Vous êtes sur la page 1sur 668

M'.\'\' .

'
.
:>:''•

i|fl|ill!|iÉi!l!iii!|iiiii|!ii:!|iSi:^^ lf
!« if !i;!'<;'.M'.
MÉMOIRES
DE

L ACADÉMIE IMPÉRIALE DES SCIENCES


DE

SAINT-PÉTERSBOURG.

SIXIEME SERIE.

SCIENCES MATHEMATHIQUES, PHYSIQUES ET NATURELLES.

TOME III.

SECONDE PARTIE:
SCIENCES NATURELLES.

ST.-PETERSBOURG,
DE l'imprimerie DE i/ACADÉMIE IMPERIALE DES SCIEiNCES.

18 3 5.

Se vend chct Graeff, libraire, Commissionnaire He l'Académie, place de l'Aniiraulé, maison Slcherbakoff N° 1.

Pi-ix 30 R" pour la Russie; 11 Thlr. 6 Gr. pour Télranger.


t -'I

Ijorsque TAcademle commença la publication de cette sixième série

de ses Mémoires, elle ne comptait dans son sein que deux natura-
listes. Cette circonstance devait l'engager, à réunir dans un même
recueil et les mémoires de mathématiques et de physique, et ceux

d'histoire naturelle. Maintenant, que sa classe des sciences natu-


relles a été complétée, elle s'est décidée de séparer ces deux parties

loul-à-fail hétérogènes, en vouant à chacune d'entre elles un recueil

séparé. Mais, pour ne point rompre la suite des volumes, le tome


111 et les suivans seront partagés en deux parties dont la première

comprendra seulement des mémoires de mathémathiques et de phy-

sique et la seconde, des mémoires d'histoire naturelle. Ces deux re-

cueils, munis en outre de titres séparés, se composeront chacun de

six livraisons et se vendront séparément.


TABLE DES

ARTICLES CONTENUS DANS CE VOLUME.


Pag.

Jrlonstrositatis singularls spécimen; par M. ZagorsJty. (Avec une planche


lithographie'e) 3

Ueber Cochenille am Ararat und iiber Wurzelcochenille im Allgemeinen;


par M. Hamet . 9

Nalurhistorische Bemerkungen liber Wurzelcochenille im Vcrgleich zur Mexi-


canischen, als Zusatz zur vorstehenden Abhandlung des Hrn. Hamel;
par M. Brandi. (Avec deux planches grave'es et enluminées) ... 65

Generis Lacis revisio speciesque nonnullae novae. Adnexa est Philocrena,


genus e Podostemonearum ordine novum; par M. Bongard. (Avec
six planches lilhographie'cs) 69

Observation sur le Sedam verlicillatum L. ;


par le même, (Avec une planche
lithographie'e) 85

Panicearum gênera ntractala speciebusque compluribus illustrata; par M.


Trinius (Avec une planche lithographie'e) 89

Mammalium rodcnlium exoticorum novorum vcl minus rite cognitorum


Musei Academicl Zoologici descriptiones et icônes; par M. Brandi.
(Avec six gravures et onze lithographies, pour la plupart enluminées) 353

Monographie de la famille des Myiotherinae oîi sont décrites les espèces qui

ornent le Musée de l'Académie Impériale des sciences; par M. Ménélriés.

(Avec une gravure et quinze lithographies enluminées) ..... 443

Essai monographique sur 1rs espèces d'Eriocaulon du Brésil ;


par M. Bongard.
(Avec huit planches lithographiécs) 545
Pag.

Bemerkungen ûber die Mundmagen- oder Eingeweidenerven (Nervus Sytn-

palhicus seu Nervi reproductorii) der Evertebraten ; par M. Brandt.


(Avec trois planches gravées) 561

Bambusaceae quaedam novae descriptae; par M. Trinius . . . . . .613


Foetus humani prodigiose monstrosi descriptio; par M. Zagorsky, (Avec
une planche lithographie'e) . 631

Abnormitas ortus arteriae subclaviae dextrae; par M. Zagorsfiy .... 63T


MEMOIRES
DE

L'ACADÉMIE IMPÉRIALE DES SCIENCES


DE

St. -PET ERS BOURG.

vr*^ SÉRIE.

SCIENCES MATHÉMATIQUES, PHYSIQUES ET NATURELLES.

TOME III.

SECONDE PARTIE
SCIENCES NATURELLES.

Me'm, f l. Sir. Se. math. (jhys. (t nal. Tom. lit. 2de p. Se. nat.
MONSTROSITATIS
SINGULARIS SPECIMEN
DESCRIPSIT ET ICONEM ADDIDIT

P. ZAGORSKY.
(Conv. exhib. d. 3 Koverabris 1824')

Jylonstroruin classi, per formae muiationem , iranslocaiionem simul et defediim

parlium sese distinguenlium ,


qualia nonnunquam inter animalla domestlca, saepius

autcm in génère humano occurrere observanlur, accensendus est abortus huma-


nus, mensium ciiclter quinque, masculus, qui, ob rariores triplici hoc respectu

abnormitates, publicae notitiae Iradi merelur.

Adsunt nempe in hoc aborlu, ab una parle, notabilis vullus calvariaeque

foedilas et defectiva constructio, ab ahera, plenarius cruris dexlri defcctus et

vitiosa manus slnistrae conformalio, tum adhuc pedis unius translocalio , aherius

inversio; — quae omnia adeo hoc subjeclum ostentosum reddunt, ut illud ad

rarissima naturae phaenomena referri debeat,

Immaturus foetus hic, tertia proies pauperculae et infimae conditionis familiae,

in qua tamen nullum individuum, quantum mlhi innotuit, qualicunque vitio con-

forraalionis est affeclum, jam in statu sat progressae putredlnis ad me adporlatus

erat, ideoque conservari in liquore non poterat. Ne autem tara memorablle

abnormllatis rarioris exemplum perdcretur, utque potius in majus innotescere

posset, absque mora illud per unum auditorum meorum, artis delineandi pcritum,

qui praesto erat eo tempore, quo foetus hic est allatus, dellneari curavi, notatis

prius calamo abnormitalibus, quae in scquente descriptione recensenlur et adnexa

descriptioni tabula illustrantur.

I*
^ Zagobsky
I. C A P U T.

In unlversum, canut abortus hujus valide déformera, iino turpem aspectum

liabet, nam
CraniiiiD est parvum, anguslum, compressum, versus anteriora acumina-
i)

tum, duoque ingentia tiibera gerens.

2) Faciès , ob defectum nasi , inaequalem oculorum situm , supcriusque quam

decet, posita foramina narium et genae sinistrae Intumescentiam, el foeda est et

obliqua. Genae inlumescentia per plicara cutaneam colli augetur et talem formam

sistit, quasi parelis et submaxillarls glandulae sint tumefactae.

3) Os hians foeditatem vullui addit. Hiatus oris amplus est et irregularis:

loco enim angnli scu commissurae labiorum dextrae prominet exigua, papillae

similis caruncula, et infra eam deficiens Jabii inferioris pars exhibet excisuram

lunatam, margine crassiusculo limilatam. Totum etiam ambitus oris dimidium,

a latere dextro, cl amplius est et crassius.

4) Supra oris hiatum conspiciuntur duo foramina,


planitie inler se ad nota-

bilem dislantiam diremta, quorum dextrum, margine externo crasse et brevi,

interno longiore et rotundo, oblique dexlrorsum in frontem continuato clnctum,

formam ovalem babel: forma foramimis sinistri, quod annulo prominente cir-

cumscribitur et paulo superius foramina dextro jacet, ad triangularem accedit.

Ambo foramina, praecipue sinistrum, occupant situm oculis superiorem; et

tamen niliil aliud sunt, ut per slylura ipsis immissum cognovi, quam orificia

nasi, bifariam divisi et ila in medio explanati, ut ne vestigium quidem apicis,

dorsi et septi ejus inveniatur. Margines foraminis dextri et annulus sinistri alas

nasi repraesentant.

5) Oculi non eadem, ac naturaliter fit, recta ad se invicem linea sunt siti,

sed sinister oculus dextro superior est.

6) Auricula dextra quamvis recle formata est, hélice tamen sua anlrorsum

flexa, cuti ante meatum auditorium ita cohaeret, ut adilum meatus penitus

praecludat. Sinistrae auriculae nulla a norma sueta annotata est aberralio.


Desiriptio monstri. 5

7) Super
foramina nasi et ociiium sinistnim, in medio fronte assiirgit tubcr

vel potius saccus membranaceus , transversaliter rotundo-oblongus, sinistrorsum

magis protensus, ad tactum mollis, coloris rubescenlis, et pone hune, ma-^is

ad dextrnm regionem, aller saccus priori quoad colorem et consistentiam similis

et ipsi contiguus, rotundior tamen, conspicilur.

8) Saccis his, post factam delinealionera, incisis et apertis, conslitit, illos

esse expansionem meningis crassae cerebri, continentem ccrebrum, rjuod speciem

tenerae, informis, pultaceae et rutilescentis massac, qualis etiam non magna


quantitas in bas! cranii reperiebatur, prae se ferebat,

g) Ablatis saccis cum conlento cerebro, bnsin tantum cranii cum osse fron-

tis, nuchali portione occipitalis et ossibus petrosis adfuisse, ossa autera parietalia,

squamosa, partes superiores alarum majorum ossis sphenoidei et occipitalis por-

tionem superiorem defeclsse, mn sine admiratione vidi. Dcfuisse quoque inte-

gumenta communia calvariae, et cerebrum banc ob causam e situ suo exuberasse,

instar tuberis duplicis, me quidem non monente, facile intelligitur,

Posthaec perlustratum fuit cavura oris et faucium cum lingua, laryngé etc. sed

nil praeternatui-alis in iis apparuit.

II. ï R U N C II S.

Circa hanc, unam ex principalibus corporis partem, nulla externe abnormitas

nec anticitus, neque a tergo est observa ta, excepto tantum praeputio, cujus ex-

tremum non, uli in tenera aetate fieri solet, contrahitur in ostium angustum,

vix perceptibile, inter bujus involucri rugas delitescens , sed conspicuam aperlu-

jam, sat amplam, limbo turaido undique circumdatam, sistit.

Organa interna trunci , tam abdominalia ,


quam in cavo pectoris sita , omnia
erant in stalu naturali.

III. E X T R E M I T A T E S.

I ) Superiores.

Utraque extremitas superior, ad manum usque bene est consliluta; et manus


dextra id solum contra ordinem suetum habet, quod pollex ejus prima phalange
6 Zagorsky
sua margini radiali volae tam intime connascitur, ut nullum spalium inter pol-

licem et volam hoc loco peicipi queat; indeque volae superficies ampHor, at

pollex iusto brevior, ac si una tanlum phalange constet, vldeantur.

Quod autem manum sinistram adtinet, haec valde abnormis est.

i) Praeter pollicem perfecte formalum, nulles alios digitos habet, et formam


pugni vel potius talem aspectum exhibct, ac si quatuor digili per extirpationem,

in articula tionibus suis cum metacarpo, sint ablati.

2) Juxta marginem inferiorem mutilatae manus hujus conspiciuntur duae,


oblongo-rotundae parliculae, quae digitos imperfectos, horizontaliter margini illi

adcumbentes , apicibusque suis sibi invicem obversos repraesenlant.

3) In média peiie vola, propius tamen ad carpum, duae aliae particulae

transversae cernuntur, quarum inferior paulo longior et incurvata est. Hae par-
ticulae extremitalibus suis internis coëunt inter se; coëunt etiam cum particula

tertia minore, quae circa latus ulnare volae oritur et formam digiti auricularis

habet. Omnes particulae sunt productiones cutis.

2) Exlremitates inferiorcs.

Ilarum cxtrcmilatum dextra eo a norma naturali differt,

1) Quod, crure penitus orba, constat solum ex femore, desinente in extre-

mum rotundalum simili fere modo, ac fit in mcmbro amputato et consolidato,

sed cum acumine , in medio prorainente.

2) Ab apice extremi illius protrahitur filum aut rectius taeniola, ratione

exilitatis suae sat robusla, quae appensam sibi quandam appendicem oblongam
gerens, trans versa fere dircctione pergit ad crus sinislrum, illudque, infra parlera

ejus mediam, instar ligaturae circumcingens, adeo constringit, ut inde impressio

circularis sat profunda oriatur, et pars inferior cruris illius una cum pede suo
admodum tumeant.

3) Taeniolae annexa appcndix quid sit, primo intuilu distingui non potest,

altenlo autem oculo ostendit pedem extremum dextrum, perfecte constilutum, ut


Descriptio monstri. n

forma ejus el quinque digiti id demonstrant , scd adco imminutiim, ac si pes

hic sit foetus hebdomadum decem vel duodecim, et praelerea e sede sua quasi

avulsum, translocatum et per calcem suam taeniolae appensum.

4) Pes extremus sinister, practcr tumiditatem, quam cum cruris inferiore parle

communem liahet, multo notabiliorera adhuc abnormltatem praebet, non tantum

defectu duorum primorum digitorum, hallucis ncmpe et vicini huic digiti sccundi,

quantum situ suo, quoad superficies et margines, non naturali, sed inverso:

nam planta ejus sursum, dorsum autem deorsum, margo externus introrsum, in-

ternas e contra extrorsum spectant, Inde

5) Très, qui adsunt, ultimi digiti, scilicet tertius, quartus et quintus, non
ad externum, sed internum latus pedis siti esse videntur, et superficies eorum
pariter inversae sunt.

6) Porro ad marginem, qui in hoc subiecto internus est, naturaliter autem


externus esse deberet, cernitur merabrana tennis, a calce ad digitum quintum
prolongata, quae tamen oritur posticitus in crure a constringente crus taeniola.

Hanc taeniolae continuationem et ipsam taeniolam, speciem esse pseudomem-

branae puto.

Omnes recensitae in hac descriptione et in adnexa ipsi tabula expressae ab-

normitates, adeo sunt évidentes, ut explicatio tabulae haud sit nccessaria.


Ù BER

COCHENILLE AM ARARAT
UND UBER

WURZELCOCHENILLE IM ALLGEMEINEN.
VON

J. H A M E L.

(Gelesen den 4. Mai 1833.)

Xn (lem, unl'angst zum Russisclien Reiche hlnzugelomraenen Armcnîschcn Gebiete


(Oblast) , in der Provlnz Eriwan, in der Tlialebene des Araxes, von dcm, un-

weit des Etscbmiadzynscben Klostcrs ' gelcgenen , Dorfe Schorly an bis unter-
halb des Chorwiiabschcn Klosters^, findet sich eine, den Naturforschern bis

jetzt unbekannt gebliebcne Art Cochenille. Sie ist nicht iiberall in gleicber Menge
vorhanden, sondern vorziiglich bei den Doifern Schorly, Sarwanlar, Nedschely,

Hassan -Abad und beim Chorwirabschen Klosler, so wie auch jcnseits des Araxes

beim Dorfe Sophie - Abad ^ und liings dcm vom Fusse des Ararats kommenden
Flusschen Karasu*, zwischen den Dorfern Taschburny und Karaliich.

Ich wlU zucrsl das anfuhren , was ich in historischer Hinsicht iiber dièse

Cochenille aufgefuiiden habe,

Da in den Schriflen der Alten, im Allgemeinen, nur sellen richlige und zu-

verliissige Angabcn iiber naturhislorische Gegenst'ande angeiroffen werden, so

muss es uns um so mehr frcuen, dass M'ir iiber die jetzt zur Sprache gckommene
Sleni. II. Set. Se. math, filiys. el nal. Tvni. III. orfc p. Se. nat. 2
lO H A M E L

araratsche Cochenille ganz bestimmte Nacliriclit aus dem fiinften Jahrliundert

nach Christl Geburl haben. Der armenisclie Schriftsteller aus der ebcn genann-

ten Zeit, Lazar von Parb, sagt In seinrr Gescliichle Arméniens, von der Thei-

lung des Arsacldiscben Konigrciclis an bis zur Verwaltung von Vahan dem Ma-
mio-onier (428 — 485), im fUnften Capitol, wclcbcs cine Beschreibung der Ge-

gend um den Ararat enthalt, die er, wegen ihrer grossen Fruchlbarkeit und

ihres Reicblhums an Erzeugnissen verscbiedener Art aus dem Minerai- Pflanzen-

und Thier-Reiche, mit Aegyplen und dem himmlischen Paradies vergleicbt, bel

Erwahnung der Gewasser: dass an den PVurzeln schilfarliger Getvdchse sich

rothe, zum Fàrhen dienliche fVûrmer erzeugen. Da dièses armenische Werk


bis jelzt in keine europaiscbe Spracbe iiberselzt war, so ist es wohl zu entschul-

digcn , dass die darin enthaltene Notiz ubcr Cochenille am Ararat in Europa un-

bekannt gebliebcn. Auffallend aber ist, dass eine Ervk^iihnung dièses Erzeug-

nisses, -vvelche sich in der, dem armcnischen Historiker des fiinften Jahrliunderls,

Moses von Choren , zugeschriebenen — jedoch jelzt fiir weit junger gehaltenen —
Géographie Arméniens, fast ganz ubersehen worden, da doch durch die von den

GcbriiJern Whislon in England schon beinah vor hundert Jahren (lySG) besoi'gle

lateinische Ueberselzung der Inhalt dièses Werks der grossen litenirischen Welt
zugdnglich gemacht war^. In dieser Géographie werden bei den verschiedenen

Theilen Arméniens immer einige der Hauptmerkwiirdigkeiten angcfiihrt, und bei

der Beschreibung von Gross- Arménien, welches aus funfzehn Provinzen besland,

von denen die in der Mille gelegene, die araratsche hiess, steht, nach Nennung

ihrer neun Districte, folgendcs: „Die Provinz Ararat enthalt Berge und Felder
und Produkte aller Art im Ueberfluss, so wie den kleinen See Gallot^; auch
erzeiigt sich an der FFurzel des Grases Ses der T'Vurm , welcher zum RolJiJcirben

dienf. Noch ist hier in der Koniïsstadt Wa^harschabad die Mutter der Kir-

chen." — Die lleissigsten Sammler, wie Hassel, Fiitter, Beckmann und andere,

haben diesc, jetzt fi'ir uns sehr intéressant gewordene, Slelle ubersehen, und

weder in den geographischen Beschreibungen von Arménien der erstern, noch


Vcber fVurzelcochenllle. jj

in den Beitragen zur Gescliiclite (1er teclinisclien Kiinsle Jes letztcrn


wird der-
selben erwahnt*. Wir miissen jelzt, sowohl dem Lazar von Parb, als auch
dem Zusammenslellcr der armenischen Géographie — sey er wer er wolle

Dank Miissen, dass sie die araratische Cochenille aufgezeichnet haben. Dies ist

bel leizterem uni so mehr auzuerkennen, da er nur gar wenig Gegenstiinde an-

fûhrt, und auffallend ist gewiss, dass er einem, auf Schill- und Morast-Coden

an Graswurzehi erzcuglen Wurm die Ehre anlhul, ihn zwischen dem, einera

Armenier besonders wichligen Ararat und der Urkirche des Pieichs in der ahen
Konigsstadt ' zu nennen. Iliedurch mochte man doch wohl berechtigt seyn zu

glaubcn, dass dièses Produkt jcncr Gegend zu damaliger Zeit in einer keineswegs

unbedeulenden Anwcndung war.

Es ware leicht mogHch , dass Cochenille , wie die in der Eriwanschen Pro-
vinz am Ararat, sich nicht nur in dem ganzen, jetzt zu Puissland gehôrigen,

Theil Arméniens 1", vom Chorwirabischen Kloster, dem Araxes nach, abwarts,

in der Nachitschewanschen, vielleicht auch in der Karabagschen Provinz, son-

dern auch in dem, Persien und der Tiirkei gebliebenen, Theil vorfindet, Wirk-
lich crzàhlt Chardin, der im Jalir 1664 \on Paris nach Persien reiste, bei der

ersten Sladt jenseit des Araxes — der jetzigen Granze zwischen Russland und

Persien — namlich bei Marenl als eine Merkwurdigkeit, dass in der Umgebung
Cochenille gesammclt werde. Ihn interessirte die Sache mehr als Ilandelsmann,

und bei seinem Mangel an der nolhigen naturhistorischen Kenntniss, ist die Be-

schreibung, die er davon gibt, nicht nur unvollkommen, sondern auch unrichtig,

so dass man nicht weiss, ob er von Wurzel- oder von Baum- Cochenille spricht;

man fiihll sich sogar gencigt zu glauben, er mcine die letzlere, denn dicse ist,

im Allgemeinen, mehr unler dem Namen Kermès bekannt, und er fiihrt an,

dass die Perser die Cochenille : Quermis , von Querm , nennen , weil sie sie von

einem Wurm erhallen , was iibrigens auch unrichtig ausgedriickt ist. Der Her-

ausgeber der lelzten, im Jahr 181 1 veranslalteten, Auflage von Chardins Pieise,

Langlès, beweisl durch eine hinzugefiigte Note, dass auch er in Irrlhum verleitet

2*
12 H A M E L

worden und gpglaubl habe, es sey Coccus cacti gemeint, namlicli die ameri-

kanlsche Coclicnille. Freilich koiinte, so lange Chardins Bcobachtung isoliit da-

stand die erwahnte Cochenille fiir Baum -Kermès, auch wohl gar fiir eine, der

mexikanisclien ahnlicbe, Manzen- Cochenille gehalten werden; seit wir aber mit

Bestimmthcit wissen, dass am Araxes Wurzel - Cochenille vorhanden ist, so ist

es hochst wahrscheinlich , dass die von Chardin, bei der Stadl Marent erw'àhnle,

dieselbe sey. Ueberlaufer aus der Choischen Provinz in Persien nach Russisch-

Armenlen, sollcn behauplet haben, dort finde man eben solche Cochenille wie

am Ararat, und sie werde von tatarischen Farbern benutzt*'. Eln Greis aus

Ti"ranokert (Amid) in Tiirkisch- Arménien hat zu Etschmiadzyn vcrsichert, dass

man dort die Cochenille von dem in ihr enthaltenen Oel oder Felt zu befreien

wisse, also muss dieselbe doch wohl auch gesammeit werden. Wirklich sagt

Miichitar (der Slifter der, seinen Namen fuhrenden, Congrégation zu St. Lazare

bei Venedig und Verfasser des schon in der siebenten Anmerkung erwalinlen,

sehr brauchbaren armenischen Worlerbuchs) dass in der Provinz Aghdsnlk, in

welcher ïigranokert lifge, eine vorziigllche rolhe Farbe vorhanden w'àre. —


Flavius Vopiscus erzàhlt uns, dass der romische Kaiser Aurelianus (270 — 27 5)

vom Konige von Persien (Hormus I., Varanes I., oder nach dem armenischen
Geschichtschreiber Tschamtschian: Schapuch I., Artaschirs I. Sohn) Wollenzeug

erhahen haben, welches so schon rolh gefarbt gewesen, dass es eine Merkwiir-

dlgkeit des Capitoliums war und ganz Piom es bewunderte (Genus purpurae,

quod postca nec ulla gens delulit, ncc romanus orbis vidit). Vielleiclit war
dièses Rolh mchr Scharlachrolh und fiel dadurch so gegen der Romer duukcln

Muschel-Purpur auf. Vopiscus schricb in Bezug auf die Nuance: „ad quod
(purpureum pallium) cum matronae alque ipse Aurelianus jungerent purpuras

suas, cineris specie decolorari videbantur caelerae divini comparatione fulgoris."

Der Perserkonig soU bei der Ueberscndung geschrieben haben: Dies ware Purpur

wie er in Persien vorhanden sey (Sume purpuram qualis apud nos est). Man
glauble jedoch in Rom, dièse Art Purpur, oder die Farbe dazu, kàme aus Indien.
Ueber f^'urzelcochenille. ^Z

Sowolil der romische Kaiser Aurelianus, als aucli seine Naclifolger: Probus und
Dioclelianus , sandten Leute nach Indien zum Nachforschen nach der Farbe, die

aber nichts besliramtes fanden i^. — Warum sollte dièses Rolh nichl in Per-

sien mit araratscber, oder ihr àhnlicher, Wurrel- Cochenille gefàrbt wordcn seyn?
Erstcres wird um so wahrscheinlicher, da gerade zur Zeit der Ucbersendung

des persischen Purpurs nach Rom, dem erwahnlen armenischen Autor zufolge,

die Perser eine Reihe von Jahren hindurch (25g — 286) im Besitz von Armé-
nien waren, nachdem Arlaschir, der erste persische Kônig der Sassaniden Dy-
nastie im Jahr aSg den Konig von Arménien Chosrow I. diirch Anag aus der

Ascariden Familie (Vater des Erleuchters Arméniens Grigor) , aiif eine meuchel-

morderische Weise hatle umbringcn lasscn ''. Aucb geschah dièse L ebersen-
dung nur etwa zweibnndert Jabre vor der Zeit, aus der wir von Lazar Parbetzi,

und vielleicbt auch von Moses dem Cborener, beslimmte Nacbricht iiber die ara-

r atsche Cochenille haben. — In der armenischen Uebersetzung der Offenb. Job.

sleht fur y.o'/.mvov des giicchischen Ur-Textcs, Cap. 17, Vers 4'- Karmir, d. h.

rolh, und Cap. 18, v. 12 nnd 16 steht for dasselbe Koyiy.ivov: Wort'n, d. h.

