Kursus ObV Acnhem Tt 2 okt. 1974 aor t =10- Gewoonli Jk werkt Jezus met de gelijxenis, de parabel, een methode in die tijd algemeen in gebrutk bij de Joodse leraren. Jezus ts nu méér dan eer gewoon mens; hit nvemt zich Zoon des mensen. Anderen noemen hem de Zoon Tods, wat ht) ndch ontvent, noch beventigt. Wij 1s alleen zichzelf. Dan volgt de kruisiging 2n vandaar ult begint een reeks divergerende verhalen. a. Ben verhaal, nogal populair bij de islam 1s dat Jezus niet gedood werd, omiat een Roneins officier (Tonginus ook wel Demetrius genoemd) Jezus bewust 26 von hebben varwond, dat eeb scht!- van dood kon worden voorgegoocheld. De kruisafname geschiedde in tegenwoordighe!d van de Grlekse erts Nicodemus (ook in de Bibel genoer’’ die hen kon verzorgen. De begrafents ‘zoals gesruixel! Jk in een soort grot) zov een schtjnver- toning geweest zijn, ce !tJkwade ‘die inderdaad aangetroffen 1s) zo: en neenge'eg? zi Jn mus zou, nadat hi! 21r teerlinger nog enkels ~elen ontmoet hed, versroxken 2tJn in Se richting van Mesopotamle en als ne! lige en gewaarieere Lerner geleeft nebzen en ge- storven zijn. Op drie olae'sen xen: nen een “graf van ‘ezus” (Allahabad, Mishra en 77) b. De werkeltjkhetd is anders Jezus tee‘ce nog bi! de kruisafname, maar hij was te ult- geput om nog In leven te St jven, hi: s‘'er?, ‘s gebalsemd en begraven. Zin dode Lichaam $s gedematerta’-seerd er. Co Guevna gevematerialisee~'> gestalte noest eerst zichzelf dewtizen, weer mense’{ tk Jn name Sk im de ontmoeing met de Srmausganger Dearna vinden de wonder:!.'e vor lacien met ¢= leerlingan plaats. 75 1s xe verschi Jnen van Jezus tender van ce leerlinger ‘+ oten vert: ve- megs Ce senste Christenen vinden we onder de Grieken. ier vingt Paulus se ccot | “s Tolen beschouves hem ais eer xetter)- P die serete gemeensohapre: dee oven ceete vtt “hetdenen” estaan, Pauins was een “Iverear, se7 nyste.! Pte aan beleng: erkenning croject set enss 3 chaxe..g ven 2 vest van zijn Kheid vaarves™ AL) beng te ~ ene voor zivhre’* ale wome? sens, fets wat alt enkele van 2! lr brieven Paviue cofehy gammenscheon-~ om hier zten we c= eerste ruzie: most Je, om Chr st crower, ne cet Toa¢ vorten en ceven besni f= fen enn? DU cele ver Pavtus [5 ven: er 1s maar| rad 93 aS anostel hoewel hi wel wees voorD. > 2 ws té> waarhetd er maar één ui cleg 90 o> weset “2a.8 noc: gezien en aangee-~4 “ae Petrus probeert de serste genseniovennzr in starc daarvoor vee? Flexibelen dan eis yam on Si sserts Si Constant?) aeet* “arratte van fete bovennetw=-1ijks, maar zijn 7 hoz signe vinces! in dit sndom steesgodecienst mar wal ge over~ vesieen zekere nilcheté ten or 2 on eons pte-1e Mar het wordt x0 sen macht! Zo ontataan de monniiven (in die tijd vask nog sehuwd) alk een macht achter de troon. Het oost-Romeinse riJk schept echter een machtsorganisatie voor de Christenen met een strikte hierarchie. Dus geen "respectabele oudste" meer de oudste in leeftijd of onderling erkend in wiJsheid die de dienst leidt, maar een priester, aangesteld als een beambte, buiten en boven de gemeenschap. In die tijd geldt het celibaat alleen voor monniken en 21) zijn het die - zonder gezin - de meeste tijd hebben om te manoevreren en daardoor krijgen ziJ de grootste invloed op het Christelijk denkens a. het beeld van de genade wordt steeds mer terzijde geschoven D. men heeft geen behoeft aan een menselijke Jezus - maar hij - als hogepriester van de priesters - moet van het begin af boven de mensen gestaan hebben. Zelfs zijn ouders mogen geen gewone mengen zijn, vandaar de biJzondere nadruk