do ministra sprawiedliwości.
Pytanie zadaje pani poseł Mirosława Nykiel.
Proszę bardzo.
Poseł Mirosława Nykiel:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Planowana przez Ministerstwo Sprawiedliwości li-
kwidacja wydziałów gospodarczych w niektórych
sądach okręgowych, między innymi w Bielsku-Białej,
budzi wśród podbeskidzkich przedsiębiorców duże
zaniepokojenie, a także sprzeciw. Przeniesienie wy-
działu sądu właściwego dla przedsiębiorców Podbe-
skidzia do odległego o 60 km miasta bardzo pogorszy
dostęp zainteresowanych do tego sądu. Dla każdego
przedsiębiorcy sprawy gospodarcze i ich obsługa
prawna są sprawami newralgicznymi, a perspektywa
wydłużenia czasu ich załatwiania budzi poważne za-
niepokojenie całego środowiska. Przedsiębiorcy wska-
zują na fakt, że utworzenie tak dużego i odległego
zarazem wydziału gospodarczego w Katowicach z pew-
nością doprowadzi do wydłużenia czasu załatwiania
spraw, a tym samym podniesienia kosztów obsługi
prawnej.
Region Bielsko-Biała jest jednym z najbardziej
dynamicznie rozwijających się ośrodków przemy-
słowych – jako województwo, bo pod względem do-
chodów wpływających do budżetu państwa znajdu-
je się na czwartym miejscu. Obecnie, jako region,
Bielsko, Cieszyn, Żywiec i pozostałe miasta obsłu-
giwane są przez sąd okręgowy w Bielsku-Białej.
Mimo utraty statusu województwa region nadal
jest w ścisłej czołówce krajowej w dostarczaniu do-
chodów do budżetu państwa. Dochód ten tworzą
małe i średnie podmioty wymagające szybkiej i spraw-
nej obsługi prawnej.
W związku z powyższym proszę pana ministra
o przedstawienie powodów, dla których resort spra-
wiedliwości zamierza dokonać tej zmiany. Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję bardzo.
Na pytanie pani poseł odpowiada podsekretarz
stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości pan Grzegorz
Wałejko.
Proszę bardzo.
149
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Grzegorz Wałejko:
Panie Marszałku! Pani Poseł! Wysoka Izbo! W dniu
18 marca 2011 r. minister sprawiedliwości podpisał
rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w spra-
wie utworzenia sądów gospodarczych uwzględniające
zniesienie z dniem 1 lipca tego roku trzech wydziałów
gospodarczych w sądach okręgowych, w tym wydzia-
łu gospodarczego w Sądzie Okręgowym w Bielsku-
-Białej. Pozostałe wydziały zostaną zniesione w Są-
dzie Okręgowym w Świdnicy i w Sądzie Okręgowym
w Zielonej Górze.
Zgodnie z art. 20 pkt 3 ustawy z dnia 27 lipca
2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych mini-
ster sprawiedliwości może przekazać jednemu sądowi
okręgowemu rozpoznawanie spraw gospodarczych
z innego okręgu sądowego z obszaru tej samej apela-
cji. Na podstawie tego przepisu minister sprawiedli-
wości jest zatem uprawniony do zniesienia wydziału
gospodarczego funkcjonującego w sądzie okręgowym
i przekazania spraw rozstrzyganych w tej komórce
organizacyjnej do sąsiedniej jednostki sądowej. A więc
funkcjonowanie wydziału gospodarczego w sądzie
okręgowym nie jest obligatoryjne.
Uzasadniając zniesienie wydziałów gospodar-
czych w niektórych sądach okręgowych, przede
wszystkim trzeba podnieść, że w ostatnich latach
odnotowany został znaczący spadek wpływu spraw
gospodarczych. W sądach okręgowych wpływ spraw
zmalał z 95 084 spraw w roku 2002 do 41 199 w roku
2010, czyli do poziomu 43% stanu z 2002 r. W zakre-
sie najważniejszej kategorii spraw, czyli spraw GC,
tzn. spraw gospodarczych procesowych, wpływ spadł
z 25 839 spraw w roku 2002 do 9607 w 2010 r., czyli
do poziomu 37% wskazanego wpływu z roku 2002.
W przypadku natomiast podstawowych kategorii
spraw rozstrzyganych w sądach powszechnych, tj. spraw
cywilnych i karnych, odnotowany został wzrost
wpływu spraw w 2010 r. w odniesieniu do roku 2002.
Otóż w sądach okręgowych liczba wpływających
spraw cywilnych wzrosła z 254 992 spraw w roku
2002 do 284 691 spraw w roku 2010, czyli o 12%,
a spraw karnych z 300 377 w roku 2002 do 363 614
w roku 2010, czyli nastąpił wzrost o 21%. Z kolei
w sądach rejonowych liczba wpływających spraw cy-
wilnych wzrosła z 3 916 183 w roku 2002 do 7 mln
w roku 2010, czyli o 86%. Natomiast w sprawach kar-
nych ich liczba z 1534 tys. w roku 2002 wzrosła do
ponad 2300 tys. w 2010 r., czyli o 51%.
Liczba wpływających spraw gospodarczych, GC,
do Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej spadła z 403
w roku 2002 do 117 w roku 2010, a średni wpływ
spraw tego rodzaju do wydziałów gospodarczych
w sądach okręgowych w kraju wynosił w roku ubie-
głym około 200 spraw.
Należy podkreślić, że zniesienie małych wydzia-
łów gospodarczych uzasadnione jest także koniecz-
nością tworzenia silnych jednostek sądownictwa
gospodarczego, co z kolei przyczyni się do bardziej
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
150 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Grzegorz Wałejko
efektywnego wykorzystania kadry sędziowskiej orze-
kającej w tym pionie. Ideą ministra sprawiedliwości
jest wzmocnienie sądownictwa gospodarczego w taki
sposób, aby tworzyć jednostki silne kadrowo, takie,
w których sędziowie będą mogli zastępować się na-
wzajem, a także wymieniać poglądy co do prawa,
prowadzić dyskusje, co oczywiście wpływa na pod-
niesienie jakości orzecznictwa i jakości orzekania
w takich sprawach.
Sprawy gospodarcze ze zniesionego wydziału w Biel-
sku-Białej przejmuje Sąd Okręgowy w Katowicach
i z uwagi na niewielką liczbę spraw wpływających do
wydziału gospodarczego Sądu Okręgowego w Biel-
sku-Białej reorganizacja ta nie powinna spowodować
wydłużenia czasu oczekiwania na rozpoznanie spra-
wy. Chcę dodać, że szybkość rozpatrywania spraw
w Sądzie Okręgowym w Katowicach jest minimalnie
większa niż w Sądzie Okręgowym w Bielsku-Białej,
a zatem nie ma powodu, aby obawiać się, że nastąpi
zmniejszenie szybkości postępowania w sądzie w Ka-
towicach. Należy również podkreślić, że kwestie
związane z koniecznością dojazdu do Katowic nie
powinny stanowić istotnego problemu zarówno dla
przedsiębiorców, jak i ich pełnomocników. Zatem
ewentualne skutki negatywne tej zmiany mają bar-
dzo ograniczony zasięg podmiotowy. Ponadto konsty-
tucyjna zasada zapewnienia dostępu do sądu realizo-
wana jest przede wszystkim poprzez zapewnienie
sprawnego rozpoznania sprawy przez sąd właściwy
merytorycznie, co nie musi oznaczać jego fizycznej
bliskości. Ważniejsze jest, żeby rozpoznawał sprawę
gospodarczą sąd bardzo dobrze merytorycznie do
tego przygotowany, który ma bardzo dużą i dobrą
praktykę w rozpatrywaniu spraw gospodarczych.
Jest to z korzyścią dla przedsiębiorców, jeżeli orze-
czenie jest bardzo dobre jakościowo.
Kwestia zniesienia wydziału gospodarczego w Są-
dzie Okręgowym w Bielsku-Białej była konsultowana
z prezesami sądów okręgowych w Bielsku- Białej i Ka-
towicach. Jakkolwiek prezes Sądu Okręgowego w Biel-
sku-Białej negatywnie zaopiniował przedmiotową
zmianę organizacyjną, to prezes Sądu Okręgowego
w Katowicach (Dzwonek) nie sprzeciwił się przejęciu
przez podległy mu sąd spraw gospodarczych z okręgu
bielskiego. Także chcę podkreślić, że projekt był kon-
sultowany z Krajową Radą Sądownictwa, która 10 lu-
tego wydała opinię. W swej uchwale stwierdziła, że
dostrzega potrzebę zmian w strukturze sądownictwa
gospodarczego, i pozytywnie zaopiniowała projekt.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję bardzo.
Pytanie dodatkowe ma pani poseł Nykiel, tak?
Proszę bardzo.
Poseł Mirosława Nykiel:
Tak.
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Panie ministrze, może z punktu widzenia Mini-
sterstwa Sprawiedliwości te uzasadnienia są wystar-
czające, ale z punktu widzenia przedsiębiorców abso-
lutnie nie. To, że to będzie w Katowicach, nie w Biel-
sku, wydłuży czas załatwiania sprawy, a zatem
zwiększy koszty. Każda godzina wynajęcia prawnika
kosztuje. A mówimy o małych i średnich przedsię-
biorstwach.
Panie ministrze, wiem, że są miasta porównywal-
ne i pod względem wielkości, i potencjału gospodar-
czego, i odległości, a także ilości i wagi załatwianych
spraw, i w nich nie zostały te wydziały zlikwidowane.
Ja jestem w posiadaniu takich analiz. Moje pytanie
brzmi: Jeśli państwu dostarczę te analizy porównaw-
cze, czy państwo zatrzymacie proces likwidacji, żeby
jeszcze raz pochylić się nad tym i dogłębnie przeana-
lizować? I kolejne pytanie, już ostatnie: Czy dobrze
zrozumiałam, że tylko trzy wydziały gospodarcze
w całej Polsce będą likwidowane, w tym wydział
w Bielsku-Białej, bo tak pan minister powiedział na
wstępie? Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję.
Pan minister Wałejko.
Proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Grzegorz Wałejko:
Oczywiście w przypadku likwidacji każdego z wy-
działów gospodarczych w poszczególnych sądach do-
kładnie analizowane są jej przesłanki, a w tym moż-
liwość umieszczenia spraw w innych sądach okręgo-
wych. Nie można tego robić automatycznie, bez roze-
znania, czy nie zmniejszy to szybkości postępowania
w ogóle. Dlatego też nie wszystkie wydziały są likwi-
dowane. Ponieważ sądy, które przejmują sprawy, mu-
szą je załatwić, a więc muszą być odpowiednio wzmoc-
nione kadrowo, a proces zmian kadrowych w sądow-
nictwie jest jednak dość długi, należy postępować
bardzo ostrożnie.
Rzeczywiście powiedziałem o zniesieniu trzech
wydziałów gospodarczych w sądach okręgowych roz-
porządzeniem, które zostało podpisane 18 marca
i wejdzie w życie z dniem 1 lipca. Natomiast wcześniej
już minister sprawiedliwości wydał rozporządzenie
znoszące inne wydziały gospodarcze w innych sądach
okręgowych i z dniem 1 stycznia zostały zniesione
wydziały w 9 sądach okręgowych. Zatem to nie jest
tylko wybranie trzech wydziałów gospodarczych
w trzech sądach akurat wymienionych, ale jest to
proces bardzo zaawansowany i głębszy, przemyślany
proces całościowy. Dziękuję.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Informacja bieżąca
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję panu.
Poseł Mirosława Nykiel:
Jeszcze, panie ministrze, nie odpowiedział pan na
pytanie, czy jeśli dostarczę te analizy, ponownie się
pochylicie nad tym.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Grzegorz Wałejko:
Oczywiście, jeżeli zostaną dostarczone analizy,
będziemy je brali pod uwagę. Natomiast rozporządze-
nie zostało przez pana ministra sprawiedliwości już
podpisane.
Poseł Mirosława Nykiel:
To o to chodzi, czy zostanie zatrzymane jego wy-
konanie, bo inaczej analizy post factum nie mają
sensu.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Grzegorz Wałejko:
Nie. Jeżeli chodzi o rozporządzenie, o którym mó-
wimy, jego wykonanie nie zostanie już zatrzymane.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję panu ministrowi.
Wszystkie pytania włączone do porządku dzien-
nego zostały rozpatrzone.
Kończymy więc rozpatrywanie tego punktu po-
rządku dziennego.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 17. po-
rządku dziennego: Informacja bieżąca.
Przypominam, że na bieżącym posiedzeniu Sejm
rozpatrzy informację w sprawie wsparcia przez Pol-
skę procesu transformacji ustrojowej i odbudowy
społeczeństwa obywatelskiego w krajach Afryki Pół-
nocnej, o której przedstawienie wnosił Klub Parla-
mentarny Platforma Obywatelska.
Przypominam również, że przedstawienie uza-
sadnienia wniosku przez posła przedstawiciela wnio-
skodawców nie może trwać dłużej niż 5 minut,
a udzielenie odpowiedzi przez przedstawiciela Rady
Ministrów – dłużej niż 10 minut. Wystąpienia posłów
w dyskusji nie mogą trwać dłużej niż 2 minuty.
151
Na zakończenie dyskusji głos zabierają kolejno
przedstawiciel wnioskodawców oraz przedstawiciel
Rady Ministrów. Wystąpienie przedstawiciela wnio-
skodawców nie może trwać dłużej niż 5 minut, a wy-
stąpienie przedstawiciela Rady Ministrów – dłużej
niż 10 minut.
W imieniu posłów wnioskodawców głos zabierze
pan poseł Andrzej Halicki.
Proszę bardzo.
Poseł Andrzej Halicki:
Dziękuję serdecznie.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Chciałbym w imieniu Klubu Parlamentarnego Plat-
forma Obywatelska prosić o ustosunkowanie się do
wniosku dotyczącego wsparcia przez Polskę procesu
transformacji ustrojowej i budowy czy też odbudowy
społeczeństw obywatelskich w poszczególnych kra-
jach Afryki Północnej, także Bliskiego Wschodu, bo
mamy do czynienia z procesem, który jest bardzo
dynamiczny, ale też bardzo ważny dla dalszego roz-
woju naszego kontynentu i świata w ogóle. Mamy
taką swoistą wiosnę ludów w tej części świata i wi-
dzimy, jak proces, który uruchomiony został w Tu-
nezji, następnie był Egipt, kraje Bliskiego Wschodu,
dziś Libia, przetacza się przez kolejne kraje. Wczoraj
mieliśmy demonstracje w Jordanii, mamy także kil-
ka dni burzliwych w Syrii. Widać, że jest to pewien
łańcuch zdarzeń, który może mieć swoje poważne
konsekwencje, a który również ogniskuje nasze za-
interesowanie. Jesteśmy także po bezprecedensowej,
bo bez weta przyjętej, rezolucji Rady Bezpieczeństwa
ONZ, rezolucji nr 1973, która pozwala na interwen-
cję, ale interwencję, która ma chronić osoby cywilne
w Libii. To bardzo ważne, bo też różnie interpretuje-
my tę rezolucję, a u jej podstaw stoi to, o czym chcie-
libyśmy dzisiaj rozmawiać, mianowicie potrzeba wspar-
cia procesów demokratyzacyjnych, wsparcia tych pro-
cesów, które są nadzieją społeczeństw krajów Afryki
Północnej, krajów Bliskiego Wschodu. To jest istotne
dlatego, że dziś media głównie koncentrują się na
tym, co jest taką swoistą chirurgiczną operacją
w Libii, czyli na uniemożliwieniu jednemu z tyranów,
Kaddafiemu, przy pomocy najemników i własnego
wojska walki z własnymi obywatelami. Ale przecież
Egipt jest po referendum konstytucyjnym. W Tunezji
doszło do zmiany władzy, toczą się dyskusje o możli-
wych zmianach ustrojowych w takich monarchiach,
jak Jordania czy Bahrajn.
To są wszystko procesy polityczne, ale w ślad za
nimi musi pójść bardzo wyraźna aktywność między-
narodowa, jeżeli chodzi o pomoc: pomoc prawną, po-
moc edukacyjną, pomoc w zakresie budowy, zmian
infrastrukturalnych, samorządność czy transforma-
cję gospodarczą. To są procesy, w których nasz kraj
ma bogate doświadczenie, również w zakresie trans-
formacji, i nie bez przyczyny pewnie Polska została
poproszona o takie swoiste eksperckie doradztwo np.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
152 Informacja bieżąca
Poseł Andrzej Halicki
przez Tunezję. Zresztą, o ile dobrze wiem, ta polska
misja rozpoczęła się w tym tygodniu. W związku
z tym nasuwa się pytanie: W jaki sposób kraje człon-
kowskie Unii Europejskiej, ale także Polska, włączą
się aktywnie w ten proces transformacji? Jakie są
– w pewnym sensie trudno powiedzieć o gwarancjach,
bo gwarancji nie ma – nadzieje na to, że ten proces
będzie skuteczny, efektywny? Jaka jest możliwość
realizacji tych oczekiwań? Myślę tutaj o współpracy,
o współpracy z konkretnymi organizacjami i insty-
tucjami czy też właśnie poszczególnymi już rządami,
bo takie propozycje się pojawiają. Czy to zaangażo-
wanie Polski przekładać się będzie także na nasze
zaangażowanie w ramach prezydencji, bo przecież
jesteśmy w przededniu polskiej prezydencji, i jedno-
cześnie nie osłabi zaangażowania Polski, jeśli chodzi
o kierunek wschodni, bo musi być przecież zachowa-
ny balans? Przy czym wydaje się, że obydwa te kie-
runki mają ten sam fundament, tzn. prawa obywa-
telskie, pomoc humanitarną, inaczej mówiąc, chodzi
o spełnianie oczekiwań i aspiracji społeczeństw, któ-
re nie mają demokracji, dążą do demokracji oraz aspi-
rują do praw obywatelskich i pełni swobód.
W związku z tym pytanie do pana ministra i proś-
ba o informację na temat aktywności Polski na tym
polu, szans uzyskania wpływu na ten proces czy też
skutecznego wspomagania tego procesu w krajach
Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Rozumiem, że
zaproszenie premiera Tuska na szczyt paryski było
dowodem na to, że Polska jest aktywna. Prosiłbym
natomiast o pełniejszą informację na temat tego, jak
w najbliższych miesiącach będzie wyglądała nasza
aktywność również pod kątem polskiej prezydencji.
Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Kuchciński:
Dziękuję panu posłowi.
Proszę o udzielenie odpowiedzi podsekretarza
stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych pana
Krzysztofa Stanowskiego.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Krzysztof Stanowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wydarzenia koń-
ca ubiegłego roku i początku bieżącego roku w są-
siedztwie Unii Europejskiej, zarówno na Białorusi,
jak i w Afryce Północnej, pokazały zmiany, jakie do-
konują się w otoczeniu Unii Europejskiej, ale jedno-
cześnie pokazały, jakie ogromne znaczenie z punktu
widzenia bezpieczeństwa, a nie wyłącznie takich
kwestii jak rozwój, ma kwestia wsparcia demokracji
i funkcjonowania demokratycznego otoczenia Unii
Europejskiej. Jeszcze raz chciałbym podkreślić, że
zarówno na Wschodzie, w takich krajach jak Białoruś
czy Ukraina, które są najbliższymi sąsiadami Polski,
ale również ma dla nas bezpośrednie znaczenie to
sąsiedztwo w Afryce Północnej.
Odpowiadając na to pytanie, chciałbym przypo-
mnieć wystąpienie ministra Radosława Sikorskiego,
jego exposé dotyczące polskiej polityki zagranicznej,
i zwrócić uwagę, że definiował on konsekwentnie
wsparcie dla demokracji na świecie jako jeden z istot-
nych elementów polskiej polityki zagranicznej. Nie
jest tak, że wiele państw na świecie definiuje wspar-
cie dla demokracji poza granicami kraju jako jeden
z istotnych celów polityki zagranicznej. Polska do
tych krajów należy i konsekwentnie to podkreśla.
Odnosząc się do polskiej reakcji na to, co się dzieje
dziś w Afryce Północnej, trzeba wyróżnić dwa aspekty.
Po pierwsze, wsparcie dla demokracji. Po drugie, dzia-
łania na znacznie krótszą metę, ale również bardzo
istotne, to znaczy pomoc humanitarną. Są to dwa
aspekty, które mają różną perspektywę czasową, ale
z punktu widzenia ludzi są równie istotne.
Mówiąc o wsparciu dla demokracji, musimy pa-
miętać, że w przypadku tego, co obserwujemy w Afry-
ce Północnej, chodzi nie tylko o żądania związane
z ograniczaniem praw człowieka. Tam jak również
w krajach Bliskiego Wschodu ludzie wyszli na ulice
domagać się większej wolności, poprawek w konsty-
tucji, wolnych wyborów. Dla demokratycznej Europy
jest to bardzo ważny sygnał i jest istotne, żebyśmy
nie zostawili Afryki Północnej samej sobie. Byłby to
bardzo niedobry sygnał dla tych, dla których demo-
kracja nie jest wymarzonym ustrojem, a jest ich nie-
stety na świecie wielu. Odpowiadając na te potrzeby,
które się pojawiają, widzimy, że w chwili obecnej
w krajach Afryki Północnej, przede wszystkim w Tu-
nezji i w Egipcie, sytuacja w Libii jest z oczywistych
powodów inna, daje się zauważyć duże zainteresowa-
nie dwoma doświadczeniami historycznymi, demo-
kratyzacyjnymi. Pierwsze dotyczy Europy Środkowo-
-Wschodniej, przede wszystkim Polski. Drugie doty-
czy tych procesów, które zachodzą w Turcji. To są te
dwa kierunki – raczej nie Europa Zachodnia – w któ-
rych nowi liderzy przemian w tych krajach szukają
wzorców do naśladowania.
Polska, podobnie jak Unia Europejska, uczestnicy
w procesie współpracy rozwojowej, która w przypad-
ku Unii Europejskiej jest traktowana przede wszyst-
kim jako rozwój ekonomiczny. Od włączenia się w pro-
ces współpracy rozwojowej, a szczególnie w ostatnich
latach, w okresie, kiedy resortem spraw zagranicz-
nych kieruje minister Radosław Sikorski, obserwu-
jemy sytuację, w której polska mówi: nie ma rozwoju
bez wsparcia demokracji. I powinna to być cecha
wsparcia udzielanego zarówno przez Polskę, jak też
– w naszym przekonaniu – przez wszystkie kraje Unii
Europejskiej. Są inni donorzy pomocy rozwojowej,
tacy jak Chiny, Rosja czy Brazylia. Nie wszyscy zwra-
cają uwagę na wsparcie demokracji, na prawa czło-
wieka przy tych projektach rozwojowych realizowa-
nych szczególnie na terenie Afryki. Dla Polski i dla
Unii Europejskiej powinno to być jednoznaczne. Stąd
szczególnie od wydarzeń na Białorusi podkreślamy,
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Krzysztof Stanowski
że każda współpraca rozwojowa musi być związana
ze wsparciem demokracji. Po drugie, podkreślamy,
że w szczególnych sytuacjach partnerem dla rządów
udzielających oficjalnej pomocy powinny być nie tyl-
ko rządy krajów, w stosunku do których działamy,
ale również społeczeństwo obywatelskie. To jest duża
nowość dla społeczności międzynarodowej przede
wszystkim w Unii Europejskiej. Stąd inicjatywa kon-
ferencji donorów dla Białorusi i stąd próba wykorzy-
stania doświadczenia konferencji donorów dla Biało-
rusi w Afryce Północnej.
W momencie przemian zadecydowaliśmy, że po-
winno zwiększyć się zaangażowanie Polski w Afryce
Północnej. Żeby to zrobić, wysłaliśmy specjalną mi-
sję, która od poniedziałku znajduje się w Tunezji, aby
zbadać sytuację na miejscu, nawiązać kontakty. Jest
to wspólna misja, w skład której wchodzą, po pierw-
sze, pracownicy Ministerstwa Spraw Zagranicznych,
po drugie, przedstawiciele organizacji pozarządo-
wych. Z ramienia organizacji pozarządowych jest
obecny przedstawiciel Grupy Zagranica – koalicji
polskich organizacji pozarządowych działających
poza granicami kraju, osobiście reprezentujący Fun-
dację Rozwoju Demokracji Lokalnej, były parlamen-
tarzysta, rektor Wyższej Szkoły Administracji Pu-
blicznej pan Włodzimierz Puzyna. Jest to osoba bar-
dzo doświadczona, która uczestniczyła w przemia-
nach w Polsce, przygotowywała kadrę polskiej admi-
nistracji samorządowej w ramach Fundacji Rozwoju
Demokracji Lokalnej, pracowała w wielu krajach
poza granicami Polski.
Zadaniem tej misji jest nawiązanie bezpośrednie-
go kontaktu, po pierwsze, z lokalnymi partnerami,
z samorządami, z władzami na szczeblu centralnym,
z ośrodkami uniwersyteckimi, wreszcie z potencjal-
nymi partnerami, to znaczy z przedstawicielem Unii
Europejskiej na miejscu, z ambasadami krajów unij-
nych – zaraz będę mówił, którzy partnerzy wydają
się być szczególnie zaangażowani – oraz takimi part-
nerami, jak Stany Zjednoczone. Współpraca Polski
na rzecz wsparcia demokracji na terenie Afryki Pół-
nocnej była zarówno przedmiotem rozmów sekretarz
Clinton z ministrem Sikorskim w czasie jego ostat-
niej wizyty w Stanach Zjednoczonych, jak i tematem
pierwszego posiedzenia w ramach specjalnego dialo-
gu strategicznego w nowym obszarze między Stana-
mi Zjednoczonymi i Polską, jakim jest wsparcie de-
mokracji na świecie. Wsparcie demokracji pojawiło
się po raz pierwszy jako temat dialogu strategiczne-
go. Dziś Polska, jako jedyny kraj na świecie, prowadzi
dialog strategiczny ze Stanami Zjednoczonymi za-
równo w dziedzinie bezpieczeństwa, ekonomii, jak
i właśnie wsparcia dla demokracji. Polska w ostat-
nich tygodniach objęła również przewodnictwo
w ramach Wspólnoty Demokracji w specjalnej grupie
roboczej poświęconej tematyce democracy support,
wsparcia demokracji. Będziemy starali się koordyno-
153
wać i wypracowywać najlepsze praktyki, jakie w tej
dziedzinie istnieją.
Po powrocie misji, która w chwili obecnej jest
w Tunezji, planujemy podjęcie konkretnych kroków,
to znaczy zaplanowanie konkretnych działań,
przede wszystkim z wykorzystaniem polskich orga-
nizacji pozarządowych, tych najbardziej doświad-
czonych. Wstępnie widzimy kilka obszarów zaanga-
żowania. Pierwszy niewątpliwie dotyczy samorządu
terytorialnego, reformy konstytucyjnej, być może
reformy sądownictwa. Mamy zapytania dotyczące
związków zawodowych. (Dzwonek) Nie jesteśmy do
końca pewni, na ile nasze doświadczenie będzie kom-
patybilne z doświadczeniem afrykańskim w Afryce
Północnej.
Minister Sikorski konsekwentnie podejmuje dzia-
łania mające doprowadzić do powstania Europej-
skiej Fundacji na rzecz Demokracji, European En-
dowment for Democracy, wspólnego działania Unii
Europejskiej na rzecz partnerów na całym pograni-
czu. Chciałbym tu podkreślić, że nasze zaangażo-
wanie na terenie Afryki Północnej wzmacnia nas
w naszych działaniach na Białorusi i na Ukrainie.
Pozostawanie biernym, jeżeli chodzi o południowe
sąsiedztwo, osłabiłoby rolę Polski. Bardzo twardo
upominając się o mocną reakcję Unii Europejskiej
w sprawie Białorusi po brutalnym zdławieniu demo-
kratycznych aspiracji w grudniu ubiegłego roku,
otrzymaliśmy solidarne wsparcie całej Unii Euro-
pejskiej. Dziś tę samą solidarność jesteśmy zobowią-
zani pokazać na południu.
Jeżeli chodzi o pomoc humanitarną, to mam dwie
istotne uwagi. Po pierwsze, Polska należała do kra-
jów, które jako jedne z pierwszych zareagowały na
kryzys humanitarny w Libii. Nie mając możliwości
działania na terenie Libii, Polska już na drugi dzień,
3 marca, po apelu wysokiego komisarza Narodów
Zjednoczonych do spraw uchodźców o wsparcie dla
uchodźców, którzy pojawili się na granicach egip-
skich i tunezyjskich, podjęła decyzję o wsparciu kwo-
tą 100 tys. dolarów działań na rzecz tych uchodźców.
Mamy świadomość, że sytuacja humanitarna tych
uchodźców dzięki działalności międzynarodowej nie
jest bardzo zła. Pozostajemy we współpracy z Kan-
celarią Prezesa Rady Ministrów, żeby w momencie,
kiedy będzie istniała taka możliwość, zaangażować
się bezpośrednio na terenie Libii. W chwili obecnej
takiej możliwości nie ma. Współpracując ze społecz-
nością międzynarodową, przygotowując plany dzia-
łania i rozważając różne możliwości polskiej pomocy
humanitarnej, na razie jesteśmy poza granicami
Libii. Zmieni się to w tym momencie, kiedy pojawi
się możliwość działania na terenie Libii i zgodnie
z deklaracją premiera Polska będzie krajem, który
nie uczestnicząc w interwencji militarnej, będzie
obecny, jeżeli chodzi o wsparcie humanitarne. Dzię-
kuję. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jerzy Wenderlich)
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
154 Informacja bieżąca
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Otwieram dyskusję.
Do dyskusji zgłosiło się 32 posłów.
Czy ktoś z państwa chciałby jeszcze uzupełnić tę
listę?
Pan poseł Jarosław Sellin i pani poseł Beata Bu-
blewicz.
Zamykam listę.
(Poseł Andrzej Halicki: Już jest zgłoszona.)
Tak, widzę, że pani poseł Bublewicz była już zgło-
szona.
(Poseł Beata Bublewicz: Tak, tak.)
Pan poseł Sellin nie był zgłoszony, czyli mamy
33 mówców. Jest godzina na zadawanie pytań, a więc
to, czy pan poseł Sellin i pani poseł Nelli Rokita-Ar-
nold, która jest przed panem posłem Sellinem, zdążą
zabrać głos, zależy od posłów, którzy będą zabierali
głos wcześniej.
Czas wypowiedzi – 2 minuty.
Jeśli państwo zechcecie skracać wypowiedzi, jest
szansa, że wszyscy zabiorą głos.
Jako pierwszy głos zabierze pan poseł Marek
Krząkała, Platforma Obywatelska.
Nie ma pana posła?
(Poseł Marek Krząkała: Jest, jest.)
Ach, jest.
Poseł Marek Krząkała:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Afryka Północna w dobie XXI wieku i w związku
z dramatycznymi wydarzeniami, których jesteśmy
naocznymi świadkami, potrzebuje niezbędnie demo-
kracji. Historia wyraźnie wskazuje na to, że jest to
jedyna droga do zapewnienia bezpieczeństwa, stabi-
lizacji i rozwoju. To droga do poszanowania godności
i przestrzegania praw człowieka.
W związku z tym mam następujące pytania.
W jaki sposób kraje członkowskie Unii Europejskiej
mogą wpływać na procesy demokratyzacyjne w Afry-
ce Północnej, aby miały one trwały charakter, aby
nie były to jednorazowe pomysły, które służą jedynie
do zapobiegania bieżącym problemom? Na ile jeste-
śmy skuteczni w lobbowaniu na forum unijnym
w celu zwiększania zaangażowania Unii Europejskiej
w procesy przemian zachodzące w krajach najbliż-
szego sąsiedztwa? W jakim stopniu polska prezyden-
cja zamierza ożywić ideę unii politycznej, która bę-
dzie zdolna z jednej strony do szybkiego reagowania
na sytuacje kryzysowe, a z drugiej – do modyfikowa-
nia swoich wieloletnich strategii działania? Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Iwona Arent, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Iwona Arent:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Tak górnolot-
nie mówimy tutaj o hasłach dotyczących przestrze-
gania praw człowieka w krajach Afryki Północnej,
o demokratyzacji w krajach Afryki Północnej, o Tu-
nezji, o Egipcie i innych państwach. Dlaczego do dzi-
siaj nie wspominamy, że takim krajem w Afryce Pół-
nocnej, gdzie są łamane prawa człowieka, jest Pale-
styna? Dlaczego nie wspominamy o kwestii palestyń-
skiej? Dlaczego nie wspominamy o sprawie palestyń-
skiej i łamaniu praw człowieka w Autonomii Pale-
styńskiej? Dlaczego nikt nie mówi o tworzeniu niele-
galnych osiedli na terytoriach palestyńskich przez
Izraelczyków, o blokadzie Strefy Gazy, o tym, co się
dzieje w Strefie Gazy, o tym, że na przykład nawet
dzieci nie mogą kupić baterii do aparatów słucho-
wych, bo jest blokada? W efekcie dzieci nie mają apa-
ratów słuchowych. Teraz zostały jeszcze zbombardo-
wane przejścia przemytnicze, które w jakiś sposób
ratowały sytuację na granicy z Egiptem. A więc jeżeli
mówimy o demokratyzacji w krajach Afryki Północnej,
pomyślmy także o sprawie palestyńskiej i o Palestyń-
czykach.
I pytanie: W jaki sposób rząd polski będzie wspie-
rał proces pokojowy na Bliskim Wschodzie i, w szcze-
gólności, w jaki sposób będzie dążył do unormowania
sytuacji w stosunkach palestyńsko-izraelskich? Ko-
lejne pytanie: Czy polski rząd będzie wspierał budo-
wę suwerennego państwa palestyńskiego? Pan mini-
ster powiedział, że Polska Pomoc Humanitarna po-
winna być udzielana krajom Afryki Północnej. Czy
także w Palestynie Polska Akcja Humanitarna bę-
dzie zaangażowana w pomoc Palestyńczykom?
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę pana posła Stanisława
Steca, Sojusz Lewicy Demokratycznej.
Poseł Stanisław Stec:
Dziękuję, panie marszałku.
Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! Na początku
muszę stwierdzić z zadowoleniem, że polski rząd na
razie nie zaangażował się militarnie w sprawie Libii.
Myślę, że to jest decyzja bardzo słuszna. Natomiast
mam pytanie do pana ministra. Teraz wystąpiły pro-
blemy w Tunezji i Egipcie i dowiedzieliśmy się, że
kraje północnej Afryki to kraje, gdzie od 30 lat istnie-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Informacja bieżąca
Poseł Stanisław Stec
je stan wojenny albo wyjątkowy. Dotychczas nie mó-
wiono na ten temat. Ministerstwo o tym nie informo-
wało, w środkach masowego przekazu też było mało
wiadomości, komentowaliśmy każdy negatywny ruch,
i może słusznie, wschodniego sąsiada, a krajami,
gdzie były dramaty znacznie większe, nie intereso-
waliśmy się. Dlaczego ta polityka, również państw
zachodnich, w tym Stanów Zjednoczonych, jest tak
wybiórcza? Jeden dyktator jest dobry, inny dyktator
jest mniej posłuszny, więc trzeba go napiętnować
i walczyć zbrojnie.
Kolejne pytanie do pana ministra: Jakie są w wy-
niku bombardowań straty ludności cywilnej w Libii
i czy to jest prawda, że atakowanie konwojów wojsko-
wych jest niezgodne z rezolucją Rady Bezpieczeń-
stwa? Wypowiadał się w tej sprawie jeden z ważnych
wojskowych w Polskim Radiu. W związku z tym, je-
żeli żądamy przestrzegania rezolucji Rady Bezpie-
czeństwa, to powinniśmy ściśle przestrzegać również
zobowiązań dotyczących drugiej strony.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
I o zadanie pytania proszę pana posła Stanisława
Kalembę.
(Poseł Stanisław Stec: Na koniec, panie marszał-
ku, jedno pytanie.)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Pan poseł Stanisław Kalemba, Polskie Stronnic-
two Ludowe.
Poseł Stanisław Stec:
Dziękuję.
Poseł Stanisław Kalemba:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Pierwszy cel krótkoterminowy tak ładnie nazwanej
operacji „Świt Odysei”, czyli unieszkodliwienie sys-
temów obrony powietrznej armii Kaddafiego, usta-
nowienie i kontrolowanie strefy zakazu lotów, ochro-
na ludności cywilnej na terenach zajętych, można tak
uznać, został osiągnięty. Ale na ile, panie ministrze,
zgodne z prawdą są stwierdzenia m.in. sekretarza
obrony USA Roberta Gatesa, w podobnym tonie wy-
powiada się też sekretarz stanu Hillary Clinton,
o dosyć masowej skali dezercji, w tym też w najbliż-
szym otoczeniu Kaddafiego? I sprawa następna: Na
ile konflikt w państwach Afryki Północnej ma wpływ
155
na rosnące ceny żywności? Z tym mamy do czynienia
u nas, to ma miejsce w świecie i dla tej biednej lud-
ności afrykańskiej na pewno ma to duże znaczenie.
I jaką rolę odegrają te konflikty, jeżeli chodzi o ceny
ropy i energii – głównie chodzi o Libię, jest to trzeci
wydobywca ropy naftowej – jak się to przełoży na
gospodarkę europejską i m.in. polską? Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Dariusz Lipiński, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Dariusz Lipiński:
Dziękuję, panie marszałku.
Wysoka Izbo! Panie Ministrze! W związku z roz-
wojem sytuacji w rejonie Morza Śródziemnego niezbęd-
ne będą najprawdopodobniej duże przesunięcia środ-
ków Unii Europejskiej. Jeśli idzie o środki przeznaczo-
ne na Europejską Politykę Sąsiedztwa, w tej chwili
proporcje wyglądają mniej więcej tak, że 2/3 tych środ-
ków jest kierowane właśnie na południe, 1/3 na wschód.
Ale jest rzeczą oczywistą, że sytuacja jest nieprzewi-
dywalna, i już w tej chwili wiadomo, chociażby po tej
pierwszej inwazji uchodźców na Lampedusę, że będą
niezbędne dodatkowe środki choćby w ramach pomo-
cy humanitarnej. Istnieje obawa, że pierwszym po-
mysłem, jaki może zaświtać w różnych głowach, bę-
dzie zmiana tych proporcji, o których mówiłem, na
niekorzyść EPS na kierunku wschodnim. Wiem, że
już w tej chwili powstał list 6 krajów, wcale nie wy-
łącznie środziemnomorskich, bo podpisała go m.in.
Słowenia, które żądają, domagają się przesunięcia
pieniędzy ze wschodu nad Morze Śródziemne. Chciał-
bym zapytać w związku z tym, czy istnieje poważne
ryzyko takiej pokusy, żeby to finansowanie odbyło się
kosztem środków przeznaczonych na wschód. Czy
Polska podjęła już lub zamierza podjąć kroki, aby
zmontować jakąś koalicję, tak aby ta zwiększona po-
moc dla rejonu Morza Śródziemnego, niezbędna, po-
trzebna i godna poparcia, nie była udzielana kosztem
tego, co dla Polski jest najbliższe i strategicznie naj-
ważniejsze, czyli wymiaru wschodniego polityki są-
siedztwa? Wreszcie w jaki sposób ta sytuacja może
odbić się na przygotowywanych przez Polskę priory-
tetach prezydencji? Bardzo dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pan poseł Krzysztof Lipiec, Prawo
i Sprawiedliwość.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
156 Informacja bieżąca
Poseł Krzysztof Lipiec:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Pro-
blem Afryki Północnej z całą pewnością będzie moc-
no obecny w debacie, szczególnie europejskiej. Chcę
przypomnieć, że od drugiej połowy tego roku Polska
obejmuje prezydencję w ramach Unii Europejskiej.
W związku z tym według mnie mamy kilka istotnych
problemów. Przede wszystkim zauważam zbyt małą
aktywność, już teraz, nim obejmiemy prezydencję, na
salonach europejskich ze strony polskich polityków
i polskiej dyplomacji. Chciałbym zapytać w związku
z tym, czy z chwilą pojawienia się tych problemów pół-
nocnoafrykańskich polski rząd zamierza zmienić po-
dejście do priorytetów polskiej prezydencji w Unii
Europejskiej. W jaki sposób rząd podchodzi do tych
kwestii, które już zostały wypracowane w Unii Euro-
pejskiej? Przede wszystkim chodzi mi tutaj o politykę
sąsiedztwa, która jest jedną z ważniejszych polityk
w Unii Europejskiej, a szczególnie w tej chwili w kon-
tekście jej południowego wymiaru. Jakie rząd zamie-
rza podjąć działania, aby ta polityka wspólnego są-
siedztwa była bardziej aktywna? Chodzi tutaj również
o kwestie finansowe, bo wiadomo, że bez środków fi-
nansowych niewiele będzie można zdziałać. Jakie rząd
zajmie stanowisko w kontekście prognozowania bu-
dżetowego Unii Europejskiej, jeśli chodzi o ten wymiar
południowy polityki wspólnego sąsiedztwa?
Chcę zauważyć jeszcze jedną rzecz. W wystąpie-
niu pana ministra pojawiło się zbyt mało kwestii
dotyczących wsparcia dla państw północnoafrykań-
skich, które wreszcie się obudziły. Samo stwierdze-
nie, że będziemy wspierać demokrację, jest stwierdze-
niem bardzo niejednoznacznym i wąskim w swoim
zakresie. (Dzwonek)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze…
Poseł Krzysztof Lipiec:
Chodziłoby mi o konkrety.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
…pan poseł Tadeusz Tomaszewski, Sojusz Lewicy
Demokratycznej.
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Problem, który
w tej chwili poruszamy, ma dwa aspekty: po pierwsze,
bezpośredniego udziału w programie pomocy huma-
nitarnej Polski, a po drugie, naszej prezydencji, też
pomysłu Polski na udział w tym programie całej Unii
Europejskiej.
W związku z powyższym najpierw chciałbym za-
pytać pana ministra, jaki na dzień dzisiejszy planuje
się udział w tej pomocy humanitarnej, z jakich źródeł
będziemy finansować tę pomoc humanitarną dla Libii
i czy zostaną w tym przypadku wykorzystane nasze
doświadczenia z Iraku i z Afganistanu, jeśli chodzi
o pomoc humanitarną, ale z czasem również udział
w odbudowie infrastruktury społecznej, rozwoju pod-
staw społeczeństwa obywatelskiego. Czy państwo mają
stały kontakt z organizacjami pozarządowymi, które
brały udział w tamtych programach i, można powie-
dzieć, dzięki wsparciu rządu będą w stanie również
uczestniczyć aktywnie w tych programach, które by-
łyby adresowane do Libijczyków?
I druga kwestia: Jaki mamy pomysł w czasie na-
szej prezydencji na budowę szerszego programu ad-
resowanego do państw północnoafrykańskich, jeśli
chodzi o rozwój demokracji, ale także o pomoc zwią-
zaną z rozwojem infrastruktury społecznej, zwłasz-
cza edukacji? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę pana posła Franciszka
Jerzego Stefaniuka, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ciśnie mi się na
usta pytanie, czy można racjonalnie wspomagać de-
mokrację w kraju, który jest w stanie wewnętrznego
konfliktu. Tu jest problem. Powinniśmy przeanali-
zować temat i zastanowić się, jak oceniamy naszą
ingerencję w Iraku, czy tam jesteśmy obecnie zado-
woleni z demokracji.
Wszelkie działania powinny mieć na uwadze bez-
pieczeństwo pokojowe. Powinniśmy wystrzegać się
tego i ostrzegać innych przed takimi działaniami,
w których giną ludzie, a w szczególności ludność cy-
wilna, bo trzeba mieć świadomość, że życie każdego
człowieka ma tę samą wartość, bez względu na to,
jakiej on jest narodowości, z jakiego pochodzi pań-
stwa i jakie ma poglądy.
Jeżeli możemy mówić o pomocy, to oczywiście
o pomocy humanitarnej, która powinna być skiero-
wana do ludzi potrzebujących, przede wszystkim do
potrzebującego człowieka, który nie z własnej winy
znalazł się w jakiejś określonej sytuacji, w której trze-
ba wyciągnąć do niego pomocną dłoń. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pan poseł Jan Kuriata, Platforma
Obywatelska.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Informacja bieżąca
Poseł Jan Kuriata:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka
Izbo! Polski okrągły stół, o czym nie zawsze pamię-
tamy, przewrócił mur berliński. To pojęcie ciągle
z trudem przebija się do świadomości europejskiej
i światowej. Mamy więc bardzo bogate doświadcze-
nia w transformacji ustrojowej. Mamy wielkie do-
świadczenia w budowaniu porozumienia trudnego,
ale skutecznego.
W tym miejscu kieruję moje pytanie do pana mi-
nistra: Na ile możemy sądzić, że nasze doświadcze-
nia, nasze zdobycze, jeśli tak mogę powiedzieć, w za-
kresie transformacji ustrojowej mogą być wykorzy-
stane, jeśli nie we wszystkich krajach Afryki Północ-
nej, to przynajmniej w części z nich?
Mamy pewne powtarzające się elementy: mamy
dyktatury, stany wojenne czy stany wyjątkowe, które
trwają w niektórych państwach. Mamy jednak z dru-
giej strony wykształcone elity, głównie w uniwersy-
tetach francuskich, ale również amerykańskich czy
angielskich, a czasem polskich, tak jak podpowiada-
ją mi koledzy. Rzeczywiście miałem na studiach rów-
nież wielu kolegów z krajów Afryki Północnej. Mamy
również bardzo ważną sytuację religijną. A więc
może wykorzystajmy naszą szansę i proszę powie-
dzieć, jak pan minister ocenia nasze możliwości
w tym zakresie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pan poseł Andrzej Ćwierz, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Andrzej Ćwierz:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Koleżanki
i Koledzy Posłowie! Problem, nad którym dzisiaj de-
batujemy, jest bardzo ważny. Zmiany w Afryce Pół-
nocnej są drugimi zmianami na przestrzeni ostatnich
kilkudziesięciu lat, które dotyczą tej części świata.
Lata 60. to wyzwolenie się Afryki z kolonializmu.
Przełom lat 2010 i 2011 to dochodzenie do demokra-
cji części państw afrykańskich. Polska powinna opie-
rać swoją politykę na demokracji, dlatego cieszę się,
że pan minister użył takiego sformułowania, że Pol-
ska prowadzi dialog strategiczny z USA w ramach
wspierania demokracji. I dobrze, że w tej chwili roz-
różniamy państwa demokratyczne takie jak USA
i takie państwa, które pan wymienił, panie mini-
strze, jak Chiny i Rosja, które odbiegają od tych stan-
dardów, które my tutaj w naszej Izbie bardzo mocno
propagujemy.
Teraz moje pytanie: Czy obecny rząd zdaje sobie
sprawę z tego, że właśnie działania wspierające de-
mokrację, które prowadził rząd PiS-u, Prawa i Spra-
wiedliwości, działania, które miały oparcie we współ-
157
pracy ze Stanami Zjednoczonymi, przez pewien czas
zostały zawieszone? Mianowicie w czasach, kiedy
Amerykanom zależało na budowaniu elementów tar-
czy antyrakietowej w Polsce, to myśmy w dniu 4 lip-
ca ustami premiera Tuska powiedzieli „nie” i rok
później, 17 września Stany Zjednoczone powiedziały
nam „rzeczywiście nie”. Dobrze, że odbudowujemy te
relacje, co jest bardzo ważne, bo demokracja jest pod-
stawą, na której możemy budować i będziemy budo-
wali Europę i świat.
A teraz konkretne pytanie. Jeżeli w tej chwili nie
włączymy się w zmiany, które zachodzą w Afryce
Północnej, to zastanawiam się, jak potem będziemy
nawiązywali współpracę z nowymi rządami. Dlatego,
panie ministrze, pytanie: Co konkretnie będziemy
robić, żeby pokazać tym państwom, które walczą
o to, aby zapewnić sobie niepodległość, że my rzeczy-
wiście je wspieramy? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pani poseł Bożena Kotkowska, So-
jusz Lewicy Demokratycznej.
Nie widzę pani poseł, a więc proszę o zabranie
głosu pana posła Andrzeja Sztorca, Polskie Stronnic-
two Ludowe.
Poseł Andrzej Sztorc:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Chciałbym dowiedzieć się, być może się do-
wiem. Polska w przeszłości angażowała się w różnych
częściach świata na rzecz demokratyzacji. Czy jest
jakaś skala hierarchii prowadzonej polityki i jak ma
się działanie w tej chwili Polski, polskiego rządu
w stosunku do Afryki Północnej i w stosunku do ta-
kich krajów jak Irak, Afganistan?
Mam również takie pytanie: Czy rząd ma infor-
macje o tym, czy Kaddafi, rząd libijski Kaddafiego
ma w Polsce jakieś aktywa? Polska w przeszłości była
zaangażowana w Libii w różne działania gospodar-
cze. Polskie firmy uczestniczyły w budowie Libii
i myślę, że rząd patrzy, czy powinien patrzeć z tej
perspektywy. Dziwi mnie trochę, jestem zaskoczony
wczorajszą wypowiedzią premiera, który uzasadnia
nieuznanie przez Polskę rządu powstańczego stwier-
dzeniem, że niektórzy z tej rady powstańczej w prze-
szłości nie byli zbyt aktywnymi działaczami na rzecz
demokracji. Uważam, że to trochę niefortunna wy-
powiedź. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę panią poseł Beatę Buble-
wicz, Platforma Obywatelska.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
158 Informacja bieżąca
Poseł Beata Bublewicz:
Dziękuję bardzo.
Chciałabym zapytać, kiedy można oczekiwać wy-
ników polskiej misji rozpoznawczej, która w tym ty-
godniu wyjechała do Tunezji. Czy ta misja obejmie
także inne kraje Afryki Północnej?
Panie ministrze, powracam z uporem do kwestii
ustawy o pomocy rozwojowej. Wiadomo, że prace nad
tą ustawą są już na ukończeniu, są już naprawdę bar-
dzo mocno zaawansowane. Czy w obecnej sytuacji nie
byłoby warto jednak przyspieszyć prace nad ukoń-
czeniem tej ustawy? Dzięki temu mielibyśmy przecież
narzędzie do efektywniejszej, skuteczniejszej pomocy
rozwojowej i do realizacji naszych celów w zakresie
właśnie polityki związanej z pomocą rozwojową.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę pana posła Bogusława
Kowalskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Czy jest pan poseł?
Nie ma pana posła Kowalskiego, więc o zabranie
głosu proszę pana posła Jacka Kowalika, Sojusz Le-
wicy Demokratycznej.
Również nie ma.
A że jest pan poseł Jan Rzymełka, to już widzę.
Poseł Rzymełka, Platforma Obywatelska.
Poseł Jan Rzymełka:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Chciałbym za-
pytać o szerszy kontekst cywilizacyjny problemu,
o którym rozmawiamy. Czy doświadczenia z zainau-
gurowanego dialogu demokratycznego polsko-amery-
kańskiego będą w jakiś sposób powiązane z planowa-
nymi polskimi działaniami w Afryce Północnej? Czy
ten dialog może być poszerzony, tak by przystąpiły do
niego kraje muzułmańskie? Czy nasze dobre stosunki
z Turcją mogą być tu rodzajem pomostu umożliwiają-
cego dialog, wciągnięcie kraju muzułmańskiego do
procesu rozwiązania tego, co dzieje się w obrębie mu-
zułmańskiej strefy kulturowej? Czy Polska w tym
zakresie mogłaby wnieść coś nowego w porównaniu
z innymi krajami, które tylko militarnie się w to w tej
chwili zaangażowały? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze teraz pan poseł Tomasz Latos, Pra-
wo i Sprawiedliwość.
Poseł Tomasz Latos:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Nie ulega wątpliwości, że kwestia demokratyzacji
państw w Afryce Północnej to jest szansa dla całego
kontynentu afrykańskiego, to jest możliwość zmian,
które będą obejmować cały kontynent.
Pani poseł Bublewicz powiedziała słusznie o usta-
wie o pomocy rozwojowej. Ja również chciałbym o to
zapytać, dlatego że na przemiany, które w tej chwili
zachodzą w Afryce, trzeba patrzeć w moim przeko-
naniu kompleksowo. I trzeba się zastanowić, co dalej
po skutecznym wsparciu procesów demokratycznych
w Afryce Północnej. Poprzez te korzystne, mam na-
dzieję, zmiany będzie można oddziaływać na dalsze
przemiany w obrębie całego kontynentu.
W związku z tym, panie ministrze, wydaje się
– zresztą pan o tym wspomniał, a myślę, że warto
o tym powiedzieć nieco więcej – że w ramach polskiej
prezydencji trzeba szukać nowych celów oprócz tych,
które rząd zakreślił sobie wcześniej, przed wydarze-
niami w Afryce Północnej. Trzeba teraz w moim prze-
konaniu dopisać nowe zadanie. A jednym z elementów
tego nowego zadania jest niewątpliwie oprócz wspie-
rania demokracji, pomysłów, jak to zrobić, jak się
w tym znaleźć, jak być aktywnym graczem w tym pro-
cesie, pomysł na oddziaływanie i współpracę z resztą
kontynentu afrykańskiego. Dziękuję uprzejmie.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu i zadanie pytania proszę panią
poseł Elżbietę Zakrzewską, Sojusz Lewicy Demokra-
tycznej.
Nie ma.
Głos zabierze pan poseł Maciej Orzechowski, Plat-
forma Obywatelska.
Nie ma pana posła.
A więc proszę o zabranie głosu pana posła Tade-
usza Witę, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Tadeusz Wita:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym po-
gratulować ułożenia tego pytania autorom, bo brzmi
ono tak, jakbyśmy mieli wspierać jako Polska proces
transformacji ustrojowej i odbudowy społeczeństwa
obywatelskiego w krajach Afryki Północnej. Ja do
autorów mam pytanie: Kiedy społeczeństwo obywa-
telskie już było w Afryce Północnej, skoro je będzie-
my odbudowywać? Bo ja takiego przypadku nie
znam, ale jestem tylko inżynierem budownictwa, nie
jestem historykiem. Może kiedyś jakieś państwo oby-
watelskie w Afryce Północnej już było. Warto byłoby
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Informacja bieżąca
Poseł Tadeusz Wita
się na tych wzorach oprzeć, żeby takie społeczeństwo
odbudować.
Wydaje mi się, że o wiele lepszy tytuł mieliśmy
wczoraj w czasie prac Komisji Spraw Zagranicznych.
Na wczorajszym posiedzeniu Komisji Spraw Zagra-
nicznych zastanawialiśmy się nad „poparciem dla
demokratycznych aspiracji narodów”. Tylko że po-
czątkowo był pomysł, żeby to było „narodów w regio-
nie eurośródziemnomorskim”, a myśmy to zmienili
na „Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu”. Ja zaś
proponowałem „całego świata”, ale moja propozycja
nie znalazła poparcia całej komisji.
W związku z tym obawiam się, że jednak ciągle
ciąży nie tylko nad mentalnością decydującą o dyplo-
macji polskiej, ale również ogólnoświatowej, w rela-
cjach między różnymi państwami perspektywa obie-
cujących kontaktów gospodarczych, dla której myśmy
wczoraj na przykład poparli zawarcie umowy o wy-
mianie informacji niejawnych z Socjalistyczną Repu-
bliką Wietnamu.
Chciałbym zapytać: Jakie działania na arenie
międzynarodowej podejmie polska dyplomacja, aby
odkłamać tę sytuację, aby zorganizować powszechne
międzynarodowe wsparcie dla wszystkich narodów
całego świata w dążeniu do demokracji, spełnienia
ich aspiracji demokratycznych? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pan poseł Henryk Gołębiewski, So-
jusz Lewicy Demokratycznej.
Poseł Henryk Gołębiewski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W swojej wypowiedzi pan, panie ministrze, przedsta-
wił bardzo szerokie spektrum potencjalnych oddzia-
ływań. Odnoszę jednak wrażenie, że bardzo dużo
spośród tych propozycji wręcz nie koresponduje z men-
talnymi, bardzo zakorzenionymi kwestiami, gdy cho-
dzi o kraje Afryki Północnej.
Chciałbym zacząć od pytania, a potem jeszcze
przedstawić pewne uwagi.
Panie ministrze, jeżeli ta demokracja ma w takim
kierunku pójść jak w zespole do spraw konstytucji
w Egipcie, gdzie pominięto Koptów, chrześcijan od
IV w., w sytuacji gdy dokonywano w tym kraju już po
odsunięciu prezydenta Anwara Sadata pogromów tej
grupy, to wydaje mi się, że te oddziaływania prode-
mokratyczne stają pod znakiem zapytania.
Kolejna kwestia. Jak to się dzieje, że przez ponad
tydzień jest burzliwa dyskusja w łonie krajów euro-
pejskich, kto ma przewodzić tą batalią, która pier-
wotnie miała tylko wstrzymać samoloty libijskie, aby
159
po niebie nie krążyły, a działania rozpoczęto od
bombardowań, i nie tylko stref strategicznych, ale
i innych?
Bardzo smutne jest to zjawisko, że wielu mężów
stanu Europy Zachodniej, którzy zachowywali się
wręcz serwilistycznie, całując dyktatora o 42-letnim
stażu po rękach, teraz jest w czołówce tych najbardziej
jakoby promujących przemiany demokratyczne.
Wydaje mi się, że jeżeli będziemy starać się trans-
formować ten rejon świata na model europejski, to
możemy być nieco zawiedzeni. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
O zadanie pytania proszę pana posła Macieja
Orzechowskiego, Platforma Obywatelska.
Poseł Maciej Orzechowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Chciałbym zapytać o pomoc humanitarną. Pan mi-
nister już o niej wspominał. Ale ta pomoc humani-
tarna ma dwa podłoża. Na podstawie rezolucji Rady
Bezpieczeństwa ONZ nr 1973 jest to wsparcie działań
w zakresie pomocy humanitarnej i obrony cywilnej
z uwzględnieniem drogi morskiej. I właśnie z tą dro-
gą morską chyba jest najwięcej problemów. Działania
humanitarne na granicach są podejmowane, ale jeśli
chodzi o drogę morską, to cały czas jest dyskutowane
to, jak może ta współpraca przebiegać.
I wreszcie pytanie o polskie organizacje pozarzą-
dowe. Wiemy z informacji, że włączyła się w to czyn-
nie Polska Akcja Humanitarna. Jest na granicy libij-
sko-egipskiej. Jak z pozostałymi organizacjami po-
zarządowymi? I jak wygląda współpraca polskiego
rządu z organizacjami pozarządowymi w tym zakre-
sie? Prosiłbym również o informację na temat tej
trzeciej drogi, drogi morskiej, bo dobrze wiemy, że
obecnie ostrzeliwane miejscowości to miejscowości
portowe i olbrzymia liczba uchodźców tam właśnie
się zgromadziła. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję.
O zabranie głosu proszę pana posła Andrzeja Ja-
worskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Andrzej Jaworski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Miałem taką
możliwość i przyjemność, że wraz z grupą posłów,
z którą 4 dni temu wróciliśmy, o dziwo, byliśmy
w Egipcie pierwszymi politykami, którzy spotykali
się z liderami wszystkich opozycyjnych partii egip-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
160 Informacja bieżąca
Poseł Andrzej Jaworski
skich. W czasie tych rozmów wielokrotnie zwracano
nam uwagę na to, że politycy Unii Europejskiej, Sta-
nów Zjednoczonych bardzo często publicznie mówili
o tym, iż ważniejsza jest stabilizacja niż demokracja
w tym regionie, i że tego typu polityka doprowadziła
m.in. do tego, co w tej chwili Afryce Północnej się
dzieje. Podnoszono także to, że byliśmy właściwie
pierwszymi politykami, którzy liderów partii opozy-
cyjnych pytali o przestrzeganie praw człowieka,
zwłaszcza w stosunku do chrześcijan, do Koptów.
W związku z powyższym mam pytanie: Jak rząd za-
mierza realizować politykę demokratyzacji i informa-
tyzacji w tym regionie, dlatego że jeżeli do dzisiaj nikt
do tych ludzi nie dotarł, właściwie nikt się z nimi nie
spotykał, to wydaje się, że te słowa, które padały,
także w czasie wystąpienia pana ministra Sikorskie-
go, były wypowiadane na wyrost.
Chcę zwrócić uwagę na to, że w czasie nieodle-
głym liderzy partii opozycyjnych byli chociażby
w Egipcie, jak dr Ayman Nour, obecnie jeden z kan-
dydatów na prezydenta, aresztowany na rozkaz pre-
zydenta Mubaraka wprost z parlamentu, przez wiele
lat więziony, torturowany. Świat europejski nic na
ten temat nie mówił, w żaden sposób nie protestował.
Czy są w tej chwili przygotowywane jakiekolwiek
procesy, które mogłyby nawiązać do tych elementów
łamania praw człowieka, chociażby w instytucjach
europejskich? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę pana posła Michała
Szczerbę, Platforma Obywatelska.
Poseł Michał Szczerba:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Wysoka Izbo! Pułkownik Kaddafi, wprowadzając
reżim, decydując się na użycie siły wobec własnego
narodu, w tym bombardowanie miast, w których
mieszkańcy odważyli się odrzucić jego władzę, utra-
cił zdolność do występowania w roli wiarygodnego
partnera dla świata. Oczekujemy, że zdecydowane
działania społeczności międzynarodowej, podjęte na
podstawie rezolucji, zapobiegną dalszym ofiarom
oraz przyczynią się do stworzenia warunków, w któ-
rych naród libijski będzie mógł realizować swoje aspi-
racje do budowy społeczeństwa obywatelskiego.
Chcielibyśmy, aby Libia jak najszybciej mogła stać się
partnerem obopólnej, korzystnej współpracy zarów-
no dla sąsiadów, jak i dla innych państw, w tym Pol-
ski. Obok pomocy rozwojowej, o której wspominał
pan minister, pomoc zagraniczna obejmuje także
wsparcie w zakresie budowania demokracji i społe-
czeństwa obywatelskiego. Kraje o wysokim stopniu
rozwoju, w tym Polska, angażują się w promocję za-
sad dobrego rządzenia i rządów prawa oraz monito-
rowanie i ocenę sytuacji w zakresie przestrzegania
praw człowieka oraz podstawowych wolności obywa-
telskich. Niezwykle istotne jest również umacnianie
niezależności instytucji społeczeństwa obywatelskie-
go, co w przypadku Libii będzie długotrwałym pro-
cesem. Z satysfakcją przyjmujemy polską inicjatywę
ustanowienia European Endowment for Democracy,
o której wspominał pan minister.
Pytanie do pana ministra. Czy po wyjaśnieniu się
sytuacji w Libii przewidujemy większe zaangażowa-
nie pomocy zagranicznej w tym kraju?
Drugie pytanie. Czy po uregulowaniu sytuacji prze-
widujemy i planujemy rozwój polsko-libijskiej współpra-
cy gospodarczej, który będzie służył odbudowie tego
kraju? Wiemy o wizycie w Trypolisie pana premiera
Waldemara Pawlaka w listopadzie 2010 r. podczas
III Szczytu Afryka-Unia Europejska. W trakcie wizyty
pan premier Pawlak przeprowadził rozmowy, podczas
których omówiono perspektywy współpracy w sektorze
ropy naftowej i gazu. (Dzwonek) Ważnym elementem
współpracy gospodarczej może zostać także sektor rol-
no-spożywczy. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę pana posła Krzysztofa
Maciejewskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Krzysztof Maciejewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Dzisiaj wiemy, że Polska podczas przewodniczenia
pracom Rady Unii Europejskiej postanowiła odgry-
wać aktywną rolę w związku z wydarzeniami w Afry-
ce Północnej. Wiemy z wypowiedzi naszych dyploma-
tów, iż będą to działania o charakterze humanitar-
nym oraz pomocowym w zakresie transformacji
ustrojowej. Z całym szacunkiem do tej wypowiedzi,
jednak poza słowami nikt nie chce zdradzić, jakie
dokładnie działania i inicjatywy Polska będzie podej-
mować w tym zakresie. Dzisiaj odnoszę wrażenie, że
Polska stoi gdzieś w cieniu wydarzeń w Afryce Pół-
nocnej i przygląda się ich rozwojowi. Przypuszczam,
że początkowo wszyscy uważali, że w Libii, podobnie
jak w Tunezji czy w Egipcie, szybko cała sprawa za-
kończy się pokojowo. Niestety, stało się inaczej i dla-
tego dzisiejsza sytuacja wymaga zdecydowanej reak-
cji nie tylko Polski, jeśli chce być aktywna, ale i całej
Unii Europejskiej, gdyż dotyczy to jej bezpieczeństwa
i przyszłości.
To jest główny powód tego, że chcę zadać kilka
pytań. Jakie Polska zaplanowała działania, by wes-
przeć proces transformacji ustrojowej w krajach
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Informacja bieżąca
Poseł Krzysztof Maciejewski
Afryki Północnej? Czy nie sądzi pan, że zaangażowa-
nie Polski w działania na rzecz Afryki zwróci uwagę
krajom zainteresowanym tym regionem, na przykład
Włochom, Hiszpanii czy Grecji, na fakt, że nam rów-
nież zależy na rozwiązaniu problemów zaistniałych
w Afryce Północnej. Czy nie sądzi pan, panie mini-
strze, że powyższa postawa może wpłynąć na pozyska-
nie poparcia tych krajów dla naszej polityki wschod-
niej? Czy nie sądzi pan, że jeśli szybko nie unormują
się sprawy transformacji ustrojowej w Afryce Północ-
nej, to istnieje zagrożenie rozprzestrzenienia się ist-
niejących niepokojów społecznych na kolejne kraje
Afryki i z nimi sąsiadujące? I jeszcze jedno pytanie,
dotyczące udaremnienia próby przewiezienia olbrzy-
miej dostawy broni z Turcji do Jemenu? Czy Polska
zajmie stanowisko, a jeśli tak, to jakie, wobec tego
przemytu? Nie jest to bowiem obojętne w świetle wy-
darzeń w Afryce Północnej Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Jan Kulas, Platforma
Obywatelska.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Chciałbym bardzo podziękować posłowi Andrze-
jowi Halickiemu z Klubu Parlamentarnego PO za
podjęcie tak bardzo ważkiego i aktualnego tematu.
Czymże jest bowiem ta debata? Jest wyrazem soli-
darności ze społeczeństwem Libii.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Myślę, że
w tej debacie nie może zabraknąć troski szczególnie
o społeczeństwo Libii, ale i sąsiednich krajów, czyli
krajów Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Czego
domaga się bowiem społeczeństwo Libii? Na pewno
domaga się wolności, demokracji, lepszego życia. To
kojarzy mi się oczywiście z dziedzictwem wielkiej
„Solidarności”, szczególnie z lat 1980–1989. Zasta-
nawiam się w tym kontekście, na ile polskie doświad-
czenia mogą tu być niezwykle użyteczne.
Po drugie, bardzo mądry był głos naszego premie-
ra Donalda Tuska na szczycie w Paryżu. Wsparcie
polskiego rządu, akcji humanitarnej, moralnej, spo-
łecznej, dzielenia się polskimi doświadczeniami,
ochrona polskiego żołnierza to były niezwykle istotne
akcenty, ważne sygnały, które mają wsparcie więk-
szości społeczeństwa polskiego.
Panie Ministrze! Zastanawiam się w tej debacie,
jakie są przyczyny tej wielkiej zmiany, tej rewolucji
Wiosny Ludów? Być może jednak rewolucja eduka-
cyjna w dużej mierze zaważyła na tym, że społeczeń-
stwa Afryki Północnej domagają się wolności, demo-
161
kracji i lepszego życia. Bardzo ucieszyła mnie ta
inicjatywa, którą zgłosił pan minister w imieniu
MSZ, rozumiem, w imieniu sąsiednich krajów Unii
Europejskiej, bo tu niewątpliwie trzeba współdziałać,
trzeba solidarnie pomagać, humanitarnie, ale po-
trzebna jest także oczywiście instytucja – europejska
fundacja na rzecz demokracji. I stawiam drugie py-
tanie: W jakim stopniu ta inicjatywa może rozwinąć
się w najbliższym czasie?
Na zakończenie, panie ministrze, powiem, iż wy-
daje mi się, że taki powszechny wyraz solidarności
naszego społeczeństwa w tej sprawie, ta debata, po-
moc humanitarna, solidarność moralna mają wielki
wymiar symboliczny polskiej polityki i polskiego spo-
łeczeństwa. Dziękuję za uwagę.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
O zabranie głosu proszę pana posła Jarosława
Sellina, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jarosław Sellin:
Szanowni Państwo! Panie Ministrze! Wspieranie
demokratycznych przemian w każdej części globu jest
misją Europy, a więc również misją Polski, i to wy-
daje się oczywiste, ale musimy zdawać sobie sprawę
z tego, że przemiany, które dokonują się w krajach
Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu, niekoniecznie
muszą skończyć się demokracją. Tego jeszcze po pro-
stu nie wiemy. Jeśli skończą się demokracją, to może
to być też demokracja specyficzna, niekoniecznie da-
jąca oczekiwany przez Europejczyków wynik wybor-
czy w poszczególnych krajach. Dzisiaj sytuacja w tym
regionie świata jest taka, że krajem demokratycznym
mimo wszystko bez wątpienia jest Iran i konsekwent-
nie od wielu lat wybiera w sposób demokratyczny do
władzy reżim ajatollahów. Kilkanaście lat temu od-
były się wybory demokratyczne w Algierii i wojsko
musiało je unieważnić, bo wiadomo, kto w wyniku
tych wyborów doszedł tam do władzy. Mamy przy-
kład wyborów demokratycznych w Palestynie i w części
Palestyny, czyli w strefie Gazy: w wyniku tych wy-
borów do władzy doszedł Hamas. Najlepiej zorgani-
zowanym środowiskiem politycznym w Egipcie jest
Bractwo Muzułmańskie. Jedynym chyba pozytyw-
nym przykładem demokratycznym, z naszego euro-
pejskiego punktu widzenia, jest wynik wyborów de-
mokratycznych w Turcji, gdzie umiarkowani islami-
ści próbują łączyć wrażliwość islamską z nowocze-
snością. A zatem musimy zdawać sobie sprawę ze
skomplikowania tej sytuacji, ponieważ te przemiany
demokratyczne mogą przynieść dla Europejczyków
nieoczekiwany wynik.
Mam następujące pytanie: Jak rząd chce zniwe-
lować szkodliwość nieroztropnej wypowiedzi premie-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
162 Informacja bieżąca
Poseł Jarosław Sellin
ra Donalda Tuska, który w momencie rozpoczęcia
interwencji militarnej w Libii powiedział, że Polska
militarnie do tego się nie przyłączy, ponieważ nie ma
tam istotnych interesów? A słyszałem już reakcje
dyplomatów światowych, że kiedy coś się kiedyś zda-
rzy na Białorusi, to możemy usłyszeć taką samą od-
powiedź od Francuzów czy Brytyjczyków, że nie
przyłączą się, bo nie mają tam istotnych interesów.
Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Proszę o zabranie głosu pana posła Johna Abra-
hama Godsona, Platforma Obywatelska.
