ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΛΑΤΙΝΙΚΩΝ Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

1. Να κλιθούν και στους 2 αριθμούς τα ουσιαστικά: fili, Aeneae,

deo, spes, scopulum, corpus, domus, loci, fonti, magistratui,
castrorum, vim, milites, maria, pater.

2. Να γραφεί η γενική ενικού αρσενικού και η αιτιατική

πληθυντικού θηλυκού των αντωνυμιών:quis, nihil, heac, utrum,
is, ego, illud, iste,ipsa, vester.

3. Να γίνει παραθετική αντικατάσταση στη αιτιατική

πληθυντικού του θηλυκού γένους καθώς και να
αντικατασταθούν παραθετικά και τα παραγόμενα, εξ αυτών των
επιθέτων, επιρρήματα: pavidus, tristis, liberalis, similes,magnus,
posterus, infestus, parvus, gravis, malus.

4. Ποιο συντακτικό φαινόμενο στα Λατινικά ονομάζεται

«λατινισμός»;

5. Πως εκφέρεται ο σκοπός και η σύγκριση στα Λατινικά;

6. Πως εκφέρεται το ποιητικό αίτιο;

7. Ποια η εκφορά εσωτερικού του εξωτερικού αναγκαστικού

αιτίου;

8. Πως δηλώνεται η απαγόρευση;

9. Πως εκφέρεται η αυτοπάθεια;

10. Πως δηλώνεται η καταγωγή; Τι είναι η αλληλοπάθεια;

1
 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

1. filius filii Aeneas deus dei-dii-di

filii-i filiorum Aeneae dei deorum-deum
filio filiis Aeneae deo deis-diis-dis
filium filios Aenean deum deos
fili filii Aenea dive-deus dei-dii-di
filio filiis Aenea deo deis-diis-dis

spes spes scopulus scopuli corpus corpora

spei — scopuli scopulorum corporis corporum
spei — scopulo scopulis corpori corporibus
spem spes scopulum scopulos corpus corpora
spes spes scopule scopuli corpus corpora
spes — scopulo scopulis corpore corporibus

domus domus locus loci+loca(τόποι)

domus-domi domuum-domorum loci locorum
domui domibus loco locis
domum domos locum locos+loca
domus domus loce loci+loca
domo domibus loco locis

fons fontes magistratus magistratus

fontis fontium magistratus magistratuum
fonti fontibus magistratui magistratibus
fontem fontes magistratum magistratus
fons fontes magistratus magistratus
fonte fontibus magistratu magistratibus

castrum(φρούριο) castra(στρατόπεδο) vis vires

castri castrorum — virium
castro castris — viribus
castrum castra vim vires
castrum castra — vires
castro castris vi viribus

2
 miles milites mare maria pater patres
militis militum maris marium patris patrum
militi militibus mari maribus patri patribus
militem milites mare maria patrem patres
miles milites mare maria pater patres
milite militibus mari maribus patre patribus

2.
Γενική Ενικού Αιτιατική
Αρσενικού Πληθυντικού
Γένους Θηλυκού
Γένους
cuius quas
nulius nullas
huius has
utrius utras
eius eas
mei nos
illius illas
istius istas
ipsius ipsas
vestri vestras

3.
ΘΕΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟ ΥΠΕΡΘΕΤΙΚΟΣ
ΒΑΘΜΟΣ Σ ΒΑΘΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ
pavidas pavidiores pavidissimas
pavide pavidius pavidissime
tristes tristiores tristissimas
triste tristius tristissime
liberales liberaliores liberalissimas
liberaliter liberealius liberalissime
similes similiores simillimas
similiter similius simillime
magnas maiores maximas
magnopere maius maxime
posteras posteriores postremas+postumas
postea posterius postremum+postremo
infestas infestiores infestissimas
infeste infestius infestissime

3
 parvas minores minimas
non minus minime
multum+paulum
graves graviores gravissimas
graviter gravius gravissime
malas peiores pessimas
male peius pessime

4. ΛΑΤΙΝΙΣΜΟΣ είναι το συντακτικό εκείνο φαινόμενο κατά το

οποίο μια χρονική πρόταση εισάγεται με το χρονικό σύνδεσμο dum
αλλά εκφέρεται με οριστική ιστορικού ενεστώτα. Τότε η χρονική αυτή
πρόταση δηλώνει μια συνεχιζόμενη πράξη, που στη διάρκεια της
οποίας λαμβάνει χώρα και μια άλλη πράξη. Αυτή η ταυτόχρονη
πράξη δηλώνεται με την κύρια πρόταση.