Wiirm; die slawische Bibel hat dafiir: Tscherwen und Tscherwlenilza (Wurm-
rollies, von Tscherw, der Wurm). Der Griecbe Dioscorides, vi^elcher um die

Mille des ersten Jabibunderls unserer Zeilrechnung schrieb, nennt unter den

Orlen, wo K6y.y.oç gefunden wurde, auch Arménien; seine Beschreibung ist aber

weder klar noch beslimmt, und man muss glauben, er spreche blos von Baum-

cochenille oder Kermès. In Cilicien, wo Dioscorides gcboren war, mag es Baum-


cochenille gegcben haben die ihm bekannt war, und daher war er, wie es

scheint, der Melnung, die armenische, welclie er, samml der galatischen, fiir

die besle erklart, sey eben solche. Dieser Irrlhum ist ihm gewiss nichl zu vei'-

argen, da unsere Kennlniss der verschledenen Cochenillearten erst in ncucrn

Zeiten einigermassen gelautert worden und wir sogar jetzt, im neunzehnten Jahr-
hundert, mit dieser Sache noch bei weilem nicht im Reinen sind. Zu bedaueru

aber isl , dass durch seine Beschreibung die Keiuitniss der Wurzelcochenille auf-
l/^ H A M E L

"•elialten worden ist. So sairt noch ganz neucrdings (i83i) der um die bihlischc

Allcillnimskunde liochst verdienle Professor Pioseninuller in sciner bibllschcn ISatur-

trescliichte (2 Thcil, S. 44^) dasselbe, Avas fruher scbon Lpckmann (Beltr'àge,

3 B. S. 4) eiklarl halle: ,,Dioscondes iind andere Griechen mcldcn fast einstim-

mi"-, dass er (der Kôy.y.o(;) auf eiiicm nicdrigen fast strauchartigen Baume mit
stachlicblen Blaltern, der Eicheln tragt, gcfunden werde. Es ist dalier gar nicht

zu zweifehi, dass sie Coccum ilicis , urid diejenlge niedrige immer grunende Eiche

mit den slacblichten Bliittern der Stechpalme, die in der Botanik noch jclzt

Quercus ilex genannt wird, gemeint baben." — Wir wissen nun aber mit Be-

stimmtbeit, dass der armeniscbe Kermès Wurzelcochenille gcwesen sey, nnd


selbst Dioscorides erklart den armenischen mit fur den besten. Es eroffnet sich

hier ein weites Feld zu fernern Forscbungen wegen des Gebrauchs dieser Coche-

nille ini liefen Alterlhum. Es mocble sich vielleicht ergeben, dass sogar des

Moses und anderer friilier bcbraischer Schriftsteller : Tola und Tolaat, welchcs

Wurm , und auch rolhe Wurmfarbe, heisst, so wie das vielbesprochene: Schany,

wclclies bald ,
,,doppclt gefarbt" bedeulen soi), bald, von Glanz hergeleitet, mit

„lHicliroth" iibersetzt wird, Wurzelcochenille, oder ans derselben bereitete Farbe,

wnr'*. An den mcisten Slellen der alteren Biicher des allen Testaments, wo
von rother Farbe die Rede ist, werden die erwàhnlen Worte, entweder eiiizeln,

oder zugleich, gebraucht, aber im zweiten Buch der, spàler (im fiinflen Jahr-

bundert vor Christo) geschriebenen Chronikcn, Cap. 2, 7 und l!^ und Cap. 3, 14
steht in der hebr'àischen Bibel fiir ein gewisses Roth, und zwar, wie der Zu-

sammenhang zeigt, fiir dasselbe, was fruher, bei Moses, Talaat Schany oder

Schany Talaat hiess: Karmil; hier hat die armeniscbe Bibel: Karmir (roth), die

slawische aber: Tscherwlen und Tscherwlenilza (Wurmrothes). Die aus den

Chroniken erwàhnten Stellen beziehen sich darauf, dass Salomo zu seinem Tem-
pclbau vom Tyrischen Konig einen in verschiedenen technischen Kiinsten be-

wanderten Mann verlangte, der unlcr andern auch das F'àrben mit der Purpur-

Schnecke , oder Muschel (Argaman) , und auch das mit dem PVurm (Karmil)
Ueber FFurzelcochemlle. i5

verstelien solltc. Bocliart will zwar dièses Karmil, eben so wie das Arcaman

zu einer See-Farbmuschel machen, die beitn Vorgebirge des mlltellandischen

Meeres: Karmel gefischt wurde; es wàre aber doch nlcht untnoglicli, dass, der

araratscben abnliche, Cochenille aucb am Fuss des Karmelberges und am See-

gestade bci Tyrus, Sarepta und Sidon vorhanden gewesen sey**. An andern

Bibelslcllen, im zweilen, driltcn und vierten Buch Mosis, stetil: Argaman


(Muscbel- oder Schnecken-Farbe) und Tolaat Scbany oder SchanyToIaat (Wurm-
farbe) sebr oft beisammcn, und hieraus namcntlich muss man folgern, dass das

Karmil dcr Chroniken mit dem in den Buclicrn Mosis so oft vorkommenden
Tolaat Scbany und Schany Tolaat ein und diescibe Bedeutung habe. Das (lie-

braiscbe) Karmel, Hohel. Salom. 7,5, was Tremellius und andere ebcnfalls mit:

Roth (wie obiges Karmil der Chroniken) ubersetzen, ist in der armenischcn und
in der slawischen Bibel, ebenso wie in der Vulgata, unraittelbar von dem Berg
Karmel liergcleitel. Eine genaue Beslimmung der Ableitung und der gegenseiti-

gen Verwandtschaft des armenlschen: Karmir (nebst dem: Karmin, Karmesin,


cramoisi und crimson), des hcbniischcn: Karmil im Buch der Chroniken, des
Karmel im llolien Lied Salomonis , der Karmel -Berce und Stadt'^, des arabi-

sclien : Kermès, des persischcn: Kcrm (Wurm) , des sanskrilischen Krimi (eben-

falls Wurm), des tiirkischen: Kirmisi (roth), des lateinischen: vcrmis (und ver-

ralculus) , des franzosischen : \er (mit dem: vermeil und vermillon), des deul-

scben: Wurms, des slawischen: tschermny (roth), des inissischen und polnischen:
Tscherw (Wurm) und Tscherwetz (Wurzelcochenllle) , nebst tscherwonny (roth)

und mehrercn andern Derivaten, mUsste intéressant und belehrend seyn. Bei

Jesaia (der scbon im achten Jahrliunderte vor Christo weissagte) im erstcn Ca-

pilel, im letzten Gliede des iSlen Verses, wo die Siindcn verglichen wcrden und
wo die jclzige Vulgata: quasi vermiculus, bat, slehl, in Bezug auf Roth: Tola ;

die armenische Uebersetzung bal hier: Wortan Karmir (Wurm- Roi hes), von
den slawischen Bibeln habcn: die altère, Ostrogsche (von i58i): Bagore (Pnr-

purroth), die neuern: Tstherwlenoje (wieder Wurmrothes, vermiculatus). Tolaat


,6 HA M E L

Schany wird wiederholt gcbrauchl: 2 Mos. im 25, 26, 27, 35, 36, 38 und 3g
Capltel so wic 4 Mos. 4i 8; es wlrd in dcr armenischen Bibel mit: Karmir

(rotli doppelt) und auch allein mil: Karmir uberselzt, in der slawischen
kirkiii

steht sowohl: Tsclierwlenilza


sugubaja (Wurmrolhes doppeltes) , als sdilechtweg:

Tscherwlenilza und Tscberwlen. Fiir das versclzte: Schany Tolaat, 3 Mos. 14,

der armenischen Bibel


/ 6 4n, 5i u"d 52, 50 wie 4 Mos. 19, 6, steht in

tbenfalls: Karmir und in der slawischen : Tscherwlenilza. Die Vulgala bat hier,

bald: vermiculus, bald: coccus, coccinum


und coccineum, und dass an den an-

aefiihrten Slellen der Biicher Mosis, zumal im i4ten Capilel des driilen Buchs,

wirklich Cochenillefarbe gemeint sey, scheinl des Apostcl Paulus Epislel an die

Hebriier, Cap. 9, Vers 19 zu beweisen, indem hier, im Bezug auf die dem

Moses vorgeschriebenen Reinigungsopfer, im griechischen Grundlext gesagt wird,


dass mil K6y.y.oç gefàrble Wolle {i'()iov yioKZivov) dazu kam, Hohel. Salom. 4, 3,

wo die Lippen mit einer rothcn Schnur verglichen werden, bat die hebraische

Bibel nur Schany" allein, die armenische bat bloss: Worl'n (Wurm), die

slawische: Tscberwlen. 2 Sam. i, 24 ""^ Jcremia: 4i 3o bedeulel Schany ein

rothes Gewand; hier steht im armenischen: Karmir, im slawischen, am ersten

Ort: Tscherwlenilza, am zweilen: Bagranitza. Bei den allerallesten bekannlen

Erw'àhnnngen von rolher Farbe, i Mos. 38, 28 und 3o und Josua: 2, 18 und

21, wo im hcbràischen Grundlext auch Schany allein steht, bat die armenische

Bibel wiederum: Karmir und die slawische: Tscberwlen. Da dièse Slellen nur

einen rolhcn Faden und ein rothes Seil bedeulen, so spricht schon dies, meines

Eracbtens, dafiir, dass ,, Schany" wohl immer schlechlweg „rolh gefarbl" be-

zeichnen soll , dcnn das âoppelt gcfarbte wiirde ja wohl nur bei Zeugstiicken, oder

daraus angcferligtcn Gew'àndern , besondcrs erwahnt werden. Im Sanskritischen

bedeutet, nach Wilson „Schony" Carmesinfarbe, rothen Farb-Lak aus Coccus,

so wie noch andere rolhe Farben und Gegcnst'ànde. Es ware sebr zu wiinschen,

dass liber die eigentliche Bedeutung des sanskritischen Wortes: Schony, und iibcr

sein Verhàllniss zum Schany der Hebraer, von Sachkennern genaue Forschungen
Ueber fJ^urzelcochenille. in

angeslellt wiii'den. — Ich habe im Vorhergehenden gesuclit, daraiif aufmerksani

zu maclien, dass aucli die armenischen und slawisclicn liiljeliihcrsctziino^en bei-

Iragen zu beweisen: der allen Hebracr Tola, Tolaat Schany, Scliany ïolaat.

und Schany (allein) , so wie das Karmil der Clironikcn beziehen sich aiif Cochp-

nille, welclie sehr wcbl , der araratschen àhnllche, Wurzelcochenllle seyn konnle.

Fortgesetzte Forschungen iiber diesen Gegcnstand wcrdcn , aller Wahrschcinlich-


keit nach , zcigcn, dass der Gebrauch der Purpur-Schnecke oder Miiscliel — an
die wir, obne zu sehen, ginuben miisscn — im Vcrglcich zu dem der Coclie-

nille nur unbedeutend gewescn ist'*. Es baben fïeilicb scbon vicie hikbst ge-

lehrte Miinncr sicb bemulit, Liclit in das Dunkel dieser Abtheilung der Gescbiclile

der Technik zu bringcn, jedoch blcibt gar Mancbcs zu wiinsclien nacb. Yiel-

leicht ist es llusslands Geschicbt- und Spracb-Forschcrn vorbebalten, einen

Scbritt weiler gehen zu konnen. Wir sind dem hochst inleressanten Lokal der

Iriihcsten Cultur niiber, und konnen, leicbter als Andere, literariscbe ^'ermulbun-

gen und Schliisse iiber naturhistorische Gegenslande an der Nalur selbst — als

dem wahren Probiersteine — priifen, was Jetzt Avirklich scbon bis ziim Araxes
und Ararat, der Noahscben Wiege der Mensclilieil, leicht moglich geworden ist.

Auch erwai'tet dies von uns das Ausland. In einer zu Yenedig, 1828, in fran-

zosischer Sprache gedruckten Brochure: Allgemciuc Uebersicht der ncuerdings von

den Russen erworbenen Provinzen, welche von iliuou selbst: Armenischer Lan-

dcsdistrict genannt werden (Aperçu général siu" les provinces nouvellement con-

quises par les Russes et appelées par eux mêmes: Territoire d'Arménie), Imdet

sich ein direkter Aufruf an unsere Akademie zur wissenschaftlichen Untersuchung

dièses merkwiiidigen L;indes in folgendcn ^^ortcn: „Das literariscbe Publikum


bat von nun an grosses Recht , von der Akademie zu St. Petersburg iiber dièses

fiir die lilerarische Republik ncuerdings gewonnene Land Untersuchungen zu er-

wartcn und zu verlangen," und unter den spezificirten , der Aufmcrksamkeit be-

sonders werthen, Gegenstanden kommt namentlicb auch die — dem Verfasser

wabrscheinlich aus den von mir erwabnten armenischen Autoren bckannle —


l\Iein, J'I. Ser. Se. niulh. ffiys. et nal. '1 uin. III. 2<l( /<• ^c. "al. 3
i8 // -/ y E L

Cochenille vor. Er sagt: ,,(lie Kaufmannscliaft wiinsclit mit l ngcJuld die vor-

thcillial'lcslcii Landeserzeuguisse kennen zu lernen, unter andera: die kostbare Co-

chenille welchc nach den Scliriftstellcrn des Landes, sich in den mit SchilC be-

dccklcu Morasto^rûnden der ausgedehnlen Ebene am Ararat fmden soll. — Wirk-

lich vcrdieni Arménien, und besonders die hochst intéressante Gegend uni den

Ararat, nocli in vicier Hinsicht untersucht zu werdcn. Lazar nennt unter ihren

Erzeugnissen : Gold, Kupfer, Eisen und Edclsteine. Wir miissen mit dem auf-

richti"-stcn Dankc anerkennen, dass im Auslande, avisser den im Kloster zu St.

Lazare bei Venedig bcfuidllchen armenischen Monchen (Miichitaristen) , auch an-

derweitig Privalmanner, wie C. F. Neumann, gegenwiirtig Professor in MUnchcn,

sich so ciCrig bemuhcn , uns mil der armenisclien Literatur bekannt zu machen,

und gcwiss ware eine relche Ausbcute fur Geschichte, Wissenschaft und Knnst

zu erwartcn, wenn ein hlstorischet Forscher, wie Ilerr Neumann , in Jjegleitung

von naturkundigen Gclehrten, Arménien bereisen kiinnle.

Die Pflanzc am Ararat , an welclicr die Kocken der Cochenille gefunden

werden, crklart Ilerr Akademiker Irinius, einer Zeiclumng zuiolge, iiir die Poa

pungcns Marsclialls von Blberstein. S. seine Flora ïaurico-caucasica, T. L p. 65


und T. I!L (d. 11. Supplcmentband) p. 6'8.
^^ Nach Herrn Trinius gehort dièses

Gramen, nebst einigen andcrn, bishcr zu Dactylis oder Poa gerechneten Arien,

zu einem eigenon (îenus, welches er Aeluropus nennt, und die Art ist nach ihm:
Aeluropus laevis. Dièse Grasarl hat Ilalme, die, in mehr oder weniger horizon-
laler Fuchtung, iheils unter, theils uber der Erdoberfliiche, fortlaufen; die ersten

dieser Ilalme sind mit lanzcttiormigen, blaltlosen, schuppenarligen Scheiden be-

deckt, unter und zwischen welchen die Kocken gefunden werden, dahingegen von
den lelztern die aufwartssleigenden , beblatterten und Ijlumen Iragendcn Halnic
sich erliebcn; iibrigens giebt es sehr bedcutende Varieliitcn dieser Pflanze-". Das
Erdreich der ganzen Gegend am Araxes, wo sich die Cochenille vorfuidct, wird
a.s sandig-lhoiiig und bochst unfruchlbar bcschrieben , und sic soll vorzugsweise
niedrigc, in der ISalie von Siimpfeu gelegene, koch- und Glauber-Salz, wie
Ueber Vf'^urzclcochenille. la

nuch Nation haltende Stellcn, wo die Eixlc bci Irockenem heissem Weltcr Risse

bekommt, bei regnigem aber tiefen Kotli bildet, beM^obnen. Dies isl besondcrs

zu bemcrken, da bisber in Europa nicht bekannt war, dass die Wurzelcocbe-


nille aucb auf solcbem Iiodcn gcdeibcn konne, und raan einen loscn, sandi<rcn

Grund als den einzigen, ihr zutr'aglicbcn , ansab, indem dièse Wnrmcbcn mit

gar schwachen Instnimenten ausgeriistet sind, um die Erde, in welcher sie liausen,

zu miniren. Uebrigens verdanke icb der Gcl'iilbgkeit des Herrn Akademikers von

Frahn cine intéressante liestiitigung obiger lîeobachtung in der ricliligen Ueber-

setzung einer Stelle ans Firnsabadis (i328 — 14^4) arabiscbem \A ortcrbucbe


(Calcntter Ausgabe), wo es heisst: „Kivmis ist eine armenische Farbe; sie kommt
von dem Safl cines Wurms, welcher sich in ihren (d. h. des Landes Arménien)

scbilfigen Gegenden findet." Dies beweisl zugleich , dass die Araber, auf jeden

Fall, die armenische Cochenille, welche, wie wir jelzt wisscn, Wurzelcochenille

ist, kanntcn und dass sie dieselbe wahrscheinlich auch anwendeten, Nach llcrrn
von Frahn bat die hier angefiihrte Siellc, bci Cochart in scincm llierozoicon,

durch einen Schreibfehler in dem von ihm bcnutztcn Manuscriple (wo nament-
lich ein r hinzugefiigt und ein Punkt unter dem zweiten Ijuehstaben ausgeiassen

ist) , in der l ebersetzung einen ganz falschen Sinn erhaiten. Bochnrt bat nam-

lich die, auch in einem der Manuscripte des asiatischen Muséums unserer Aka-

demie sich hndende, unrichtigc, Lesart: Arham belolgt, und dies: EingeAveide

(obgleich sich das Wort nur auf Ein gewisses viscus bezieht) ubersetzt. Aber
ein anderes besseres Manuscript desselben Muséums hat, so wie die Calcultcr Aus-

gabe, das richtige: Adscham, schilfige Gegenden. Bocharls l ebersetzung lautete:

,, Kermès ist eine armenische Farbe, welche ans Wiirmern ausgepresst. wird , in

deren Eingeweiden sie steckt (Alkermez, color armenius, qui exprimilur e ver-

mibus, in quorum visceribus latet)." Wirklich hiilte das Ungereimte dicser Be-

schreibung langst an ihrer llirhtigkeit zweifeln lassen miissen. Aassim Effendi,

der tiirkische Lebersetzer des Firusabadischen Worlei'buchs (gedruckt zu Skutari

i8i5 — 1817), hnt, durch seine Hinzufiigungen zu dicseni Arlikel , ihn so ent-

3*
20 // A M E L

slellt, Jass man glauben muss, es scy im Original von Baum- Kermès die Rede,

und weil er selhst einmal (wahrsclieinlicli nach Dioscoridcs) dieser Meinung war,

so liai er aucli an obiger Sicile, statt scliilfiger Gegend: Eiclicnwalder geselzt.

Im Araxeslhal sollen des Morgens beim Ersclieinen der ersten Sonnenslralilen

liber dem Ilorizont, die Cochenille- Wiirmer, wie durcli Zanberei, in solclier

Menge ans dcr Erdc hervorkommen, dass der Boden durch sie ganz bunt er-

schelnt, und eincn Teppich vorstellt, dessen Dessin sich durch die Bewcgnng

der Wiirmer bcsUindig vcrandert. Um das schon roth gefdrbte Weihchen flat-

lert, wie cin munlerer Schmellerling, das mit einem langcn, seidenarligen , schnee-

weissen Schweife gezierte Mannchen, miUelst sciner Icichten rosigen Flugel um-
her. Sobald, bei vorgerucktem Tagc, die llilze bedeulend wird, verkriechen sich

Wcibchen und Mannchen unter die Erde, und man sieht sie nicht wieder bis

am folgenden Morgen. Benulzt wird gegenwiirlig die Cochenille des Araxesthals

gar nicht, ausscr dass im Etschmiadzynschen Kloster, scit 1816, eine kleine

Quantifàt rothcr Farbe daraus extrahirt wird, einzig und allcin zum Abdruck
des armenischen Patriarchensiegels auf Papier, und fur rothc Anfangsbuchslaben

m Schriften, so wie auch zum Malen.


Die Ilauptschwicrigkcit beim Gebrauch der Wurzelcochenille zum Farbcn ist

bekanntlich die schr grosse Menge von Fclttheilen, wclche in derselben enthaltcn;

dièses Hinderniss bicibt bis jetzt unbescitigt. Eincr der Archimandrilen des

Etschmiadzynschen Klosters: Isaac Ter Grigorian, der zuglcich Maler Ist, hat

berclts i8i5, zusammcn mit dem schon crw'ahnten Grcis aus Tigranokerl in dcr

ïiirkey, Versuchc zur Auffindung des beslcn Miltels, die Wiirmer zu todten,
und, wo moglich, die so sch'adlichen Felllheile, daraus zu enlfernen, gemacht.

Er hait fûrs beste, dieselben In cinc Auflosung von Soda zu werfen. Dies kann

aber kaum gebilligt wcrdcn, dcnn ein solchcs Verfahrcn wird die Absondcrung
der fettigen ïheile aus dem Farbabsud nur erschwercn. Dcr gcnannle Archi-
mandrit batte vom Kalholikos Ephrcm eine schriftllche Anlcilung zu den von

ihm angestelken Versuchcn bekoramen. Dass dieser wiirdige, gegenwiirtig neun-


Uebcr fVurzelcochenille. 21

zigjalirige, in Fvuhestand versetzte, Patriarch sich selir fiir die Anwcndun"- dpr
Cochenille am Ararat interessirte , davon kann îch einen Bewcis anfùluen. Icb

habe niimlich bei dem schon genannlen Beamten des Ministeriums der auswarlî-
gen Angelegenheitcn , Herrn Staatsrath von Chudobasclieff, cine von dem Ka-
tholikos selbst unterzeichnete Schrift geschcn, welche er jenem bel seiner An-
wesenheit zu Elschmiadzyn, im Jahre 1817, gegeben hat. Darin sagt er: „Am
Ararat fmdet sich viel Cochenille; es giebt aber hier niemand, der versteht: die

Wiirmcr, wie sichs gehôrt, zu todten und ihnen das Fett zu benehmen. Wenn
Sie uns von eincm Sachverslandigcn eine Anweisung hiezu vcrschaffen konnten,

so wiirde Ihrer in hiesiger Gegend immer dankbarlichst gedacht werden,"


Ehe die mexikanische, auf verschiedenen Fackeldistelarlen (Cactus) lebende,

vorziiglich aber auf der sogenannlen indianischen Feige oder Nopal (Cactus coc-

cinillifer) gczogene, Cochenille (Coccus cacti s. Coccinella)^i, nach der Entdeckung

von Amerika, ihrer \ orziiglichkeit wcgcn, in allgemeine Anwendung kam, wurde


in Europa, sowohl Baum- als Wurzcl- Cochenille zum Scharlach- Carmesin- und
anderem Rolh -Farben angewandt, Dcn Baum-Kermes (Coccus arborum s. Kermès)
sammelle man von der Kermes-Eichc (Quercus coccifera) an verschiedenen Orten

des Siidens von Europa: in Spanien, im siidlichen Frankreich, in Italien, und


auf den Insein des Archipels; er erzeugt sich iibrigens auch in manchen Gegen-

den Asiens^^. Der Wurzel- Coccus ward am haufigsten am perennirenden Knaucl


(Scleranthus perennis), ausserdem aber auch an verschiedenen andern Pflanzen,

als: Potentilla argentea und replans, Ilieracium Pilosella, Fragaria vcsca, Ilyperi-

cum perforatum u. s. w. gefundcn. Well er um Jçhanni reift und abgelcsen


wird , so wurde er Johannisblut genannt, jedoch ist er mehr unter dem Namen:
polnische Cochenille, bekannt, weil er in Polen am haufigsten vorkam und man
dort am meisten davon sammeltc. I)a man Ihn aber auch an verschiedenen Orten

Deutschlands : in der Mark Brandenburg, In Pommern, in Preussen, Sachscn und

Bohmen, so wie in der Ukraine, Lilthaucn u. s. w. fand, so nannle Deulsch-


Innd seine Cochenille oft: deutsche, und wir die unsrige, in der Ikraine, in
22 H A M E L

Klein- und Weiss-Fiussland, bisweilen: riissische. Untcr Ictzterem Namen kîmnt e

aber jetzt auch die in der Provinz Eriwan befindliche verstanden werden ; daber

isl wobl die Bcnennung: Wurzel- Cochenille, als allgeraeine, vorziiglicher, wie

denn scbon beide Criider Bauhin: Coccus radicum scbrieben. Jedoch ist aucb

dieser Name nicht stieng richtig, denn bei der araratscben Cochenille sitzen die

Kocken nicht sowohl an der Wurzel , als an den unler der Erdoberdache lie-

genden Halm-Auslaufern. Dennoch gebrauche ich einslweilen den Namen Wur-


zel- Cochenille , da es wohl erst nach einer genauen Uevision des ganzen Coccus-

und Kermès -Geschlechles moglich seyn wird, die passendsten Benennnngcn fiir

jede (iattung aufzustelien.

Wir kennen gegenwartig iiberliaupt zwei Cenlrallundortc ftlr W urzelcoche-


nillc; der eiiie ist in Asien: in der Provinz Eriwan, der andere in Europa: in

Polcn. Ceber die asiatische, die uns erst so cben vom Ararat her niiher be-

kannl geworden , habe ich iin Vorhergehenden gehandelt und darauf aul'merksam

gemacht, dnss sie es seyn mochte, welche im cntferntesten Alterthum den Nach-

konimen ÎSoah's das erste Material zum lujthlarben darbol^'. Die polnische Co-

chenille k;niii sich nalùrhch keines so bohen Alters in ibrer Anwendung riibincn;

jedoch glaube ici) beweisen zu kbnnen, dass sie ebenfalls seit sehr langer Zcit

im Gebraucb gewesen seyn muss.


Wenn im fûnften'Jahrhundert die, in der armenischen Residenzstadt Washar-
scliabad (wo jetzt das Kloster Etschmiadzyn steht) , befindiichen Uebersetzcr der

Inbel m die armenische Sprache, fiiir das griechische: y.ôxy.ivov (Offenb. Joh.

i8, l'-J u. i6), und fiir das hcbraische: Schany (lloliel. Salom. 4, 3) Worl'n,

d. h. Wurm, so wie fiir: Tola (Jesaia: i, i8) Wortan Karmir, d. h. Wurm-


roth, selztcn, so meinten sie, ohne allen Zweilel, die dort ganz in der Nabe be-

findliche ai'aratsche Cochenille, von der wir ans ilircr Mitte bestimmie Nach-
richten haben.

Der, in der Mnclibarschaft der slawischen ^'olker gebiirtige, viel gereisle,

liieronymus^*, welcher gegen das Ende des vierten Jahrhunderis die Bibel aufs
Lkber f'Vurzelcochcnilk. aS

iSeue aus dem hebriiisclien Ins lateiiiische iibersetzte, konnte, sowohl europiiische

(slawische), als aslatische (armenische odcr ihr àlinllclie) Wurzelcochenille ira

Sinne haben, wenn er fiir des Moses: ïolaat Schany (2 Buch, Cap. 35, 2.^;

36, 35. 37; 38, 18. 23; 89, i. 22 u. 28), fur sein: Schany Tolaat (3 liuch,

Cap. 14, 4* 49 "• ^~) ""<! ^"'' '^^^ Jesaia: Schanim (Cap. i, 18): vermiculus

setzle, da friiher an den meisten Stellen: coccus geslanden hatle, welches an

vielen andern aucli In der neiiein Vulgata stehen gebllebcn ist^^., Dass spiiter

die Wurzelcochenille, unter dera Namen: vermiculus, in Europa gesammelt wor-

dcn, wissen wir. Leibnitz und Pez haben in ihre Schriften einige Documente

aufgenommen, welche zeigen, dass im zwolften Jahrhundert an Kloster, und na-

menllich an die Benedictiner-Abtey zu Priim, so wie an das Kloster zu St. Em-


meran bel Ptegensburg , von den ihnen gchorigen Bauern eine bestimmte Quan-

tilat vermiculus, oder das Geld daiiir, als Abgabe gezahlt wurde -^

Wie im lateinischen vermiculus das Diminutiv von vermis ist, so isl dur

Name der Wurzelcochenille im polnischen und russischen: Tscherwetz (czerwiec,

'lepnei^ij) von Tscherw, Tschrw (vlellcichl IVuher noch Tscherm, Tschrm), der

Wurm, abgeleilet ^', welches Wort, oline Zweifel, mit dem armenischen : Kar-

mir, dem hebr'àischen: Karmil, dem arabischen: Kermès, dem persischen: Kerm,

dem sanskrilischen : Kriml und dem lateinischen: verrais, verwandt ist-'. Freilich

haben wir lïir das Alter der polnischen ('ochenille keine solche Gew'àhrsmanner,

als wir an Lazar aus Parb (und Moses von Choren?) fiir die armenische oder

araratsche haben, jedoch rauss die Anwendung der Cochenille bel den slawischen

Volkern sehr ait seyn ; dièses beweist , deucht mich , hlnlangllch der ausserst aus-

gedehnte Gebrauch der von Tscherw (Tschrw), dem Wurm, hergcleiteten Wor-
ter, welche entweder: Pioth bedeulen, oder doch auf Roth Bezug haben.

Durch Nestor sind wir zuerst, bei Gelegenheit seiner Erwahnung des Feld-

zugs, welchen Wladimir der Grosse, im Jahr 981, von Klew aus gegcn die

Polen unlernahm, mit den Tscherwenischen St'adten bekannt gewordcn , nach

M'clchen die umliegende Gegend , sp'nter mit Ein.-^.rhluss von Wolhynien und
2^ H A M E L

Podolieii, den Namen Rolh-Rnssland bekommen Imt. Die Stadt Tsclierweii,

nacli welclier die iibrigen benannt waren, soU, nach einigen Aeusserungcn in

den Wolhynisclien Annalen, da gestanden haben, wo jetzt, unweit der siidost-

lichcn Ecke der Granzen des Konigreiclis Polen, der Flccken Tscherneew liegt,

zwischen der Sladt Chelm und dem Kirchdorf Uchane, jedoch nalier zu der

erstern^^. In der Gegend von Breslau, von Krakau, von Sandomir, ebcn so wic

in rol-ehssien , in Wolhynien, in Podolien und in der Ukraine, also redits und

links von dem beschriebenen Lokal, ist nocb in spiitern Zeiten, vorbandenen

Zeugnissen zufolge, Cochenille in niclit unbedeutender Menge gesammelt worden;

jch nehme daher keinen Anstand, micli fur die Meinung zu erklaren, dass der

îsame der Tsclierwenischen Stiidte von diesem ïscherw, oder ïscherwetz, dessen

Sammeln eliedem dem Landvolk eine bedeulende Bescliaftigung geben musste,

herkommc'*'. Karamsin liissl zwar zu, dass die Bcnennung: Roth-Piussland

( ïscherwonnaja Pvossija) " von der Sladt ïscberwen herkomme; dass aber ur-

sprùnglich dieser Name von dem dort gesammellen Cochenillewurm : Tscherwetz,

abgelcitet sey, luhrt er nicbt an.

Die slawische, im ncunten Jahrhundert vom Thessalonicber Constantin (spa-

ter Cyrill) angefangcne Uebersetzung der Eibel bat , wie wir schon gesehen,
uberall, wo die hebraisclie: Schany, Schany Tolaat, Schany (allein) oder: Kar-

mil bat: ïscherwen, Tscherwlen oder Tscberwlenitza'^.

Ich liabe, ausser andern alten Handschriften, das auf der hiesigen Kaiser-

lichen Bibliothek befindliche, alleralteste der iiberhaupt bekannten slawischen


Manuscripte : ein Evangeliarium, im Jahr io56, fiir den Nowgorodschen Posadnik
Ostromir von einem Diakon, Namens Gregory, gescbrieben, consullirt und ge-

funden, dass hier, Matth. 27, 28, ebcn so wie in den gedruckten Bibeln,
tscherwlenoe steht ^^.

In Polen, dem Centralfundorle fiir europiiische Cochenille, heisst nichl nur


das Kraut: der Knauel (Sclerantbus) , an dessen Wurzel die Cochenille am mei-

sten sitzt; czcrwiec , sondern aucli der Juni-Monat, in welchem die Kocken (um
Ucber Tyurzelcochenille. aS

Johanni) gesammelt weiden. Eben so wird aiich in dem benachbarten Kleinruss-

land der Juni - Monal : Tscherwetz geiiannt. Karamsin irrt gewiss, indem er

dièse Benennung von rothen Friicliten und Beeren ableiten will. Es nnterliegt

wohl keinem Zweifel, dass das, ehedem die Jugend und das Weibsvolk ganzer

Doifschaften in Thatigkeit setzende Tsclierwelz-Sammeln die Veranlassung zu dem


Namen gegeben bat. Ans dem Verzeichniss der Monnte, welcbes sich dcn, in

der Synodalblbliothek zu Moskau aufbewahrlen, im Jahr ii43 geschriebenen,


handschriftlichen Evangelien beigefugt findct, ergibt sich, dass fiiiher der JuH
bei den Slawen : Tscberwen geheissen habe. Die Bohmen nennen jelzt den Juni:

Cerwen; nach Dobrowsky (Slovanka, i8i4, S. 70) soll friiber bei ihnen der

Juli-Monat so gebeissen haben, seit einigen bunderl Jahren aber nennen sie den

lelzlern Cerwenec. Obgleich Dobrowsky dièse Benennungen des Juni und Juli

von: Cerw ableitet, so scheint er docb, eben so wenig wie Karamsin, beachtet

zu haben, dass das Sammehi der Cochenille die Veranlassung zu dem Namen
gegeben bat.

Polen bat fiir: Roth kein anderes Wort, als das von dem rolhcn Wurra
genommene: czerwony; es sind daher schr vicie Wôrter davon abgeleitct oder

damit zusammengesetzt, als: czerwonowlosy : rothhaarig, czei'wononosy : rolhnasig,

u. d. m.; das rolhe Meer heisst: czerwone morze, Rotbholz: czerwonc drzewo;

czerwona niemoc bedeutet: die rolhe Ruhr, auch Blutharnen, und czerwony
zloty oder czerwoniec: Goldducat. Czerwien ist: Roth, oder; rolhe Farbe, und

im Bezug auf Spielkarten: die rothen Herzen; czei-wienidlo : Schminke; czer-

wienic : roth machen und czerwienic sie : errolhen. In allen drei Naturreichen

sind rolhe Gegenstande mit: czerwony bcnannt, so heisst z. B. czerwonokrusz

Piothgiildenerz ; czerwienice: die Preusselbeere ; czerwonogardl : das Rothkehlchen;

czerwonuszka: eine rolhe Kuh u. s. w. Die dem Johann Leopohta zugeschrie-

bene, von den Gebriidern Scharffenberger zu Krakau, zuerst i56i, herausge-

gcbcne, polnische Bibel bat: Jesaia, im schon friiher erwàhnlen letztcn Salz

des i8len Verses des ersten Capitels, beim Vergleich der Siinden: a iesli beda

SIeni. VI. Ser. Se. math. phys. et nal. Tviii. 111. 'ide p. Se. nat, /
26 II A 31 E L

(grzocliy wasse) czei'wone, jako czerwiec. An der cbcnfalls sclion angefiihrten

Strlle iii (1er Epislel Pauli an die Ilcbriier: 9, 19, vvo der Aposlel von den

Mosaischcn Rcinigungsopfern (3 Mos. im ll^. Cap.) spiicht, sleht in dicser Bi-

Lel: welna czcrwona; in der von Simon Budny iiberselzten, und iSya und i574

zu Zaslaw in Lillhauen gedruckten , hcisst es : welna czerM^cem ukraszona.

Im Allslawischen ist das eigcnlliclie Wort fiir Pvoth : Tschcrmcn , Tsclirmen

(z. B. I Mos. 2J, 20), wahrsclicinlich cben so wie: Tscherw, der Wurm, von
cinem der crwabnlen asiatischen Worter fiir Wurm, odcr Roth, abgeleitel, denn

die Verwandlung des: k in: tscb , und des: m in: w sind ganz gewohnlich.
In allen slawiscben Mundartcn kommt, wie beim scbon angefiihrten Polniscben,

die Benennung fiir Rolb direct von dem Worte, womit der Wurm bezeicbnet

wird. Im Slowakiscben heisst derWurm: ccrw , und rolb: cerijen; im Kroa-


tischen kommt von clierv, der Wurm: cbèrlycn (cliêrlcno), rotb; im Dalraali-
sclicn von czarv, zarv: czarlyen oder zarljen; im Bosmscben von çarv, rrriv odcr

<;crv: çnrgljen (çarven) çrrigljen (rrriven) çergljcn; in cincr der sorabiscben


, ,

Mundartcn von tzcrw: Izerwcne, in der andcrn, von zcrw : zerwoni; im Bob-
miscben, von ccrw: ccrweny u. s. w.
Das russiscbc Wort fiir Rolb; Isclierwonnoe '* ist ebenfalls unmittelbar
von Tsciierw, oder Tseberwetz, gcnommen, und vicie sicb auf Rotb bezie-

bcndc Gegcnslande sind im Russiscben nach Tscbcrw benannt. So werdcn


dic rolben Herzcn im Kartenspiel geradczu: Tscberwi (und tscberwonnaja mast)
gcnannl'^; Tsclierwonez heisst: ein I)ucat^«; Tscberewik: ein Damenschub^'
tscbcrmnoe more (2 Mos. 10, 19 und an vielen andern Orlen): das rothe Meer;

Tscherwien, Tscherwlenost : Rothe; tscbcrwili (kommt in alten Chroniken vor):


rolb machen; otscherwienet' (Weisb. Sal. i3, i4) , tscbermnet', oder tschermno-

wati (Maltb. i6, 2 und 3): roth gemacbl oder gelarbt M'crdeu ; d.is Wort:
tscberwleny: rolli (Offcnb. Job. 17,3), rolb gcfirbl mil Cochenille (Maltb. 27, 2S;

Ilebr. g, ig), odcr aucli sonst mil clwas, B. mit Blul, roth,
z. wie von Co-
chenille, gemacbl (Offcnb. Job. ig, i3), eigenllich aber: durcb Wurmer roth
Ueber Wurzelcochemlh.
27

gemaclit, oder: Wurtnroth, ist ganz analog dem vermiculatus»». Bemerlcen!:-

wcrth isl, (lass die Benennungen fiir Bliit In den slawischcn Mundartcn mit

dcnfn fiir Wurm einerley asialisclien Ursprung zu haben sclieinen. Im Alt-

slawlsclien heisst das Blut: Krw, der Wurm: Tsclirw. Bei ersterem wdre aiso

das asiatische K geblieben; bei Krw ist der Vokal in den meislen Miindarten

nacb dem r, bei Tschrw aber vor demselben eingeschoben, und so ist: Krcw
Krow, Kriw, Karw und Kcrw fur Blut, so wie Tscherw (Zerw), Tscliarw

(Zarw) und Tscbriw fiir Wurm, mit den verschiedcnen Derivalen fiir Botli und
rotbe Gegenslande entstanden. Es Aviirde zu Avcit fiiliren, bier ans allen slawi-

schen Mundarten Belege beizubringen , wie ungemcin auîgedchnl die Anwendung


des Wortcs Tscherw, oder Tscberwetz, der Cochenille, in denselben isl, Im
Bohmischen hat sogar das ISordlicht seinen NameiT von diesera Wurm; es heisst:

cerwanky; das Abendroth wird: cerwanky wecerny genannt.

Ein so wcit verbreiteter, vielfàlligcr Gebrauch des Wortcs: Tsrherw, fiir

ailes, was auf Roth Bezug hat, in den slawischcn Sprachen, welcher schon bei

der Einfuhrung der Schriftzeichen im neunlen Jahrhundert vorgefunden wurde,

beweist, dass die Slawen den Cochenillewurm vicie Jahrhunderte friiher, ja wohl
so lange, als sie existiren, gckannt, und dass sic sich ehedem sehr viel mit dem
Sammeln desselben beschafligt haben miissen ; fcrner dass wahrschcinlich der eu-

ropaische Wurzelcochenille- Wurm in friiheren Zeiten, wo die Landereien noch


nicht so allgemein zu Ackerbau und Vichweide benutzt wurden, viel hiiufigcr

vorkam , als gegenw'artig.

Obgleich, wie aus dem Vorhcrgehcnden zu schliessen, bei den allen Slawen
eine sehr bedeulende Industrie auf die, in vcn ilincn bewohnten Landcn befind-
lich gewesene, Cochenille hat miissen begriindet seyn , so fe hit es uns doch giinz-

lich an T^achweisung iiber dicselbe in Schriflen vor dem Ende des funfzchntcn

Jahrhunderts. Die Ursache davon liegl in den Verhaltnissen damaliger Zeit.

B.ussland und Polen fmgeu erst im zwolftcn Jahihundcrt an Chronikcn zu schrei-


ben, und in dièse mussten die wichtigsten Slaalsereignisse zusammen gedrilngt

4*
aS H A M E L

werden; luduslrie und Gewerbe -wurden noch kelner Beschreibungen gewù'rdigl,


Erst als, von Italien aus, im ubrigen Europa die Begierde nach ratjonellem

Wissen aller Art von Neuem fesie Wurzel fasste, und zwar schon nach Erfin-

diin» des machtisren techniscben Mittels zur Verbreilung von Kenntnissen, rlcb-

teten Aerzle, Botaniker und andere Gelehrte einige Aufmerksamkeit auf die rn

Italien, Polen, Russland und Deutschland befindliche Wurzelcochenille. Am


ofteslen gnb dazumal die Veranlassung zur Erwiilinung derselben , die in des

Grlechen Dioscorides Materia Medica (welche zu jener Zeit sehr vielfdltig com-

mentirt wurde) befindliche Beschreibung des Koxxoç, einigemal auch die in den

Schriflen des arabischen Arztes Mesue vorkommende Confectio alchermes, zu

welcher Kermès als Ingredienz genommen wurde.


Der erste Bearbeiter des Dioscorides, mit Corollarien, war Hermolaus Bar-
barus, aus einer sehr angesehcnen Famille zu Venedig, und einer der thatigsten

Beforderer der Wicderherslellung des Studiums der griechischen Literatur. Er

war geboren i454, und starb, nicht vierzig Jahr ait, namlich i493. In scinen,

spater, vom Vcnetianischen l'bilologcn J. B. Egnatius, ohne Anzeige des Jalires,

herausgegebenen Corollarien, stehl unler: Saxifiaga, dass sich, an manchen Orten,

an Ihrer Wurzel Wiirmer erzeugen sollen, mit denen man, nach gehoriger Zu-

bereitung, besonders Seide unvergleichlich schon purpurroth farbe, welche Pur-

purfarbe aile andern Farben durch eincn gewissen Glanz und Lebhafligkeit iiber-

treffe (purpuram facit incomparabilem, caeteros colores splendore quodam et hila-

rilate superans). Ferner heisst es: die Enldcckung dièses Farbraaterials sey durch
Zufall gemacht worden, indem man die Excremente der Hiihner, welche solche
Wûrmer genossen , roth gelarbt gefunden habe ^^. — Dies kann wohl von einem

gewissen Dorfe oder einer Gegend gcllen ;


im Ganzen aber war der Gebrauch
der Wurzelcochenille in Europa gewiss schon zu ait, als dass uns Jemaud am
Ende des funfzehnlen Jahrhunderts batte sollen sagen kônnen, wie und wo er

zuerst aufgekommen sey. Auch scheint mir unmoglich, aus des Barbarus Be-
schreibung auszumitteln, was fiir eine Pflanze er eigentlich unler derjenigen ver-
Ueber TVurzelco chenille. 29
stelit, an welcher die Cochenille -Kocken gefundcn werden sollen, Er spiiclit von
Letzlern unler Saxifraga vielleicht deswegen, weil er sie und die an dcn Wur-
zeln der Saxifraga granulala L. sitzenden Knollcn fiir identisch hielt*".

Der Doctor der Medizin und Canonicus Matthias (aus Miechowo) zu Krakau
sagt in seinem, i52i gedruckten, Werke iiber das europ'àische (und asiatische-^

Sarmalien: „Ganz Russland (Russia)*» ist reich an Farbkornern (Cochenille),

die dort sehr hijufig wachsen, und wovon in friiheren Zeiten viel nach Genua,
Florenz und andern Stadten Italiens versendet wurde; jetzt werden sie fast o^ar

nicht mehr gesammelt und gehn ungenutzt verloren." In seinem, zu cben der
Zeit herausgekommenen, Werk ûber Polen schrcibt er: ,,Gross-Polen besitzt viel

Farbkorner, und zwar mehr noch wie Piussland; es versorgt damit die siidlichen
Staaten." — Dies ist die alleste, mir bekannte, directe Notiz iiber polnische

und russische Cochenille.

Joannes Ruellius, einer der Bearbeiter des Dioscorides , wiederholt, in seinem,

iSSy herausgegebenen , Werke: de natura stirpium, fast wortlich eincn Theil

dessen, wns Hermolaus Barbarus, der ersle Erwahner der Wurzelcochcnilie in

neuerer Zeit, von derselben gesagt batte, ohne ilin jedoch zu nennen.

Anton (Musa) Brasavole sagt in seinem, i54o gedruckten, Werkchen iiber die

Syrupe, wo auch die Confectio alchermes vorkommt, dass er an dcn Apenninen,

gegen Reggio zu, an Pflanzcnwurzeln silzende Korner ausgegraben habe, welche

er, erst fiir Samen, spiiter aber fiir Wurm-Eier hielt, weil, wenn sie nicht mit

Essig bespriitzt, oder in Butter geworfen wurden, aus denselben Wiirmer, die

er auch gefliigelte Ameisen nennt, hervorkiimen. Dies miisse des Hieronymus:


cocci vermiculus seyn. Sie frinden sich an vielen Orten Deutschlands an meh-

rerlei Pllanzen , besonders aber an einer, welche tiefer eingeschnitlene Blalter,

als die Pimpinelle, habe. Auch gabe es davon in Italien an einer Pflanze, die man
lïir Pimpinelle*^ halte, die beslen aber wiirden in Polen, wo sie ,,clervicel"*^

hiessen, bei Krakau an der Weichsel gesammelt, und zwar an dreierlei Pllan-

zen: niedosplalek (Hieracium Pilosella), an der Parielaria (Glaskraul) und am


3o H A M E L

Boo-^cn- die an Lelztcrm befindliclien wiirdcn jedoch nlcht ausgpgraben, weil der

Ro^'^en selbst mehr einbringe, als dcr an seincn Wurzeln silzende Kermès. —
Brasavole suchte dcn Unterschied ZM'ùchen deni Coccus der Gricclicn, dem Ker-

mès der AraLer und dcn von ilim selbst an Pllanzenwurzcln gescliencn Korncrn

zu bestimmen, er konnte aber ans dem, durch DIoscorides, Plinius und Scrapion**

verursacbten , Wirrwar nicbt recbt ins Klare kommen.

Peter Andréas Matlhiolus, welchei' im Jabr 1544 <^p" DIoscorides mit zabl-

reichcn Zusiitzen bcransgab, warf den Moncben, die das medicinisclie Werk des

Mesue commentirt hatten, vor, dass sie den Kermès dcr Araber vom Coccus

der Griecben verschieden, aber den in Eiiropa an der Wiirzel der Pimpinelle

sich findenden Kocken gleich zu seyn bebauptet baltcn. — Nacb unserer jctzt

erlano'ten Kenntniss von der araratschen CocbcniMe konnte es wold sfvn, dass

dièse Moncbe nicbt so ganz Unrecbt gcbabt brillcn, vcnn sie dcn Kermès der

Araber fiir Wurzelcocbenille erklarten, ob sie glcicb die Sacbe, nalUrlich, anders

gcmeint baben miissen. Selbst aber begebt IMallbiolus offcnbar einen Febler,

îndem er, in den spiitern Ausgaben seiner Commentarien, sagf. in Polen gabe es

Baum- Kermès und er wcrde baufig gesammelt ; in Bôbmen wolUe er ihn im


Kaiserlichen Tluergarten, ohnweit Podiebrad , acbt Meilen von Prag, auf cinem

Eichenstamm selbst gesehen haben*^. Denselben Irrthum wicdcrboll Matl'iiolus

in seinera , i56o berausgegcbenen , Kraulerbucbe.

Hieronyinus Cardanus sagt in seincm, i55o erscbienenen, Werke: de subtililate,

dass an der Wurzel des Bibinelle-Krautes: Knol'en gefunden wurden, die man
zum Roliifarben der Seide gebrauche. — Er nannte die Kocken: tuberes (Knollen),
und hieraus bat sein franzosischer Ueberselzer, drollig genug: ïruffcln gemacht*^.

Andréas Lacuna und Amatus Lusitanus, welche beide, ersterer i552, letztcrer

i553, Anmerkungen zum Dioscorides berausgegeben, so wie Julius Casar Scajiger,

der i^Sy gegen das genannte Werk von Cardan seine Exercitationes exotericae
sebrieb, erwabnen ebenfiills, dass man an der Wurzel der Pimpinelle Farbkor-
ner bnde. Amatus fùgt hinzu: man fiinde dièse Kôrner, nicbt nur in Italien,
Lkber f J'iirzel^ocltenillc. 01

sonJern cbenfalls in Polen und anderwarts, auch an andein Pflanzcn, von denen

«r Farrago (Pvoggcn) und Parietarla nennt.

.Tan Cornarius (Hagenbul) erzahll in seinen, iSSy erschicnenen , Commen-


tarien ziim Dioscorides, da wo dieser den K6Ky.og beschreibt: Einer seiner

Freunde, der viel, friiher auch mit ihm in Gescllschaft ,


gercist, habe ihm mit-

gellieilt, dass in Saramatien, in der nach Piussland zu gelegcnen, Podolien ge-

nannten, Gegend, ein, dem Wegerich ahnlichcs, Kraut: Arnoglossum wachse,

an dessen Wurzebi nian ein Kom finde, so eincn, spater Fliigel bekommenden*',
Wurra enlhalte, und dort Zschirbitz (soll offenbar Tscherwctz bcissen) gcnannt

werde. Man sammle es Ende Mai, so wie im Juni, und gebraucbe es zum
Scbarlach- und Karmesin-Farben; ein Pfund solcher gereiniglcr und gepulverter

Korner komme in Franklurt am Main auf dreissig bis vierzig Pihelniscbe Gulden

zu slehen. — Cornarius ziebt ans dem, was ihm von der in Podohen bciind-

llchen Wurzelcochenille bckannt geworden , den nur etwas zu allgemeinen Schluss :

die Allen waren in ihrer Meinung wegen der Herkunft des Coccus oder Kermès,

ira Inllium gcwescn. Dics ist ihm spaler — wie wir jctzt sehen, nicht ganz

mil r«cchl — sehr iibel genommen wordcn.


Georg ]Ma]or (Professer der Théologie zu Willenbcrg) erwahnt in dem Werke
Mêla nch thons: Selectae declamationes (im vierten Bande, gedruckt i558), dass in

Polen, ohnweit Breslau, ein Kraiit: Tserwitz wachse, welches man einige Jahr-

hunderlc lang in Italien stalt Coccus baptica gebraucht habe. Man mazerire

dièses Kraut ein oder zwci Monat in Bier, da es sich dann in Wiirmcr vcr-

wandele, welche das Blut - Farbe - Matcrial seycn (!.'). Noch fiigt cr hinzu: Man
sage, der K(5nig solle von dieser Waare jahrlich sechslausend Ungarische Gulden

an Zoll einbekommen haben**: jelzt scy aber der Umsalz geringer, weil das Kraut,

aus Tragheif, wenigcr gebaul wurde und Wenige die Arbeit des Mazerirens untcr-

n'àhmen. — Dass der technische Thcil dieser Noliz ganz falsch sey, bedarf nicht

bemerkt zu werden. Der wahre Grnnd des damaligen Sinkens des IlandcLs mit
Tscherwetz war wohl die Importation amerlkanischer Cochenille.
32 HAM E L

Aloysius Anguillara gibt in seinem, i56i gedrucklen, Werke mit dein Titel :

Semplici, eine Beschreibung des Coccus und der Coccus Iragenden Gewaclise.

Das bey ilim fur Coccus llicis vorkommende Wort: cervach, auch chervach, ist

siclitbar slawonisclien Ursprungs, vielleicht ein verdorbenes Tscherwetz, wie der

clenicel des Brasavole.

Martin aus Urshendow (Arzt vom polniscbcn Iletmann J. Tarnowsky) er-

klart in seinem zu Krakau, nach Linde zuerst i562, dann iSgS (nachdem der

Verfasser liingst todt war, von J. Firlewitsch) herausgegebenen Werk, betitelt:

Polnisches Hcrbarlum, die Tschei-welz-Korner (Kocken) fur Samen, welche die

Wûrmer dièses Namens nachlassen. Er fugt hinzu, dass eliedem an niehreren

Orlen die Bauern vcrpfliclitet gewesen, Tscherwetz fur ihre Herrschaft zu sam-

meln. — Albern ist seine Bcliauptung, dass, da man in Venedig die polnische

Sprache nicht aussprcclicn konne, so sey dort das erste c des Wortes czerwiec
in k , und das w in m umgeandert worden ; auf dièse Weise sey die Benennung

kermès ,
ja auch szkarlat (wie dcnn dicse?) entstanden.

Franziscus Alexander erwahnt in seinem, i565 herausgegebenen, Apollo, dass

in Umbrien, in Italien, an einer Pflanze aus dem Bipinellen-Geschlechl, strella

genannt, Korner gefunden werden — iiber die Einige in Ungewissheit waren,

ob sie Pflanzen -Samen, oder eines unterirdischen Wurmes Eier seyn — welche

sich in Wanzen ahnliche Wiirmer und in gefliigelte Papillons verwandeln.

Rembert Dodoens wiederholt in seiner, i583 erschienenen, Ilistoria stirpium

dasselbe, was schon Matlhiolus gesagt halte, dass namhch Diejenigen Unrecht
hatlen, welche den Kermès der Alten vom Baumkermes unterschieden , und mein-
len ,
jener kame von Pllanzenwurzeln , wie der an der Pimpinelle. — Unser Wur-
zel- Kermès am Ararat — von dem jcdoch Die, welche jene Behauptung machlcn,

schwerlich etwas geahndet — rechtferligt sie jetzl.

Joachim Camerarius sagt in seiner, i586 zu Frankl'urt am Main herausge-

gebenen , Epitome Malthioli : dass an don Wurzeln des Polygoni coccifcri Coccus

wachse, der ein vortrcffliches Roth gebe; man fànde dièses Kraut in den sandigcn
TJeber fVurzelcochenllle. 33

Gegcnclen Polcns. — In (1er von Camerarius, ebenfalls i586, besoro^ten cleulschrn

Ausgabe des Matlhiolusschen Krauterbuchs erklait Erstcrer dièses Polygonum dem


Knawel scbr ahnlich und sagt: in Polen habe man einen besondern Nutzen da-

von, der Karmesin-Beeren halber, welche iibrigens auch am Polygono minimo


wuchsen*^ Ausserdera erziihit er noch Einiges von, an den Wurzein dci Bibi-

nelle, des Brandlatticlis (Tussilago) , des St. Pcterskrautes (Parietaria) und des
Maiisohrleins befindllchen, Eiern, aus wclchen blutrotbe Wiirmer entstiinden, die

„bernach, wie man sagen will, St. Joliannis Wurmiein werden, so bei dsr

Nacht Icuchlen." Am Mausobrlein wollte Camerarius dièse Wurm-Eier friihcr

bei Leipzig gefunden haben, fcrner seyen sic in Italien (in Umbrien und Toscana),
am meisten aber in Polen bei der Weichsel uud um Posen, vorhtmden, wo die

Einwobner nicbt wenig durch sie gewoimen; der Junimonat habe in Polen sci-

nen Namen von denselben erhalten.

Jacques Dalechamp spricht, in scincr, i587 erschienenen, Ilisloria generalis

plantarum, gleichermassen von den an den Wurzein verschiedener Pllanzen, vor-

ziiglicb aber der Pimpinelle, befindliclien Kermesbceren,

Aucb Jan Antonius Saracenus erwiilint in den, seincr, i.'îqS gedrncktcn


Uebersetzung des Dioscorides, beigefiigten Nolen der rothen Korner an den \^ ur-

zeln der Pimpinelle^".

