Vous êtes sur la page 1sur 4

‭Le‬‭Veston‬‭ensorcelé‬

‭ ien‬‭que‬‭j’apprécie‬‭l’élégance‬‭vestimentaire,‬‭je‬‭ne‬‭fais‬‭guère‬‭attention,‬
B
‭habituellement,‬‭à‬‭la‬‭perfection‬‭plus‬‭ou‬‭moins‬‭grande‬‭avec‬‭laquelle‬‭sont‬‭coupés‬‭les‬
‭complets‬‭de‬‭mes‬‭semblables.‬‭Un‬‭soir‬‭pourtant,‬‭lors‬‭d’une‬‭réception‬‭dans‬‭une‬‭maison‬‭de‬
‭Milan,‬‭je‬‭fis‬‭la‬‭connaissance‬‭d’un‬‭homme‬‭qui‬‭paraissait‬‭avoir‬‭la‬‭quarantaine‬‭et‬‭qui‬
‭resplendissait‬‭littéralement‬‭à‬‭cause‬‭de‬‭la‬‭beauté‬‭linéaire,‬‭pure,‬‭absolue‬‭de‬‭son‬‭vêtement.‬
‭Je‬‭ne‬‭savais‬‭pas‬‭qui‬‭c’était,‬‭je‬‭le‬‭rencontrais‬‭pour‬‭la‬‭première‬‭fois‬‭et‬‭pendant‬‭la‬
‭présentation,‬‭comme‬‭cela‬‭arrive‬‭toujours,‬‭il‬‭m’avait‬‭été‬‭impossible‬‭d’en‬‭comprendre‬‭le‬
‭nom.‬‭Mais‬‭à‬‭un‬‭certain‬‭moment‬‭de‬‭la‬‭soirée‬‭je‬‭me‬‭trouvai‬‭près‬‭de‬‭lui‬‭et‬‭nous‬
‭commençâmes‬‭à‬‭bavarder.‬‭Il‬‭semblait‬‭être‬‭un‬‭homme‬‭poli‬‭et‬‭fort‬‭civil‬‭avec‬‭toutefois‬‭un‬
‭soupçon‬‭de‬‭tristesse.‬‭Avec‬‭une‬‭familiarité‬‭peut–être‬‭exagérée‬‭–‬‭si‬‭seulement‬‭Dieu‬‭m’en‬
‭avait‬‭préservé‬‭!‬‭–‬‭je‬‭lui‬‭fis‬‭compliments‬‭pour‬‭son‬‭élégance‬‭;‬‭et‬‭j’osai‬‭même‬‭lui‬‭demander‬
‭qui‬‭était‬‭son‬‭tailleur.‬‭-‬‭1‬‭-‬‭L’homme‬‭eut‬‭un‬‭curieux‬‭petit‬‭sourire,‬‭comme‬‭s’il‬‭s’était‬‭attendu‬‭à‬
‭cette‬‭question.‬‭«‬‭Presque‬‭personne‬‭ne‬‭le‬‭connaît,‬‭dit–il,‬‭et‬‭pourtant‬‭c’est‬‭un‬‭grand‬‭maître.‬
‭Mais‬‭il‬‭ne‬‭travaille‬‭que‬‭lorsque‬‭ça‬‭lui‬‭chante.‬‭Pour‬‭quelques‬‭clients‬‭seulement.‬‭–‬‭De‬‭sorte‬
‭que‬‭moi...‬‭?‬‭–‬‭Oh‬‭!‬‭vous‬‭pouvez‬‭essayer,‬‭vous‬‭pouvez‬‭toujours.‬‭Il‬‭s’appelle‬‭Corticella,‬
‭Alfonso‬‭Corticella,‬‭rue‬‭Ferrara‬‭au‬‭17.‬‭–‬‭Il‬‭doit‬‭être‬‭très‬‭cher,‬‭j’imagine.‬‭–‬‭Je‬‭le‬‭pense,‬‭oui‬
‭mais‬‭à‬‭vrai‬‭dire‬‭je‬‭n’en‬‭sais‬‭rien.‬‭Ce‬‭costume‬‭il‬‭me‬‭l’a‬‭fait‬‭il‬‭y‬‭a‬‭trois‬‭ans‬‭et‬‭il‬‭ne‬‭m’a‬‭pas‬
‭encore‬‭envoyé‬‭sa‬‭note.‬‭–‬‭Corticella‬‭?‬‭rue‬‭Ferrara,‬‭au‬‭17,‬‭vous‬‭avez‬‭dit‬‭?‬‭–‬‭Exactement‬‭»,‬
‭répondit‬‭l’inconnu.‬‭Et‬‭il‬‭me‬‭planta‬‭là‬‭pour‬‭se‬‭mêler‬‭à‬‭un‬‭autre‬‭groupe.‬‭Au‬‭17‬‭de‬‭la‬‭rue‬
‭Ferrara‬‭je‬‭trouvai‬‭une‬‭maison‬‭comme‬‭tant‬‭d’autres,‬‭et‬‭le‬‭logis‬‭d’Alfonso‬‭Corticella‬
