17.
STOLJEĆE
1. François Malherbe (1555-1628)
2. François Mainard (1582-1646)
3. Honorat de Racan (1589-1670)
4. Mathurin Régnier (1573-1613)
5. Théophile de Viau (1590-1626)
6. Antoine Girard de Saint-Amant (1594-1661)
7. François Tristan L'Hermite (1601-1655)
8. Etienne Durand (1590-1618)
9. Claude le Petit (1638-1662)
10. Vincent Voiture (1597-1648)
11. Charles Continu (1604-1682)
12. Isaac de Benserade (1612-1691)
13. Honoré d'Urfé (1567-1625)
14. Marin Le Roy de Gomberville (1600-1674)
15. Gautier de Costes de La Calprenède (1610-1663)
16. Madame de Sablé (1599-1678)
17. Madeleine de Scudéry (1607-1701)
18. Charles Sorel (1599-1674)
19. Paul Scarron (1610-1660)
20. Antoine Furetière (1619-1688)
21. Savinien Cyrano de Bergerac (1619-1655)
22. Jean de Schelandre (1584-1635)
23. Alexandre Hardy (1570-1632)
24. Jean Mairet (1604-1686)
25. Jean Chapelain (1595-1674)
26. Jules Pilet de La Menardière (1610-1663)
27. François d'Aubignac (1604-1676)
28. Pierre Corneille (1606-1684)
29. Jean de Rotrou (1609-1650)
30. Thomas Corneille (1625-1709)
31. Philippe Quinault (1635-1688)
32. Jean Racine (1639-1699)
33. Pierre du Ryer (1605-1658)
34. André Mareschal (1601-1648)
35. Molière (Jean-Baptiste Poquelin) (1622-1673)
36. Jean Galbert de Campistron (1655-1723)
37. Pierre Gassendi (1592-1655)
38. Saint-Évremond (1614-1703)
39. René Descartes (1596-1650)
40. Blaise Pascal (1623-1662)
41. François de La Rochefoucauld (1613-1680)
42. Cardinal de Retz (François-Paul de Gondi) (1613-1697)
43. Jean Guez de Balzac (1597-1654)
44. Madame de Sévigné (Marie de Rabutin-Chantal) (1626-1696)
45. Gédéon Tallemant des Réaux (1619-1690)
46. Comte de Guilleragues (Gabriel-Joseph de Lavergne) (1625-1685)
47. Madame de Lafayette (Marie-Madeleine de La Vergne) (1634-1693)
48. Jean Regnauld de Segrais (1624-1701)
49. Nicolas Boileau-Despréaux (1636-1711)
50. Charles Perrault (1628-1703)
51. Jean de La Fontaine (1621-1695)
52. Jacques-Bénigne Bossuet (1627-1704)
53. François de Salignac de la Mothe-Fénelon (1651–1715)
54. Jean de La Bruyère (1645-1696)
François Malherbe (1555-1628) Théophile de Viau (1590-1626)
- Veliki utjecaj na razvoj francuske poezije; prvi je zacrtao doktrinu - Pjesnik i dramaturg; prvi libertinac; doživotno prognan iz Francuske
klasicizma; gramatičar - Želi poeziju slobode, senzualnu i nemirnu; potreba za srećom; u poeziji je
- Priklanja se monarhiji; postao dvorski pjesnik stalno prisutna priroda; njegova poezija povezuje barok i libertinizam;
- Traži sveukupnu reformu pjesništva – strogu logičku disciplinu, jasnoću, nužno je osloboditi se svakog dogmatizma
preciznost, osjećaj za mjeru, misao se treba shvatiti bez napora, rima mora - A monsieur de L. sur la mort de son père – oda
biti rigorozno pravilna - Vertiges, Le Matin, La Solitude, Lettre à son frère – ode
- Obračunava se s Ronsardom, Plejadom, Petrarkom i Talijanima, a čak - Élégie pour une dame – elegija
korigira i Homera i Vergilija - Œuvres du Sieur Théophile – sabrani tekstovi
- Najuspješniji je u ljubavnoj poeziji, daleko od sladunjavosti i petrarkizma - Pyrame et Thisbé – tragikomedija
- Les Larmes de Saint Pierre – duga barokna poema, imitacija talijanskog
petrarkista, kasnije je se odrekao Antoine Girard de Saint-Amant (1594-1661)
