Chapitre I En naviguant sur la Mer du Nord et lEscaut oriental Comportement atypique de la boussole Accostage dun objet invisible Sauvetage

age dun noy Intellect hautain et force agressive Confrontation avec une intelligence dailleurs Les voyageurs de lespace se font de toute vidence du tracas Lhumanit en isolement cosmique ? Invitation pour une conversation interplantaire Discrtion sous leau A qui me demande le chemin vers Iarga, je le lui montrerai. Le mystrieux crpuscule vert avec le ciel rose sombre nest pas un rve mais, du calme! Pour vous le faire devenir ralit, il va dabord me falloir restituer dans un ordre logique cette masse de donnes issues de mon exprience vrai dire stupfiante. Jen ai aussi bien besoin pour moi-mme. Seule une remise en ordre de mes souvenirs chaotiques pourra maider redevenir celui que jtais avant. Il mest maintenant difficile de me souvenir qui jtais alors. Comment je me sentais cette douce soire dt, alors que mon voilier, un tjalk dacier, tait lancre sur un Escault oriental dhuile, pareil un grand cygne blanc. - Tu sais que la boussole est nase ? , fut la surprenante question de mon gamin. Je ne ragis point, cela ne pouvait tre quune blague. Jtais affal dans une chaise confortable et sirotais mon caf avec plaisir, tout en regardant vers le Schouwen-Duiveland que nous avions lintention de rejoindre avant la nuit. Sur la ligne dhorizon on pouvait dj apercevoir la lueur portuaire de Burgsluis. - Dis Pa, cest vrai hein insista mon cher fils. Un peu incrdule je me suis lev, et peu aprs ma femme et les filles taient galement autour de la boussole et nous la regardions ensemble comme si nous lavions dcouverte pour la premire fois. Elle tait donc en panne. La rose tait incline et touchait le verre, mais le plus

Hoofdstuck I Zeilend op Noordzee en Oosterschelde Merkwaardige gedragingen van het kompas Aanvaring met een ontzichtbaar voorwerp Redding van een drenkeling Hautain intellect en aggressieve kracht Confrontatie met buitenaardse intelligentie Ruimtewezens maken zich blijkbaar zorgen Mensheid in kosmisch isolement? Uitnodiging tot interplanetair gesprek Geheimzinnigheid onder water Wie mij naar Iarga vraagt, zal ik de weg wijzen. De geheimzinnige groene schemering met de sombere rose hemel is geen droom, maar ... wacht nog even! Om het voor U tot werkelijkheid te maken zal ik eerst de zee van gegevens uit mijn verbijsterende belevenissen moeten ordenen en doorgeven in een logisch verband. Dat heb ik ook zelf wel nodig. Enige ordening van mijn chaotische herinneringen zal me kunnen helpen om weer de oude te worden. Het kost me nu moeite om me te herinnenren wie ik vroeger was. Hoe ik me voelde op die prachtige zomeravond, toen ijn zeilschip, een stalen tjalk, op het windstille water van de Oosterschelde voor anker lag als een grote witte zwaan. - Weet je dat het kompas kapot is?, was de verrassende vraag van mijn zoontje. Ik reageerde niet, dit kon alleen maar een grapje zijn. Ik zat lekker onderuit in een gemakkelijke stoel en slurpte met welbehagen van mijn koffie, onderwijl kijkend naar het verre Schouwen-Duiveland waar we van plan waren om tegen het donker heen te varen. Op de smal streep van de horizon was het havenlicht van Burgsluis al te zien. - Zeg, paps, het is echt waar, hield zoonlief vol. Wat ongelovig kwam ik overeind en even later stonden ook mijn vrouw en dochtertjes rond het kompas en we keken er met zijn allen naar alsof we het voor de eerste maal hadden ontdekt. Het was inderdaas defect. De kompasroos hing scheef en raakt het dekglas, maar het

tonnant tait que laiguille du nord tait pointe vers le pont de mer, donc vers lest. Jai regard le porteur de cette mauvaise nouvelle avec mfiance, parce que la possibilit dune blague laimant ntait pas exclure. Mais hlas il ne semblait pas en tre ainsi, et donc jai commenc srieusement rechercher la cause. Entretemps Miriam avait fait la vaisselle et mis les enfants au lit. Cest ainsi quil faisait dj bien noir lorsque jai dmarr le moteur et suis retourn vers Burgsluis en suivant les balises de navigation. La boussole navait pas livr son secret et cela mnervait particulirement. Miriam avait naturellement bien raison de remarquer que je ne devais pas gcher une belle journe de vacances avec des tracas au sujet dune boussole, mais quand mme je devais et finirais par savoir ce qui se passait. Enfin, cela attendrait encore bien le port. Je poussais le tjalk pleine vitesse sur les eaux noires de lEscault oriental. Dj la boue-phare. Je lis automatiquement le numro et virai fond bbord. Au loin flottait la suivante, indiquant le chenal vers Burgsluis. Encore environ six miles et on y tait! Mais il en alla autrement que ce que je pensais. Il se passa quelque chose dincroyable. Tout coup, au milieu de cette immense solitude, la faible lueur bleublanche dune lampe de recherche flasha, laquelle luisait dans mes yeux depuis un point devant la boue. En mme temps jentendais un son strident au-dessus du vrombissement du moteur. Ctait si inattendu quil a du se passer quelques secondes avant que je ne ragisse. A fond en arrire ! Ae, trop tard ! Le tjalk schoua sur un objet dur avec un grondement angoissant. Mais sur quoi ? Qui non de non pouvait bien se trouver sans clairage dans le chenal ? Je stoppai le moteur de mains tremblantes et dans le silence soudain je vis le visage effray de Miriam dans louverture de la cabine. - Il y a quelqu'un ? Criai-je au-dessus de leau. Pour toute rponse la lumire steignit.

