zgodnie z obietnicą przesyłam Państwu krótki opis zanczenia podstawowych archetypów wg.

Junga
pzdr AnnaGrzegorek

Jaźń
Symbol doskonałości i pełni, archetyp jedności, obraz całości człowieka w wymiarze psychicznym i
duchowym, symbol jednoczący świadomości i nieświadomości. Obraz Boga scalający
przeciwstawne elementy duszy człowieka. Jung mówi o funkcji transcendentnej, symbolicznej w
odniesieniu do „aktywności" Jaźni. Jest to czynnik nadświadomości spełniający rolę funkcji
religijnej. Jaźń jednoczy pozornie wykluczające się aspekty życia psychicznego - integrując
świadomość i nieświadomość, element żeński i męski (androgynia), aspekt materialny i duchowy,
funkcje racjonalne i irracjonalne, konkretne i symboliczne przejawy procesów psychicznych.
Artystyczno-symbolicznym obrazem Jaźni są mandale, motywy koła lub czworoboku, a także
liczba cztery.

Anima
Symbol pierwiastka żeńskiego w nieświadomości mężczyzny. Psychologiczny czynnik
uzupełniający męską orientację świadomości mężczyzny. Aspekt „transformacyjny"
kobiecości (Neumann). Anima umożliwia mężczyźnie nieświadome, symboliczne, intuicyjne
porozumienie z kobietą i wartościami żeńskimi. Jest symbolicznym przewodnikiem ego mężczyzny
przez nieświadomość (Ariadna dla Tezeusza), podstawowym czynnikiem przezwyciężania jego
Cienia. Pozytywna Anima czyni mężczyznę partnerem i dojrzałym władcą kobiet (inspiracja i
integracja jego świadomości). W tekstach literackich Anima występuje pod postacią kochanki,
kurtyzany, w baśniach - księżniczki. Negatywna Anima czyni mężczyznę ofiarą, prześladowcą lub
niedojrzałym władcą kobiet (don Juan).

Animus
Symbol pierwiastka męskiego w nieświadomości kobiety. Uzupełnia on żeńską orientacje jej
świadomości. Jest archetypem inspirującym do postawy niezależności, samodzielności, aktywności.
Umożliwia względną niezależność kobiety w relacji z mężczyzną, a z drugiej strony archetypową,
partnerską relację. Animus jest przewodnikiem świadomości kobiety w stronę głębszych pokładów
duszy, w stronę nieświadomości zbiorowej. Archetyp Animusa w formie negatywnej skłania
kobietę do postawy rywalizacyjnej i intelektualnej, dystansującej się z jednej strony od mężczyzny,
z drugiej od macierzyństwa i opiekuńczości (kompleks Amazonki).

Stary Mędrzec
Archetyp ducha i mądrości kultury. Symboliczna postać występująca w przekazach religijnych,
baśniach, marzeniach sennych, obdarzona szczególną mocą. Spełnia zwykle rolę proroka, mędrca,
jasnowidza, duchowego władcy; reprezentuje duchowy pierwiastek męski. Stary Mędrzec wyraża
ponadczasowe prawo kultury. Cechy Starego Mędrca mogą być przypisywane terapeucie, podobnie
jak mistrzowi duchowemu w życiu religijnym (guru). W tym sensie terapeuta lub mistrz duchowy
odzwierciedlają kulturowy wzorzec mędrca. Osoba niedojrzała może ulegać wewnętrznemu
obrazowi mędrca po stymulacji narkotykami (alkoholem), medytacją i praktykami
parapsychicznymi - wciela się w osobowość maniczną. Wielu współczesnych „mistrzów
duchowych" to typowe osobowości maniczne.

Wielka Matka
Archetyp natury, symboliczna postać bogini, dojrzałej kobiety. Charakteryzuje ją macierzyństwo i
zdolność obdarzania życiem. W rozwoju dziecka obraz matki dominuje w świadomości i wyobraźni
do 3 roku życia; może ulegać rozszczepieniu na Dobrą i Złą Matkę. Wielka Matka wyraża
ponadczasowe prawo życia i śmierci. Nierównowaga praw życia i śmierci, tworzenia i niszczenia
wynika m.in. z zagubienia symbolu jedności człowieka z naturą. Współczesna cywilizacja
poszukuje kontaktu z archetypem Wielkiej Matki, co wyraża się przez ruchy ekologiczne, naturalne
sposoby leczenia, wegetarianizm, zainteresowanie kultami Wielkiej Bogini, w kościele Katolickim
kult Matki Boskiej i podkreślanie znaczenia życia biologicznego.