‭ressemblait‬‭à‬‭celui‬‭des‬‭autres‬‭tailleurs.‬‭Il‬‭vint‬‭en‬‭personne‬‭m’ouvrir‬‭la‬‭porte.‬‭C’était‬‭un‬
‭petit‬‭vieillard‬‭aux‬‭cheveux‬‭noirs‬‭qui‬‭étaient‬‭sûrement‬‭teints.‬‭A‬‭ma‬‭grande‬‭surprise,‬‭il‬‭ne‬‭fit‬
‭aucune‬‭difficulté.‬‭Au‬‭contraire‬‭il‬‭paraissait‬‭désireux‬‭de‬‭me‬‭voir‬‭devenir‬‭son‬‭client.‬‭Je‬‭lui‬
‭expliquai‬‭comment‬‭j’avais‬‭eu‬‭son‬‭adresse,‬‭je‬‭louai‬‭sa‬‭coupe‬‭et‬‭lui‬‭demandai‬‭de‬‭me‬‭faire‬
‭un‬‭complet.‬‭Nous‬‭choisîmes‬‭un‬‭peigné‬‭gris‬‭puis‬‭il‬‭prit‬‭mes‬‭mesures‬‭et‬‭s’offrit‬‭de‬‭venir‬‭pour‬
‭l’essayage‬‭chez‬‭moi.‬‭Je‬‭lui‬‭demandai‬‭son‬‭prix.‬‭Cela‬‭ne‬‭pressait‬‭pas,‬‭me‬‭répondit–il,‬‭nous‬
‭nous‬‭-‬‭2‬‭-‬‭mettrions‬‭toujours‬‭d’accord.‬‭Quel‬‭homme‬‭sympathique‬‭!‬‭pensai–je‬‭tout‬‭d’abord.‬
‭Et‬‭pourtant‬‭plus‬‭tard,‬‭comme‬‭je‬‭rentrai‬‭chez‬‭moi,‬‭je‬‭m’aperçus‬‭que‬‭le‬‭petit‬‭vieux‬‭m’avait‬
‭produit‬‭un‬‭malaise‬‭(peut–être‬‭à‬‭cause‬‭de‬‭ses‬‭sourires‬‭trop‬‭insistants‬‭et‬‭trop‬‭doucereux).‬
‭En‬‭somme‬‭je‬‭n’avais‬‭aucune‬‭envie‬‭de‬‭le‬‭revoir.‬‭Mais‬‭désormais‬‭le‬‭complet‬‭était‬
‭commandé.‬‭Et‬‭quelque‬‭vingt‬‭jours‬‭plus‬‭tard‬‭il‬‭était‬‭prêt.‬‭Quand‬‭on‬‭me‬‭le‬‭livra,‬‭je‬‭l’essayai,‬
‭pour‬‭quelques‬‭secondes,‬‭devant‬‭mon‬‭miroir.‬‭C’était‬‭un‬‭chef–d’œuvre.‬‭Mais‬‭je‬‭ne‬‭sais‬‭trop‬
‭pourquoi,‬‭peut–être‬‭à‬‭cause‬‭du‬‭souvenir‬‭du‬‭déplaisant‬‭petit‬‭vieux,‬‭je‬‭n’avais‬‭aucune‬‭envie‬
‭de‬‭le‬‭porter.‬‭Et‬‭des‬‭semaines‬‭passèrent‬‭avant‬‭que‬‭je‬‭me‬‭décide.‬‭Ce‬‭jour–là,‬‭je‬‭m’en‬
‭souviendrai‬‭toujours.‬‭C’était‬‭un‬‭mardi‬‭d’avril‬‭et‬‭il‬‭pleuvait.‬‭Quand‬‭j’eus‬‭passé‬‭mon‬‭complet‬
‭–‬‭pantalon,‬‭gilet‬‭et‬‭veston‬‭–‬‭je‬‭constatai‬‭avec‬‭plaisir‬‭qu’il‬‭ne‬‭me‬‭tiraillait‬‭pas‬‭et‬‭ne‬‭me‬
‭gênait‬‭pas‬‭aux‬‭entournures‬‭comme‬‭le‬‭font‬‭toujours‬‭les‬‭vêtements‬‭neufs.‬‭Et‬‭pourtant‬‭il‬
‭tombait‬‭à‬‭la‬‭perfection.‬‭Par‬‭habitude‬‭je‬‭ne‬‭mets‬‭rien‬‭dans‬‭la‬‭poche‬‭droite‬‭de‬‭mon‬‭veston,‬
‭mes‬‭papiers‬‭je‬‭les‬‭place‬‭dans‬‭la‬‭poche‬‭gauche.‬‭Ce‬‭qui‬‭explique‬‭pourquoi‬‭ce‬‭n’est‬‭que‬
‭deux‬‭heures‬‭plus‬‭tard,‬‭au‬‭bureau,‬‭en‬‭glissant‬‭par‬‭hasard‬‭ma‬‭main‬‭dans‬‭la‬‭poche‬‭droite,‬

‭1‬
