Académique Documents
Professionnel Documents
Culture Documents
Jan Kochanowski
Odprawa posłów greckich
Spis treści
1. Sprawdzian na początek Czy znam lekturę? Grupa A ______________________________ 2
2. Sprawdzian na początek Czy znam lekturę? Grupa B ______________________________ 3
3. Scenariusz lekcji Polityka w „Odprawie posłów greckich”___________________________5
4. Scenariusz lekcji Konflikt młodych ze starymi w „Odprawie posłów greckich” __________ 8
5. Scenariusz lekcji Kodeks moralny polityka______________________________________ 11
6. Scenariusz lekcji Na czym polega prawdziwy patriotyzm? Analiza postaci Antenora ____ 14
7. Projekt edukacyjny O nierządne królestwo i zginienia bliskie ______________________ 17
8. Mapa myśli _____________________________________________________________ 20
9. Sprawdzian na koniec Sprawdź, ile wiesz Grupa A _______________________________ 21
10. Sprawdzian na koniec Sprawdź, ile wiesz Grupa B ______________________________ 25
11. Bibliografia ____________________________________________________________ 30
www.dlanauczyciela.pl
© Copyright by Nowa Era Sp. z o.o.
SPRAWDZIAN NA POCZĄTEK
Klucz odpowiedzi A
1. B, 2. C, 3. B, 4. A, 5. A, 6. A
Propozycja punktacji
1) 1 pkt – właściwa odpowiedź; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
2) 1 pkt – właściwa odpowiedź; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
3) 1 pkt – właściwa odpowiedź; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
4) 1 pkt – właściwa odpowiedź; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
5) 1 pkt – właściwa odpowiedź; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
6) 1 pkt – właściwa odpowiedź; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
Klucz odpowiedzi B
1. C, 2. A, 3. B, 4. A, 5. A, 6. C
Propozycja punktacji
1) 1 pkt – właściwa odpowiedź; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
2) 1 pkt – właściwa odpowiedź; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
3) 1 pkt – właściwa odpowiedź; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
4) 1 pkt – właściwa odpowiedź; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
5) 1 pkt – właściwa odpowiedź; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
6) 1 pkt – właściwa odpowiedź; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
SCENARIUSZ LEKCJI
Cele lekcji
Uczeń: bada sposób zrealizowania problematyki politycznej w Odprawie posłów greckich za pomocą
charakterystyki świata przedstawionego; przypomina sobie i utrwala najważniejsze informacje
o epoce renesansu; doskonali umiejętność analizy tekstu dramatycznego
Metody nauczania
elementy wykładu, dyskusja, praca z tekstem, praca z kartą pracy Ile Kochanowski powiedział nam
o Troi?
Środki dydaktyczne
karta pracy, animacja Nowej Ery Dlaczego posłowie greccy przybyli do Troi? (plik dostępny na stronie
dlanauczyciela.pl), tekst Odprawy posłów greckich Jana Kochanowskiego
Przebieg lekcji
1. Nauczyciel rozpoczyna lekcję od przypomnienia podstawowych informacji o renesansie. Zadaje
uczniom pytania: Kiedy i gdzie rozpoczęło się odrodzenie? Jakich znanych twórców tego okresu
możecie wymienić? Czym charakteryzuje się duch epoki? Jakie były główne hasła i założenia
renesansu? Nauczyciel koryguje i uzupełnia odpowiedzi uczniów.
2. Uczniowie oglądają animację do lektury zamieszczoną w materiałach Nowej Ery. Wyjaśnia ona
podłoże konfliktu między Troją a Grecją stanowiącego oś konstrukcyjną Odprawy. Nauczyciel tworzy
na tablicy schemat, którego celem jest rekapitulacja informacji świadczącej o mitologicznych
korzeniach utworu Kochanowskiego. Zadaje pytania pomocnicze: Kim są bohaterowie „Odprawy
posłów greckich”? Gdzie żyją? O co toczy się spór? Jaka sytuacja do niego doprowadziła? Co mówi
Kasandra? Uczniowie odpowiadają, nauczyciel notuje.
