Académique Documents
Professionnel Documents
Culture Documents
polityczny
kryminalny
indywidualny
zbiorowy
Większość z powszechnie znanych organizacji
zajmujących się terroryzmem, uprawiała i uprawia
terroryzm polityczny.
Ma on na celu zmianę ekipy rządzącej, zmianę
systemu politycznego, wymuszenie wprowadzenia
pewnych rozwiązań prawnych, bądź oderwanie
części terytorium od danego państwa i założenie
nowego państwa lub przyłączenie go do już
istniejącego.
Cechą charakterystyczną
terroryzmu kryminalnego
jest natomiast fakt, iż terrorysta
działa z pobudek "niższych",
najczęściej materialnych. Do
podstawowego zestawu tego typu
działań należą porwania dla okupu,
niszczenie mienia, sabotaż oraz
szantaż.
Podział na terroryzm indywidualny i zbiorowy służy
określeniu, czy przedmiotem ataku terrorystycznego
staje się konkretna osoba, czy też przypadkowa
zbiorowość. W wypadku zabójstwa konkretnego
polityka czy porwania biznesmena mówimy o
terroryzmie indywidualnym, którego ofiara jest
ściśle określona. Jednak większość ataków
terrorystycznych motywowanych politycznie jest
przejawem terroryzmu zbiorowego, którego
ofiarami padają przypadkowe osoby.
Do cech charakterystycznych terroryzmu należy:
• ujmowanie przez terrorystów stosowania siły
jako wyłącznej metody czy techniki działania;
• uznawanie, że celem bezpośrednim akcji jest
przede wszystkim wytworzenie poczucia
zagrożenia w społeczeństwie;
• spektakularny, pozbawiony skrupułów sposób
działania, co ma wywołać efekt psychologiczny;
• brak kary za popełniony czyn, który podrywa
autorytet władzy i obnaża jej bezradność;
Cechą charakterystyczną definiującą
terrorystów, jest to, że nie uznają oni granic,
terenem ich działania może być każdy kraj
często nie związany bezpośrednio z celem
postulatów organizacji.
Zasada jest jedna im bardziej spektakularna
akcja tym większy rozgłos
i lepszy efekt.
Terroryści zawsze chcą być nazywani określeniami
zastępczymi typu wojownik, bojownik o wolność,
mudżahadin, rzecznik ludu. Ponadto żądają pełnej
legitymacji dla podjętych w tym celu działań. W
tym celu organizacje terrorystyczne maja wiele
akcentów militarnych swych strukturach, takie jak
stopnie wojskowe czy elementy umundurowania.
Terroryści chcą być bezosobowi,
niezidentyfikowani. Najbardziej, bowiem boimy
się tego, co nieznane i niewidoczne.
Większość członków grup to wykształceni ludzie,
specjaliści w wielu różnych dziedzinach. Bojownicy
działają bezlitośnie, ponieważ ofiary są dla nich
bezosobowe. Terrorystów nie ogranicza ani prawo
międzynarodowe, ani granice państw.
Terroryści nie widzą bólu, jaki zadają niewinnym
ofiarom i ich rodzinom. Dla nich śmierć ludzka jest
niczym, w imię swego Boga i ideologii niszczą
„pogan” i giną na ulicy. My zwykli ludzie uważamy ich
za terrorystów, oni w swoim mniemaniu nazywają
siebie „męczennikami”. Wierzą, że im więcej ludzi
zabiją, tym większa będzie ich nagroda w raju.
Terroryzm jako metoda prowadzenia walki nie jest
nowym wynalazkiem.
Już w I wieku naszej ery sekta Zelotów uciekała się
do metod walki, które określilibyśmy dzisiaj
mianem terrorystycznych.
Aby wyzwolić Izrael spod panowania rzymskiego
mordowali zarówno przedstawicieli władzy
okupacyjnej, jak i Żydów kolaborujących z
przeciwnikiem.
U progu XXI wieku zjawisko terroryzmu przeszło przeobrażenie.
Współcześnie sprowadza się ono do ślepego, przesłaniającego
wszystko odwetu, zemsty za nieraz wyimaginowane krzywdy.