ergste was dat de noordpijl in de richting van de zeebrug wees, dus naar het Oosten. Argwanend keek ik naar de ontdekker van het onheil, want de mogelijkheid van een grapje met een magneet was niet uitgesloten. Maar helaas bleek dat niet zo te zijn, zodat ik een ernstig onderzoek begon naar de oorzaak. Intussen deed Miriam de afwas en bracht de kinderen naar bed. Zo kwam het dat het al vrij donker was toen ik de motor startte en op de tonnen terugvoer naar Burgsluis. Het kompas had zijn geheim niet prijs gegeven en dat irriteerde mij bijzonder. Miriam had natuurlijk wel gelijk met haar opmerking dat ik een fijne vakantiedag niet moest bederven met ergernis over een kompas, maar toch moest en zou ik weten wat er aan de hand was. Enfin, dat kwam nog wel in de haven. Ik joeg de tjalk op volle kracht over de donkere Oosterschelde. Daar was de lichtboei al. Automatisch las ik het nummer en draaide scherp bakboord uit. In de verte lag de volgende, die de geul markeerde naar Burgsluis. Nog een mijl of zes en dan waren er! Maar het liep anders dan ik dacht. Er gebeurde iets ongelooflijks. Midden in deze volstrekte verlatenheid flitste plotseling een fel blauw-wit zoeklicht aan wat in mijn ogen scheen vanaf een punt recht voor de boeg. Tegelijkertijd hoorde ik een hoge snerpende toon die boven het motor geronk uitkwam. Ik schrok geweldig. Het kwam zo onverwacht dat het enkele seconden geduurd moet hebben voordat ik reageerde. Vol gas achteruit! Ai, te laat! Met een angstaanjagende dreun liep de tjalk vast op een hard voorwerp. Maar waarop? Wie ligt er in vredesnaam onverlicht in de vaargeul? Met trillende handen stopte ik de motor en in de plotselinge stilte zag ik het verschrikte gezicht van Miriam in de opening van de kajuit. - Is daar iemand? Schreeuwde ik over het water. Als antwoord ging het licht uit. Miriam kwam naar buiten en achter haar stonden de kinderen met angstige ogen te kijken.

Miriam sortit et derrire elle se tenaient les enfants regardant avec des yeux angoisss. - Regarde l, un truc plat trange. Cela ressemble un bateau retourn la drive ou un ponton. Mais on en est encore bien huit mtres. Sur quoi sommes-nous bien arrivs ? - Y a-t-il quelqu'un ? Hurlai-je pour la seconde fois. La lampe de recherche se ralluma. Le faisceau de lumire particulirement troit glissa sur leau, vint prs du tjalk et jeta un froid sur le bateau. Jeu le souffle coup. Drivant avec le courant, un corps humain glissait sans bruit; vue dil sans vie, le dos tourn vers le haut. Les vnements suivants se passrent une vitesse hallucinante. Une ide dominait : faire vite quelque chose, avant que le noy nait driv dans les eaux obscures. Instinctivement jexcutai les manipulations auxquelles javais pens au cas o un des enfants serait pass par-dessus bord. Quelques secondes plus tard je sautai dans leau avec la ligne du canot en main. Et quoi encore maintenant ? Il ny avait mme pas un mtre deau et je me fis mal aux chevilles et aux genoux sur un sol dur comme de lacier. Dans la confusion je vis la ligne du canot sloigner. Javanai pniblement debout et je me laissai affaler en avant de sorte que je pusse nouveau saisir la corde. En nageant avec le canot derrire moi, je pus enfin attraper le noy. Il ne bougeait plus. Mais comment eu-je eu ce lourd bonhomme dans ce canot ? Comment fait-on pour hisser quelque chose de pareil au-dessus du bord ? Une preuve impossible. Alors dabord attacher avec la corde et monter soi-mme bord. Ensuite je le soulevai un peu et attachai la corde. Juste ce moment-l la sirne commena hurler dans mon arrire-tte. Quelle tait cette personne ? Il portait une dure tenue mtallique qui lui permettait de driver. Sa tte tait coiffe dun globe modelable, qui rflchissait tant la lumire bleue que je ne pouvais voir son visage. Je commenais penser des voyageurs de lespace, mais que venaient-ils faire dans