3. Praca z tekstem źródłowym. Uczniowie, sięgając do tekstu dramatu, wypełniają kartę pracy Ile
Kochanowski powiedział nam o Troi?, w której zbierają wszystkie informacje na temat Troi, jakie
Kochanowski zawarł w utworze. Formułują wniosek, że Odprawa koncentruje się na ustroju
politycznym Troi.
SCENARIUSZ LEKCJI
4. Nauczyciel pyta, dlaczego Troja została przedstawiona w dziele przede wszystkim pod kątem
polityki. Dlaczego Kochanowski położył nacisk na ukazanie mechanizmów działania republiki?
Następnie nauczyciel wyświetla mapę XVI-wiecznej Polski i na jej podstawie inicjuje dyskusję.
Uczniowie powinni dostrzec, że Rzeczpospolita była otoczona przez wpływowych, silnych sąsiadów,
którzy zagrażali jej terytoriom. W dyskusji powinna się też pojawić informacja o formie rządów
panujących w ówczesnej Polsce (król elekcyjny, zależny od rady składającej się z przedstawicieli
szlachty – parlamentaryzm szlachecki). W tym kontekście staje się zrozumiały cel poety – napisanie
sztuki podejmującej problem prowadzenia polityki, która nie byłaby krótkowzroczna, doraźna,
dyktowana przez partykularne interesy, ale odpowiedzialna, moralna, dbająca o dobro ogółu. W
Odprawie pobrzmiewa idea, podzielana przez wielu humanistów renesansowych, np. Erazma z
Rotterdamu czy Frycza Modrzewskiego, rozróżniania wojen na sprawiedliwe (obronne) i
niesprawiedliwe (zaczepne). Dopiero po wyczerpaniu całego arsenału środków pokojowych państwo
ma moralne prawo przystąpić do wojny.
5. Nauczyciel inicjuje dyskusję w klasie: Przed jakimi zagrożeniami przestrzega w „Odprawie posłów
greckich” Kochanowski? Ustami którego bohatera przemawia? Jaką wizję współpracy na rzecz dobra
ojczyzny kreśli? (Poeta ukazuje rządzenie jako rozwiązywanie sprzeczności, rozwiązywanie konfliktów
interesów).
Praca domowa
Przeczytaj fragment dzieła Andrzeja Frycza Modrzewskiego O poprawie Rzeczypospolitej (dostępne na
portalu Wolne Lektury) i scharakteryzuj wzorzec dobrego władcy. Które z tych cech można odnieść do
dzisiejszych rządzących?
Cele lekcji
Uczeń: dostrzega w dramacie konflikt między młodością a starością i potrafi przypisać system wartości
obu stronom; interpretuje symbole młodości i starości w kulturze; rozwija umiejętność analizy tekstu
dramatycznego
Metody nauczania
elementy wykładu, dyskusja, praca z tekstem, praca z obrazem
Środki dydaktyczne
tekst Odprawy posłów greckich, reprodukcja obrazu Domenica Ghirlandaia Portret starego mężczyzny
z chłopcem
Przebieg lekcji
1. Uczniowie zapoznają się z reprodukcją obrazu Domenica Ghirlandaia Portret starego mężczyzny
z chłopcem z ok. 1490 r. i wypełniają kartę pracy dotyczącą tego tekstu kultury. Inspirując się dziełem
Ghirlandaia, tworzą obraz starości i młodości widzianej oczami artystów i zgodny z ich własnymi
wyobrażeniami.
2. Analiza pieśni By rozum był przy młodości rozpoczynającej pierwszy stasimon dramatu,
wykonywanej przez Chór. Uczniowie dyskutują nad tezą, że mądrość nie jest atrybutem młodości / do
mądrości trzeba dorosnąć z wiekiem. Nauczyciel dzieli klasę na zespoły, które szukają argumentów –
w historii, sztuce, literaturze – na poparcie lub obalenie tej tezy, a następnie wymieniają się
zebranymi dowodami.
Praca domowa
Jak rozumiesz początek pieśni By rozum był przy młodości? W jaki sposób człowiek dochodzi do
mądrości?