‭ ue‬‭je‬‭m’aperçus‬‭qu’il‬‭y‬‭avait‬‭un‬‭papier‬‭dedans.‬‭Peut–être‬‭la‬‭note‬‭au‬‭tailleur‬‭?‬‭Non.‬‭C’était‬
q
‭un‬‭billet‬‭de‬‭dix‬‭mille‬‭lires.‬ ‭-‬‭Je‬‭restai‬‭interdit.‬‭Ce‬‭n’était‬‭certes‬‭pas‬‭moi‬‭qui‬‭l’y‬‭avais‬‭mis.‬
‭D’autre‬‭part‬‭il‬‭était‬‭absurde‬‭de‬‭penser‬‭à‬‭une‬‭plaisanterie‬‭du‬‭tailleur‬‭Corticella.‬‭Encore‬
‭moins‬‭à‬‭un‬‭cadeau‬‭de‬‭ma‬‭femme‬‭de‬‭ménage,‬‭la‬‭seule‬‭personne‬‭qui‬‭avait‬‭eu‬‭l’occasion‬‭de‬
‭s’approcher‬‭du‬‭complet‬‭après‬‭le‬‭tailleur.‬‭Est–ce‬‭que‬‭ce‬‭serait‬‭un‬‭billet‬‭de‬‭la‬‭Sainte‬‭Farce‬‭?‬
‭Je‬‭le‬‭regardai‬‭à‬‭contre–jour,‬‭je‬‭le‬‭comparai‬‭à‬‭d’autres.‬‭Plus‬‭authentique‬‭que‬‭lui‬‭c’était‬
‭impossible.‬‭L’unique‬‭explication,‬‭une‬‭distraction‬‭de‬‭Corticella.‬‭Peut–être‬‭qu’un‬‭client‬‭était‬
‭venu‬‭lui‬‭verser‬‭un‬‭acompte,‬‭à‬‭ce‬‭moment–là‬‭il‬‭n’avait‬‭pas‬‭son‬‭portefeuille‬‭et,‬‭pour‬‭ne‬‭pas‬
‭laisser‬‭traîner‬‭le‬‭billet,‬‭il‬‭l’avait‬‭glissé‬‭dans‬‭mon‬‭veston‬‭pendu‬‭à‬‭un‬‭cintre.‬‭Ce‬‭sont‬‭des‬
‭choses‬‭qui‬‭peuvent‬‭arriver.‬‭J’écrasai‬‭la‬‭sonnette‬‭pour‬‭appeler‬‭ma‬‭secrétaire.‬‭J’allais‬‭écrire‬
‭un‬‭mot‬‭à‬‭Corticella‬‭et‬‭lui‬‭restituer‬‭cet‬‭argent‬‭qui‬‭n’était‬‭pas‬‭à‬‭moi.‬‭Mais,‬‭à‬‭ce‬‭moment,‬‭et‬‭je‬
‭ne‬‭saurais‬‭en‬‭expliquer‬‭la‬‭raison,‬‭je‬‭glissai‬‭de‬‭nouveau‬‭ma‬‭main‬‭dans‬‭ma‬‭poche.‬‭«‬
‭Qu’avez–vous,‬‭monsieur‬‭?‬‭Vous‬‭ne‬‭vous‬‭sentez‬‭pas‬‭bien‬‭?‬‭»‬‭me‬‭demanda‬‭la‬‭secrétaire‬
‭qui‬‭entrait‬‭alors.‬‭J’avais‬‭dû‬‭pâlir‬‭comme‬‭la‬‭mort.‬‭Dans‬‭la‬‭poche‬‭mes‬‭doigts‬‭avaient‬
‭rencontré‬‭les‬‭bords‬‭d’un‬‭morceau‬‭de‬‭papier‬‭qui‬‭n’y‬‭était‬‭pas‬‭quelques‬‭instants‬‭avant.‬‭«‬
‭Non,‬‭non,‬‭ce‬‭n’est‬‭rien,‬‭dis–je,‬‭un‬‭léger‬‭vertige.‬‭Ça‬‭m’arrive‬‭parfois‬‭depuis‬‭quelque‬‭temps.‬
‭Sans‬‭doute‬‭un‬‭peu‬‭de‬‭fatigue.‬‭Vous‬‭pouvez‬‭aller,‬‭mon‬‭petit,‬‭j’avais‬‭à‬‭vous‬‭dicter‬‭une‬‭lettre‬
‭mais‬‭nous‬‭le‬‭ferons‬‭plus‬‭tard.‬‭»‬‭Ce‬‭n’est‬‭qu’une‬‭fois‬‭la‬‭secrétaire‬‭sortie‬‭que‬‭j’osai‬‭extirper‬
‭la‬‭feuille‬‭de‬‭ma‬‭poche.‬‭C’était‬‭un‬‭autre‬‭billet‬‭de‬‭dix‬‭mille‬‭lires.‬‭Alors,‬‭je‬‭fis‬‭une‬‭troisième‬
‭tentative.‬‭Et‬‭un‬‭troisième‬‭billet‬‭sortit.‬‭Mon‬‭cœur‬‭se‬‭mit‬‭à‬‭battre‬‭la‬‭chamade.‬‭J’eus‬‭la‬