- Kijk daar, een vreemd plat ding. Het lijkt wel een ondersteboven drijvend schip of ponton. Maar daar zitten we nog een meter of acht vandaan. Waar zijn we dan op gevaren? - Is daar iemand? brulde ik voor de tweede maal. Weer flitst het zoektlicht aan. De bijzonder smalle lichtbundel gleed over het water, kwam dichter bij de tjalk en wierp een kille gloed op de zijkant van het schip. Mijn adem stokte. Voortdrijvend op de vloedstroom schoof geluidloos een menselijk lichaam voorbij; ogenschijnlijk levendloos met de rug naar boven gekeerd. De verdere gebeurtenissen voltrokken zich in een zenuwslopend tempo. En gedachte overheerste: snel iets doen, voordat de drenkeling was weggedreven naar die zwarte watervlakte. Instinctmatig voerde ik de handelingen uit die ik zo vaak had overdacht wanneer n van de kinderen overboord zou vallen. Enkele seconden later sprong ik met de lijn van de bijboot in mijn hand in het water. Maar wat nu weer? Er stond nog geen meter water en ik bezeerde mijn enkels en knien op een staalharde bodem. In de verwarring zag ik de lijn van de bijboot wegdrijven. Ik strompelde overeind en liet me languit voorover vallen zodat ik het touw weer grijpen kon. Zwemmend met het bootje achter me aan, kreeg ik eindelijk de drenkeling te pakken. Hij bewoog zich niet. Maar hoe kreeg ik die zware man in dat bootje? Hoe til je zoiets over de rand? Een onmoggelijke opgave. Dan eerst maar vastbinden meet het touw en zelf aan boord klimmen. Ik trok hem daarna wat omhoog en sjorde het touw vast. Pas op dat moment begon de alarmesirene in mijn achterhoofd te loeien. Wat was dit voor iemand? Hij had een hard metaalachtig pak aan wat hem drijvende hield. Rond zijn hoofd zat een vervombare bol, die het blauwe licht zo scherp reflecteerde dat ik zijn gezicht niet kon zien. Ik begon aan ruimtevaarders te denken, maar hoe komen die in de Oosterschelde? Ik startte de buitenboordmotor en begon

lEscault Oriental ? je dmarrai le moteur hors-bord et commenai lentement retourner vers le tjalk, le noy trainant sur le ct du canot. Mais quoi maintenant ? Que devais-je faire avec cet trange paquet sur le ct ? Pour quoi mtais-je donn toute cette peine ? Ma confusion augmentait de minute en minute. La lumire bleue me fit comprendre que je devais continuer. Elle tait continuellement dirige sur moi par quelqu'un qui suivait le sauvetage du dbut la fin. Mais que voulaient-ils finalement ? Dans une terrible confusion je revins enfin auprs du tjalk. Ma prsence desprit reu temporairement cet instant le coup de grce : il y eu dun coup une mer de lumire. Une grande lumire diffuse sous la surface de leau. Jarrtai le moteur hors-bord. Dans le silence jentendis tout dabord la voix de Miriam et celle de ma fille aine. Heureusement l tout tait encore en ordre. Un autre bruit tait bien plus inquitant. La lampe de recherche fut teinte et du centre du plateau sortit une silhouette sombre se pressant de vifs rapides pas trotts. Elle sauta dans leau et dans la pleine lumire elle vint gu vers moi. Ctait une copie fidle de ltre que javais pch, avec une combinaison mtallique brillante et un globe transparent autour de sa tte. Elle se rapprochait de mtre en mtre. Instinctivement je levai le crochet en lair dun geste de dfense. Elle leva son bras dun geste apaisant et tourna son visage vers moi. Comme mordu par une vipre, je reculai en arrire. Une violente pulsion dangoisse me coupa le souffle. Un sentiment la fois horrible et indescriptible sempara de moi. Cet tre devant moi ntait pas humain ! Un visage animal avec un fier regard agressif. Les yeux pourvus de grandes pupilles en forme de losange taient hypnotiques et srs deux-mmes. Comme un coup de tonnerre retentissant la prise de conscience simposa moi que je me trouvais non protg face une autre race, une race intelligente extraterrestre. Mais pourquoi encore donc cette peur

langzaam terug te varen naar de tjalk, de drenkeling voortslepend aan de zijkant van het bootje. Maar wat nu? Wat moest ik doen met die vreemde last opzij? Waar had ik al die moeite voor gedaan? Mijn verwarring steeg met de minuut. Het blauwe licht maakte me duidelijk dat ik door moest gaan. Het werd voortdurend op mij gericht gehouden door iemand die de redding van begin tot eind bleef volgen. Maar wat wilden ze eigenlijk? In een afschuwelijke verwarring kwam ik tenslotte terug bij de tjalk. Nu kreeg mijn tegenwoordigheid van geest voorlopig de genadeslag: er was plotseling een zee van licht. Een groot diffuus licht onder de waterspiegel. Ik stopte de buitenboordmotor. In de stilte hoorde ik allereerst Miriams stem en die van mijn oudste dochter. Gelukkig, daar was alles nog in orde. Een ander geluid was veel verontrustender. Het zoektlicht werd gedoofd en vanuit het midden van het plateau kwam een donkere gedaante aansnellen met vinnige snelle dribbelpasjes. Hij sprong in het water en in het volle licht waadde hij naar mij toe. Het was een getrouwe kopie van het wezen dat ik had opgevist met een metaalachtig glanzend kostuum en een transparante bol rond zijn hoofd. Meter voor meter kwam hij dichterbij. Instinctief zwaaide ik in de afweerbeweging de pikhaak omhoog. Hij stak met een bezwerend gebaar zijn arm omhoog en wendde zijn gezicht naar mij toe. Als door een adder gebeten, deinsde ik achteruit. Een wilde angstimpuls sneed me de adem af. Het was een nachtmerrie. Een afschuwelijk en niet te beschrijven gevoel maakte zich van mij meester. Dat wezen voor mij was geen mens! Een dierlijk gezicht met een trotse aggresieve blik. De ogen met grote ruitvormige pupillen waren hypnotish en zelfbewust. Uit zijn hele voorkomen sprak de superioriteit. Als een rolende donderslag drong het besef tot me door dat ik onbeschermd stond tegenover een ander, een buitenaards intelligent ras. Maar waarom dan nog die panisch angst? Ik kan het helaas niet verklaren. Als het een

panique ? Je ne peux hlas pas lexpliquer. Si cela avait t un gorille alors jaurais par exemple saut bord de mon bateau et je me serais battu laide du crochet pour empcher lanimal de monter bord. Il ny aurait pas eu de temps pour langoisse jaillissant de ce sentiment dimpuissance induit par lvidence de sa supriorit. Langoisse allait de pair avec une envie panique de fuir. Etre vite loin avant quil ne soit trop tard ! Je sautai nouveau par-dessus bord et patinai dans leau peu profonde vers le bateau comme si javais le diable aux trousses. Haletant je grimpai bord et dmarrai le moteur. Plein gaz en arrire ; loin dici ! Mais le bateau restait compltement immobile ne bougeant pas dun millimtre. Presque devant je vis comment ltre tira le canot sur la plateforme sombre et en alla en trottinant la manire dun robot avec le noy dans les bras. Tout devint subitement sombre et ils avaient tous deux disparu. Avec un pressentiment de peur jarrtai le moteur. La situation bord tait relativement calme. Ils navaient aucune ide de lampleur du drame rel. Il y rgnait une sorte de contentement propos de laction de sauvetage de leur pre. Mon ane avait dvelopp la thorie que nous avions chou sur un sous-marin. Pas insens dans les environs de la zone dexercice de la marine. Seule Miriam sapercevait que quelque chose nallait pas. Elle me regardait comme un inconnu et sa nervosit grandissait de seconde en seconde. Elle ne mavait encore jamais vu comme cela. Elle moffrit un whisky et envoya les enfants au lit prtextant que nous avions quelque chose discuter. Lalcool me fit du bien, mais en attendant il y avait un ennui. Cest--dire quil semblait quelle ne me croyait pas. - Tu es surexcit, Stef, tu dois te reposer. Il ny a vraiment aucun petit martien dans lEscaut Oriental. Elle continuait parler comme pour se protger et se donner du courage. A lintrieur je ne pouvais plus tenir. Je devais tre dehors sil sy passait quelque chose. Un peu plus tard je me trouvais sur la

gorilla was geweest dan zou ik bijv. met een snelle sprong aan boord van mijn schip geklommen zijn en met de pikhaak een gevecht hebben geleverd om het dier te beletten aan boord te klimmen. Er zou geen tijd geweest zijn voor de angst die opwelde uit dat gevoel van machteloosheid door de herkenning van zijn superioriteit. De angst gaat samen met een panische vluchtneiging. Snel weg wezen voordat het te laat is! Ik sprong opnieuw overboord en krabbelde door het ondiepe water naar het schip alsof de duivel me op de hielen zat. Hijgend klom ik aan boord en startte de motor. Vol gas achteruit; weg, hier vandaan! Maar het schip zat muurvast en bewoog geen milimeter. Schuin vooruit zag ik hoe het wezen de bijboot op het donkere platform trok en met de drenkeling in zijn armen op een robotachtige manier wegdribbelde. Het werd plotseling donker en ze waren allebei verdwenen. Met een bang voorgevoel stopte ik de motor. De toestand aan boord was nog betrekkelig rustig. Ze hadden geen idee van de omvang van het werkelijk drama. Er heerste een soort voldoening over de reddingsactie van hun vader. Mijn oudste dochtertje had de theorie ontwikkeld dat we op een onderzeeboot waren gevaren. Nog niet zo dom in de buurt van het oefenterrein van de marine. Alleen Miriam had in de gaten dat er iets niet klopte. Ze bekeek me als een vreemde en haar onrust groeide met de seconde. Ze had mij nog nooit zo gezien. Ze schonk me een whisky in en stuurde de kinderen naar bed met de mededeling dat we iets te bespreken hadden. De alcohol deed me goed maar inmiddels was er een ergernis bijgekomen. Het bleek nl. dat ze me niet geloofde. - Je bent overspannen, Stef, je moet rusten. Er zitten echt geen Marsmannetjes in de Oosterschelde. Uit een soort zelfbescherming praatte ze door om mij en haar zelf moed in te spreken. Binnen hield ik het niet langer uit. Ik moest erbij zijn als er buiten iets gebeurde. Met een handzoeklicht en een pikhaak stond ik even later in het gangboord en liet de lichtsraal

coursive, arm dune lampe de poche et dun crochet, et je laissais la lumire jouer sur la plate-forme. Ctait juste en-dessous de la surface. Une chose ronde dun gris fonc sinistre. Le diamtre quivalait bien notre bateau, bien les 16 mtres. Cela reposait sur une bordure leve qui semblait bien tre de verre, vu comme cela rflchissait. Au centre il y avait une colonne de mtal de forme lgrement torsade, denviron un mtre et demi de large et de 2 mtres de haut. Les dimensions totales de ce colosse veillrent mon tonnement. Je savais ce quil y avait encore sous leau. Il y avait encore moyen de marcher sur la plate-forme au moins la longueur dune piscine avant den tomber. Serait-ce une de ces fameuses soucoupes volantes ? Etaient-elles vraiment si grandes et pouvaient-elles en plus oprer sous leau ? Jteignis la lampe et commenai sonder systmatiquement le bateau avec le crochet. A lavant prs de la proue, environ 40 cm et larrire le double, 80 cm de profondeur. Ce quil y avait de drle cest que je devais chaque fois dcoller le crochet dun coup de rein comme si quelquun le tenait. Alors le comportement trange de la boussole me revint lesprit : magntisme! Nous avions chou sur un monstre magntique ! Nous tions prisonniers, colls sur un gigantesque aimant. A la merci dtranges tres extraterrestres. La seule possibilit pour schapper tait le canot en plastique. En cas de ncessit, nous pouvions tous y tenir. Le canot tait encore au mme endroit sur la plateforme et dans le calme paisible de cette dsolation naquit un plan audacieux. En fin de compte le canot ntait pas plus de 8 mtres de moi. Pour la troisime fois cette soire-l je sautai dans leau, jallai gu jusqu lui et le dtachai. Pas mme une demi minute plus tard jtais bord et attachai le canot sur le ct. Donc, ctait a ! Je commenai retrouver un peu de confiance en moi. Mais la peur au ventre revint en entendant un son grinant et sifflant. Il allait se passer quelque chose. Je pris le projecteur et dirigeai la lumire vers la plateforme. Sur le bord une sorte de