SCENARIUSZ LEKCJI
3. Postacie Antenora i Aleksandra można potraktować jako uosobienie cech starości i młodości, które
wchodzą ze sobą w burzliwy konflikt. Aleksander – reprezentant nieokiełzanej młodości – jest
politykiem zachłannym i nieobliczalnym w swoim dążeniu do celu. Posuwa się do użycia przekupstwa,
nie liczy się z niczym, żadna cena nie wydaje mu się zbyt wysoka, kiedy mu osobiście na czymś zależy.
Natomiast Antenor – reprezentant wyciszonej starości – kieruje się przede wszystkim racją stanu.
Analizuje argumenty Aleksandra, jednak kategorycznie sprzeciwia się oskarżeniom o nieuczciwość.
Uosabia mądrość i racjonalną analizę sytuacji politycznej.
KARTA PRACY
Cele lekcji
Uczeń: rozwija umiejętność formułowania argumentów i budowania wypowiedzi argumentacyjnej;
uczy się pracy z kontekstami podczas interpretacji dzieła literackiego
Metody nauczania
elementy wykładu, dyskusja, praca z tekstem źródłowym
Środki dydaktyczne
podręcznik Ponad słowami 1.2 (s. 60–63)
Przebieg lekcji
1. Burza mózgów. Uczniowie podają swoje skojarzenia ze słowem moralność. Nauczyciel zapisuje je
na tablicy – posłużą do stworzenia definicji pojęcia. Uczniowie próbują odpowiedzieć na pytanie,
czym różni się moralność od etyki (moralność – zbiór konkretnych reguł postępowania, jak np.
Dekalog, etyka zaś jest dziedziną filozofii, która zajmuje się badaniem moralności, czyli analizuje to,
co leży u podstaw nakazów moralnych, oraz to, jakie skutki te nakazy wywołują).
2. Nauczyciel prosi uczniów, aby wskazali zawody, które wymagają kierowania się szczególnymi
zasadami moralnymi, a następnie, by sformułowali kodeks etyczny lekarzy. Pyta, czy w Odprawie
znajdujemy tego typu wskazówki moralne. Dla kogo są one przeznaczone? Nauczyciel może zadać
pytania pomocnicze: Kto jest głównym bohaterem utworu? Komu poświęca się najwięcej miejsca
w dramacie? Jaką grupę zawodową przedstawia dzieło? Uczniowie dochodzą do wniosku,
że utwór kierowany jest do polityków / obozu rządzącego. Nauczyciel przybliża kontekst stworzenia
dramatu (nie znamy daty powstania utworu, według niektórych badaczy Kochanowski zaczął pisać
Odprawę jeszcze podczas swojej służby na dworze króla Zygmunta Augusta. Sztuka została
wystawiona z okazji ślubu kanclerza Jana Zamoyskiego, najpotężniejszego magnata Rzeczypospolitej.
Na premierze był obecny sam władca, Stefan Batory, dlatego należy traktować ją jako wydarzenie o
znaczeniu nie tyle towarzyskim, ile państwowym).
3. Praca z fragmentami tekstu źródłowego (podręcznik Ponad słowami 1.2, s. 57). Na podstawie pieśni
Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie uczniowie układają kodeks zasad moralnych, którymi powinien
się kierować polityk – karta pracy.
SCENARIUSZ LEKCJI
Praca domowa
Wykonaj zadanie 2. z karty pracy.
Odpowiedzi do karty pracy „Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie”, czyli jaki powinien być polityk?
Miejcie to przed oczyma zawżdy swojemi, / Żeście miejsce zasiedli Boże na ziemi, / Z którego macie
nie tak swe własne rzeczy / Jako wszytek ludzki mieć rodzaj na pieczy
Politycy piastują swoje stanowiska z woli bożej, są wybrańcami, dlatego ciążą na nich szczególne
obowiązki wobec reszty społeczeństwa. Muszą mieć na uwadze dobro wszystkich, całego narodu
(pełnią funkcję służebną). Nie mogą za to wykorzystywać uprzywilejowanej pozycji do załatwiania
własnych interesów (uczciwość). Ich egoizm może bowiem doprowadzić kraj do zguby.