‭sensation‬‭de‬‭me‬‭trouver‬‭entraîné,‬‭pour‬‭des‬‭raisons‬‭mystérieuses,‬‭dans‬‭la‬‭ronde‬‭d’un‬
‭conte‬‭de‬‭fées‬‭comme‬‭ceux‬‭que‬‭l’on‬‭raconte‬‭aux‬‭enfants‬‭et‬‭que‬‭personne‬‭ne‬‭croit‬‭vrais.‬‭-‬‭4‬
‭-‬‭Sous‬‭le‬‭prétexte‬‭que‬‭je‬‭ne‬‭me‬‭sentais‬‭pas‬‭bien,‬‭je‬‭quittai‬‭mon‬‭bureau‬‭et‬‭rentrai‬‭à‬‭la‬
‭maison.‬‭J’avais‬‭besoin‬‭de‬‭rester‬‭seul.‬‭Heureusement‬‭la‬‭femme‬‭qui‬‭faisait‬‭mon‬‭ménage‬
‭était‬‭déjà‬‭partie.‬‭Je‬‭fermai‬‭les‬‭portes,‬‭baissai‬‭les‬‭stores‬‭et‬‭commençai‬‭à‬‭extraire‬‭les‬‭billets‬
‭l’un‬‭après‬‭l’autre‬‭aussi‬‭vite‬‭que‬‭je‬‭le‬‭pouvais,‬‭de‬‭la‬‭poche‬‭qui‬‭semblait‬‭inépuisable.‬‭Je‬
‭travaillai‬‭avec‬‭une‬‭tension‬‭spasmodique‬‭des‬‭nerfs‬‭dans‬‭la‬‭crainte‬‭de‬‭voir‬‭cesser‬‭d’un‬
‭moment‬‭à‬‭l’autre‬‭le‬‭miracle.‬‭J’aurais‬‭voulu‬‭continuer‬‭toute‬‭la‬‭soirée,‬‭toute‬‭la‬‭nuit‬‭jusqu’à‬
‭accumuler‬‭des‬‭milliards.‬‭Mais‬‭à‬‭un‬‭certain‬‭moment‬‭les‬‭forces‬‭me‬‭manquèrent.‬‭Devant‬‭moi‬
‭il‬‭y‬‭avait‬‭un‬‭tas‬‭impressionnant‬‭de‬‭billets‬‭de‬‭banque.‬‭L’important‬‭maintenant‬‭était‬‭de‬‭les‬
‭dissimuler,‬‭pour‬‭que‬‭personne‬‭n’en‬‭ait‬‭connaissance.‬‭Je‬‭vidai‬‭une‬‭vieille‬‭malle‬‭pleine‬‭de‬
‭tapis‬‭et,‬‭dans‬‭le‬‭fond,‬‭je‬‭déposai‬‭par‬‭liasses‬‭les‬‭billets‬‭que‬‭je‬‭comptai‬‭au‬‭fur‬‭et‬‭à‬‭mesure.‬‭Il‬
‭y‬‭en‬‭avait‬‭largement‬‭pour‬‭cinquante‬‭millions.‬‭Quand‬‭je‬‭me‬‭réveillai‬‭le‬‭lendemain‬‭matin,‬‭la‬
‭femme‬‭de‬‭ménage‬‭était‬‭là,‬‭stupéfaite‬‭de‬‭me‬‭trouver‬‭tout‬‭habillé‬‭sur‬‭mon‬‭lit.‬‭Je‬‭m’efforçai‬
‭de‬‭rire,‬‭en‬‭lui‬‭expliquant‬‭que‬‭la‬‭veille‬‭au‬‭soir‬‭j’avais‬‭bu‬‭un‬‭verre‬‭de‬‭trop‬‭et‬‭que‬‭le‬‭sommeil‬
‭m’avait‬‭surpris‬‭à‬‭l’improviste.‬‭Une‬‭nouvelle‬‭angoisse‬‭:‬‭la‬‭femme‬‭se‬‭proposait‬‭pour‬‭m’aider‬
‭à‬‭enlever‬‭mon‬‭veston‬‭afin‬‭de‬‭lui‬‭donner‬‭au‬‭moins‬‭un‬‭coup‬‭de‬‭brosse.‬‭Je‬‭répondis‬‭que‬‭je‬
‭devais‬‭sortir‬‭tout‬‭de‬‭suite‬‭et‬‭que‬‭je‬‭n’avais‬‭pas‬‭le‬‭temps‬‭de‬‭me‬‭changer.‬‭Et‬‭puis‬‭je‬‭me‬
‭hâtai‬‭vers‬‭un‬‭magasin‬‭de‬‭confection‬‭pour‬‭acheter‬‭un‬‭vêtement‬‭semblable‬‭au‬‭mien‬‭en‬‭tous‬
‭points‬‭;‬‭je‬‭laisserai‬‭le‬‭nouveau‬‭aux‬‭mains‬‭de‬‭ma‬‭femme‬‭de‬‭ménage‬‭;‬‭le‬‭mien,‬‭celui‬‭qui‬