over het platform spelen. Het lag juist aan de wateroppervlakte. Een sinister donkergrijs rond ding. De diameter was wel zo groot als ons schip, zeker 16 meter. Het rustte op een opstaande rand die wel van glas leek, zo reflecteerde het. In het midden stond een metalen kolom van een licht getordeerde vorm, ongeveer anderhalve meter bred en 2 meter hoog. De totale afmetingen van het gevaarte wekten mijn verbazing. Ik wist wat er verder nog onder water zat. Minstens de lengte van een zwembad kon je lopen vanaf het platvorm zonder van de stalen ondergrond af te vallen. Zou dit een van die roemruchte vliegende schotels zijn? Waren ze werkelijk zo groot en konden ze bovendien nog onder water opereren? Ik knipte de lamp uit en begon met de pikhaak systematisch het schip af te peilen. Vr, bij de boeg ongeveer 40 cm en achter het dubbele, 80 cm diepte. Het gekke was dat ik elke keer de pikhaak met een ruk van de bodem moest lostrekken alsof iemand hem vast hield. Nu flitste het vreemde gedrag van het kompas door mijn hoofd: magnetisme! We waren vastgevaren op een groot magnetisch monster! We zaten gevangen, vast gekleefd op een geweldige magneet. In de greep van vreemde, buitenaardse wezens. De enige mogelijkheid om te ontvluchten was de plastic bijboot. In geval van nood konden we er met zijn allen in. De bijboot lag nog steeds op dezelfde plek van het platform en in de vredige stilte van deze volsterke verlatenheid werd een driest plan geboren. Per slot van rekening lag de bijboot niet meer dan 8 meter van me vandaan. Voor de derde maal sprong ik die avond in het water, waadde er zo snel mogelijk naar toe en trok hem los. Nog geen halve minuut later was ik weer aan boord en bond de bijboot langszij. Zo, dat was dat! Ik begon weer iets van mijn zelfvertrouwen terug te krijgen.Maar de beklemming kwam direct terug bij het horen van een knarsend en sissen geluid. Er ging iets gebeuren. Ik pakte de schijnwerper en richtte het licht op het platform. Aan de rand scharnierde een soort deksel langzaam en gelijkmatig omhoog.

couvercle pivotait lentement et rgulirement vers le haut. De la cavit sortirent deux silhouettes dans la combinaison spatiale dj vue, et elles soulevaient quelques objets qui taient relis entre eux par des cbles ou des prises. Leurs mouvements faisaient penser de vieux films, rapides et saccads. Que faisaient-ils maintenant ? Ils se tenaient sur le pont et faisaient une lente rvrence crmonieuse dans ma direction tout en mettant une main sur le globe la hauteur du front. Ah, je lai compris. Quel honnte soulagement. Ctait un salut, un salut amical plein de respect. Avec des petits pas rapides ils vinrent en se dandinant au bord de la plateforme. L ils rptrent leur rvrence avec insistance et ensuite ils restrent dans la lumire de ma lampe comme des statues. Une scne bizarre et dramatique : sur lEscaut Oriental se droulait la confrontation entre un humain et une intelligence extraterrestre. Mais cet humain tait bien mal prpar pour cette rencontre. Ce ntait rien dautre quun marin dans le ptrin, qui dans ses habits mouills sentait ses jambes trembler. Les deux silhouettes devant moi faisaient environ 1.40 m de haut et distance ressemblaient sy mprendre des humains. Bras, ttes et jambes, tout tait la place normale. Seules leurs jambes taient plus courtes que les ntres, do le fait que leurs bras leur arrivaient aux genoux. Les combinaisons mtalliques taient lisses et sans coutures. Des articulations taient visibles seulement au niveau des paules et des coudes. Les fortes courtes jambes taient plantes sur de larges pieds qui dpassaient aussi larrire. Au milieu de lavant-pied il y avait une fente apporte la chaussure. Les mains taient dans des gants souples pourvus de nombreuses articulations. Cellesci taient aussi diffrentes des ntres car non seulement le pouce, mais aussi le deuxime doigt sopposait aux autres doigts. Ctaient de lourdes mains lapparence de mchoires. Ce qui tait trs remarquable, ctait la large ceinture dore, parseme de motifs et

