Warren Van Damme: warrenvd@hotmail.

com "A Squid Called Sebastian"

A Squid Called Sebastian Sebastian is een freelance illustrator uit het Gentse, oorspronkelijk afkomstig uit de VS. Hij is geboren met een potlood in de hand en heeft een fascinatie voor dikke mannetjes en hiphip-konten. Naast zijn werk als illustrator houd hij zich ook bezig met stickers en graffiti. Ik ontmoet Sebatian in het caf de Spijker in gent, als ik toekom zie ik vlak voor de ingang een jongeman druk bezig in zijn schetsboek...

Vanwaar komt de naam " A Squid Called Sebastian "? - Squid is eigenlijk mijn initialen genomen, de eerste en laatste letter daarvan en dan gewoon een woord genomen. Moest ik alles gedaan willen krijgen wat ik wil doen in mijn leven dan zou ik ook acht armen nodig hebben. Maar ik ben mij nu aan het focussen om meer n ding te doen, meer af te werken. Wat beter in n ding worden dan in alles een beetje. Je ziet wel dat je inderdaad bezig bent met je werk als illustrator, maar ook street-art zoals graffiti en stickers, en ondertussen ook tshirt ontwerpen maakt. - Ik was daar altijd al een beetje door gefascineerd en een beetje mee bezig, en vlak na mijn studies ben ik zo wat in de commerciele wereld terecht gekomen, reclame enzo en dat heeft me wat gedegouteerd. Dus nu ben ik terug aan het werk in horeca, en zo kan ik alles betalen en heb ik toch de luxe om veel selectiever te zijn in het werk dat ik dan nog aanneem. Als ik dan nog iets doe moet het echt iets zijn waar ik achter sta waar ik zelf ook voor gemotiveerd ben. Dan heb ik daar ook geen problemen mee, die commercieele wereld dat zegt me gewoon helemaal niks meer. Dus je werkt het liefst uit jezelf? - Ja, ook gewoon gaan plakken enzo en mijn eigen ding gewoon doen. Als ik eens een dag wil gaan spuiten ga ik gaan spuiten, wil ik schilderen ga ik schilderen, wil ik plakken dan ga ik gaan plakken. Ik heb op dit

moment ook niemand die afhankelijk is van mij, dus ik heb die luxe echt nog wel. Dat is wel beestig. Hoe oud ben je nu? - Ik word volgende maand 29. En wat heb je gestudeerd? - Een heel discours gedaan uiteindelijk, eerst twee jaar grafische vormgeving in brussel. Eerst nog een jaar overdag onderwijs gedaan en dat heb ik zelfs niet afgemaakt omdat ik er nogal door gedesillusioneerd was. Ik dacht, ik ga alles kunnen doen wat ik altijd heb gewild en dat gaat kei beestig zijn. Dan kreeg ik mijn lessenpakket, nog in het kandidatuur-systeem. Maar dat viel zwaar tegen, uiteindelijk twee vakken dat ik plezant vond. Dus dat jaar niet afgemaakt. Dan avondlessen gedaan voor een jaar en gewerkt, ook in brussel. Maar brussel is een zeer kille omgeving zeker als je avondlessen doet, een donkere stad. Dan naar Gent gekomen en de eerste dag was ik al verkocht, veel gezelliger. Iedereen leeft hier door elkaar zonder problemen, Brussel valt er niet mee te vergelijken. Ook hoe Brussel omgesprongen is met al de schoonheid dat ze vroeger hadden, schaarbeek was een van de mooiste gemeentes op vlak van art-nouveau. Wat voor gebouden dat ze daar gesloopt hebben en van die prefab appartementen gezet hebben, dan verloederd de buurt direct. De jaren '60 hebben niks goed gedaan voor brussel. Vanwaar ben je oorsponkelijk afkomstig? - De VS, ik ben geboren in Boston en ik heb daar acht jaar gewoond. Dan zijn we naar hier verhuisd. Mijn vader is amerikaan, vandaar de naam ook Dailey. Om nog eens terug te komen op mijn naam, ik heb die ook gekozen omdat mijn werk telkens verwijst naar iets uit mijn persoonlijk leven. Redelijk egocentrisch, maar ik werk ook met een aantal personages en ik zie het eerder als de opbouw van een sprookje. Vandaar dat ik de naam " A Squid Calles Sebtastian " genomen heb, dat klinkt als in een sprookje. Globaal gezien in de street art moet je ook een goede naam hebben die uitspringt. Heel veel mensen nemen een samenraapsel zoals bedrijven dat doen, bijvoorbeeld unesco. Unified Idendity blabla, dat is een tactiek waar ik wat wil buiten staan. Namen zoals Blikken Rat, of Banksy... Dat werkt, en andere dan weer niet.