‭ferait‬‭de‬‭moi‬‭en‬‭quelques‬‭jours‬‭un‬‭des‬‭hommes‬‭les‬‭plus‬‭puissants‬‭du‬‭monde,‬‭je‬‭le‬
‭cacherai‬‭en‬‭lieu‬‭sûr.‬‭-‬‭5‬‭-‬‭Je‬‭ne‬‭comprenais‬‭pas‬‭si‬‭je‬‭vivais‬‭un‬‭rêve,‬‭si‬‭j’étais‬‭heureux‬‭ou‬‭si‬
‭au‬‭contraire‬‭je‬‭suffoquais‬‭sous‬‭le‬‭poids‬‭d’une‬‭trop‬‭grande‬‭fatalité.‬‭En‬‭chemin,‬‭à‬‭travers‬
‭mon‬‭imperméable‬‭je‬‭palpais‬‭continuellement‬‭l’endroit‬‭de‬‭la‬‭poche‬‭magique.‬‭Chaque‬‭fois‬

‭2‬
j‭e‬‭soupirais‬‭de‬‭soulagement.‬‭Sous‬‭l’étoffe‬‭le‬‭réconfortant‬‭froissement‬‭du‬‭papier–‬‭monnaie‬
‭me‬‭répondait.‬‭Mais‬‭une‬‭singulière‬‭coïncidence‬‭refroidit‬‭mon‬‭délire‬‭joyeux.‬‭Sur‬‭les‬
‭journaux‬‭du‬‭matin‬‭de‬‭gros‬‭titres‬‭;‬‭l’annonce‬‭d’un‬‭cambriolage‬‭survenu‬‭la‬‭veille‬‭occupait‬
‭presque‬‭toute‬‭la‬‭première‬‭page.‬‭La‬‭camionnette‬‭blindée‬‭d’une‬‭banque‬‭qui,‬‭après‬‭avoir‬‭fait‬
‭le‬‭tour‬‭des‬‭succursales,‬‭allait‬‭transporter‬‭au‬‭siège‬‭central‬‭les‬‭versements‬‭de‬‭la‬‭journée,‬
‭avait‬‭été‬‭arrêtée‬‭et‬‭dévalisée‬‭rue‬‭Palmanova‬‭par‬‭quatre‬‭bandits.‬‭Comme‬‭les‬‭gens‬
‭accouraient,‬‭un‬‭des‬‭gangsters,‬‭pour‬‭protéger‬‭sa‬‭fuite,‬‭s’était‬‭mis‬‭à‬‭tirer.‬‭Un‬‭des‬‭passants‬
‭avait‬‭été‬‭tué.‬‭Mais‬‭c’est‬‭surtout‬‭le‬‭montant‬‭du‬‭butin‬‭qui‬‭me‬‭frappa‬‭:‬‭exactement‬‭cinquante‬
‭millions‬‭(comme‬‭les‬‭miens).‬‭Pouvait–il‬‭exister‬‭un‬‭rapport‬‭entre‬‭ma‬‭richesse‬‭soudaine‬‭et‬‭le‬
‭hold–up‬‭de‬‭ces‬‭bandits‬‭survenu‬‭presque‬‭en‬‭même‬‭temps‬‭?‬‭Cela‬‭semblait‬‭ridicule‬‭de‬‭le‬
‭penser.‬‭Et‬‭je‬‭ne‬‭suis‬‭pas‬‭superstitieux.‬‭Toutefois‬‭l’événement‬‭me‬‭laissa‬‭très‬‭perplexe.‬
‭Plus‬‭on‬‭possède‬‭et‬‭plus‬‭on‬‭désire.‬‭J’étais‬‭déjà‬‭riche,‬‭compte‬‭tenu‬‭de‬‭mes‬‭modestes‬
‭habitudes.‬‭Mais‬‭le‬‭mirage‬‭d’une‬‭existence‬‭de‬‭luxe‬‭effréné‬‭m’éperonnait.‬‭Et‬‭le‬‭soir‬‭même‬
‭je‬‭me‬‭remis‬‭au‬‭travail.‬‭Maintenant‬‭je‬‭procédais‬‭avec‬‭plus‬‭de‬‭calme‬‭et‬‭les‬‭nerfs‬‭moins‬
‭tendus.‬‭Cent‬‭trente–‬‭cinq‬‭autres‬‭millions‬‭s’ajoutèrent‬‭au‬‭trésor‬‭précédent.‬‭Cette‬‭nuit–là‬‭je‬
‭ne‬‭réussis‬‭pas‬‭à‬‭fermer‬‭l’œil.‬‭Etait–ce‬‭le‬‭pressentiment‬‭d’un‬‭danger‬‭?‬‭Ou‬‭la‬‭conscience‬
‭tourmentée‬‭de‬‭l’homme‬‭qui‬‭obtient‬‭sans‬‭l’avoir‬‭méritée‬‭une‬‭fabuleuse‬‭fortune‬‭?‬‭Ou‬‭une‬