A wam więc nad mniejszymi zwierzchność jest dana, / Ale i sami macie nad sobą pana
Politycy wprawdzie stoją wysoko w hierarchii społecznej, należą do elit, ale muszą pamiętać, że i oni
podlegają wyższej władzy (króla, Boga). Nie są zatem bezkarni, ich czyny podlegają ocenie i osądowi.
Miejcie to przed oczyma zawżdy swojemi, / Żeście miejsce zasiedli Boże na ziemi, / Z którego
macie nie tak swe własne rzeczy / Jako wszytek ludzki mieć rodzaj na pieczy
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
A wam więc nad mniejszymi zwierzchność jest dana, / Ale i sami macie nad sobą pana
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
Przełożonych występki miasta zgubiły / I szerokie do gruntu carstwa zniszczyły
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
2. Filozof i publicysta Jan Hartman stworzył Kodeks Etyczny Polityka, zbiór zasad, którymi
powinni się kierować zawodowi politycy. Do zacytowanych początkowych zasad tego
Kodeksu dopisz kilka własnych punktów.
1. Polityk szanuje prawo, a zwłaszcza konstytucję, oraz dotrzymuje umów i przyrzeczeń.
2. Polityk działa przede wszystkim na rzecz dobra wspólnego i dobra kraju, przedkładając je
nad dobro swojego ugrupowania i swoje własne.
3. Polityk wystrzega się stosowania przemocy oraz wszelkich autorytarnych metod rządzenia,
naruszających zasady demokratycznego państwa prawa.
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
SCENARIUSZ LEKCJI
Cele lekcji
Uczeń: tworzy definicję patrioty i postawy patriotycznej; rozwija umiejętność formułowania
argumentów i tworzenia wypowiedzi argumentacyjnej; doskonali umiejętność analizy tekstu
dramatycznego
Metody nauczania
praca w parach, mapa myśli, elementy wykładu, dyskusja, praca z tekstem
Środki dydaktyczne
tekst źródłowy Odprawy posłów greckich
Przebieg lekcji
1. Uczniowie zastanawiają się w parach, jak zdefiniować pojęcia patriota oraz postawa patriotyczna.
Charakteryzują zachowania patriotyczne, wymieniają znanych patriotów i szukają odpowiedzi na
pytanie, co zadecydowało o tym, że osoby te zasłużyły sobie na taką opinię. Nauczyciel notuje na
tablicy spostrzeżenia uczniów w formie mapy myśli.
Praca domowa
Jakie zadania stoją przed patriotą w Polsce obecnie? Dlaczego wśród powinności obywatelskich
niektórzy wymieniają płacenie podatków? Zanotuj swoje spostrzeżenia.
Cele projektu
poszukiwanie i analiza literatury przedmiotu; selekcja materiałów źródłowych; kategoryzowanie
materiału literackiego; planowanie pracy w zespole; publiczne przedstawienie efektów pracy;
kształcenie umiejętności wystąpień publicznych; zapoznanie z rodzajami argumentów: argumentów
logicznych i odwołujących się do emocji
Rodzaj projektu
zbiorowy, klasowy
Zadanie
Według Włodzimierza Maciąga „Jan Kochanowski napisał 400 lat temu sztukę pozostającą wzorem
literatury zaangażowanej, tzn. literatury, której nie jest obojętne, co się dookoła dzieje, która chce na
to reagować, mówić do ludzi, urabiać opinię podług najlepszych obywatelskich intencji”. Uczniowie,
w grupach, przygotowują prezentację na temat literatury zaangażowanej. Szukają odpowiednich
utworów – pochodzących z wielu epok literackich – w których widoczne jest zaangażowanie autorów
w sprawy publiczne, w „naprawianie” rzeczywistości. Omawiają je w następujących punktach:
a) autor/epoka/gatunek
b) tło historyczne utworu
c) geneza powstania dramatu
d) przesłanie dzieła / intencje autora
e) opcjonalnie: sprawdzenie, czy autor osiągnął swój cel.
Przykładowe źródła
Krystyna Cukrowska, W szufladzie z literaturą pisze o tym, że cała literatura jest zaangażowana,
„Parnasik” 2004, nr 5.