Terroryści, jakich znaliśmy, byli nacjonalistami, anarchistami,
lewicowymi lub prawicowymi ekstremistami, bojownikami
działającymi w grupie jako zaplecze ugrupowań politycznych.
Obecnie doświadczamy zjawiska indywidualizacji terroryzmu.
Rozwój technologii doprowadził do sytuacji, w której jedna osoba
jest w stanie wyprodukować w mieszkaniu lub kupić broń niezbędną
do przeprowadzenia ataku terrorystycznego.
Szanse przeprowadzenia takiego zamachu są tym większe, że
możliwość wykrycia terrorystów działających w pojedynkę jest
niewielka.
Nowością jest terroryzm wspierany, inspirowany, a
nieraz nawet sponsorowany przez państwa, które
traktują go jako świadomy i niezbyt kosztowny
instrument polityki zagranicznej.
W 1996 roku Departament Stanu USA stworzył wykaz siedmiu
krajów, wspierających terroryzm. Znalazły się na niej: Kuba, Iran,
Irak, Libia, Korea Północna, Sudan i Syria . Wymowny jest fakt, że
do czasu II wojny w Iraku, żadne z państw nie zostało skreślone z tej
listy. Dzieje się tak dlatego, że sponsorowanie terroryzmu jest dla
państw bardzo tanim i trudnym do udowodnienia sposobem
stosowania siły.
Współcześnie terroryzm stał się często używaną
formą walki "słabszych" obywateli wobec
"silnego" państwa. Stosowany jest na wszystkich
kontynentach, we wszystkich rejonach świata.
Największym zagrożeniem pozostają grupy
fundamentalistów islamskich działające głownie w
państwach arabskich i w rejonie Bliskiego Wschodu .
Ugrupowania te poza działalnością wewnątrz państw
stosują często terroryzm międzynarodowy, w imię
walki z wyznawcami innych religii.
Czerwone Brygady (Brigate Rosse)
Czerwone brygady to historyczna, włoska, lewacka organizacja,
która specjalizowała się w porwaniach polityków. Ich
najgłośniejszym atakiem był zamach na byłego premiera Włoch
Aldo Moro w 1979 r.
ETA (Kraj Basków i Wolność)
Działa od 1959 r. w Hiszpanii i dąży do stworzenia niezależnego
państwa Basków. Jest jedną ze „spokojniejszych” organizacji o
charakterze terrorystycznym. W 2004 r. została niesłusznie
oskarżona o zamachy w Madrycie w wyniku których śmierć
poniosły 192 osoby, a ponad 1800 odniosło rany. Przez ich
działalność do dziś śmierć poniosło ok. 850 osób.
Organizacja działająca w Irlandii Południowej
stanowiąca sobie za cel oderwanie tegoż terytorium
spod władzy Wielkiej Brytanii i włączenie go do
Republiki Irlandii. Na mocy porozumień
wielkanocnych z 1998 r. ograniczyła swoją działalność.
Odpowiada za śmierć ok. 3 tys. osób. W 1984 r.
przeprowadziła nieudany zamach na premier Margaret
Thatcher. W dniu 28 lipca 2005 faktycznie ogłosiła
zakończenie działalności.
Ruch Rewolucyjny im Tupaca Amaru
Organizacja na terenie Peru uważna przez USA za terrorystyczną. Powstała
w 1984 r. i prowadziła skuteczną walkę anty-rządową. Szybko popadła w
konflikt ze Świetlistym Szlakiem.
Tamilskie Tygrysy
Organizacja skupiająca przedstawicieli narodowości tamilskiej na Sri Lance.
Od powstania w 1976 r., w wyniku regularnej wojny z siłami rządowymi,
śmierć poniosło już ok. 64 tys. przedstawicieli obu stron. Uważa się ich za
lepiej zorganizowaną i wyszkoloną organizację anty-rządową. Tamilskie
Tygrysy mogą liczyć nawet do 10 tys. członków.
Anty-izraelskie ugrupowania terrorystyczne: