Atromitos Organosi 2 Bomber

ATRÓMITOS ORGÁNOSI #2 : BOMBE...
SYNOPSIS [ATRÓMITOS ORGÁNOSI #2 : BOMBE...]
R18|MatureContent|Romance|Action
- - -
One organization; five merciless women.
Behind their innocent faces hide their true identities.
They can kill without feeling guilty.
Mercy? It has never been in their vocabulary.
There's only one rule to keep you alive;
OBEY & NEVER BETRAY.
You have been warned.
Welcome to Atrómitos Orgánosí !
I am Quennie Rose Rado, also known as BOMBER.
"Tick. Tack. Tick. Tack.Time's up, darling."
- - - -
Rose is an expert in manufacturing various types of bombs and weapons. Do not ever
plan to mess with her because she can kill you at her own desired time and
location.
Bombs are her obsession, but then Jairon Dela Merced came into her life.
Tila naging isang napakagandang bomba nito sa kanyang paningin na gusto niyang
makamit.
Will she ever get the guy at the exact time she planned for it?
(WARNING: READ AT YOUR OWN RISK! CONTAINS MATURE CONTENT AND LANGUAGE. THIS STORY
IS A WORK OF FICTION, LAHAT NANG MABABASA NIYO SA KWENTONG ITO AY PUROS GAWA-GAWA
LAMANG. NOT SUITABLE FOR 17UNDER!ANG MGA LINYA NG KANTA NA MAAARING MAKASAMA SA
KWENTO AY HINDI AKIN. CREDITS TO THE RIGHTFUL OWNERS.)
CHAPTER 1 [ATRÓMITOS ORGÁNOSI #2 : BOMBE...]
In the middle of the cold breezy night, here I am leaning in my car, waiting for a
command to kill someone.
"Rose, bomb them before they reach the area."

Napaangat ang gilid ng aking labi ng sandaling ipag-utos sa akin ni Aycxe 'yon. We
are on a mission as of now.
"Tosted? or mangled?" tamad kong tanong kahit pa kumakabog ang dibdib ko sa saya.
"Both," they all answered.
Umismid ako at kinuha ang aking tablet na siyang nagkokonekta sa mga bomba ko sa
iba't ibang lokasyon. Hinayaan ko silang mag-usap habang inaaktibo ang ilan sa mga
bomba sa lugar na daraanan ng mga kalaban.
I glanced at my watch while starting my engine. Mas lalo kong nilak'san ang volume
ng earpiece na suot ko upang inisin ang aking mga kasama.
Three...
Two...
Then a loud explosion happened.
"FVCK!/PUT@NG*NA!"
Magkakasabay nilang mura sa linya. Napangiwi nalang ako at mabilis ding napangiti.
"Oops! Hindi ko pala napatay ang mic," I said innocently.
"Fvckyou!"
"Wow ang dami niyo namang may gusto sa akin. Isa-isa lang mga bebe," tumatawa kong
pang-aasar sa kanila.
"Tng*namo."
Marahan nalang ako na napailing sa karumihan ng kanilang mga bibig.
"Tngna niyo rin," I fired back and step on the gas.
Tumingin pa ako sa aking cellphone na nasa dashboard kung saan naroon ang footage
na kinonekta sa akin ni Noella. I flashed an evil smirked as I see how destructive
my bombs are.
Very good babies.
"All pigs burned and mangled alive," I informed while staring at the opponent's
lifeless bodies then looked back on the road.
Ilang segundo pa ang lumipas bago tinapos ni Aycxe ang linya, senyales na natapos
na namin ang misyon.
Pasipul-sipol akong nagmaneho at binuksan ang stereo ng aking kotse. A cheerful

music echoed in my car as I raised the volume to its fullest. I hyped my head and
tapped my fingers on the steering wheel as I fastly drive my car to an empty road.
I hummed with the song and ready myself to its chorus. Mas lalo ko pang binilisan
ang pagpapatakbo ng sasakyan habang dinadama ang masayang musika na nag-iingay sa
loob ng kotse ko. Isa iyong kanta ng isang sikat na KPOP boy group at masasabi ko
na talaga namang kahanga-hanga ang taglay nilang galing sa larangan ng musika
gano'n na rin sa pagsasayaw.
As the chorus came by, I sang with it as I moved my head up and down. I also shook
my shoulders as if I am dancing with the song live.
"Nananana hmmm..."
Mahina akong napamura at mabilis na pinatay ang aking stereo nang nakita kong
tumatawag si Mommy. Inis kong ini-slide ang screen at ini-loudspeak ito.
"Quennie Rose, speaking," tamad kong wika habang itinatago ang inis sa aking tono.
"Good thing you're still awake. Gusto ka raw makausap ng Daddy mo," she spoke on
the line.
Napahinga ako nang malalim at binagalan ang aking patakbo sa sasakyan. "What is
it?" I asked.
Hindi naman agad umimik si Mommy marahil ay ibinibigay niya kay Daddy ang
cellphone.
"Go to our company later at 8am," he started.
Napaawang ang aking labi dahil doon. "Why me? Why not Gerald? For Pete's sake, Dad,
he's the guy in our family. He should be the one taking care of the company's
activity and so on!" I reasoned out.
"Ikaw ang panganay, Rose," pagmamatigas niya.
I tightened my grip on the steering wheel and gritted my teeth. Mariin akong
napapikit at marahan na humigit nang malalim na hininga.
"Ano na naman ba'ng kailangan kong gawain?" pagsuko ko.
"Aasikasuhin mo lang ang bagong model natin para sa pag-e-endorse ng ating

produkto," aniya.
I sighed and accelerated my speed. "Okay," simple kong tugon at ibinaba ang linya.
"Fvck! Magtitingin na naman ako sa isang maarteng modelo, bwiset!" inis kong
singhal habang inaaalala ang mga dati naming kinuha na modelo na nabudburan ng
sobrang kaartehan.
Kapag talaga mas maarte ang kinuha ni Daddy ngayon ora mismo pasasabugin ko ang
katawan n'yon. Tss!
NAGISING ako sa pag-iingay ng alarm ko. I groaned before forcing myself to get up
and slide it to dismissed.
"Photahamnida kasi, sana ay natutulog pa ako ngayon," asar kong wika.
Wala na akong nagawa pa kung hindi ang bumangon at mag-ayos ng sarili. Hindi na ako
nag-umagahan at napagdesisyunan nalang na sa opisina kumain.
I stared on my full body mirror to checked my self, my lips automatically twitched

as I saw how formal I am today. "Photapetti talaga," bulong ko.
Pilit ko nalang ipinagsawalang bahala ang nararamdaman kong inis, lumabas ako ng
aking condo at tinahak ang daan pababa ng gusali. Agad akong sumakay sa aking kotse
at nagmadaling magmaneho upang makarating agad sa kumpanya namin.
Sikat ang aming pangalan sa paggawa at pagsu-supply ng iba't ibang klase ng alak
mula rito sa Pinas hanggang ibang bansa. Ako naman ay may sariling mall na
ipinatayo na s'yang pinagkukuhanan ko ng pera para sa mga luho ko.
Magalang akong sinalubong ng mga tauhan namin nang nakarating ako sa kumpanya.
Lumapit sa akin ang sekretarya ni Daddy at ipinaliwanag ang mga kailangan at dapat
kong gawain.
"Nand'yan na ba ang modelo?" walang emosyon kong tanong.
"On the way po, Ma'am, naipit lang daw po sa traffic," tugon ng sekretarya, bakas
ang takot at pangamba sa kanyang tono.
I took a deep breath and massage my temples while sitting on my father's swivel
chair.
Ito nga ba ang sinasabi ko, isa na namang maarteng modelo ang aasikasuhin ko.
"Papasukin mo agad dito kapag dumating nang makausap ko, ihanda mo na rin ang
shooting team nang diretyo pictorial tayo." Pag-uutos ko at saka s'ya sinenyasang
umalis.
Mabilis naman siyang yumuko at naglakad-takbo palabas ng opisina.
"Tngna ang init." Tinanggal ko ang suot kong coat at hinayaang matira ang inner
kong suot.
Tanging itim na tube top lang ang suot ko sa pang-itaas habang nakasuot naman ako
ng pencil skirt sa pang-ibaba. Hindi ako nangangamba dahil alam kong aabutin pa ng
ilang minuto bago dumating ang modelong kinuha ni Daddy, base na rin sa mga
experience na nangyari noong nakaraan. Besides we're both girls kaya walang masama.
As if namang nakahubad ako.
I stood up from my seat and walked at the aircon's area. Itinapat ko ang aking
katawan doon upang malamigan, hindi ko alam kung katawan ko ba talaga ang mainit o
'yong ulo ko talaga.
Nasa ganoon akong posisyon nang biglang bumukas ang pinto at mabilis na pumasok ang
isang lalaki. "I am sorry for being la—" hindi niya naituloy ang balak sabihin nang
nagtama ang paningin namin.
"Shit!" we both cursed.
Tumalikod siya sa akin samantalang mabilis kong kinuha ang aking coat at saka ito
isinuot.
"Who are you?!" I yelled.
Hindi naman malaman ng lalaki kung lilingon siya sa akin o hindi.
"Pwede ka nang lumingon," sabi ko sa malamig na tono.

Mabagal niyang ginawa 'yon. Natigilan ako nang tuluyan ko nang matitigan ang
kanyang mukha.
How can someone be this handsome?
"I am Jairon Dela Merced, the new endorser of your product, Miss," he said
formally.
Bahagya akong nagulat dahil doon.
Lalaki ang modelo namin ngayon? Himala.
I cleared my throat and composed myself. "Have a seat," I commanded.
Naupo na rin ako sa swivel chair at hinintay siyang makaupo sa aking harapan,
umaasta na hindi big deal ang nangyari.
"Here's the contract, if you want to change something just tell us so we can look
for it," I said seriously while pushing the folder in front of him.
Kinuha niya naman 'yon at binuklat para basahin. I leaned on my seat and secretly
checked him out. He have this aura that will surely make every girls looked at him.
Hindi na kataka-taka na isa siyang modelo. Matalim ang kanyang mga mata at maganda
ang pagkadepino ng panga niya, may katangusan din ang kaniyang ilong at nababagay
lamang ang sukat ng kaniyang labi para sa mukha niya.
I wonder how that lips taste like.
Fvck?! What the hell am I thinking? Why am I attracted to a man all of a sudden?
"This is already okay with me," he agreed and glanced at me.
Napaayos naman ako ng upo at muling ibinalik ang kawalan ng emosyon sa aking mukha.
"Then it's settle. Pirmahan mo nalang," ani ko.
He licked his lower lip and nodded. "Can I borrow a pen?" he asked politely.
"Sure," mabilis kong tugon at astang iaabot sa kanya ang ballpen na nasa aking
tabi.
Plano kong sanang ibigay 'yon nang maayos ngunit isang kakulitan ang pumasok sa
isip ko. I hold the pen longer to my side so he'll touch my hand to get it.
Tulad ng aking plano ay nahawakan niya ang kamay ko. Umasta pa akong nabigla dahil
doon.
"Sorry, I didn't mean to," he apologized.
Hindi ko napigilang mapaismid at itinukod ang aking magkabilang siko sa lamesa,

pinagdaop ko ang aking kamay habang mariin na tumingin sa kanya.
"So tell me, Mr. Dela Merced. Are you married?" I asked with a playful tone.
Nakita ko ang pag-angat ng kaniyang balikat sa pagkagulat na mabilis ding kumalma.

He leaned on his seat and stared back at me as he played the pen on his hand.
"I am not..." he answered.
I was about to smile when he spoke again.
"...available, Miss," he ended then smirked in the end.
"Hmm, girlfriend?" nanunuya kong tanong saka sumandal sa aking upuan.
He dropped the pen and slowly brought one of his hand on his lips. Marahan niya
'yong hinawakan habang nakatitig sa akin.
"Are you interested in me?" diretyo niyang usisa.
I chuckled and licked my lower lip. "So what if I am, Mr. Dela Merced?"
Sarkastiko siyang tumawa bago muling kinuha ang panulat. "I'll turn you down,
Miss," he answered.
Napasipol naman ako roon at napangiti. "I am sorry, Mister, but I always get what I
want and that includes you," puno ng kumpyansa kong ani.
He's like a ticking time bomb ready to explode right now—his teeth were gritting
while his jaw clenching hard.
What a perfect bomb indeed.
Few seconds later, he smirked and signed the contract before pushing it to me.
"Let's see then," he said and stood up from his seat.
"Mind to accompany me to my work, Miss?" he added, raising his left brow.

I smiled and slowly stood up. "It's Quennie, kung ayaw mo naman pwedeng bae
nalang," mapaglarong sambit ko .
Fvck! Seriously self? Bae? Watdapak.
His lips twitched, then he crossed his arms. "I don't do first name basis at work,
Miss," he stated.
Napangiti naman ako saka naglakad patungo sa kanya. Hindi naman s'ya gumalaw at
hinayaan lamang ako na ikutan siya nang mabagal. Idinikit ko ang aking hintuturo sa
kanyang likod nang tumigil ako roon at saka 'yon marahang pinalakad paibaba,
tinutunton ang linya ng kanyang gulugod.
I felt him flinched at what I did, I smiled secretly because of that.
Dahil sa pagkatuwa kong biruin siya ay dahan-dahan kong inilapit ang aking mukha sa
gilid ng kanyang leeg, sinasadya na patamain ang hininga ko roon.
"Then should we go to my house for you to call me by my first name, Mr. Dela
Merced?" I mocked in a flirtatious way.
Nakita ko ang pagbakat ng mga ugat niya mula sa kanyang leeg, hindi rin nakatakas
sa akin ang pagbigat ng hininga niya.
Tatlong magkakasunod na katok ang siyang nagpabawi ng atensyon ko mula sa kanya.
Mabagal akong humiwalay at inayos ang sarili ko bago bumalik sa aking silya.
"Come in," I said loudly.
Unti-unti namang bumukas ang pinto, mula roon ay sumilip ang sekretarya ni Daddy.
Bahagya pang nangunot ang kanyang noo habang nakatingin sa nakatayong si...
What's his name again? Jai, what?
"Ahmm, sorry to disturbed you, Miss, Sir. I just came here to inform that the glam
team is now ready for the shoot."
"Great!" I exclaimed and clapped once before standing again. "Shall we go, Mr. Dela
Merced?" tanong ko sa mapanuyang tono.
He shut his eyes and gave out a deep breath before giving me a cold stare. Hindi ko
naiwasan na tumawa nang palihim sandaling talikuran niya ako.
One month.
One month and I'll make that gorgeous bomb mine.

I smirked at my thought and followed him.
TULAD ng mga normal na photo shoot ay nakakalat ang mga camera at kung anu-ano pa.
Nand'yan din ang mga taong may iba't ibang toka na gawain. Mabilis na inasikaso ng
make up team ang binata. Malayo man mula sa 'kin ay hindi ko napapalampas ang
minsang pagdapo ng kanyang paningin sa pwesto ko.
"Ma'am," namomroblemang sambit ng sekretarya ni Dad nang nakalapit siya sa akin.
Pinagkunutan ko siya ng noo. "Bakit?" tanong ko at muling bumaling ng tingin kay

Dela Merced na ngayon ay nakatingala dahil nilalagyan ng powder ang kanyang leeg.
Damn that adam's apple.
"May kaunting problema po tayo. 'Yong partner po sana ni Mr. Dela Merced para sa
shoot ay hindi po makakarating dahil nagka-chicken pox," alanganing paliwanag niya
sa akin.
Napatingin ako sa kanya at nagpakawala ng hininga. I massage my temples and looked

at her again.
"What kind of shoot is this?" I asked.
Nagtataka naman niya akong tiningnan dahil sa tanong ko kaya hindi ko naiwasang
tingnan siya nang masama. Nakita ko ang taranta at takot sa mukha niya sa sandaling
'yon kaya bahagya siyang yumuko.
"Ang pagkakaalam ko po ay may intimate scene sila ni Mr. Dela Merced sa isang couch
habang umaaktong umiinom ng wine," pagdedetalye niya.
Awtomatikong napaangat ang aking kilay at bumaling ng tingin sa direksyon ng

lalaki. Bahagya pa akong nagulat dahil nakatutok din sa akin ang kanyang mga mata.
He raised his eyebrow at me when he saw me checking him out.
I glanced back at my dad's secretary and smirked devilishly. "Send some make up
artist in my office. Do it quietly," matigas kong wika sa huli.
Umawang ang kanyang bibig na mabilis din niyang isinara. "Noted, ma'am," she
answered and took her steps away.
Sa hindi ko mabilang na pagkakataon ay tumingin ulit ako sa binata. He looked at me

coldly as his jaw clenched. I gave him a smirk before turning my body to exit|
Tingnan natin ngayon kung hindi nga ba kita makuha.
Sorry not sorry, Mr. Dela Merced, but I accept your challenge.
WALA pang ilang segundo ay tapos na akong ayusan nang pinapuntang artist ng
sekretarya ni Daddy.
"Wow, I didn't know that your eyes can be this lifeless, Madam," ani ng bakla.
Napangiwi ako at tinitigan ang aking sarili sa vanity mirror.
Bakit hindi? Patay na naman talaga ako.
Huminga na lamang ako nang malalim saka tumayo mula sa aking pagkakaupo. "Let's go,
naghihintay na sila sa akin," malamig kong sambit at nagsimulang maglakad.
Halos lahat ng empleyado ni Daddy na nakakakita sa akin ay napapaawang ang bibig.

Sino'ng hindi? Bukod sa hapit ang pulang dress sa aking katawan ay bukas ang
gitnang dibdib n'yon patungo sa gilid ng balakang ko. It's like Catriona's dress on
her Miss Universe moment.
"Where's my partner?" I heard Dela Merced asked on the team.
Nakatalikod siya sa akin kaya naman hindi niya nakita ang pagdating ko. Lahat naman
ng kanyang kausap ay laglag pangang napatingin sa akin kaya bumaling rin siya
patungo sa direksyon ko.
Saglit kong nakita ang gulat sa kanyang mga mata na mabilis niya ring naitago. He
raised his eyebrow at me as if he's mocking me that way.
I smirked at him and glanced back at the team. "Let's start," I commanded and took
my steps forward to Dela Merced.
"Didn't know that you are a model now, Miss," he whispered.
My side lips rose. "I told you, Mister. I always get what I want," I stated.
Mabilis na kumilos ang mga tauhan ko upang iayos ang isang mini sofa, sa gilid
niyon ay may pabilog na bubog na lamesita kung saan nakapatong ang best seller
naming wine. Mayroon ding wine glass sa tabi niyon na siyang gagamitin namin
mamaya.
"Let's start, Ma'am, Sir, can we?" magalang na wika ng photographer sabay turo sa
gaganapang pwesto.
Mabilis na kumilos ang lalaking kasama ko na sinundan ko rin agad. Pinakuha sa 'min
ng photographer ang wine glass at inutusan kaming pumorma sa gusto niyang ayos.
Hindi naging mahirap ang mga hinihiling niya, bukod sa professional ang kasama ko
ay natutuwa ako sa palihim na pag-igting ng kanyang panga sa tuwing nagkakalapit
kaming dalawa.
"Perfect! Now, for the last pose. Ma'am, sumaklang ka po kay Sir at hawakan mo siya
sa batok. Kayo naman po, Sir, humawak po kayo sa bewang ni Ma'am at umasta kayong
maghahalikan," excited na saad ng photographer.
Pareho kaming natigilan na dalawa, tila roon palang nakaramdam ng alinlangan sa

ginagawa namin. I cleared my throat and composed myself. Tumayo ako at hinintay
siyang umayos ng pwesto. Malamig niya akong tiningnan at saka umismid sa huli.
"Seems like you are a bit nervous, Miss," he whispered and lowered his gaze to my
hands.
Doon ko palang naramdaman na nangangatal pala ang kamay ko sa kaba.
"Kaya mo ba?" panunuya niyang tanong saka umayos ng upo, nakahanda na sa pagsaklang
ko.
I fisted my hands and took a deep breath. I licked my lower lip and gave him an
evil smirk.
"Huwag mong sanayin ang sarili mo sa panghahamon sa akin, Mr. Dela Merced. I am
telling you, you'll always lose in the end," I uttered and straddle on his leg.
I felt him stiffened at what I did. Itinaas ko ang aking kamay na may hawak na wine
glass at idinikit iyon sa kanyang pisnge, pababa sa kanyang panga at leeg.
I saw him gulp as his jaw clenched.
"Why don't we spice up this photoshoot right?" I teased and crouched more to his
private area.
"Fvck!" he hissed as his hand hold onto my waist.

Binigyan niya ako ng nagbabantang tingin. Sigurado ako na nagtataka na ang
nakapalibot sa amin kung ano'ng nangyayari at hindi lamang makaimik dahil sa takot
sa 'kin.
I lowered my gaze to his chest and smiled naughtily. "Game over," I whispered
before clinging my other hand to his nape and buried my face onto his neck at the
same time.
Pakinig ko ang paghigit niya ng hininga kasabay nang paghigpit ng hawak niya sa
aking bewang at bahagyang pagtingala. I slowly licked and sucked his neck which
made him groaned lowly.
"PERFECT! BRAVO!" puno ng galak na sigaw ng photographer bago ako humiwalay.
Umismid ako nang nakita siyang nakapikit at malalim ang paghinga. "Mukhang ikaw ang
hindi kayang magtrabaho nang maayos, Mr. Dela Merced." Ako naman ang nanuya ngayon.
Marahan niyang idinilat ang kanyang mata nang nakalma na s'ya at dinilaan ang
ibabang bahagi ng kanyang labi. "You're testing my patience, Miss, should I punish
you?" he asked and flashed an evil grin.
My brows furrowed at his act.
"Sir, I think we should add the final shoot," he spoke loudly.

Final shoot?
Nagulat ako nang bigla niya akong kabigin palapit at basta nalang hinila ang aking
batok upang siilin ng halik. Nanlalaki ang mga mata ko sa gulat habang nanigas ako
mula sa pagkakaupo ko sa kanya.
He move his lips aggressively against mine as his hand caressed my waist. Dahilan
para mapapikit ako at mahinang napaungol.
I felt him smirked before breaking his kiss.
"Game over, Miss."
"Ano'ng klase ng mukha 'yan?" tanong sa akin ni Noella sa video call.
Magkausap kami ngayon dahil ipinapakita niya sa akin ang magiging lokasyon nang
pupuntahan naming misyon bukas.
I shook my head and sighed. "Wala may naalala lang," I answered.
"Gan'yan na gan'yan ang mga mukha nang nanakawan ng halik," she stated on the line
then chuckled.
Awtomatiko naman akong namula. Muli ko na namang naalala ang paghalik sa akin ni
Dela Merced sa shoot.
I didn't expect that move. Naiiling kong sabi sa aking isip.
"Gag*, sige na ibaba mo na ang linya para mapuntahan ko na ang lugar at makabitan
ng mga bomba," ani ko.
Nag-okay sign lang naman siya bilang tugon at saka naputol ang tawag. Prinint ko
muna ang blueprint na sinend sa akin ni Noella bago tumayo mula sa aking computer
table. I tied my hair up and went into my walk-in closet then pressed the hidden
button for my built-in vault. Unti-unting gumalaw ang malaking painting na nasa
gitna n'yon at tumambad ang sikreto kong lagayan. I scanned my finger print and
opened the vault as it verified.
Marahan kong hinaplos ang aking maliliit na mga bomba. Ngumiti ako at maingat na
kumuha ng apat na piraso, kasing sukat lamang iyon ng pisong barya ngunit kakayanin
na nitong magpabagsak ng bawat poste ng gusali. Inilagay ko 'yon sa isang case saka
ko muling isinara ang taguan. Kumuha na rin ako ng pamalit na damit at nagtungo sa
banyo para maligo.
It took me 15minutes to finished my routine. Simpleng racer black sando lang ang
sinuot ko at tinernuhan ito ng itim na pantalon. Inihanda ko ang aking mga gamit at
saka lumabas ng unit ko. Nahigit ko ang aking hininga nang bumukas din ang kaharap
kong unit at nagtama ang paningin namin ng tao roon.
"Dela Merced," mahinang sambit ko habang bahagyang nakaawang ang aking bibig.
Mukhang hindi niya rin inaasahan na makita ako. He scanned me from head to toe,
then his left eyebrow raised a little. "Going somewhere, Miss?" he asked and leaned
on his door.
Napatikhim ako at isinara ng tuluyan ang aking pinto. I composed myself before
looking back at him.
"Hmm," tipid kong himno bilang tugon na sinamahan ko ng kaunting pagtango.
He licked his lower lip then glanced on the case that I am holding. Napaghigpit
naman ang hawak ko roon.
"What's that?" kuryoso niyang tanong.
"Paper files," mabilis kong sagot.
Tumango siya at lumabas sa kanyang unit. Sa itsura niya ay mukhang paalis din siya.
Nakasuot siya ng simpleng vneck na itim na tinernuhan ng maong short.
"Mind if I join you going down?" he asked.
I smirked and flashed a slutty smile. "Akala ko ba ay hindi ako magtatagumpay sa

gusto ko, Mr. Dela Merced?" I mocked.
Umismid din siya pabalik at nagsimulang maglakad. "Sasabayan lang kita maglakad,
Miss, hindi ko sinabing papatol ako sa 'yo."
I rolled my eyes and followed him. "Wala na tayo sa trabaho. Can you call me by my
name now?" I asked.
Nilingon niya ako at ngumisi nang nakakaloko. "Ano nga ulit ang pangalan mo, Miss?"
painosenteng usisa niya.
Agad na nag-init ang ulo ko dahil doon. Tiningnan ko siya nang masama at
pinangunahan siya sa paglalakad.
How dare him forget my fvcking precious name?! Argh!
Naabutan n'ya ako nang nasa tapat na ako ng elevator dahil inaantay ko 'yong
bumaba. Hindi nakaligtas sa aking paningin ang palihim niyang pangisi habang nasa
bulsa ng kanyang suot na short ang isa niyang kamay.
"You look pissed, Miss. Did I say something wrong?"
I rolled my eyes at him and tightened the grip on my case. Kung pwede ko lang
ihampas sa kanya ito ay kanina ko pa ginawa.
Tuluyan na ngang tumigil ang elevator sa tapat ng palapag namin at bumukas. Nanguna
akong maglakad papasok at isiniksik ang sarili ko sa gilid.
The hell, kahit gusto ko siya hindi pupwedeng ibaba ko ang ego ko, 'no!
"Hey," pagtawag pansin niya at lumapit ng bahagya sa akin nang nakasara na ang
elevator.
Hindi na ako nakipindot pa kanina dahil napindot na rin niya kung saan ang lapag ko
—ang groundfloor.
"Fvck!"
Malakas na pagmumura ko at niyakap ang aking case na hawak no'ng biglang tumigil
ang elevator sa paggalaw. Hindi rin nakaligtas sa akin ang mabilis na paghawak ng
lalaking kasama ko sa aking bewang bilang suporta sa hindi ko pagtumba.
"What the fvck happened?" inis kong tanong habang tinitingnan ang numero sa itaas
ng elevator.
Hindi iyon kumikislap o gumagalaw.
"I think an emergency happened," Dela Merced stated and took off his hand away from
me.
Napahinga ako nang malalim saka ibinaba ang hawak kong case na kanina'y yakap ko.
"Mukhang importante talaga 'yang hawak mo at mas inalala mo pa iyan kaysa sa

maghanap nang makakapitan," puna niya habang natingin sa hawak ko.
Siyempre, kapag naalog 'to ng husto patay tayo.
"Ayaw ko namang mamatay ng birhen, 'no," wala sa sariling bulong ko.
"Did you say something?" he asked and get closer to me.
Nahigit ko ang aking hininga dahil sa sobrang lapit ng kanyang presensya.
"B-Bakit ka ba lumalapit ng sobra?" nauutal kong tanong at humakbang ng isa pagilid

para makalayo.
His side lips rose and looked at me with amusement on his face.
"Are you bothered?" he asked with his raspy voice.
Pinilit kong ibalik ang wisyo ko at umiwas sa tingin

niya. "Pinagsasabi mo? Nababanasan kasi ako."
I meant half of it.
Mahina siyang tumawa at sumandal sa dingding ng elevator. "Aren't you afraid?" He

glanced at me.
Nangunot naman ang aking noo sa kanyang tanong. "Saan at bakit naman ako
matatakot?"
Marahan niyang dinilaan ang ibaba niyang labi.
Dry lips ba siya? Masyado niyang alaga sa pagbabasa ang labi niya, ha.
"Well, hindi ba initial reaction ng mga babae ang matakot sa tuwing nai-stock sa
isang lugar?"
Napangiwi ako at hindi naiwasang tumawa.
Kamatayan nga ay hindi ko kayang katakutan, ang ma-trap pa ba?
I smirked when a naughty idea pop in my mind. Tiningnan ko siya nang namumungay at
kinagat ang ibabang bahagi ng aking labi.
"Ikaw ba naman ang makasama kong makulong dito, sino'ng matatakot diba?"
panggagalaw ko sa kanya saka siya pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang ibaba ng
kanyang tiyan.
Napasipol ako sa aking isip nang natanawan ang malaking umbok doon.
"Eyes up, Quennie," he said with his cold baritone voice.
Napaawang ang aking labi nang narinig ko ang pangalan ko mula sa bibig niya.
Madilim ang kanyang paningin at umiigting ang panga niya. Napalunok ako at umiwas
ng tingin dahil bigla akong kinain ng kaba.
Napasobra 'ata ang biro ko.
Wala nang umimik pa sa aming dalawa sa mga sumunod na segundo. Nagsimula na ring
mamuo ang pawis sa noo at leeg ko dahil sa unti-unting pagkalat ng init sa loob ng
elevator.
Tngna. Ang laki-laki nang ibinayad ko rito para lang makulong sa elevator. Bwiset!
"W-What are you doing?" nauutal kong usisa nang nakita ko ang kasama ko na
itinataas ang pang-ibabaw niyang damit.
He stared at me then smirked. "Sobrang init, Miss, at hindi ako magtitiis na hindi
gumagawa ng paraan para mahanginan," tugon niya at mabilis na itinuloy ang
paghuhubad.
Tumambad sa aking paningin ang perpektong hubog ng katawan niya. Sinimulan niyang
ipaypay sa sarili ang kanyang damit na hinubad. Umiwas naman ako ng tingin at
napalunok nang mariin.
Bakit mas lalong uminit?
"You can also strip if you want, hindi mo kailangang magtiis," aniya.
Laglag panga ko naman siyang tiningnan at ilang beses na napakurap. "Minamanyak mo

ba ako?!" asik ko.
He chuckled and leaned again on the elevator wall. Mas lalo tuloy dumepino ang
kanyang namumutok na abs at V line.
"Nagbibigay lang ng suhest'yon, Miss," saad niya.
Inirapan ko siya at tiningnan nalang ang numero sa itaas ng elevator na hindi

gumagalaw.
Darn it! Kung kailan may bagay pa akong aayusin saka naman nakisabay ang kamalasan.
"Tngna!" malutong kong pagmumura nang dumilim ang buong lugar.
Mariin kong hinawakan ang hawak kong case para masigurado na hindi iyon magagalaw
ng todo.
"Medyo marumi rin pala ang bibig mo," sambit ng kasama ko.
Mula sa dilim ay inirapan ko siya. "Got a problem with that?" pagmamataray ko.
Masyado na talaga akong asar sa mga nangyayari kaya kahit siya ay napagbubuntunan
ko na rin.
Mahina siyang tumawa mula sa kanyang pwesto. "Oo, dahil ayaw ko sa babaeng
nagmumura," he stated.
My lips twitched because of that.
Hindi niya pa dinaretyong ayaw niya sa akin. Tss!
"Huwag kang mag-alala, mamahalin mo rin ang bibig na 'to at kaaadikan," I said and
smirked.
I shrieked when a strong arm pulled me from my waist as I bumped into a hard
object, no it's not an object, it's Dela Merced's chest!
"Shall I try it to believe?"
I shut my eyes tight when I heard his deep husky voice under my ear as I felt his
hot breath touching my neck. It's like he's casting me a spell and I am already
into it.
Damn it! Bakit ba palagi niyang nababaliktad ang sitwasyon naming dalawa?
(WARNING: MATURE CONTENT. OH ANG NGITI, BAWAS-BAWASI!)
"Try it then," I challenged.
"Hindi ka ba naiinitan?" he asked hoarsely.
Napalunok ako nang mariin. "Ano'ng klase ng init ba ang tinutukoy mo?" wala sa
sariling usisa ko.
He chuckled sexily and buried his face against my neck. "Huhubaran ba kita o
didiligan? You choose," he said playfully.
I bit my lower lip and tsk-ed. "You'll strip me too for you to water me," I stated.
"Such a witty woman, Miss." Mahina siyang tumawa kapagkuwan.
"Akala ko ba ay hindi ka papatol sa akin?" bulong na tanong ko habang naghahabol ng

hininga dahil nanatiling nasubsob ang kanyang mukha sa leeg ko.
"It's called fvcking not loving or any other terms," he explained.
"Hmm, so you're not a man after all," I mocked.
He chuckled then I felt his hand caressing my waist. "I am a man..." Pabitin niyang
anas, "but how can I be a man for you if you, yourself, can't be a woman for me?"
"What do you mean?"
He scoffed and started to traveled his lips to my jaw. "Do you really like me,
Miss? Or you just want to play around?" he whispered. "I can't play a losing game,
Miss Rado," he added.
Natigilan ako sa tanong niya at napaisip. Yeah, I love his looks. It's kinda
intimidating and perfectly done but... do I like him?
Nakagat ko ang ibaba kong labi at mahigpit na napakapit sa hawak ko nang paikutin
niya ang kaniyang dila sa 'king leeg.
"Can you just play with me this time?" nanghihina kong tanong dahil unti-unting
natutupok ng apoy ang aking kalamnan.
"You want me to play with you? Are you telling me to fvck you without anything in
return?"
"Yes," agad kong sagot sa namamaos na boses.
Why am I like this?
Pakiramdam ko ay hindi ako makapag-isip ng tama sa tuwing nand'yan siya.
"Ughmm..." Kagat-labing ungol ko nang naramdaman ko ang mababaw niyang pagsipsip sa

'king leeg.
"Let's play then," he declared then crashed his lips against mine.
Sinuklian ko naman agad ang halik na ibinibigay n'ya sa 'kin. Tila isa akong
kandila na unti-unting nauupos sa pinalalalim niyang halik.
"Ughmm..." I moaned again when he cupped my breast and massage it gently.
Fvck! I can't believe that I am letting someone to touch me like this.
"Can't you drop that thing?" may bahid ng inis niyang tanong nang humiwalay siya ng
kaunti sa 'kin.
Gustuhin ko man na matawa ay pinigilan ko 'yon at maingat na ibinaba sa gilid ang

hawak kong case, sinuguro kong hindi 'yon maaalog sa kaniyang pwesto.
"Done."
I heard him smirked in the dark and kissed me again. This time his hand traveled to
all over my body until it reached my lower belly.
"You're sweating, we should take off your top now," he said huskily.
Tanging tango lang ang naisagot ko sa kanya, pagkatapos niyon ay mabilis niyang
iniangat ang suot kong sando para hubarin. Hindi ko alam kung paano niya nagagawa
iyon ng walang kahirap-hirap gay'ong napakadilim ng lugar.
"May oras ka pa para umatras," bulong niya.
"No, I want this," mabilis kong sambit.
I felt him hold me on my waist as his breath touching my face. Slowly, he unzipped
my pants and lowered it with my panty down to my thigh. Exposing my womanhood in
the dark.
"I want to curse for not seeing that thing of yours..." He said with his raspy
voice, "but on the other hand, let me just feel and taste it."
Marahan niya akong pinaupo hanggang sa tuluyan niya akong pinahiga sa malamig na
sahig ng elevator. Panay ang kabog ng dibdib ko sa paghihintay sa maaari niyang
gawain sa akin.
He lifted my feet then I felt him entered in between. Nakapatong na ang aking paa
sa kaniyang balikat habang nasa loob siya ng dalawa kong binti.
"Ready?"
Napalunok ako at hindi nakasagot. Sa isang iglap ay tila gusto kong umatras sa mga
nangyayari.
What am I doing? Why am I giving myself to this man?

"Ohhh! Shit!" I cursed out loud and shut my eyes tight as I search for something to
hold when he suddenly crouched and licked my p-ssy.
"Hmm, tasty," I heard him whispered then licked it again.
"Ohhh!" I shrieked crazily.
He licked and sucked my pus*y and played with my cl-t using his expert tongue. Lalo
pa akong nawala sa sarili nang patigasin niya ang kaniyang dila at sinimulan 'yong
ilabas-masok sa aking p'werta.
"Ohhh... Fvcking shit, more." I grabbed his hair and pushed his face to my
womanhood as I lifted my lower body to meet his tongue.
Napaawang ang aking labi at napakislot nang ipasok niya ang isa niyang daliri roon
kasabay ng kaniyang dila. Mahapdi 'yon no'ng simula ngunit agad ding napalitan ng
sarap nang humalo na ang aking malagkit na pangangatas doon.
"Ohhh... I'm going crazy, bilisan mo pa, Dela Merced," wala sa sariling pakiusap
ko. "Oh! Yes! That's it!" I whimpered when he doubled his speed like what I've
asked for.
Unti-unting namuo ang kung ano sa aking puson sa gitna nang ginagawa niya. Iyon na
'ata ang tinatawag nilang orgasmo. Para akong iniaakyat sa langit sa bawat
paglabas-masok ng daliri niya sa loob ko.
Ilang beses niya pang inulit-ulit iyon hanggang sa tuluyan nang sumilampot ang
aking likido. "Ohhh!" I yelled and arched my back as my juices continued releasing.
Nanginginig ang tuhod ko habang walang habas na sinusupsop at dinidilaan ni Dela

Merced ang pagkababae ko.
"Damn! You're so delicious," pakinig kong anas niya nang nakuntento siya sa kanyang
ginawa.
Naramdaman ko ang bahagya niyang pagdistansya at hinawakan nang mahigpit ang

balakang ko. Maya-maya pa ay naramdaman ko ang unti-unting pagpasok ng pagkalalaki
niya sa akin.
My head fell back as I felt a excruciating pain on my lower region.
"Fvck! Bakit ang sikip-sikip mo? Hindi ako makapasok agad," naiinis niyang bulong
at muling sinubukang ipasok ang natitira niyang haba.
Wala akong nagawa kung hindi ang mahigpit na mapahawak sa kaniyang braso kasabay
nang mariin kong pagkagat sa aking labi upang hindi mapahiyaw sa sakit.
I am a fvcking virgin for Pete's sake! And his shaft is too big for my pearl. Ghad!
Is it too late to regret?
"AHHH!!" naluluha kong sigaw nang bigla niyang isinagad ang kaubuan sa akin.
"Fvck! You're a virgin!" mahinang sigaw niya nang mapagtanto ang lahat.
Hindi naman ako nakaimik at mahigpit na naipikit ang aking mata sa sobrang kirot ng
nararamdaman ko.
I didn't expect that sex will be this fvcking painful.
Scammer ang mga letcheng porn sites 'yan!
"Damn it!" he cursed again and slowly took off his manhood inside my core.
Maingat siyang umalis sa aking binti, naramdaman ko ang paglapit niya sa 'kin at
hinaplos ang aking mukha na tila alam niyang napaiyak ako sa sakit na naramdaman
kanina.
"I'm sorry."
Hindi pa rin ako nakaimik pagkatapos niyon. I felt like I was shot two times in the
same area, that's how I can explain the pain that I am bearing right now.
"Let me help to dress you," banayad niyang wika at maingat akong inalalayan paupo.
Tulad ng kaniyang sinabi ay tinulungan niya akong magdamit. Walang umiimik sa amin
sa loob ng sandaling 'yon, pakiramdam ko ay lalo akong mauubusan ng lakas sakaling
magsalita ako.
"Kaya mo bang tumayo?" alanganin niyang tanong, naroon ang pag-aalala sa kaniyang
tono.
"I-I don't know," pag-amin ko.
I heard him sighed and hold me gently on my arms. "Hawak ka sa akin," aniya.
Ginawa ko naman ang kaniyang gusto at marahan akong iniangat. Mahina akong napamura
sa pagkirot ng aking pagkababae dahil sa ginawa kong galaw. Naramdaman ko ang
pagyuko niya at saka itinaas ang aking pantalon kasama ng aking panty.
"Careful please," nanghihina kong pakiusap nang aabot na 'yon sa aking alaga.
Narinig ko ang pagpapakawala niya nang malalim na hininga bago tuluyang itinaas ang
pantalon ko sa aking bewang.
I shut my eyes tight when I felt my panty touching my p-ssy, it fvcking sting. He
zipped my pants then hold me on my waist. Nanghihina akong napasandal sa kaniyang
dibdib.
As on cue, the electricity went back then the elevator started to run again.
"I think you should go back to your condo and rest," he suggested.
Doon muling pumasok sa aking isip ang misyon ko.
Damn. Landi pa, Quennie. Nauna ka pang masabugan kaysa sa mga kalaban.
I distanced at him and forced myself to stood straight. Hinanap ko ang aking case
at nakagat ang ibaba kong labi nang napagtantong yuyuko ako para abutin 'yon.
Fvck this fvcking karma.
Nakita siguro ni Dela Merced ang pag-aalinlangan ko kaya siya na ang yumuko at asta
'yong kukuhanin.
"Careful!" I yelled.
Kumunot naman ang noo niya sa 'kin bago napatingin sa case.
Peke akong tumawa at napalunok. "B-bawal magusot ang mga papeles," paliwanag ko.
Mukhang hindi niya pinaniniwalaan ang paliwanag ko ngunit ipinagsawalang bahala
nalang at maingat na hinawakan ang case bago iniabot sa 'kin.
"Droga ba 'yan?" he asked curiously.
Napaawang ang aking bibig dahil doon. "Sa yaman kong 'to, magsu-supply ng droga?
'Wag ako." Pagtataray ko sa kabila ng aking sitwasyon.
Tumango siya at ibinaba ang tingin sa sahig. Pagkatapos ay umismid siya bago
tumingin sa akin.
"Do you have some wipes or handkie?" he asked.
Kunot-noo naman akong umiling. Napanguso siya at inilagay sa bulsa ang kaniyang
kamay.
"Someone got bled on the floor," he mumbled, causing me to lowered my gaze.
Namula ang aking mukha sa kahihiyan nang nakakita ng patak na dugo roon.
Was that mine?

Nagulat ako nang punitin niya ang laylayan ng kaniyang damit at yumuko para punasan
'yon. "Evidence deleted," he said with his playful tone.
Sakto namang bumukas ang elevator kaya dali-dali akong lumabas sa kabila nang
pagsidhi ng kirot sa pagkababae ko.
Dumugo talaga 'yon?!
Napaigik nalang ako sandaling pumasok at umupo ako sa loob ng aking sasakyan.
"Damn, I lost the pearl of the orient sea in a freakin' elevator," I murmured and
shook my head with disbelief.
I rested deeply and started my engine. Marahan ko itong iminani-obra palayo ng

gusali at tinahak ang daan patungo sa lokasyon na pupuntahan ko.
Mahigit bente minutos ang lumipas bago ko ipinarke ang aking sasakyan sa lugar.
Ilang saglit pa akong nagmasid para masiguro na walang kalaban na nagtatago sa
paligid. Nang nakuntento na walang sinuman ang makakakita sa akin ay roon palang
ako lumabas bitbit ang case ko na naglalaman ng aking mga bomba.
Mabagal akong kumilos kumpara sa normal kong bilis dahil sa paminsan-minsang

pagkirot ng aking pagkababae. Pakiramdam ko ay may nabutas sa loob ko at hindi ko
iyon maaaring pagdigkitin.
Ikinabit ko ang mga bomba sa poste na dapat nilang kalagyan, hindi ito mahahalata
sapagkat sapat lamang ang liit niyon para hindi mapansin. I connected the bombs on
my device and secured it. Nang natapos na ako sa aking ginagawa ay muli kong inikot
ang lugar para siguraduhin na walang hahadlang o bubulilyaso sa 'ming plano.
I head back to my car after surveiling the place. Napahinga ako nang malalim
kasabay nang pagsandal ko sa upuan ng sasakyan. Kinuha ko ang aking telepono at
tinawagan si Aycxe bago iyon inilagay sa aking dashboard nang naka-loudspeak.
"Done with your part?" bungad na tanong niya nang sagutin ang linya.
"Hmm, everything's ready for tomorrow. I also did a surveillance check, so far wala
naman akong napansin na mali o kakaiba," I stated.
"Okay, magkita-kita nalang tayo bukas sa bar ni Sophia, may misyon din ako para sa
kanila ni Shiela," she informed and ended the call.
Sa wakas, pupwede na akong magpahinga para bukas.
Sa kagustuhan kong makahiga agad ay pinaharurot ko ang aking sasakyan sandaling

pinaandar ko ito. Sinilip ko pa ang katapat kong unit kung saan lumabas si Dela
Merced nang nakauwi ako. Bahagya akong nakaramdam ng kahihiyan para sa aking sarili
dahil sa ginawa ko.
Damn! What did I do?

Pilit ko nalang 'yon inalis sa aking isip at pumasok na sa bahay. Mabilis kong
hinubo ang aking pantalon nang nakapasok ako sa silid 'tsaka pabagsak na humiga sa
kama. Ipinikit ko ang aking mga mata, hindi ko alam kung saan galing ang pagod na
nananalaytay sa sistema ko—kung sa ginawa ko bang misyon o sa ginawa namin ni Dela
Merced sa elavator.
"Kung bakit ba kasi napakalaki ng sandata niya," I murmured before I drifted to

sleep.
Nagising ako sa pag-iingay ng aking door bell. Umungot ako kasabay ng aking
pagbangon at pikit mata akong lumabas patungo sa pintuan.
Tngna, Shiela, kung kailan natutulog ako 'tsaka mo ako naisipang puntahan.
"Do you know that you're disturbing me in my fvcking sleep?" iritado kong sabi
pagkabukas ko ng pinto habang pikit-matang nakasandal sa gilid.
"FVCK!" mahinang sigaw ng isang baritonong boses kasabay nang mabilis na paglapit
ng katawan niya sa akin.
I even heard my unit's door closed harshly. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat at
tila bigla nalang nagising ang sistema ko.
"Why are you not wearing anything woman?!" galit na asik ng pamilyar na lalaki.
Napakurap ako at tinitigan ang kaniyang galit na mukha. "A-anong ginagawa mo rito?"
utal kong tanong.
He clenched his jaw and held my on my arms. "Where's your room?" he asked.
Nangunot ang aking noo sa kaniyang tanong. "Why would I tell you?" mataray kong
pagbabalik.
He muffled a curse again and dragged me to where he wanted to go. Pumasok siya sa
aking silid at itinulak nalang ako ng basta roon bago siya lumabas.
"Wear a fvcking short, woman!" he shouted and shot my door.
My mouth parted as realization hits me. Mabagal kong itinungo ang aking ulo at
mariin na napapikit nang nakita na naka-panty lamang ako.
Fvck! Pinagbuksan ko siya ng pinto na tanging 'to lang ang suot!
Mabilis akong nagtungo sa closet ko at basta na lamang humila roon ng short.

Isinuot ko 'yon at huminga nang malalim sa sobrang kahihiyan.
Masyado akong nasanay na si Shiela lamang ang madalas manggulo sa aking condo.
Hindi ko akalain na pagkatapos ng nangyari sa aming dalawa sa elevator ay kakatukin
niya ako rito.
Isang munting pagsabog ang siyang nakakuha muli ng atensyon ko.
"Tngna!" mahinang sigaw ko at mabilis na lumabas ng silid.
"What the fvck?" matigas na ingles ni Dela Merced habang nakatingin sa umuusok na
ballpen sa sahig.
Marahan siyang bumaling ng tingin sa akin at hindi makapaniwalang tumuro roon. "It
almost killed me," he stated.
Hindi ko alam kung kakabahan ba ako o matatawa sa 'itsura niya. Wala akong ideya
kung natatakot ba siya o nagagalit doon.
"Don't touch anything on my belongings, Mr. Dela Merced." I warned.
Karamihan sa mga gamit ko ay may hidden fingerprint scanner at kusang sumasabog

pagkatapos ng tatlong segundo sakaling mahawakan iyon ng iba, tulad na lamang ng
ballpen na nasa sahig ngayon.
He stood straight and gave me a cold stare. Pinasadahan niya pa ako ng tingin mula
ulo hanggang paa bago ipinasok ang kaniyang kamay sa bulsa.
"Are you an agent?" he asked.

Hindi ko napigilang tumawa dahil sa tanong niya. I licked my lower lip and walked
near him without breaking my stares.
"Kinda," I answered.
Agent of our own orgánosi.
"The case that you're holding earlier at the elevator. Ano ang totoong nasa loob
n'yon?" muli niyang usisa.
Ngumiti ako at marahan na umiling. "Kinikilala mo ba ako, Dela Merced?" panunuya

ko.
I felt him stiffened from his place. "I am just curious," tugon niya.
I nodded slightly and run my fingers through his shoulder, leaning my face against
his ear. "Don't ask if you do not want to be part of my life. I am a dangerous
person, Mr. Dela Merced," I whispered and distanced myself.
His side lips rose for a few seconds and gave me a mocking smile. "Then, why do you
want me to be yours, Miss?"
I smirked and walked into my living room then sit on my couch. "I want you, but
that doesn't mean that I'll let you in my life, Mr. Dela Merced. Let's say... I
just want to play with you," I explained.
"You mean, like what we did at the elevator?" He scoffed.
Pakiramdam ko ay nag-init ang aking mukha nang ipaaalala niya sa akin ang ginawa
namin kanina. I cleared my throat and averted my eyes.
"Yes," paos kong sagot.
"Are you still sore?" he asked out of nowhere.
Tulala akong napatitig sa kaniya at napakurap. Umangat muli ang kabilang gilid ng
kaniyang labi nang nakita ang reaksyon ko.
"B-Bakit mo natanong?" I asked instead of answering him.
Naglakad siya palapit sa akin dahilan para tumuwid ako sa pagkakaupo. Ang tibok ng
puso ko ay nagsimula na namang mangarera sa paglapit ng presensya niya. Napasandal
ako nang mahigpit sa aking inuupuan nang bigla siyang yumukod at inilapit sa akin
ang mukha niya.
"Shall we play again? I am craving for an entertainment right now," he said

huskily. "Can I fvck you now?" dagdag niyang tanong na ikinahigit ko ng hininga.
Mabilis ko siyang itinulak palayo sa akin bagamat hindi 'yon kalakasan 'tsaka
umisod paatras sa gilid. "A-anong fvck ka riyan. Hindi na mauulit 'yon pagkatapos
mong isagad, no way!" wala sa sariling sambit ko dahil sa kaba, huli na para mabawi
ang lahat.
He chuckled sexily and run his fingers through his hair. "I'll slow down this
time," he said teasingly.
My jaw dropped at what he said. Tila may nagbara sa aking lalamunan kasabay nang
pagguhit ng isang eksena sa isip ko kung saan mabagal niyang ipinapasok ang sandata
niya sa aking alaga. I felt like all my blood goes up to my face that moment.
"Pervert!" I yelled.
Muli siyang tumawa at tumitig sa akin na tila nasisiyahan sa bawat reaksyon na

ipinapakita ko. "Now, tell me, Miss. Do you still want to play with me?" he mocked.
I shut my eyes and stood up from the couch.
Damn it! Nabaliktad niya na naman ako.
"Lumayas ka sa bahay ko," ani ko.
He stared at me and suppressed his grin. "Mukhang okay ka na naman kaya sige, aalis
na ako," aniya at tumayo rin mula sa kaniyang pagkakaupo.
Nahigit ko ang aking hininga nang lumakad siya palapit sa akin. Tulad nang ginawa
ko kanina sa kaniya ay pinalandas niya rin ang kanyang daliri sa balikat ko bago
inilapit ang kaniyang mukha sa 'king tainga.
"Handa akong makipaglaro, Quennie. I am just three steps away from your unit,"
bulong niya saka ako nilampasan.
Tulala lang naman ako mula sa aking tayo hanggang sa narinig ko ang pagsasara ng
pinto ng condo ko.
Is he telling me that he's willing to fvck me?
"No, no, never again that I'll let his big penis hurt my p*ssy," bulong ko sarili
at napahawak nalang sa aking pagkababae.
Maaga akong gumising kinabukasan para maghanda sa pananabutahe namin sa transaksyon

na magaganap sa pagitan ng Black Dragons at mga child syndicates ng black market.
Kasalukuyan akong naglilinis ng baril sa living area nang mag-ingay ang buzzer ng
condo ko. Nangunot ang aking noo at napatingin sa suot ko na relong pambisig.
Ang aga naman 'ata ni Shiela.
Then another idea came in my mind. Napailing ako at huminga nang malalim bago
itinago ang aking mga gamit. Pagkatapos n'yon ay saka ko tinungo ang pintuan at
pinagbuksan ang nag-iingay sa labas.
"Dela Merced," simpleng tawag ko sa kanyang pangalan.
Pinasadahan niya ang kabuuan ko at tipid na ngumisi. "Mabuti naman at maayos ka

nang lumabas ngayon," aniya.
I rolled my eyes and leaned on my door. "Ano'ng kailangan mo?" tamad kong tanong.
Nakita ko ang pagtigil niya saglit 'tsaka kumunot ang kaniyang noo. "Seems like you
woke up on the wrong side of the bed," he commented and licked his lower lip.
"Just tell me what you fvcking need, Dela Merced. I am busy and not in my mood
right now to play with you," I stated.
His lips slowly formed an O as his eyes glint with amusement. "Feisty," he murmured
then walked near me, putting his left arm on the top of my head, cornering me to my
place.
Tamad lang naman akong nakipagtitigan sa kanya. "That's what I need, Miss,
fvcking," he announced.
Doon pa lang ako kinabahan sa kaniyang presensya at napalunok sa nerbyos. "B-bakit
ka gan'yan? I-I mean, I thought you'll not fall for me," I barely manage to speak.
He smirked and leaned his face closer to mine. "I said fvcking, Miss, not loving,"
he pointed.
"Binabastos mo ba ako?" malamig kong usisa.
He stared at me and distanced himself. "I am not, I am just answering your

question," he answered.
Napaawang ang aking bibig at hindi makapaniwala na umiling. "So you are telling me
that you buzzed my door just to asked for a sex? That's it?"
"Yes," diretyo niyang tugon.
Napalunok ako at hindi nakapagsalita. Something inside me got burned by the way he
looked at me right now.
Lusting.
"I don't know why I am craving for your..." Tumigil siya at mabagal na ibinaba ang
paningin sa parte kung saan naroon ang aking alaga. "P*ssy," he ended with his deep
husky voice.
My heart skipped a beat as his word sent shivers to my spine.
"Now, I am asking you, can you play with me?"
Napipilan ako at hindi makapagsalita.
I should quickly said no, but why the hell am I thinking?
"N-No," sagot ko at pilit na pinatatag ang aking sarili sa desisyon.
Think straight, Quennie Rose! You're a goddamn lady, have some class.
Marahan namang tumango ang lalaking kaharap ko. "Are you sure?" paninigurado niya
at lumapit muli sa 'kin.
Mariin akong napapikit at mahigpit na naiikom ang palad ko nang magdikit ang
katawan namin. "Y-yes," nanghihina at paos kong sagot.
"Are you going somewhere, Miss?" he asked hoarsely between my neck.

I took a deep breath and nodded as response.
"Are you going to a boy?"
Nagtataka man ay pinili ko nalang sagutin ang kanyang mga katanungan. "Y-yes,"
sagot ko habang iniisip ang mga myembro ng Black Dragons.
"Hmm, let me just marked you then," he said.
"Mark?" taka kong tanong at mabagal na iminulat ang aking mga mata.
Nahigit ko ang aking hininga at napakapit sa kanyang damit nang bigla niyang ibaon
ang kanyang ulo sa leeg ko at sipsipin 'yon gamit ang kaniyang dila at bibig.
"Ughmm..." Hindi ko napigilan na dumaing nang pababain niya ang kanyang labi sa
ibabaw ng dibdib ko.
Unti-unti niya akong inalis sa pagkakasandal sa pinto at ekspertong ipinasok sa

loob. He locked the door using his foot as we walked into the living area.
"I... thought we're not... Ohh—gonna do it."

Hindi siya sumagot at ipinagpatuloy lang ang ginagawa hanggang sa naramdaman ko ang
paglapat ng likod ko sa couch.
He crashed his lips to mine as his hand entered my crop top blouse and reached for
my boobs.
"Ughmm..." I moaned inside his mouth when he started massaging it.
Oh my ghosh! I am letting my body to be slaved by his touch again!
He broke off his kiss and quickly rolled up my top then pulled down my tube bra,
exposing my two boobies. He cursed and sucked my breast alternately like a hungry
baby. Napasabunot nalang ako sa kanyang buhok habang ginagawa niya 'yon.
Oh jusko! Ilayo niyo po ako sa tuksong 'to. Ang pagkababae ko, mukhang masasagasa
na naman ng malaking truck.
Paminsan-minsan ding naglilikot ang kaniyang dila sa paligid ng aking ut-ng at

sinisipsip iyon.
Damn! I am so freaking wet!
"Enough... please," nanghihina kong pakiusap dahil baka tuluyan na akong bumigay sa
ginagawa niya.
Ilang segundo niya pang pinaglaruan ang aking dibdib bago tumigil. Nanghihina akong
napatingin sa nakangisi niyang mukha.
"Done, you can now finally go, Miss," aniya at umalis sa pagkakadagan sa 'kin.
I am torn between pulling him back or getting up from the sofa. In the end I forced
myself to choose the latter.
Nanghihina akong bumangon at muling inayos ang aking suot.
What did I do again? I should be the one controlling him not the other way around.
"Can't think straight, Quennie?" he asked with a playful smile on his lips.
I rolled my eyes at him and throw the mini pillow beside me. "Get out," inis kong
sambit.
Tumitig siya sa akin at pinasadahan muli ang aking kabuuan. "Next time, I'll strip
all of your clothes and licked every corner of your body," he talked dirty.
Napakurap ako ng ilang beses at napalunok dahil tila namasa na naman ang aking
pagkababae sa sinabi niya.
"Get out, Dela Merced. That will not gonna happened," mariin kong wika.
He chuckled. "Let's see then." Then turned his back against me to leave my unit.
Pabagsak kong isinandal ang aking sarili sa sofa sandaling nakalabas na siya ng
pintuan. Napatakip ako sa aking mukha at nagsisigaw sa frustrasyon.
"You fvcking self! Traitor!"
Nanatili ako sa ganoong estado hanggang sa mapagdesisyunan kong magpalit muli ng

damit. Bukod sa nanlalagkit ako sa suot kong panty ay gusot na rin ang aking pang-
itaas dulot nang ginawa ni Dela Merced sa 'kin.
"What.The.Fvck?" I muttered as I looked myself on the mirror.
Asdfghjkl! I am freaking full of kiss marks!
"Arghh! Jairon!" I yelled his name because of annoyance.
PILIT kong ibinabalik sa wisyo ang sistema ko habang magkakasama kaming nakaupo sa
bar counter ni Sophia. Nakisali ako sa kanila sa pang-aasar kay Shiela ngunit
talagang naghuhurumentado sa inis ang dibdib ko.
Babawian din kitang lalaki ka.
Pagkatapos ng ilang minuto ay humiwalay na kami sa kanila. Magkakasama kami ni

Aycxe at Noella samantalang may nakabukod na misyon naman si Sophia at Shiela.
"Sanay na ako na wala ka sa hulog kapag mga ganitong transaksyon ang pinupuntahan
natin, ngunit napasobra naman 'ata ngayon," puna ni Aycxe habang nakatingin sa
scope ng kaniyang hawak na snipper gun.
I rolled my eyes and sighed deeply. "May masama lang na sumalubong sa araw ko,"
sagot ko at pinagmasdan ang hawak kong tablet para siguraduhing maayos ang mga
bomba kong ikinabit kahapon.
Nandito kami sa rooftop ng isang lumang gusali na may kalayuan sa mismong target na
lugar. Noella will take care about the informations. Aycxe will going to be the
snipper. And I will be the cleaner.
"You mean that hotty chick that came in your condo?" Noella asked teasingly.
Inirapan ko siyang tingin na ikinatawa niya lang.
"Are you guys a thing?" she added.
Nalukot naman ang mukha ko at napangiwi. "Huwag ka ngang magtanong ng katangahan,"

singhal ko.
Tumawa lang naman siya at napailing.
I just want him to be in my possession. Never will I, asked for a relationship.
"Be ready, it's time," tawag pansin ni Aycxe sa 'min dahilan para sumeryoso kaming
lahat.
"Noella update?" she asked, eyes focused on her scope.
"All of the Black Dragons are entering," Noella answered.
"Rose set your time, two minutes from now," Aycxe ordered. "Real fvcking two
minutes, Rose, not a freaking two seconds," agad niyang dagdag.
Palihim akong humalakhak at sumeryoso nang binalingan niya ako ng tingin.
Hoho. Never mess with her very, very, short patience.
Ginawa ko ang kaniyang sinabi. I set all my bombs to the time she gave me. Naglagay
pa ako ng earpiece sa aking tainga at nagpatugtog ng masayang musika para ganahan
sa ginagawa.
Madalas talaga ay wala ako sa hulog kapag mga ganitong transaksyon ang hinaharap
namin. Masyadong nagwawala ang kalooban ko dahil naaalala ko ang aking masalimuot
na nakaraan.
Mapait akong ngumiti at sumandal sa pader. Nakatayo si Aycxe at nakapatong ang

kaniyang baril sa ibabaw ng railings habang magkatabi naman kami ni Noella na
nakaupo sa sahig.
"Naaalala mo na naman ba?" Noella asked as her eyes were focused on her laptop.
Pagak akong natawa at pumikit. "As always," mahinang sagot ko.
"Connect me to our underlings," utos ni Aycxe kay Noella.
Narinig ko naman ang mabilis na pagtipa ni Noella sa kaniyang laptop. "Connected,"

she stated.
"Move now, they are starting the transaction. Siguraduhin niyong maiiligtas lahat
ng mga bata kun'di ay kayo ang babarilin ko. The place will shut down in one minute
and 36seconds. MOVE!"
Napangiwi nalang ako at napadilat dahil sa utos niya.

"Short-tempered freak," magkasabay naming bulong ni Noella. "Whooaa!" we exclaimed
in unison as we raised our hands when Aycxe suddenly moved her gun towards us.
"Focus, you fvckers," she hissed before pointing the gun back on the position.
Tulad nang sinabi niya ay itinuon na namin sa misyon ang atensyon.
"All the kids are now on our possessions," Noella spoke as our underlings signaled
on the hidden cameras.
Nanuod nalang din ako sa kaniyang screen kung paano mabilis na umalis sa lugar ang
mga tauhan namin nang hindi napapansin ng mga kalaban.
"30seconds left," I informed.
The head of the Black Dragons and the child syndicates were busy talking with each
other, unbothered about the surroundings.
Tss. Hindi nila alam wala na ang pinagnenegosyohan nila.
"10seconds," I said.
"Time to kill this as*holes," Aycxe murmured and positioned herself.
Sa isang mabilis na kulbit ay bumulagta sa sahig ang leader ng Black Dragons,

kasunod naman niyon ang pagbagsak rin ng kausap niyang nagbebenta ng mga bata.
Napasipol nalang kami ni Noella habang pinagmamasdan ang duguan nilang ulo.
Nagsimulang magkagulo ang paligid at astang tatakas ngunit huli na para sa kanila
ang lahat.
Isang malakas na pagsabog ang dumagundong sa paligid kasabay nang pagguho ng gusali
na kinaroroonan ng kalaban.
Pareho kaming napangiwi ni Noella nang narinig ang malalakas na sigaw nila.
"I think they are asking for mercy," Noella mocked.
"Mercy? Was that a thing that I can buy?" Aycxe asked innocently.
Pare-pareho nalang kaming tumawa.
"Mission accomplished, mauna na ako sa inyo," pamamaalam ni Aycxe at binitbit ang

kaniyang baril.
My lips twitched then I looked at Noella who's also looking at me. Sabay nalang
kaming napailing at inayos ang mga gamit namin.
"Oh, I think someone just followed you, Rose," Noella informed.
Kunot-noo ko siyang tiningnan at pinagtaasan ng kilay. Iniharap niya naman sa 'kin

ang kaniyang laptop. Napaawang ang aking labi nang nakita si Dela Merced sa ibaba
ng gusali na kinalulugaran namin.
"Fvck!" malakas kong mura at nagmadaling kumilos.
Kinuha ko ang aking cellphone sa bulsa at tinawagan ang numero niya na hiningi ko
sa sekretarya ni Daddy noon habang mabilis na tumatakbo paibaba. Mabuti na lamang
at sinagot niya rin iyon pagkatapos ng ilang ring.
"Hel—You fvcking dimwit! You'll be dead once Aycxe saw you. You better hide right
now!" putol ko sa kaniyang salita.
"What?" he asked.
Aycxe already on the second floor.
Wika ni Noella sa aking earpiece, kung paano siya nakakonekta roon ay hindi na ako
nagtataka pa. Napahilamos ako sa aking mukha at sumilip sa gilid kung saan nakita
ko si Dela Merced na nakatayo habang nasa tainga ang kanyang telepono.
"Fvck!" pagmumura ko at tumuntong sa bintana ng gusali.
Yah! Hindi ka si spider man, gag*! Third floor 'yang tatalunin mo!
Singhal ni Noella sa linya.
"Photahamnida, bahala na si batman," ani ko at tuluyan nang tumalon.
ROSE!
Noella shouted.
"Fvck!" Dela Merced yelled in shock then his eyes get bigger when he saw me.
"Tngna!" pagmumura ko habang dinadama ang paa kong napilayan sa pwersa nang
pagkakabagsak.
Ptngna mo talaga, Rose! Hype ka!
Noella kept muttering cusses on the line.

"Quennie," Dele Merced said and gave me a hand.
"Fvck! Let's get inside my car now!" sigaw ko at nagmadaling tumayo sa kabila ng
aking sitwasyon.
Nagtataka man ay nagpadala na lamang siya sa 'kin.
"Huwag na huwag kang iibo o iimik," banta ko sa kaniya nang nakapasok kami sa
sasakyan at mabilis ko siyang itinungo.
As on cue, Aycxe got out from the building. Halata ko pa ang gulat sa kaniyang mata
nang nakita akong nakasakay sa aking kotse.
"Saan ka dumaan?" kunot-noo niyang tanong.
Peke akong tumawa at nilunok ang nagbabarang hangin sa lalamunan ko.
Sa hangin.
"Sa kabilang daan," tugon ko.

Halata ang pagtataka sa kaniyang mukha at pinasadahan ng tingin ang kotse ko. Lalo
namang napahigpit ang pagkakahawak ko sa ulo ni Dela Merced upang ibaba pa ng todo.
"A-Ano, mauna na ako. May kailangan pa pala akong asikasuhin sa bahay," paalam ko
at nagmadaling paandarin ang kotse.
Tipid nalang na tumango si Aycxe 'tsaka pumasok sa kaniyang sasakyan. Binusinahan

ko siya ng tatlong beses at naunang umalis sa lugar.
"Fvck!" Dela Merced cursed when I finally released him.
Masama niya akong tiningnan. "What was that?" inis niyang tanong.
"I just save your life idiot!" I hissed and muttered a curse in the end when my
foot hurt.
"Itabi mo ang sasakyan, ako ang magmamaneho," aniya.
Sumilip naman muna ako sa likuran ko para siguraduhin na hindi nakasunod si Aycxe
bago ko itinabi ang kotse tulad ng utos niya.
Agad siyang bumaba mula sa passenger seat at pumunta sa aking tapat. Napahiyaw pa
ako sa gulat nang bigla niya akong buhatin.
"Don't move you foot. Baka lumala pa iyan," aniya.
Hindi na ako sumagot pa hanggang sa idineposito niya ako sa kaniyang inuupuan

kanina. Umikot siya muli at umupo sa driver seat, pinagpatuloy niya ang
pagpapatakbo sa kotse hanggang sa hindi ko na nasundan pa ang mga nangyayari dahil
kinain na ako ng kadiliman.
"Shit!" bulaslas ko nang ihiga ako ni Dela Merced sa aking kama.
"Will you stop cursing?" inis na singhal niya sa 'kin habang nakapamewang na
nakatayo sa gilid ng higaan.
Tiningnan ko siya nang masama. "Bakit mo ba kasi ako sinundan?"
Natigilan naman siya at tumayo ng tuwid. He cleared his throat and glanced at me.
"I just want to know where you are going," he answered.
"And why the fvck?" I fired back.

Umigting naman ang kaniyang panga at matalim akong tiningnan. "Try to curse again,
Miss Rado," he warned.
I raised my left eyebrow at him. "And?" panghahamon ko.
Nahigit ko ang aking hininga nang umismid siya at basta na lamang umibabaw sa 'kin.
"Isang mura, isang putok Miss," aniya habang nakatitig sa mga mata ko.
Napalunok ako at umiwas ng tingin. "A-Ano'ng putok na pinagsasabi mo?"

pinagpapawisan kong tanong.
I shut my eyes when his face crouched on my neck. "Kung ano ang naiisip mo," he
whispered.
"Oo, papuputukin ko talaga 'yang nguso mo, Jairon, kapag hindi ka pa tumigil."
Pagbabanta ko nang nakalma ang aking sarili.
He chuckled sexily then moved away. Umupo siya sa aking tabi 'tsaka tiningnan ang
kanang paa ko.
"Hindi pa rin ako makapaniwala na bali lamang ang natamo mo sa pagtalon mula sa
itaas. Sa anong palapag ka nga galing?" usisa niya.
I rolled my eyes at him, "third fvcking floor."

Sinamaan niya ako ng tingin at dinilaan ang ibabang bahagi ng kaniyang labi. "Gusto
mo talagang maputukan?"
Tinarayan ko naman siya ng kilay bilang panghahamon. "Gusto mong pasabugin kita ora
mismo, Dela Merced?"
Tila nawalan ng kulay ang mukha niya dahil sa aking banta kaya hindi ko maiwasan na
palihim na tumawa. Napangiwi lang ako muli nang kumirot ang aking paa.
"Can you get me a cold compress?" I asked.
"Hindi ba sasabog ang ref mo kapag hinawakan ko?" balik na tanong niya.
Napabuga ako ng hininga at sinubukang bumangon. Mabilis naman s'yang umalalay sa

'kin. Sumandal ako sa headboard ng kama ko 'tsaka kinalikot ang aking customized
tablet.
"Give me your hands," wika ko.
Bakas man ang kalituhan sa kanyang mukha ay ginawa niya na lamang ang sinabi ko. I
hold his wrist and put his left hand on my tablet, letting it scanned all his
finger prints. Pagkatapos n'yon ay ang kanang kamay naman niya ang aking isinunod.
"Done, you can now freely touch my things," ani ko nang natapos kong ipasok sa
system ang mga finger prints niya.
"Okay, magpahinga kana muna. Mukhang masama talaga ang bagsak mo," puna niya at
tumayo bilang paghahanda sa pag-alalay sa akin.
Hindi naman ako umimik pa at humiga nalang muli. Pakiramdam ko ay nabugbog ang
katawan ko sandaling bumagsak ako kanina sa semento.
Asta s'yang lalakad palayo nang pigilan ko s'ya sa braso.
"May kailangan ka pa ba?" maamo niyang tanong sa 'kin.
"Can you get my phone?" mahina kong pakiusap.
Mabilis naman siyang bumaling sa 'king bedside table at ibinigay sa 'kin ang
telepono ko.
"Sige na, ikuha mo na ako nang pinakukuha ko," tipid ngiti kong sambit sa kanya.
Kunot-noo niya akong tinitigan. Bahagya pang umigting ang kaniyang panga habang
nakatingin sa cellphone ko.
"May tatawagan ka bang hindi ko dapat marinig?" diretyo niyang usisa sa malalim
niyang boses.
Napakurap ako ng ilang beses dahil sa biglaan niyang pagseseryoso.
"Is that a guy?"
Marahan akong umiling bagamat nagtataka ako sa kaniyang ikinikilos. Huminga naman
siya nang malalim saka ako malamlam na tiningnan.
"Ihahanda ko lang kailangan mo," aniya bago ako tinalikuran at naglakad palabas ng
silid.
He's acting weird.
"Nafa-fall ba siya sa 'kin?" I automatically cringe because of that.
Imposible.
Sa halip na pagtuunan ng pansin ang kakaiba niyang kilos ay kinalikot ko nalang ang
telepono ko at tinawagan ang doktora namin sa organisasyon.
Nakakadalawang ring palang 'yon ay sinagot n'ya na rin agad.

"Gunshot?" she asked.
I rolled my eyes and laid down properly on my bed. Nakagat ko pa ang ibaba kong
labi para mapigilan ang aking daing sa pagpintig ng paa ko sa sakit.
"No," I answered.
"Laceration?" sunod niyang tanong.
Nangunot naman ang aking noo dahil doon. "What the fvck was that?"
"Well, wala ka naman 'atang lalaki kaya imposible 'yon," aniya imbes na sagutin
ako.
"Nilason ka ni Sophia?"
Mariin nalang ako na napapikit at hinilot ang aking sintido. "You should asked me
the fvcking problem, Dra. Cuasay. Stop guessing around."
She chuckled on the line like she's really waiting for me to get pissed. "So, why
did you call, bomber?" she asked mockingly.
I rolled my eyes and crouched a little to the side of my bed. "I did a stupid stunt
earlier..." Panimula ko.
"Ahuh? And what is it?" tamad niyang sambit.
"Jumping from a building."
"Gaano kataas?"
I bit my lower lip and shut my eyes when I remember again how stupid I was. "Third
floor," I answered.
Natahimik siya saglit sa kabilang linya. "Hindi mo naman agad sinabi pangarap mo
palang lumipad," tudyo niya makailang saglit.
"Stop teasing me and come here in my house. Pakiramdam ko ay pinupukpok ng martilyo

ang paa ko," nanghihina kong sambit.
Narinig ko ang malalim niyang paghinga sa kabilang linya. "Okay, I'll be there in
two hours," sagot niya 'tsaka ibinaba ang tawag.
What? Two fvcking hours?!

Tatawagan ko sana siyang muli nang pumasok ang isang mensahe mula sa kanya.
Dra. Cuasay
Nasa labas ako ng bansa kaya maghintay ka. Hindi naman nakamamatay 'yan kaya hindi
emergency.
I just groaned and throw my phone on the bed. Muling kumirot ang aking paa kaya
naman napagdesisyunan ko nalang matulog para hindi 'yon maramdaman.
Madilim ang paligid. Puros mga nag-iiyakang bata ang aking naririnig. Isang eksena
na paulit-ulit kong nakikita.
"Ate..." Umiiyak na tawag ng bunso kong kapatid.
"Quenevere," sambit ko habang inililibot ang aking paningin sa madilim na lugar.
"Ate, tulungan mo ako," natatakot niyang pakiusap sa gitna ng kaniyang paghikbi.
"Quenevere, nasaan ka?" kinakabahan kong tanong at naglakad nang naglakad sa

kadiliman upang sundan ang kaniyang boses, ngunit hindi ko iyon matagpuan.
"Ate! Tulong! Ate!" malakas na sigaw niya kasabay nang pagpalahaw niya ng iyak.
Kumabog ang puso ko sa kaba at naluluhang tumakbo sa pinanggagalingan ng kaniyang
boses.
"Quenevere! Nasaan ka?! Ililigtas ka ni ate!" lumuluhang sigaw ko.
"Ate! Ang sakit, ate! Tulungan mo ko, ate!" she shouted again out of nowhere.
Takbo rito, takbo roon ngunit nanatili akong nasa dilim at walang matagpuan.
"Ate, hindi ko na kaya, ate..." Nanghihina niyang wika.
"Hindi. Hindi, Quenevere. Nandito si ate. Magpakita ka, pakiusap." Umiiyak kong
pagmamakaawa at napaluhod nalang sa frustrasyon.
Sa isang iglap ay nakita ko siya sa aking harapan. Nakahiga ang nanghihina niyang
katawan sa sahig habang nakagapos ang kanyang kamay sa likuran. Wala siyang saplot
at puros dugo ang maselang bahagi ng kanyang katawan patungo sa kaniyang hita.
"Ate. Ang sakit ng ginawa nila sa 'kin. Ate, tulong," nanghihina niyang saad
kasabay nang pagpatak ng kaniyang luha sa gilid ng mga mata niya.
"H-Hindi. B-bunso," garalgal kong wika habang tulala na nakatingin sa kaniya.

"HINDI! QUENEVERE!" I shouted and attended to her side as she slowly closed her
eyes.
"Hindi. Hindi. Bunso, gumising ka... Nandito na si ate," umiiyak kong pakiusap
habang marahan na tinatapik ang kaniyang mukha.
"H-Hindi. Quenevere, pakiusap gumising ka kapatid ko," pumipiyok kong ani at

niyakap ang kaniyang malamig na katawan.
"Hindi. 'Wag mo akong iwan... QUENEVEREEE!" I shouted as a force brought me up.
Ang kaninang malagim na eksena ay bigla nalang nawala at napalitan ng pamilyar kong
silid.
"H-Hindi. Quenevere..." Garalgal kong tawag sa kawalan kasabay nang paglandas ng

aking mga luha.
"Ssssh. It was just a nightmare, calm down, Quennie," a familiar voice spoke as I
felt him caressing my back.
Unti-unting pumasok ang reyalisasyon sa 'kin habang nakakulong ako sa katawan niya.
Panaginip.
Napanaginipan ko na naman siya.
Humiwalay sa 'kin si Dela Merced nang naramdaman ang unti-unti kong pagkalma. He
looked at me worriedly then wiped my tears.
"Uminom ka muna," aniya at mabilis na kinuha ang isang baso ng tubig sa lamesitang
nasa gilid.
Hindi naman ako umimik at ininom nalang ang tubig na inalok niya. Ramdam na ramdam
ko pa rin ang pangangatal ng aking katawan bagamat bahagya nang kumakalma ang isip
ko.
Ipinatong niyang muli ang baso sa lamesita nang natapos ako at saka malamlam na
tumingin sa 'kin. Wala emosyon na tingin naman ang aking isinukli. Paulit-ulit na
bumabalik sa isip ko ang bangungot na aking napanaginipan.
Naramdaman ko ang paghaplos niya sa 'king mukha dahilan para tuluyan n'yang maagaw
ang aking atensyon. "Madalas ka bang binabangungot?" maamong tanong niya.
Marahan naman akong tumango bilang tugon.
Huminga siya nang malalim saka muling lumapit sa 'kin. Maingat niya akong
inalalayan na humiga ng patagilid sa kanyang hita. Hindi ako tumutol o gumawa ng
iba pang kilos.
"Want to sleep again?" he asked.
Tumango akong muli.
"Sleep then, don't worry I will be here," he said hoarsely and combed my hair using
his finger.
Tuluyan nang kumalma ang sistema ko makailang saglit at natuon nalang sa daliri
niyang humahaplos sa aking buhok ang atensyon. Sa isang iglap ay tila nagbalik ako
sa pagkabata na kinakalinga ng isang ina.
"Thank you," I murmured softly before I closed my eyes and drifted to sleep again.
Pangako, ibibigay ko ang hustisya para sa 'yo kapatid. Pangako.
Nagising ako sa pag-iingay ng telepono ko. Tamad akong umungot at kinapa ang kama
kung saang banda 'to tumutunog.
"Hello?" I answered with my bedroom voice without glancing on the screen.

"You slept?" Mom spoke on the line.
Doon ko palang marahan na iminulat ang mga mata ko. "Yeah," tipid kong sagot.
Obviously.
"Himala," aniya.
I rolled my eyes and forced myself to get up, then leaned on my headboard. Napansin
kong nakabenda na ang aking paa, nasisigurado kong nakapunta na rito si Dra. Cuasay
dahil propesyonal ang pagkakabenda niyon.
"What now, Mom?" I asked, a little bit irritated.
Narinig ko ang pagbuntonghininga niya sa kabilang linya na tila nag-iipon ng lakas

loob bago sabihin sa akin ang kanyang pakay.
"Spill it," ani ko at hinilot ang aking sintido.
"Jervien's birthday is coming..." She started. "And we'll be celebrating his

birthday here at our house. Ahmm... Can you come?" she added.
I breathe deeply. Hinayaan kong marinig ni Mommy ang pagbuntonghininga ko para

ipaalam ang aking desisyon.
"Alam mo ang sagot d'yan, Mom," I answered.
"It's been five years since you live separately from us, anak. Hindi ka man lang
dumadalaw rito sa bahay. If it is because of Queneve—Mom, stop," agad kong pigil sa
kung ano pa man na sasabihin niya.
Natahimik siya sa kabilang linya. "Jervien expecting you on his day. Please, kahit
ngayon lang ulit. Dumalaw ka naman dito sa bahay, anak," mahinahong pakiusap ni
Mommy kapagkuwan.
I shut my eyes and combed my hair using my fingers. "Fine. I'll think of it, but I
can't promise," I surrendered and ended the call.
Napahilot akong muli sa 'king sintido at binitawan ang cellphone sa gilid. "Kung
bakit ba kasi sa bahay pa nila piniling mag-celebrate," bulong ko na puno ng
frustrasyon.
Nasa gano'n akong sitwasyon nang bumukas ang pinto kasabay nang pag-alingasaw ng
amoy ng isang putahe.
"You're awake. Sakto kumain ka na," Dela Merced suggested while walking towards me.
May dala siyang tray kung saan naroon ang pagkain 'tsaka ipinatong sa tabi ng
higaan ko. Hindi ko naman alam kung paano siya pakikitunguhan pagkatapos kong
maalala ang nangyari kanina. Pakiramdam ko ay nahubad bigla ang buo kong pagkatao
sa ilang saglit.
"Something's wrong? Ayaw mo ba sa pagkain?" usisa niya nang hindi ako kumikibo.
Mabilis akong umiling at tipid na ngumiti. "Wala, salamat," ani ko saka kinuha ang
tray para ipatong sa 'king hita.
Hindi uso ang bed table sa 'kin dahil madalang naman ako magkasakit. He helped me
with my food. Nang masigurado na maayos ang lahat ay saka siya dumistansya para
panuorin akong kumain.
I cleared my throat and started scooping some foods. "Did you cook this?" tanong ko
at isinubo ang adobo kong sinandok.
"Yeah," tipid na sagot niya.
I nodded and make a 'hmmm' sound when the taste spread in my mouth.
"Ikaw kumain ka na?" I asked after swallowing the food.
Tipid siyang tumango habang nanatili ang tingin sa 'kin. Unti-unti naman akong
nakaramdam ng ilang kaya iniiwas ko ang tingin ko at itinuon ang atensyon sa
pagkain.
"Your doctor friend came here earlier. Nag-iwan siya ng reseta ng mga gamot at
bilin," imporma niya.
"Yeah, napansin ko nga," nakangiwi kong sambit at sinulyapan ang paa ko na

nakarolyo sa benda.
"I will stay here for a while," he said suddenly that made me choke.
Mabilis niyang kinuha ang baso sa gilid ng tray at iniaro sa 'king bibig. Agad
naman akong sumimsim ng tubig doon.
"W-What?" I asked, stuttering.
"I said, I'll stay here for the couple of days until your foot healed," paglilinaw
niya.
My mouth parted with disbelief as I blinked several times. "Pwede naman akong
kumuha ng tauhan na mag-aalaga sa 'kin," saad ko nang nakabawi sa gulat.
He quickly shooked his head for disapproval. "Ako ang dahilan kung bakit ka
nagkagan'yan kaya ako ang dapat mag-alaga sa 'yo," aniya.
"Don't you have a shoot? A coming project or anything?" Paghahanap ko ng butas.

His lips formed into thin line as he gave me a serious look. "I already cancelled
it. Now, continue eating because you can't do anything about my decision," he said
in dismissive tone.
My jaw dropped at his statement. "H-Hindi pwede," pagpupumilit ko.
"Why?" he asked, raising his brows.
"A-Ano... kasi... lalaki ka tapos babae ako. Hindi tayo pwedeng magkasama sa isang
bahay," tugon ko.
He stared at me, then chuckled sexily.
Nagulat ako nang marahan niyang pisilin ang ilong ko. "Nakakalimutan mo na bang may
nangyari na sa 'tin, Quennie?" he asked mockingly as he called me by my first name.
Awtomatikong nag-init ang mukha ko. "You still haven't see my thing," pabulong na
anas ko.
"Yeah, should I see it now?" agad n'yang balik.
Nanlalaki ang mata ko siyang tiningnan. "JAIRON!" asik ko.

He chuckled again. "Kidding, I'm just trying to lighten up your mood."
Inirapan ko siya at ipinagpatuloy na lamang ang pagkain ko dahil baka kung saan na
naman ang makarating ang usapan namin.
"My name sounds good coming from your mouth. I wonder, would it be nice to hear my
name when you..." Pabitin niyang sabi habang may mapaglarong ngisi sa kaniyang
bibig.
Mabilis kong iniangat ang aking hawak na tinidor at idinuro sa kaniya. "Subukan
mong ituloy 'yan, isasaksak ko 'to sa lalamunan mo," banta ko.
Sa halip na matakot ay lalo lamang siyang humalakhak.
Damn! Lakas ng dating ng tawa niya sakin. Tngna.
"Moan," he ended and quickly stood up from the bed.
"Arghh! Jairon!" I yelled in annoyance as I throw my fork at his direction.
Mabilis niya namang nailagan 'yon at nagtatakbo patungo sa pintuan. "Balik nalang
ako kapag tapos ka na, I'll just call my manager for my other appointments," aniya
at sinara ang pinto. Hindi na inantay pa ang aking sagot.
Napahinga nalang ako nang malalim kasabay nang marahan na pag-iling.
Mukhang masusubok na naman ang karupukan ko.
"I said I wanna fvcking change my clothes!" asik ko sa kaniya kinagabihan.
"Then, I'll change you," sagot niya na tila hindi napakalaking bagay niyon.
"May choice ka pa bang iba, Quennie?" he asked as his hands were on his waist.
"Yes, call someone over. A staff, a girl one!" I answered.
"Bakit ka pa tatawag ng iba kung nandito naman ako?" kunot-noo niyang tanong sa
'kin.
Napahilamos ako sa aking mukha dahil sa asar. Tiningnan ko siya nang masama at
ipinaramdam ko ang pagkaubos ng aking pasensya.
"I am telling you, Jairon Dela Merced. Don't fvcking test my patience," I warned.
Nakita ko ang bahagya niyang pamumutla at paglunok. "I-I'm just pissing you.
Tatawag na ako sa ibaba para magpapunta ng tao rito," aniya at mabilis na lumabas
ng silid.
Mariin akong pumikit at ibinagsak ang sarili ko sa higaan. "Gaano katagal ko

pagtyatyagaan na makasama ang lalaking iyon?" I murmured out of frustration.
Mayroon sa aking loob na natutuwa sa pag-aalaga niya sa 'kin ngunit mas naninimbang
ang pagkabahala sa loob ko. Dalawang beses na n'yang nagalaw ang katawan ko, hindi
man katulad ng una ang nangyari noong pangalawa ay halos wala pa rin 'yong
kaibahan.
I don't love him. I maybe attracted, but that doesn't gave the rights to let him
fvck me over and over again.
Come on, Quennie Rose, reserved some class. You're not just a woman, two mistakes
are enough.
Ilang minuto ang lumipas ay muling bumukas ang silid ko kasabay nang pagpasok ng
isang babae. Agad akong nagpatulong sa kaniya para makapaglinis ng katawan at
makapagpalit. I paid for her service before she left my room.
Pumasok namang muli si Jairon makailang segundo at pinagmasdan ang kabuuan ko.
Napansin kong nakapagpalit na siya ngayon marahil ay sumaglit siya sa kaniyang
condo para makapaglinis ng katawan. I can even smell his body shower from my place.
"Let's sleep," yaya niya sa 'kin at lumakad palapit sa aking pwesto.

"Yah! Yah! Yah!"
Tumigil naman siya at taas kilay na sinalubong ang paningin ko. "What?" inosente
niyang tanong.
"A-Alam kong oras na ng pagtulog pero bakit ka lumalapit sa 'kin?" nauutal kong
tanong habang naghuhurumentado ang dibdib ko sa kaba.
"Malamang tutulog din ako riyan sa kama mo," mabilis niyang sagot na para bang
napakanormal niyon.
Nahigit ko ang aking hininga at pilit kinalma ang sarili ko. "Sleep on the couch,
Dela Merced. Kung ayaw mo p'wes doon ka matulog sa bahay mo."
His mouth parted with disbelief and glanced at my couch. Malaki naman iyon kaya
nasisiguro kong magiging kumportable siya roon.
"Do you even have a mercy?" paawa niyang tanong.
Sa isang iglap ay nabura lahat ng emosyon ko. Napansin niya siguro iyon kaya
napatuwid siya sa pagkakatayo.
"Wala," tipid kong sagot sa malamig na boses.

He looked at me seriously and gave out a deep sigh. "Fine, I'll sleep on the
couch," pagsuko niya habang malamlam na nakatingin sa 'kin. "Don't be mad," parang
bata na pakiusap niya saka nilakad ang distansya namin.
"Sabi ko sa couch 'di ba?" pagpapaalala ko.
"I'll just say my goodnight. Come on, call me on my name again, Quennie," maktol
niya at tila pusa na pumulupot sa 'kin.
"A-Ano ba? Bakit ba ang clingy mo?" Sinubukan kong alisin ang kamay niyang
nakapulupot sa 'king bewang.
He chuckled and buried his face on my neck. "I don't know. I just love how your
face went pissed everytime I did something," he murmured.
"Ah gano'n? Kung magising ka kaya bukas na sabog na ang kamay at paa mo?"
Mabilis pa sa alas kwatro siyang bumitaw at naglakad-takbo patungo sa couch.

"Goodnight, Miss!" he yelled and laid down his body.
Napailing ako at kinuha ang dalawang unan sa aking tabi bago iyon ibinato sa
direksyon niya. "Goodnight, Dela Merced," I said with my low-pitched voice.
I thought my night would be peaceful, but it all ruined by a nightmare. Ito ang
ayaw ko kapag nagkakasakit ako o nasusugatan. I always dreamt of her, of Quenevere,
my youngest sibling.
"Sssshh... I am here."
Sa ikal'wang pagkakataon, nakaramdam muli ako nang kapayapaan sa presensya niya. It

somehow strengthen my will to have him at my possession. My, my, my Dela Merced,
what have you done?
"Nakakasawa na ang pagmumukha mo," nakangusong singhal ko kay Jairon habang

nanunuod kami ng random movie sa laptop ko.
Isang maghapon ang dumaan at wala kaming ginawa kun'di ang paulit-ulit na mag-
asaran.
He luaghed sexily and shook his head with disbelief. "Ikamamatay ng mga babae ang
makasama ako maghapon pero ikaw hindi man lang nakaka-appreciate ng swerte,"
mayabang na sambit niya.
I rolled my eyes and closed my laptop even though the movie is not yet finished. "I
can always have you in my own way when I want to," I murmured.
"Hmm, how can you be so sure?" he asked mockingly.

I looked at him then smirked. "Because you are mine," I declared.
He stared at me for a second then licked his lower lip. "I am not, Miss."
I gave him a teasing smile and bent my face against his. "You are, bae," I said
flirtatiously and brushed my lips from his side lips to teased him.
Nahigit ko ang aking hininga nang mabilis niya akong kabigin mula sa bewang na
naging dahilan nang pagdidikit ng katawan namin.
"Stop teasing me, Quennie, I might play back. For sure, you knew how I played," he
whispered under my ear.
Tila nagkaroon ng bara ang aking lalamunan ng sandaling 'yon. Ang puso ko at
nagsimula na ring mag-palpitate lalo na nang ibaon ni Jairon ang kaniyang mukha sa
leeg ko.
"Jai..." I murmured and shut my eyes when he licked my neck and lightly sucked it.
Ang kanyang kamay ay naramdaman kong lumusot sa damit ko at nilalakbay ang aking
likod. He circled his tongue to the upper side of my breast then sucked it again.
Ghad! Bakit trinatraydor ako ng sarili kong katawan pagdating sa lalaking ito?
"S-Stop," I barely manage to say.
I felt him smirked on my skin and slowly pulled away. Namumungay ang mata kong
sinalubong ang tingin niya.
"Will you tease me again?" he asked, hiding his grin.
Mabagal akong umiling at napanguso. "Fvcking bastard," I hissed lowly.
I flinched when he quickly held my nape and gave me a death glare. "I really should
clean that dirty mouth of yours," seryosong saad n'ya at basta nalang hinila ang
aking mukha para bigyan ako nang mapagparusa na halik.
He kissed me torridly as his hand travelled to my breast and harshly massage it.
"Ughmm..." I groaned inside his mouth. "Ouch!" daing ko kasabay nang pagtulak ko sa
kanya nang kagatin niya ang labi ko.
I can even taste my blood coming from my lips. Inismiran niya lang naman ako sa
kabila ng ibinabato ko na masamang tingin sa kanya.
"Be thankful because your foot is injured, because if it's not..." Pabitin niyang
ani 'tsaka marahan na ibinaba ang paningin sa pagkababae ko. "Iyan ang paduduguin
ko," patuloy niya na ikinapula ng buo kong mukha.
Damn!
I composed myself and glared at him. "Magpasalamat ka talaga dahil kung maayos ang
kalagayan ko ngayon ay kanina pa kitang na-combat diyan," asik ko at pasimpleng
iniikom ang aking hita.
"I can fight with you anyway," kibit-balikat niyang wika.
"Arghh! Can't you just leave me alone? Hindi naman ako naniningil ng utang na
loob," inis kong sambit.
He chuckled and took the laptop on my lap. "Let's just continue watching the
movie," aniya.
I rolled my eyes and didn't bother to speak again. Hindi pa nakaka-isang minuto ay
parehong nakuha nang nag-iingay na telepono niya ang aming atensyon.
He swiftly got it off from his side pocket and looked at the screen. Nakita ko pa
ang bahagyang pangungunot ng kaniyang noo bago sinagot ang tawag. Ako naman ay muli
na lamang tumingin sa laptop para ipagpatuloy ang panunuod.
"Ashley."
Nakuha niyon ang aking atensyon. Pasimple akong umupo nang maayos at hindi
ipinahalata ang balak kong pakikinig.
Is she his girlfriend?
"Nasa condo ko, why?" Jairon said on the line, maybe the girl asked about his
whereabouts.
Agad na lumitaw ang isang kademonyohan sa aking isip ng sandaling 'yon kaya naman
mas lalo akong umisod palapit sa kaniya. He looked at me with his furrowed brows.
"Ohhh.. Yes.. Faster bae.. Malapit na 'ko.."
"Fvck!" bulaslas ni Jairon at mabilis na ibinaba ang linya.
"What the fvck, Quennie?!" singhal niya habang nakaawang ang labi na nakatingin sa
'kin.
I just shrugged my shoulder and tried to hide my laugh. "Was that your girlfriend?"
inosente kong usisa na para bang wala akong kalokohan na ginawa.
Napahimalos siya sa kaniyang mukha at tumingin sa 'kin. "She's not," he answered

simply and licked his lips. "But I am planning to court her, damn! I am doomed."
Inirapan ko siya bagamat gano'n nalang nawala ang lahat ng aking emosyon.
Pakiramdam ko ay sa isang iglap kumalat ang kung anong pakiramdam sa loob ko.
"Kung gano'n ay dapat siya ang kinukulit mo at hindi ako. You should stay away from
me, Mr. Dela Merced," I said formally without showing any emotion in my eyes.
Natigil siya sa kaniyang pwesto at tinitigan ako na para bang binabasa niya ang
pagkatao ko sa pamamagitan ng kaniyang mga mata.
You can't, Dela Merced, I am a pro in masking my emotion.
"I will after your foot healed," malamig na sabi niya.
I laughed sarcastically and combed my jet black hair using my fingers. "Leave, I'll
call someone to take care of me. In the first place, I did that stupid stunt not
for you, but for me. Aycxe will probably kill me if she found out that I have been
followed," diretyo kong sambit.
Hindi naman siya agad umimik pagkatapos ng sinabi ko. Nanatili lang siyang
nakamasid sa 'kin na animo'y may hinahanap sa emosyon ko.
Muling tumunog ang kaniyang telepono. Base palang sa pagtingin niya roon ay alam
kong ang babae ulit na kausap niya ang tumatawag. He breathe deeply, then stood up
before looking at me.
"I'll be back, I just need to fix this mess," he said and turned his back against
me as he answered his phone.
"Ashley," he called the girl's name sweetly.
Nakagat ko ang ibaba kong labi at napagdesisyunan nalang na humiga para matulog.
I woke up because my phone kept ringing. Umungot ako at pikit matang kinapa iyon sa
direksyon kung saan 'to tumutunog.
"Hello?" paos kong ani nang sagutin ko 'to at itapat sa 'king tainga.
"Sophia is in emergency," Aycxe uttered on the line.
Mabilis akong bumangon at napangiwi nang kumirot ang paa ko. "What do you mean?" I
asked while taking off the comforter on my body.
"She's in danger. May mga Ktinódis na aatake sa kaniya," paliwanag nito sa linya.
Fvck! Kung kailan ganito ang sitwasyon ko.
"Okay. Send me the details, I'm coming," I said and ended the call.
Napahilamos ako sa 'king mukha at saka mabilis na tinanggal ang benda ng paa ko.
The hell if I am injured.
Hinanap ko ang aking mga gamot at agad na uminom ng dalawang pain killers para
makontra na agad ang pagkirot. Hindi na iyon sobrang sakit tulad noong una, ngunit
kumikirot pa rin paminsan-minsan kapag iginagalaw.
Mabilis kong tinungo ang aking walk in closet para makapagbihis at makapaghanda ng
mga gagamitin kong gamit. Pagkatapos n'yon ay tuluyan na akong lumabas ng aking
unit nang paika-ika.
Sumakay ako sa elevator at inilagay ang earpiece sa 'king tainga upang makakonekta
sa iba pa.
"Nakonekta na ba?" Aycxe asked on the line, probably talking to Noella.
"Hindi pa rin. She turned off her phone. Fvcking shit!" Noella answered
frustratedly.
"Pababa na ako ng building. I already checked the area and I have installed bombs
there," imporma ko sa kanila.
"Good. Shiela, do your part," Aycxe commanded.