Kinga Dunin, Czytając Polskę. Literatura polska po roku 1989 wobec dylematów nowoczesności,
Warszawa 2004.
Igor Stokfiszewski, Czwarta władza literatura, „Ha!art” 2002, nr 4.
Igor Stokfiszewski, Pragmatyczna krytyka kultury, „Ha!art” 2005, nr 21.
Igor Stokfiszewski, Fikcje, „Ha!art” 2005, nr 22.
Igor Stokfiszewski, Od paradygmatu do ideologii, „FA-art” 2005, nr 2–3.
Sukces albo śmierć, czyli najnowsza proza w poszukiwaniu czytelnika, dyskusja z udziałem
Jerzego Jarzębskiego, Artura Madalińskiego, Dariusza Nowackiego, Justyny Sobolewskiej
i Krzysztofa Uniłowskiego „Opcje” 2006, nr 4.
Krzysztof Uniłowski, Pomysł na literaturę – odstąpię!, „FA-art” 2001, nr 1–2.
Krzysztof Uniłowski, Bezkrytyczna literatura, bezsilna krytyka, „Opcje” 2002, nr 6.
Jan Zięba, Klerk zaangażowany. Stefana Napierskiego nowoczesna krytyka literacka wobec dyskursów
krytycznych w dwudziestoleciu międzywojennym, Kraków 2006.
Harmonogram prac
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
5. Wyjaśnij sens apelu zawartego w pieśni Chóru Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie. [0–3]
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
6. Czy bohaterów utworu można określić mianem tragicznych? Uzasadnij swoje zdanie. [0–3]
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
Klucz odpowiedzi
1. Nie ufa swej sprawiedliwości Antenor, O matko moja Helena, Jakobyś już na oko, dobry Antenorze
Priam
3. Antenor przekonuje, że należy spełnić żądania Greków, ponieważ w gruncie rzeczy są one słuszne.
Aleksander, porywając Helenę, złamał święte prawo gościnności. A Menelaos, skrzywdzony mąż,
ma prawo dochodzić swoich praw. Nie ma sensu ryzykować losu ojczyzny i brnąć w konflikt zbrojny
z Grekami z powodu prywatnej przygody Aleksandra. Cena jest zbyt wysoka. Upór królewicza
w dążeniu do realizacji pragnień miasto może przypłacić upadkiem. Antenor przypomina,
że wprawdzie Aleksander dostał Helenę od Wenus, ale przy okazji rozzłościł dwie inne boginie
i ma w nich wrogów. Odrzuca też argument, że sytuacja jest okazją, aby odpłacić się Grekom za
uprowadzenie Medei – to wydarzenie z przeszłości, bez związku ze sprawą.
4. Przez Kasandrę przemawia głos przeznaczenia, ku któremu zmierza Troja. To córka Priama, która
została wieszczką. Otrzymała od Apollina dar przewidywania przyszłości, jednak ponieważ odrzuciła
jego względy, została ukarana. Nikt nie wierzy jej proroctwom, dar stał się bezużyteczny. W Odprawie
Kasandra przewiduje upadek Troi, śmierć i zbezczeszczenie ciała Hektora, podstęp
z koniem trojańskim i rzeź mieszkańców.
5. Kochanowski za pośrednictwem Chóru apeluje do sumienia rządzących. Uświadamia im, jak wielka
odpowiedzialność na nich ciąży – nie tylko za siebie, ale za losy całej społeczności (stada bożego).
Przypomina, że powierzono im zadanie do wykonania i że będą musieli zdać z niego sprawę przed
wyższą instancją. Kiedy zwykły człowiek źle postępuje, ryzykuje jedynie własną przyszłością. Ale jak
historia pokazuje, nieraz państwa padały przez grzechy swoich przywódców. Muszą o tym pamiętać –
im więcej władzy, tym większa odpowiedzialność.
