Académique Documents
Professionnel Documents
Culture Documents
u m Ei
Pièce bilingue * en 1 acte
pour enfants de 8 à 12 ans
Durée : 20 minutes
Décor : Jardin ouvert de chaque côté. Une moquette verte recouvre les planches.
Sur les côtés se dressent de grandes fleurs de style naïf. Au fond, un
mur. Devant ce mur, un banc. Au milieu de la scène un œuf. (cet œuf à
ossature rigide, métallique ou autre, est recouvert de polystyrène blanc,
assemblé de telle manière qu’il forme un craquellement, pareil à un
œuf près à éclore. Dans cet œuf se cache un enfant-poussin). Ceci pour
se faire une idée quant à la conception et dimension de l’œuf.
Personnages : Tous les participants sont costumés en poules blanches, avec crêtes
rouges, et sur le haut du visage, un masque de poule. Le coq est
différent, colorié.
Scène 1
Sur le banc, au pied du mur, sont assises les deux vieilles poules tricoteuses. A
l’ombre d’une immense fleur de conception naïve, une jeune poule feuillette un grand
livre d’images. Plus loin, une autre a placé son chevalet et fait le portrait des deux
poules tricoteuses. Sous un arbre, une autre joue de la flûte, tandis qu’une autre
encore, grand chapeau sur sa crête, vocalise (en caquetant comme une poule). Sur le
côté de la scène, une large fleur sert de table, avec des boissons dans des verres colorés,
etc…Des cacahuètes sur des plats, des pistaches, des amandes, symbolisent l’opulence
de cette société de poules. Seule ombre au tableau, cette poule en guenilles, qui de
temps en temps trouble cette douce quiétude, et naturellement, cet œuf en plein milieu
du jardin des poules.
Irma : (entre sur scène, une sébile dans sa main ; elle est en guenilles et fait la
manche. Passe devant la jeune poule qui lit) …S’il-vous-plaît…pour
manger..s’il-vous-plaît…
Irma : (recule et à le malheur de frôler Biribi, la poule chanteuse, qui s’est mis en tête
de ressembler à la Castafiore) Oh…excusez-moi.
Biribi : (arrête net sa vocalise, la contemple de haut, nettoie avec sa main l’endroit où
la poule en guenilles a frôlé) So eb’s…naan…ich bin direkt choquiert ! nit
emol iewer’em Singe het m’r meh sinni Ruehj !
Biribi : Geh dinner Waij, ich hàb ken Zitt fer mich mit dir ze unterhàlte! Ich mues
minni Stimm üewe...(reprend sa vocalise) Cot…cot…cot…cot…
Biribi : Manger ? Ich ess doch a nit wenn ich singe due ! Zeviel esse isch nit guet fer
d’Stimm!
Biribi : Gàr nix verstehsch ! dü duesch numme de gànze Daa bättle, un denksch vun
morjes bis oowes àn’s Esse.
Biribi : Des isch noch aan’s zeviel fer jemes wie nit schàffe duet ! Geh! Geh jetzt
dinner Waij, ich mues àn d’Arweit! Cot...cot...cot...(se racle la gorge)Cotcot…
rrrggg…cot…grrr.
Irma : Excusez-moi, Madame, je crois que vous avez oublié de prévenir votre coeur
que vous repreniez votre vocalise.
Irma : (passe maintenant devant la poule peintre. Celle-ci ne la remarque pas. Puis
elle passe devant les deux vieilles poules tricoteuses, leur tend sa sébile) …
juste pour manger, s’il-vous-plaît…
Kari : Wer ?
Kari 1 : (lève les yeux) Ah ? ich nämm ààn sie will wiedder eb’s vun uns àrmi Litt.
Karo : Ja, s’isch wohr...Immer will sie eb’s vun uns...jede Daa.
Karo : Ja, s’isch wohr...fähle duet mir nix...àwer m’r waiss nie wie schlächti Zitte
kumme koennte...m’r waiss nie.
Kari 1: Des saa ich a immer..Deswaije bekummt se vun mir a nie nix.
Karo 1 : Wenn de Kirikiki kummt, verschwind se schun, numme ken Angscht.
Kari : (à Irma) Naan, mir koenne nix gän...mir sin àlt un hàn sälwer nit viel! Geh!