- Prière pour le roi Henri le Grand allant en Limousin – stance u obliku - Pjesnik, prijatelj Théophilea; planetarni putnik; sklon fantastičnom;
molitve za kralja predstavnik baroknog senzibiliteta
- Psaumes – prepjevi - Œuvres de Saint-Amant – prva knjiga pjesama
- Consolation à M. Du Périer – pjesma - La Solitude – oda
- U 20. st. mu je Francis Ponge posvetio knjigu Za Malherbea - Visions, Le mauvais Logement – poeme
- Caprice – zbirka nekoliko pjesama
François Mainard (1582-1646) - Rome ridicule – satirična burleska
- Malherbeov učenik, pjesnik - Plainte sur la mort de Sylvie, Bel oeil malade, Jouissance – ljubavne
- La belle Vieille – oda pjesme (marinizam)
- Le Paresseux – sonet
Honorat de Racan (1589-1670) - Le Melon, Le Cantal, Le Cidre, La Crevaille, Les Goinfres – pjesme
- Malherbeov učenik, pjesnik i dramaturg - Moïse sauvé – neuspješni junački spjev
- Mémoires pour la vie de Malherbe
- Les Bergeries – najbolja francuska pastorala, dramskog oblika, bliska François Tristan L'Hermite (1601-1655)
komediji običaja - Pjesnik i dramaturg, sklon samotnim sanjarijama
- Stances sur la retraite - La Mer – barokna poema
- Promenoir des deux amants, Les Terreurs nocturnes – pjesme
Mathurin Régnier (1573-1613) - Cheveux blonds, Belle en deuil, Belle esclave more, Belle gueuse – pjesme
- Pjesnik, suprotstavljao se Malherbeu (polemike), jedan od posljednjih (marinizam)
izdanaka Plejade - Le Plaintes d'Acante, Les Amours, La Lyre, Les Vers héroïques – zbirke
- Satires – 16 satira, u aleksandrincu; slike običaja i suvremenog života, pjesama
moralni portreti karaktera - Napisao još i nekoliko tragikomedija i jedan autobiografski roman
Etienne Durand (1590-1618) Gautier de Costes de La Calprenède (1610-1663)
- Pjesnik, osuđen na smrt i spaljen - Cassandre, Cléopâtre – herojski epsko-povijesni romani; nečitki
- Stances à l'inconstance
Madame de Sablé (1599-1678)
Claude le Petit (1638-1662) - Prva autentična precioza; utjecala na Pascala i La Rochefoucaulda
- Pjesnik burleskne satire, spaljen zbog „stihova bogohulnih i povrede - Poznata po pismima, posvećenima psihološkoj analizi ljubavi
veličanstva“ - Pisala i maksime i portrete

Vincent Voiture (1597-1648) Madeleine de Scudéry (1607-1701)

- Dežurni pjesnik i zabavljač u salonu de Rambouillet; član Fr. akademije
- Najpoznatiji preciozni pjesnik prve polovice stoljeća; ne piše s namjerom
da mu stihovi budu objavljeni
- Oeuvres – zbirka pjesama koju je sakupio i objavio njegov nećak nakon
njegove smrti
- Metamorfoze (kratki prozni sastavci)
- Pisao i pisma
Charles Sorel (1599-1674)
Charles Continu (1604-1682)
- Opat koji je posjećivao salon Rambouillet
- Recueil des Énigmes de ce temps – zbirka enigmi
Isaac de Benserade (1612-1691)
- Dvorski pjesnik, pisao ljubavnu poeziju, libreta za dvorske balete
Paul Scarron (1610-1660)
Honoré d'Urfé (1567-1625)
- Astrée – najznačajniji roman stoljeća, pastoralni roman, s elementima
viteškog; izlazi početkom stoljeća, 5500 stranica, radnja je u 5. st.; ljubav i
junaštvo, popularan u salonima, ključan za razvoj precioznosti
Marin Le Roy de Gomberville (1600-1674)
- Polexandre – pustolovni roman; vrlo čitan u svoje vrijeme, relativno loše
napisan
- Možda najslavnija precioza 17. st.