Aus dem Angefiilirlen erhellt , dass Dioscorides, .dessen unbestimmlc Beschrei-

bung des AToxzoç^* die Welt fast acbizehn Jabrhundcrte bindurcb glauben ge-

macbt bat: die armeniscbe (araratsche) Cochenille sey Baum -Kermès gewesen,
docli am Eude des funfzebnlen und im Verl.iuf des secliszehntea J.ihrîuuiderls

die Veranlassung gab, dass die europaische Wurzelcochenille zur Sprache "f-

brachl wurde. Dies konnle jedoch von keincm bcdeulendcu Erfolg se\n, deiin

es geschah ura die Zeit der Aulïindung des neuen Welttheils: Amerika und ei-

gcnllich erst, als die in dem, i52i enldecklen, ?iIe\ico auf Cactus-Pllanzcn vor-

gefundcne Cochenille aiifiiig in Europa in Gebrauch zu kommen. Wirkiich fiigte

schon Malthiolus (i544) seincr, oben angeluhrtcn, Note zuni Dioscorides hinzu;
Mtm, l'I. Ser. Se. math, p/i^s. et nat. Tom. JIl. ide p. Se. nat. 5
^ H A M E L

werde seit Kurzem ein neuer Kermès nach Italien aus Spanien, welches ihn
es

aus Westindien bekomme, eingefiihrt. Auch Cardanus sagte (i55o): „Man


Samen s^,
brin^t uns ielzt zum Purpurfarben der Selde cine Art welcher aussieht

wie Wanzen, dcnen man die Kopfe abgerissen bat; daber ist der Preis der

rotben Seide fast auf die Hàlfte berunter geselzt." Lacuna scbrieb (i552),

man sende aus Pcru eine Art Kôrner, die dort Cocbinella biesse''. — Im Jabr

i54o scbeint jedoch die mexikaniscbe Cocbenille in Venedig, wo damais viele

Farbereien waren, nocb nicbt zum Farben angewendet worden zu seyn; wenig-

stens enlbalt das in dem genannten Jabre zu Venedig herausgekommene, seiner

Zeit bocbst berûbmte, Farbebuch des Giovan Ventura Rosetli (bekannt unter

dem Namen Plictbo) in keinem einzigen seiner Piezepte fiir Roth: amerikaniscbe

Cocbenille, wobl aber: màrkische Wurzelcocbenille. Nocb ware zu bemerken,

dass der Verfasscr den armcniscben Kermès (also die araratsebe Wurzelcocbe-

nille) fur d en bcsten crklart; jedocb scbeint er bier mebr dem Dioscorides nach-

gescbrieben, als Resultate seiner eignen praktiscbcn Erfabrung gegeben zu baben.

Ob'fleicb gegen das Ende des secbszebnten Jabrbunderts die Ausfubr der Co-

chenille aus Polcn in andere L'ànder bei Weitem nicbt mebr von der Bedeu-

tun», wie in friiberen Zeiten, war, so batte sie docb nicbt ganz aufgehort, und

in dem, iGoi , zu Warscbau publicirtcn neuen Zolltarif ifiir Gross- und Klein-

Polen stand der Czerwiec nocb unler den Waaren, die Ausfuhrzoll zahlten.

Fiir den Stein (zwei und dreissig Pfund) wurden funfzebn Groscben erlegt.

Im Anfang des siebzebnten Jabrlmnderls bandelte von der Wurzelcocbenille

der Naturforscber Ulysses Aldrovandi, und zwar zuerst in dem, 1602 beraus-

"^e-^ebenen, Theil seiner Scbriften: de animalibus insectis. Mebr sagt er daruber

in der, scbon nach seinem, i6o5 erfolgten, Tod, und ZAvar 1606, gedrucklen

Abtheilung; de animalibus mollibus, crustaceis, testaceis et zoophytis. Er giebt

jedocb wenig Eigentbumliches, sondern quolirt eigentlicb bloss Autoren, welche

friiher uber den Gegenstand gescbrieben haben, z. B. den Barbarus, den Brasa-

vole, den Matthiolus und andere.


Ueber fVurzeîcochenîlle. 35

Dsa, von dem Professer der Medizin auf der Krakauer Akademie Simon
Syrenius, abgefasste botanische Werk: Ueber die Natur und den Gebrauch der

Pflanzen , wurde i6i3, nach dem Ableben des Verfassers, vom Professor Jo-

annilzky, zu Krakau zum Druck befordert. Aïs Fundorte der polnischen Coche-

nille giebt Syrenius: Polen, Piussland (d. h. Fioth-Russland), Podolien, Lilthauen

Masowien und Wolhynien, an. Die Pflanzen, an denen sie meistens vorkommt
sind nach ihm die von Brasavole angefiihrten, mit Zugabe der Erdbcere- die
Korner Averden Tscherwetz genannt, weil, wenn sie nicht zur gehorio-en Zeit

eingesammelt werden, namiich Ende Mai und Anfang Juni , aus ihnen Wiirmer
heraus kommen, und die Hiilsen derselben leer nachbleibcn. Man trocknet die
gesammellen Korner an der Sonne, oder im Backofen (nach Herausnahme der

Brode), damit die Wiirmer nicht auskriechen. Dabeî bemerkt er, dass Eini^e
(s. oben Camerarius) die Tscherwetz -Wiirmer irrig fur lenchlende Johannis-

•wiirmer gehalten halten. Die Korner von der Pimpinelle schiitzte Syrenius dem
aus Indien komraenden Kermès (der mexikanischen Cochenille) gleich, und be-

dauerte, dass man iiberhaupt den Tscherwetz nicht mehr so haufig, wie friiher

sammle, da ehedem Polen vom Handel mit demselben grosse Vortheile gehabt habe.

Dermalen werde er eigenllich bloss von Weibern zum Farben von Tiichern und

Hauben verwendet; nach Danzig gingen aber nur selten Versendungen.

Caspar Bauhin erwiihnt in seiner, auch 16 13 besorgten, Herausgabe des


Tabernaraontanischen Kriiulerbuchs, dass „man die Scharlachbecr nicht allein an

Baumcn, sondern auch an der Wurzel etlicher Kriiuter, aïs am Fiosshut, Bibi-

nellen, Mausohrlein, Knaael und dergl. finde." Den brlhiim des Malthiolus weo-cn

des Baunîkermes halte er nicht enldeckt, denn er schrcibt ihm nach: ,,es werden
auch dièse Béer an etlichen Eichbaumen gcfonden in Bohmcn uud Polon'- und

fugt hinzu; ,,auch bey uns zu Base! zu Zeiten." — Auffallend ist, dass dieseï

so belesene Botaniker in seinem, 1628 herausgpgebcnen, Pinax, im Bezug auf


^\ urzelcochenille, bloss Lacuna, Anguillara und Camerarius citirt; in dem, iSgG
erschienencn, Phytopinax hatte er gar nur Lacuna genannt.

5*
36 HAME L

Joannes Olorinus ("Variscus «*) sagt in


seiner, 1616 gedruckten, Ccnluria Her- ,

sclireibcn etliclie, dass solche (rothe) Kornlein ira Lande


barum mirabilium: „Es
zu Polen wachsen, welche sie in ihrer Spraclie: Tsirbe nennen, daraus Clierme-

sin-Beeren wacbscn sollen , wcnn man sie auf eine Tenn legt und Bier darauf

„eusst." Dièse unricblige Noiiz scbeint aus der des weilcr obea angefûhrten

Georg Major enlnoramen zu scyn.


Claudius Salmasius bcriihrt in seinen, 1629 erscbienenen , Exercitationibus

Plinianis in Solini polybistoria beylaufig des Unterscbiedes zwiscben Baurakermes

und dcn Korncrn, oder Pillen, an den Wurzeln der Pimpinelle. Er sagt mehr

als ciiinial, dass der Araber: kermès von der Laleiner: verrais abgeleitet sey^'. —
\Yir "laiibcn den Salz umdrehen zu miissen, und crinncrn an d^s armenische:

karmir, so Avie an unsere araratsche Corbenille.

Des Doctors Lorenz Eicbstad, zu Stetlin i632 gedruckte*», Biicblein: de

confeclione alcbermes entbalt in dera Kapitel, in welcbem sich der Vcrfasser be-

slrcbt, das wabre von Mesue gemeinte Ingredienz zu besliraraen, auch Einiges
iibcr Wurzel-Kerraes.

Was in den zulelzt verOossenen zAvey Jalirbunderten iiber Wurzelcodienille

gescbricbcn worden, glaube icii nicht ira Détail aufstellen zu brauchen, da es

uns scbon naher liegt. Ich wiH aus dem folgenden' Zeitraura haupts'aclilicb nur

Dasjcnigc heraushcben, was, cntweder mitteibnr oder unmittelbar, auf Russiand

luid Pûlen Bezug bat, oder was auf nocb zu macb^nde Unlersucbungen bin-

weist, oder damit in irgend cinera VerhaUnisse stcbt.

Ira Jabr i65o gab der Doctor Daniel Zwicker zu Danzlg (bei Gondius) eine

Karle iiijcr die in Polehssien (langs dem Pryj>et im Grodniscben und Minski-

scben Gouvernement) befindlicben Siimpfe (Tabula pahidum Polesiae) heraus, auf

welcber der Ort angegeben ist , avo pobiisclie Cochenille ausgegraben wird. Ich

kann niclit urahin den Wunsch zu aussern, dass, wenn Jeraand dièse Karte be-

sitzt, er der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, entweder die Karte selbst

auf kurze Zeil zur Ansicht, oder eine Copie davon giitigst zukommen lassen
Ueher fVurzelcochcnilk. 3^

mogc; ich habe sie in St. Pelersburg nirgends finden konnen, — Eine Noliz

liber die Anwendung der Wiirzelcoclienille gab der polnische Lribmedicus Martin

Bernliard von Beinitz im Jahr 167 r. Er erziililt , dass ebedem die Edelleute

in der Ukraine ibre, Tscherwetz enlhaltenden, Landereien an Juden vermiethelen,

welcbe die gesammeUe Waare an Tiirken iind Armenier (aiso ware wobl die

araratsche Cocbenille ganz ausser Gebrauch gewesen) zum Fiirben von Saffian

und andern Gegenslanden verkauiten , oder aber die Gutsbesitzer bessen densel-

bcn von dcn Bauerweibcrn und Kindern l'iir ilire Reclinung sammeln. Man
scbable mit eincm kurzen scbaifen Ilnndspalel, oder ciner krunnm gebogcncn

Handkelle, die Kockcn von den ans der Erde gebobenen Pflanzen ab, .sanberte

sie durcb Siebe von Erde, bcsprcngte sie mil Essig oder ganz kaltem Wasser,

und trocknete sie vorsicbtig im Ofen oder an der Sonne. Bisweilen wiirden die

von den Iliilsen befreitcn Wiirmer in Clasen in eine Masse zusammengedriickt,


weltbes eine Farbwaare giibe, die man viel bober scbiitzte, als die getrockneten

Koeken. Polnische und russiscbe INÎalcr sollcn die Cocbenille b'aufig gebraucbt

baben; fcrner sey daraus ein Farb-Lak, wie der Florenliner, so wie aucii

Scbminkmittel , bercitet wordcn. Die polnisclien Kaufleute sollcn bedcutcnde

QuantilSten ibrer Cochenille an Hollander verkauft baben, und cr will in Danzig

bci eincm Ilerrn Peter Ileindricb grosse, zur Abfertigung nacb Ilolland bestimmte,

Quanlitalen polnischcr Cochenille sclbst gesehen baben. In der Umgebung von


Warscbau batte Bernilz diesclbe vorzugsweise bcy Wola gefunden. — Der Ber-
liner Entomolog Frisch war der Erstc, wclcher (1724) es versuchle, eine na-

turbistorische Bescbreibung von der Wurzelcocbenille zu geben , sie fiel aber

nicbt besonders gut ans. Er sagt, eine Flicge voni Geschlccbt der Schliipfwcspen

macbe in die Rinde der Pflanzenwurzeln mil ihrem Zangengebiss (!) Oeffnungen,
in die sie zu eincm Ei lege, liber welches sich ein Blrislcin ziche, worin der

Wurm sich ausbilde, der, einige Tage nacb dem Auskriecben, \vie ein Scliaaf,

mit WoUe bedeckt werde, und aus dicser WoIIe komme die Fliege bcraus.

Dictum sapienli sat ! nifl Frisch nacb dieser lieschrcibung aus, die viel Inrich-
38 H A M E L

tiees hat, und dabey sich bloss auf das mannliclie Insect bczieht. — Dcr Doctor

Johann Philipp Brcyn in Danzig gab lySi die crste besondere Scbrift liber den

Coccus radicum beraus. Als Fundorte batte ihm Rshonzynsky, unter andern,

im Kiewscben Palatinat, die Umgebungen der Orte: Tschudnoff, Pialka, Slo-

bodiscbtscbe und BcrdilscbefF angegeben. Die vier Pflanzen, an denen die Kocken

der Cocbenille sicb finden, sollen seyn: Potonitscbnik, Patyperstik, Smolka und

Kukulika^''; ferner gabe es noch Cochenille an vlelen Orten der Ukraine, in Po-

dolien, Wolhynien und Liltbauen. lîci Danzig batte sie Breyn an Polygonum

cocciferura gefunden , aucb Kocken davon in hinlangbcher Menge gesammelt und

die heraus"ckommenen Wûrmer beobachtet; er beging aber den Fehler, dass er

dièse Cocbenille -Wiirmer fiir Hermaphroditen erklàrlc, indem er die klcinen

gefliio-elten Mânnchen, die sicb bci ihm auch ausgeblldct batten, fiir ein ganz

fremdes Insect bielt; jedoch berichtigte er dièse seine irrige Ansicht das Jahr

darauf (1732). — Einc, in vielfacher llinsicht gule, naturgcschichlliche Beschrei-

bung der Wurzelcocheaille gab 1747 der Doctor E, F. Burchard zu Rostock


in einem Scbreiben an Linné'. Er halle dieselbe in der Umgebung von Rostock
in grosser Menge vorgcfunden (dici nequil, quanta co[)ia obveniat) , und vicie sebr

gute Beobachlungen darùber gemacht, irrte aber darin, dass er glaubte, die

Welbchen geb'àrcn Icbendige Junge, so wie auch, dass er die an der untern

Seite des Wurmes sichlbare langliche Vertiefung fur eine Oefiiiung hieit, durch

welcbe dcrselbe Luft einnebme. — Doctor Wolf in Warscliau erzahlt (im Jahr

1766), er habe wahrend elnes Aufcnlhalts zu Cliolim gesucht zu erfahren, wie


die Turken die Wolle purpurroth fiirben. Man habe ihm gcsagl : die Farbo

kiime von Beeren, die an der Wurzel ciner armenischen Pflanze, welche: Fioma^»

baisse, wnclisen. Hier ist offenbar von unserer araratschen Cochenille die Piedc.

Doctor Wolf glaubte: ans Podolicn wurden, ausser dem Vcrlirauch an Ort und

Stelle, im Jahr ungefàhr tausend Pfund Wurzelcochenille, llicils nach der Tiirkei,

theils nach Breslau, versandt; das Pfund koste acht bis zchn pohiische Gulden;

man konne damit zwanzig Pfund Wolle fàrben. — Schr intéressante Beobach-
Ueber n'urzelcochenille. 3q

tungen stellte [Herr Licentiat Scliulz, 1767 unJ 1768, iiber, bey Dresden von

dem friiber in Warscbau gewesenen Doclor Kretscbmar unJ ihm selbst auf"-e-

fundene, Wurzelcocbenille, an. Vorziiglicb gut beschrelbt Herr Schulz die Kocken
mit ihrem Kelch , so wie die Theile der Wurzeln , an welcben sie sitzen ; es ist

ibm aber nicht gegliickt zu enldecken, ob die Kocken mit den Pflanzen in einer

innigen Verbindung stebcn, Ferner beobacbtele er das Auskriechen der Wiir-

mer, dièse selbst, die Verwandlung der mannlichen, und suchte hinsicbtbcb der
Jjegattung Aufschiuss zu bekomraen, was ihm aber auch nicht gelang. Wegen
der Lebensart iiberhaupt verweist er auf Barchard, fiigt aber doch einige eigene

Beobachtungen hinzu. Sodann theilt er seine Melnung iiber das Eierlegen des

weiblichen Wurms an die Pflanzenwurzeln, und seine Ansicht iiber das Wachs-
tbum der Kocken mit. Dr. Kretscbmar giebt eine Anleilung zum Sammeln der

Kocken, und endiicb folgen Farbeversuchc mit der Dresdner Cochenille.


In Pvussland war der Ersle, der Etwas iiber die Wurzelcocbenille laut wer-

den liess, Herr Junker, friiher Adjunct bei der Akademie der Wissenschaften,

spater aber Aufseber der Salzwerke zu Tar. Er halle 1736 und 1787 den
General -Feldmarschall, Grafen von Miinnich, auf zwei tiirkischen Feldziigen be-

gleitet, und dabey Gelegenhcit gehabt, den, ihm aus Breyn's Abhandlung be-
kannten, Coccus radicum in der Ukraine kennen zu lernen, Er machle i']l^i

in Moscau, zusammen mit dem Tuchfabrikanten Pololin, Faibungsversuche da-

mlt, yvobel sicb ergeben haben soll, dass ein Pfund Tscherwelz eben das ihue,

wozu sonst ein halb Pfund Cochenille gebraucht werde. Dies ist falsch ; es ist

viel mebr Tscherwelz nolhig. — Nahere Beobachtungen iiber die Cochenille in

Piussland stellte der Staatsrath Peler Piylschkoff in den Jahren 1764 — 1767
an*'. Er fand sie an den Wurzeln des wilden Erdbeerstrauchs, sowohl im Oren-

burgschen, als im Kasanschen Gouvernement. Seine Bemiihungen sind in den

Werken der Kaiserlichen oconomischen Gesellschafl beschrieben. — Im Jahr 1768


ward das Sammeln der Tscherwelz- Wiir mer, slatt der Kocken, durch einen

Sénats -Ukas anempfohlen^o. — Bald darauf (1770) stellte der Farber Tichonofl
4o H A M E L

der oconomlschen Gesellschaft eine Méthode vor, den Tsclierwclz von Fetl zii

reini"-en. Sie bestand darin , dass die Wurmer, erst eine Yiertelstunde laiig in

heisses Wasser, und dann auf warmen Sand, gelegt werden". — Mehrere der

reisenden llcnen Akadcmiker liabcn Gelegenhcit gcliabt,


die \yurzeIcoclieiiilIe zu

sehen. Pallas, der 176g am Kinelfliiss war, sagt davon ungefàlir dassclbe, was

schon Rytschkoff berichlet batte. Falk beschreibt drei , im siidiichen Piussland

beobacbtele, Coccusarten, den Coccus polonlcus, C. Pilosellae und C. uvae ursi.

Giildenstadt sah die polnische Cochenille (1774) '^ei Balurin an der Seima und

Desna im ïschernigowschcn , ferner bei Chorol und Lubni im Pullawschcn

Gouvernement u. s. w. Sie kommt auch zu gnnz unbedeulenden Quantitatea

im VV^oroTieshscben , Simbirskschen , Saratowschen und nielirercn amlern (jou-

vernements vor, — Sogar im Innern von Sibérien, und zwar ohnweil Koîtiwan,

ffiebt es Cochenille. Im Jahr 1797 wurde eine Quanliliit derselben, gesammelt

bei Smeino^orsk (Schlangenberg) , durch das Kaiserliche Kabinet der Akademie

der Wissenschaften zur Priifung gesandl. Die Hcrren Lowitz und Sacharoff

ubernahmen die Untersnchung. Es schien, als ob dièse Cocbcuille beim Trocknen

schlecht behandeit seyn miisste, denn sie zeigte Merkmale von Faulniss. Maa
fand ihren Farbcgchalt giosslentbeils zerstôrt; er veihielt sich zu dcm der mexi-

kanischcn nur wie i zu 25. Ans dem wassrigcn Absud soll sah iibor die

Il'àllte ihres Gewichts Wallrathahnlichen Fetts abgeschieden baben«-. — In dcu

Jahrcn 1806 und 1807 ergingen von der oconomischen Gesellschaft^^ Aulfordc-
rungon zum Sammeln von Tscherwetz, wofiir lielohnungen ausgeselzt wurden.

]n Folge hievon kamen aus Kiew crst kleine Sendungen , spiiler abcr uhermachle

der Ilohalh Fuhrmann zwei Pud, olinwcit Kiew gesammelter, Cochenille, — Lu


Jahrc 18 14 ward von Seitrn des Minisleriums des Innern eiiie, von dem Lehrer
beim Kîewschen Gymnasium, Berlinsky abgefasste Anweisuug zum Sammeln und
Zubereiten des Tscherwetz gedruckt*^*, — In dcm ebcn erwalmleu Jahr legte der,

ohnlangst hier verstoibene, damalige Adjunct der Akademie der \^ issenschaften,

Kirchhof derselben eine Méthode vor, die polnische Cochenille von ihrem, nach
Ueher fFurzelcochenille. /,

i^m, Jcm Adopicire gleichenden , Fett durch Digestion mit harzfrciem Kicn-
oJer
Terpcntin - Oel unJ nachheriges Pressen zu befreien; drei Theile so cnlfetteter

Cochenille sollten so viel Farbstoff, wie eia Theil amerikanischer cnlhaltcn


,
und
der wàssrige Absud derselben sollte ganz frei von Fett seyn. — Scit i8i4 isl

in Finssland nichts Besonderes iiber die polnische Cochenille verhandelt worden.


lii Polen ward im Anfang des gegenwiirtigen Jahrhunderts auf eine wissen-
schaflliche Priifung des Tscherwetz angetragen. Die philomatische Gcsellschaft

zn Warschau stellte im Jalir i8o3 einen Preis aus fiir die beste Leantworluni;

mehrerer dièses Landesprodukt betreffenden Fragen, die rum Zicl hallen, das-
selbe in vielfacher Pxiicksicht nàher kcnnen zu lernen, imd, wo moglich, aufs
Noue in ausgedehniere Anwendung zu bringcn. Wenn die Gcsellschaft auch

keine Preisbewerbungsschriften erhielt, so wiirden ihr doch, in Folge dièses,

cinige Abhandlungen iiber Tscherwetz mitgetheilt. Die erste, von Hcrrn J. P.

W iesselowsky , wurde im Jahr 1804 vorgclestn, Er meldete, dass cr schon 1775


«nd 1776 in Wolhynien seine Avifnicrksamkeit auf den Tscherwelz gerichlcl
balte. Als er, 1788, ins Ausland gercisl, habe er eine kleine Quanliliit davon
mitgenommen, um ihn von Fàrbern priifen zu lassen; in Wien sey ihm abcr
gesagt worden, dass dergleichen Versuche, welche der Brodysche Banquier Rosner

batte anstellen lassen, kcin fiir den Tscherwelz giinstiges rvcsullat gcgebcn hiiltcn.

Das Jahr darauf liess cr mit scinem raitgebrachlcn Tscherwetz in Lyon \on dcm

Fabrikanten Antoni Teste Versuche machcn ; es wurde abcr auch liltr keine

gute Farbe erhallen. Dièses, mit dem, dcm Tscherwetz vielialtig erlheillcn, Lob

nicht ubercinstiramende Résultat suchte er dadurch zu crklarcn, dass dcrselbc

,oft durch das zum Tcidtcn der in den Kocken cnthaltenen \\urmer vorgenom-

mene Erbitzcn iiber dem Feuer verdorbcn werde. — Eine zwelte, fiir die Gcsell-

schaft beslimmt gewesene, Abliandlung war von dem bekanntcn Physikcr Karl

Kortum; er starb aber (Endc 1808), ehe er dieselbe vollcndcl batte. Sie ist

4ms scinen hinterlassenen Papiercn, in ihrer Unvollkommenhcit, im Pamiatnik

Warszawski fiir 1810 gedruckt, und isl von Anmcrkungcn, cinige ihrer Miingel

aTe'm. Vt- Sér. Se. math. p/^s. il nat. Tom. III. a* p. Se nat, 6
42 H A M E L

betreffend, ben-leitet. — Irn Anfang des Jalirs 1817 trug der Professor der Chemie

bei der Warschauer Universilat, Herr Adam Kitajewsky, der Gesellschaft einige

uaturhistorische Bemerknngen iiber den Tscherwelz vor. Er balte denselben in

der Um-^ebunir von Warschau, nicbt nur bei Wola, wo Bernitz ibn angegeben,

sondern aiich zu Powanski , Marymont, Burakowo, Bielany, MIotscbin, hinter

Lazienkv und bei Prag gefunden. Er bescbreibt die Korner (Kocken) samml

Ibrem Kclche, das llervorkommen der Wurmer und dièse selbst^*; ferner, sehr

im Kurzcn: ibre Lebcnsart, die Verwandlung des Mannchens in die Fliege, und,

noch gedriingler, erwiibnt er des Verbaltcns des Weibcbens nacb der Befrucblung,
indem er binzuKigt : die Eier blieben, nacb seiner Meinung, sammt dem Icb-

losen Kôrper der Mutler, bis zu Ende des Augusls in der, den bnzlern um-

o^ebenden, Wolle Hegen, alsdann aber kamen aus denselben klcine Wurmer berr

vor, die den ganzen V\'inter ebendaselbst zubrachlen. Was aber ferner aus ihnen

werde, wird nicbt angegeben, eben so wenig mit Bestimmtbeit naebgewiesen,

ob eine Verbindung der Kocken mit den Pflanzen Statt linde. — Im darauf

iolgenden J.ibre (18 18) las Herr Kitajewsky der Gesellscbaft eine Bescbrcibung

seiner cbemiscben Untersuchung des ïscherwetz vor'^ und erwahnle dabei, dass

der Graf Alexander Chodkewilsch Vcrsuchc iiber die Brauchbarkeit desselben

zum Farben angestellt liabe. — Ob Herr Kitajewsky seine vielfacb versproclienen

Icrnern Beobachtungen wirklicb gemacbt bat, ist mu" nicbt bekannt. J)cr Prasi-

dent der pbilomatiscben Gesellscbaft bemerkte jedocb von ihm, iSaG, in einer

Piede, dass er niibt ablasse, sicb mit dem Tscherwelz zu bescb'àfligen.

Nocb wiire anzufubrcn, dass wir Berzelius die neuesle cbemisclie Analyse des

Tscherwelz und eine dergleicben Untersuchung seines Fetles verdanken (S. s. Lehr-

buch der Chemie v. Wohler, 4- ^- i- Ablh. S. 687 und Si;; i83i). Es ist

nicht angegeben , ob die von ihm aus llussland erhaltenen und unlersuchlen zwei

Proben polnischcr Cochenille, Kocken oder Wurmer waren ;


man muss vermuthen,
dass sie, wcnigstens die eine derselben, aus Wiirmern bestanden habe, deun er

sagt; sie wiiie wie Coccus cacli gewesen. Auch fiihrt cr an: die MiinnJien>
L'i'biT fVurzclcocJicnllle. /3

wiiidcn nacli der P.iarung gesamtnell, gelodtet und getrockncl, und ihr Farbslol'f

lasse sich auf dieselbe Art, wie ans Coccus cacli, aus ihnen ausziehen und an-

wendeii. — Dles wate zu bericlitigcn; die Miinnclien sind, nach ilirer lelzlen

Aiisbildung, in welcbcr sie die weiblichen Wiiimer befrucbten. ganz kleine tre-

llui>;elle Insekten, es giebt ilirer, im Verhaltniss zu der Zabi der Weibchen, nur

wenige, und sie werden nie gesammell. Zum Fiirben dienen entweder dir

(Miinnclien und Weibchen enthaltenden) Kocken , odcr weibliche Wiirmer, so

wie aucli mannliche, vor ihrer Verwandiung in Fliegen.