Poseł John Abraham Godson:
Panie Ministrze! Wszyscy patrzymy z niepokojem,
ale także z nadzieją na sytuację w Afryce Północnej
i na Bliskim Wschodzie. Bardzo się cieszę, że Polska
coraz bardziej angażuje się w Afryce. Uważam, że nie
można patrzeć na Afrykę jako na kontynent proble-
mów, ale także trzeba ją postrzegać jako kontynent
wielu możliwości. Afryka potrzebuje Polski, doświad-
czenie Polski jest bardzo potrzebne Afryce. W związ-
ku z tematem naszej dzisiejszej rozmowy mam kilka
pytań. Pierwsze. Jakie są konkretne plany rządu do-
tyczące pomocy humanitarnej w Libii? Co w tej spra-
wie się dzieje obecnie? Jaki budżet został przeznaczo-
ny na pomoc? Z którym podmiotem Polska będzie
współpracowała w Libii: czy z rządem Kadafiego, czy
rebeliantów? Czy też jest jakiś inny podmiot społe-
czeństwa obywatelskiego lub organizacja pozarządo-
wa? Czy pomoc, o której mowa, dotyczy także uchodź-
ców w krajach graniczących z Libią? Która instytucja
rządowa lub pozarządowa będzie wykonywała zada-
nia humanitarne? I ostatnie pytanie. Jak długo bę-
dzie trwało to działanie?
Kończąc, chciałbym jeszcze raz podkreślić, że
uważam, iż naprawdę Afryka potrzebuje Polski. Do-
świadczenie Polski jest potrzebne Afryce. Fakt, że
Polska nie miała historii kolonialnej, jest wręcz atu-
tem. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Nelli Rokita-Arnold: Brawo!)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę panią poseł Annę Sikorę,
Prawo i Sprawiedliwość.
Nie ma pani poseł.
W takim razie głos zabierze pani poseł Dorota
Rutkowska, Platforma Obywatelska.
Poseł Dorota Rutkowska:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie ministrze, partnerstwo na rzecz demokracji
i wspólnego dobrobytu z regionem Morza Śródziem-
nego będzie opierać się na trzech filarach: pomocy
w przemianach demokratycznych, wsparciu społe-
czeństwa obywatelskiego, w tym bliskiej współpracy
z mieszkańcami, kontaktach międzyludzkich, wspól-
nych działaniach młodzieży, a trzeci filar to przyspie-
szenie tempa wzrostu gospodarczego. W którym fila-
rze, w ocenie pana ministra, Polska mogłaby jak
najaktywniej uczestniczyć?
Chciałabym dodać, że istotne jest to, iż do niedaw-
na Egipt i Tunezja były bardzo atrakcyjnymi dla
Polaków miejscami wyjazdów turystycznych. Może
te kontakty międzyludzkie mogłyby właśnie tutaj
zadziałać.
Widzę, że mam jeszcze troszkę czasu. Polska jest
krajem Unii Europejskiej. Z wypowiedzi pana mini-
stra wynikało, że to nasze wsparcie transformacji
ustrojowej w krajach Afryki Północnej planowane
jest w ramach struktur europejskich, wspólnie z in-
nymi krajami. A jakie możliwości widzimy, jeśli cho-
dzi o samodzielne wsparcie Afryki przez nasz kraj?
I jeszcze jedno pytanie. Czy nasza pomoc krajom
afrykańskim będzie odbywała się wyłącznie tam,
poprzez misje w Afryce, czy również tutaj w kraju,
może przez konferencje, jakieś szkolenia tego typu?
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję.
Głos zabierze poseł Tadeusz Woźniak, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Tadeusz Woźniak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Ostatnie wydarzenia w Afryce Północnej, ustą-
pienie Ben Alego w Tunezji czy Hosniego Mubaraka
w Egipcie pod wpływem masowych protestów oraz
powstanie przeciw reżimowi Kadafiego w Libii, mo-
bilizacja znacznych grup ludności w Afryce Północnej
zdecydowanie zaskoczyły Unię Europejską. Również
pierwsze deklaracje Catherine Ashton, wysokiej
przedstawiciel do spraw zagranicznych i polityki bez-
pieczeństwa, były niezwykle ostrożne. Uwidoczniły
się słabości wspólnej polityki zagranicznej i bezpie-
czeństwa. Okazało się, że Unia Europejska nie może
w tym obszarze zdecydować się na jakieś wspólne
działania. Dopiero perspektywa ewakuacji przedsta-
wicieli dyplomatycznych i obywateli krajów europej-
skich skłoniły te kraje do podjęcia bardziej zdecydo-
wanych działań i większego zaangażowania w Afry-
ce Północnej.
Jeszcze mniej więcej 2 tygodnie temu pan mini-
ster Rotfeld – przechodzimy na grunt polski – twier-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Informacja bieżąca
Poseł Tadeusz Woźniak
dził, że nie ma szans na prawdziwą demokrację
w Afryce Północnej. Było to dość zaskakujące, ponie-
waż jest to osoba dość znana i poważana w dyploma-
cji, a jednocześnie zaangażowana w opracowanie
nowej koncepcji strategicznej NATO. Nie wiem, czy
mówiąc takie rzeczy wywierał najlepsze opinie na
Zachodzie. Minister Dowgielewicz z kolei jeszcze nie-
dawno mówił, że nie ma potrzeby rewizji naszych
założeń, jeśli chodzi o Unię Europejską. Również
wspomniana wcześniej opinia pana premiera Donal-
da Tuska wskazuje, że nasza polityka jest niespójna.
Zwróciłem uwagę na to zainteresowanie eksportem…
(Dzwonek)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Poseł Tadeusz Woźniak:
...do Afryki Północnej myśli dotyczących związ-
ków zawodowych. Prosiłbym o ewentualne rozwinię-
cie tego wątku.
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
O zabranie głosu proszę pana posła Łukasza Bo-
rowiaka, Platforma Obywatelska.
Poseł Łukasz Borowiak:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W naszym kra-
ju funkcjonuje wiele organizacji pozarządowych, któ-
re systematycznie działają, pomagają w tej części
świata. Interesuje mnie współpraca Ministerstwa
Spraw Zagranicznych z takimi organizacjami. To
pytanie wcześniej padło, ale proszę o informacje, jak
kształtuje się ta współpraca, jaki jest jej zakres.
Ewentualnie proszę powiedzieć, ile naszych organi-
zacji pozarządowych działa w Afryce Północnej na
rzecz lokalnych społeczności. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Ci, którzy mówili krócej niż 2 minuty, spowodo-
wali, że pani poseł Nelli Rokita-Arnold, Prawo i Spra-
wiedliwość, też ma możliwość zabrania głosu, bo
mieścimy się w godzinie.
(Poseł Dariusz Lipiński: Przyczyniłem się do tego.)
163
Poseł Nelli Rokita-Arnold:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Pytanie oczywiście kieruję do pana ministra. Pol-
ska w drugiej połowie 2011 r. będzie przewodniczyć
Unii Europejskiej. Teraz są Węgry. Donald Tusk je-
dzie do Izraela, rozmawia z Netanyahem, nie zabiera
głosu w sprawie Libii. Mówi później – tak zrozumia-
łam, może pan minister mnie poprawi – że to nie jego
interes. A jakie mamy interesy? Rozumiem, że Part-
nerstwo Wschodnie. To jaka będzie Unia w czasie
prezydencji Polski, jeżeli dzisiaj, jak rozumiem, nie
jest interesem Platformy ani rządu zastanawiać się
nad problemami, które zmienią prawdopodobnie cały
świat, i rozmawiać o nich? Wydarzenia w Afryce do-
tyczą nas o wiele bardziej, niż rozmawiamy na ten
temat.
Chciałabym zapytać pana ministra, czy pan roz-
mawiał z panem premierem, z panem ministrem
spraw zagranicznych Sikorskim, który występując
tu, prawie nic nie mówił o tej strasznej wojnie, o sto-
sunku naszego rządu do Francji, do Ameryki Północ-
nej, do wystąpień Obamy, Hilary Clinton, do tego, co
powiedział Sarkozy. Dlaczego Polska, która za kilka
miesięcy obejmuje prezydencję, nie wykonuje swoich
podstawowych obowiązków w Unii Europejskiej i nie
chce o tym mówić? Czy pan premier Donald Tusk
rozmawiał na ten temat z panem ministrem? Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo.
Zanim pan minister odniesie się do kwestii, które
tu padły, i do pytań, proszę o zabranie głosu przed-
stawiciela wnioskodawców pana posła Andrzeja Ha-
lickiego.
Poseł Andrzej Halicki:
Dziękuję serdecznie, panie marszałku.
Cieszę się, że wśród pytań, które padły po infor-
macji, jaką otrzymaliśmy, jest wiele akcentów wspól-
nych. Pomimo różnych wątpliwości dobrze, że docho-
dzi do takiej debaty, że rozmawiamy, a nie unikamy
tematu, bo polska aktywność w przededniu prezy-
dencji jest szczególnie ważna, gdy mówimy o spra-
wach dotyczących w gruncie rzeczy całego globu, nie
tylko regionalnych. W trakcie tej dyskusji poruszyli-
śmy kilka kwestii. Rozumiem, że m.in. takie narzę-
dzia, jak europejska fundacja na rzecz demokracji,
byłyby świetnym instrumentem, by działać aktywnie
w różnych częściach świata, nawet całego globu, jak
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
164 Informacja bieżąca
Poseł Andrzej Halicki
sobie życzył pan poseł Wita. Musimy jednak zająć się
również naszym polskim polem. Stąd moja deklara-
cja, że komisja jest gotowa bardzo szybko przyjąć
ustawę i procedować nad nią, tak byśmy w czasie
polskiej prezydencji mogli ją skutecznie wdrażać
w życie i dalej skutecznie prowadzić pomoc rozwojo-
wą. Współpraca rozwojowa jest zadaniem wszystkich
dobrze rozwiniętych, dobrze gospodarujących, dobrze
funkcjonujących społeczeństw.
(Poseł Nelli Rokita-Arnold: Nie chciałam pana
jeszcze raz chwalić.)
Za takie społeczeństwo się uważamy, takie mamy
aspiracje. W związku z tym jest to nasza polska po-
winność, którą powinniśmy pełnić nie tylko w opar-
ciu o tę piękną maksymę. Można powiedzieć, że to
znakomite hasło, warte popularyzacji. Kolega, który
siedzi za mną, powiedział: polski okrągły stół prze-
wrócił berliński mur. Tak, to piękna metafora, war-
to ją popularyzować.
Chciałbym odnieść się do wypowiedzi marszałka
Stefaniuka. Było w niej tyle niewiary. Poddał w wąt-
pliwość procesy demokratyzacyjne, które następują
w krajach, gdzie przeprowadzona była interwencja,
chodzi o Irak. Prawie pięć lat byłem w Iraku. Powiem
szczerze, że to, co tam dzisiaj widzę, choć nie jest
w pełni podobne do tego, co mamy w Polsce czy w kra-
jach europejskich, jest szokującą zmianą, jeżeli cho-
dzi o prawa obywatelskie, samorządność, procesy
demokratyzacyjne. Nigdy wcześniej Kurd nie został-
by wybrany na przewodniczącego parlamentu, nie
byłby prezydentem. Talabani i Barzani to przedsta-
wiciele narodu wyjętego spod prawa. Niezależnie od
konfliktów religijnych sumitów z szyitami, niezależ-
nie od tego, ile żyje tam narodowości, dziś Irak
wreszcie jest państwem spójnym, jednolitym. Nawet
Saddam Hussein nie miał kontroli nad całym pań-
stwem. Granice były wyznaczone, mogliśmy obejrzeć
je sobie na mapie, ale w rzeczywistości nie funkcjo-
nowało to w ten sposób.
Mam wrażenie, że rozmawiając o wspomaganiu
procesu demokratyzacji, mówimy o czymś niezwykle
istotnym. Sama interwencja w celu ograniczenia ata-
ków, jakie mają miejsce w jakimś kraju i wymierzone
są przeciwko własnemu narodowi, jest tylko narzę-
dziem do tego, by osiągnąć skutek, który jest istotą
tej dyskusji. Jeśli mogę prosić pana ministra, to
chciałbym poznać kalendarium zdarzeń, bo jesteśmy
w przededniu prezydencji. Rozumiem, że misja w Tu-
nezji jest takim pierwszym krokiem, ale sądzę, że
w ślad za nim będą następne i to nie tylko dotyczące
tego kraju, ale kolejnych. Jest to początek zdarzeń,
które zainicjowała ta misja. Dziękuję serdecznie.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo panu posłowi Andrzejowi Halic-
kiemu.
O zabranie głosu proszę podsekretarza stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych pana ministra
Krzysztofa Stanowskiego.
Panie ministrze, ma pan 10 minut na udzielenie
odpowiedzi. Zgodnie z regulaminem mogę ten czas
wydłużyć, ale ponieważ byłem rygorystyczny wobec
posłów, więc pana ministra także proszę, żeby starał
się pan zmieścić w tym czasie.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Krzysztof Stanowski:
Panie marszałku, nie śmiałbym prosić o więcej.
Poseł Stefaniuk i poseł Wita zadali bardzo istotne
pytanie dotyczące tego, czy można wspierać demo-
krację poza granicami kraju. Jest to trudne pytanie.
To nie jest pytanie retoryczne. Jestem w takim wie-
ku, że pamiętam rok 1968 i interwencję w Czechosło-
wacji. Byłem wtedy młodym chłopakiem. Bywały
w historii takie sposoby realizowania polityki zagra-
nicznej – przez interwencję wojskową, przez zajęcie
jakiegoś kraju próbowało się wprowadzać demokrację
czy ją likwidować, choć każdy mówił, że wprowadza
demokrację. To jest bardzo niebezpieczny model. Pol-
ska pamięta o wsparciu udzielonym „Solidarności”,
ma na uwadze to, że były kraje, które mówiły wprost:
tak, podobno tam są wybory, ale jesteśmy gotowi
wspierać działaczy podziemnych mediów, opozycji,
niezależnych partii politycznych, dlatego Polska an-
gażuje się na zewnątrz. Uważamy, że mamy prawo
wspierać demokrację – nie wyłącznie ze względu na
cele ekonomiczne, interesy ekonomiczne Polski w ja-
kimś kraju. Nie. Spodziewamy się, że demokracja
będzie prowadziła do poprawy sytuacji ekonomicz-
nej w tych krajach. Chcielibyśmy, aby na Białorusi
i w Afryce Północnej zapanowała demokracja. Uwa-
żamy, że tak będzie bezpieczniej dla Polski i dla całej
Unii Europejskiej.
Poseł Gołębiewski zadał bardzo istotne pytanie:
czy to pasuje do mentalności społeczności, które tam
żyją? Przez kilkanaście lat miałem okazję żyć, dzia-
łać wśród społeczności muzułmańskiej, przede wszyst-
kim w Azji Centralnej. Osobiście angażowałem się
w działania na rzecz wspierania społeczności lokal-
nej, na rzecz praw kobiet w tych społecznościach.
Tak, jest to możliwe. Jest to trudne, ponieważ wy-
maga dobrego przygotowania i nieprzenoszenia in-
stytucji z Europy, tylko budowania na tych funda-
mentach, które tam są.
Nie wspominaliśmy dzisiaj o jednym bardzo waż-
nym kraju, który jest na tej bardzo trudnej drodze
do demokracji. Tym krajem jest Indonezja. Jest to
kraj, w którym przez dziesiątki lat panowała dykta-
tura. Dziś, mimo wielu problemów, Indonezja jest
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Krzysztof Stanowski
państwem coraz bardziej demokratycznym. Funda-
mentem kultury tego państwa jest islam. To dobry
wzór.
Jakiego typu narzędzi należy się spodziewać,
w jaki sposób możemy naprawdę wspierać działania
lokalne? Mogą to być warsztaty, staże w Polsce, pra-
ca na miejscu. Może to być bezpośredni kontakt
z jakimś wójtem czy sołtysem w Polsce, który rzeczy-
wiście coś robi. To zachęta do studiowania w Polsce.
Był taki czas, że bardzo wielu mieszkańców Afryki
studiowało w Polsce. Oni do dziś Polskę pamiętają,
do dziś o niej mówią. Mogą to być również publikacje,
odpowiednie strony internetowe, materiały wraz
z informacją, jak praktycznie można z tego korzy-
stać. Materiały w języku arabskim przygotowane
przez Helsińską Fundację Praw Człowieka są w chwi-
li obecnej masowo wykorzystywane. Widzimy, skąd
się je pobiera. Może to być wsparcie mediów, tak jak
robimy to w przypadku Białorusi, wsparcie organi-
zacji pozarządowych, małe granty przy ambasadach,
projekty twinningowe miast. To cały szereg narzędzi,
z których należy korzystać.
Pan premier Donald Tusk powiedział, że na tym
etapie nie będziemy angażować się militarnie w Libii.
Tak. Nie bałbym się nierówności pomiędzy naszym
apelem dotyczącym Białorusi a koniecznością inter-
wencji zbrojnej w Libii, koniecznością zapewnienia
w tak dramatycznych warunkach pewnej minimalnej
ochrony życiu ludzkiemu. Wzywając do wsparcia na
Białorusi, nie wzywaliśmy do interwencji wojskowej,
ale do wsparcia społeczeństwa obywatelskiego. Chcie-
libyśmy, naprawdę chcielibyśmy, by wszystkie inter-
wencje europejskie w Afryce miały taki charakter.
Niestety, są sytuacje, kiedy jest to niemożliwe.
Przed moim wystąpieniem w Wysokiej Izbie pra-
cowałem z prawnikami z Rządowego Centrum Legi-
slacji nad dopracowaniem końcowych zapisów ustawy
dotyczącej współpracy rozwojowej. Wiemy, że może-
my liczyć na współpracę. Wiemy, że Komisja Spraw
Zagranicznych czeka na tę ustawę. Wiemy, że jest to
wspólna sprawa i opozycji, i koalicji rządowej. Rozu-
miem, że przed nami ważna merytoryczna debata na
temat tego, jak najskuteczniej pomagać.
Jeśli chodzi o kalendarz na najbliższy czas, misja,
którą wysłaliśmy, wraca jeszcze w tym tygodniu, ju-
tro. W związku z tym jutro rano poznam jej rezulta-
ty, będę miał materiały z tego wyjazdu. Chcielibyśmy,
żeby do Afryki Północnej, może przede wszystkim do
Tunezji, pojechały osoby legendy polskich przemian.
Trudno mówić dziś o nazwiskach, ale chcielibyśmy,
by ci, którzy budowali wolną Polskę, mogli powie-
dzieć: tak, jest na to szansa. W Afryce Północnej był
już przewodniczący Buzek. Kolejnym etapem będzie
wygospodarowanie przez nas pieniędzy. W tej chwili
przebudowujemy roczny program współpracy rozwo-
jowej, żeby tych pieniędzy było więcej. Konkretnie
współpracujemy z instytucjami amerykańskimi,
165
przede wszystkim z National Endowment for Demo-
cracy, z partnerami niemieckimi, żeby odpowiedzieć
na pytanie, jak oni mogą zwiększyć te kwoty, nasze
pieniądze. Oczywiście wkład Polski w Afrykę Północ-
ną będzie mniejszy niż w Białoruś, szczególnie w tym
roku, trzeba to zrozumieć, ale są partnerzy, którzy
pomogą wspierać polskie organizacje pozarządowe
w tej dziedzinie. Organizacji pracujących dziś w Afry-
ce Północnej nie ma dużo, jest sporo firm turystycz-
nych. Natomiast znamy te, które chcemy tam wysłać.
Wiemy, po pierwsze, które organizacje są zaangażo-
wane w działalność humanitarną: Polska Akcja Hu-
manitarna, Polski Czerwony Krzyż, inne organiza-
cje, a z drugiej strony np. Fundacja Rozwoju Demo-
kracji Lokalnej, Helsińska Fundacja Praw Człowieka,
te znane polskie organizacje, z którymi pójdą inne.
Wszystkie one są wybierane na zasadzie konkurencji,
w konkursach, i tak powinno zostać.
Oczywiście jest problem z tym, o które kraje się upo-
minamy. Chciałbym tu podkreślić olbrzymie znaczenie
państwa posłów, społeczeństwa obywatelskiego.
Organizacje pozarządowe systematycznie mówią
o sytuacji w Birmie, w Korei Północnej, media często
o tym zapominają. Może interpelacja poselska jest
tym narzędziem, które pomoże nam wspólnie – mam
na myśli Wysoką Izbę, rząd i organizacje pozarządo-
we – zrobić więcej w tej dziedzinie.
Na pewno Autonomia Palestyńska nie jest kra-
jem, o którym polski rząd czy Polska zapomina. Z py-
taniem w tej sprawie zwróciła się poseł Iwona Arent.
Rada Ministrów Spraw Zagranicznych przyjęła w grud-
niu konkluzję w tej kwestii. Polska systematycznie
od wielu lat wpłaca pieniądze, podobnie będzie
w tym roku, jeżeli chodzi o wspieranie uchodźców
palestyńskich poprzez agencje Stanów Zjednoczo-
nych. Polska jako jedna z pierwszych uznała dekla-
rację niepodległości i nawiązała stosunki dyploma-
tyczne z Autonomią Palestyńską. To są naprawdę
bardzo realne działania.
W prezydencji decydująca będzie umiejętność utrzy-
mania równowagi między wsparciem dla Wschodu
i dla Południa. Zaangażowanie na Południu będzie
usprawiedliwiało upominanie się przez nas o sprawy
Partnerstwa Wschodniego. (Dzwonek) Chciałbym
podkreślić, że celem Polski w czasie polskiej prezy-
dencji będzie zwodowanie inicjatywy związanej
z utworzeniem europejskiej fundacji na rzecz demo-
kracji. Jeżeli uda nam się to osiągnąć, to będzie to
bardzo mocny sygnał, że to właśnie w czasie polskiej
prezydencji, kraju, który funkcjonuje we wschodniej
części Unii Europejskiej, rozwiązywane są kwestie
sąsiedztwa południowego i wschodniego. Jestem
przekonany, że ta fundacja rozpocznie działalność
w trakcie naszej prezydencji i że będzie wzorem dla
tych krajów europejskich, które takiej fundacji jesz-
cze nie mają.
Chciałbym jeszcze raz podziękować i przeprosić
za przeciągnięcie wystąpienia o 39 sekund. Liczę na
debatę dotyczącą ustawy o współpracy rozwojowej,
bez niej mamy jeszcze za mało narzędzi. Proszę też
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
166 Projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Krzysztof Stanowski
o tym pamiętać podczas przyszłorocznej debaty bu-
dżetowej, bo to państwo posłowie w olbrzymiej mie-
rze decydują o tym, ile Polska może przeznaczyć na
pomoc rozwojową, na pomoc humanitarną i na
wsparcie demokracji. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo panu ministrowi Stanowskiemu.
Wypowiedź pana ministra kończy rozpatrywanie
tego punktu porządku dziennego*).
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 18.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie rządo-
wego projektu ustawy o zmianie ustawy o swo-
bodzie działalności gospodarczej oraz niektó-
rych innych ustaw (druk nr 3938).
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu w Mi-
nisterstwie Gospodarki pana Dariusza Bogdana w celu
przedstawienia uzasadnienia projektu ustawy.
Zanim poproszę pana ministra o zabranie głosu,
chciałbym zwrócić się do pań posłanek i panów po-
słów, żeby uszanowali tę salę i nie wnosili tu kubków,
kubeczków, szklanek, bo później przyjdzie czas na
termosy i być może na kiełbaski z rożna. To nie jest
dobre miejsce na to. Chciałbym powiedzieć, że erozja
dobrego obyczaju zaczyna się od drobiazgów, więc
może nie pozwalajmy sobie nawet na tego rodzaju
drobiazgi.
Panie ministrze, uprzejmie proszę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Dariusz Bogdan:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Rady
Ministrów mam zaszczyt zaprezentować projekt usta-
wy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospo-
darczej oraz niektórych innych ustaw, zawarty w dru-
ku nr 3938.
Projekt ten ma charakter porządkujący obecne
przepisy i dostosowujący rozwiązania prawne do
zmieniającej się rzeczywistości oraz do nowych moż-
liwości technicznych. W projekcie proponujemy upo-
rządkowanie czterech kwestii regulowanych ustawą
o swobodzie działalności gospodarczej.
Po pierwsze, chodzi o zasady funkcjonowania
punktu kontaktowego, którego wprowadzenie stano-
wi implementację tzw. dyrektywy usługowej. Zmiany
w tym zakresie mają charakter kosmetyczny, nie-
mniej jednak w znacznym stopniu usprawnią działa-
nie pojedynczego punktu kontaktowego. Dzisiejszy
byt w postaci niezwłocznego terminu odpowiedzi
przez inny organ na pytanie zadane w ramach syste-
mu zastępujemy terminami: 14 dni i w wyjątkowych
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w za-
łączniku nr 1.
sytuacjach terminem 21 dni. Uważamy, że to uspraw-
ni cały system.
Po drugie, projekt dokonuje modyfikacji zasad
zawieszania wykonywania działalności gospodarczej.
Proponowane zmiany mają na celu, z jednej strony,
doprecyzowanie dotychczasowych przepisów, a z dru-
giej zaś – umożliwienie korzystania z tej instytucji
dodatkowej grupie przedsiębiorców.
Trzecim istotnym elementem projektu jest upo-
rządkowanie kwestii związanych z wydawaniem za-
świadczeń o nadaniu numeru REGON. Dzisiejszą
formułę obowiązkowego nadania tego numeru i po-
informowania o tym na piśmie przedsiębiorcy chce-
my zastąpić zasadą dobrowolności, tylko i wyłącznie
na żądanie danego przedsiębiorcy. Za chwilę Wysoka
Izba zajmie się nowelizacją ustawy o NIP, tam rów-
nież rząd zaproponuje zniesienie decyzji administra-
cyjnej przy nadaniu numeru NIP na rzecz technicz-
nego nadawania numeru z urzędu.
Następnym, czwartym elementem, który chcieli-
byśmy uporządkować w ramach samej ustawy, jak
też dostosować jej przepisy do tego, co stanie się
1 lipca 2011 r., są zmiany, które wprowadzają drobne
poprawki, jeśli chodzi o Centralną Ewidencję Infor-
macji o Działalności Gospodarczej. Przypomnę, że od
1 lipca działalność gospodarczą będzie można założyć
przez Internet, urząd gminy przestanie być właści-
wym organem, natomiast będzie nim minister gospo-
darki. W tym zakresie przede wszystkim chcieliby-
śmy powołać pełnomocników do prowadzenia spraw
w imieniu przedsiębiorców przed urzędem. Dodatko-
wo zamierzamy rozszerzyć gamę możliwości, jeśli
chodzi o autoryzację samych wniosków składanych
w celu założenia działalności gospodarczej. Przypo-
mnę, że wniosek będzie elektroniczny. Podpis kwali-
fikowany, który mamy dzisiaj, uzupełniamy o dwa
dodatkowe byty, chodzi mi o zaufany profil i podpis
osobisty.
Sądzę, że te zmiany, szczególnie te dotyczące moż-
liwości zakładania działalności gospodarczej przez
Internet, elektronicznie, zmienią w sposób absolutnie
zasadniczy naszą rzeczywistość. Oto wystarczy
usiąść przed jednym okienkiem, okienkiem kompu-
tera i każdy będzie mógł założyć działalność gospo-
darczą, nie będzie się to wiązało z żadnymi kosztami.
Nie będzie trzeba udawać się do żadnego urzędu, przy
czym wszyscy ci, którzy nie będą chcieli skorzystać
z komputera, aby założyć działalność gospodarczą,
będą mogli udać się do urzędu gminy i z pomocą
urzędników w urzędzie gminy założyć działalność
gospodarczą bądź też – to również przewiduje nowe-
lizacja ustawy – będą mogli udać się do urzędu skar-
bowego, tam również będzie można założyć działal-
ność gospodarczą. Tutaj jest taka uwaga, że nieza-
leżnie od tego, z jakiej z trzech form skorzystamy:
z założenia działalności gospodarczej przez Internet,
czy udamy się do urzędu gminy, czy też do urzędu
skarbowego, skutek będzie dokładnie taki sam. Zgod-
nie z ustawą instrukcyjny termin – mam nadzieję
– będzie absolutnie dotrzymywany – 24 godziny na
to, aby założyć działalność gospodarczą. I to tyle.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Gospodarki Dariusz Bogdan
Uprzejmie proszę Wysoką Izbę o rozpatrzenie tego
projektu możliwie pilnie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Otwieram dyskusję.
Rozpoczynamy wystąpienia w imieniu klubów.
Jako pierwszy w imieniu Klubu Parlamentarnego
Platforma Obywatelska głos zabierze pan poseł Adam
Szejnfeld.
Panie ministrze, uprzejmie proszę.
Poseł Adam Szejnfeld:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Omawiana dzi-
siaj nowelizacja ustawy o swobodzie działalności go-
spodarczej oraz innych ustaw jest dobrą kontynuacją
fundamentalnych zmian, jakie Wysoka Izba przyjęła
kilka lat temu, uchwalając ówczesną ustawę o swo-
bodzie działalności gospodarczej, a później ustawę
o świadczeniu usług. To w tamtych ustawach wpro-
wadzono nowe instytucje, takie jak: jedno okienko,
zero okienka, prawo rozpoczynania działalności go-
spodarczej jeszcze przed zarejestrowaniem przedsię-
biorstwa, prawo zawieszania działalności gospodar-
czej, ograniczenie zasad i trybu przeprowadzania
kontroli przedsiębiorców, rozszerzoną wiążącą inter-
pretację prawa, pojedynczy punkt kontaktowy dla
usługodawców z Polski i zagranicy.
Dzisiejsza nowelizacja kilku ustaw z druku nr 3938
przewiduje zmiany co najmniej w 4 obszarach, a mia-
nowicie w: przepisach dotyczących sprawy zera okien-
ka, czyli Centralnej Ewidencji i Informacji o Działal-
ności Gospodarczej, w zasadach zawieszania działal-
ności gospodarczej, w kwestii związanej z posługiwa-
niem się zaświadczeniem o numerze REGON oraz
przepisach związanych z działalnością tzw. pojedyn-
czego punktu kontaktowego dla przedsiębiorców.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W związku z pla-
nowanym na dzień 1 lipca 2011 r. uruchomieniem
działania zero okienka, czyli elektronicznej platfor-
my CEIDG do zdalnej rejestracji firm, w obecnie no-
welizowanej ustawie zaproponowano kilka rozwią-
zań, dzięki którym ewidencja ta stanie się bardziej
funkcjonalna.
Platforma elektroniczna to system umożliwiający
ewidencjonowanie działalności gospodarczej zdalną
drogą. Przepisy ustanawiające zero okienka Sejm
uchwalił 2 lata temu. Wtedy właśnie zaplanowano,
jako docelowe rozwiązanie spraw rejestracyjnych
przedsiębiorców, formę elektroniczną, ale rozwiązanie
to wymagało długoletnich prac związanych ze stwo-
rzeniem cyfrowej platformy obsługującej cały system.
Dlatego, jako rozwiązanie pośrednie, krótkotrwałe,
przyjęto najpierw instytucję jednego okienka.
Sprawa zero okienka będzie prowadzona przez
ministra gospodarki. Podstawową formą wpisu do
167
CEIDG będzie tzw. samorejestracja, czyli składanie
wniosku przez przedsiębiorcę za pośrednictwem for-
mularza na stronie internetowej. Jednak taki wnio-
sek będzie można złożyć także pisemnie. Przedsię-
biorca sam zdecyduje, jaki wniosek chce złożyć.
Przepisy dotyczące sprawy zera okienka propo-
nuje się rozszerzyć, między innymi o to, by zawiera-
ło także dodatkowy rejestr pełnomocników, który
ruszyłby od 1 stycznia 2012 r. Chodzi o rejestr peł-
nomocników, którzy reprezentują dane przedsię-
biorstwo.
Równie ważna i zdecydowanie korzystna będzie
zmiana dająca możliwość równoczesnego zarejestro-
wania działalności gospodarczej oraz na tym samym
formularzu złożenia wniosku o dokonanie wyboru
formy opodatkowania podatkiem PIT.
Jednocześnie obowiązujące przepisy doprecyzo-
wano, tak aby przedsiębiorca mógł podjąć działalność
gospodarczą także w innym dniu niż dzień złożenia
wniosku w ramach zero okienka. Rozwiązanie takie
będzie również korzystne dla przedsiębiorcy.
Wysoka Izbo! Nowe przepisy uelastyczniają rów-
nież prawo zawieszania działalności gospodarczej.
Między innymi uregulowano kwestię zawieszenia
działalności przez przedsiębiorców, którzy wykonują
ją w kilku różnych formach prawnych. Przedsiębior-
ca wykonujący działalność gospodarczą w kilku for-
mach będzie mógł zawiesić działalność w jednej z nich,
a inną kontynuować. To jest rozwiązanie na pewno
korzystne.
W omawianym projekcie zaproponowano także
ważne przepisy dotyczące tzw. pojedynczego punktu
kontaktowego dla przedsiębiorców. W projekcie pro-
ponuje się, aby organy zobowiązane do udzielania
informacji pojedynczemu punktowi kontaktowemu
musiały to robić w ściśle określonych terminach. Po-
winno to skrócić czas pozyskiwania informacji z tych
punktów przez przedsiębiorców.
Kolejna zmiana dotyczy stosowania numeru
REGON. Ustawa porządkuje kwestie związane z po-
sługiwaniem się zaświadczeniem o numerze REGON,
które będzie wydawane jedynie nowo powstałym
podmiotom, i to bezpłatnie oraz na żądanie.
Dodatkowo proponuje się nadanie informacjom
z rejestru REGON zamieszczonym na stronie inter-
netowej GUS waloru prawnego. Dzięki temu żądanie
zaświadczenia przez inne podmioty stanie się bez-
przedmiotowe. De facto można by powiedzieć, że jeże-
li te zmiany wejdą w życie, nie trzeba będzie mieć
zaświadczenia o REGON, wystarczy zajrzeć na stronę
internetową GUS. A więc dodatkowo proponuje się
nadanie informacjom z tego REGON-u waloru praw-
nego, czyli takiego, którego nie można podważyć.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Kończąc, chciał-
bym zgłosić wniosek o skierowanie projektu do komi-
sji „Przyjazne Państwo”. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Stefan Niesiołowski)
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
168 Projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Adam Rogacki, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Adam Rogacki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klu-
bu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość odnio-
sę się do omawianego dzisiaj rządowego projektu
ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej.
Projekt nowelizacji jest konieczną aktualizacją
i autokorektą ze strony resortu gospodarki. Propo-
nowana przez rząd nowelizacja dotyczy m.in. Cen-
tralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospo-
darczej, systemu, który – jak wspomniał pan minister
– ma zacząć funkcjonować od 1 lipca 2011 r. Kluczo-
wym koncepcyjnie zapisem projektu jest art. 66
ust. 2a stanowiący, że z chwilą przeniesienia zapisów
rejestrowych przedsiębiorcy do centralnej ewidencji
wójt, burmistrz lub prezydent przestaje być organem
ewidencyjnym.
Projekt zakłada również zmiany w procedurze
zawieszania działalności gospodarczej. Dotychczas
przedsiębiorcy mogli zawiesić działalność gospodar-
czą, ale musieli zrobić to całkowicie, nie było możli-
wości zawieszenia jednej formy działalności, np. pro-
wadzonej indywidualnie, i dalszego działania np.
w formie spółki cywilnej. Ponadto przedsiębiorca bę-
dzie mógł wznowić działalność w innym dniu niż
dzień zawieszenia. Zmiana ta dostosuje przepisy o wzno-
wieniu do przepisów o zawieszeniu.
Projekt zakłada również, że do wniosku o wpis do
centralnej ewidencji będziemy mogli dołączyć oświad-
czenie o wyborze formy opodatkowania podatkiem
PIT. W aktualnym stanie prawnym oświadczenie
o wyborze opodatkowania według np. 19-procentowej
stawki podatku podatnicy składają właściwemu na-
czelnemu urzędowi skarbowemu, co sprawia, że mu-
szą odwiedzić najpierw urząd gminy, a potem urząd
skarbowy. Zmiana sprawi, że wniosek do centralnej
ewidencji skonsoliduje oprócz wniosku o wpis do
REGON, NIP i ZUS, tzw. jedno okienko, również
wniosek do urzędu skarbowego.
Nie obędzie się też bez zmian w systemie REGON.
Ustawa o ograniczaniu barier administracyjnych dla
obywateli zakłada likwidację wielu zaświadczeń
i zamianę ich na oświadczenia o posiadaniu numeru
REGON. Teraz informacjom z rejestru publikowa-
nym na stronie GUS nadany zostaje status formalny,
co oznacza, że dane te będą również zastępowały
obecne zaświadczenie.
Jeżeli chodzi o ten projekt ustawy, to warto pod-
kreślić, że do ustawy odnieśli się ci, których bezpo-
średnio ta ustawa dotyczy, czyli przedsiębiorcy. Przy-
toczę tutaj opinię ze strony internetowej Business
Centre Club: „Mimo kolejnych 2 miesięcy cyzelowa-
nia zapisów – ustawa – nadal nie porusza kilku waż-
nych kwestii podnoszonych przez BCC i inne organi-
zacje pracodawców. Autorzy ustawy nie skorzystali
ze zgłoszonych uwag, co sprawia wrażenie, że proces
tzw. konsultacji społecznych jest jedynie figurą for-
malną, niemającą realnego wpływu na zawartość
merytoryczną ustaw”.
W imieniu klubu parlamentarnego chciałbym wy-
razić chęć i wolę dalszej pracy nad tym projektem,
ale chciałbym również zgłosić wniosek o przekazanie
projektu ustawy do Komisji Gospodarki. Komisja
Gospodarki zgodnie z właściwościami jest odpowied-
nią komisją do rozpatrywania tego typu projektów
ustaw. Nie wiem, czy to wielka sympatia dla twórcy
komisji „Przyjazne Państwo” powoduje, że ten pro-
jekt ma być procedowany akurat w tamtej komisji.
Myślę, że chociażby pan przewodniczący Adam Szejn-
feld jako były członek prezydium Komisji Gospodar-
ki też powinien wiedzieć, że po to jest powołana ta
komisja, żeby właśnie nad tymi projektami pracować.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Tadeusz Motowidło, Sojusz Lewicy De-
mokratycznej.
Poseł Tadeusz Motowidło:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imie-
niu Klubu Poselskiego Sojusz Lewicy Demokratycz-
nej mam zaszczyt przedstawić stanowisko mojego
klubu wobec projektu ustawy o zmianie ustawy
o swobodzie działalności gospodarczej oraz niektó-
rych innych ustaw.
Rząd przedstawia Sejmowi Rzeczypospolitej Pol-
skiej kolejne zmiany ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej oraz niektórych innych ustaw. Jak po-
daje się w uzasadnieniu do projektu, celem jest upo-
rządkowanie i dostosowanie ustawy do realiów go-
spodarczych oraz modyfikacja przepisów dotyczących
uruchamianej 1 lipca 2011 r. Centralnej Ewidencji
i Informacji o Działalności Gospodarczej. Propono-
wana nowelizacja koryguje błędy, ale nie zmienia
uregulowań, z powodu których była krytykowana.
Panie ministrze, chciałbym stwierdzić, że nie jeste-
śmy za odrzuceniem tego projektu, tylko za skiero-
waniem go do dalszych prac.
Wracając do tego, co do tej pory w parlamencie się
działo, jeśli chodzi o przygotowane zmiany dotyczące
działalności gospodarczej, na które przemysł, gospo-
darka, prywatna inicjatywa czekają z dużym zainte-
resowaniem, chcę powiedzieć, że wczoraj przyjęliśmy
już po poprawkach Senatu bardzo ważną ustawę,
gdzie kilka tego typu tematów zostało uporządkowa-
nych, ale musimy iść dalej. Dlatego też z zaintereso-
waniem odnosimy się do tego systemu i chcemy
z korzyścią do niego przystąpić.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Tadeusz Motowidło
Usprawnienie funkcjonowania tzw. jednego okien-
ka dla osób fizycznych podejmujących działalność
gospodarczą już w dniu złożenia wniosku o wpis do
ewidencji działalności gospodarczej oceniamy z na-
dzieją, że rząd wyciągnie wnioski z dotychczasowych
praktyk. Naszym zdaniem ważnym obszarem regu-
lacji prawnej jest zawieszenie działalności gospodar-
czej. Obecnie obowiązujące przepisy ustawy kompli-
kują przedsiębiorcom korzystanie z zawieszenia dzia-
łalności gospodarczej. Dlatego też zniesienie tych
ograniczeń uważamy za ważne i cenne.
Rząd stwierdza, że przedłożony Wysokiej Izbie
projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw
nie spowoduje skutków dla dochodów i wydatków
budżetu państwa ani dla budżetów jednostek samo-
rządu terytorialnego. Klub poselski lewicy podziela
opinię, iż proponowane regulacje prawne w większym
niż dotychczas stopniu pozytywnie wpłyną na kon-
kurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość.
Zdaniem klubu wprowadzenie przepisów mają-
cych na celu usprawnienie funkcjonowania gospodar-
ki i przedsiębiorczości poprzez zmianę obowiązującej
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz
niektórych innych ustaw pozwala rekomendować
Wysokiej Izbie dalsze prace w komisjach w zakresie
koniecznych zmian w obowiązującej ustawie. Dlatego
też, jak powiedziałem na wstępie, klub Sojusz Lewi-
cy Demokratycznej jest za skierowaniem tej ustawy
do prac w komisjach. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Jan Kamiński, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Jan Kamiński:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! W imieniu klubu parlamentarnego Polskiego
Stronnictwa Ludowego przedstawię nasze stanowi-
sko wobec rządowego projektu ustawy o zmianie
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz
niektórych innych ustaw.
Projekt jest potrzebny ze względu na oczekiwania
przedsiębiorców oraz poprawę funkcjonowania prze-
pisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej. W tym celu strona rządowa
proponuje uporządkowanie czterech kwestii związa-
nych z tymi przepisami. Zaproponowane zmiany wy-
nikają z dotychczasowych doświadczeń.
Ustawa zmienia przepisy związane z tzw. punk-
tem kontaktowym. Przedstawione propozycje wyni-
kają z ponadpółrocznych doświadczeń Ministerstwa
Gospodarki w prowadzeniu tego punktu. Konkretnie
w projekcie proponuje się ustawowe wskazanie mak-
169
symalnego czasu na przekazywanie przez właściwe
organy odpowiedzi i informacji na pytania zadawane
przez zainteresowanych i sam punkt kontaktowy.
Celem i efektem będzie usprawnienie pracy punktu
kontaktowego, tak więc poprawa obsługi przedsię-
biorców.
Ustawa zawiera także modyfikację przepisów do-
tyczących uruchamianej dnia 1 lipca 2011 r. Central-
nej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodar-
czej. Realizacja projektu wskazuje na potrzebę tych
zmian. Analizy mówią, że będą one bardzo korzystne
dla systemu.
Projekt wprowadza słuszne i potrzebne rozwiąza-
nia związane z posługiwaniem się zaświadczeniem
o nadanym numerze REGON. Będzie ono wydawane
jedynie nowo powstałym podmiotom, bezpłatnie na
żądanie. Ustawa eliminuje obciążenia biurokratycz-
ne przedsiębiorców – osób fizycznych związane z żą-
daniem zaświadczeń przez inne podmioty.
Moim zdaniem potrzebne są także te zagadnie-
nia, które regulują przepisy dotyczące zasad zawie-
szania działalności gospodarczej. Wprowadzenie ta-
kiej możliwości było oczywiście słuszne. Obowiązu-
jące prawo zawiera jednak niedoskonałości utrudnia-
jące przedsiębiorcom zawieszenie działalności gospo-
darczej. Brak w nim wariantu dla przedsiębiorców,
którzy wykonują działalność jednocześnie w kilku
formach. Obowiązuje także sztywne określenie mo-
mentu wznowienia działalności. Tymczasem przepi-
sy dotyczące wznowienia działalności pozostawiają
wiele wątpliwości interpretacyjnych, które słusznie
reguluje się nowelizacją. Nowe przepisy pozwolą na
upowszechnienie możliwości zawieszenia działalno-
ści gospodarczej.
Reasumując, klub parlamentarny Polskiego Stron-
nictwa Ludowego dostrzega potrzebę wprowadzenia
zmian. Popieramy projekt rządowy, który prosimy
skierować do Komisji Gospodarki. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Adam Gawęda, Polska jest Najważ-
niejsza.
Nie ma.
W takim razie przechodzimy do pytań.
Jest zapisanych 13 posłów.
Czy są dalsze zgłoszenia?
Zamykam listę.
Ustalam czas na 1 minutę.
Pan poseł Antoni Błądek, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Antoni Błądek:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Polscy przedsiębiorcy na co dzień muszą wal-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
170 Projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Antoni Błądek
czyć z wszechogarniającą ich biurokracją, która sku-
tecznie dusi ducha przedsiębiorczości w Polakach.
Proponowany projekt ustawy stawia sobie za cel uła-
twienie życia przedsiębiorcom. Trzeba podkreślić, że
możliwość rejestracji działalności gospodarczej przez
Internet nie oznacza wielkiej innowacyjności, jest
jedynie dowodem na opóźnienia we wprowadzeniu
w życie rozwiązań, które w Europie funkcjonują od
dawna. Warto przypomnieć w tej dyskusji, że w ostat-
nim rankingu państw przyjaznych biznesowi, ogła-
szanym corocznie przez Bank Światowy, nasz kraj
znalazł się na 70. miejscu, między innymi za Litwą,
Białorusią i Ruandą. Nasuwa się więc pytanie: Dla-
czego rząd, który jest tak ponoć przychylny przedsię-
biorcom, dopiero na koniec kadencji przedstawia
projekty ustaw ułatwiające życie przedsiębiorcom?
Proszę o informację dotyczącą kwestii opłacania
składek na ubezpieczenia społeczne przedsiębiorcy,
który zawiesza tylko jedną z kilku form prowadzenia
działalności gospodarczej. (Dzwonek) Jaki w tym
przypadku jest status prawny przedsiębiorcy w od-
niesieniu do ubezpieczenia społecznego w czasie za-
wieszenia tej działalności?
Czy polscy przedsiębiorcy doczekają się uregu-
lowań w ustawie o swobodzie działalności gospo-
darczej, które wprowadzą zapis o odpowiedzialno-
ści Skarbu Państwa za skutki umyślnych działań
urzędników państwowych i skarbowych? Dziękuję
bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Jan Kulas, Platforma Obywatelska.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Pracodawcy i przedsiębiorcy mówili od kilkuna-
stu miesięcy o potrzebie nowych ustaw. Jedną z nich
niedawno uchwaliliśmy – ustawę o ograniczaniu ba-
rier administracyjnych dla ludności i przedsiębior-
ców. W tej chwili jest kolejna bardzo ważna ustawa,
o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodar-
czej. Wydaje się dzisiaj, że te dwie ustawy spełniają
większość postulatów, oczekiwań ze strony przedsię-
biorców i pracodawców.
Panie ministrze, wielkie znaczenie w przypadku
tej ustawy będzie miał dzień 1 lipca, bo od tego dnia
będzie można założyć firmę przez Internet, rozpocząć
w ten sposób działalność gospodarczą,. Pierwsze py-
tanie: Czy podjęto już działania przygotowawcze,
organizacyjne – odpowiednie zabezpieczenie finanso-
we, zatrudnienie w pewnych urzędach, m.in. w urzę-
dach skarbowych – tak żeby rzeczywiście z dniem
1 lipca możliwość elektronicznego założenia firmy
stała się faktem?
I drugie pytanie – tu prosiłbym o odpowiedź
w formie pisemnej, bo jest ono szczegółowe. Jaki był
stosunek polskiego rzemiosła do tejże ustawy? Dzię-
kuję za uwagę.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
I pan poseł Wojciech Kossakowski, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Przepraszam, pan poseł Krzysztof Gadowski.
Poseł Krzysztof Gadowski:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
To bardzo ważna nowelizacja, wprowadzająca wiele
ważnych rozwiązań. Mam do pana ministra dwa py-
tania. Otóż projekt przewiduje nałożenie na urzędy
skarbowe nowych obowiązków związanych ze skła-
daniem wniosków o wpis do centralnej ewidencji.
W związku z tym urzędy skarbowe muszą zatrudnić
dodatkowych pracowników, mówi się o 400 osobach.
Ja rozumiem, że po jednym pracowniku nie wystar-
czy, więc może trzeba będzie 800. Czym podyktowa-
ne jest właściwie włączenie w ten system również
urzędów skarbowych? Przecież staramy się ograni-
czać tę administrację. Skoro wcześniej udało nam się
to wszystko sprowadzić tylko do poziomu gminy, to
po co uruchamiać dodatkową instytucję? Te wnioski
możemy ewentualnie składać elektronicznie, w związ-
ku z tym co roku obserwujemy, że spada ilość osób,
jeśli chodzi o składanie pisemnych wniosków. (Dzwo-
nek) Czym to jest podyktowane?
I drugie pytanie. W ustawie proponuje się uzupeł-
nić wniosek o wpis do ewidencji centralnej o zaświad-
czenie dotyczące podatku typu PIT oraz o zastoso-
waniu opodatkowania w formie karty podatkowej.
Jak już idziemy tak daleko, to czemu zapomnieliśmy
o VAT?
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, panie pośle.
Poseł Krzysztof Gadowski:
Czy to celowe, czy nie? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
I pan poseł Kossakowski? Nie ma posła.
W takim razie pan poseł Henryk Siedlaczek, Plat-
forma Obywatelska.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Proponowana
nowelizacja ustawy o swobodzie działalności gospo-
darczej przewiduje umożliwienie przedsiębiorcy
określenia we wniosku o wpis do ewidencji działal-
ności gospodarczej późniejszego dnia podjęcia dzia-
łalności gospodarczej niż dzień złożenia poprawne-
go wniosku. Jako że w sytuacji zawieszenia prowa-
dzenia działalności gospodarczej ustawodawca zde-
cydował się na wprowadzenie ograniczenia czaso-
wego dla trwania takiego stanu, chciałbym zapytać,
czy nie powinniśmy się zastanowić także nad okre-
śleniem terminu, w którym przedsiębiorca powinien
podjąć działalność gospodarczą po złożeniu wniosku
o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Andrzej Bętkowski, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Andrzej Bętkowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nawiązując do
omawianego projektu ustawy o zmianie ustawy
o swobodzie działalności gospodarczej oraz niektó-
rych innych ustaw, chcę odnieść się do zapisów art. 1
ust. 7 pkt 2 lit. a projektu zmieniających brzmienie
art. 25 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r.
o swobodzie działalności gospodarczej i zapytać, dla-
czego ograniczono w odniesieniu do danych podlega-
jących zgłoszeniu do centralnej ewidencji informacji
o działalności gospodarczej możliwość zgłoszenia
przez przedsiębiorcę adresu jego poczty elektronicz-
nej oraz strony internetowej, obwarowując ten fakt
nie tylko wymogiem posiadania przez przedsiębiorcę
takich danych, ale również koniecznością uprzednie-
go zgłoszenia ich we wniosku o wpis do centralnej
ewidencji, o czym mowa w art. 1 ust. 7 pkt 2 lit a
projektu. W projekcie został użyty spójnik „i”, który
zakłada kumulatywne spełnienie obu warunków,
a zatem posiadanie przez przedsiębiorcę adresu pocz-
ty elektronicznej oraz strony internetowej i wcze-
śniejsze zgłoszenie tych informacji we wniosku o wpis
do centralnej ewidencji. Dlaczego niniejszym zapisem
(Dzwonek) zubaża się omawiany rejestr teleinforma-
tyczny prowadzony przez ministra właściwego do
spraw gospodarki poprzez pozbawienie przedsiębior-
cy możliwości późniejszego zgłoszenia tych danych,
których mógłby on nie zgłosić np. w przypadku, gdy-
by strona internetowa przedsiębiorcy czy adres pocz-
ty elektronicznej zostały utworzone po złożeniu wnio-
sku o wpis do centralnej ewidencji? Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
171
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Tomasz Piotr Nowak, Platforma Oby-
watelska.
Poseł Tomasz Piotr Nowak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Bardzo dobra ustawa, ważna, szczególnie w katego-
riach zawieszenia. To była przecież tragedia w przy-
padku ludzi, którzy wcześniej, kiedy nie funkcjono-
wało zawieszenie, musieli płacić składki zdrowotne
i byli bardzo zdziwieni, gdy po jakimś czasie pojawia-
ła się informacja, ile trzeba zapłacić. Ale czy koniecz-
ne jest składanie wniosku o zawieszenie działalności
i następnie informacji o rozpoczęciu działalności
w przypadku, gdy przedsiębiorca prowadzi tylko se-
zonową działalność gospodarczą w określonych mie-
siącach roku? Dotyczy to np. właśnie prowadzących
działalność w wakacje. Obecnie ktoś taki musi poje-
chać do urzędu i zgłosić, że rozpoczyna działalność
np. 1 lipca, a następnie pojechać ponownie przed
30 sierpnia, żeby zgłosić zawieszenie działalności do
30 czerwca roku następnego. Czy zamiast zawieszenia
działalności nie można z góry zgłosić terminów jej
prowadzenia w ciągu roku i wprowadzić ich do syste-
mu? Przedsiębiorca zgłaszałby zawieszenie jedynie
wtedy, gdyby nie wznawiał w terminie działalności.
To pierwsze pytanie. I drugie: Czy ta cyfrowa platfor-
ma internetowa będzie również służyła do składania
wniosków o zawieszenie działalności i o odwieszenie
tej działalności? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Andrzej Jaworski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Andrzej Jaworski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przedsiębiorcy
wielokrotnie postulowali nowe rozwiązania, które
uprościłyby prowadzenie przez nich działalności go-
spodarczej. Te rozwiązania, wielokrotnie prezento-
wane, właściwie w tej propozycji ustawy się nie zna-
lazły. To, co najbardziej przedsiębiorców ogranicza,
to są kwestie związane z wysokimi kosztami pracy,
z ZUS, z możliwością szybkiej rejestracji czy to spół-
ki akcyjnej, czy spółki z o.o. Pytania mam dwa. Dla-
czego rząd nie poszedł w takim kierunku, żeby także
tego typu spółki były objęte szybką ścieżką rejestra-
cji, bez konieczności ubiegania się o ustalenie wszyst-
kich NIP-ów, REGON-ów, zaświadczeń itd.? I po
drugie: Czy rząd nie obawia się, że kwestie związane
z zawieszaniem działalności gospodarczej będą po
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
172 Projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Andrzej Jaworski
prostu wymuszane przez życie na takiej zasadzie, że
przedsiębiorcy nie będzie stać na zapłacenie ok. 1 tys.
zł w związku z prowadzeniem działalności gospodar-
czej? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Adam Rogacki, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Adam Rogacki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W trakcie konsultacji społecznych przedsiębiorcy
zwracali uwagę na inne potrzebne zapisy w tej usta-
wie, które mogłyby ułatwić prowadzenie działalności
gospodarczej, prowadzenie biznesu. Chciałbym tutaj
zapytać konkretnie o nadmiernie rozszerzony kata-
log wyłączeń od generalnej zasady tej ustawy doty-
czącej tego, że w tym samym czasie może być prze-
prowadzana tylko jedna kontrola. Opisane jest to
w art. 82 ustawy – pkt 2 tego artykułu wskazuje
np. na wyłączenie w sytuacji, gdy przeprowadzenie
kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnie-
niu przestępstwa lub zabezpieczenia dowodów jego
popełnienia. To powoduje, że tak naprawdę w prakty-
ce ten przepis jest martwy. Stąd moje pytanie do pana
ministra: Czy pan minister nie dostrzega konieczności
zmiany tej ustawy i czy w przypadku zgłoszenia ta-
kich propozycji przez klub parlamentarny będzie pan
mógł do tego się ustosunkować? Czy jest szansa na
zmianę tego przepisu, by również w tym zakresie uła-
twić życie przedsiębiorcom? (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Kazimierz Gwiazdowski, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Kazimierz Gwiazdowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam pytanie dotyczące nowelizowanego art. 22c ust.
4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, któ-
ry mówi, że właściwy organ odpowiada niezwłocznie,
nie później niż w terminie 14 dni roboczych, na wnio-
ski o udzielenie informacji, o których mowa w art. 22b
ust. 1 tej ustawy. Prosiłbym o wyjaśnienie, jak nale-
ży rozumieć pojęcie dni roboczych. Czy dniem robo-
czym jest także sobota?
Artykuł 57 § 4 Kodeksu postępowania admini-
stracyjnego stanowi, że jeżeli koniec terminu przy-
pada na dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni
dzień terminu uważa się najbliższy następny dzień
powszedni, a więc w rozumieniu K.p.a., jeżeli termin
kończyłby się w sobotę, to dzień ten byłby ostatnim
dniem załatwienia sprawy. Tak więc sobota byłaby
różnie definiowana w przepisach K.p.a. oraz w nowe-
lizowanej ustawie. Proszę pana ministra o wyjaśnie-
nie tej sprawy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Tadeusz Tomaszewski, Sojusz Lewicy
Demokratycznej.
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Szanowny Pa-
nie Ministrze! Nowe rozwiązania umożliwiają przed-
siębiorcom rejestrację w formie elektronicznej u mi-
nistra. A co z tymi przedsiębiorcami, którzy mają
zarejestrowaną działalność w urzędach, a będą do-
konywać zmian? Czy te zmiany zostaną wprowadzo-
ne automatycznie poprzez dokonywanie nowych wpi-
sów i jak to się będzie odbywać?
Po drugie, ten projekt ustawy był konsultowany
również z przedstawicielami samorządów. Jakie było
stanowisko samorządów, jeśli chodzi o to rozwiązanie?
Ono oczywiście odciąża samorządy, ale z drugiej stro-
ny można powiedzieć, że ze względu chociażby na
wcześniej pobierane opłaty z tytułu pełnomocnictw
może wpłynąć na obniżenie wpływów do samorządów.
Wielokrotnie na spotkaniach poselskich przedstawi-
ciele samorządów apelowali do Wysokiej Izby, aby nie
wprowadzać rozwiązań, które przerzucają koszty lub
obniżają wpływy do budżetu. (Dzwonek) Czy ta ustawa
jest neutralna, jeśli chodzi o wpływy do samorządów
terytorialnych? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Krystyna Kosin, Platforma Oby-
watelska.
(Poseł Jan Kulas: Kłosin.)
Przepraszam, Kłosin.
Poseł Krystyna Kłosin:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Chciałabym zadać jedno pytanie. Czy wprowadzany
tą ustawą system Centralnej Ewidencji i Informacji
o Działalności Gospodarczej w swojej konstrukcji
przewiduje jakiegoś rodzaju zabezpieczenia, które
chroniłyby uczciwych przedsiębiorców przed możli-
wością wprowadzenia do tego rejestru tzw. firm krza-
ków, które są zakładane tylko po to, żeby wyłudzić
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Krystyna Kłosin
towar, kontrakty, a następnie zniknąć z pola widze-
nia? Czy będą jakieś zabezpieczenia, które ograniczą
powstawanie tego rodzaju nieuczciwych firm? Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Wojciech Jasiński, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Wojciech Jasiński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jeśli centralna
ewidencja ma zacząć funkcjonować od 1 lipca, to na
dobrą sprawę już powinna być gotowa, bo wiadomo,
że dopasowanie, żeby zaczęła funkcjonować w syste-
mie, jest rzeczą ważną. Chciałbym zadać panu mini-
strowi pytanie na temat tej gotowości, bo to jest istot-
ne. Oczywiście, że każde ułatwienie przedsiębiorcom
prowadzenia czy rejestracji działalności gospodarczej
jest potrzebne i trzeba to robić bez żadnej zwłoki. Chciał-
bym, żeby pan minister ewentualnie przybliżył opi-
nie samorządów, bo na podstawie pytania pana po-
sła, już nie pamiętam, którego, z Platformy można
sądzić, że stanowisko związku rzemiosła jest pozy-
tywne, inaczej nie byłoby pewnie pytania. Ale rzecz
także w tych troszkę większych przedsiębiorcach, bo
trzeba pomagać małym, trzeba pomagać dużym,
wszystkim trzeba pomagać. Byłbym ciekaw tego typu
opinii, a także, jak poprzednik, opinii samorządu te-
rytorialnego. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Mieczysław Golba, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Mieczysław Golba:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W proponowanym projekcie ustawy o zmianie ustawy
o swobodzie działalności gospodarczej oraz niektó-
rych innych ustaw, druk nr 3938, nie uwzględniono
zasady materialnej odpowiedzialności Skarbu Pań-
stwa za skutki bezpośrednie i utracone korzyści
przedsiębiorcy poniesione w wyniku wadliwych dzia-
łań urzędników państwowych, pomimo wyraźnych
postulatów przedsiębiorców. Obecna nowelizacja nie
obejmuje także koniecznego ograniczenia kontroli
i w dalszym ciągu pozostaje nadmiernie rozszerzony
katalog wyłączeń od zasady tylko jednej kontroli
173
w tym samym czasie, co opisano w art. 82 ustawy
o swobodzie działalności gospodarczej. Wobec powyż-
szego mam pytanie do pana ministra. Kiedy wyżej
wymienione postulaty pojawią się w projekcie usta-
wy? Czy te postulaty przedsiębiorców zostaną zauwa-
żone w resorcie, którym pan kieruje? Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu
w Ministerstwie Gospodarki pana Dariusza Bogdana.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Dariusz Bogdan:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Bardzo
dziękuję za wszystkie pytania. Absolutnie widać, że
państwo zagłębili się w ustawę i odpowiadając na
pytania, będę starał się sięgnąć do samej istoty.
Nikt nie ma wątpliwości co do jednej kwestii, że
usprawnienie zakładania działalności gospodarczej
jest rzeczą absolutnie istotną. Ale mało kto zadaje
pytanie, czy na przykład jest to bezpieczne, jak zapy-
tała pani poseł.
Może od początku. Pan poseł Błądek zapytał, dla-
czego rząd proponuje tę ustawę na koniec kadencji.
Chciałbym przypomnieć, po pierwsze, że jeśli chodzi
o ustawę o swobodzie działalności gospodarczej, o tym
mówił pan poseł Szejnfeld, zmianę zaproponowali-
śmy w roku 2008. Od 1 lipca 2011 r. wchodzi central-
na ewidencja działalności gospodarczej. Przez ostat-
nie dwa lata dostrzegliśmy niedoskonałości funkcjo-
nowania systemu i elementy, które mogłyby poprawić
funkcjonowanie tego systemu, stąd ta propozycja.
Ona nie ma charakteru, broń Boże, czysto politycz-
nego. To jest odpowiedź na to pytanie.
Pan poseł Jasiński i pan poseł Kulas zapytali, czy
podjęto już działania, i jakie, aby 1 lipca mogła ru-
szyć centralna ewidencja.
Szanowni Państwo! Wysoka Izbo! Gdybyśmy nie
podjęli tych działań znacznie wcześniej, nie byłoby
możliwe uruchomienie od 1 lipca centralnej ewidencji
działalności gospodarczej. Chciałbym powiedzieć, że
ten system, który proponujemy, to jest zmiana ustro-
jowa. Nikt z państwa nie będzie w stanie wskazać
dwóch rejestrów funkcjonujących w ramach państwa,
które ze sobą współpracują. Tutaj mamy współpracę
on-line pomiędzy Ministerstwem Finansów i reje-
strem NIP-ów, Ministerstwem Spraw Wewnętrznych
i Administracji i rejestrem PESEL; jest to proces
nadawania numeru REGON przez Główny Urząd
Statystyczny, dodatkowe formy opodatkowania w przy-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
174 Projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Gospodarki Dariusz Bogdan
padku urzędu skarbowego czy też zgłoszenie do skła-
dek w KRUS i ZUS. Co więcej, co jest pewną nowo-
ścią, wnioski składane w ramach zakładania działal-
ności gospodarczej będą weryfikowane przez Krajowy
Rejestr Karny, czy osoba, która chce założyć działal-
ność gospodarczą, nie ma zakazu prowadzenia dzia-
łalności gospodarczej w całym zakresie bądź też w czę-
ści. W związku z tym ten system ma charakter bar-
dzo kompleksowy.
Minister gospodarki już wiele miesięcy temu na
swoich stronach internetowych umieścił system in-
formatyczny dla urzędów gmin, który służy do tego,
aby przepisywać dane z rejestrów, które znajdują się
we wszystkich gminach w Polsce, do rejestru o cha-
rakterze centralnym. Będziemy prowadzili akcję in-
formacyjną, dlatego że z tego procesu mamy dosyć
istotne spostrzeżenia. Rejestracja ma charakter czy-
sto papierowy. Istnieją takie przypadki, że ta sama
osoba ma dwa razy założoną działalność gospodar-
czą, przy czym różni się to tylko i wyłącznie prowa-
dzeniem tej działalności, czyli samym PKD. Wpro-
wadzenie informatyki, czyli przetwarzania informa-
tycznego, prostuje te wszystkie przypadki. I to jest
jeden z głównych problemów, o którym będziemy sta-
rali się rozmawiać z samorządami po to, aby w tych
przypadkach, zanim zostaną wciągnięte do central-
nej ewidencji działalności gospodarczej, mogło to
zostać na drodze administracyjnej wyprostowane
i doprowadzone do porządku. Z tym też związane
było następne pytanie, czy ten system będzie umoż-
liwiał również zawieszenie, czy też likwidację dzia-
łalności gospodarczej. Oczywiście, tak. Trzeba jed-
nak powiedzieć o tym, że mamy pół roku przejścio-
wego, to jest od 1 lipca do 31 grudnia, kiedy to
wszystkie gminy są zobowiązane do tego, aby prze-
kazać nam te rejestry. Dopóki nie przekażą nam –
czyli ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
– rejestru, który jest prowadzony w gminie, do tego
momentu są organem prowadzącym w zakresie dzia-
łalności gospodarczej. Jeżeli więc ktoś zechce założyć
działalność gospodarczą po raz pierwszy, będzie mógł
zrobić to przez Internet. Natomiast jeżeli ktoś zechce
zamknąć działalność gospodarczą, zmienić tę działal-
ność gospodarczą, jeżeli chodzi o rodzaj, będzie musiał
udać się do gminy, która jeszcze ten rejestr prowadzi.
Gmina przestaje być organem prowadzącym rejestr
w dniu, w którym przekaże go do Ministerstwa Go-
spodarki. Mam nadzieję, że to jest zrozumiałe, bo to
jest proces o charakterze czysto logicznym.
Na koniec powiem, że przygotowujemy się do tego,
jesteśmy już na ostatniej prostej, przygotowuje się do
tego minister finansów, tworząc centralny rejestr
wszystkich numerów NIP. Mówiłem również w swo-
im wystąpieniu o nowelizacji ustawy o NIP, która
najprawdopodobniej będzie przyjęta na najbliższej
Radzie Ministrów, dotyczącej automatycznego pod-
chodzenia do numeru NIP, nie tak jak to jest teraz,
co jest w mojej ocenie, w ocenie Ministerstwa Gospo-
darki i w ocenie Ministerstwa Finansów istotną ba-
rierą, że numer NIP nadawany jest na drodze admi-
nistracyjnej, a to jest przecież czynność czysto tech-
niczna. Tak więc to się oczywiście zmieni. Ten cen-
tralny rejestr umożliwi to, że ten NIP będzie, po
pierwsze, weryfikowany on-line, po drugie, jeżeli ktoś
nie ma numeru NIP, będzie on nadawany on-line.
Pan poseł Gadowski zapytał, po co dopisujemy
urzędy skarbowe. Sytuacja wygląda następująco.
System będzie absolutnie jeden. Mówiłem o tym, że
od 1 stycznia następnego roku będzie istniała także
instytucja pełnomocnictwa, w związku z tym w imie-
niu obywatela ktoś będzie mógł również potencjalnie
założyć działalność gospodarczą. Chcielibyśmy do-
prowadzić do tego, aby ten system był możliwie naj-
bardziej dostępny. Co to oznacza? Jeżeli ktoś lubi
korzystać z Internetu, jeżeli ktoś uważa, że Internet
jest doskonałym rozwiązaniem, będzie mógł zrobić
to w Internecie. Jeżeli najbliżej ma do urzędu gminy,
będzie mógł pójść do urzędu gminy i w tym samym
– uwaga – nie w jakimś innym, tylko dokładnie w tym
samym systemie urzędnik gminy zarejestruje dzia-
łalność w imieniu tego przyszłego przedsiębiorcy,
który złożył wniosek. Identyczna sytuacja ma miejsce
w przypadku urzędu skarbowego. Chcielibyśmy, aby
ten proces był możliwie najszerzej dostępny. Czy z tego
powodu będą musieli być przyjęci dodatkowi urzęd-
nicy? Powiem uczciwie jako informatyk, że sądzę, że
nie. Myślę, że będzie wprost przeciwnie. Proszę zwró-
cić uwagę, że w 2008 r., kiedy wprowadzono koncep-
cję tzw. okienka, one-stop shop, czyli możliwość zło-
żenia w jednym miejscu dokumentów po to, aby za-
łożyć działalność gospodarczą, wtedy nałożono obo-
wiązek, odebrano również samorządom wynagrodze-
nie z tego tytułu. Teraz niczego nie odbieramy i ni-
czego nie nakładamy, staramy się tylko i wyłącznie
o jedno, o to, aby, po pierwsze, usługa była powszech-
na, a po drugie, żeby ten urzędnik w urzędzie gminy
czy też w urzędzie skarbowym miał odpowiednie na-
rzędzia, żeby nie musiał stemplować, kserować, na-
klejać znaczków, wysyłać do innych urzędów, tylko
żeby mógł zrobić to drogą elektroniczną.
Było też pytanie – zadane również przez pana po-
sła Gadowskiego – dotyczące podatku VAT. Podatni-
kiem podatku VAT dana osoba staje się nie w chwili,
kiedy zakłada działalność gospodarczą, tylko wtedy,
kiedy przekroczy określoną wartość, w tym przypad-
ku 40 tys. zł przychodu. Tak więc nie w chwili zało-
żenia działalności gospodarczej. To jest odpowiedź
na to pytanie.
Pan poseł Bętkowski zadał pytanie, dlaczego na-
kładamy obowiązek podawania numeru, adresu e-mail
albo adresu strony internetowej. Chcę powiedzieć, że,
broń Boże, nie ma takiej intencji, nikt nie nakłada
na nikogo takiego obowiązku. W Polsce nie ma i nie
będzie takiego obowiązku – a przynajmniej nic nie
wiem na ten temat, aby ktokolwiek to planował – do-
tyczącego podawania takiego numeru ani zakładania
wcześniej, jeżeli takiego adresu e-mail się nie posia-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Gospodarki Dariusz Bogdan
da. Jeżeli posiada się, można go podać, ale nie jest to
konieczne. To jest tylko i wyłącznie po to, żeby spra-
wić, aby ta ścieżka komunikacji była łatwiejsza. Jesz-
cze raz jednak powiem, że nie ma żadnego obowiązku
w tym zakresie.