- Le Grand Cyrus, Clélie – preciozni romani, pokušaj razrade psihologije
likova; protest protiv stega nametnutih ženama njenog doba, poziv na
emancipaciju
- La Carte de Tendre – karta izmišljene zemlje, nastala kao društvena igra
(Clélie)
- Histoire comique de Francion – prvi francuski komični roman, u 1. licu,
dva sljedeća izdanja su autocenzurirana; izruguje se plemstvu, crkvi,
bogatoj buržoaziji i običnom puku
- Le Berger extravagant – parodija precioznog romana, u jednom izdanju
naslovljen i kao L'Anti-Roman, prvi pamflet protiv pastoralnog romana
- Svećenik i libertinac; prvak burleskne poezije
- Mazarinade – rimovani pamflet protiv Mazarina
- Roman comique – komični roman o putujućoj kazališnoj družini, treći dio
je napisao jedan od njegovih prijatelja nakon njegove smrti, prvi roman o
provincijskom životu
- Virgile travesti – travestija (šaljiva preradba) Enejide
Antoine Furetière (1619-1688)
- Pristaša moralnog ideala kojem teži čestit čovjek (klasicizam)
- Roman bourgeois – komični roman o svakodnevnom životu sitne i srednje
buržoazije, odbijanje i herojskog precioznog i komičnog romana, pa i
romana uopće (antiroman), slab uspjeh
 Činovnička buržoazija – pohlepni, škrti, stalno parniče
 Precioze, učene žene, advokati – bitno im je samo da se izjednače
s plemstvom
Savinien Cyrano de Bergerac (1619-1655)
- Sljedbenik filozofa libertinaca, istovremeno sanjar i racionalist; oduševljen
Kopernikovim viđenjem svijeta
- Les États et empires de la lune, Histoire comique des états du soleil (2
romana kasnije tiskana pod zajedničkim naslovom L'Autre monde) – jedan
od prvih pokušaja europske znanstvene fantastike, osnovni postupak mu je
paradoks, ismijava stare koncepcije po kojima su Zemlja i Čovjek središte
svemira („komični roman“ na specifičan način)
- Edmond Rostand piše krajem 19. st. dramu Cyrano de Bergerac o
njegovom životu
Jean de Schelandre (1584-1635)
- Tyr et Sidon – tragikomedija u 10 činova i 2 dana, predgovor napisao
François Ogier (zahtijeva slobodu za dramske pisce – da mijenja mjesto
radnje, slijedi nekoliko zapleta, bez obzira na vremensko trajanje, da se
dopusti miješanje vrsta)
Jean Mairet (1604-1686)
- Sylvie – pastoralna tragikomedija, bliska komediji običaja
- Silvanire – tragedija
- Sophonisbe – njegova prva pravilna tragedija, definira se tragedija kao
vrsta
Jean Chapelain (1595-1674)
- Tvrdio da gledalac treba steći dojam da prisustvuje stvarnoj drami, a tome
pridonose i jedinstvo vremena i mjesta
Jules Pilet de La Menardière (1610-1663)
- Poétique – objavio samo prvu knjigu u kojoj obrađuje probleme dramskog
pjesništva (htio napisati francusku poetiku koja bi zamijenila talijanske)
François d'Aubignac (1604-1676)
- Dramaturg, kazališni teoretičar
- Radnja mora biti kontinuirana i jednostavna, vođena razumom – poticaj za
tu radnju dolazi od strasti, a ne od vanjskih izvora (izbacuje monologe i sl.)