5.
Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ στα λατινικά εκφράζεται με δύο τρόπους :

1. ΑΠΛΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ: στην απλή σύγκριση υπάρχουν δύο όροι

σύγκρισης (α΄και β΄όρος). Ο δεύτερος όρος σύγκρισης
εκφέρεται ή quam + πτώση του πρώτου όρου σύγκρισης ή
με απλή αφαιρετική.
2. ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ:στην απόλυτη σύγκριση δεν υπάρχει
δεύτερος όρος σύγκρισης αλλά υπάρχει κάποιο επίθετο
συγκριτικού βαθμού και κάποιο επίρρημα (συνήθως το:
multo ή paulo) που ενισχύει την έννοια του συγκριτικού
επιθέτου π.χ. multo minor erat Accius=Ο Άκκιος ήταν κάπως
νεώτερος. Τα επιρρήματα αυτά μεταφράζονται με το
«κάπως» ή το «μάλλον».

Ο ΣΚΟΠΟΣ στα λατινικά εκφέρεται με:

 Αιτιατική γερουνδίου εμπρόθετη (ad, in +αιτιατική γερουνδίου)

 Δοτική γερουνδίου με επίθετα καταλληλότητας( aptus,
idoneus, utilis)
 Αιτιατική σουπίνο με ρήματα κίνησης(eo, venio, mitto)
 Γενική γερουνδίου εμπρόθετη( causa, gratia)

6.
Το ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΙΤΙΟ εκφράζεται με δύο τρόπους :

4
  Όταν αναφερόμαστε σε άψυχα αντικείμενα το ποιητικό
αίτιο εκφέρεται με απλή αφαιρετική.
 Όταν αναφερόμαστε σε έμψυχα τότε το ποιητικό αίτιο
εκφράζεται με a(b) + αφαιρετική.

7. Το ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΑΙΤΙΟεκφέρεται

εμπρόθετα με ob,per, propter+αιτιατική.
Το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΑΙΤΙΟμπορεί να εκφραστεί με:
 απλή αφαιρετική σε ρήματα και επίθετα που δηλώνουν ψυχικό
πάθος.
 γενική της αιτίας.
 αιτιατική ουδετέρου αντωνυμίας.
 εμπρόθετα με: prae+αιτιατική, ex+αφαιρετική, causa ή
gratia+γενική.

8.
Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ στα λατινικά εκφράζεται με δύο τρόπους :

o Noli/nolite +απαρέμφατο ενεστώτα π.χ. noli spectare.

o Ne/ numquam/nemo + υποτακτική παρακειμένου π.χ. ne
spectaveris.
9. Στα Λατινικά δεν υπάρχει αυτοπαθής αντωνυμία. Έτσι,
η ΑΥΤΟΠΑΘΕΙΑ δηλώνεται με:
 τις πλάγιες πτώσεις της προσωπικής αντωνυμίας
του α΄ και β΄ προσώπου.
 την κτητική αντωνυμία: suus-a-um.
 την αιτιατική ενικού και πληθυντικού αριθμού της
προσωπικής αντωνυμίας γ΄ προσώπου (se).

10. Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ στα Λατινικά εκφράζεται με:

 απλή αφαιρετική.
 ex+αφαιρετική (άμεση καταγωγή).
 ab+ αφαιρετική (έμμεση καταγωγή).

Η ΑΛΛΗΛΟΠΑΘΕΙΑ , ΕΠΕΙΔΉ ΣΤΑ Λατινικά λείπει η

αλληλοπαθής αντωνυμία, εκφράζεται με τις φράσεις: inter nos,
inter vos, inter se +τα τρία πρόσωπα του πληθυντικού του
ρήματος inter nos amamus, inter vos amatis, inter se amant.