"I am on my way already," tugon ni Shiela.
"Noella, keep calling her. Magkita-kita nalang tayo roon," wika ni Aycxe.
Sabay-sabay naman kaming umokay bago naputol ang linya.
I was about to step out of the elevator, but I suddenly stop when Dela Merced was
in front of it.
Mabilis na kumunot ang kaniyang noo habang nakatingin sa akin at ibinaba ang
kanyang mata patungo sa paa ko.
He clenched his jaw as he gave me a cold stare. "What the hell do you think you're
doing?" matigas na ingles niya.
I didn't bother to answer and just walked pass him, but he quickly hold me on my
arm.
"Bitaw, Dela Merced. I have an important thing to do," malamig kong banta.
"Are you crazy?!" asik niya sa 'kin.

Mabilis na nag-init ang ulo ko kaya naman dumikit ako sa kaniya at ipinadama ang
aking baril na itinutok ko sa tagiliran niya.
"Stop meddling with me," I warned and pulled myself before walking away from him.
Agad akong sumakay sa aking sasakyan at binuhay 'to. Hindi ko pa man natutungtungan
ang gas ay may bigla nalang pumasok mula sa passenger seat.
"I'm coming with you," malamig na wika ni Jairon habang ikinakabit ang kanyang
seatbelt.
Napaungot nalang ako sa kainisan at pinaharurot ang sasakyan ko. Wala akong oras
makipagtalo sa kaniya lalo na at nasa bingit ng kapahamakan ang kasamahan ko.
"Huwag na 'wag kang magsasalita o gagawa ng anumang ingay," banta ko kay Jairon at
ini-on ang earpiece ko.
Rinig na rinig ko ang mga pagtatalo nila hanggang sa tuluyan na ngang nakontak si
Sophia. Sinuri ko naman ang pwesto ng aking mga bomba ayon na rin sa lokasyon na
isinend sa 'kin ni Noella para masigurado na magiging maayos ang lahat.
Palihim ko namang tinitingnan ang katabi ko na tahimik na pinanunuod ang aking

ginagawa.
"Tngna, pwede ka namang huminga ng hindi pinapatay ang telepono. Damn it! Rose,
ready your bombs. Pasabugin mo ang pupwede nilang daanan kung maaari ay pati sila
pasabugin mo," ubos pasensyang usal ni Aycxe.
I quickly tapped my device to activate my installed bombs at the enemies area.

"Noted. 'Wag kayong dadaan sa Norte at Kanluran. Sasabog ang mga bomba sa loob
ng..."
Oh shit!
A defeaning explosion happened.
Magkakasabay silang nagmura dahil sa malakas na pagtunog ng sabog. Kahit ang katabi
ko ay napatakip sa kaniyang tainga. Malapit lamang kasi kami sa lokasyon kaya kahit
hindi niya naririnig ang nangyayari sa earpiece ay rinig niya naman mismo sa
paligid. Nakaawang ang bibig niyang tumingin sa 'kin na animo'y nakapalaking himala
ng ginawa ko.
"Hehe. Pasensya na hindi ko napansin ang oras," paliwanag ko.
Hindi naman sila nagreklamo pa at ipinagpatuloy nalang ang pagback-up kay Sophia. I
bit my lower lip when my right foot hurt because of the pressure I am giving on the
gas step.
Nagkaroon ng barilan sa linya na nasisiguro kong nagmumula kay Sophia. Agad akong
kinabahan dahil alam kong lasing na lasing siya sa mga oras na ito kaya naman mas
lalo ko pang binilisan ang pagmamaneho ko. Not caring about my foot situation
anymore.
"Sophia, are you still there?" pigil hininga kong tanong nang natapos ang barilan
sa linya.
"Noella, update, fvck!" iritadong ani Aycxe.
"She's safe," Noella informed and we all felt at peace.
"Hoy, bruhildang babae magsalita ka, tang*na," Shiela spoke, but Sophia didn't
answer.
"She's with her knight in shining armor," Noella told us.
"Is she safe with him?" Aycxe asked.
"I think so," she answered.
Narinig ko ang pagpapakawala ni Aycxe nang malalim na hininga sa linya. "Keep your
eyes at her. Goodnight everyone," she said and ended the line.
Ganoon nalang din ang ginawa naming lahat. Slowly, I drive my car to the side of
the road and release my foot on it.
"Fvck!" pagmumura ko at napasandal nalang sa aking upuan habang mariin na
nakapikit.
Narinig ko ang pagbubukas at pagsasara ng pinto ng sasakyan na nasa tabi ni Dela

Merced. Maya maya pa ay ang pinto ko naman ang bumukas at saka ako mabilis na
umangat sa ere.
My eyes widened in shock as I met his serious glare. "Rest, I'll drive," he said
simply.
Marahin ay sa dami ng ininom kong pain killer at sa pagod na rin ay agad kong
nakaramdam ng antok.
"Thanks," tipid kong wika bago nagpadala sa kawalan.
Nagising ako sa pakiramdam na may mabigat na nakadagan sa 'king tiyan. Marahan kong
inimulat ang mga mata ko at natagpuan ang sarili ko na yakap ni Jairon.
Magkahalong gulat at pagkamangha ang naramdaman ko sapagkat ito ang unang

pagkakataon na may yumakap sa akin na lalaki bukod sa mga kapatid ko.
Tinitigan ko ang kanyang mukha. Unang beses palang na nasilayan ko ang itsura niya
ay talaga namang nakuha niya ang atensyon ko. Ang makapal niyang kilay, perpektong
panga, matangos na ilong at hindi kalakihang labi.
Natigilan ako nang umungot siya at lalo akong kinabig palapit sa kanyang katawan.
Ibinaon niya ang kanyang ulo sa aking leeg at bigla nalang 'tong sinisipsip.
"Jai..." Pikit-matang daing ko habang mariin na nakahawak sa kanyang braso.
"Goodmorning," he greeted with his bedroom voice.
Napalunok ako at pilit ikinalma ang aking sarili. "Morning," bati ko pabalik.
"Kumusta ang pakiramdam mo?" tanong niya at inilayo ng bahagya ang kanyang mukha sa
'kin para tingnan ako.
Tumikhim ako bilang pagtatago sa umuusbong na kabang kumakain sa sistema ko 'tsaka

nag-iwas ng tingin.
Bakit ang gwapo n'ya kahit bagong gising?
"Okay naman, medyo kumikirot lang minsan ang paa ko," tugon ko habang nakatingin sa
kisame.
I felt him sigh and tightened his hug around my waist. My heart skipped a beat by
his move. I hate to admit, it but my body starting to love his warmth.
"What do you want for breakfast?"
Ikaw.
Kinagat ko ang aking dila sa loob ng bibig ko para hindi madulas sa pagsasabi
n'yon.
Mahirap na. Game na game pa naman lagi ang isang 'to.
"Kahit ano," tipid kong tugon.
"Can you give me a kiss before I get up?" he asked suddenly.
My mouth parted as I glanced at him. Ilang beses pa akong napakurap habang

nakatingin sa seryoso n'yang mukha bagamat may sinusupil na ngiti ang labi n'ya.
Tinanggal ko lahat ng emosyon ko at malamig na tinitigan s'ya. "Mukhang

nakakalimutan mo, Dela Merced. May babae kang balak ligawan," I mocked
sarcastically.
Nag-isang linya ang labi n'ya. "Are you jealous?" he asked.

I scoffed and laughed because of that. Inilapit ko ng todo ang aking mukha sa kanya
at marahang hinaplos ng daliri ko ang kanyang umiigting na panga.
"Jealous? You wouldn't want me to feel that. I do hilarious things when I get
jealous, bae," saad ko at hinayaan ang aking mata na tumitig sa kanya.
We kept staring at each other for a second. Nahigit ko ang aking hininga kasabay
nang panlalaki ng mata ko nang bigla niya nalang akong hapitin at siilin ng halik.
It was slow and passionate which caused me to close my eyes and let myself
responded to his kisses.
Makatapos ang ilang minuto ay mabagal s'yang humiwalay sa 'kin. Marahan kong
binuksan ang mga mata ko at namumungay na tumingin sa kanya.
"A kiss in the morning so you won't do hysterical moves," he stated.
I smirked and fight his gaze. "Are you saying that I am jealous?"
Dinilaan n'ya ang ibabang labi at nakakalokong ngumisi. "I am not, because in the
first place I know you just want me to be yours, no attached feelings."
Natigilan ako at hindi nakapagsalita. Iyon naman talaga ang gusto ko noong simula
palang ngunit bakit tila nakakaramdam ako ng pagtutol ngayon?
"I'll just cook our breakfast," pamamaalam niya saka tumayo paalis ng kama.
"Wala ka bang lakad ngayon?" I asked.
Alanganin s'yang tumingin sa 'kin. "I have, later," he murmured in hoarse voice.
Hilaw nalang ako na ngumiti at tumango. Base palang sa reaksyon niya ay alam ko na
kung ano ang aasikasuhin niya, o mas tama bang sabihin na sino.
"I'll go to the kitchen now," aniya habang nakamasid sa 'kin na tila may inaantay
na makita sa mukha ko.
Hindi naman ako sumagot pa at tanging tango nalang muli ang itinugon. I watched him
slowly turned his back from me and exited my room. Mapakla akong tumawa nang sumara
ang pinto at napahilamos sa 'king mukha.
"I am not fvcking jealous," pagkausap ko sa 'king sarili.
Tahimik kaming kumain ng almusal. Hindi ko siya tinatapunan ng tingin bagamat

ramdam ko ang paninitig niya.
"Are you mad?" he asked suddenly when I am done eating.

Inangat ko ang mata ko sa kanya at ikinunot ang aking noo. "Why would I?" I
questioned back.
Sumandal siya sa kanyang upuan habang hindi pinuputol ang paninitig sa 'kin. "Hindi
ko alam pero pakiramdam ko galit ka. You're not teasing me anymore," aniya.
Nagpakawala ako ng hininga at sinuklay ang buhok ko gamit ang daliri bago s'ya
tamad na tiningnan. "Tigilan mo ang pagkakape, nahihibang ka na," wika ko.
Ngumiti siya ng kaunti at dinilaan ang ibabang bahagi ng kaniyang labi. "Just tell
me if you're jealous," aniya at itinukod ang siko sa lamesa habang nakapatong ang
kanyang baba sa kamay.
Nanghahamon ang kanyang tingin na ibinibigay sa 'kin kaya naman inismiran ko siya
at marahang pinalandas ang aking daliri mula sa panga ko, pababa sa 'king leeg
hanggang itigil ko iyon sa ibabaw ng aking dibdib.
I saw him gulped as his jaw clenched, his eyes darkened as I saw a little lust in
it.
"Bakit ako magseselos? Mas masarap ba siya sa 'kin?" I mocked flirtatiously.
Nagsukatan kami ng tingin, kita ko ang pagbigat ng kaniyang hininga habang

paminsan-minsang napapadpad sa daliri ko ang kaniyang mata. Natigil lang 'yon nang
narinig namin ang pag-iingay ng telepono ko sa gilid.
Save by the phone call.
Pinutol ko ang paninitig sa kanya at inabot ang aking cellphone para sagutin.
"Bomber speaking," I spoke as I saw Aycxe's name on the screen.
"Be ready, we'll be picking Sophia at the enemy's area," seryosong usal niya habang
naririnig ko ang mabilis niyang patakbo sa sasakyan.
Nawala lahat ng mapaglaro kong emosyon at nagngingitngit na tumayo. "Give me a

minute," sabi ko at ibinaba ang linya.
"Where are you going?" Jairon asked when I was about to walked to my room.
Walang emosyon ko s'yang tiningnan. "None of your business," tugon ko at mabilis na

kumilos kahit paminsan-minsang kumikirot ang paa ko.
Naramdaman ko ang mabilis niyang pagsunod sa 'kin sa silid. "You're still injured,
Quennie," aniya sa mariing tono.
I laughed sarcastically. "Believe me kahit tamaan pa ako ng bala ng baril ay

makakakilos pa rin ako sa mga ganitong sitwasyon."
Hindi naman siya umimik pa at pinanuod nalang ang aking paghahanda. Binuksan ko ang
lihim kong aparador at maingat na kumuha ng mga bomba sa 'king vault. Mabilis din
akong nagpalit ng damit kahit pa nakatuon ang paningin n'ya sa 'kin.
"Turn around," malamig kong wika nang pang ibaba ko na ang huhubarin ko.
Narinig ko ang malalim n'yang paghinga kasabay nang kanyang pagkilos. Maingat ko
namang inilusot ang isang itim na short sa aking paa hanggang sa naisuot ko 'yon
nang maayos.
"Ako na ang magmamaneho," he suggested when I'm ready to go out.
"No, just go to your girl. Don't interfere with my life, Dela Merced. Hindi ko
kayang sagutin ang buhay mo kapag tinopak ang kasama ko o kaya'y punteryahin ka ng
kalaban." Isinukbit ko ang aking bag, nakahanda na para sa pag-alis ko.
"No, sasama ako. Hindi gagaling 'yang paa mo kapag laging napupwersa."
"It's my problem not yours, Jairon."
"Yours or mine, I'll still coming with you Quennie," matigas niyang wika sa ingles.
Napahilamos ako sa aking mukha at hinalikwat ang isang lipstick sa drawer ko.
Mabilis ko 'tong ipinahid sa 'king labi at walang emosyong tiningnan ang nagtataka
n'yang mukha.
"Kiss me," I ordered.
Nangunot ang kanyang noo habang nakamasid sa 'kin. Napabuga ako ng hininga at ako
na ang kusang naglakad patungo sa kanya.
"Gusto mong sumama 'di ba? Kiss me then," hamon ko at hinila ang kanyang batok para
maglapat ang labi namin.
Awtomatikong humawak ang kanyang kamay sa 'king bewang at sinimulang silin ako ng
halik. I smirked and pushed him away. Pinunasan ko ang labi ko na naging dahilan ng
lalong pangungunot ng kanyang noo.
"Rest well, bae," I said, then slowly he lost his consciousness.
I whistled as I saw him lying on the cold floor. "Mukhang kahit ang babae mo ay
hindi mo mapupuntahan ngayon," ani ko at napailing.
I think, I need to thank Sophia for her lipstick.
TULAD nang pinag-utos ni Aycxe ay nagtagpo kami sa compound ng mansyon ni Matthew

Laqueza, isang mafia lord at myembro ng Ktinódis syndicate.
"Put this on each wall," utos ko kay Shiela at ibinigay ang dalawang piraso ng
bomba.
"Hindi naman siguro ito sasabog habang hawak ko 'di ba?" nakangiwing tanong niya.
"Move now, Shiela," nauubusang pasensya na usal ni Aycxe.
Agad na kumilos si Shiela, nang nailagay na niya ang mga bomba ay agad ko na iyong
pinasabog.
Dahil sa lakas niyon ay gumuho agad ang mga pader. Mabilis kaming nagpalitan ng
putok ng kabilang kampo. Hindi namin sila pinatay at pinatamaan lang ng mga bala
naming may pampatulog. Iyon kasi ang utos ni Aycxe sa 'min, hindi ko alam kung
bakit ngunit hindi na kami nagtanong pa.
"You istorbo my kain," pagmamaktol ni Sophia nang lumabas siya kasama ang binata.
Seryoso ko naman s'yang tiningnan at inihagis ang telepono kung saan naroon sa
linya si Noella.
Noella had been hiding the truth to Sophia and Shiela that she's here already in
the Philippines, weeks ago. Dahilan? Wala trip niya lang.
"Poisoner speaking," Sophia uttered on the phone.

Nagsimulang magkainitan ang bawat kampo namin sandaling naibaba ni Sophia ang
tawag.
"Then let your hacker dig deeper," panghahamon ng binata sa 'min.
"Isn't it a good idea for us to work together to bring them down?" the guy added
and looked all of us.
Pare-pareho kaming hindi nakaimik sandali. Alam kong may punto siya ngunit talagang
nananaig sa 'kin ang galit sa isipin na isa s'yang Ktinódis.
"Let's go, Sophia," malamig na yaya ni Aycxe 'tsaka binaba ang hawak n'yang baril
at nanguna sa pag-alis.
Gustuhin ko mang tumutol ay wala na rin akong nagawa pa kun'di ang ibaba ang aking
armas gano'n din si Shiela. We both gave a meaningful look to Sophia and left.
"Sigurado ka ba, Aycxe?" paninigurado ko nang nakarating kami sa 'ming mga

sasakyan.
"Let's just wait for Noella's update," walang emosyon niyang tugon saka kami
tiningnan na dalawa.
"Pahiramin n'yo ng sasakyan ang isang 'yon," aniya at sumakay sa kanyang kotse bago
iyon pinaharurot paalis.
"Ako na," wika ko kay Shiela.
Tinanguan niya lang naman ako at sumakay na rin sa kanyang sasakyan.
"Tara," usal ni Sophia nang nakarating sa 'king pwesto, asta s'yang iikot sa
passenger seat nang mabilis ko siyang pinigilan.
Kingna, hindi nga pala ako nakainom ng pain killer.
"Ikaw na mag-drive," sabi ko, iniiwasang mapangiwi dahil sa pagpintig ng paa ko.
Mabilis na kumunot ang kanyang noo. "Nasapian ka ba?"
I rolled my eyes and walked into the passenger's area. "Just fvcking drive, b*tch,"
I hissed and deposited myself on the seat.
Agad siyang sumunod bagamat naroon ang mariin niyang pagmamasid sa 'kin habang
inii-start ang kotse.
Fvcking shitting foot!

Dumaan muna kami sa mall para bumili ng pamalit n'yang damit upang hindi mahalata
ang kanyang sugat. Pagkatapos niyon ay saka kami nagpatuloy sa pagpunta sa lugar
ko. Ibinigay ko ang susi ng isa kong kotseng nakaparada sa kanya 'tsaka ako
nagmadaling pumasok ng gusali. Hindi na 'ko nag-abalang kausapin siya dahil ramdam
ko rin ang pagod niya at kagustuhang umuwi agad.
"Ay tae!" gulat kong sigaw nang nadatnan si Jairon sa nakaupo sa 'king kama, tila
nawala bigla ang pananakit ng paa ko.
Gising na ang dragon.
Matalim niya akong tiningnan habang nakapandekwatro s'ya ng upo. Umiigting ang
kanyang panga na dahilan nang paglitaw ng ilang ugat sa leeg niya.
"N-Nandito ka pa pala," alanganin kong wika at mabagal na isinara ang pinto.
I bit my lower lip when he didn't respond at my statement.
"A-Ano, p-pwede ka na umalis. Hehe. May pupuntahan ka pa 'di ba? Baka abot mo pa,"
kinakabahan kong ani dahil sa dilim ng kanyang paningin.
"Sige, ano... sa labas muna ako mamamahinga," ani ko no'ng hindi pa rin siya
umiimik at astang tatalikod.
"Let's talk."
(WARNING: LOWER YOUR BRIGHTNESS, CHECK YOUR SURROUNDINGS, SUPPRESSED YOUR SMILE. ߔ
MATURE CONTENT)
"Ayaw ko nga. Scam 'yan, e," ani ko kasabay nang matinding pag-iling.
His forehead knotted at my statement. "Scam?" pag-uulit n'ya.
"Oo, napanuod ko na 'yan sa KDrama. Let's talk tapos nagiging mukbang," wala sa
sariling anas ko.
"Mukbang?"
I rolled my eyes and walked to my bedside table to put down my things. "Wala. Sabi
ko umalis ka na, hindi ba may pupuntahan ka pa?" iniwasan kong magtunog sarkastiko
ngunit talagang kumakawala 'to bibig ko.
He scoffed. "The photoshoot is already done, guess what? I lost millions this
time," saad niya.
Palihim kong nakagat ang ibaba kong labi.

Photoshoot? With her? Is she a model too?
"Kasalanan mo kung bakit," mahina kong bulong.
"Sit here." Tinapik niya ang espasyo sa kanyang tabi.
Marahan akong umiling. "Ayaw ko, hindi tayo mag-uusap," giit ko.
He sighed and looked at me with disbelief. "We are already talking, Quennie."
"Bakit ba kasi kailangan ko pang lumapit sa 'yo? Pwede naman tayong mag-usap nang
magkalayo."
"Pwede rin naman tayong mag-usap ng magkalapit, ah?"
"Oo nga, kaso may pa "let's talk" ka kaya hindi pwedeng magkalapit," diretyo kong
untag.
Bakas ang pagkalito sa kanyang mukha habang nakatingin sa 'kin. "Pinauupo kita rito
hindi lang dahil mag-uusap tayo. I am telling you to sit here so I could also check
your foot," aniya.
Natigilam ako at pasimpleng tumingin sa paa ko na may kapulahan na ngayon.
Kung bakit ba kasi nagsunud-sunod ang emergency ngayon.
"Sit here, Quennie," may halong pagbabanta niyang wika.
Wala na akong nagawa pa kun'di ang sumunod sa gusto niya. Tulad nang sinabi niya ay
sinuri niya ang paa ko, nagpakawala pa s'ya nang malalim na hininga nang nakita ang
labis na pamumula n'yon.
"Stay still, kukuha lang ako ng compress," utos niya saka tumayo para lumabas,
hindi na ako hinintay pang umangal.
Napatitig nalang ako sa pintuan na nilabasan niya. Somehow, I felt something warmth
in my heart seeing how Jairon took care of me.
Mapait akong napangiti nang maalala na may babae na s'yang nagugustuhan. Hindi ko
maiwasan na manghinayang sa hindi malamang dahilan.
Hindi naman siguro ako nahuhulog sa kanya, hindi ba?
Wala pang ilang minuto ay bumalik na rin siya ng sa silid habang dala ang
kailangan. Lumuhod siya sa 'king harapan at maingat na idinampi sa paa ko ang cold
compress hanggang sa unti-unti na 'kong nakakaramdam ng ginhawa mula roon.
Hindi lang pala modelo ang isang 'to, nars din.
Palihim akong napangiti sa isiping 'yon.
"You should take a rest, kahit isang araw lang para naman gumaling kahit papaano
'yang paa mo." Inangat niya ang paningin sa 'kin.
Tipid akong tumawa dahil sa sinabi niya at marahan na napailing. "Hindi ko hawak
ang oras ng pahinga ko, Jairon," saad ko at itinuon ang magkabila kong palad sa
kama. "May mga misyon kaming kailangang intindihin, kalimitan ay biglaan pa katulad
ng mga nangyari nitong nakaraan."
Seryoso niya naman akong tinitigan. "You're not an agent, right?" pang-uusisa niya
bagamat mahihimigan ang paninigurado sa kanyang tono.
"Are you afraid now?" nanghahamon kong balik na tanong.
Hindi naman siya sumagot at nanatili lamang na nakatitig sa 'kin. "Are you doing
this for Quenevere?" he asked.
Natigilan ako at binura lahat ng emosyon ko. I averted my eyes and combed my hair
using my fingers as I licked my lower lip.
"You don't need to know," malamig na tugon ko.
"Bakit hindi nalang pulis ang pag-asikasuhin mo n'yan? Hindi 'yong ikaw mismo ang
gumagawa ng paraan para tugisin sila," aniya.
Pagak akong tumawa at malamig siyang tinitigan. "May mga bagay na hindi kaya ng
kapulisan, Jairon. Hindi rin lahat ng pulis ay maaari mong maging kakampi o
katulong sa pagkamit ng gusto mong hustisya."
Nagsukatan lang kami ng tingin hanggang sa kunin nang nag-iingay na telepono ko ang
aming atensyon.
"Huwag ka munang tumanggap ng misyon," agap na sambit ni Jairon.
Inirapan ko lang s'ya ng tingin saka kinuha ang smartphone ko para sagutin.
"30mins, mall at your area," tipid na imporma ni Aycxe kung saan at kailan kami
magkikita bago pinatay ang tawag.
Napahinga ako nang malalim at itinabi ang telepono ko. "Just go to your Ashley
girl, Jai," I said and stood up from my seat.
Asta sana akong lalakad para maghanda sa aking pag-alis nang mabilis s'yang tumayo
at itinulak ako pahiga sa kama.
"Jairon!" asik ko.
"You're not going anywhere, Quennie," matigas niyang ingles habang umiigting ang
kanyang panga.
Napalunok ako dahil sa biglang pagsidhi ng kaba sa 'king dibdib. "S-stop ordering
me around, you're not even my boyfriend." Pilit kong pagpapatibay sa aking boses.
He stared at me then smirked devilishly. "Hindi ko kailangan na maging boyfriend mo

para mapasunod kita, Quennie," aniya sa malamig na tono.
Muli akong napalunok dahil ilang beses na niya akong tinatawag sa una kong
pangalan. Masarap 'yon sa pandinig ngunit nakakakaba sa tuwing ganitong panahon
n'ya ito sinasambit.
"Tinatakot mo ba ako?" taas kilay kong tanong, pilit ikinukubli ang labis na
pagkabog ng dibdib ko.
Dinilaan niya ang ibabang bahagi ng kanyang labi saka umangat ang kabilang gilid
n'yon. "Why are you afraid?" tanong niya sa mapaglarong tono.
Inirapan ko s'ya at astang babangon ngunit mabilis niya akong nakubabawan.

Nanlalaki ang mata ko sa gulat at tila kakawala na sa aking dibdib ang puso ko.
"A-Ano'ng ginagawa mo?" I asked, stuttering.
"Afraid now?" he asked mockingly instead of answering my question.
Mariin kong nahigit ang hininga ko at pwersadong nilabanan ang titig niya. "Bakit
ako matatakot sa 'yo? Kaya mo bang magpasabog?" tudyo ko pabalik at pilit siyang
itinulak sa dibdib.
"Jairon!" singhal ko nang hindi siya umalis sa ibabaw ko. "Ano ba?! May misyon pa
ako na kailangang puntahan. Patutulugin ulit kita r'yan!" banta ko.
He smirked and grabbed my hands up to my head. Nagpumiglas naman ako ngunit

talagang mas malaki ang katawan niya sa 'kin.
"Tingnan natin kung sino ang matutulog ngayon," aniya at basta nalang akong
hinalikan.
Hindi ako nakapaghanda sa kilos niyang 'yon. Sinubukan kong ibaling ang aking mukha
para malayo sa labi niya ngunit mas lalo 'atang nakasama ang galaw kong 'yon.
"Jairon..." I called with my bedroom voice when he started licking my neck

circularly.
Mabilis na kumalat ang init sa sistema ko sa ginagawa niya. Para akong kandila na
unti-unting natutunaw sa bawat paglandas ng labi at dila niya sa leeg ko. Napaawang
ang aking labi kasabay nang pagpikit ko nang idiin niya ang kanyang alaga sa
sensitibo kong parte at kiniskis 'yon paitaas-baba.
Oh Ghad! Save me.
Muling bumalik ang halik niya sa labi ko, sa panahong ito ay hindi ko na napigilan
pang tugunin ang halik niya.
We kissed torridly, shared our saliva together and sucked each other tongue.
"Ughmm..." I moaned inside his mouth when he started massaging my boobs.
Pinutol niya ang kanyang halik at mabilis na inangat ang damit ko, basta niyang
ibinaba ang suot kong tube bra at agad na sumubsob sa 'king s-so.
"Jai!" I cried out his name as I grabbed his hair tightly when he alternately
played with my n-pples.
Ramdam na ramdam ko ang pamamasa ng maselang parte ko lalo na at hindi niya inaalis
ang pagpapadama nang nag-uumigting niyang sandata roon.
"Jairon... Ohhh..." Napaliyad ako nang ipasok n'ya ang kanyang kamay sa loob ng
shorts ko at sinimulang laruin ang aking klit-ris kasabay nang paglalaro ng kanyang
dila sa ut-ng ko.
Mahigpit akong napakapit sa kobre kama sa sumunod na segundo nang ipasok niya ang
isang daliri sa loob ng pagkababae ko.
"Ohh... Ang sarap," wala sa sariling usal ko nang sinimulan niyang ilabas-masok
'yon.
Pabaling-baling ang ulo ko sa kaliwat-kanan lalo na nang palalimin niya pa at

binilisan ang bawat pagbaon ng eksperto n'yang daliri sa akin.
"Lalabas... na... Oh my ghad!" Putol-putol kong wika at napaawang ang bibig kasabay
nang pag-angat ng aking likod nang tuluyan na ngang kumawala ang mainit kong
likido.
Nanghihina kong inilapat ang aking katawan sa kama pagkatapos nang makayanig mundo
kong orgasmo. "Tama na, please," bulong na pakiusap ko nang kasalukuyan niyang
tinatanggal ang butones ng aking pang-ibaba.
Tila hindi niya naman narinig ang daing ko at nagpatuloy lang sa gustong gawain. He
removed my shorts and undies, then parted my legs carefully because of my foot.
"J-Jai," kinakabahang tawag ko nang pumwesto siya sa 'king gitna.
He just looked at me and gave me a sexy smirked. Napapikit ako nang laruin niya na
naman ang aking klit-ris gamit ang kanyang hinlalaki. Pinaikot-ikot n'ya iyon sa
nakakabaliw na senyasyon.
"Look at me, Quennie," he said huskily.
Mabagal kong idinilat ang aking namumungay na mata. He smiled and licked his lower
lip as if he's enjoying the desire flicking on my face.
"Gorgeous," he murmured and bent down to my between.
"Ohhh!" I exclaimed when he started licking, lipping and sucking my region down
there.
Hindi ko malaman kung saan ako hahawak hanggang sa natapuan ko nalang ang aking
kamay na nakasabunot sa buhok niya at mariing idinidiin ang kanyang ulo sa ari ko.
I even moved my hips when he thrust his hot expert tongue inside my womanhood.
"Ohh! Jairon... What are you doing to me?" tanong ko sa gitna ng langit na
pakiramdam. "You're making me like a sex-starved woman."
Lalo ko pang sinalubong ang kanyang dila nang naramdaman ang pamumuo ng ikalawa
kong orgasmo. "Ah, shit! Deeper, bae," mangiyak-ngiyak kong pakiusap.
He did what I asked for. Mas pinag-igihan niya pa ang pagkain sa alaga ko hanggang
sa tuluyan na nga akong labasan ulit. Sinipsip niya 'yon nang sinipsip na animo'y
ilang linggo ng hindi nakainom ng tubig. Labis na nangatal ang tuhod ko dahil sa
panghihina. Ramdam ko na rin ang pamamanhid ng aking katawan dahil sa kapaguran.
He removed his face from my p*ssy after licking everything inside me. I weakly
looked at his smug face.
"Enough, please. I'm really tired," I almost whispered those words because of too
much exhaustion.
He chuckled and slowly shook his head for disapproval then unzipped his jeans. "I
want you to collapse in tiredness, bae," aniya kasabay nang paglabas nang mahaba at
mataba niyang pagkalalaki.
Napalunok ako sa kaba, may munti ring takot sa 'king dibdib habang inaaalala kung
gaano iyon kasakit noong pumasok sa 'kin.
He held my legs and positioned himself between me. My mouth parted when he rubbed
the head of his manhood on my sacred gem. Gusto kong sampalin ang sarili ko dahil
sa kabila ng aking kapaguran ay nag-init na naman ang katawan ko.
"Jai..." Namamaos kong tawag sa kanya nang naramdaman ko ang unti-unting pagpasok
ng sandata niya sa 'kin.
"Don't worry it will not hurt that much this time," he assured softly and buried an
inch more.
Napapikit ako at mahigpit na nakagat ang aking labi. Hindi iyon sobrang sakit
ngunit naroon pa rin ang hapdi sa pagpasok niya.
"Damn, you're so tight," he groaned and gripped my waist to buried deeper.

We both growled when he fully entered his length.
"M-Masakit pa rin, Jai," nanghihina kong bulong habang nakapikit.
"It will fade," he murmured then I felt him massaging my mound.
Unti-unti ay nakasanayan ko ang laki niya. Naramdaman din siguro ni Jairon ang
pagkalma konkaya naman sinimulan niyang gumalaw sa mabagal na ritmo.
"Ohhh..." Pagkawala ng aking ungol at halinghing.
"Does it feels good now?" he asked and pumped deeper.
"Yes, yes, shit! Fvcking good. Give me more please..."
I heard him cursed and slammed me faster and harder. Ibinuka niya pa ang aking
binti para mas makaulos nang maayos.
Pinupuno ng aking halinghing ang bawat silid ng kwarto sa t'wing sasagad ang
sandata niya sa loob ko. Ramdam na ramdam ko ang paghigpit ng hiyas ko sa alaga
n'ya, senyales na malapit na naman akong labasan. My eyes rolled back as I moaned
loudly when he played with my cl-t as he thrust fast, hard and rough.
"Jairoooon..." I cried out loud when I reached my peak.
Napaiktad ako sa bawat pagsilampot ng katas ko habang patuloy naman si Jairon sa

walang habas niyang pagbayo. Hinawakan niya ang balakang ko at mas kinabig palapit
sa kanya kasabay nang malakas na pagbaon ng umiigting niyang sandata.
"Ohhh..." He growled like a beast as I felt a hot liquid gushing inside my womb.
"Ayoko na, please..." Pikit-matang wika ko habang tila lantang gulay na nakahiga sa
kama.
Ang ulirat ko ay unti-unting nawawala sa 'king katawan.
I heard him smirked as he started to moved on my top again. "I also can make your
cum explode, Quennie," I heard him uttered then pounded suavely inside me.
Oh Ghad!
He took me once again until I slowly lost my consciousness on my fourth release.
"Let me rest... please."

"Sleepwell, bae," I heard him murmured before I collapsed.
CHAPTER 12 [ATR‫ރ‬MITOS ORGӃNOSI #2 : BOMBE...]
I woke up with the feeling of being sore. I groaned and slowly opened my eyes.
"Good afternoon," a husky voice spoke beside me as I've been caged with his well
toned arms.
Realization hits me that hard. "Fvck!" pamumura ko kasabay nang mabilis kong
pagbangon.
Napangiwi pa ako sa munting pagkirot ng pribado kong parte. Mabuti nalang at

nakabihis na ulit ako nang maayos.
"I'm dead," nanlalamig kong wika at mabilis na kumilos para tingnan ang telepono
ko.
Oh jusko! Ayaw ko pang mabaril nang maaga.
"Stop panicking," usal ni Jairon habang nanatiling nakahiga.
Sinamaan ko s'ya ng tingin. "Don't talk to me. I swear, Jairon. I'll bomb you right
here, right now," I warned coldly and checked my phone.
He didn't speak anymore, I scanned my phone and knotted my brows when I didn't see
any missed calls from Aycxe. I went into my inbox, then my mouth parted when I saw
a conversation in it. Ilang beses pa akong napakurap habang paulit-ulit na binabasa
ang thread.
Aycxe
Where are you?
Me
I'm sorry, I can't go there. Something urgent happened. Just send me the details
and I'll check it on my system.
Aycxe
Mierda.
Me
Sorry.
Ang sumunod na convo ay mga detalye na ng plano. I looked at Jairon who's whistling
right now as he laid comfortably on my bed.
Muli kong itinuon ang atensyon sa 'king gamit. Kinuha ko ang aking tab at laglag
pangang napatitig nang nakita ang pagsabog ng ilan kong bomba sa lokasyon na
binigay ni Aycxe.
"You activated my bombs?" hindi makapaniwala kong tanong nang lingunin ko s'yang
muli.
"As you see," kibit-balikat niyang tugon.
"How did you access this?" I asked while showing my tab.
Tinaasan niya ako ng kilay at dinilaan ang ibabang bahagi ng kanyang labi bago
mabagal na tumitig sa kamay ko.
"You access it," he murmured.
Napapikit ako nang napagtanto ang lahat. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o
maaasar dahil sa ginawa n'ya.
Naramdaman ko nalang ang pagbangon niya kasabay nang pagpulupot ng kanyang braso sa
bewang ko.
"I'm sorry," maamo niyang bulong habang nakapatong sa balikat ko ang kanyang mukha.
"Gusto ko lang na makapahinga ka para kahit papaano ay gumaling ang paa mo," dagdag
niya.
I let out a deep breath and distanced myself at him. Seryoso ko s'yang tiningnan.
"By fvcking me 'til I dropped, seriously?" I sarcastically said.
Nakita ko ang palihim na pag-angat ng kanyang labi 'tsaka umiwas ng tingin. "It's
the only way I knew that I can fight with you," bulong na saad niya.
Napahilot ako sa sintido ko at malalim na huminga. "Mr. Dela Merced, hindi ako
isang p*ta-p*tang babae," malamig na pagdidiinan ko.
Mabilis ko namang nakuha ang atensyon niya. He looked at me sternly.
"I maybe attracted to you, mocking you, but still, don't fvck me whenever you
want," I continued.
Nagsukatan kami ng tingin hanggang sa tuluyan na s'yang sumuko. "I get it. I'm
sorry, I just thought that we're exclusive," he said.
"Exclusive?" kunot-noong ulit ko. "You mean, exclusive fvck buddy?" I stated
sarcastically.
He didn't answer and just stood up from the bed. "I'll cook for lunch," aniya
habang may nagpapasensyang tingin sa 'kin.
"Go on," tamad kong sagot at muling bumalik sa pagkakahiga. "Hindi naman kita
mapipigilan sa gusto mo," I murmured and shut my eyes.
I heard him sighed from his place then the next thing happened stunned me.
He gave me a peck on my forehead.
Nakatitig ako ngayon sa malamlam niyang mata habang nakayuko siya.
"I'm sorry, babawi ako," bulong niya at tuluyan nang dumistansya. "I'll be back
when I'm done. Rest, I knew you are..." He trailed off and looked down on my lower
region, "...sore."
Nag-init ang mukha ko at awtomatikong umiwas ng tingin. "Bilisan mo ang pagluluto."
"Noted, bae," he said the last word sweetly then I heard his footsteps heading out
the room.
Nakagat ko ang ibabang labi at tumingin sa nilabasan niya. "Stop being sweet, Jai.
It makes me want to possessed you so much," I whispered.
Tahimik kaming kumain sa hapag nang natapos s'yang magluto, tila parehong
nakikiramdam sa isa't isa.
Doon ko palang naramdaman ang ilang sa mga nasabi ko kanina. I just don't want us
to did it again. Pakiramdam ko kasi ay masyado na akong ma-a-attach sa kanya
sakaling paulit-ulit namin 'yong gawain.
Iyon ang huling bagay na gusto kong mangyari, ang mahulog sa taong may ibang
hinihintay na saluhin.
"Tomorrow, I will have a photoshoot again at your family's company," he started a

conversation.
Naiilang naman akong tumango at uminom sa 'king baso. "Hmm, goodluck," tipid kong
ani.
Gusto ko pang batukan ang sarili ko ng sandaling 'yon.
Goodluck? Seriously? Contest?
"Quennie," he called.
"Y-Yes?" kinakabahan kong tugon habang pilit na iniiwas ang paningin sa kanya.
"We're good right?" he asked softly.

Napalunok ako at mabagal na iniaangat ang paningin sa kanya. "Yeah..." I said it
almost whispered.
Nagkatitigan kami nang matagal hanggang sa naputol lang 'yon nang mag-ingay ang
kanyang telepono. He leaned from his seat to get the phone on his pocket. Tiningnan
niya 'to at alanganing nag-angat ng tingin sa 'kin. By his movement, I knew it was
the girl she like.
"Go ahead, answer it. Don't worry, I won't talk this time," I assured and crossed
my arms around my chest, trying to sit comfortably on my chair to show him that it
didn't affect me.
He stared at me then gave out a deep breath before answering the call. "Ashley," he
murmured.
"What?!" nanlalaki na mata niyang sambit.
Nangunot naman ang noo ko sa mabilis niyang pagtayo.
Is she really this important for him to lose his composure? Tss.
"You are outside my condo unit?" tila pag-uulit nito sa narinig.
Slowly, realization downed on me. Sabay kaming nagkatinginan na tila pareho ang
tumatakbo sa isip.
She's outside our condo, mine and him!
He cleared his throat and run his fingers through his hair. "I-I'm not home, Ash,"
he lied. "May binili ako sa store," he added after a while.
"Just wait for me on the lobby," he spoke and glanced at me. "Okay, see you there
in a bit."
I automatically averted my eyes and secretly pinched my fingers under the table.
Naramdaman ko ang pagbaba niya ng tawag kasabay nang paninitig niya sa 'kin. "I'm
going," aniya sa mababang boses.
Tiningnan ko naman siya at hilaw na ngumiti. "Go ahead," usal ko.
Nanatili ang mata niya sa 'kin at bumuntonghininga. "Babalik din ako agad, don't
stress your foot okay?"
Hindi ko maiwasan na mapanguso dahil tila isa akong bata na binibilinan ng utos
galing sa isang magulang.
"Just go, Jairon, she's waiting," pagtataboy ko habang kumakalat ang pait sa 'king
sistema.
He gave out a deep breath and walked closer to me. Nagulat naman ako sa kilos
n'yang 'yon.
"B-Bakit?" I asked nervously.
He stared at me then licked his lower lip. "I will just make sure that you are
really going to rest."
My mouth parted as my face went pale. "I-I'm still sore," utal kong wika kasabay
nang pagwawala ng aking dibdib.
He looked at me for a second then release a sexy laugh. He bit his lower lip and
shake his head with disbelief.
"Silly."
"Jairon!" nanlalaki ang mata kong sigaw nang bigla niya akong buhatin.
"Chill, bae. I am just going to put you on your bed," he said.
Mahina ko naman s'yang hinampas sa matigas niyang dibdib. "Maghuhugas pa ako ng

pinagkainan natin."
"Let me took care of it," saad niya habang naglalakad patungo sa 'king silid.
"But your so called liligawan is waiting for you," I reminded him.
He scoffed and looked at me as he opened the door. "You sound like a jealous
girlfriend," he said teasingly.
Inirapan ko naman s'ya. "Asa Jairon, asa," pagdidiinan ko.
He chuckled and carefully deposited me on my bed. "Bakit? Magkakatotoo ba kapag

umasa ako?" nakakalokong panghahamon niya.
Napipilan naman ako at umiwas ng tingin. "Hindi ako selosa," labas sa ilong kong
wika.
Muli kong narinig ang pagtawa niya kasabay nang paglubog ng gilid ng kama.
"Bae..."
I cursed mentally when he spoke sweetly as fvck.