- Discours sur la troisième comédie de Terence, La Pratique de théâtre –
teoretska djela

Alexandre Hardy (1570-1632)

- Prvi profesionalni dramski pisac tog razdoblja
- Pisao pastorale, tragikomedije, tragedije
- La Force du Sang – tragikomedija, radnja jednog čina traje 7 godina, scene
nasilja
- Théagène et Chariclée – tragikomedija, 40 činova raspoređenih u 5 dana
- Didon, Marianne – tragedije
Pierre Corneille (1606-1684)
- Jedan od najvećih dramaturga 17. st. (uz Racinea i Molièrea); kazališni rad
mu traje 45 godina, u 4 razvojne cjeline
- Težnja prema individualnosti i afirmaciji, prikazivanju slobodnih ličnosti;
borba protiv apsolutizma se kod njega pretvara u optimističku viziju o
čovjekovim mogućnostima; cilj drame je užitak gledatelja i njegovo
divljenje; svjestan relativne vrijednosti pravila
- Nova rješenja u pogledu oblika (komedija običaja, intrige, herojska
komedija, tragikomedija, tragedija, féeries – maštovita djela, pièces a
machine – djela s mašinerijom)
- Kompleksna i bogata radnja, likovi su ili zločinci ili kreposni
- 1. etapa komedija i tragikomedija; završava sa Cidom
 Mélite, ou les fausses lettres, Clitandre, La Veuve, La Galerie du
Palais, La Suivante, La Place Royale, L'Illusion comique –
komedije
 Le Menteur, La Suite de Menteur – romantičke komedije (po
uzoru na španjolske)
 Le Cid – najveći uspjeh, tragikomedija; po komediji Cidova
mladost (Guillen de Castro); prikazuje moralne i ljudske
vrijednosti – novo i moderno u Cidu, što napadaju Francuska
akademija (polemika La Querelle du Cid) i Scudéry (Observations
sur le Cid)
- 2. etapa „velikih tragedija“ – Horace (začetak klasicističke tragedije; junak
izaziva samilost mješavinom veličine i slabosti), Cinna (prva politička
tragedija), Polyeucte (nije bilo popularno)
- 3. etapa povijesnih „rimskih tragedija“ – La Mort de Pompée, Rodogune,
Théodore, Héraclius, Nicomède, Pertharite (neuspjeh, početak krize)
- 4. etapa iz posljednjih godina stvaranja – „veličanje ličnosti“ – Œdipe,
Sertorius, Sophonisbe, Othon, Attila, Tite et Bérénice, Suréna (zadnja
tragedija, prevladava ljubav)
- Discours – 3 teksta pod tim nazivom, estetsko-teoretska aktivnost
Jean de Rotrou (1609-1650)
- Barokna i preklasicistička tendencija; najprije pisao komedije i
tragikomedije
- Diane, Amélie, Hercule mourant – pravilne tragedije
- Saint Genest – tragedija, „kazalište u kazalištu“
- Venceslas, Cosroès – tragedije
- Les Ménechmes, Les Sosies – adaptacije Plauta, komedije intrige
Thomas Corneille (1625-1709)
- Mlađi brat Pierrea Corneillea, plodniji od njega (po broju djela), no
nedovoljno originalan
- Timocrate – galantno-romaneskna tragikomedija, najveći uspjeh stoljeća
(80 predstava)
- Laodice, La Mort d'Hannibal – tragedije
- Pisao i komedije običaja i karaktera, opere, féeries
Philippe Quinault (1635-1688)
- Piše komedije i tragedije, libreta za operu; slavu stječe galantnom
tragedijom
- La Mort de Cyrus, Astrate – tragedije
Jean Racine (1639-1699)
- Jansenistički odgoj, povezanost s dvorom, strastvena priroda
- Za kazalište piše svega 10 godina; prihvaća klasicistička načela
- La Thébaïde, Alexandre – prve tragedije, neuspješne
- Andromaque – prvi veliki uspjeh, situacija prisile u očajnom i moralnom
svijetu
- Britannicus – povijesna tragedija; suprotnost Corneilleovoj povijesnoj