Pan poseł Jaworski zadał pytanie dotyczące…
(Głos z sali: A działalność gospodarcza, a spółki?)
...prowadzenia działalności gospodarczej przez
osoby fizyczne, że rząd nad tym się pochylił, a nie
pochylił się nad osobami prawnymi, czyli zakłada-
niem spółek z ograniczoną odpowiedzialnością i spół-
ek cywilnych. Nic takiego nie ma miejsca. Rząd rów-
nież się tym zajmuje, za chwilę będziecie państwo
mieli tzw. projekt S24 dotyczący zakładania tego ro-
dzaju działalności przez Internet w 24 godziny w przy-
padku prowadzenia działalności gospodarczej tego
rodzaju.
Następne pytanie. A co z tymi przedsiębiorcami,
którzy są już zarejestrowani w gminie, co z nimi?
Jeszcze raz powtórzę. Mamy pół roku przejściowego.
Każdy, kto jest zarejestrowany w gminie i chciałby
cokolwiek zmienić, jeżeli chodzi o własne prowadze-
nie działalności gospodarczej, może to tam zrobić,
może pójść, złożyć wniosek, dopisać PKD, czyli roz-
szerzyć działalność gospodarczą, zawiesić działal-
ność. W tych przepisach nic się nie zmienia, do pew-
nego momentu, kiedy to rejestr z gminy zostanie
przekazany do centralnej ewidencji, czyli do Mini-
sterstwa Gospodarki.
Czy ten projekt ustawy był konsultowany z samo-
rządami? Odpowiedź jest następująca. Absolutnie
tak, ma pozytywną opinię samorządów.
Pani posłanka Kłosin zadała pytanie dotyczące
bezpieczeństwa. To jest dosyć istotna sprawa w takiej
debacie publicznej. Wraz z tym, że zastępujemy moż-
liwość spotkania dwóch stron, czyli urzędnika w okien-
ku i obywatela, który jest w stanie wylegitymować
się na przykład dowodem osobistym, zmienia się pew-
na mentalność, bo tę formułę zastępujemy formułą
zero okienka, ekranem komputera. Tutaj nie ma żad-
nego zderzenia. Rząd zaproponował, w mojej ocenie,
bezpieczne metody autoryzacji. Te metody autoryza-
cji, czy to w przypadku obywatela, który zakłada
działalność gospodarczą, czy też urzędnika, który
w jego imieniu, dla niego zakłada działalność gospo-
darczą, są możliwe tylko w następujących przypad-
kach. Po pierwsze, kiedy autoryzacja polega na za-
stosowaniu bezpiecznego podpisu elektronicznego
lub też podpisu kwalifikowanego – teraz Wysoka Izba
proceduje nad zmianą ustawy o podpisach elektro-
nicznych – to w sposób absolutnie jednoznaczny iden-
tyfikuje tego, kto zakłada działalność gospodarczą.
To jest pierwszy element. Drugą taką możliwością,
która będzie możliwa za chwilę, od 15 kwietnia, na
pewno jeszcze w kwietniu, jest opracowany przez mi-
nistra spraw wewnętrznych i administracji tzw. za-
ufany profil, który będzie rozdawany, jeżeli ktoś się
175
zgłosi, darmowo. W tym przypadku również będzie
możliwość jednoznacznej autoryzacji w odniesieniu
do osoby, która dokonuje tej transakcji.
Trzecią możliwością jest podpis osobisty, który od
pierwszego lipca będzie umieszczany w dowodach
osobistych. To są właśnie te metody uwierzytelnie-
nia, które w sposób niezaprzeczalny i jednoznaczny
stwierdzą, że osoba, która dokonuje rejestru, jest do-
kładnie tą osoba, za którą się podaje, bądź też jest
osobą, która została uprawniona do tego, aby w imie-
niu na przykład – uwaga tutaj – burmistrza, wójta
czy też naczelnika urzędu skarbowego dokonywała
rejestracji w imieniu tych przyszłych przedsiębior-
ców, którzy się zgłoszą.
Kiedy mówimy o bezpieczeństwie, to zawsze mó-
wimy o kimś, nigdy nie mówimy o sobie, a tutaj, w tej
sytuacji – dziękuję jeszcze raz, pani poseł, za to py-
tanie – istnieje takie teoretyczne zagrożenie, w przy-
padku gdy ktoś działałby w sposób nieodpowiedzial-
ny albo ta metoda uwierzytelnienia nie byłaby na
odpowiednio wysokim poziomie, przynajmniej teore-
tycznie można by np. założyć działalność gospodar-
czą wirtualną, posługując się skradzionym dowodem
osobistym, i potem na tę działalność gospodarczą na
przykład zaciągnąć kredyt albo wziąć samochód
w leasing czy jakieś wysokie raty. Teoretycznie jest
to możliwe, w praktyce natomiast staramy się to zmi-
nimalizować bądź też w ogóle wykluczyć poprzez
silne metody autoryzacji na samym początku. Jeżeli
ktokolwiek wprowadza usługi elektronicznie, powi-
nien zdawać sobie z tego sprawę, że dzisiaj przestęp-
stwa w Internecie są dość powszechne. I ten brak
styku pomiędzy kimś, kto jest petentem, i tym, kto
jest urzędnikiem, bądź też pomiędzy sprzedawcą
i kupującym stanowi pewne zagrożenie. Niemniej
jednak trzeba zwrócić uwagę na nasz Internet. Są
metody, które w sposób skuteczny chronią zarówno
tego, kto kupuje, jak i tego, kto sprzedaje. Mam na-
dzieję, że zaproponowane przez nas metody w odnie-
sieniu do tego, kto stara się założyć działalność go-
spodarczą, jak i tego, kto zakłada działalność gospo-
darczą, będą metodami sprawnymi.
Szanowni państwo, bardzo przepraszam, jeżeli
nie odpowiedziałem na wszystkie pytania. Nie zdą-
żyłem, po ludzku, nie zdążyłem zanotować pytań ani
odpowiedzi. Moi koledzy zanotowali pytania, na któ-
re odpowiemy na piśmie. Serdecznie dziękuję za uwa-
gę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Zamykam dyskusję*).
W dyskusji zgłoszono wniosek o skierowanie tego
projektu ustawy wyłącznie do Komisji Gospodarki.
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w za-
łączniku nr 1.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
176 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
Do głosowania nad wnioskiem przystąpimy w blo-
ku głosowań.
Komisja Kultury i Środków Przekazu przedłoży-
ła sprawozdanie o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz
niektórych innych ustaw.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 3994.
W związku z tym, na podstawie art. 95f regula-
minu Sejmu, marszałek Sejmu podjął decyzję o uzu-
pełnieniu porządku dziennego o punkt obejmujący
rozpatrzenie tego sprawozdania.
Proponuję, aby w tym przypadku Sejm wysłuchał
3-minutowych oświadczeń w imieniu klubów i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Proszę państwa, 3 minuty przerwy.
Czekamy na posła sprawozdawcę, przepraszam
bardzo. Ale proszę się nie rozchodzić, panie pośle. Już
idzie pani poseł.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 13 min 42
do godz. 13 min 45)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Wznawiam obrady.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 12.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Kultury i Środków Przekazu o stanowisku Se-
natu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ra-
diofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw
(druki nr 3988 i 3994).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią posłankę Iwonę Śledzińską-Katarasińską.
Proszę bardzo, pani przewodnicząca.
Poseł Sprawozdawca
Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Pa-
nie Ministrze! Komisja Kultury i Środków Przekazu
rozpatrywała poprawki Senatu do ustawy o zmianie
ustawy o radiofonii i telewizji na jednym posiedzeniu,
które trwało, można powiedzieć, dwa dni – zarówno
wczoraj, jak i dzisiaj, kiedy to posiedzenie się zakoń-
czyło – jako że była to dość skomplikowana sytuacja.
Senat zaproponował de facto wykreślenie z tekstu
ustawy mniej więcej 1/3, a może 1/4 regulacji, które
odnosiły się do europejskiej dyrektywy audiowizual-
nej. Wymagało to rzeczywiście pewnego namysłu
i zastanowienia się, czy jest to słuszne działanie czy
nie. Otóż czuję się w obowiązku jako sprawozdawca
komisji i osoba, która tutaj, w Sejmie, kierowała pra-
cami nad tą ustawą, zapewnić Wysoką Izbę, że nic
złego Wysoka Izba, uchwalając tę ustawę w kształcie,
jaki powędrował do Senatu, nie uczyniła. Nieprawdą
jest, że w ustawie tej był zamiar cenzurowania Inter-
netu. Nieprawdą jest, że mogli się czuć zaniepokojeni
internauci. Nieprawdą jest, że ustawa mogła dotyczyć
stron internetowych, blogów i serwisów społeczno-
ściowych. To wszystko jest nieprawda. Była to pro-
pozycja, zresztą rządowa, która miała ujednolicić na
podstawowym poziomie reguły gry przedsiębiorców,
którzy zajmują się nadawaniem programów telewi-
zyjnych. Tyle tylko, że kiedyś to nadawanie odbywa-
ło się w sposób – powiedzmy to – tradycyjny, wyłącz-
nie za pośrednictwem nadajników i oglądaliśmy te
programy w telewizorach. W tej chwili wraz z rozwo-
jem techniki mamy inne formy odbioru tego typu
programów. Można oglądać program telewizyjny
w telefonie komórkowym, w Internecie. Pojawiła się
w przestrzeni publicznej nowa forma usługi, która
polega na tym, iż w dowolnym momencie możemy
sobie indywidualnie ściągać przez Internet, jeśli moż-
na tak to nazwać, określony program czy audycję.
Tylko tego dotyczyła ta dyrektywa. Niemniej, być
może nie do końca umieliśmy tę prawdę przekazać,
trzeba to przyznać. W sumie pojawiły się ogromne
niepokoje, zarzuty, że ustawa jest próbą cenzurowa-
nia Internetu, wkraczania w działalność setek tysię-
cy, jeśli nie milionów internautów. Te zastrzeżenia
zaczęły pojawiać się ze zdwojoną siłą tuż przed posie-
dzeniem Senatu, stąd Senat zdecydował się na dość
drastyczny krok i na tym etapie pracy po prostu usu-
nął z ustawy wszystkie zapisy, które dotyczyły audio-
wizualnych usług na żądanie, tej trzeciej kategorii,
o której mówiłam. Po pierwsze, czuję się w obowiąz-
ku zapewnić Wysoką Izbę, że nie było tu żadnej ra-
dosnej twórczości, a po drugie, w tej chwili jako spra-
wozdawca komisji chciałabym rekomendować przy-
jęcie tego punktu widzenia Senatu. Widocznie po-
trzeba więcej czasu i być może lepszych argumentów,
by przekonać użytkowników Internetu, że nie był to
żaden zamach na ich wolność. Jeśli był zamach na
cokolwiek, to na przedsiębiorców, którzy mają zamiar
czy chcieliby, działać na rynku telewizyjnym, obcho-
dząc prawo. Taka jest prawda, ale potrzeba czasu, by
dotrzeć z tą prawdą do ludzi.
I tak oto z 24 poprawek, jakie wniósł Senat,
wszystkie te, które odnoszą się do tej kwestii, czyli
audiowizualnych usług na żądanie, komisja proponu-
je przyjąć, natomiast nie podziela poglądu Senatu
w 4 czy nawet 5 przypadkach, aby dokonać jeszcze
innych, niewielkich, ale mimo wszystko zmian. Re-
komenduję Wysokiej Izbie przyjęcie ostatecznego
rozstrzygnięcia w sprawie tej ustawy zgodnie ze spra-
wozdaniem Komisji Kultury i Środków Przekazu.
Powiem jeszcze słowo o nieprzyjętych popraw-
kach. Była wśród taka, która miała rozszerzyć w nie-
skończoność czas nadawania tzw. ogłoszeń między
audycjami, które się nie wliczają do czasu reklamo-
wego. O to zabiegali nadawcy telewizyjni, mówiąc, że
to jest autoreklama, autopromocja i że widz powinien
mieć możliwość uzyskania tego typu informacji. To
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji
Poseł Sprawozdawca
Iwona Śledzińska-Katarasińska
prawda, z doświadczenia wszyscy, jak siedzimy w tej
Izbie, wiemy, że 2 minuty na autopromocję, a taki
limit czasu określił Sejm, przynajmniej raz na godzi-
nę, pomiędzy programami to jest to, czego świat i Ko-
rona nie widziały. Można byłoby sobie życzyć, aby np.
nadawca publiczny wykorzystywał te 2 minuty, pro-
mując teatr telewizji czy równie inne wartościowe
pozycje. Dziękuję bardzo za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję, pani poseł.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Proszę o zabranie głosu panią posłankę Urszulę
Augustyn, Platforma Obywatelska.
Poseł Urszula Augustyn:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie Posłan-
ki! Panowie Posłowie! Tylko jednym zdaniem chcę
nawiązać do wypowiedzi mojej poprzedniczki i powie-
dzieć, że nie planowaliśmy na nikogo żadnych zama-
chów, naprawdę.
Szanowni Państwo! To prawda, że implementacja
przepisów dyrektywy unijnej jest naprawdę bardzo
trudna i pracowaliśmy nad nią ogromnie intensyw-
nie, poświęcając na to dużo naszej energii i czasu.
Bardzo się staraliśmy, mogę zresztą powiedzieć z czy-
stym sumieniem, że chodzi o wszystkie kluby, które
nad tym pracowały, bo zgoda w tej materii była
znaczna, żeby przepisy były sformułowane jak naj-
bardziej precyzyjnie i jak najbardziej zrozumiale dla
odbiorców. Niestety chyba tak się nie stało, być może
trudność materii spowodowała pewnego rodzaju nie-
zrozumienie.
Absolutnie zgadzam się ze zdaniem, że materiał
wypracowany przez komisję i przegłosowany w Wy-
sokiej Izbie był absolutnie bardzo dobry. Jeżeli Senat
uznał inaczej, a uzasadnieniu Senatu czytamy na
przykład, że w toku prac nad przedmiotową ustawa
pojawiły się wątpliwości i obawy dotyczące tego, że
jej przepisami mogą zostać objęci wszyscy usługo-
dawcy, a zwłaszcza osoby, które funkcjonują w Inter-
necie zarówno prywatnie, jak i w związku z prowa-
dzoną działalnością gospodarczą, to chcę powiedzieć,
że właśnie jest to wątpliwość nieuzasadniona. Mimo
to przychyliliśmy się do zdania Senatu, że jeszcze raz
należy się pochylić nad tą materią, a więc przepisy
dyrektywy unijnej, które dotyczą spraw związanych
z usługami audiowizualnymi na żądanie, należy raz
jeszcze poddać dyskusji publicznej, być może prze-
177
analizować po to, żeby w jakiejś nowelizacji ująć je
na tyle precyzyjnie, żeby nikt się nie obawiał, że jest
to jakikolwiek zamach na wolność słowa, bo takiego
nie ma. Chcemy jedynie stworzyć prawo, które będzie
obowiązywało wszystkich i które dla wszystkich bę-
dzie sprawiedliwe, a jednocześnie będzie dawało gwa-
rancję ochrony małoletnich przed szkodliwymi tre-
ściami i zabezpieczenia przed przemocą itd.
Klub Parlamentarny Platforma Obywatelska ab-
solutnie zgadza się z ustaleniami, które zapadły dzi-
siaj podczas prac Komisji Kultury i Środków Przeka-
zu. W związku z tym będziemy głosowali zgodnie
z rekomendacją wypracowaną przez komisję i takie
stanowisko państwu przedstawiam. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję, pani poseł.
Pani posłanka Elżbieta Kruk, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Elżbieta Kruk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Ustawa o radiofonii i telewizji nie ma szczęścia do
nowelizacji i z przedłożeniem rządowym mającym na
celu implementację dyrektywy o audiowizualnych
usługach medialnych nie jest inaczej. W swoim wy-
stąpieniu sejmowym, kiedy omawialiśmy tę ustawę,
mówiłam, że tryb pracy nad pilnym projektem rzą-
dowym nie pozwolił dojść do pewności, że wszystkie
zapisy właściwie posłużą rynkowi medialnemu i by-
łam przekonana, że trzeba będzie przy następnej
nowelizacji do nich wrócić.
Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Nie spodziewałam
się, że czeka nas bardzo szybki powrót, ponieważ
musimy wrócić do tej nowelizacji. Tak jak mówiła już
pani poseł sprawozdawca, w efekcie przyjęcia popra-
wek Senatu dotyczących usług medialnych na żąda-
nie będzie konieczna kolejna próba dostosowania
prawa polskiego do prawa europejskiego. Poprzemy
poprawki w tym zakresie, choć uważamy, że nie
wszystkie były groźne dla działalności w Internecie,
jednak w tej sytuacji nie widzimy innego wyjścia.
Można ten projekt uczynić niespójnym, ale skoro tak,
to lepiej podjąć to wyzwanie na nowo.
Moje zdziwienie, choć nie tylko moje, wzbudziła
publiczna debata nad tym projektem, która ze wzmo-
żoną siłą wybuchła po tym, jak projekt z Sejmu prze-
kazano do Senatu. Moje zdumienie szczególnie wzbu-
dziło to, że w debacie wziął udział premier rządu pan
Donald Tusk. Wszak wystąpił w sprawie własnej
ustawy, którą przysłał do Sejmu, i to jako pilny pro-
jekt, z prośbą przekazaną nam przez pana ministra,
abyśmy za dużo nad tą ustawą nie kombinowali, że
tak powiem, bo projekt jest świetny. Kiedy zdenerwo-
wał się pan premier? Kiedy w Sejmie doszło do libe-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
178 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji
Poseł Elżbieta Kruk
ralizacji zapisów regulujących kwestię Internetu
w stosunku do tego, co przysłał rząd – bo rzeczywi-
ście w rządowym projekcie było sporo zapisów groź-
nych dla Internetu – kiedy Sejm nie przyjął propozy-
cji rządu odnośnie do liberalizacji zapisów dotyczą-
cych reklamy w telewizjach komercyjnych, co uzna-
liśmy za nasz podstawowy obowiązek – obronę widza,
a nie interesu nadawców komercyjnych.
Pytanie jest więc o to, co tak naprawdę zdenerwo-
wało pana premiera? (Dzwonek) Czy to, że rzeczywi-
ście nie będzie cenzury w Internecie, czy może to, że
nie przyjęliśmy liberalizacji zapisów dotyczących re-
klamy? Myślę, że odpowiedzią na tę debatę jest wła-
śnie jedna z poprawek Senatu, poprawka 11., wpro-
wadzająca...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć.
Poseł Elżbieta Kruk:
Ostatnie zdanie kończące myśl, panie marszałku.
…sprytny zapis, który tak naprawdę doprowadził-
by do znacznego poluzowania w tym zakresie. Dlate-
go tej poprawki nie poprzemy i mamy apel do pana
ministra – naprawdę bardzo szybko prosimy o kolej-
ną nowelizację ustawy o radiofonii i telewizji. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Tomasz Kamiński, Sojusz Lewicy De-
mokratycznej.
Poseł Tomasz Kamiński:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! W imieniu Klubu Poselskiego Sojusz Lewicy
Demokratycznej mam zaszczyt przedstawić stanowi-
sko odnośnie do sprawozdania Komisji Kultury i Środ-
ków Przekazu o stanowisku Senatu w sprawie oma-
wianej ustawy. Na początku chcę zaznaczyć, że So-
jusz Lewicy Demokratycznej będzie głosował, tak jak
i na posiedzeniu komisji, zgodnie ze stanowiskiem
komisji.
Zgodzę się – wczoraj nie zgadzałem się z panią po-
seł Kruk – tak, to premier nakazał Senatowi w pil-
nym tempie zmienić to, co komisja i podkomisja, w któ-
rych pracowaliśmy, w ciągu kilku godzin wypraco-
wały. Sama pani poseł sprawozdawca mówiła, że było
zbyt mało czasu na to, żeby to wytłumaczyć. Ale
przepraszam, panie ministrze, rząd od 2007 r. miał
czas na to, aby rozpocząć debatę publiczną i wytłu-
maczyć internautom, przedstawicielom portali inter-
netowych, na czym polega ta implementacja. W 2009 r.
minął czas implementacji tej dyrektywy, w 2011 r.
rząd sobie przypomniał, że ma taki obowiązek, bo
grożą sankcje, komisja miała na to niespełna trzy
tygodnie, a więc nie udało się tego wytłumaczyć. Tak,
pani poseł, 1/3 czy 1/4, jak pani powiedziała, regula-
cji Senat wykreślił. Dlaczego? Ponieważ źle był przy-
gotowany projekt rządowy sygnowany przez premie-
ra Donalda Tuska.
Podczas obrad komisji co rusz padały zapewnie-
nia, że bardzo szybko zostanie przedstawiony nam
projekt ustawy czyszczącej, bo przedstawiciele mini-
sterstwa stwierdzili, że ta implementacja wprowadza
bałagan. A więc nie będę zapisywał się do pytań, tyl-
ko jeszcze raz z tej mównicy zapytam: Kiedy będzie
ustawa czyszcząca, kiedy będziemy mogli meryto-
rycznie popracować nad nią bez tego bicza czasowe-
go, podyskutować nad nią, tak aby nie wprowadzała
bałaganu? Wszyscy, którzy pracowali w podkomisji,
byli bombardowani telefonami od przedstawicielek
i przedstawicieli większych portali internetowych
z pytaniem, dlaczego tak zagłosowaliście. A premier
Donald Tusk na konferencji powiedział, że Senat to
zmieni.
Stąd Sojusz Lewicy Demokratycznej poprze po-
prawki, tak jak popieraliśmy je na posiedzeniu komi-
sji. Mam natomiast nadzieję, że do końca tej kadencji
nie będzie regułą rządu to, iż, tak jak w przypadku
OFE, jak w przypadku ustawy hazardowej, jak teraz,
w przypadku implementacji tej dyrektywy, wszystko
robimy, dociskając kolanem, pisząc na kolanie i na
siłę, na szybko, bez dyskusji. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Tadeusz Sławecki, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Tadeusz Sławecki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Ja, tak jak i moi poprzednicy, chciałbym wyrazić
pewne zdziwienie, bo tak dobrej atmosfery, w jakiej
toczyła się praca nad tą ustawą, od dawna w Komisji
Kultury i Środków Przekazu nie było. Ta ustawa jest
konsensusem. Te zapisy wypracowaliśmy w dobrej
wierze, implementując dyrektywę, ale jednocześnie
dostosowując ją do polskich realiów, do polskiego pra-
wa. I za panią przewodniczącą powtórzę: nie było
celem wprowadzanie jakiejkolwiek cenzury czy dys-
kryminowanie, czy faworyzowanie kogokolwiek.
Oczywiście nie będę mówił tak ostro, jak mój
przedmówca, ale nie wiem, czy panu premierowi do-
radzali PR-owcy czy doradcy, w tym od pana mini-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji
Poseł Tadeusz Sławecki
stra Zdrojewskiego. Ktoś chyba panu premierowi nie
do końca powiedział pełną prawdę. Zgadza się, że w cza-
sie prac nad tą ustawą wpływały do nas, do skrzynek
mailowych komisji dziesiątki najprzeróżniejszych
pism od różnych grup interesu. Każdy z nas je otrzy-
mywał i nawet jeszcze w tej chwili otrzymuje. Ale
skoro wszystkie kluby opowiadały się za konsensu-
sem, to myślę, że ta zbiorowa mądrość powinna być
w jakiś sposób uszanowana.
Jednak Senat, korzystając ze swoich praw, wpro-
wadził pewne zamieszanie do tej ustawy. Zapisałem
określenie jednego z prawników, jakie padło na dzi-
siejszym posiedzeniu komisji, który powiedział, że
w tych poprawkach jest co najmniej brak elegancji
legislacyjnej. To bardzo ładne określenie – brak ele-
gancji legislacyjnej. Raz się mówi usługa medialna,
raz nadawca i w ten sposób wyszedł troszkę groch
z kapustą. Oczywiście dla mnie niezrozumiałe jest
to, że Wysoka Izba, wprowadzając poprawkę 11.,
chciała otworzyć kuchennym wejściem drogę do
wprowadzenia niekontrolowanej ilości autoreklamy.
Myślę, że nie o to nam chodziło, a przede wszystkim
widzom, którzy, gdy zapytamy każdego z nich, mó-
wią, iż tych reklam jest już za dużo. Również Senat
pokusił się o jakieś szczegółowe zapisy dotyczące ligi
mistrzów, ligi europejskiej, nie wiem, czy akurat
w przypadku tej ustawy musiało się to w niej znaleźć.
Kończąc, chciałbym poinformować, że klub Pol-
skiego Stronnictwa Ludowego będzie głosował tak,
jak proponuje w swoim sprawozdaniu Komisja Kul-
tury i Środków Przekazu. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Jan Ołdakowski, Polska jest Najważ-
niejsza.
Poseł Jan Ołdakowski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imie-
niu Klubu Parlamentarnego Polska jest Najważniej-
sza zaprezentuję stanowisko odnośnie do sprawozda-
nia komisji kultury w sprawie nowelizacji ustawy
o radiofonii i telewizji.
Mając wybór, ochrona wolności słowa, ochrona
wolności Internetu czy wprowadzenie dyrektywy
w wersji rygorystycznej, wybieramy wolność Inter-
netu i dlatego będziemy głosować za poprawkami
Senatu zgodnie z ustaleniami komisji kultury, z jed-
nym wyjątkiem. W moim rozumieniu poprawka 11.
w sposób nieuprawniony ingeruje w istniejący rynek
audiowizualny i dlatego klub Polska jest Najważniej-
sza zagłosuje przeciwko tej poprawce, odwrotnie niż
rekomenduje to komisja. Dziękuję bardzo.
179
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Przechodzimy do pytań.
Jest czterech pytających.
Czy są jeszcze chętni?
Nie ma.
Zamykam listę.
Ustalam czas na zadanie pytania na 1 minutę.
Pan poseł Kazimierz Smoliński, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Kazimierz Smoliński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Kwestia mediów i wolności w mediach jest bardzo
drażliwa i bardzo ważna. Tego typu działania, jakie
zafundował nam rząd łącznie z Senatem, są moim
zdaniem niebezpieczne. Dlaczego te ograniczenia
w Internecie dotyczące firm, które miały być wpro-
wadzone, rząd uznawał za niezbędne, a teraz nagle
się okazuje, że można się z nich wycofać? Po dużym
zamieszaniu, jakie powstało, mówi się, że jest zamach
na wolność w Internecie. Mówi się o opozycji, o rzą-
dzie, o różnych innych sprawcach tego zamachu. Te
sprawy powinny być jasno i precyzyjnie przedstawia-
ne społeczeństwu, żeby nie było wątpliwości, czy ktoś
chce dokonać tego zamachu, czy nie. Jeżeli są wpro-
wadzane jakieś ograniczenia, to trzeba wyjaśnić,
dlaczego. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Andrzej Jaworski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Andrzej Jaworski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze!
Wielokrotnie trwały dyskusje na temat tego, jak bardzo
Senat może ingerować w ustawy, które są kierowane z
Sejmu. Tu powstaje pierwsze pytanie. Czy tego typu
działanie Senatu jest wiążące, zgodne z prawem? Czy
te poprawki Senatu nie poszły po prostu za daleko? Je-
żeli poszły za daleko, to tylko dlatego, że ta ustawa zo-
stała właściwie przygotowana. Czy w momencie, kiedy
internauci zostali zaatakowani informacjami z mediów,
że szykuje się zamach na wolność słowa, na możliwość
przekazywania tego, co chcą powiedzieć, w postaci blo-
gów, wideoblogów, w postaci swoich informacji, które
umieszczają na portalach społecznościowych, premier
Donald Tusk zamiast wyrazić jasne stanowisko po pro-
stu nie poszedł do kąta i przestał zajmować się tą usta-
wą w sposób należyty, a tylko i wyłącznie popłynął
zgodnie z tym, co w danym momencie podpowiedzieli
mu PR-owcy? Dziękuję. (Oklaski)
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
180 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Czesław Hoc, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Czesław Hoc:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Pani przewodnicząca przed chwilą powiedziała, że
stwierdza, iż nieprawdą jest, jakoby był jakikolwiek
zamach na usługi internetowe, jakoby wprowadzono
cenzurę. Tysiąc, a nawet milion internautów, jak to
pani określiła, było w błędzie. Tylko dlatego, że przed
posiedzeniem Senatu nasiliła się kampania internau-
tów, Senat przyznał im rację, stąd te poprawki. Pani
przewodnicząca, pomimo tego, że internauci są w błę-
dzie, poprzez te zmiany rezerwuje sobie więcej czasu,
czytaj: po wyborach parlamentarnych, by powrócić
do prawidłowego zapisu.
Pytanie do pana ministra: Czyżby tysiąc, a nawet
milion internautów, jak to określono przed chwilą,
rzeczywiście było w błędzie? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Wiesław Suchowiejko, Platforma Oby-
watelska.
Poseł Wiesław Suchowiejko:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Dzisiaj komisja
rzeczywiście stała przed dylematem, czy dać sobie
więcej czasu i dla uspokojenia opinii publicznej przy-
jąć poprawki Senatu oraz rzeczywiście popracować
nad tym, by nasze intencje i dyrektywa unijna zosta-
ły dobrze zrozumiane. O tym, że nie ma żadnego
zamachu na wolność w Internecie, jesteśmy prze-
świadczeni choćby po lekturze materiału, który do-
starczyła nam Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji,
gdzie jest analiza porównawcza z innymi krajami,
w których funkcjonują rozwiązania idące nawet
znacznie dalej niż u nas. Przyjęliśmy takie rozwią-
zanie, które daje nam więcej tego czasu, choć ryzyko
jakichś sankcji europejskich może się tutaj zwięk-
szyć. Mam nadzieję, że te sankcje nie będą znaczne,
jeżeli w ogóle nas dotkną.
Teraz pytanie do pana ministra. W art. 1 ust. 6
pkt 4 i 5 ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i tele-
wizji oraz niektórych innych ustaw pozostały defini-
cje dostawcy usługi medialnej i nadawcy, jak się oka-
zało na dzisiejszym posiedzeniu, utożsamione, a jed-
nak tutaj różniące się dość znacznie. Dostawca jest
osobą ponoszącą odpowiedzialność redakcyjną za
wybór treści usługi medialnej, a w definicji nadawcy
tego nie ma. Mam nadzieję, że ta sprzeczność zosta-
nie usunięta. Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Proszę o zabranie głosu ministra kultury i dzie-
dzictwa narodowego pana Bogdana Zdrojewskiego.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Minister
Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Debatowaliśmy
rzeczywiście nad bardzo trudną ustawą, która ma
charakter implementacyjny i która dotyczy przede
wszystkim nowoczesnych technologii, nowych usług
audiowizualnych, realizowanych zarówno z platform
cyfrowych, jak też drogą internetową czy też za po-
mocą tzw. kabla. Nie ulega wątpliwości i wszyscy
mieliśmy to na względzie, że tego typu projekty wy-
magają rzeczywiście bardzo wysokiej precyzji, wy-
specjalizowanej wiedzy, ale też takiego zaangażowa-
nia, które uwzględnia nie tylko czas teraźniejszy, ale
też czas przyszły.
Nad tą ustawą pracowaliśmy niezwykle długo.
Nie mówię o pracy w samej komisji, bo tryb pilny
narzucał pewne wymogi. Chciałbym podkreślić, że
dyrektywa, która powstała w 2007 r., nie miała jed-
nocześnie komponowanej ustawy, z którą mogliby-
śmy ruszyć od razu w 2008 r. Tak było zresztą w przy-
padku wszystkich krajów Unii Europejskiej, wyraź-
nie to podkreślam. Czas implementacji, który został
narzucony samą dyrektywą, dla większości krajów
okazał się za krótki. Były takie państwa, o czym mó-
wiłem, jak Francja, która ma w swojej legislacji taką
możliwość, że przenosi zasadniczą część implemen-
tacji do aktów niższego rzędu, w związku z czym
samą implementację może przekazywać w nieco
skróconej formie. Tak zresztą Francja uczyniła, ale
podkreślam, że są to wyjątki, my takich procedur
legislacyjnych nie mamy, nie mamy po prostu takiej
możliwości.
Chciałbym powiedzieć, że od czerwca 2008 r. do koń-
ca 2008 r. przeprowadziliśmy wszystkie prace eks-
pertów, wszystkich specjalistów, którzy wyłożyli tę
dyrektywę, która oczywiście jest bardzo obszerna,
w taki sposób, że można było zbudować projekt usta-
wy. W tym czasie, jak państwo pamiętają, zmieniono
sposób procedowania nad ustawami, nad projektami
legislacyjnymi. Chodziło o to, że rząd nie przyjmował
samej ustawy, tylko założenia. W związku z tym trze-
ba było się cofnąć. Cały 2009 r. był przeznaczony na
różnego rodzaju konsultacje. Jeżeli państwo wrócą
do tego projektu, to zwrócą uwagę, że został on wy-
wieszony na stronie internetowej zgodnie z procedu-
rą, która obowiązuje wszystkie ustawy, i mógł być
przedmiotem wszelkich konsultacji, co się zresztą
stało. Nieprawdziwy jest więc zarzut, który się od
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski
czasu do czasu pojawia, że na konsultacje, na dysku-
sje, na debatę, na sprawdzenie nie było czasu. Po
prostu ustawa okazała się na tyle trudna, że po pro-
stu tej debaty, generalnie rzecz biorąc, nie było.
Drugie niezwykle ważne pytanie, na które chciał-
bym odpowiedzieć dość precyzyjnie, postawił po raz
kolejny poseł Sojuszu Lewicy Demokratycznej pan
Tomasz Kamiński. Odpowiem na to pytanie też po
raz kolejny, ale cały czas mam taki kłopot, że pan
poseł zadaje pytanie i wychodzi, a ja wtedy odpowia-
dam, po czym pan poseł wraca na następne posiedze-
nie i zadaje to samo pytanie po raz kolejny. Nie wiem,
czy rzeczywiście to tłumaczenie czy wyjaśnienie do
pana posła dotrze, ale postaram się odpowiedzieć
jeszcze raz.
Otóż chciałbym wyraźnie podkreślić, że ten czas,
który był związany z implementacją, był niezwykle
skrócony m.in. w wyniku tych konsultacji, które mia-
ły charakter ekspercki. Ponieważ ustawa jest niezwy-
kle trudna, niezwykle skomplikowana, postanowili-
śmy zasadniczą część tego czasu, który mieliśmy,
przeznaczyć na te konsultacje, w których biorą udział
eksperci. Podkreślę bowiem rzecz najważniejszą: ta
ustawa nie jest ustawą dla wszystkich, to jest ustawa
dla bardzo wąskiej grupy podmiotów gospodarczych,
którzy zostali zdefiniowani w tej ustawie. Odbiorca-
mi tej ustawy nie są internauci, nie są twórcy blogów,
nie są twórcy stron WWW, nie są szewcy, krawcy,
którzy chcą się reklamować. To nie jest ustawa adre-
sowana do wszystkich podmiotów gospodarczych. To
jest ustawa, która jest adresowana do bardzo wąskiej
grupy. Jak policzyliśmy i zrobiliśmy zestawienie tych
podmiotów gospodarczych, do których ustawa jest
adresowana, to w chwili obecnej wyszło ok. 40 pod-
miotów. Być może rynek będzie się tak rozwijał, że
będzie ich więcej, ale nie ma mowy o setkach, tysią-
cach, milionach, o czym wielokrotnie mówiliśmy z tej
mównicy.
W związku z tym, że ta ustawa ma takiego adre-
sata, ten czas był niezbędny przede wszystkim po to,
aby wszyscy eksperci, specjaliści, mogli się z tą usta-
wą zapoznać. Jak państwo wiedzą, debata nad pro-
jektem przebiegała poprzez podkomisje, poprzez ko-
misję, poprzez posiedzenie plenarne Sejmu. Ustawa
przeszła przez tę Izbę bez głosu sprzeciwu, przeszła
przez tę Izbę w niezwykłej zgodzie. Chciałbym wyra-
zić zaniepokojenie, bo to powinno paść, że sposób
skonstruowania wątpliwości wobec tej ustawy, z mo-
jego punktu widzenia, w wielu przypadkach, nie we
wszystkich, był niedopuszczalny. Po prostu doprowa-
dzono do takiej sytuacji, że opinia publiczna w tej
materii była manipulowana, o czym mówię z wielką
przykrością. Ale nie możemy być, i jako Izba niższa,
i jako Izba wyższa, pozbawieni wrażliwości, bo być
może w tym tumulcie fałszywych sygnałów pojawia-
ją się i takie, które zwracają uwagę na możliwość
takiej interpretacji, jaka w warunkach polskich by-
181
łaby nie do przyjęcia. Poczucie wolności, pojęcie wol-
ności, zwłaszcza w Polsce, jest wartością autotelicz-
ną i powinno być szczególnie chronione. Z tego też
powodu premier i Senat zaproponowali poprawki, aby
tego czasu było więcej nie tylko na zbudowanie wła-
ściwej komunikacji społecznej, ale także na spraw-
dzenie, czy w elementach, które są związane z tą
implementacją, nie ma choćby najmniejszego – pod-
kreślam: najmniejszego – zagrożenia dla wartości pod-
stawowych, które w naszych warunkach są w chwili
obecnej szczególnie chronione, czemu nie mamy co
się dziwić.
Padło pytanie dotyczące ustawy czyszczącej, kie-
dy ona będzie, dlaczego to nie ta ustawa. Wyraźnie
chcę podkreślić, że ustawy implementacyjne powinny
jednak być nakierowane na samą dyrektywę. Odcho-
dzenie od tego takiego bardzo precyzyjnego odpowia-
dania na dyrektywę powinno być rzadkością i powin-
no być uzasadnione, i to dobrze uzasadnione. W tej
ustawie dokonaliśmy dwóch, trzech takich ingeren-
cji, które troszkę przekraczają zakres wynikający
z implementacji, ale są utrzymane w jej duchu, bo
dotyczą kwestii związanych z szeroko rozumianym
rynkiem audiowizualnym. Tak było w przypadku
konieczności uregulowania sprawy tzw. autopromo-
cji. Te autopromocje w dyrektywie są wyraźnie wska-
zywane jako obszar podlegający regulacjom związa-
nym z reklamami. I nie chodzi o to rozróżnienie,
które było dokonywane na rynku polskim, ale chodzi
o to, aby w rezultacie liberalizacji rynku nie dopro-
wadzić do takiej sytuacji, że dla widza w odbiorze to,
co wyniknie z regulacji, które proponujemy, będzie
nie do z niesienia, krótko mówiąc, aby czas reklamo-
wy, oferowany w ramach usług medialnych, nie był
podwajany czy potrajany autopromocjami. Przyjęte
rozwiązanie liberalizujące, o czym mówiła m.in. pani
posłanka Kruk, zostało w Izbie niższej tak skonstru-
owane, aby, po pierwsze, nie przerywać programów
autoprezentacjami, które są bardzo różne i często
rozciągnięte w czasie, a, po drugie, aby limit, który
państwo przyjęli, oznaczał także niewydłużanie nad-
mierne czasu reklamy, który jest oferowany w wy-
miarze dobowym. Ta regulacja została przez Senat
przyjęta w tej części, która mówi o tym, aby nie moż-
na było przerywać programów, ale została zniesiona
w tej części, która dotyczy limitu czasowego. Jak pań-
stwo wiedzą, komisja przyjęła rozwiązanie, nad któ-
rym pracowała wcześniej, aby owszem, autopromocje
były, ale aby nie przerywały programów i aby ich li-
mit był wyraźnie określony. Chodzi o te 2 minuty.
Padło pytanie, czy Senat nie ingerował zbyt moc-
no. Otóż w kilku przypadkach te ingerencje przekra-
czały ramy nie tylko implementacyjne, chodzi o pu-
char UEFA m.in., a w jednym wypadku próbowano
wprowadzić element, który budził wątpliwości komi-
sji. Komisja zarekomendowała odrzucenie właśnie
tych poprawek, które budzą wątpliwości pana posła,
i myślę, że w ten sposób oddalamy zagrożenie, iż
ustawa mogłaby podlegać skardze do Trybunału
Konstytucyjnego. Wydaje się, że warto, aby imple-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
182 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski
mentacja, choć częściowa, była jednak zgodna z kon-
stytucją i nie budziła takich wątpliwości.
Kolejna rzecz istotna. Padło pytanie, co się wła-
ściwie stało. Najogólniejsze pytanie. Żyjemy, proszę
państwa, w warunkach, w których siła mediów jest
ogromna, gigantyczna. Jeżeli pojawia się silny pro-
test wobec procesu legislacyjnego, który przebiegał
niezwykle spokojnie, prawidłowo, to oczywiście nasze
reakcje na to, jeżeli czas jest określony, są bardzo
ograniczone. Zwracam na to uwagę, dlatego że wyda-
je mi się, że warto budować taką atmosferę, by odpo-
wiedzialność za każdy protest, za każdą opinię, któ-
ra sugeruje określone rozwiązania, była po każdej
stronie, tzn. powinniśmy utwierdzać przekonanie
o tym, że dążenie do państwa prawa oznacza odpo-
wiedzialność za nie wszystkich stron uczestniczących
w życiu społecznym.
Wiele pojawiających się opinii było opiniami nie-
dopuszczalnymi, opiniami sugerującymi zagrożenia,
z którymi ta ustawa nie ma nic wspólnego. Mówiła
o tym pani przewodnicząca Iwona Śledzińska-Kata-
rasińska i pod tym chcę się podpisać. Wyraźnie widzę
zagrożenia dla budowania takiego procesu, w którym
rację będą mieli ci, którzy naprawdę ustawę przeczy-
tali, znają jej efekty i są w stanie prawidłowo zinter-
pretować poszczególne przepisy. My się cofamy, bo się
poruszamy pomiędzy wrażliwością a nadwrażliwo-
ścią. Gdyby ta granica była przekroczona, nie podpi-
sałbym się pod tymi propozycjami, które zgłoszono
w Senacie. Ale ta wrażliwość jest według mojej oceny
wystawiana na potężną próbę, a jeżeli dochodzimy
do tej granicy, to musimy sobie zdawać sprawę z tego,
że przekroczyć jej nie wolno. Wolność słowa jest dla
nas niezwykle ważna, bardzo szanujemy warunki,
które są konstruowane przez polskie prawo, i w żad-
nym wypadku nie pojawi się intencja – nie pojawiła
się i nie pojawi – aby wprowadzać jakiekolwiek ele-
menty cenzury, bez względu na to, czy dotyczy to
podmiotu gospodarczego, czy dotyczy to indywidual-
nego internauty.
I na koniec rzecz dotycząca błędów, jakie w tej
interpretacji się pojawiają, i nazewnictwa oraz po-
szczególnych pojęć, o czym mówił m.in. pan poseł, za
co dziękuję. Otóż wycięcie pewnego fragmentu tej
ustawy spowodowało, iż pojęcia nie odnoszą się do
wszystkich elementów w sposób identyczny. Postano-
wiliśmy pozostawić je, a mówiąc i o nadawcy, i o pod-
miocie, który jest podmiotem dostarczającym okre-
ślone usługi, mamy na myśli rzeczy, które od czasu
do czasu pojawiają się rozłącznie, a w niektórych wy-
padkach w praktyce pojawiają się łącznie. Wydaje się,
że precyzja tego typu zapisów w takich ustawach po-
winna być zawsze wyjątkowa. Ona w tej chwili do
końca taka nie jest. Podzielam opinię pana posła
w tym zakresie, ale wydaje mi się, że pozostawienie
akurat tych zapisów, takiej konstrukcji w przypadku
dołączenia do tej implementacji, mimo tego, co w tej
chwili kasujemy, będzie właściwe, tzn. że użycie tych
dwóch pojęć będzie miało zastosowanie.
Natomiast jeżeli chodzi o ustawę czyszczącą, to
jeszcze raz wrócę do tego tematu, bo go nie zakoń-
czyłem konkluzją. Ustawa czyszcząca obejmuje skut-
ki implementacji, które wykraczają poza samą imple-
mentację. W momencie kiedy mamy implementację,
pojawiają się określone zobowiązania w odniesieniu
do innych projektów, do tej ustawy i innych spraw,
które muszą być uregulowane, ale w odrębnym try-
bie. My to oczywiście przygotujemy. W tej chwili za-
danie mamy dwuetapowe – trzeba dość szybko przy-
gotować implementację uzupełniającą, a do tego do-
łączyć bardzo prędko ustawę czyszczącą, która będzie
konsekwencją i tej pierwszej, i tej drugiej. Do obu
zadań jesteśmy gotowi, jesteśmy w stanie wykonać
je szybko. Ale, jak państwo wiedzą, widzowie pewnie
w mniejszym stopniu, Sejm jest obecnie przeładowa-
ny różnego rodzaju projektami i pojawia się pytanie,
czy w tej kadencji jesteśmy w stanie dokończyć proces
legislacyjny, który w niektórych wypadkach nie jest
jeszcze proceduralnie rozpoczęty.
Na koniec chcę bardzo serdecznie wszystkim po-
dziękować za dwie rzeczy, za pracę przy tej ustawie,
tak jak powiedziałem, bardzo trudnej, która przebie-
gała niezwykle sprawnie i niezwykle zgodnie pomimo
różnic zdań, a także za efekt finalny, który będziemy
mieli po godzinie 17, kiedy pojawi się głosowanie.
Wydaje się, że zgoda także przy poruszaniu się w tym
obszarze i wrażliwości, i prawie nadwrażliwości tak-
że cechowała Izbę w tym krótkim czasie ustosunko-
wywania się do poprawek senackich, co rzadko się
zdarza, a na co trzeba zwrócić uwagę, bo jest to też
taka nasza wspólna wartość. Bylebyśmy tej granicy
nie musieli przekraczać. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu ministrowi.
Czy pani poseł…
(Poseł Urszula Augustyn: Dziękuję bardzo.)
Dziękuję bardzo pani przewodniczącej.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 19.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Sprawiedliwości i Praw Człowieka o senackim
projekcie ustawy o Krajowej Radzie Sądownic-
twa (druki nr 3364 i 3949).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Jerzego Kozdronia.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca Jerzy Kozdroń:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sejmie!
Mam zaszczyt i jednocześnie obowiązek przedstawić
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa
Poseł Sprawozdawca Jerzy Kozdroń
sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Czło-
wieka o senackim projekcie ustawy o Krajowej Ra-
dzie Sądownictwa.
Proszę Państwa! Ustawa o Krajowej Radzie Są-
downictwa obowiązuje od 2001 r. Senat w swojej mą-
drości uznał, że potrzebna jest nowa ustawa. Co legło
u podstaw inicjatywy uchwalenia zupełnie nowej
ustawy, a nie zmieniania dotychczas obowiązującej?
Przede wszystkim uwagi samych członków Krajowej
Rady Sądownictwa, że ustawa, w granicach której
się obracają, nie jest doskonała, ma szereg luk, które
trzeba niezwłocznie uchylić.
Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny – trzeba to
też powiedzieć otwarcie – w kilku orzeczeniach stwier-
dził niekonstytucyjność tych zapisów. Stwierdził
mianowicie taką oto rzecz, że Krajowa Rada Sądow-
nictwa poprzez uchwalanie regulaminu postępowa-
nia, czyli procedowania przed Krajową Radą Sądow-
nictwa, łamie zapisy konstytucyjne. Poza tym w sy-
tuacji, kiedy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
wydał dwa rozporządzenia: jedno z 2007 r., regulu-
jące tryb postępowania przed Krajową Radą Sądow-
niczą, a drugie z 2009 r., ustalające wysokość diet
pobieranych przez członków Krajowej Rady Sądow-
nictwa, trybunał też stwierdził ich niekonstytucyj-
ność, zwracając uwagę na to, że rozporządzenia pre-
zydenta jako organu wykonawczego wymagają kontr-
asygnaty ze strony prezesa Rady Ministrów i akcep-
tacja tego podustawowego aktu wykonawczego przez
władzę wykonawczą jest naruszeniem konstytucji,
ponieważ z art. 187 wyraźnie wynika, że ustrój, za-
kres działania i tryb pracy Krajowej Rady Sądownic-
twa oraz sposób powoływania jej członków określa
ustawa, czyli tryb pracy Krajowej Rady Sądownic-
twa, który został uchwalony w rozporządzeniu, po-
winna określać ustawa.
Krajowa rada sądownicza to organ konstytucyjny...
(Poseł Andrzej Mikołaj Dera: Sądownictwa.)
Sądownictwa. Nie tak powiedziałem? Sądownic-
twa, przepraszam. Purysta językowy się odezwał.
Dobrze.
Krajowa Rada Sądownictwa jest organem konsty-
tucyjnym i z art. 186 jednoznacznie wynika, że jest
to organ, który stoi na straży niezależności sądów
oraz niezawisłości sędziowskiej. W brzmieniu tego
artykułu oraz w brzmieniu art. 187 należy upatry-
wać przyczyn dotyczących powstania tej projektowa-
nej ustawy. Stąd też taki szeroki zakres tej ustawy,
który w istocie rzeczy podwaja liczbę artykułów, któ-
re do tej pory były uchwalone.
Komisja Sprawiedliwości pochyliła się nad tym
senackim projektem, w większości przypadków po-
dzieliła go, uznała za zasadny i przyjęliśmy ten pro-
jekt senacki.
Projekt senacki tej ustawy składa się z pięciu roz-
działów. Pierwszy rozdział dotyczy takich postano-
wień ogólnych. Najbardziej istotne są rozdziały 2 i 3.
Rozdział 2 określa kompetencje rady oraz ustrój tej
183
rady, a rozdział 3 mówi właśnie o postępowaniu przed
radą, o tym, co nie było regulowane w poprzedniej
ustawie, a co przyjmujemy w randze ustawowej i chce-
my, żeby było to zapisane w ustawie.
W tych kompetencjach mamy takie kompetencje
generalne, zawarte w art. 3 ust. 1, a więc to, co jest
najważniejsze w kompetencjach Krajowej Rady Są-
downictwa jako organu reprezentującego władzę są-
downiczą, czyli rozpatrywanie i ocena kandydatów
na sędziów Sądu Najwyższego, sądów powszechnych,
administracyjnych i wojskowych oraz kierowanie
wniosków do prezydenta Rzeczypospolitej o powoły-
wanie wskazanych przez radę sędziów kandydatów
na sędziów. Ponadto uchwalanie zasad etyki i stanie
na straży niezawisłości tych sądów poprzez opinio-
wanie wszelkiego rodzaju projektów normatywnych,
składanie sprawozdań prezydentowi ze stanu sądow-
nictwa i kadry sędziowskiej. Poza tym uczestniczenie
w kształceniu tego narybka, tej nowej kadry sądow-
niczej, czyli opiniowanie wszelkiego rodzaju progra-
mów szkolenia w ramach aplikacji ogólnej i sędziow-
skiej oraz harmonogramów pracy szkolenia ustawicz-
nego sędziów już powołanych, czyli wzbogacania
wiedzy i podnoszenia poziomu fachowości sędziow-
skiej.
Następne kompetencje wynikają częstokroć z ustaw
zwykłych już obowiązujących. W międzyczasie w tej
kadencji uchwaliliśmy szereg ustaw zwyczajnych,
które przewidywały kompetencje dla Krajowej Rady
Sądownictwa. Między innymi przy uchwalaniu usta-
wy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury
przewidzieliśmy, że to właśnie Krajowa Rada Sądow-
nictwa kieruje trzech kandydatów do rady programo-
wej, to ona opiniuje kandydata na dyrektora tej szko-
ły. To właśnie zmiana ustawy o prokuraturze spowo-
dowała, że prokuratura została wydzielona w osobny,
niezależny pion, wydzielona ze struktur Minister-
stwa Sprawiedliwości. To Krajowa Rada Sądownic-
twa wskazuje jednego z kandydatów na prokuratora
generalnego. To Krajowa Rada Sądownictwa rozpa-
truje wnioski o przeniesienie sędziego w stan spo-
czynku czy też powrotu sędziego ze stanu spoczynku
do aktywnego życia sędziowskiego.
Szereg, szereg innych uprawnień i obowiązków,
które zostały przyznane Krajowej Radzie Sądownic-
twa, takie jak m.in. prawo wizytacji, lustracji sądów,
prawo lustracji sędziego i ocena pracy tego sędziego,
z tym że w tym miejscu wyraźnie podkreślono
w ustawie, że lustracja ta nie może wkraczać w kwe-
stie niezawisłości sędziowskiej, czyli w kwestie samej
działalności orzeczniczej sędziego. W zakresie, w któ-
rym mamy z tym do czynienia, Krajowa Rada Sądow-
nictwa nie ma już uprawnień oceniać sędziego w pro-
cesie lustracji.
Trzeba by też powiedzieć o takiej rzeczy, że w roz-
dziale 2 mówimy o organach, czyli o ustroju tej Kra-
jowej Rady Sądownictwa. Mówimy, że składa się z dwóch
organów: przewodniczącego i prezydium, że w skład
prezydium wchodzą też dwaj wiceprzewodniczący
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
184 Projekt ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa
Poseł Sprawozdawca Jerzy Kozdroń
i trzej członkowie prezydium, których się wybiera, że
to właśnie prezydium kieruje pracami całej rady.
Do tego w ustawie przewiduje się powołanie Biu-
ra Krajowej Rady Sądownictwa, czyli organu, który
w istocie rzeczy organizuje i prowadzi bieżącą pracę
Krajowej Rady Sądownictwa, ponieważ wybrani
członkowie Krajowej Rady Sądownictwa spotykają
się tylko na posiedzeniach plenarnych, gdzie rozpa-
trują wszelkiego rodzaju wnioski i podejmują uchwa-
ły w głosowaniu jawnym, co podkreślam.
Krajowa Rada Sądownictwa działa w czterech
zasadniczych komisjach, które są obligatoryjne. A więc
jest komisja do spraw odpowiedzialności dyscyplinar-
nej sędziów, która analizuje wszelkie postępowania
dyscyplinarne, jakie toczą się wobec sędziów w związ-
ku z nieprzestrzeganiem zasad niezawisłości czy ety-
ki sędziowskiej, a nieraz zdarzają się przypadki na-
wet popełniania przestępstw przez sędziów, w związ-
ku z czym mamy do czynienia z postępowaniem
dyscyplinarnym wobec sędziów. Nie dość tego – ko-
misja sama może podejmować uchwałę w sprawie
wszczynania postępowania dyscyplinarnego. Sama
może też podejmować decyzje o odwołaniu się od orze-
czeń sądów dyscyplinarnych, jeżeli uważa, że te orze-
czenia są krzywdzące czy niewłaściwe, czy też zbyt
łagodne.
Poza tym jest komisja budżetowa, komisja do
spraw wizytacji i lustracji, o której wcześniej mówi-
łem przy wizytacji sądów i lustracji sądów i sędziów.
I czwarta komisja to komisja do spraw etyki sędziow-
skiej. (Dźwięk telefonu komórkowego)
Już będę kończył.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę, proszę.
Poseł Sprawozdawca Jerzy Kozdroń:
A, to do mnie telefon. Przepraszam, myślałem, że
to... Przepraszam najmocniej.
(Głos z sali: Z dworca dzwoni, żeby...)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Nie ma tu limitu czasu, panie pośle, może pan mó-
wić, ale oczywiście nie zachęcam do przedłużania.
Poseł Sprawozdawca Jerzy Kozdroń:
Już będę kończył, nie będę się rozwodził na ten
temat, ponieważ koledzy szczegółowo omówią całą tę
ustawę. Chciałbym tylko powiedzieć, że ta ustawa nie
wywoływała w toku procedowania zasadniczych kon-
trowersji, można mówić jedynie o dwóch. Pierwsza
dotyczyła kwestii diet. W projekcie strona rządowa
proponowała, żeby diety określić kwotowo, ale komi-
sja nie podzieliła argumentacji, wychodziliśmy bo-
wiem z założenia, że jest to zmienne i że potem mu-
sielibyśmy wracać do tej ustawy, za kilka lat zmieniać
ją po to, żeby podnosić wysokość diet pobieranych
przez członków Krajowej Rady Sądownictwa. I druga
poprawka, w mojej ocenie najistotniejsza, którą su-
gerowała sama Krajowa Rada Sądownictwa, a my-
śmy podzielili jej argumenty, dotycząca kwestii roz-
patrywania kandydatur na jedno ze stanowisk sę-
dziowskich. Okazało się dzisiaj bowiem, że o jedno
stanowisko sędziowskie ubiega się kilkudziesięciu
kandydatów i powstaje problem, czy rozpatrywać po-
szczególne kandydatury łącznie, czy też rozdzielnie.
I stanęliśmy na stanowisku, że wszystkie kandyda-
tury rada rozpatruje łącznie, natomiast występuje
z wnioskiem o powołanie na stanowisko sędziego in-
dywidualnie. Wychodziliśmy z założenia, że trzeba
usprawnić postępowanie, tak żeby było szybsze. Gdy-
byśmy rozpatrywali łącznie wszystkie kandydatury
i wskazali listę rankingową, to zaskarżenie chociaż-
by jednej kandydatury z tej listy powodowałoby, że
cała uchwała i procedura wyłaniająca kandydatów
byłyby nieprawomocne. To wszystko. Wnoszę w imie-
niu komisji o uchwalenie przedłożonego projektu.
Dziękuję serdecznie. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 10-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i 5-minutowych oświadczeń
w imieniu kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Zenon Durka, Platforma
Obywatelska.
Poseł Zenon Durka:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt w imieniu Klubu Parlamentarnego
Platforma Obywatelska przedstawić stanowisko w spra-
wie senackiego projektu ustawy o Krajowej Radzie
Sądownictwa (druki nr 3364 i 3949).
Przedmiotowy projekt ma na celu przede wszyst-
kim dostosowanie systemu prawa do wyroku Trybu-
nału Konstytucyjnego z dnia 19 listopada 2009 r.
Inicjatywa reguluje szereg kwestii związanych z try-
bem działania rady i postępowania przed radą, jed-
nocześnie ograniczając się do wskazania najważniej-
szych kompetencji Krajowej Rady Sądownictwa,
które wiążą się z ustrojową pozycją tego organu i za-
daniami powierzonymi mu na mocy art. 186 ust. 1 kon-
stytucji. Nawiązując do przedmiotowego wyroku
trybunału, uregulowanie ustroju rady, a także zakre-
su jej działania i trybu pracy oraz sposobu wyboru
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa
Poseł Zenon Durka
jej członków ustrojodawca powierzył ustawodawcy
zwykłemu (art. 187 ust. 4 konstytucji). Tym samym
podstawowe kwestie ustrojowe muszą się znaleźć w usta-
wie. Trybunał stwierdził, że zbyt oszczędna w treści
regulacja ustawowa skutkuje tym, że podstawą dzia-
łania centralnego organu konstytucyjnego staje się
nie ustawa, jak tego wymaga konstytucja, ale rozpo-
rządzenie, czyli akt wykonawczy. Prowadzi to zda-
niem trybunału do niedopuszczalnego uzupełniania
ustawy aktami niższej rangi.
W październiku ubiegłego roku Sejm skierował
przedmiotowy senacki projekt do dalszych prac par-
lamentarnych, podczas których uwzględniono m.in.
rządowe propozycje poprawek w kilku kwestiach, na
przykład rzeczników dyscyplinarnych sądów wojsko-
wych, wizytacji i lustracji w sądzie, mandatu osoby
powołanej przez prezydenta i osób powołanych przez
parlament, wynagrodzeń i zwrotu należności, wyłą-
czenia członka rady ze składu zespołu. Kwestie te szcze-
gółowo i kompetentnie omówił mój szanowny przed-
mówca, poseł sprawozdawca.
Przedmiotowy projekt wydaje się propozycją kom-
pletną i spójną, jednakże klub parlamentarny wspól-
nie z rządem zauważył pewne drobne niedociągnię-
cia, stąd ośmielę się zgłosić panu marszałkowi po-
prawki do trzech artykułów tego projektu.
Poprawka 1. – w art. 37 ust. 1 otrzymuje brzmie-
nie: Jeżeli na jedno stanowisko sędziowskie zgłosił
się więcej niż jeden kandydat, rada rozpatruje i oce-
nia wszystkie zgłoszone kandydatury łącznie. W ta-
kim przypadku rada podejmuje uchwałę obejmującą
rozstrzygnięcia w przedmiocie przedstawienia wnio-
sku o powołanie do pełnienia urzędu sędziego w sto-
sunku do wszystkich kandydatów. Poprawka 2. – art. 43
otrzymuje brzmienie: 1. Uchwała rady staje się pra-
womocna, jeżeli nie przysługuje od niej odwołanie. 2.
Jeżeli uchwały, o której mowa w art. 37 ust. 1, nie
zaskarżyli wszyscy uczestnicy postępowania, uchwa-
ła ta staje się prawomocna w części obejmującej roz-
strzygnięcia o nieprzedstawieniu wniosku o powoła-
nie do pełnienia urzędu sędziego tych uczestników
postępowania, którzy nie wnieśli odwołania. I popraw-
ka 3. – w art. 44 uchyla się ust. 4.
Przedmiotowe przedłożenie nie przewiduje skut-
ków finansowych dla budżetu państwa i nie jest ob-
jęte prawem Unii Europejskiej.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Reasumując,
Klub Parlamentarny Platforma Obywatelska reko-
menduje przedmiotowy projekt i wnosi o przekazanie
go do dalszych prac parlamentarnych. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Andrzej Mikołaj Dera, Prawo i Spra-
wiedliwość.
185
Poseł Andrzej Mikołaj Dera:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość mam za-
szczyt przedstawić stanowisko naszego klubu co do
sprawozdania Komisji Sprawiedliwości i Praw Czło-
wieka o senackim projekcie ustawy o Krajowej Ra-
dzie Sądownictwa (druk nr 3364).
Wysoka Izbo! Oczywiście projekt ustawy, tak jak
powiedział pan poseł sprawozdawca, nie budzi szero-
kich kontrowersji. Na pewno bardzo dobrym rozwią-
zaniem jest dostosowanie tego projektu do orzeczeń
Trybunału Konstytucyjnego. Rzeczywiście Trybunał
Konstytucyjny stwierdził, że posługiwanie się rozpo-
rządzeniem nie daje gwarancji konstytucyjnych, gdyż
tego typu procedury muszą być ustalone inaczej,
zwłaszcza że dotyczą władzy sądowniczej. Powinny
być one właśnie wzorcowo ustalone i zapisane w usta-
wie. I stąd ta regulacja wynikająca z orzeczenia Try-
bunału Konstytucyjnego w tej chwili zapewnia, że ta
procedura staje się jasna, przejrzysta, szczególnie
jeżeli chodzi o kwestie przedstawiania kandydatów
na stanowisko sędziowskie panu prezydentowi. Na-
tomiast jest jedna fundamentalna, zasadnicza kon-
trowersja, rzecz, którą chcemy zgłosić, nie kwestio-
nując rozwiązań tutaj proponowanych. Chodzi o pew-
ną fundamentalną zasadę, która powinna w polskim
parlamencie obowiązywać. Otóż równolegle toczą się
prace... pan poseł sprawozdawca jest przewodniczą-
cym podkomisji do rozpatrzenia ustawy o ustroju
sądów powszechnych i tam mamy nowelizację czego,
panie pośle? Ustawy o Krajowej Radzie Sądownic-
twa, tak.
(Poseł Jerzy Kozdroń: Ale nie w tym zakresie.)
Natomiast tu mamy projekt, który ma obejmować
rzecz całościowo, tak żeby nie było kolejnych noweli-
zacji. To nie jest nowelizacja, to jest nowy projekt,
nowa ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa. Przy-
pomnę, przecież mamy na końcu w tej ustawie zapi-
sy o tym, że traci moc ustawa o Krajowej Radzie
Sądownictwa. I teraz sytuacja powinna według nas
wyglądać następująco. Najpierw powinniśmy zakoń-
czyć prace nad tamtą ustawą, o której mówiłem wcze-
śniej, ponieważ jest ona na liście priorytetów rządo-
wych i będzie szybko uchwalana. Naszym zdaniem
najpierw powinniśmy przyjąć tamtą ustawę z po-
prawkami – nanieść te poprawki, które zostaną przy-
jęte, zmieniające ustawę o Krajowej Radzie Sądow-
nictwa, i potem przyjąć projekt, który będzie to uwzględ-
niał. Wtedy będziemy mieli wreszcie porządek. I tak
powinno się uchwalać prawo: najpierw przyjmujemy
ewentualne poprawki, potem wprowadzamy je do
tekstu nowej ustawy o Krajowej Radzie Sądownic-
twa. Ponieważ to nie jest taka materia, w której po-
winno się dokonywać częstych zmian, częstych no-
welizacji, uważamy, że jeżeli takie poprawki zostaną
uwzględnione, a ustawa o Krajowej Radzie Sądow-
nictwa zostanie przyjęta, to te przepisy będą długo
obowiązywały. Taka powinna być zasada i my o to
będziemy apelować.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
186 Projekt ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa
Poseł Andrzej Mikołaj Dera
Dobrze, że Klub Parlamentarny Platforma Oby-
watelska zgłosił poprawki, gdyż będzie czas na to,
aby jeszcze zastanowić się nad tym w Komisji Spra-
wiedliwości i Praw Człowieka i aby przyjąć naszą
propozycję. Wtedy będzie tak, jak być powinno: naj-
pierw będą poprawki do ustawy o Krajowej Radzie
Sądownictwa, a kiedy zostaną przyjęte przez Izbę,
wtedy można będzie wnieść poprawki wynikające
z przyjętej ustawy do nowego projektu ustawy o Kra-
jowej Radzie Sądownictwa. To powinno obowiązywać
na lata i będziemy do tego zachęcać.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nasz klub będzie
chciał pracować nad dobrym projektem ustawy o Krajo-
wej Radzie Sądownictwa. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Stanisław Rydzoń, Sojusz Lewicy De-
mokratycznej.
Poseł Stanisław Rydzoń:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu Klu-
bu Poselskiego Sojusz Lewicy Demokratycznej przed-
stawiam stanowisko wobec sprawozdania Komisji
Sprawiedliwości i Praw Człowieka o senackim pro-
jekcie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa. Za-
warty w sprawozdaniu komisji projekt ustawy o Kra-
jowej Radzie Sądownictwa ma na celu przede wszyst-
kim wykonanie trzech wyroków Trybunału Konsty-
tucyjnego związanych bezpośrednio lub pośrednio
z funkcjonowaniem KRS. Chodzi o wyroki z 19 listo-
pada 2009 r., 29 listopada 2007 r. oraz 27 maja 2008 r.
Drugim celem projektu jest inkorporowanie do usta-
wy rozporządzenia prezydenta Rzeczypospolitej Pol-
skiej z 13 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego
trybu działania Krajowej Rady Sądownictwa oraz
postępowania przed Radą. Wreszcie w końcowej czę-
ści projekt ustawy zawiera także zmiany dokonywa-
ne w innych ustawach w celu zachowania spójności
z omawianą ustawą.
Projekt ustawy jest czytelny, przejrzysty, pomimo
dwukrotnego zwiększenia objętości w stosunku do
uchylanej ustawy. Projektowana ustawa systematy-
zuje kompetencje Krajowej Rady Sądownictwa, mając
na uwadze pozycję ustrojową tego organu oraz zada-
nie przypisane temu organowi na mocy art. 186 § 1
konstytucji.
Należy zwrócić uwagę na kilka istotnych zmian
ustrojowych wprowadzanych w projekcie ustawy.
Po pierwsze, w projekcie rezygnuje się z dotych-
czasowego rozwiązania dającego pierwszemu preze-
sowi Sądu Najwyższego, prezesowi Naczelnego Sądu
Administracyjnego oraz ministrowi sprawiedliwości
możliwość delegowania swojego zastępcy na posie-
dzenia plenarne KRS w przypadku, gdy osoby te nie
mogą osobiście brać udziału w jej pracach. Projekt
zawiera również zmianę przepisów dotyczących wy-
gaśnięcia mandatu członka KRS.
Odnośnie do kwestii zastępcy członka KRS chcę
powiedzieć, że w czasie jednej z poprzednich noweli-
zacji ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa nasz
klub – występowałem w tej sprawie – zwracał uwagę
na niekonstytucyjność wprowadzenia do ustawy mię-
dzy innymi przepisu dotyczącego zastępcy członka
KRS. I oto po kilku latach następuje wykreślenie
z ustawy takiej możliwości działania wymienionych
organów państwa. Należy dodać, że także inne kluby,
wówczas opozycyjne, miały podobne zdanie, ale to
zdanie nie znalazło posłuchu u rządzącego wówczas
Prawa i Sprawiedliwości oraz jego koalicjantów. Na
posiedzeniach komisji, podkomisji mówiliśmy wów-
czas o tym wszystkim – dzisiaj sprawozdawca komisji
wymienił te niekonstytucyjne elementy – ale nie dało
się wtedy przekonać rządzącego Prawa i Sprawiedli-
wości wraz z koalicjantami, jak już stwierdziłem.
Po drugie, w projekcie wprowadza się nowy tryb
opiniowania kandydatów na stanowiska sędziowskie.
Senat zaproponował w swoim projekcie, a komisja tę
propozycję przyjęła, prawie pełną transparentność
trybu wyłaniania kandydatów na wolne stanowisko
sędziowskie w postępowaniu konkursowym.
Po trzecie, projekt określa trzy nowe kompetencje
KRS: opiniowanie programów szkolenia w ramach
aplikacji ogólnej i sędziowskiej oraz zakresu i sposo-
bu przeprowadzania konkursów na aplikację ogólną
oraz egzaminów sędziowskich, wybór rzecznika dys-
cyplinarnego sędziów sądów wojskowych i wreszcie
zgłaszanie kandydata na stanowisko prokuratora
generalnego. To są trzy nowe, istotne kompetencje.
Po czwarte, istotny jest zapis art. 14 ust. 2 i 3, doty-
czący zrzeczenia się mandatu w KRS oraz wyboru no-
wego członka. Ważny jest również zapis dotyczący zasa-
dy ustalania wysokości diet za udział w posiedzeniach,
co dotychczas było uregulowane w rozporządzeniu.
W trakcie prac w podkomisji sporą dyskusję wy-
wołał zapis art. 5 ust. 3, dotyczący przeprowadzenia
wizytacji sądu albo jego jednostki organizacyjnej,
lustracji w sądzie oraz lustracji pracy sędziego, któ-
rego indywidualna sprawa podlega rozpatrzeniu
przez KRS, przez członków KRS niebędących sędzia-
mi. Ostatecznie ustalono, iż projektowany zapis po-
zostanie, zaś kontrole będą przeprowadzane przez
wszystkich członków KRS. Trudno byłoby ustawowo
dzielić członków Krajowej Rady Sądownictwa na
zdolnych do kontroli sądów i sędziów i do tego nie-
zdolnych. Zbiorowa mądrość KRS na pewno nie do-
prowadzi do naruszenia prawa, w szczególności w za-
kresie niezawisłości sędziowskiej. Nawiasem mó-
wiąc, zapis ten jest powtórzeniem obowiązujących
zapisów art. 3 ust. 1–3 ustawy o KRS, nadal obowią-
zującej, jak już stwierdziłem.