I swallowed hard and glance at him. "Oh?" pagkukubli ko sa kabang nararamdaman.
"Rest okay?" he reminded, looking worried as he stared in my eyes.
Simpleng tango lang ang nagawa kong tugon dahil pakiramdam ko ay mauutal na naman
ako sakaling bumuka ang bibig ko.
He crouched and kissed my forehead. "Text me when you need anything."
Matinding pagpipigil ang ginawa ko huwag lamang mapanguso.
As if he'll come.
"Sige na, alis na," ani ko.
Tumango s'ya at marahan nanumalis sa kama. Pinasadahan niya pa ako ng tingin bago
sumenyas sa pag-alis. I just responded him with a nod and watched him turned his
back against me.
IT'S been 15mins since he left my room. Gustuhin ko man na matulog ay ayaw namang
makisama ng mga mata ko kaya kinalikot ko nalang ang aking cellphone.
Scroll up, up, up.
"Haaays," I uttered frustratedly as boredom hits me that hard.
Sa isang iglap ay naalala ko ang sinabi ni Jairon na i-text ko s'ya kapag may
kailangan. Napanguso ako at hinanap ang pangalan niya.
Should I text him?
"Pero wala naman akong kailangan," pagkausap ko sa sarili.
I bit my lower lip when an idea pop in my mind.
Will he come? Will she leave her?
Bago pa ako makapag-isip nang maayos ay nakita ko nalang ang sarili ko na nagse-
send sa kanya ng message.
Me
I'm horny...
Napasabunot nalang ako sa 'king buhok sa katangahang umiral sa utak ko. "Jeez!
Quennie Rose, sa dami ng pwedeng i-text 'yon pa."
Napatitig ako sa cellphone ko nang mag-vibrate ito. My eyes widened when Jairon's
name popped out on the notification bar. Pinapapawisan kong ini-unlock ang telepono
nang sandaling 'yon.
"Oh my ghosh," I murmured as I've read his reply.
Jairon
I'm on my way back there.
CHAPTER 13 [ATRCMITOS ORGӃNOSI #2 : BOMBE...]
"Fvck!" I cursed silently as I fisted my hands with anger when Matthew Laqueza
showed the picture of the man I hated the most.
Isang linggo na rin ang lumipas pagkatapos naming magkaharap lahat. Kasalukuyan
naming tinatalakay ang impormasyon tungkol sa kalaban para mas mapaghandaan ang
aming pagkilos.
"Farro Roque, ang namamahala naman sa mga armas at mga babaeng ibinebenta nila sa
blackmarket," aniya habang seryoso na nakamasid sa 'kin. "He's living here in
Manila," he added.
My forehead knotted on what he just said. Hindi ko naiwasan na tingnan s'ya nang
masama dahil sa nag-uumapaw kong emosyon.
"Sa ilan taon kong pagmamatyag sa kanya ay wala ako ni isang nakita na tinutuluyan
niya rito sa Manila," seryosong usal ko.
He smirked and played his finger on the table. "Dahil sa taas ka tumitingin at
hindi sa ilalim," nakangising sambit niya.
Could that be?
"Yes, he is living under ground," he clarified then pressed the next slide.
Nagpatuloy s'ya sa pagpapakilala sa kabilang grupo ngunit nanatiling lipad ang utak
ko sa lalaking ipinakita n'ya kanina; Farro Roquebang taong nagdala ng bangungot sa
buhay ko.
"Buhay ang kinuha at winasak nila sa 'tin kaya nararapat na iyon din ang isukli
natin," malamig na wika ko pagkatapos nang pagpapakilala sa bawat myembro ng
Ktinódis Syndicate.
We all spoke our anger towards them. Nagsimulang maglatag ng pangunahing plano si
Aycxe at tinapos ang aming pag-uusap. Isa-isa kaming sumunod sa kanyang paglabas,
hinayaan ang sirang projector sa loob ng silid dahil sa kagagawan nang maikling
pasensya niya.
Pagod akong sumakay sa kotse ko at napapikit, pilit kinakalma ang sarili ko sa

bumubugsong emosyon sa sistema ko. I took a deep breath then started my engine.
Halos tatlong araw na rin buhat nang tuluyan na gumaling ang aking paa. Si Jairon
ay balik na rin sa kanyang mga photoshoot kaya hindi ko na rin siya madalas makita
sa loob nang nagdaan na araw na 'yon.
Nasa kalagitnaan ako nang pagmamaneho pabalik sa condo nang tumunog ang telepono
ko. I glanced on my dashboard and found mom's name on the screen.
Nagpakawala ako nang malalim na hininga saka sinagot ang tawag, inilagay ko 'to sa
loudspeak para hindi ko na hawakan pa.
"Yes?" tamad kong bungad.
"It's your brother's day, Quennie Rose," she reminded with my first and secondary
name.
"I know. Ipade-deliver ko ang regalo ko sa kanya r'yan sa bahay."
I heard her sigh on the line, sign that she's disappointed at my action. "Can't you
give this day for him? He's expecting you, anak," mahinahon na saad niya.
"Mom."
"It's been five years, anak. May pamilya ka rin naman na naghihintay rito sa
bahay," may halong pagtatampo n'yang saad.
"Nagkikita naman tayo sa labas o kaya kumpanya Mommy," pagrarason ko.
"Iba pa rin kapag nasa bahay, Quennie Rose."
Napangiwi nalang ako sa palagi n'yang pagbanggit sa kumpleto kong pangalan.
"Kahit ngayon lang, anak. Kahit isang oras lang, pumunta ka naman dito. Hindi na
para sa akin, para nalang sa kapatid mo," bakas ang lungkot sa kanyang tono nang
sabihin n'ya iyon.
Wala na akong nagawa pa kun'di ang mapahilot nalang sa sintido ko. "Fine, I'll be
there," pagsuko ko kasabay nang pagpihit ko sa manubela patungo sa ibang direksyon.
I heard her shrieked with joy and excitement. Tipid nalang din ako na napangiti at
marahan na umiling.
"Sige na, ibaba n'yo na ang linya. I'm driving," I informed.
"Okay. Ingat, anak." Then the line ended.
I glanced at my phone and sighed again for the nth time. "Isang oras lang," bulong
ko at kinagat ang ibaba kong labi habang tutok na nakatingin sa daan.
"ATE!" masayang hiyaw ni Jervien habang tatakbo na sumalubong sa 'kin mula sa gate.
Tipid akong ngumiti at hinayaan siyang yumakap sa 'kin. Marahan kong ginulo ang
kanyang buhok bago siya marahan na kumalas sa 'kin.
"Happy 13th birthday," I greeted and gave him the small paper bag that I am
holding.
Mabilis niya naman 'tong binuksan at napaawang ang bibig nang nakita ang nasa loob.
"Use that when you already reached your legal age," I said then tapped his
shoulder.
"Can I see it?" nangniningning na matang tanong n'ya.
"It will be here after a couple of minutes," I answered.
Napapalakpak naman siya sa tuwa at muling yumakap sa 'kin nang mahigpit. "I am
happy that you came ate, but I am more than happy because you gave me a car as a
gift!" he exclaimed.
Natawa nalang ako at napailing sa kakulitan niya.

Sana man lang plinastik niya 'ko 'di ba?
"Let's go inside," pagyaya niya sa 'kin at marahan akong hinila sa braso.
Hindi ako nanlaban o umimik pa at hinayaan nalang ang kapatid ko na kalikadin ako.
I roamed my eyes around the house, it feels nostalgic. Walang nabago ni isang
design sa kabuuan ng palagid bukod sa nadagdag na halaman.
We went to the garden area where the party was being celebrated.
"Ate's here!" Jervien announced cheerfully.
Agad napunta sa 'kin ang atensyon ng lahat. Nakita ko ang munting gulat sa kanilang
mukha na agad ding napalitan ng kasiyahan.
"Anak," nakangiting sambit ni Mommy at nakadipang naglakad tungo sa 'kin para

bigyan ako nang mainit na yakap.
Si Daddy naman ay itinaas lamang ang hawak n'yang wine glass mula sa kanyang
pagkakaupo sa mahabang dinning table.
"Ate," tipid na usal ni Gerald habang may ngiti sa labi.

Tinanguan ko lang naman siya kasabay nang pagkalas ni Mommy sa 'kin. "Buti naman at
pinagbigyan mo kami ngayon," aniya.
I can't help but to rolled my eyes at her statement. "As if tatantanan niyo ko,
Mom."
She giggled then gently held me on my arm. "Tara, sakto lang ang dating mo at
magsisimula na kaming kumain," saad niya at hinila ako patungo sa hapagkainan.
Tulad nang ginawa ko kay Jervien at hinayaan ko lang si Mommy na hilahin ako. Naupo
ako sa tabi niya habang nagsiupuan din naman sa kanilang pwesto ang mga kapatid ko.
Nagsimula kaming magdasal at astang magsisimula sa pagkain nang nakarinig kami ng

busina mula sa labas. Nangunot ang aking noo at pinasadahan sila ng tingin.
"May iba pa ba kayong bisita?" nakaangat kilay kong tanong.
Dad just raised his glass for attention. "I invited someone over," he said.
"Who is it, Hon?" pang-uusisa ni Mommy.
"Our brand ambassador. You should pick him up, Quennie. Since you already knew each
other," dad said without blinking.
Napaawang ang aking bibig sa isang tao na pumasok sa isip ko. "You mean, Jairon
Dela Merced?" paninigurado ko.
Tipid na tumango si Daddy at hinintay ang pagkilos ko.
"Kumain ka na, anak. Ako na ang sasalubong sa kanya," agap ni Mommy.
"Okay," I simply answered and composed myself for my sudden nervousness.
Ngayon lang ulit kami magkikita pagkatapos ng tatlong araw. Maikli lang 'yon ngunit
pakiramdam ko ay isang buwan kaming hindi nagkita.
Damn. Why is he affecting me this way?
Ilang sandali pa nga ang lumipas ay bumalik na si Mommy kasama si Jairon. Saglit
kaming tumingin sa isa't isa bago siya pinaupo ni Mommy sa katapatan kong upuan.
I averted my eyes and just focused my attention on the food.
"Buti napagbigyan mo ang aking hiling, hijo," pakinig kong wika ni Daddy sa kanya.
"It's my pleasure to be here, Sir," Jairon said formally.
Palihim akong napanguso dahil tila isa siyang seryosong negosyante sa mga oras na
ito. Gone with the playful Dele Merced, tss.
"We should start eating para naman mahaba ang ating kwentuhan," wika ng ama ko.
Mahinang tumawa si Jairon, dahilan para makaramdam ako ng paru-paro sa 'king tiyan.
His deep baritone voice always lingered in my ears. Pilit ko itong iwinaksi sa isip
ko at nakisabay sa pagkilos ng pamilya ko.
Nagsimula kaming magsalin ng pagkain sa 'ming plato. Panay ang asikaso ni Mommy sa
'kin at gano'n din kay Jairon.
"How's your modelling career? Sigurado ako na maraming nali-link in sa 'yong

babae," tudyo ni Daddy sa kanya.
Jairon gave out a sexy laugh again. "Maayos naman po. Hindi na maiiwasan 'yan sa
showbiz. Mas maraming publicity, mas maraming project," he stated.
"Media," simpleng usal ni Daddy na tila naroon na lahat ng punto.
Nagpatuloy sila sa pagkukwentuhan habang nanatili naman ang atensyon ko sa pagkain.

Paminsan-minsan akong kinakausap ni Mommy o kaya ng mga kapatid ko na tipid kong
sinasagot.
I don't know why I am feeling this way. Bago ito sa sistema ko at nakakatakot akong
pangalanan iyon.
"Sobrang tahimik mo 'ata, anak," puna sa 'kin ni Mommy na ikinakuha ng atensyon ng

lahat.
Gusto kong mapatampal sa 'king noo ngunit pinigilan ko ang sarili ko. Hilaw akong
tumawa at umiling.
"Wala, Mommy. Gutom lang po ako kaya masyado akong focus sa pagkain," pagdadahilan
ko kasabay ng peke kong pagngiti.
She looked at me worriedly. "Are you sure? Is this not because of Quene—Mom," agap
kong pigil sa sasabihin niya. "I'm okay, it's just I am not on my mood to speak."
She nodded. "Continue eating," she said sweetly.
Tipid nalang akong ngumiti at astang kakain muli.
"I am going to take a leave for a week," Dad said suddenly which got my attention.
Nakatingin siya sa 'kin na animo'y hinihintay ang sasabihin ko.

"Good for you," I commented.
"You're going to handle the company for a while," aniya.
Mabilis akong napalingon sa kanya kasabay nang pangungunot ng noo ko. "What?"
He raised his left eyebrow at me and sipped on his wine glass. "I said you're going
to take over the company for a while,."
Marahan ko namang binitawan ang kubyertos kong hawak at sumandal sa aking inuupuan.
"Gerald can also run that, Dad," I pointed and looked at my brother.
Hindi naman siya makatingin sa 'kin at alanganin nalang na pinagpatuloy ang

pagkain.
"Ikaw ang panganay, Quennie," iyon na naman ang gasgas na dahilan niya.
Pagak akong tumawa at napailing.
"You should take the responsibility of our company and to your siblings," dad
added.
Hindi ko maiwasan na mapangiti nang mapait at tumingin ng diretyo sa kanya. "Can't
you see, Dad? I can't. Hindi ko nagawa noon at hindi ko pa rin magagawa ngayon,"
pagsagot ko malayo sa kanyang sinabi.
Malamlam siyang tumingin sa 'kin. "It's been five years, Quennie. Stop blaming
yourself for your sister's death," he said softly.
Napailing ako at hilaw na tumawa. "Thank you for the food, I'm going," walang
emosyon kong wika at basta nalang nilisan ang lamesa.
Kung hindi ang sarili ko ay sino ang dapat kong sisihin kung ganoon?
Kung hindi dahil sa kapabayaan ko ay hindi mawawala si Quenevere.
Agad kong binuhay ang kotse nang pumasok ako rito. Pumikit ako nang mariin at
nagpakawala nang malalim na hininga saka ko ito mabilis na pinatakbo.
Ilang saglit pa ay unti-unti ko ring binagalan ang pagmamaneho nang nadaanan ko ang
isang pamilyar na lugar. I brought my car to the side lane and turned off my
engine.
Tulala kong iginala ang aking mata sa kabuuan ng parke ng sabdibisyon kung saan
nakatirik ang bahay namin. Mapait akong ngumiti at bumaba ng sasakyan.
The cold breeze automatically hugged my body, but I chose to ignored it and
continued walking into the children's swing. Mabagal akong naupo at muling
pinasadahan ng tingin ang lugar.
"What's up, sis?" I murmured weakly then slowly moved the swing with my body.
Tahimik kong ginawa iyon sa lumipas na mga minuto hanggang sa naramdaman ko ang
paglapit ng pamilyar na presensya sa 'kin. Walang ingay siyang umupo sa katabi kong
swing saka ko naramdaman ang paninitig niya sa 'kin. Hindi ko siya nilingon, imbes
ay tumingala ako sa kalangitan na puno ng bituin ng oras na 'to.
"It was already five years ago..." Bulong ko sa kawalan.
"Limang taon buhat nang namatay si Quenevere dahil sa kapabayaan ko," paos kong
dugtong at mapait na napangiti.
"Why are you blaming yourself?" he asked.
Pagak akong tumawa saka siya nilingon. "Dahil kasalanan ko naman talaga," tugon ko.
He stared at me then let out a deep sigh. "Your parents told me what happened.
She's been kidnapped, Quennie. Wala kang kasalanan sa nangyari," mahinahon na saad
niya.
Marahan akong umiling at tumingin sa paligid. "Hindi siya makukuha ng kung sinuman
kung hindi ko inalis ang mata ko sa kanya nang sandaling 'yon. Hindi siya
mapapasakamay ng sindikato kung naging responsable akong kapatid," kagat-labing
wika ko.
"Bantayan mo man siya o hindi, kung talagang target siya ng sindikato ay gagawa at
gagawa pa rin sila ng paraan para makuha siya," pagpapalubag-loob niya sa 'kin.
Hindi naman ako sumagot at hinayaan nalang ang utak ko na maglakbay sa kawalan.
"Ate," my eight y/old sister, Quenevere, called my attention.
"Yes?" malambing kong tugon sa kanya at bahagyang yumuko para magpantay ang
paningin namin.
We are now here at the children's park. I brought Quenevere here because she wanted
to play with the other kids.
"Can you buy me an icecream, please?" pumipikit-pikit niyang ani habang magkadaop
ang kanyang palad.
I let out a chuckle seeing how cute she was. Ginulo ko ang kanyang buhok at
tumingin sa palagid, naghahanap ng tindero ng icecream na pwedeng bil'han.
"Okay. Just stay here until I get back, understand?" pagbibilin ko nang buhatin ko
siya at paupuin sa isang swing.
Mabilis pa sa alas k'watro siyang tumango habang may abot taingang ngiti. I pinched
her nose and disheveled her hair again.
"Wait for me," I said before turning my back against her.
"Manong, dalawa nga pong cookies and cream," nakangiting sambit ko sa magtitinda at
sinilip ang kapatid ko sa kanyang p'westo.
She waved her little hands at me and gave me a flying kiss. Hindi ko naiwasang
tumawa nang mahina at napailing sa kakulitan niya.
"Heto, hija," pag-agaw ni Manong sa atensyon ko habang inaabot ang dalawang naka-
apang icecream.
Kumuha naman ako ng bar'ya sa 'king bulsa at ibinigay 'yon sa matanda. I was about
to walk towards my sister when her presence suddenly out of nowhere.
Kunot-noo kong iginala ang aking paningin sa paligid ngunit hindi ko nakita ang
imahe niya.
"Quenevere?" pagtatawag ko saka naglakad patungo sa lugar na pinag-iwanan ko sa

kanya.
I kept looking around and stared at the kids—searching for my sister's face. Unti-
unti akong nilamon ng kaba no'ng hindi ko nakita ang presensya niya.
"Quenevere?!" I called again, this time more loudly than earlier.
Nagsimulang mangatal ang aking kamay at labi sa kaba. Ang mga mata ko ay unti-unti
na ring nabasa habang paikot-ikot kong iginagala ang aking paningin.
"QUENEVERE?!" I shouted her name. Nakuha ko na rin ang atensyon ng ibang naroon.
They look confused at my moves.
Ramdam ko ang pagtulo nang natutunaw na icecream sa 'king kamay kasabay nang
pagpatak ng luha ko sa frustrasyon at takot.
"Quenevere, 'wag mong binibiro si Ate. Sige na, lumabas ka na bunso. Tama na ang
taguan," pumipiyok kong wika habang sinusuyod ng paningin ang lugar.
Tuluyan ko nang nabitawan ang hawak ko nang wala pa ring Quenevere na pumupunta sa
harap ko. Wala sa sarili kong kinuha ang telepono sa bulsa at pinindot ang numero
ng ama ko. I walked around the park as the line started ringing.
"Hello, Quennie, why did you call?" bungad na tanong ni Daddy.
I swallowed the lump in my throat and weakly sat on the ground. Nagsimula akong
humikbi kasabay nang paghigpit nang hawak ko sa telepono.
"Hello? Quennie? Why are you crying?" nag-aalalang tanong ng ama ko sa linya.
"D-Dad... I think Q-Quenvere..." I trailed off as I sob harder.
"Ano'ng mayroon sa kapatid mo?" he asked quickly.
"I-I think she got kidnapped, Dad."
"WHAT happened?" Mom asked worriedly as she walked back and forth in the living
area.
Nakaupo ako sa couch at nangangatal na napasubsob sa 'king palad.
"I don't know. I-I just bought her an icecream then after that... wala na, hindi ko
na siya nakita pa," putol-putol kong saad at hinayaan na kumawala ang mga luha ko.
"Oh Diyos ko! Ang anak ko," sambit ni Mommy habang nakadaop palad. Nagsimula na rin
siyang umiyak.
"We found the CCTV footage, Sir," ani ng Pulis na pinapunta ni Daddy sa bahay.
Lahat kami ay nasa salas maliban sa isa ko pang nakababa na kapatid na si Jervien.
Awtomatiko kaming tumayo lahat at lumapit kay Manong na nakatutok sa harapan ng
isang laptop. Sinimulan niyang i-play ang video.
Pinanuod namin kung paano ko siya pinaupo sa swing at nilakad ang distansya papunta
sa tindero. Pati ang pagkaway niya sa 'kin ay naroon din.
Napatutop ako sa 'king bibig kasabay nang pagsinghap nina Mommy. I was busy getting
the icecream on the vendor's hand and paying for it when four men approached to my
sister and quickly lifted her up. Mabilis nilang itinakbo ang kapatid ko at
isinakay sa isang puti na van.
No...
Nanghihinang napasandal si Mommy kay Daddy at humagulhol ng iyak. "Ang anak natin,
Devlin."
"Magsasagawa na po kami ng search operation, Mr. Rado. Babalitaan namin kayo kapag
may nakuha kaming impormasyon, gano'n din po ay ipapaalam niyo sa 'min sakaling
tumawag sila sa inyo for ransom money," pormal na saad ng pulis.
Tipid na tumango si Daddy habang nakatitig sa monitor. "Please, do everything. Find

my daughter," paos na sambit ng aking ama.
"We will, Sir. Tinitingnan po natin itong kaso as kidnap for ransom dahil sabi niyo
nga wala naman kayong nakakaaway sa negosyo na pupwedeng mang-blackmailed sa inyo,"
ani ng pulis.
"Yes, wala akong sinuman na naapakan o nakaaway sa negosyo kaya imposible 'yon,"
wika ng ama ko.
"We'll just wait for the kidnapper to call then. Iiwanan ko po ang dalawa kong
kasama rito upang magbantay at umantabay sa galaw ng kidnappers," turan ng pulis.
My Dad nodded and hug my mom tight to support her. "Everything is going to be okay.
Calm down," pang-aalo ng niya bagamat ramdam ko rin ang pag-aalala sa kanyang tono.
NAGHINTAY kami sa tawag ng dumukot sa kapatid ko pati na rin sa update ng pulis

ngunit wala ni isang impormasyon kaming nakalap. My sister was nowhere to be found.
Naglabas na rin ng malaking pabuya si Daddy sa pag-asa na makakarating 'yon sa

kumuha sa 'king kapatid at kusa nilang ibabalik si Quenevere ngunit nakalipas ang
dalawang araw ay wala pa rin.
"Ate... tulungan mo ko ate. Hirap na hirap na ako, ate..." Nanghihinang anas ng

kapatid ko habang duguan ang kanyang katawan.
"HINDI!" sigaw ko kasabay nang pagbangon ko.
Panaginip.. I dreamt of her.
Niyakap ko ang aking tuhod at nagsimulang umiyak ng husto sa kabang dumaloy sa

'king dibdib. As on cue, the door opened and Gerald came in.
Naroon ang lungkot at sakit sa kanyang mata habang pinagmamasdan ako. "They found
her..." Paos niyang sambit.
Nanlaki ang mata ko sa gulat kasabay nang panlalamig ng katawan ko. I should be
happy with his news, but my body felt the opposite.
"N-Nasaan?" garalgal kong tanong.
Hindi naman siya sumagot at sumenyas nalang na sumunod.
Nadatnan ko si Mommy at Daddy sa salas kasama ng ilang pulis. Mom was crying hard
on Dad's chest as we took our steps downstairs.
"Let's go. Puntahan na natin siya," nanghihinang usal ni Mommy sa basag na boses.
Hindi naman sumagot pa si Daddy at inalalayan nalang ang aking ina.
"Ako na ang magmamaneho," usal ng kapatid ko sa 'king tabi habang nakaalalay sa

akin.
Sumakay kami sa magkaibang kotse ng magulang ko at mabilis na nagtungo sa isang

piyer.
"Bakit tayo nandito? Dito ba nila isosoli si Quenevere?" naroon ang pagtataka sa
'king dibdib habang pinagmamasdan ang nakakasilaw na ilaw ng police car sa paligid.
"Dito natin s'ya susunduin, ate..." Mahinang anas ni Gerald at naunang bumaba ng
sasakyan.
Umikot siya sa aking tabi at pinagbuksan ako. I slowly got off from his car and
survei the place.
Mahigpit akong napalunok at nag-init ang sulok ng aking mga mata habang nakikita
ang nagkalat na caution tape sa lugar.
"Let's go," Gerald whispered and help me to walked.
Nagsimulang magtuluan ang mga luha ko nang narinig ko ang pagpalahaw ng aking ina
habang tinuturan ang pangalan ng kapatid ko.
Ilang saglit pa ay tuluyan ko na ngang nakita ang kalunos-lunos na kalagayan ni

Quenevere.
Hindi.
Nanghihina akong napaupo at napatulala sa kanyang hubad na katawan. Ang kamay niya
ay parehong nakagapos sa likuran at puros pasa ang kanyang mukha gano'n na rin sa
bandang leeg at tiyan niya. Mariin akong napapikit naikuyom ang aking kamao nang
nakita ko ang duguan niyang kaselanan.
Bakit?
Bakit kailangang mangyari sa kapatid ko ito? Sa napakamurang edad ay naranasan

niyang dumaan sa kamay ng isang demonyo.
Naramdaman ko ang pagyakap sa 'kin ni Gerald habang hinahagod niya ang likod ko.
Napaiyak nalang ako at inisip ang pagmamakaawa't daing ng kapatid ko sa 'king
panaginip.
Patawad, Quenevere. Patawarin mo si ate kung wala akong nagawa. Patawarin mo si ate
kung hindi agad ako nakarating... patawad kung wala akong k'wentang kapatid.
Patawad, Quenereve.
"That's the reason why you're chasing them."
Bumalik ako sa reyalidad nang nagsalita si Jairon sa aking tabi. Mapait akong
ngumiti at itinigil ang paggalaw ng swing.
"Napag-alaman ko na isang sindikato ang dumukot at nagpahirap kay Quenevere. Mula

no'ng araw na 'yon ay nagsimula akong mag-aral ng iba't ibang armas hanggang sa
maging eksperto ako sa paggagawa ng mga bomba. Bumukod ako sa pamilya ko dahil alam
kong hindi nila ikatutuwa ang aking ginagawa, bukod pa ro'n ay hindi ko kayang
tumagal sa lugar na palaging nagpapaalala sa 'kin sa kapatid ko," mahabang saad ko.
Hindi naman siya umimik. Nanatili ang katahimikan sa 'ming dalawa habang pinanunuod
ang payapang kalangitan.
"You need to see a psychologist," aniya at maingat na tumingin sa 'kin na animo'y
natatakot na ma-offend ako bigla.
Tipid akong ngumiti saka pinagmasdan ang kumikislap na bituin. "I want to stay
here... kahit masakit... kahit mahirap. Gusto kong manatili sa bangungot na ito
dahil ito ang pinagkukunan ko ng lakas para lumaban," bulong ko sa kawalan. "Hindi
patas ang tao. Kailangan kong gamitin ang galit para makasabay sa agos ng hustisya
na gusto ko para kay Quenevere."
"Can I help? Marami akong koneksyon sa mga nakakataas na awtoridad," sambit ni

Jairon.
Hindi ko maiwasan na mapatawa sa kanyang tinuran. "Tingin mo ba ay gugugulin ko ang

aking panahon sa pag-eensayo at pag-aaral ng mga armas kung rehas ang gusto kong
iparanas sa kanila?" tanong ko habang malamig na nakatingin sa kanya. "Kahit ang
kamatayan ay kulang sa kahayupan na ginawa nila sa kapatid ko," nagngingitngit kong
patuloy.
He looked at me softly. "Hindi mo kailangang ilagay sa kamay mo ang kaparusahan sa

kanila, Quennie."
Umangat ang kabilang gilid ng aking labi kasabay nang pagkawala ng lahat ng emosyon
ko. "Wala rin silang karapatan na ilagay sa kanilang kamay ang buhay ng kapatid ko,
Dela Merced," pagbabalik ko.
Nagtitigan kaming dalawa hanggang siya ang unang nagbawi ng tingin. He took a deep
breath and stood up from the swing. Naglakad siya patungo sa 'king likuran saka
marahan na itinulak ang inuupuan ko. Hindi naman ako nagsalita o gumawa ng anuman
na pagtutol dahil kahit papaano ay gusto ko rin na kasama ang presensya niya sa
oras na ito.
"The company, you're always rejecting to handle it because of your brother, right?"
hindi iyon tunog tanong kung hindi nangungumpirma.
Natigilan ako saglit at mabilis ding nakabawi. "Yeah," simple kong tugon at dinama
ang pagsalubong sa hangin.
I closed my eyes to enjoy the cold breeze more. "I knew, he wanted to manage it so
bad. Si Daddy lang talaga itong mapilit na palagi akong itinutulak sa kumpanya
gay'ong may sarili naman akong negosyo na akin," singhal ko.
I heard him chuckled at my back, causing me to bit my lower lip.
Damn. I miss those.
Itinigil niya bigla ang swing at nagulat ako sa sunod niyang ginawa.
He hugged me from behind.
"You did well, bae. You did well," he murmured softly.
I bit my lower lip as my eyes watered because of the sudden emotion that I am
feeling. "Did I?" basag kong tanong.
He nodded his head on my shoulder. "Always remember that you are doing well,
Quennie."
LATER that day, I went to our company because Dad wanted me to manage it for a
week. Wala na akong nagawa kun'di ang sundin siya. I felt sorry to my brother, but
I think I should boost himself first. Kailangan ay siya mismo ang lumabas sa
kanyang lungga para gawain ang lahat ng ito, kailangan niyang lakasan ang kanyang
loob para mabago ang sistema na nangyayari.
"What's the schedule for today?" I formally asked the secretary.
"Wala po kayong meeting ngayon, Ma'am. Kailangan niyo lang po subaybayan ang
photoshoot na mangyayari mamaya dahil gusto ni Mr. Rado na hands on sa lahat,"
magalang na tugon niya.
Natigilan ako at napatitig sa kanya, tila na conscious naman siya kaya nanuwid ito
sa tayo at tumikhim.
"Photoshoot?" tipid na pang-uusisa ko.
"Yes, Ma'am. May photoshoot po ulit ngayon si Mr. Dela Merced—the model we got the
last time," she answered.
Napa O naman ako ng bibig.

Biruin mo nga naman.
"Wait," agap ko nang may napagtanto.
Nakita ko ang pangungunot ng sekretarya ni Dad dahil sa 'king inaaksyon.
"Was that a single photoshoot or partnershoot?" I asked.
"May partner po s'ya, Ma'am. Iyon pa rin pong model last time na pinalitan niyo
noon dahil nagkaroon ng kaunting aberya," saad niya.
Tumango ako at palihim na kinagat ang aking labi. "What's her name?" pabulong kong
tanong na tila isang kasalanan ang pagtatanong ko niyon.
"Ashley Ford po," sagot niya sa 'kin na ikinaawang ng aking labi.
My hunch is right. She's also a model.
"When will the shoot start?"
"20 minutes from now, Ms. Quennie."

Tumango ako saka kinuha ang bag ko para simulan ang pag-aayos ng aking mukha.
Nakita ko ang pangungunot ng noo ng sekretarya kaya naman sinenyasan ko na siyang
lumabas na mabilis niyang sinunod.
Kailangan mas maganda ako at presentable!
"Should I change my dress into a daring one?" I talked to myself.
Napatampal nalang ako sa aking noo at napailing.
What the hell am I doing?
"Argh! Bakit ako nakikipagkumpetensya?" muli kong pagkausap sa sarili.
I massage my temples and leaned on my swivel chair.
I am a hopeless case.
Huminga ako nang malalim at kinuha ang cellphone ko. Unconsciously, I dialed for
Dra. Cuasay's number.
"Emergency?" bungad niya.
I groaned with frustration. "Pakiramdam ko ay nasisisiraan na ako ng ulo," ani ko.
"Oh? I am impressed na hindi pa pala sira 'yan noon," she said on the line then
chuckled lowly.
I rolled my eyes and massage my nape. "I am serious, Dra," I hissed.
"Was that a guy?" she asked suddenly that made me stunned on my seat.
Umayos ako ng upo at tumikhim. "How did you know?"
Manghuhula na rin ba siya?
"Oh my ghosh! Seriously, lahat 'ata kayo kapag nagmamahal/magmamahal nagtatanong sa

'kin sa kakaiba n'yong nararanasan," she stated.
"Nagm-mama—What are you talking about?" kinakabahan kong tanong.

"Oh yes, Rose. You are slowly falling in love kung kaya ka nagkakaganyan dahil sa
lalaki. Jeez! Sige na, ibababa ko na ang tawag. Nasa gitna ako ng operasyon,
babush!" dire-diretyong turan niya at pinatay ang linya.
My mouth parted as my heart beat wildly. Ayaw tanggapin ng utak ko ang sinabi n'ya
ngunit may parte sa 'kin ang sumasang-ayon.
"Oh no, hindi pwede. Fvck!" puno ng frustrasyon kong usal at napahimalos nalang sa
aking mukha.
But I want him.
Napatadyak nalang ako sa sariling kahibangan at wala nang nagawa pa kung hindi
ipagpatuloy ang kanina kong balak na pag-aayos. I did a little make up on my face,
sprayed some perfume again and checked my dress. Nang hindi nakuntento sa 'king
suot ay mabilis kong kinontak ang stylist ko at pinakuha ang dress na gusto ko sa
'king mall. Hindi naman nagtagal ay idinating na 'yon sa opisina. Mabilis akong
nagpalit ng damit at napangiti nang nakuntento sa itsura. Muli akong nagpaligo sa
pabango at tumingin sa 'king relos para suriin ang oras.
It's time.
As on cue, I heard a knock on my door as my dad's secretary came in. Natigilan pa

siya sa kanyang tayo at laglag panga na nakatingin sa 'kin. Ilang beses pa siyang
kumurap bago tumikhim nang nakabawi sa nakita.
"Magsisimula na po ang photoshoot," aniya, naroon ang paghanga at pagtataka sa

kanyang tono.
Sapat na 'yon para palakasin ang loob ko sa kalokohan na aking ginagawa.
"Okay, susunod ako," usal ko at inayos muna ang aking mga gamit.
Narinig ko naman ang muling pagsara ng pinto senyales ng paglabas ng tauhan ni

Daddy. I took a deep breath after fixing my belongings and stared on my reflection.
I am wearing a red tube fitted dress with a mini slit on my right thigh. Labas na
labas ang hubog ng aking katawan dahil sa pinili kong damit. I took off my pony
tail and let my hair fall on a messy style. I smiled on my reflection and turned my
back against it to exit the room.
Time to shine, bomber. Let's give him a show.
Everyone was busy seting the shoot when I reached the area.
"What is that for?" taas kilay kong wika nang nakita ang isang pula na kama.
Wala pa man ay tila kumulo na agad ang dugo ko.
"Iyan po ang gagamitin na props for the shoot," saad ng sekretarya ni Dad.
Napatalon siya sa kanyang tayo nang titigan ko siya nang masama. "Come again?"
I saw her gulped and tried hard to speak. "P-Para po sa shoot, Ma'am. B-Bedscene po
kasi ang theme ng pictorial ngayon." Naroon ang takot at pag-aalangan sa kanyang
boses.
Lalo pang nag-init ang ulo ko sa kumpirmasyon niya. I shut my eyes tight and calmed
myself.
Pakiramdam ko ay tulad ng mga bomba ay sasabog ako anumang oras. Mas lalo pa akong
nahibang dahil hindi ko alam kung para saan ang mga galit at inis kong nararamdaman
ngayon.
Hindi naman siguro.
Ilang beses akong nagpakawala ng hininga at umayos ng tayo, sakto namang lumabas si
Jairon sa dressing room.
Nagsalubong ang mga mata namin hanggang sa marahan na bumaba ang paningin niya sa
suot ko. Nakita ko ang pag-igting ng kanyang panga kasabay nang pandidilim ng mga
mata niya.
Iyon ang itsura niya na gustung-gusto ko, para siyang isang bomba na ilang pitik
lang ay kusang sasabog.
"Jairon." Pukaw pansin ng babae na lumabas kasunod niya.
Awtomatikong napunta sa kanya ang paningin ko nang ikawit niya ang braso kay Dela
Merced.
She's tall, sexy, got a hooded eyes, full lips, fair skin and many more to mention.
"You didn't wait for me."
Hindi naman sumagot si Jairon, sa halip ay nanatili ang matalim niyang titig sa
'kin dahilan para mapunta sa 'kin ang atensyon ng babae na nakapulupot sa kanya.
She raised her eyebrow at me, so do I.
"Who are you?" mataray na tanong niya.
Mas lalo pang tumaas ang kilay ko saka sarkastikong tumawa. "Sorry not sorry, Miss,
but I don't give my name easily," I mocked.
Tila na-offend naman siya sa sinabi ko kaya bumitaw siya kay Jairon at tumayo nang
nagmamalaki. "Excuse me? Don't you know who I am?" Sabay turo sa kanyang dibdib.
I laughed sarcastically and crossed my arms. "Should I kick you out now?" I flipped
my hair and looked at my secretary who's dumbfounded at this moment.
"The nerve—Stop, Ashley, she's the boss," agap sa kanya ni Jairon nang asta pa
s'yang magsasalita.
Nanlaki ng bahagya ang mata n'ya at naiilang na lumihis ng tingin. She cleared her
throat and bowed her head for a second.
"Sorry," labas sa ilong na sambit niya.
Iniwasan kong mapairap dahil sa kaplastikan niyang taglay.
"What are you wearing?" Jairon spoke with his cold baritone voice.
Tinitigan ko s'ya at saglit na pinasadahan ng tingin ang aking sarili. "Dress," I

stated in the matter of factly.
Siya naman ngayon ang nag-angat ng kilay. "You called that a dress?" He scoffed.
I smirked and flashed an evil grin. Umayos ako ng tayo at bahagyang kumilos para
mas mapalitaw ang slit sa hita ko.
"Why, Mr. Dela Merced? Are you bothered?" I asked teasingly.
"Why would he?" Ashley butted in, annoyed.
I mentally rolled my eyes.
Panira.
"You should change," matigas na ingles ni Jairon, bakas ang pagbabanta sa kanyang
tono habang nakatitig sa 'kin.
Nagsalubong ang kilay ko dahil doon. "Why should I, Mr. Dela Merced? Are we close
for you to order me around?"
Nagtiim ang kanyang bagang at mas lalo pang tumalim ang tingin sa 'kin. Maya maya
pa ay sumilay ang nakakalokong ngiti sa kanyang labi at umismid. Nagsimula siyang
maglakad palapit sa 'kin hanggang sa mapunta na siya sa gilid ko.
He lowered his head slightly to my my ear. "Do you really want me to show you how
close we are at your condo, tonight?" he whispered.
Nanigas ako at nawalan ng dugo sa kaba. He smirked again seeing how I reacted with
his statement.
"Change now, Quennie, or else you'll be collapsing again on your bed later," dagdag
niya saka ako nilampasan.
Mahigpit akong napalunok at awtomatikong naalala ang nangyari sa 'min noon.

Nagbalik lang ako sa wisyo nang dumaan din sa 'king tabi ang babaeng modelo.
She scanned me from head to toe and raised her brow as if nothing's special with my
look.
"He's mine," she declared and walked pass me.
Hindi ko napigilan ang pagsilay ng aking ngiti dahil doon.
Threatened?
I smirked and flipped my hair slowly then face their direction. Agad na tumama ang
aking mata sa nagbabantang tingin ni Jairon. Inirapan ko lang siya at naglakad
patungo sa kanila para panuorin ang pictorial.
Bakit ako matatakot?
"Wow, ang ganda niyo naman po, Ma'am," puna ng isang helper sa shoot.
I know right.
Matamis akong ngumiti sa kanya at pasimpleng inilagay sa 'king tainga ang ilan kong
buhok na napupunta sa mukha ko. "Salamat," malambing na wika ko.
Halos lahat sila ay nasa akin ang atensyon at puno ng adorasyon ang kanilang mata.
"Let's start the shoot," malamig na usal ni Jairon na ikinabalik ng atensyon nila
sa dalawa.
"Okay, for this shoot I want the two of you to give me an erotic vibe of pose. You
are both professional models so I know you already knew what I meant," the
photographer stated.
"Oh, we usually did it from our past projects so don't worry we can handle that,"
puno ng pagmamalaking sambit ni Ashley.
Iniwasan kong mapairap dahil doon. I am not insecure. It's just I can't help, but
to feel this way around her. Ramdam na ramdam ko kasi ang umaapaw niyang
kaplastikan.
"Okay," tipid na wika ni Jairon at tumingin sa 'kin. "I am good in bed so I can
guarantee that I can give you what you want," he added while staring at me then sat
on the bed.
What does he want?
Sinusubukan n'ya ba ang pasensya ko?
Nagsipulan naman ang mga nasa paligid at sinimulan siyang paulanan ng kantyaw.
Nahigit ko ang aking hininga nang hilahin niya si Ashley at biglang iniupo sa
kanyang kandungan dahilan para lalo pang magkagulo ang lahat. Ang bruhildang babae,
tuwang-tuwa naman at ikinawit pa ang kanyang kamay sa leeg ni Jairon.
Hindi inaalis ni Jairon ang paningin sa 'kin na animo'y nanghahamon. Muli niyang
pinasadahan ang suot ko at matalim na tumingin na tila sa paraan na 'yon ay
ipinaaalala niya na magpalit ako ng damit.
Sinusubukan talaga ako ng lalaki na 'to. Ano'ng akala niya s'ya lang ang may
kakayahang maglaro?
I smirked and walked into a group of boys. Mga helper sila sa shoot na nag-aasikaso
sa mga gamit at iba pa. Napatayo sila ng tuwid nang napansin ang paglapit ko. As on
cue, umarte akong natapilok kaya naman mabilis akong sinalo ng isa sa kanila.
"Miss!" dad's secretary exclaimed.
"Okay lang po kayo, Ma'am?" magalang na tanong ng lalaki na sumalo sa 'kin habang
nanatili ang kamay n'ya sa braso ko.
Hindi 'yon nakaka-offend sapagkat ramdam ko ang pag-iingat at respeto sa kanyang
kilos.
Binigyan ko naman siya ng paumanhin na ngiti saka tumayo nang maayos. "I'm sorry,
medyo na-out of balance lang."
Pareho kaming napaigtad nang may humigit ng braso ko mula sa lalaki at kinaladkad
ako palayo sa kanila.
"Fvck!" I heard him cursed silently.
Sinamaan niya ako ng tingin habang perpektong umiigting ang panga niya.
He finally explode.
"What are you doing?" pagdidiinan niyang tanong.
Umasta akong lito sa sinasabi n'ya. "Ano'ng sinasabi mo?" painosente kong usisa.
He shut his eyes as his shoulders went up and down due to his hard breathing.
Nice view.
"One more tricks, Quennie, and I am telling you. You won't be able to walk for
days," he warned sharply.
Napalunok ako at namutla sa sinabi niya. I know he's serious and will surely do it
if I continued messing with him.
"W-Wala akong ginagawa," utal kong palusot.
Pinagtaasan niya lang ako ng kilay. "Don't test me, Miss," he stated then walked
back to the shoot again.
Kita ko ang pagtataka sa mga mata nang nakamasid sa 'min. Marahil ay naroon ang
pang-uusisa sa kanilang isip kung bakit ganito kami mag-inakto ni Jairon sa isa't
isa.
"Let's start," aniya sa malamig na tono at pum'westo muli sa kama.
Napanguso ako at umiwas ng tingin.
Kapag siya pwede tapos ako bawal? Are we even exclusive in the first place? Tss!
Wala sa sarili akong nagtungo sa kanila. "I should check the bed," pag-iimporma ko.
"Why do you need to do that?" mataray at inis na tanong ni Ashley.
I glanced at her and gave her I-don't-care-about-your-existence look.
"I am the acting CEO here and my dad wanted me to be hands on with this shoot,"
paliwanag ko sa ibang naroon habang nililikot ang suot kong bracelet.
"Check it then. Pakibilisan lang dahil nakakain ang oras namin. Hindi porke boss ka
ay magagawa mo na lahat ng gusto mo," bulong na wika ni Ashley.
I smirked as I tightened the hold on my bracelet, causing it's bead to pop off.
"Sure," nakangiti kong ani saka sinimulang suriin ang kama.
I checked the fabrics then bent down to see the bed's foot.
"Damn!" pakinig kong usal ni Jairon kasabay nang mabilis na paghila sa 'kin patayo.
"That's enough," nagngingitngit niyang sabi at pasimpleng ibinaba ang laylayan ng

suot kong damit.
Doon ko lang napagtanto ang ikinilos niya.
Inismiran ko siya. "Gentleman, huh?" I mocked then pulled myself away. "Have a good
shoot everyone," nakangiti kong wika sa kanila at naglakad palabas ng silid.
Tick. Tack. Tick. Tack.
"AHHH!!!"
Napangiwi ako habang naglalakad sa hallway. "Damn, ang tinis ng boses ng babae na
'yon," bulong ko at ngumiti sa huli.
Let's see kung makapag photo shoot pa kayo sa kama na 'yon. Untag ko sa 'king isip
at iniangat ang kamay ko.
Muli akong napangiti at marahan na hinaplos ang tirang beads sa bracelet ko.
"Didn't know that mini bombs can also do a good things," I murmured.
(WARNING: ߔߔްߔްߔްߔްߔް)
Pasipol-sipol akong umupo sa 'king swivel chair pagkatapos kong magpalit ng damit.
Sisimulan ko na sanang tingnan ang mga papeles na nasa ibabaw ng lamesa ko nang
biglang bumukas ang pinto.
Napalunok ako kasabay nang pagbilis ng tibok ng puso ko habang nakatingin sa

seryosong mukha ni Jairon. "W-what are you doing here?" Pilit kong pagpapatibay sa
'king boses.
Umigting ang kanyang panga saka marahan na pumasok paloob. "Well, someone just
ruined the shoot that's why I am here," he stated coldly then I heard the door's
locked.
"B-Bakit mo ini-lock ang pinto?" kinakabahan kong usisa.
He smirked then walked forward to me as he slowly unbuttoned his top. "I already
warned you, Quennie," he spoke.
"W-What? What did I do?" painosente kong tanong at mariin na napalunok nang nasa
ikatlo na s'yang butones.
He raised his left eyebrow at me. "Ano nga ba?" panghahamon niya.
Tila nagbara ang lalamunan ko sandaling lumantad sa 'king harapan ang kabuuan ng
dibdib niya.
"W-Wala akong ginagawa," pagsisinungaling ko sa gitna nang malakas na pagtibok ng
puso ko.
"Hmmm. Guess what will I do?" Dinilaan niya ang ibabang bahagi ng kanyang labi at
mabagal na tinanggal ang kanyang suot na pang-itaas.
Loooord.
"H-Hindi ko alam..." Paos kong ani.
"Well, let me tell you then," aniya at itinuon ang magkabilang kamay sa lamesa ko
habang nakayuko ang kanyang katawan.
"I am gonna lift you up here on this table and ripped the thin fabric that you are
wearing down there then open your legs wider as I put my c-ck inside your p*ssy,"
he talked dirty.
Mariin akong napalunok dahil sa biglang panunuyo ng lalamunan ko. Gusto kong
sapakin ang aking sarili dahil sa halip na mainis sa sinabi niya ay kusang namasa
ang pagkakababae ko sa mga salita niya‫ޢ‬animo'y nasasabik na mangyari ang tinuran ng
kaharap ko.
"You can't do that," ani ko. Pilit tinatapangan ang aking loob sa kabila ng
kataksilan ng katawan ko.
He smirked and smiled devilishly. "Wanna try me, bae?"

Tumayo siya at umikot patungo sa pwesto ko nang hindi pinuputol ang paningin sa
'kin.
Come on, Quennie Rose, send him away!
He bent down and jailed me on my seat as his eyes pierce through me. "I wonder why
you did that," he murmured.
Palihim kong kinagat ang aking dila at umiwas ng tingin.
Hindi ko rin alam kung bakit.
No, I know why, but I don't want to accept it.
"Did what?" paninindigan ko sa 'king pag-arte.
Umangat ang kilay niya saka marahan na itinaas ang kanyang kamay patungo sa 'king
mukha.
Automatically, my heart went wild the moment his fingers laid on my cheek.
Pakiramdam ko ay pati ang aking paghinga ay natigil sa sandaling 'yon.
"Are you jealous?" he asked softly.
Natigilan ako kasabay nang paghigit ko ng hininga. "W-why would I?"
Hindi naman siya umimik at nanatili lamang na nakatitig sa 'kin na para bang
inaalam ang katotohanan sa mukha ko.
"Just tell me if you are so we can make this real," he mumbled.
Shocked.
My mouth parted at his statement.
Did I heard it right?
Ilang beses akong kumurap habang nakatingin sa seryoso niyang mukha. "C-Come
again?"
Nagpakawala s'ya nang mababaw na hininga saka ako hinakawan sa braso para patayuin.
Nagtataka man ay kusang sumunod ang katawan ko sa kanya.
I shrieked when he suddenly lift me up on my table and trapped me with his arms.
"You seduced me, Quennie. Now, take the responsibility." He crouched to gave me a
kiss.
Pakiramdam ko ay natigil sandali ang aking mundo. Pilit prinoproseso ng utak ko ang
kanyang sinabi ngunit naaagaw ng kanyang halik ang aking atensyon.
"Ughm..." I moaned inside his mouth when he hold my nape to deepened his kiss.
Unti-unting kumalat ang init sa sistema ko lalo na nang naramdaman ko ang bawat
paghaplos ng isa n'yang kamay sa binti ko. Pumasok ang iyon sa loob ng palda ko
hanggang sa makarating siya sa garter ng aking lace panty.
I gasped when he suddenly ripped it easily using his one hand.
Oh my ghosh!
I was about to stop, him but he immediately laid me down on my desk without
breaking his kiss.
"Kiss back, bae," paos na wika niya at muli akong hinalikan.
Tuluyan na akong nawala sa sarili nang himasin niya ang dibdib ko. I snaked my arms
around his neck and responded to his kisses with the same ferocity. He then pulled
my lower body against his and rolled up my skirt.
"Jai..." I murmured with my bedroom voice when he opened my legs and let me feel
his arousal.
"Feel it? It's been like that since I saw you with that fvcking dress. I wanna fvck
you in their eyes so they would know that you are mine," he said huskily under my
ear then licked my earlobe.
Nakagat ko ang aking labi para pigilan ang pag-ungol ko. I craned my neck to gave
him more access when his lips travel down to my jaw.
"Tell me, are you jealous?" he asked softly.
"N-No," pilit kong pagtanggi. "Jairon..." I cried out when he sucked my neck
harshly.
I felt him unzipped his pants as he made another hickey again. "Are you jealous, my
bae?" he repeated.
"No—fvck!" I cursed out when his shaft suddenly filled my core.
Baon na baon 'yon hanggang kaibuturan. Hinawakan niya ang balakang ko at mabilis na
nagpakawala nang malalalim na ulos na para bang nagpaparusa.
"Shit!" daing ko nang laruin n'ya ang aking klit-ris habang bumabayo nang marahas.
"Nagseselos ka ba, bae?" for the nth time he asked.
"Ohh! Yes! Yes! I am!" wala na akong nagawa pa kun'di ang aminin 'yon kasabay nang
mariin kong paghawak sa kanyang braso.
Unti-unti namang bumagal ang kanyang pag-ulos at yumuko para halikan akong muli.
"Good girl," he whispered and pounded slowly.
He became passionate in a snapped. Buong pag-iingat niya akong ginamit sa kabila

nang pagsagad ng sandata niya.
"I'm close, Jai," I informed.
"It's bae," he corrected then pulled my waist closer to his.
Napaawang ang aking labi dahil puro baon nalang ang naramdaman ko. Ni hindi ko
maramdaman ang saglit na paghugot ng kanyang sandata.
"Bae..." I called out when my juices gushed out—giving me the cloud nine feeling.
"Iloveyou," he growled and hugged me as he buried his c-ck to release his hot loads
inside.
My heart skipped a beat as my breathe stop for a moment.
Ilang beses akong napakurap habang nakatingin sa kisame.
"Iloveyou, Quennie Rose Rado. Let's start this for real," he whispered under my
neck.
Parang may malaking bato na nagbara sa 'king lalamunan dahilan para hindi ako
makaimik. Ang utak ko ay puno ng mga baka sakali at iba pa sa kaunting segundo na
lumipas.
Bahagya siyang umangat para silipin ako. Malamlam niya akong tinitigan kasabay nang
paghaplos n'ya sa mukha ko.
"Be my girlfriend."
My throat went dry as my mind still confused.
Asta kong ibubuka ang aking bibig nang mag-ingay ang telepono ko. He sighed and
took off his c-ck inside me. Ako naman ay nanghihinang bumangon, saglit pa akong
napapikit nang naramdaman ko ang pag-agos nang pinaghalo naming likido palabas ng
hiyas ko.
Iniwasan kong tingnan si Jairon habang kinukuha ko ang cellphone sa 'king bag. I
bit my lower lip when I saw Aycxe's name on it.
Guess this is the first time that I am very thankful that she called.
"Hello, bomber speaking," I spoke.
"Meeting at the HQ," she announced and ended the call.
Ibinaba ko ang telepono at saglit na tumingin sa nakamasid na si Jairon.
"I'm going," alanganin kong paalam saka tumayo.
Potahamnida.
Some of our juices run down through my thigh. Napansin niya siguro 'yon dahil hindi
ko pa naman naibababa ang suot kong palda.
Nagpakawala siya ng hininga at inilabas mula sa kanyang bulsa ang isang panyo.
"Stay still," he commanded and kneeled in front of me.
Nakagat ko nalang ang labi ko habang pinanunuod siyang linisan ako. I held my
breath when he reached my v-gina. Maingat niya 'yong pinunasan at muling tumayo
nang natapos na. S'ya na rin ang kusang nagbaba ng palda ko saka ako seryosong
tinitigan.
"About my ques—I'm going," I butted in. "A-ano... hinihintay na kasi ako ng mga
kasama ko," aligagang dagdag ko at basta nalang kinuha ang mga gamit ko.
"Bae..." He called softly and hold my arms when I was about to walk away.
Nagkatitigan kaming dalawa. Kita ko sa kanyang mata ang kalituhan at pagtatanong.