tragediji
- Bérénice, Bajazet, Mithridate, Iphigénie, Phèdre – tragedije
- Postaje kraljev historiograf i ne piše za kazalište
- Esther, Athalie – sakralne tragedije napisane nakon duge šutnje
- Cantiques spirituelles – pjesme
- Les Plaideurs – jedina komedija (običaja)
Razlike Corneille-Racine Pierre du Ryer (1605-1658)
- C – svijest / R – strast - Les Vendanges de Suresnes – moderna komedija običaja
- C – optimistična vizija / R – zatvorena i pesimistična
- C – žestina se javlja u području svijesti / R – strasti negiraju svjesnost i André Mareschal (1601-1648)
volju - Le Railleur – komedija
- C – podudaranje riječi i djela / R – raskorak između riječi i djela
- C – neodređeno mjesto radnje / R – zatvoren prostor radnje Jean Galbert de Campistron (1655-1723)
- Racineov je junak osamljenik zaokupljen svojim strastima, i na tom nivou - Andronic – tragedija, napisana u razdoblju kada tragedija više nije
traži afirmaciju popularna (poslije 1675.)
- Nije spreman na kompromis, pokazuje istovremeno i bijedu i veličinu
- Uz silovite likove (Pir, Hermiona, Fedra) opisuje i nježne (Andromaha,
Pierre Gassendi (1592-1655)
Berenika, Aricija, Britanik)
- Središnja ličnost druge generacije libertinaca
- Njegov dramski sustav se temelji na želji za jednostavnosti, „stvaranju
- Svećenik-kanonik, filozof, matematičar, nije se osobno smatrao
nečega iz ničega“
libertincem, no to govore njegova djela i djelovanje
- Pisao isključivo na latinskom
Molière (Jean-Baptiste Poquelin) (1622-1673) - Paradoksna razmišljanja protiv Aristotela – filozofsko djelo na latinskom
- Prvi pokušaj afirmacije u Parizu mu nije uspio (piše tragedije i - U sukobu s Decartesom
tragikomedije), pa 13 godina putuje okolo sa glumačkom družinom; bio
velik glumac prije nego je postao pisac
Saint-Évremond (Charles de Marquetel) (1614-1703)
- Kao komediograf, okušao se u farsi, komediji običaja, intrige, komediji-
- Treća generacija libertinaca; moralist; Gassendija stavlja iznad svih
baletu i „velikim komedijama“
filozofa
- L'Etourdi, Le Dépit amoureux – komedije nastale na tom putu, bez
- Pisao je mnogo, no nije za života objavio nijednu pravu knjigu
posebnog uspjeha
- Pisao pisma, dijaloge, eseje i kratke rasprave o problemima morala, politike
- Le Docteur amoureux – komedija, donosi mu uspjeh
ili književnosti (u tonu društvene konverzacije), pisao i poeziju i kazališne
- Les Précieuses ridicules – komedija običaja; ismijava precioze
komade
- Sganarelle ou le Cocu imaginaire, L'École des maris, L'École des
- Conversation du Maréchal d'Hocquincourt avec Le Père Canaye – spis,
femmes (pitanje odgoja i položaja žene u obitelji)
kritika religije, „čestit čovjek“ ne može biti pobožan
- La Critique de l'École des femmes, L'Impromptu de Versailles –
- Pisao je satirički o svim sudionicima fronde, pa je protjeran
jednočinke; improvizacija
- Na strani „modernih“
- Tartuffe – ukazuje na lažnu pobožnost i licemjerje
- Dom Juan – komedija s tragičnim završetkom; izaziva skandal kod prve
izvedbe
- Le Misanthrope (na granici tragedije), L'Avare, George Dandin, Le
Bourgeois gentilhomme (komedija-balet), Les Fourberies de Scapin
(komedija intrige), Les Femmes savantes, Le Malade imaginaire
René Descartes (1596-1650)