op de legende van Bethlehem. c. er was een vrouwelijke godheid nodig (men had vroeger immers goden en godinnen) en zo maakt men Maria tot de medietrix, ce bemiddelaarster. Nu Jezus niet meer menselijk mag zijn, moet alle vergelijkbaarheid van zijn wonderen met die van anderen (er zijn méér wonderdoeners geweest) absoluut uitgevaagd worden. Dus verzet men zich tegen alle wijsheic die niet strookt met de rechtliJjnige machtsop- vatting van de top van de Christeliike hierarchie. De priesters beginnen niet mer een macht Achter de troon te vormen, maar ze oroberen overal petviarchaten te stichten, waarbij aan een of andere kerkvader sen grote soms vorstel‘Jke macht toekomt. | In het’ algemeen ziJn dit zwaar theologiserende mensen, goede mensen volgens Christe- lijke normen, maar paternalistisch. Ze’ zijn als het ware de patriciers boven een geestelijk slavendom. Deze mentalitett vindt men in Rome en vindt men later in vele legenden terug, b.v. de bekering van de Saksen door Karel de Grote, ook het werk van Willibrordus en St. Patrick. "Christen worden of kop eraf". "Ge zult niet doden" betekent dan "geen gelovigen, geen Christenen doden- de anderen zijn geen mensen", een discriminatie die nu nog overal ter wereld nog wel voorkomt. In de periode + 1400 - 1600 wordt het Christendom een wereldlijke macht. De pausen leven als heersers, niet altijd kuis, zeer weelderig (ten kosten van de collecte- bakJes: "God wil het") b.v. Paus Borgia. Zo kreeg Peter van Amiens (die heilig ver- Klaard werd) van een keizer de opdracht, een kruistocht te prediken, die keizer wilde nameliJk graag bevrijd worden ven een stel lastige ridders..... "Dieu le veut". Naarmate de Kennis in de wereld groter woret, komt op deze machtsstructuur meer kritiek, b.v. de reformetorische invioeden. Soms zijn dit boerenopstanden (b.v. van Hus) soms meer priesterlijke kritiek en -ebellie (Luther). Altijd valt men terug op het dogma, went dat is de structuur van de samenleving geworden. Sommige theologen vragen zich af of Jezus wel bestaan heeft en zeggen: dat doet niet ter zake, het gaat om de Leer. Hiermee hebben ze wel gelijk, maar ult hun mond 1s het ook gevaarlijk - het veroorzeakt verwarring en strijd Er is een grote discrepantie ontstaan tussen de leer en het leven van Jezus en de praktiJk van het Christendom. a. Jezus leerde, hoe het Koninkrijk Gods te vinden - niet dat Je mocht zondigen als Je mar schuld beled. b. Jezus leerde oprechtheid - niet dat het doel de middelen hetligt. Reeds in de nadagen van Napoleon waren er revolutionaire denkers, dié uitgingen van kennis en rede, niet van het dogma, hetgeen resulteerde in een als het ware niet God-gebonden humaniswe. Het waren Kleine minderheden en ziJomaakten de fout, voortbe- staan na de dood als onmogelijk te verwerpen; ziJ wezen daarbiJ op Voltaire (die echter op z'n sterfoed toch voor elle zekerhe’d blechtte en de laatste sacramenten ontving).-12- Hieruit komt een nieuwe ontwikkeling voort, die de Ghristelijke praxis, zoals VJezus die leerde, erkent als noodzakeliJk en menswaxrdig. Dit geeft grote moel- liJkheden voor de hierarchtsche structuur van de kerk, die na de reformatie toch was blijven bestaan, hoewel gewiJzigd; met raadsvergaderingen 1.p.v. een paus, dus a.h.w, als republiek {.p.v. een ketzerri Jk. ‘Tegenwoordig is die structuur niet meer aanvaardbaar. De mens wil de Christus, de algehele kosmiache aanvaarding, doorléven - niet meer als voorschrift, precies in woorden uitgeleg! kriJgen - de "slaven" maken zich zelfstandig. Jezus, eens tot een God