Wanneer heb je je volgende expo? - Ik ben bezig met een gallerij in Antwerpen, om mogelijk een solo expo te doen ergens in maart/ mei volgend jaar. Kheb daar voordien al eens aan een groepsexpo delgenomen en die hebben het voordeel dat het mensen uit de bouw zijn. Ze kunnen goed vakmanschap bieden, eender welke vorm kunnen ze maken. Dat bied natuurlijk veel mogelijkheden. Buiten mijn eerste expo heb ik geen solos meer gedaan dus ik wil er echt wel iets van maken. Maar de belgische wet is niet gemaakt voor kleine zelfstandigen, je moet als maar groter worden en blijven groeien. Het is moeilijk overleven als je puur voor kwaliteit wilt gaan en kleine oplages maakt. Ik maak nu ook tshirts en maak er ook kleine oplages van, ik hoef er geen woekerwinsten van te maken. Als ik iets meer als uit de kosten kom dan is dat voor mij prima. Ik geef het nog liever weg. Veel mensen zeiden mij dat het een stap terug was om in de horeca te gaan werken. Ok, het is kutwerk maar dat houd me wel scherp. Zo wil ik nog meer gaan voor mijn eigen ding te doen. Het is ook flexibel werk, als ik er niet kan zijn dan is dat zo. zolang ze weten dat je goed werkt en respect hebt, dat is het belangrijkste. Volgende maand ga ik twee weken naar Miami voor Art-Basel, en daar gaan zien of ik ergens mijn voet in de deur gestampt krijg. We zien wel, wat gaan plakken... Waar heeft je werk je zoal gebracht? -Eigenlijk nog niet zo veel, we zijn nu wel bezig met een project. We willen een tour doen door heel Europa, een maand onderweg zijn en drie dagen per stad doen. Gewoon massaal veel steden doen, stickers doen gaan plakken gaan schilderen... Maar wel allemaal op een legale manier, op gebouwen die al tien jaar verlaten zijn bijvoorbeeld. Ik vind het iets heel mottig dat de maatschappij een associatie heeft met graffiti, als er graffiti staat dat de buurt aan het verloederen is en de waarde van het vastgoed naar beneden gaat. Ok je hebt gasten die gaan taggen op historische gebouwen, en dat vind ik echt fout. Maar om hen te associeren met mensen die dat bijvoorbeeld doen op dichtgespijkerde huizen ofzo. In mijn ogen is dat iets dat de buurt verloederd, ze krijgen het zelf niet verkocht en spijkeren ze toe. Dat is verloedering. Als die grauwe panelen bespoten worden met kleurijke graffiti, dan fleurt dat de buurt net op. Ik vind dat dat dan publiek eigendom word, het word constant gezien. Ik heb evenveel recht vind ik om daar iets op te zetten, dan dat ze daar een reclamebord ophangen. Ik wil hun reclame ook niet