Leidcr ist bis jelzt in keiner Sprache elwas Vollkommencs und Geniigendcs

liber die Wurzelcochenille erscbienen. Daran ist Columbus schuld. Durch seine

Entdeckung ist die aile Welt mit Cochenille (und rothen Farbhblzern) aus der

nenen uberfiilll worden. I)a es nun bcquemer ist, amerikanische gule Coche-

nille zn kaufen, als die geringcre, enropàische, miihsam zu sammeln, so ist die

Aufmerksamkeit von ]elzterer abgewandt, und das Licht, was in der neuestcn Zeil

iibcr lasl aile Zweige der Naturwissenschaft ist verbreitet worden, hat dièse \^ iJrm-

chen nichl bcleuchtel, wozu auch der Umstand bcigetragen hat, dass die Aus-

bildung und Verwandlungen dieser Insekten unler der Erde vor sich gehen, und

dadurch die Beoliachlung dcrselben erschwert wlrd. Dièses sind die lirsachen,

waruni wir bis jetzt keine geniigende Kenntniss von den verschiedenen Arlcii

der Wurzelschildlause haben, und nicht einmal die ganze Lebcnsgeschiclite emer

Einzigcn in allen- ihren Détails kennen. So ist nicht erkliirt, wie die Kocken.

welche sich an den Wurzeln der Pflanzen fmden, und in welchen die W iirmer
reifen, dahin gelangcn, wie denn auch nicht bekannt ist, in welcher Verbindung

sie mit der Pfianze selbsl stehen. Ueber die Art der Cefriichlung, so wie iibor

die Eierproduction des Weibchens und das Gelangen der aus dem Ei hervor-

kommenden Wiirmchen an die Pflanzenwurzeln , haben wir cbinfalls kcuic bc-

slinimte Auskunft.

Auf die, in der criwanschen Provinz behndhche. Cochenille wurde, im Anfang

voriicn Jahres, der Oberbefehlshaber von Grusien uiiJ den bcnachbarlen


des
6*
44 H A M E L

Provinzen, General -Adjulant Baron von Roscn aufmerksam gemachl. Er be-

fahl dem Bergbeamten Markscheider Wosskoboinikoff: dieselbe an Ort und Stelle

zu beobachten, dem damaligen Chef des Bergwesens in jenen Gegenden, Ober-

berghauplmann von Osslpoff aber, trug er auf, Versuche iiber die Anwendungs-

fahigkeit derselben anzustellen. — Der von Herrn Wosskoboinikoff gelieferle

Bericht giebt, leider, iiber Dasjenige, was von dem Insekt in naturhistorischer

Hinsicht zu wissen wiinscbenswerlh ist, keine Auskunft. Herr von Ossipoff hat

mehrerc Versuche an kleinen Mengen jener Cochenille gemacht, um daraus di*

Farbe, sowohl mit Wasser, als mit Weingeist zu zieh^n, hal aber die Entfer-

nung der FeUlheile nicht berUcksichtigt.

Aus dem bis jelzt iiber die Cochenille am Araxes bekannt Gewordenen er^

giebt sich, dass dièses Erzeugniss der Umgebung des Ararats — welches im

tiefen Allertlium eine so wichtige Rolle gespielt hat, jetzt aber gewissermaassen

von Neuem entdeckt werden mussle^' — von der bisher gekannten, sogenann-

ten polnischen, Cochenille bcdeutend verschieden seyn muss. Schon durch ihre
Grosse zeichnct sich die araratsche Cochenille sehr vortheilhaft aus. Ein Pfund
derselben enlh'dlt nur achtzehn- bis drei und zwanzig-tausend Wiirmer, mexikanl-
scher gehn ihrer von vierzig- bis funfzig-tausend (nacb den Angabcn Anderer noch
mehr), polnischer aber hundert-, ja, nach Kortum, sogar bis hundert und dreissig-

tausend (Kocken und Wiirmer haben, nach Kitaewsky, gleiches Gewicht) aui

ein Pfund (von vierzehn Unzen). Dm nun im Stande zu seyn, die Verschie-

denhcit der, fiir uns neucn, araratschcn Cochenille von der fnilier bekannteii

Wurzelcochenille , so wie den Untei-schied , wclclier zwischen mehreren der eu-


ropiiischen Formen dieser Art Cochenille besteht, mit Genauigkeit zu bestimmen
— was auch bei der hochst nolhigen Revision des ganzcn Coccus- und Ker-

mes-Geschlechts, und Theilung dcsselbcn in mehrere Sippschaften, von Nutzen

seyn yird — miisste die Akademie suchcn, Icbende Pflanzen mit Kockfn an
den VYurzeln von den Ilauplfundorlen l-.er zu erhallen. Man konnle sLch des-

halb an, in verschiedenen Gegenden des Rcichs wohnende, NaturfoEscher wcnden.


Ueber fT'urzelcocheni/le. /5

(loch glaube ich, dass es liôclist crspricsslich seyn miissle, auch die oLcin Chefs

der Verwaltungen der Provinzen, wo Cochenille vorhanden ist, um ihre Iliilfe

zu ersuchen, indem dieselbcn, der Akademie unbekannte, fahlge Persoiien zu

ihrer Disposition haben konnen, denen sie die Besorgung dleser Sache — vicl-

leicht auch Beobachtungen an Ort und Stelle — aufzutragen geneigt seyn miichlen.
Die Akademie konnte durch die Zeitungen fine allgemeine AufTorderung zur Be-

obachtung und Untersuchung der Wurzelcochenille da , wo sie sich in Fiussland

und Polen vorfindet, ergehn lassen , denn es grebt gewiss vicie, von Palriotismus

beseelte und mit den nothigcn Kenntnissen ausgeriistete Gutsbesltzer und andere
Indivlduen, die gerne zur Aufkiiirung dièses Gegenstandcs beilragcn werden.

Fortgeselzle Beobachtungen an Ort und Slelle sind bei dicsen Inseklen, ihrer

halb unlerirdischen Existent wegrn, besonders nolhig, indem sie eiue Zcit lang

an lebende Pflanzen gebundcn sind, und zwar an den, dcm Auge enlzogenen,
in dei" Erde verborgenen, Thcil dersclben.

Da jahrlich cine sehr bedeutende Summe Geldes fiir Cochenille ins Ausiand

geht, so verdienle wolil untersucht zu werden, ob nicht wenigsiens ein Thcil

«licses Farbmaterials durch unscre eigene, besonders aber durch die araratsche.

Cochenille erselzt werden kijnnlc. Seil Einfiihruniï der amerikanischen fand man
es iinmoglich, die polnische mit Vorihcil zu gebrauchen, weil von ihr gcwoh»-

lich sechs mal so viel als von der ersten genommen werden muss , und daher

die Koslen des Sammelns zu hoch zu stehcn kommen. Nun ist aber dii- ara-

ratsche, wie wir gcsehcn, mchr dann fiinf mal schwcrer als die polnische, sio

Lietet also eine sehr bedeutende Ersparniss an Sammlungslohn dar; dazu kommt,

dass sic, aller Wahrscheinlichkeil nach, mehr Farbesloff enthalt, als die polnische,

und so liesse sich von ihr wohl rine vorlheilhafte Auwcndung erwarten. Noch

wissen wir, dass die araratsche Cochenille auf schlechlem Salzgrunde gedeiht.

lîereits ist es Russland gelungen, einen anschnlichen Tlieil der Griiser seiner weit

ansgedehnten Sleppen durch ausgew'àhîien Schaafsorganisraus in koslbarc VVolle

umzuwandeln. Es w'àre gar nicht ûbel, wenn wir, bisher iûr voUkommcn un-
46 H A V E L

nnIzLar ireliaUencn Salzgrilnden das Maleiial, ^Volle sclioii scliarlaclirolli zu liii-

ben, nbzwin'^cn konnten. — Doch M'ir wollcn iinscrc Iloffniingen fiirs crsle niclil -

zu liocli stellen, — Ueber den von der araratscben Cochenille zu erwartcnden

oconomisclicn Nuizen Avird ersl dann gemlhcill Avcrden konnen, wenn wir das

Insekt srlbst in allcn scincn Vorhallnlsscn nalior kpnnrn ç;cleint haben. Es muss

ausgefunden wcrden: in welcher Lcbensperiode es die grossie Menge Faibslol'f

besilzt, auch: wann es weniger von dcm beim Faibcn nachlheiligcn FcU in sicli

enllialt. Viellcicbt ware es sogar moglidi , seincn Feltgeliall zu verringern, iind

es in diescr Hinslclit der mexikanischen Pflanzencochenille zu nahern oder gleicli

zu slcllcn. — Der Baron von Rosen bat dcn Wunscb geaussert, dass irgcnd

ein Ausliinder, welcher nicht bloss iheoretische Kennlnisse von der Cochenille,

sondern auch Erfahrung im Zielicn derselben habe, zu seiner Disposition nach

Tiflis geschickt wcrden moge. lîierauf M'àre zu bemerken , dass es kcine Lrute

n-icbt, die das Ziehen von Wurzelcochenille verslehen, denn dies wird nirgcnds

getrieben , obschon , bercils vor hunderl Jahren , Breyn , nachdem er der Vor-

ihelle erwahnt, die fur Mexiko von einer gut geregelten Cultur der dorligen

Cochenille entsprungen sind, rûcksichllich der polnischen darauf aufmcrksam ge-

macht halle '^\ Herr Licentiat Schulz in Dresden sagt im Bezug auf kunst-

liche Vcrmehrung und Yerbesserung der Wurzelcochenille: „Wcnn wir in Be-

lrachtun'>- zielicn , wie wenig uns von der Lebensart und von dem Betragen die-

ser Insekten bekannt ist, so wcrden wir Icicht einschen, wie schwer dièses Unter-

nehmen wcrden mochte." — Zuerst wàre also ein naturwissenschaftliches Studium

des bisekts und seiner ganzen Lebensgeschichte in allen Metamorphosen vorzu-

nehmcn, welcher Arbeit sich unser unermudlicher Collège Herr Akademikcr Brandt
gewiss gern unterziehn wird. Zugleich miissle man suchen, aile der Yermeh-

run"- und Veredlung dieser Art Cochenille zulr'àghche und nachtheiligc Yerhalt-

nissc kenncn zu lerncii, und solche sodann zur offcntlichen Kunde bniigen, Aviih-

rend Vorsuchc zur moglichst voriheilhaften technischcn Beniilzung dièses valcr-

iandischen Erzeugnisscs angeslellt wcrden konnen.


i'eber JVurzelcochenille. Aj

N A C II T R A G.

Die Akademie hat jetzt ans Tidis von Seiner Excellenz dem Hcrrn Obcrlicfclils-

hnber Baron von Rosen, auf ihr Ansuclien, sowohl trockne Pflanzen mit an-

h;in<'cnden Kocken der araratschen Cochenille (w'^clche Kocken liicr niclit , wie

hei der polnisclien, roth oder violctblaulich, sondern perlfarbig sind) cinzclne

an Schuppen silzende Kocken in Weingeist, so wie das mannliclie und weib-

liche Insekt, ebenfrdls in Weingeist, eihaltcn. Ilerr Akademiker Trinins erklaile,

dass die Pflanze wirklich, wie er (iiiber, nacb eincr eingesandfen Zeichnung, ge-

schlosspn hattp, die von ibm: Aelurnpns laevis benannte, st-i. — Ilerr Akademiker

von Parrot zeigle der Akademie zwei ahnliche Exemplare Pflanzen mit anbiin-

gendcn Kocken vor, die ihm sein Ilerr Scbn, zur Beantwortung der geraachlen

Anfrnge, ob er bel seiner Pxeise zum Ariiral, die Cochenille bcobachtet habe,

ans Dorpat zugesandt hatte. — An den, ans ihrer Huile enischallen, noch un-

^eifen^, Larven , oder Chrysalidcn , die ich mit Ilerrn von Brandt durcli ein

starkes Vergrosserungsglas betrachtete, bemerklen wir, dass, auf der Interseite

derselben, nacb vorn, wo, im ausgebildelcn Wnrm , ein langlicher Schlilz be-

iindlicb, ein ans drei f'adenahniichen ïhcilen zusamraengesetzter Sangriissel aus-

gche. Es gelang uns, diesen, bisbcr noch von ISiemand gcsebencn, obschon von

Scbniz vcrmnlheten^ Riissel in die, die Chrysalis unmittelbar umgcbende, Kocke

zn verfolgen. Ferncr sahen wir deutlich die von Schulz bei der polniscben Co-

chenille nicht bemerkten Augen, dercn jedoch Kitajewsky erwabnle; das Auge des

Weibchens der araraliscben Cochenille Ist einfach, das des Miinnchens sehr zu-

sàtnmengeselzt. Bei beiden Geschlechlern ist das vordcre Fusspaar, wie bei der

polniscben, slarker als bei der mexikanischen Cochenille. Die Fliigel des Miinn-

chens sind bei der araratschen denen der polniscben ahniich : die zahlreichen

Schweifborslen entspringen oben aus den drei hintcrstcn Einschnitten des Leibcs.

Wir bemerklen die unter der binlern Schuppc bervorkommende Rulhe und, beim

Weibchen, hinlen, zwei kaum sichlbare Oefl'nnngen, auf dercn Beslimmung fiir.'s-
^8 H A M E L

nslr jodticli nur gesclilossen werdcn kann. Die gcnaiiere Anatomic der vcrscThie-

ilcnen Theile dieser Insekten hat Herr Brandi sich Lis zum Besilz von lebenden

Tliieien vorbchalten, wie denn aucli die v/eitere Untersuchung der Verbindung

der ChrysaUden-Kocken mit der Pflanze an lebenden Exemplaren fortgeselzt

werden soll. Ausserdem bleibt die Verwandiung des m;innlichen Wurms in das

'•ellugeUe Insekt, die Art der Cegatlung', das Eierlegen des Weibchens nach seiner

lîm<ïebun<>^ mit der feinen Wolle, das aus dem Ei hei'vorkommende Thicr, und

die ursprungliche Bildung der Kocken an der Pdanze, so wie die Natur und

das Wacbsthum derselben zu beobachten iibrig. Moclito sich docb Jemand fin-

dcn, der am Araxes, in Klein -Bussland, in Polen, bei Koluwan, oder wo sonst

Wurzelcochenille vorlianden, an Ort und Stelle das l'ibcr dieselbe noch zu er-

iorscben Nothige geborig unlersuchen und aufkliiren konnte! Besonders ware zu

Aviinschen, dass Jemand in Erivan oder in Elschmiadzyn die dort in der N'ahe

bedndliche Cochenille zum Gegenstand seiner affectionirten Beobachlungen machen

mochte, denn an ihr kann, wie schon bemerkt, das zu wissen Nothige leichter

erforscht werden, als an der polnischen; jcne ist es auch , wclche am meisten

lloffnung zu einer vortheilhaflen technischen Anwendung giebl. — Ueberhaupt

yerspricht der, unter NicOLAi's Scepter, jelzt neu auflebende Theil des alten

Arméniens am Ai-arat, in Gemeinschaft mit den friilier zu Bussland gekom-

menen L'àndern jenseits des Kaukasus, fiir die valeriandische Handels- und Ge-

werbs- Industrie eine Menge wichligei- Materialien zu liefern., Ausser dem, schon

yen Noah cultivirten, Wein, der, hier ursprunglich einheimischen, Seide, der

Baumwollc, des (1828 auch am Sangafluss, bei Erivan, angebaulcn) Krapps und

anderer Fabrik-Materiahen, bat man ohnlangst (bei Lenkoran) sogar das in-

dische Zuckerrohr angepflanzt. — Die, vor Slorung von Aussen, nun gesichertc po-

Jilische Buhe, wird, neben der, noch nothigen, Verbreitung von Bildung unter

den Einwohnern, den erfolgrcichslen Einfluss auf die Vermehrung und Veredhing
der Erzcugnisse jener von der Natur so ausgezeiclinet gesegnclen Lande haben.
Ueber l^^urzelcochenilh. /„
- i^3

A N M E R K IJ IS G E N
ZU DER ABHA1NDI.LÎVG

Û B E R COCHENILLE A ]\I A R R A 11 A T
U?iD iJBER

\A URZELCOCHENILLE IM ALLGEME1>EN.

±. Das, in Folge des, vom Gencral-Feldmarscliall Fiiisicn Paskcwiîsch-Eriwanskv


geleitelcn, siegreichen persischen Feldzugs, Kraf'l dos zu Turknianlschai im JaliV
1828 abgeschlossenen Tractats, von Pcrsien an l'uisslaiid abi;olr<'fL-ne Terrain
armenische Oblast bildet, ist in zwei l'rovinzen gellieiit:
•vvelches jetzt unsere
in die und in die INacliitsclievvansrhe. — In ersferer Frovinz
Eri\vansc]ie
sechszehn Werst von Eriv^-an enlJernt, liegt das, Etsclimiadzyn- genanntc, KIo-
sier. Es liât drei Kirchen, eiiie grosse und zwei kleinere. Die Hanplkirciie
v\-ard bekanntiiili vom Erleuchler Arméniens Grigor, in den ersfen Jaliren
des vierten Jahrhunderts , in Folge einer hier geliabten Erscheinung des Soli-
nés Gottes, erbauf, und erhielt den Namen Etschrniadzyn -^
, d. h.Herabsteieun"
o o
des eingebornen Sohiîes Goltes; das Kloster soll untcr dcm Patriarchen Ner-
scs II. (524 — 553) bcgrtindet "wordon scyn.
2. "W irab bedeutet. eine Grube und Chor : tief; also bedeutct Chor^virnb•. ticfc

(nicht -wie St. Martin sagt: trockcne) Gridjc. Dicsen Namen haf das Kloster
daller, ^veil es an dcin Orte stelit, ^vo der sclion er-\valiule Erleuchtcr Ar-
méniens Grigor, auf IJcfeld des Konigs Tiridat (l)értad), ums Jalir 2S6 in
eine Grube geworfen wordcn -war, in -weldier
tiefe er funfzehn Jahre zuge-
bracbt liaben soll. Das jetzt verlassene Kloster liegt nicht -vvcit vom Araxos;
friilier soll hier, oder wenigstens hier in der ?sahe, die alte beriihnile Sfadt
Artaxales (Ardaschad) gestanden habcn.
S. Nach einer, von mir, ^vegen der Lage diescr Orfe. consiiltirtcn, im Gcneral-
stabe Seiner Majestat belindiichen, inedirten Spezialkartc der armenischen Ob-
last, lage Hassan- Abad jenseits, Sophie- Abad aher diesseifs des Araxes. Die
Dori'er Schorly und Sar^vanlar, so wie das obère und uniere Nedshely, lie-

gen an dein, von El•i^van sudwarts zum Arabes Iliessenden Sangalluss, crstere
lioide auf der wesilichen, letztere aber, zAvischen ihnen, auf der ostlichen
Seite. Sophie- Altad liegt an dcm, von IViordosten her , zum Araxes fliessen-
den Karasu; Taschbuvnv (Tasch-buruni'), Hassan-Abad und Karaliicli aber

Mém. VI. Se'r, Se. mnih. p/tys. et nul. Toni. III. 2(le p. Se. nul. n
5o H A M E L

ZAvisclien dem, w^esllicli vom Aiarat konimenden Karasu und dem Araxes.
Die eanze beschriebene' Landsirecke befindet sich zwischen Eri-wan und dem
Ararat- sie verbrcitcl sicli jidorli, dem Araxes nach, et-was abwarts.
4. Kara-Su bcdeuict im Tainriscben: sch-\varzes Wasser. Mit diesem IVamen
Carmcriiscli. Scf-Dscliur, russisch- Tschernaja Retsclika) werden viele, un-
reines Wasser fubrende Fliissclicn des Araxes belegt. Der hier gemeinle ent-

nach der e^^^abnten Spczialkarfe, am Fusse des grossen Ararats, ohn-


sprin^t.

wcit dem Dorfe Tascbburny, und fliesst gegen Osfen, ja sogar etwas siidlich,
dem yVraxes zu. Er fbeilt sicli, ungeialir dreissig "VN erst unterbalb seines Lr-
sprun"s, in zwei Arme, die, bis zu ilireni Eintrill in den Araxes, vicie, mit
Schilf beAvaclisenc, Avilden Si Invcincn zum AufeniVialt dienende, Siimpfe bilden.

5. Môses von Cboren (eincm Eleckcn des Kantons Darton in der Pro-\inz Duru-
peran) -war unter der Zabi iler ^ierzig Jiinglinge, Avelcbe, als im Antang des
iïinflen Jahrbunderis der Kalliolikos (Patriarcb) Isaak (Sabag) sich vomabm,
mit HiUfe des gelehrten "Vi^artabets (Doctors) Mesrob, Einf'uhrers der jetzigen
armcnisclien Schriftzeichcn, dielieilige Schrift in die armenisobe Sprache zu

iiberseizen, zur grûndrchen Erlernvmg der syriscben und griechischen Sprache


nach Edcssa, Constanlinopel, Alexandiien, Aniiochien, Alben und Rom ge-
sandt ^vurden. Ausscr der, von diesen Personen mit vielem Fleiss und.Treue
besorglen Bibcliibersclzung (407 — 453), bemiihten sich bekanntlich einige
derselben um die Verbreitung von Aufklarung in ilirem Yaterlande, und gaben
nnehrere Sclu"iften, besonders historischcn Inhalts, heraus. Dem Moses vcr-
danken vvir die alteste Geschichte Arméniens, Avelche er grijsstentheils aus
dem verloren gegangcnén, zu Ende des vierten Jahrhunderts geschriebenen,
'Werke des Pappus von Alexandricn zusammen getragen batte, und vt'clche
von den im Tcxt erAvahnlcu Gebrildern Whiston, in England, ±lct&, mit la-
teinischer Vobersctzung, gcdruckt ward. Dieser Geschichte fiigten die Herren
Whislon eine, armenisch, zuerst ItJOS zu y\mstcrdam (also niclit, -ww St. Mar-
tin sagt, iGS5 zu Marseille) gednickie Géographie, mit der lateinischen Ueber-
setzung, bei. Filr den Autor derselben hielt man ebenfalls den besagten Mo-
ses von Choren; dies ist aber spater von Ste. Croix und St. Martin bczwei-
felt -vN'orden. Letzterer, der sie im zweiten Band seiner: Mémoires sur l'Ar-
me'nie, mit einer franziisischen Uebersetzung, Avicdergagebcn hat, hait die Jalire
900 — 950 f'iir die Epoclie der Zusanunenstellung dieser armenischen Géo-
graphie. \ielleiclit ist sie doch urspriuiglich von Moses aus Choren zusam-
mengetragcn, hat aber spater von Jemand starke Zusatze bekonmien. J^azar —
von Parb gehorte elgentlich nicht zu der obigen Gesellscbafl von Bibeliiber-
selzern. war aber doch ein Schiller Isaaks und Mesrobs. Seine im Text an-
Ueber fVurzelcochenllIe. 5i

gefuhrte Abhandlung ist IIOS zu \ encdig armeniscli geiliiKkt. \\,n- F^rofcssor


Neuinaim hat in sciiier englisclien Ueberselzung der Gescliidile \^"artans von
Elisa (London, iS30) eine Uebersetzung des Lazarsclien Werkes veisprochen.
Der hier beim Minislcrium der auswartigeri Aiigolcgenliciten diencnde Herr
Staatsrath Chudobascheff — welclier gegenwnrtig an eiiieni grossen armenisch-
russischen 'W'ôrierbucyi arbeitet — liât die Gefalligkeit gebabt, mir das Kapitel
uber Gegend vom Ararat -wortlich ins llussische zu
die iibersetzen.

6. \Vo dieser See war, muss noch ausgefunden ^verden. St. Martin glnubt, es
sey ein See, der auf der grossen (hundertblaltrigen) Karte des nissisclien
Reiclis mit Karasu bezeitlinet slunde; dieser ÎNanie beziebt siili aber auf den
von ^^ord^v-esten in den Araxes faiicnden, Karasu-Fluss. Ich liabe auf der
detaillirten Spezialkarte der armenischen Oblast, -weder den Gailol-Sce, noch
den Arun, der aus demselben, dein Dorfe Dadja vorbei, in den Araxes iliessen

soll, finden konnen.


1. Die Gebrûder ^ histon geben dièse Stelle lateinisch so: Nascilur ibi (in Ara-
ralia) ex graminis radiée verniis, ad nibriim colureni inducendum idonous.
lîei St. Martin ist sie franzijsisch so ûberselzt: on y trouve vin ver qui nait
de la racine d une plante et qui fournit la couleur rouge. Die "W liislonsche
Uebersetzung ist die bessere, denn
Armenischen siehl; Ses, welches nach
\m.

der, im armenischen, n49 gednickten, Lexikon von Miichitar enthallenen,


Beschreibimg eine Pflanze bezeichnet, die zu den Grasern (Graminibus) ge-
hor!. W
ir werden sehen, dass sich die Kocken der dortigen Cochenille aiicli

•wirklicli an einer Gras- oder Gramen-Art finden. Zu bemerken ist jcdoch,


dass die Gebrûder W
histon das "VSort: Ses ganz weggelasscn liaben wahr- ,

schcinlich >veil sie nicht ausmiltcln konntcn, -vvas es bedeute, demi Miichilars
\A ijrterbuch war damais noch nicht erschienen. In der, 1809 gcdrucklen,
vom Joseph Joarmessoff besoi-gten russischen Uebersetzung der
Archidiakon
Oeschichte Arméniens von Moses aus Choren und der ihm zugeschriebonen
Oeographie (ApsieHCKa/i Hcmopifl coiiiiieHiiaH MonceeM-BXopeucKHii-B ci Kpam-
KI1M1. reorpa-i'iiiecKiiMi oniicanion. ^peniieii ApMeuiii) ist dièse Stelle ganz
grundfalsch gegeben. Es heisst (im 2. Th. S. 233}: ,,Vom Regenthau ( :) enl-
steht ein Wurm, der zum Rothfarben tauglich ist (po^iimcH maub h3t> ;i,ox.-

4eBoii pocbi HepBi., ro^uuii na K|iameuie bï. KpacHuii HBtm'b)." — Ueber-


setzungcn dieser Art sind hoclist ladelnswertli; slaft zu nutzen, schaden s'w

offenbar.
8. Sprengel in seiner Gefclilchlc der Eolanik (S. i85) zeigt sic an; er hielt ab(T
noch Moses von Choren geradezu fiir den Aulor der Abhandlung, und glaublc,
dass auch die Beschreibuiig Arméniens von Pappus aus Alexandrien sey.

7*
52 H A 31 E L

9. Wa<'liarscliabad — gewisscrmaassen Arméniens Pvom — war bckannlliVli cine

sehr aile Stadt, frulier Arlinied gcnannt, dem Vcrmiillien nach, 600 Jahr
vor Cliristo gebaut, bis 544, iinsercr Zeilrechnung, Silz der armcnischen Ki)-
nige, und von 276 bis 432 der der Patriai-clien. Spalcr -ward die Stadt selbst

zerstorl ;
jel/.l bcsldit, bloss ein kleines Dorf desselben jNamens und die, oben
schon crwahnie, Kirche Etscliniiadzyn, sammt dem Klosfer dièses A'amens.
Seit 1441 ist bier -wieder der Sitz des Haiipt-Patriarcben, oder Katbobkos,

der armenischcn Kircbe; aucb liât das Kioster eine Druckerei.