Uit het gat kropen twee gedaanten in de inmidddels bekende ruimtekostuums en zij tilden enige voorwerpen omhoog welke met kabels of snoeren waren verbonden. Hun bewegingen deden denken aan oude films, snel en scokkerig. Wat deden ze nu? Ze stonden op het dek en maakten een langzame plechtige buiging in mijn richting waarbij ze een hand op de bol legden ter hoogte van hun voorhoofd. Ach, ik begreep het. Wat een heerlijke opluchting. Het was een groet, een vriendelijke respectvolle groet. Met snele korte pasjes kwamen ze aangedribbeld tot aan de rand van het platform. Daar herhaalden ze hun buiging zeer nadrukkelijk en vervolgens bleven ze in het licht van mijn lamp als stanbeelden staan. Een bizarre en dramatische scne: op de oosterschelde vond de confrontatie plaats van een mens met een buitenaardse intelligentie. Maar die mens was voor deze ontmoeting wel heel slecht voorbereid. Hij was niet meer dan een in het nauw gedreven zeiler, die in zijn natte kleren zijn benen voelde bibberen. De twee gedaanten voor mij waren ongeveer 1.40 m lang en op een afstand leken ze bedrieglijk veel op mensen. Armen, hoofd en benen, alles op de normale plaats. Alleen hun benen waren korter dan de onze waardoor hun armen tot aan de knien reikten. De metaalachtige kostuums waren glad en naadloos. Alleen bij de schoulders en ellebogen waren geledingen te zien. De korte zware benen stonden op brede voeten die ook achterwaarts uitstaken. In het midden had de voorvoet een split die in het schoeisel was aangebracht. De handen staken in soepele, van vele geledingen voorziene handschoenen. Ook deze waren anders dan de onze omdat niet alleen de duim, maar ook de tweede vinger tegenover de andere vingers stond. Het waren zware klauwachtige handen. Wat sterk opviel, was de brede goudkleurige ceintuur rond hun middel, bezaaid met motieven en apparaten. En ervan was duidelijk een hamer met en

dappareils. Un dentre eux tait clairement un marteau avec un ct pointu. A droite pendant un tuyau avec une extrmit, quelque chose qui faisait penser un pistolet. Au milieu de leur ventre ils portaient une sorte de dvidoir, entour dun fin fil brillant. Les autres appareils mtaient inconnus. Non seulement de leurs longs, forts bras et des normes paules, mais aussi de leurs rapides mouvements jau limpression dune norme force corporelle. Des tres super forts, comme a si simplement ! Les globes autour de leurs ttes taient moins transparent que ce que je le pensais au dbut. Ds que je dirigeai le projecteur dessus ils se transformrent en de brillantes boules de Nol. Seulement laide dune lumire indirecte je pus distinguer vaguement leurs ttes. La confrontation silencieuse fut soudain interrompue par une forte voix staccato sonnant mcaniquement. - Can you understand us. Ah, quest-ce que jai eu peur ! dans le premier tonnement quils pussent parler en anglais je navais pas encore saisi quils me posaient une question. Sans parler de ltrange construction de phrase, il ny avait aucune intonation interrogative dans la voix. Cela sonnait comme une communication mcanique. - Can you understand us. La mme communication retentit nouveau au dessus de leau. Incroyable, ils parlaient anglais ! - Yes, Ido. - We you thank. You safe one of us. - Oh... All right, who are you? - We visitors one other planet. - Heavens! Criai-je, et nouveau je ne savais quoi dire en ce moment compltement dment. Il y eu un court silence. Je rflchissais cette curieuse voix dans laquelle il me semblait reconnatre des voies tant masculines que fminines. Entre chaque mot venait une courte pause, laquelle causait un effet de staccato non naturel. Alors la voie vint nouveau au-dessus des eaux sombres et calmes, et une conversation incroyable relate ici en franais (en

scherpe slagkant. Rechts hing een slang met een uiteinde, iets dat aan een pistool deed denken. Midden voor hun buik droegen ze een soort haspel, omwikkeld met dun blinkend draad. De andere apparaten waren mij onbekend. Niet alleen uit hun lange, zware armen en de enorme schouders, maar ook uit hun snelle bewegingen kreeg ik de indruk van een enorme lichaamskracht. Oersterke wezens, zo te zien! De bollen rond hun hoofd waren minder transparant dan ik aanvankelijk dacht. Zodra ik de schijnwerper erop richtte veranderden ze in blinkende kerstboomballen. Alleen met meer indirect licht kon ik flauw hun hoofden onderscheiden. De zwijgende confrontatie werd plotseling verbroken door een harde, mechanisch klinkende staccatostem. - Can you understand us. Ik schrok me een ongeluk. In de eerste verbazing dat ze Engels konden spreken, had ik nog niet in de gaten dat ze een vraag stelden. Afgezien van de vreemd zinsbouw, klonk er totaal geen vragende intonatie in de stem. Het klonk als een mechanische mededeling. - Can you understand us. Weer galmde dezelfde mededeling over het water. Niet te geloven, ze spraken Engels! - Yes, Ido. - We you thank. You safe one of us. - Oh... All right, who are you? - We visitors one other planet. - Heavens! Riep ik terug en weer wist ik op dat krankzinnige moment niet te zeggen. Er viel een korte stilte. Ik dacht na over die wonderlijke stem waarin ik zowel mannelijke als vrouwelijke stemmen meende te horen. Tussen elk woord viel een korte vaste pauze, waardoor het onnatuurlijke staccato-effect ontstond. Dan kwam de stem weer terug en over het stille donkere water komt een hier in het Nederlands vertaald ongelooflijk gesprek op gang. - Is je schip beschadigd? - Nee, niet dat ik weet. - Wil je het licht uitdoen? - Ja, natuurlijk.