zien, dat is evengoed een inkleding van publieke ruimte. Het draait allemaal om cijfers en gemoeid met geld, ik ben daar ergens wel naf in. Ik weet goed genoeg hoe het allemaal ineen zit maar kies gewoon om daar niet aan mee te doen. Ik nu ook in een posititie waar dat moet, en momenteel kan ik dat zo volhouden en ik ga dat zolang mogelijk proberen doen. Om terug te komen op wat je zei van waar ik al geweest ben. Ik heb nog nie zoveel plaatsen gedaan om mijn eigen werk te doen, ik ben nog nie zo heel lang aan het plakken enzo en met graffiti ben ik ook niet zo intens bezig geweest om uitgenodigd te worden op jams. Alles wat ik al gedaan heb is persoonlijk uit mijn eigen motivatie geweest, dus ik ben wel al gaan plakken in Berlijn. Ook al eens naar New York geweest met mijn stickers, maar nooit voor een grote opdracht ofzo. Gewoon mijn ogen openhouden en zien wat waar kan. Ik weet dat je vader kunstleraar is, maar wie heeft je nog genspireerd om te doen wat je nu doet? - Graffiti heeft me altijd visueel heel sterk geprikkeld, als kind in Boston langs de sporen enzo. Pas op mijn drintwintig ofzo heb ik mijn eerste piece gezet, dat heeft allemaal lang geduurd. Tekenen doe ik wel al van kinds af aan, vanaf ik iets kon vasthouden ben ik begonnen met tekenen. Gaf mij een stuk papier en iets om te tekenen ik je hoorde me twee uur niet. Ik heb er altijd de passie voor gehad, en je moet ook gewoon blijven werken en dan geraak je wel vooruit. Je moet echt een serieuze kwantiteit aan werk hebben, en geef je honderd eerste werken desnoods weg. Die doen hun eigen reclame wel, je moet afstand kunnen nemen van je werk. Mijn laatste werk vind ik meestal mijn beste, en na een tijd ben ik erover. Dan ben je weer met andere themas bezig, endere dingen... Kvind het wel wat een kwaal dat mensen steeds dezelfde techniek gebruiken zoals banksy of hetzelfde figuurtje zoals flying fortress of wat dan ook. Dat zijn meestal heel simpele figuurtjes, om heel snel te doen. Ik werk ook wel met een aantal personages maar ik werk die dan liever wat beter uit. Het boeit me ook om constant nieuwe technieken en nieuwe manieren te zoeken , gewoon blijven leren. Dat is het belangerijkste, kheb veel bijgeleerd in school maar meer erna. Eerst een jaar in die commercile wereld, waar geld eigenlijk het belangerijkste is. Ik kon het nog goedpraken voor mezelf omdat ik me enkel met roughs en storyboards bezig hield. Dat is allemaal preproductie, dus in escentie ben je het idee aan het verkopen aan de multi-national in plaats van het product te verkopen aan de consument.