gemaakt, wordt in veler besef weer menseliJk, een macht, waarmee je Je één kunt voelen, Hiervan wordt door allerlei secten weer misbruik gemaakt, (het uitleggen naar eigen wens, iets wat de kerken trouwens ddK deden!) Maar anderen willen Christen zijn, iets léven, niet tot een kerk behoren, niet geloven. Le mondbelijdenis, het magisch-sacramenteel gebeuren en de predicatie ver- liezen hun invloed. Men zoekt verstilling, een ogenblik bevrijding van de maatschappt4J, die Je teveel in z'n greep heeft; een rustplaats, waar Je binnen kunt komen 1.p.v. een machtsstructuur, een kasteel waarbinnen Je als gehoorzame slaaf Je taak verricht. Dit is niet naar de zin van de heersers, want de hierarchie wordt hierdoor aangetast ~ er wordt overal gevochten. Het optreden van Paus Johannes is hiervoor belangri Jk; ntet alleen voor het katholicisme, éék voor de reformatie. Want Paus Johannes was een man, die niet béven de massa stond, het goede der aarde kon waarderen en tévens met dod leefde. Hii) veranderde veel: a. het spreken in de landstaal b. het gevoel van broederschap met andere groepen is belangriJker dan nadruk op de verschillen; 16éf eerst als Christen c. de hierarchie is veel minder nodig dan het begrip van éénheid. De wereld wordt meer revolutionair; er Koren groepen als de Jezus people, die, hoe- wel ze zeker niet ideaal zijn, terug willen keren naar de geestvervoering van de eersts Liefdemaaltijden, naar aanvaarding en openheid. Andere groepen - hoe ze zich ook noemen, Baptisten, Vrijzinnigen, doen hetzelfde. Wij hebben de praktiJk nodig, geen koning, die op de wolken troont; geen Verlosser, die Je zonden draagt, maar de gezel, die mét ons gaat. We moeten zelf een richting, een weg zoeken, waarin goed en kwaad bepaald kunnen worden op basis van harmonie. Het hedendaagse Christendom zoekt zichzelf te te vinden, zoekt de liefde, die Jezus op aarde bracht en leerde, bewust te beleven. Dewaste magus is - hij weet niet eens meer, wat hij doet. Dit - en gebeden, die biJna niemand geheel begrijpt, behoren tot een bepaalde ontwikkeling, maar het is niet essentieel. Het magische in het Christendom is eigenliJk niet helemaal Christelijk. Zo komen we weer tot dezelfde scheidslijn als de eerste Christenen: df de disciplinat geloofswaarde en een hierarchie of eenvoudig tot de Christus gaan, d.w.z. de goddeliJ liefde in onszelf waarmaken, Als wij dat innerliJjk geloof hebben 1s andere magie overbodig, want op het ogenblik dat we de Kracht beseffen, zijn wij zelf priester. Uit de vragen: De latijnse mis heeft geen zin meer, omdat de priester niet mer de Mormonen: Een engel-booschapper zou in een visicen verschenen zijn aan Smith. De mormonen zijn geen Christenen, ziJ beschouwen zichzelf als levend onder een geheel nieuwe openbaring. De "gouden platen" heeft niemand gezien, wel een stuk bladkoper met vreende tekens. De leiders vinden aanzien en macht enkunnen leven zoals zij denken| dat het goed 1s. Dat deden de Pilgrim Fathers ook. Het is ieders goed recht te leven, zoals ze menen dat het Juist is. BiJbel. De letter ts dood - wees er nooit aan geboden - de geest van Jezus is nog wel degelijk in de Evangelitn aanwezig. Nieuwe en Oude Testament zijn beide waardevol. In de loop der tijden is er met het Christendom bewust gemanipuleerd; het dogma werd gehandhaafd, maar de interpretatie veranderd. Zolang een geloof beleving is, is het zuiver en kan het zichzelf geliJk blijven. Wordt het echter tot een macht gemaakt dan moet het beheerst worder verdraaid, dan volgt manipulatie en de waarheid wordt naar behoefte