Na zakończenie wystąpienia w imieniu Klubu Po-
selskiego Sojusz Lewicy Demokratycznej pragnę wy-
razić zadowolenie z zakończenia procesu kształtowa-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa
Poseł Stanisław Rydzoń
nia uwarunkowań legislacyjnych oraz materialnych
KRS. Jeszcze nie tak dawno KRS nie miała własnej
siedziby, zaś jej budżet był częścią budżetu Kancela-
rii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Obecnie to
już jest historia. Jeśli dodamy do tego nową ustawę,
to można mówić o stworzeniu Krajowej Radzie Są-
downictwa warunków do pracy godnych tego konsty-
tucyjnego organu.
Dodam jeszcze – nie planowałem o tym mówić, ale
wobec zgłoszonych poprawek będę musiał to stwier-
dzić – że przed chwilą zgłoszono kilka poprawek, nad
którymi będziemy pracować w komisji. Mam nadzie-
ję, że te poprawki nie zburzą tego, o czym tu mówili-
śmy. Wstępnie chcę zapowiedzieć, że Klub Poselski
Sojusz Lewicy Demokratycznej będzie głosował za
przyjęciem tej ustawy z powodów, o których przed
chwilą powiedziałem. Dziękuję uprzejmie. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Stanisław Olas, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Stanisław Olas:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam
zaszczyt w imieniu posłów Polskiego Stronnictwa
Ludowego przedstawić stanowisko klubu w sprawie
projektu ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa,
który reguluje kompetencje, ustrój Krajowej Rady
Sądownictwa, sposób jej działania, stosowane przez
nią procedury, a także nowelizuje inne ustawy w celu
zachowania spójności norm tworzących porządek
prawny. Projektowana ustawa ma na celu głównie
dostosowanie systemu prawa do wyroku Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 19 kwietnia 2009 r. oraz
wskazanie najważniejszych kompetencji Krajowej
Rady Sądownictwa, szczególnie tych, które ściśle
wiążą się z ustrojową pozycją tego organu i jego za-
daniami. Projekt zakłada dostosowanie regulacji
dotyczących członkostwa w Krajowej Radzie Sadow-
nictwa do wymogów konstytucyjnych. Projekt usta-
wy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.
Szanowny Panie Marszałku! Klub Poselski Pol-
skiego Stronnictwa Ludowego popiera wnioski posła
sprawozdawcy i będzie głosował za przyjęciem pro-
jektu. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Tomasz Dudziński, Polska jest Najważ-
niejsza.
Nie ma pana posła.
187
Proszę bardzo, pan poseł prof. Marian Filar, De-
mokratyczne Koło Poselskie Stronnictwa Demokra-
tycznego.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Marian Filar:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Proszę wybaczyć
spóźnienie, ale niespodzianki mają to do siebie, że cza-
sami są krępujące. Nie spodziewaliśmy się, że wreszcie
awansujemy o jedną pozycję do góry. Stąd troszeczkę
się spóźniłem, ale za to będę mówił krótko.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Pan poseł nie spóźnił się, jest pan punktualnie,
panie pośle.
Poseł Marian Filar:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Uskarża-
łem się właśnie na tę swoją pozycję na ostatnim miej-
scu, ale ma ona swoje walory. Mianowicie kiedy prze-
mawia się jako ostatni mówca, to właściwie nie ma
się już nic do roboty, bo wszystko zostało powiedzia-
ne, a więc trzeba byłoby tylko powtarzać. Postaram
się tego nie zrobić i bardzo krótko zwrócić uwagę na
rzeczy moim zdaniem najważniejsze.
Ponieważ mam zaszczyt jako jeden z posłów być
przedstawicielem Wysokiej Izby w Krajowej Radzie
Sądownictwa, to na bieżąco zapoznałem się z jej co-
dziennym funkcjonowaniem i mam na temat funkcji
Krajowej Rady Sądownictwa i jej znaczenia wyrobio-
ny pogląd.
Szanowni państwo, jest to w systemie wymiaru
sprawiedliwości w Polsce, w konstytucyjnym syste-
mie władz bardzo ważny organ. Nie ma demokratycz-
nego państwa prawa bez niezawisłego wymiaru spra-
wiedliwości. Ważnym gwarantem tego systemu jest
właśnie Krajowa Rada Sądownictwa, która czuwa
zarówno nad, powiedzmy, całością funkcjonowania
tego pionu w systemie organów konstytucyjnych, jak
i nad wieloma personalnymi sprawami, o których
tutaj była mowa.
Drodzy państwo, niezawisłość sędziowska ma pod-
stawowe znaczenie i ważne jest to, żeby ona istniała.
Tak między nami, trochę na ucho – trudno w tej sali
mówić na ucho, ale spróbujmy – ważne jest także to,
żeby sędzia sobie potrafił ze swoją niezawisłością pora-
dzić, żeby wiedział, co z nią zrobić, by wykorzystać ją
jak należy. Jak mi się zdaje, Krajowa Rada Sądownic-
twa ma w tej mierze bardzo duże znaczenie.
Przechodzę do oceny tej ustawy. Ze strony nasze-
go koła poselskiego jest ona jednoznacznie pozytyw-
na. Ta regulacja jest dobrze napisana, właściwie
opracowana przez komisję, tutaj głęboki ukłon w stro-
nę jej członków i jej przewodniczącego. Ma ona dwie
podstawowe cechy, mające dla tego aktu fundamen-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
188 Projekt ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa
Poseł Marian Filar
talne znaczenie. Przede wszystkim jest komplekso-
wa, to znaczy obejmuje swoim zasięgiem całość dzia-
łań i funkcji tego typu organu, nie trzeba jej potem
uzupełniać jakimiś pobocznymi rozporządzeniami.
A oprócz swojej kompleksowości odgrywa także sta-
bilizującą rolę, znaczy nie jest to akt prawny, który
będzie obowiązywał do poniedziałku, do wtorku po
południu, tylko na długie lata.
W związku z tym Demokratyczne Koło Poselskie
Stronnictwa Demokratycznego nie ma żadnych wąt-
pliwości, że będzie głosowało za przyjęciem przez
Wysoką Izbę tego aktu. Bardzo dziękuję, panie mar-
szałku. Dziękuję państwu. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Przechodzimy do pytań.
Mamy 4 osoby.
Czy są jeszcze chętni?
Nie ma.
Zamykam listę.
Ustalam czas na 1 minutę.
Pan poseł Wojciech Kossakowski, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Wojciech Kossakowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam tylko jedno
pytanie do posła sprawozdawcy, a mianowicie jak usto-
sunkowała się komisja do art. 6 ust. 3 dotyczącego
przeprowadzania lustracji w sądzie oraz lustracji pra-
cy sędziego, którego indywidualna sprawa podlegać
będzie ewentualnemu rozpatrzeniu przez radę. Z tego,
co pamiętam, podczas pierwszego czytania padło py-
tanie, pojawiła się wątpliwość, czy tego rodzaju czyn-
ność może być wykonywana przez wszystkich człon-
ków rady, również tych niebędących sędziami. Cieka-
wa jest też kwestia konsekwencji negatywnej oceny
pracy sędziego. Myślę, że to były interesujące pytania,
na które warto usłyszeć odpowiedź oraz poznać sta-
nowisko, jakie zajęła w tej sprawie Komisja Sprawie-
dliwości i Praw Człowieka. Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Andrzej Jaworski, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Andrzej Jaworski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Dwa krótkie py-
tania. Pierwsze do pana ministra. Czy rzeczywiście
nie jest tak, że prace nad ustawą o ustroju sądów
powszechnych powinny nabrać pewnego przyspiesze-
nia i czy – mówię to, nie analizując tego sporu – nie
powinny te akty chociażby w tym samym czasie
wchodzić pod obrady Wysokiej Izby?
I pytanie do pana posła sprawozdawcy, dotyczące
małej zmiany w nazewnictwie. Otóż w art. 24 mówi
się o tym, że pracami rady kieruje szef. Czy nie po-
winniśmy zmienić tej funkcji na dyrektora biura?
Wydaje mi się, że słowo „szef” niezbyt pasuje do tej
instytucji. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Grzegorz Sztolcman, Platforma Oby-
watelska.
Poseł Grzegorz Sztolcman:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ta ustawa ma za
zadanie przede wszystkim dostosować system prawa
do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 li-
stopada 2009 r. i kompleksowo ująć zadania, tryb
działania i ustrój Krajowej Rady Sądownictwa. Jak
tutaj słyszę, nie budzi to większych kontrowersji. Na-
tomiast mimo wszystko pojawiły się tutaj – między
innymi ze strony pana posła Dery – pewne wątpliwo-
ści i stąd moje pytanie. Czy projektowana ustawa
w sposób wyczerpujący i kompleksowy potwierdza
kompetencje i uprawnienia Krajowej Rady Sądownic-
twa w odniesieniu do zawodu sędziego, zwłaszcza do
jego etosu i niezawisłości? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Tadeusz Wita, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Tadeusz Wita:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zabieram głos
chyba w gronie samych prawników, a przynajmniej
w przeważającej części prawników i sędziów, jako
inżynier budownictwa. I powiem państwu, prawni-
kom i sędziom, tak: Czy ktoś chciałby zlecić mi pro-
jekt, jeśli mu obiecam, że będę co miesiąc do niego
siadał nie wiadomo na jak długo i nie wiadomo, kiedy
skończę? Znajdźcie mi klienta na taki projekt. Nie-
stety, jestem oskarżony w sądzie, sąd poświęcił mi
24 godziny w jednym roku, 14 godzin w drugim roku,
a w trzecim 3 rozprawy bez efektu, ponieważ żaden
świadek się nie stawił.
W związku z tym mam pytanie: Czy ustrojowa
pozycja takiego organu jak Krajowa Rada Sądownic-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa
Poseł Tadeusz Wita
twa to norma we wszystkich państwach demokra-
tycznych? Czy wszędzie w konstytucji jest coś takie-
go zapisane? Czy to Krajowa Rada Sądownictwa
utrwaliła lub przynajmniej przyczyniła się – w moim
przekonaniu – w decydujący sposób do powszechnego
(Dzwonek) założenia, że nie można krytykować wy-
roków sądowych i że niedopuszczalnym atakiem na
niezależność sądu jest każda polemika i krytyka wy-
roku sądowego? Dlaczego kontroli NIK może podle-
gać kancelaria prezydenta, kancelaria premiera, a nie
mogą procedury i gospodarka finansowa wymiaru
sprawiedliwości? Czy Krajowa Rada Sądownictwa
nie powinna czuć się odpowiedzialna za...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć.
Poseł Tadeusz Wita:
...przebieg procesów sądowych i przegrywanie
w związku z tym spraw w Strasburgu? Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu w Mi-
nisterstwie Sprawiedliwości pana ministra Grzego-
rza Wałejko.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Grzegorz Wałejko:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Senacki projekt
ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa ma przede
wszystkim na celu dostosowanie porządku prawnego
do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 li-
stopada 2009 r., jak również – przede wszystkim –
uwzględnia postulaty zgłaszane przez Krajową Radę
Sądownictwa wynikające z doświadczeń związanych
ze stosowaniem obecnie obowiązującej ustawy z dnia
27 lipca 2001 r. o tym tytule. Ze względu na to projekt
zakłada uregulowanie wielu kwestii związanych z po-
stępowaniem przed radą, które dotychczas były za-
warte w rozporządzeniu prezydenta z dnia 13 listo-
pada 2007 r. w sprawie szczegółowego trybu działania
Krajowej Rady Sądownictwa oraz postępowania
przed Radą.
Projektowana ustawa systematyzuje kompetencje
Krajowej Rady Sądownictwa, biorąc pod uwagę po-
189
zycję ustrojową tego organu oraz zadania przypisane
mu na mocy art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospo-
litej Polskiej.
W projekcie rezygnuje się z dotychczasowego roz-
wiązania dającego pierwszemu prezesowi Sądu Naj-
wyższego, prezesowi Naczelnego Sądu Administra-
cyjnego i ministrowi sprawiedliwości możliwość de-
legowania swojego zastępcy na posiedzenia plenarne
rady w przypadku, gdy osoby te nie mogą osobiście
brać udziału w jej pracach, jak również zakłada się
nowelizację przepisów dotyczących wygaśnięcia man-
datu członka rady, między innymi poprzez usunięcie
przesłanki polegającej na złożeniu niezgodnego z praw-
dą oświadczenia lustracyjnego, co zostało stwierdzo-
ne prawomocnym orzeczeniem sądu, oraz w sytuacji
odwołania przez organ, który dokonał wyboru.
Proponuje się również uregulowanie zasad przy-
znawania oraz wysokości diet przysługujących po-
szczególnym członkom KRS z tytułu udziału w posie-
dzeniach plenarnych i innych pracach rady, jak rów-
nież zmianę ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustro-
ju sądów powszechnych, polegającą na przyznaniu
sędziemu, który został poddany badaniu lekarskiemu
w celu dokonania oceny jego zdolności do dalszego wy-
pełniania obowiązków, oraz kolegium właściwego
sądu prawa do zaskarżenia orzeczenia lekarza orzecz-
nika w drodze sprzeciwu do komisji lekarskiej Zakła-
du Ubezpieczeń Społecznych.
W sumie projekt ten zawiera bardzo istotne i po-
trzebne rozwiązania, które, jak powiedziałem wcze-
śniej, wynikają zarówno z doświadczeń, uwzględnia-
ją praktykę Krajowej Rady Sądownictwa, a także
odpowiadają na wyzwania wynikające z orzeczenia
Trybunału Konstytucyjnego. Pragnę dodać, że Rada
Ministrów w dniu 24 listopada 2010 r. przyjęła sta-
nowisko rządu wobec senackiego projektu ustawy o Kra-
jowej Radzie Sądownictwa, w którym zaopiniowała
projekt pozytywnie i opowiedziała się za skierowa-
niem go do dalszych prac legislacyjnych.
Natomiast odnosząc się do projektu w brzmieniu
ujętym w sprawozdaniu komisji, należy zasygnalizo-
wać, a właściwie nawet podkreślić czy wskazać to, co
zresztą zostało już na tej sali powiedziane i znalazło
wyraz, jak sądzę, w poprawkach, które zostały zgło-
szone przez pana posła Durkę, że bardzo poważne
wątpliwości budzi regulacja zawarta w art. 37 pro-
jektu ustawy, a co za tym idzie, także w przepisach
art. 33 ust. 1 i 2 oraz w art. 44 ust. 4. Projektowane
unormowanie w brzmieniu ujętym w sprawozdaniu
komisji przesądza o tym, że w przypadku gdy na jed-
no wolne stanowisko sędziowskie zgłosi się więcej niż
jeden kandydat, rada podejmuje uchwałę w przedmio-
cie przedstawienia wniosku o powołanie na urząd
sędziego oddzielnie w stosunku do każdego z tych
kandydatów.
Należy stwierdzić, że regulacja ta może wprowa-
dzić swoistą pozorność systemu odwołań do Krajowej
Rady Sądownictwa, a także skutkować dużymi trud-
nościami praktycznymi, o których za chwilę powiem.
Wprowadza też pewną niespójność, a właściwie we-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
190 Projekt ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Grzegorz Wałejko
wnętrzną sprzeczność w przepisie art. 37 ust. 1, po-
nieważ z jednej strony zakłada się, że Krajowa Rada
Sądownictwa obraduje nad jedną sprawą, że roz-
strzyga jedną sprawę, czego wyrazem jest przepis art.
37 ust. 1 zdanie pierwsze projektu, gdzie mówi się, że
jeżeli na jedno stanowisko zgłosi się więcej niż jeden
kandydat, rada rozpatruje i ocenia wszystkie zgło-
szone kandydatury łącznie. A więc rozpatruje, refe-
ruje się jedną sprawę. Natomiast w zdaniu drugim
mamy, że uchwały o postawieniu wniosku o powoła-
nie sędziego zapadają w stosunku do każdego kandy-
data oddzielnie, a więc w stosunku do każdej z nich
obowiązuje jak gdyby inny tryb postępowania, to jest
inny byt.
Oczywiście trzeba sobie uświadomić, jaki charak-
ter ma uchwała krajowej rady i o czym ona właściwie
rozstrzyga. Uchwała nie rozstrzyga tylko o tym, czy
przedstawić prezydentowi jednego, drugiego, trzecie-
go czy może dziesiątego kandydata, ale rozstrzyga
o tym, w jaki sposób obsadzić ogłoszone stanowisko
sędziowskie. Jest jedno stanowisko sędziowskie, któ-
re należy obsadzić poprzez zgłoszenie panu prezyden-
towi kandydatury wybranej przez radę, a więc rada
musi zdecydować, który spośród dziesięciu kandyda-
tów jest najlepszy i którego należy przedstawić pre-
zydentowi, a nie czy przedstawić tego czy tamtego.
Taka jest istota rozstrzygnięcia rzeczy przez krajową
radę. Gdyby przyjąć wersję, że rozstrzyga krajowa
rada, to prowadziłoby to do bardzo istotnych trudno-
ści w dalszym procedowaniu. Te trudności są wywo-
łane, konsekwentnym oczywiście w stosunku do art.
67 ust. 1, przepisem art. 44 ust. 4, ponieważ gdyby
okazało się, że Sąd Najwyższy jednak uchyli na sku-
tek zaskarżenia uchwałę, która dotyczy nieprzedsta-
wienia kandydata prezydentowi, to w takiej sytuacji
okazuje się, że najczęściej stanowisko sędziowskie,
miejsce, które zostało zgłoszone wcześniej, zostaje
obsadzone, ponieważ ktoś został już wskazany jako
kandydat, tego miejsca już nie ma. W związku z tym,
co stanowi proponowany przepis? Ano że krajowa
rada występuje do ministra sprawiedliwości o wska-
zanie innego wolnego stanowiska sędziowskiego,
przy czym musi to być stanowisko w tym sądzie, bo
do tego sądu się zgłosił dany kandydat. Powstaje py-
tanie, skąd minister sprawiedliwości ma to stanowi-
sko sędziowskie wziąć. Możliwe są dwa rozwiązania.
Po pierwsze, minister sprawiedliwości tworzy nowe
stanowisko sędziowskie, przekraczając budżet na
wynagrodzenia sędziów, bo przecież ma określoną
liczbę stanowisk sędziowskich. Drugie rozwiązanie,
równie niedobre – po prostu czeka na to, że gdzieś
w Polsce zwolni się stanowisko sędziowskie i przenie-
sie je do tego sądu, gdzie zgłosił się kandydat. Ale
tych stanowisk może w ogóle nie być. Najczęściej tak
się zdarza, że sąd jest właściwie obsadzony, a więc
zabranie stanowiska z innego sądu tylko po to, żeby
dać stanowisko sędziowskie w tym sądzie, który jest
właściwie obsadzony, jest zupełnie nieracjonalne.
Dzisiaj rano miałem okazję odpowiadać na pyta-
nie dotyczące reformy struktury wydziałowej sądu,
która prowadzi do tego, żeby prawidłowo obsadzać
stanowiska sędziów, prawidłowo etatyzować sądy.
Kierunek postępowania, jaki zaprezentowano w tym
przypadku, jest odwrotny do tego, który wprowadza-
my, jeżeli chodzi o reformę struktury wymiaru spra-
wiedliwości, sądów i wydziałów w tych sądach.
Reasumując, w imieniu rządu bardzo proszę o wzię-
cie pod uwagę tych uwag, zastrzeżeń, które zostały
zgłoszone, stwierdzając, że ta ustawa jest niezwykle
istotna, potrzebna i dobrze skonstruowana, jeżeli
chodzi o projekt.
Odpowiadając na pytanie pana posła Jaworskiego,
to tutaj jest to możliwe, można nawet powiedzieć, że
w jakiś sposób wskazane. Natomiast przy rozstrzy-
ganiu tego, w jaki sposób dalej procedować, należy
wziąć pod uwagę również to, że ta ustawa ma jednak
bardzo ważne, istotne zadanie: ma odpowiedzieć na
wyzwania wynikające z orzeczenia Trybunału Kon-
stytucyjnego. Od dłuższego czasu Krajowa Rada Są-
downictwa nie pracuje w trybie, jaki postulował Try-
bunał Konstytucyjny, a więc nie obraduje na podsta-
wie ustawy, lecz dalej na podstawie przepisów mniej-
szej rangi, tak że Wysoka Izba powinna wziąć tę
kwestię pod uwagę przy podejmowaniu decyzji. Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu ministrowi.
Proszę bardzo, sprawozdawca komisji pan poseł
Jerzy Kozdroń.
Poseł Jerzy Kozdroń:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Rozumiem argumenty, które kierowały Mini-
sterstwem Sprawiedliwości popierającym poprawkę
zgłoszoną zresztą przez mój klub. Ale muszę powie-
dzieć w tym miejscu w sposób brutalny, że zarówno
jedno, jak i drugie rozwiązanie nie jest doskonałe,
ponieważ rozwiązanie proponowane i popierane
przez Ministerstwo Sprawiedliwości w istocie rzeczy
może sparaliżować państwo, a na to sobie nie może-
my pozwolić. Musimy mieć jasność, że jedna nieod-
powiedzialna osoba, która zgłosi się np. na wszystkie
wolne stanowiska, nie zostanie wybrana i wszystkie
te decyzje zaskarży, w istocie rzeczy zablokuje dostęp
do tych wolnych stanowisk w sądzie i nie będziemy
mieli należytej obsady. Trzeba więc pomyśleć o tym,
być może zobligować Sąd Najwyższy do szybszego
rozpatrywania wniosków. Bo dlaczego przyjęliśmy
takie rozwiązanie? Pytaliśmy o to Krajową Radę Są-
downiczą i odpowiedziano nam, że odwołania rozpa-
trywane są sześć, siedem, osiem miesięcy. Czy w tej
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa
Poseł Jerzy Kozdroń
sytuacji stać nasze państwo na to, żeby tak długo
czekać? A trzeba te stanowiska sędziowskie obsadzić,
zdarzają się takie sytuacje, pan chyba nie zaprzeczy,
że są osoby, które startują, zgłaszają się na wszystkie
stanowiska i jeśli spotka je niepowodzenie, od razu
się skarżą. I naprawdę mogą zablokować cały system,
jeśli chodzi o dostęp do zawodu i osadzanie kadry
sędziowskiej. To jest jedna sprawa.
Druga sprawa, o której chciałbym powiedzieć.
Kierowano do mnie pytania, pierwszy z posłów za-
pytał o problem dotyczący art. 6 ust. 3 ustawy o Kra-
jowej Radzie Sądownictwa. Chodzi o brzmienie tej
propozycji, że lustrację sędziego mają prawo prze-
prowadzać wyłącznie sędziowie z Krajowej Rady
Sądownictwa. Nie, z ust. 3 wynika, że przeprowa-
dzają ją członkowie rady, czyli każdy członek rady
ma prawo przeprowadzać lustrację pracy, oceniać
pracę sędziego na miejscu. Natomiast dodano do
tego w tym zdaniu jedno stwierdzenie, a mianowi-
cie że mogą to wykonywać sędziowie delegowani
przez radę. Chodzi o to, że członków Krajowej Rady
Sądownictwa jest nie za wielu, a lustracje mogą być
bardzo liczne, w związku z tym rada będzie się
wspierać sędziami delegowanymi do wykonania
czynności lustracyjnych.
Kolejna istotna sprawa, którą poruszył poseł Dera
i inne osoby pytające. Dlaczego przyjmujemy ustawę
o Krajowej Radzie Sądownictwa, w sytuacji kiedy
mamy za plecami bardzo ważną ustawę Prawo o ustro-
ju sądów powszechnych, nad którą procedujemy dzi-
siaj i w której już przewidujemy zmiany w tej ustawie,
którą chcemy dzisiaj uchwalić? Ano dlatego że – to
już było dzisiaj tu powiedziane, i mówił to pan mini-
ster – ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa w brzmie-
niu dotychczasowym, po zakwestionowaniu przez
Trybunał Konstytucyjny konstytucyjności przepisów
dotyczących procedury postępowania przed radą,
w istocie rzeczy paraliżuje możliwość działania rady.
I żeby umożliwić funkcjonowanie radzie, trzeba jak
najszybciej uchwalić tę ustawę w takim brzmieniu.
Następna sprawa. Zmiany zaproponowane do
ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa mają sens
tylko wtedy, kiedy tamta ustawa, w tamtym brzmie-
niu, zostanie w takiej wersji przyjęta. Bo ci, którzy
pracują w podkomisji nad tą ustawą, wiedzą, że w tam-
tej ustawie są rewolucyjne rozwiązania.
Odpowiadam tutaj ostatniemu z pytających o po-
zycję sądu. Dzisiaj zastanawialiśmy się nad tym cały
czas, parlament przez 20 lat troszczył się i strzegł jak
źrenicy oka niezawisłości i niezależności sądów, po-
nieważ wychodziliśmy z założenia, że w demokra-
tycznym państwie prawnym niezależny i niezawisły
sąd to jest podstawa demokracji. Jeżeli tego nie bę-
dzie, nie będzie trzeciej władzy, która będzie nieza-
leżna, która będzie potrafiła bronić obywatela przed
opresją ze strony państwa, to koniec, nie ma demo-
kracji, to jest puste gadanie.
191
Natomiast dzisiaj, pracując nad tą ustawą, mówi-
my tak. Trzeba teraz poza uprawnieniami i przywi-
lejami dla sędziów pomyśleć o obowiązkach. Bo wszy-
scy mamy świadomość, że jest wydłużona procedura
i jest przewlekłość postępowania, które są zmorą na-
szego kraju, także to, że mamy najwięcej sędziów
w Europie w przeliczeniu na 100 tys. mieszkańców
i mamy jednocześnie największe zaległości. To jest
pytanie, na które musimy sobie odpowiedzieć. Dzisiaj
chcemy właśnie w tej ustawie wprowadzić oceny
okresowe, komisje konkursowe, ale to przyjmiemy
w ustawie Prawo o ustroju sądów powszechnych, z od-
dzieleniem działalności administracyjnej sędziów od
działalności orzeczniczej, sędziowie będą się zajmo-
wać tylko orzecznictwem, a administracją i finansa-
mi będzie się zajmować administracja. O to nam cho-
dzi, żeby nie było tak jak dzisiaj, bo mamy taką oto
sytuację, że jest prezes sądu – sędzia, przewodniczą-
cy wydziału – sędzia. Wszyscy pełnią funkcje admi-
nistracyjne i mówią, że nie mają czasu na pełnienie
funkcji sędziowskich. Stąd te przedłużenia. Chodzi
nam o to, żeby to wyraźnie oddzielić i jednocześnie
wprowadzić oceny okresowe. Wtedy nie będzie pan
musiał stawać na trybunie sejmowej i mówić: ja jako
biegły jestem oskarżony, bo bez przerwy mnie wzy-
wają na posiedzenia i nie mogę tej opinii przedłożyć.
Dziękuję serdecznie. To wszystko. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Zamykam dyskusję*).
W związku z tym, że w czasie drugiego czytania
zgłoszono do przedłożonego projektu ustawy popraw-
ki, proponuję, aby Sejm skierował ponownie ten pro-
jekt do Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka
w celu przedstawienia sprawozdania.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 20.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Go-
spodarki, Komisji Ochrony Środowiska, Zaso-
bów Naturalnych i Leśnictwa oraz Komisji Sa-
morządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej
o rządowym projekcie ustawy Prawo geologicz-
ne i górnicze (druki nr 1696 i 3971).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Jana Rzymełkę.
Proszę państwa, jest taki problem. To jest ostatni
punkt przed głosowaniami. Głosowania będą o godz.
17. Proszę państwa, oczywiście nie mam żadnego in-
strumentu, ale mogę nie dopuścić do pytań. Nie chcę
tego robić. Być może tak zrobię, jeżeli będą dłuższe
wystąpienia, bo chcemy skończyć o godz. 17. W in-
nym wypadku oznaczać będzie to kończenie tego
punkt późno w nocy.
(Głos z sali: Zgoda.)
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w za-
łączniku nr 1.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
192 Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
Dobrze, panie pośle, właśnie o to proszę.
W innym przypadku oznacza to kończenie tego
punktu późno w nocy. A więc mam dwie prośby: o zwię-
złość wypowiedzi i w miarę krótkie pytania, właści-
wie tyle.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca Jan Rzymełka:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt w imieniu połączonych trzech komisji
przedstawić państwu sprawozdanie dotyczące projektu
nowej ustawy Prawo geologiczne i górnicze w wersji
zawartej w druku sejmowym nr 3971, przyjętej przez
Komisję Gospodarki, Komisję Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Komisję Samo-
rządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej.
Z uwagi na to, że mamy do czynienia z bardzo spe-
cjalistycznym aktem prawnym, a ponadto że w toku
prac ustawa Prawo geologiczne i górnicze cieszyła się
bardzo dużym zainteresowaniem strony społecznej,
prace nad sprawozdaniem trwały ponad 2 lata. Powo-
łano specjalną podkomisję, której miałem zaszczyt być
przewodniczącym, odbyło się ponad 20 całodniowych
posiedzeń, w trakcie których zgłoszono ponad 200 po-
prawek, z czego przyjęto prawie 90.
Chciałbym bardzo serdecznie podziękować zarów-
no przedstawicielom resortu, Wyższego Urzędu Gór-
niczego, jak i wszystkim tym, którzy pracowali nad
tym projektem. Sprawozdanie z prac podkomisji było
pewnego rodzaju kompromisem, który na etapie me-
rytorycznych prac mógł zostać przedstawiony.
Jest to jedna z największych ustaw w Sejmie tej
kadencji, bo, proszę państwa, projekt ustawy, który
był w druku nr 1696, podpisany przez pana premiera
Donalda Tuska, plus dwa duże tomy uzasadnień to
ponad 1150 stron. Gdybym szanownym panom po-
słom chciał pokazać wszystkie dokumenty, które
wpłynęły w sprawie tej ustawy, to musiałbym tutaj
przyjechać z dwoma dużymi walizkami. Tak dużo
było różnych opinii w tej sprawie. Opinie były z bar-
dzo wielu stron. Były bardzo, bardzo rozbieżne. Mogę
tylko powiedzieć, że miałem okazję pracować 20 lat
temu jako sprawozdawca pierwszej ustawy dotyczącej
prawa geologiczno-górniczego, które dostosowało po
odzyskaniu suwerenności polskie górnictwo do go-
spodarki rynkowej. Dzisiaj mogę powiedzieć, że w mię-
dzyczasie powstał ogromny, bardzo ważny sektor,
zwany samorządem terytorialnym, który zaważył na
tej ustawie, jak również to, co nazywamy dyrektywa-
mi unijnymi i w ogóle obecność Polski w Unii Euro-
pejskiej.
Ponieważ w trakcie prac wiele z tych przepisów
wywołało kontrowersje, wymagały one dłuższych
dyskusji, niemniej udało nam się zrobić to, czego wy-
maga zarówno interes państwa, jak i zapisy w kon-
stytucji. A w konstytucji w art. 104 jest zapisane, że
rolą posła – to wszyscy ślubowaliśmy – jest strzec
interesów państwa, dobra obywateli. To było bardzo
trudne, ponieważ oczekiwania były bardzo jasne: od
uczestnictwa w zysku przedsiębiorstw górniczych,
proporcjonalnie do kopaliny, która znajduje się pod
daną gminą – ze strony samorządów, po wyrażane
w stanowiskach organizacji ekologicznych typu Gre-
enpeace bardzo wyraźne wskazania, że powinniśmy
przestawić się wyłącznie na energetykę ze źródeł od-
nawialnych i zrezygnować z dalszej eksploatacji złóż
węgla, szczególnie węgla brunatnego. Tak że mieliśmy
bardzo wiele różnych skrajnych opinii w tej sprawie.
Chciałbym powiedzieć, że podstawowym akcen-
tem tej ustawy, która nawołuje do ciągłości prawnej
ustaw górniczych w Polsce, możemy naprawdę się
pochwalić. Praktycznie ponad 483 lat temu, czyli bli-
sko 500 lat temu, w Bytomiu w 1528 r. został wydany
przez Jana II Dobrego słynny Ordynek górny. I ta
ustawa jest kontynuacją, ona nawiązuje w kilku miej-
scach do ustawy, która wtedy została wydana. Rów-
nież nawiązuje do tego, co w bulli Innocentego II,
tzw. złotej Bulli gnieźnieńskiej, czyli w bardzo waż-
nym dokumencie, mówiono o poszukiwaczach krusz-
ców w rejonie Bytomia. Tak że ciągłość zapisów tej
ustawy jest od ponad 800 lat.
Warto również dodać, że niektóre elementy ak-
centowane w tej ustawie czy przyspieszenie prac nad
nią w ostatnim czasie to efekt grożącego nam procesu
w Trybunale w Luksemburgu. W związku z tym nad-
rzędną sprawą było jak najszybsze zakończenie prac
nad tą ustawą. Jeśli chodzi o to, co jest do poprawie-
nia, to myślimy, że zarówno Senat, jak i nas w przy-
szłości czeka nowelizacja tego fragmentu, który do-
tyczy magazynowania w górotworze skroplonego
dwutlenku węgla.
Chciałbym paniom posłankom i panom posłom
powiedzieć, że jest to jedna z nielicznych regulacji
europejskich tego typu, gdzie w jednym akcie praw-
nym uwzględniono kilkanaście sektorów górnictwa.
W wielu krajach mamy ustawy dotyczące osobno:
poszukiwania gazu i ropy, górnictwa kruszcowego,
górnictwa metalowego, bezpieczeństwa na kopal-
niach, relacji prawnych. U nas to wszystko zawarte
jest w jednym akcie, dlatego też jest to tak wielki,
ogromny projekt.
Co ten projekt ustawy nam wnosi? Przyjmujemy
w nim unijną zasadę dotyczącą poszukiwania i wydo-
bywania węglowodorów. Podmiot górniczy, który od-
kryje złoża ropy i gazu, który dokona nakładów inwe-
stycyjnych na rozpoznanie i poszukiwanie ich, jest
tym podmiotem, który w pierwszej kolejności będzie
mógł uzyskać możliwość eksploatacji danego złoża.
Warto się nad tym, nad tą kwestią zastanowić. Udzie-
lenie koncesji na działalność dotyczącą węglowodorów
będzie, zgodnie z dyrektywą unijną, poprzedzone prze-
targiem, w odróżnieniu od obowiązującego stanu
prawnego, w którym przetargiem poprzedza się usta-
nowienie użytkowania górniczego. W trosce o interes
państwa wprowadzono nowy instrument, nową insty-
tucję prawną. Jest to użytkowanie górnicze.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Sprawozdawca Jan Rzymełka
Pilne wdrożenie tej dyrektywy jest konieczne wła-
śnie ze względu na to, że do Europejskiego Trybuna-
łu Sprawiedliwości złożono tę skargę przeciwko Pol-
sce i zbliża się termin jej rozpatrzenia. Uchwalenie tej
nowej ustawy... Zwracam się zatem z prośbą do sza-
nownych pań i panów posłów, aby pozwolili naszemu
krajowi uwolnić się od zarzutów dotyczących naru-
szenia prawa wspólnotowego w zakresie niewdroże-
nia tej dyrektywy.
Co, poza tymi sprawami unijnymi, jest w tym pro-
jekcie nowe? Mamy nowy model własności kopalin,
w którym odchodzi się od skomplikowanego stanu
prawnego wymagającego wielu interpretacji na rzecz
przejrzystego uregulowania, które nie budzi wątpli-
wości. Katalog kopalin, których właścicielem jest
Skarb Państwa, określa wymienione z nazwy kopa-
liny strategiczne, istotne dla rozwoju gospodarczego
kraju oraz jego bezpieczeństwa energetycznego. Zo-
stały tu wymienione węglowodory, to znaczy ropa
i gaz, węgiel kamienny i brunatny, rudy metali. Przy
okazji chciałbym powiedzieć szanownej Izbie, że Pol-
ska, jeżeli możemy w ten sposób w ogóle mówić, jest
najsilniejszym krajem górniczym w Europie. Nie tyl-
ko nasze kopalnie węgla, nasze zasoby pozwalają nas
wysoko lokować. Jeśli chodzi o kopaliny, kruszce, to
KGHM Polska Miedź jest drugim co do wielkości
producentem srebra na świecie, czwartym lub piątym
producentem miedzi. Polska górnictwem stoi. Kiedyś
był to nasz narodowy przemysł. W związku z tym
musimy bardzo dokładnie przyjrzeć się tej ustawie,
aby nie nastąpiło rozregulowanie pewnych spraw.
W czasie prac sejmowych komisji burzliwą dysku-
sję wywołał przepis prawa określający, iż podziemne
wyrobiska górnicze oraz znajdujące się w nich insta-
lacje i urządzenia nie są budowlami ani też urządze-
niami budowlanymi w rozumieniu przepisów Prawa
budowlanego. Problematyka ta została szeroko prze-
dyskutowana w czasie kilku specjalnych posiedzeń
komisji, które pozwoliły na podjęcie przez posłów de-
cyzji o wykreśleniu kontrowersyjnego przepisu. Sam
miałem okazję uczestniczyć w rozmowach prowadzo-
nych i w Ministerstwie Gospodarki, i w Minister-
stwie Finansów, które dotyczyły tego, jak ten pro-
blem rozwiązać. Chciałbym państwu powiedzieć, że
istnieje on od wielu lat i orzecznictwo sądowe w tej
sprawie jest bardzo rozbieżne, a konsekwencje finan-
sowe sięgają kwot powyżej miliarda złotych. Przepis
ten został usunięty z projektu ustawy. Decyzja ta
została podjęta w czasie posiedzenia trzech komisji
z takim uzasadnieniem, że w Prawie górniczym i geo-
logicznym nie zmieniamy obecnego stanu rzeczy, aby
w następnych ustawach bardzo wyraźnie pokazać,
które z budowli, urządzeń, instalacji mogą podlegać
opodatkowaniu, a które nie. To nie jest ustawa po-
datkowa. Nie powinniśmy tu regulować bardzo trud-
nych spraw finansowych, dlatego odchodzimy od
uregulowania tej sprawy, zostawiamy ją taką, jaka
jest dzisiaj. Liczymy jednak na to, że w Prawie bu-
193
dowlanym będą dobre definicje określające, czym jest
budowla, co podlega, a co nie podlega opodatkowaniu
na rzecz gminy. Właściwie odpowiedzi na to pytanie,
zgodnie z opiniami wielu prawników, powinniśmy
szukać w konstytucji. Gdzie jest granica tzw. możli-
wości opodatkowania przez gminy, jaka jest granica
udziału gmin we wpływach z podatku? Tego nie było
jeszcze ani w tej Izbie, ani w czasie debaty konstytu-
cyjnej. Temat ten w Europie poruszany jest w związ-
ku z budowlami, które są urządzeniami służącymi
do pozyskania energii odnawialnej. W Europie mamy
kilkadziesiąt tysięcy nowych budowli, wiatraków,
które produkują energię. Gminy zachodnioeuropej-
skie dochodzą w sądach swoich praw w tym zakresie,
czy śmigło i urządzenie turbinowe, które produkuje
prąd, jest budowlą w znaczeniu europejskiego prawa
budowlanego, czy – tak jak chcą przedsiębiorstwa
produkujące energię – budowlą jest tylko to, co jest
związane z nieruchomością gruntową, czyli funda-
ment betonowy jest czymś, co może być opodatkowa-
ne na rzecz gminy. Sądy różnie rozstrzygają, ale naj-
nowsza tendencja jest taka, że tylko to, co jest bezpo-
średnio związane z nieruchomością gruntową, może
podlegać opodatkowaniu na rzecz gminy.
Przejdę do omówienia kolejnego ogromnego tema-
tu przedstawionego w tym projekcie ustawy. Otóż
przewidziano tu liczne uproszczenia w podejmowaniu
i prowadzeniu górniczej działalności gospodarczej.
Ma to ułatwić przedsiębiorcom górniczym ten skom-
plikowany system. Jest to odejście od składania
ogromnej liczby dokumentów na rzecz prostego po-
dejmowania działalności gospodarczej. Na szczególną
uwagę zasługuje rezygnacja z koncesji na rzecz po-
szukiwania i rozpoznawania złóż kopalin nieobjętych
własnością górniczą, czyli tych dawnych złóż, tzw.
kopalin pospolitych oraz złóż wód leczniczych, ter-
malnych i solanek. Instrumentem nadzoru państwa
w tym zakresie będzie decyzja zatwierdzająca projekt
robót geologicznych.
Wspomnieć chciałbym również o regulacjach, któ-
re pozwolą odbiurokratyzować postępowania admi-
nistracyjne, zwłaszcza postępowania koncesyjne.
Zostają one skrócone o tyle, o ile można, przede
wszystkim przez ograniczenie obowiązku współdzia-
łania organu koncesyjnego z innymi organami. Wpro-
wadzono przepisy ułatwiające dostęp do korzystania
z nieruchomości niezbędnych do prowadzenia dzia-
łalności regulowanej projektowaną ustawą, jak rów-
nież zrezygnowano z obowiązku wykazania się przez
przedsiębiorcę prawem do informacji geologicznej
w przypadku zmiany lub przenoszenia koncesji. Ta
ostania propozycja w trakcie prac połączonych komi-
sji została zmodyfikowana w ten sposób, że w sytuacji
gdy przedsiębiorca będzie występował o zmianę kon-
cesji w zakresie przedłużenia terminu jej obowiązy-
wania lub powiększenia przestrzeni objętej działal-
nością, wymagania, jeśli chodzi o wniosek, będą do-
kładnie takie same, jakby ubiegał się o nową konce-
sję. Tym samym przedsiębiorca będzie musiał wyka-
zać się prawem do informacji geologicznej. Ponadto
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
194 Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Sprawozdawca Jan Rzymełka
przewidziano dalszą decentralizację zadań polegają-
cych na przekazaniu przez ministra środowiska mar-
szałkom województw kompetencji do koncesjonowa-
nia wód leczniczych, termalnych i solanek. Występo-
wanie tego rodzaju złóż ma charakter regionalny.
Polska jest w miarę bogata w te surowce. Ich zago-
spodarowanie ściśle wiąże się z rozwojem regional-
nym, państwo nie musi tym sterować. Celowe zatem
było, aby procesy decyzyjne objęte zostały kompeten-
cjami gospodarzy, czyli marszałków województw,
jako organów administracji geologicznej.
Szanowna Izbo! Szanowni Państwo! Projekt usta-
wy, wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniu społecz-
nemu i likwidując pewną fikcję gospodarczą, propo-
nuje przybliżyć kwestie związane z kopalinami po-
spolitymi, szczególnie chodzi tu o piasek i żwir, oby-
watelom, którzy są właścicielami nieruchomości.
W związku z tym po wejściu w życie tej ustawy każ-
dy obywatel, który jest właścicielem nieruchomości
gruntowej, w obrębie której występują złoża piasku
i żwiru, będzie mógł raz na rok wydobyć je przy po-
mocy metody niegórniczej, bez użycia środków strza-
łowych, i wykorzystać na własne potrzeby. Wprowa-
dzamy instytucję: kopalina na użytek własny. Mam
tu na myśli piasek i żwir wykorzystywany do budowy
kurnika, fundamentów domu, płotu, pozyskiwany
bez koncesji, bez opłat. Pozwoli to uratować trochę
naszych lasów w Polsce. Państwo bowiem doskonale
wiecie, że nielegalna eksploatacja piasku i żwiru była
zmorą wielu regionów Polski. Niby nikt tego nie mógł
upilnować, a wszyscy dokładnie wiedzieli, kto w oko-
licy się budował i kto w nocy podjeżdżał furką i ten
piasek nielegalnie wybierał. Tak że ten projekt usta-
wy wprowadza regulacje, które były postulowane już
od wielu lat. Dzięki temu unikamy pewnej fikcji po-
chodzącej jeszcze z czasów PRL.
Ten projekt dotyczy też następującej kwestii. Pró-
bujemy ograniczyć niepotrzebne bariery biurokra-
tyczne w celu zmniejszenia obciążeń zarówno w przy-
padku przedsiębiorców, jak i administracji publicznej.
Rozliczanie opłat eksploatacyjnych będzie się odby-
wało co pół roku, a nie – tak jak dotychczas – kwar-
talnie. I tu można powiedzieć, że kwestia ta była
przedmiotem bardzo wnikliwych dyskusji. Były na-
wet podawane argumenty, że niektóre gminy mogą
stracić płynność finansową, właśnie te najbogatsze,
które mają wielkie dochody. Jednak ostatecznie trzy
połączone komisje przegłosowały racjonalny projekt
uproszczenia sprawozdawczości w zakresie opłat.
Jest to identyczne z wszystkimi innymi terminami
związanymi z ochroną środowiska. Czyli jeśli chodzi
o opłaty i kary związane z Narodowym Funduszem
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, będzie to
w tym momencie składane raz na pół roku, co ogra-
niczy liczbę potrzebnych, zatrudnianych urzędników
i usprawni sytuację. Nie ogranicza to jednak docho-
dów na rzecz gminy w tym zakresie.
W trakcie prac pochylono się również nad proble-
matyką dotyczącą funkcjonowania nieczynnych ko-
palń wykorzystywanych w celach turystycznych, lecz-
niczych czy rekreacyjnych. Pierwotne przedłożenie
rządowe z druku nr 1696 zawierało propozycję, aby
nowe prawo górnicze objęło wszystkie tego typu obiek-
ty w Polsce. W czasie prac nad tym dokumentem po-
słowie podjęli decyzję, aby minister właściwy dokonał
szczegółowej analizy w zakresie warunków natural-
nych i technicznych występujących w tych kopalniach
oraz potrzeby zapewnienia bezpieczeństwa, a następ-
nie zawarł w rozporządzeniu konkretne listy kopalń,
w których obowiązkowe będzie stosowanie rygorów
takiego czy innego prawa górniczego.
Proszę państwa, w Polsce mamy kilkadziesiąt
obiektów, które nazywamy zabytkowymi kopalniami
lub wnętrzami, od najsłynniejszej w Europie Wielicz-
ki, Bochni, przez Sztolnię Czarnego Pstrąga czy
sztolnię w rejonie Złotego Stoku, po kredowe podzie-
mia na Lubelszczyźnie. Są to trasy turystyczne. Dzi-
siaj geoturystyka staje się jednym z ważniejszych
filarów, w związku z tym wymagać będzie bardzo
szczegółowego odrębnego uregulowania. Nie można
wrzucić do jednego worka wszystkich kopalń typu
Wieliczka i jakichś małych sztolni w podziemiach
kredowych. Dlatego posłowie zwracają się z propozy-
cją, aby rząd przedstawił rozróżnienie tych kopalń
i regulacje w zakresie rygorów, bo rygory to są rów-
nież badania geologiczne, badania jakości wód. Nie
każda trasa turystyczna zarabia na siebie na tyle,
żeby mogła spełniać wszystkie te wymagania zgodnie
z dotychczasowym prawem.
W nowej ustawie zrezygnowano z obowiązkowego
sporządzania miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego dla terenu górniczego. Sporządzanie
takiego planu będzie fakultatywne. W przedłożeniu
rządowym przewidziano, że koszt sporządzenia tego
planu ponosić będzie w połowie przedsiębiorca, a w po-
łowie gmina. W czasie rozmów i w trakcie pracy w ob-
rębie połączonych trzech komisji posłowie wyszli
naprzeciw oczekiwaniom samorządów, władz gmin,
aby zwolnić gminy, szczególnie te małe, w cudzysło-
wie, biedniejsze od ponoszenia kosztów tych opraco-
wań. Te koszty są spore i w związku z tym rozwią-
zanie przedłożone państwu w tym druku, o którym
mówimy, z zieloną kartką, nr 3971, mówi o tym, że
koszty za aktualizację i wykonanie tego planu pono-
sić będzie przedsiębiorca górniczy.
W projekcie utrzymano dotychczasowy zakres
kompetencji w odniesieniu do starosty jako organu
koncesyjnego. Kompetencje te dotyczą małych złóż.
Ponadto przewidziano uproszczenia dla przedsiębior-
ców posiadających już koncesję starosty. Zwolniono
ich z obowiązku sporządzania i posiadania dokumen-
tacji mierniczo-geologicznej. W związku z tym, że
warunki uzyskiwania koncesji u starosty są już dziś
dość atrakcyjne, ponieważ nie trzeba sporządzać pla-
nów ruchu i projektu zagospodarowania złoża, do-
chodziło do sytuacji, że duże złoża były przez przed-
siębiorców dzielone na sztuczne małe fragmenty po
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Sprawozdawca Jan Rzymełka
2 ha i dla każdego z tych obszarów przedsiębiorca
uzyskiwał koncesję. W sumie jednak tych kilka ma-
łych koncesji dotyczyło jednego obszaru. Wiemy, że
Polacy potrafią obchodzić prawo, dlatego w projekcie
zawartym w sprawozdaniu wprowadziliśmy zakaz
prowadzenia przez tego samego przedsiębiorcę w tym
samym czasie eksploatacji tej samej kopaliny z sąsia-
dujących ze sobą złóż na podstawie koncesji udziela-
nej przez starostę.
Nowe przepisy mają także na celu wzmocnienie
instrumentów przeciwdziałających nielegalnej eks-
ploatacji kopalin, wsparcie finansowe zadań wykony-
wanych przez starostów w tym zakresie oraz wypo-
sażenie organu nadzoru górniczego w kompetencje
do wstrzymywania eksploatacji bez koncesji. Będzie
to powodowało, że w większości starostw powinny
być wzmocnione służby geologiczne, czyli absolwenci
geologii, górnictwa, geografii będą mogli dostać pra-
cę w starostwach. Dlatego też na rzecz powiatu będą
przekazane wpływy z podwyższonej opłaty eksplo-
atacyjnej uiszczanej za działalność prowadzoną bez
koncesji wydawanej przez starostę, to jest czterdzie-
stokrotna wartość podstawowej opłaty. W związku
z tym mogą to być spore dochody. Wprowadzenie tych
rozwiązań przyczyni się do skutecznej walki z licz-
nymi przypadkami eksploatacji bez koncesji.
Nowe prawo górnicze wprowadza także regulacje
korzystne dla poszkodowanych w zakresie naprawia-
nia szkód powstałych w wyniku działalności prowa-
dzonej na podstawie tej ustawy, które opierają się
w większym stopniu na Kodeksie cywilnym niż po-
przednie Prawo geologiczne i górnicze, co oznacza,
że pozycja poszkodowanego jest silniejsza niż to wy-
nikało z dotychczasowej praktyki. O sposobie napra-
wienia szkody będzie decydowała wola poszkodowa-
nego. Dotychczasowe obowiązkowe przywracanie
stanu poprzedniego było przedmiotem krytyki ze
strony poszkodowanych. Ponadto wprowadzono roz-
wiązania zmierzające do ochrony interesów poten-
cjalnych poszkodowanych, m.in. wydłużono do 5 lat
od dnia dowiedzenia się o szkodzie termin dochodze-
nia roszczeń przez poszkodowanych.
W rządowym przedłożeniu została wzmocniona
pozycja państwowej służby geologicznej pełnionej
przez Państwowy Instytut Geologiczny. Obecnie peł-
na nazwa to Państwowy Instytut Geologiczny – Pań-
stwowy Instytut Badawczy. Został także rozszerzony
zakres jej zadań. W wyniku prac sejmowych wzmoc-
niono nadzór sprawowany przez ministra środowi-
ska, właściwie przez głównego geologa kraju, nad tą
służbą, która jest jemu podległa. Oznacza to, że głów-
ny geolog kraju będzie mógł realizować nowoczesne
zadania europejskie poprzez tę państwową służbę
geologiczną.
Z uwagi na dość długi okres pracy nad tym pro-
jektem ustawy na ostatecznym etapie zaszła potrze-
ba dostosowania stawek opłat eksploatacyjnych do
aktualnie obowiązujących. Tu potrzebny jest pewien
195
komentarz. W pracy nad poprzednią ustawą sprzed
20 lat miałem okazję zaprezentować pewien nowy
model rekompensaty za uciążliwości górnictwa na
rzecz gminy. Jest to mój pomysł sprzed 20 lat, on się
sprawdził i byłby najlepszym instrumentem do regu-
lowania sporów pomiędzy samorządem a przedsię-
biorcą górniczym. Nigdzie w Europie nie ma takiej
sytuacji, że jeśli chodzi o obciążenie przedsiębiorcy,
jest to zarówno opłata eksploatacyjna proporcjonalna
do wydobytej kopaliny ze złoża pod gminą, jak i po-
datek od wyrobisk, czyli podatek od urządzeń, insta-
lacji. Wiele krajów zdecydowało się tylko na jedno
z tych rozwiązań. Jeżeli będą prowadzone dalsze pra-
ce dotyczące podatku od wyrobisk, to musimy się po-
ważnie zastanowić, czy te dwa rodzaje opodatkowania
przedsiębiorców górniczych mogą być w Polsce zasto-
sowane.
Wysoka Izbo! Szeroko została przedyskutowana
sprawa przygotowania kopaliny do sprzedaży, czyli
przeróbki kopaliny. W projekcie zmodyfikowano pier-
wotne założenia rządu obejmujące nowymi przepisa-
mi ten proces, ale tylko w zakresie dotyczącym węgla
kamiennego, o ile pozostaje on technologicznie w cią-
gu w związku z wydobywaniem tej kopaliny. W tym
zakresie kierowano się względami bezpieczeństwa
pracy. Także i to rozwiązanie zostało zaakceptowane
przez rząd, stronę związkową oraz przedsiębiorstwa
górnicze. Chciałbym bardzo podziękować zarówno
przedstawicielom związków zawodowych, jak i przed-
siębiorców górniczych, że dobre rozwiązania wpro-
wadzone w czasie prac zostały akceptowane przez
wszystkich stejkholderów, czyli wszystkich uczestni-
ków sceny w danym momencie.
Zrezygnowano również z administracyjnego zali-
czenia przez organy nadzoru górniczego przestrzeni
w zakładach górniczych do poszczególnych stopni
i kategorii…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę pana o pewną zwięzłość wypowiedzi.
Poseł Sprawozdawca Jan Rzymełka:
Tak jest.
…oraz klas zagrożeń naturalnych.
Panie marszałku, przyjmuję pana uwagę, ale
chciałbym zauważyć, że ta ustawa to w sumie 5, 6 ustaw
razem. Mówię o rzeczach najważniejszych i za chwi-
lę skończę.
Zwolniono przedsiębiorców, którzy uzyskali kon-
cesję na działalność od starostów, z tworzenia fun-
duszu likwidacji zakładu górniczego, zachowując
jednak, o co wnosili przedstawiciele branży górnic-
twa odkrywkowego w czasie prac w komisjach, moż-
liwość zastosowania takiej formy gromadzenia środ-
ków na likwidację zakładu górniczego. Zagwaranto-
wano równocześnie gromadzenie środków funduszu
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
196 Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Sprawozdawca Jan Rzymełka
zgodnie z jego gospodarczym celem. W celu racjonali-
zacji struktur administracji rządowej zrezygnowano
z możliwości tworzenia nowych urzędów nadzoru gór-
niczego, pozostawiając jeden istniejący system w posta-
ci Wyższego Urzędu Górniczego nadzorującego poprzez
swoje oddziały, czyli okręgowe urzędy górnicze.
Istotnie wzbogacono w trakcie prac zadania preze-
sa Wyższego Urzędu Górniczego, przypisując mu za-
dania w zakresie kompleksowego sprawdzenia i oceny
stanu bezpieczeństwa powszechnego związanego z ru-
chem zakładu górniczego. Państwo doskonale wiecie,
że w trakcie prac nad tą ustawą mieliśmy tragiczne
w skutkach katastrofy górnicze i to, co wynikło z ra-
portów pokontrolnych, staraliśmy się w tej ustawie
zawrzeć. Kolejne wnioski będą musiały być wprowa-
dzane do dalszych ustaw. W związku z tym wzmocnie-
nie roli profilaktyki, prewencji powypadkowej dopro-
wadziło do powierzenia centralnemu organowi kon-
trolnemu, czyli Wyższemu Urzędowi Górniczemu,
specjalnego pełnomocnictwa w zakresie dbania o bez-
pieczeństwo górników pod ziemią. Przydzielono także
zadania dotyczące inicjowania prac naukowo-badaw-
czych i podejmowania przedsięwzięć z zakresu popra-
wy bezpieczeństwa. Ustawa reguluje w nowoczesny
sposób możliwość przyszłego zgazowania węgla pod
ziemią, o co wnosiły instytuty badawcze.
Proszę państwa, mógłbym jeszcze długo mówić.
Przychylam się do wniosku pana marszałka, zbliżam
się ku końcowi, mimo że bardzo trudno jest streścić
w 5 minut ponad 1500 stron.
Chciałbym powiedzieć, że w trakcie prac nad tą
ustawą stwierdziliśmy również, czego nie ma w tej
ustawie, a co powinno być zawarte w przyszłości
w podobnych ustawach. Pierwsza sprawa. Widzimy,
że ochrona złóż, czyli kopalin, kopaliny są tymi ro-
dzynkami w cieście ziemi, jest relatywnie słabo re-
prezentowana w polskim prawie. W polskim prawie
mamy specjalną ustawę o ochronie gruntów rolnych,
leśnych, a mamy tysiące, miliony hektarów gruntów
i je chronimy, natomiast złóż kopalin mamy tylko
kilka. W planach zagospodarowania przestrzennego
pozycja gminy, samorządu jest wyższa niż pozycja
państwa, ponieważ nie mamy przepisów, które mó-
wiłyby, że jeżeli na danym obszarze występuje rzad-
kie złoże, to ono jest ważniejsze niż zbudowanie dro-
gi, obwodnicy lub osiedla, bo to są złoża dla wszyst-
kich obywateli naszego państwa. Otrzymałem raport
Polskiej Akademii Nauk, który wskazuje na to, że
zmniejszają się możliwości wydobycia wielu nowych
złóż kopalin występujących we wnętrzu polskiej zie-
mi, które są nam bardzo potrzebne. Po latach 2016,
2017 możemy spodziewać się małego deficytu niektó-
rych kopalin, gdyż władztwo, podejście gmin jest
często takie: dobrze, niech będzie kopalnia, ale nie
u mnie, nie na naszym terenie, a nie możemy prze-
widzieć, gdzie znajdują się złożą. Rozbudowa tras
komunikacyjnych, która bardzo szybko postępuje,
zablokuje wydobywanie kopalin w przyszłości, co
oznacza, że na polskim rynku będą pojawiały się ko-
paliny z zagranicy. Ogranicza to liczbę miejsc pracy
w górnictwie i geologii, takie są konsekwencje na-
szych działań.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Kończąc, chciał-
bym w imieniu połączonych trzech komisji zwrócić
się do Wysokiej Izby o przyjęcie sprawozdania z dru-
ku nr 3971. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 10-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i 5-minutowych oświadczeń
w imieniu kół.
Otwieram dyskusję.
Proszę o zabranie głosu panią posłankę Danutę
Pietraszewską, Platforma Obywatelska.
Poseł Danuta Pietraszewska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Przedstawiam stanowisko klubu Platformy Obywa-
telskiej w sprawie rządowego projektu ustawy Prawo
geologiczne i górnicze, druki nr 1696 i 3971.
Nadzwyczajna podkomisja pracowała nad rządo-
wym projektem w okresie od 31 marca 2009 r. do
dnia przyjęcia sprawozdania, czyli do 28 kwietnia
2010 r. Na posiedzeniach podkomisji rozpatrzono
159 poprawek i kilkanaście spoza wykazu. Na wspól-
nym posiedzeniu Komisji Gospodarki, ochrony śro-
dowiska oraz samorządu terytorialnego kolejne
33 poprawki po dyskusji zostały poddane pod głoso-
wanie. Ogółem, jak wspomniał już sprawozdawca,
rozpatrzono ponad 200 poprawek, z czego przyjęto
około 90. Fakt ten w pełni uzasadnia zreformowanie
funkcjonującej od 16 lat ustawy Prawo geologiczne
i górnicze.
Projekt ustawy wypełnia wymogi unijnej dyrek-
tywy o węglowodorach, wprowadza uproszczenia dla
przedsiębiorców i usprawnienie instrumentów prze-
ciwdziałania nielegalnej eksploatacji kopalin. W czę-
ści dotyczącej górnictwa przenosi do ustawy istotne
rozwiązania, ujęte obecnie w aktach wykonawczych
do Prawa geologicznego i górniczego.
Projekt ustawy przed procedowaniem sejmowym
był w 2008 r. konsultowany i negocjowany w Komisji
Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. W wy-
niku konsultacji z samorządami terytorialnymi,
związkami zawodowymi, przedsiębiorcami oraz or-
ganami administracji geologicznej i nadzoru górni-
czego wprowadzono wiele korzystnych modyfikacji,
zaakceptowanych przez posłów podkomisji i połączo-
nych komisji. Należą do nich m.in. zdefiniowanie
kopaliny wydobytej, co powinno usprawnić tryb po-
stępowania przy obliczaniu opłat eksploatacyjnych,
utrzymanie dotychczasowej pozycji organów gminy
w postępowaniu koncesyjnym, poprzedzonym decy-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Danuta Pietraszewska
zją w sprawie środowiskowych uwarunkowań przed-
sięwzięcia, wprowadzenie bezpośrednio do ustawy
wymagań określających tzw. kwalifikacje geologicz-
ne i górnicze, rezygnacja z widełkowych stawek opła-
ty eksploatacyjnej – stawki będą wynikać bezpośred-
nio z ustawy, utrzymanie zasady, że plan ruchu li-
kwidowanego zakładu górniczego podlega uzgodnie-
niu z organem wykonawczym gminy, wprowadzenie
zasady, że system odpowiedzialności za szkody gór-
nicze w większym stopniu będzie poddany rygorom
Kodeksu cywilnego, co oznacza, że o sposobie napra-
wienia szkody przesądza wola poszkodowanego.
Poselska poprawka wprowadzona do art. 148 pro-
jektu ustawy wydłuża termin dochodzenia roszczeń
z tytułu szkód górniczych do 5 lat od dnia dowiedze-
nia się o szkodzie. Przywrócono również w art. 103
ust. 6 zapis stanowiący, że koszty sporządzenia planu
przestrzennego, o którym jest mowa w ust. 2 art. 103,
ponosi przedsiębiorca. Zmiany w ustawie Prawo geo-
logiczne i górnicze w głównej mierze usuwają bariery
i liberalizują zasady i warunki wykonywania działal-
ności w zakresie geologii i górnictwa. Jednak zgodnie
z prawem unijnym, a przede wszystkim z Konstytu-
cją Rzeczypospolitej Polskiej stanowione prawo ma
dbać o zrównoważony rozwój ekonomiczny i społecz-
ny. Toteż w trakcie procedowania ustawy w podko-
misji i połączonych komisjach strona społeczna wno-
siła wiele zastrzeżeń co do projektowanych zapisów.
Najbardziej kontrowersyjny, skrajnie niekorzyst-
ny dla gmin był zapis w art. 6 ust. 2. Konsekwencją
tego zapisu byłoby pozbawienie gmin należnego im
od 1991 r. podatku nie od dziur w ziemi, jak to wma-
wia opinii publicznej lobby górnicze, lecz od budowli
i ich części zainstalowanych na trwałe w wyrobiskach
i służących działalności gospodarczej. Forsowany
głównie przez Górniczą Izbę Przemysłowo-Handlową
zapis nie był konsultowany w Komisji Wspólnej Rzą-
du i Samorządu Terytorialnego. Zgodnie z opinią
Biura Analiz Sejmowych z dnia 25 stycznia 2010 r.
powinien być rozpatrywany w ustawie podatkowej,
zgodnie z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Pol-
skiej. Zapis ten pozbawia 65 gmin górniczych docho-
dów własnych w wysokości 100 mln rocznie, zgodnie
z wyliczeniem Ministerstwa Finansów podanym w opi-
nii Biura Analiz Sejmowych. Między innymi z tych
dochodów gminy realizują zadania własne w zakresie
oświaty, pomocy społecznej, ochrony zdrowia, infra-
struktury drogowej.
Minister finansów w stanowisku z dnia 9 marca
2011 r., udostępnionym każdemu posłowi, jedno-
znacznie potwierdza zasadność podatku od nierucho-
mości podziemnych przynależnego gminom górni-
czym. Jednoznacznie potwierdza, że nie jest to nowy
podatek dla górnictwa – istnieje on bowiem, jak wspo-
mniałam wcześniej, od 20 lat i część przedsiębiorstw
górniczych go płaci. Na wniosek niektórych przedsię-
biorstw gminy górnicze umarzały ogromne kwoty
odsetek i zaległych podatków z tego tytułu – moja
197
gmina Ruda Śląska umorzyła 70 mln z tytułu tego
podatku – i nadal przedsiębiorstwa mogą o takie
umorzenia się starać. W oficjalnym stanowisku mi-
nister podkreśla: „jakiekolwiek zmiany w systemie
finansowania gmin mające na celu uszczuplenie ich
dochodów wymagają odpowiednich zmian w podzia-
le dochodów publicznych, bądź w formie rekompen-
saty utraconych środków, bądź zmniejszenia zadań
własnych gmin”.
Mimo opinii BAS-u, stanowiska Ministerstwa Fi-
nansów, dostępnego dla każdego zainteresowanego
posła, obywatela, instytucji i organów zarządzania
górnictwem, lobby górnicze w sposób bezprecedenso-
wy okłamuje opinię publiczną i manipuluje nią,
szczególnie w środowisku górniczym, zastraszając,
że podatek od nieruchomości podniesie ceny węgla,
obniży wynagrodzenie górników, zlikwiduje wiele
miejsc pracy, spowoduje upadek górnictwa.
Wysoka Izbo! Suche fakty dementują te kłam-
stwa. Sporny podatek od nieruchomości stanowi za-
ledwie 0,32% kosztów wydobycia 1 t węgla, co przy
dzisiejszych cenach węgla wynosi 85 gr od 1 t wydo-
bytego węgla. Na marginesie dodaję, że w ubiegłym
roku według danych GUS ceny węgla podniesiono nie
o 85 gr, lecz o 6,9%. Wzrost kosztów wydobycia 1 t wę-
gla o 85 gr nie może pogrążyć górnictwa i zlikwido-
wać miejsc pracy. To czysta demagogia. Z wyliczeń
BAS-u wynika, że wszystkie podatki kosztowe, to
znaczy podatek akcyzowy, podatek od nieruchomo-
ści, podatek od środków transportu, stanowią zaled-
wie 2,6% kosztów uzyskania przychodów. W tych
2,6% podatek od nieruchomości to zaledwie 0,32%.
Spór powinien być rozstrzygnięty w ustawie po-
datkowej, co sugerował klub Platformy Obywatelskiej
w uzasadnieniu do poprawki wycofującej art. 6 ust.
2 z ustawy Prawo geologiczne i górnicze. Poprawkę
poparło 42 posłów przy 3 głosach przeciw i 11 wstrzy-
mujących się na posiedzeniu połączonych komisji.
Do obecnego projektu klub Platformy Obywatel-
skiej (Dzwonek) zgłasza trzy poprawki, które w kom-
plecie doręczę pod koniec dyskusji w tym punkcie.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, pani poseł. Mamy głosowania.
Poseł Danuta Pietraszewska:
Pozostałe zapisy klub Platformy Obywatelskiej
popiera w całości. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Grzegorz Tobiszowski, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Proszę bardzo, panie pośle.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
198 Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Grzegorz Tobiszowski:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Pa-
nie Ministrze! W imieniu klubu Prawa i Sprawiedli-
wości chciałbym przedstawić stanowisko wobec usta-
wy Prawo geologiczne i górnicze (druk nr 3971, wcze-
śniej nr 1696).
Analizując po kolei zapisy projektu przedmiotowej
ustawy, chciałbym zwrócić uwagę na pewne zapisy
w tej ustawie, które wydają się bardzo niekorzystne,
a zarazem niebezpieczne dla interesu publicznego.
Rozpocznę od analizy art. 4, który nie rozstrzyga
kwestii przypadku, w którym występuje współwła-
sność, czyli więcej niż jeden właściciel nieruchomości,
albo gdy nieruchomość ma nieuregulowany stan
prawny. A co w momencie, gdy na przykład grupa
20 osób zakupi dużą nieruchomość, następnie osoby
te podzielą ją na małe działki, stając się współwłaści-
cielami każdej z małych działek, i jeszcze później
zniosą współwłasność? Czy w takiej sytuacji każdy
ze współwłaścicieli ma prawo do wydobywania na
własne potrzeby, czy też tylko jeden z nich? Można
zastanawiać się, czy ten zapis nie wprowadza możli-
wości ominięcia ograniczenia ilościowego. W jaki
sposób starosta – który nie dysponuje wiedzą górni-
czą, a przecież w ponad 50% powiatów nie ma dzisiaj
geodety – może działać i podejmować stosowne decy-
zje w tej materii? Na jakiej to niby podstawie dyrek-
tor okręgowego urzędu górniczego miałby wstrzymać
wydobywanie kopaliny, o czym mówi się w ust. 3 pkt 1
tego artykułu? Co to znaczy: wydobywać piaski i żwi-
ry na potrzeby własne bez prawa rozporządzania
wydobytą kopaliną? Powstaje pytanie: To po co ją
wydobywać? Zapisy art. 4 mają charakter legalizacji
i mogą wpływać na legalizację dzikich eksploatacji,
o czym też w części wspomniał pan sprawozdawca,
mówiąc o tym, że mamy z tym problem do dnia dzi-
siejszego. A więc zapis ten niejako powoduje, iż pro-
blem nam niknie, bo legalizujemy go prawnie, ale
istota pozostanie.
Art. 5. Uszczegółowienie klasyfikacji kryteriów
wód leczniczych i termalnych na poziomie ustawy
wydaje się bardzo dużym uszczegółowieniem. Nale-
żałoby się zastanowić, czy nie należało tego wprowa-
dzić i ująć w rozporządzeniu.
Art. 6. W dalszym ciągu brak jednoznacznego
i zarazem niepowodującego dowolności interpretacji
określenia, definicji kopaliny wydobytej. Propozycja
zawarta w art. 6 ust. 1 pkt 2 nie jest precyzyjna,
bowiem wyrażenie „całość kopaliny odłączona od
złoża” nie jest jednoznaczne. Zdefiniowanie tego po-
jęcia ma znaczenie istotne i kluczowe dla narodowe-
go funduszu ochrony środowiska oraz samorządów
terytorialnych, na terenie których prowadzone jest
wydobycie kopalin. Przykład: czy urobek odstrzelony
i zdeponowany w wyrobisku w granicach złoża jest
całością kopaliny odłączoną od złoża, czy też nie
jest?