SPRAWDZIAN NA KONIEC
6. np. Postacie występujące w Odprawie nie są bohaterami tragicznymi. Istotą tragedii antycznej był
nierozwiązywalny konflikt między dążeniami jednostki a wyrokami losu
lub wolą bóstw: nieświadomy swej winy bohater swoimi działaniami ściągał na siebie nieszczęście
w postaci kary bogów. Natomiast Kochanowski pokazuje nieszczęście, którego można było uniknąć,
zawinione przez przywódców Troi. Powodowali się oni w większym stopniu prywatą niż interesem
zbiorowości, sięgali po łapówki i demagogię. Król nie staje na wysokości zadania, co jest wynikiem
jego słabości, a nie działania fatum.
7. Kochanowski pokazał dramat miasta, które niejako na własne życzenie skazuje się na zagładę.
Według poety losy państwa zależą od moralności rządzących, w takim ujęciu jednostka ma wpływ
na bieg historii. Dlatego tak ważne jest, aby ludzie u władzy traktowali poważnie swoje obowiązki,
przedkładali dobro wspólne nad interes prywatny, pamiętali, że zostaną rozliczeni ze swoich czynów,
kierowali się rozumem, a nie namiętnościami. Poeta ukazuje zagrożenia leżące w demagogii i słabej
władzy królewskiej. Utwór można interpretować jako aluzję do stanu Rzeczypospolitej (szlachecki
parlamentaryzm), a także w wymiarze uniwersalnym. Troja byłaby modelem państwa źle rządzonego,
zawłaszczonego przez prywatę przywódców, którzy nie biorą moralnej odpowiedzialności za
państwo. To państwo, które w wyniku zepsucia moralnego samo doprowadza się do upadku.
Propozycja punktacji
1) 3 pkt – podanie autorstwa 3 cytatów; 2 pkt – podanie autorstwa 2 cytatów; 1 pkt – podanie
autorstwa 1 cytatu; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
2) 3 pkt – podanie pełnej genezy; 2 pkt – podanie częściowej genezy; 1 pkt – podanie jednej
informacji dotyczącej genezy; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
3) 3 pkt – pełne przedstawienie argumentacji; 2 pkt – częściowe przedstawienie argumentacji;
1 pkt – przedstawienie jednego argumentu; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
4) 2 pkt – pełne wyjaśnienie roli postaci w dramacie; 1 pkt – częściowe wyjaśnienie roli postaci
w dramacie; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
5) 3 pkt – pełna interpretacja przesłania pieśni; 2 pkt – częściowa interpretacja przesłania pieśni;
1 pkt – próba interpretacji przesłania pieśni; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
6) 3 pkt – pełne uzasadnienie odpowiedzi; 2 pkt – częściowe uzasadnienie odpowiedzi; 1 pkt – próba
uzasadnienia odpowiedzi; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
7) 3 pkt – pełne sformułowanie przesłania; 2 pkt – częściowe sformułowanie przesłania; 1 pkt – próba
sformułowania przesłania; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
SPRAWDZIAN NA KONIEC
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
6. Czy Odprawę można określić mianem tragedii? Uzasadnij swoje zdanie. [0–3]
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
Klucz odpowiedzi
1. Acz mi to słowa przykre Antenor, Po co mię próżno, srogi Apollo, trapisz Kasandra, O nierządne
królestwo Ulisses
2. Akcja tragedii rozgrywa się tuż przed wybuchem wojny trojańskiej, w momencie gdy posłowie
greccy próbują jeszcze przekonać Trojan do pokojowego rozwiązania konfliktu. Czas akcji obejmuje
kilka godzin negocjacji i posiedzenia rady. Rzecz dzieje się przed pałacem królewskim. Głównym
wątkiem jest spór między wpływowymi Trojanami, jak zareagować na żądanie Greków: wydać
porwaną przez Aleksandra Helenę jej prawowitemu mężowi czy odrzucić ultimatum i zaryzykować
wojnę? Trojanom próbują przemówić do rozsądku posłowie greccy Menelaos i Ulisses. Frakcję
patriotyczną, kierującą się rozsądkiem, reprezentuje Antenor. Na drugim biegunie znajduje się
Aleksander, dla którego liczy się tylko jego własny interes. Pomiędzy nimi lawiruje król Priam, słaby
i bezwolny. Helena, o którą toczy się spór, nie ma żadnego wpływu na swój los. Kasandra, córka
Priama, wieszczy klęskę, ale nikt nie wierzy w jej proroctwa.