nerlandais dans la v.o.) fut entame. - Votre bateau est-abm ? - Non pas que je sache. - Voulez-vous teindre la lumire ? - Oui, naturellement. - Merci. Le bateau vous appartient-il ? - Oui. - Avez-vous un metteur radio bord ? - Non. - Nous voulons vous montrer notre gratitude pour le sauvetage de notre membre dquipage. - Oh, il ny a pas de quoi. Etes-vous ici depuis longtemps ? - Pas prcisment ici, mais nous sommes sur cette terre depuis assez longtemps. - Pourquoi vous cachez-vous ? Pourquoi aucun contact avec nous ? - La raison est que vous ne connaissez pas les lois dune haute civilisation. - Je ny comprends rien. - Il y a tant de choses que les gens sur cette terre ne comprennent pas. Jhsitais. Que savaient-ils de nous ? - Est-ce que vous nous connaissez ? - Nous avons logement tudi votre manire de vivre ensemble. Cela explique le fait que nous puissions laide dune machine parler dans la langue qui revient le plus souvent dans votre communication sans fil. - Comment est-ce possible ? Laspect humoristique dtres venus de lespace qui passaient leur temps apprendre langlais prenait le dessus pour moi. - Donc vous avez tudi notre manire de vivre ensemble. Eh bien, vous ne devez pas avoir eu une si bonne opinion de nous. - Votre remarque fait montre de perspicacit. - Vous y arrivez mieux que nous ? - Nous pensons que oui. - Mais alors je ne comprends pas pourquoi vous ne prenez pas contact avec nous. Vous pourriez donc nous aider ? - Cela reprsenterait une violation des lois naturelles. Je haussai mes paules et commenais me sentir plus mon aise malgr la situation

Dank. Is dit schip je eigendom? Ja. Heb je een radiozender aan boord? Nee. We willen onze dankbaarheid tonen voor de redding van ons bemanningslid. - Och, dat is niet nodig. Zijn jullie al lang hier? - Niet precies hier, maar we zijn al geruime tijd bij deze aarde. - Waarom houden jullie je verborgen? Waarom geen contact met ons? - De reden is dat jullie de wetten van een hoge beschaving nog niet kennen. - Daar begrijp ik niets van. - Er is nog zoveel wat de mensen op deze planeet niet begrijpen. Ik aarzelde. Wat wisten zij van ons? - Kennen jullie ons? - Wij hebben jullie samenleving langdurig bestudeer. Dat bewijst het feit dat we door een machine kunnen spreken in de taal die in jullie draadloze informatie het meest voorkomt. - Hoe is het mogelijk! Het humoristische element van ruimtewezens die Engels zitten te leren, kreeg bij mij de overhand. - Zo, dus jullie hebben onze samenleving bestudeerd. Nou, dan zullen jullie wel niet zon hoge dunk van ons hebben gekregen. - Je opmerking getuigt van inzicht. - Jullie doen dat beter dan wij? - Wij menen van wel. - Maar dan begrijp ik niet waarom jullie geen contact met ons opnemen. Jullie zouden ons dus kunnen helpen? - Het zou een inbreuk betekenen op de natuurwetten. Ik halde mijn schoulders op en begon me ondanks de duistere situatie steeds meer op mijn gemak te voelen. Dit was een onvoorstelbaar belangrijk ontmoeting. Hoe kon ik het aanleggen om informatie van deze wezens los te krijgen? Ik kon nu dingen te weten komen waar de mensheid eeuwen lang naar heeft moeten raden. En vooral over hun ruimteschepen moest ik iets te weten zien te komen.

 obscure . Ctait une rencontre dune importance inimaginable. Comment pouvaisje my prendre pour leur soutirer de linformation ? Je pouvais maintenant arriver apprendre des choses au sujet desquelles lhumanit se pose des questions depuis des sicles. Je devais surtout veiller apprendre quelque chose propos de leurs vaisseaux spatiaux. - Nous souhaitons vous donner quelque chose en signe de remerciement. Si nous vous donnons un objet avec lequel vous pouvez prouver notre existence, alors cela reprsentera une grande valeur marchande. Nous esprons que vous accepterez. Cest strilis. - Quel est cet objet ? - Il sagit dun petit bloc de mtal inerte qui est plusieurs fois plus rsistant que vos meilleurs aciers et pour seulement la moiti du poids. Il a une structure supraconductrice pour llectricit qui est tellement rectiligne que le courant peut uniquement passer lorsquune anode (+) est place purement suivant la ligne de structure en face dune cathode (-). Si on dplace une des lectrodes dun cart peine perceptible alors le courant sinterrompt. A laide de cette structure il est possible dy faire circuler un champ lectrique en forme de bobine au moyen de deux contacts. Le rsultat final est que lorsquune source de courant continu est applique sur deux fils dalimentation, un super aimant est cr avec une consommation nergtique ngligeable. De plus, le mtal a une temprature de fusion qui est un multiple de celle des meilleurs alliages mtalliques qui existent sur terre. De ce mtal sont faites entre autres les plaques de bordage de rels vaisseaux spatiaux. Cest le cadeau. Nous esprons que vous allez laccepter. Jtais fortement impressionn. - Cest un cadeau inhabituel de grande valeur. Jvous en suis trs reconnaissant. Pour le sauvetage je ne veux aucun cadeau, mais je suppose que vous avez aussi lintention daider notre dveloppement du vol spatial. Rien que