Bardziej precyzyjne byłoby sformułowanie, że ko-
paliną wydobytą jest na przykład całość kopaliny,
urobku, odspojonej od nienaruszonej robotami górni-
czymi i oddziaływaniem struktury złożowej, a w przy-
padku kopalin płynnych kopaliną wydobytą byłaby
kopalina wydobyta na powierzchnię. Doprecyzowa-
nie definicji kopaliny wydobytej pozwoli w sposób
jednoznaczny wyeliminować możliwość dowolnego
naliczania i tym samym zaniżania opłaty eksploata-
cyjnej. Chodzi tu przecież o istotny wpływ samorzą-
dów i gmin, na których terenie występuje kopalnic-
two. Dzisiaj bowiem nalicza się opłatę eksploatacyjną
na podstawie tzw. dziennych raportów wydobycia,
jak również na podstawie sprzedaży. Metody te, pro-
szę państwa, różnią się siebie zasadniczo.
Nieprecyzyjna jest również definicja złoża, gdyż
jego eksploatacja jako takiego z punktu widzenia for-
malnoprawnego nie jest możliwa, o złożu bowiem moż-
na mówić wówczas, gdy jest ono udokumentowane,
zatem uzasadnione wydaje się dodanie w ustawie po
słowie „naturalne” słowa „udokumentowane”.
Doprecyzowania wymaga także pkt 4, tj. defini-
cja obszaru górniczego, oraz w pkt 16, tj. definicja
zakładu górniczego, w odniesieniu do ust. 10 i 18,
w myśl których tzw. zwałowiska zewnętrzne powin-
ny znajdować się w graniach obszarów górniczych,
gdyż lokowanie ich poza tymi granicami stanowi
pewien problem związany z podległością właściwe-
mu organowi nadzoru. Zwałowisko jako takie odpo-
wiada bowiem definicji budowli w rozumieniu Prawa
budowlanego i w przypadku jego lokalizacji w gra-
nicach obszaru górniczego i objęcia go równocześnie
granicą zakładu górniczego podlega nadzorowi gór-
niczemu pod względem architektoniczno-budowla-
nym. Natomiast w przypadku lokalizacji poza ob-
szarem górniczym jego podległość nadzorowi górni-
czego po linii budowlanej jest wątpliwa, a podległość
nadzorowi starosty wydaje się w tym wypadku bar-
dzo dyskusyjna.
Bardzo precyzyjnego zdefiniowania wymaga pkt 3.
Mówiła o nim moja przedmówczyni, jeśli chodzi
o przepisy dotyczące podatków i opłat lokalnych. To
bardzo dyskusyjna kwestia, w przypadku której, co
gorsza, nie ma złotego środka. Stąd składamy sto-
sowną poprawkę, która koreluje bardziej z przedło-
żeniem rządowym, musimy bowiem rozstrzygnąć,
jaką opcję przyjmujemy, a nie, tak jak wynika z usta-
leń komisji, pozostawić to do kolejnych dyskusji. Musi
tu nastąpić rozstrzygnięcie.
Proszę państwa, art. 10 jest jedną z najważniej-
szych kwestii, które powinny zostać uregulowane,
mówił o tym sprawozdawca, to jest clou sprawy. Usta-
wa, nad którą debatowano 3 lata, niestety nie precy-
zuje kwestii złóż. Oznacza to w praktyce podział złóż
na stanowiące własność Skarbu Państwa i stanowią-
ce własność właścicieli nieruchomości jako związane
z nieruchomością gruntową. Proszę państwa, taki
podział może wyeliminować możliwość dowolnego
naliczania i tym samym zaniżania opłaty eksploata-
cyjnej, którą obecnie w przypadku kopalin stałych,
głównie surowca skalnego, jak też piasku i żwiru,
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Grzegorz Tobiszowski
przedsiębiorcy naliczają głównie na dwa sposoby, jak
już wcześniej wspomniałem.
Proszę państwa, chodzi też o określenie, kto jest
właścicielem złoża. Przecież na nasze bogactwa na-
turalne nie miały wpływu żadne firmy, żaden przed-
siębiorca. Powstaje więc pytanie: Czy ktoś, kto ku-
puje nieruchomość, kupuje ją z kopaliną? Jeśli tak,
to jaka będzie wycena? Powinniśmy jednoznacznie
ustalić, czy ktoś taki ma jakieś prawa w związku
z kopaliną, z którą kupuje nieruchomość. Jeśli nie,
to płaci tylko za nieruchomość. Co się wtedy dalej
dzieje z koncesją, co się dalej dzieje z wydobywaniem
kopalin? Pojawia bowiem się kwestia podzielenia,
tak jak wiemy, całej nieruchomości na mniejsze od-
cinki. Na przykład 20 osób może podzielić nierucho-
mość, powiedzmy na części, po hektarze i prowadzić
działalność cząstkową. W tym momencie pojawia się
pytanie, co z całą nieruchomością, co z podatkiem
od złóż, co dalej dzieje się, jeśli chodzi o własność,
eksploatację. Proszę państwa, weźmy pod uwagę
fakt, że powstaje się dzisiaj zjawisko, które nie jest
negatywne, bo jesteśmy w Unii Europejskiej, mamy
wolny rynek, związane z inwestorami zagraniczny-
mi, cudzoziemcami. To jest nawet kwestia przejęcia
złoża po to, aby go nie eksploatować, podczas gdy
dla naszego rynku eksploatacja danego złoża takie-
go czy innego surowca może być istotna, a nawet
kluczowa.
Jeśli chodzi o dział IV, dotyczący kwalifikacji,
rzeczoznawców i odpowiedzialności zawodowej, to
powstaje pytanie, dlaczego tak szczegółowo wpro-
wadza się w nim nowe regulacje związane z geode-
tami i miernikami. Mamy bowiem rozporządzenie,
stosowne ustawy, które to regulują. Pozostawienie
chociażby zapisu art. 53 ust. 2 sprawia, że przedsię-
biorca z wykształceniem podstawowym czy zawodo-
wym – nie ujmując żadnemu zawodowi, nie chcę
tych zawodów wymieniać, z całym szacunkiem ich
do przedstawicieli – może być właścicielem podmio-
tu, który będzie gospodarował kopalinami. Jest to
dopuszczenie olbrzymiej dowolności w zakresie wy-
dobywania surowca. Wydaje się, że bez stosownych
kwalifikacji, jakie posiadają wykształceni geodeci
i mierniczy, trudno nam będzie kontrolować wydo-
bycie i obszar wydobycia.
Wrócę do tego, co powiedziałem o definicji złoża.
Jeśli nie mamy tego zdefiniowanego, to nie wiemy,
gdzie są granice złoża. Pojawia się rezerwa terenowa,
chociażby w gminach, w których po ustaleniu, gdzie
się znajduje złoże, chodzi o określenie, jakie będzie
oddziaływanie związane z wydobywanym złoża. To
są kwestie związane z następstwem decyzji, które są
bardzo ważkie, jeżeli chodzi o ustosunkowanie się do
tego, co nazywamy najważniejszym elementem roz-
woju gospodarczego: surowców, które posiadamy.
Stąd też składamy drugą poprawkę dotyczącą regu-
lacji, opłat i wyliczenia, jeśli chodzi o wydobywanie
gazu płynnego. Wiemy, że są wiercenia, wiemy, że
199
posiadamy gaz łupkowy, wydaje się, że należałoby to
uporządkować, bo niestety takiej regulacji nie ma
w ustawie. Będzie to nasza druga poprawka.
Możemy zauważyć, że art. 101 ust. 2 – to jest dal-
szy ciąg działu IV – jest niebezpieczny z punktu wi-
dzenia zarówno gospodarowania złożami, jak i inte-
resu państwa. (Dzwonek)
Dwa zdania, panie marszałku. Już kończę.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę bardzo.
Poseł Grzegorz Tobiszowski:
Chodzi o budzący wątpliwości natury konstytu-
cyjnej zapis mówiący, że geodeta, który będzie praco-
wał u przedsiębiorcy, nie musi posiadać uprawnień
państwowych wydawanych przez Wyższy Urząd Gór-
niczy. Może to czynić geodeta, który nie posiada sto-
sownych uprawnień. Jest to jakby zaniżenie poziomu
kadry menedżerskiej, kadry technicznej, która jest
bardzo istotna, jeśli chodzi o prowadzenie działalno-
ści w kopalnictwie.
I ostatnie zdanie. Wydaje się, że art. 4, 6, 10 i 115
oraz art. 53 i 8 są bardzo wątpliwe i należałoby je
przynajmniej doprecyzować albo przyjąć nasze po-
prawki, które chciałbym, panie marszałku, złożyć
w imieniu klubu Prawa i Sprawiedliwości. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, przypominam, że o godz. 17 jest
głosowanie. Oczywiście to jest decyzja panów posłów,
ale po raz kolejny proszę o zwięzłość wypowiedzi.
Lewica dzieli czas. Jako pierwszy głos zabierze
pan poseł Tadeusz Motowidło, Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej.
Proszę bardzo.
Poseł Tadeusz Motowidło:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imie-
niu Klubu Poselskiego Sojusz Lewicy Demokratycz-
nej mam zaszczyt przedstawić stanowisko wobec
sprawozdania połączonych Komisji Gospodarki, Sa-
morządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej oraz
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnic-
twa o rządowym projekcie ustawy Prawo geologiczne
i górnicze, druki nr 1696 i 3971.
Szanowni Państwo! Gdyby nie wymóg Unii Euro-
pejskiej, jeśli chodzi o dostosowanie naszego prawa
do prawa Unii Europejskiej, to na razie nie rozma-
wialibyśmy o tej ustawie. Stad też ostatnie przyspie-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
200 Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Tadeusz Motowidło
szenie. Nie ma się co dziwić, ponieważ jesteśmy zo-
bowiązani zmienić tę ustawę, ale jednak ustawa, nad
którą przez dwa lata prowadzono prace w ferworze
dyskusji, na pewno nie załatwia wszystkiego. Podam
tylko konkretny przykład, gdy ostatnio Jastrzębska
Spółka Węglowa walczyła z samorządem, jeśli chodzi
o uzyskanie koncesji na eksploatację, budowę nowej
kopalni Bzie-Dębina. Były problemy z samorządem
i środowiskami, które z jednej strony chciały, aby ta
kopalnia powstała, ale z drugiej strony, gdy docho-
dziło do konkretnych uzgodnień, jakie będą tego kon-
sekwencje, powodowały już blokadę. Panie ministrze,
ustawa i te zmiany, które przedstawia dzisiaj Wysoka
Izba, na pewno wszystkiego nie załatwiają, ale głów-
ne założenie uległo zmianie, ale pozytywnej, jeśli
chodzi o wszystkie rzeczy, które muszą zostać zrobio-
ne zgodnie z prawem. Na pewno będą one załatwiane
w odpowiedni sposób, prędzej, szybciej.
Panie Ministrze! W tej ustawie zostały wzmocnio-
ne pana uprawnienia, jeśli chodzi o wydawanie kon-
cesji, może nie wzmocnione, ale bardziej uporządko-
wane sprawy. I bardzo bym pana prosił o zajęcie
stanowiska, kiedy będzie dyskusja na temat koncesji,
jeśli chodzi o już nieistniejącą kopalnię, która posia-
da bardzo wysokiej klasy węgiel koksujący, mam na
myśli kopalnię Kaczyce. Jeśli chodzi o te pokłady,
wiemy, że od wielu lat o koncesję walczy strona cze-
ska. I na pewno dzięki tej ustawie, szczególnie zwra-
całem na to uwagę, ma pan mocne dokumenty, moc-
ną władzę, jeżeli chodzi o wydanie tej koncesji. Cieszę
się, że takie uregulowania zostały wprowadzone.
Proszę państwa, w tym projekcie ustawy sprawy
były stawiane bardzo wyraźnie, szły w złym kierun-
ku odnośnie do centralnej stacji ratowniczej. Cieszę
się również, że na posiedzeniach podkomisji, tak jak
tu kolega poseł Rzymełka powiedział, te rzeczy uda-
ło się wynegocjować i doprowadzić do tego, że wzmoc-
niliśmy stacje ratownicze. To są te instytucje, które
są pierwsze tam, gdzie się dzieje tragedia, tam, gdzie
doszło do wypadku. Zostało to uporządkowane z ko-
rzyścią dla tego środowiska, ale przede wszystkim
dla górników, jak również – tak jak powiedzieli moi
przedmówcy – zostały w odpowiedni sposób wzmoc-
nione służby policji górniczej. Mam tutaj na myśli
Wyższy Urząd Górniczy i inne urzędy. To też zostało
w odpowiedni sposób zrobione z korzyścią, tak jak
powiedziałem, dla górników.
Proszę państwa, osobną sprawą jest temat współ-
pracy na szczeblu samorząd – górnictwo. Proszę pań-
stwa, Śląsk węglem stoi, Śląsk górnictwem stoi. Jak
można w tej chwili dyskutować, że na przykład jeśli
chodzi o podatek od budowli dołowych dotyczący za-
głębia miedziowego, nie ma większego problemu, nie
ma też większego problemu, jeśli chodzi o jastrzębską
spółkę? Bo stoją finansowo dobrze. Ale patrząc na
holding i Kompanię Węglową, toż to przecież dla nich
zarżnięcie, przepraszam za takie określenie. Z tego
też musimy wyjść w odpowiedni sposób, nie naraża-
jąc samorządów na pewne konsekwencje, wprowa-
dzając zmiany.
Dlatego też posłowie klubu Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej dostrzegają pewne zagrożenie wynikają-
ce z braku konsekwencji w sprawach bardzo istot-
nych dla przyszłości przemysłu wydobywczego oraz
funkcjonowania firm górniczych. Z jednej strony są
potrzebne środki na inwestycje początkowe, z dru-
giej strony na usuwanie szkód górniczych. Naszym
zdaniem należy szczególnie dbać o dobrą pozycję
przemysłu wydobywczego, który – jak przekonuje
rząd – jest gwarantem bezpieczeństwa energetycz-
nego Polski.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu Klu-
bu Poselskiego Sojusz Lewicy Demokratycznej oświad-
czam, że rekomendowane Wysokiej Izbie stanowisko
połączonych komisji w sprawie przyjęcia projektu
ustawy z druku nr 3971 w praktyce nie zamyka dzia-
łań legislacyjnych. W imieniu Klubu Poselskiego
SLD pragnę złożyć na ręce pana marszałka trzy po-
prawki do projektu zgodnie z regulaminem Sejmu,
a mego kolegę posła prosiłbym o udokumentowanie
i uzasadnienie tych poprawek. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, panie pośle, dziękuję bardzo.
Pan poseł Witold Klepacz, Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej.
Poseł Witold Klepacz:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! W imieniu Klubu Poselskiego Sojusz Le-
wicy Demokratycznej omówię przedłożone przez mój
klub poprawki.
Klub Sojusz Lewicy Demokratycznej proponuje,
aby przywrócić do ustawy pierwotny zapis art. 6 ust. 2,
a więc wrócić do zapisu zaproponowanego przez stro-
nę rządową. Obciążenie górnictwa podatkiem od wy-
robisk pogorszy i tak już nie najlepszą sytuację eko-
nomiczną tej branży, a w rezultacie wpłynie na sytu-
ację finansową gmin górniczych. Większość wpływów
do budżetów tych gmin pochodzi z górnictwa, stąd
potrzeba umiaru w stosowaniu obciążeń fiskalnych
– aby nie doprowadzić do upadku tej branży. Trudna
w minionych latach sytuacja przedsiębiorstw górni-
czych, jak też brak wystarczającego wsparcia ze stro-
ny Skarbu Państwa jako właściciela spółek węgla
kamiennego spowodowała i dalej powoduje, że zobo-
wiązania powstałe na skutek działalności gospodar-
czej, na przykład szkody górnicze, często realizowane
są ze znacznym opóźnieniem, co niejednokrotnie znaj-
duje swój finał w sądach.
W kolejnej poprawce klub Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej proponuje utworzenie funduszu ekologicz-
nego, którego środki byłyby przeznaczone na rekul-
tywację zdegradowanych terenów, naprawę szkód
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Witold Klepacz
górniczych i poprawę stosunków wodnych, ograni-
czenie zrzutu chlorków i siarczków do zlewni wód
Wisły i Odry. To, iż byłyby szczegółowo rozliczane na
podstawie przepisów wykonawczych, spowodowałoby
usprawnienie procesów związanych z rekultywacją
terenów zdegradowanych, a co za tym idzie, ich przy-
stosowaniem do ponownej działalności gospodarczej
na terenie gmin górniczych. Tym samym jednostki
samorządu terytorialnego, jakimi są gminy górnicze,
uzyskałyby dodatkowe tereny dla swej działalności
inwestycyjnej, a także na ich terenie można byłoby
w znaczący sposób zintensyfikować działania zwią-
zane z ochroną środowiska. Dzięki środkom zgroma-
dzonym w funduszu ekologicznym nastąpiłoby przy-
spieszenie procesu odnowy obszarów, które utraciły
dotychczasową funkcję społeczną czy gospodarczą na
skutek działalności gospodarczej, oraz przyniosłyby
one też efekt w postaci poprawy sytuacji przestrzen-
nej, środowiskowej, a także doprowadziłoby to do
ożywienia społeczno-gospodarczego.
Argumentem dodatkowym za wprowadzeniem fun-
duszu ekologicznego jest fakt, że aktualnie przedsię-
biorstwa górnicze będące płatnikiem opłaty eksplo-
atacyjnej i innych opłat oraz kar wynikających z usta-
wy Prawo geologiczne i górnicze w ograniczonym lub
też w znikomym stopniu korzystają z przekazywa-
nych środków z uwagi na utrudnione procedury ich
pozyskiwania z Narodowego Funduszu Ochrony Śro-
dowiska i Gospodarki Wodnej. 60% opłaty eksploata-
cyjnej, innych opłat i kar wynikających z ustawy
Prawo geologiczne i górnicze trafia do gmin, 40% do
narodowego funduszu ochrony środowiska z tą moż-
liwością, że połowa tej kwoty może być przeznaczona
na rekultywację i naprawę szkód górniczych. Propo-
nujemy, aby dokonać następującego podziału: 20%
otrzymuje narodowy fundusz, a drugie 20% lokowa-
ne jest na proponowanym przez nas funduszu ekolo-
gicznym. Uprości to procedury administracyjne
i przyspieszy proces rekultywacji i naprawy szkód
górniczych.
Celem kolejnej poprawki, którą zgłasza Sojusz
Lewicy Demokratycznej, jest traktowanie ciągu tech-
nologicznego obejmującego wydobycie kopalin i przy-
gotowanie do sprzedaży jako integralnego zespołu
środków służących do wykonywania działalności gór-
niczej, a także podział podziemnych zasobów górni-
czych ze względu na rodzaj wydobywanej kopaliny
na te, których integralną częścią jest zakład przerób-
czy, oraz te, w których nie różnicuje się górników
pracujących w obu zakładach. Sytuacja różnicująca
jedną grupę zawodową jest niezrozumiała z powodów
technicznych, zawodowych i społecznych.
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imie-
niu klubu Sojusz Lewicy Demokratycznej wnoszę
o ponowne skierowanie ustawy do komisji w celu
przyjęcia poprawek zgłoszonych przez mój klub. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
201
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Adam Krzyśków, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Adam Krzyśków:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu klubu parlamentarnego Polskiego Stron-
nictwa Ludowego pragnę przedstawić stanowisko
klubu w sprawie rządowego projektu ustawy Prawo
geologiczne i górnicze, zawartego w druku nr 1696,
oraz sprawozdania połączonych komisji z druku
nr 3971.
Wysoki Sejmie! Omawiamy dzisiaj ustawę odno-
szącą się wprost do środowiska, w którym żyjemy, do
ziemi i zasobów w niej ukrytych, budzących pożąda-
nie, których to bogactw eksploatacja przez lata wy-
znaczała i wyznacza kierunek rozwoju naszej cywi-
lizacji. Postęp następuje zarówno w zakresie zainte-
resowania poszczególnymi rodzajami surowców, jak
i w technice wydobywania, a coraz częściej i w no-
wym wykorzystaniu starych kopalni do składowania
rzeczy zbędnych, wytworzonych przez człowieka,
czyli do składowania odpadów. Mamy więc do czynie-
nia z wieloma typami przedsięwzięć gospodarczych,
od kopalni węgla, gazu, ropy naftowej, poprzez ko-
palnie cennych minerałów i pospolitych kruszyw, do
poboru wód leczniczych i geotermalnych.
Podstawową zasadą, na której opiera się prawo
górnicze, jest zasada własności zasobu górniczego.
Chodzi tutaj o podział wymieniony w art. 10, gdzie
własność jest przyporządkowana Skarbowi Państwa,
czyli to, co kryje ziemia, jest naszą wspólną własno-
ścią. Mądra eksploatacja oparta na racjonalnych pod-
stawach uregulowanych w formie prawnej, a taką
regulację stanowi Prawo geologiczne i górnicze okre-
ślające zasady i warunki podejmowania, wykonywa-
nia oraz zakończenia działalności w zakresie prac
geologicznych, wydobywania kopalin, podziemnego
składowania odpadów oraz składowania innych sub-
stancji. Omawiana ustawa jest zupełnie nową usta-
wą, porządkującą stan prawny regulowany do tej
pory ustawą z 4 lutego 1994 r. Zawiera cały szereg
regulacji, których celem jest dostosowanie prawa
krajowego do dyrektyw unijnych, wprowadza uprosz-
czenia w procedurach administracyjnych.
W tym miejscu należy przypomnieć słynne już
zdanie pana ministra Jezierskiego o konieczności
rozluźnienia w litosferze…
(Głos z sali: Wolności.)
...wolności w litosferze, co można wieloznacznie
odczytywać, bo z jednej strony można to odczytywać
jako deklarację dotyczącą ułatwienia w pokonywaniu
administracyjnej drogi do zdobywania koncesji i po-
zwoleń na eksploatację kopalin, a z drugiej strony
budzi to też obawy, czy to rozluźnienie nie spowodu-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
202 Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Adam Krzyśków
je jakiegoś nadmiernego bałaganu czy chaosu w tej
akurat sferze.
Mniej biurokracji, czytelne przepisy powinny po-
zwolić łatwiej sięgnąć po zasoby naturalne, i to te
zasoby już rozpoznane, takie jak węgiel kamienny,
węgiel brunatny, a także zasoby, których bardzo po-
żądamy, takie jak węglowodory, w tym gaz łupkowy,
a których zasoby należy dopiero rozpoznać i udoku-
mentować.
Podstawowe regulacje ustawy dotyczące eksplo-
atacji złóż podziemnych i funkcjonowania zakładów
górniczych w klasycznej formule kopalni nie budziły
większych emocji. Podczas posiedzeń podkomisji,
a następnie połączonych komisji sprawy funkcjono-
wania kopalni, w tym złożone terminy, pojęcia tech-
niczne: nadzoru, kwalifikacji, eksploatacji, nie budzi-
ły większych emocji. Większość posłów opierała się
na opiniach przedstawicieli Wyższego Urzędu Górni-
czego i ekspertów ministra środowiska.
Największe problemy i najbardziej gorące dysku-
sje podczas procedowania nad ustawą wywoływały
kwestie współpracy przedsiębiorstw górniczych z sa-
morządami lokalnymi w zakresie opodatkowania
podatkiem od nieruchomości obiektów budowlanych
zakładów górniczych. Szeroko już o tym mówiliśmy.
Przy tak specjalistycznej ustawie jest to też takie
trochę uciekanie od odpowiedzialności. Jako klub
Polskiego Stronnictwa Ludowego będziemy popierać
powrót do przedłożenia rządowego, polegający na
tym, że wypracowany kompromis w Radzie Mini-
strów powinien być jednak popierany przez koalicję
rządową, również na sali sejmowej.
Kolejnym punktem spornym była kwestia plano-
wanego uruchomienia zakładów górniczych na te-
renie gminy i roli, jaką gmina powinna odgrywać
w procesie lokalizacji nowych zakładów. Bardzo ak-
tywne były w tym przypadku gminy zagrożone uru-
chomieniem nowych kopalni odkrywkowych węgla
brunatnego.
Duże emocje wywołała również dyskusja o wza-
jemnej relacji samorządu i już funkcjonujących za-
kładów, szczególnie w sytuacji, w której występują
szkody górnicze na powierzchni gruntu. Rozwiąza-
nia zaproponowane w ustawie, choć niedoskonałe, są
efektem kompromisu pomiędzy zainteresowanymi
stronami.
W tym zakresie oprócz dobrze znanych proble-
mów górnictwa podziemnego ustawa zawiera rów-
nież regulacje dotyczących innych dóbr natury, ta-
kich jak np. żwiry i piaski. Kilka słów na ten temat,
ponieważ szczególnego znaczenia nabiera wykorzy-
stanie krajowego zasobu kruszyw budowlanych,
szczególnie w sytuacji gdy szerokim frontem ruszy-
ła budowa dróg. Z jednej strony złoża położone
w pobliżu planowanych inwestycji drogowych były
kupowane, często z wyprzedzeniem, jako ziemia rol-
na zasobów Skarbu Państwa, i to nie przez okolicz-
nych rolników, a z drugiej strony blokowana jest
eksploatacja złóż na obszarach objętych formami
ochrony przyrody.
Tak się dzieje np. na terenie mojego województwa,
w okolicach Nidzicy, gdzie eksploatacje tych złóż kru-
szyw blokuje obszar chronionego krajobrazu. Sytu-
acja, w której kruszywa do budowy dróg są importo-
wane z zagranicy, nie wydaje się sytuacją racjonalną.
Musimy w mądry sposób ułatwić korzystanie z tych
zasobów.
Ustawa wprowadziła ułatwienia pozwalające na
wydobywanie bez koncesji piasku i żwiru na własne
potrzeby, chociaż ta ilość jest bardzo symboliczna:
10 m3 rocznie, a także wykonywanie odwiertów
wiertniczych o głębokości do 30 m w celu wykorzy-
stania ciepła ziemi, czyli dolnego źródła przy pom-
pach ciepła. Przyjęcie tych 30 m to zmiana idąca
w dobrym kierunku, chociaż dla efektywnego wyko-
rzystania dolnego źródła pompy ciepła głębokość
otworu powinna sięgać 70–80 m, ale rozumiemy, że
jest to też jakiś kompromis. Zwyciężył kompromis,
chociaż niedosyt pozostał, bo jest co prawda uprosz-
czona procedura, ale trzeba zgłosić ten fakt u staro-
sty. Kompromis jest przewodnim motywem omawia-
nej ustawy, tak jak resort środowiska, stojąc na stra-
ży stanu środowiska, musi pogodzić interesy przed-
siębiorców z oczekiwaniami samorządów.
Dlatego klub Polskiego Stronnictwa Ludowego,
mając szczególne podejście do ziemi, żywicielki, po-
piera kierunek zmian zaproponowany w ustawie, tzn.
ułatwienia, uproszczenia procedur – tak. Mniej za-
kazów, ale za to ścisłe i konsekwentne ich przestrze-
ganie przy poszanowaniu interesów lokalnej społecz-
ności. Dziękuję bardzo, panie marszałku, i przeka-
zuję… (Oklaski)
(Poseł Henryk Siedlaczek: Ty, Brutusie, też?)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi. Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do pytań.
Jest 18…
Przepraszam, nie widziałem pana, bo stanął pan
gdzieś z boku. Przepraszam bardzo. Oczywiście. Naj-
mocniej pana przepraszam.
Pan poseł Adam Gawęda, Polska jest Najważ-
niejsza.
Poseł Adam Gawęda:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Parla-
mentarnego Polska jest Najważniejsza do projektu
ustawy Prawo geologiczne i górnicze.
Nad tą ustawą Sejm pracuje już ponad 2 lata. Licz-
ba skierowanych uwag, opinii, ekspertyz oraz wyjąt-
kowo długi czas pracy nad tą ustawą wskazują, że
jest to bardzo złożona i skomplikowana materia. Po-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Adam Gawęda
wiedziałbym, że pracowaliśmy w podkomisji nad
pewnego rodzaju konstytucją naszego górnictwa i geo-
logii, wszelkich prac badawczych, naukowych, rozpo-
znawczych oraz całokształtu procesu związanego
z wydobywaniem naszych narodowych bogactw, czy-
li kopalin, a także z magazynowaniem i podziemnym
składowaniem odpadów.
Panie i Panowie Posłowie! Szczególnie przy tej
ustawie powinniśmy odpowiedzieć sobie na kilka
podstawowych pytań, bo przecież nie uchwalamy tej
ustawy na dzisiaj, na rok, ale być może na kilkana-
ście czy kilkadziesiąt lat. Co zamierzamy uregulować
tą ustawą, w jaki sposób, jakimi zapisami chcemy to
osiągnąć i jak, ułatwiając tą bardzo skomplikowaną
działalność gospodarczą, polegającą na wydobywa-
niu kopalin ze złóż, jednocześnie zabezpieczyć interes
państwa, czyli obywateli, i chronić nasze przecież
bogate złoża, zapewniając możliwość ich eksploatacji
również następnym pokoleniom?
Musimy również mieć świadomość, że wszelkie
dobra nagromadzone we wnętrzu ziemi, w tym na
terenie Polski, są mierzalne, są ograniczone i zalega-
ją w konkretnych miejscach naszego kraju. Nie da się
ich przenieść, alokować, a następnie wydobywać.
A zatem w stanowionym prawie powinniśmy tak
stopniować, ważyć prawa, obowiązki, uprawnienia
czy przywileje, by to właśnie uwzględniać. Trzeba też
zadbać o to, by ewentualne powstałe szkody i uciąż-
liwości związane z tą działalnością należycie rekom-
pensować.
Biorąc pod uwagę opinie wielu ekspertów, analizy
Biura Analiz Sejmowych oraz wyniki kontroli Naj-
wyższej Izby Kontroli, należy wprowadzić takie roz-
wiązania prawne, które pozwolą na wyznaczenie
punktu równowagi pomiędzy obecnymi obciążeniami
podatkowymi ponoszonymi przez przedsiębiorców
górniczych a warunkami pozwalającymi na optymal-
ną rentowność eksploatowanych złóż, pomiędzy sy-
tuacjami rynkowymi na świecie, skomplikowaną
budową geologiczną i dużymi, stale rosnącymi zagro-
żeniami naturalnymi a koniecznością możliwie peł-
nego wykorzystania tych złóż, ich ochroną i racjonal-
ną gospodarką.
W ustawie rezygnuje się z podziału kopalin na
podstawowe i pospolite. Ta zmiana będzie miała pe-
wien niewielki wpływ na zmianę właściwości orga-
nów koncesyjnych. Przewidziane w projekcie nowe
rozwiązania dotyczące własności górniczej w sposób
bardziej jednoznaczny, niż ma to miejsce na gruncie
obecnej ustawy, rozstrzygają to, na które konkretnie
złoża kopalin rozciąga się prawo własności Skarbu
Państwa.
Pewne zagrożenie, jeżeli chodzi o porównanie sta-
nu prawnego w projekcie, wiąże się ze zmianami
w zakresie własności organów koncesyjnych. Pew-
nym zagrożeniem są zawężone możliwości uchylania
koncesji przez organy koncesyjne w trybach nadzwy-
czajnych. To fakt, że projekt zwiększa zakres upraw-
203
nień właścicieli poszczególnych nieruchomości w sto-
sunku do zalegających w tej nieruchomości złóż ko-
palin niestanowiących przedmiotu własności górni-
czej Skarbu Państwa, ale o tym szeroko dyskutowa-
liśmy na posiedzeniu komisji i wydaje się, że te roz-
wiązania są rozsądne.
Przewidziany w projekcie zapis o możliwości żą-
dania ustanowienia użytkowania górniczego z pierw-
szeństwem przed innymi co prawda nie narusza kon-
stytucji, jednak jest moim zdaniem dosyć ryzykowny,
bo uniemożliwia w pełni konkurencyjne ubieganie
się o udzielenie koncesji na następnym etapie. Pro-
jekt ustawy chroni złoża objęte własnością górniczą
oraz prawo własności nieruchomości gruntowej, jed-
nak brak konieczności określenia w koncesji mini-
malnego stopnia wykorzystania złoża może prowa-
dzić, oczywiście w określonych warunkach, do niera-
cjonalnej gospodarki złożami.
Przepisy projektu dotyczące prac geologicznych
są znacznie bardziej szczegółowe niż analogiczne
przepisy w dotychczasowej ustawie, przy czym stara-
ją się one ze względów prewencyjnych uwzględniać
znacznie szersze spektrum potencjalnych zagrożeń
niż to w ustawie dotychczasowej. Projekt w znacznie
lepszy i pełniejszy sposób chroni majątkowe prawa
i interesy właścicieli nieruchomości poszkodowanych
wskutek działalności geologicznej i górniczej. To chcę
mocno tutaj podkreślić. Precyzyjniej wskazuje też
podmioty mające ponosić odpowiedzialność odszko-
dowawczą, zwłaszcza zaś odpowiedzialność w razie
braku możliwości ustalenia rzeczywistego sprawcy
szkody. Na podkreślenie zasługuje fakt, że mogą być
tu również zastosowane przepisy Kodeksu cywilnego.
Tak więc poszkodowany może dokonać wyboru, w ja-
kim trybie szkoda ma być naprawiona.
Reasumując, nowa instytucja własności górniczej
powinna chronić interesy Skarbu Państwa w sposób
bardziej efektywny, i tego właśnie oczekujemy. Nie-
pokojący jednak jest fakt, że Najwyższa Izba Kontro-
li we wnioskach pokontrolnych wskazuje na nieracjo-
nalną gospodarkę złożami węgla kamiennego akcep-
towaną przez ministra środowiska. Symptomami
tego są wskazane wysokie straty złożowe oraz wy-
biórcze eksploatowanie bardziej opłacalnych zaso-
bów. Bardzo ważnym elementem, który będzie miał
wpływ na funkcjonowanie tej ustawy, będą wprowa-
dzone rozporządzenia, szczególnie te mające wpływ
na bezpieczeństwo i higienę pracy, ale również te re-
gulujące właściwą gospodarkę złożami. Bardzo wraż-
liwą, sporną kwestią, budzącą od początku pracy nad
tym projektem ustawy poważne napięcia pomiędzy
przedstawicielami środowisk przedsiębiorców górni-
czych a samorządami, gminami górniczymi, jest kwe-
stia definicji podziemnych wyrobisk górniczych oraz
znajdujących się w nich instalacji i urządzeń jako
niebędących budowlami ani też urządzeniami bu-
dowlanymi w rozumieniu przepisów prawa budowla-
nego. Dlatego zaproponujemy poprawkę definiującą
to jednoznacznie. Wykreślenie tego zapisu spowodu-
je, że ustawodawca nie sformułuje jednoznacznie tych
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
204 Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Adam Gawęda
definicji. Stoimy na stanowisku, że to nie Trybunał
Konstytucyjny, nie Najwyższy Sąd Administracyjny
ani nie inne instytucje, ale Sejm powinien tak ważne
regulacje wprowadzać i to określać.
Biorąc pod uwagę opinie wielu ekspertów – tak
jak powiedziałem, na nasze ręce wpłynęło wiele opi-
nii – uważam, że powinniśmy wyznaczyć taki punkt
równowagi pomiędzy obecnymi obciążeniami podat-
kowymi ponoszonymi przez przedsiębiorców górni-
czych, pozwalającymi na optymalną rentowność
a możliwie pełnym i racjonalnym wykorzystaniem
złóż. Ale rozumiemy trudną sytuację samorządów,
ich potrzeby wynikające z realizacji nałożonych na
nie zadań. Dlatego Klub Parlamentarny Polska jest
Najważniejsza proponuje drugą poprawkę, umożli-
wiającą przekazanie środków pochodzących z opłat
na rzecz gmin górniczych. Wpływy z tytułu opłat
stanowiłyby – dotychczas jest podział taki, że 60%
przeznacza się dla gmin, 40% – dla narodowego fun-
duszu ochrony środowiska – jak proponujemy, w 90%
dochód gminy, na której terenie jest prowadzona
działalność, a w 10% – dochód Narodowego Fundu-
szu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Co do
tej ilości możemy zgodzić się na dyskusję i zawrzeć
pewnego rodzaju kompromis.
Proponowana przez Klub Parlamentarny Polska
jest Najważniejsza zmiana zmierza do większego
wsparcia finansowego gmin, na których terenie pro-
wadzona jest działalność górnicza, co rekompenso-
wałoby uciążliwości związane z tą działalnością.
Ponadto zgromadzone dodatkowe środki finansowe
pozwalałyby uruchomić tym jednostkom działania
zmierzające do zrównoważonego rozwoju, a po zakoń-
czeniu działalności górniczej stworzyć nowe strefy
aktywności gospodarczej z wykorzystaniem terenów
poprzemysłowych. Istotnym argumentem jest to, iż
to gmina jako podstawowa jednostka samorządu te-
rytorialnego, znając uwarunkowania lokalne i po-
trzeby swoich mieszkańców, powinna najlepiej reali-
zować zadania prowadzące do przyspieszenia i oży-
wienia rozwoju społeczno-gospodarczego.
Miejmy też, panie i panowie posłowie, świado-
mość, że nawet najlepiej stanowione prawo wobec
urzędniczych barier lub niechęci nie rozwiąże wszyst-
kich problemów. Kształtowanie dobrych relacji, bu-
dowanie zaufania i partnerstwa jest procesem nie-
zależnym i powinno wypływać z naszej świadomo-
ści, ze świadomości wszystkich urzędników. Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Proszę państwa, przechodzimy do pytań. Jest
20 osób.
Czy są jeszcze zgłoszenia?
Zamykam listę.
Ustalam czas na 1 minutę.
Pan poseł Krzysztof…
(Poseł Marek Matuszewski: W sprawie formalnej.)
Proszę.
Poseł Marek Matuszewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym prosić
pana marszałka zgodnie z regulaminem, art. 174
pkt 3, aby dał nam chociaż półtorej minuty. To jest
5–6 ustaw w jednym projekcie. To jest jedna z waż-
niejszych ustaw, jakie będziemy procedować w tej
kadencji. Bardzo byśmy prosili. Panie marszałku,
wyliczyłem, jest nas 18, będzie 9 minut dłużej.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, przykro mi bardzo, jesteśmy bardzo
opóźnieni, a to oznacza debatę do późna w nocy po
głosowaniach. Tak że bardzo mi przykro, ale na pod-
stawie art. 185 regulaminu oddalam tej wniosek.
Ustalam czas na 1 minutę.
Pan Krzysztof Gadowski, Platforma Obywatel-
ska.
Poseł Krzysztof Gadowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Chciałbym skierować do pana jedno pytanie. W związ-
ku z tym, że praca nad aktem prawnym, nad którym
dzisiaj debatujemy, trwała ponad 2 lata, a w tym cza-
sie zmieniało się orzecznictwo sądowe, trwały różne
rozprawy, które wytaczały sobie nawzajem czy to
gminy, samorządy, czy bezpośrednio przedsiębior-
stwa górnicze, czyli spółki węglowe, chciałbym pana
zapytać: Jak na dzień dzisiejszy wygląda stan orzecz-
nictwa sądowego w sprawie opodatkowania podziem-
nych wyrobisk górniczych oraz znajdujących się
w nich instalacji i urządzeń, oczywiście w odniesie-
niu definicji dotyczących budowli, związanych z pra-
wem budowlanym? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Wojciech Saługa, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Wojciech Saługa:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Z końcem lat
90. zapadały jakże bolesne i trudne decyzje o likwi-
dacji wielu kopalń w Polsce, w tym kopalni Jan Kan-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Wojciech Saługa
ty i Niwka-Modrzejów, eksploatujących węgiel pod
miastem Jaworzno. Ówczesne decyzje, mimo że wy-
woływały konflikty społeczne, wydawały się ostatecz-
ne, co potwierdzały kolejne działania ministerialne
w likwidowanych zakładach. Miasto Jaworzno przy-
stąpiło zatem do uczenia się funkcjonowania bez ko-
palń, tworząc nowe plany zagospodarowania prze-
strzennego, przeznaczając wiele terenów pod budow-
nictwo mieszkaniowe czy pod inwestycje.
Panie ministrze, rządowe decyzje o likwidacji ko-
palń wymusiły na włodarzach Jaworzna zmianę filo-
zofii myślenia, co kosztowało, były wydawane kon-
kretne pieniądze pochodzące z budżetu miasta, z kie-
szeni mieszkańców. Jakże zatem prezydent Jaworzna
ma odnosić się do planów spółki HMS Niwka próbu-
jącej wbrew jego woli i woli mieszkańców, wbrew od
kilkunastu lat prowadzonym projektom i planom
wznowić eksploatację na terenie Jaworzna, płacącej
jednocześnie podatki w innym mieście? Miasto Ja-
worzno i jego mieszkańcy czują się w tym wypadku
oszukani. Wydaje się, że nie powinno być prawnej
możliwości, aby wbrew woli prezydenta miasta, wbrew
woli mieszkańców wznawiać eksploatację górniczą.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Henryk Siedlaczek, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Moje pytanie dotyczy opłat eksploatacyjnych, to zna-
czy ich cykliczności. Zastanawiam się, i próbuję zna-
leźć odpowiedź na to pytanie, co leży u podłoża decy-
zji zmiany cyklu wnoszenia opłaty eksploatacyjnej
z kwartalnego na półroczny. Tak ustanowiony sposób
płatności moim zdaniem powoduje niebywałe proble-
my dla gmin, jak i dla przedsiębiorców. Strona samo-
rządowa wielokrotnie wnosiła o utrzymanie trybu
wnoszenia tychże opłat w cyklu kwartalnym. Opłaty
te są przecież dochodem własnym gmin. Sytuacja
taka komplikuje im funkcjonowanie ze względu na
wydłużenie czasu przekazywania tych opłat. Wydaje
się, tak patrząc na to z boku, iż w zasadzie nie po-
winno być problemu z rozwiązaniem polegającym na
cokwartalnym uiszczaniu opłat eksploatacyjnych dla
gmin górniczych. To istotny problem, chociażby
w kontekście szkód górniczych. Takie podejście do
tego, uwzględniające cykl półroczny, to dla samorzą-
dów trochę takie pójście pod prąd. A można napraw-
dę pomóc im rozwiązać wiele problemów, chociażby
w sprawie harmonijnej realizacji budżetu gminy.
Dziękuję. (Oklaski)
205
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziekuję panu posłowi.
Pan poseł Jerzy Gosiewski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W art. 10 omawianego projektu ustawy są wymienio-
ne kopaliny, które planuje się pozostawić jako wła-
sność górniczą. Jednocześnie ustala się, że tylko pra-
wo własności górniczej przysługuje Skarbowi Pań-
stwa. Pozostałe złoża kopalin objęte mają być tylko
prawem własności nieruchomości gruntowej. W sto-
sunku do obowiązującego prawa rząd zamierza ode-
brać Skarbowi Państwa możliwość kontroli nad zło-
żami kopalin, takich jak: apatyt, baryt, fluoryt, fos-
foryt, piryt, sole strontu, azbest, bentonit, diatomit,
dolomit, gliny białowypalające się i kamionkowe, gli-
ny i łupki ogniotrwałe, grafit, kaolin, kwarc, kwar-
cyt, magnezyt, miki, marmury, wapienie krystalicz-
ne, piaski formierskie i szklarskie, skalenie, ziemia
kamionkowa. Wcześniej przez te wszystkie lata ode-
brano kontrolę Skarbowi Państwa nad takimi kopa-
linami, jak: gabro, amfibolit, granit, melafir. Obecna
skala (Dzwonek) odbierania Skarbowi Państwa tych
dóbr jest przerażająca.
Panie ministrze, czy prawdą jest, że wymienione
przeze mnie złoża, których własność górniczą rząd
zamierza odebrać Skarbowi Państwa, są zdecydowa-
nie więcej warte i zajmują większe powierzchnię...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć.
Poseł Jerzy Gosiewski:
...niż złoża, wobec których planuje się pozostawić
kontrolę Skarbu Państwa?
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Już ostatnie pytanie, panie marszałku.
Kto bezpośrednio zgłosił takie rozwiązanie, które
odbiera państwu polskiemu możliwość właściwego nad-
zoru nad naszym narodowym dobrem, jakim są złoża
kopalin? Dziękuję bardzo. (Długotrwałe oklaski)
(Głosy z sali: Brawo.)
(Poseł Krystyna Łybacka: To są oświadczenia?)
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
206 Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, panie pośle.
Świetnie, panowie, pięknie, tylko proszę przestrze-
gać czasu, panie pośle, bo będę wyłączał mikrofon.
Pan poseł Andrzej Jaworski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Andrzej Jaworski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam pytanie do
pana ministra o zgodność z ustawą zasadniczą dzia-
łu 8. Otóż art. 149 mówi wprost, iż przepisy o napra-
wianiu szkód określonych niniejszym działem stosu-
je się odpowiednio do zapobiegania tym szkodom.
Tymczasem w art. 143 zapis jest jednoznaczny: Wła-
ściciel nie może sprzeciwić się zagrożeniom spowodo-
wanym ruchem zakładu górniczego, który jest pro-
wadzony zgodnie z ustawą. W związku z powyższym
mam pytanie: Czy rzeczywiście właściciel nierucho-
mości, kiedy widzi zagrożenie, które może doprowa-
dzić do jakiegokolwiek uszkodzenia, uszczuplenia
jego majątku, na podstawie tego zapisu będzie mógł
cokolwiek robić, w jakikolwiek sposób reagować, sko-
ro ustawa mu tego zabrania? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Piotr Cybulski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Piotr Cybulski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Kieruję do pana pytanie: Dlaczego w uzasadnieniu
projektu ustawy rząd nie przedstawił informacji o skut-
kach funkcjonowania obowiązującej ustawy z 1994 r.?
Dlaczego rząd w projektowanej ustawie nie zadbał
o ochronę złóż w naszym kraju? Panie ministrze, ile
w latach 2008–2010 było przeniesień koncesji? Czy
ministerstwo zdaje sobie sprawę z tego, że projekt tej
ustawy otwiera niekontrolowany rynek handlu kon-
cesjami? Czy mamy pewność w przypadku handlu
koncesjami, że to, co jest naszym dobrem, dobrem
wszystkich Polaków, nie okaże się nagle, że jest do-
brem obcego kapitału? To nie my będziemy właścicie-
lami złóż polskich. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Czesław Hoc, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Czesław Hoc:
Panie Marszałku! Państwo Ministrowie! Wysoka
Izbo! Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym
wszystkich obywateli. Takim wspólnym dobrem na-
rodowym należącym do strategicznych zasobów kra-
ju są m.in. kopaliny lecznicze, w tym źródła solanek
oraz torfy lecznicze, zwane borowinami. Taką war-
tością, majątkiem narodowym w Polsce są polskie
uzdrowiska, w tym uzdrowisko Kołobrzeg, najwięk-
sze w Polsce. Matka natura obficie i szczodrze wypo-
sażyła Kołobrzeg w naturalne bogactwa, m.in. w czar-
ne złoto, jak nazywa się borowiny, i w biało złoto, jak
określa się bogate złoża solanki. Ale licho nie śpi. Oto
rządowy projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
realnie zagraża tym wartościom. Naczelne hasło
głównego geologa kraju w tej ustawie to wolność
w litosferze. Przekładając to na język praktyczny:
w litosferze róbta, co chceta.
Rząd PO i PSL, nie mając do tego mandatu, bę-
dzie wyzbywać się narodowych bogactw naturalnych,
nie bacząc na naczelną zasadę, że gospodarowanie
nimi musi być prowadzone zgodnie z zasadami zrów-
noważonego i trwałego rozwoju, w interesie obiek-
tywnego dobra ogólnego. Ustawa w konsekwencji
będzie prowadziła do przedkładania interesów pod-
miotów prywatnych, z reguły (Dzwonek) zagranicz-
nych, nad interesy polskich samorządów, a ludzie
mieszkający na obszarach bogatych w kopaliny będą
mogli być wywłaszczani. Jeśli więc nie są ważne war-
tości ani troska o dobro narodowe dla wielu pokoleń
Polaków, to chociażby względy ekonomiczne powinny
decydować. Czy podczas kryzysu dopuszczalne jest
wprowadzenie tak liberalnego prawa całkowitej swo-
body w litosferze, ułatwiającego wyprzedaż naszych
dóbr narodowych...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, panie pośle.
Poseł Czesław Hoc:
...na niekorzystnych warunkach? (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Proszę państwa, ostatnie pytanie przed przerwą.
Pan poseł Grzegorz Sztolcman, Platforma Oby-
watelska.
Proszę bardzo.
Poseł Grzegorz Sztolcman:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Ta ustawa jest oczekiwana od kilkunastu lat. Znosi
ona wiele barier administracyjnych, urzędniczych
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkt 6. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Grzegorz Sztolcman
i na pewno zyskuje przychylność przedsiębiorców
wydobywających kopaliny, bowiem wydobycie kopa-
lin to zyski: zyski przedsiębiorców, zyski państwa
z podatków, ale i korzyści nasze, bo przecież nie wy-
obrażamy sobie życia bez węgla czy bez gazu. Z tymi
zyskami nierozerwalnie związane są jednak koszty.
Myślę tutaj o szkodach górniczych. Mam pytanie:
Jakie konkretnie zmiany czy poprawki zawiera ta
ustawa po to, by skuteczniej jednostka mogła docho-
dzić swoich praw i roszczeń związanych ze szkodami
górniczymi? Zdarza się bowiem, że ta jednostka, oso-
ba fizyczna staje naprzeciwko koncernu czy holdingu
i jest niestety bardzo często na straconej pozycji.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Ogłaszam przerwę do godz. 17.
O godz. 17 rozpoczną się głosowania.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 16 min 55
do godz. 17 min 12)
Marszałek:
Wznawiam obrady.
Informuję, że prezes Rady Ministrów zawiadomił
Sejm o zamiarze przedłożenia prezydentowi RP do
ratyfikacji, bez zgody wyrażonej w ustawie, Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Socjalistycznej Republiki Wietnamu o wzajemnej
ochronie informacji niejawnych, podpisanej w Hanoi
dnia 9 września 2010 r.
Posłowie w określonym terminie nie zgłosili za-
strzeżeń co do zasadności wybranego przez Radę
Ministrów trybu ratyfikacji tego dokumentu.
Komisja Spraw Zagranicznych przedłożyła spra-
wozdanie, w którym wnosi o przyjęcie zawiadomie-
nia premiera bez zastrzeżeń.
Sprawozdanie komisji zostało paniom i panom
posłom doręczone w druku nr 4009.
W związku z tym, na podstawie art. 120 ust. 4
regulaminu Sejmu… (Poruszenie na sali)
(Głos z sali: Panie marszałku...)
Pracujemy.
W związku z tym, na podstawie art. 120 ust. 4
regulaminu Sejmu, informuję o braku zastrzeżeń co
do zasadności wybranego przez Radę Ministrów try-
bu ratyfikacji tego dokumentu.
Prezydium Sejmu, po zasięgnięciu opinii Konwen-
tu Seniorów, przedłożyło projekt uchwały o zmianie
uchwały w sprawie powołania i wyboru składu osobo-
wego Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia niektó-
rych projektów ustaw z zakresu prawa wyborczego.
Projekt ten został paniom i panom posłom dorę-
czony w druku nr 3998.
207
(Na salę wchodzą przedstawiciele rządu, oklaski)
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o punkt obejmujący rozpa-
trzenie tego projektu.
Proponuję, aby w tym przypadku Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 51 pkt 1 regulaminu
Sejmu.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 6. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Spra-
wiedliwości i Praw Człowieka o komisyjnym
projekcie ustawy o zmianie ustawy Prawo o po-
stępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Piotra Ołowskiego oraz
przeprowadził dyskusję, w trakcie której zgłoszono
poprawkę.
W związku z tym Sejm skierował ponownie pro-
jekt ustawy do komisji w celu jej rozpatrzenia.
Dodatkowe sprawozdanie komisji zostało paniom
i panom posłom doręczone w druku nr 3953-A.
Przystępujemy do trzeciego czytania.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Piotra Ołowskiego.
Poseł Sprawozdawca Piotr Ołowski:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
W czasie drugiego czytania w imieniu Klubu Parla-
mentarnego Platforma Obywatelska złożyłem po-
prawkę techniczno-legislacyjną, która ma na celu
doprecyzowanie polecenia nowelizacyjnego w art. 2
pkt 11, dotyczącego art. 239 ustawy zmieniającej
ustawę Prawo o postępowaniu przed sądami admini-
stracyjnymi. Wysoki Sejm skierował poprawkę do
komisji w celu przedłożenia dodatkowego sprawozda-
nia. Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka na
posiedzeniu w dniu wczorajszym przyjęła sprawoz-
danie, w którym proponuje Wysokiej Izbie przyjęcie
tej poprawki. Z opinii przedstawionej przez ministra
spraw zagranicznych wynika, że poprawka nie jest
objęta zakresem prawa Unii Europejskiej. W imieniu
komisji wnoszę o przyjęcie tej poprawki i całej usta-
wy. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 3953.
Komisja, w dodatkowym sprawozdaniu, przedsta-
wia jednocześnie poprawkę, nad którą będziemy gło-
sować w pierwszej kolejności.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
208 Punkty 6. i 1. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W jedynej poprawce wnioskodawcy proponują
m.in. nadać nowe brzmienie tytułowi projektu usta-
wy nowelizującej oraz w dodawanym art. 2 projektu
ustawy nowelizującej, zawierającym zmiany do art. 239
pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi, wprowadzić zmiany o charakte-
rze redakcyjno-legislacyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. 424 było
za, 1 osoba była przeciw, 1 wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,
w brzmieniu proponowanym przez Komisję Sprawie-
dliwości i Praw Człowieka, wraz z przyjętą popraw-
ką, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. Za było
427 posłów, 1 osoba była przeciw.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami admi-
nistracyjnymi oraz ustawy o zmianie ustawy Kodeks
postępowania administracyjnego oraz ustawy Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 1. porząd-
ku dziennego: Sprawozdanie Komisji Finansów
Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zmia-
nie niektórych ustaw związanych z funkcjonowa-
niem systemu ubezpieczeń społecznych.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Izabelę Leszczynę oraz
przeprowadził dyskusję, w trakcie której zgłoszono
poprawki.
W związku z tym Sejm ponownie skierował pro-
jekt ustawy do komisji w celu ich rozpatrzenia.
Dodatkowe sprawozdanie komisji zostało paniom
i panom posłom doręczone w druku nr 3991-A.
Przystępujemy do trzeciego czytania.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią poseł Izabelę Leszczynę.
Bardzo proszę.
Poseł Sprawozdawca
Izabela Leszczyna:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Premie-
rze! Komisja Finansów Publicznych rozpatrzyła
47 poprawek zgłoszonych w trakcie drugiego czyta-
nia. 4 poprawki mają charakter redakcyjno-legisla-
cyjny, a 43 poprawki to poprawki merytoryczne.
W ramach tych poprawek nad 33 poprawkami zgło-
szonymi przez Klub Parlamentarny Prawo i Sprawie-
dliwość komisja głosowała, zgodnie z sugestią Biura
Legislacyjnego, łącznie, traktując je jako integralną
całość. Komisja rekomenduje Wysokiej Izbie przyjęcie
poprawek 7., 12., 13., 27., 29., 30., 46. i 47., a pozosta-
łe poprawki komisja proponuje odrzucić. Dziękuję.
(Oklaski)
(Głos z sali: Brawo.)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 3991.
Komisja przedstawia również wnioski mniejszości
i poprawki, nad którymi będziemy głosować w pierw-
szej kolejności.
W poprawkach od 1. do 3., 5., od 9. do 11., od 15.
do 19., od 22. do 26., 28 i od 31. do 45. wnioskodawcy
proponują inny zakres zmian związanych z funkcjo-
nowaniem systemu ubezpieczeń społecznych.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącz-
nie.
Komisja wnosi o ich odrzucenie.
Ich przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość pozo-
stałych poprawek i wniosków mniejszości.
Pan poseł Adam Rogacki, klub PiS, ma pytanie.
Bardzo proszę, czas – 1 minuta.
Poseł Adam Rogacki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W najbliższy
weekend zakończy karierę sportową najwybitniejszy
polski skoczek Adam Małysz, ale wydaje się, że pan
prezes Donald Tusk chce zawstydzić Adama Małysza
i przejść do historii jako jeszcze lepszy skoczek, wy-
konując kolejne skoki na kasę Polaków. (Poruszenie
na sali, oklaski)
(Głos z sali: Spadaj z mównicy.)
(Głos z sali: To wy jesteście specjalistami od sko-
ków.)
Najpierw skok na emerytury pomostowe, skok na
portfele Polaków, podwyżka VAT, skok na zasiłki po-
grzebowe, pozbawienie ludzi pieniędzy w nieszczę-
ściu, a teraz kolejny skok na otwarte fundusze eme-
rytalne. (Poruszenie na sali, posłowie uderzają w pul-
pity) Panie prezesie... (Gwar na sali)
(Głos z sali: Chyba panie premierze, to nie jest
wasz Kaczyński.)
...dlaczego boi się pan wyboru, dlaczego pan nie
ufa Polakom, dlaczego pan nie wierzy, że Polacy, ma-
jąc wybór, sami najlepiej zadecydują o swojej przy-
szłości? I najważniejsze, panie prezesie, kiedy pan
w końcu wyjdzie i też ogłosi koniec kariery? (Oklaski)
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek:
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek od 1. do 3., 5., od 9. do 11., od 15. do 19., od
22. do 26., 28., od 31. do 45., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 134 po-
słów było za, 294 – przeciw, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
W 4. poprawce wnioskodawcy proponują skreślić
zmiany 3. i 5. oraz dodać nową zmianę do ustawy
o podatku dochodowym od osób fizycznych, w której
proponują możliwość odliczenia od podatku dochodo-
wego 18% wpłat na indywidualne konto zabezpiecze-
nia emerytalnego.
Z poprawką tą łączą się poprawki 14. i 20.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek 4., 14. i 20., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. 39 posłów
było za, 255 – przeciw, 132 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
Poprawki od 5. do 8. zostały zgłoszone do ustawy
o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytal-
nych.
5. poprawkę już rozpatrzyliśmy.
W 6. poprawce do art. 92 polegającej na dodaniu
ust. 3 wnioskodawcy proponują, aby określonej dzia-
łalności nie uważać za działalność akwizycyjną.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
6. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 14 posłów
było za, 414 – przeciw, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 7. poprawce do art. 136a polegającej m.in. na
dodaniu ust. 3 wnioskodawcy proponują, aby koszty
związane z przechowywaniem aktywów oraz realiza-
cją lub rozliczeniem transakcji nabywania i zbywania
aktywów funduszu, stanowiące równowartość opłat
ponoszonych na rzecz zagranicznych instytucji rozli-
czeniowych, były pokrywane z aktywów dobrowolnego
funduszu według aktualnie obowiązującej tabeli pro-
wizji i opłat danej instytucji rozliczeniowej.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
7. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 23 posłów
było za, 373 – przeciw, 34 się wstrzymało.
209
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 8. poprawce do art. 191 ust. 1 wnioskodawcy
proponują, aby statut funduszu określał także tryby
i formy udostępniania informacji, o których mowa
w tym przepisie.
Wnioskodawcy w ust. 2 proponują również, aby
w razie sporu ciężar dowodu przesłania bądź udo-
stępniania tych informacji spoczywał na funduszu.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
8. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 16 posłów
było za, 411 – przeciw, 3 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
Wnioski mniejszości od 1. do 4. oraz poprawki od
11. do 13. zostały zgłoszone do art. 7 projektu ustawy
nowelizującej zawierającego zmiany do ustawy o sys-
temie ubezpieczeń społecznych.
Poprawki od 9. do 11. już rozpatrzyliśmy.
W 1. wniosku mniejszości do art. 22 ust. 3 wnio-
skodawcy proponują inne zasady podziału składki na
ubezpieczenie emerytalne ewidencjonowanej na sub-
koncie i przekazywanej do otwartych funduszy eme-
rytalnych.
Przyjęcie tego wniosku spowoduje bezprzedmio-
towość wniosków mniejszości 2., 3., 4. i 7.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
1. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 55 posłów
było za, 240 – przeciw, 136 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
We wnioskach mniejszości 2., 3., 4. i 7. wniosko-
dawca proponuje inne zasady podziału składki na
ubezpieczenie emerytalne przekazywanej do otwar-
tych funduszy emerytalnych oraz inne zasady jej
ewidencjonowania na subkoncie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sków mniejszości 2., 3., 4. i 7., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. 20 posłów
było za, 274 – przeciw, 133 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm wnioski mniejszości odrzucił.
W 12. poprawce do art. 39 ust. 2 wnioskodawcy
proponują wydłużenie do 45 dni okresu, o którym
mowa w pkt 1 i 2.
Wnioskodawcy proponują także skreślenie wymo-
gów dotyczących aktywów otwartych funduszy eme-
rytalnych wyznaczanych w drodze losowania.
Komisja wnosi o jej przyjęcie
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
12. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
210 Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 58 posłów
było za, 372 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
4. wniosek mniejszości już rozpatrzyliśmy.
W 13. poprawce do art. 40b ust. 1 wnioskodawcy
proponują, aby przepis ten dotyczył okresowej eme-
rytury kapitałowej.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 13.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. 288 po-
słów było za, 133 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Poprawki od 14. do 18. już rozpatrzyliśmy.
Wnioski mniejszości 5. i 6. oraz poprawki od 19.
do 21. zostały zgłoszone do art. 12 zawierającego
zmiany do ustawy o indywidualnych kontach emery-
talnych.
Poprawki 19. i 20. już rozpatrzyliśmy.
W 21. poprawce do art. 13a wnioskodawcy propo-
nują inne zasady ustalania wpłat na indywidualne
konto zabezpieczenia emerytalnego.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
21. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 54 posłów
było za, 241 – przeciw, 133 wstrzymało się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 5. wniosku mniejszości do art. 34a ust. 1 pkt 1
wnioskodawcy proponują, aby wypłata środków zgro-
madzonych na indywidualnym koncie zabezpieczenia
emerytalnego następowała na wniosek oszczędzają-
cego po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat oraz
dokonywaniu wpłat co najmniej w 5 dowolnych la-
tach kalendarzowych albo dokonaniu ponad połowy
wartości wpłat nie później niż na 5 lat przed dniem
złożenia przez oszczędzającego wniosku o dokonanie
wypłaty.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
5. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 53 posłów
było za, 240 – przeciw, 136 wstrzymało się.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W 6. wniosku mniejszości do art. 34a wniosko-
dawcy proponują skreślić ust. 4.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
6. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 46 posłów
było za, 249 – przeciw, 136 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
Poprawki od 22. do 26. już rozpatrzyliśmy.
W 27. poprawce do art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy
o przenoszeniu praw emerytalnych urzędników Wspól-
not Europejskich, polegającej na skreśleniu lit. d
oraz dodaniu pkt 3, wnioskodawcy proponują, aby
ekwiwalent praw do emerytury przenoszony z systemu
ubezpieczeń społecznych do Wspólnot stanowiły tak-
że zwaloryzowane kwoty składek zewidencjonowa-
nych na subkoncie na dzień przeniesienia ekwiwalen-
tu praw.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
27. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 293 było
za, 133 – przeciw, 3 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Poprawki od 28. do 30. zostały zgłoszone do usta-
wy o emeryturach kapitałowych.
28. poprawkę już rozpatrzyliśmy.
W 29. poprawce do art. 16 pkt 1 lit. c wnioskodaw-
cy proponują, aby wyrazy „w otwartych funduszach
emerytalnych” zastąpić wyrazami „w otwartym fun-
duszu emerytalnym”.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
29. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 294 było
za, 136 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W 30. poprawce do art. 30a wnioskodawcy propo-
nują dodać nowy ustęp stanowiący, że otwarty fun-
dusz emerytalny informuje Zakład Ubezpieczeń Spo-
łecznych o pieniężnej wartości środków zgromadzo-
nych na rachunku członka otwartego funduszu eme-
rytalnego, na który wpłacane są składki, w przypad-
ku gdy środki te są niższe od wysokości okresowej
emerytury kapitałowej wypłacanej w części obliczo-
nej ze środków zgromadzonych w otwartym fundu-
szu emerytalnym.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
30. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 259 było
za, 137 – przeciw, 35 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
7. wniosek mniejszości oraz poprawki od 31. do
45. już rozpatrzyliśmy.
W 8. wniosku mniejszości wnioskodawcy przez
dodanie art. 31a w projekcie ustawy nowelizującej
proponują możliwość rezygnacji z otwartych fundu-
szy emerytalnych osób urodzonych w okresie od dnia
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkt 1. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
1 stycznia 1949 r. do dnia 31 grudnia 1968 r. oraz
tryb postępowania Zakładu Ubezpieczeń Społecz-
nych i otwartych funduszy emerytalnych w tym
przypadku.
Przyjęcie tego wniosku mniejszości spowoduje
bezprzedmiotowość 9. wniosku mniejszości.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
8. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 37 było
za, 384 – przeciw, 10 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 9. wniosku mniejszości wnioskodawca poprzez
dodanie art. 31a w projekcie ustawy nowelizującej
proponuje między innymi:
— możliwość rezygnacji z otwartych funduszy
emerytalnych osób urodzonych w okresie od dnia
1 stycznia 1949 r. do dnia 31 grudnia 1968 r. w okre-
sie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy,
— stosowanie dotychczasowych przepisów do środ-
ków zgromadzonych w otwartym funduszu emery-
talnym do dnia rezygnacji.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
9. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 41 było
za, 383 – przeciw, 7 wstrzymało się.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 46. poprawce do art. 33 ustawy nowelizującej
wnioskodawcy proponują, aby ustawa weszła w życie
z dniem 1 maja 2011 r., z określonymi wyjątkami.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
46. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. 241 było
za, 185 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W 47. poprawce do art. 33 ustawy nowelizującej
wnioskodawcy proponują inny zakres przepisów, któ-
re wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2012 r.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
47. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 293 było
za, 137 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
211
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Pytanie, pani poseł Anna Bańkowska, klub SLD.
1 minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Anna Bańkowska:
Pragnę zadać pytanie rządowi. Sojusz Lewicy De-
mokratycznej nie zgadza się z treścią ustawy ograni-
czoną do zmniejszenia deficytu finansów publicznych,
a pomijającą kwestię podwyższania efektywności oszczę-
dzania w II filarze. Wiemy jednak, że funkcjonowanie
OFE w obecnym kształcie jest kosztowne dla budżetu
państwa i ubezpieczonych i wymaga zmian. SLD zgło-
siło konstruktywne propozycje zmian w ustawie,
głównie zabezpieczające interes młodego pokolenia
i dające prawo powrotu do ZUS osobom dobrowolnie
ubezpieczonym. Byliśmy gotowi nawet do modyfikacji
naszych propozycji, jednak rząd i koalicja odrzucili
wszystkie nasze poprawki, tym samym nasza oferta
współpracy została odrzucona i zignorowana, wbrew
publicznym deklaracjom o chęci współdziałania. Na-
szym zdaniem koalicja rządząca niczego od nas nie
oczekiwała, przyjęła projekt w myśl zasady: my wiemy
najlepiej. Przejawem braku chęci współpracy było od-
rzucenie wniosku o publiczne wysłuchanie i szybkie
tempo prac. (Dzwonek) W związku z tym nie możemy
poprzeć ustawy w tym kształcie, ale ponieważ Sojusz
Lewicy Demokratycznej...
Panie marszałku, najważniejsza kwestia.
...nie kwestionuje zasadniczej istoty propozycji
rządowej w sprawie OFE i podziela niektóre argu-
menty, w ostatecznym głosowaniu, dokonując świa-
domego wyboru, wstrzymamy się.
Równocześnie pytamy rząd: kiedy przyjdzie z nie-
zbędną inicjatywą, która tworzyć będzie subfundu-
sze, różnicować ryzyko inwestowania w OFE, obniży
koszty funkcjonowania funduszy, powiąże zyski po-
wszechnych towarzystw z wynikami ich pracy na
rzecz ubezpieczonych, powoła publiczny fundusz
emerytalny i rzeczywistą konkurencję po to, aby pod-
nieść poziom przyszłych emerytur powyżej progno-
zowanego, niedopuszczalnie niskiego, 30-procento-
wego poziomu? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan minister Boni?
Bardzo proszę.
Minister – Członek Rady Ministrów
Michał Boni:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Zgodnie z przebiegiem trudnej, rzeczowej, ważnej
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
212 Punkty 1. i 22. porządku dziennego – głosowanie
Minister – Członek Rady Ministrów
Michał Boni
dyskusji na temat zmian w systemie emerytalnym,
deklarowaliśmy także podczas posiedzeń komisji, że
ważnym elementem i kolejnym krokiem jest przygo-
towanie rozwiązań zwiększających efektywność funk-
cjonowania otwartych funduszy emerytalnych, co
będzie prowadziło do różnicowania portfeli inwesty-
cyjnych zależnie od cyklu życia, żeby osoby bliższe
wieku emerytalnego miały te inwestycje bezpiecz-
niejsze, a osoby we wcześniejszych fazach cyklu życia
mogły zwiększać swoją stopę zwrotu, a w przyszłości
mieć wyższą emeryturę dzięki bogatszemu portfelowi
inwestycyjnemu. Jesteśmy w stanie w ciągu dwóch
miesięcy taki projekt przygotować, przedstawić go,
poddać pod dyskusję. Myślę, że publiczna debata wo-
kół tego projektu będzie również istotna i ważna.
Dodatkowo chciałbym nadmienić, że to oczywi-
ście wywoła problem związany z tym, jaki w dalszej
perspektywie jest poziom optymalnej składki prze-
kazywanej gotówkowo do OFE. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie niektórych
ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubez-
pieczeń społecznych, w brzmieniu proponowanym
przez Komisję Finansów Publicznych, wraz z przy-
jętymi poprawkami, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 237 było
za, 154 – przeciw, 40 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem
systemu ubezpieczeń społecznych. (Oklaski)
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 22.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Zdro-
wia o rządowym projekcie ustawy o zmianie
ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw
Pacjenta oraz niektórych innych ustaw (druki
nr 3488, 3922 i 3922-A) – trzecie czytanie.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Czesława Czechyrę.
Poseł Sprawozdawca
Czesław Czechyra:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Podczas drugiego czytania rządowego projektu usta-
wy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
oraz niektórych innych ustaw zgłoszono wniosek
o odrzucenie projektu ustawy oraz siedem poprawek.
Komisja Zdrowia rozpatrzyła je na posiedzeniu
w dniu 18 marca 2011 r. Poprawka 2. została wyco-
fana. Wniosek o odrzucenie projektu ustawy nie zy-
skał akceptacji komisji, akceptacji tej nie uzyskało
także pozostałe sześć poprawek.
Komisja Zdrowia wnosi o odrzucenie zgłoszonego
wniosku oraz wszystkich poprawek. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 3922.
Komisja przedstawia również wniosek o odrzuce-
nie w całości projektu ustawy, wniosek mniejszości
oraz poprawki.
W pierwszej kolejności poddam pod głosowanie
wniosek o odrzucenie w całości projektu ustawy za-
warty w dodatkowym sprawozdaniu.
Komisja wnosi o odrzucenie wniosku zawartego
w dodatkowym sprawozdaniu.
Jego przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość
wszystkich pozostałych propozycji.
Pytanie zada pan poseł Tomasz Latos, klub PiS.