Napabuntonghininga ako at nakagat ang aking ibabang labi bago umiwas ng tingin.
"Hindi pa ako handa para r'yan, Jai," pahinang sambit ko at kinuha ang aking braso
mula sa kanyang pagkakahawak. "I'm sorry," I added and exited my office.
Is it possible to find love in fvck for convenience?
It's been two days. Dalawang araw ko nang iniiwasan na magpanagpo ang landas naming
dalawa ni Jairon. Palagi akong nakikiramdam sa condo unit niya sa tuwing lalabas
ako para hindi kami magkita.
"Napa'no ka? You look stressed," puna sa 'kin ni Noella.
Nandito siya sa opisina ko dahil pinagpaplanuhan namin nang maayos ang pag-atake na
magaganap sa susunod na mga araw.
I took a deep breath and leaned on my seat. Hinilot ko ang aking sintido at marahan
na napailing.
"Works," tipid kong tugon.
Work? Trabaho bang problemahin si Jai?
"You should take a rest. Hindi na maganda itsura mo. Daig mo pa ang hindi nakatulog
ng ilang araw," nakangiwing saad niya.
Hindi naman talaga ako nakatulog.
"Yeah, kailangan ko muna nga siguro magpahinga." Pagsang-ayon ko sa kanya.
"Alis na 'ko. Iiwanan ko itong kopya ng blueprint sa 'yo para mapag-aralan mo kung
saan mo ipupwesto ang mga bomba," aniya.
Tipid naman akong tumango bilang tugon at hindi na umimik pa. Kinuha ko ang
cellphone ko nang nakalabas si Noella at tinawagan ang kapatid kong si Gerald.
"Hello, Ate, napatawag ka?" salubong niyang sambit.
"Come here. Manage this damn company, Gerald," tamad kong wika.
Hindi siya nakaimik saglit. "But Dad want you to be there," pabulong na anas niya.
I rolled my eyes and fixed my things. "Just come here. Hindi niya naman agad
malalaman 'tsaka ito na rin ang oras para patunayan mo ang sarili mo. Hindi nila
makikita ang kakayahan mo kung hindi ka lalabas sa lungga mo, Gerald," pangangaral
ko rito.
"But Daddy—"
"Ibabagsak ko 'tong kumpanya gusto mo? I can do that in a snapped brother so don't
test me. Naiirita na akong pumasok lagi nang maaga," singhal ko.
I heard him gave out a deep breath. "Okay, I'm coming," he said.
Napangiwi ako dahil ibang bagay ang pumasok sa 'king isip nang narinig ko 'yon.
Kailangan ko na 'atang palinisan ang utak ko. Masyado nang nilulumot.
"Good," tipid kong usal at pinatay ang linya.
Agad kong tinawagan ang sekretarya pagkatapos at ibinilin sa kanya ang mga dapat
gawain bago ako tuluyang umalis sa gusali.
NAKASAKAY na ako sa elevator paitaas sa kinalulugaran ng aking unit nang naramdaman

ko ang matinding antok. This past days, I'd been keeping myself awake at night.
Thinking of him and everything.
Sumandal ako sa dingding at pumikit saglit. Hanggang sa namalayan ko nalang na

bumukas ang elevator sa palapag kung saan ko ito pinindot. Tamad kong binuksan ang
talukap ng aking mata at gano'n nalang ang panunuwid ko sa pagkakatayo nang nakita
si Jairon sa labas.
He stared at me. Wala akong mabakas na emosyon sa kanyang mata ngunit

nasisisigurado kong sinusuri niya ako ngayon.
I cleared my throat and composed myself. Naglakad ako palabas sa elevator at

mabagal na lumampas sa kanya. Hindi pa man ako nakakalayo ay bigla akong naliyo
kaya naman gaunti na akong bumagsak sa sahig, mabuti na lamang at mabilis akong
nasalo ng kung sinuman.
"Jai..." Mahinang untag ko nang magsalubong ang mga mata namin.
"What are you doing to yourself, Quennie?" mahihimigan ang pagtataka, pag-aalala at
munting galit sa kanyang tono habang pinagmamasdan ako.
Pinilit ko namang kumawala sa kanya para tumayo ngunit hindi n'ya 'yon hinayaang
mangyari. Sa halip ay mas lalo niya pa akong kinarga na parang bagong kasal.
Gustuhin ko mang manlaban o tumutol ay nananalaytay ang pagod sa 'king sistema.
Lalo na ngayong nandito ang presensya n'ya.
"You hard-headed woman," he hissed then started walking.
Namalayan ko nalang na nasa harapan na kami ng condo ko. He pressed my lock and
carried me carefully inside. Ipinasok niya ako sa kwarto at marahan na inihiga sa
kama. Tiningnan niya akong muli ng puno ng pag-aalala.
"Rest, bae," he said then crouched to kissed my forehead.
Awtomatiko akong napapikit dahil doon. Sa isang iglap ay tila tuluyan na akong
kinain ng kawalan.
I want you to be in my life, but I am scared.
NAALIMPUNGATAN ako sa pag-iingay ng telepono ko. I slowly opened my eyes and

searched for it. Agad ko 'tong sinagot nang nakita ko ang pangalan ni Aycxe sa
screen.
"Hello, bomber speaking," paos kong saad.
Nanlaki ang aking mata nang saktong bumukas ang pinto at pumasok mula roon si
Jairon na may bitbit na tray.
"Code red. Sophia's house," Aycxe spoke and ended the call.
Mabilis akong napabangon dahil doon. "Fvck!" bulaslas ko at mabilis na nagtungo sa

'king mga kagamitan.
"What's going on?" pagkuha ni Jai sa atensyon ko.
"Emergency," tipid kong tugon.
"Hindi ka pa nakakapahinga nang maayos, Quennie," pagpapaalala niya sa 'kin.
Nilingon ko s'ya at walang emosyon na ngumiti. "Sa mga oras na ito, marami ang
pupwedeng mamatay, Jairon."
I closed my bag after fixing everything and got my car keys. Napatigil ako nang
makita ang inihanda niyang pagkain sa 'kin. I bit my lower lip and looked at him.
"Can you put it in the fridge? I-I'll... eat that later," pabulong na wika ko sa
huli.
He just gave out a deep breath and nod. Namumungay ang kanyang mata na nakatingin
sa kabuuan ko.
"Be safe," he said softly.
Tipid akong ngumiti. "I will," I assured and walked pass him.
Hindi pa man ako nakakalayo ay naramdaman ko ang maingat n'yang paghawak sa 'king
braso dahilan para mapatigil ako.
"Can I come with you?" he asked.
Mabilis akong umiling kasabay nang pagseseryoso ng mukha ko. "Hindi ka maaaring
pumasok sa mundong ginagalawan ko, Jairon."
Hindi ko naprotektahan ang kapatid ko... Maski ikaw ay hindi ko maproprotektahan

kapag nagkataon.
"Alis na 'ko. Kailangan na ako ng mga kasama ko," pamamaalam ko at tuluyan na
siyang iniwang sa aking pamamahay.
Pilit kong inalis sa 'king utak ang tungkol sa aming dalawa at itinuon ang buong
atensyon sa nangyayaring gulo.
Sophia's brother got kidnapped and her father was badly injured. Kahit ako ay
nanghihina sa mga nangyayari.
"Can we still save Cjay?" nanghihina kong usal habang magkakasama kaming nakaupo.
The scenario reminded me of my sister.
"We'll save him," matalim na matang wika ni Aycxe.
"Paano kung..." Mahigpit akong lumunok at napayuko. "Katulad ng kapatid ko,"

pabitin kong sambit, sapat lang para maintindihan nila ang punto ko.
"They'll use him as a bait," Aycxe announced.
Lahat kami ay napatutok sa kanya.
"They want Sophia in their group. In order to do that, they will use his brother to
blackmail her," she explained.
Pare-pareho kaming napamura.
"Kailangan nating bantayan si Sophia. Knowing her situation she'll be surely

impulsive on her action," Shiela commented.
Sinang-ayunan naman namin 'yon. Ilang minuto pa nga ang lumipas ay tuluyan na
siyang nakauwi.
Puno ng awa ang aking dibdib para sa kanya habang nakikita ko s'yang nanghihina at
wasak. I'd been there. Alam ko ang pakiramdam nang matakot at mawalan.
She lost her sister, her mother is not well, her father is in critical condition,
the person we didn't expect to turned her back betrayed her and now her brother is
out of nowhere.
She broke down, she pleaded, she kneeled in front of us. Hindi man kami magkakadugo
ay pare-pareho kaming nasaktan dahil sa iisang grupo.
Tulad nang inaasahan namin ay isasaalang-alang niya ang buhay niya para sa kapatid.
Maski ako ay nasisigurado ko na gano'n din ang gagawain ko sakaling malagay ako sa
sitwasyon niya ngunit kailangan namin siyang pigilan.
Matthew made her sleep. Dinala niya si Sophia sa kwarto at pinabantayan sa mga
tauhan. Pagkatapos n'yon ay nagtungo kami sa isang silid para paghandaan ang
magiging plano.
"Wala sila sa bahay niya," Noella informed as she showed us the footage.
"Maaaring nasa isang lugar sila at doon bihag si Cjay," Shiela commented.
"Sigurado 'yan. Noella, suriin mo lahat ng lumang gusali na nakapalibot sa lugar.

Maaaring doon sila nagkukubli ngayon." Pag-uutos ni Aycxe na mabilis na ginawa ni
Noella.
"Feeling ko talaga may nakalimutan tayo," usal ko habang hinihilot ang aking
sintido.
Kanina ko pa ito nararamdaman ngunit hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin.
"Fvck!" bulaslas ni Noella habang nakatitig sa kanyang laptop.
Lahat kami ay napatuon ang atensyon sa kanya.
"What happened?" Matthew asked, brows furrowed.
Napatampal sa noo si Noella at iniharap sa amin ang laptop niya. "We have a
problem," she uttered.
Pare-pareho kaming napamura nang nakita namin si Sophia na nakasakay sa motor.
"Damn that fvcker!" Aycxe exclaimed and quickly got her phone to make a command.
"Is there any tracking device on her?" Matthew asked worriedly.
"She turned it off," namomroblemang usal ni Noella.
Again, we cursed in unison.
"Follow every footage," Aycxe said.
Tumango naman si Noella at mabilis na tumipa-tipa sa kanyang gamit.
"Yeah, why did we forget her secret room?" bulaslas ko at napahilamos nalang sa
aking mukha.
"Okay na ba ang lahat?" usisa ni Aycxe sa earpiece.

We are now going to start our attack. Nandito kami ngayon sa isang gusali kung saan
naroon ang mga kalaban namin.
There's a pros and cons in this attack. Maganda kasi sama-sama silang lahat, mas
madali naming mapapasok kumpara sa teritoryo ng kalaban. Ang mahirap lang, delikado
ang buhay ng kapatid ni Sophia.
"Move," walang emosyong utos ni Aycxe saka kami kumilos sa mga nakatoka naming
gawain.
Mabilis at maingat akong lumibot sa gusali para ikabit ang mga bomba. Si Noella
naman ay nakabantay sa amin at iniimporma kami mula sa earpiece sakaling may nakita
siyang kalaban gano'n na rin ang mga lugar na dapat naming puntahan. Shiela and
Aycxe in the other hand fight the enemy's underlings as we made our way in. Hindi
ko makita si Matthew, malamang ay sinusuri niya kung saan naroon ang kaibigan
namin.
Bawat palapag na madadaanan namin ay nilalagyan ko ng bomba. There's no way that I

will let this fvcking building standing.
"Yuko." Pag-uutos ko sa nasa unahan kong si Shiela na agad niyang ginawa.
Mabilis kong pinaputok ang aking baril sa likurang direksyon na siyang kumitil sa
isang tauhan ng kalaban. Puros naka-silencer ang mga baril namin para hindi
matugunan ng kabilang partido ang aming pagdating.
Ilang minuto pa ang lumipas ay inimporma na kami ni Matthew sa kalagayan ni Sophia

kaya lalo kaming nagmadali sa pagkilos. Kinakabahan man para sa kalagayan ng
kaibigan namin ay pinanatili namin ang atensyon sa laban.
Nagpalitan kami ng putok nang pumasok kami sa silid kung saan naroon silang lahat.
Nagsimulang magkagulo—suntok dito, suntok doon, baril dito, baril doon. Iyan ang
eksenang bumuo sa silid hanggang sa madatnan nalang namin si Sophia na walang
malay. Ang taong kinamunuhian niya ay dilat na nakahiga sa sahig habang dumudugo
ang gitnang noo dahil sa bala.
Gusto ko mang matuwa ngunit mas nangibabaw ang pag-aalala sa 'kin, hindi lang ako
dahil nasisiguro kong lahat kami ay nag-aalala sa panahon na ito habang nakikita
ang nangingitim na mukha ni Sophia.
Damn it! We're losing time!
"She's losing her pulse!" sigaw ni Dra. Cuasay kasabay nang pag-iingay ng makina na
tumitingin sa pulso ni Sophia.
"Fvck! Do everything you can," I hissed, full of frustration.
Potaphetti, Sophia, pasasabugin kita kapag hindi ka lumaban.
Nagsimula kaming magkagulo nang ipaalam ni Noella na hindi pa lumalabas si Matthew

at Cjay. Sampong segundo nalang ang nalalabi at tuluyan nang guguho ang gusali kaya
pare-pareho kaming napamura.
"I saw Cjay coming!" Noella shouted as she stared on her monitor.
Agad namin siyang sinalubong ng mga kasama ko. Tinanong siya ni Aycxe tungkol kay
Matthew at napatulala nalang kami nang sabihin ni Cjay ang kalagayan niya.
We are rooted in our place when a loud explosion echoed as the building started to
crash.
"Sophia's pulse stop!" Dra. Vheyda shouted.
Napahilamos ako sa 'king mukha dahil hindi ko alam kung ano ang uunahin, malamang
ay ganoon din ang nararamdaman ng mga kasama ko.
"Take care of Sophia and Cjay. I'll handle everything here. Go!" utos ni Aycxe na
agad naming sinunod.
The two doctors were currently reviving her pulse. Nakagat ko nalang labi ko at
tahimik na napadasal sa kalagayan niya.
"Damn, Sophia. Come on! Get your ass back here. Hindi ka tatanggapin sa langit
punyeta," Shiela murmured.
Sabay-sabay kaming nakahinga nang sa sumunod na segundo ay muling tumunog ang

makina niya kasabay nang paglundag ng mga linya.
"I am going to remind her what you said," pananakot ni Noella.
Tipid nalang kaming napangiti habang nakatingin sa lumalaban na si Sophia.
You should be strong, Sophia. No matter what happened.
IT'S been three days and Sophia's still in deep sleep. Masyadong kumalat ang lason
sa kanyang katawan kaya naman hindi agad ito nakabawi. Sa loob ng ilang araw na
'yon ay nanatili kami sa bahay nila. Nagbabantay sa kanya gano'n na rin sa pamilya
niya.
"Pa'no natin sasabihin sa kanya?" sambit ni Shiela habang nakasandal sa sofa.
Hindi naman kami nakaimik, kahit hindi namin isatinig ay alam namin ang kanyang
mararamdaman sandaling maghanap siya.
"Gumising nga ang Mommy niya, nawala naman ang lalaking mahal niya," pabulong na
anas ni Noella sa malungkot na tono.
We all let out a deep breath except for Aycxe. She seems thinking in a vast ocean
at this moment. Naramdaman niya siguro ang paninitig ko kaya itinuon niya ang
atensyon sa akin at sa iba pa.
"Umuwi muna kayo at mamahinga. Ako na muna ang bahala rito," aniya.
"No, sasamahan ka namin dito," agap ni Shiela.
Malamig siyang tiningnan ni Aycxe. "I am giving you one day to rest because after
that, we'll crash Leonardo's place. Hindi pupwedeng nakatayo pa rin ang teritoryo
niya," saad niya.
Natigilan kami at unti-unting naintindihan ang kanyang gusto. Nauna akong tumayo at
sinalubong ang paningin niya.
"Call me when you need something," I said.
"Same," ani Noella kasunod nang pagtayo.
Shiela groaned and stood up also. "May magagawa pa ba 'ko?" naiiling niyang usal at
umuna sa paglabas.
Ngumiti nalang kami ng tipid at nagkatanguan bilang paalam.
PAGOD akong naglakad palabas ng elavator at nagtungo sa unit ko. Saglit pa akong
tumigil at napatingin sa condo ni Jairon.
Hilaw akong ngumiti at napailing nang naalala ang sinapit ni Matthew.

"Tama lang na hindi kita tinanggap," bulong ko at saka pinindot ang code ng pinto.
Tamad ko itong binuksan at naglakad papasok. Agad kong tinungo ang kwarto para
makapagpahinga ngunit gano'n nalang ang paglaglag ng panga ko nang madatnan si
Jairon na nakapandekwatro ng upo sa kama. Salubong ang kilay na nakatitig sa akin
habang umiigting ang kanyang panga.
"Are you aware of how many days you had left, Quennie?" he asked with his deep
baritone voice.
Napalunok ako at kinalma ang aking sarili. "Ano'ng ginagawa mo rito?" tanong ko
imbes na sagutin s'ya.
"Isn't it obvious?" he asked sarcastically. "I'm waiting for you," he added.
I stiffened and looked at him with disbelief. "You mean, since the day I left...
you've been here?"
"Yes."
Ilang beses akong napakurap at saka napailing. Hinilot ko ang sintido ko bago
muling tumingin sa kanya.
"Don't you have a life?" I asked, confused.

He smirked and stood up. "You stole it," he answered.
My brows furrowed. "Stole what?"
"My life," agad niyang sagot.
Napipilan ako at napaiwas ng tingin. Ramdam na ramdam ko ang pag-iinit ng aking

mukha.
"Leave now, Jairon. I am going to rest." Umakto akong hindi apektado at nagtungo sa
'king drawer para ilagay ang mga gamit ko.
I held my breath when he suddenly hugged me from behind. "I thought something bad
happened to you, bae," he murmured under my neck.
My heart went wild as I felt how sweet his words are. "I-I'm okay," utal kong
sambit.
Mas lalong humigpit ang yakap n'ya sa akin na tila ipinararamdam ang kanyang
paghahanap sa mga nagdaang araw.
"You didn't even text me or answered any of my calls." Parang bata na pagmamaktol
niya.
I bit my lower lip to hide my smile. Mabilis ding naglaho ang saya ko nang naalala
na kailangan kong pigilan ang sarili kong emosyon.
Mapapahamak lang din siya sa 'kin.
"You should go home now," I said and broke his hug.
Naramdaman ko ang panlalamig at pangingiba nang oras na 'yon, na para bang sa

saglit na sandali ay nasanay ang katawan ko sa yakap niya at ngayon ay hinahanap-
hanap iyon.
"Why are you pushing me away, Quennie?" He looked disappointed and hurt at the same
time.
"Dahil ikapapamahak mo lang ang pagkikipagrelasyon sa akin."
He scoffed and run his finger through his hair. "Bakit? Pahirap ba ang tingin mo sa
'kin? Hadlang? Mahina?" magkakasunod na tanong niya.
Natigilan ako sa pait ng kanyang boses.

Napailing siya at sinalubong ang tingin ko. "I am asking you to be my girlfriend,
Quennie. You don't need to think of that thing. Para bang ang dating sa akin ay
hindi ko kayang protektahan ang sarili ko."
Nakaramdam naman ako ng guilt dahil sa sinabi niya.
Mali bang isipin agad ang kaligtasan niya?
"Nakakatawang isipin na kung gaano mo kahandang isugal ang buhay mo sa laban ay

gano'n ka katakot sumugal sa akin, sa atin," he added and averted his gaze. "I am
not weak, Quennie. I may not be strong as you, but I can manage to protect myself
just for you," he ended and turned his back, leaving me stunned in my room.
Nanghihina akong napaupo sa kama at napahilamos sa aking mukha.
What can I do? I am a freaking coward, Jairon.
The next days were like a roller coaster ride of emotions. Tulad nang plinano ni
Aycxe ay agad naming nilusob at winasak ang teritoryo ni Leonardo pagkatapos naming
mamahinga. Punung-puno kami ng awa sa kaibigan namin no'ng nalaman niya ang
nangyari kay Matthew. Sumilay ang takot sa dibdib ko habang nakikita ang
pagdadalamhati niya, aaminin ko na lalo akong natakot sa punto na 'yon para sa amin
ni Jairon. Hindi ko man tanggapin ang nararamdaman ko para sa kanya ay alam kong
mag-iinakto rin ako na tulad ni Sophia sakaling dumating ang panahon na may
mangyaring masama kay Jai.
Hindi ko minamahina ang kakayahan niya na protektahan ang kanyang sarili. Alam ko
lang talaga na hindi basta-basta ang mga kalaban namin. Si Matthew nga na bihasa sa
pakikipaglaban ay inabot ang ganitong sitwasyon, paano pa ang mga normal na tao
katulad ni Jairon. Traydor at brutal kung kumilos ang Ktinódis, isa iyong dahilan
kung bakit pinili kong lumayo sa pamilya ko habang isinagawa ang pagpapalawak ng
kakayahan ko sa paglaban. Ayaw ko na gamitin sila ng kalaban sa akin bilang pamain
o panggipit.
"Tutok na tutok ka r'yan sa tablet mo. May ina-activate ka bang bomba?" usisa ni
Shiela.
Narito siya sa aking condominium ngayon. Mayroon kasing misyon na ibinigay sa amin
si Aycxe kahapon na kailangan naming isagawa mamayang gabi.
Mabilis kong pinatay ang hawak kong tab at itinabi. "Yeah," pagsisinungaling ko
kahit ang totoo ay tinitingnan ko ang iba't ibang articles tungkol kay Jairon.
Nakakatawang isipin na iniiwasan kong magpanagpo ang presensya namin sa personal

ngunit palagi akong nakasubaybay sa mga nangyayari sa kanya. I even attached a
hidden camera outside my door to watched his arrival. Ganoon na rin sa parking lot
at iba pang bahagi ng gusali na maaari niyang daanan.
Yeah, I really got it bad.
"So, magkita nalang tayo mamaya." Tumayo si Shiela mula sa pagkakaupo sa couch at
isinukbit ang kanyang bag.
Kumunot ang aking noo at nagtataka ko s'yang tiningnan. "Ano'ng kinain mo?" hindi
ko napigilang itanong.
"What?" kibit balikat niyang usal.
"You normally stay here until noon. Ngayon, wala ka pang isang oras ay gusto mo na
agad umalis," saad ko.
Natigilan naman siya at umiwas ng tingin. "I have some errands to do," pabulong na
wika n'ya.
"Was that about your freaking boyfriend?" asar na pang-uusisa ko.
"No," mabilis na sagot niya na may kasama pang pag-iling.
Lalo naman akong nagtaka. She groaned and made her way to the door.
"Soon, you'll find out. Byeee!" mabilis s'yang lumabas ng bahay pagkatapos niyon.
Leaving me confused as fvck about her sudden change.
"Awit. Nagluto pa naman ako nang marami." Napatampal nalang ako sa aking noo at
hinilot ang sintido ko habang iniisip kung paano uubusin lahat ng pagkain na
inihanda ko.
Biglang nag-notif ang aking tab kaya naman natuon ang atensyon ko roon.
He's home.
I opened my gadget and watched him standing outside his unit. Kasalukuyan niyang
pinipindot ang passcode sa kanyang pintuan at tumigil saglit para lingunin ang unit
ko. Ilang segundo siyang tumitig na para bang nakikiramdam kung narito ako sa loob.
I don't know why, but I automatically walked near my door and stamped my feet—hard-
enough to make any tiny noise outside.
Nakagat ko ang ibaba kong labi nang bumaling na siya paharap at tuluyang pumasok sa
kanyang bahay. Hindi ko maiwasan na makaramdam ng tuwa sapagkat iniisip niya pa rin
ako sa kabila nang pag-iwas at pagtanggi ko sa kanyang alok.
Maybe after all of this shit, I can try to be with you.
Sana lang... nand'yan ka pa rin.
Nagpakawala ako ng hininga at ini-off muli ang hawak na gadget. I went to the
kitchen and stared on the foods that I prepared earlier for lunch.
Napanguso ako nang pumasok ang isang ideya sa aking isip.
Kumain na kaya s'ya?

Mukhang kagagaling niya lang sa isang shoot, base na rin sa article na nakita ko
kanina sa news site. I went back to the couch and get my phone. Hinahap ko sa
contact list ko si Shiela at agad na pinindot para tawagan.
Sinagot niya naman ito pagkatapos ng ilang ring. "Yeah, deceiver speaking. What do
you fvcking need?" tamad na sagot niya.
I rolled my eyes and pinched my fingers. "I have a question," panimula ko.
"Just spill it out, Rose. I am driving," she said.
"Kasi 'di ba magaling ka naman sa pang-iimpostor. Can you suggest how can I deliver
something to someone anonymously?"
"Magpapadala ka ba ng bomba sa bahay ko dahil hindi ako tumigil d'yan?"
"Fvckyou. Just answer my damn question kun'di pasasabugin talaga kita."
She chuckled and then told me some tricks after.
"That's all?" tanong ko.

"Yeah, okay na 'yon since sabi mo naman normal na tao lang naman ang target mo,"
aniya.
"Okay. Thanks," I uttered and ended the call.
Mabilis akong bumalik sa kusina pagkatapos saka naghanda ng isang tupperware para
ilagay ang iba kong niluto na ulam. After preparing all of it, I called the lobby
to asked for a new sim card. Agad naman itong dinala sa 'kin ng isang staff.
I opened it and inserted on my phone. Inilagay ko ang inihanda kong pagkain sa

isang paper bag at maingat na lumabas. Nakiramdam muna ako sa paligid saka ako
naglakad patungo sa pintuan ng unit ni Jairon. Marahan kong isinabit ang paper bag
sa handle ng pinto niya at saka nagmadaling bumalik sa bahay ko pagkatapos.
I get my phone again and type a message.
Me:
Good day, Sir! Shoppee po ito. May delivery po ako sa inyo ngayon.
Kinakabahan kong tinitigan ang aking cellphone pagkatapos kong ipasa ang mensahe sa
numero ni Jairon. Ilang segundo nga ang lumipas ay lumitaw sa thread ang reply
niya.
Jairon
Sorry, but I didn't order anything.

Me:
Pero sa inyo po nakapangalan ang package. This is Sir Jairon Dela Merced, right?
Oh my ghosh! Feeling ko next week pwede na akong mag-apply as delivery girl sa mga
courier.
Jairon
Yes, I am. What parcel is that? Where are you?
Parcel?
Nagtataka man at nalilito ay nireplayan ko nalang siya sa paraan ko.
Me:
It's already at your door, Sir. I left it there because something came up.
Hindi naman siya nag-reply pagkatapos n'yon. Dali-dali kong kinuha ang tablet para
panuorin siya nang narinig ko ang pagbukas ng kanyang pinto.
He's holding his phone on his right hand while holding the paper bag on the left.
Nakita ko ang pagtataka sa kanyang mukha base sa pagsasalubong ng kilay niya.
Mayamaya pa ay nag-iba ang 'itsura niya—confused to... overwhelmed? Hindi rin
nakatakas sa akin ang pagngiti niya saka muling pumasok sa kanyang bahay.
Why is he smiling?
Dahil ba sa pagkain? Gutom ba talaga siya kaya natutuwa siya na may pagkain na
dumating sa kanya?
Natigil ako sa pag-iisip nang tumunog ang telepono ko. Mabilis ko naman itong
tiningnan. Nanlaki ang mata ko nang nabasa ang mensahe mula sa kanya.
Jairon
Thanks, bae.
"What the hell?" I murmured.
Ilang beses ko pa 'yong binasa at sinugurado na hindi ako nagkamali sa nakita.
How did he know?
My phone vibrated again as a new message pop in the thread.
Jairon
Shoppee doesn't deliver cooked food bae. Better luck next time. Thanks for the food
by the way, I love it.
Namula ang aking mukha, hindi ko alam kung dahil ba 'yon sa kahihiyan dahil sa
palpak kong pang-iimpostor o dahil sa mensahe niya.
Imbes na mag-reply kay Jairon ay si Shiela ang tinawagan ko.
"What?" asar na sagot niya sa linya.
"P*tngn* ka. Mali ang binigay mong information sa 'kin!" asik ko.
"Ano'ng mali?" nagtataka niyang tanong.
"You didn't tell me that Shoppee doesn't deliver cooked foods!" singhal ko.
"What? Food? Potahamnida, malay ko ba na pagkain pala ang ipapadala mo. Hindi mo
naman nilinaw, sana grab food o food panda ang sinabi ko sa 'yo," paninisi niya.
Napatampal nalang ako sa aking noo at pinatay ang linya.
"Damn. I really made a mess," I whispered to myself.

- - -
(NO COPYRIGHT INFRINGEMENT INTENDED) (THE COMPANY NAME WAS JUST USED TO BUILT A
FICTION)
"How is it?" pasimple kong bulong sa aking earpiece habang nilalakad ang isang
hagdanan.
Wearing a black side shoulder bodycon velvet dress, I swiftly walked into the 2nd
floor area.
"I already put Sophia's sleeping pills on everyone's drink. We have two minutes
before it effect to the first group of victims," Shiela said on the line.
"Okay. Patapos na rin ako rito," simpleng usal ko at inaayos ang suot kong itim na
maskara.
"Hey, pretty lady, want some drink?" pag-iimbita sa akin ng isang Americano.
I just flashed a seductive smile and slowly shook my head. "I'm already tipsy,"
pagpapalusot ko saka siya tuluyang nilampasan.
"Pakipot naman, ghorl," panunukso ni Shiela sa linya.
"Shut the fvck up, Shiela. Baka nakakalimutan mong mainit pa ang dugo ko sa 'yo."
Pasimple akong tumungo para hindi mahalata ng iba ang pag-imik ko.
We are now in a masquerade ball; pagtitipon na binuo ng mga taong trumaydor sa

grupo namin.
Shiela chuckled on the line. "It's your fault, Rose," she reminded.
Inirapan ko siya bagamat wala siya sa aking harapan.
"Miss!" pagtawag ng isang pamilyar na boses mula sa likuran ko.
Palihim akong bumuntonghininga at hinarap ang Amerikanong pilit nagpapapansin sa

akin.
Nginitian ko siya nang pagkatamis-tamis. "Yes?"
Ngumiti siya pabalik na animo'y nanalo sa isang patimpalak. "Can I get your name?"
he asked.
I smirked and walked forward to him aggressively.
"Whoah!" he exclaimed with a smile on his lips as he moved backward 'til he leaned
against the wall.
Marahan kong pinalandas ang aking daliri sa suot niyang coat pababa sa kanyang
dibdib. I even heard Shiela's whistle on the line.
Nakamasid ang gaga.
"Feisty. I like that," the guy said then licked his lower lip.
Awtomatiko kong naalala si Jairon dahil doon. Napangiwi ako sapagkat kahit nasa
gitna ako ng isang misyon ay nagawa kong ipagkumpara kung gaano kalakas ang dating
ng kilos ni Jairon kumpara sa lalaking nasa harapan ko.
Inilapit ko ang aking katawan sa kanya, ipinulupot sa kanyang leeg ang kamay ko
habang hawak ang aking purse.
"Want do you want?" I said flirtatiously.
Hinawakan niya ako sa aking bewang kasabay nang pagmasahe niya roon.
Hintay ka lang, babayagan kita mamayang letche ka.
"Your name and body," direkta niyang tugon.
Tumango naman ako at saka pinalandas ang isa kong kamay papunta sa kurbata niya.
"Do you really wanna know?" I asked.
Mabilis siyang tumango bilang sagot. I chuckled and crouched to his ear. Mabilis at
walang kahirap-hirap kong binuksan ang pouch ko at idinikit sa pader ang natitira
kong bomba.
"Wait until I introduced myself to everyone," I whispered and moved away.
Nangunot ang kanyang noo. "Are you a VIP here?" he asked.
Mahina akong tumawa at dinilaan ang ibabang bahagi ng labi ko para mas palakasin
ang aking dating. "Too much," I answered then turned my back against his.
Susundan niya pa sana ako ngunit mabilis akong nakihalubilo sa mga tao dahilan para
maiwan siya sa siksikan.
"Let's go," I informed Shiela.

"I'm at your back, pretty lady," she mocked.
I tsk-ed and focused on getting out from the party without getting noticed. Kasabay
nang paglabas ko ang siyang pag-iingay ng entablado, senyales nang pagsisimula ng
kanilang selebrasyon.
I smirked and get into my car. Agad na sumunod si Shiela paupo sa passenger seat.
"Let the show begin," we both said as I fixed the tab on the board.
The speaker kept talking on the stage when suddenly, we appeared on the big screen.
Halata ang pagtataka sa lahat ng naroon dahil sa nangyari. Maya't maya ang bulungan
nila sa pagtatanong kung sino kami, ang iba ay nagsimula na ring maging alerto pero
huli na ang lahat.
They already fell on our trapped.
"Zup, traitors, this is me bomber," pagbungad ko at tinanggal ang maskara kong

suot, gano'n din si Shiela.
I heard everyone gasped. May mga ilan na nagsimulang maglakad palabas ng lugar
ngunit tulad nang sinabi ko, huli na ang lahat.
A destructive sound resonated over the place.
Nagsimulang magkaroon ng guho sa bungad ng entrace hall, dahilan para wala silang
madaanan palabas.
Nice. I calculated it right.
"Nah, nah, kung ako sa inyo huwag niyo nang tangkain na pumunta sa mga bintana. May
mga sensor bombs din akong ikinabit d'yan," tumatawang wika ko nang astang tatakbo
ang iba sa ilang bintana ng lugar.
Muli silang nagsigawan sa takot nang paisa-isang nawawalan ng malay ang kanilang
mga kasama.
"Oops, mali 'ata ang na-served kong alak," Shiela murmured teasingly.
Pareho kaming tumawa at saka malamig na tumingin sa screen. Naririnig namin ang
paulit-ulit na pagtawag nila sa mga alyas namin, mga pakiusap at paghingi ng tawad
ngunit wala iyong idinulot na kung anuman sa loob ko.
I scoffed and bent closer to the screen. "Did you forget the rules, ladies and
gents?" I asked mockingly and distanced myself.
"Obey, never betray," sabay na saad namin ni Shiela kasabay nang malakas na
pagsabog ng buong lugar.
We both whistled as we glanced at the fully destroyed hall.
"Mission accomplished," I informed when Aycxe answered the call.
"Good, now pack up and rest," aniya at pinatay ang tawag.
Napangiwi nalang ako at marahan na napailing.
"Mahal ang bayad sa salita n'yon kaya 'wag kana umasa sa mala-nobelang mensahe,"
Shiela spoke.
Pinaikutan ko lang siya ng mata at pinatay ang tab na nasa harapan bago ko binuhay
ang sasakyan.
"Wait," agap niya nang paandarin ko na ito.
"What?" taka kong tanong.
She smiled and fixed her things. "Dito na ako," she said.
I raised my eyebrow at her. "Why?"
Umiwas siya ng tingin at mabagal na binuksan ang pinto ng sasakyan. "Magpapasundo

nalang ako sa driver ko," aniya.
Lalong nangunot ang noo ko sa pagtataka. "Why would you? Ihahatid naman kita ah?"
"Basta iwan mo nalang ako at saka iche-check ko na rin kung may buhay pa, baka may
makatakas," naglilikot na matang wika niya.
Alam ko man na nagpapalusot lang siya ay hindi na ako nagpumilit pa. I just gave
out a deep breath and signaled her to get off my car.
Mabilis siyang lumabas at yumuko para mamaalam sa 'kin. "By the way, ang brutal mo
naman do'n sa kano. Talagang nilagyan mo pa ng bomba ang katawan niya," pamumuna
niya.
I rolled my eyes and put my seatbelt. "He deserves it, pervert assh*le," I
murmured.
Shiela chuckled and closed the door. Isang beses siya tumuktok sa ibabaw ng
sasakyan ko at lumayo. Bunisinahan ko naman siya saka pinatakbo ang kotse ko.
Ilang minuto ang lumipas ay nakarating na ako sa parking lot ng condominium. I

locked my car and was about to walk when I was rooted in my place.
May kirot na tumusok sa aking dibdib habang nakatingin sa mga mata ni Jairon, sa
kanyang harapan ay naroon ang pamilyar na babae. Nakalapat ang labi nito sa
lalaking... nagugustuhan ko. Mapait akong ngumiti at tumalikod para pumasok ulit sa
aking sasakyan.
Hindi ko alam ngunit pakiramdam ko ay nag-iinit ang sulok ng aking mata kasabay
nang pagbabara ng lalamunan ko. I started my engine and was about to run my car
when Jairon suddenly appeared in front of it.
Seryoso siyang nakatitig sa mga mata ko. I averted my eyes and pressed my car horn,
but he didn't buckle on his place.
Inis kong ibinaba ang bintana ng sasakyan at idinungaw ang ulo ko. "Fvcking move,
Dela Merced!"
He clenched his jaw and quickly walked into the passenger's side then deposited
himself.
"WHAT THE FVCK ARE YOU DOING?!" Mariin kong hinawakan ang manubela at pilit
kinokontrol ang bumubugso kong emosyon.
"Just drive and we'll talk somewhere," he said sternly.
"Ano'ng kailangan nating pag-usapan?! Just fvcking get off from my car, Dela
Merced!"
I stiffened when he suddenly pulled my nape and kissed me. Mabilis pa sa alas
kwatro akong lumayo sa kaniya at ginawaran siya nang malakas na sampal.
"HOW DARE YOU KISS ME WITH YOUR FVCKING DIRTY LIPS?!" I yelled out of my lungs.
Namumungay ang mata niyang tumingin sa akin. "I'm sorry," he whispered softly and
gently hold my face.
Doon ko lang napansin na lumuha na pala ako nang punasan niya ang pisngi ko gamit
ang hinlalaki niya. Iniiwas ko ang aking mukha at pilit binura lahat ng emosyon ko.
"Bumaba ka sa kotse ko, Dela Merced. I am warning you," malamig na pagbabanta ko

habang nakatingin sa unahan ng sasakyan.
I heard him sigh and then slowly moved to get off. "Let me explain, bae..." Pakinig
kong paos na wika niya mula sa pintuan ng sasakyan.
"Close the door," I commanded instead of talking to him.
Wala na siyang nagawa pa kun'di ang isara ang pinto. Agad ko namang pinaharurot
paalis ang sasakyan palayo sa kanya... palayo sa kanila.
Si Ashley na muli ang gusto mo.

"He's alive..." Napailing nalang ako habang nakasakay sa aking sasakyan.
It's been a month since the incident and we are all shocked to know that Matthew—
Sophia's lover is alive.
Napasuklay ako sa aking buhok gamit ang mga daliri ko at sinimulang buhayin ang
makina ng sasakyan. I was about to run it when my tab suddenly vibrated for a
notification. Napasilip ako at agad ding pinatakbo ang sasakyan nang makita iyon.
He's leaving.
Nanatili pa ring nakakabit ang mga camera ko na ikinabit noon. Hindi ko na ito
tinanggal bagamat hindi ko na siya binabantayan pa. Nagkataon lang na nakuha ng
notipikasyon ang atensyon ko.
Hilaw akong ngumiti habang mas binilisan ang patakbo ng sasakyan. Magmula nang
nakita ko ang eksena sa parking lot ay hindi na ako nakipag-usap pa kay Dela
Merced. Madalas niya akong abangan sa labas ng unit ko para piliting makipag-usap
sa kanya—na paulit-ulit ko namang tinatanggihan.
Para saan pa ang pag-uusapan namin?
Plano ko sanang dumiretyo pauwi ngunit napagdesisyunan ko munang magliwaliw sa

mall. Pakiramdam ko ay sobrang stress ako nitong mga nakaraang araw, alam ko man
ang dahilan n'yon ay pilit kong itinatangi sa loob ko.
I parked my car and walked inside the building. Doon ko lang napagtanto na mag-
iisang buwan na rin pala akong hindi nagwawaldas ng pera kaya naman pumasok sa isip
ko na bumili ng mga bagong koleksyon.
Una akong nagtungo sa mga Kpop Merch department. Mabilis kong kinuha ang albums ng
mga paborito kong grupo at nagtungo sa counter. Bakas ang gulat sa mga staff nang
nakita ako, they bowed their head as a sign of respect and took care of me.
Sunod naman akong pumasok sa isa sa mga kilalang brands pagdating sa bags, Louis
Vuitton. Tulad ng mga staff sa una kong pinasukan ay nagulat din sila sa presensya
ko. Normally kasi ay inuutos ko sa mga personal shoppers ko ang pamimili ng mga
gusto kong gamit. Mabibilang lang talaga sa daliri ang mga ganitong pagkakataon na
personal akong namimili.
I automatically asked for the latest design. Mabilis at puno nang pag-iingat nila
akong inasikaso. I am busy scanning the bag when I heard a familiar voice.
"Give me the same bag." Maarteng pag-uutos niya sa staff.
"I am sorry, Ma'am. But that's the last one we've got," mahinahon na paumanhin ng
magtitinda.
"What?!" eksahiradang sigaw ni Ashley. "Ano'ng klaseng store ba 'to at isa lang
stock niyo," dugtong niya.
I rolled my eyes and glanced at her direction. She look shocked when she recognized
me then quickly smirked after composing herself.
"Oh you're here," she said.
Picture ko lang 'to.
"Modelo ka pa naman pero napakahina ng comprehension mo," ani ko at ipinatong ang

bag sa estante.
"What?!" She exclaimed, offended.
I smirked and looked at the staff. "Pagpasensyahan mo na siya. Mukhang pag-arte

lang sa camera ang alam niya at hindi ang maayos na pagkilos," I said mockingly.
Nakita ko ang matinding pagpipigil ng tauhan na mangiti sa sinabi ko.
"How dare you speak to me that way?!" nanunurong asik niya.
"Why would I not? Gano'n mo rin naman sila kausapin..." Pagtukoy ko sa tauhan na
nag-aasikaso sa amin. "Bastos," dagdag na saad ko.
"Because apparently, I am a customer," taas kilay na sabi niya.
I scoffed and looked at her with disgust. "That's still doesn't give you any rights
to talk with them rudely," I pointed out.
"Ano ba'ng pakialam mo kung pa'no ko sila pakitunguhan? Sino ka ba at nagsasalita

ka para sa kaniya, siya nga mismo ay hindi nagrereklamo. Ang sabihin mo bitter ka
lang," pang-iinsulto niya.
I smirked and crossed my arms across my chest. Tinitigan ko siya saka nginitian.
"Ms. Ashley, let me clarify my action. Una, may pakialam ako dahil EMPLEYADO ko ang
nasa harapan mo. Pangalawa, ako lang naman ang may-ari nitong famous mall na
tinutungtungan mo. Siguro naman hindi ko na kailangang pahabain ang paliwanag ko,"
mahabang pagdedetalye ko habang hindi inaalis ang titig sa kanya.
Nakita ko ang pag-awang ng kanyang labi kasabay nang panlalaki ng mga mata n'ya.
"And by the way, 'wag ka mag-alala hindi ko na kukuhanin ang bag para mabili mo.
Hiyang-hiya naman ako sa kaartehan mong taglay. Magkaiba nga pala ang naubusan ng
stock kaysa sa iisa lang ang stock, okay?" nanunuya kong wika saka siya
tinalikuran.
Leaving her embarassed with my staff that have a secret smile on her face.
Panirang nilalang.
Sa kaayawan ko na muling magtagpo ang landas namin ay hindi na ako nagpatuloy sa
pagsa-shopping. Lumabas na ako ng mall at nagtungo sa kotse. I was about to start
my engine when I shut my eyes tight because I forgot something.
Napahilot nalang ako sa aking sintido at napatingin sa mga sasakyang nakaparada.

Unti-unting sumilay ang ngiti sa aking labi nang may pumasok na ideya sa isip ko.
I got my phone out and dialed Noella's number.
"Hello, hacker speaking," she said boredly on the line.
"Check my location. I need you to find something," I uttered as I tapped my

steering wheel.
I automatically heard her fingers running into something. "Got it. What do you
want?"
"Find Ashley's car," tugon ko.
"Ashley?" she repeated.
"I can't remember her surname, but she's a model," I stated.