- We willen je iets geven als blijk van onze dank. Wanneer we je een voorwerp geven waarmee je ons bestaan zult kunnen bewijzen dan zal het ongetwijfeld een hoge geldswaarde vertegenwoordigen. We hopen dat je het wilt aanvaarden. Het is gesteriliseerd. - Wat is dat voorwerp? - Het is een blokje inert metaal dat vele malen sterker is dan jullie beste staalsoort en slechts half zo zwaar. Het heeft een elektrisch supergeleidende structuur die dermate rechtlijnig is dat de stroom alleen kan vloeien wanneer een plus-elektrode zuiver volgens de structuurlijnen tegenover de min-elektrode wordt geplaatst. Verschuift men een der elektroden een haast onmerkbaar klein stikje dan stopt de stroom. Door deze structuur is het mogelijk om middels twee aangebrachte contactstrippen een spoelvormig stroompatroon door het blokje te laten vloeien. Het uiteindelijke resultaat is, dat wanneer een gelijkstroombron op twee voedingsdraden wordt aangesloten er een supermagneet ontstaat met een verwaarloosbaar energieverbruik. Verder heeft het metaal een smelttemperatuur welke een veelvoud is van de beste metaallegering die er op aarde bestaat. Van dit metaal wordt o.a. de huidbeplating gebouwd van werkelijke ruimteschepen. Dit is het geschenk. We hopen dat je het wilt aannemen. Ik was diep onder de indruk. - Dit is een buitengewoon waardevol geschenk. Ik ben er zeer erkentelijk voor. Voor de redding wil ik geen geschenk hebben maar ik veronderstel dat jullie tevens de bedoeling hebt om onze ruimtevaartontwikkeling te helpen. Alleen daarom zal ik het met mijn bijzondere dank aanvaarden. - We waarderen je onzelfzuchtige instelling. Maar we mooeten je erop wijzen dat dit blokje een te ver geadvanceerde techniek vertegenwoordigt om het in jullie research te kunnen gebruiken. Technisch gesproken is het waardeloos. Toch is je veronderstelling dat ons gesprek tevens

pour cela je vais laccepter avec mes vifs remerciements. - Nous apprcions votre disposition dsintresse. Mais nou devons vous indiqquer que ce petit bloc reprsente une technique trop avance pour pouvoir tre utilis par votre recherche. Techniquement parlant il est sans valeur. Pourtant votre supposition que notre conversation ait une arrire-pense est en effet juste. Mais ce nest pas une tentative pour acclrer votre dveloppement technique, mais bien votre dveloppement social. Cest--dire que nous vous remettons en main la preuve que vous tes observs par des races intelligentes non terriennes, qui vous connaissent si bien quelles peuvent communiquer avec vous, mais qui ne le font intentionnellement pas. Nous vivons dans lespoir peut-tre dsespr quil y aura des gens qui pourront en formuler la raison laide de ces donnes. - Et quelle est cette raison ? - Il vous manque la conscience de la norme, lthique dune civilisation leve. A cause de cela, la race humaine na pas encore de chance de survie. Cela bloque laccs lintgration cosmique. Je haussai les paules. Je navais encore jamais entendu parler d intgration cosmique . En mme temps sourdait une pointe dirritation. Ils taient quelque part quand mme des tres arrogants. - Vous ne nous prenez pas encore au srieux ? - Non, ce nest pas a. Un adulte nen veut pas un enfant parce quil nest pas encore adulte. - Vous nous reprochez don bien quelque chose ? - En effet et spcialement la race blanche. - Bon, et bien quest-ce que cela pourrait bien tre ? - Chaque Noir ou Chinois anglophone peut vous donner cette rponse. La conversation ne prenait absolument pas la tournure que je mtais imagine. Je devais penser quelque chose dautre mais en mme temps faire attention ne pas rompre

een bijbedoeling heeft inderdaad juist. Maar het is geen poging om jullie technische maar om jullie maatschappelijke ontwikkeling te versnellen. We overhandigen je nl. het bewijs dat jullie geobserveerd worden door buitenaardse intelligente rassen, die jullie zo goed kennen dat zij in staat zijn met jullie te communiceren, maar dat nadrukkelijk niet doen. We leven in de misschien wat desparate hoop, dat er mensen zullen zijn die met deze gegevens de reden kunnen formuleren. - En wat is die reden? - Jullie ontbreekt het normbesef, de ethiek van een hoge beschaving. Daardoor heeft het menselijke ras nog geen overlevingskans. Het blokkeert de weg naar kosmische integratie.

Ik haalde mijn schoulders op. Van cosmic integrations had ik nog nooit gehoord. Tegelijkertijd kwam er een vleugje ergernis boven borrelen. Ergens waren het toch wel arrogante wezens. - Jullie zien ons nog niet voor vol aan? - Nee, dat is het niet. Een volwassene neemt het een kind niet kwalijk dat het nog niet volwassen is. - Jullie verwijten ons dus wel iets ? - Inderdaad en wel speciaal het blanke ras. - Zo, en wat zou dat wel kunnen zijn ? - Dat antwoord kan elke Engels sprekende neger of Chinees je geven.

Het gesprek ging absoluut niet in de richting die ik me had voorgesteld. Ik moest iets anders bedenken maar tegelijkertijd oppassen dat het contact niet verbroken werd. Ik was doodsbang dat ze terug zouden kruipen in hun schotel. Dan zou ik ze nooit meer zien. - Ik voel wel aan wat jullie ongeveer bedoelen en ik zal de boodschap doorgeven.

le contact. Jtais mort de peur quils eussent Mag ik nog maar een paar andere vragen regrimp dans leur soucoupe. Alors je ne las stellen? Deze unieke kans komt zeker nooit auraient jamais plus revus. weer. - Dat is juist. Die kans komt voor de huidige generatie niet weer.