10. Seit Eri\Aan und ÎVacbitsclie-vs-an zu Uussland geliijren, ist einigemal in der
Tilliser Ziilung (z. 15. in Ps'r. 2 des Jabrgangs 1831 von dem sich zu Eri^van

in Dienstgescbaften befindlichcn Herrn von Scboppen) der araratschen Co-


chenille ErAvalmung geschelien, obne jedoch iiber dieselbe naliere Auskunft
zu geberi; abnliclie Notizen wurden aucli in andere periodisclie Blatier aiifge-

nomnien.
11. Die Haupisladt voni persiscben Kurdistan, welche Kermanschaban, auf ara-
biscii:Kerrnassin oder' Kirniissin (niclit Karamssin, -w'ie Jemand sebrieb)
lieisst, erinnerl an Kermès,
12. Sie bcrielileten; sie lialten cifabren. dièse Art Purpur ^vcrde mit Sandix ge-
farbt, oline jediich vreiter zu erklaren. was Sandix Aucb liât man spa-
sey.

ter, aller Benuibungen ungeaclilet, nicbt bestimmen kimnen, was sie eigent-
licb gemcint baben. — Aus dem, -was M'ir, durch Pbotius, aus des, am per-
sisclien Hoïe siebzcbn Jahre lang Arzt gew-eseneny Ctesias's Besclireibung von
Indien -wissen, scbeint beoorzugehn , dass zii seiner Zeit (ums Jabr 400 vor
Cbr. Geb.) in Indien mit dem Coccus lacca ein besseres Botb gefârbt >vurde,
als in Pcrsien gescbah, wo man dazu walirscheinlich den Coccus radicum an-
svendete. — Herodol sagl . dass die voni persiscben Kijnig Cambyscs (525 vor
Cbristo"; zu dem Kimig der Makrobier (d. h. janglebender Aelbiopier) ge-
sandlen Icbtbvopbagen demselben, unter andern Geschcnken. ein Pmpurkleid
uberbracbten, und ibm ,,die '\\'abrlieil liberden Purpur und die Earbung"
crzaldt ballen. Leider aber tbeilt uns Herodot dièse tcclmiscbe Walnlnit
nicbt: mit.Die erîolgte Aeusserung des Aetbiopen: da.ss die Klcider der Pcr-
ser ebcn so triigerisch seyn, als die Lente selbst, konnte man, Avenn sie von.
einem Manne mit wissenschafllicber Bildung kame, viellcicht so deutf'n, <]ass,
da der Purpur niclit mit der Schnecke, sondern mil Coccus. gefarbt. er un-
acbt sey. Aber ini Munde des, nacb KiWpermaass und IMuskelkrafi gewahl-
Icn, Aetbiopen-Kijnigs — wclcber, als Gegengescbenk, eincn, fiir André scbwer,
fiir ibn aber leiclit zu spannenden lîogen gab — bedeuten dièse "V\ orle v^•obl

weilcr nicbts, als Ausdruck von Vcracbtung der Gcscbenke und der JNalion,
Ueber TVurzekochenille. 5;^

von der sic kamen, denn cr


Tv^usste selir gut, dass die Gesc}ienklra''or
ei^ent-
lich Spionc ^va^c•rl, und
dass ihr Sender, der Perserkonlg, ans freien Sliicken
Kricg gegeii ihu bescldossen liatte. Claudius Aelianiis, welclicr in dor er-
sten Halfte des dritten Jahrhundcrfs nach Christo Icbte, thcilf, in sciiier; Hi-
sloria animalium, die hier ange'iihrle Stelle ans dem Ctesias mit, und fu"t hin-

zu, dass mit der indischen Farbe gefarbtes Kleiderzciig dem Kijnig der Pcrser
gescndet -wiirde; er giebt jedocli keinen Tîe^veis fiïr dièse seine Eehaiiptun",
13. Nach andern Chronologieen fallen die sieben und z-s^-anzig Jahre der persi-
scheu Beherrschung von Arménien etwas friiher, -was aber nicht hiuderf,
dass der romische Kaiser Aurelian aus Persien, mit a^Tienischer Coelionille
gefarbton Purpur bekommen konnte.
14. Das Herbarium der Akademie besitzt die Pllanze an welcher die Cochenille- ,

Kocken am Ararat gefunden -werden, auch aus Unter-Aegypten.


13. Mi'iclilon doch Botaniker und Nalurforscher, welche die oslhclien Gestade des

niilleliaudisclien Meers bereisen, uniersuchcn, ob die araraische Cochenille-

pflanze dort vorkommt.


16. lih erinnere daran, dass es zwei Karmelberge Der bekannteste ist
giebt.
aber der, olmweit des miltellandischen Meeres befindliclie, aiif wcichem die

Prophelen Elias und Elisa viel wolmlen (1 Kim. im 18, 2 Kon. im 2 Cap.
\i. a. a. O.) Von diesem Berge habcn die Karmelitermîinche ihren Namen.
Der andere Karmeiberg Sam. 15, 12 u. 25, 2. 5) liegt an der Westkiiste
(1
des todien Meeres, wo auch die Sladt Karmel (Jos. 15, 55) war.
n. Das Schany in der Mehrzahl (Schanim) kommt zM-eimal in der Bibel vor:
Spriiclnv. Salom. 31, 22 und Jesaia; 1, 18. Ueber die Bedcutung desselben
am erstern Ort giebt es sehr verschiedene Meinungen, bei denen ich mich
hier nicht aufzuhalten brauche. Am z^vei^en Ort, und zwar im ersten Glied
des erwahntcn Verses, wo friihere lateinische Ueberselzungen: ut phoenicium
hatten, in der jetzigen Vulgata aber- ut coccinum steht, hat die Ostrogsche
sla\vische Bibel: Tscher^vIen, die neuere: Bagi-anoe (Purpirrolh) ; in der ar-
menischen Bibel ist dièse Stelle mit; wie Oi'en-lluss (ïsanssacharit), uber-
setzt. Nach Miichilars armenischem WiJrterbuche soll dies einer arabischen
Uebersetzung analog seyn. Da, nach Adler, in der Casanatischen Bibliothek
der Dominikaner ixi Rom, unter Num. E. F. IV, 2, vom Jesaias und Jere-

mias das Autographum, -welches der Konig Haitho, als er die armenische
Uebersetzung nach der Vulgata umformte, im Jahr 1230 schroiben liess, auf-
bewahrt seyn soll, so "ware sehr zu wiinschen, dass Jemaiid sich die Miihe
geben mijchte, -wegen dieser Stelle: Jes. 1, 18, die bei jener Ueberseizung
befindliche Cafena nachzusehn, Auch konnte die in der er-\vahnlen Biblio-
H H A 31 E L

thek unter ÎSum. E. F. IV, 5 befindliclie alte, unveranderte. Uebersotzuni:; des


Pentateuclis (gesclirieben 1087) wegen der von iiiir angefuhrlen SU'lltii ver-
glichcn -v\^erden.
18. Das hebraische: Arganiaa (und y\rgnvan) an dm oben angoruhrlcn SlilliTi

dos zwciten liuclis Mosis und an vielen


des zweiten Euclis der Cbruuikcn ,

andern Oricn, so wie das clialdaisclie: Arghevana, Dan. 5, 1. 16 und 29,


armenisclien Blbel meislens mit: Tsirany, in der slawischen mil:
•\vird in dt-r

Porphyr und Jîngranilza gegeben, und soU, wie es schcini auf die Purpur- ,

farbe der Muschel, oder Sclinecke, Bezug haben.


10 S. auch Tableau des pro\inccs situées sur la cote occidentale de la mer
sein:

Caspienne entre les fleuves Terck et Kour. Append. n. 4. p. 112.


Kocken an kleinem ScliilTrohi- gefunden Avorden.
20. Beim Dorfe Schorly sind aucli
21. Letzteres isl der oflizinelle Name, der aber niclit mit dem Linncis<:hen des

Marienkafers verwecbselt Averden muss, wic jedocli oft der Fall gewesen is1.
Im Deulschen nannte man die Coclienille: Konzenille und da sic !"iii- einen .

Pflanzensanien gelinlten wiirde, so liai inan liiei-aus im Kussischen: Kanzclcy-


Samen (Kanzelarnoe sema) gemaclil, welclier Name si< }i bis jclzt erhalten

bat; -wie denn g.ir viele, in fruhcrer Zelt verunsialtele, auslandisclie Benen-
nungen bei uns das Bûrgerreclit bekommcn liaben, z. B. der ans CKiiurgus
gemacble Zirulnik.
22. Eine Art Baum-Coccus ist bckannllieli aucli die Gummilak-Srliildlaus (Coi^
eus lacca) , die auf verschiedcnen Baumen in Ostindien liaust, und der w-'iy

.den Slork- Korner- Klumpcn- un(1 Schell-Lak, sammt den aus ersteran
bcreitelen Farbmalerialien: Lak-Lak und Lak-dye, Veidanken. — In dei-

ZAVolflen Anmerkuiig liabt> irli des, sclion von Clesias, 400 Jalir \or Clirislu

angefuhrlen, Gibrauchs dièses Farbsloffes erAvalmt.

23. Man liât bis jelzl darau gezweilell, dass die Alten Vî'urzelcorhenille znm Fiir-

bcn angewendet hatteii. Herniolaus Barbarus, der altesie Erw-ahner der eu-
ropaischen W urzeicochenille, im funfzelmlen Jaln-bunderl , sagtc: ,,dc lioc \ii~

niiculo nihil apud veteres invenias.-' Brasavole sclirieb 1540: ,,grana illa de
radicibus herbarum, eorumque vermiculos, et ex iis tincturam veteribiis pl.uie
incognila arbilror. " In der diiri h Eiehhorn vcranlassien: Gcsi liidile der
Kunsle und W
issenschaflen (achle Abth. 1. Bd. S. 42) sclireibt Gnielin: ,

„Dass der Gebiaiich des Wurzelkermes von den Morgenlandern abstamine,


bezAveille ich selir, da dièse in Deulsihland vormals gangbare FarbAVaare in
den Morgenlandern bis jelzt nielit gefunden. und von ihren SihriÛstellern

nlcht erw^ahnt wird." Professor Boseiimiiiler sagt in seinen Anmerkungen zu

Bocliarts Hierozoieon (Bd. 5, S. 52"): .,Yeteribus coccus tantunmiodo quercu»


Ueber IVurzelcochemlk. 55
ili( is, sive cocciferae, cognitus fuit." Auch Be( kmann schrieb in scincn Leitra^cn
zur Geschichte der ïlrfindungen (B. 5, S. 2i u. 22): „Der Coccus, wel. lier
sich an den Wiirzeln einigcr Pflaiizen bcfindet, ist, so viel ich noch zur Zeit
Aveiss, von den Alten gar nicht bemcrkt worden." — Nicht nur besitzen W\t
bereils Wurzelcochenille vom Ararat, sondern -W'ir kennen auch ^>^vahnun"en
derselben in dem "Werke des Lazar Parbi-tzi aus dem funften Jahrhundert,
so -w-ie auch in der, dem Moses Chorcnensis zugcschriebcnen Géographie.

24. Er war, im Jahr 531, geborcn an der Granze Dalmatiens, zu Stridon, dessen
Lage aber iiiclit nul lîestimmihcit angegebcn -v^'crden kann.
25. In dem Schreiben von Hieronymiis an die Fabiola (de veste sacerdotali)
kommt V(ir: „ Coccus (deputatur) igiii et etheri qui hebraice sen appellatur,
quem Aquila- ôtâifavov, Simmachus: ôiiij3uivov interpretatus est. Pro cocco juxta
latinum eloquium apud hebraeos tolaath, id est vcrmiculiis si ribilur."

26. l'ebrigcns ist auch Baumkermes: vermicuhis genannt -svorden, z. 15. 1211 von
Gervasius Tilbcriensis. Uni die aiigcruhrle ^eit
Jahr vor — also dreiliundert
der Entdeckung Amerikas —
Kermeskorner unter dem Namen: bra-
sind die
silisclier (grana di lirasiie) in Italien im Handel vorgekommen, wie solches

aus Handelsvcrtragen, z. B. z^vischen Bologna und Ferrara, schon von 1194,


erhellt. Dies ist um so niehr bemerkenswerlh, als auch ein rothes Holz, un-
ter dem Namen von brasiiiscliem vor Amerika's Entdeckung, in Europa be-
,

kannt war. Leider haben die Forschungcn Muratoris, Kosa's und anderer
liber den Ursprung dieser Benenniuigen keinc geniigende Resultate geliefert.

Dass die Cochenille in Deutschiand im zwolften Jahrhundert zum Scharlach-


farben gebraucht wurde, scheint daraus zu erhcllen, dass unter den Geschen-
ken, welclie Heinriih der Lijwe, Herzog von Sachsen, dem griechischen
Kaiser maclite sich auch Scharlachgew^ande (vestes de scharlatto) befanden.
,

Hier noch zu bemerken, dass in den, von Muratori aus einem zu Lucca
\\-are

aufbewahrten handschriftlichen Codex, aus dem achten oder laeunten Jahr-


hundert,* entnommenen Fai'b-i\ezcptcn vi^ederholt, sovN'ohI coccus (und coc-
carinT), als vermiculiis (stall dessen liier einigenial bermiculus steht) vor-
kommt. In eirieni der l*>ezepte svheint coccus und vermiculus ganz gleichbe-
deutend zu sejn.
21. Dobrpwsky (in scinen Institiitiones linguae slavicae dialecti veteris) erklarl
Tscherwetz geradezu fiir das Diminutiv von Tscherw. Es giebtim ]\ussi-
schen wirklich Diminutive, die durch Anhangung von: etz an das Wurzel-
•wort gebildet Averden, wie z. B. : Obrasetz von Obras.
28. Asfruc wollte das arabische Wort: Kermès, aus dem Celtischen: quer, eine
grune Eche, und; mes, Eichein, herleiten.
56 H A M E L

29. So urthcill Karamsin nacli don WoUiynischcn Annalrii. — Es Mare jrdoch


sclir zu ^^-iinschtIl, dass Joiuand sitli Miihe gabe, mit Ge^vissheit dcn Ort

zu bcshmiiien, \vo dicse, auch fiir die G^'schichle dcr Cochenille, intéressante
Stadt gestanden habc. Engel sngt: die Stadt Tscherwen sey Tsrlierwonogrod
am Dnestr; diescr Meiniing wird jedocK schwcrlich irgend Jeinand beipflich-
ten. Wonn das Dorf Tscherneew \\-irkli< h ans der Stadt Tscherwen entstan-
dcn so ware dics ein Eewcis -wie leiclit im Russiselien die l'enennung von
,

Both in Si'hv\'arz ubergehen kann, -vvas wohi an niehreien Orlen der Fall
gc%vcsen seyn mag.
50. Sthon im Jahr 17Gô halte die Kaiserlichc Akademie der "Wissenscliaflcn, un-
1er melirereTi Fragen zur Erlauterung der ]«ussis(lien GeschiclUe, auch eine,

diesen Gegenstand bctreffende, au.'"^estcllt. Gewiss ^-^ird Jedermaini die Her-


leitung des INamcns vom Tsclierwetz, dem CochenilleAvurm , nnltirlichcr fin-

den, als die drci Rlutlimassungen des Vcrrasscrs dcr l'uissia florida: Okolsky,
welclier die Ecnennung. l\olh-lvussland von der voliblfiligcn Conipiexion àvT
Einvvohner, von dort -svaclisender Hubcta (?), und von dem, durch Blnlver-
giessung in Kriegen oft roth gcfarbten, Boden herleiten will. — Cellarius
vvullte den INamen von rothem Thon, und Hacquet von der Kalina (Vibur-
num opulus), aiicli von rolher Kleidung ableiten; der Fiirst Jablonowsky
deulcle au!" den Knauel (Sclcrantliiis).

51. Cronier scheint dcn Namen: IVotli-lVussland in scineni, iirsprunglich 1355


herausgegebcnen , ^^erke: De origine et rébus geslis Polonorinn, zuerst ge-

braucht zu haben, odgleicli er sagt: l\ussia, quam rubram nonnulli vo: ant. .

52. Der Polotzkische Doctor der Medizin, Skorina, v^-elcher zu Prag, sclion 1517 bis
1519, eine sla^vische Ucberseizung mehrercr Biicher des allen Testameuls
(von denen die lucsige Kaiscrliche Bibliothek jelzt z-\vci und z-\vanzig besilzt)

druckcn liess, hal im 28stcn \ ers des ôSsfen Capitels des Istcn Buchs Mosis
fur Schany. isi her-\vtschely und zwei \'erse weiter (im SOsten) ft'ir dasselbe
liebraische WorI : tsc hcrM-ze\va. Im Buch ,Josua; 2, 18 u. 21 stelit daftir;

ischer"\vcnoe. Im 2ten, oten u. 4len Buch Musis hat cr, fiir Tolaat Schany
und Schany Tolaat, vierzehumal; tscherAVIschely, siebcnmal: 1scheiischcl\
ebcnfalls siebenuial; ischer^veny, einnial; tsi luT^vety und "wieder einmai: Ischcr-
hny. — Icli Avill hier noch bemerken, dass fiir die Zinnoberfarbe; Jerem. 22,
14, in der s]av\ischen, Ostrogschen, Bibel, so v\-ie in der Moskauer von 1GG3:
Tscherwclz und in den neucrn: Tsclier^vlenetz steht.

.53. Dobrowsky hat mil vicier \^ arme (in dcr Yorrede zu seinen Institutitmes,
S. XXIII) den M unsch gcaussert , dass dièses hochst intei'essanlc Majiusu'ipt
durch den Druck allgemein bekaimt gcinacht 'V^'crden mijchle.
Ueber fVurzelcochenîlle. 5^
34. Der Doklor Skorina hat; 3 Mos. 13, T, fiir: si obscurior fucrit lepra; biidet
li tscherwoneischoe mesto.
55. Sc}l^verli^h ist wolil Vidcn beim Kartenspicl cingefallen, dass, w^enn sie die
Herzen im llussischen neiinefi, vom Coclieniliewurm stirechen.
sie ci£;e)i11ic}i

36. Im Frarizosischen vi'-ird vergoldctes Silberacug: vermeil genannt. Im nioii"<>-


lisclien und oslliirkischen licgt in der lîcriennung vom Gold seibst das \N orl :

Rolh, demi; al (-svoher aiich das russische: aloje) lieisst in diesen Sprachen.
roth, und- Aitan, mongoliscli , so wie: Altiin, in don tiirkistlien Dialokten:
Gold. In den slav\'isclu'n Sprachen, so vv'ie auch in der libetisclien, ist das
Wort Gold von der gelben Farbe hergeleitet.
fi'ir;

37. Man hat den gleichbedeutenden PSamen in einer andern lien Mundart sla\i-is(

(der Krainerischen) von: Gedarme, abgeleitet, vi^eil ehedem


Tscherewa, die
Schidie mit Darmsaiten an den Fuss befesligt wordeu Avaren. Mir ist os
Avahrsclieiidicher, dass der Name von: Rotli herkomme, dass er naiidich ans
rothem Leder gemachte Schuhe bedeute. Der Orient hat in den f'riiliesten
Zeiten rothes Leder bereitet, und eine Hauptanwendung araratscher Cochenille
mag immer gewesen seyn, Leder damit roth zu farben. Wir bekommen
noch jctzt unsere rofhen Stiefeln und Schuhe von den Tataren in Kasaii,
Kame aber auch Tscherewik unmittelbar von ïscherev^^^ , so ware, meines
Erachtens, die Wurzel doch: Tscher^v, denn die Gedarme diirf'ten M'ohl nach
Wurmern benannt seyn, da sie in ihrer naliii-lichen Lage gewissermaassen eine
Aehnlichkeit mit denselben darbieten. Aus Dobro^vskys Slavin, S. 122, ist
zu ersehen, dass bei den Slavt^en im Thaïe Resia des venetianisclien Gcbiets
die Schuhe noch jetzt; cervje heissen-, in Moskau "w-ird die Schuster-Ziinfl :

tscherewitschny Zcch genannt. — Constantin Porphyrogeneta hat bei sciner


Beschreibung der Serwier (oder Serben) einer y^rt Schuhe erwahut und ge-
sagf: man nenne diejenigen, so sie triigen: TÇ-^ir'J'i'Aiar:!..'. Ob dies nim gleich
Knechtsschuhe seyn solllen, so fallen ims doch hiebei : Tscherwlane. Tschere-
wiki und der Polen; Tzre^viki (so wie aucli die scarpa der llalianer und die
escarpins der Franzosen) ein. — Ware vieilcicht: Srb, das ^^ urze!^•^-o^t fiir

Serbier, mit Tschrw^, dem Wurzel wort fiir Tscherw, auf irgend eine ^Veise
verwandt?
38. Man bat, trotzBemiihungen gelehrter Sprachkenner, nichf ai;sfinden
aller
konnen, woher die Benennung des Scharlachs (der scit dem elften Jahrlum-
dert oft vorkommendenr scarlata, scarleta, scarlilina) genominen sey. Die Ab-
leitung von dem griechischen axMr/i (Wurm) und des Piinius. scc.letion,
:

^vill nicht recht geniigen. Sollte dieser IName nicht slavi'ischen Ursprungs und

mit unsorm: tscherw-lenoo, dem vermiculatus der I.ateiner, \er^'^•andt seyn?


Mem. y/. Ser. Se. math, phys. et iiut. Juin. 111, 2de o. Se. "al, 3
58 H A M E L

Die Dalmalier nennen den Wurm


czarv; roth heisst daher bei ilinen czarlyen.
: :

Eeim Verkaufen oder Ueberliefern von, mit slawisclier Cochenille gefarbten,


Zcugen an ihre lateiniscben Nachbarn konnten dièse Zeuge; scarlilina, scarleta,
oder scarlata benannt werden, woraus dann die Italianer; scarlatto, die Fran-
zosen: e'carlate, die Deutschen aber: Scliarlacb gemacht haben. Das turkische:
ohne Zweifel, aus deni Italianischen genommen; nian hat auch
iskcrlelt ist,

von eincm arabischen; yxquerlat gesprochen. Rciske fiihrte noch ein arabi-

sches Wort: Scharal (aus dem fiinften Moallacah) an, und siichle uberdem

(nach Muratori) die Eenennung; Charlatan von scharlachbekleidcten (scarlatani)


Hokuspokusmachern und Taschenspielern abzuleiten.
39. Dièse Erzahlung des Barbarus von den Huhnern, so die Wurzelcochenille
entdeckt haben sollen, reiht sich an das Mahrchen von der, durch zerbissene
Purpurmuscheln , rothgefàrbten Schnauze eines Schaferhundes bei Tyrus, \vo-
durch zuerst auf dièse Muschel aufmerksam gemacht worden seyn soll. Das
Aehnliche der beiden Falle bemerkt Barbarus selbst.
40. Otto Brunufels, der alleste deutsche Herausgeber eines botanischen Wcrkes
mit vielen Pflanzenabbildungen, erwahnt in seinem, lateinisch 1530, deutsch
aber 1532 erschienenen; Contrafayt Kreulerbuch, dicser „Knopflein" an der
Wurzel einer Saxifraga. —
Dass die Corollarien des Hermolaus Barbarus erst
eine geraume nach seinem Tode crschienen seyn mûssen, erhellt schon
Zeit
daraus, dass Egnatius, welcher ihre Herausgabe besorgte, im Todesjahre des Bar-
barus erst funfzchn Jahre ait war, denn er war 1478 geboren (er starb 1553).
Auch gcbraucht er in seinem Yorwortc z^veimal den Ausdruck: endlich er-
scheinen dièse Corollarien. F.s v\-are also wohl muglich, dass, bei dem in

Rede stchenden im Betreff des Botanischen,


Capitel, die grosse Vervs'-orrenheit
den Zusatzen eines Fremden zuzuschreiben ware. Es wird sogar Pinipinella
unter Saxiî'raga als dieselbe Pflanze genannt, und daher mag es kommen, dass
so viele spatere Schriftstellcr die Pimpinclle als die Pflanze bezeichnen, an
deren Wurzel die Cochenille gefunden werde, w^as doch nicht der Fall ist.

41. Matthias — geboren zu Miechowo 1456, erst Arzt beim Hofc Sigmunds I.,

spater Kanonikus, gestorben 1523 —


machte einen Unterschied zwischcn Russia
und Mosco\ia; untcr ersterm verstand er Klein-Russland und lias, spiifer von
Cromer so benannte, Roth-Russland.
42. Anton Brasavole — geboren 1500 zu Fen-ara, gestorben 1555 — beschaftigte
sich, neben seiner medizinischen Praxis, viel mit Botanik. Dca Namen Musa
hatte er in Paris angenommen. Er \varf dem Barbarus vor, dass er die
Pimpinella mit der Saxifraga ver%vechselt batte. Im Italianischen sollte die
Pflanze, an welcher die Kocken gefunden werden, Slrella (Sorbastrella) hcissen.
Lkber PJ'^urzelcochcnille. Sg

43. Dièses Wort „clervicel" ist offcnbar durch einen Fehler des Scîireibers oder
Setzers — Brasavolis Biichlein wurde zu Leyden in HoUand ^edrutkt — ent-
standen und soll ,,czerw'iec" heissen, denn es steht dabei: eben so nenne
man den Monat, in welrhem bei den Polen dcr Kermès gesammelt werde.
Demohngeacbtet ist dieser faische Name w'iederholt, ohne den Iirlhum zu be-
merken, abgeschrieben worden, z. B. vom Stettiner (und Danziger) Arzl
Eichstad.
44. Die Beschreibting, welcbe Plinius von dem Coccus gegeben hat, ist nocb uii-
besimniter, als die des Dioscorides, und an mebreren Stellen sogar unversland-
lich. Beim "Serapion findet sich meistens Wiederholung des von Dioscorides
Gesagten.
45. MatthiLilus — geboren 1500 zu Sienna — bekleidete die Stella eines Leib-
arztes, erst am Prager, dann am \^ iener Hof. Er starb 15T7 zu Trident.
46. Bei Cardan steht: „bibinellae herbae luberibus radiée adnascentibus." Pvichard
Leblanc iibersetzte dies: „des truffes qui naissent à la racine de l'iierbe dicte

bibinella." — So steht in den ersten, seltenen, Ausgaben Cardans von 1530,


1554 und 1559. Spater, 1560, hat er statt „tuberibus": vermiculis, gesetzt,
denn, sagt er; es miissen Thicre seyn, w^eil sie eine ubelriechcnde Feltigkeit
in sich haben.
47. Zu bcmerken >vare, dass dièse Beschreibung schon richfiger ist, als die des

Brasavole, welcher sagte, dass aus den Eiern (Kocken) geflugeltc Anieisen
heraus kamen. Unter der, Arnoglossum genannlen, Pllanze ist, walirschein-
lich, Scleranthus L. zu verstehcn.

48. Der Professer der Naturgeschichte auf der gevi^esenen Wilnaer Universilat,
Jundzill, citirte iiber dièse Einnahme in seiner 1807 herausgegebenen Zoologie
(^valustlleinlich nach Rshonzinsky) Henels: Silesiographia renovata. Es ist
aber nicht Henel, der liier dièses, als von sich, sagt, auch nicht Melanchthon,
dessen: Selectae dcclainationes Henel anfiihrt, sondern in diesem letztcrn Werk
spricht derim Text genannte Wittcnberger Profcssor Georg Major, in Ant-
wort auf die von Andréas Fabricius (aus Chemnilz) in einer Rede ,, iiber den
Bibelspruch: Jesaia 1, 18, aufgeworfeue Frage: Unde est vermiculi adpcllatio?

Lado\vsky in seiner Naturgeschichte Polens (gedruckt 1783) und Svv-itkowsky


in seinem polit isch-hisforischen Pamiatnik fiir 1784, nennen den Martin von
Miechowo als Autor der Angabe w-egen der Zolleinnahnie, was aber ein Irr-
thum seyn mnss; ich vi'enigstens liabe beim Miechovsifa nichts hieiuber aiif-

finden konnen.
49. Den Knauel (Scleranthus L.) hatte schon Hieronymus Bfirk (gcwiihnlich Tra-
gus genannt) in seinem, 1339 erschier:ciien . Kraulerbucli erwahnt.
8*
Go H A M E L
50. Ith habe schon (Note 40) erwahnt, dass man vielleicht deswegen immer die
Pimpinelle nannte, weil Barbarus sie da, wo er von Wurzelcochenille spricht,
riamlich unter Saxifraga, angegeben lialte.