1 minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Tomasz Latos:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Panie premierze, chciałbym zapytać: Dlaczego pań-
stwo stwarzacie iluzję, że będzie łatwiejszy tryb ubie-
gania się o odszkodowania, jak miałoby to wynikać
z tej ustawy? Najpierw stwarzacie państwo taką moż-
liwość, a następnie ograniczacie ją i to ograniczacie
w sposób bardzo zasadniczy. Wynika to z zapisów
art. 67a, gdzie określacie państwo, że nie tylko będzie
musiało dojść do określonego zdarzenia medycznego
w działaniu niezgodnym z aktualną wiedzą medycz-
ną, ale również w wyniku diagnozy, leczenia bądź
zastosowania produktu leczniczego.
Panie Premierze! Pani Minister! Co w takim razie
chociażby z zakażeniami wewnątrzszpitalnymi, do
których nie doszło ani w efekcie diagnozy, ani w efek-
cie leczenia czy zastosowania produktu leczniczego?
Te wszystkie zjawiska, te wszystkie zdarzenia me-
dyczne w rozumieniu zapisów tego artykułu nie będą
brane pod uwagę. Nie mówię tu oczywiście o błędach
medycznych, bo one będą rozpatrywane i procedowa-
ne w inny sposób. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Odpowiada pan minister Jakub Szulc.
Bardzo proszę.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkt 22. porządku dziennego – głosowanie
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Jakub Szulc:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Mówiliśmy o tym po wielokroć zarówno podczas po-
siedzeń komisji, jak i podkomisji. Wprowadzamy ab-
solutnie nowatorskie w skali kraju rozwiązanie, bo
do tej pory była jedna możliwość dochodzenia rosz-
czeń przez pacjentów – droga sądowa. W tym momen-
cie, po pierwsze, skracamy okres oczekiwania pacjen-
ta na uzyskanie odszkodowania za błąd medyczny,
po drugie, proponujemy nową w skali naszego kraju
procedurę dochodzenia tychże roszczeń. Po wielokroć
mówiliśmy, że nie ma takiej możliwości w innych
państwach, w których istnieje pozasądowy system
dochodzenia roszczeń, odszkodowań z tytułu błędów
medycznych, a więc chociażby w krajach skandynaw-
skich, w Japonii. Nigdzie nie wprowadzano go od
razu w pełnym zakresie. Obecnie dotyczy on błędów,
zdarzeń medycznych, do których dochodzi w szpitalu,
i tych zdarzeń medycznych, które wynikają z tego, że
pacjent został potraktowany niezgodnie z bieżącą
wiedzą medyczną. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odrzucenie w całości projektu ustawy, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. 137 było
za, 290 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wniosek odrzucił.
Wniosek mniejszości oraz wszystkie poprawki zo-
stały zgłoszone do art. 1 ustawy nowelizującej zawie-
rającego zmiany do ustawy o prawach pacjenta i Rzecz-
niku Praw Pacjenta.
W 1. poprawce do art. 26 ust. 3 wnioskodawcy
w nowym brzmieniu pkt 10 proponują, aby podmiot
udzielający świadczeń zdrowotnych udostępniał do-
kumentację medyczną najbliższym członkom rodzi-
ny, a nie – jak proponuje komisja – spadkobiercom.
Z poprawką tą łączą się poprawki 2. i 4.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek 1., 2. i 4., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 156 było
za, 271 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
W 3. poprawce do art. 67c ust. 2 wnioskodawcy
proponują wydłużenie terminu wnoszenia wniosku
213
o ustalenie zdarzenia medycznego z odpowiednio
1 roku do 3 lat oraz z 3 lat do 10 lat.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
3. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. 149 było
za, 277 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
4. poprawkę już rozpatrzyliśmy.
W 5. poprawce do art. 67j ust. 2 wnioskodawcy
proponują wydłużenie terminu wydawania orzecze-
nia o zdarzeniu medycznym z 3 do 6 miesięcy od dnia
złożenia wniosku oraz proponują, aby w sprawach
szczególnie zawiłych komisja wojewódzka wydawała
orzeczenie w terminie 1 roku.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
5. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 152 było
za, 276 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W jedynym wniosku mniejszości do art. 67k wnio-
skodawcy proponują skreślić ust. od 6 do 8.
Przyjęcie tego wniosku spowoduje bezprzedmio-
towość 6. poprawki.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. 150 było
za, 277 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 6. poprawce do art. 67k wnioskodawcy propo-
nują skreślić ust. 6 i 7.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
6. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 138 było
za, 290 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o pra-
wach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz nie-
których innych ustaw, w brzmieniu proponowanym
przez Komisję Zdrowia, zechce podnieść rękę i na-
cisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 294 było
za, 134 – przeciw.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
214 Punkt 23. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubez-
pieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim
Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. (Oklaski)
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 23.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Zdro-
wia o rządowym projekcie ustawy o zmianie usta-
wy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (druki
nr 3487, 3923 i 3923-A) – trzecie czytanie.
Proszę o zabranie głosu pana posła Jarosława
Katulskiego w celu przedstawienia dodatkowego
sprawozdania komisji.
Poseł Sprawozdawca
Jarosław Katulski:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
W toku prac komisji zostało zgłoszonych sześć popra-
wek oraz wniosek o odrzucenie ustawy w całości.
Komisja rekomenduje Wysokiej Izbie odrzucenie
przede wszystkim wniosku o odrzucenie ustawy
w całości, a także wszystkich sześciu poprawek.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 3923.
Komisja w dodatkowym sprawozdaniu przedsta-
wia również wniosek o odrzucenie w całości projektu
ustawy oraz poprawki.
W pierwszej kolejności poddam pod głosowanie
wniosek o odrzucenie w całości projektu ustawy.
Komisja wnosi o odrzucenie tego wniosku.
Jego przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
zostałych propozycji.
Pan poseł Tomasz Latos, klub PiS.
1 minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Tomasz Latos:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Pani Minister! Dyskutujemy od miesięcy nad refor-
mą służby zdrowia. Muszę przyznać, że byłem prze-
konany, że co do jednego jesteśmy zgodni – co do tego,
że w Polsce dobrze kształci się lekarzy, że Polacy
mogą być dumni z wysokiego poziomu kształcenia
lekarzy w naszym kraju. Wszyscy, którzy wyjeżdżają
za granicę, są zawsze cenionymi pracownikami. Do-
prawdy nie rozumiem, pani minister, dlaczego pań-
stwo uparliście się, żeby coś, co świetnie działa,
świetnie funkcjonuje, koniecznie zepsuć, zniszczyć,
żeby zlikwidować ten staż podyplomowy, skrócić
szkolenie. Pani minister, zapewniam panią, w tym
nowym systemie to nawet dr House nie poradziłby
sobie. Trzeba mieć obawy, co będzie dalej z tym sys-
temem. W związku z tym proszę państwa po raz
ostatni: odstąpcie państwo od tej błędnej koncepcji,
zostawcie w spokoju kształcenie lekarzy. Nie idźcie
tą drogą. Dziękuję. (Oklaski)
(Poseł Ryszard Kalisz: A prawa autorskie? Uży-
wają zwrotu i nie respektują praw autorskich.) (We-
sołość na sali)
Marszałek:
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odrzucenie w całości projektu ustawy, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 189 było
za, 237 – przeciw, 5 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm wniosek odrzucił.
Poprawki od 1. do 3. zgłoszono do art. 1 projektu
ustawy nowelizującej, zawierającego zmiany do usta-
wy o zawodach lekarza i lekarza dentysty.
W poprawce 1. wnioskodawcy proponują utrzymać
dotychczasowe brzmienie przepisów art. 2 ust. 3,
art. 5 i art. 7 ust. 1 pkt 7.
Z poprawką tą łączą się poprawki od 2. do 5.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich odrzucenie.
Konsekwencją przyjęcia poprawki 3. będą odpo-
wiednie zmiany zawarte w sprawozdaniu.
Pytanie zada pan poseł Bolesław Piecha, klub
PiS.
1 minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pytanie do mini-
sterstwa zdrowia. Wprowadzenie i przyjęcie tej po-
prawki spowoduje nic innego, jak felczeryzację zawo-
du lekarza. Rozumiem, że mamy mało lekarzy, po
wojnie też tak było, wprowadzano wzorem państw,
wtedy naszych sojuszniczych, instytucję felczera za-
miast lekarza. To jedna sprawa. No, prawo koalicji:
chcecie mieć felczerów, to będziecie mieć. Mam jed-
nak pytanie, ile będzie kosztowała przebudowa pro-
gramu studiów medycznych. Koszty szacowane przez
państwa są na poziomie 150 mln zł rocznie, rektorzy
uczelni medycznych mówią o 0,5 mld. Różnica jest,
bagatela, 300%. To pierwsze pytanie.
Na jakim etapie są prace nad przygotowaniem
zmiany systemu kształcenia? Musi on wejść w przy-
szłym roku, bo już od pierwszego roku studiów me-
dycznych musi być zmieniony program. Czyli pytania
są o koszty i przygotowanie do zmiany programu.
(Oklaski)
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkt 23. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek:
Odpowiada podsekretarz stanu w Ministerstwie
Zdrowia pan Adam Fronczak.
Bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Adam Fronczak:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
W krajach Unii Europejskiej staż jest tylko w 6 kra-
jach, w pozostałych w tej chwili nie ma. Studia trwa-
ją w Europie różnie, są kraje, gdzie jest to 5–6 lat
i po tym czasie są już pełnoprawni lekarze, którzy idą
i pracują.
W reformie, którą zaproponowaliśmy, chcemy przede
wszystkim upraktycznić studia. Wiemy, że studenci
od lat narzekają na to, że są one mało praktyczne
i nie uczą ich zawodu. Dzięki tym wprowadzanym
zmianom praktyka nauki zawodu na studiach będzie
zdecydowanie szersza. Chcę powiedzieć, że nie zmniej-
sza się liczba godzin, pozostaje 5700, tak że nie ma
żadnych cięć w tym zakresie.
Jeśli chodzi o program, na najbliższej konferencji
rektorów, która zaczyna się w końcu marca, zostaną
przedstawione standardy kształcenia w nowych wa-
runkach. Są one już przygotowane i zostaną przedys-
kutowane ze środowiskiem akademickim.
Co do środków przeznaczanych na tę reformę, to
będzie to się odbywać sukcesywnie, ponieważ jeżeli
ustawa wejdzie w życie w roku 2012, de facto skutki
będą znacznie później. Upraktycznianie studiów bę-
dzie miało miejsce na ostatnich latach, w związku
z tym środki będą systematycznie przekazywane do
uczelni w postaci zwiększonej dotacji dydaktycznej.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek od 1. do 5. wraz z konsekwencją, zechce pod-
nieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 191 było
za, 235 – przeciw, 3 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
W poprawce 6. wnioskodawcy proponują, aby
w projekcie ustawy nowelizującej skreślić art. 7.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawki 6., zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
215
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. 191 było
za, 234 – przeciw, wstrzymało się 2.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Pytanie zada pan poseł Girzyński, klub PiS.
1 minuta.
Bardzo proszę. (Poruszenie na sali, oklaski)
Poseł Zbigniew Girzyński:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Gdy w PRL, a dokładnie jeszcze w Polsce Ludowej,
w latach 1949–1952, przeprowadzono czystkę w apa-
racie MSZ, to po 4 latach była taka zapaść kadrowa,
że zaczęto organizować szybkie, kilkutygodniowe kur-
sy dyplomatyczno-konsularne, po których wysyłano
pracowników na placówki, i potem się głowiono, jak
tych dyplomatów nauczyć jeść nożem i widelcem.
(Głos z sali: Bartoszewski je robił.)
Teraz państwo wprowadzacie zmianę i chcecie
nam w podobny sposób zreorganizować kadry me-
dyczne. Rozumiem, że w okresie PRL, ponieważ pań-
stwo było niesuwerenne, dyplomacja niespecjalnie
potrzebowała kadr, ale w normalnym, demokratycz-
nym państwie, gdzie niekoniecznie zawsze wszyscy
są w idealnej kondycji zdrowotnej, służba zdrowia
powinna być dobra i właściwie funkcjonować. W związ-
ku z tym pytam panią minister zdrowia: (Dzwonek)
Czy pani minister próbuje nam zafundować coś, co
można by było porównać do tytułu znanego swego
czasu serialu „Szpital na peryferiach”?
Marszałek:
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o zawo-
dach lekarza i lekarza dentysty, w brzmieniu propo-
nowanym przez Komisję Zdrowia, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 235 było
za, 190 – przeciw, 3 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 24.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Zdro-
wia o rządowym projekcie ustawy o refundacji
leków, środków spożywczych specjalnego przezna-
czenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych
(druki nr 3491, 3924 i 3924-A) – trzecie czytanie.
Proszę o zabranie głosu pana posła Andrzeja
Orzechowskiego w celu przedstawienia dodatkowego
sprawozdania komisji.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
216 Punkt 24. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Sprawozdawca
Andrzej Orzechowski:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Państwo Mi-
nistrowie! Wysoki Sejmie! W czasie drugiego czyta-
nia do projektu ustawy zgłoszono wniosek o odrzu-
cenie i 35 poprawek. Komisja Zdrowia rozpatrzyła
wniosek i poprawki w dniu 18 marca. Wniosek o od-
rzucenie komisja zaopiniowała negatywnie, 2 po-
prawki wycofano, 11 zaopiniowano pozytywnie, a 22
negatywnie.
Chciałbym powiedzieć, że z opinii Ministerstwa
Spraw Zagranicznych wynika, iż poprawki zawarte
w dodatkowym sprawozdaniu są zgodne z prawem
Unii Europejskiej, natomiast wniosek o odrzucenie
projektu ustawy jest z nim niezgodny. (Wesołość na
sali, oklaski) Dodaję, że do sporządzonego sprawoz-
dania dodatkowego z powodów technicznych została
przygotowana errata i już po jej sporządzeniu otrzy-
małem informację, że poprawka 23., zgłoszona przez
klub Prawa i Sprawiedliwości, została wycofana.
W konsekwencji Komisja Zdrowia rekomenduje
Wysokiemu Sejmowi przyjęcie całej ustawy wraz z 11
poprawkami. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 3924.
Komisja przedstawia wnioski mniejszości, po-
prawki oraz zgłoszony w drugim czytaniu wniosek o
odrzucenie projektu ustawy w całości, nad którym
głosować będziemy w pierwszej kolejności.
Komisja wnosi o jego odrzucenie.
Przyjęcie tego wniosku spowoduje bezprzedmio-
towość pozostałych zgłoszonych propozycji.
Jak mówił poseł sprawozdawca, poprawka 23. zo-
stała wycofana.
2 pytania.
Pan poseł Bolesław Piecha, klub PiS.
1 minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
Dziękuję bardzo. Rozumiem, że Unia Europejska
nakazała nam głosować przeciw wnioskowi o odrzu-
cenie. Dziękuję, to bardzo cenna uwaga w polskim
parlamencie. (Wesołość na sali, oklaski)
Mam pytanie do pana marszałka. Otóż 2 marca
tego roku z Komisji Zdrowia wyszło pismo do pana
marszałka z prośbą o zaciągnięcie opinii Komisji
Ustawodawczej co do zgodności tej propozycji usta-
wowej z polską konstytucją. Mam przed sobą ok. 10 eks-
pertyz. Rozumiem, że profesor Ćwiąkalski jest w tej
chwili nieprawomyślny, że pan profesor Sarnecki
w ogóle nie zna się na konstytucji, nie mówię już o pro-
fesorze Kuleszy, bo po co. Profesor Jaroszyński, pro-
fesor Banasiński, profesor Domański – wszyscy wyka-
zują, że te rozwiązania są niezgodne z konstytucją.
Panie marszałku, myślałem, że w polskim Sejmie
panują określone obyczaje i na pisma się odpowiada.
Nie wiem, czy taki jest bałagan w kancelarii, że
gdzieś to pismo zniknęło, czy (Dzwonek) też jest to
coś, co graniczy z potężną arogancją władzy. Dzięku-
ję. (Oklaski)
Marszałek:
Pan poseł Dorn – 1 minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Ludwik Dorn:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam pytanie do
pana posła sprawozdawcy. Chodzi o stwierdzenie, że
wniosek o odrzucenie ustawy jest sprzeczny z pra-
wem Unii Europejskiej. Czy pan poseł jest świadomy
tego, co powiedział, i czy podtrzymuje to zdanie? To
jest jednak wystąpienie sprawozdawcy w imieniu ko-
misji. Jeśli pan poseł się przejęzyczył, co, jak sądzę,
miało miejsce, to bardzo bym prosił pana posła, by
potwierdził moje domniemanie, że się przejęzyczył.
Jeśli jest inaczej, rzuca to pewien cień na komisję,
która musiała stwierdzić, że zgłaszanie wniosków
o odrzucenie ustawy jest sprzeczne z prawem Unii
Europejskiej, a zatem traktatowymi zobowiązaniami
Rzeczypospolitej Polskiej. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Poseł sprawozdawca Andrzej Orzechowski.
Bardzo proszę.
Poseł Andrzej Orzechowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zacytowałem opi-
nię Ministerstwa Spraw Zagranicznych dotyczącą
zgodności... (Wesołość na sali, oklaski)
(Głosy z sali: Brawo!) (Posłowie uderzają w pulpity)
W konsekwencji odrzucenia ustawy polskie prawo
nie będzie odpowiadać wymogom unijnym. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pismo otrzymałem. Rzeczywiście nie było to pi-
smo Komisji Zdrowia, panie przewodniczący, ale pań-
skie. Odpowiem jeszcze w marcu.
I odpowiem przewodniczącemu.
Poseł Andrzej Orzechowski:
Tak jest.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkt 24. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek:
Otrzyma pan odpowiedź. Powiadomiłem Prezy-
dium Sejmu i otrzyma pan odpowiedź.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem zgło-
szonego w drugim czytaniu wniosku o odrzucenie
projektu ustawy w całości, zechce podnieść rękę i na-
cisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 189 było
za, 237 – przeciw, 2 wstrzymało się.
Stwierdzam, że Sejm wniosek o odrzucenie odrzucił.
1. wniosek mniejszości oraz poprawki 1. i 2. zgło-
szono do art. 3.
W 1. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje skreślić art. 3, 4, 70 i 71.
Jego przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość
wniosków mniejszości 2. i 3. oraz poprawek: od 1. do
4., od 9. do 16., 27., 29., 31. i 32.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 1.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 155 było
za, 273 – przeciw, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W poprawce 1. wnioskodawca proponuje nowe
brzmienie art. 3.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Przyjęcie tej poprawki spowoduje bezprzedmioto-
wość poprawek 2. i 32.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 1.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. Za było
387, 41 – przeciw, 2 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Poprawki 2. i 32. w związku z tym stały się bez-
przedmiotowe.
Wnioski mniejszości 2. i 3. oraz poprawki 3. i 4.
zgłoszono do art. 4.
W 2. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje skreślić art. 4.
Jego przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość 3.
wniosku mniejszości oraz poprawek: 3., 4., od 9. do
16., 27. i 29., a także zmiany w tekście ustawy zawar-
te w sprawozdaniu.
Pytanie – pan poseł Bolesław Piecha, klub PiS.
1 minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pytanie do mini-
sterstwa. Przepisy art. 4 mówią o tzw. podziale ryzy-
217
ka w przypadku przekroczenia budżetu globalnego.
Ja chciałbym dopytać się, jaki to podział ryzyka, sko-
ro ryzyko w stu procentach ponosi wnioskodawca,
a ryzyko Ministerstwa Zdrowia i Narodowego Fundu-
szu Zdrowia to zero procent. Proszę mi wytłumaczyć,
skąd w uzasadnieniu wzięło się takie oto sformułowa-
nie, że jest to podział ryzyka? Jest to po prostu obar-
czenie odpowiedzialnością jednej ze stron i umycie
rączek przez drugą stronę. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Odpowiada minister Adam Fronczak z Minister-
stwa Zdrowia.
Bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Adam Fronczak:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Pani Mini-
ster! Wysoka Izbo! Art. 4 faktycznie był dyskutowa-
ny bardzo długo w komisji, ponieważ wprowadza
nową formułę, która nie była obecna jeszcze na ryn-
ku leków refundowanych. Mianowicie chodzi o to,
żeby w sposób bardzo rzeczowy i konkretny zaplano-
wać sprzedaż leków w poszczególnych grupach limi-
towych na kolejny rok tzw. okresu refundacji. Ten
plan wymaga określenia ze strony firmy ilości do-
staw. Ponieważ w każdej grupie są różnego rodzaju
preparaty wzajemnie się uzupełniające bądź zamien-
ne, w związku z tym nic nie stoi na przeszkodzie, aby,
mając dane epidemiologiczne, zużycie leków w latach
poprzednich, dokładnie zaplanować sprzedaż. To jest
bardzo ważne. Uważamy, że ten mechanizm będzie
stosowany w sumie bardzo rzadko, jeżeli będą wszy-
scy stosować się do zasad, które zostaną zawarte
w umowach. Mianowicie ten payback nastąpi tylko
wówczas, kiedy firma przekroczy limit sprzedaży le-
ków refundowanych. Jest to określenie ryzyka i w tym
momencie nie mówimy tutaj o jakichś innych elemen-
tach, po prostu bardzo konkretnie określamy war-
tość sprzedaży. To jest bezpieczne dla rynku leków re-
fundowanych i nie będzie stanowić podstawy do nad-
miernego wypływu środków finansowych z Narodowe-
go Funduszu Zdrowia. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 2.
wniosku mniejszości, wraz z konsekwencją, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 152 było
za, 272 – przeciw, 4 wstrzymało się.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
218 Punkt 24. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W 3. wniosku mniejszości do art. 4 wnioskodawca
proponuje, aby nadać nowe brzmienie ust. 2, 6, od 8
do 11 oraz dodać ust. 12 i 13, a także nadać nowe
brzmienie art. 55.
Jego przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
prawek: 3. i 4., od 9. do 16., 24., 27. i 29. oraz wnio-
sków mniejszości 6. i 17.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
3. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 190 było
za, 237 – przeciw, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W poprawce 3. do art. 4 wnioskodawca proponuje
nowe brzmienie ust. 6.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 3.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. 414 było
za, 10 – przeciw, 2 wstrzymało się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W poprawce 4. do art. 4 wnioskodawca proponuje
nowe brzmienie ust. 9 i 10.
Z poprawką tą łączą się poprawki: od 9. do 16., 27.
i 29.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich odrzucenie.
Przyjęcie tych poprawek spowoduje bezprzedmio-
towość wniosków mniejszości 5. i 11.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek: 4., od 9. do 16., 27. i 29., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 190 było
za, 237 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
W poprawce 5. wnioskodawca proponuje dodać
art. 4a.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 5.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 427 było
za, 3 – przeciw, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
4. wniosek mniejszości oraz poprawki 6. i 7. zgło-
szono do art. 6 ust. 1.
W poprawce 7. wnioskodawca proponuje ustalić
urzędową marżę hurtową w wysokości 8,5% urzędo-
wej ceny zbytu.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Przyjęcie tej poprawki spowoduje bezprzedmioto-
wość 4. wniosku mniejszości i poprawki 6.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 7.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 137 było
za, 290 – przeciw, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 4. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje ustalić urzędową marżę hurtową w wysokości
8% urzędowej ceny zbytu.
Przyjęcie tego wniosku mniejszości spowoduje
bezprzedmiotowość poprawki 6.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 4.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 143 było
za, 287 – przeciw, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W poprawce 6. wnioskodawca proponuje ustalić
wysokość urzędowej marży hurtowej kolejno w latach
od 2012 r. do 2016 r..
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 6.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 154 było
za, 276 – przeciw, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 8. wnioskodawca proponuje nowe
brzmienie art. 7.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 8.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 19 było
za, 411 – przeciw, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
Wnioski mniejszości od 5. do 8. zgłoszono do art. 11.
W 5. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje nowe brzmienie art. 11.
Jego przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość
wniosków mniejszości od 6. do 8.
Pytanie zadaje pan poseł Piecha, klub PiS.
Jedna minuta.
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Pytanie
w zasadzie kieruję do ministra finansów, a może do
premiera. Chciałbym znaleźć odpowiedź na pytanie,
na które nie znalazłem odpowiedzi w żadnym pod-
ręczniku ekonomii, fakt, że jestem w tej dziedzinie
ignorantem: Jak wprowadzenie dodatkowego podat-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkt 24. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha
ku ma wpłynąć na spadek ceny produktu? Przecież
państwo proponują obłożenie leków refundowanych
3-procentowym podatkiem. Na początku mówiliście,
że to jest danina, ale dzisiaj zmieniliście artykuł, bo-
dajże art. 34. Nie jest to nic innego jak po prostu poda-
tek, tak uznano w Ordynacji podatkowej. Więc jak
w związku z tym po 1-procentowym wzroście VAT-u
i po dodaniu 3-procentowego podatku na lek refun-
dowany ma spaść jego cena? Zadaję sobie to pytanie
i chyba będziemy zieloną wyspą ekonomii, jeżeli wyj-
dzie z tego prawidłowa odpowiedź. (Wesołość na sali,
oklaski) To po pierwsze. (Dzwonek)
Po drugie. Dlaczego podatkiem obłożone są leki
refundowane, czyli specjalnie sprawdzone, najlepsze,
najbardziej skuteczne i bezpieczne, a nie leki Goździ-
kowej? Goździkowa oferuje leki bez podatku, nato-
miast ministerstwo i państwo z 3-procentowym po-
datkiem. Proszę mi udzielić odpowiedzi na to pytanie.
Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Minister Fronczak, proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Adam Fronczak:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Pani Minister!
Wysoka Izbo! Różne kraje stosują różne rozwiązania,
które przynoszą podobny skutek. (Wesołość na sali)
(Głos z sali: Podatek Garattiniego.)
Mianowicie jest to opłata, to nie jest podatek, któ-
rą ponoszą firmy, chodzi o koszt funkcjonowania, ale
dotyczy to tylko i wyłącznie tej kwestii, właśnie wpi-
sania leku na listę leków refundowanych, ponieważ
to zdecydowanie zwiększa obrót danym preparatem.
Te pieniądze są przeznaczone na tzw. badania nieko-
mercyjne, badania porównawcze. Takie badania są
niezbędne, ponieważ, jeśli chodzi o wiele produktów,
które są na rynku, nie dysponujemy pełnymi bada-
niami klinicznymi. W związku z tym te badania są
po to, aby w sposób aktywny budować listę leków
refundowanych, co ma przede wszystkim taki cel,
żeby znajdowały się na niej preparaty najskuteczniej-
sze, najlepsze, najefektywniejsze, które pacjenci mu-
szą stosować przy chorobach przewlekłych. Poprzez
dopłaty z Narodowego Funduszu Zdrowia do danych
leków refundowanych stają się one preparatami, któ-
re mogą być szeroko stosowane. Dziękuję.
Marszałek:
Sprostowanie
Pan poseł Piecha, proszę.
219
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
Chciałem sprostować. Panie ministrze, proszę nie
wprowadzać Wysokiej Izby w błąd, nie istnieje taki
podatek obrotowy w żadnym kraju europejskim.
(Głos z sali: Jak to nie?)
Istnieje coś, co nazywa się podatkiem Garattinie-
go we Włoszech i nie chodzi o obłożenie podatkiem,
tylko o wydatki marketingowe. To są dwie bardzo
poważne różnice. Jeżeli państwo tego nie rozumiecie,
to zastanawiam się, nad czym tutaj w ogóle debatu-
jemy. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 5.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 165 było
za, 260 – przeciw, 4 posłów się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W 6. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje nowe brzmienie ust. 1 i 2 w art. 11 oraz aby
skreślić art. 55.
Jego przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość
wniosków mniejszości: 7., 8., 17. i poprawki 24.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 6.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 155 było
za, 274 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W 7. wniosku mniejszości do art. 11 wnioskodaw-
ca proponuje nowe brzmienie ust. 1 i 2.
Jego przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość 8.
wniosku mniejszości.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 7.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 154 było
za, 276 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W 8. wniosku mniejszości do art. 11 wnioskodaw-
ca proponuje nowe brzmienie ust. 1.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 8.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 154 było
za, 273 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W 9. wniosku mniejszości do art. 15 ust. 3 wnio-
skodawca proponuje nowe brzmienie pkt 3.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
220 Punkt 24. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 9.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 432 posłów. 396 było
za, 35 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości przyjął.
W 10. wniosku mniejszości do art. 31 wniosko-
dawca proponuje nowe brzmienie ust. 2.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 10.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 432 posłów. 195 było
za, 236 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W 11. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje skreślić art. 35.
Pytanie zadaje pan poseł Bolesław Piecha – jedna
minuta.
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
Dziękuję bardzo.
Art. 35 jest dość istotny i jest pewną łamigłówką
prawniczą. Otóż zasięgaliśmy opinii ekspertów, a spra-
wa dotyczy aktu notarialnego związanego z tzw. pay-
-backiem. Wnioskodawca, który wprowadza lek na
listę leków refundowanych, może zażądać zwrotu
VAT-u, wtedy potrzebne jest zabezpieczenie, chodzi
o gwarancję. Największym problemem profesorów
prawa jest to, jak ten akt notarialny ma wyglądać, czy-
li co ma zawierać. Wygląda na to, że musi tam być
oświadczenie, musi być kwota, musi być podane w ja-
kim przypadku i jaka suma będzie brana pod uwagę,
rok przed tym, zanim w ogóle ktoś będzie się w stanie
zorientować, czy będzie jakiś zwrot czy nie będzie i jaka
będzie wysokość tej sumy. Jeżeli proponujecie państwo
takie rzeczy, normalnie zgodnie ze starym prawem
bankowym zabezpiecza się to wekslem in blanco, a nie
aktem notarialnym, i prawnicy podkreślają, jak ma
wyglądać konstrukcja takiego aktu prawnego, może
więc prawnicy Ministerstwa Zdrowia odpowiedzą na to
pytanie. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Bardzo proszę, minister Fronczak.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Adam Fronczak:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Pani Mini-
ster! Wysoka Izbo! Skreślenie tego artykułu pozba-
wia ministra zdrowia skutecznego mechanizmu eg-
zekucji należności wynikających z projektu ustawy,
a tym samym stwarza szerokie pole do nadużyć. Za-
proponowana w projekcie ustawy o refundacji kon-
strukcja egzekucyjna oparta została na przepisach
Kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z którą
tytułem egzekucyjnym jest oświadczenie ustalone
w treści aktu notarialnego, o którym mowa w art. 777
§ 1 pkt 5 Kodeksu postępowania cywilnego. Dobro-
wolne poddanie się przez wnioskodawcę egzekucji na
podstawie instrumentu cywilnoprawnego, jakim jest
oświadczenie złożone w formie aktu notarialnego,
zostało uznane przez projektodawców za najlepsze z
możliwych rozwiązań, mające na celu zabezpieczenie
należności wymienionych w art. 35 projektu ustawy
o refundacji.
Potwierdzeniem słuszności prezentowanego twier-
dzenia są następujące argumenty: Najlepsze istnie-
jące zabezpieczenie, gdyż chodzi o akt notarialny
z tytułem egzekucyjnym, czyli prawomocnym orzecze-
niem sądu, nakazem zapłaty. Najtańsze istniejące
zabezpieczenie o takiej skuteczności, o kosztach nawet
nieporównywalnie mniejszych niż na przykład gwa-
rancja bankowa czy gwarancja ubezpieczeniowa.
(Głos z sali: To było na posiedzeniu komisji.)
Najszybsze z możliwych zabezpieczeń, niewyma-
gające żadnych wpisów do żadnych rejestrów. Nota-
riusz jest w stanie przygotować wskazane oświadcze-
nie praktycznie z dnia na dzień, a oświadczenie to
jest ważne i skuteczne od dnia jego sporządzenia.
W ramach dochodzenia należności wyłącza się sądo-
we postępowanie rozpoznawcze, które może trwać
latami i kosztować krocie, przesuwając od razu spra-
wę na poziom postępowania egzekucyjnego, przy
czym interesy dłużnika są w pełni chronione art. 840
Kodeksu postępowania cywilnego. W powyższy spo-
sób odciążamy maksymalnie i tak przeciążone są-
downictwo.
Mamy jeszcze wiele innych argumentów, już nie
chcę ich przytaczać, ponieważ w zakresie refundacji
leków sprawa wygląda w ten sposób, że fundusz musi
płacić w ciągu dwóch tygodni, ale odzyskanie tych
pieniędzy może trwać latami. Musi być jakaś równo-
waga. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo za wyczerpującą odpowiedź.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 11.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 137 było
za, 290 – przeciw, 2 osoby wstrzymały się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
Poprawki od 9. do 16. już rozpatrzyliśmy.
12. wniosek mniejszości i 17. poprawkę zgłoszono
do art. 36.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkt 24. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W 12. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje nowe brzmienie art. 36.
Jego przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
prawki 17.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 12.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 136 było
za, 293 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W poprawce 17. do art. 36 wnioskodawca propo-
nuje dodać ust. 2a.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Przyjęcie tej poprawki spowoduje zmiany w tek-
ście ustawy zawarte w sprawozdaniu.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 17.
poprawki, wraz z konsekwencją, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 427 było
za, 1 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W 13. wniosku mniejszości do art. 37 wniosko-
dawca proponuje skreślić ust. 10.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 13.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 177 było
za, 251 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W poprawce 18. wnioskodawca proponuje nowe
brzmienie art. 39.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Przyjęcie tej poprawki spowoduje zmiany w tek-
ście ustawy zawarte w sprawozdaniu.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 18.
poprawki wraz z konsekwencją, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 428 było
za, 1 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Poprawki: 19. i 20. oraz 14. wniosek mniejszości
zgłoszono do art. 40.
W poprawce 19. wnioskodawca proponuje skreślić
art. 40.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Przyjęcie tej poprawki spowoduje zmiany w tek-
ście ustawy zawarte w sprawozdaniu oraz bezprzed-
miotowość 14. wniosku mniejszości i poprawki 20.
Pytanie zada pan poseł Piecha.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
221
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ta zmiana dotyczy
art. 40. Otóż w ramach ogromnej akcji deregulacyjnej
w polskim prawodawstwie – pan premier daje tutaj
błogosławieństwo, pan minister Szejnfeld nic innego
nie robi, tylko dereguluje – wprowadza się kolejne do-
kumenty. Już nie zaświadczenia, już nie oświadczenia,
tylko w miejsce normalnie działających przepisów,
mniej więcej od 12 lat, po narodowym funduszu,
przedtem kasach chorych, aptekach, wprowadza się
skomplikowaną umowę cywilnoprawną, nie wiadomo
dlaczego. Jeżeli jest jakieś uzasadnienie tworzenia
dodatkowych kilku stron w przypadku każdej apteki,
bo ten system dzisiejszy działał źle, to proszę powie-
dzieć: Ile było nadużyć w polskich aptekach? Ile było
doniesień do prokuratury z tego tytułu? Ile było ode-
branych koncesji? Czy warto w związku z tym wpro-
wadzać wielostronicowe, skomplikowane dokumenty,
skoro nie ma do tego podstaw? Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Adam Fronczak:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Pani Mini-
ster! Wysoka Izbo! 17% środków z Narodowego Fun-
duszu Zdrowia, bo tyle mniej więcej wynosi refunda-
cja leków w naszym kraju...
(Poseł Bolesław Grzegorz Piecha: Było więcej.)
...są to pieniądze wydawane bezumownie. W przy-
padku wszystkich pozostałych pieniędzy na świadcze-
nia są zawierane umowy i są konkretne w związku
z tym obligacje każdej ze stron. Czym jest recepta re-
fundowana? Jest świadczeniem gwarantowanym. Tak
samo jak świadczeniem gwarantowanym jest operacja
guza mózgu czy operacja wyrostka. W związku z tym
uważamy, że ten porządek powinien być zrobiony
znacznie wcześniej. To, że się tak nie stało, to jest,
myślę, efekt bardzo, że tak powiem, korzystny dla roz-
woju, ponieważ na początku lat 90. mieliśmy około
5 tys. aptek, teraz jest ich ponad 13,5 tys. Chodzi o to,
żeby umowa jasno określiła obowiązki obu stron. Ta-
kie właśnie umowy będą zawierane.
(Poseł Bolesław Grzegorz Piecha: Ile nadużyć...)
Przepraszam, czy nadużyciem jest zawieranie
umowy przez szpital? Bez przesady. (Oklaski)
(Poseł Bolesław Grzegorz Piecha: Panie ministrze!)
Marszałek:
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 19.
poprawki, wraz z konsekwencją, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
222 Punkt 24. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 188 było
za, 238 – przeciw, 2 osoby wstrzymały się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 14. wniosku mniejszości do art. 40 wniosko-
dawca proponuje skreślić ust. 6 i 7.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 14.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 186 było
za, 241 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W poprawce 20. do art. 40 wnioskodawca propo-
nuje skreślić ust. 8.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 20.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 428 było
za, 1 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W 15. wniosku mniejszości do art. 42 wniosko-
dawca proponuje dodać ust. 4.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 15.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 190 było
za, 239 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
Poprawki 21. i 22 zgłoszono do art. 46.
W poprawce 21. wnioskodawca proponuje, aby
w ust. 6 dodać zdanie drugie.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 21.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 432 posłów. 431 było
za, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W poprawce 22. do art. 46 wnioskodawca propo-
nuje skreślić ust. 10.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 22.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. 428 było
za, 2 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W 16. wniosku mniejszości wnioskodawcy propo-
nują dodać art. 47a.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 16.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 144 było
za, 248 – przeciw, 36 osób wstrzymało się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W 17. wniosku mniejszości i tożsamej poprawce
24. wnioskodawcy proponują skreślić art. 55 projek-
tu ustawy zawierający zmianę do ustawy o podatku
dochodowym od osób prawnych.
Nad tymi propozycjami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki
Pytanie – pan poseł Piecha.
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Rząd potrzebował trzech mie-
sięcy, żeby zorientować się, że wniosek mniejszości
jest prawidłowo skonstruowany oraz dobry i żeby
zgłosić poprawkę. Biorąc pod uwagę merytoryczną
miałkość odpowiedzi rządu, odstępuję w tym punkcie
od zadania pytania. (Wesołość na sali, oklaski)
Marszałek:
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 17.
wniosku mniejszości i tożsamej poprawki 24., zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 427 było
za, 2 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości i po-
prawkę przyjął.
W poprawce 25. do art. 57 projektu ustawy wnio-
skodawca proponuje zmianę do ustawy o zawodach
lekarza i lekarza dentysty.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 25.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 19 było
za, 409 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 18. wniosku mniejszości do art. 59 wniosko-
dawca proponuje utrzymać dotychczasowe brzmienie
art. 88 w ustawie Prawo farmaceutyczne.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 18.
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkt 24. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 185 było
za, 243 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
Poprawki od 26. do 29. zgłoszono do art. 62 pro-
jektu ustawy zawierającego zmiany do ustawy o świad-
czeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środ-
ków publicznych.
W poprawce 26. wnioskodawca proponuje nowe
brzmienie pkt 2 w art. 5 ustawy nowelizowanej.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 26.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 192 było
za, 235 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
Poprawkę 27. już rozpatrzyliśmy.
W poprawce 28. wnioskodawca proponuje, aby
w ustawie nowelizowanej dodać art. 47d.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Pytanie – pan poseł Marek Balicki, klub SLD.
1 minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Marek Balicki:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Mam pytanie do rządu. Problemem polskiej refunda-
cji leków są bardzo wysokie dopłaty do leków, które
stanowią dla części pacjentów barierę w dostępie.
Nasza poprawka zmierza do tego, żeby wprowadzić
mechanizm osłonowy.
Mam pytanie do rządu: Ile wynosi dopłata do le-
ków wśród 10% pacjentów, którzy najwięcej dopłaca-
ją do leków?
(Głos z sali: Bez odpowiedzi, panie marszałku.)
Marszałek:
Pan minister Fronczak, bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Adam Fronczak:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Pani Minister!
Wysoka Izbo! Średnia dopłata wynosi ok. 8 zł. Nato-
miast chcę powiedzieć, że jeśli chodzi o dopłaty do le-
ków refundowanych, to jest to ponad 30%, ok. 32%.
Dlaczego jest taki procent? Dlatego, że w tej chwili
obowiązują tak zwane marże maksymalne, czyli nie
obowiązują żadne marże. Jest wolna amerykanka.
Ten sam lek kosztuje od grosza do kilkunastu…
(Poseł Bolesław Grzegorz Piecha: Maksymalne
marże obowiązują.)
223
…kilkuset złotych. W związku z tym ten sam lek
jest sprzedawany w różnych kwotach. Gdyby apteka-
rze proponowali tak samo skuteczne najtańsze za-
mienniki leków, dopłaty polskich pacjentów wynosi-
łyby od 15% do 18%. Dziękuję bardzo.
Marszałek:
W trybie sprostowania, bardzo proszę.
Poseł Marek Balicki:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Muszę powiedzieć, że nie spodziewałem się takiej
odpowiedzi i nie wiem, czy rząd mnie nie zrozumiał,
czy nie ma wiedzy na temat tego, ile najbardziej cho-
rzy pacjenci dopłacają przeciętnie do leków. Jeśli rząd
tego nie wie, to tworzenie nowej polityki refundacyjnej
przy braku takiej wiedzy jest skandalem. (Oklaski)
Marszałek:
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 28.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 194 było
za, 234 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
Poprawkę 29. już rozpatrzyliśmy.
W poprawce 30. wnioskodawca proponuje, aby
w ustawie dodać art. 66b.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Przyjęcie tej poprawki spowoduje zmiany w tek-
ście ustawy zawarte w sprawozdaniu.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 30.
poprawki, wraz z konsekwencją, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 426 było
za, 1 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W poprawce 31. wnioskodawca proponuje skreślić
art. 71.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 31.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. 147 było
za, 277 – przeciw, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
Poprawkę 32. już rozpatrzyliśmy.
W poprawce 33. wnioskodawca proponuje dodać
art. 77a.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
224 Punkt 24. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 33.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Za było
425, 1 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy...
Pytanie – pan poseł Piecha.
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam pytanie do
pani minister. Skończyliśmy, jesteśmy przed przyję-
ciem wiekopomnej ustawy. W związku z tym – żeby
nasi wyborcy, państwo, pamiętali, jakie to dobro dla
pacjenta jest w tej ustawie – prosiłbym, aby pani mi-
nister podała jeden przykład jednego leku, który
w Polsce po wejściu w życie tej ustawy stanieje – że-
byśmy sobie to zapisali i żebyśmy wszyscy o tym wie-
dzieli. Dziękuję. Jeden przykład. (Burzliwe oklaski)
Marszałek:
Pani minister Kopacz, bardzo proszę.
Minister Zdrowia
Ewa Kopacz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Może rzeczywi-
ście dla pana posła Piechy problemem jest wskazanie
tylko jednego leku, bo ja walczę o to, żeby wszystkie
leki były tańsze dla polskich pacjentów. (Oklaski)
W związku z tym (Gwar na sali), w związku z tym…
Ale chcecie państwo słuchać, czy chcecie państwo
mówić? Jeśli tak, to się zamieńmy. (Poruszenie na sali)
(Głosy z sali: Słuchamy.)
W związku z tym… (Gwar na sali)
Marszałek:
Bardzo proszę o ciszę.
Minister Zdrowia
Ewa Kopacz:
Bardzo się cieszę, bo myślę, że państwo nie musi-
cie tego słuchać, skoro nie chcecie, ale pewnie polscy
pacjenci chcą usłyszeć odpowiedź na pytanie zadane
przez byłego wiceministra zdrowia, który nie zrobił
nic, żeby polskie leki staniały. (Oklaski)
(Głos z sali: Jakie leki?)
(Poseł Bolesław Grzegorz Piecha: Na razie nic.)
Pamiętam to, a oprócz mojej pamięci mam papie-
ry, teraz jest dobry moment na to, żeby je wszystkie
przekładać, o których państwo mówicie, zalegające
w szufladach, tam jest wiele ciekawej lektury. Tam
można przeczytać, jakie były stanowiska moich po-
przedników sprzed 3 i 5 lat w sprawie polityki leko-
wej. (Gwar na sali)
Marszałek:
Proszę o ciszę.
Minister Zdrowia
Ewa Kopacz
W związku z tym jeszcze raz informuję państwa,
że intencją rządu jest to (Gwar na sali), aby polski
pacjent po wejściu w życie tej ustawy, po sprawnych
negocjacjach z firmami farmaceutycznymi… Bo mo-
żemy powiedzieć, że wynegocjowaliśmy i zaoszczę-
dziliśmy w wyniku tych negocjacji 1400 mln zł.
(Oklaski) W związku z tym leki znajdujące w grupie
refundacyjnej będą dla polskich pacjentów tańsze.
(Gwar na sali)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o refundacji leków, środ-
ków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywie-
niowego oraz wyrobów medycznych, w brzmieniu
proponowanym przez Komisję Zdrowia, wraz z przy-
jętymi poprawkami, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 432 posłów. 235 było
za, 192 – przeciw, 5 wstrzymało się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o refunda-
cji leków, środków spożywczych specjalnego przezna-
czenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 25.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Zdrowia o rządowym projekcie ustawy o syste-
mie informacji w ochronie zdrowia (druki nr 3485,
3925 i 3925-A) – trzecie czytanie.
Proszę o zabranie głosu pana posła Macieja Orze-
chowskiego w celu przedstawienia dodatkowego spra-
wozdania komisji.
Bardzo proszę.
Poseł Sprawozdawca
Maciej Orzechowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Mam zaszczyt przedstawić dodatkowe sprawozdanie
Komisji Zdrowia o rządowym projekcie ustawy o sys-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkt 25. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Sprawozdawca Maciej Orzechowski
temie informacji w ochronie zdrowia zawartym w dru-
ku nr 3485.
Zostały zgłoszone dwa wnioski, jeden o odrzuce-
nie projektu ustawy w całości, a drugi to wniosek
mniejszości. Komisja rekomenduje odrzucenie oby-
dwu wniosków. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 3925.
Komisja przedstawia również wniosek mniejszo-
ści oraz zgłoszony w drugim czytaniu wniosek o od-
rzucenie w całości projektu ustawy.
W pierwszej kolejności poddam pod głosowanie
zawarty w dodatkowym sprawozdaniu wniosek o od-
rzucenie w całości projektu ustawy.
Komisja wnosi o jego odrzucenie.
Jego przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
zostałych propozycji.
Pytanie zada pan poseł Piecha. (Gwar na sali)
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Już ostatnie py-
tanie. Panie marszałku, pan wie, że 25 lutego było
wysłane pismo, a odpowiedzi nie ma do dzisiaj, ale
rozumiem, że pan marszałek w ramach wielkopost-
nej pokuty poprawi się i napisze odpowiedź.
(Głos z sali: Dzisiaj jest piątek.)
Marszałek:
Odpowiem w pakiecie. (Wesołość na sali)
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
Dziękuję.
Teraz przejdę do ustawy, bo ona jest bardzo po-
trzebna, proszę państwa, tylko tyle, że musi być po-
rządna. Panie marszałku, bo to pan wicemarszałek
Sejmu Stefan Niesiołowski skierował do mnie pismo,
więc mówię to też do pana. Otóż skierował pan do
mnie pismo, w którym generalny inspektor ochrony
danych osobowych, wybrany przez tę Izbę z porucze-
nia koalicji rządzącej, bo on objął urząd niecały rok
temu, napisał, że zamieszczone w art. 19 i 20 projek-
tu ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia
określone przepisy są wprost sprzeczne z art. 50 ust.
1 i 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. (Dzwo-
nek) Dalej, niezgodne z art. 31 ust. 3 konstytucji są
również określone zapisy. Pan marszałek nie raczył
225
się tym zająć. Boję się, że możemy mieć problemy
w sytuacji, kiedy państwo polskie będzie musiało pła-
cić stosowne odszkodowania za łamanie tej ustawy.
Dziękuję. (Oklaski)
(Poseł Tomasz Tomczykiewicz: Nie bój się, nie lę-
kaj się.)
Marszałek:
Odpowie minister Szulc.
Bardzo proszę.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Jakub Szulc:
Bardzo serdecznie dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Ponieważ podczas prac podkomisji i komisji dość dłu-
go dyskutowaliśmy na ten temat, włącznie z wysłu-
chaniem opinii generalnego inspektora ochrony da-
nych osobowych, należy powiedzieć tylko i wyłącznie
tyle, że po pierwsze, każdy z pacjentów będzie miał
prawo do odmówienia udostępniania swoich danych
w jakimkolwiek rejestrze medycznym. To jest pierw-
sza sprawa.
(Poseł Bolesław Grzegorz Piecha: To inspektor
kłamie.)
Druga sprawa, dotyczył tego spór z GIODO, wią-
że się mianowicie z tym, czy na gruncie art. 27 ust.
2 ustawy o ochronie danych osobowych mogą być
przetwarzane tzw. wrażliwe dane osobowe i co musi
być tego podstawą.
(Poseł Bolesław Grzegorz Piecha: Konstytucja i usta-
wa. Nie ma innej możliwości.)
Panie pośle, generalny inspektor ochrony danych
osobowych wskazywał, że faktycznie, musi być tu
umocowanie ustawowe, natomiast powstaje pytanie,
co nim jest. W art. 19 i 20...
(Poseł Bolesław Grzegorz Piecha: Rozporządzenie…)
Panie pośle, w art. 19 i 20 są opisane zasady two-
rzenia rejestrów medycznych, nie jest więc prawdą,
że nie definiujemy rejestrów medycznych na poziomie
ustawy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odrzucenie w całości projektu ustawy, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 138 było
za, 292 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wniosek odrzucił.
We wniosku mniejszości do art. 56 projektu usta-
wy wnioskodawca proponuje zmianę terminów, o któ-
rych mowa w tym przepisie.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
226 Punkty 25. i 4. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. Za było
192, przeciw – 238.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem w ca-
łości projektu ustawy o systemie informacji w ochro-
nie zdrowia, w brzmieniu proponowanym przez Ko-
misję Zdrowia, zechce podnieść rękę i nacisnąć przy-
cisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 260 było
za, 134 – przeciw, 36 wstrzymało się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o systemie
informacji w ochronie zdrowia. (Oklaski)
Powracamy do rozpatrzenia punktu 4. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Spra-
wiedliwości i Praw Człowieka o rządowym pro-
jekcie ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny
oraz niektórych innych ustaw.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Grzegorza Karpińskiego
oraz przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 3979.
Pytanie zada pan poseł Kazimierz Smoliński,
klub PiS.
Czas – 1 minuta.
Poseł Kazimierz Smoliński:
Dziękuję. Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Głosu-
jemy nad zmianą Kodeksu karnego i innych ustaw,
która na skutek implementacji tzw. unijnej dyrekty-
wy karnej zmierza do wprowadzenia nowych czynów
podlegających penalizacji. Wprowadzenie nowych
rodzajów przestępstw dotyczących ochrony środowi-
ska powinno być poprzedzone jednak zdecydowanie
dłuższym okresem vacatio legis. Projektowana zmia-
na przewiduje tylko 30-dniowy termin wejścia w ży-
cie. Jest to okres zdecydowanie zbyt krótki. Wyma-
gany byłby co najmniej 3-miesięczny, a nawet 6-mie-
sięczny. Przecież zmiana ustawy o ochronie przyrody
przewidująca do tej pory tylko kary administracyjne
jest bardzo istotna dla obywateli. Wystarczy wejść
w posiadanie okazu rośliny, zwierzęcia czy grzyba
w ilości większej niż nieznaczna, żeby spowodowało
to możliwość otrzymania kary do 5 lat więzienia.
W Polsce mamy ponad 1500 gatunków chronionych.
Czy większość z państwa wie, co to są wątrobowce,
a wśród nich na przykład jednoczepek Hookera czy
natorfek nagi?
(Głos z sali: Brawo, brawo.)
Zerwanie ich w ilości, którą sąd uzna za większą
niż nieznaczna, będzie wiązało się z karą więzienia
od 3 miesięcy do 5 lat. Dłuższy okres wejścia w życie
tej ustawy jest niezbędny. Potrzebny jest czas na po-
informowanie obywateli o tym, że wchodzą w życie
takie przepisy karne.
Pytam: Dlaczego rząd spóźnił się z implementacją
dyrektywy unijnej, a teraz funduje obywatelom 30-
-dniowy okres wejścia ustawy w życie? (Oklaski)
Marszałek:
Odpowiada sekretarz stanu w Ministerstwie Śro-
dowiska pan poseł Stanisław Gawłowski.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Projekt był dość
długo konsultowany z organizacjami pozarządowy-
mi, natomiast cały proces legislacyjny na poziomie
Rady Ministrów i później w polskim parlamencie od-
bywał się w normalnym trybie. Ustawa rzeczywiście
wymaga dość pilnego wprowadzenia w życie, bo Ko-
misja Europejska rozpoczęła postępowanie w związ-
ku z brakiem implementacji i tylko i wyłącznie to jest
tego przyczyną. Stąd prośba o to, żeby wprowadzić
ustawę z 30-dniowym terminem vacatio legis.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem w ca-
łości projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny
oraz niektórych innych ustaw, w brzmieniu propono-
wanym przez Komisję Sprawiedliwości i Praw Czło-
wieka, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 424 posłów. 278 było
za, 133 – przeciw, 13 wstrzymało się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych
ustaw.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 5. porząd-
ku dziennego: Sprawozdanie Komisji Sprawiedli-
wości i Praw Człowieka o rządowym projekcie
ustawy o zmianie ustawy Prawo o ustroju sądów
wojskowych oraz niektórych innych ustaw.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Jerzego Kozdronia oraz
przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkty 5. i 7. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 3948.
Komisja przedstawia również wniosek mniejszo-
ści, nad którym głosować będziemy w pierwszej ko-
lejności.
We wniosku mniejszości do art. 1 pkt 14 projektu
ustawy, zawierającego zmianę do art. 70 § 1 ustawy
Prawo o ustroju sądów wojskowych, wnioskodawcy
proponują zmianę zakresu stosowania tego przepisu.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. 137 było
za, 274 – przeciw, 16 wstrzymało się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo
o ustroju sądów wojskowych oraz niektórych innych
ustaw, w brzmieniu proponowanym przez Komisję
Sprawiedliwości i Praw Człowieka, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 291 było
za, 137 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz nie-
których innych ustaw.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 7. po-
rządku dziennego: Pierwsze czytanie poselskie-
go projektu ustawy o zmianie ustawy o świad-
czeniach rodzinnych.
Sejm wysłuchał uzasadnienia projektu ustawy
przedstawionego przez panią poseł Halinę Olendzką
oraz przeprowadził dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o odrzucenie pro-
jektu ustawy w pierwszym czytaniu.
Poddam ten wniosek pod głosowanie.
Odrzucenie tego wniosku będzie oznaczało, że
Sejm, zgodnie z propozycją zaopiniowaną przez Pre-
zydium Sejmu, skierował ten projekt do Komisji Fi-
nansów Publicznych oraz Komisji Polityki Społecznej
i Rodziny w celu rozpatrzenia.
Pytanie, pani poseł Beata Mazurek, klub PiS.
1 minuta.
Poseł Beata Mazurek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Mam pytania do pana.
Ponieważ w naszym projekcie ustawy proponuje-
my jednorazowy roczny dodatek do zasiłku rodzin-
227
nego w kwocie 600 zł dla rodzin, których dochód nie
przekracza 1008 zł, a tylko pana klub, klub Platforma
Obywatelska, odrzucił tę naszą propozycję, chciała-
bym zapytać, jakie jest pana zdanie w tej kwestii,
biorąc pod uwagę fakt, że według międzynarodowych
raportów sytuacja materialna dzieci w Polsce jest
najgorsza w Europie. Na dzieci wydajemy najmniej
spośród 32 krajów OECD, również spośród 21 krajów
Unii Europejskiej.
Czy pan o tym wie, że 3,5 mln rodzin ma tak mały
dochód, że nie może korzystać z ulgi w podatku do-
chodowym? Czy pan o tym wie, że 2,5 mln polskich
rodzin nie dostaje zasiłku rodzinnego, ponieważ kry-
terium dochodowe jest tak niskie i nierealne, że nie
są uprawnieni do jego otrzymania? Czy pan wie, że
wprowadzenie podatku VAT, jak wyliczyli eksperci,
będzie kosztowało rodzinę rocznie więcej o 420 zł?
(Dzwonek) I czy pan wie, że ministrowie pańskiego
rządu mają rozbieżne zdanie w kwestii pomocy lu-
dziom najuboższym? Minister pracy jest na tak, chce
podnieść kryterium dochodowe, minister finansów
mówi „nie”.
Jest pan szefem rządu, którego ministrowie stoją
w rozkroku, więc ja teraz panu powiem: wte albo
wewte, panie premierze. I co pan na to? Czy poprze
pan nasz projekt? To po pierwsze. Po drugie, czy pod-
niesie pan kryterium dochodowe, tak jak zwraca się
z wnioskiem o to ministerstwo pracy? Jeśli tak, to
kiedy i do jakiej wysokości? Czy też powie pan lu-
dziom: radźcie sobie sami, niczego w tej kwestii nie
zrobimy? Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Pan minister? Nie?
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odrzucenie w pierwszym czytaniu poselskiego
projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach
rodzinnych, zawartego w druku nr 3913, zechce pod-
nieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. 240 było
za, przeciw – 185, 4 wstrzymało się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 8. po-
rządku dziennego: Pierwsze czytanie poselskie-
go projektu ustawy o zmianie ustawy o świad-
czeniach rodzinnych.
Sejm wysłuchał uzasadnienia projektu ustawy
przedstawionego przez panią poseł Elżbietę Rafalską
oraz przeprowadził dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o wyłączne skiero-
wanie projektu ustawy do Komisji Polityki Społecz-
nej i Rodziny.
Propozycją zaopiniowaną przez Prezydium Sejmu
jest skierowanie projektu ustawy do Komisji Finan-
sów Publicznych oraz Komisji Polityki Społecznej i Ro-
dziny w celu rozpatrzenia.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
228 Punkty 8. i 9. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W związku z tym pod głosowanie poddam propo-
zycję Prezydium Sejmu.
Jej odrzucenie będzie oznaczać, że Sejm skierował
projekt ustawy wyłącznie do Komisji Polityki Spo-
łecznej i Rodziny.
Pani poseł Elżbieta Rafalska, klub PiS.
1 minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Elżbieta Rafalska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Projekt Prawa i Sprawiedliwości dotyczący zmiany
ustawy o świadczeniach rodzinnych proponuje nowe
podejście do kryterium dochodowego. Kryterium do-
chodowe było niezmienione od 2004 r. Z tego powodu
z systemu wypadło 2,5 mln polskich dzieci. Mamy
dobry projekt, który został skierowany do dalszych
prac. Ale nie wiedzieć czemu pan marszałek nasz
projekt kieruje akurat do dwóch komisji, do Komisji
Polityki Społecznej i Rodziny oraz Komisji Finansów
Publicznych, podczas gdy projekt dotyczący tego sa-
mego zagadnienia, ale autorstwa rządu został skie-
rowany wyłącznie do Komisji Polityki Społecznej i Ro-
dziny. Skoro minister pracy zapewniał, że prace nad
tymi dwoma projektami będą prowadzone równolegle,
najlepszym rozwiązaniem jest skierowanie naszego
projektu, podobnie jak projektu rządowego, do pracy
w Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. (Dzwonek)
Panie marszałku, skąd to dyskryminacyjne i nie-
równe traktowanie w kierowaniu projektów do in-
nych komisji? Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Marszałek:
Poseł Bańkowska.
Bardzo proszę.
Poseł Anna Bańkowska:
Panie Marszałku! Sojusz Lewicy Demokratycznej
już trzy lata temu zgłosił projekt ustawy o świadcze-
niach rodzinnych, a potem, po dwóch latach, jego
modyfikację. Projekt ten przewiduje podwyższenie
– o co państwo apelujecie – progów dochodowych
uprawniających do świadczeń rodzinnych oraz walo-
ryzację wszystkich zasiłków, dlatego że te progi są
niepodwyższane od 2004 r., czyli od czasu kiedy SLD
wprowadziło ustawę i ustanowiło te progi na pozio-
mie wtedy właściwym, a w tej chwili absolutnie nie-
wystarczającym. Równocześnie chodzi nam o walo-
ryzację tych świadczeń. Rzeczywiście, panie premie-
rze, z tytułu zamrożenia progów dochodowych – pa-
miętamy, co obiecywała pani minister Fedak od po-
czątku tej kadencji – ponad 2,5 mln dzieci straciło
uprawnienia do zasiłków rodzinnych i innych dodat-
ków powiązanych z zasiłkami (Dzwonek), a to jest
jedyna ustawa, która wspomaga rodzinę.
Mam pytanie: Dlaczego państwo nie podejmujecie
decyzji i zamrażacie takie projekty społeczne, czyli
komisja je odrzuca, pan marszałek nie ma odwagi
poddać ich pod rozstrzygnięcie Wysokiej Izby i leża-
kują te projekty w nieskończoność? Gdybyście ze-
chcieli nad naszym projektem się pochylić, nie byłoby
dzisiaj tego problemu, który omawiamy. Tak że słu-
chajcie SLD, bo w dobrym kierunku was prowadzi.
(Oklaski)
Marszałek:
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem pro-
pozycji Prezydium Sejmu skierowania poselskiego
projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach
rodzinnych, zawartego w druku nr 3914, do Komisji
Finansów Publicznych oraz Komisji Polityki Społecz-
nej i Rodziny w celu rozpatrzenia, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. 251 było
za, 174 – przeciw, 2 osoby wstrzymały się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 9. po-
rządku dziennego: Pierwsze czytanie poselskie-
go projektu ustawy o zmianie ustawy o emery-
turach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Spo-
łecznych oraz niektórych innych ustaw.
Sejm wysłuchał uzasadnienia projektu ustawy
przedstawionego przez panią poseł Małgorzatę Sa-
durską oraz przeprowadził dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o odrzucenie pro-
jektu ustawy w pierwszym czytaniu.
Poddam zatem ten wniosek pod głosowanie.
Odrzucenie tego wniosku oznaczać będzie, że Sejm,
zgodnie z propozycją zaopiniowaną przez Prezydium
Sejmu, skierował ten projekt ustawy do Komisji Fi-
nansów Publicznych oraz do Komisji Polityki Społecz-
nej i Rodziny w celu rozpatrzenia.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odrzucenie w pierwszym czytaniu poselskiego
projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz
niektórych innych ustaw, zawartego w druku nr
3916, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. 252 było
za, 174 – przeciw, 1 poseł wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 10. po-
rządku dziennego: Pierwsze czytanie poselskie-
go projektu ustawy o zmianie ustawy o emery-
turach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Spo-
łecznych.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkty 10., 11. i 15. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Sejm wysłuchał uzasadnienia projektu ustawy
przedstawionego przez pana posła Lucjana Karasie-
wicza oraz przeprowadził dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o odrzucenie pro-
jektu ustawy w pierwszym czytaniu.
Poddam zatem ten wniosek pod głosowanie.
Odrzucenie tego wniosku oznaczać będzie, że
Sejm, zgodnie z propozycją zaopiniowaną przez Pre-
zydium Sejmu, skierował ten projekt ustawy do Ko-
misji Finansów Publicznych oraz do Komisji Polityki
Społecznej i Rodziny w celu rozpatrzenia.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odrzucenie w pierwszym czytaniu poselskiego
projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i ren-
tach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zawar-
tego w druku nr 3919, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. 370 było
za, 58 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 11. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Regu-
laminowej i Spraw Poselskich w sprawie wnio-
sku prokuratora okręgowego w Poznaniu z dnia
14 października 2010 r., działającego za pośred-
nictwem prokuratora generalnego o wyrażenie
przez Sejm zgody na pociągnięcie do odpowie-
dzialności karnej posła Tomasza Górskiego.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Barbarę Bartuś.
Na podstawie art. 105 ust. 2 Konstytucji RP poseł
może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej
tylko za zgodą Sejmu.
Przypominam, że Komisja Regulaminowa i Spraw
Poselskich, na podstawie art. 7c ust. 5 ustawy o wy-
konywaniu mandatu posła i senatora, proponuje, aby
Sejm odrzucił wniosek o wyrażenie zgody na pocią-
gnięcie do odpowiedzialności karnej posła Tomasza
Górskiego.
Na podstawie art. 7c ust. 6 ustawy o wykonywa-
niu mandatu posła i senatora Sejm wyraża zgodę na
pociągnięcie posła do odpowiedzialności karnej w dro-
dze uchwały podjętej bezwzględną większością gło-
sów ustawowej liczby posłów.
Głosować będziemy nad wnioskiem o wyrażenie
zgody na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej
posła Tomasza Górskiego.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku prokuratora okręgowego w Poznaniu z dnia 14
października 2010 r., działającego za pośrednictwem
prokuratora generalnego, o wyrażenie przez Sejm
zgody na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej
posła Tomasza Górskiego za czyn określony w tym
wniosku, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
229
W głosowaniu wzięło udział 422 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 231. Za było 217 posłów,
53 – przeciw, 152 wstrzymało się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów podjął uchwałę o niewy-
rażeniu przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej zgody
na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej posła
Tomasza Górskiego.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 15. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Kul-
tury i Środków Przekazu o poselskim projekcie
uchwały w 67. rocznicę męczeńskiej śmierci ro-
dziny Józefa i Wiktorii Ulmów wyrażającej hołd
Polakom, którzy ratowali Żydów skazanych na
Zagładę przez niemieckiego okupanta.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Sylwestra Pawłowskiego
oraz przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o przyjęcie projektu uchwały za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 3992.
Komisja przedstawia wniosek mniejszości, nad
którym głosować będziemy w pierwszej kolejności.
We wniosku mniejszości wnioskodawca proponu-
je, aby akapity 2 i 3 zastąpić czterema akapitami
w nowym brzmieniu.
Pytanie zada pan poseł Kazimierz Michał Ujaz-
dowski, klub PiS.
1 minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ta uchwała ma
szczególny sens. Oddajemy hołd rodzinie Ulmów i wie-
lu polskim rodzinom, które poniosły śmierć w odwe-
cie ze strony Niemców za pomoc ludności żydowskiej.
Tym samym składamy szacunek dla polskiego spo-
łeczeństwa, które sprawdziło się, zdało historyczny
egzamin, zachowało się wspaniale w strasznych cza-
sach okupacji niemieckiej, także na tle obojętności
wolnego świata. Jest to głos tym ważniejszy, im sil-
niejsze we współczesnym świecie jest kłamstwo do-
tykające Polskę. Ta uchwała mogła mieć inny, pełny
charakter. Niestety, została okrojona. Wniosek mniej-
szości przywraca jej pierwotny kształt. Chcę zadać
dwa pytania w tej kwestii. Pierwsze kieruję do spra-
wozdawcy komisji: Jaka racja ideologiczna przema-
wia za tym, aby wykreślić z treści uchwały (Dzwonek)
wyrazy szacunku dla polskich zgromadzeń zakon-
nych, które uratowały ogromną liczbę Żydów, w tym
dzieci? (Oklaski)
(Głosy z sali: Hańba, hańba.)
Drugie pytanie kieruję do pana premiera Pawla-
ka, który nie tylko jako przywódca PSL, ale także
jako reprezentant rządu był w Markowej. Traktuję
to niezwykle poważnie. Chciałbym zapytać pana pre-
miera, jaka w takim razie racja przemawia za tym,
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
230 Punkty 15. i 18. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski
abyśmy z tekstu uchwały wykreślili słowa o wsparciu
władz publicznych dla budowy muzeum w Markowej
i dla budowy w Warszawie pomnika ku czci Polaków
ratujących Żydów. Czy pan w imieniu rządu podpisu-
je się pod tym okaleczeniem uchwały, czy jest pan,
inaczej...
(Poseł Marek Suski: Dziedzictwo wermachtu.)
(Głos z sali: Sejm nie jest do polemizowania.)
...gotów wznieść się ponad podziały polityczne
i przywrócić jej pierwotny sens, nadając swojej obec-
ności w Markowej poważny, państwowy wymiar?
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Proszę posła sprawozdawcę.
Poseł Sylwester Pawłowski.
Poseł Sylwester Pawłowski:
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Po-
słowie! Panie Premierze! Nie ma żadnych przesłanek
ideologicznych, które spowodowały, że komisja przy-
jęła skróconą wersję projektu uchwały.
(Poseł Elżbieta Kruk: Nieprawda.)
Chcę również powiedzieć, że treść przyjęta przez
komisję była wypracowana zarówno po długim po-
siedzeniu prezydium, jak i po długiej dyskusji na
posiedzeniu komisji. Zdaniem komisji w pełni od-
zwierciedla tytuł uchwały, odnosząc się do wydarzeń
sprzed 67 lat i do postaw Polaków bez względu na to,
jakiego byli stanu społecznego, jakiego byli wyznania
i jakiej byli narodowości. Stąd też komisja w pełni
rekomenduje tekst, nie uwzględniwszy wniosku
mniejszości. Dziękuję, panie marszałku. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Pan premier Pawlak, bardzo proszę.
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki
Waldemar Pawlak:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoki Sej-
mie! Zwykle tego typu uchwały przyjmujemy w peł-
nym porozumieniu i trochę szkoda, że nie doszło do
takiego porozumienia. Osobiście uważam, że nie ma
żadnych przeszkód, żeby uwzględnić ten wniosek
i zachować pierwotne brzmienie uchwały. (Oklaski)
Ale też przywołam słowa, które wypowiedziałem
w Markowej, że to jest ten przykład, który pokazuje,
jak ważne jest, aby nie tylko w pamięci zachować tę
heroiczną, piękną, bohaterską postawę, ale także
w tym, co dzisiaj robimy, bo tam, w Markowej, jest
wezwanie rodziny Ulmów, Szallów, Goldmanów do
tego, abyśmy byli sobie braćmi. Dziękuję. (Oklaski)
(Głos z sali: Brawo!)
Marszałek:
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 423 posłów. 197 było
za, 218 – przeciw, 8 wstrzymało się od głosu.
(Głos z sali: Hańba.)
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu uchwały.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem w ca-
łości projektu uchwały w 67. rocznicę męczeńskiej
śmierci rodziny Józefa i Wiktorii Ulmów wyrażającej
hołd Polakom, którzy ratowali Żydów skazanych na
Zagładę przez niemieckiego okupanta, w brzmieniu
proponowanym przez Komisję Kultury i Środków
Przekazu, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. Wszyscy
byli za. (Oklaski)
(Poseł Marek Suski: Dziedzictwo wermachtu
przez was przemówiło.)
Stwierdzam, że Sejm podjął uchwałę w 67. rocz-
nicę męczeńskiej śmierci rodziny Józefa i Wiktorii
Ulmów wyrażającą hołd Polakom, którzy ratowali
Żydów skazanych na Zagładę przez niemieckiego
okupanta.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 18. po-
rządku dziennego: Pierwsze czytanie rządowego
projektu ustawy o zmianie ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej oraz niektórych in-
nych ustaw.