"Ang gagaling niyo talagang magbigay ng description," Noella said sarcastically.
I rolled my eyes and didn't speak anymore. After a few seconds, she finally told me
the girl's car and where is it located. Agad akong lumabas ng kotse at pasipol-
sipol na naglakad patungo roon.
Marahan kong hinaplos ang bubong ng sasakyan ni Ashley at ngumiti nang pagkatamis-
tamis. "Nalimutan kong linawin ang isang bagay," I whispered and lowered my hand to
her windshield. "Hope I can clear myself with this," muli kong bulong at tumalikod
sa sasakyan.
Nakakatatlong hakbang palang ako nang mapatigil ako sa pagkilos dahil sa hindi
inaasahang tao.
Farro Roque...
The man I hated the most.
Nakasakay siya sa isang bukas na van, base sa ayos nila ay alam kong may hinihintay
silang tao. Pasimple akong nagtago sa isang tabi at pinanuod ang pagkilos nila.
I gritted my teeth when I finally learned what they are going to do.
Isang bata na naman ang balak nilang sirain ang buhay.
Pakiramdam ko ay kinakain ng buong galit ang kalooban ko. Bumabalik sa aking isip
ang kasamaan na ginawa nila sa kapatid ko. Gustuhin ko man na magpadala sa bugso ng
aking galit ay pinilit kong maging kalmado para mapigilan ang kanilang plinaplano.
I silently went into my car and took my gun. Sinuri ko rin ang mga bomba kong dala
para mailatag sa isip ko ang mga posibilidad na plano.
Ikinabit ko ang silencer ng aking baril para hindi agad makakuha ng atensyon. Good
thing, walang masyadong tao kaya makakailos ako nang maayos.
I waited and calculated their moves. Nakita ko na rin ang punterya nilang bata.
Kasama siya ng isang matanda na nasisiguro kong katulong base sa suot nitong
uniporme.
Huwag na huwag mong ililingat ang paningin mo sa kanya.
"Fvck!" bulaslas ko nang iwan ng matanda ang batang babae sapagkat nahulog nito ang
laruang bola.
Mabilis akong kumilos kasabay nang paggalaw ng kalaban. Inunahan ko silang

makarating sa bata at binaril ang dalawang kalaban na siya sanang dadampot sa
babae. I quickly hugged her and hide to one of the cars around. Nakuha niyon ang
atensyon ng iba pang tauhan dahilan para dumepensa sila.
"Don't make any noise," bulong ko sa bata at tiningnan siya para suriin.
She looked scared although she's clueless on what's happening. Nginitian ko siya at
binuksan ang sasakyan na sinasandalan namin gamit ang isang taktika.
"Get inside and lock it." Pag-uutos ko sa bata na agad niyang sinunod.
"Sazzy?" A familiar voice echoed at the place.
Agad akong kinain ng kaba.
Shit! What is he doing here?
"Dito ko lang po talaga siya iniwan, Sir Jairon," ani ng isang ginang.
Hindi ko alam kung saan ko itutuon ang aking atensyon. Kung sa kanila ba o sa
kalaban na nakahanda sa pagkilos. I saw one of Farro's men aiming the gun towards
Jairon's direction, as if he is waiting for him to noticed the two dead bodies.
"Tngna!" Lumabas ako sa 'king pinagtataguan para itulak si Jairon sandaling

napansin niya ang mga katawan. "ARGHH!" kagat-labing daing ko nang naramdaman ko
ang pagpasok ng bala sa gilid ng tiyan ko.
Sa kabila niyon ay nagawa ko pa ring barilin ang kalaban. Isinunod kong paulanan
ang van, dahil tuluyan nang nabulilyaso ang plano nila ay napagdesisyunan na nilang
umatras.
"Quennie!" puno ng pag-aalalang sambit ni Jairon kasabay nang pag-agapay niya sa

gilid ko.
I just shut my eyes while leaning on his chest as I put some pressure on my stomach
to prevent the bleeding.
"I'll bring you to the hospital," he whispered as he was about to lift me.
Mabilis akong umiling bilang pagtutol at tiningnan siya.
"The kid... she's in the red car," I informed.
"Manang, check Sazzy on that car." Itinuro niya ang sasakyang sinabi ko.
"Arggh!" nanghihina kong ungol sa pagsidhi ng sakit mula sa t'yan ko.
"Dadalhin na kitang ospital," ani Jairon saka ako tuluyang binuhat.
Nanghihina akong umiling.

"You're losing too much blood, bae!"
"Just bring me home and called Dra. Vheyda on my contacts," bulong na pagtukoy ko
sa doktora ng Elquez Mafia sapagkat hindi ko pwedeng tawagan ang doktora namin sa
organisasyon.
"It's not that critical don't worry," I murmured weakly as I buried my face against
his chest.
Mas lalo akong mamamatay kapag nalaman ni Aycxe na kumilos ako ng mag-isa.
"Don't force yourself to move, Quennie," mariing wika ni Jairon nang asta kong
huhugasan ang pinagkainan namin.
Tatlong araw na ang nakakalipas buhat nang natahi ang sugat ko. Sa isang katulad ko
na sanay sa iba't ibang uri ng sakit ay wala ng epekto ang tama ko.
"How can I not? I am fvcking here in your house, in your family's house to be
specific," mahinang singhal ko at pasimpleng tumingin sa itaas ng hagdanan para
siguraduhin na hindi kami nakikita ng mga magulang niya.
Puros pagmumura ang lumabas sa bibig ko sandaling nagising ako sa kanilang bahay.
Hindi ko alam kung mahihiya ba ako sa biglaang pagdala sa akin ni Jai rito o
matatakot sa pupwede nilang isipin sa 'kin dahil may tama ako ng baril no'ng
naparito ako.
Hindi ako kailanman nagkaroon ng pakialam sa tingin ng mga nasa paligid ko, ito ang
unang pagkakataon na nabahala ako ng ganito, na tila ba gagawain ko ang lahat
bumango lang ang imahe ko sa kanila.
Jairon smiled and stood up from his seat. Lumapit s'ya sa 'kin at inagaw ang hawak
kong pinggan.
"Masyado ka 'atang conscious nitong mga nagdaang araw," tudyo niya sa 'kin.
I rolled my eyes and glared at him. "Hindi na ako natutuwa, Jairon. Uuwi na rin ako
mamaya."
Mabilis na nabura ang mapaglarong ngiti sa labi niya at matalim na tumingin sa

'kin. "You are not going anywhere," mariin niyang sambit.
Nilabanan ko naman ang kanyang titig. "I.AM.LEAVING," I said back.
"Ayaw mo ba rito, hija?"
Natigilan ako nang narinig ko ang maamong boses ni Mrs. Dela Merced. Napalunok ako
saka marahan na bumaling sa aking likuran kung saan siya naroon.
Nakatayo siya habang nasa tabi niya si Sazzy, ang nakabababatang kapatid ni Jairon.
Pareho sila na malumbay na nakatingin sa akin.
Muli akong napalunok at tumikhim. "H-hindi po sa gano'n, Tita. Nahihiya lang po ako
sa abalang dulot ko rito," mahinahong saad ko, takot na maging masama ang dating
niyon.
"Hindi ka kailanman naging abala sa amin. Kami pa nga ang dapat mahiya sa 'yo
sapagkat napahamak ka ng dahil sa pagliligtas sa anak ko."
Mabilis akong umiling kasabay nang pagkumpas ng kamay ko. "Nako, 'wag niyo pong
isipin 'yon. Masaya po ako na nakatulong ako sa paraang kaya ko."
Gusto kong ngumiwi sa sobrang hinahon ng aking tono. Sa isang iglap ay para akong
sinapian ng isang anghel.
Nabigla ako nang tumakbo papunta sa akin si Sazzy at yakapin ako ng kanyang munting
braso.
"Huwag ka muna pong umalis, ate."
Nilukob ng init ang dibdib ko sa sandaling 'yon. Tipid akong napangiti saka marahan
na hinaplos ang kanyang buhok. I let out a deep sigh and bent down to face her.
"Just for today, okay? I really need to go home after this day," malambing na
pagkausap ko.
Agad na sumigla ang kanyang mukha. She clung into my neck and gave me a kiss on my
cheek.
Natigilan naman ako kasabay nang pag-iinit ng sulok ng aking mata. Naalala ko bigla
si Quenevere dahil sa ginawa ni Sazzy, pareho silang maglambing ng kapatid ko.
"Baka masaktan si ate mo, anak," pagpapa-alala ng ina ni Jairon.
Humiwalay sa akin ang bata at inosenteng tumingin sa bandang tiyan ko. "Does it
still hurt?" she asked.
Marahan akong umiling.
"Let me kiss it so you won't be hurt anymore," she said.
Napangiti ako at hinaplos ang mukha niya. "Hug is enough," I said and slowly pulled
her closer to me.
Pumikit ako at dinama ang mainit niyang yakap sa 'kin. Ramdam ko ang pagtulo ng mga
luha ko na mabilis ko ring pinunasan, gano'n pa man ay hindi 'yon nakalampas kay
Mrs. Dela Merced.
She gave me a warm smile as if she's telling me that I am a strong woman.
"Wanna watch a movie?" pag-agaw ni Jairon sa atensyon namin.
He looked at me then smirked secretly as if he's telling me that he won this time.
Inirapan ko nalang siya.
Sazzy quickly clapped her hands in rejoice. "Dora!" she exclaimed.
Kunot noo kong tiningnan si Jairon. "Is that an action movie?" I asked him when
Sazzy run to the couch and turned on the TV.
His mouth parted as his mother does too. "Ano'ng ginagawa mo no'ng bata ka?" Jairon
asked.
Mas lalo namang nangunot ang noo ko.
"You really don't know her?" his mom butted in.
Napahawak ako sa batok at alanganing nag-iwas ng tingin dahil sa hiya. "Is she a
hollywood actress?" muli kong usisa.
"Ano'ng pinapanuod mong movies no'ng bata ka?" pagbabalik na tanong sa akin ni
Jairon.
Napaisip naman ako. "Fairytales," kibit-balikat na sagot ko.
His lips twitched and slowly shook his head. "Iba pala talaga kapag sobrang yaman,"
he murmured.
Mahinang humalakhak ang nanay niya at mangha akong tiningnan dahilan para lalo
akong ma-conscious.
"You're pretty."
Nag-init ang aking mukha sa papuri niyang 'yon. Marami nang nagsabi sa 'kin ng
kataga na 'yon ngunit iba ang dating kapag sa kanya galing.
Nakakabakla. Dyahe.
"I think that Dora movie is not good for your sister," pasimple kong bulong kay
Jairon no'ng naka-limang episode na kami ng palabas na tinutukoy nila.
He chuckled and moved closer to me. Ipinatong niya ang kanyang kamay sa likod ng
inuupuan ko at saka yumuko para bumulong sa tainga ko. Si Sazzy ay nasa ibaba, mas
gusto niya raw maupo roon habang tutok sa pinanunuod.
"Why?" bakas ang kasiyahan sa kanyang tono nang itanong niya 'yon.
I looked at him then glanced back at the TV. "Can't you see? Napakagala ng babae.
Oh my ghosh! Kung saan-saan nagpupunta," bulong na anas ko.
Nagulat ako nang isubsob ni Jairon ang kanyang mukha sa leeg ko at doon tumawa nang
mahina. "You're cute," he whispered.
"Ano'ng konek, Jairon?" pilit inis kong wika sa kabila nang panlalambot ng kalamnan
ko sa kanyang presensya.
"Dora is an explorer, bae. Normal na pumunta siya kung saan-saan," he explained.
"Kahit na," giit ko.
Muli niyang isiniksik ang kanyang mukha, ang kamay n'ya ay napunta na sa aking
bewang at kinabig ako para yakapin.
I swallowed hard and held my breath as my heart went wild.
Why am I letting him be this clingy?

"Kaysa naman fairytale. Mahal agad unang kita palang," he mocked.
Bahagya naman akong naasar kaya humiwalay ako at sinamaan siya ng tingin. "Excuse
me? Nangyayari naman talaga 'yon sa totoong buhay. Although hindi agad mahal pero
may naa-attract talaga unang kita palang tulad nalang no'ng nakita ki—" natigil ako
sa 'king pagsasalita nang unti-unting pumasok sa isip ko ang mga sinasabi ko.
His lips rose. "What? Continue talking, bae. Ano'ng nakita? Or should I say,
sino'ng nakita?" panunuya n'ya.
I cleared my throat and averted my eyes. Umayos ako ng upo at itinutok ang paningin
sa TV bagamat ramdam ko ang nanunudyong titig ni Jairon.
Damn, freaking mouth!
"Yeah, Dora is better," pagbabago ko sa desisyon.
He chuckled and moved again closer to me. Muli niya akong niyakap kasabay nang
pagsiksik ng ulo niya sa 'king balikat.
"I love you," he said sincerely that made my heart skipped a beat for a several
times. "I love you, bae. Please give us a chance," he continued.
Nanuyo ang aking lalamunan. Ang dibdib ko ay nagsimulang kumabog sa matinding kaba.
What should I do?
"Bae..." Namamaos na tawag ni Jairon saka hinawakan ang mukha ko para iharap sa
kanya.
Malamlam niya akong tiningnan. "Can I court you?" he asked softly, scared that I
might turn him down again.
I swallowed again and opened my mouth to speak. "O-okay," I answered.
Unti-unting nanlaki ang mata niya. Ilang beses pa siyang kumurap saka mabilis na
tumayo at sumigaw.
"Yes! Yes! Yes! Whooa!"
Mariin akong napapikit at napataklob sa aking mukha dahil sa ginawa niya.
"What happened?" pakinig kong tanong ni Tita na nasa itaas na palapag ng bahay.
Malamang ay nabahala s'ya sa malakas na pagsigaw ni Jairon. Tinanggal ko ang kamay

ko sa 'king mukha at tumingala. Gano'n nalang ang pamumula ng mukha ko nang nakita
ang tatay ni Jairon na nasa tabi ng asawa.
"Pinayagan niya na akong manligaw, Mom!" he yelled happily.
Mrs. Dela Merced formed an O then clapped her hands.
Mag-iina nga.
"Congratulations, son! Dahil d'yan o-order ako ng letchon," she said.
My jaw literally dropped.
Ano raw?
Mr. Dela Merced chuckled and gave Jairon an okay sign then glanced at me. "I am
happy to see you better, my dear former student," he said teasingly.
Iyon na 'ata ang pinakamapula kong mukha sandaling nabuhay ako sa mundo.
Yeah, Jairon's father was my profesor before.
Kaya gano'n nalang ang kagustuhan kong umuwi agad. Imagine how awkward it is for
me. Ang gurong tinutulugan ko noon at tinatakasan ay ama ng lalaking gusto ko.
Damn stupid cupid, damn stupid destiny. Arghh! Fvck life indeed.
"Thank you," Jairon spoke as he sat on my side.
Nandito kami ngayon sa garden ng bahay nila. Nakaupo habang tinatanaw ang mga
bituin at nagliliwanag na buwan.
"Para sa'n?" Tiningnan ko s'ya habang nakaangat ang isang kilay ko.
He didn't look at me, instead he just stared at the night sky as his lips formed a
little smile. "Kung hindi dahil sa ginawa mo ay baka hindi ko na kasama ang kapatid
ko ngayon," aniya.
Napahinga ako nang malalim at tumingin din sa kalangitan. "Kahit sino gagawain ang
ginawa ko sakaling sila ang naroon sa aking posisyon," mahinang wika ko.
Nagkaroon ng saglit na katahimikan sa pagitan namin. Ang mga huni ng kuliglig ay

malinaw kong naririnig sa paligid.
"Doon ko lang lubos na naintindihan ang nararamdaman mo..." Muling pag-imik niya.
Mabagal ko s'yang nilingon. He forced a smile then glanced at me.
"Your pain, your hatred, your regrets."
Saglit akong natigilan at umiwas ng tingin. Hindi ako nakaimik sapagkat hindi ko
alam kung ano ba'ng dapat kong sabihin sa oras na 'to.
"I really understand now... the fear of losing anyone."
Mapait akong ngumiti at tumitig sa buwan. "Masakit mawalan ng mahal sa buhay..."

Pabulong na wika ko. "Ngunit mas masakit 'yong nawala sila na wala kang nagawa para
sa kanila."
I moved my hand upward and acted like I was touching the sky.
Mabagal na tinunton ng aking hintuturo ang bilog na buwan. "Hindi ako malakas na
tao, maaaring may alam ako sa pakikipaglaban ngunit hindi pa rin 'yon sapat para
maprotektahan ko ang lahat ng nakapaligid sa 'kin," ani ko at lumingon sa kanya.
He looked at me softly as if he really understand my point. "Pananatilihin kong

ligtas ang sarili ko sa abot ng aking makakaya." Pagpapalubag-loob n'ya sa 'kin.
Tipid akong ngumiti at marahan na sumandal sa kanya. I watched the stars shining in
the middle of the dark.
"I am scared..." Pag-amin ko sa totoo kong nararamdaman. "I am scared of losing

you," paos na patuloy ko.
He slowly snaked his arms around my waist then kissed the top of my head. "You will
never lose me, bae," he whispered.
Hilaw akong ngumiti at dinama ang mainit niyang yakap sa gitna ng malamig na gabi.
"Promise me, you will never die, Jairon," anas ko pagkalipas ng ilang sandali.
He broke his hug then looked at me. Malamlam niya akong tiningnan habang hinahaplos
ang mukha ko. "I promise," he said before crashing his lips into mine.
I automatically encircled my arms around his neck and responded to his kisses.
Natigil lamang kami nang nagsimulang umingay ang telepono ko.
I took it off from my pocket and saw Dad's name on the screen. Tumingin muna ako
kay Jairon bago sinagot ang tawag.
"Yes, dad?"
"Come to the office tomorrow, we need to talk," seryosong sabi niya.

Napabuntonghininga ako nang napagtantong alam na n'ya ang pakikipagpalit ko kay
Gerald.
"Okay."
"I am disappointed, Quennie." Then the line ended.
Natigilan ako at marahan na ibinaba ang telepono.
"Is everything alright?" nag-aalalang tanong ni Jairon sa tabi ko.
I just forced a smile and leaned myself back to
him. "I wonder... was Dad also disappointed at me when I lost my sister?"
KINABUKASAN ay pumunta ako ng opisina tulad ng gusto ng ama ko. Ayaw pa akong
paalisin ng mga magulang at kapatid ni Jairon ngunit kailangan ko silang tanggihan
ngayon.
Binuksan ko ang pinto ng opisina ni Daddy at nadatnan sila ng kapatid ko sa loob.

Bakas ang lungkot sa mata ni Gerald sandaling iniangat niya ang kanyang paningin sa
'kin. Nakaupo siya sa couch habang nakapamewang naman si Daddy sa kanyang harapan
na animo'y katatapos lamang manermon.
"What do we have here?" casual kong tanong nang napunta sa 'kin ang paningin ni
Daddy.
Umigting ang kanyang panga at matalim akong tinitigan. "What the hell did you do,
Quennie Rose?!" he yelled.
"Giving the works to the one who can manage it?" kibit-balikat na saad ko.
"Do you think your brother can handle this company? Look what he have done! He
failed to get the deal with a big investor!" galit na bulaslas niya habang
itinuturo ang mga papeles sa lamesa.
Yumuko naman si Gerald marahil sa kahihiyan. I just let out a deep sigh and massage
my temples.
"Gerald," I called.
Mabagal niyang iniangat ang kanyang paningin sa 'kin. "Ilang project ang
napagtagumpayan mong ipasa?" walang emosyong usisa ko.
Nagtataka man ay sinagot n'ya ang tanong ko. "Apat."
"Is this your first failure?"
Mabagal naman s'yang tumango bilang tugon at saka yumuko. I sighed then looked at
my dad.
"Nakita niyo ang pagkakamali niya pero hindi niyo nakita ang tagumpay na ginawa
n'ya para sa kumpanya. Why are you like that to my brother, dad?" hindi ko
naiwasang sambitin.
"Because you are supposed to be the one doing it!"
I laughed sarcastically and shook my head with disbelief. "At bakit hindi p'wedeng
siya? May kakayahan naman siya na patakbuhin itong kumpanya, kung tutuusin nga ay
mas magaling pa siyang mamahala kaysa sa akin," giit ko.
"Dahil ikaw ang panganay, Quennie Rose! Responsabilidad mo na pangunahan ang

pamilyang ito!"
"Kung gano'n ay ayaw ko ng maging panganay!"
Natigilan naman ang ama ko dahil doon.
Inis kong sinuklay ang buhok ko at saka muling tumingin sa kanya. "Kung iyon palagi
ang idadahilan niyo sa 'kin p'wes itakwil niyo na ako ngayon din..." I spoke.
"Panganay ako, Dad. Oo, pero hindi ibig sabihin na lahat ng pagkakataon ay
kailangang ako ang mamahala sa lahat. Paano naman ako?" mapait kong tanong kasabay
nang paghawak ko sa 'king dibdib.
"Kailangan ko rin naman nang mag-iintindi sa 'kin pero dahil sa ginagawa niyo
maaaring kasamaan ako ng loob ng mga kapatid ko," patuloy ko.
"Hindi pa kakayanin ng kapatid mong mamahala rito, Quennie Rose. Kaya ikaw ang
inaasahan ko sa ngayon," mahinahong saad ng aking ama.
Pagak akong natawa at napahilamos sa 'king mukha dahil sa frustrasyon. "Dahil hindi
niyo itinuturo sa kanya. Willing s'yang matuto sa mga hindi niya pa alam, Dad. Just
for once maging fair kayo sa 'min. Nakakapagod na rin kasing kumargo sa lahat,"
namamaos na wika ko sa huli. "I know my responsibilities and obligations, I will
never forget that, but I am still human, Daddy. I have life."
Hindi naman s'ya agad nakasagot doon. I just looked at my brother who's now looking
at me softly. Tipid akong ngumiti sa kanya para iparating ang suporta ko at
pagmamalaki sa ginawa niya.
"If you don't mind, I'm going. Marami pa akong kailangang intindihin," pamamaalam
ko at tumalikod upang lisanin ang lugar.
Ramdam ko ang pagod sa ginawa kong paglalabas ng damdamin at the same time ramdam
ko rin ang paggaan ng dibdib ko.
Nasa loob na ako ng sasakyan ko at asta 'yong bubuhayin nang tumunog ang aking
cellphone. Kinuha ko ito mula sa aking bag at saka tiningnan.
Dad
Let's have a dinner later at the house. It's been a while since we eat together.
Sana ay mapaunlakan mo ang imbitasyon ko. Take care on your way, anak.
Nakagat ko ang ibaba kong labi, hindi ko na namalayang lumuluha na pala ako. Hindi
ko alam kung gaano katagal na ba buhat nang huli kong narinig mula sa kanya ang
katagang 'yon. Malimit ay puros panganay ang naririnig kong salita mula sa kanya
kaya ganito nalang kalakas ang dating n'yon sa akin ngayon.
I took a deep breath and gave out a small smile before typing a reply.
Okay. I'm coming.
I replied and put my phone on the dashboard.
Hindi naman siguro masama na maging masaya muna ako sa lahat ng nangyayari sa
ngayon.
Hindi katulad noon ay masaya kaming naghapunan ng pamilya ko. Mayroon man sa aking
loob na nalulungkot sapagkat malimit kong maalala si Quenevere ay ipinagsawalang
bahala ko muna 'yon.
Sa unang pagkakataon ay napagdesisyunan kong magpalipas ng gabi sa bahay namin.

Nagpunta ako sa kwarto ko at marahang pinasadahan ng tingin ang paligid.
Walang nagbago.
Iyon ang una kong napansin. Ang mga m'webles, kama at iba pang bagay ay hindi man
lang naibo sa kanilang mga lugar. I sighed and laid down on my bed. Tulala kong
tiningnan ang kisame habang inaalala ang mga masasayang kulitan namin ni Quenevere
noon.
Ilang saglit pa ay narinig ko ng tatlong katok mula sa pintuan. Mabagal itong

bumukas hanggang sa nakita ko ang imahe ni Daddy. He stared at me then roamed his
eyes around my room. Tipid s'yang ngumiti bago naglakad papasok, palapit sa 'kin.
Bumangon ako at saka pinagmasdan ang kanyang kilos. He sat on my side as silence
envelop the two of us.
"Ilang taon na rin pala ang nakararaan..." Pagbasag niya sa katahimikan.
Hindi naman ako nagsalita at hinayaan s'yang magpatuloy.
"That day... I blamed myself for what happened. Pakiramdam ko napaka-walang kwenta
kong ama dahil hindi ko napagtuunan ng pansin ang mga anak ko," aniya.
Nagsimulang mag-init ang sulok ng mga mata ko.
"No'ng nakita ko ang pagsisisi at panlulumo sa 'yo. Pakiramdam ko ay wala akong

karapatan para maghinagpis ng husto. Gustung-gusto kong bumawi sa 'yo, gusto kitang
pasayahin, gusto kong ibagay lahat ng pupwedeng makapagpagaan sa loob mo. Kaya
naman gano'n nalang ang pagbibigay ko ng atensyon sa 'yo," he continued.
"Hindi ko napansin na mali na naman ang daan na tinatahak ko. Masyado akong nabulag
sa konsensya ko kaya pati ibang kapatid mo ay hindi ko na napansin pa."
Naramdaman ko ang paghawak niya sa kamay ko kaya naman napabaling ako ng tingin.
Malamlam na nakatingin sa 'kin si Daddy. Bakas ang pagsisisi at kalungkutan sa

kanyang mga mga mata, bagay na lalong nakapagpatindi ng emosyon ko.
"Patawarin mo ako, anak. Patawarin mo ako kung lalo kang nahirapan dahil sa 'kin,"
puno ng emosyong paumanhin niya.
Marahan akong umiling saka pinunasan ang luha kong tumulo. "It's okay, dad. Wala
namang perpekto na tao."
Tipid s'yang ngumiti at maingat na hinaplos ang mukha ko. "Magkamukha talaga kayo
ni Quenevere," namamaos na saad niya.
Napangiti nalang din ako sapagkat totoong magkahawig kami ng bunso kong kapatid.
"Salamat sa lahat, Quennie. Paulit-ulit akong magpapasalamat sa Diyos na binigyan

niya ako ng isang anak na katulad mo, tulad n'yo ng mga kapatid mo."
"Nagpapasalamat din ako na kayo ang naging magulang ko."

Ngumiti si Daddy sa akin. Hinaplos niya ang buhok ko at tumayo mula sa pagkakaupo.
"I already put Gerald as the CEO of the company. Pinasimulan ko na rin siyang
turuan sa iba't ibang bagay," pag-imporma niya sa 'kin.
Natuwa ako ro'n kaya awtomatiko akong napangiti. "He deserves it," I said.
Tumango naman si Daddy bilang pagsang-ayon. "I'll be going to Singapore tomorrow

for an overseas meeting. Pagbalik ko ay ako mismo ang magtuturo sa kapatid mo ng
ibang bagay tungkol sa kumpanya."
"Mabuti kung gano'n. Mas magiging malapit kayo ni Gerald sa isa't isa," kibit-
balikat na wika ko.
He chuckled and nodded again. "Are you going to sleep now?" he asked.
Tipid akong tumango bilang tugon.
"Goodnight then, sweet dreams," he said and bent down to kissed me on my forehead.
I smiled genuinely at my dad. "Goodnight."

Nagkatitigan pa kami bago siya ngumiti at tumalikod sa akin para lumabas ng silid.
Ngayon lang ulit ako nakaramdam nang pagkakuntento. Tila ba walang gulo o galit
akong nararamdaman sa oras na 'to. Bigla ko tuloy na naisip ang kagustuhan ni
Jairon na ipabahala nalang sa otoridad ang lahat.
Makukuha ko ba ang hustisya para sa kapatid ko sakaling gawain ko 'yon?
"CONGRATS," tipid na wika namin ni Shiela nang lumapit si Sophia sa puwesto namin.
Today is her wedding day. Somehow, seeing her wearing a wedding dress made me think
about my future.
Maging masaya rin kaya ako katulad n'ya? Makasal din kaya ako sa lalaking mahal ko?
Nagkaroon kami ng munting kasiyahan. Isang laro kung saan magbabagsak kami ng isang
sikreto. Sa kinamalas-malasang pagkakataon ay ako ang unang natapatan n'yon.
"I am stalking a model," pigil ngiting sambit ko.
Yeah, I am stalking my suitor's whereabouts. Ewan ko ba pero naaadik akong sundan

ang mga lugar na pinupuntahan n'ya. Nitong mga nagdaang araw ay sinimulan niya ang
kanyang panliligaw kuno. Binibigyan niya ako ng bulaklak at iba't ibang klase ng
tsokolate. Hindi n'ya rin ako nakakalimutang yayayain ng date kapag free ang
schedule niya. We also talk a lot of things. Mga paborito ko, paborito niya at iba
pa.
I know, I am falling deeply in love with him. Siguro gusto ko lang talaga mapanatag
ang loob ko sa lahat bago ko siya sagutin. Nilinaw n'ya rin sa akin ang tungkol kay
Ashley. No'ng nakita ko sila sa parking lot ay ang araw kung saan inamin niya kay
Ashley na may ibang babae nang nagpapatibok ng puso niya. Hindi iyon matanggap ng
babae kaya naman hinalikan niya si Jairon para iparamdam na may atraksyon pa rin
siya rito ngunit hindi nagbago ang katotohanan, ako ang mahal ni Jairon Dela
Merced.
Pagkatapos ng selebrasyon ay nagsimula na rin kaming maghiwa-hiwalay. Agad akong

umuwi at humiga sa 'king kama dahil sa unti-unting pagsidhi ng pagod sa sistema ko.
Nasa gano'n akong posisyon nang bumukas ang pinto ng aking silid. I rolled my eyes
when I saw Jairon walking towards my bed.
"May I remind you, Mr. Dela Merced, you're condominium is not here."
He just smirked and took off his shirt then laid down beside me. Mabilis niya akong
niyakap at isiniksik ang ulo sa leeg ko.
"I miss you," namamaos na sabi n'ya.
"Did you come here the moment I get here?" I asked.
Tumango naman s'ya bilang sagot. Napangiti nalang ako at hinayaan s'yang yumakap sa
'kin.
"Nasasanay ka nang matulog sa bahay ko, Jairon," pamumuna ko.

He slowly pulled himself and looked at me. "Sawa ka na ba?" naroon ang munting
takot sa kanyang tono nang itanong n'ya 'yon.
Napamaang ako at ilang beses na napakurap. "Kahit kailan ang galing mo talagang
mambaliktad," kunwaring asar na wika ko.
He chuckled and hugged me again as he buried his face on my neck. "Dito rin naman
ang punta natin kaya ayos lang na masanay," bulong niya.
Pakiramdam ko ay nag-init ang mukha ko dahil doon. Awtomatikong lumabas ang imahe
naming nagsasama sa isang bahay sa isip ko.
Nakikita niya ba ang mga sarili naming magkasama sa hinaharap?
"I love you, bae."
I smiled and took a deep breath. "Let's sleep," I said.
Alam kong malulungkot s'yang muli, ngunit kailangan ko munang ayusin ang lahat bago
ang sa 'min.
"May lakad ka ba bukas?" he asked suddenly.

Kunot-noo akong umiling.
"Ahmm... Can I date you?" alanganin niyang tanong.
I chuckled then nodded. "Of course," I answered.
Humigpit ang yakap niya sa 'kin at sinimulang halikan ang leeg ko. "Can we... make
love now, bae?" he murmured huskily.
Napalunok ako at napapikit sa senyasyong ipinadarama niya. "We always made love,
Jairon," I reminded.
He laughed under my neck and sucked it lightly. "Oh yeah, I remember," he said. "I
just want you to be mine." Then he reached for my lips.
I am really yours, bae.
Kinabukasan ay ramdam ko ang kaibahan ni Jairon, para siyang hindi mapakali o

anuman.
"Natatae ka ba?" usisa ko nang hindi na ako nakatiis sa itsura niya.
Daig niya pa 'yong na-eebak kung mamawis ng todo. Nasa condo ko na ulit siya
pagkatapos n'yang magbihis sa kanyang bahay. Kasalukuyan akong nag-aayos ng 'itsura
ko sa salamin habang kunot-noong pinagmamasdan ang maya't maya niyang pagkuskos sa
kanyang kamay.
Mabilis s'yang umayos ng tayo saka tumingin sa 'kin. Tipid niya pa akong nginitian
at umiling.
"I am just... excited," he said.
My lips twitched because of that. "Malimit naman tayong mag-date, ngayon ka pa

nangiba," kibit-balikat na sambit ko.
He just laughed 'though it seems like he forced to do it. "Don't mind me. Just
continue fixing yourself."
Pinaikutan ko s'ya ng mata at itinuloy ang pagtatali ko sa aking buhok. Naglagay

ako ng kaunting powder sa mukha saka lipstick bilang pagtatapos ng gayak ko.
"Let's go." Tumayo ako at hinigit ko ang inihanda kong mini bag.
He looked at me from head to toe and smiled. "Gorgeous," he commented.

My cheeks automatically heated because of it. "Bola pa," tipid kong wika at nanguna
sa paglalakad para maiiwas ang nangangamatis kong mukha.
Hindi na 'ata ako masasanay sa mga papuri niya. Palagi niyang pinabibilis ang tibok
ng puso ko sa tuwing tinitingnan niya ako nang puno ng adorasyon habang nagbibitaw
ng gano'ng linya.
Mabilis s'yang nakahabol sa 'kin at pinulupot ang kamay sa 'king bewang bago pa man
ako makalabas ng silid.
"Nami-miss kana ni Mommy," he murmured.
Awtomatiko akong napangiti sa sinabi niya. Gano'n nga siguro kasaya sa dibdib kapag
tanggap ka ng pamilya ng lalaking gusto mo. Nakakataba ng puso na kahit ano pa ang
naging impresyon ko sa una naming pagkikita ng kanyang ina ay nagustuhan n'ya ako.
Idagdag na rin ang ama niya na humawak sa isang pasaway na estudyanteng katulad ko.
Hindi ko kailanman naramdaman ang pagkadisgusto nila sa akin, imbes ay ang galak
ang lubos kong nakita sa kanilang mga mata.
Bigla ko tuloy naisip ang partido ko. Unti-unti akong nakaramdam nang pagka-unfair
sa parte ni Jairon. Kilala man siya ng mga magulang ko ay hindi naman nila alam ang
tungkol sa amin, ni kahit ang mga kasamahan ko ay hindi ko sinabihan tungkol sa
kanya bukod sa nangyaring selebrasyon no'ng kasal ni Sophia.
"Where are we going?" tanong ko kay Jairon nang sumakay kami sa sasakyan niya.
"It's a surprise," tugon niya.

Napanguso ako dahil alam ko na kahit anong pilit ko ay hindi n'ya 'yon sasabihin,
kaya naman kinuha ko nalang ang cellphone ko at binuksan ang GPS.
"May emergancy ba?" he asked quickly.
Bakas ang pagkabigo sa kanyang tono na pilit niyang ikinukubli.
I smiled at him then shook my head. "Wala, may ite-text lang ako."
Tila nakahinga naman s'ya nang maluwag kaya palihim akong ngumiti.
He really wants to be with me this day.
Itinuon ko ulit ang atensyon sa telepono at nagsimulang gumawa ng mensahe sa grupo

namin.
Me:
Follow me. May ipakikilala ako sa inyo.
I chatted and put back my phone. Hindi na hinintay pa ang kanilang mga reply.
"You seem happy," puna ni Jairon sa 'kin habang pinapatakbo ang sasakyan.
"Why not?" I asked.
"Nothing. Ang weird lang dahil mas sumaya ka after mong hawakan cellphone mo," may
halong pagtatampo niyang usal.
Mahina akong humalakhak. "Wala akong lalaki," iyon nalang ang sinabi ko para
pagaanin ang loob niya.
He sighed and glanced at me. "I love you, bae."
Tulad ng palaging nangyayari ay ngiti lang ang isinagot ko sa kanya. Napag-isipan

ko na rin ito kanina. Siguro ay panahon na para pagbigyan ko ang relasyon namin ni
Jairon. Maybe later after our date... I'll confess my feelings too.
Itinuon niyang muli sa kalsada ang atensyon, nakikita ko ang lungkot at pagkabigo
sa kanyang mga mata na pilit niyang ikinukubli. Gustuhin ko man na pawiin agad 'yon
ay pinili ko munang maghintay. Aaminin ko ang lahat pagkatapos ko siyang ipakilala
sa mga kaibigan ko.
Halos mahigit tatlong oras din bago kami nakarating sa gusto niyang destinasyon.
Narito kami ngayon sa isang resort sa Batangas. Maganda ang palagid. Ang asul na
dagat, ang malinis na kapaligiran, ang mabeberdeng halaman at iba't ibang kulay ng
mga bulaklak. Hindi ko tuloy maiwasan na hindi magalak sa pakulo n'yang ito. Ibang-
iba kasi ang diskarte niya ngayon kumpara sa mga nagdaan naming date.
"Like it?" he asked as he snaked his arms around my waist.
Nakatayo ako habang nakatanaw sa malawak na dagat. S'ya naman ay nasa likuran ko
habang nakayapos sa 'kin.
"Hmmm. I love it," nakangiting pagtatama ko saka siya tiningala.
Ngumiti rin siya pabalik at inilagay ang takas kong buhok sa gilid ng aking tainga.
"I am glad that you love it. Let's go?" he invited.
Tanging tango lang ang isinagot ko at nagpakaladkad sa kanya papapasok. Sa ambiance

palang ng lugar ay alam kong may pagkasosyal ang resort.
Nagtungo si Jairon sa reception area at inasikaso ang mga kakailanganin namin.

Pagkatapos ng ilang minuto ay tuluyan na kaming nagpunta sa 'ming deluxe suite.
"Overnight ba tayo rito?" usisa ko habang inaayos ang mga gamit ko.
Napakamot siya sa kanyang batok at alanganing tumingin sa 'kin. "Kung pwede sana
kahit... two days?" kagat-labing wika niya.
Napangiti ako dahil sa kanyang kilos. He looks like a kid, cute.

I wonder why destiny brought him in my life. We are totally opposite; he's innocent
while me? What should I call myself? A killer?
Aaminin kong natitigil ako ngayon sa pag-obserba sa kalaban ko. Masyadong natutuon
kay Jairon ang atensyon ko na pati ang paghihiganti sa kalaban ay napabayaan ko na.
Somehow, there's a little space in my heart that I want to be better. For me to

deserves someone like him, but I really need to gave my sister the justice she
should have.
"Okay," nakangiting sagot ko.
Nangningning ang mga mata niya sa tuwa at mabilis na lumapit sa 'kin para patakan
ng halik ang labi ko. Hindi ko tuloy naiwasang humalakhak. I pinched his nose then
stared at his eyes.
"Are you happy?" I asked.
"More than happy," he answered with a nod then leaned closer to my face, giving me
a passionate kiss.
Agad nag-init ang katawan ko sa halik na ibinibigay niya. Hindi ko alam kung bakit
nitong mga nagdaan ay napapansin ko ang pagkakahilig ko sa pagtatalik. I really
like our body being intimate with each other.
Napanguso ako nang putulin niya ang halik at tipid akong hinalikan sa noo. "Let's
save it later. For now, kumain muna tayo," aniya.
"Then kainin mo ko," wala sa sariling sambit ko.
He chuckled sexily and hugged me tight. "Come on, bae. 'Wag ka masyadong advance,"
he said.
"Nagsa-suggest lang, e."
He groaned and buried his face against my neck. "One round and we'll eat outside
okay?" tila isa akong bata na kinakausap niya.
Kagat-labi akong tumango bagamat may kaunting pagtutol sa dibdib ko sa tinutukoy

niyang one round.
Tulad nang ginusto ko ay nagtalik nga kami ni Jairon sa loob ng inukupa naming
suite. Hindi niya binali ang kanyang sinabi na isang beses lang kaming mag-iisa.
Gustuhin ko mang magtampo ay unti-unti na rin akong nakaramdam ng gutom kaya
nagpati-anod na ako sa kanya.
Labis ang kasiyahan ko nang dal'hin niya ako sa tabing dagat, naroon ang ipinahanda
niyang pagkain. Naka-ayos ang lugar. May mga bulaklak at munting lobo na naka-
arrange bilang puso. Ang madadaanan ko ay may mga petals din ng bulaklak na kulay
pula.
"You planned all of this?" maluha-luha kong tanong.
He smiled and caressed my face gently. Doon ko namalayan na lumuluha na pala ako sa
sobrang emosyonal.
"Yes," namamaos na tugon niya.
Mabilis akong yumakap sa kanya. "Thank you," sinserong usal ko.
Hinaplos niya ang buhok ko saka hinalikan ang tuktok ng aking ulo. "No need to
thank me, bae."
Nanatili kaming gano'n bago ko napagdesisyunang humiwalay sa kanya. Inakay niya ako
papunta sa isang upuan at pinaupo. S'ya naman ay pumunta sa kaharapan kong silya at
doon pum'westo.
Nagsimula kaming kumain habang masayang nagkukwentuhan. Pakiramdam ko ay kuntento

na ako sa mga sandaling ito, para akong walang problemang dinadala o iniisip.
Nitigilan ako sandali nang naramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone ko. Kinuha ko
ito saka tiningnan ang notipikasyon.
Aycxe
Hindi mo naman sinabi na isang sine pala ang aabutan namin dito.
Napatingin ako sa paligid. Mula sa likuran ni Jairon ay nakita ko ang mga kasama ko
na nakakrus ang mga braso habang tamad na nakatingin sa direksyon namin. Napangiti
ako dahil kahit si Sophia ay narito bagamat kakakasal niya lang, 'ayon nga lang
kasama niya rin si Matthew. Mukhang sumama siya para siguraduhing ligtas ang
kanyang mag-ina.
"Sino'ng tinitingnan mo?" puna sa 'kin ni Jairon saka lumingon sa kanyang likuran.
Nakita ko ang pangungunot ng kanyang noo dahil sa pagtataka. Sinamantala ko naman

'yon para tumayo at sumenyas sa mga kasama ko na lumapit. Gusto ko pang tumawa
sapagkat sabay-sabay nila akong inirapan.
"Bae, these are my friends. The Atrómitos Orgánosi heads; Aycxe, Shiela, Noella and
Sophia." Pagturo ko isa-isa sa kanila.
"He's my husband, Matthew," ani Sophia sabay lusot ng kanyang kamay sa braso ng
asawa.
"And fvckers, here's Jairon. The man that I am talking."
Sabay na sumipol si Noella at Shiela habang tamad naman na nakatingin si Aycxe.
"Nice to meet all of you," pormal na wika ni Jairon bagamat halata ang pagkabigla
sa kanyang mukha.
He looked at me, confused. Nginitian ko naman muna siya.
"Pinapunta ko sila," saad ko.
"I... I am surprised," naiiling na wika niya.
"Well, it's really a surprise," natatawang sambit ko.
Napangiti siya at marahan na napailing. "Kumain na ba kayo?" tanong niya sa kanila.
Agad na umikot ang mata ni Sophia. "Finally, you tanong din," aniya.
Nakita ko ang pagngiwi ni Matthew sa kanyang tabi. "Let's go? I'll feed the two of
you."
"Gusto ko rin ng ganito," nakangusong wika niya.
Napahilot nalang si Matthew sa kanyang sintido at tumingin sa amin, nanghihingi ng

permiso.
"It's okay," Jairon spoke.

"Aba kayo may mga date tapos kami wala? Ano mga sabit kami gano'n?" bulaslas ni
Shiela.
Mabilis siyang binatukan ni Sophia. "You stop na marupokpok ka. You nga ang
maraming dine-date sa atin. Maka-inarte naman 'to."
Natawa nalang kami sa kanila.
"Sige na, magpaayos na kayo ng inyo riyan sa tabi. Chupi na!" pagtataboy ko sa
kanila.
"'Ayon, pagkatapos makuha ang gusto gano'n nalang. Ang sama mo talagang nilalang,"
kunwaring pagtatampo ni Noella.
"Hindi 'yan uubra sa 'kin. Alis!"
Inirapan nila ako at magkakasabay na tumalikod. Natatawa akong umupo muli sa silya
at pinagmasdan si Jairon na hindi pa rin makapaniwala sa mga nangyayari.
"Hindi ka naman nila parurusahan 'di ba?" tanong niya nang nakabawi sa pagkagulat.
"No. Hindi naman bawal magkarelasyon sa 'min. Isa lang ang pinaka bawal sa grupo
namin," saad ko at uminom ng tubig sa baso.
"What is that?" tanong niya habang nakasandal sa kanyang inuupuan.
I looked at him then smiled emptily. "Obey, never betray."
"I felt goosebumps the way you said that," he said, shaking his shoulder.
Kabahan ka talaga dahil walang nabubuhay na trumaydor sa grupo namin.
Nagpatuloy kami sa pagkain hanggang sa tuluyan na kaming natapos. Napansin ko sa

kalayuan ang mga kasama ko na may kanya-kanya ring mundo. Minsan pa nila akong
sinilip at nakangiting itinaas ang kanilang baso senyales nang pagsuporta sa 'kin.
Nagulat ako nang may lumapit na musikero sa lamesa namin ni Jairon. Taka ko s'yang
tiningnan nang tumayo s'ya sa pagkakaupo at naglakad patungo sa gilid ko.
"Can I have this dance?" paglahad niya ng isang kamay sa harapan ko.
Ngumiti ako at tinanggap iyon. "Of course." Tumayo ako at hinayaan s'yang alalayan
ako sa gustong mangyari.
Inilagay niya ang braso ko sa kanyang leeg at kinabig ako palapit. Nagsimulang
tumugtog ang isang malamyos na musika kasabay nang pagyakap niya sa 'king bewang.
Gusto ko pang matawa sapagkat talaga namang napakalapit namin sa isa't isa.
We swayed our body as the music goes by. Walang nagsasalita sa amin sa lumipas na
mga minuto. Tila pareho naming ninanamnam ang payapang kaganapan sa sandaling ito.
"Hindi ko alam kung ano'ng mayroon sa 'yo at gano'n mo nalang nakuha ang puso
ko..." Mahinang saad niya pagkatapos ng ilang sandali. "Pilit kong pinigilan ang
sarili ko na mahulog sa 'yo dahil alam kong pinaglalaruan mo lang ako. Pero siguro
nga ay isa akong marupok tulad nang nakikita ko sa internet. Kahit ano'ng pigil ko
ay kusa akong nabibitag sa mga galaw mo," natatawang dugtong niya.
Tipid akong napangisi habang inaalala ang mga kalokohan kong ginagawa na palagi
niya ring nababaliktad sa huli.
Mabagal siyang humiwalay sa 'kin at malamlam akong tinitigan sa mata. "Alam kong
marami kang gusto na gawain sa buhay mo. Marami kang nakalatag na plano para sa
kapatid mo. At naiintindihan ko ang takot mo na magpapasok ng tao sa buhay mo. Pero
susubok pa rin ako, gagawain ko ang lahat at hindi ako susuko hangga't hindi ako
nagiging parte ng buhay mo..."
Nagsimulang magtubig ang mga mata ko sa umaapaw na emosyon. Ramdam na ramdam ko ang
sinseridad sa bawat salitang binibitawan niya.
He breathe deeply then stared at me, teary eyed.
"Quennie Rose Rado, my bae, I love you."

Natutop ako sa aking bibig nang nagsimula s'yang lumuhod kasabay nang pagbukas ng
isang maliit na kahon sa harapan ko. Tumambad sa 'king paningin ang isang k'wintas.
Simple lang ang disenyo n'on. Isang maliit na d'yamanteng pendant, bagay na
talagang gustung-gusto ko sapagkat napaka elegante ng dating.
"Will you be my girlfriend?"
Ilang beses pa akong napakurap habang palipat-lipat ng tingin sa kahon at sa kanya.