/il. Er „Dcr Coccus, dessen sich die Farber bedienen, ist ein
sa°te bckannilich.
kleiner holzartiger Strauch, an welchem Kôrner, oder Linsen, sitzen, die ein-
gesammelt werden. Der beste wird in Galatien und in Arménien erzeugt,
nachlicr kommt der aus Asien (?) und Cilicien, der schlechteste von allcn ist
dcr spaiiischc. — Er %'\'achst in Cilicien auch auf Eichbaiiinen in Gestalt von

kleinen Schnecken, -welche die Weiber dort mit dem Munde (!) ablesen."

52. Spater Cardan, eines Bessern belehrt slaft „Samen": Thiere, gesetzt.
liât ,

53. Georg Major sagic (in seincr Note 48 angefiilirten Rede, gedruckt 1558):
,.Et ex novis insulis Hispani adferunt terram (! !), qua nune passim pro
Cocco lituntur, unde fit, color gratior quidem, sed non tam durabilis, ut ex

polonica hcrba."(:')
54. Vogllander. — Seine angefillirle Schrift liess der Buchfiihrer Levin Brauns
druckcn.
55. Sielie aiuli seine Exercitafiones de Homonymis Hyles Jalricae, wo ebenfalls

dcr Pimpinelle Erwalmung geschiehf.

56. Der Uoctor Eichstad war erst Stadlpliysicus zu Steltin, spater aber in Danzig.
Sein Werkcben -wurde i612 zum zweiten mal gedruckt, und der, Note 43
er\vahntc, irrigc, Name; clorvicel, fiir czerwiec, steht hier eben so wiein
der frulicrn Ausgabe von 1632.
5". Polonil.'.cluiik ist, mcines Wisscns, ^veder im Polnischen, noch im Russischen,
der Name einer Pfiaiizc. Aucli liiiisiclitlich der andern angefiihrien Namen
lasst sirli, ihrcr mehriachcn Bcdeulnug wegen nicht mit Beslimmtheit an-
,

geben , ^veIclle Pflanzen Rshonziasky eigentlich hat bezeiclmen vs-oilcn, wor-


an ubrigeiis auch nicht viel gelegen.

58. Es gicbt kein armenisches Vk'ort: Roma. — Man darf auch nicht an die

syrische ^^'urzel; Chroma dcnken, deren ïheophrast als Ingredienz zum Un-
guentum amaracynum erv\rahnt. —
Coelius Rhodiginus sagt in seinen Antiquis
Icctionibus, nachdem er dcm Barbarus Mehreres nacligesprochen Avcgen des ,

Worics. Carmcsinum. ,,Siiiit qui opinentur chromasinum quoque nuncupari


pusse, quia sit radix Syria, quae vocalur chroma, cujus est apud Theophrastum
mcnlio." Die von Theoi)hrast erviahnte An^^-endung hatfe aber nicht Be-
zug auf Carmesin-Eajbe. —
lîeilaufig ware daran zu erinncrn dass man das ,

Carmcsinum —
v\'elches doch \vohl urspriinglich vom armenischen: karmir,
und niiltelbar vcmi arabischcn kermès herkonmit —
gar sehr vcrschiedentlich
,

hat ablcifen wollen. Barbarus deulcte, unter anderm, auf die sardische ( ')
Ueber TVurzelcochenille. 6i
Stadt Charm (?); nach Pliiiius sollten die Lydier zu Sardes zuersl anf^efanf^cn
haben Wolle zu farben. Auch
Claudius Aelianus er-\vahnle, bei Gelecenheit
der (Note 12.) angefuhrfen Citation aus dem Cfesias, der sardischoii Rolhfar-
berey, indem er sagfe, die iiidische (mit dem Material vom Coccus lacca:)
sei vorziiglicher (hijher und mehr schoinend).
59. Uyisrhkdff, bekannt durch seine, auch ins deutsche iiberselzte, Beschreibung
des Orenburgschen Gouvernements, 1163, Mahrend seiner Anw-esen-
erliicll,

heit inOrenburg, vom Confcrcnz- Sccrclairen der Akademie der Wissen-


.schaften, Historiographen MUller, ein Memoir des, von 1736 bis 1761, als Ad-

junct bei der Akademie gewesenen Dr. Kulreuter, iiber die polnische Coche-
nille, welchem mehrere Fragen in Bezug auf die Quantitat, die Art der Ein-

samndung und den Preis der in der Ukraine befindlich seyn sollenden, bei-
gefugt waren. Ueberdem -wunschte Kolreuter zu -w-issen, ob in der Ukraine
die Cochenille nur am Polygonum poloniciim, oder auch an andern Pflanzen,
gefundcn werde. Wenn Letzteres der Fall sey, so bat er: dieselben an die
Akademie der Wissenschaften einzusenden. Ferner: ob man lu'cht Pflanzen
mit daran hangender Cochenille im Friihling, sammt der AVurzel und Erde,
in Topfe iibertragen und der Akademie. zur genauen Priifung iibersenden
konne. Rytschkoff —
zu seinen Beobachlungen vorbereitct durch das er-\vahule
Kolreutersche Memoir, durch eine in den damais monallich herausgegebenen
Abhandlungen (E/KeMliCHHHM/i roHiinenlH) der oconomischcn Gesellscliaft
fiir l'ï62 enthaltene ÎVotiz, so Avie durch Dasjcnige, was er im Kunst- Bcrg-

Ge^verks- und Handlungs-Lexicon, aucli in Valenfini's Natur- und Materia-


lien-Kammer gelesen —
berichlete der crv\'ahnten Gesellscliaft, dass im Oren-
burgschen und Kasansclien Gouvernement, an den Wurzcln des wilden Erd-
'
beersirauchs blauliche Kiigelchen, wie Blei-Schrot, gefunden wiirden, aus
welchen dunkelrothe wanzenahnliche Insecten herauskamen, die er auch
naher beschreibt, und der von Kolreuter bezeichnetcn pulnischon Cochenille
ahnlich fand. Da ihm bekannt war, dass die am Kinelfluss wohnenden
Kleinrussen dièse, Insecten enihaltenden, Kiigelchen sammelten, und znm
Farben ihres Wollengarns und ihrer ^vollenen Giirtel benulzten, so erbat er
sich von einem dort in der Nahe wohnenden Freund dariiber nahcre Aus-
kunf't. Dieser meldete: man sammle die, von den Kleinrussen Tscherwelz
genannien, Korner im Juni und in der ersten Halffe des Juli; an einer Erd-
Leerpflanze finde man ihrer drei, fiinf, ja bis ii-hn ; an sandigen Stellen seyen
sie hauliger. Man erhitze die von Erde gereinigten Korner im Oi'en auf ei-
ner eisernen Pfanne, eben so wie den zum Oelschlagen bestimmten Hanf-
sainen. Die, spâter, aus den K'">r!iern ;u\ der Pflanze hervorkonimeiuleri
62 H A M E L

rollicn 'VN anzen seycn zum Farben vorziiglicher es -v\-erde nur der dritte
;

Theil, im Yergicich zu den Kornern, gebraucht, daher sliindcn sie aber auch
im Werthe dreimal hoher. Jedoch da die bercits ausgckrochenen X'V'urmer
im Felde schwerer zu sammeln seycn, so streife man die Korner von den (mit

einem Baucrnmesscr oder langen INagcl ausgehobenen) Wurzeln, und slelle


sie an einen warnien Ort, da dann die Wiirmer herauskamen. Ferner wird
die Art, w^ie die Kloinrussen mit dem Tscherwetz ihr, durch sauren Qiias

und etwas Alaun vorbereitetes Wollengarn farben, beschrieben. RytsclikofT


,

liess auf seinem Gute bci Orenburg, Kocken sammeln. Sie reifen dort crst

z'wischen dem 10. Juli und Anfang 'Vugust a. St. Ein Kind konnte fiinfzelin
don Tag zusammcnbringnn.
Solotnik Er beobachtete das Auskrieclicn der
VVurmer aus den an die Sonne gelcgten Kocken, und glaubte, sich irrend,
die Begattung der Wûrmer gesehen zu haben; von dem manniichen, geflii-

gclten, Inscct, macht er gar kcine Erwahnung. \n die okononiische Gescll-

schaft sandie er Proben vcr.schiedentlich zubereileler Kocken inid Wùrmer.


60. Dieser, aus dem Sénat, amJanuar 1168, erlassene Ukas erklart, dass llire
18.

Majestat die Kaiserin Katlierina, unterm 29. November n6T, ibm, dem Sé-
nat, befohlcn habe, eine Anweisung zum Einsammeln des Tscherwetz zu ver-
anstalten und im Beich zu vertHeilen. Das Manufactur-Collegium wurde mit
Antertigung dieser Anlcitung beaufiragt. In dcrselben wurden als Fundorte des
Tscher-svetz angegeben: das Kiewsche, Kleinrussische, Slobodskisclie und lîcl-

gorodsche Gouvernement, und namcntlich die Lmgcbungen von Kiew, TSe-

shin, Starodub, Perejaslaff, Lubni, Poltawa, Gaditsch , CharkofF, Achfurka,


Ssumi, Ostrogoshsk, Isium, so wic yVlt- und Neu-Oskol; die Pflanze werde
nach dortigem Gebrauch Tscherv\ ischnik genannt; die aus den Kocken ge-
krochenen Wiirmer solltcn sich auf den Aesten in der Nahe befindlicher

niedrigcr Baume, Ermangelung dcrselben aber, auf Sandhiigelchen oder in


in

Sandgruben so haufig zusammensetzen, dass man drei bis fiinf Pfund auf ein-
mahl sammeln kijime (:'); der so gcwonnene Tscherwetz (bestehend aus aus-
gekroclienen Wiirmern) heisse: Kamaschetschnoy Tscherwetz (yon Kamaschka,
cin Wurm), die von den "Wurzeln abgelesenen Kocken aber nenne man
schlechtv^^eg Tscherwetz. IVach der Meinung des Manufaclur-Collegium's
sollte (Wurm-) Tschervretz der mexikanischen Coche-
der Kamaschetschny-
kommen(?); daher \vurde empfohlcn, keine Kocken zu sammeln,
nille gleich

sondern bis zum 15. Ju!» zu warlen, und dann die ausgekrochenen Ka-
maschken zu sammeln, und an der Sonne oder im Ofen zu trocknen. Fande
mau aber noch \iele ungeôffnele Kocken an der W'urzel vor, sa solle man sie,
nach der Ablesung, in einen Krug thun, diesen mit Leinwand zubinden und
Ueber PVurzelcochenille. 63
in eine warme Stube stcllen,
ilamil die Kamascliken liervorkamen. Es -W'ird
hiiiziigofugt, dassder in Moscau "vv-ohnende Jacob Tichonoff, durch Versuche,
die Vorziiglichkeit dcr "W iirmer vor don Kocken dargethan habe.
6i. Dabci niaclile Tichonoff nocli cinen,
werthlosen, Vorschlag zur
ubrigens
auf mit Grabern umzogenen Stiicken Lan-
tlulîur der russischen Cochenille:
des mit den von ihr geliebfcn Pflanzen, z-\vischen Aveklien er im Juni Fa-
denhohe Baumchen eingeselzt haben -svollte, in der Hoffnung, dass sicli die
Wiirmer auf denselben sammeln wurden. Die Gesellschaft sandte beide
Vorschlage an Herrn Piytschkoff, um sein Gutachten dariiber zu erhalten.
Er berichfete hinsichilich des letztern, er habe die ans, auf seinem, 530 Wcrst
von Orenburg nach Kasan zu gelegenen, Gute Spasskoe gesanimelten, Kocken
ausgekrochenen Wurmer, statt sie im Ofen zu todten, Tichonoffs Vorschlag
Wasser, und dann auf eine, iiber
geinass, eine Viertelstunde lang in heisses
Sand Leinwand, unter einen Teller gelegt. Auf deni Wasser
ausgebreiteJe ,

habe sich wirkiich Fett aus- den Wiirmern gezeigt, und dieselben seyen da-
von freier, als die auf der Pfanne im Ofen getodteten. Die von Rytschkoff
eingesandte Cochenille, wurde von dem Jacob
der okonomischen Gesellschaft
Tichonoff vorgczeigt, welchcr behauptele: noch nicht ganz von Fett
sie sei

befreit, und er machte, in Gegenwart dcr Herren Model und Laxmann, den

Versuch, ihnen dièses Fett durch erAvarmten feinen Sand zu nchmcn, vras
ihm auch, nach dem schriftiich crtheilten Zcugniss dicscr Herren, gelang.
62. Es ware schr •v^'iinsclicnswerth, jelzt eine gut erhallcne Probe von der bei
Smeinogorsk befindlichen Cochenille, in der Form von Kocken sowohl, als
in dcr von W urmern, zu erhalten, um sic, nicht nur mit der polnischen, son-
dern auch mit der araratschen, vergleichen zu konnen.
63. Im Jahre 1805 war in dem, damais von der okonomischen Gesellschaft in
russischcr Sprache herausgegebcnen pcriodischen ^Verke: Krcis v\'irthschaft-
licher Kenntnisse (Kpyrij xoaflHCinBeHHJîixXi CEt/^tHiii), ein vom Prasidentcn,
Herrn Geheimenrath von Nartoff, compilirtes Memoir iiber die polnische und
andcre Cochenille gedruckt worden.
64. In dieser Abhandlung ware Manches zu berichtigen; so steht da: Dioscorides
nenne in seiner ÎVaturgeschichte der Insecten den Tscherwetz Zchinbitzr- :

ferner: die Benennung: Tscherwetz komme von: tschcrwleny (roth) u. d. m.


65. In seiner Beschreibung der Wurmer bemcrkt Herr Kitaev\'sky sehr richtig,

dass die vordersten Fiisse viel dicker und slaïkcr, auch mit grussern Klauen
versehen seyen, als die andcrn, weil der Wurm jene am mcistcn zuia Gra-
ben in der Erde brauche. Friscli lialte bereits der grijssern Slarke der vor-
deren Fiisse Erwahnung gethan; auch von Schulz >vard sie aagoieiitel.
6/ H A M E L — Ueber Vf'^urzelcochenille.

66. Siedendes "VN'asser soll, nach Kilajewsky, ans frischen Kocken 0,38, aus M'ur-
inern 0,33 auszichn. Seine Analyse ^ab ilim, unter anderm, 30,5 eincs be-
sondern fetten, der Margarinsaure ahnlichcn, Stoffes, und ausserdem 14,0 eines
eigenthiimlichen Harzes mit Farfastoff.
6T. Dass die araratsche Cochenille im zehnfen Jahrliundert nocli in Anwendung
eew'esen sey, liesse sich ans einer Stellc in der von Sir VS illiam Ouseley,
tS"^

unter dem irrigen INamen von Ebn-Haukal, (1800) englisch heraiisgegebenen


orientalisclien Géographie —
fiir dcrcn Aiitor seitdem Istachry, welcher in

der ersten Halfle des erAvalmten, zelnilen, Jahrhunderts, lebte, erklarf ^vorden
ist —
schliesson. Es heisst daselbst (S. 160) bei Erwaliniig der annenischen
Hauptsladt Debil oder Dobil — wie man nach Herrn von Frahn, den dort
,

iinrichli^: Dcinel geschriebenen Namen zu verbessern hat — welche lîenenniing,


wie das Tarich Mansury (iinterm Jahr 1161 n. Chr.) aiisdrucklidi besagt,
mit Dowin (D'win, Towin) identisch ist, dass man daselbst hiibschc Tapeten

iind Teppiche verfertige und die schone Kermes-Farbe bereite; Istachry setzt
hinzu: „l(}i liabe gehort, dass Kermès ein ge\visser Wurm sei." In des —
Tiirken Hadschi Chalfa's Dstliihan-niiraa (Wellschau) hndet sich die Parallel-
stelle, unriclitiger Weise, im Capitel vom Paschalik Van; sic lautet: „Die Ein-
wohner diescr Stadt (Debil) vcrferligen unvergleichliche Teppiche, und die

Farbe des dort vorhandenen Kirmis im hijchsen Grade sclion." — Die


ist

Sladt D'win, im Jahr 530 von Chosrow II. begriindet, vs-ar, von diesem Jalire
an bis 859, die Residenz der Konige, und von 425 bis 924, die der Patriart lien
Arméniens. Sic lag am Flusse Medsamor, oberhalb Ardaschad, also ganz in
der iValie der Orfe, wo auch jetzt, am Sangafluss (j\ote 3), die Cochenille sicli

vorfindet. Dieser Umstand kann daher dazu dienen, ûber die bisher zwei-
deulige Lage des von Istachry gemeinten Orts zu entscheiden. So ist, nicht
nur Naturgeschichte sondern bisvv-eiien auch Technik, in dem Falle, dem
,

Historiker bei seinen Forschungen erlauternde Winke geben zu kiJnnen,


68. Er sagt: Vix restât dubium, idem cum Cocco nostro fieri posse; imprimis
si ad riisticorum siibdilorumque industriam et laborem, instructio accederet
viri cujusdara in rébus pliysicis probe versati. — Censura dignos videri Polo-
- nos et omnes, qui ejusmodi thesaurum, quem benigna nobis natura largitur,

negligimus atque ex dissitis terris, mullis laboribus et impensis rcs taies peti-
mus, quales quolidie pedibus calcamus et vix aspectu, multo minus curiositafe
nostra et cura dignas judicamus.
NATURHISTORISCHE BE:MERKUNGEN
iJBER

WURZEL COCHENILLE
IM VERGLEICH ZUR MEXICAMSCIIEN,
ALS ZUSATZ ZUR VORSTEHEÎNDEN ABHANDLUJNG DES Herrk HAMEL;
VON

.T. F. B R A N D T.

(Gelesen d. 15. Sept. 1S33.)

i^achdem unser geehrter Collège Ilcrr v. Ilamcl in eîner sehr aiisfuhrliclien

und grundlichen Arbeit dcn hislorisch-teclmischen Tîieil der GeschiclUe der

WuTzelcochenille eiortert hat, diiifte es vielleicht nicht ganz oline Interesse seyn,

ei 'ige nalurgeschiclilliche, freilich bei weitem nocb nicht geniigende Bemerkun-


gen, iiber die Wurzelcochenille Arméniens mitzulheilen, die vergleichungsweise

mil der Mexicanischen Cochenille angeslellt Avurden. Meine l ntersuchungen


stiilzen sich einerseits aiif Exemplare in Weingeist von der Avracnischen, und

andererseits auf gelrocknete Weibchcn, so \vie sehr exacte Abbildiingen, und von
meinem Freunde Piatzeburg gemachte Beschreibungcn , des Mannchens von der
Mexicanischen Cochenille (vergl. Brandt und Ratzebarg Medizin. Zoologie Bd. If.

p. 2i5, tab. 26.)

Als Résultat mciner Beobachtungen crgab sich bis jetzt:

Die Mexicanische Cochenille und Wurzelcochenille haben zwar in der Liusscren

Korperform in beiden Geschlechtern Aehnlichkeit miteinander und erweisen sich

somit als die Glieder eincr Insectenfamilie, aber sie weichcn voneinander durch
mchrere Kennzeichen ab, die Avohl' die Vertheihing in zwei Gattungen (Gênera)

bedingen mochten, worauf auch die vcrschiedenarlige Lebcnswcise hindeulet,

welche sich durch den Bau einzelner darnut bezuglicher Organe bckundet.

Mém. VI _ Str. Se. mallt. phys. et nat. Tvrn, ///. 2(/f p. Se. nat.
9
66 B E A N D T

Die Mexicanischc Cochenille mag vorliiufig, bis zu einer Prévision (1er Coccus-

formen, nocli bei den Arien verbleiben, mit denen man sie bislier zusammenslellte;

fiir die Wurzelcochenille aber scblage ich , indem icli sie von den iibrigen Cocciis-

formen trenncn zu miissen glaube, den Namcn Porphyrophora vor.


Die Merkmale der Gattung Porphyrophora diirften sich vorlaufig folgender-

massen angeben lassen:

Bfim Miinnchcn: Antennenglieder i3, odcr 14. Am Ende des Hinterleibes

viele lange Biischel bildende Borsten. Beim Weibcben: das erste Fusspaar kiirzer,

starker und breiter als die andern und fast neben den Fiihlern befindlich ; die

Fiisse iiberhaupt aile im Verh'àllniss breiter und kiirzer (wohl zur Erleiclilerung

des Grabens) als bei den wahren Coccus. Die noch unvollkommen entwickelten

Thiere leben in eigenen blasenformigen Bchàltern, die am absteigenden Stock, oder

Wurzelstock, von Pflanzen angetroffen wcrden. Nach Breyn soUen die vollkomm-

nen Insecten keine Nahrung zu sich nehmen (wie manche Schmetterlinge) , wo-

fiir allcrdings der Umstand zu sprechen scheint, dass ich am vollkommen ent-

wickelten Insect der Armenischen Cochenille bis jetzt, weder beim Mannchen, noch
bclm Weibchcn, Mundtheile wahrnehmen konnte, die bei den Larven so deut-

lich sind.

Im Vergleich zu Porphyrophora wiirde sich der Character von Coccus so

aufstcUen lassen :

Beim jMannchen: 10, seltener nur 9 Antennenglieder. Am Ende des Hinter-

leibes nur zwci gabelfijrmig gestellte, lange Borsten. Beim Weibehen: die Fiisse

gleichgestalltet, schlank; das erste Fusspaar von den Fiihlern entfernt. Leben
iiber der Erde auf Pflanzen. Die entwickelten Weibehen haben ausgebildele

Saugwerkzcuge.

Zur Gattung Porphyrophora rechne ich :

i) Die Armenische Cochenille als Porphyrophora Hamelii, um den grossen Ver-

diensten, welche sich unser gelehrter Collège um dieselbe erworben hat


eineq geringen Dank zu zollen.
Ueber Cochenille. 67

2) Die ihr ahnliclie, auf Scleranlhus perennis vorkommende , Art, als Porphy-
rophora Fiisc/iii, zam Andenken an ihren ersten genauern Beobachter, den
ehemaligen Director des Gymnasiums zum Grauen Kloster zu Berlin.

Die genannlen Arien der Gatlung PorphyropJiora kann ich aber noch nicht

gehorig charakterisiren, weil dazu noch Exemplare von PorphyropJiora Frischil

fehlen, obgleich aus den Beschreibungen Frisch's und Breyn's die Differenz der

Scleranlhus- Cochenille, die vielleicht nur eine der Formen ist, die man mit

Coccus Polonicus bezeichnel, von der Armenischen hinlanglich hervorgcht, na-

mentlich ist das Grossenverhâllniss beidcr aiilfallend. PorphyropJiora Hamelii

wii'd etwas iiber vier Linien lang , PorpJiyropliora Frischti dagegen nie langer

als drei Linien.

Fortgeselzte Beobachlungen und die Acquisition eines umfasscndern Materials

werden kiinftig, wie zu hoffen sleht, noch nahere Aufschliisse licfern.

Gegenwarlig moge zur Erlauterung der bis jetzt gemachlen Beobachlungen

nur noch eine Darstellung einer Pflanze mit den Coccen, und der Porphyropliora

Hamelii in verschiedenen Zusliinden folgen, so weit sie bisher uns zukamcn.

Erhl'ùrung der Kupfertofel I.

Fi". 1 Eine Pflanze von Aeluropus larvis Trin. mit den Coccen der Poipfiyroijhoia
'o'
Hamelii, aus denen schon die Tliierclicn zum Thcil ausgekrochcn sind, in
der Umgegend des Ararat gcsammelt. Daran; a. a, die ansifzendun Cocrcii.

Fig. 2 — 1: Darstcllungen ^"on Vorphyrùphora Ilainelii.

Fis- Ein Ei in naturlicher Grilsse.


Dasselbe, vergrossert.

Eine abgesonderte Larven-Kocke, vergrossert.


Eine Larve mit vorgeSIrecktem, ans drei Thcilen bestehendem Rûsseb von
der Bauchseite, gleichfalls vergrossert.
Eine Larve mit vorgesirecklem Russel, von der Scite, ebenfalls vcrgrOsscrt.

Eine Larve mit dem Piussel in der Kocke, die zum Theil Vorgeslellt ist

9^
68 B R A N D T — Lkber Cochenille.

ErUarung der Kupfertafel II.

Y\sL. 1 — 14: Darstellungen dci- Porphyrophora Hamelii.

Fi". 1. Das cnt-vvickelte Mannchen von der Rutïkenseite , in natiirlicher Grosse.

Fig. 2. Dassclbe, vergriissert.

Flg. 3. Der Kopf desselben mit den Augen, von oben, vergrossert.

Fig. 4. Der Fiihler der linken Seite stark vergrossert.

Fig. 5. Das liintere Ende des Korpers mit den Anfàngen der Sehweifborsten von
der Seite gesehen, vergi'ossert.

Fig. 6. Die liintere Schiippe mit der hervorragenden Spitze der Riithe von unten
geselicn, ebenfalls vergrossert.

Fi". ^. Das ent-wickelte Weibchen von der Riickcnseite, in natiirlicher Grosse

Fig. 8. Dassclbe, vergrossert.

Fig. 9. Dassclbe Weibchen, aber von der Bauchseite, vergrijssert.

Fig. 10. Der Kopf desselben mit den Augen und vorgestreckten Fiihlern von oben,
vergrossert.

Fig. 11. Die Augen desselben, stark vergrossert.


Fig. 12. Ein einzelner Fûhler desselben, vergrossert.
Fig. 15. Fiisse der linken Seite des entwickelten Mannchens, stark vergrossert;
a: vorderer, b: mittlerer, c: hinterer Fuss.

Fig. 14. Fiisse der rechten Seite des entwickelten Weibchens ebenfalls stark ver-
grossert, a: ^•orderer, b: mittlerer, c: hinterer Fuss.

Fig. 15. Die Fiisse der rechten Seite des ent-\vickelten Weibchens, vom Cnccus cac/i,

zum Yer£;leich mit den Fiissen von Porphyrophora Ilamdii (s. Fig. 14);
a: vorderer, h: mittlerer, c: hinterer Fuss.
GENERIS LACIS REVISIO
SPECIESQUE NONNULLAE NOVAE.
ADNEXA EST

PHILOCRENJ,
GENUS E PODOSTEMONEARUM ORDINE NOVUM.
AUCTORE

H. G. B N G A R D.

(Conv. exhib. 31. Octob. Is32.)

Ijfenus Lacis, a Cel. Schrebcro conditum, constat hodle e tribus speciebus, Amt'-

ricam tropicam habitantibus. Harum prima, ab Aubhlio in Guiana gallica

détecta, Mourerae Jlimaliîis nomine descripta et figurata est*^ Altéra species,

a eu. Humboldt et Bonpland in itinere per Américain aequinoctialem reperla,

Marallirum foeniculaceum dicta est**'. Terliam speciem, Lacin fucoidem, in

Brasilia lectam, ///. Marlius descripsit iconeque iilustravit***'.

His addendae sunt species quinque novae, distinctissimae, quas Cl. Riedel, Langs-

dorffii nostri socius, in itinere per varias Brasillae provincias detexit. ;

Omnes bae plantae aquatiles sunt, scaturigincs rivulosque amantes, saxis rupi-

busve, imo et arborlbus radicibus suis adnatae, plerumque submersae.

Coulis, saepius rhizoma tuberosum, difforme, sub aqiia natans, folia emittit

communiler plus minusve longe peliolata, limbo mullipartito-sectove: lacinns

linearibus, filiformibus aut capillaceis; 1. irregulariter laciniato, undulato crispove.

*) Histoire des piaules de la Guiane française I. pag. 5S2. lab. 233'


**) Plantae aeqiiiiioctiales p. 39. tah. 11.
•*) NoT. geii. cl spec. plant. I. p. 5. lab. 3.
yo B N G A R D

Pelioli interdum praelongi, saepius complanali, nervis dense approximatls parallelis.