‭espèce‬‭de‬‭remords‬‭confus‬‭?‬‭Aux‬‭premières‬‭heures‬‭de‬‭l’aube‬‭je‬‭sautai‬‭du‬‭lit,‬‭m’habillai‬‭et‬
‭courus‬‭dehors‬‭en‬‭quête‬‭d’un‬‭journal.‬‭-‬‭6‬‭-‬‭Comme‬‭je‬‭lisai,‬‭le‬‭souffle‬‭me‬‭manqua.‬‭Un‬
‭terrible‬‭incendie‬‭provoqué‬‭par‬‭un‬‭dépôt‬‭de‬‭pétrole‬‭qui‬‭s’était‬‭enflammé‬‭avait‬‭presque‬
‭complètement‬‭détruit‬‭un‬‭immeuble‬‭dans‬‭la‬‭rue‬‭de‬‭San‬‭Cloro,‬‭en‬‭plein‬‭centre.‬‭Entre‬
‭autres,‬‭les‬‭coffres‬‭d’une‬‭grande‬‭agence‬‭immobilière‬‭qui‬‭contenaient‬‭plus‬‭de‬‭cent‬‭trente‬
‭millions‬‭en‬‭espèces‬‭avaient‬‭été‬‭détruits.‬‭Deux‬‭pompiers‬‭avaient‬‭trouvé‬‭la‬‭mort‬‭en‬
‭combattant‬‭le‬‭sinistre.‬‭Dois–je‬‭maintenant‬‭énumérer‬‭un‬‭par‬‭un‬‭tous‬‭mes‬‭forfaits‬‭?‬‭Oui,‬
‭parce‬‭que‬‭désormais‬‭je‬‭savais‬‭que‬‭l’argent‬‭que‬‭le‬‭veston‬‭me‬‭procurait‬‭venait‬‭du‬‭crime,‬‭du‬
‭sang,‬‭du‬‭désespoir,‬‭de‬‭la‬‭mort,‬‭venait‬‭de‬‭l’enfer.‬‭Mais‬‭insidieusement‬‭ma‬‭raison‬‭refusait‬
‭railleusement‬‭d’admettre‬‭une‬‭quelconque‬‭responsabilité‬‭de‬‭ma‬‭part.‬‭Et‬‭alors‬‭la‬‭tentation‬
‭revenait,‬‭et‬‭alors‬‭ma‬‭main‬‭–‬‭c’était‬‭tellement‬‭facile‬‭–‬‭se‬‭glissait‬‭dans‬‭ma‬‭poche‬‭et‬‭mes‬
‭doigts,‬‭avec‬‭une‬‭volupté‬‭soudaine,‬‭étreignaient‬‭les‬‭coins‬‭d’un‬‭billet‬‭toujours‬‭nouveau.‬
‭L’argent,‬‭le‬‭divin‬‭argent‬‭!‬‭-‬‭7‬‭-‬‭Sans‬‭quitter‬‭mon‬‭ancien‬‭appartement‬‭(pour‬‭ne‬‭pas‬‭attirer‬
‭l’attention)‬‭je‬‭m’étais‬‭acheté‬‭en‬‭peu‬‭de‬‭temps‬‭une‬‭grande‬‭villa,‬‭je‬‭possédais‬‭une‬
‭précieuse‬‭collection‬‭de‬‭tableaux,‬‭je‬‭circulais‬‭en‬‭automobile‬‭de‬‭luxe‬‭et,‬‭après‬‭avoir‬‭quitté‬
‭mon‬‭emploi‬‭«‬‭pour‬‭raison‬‭de‬‭santé‬‭»,‬‭je‬‭voyageais‬‭et‬‭parcourais‬‭le‬‭monde‬‭en‬‭compagnie‬
‭de‬‭femmes‬‭merveilleuses.‬‭Je‬‭savais‬‭que‬‭chaque‬‭fois‬‭que‬‭je‬‭soutirais‬‭l’argent‬‭de‬‭mon‬
‭veston,‬‭il‬‭se‬‭produisait‬‭dans‬‭le‬‭monde‬‭quelque‬‭chose‬‭d’abject‬‭et‬‭de‬‭douloureux.‬‭Mais‬
‭c’était‬‭toujours‬‭une‬‭concordance‬‭vague,‬‭n’était‬‭pas‬‭étayée‬‭par‬‭des‬‭preuves‬‭logiques.‬‭En‬
‭attendant,‬‭à‬‭chacun‬‭de‬‭mes‬‭encaissements,‬‭ma‬‭conscience‬‭se‬‭dégradait,‬‭devenait‬‭de‬
‭plus‬‭en‬‭plus‬‭vile.‬‭Et‬‭le‬‭tailleur‬‭?‬‭Je‬‭lui‬‭téléphonai‬‭pour‬‭demander‬‭sa‬‭note‬‭mais‬‭personne‬