3. Aleksander powołuje się na wyroki bogów. Przypomina, że dostał Helenę od Wenus. Wszystko
odbyło się zatem legalnie, porwanie żony Menelaosa było z jego strony konsekwentnym
wypełnieniem postanowień umowy, którą mu zaproponowano. On się rzetelnie wywiązał ze swojego
obowiązku – wskazał Wenus jako najpiękniejszą boginię. Sami bogowie będą przeciwni, aby łamać
postanowienia tej transakcji. Aleksander powołuje się też na historię z Medeą. Skoro Grecy porwali
królewnę Kolchidy, nie mają teraz moralnego prawa, by żądać zwrotu Heleny (Aleksander
przypomina dziecko, które przyłapane na bójce tłumaczy się „to on mnie pierwszy uderzył!”).
Ponadto Aleksander wspomina o tym, że Grecy wyrządzili w przeszłości wiele krzywd Trojanom.
4. Iketaon stosuje typowe chwyty manipulacyjne – podburza Trojan, grając na ich emocjach, poczuciu
własnej wartości, dumie narodowej. Nie dba o losy ojczyzny, nieodpowiedzialnie kładzie na szali
bezpieczeństwo kraju, bagatelizuje zagrożenie. Odwołuje się do historii (porwania Medei przez
Greków), abstrakcyjnych idei, jak sprawiedliwość czy honor, trudnych do zweryfikowania czy obalenia
właściwymi argumentami, a zupełnie nie dba o racjonalną ocenę sytuacji.
5. Według Chóru jest absolutnie niemożliwe, aby ludzie w młodym wieku byli mądrzy i rozsądni. Nie
ma sposobu, aby mądrość towarzyszyła młodości. Do mądrości dochodzi się jedynie z wiekiem.
Dopiero tracąc młodość, nabywa się doświadczenia i wiedzy – trzeba coś pożegnać, aby coś zyskać.
Chór ubolewa, że ten rozdźwięk między młodością a rozsądkiem jest przyczyną wielu nieszczęść tego
świata. Nierozważni młodzi ściągają kłopoty na siebie i na innych. Nie kierują się rozumem, a
SPRAWDZIAN NA KONIEC
nieposkromionymi namiętnościami, i w efekcie tracą zdrowie i dobre imię. Szkodę ponosi też
ojczyzna. Krytyczna opinia Chóru odnosi się do Aleksandra, postaci będącej uosobieniem
lekkomyślnej, zgubnej młodości.
6. Wprawdzie kompozycja Odprawy naśladuje układ klasycznej tragedii: wstępna mowa Antenora
pełni funkcję prologu, a w dalszych partiach utworu możemy wyróżnić pięć scen (epejsodiów), które
są rozdzielone trzema wystąpieniami chóru (stasimonami) mającymi charakter komentarza i
pouczenia. Jednak postacie występujące w utworze nie są bohaterami tragicznymi. Trojanie mają
szansę podjąć właściwą decyzję, która uratuje ich od katastrofy. Ich życiem nie włada ślepe fatum.
Sami, na własne życzenie, skazują się na zagładę. Ewentualnie zaślepienie rządzących można
potraktować jako wyraz greckiej hybris, postawy zadufania, zgubnej pychy. Kochanowski przekształcił
antyczny wzorzec tragedii w duchu renesansowego humanizmu, który przyznał człowiekowi większą
siłę sprawczą, niż to robili starożytni Grecy.
7. Kochanowski pokazał dramat miasta, które niejako na własne życzenie skazuje się na zagładę.
Według poety losy państwa zależą od moralności rządzących – w takim ujęciu jednostka ma wpływ
na bieg historii. Dlatego tak ważne jest, aby ludzie u władzy traktowali poważnie swoje obowiązki,
przedkładali dobro wspólne nad interes prywatny, pamiętali, że zostaną rozliczeni ze swoich czynów,
kierowali się rozumem, a nie namiętnościami. Poeta ukazuje zagrożenia leżące w demagogii i słabej
władzy królewskiej. Utwór można interpretować jako aluzję do stanu Rzeczypospolitej (szlachecki
parlamentaryzm), a także w wymiarze uniwersalnym. Troja byłaby modelem państwa źle rządzonego,
zawłaszczonego przez prywatę przywódców, którzy nie biorą moralnej odpowiedzialności za
państwo. To państwo, które w wyniku zepsucia moralnego samo doprowadza się do upadku.