Gusto kong maiyak habang nakatingin sa lalaking nakaluhod sa harapan ko. At this
moment, I can picture myself being with him in the future.
Ngumiti ako at astang magsasalita nang napansin ko ang paglapit ng mga kaibigan ko
sa 'ming p'westo. Bakas sa mga mata nila ang lungkot at pag-aalangan. Maski si
Aycxe na minsan ko lang makitaan ng emosyon ay hindi nakaligtas sa akin ang
pagkabigo sa kanyang mga mata.
"What happened?" seryoso kong usisa sa kanila.
Nagkatinginan pa sina Shiela, Noella at Sophia, tila nagpapauyuhan sa pagsasabi.
"What happened?" muli kong tanong habang nakatingin kay Aycxe.
Nakita ko ang mariin niyang paglunok kasabay nang marahan na pagbuka ng kanyang
labi.
"Y-Your father..."
"What happened to my father?" namamawis kong tanong sa kabila nang panlalamig ng

katawan ko.
Hindi ako agad sinagot ni Aycxe kaya mabilis ko s'yang nilapitan at hinawakan sa
balikat.
"Tell me... what happened to my father?" nakikiusap kong tanong.
Malungkot niya akong tiningnan. "Sumabog ang sinasakyan ng Daddy mo," namamaos
niyang usal.
Para akong naupos na kandila nang narinig ko iyon. Ilang beses kong pinaulit-ulit
sa 'king utak ang sinabi niya.
Nananaginip lang ako, hindi ba?
"H-He's safe right?" I barely managed to ask with my shattered voice.
Marahan s'yang tumungo para iwasan ang paningin ko. "I am sorry to tell you.
He's... dead on the spot."
Tuluyan na akong nabuwal sa 'king tayo. Napasalampak ako sa buhanginan, mabilis na
umalalay sa 'kin ang mga kasamahan ko pati na rin si Jairon pero hindi ko sila
pinagtuunan ng atensyon.
Pagak akong tumawa habang nagtutuluan ang mga luha ko. Ilang beses akong umiling at
mariin na napapikit.
"You're joking right?" pumipiyok kong sambit.
"The helicopter will be here in five mins," she informed.
Napatulala na lamang ako. Hindi ko lubos maisip na mangyayari ang bagay na 'to.
"I'm here, bae," Jairon whispered on my side as he caressed my back.
Hindi ako umimik. Nakalutang ang utak ko sa pag-iisip. Inalala ang huli naming pag-
uusap ni Daddy at napaiyak nalang lalo.
"Come on, Dad. Tuturuan mo pa si Gerald, hindi ba?" I cried silently.
ILANG minuto ang lumipas ay tuluyan na kaming lumapag sa helipad ng isang hospital.
Mabibigat na yapak akong sumunod sa mga kasama ko habang naglalakad patungo sa
aming destinasyon. Walang nagsasalita sa 'min o nag-iingay man lang. Ramdam ko ang
pare-parehong bigat sa aming loob sa bawat hakbang na ginagawa namin.
This is just a dream. A nightmare.
Please, wake me up.
"Ate..." Sambit ni Gerald habang nakasandal sa pader ng isang k'warto.
Namumula ang kanyang mga mata at namumugto na rin ang paligid niyon.
Napalunok ako at pilit pinatibay ang aking tindig. "S-si Daddy?"
Malungkot niya akong tinitigan saka bumaling ng tingin sa loob. "He's inside,"
nanghihina niyang sagot.
I forced to cleared my throat and smiled. "H-he's fine right?" umaasa kong tanong.
Mabilis na pumatak ang kanyang mga luha. Kinagat ni Gerald ang ibabang bahagi ng
labi niya at umiwas ng tingin.
"He's... at peace."
I shut my eyes tight. Ayaw ko... ayaw kong pumasok sa loob... ayaw kong kumpirmahin
ang lahat.
"Please, stop kidding me."
Mabagal na lumapit sa 'kin si Gerald at niyakap ako. Na para bang sa gano'ng paraan
niya lang ako masusuportahan.
"I am sure Dad wants to see you."
Umiling ako sa kanyang dibdib. "Hindi... wala s'ya riyan. Tuturuan ka pa niya sa
kumpanya, sinabi niya 'yon sa 'kin."
"Tama na, ate..."
Mayamaya pa ay naramdaman ko ang paghawak ng maraming kamay sa balikat ko. Sinilip

ko 'yon at nakita ang mga kasama kong malamlam na nakatingin sa 'kin.
At some point, I saw and felt their silent supports from their eyes. Nabaling naman
kay Jairon ang paningin ko na nakadistansya sa 'min. Tulad ng mga kasama ko ay
naroon ang suporta sa kaniyang mga mata. Tipid niya akong tinanguan bilang
pagtutulak na magpatuloy.
I breathe and composed myself. Ilang beses ko 'yong ginawa hanggang sa maging handa
ako. Mabagal akong humakbang hanggang sa tuluyan na akong nakapasok ng silid.
Gusto kong manlambot at tumigil ngunit kailangan kong makita ang ama ko. Nakaupo sa
tabi ng higaan si Mommy, tahimik s'yang lumuluha sa harapan na isang nakabalot na
bulto ng katawan.
She glanced at me, without any words my tears fall with hers at the same time.
Ilang hakbang pa ang ginawa ko at tuluyan na nga akong nasa tabi nang nakakumot na
katawan.
With my trembling hand, I slowly took off the blanket.
Napapikit ako nang mariin nang nakita ang 'itsura ng ama ko. Nanghihina akong
napahawak sa hospital bed at malakas na napahagulhol.
Halos hindi makilala si Daddy. Sunog at lapnos ang kanyang mga balat, ilang bahagi
rin nawasak. Base palang sa itsura ng ama ko ay alam ko ang hirap na pinagdaanan
niya mula sa pagsabog.
Mabilis na umalalay sa 'kin si Gerald at Mommy.
"Fvcking tell me. Who the hell did this?" pumipiyok kong tanong at tumingin sa mga
kasamahan ko.
Malaman na tumingin sa 'kin si Aycxe.

"AHHH! P*TNGNA! LAHAT NA LANG!" malakas na sigaw ko kasabay nang pagsabunot ko sa
'king sarili.
Napasalampak ako sa sahig at umiyak nang umiyak. "W-wala na naman akong nagawa,"
garalgal kong wika sa gitna ng aking pag-iyak at sinuntok nang sinuntok ang sahig
ng hospital, hindi alintana kung magdugo man ang kamay ko.
Agad na yumakap sa 'kin si Mommy at Gerald, pilit nila akong pinakakalma ngunit
imposibleng magawa ko 'yon ngayon.
Nanghihina kong isinandal ang sarili ko sa 'king ina. "Sa ikalawang pagkakataon,
wala na naman akong nagawa para sa pamilya ko," pumipiyok kong wika, puno nang
paninisi sa sarili.
"Marami ka nang nagawa para sa 'min, ate. Please, don't blame yourself," bulong ng
kapatid ko.
Umiling ako at muling inalala ang kapabayaan ko nitong mga nagdaang araw.
"Kasalanan ko... kasalanan ko ang lahat ng ito. Naging pabaya ako, masyado kong
inasikaso ang kaligayahan ko kaysa sa kaligtasan niyo."
"Ssshh. Tao ka lang, anak. Hindi mo kami kayang protektahan lagi. 'Wag mong sisihin
ang sarili mo," ani Mommy habang hinahaplos ang buhok ko.
Paano ko hindi sisisihin ang sarili ko? Nakagalaw sila dahil sa kapabayaan ko.
Awtomatikong nagtama ang mata namin ni Jairon. Nakita ko ang takot at paninimbang
sa kanyang titig, wala pa man ay alam kong alam niya ang iniisip ko.
Magpahinga muna tayo...
Ilang minuto akong nanatili sa gano'ng sitwasyon saka ako tuluyang tumayo.
"Asikasuhin mo ang lahat dito sa hospital. Makikipag-usap lang ako sa mga kaibigan
ko," walang emosyon kong utos sa aking kapatid.
Tipid siyang tumango sa akin. I looked at my dad again and smiled sadly.
Kukuhanin ko ang hustisya para sa inyo, Daddy. Isinusumpa ko.
Muli kong ibinalik ang taklob sa kanyang katawan saka bumaling sa mga kasama ko. I
gave them a meaningful look. Nakita ko ang pagbuntonghininga ni Aycxe at nanguna sa
paglabas. Mabilis na sumunod ang mga kasama ko samantalang nagkatitigan kami ni
Jairon.
"Come with me," malamig na usal ko at inunahan siya sa paglabas.
I saw my friends three meters away from the room. Alam kong ibinibigay nila sa akin
ang panahon na ito para kausapin si Jairon.
"Bae," namamaos na tawag ni Jairon at hinaplos ang braso ko.
Umiwas ako ng tingin at maingat na lumayo sa kanya. Ramdam ko ang pagkatigil niya
nang gawain ko 'yon.
"I don't..." I trailed off and looked at him.
Umigting ang kanyang panga habang nakatitig sa 'kin. I cleared the lump in my
throat and averted my eyes again.
"Want to be your girlfriend," I whispered with my trembling voice.
Hindi siya umimik o sumagot kaya tiningnan ko s'ya ulit.
"Then I'll continue courting you until you accept my offer to be my girlfriend."
I can also feel that he's trying to be strong.
Nakagat ko ang dila ko sa loob ng aking bibig. "I... don't want to be with you
anymore." I stared at him. "Stop courting me, Jairon. I am already rejecting you."

"How did this happen?" nanghihina kong tanong sa mga kasama ko.
"Planado na nila ang lahat buhat palang no'ng umalis ang tatay mo papuntang
Singapore," panimula ni Aycxe sabay abot sa 'kin ng kanyang cellphone.
Nagngitngit ang ngipin ko nang nakita ang litrato. May nakalagay na malaking K,
senyales ng kanilang grupo, sa kalsada kung sa'n sumabog ang sinasakyan ni Daddy.
May kasama rin na mensahe ang litrato na s'yang nakapagpamuhi sa 'kin ng todo.
You messed up with my business, now it's time to repay you. -Farro
"Bakit hindi mo ipinaalam sa 'kin ang pagkilos mo mag-isa?" malamig na usisa ni

Aycxe.
Kinain ako ng pagsisisi dahil sa paglilihim ko noon. Hindi ako nakasagot sa tanong
ni Aycxe bagkus ay nanghihina akong napaupo sa sahig. Mabilis na umalalay sa 'kin
sina Noella, Shiela at Sophia—kung nasaan ang asawa niya ay iyon ang hindi ko alam.
Tahimik akong napaluha. "Kasalanan ko... kasalanan ko ang lahat."
"Walang may gumusto nito, Rose. Stop blaming yourself," Sophia said while tapping
my shoulder.
Umiling ako. "Kung... kung sinabi ko agad ang naging pagkilos ko noon. Sana... sana
naging alisto tayo sa galaw nila. Alam ko... alam kong naging pabaya ako nitong
nakaraan. Masyado akong naging kampante, masyado akong natutok sa sarili kong
kaligayahan..." Mariin akong lumunok at napaluha. "Pinabayaan ko ang pamilya ko."
I broke down. I cried hard as I could. Sa harapan ng mga kaibigan ko ay hinayaan

kong ipakita ang pagkawasak ko.
Niyakap ako ng mga kasama ko bilang pang-alo. Paulit-ulit kong naririnig sa kanila
na hindi ko kasalanan ang lahat pero alam ko sa loob ko ang mga naging kakulangan
ko.
"Is this the reason why you're dumping him?" walang emosyong tanong ni Aycxe nang
nakalma ako saglit.
Natigilan ako at marahan na iniangat ang paningin sa kanya. I smiled bitterly and
nodded.
"Nakukonsensya ako sa tuwing nakikita ko s'ya. Naaalala ko kung paano ako

nagpakasaya sa piling niya habang nasa bingit ng kamatayan ang ama ko. Naging
pabaya ako sa lahat dahil sa nararamdaman kong kasiyahan sa kanya."
I heard her sighed, but she didn't speak anymore. She just stared at me then
approached her hand.
"Get up. Your family needs you," Aycxe said.
Muling namuo ang luha sa 'king mga mata. "Hindi ko na alam kung paano sila
haharaping lahat."
"Ikaw ba ang nagpasabog?" malamig niyang tanong.
"I am still the reason why my fathe—Shut up," agap ni Aycxe sa ano pa mang
sasabihin ko. "I am giving you two weeks to mourn for your father. Pagkatapos n'yon
ay magpaplano tayo kung paano natin aatakihin ang kampo ni Farro. Sana naman ay
'wag kang gumaya sa isang ito." Sabay turo kay Sophia na nasa tabi ko.
"Nagpadalos-dalos sa desisyon. Psh!" dugtong niya at umirap.
"Hindi ko 'ata magagawa 'yon. Masyadong magulo ang utak ko. Naghahalo ang galit,
lungkot at pagsisisi sa sistema ko. Gustuhin ko mang sumugod agad ay alam ko na ako
lang ang matatalo sa huli."
"Mabuti kung gano'n. Tumayo ka na r'yan at nagmumukha akong Diyos dito na

niluluhuran n'yong apat," iritadong sambit niya.
Sabay-sabay kong narinig ang pag-ungot ng mga kasama ko saka sila tumatayo. I
looked at them as I am the last one who stood up.
"Give me some space for now." Malungkot akong ngumiti sa kanila.
"Naiintindihan ka namin," Shiela spoke then lightly tapped my shoulder.

"Nandito lang kami. Lagi mong tatandaan," pagdugtong ni Noella at tinapik din ang
kabila kong balikat.
"Condolence," namumungay na matang wika ni Sophia.
"Babantayan ka namin at ang pamilya mo mula sa malayo," ani Aycxe at nagpakawala

nang malalim na hininga. "I know you're in pain. Kung may nakakaintindi man ng
sitwasyon mo, kami 'yon. Be strong, Rose."
I forced a smile and nodded. "Thanks," I said simply.
But I don't know anymore where to get the strength. I am losing everyone in my life
one by one.
PINA-CREMATE rin namin agad si Daddy. Halos hindi ako makausap sa loob ng mga araw
na pinaglalamayan namin s'ya. Para akong sanggol na kailangan ng paggabay para
kumilos. Tulad nang hiniling ko sa mga kasamahan ko ay hindi nila ako ginulo kahit
pa nararamdaman ko ang presensya nila sa paligid, maski si Jairon ay paminsan-
minsang dumadalaw sa 'kin ngunit kailanman ay hindi ko binigyan ng atensyon.
My mind is in turmoil. Gulung-gulo ang sistema ko sa nangyayari sa buhay ko, sa

pamilya namin. Punung-puno ng galit ang puso ko ngunit mas nangingibabaw ang sakit
at pagdadalamhati.
"Sana pala ay hindi nalang tayo nagka-ayos," bulong ko sabay tungga nang iniinom
kong alak dito sa bar area ng bahay namin.
It's been a week since my father died. Ilang araw na rin buhat nang kaugalian kong
uminom nang uminom hanggang sa katulugan ko 'to. Pakiramdam ko ay hindi ako
makakatulog nang kusa, palagi ko lang sisisihin ang sarili ko, iisipin ang mga
bagay na hindi ko alam kung nasaan ang solusyon.
"Required ba na maging mabait bago mamaalam? Sana pala ay inaway nalang kita nang
inaway." Pagak akong tumawa kasabay nang pagluha ko.
Nilunod kong muli ang sarili ko sa alak habang paulit-ulit na kinakausap ang aking
ama sa kawalan. Puros paghingi ng tawad ang ginawa ko at paghiling na sana ay
bumalik siyang muli sa 'min kahit napaka-imposible niyon.
Nasa ika-anim na bote na ako nang iniinom kong alak nang narinig ko ang pagtunog ng
telepono ko. Sinilip ko ito sa 'king tabi at hilaw na napangiti nang nakita ang
pangalan ni Jairon doon.
Tinitigan ko lang 'yon hanggang sa matapos ang tawag n'ya. Tulad ng normal na
ginagawa niya ay isang voicemail naman ang sumunod doon.
I slowly pressed the button to hear it.
"Bae..." Namamaos na panimula niya sa boses na mensahe. "I love you," sinserong
pagtatapos niya.
Gano'n palagi ang mensahe niya gabi-gabi. Walang palya buhat nang tanggihan ko s'ya
noon sa ospital.
Muli akong ngumiti nang malungkot at sumandal sa bar stool na inuupuan ko. Nilaro
ko ang bote ng alak sa 'king kamay saka muling tumingin sa telepono ko na para bang
nakikita ko ang kanyang mukha roon.
"I love you too, Jairon," mahinang anas ko at pumikit. "But I need to stay away
from you. Ayaw ko na dumating ang araw na pati ikaw mapahamak dahil sa 'kin. Ayaw
ko na isang tao na naman ang mawala na hindi ko nagagawang protektahan."
Asta akong iinom muli nang nakaramdam ako nang matinding pagkirot mula sa 'king
tiyan. Nangangatal kong inilapag ang hawak kong bote saka hinawakan ang sinapupunan
ko.
"Fvck!" I cursed out as the pain doubled.
Narinig ko ang mabilis na kaluskos sa paligid. Sa galaw pa lang ng presensya nila

ay kilala ko na 'yon.
"Ahhh!" naiiyak kong daing nang tila pinipilipit ang sikmura ko.
"What happened?" nag-aalalang usisa ni Noella at umalalay sa 'kin.
"M-My stomach hurts. Ang... ang sakit," lumuluha kong usal.
"Are you pregnant?" Aycxe asked that made me stilled as my face went pale.
"Fvck! Come on. Let's bring her to the hospital," agad niyang dugtong no'ng hindi
ako nakasagot.
"Kaya mo ba lumakad?" tanong sa 'kin ni Shiela.
Marahan akong tumango, sa kabila nang nararamdam kong kirot ay naroon ang lakas ko
para kumilos.
"Oh my ghosh," humihikbi kong usal habang nakahawak sa 'king tiyan.
Doon ko napagtanto na halos isang buwan na akong hindi dinadatnan. Nagsimula akong
mangatal ng todo habang inaalalayan nila ako palabas ng bahay. Lalo pa akong
nakaramdam ng panghihina nang naramdaman ko ang pagdaloy ng mainit na likido sa
'king hita.
"Everything will be okay, Rose," pagpapalubag-loob ni Noella bagamat hindi

nakaligtas sa 'kin ang takot sa kanyang tono.
Oh Diyos ko. Huwag niyo namang kuhanin ang lahat sa 'kin, pakiusap. Nagmamakaawa
ako. Parang awa niyo na, Panginoon.
"I'm sorry... I'm sorry. I didn't know," lumuluha kong pagkausap sa nilalang na
nasa aking sinapupunan.
(WARNING: THIS MAY TRIGGER YOUR ANXIETY/DEPRESSION)
Nagising ako sa isang puting silid. Ilang sandali ko munang prinoseso ang lahat at
marahang inilibot ang paningin ko sa k'warto. I saw my friends standing on the
corner, tanging si Sophia lamang ang nakaupo sa isang bakanteng upuan. Siguro ay
kararating niya lang ngayong umaga rito sapagkat wala s'ya kagabi. Bagay na
naiintindihan ko dahil sa sitwasyon niya. Pare-pareho silang nakatungo na tila may
mga malalalim na iniisip.
Hindi rin nakaligtas sa 'kin ang nanay ko na naka-ub-ob sa gilid ng higaan ko.
Nanghihina kong ipinatong ang aking kamay sa tiyan ko at mariing napapikit.
Are you still there?
"Anak," bulong na tawag ng aking ina. Marahil ay nagising siya sa ginawa kong
pagkilos.
Mabagal kong ibinaling ang atensyon sa kanya, sa kanila. Lahat sila ay nakamasid sa
'kin habang bakas ang kalungkutan sa kanilang mga mata.
"L-Ligtas s'ya hindi ba?" garalgal kong usisa.
Walang sumagot sa 'king tanong, awtomatiko akong napapikit at tahimik na napaluha.

"Isa na namang nilalang ang hindi ko nagawang protektahan," nanghihina at pumipiyok
kong wika.
"Quennie, don't speak like that, anak. Hindi mo naman ginusto ang nangyari,"
mahinahon at masuyong sabi ni Mommy habang hinahaplos ang braso ko.
I shook my head. "No. This time, it's really my fault. I-I... killed my own baby."
Napahagulhol ako nang malakas habang kinakain ng pagsisisi ang buong sistema ko.
Bumalik sa 'king isip ang gabi-gabi kong paglulunod sa alak. Ang hindi ko pag-alaga
sa sariling kong katawan at iba pang bagay na ginawa ko.
"AHHH! BAKIT BA HINDI NA LANG AKO ANG MAMATAY?!"
Niyakap ako ni Mommy kasabay nang paghaplos sa 'king buhok. "Sssh. Alam kong
masakit ang pinagdadaanan mo,
anak, pero 'wag ka namang magsalita ng gan'yan," humihikbing sabi ng aking ina.
"I can help it, mom. Sobra-sobra na ang hirap na pinagdaraanan ko. Lahat na lang
kinukuha sa 'kin. Si Quenevere, si Daddy and now... my baby," pumipiyok kong
pagtatapos.
"Napakawalang kwenta ko. Wala akong silbing kapatid, anak at ina. Sana ako na lang
ang namatay, sana ako na lang." Hinampas ko ang aking dibdib nang paulit-ulit
habang umaagos ang luha sa 'king mga mata.
"Anak, pakiusap, huminahon ka. Makakasama sa 'yo 'yan. Hindi ka pa nakakabawi ng
lakas," ani Mommy at pinigilan ang kamay ko.
Nanghihina akong nagpadala sa kanyang hawak. I kept sobbing and crying as the pain
overtook my system.
"I am sorry. I am really sorry, baby..." Pabulong na wika ko sa pagitan ng aking

paghikbi.
"Magiging maayos din ang lahat, anak," pagpapalubag-loob ng ina ko at hinalikan ang
aking noo.
Marahan akong umiling.
Hindi na 'ata ako kailanman makakabangon pang muli.
DALAWANG araw akong nanatili sa ospital. Tulala lang ako sa mga nagdaang araw at
basta nalang napapaiyak sa tuwing sasagi sa isip ko ang nawala kong anak. Alam kong
gustong magtanong ni Mommy tungkol sa bata ngunit hindi niya ginagawa dahil ramdam
niya ang bigat sa 'king kalooban.
Ganito pala ang pakiramdam na mamamatayan ng sariling dugo't laman. Napakasakit.

Parang nawala ang kalahati ng pagkatao ko bagamat wala naman akong nabuong ala-ala
sa kanya.
"Sigurado ka ba na hindi mo ipapaalam sa kanya?" seryosong usisa ni Aycxe.
Sila ang nakabantay sa 'kin ngayon. Pinauwi muna nila ang nanay ko para
makapahinga.
"Hindi ko alam..." Pag-amin ko sa 'king kalituhan saka tumingin sa kanila. "Hindi

ko na alam ang gagawin ko. Pakiramdam ko ay lahat ng gagawain kong kilos ay mali,"
pagdugtong ko.
"Ikaw ang bahala sa desisyon mo. Lagi mo lang tatandaan na nandito kami palagi,"
sinserong saad n'ya.
Mabilis namang tumango ang mga kasama namin bilang pagsang-ayon. Tipid akong
ngumiti sa kanila at tumulala sa kisame.
"Pakiramdam ko ay hindi ko na makita pa ang sarili ko. Hindi ko na alam ang halaga
ko sa mundong ito. Ang mga tao na pilit kong prinoprotektahan ay isa-isa ring
nawawala." I breathe deeply. "Napaka boba ko na hindi ko man lang napansin ang pag-
iiba sa 'king sarili. Itanggi niyo man o hindi ay kasalanan ko pa rin kung bakit
nawala ang anak ko. Ako ang dahilan kung bakit s'ya namatay." Mapait akong ngumiti
at tumingin sa kanila.
"Ngayon lang ako napagod ng husto sa lahat. Nawalan ako ng lakas para kumilos, mag-
isip at iba pa," namamaos kong pagtatapos.
"Alam kong napakabigat nang pinagdadaanan mo ngayon, pero sana huwag mong
kakalimutan na may mga tao pa ring natitira para sa 'yo. Sila, kami, ang gawain
mong inspirasyon para bumangon at kumilos muli," ani Sophia at lumapit sa 'kin para
tapikin ako sa balikat.
"Masakit mawalan. Alam nating lahat 'yan, pero gaano pa man kasama ang mundo alam
kong darating din ang panahon na sasaya tayo at magiging payapa," pagsunod ni
Shiela.
"Hindi tayo magkakadugo ngunit pinagsaluhan natin ang hirap na pinagdadaanan ng

bawat isa. Pinagsama-sama tayo nang mapait na karanasan pero sa lumilipas na
panahon ay unti-unti nating nakikita ang liwanag—ang kasiyahan ng buhay. Laban
lang, Rose, alam naming kakayanin mo itong lahat." Tipid na ngumiti si Noella sa
'kin.
Sana nga... sana nga makahanap muli ako ng rason para ipagpatuloy itong buhay ko.
"SIGURADO ka ba sa desisyon mo, anak?" naniniguradong tanong sa 'kin ni Mommy nang

ihatid niya ako sa condo.
Ngumiti ako at tumango. "Gusto ko muna pong mapag-isa, Mom."
She stared at me then sighed. Marahan niyang hinaplos ang mukha ko habang malamlam
na nakatingin sa 'kin.
"Call me when you need anything. I will always be here if you want someone to talk
with," she said sincerely.
"I know, Mom. Thank you for that. It's just... I really want to heal by myself," I
stated.
Muli siyang nagpakawala ng hininga at dumistansya sa 'kin. "If that's what you
want, I understand."
"Thank you, Mom."
Tipid niyang ngumiti sa 'kin at lumapit para hagkan ang aking noo. "I love you,
always remember that," she said.
Na-trauma na siguro ako sa mga malalambing na salita kaya naman pinabantayan ko

siya sa lahat ng kasamahan ko, gano'n na rin ang iba ko pang kapatid. Alam kong
kailangan ko rin ng proteksyon ngunit mas nag-aalala ako sa kanila kaysa sa 'king
sarili.
Pagod akong humiga sa 'king kama at tumulala sa kisame. Tulad ng nakasanayan kong
gawain buhat no'ng insidente ay marahan kong hinaplos ang tiyan ko.
Agad nag-init ang sulok ng aking mga mata. Ito ang dahilan kung bakit mas pinili
kong humiwalay sa lahat. Ayaw kong pag-alalahanin sila sa kalagayan ko. Pilit akong
nagpapakatatag sa harapan nila kahit pa sirang-sira ang sistema ko.
Tumagilid ako at bumaluktot habang tahimik na humihikbi. Paulit-ulit akong

humihingi ng tawad sa kawalan na para bang maririnig iyon ng munting anghel na
nawala sa 'kin. Nasa gano'n akong sitwasyon nang biglang bumukas ang pinto ng aking
silid. Gulat akong napabaling ng tingin, napaawang ang labi ko nang nakita ang
imahe ni Jairon.
"W-What are you doing here?" pilit kong pagpapatibay sa 'king boses at mabilis na
pinunasan ang pisngi ko.
Bumangon ako saka siya malamig na tiningnan. Nagulat ako nang mabilis siyang
lumakad sa 'king p'westo at basta akong niyakap.
"Pumunta ako sa bahay niyo kahapon at no'ng isang araw ngunit wala ka roon. Hindi
rin ipinaalam sa 'kin ni Tita at ng mga kapatid mo kung nasaan ka. Akala ko...
akala ko umalis ka. Akala ko iniwan mo na ako," puno ng pangamba na bulong niya.
Nakagat ko ang ibaba kong labi para pigilan ang nagbabadya kong luha. I composed
myself and broke from his hug. Malamig ko s'yang tiningnan, pilit ikinukubli lahat
ng emosyon kong nararamdaman.
"Stop acting like this, Jairon. Umalis man ako o hindi wala kang pakialam," walang
buhay kong anas.
Nakita ko ang sakit sa kanyang mga mata nang sabihin ko 'yon.
"I know you are in pain, bae, pero 'wag namang ganito," namamaos na pakiusap niya
at masuyong hinawakan braso ko.
I automatically flinched from his grip. "Ano ba, Jairon?! Tigilan mo na ako pwede
ba?! Just fvcking get back to Ashley. Mas deserve mo siya kaysa sa 'kin, gulo lang
ang dulot ko sa buhay mo!"
"I don't care! Wala akong pakialam kahit ano pang gulo ang pasukin ko. Just...
please... stay with me, be with me, bae," lumuluhang wika niya.
Nanghihina ko siyang hinampas sa dibdib kasabay nang pagtulo ng mga luha ko. "I
don't deserve you, Jairon. Hindi ako ang babae para sa 'yo."
Maingat niyang hinuli ang aking kamay at hinila ako payakap sa kanya. "Hindi ikaw
ang makakapagsabi n'yan, Quennie. Ako lang ang nakakaalam
kung sino ang deserving para sa 'kin at ikaw 'yon," nang-aalo niyang usal.
Mabilis akong umiling bilang pagtutol. "No... I'm a killer. Malaki ang nagawa kong
kasalanan. Hindi ka nararapat para sa 'kin. Just... go, be with her. She's more
deserving than I am."
"Sssshhh. Minahal kita sa kung ano at sino ka, Quennie. Ikaw ang mananatiling mahal
ko. Huwag mo naman akong itaboy," nakikiusap na bulong niya.
Paulit-ulit akong umiling.
Hindi mo naiintindihan, Jai. Pinatay ko ang anak nating dalawa.
"Please... leave me alone. Nagmamakaawa ako, iwan mo muna akong mag-isa," I said
weakly.
Kumalas siya sa 'kin at malamlam akong tinitigan. "I know you're still mourning so
I'll give you what you want, but don't expect me to leave you because that will
never be happened," he assured.
Hindi ako umimik pa. Hinayaan ko lang siyang manawa sa paninitig sa 'kin hanggang
napagdesisyunan na niyang lisanin ang kwarto ko.
Pagak akong tumawa kasabay nang pagpiyok ng aking boses sandaling narinig ko ang
paglabas niya sa unit ko.
"Yes, I am still mourning, Jairon. I am still mourning at my father and our child's
death," I whispered in the air and let myself cried in pain.
Bumalik lahat ng ala-ala sa isip ko. Ang kamatayan ni Quenevere, Daddy at ng anak
naming dalawa. Kung paanong wala man lang akong nagawa para isalba sila. Kung paano
na dahil sa kapabayaan ko ay nawala sila.
Ayaw ko na... Please, take this pain away.
Wala sa sarili akong tumayo sa 'king kama at lumabas ng silid. Nanatili akong
lumuluha habang tila namanhid ang utak at katawan ko sa sakit na aking
nararamdaman. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa namalayan ko nalang ang
sarili ko na nagmamaneho kung saan.
Ayoko na...
Katagang isinisigaw palagi ng utak ko.
Hindi ko alam kung nasaang lugar na ako. Tumigil ako sa isang tulay kung saan
walang dumaraan na ibang sasakyan o tao. Malamig na simoy ng hangin ang sumalubong
sa 'kin sandaling lumabas ako ng kotse ko.
Nakakatawang isipin na dapat matakot ako sa matingkad na kadiliman ngunit mas

nagustuhan ko 'yon. Para nito akong sinasamahan sa lahat ng bigat na pinagdaraanan
ko.
Naglakad ako patungo sa gilid ng tulay at tinanaw ang malalim na ilog. Mapait akong
ngumiti at marahan na pumikit para damahin ang kapayapaan ng paligid.
Sana ganito nalang lagi ang buhay. Palaging maayos at walang problema.
Ang pagod na nararamdaman ko ay lalo pang tumindi.
"Quenevere... Dad... a-anak..." Garalgal na bulong ko sa huli at walang ingay na

napaluha. "Patawarin niyo ako. Patawarin niyo ako kung wala akong nagawa para sa
inyo. Patawad kung hindi ko kayo nagawang iligtas at ingatan."
"Pagod na ako. Pagod na pagod na akong lumaban sa araw-araw. Bakit hindi ako? Bakit
hindi nalang ako ang mawala kaysa sa inyo?" patuloy ko.
I forced a smile and slowly opened my eyes. "Gusto ko nang mamahinga. Hindi ko na
kayang dalahin ang lahat ng ito, sobrang sakit na. Sobra, sobra, sobra," tulalang
wika ko at wala sa sariling umakyat sa bakod ng tulay.
Sa huling pagkakataon ay dinama ko ang malamig na simoy ng hangin at napakapayapang

paligid, inihahanda ang sarili ko tapusin lahat ng pagod at sakit na nararamdaman
ko.
"Let me take my rest now..."
I am ready to end my life. Isang hakbang lang ay tuluyan na akong mahuhulog sa

malalim na ilog, gano'n nalang ang gulat ko nang may malakas na p'wersang humila sa
'kin pabalik at ikinulong ako sa isang matipunong katawan.
"Fvck! Damn it!" a familiar voice exclaimed.
"J-Jairon?" utal na pagtawag ko.
Kumalas s'ya sa 'kin saka nag-aalalang sinuri ang kabuuan ko. "Are you okay?" he
asked worriedly.
Lalo akong naiyak. Mahina ko s'yang hinampas sa dibdib at itinulak.
"Why are you here? Why did you stop me?"
Muli niya akong kinabig at mahigpit na niyakap. "Bae, this is not the solution to
all your problems," he murmured as he kept kissing my head.
Pilit akong nagpumiglas ngunit mahigpit akong nakakulong sa braso niya. "Let me
die, Jairon. I don't deserve to live," pumipiyok kong sambit sa gitna nang
paghagulhol ko.
"Ssshhh. I get it, you're emotionally stressed. Please, rest, Quennie. Stop
thinking this shit."
Nanghihina akong tumigil sa pagkalas ko sa kanya at umiyak nalang nang umiyak.

"Hindi mo naiintindihan, Jairon. Ang hirap... ang hirap nang gumising sa bawat
sandali knowing that I killed... my own flesh," nanghihina kong bulong sa huli.
Ramdam kong natigilan siya sa sinabi ko. Marahan siyang kumalas sa 'kin at
tinitigan ako na puno ng pagtatanong.
"Wala na... wala na ang anak ko. Wala na ang anak natin, nakunan ako, Jairon.
Nakunan ako dahil sa katangahan ko, pinatay ko ang anak natin. Pinatay ko siya." I
let myself fall down on the road.
Walang nagsalita sa 'ming dalawa sa mga lumipas na segundo. Panay ang hikbi ko
habang s'ya naman ay tila prinoproseso kung anuman ang nalaman niya ngayon.
Mayamaya pa ay lumuhod siya sa harapan ko at pilit akong inaalalayan.
"Ano ba?! Hindi mo ba narinig ang sinabi ko? Pinatay ko ang anak natin, Jairon! Get
out of my life! Pabayaan mo na ako!" sigaw ko sa kanya habang nanlalabo ang aking
mata dahil sa luhang pumupuno roon.
"No, let me take you home..." He said weakly as he gently hold my arm.
I cried more. "Why? Why are you so dumb? You should hate me, shout at me, curse me
to death, but why are you like this?" naiiling kong tanong.
"Because I know you also didn't want that to happen. Masakit sa 'kin na malaman na
nawala ang anak natin pero alam kong mas doble ang sakit na nararamdaman mo, to the
point that... you are willing to end your life because you couldn't take the pain
anymore. Tell me, how can I hate you?" he asked softly. "You may not be perfect,
but you are one of the great person I've ever known. The way you sacrifice your own
health for your friends, for me, for everybody to be specific. So, bae, please...
don't do this."
He hold my hand tightly. "I am here, we are all here for you, bae. Kailanman ay
hindi kita sisisihin sa nangyari sa anak natin, alam kong katulad ko ay gano'n din
ang natitirang pamilya mo. Kaya pakiusap, huwag mong ibunton lahat ng sisi sa
sarili mo. Tao ka lang, Quennie, hindi ka Diyos. Lahat tayo nagkakamali at
nagkukulang." Niyakap niya ako at hinaplos ang aking likod.
Doon ay tuluyan akong sumuko. Isinuko ko lahat nang nararamdaman kong hirap, sakit
at paghihinagpis sa mga nawalang tao sa buhay ko.
"Haharapin natin ang lahat nang magkakasama. Nandito lang ako, kaming lahat. Hindi
ka namin iiwan kaya 'wag ka rin sanang lumayo sa 'min." Pang-aalo niya saka ako
maingat na kinarga.
Hindi naman ako nanlaban o tumutol pa. Ramdam na ramdam ko ang pagod sa 'king
sistema. Doon ko lang napagtanto ang mali kong pagkilos. Ang mga taong masasaktan
ko sakaling natuloy ang plano kong pagpapakamatay.
I weakly encircled my arms around his neck and buried my face on his chest. "Let's
go home, Dela Merced," I whispered as my vission started to blur.
"Yeah, we'll go home. Rest now. I am just here," namamaos niyang pang-aalo.
Tipid akong napangiti at hinayaan ang sarili kong kainin ng kadiliman.
And I thank you for being there always...
NAGISING ako sa marahang paghaplos sa 'king mukha. Mabagal kong idinilat ang mga
mata ko at nakita ang maamong mukha ni Jairon.
"Sorry. Did I wake you up?"
Hindi naman ako sumagot at hinayaan lang ang sarili ko na pagmasdan s'ya. "Why do
you love me?" I asked.
He stared at me for a second then let out a deep sigh. Inayos niya ang pagkakatukod
ng kanyang siko sa aking tabi.
"Hindi ko rin alam kung ano ang isasagot ko r'yan. Nakakatawang isipin na tulad ng
mga pelikulang napapanuod ko ay nagising na lang ako na mahal na kita," sinserong
tugon niya.
Muli niyang hinaplos ang mukha ko at tipid na ngumiti. "Isa pa ay hindi ba't
pinahulog mo ako sa bitag mo?" panunuya niya.
I rolled my eyes and lightly pushed him a little. "It's called charm, Jairon,"
pagtatama ko.
Ngumuso s'ya saka yumakap sa 'kin. "You're not calling me bae anymore," he said.
Hindi ko maiwasang ngumiti sa sitwasyon namin ngayon. Tulad noon ay tila walang
problema na dumaan sa 'ming dalawa kapag magkasama kami.
Ganito pala ang nagagawa ng pag-ibig. Ganito pala ang pakiramdam kapag nasa tabi ka
ng mahal mo, para bang lahat nang darating na pagsubok ay mapapagtagumpayan mo
basta kasama mo s'ya.
Ito ang bagay na napagtanto ko ng lubos bago pa man ako mawalan ng malay. Kailangan
kong pahalagahan ang mga taong nasa paligid ko. Ubusin ko man ang panahon ko sa
kaproprotekta sa kanila kung hindi ko rin sila paglalaanan ng atensyon ay wala rin.
Hindi ko hawak ang buhay nila lalo na at traydor ang kalaban namin. Ayaw ko na
tulad ng ama at anak ko ay wala man lang akong nagawa para iparamdam sa kanila ang
pagmamahal ko. Iyon siguro ang bagay na pinagsisisihan ko ng husto maliban sa
kakulangan kong mailigtas sila.
"I love you, bae..."

Naramdaman ko ang pagtaas ng balikat niya sa gulat. Hindi s'ya agad nakakilos, nang
tuluyan s'yang nakalma ay humiwalay siya sa 'kin at sinalubong ang mga mata ko.
"W-What did you say?" ilang beses s'yang kumurap sa maikling tanong na 'yon.
I gave him a small smile then moved closer to gave him a peck on his lips. "Sabi ko
mahal kita. Sa anong lenggwahe mo ba gustong sabihin ko sa 'yo ito para
maintindihan mo?"
Nagulat ako nang mabilis niya akong hilahin para yakapin. "Fvck! I am not dreaming,
right?"
For the first time again after all the struggles that I'd been through, I chuckled.
"Gusto ko sanang patunayan sa 'yo sa pamamagitan ng pag-iisa ng katawan natin pero

baka makasama 'yon sa sitwasyon ko ngayon," panunudyo ko.
He groaned and buried his face under my neck. Mayamaya pa ay naramdaman ko ang
pamamasa mula roon.
He's crying.
"You won't push me away again, right?" bulong na usal niya.

"Yes."
"You'll stay with me?
I smiled and nodded. "Yes."
Para akong namatay na muling nabuhay. Marami akong na-realize matapos akong iligtas
ni Jairon sa balak kong pagpapakamatay. Nagkamali ako ng paraan sa pagdadala ng
problema. Pinili kong takasan ang lahat kaysa harapin ang mga ito. Nakalimutan ko
ang misyon ko, iyon ay ang kuhanin ang hustisya para sa kapatid ko na ngayon ay
dinagdagan pa ni Daddy. Kung mayroon mang dapat mamatay ngayon, iyon ay ang kalaban
naming grupo.
"You're now my girlfriend?"
"Ye—" natigilan ako sa pagsagot nang pumasok sa isip ko ang tanong niya.
His shoulders moved because of his giggles. Agad ko siyang kinurot na ikinadaing
niya.
"What?" maang na tanong niya.
Inirapan ko s'ya at bumangon mula sa pagkakahiga. "Inuutakan mo ko, Jairon."

Ngumuso s'ya bagamat naroon ang mapaglarong ngisi sa kanyang labi.
Tsk! Kanina lang nagdradrama pa 'to, ah?
"Nagtatanong lang naman ako?" kibit-balikat niyang pag-iinosente.
Napailing ako at namewang sa harapan niya. "Ano? Hihiga ka nalang d'yan? Hindi mo
ba ipagluluto ang girlfriend mo, Jairon Dela Merced?" seryosong usal ko kahit pa
panunudyo talaga ang plano ko.
Nanlaki ang kanyang mata kasabay nang pag-awang ng bibig niya. Ilang beses pa
s'yang napalunok bago bumangon paalis ng kama.
"Y-You're not kidding?" he assured.
"What do you think?" I asked back, fighting with his gaze.
"Fvck!" he exclaimed and quickly closed our distance.
Nagulat ako sa biglaan niyang pagbuhat sa 'kin sa ere at nagpaikot-ikot kaming

dalawa.
"Bae!" suway ko kahit pa natatawa na rin.
Itinigil niya ang pag-ikot at ibinaba ako. He held my face and gave me a passionate
kiss.
"I love you. I love you so much," he stated, full of emotions as his eyes never
left mine.
"I love you too," I said with a genuine smile.
SA sumunod na mga araw ay maayos kaming nagsama ni Jairon. Para kaming nagsisimula
muli. Siguro nga ay kailangan ko talaga s'ya para malampasan ang nararamdaman kong
lungkot sa pagkawala ng anak namin. Masakit, sobra. Minsan ay hindi ko maiwasan na
isipin ang pagkakataon kung saan nahahawakan ko ang munti kong sanghol—nalalaro,
napapatawa, naihehele. Pero huli na ang lahat. Siguro nga ay dapat magkasama kaming
humarap sa lahat ng ito. Sa mga nagdaan na araw na 'yon ay inumpisahan ko muling
tutukan ang kalaban namin.
Hindi katulad noon ay mas naging responsable ako sa 'king mga ginagawa. Sa sarili
ko, sa pamilya ko, sa boyfriend ko at gano'n na rin sa 'king misyon.
Mas pinatindi namin ang mga bantay sa mga pami-pamilya namin. Bawat maliit na
detalye ay hindi namin pinalalampas para hindi na muling magkamali pa.
"Gerald informed me that you have a shoot today at our company," wika ko habang
pinanunuod ang pagluluto ni Jairon mula sa kusina.
"Yeah. Mamaya pa naman ang start," aniya.
Napatango nalang ako at tumayo para tulungan siya sa pag-aayos ng lamesa nang
nakita ko s'yang natapos sa ginagawa.
"Couple shoot?" I asked as I put our plates on the table.
"Yeah. Ayaw mo ba?" maingat na tanong niya saka yumakap mula sa likuran ko.
Napanguso ako at bumuntonghininga. "No. Hindi mo naman ako lolokohin 'di ba?" I
glanced at him on my side.
"Don't worry, bae. No one can take me away from you," he assured.
"Good. Now, let's eat bago ko pa maisipang padalhan ng bomba ang ka-partner mo."
He chuckled sexily and kissed me on my cheek before letting me go.
Bakit s'ya tumatawa? Hindi niya ba alam na hindi joke 'yon?

ABALA ako sa pagsusuri at paggawa ng mga bagong bomba nang mag-ingay ang telepono
ko. Sinilip ko ito at agad nangunot ang noo ko nang nakita ang pangalan ni Gerald
doon.
"Bakit naman kaya napatawag ang isang ito?" bulong ko.
Maingat kong ibinaba ang mga hawak kong bomba at pulbura. I took off my gloves then
get my phone.
"Yes, my dear brother. What can I do for you?" tanong ko habang isinasalansan nang
maayos ang mga nagawa kong pasabog.
"Nand'yan pa ba si Jairon?" he asked.
Napatigil ako sa ginagawa ko at lalong nagtaka. "Hindi ba nand'yan? Kanina pa siya

nakaalis dito. Almost 30mins na," pag-iimporma ko.
Hindi lihim sa 'king pamilya na nasa isang relasyon kami ni Jairon. Ipinaalam ko sa
kanila ang tungkol sa 'min nang akong dumalaw no'ng isang araw.
"Kaya nga nagtataka ako, ate, kasi kanina pa s'ya nag-text na papunta na s'ya pero
hanggang ngayon wala ay pa rin," saad ng kapatid ko.
Unti-unting lumakas ang kabog ng aking dibdib.

Hindi... Hindi naman siguro.
"I-I'll talk to you later. Tatawagan ko lang s'ya," garalgal kong wika at mabilis
na pinatay ang tawag, hindi na nag-abalang hintayin pa ang sagot niya.
Hinanap ang numero ni Jairon ay tinawagan. Pabalik-balik akong naglakad mula sa

'king pwesto habang tumutunog ang linya niya.
Nakahinga ako nang sagutin niya 'yon pagkatapos nang matagal na pagri-ring. "Where
are you?" I asked.
Ang aking saglit na pagkalma at napalitan nang pagkabalahala at takot nang narinig
ko ang boses sa kabilang linya.
"What's up, bomber?" panunuyang tanong niya.
Napatukod ako sa bedside table bilang suporta dahil sa panghihina.
"Farro," malamig kong sambit kahit lalabas na ang puso ko sa kaba.
"Oh. Unbelievable. Kilalang-kilala mo ako kahit sa boses lang," tumatawang alaska

niya.
"Nasaan ang may-ari ng telepono?" I asked again, emotionless.
He chuckled devilishly on the line. "I'll send you the address," he spoke instead
of answering me then the line ended.
Nangangatal kong dinail muli ang number ni Jairon pero hindi na niya 'yon sinagot
pang muli.
Ilang saglit pa ay nakatanggap ako ng mensahe mula sa numero ni Jairon. Isa iyong
lokasyon, wala man ibang detalye ay alam ko na ang ibig sabihin niyon.
He wanted me to go to him without anyone following me.
I forced to calm myself. Pilit kong inaayos ang aking isip at naghanda sa gagawain
kong pagkilos. I prepared my weapons and bombs as my head tried to make a plan.
Not again, please...
Ngayon ko lubos na naiintindihan ang padalos-dalos na kilos ni Sophia noon. Sino'ng

hindi agad susugod kung mahal mo sa buhay ang nakataya?
Pilit kong ikinalma ang sarili ko habang inihahanda ang mga kagamitan ko. Natawagan
ko na rin ang mga kasamahan ko para maging maayos ang pagbuo namin ng plano.
Traydor ang kalaban ko, magdala man ako o hindi ng kasama ay alam kong pahihirapan
pa rin nila ako. Kinakain man ng kaba at takot ang sistema ko ay pilit kong
iwinaksi 'yon. Alam kong hindi agad nila gagalawin si Jairon dahil s'ya ang
gagamitin nilang pain sa 'kin. Gano'n sila maghiganti, gano'n sila kumilos,
ipinapadama ang kabrutalan nila.
Naagaw nang pagtunog ng door bell ang atensyon ko. Sinuri ko muna ang aking tablet
na nagkokonekta sa camera para masigurado na mga kasama ko 'yon at hindi kalaban.
Agad naman akong lumabas nang nakita ang mga imahe nila sa screen.
Seryosong paninitig ang sinalubong namin sa isa't isa sandaling pumasok sila sa
bahay ko. Hindi na ako nagtataka na kasama ni Sophia ang kanyang kabiyak. Umupo
sila sa couch at hinintay ang anumang sasabihin ko.
"Like what I've said, I need your help."
Nakita ko ang pag-igting ng panga ni Aycxe saka tumingin kay Noella. "Paano
nakalusot ito? Pang-ilang beses na tayong nalulusutan, Noella," malamig na sambit
niya.
Napayuko naman si Noella at saka nanghihingi ng dispensang tumingin sa amin.