Kari : Ja...wie wenn se noch ken Gelaijehait g’hett hätt fer unseri ze lehre...
Kari 1: Hesch rächt...des kànn die Sort nit...Waisch...ich bin sicher, dàss die dumm
isch..so wie se rumlaaft...
Karo 1: Ja...die kànn numme dumm sin...sunscht dät se nit bättle gehn!
Kari : (à Irma) Naan, mir koenne hit nix gän...kummsch morje wiedder.
Karo : Un laaf nit immer so verzottelt in unser’em scheene Gàrte rum, des màcht ken
gueter Iendruck!
Kari 1: Es mues emol Ordnung in denne Stàll gebroocht wäere, des saa ich a immer.
Karo : Friehjer hätt’s des bie uns nit gän! In dem Gàrte emol nit!
Kari 1: Des saa ich a immer...So Lumpepàck het’s friehjer nit gän...Ja, ja, d’Zitte
ändere sich.
Karo : Wie wenn mir nit genue Probleme hätte mit dem Ei do.
Kari : Hesch rächt! Des Ei , des het uns grad noch g’fählt.
Kari 1: Sàche pàssiere hitzedaas...àwer do sin numme die Fremde (Üssländer) draan
Schuld!
Karo : Maansch? Maansch des Ei isch vum e fremde Huehn? Mitte in unser’em
scheene Gàrte?
Kari : Vun wem soll’s denn sin? Vun uns isch’s emol nit! Es glicht nit in unsere
Eier...unseri sin viel scheener g’formt un viel glätter un viel pröperer wie des
do.
Kari 1: Ich bin g’spànnt wàs de Kirikiki saat, wenn er kummt. Der waiss doch immer
àlles!
Scène 2
(un coq majestueux, crête au vent, une fine canne dans une main, manteau de
plumes jeté sur ses épaules, un vrai dandy de coq, entre sur scène)
Kirikiki : (jette un regard sur toute la scène) Einen wunderschönen Morgen wünsche ich
den Damen…
Biribi: Cot...cot...cot...cot...
Kirikiki : Schön…dann werde ich meinen Rundgang machen. Übrigens, hatte ich nicht
dem Flötenspieler den Auftrag erteilt neben dem fremden Ei Wache zu halten?
Lasido: Euh...ja...doch...euh...
Kirikiki : Dann will ich noch einmal ein Hühnerauge zudrücken. Aber es soll nicht mehr
vorkommen!
Kirikiki : Denn wir wissen nicht wenn das Küken schlüpft! Aber es kann jeden
Augenblick geschehen. Und dann möchte ich, dass das Kleine jemanden um
sich hat, nicht wahr? Es ist traurig genug, dass es von seiner Mutter im Stich
gelassen wurde. Also, wachsames Auge für alle! Tag und Nacht! (par
inadvertance il tapote l’oeuf avec sa canne)
Kiki : (la jeune poule au livre d’images entend la première ce léger Toctoc venant de
l’œuf) Toctoc ? Hàn ihr g’hoert ? Toctoctoc het’s gemàcht!
Kirikiki : (colle son oreille contre l’oeuf) Tatsächlich ! das Küken klopft ! es will ans
Tageslicht! Da, mein Spazierstock...
Kirikiki : (se lave les mains) Sagt bitte den zwei alten Hühnerdamen, dass sie mir zur
Seite stehen sollen bei der Geburt.
Karo 1: Ich will nix ze duen hàn mit dem Ei! Ich hälf nit!
Kari 1: Ich a nit! Es isch nit vun uns, also hàn mir a ken Arweit mit! (veut se rasseoir)
Kirikiki : Hier geblieben ! das Küken ist auf uns angewiesen! Un wenn es schlüpft will
ich hier nur fröhliche Schnäbel sehen! Habe ich mich klar genug ausgedrückt?
Biribi: Mir fraije uns jo àlli uff des klaane Schisserle...un ich will’s àls erschti in minni
Aerm nämme...Un ich gäb ihm a glich e paar
G’sàngstunde...Cot...cot...cotcotcot!
Kirikiki : An guten Vorsätzen fehlt es dir nicht, Biribi. Ja, das hoer ich gerne. Handtuch,
bitte!
Lasido : Ich ?
Kirikiki : Ja, du ! was schenkst du unserem neuen Mitbürger als erstes?