Propozycja punktacji
1) 3 pkt – podanie autorstwa 3 cytatów; 2 pkt – podanie autorstwa 2 cytatów; 1 pkt – podanie
autorstwa 1 cytatu; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
2) 3 pkt – pełny opis świata przedstawionego; 2 pkt – częściowy opis świata przedstawionego; 1 pkt –
podanie jednej informacji dotyczącej świata przedstawionego; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
3) 3 pkt – pełne przedstawienie argumentacji; 2 pkt – częściowe przedstawienie argumentacji; 1 pkt –
przedstawienie jednego argumentu; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
4) 2 pkt – pełne wyjaśnienie działania postaci w dramacie; 1 pkt – częściowe wyjaśnienie działania
postaci w dramacie; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
5) 3 pkt – pełna interpretacja przesłania pieśni; 2 pkt – częściowa interpretacja przesłania pieśni;
1 pkt – próba interpretacji przesłania pieśni; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
SPRAWDZIAN NA KONIEC
6) 3 pkt – pełne uzasadnienie odpowiedzi; 2 pkt – częściowe uzasadnienie odpowiedzi; 1 pkt – próba
uzasadnienia odpowiedzi; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
7) 3 pkt – pełne sformułowanie przesłania; 2 pkt – częściowe sformułowanie przesłania; 1 pkt – próba
sformułowania przesłania; 0 pkt – brak właściwej odpowiedzi
BIBLIOGRAFIA
Literatura podmiotu
Jan Kochanowski, Dzieła polskie, t. 2, oprac. Julian Krzyżanowski, Państwowy Instytut Wydawniczy,
Warszawa 1976. Dostępny: https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/odprawa-poslow-greckich.html
Literatura przedmiotu
Jan Hartman, blog Loose blues. Jana Hartmana zapiski nieodpowiedzialne
https://hartman.blog.polityka.pl/2013/06/30/kodeks-etyczny-polityka/
Włodzimierz Maciąg, Posłów trzeba odprawić, [w:] Lektury obowiązkowe. Szkice, eseje, felietony na
temat lektur szkolnych, pod red. Stanisława Balbusa i Włodzimierza Maciąga, Wrocław 1975.
Andrzej Frycz Modrzewski, O poprawie Rzeczypospolitej
https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/o-poprawie-rzeczypospolitej.html
Warto przeczytać
Janina Abramowska, Ład i fortuna: o tragedii renesansowej w Polsce, Wrocław 1974.
Claude Backvis, Szkice o kulturze staropolskiej, Warszawa 1975.
Mirosław Korolko, Jana Kochanowskiego żywot i sprawy. Materiały, komentarze, przypuszczenia,
Warszawa 1985.
Julian Krzyżanowski, Poeta czarnoleski, Warszawa 1984.
Julian Lewański, Dramat i teatr średniowiecza i renesansu w Polsce, Warszawa 1981.
Czesław Miłosz, Historia literatury polskiej do roku 1939, tłum. Maria Tarnowska, Wydawnictwo Znak,
Kraków 1993.
Jerzy Pelc, Literatura renesansu w Polsce, Warszawa 1994.
Jerzy Pelc, Jan Kochanowski. Szczyt renesansu w literaturze polskiej, Warszawa 1987.
Polska w epoce Odrodzenia. Państwo, społeczeństwo, kultura, pod red. Andrzeja Wyczańskiego,
Warszawa 1970.
Wiktor Weintraub, Rzecz czarnoleska, Kraków 1977.
Jerzy Ziomek, Literatura odrodzenia, Warszawa 1987.
Jerzy Ziomek, Renesans, Warszawa 1973.