Sejm wysłuchał uzasadnienia projektu ustawy
przedstawionego przez podsekretarza stanu w Mini-
sterstwie Gospodarki pana Dariusza Bogdana oraz
przeprowadził dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o wyłączne skiero-
wanie projektu ustawy do Komisji Gospodarki.
Propozycją zaopiniowaną przez Prezydium Sejmu
jest skierowanie projektu ustawy do Komisji Nadzwy-
czajnej „Przyjazne Państwo” do spraw związanych
z ograniczaniem biurokracji w celu rozpatrzenia.
W związku z tym pod głosowanie poddam propo-
zycję Prezydium Sejmu.
Jej odrzucenie będzie oznaczać, że Sejm skierował
projekt ustawy wyłącznie do Komisji Gospodarki.
Przystępujemy zatem do głosowania nad propo-
zycją Prezydium Sejmu.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkty 18., 26. i 12. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem pro-
pozycji Prezydium Sejmu skierowania rządowego
projektu ustawy o zmianie ustawy o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw,
zawartego w druku nr 3938, do Komisji Nadzwyczaj-
nej „Przyjazne Państwo” do spraw związanych z ogra-
niczaniem biurokracji, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. 218 po-
słów było za, 212 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 26.
porządku dziennego: Głosowanie nad wnio-
skiem o wyrażenie wotum nieufności wobec mi-
nistra rolnictwa i rozwoju wsi Marka Sawickiego
(druki nr 3945 i 3962).
Sejm na poprzednim posiedzeniu wysłuchał uza-
sadnienia wniosku przedstawionego przez pana posła
Krzysztofa Jurgiela oraz opinii komisji przedstawio-
nej przez pana posła Józefa Klima oraz przeprowa-
dził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Przypominam, że zgodnie z art. 159 ust. 2 Kon-
stytucji Rzeczypospolitej Polskiej Sejm wyraża wo-
tum nieufności większością głosów ustawowej liczby
posłów.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra
rolnictwa i rozwoju wsi Marka Sawickiego, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. Więk-
szość ustawowa wynosi 231. 189 posłów było za, 242
– przeciw. (Oklaski)
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania wyma-
ganej większości głosów odrzucił wniosek o wyrażenie
wotum nieufności ministrowi rolnictwa i rozwoju wsi
Markowi Sawickiemu. (Poruszenie na sali, oklaski)
Powracamy do rozpatrzenia punktu 12. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Kul-
tury i Środków Przekazu o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii
i telewizji oraz niektórych innych ustaw.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Iwonę Śledzińską-Katara-
sińską oraz przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Przypominam, że Sejm odrzuca poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów w obecności co naj-
mniej połowy ustawowej liczby posłów. Jeżeli Sejm nie
odrzuci poprawki Senatu bezwzględną większością
głosów, uważa się ją za przyjętą. Głosować będziemy
nad wnioskami o odrzucenie poprawek Senatu.
Poprawki od 1. do 20. Senat zgłosił do art. 1 usta-
wy nowelizującej zawierającego zmiany do ustawy
o radiofonii i telewizji.
231
W poprawkach od 1. do 9., 14. oraz od 16. do 24.
Senat proponuje zmiany polegające na skreśleniu z usta-
wy nowelizującej przepisów dotyczących audiowizu-
alnych usług medialnych na żądanie.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu od 1. do 9., 14. oraz od 16. do 24.,
zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 433 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 217. Przeciw było 432 po-
słów, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawki Senatu przyjął.
W poprawce 10. do art. 10 ust. 2 Senat proponuje,
aby wyrazy „dostawca usługi medialnej” zastąpić
wyrazem „nadawca”.
Z poprawką tą łączy się 15. poprawka Senatu do
art. 37a.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 10. i 15., zechce podnieść rękę i
nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 433 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 217. 431 osób było za, 2 –
przeciw.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawki Senatu
bezwzględną większością głosów.
W poprawce 11. do art. 16 ust. 5 Senat proponuje,
aby ogłoszenia, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2,
emitowane pomiędzy audycjami nie były limitowane
czasowo.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 11.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 432 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 217. 413 osób było za, 19
– przeciw.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W poprawce 12. do art. 18 ust. 1 Senat proponuje,
aby wyrazy „sprzecznych z moralnością i dobrem
społecznym” zastąpić wyrazami „naruszających god-
ność człowieka”.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 12.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
232 Punkty 12. i 13. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 216. 429 osób było za, 1
osoba była przeciw.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W poprawce 13. do art. 20b ust. 2 pkt 3 Senat
proponuje, aby wyrazy „Pucharu UEFA” zastąpić
wyrazami „Ligi Europejskiej”.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 13.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. 424 osoby były za, 1 osoba
była przeciw, 2 osoby wstrzymały się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
Poprawki Senatu od 14. do 24. już rozpatrzyliśmy.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie stanowiska
Senatu do ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i
telewizji oraz niektórych innych ustaw.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 13. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Kul-
tury i Środków Przekazu o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o Centrum Polsko-Rosyjskie-
go Dialogu i Porozumienia.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Andrzeja Halickiego i prze-
prowadził dyskusję.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
W 1. poprawce do art. 8 ust. 2 pkt 6 oraz art. 25
ust. 2 pkt 1 i 2 Senat proponuje zmianę o charakterze
redakcyjno-legislacyjnym.
Z poprawką tą łączy się poprawka 2. do art. 16 ust.
1 pkt 5.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 1. i 2., zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 215. 6 posłów było za, 423
– przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawki Senatu przyjął.
W 3. poprawce do art. 26 ust. 7 pkt 2 Senat pro-
ponuje zmianę redakcyjną.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 3.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 215. 1 osoba była za, 427
osób było przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W 4. poprawce do art. 27 Senat w dodawanym
ust. 1a proponuje, aby po przeprowadzeniu kontroli,
o której mowa w art. 26 ust. 4, upoważnieni pracow-
nicy centrum mogli formułować wnioski i zalecenia
pokontrolne.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 4.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 432 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 217. Wszyscy byli przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W 5. poprawce Senat w dodawanym art. 29a pro-
ponuje zmiany w ustawie o ujawnianiu informacji
o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z
lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 5.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 432 posłów. Więk-
szość bezwzględna – 217. 38 było za, 394 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W 6. poprawce do art. 32 Senat proponuje skreślić
ust. 2.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 6.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 432 posłów. Wszyscy
byli przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie stanowiska
Senatu do ustawy o Centrum Polsko-Rosyjskiego
Dialogu i Porozumienia.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 14. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Nad-
zwyczajnej o stanowisku Senatu w sprawie usta-
wy o ograniczaniu barier administracyjnych dla
obywateli i przedsiębiorców.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Adama Szejnfelda oraz
przeprowadził dyskusję.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkt 14. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Poprawki od 1. do 6. Senat zgłosił do art. 2 ustawy
zawierającego zmiany do ustawy Prawo spółdzielcze.
Poprawki Senatu 1., 2., 23., 24., 28., 29., 34., 36.,
38., 41., 51. i 52. mają charakter redakcyjny.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem po-
prawek Senatu 1., 2., 23., 24., 28., 29., 34., 36., 38., 41.,
51. i 52., zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. Więk-
szość bezwzględna – 215. 1 osoba była za, 425 – prze-
ciw, 2 osoby wstrzymały się od głosu
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawki Senatu przyjął.
W 3. poprawce do art. 203l § 2 pkt 3 Senat propo-
nuje, aby plan przekształcenia zawierał między in-
nymi określenie wartości oraz ilości udziałów w spół-
ce przypadających na jeden udział członkowski w spół-
dzielni.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 3.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Więk-
szość bezwzględna – 214. 409 było za, 17 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 4. poprawce do art. 203m Senat proponuje do-
dać § 4 stanowiący, że sąd rejestrowy określa wyna-
grodzenie za pracę biegłego rewidenta i zatwierdza
rachunki jego wydatków, a jeżeli spółdzielnia dobro-
wolnie tych należności nie uiści w terminie dwóch
tygodni, sąd rejestrowy ściągnie je w trybie przewi-
dzianym dla egzekucji opłat sądowych.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
4. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. Więk-
szość bezwzględna – 214. 423 było za, 4 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 5. poprawce do art. 203n § 2 Senat proponuje,
aby w określonym miejscu i terminie członkowie
spółdzielni mogli bezpłatnie otrzymać odpisy doku-
mentów, o których mowa w tym przepisie.
Senat proponuje także dodać § 4 stanowiący, że
bezpośrednio przed powzięciem uchwały o prze-
kształceniu członkom spółdzielni należy ustnie
przedstawić istotne elementy treści planu przekształ-
cenia i opinii biegłego rewidenta.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
233
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 5.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć przy-
cisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Więk-
szość bezwzględna – 214. 422 było za, 4 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 6. poprawce do art. 203o § 2 pkt 2 Senat propo-
nuje, aby uchwała walnego zgromadzenia członków
spółdzielni pracy o przekształceniu zawierała między
innymi określenie wysokości kwoty przeznaczonej na
wypłaty dla członków spółdzielni nieuczestniczących
w spółce przekształconej, która nie może przekroczyć
10% wartości bilansowej spółdzielni określonej w pla-
nie przekształcenia.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
6. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 426 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. 422 było za, 4 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 7. poprawce do art. 17 ust. 3 ustawy o wycho-
waniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmo-
wi Senat proponuje, aby zabiegu pobrania krwi do
badania stanu trzeźwości dokonywał fachowy pra-
cownik służby zdrowia.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 7.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 431 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 216. 5 było za, 425 – prze-
ciw, 1 osoba wstrzymała się.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W 8. poprawce do art. 19c i art. 25 pkt 2 ustawy
o lasach Senat proponuje, aby wykonywanie planów
urządzenia lasu mogło być prowadzone przez okre-
ślonego przedsiębiorcę, w tym usługodawcę, który
m.in. dysponuje doświadczeniem w zakresie sporzą-
dzania planów urządzenia lasu lub opracowań o po-
dobnym charakterze.
Komisja wnosi o jej odrzucenie.
Pytanie zada pan poseł Dariusz Bąk, klub PiS.
1 minuta.
Poseł Dariusz Bąk:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Poprawka Se-
natu dotyczy dopisania wyrazu „doświadczenie” do
dyspozycji ustawowej do wydania przez ministra śro-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
234 Punkt 14. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Dariusz Bąk
dowiska rozporządzenia określającego szczegółowe
wymagania w stosunku do firm wykonujących plany
urządzenia lasu. 10-letnie plany urządzenia lasu są
podstawowymi dokumentami, na podstawie których
prowadzi się gospodarkę w lasach stanowiących wła-
sność Skarbu Państwa. Wysoką rangę tych planów
potwierdza fakt konieczności zatwierdzania ich przez
ministra środowiska.
Senat zgłasza nam tę poprawkę ze względu na to,
że ranga i złożoność planów urządzenia lasu wyma-
gają, aby plany te były wykonywane przez jednostki
dysponujące określoną wiedzą i doświadczeniem.
W trakcie procesu legislacyjnego w Sejmie zaginęło
gdzieś to słowo „doświadczenie”. My będziemy głoso-
wać za przyjęciem poprawki Senatu. Apelujemy do
pozostałych klubów, żeby zagłosowały za przyjęciem
poprawki Senatu, bo wpłynie to na jakość tych waż-
nych planów urządzenia lasu i ich wiarygodność,
a także na to, że środowisko przyrodnicze w Polsce
będzie właściwie kształtowane. Dziękuję za uwagę.
(Oklaski)
Marszałek:
Pan poseł sprawozdawca?
Pan poseł Szejnfeld.
Proszę bardzo.
Poseł Adam Szejnfeld:
Chciałbym powiedzieć tylko jedną rzecz. Żadne ze
słów nie przepadło, żaden zwrot nie przepadł. Gdy-
byśmy wprowadzili ten zwrot, skutkowałoby to tym,
że rynek zostałby zmonopolizowany przez jedną fir-
mę. Doświadczenie mogą mieć pracownicy firmy, nie
firma. W przeciwnym razie – a dotyczy to zarówno
tej dziedziny, jak i każdej innej – gdybyśmy ustawo-
wo nakładali na firmy obowiązek posiadania do-
świadczenia, wiele zadań i inwestycji w Polsce nie
zostałoby w ogóle przeprowadzonych, jeśli w Polsce
nie byłoby firmy posiadającej takie doświadczenie.
Dziękuję. (Oklaski)
(Głos z sali: Brawo!)
Marszałek:
Dziękuję.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 8.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 214. 226 było za, 199 –
przeciw, 2 osoby wstrzymały się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 9. poprawce do art. 14 zawierającego zmiany do
ustawy Prawo łowieckie Senat w art. 18 ust. 2 pro-
ponuje, aby warunkiem wykonywania działalności,
o której mowa w ust. 1, była również niekaralność
przedsiębiorcy i osób kierujących jego działalnością
za umyślne przestępstwo określone w art. 52 i 53.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 9.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 214. 1 osoba była za, 425
– przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Poprawki od 10. do 12. Senat zgłosił do art. 19
ustawy nowelizującej...
(Głosy z sali: Aparatura nie działa!)
Nie działa dlatego, że jeszcze nie głosujemy. (We-
sołość na sali) Jak będziemy głosować, to zadziała.
(Oklaski)
...zawierającego zmiany do ustawy Prawo o ruchu
drogowym.
W 10. poprawce do art. 75a ust. 2 Senat proponu-
je między innymi skreślić pkt 1.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 10.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
(Głosy z sali: Działa.)
(Głosy z sali: Tak, tak.)
Działa.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 215. 1 osoba była za, 428
– przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W 11. poprawce Senat proponuje między innymi
skreślić art. 75ae.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 11.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 216. 1 osoba była za, 430
– przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W poprawkach: 12., 15., 17., 19., 20., 22., 25., 26.,
30., 32., 33., 35., 37., 40., od 43. do 49. Senat propo-
nuje, aby wyrazy „ewidencji działalności gospodar-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkt 14. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
czej” zastąpić wyrazami „Centralnej Ewidencji i In-
formacji o Działalności Gospodarczej”.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 12., 15., 17., 19., 20., 22., 25., 26.,
30., 32., 33., 35., 37., 40., od 43. do 49., zechce pod-
nieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Wszyscy byli przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawki Senatu przyjął.
Poprawki 13. i 14. Senat zgłosił do art. 20 ustawy
nowelizującej zawierającego zmiany do ustawy o go-
spodarce nieruchomościami.
W 13. poprawce do art. 77 ust. 1 Senat proponuje
skreślić zdanie trzecie.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 13.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 215. 184 posłów było za,
245 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W 14. poprawce do art. 116 ust. 2 pkt 4 Senat
proponuje, aby do wniosku o wywłaszczenie należało
dołączyć między innymi odpis księgi wieczystej albo
oświadczenie przedstawiające aktualny stan wpisów
w księdze wieczystej.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 14.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 420 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 211. 4 osoby były za, 416
– przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
15. poprawkę Senatu już rozpatrzyliśmy.
Poprawki od 16. do 18. Senat zgłosił do art. 26
ustawy nowelizującej zawierającego zmiany do usta-
wy Kodeks spółek handlowych.
W 16. poprawce do art. 551 § 5 Senat proponuje,
aby przepis ten dotyczył między innymi przekształ-
cenia formy prowadzonej działalności przez przedsię-
biorcę oraz przekształcenia przedsiębiorcy w spółkę
kapitałową.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
235
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 16.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 424 posłów. Wszyscy
byli przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
17. poprawkę Senatu już rozpatrzyliśmy.
W 18. poprawce do art. 26 Senat proponuje skre-
ślić zmianę 3.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Pytanie zada pan poseł Krzysztof Borkowski,
klub PSL.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Krzysztof Borkowski:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Wysoka Izba podjęła decyzję o usunięciu wadliwego
przepisu z Kodeksu spółek handlowych, art. 585,
gdzie wykorzystywane było prawo karne, i ten pro-
ceder był nagminny. Jeżeli członek rady nadzorczej,
zarządu czy też komisji rewizyjnej, nawet związko-
wiec się nie podobał, to donosiło się na niego, zawia-
damiało się prokuraturę, która z mocy prawa wsz-
czynała sprawę i prowadziła postępowanie. Taki
związkowiec czy też członek rady nadzorczej lub za-
rządu był zajęty sprawą, w związku z tym nie mógł
funkcjonować i łatwo można było takiej osoby się po-
zbyć. Sejm uchylił wadliwe prawo, Senat natomiast,
wprowadzając poprawkę, skreślił to. W związku
z tym mam pytanie do pana ministra: Czy zdarzały
się takie sytuacje, że państwo polskie musiało pono-
sić wysokie opłaty z tytułu postępowań (Dzwonek)
i odszkodowań, które potem trzeba było wypłacać
obywatelom, bo sprawa została umorzona, a przed-
siębiorca, związkowiec czy inna osoba dochodziła
zadośćuczynienia od państwa polskiego? Dziękuję
bardzo.
Marszałek:
Pan premier Pawlak, bardzo proszę.
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki
Waldemar Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Ta sprawa jest
dość kłopotliwa, bo wiem, że pan poseł Szejnfeld pod-
czas pierwszego czytania zwracał uwagę, iż potrzeb-
ne jest opracowanie lepszej formuły prawnej. Senat
miał okazję, by to być może lepiej dopracować. Nato-
miast prosiłbym Wysoką Izbę o odrzucenie poprawki
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
236 Punkt 14. porządku dziennego – głosowanie
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki Waldemar Pawlak
Senatu, dlatego że rzeczywiście ten przepis był nad-
używany, to znaczy często bez żadnego wyraźnego
interesu prawnego były podejmowane działania pro-
kuratury wobec przedsiębiorców. Zgadzamy się co do
zasady, że w przypadku gdy akcjonariusz czy wierzy-
ciel spółki zauważa, że zarząd działa na jej szkodę,
jest w pełni uzasadnione, by podejmować działania
przeciwko takiemu zarządowi. Jeżeli przepisy, które
przyjął Sejm, są niedopracowane, to warto je popra-
wić, ale trzeba by było przerwać już teraz takie nie-
uprawnione działania.
Marszałek:
Poseł sprawozdawca Adam Szejnfeld.
Poseł Adam Szejnfeld:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Intencja tego zapisu, jak powiedział pan premier, jest
słuszna, ale przepis jest wadliwy prawnie, tak orzekli
legislatorzy z Sejmu i Senatu. Jesteśmy w trakcie trze-
ciego czytania. Gdybyśmy chcieli świadomie uchwalić
ten przepis, to byśmy godzili się na tworzenie wadli-
wego prawa. Ale komisja „Przyjazne Państwo” przy-
jęła już inicjatywę legislacyjną, została ona skierowa-
na do laski marszałkowskiej, w związku z tym nieba-
wem odbędzie się pierwsze czytanie i cała procedura
związana z uchwalaniem tej ustawy, ale całościowo,
kompleksowo. Temat, o którym tutaj jest mowa, został
poruszony w tej wątłej, okrojonej zmianie, ogranicza-
jącej się tylko do Kodeksu spółek handlowych, i do tego
wadliwie prawnie. Natomiast nowelizacja, o której
mowa, która zresztą liczy 23 strony, a przepis ma
5 wierszy, co też już pokazuje wagę, jaka jest przywią-
zywana do tego rozwiązania, dotyczy nie tylko Kodek-
su spółek handlowych, ale także ustaw o spółdziel-
niach, o spółdzielni europejskiej, o spółce europejskiej.
Zmienia się w niej nie pojedynczy przepis jednej usta-
wy, lecz wiele przepisów pięciu ustaw. Dopiero wtedy
uzyskujemy kompleksowe, systemowe, optymalne roz-
wiązanie prawne. Dziękuję bardzo.
Marszałek:
Dziękuję.
Sprostowanie.
Bardzo proszę.
Poseł Krzysztof Borkowski:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Rzeczywiście komisja „Przyjazne Państwo” pracuje
nad nowelizacją, identyczną jak zapis w tej zmianie,
i nie wiadomo, czy ta ustawa zostanie uchwalona
w tej kadencji. A zapis jest identyczny. W związku
z tym jak długo mają czekać przedsiębiorcy, aż uchy-
limy ten wadliwy zapis? Obowiązuje on od 1926 r.
i dzisiaj w dobie globalizacji, kiedy Polska jest człon-
kiem Unii Europejskiej i polscy przedsiębiorcy muszą
działać konkurencyjnie, apeluję do Wysokiej Izby,
żeby odrzucić poprawkę Senatu. Dziękuję bardzo.
Marszałek:
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 18.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 418 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 210. 220 było za, 192 –
przeciw, 6 wstrzymało się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
Poprawki Senatu 19. i 20. już rozpatrzyliśmy.
W 21. poprawce do art. 21c ust. 5, art. 21d ust. 4 oraz
polegającej na dodaniu nowego ustępu po ust. 5 w art.
21e ustawy o wyścigach konnych Senat proponuje, aby
przepisy dotyczyły m.in. kopii dokumentów potwierdza-
jących, o których mowa w dodanym rozdziale.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 21.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 416 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 209. 2 osoby były za, 414
– przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Poprawki Senatu od 22. do 26. już rozpatrzyliśmy.
W 27. poprawce do ustawy Prawo pocztowe Senat
proponuje nadać nowe brzmienie pkt 1 w art. 17 ust. 1.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 27.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 414 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 208. 1 osoba była za, 413
– przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Poprawki Senatu od 28. do 30. już rozpatrzyliśmy.
W 31. poprawce do ustawy o podatku od towarów
i usług Senat proponuje skreślić zmianę 2.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Punkty 14. i 21. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
31. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udziału 417 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 209. 28 posłów było za,
389 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Poprawki Senatu od 32. do 38. już rozpatrzyli-
śmy.
W 39. poprawce do art. 45 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy
o przewozie koleją towarów niebezpiecznych Senat
proponuje, aby przedsiębiorca przedstawiał na we-
zwanie organu kontrolującego określone w tych prze-
pisach dokumenty oraz kopie dokumentów.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
39. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 415 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 208. 1 osoba była za,
414 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Poprawki Senatu 40. i 41. już rozpatrzyliśmy.
W 42. poprawce do art. 69 ustawy nowelizującej
zawierającego zmiany do ustawy o Krajowym Fun-
duszu Kapitałowym Senat proponuje w art. 12 ust. 5
pkt 3, aby warunkiem rozpatrzenia określonej oferty,
o której mowa w ust. 2, było dołączenie do niej m.in.
zaświadczenia o niekaralności za umyślne przestęp-
stwa lub umyślne przestępstwa skarbowe osób,
o których mowa w ust. 6 pkt 7.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
42. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 417 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 209. 2 osoby były za,
415 – przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Poprawki Senatu od 43. do 49. już rozpatrzyli-
śmy.
W 50. poprawce Senat proponuje skreślić art. 91
w ustawie nowelizującej.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
50. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
237
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 416 posłów. Więk-
szość bezwzględna wynosi 209. 190 było za, 226
– przeciw.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Poprawki Senatu 51. i 52. już rozpatrzyliśmy.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o ograniczaniu barier administra-
cyjnych dla obywateli i przedsiębiorców.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 21.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie przedsta-
wionego przez Prezydium Sejmu projektu uchwa-
ły o zmianie uchwały w sprawie powołania i wy-
boru składu osobowego Komisji Nadzwyczajnej
do rozpatrzenia niektórych projektów ustaw
z zakresu prawa wyborczego (druk nr 3998).
Wysoka Izbo! W związku ze skierowaniem przez
Sejm na bieżącym, 88., posiedzeniu komisyjnego pro-
jektu ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza
do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rze-
czypospolitej Polskiej oraz ustawy Kodeks wyborczy,
zawartego w druku nr 3989, oraz komisyjnego pro-
jektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks wyborczy
oraz ustawy Przepisy wprowadzające ustawę Kodeks
wyborczy, zawartego w druku nr 3990, do wyżej wy-
mienionej Komisji Nadzwyczajnej zaistniała potrzeba
zmiany kompetencji tej komisji.
W związku z tym Prezydium Sejmu przedstawiło
projekt uchwały o zmianie uchwały w sprawie powo-
łania i wyboru składu osobowego wyżej wymienionej
Komisji Nadzwyczajnej.
Czy w tej sprawie ktoś z pań i panów posłów pra-
gnie zabrać głos?
Nikt się nie zgłasza.
Proponuję, aby Sejm niezwłocznie przystąpił do
drugiego czytania projektu uchwały.
Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy zatem do drugiego czytania pro-
jektu uchwały.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie zabrać głos
w drugim czytaniu?
Nikt się nie zgłasza.
Przystępujemy zatem do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu uchwały o zmianie uchwały
w sprawie powołania i wyboru składu osobowego
Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia niektórych
projektów ustaw z zakresu prawa wyborczego, za-
wartego w druku nr 3998, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 411 posłów. 405 było
za, 2 – przeciw, 4 się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm podjął uchwałę o zmianie
uchwały w sprawie powołania i wyboru składu osobo-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
238 Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Marszałek
wego Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia niektó-
rych projektów ustaw z zakresu prawa wyborczego.
5 minut przerwy. Dziękuję.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 19 min 45
do godz. 19 min 50)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Wznawiam obrady.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 20. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Go-
spodarki, Komisji Ochrony Środowiska, Zaso-
bów Naturalnych i Leśnictwa oraz Komisji Sa-
morządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej
o rządowym projekcie ustawy Prawo geologicz-
ne i górnicze.
Wysoka Izbo! Wysłuchaliśmy sprawozdania komi-
sji przedstawionego przez pana posła Jana Rzymełkę,
wystąpień w imieniu klubów i koła oraz przystąpili-
śmy do zadawania pytań.
Obecnie proszę o zadanie pytania pana posła Woj-
ciecha Szczęsnego Zarzyckiego.
Proszę bardzo, panie pośle.
Przypominam, czas zadawania pytania – jedna
minuta.
Poseł Wojciech Szczęsny Zarzycki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Pytanie dotyczy art. 23 ust. 2 pkt 2. Chodzi o pod-
ziemne bezzbiornikowe magazynowanie substancji
wymagające udzielenia koncesji po uzgodnieniach
z wójtami, burmistrzami czy prezydentami miast.
A gdzie rady gmin? Co będzie, jeśli do takiego uzgod-
nienia nie dojdzie? Pytam w kontekście niedawnego
protestu mieszkańców gmin podłódzkich przeciw
zamiarowi magazynowania CO2. Zadaliśmy pytanie
bieżące w tej sprawie, ale nie uzyskaliśmy, ja i pan
poseł Marek Matuszewski, konkretnej odpowiedzi.
I teraz jeszcze odnośnie do art. 4. Jeżeli właściciel
gruntu udostępni żwir lub piasek na potrzeby sąsia-
dów lub rodziny w ramach tych 10 m3, będzie to wy-
łączone z regulacji Prawa geologicznego i górniczego,
czy też nie? Co się stanie, jeżeli właściciel gruntu
udostępni ten żwir lub piasek na potrzeby remontu
drogi we wsi? Czy rolnik w ramach tych 10 m3 zawsze
(Dzwonek) będzie musiał informować o tym starostę?
Czy tego nie należy uprościć? Jakie są wpływy do
budżetów samorządów z podatków od obiektów i urzą-
dzeń budowlanych, które znajdują się w wyrobiskach
górniczych? Czy obecna ustawa nie spowoduje ogra-
niczenia…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, panie pośle.
Poseł Wojciech Szczęsny Zarzycki:
…wpływu środków finansowych z tego tytułu dla
samorządów? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Marek Matuszewski, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Marek Matuszewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W czyim interesie uchwalana ma być ustawa, która
likwiduje prawo do nieruchomości gruntowych
wszystkich obecnych właścicieli? Dlaczego koncesja
według art. 42 ma być aktem ponad Konstytucją RP?
Dlaczego zatłaczanie substancji niebezpiecznych dla
życia i zdrowia obywateli Rzeczypospolitej oraz skła-
dowanie odpadów radioaktywnych w górotworze oraz
wszelka działalność górnicza, w tym odkrywki, mają
mieć status celu publicznego? Z czego to wynika?
Dlaczego ustawa eliminuje demokratyczne, konsty-
tucyjne prawa obywateli do stanowienia o swojej wła-
sności, swoim losie i losie swoich dzieci? W tej chwili
wprowadzenie w życie nowego Prawa geologicznego
i górniczego skutkować będzie przejęciem prawa wła-
sności do ok. 1/3 Polski przez podmioty zależne od
obcego kapitału, które posiadają koncesje na rozpo-
znanie lub eksploatację zasobów. Przekazanie prawa,
z założenia bez uzasadnienia i niekontrolowanego,
do wydania koncesji przez głównego geologa kraju
spowoduje praktyczne oddanie kraju podmiotom ko-
mercyjnym uzależnionym od obcego kapitału. Pro-
jekt ustawy obejmuje składowanie odpadów (Dzwo-
nek) pod ziemią, co z natury rzeczy jest groźne dla
życia i środowiska naturalnego. Legislacja projektu
nowego Prawa geologicznego i górniczego jest wbrew
interesom Rzeczypospolitej. Nie wolno dopuścić do
jego uchwalenia. Nie pozwólmy Platformie uchwalić
tej antypolskiej ustawy. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Andrzej Adamczyk, Prawo i Sprawie-
dliwość.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Andrzej Adamczyk:
Dziękuję bardzo.
Panie i Panowie Posłowie! Wysoka Izbo! W art. 41
ust. 1 i 2 omawianego projektu ustawy bardzo dys-
kusyjny jest zapis przesądzający o zawężonym kręgu
postępowania, jeśli chodzi o nieruchomości w obrębie
granic obszaru górniczego. Zwracam się z pytaniem
do wnioskodawcy, zwracam się z pytaniem do rządu,
dlaczego nie umieszczono zapisu, iż stronami postę-
powania są właściciele nieruchomości znajdujących
się w granicach nie tylko obszaru górniczego, ale tak-
że obszaru wpływów działalności górniczej, czyli
w granicach terenu górniczego, zaś w przypadku wy-
konania robót geologicznych w związku z poszuki-
waniem i rozpoznawaniem złóż kopalin, które mają
być eksploatowane metodą odkrywkową, zawężono
liczbę stron postępowania tylko i wyłącznie do wła-
ścicieli nieruchomości, w granicach których będą
prowadzone roboty geologiczne. Przecież w wyniku
badań w granicach złoża mogą się znaleźć nierucho-
mości, na których nie prowadzono robót (Dzwonek)
geologicznych. Ich właściciele będą ponosili z tego
tytułu bardzo poważne konsekwencje, gdyż ich nie-
ruchomości wbrew ich wiedzy i bez ich zgody zostaną
objęte granicą złoża, a to już ogranicza ich prawa
korzystania z własnej nieruchomości. Czy w takim
razie ten zapis nie narusza...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, panie pośle.
Poseł Andrzej Adamczyk:
...konstytucji w aspekcie zgodności z art. 64 kon-
stytucji? Bardzo proszę o odpowiedź na piśmie, mimo
odpowiedzi, mam nadzieję, przedstawionej na posie-
dzeniu. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Halina Rozpondek, Platforma
Obywatelska.
Poseł Halina Rozpondek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nowa ustawa
Prawo geologiczne i górnicze jest ważna nie tylko ze
względu na dostosowanie przepisów do prawa Unii
Europejskiej, ale jest oczekiwana przez wiele środo-
wisk, w tym przede wszystkim środowisk związa-
nych z przedsiębiorcami górniczymi i tymi samorzą-
dami lokalnymi, które mają na swym terenie kopa-
liny. Najważniejszym problemem było ustanowienie
zrównoważonych przepisów zarówno dla przedsię-
biorców, jak i samorządów. Jako reprezentantka Ko-
239
misji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regional-
nej na ten aspekt zwracałam szczególną uwagę.
W wyniku dyskusji i szerokiego konsensusu, a także
przegłosowanych poprawek udało się tę równowagę
zachować, zarówno w sprawach podatków, jak i opła-
ty eksploatacyjnej, a także planów zagospodarowania
przestrzennego.
Mam pytanie do rządu. Czy rząd te poprawki,
które zostały przegłosowane i w podkomisji (Dzwo-
nek), i podczas posiedzeń komisji, wspiera? Szczegól-
nie chodzi mi o podatek z art. 6 ust. 2, podatek bar-
dzo istotny dla samorządów, na usuwanie szkód gór-
niczych, naprawę infrastruktury miejskiej wynika-
jącą z tych szkód oraz ochronę zdrowia górników
i ich rodzin. Bardzo bym prosiła, aby...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Poseł Halina Rozpondek:
...pan minister określił swoje stanowisko w tym
zakresie, biorąc pod uwagę...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, pani poseł.
Poseł Halina Rozpondek:
...również stanowisko ministra finansów. Dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Piotr Polak, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Piotr Polak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Świadomość stra-
tegicznego znaczenia polskich zasobów naturalnych
miał już ponad 200 lat temu król Stanisław August
Poniatowski, skoro powołał w 1782 r. pierwszą na
świecie służbę geologiczną – Komisję Kruszcową.
Niestety przy wczytywaniu się w projekt omawianej
dzisiaj ustawy wydaje się, że polski rząd dzisiaj takiej
świadomości nie ma, bo powołania polskiej służby
geologicznej nie chce. W Unii Europejskiej każde pań-
stwo taką służbę ma. W 2007 r. rząd Prawa i Sprawie-
dliwości przygotował w tym względzie projekt usta-
wy. Dlaczego, panie ministrze, rząd Platformy Oby-
watelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego w tym
projekcie rezygnuje z powołania polskiej służby geo-
logicznej? Dlaczego w projekcie ustawy liberalizuje
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
240 Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Piotr Polak
się zasadę nieodpłatnego dostępu do informacji geo-
logicznej, którą zdobywano przez lata, co kosztowało
wiele publicznych środków? Czy w tym projekcie
ustawy są przewidziane skuteczne narzędzia zabez-
pieczające przed wykupem przez obcy kapitał tere-
nów, na których zlokalizowane są istotne, strategicz-
ne struktury geologiczne? (Dzwonek) Czy ta ustawa
jest właściwie powiązana z ustawą z roku 2001 o za-
chowaniu narodowego charakteru strategicznych
zasobów naturalnych?
I ostatnie pytanie. Eksploatacja surowców natu-
ralnych powinna znacząco wspierać budżet Skarbu
Państwa.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, panie pośle.
Poseł Piotr Polak:
Już kończę, panie marszałku.
Jakie z tego tytułu są roczne wpływy do budżetu
państwa? (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Grzegorz Tobiszowski, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Grzegorz Tobiszowski:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Pa-
nie Ministrze! Chciałbym zapytać o stanowisko rzą-
du, pojawiły się bowiem poprawki, które przywraca-
ją zapis, który w projekcie rządowym normował kwe-
stie opodatkowania urządzeń w wyrobiskach górni-
czych. I teraz jest pytanie, albowiem ustawa została
przedłożona trzy lata temu, czy stanowisko rządu
w tej materii się zmieniło. Czy rząd będzie popierał
zapis, który mamy w sprawozdaniu połączonych ko-
misji, czy raczej będzie się przychylać do poprawek,
które przywracają definicję, iż budowle, które są
w wyrobiskach, nie stanowią budowli w świetle pra-
wa budowlanego i stąd nie będą opodatkowywane?
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pani posłanka Beata Mazurek, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Beata Mazurek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Moje pytania są następujące. Rolą Sejmu jest tworze-
nie prawa, i to prawa dobrego, czytelnego i jasnego.
Pierwsza propozycja rządu zawierała rozwiązania
takie, że wnętrze ziemi, czyli wyrobiska, oraz urzą-
dzenia, instalacje nie podlegają opodatkowaniu na
rzecz gminy. Dlaczego rząd się z tego wycofał i zmie-
nił zdanie na rzecz rozwiązań, które mogą doprowa-
dzić do sporów sądowych o domniemany podatek,
a tym samym do uwięzienia w rezerwach kwot na
zapłatę tego nienależnego podatku w wysokości setek
milionów złotych, co jest bardzo szkodliwe dla pol-
skiej gospodarki?
Drugie pytanie. Czy podziemia kredowe w moim
rodzinnym mieście Chełmie będą w rozporządzeniu
ujęte jako trasy turystyczne, bo faktycznie takimi są?
A jest to, dodam, chyba jedyna taka trasa, unikatowa
w skali europejskiej.
I ostatnie pytanie, też związane z moim miejscem
zamieszkania. Czemu dobre rozwiązania organiza-
cyjne stosowane w kopalni Bogdanka, która jest
trwale rentowna, nie są wykorzystywane w kopal-
niach na Górnym Śląsku? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Pan poseł Jan Rzymełka, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Jan Rzymełka:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie ministrze, chciałbym o coś zapytać. Minęło
kilka lat od momentu przedstawienia przez rząd tego
projektu ustawy. Czy obecnie zna pan nowe propozy-
cje uwzględniające te trendy, które w międzyczasie
się pojawiły w obszarze geologii i górnictwa? Chciał-
bym zapytać o to, czy rząd przygotowuje ustawę
o magazynowaniu we wnętrzu ziemi skroplonego
dwutlenku węgla, czy też o to, na bazie dyskusji, któ-
ra obecnie toczy się na temat energii atomowej, czy
przygotowuje jakieś ekstradziałania w zakresie po-
szukiwania naszych potencjalnych złóż rud uranu.
To dwie sprawy: składowanie dwutlenku węgla i po-
szukiwanie rud. Czy obecna ustawy wystarczy
w sprawach poszukiwania rud uranu? Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Grzegorz Janik, Prawo i Sprawiedli-
wość.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Poseł Grzegorz Janik:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam pytanie do rządu. Czym kierował się rząd,
wprowadzając dział IV: Kwalifikacje. rzeczoznawcy
i odpowiedzialność zawodowa do ustawy. Pozostawie-
nie tak szczegółowych zapisów w ustawie jest niezro-
zumiałe. Zagadnienia te powinny zostać ujęte w sto-
sownych rozporządzeniach. Wiemy wszyscy, że we-
ryfikacja zapisów ustawy w polskim prawie trwa la-
tami, natomiast w przypadku rozporządzenia jest
uzależniona wyłącznie od właściwego ministra.
I drugie pytanie. Panie ministrze, czy prawdą jest,
że zapis ustawy z druku nr 3971 nie przeszedł proce-
dury konsultacji społecznej? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Jarosław Wojciechowski, Platforma
Obywatelska.
Poseł Jarosław Wojciechowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Moje pytanie dotyczy art. 119. W artykule tym w ust. 3
prezes Wyższego Urzędu Górniczego uzyskuje dosyć
duże uprawnienia, a mianowicie na wniosek przed-
siębiorcy, w szczególnych przypadkach, może wyrazić
on zgodę na odstąpienie przez przedsiębiorcę od speł-
nienia określonych wymagań przewidzianych w prze-
pisach wydanych na podstawie ust. 1 i 2. To odstęp-
stwo dotyczy zapewnienia wysokiego poziomu bez-
pieczeństwa powszechnego, pożarowego, higieny pracy
itd. Taki zapis budzi trochę moje wątpliwości.
Kolejne pytanie. Taka zgoda na odstępstwo może
być udzielona przez prezesa Wyższego Urzędu Gór-
niczego na czas nie dłuższy niż 5 lat. Czy to nie jest
za długi okres? Wydaje mi się, że stanowczo za długi.
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu
w Ministerstwie Środowiska pana ministra Henryka
Jezierskiego.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Henryk Jacek Jezierski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Spróbuję odpo-
wiedzieć na pytania zadane przez państwa posłów.
241
Pan poseł Gadowski pytał, jak ostatnio wygląda-
ją rozstrzygnięcia sądów odnośnie do podatków.
A więc mamy sytuację następującą. Czekamy przede
wszystkim na rozstrzygnięcie Trybunału Konstytu-
cyjnego, natomiast dotychczasowe rozstrzygnięcia
sądów były w obie strony, można powiedzieć, że więk-
szość tych rozstrzygnięć była na korzyść gmin, ale
zdarzały się również takie, które były na korzyść
przedsiębiorców.
Pan poseł Saługa pytał o bardzo szczegółową
sprawę dotyczącą kopalni Niwka-Modrzejów i w tym
kontekście roli gminy w procesie zarówno udzielania,
jak i wznawiania koncesji. Funkcja gminy, sprowa-
dzająca się do uzgodnienia koncesji, się nie zmienia.
Tak jest w dotychczasowej ustawie, tak jest też w tym
projekcie.
Pan poseł Siedlaczek pytał, dlaczego proponujemy
półroczny okres rozliczania opłaty eksploatacyjnej.
Przyczyny są następujące. Po pierwsze, wszystkie
inne opłaty środowiskowe naliczane są w układzie
półrocznym. Po drugie, jeżeli będzie to rozliczane
w układzie półrocznym, to o połowę mniej pracy będą
mieli przedsiębiorcy, organy administracji, organy
samorządowe i narodowy fundusz. Mówimy wtedy
o 14 tys. postępowań mniej, a chodziło nam o to, żeby
odbiurokratyzować jak najbardziej się da działalność
związaną z eksploatacją kopalni.
Pan poseł Gosiewski przedstawił bardzo długą
listę kopalin i powiedział, że one zmieniły właści-
ciela.
(Głos z sali: Nie ma.)
Nie ma pana posła. Gdyby był, to odpowiedział-
bym mu, że nic nie zmieniło właściciela…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Ale panie ministrze, prawie nikogo z osób, które
zadały pytanie, nie ma.
(Głos z sali: Nie, panie marszałku.)
Mówiłem, że prawie nikogo. Tak więc proszę za
bardzo się tym nie przejmować.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Henryk Jacek Jezierski:
Nie, nie, panie marszałku. Może nie powinienem
nie zgadzać się z panem marszałkiem, ale widzę jesz-
cze posłów.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Nie mówię, że nikogo nie ma, tylko prawie nikogo.
(Poseł Marek Matuszewski: To może odpowiedzieć
tylko tym, którzy są obecni, a innym na piśmie.)
Proszę.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
242 Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Henryk Jacek Jezierski:
Chciałbym odpowiedzieć, dlatego że jeżeli ktoś nie
uzna...
(Głos z sali: A tamtym na piśmie.)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Zgoda.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Henryk Jacek Jezierski:
Nie, to będziemy zamiast...
Wolałbym jednak spróbować odpowiedzieć na
wszystkie pytania.
A więc, proszę państwa, ta ustawa nie zmienia
nic, zresztą kilkoro jeszcze z państwa posłów z Prawa
i Sprawiedliwości o to pytało i sugerowało, że ta usta-
wa zmienia coś odnośnie do praw własności.
Otóż nic nie zmienia. Proszę państwa, do tej pory
sytuacja jest taka, że to sposób eksploatacji decyduje
o tym, kto jest właścicielem. Jeżeli coś jest eksploato-
wane odkrywkowo, to właścicielem kopaliny jest
właściciel nieruchomości, a jeżeli eksploatuje się pod-
ziemnie, to właścicielem jest Skarb Państwa. Proszę
państwa, wydaje się, że takie rozwiązanie jest bardzo
mocno skomplikowane. Znamy przecież kopalnię wę-
gla brunatnego, która była eksploatowana jednocze-
śnie i podziemnie, i odkrywkowo na tym samym
złożu, a więc raz węgiel brunatny był własnością
Skarbu Państwa, a raz nie był. Chcemy zrobić tak,
jak jest w większości krajów, gdzie jest powiedziane,
jakie kopaliny do kogo należą. Wszystkie strategicz-
ne kopaliny, które teraz należą do Skarbu Państwa:
węgiel kamienny, ponieważ jest eksploatowany pod-
ziemnie, ropa, gaz, będą należeć do Skarbu Państwa.
Zaliczamy do tego także węgiel brunatny, który rów-
nież będzie należał do Skarbu Państwa. A zatem nie
ma tu przekazania własności nad kopalinami komuś
innemu.
Pan poseł Jaworski zapytał, czy nie ma sprzecz-
ności między art. 143 i art. 149, chodziło o przeciw-
działanie powstaniu szkodom górniczym, i czy te
artykuły nie powodują, że zagrożony szkodami oby-
watel nie będzie mógł występować do przedsiębiorcy
o podjęcie działań, na przykład dotyczących wzmoc-
nienia budynku, jeżeli mogą być przewidywane szko-
dy górnicze. Otóż to są takie same zapisy, jakie ist-
nieją w dotychczasowej ustawie, tutaj nic się nie
zmienia i ma sprzeczności. Nadal dana osoba będzie
mogła występować z tego typu roszczeniami do
przedsiębiorcy.
Pan poseł Cybulski zapytał... Nie widzę pana
posła.
(Głos z sali: Jest, jest.)
Jest. Panie pośle, szukam pana. Pytał pan, co le-
gło u podstaw zmiany tej ustawy i czy to jest uzasad-
nione. Panie pośle, jest to zawarte w uzasadnieniu
do ustawy, które zostało opracowane na podstawie
OSR, dokumentu, który towarzyszy każdej ustawie.
Przez wiele lat zbieraliśmy uwagi o tym, jak funkcjo-
nuje ta ustawa, i wszystkie sprawy, które okazywały
się uciążliwe w tej ustawie, zostały zebrane i przeka-
zane do parlamentu w postaci rozwiązań zawartych
w rządowym projekcie. Pan poseł pytał już kiedyś
o te sprawy, przypominam, że została udzielona panu
posłowi odpowiedź na piśmie. Pan poseł poruszył też
kwestię zmiany własności Skarbu Państwa. Tak jak
powiedziałem, ten projekt nie zmienia własności
Skarbu Państwa w zakresie kopalin strategicznych.
Pan poseł Hoc i pan poseł Sztolcman zapytali, co
ta ustawa daje obywatelom poszkodowanym w wyni-
ku prowadzenia działalności górniczej, czy są jakieś
elementy sprzyjające tym obywatelom. Otóż są. Po
uchwaleniu tej ustawy poszkodowany będzie miał
możliwość wyboru rekompensaty. Nie będzie tak, że
trzeba będzie koniecznie naprawić mu szkodę, nato-
miast będzie on miał możliwość wyboru, czy chce,
żeby szkoda była naprawiona, czy chce uzyskać od-
szkodowanie. Jest to oczywiście wygodniejsze dla
poszkodowanego.
Kolejna pozytywna rzecz to wydłużenie okresu do
wystąpienia z roszczeniem o naprawienie szkody. Do
tej pory w Kodeksie cywilnym są zapisane 3 lata. Po
wejściu w życie tej regulacji nie będzie tu stosowany
Kodeks cywilny, tylko będzie 5 lat, a więc dłuższy
okres do dochodzenia tej szkody. Najważniejszą rze-
czą dla poszkodowanego, też bardzo pozytywną, jest
to, że te 5 lat będzie się liczyło od momentu dowie-
dzenia się o szkodzie, a nie jej zaistnienia.
Pan poseł Szczęsny Zarzycki pytał o ten mecha-
nizm eksploatacji na własne potrzeby. Jeżeli ktoś
wyeksploatuje te 10 m3 i przekaże komuś, to wtedy
będzie to równoważne z działaniem bez koncesji,
z nielegalnym wydobyciem, dlatego że jest wyraźnie
powiedziane, że jest to na własne potrzeby. Proszę
państwa, kilku posłów też o to pytało. Tu chodzi
o jedną rzecz, o to, żeby stworzyć prawo, które będzie
skuteczne i życiowe. Proszę państwa, wiele osób na-
wet nie uświadamia sobie faktu, że wystarczy, iż
wykopią coś łopatą i wrzucą na małą ciężarówkę,
a mogą mieć postawiony zarzut nielegalnej eksplo-
atacji. 10 m3 na rok to objętość, która może być po-
brana. Naprawdę nie narzucajmy reżimów prawnych
przy tego typu działalności, którą ludzie w Polsce
i tak prowadzą. Chcemy doprowadzić do tego, żeby
to, co faktycznie w Polsce ma miejsce, co ani nie jest
uciążliwe dla środowiska, ani nie zakłóca normal-
nych relacji gospodarczych, mogło być realizowane.
(Poseł Wojciech Szczęsny Zarzycki: Jeszcze o ma-
gazynowaniu CO2.)
Przepraszam bardzo, ale nie dosłyszałem tego
pytania o CO2.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Środowiska Henryk Jacek Jezierski
(Poseł Wojciech Szczęsny Zarzycki: Co będzie, jeśli
nie nastąpi uzgodnienie z wójtami i burmistrzami
w kwestii uzyskania czy też udzielenia koncesji?)
Ze strony gminy, tak?
(Poseł Wojciech Szczęsny Zarzycki: Tak, chodzi
o wójta i burmistrza. Co będzie, jeśli nie nastąpi takie
uzgodnienie?)
Już rozumiem. Przede wszystkim zadał pan py-
tanie, które trochę wiąże się z pytaniem pana posła
Rzymełki odnośnie do CCS, czyli składowania dwu-
tlenku węgla w strukturach geologicznych. Obu pa-
nom odpowiadam, że na razie w tej ustawie tych
mechanizmów nie ma, ale mamy dyrektywę, która
nakazuje Polsce wprowadzenie takich mechanizmów.
Dwa tygodnie temu rząd przyjął założenia do nowe-
lizacji ustawy Prawo geologiczne i górnicze, gdzie
będzie opisany proces dochodzenia do wydawania
koncesji na zatłaczanie dwutlenku węgla, ale tylko
do celów demonstracyjnych, żeby sprawdzić, czy ta
metoda jest bezpieczna i czy jest ekonomicznie opła-
calna. Chodzi tylko o te programy demonstracyjne,
które będą współfinansowane ze środków Unii Eu-
ropejskiej. Zarówno dzisiejszy mechanizm, jaki i ten
przyszły zasadzają się na tym, że nie ma eksploatacji,
czyli w tym wypadku zatłaczania, bez zgody gminy.
Jeżeli gmina nie wyrazi zgody na to zatłaczanie, to
go nie będzie. To jest wyzwanie dla firm, które chcą
to robić, żeby tak do tego podchodzić, tak przekony-
wać samorządy lokalne, że to jest bezpieczne i opła-
calne, aby wyrażały na to zgodę.
Pan poseł Polak pytał o służbę geologiczną
i stwierdził coś takiego, że w Polsce służba geologicz-
na nie istnieje. A więc nie mogę się z tym zgodzić,
ponieważ w Polsce istnieje służba geologiczna, pełni
ją Państwowy Instytut Geologiczny, jest członkiem
różnych międzynarodowych organizacji i służb geo-
logicznych. Wiem, że za rządów PiS-u była koncepcja,
żeby zlikwidować Państwowy Instytut Geologiczny
i na bazie tego powołać – taki projekt był przygoto-
wany – agencję, utworzyć jakieś nowe ciało. Nie, my
wychodzimy z innego założenia. Jest instytucja 10-let-
nia, która doprowadziła do odkrycia bardzo wielu
złóż, wykonała pokrycie kraju mapami, wykonuje
takie zadania jak większość służb europejskich i ona
po prostu funkcjonuje. Więc nie uważamy za stosow-
ne tworzenie jakiegoś nowego bytu.
Pani poseł Mazurek pytała o to, jak to będzie
z obiektami turystycznymi, tymi, które będą zaliczo-
ne do ustawy, a konkretnie pytała o Chełm. O tym,
czy coś będzie obiektem turystycznym i wtedy będzie
podlegało ograniczonym rygorom ustawy Prawo geo-
logiczne i górnicze, będzie rozstrzygało rozporządze-
nie, a nie ustawa.
Pan poseł Janik zapytał, dlaczego w tej ustawie
jest tak duży, bardzo rozbudowany rozdział dotyczą-
cy kwalifikacji, dlaczego przenieśliśmy z rozporzą-
dzenia te wszystkie zapisy, które do tej pory były
243
w rozporządzeniu. Chciałbym poinformować pana
posła, że wynika to z tego, iż podobny przypadek mie-
liśmy z Prawem wodnym; tam kwalifikacje hydrolo-
giczne były w rozporządzeniu i zostało to zaskarżone
do Trybunału Konstytucyjnego. Tak więc trzeba było
zastosować ten mechanizm, że niestety tego typu
wymagania muszą być wymaganiami rangi ustawy,
a nie rozporządzenia. Wiem, że nie wygląda to może
najlepiej, też chciałbym, żeby nasze prawo było bar-
dziej zsyntetyzowane, ale niestety takie są wymogi
konstytucyjne.
Wielu spośród państwa posłów pytało odnośnie do
podatku, podatku od nieruchomości. Proszę państwa,
ta sprawa była przedmiotem dyskusji –pojawiały się
różne argumenty – przez bardzo długi czas. To spra-
wiło – tak mi się wydaje – że ta ustawa tak długo była
w parlamencie. Myślę, że wszystko zostało już tu
przedstawione. Nie znam poprawek, dlatego że były
zgłaszane tutaj, na tej sali, podobno jakieś propozycje
kompromisowe. Muszę wiedzieć, o jakie to kompro-
misy chodzi.
Pan poseł Rzymełka pytał o składowanie dwu-
tlenku węgla. Na to pytanie już odpowiedziałem.
Pytał też o sprawy związane z energetyką atomową
i czy w przypadku ewentualnych prac geologicznych
nad rozpoznaniem uranu lub też innych prac zwią-
zanych z lokalizacją elektrowni atomowych bądź
składowiskiem potrzebne są do tego jakieś zmiany
w ustawie Prawo geologiczne i górnicze. Nie, panie
pośle, ustawa Prawo geologiczne jest na tyle uniwer-
salna, że te prace można prowadzić.
(Poseł Danuta Pietraszewska: Proszę się odnieść
do podatków.)
Szanowni państwo, wydaje mi się, że próbowałem
odpowiedzieć na wszystkie zadane pytania. Pan po-
seł Adamczyk poprosił o odpowiedź na piśmie odno-
śnie do zgodności z konstytucją. Musimy wyjaśnić,
przepraszam, nie usłyszałem dokładnie, o jaki arty-
kuł chodziło, i odpowiemy na piśmie.
(Poseł Marek Matuszewski: Panie ministrze, pro-
szę mi również odpowiedzieć na piśmie, bo nie odpo-
wiedział pan na żadne pytanie.)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Dziękuję panu ministrowi.
Słucham?
(Poseł Piotr Cybulski: W trybie sprostowania.)
Proszę bardzo.
Poseł Piotr Cybulski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Pan nie zrozumiał zadanych pytań, zadałem trzy
pytania, żadnego pan dokładnie nie zrozumiał. Po-
wiem o drugim pytaniu.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
244 Projekt ustawy Prawo geologiczne i górnicze
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, proszę prostować swoją wypowiedź,
a nie polemizować.
Poseł Piotr Cybulski:
Pytałem, panie marszałku, o to, czy były przenie-
sienia koncesji w latach 2008, 2009 i 2010. Pan zu-
pełnie nie na temat odpowiedział. Wytwarza się
wtórny rynek obrotu koncesjami i o to mi chodziło,
o nic innego, a pan mi odpowiedział na coś, czego
zupełnie nie rozumiem, bo nie zadawałem takiego
pytania. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Proszę bardzo, w trybie sprostowania jeszcze pani
poseł Rozpondek.
Poseł Halina Rozpondek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Bardzo konkret-
nie pytałam, jaki jest stosunek ministerstwa do przy-
jętego podczas posiedzeń komisji podatku, w świetle
opinii ministra finansów. To jest dla nas bardzo waż-
na odpowiedź. Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Jeżeli króciutko pan minister zechce odpowie-
dzieć.
Bardzo proszę, króciusieńko.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Henryk Jacek Jezierski:
Odpowiem panu posłowi. Oczywiście przenosi się
te koncesje od lat, polskie podmioty to realizują
i będą realizować inne podmioty. Generalnie próbują
państwo, nie wiem, postraszyć ludzi, że jacyś inwe-
storzy przyjdą, zabiorą. Proszę państwa, o to nam
chodzi, po to stworzyliśmy system koncesjonowania,
żeby namawiać inwestorów, żeby to nie budżet pań-
stwa, żeby to nie podatnicy wydawali na to pieniądze.
To jest normalna działalność, która jest realizowana
na całym świecie. Ktoś otrzymuje koncesje, znajduje
współpracowników, realizuje projekty. Nie szukajmy
w tym czegoś, co spowoduje, nie wiem, uszczerbek
Skarbu Państwa.
(Poseł Piotr Cybulski: Nikogo nie straszę, chcę
wiedzieć, ile.)
Panie pośle, nie jestem w stanie panu teraz odpo-
wiedzieć, ile było przeniesionych koncesji w tym okre-
sie, o którym pan powiedział, od 2008 r. do 2010 r.
Zrobię takie zestawienie i panu prześlę.
Jeżeli pani poseł zapytałaby, jakie jest stanowisko
rządu, to stanowisko rządu jest takie, jakie było
przedłożenie rządowe. Rząd przychodzi i przedstawia
przedłożenie rządowe, które to przedłożenie było ta-
kie a nie inne.
(Poseł Danuta Pietraszewska: Panie ministrze,
pan podpisał poprawkę.)
Pojawiają się różne propozycje, pojawiają się różne
stanowiska. To państwo posłowie zadecydujecie, ja-
kie rozwiązanie zostanie przyjęte. Tyle mogę w tej
sprawie powiedzieć.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Jana Rzymełkę.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Jan Rzymełka:
Dziękuję, panie marszałku.
Zbliżamy się ku końcowi. Chciałbym wszystkim
podziękować za pracę dzisiaj. Sześć godzin to trwało,
około godz. 14 zaczęliśmy, teraz jest już po godz. 20.
Chciałbym wyjaśnić dwie, trzy rzeczy, bo w kulu-
arach posłowie, którzy musieli wyjechać, zadali mi
kilka pytań. Jedno z pytań dotyczyło tematu, który
pojawiał się w tabloidach, pojawiał się na stronach
gmin górniczych, że w Sejmie trwa wojna o Pielgrzy-
mowice. Dzisiaj na ten temat, o tej miejscowości
w ogóle nie mówiono. Chciałbym powiedzieć bardzo
wyraźnie, że Sejm nie jest organem koncesyjnym.
W Sejmie w ogóle nie mówiono na temat Pielgrzymo-
wic, na temat eksploatacji. Podobnie, biorąc pod uwa-
gę wątpliwości kilku osób, chciałbym powiedzieć, że
nieprawdą jest to, co było napisane w jakichś tam
felietonach, że jak wejdzie w życie ta ustawa, to tzw.
poszkodowani przez szkody górnicze będą sami
z własnej kieszeni to pokrywać. Chciałbym zdecydo-
wanie oświadczyć, że była to zmyłka felietonisty. Nie
ma to nic wspólnego z tą ustawą. Nigdzie na świecie
tak nie jest, że poszkodowani naprawiają szkody. Od
tego są sądy, od tego są ustawy. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Zamykam dyskusję*).
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w za-
łączniku nr 1.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Oświadczenia poselskie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
W związku z tym, że w czasie drugiego czytania
zgłoszono do przedłożonego projektu ustawy popraw-
ki, proponuję, aby Sejm skierował ten projekt ponow-
nie do Komisji Gospodarki, Komisji Ochrony Środo-
wiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Komi-
sji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej
w celu przedstawienia sprawozdania.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie punktów
porządku dziennego 88. posiedzenia Sejmu Rzeczy-
pospolitej Polskiej.
Informuję, że zgłosili się posłowie w celu wygło-
szenia oświadczeń poselskich.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie się jeszcze
dopisać?
Nie widzę.
Zamykam listę.
Po raz kolejny apeluję o składanie oświadczeń na
piśmie.
Pan poseł Szymon Giżyński, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Proszę bardzo.
Poseł Szymon Stanisław Giżyński:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Poszukując do
oceny 3,5-lecia rządu Donalda Tuska i jego samego
jako premiera właściwego metodologicznego klucza,
sięgnąłem po arkana współczesnej teatrologii, na
półki, gdzie trzymam najważniejsze dzieła dramatur-
gii europejskiej i światowej, szczególnie te współcze-
sne. Doszedłem szybko do wniosku, iż pan premier
Donald Tusk szczególnie dużo zawdzięcza XX-wiecz-
nemu dramatopisarzowi francuskiemu Janowi Ano-
uilhowi. Ba, można powiedzieć, że pan premier chyżo
przemierza szlaki wcześniej pracowicie przetarte
przez Jana Anouilha. Premier Tusk przyjął od mi-
strza Anouilha m.in. postawę przełamanego trady-
cjonalisty, mieszając styl klasyczny z groteską, prze-
rabiając i swobodnie zestawiając wątki literackie
i baśniowe, komedie zabarwiając melancholią, iro-
nicznie dystansując się od scenicznego psychologi-
zmu. Jest premier Tusk, podobnie jak dramaturg
Anouilh, mistrzem błyskotliwego salonowego dialo-
gu, bo też akcja większości sztuk Tuska, identycznie
jak Anouilha, dzieje się w środowisku bogatej klasy
średniej i wyższej. Mało tego. Cały program swojego
rządu pan premier Tusk zbudował wokół pomysłu
Anouilha: realistycznej komedii współczesnej, którą
teatrolodzy określają jako tzw. wysoki bulwar, opar-
tej na tradycji komedii rzymskiej i dell’arte – gdzie
jeden aktor występuje w podwójnej roli – nawiązują-
cej do bajecznego motywu Kopciuszka. Owo prekur-
sorskie i kapitalne wizerunkowo połączenie wysokie-
go bulwaru z podwójnością roli w komedii dell’arte
245
niestety zburzył niedawno bezmyślnie aktor Krzysz-
tof Globisz, odzywając się niestosownie w towarzy-
stwie: panie premierze, za idiotę to robię tutaj ja.
Zanim jednak runęły wysoki bulwar i komedia del-
l’arte wskutek niewdzięcznych i rozhisteryzowanych
wybryków części tzw. środowiska, wcześniej – wier-
nych akolitów, dzisiaj – rozkapryszonych i znerwico-
wanych sierot, było przecież tak pięknie. Ministrowie
Rafał Grupiński, Sławomir Nowak, także inni, cza-
sem sam premier budzili się, szli do wczesnoporannej
audycji telewizyjnej i wzorem Winnie z „Radosnych
dni” Becketta krzyczeli radośnie na całe gardło: Zno-
wu cudowny dzień.
Radosny pan premier Donald Tusk okadzał swój
rząd i powtarzając uwspółcześniony literacki chwyt
samego Izaaka Babla, stosował w swych peanach na
cześć swoich ministrów efekt homeryckiego wyol-
brzymienia. Stratedzy z obozu premiera Tuska
w pełnym uderzeniu i twórczym upojeniu sięgnęli
tym razem po tytuły dzieł włoskiego dramatopisarza
i prozaika Luigi Pirandella, fundując narodowi wy-
sokobudżetowe, kosztowne spektakle, na przykład
„Żeby wszystko było jak należy”, „Ależ to nie na se-
rio”, „Tak jest, jak się państwu zdaje”, „Każdy na
swój sposób”, „Dziś wieczór improwizujemy”. Pu-
bliczność była przez długi czas zachwycona, a strate-
dzy z obozu premiera Tuska tak dalece pewni swego,
iż nawet nie ukrywali, że tak naprawdę nigdy nie
wyszli ze stanu politycznego debetu i prowokacyjnie,
z pełną pychy nonszalancją sięgnęli wprost do dida-
skaliów sztuki Pirandella „Sześć postaci scenicznych
w poszukiwaniu autora”. Tu cytat: Wchodząc do sali
teatralnej, widzowie zastaną kurtynę podniesioną,
a scenę tak jak za dnia, bez kulis i dekoracji, niemal
ciemną i pustą, tak żeby na początku mieli wrażenie
przedstawienia nieprzygotowanego.
Tak jest, panie premierze. Pańskie przedstawie-
nie było od początku nieprzygotowane, tym samym
skazane na klęskę. Publiczność ze zwieszonymi gło-
wami wyjdzie z pańskiego teatru i na następną pre-
mierę biletów już nie kupi. Czasy Anouilha, komedii
dell’arte i Pirandella bezpowrotnie minęły. Po Ano-
uilhu i Pirandello szybko nastał Harold Pinter z jego
komedią zagrożenia – comedy of menace – a po Pin-
terze sam, w swym makabrycznym dostojeństwie,
Samuel Beckett ze swoją bezlitosną „Końcówką”.
O „Końcówce” tak swego czasu pisali krytycy.
Paweł Surer: W jednoaktowej sztuce „Końcówka” nie
ma już w ogóle najmniejszej akcji, najmniejszego ru-
chu. Marcin Esslin: Jesteśmy tu świadkami słabną-
cego mechanizmu, który w końcu całkowicie się za-
trzymuje.
To o pańskim rządzie, panie premierze.
Na koniec chciałbym powiedzieć, w oświadczeniu
do oświadczenia, że przy pisaniu tego tekstu korzy-
stałem także z niektórych encyklopedycznych haseł
zamieszczonych w bardzo pożytecznym „Iskier lek-
sykonie dramatu” pani Hanny Baltyn-Karpińskiej.
Dziękuję uprzejmie. (Oklaski)
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
246 Oświadczenia poselskie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Piotr van der Coghen, Platforma Oby-
watelska.
Poseł Piotr van der Coghen:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nowocześnie zor-
ganizowane społeczeństwo gwarantuje obywatelowi
prawo do oczekiwania pomocy w sytuacjach tworzą-
cych się zagrożeń. Państwo musi być więc przygoto-
wane do reagowania na codzienne nieszczęśliwe zda-
rzenia i stąd wynika stała konieczność funkcjonowa-
nia takich służb jak Policja, pogotowie ratunkowe czy
straż pożarna.
Niestety, wystąpienie katastrofy o znacznym roz-
miarze czy też klęski żywiołowej tworzy w każdym
państwie sytuację szczególną, do pokonania której
społeczeństwo jest często zmuszone zmobilizować
wszystkie swoje siły. Zdarza się bowiem, że skala po-
trzeb przekracza wszelkie przewidywania. Wówczas
w celu szybkiego i skutecznego niesienia ratunku
zagrożonym trzeba uruchomić cały potencjał tech-
niczny i ludzki, jakim społeczeństwo dysponuje. Tra-
dycyjnie sięga się więc do wojska, ale też do specjali-
stycznych organizacji pozarządowych, jakimi są np.
jednostki Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratun-
kowego.
Dla uzasadnienia tej tezy chciałbym się posłużyć
przykładami autentycznych działań jednej z dwóch
jednostek ratownictwa górskiego, jakimi dysponuje
województwo śląskie, to jest do doświadczeń Grupy
Jurajskiej GOPR. Gdy podczas świąt Bożego Naro-
dzenia w 2000 r. w Jurę uderzyła śnieżyca, nikt nie
przypuszczał, jakie zagrożenia przyniesie. Nie był to
bowiem zwykły opad śniegu. Poprzedzał ją marznący
deszcz, który zalodził drogi, a następnie przeszedł
w długotrwały intensywny opad śniegu, niesiony sil-
nym wiatrem. Sytuacja ta spowodowała szybkie two-
rzenie się potężnych zasp na drogach, z którymi mo-
gły skutecznie walczyć wyłącznie nieliczne wówczas
pługi wirnikowe. Niestety, odśnieżone w ten sposób
drogi były natychmiast zasypywane przez śnieg nie-
siony wiatrem. Spowodowało to zupełne odcięcie od
świata wielu miejscowości. Karetki pogotowia ratun-
kowego grzęzły w zaspach nawet na drogach krajo-
wych, nie mówiąc już o lokalnych.
Tymczasem, gdy na co dzień w gospodarstwach
domowych zdarza się nieszczęśliwy wypadek lub za-
chorowanie, wzywa się po prostu karetkę pogotowia
ratunkowego, której zespół udziela pomocy i trans-
portuje chorego do szpitala. Niestety wówczas śnieg
w swej masie sparaliżował zupełnie takie standardo-
we działania ratunkowe. W tej sytuacji najbardziej
skutecznymi okazały się dynamiczne zespoły ratow-
ników Grupy Jurajskiej GOPR, które poruszając się
na nartach tourowych, skuterach śnieżnych lub qu-
adach ciągnących niezwykle lekkie sanie ratunkowe,
docierały do osób potrzebujących pomocy w miejsco-
wościach i osadach odciętych od świata.
Zadanie, które ratownicy wykonywali, było pozor-
nie do bólu proste: bez względu na ciemność, mróz,
śnieżyce i zaspy dotrzeć do chorych i udzielić im nie-
zbędnej pomocy paramedycznej. Jeśli to był dzień:
zorganizować lądowisko polowe i wezwać śmigłowiec
sanitarny, podając przez radio koordynaty z GPS.
Jeśli natomiast była to noc lub panowała gęsta mgła:
przetransportować pacjentów na toboganach do naj-
bliższego miejsca, gdzie mogła dojechać karetka po-
gotowia ratunkowego.
W centrali Grupy Jurajskiej GOPR w Podlesicach
telefon dzwonił niemal bez przerwy. Aby pomóc po-
trzebującym, wyruszano na wielogodzinne wyprawy
w najgorszych warunkach atmosferycznych. Tych
wypraw było tak wiele, że wyczerpanych, przemoczo-
nych i przemarzniętych ratowników nie miał kto
zastąpić, ale nie istniała inna alternatywna, tak wy-
sokospecjalistyczna służba ratownicza mogąca dzia-
łać skutecznie w tych warunkach.
W podsumowaniu tych dramatycznych wydarzeń
warto podkreślić fakt, że ofiarność i determinacja
tych młodych ludzi ocaliła wówczas wiele istnień
ludzkich.
Innym przykładem użycia Grupy Jurajskiej GOPR
podczas klęski żywiołowej było wezwanie ratowni-
ków przez częstochowski sztab kryzysowy do powo-
dzi w Kłomnicach, gdzie wezbrana powodziową wodą
Warta podmyła wały, co spowodowało przewrócenie
się kępy dużych drzew, które swymi potężnymi pnia-
mi zagrodziły nurt. Zagrożenie potęgował fakt, iż
przepełniony zbiornik na Poraju zagrażał tamie i za-
chodziła konieczność spuszczenia części wody, co
w takiej sytuacji spowodowałoby przerwanie wałów
w miejscu zatoru i zalanie wsi. Ratownicy z Grupy
Jurajskiej GOPR, stosując pneumatycznie wyrzutnie
lin ratunkowych, zbudowali nocą nad wezbraną rze-
ką system mostów linowych i na pontonach asekuro-
wanych linami, w zacinającym deszczu, ciemnościach
i w rwącym nurcie, tnąc pnie piłami spalinowymi, po
wielu godzinach ryzykownej, ciężkiej walki rozczłon-
kowali zawalisko i uwolnili zator na rzece, co ocaliło
miejscowość przed zalaniem.
Specyficzne umiejętności ratowników GOPR oka-
zały się również niezbędne podczas innych powodzi.
Aby dotrzeć do osób uwięzionych przez powodziową
wodę na drzewach i dachach domów, ratownicy do-
konywali zjazdów na linach alpinistycznych z pokła-
dów śmigłowców pracujących w wysokim zawisie.
Zdarzało się, że w ten sposób ewakuowano na no-
szach wysokościowych osoby chore, stare, kalekie lub
kobiety ciężarne. Wobec miejsc, gdzie nie mogły do-
trzeć ekipy ratunkowe na łodziach, technika linowa
ze śmigłowca, którą posługiwali się ratownicy górscy,
była często jedyną szansą dla osób rozpaczliwie ocze-
kujących ratunku.