‭ne‬‭répondait.‬‭Via‬‭Ferrara‬‭on‬‭me‬‭dit‬‭qu’il‬‭avait‬‭émigré,‬‭il‬‭était‬‭à‬‭l’étranger,‬‭on‬‭ne‬‭savait‬‭pas‬
‭où.‬‭Tout‬‭conspirait‬‭pour‬‭me‬‭démontrer‬‭que,‬‭sans‬‭le‬‭savoir,‬‭j’avais‬‭fait‬‭un‬‭pacte‬‭avec‬‭le‬
‭démon.‬‭Cela‬‭dura‬‭jusqu’au‬‭jour‬‭où‬‭dans‬‭l’immeuble‬‭que‬‭j’habitais‬‭depuis‬‭de‬‭longues‬
‭années,‬‭on‬‭découvrit‬‭un‬‭matin‬‭une‬‭sexagénaire‬‭retraitée‬‭asphyxiée‬‭par‬‭le‬‭gaz‬‭;‬‭elle‬‭s’était‬
‭tuée‬‭parce‬‭qu’on‬‭avait‬‭perdu‬‭les‬‭trente‬‭mille‬‭lires‬‭de‬‭sa‬‭pension‬‭qu’elle‬‭avait‬‭touchée‬‭la‬
‭veille‬‭(et‬‭qui‬‭avaient‬‭fini‬‭dans‬‭mes‬‭mains).‬‭Assez,‬‭assez‬‭!‬‭pour‬‭ne‬‭pas‬‭m’enfoncer‬‭dans‬

‭3‬
l‭’abîme,‬‭je‬‭devais‬‭me‬‭débarrasser‬‭de‬‭mon‬‭veston.‬‭Mais‬‭non‬‭pas‬‭en‬‭le‬‭cédant‬‭à‬‭quelqu’un‬
‭d’autre,‬‭parce‬‭que‬‭l’opprobre‬‭aurait‬‭continué‬‭(qui‬‭aurait‬‭pu‬‭résister‬‭à‬‭-‬‭8‬‭-‬‭un‬‭tel‬‭attrait‬‭?).‬‭Il‬
‭devenait‬‭indispensable‬‭de‬‭le‬‭détruire.‬‭J’arrivai‬‭en‬‭voiture‬‭dans‬‭une‬‭vallée‬‭perdue‬‭des‬
‭Alpes.‬‭Je‬‭laissai‬‭mon‬‭auto‬‭sur‬‭un‬‭terre–plein‬‭herbeux‬‭et‬‭je‬‭me‬‭dirigeai‬‭droit‬‭sur‬‭le‬‭bois.‬‭Il‬
‭n’y‬‭avait‬‭pas‬‭âme‬‭qui‬‭vive.‬‭Après‬‭avoir‬‭dépassé‬‭le‬‭bourg,‬‭j’atteignis‬‭le‬‭gravier‬‭de‬‭la‬
‭moraine.‬‭Là,‬‭entre‬‭deux‬‭gigantesques‬‭rochers,‬‭je‬‭tirai‬‭du‬‭sac‬‭tyrolien‬‭l’infâme‬‭veston,‬
‭l’imbibai‬‭d’essence‬‭et‬‭y‬‭mis‬‭le‬‭feu.‬‭En‬‭quelques‬‭minutes‬‭il‬‭ne‬‭resta‬‭que‬‭des‬‭cendres.‬‭Mais‬
‭à‬‭la‬‭dernière‬‭lueur‬‭des‬‭flammes,‬‭derrière‬‭moi‬‭–‬‭à‬‭deux‬‭ou‬‭trois‬‭mètres‬‭aurait–on‬‭dit‬‭–,‬‭une‬
‭voix‬‭humaine‬‭retentit‬‭:‬‭«‬‭Trop‬‭tard,‬‭trop‬‭tard‬‭!‬‭»‬‭Terrorisé‬‭je‬‭me‬‭retournai‬‭d’un‬‭mouvement‬
‭brusque‬‭comme‬‭si‬‭un‬‭serpent‬‭m’avait‬‭piqué.‬‭Mais‬‭il‬‭n’y‬‭avait‬‭personne‬‭en‬‭vue.‬‭J’explorai‬
‭tout‬‭alentour‬‭sautant‬‭d’une‬‭roche‬‭à‬‭l’autre,‬‭pour‬‭débusquer‬‭le‬‭maudit‬‭qui‬‭me‬‭jouait‬‭ce‬‭tour.‬
‭Rien.‬‭Il‬‭n’y‬‭avait‬‭que‬‭des‬‭pierres.‬‭Malgré‬‭l’épouvante‬‭que‬‭j’éprouvais,‬‭je‬‭redescendis‬‭dans‬
‭la‬‭vallée,‬‭avec‬‭une‬‭sensation‬‭de‬‭soulagement.‬‭Libre‬‭finalement.‬‭Et‬‭riche,‬‭heureusement.‬
‭Mais‬‭sur‬‭le‬‭talus,‬‭ma‬‭voiture‬‭n’était‬‭plus‬‭là.‬‭Et‬‭lorsque‬‭je‬‭fus‬‭rentré‬‭en‬‭ville,‬‭ma‬