Lasido : Müsikstunde! Ja...vun mir bekummt’s Müsikstunde! Jede Daa eini. Ich fraihj
mich schun druff...(joue quelques accords sur sa flûte)
Kirikiki : Schön…
Kiki: Un bie mir kànn’s lehre läse! Min gànzes Büech läs ich mit ihm durich.
Kirikiki : Nur goldene Herzen um mich herum...Und die älteren Damen, was gedenken
unsere Damen zu tun für unser Küken?
Kari 1: (à Karo) Naan, er het g’saat “Damen”, àlso sin’s àlli vier wie er demit maant…
(toutes les quatre) Mir welle’s lehre stricke un naihje (coudre) , obwohl, dàss
es fremd isch fer uns !
Kirikiki : (a terminé le nettoyage de l’œuf) Fremd ? Genügt es nicht wenn aus dem Ei ein
Küken schlüpft? Ein Ei ist ein Ei, und auch wenn es fremd ist bleibt’s ein Ei!
Stock!
Kirikiki : (tapote légèrement sur l’œuf avec sa canne) Hallo ! hallo ! kannst du mich
hören ? (colle son oreille contre l’œuf) Hallo ? Ja…ich höre dich ! ich höre
dein Klopfen! Es wird immer stärker! (aux poules) Es dauert nicht mehr
lange...macht Platz!
Karo: (à Kari) Wenn’s noch mir gànge wärd hätt ich mich gàr nit drum
bekuemmert...
Karo 1: Wenn m’r jetzt noch wisse däte wo’s häre kummt...
Kari 1: Naan...denne Zirküs hätte m’r nit gebrücht in unser’em scheene, propere Gàrte.
Biribi: Wie ich mich fraihje due fer des Klaane gaije minni Hienerbruscht ze drucke...
Lasido: Wàs maane n’r wie’s d’Ohre spitzt wenn’s minni Hàrf hoert?
Pica : ...un wie’s Auje màche wurd wenn’s minni Fàrwe sieht?
Kiki: ...un wie’s lächle wurd wenn ich ihm minni Bilder zaihj...
Kirikiki : (s’écarte de l’oeuf) Es ist soweit ! tut gross eure Augen auf und geniesst das
Schauspiel der Natur!
(solennellement)
Aus dem Ei entspringt Leben
Empfangen wir’s mit uns’rem Segen!
Biribi: Cot...cot...cot...cotcotcot...
Scène 3
Toctoc : (se frotte les yeux) Bonjour…c’est moi…(regarde autour de lui, dévisage une
à une les poules) Bonjour…je m’appelle Toctoc…(tend sa main aux poules,
mais chacune recule, le laissant pantois à côté de l’œuf) Je m’appelle
Toctoc…je suis nouveau…(se frotte les yeux) Ah ! que cette lumière est
éblouissante…C’est tout le temps pareil chez vous ? Et il ne fait pas chaud non
plus…c’était plus doux à l’intérieur…Bon, je ne vais pas y retourner, j’y ai
passé trois semaines, c’est suffisant…(questionne Kirikiki) Est-ce que tu peux
me dire où est ma mère ? j’ai hâte de la retrouver afin qu’elle me réchauffe, et
en plus je commence à avoir faim !
Kirikiki : Ich hätte mir denken sollen, dass du unsere Sprache nicht sprichts…Siehst du,
ich spreche nur meine Muttersprache und bis heute dachte ich mir dies
genügt...Ja, ich dachte mir dies genügt um jeden zu verstehen und von jedem
verstanden zu werden. Irrtum, sage ich heute! (à l’encontre des autres poules)
Versteht jemand seine Sprache ?
Biribi : ...un welle se a nit kennelehre! Des isch jo so e drecketi (sale) Fàrb wie des
Junge het...so drecket!
Kirikiki : Die Farbe ist doch nicht massgebend in diesem Falle. Wichtig ist, dass das
Küken von allen angenommen wird...(à Biribi) Du wolltest es doch an deine
Brust drücken?
Biribi : Vorher...ja..àwer jetzt...jetzt wo ich’s g’sähn hàb isch mir d’Luscht vergànge,
mit däre dreckete Fàrb wie’s het!
Lasido: (cache sa flûte derrière son dos) Ja…ja..awer minni Floet isch kàpütt gànge…
Ja, ich hätt’s e so gern g’màcht...àwer leider geht’s nit.