"Sorry. Masyado akong natutok sa pamilya ninyo at hindi napagtuunan ang iba pang
malalapit sa inyo," pabulong na saad niya.
Aycxe sighed then looked at me. "Ano'ng gusto nila?"

"They want me to go alone," I answered.
Ang seryoso nilang itsura ay lalo pang sumeryoso. Maski ang kanilang mga mata ay
tumalim sa mga oras na ito.
"You're not going alone." Naroon ang pagbabanta sa boses ni Aycxe habang nakatitig
sa 'kin.
"To hell with that," Sophia murmured.
I breathe soundly. "Hindi ako pupunta sa kuta nila nang mag-isa. Pero kailangan
kong mauna kaysa sa inyo para hindi nila galawin si Jairon," pagdedetalye ko.
Hindi naman sila umimik. Alam ko na naiintindihan nila ang ipinupunto ko. Maaaring
kumilos ang kalaban sakaling matunugan nila ang mga kasamahan ko, magkakagulo at
maaaring ikapahamak ng lalaking mahal ko.
"Time is running. Let's settle the plan." Tumayo si Aycxe at naglatag ng isang blue
print sa lamesa.
Gusto kong humanga sapagkat sa mabilis na panahon ay nakuha na niya ang ito. Gumawa
kami ng plano, hindi lang isa kun'di tatlo sakaling ma-aprunanada ang mga naunang
mga plano. Inihanda na rin Matthew ang kanyang mafia bilang back-up sa mga
underlings namin.
"In ten minutes we'll enter the place. Be sure that you are already with Jairon at
that moment," ani Aycxe habang nililikom ang mga kagamitan.
Tanging tango lang ang isinagot ko at pinagmasdan sila isa-isa. "Salamat at naging
parte kayo ng buhay ko," tipid ngiting usal ko.
"Stop talking like that. Daig mo pa ang namamaalam," Shiela stated.
Natawa nalang ako at napailing saka sila seryosong tiningnan. "If something
happened to me... please make sure that he and my family are safe."
Nagulat kaming lahat nang mabilis na ilabas ni Aycxe ang kanyang baril at itinutok
sa 'kin. "If you die, I will also kill your love ones using this gun. Keep that in
mind," she spoke coldly then lowered her gun.
Seryoso n'yang sinalubong ang mga mata ko. "I am dead serious, Rose. Now, fix
yourself and we're going to make the move now."
Napailing ako at napangiti habang inaayos ang mga gamit ko.
Mas delikado pa 'yong pasensya niya kaysa sa mga bomba ko. Tsk!
MATTHEW'S information was right. Farro Roque, the man that I hated the most in my
life was living underground. Alam kong inaabangan nila ang pagdating ko kaya
kailangan kong magdobleng ingat sa 'king pagkilos.
"I am going in," bulong na pag-imporma ko sa mga kaibigan ko sa suot kong earpiece.
"We're at your back," Shiela said.
"Be safe." Nahihimigan ko ang pag-aalala sa tono ni Sophia.
Maingat akong kumilos para hindi matunugan ng kalaban. "Magka-vibes kami ni Pareng
Kamatayan kaya 'wag kang mag-alala," pagsusumubok kong magbiro.
"Didn't know that we're close," Aycxe murmured.
Umismid ako at umirap sa logic n'ya.
Tuluyan na akong nakapasok sa kabahayan ni Farro makailang saglit, nagtago ako sa

isang pader at pinagmasdan ang mga nakakalat na tauhan. Iniangat ko ang aking
paningin sa itaas para suriin din ang ilan sa mga security cameras na nandoon.
"Noella, kindly turn off the TV," I whispered.
"TV amphotta," aniya kasabay nang maingay at mabilis niyang pagtipa sa isang bagay
na nasisigurado kong laptop niya.
"Done," she informed after a couple of seconds.
Napangiti ako at inayos ang hawak kong baril. "Can you locate where he is right
now?" pagtukoy ko kay Jairon.
"Pinapasok ko pa ang system nila. Give me a minute. Mag-ingat ka rin sa kilos mo,
any moment from now alam kong mapapansin na nila ang pagloloko ng mga surveilance
nila," aniya.
Tumango ako kahit pa hindi n'ya nakikita 'yon. "I will make my move..." Sinalat ko
ang nakahiwalay na kalaban gamit ang baril kong may nakakabit na silencer.
"Now." I pulled the trigger then the man I was pointing earlier fall down on the
floor as blood rushed from his forehead.
Nagtago muli ako sa pader at pinunterya naman ang nakahiwalay pang dalawa sa
kaliwa. Hindi ako gano'n kabihasa pagdating sa baril ngunit nagagamit ko naman ito
nang maayos.
Itinutok ko ang baril sa isang tauhan at sinipat ang parte na gusto kong patamaan.
Nang makalkula ko ay agad ko itong ipinutok at mabilis na ikinasa muli para
paputukan ang katabi niya. Pagkatapos n'yon ay dali-dali akong lumipat ng puwesto
para suriin naman ang iba pang natitira na kalaban.
Isa nalang ang natitirang nagbabantay sa parte kung saan ako naroon. Mukhang
napansin niya ang hindi pagbalik ng ilan niyang kasamahan kaya naging alerto s'ya
sa paligid.
Napaismid nalang ako nang maingat s'yang kumilos patungo sa lugar kung nasaan ang
una kong pinatay. I aimed my gun at him and smirked when I saw his eyes widened in
shocked as he saw the dead man lying on the floor. Bago pa s'ya makatingin muli sa
paligid ay kinulbit ko na ang baril ko.
"Err. Surprise?" kibit-balikat na bulong ko sa hangin.
"I found him. He's at the third floor. Doon ka dumaan sa pinag-usapan natin kanina
nang hindi ka agad nila mapansin. Kami na ang bahalang maglinis ng iba rito sa
ibaba," saad ni Noella sa linya.
"Is he okay?"
"He's still alive."
Imbes na mapanatag ay lalo akong kinabahan. I knew her, I knew that something's not
right when she didn't directly answer my question. Imbes na magsalita ay mabilis
akong kumilos sa ruta na pinag-aralan namin kanina sa blueprint.
"Seven minutes," Aycxe informed on the line.
Tiim-bagang akong nagpatuloy sa 'king pagkilos. Iniiwasan ang mga daan kung saan
malaki ang posibilidad na makita ako. I mentally continued the count in my head as
I climbed the wall upwards so I could reached the target area.
Pagkatapos ng tatlong minuto ay tuluyan ko nang narating ang ikatlong palapag.
Nagmasid muna ako saka maingat na pinihit ang segundura ng pinto, hindi na ako
nagulat pa nang tumambad ang mga tauhan ng Ktinódis sa loob. Agad nagtama ang
paningin namin ni Farro na prenteng nakaupo sa isang one seater couch na nakaharap
sa 'kin, animo'y talagang pinaghandaan ang pagdating ko.
My jaw clenched as my breathe became heavy due to my turmoil emotions. Naglakad ako
papasok habang malamig na nakatitig sa kanya.
He smirked evilly then licked his lower lip. "Welcome to my place, bomber," he
mocked.
"Where is he?" walang paligoy-ligoy na tanong ko.
Sarkastiko s'yang tumawa saka tumayo mula sa kanyang pagkakaupo. "Masyado ka namang
atat, hija," aniya.
"Wala akong oras para makipaggaguhan sa 'yo, Farro. Ilatag mo ang gusto o kundisyon
mo at pakawalan ang hawak mong tao," malamig na saad ko.
He clapped his hands slowly as he looked at me with amusement. "Hanga na rin talaga
ako sa grupo n'yo. Nang nabalitaan ko ang nangyari kay Leonardo, hindi ako
makapaniwala na naisahan n'yo siya," tumatango-tangong k'wento niya.
"Sayang ka naman. Kung hindi mo pinakialaman ang transaksyon ko ay hindi sana tayo
aabot sa puntong ito." Naglakad siya palapit sa 'kin at hinaplos ang buhok ko na
mabilis kong iwinaksi.
He chuckled then walked again to his place earlier. Umupo siyang muli sa kanyang
upuan at nanunudyo akong tiningnan.
"Nagtaka ako sa pakikialam mo sa nakaraan kong transaksyon kaya naman nagsimula

akong magpa-imbestiga. Doon ko nalaman na isa pala ang kapatid mo sa ibinenta namin
noon." Tumawa siya nang nakakaloko at sinalubong ang mga mata ko.
"Alam mo bang isa ako sa tumikim sa kapatid mo?"
Agad na nandilim ang paningin ko at nanginginig na itinutok sa kanya ang hawak kong
baril. Mabilis din namang iniangat ng kanyang mga tauhan ang kanilang baril patungo
sa 'kin.
"Calm down, Rose. He's just pissing you off. Huwag kang gagawa ng anumang kilos na
ikapapahamak mo," pagpapa-alala ni Aycxe sa linya.
"Nasa paligid lang kami. Do everything to make him show your man," Sophia uttered.
I took a deep breath and lowered my gun. Malakas na tumawa nang nakakainsulto si
Farro mula sa kanyang p'westo.
"What do you want?" malamig kong tanong.
His lips form an O, he licked his lower lip and acted like his thinking.
"I want you to cry, plead and die," he stated.
Hindi na ako nagulat doon. Iyon naman talaga ang inaasahan ko mula pa no'ng kuhanin
nila si Jairon.
"Then kill me," walang kalatoy-latoy kong sambit.
Umangat ang kabilang bahagi ng kanyang labi. "So it's real, Atrómitos Orgánosi
heads were not afraid to die," tunog nanunuya niyang wika.
"One minute," pagpapa-alala ni Aycxe sa linya.
Kailangan ko nang palabasin si Jairon para maisagawa ang sunod na plano.
"Ilabas mo na s'ya," tiim-bagang kong sabi sa lalaking kinamumuhian ko.
Tumingin siya sa kanyang tauhan at sumenyas na ilabas na ang hawak nilang bihag.
Sinundan ko ng tingin ang direksyon na pinuntahan ng kanyang tauhan. I fisted my
hands when they brought Jairon's out. Ang sulok ng aking mata ay unti-unting nag-
init nang salubungin ko ang kanyang paningin.
"Huwag kang kikilos ng wala sa plano," pagpapa-alala ni Noella.

Now I get it when she didn't directly answer my question.
Mariin kong ipinikit ang mga mata ko at kusang lumuhod mula sa aking p'westo. "Ako
na lang... ako na lang," garalgal kong pakiusap at tumingin kay Farro na may tuwa
sa matang nanunuod sa 'kin.
Narinig ko ang pagtawag sa 'king pangalan ng mga kasama ko mula sa earpiece ngunit
hindi ko na sila pinagtuunan pa ng atensyon.
"Bae..." Mahinang pagtawag sa 'kin ni Jairon.
I glanced at him again, my tears run down through my face as I stared at the bomb
attached on his body.
"Ako na lang... pakiusap."
Farro laughed and clapped his hands joyfully as he watched me begged. "Hindi ko
inaasahan na kusa kang luluhod sa harapan ko. Napakadali mo naman 'atang sumuko,
bomber?" pangungutya niya.
Hindi ako nagsalita pa. Hinayaan ko siyang umimik nang umimik.

"What are you doing, Rose?" asar na tanong ni Aycxe sa linya.
"Please... ako na lang. Huwag niyo siyang idamay rito," muli kong pakiusap.
Nilaro ni Farro ang kanyang panga gamit ang kanyang daliri at sinenyasan ang
kanyang tauhan na ilapit si Jairon sa puwesto niya.
Nanatili akong nakaluhod at bagsak balikat na nanunuod sa nangyayari. Nagkatinginan

kami ni Jairon, kita ko sa kanyang mukha ang pagtutol sa ginagawa ko.
"Alam mo ba na pinagawa ko pa sa eksperto ang bomba na ito?" pagtukoy ni Farro sa

nakakabit na bomba kay Jairon.
Naglakad siya patungo sa 'kin at yumukod para hawakan nang mahigpit ang panga ko.
"Para lang sa 'yo," dagdag niya at padaskol na pinakawalan ang mukha ko.
"Itali niyo 'yan!" gigil na utos niya sa kanyang tauhan.
Mabilis naman silang nagsikilusan palapit sa 'kin.
"Bae!" nag-aalalang pagtawag ni Jairon.

Hinila ako ng dalawang tauhan at kinaladkad patungo sa isang upuan. Isinalampak
nila ako roon at kinuha ang hawak kong baril saka ako tinalian nang mahigpit gamit
ang mga naglalakihang kadena.
Nakita ko ang pag-aalpas ni Jairon sa kanyang pagkakatayo dahilan para suntukin

siya sa tiyan ng lalaking katabi niya.
"Bae!" nangngingitngit na pagsigaw ko kasabay nang pagtulo ng mga luha ko sa galit

at frustrasyon.
"Napakagandang eksena naman nito," tumatawang sambit ni Farro.
"Pakiusap, ako na lang ang saktan niyo. Ako na lang ang patayin niyo. Nagmamakaawa
ako. Nakuha niyo na ang lahat sa 'kin. Buhay ko na lang ang kuhanin niyo kung hindi
pa rin 'yon sapat," umiiyak kong saad habang nakagapos sa upuan.
"Ahh, napakaganda namang pakinggan nang pag-iyak mo," nakangising wika niya saka
lumapit kay Jairon.
"Hindi naman ako sobrang sama tulad nang iniisip mo." Hinawakan niya ang mukha ni
Jairon at sinuri. "Pagbibigyan ko ba ang hiling ng 'yong kabiyak?" tanong niya kay
Jairon.
"No, keep this thing on my body," matigas na pagtutol niya.

"Jairon!" agad na sigaw ko bilang pagtanggi sa sinabi niya.
He looked at me then smiled. "Ako na," maamong sambit niya.
Mabilis akong umiling. "Hindi. Hindi ko na kakayanin, Jairon."
"Hindi ko rin kakayanin na mapahamak ka para sa 'kin," aniya.
"Ako ang puno't dulo nito kaya dapat lang na ako ang magdusa. 'Wag mong akuin ang
bagay na dapat sa akin!" umiiyak kong sigaw.
"Tama na, sobra na ang drama." Tinapik ni Farro sa balikat si Jairon. "Alam ko na
gusto mo ring mamatay pero uunahin ko muna ang girlfriend mo, hijo. Tulad nang
sinabi niya, siya ang nakagawa ng atraso sa 'kin."
Tumutol man si Jairon ay wala na siyang nagawa pa nang utusan ni Farro ang kanyang
tauhan na tanggalin mula sa katawan niya ang nakakabit na bomba. Pilit siyang
nagpupumiglas dahilan para muli siyang suntukin sa sikmura. Napahiyaw na lang ako
at napaluha habang pinapanuod siyang mamilipit sa sahig.
Nang natanggal ang bomba sa katawan ni Jairon ay lumapit sa 'kin ang kanyang tauhan
at ikinabit 'yon sa katawan ko. Muli nilang dinagdagan ang kadenang nakakabit sa
'kin kasama ang bomba dahilan para imposible nang maalis sa 'kin 'yon nang basta.
"Wala ito sa plano, Rose!" sigaw ni Aycxe.

Nasisigurado kong napapanuod nila ang nangyayari rito sa loob sa pamamagitan ni
Noella. Malungkot akong napangiti.
"Wala rin sa isip ko na ganito ang aabutan ko rito," mahinang anas ko habang
nakayuko.
Narinig ko ang sabay-sabay nilang pagmumura ngunit hindi ko na napagtuunan pa ng

atensyon dahil muling naglakad palapit sa 'kin si Farro.
Nagsukatan kami ng tingin. Nangungutya siyang tumawa habang pinagmamasdan ang

kabuuan ko.
"Ano'ng pakiramdam na mamamatay sa sarili mong eksperto, bomber?"
Gustuhin ko man siyang ismiran ay hindi ko ginawa sapagkat natatakot ako na gamitin
nila si Jairon bilang ganti sa 'kin.
"Dahil nagdidilang anghel ako ngayon, may huling mensahe ka ba na gustong sabihin?"
Marahan siyang naglakadpaikot sa p'westo ko.
I tilted my head causing my hair to landed on my back. I stared at him when he

stopped in my front of me.
"See you," I said.

Nakita ko ang pagtataka sa kanyang mukha, asta siyang magsasalita nang natuon ang
mata niya sa 'king gilid.
His lips rose as if he was blessed at that moment. "Nagdala ka pa ng regalo."
Hinawi niya nang maayos ang buhok ko at marahang hinaplos ang aking tainga hanggang
sa tumigil 'yon sa suot kong piercing.
Hindi niya mapapansin ang earpiece na gamit ko sapagkat hindi 'yon isang normal na
earpiece. Maliit lang ito at nakakabit sa paloob ng tainga, idagdag pa ang
katotohanan na masyado siyang tutok sa suot kong hikaw.
"Diamond," manghang usal niya at umismid.
Naramdaman ko ang pagtanggal niya rito at saka dumistansya sa akin nang nakuha na
ang gusto.
"Sa lahat nang ginawa mo, ang pagsusuot ng diamond lang ang nagustuhan ko,"
nakangiti niyang saad at inilagay sa maliit na bulsa ng suot n'yang polo ang hikaw
na kinuha sa 'kin.
Napapikit ako at sumandal sa aking inuupuan. Nagpakawala ako nang malakas na tawa
bagamat naiiyak ako sa umaapaw kong emosyon.
"Masyado ka namang masaya sa kamatayan mo," pangungutya man 'yon ay hindi
nakaligtas sa akin ang kalituhan sa kanyang tono.
I looked at him and smirked. "Syempre, makakasama kita, sino'ng hindi sasaya?"
Three...
Two...
Nangunot ang kanyang noo sa aking binitiwang salita.
"Now."
Napangiwi ako sa malakas na pagsabog mula sa harapan ko. Kitang-kita ko ang

pagkawasak ng itaas na katawan ni Farro dahil sa sumabog kong bomba—ang piercing ko
na inilagay n'ya sa kanyang damit. Dahil sa lapit ng p'westo niya sa akin ay halos
maligo ako sa kanyang dugo.
Nagsimulang mag-ingay at magkagulo ang lahat nang pumasok ang mga kasamahan ko pati
na rin ang mga underlings namin. Nagpaulan ng bala ang aking mga kakampi hanggang
sa tuluyan na ngang dumanak ang dugo ng mga kalaban.
Mabilis akong dinaluhan ni Jairon nang nakakita ng pagkakataon. "Fvck!" puno ng

frustrasyon niyang pagmumura habang pilit na kinakalas ang mga kadenang nakakabit
sa 'kin.
Pagod ako ngumiti at isinandal ang ulo ko sa katawan niya. "Stop it, bae."
"No, aalisin natin 'yan!" he exclaimed then continued pulling the chains.
"Ano 'yang kamay mo? Chain saw?" pagsusumubok kong magbiro saka iniangat ang
paningin ko sa kanya.
He clenched his jaw. Ang mata n'ya ay naghahalo ang pandidilim at paglamlam habang
nakatitig sa 'kin.
Yumuko siya para pumantay sa 'kin saka pinunasan ang mukha ko na puno ng dugo gamit
ang laylayan ng suot niyang damit.
"Eksperto ka sa mga bomba, 'di ba? Alam mo kung paano patitigilin ito," puno ng
pag-asang wika niya.
I looked down at my body and stared on the bomb. Pilit akong ngumiti at saka muling
tumingin sa kanya.
"You heard him earlier, it's a customized bomb. Mahirap galawin ang mga wirings
nito. Unang tingin ko palang kanina habang nakakabit ang bomba sa katawan mo ay
alam kong delikado sakaling magkamali ako nang galaw rito," mahinahon na
pagpapaliwanag ko.
Lumapit din ang mga kaibigan ko sa 'kin pagkatapos nilang masigurado na wala nang
buhay sa mga kalaban. Tulad nang inaasahan ko ay pare-pareho silang nagmura habang
nakatingin sa akin.
"Hindi ba talaga madi-defuse?" problemadong tanong ni Aycxe.
Marahan akong umiling. "I can disarmed this, but it will take time since I am not
familiar with this bomb," I explained.
"Anim na minuto nalang," sambit ni Sophia habang nakatitig sa timer ng bomba.
"Go on, leave this place now," nakangiti kong sabi.
"WHAT?!" sabay-sabay nilang sigaw.
"Save yourselves," pag-uulit ko sa malinaw na mensahe.
"No, I won't leave you here," Jairon said with his bloodshot eyes.
"Nahihibang ka ba? Tingin mo ba ay iiwanan ka namin dito?" asar na sabi ni Shiela.

Pagod ko silang nginitian lahat. "Nakuha ko na ang hustisyang gusto ko. Nailigtas
ko na rin ang taong mahal ko. Aalis ako sa mundong ito nang masaya," saad ko.
Nakita ko ang panunubig ng kanilang mga mata.
"Move. I-I'll try if I can find a way," garalgal na wika ni Noella at lumuhod sa
harapan ko.
May inilabas siya na isang chipset at maingat na ikinabit sa bomba.
"Umalis na kayo habang may oras pa," naluluha kong pagpupumulit sa kanila.
Natigilan ang lahat nang malakas akong sampalin ni Aycxe. Mabilis na humarang sa
p'westo ko si Jairon at sinamaan ng tingin ang kaibigan ko. Hindi naman iyon
pinagtuunan ng pansin ni Aycxe bagkus ay nanatili ang matalim niyang tingin sa
akin.
"Aalis tayo nang magkakasama," matigas na sabi niya.
Hindi ako umimik pa dahil pakiramdam ko ay nagbabara ang lalamunan ko sa kagustuhan

nilang iligtas ako.
Panay ang tipa ni Noella sa kanyang laptop. Kita ko ang kaseryosohanan at takot sa
kanyang mga mata habang namomroblema sa iba't ibang mga codes.
"Tngna!" inis niyang sambit sabay suntok sa sahig pagkatapos ng ilang minuto at
saka muling tumipa.
I looked on the bomb to checked the time. "Just... leave me, guys. Iligtas niyo ang
mga sarili niyo. Dalawang minuto nalang ang natitira," paalala ko.
"Hindi, mananatili kami rito. Sama-sama tayong sumabog kung gano'n," matigas na
desisyon ni Sophia.
Nakita ko naman ang agad na paghaplos sa kanyang braso ni Matthew. I looked at him
then smiled.
"Force her," I said.
Tinanguan niya naman ako at mabilis na kinarga si Sophia. Pumalag si Sophia at

nagsisigaw, rinig ko rin ang nanghihina niyang paghikbi.
Napapikit ako sandali at kinagat ang ibaba kong labi para pigilan ang aking
paghikbi. Sunod kong tiningnan ang iba ko pang kasama.
"Please... leave. Sapat na ang mga ginawa niyo na tulong sa 'kin."
Mabilis na umiling si Aycxe at Shiela habang nanatiling nagtitipa si Noella. Si

Jairon naman ay panay ang haplos sa aking buhok.
"Buntis ka, Aycxe. Isipin mo ang magiging anak mo," pagpapaalala ko rito.
Ramdam ko ang hirap sa kanyang kalooban sa dapat gawain. Ako man ang malagay sa
sitwasyon nila ay sasama rin ako hanggang kamatayan ng kaibigan ko, ngunit may
ibang nilalang na sangkot sa sitwasyon.
I genuinely smiled at them. "Huwag niyo akong alalahanin. Lilisan ako na magaan ang
kalooban at panatag dahil sa unang pagkakataon..." Tumikhim ako para maalis ang
namumuong pagbabara sa 'king lalamunan. "May naprotektahan ako." Bumaling ako ng
tingin kay Jairon.
Lumuluha siyang umiling at puno nang pag-iingat na hinaplos ang mukha ko. "Hindi
kita iiwan dito," aniya.
"Kailangan mong umalis, Jairon. Huwag mong sayangin ang pagkakataon na naramdaman
ko ang kahalagahan ko sa huling sandali na ito dahil nagawa kitang protektahan,"
nakangiti kong saad habang nananalaytay ang luha sa mga mata ko.
Hindi siya umimik bagkus malalakas na paghikbi lang ang kanyang pinakawalan habang
mahigpit na nakayakap sa 'kin.
"Hindi ko kaya, bae... hindi ko kaya na iwan ka rito," pumipiyok na bulong niya.
"Kayanin mo, para sa akin, para sa pamilya mo. Iligtas mo ang sarili mo," ani ko.
"Umalis na kayo," muli kong wika at pilit inilayo ang sarili ko kay Jairon sa
kabila nang pagkakagapos ko.
"LEAVE NOW!" sigaw ko dahil isang minuto na lang ang natitira sa bomba na nakakabit
sa 'kin.
"Let's go," pilit na pagpapatibay ni Aycxe sa kanyang boses at malungkot na

tumingin sa 'kin.
Ginawaran ko naman siya ng isang tipid na ngiti para ipakita ang aking kasiyahan sa
ginawa niyang desisyon.
"No, I'll stay here," pagmamatigas ni Shiela.
"Me too," segunda ni Noella.
"IWANAN NIYO NA AKO! PAKIUSAP. KAHIT NGAYON LANG HUWAG N'YONG DAGDAGAN ANG MGA
TAONG NAWALA DAHIL SA KAKULANGAN KONG PROTEKTAHAN SILA!" lumuluhang pagsigaw ko.
Nanghihina naman silang napahikbi.
"Just go... Please. Magiging masaya ako kapag ligtas kayong lahat," pakiusap ko.
Wala nang nagawa pa ang mga kaibagan ko kun'di ang kumilos ayon sa kagustuhan ko.
Nanghihina silang naglakad paalis, pilit iniiwas ang paningin sa akin para hindi
magbago ang kanilang desisyon.
"Leave, Jairon. Please... leave," I whispered against my sob.
He stood up weakly from his place and stared at me.
"Mahal na mahal kita, bae..." Nagsimula siyang maglakad patalikod.
Pilit akong ngumiti sa kabila nang pag-agos ng aking mga luha. "Mahal na mahal din
kita," pumipiyok kong sambit hanggang sa tuluyan na siyang nawala sa paningin ko.
I cried out loud when I am already alone inside the empty room. Doon ko inilabas
ang lungkot at takot sa aking dibdib.
Tumingin ulit ako sa bomba at nakangiting pumikit nang nakita na sampong segundo
nalang ang natitira sa 'kin.
Maraming salamat, Panginoon. Sa pagkakataon na ibinigay niyo sa akin na makuha ang

hustisyang gusto ko para sa mga mahal ko sa buhay na nawala. Mali ang naging paraan
ko para kuhanin iyon kaya handa akong pagbayaran ang lahat. Salamat, Ama, sapagkat
sa huling pagkakataon ng buhay ko ay nagawa kong maramdaman ang kaginhawaan sa
protekta at pagligtas sa isa sa mga mahalagang tao sa buhay ko.
I slowly opened my eyes and stared at the three seconds remaining.
Three...
Two...
"Paalam."
EPILOGUE [ATRÓMITOS ORGÁNOSI #2 : BOMBE...]
Minahal ko ang isang babae na hindi ko aakalaing mamahalin ko. It all started when
she seduced me by her game. Para akong isang nilalang na nagayuma sa kanyang mga
haplos at paninitig.
Pilit kong nilabahan ang atraksyon na nararamdaman ko dahil alam kong laro lang
para sa kanya ang lahat, bukod doon ay may babae na akong balak ligawan. Ngunit
siguro nga ay talagang mapaglaro ang tadhana, bumigay ako sa kanya nang nakulong
kami sa isang elevator. Sa isang madilim at makitid na lugar ay nakuha ko ang
pagkababae niya na lubos kong ikinagulat.
Is she still playing with me?
Alam ko kung gaano kahalaga para sa mga babae ang kanilang puri kaya sobra ang
pagkalito ko no'ng panahon na 'yon. Imposible na ibigay niya ang kanyang sarili sa
akin para lang sa larong gusto niya. Is she attracted to me somehow?
Hindi ko alam kung bakit natuwa ako sa isiping 'yon na dapat ay iniignora ko dahil
inilaan ko na ang aking sarili sa isang babae.
- - -
I am seriously driving my car with Ashley on the passenger seat. Gusto kong sapakin
ang sarili ko sapagkat sa halip na pagtuunan ng atensyon ang kasama ko ay lumilipad
ang isip ko sa babaeng iniwan ko sa condo unit niya.
What the hell is happening to me? I already commited myself to the girl I am with,
why the fvck I felt detached?
Hindi pa man kami gaanong nakakalayo ay nakita ko ang pag-ilaw ang telepono ko sa
ibabaw ng dashboard. Busy si Ashley sa pagtingin sa kanyang compact mirror kaya
naman hindi niya ito napansin. I lowered my speed then checked my phone. Ganoon
nalang ang pag-igting ng aking panga nang nabasa ang mensahe mula kay Quennie.
I'm horny...
Mahigpit kong nahawakan ang manubela at saka iyon iminaneho papunta sa gilid ng
kalsada.
"What happened? Flat tire?" nagtatakang usisa ni Ashley.
"I have an emergency. Pwede ba na sa sunod na tayo lumabas?"

Her forehead creased. "Was that really important?"
Mabilis pa sa alas-kwatro akong tumango.
Fvck! I really don't get myself.
Malungkot naman siyang ngumiti at tumango. "Okay, I'll take a cab from here,"
aniya.
"I'm sorry," sinsero kong usal.
Tipid siyang umiling at saka lumabas ng sasakyan. I shut my eyes tight and gave out
a deep breath before typing a reply to her.
I'm on my way back there.
I sent then manuevered my car in U-Turn.
- - -
Lumipas pa nga ang mga panahon at hindi ko na napigilan ang aking sarili na mahulog
ng husto sa kanya. Unti-unti kong nakita ang mga kahinaan at kalakasan niya,
nakilala ko ang totoong siya. Isang napakabuting kaibigan at kapatid.
I should be scared of her, I should be turned off after everything, but my feelings
went deeper instead.
Assurance. Iyon lang kailangan ko galing sa kanya kaya naman pinagselos ko siya
no'ng nagkataon na may shoot kami ni Ashley para sa kumpanya nila. But, damn, that
girl made me taste my own medicine. I am lividly mad and jealous when a man touch
her.
"One more tricks, Quennie, and I am telling you. You won't be able to walk for
days," I warned sharply.
Akala ko ay titigil na siya pagkatapos n'yon. Napanatag ako nang lumabas na siya ng
studio dahil sa wakas ay maaalis na rin ang atensyon sa kanya ng mga lalaking
kasama namin sa silid.
Ashley sat on the bed, preparing for our upcoming shoot. Inayos ko naman muna ang
manggas kong suot at astang uupo rin nang biglang magkagulo dahil sa pagsabog mula
sa ilalim ng kama.
I shut my eyes, Ashley shrieked with horror as she stumbled on the floor.
Damn it, my bomber girl.
- - -
"I love you, Quennie Rose Rado. Let's start this for real," I murmured under her
neck after we made out in her office. "Be my girlfriend," I added when I lifted
myself and stared at her eyes.
I thought everything will go as planned. Inamin niyang nagseselos siya kaya alam
kong may nararamdaman na siya para sa akin ngunit gano'n nalang ang pagkabigo ko
nang tanggihan niya ako.
"Hindi pa ako handa para d'yan, Jai..." She spoke weakly. "I'm sorry." Then she
left me alone in her office, confused as fvck why she turned down my offer.
The next days, she ignored me. Alam kong iniiwasan niya ako dahil imposible na
hindi kami magkita ganiyong nasa iisang gusali lang naman kami nakatira. Pero
siguro nga ay nakabuhol na ang tadhana namin sa isa't isa, dahil kahit ano'ng
gawain niyang pag-iwas ay magtatagpo at magtatagpo pa rin kami.
- - -
"I am not weak, Quennie. I may not be strong as you, but I can manage to protect
myself just for you," pagtatapos ko sa gusto kong sabihin at saka siya iniwan sa
kanyang silid.
I get it. She's scared, but can't she trust me?
Sa mga sumunod na araw ay hindi kami muling nagpangita ni Quennie. Nilibang ko ang
sarili ko sa iba't ibang proyekto na dumating sa 'kin, pero gano'n pa man ay hindi
lumipas ang isang oras na nawala siya sa isip ko.
Ilang minuto pa lang ako nakakauwi ng bahay nang tumunog ang telepono ko. Kunot-noo
ko 'tong sinilip mula sa pagkakaupo ko sa sofa.
Unregistered number?
Tamad kong kinuha ang cellphone at sumandal sa aking inuupuan bago binuksan ang
mensahe.
Good day, Sir! Shoppee po ito. May delivery po ako sa inyo ngayon.
My forehead knotted as I read the text.
Delivery?
Nagsimula akong mag-reply at nakipag-usap sa kanya. Gano'n nalang ang pagtataka ko

nang sabihin niya ang buong pangalan ko. Tuluyan na nga niyong nakuha ang aking
atensyon kaya naman sa huli ay lumabas na rin ako ng bahay.
Nagtataka kong tinitigan ang isang paper bag na nasisiguro kong naglalaman ng isang
pagkain base sa amoy niyon.
Does shoppee delivering cooked foods now?
An idea pop in my mind. Unti-unting sumilay ang ngiti sa 'king labi at saka ako
pumasok muli sa unit ko.
Mabilis akong nagtipa ng mensahe sa "shoppee delivery" kuno.

Thanks, bae.
Hindi ko maiwasan na mapatawa nang mahina sa ginawa niyang aksyon para maibigay sa
'kin ang pagkain.
Damn, hulog na hulog na hulog na ako.
- - -
"Can we... made love now?" paglalambing ko sa kanya.
"We always made love, Jairon," she stated hoarsely.
Hindi pa rin ako makapaniwala na pagkatapos ng lahat ay binigyan niya rin ako ng
pagkakataon sa wakas.
"I just want you to be mine," I said then crashed my lips against hers.
Tomorrow, you'll be officially my girlfriend.
Kinabukasan, ang inaakala ko na masayang araw para sa aming dalawa ay naging

bangungot para sa kanya. Namatay ang kanyang ama at base palang sa mukha niya ay
alam kong sarili niya na naman ang sisisihin niya.
She also rejected me that day. Masakit pero kailangan ko muna siyang bigyan ng
espasyo para sa pamilya niya. Hindi niya man pinapansin ang presensya ko ay hindi
ako napagod humabol at magparamdam sa kanya.
It's been a week. Napansin ko na hindi siya umuuwi sa bahay nila ngayon at sa
sumunod pang mga araw. I asked her family, but they stayed silent. I felt nervous
and scared at the same time.
Did she leave me?
Para akong baliw sa loob ng condo unit ko. Iniisip ang mga lugar na p'wede niyang
puntahan. I kept checking her condo unit, but it's still empty.
Isang araw, nabuhayan ako nang nakarinig ako ng ingay mula sa labas. Hindi iyon
malakas, siguro dahil sa sobrang kahibangan ko nitong nakaraan ay gano'n nalang ang
pagtalas ng pakiramdam ko.
Mabilis akong kumilos upang lumabas. Nadatnan ko ang nanay niya na naglalakad
palayo sa hallway.
Is she's here?
Para makasigurado ay pinindot ko ang kanyang passcode at pumasok sa loob.

Ginagalugad ang bawat sulok ng bahay gamit ang paningin ko.
Nang hindi siya nakita sa salas at kusina ay k'warto naman niya ang pinasok ko. I
am shocked and the same time hurt seeing her cried in foetal position. Mabilis
siyang bumangon at ikinubli ang kanyang luha.
Mabilis ko siyang niyakap. Isinatinig ko ang aking takot no'ng nawala siya ngunit
tulad nang inaasahan ko ay itinaboy niya na naman ako. I don't know, but I can felt
her pain doubled than before.
Did something happen?
- - -
"Fvck! Damn it!" pagmumura ko nang hilahin ko siya mula sa plano niyang pagtalon sa
tulay.
Oh God, please help her.
Nagkaroon kami ng munting sagutan hanggang sa sabihin niya sa akin ang pagkawala ng
anak namin. Masakit. Oo, masakit sa loob ko ang nangyari sa dinadala niya ngunit
alam kong mas masakit ang nararamdaman niya.
Lahat na 'ata ay sinabi ko para lang ipaalam sa kanya ang kahalagahan niya. I want
her to know her worth, I want her to feel how important she is to me, also to her
family.
Nakahinga ako nang maluwag nang hindi na siya nanlaban pa. I can feel her
tiredness. Walang-wala ang pagod ko kumpara sa nararamdaman niya.
Be strong, bae. Nandito lang ako.
Muli kaming nagkaayos dalawa. Nagsimula ulit kami sa simula at mas pinatatag pa ang
aming relasyon. We healed together, we stayed this time with each other.
Few days had passed, I am on my way for another shoot when two black vans blocked
my way. Alam ko na kalabang grupo iyon ng girlfriend ko. Hindi ako natakot para sa
sarili ko ngunit mas natakot ako para kay Quennie.
Please don't make unnecessary moves, bae.
- - -
"Leave, Jairon. Please... leave."
Sa lahat ng pagkakataon na itinaboy niya ako ito na 'ata ang pinakamasakit at

pinakamahirap gawain. Parang pinipiga ng husto ang puso ko habang naririnig ang
pagmamakaawa niya para sa kaligtasan ng buhay ko.
Wala akong magawa kun'di sundin ang gusto niya. Labag man sa aking kalooban ngunit
ito nalang ang huli kong maibibigay sa kanya para maging masaya siya sa kabila ng
lahat. Saksi ako sa bawat pag-iyak niya sa mga taong hindi niya naprotektahan, ito
lang ang bagay na hinangad niya noon pa man, ang mailigtas o maprotektahan ang
mahal niya sa buhay.
Gusto ko siyang samahan. Gusto kong mawala kasama niya ngunit alam kong mas
ikalulungkot niya lang iyon.
Nanghihina akong tumayo at tumingin sa kanya.
"Mahal na mahal kita, bae..." Lumuluha kong sabi habang patalikod na naglalakad.
Gusto kong lumakad pabalik habang nakikita ang lumiit niyang imahe ngunit alam kong
hindi niya iyon ikatutuwa.
"Mahal na mahal din kita." Kita kong pagbuka ng kanyang labi bago ako tuluyang
nakalabas ng silid.
- - -
"You've been a good friend to me kahit madalas ikaw ang nagsisimula ng pang-aasar
sa atin," lumuluha at madamdaming saad ng kaibigan ni Quennie na si Shiela sa
unahan.
Agad namang dumalo ang iba niya pang kaibigan at hinaplos siya sa balikat.
"Bakit naman iniwan mo kami agad?" pumipiyok niyang tanong at humagulhol ng iyak
sabay tingin sa taong mahal ko na payapang nakahimlay na kabaong.
Palihim kong pinunasan ang luha sa gilid ng aking mata habang tahimik silang
pinapanuod mula sa p'westo ko. Naramdaman ko naman ang pagtapik nung Matthew sa
'king balikat at tipid akong nginitian.
Nagsimula silang magyakapan at lalo pang nilaksan ang pag-iyak.
"TNGNA NIYO TALAGA!" bumangon siya mula sa kabaong at binigyan nang masamang tingin
ang mga kasama.
"Gagaling umarte at umiyak," naiiling niyang dagdag.
Tumigil naman sa pag-iyak ang mga kaibigan niya at sabay-sabay na umirap.
"Tngna mo rin. Pinapakita lang namin sa 'yo kung anong dadanasin mo kung sakaling
namatay ka nga, gag*!" her friend, Sophia, exclaimed.
Napailing nalang ako at tumayo upang puntahan siya. Tinulungan ko siyang makaalis
mula sa loob ng kabaong na kaninang hinihigaan niya.
"Photahamnidang bridal party ito, naging lamay pa nga." Umiling siya at pinagpagan
ang kanyang damit.
Hindi ko maiwasang mapangiti sa kakulitan nilang lahat.
"Hoy! Kung hindi ko na-hacked the last second ang bwiset na bombang nakakabit sa
'yo, ganitong-ganito ka ngayon!" pagsigaw sa kanya ng kaibigan niyang si Noella.
"Hoy! Kung hindi ko rin kayo pinaalis baka lahat tayo pinaglalamayan ngayon!" ganti
naman sa kanya ni Quennie.
"Oo nga nuh?" Her friend, Shiela uttered.
Pare-pareho nalang na napatawa sa kanyang reaksyon. Lumapit ang mga kaibigan niya
sa amin at ginawaran kami ng tipid na ngiti.
"Advance congratulations," anila.
"Salamat," sinserong usal ko at saka niyakap mula sa bewang ang magiging asawa ko.
"Bayad na ako ha," wika ni Quennie.
Inirapan lang siya ng kanyang mga kaibigan bagamat kita ko ang labis na kasiyahan
sa kanilang mga mata.
"Hindi ba sabi namin ikaw ang magreregalo sa amin ngayon? Nasaan na?" usisa ni
Sophia.
Iniangat naman ng katabi ko ang kanyang relo at saka umismid.

"Tick. Tack. Tick. Tack."
Then a loud explosion happened.
"WHAT THE FVCK?!" sabay-sabay nilang pagmumura habang nakatakip sa kanilang tainga.
Nagkatinginan pa silang lahat bago dali-dali nagtatakbo palabas ng event hall.
"Time's up, darling."
Napailing nalang ako at hinila siya palapit sa akin upang mayakap ng husto.
"Sayang naman 'yung mga sasakyan nila. Mamahalin pa naman ang mga 'yon tapos
pinasabog mo lang," bulong ko sa kanya at isiniksik ang aking mukha sa leeg niya.
"Hindi mo alam kung paano ko pinilit pasukahin ang sarili ko no'ng kasal ni
Sophia," aniya at saka humiwalay sa akin upang titigan ako.
"Did you cry?" nag-aalala niyang tanong at maingat na hinaplos ang mukha ko.
"Napaiyak lang, medyo nadala ako sa pag-arte nila. Naisip ko, hindi ko pala
kakayanin na makita ka sa sitwasyon mo kanina sakaling..." Hindi ko nagawang ituloy
ang aking sasabihin dahil maski iyon ay hindi ko kayang banggitin.
"Don't worry. Hindi na mauulit iyon dahil wala na ang kalaban ko," paninigurado at
pagpapalubag niya sa loob ko.
Tipid naman akong tumango bilang tugon at saka siya muling niyakap.
"Magiging asawa na rin kita bukas," bulong ko at marahan siyang isinayaw bagamat
walang musika sa paligid namin.
Halos tatlong linggo na rin buhat ang nangyaring insidente. Hindi na ako
nagpatumpik-tumpik pa na alukin siya ng kasal nang humupa na ang lahat.
Damn, hindi na ako papayag na mawala siya sa buhay ko.
Isiniksik niya naman lalo ang sarili sa akin. Tahimik na dinadama ang bawat pintig
ng puso namin sa isa't isa.
"Nasanay ako na nakukuha ang lahat sa oras na itinakda ko. Nang nakita kita,
itinuring kita na isang bomba na gusto kong makuha. Binigyan ko ng oras ang aking
sarili para makuha ka, ngunit nakakatawa lang dahil hindi ko na namalayan ang oras
o panahon na sinabi ko. Basta nalang ako nagising na nasa akin kana at nasa 'yo na
ang puso ko."
Napangiti ako sa sinabi niya kaya naman marahan akong humiwalay at hinawakan ang
kanyang mukha. Nagtitigan kaming dalawa at parehong ngumiti sa umaapaw naming
kasiyahan.
"Para ka ring isang bomba na biglang sumabog sa sistema ko. Sinira mo ang pader na
pilit kong binuo dahil alam kong laro lang ang lahat sa 'yo noong umpisa. Ngayon ay
heto, nahulog na ako ng todo at wala ng tyansa para makaahon pa..."
"I love you, Quennie Rose Rado, I will always choose you before anyone else...my
bomber." Then I kissed her to sealed my words.
~END~

Atromitos Organosi 2 Bomber

Transféré par

Informations du document

Copyright

Formats disponibles

Partager ce document

Partager ou intégrer le document

Options de partage

Avez-vous trouvé ce document utile ?

Ce contenu est-il inapproprié ?

Droits d'auteur :

Formats disponibles

Atromitos Organosi 2 Bomber

Transféré par

Droits d'auteur :

Formats disponibles

ATRÓMITOS ORGÁNOSI #2 : BOMBE...

SYNOPSIS [ATRÓMITOS ORGÁNOSI #2 : BOMBE...]

One organization; five merciless women.

Behind their innocent faces hide their true identities.

They can kill without feeling guilty.

Mercy? It has never been in their vocabulary.

There's only one rule to keep you alive;

OBEY & NEVER BETRAY.

You have been warned.

Welcome to Atrómitos Orgánosí !

I am Quennie Rose Rado, also known as BOMBER.

"Tick. Tack. Tick. Tack.Time's up, darling."

CHAPTER 1 [ATRÓMITOS ORGÁNOSI #2 : BOMBE...]

"Rose, bomb them before they reach the area."

"Both," they all answered.

Then a loud explosion happened.

Marahan nalang ako na napailing sa karumihan ng kanilang mga bibig.

"Tngna niyo rin," I fired back and step on the gas.

Very good babies.

Pasipul-sipol akong nagmaneho at binuksan ang stereo ng aking kotse. A cheerful

"Go to our company later at 8am," he started.

"Ikaw ang panganay, Rose," pagmamatigas niya.

"Ano na naman ba'ng kailangan kong gawain?" pagsuko ko.

"Aasikasuhin mo lang ang bagong model natin para sa pag-e-endorse ng ating

"Photahamnida kasi, sana ay natutulog pa ako ngayon," asar kong wika.

I stared on my full body mirror to checked my self, my lips automatically twitched

"Nand'yan na ba ang modelo?" walang emosyon kong tanong.

Mabilis naman siyang yumuko at naglakad-takbo palabas ng opisina.

As if namang nakahubad ako.

"Shit!" we both cursed.

"Who are you?!" I yelled.

Hindi naman malaman ng lalaki kung lilingon siya sa akin o hindi.

"Pwede ka nang lumingon," sabi ko sa malamig na tono.

How can someone be this handsome?

Bahagya akong nagulat dahil doon.

Lalaki ang modelo namin ngayon? Himala.

I cleared my throat and composed myself. "Have a seat," I commanded.

"This is already okay with me," he agreed and glanced at me.

"Then it's settle. Pirmahan mo nalang," ani ko.

Hindi ko napigilang mapaismid at itinukod ang aking magkabilang siko sa lamesa,

Nakita ko ang pag-angat ng kaniyang balikat sa pagkagulat na mabilis ding kumalma.

"I am not..." he answered.

I was about to smile when he spoke again.

"...available, Miss," he ended then smirked in the end.

CHAPTER 2 [ATRÓMITOS ORGÁNOSI #2 : BOMBE...]

"Hmm, girlfriend?" nanunuya kong tanong saka sumandal sa aking upuan.

What a perfect bomb indeed.

"Let's see then," he said and stood up from his seat.

"Mind to accompany me to my work, Miss?" he added, raising his left brow.

Fvck! Seriously self? Bae? Watdapak.

I felt him flinched at what I did, I smiled secretly because of that.

"Come in," I said loudly.

What's his name again? Jai, what?

One month and I'll make that gorgeous bomb mine.

"Ma'am," namomroblemang sambit ng sekretarya ni Dad nang nakalapit siya sa akin.

Pinagkunutan ko siya ng noo. "Bakit?" tanong ko at muling bumaling ng tingin kay

Damn that adam's apple.

Napatingin ako sa kanya at nagpakawala ng hininga. I massage my temples and looked

"What kind of shoot is this?" I asked.

Awtomatikong napaangat ang aking kilay at bumaling ng tingin sa direksyon ng

Sa hindi ko mabilang na pagkakataon ay tumingin ulit ako sa binata. He looked at me

Tingnan natin ngayon kung hindi nga ba kita makuha.

Napangiwi ako at tinitigan ang aking sarili sa vanity mirror.

Bakit hindi? Patay na naman talaga ako.