En meestal kiezen ze er nog het slechtste idee uit. Ik ben zelf bijna docent geweest aan Sint Lucas, een nieuwe richting, studio-still noemt dat. En dat houd alles van pre-productie in, dus dat was eigenlijk perfect geweest voor mij. Maar ze hebben iemand anders gekozen. Maar als deeltijdse job zou ik dat zeker zien zitten, allessinds beter dan de horeca. Kheb ook al veel workshops gegeven aan probleemjongeren, en het kunstonderwijs is wat hetzelfde he (lacht). Ook allemaal issues enzo... Werk je dan thuis of heb je een atelier waar je je terugtrekt? -Kheb dat wel gehad maar dat werkte niet zo goed voor mij, dat was altijd een drempel om naar daar te gaan. Voor n expo heb ik daar dan wel een week ofzo gezeten, maar als ik een deadline heb dan maakt het niet uit waar ik werk. Ik werk desnoods in mijn keuken als het moet. Ik huur nu een huis samen met een vriend samen, we hebben een klein tuintje dus in de zomer kan ik zelfs buiten werken. Wat zou je nog willen doen of hoe zie je jezelf nog evolueren? -Kwil gewoon blijven verder doen wat ik nu doe, kheb mijn richting wel gevonden denk ik. Mijn doel is om op een punt te komen waar ik echt daarvan kan overleven, van expo naar expo blijven gaan. Daartussen wat reizen, dat zou beestig zijn. Ik heb veel inspiratie opgedaan door vroeger met mijn vader naar Itali te gaan, de oude meesters gezien. Firenze, Toscane, Sinna, Milaan, dat heeft me enorm veel respect gegeven puur voor techniek. En dat mis ik enorm hard in de hedendaagse kunst, het concept is zo belangerijk en dit en dat. En dat vind ik ook he, maar een magritte bijvoorbeeld is voor mij veel interessanter. Daar zit ook een idee achter maar is figuratief uitgebeeld en dat hoeft nie per se vier opeen gestapelde houtblokken te zijn. Ik wil niet een volledige tekst moeten lezen om betekenis te geven aan een werk. Pas op, sommige werken vind ik nog altijd zeer goed. Conceptuele werken die echt keisterk kunnen zijn, maar dat moet je visueel ook prikkelen. Gewoon een hoop vuilnis opeen smijten en er zesduizend euro aan verdienen, van die ready-made bullshit. Dat is allemaal cruciaal geweest voor de kunstgeschiedenis enzo, dat zijn extremen die moeten opgezocht worden. Maar nu zijn we op een punt gekomen waar we allebei de extremen al gezien hebben. Het is vrijer dan ooit, je kan eender wat doen en het slaat ergens wel aan. Nu moet je niet meer in de evolutie van de kunstgeschiedenis bezig zijn, terwijl dat vroeger echt

moest. Als je kijkt naar de muziek zie je dat ook, ze nemen fragmentjes van dingen die gedaan zijn en maken er iets nieuws van. Dat maakt het boeiend. Waarom street art ook zo aan het boomen is is omdat dat de oervorm van de kunst is. De aller eerste vorm was een handafdruk in een grot, wat peetjes geschilderd. En dat blijft terugkomen doorheen de geschiedenis. In het begin werd dat allemaal wat rapper gedaan, en dan beginnen mensen er meer hun tijd in te steken. De hele hiphop beweging was ook een heel revolutionaire beweging samen met de punkrock, dat was een afstoot tegenover de maatschappij. Het spijtige is dat dat dan weer gecommercialiseerd word. Voor Mos Def het ik bijvoorbeeld veel respect, hij heeft op een supergroot label gezeten, met blackstar. Zijn tweede plaat, een soloplaat, had dan niet zoveel succes zoals ze verwacht hadden en ze hebben hem laten vallen. Maar hij is gewoon zijn eigen ding blijven doen, blijven evolueren. Zoals hij samen met de Black Keys Blakroc heeft opgezet... -Superzwaar project echt! Ik heb veel respect ook voor de man die dit op poten heeft gezet, ik ben even zijn naam kwijt. Hij heeft wat dezelfde evolutie meegemaakt al Mos Def, op een hoogtepunt gekomen en de val van een ster meegemaakt, en dan teruggekomen totwaar zij het wilden. En niet erover gaan, nooit op uitgeweest om de volgende shakira te zijn. Ik vind het spijtig dat er weinig artisten zijn die blijven evolueren en blijven experimenteren. Pas op, er blijven goede artisten komen die hun ding doen, maar die hebben het moeilijker om door te breken. Op MTV, JIM en TMF worden telkens dezelfde dingen gedraaid, ze worden je opgedrongen. Maar one hit wonders blijven niet bestaan, buiten mensen die gepassioneerd hun ding doen en er goed in zijn wel. Jij zou je nooit laten betalen om iets te doen wat niet je ding doen is, niet laten uitkopen? -Ik zou het enkel doen moest ik echt zoveel geld kunnen vragen dat ik me een stuk strand kan kopen onder de zon. Gewoon n deal waar je alles uit haalt en dan je ding ongestoord blijven verder doen.

Warren Van Damme