Na koniec chciałbym podkreślić, że tak niezwykła
skuteczność dynamicznych zespołów ratowniczych
Grupy Jurajskiej jest możliwa dzięki wyposażeniu
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Piotr van der Coghen
GOPR w wysokospecjalistyczny sprzęt (Dzwonek),
taki jak GPS, wyrzutnie lin ratunkowych, sprzęt
medyczny, alpinistyczny, quady, skutery śnieżne,
lekkie samochody terenowe, ale przede wszystkim
dzięki wielokierunkowym, długotrwałym szkole-
niom i surowej selekcji kandydatów na przyszłych
ratowników górskich. Ten ostatni aspekt jest nie-
zwykle ważny, ponieważ najcenniejszym elementem
ratownictwa…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, proszę kończyć, pan już przekroczył
czas.
Poseł Piotr van der Coghen:
...jest sprawny i dobrze wyszkolony, ale przede
wszystkim prawdziwie ofiarny człowiek. Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Waldemar Andzel, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Waldemar Andzel:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Moje dzisiejsze
oświadczenie poselskie chciałbym poświęcić obecnej
sytuacji gwałtownego wzrostu cen produktów spo-
żywczych i paliw. Otóż mamy do czynienia z czymś
niebywałym w historii III Rzeczypospolitej. W ciągu
zaledwie 3 lat ceny podstawowych produktów spo-
żywczych, takich jak cukier, mąka, chleb, nabiał,
krajowe owoce i warzywa, wzrosły nawet o 100%,
podczas gdy poziom wynagrodzeń w tym czasie
zwiększył się zaledwie o kilkanaście. Równie tragicz-
na sytuacja występuje na stacjach benzynowych,
gdzie ceny paliw poszybowały do poziomów nigdy
niespotykanych w historii naszego państwa. Cena
najpopularniejszej benzyny bezołowiowej w ciągu
3 lat wzrosła o ok. 30%, a za litr gazu kierowcy muszą
teraz zapłacić aż 2,50 zł, podczas gdy jeszcze w 2006 r.
jego cena wynosiła niespełna 2 zł.
Pytany o przyczynę tak gwałtownego i znacznego
wzrostu cen rząd Donalda Tuska tłumaczy się ogól-
noświatową tendencją, kryzysem gospodarczym,
klęską nieurodzaju czy spekulacją, nie mając sobie
nic do zarzucenia. Owszem, prawdą jest, iż wymie-
nione wyżej czynniki mogą mieć wpływ na wzrost
cen, jednak zasłanianie się „nic niemożnością” w tym
względzie jest po prostu zwykłym tchórzostwem
i obnaża brak kompetencji tej ekipy w sprawowaniu
247
dalszej władzy w kraju. Pan premier chyba zapo-
mniał lub nie wie, że państwo posiada wiele mecha-
nizmów, których użycie mogłoby przyczynić się do
zahamowania wzrostu cen lub nawet do ich znaczne-
go obniżenia. Otóż nawet Nikoś Dyzma w filmie „Ka-
riera Nikodema Dyzmy” daje panu premierowi odpo-
wiedź na pytanie, jakich mechanizmów użyć, by re-
gulować cenę cukru. Jest czymś niedorzecznym, by
w kraju średnio zamożnym, jakim jest Polska, cena
kilograma cukru była niemal dwukrotnie wyższa niż
jest chociażby w Niemczech czy we Francji. Co do
ceny paliw, to przecież wszyscy doskonale wiemy, iż
połowa ceny 1 l benzyny, oleju napędowego czy gazu
to podatki, akcyzy i opłata paliwowa. Zamiast ubole-
wać przed kamerami nad losem kierowców i zwalać
winę za cenę paliw na konflikty w krajach arabskich,
pan premier i jego rząd powinni zastanowić się nad
obniżką stawki VAT lub akcyzy. Jeśli chodzi o pieczy-
wo czy mąkę, spowodowane to jest głównie wzrostem
cen zbóż i dzięki odpowiednim działaniom i inter-
wencji na rynku zbóż można na to wpłynąć.
Nie ma jednak większych szans, by rząd Platfor-
my Obywatelskiej podjął realne działania, których
skutkiem byłoby obniżenie cen. Pan premier ma
przecież wiele innych obowiązków, takich jak cotygo-
dniowe wypady na boisko sportowe czy narty w Do-
lomitach. Trzeba mieć nadzieję i wiarę w to, iż po
jesiennych wyborach parlamentarnych rządy w kra-
ju obejmie Prawo i Sprawiedliwość, partia potrafiąca
zadbać o interesy obywateli swojego państwa. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Aleksander Chłopek, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Aleksander Chłopek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! To się zdarzyło
30 lat temu. Zacznę od cytatu: „27 marca 1981 r.
strajk (czterogodzinny, ostrzegawczy) zatrzymał pra-
cę w całym kraju. Wyły syreny, wywieszano transpa-
renty, zakładano biało-czerwone opaski. Według
szacunkowych danych w strajku uczestniczyło wraz
z rolnikami, studentami, a nawet uczniami szkół
średnich ok. 14 mln Polaków”.
A zaczęło się kilka dni wcześniej w sali sesyjnej
Urzędu Wojewódzkiego w Bydgoszczy. I znowu cytat:
„Milicjanci otoczyli zebranych działaczy, którzy trzy-
mali się za ręce. W trakcie szamotaniny kilku z nich,
w tym Jan Rulewski, zostało ciężko pobitych”.
To są cytaty z książki prof. Ryszarda Terleckiego:
„Solidarność. Dekada nadziei 1980–1989”. Z książki,
którą trzeba przeczytać, i to uważnie. Przypomina
ona najważniejsze lata z najnowszej historii Polski.
Większość z nas doskonale pamięta te wydarzenia,
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
248 Oświadczenia poselskie
Poseł Aleksander Chłopek
wielu w nich uczestniczyło, niektórzy szczególnie ak-
tywnie. Autor wie o tym, więc nie chce odwoływać się
do emocji i jest obiektywny do bólu, lecz mimo tego
jego kronikarski, wyważony styl nieraz zburzy nam
spokój. Właśnie tak jest, gdy relacjonuje wydarzenia
z tzw. prowokacji bydgoskiej.
Czytałem pracę Terleckiego długo, prawie 4 ty-
godnie. Jest pasjonująca i jednocześnie bolesna. Od-
twarza klimat tamtych dni, przywołuje nadzieje,
przypomina rozmowy, dyskusje. Wracały do mnie
wspomnienia, trzeba było sobie z nimi poradzić,
odłożyć książkę, by za chwilę znów niecierpliwie po
nią sięgnąć.
30 lat temu strajk ostrzegawczy ogarnął serca
i umysły Polaków, jak jeszcze nic i nikt wcześniej
w naszych dziejach, choć za precedens można uznać
wcześniejszą o dwa lata wizytę Jana Pawła II. Wtedy
kilkanaście milionów chciało słuchać prawdy, teraz
byli gotowi o nią walczyć. Bezterminowy strajk gene-
ralny, ustalony na wtorek 31 marca, zapowiadał się
na ogólnonarodowe pospolite ruszenie. Pamiętajmy,
że 14 mln to było wówczas dwa razy więcej niż wy-
nosiła liczba członków „Solidarności”. „Ludzie szy-
kowali się jak do powstania” – wspominał tamte dni
Jacek Kuroń.
I wtedy stało się coś, co dla wielu z nas do dziś
jest trudne do zrozumienia. W nocy z 29 na 30 mar-
ca, pod nieobecność niektórych członków prezydium
krajowej komisji porozumiewawczej, postanowiono,
że niezależnie od okoliczności strajk generalny na-
leży odwołać. Jan Rulewski i Mariusz Łabentowicz
niemal natychmiast wysłali do KKP oskarżający
list. Napisali: „Przegraliście wszystkie karty, łącz-
nie z cenzurą, więźniami politycznymi i rolnikami”.
Niebezpieczny dla „Solidarności” rozwój wydarzeń
trafnie przewidywał Karol Modzelewski. Napisał:
„Dlaczego uważam, że jest w tym ogromne zagroże-
nie dla związku? Dlatego że ten mechanizm będzie
się nasilał”.
Pamiętam ówczesne rozmowy z kolegami, pamię-
tam rozżalenie i gniew, zwłaszcza robotników ze ślą-
skich zakładów pracy. W tych rozmowach wyczuwa-
łem wówczas nieodwracalną nutę nieufności. Mówi-
li: „Byliśmy gotowi na wszystko i wszystko można
było wygrać”. Czy wszystko? Z pewnością nie, władze
sondowały, na ile sobie mogą pozwolić w walce z „So-
lidarnością”. „Solidarność” nie skorzystała z okazji,
aby również przetestować władze i sprawdzić, ile
można uzyskać pod presją ogólnonarodowego straj-
ku. Zrezygnowano z jednego argumentu, z którym
dyktator Jaruzelski, jak każdy dyktator, musiałby się
liczyć. Przyjęto kompromis.
Prof. Terlecki rzeczowo podsumowuje: „Porozu-
mienie zawarto bez zgody KKP, chociaż wcześniej
ustalono, że bez tej zgody podpisywać go nie wolno;
od podejmowania decyzji odsunięto osoby prezentu-
jące odmienne zdanie; kuluarowi doradcy okazali się
ważniejsi od związkowych przywódców; w nawet naj-
bardziej poufnych rozmowach brały udział osoby
nieposiadające do tego upoważnienia, jak Mieczysław
Wachowski, tajemniczy kierowca Wałęsy”.
To pierwsza część omówienia książki Ryszarda
Terleckiego. Kończy mi się czas, więc druga część za
tydzień. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Gabriela Masłowska, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Gabriela Masłowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wczoraj obiegła
Polskę szokująca wiadomość prasowa. Prezydent Pol-
ski Bronisław Komorowski nie chciał wziąć udziału
w odsłonięciu tablicy upamiętniającej udział Węgrów
w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. Umieszczenie
tablicy na murze „domu bez kantów” znajdującego
się na zbiegu ul. Królewskiej i Krakowskiego Przed-
mieścia w Warszawie było zainicjowane przez śp.
prezydenta Lecha Kaczyńskiego, popierane przez
zaprzyjaźnionych Węgrów oraz przez Radę Ochrony
Pamięci Walk i Męczeństwa. Jak donosi prasa, z re-
lacji środowisk zaangażowanych w ten piękny gest
braci Węgrów wynika, że ustalenia poprzedzające
wmurowanie tablicy były opóźniane przez Kancela-
rię Prezydenta RP, co zmniejszało wagę inicjatywy
i podawało w wątpliwość to, czy zostanie ona sfinali-
zowana przed wizytą prezydenta Węgier w Warsza-
wie Pala Schmitta.
Ta skandaliczna sytuacja zmusza mnie, jako posła
Rzeczypospolitej Polskiej, do postawienia pytań do
ministra spraw zagranicznych. Jak to się dzieje, pa-
nie ministrze, że władze węgierskie bardziej dbają
o pamięć i tożsamość Polaków niż władze w Warsza-
wie, mające jakoby reprezentować Polaków? Czy
prawdą jest, że prezydent Komorowski robił uniki
w obawie, że narazi się Rosjanom? Czy prawdą jest,
że decyzja o wzięciu udziału w tej uroczystości wspól-
nie z prezydentem Węgier zapadła dopiero w ostatniej
chwili, na dzień przed tą uroczystością? Czy prawdą
jest, że po tym szokującym zdarzeniu pod presją opi-
nii publicznej, w obawie przed międzynarodową kom-
promitacją, Kancelaria Prezydenta RP po odsłonię-
ciu tablicy tropi dziś przeciek dla ukarania winnych
obnażenia postawy prezydenta przed polską i mię-
dzynarodową opinią publiczną? W świetle chlubnej
tradycji przyjaźni polsko-węgierskiej wyrażam na-
dzieję, że taka sytuacja na polskiej ziemi więcej się
nie powtórzy.
Pochodzę z miejscowości znajdującej się na Lu-
belszczyźnie na obrzeżach Roztocza. W mojej rodzin-
nej wsi, Batorzu, znajduje się pomnik i kopiec na
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Gabriela Masłowska
cześć Polaków i Węgrów, którzy wspólnie walczyli
i zginęli za wolność naszą i waszą w powstaniu stycz-
niowym. Mieszkańcy mojej wsi rodzinnej z wielkim
szacunkiem odnoszą się, przez kolejne pokolenia, do
bohaterstwa i przyjaźni polsko-węgierskiej, otaczając
opieką to miejsce pamięci, a odwiedziny Węgrów
traktowane są jako ważne i sympatyczne wydarzenie
w tej okolicy. To właśnie od tych, często prostych,
ludzi elity polityczne w Warszawie powinny uczyć się,
jak utrwalać i wzbogacać przyjaźń polsko-węgierską.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Piotr Tomański, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Piotr Tomański:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Junacy to osoby,
które w latach 1948–1955 przymusowo pracowały
w Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”. Około
1200 tys. młodych Polek i Polaków w wieku od 16 do
21 lat wcielono do tej służby na podstawie ustawy
z dnia 25 lutego 1948 r. o powszechnym obowiązku
przysposobienia zawodowego, wychowania fizyczne-
go i przysposobienia wojskowego młodzieży oraz
o organizacji spraw kultury fizycznej i sportu.
„Służba Polsce” zakładała specjalistyczne kolek-
tywne wychowanie młodzieży w trybie skoszarowa-
nym. Niektórzy szli do tej organizacji ochotniczo,
zdobywali zawód, kontynuowali naukę w szkołach
oficerskich, a potem pracowali w administracji par-
tyjnej lub państwowej. Jednak większość z nich była
wcielana przymusowo i zmuszana do nieodpłatnej
i ciężkiej pracy m.in. przy osuszaniu Żuław, odbudo-
wie Warszawy, w kopalniach, kamieniołomach i PGR-
-ach. Do dzisiaj junacy nie otrzymali za tę pracę żad-
nego zadośćuczynienia.
Kilka lat temu powstało Stowarzyszenie Wetera-
nów Pracy Przymusowej Powszechnej Organizacji
„Służba Polsce” reprezentujące byłych junaków i do-
magające się uchwalenia ustawy, która tej grupie
osób przyznałaby rekompensatę za ich nieodpłatną
pracę w brygadach junackich. W poprzedniej kaden-
cji do Sejmu trafił projekt ustawy o świadczeniu pie-
niężnym i innych uprawnieniach przysługujących
osobom przymusowo wcielonym do Powszechnej Or-
ganizacji „Służba Polsce”. Został skierowany do Ko-
misji Polityki Społecznej, która zawnioskowała o od-
rzucenie projektu. W związku z zakończeniem kaden-
cji projekt ustawy stracił swoją ważność. W między-
czasie Sejm podjął uchwałę w sprawie zadośćuczynie-
nia osobom, które wskutek represji za walkę o wolną
Polskę i godne życie narodu w latach 1944–1989 żyją
249
obecnie w bardzo trudnych warunkach material-
nych. Na jej podstawie rząd został zobowiązany do
wypracowania rozwiązań problemu roszczeń poszko-
dowanych w różnych sytuacjach. W ramach tego roz-
wiązania mogli znaleźć zadośćuczynienie także ju-
nacy, niestety tak się nie stało. W opiniach o projek-
cie ustawy znalazło się wiele uwag – uznano, że
problem zadośćuczynienia junakom jest nie do roz-
wiązania. Głównym zarzutem co do omawianego
projektu ustawy było m.in. to, że określenie liczby jej
ewentualnych beneficjentów byłoby trudne, że liczba
ta może być bardzo duża i sięgać nawet 750 tys., jak
również to, że nie da się rozdzielić tych osób, które
zostały przymusowo wcielone do pracy, od tych, któ-
re wstąpiły ochotniczo.
W obecnej kadencji Sejmu Klub Parlamentarny
Platformy Obywatelskiej powrócił do tej sprawy
i projekt omawianej ustawy został skierowany do za-
opiniowania przez Ministerstwo Pracy i Polityki Spo-
łecznej. Niestety, stanowisko pani minister było ne-
gatywne z uwagi na niemożność wiarygodnego usta-
lenia, czy dana osoba znalazła się tam przymusowo,
czy dobrowolnie.
Dziś junacy są ludźmi schorowanymi, w pode-
szłym wieku, często inwalidami potrzebującymi szcze-
gólnej opieki medycznej, drogich lekarstw, rehabili-
tacji. Z dnia na dzień jest ich coraz mniej. Mają po 75
i więcej lat. I ciągle mają nadzieję, że ktoś odpowie
na ich apel, uzna ich trud i wysiłek, który ponieśli
dla swojej ojczyzny. Wierzą, że znajdziemy takie roz-
wiązania, które dadzą możliwość zadośćuczynienia
junakom i wypłacenia rekompensat osobom wcielo-
nym do Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Pan poseł Jan Rzymełka, Platforma Obywatelska.
Poseł Jan Rzymełka:
Dziękuję, panie marszałku.
Moje oświadczenie dotyczyć będzie owocnej współ-
pracy parlamentarnej polsko-niemieckiej, bowiem
w tym tygodniu od poniedziałku do środy w Berlinie
i w Osnabrück delegacja posłów pod przewodnictwem
przewodniczącego grupy polsko-niemieckiej spotkała
się z parlamentarzystami niemieckimi. Śledziliśmy
reakcje naszych mediów na ten temat. W polskich
mediach papierowych nic na ten temat nie było,
w niemieckich trochę informowano, choć przecież
regularnie czytamy w tabloidach, że gdzieś tam jeź-
dzimy, nie wiadomo, po co. W związku z tym chciał-
bym bardzo wyraźnie powiedzieć, że w ciągu tych
trzech dni każde 15 minut od godz. 7 rano do godz.
22 było zajęte na bardzo rzeczowe rozmowy. Grupa
pod przewodnictwem posła Jana Rzymełki miała
okazję spotkać się z prezydentem Bundestagu panem
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
250 Oświadczenia poselskie
Poseł Jan Rzymełka
prof. Lammertem – na jego zaproszenie grupa wy-
jechała. Po raz pierwszy ranga spotkania była tak
wysoka – przewodniczący parlamentu kraju sąsied-
niego spotyka się z posłami polskimi. Była też oka-
zja do spotkań z czterema sekretarzami stanu,
z czterema ministrami, łącznie z planowanym po-
siedzeniem z udziałem pełnomocnika rządu do spraw
dialogu polsko-niemieckiego, jak i architekta trak-
tatu, którego rocznicę będziemy wnet obchodzili.
Mówię o traktacie o współpracy i dobrym sąsiedz-
twie. Chciałbym powiedzieć, że w programie było
zaplanowane spotkanie z Hansem-Dietrichem Gen-
scherem, które niestety nie doszło do skutku ze
względu na nadzwyczajne posiedzenie Sejmu i dzi-
siejsze głosowania nad OFE.
Każdy dzień był zajęty.
Chcę państwu powiedzieć, że mieliśmy okazję
spotkać się z szefem misji katolickiej w Osnabrück,
katolickim księdzem, który Polonię wspiera duchowo
i organizacyjnie.
W Berlinie poruszono w ministerstwie transportu
wiele ważnych dla Polski tematów, co do których
Niemcy od wielu lat jakby deklaratywnie zapewniali,
że będą załatwione. Chodzi o połączenia kolejowe na
trasie Kijów – Wrocław – Drezno – Hamburg, gdzie
polska strona dokonała remontów, a niemiecka stro-
na tego nie wykonała, oraz połączenie kolejowe mię-
dzy Szczecinem i Berlinem. Zgodnie z deklaracją
prezydenta Bundestagu pieniądze na te sprawy po-
winny się znaleźć w budżecie na rok następny. Oma-
wialiśmy też racje polskich portów w zakresie podej-
ścia do portu Szczecin w perspektywie budowy i po-
łożenia rury Nordstreamu.
Bardzo ważnym spotkaniem było to, na którym
ustalono potrzebę wspólnego posiedzenia przedsta-
wicieli Sejmu i Senatu w 20-lecie traktatów polsko-
-niemieckich.
Wielkim tematem była sprawa rehabilitacji Polo-
nii, tej autentycznej Polonii z okresu międzywojen-
nego, która została po dojściu Hitlera do władzy roz-
wiązana, majątki zostały zarekwirowane, a więk-
szość działaczy polonijnych skończyła tragicznie
w obozach koncentracyjnych. Myślimy, że Bundestag
uczyni pewien widoczny znak w celu zrehabilitowa-
nia tych osób i tych organizacji, które legalnie wtedy
funkcjonowały. Myślimy też, i o tym była rozmowa
z ministrem Bergnerem, który na to wskazywał,
o możliwości wspólnego adresu dla Polonii. Chodzi-
łoby o biuro informacyjne w Berlinie, podobne do biur
różnych innych organizacji.
Bardzo owocne spotkania posłów i senatorów to
również spotkania z komisjami – z komisją rolnictwa,
z przedstawicielami komisji ochrony środowiska. Py-
taliśmy o sprawy polityki w zakresie konsekwencji
po wypadkach w elektrowniach atomowych w Japo-
nii. Niemcy bardzo poważnie podeszli do tych tra-
gicznych wydarzeń i zadeklarowali przegląd wszyst-
kich elektrowni atomowych.
Kończąc, bo czas już mija, chciałbym powiedzieć, że
owocna współpraca polsko-niemiecka to również spo-
tkanie marszałków. Marszałek Komorowski z marszał-
kiem Lammertem spotkali się kilkanaście razy. Pan
marszałek Grzegorz Schetyna z obecnym marszałkiem
Bundestagu spotykał się wiele razy. W związku z ro-
kiem rocznic tych spotkań będzie bardzo wiele i na
każdym spotkaniu załatwiamy merytoryczne sprawy,
które są z obopólną korzyścią dla obu państw i obu na-
rodów. (Dzwonek) Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Pan poseł Andrzej Ćwierz, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Andrzej Ćwierz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Marzec to mie-
siąc, w którym pamiętamy o naszych bohaterach,
którzy należeli do Zrzeszenia „Wolność i Niezawi-
słość”. 1 marca 1951 r. w więzieniu na warszawskim
Mokotowie, po pokazowym procesie, wykonano wy-
rok śmierci na członkach niepodległościowego IV Za-
rządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawi-
słość”. Strzałami w tył głowy straceni zostali: Łu-
kasz Ciepliński, Mieczysław Kawalec, Józef Batory,
Adam Lazarowicz, Franciszek Błażej, Karol Chmiel,
Józef Rzepka.
W związku z 60. rocznicą zamordowania działa-
czy Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” dnia 10 mar-
ca br. w Zespole Szkół Zawodowych i Placówek
w Radymnie, w powiecie jarosławskim, z którego po-
chodzę, odbyły się uroczystości upamiętniające ten
tak ważny fakt.
Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość”, inaczej Ruch
Oporu bez Wojny i Dywersji „Wolność i Niezawisłość”,
było polską antykomunistyczną organizacją, która
powstała 2 września 1945 r. w Warszawie na bazie
rozwiązanej w 1945 r. Delegatury Sił Zbrojnych na
Kraj. Zrzeszenie przejęło strukturę organizacyjną
delegatury, a także kadry, majątek oraz było nieza-
leżne od rządu polskiego na uchodźctwie. Organiza-
cja przekazywała na Zachód uzyskane materiały
dotyczące sytuacji politycznej, gospodarczej i militar-
nej kraju. Domagała się również, aby NKWD oraz
Armia Czerwona opuściły terytorium Polski. Założe-
niami i ideami zrzeszenia było również przeciwsta-
wianie się prześladowaniom politycznym i czynionym
przez wojska radzieckie dewastacjom kraju. Głów-
nym celem politycznym zrzeszenia było doprowadze-
nie do wolnych wyborów, przekazanie struktur orga-
nizacyjnych legalnym władzom Rzeczypospolitej.
Wolność i Niezawisłość chciała również stworzyć ar-
mię, uspołecznić duże przedsiębiorstwa, zakłady pra-
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Andrzej Ćwierz
cy oraz uniezależnić się politycznie od Związku Ra-
dzieckiego. Organizacja w swoich postulatach głosiła
hasła dotyczące powszechnej edukacji oraz reformy
rolnej.
Od początku istnienia zrzeszenie stało się obiek-
tem masowych ataków ze strony komunistów ze
względu na prowadzony opór wobec władzy komuni-
stycznej oraz przeszkadzanie w realizacji planów
politycznych ZSRR wobec Polski. Oddziały party-
zanckie rozbijały więzienia, posterunki milicji, pro-
wadziły walkę zbrojną z oddziałami wojska, likwido-
wały osoby współpracujące i kolaborujące z władzą
komunistyczną, traktując to jako obronę przed ter-
rorem. Urząd bezpieczeństwa i NKWD nieustannie
próbowały rozbić zrzeszenie. Pomimo prób organiza-
cji nie udało się odeprzeć działań służb bezpieczeń-
stwa. W okresie od 1945 r. do 1948 r. działania bez-
pieki rozbiły 4 kolejne zarządy główne WiN kierowa-
ne przez prezesów: pułkownika Jana Rzepeckiego,
pułkownika Franciszka Niepokólczyckiego, pułkow-
nika Wincentego Kwiecińskiego, pułkownika Łuka-
sza Cieplińskiego. Od 1948 r. Zrzeszenie WiN było
pod stałą kontrolą UB oraz przewerbowanych ofice-
rów organizacji i Armii Krajowej. W 1950 r. po okrut-
nym śledztwie zorganizowano w Warszawie pokazo-
wy proces osób z ostatniego faktycznego Zarządu
Głównego WiN. Przed Wojskowym Sądem Rejono-
wym w Warszawie stanęli m.in. Ciepliński wraz
z sześcioma innymi towarzyszami. Zostali oni skaza-
ni na karę śmierci. Wyrok wykonano 1 marca 1951 r.
w więzieniu na Mokotowie.
W 1999 r. reaktywowano Zrzeszenie Wolność
i Niezawisłość jako stowarzyszenie społeczno-kom-
batanckie.
60. rocznica stracenia członków IV Zarządu Głów-
nego WiN jest doskonałą okazją, aby pokazać kolej-
nym pokoleniom Polaków, że ofiara „wyklętych” oraz
pamięć o nich była jednym z fundamentów, na któ-
rych powstała niepodległość Polski, oraz że w naj-
trudniejszych momentach naszej historii zawsze
znajdowali się ludzie, dla których Bóg, honor i ojczy-
zna były najważniejsze, którzy by bronić ojczyznę
przed reżimem komunistycznym gotowi byli złożyć
najwyższą ofiarę – swoje życie. Przekazujemy im rów-
nież, że ta z takim trudem wywalczona wolność
i suwerenność nigdy nie jest dana raz na zawsze, że
trzeba o te wartości dbać każdego dnia. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pani posłanka Maria Zuba, Prawo i Sprawiedli-
wość.
251
Poseł Maria Zuba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W ostatnich mie-
siącach opinię publiczną województwa świętokrzy-
skiego absorbowały kolejne doniesienia o rezygnacji
rządu Platformy Obywatelskiej i PSL-u z projektów
inwestycyjnych mających poprawić stan infrastruk-
tury naszego regionu. W 2007 r. pani Danuta Hüb-
ner, ówczesny komisarz unijny, obecnie europoseł
Platformy Obywatelskiej, odmówiła dofinansowania
ze środków unijnych budowy lotniska w Obicach na
terenie województwa świętokrzyskiego. Rząd Plat-
formy Obywatelskiej i PSL-u wykreślił z planów re-
alizacyjnych projekt modernizacji linii kolejowej War-
szawa – Kraków, budowę drogi S7 na dwóch odcin-
kach: od granicy województwa mazowieckiego do
Skarżyska oraz od Jędrzejowa do granic wojewódz-
twa małopolskiego, wyrzucił również z planów na
najbliższe lata budowę drogi nr 73 na odcinku Kielce
– Morawica. Decyzją rządu Platformy Obywatelskiej
i PSL likwidacji uległy regionalne struktury PKP
Cargo i przygotowywana jest likwidacja kuratorium
oświaty w Kielcach. Zagrożone jest istnienie umiej-
scowionych na terenie województwa świętokrzyskie-
go zakładów PLK. Powstają plany likwidacji 6 z 10 wy-
działów pracy w sądach rejonowych. Ludność świę-
tokrzyskiego ma prawo w pełni poczuć się obywate-
lami Polski B.
Istotnie wiele wskazuje na to, że polityka gospo-
darcza rządu Platformy Obywatelskiej i PSL-u nie
widzi w podziale na Polskę A i Polskę B niczego nie-
pożądanego. Przeciwnie, dokumenty rządowe postu-
lują model rozwoju oparty na ośrodkach metropoli-
tarnych skupionych głównie w zachodniej części
kraju, w mniejszym stopniu w centralnej części.
W tych warunkach głośny oddźwięk musiał wzbudzić
opublikowany w Ogólnopolskiej Gazecie Platformy
Obywatelskiej „POgłos” artykuł autorstwa pana Pio-
tra Rachtana pod tytułem „Jak naprawić Święto-
krzyskie? Gdzie Staszic rozwój inicjował”. Autor za-
rzuca mieszkańcom woj. świętokrzyskiego, że w wy-
borach źle głosują, bo nie głosują na PO. Ponieważ
artykuł ukazał się w oficjalnym organie partii rzą-
dzącej, nasuwa się pytanie: Jakie jest oficjalne stano-
wisko Platformy Obywatelskiej wobec mieszkańców
naszego województwa?
Wysoka Izbo! W imieniu mieszkańców regionu
muszę sprostować tezę artykułu zmieszonego w „PO-
głosie”. W ostatnich kilku latach samorządy woje-
wództwa skutecznie absorbowały fundusze unijne.
W wielu dziedzinach zanotowały znaczny postęp. Za
rządów jakoby populistycznego Prawa i Sprawiedli-
wości rozpoczęła się budowa drogi nr 7, znaczne środ-
ki otrzymało Świętokrzyskie Centrum Onkologii,
Politechnika Świętokrzyska, uniwersytet świętokrzy-
ski. Dynamicznie wzrosły wynagrodzenia i znacznie
spadło bezrobocie. Rozpoczęto również przygotowa-
nia do modernizacji głównej linii kolejowej. Może
więc dlatego Prawo i Sprawiedliwość osiągnęło i osią-
ga tu dobre wyniki wyborcze.
 88. posiedzenie Sejmu w dniu 25 marca 2011 r.
252 Oświadczenia poselskie

Poseł Maria Zuba Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:

Panie i Panowie Posłowie! We wszystkich bada-
niach i ankietach przedsiębiorcy wskazują na jeden
główny powód, dla którego duże inwestycje omijają
praktycznie wschodnie regiony Polski. Powodem tym
jest przestarzała infrastruktura drogowa i kolejowa.
Niestety działania obecnego rządu nie zmierzają
w kierunku poprawy sytuacji i z pewnością nie odpo-
wiadają na tytułowe pytanie artykułu redaktora
Piotra Rachtana, jak naprawić świętokrzyskie, jeże-
li już, to raczej odpowiadają, jak nie naprawić świę-
tokrzyskiego.
Szanowni Mieszkańcy Województwa Świętokrzy-
skiego! O ironio! Pan redaktor Piotr Rachtan 21 mar-
ca został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu
Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla rozwoju
niezależnego dziennikarstwa, za działalność na rzecz
przemian demokratycznych, wolności słowa i wol-
nych mediów. Szkoda, że pan Bronisław Komorow-
ski, prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, przyznając
to odznaczenie, nie uwzględnił stosunku odznaczo-
nego do obywateli i jego braku szacunku do ich cięż-
kiej pracy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Dziękuję.
Na tym zakończyliśmy oświadczenia poselskie*).
Informacja o wpływie interpelacji, zapytań oraz
odpowiedzi na nie została paniom i panom posłom
doręczona w druku nr 3995**).
Na tym kończymy 88. posiedzenie Sejmu Rzeczy-
pospolitej Polskiej.
Protokół posiedzenia będzie wyłożony do przej-
rzenia w Sekretariacie Posiedzeń Sejmu.
Porządek dzienny 89. posiedzenia Sejmu, zwoła-
nego na dni 30, 31 marca oraz 1 kwietnia 2011 r.,
ostał paniom i panom posłom doręczony.
Początek obrad w dniu 30 marca 2011 r. o godz. 12.
Zamykam posiedzenie.
(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszał-
kowską)
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w załączniku nr 1.
**) Teksty interpelacji i zapytań poselskich oraz odpowiedzi
na interpelacje i zapytania – w załącznikach nr 1 i 2 w Aneksie
do Sprawozdania Stenograficznego z 88. posiedzenia Sejmu.

(Koniec posiedzenia o godz. 21 min 12)


Teksty wystąpień niewygłoszonych
Informacja bieżąca
– punkt 17. porządku dziennego
Poseł Andrzej Szlachta (Klub Parlamentarny
Prawo i Sprawiedliwość)
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W związku
z napiętą sytuacją w Libii pracownicy Polskiego Gór-
nictwa Naftowego i Gazownictwa przebywający
w libijskim biurze spółki w Trypolisie powrócili do
Polski. PGNiG założyło spółkę Polish Oil and Gas
Company – Libya B.V. w związku z poszukiwaniami
surowców w basenie naftowym Murzuq na zachodzie
Libii. PGNiG w lutym 2008 r. zawarło umowę w tej
sprawie z rządem libijskim. Spółka ocenia, że w „sprzy-
jających warunkach” wydobycie na skalę przemysło-
wą mogłoby ruszyć w 2015 r. W 2010 r. PGNiG za-
kończyło w Libii prace sejsmiczne 2D i 3D, a w mar-
cu tego roku spółka planowała wiercenie otworu
poszukiwawczego. W tym roku spółka planowała wy-
dać ok. 150 mln zł na prace w Libii. Wśród firm in-
westujących w Libii w sektor naftowy, oprócz PGNiG,
są światowi liderzy, m.in. BP, British Gas, Gazprom,
Eni, Shell, Statoil. Według danych OPEC, wartość
PKB Libii w 2009 r. wyniosła 67 mld dolarów, a Libia
ma największe udokumentowane złoża ropy naftowej
w Afryce (42%) i 3% zasobów światowych.
Dlatego zwracam się z pytaniem do pana mini-
stra: Jak w obecnej sytuacji polski rząd widzi per-
spektywę dalszej współpracy polskiej spółki PGNiG
z libijskim sektorem naftowym?
Jakie są możliwości zabezpieczenia ekonomiczne-
go aktywów polskiej spółki w Libii?
Pierwsze czytanie rządowego projektu usta-
wy o zmianie ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej oraz niektórych innych ustaw
– punkt 18. porządku dziennego
Poseł Wojciech Kossakowski (Klub Parlamen-
tarny Prawo i Sprawiedliwość)
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Celem przedłożo-
nego projektu jest modyfikacja przepisów dotyczą-
cych Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Załącznik nr 1
Gospodarczej, która ma zacząć działać od l lipca br.,
uporządkowanie kwestii związanych z posługiwa-
niem się zaświadczeniem o nadanym numerze RE-
GON oraz zmiana przepisów dotyczących zasad za-
wieszania działalności gospodarczej.
W projektowanej nowelizacji jest zapisany okres
przejściowy, który ma obowiązywać do 31 grudnia
2011 r. W tym czasie mają ze sobą współistnieć CE-
IDG oraz dotychczasowe lokalne rejestry „papiero-
we”, które z czasem zostaną całkowicie przeniesione
do formy elektronicznej.
Czy nie jest to zbyt krótki okres przejściowy? Co
będzie w sytuacji, kiedy elektroniczna platforma
usług administracji publicznej (ePUAP) nie będzie
w pełni funkcjonalna oraz w pełni dostępna komu-
nikacyjnie we wszystkich jednostkach administracji
publicznej w terminie wprowadzenia? Dziękuję.
Poseł Łukasz Zbonikowski (Klub Parlamen-
tarny Prawo i Sprawiedliwość)
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przedkładany
projekt w założeniu ma na celu uporządkowanie czte-
rech kwestii związanych z przepisami ustawy z 2 lip-
ca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej:
— przepisów związanych z tzw. punktem kontak-
towym (realizacja postanowień dyrektywy dotyczącej
usług na rynku wewnętrznym);
— modyfikacji przepisów dotyczących uruchamia-
nej l lipca br. Centralnej Ewidencji i Informacji
o Działalności Gospodarczej. Jest to m.in. wprowa-
dzenie przesłanki wykreślenia z CEIDG przedsię-
biorców, wobec których orzeczono zakaz wykonywa-
nia zawodu (dotyczy m.in. indywidualnych praktyk
lekarskich), wprowadzenie możliwości składania
wniosków do CEIDG w inny sposób, niż za pomocą
bezpiecznego podpisu elektronicznego, doprecyzowa-
nie zobowiązania organów do wpisywania do CEIDG
informacji o przedsiębiorcy niezwłocznie po otrzyma-
niu informacji o prawomocnym rozstrzygnięciu spra-
wy, propozycja, aby przez złożenie wniosku o wpis do
CEIDG przedsiębiorca mógł dokonać wyboru formy
opodatkowania podatkiem PIT;
— uporządkowania kwestii związanych z posłu-
giwaniem się zaświadczeniem o nadanym numerze
2
REGON (będzie wydawane jedynie nowopowstałym
podmiotom, bezpłatnie, na żądanie), nadania waloru
prawnego informacjom z rejestru REGON zamiesz-
czonym na stronie internetowej GUS (dzięki temu
żądanie zaświadczeń przez inne podmioty stanie się
bezprzedmiotowe);
— modyfikacji przepisów dotyczących zasad za-
wieszania działalności gospodarczej.
To wszystko brzmi bardzo obiecująco. Proponuje
się szereg udogodnień dla przedsiębiorców. PO obie-
cywało już podobne ułatwienia (załatwienie spraw
związanych z otwarciem własnej działalności gospo-
darczej w tzw. jednym okienku okazało się totalna
klapą – do dnia dzisiejszego nie funkcjonuje ono, jak
należy, a obywatele biegają nie tylko od okienka do
okienka, ale i od urzędu do urzędu). Rodzi się zatem
pytanie: Czy ww. zmiany w proponowanym projekcie
ustawy zostaną zrealizowane w rzeczywistości z po-
dobnym skutkiem?
Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka o senackim projekcie ustawy o Kra-
jowej Radzie Sądownictwa
– punkt 19. porządku dziennego
Poseł Łukasz Zbonikowski (Klub Parlamen-
tarny Prawo i Sprawiedliwość)
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Prezentowany
projekt dotyczy dostosowania systemu prawa do wy-
roku Trybunału Konstytucyjnego. Ustawa reguluje
kwestie związane z trybem działania Krajowej Rady
Sądownictwa i postępowaniem przed Radą, które
dotąd były normowane na poziomie podstawowym,
i zakłada:
— dostosowanie regulacji dotyczących członko-
stwa w KRS do wymogów konstytucyjnych (instytu-
cja wygaśnięcia mandatu wybieranych członków
KRS, w tym zwłaszcza posłów i senatorów),
— rezygnację z dotychczasowego rozwiązania da-
jącego pierwszemu prezesowi Sądu Najwyższego,
prezesowi Najwyższego Sądu Administracyjnego
oraz ministrowi sprawiedliwości możliwość dele-
gowania swego zastępcy na posiedzenie plenarne
Rady w przypadku, gdy nie mogą oni osobiście brać
w niej udziału,
— przepis przyznający sędziemu, który został
poddany badaniu lekarskiemu w celu oceny jego
zdolności do dalszego wykonywania obowiązków,
prawa do zaskarżenia w drodze sprzeciwu orzecze-
nia lekarza orzecznika,
— propozycję ustawowego uregulowania zasad
przyznawania oraz wysokości diet przysługujących
poszczególnym członkom KRS z tytułu pracy
w Radzie (do tej pory było to zamieszczone w ak-
tach wykonawczych wydanych przez prezydenta).
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! To kolejny pro-
jekt ustawy poprawiający ustawę ze względu na orze-
czenie Trybunału Konstytucyjnego. To ironia losu,
że nawet prawo dotyczące Krajowej Rady Sądownic-
twa, a więc uchwalane z całą pewnością pod czuj-
nym okiem KRS, było ułomne i niezgodne z konsty-
tucją. Na pewno daje to do myślenia.
Sprawozdanie Komisji Gospodarki, Komisji
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych
i Leśnictwa oraz Komisji Samorządu Terytorial-
nego i Polityki Regionalnej o rządowym projek-
cie ustawy Prawo geologiczne i górnicze
– punkt 20. porządku dziennego
Poseł Zbigniew Chmielowiec (Klub Parlamen-
tarny Prawo i Sprawiedliwość)
Panie Marszałku! Dlaczego w projekcie ustawy
Prawo geologiczne i górnicze nie uwzględniono słusz-
nych wniosków samorządów, które wnosiły o możli-
wość pozyskania kopalin pospolitych z gruntów bę-
dących ich własnością na potrzeby inwestycji na te-
renie gminy?
Czym kierował się rząd, pozwalając w sposób nie-
kontrolowany na wydobycie tylko 10 m³ z własnych
gruntów? Przecież 10 m³ to są tylko dwie przyczepy
ciągnikowe. Czy nie można wydobyć więcej, ale
w sposób kontrolowany?
W ilu powiatach działają służby geologiczne, któ-
re prowadzą nadzór nad użytkowaniem górniczym?
Oświadczenia poselskie
Poseł Andrzej Bętkowski (Klub Parlamentar-
ny Prawo i Sprawiedliwość)
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W dniu 19 marca
2011 r., mimo padającego deszczu ze śniegiem i prze-
nikliwego zimna, znalazłem się w gronie miłośników
historii, którzy stawili się oddać hołd powstańcom
1863 r. w rejonie Grochowisk na terenie gminy Piń-
czów w obecnym województwie świętokrzyskim. Par-
lament Rzeczypospolitej Polskiej reprezentowali
posłowie: Maria Zuba, Konstanty Miodowicz i moja
osoba. Obecna była też pani wojewoda świętokrzyski,
starostowie pińczowski i buski oraz władze gminy
Pińczów. Przybyły również delegacje miast zaprzy-
jaźnionych z Pińczowem: słowackiego Svodina, cze-
skich Bistrzyc i węgierskiego miasta Tata. Nie zabra-
kło reprezentacji kombatantów, harcerzy i młodzieży
szkolnej.
Po mszy świętej w kościele parafialnym w Bogu-
cicach uroczystości na Grochowiskach rozpoczęły się
od modlitwy na mogile powstańczej, której to modli-
twie przewodniczył ksiądz dziekan dekanatu piń-
czowskiego kanonik Jan Staworzyński. Po modlitwie
buski historyk i twórca grupy rekonstrukcyjnej
– „żuawów śmierci” – Robert Osiński odczytał apel
poległych zakończony salwą honorową. Następnie
zgromadzeni obejrzeli widowisko historyczne znako-

micie przygotowane i poprowadzone przez pana Ma-
riusza Kowalskiego.
Odległe o 148 lat zdarzenia przybliżały dwuty-
sięcznej widowni grupy rekonstrukcji historycznej
z Buska, Staszowa, Połańca, kawalerzyści kieleckie-
go szwadronu im. 13. Pułku Ułanów Wileńskich
z Kielc oraz gimnazjaliści z pińczowskiej „jedynki”
grający role kosynierów.
Bitwa na Grochowiskach odbyła się 18 marca
1863 r. Była to całodniowa, jedna z najkrwawszych
bitew powstania styczniowego.
Po bitwie pod Chrobrzem trzytysięczny oddział
powstańczy dyktatora Mariana Langiewicza został
osaczony w lesie przez cztery kolumny rosyjskie
w sile 3500 ludzi i 6 dział. Langiewicz zmuszony był
wydać bitwę w skrajnie niekorzystnych warunkach
terenowych. Oddział „żuawów śmierci” Rochebrune’a
przeprowadził udany atak na pozycje rosyjskie, zdo-
bywając ich armaty. Odznaczyli się także kosynierzy
pułkownika Dąbrowskiego, którzy rozbili dwie roty
smoleńskiego pułku piechoty. Do boju zagrzewał po-
wstańców ksiądz Agrypin Konarski, a wśród po-
wstańców walczył z Moskalami niespełna 18-letni
Adam Chmielowski, dzisiaj znany jako święty Brat
Albert. Pułkownik Dionizy Czachowski w bitwie na
Grochowiskach rozbił inny oddział rosyjski, który
nadchodził od Stopnicy. Bitwa zakończyła się zwycię-
stwem Polaków, lecz straty obu stron były znaczne
i wyniosły po 300 ludzi.
Przedstawiając Wysokiej Izbie skrócony opis bi-
twy na Grochowiskach z roku 1863, nie mogę nie
wspomnieć za prowadzącym tę rekonstrukcję histo-
ryczną w roku 2011, panem Mariuszem Kowalskim
z Radomia, o dwóch oficerach, którzy stanęli naprze-
ciw siebie w tej stoczonej 148 lat temu bitwie. Byli to
oficerowie, których nazwiska brzmią tak samo jak
moje. Przywołuję tu pułkownika Władysława Bent-
kowskiego, szefa sztabu generała Mariana Langiewi-
cza, który na Grochowiskach aktywnie dowodził
grupą wojsk powstańczych. Tak samo muszę wymie-
nić nazwisko majora Bętkowskiego, oficera polskiego
w służbie rosyjskiej, który nie tylko w bitwie na Gro-
chowiskach wspierał dowódcę Rosjan Ksawerego
Czengierego, ale w tłumieniu powstania na terenie
ówczesnych województw radomskiego i krakowskie-
go miał „zasługi” wyjątkowo duże.
Historia doświadczała nas wielokrotnie bardzo
boleśnie. Upominając się o niepodległość, nie unik-
nęliśmy chwil, w których Polak walczył z Polakiem.
Niech obecny dar wolności umocni Polskę, by nigdy
nie była już podzielona, a brat nie występował prze-
ciwko bratu. Dziękuję.
Poseł Zbigniew Chmielowiec (Klub Parlamen-
tarny Prawo i Sprawiedliwość)
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W dniu 27 marca
przypada 5. rocznica śmierci polskiego pisarza, filo-
zofa, eseisty i satyryka – Stanisława Lema.
3
Urodził się on 12 września 1921 r. we Lwowie,
gdzie spędził swoje dzieciństwo i młodość. Był sy-
nem zamożnego lwowskiego lekarza laryngologa.
Uczył się w II Gimnazjum im. Karola Szajnochy.
W okupowanym przez wojska radzieckie Lwowie pró-
bował dostać się na Politechnikę Lwowską, jednak
mimo zdanego egzaminu, nie został przyjęty ze wzglę-
du na pochodzenie ze średniej burżuazji. W 1939 r.,
dzięki znajomościom ojca, udało mu się rozpocząć
studia medyczne na Lwowskim Uniwersytecie Me-
dycznym. Na okres II wojny światowej przerwał na-
ukę. W czasie trwania wojny pracował jako mecha-
nik samochodowy i spawacz.
W 1946 r. w ramach akcji repatriacyjnej Stani-
sław Lem wraz z całą rodziną został zmuszony do
opuszczenia Lwowa i wyjechali do Krakowa. Tam
podjął on kolejne studia na Wydziale Medycznym
Uniwersytetu Jagiellońskiego. W tym okresie zaczął
publikować pierwsze drobne utwory w czasopismach.
Po ukończeniu studiów w 1949 r. nie przystąpił do
egzaminu końcowego, aby uniknąć służby jako le-
karz wojskowy. Otrzymał jedynie dyplom ukończe-
nia studiów.
W 1953 r. ożenił się z Barbarą Leśniak, studentką
medycyny, a w 1968 r. urodził mu się syn – Tomasz.
W 1982 r., pół roku po wybuchu stanu wojennego,
opuścił Polskę i wyjechał do Berlina, a później do
Wiednia. Pod koniec 1988 r. wrócił do kraju.
Stanisław Lem zmarł 27 marca 2006 r. w szpita-
lu klinicznym Collegium Medicum UJ w Krakowie,
mając 84 lata. Zgodnie z jego ostatnia wolą, urna
z prochami została złożona 4 kwietnia 2006 r. na
Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Debiutem literackim Lema były opowiadania
i wiersze o tematyce okupacyjnej, drukowane w 1946 r.
na łamach „Tygodnika Powszechnego”. Jego pierw-
szą napisaną książką był „Szpital przemienienia”
– zaczął ją pisać w 1948 r., jednakże doczekał się jej
wydania dopiero w 1955 r. – zaś pierwszą opubliko-
waną książką byli „Astronauci” w 1951 r.
Książki Stanisława Lema zostały przetłumaczone
na 41 języków, a najczęściej przekładanym dziełem
jest powieść „Solaris”. Do dzisiaj jest on najczęściej
tłumaczonym polskim pisarzem, a były czasy, kiedy
zaliczał się do grona najbardziej poczytnych niean-
glojęzycznych pisarzy science-fiction. Innymi waż-
niejszymi dziełami Lema są jeszcze takie utwory,
jak: „Dzienniki gwiazdowe”, „Powrót z gwiazd”,
„Niezwyciężony”, „Cyberiada”, „Opowieści o pilocie
Pirxie”, „Głos Pana” czy „Eden”.
Jego dorobek literacki jest bardzo różnorodny
– obejmuje m.in. powieści i opowiadania fantastycz-
no-naukowe, detektywistyczne, publicystykę literac-
ką, wiersze, listy.
Lem jest laureatem wielu nagród i odznaczeń,
m.in. został przyjęty w poczet członków Polskiej Aka-
demii Umiejętności (1994 r.), otrzymał Order Orła
Białego (1966 r.), honorowe obywatelstwo miasta
Krakowa (1997 r.) oraz został uhonorowany doktora-
4
tami honoris causa: Uniwersytetu Opolskiego, Lwow-
skiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego, Uni-
wersytetu Jagiellońskiego.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Stojąc dziś
w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej, pragnę złożyć
hołd wybitnemu polskiemu pisarzowi – Stanisła-
wowi Lemowi – w przypadającą 5. rocznicę jego
śmierci. Dziękuję za uwagę.
Poseł Zenon Durka (Klub Parlamentarny Plat-
forma Obywatelska)
Oświadczenie w sprawie zmian w polityce wobec
użytkowników substancji psychoaktywnych.
Polityka państwa wobec zagrożeń związanych
z używaniem substancji psychoaktywnych i nielegal-
nym handlem narkotykami to dzisiaj jedno z naj-
większych wyzwań, jakie stoją przed większością
ustawodawców w naszym kręgu kulturowym. Regu-
lacje prawne dotyczące głównie sprawy karania lub
niekarania osób posiadających niewielkie ilości środ-
ków odurzających zmieniają się ostatnio w wielu pań-
stwach Unii Europejskiej. Zmiany te idą zdecydowa-
nie w kierunku depenalizacji tego typu zjawisk. Do-
świadczenia Portugalii, Hiszpanii, Holandii i Czech,
gdzie niekaranie za posiadanie niektórych substancji
jest powszechnie stosowane od dłuższego czasu,
wskazują na to, że taki stan prawny nie przyczynia
się do wzrostu spożycia narkotyków, czego głównie
obawiali się przeciwnicy złagodzenia przepisów w tej
kwestii.
Z drugiej strony, liczne analizy skuteczności sław-
nego art. 62 polskiej ustawy o zapobieganiu narko-
manii wskazują na ogromne koszty finansowe jego
skrupulatnego stosowania i znikomą skuteczność
w walce z hurtowym handlem narkotykami. Dlatego
należy uznać, że nowelizacja z 2000 r. nie spełniła
swojego zadania, generując oprócz obciążenia budże-
tu także niebagatelne koszty społeczne, kiedy przy-
padkowi użytkownicy substancji psychoaktywnych
byli skazywani na karę więzienia, zamiast stawać się
uczestnikami zajęć terapeutycznych lub ośrodków
odwykowych.
Z zadowoleniem należy więc powitać znajdujący
się obecnie w procedowaniu rządowy projekt noweli-
zacji ustawy o zapobieganiu narkomanii, którego
celem jest osłabienie ostrza art. 62 poprzez umożli-
wienie prokuratorom i sądom umorzenia postępowa-
nia przed wydaniem postanowienia o wszczęciu
śledztwa lub dochodzenia. Dzisiaj 72% sędziów mówi,
że ta ustawa i ten artykuł w obecnym kształcie nie
spełniły swojego zadania. Proponowana zmiana kła-
dzie nacisk przede wszystkim na leczenie i profilak-
tykę, ograniczając zagrożenie karą dla przypadko-
wych użytkowników narkotyków. Jeżeli wszystkie
elementy tego systemu zadziałają sprawnie, będzie
to istotny krok ku coraz lepszym rozwiązaniom
prawnym regulującym tę dziedzinę życia.
Poseł Jan Kulas (Klub Parlamentarny Platfor-
ma Obywatelska)
Moje oświadczenie poselskie poświęcam pamięci
Piotra Szturmowskiego (1887–1939) – Pomorzanina
z Kociewia, dobrego rolnika, społecznika, działacza
narodowego, wybitnego patrioty, trzykrotnego posła
na Sejm RP (1922–1935), zamordowanego we wrze-
śnia 1939 r.
Piotr Szturmowski urodził się 22 lutego 1887 r.
w wielodzietnej rodzinie w miejscowości Czarna
Woda na Kociewiu, na Pomorzu. Był synem rolnika
Walentego i matki Anny z Łęgowskich. Dzięki rodzi-
com posiadł naukę czytania i pisania w języku pol-
skim. Było to niezwykle ważne, bowiem pod koniec
XIX w. pod zaborem pruskim germanizacja nasilała
się z roku na rok.
W pierwszych latach życia Piotr Szturmowski
dzielił typowy los syna rolnika (12 ha) pomorskiego.
Pruską szkołę ludową ukończył w Czarnej Wodzie.
W szkole doznał przykrości z powodu używania oj-
czystego języka. W latach młodzieńczych Piotr czy-
tał dużo literatury polskiej, szczególnie dzieła Sien-
kiewicza i Kraszewskiego. Chętnie sięgał też po
polskojęzyczne gazety i czasopisma, np. „Pielgrzy-
ma” i „Gazetę Grudziądzką”. Dzięki temu ukształ-
towała się jego świadomość narodowa i umiłowanie
Ojczyzny. Już jako 16-letni młodzieniec wygłaszał
w Towarzystwie Ludowym pogadanki o literaturze
ojczystej. Udzielał się również społecznie w kółku
rolniczym.
Nic nam nie wiadomo o edukacji gimnazjalnej
Piotra Szturmowskiego. Był więc przygotowywany
przez rodziców na przyszłego rolnika. Jak każdy oby-
watel Rzeszy Niemieckiej, młody Piotr odbył służbę
wojskową w 163. Pułku Piechoty. W wojsku radził
sobie nieźle, gdyż dosłużył się stopnia podoficera
aspiranta. Cieszył się z faktu, iż dane mu „było oglą-
dać upadek potęg: niemieckiej i rosyjskiej”.
W wieku 25 lat Piotr Szturmowski ożenił się
(1912 r.) z Melanią Szczodrowską. Z tego szczęśliwe-
go związku małżeńskiego doczekał się aż ośmiorga
dzieci, w tym czterech synów. Rodzina utrzymywała
się z gospodarstwa rolnego na ojcowiźnie żony, w To-
maszewie (13 ha), niedaleko starocysterskiej wsi Po-
gódki. Okazał się on dobrym rolnikiem.
Po wybuchu I wojny światowej Piotr Szturmowski
został zmobilizowany i skierowany na front. Służył
jako sanitariusz na froncie wschodnim, a potem we
Francji. Szczęśliwie uniknął inwalidztwa i śmierci.
Jak wiadomo, I wojna światowa pochłonęła wiele mi-
lionów ofiar, a wielu przyprawiła o kalectwo.
Po powrocie z wojny Piotr Szturmowski włączył
się w działalność społeczną. Praktykę polityczną za-
czynał całkiem od dołu. W 1919 r. został w swojej wsi
jednogłośnie wybrany sołtysem. Wznowił swoją dzia-
łalność w Towarzystwie Ludowym i Towarzystwie
Oświaty Ludowej. Udzielał się w Kółku Rolniczym

w pobliskich Pogódkach. Niewątpliwie P. Szturmow-
ski wybijał się wśród społeczności lokalnej. Jego na-
woływania do „zgody i pojednania” w rozpolitykowa-
nym społeczeństwie znajdowały posłuch. Wkrótce
został też wybrany do sejmiku powiatowego.
W 1919 r. 32-letni Piotr Szturmowski wstąpił do
Związku Ludowo-Narodowego (ZLN). Wkrótce zor-
ganizował koło tej partii w Pogódkach – został jego
prezesem i delegatem na zjazdy. Wiele wskazuje na
to, że polityka stała się jego pasją.
W maju 1920 r. Piotr Szturmowski z ramienia
ZLN wziął udział w wyborach do Sejmu Ustawodaw-
czego. Chociaż nie zdobył mandatu poselskiego, to
posiadł na szerszą skalę pierwsze cenne doświadcze-
nia polityczne. W krótkim czasie okazało się, że ZLN
jest najsilniejszą partią polityczną na Pomorzu. Ta
dominacja endecji na Pomorzu utrzymywała się przez
cały okres II Rzeczypospolitej.
Dnia 5 listopada 1922 r. Piotr Szturmowski z ra-
mienia ZLN został wybrany na posła do Sejmu RP
– w okręgu wyborczym nr 29, obejmującym powiaty:
Tczew, Starogard, Gniew, Kościerzyna, Kartuzy,
Wejherowo i Puck. Naturalnie zasiadał w Klubie Par-
lamentarnym ZLN. Okazał się dobrym mówcą i dzia-
łaczem dużego formatu. Aktywność polityczna P. Sztur-
mowskiego rosła z roku na rok. Wziął udział m.in.
w naradzie politycznej (1925 r.) z udziałem Romana
Dmowskiego w Wielu, u księdza podpułkownika Jó-
zefa Wryczy.
Działalność poselska Piotra Szturmowskiego nie
miała charakteru przypadkowego. Wiadomo nam, że
piastował mandat poselski przez trzy kolejne kaden-
cje (po wyborach w 1922 r., 1928 r. i 1930 r.) aż do
roku 1935. Pracował w Komisji Rolnictwa. W rolnic-
twie upatrywał „najważniejszy warsztat pracy”, któ-
ry w powiązaniu z przemysłem zapewni krajowi do-
statek. Zajmował się wieloma sprawami krajowymi.
Łącznie podpisał się pod 128 wnioskami i 63 inter-
pelacjami, co świadczy o jego wysokiej aktywności
poselskiej. Poseł P. Szturmowski był niewątpliwie
wybitnym patriotą pomorskim. W wystąpieniu sej-
mowym z 1933 r. mówił, że „Pomorze jest kluczem
naszej potęgi państwowej i naszego istnienia, zarów-
no pod względem politycznym, jak i gospodarczym”.
Poseł P. Szturmowski był wrażliwy i wyczulony na
zagrożenie Pomorza. Dobrze wyczuwał, że propagan-
da hitlerowska „zdobywa w świecie coraz więcej zwo-
lenników, którzy kosztem Polski chcieliby Niemcom
iść na rękę”. Dlatego też z takim zaangażowaniem
piętnował agresywną, antypolską politykę Hitlera.
W przemówieniu w Sejmie z dnia 21 marca 1935 r.
mówił wyraźnie o zagrożeniu „całości państwa pol-
skiego”. Władzom sanacyjnym zarzucał „bierność
wobec wichrzeń niemieckich” w czasie zebrań tej
mniejszości w Polsce.
Wybuch II wojny światowej i agresja hitlerowska
na Polskę przesądziły o losie wieloletniego posła pol-
skiego, Piotra Szturmowskiego. On sam nie miał
5
chyba złudzeń, nie rozważał też drogi ewakuacji, bo-
wiem postanowił pozostać z miejscową ludnością.
Piotr Szturmowski był na jednej z pierwszych list do
aresztowania. Szybko go aresztowano, torturowano.
Już 12 września 1939 r. został bestialsko zamordo-
wany przez hitlerowców w lesie (niedaleko Kobyla)
pod Pogódkami.
Po II wojnie światowej ciało Piotra Szturmowskie-
go udało się odnaleźć i ekshumować. Upamiętniono
także miejsce zbrodni. P. Szturmowski został godnie
pochowany w zbiorowej mogile na cmentarzu para-
fialnym w Pogódkach. Miejscowa społeczność upo-
mniała się o swojego bohatera. W 1996 r. jednej
z ulic w Czarnej Wodzie nadano imię Piotra Sztur-
mowskiego. Z kolei dnia 3 maja 1997 r. Publiczna
Szkoła Podstawowa w Pogódkach (gmina Skarszewy,
pow. starogardzki) otrzymała jego imię.
Podsumowując, Piotr Szturmowski był z krwi
i kości Pomorzaninem. Patriotyzm wyniósł z domu
rodzinnego. Pomimo skromnego wykształcenia, jako
samouk posiadł dużą wiedzę oraz zachowywał roz-
sądną i skromną postawę życiową. Jako społecznik
i poseł służył z oddaniem ziemi kociewskiej. P. Sztur-
mowski służył Kociewiu, Pomorzu i Polsce tak, jak
umiał najlepiej. Przeżył w sumie jedynie 52 lata.
P. Szturmowski zajmuje wysokie miejsce wśród par-
lamentarzystów pomorskich okresu II Rzeczypospo-
litej. W 1939 r. oddał życie za Ojczyznę. Niewątpliwie
P. Szturmowski zasługuje na pamięć, szacunek i po-
wszechne uznanie.
Poseł Andrzej Szlachta (Klub Parlamentarny
Prawo i Sprawiedliwość)
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W minioną śro-
dę w miejscowości Markowa na Podkarpaciu obcho-
dzona była 67. rocznica zamordowania przez Niem-
ców rodziny Ulmów i ukrywanych przez nich Żydów.
W uroczystości tej wzięli udział przedstawiciele rzą-
du i Sejmu RP w osobach wicepremiera Waldemara
Pawlaka i wicemarszałka Sejmu Marka Kuchcińskie-
go, parlamentarzyści, samorządowcy, kapłani, mło-
dzież z pow. łańcuckiego oraz liczni mieszkańcy Mar-
kowej i okolic.
24 marca 1944 r. ok. godz. 5 rano w Markowej
k. Łańcuta niemieccy żandarmi zamordowali ośmio-
ro Żydów oraz ukrywających ich Józefa Ulmę i jego
żonę Wiktorię będącą w ostatnim miesiącu ciąży.
Zabili też sześcioro dzieci Ulmów. Ulmowie zaczęli
ukrywać Żydów w drugiej połowie 1942 r. Wśród nich
był pochodzący z Łańcuta handlarz bydłem, Szall,
wraz z czterema dorosłymi synami, oraz Gołda i Lay-
ka Goldman z małą córeczką. Goldmanowie byli są-
siadami rodzinnego domu Józefa Ulmy. Ulmów zade-
nuncjował prawdopodobnie ukraiński policjant z Łań-
cuta, Włodzimierz Leś, który sam pomagał wcześniej
6
za wynagrodzenie rodzinie Szallów. Po pozyskaniu
od nich dóbr wyrzucił ich z ukrycia.
Niemieccy żandarmi po zamordowaniu Polaków
i Żydów rabowali dobytek Ulmów. Zrabowane skrzy-
nie, materace, łóżka, skóry zwierząt załadowali na
furmanki. Niemcy kazali przyprowadzonym miesz-
kańcom Markowej zakopać zwłoki pomordowanych
do głębokiego dołu.
W 1955 r. izraelski instytut Yad Vashem przyznał
Józefowi i Wiktorii Ulmom pośmiertnie tytuł Spra-
wiedliwych wśród Narodów Świata. W 2003 r. rozpo-
czął się proces beatyfikacji Ulmów. Akta dotyczące
sług Bożych rodziny Ulmów zostały przesłane do
Pelpina, skąd 24 maja 2011 r. zostaną wysłane do
Watykanu.
Podczas homilii w czasie mszy świętej odprawio-
nej w środę w kościele w Markowej ksiądz Waldemar
Janiga, dyrektor Wydziału Duszpasterskiego w Kurii
Metropolitalnej w Przemyślu, powiedział, że: Ulmo-
wie są naśladowcami Chrystusa i spotkał ich taki los,
jak Jezusa. Ilekroć ktoś dziś mówi o antysemityzmie,
o polskiej nienawiści wyssanej z mlekiem matki, ile
razy ktoś przenosi zachowanie pojedynczych osób na
ocenę całego narodu, to jest mi przykro i rodzi się we
mnie gniew.
Wicemarszałek Sejmu Marek Kuchciński odczy-
tał fragmenty listu, jaki do samorządu gminy Mar-
kowa skierował prezes Prawa i Sprawiedliwości Ja-
rosław Kaczyński: Człowiek jest wartością najważ-
niejszą bez względu na to, jakiej jest narodowości.
W czasie II wojny światowej w Markowej ratowano
Żydów, również mieszkańców tej ziemi. Pamięć o ich
ofierze jest dla nas także wielkim wyzwaniem. Jed-
nak wciąż pojawiają się ponuro brzmiące słowa pra-
gnące kłamliwie przedstawiać naród polski jako na-
ród ludzi niegodnych. Ten fałsz ma wciąż odbiorców
w różnych krajach i środowiskach na świecie. I my
musimy się temu przeciwstawiać.
Przypominając Wysokiej Izbie w całej rozciągłości
te tragiczne wydarzenia na mojej podkarpackiej zie-
mi, przyłączam się do słów zawartych w przytoczo-
nym fragmencie listu prezesa Jarosława Kaczyńskie-
go do mieszkańców Markowej.
Poseł Łukasz Zbonikowski (Klub Parlamen-
tarny Prawo i Sprawiedliwość)
Oświadczenie w sprawie dyskryminacji polskiej
mniejszości na Litwie.
Polacy są najliczniejszą mniejszością narodową na
Litwie. Stanowią ok. 6,7% ludności tego kraju. Docie-
ra jednak do nas coraz więcej skarg na dyskrymina-
cję. Brak tolerancji dla naszych rodaków przejawia
się na różnorakie sposoby, z których najistotniejszy-
mi są: usuwanie polskich klas i szkół lub nauczanie
w nich większości przedmiotów w języku litewskim,
zmniejszanie ich dofinansowywania, dyskryminacja
podczas zwrotów ziemi, zakaz publicznego posługi-
wania się językiem polskim jako językiem pomocni-
czym, a także polskimi imionami i nazwiskami oraz
usuwanie tablic z polskojęzycznymi nazwami ulic
i miejscowości na terenach, gdzie Polacy stanowią
większość.
Dyskryminacja polskiej mniejszości stanowi ra-
żący przykład pogwałcenia zarówno zasad demokra-
cji, praw człowieka, jak i dyrektywy Unii Europej-
skiej z dnia 29 czerwca 2009 r. mówiącej o równym
traktowaniu osób bez względu na ich pochodzenie
rasowe lub etniczne.
Nieustępliwe stanowisko Litwy w przedmiotowej
sprawie wydaje się być szczególnie nie na miejscu,
biorąc pod uwagę to, że zarówno Litwa, jak i Polska
przynależą do Unii Europejskiej.
Powagi sprawie nadaje także fakt, iż brak posza-
nowania praw Polaków zamieszkujących Republikę
Litewską jest problemem bardzo uciążliwym ze
względu na okoliczność, że jest on zjawiskiem długo-
trwałym. Mimo to, wciąż brakuje perspektyw na jego
rozwiązanie.
Apeluję do polskiego rządu o podjęcie stosownych
działań. Kwestia usuwania tablic z polskimi nazwa-
mi pojawiła się już stosunkowo dawno, a jednak
nadal nie została ona rozwiązana. Jak długo polska
mniejszość będzie musiała jeszcze czekać na efektyw-
ne działania rządu w obronie jej praw?
 Porządek dzienny

88. posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniach 24 i 25 marca 2011 r.

1. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zmianie

niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych (druki
nr 3946, 3991 i 3991-A).
2. Pierwsze czytanie komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza
do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy Kodeks
wyborczy (druk nr 3989).
3. Pierwsze czytanie komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks wyborczy
oraz ustawy Przepisy wprowadzające ustawę Kodeks wyborczy (druk nr 3990).
4. Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (druki nr 3755 i 3979).
5. Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz niektórych innych ustaw (druki
nr 3236 i 3948).
6. Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o komisyjnym projekcie usta-
wy o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (druki nr 2921,
3953 i 3953-A).
7. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach ro-
dzinnych (druk nr 3913).
8. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach ro-
dzinnych (druk nr 3914).
9. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i ren-
tach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 3916).
10. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (druk nr 3919).
11. Sprawozdanie Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich w sprawie wniosku proku-
ratora okręgowego w Poznaniu z dnia 14 października 2010 r., działającego za pośrednictwem
prokuratora generalnego o wyrażenie przez Sejm zgody na pociągnięcie do odpowiedzialności
karnej posła Tomasza Górskiego (druk nr 3911).
12. Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw (druki nr 3988
i 3994).
13. Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia (druki nr 3982 i 3993).
14. Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o ogra-
niczaniu barier administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców (druki nr 3981 i 4007).
15. Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o poselskim projekcie uchwały
w 67. rocznicę męczeńskiej śmierci rodziny Józefa i Wiktorii Ulmów wyrażającej hołd Polakom,
którzy ratowali Żydów skazanych na Zagładę przez niemieckiego okupanta (druki nr 3969
i 3992).
16. Pytania w sprawach bieżących.
17. Informacja bieżąca.
18. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działal-
ności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw (druk nr 3938).
19. Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o senackim projekcie usta-
wy o Krajowej Radzie Sądownictwa (druki nr 3364 i 3949).
 20. Sprawozdanie Komisji Gospodarki, Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Natural-
nych i Leśnictwa oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej o rządowym
projekcie ustawy Prawo geologiczne i górnicze (druki nr 1696 i 3971).
21. Pierwsze czytanie przedstawionego przez Prezydium Sejmu projektu uchwały o zmianie
uchwały w sprawie powołania i wyboru składu osobowego Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia
niektórych projektów ustaw z zakresu prawa wyborczego (druk nr 3998).
22. Sprawozdanie Komisji Zdrowia o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy
o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz niektórych innych ustaw (druki nr 3488,
3922 i 3922-A) – trzecie czytanie.
23. Sprawozdanie Komisji Zdrowia o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o zawo-
dach lekarza i lekarza dentysty (druki nr 3487, 3923 i 3923-A) – trzecie czytanie.
24. Sprawozdanie Komisji Zdrowia o rządowym projekcie ustawy o refundacji leków, środków
spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (druki nr 3491,
3924 i 3924-A) – trzecie czytanie.
25. Sprawozdanie Komisji Zdrowia o rządowym projekcie ustawy o systemie informacji
w ochronie zdrowia (druki nr 3485, 3925 i 3925-A) – trzecie czytanie.
26. Głosowanie nad wnioskiem o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra rolnictwa
i rozwoju wsi Marka Sawickiego (druki nr 3945 i 3962).

Obecni posłowie według załączonej do protokołu listy obecności