Kirikiki : Und du, Pica, wolltest du es nicht zeichnen lernen und ihm das Malen
beibringen?
Kiki: Min Bilderbüech...àwer es g’hoert doch gàr nit mir...ich hàb’s numme gelehnt
g’hett.
Kirikiki : Und die älteren Damen haben natürlich auch keine Zeit mehr um ihm das
Stricken und Nähen beizubringen, nicht wahr?
Karo: So isch’s...
Kirikiki : Ich verstehe. Nur weil es nicht so aussieht wie ihr wollt ihr es nicht
anerkennen? Aber es hat doch zwei Füsse wie wir...es hatt zwei Flügel wie
wir...und es schlüpfte aus einem Ei wie wir!
Biribi: Trotzdem isch’s nit wie mir! Cot...cot...cot...Ich geh jetzt...es fàllt mir gràd ien,
dàss ich noch e dringendi Aangelejehait ze erledige hàb...(part en vocalisant)
Lasido: ...un ich geh a, ich mues schnell minni Floet repàriere lon..(part)
Karo 1: (à Kari) Hesch dü nit g’saat, dàss mir rendez-vous hàn biem Hieneraujedokter?
Kirikiki : (regard gêné) Ist das eine feine Welt, unsre Hühnerwelt...ist das eine feine
Welt...
Toctoc : Partie ? Où çà ? dis, elle est partie où, ma maman ? Et les autres, elles vont où ?
Dis, pourquoi elles me laissent seul ?
Kirikiki : Mehr kann ich leider nicht für dich tun...Tut mir leid...Ich muss jetzt meinen
Morgenspaziergang machen. Sei schön brav, dann wird dir auch nichts
geschehen in unserem garten...(jette son manteau sur ses épaules et sort)
Scène 4
Irma : (Irma, pendant ce temps, fait ses provisions sur la table garnie, puis elle
s’approche de l’œuf) C’est toi, Toctoc ?
Toctoc : (muet)
Toctoc : Oui…oui..j’ai faim…mais ne t’inquiète pas pour moi, si ma maman est riche je
mangerai tous les jours à ma faim.
Irma : Oh, tu sais, les mamans riches, ça n’est jamais pour nous…et…tu n’as pas de
maman riche, Toctoc…
Irma : Dans un sens tu n’as pas tort, mais tu n’as pas tout à fait raison non plus…Elles
sont riches en amour, les mamans…c’est tout !
Toctoc : En quoi ?
Toctoc : Non ! je ne comprends pas, puisque j’en ai jamais profité ! je viens au monde et
tout de suite je me retrouve seul…sans maman..et sans …amour, comme tu dis.
Dis, pourquoi elle n’est pas là, ma maman ? pourquoi elle m’a laissé seul ?
Irma : Oh, tu sais, elle devait avoir de bonnes raisons pour t’abandonner ainsi…ne
faisons pas son procès.
Toctoc : Oui…elle devait avoir ses raisons…n’empêche que je ne sais pas où aller.
Irma : Nous sommes 15 à la maison. Mes 14 enfants et moi-même. Ils sont nés avant-
hier…
Irma : Presque rien ! deux fois la moitié, et deux fois la moitié c’est presque rien.
Irma : Bien…bien… Vois-tu, petit, tu ne mangeras peut-être pas tous les jours à ta
faim, mais ceci n’a pas grande importance. Par contre, ce qui est bien chez
nous, c’est qu’il fait tellement sombre dans notre pièce, qu’on ne distingue plus
le noir du blanc. Chez nous on est égaux ! tous !
Irma : Oui, cette pigmentation de la peau qui gêne tant les adultes et qui engendre tant
de haine.
Irma : Seuls les grands croient comprendre, mais les petits s’en moquent et c’est bien
comme ça ! Viens, donne moi ta main, rentrons !
RIDEAU
Des Stueck därf numme unter’em Titel „S’schwàrze vum Ei“ uffg’fiehrt wäere,
mit de G’nämigung vum Autor, der sich àlli Rechte reserviert.
Copyright by Raymond Weissenburger,
Sociétaire de la Société des Auteurs et Compositeurs Dramatiques
1a, rue du Château
67470 SELTZ France
Tel. : 03 88 86 54 95