‭somptueuse‬‭villa‬‭avait‬‭disparu‬‭;‬‭à‬‭sa‬‭place‬‭un‬‭pré‬‭inculte‬‭avec‬‭l’écriteau‬‭«‬‭Terrain‬
‭communal‬‭à‬‭vendre.‬‭»‬‭Et‬‭mes‬‭comptes‬‭en‬‭banque,‬‭je‬‭ne‬‭pus‬‭m’expliquer‬‭comment,‬
‭étaient‬‭complètement‬‭épuisés.‬‭Disparus‬‭de‬‭mes‬‭nombreux‬‭coffres–forts‬‭les‬‭gros‬‭paquets‬
‭d’actions.‬‭Et‬‭de‬‭la‬‭poussière,‬‭rien‬‭que‬‭de‬‭la‬‭poussière,‬‭dans‬‭la‬‭vieille‬‭malle.‬‭Désormais‬‭j’ai‬
‭repris‬‭péniblement‬‭mon‬‭travail,‬‭je‬‭m’en‬‭tire‬‭à‬‭grand–‬‭peine,‬‭et‬‭ce‬‭qui‬‭est‬‭étrange,‬
‭personne‬‭ne‬‭semble‬‭surpris‬‭par‬‭ma‬‭ruine‬‭subite.‬‭-‬‭9‬‭-‬‭Et‬‭je‬‭sais‬‭que‬‭ce‬‭n’est‬‭pas‬‭encore‬
‭fini.‬‭Je‬‭sais‬‭qu’un‬‭jour‬‭la‬‭sonnette‬‭de‬‭la‬‭porte‬‭retentira,‬‭j’irai‬‭ouvrir‬‭et‬‭je‬‭trouverai‬‭devant‬
‭moi‬‭ce‬‭tailleur‬‭de‬‭malheur,‬‭avec‬‭son‬‭sourire‬‭abject,‬‭pour‬‭l’ultime‬‭règlement‬‭de‬‭comptes.‬

‭Dino‬‭BUZATTI,‬‭«‬‭Le‬‭Veston‬‭ensorcelé‬‭»,‬‭dans‬‭Le‬‭K,‬‭1966.‬

‭ n‬‭bref…‬‭Dino‬‭Buzzati‬‭est‬‭né‬‭le‬‭16‬‭octobre‬‭1906‬‭à‬‭Belluno,‬‭en‬‭Italie.‬‭Son‬‭père,‬
E
‭professeur‬‭de‬‭droit‬‭international‬‭meurt‬‭en‬‭1920.‬‭Après‬‭des‬‭études‬‭de‬‭droit‬‭faites‬‭à‬‭Milan,‬
‭Dino‬‭Buzzati‬‭se‬‭tourne‬‭vers‬‭la‬‭littérature.‬‭Très‬‭jeune,‬‭il‬‭écrit‬‭des‬‭poèmes.‬‭En‬‭1928,‬‭il‬‭entre‬
‭à‬‭la‬‭rédaction‬‭du‬‭Corriere‬‭della‬‭Serra,‬‭où‬‭il‬‭restera‬‭jusqu'à‬‭ses‬‭dernières‬‭années.‬‭Il‬
‭deviendra‬‭finalement‬‭titulaire‬‭de‬‭la‬‭critique‬‭d'art.‬‭En‬‭1936‬‭il‬‭part‬‭en‬‭Ethiopie‬‭en‬‭tant‬‭que‬
‭correspondant‬‭de‬‭guerre‬‭pendant‬‭un‬‭an.‬‭Il‬‭est‬‭l'auteur‬‭de‬‭nombreuses‬‭nouvelles‬‭dont‬‭le‬
‭recueil‬‭le‬‭plus‬‭célèbre‬‭est‬‭sans‬‭doute‬‭Le‬‭K,‬‭mais‬‭aussi‬‭de‬‭romans‬‭et‬‭de‬‭quelques‬‭pièces.‬
‭D’ailleurs,‬‭le‬‭début‬‭de‬‭la‬‭célébrité‬‭vient‬‭avec‬‭la‬‭deuxième‬‭édition‬‭du‬‭Désert‬‭des‬‭Tartares‬
‭en‬‭1945.‬‭Un‬‭cas‬‭intéressant,‬‭pièce‬‭adaptée‬‭par‬‭Albert‬‭Camus‬‭est‬‭jouée‬‭à‬‭Paris‬‭en‬‭1956.‬
‭En‬‭1971,‬‭Dino‬‭Buzzati‬‭sait‬‭qu'il‬‭va‬‭mourir.‬‭Il‬‭se‬‭retire‬‭alors‬‭dans‬‭son‬‭village‬‭natal‬‭où‬‭il‬‭va‬
‭écrire‬‭ses‬‭dernières‬‭nouvelles,‬‭traitant‬‭de‬‭ce‬‭dernier‬‭rendez-vous‬‭qu'il‬‭a‬‭déjà‬‭tant‬‭de‬‭fois‬
‭décrit.‬‭Il‬‭meurt‬‭d'un‬‭cancer‬‭le‬‭28‬‭janvier‬‭1972.‬

‭4‬

Vous aimerez peut-être aussi