- Najznačajniji mislioc 17. st., jedan od utemeljitelja moderne novovjekovne
filozofije i znanosti
- Nije sudjelovao u književnom životu
- Htio da se filozofija osamostali i da se znanost strogo odvoji od vjere
- Discours de la méthode – „Mislim, dakle jesam.“ – misao razlikuje čovjeka
od ostalog svijeta
- Les Passions de l'âme – rasprava; jedan od prvih pokušaja da se stvori
moderna psihologija; smješta Boga kao garanciju svega što postoji
Blaise Pascal (1623-1662)
- Matematičar, fizičar, izumitelj, filozof, moralist, teolog
- Jansenist, sudjeluje u polemikama s isusovcima
- Pensées – obrana kršćanstva, misli izražene u obliku fragmenata
 Le Pari – fragment u kojem poziva čitaoca da se kladi u postojanje
Boga
- Les Provinciales – 18 pisama, pamflet protiv isusovaca; brani jansenizam,
slobodu misli i znanstvena istraživanja
- Čovjekov intelekt ili razum ne vodi ničemu ako se zatvara u samog sebe
- Čovjekova bit ili priroda ne može se svesti na misaonost; priroda je
mnogostruka, racionalna i nagonska, podložna navici, odgoju, običaju
- Nesvediva paradoksalnost svekolikog ljudskog realiteta – čovjek je
razuman i nerazuman, prirodan i neprirodan, velik i jadan; čovjek ne
pokazuje svoju veličinu time što se nalazi na jednoj krajnjoj točki, nego tek
dodirujući obje u isti mah
- Le Dieu caché – studija o njemu koju je napisao Lucien Goldmann
François de La Rochefoucauld (1613-1680)
- Na strani fronde, protiv Mazarina i monarhije; na neko vrijeme protjeran
- Utjecao na Nietzschea i Schoppenhauera
- Maximes – 641 maksima, čin kolektivne inspiracije salona, prva izdanja
pod imenom Réflexions ou sentences et maximes morales
- Maksime – konciznost, izostavljanje konteksta, višeznačnost,
enigmatičnost, maksimum misli uz minimum riječi
- Pisao i memoare
Cardinal de Retz (François-Paul de Gondi) (1613-1697)
- Postao pomoćnik pariškog biskupa, protiv svoje volje, govorio za sebe da
ima „najmanje svećenićku dušu na cijelom svijetu“; izazivao skandale
ljubavnim avanturama; protiv monarhije, angažiran u frondi, bio u zatvoru
- Mémoires – poniranje u probleme fronde, napisani u tonu prirodne
konverzacije, posvećeni zagonetnoj dami (pretpostavlja se Mme de
Lafayette)
Jean Guez de Balzac (1597-1654)
- Književnik i kritičar
- Ideal su mu antička djela, zalaže se za istinitost i vjerodostojnost u djelima
- Le Socrate Chrétien, Entretiens – upoznao širu publiku s teoretskim
postavkama klasicizma
- Objavio zbirku pisama – moralne i političke rasprave
Madame de Sévigné (Marie de Rabutin-Chantal) (1626-1696)
- Imala popularan salon
- Lettres – objavljena nakon smrti; najveći broj je upućen kćerki Françoise;
otkrivaju kako se vladavina Luja XIV. doživljavala u Parizu i provinciji
- Proust uspoređuje njen stil pisanja sa Monetovim stilom slikanja
Gédéon Tallemant des Réaux (1619-1690)
- Historiettes – kronike, objavljene tek u 19./20. st., otkrivaju naličje stoljeća
Comte de Guilleragues (Gabriel-Joseph de Lavergne) (1625-1685)
- Lettres portugaises – prvi europski epistolarni roman; 5 pisama
portugalske redovnice nekom francuskom plemiću; smatrana su istinitima
 Objavljena anonimno, izdavač ih objavljuje kao autentične,
prevedene s portugalskog; u jednom izdanju je naznačeno ime
prevoditelja – Guilleraguesa, za kojega se ispostavilo (tek u 20. st.)
da je autor
Madame de Lafayette (Marie-Madeleine de La Vergne) (1634-1693)
- Simpatizer jansenizma, prijateljica mnogih plemića i književnika koje je
primala u svoj salon
- La Princesse de Clèves – prvi roman psihološke i moralne analize;
usredotočena na unutarnji život likova, javlja se unutarnji monolog,
minimalna radnja; tragična priča princeze udane za vojvodu od Nemoursa;
kritika društvenih odnosa i vladajućeg morala (uglađeno ponašanje koje
prikriva nelojalnost i ambicije)
- La Princesse de Montpensier – kratka pripovijest, povijesna novela
- Zayde – roman, po uzoru na barokni iz prve pol. stoljeća; analiza ljubomore
kao oblika strasti, suradnja sa De Segraisom
Jean Regnauld de Segrais (1624-1701)
- Teži da ostvari psihološku i moralnu studiju ljubavnih odnosa
- Nouvelles françaises – zbirka od 6 novela
Nicolas Boileau-Despréaux (1636-1711)
- Pjesnik, pisac, kritičar
- Najznačajniji teoretičar klasicizma
- L'Art poétique – 1100 stihova, 4 pjevanja; teoretičarsko djelo
- Les Satires – 12 satira
- Na čelu „starih“
Charles Perrault (1628-1703)
- Preciozni i burleskni pjesnik
- Na čelu „modernih“
- Parallèle des Anciens et des Modernes
- Contes de fées – 8 bajki u prozi (Cendrillon, Le Petit Chaperon rouge, La
Belle au bois dormant...)
Jean de La Fontaine (1621-1695)
- Pisao basne i pjesme, priče u stihu
- Najraznovrsniji i najkompetentniji pjesnik francuskog klasicizma
- Fables – danas 236 basni u 12 knjiga; inzistira na njihovoj poučnosti;
originalnost u ispreplitanju životinjskog i ljudskog svijeta; kritika
društvenih odnosa „velikog stoljeća“ i autoritarizma, ismijavanje
licemjerne hijerarhijske piramide; kritiziraju ga Rousseau i Éluard;
Rousseau – otežava djeci usvajanje etičkih kriterija svojom nevjericom u
ljudske vrline
- Les Amours de Psyché et de Cupidon – roman, kombinacija proze i stihova
Jacques-Bénigne Bossuet (1627-1704)
- Postao najutjecajniji dvorski svećenik i propovjednik; opirao se i
isusovcima i jansenistima
- Protivnik književnosti i umjetnosti, a posebno kazališta
- Zagovornik „starih“
- Sermons (Propovijedi), Oraisons funèbres (Nadgrobni govori)
François de Salignac de la Mothe-Fénelon (1651-1715)
- Svećenik osporavan pred kraj života zbog hereze
- Divio se piscima antike
- Les Aventures de Télémaque – didaktični roman, objavljen bez njegova
znanja, piše protiv blještavila kraljevske veličine
Jean de La Bruyère (1645-1696)
- Pesimist, moralist; pristaša „starih“
- Les Caractères ou les Mœurs de ce siècle – 16 poglavlja i cca 1200 opaski
(fragmenata); neprestano proširivano; brani književnu i društveno-
političku tradiciju, a nesvjesno optužuje tradicionalno društveno ustrojstvo