Folia in L. jliwialili et X. aspcra, fere dicotylcdonearum modo, angullnervia,

eminenliis parvis copiose obsita, quae in slatu madido molles, in sicco autem

valde aspcrae sunt.

Slomata in foliis nulla. Vasa splralia neque in caulc, neque in petiolis et

foliis observare liciiit; conspiciuntur tanlummodo, pracler contexlum ccllulosum,

tubull copiosi et subtilissimi , arcle inter se nexi. In ferlili planta folia quan-

doque nulla; unica species omnino apliylla videtur.

Flores modo solitarii, modo aggregali , modo in spicam disticliam dispositi,

modo spurie racemosi: semper e spalJia monophylla, membranacea , tenui, alba,

primum clausa, erumpentes. Spalha, incgulariter in plures lacinulas 1. lobulos dis-

cedens, pedicelli basin amplectilur (t persislit. Singulus JIos, pedicello apice in-

trassato suffultus, inlegumcntis (ex sentcnlia auctorum,) dcstitutus est. Slamina in

singulis specifbus numéro varia (una species polyandra, reliquae omnes oligandrae,

i, e. staminibus non ullra 12. praeditjio) hypogyna, cum appendicibus mcmbra-

naceis, aculis 1. subulnlis, longitudinis diversae, rare abortu nullis, alternantia,

modo libéra, modo plus minus inter se, irao eliam cum appendicibus concreta.

Filamenia subulata, parte infcriori plus minus dilalata. Antherac ereclae, sagit-

tatae, biloculares, longituJinaliter deliiscentes. Pollen minutissimum, globulosum.

Oi'arlum ovatum 1. ellipticum, glabrum, sligmaiibus duobus divergenùbus et persi-

slentibus coronatum ,
quorum apices saepius leviter emarginati. Capsula pedunculo

plus minus longo, spatham superante, recto, anguloso suffulta, ovato-eliiptica,

striata, glabra, staminibus persistenlibus cincta, bilocularis, bivalvis, valvulis longi-

tudinallter debiscenlibus. Seinlna numcrosa, minuta, placentae centrali, saepius

compressae, margine membranaceae, valvulis parallelae, dissepimenlum formant!,

utrinque imbricatim adbaerent. Membranula alba, tenuissiraa, reticulata 1. cellu-

loso-spumosa inflataque extus involvit seminum testam, quae, compaginis solidioris,

fuscescente nitet colore. Albumen nullum. Embryo minutus, monocotyledoneus,


teretiusculus, conduplicatus, semini magnitudine et figura conformis, albus.
Gcn. Lacis rey/sio. -i

Natura appendicum, in flore cum staminlbus altemanlium , hucusque maie


intellecta est. Cel. Marlius easdem pro slaminibus slerilibus habet, fortasse

forma earum ductus, quae saepius filamentis slmillima est. Sed appendices istae,

evidenter non in eadem cum staminibus série positae, ad verllcillum exteriorem

polius pertinent; id quod facile videre est in L. focniculacca , cujus appendices

integium verllcillum exteriorem formant. Appendices praeterea a fdamentis diffo-

runt eo, quod linea illa média, quae filamenta semper percurrit, plane deest.

Sed quod nodum omnino solvit veramque appendicum naturam optime ex-

plicat, est nova plantula, e Brasilia allala, novum genus formans, Lacin inter et

Mniopsîdcm médium. In hac flores praedili sunt perigonio bene evoluto, e tribus

partibus constante. Cl. Kunlh, bas appendices calycis partes dicens, veritatl

certe proximus; nam ex supra allatis facile patet, eas pro perigonii partibus

habendas esse.

Inter omnia quae novimus vcgetabilia, Lacis, structura et habitu, proxime

Podostemoni Ric/i. affinis. Est tanta liarum plantarum similitudo, ut primo in-

tuilu vel Lacis pro Podoslemonis , vel Podostemon pro Lacis specie agnoscatur.

Descriplio floris Podostemonis autem, qualis, in opère Midiauxii*^ data, serius

a Cl. Nutiallio aliisque auctoribus admissa est, falsa de floris structura opinione

nititur, verae nalurae minime conveniente. Flores nempe a laudalis viris pro

monoïcis habentur, et stamina, quamvis pistillo approximatissima, pro flore mas-

culo dislincto declarantur. At floris structura minime ita complicata, sed vere

simplex est; flores enim evidenter hermapbrodili, diandri. Stamina, auctonbus

stipite proprio suffulla dicta, filamentis iongiusculis praedita sunt, quibus a basi

ad médium usque inter se et una cum appendice, apice suo in angulo mler partes

fdamentorum libéras prominente, cobaerent. Hanc quoque structuram Cel. Kunlh

bene perspexil, conservans lamen Podostemon genus, tam ob coaliuonem sla-

minum, quam ob horum appendicumque numerum a Lad génère (^Maratliro &\xo)

recedens, cui novam simul speciem addidit.

*) Flor. bor. amer. T. II. pi 164.


^2 B N G A R D
Staminum autem numerus in génère Lacis adeo variabilis est, ut allus in alla

specie reperîatur; quare pro charactere generico conslituendo nequaquam servira

potest, nisi tôt gênera, quot species sunt, formjre velis. Filamenta, basi dilatata,

etiam ad concretionem valde proclivia sunt, ita ut modo libéra, modo per paria,,

irao omnia inter se coalita inveniantur.

Verum enim, solam liane fdamentorum coalitionem in his planiis, pro generis

nota admitti posse, nemo erit qui contendat. Naturalem generis seriem nimis

artificali distinctione divellere non licet. Podostemon genus cum Laci génère unum

idemque esse natura ipsa voluit*'.

Quem locum haec vegetabilia in systemate naturali tenere debeant, difficile

diclu, Cel. Lindley dicotyledoneis ea adscribsit, argumentis tamen vix sufficienti-

bus. ///. Martius de affinitate eorum egregie disseruit, ita ut vix habeas, quod

addas. Ad Alismaceas, tara ob semina exalbuminosa et embryonis formam, quain

ob perigoniura in Philocrena ternariura accedere videntui.

*) OrJinis nonien Podoslemoiiene ilaqiie mulaiiituiti dlcatur a P/iilucrena uuslia, mox describenda,,

PhituCTCnuGene. i
Gen. Lacis rerisio.
73

Lacis Schreb.
Characl, différent.

Perigonium simplex (raro abortu niillum), parlibiis appendiciformibus numéro


indefinitis. Stamina indefinila (2 — 4'^) ^^ypogy^^, libéra 1. monadelpha.
Sligmala duo. Capsula slriala, bilocularis, bivalvis.

'
§. 1. Staminibus liberis.

1. L. flmmlilis W.
Caule simplici, follis multifido-laclniatis crispis, siccis utrlnque asperis, flori-

bus spicatis polyandris.


L. FLi'viATiLis W. sp. pi. p, i225. — Persoon syn. II. p. 81. MorREni
FLUviATiiis yVrEL. gujan. I. p. 582. t. 233. — Lam. Illusfr. lab. 480.

Hab. in Gujanae fluviis. Florcl fruclificalque Novembri,

2. L. aspera. n. sp. Tab. 2.

Caule simplici, foliis laciniato-sinuatis, undulalis, sublus laevibus, siccis

superne asperrimis; floribus pseudo-raccmosis oligandris.

Radix non visa.

Caulis brevis, basi incrassatus, difformis.

Folia magna, petiolata, 1. polius in petiolum planum, pi. min. longum alle-
nuala, laciniato-sinuata 1. rnncinala, unduiata, plana, venosa, sublus laevia, supra
papillis numerosis obsila, inde in sicco asperrima, pedalia et ultra, 6 pollices

circiter lata.

Flores pseudo-corymbosi s. potius (spica contracla) fasciculali, terminales in

pedunculo crasso, anguloso, glabro, versus apicem dicholomo I. ramoso, 6 — 7 pol-


lices et ultra alto.

Spalha monophylla, membranarea, alba, florem primum arcte includens, de-

mum irregulariter rumpcns pedicellicjue basin laxe vaginans. PedicelU simplices,


Mem. Vi. Str. Se. math, fjhys. et nat. Tom. lll. ide o. Se. naj. iq
y^
B N G A R D

erecii, angulosi, striatull, glabri, spatha 3 — 4'P'o ^^ '^^tra longiores, apîce

parum incrassali.

Perifonii lacinulae inJefinitae 5 — 8, inaequales, cum staminlbus alternae

eisque malto breviores, lanceolalae liiiearesve.

Stamina numéro indcfiaito 5 —8— lO, longitudine plstllli. Filamenta basi

dllatyta, ap'ice subulata, linea média rubente notata. Anlherae erectae, lineares,

sa'fiUalae, biloculares, longitadinaliter déhiscentes. Pollen subovale, flavum.

Ovariiim oblongum, 8 — lO-striatum, glabrum. Sligmata duo, divergentia,

crassiuscula , sesquilineam longa , acutiusculn, emarginala.

Capsula elliptica, glabra, lineis 8 — lo prominentibus striata, interjectis

bine inde breviorlbus, stigmalibus persistentibus coionata, lineas 2 longa, bilocu-

laris, blvalvis: valvulis longiuidiiialiter ab apice ad basin dehlscenlibus.

Placenta centralis, oblonga, compressa, margine membranacea eoque valvu-

larum marginibus adnexa atque dissepimentum formans, ulrinque seminibus dense

obtecla.

Semina numerosa, ovata, fusca, praeler icsiam, membrana tenuissima spumoso-


cellulosa, reliculata, alba, obducla et marginata.

flab. In saxis ad cataraclas Rio-Tie'tc. Floret Augusfo.

3. Lacis Jiicûides Mart. Nov. gen. pi. I. p. 5. t. 2.

Caulc ramoso ereclo 1. Huilante, foliis frondilormibus laciniatis; floribus

solitarils oligandris.

Hab. In flumine Itabype, Prov. Bahiensis. Flor, Decembri.

4. Lacis jocnitulacea. Mart. 1. c. pag. 6.

Rhizomate difformi, foliis repelito-pinnalisectis: segmentis setaceis; floribus

solilariis, oligandris.

Makaihrvm foeniculaceum h. Bpl. pi. aequinoct. p. 59. t. 11. //. B K. 1.

p 19". — Presl. Reliq. Haenk. p. 90.

Hab. in Amcricae aequinoclialis aquis.


G en. Lacis rerisio. 7.5

n. Lacis Riedelii n. sp. T. 3.

Caule sterili foliato, foliis 2 — 3-pinnalisectis; segmenlis cnpillaribus; fertili

dicholomo-ramosissimo membranaceo-alato apliyllo; floribus solitariis oli-

gandrls.

Radix non obsei^vata.

Caulis sierilis foliatus, ferlllis aphyllus, dicholomo-ramosissimus, compressus,

membranaceo-alatus.

Fûlia 2 — 3-pinnatisecta: segmentis capillaribus; foliis L. foenicu/acei s'imWia,

5 poUices (in nostris speciminibus) longa, viridia.

Flores in ramulorum axillis 1. laleribus solitarii, e duplicatura membranacea,


alba erumpentes, pedicellati,

Spaiha monophylla, membranacea, alba, primum clausa florcmque includens,

demum rumpens, plerumque in lobulos 4 — 5, raro plurcs disccdcns, pedicelli

basin cingens.

Pedicellus erectus, glaber, striatulus, apice parum incrassatus, spaiha plerum-


que duplo longior.

Perigonii lacinulae saepissime 3, inaequales, lanceolato-subulatae, unilatérales.

Slamina saepissime 2 (rarius 3 — 4)i longitudine pistilli. Filamenla subulata,

linea longitudinali nolata. Aniherae ereclae, sagitlalae, biloculares, longiludinaliter

déhiscentes, flavae. Pollen globosum, flavum.

Otarium ovale, glabrum, S-sIriatum. Sligmata duo, divergentia, crassiuscula,

apice 2-fida.

Capsula ovalis, glabra, 8-slriata, apice stigmatibus persistentibus coronata,

bilocularis, bivalvis: valvulis longiludinaliter dehiscentibus.

Placenta centralis, oblonga, compressa, foveolata, margine membranaceo cincla,

(juo v-'dvularum marginibus adhaerens dissepimenlum sislit.

Semina numerosa, minuta, subovata 1. elliplica, fusca, praeter tcslam mem-


brana tenuissima, spumoso-cellulosa, alba indataque obducta. Testa hrmior. fusca.

Hab. In saxis ad cataraïtas Rio Tie'te. Horel Ausfusto.


76 B JS G A R D
6. Lacis mcmhranacca n, sp. T. 4»

Acaulls, apliylla, floribus e rliizomate tlialloJe aggregatls oligandris.

Rliizoma difforme in membranam irregularem fungosam, tliallum fungorum

quorundam aemiilanteni , abieiis.

Folia iiulla.

Flores aggregati e rhizomatis tuberibus crumpenles.

Spalha monophylla, membranacea, alba, primum dense flurem includens, de-

mum iiTcgulaiiter fissa peJicelli basin vaginans. Pedicellorum nimis approxima-

torum spathae saepius in corpus unum, thallo analogum, confluunt.

Pedicelli aggregali, simplices, erecti, striatuli, angulosi , membranaceo-alali,

glabri, apice parum incrassati, spatlia plerumque multo longlores, pollicares et ultra.

Pen'goriiï caries indefinitae, 3 — 4i i"^™ pbires, cum staminibus alternae,

laneeolatae 1. subulalae, inaequales.

Stamina 3 — !^, longlludine pistilli 1. paulo longiora. Filamenta subulata,


basi pcirum dilatata, linea longitudinali medio notata. Aniherac erectae, sagit-

latae, biloculares, longitudinaliter intus déhiscentes.

Oiariiim ovale, glabrum, strialum. Sligmata duo, divergentia, apice bifide.

Capsula elliptica, 12-striata, stigmatibus persistentibus lerminata, glabra, bilo-

cularjs, bivalvis: valvulis longitudinaliter ab apice ad basin dehiscentibus.

Placenta centralls, elliptica, compressa, margine membranaceo-alata, valvularum

margini adbaerens, valvulis parallcla et disscpimentum formans.

Semina numerosa, minuta, ovata, obtusa, fusca, praeter teslam membrana


tcnuissima spumoso-cellulosa, reticulata, inflata, alba, obducta.

Hab. \i\ saxis ad scaturigines. Floret Julio.

Forma valde singularis, forlasse monstrosa, sed evidenlei species dislincta.


Gen. Lacis rerisio.
77

7, Lach pygmaea n. sp. T. 5.

Caule dichotomo-ramoso, folils caulinis frondlformibus laciuiatis, floriLus

solilariis, axillaribus terminallbusve , oligandris.

Raclix

Caulis brevis, erectus, dicliotomo-ramosus, complanalus, angulosus, glabcr.

Folia caulina merabranacea , frondiformia , laciniata, laciniis simpllcibus, acu-

minatis; basi angustata, glabra, laevia, vlridia, 8 lin. longa, 2 — 3 lin. lata.

Flores solilaiii, axillares terminalesque.

Pedicelli erecti, parum angulosî, glabri, apice paulo incrassati, 2 —3 lin.

longi, basi spatha monophylla, primum clausa, demum irregulariter apice rnm,-

pente, cincti, eaque plus duplo longiores.

Perigonii lacinulae communiter 3, lineares, acuminatae, albae, membranaceae,

linea média longitudinal! nulla.

Slamina 2 — 3, bypogyna, libéra, pislillum aequantia. Fihmcnia siibulata,

linea longitudinali nolata, glabra, perigonii parlibus duplo longiora. Anihcrae

erectae, lineares, basi sagittatae, biloculares, longiludinallter déhiscentes, flavae.

Oiorium ellipticum, glabrum , striatum. Sligmata duo, crassiuscula , diver-

genlia, lin. \ longa, persistenlia , apice obtusa.

Capsula elliptica, 8-slriata, glabra, lineam longa, apice sliginatibus duohiis


permanentibus praedita, bilocularis, bivalvis, valvulis ab apice ad basin dehiscenû-

bus, saepius altero lalere coliaerentibus, altero, ore lato, hianlibus.

Vlacenia centralis, oblonga, compressa, margine membranaceo valvulis adnaia

disstpimentum formans, utrinque seminibus obtecta.

Semina numerosa, minuta, ovata 1. clliplica, saepius irregulariter angulosa

(an immatura?), fusca, pracler tcstam membrana fcnuissima aiba , spumoso-cellu-


losa, reticulata et inflala obducla eaque marginala. Testa firmior, fusca. Albumen
nullum. Embryo conduplicatus , teretiusculus, albus.

liai), ad scatuiiginem Guyandara. Floret fructificatquc Julio.


78 B N G A R D

5. 2. Staminicus monadelphis.
*) Staminibus binis parlim coalitis.

8. L. ceraiophylla

Caule filiformi coriaceo; foliis multipartitis, laciniis setaceis; floribus axil-

laribus solilariis.

PoDOSTEMON CERATOPHYLLUM Michx. Flor. bor. amer. T. II. p. 164. tab. 44 —


Nm-T. Gcn. of North.- amer. pi. II. p. 202. — Persoon Syn. II. p. 532. —

Spreno. S) st. veg. I. p. 95

Hab. in rupibus fluvii Ohio-

9. L. ruppioiâes.
Foliis linearibus dichotomo-multifîdis, floribus corymboso-fasciculatis, pe-

dunculis longissimis.

PoDOSTEMON RUPPioiDES H. B K. Syfiop. pi. aequin, I. p. 259. — Spreng.


Syslema veg. I. p. 95.
Hab. ad rupes fluvii Orinocci.

**) Slamibus 7 — 11 omnino coalitis.

10. L. monadelpha n. sp. Tab. i.

Acaulis (?) foliis frondiformibus laciniatis planis: floribus spicatis, peri-

gonio aborlivo.

Coulis videtur nuUus.

Folta magna, frondiformia ,


peliolala 1. potius in petiolum longum, planum,

5 —6 lineas latura attenuata, apice laciniato-multifida ; laciniis inaequalibus iterum

lineari-divisis; 2 — 3 spitbamas longa, membranacea, glabra, laevia, laete-viridia.

Flores spicali; spica longe-pedunculata , una cum pedunculo lO — 12 pol-

llces longa.

Peduncuhis teretiusculus, glabcr, siccus striatulus. Flores in spica distichi, e

duplicatura membranacea in latere pedunculi erumpcntes, primum ses.siles. demum


breviter pedicellati: pedicello i — 2-lincali.
Gen. Lacis revisio. =70

Spalha monophylla, membranacea, alba, primum clausa floremque arcle in-

cludens, demum rumpens in lobulos plerumque très, inaequalcs, pedlcellunKjue l;re-

vem et floris partem aliquam amplectens.

Perigonium nullum.

Slaviina 7, rarius 8 — 11, pistlllum aequantia I. eo paulum breviora, hypo-

gyna, monadelpha: filamenlis in tubum, pistlllum arcte cingentetn concrctis. An-


therae erectae, lineares, sagiltatae, biloculares, longitudinaliter déhiscentes, flavae.

Pollen suboflobosum.

Ovarium oblongurn, glabrum, striatumi Stygmata duo, fillformia, divergentia,

sesquilinealia, persistentia , apice obtusa.

Capsula breviter pedicellata, oblonga, 8-striata, glabra, 2 lineas et quod exce-


dit longa, apice stigmatlbus persislentibus instructa, bilocularis, bivalvis: valvulis

ab apice ad basin dehiscentibus.


Placenta centralls, oblonga, compressa, margine membranaceo valvularum mar-

gini adnata dissepimentumque sistens, utrinque seminibus obtecta.

Scmina nuraerosa, minuta, ovata et oblonga, obtusa, fuscescenlia, praeter

lesiam membrana lenuissima, alba, spumoso-cellulosa, reticulata inflataque ob-

ducta eaque marginata. Testa firmior, fusca,

Hab. in saxis cataractae Ribeiraô. (Rio Madeira). Floret Majo.

Adnot, Inflorescentia omnino L. fluvialilis; sed follorum forma, floribusque

oligandrls monadelphis distinctissima.

) Supra enumeratis speciebus addenda est Lacis disticha Cham. tn lill. , specles nova et dislinclis-

sima, etiaiii in Brasilia a Sellowio lecta, quam aiitem ob imperfectum floris in nostro specimine
slatum iieque loco suo insercre, neque definirc ausim.
Pn
CO B N G A R D

P H I L C R E N A.

Charact. âiffcrenlialis.

Penoonii partes très ovatae concavae. Slamen i hypogynum. Stigmata 3-

Capsula trilocularis, trivalvis.

Character naluralis.

Spaiha diphylla, pliyllis opposltis pedicellum cingens.

pcrinmii pai'tes très, aequales, ovalae, concavae, membranaccae, albae, capsulam

aequanles.

Slamen unicum , inter pcrigonii partes, hypogynum, distans. Filamenlum

filiforme. Anllieva elliptica, bilocularis, longitudinaliter laterlbus dehiscens. Pullen

glûbosum, flavum.

Oi'arium ovatum ,
glabrum , striatum.

Sligmala tria, brevia, divergentia.

Capsula ovata, g-slrinta, glabra, sfigmatibus persistentlbus coronala, trilocularis,

trivalvis: valvulis longitudinaliter latere dehiscentibus, apice basique cohaerentibus.

Placenta ccntralis, oblonga, Irigona, angulis inembranaceis valvulis adhaerens,

dissepimentum formans.

Scmina nuraerosa, elliptica, 1. basi mox obliqua mox attenuata, fusca, foveolis

placentae affixa, practer testam membrana lenuissima spumoso-cellulosa obducta

et marginata.

Habilus. riantula pusilla, submersa, erecta, caespitosa, ramosa, dense foliosa,

radicibus fibrillosis saxis adnascens.

Elymohgia. ÎSomea e graeco v.ov^vs] (scaturigo I. fons) formalum.


Gen. Lacis rerislo. gi

Philocrena pusllla, Tab. 6.

Radicidae fibrillosae, crassiusculae, albae.

Caulis erectus, valde ramosus, dense foliosus.

Folia sessilia, imbricata, tota basi cauli adnala, obtusa 1. truncata, concavius-

cula, inlegerrima, inferiora pi. min. patentia et a se invicem remoliora, superiora

et suprema dense imbricata , viridia ,


glabra , crassiuscula , minuta , vix lineam Ion"-a

laliuscula, enervia; in ramis juvenilibus tenuiora et majora, oblonga I. elb'ptica, obtusa.

Spatha in axillis foliorum, basin pedunculi ambiens, diphylla: phyllis oppositis,

latiusculis, subrotundalis, apiculatis, albidis, plicis tribus quasi nervalis.

Flores solitarii, terminales 1. axillarcs, longe pedunculati ; pedunculis redis,

angulosis, glabris, spatha 3 — 4-p'o longioribus, 3 — 4"l'ncales.

Perigom'i Tparles très, membranaceae, ovalae, concavae, obtusae, aequales, pislil-

lum aequantes, tenerrimae, albae.

S/amen unicum, hypogynum, inter perigonii partes positum, pistillum aequans.

Filamenlum tenue, filiforme, album. Anlhera elliplica 1. oblonga, bilocularis, latere

longitudinaliter debiscens.

Ovarium ovatum , striatum ,


glabrum.

Sligmata 3, brevia, divergenlia.

Capsula minuta, ovata, g-striata, stigmalibus persistentibus coronata, vix semi-

lineam longa, trilocularis, trivalvis: valvulis longitudinaliter dehiscentibus, apice

basique cobaerentibus.

Placenla cenlralis, oblonga, Irigona, angulis late-membranaceis valvulis adnata,

dissepimcntum sistens, undique foveolata seininibusque obtecta.

Scmina numerosa, minutissima , elliptica, basi 1. obliqua 1. altenuata, fusca,

praeter testam, membrana tenuissima spumoso-cellulosa, reliculata, inflata , alba,

transparente, obducta marginataque. Albumen nullum. Embryo tereliusculus,

conduplicalus, albus.

Hab. ad scaturigines rivi Tieté. Florel Julio.


Sït'm. ri. Sir. Se. malh. phys, et nal. Tom. III. -ide p. Se. mit. j j
§2 E ^ G J R Ù

Adnol. Genus oplimc clislinclum ; inter Mniopsidem Mari, et Lacim médium ;

ad priorem habita praeprimis accedens, ad alteram capsulae forma; ab utraque

autem diversum perlgonio ternario magno et capsula triloculari trivalvi.

TABULARUM EXPLICATIO

Tab. I. Lacis monadelpha.

Folium et spica florum In magnitudine nalurali.

1. Flos spalha cinctus.

2. Idem, spalha ablata.

3. Stamina concreta. — Omnia aucta.

4. Granulum poUinis valde auctum.

5. Capsula cum stigmatlbus; aucta.

6. Semen valde amplificatum.

Tab. 2. Lacis aspera.

Planta in naturali magnitudine. Folia superne papillosa et asperrima.

1. Flos cum spatha, lente auclus.

2. Stamina duo cum laciniis perigonii; aucta.

3. Pollinis granulum maxime amplificatum.

4. Capsula cum stigmatibus.

5. Eadem aperta.

6. Valvula capsulae et placenta dlssepimentum praebens, cui semina adhaerent.

y. Placenta, ablatis seminibus. — Omnia magnitudine aucta.

8. Semen multo auctum.


G en. Lacis revisio. 83

Tab. 3. Lacis Riedelii.

Planta fertllis et folium in naturali dimensione.

1. Flos cum spatlia, auctus.

2. Stamcn auctum.
3. Granulum pollinis valde amplificatum.

4. Capsula aperta.

5. Dissepimentum a placenta formatum.

6. Semen.

7. Embryo. — Omnia magnitudine aucla.

Tab. 4- Lacis membranacea.

Planta in naturali statu.

"'Ss cum spatha auctus.

2. Stamen auctum.

3. Pollen maxime amplificatum.


4. Capsula aperta; aucta.

5. Dissepimentum; lente auctum.

6. Semen valde amplificatum.

Tab. 5. Lacis pygmaea.

Plantula in magnitudine naturali.

1. Flos.

2. Stamen.

3. Dissepimentum,

4- Semen.
5. Embryo. — Omnia plus minus aucta.

Tab. 6. Philocrena pusilla.

1. Planta in naturali dimensione.

2, Ramulus cum foliis et flore nondum evoluto; auctus.


84 B N G A R D — Gen. Lads rerisio.

3. Flos cum spallia.

4. Capsula rupta.

5. Dissepimentum a placenta trigona formalum.

6. Sectio placentae horixontalis.

7. Scmina. — Omnia magnltudine aucta.


PAMCEARU3I GENERA
RETRACTAVIT

SPECIEBUSQUE COMPLURIBUS ILLUSTRAVIT


C. B. T R I N I u s.

(Conv. exbib. die 25. Oct. 1S35.)

v^pusculorum ,
quae paulatim edidi, agroslographicorum parlera retraclatam con-

ventui liodie proponens, ut disserlalionibus prioribus (alteri de Gram. uni- et ses-

quifloris, alteri de Gram. paniceis), ila et huic tlieoriam constrnctionis gramineae

spectantia quaedam praemiltcndi veniam peto. Ad quam quidem rem adeo con-

troversam denuo perpendendam eo magis incilatus sum, quo minus, me quidem


judice, in iis, quae, tam de universa grarninum structura, quam de hoc illove eorum

organe explicando, eruditi vel nuperrime disseruere, acquiesci posse videatur. Ve-
rum tamen, ne familia una, a reliquis, quibus naturali nexu juncta est, sejuncta et

avulsa mihi, de internodiis floreque gramincis solis tractanti, crimini vertatur, pri-

mum exponenda forent, quae de universa pbytologia statuenda censemus, principia;


nisi angusli monographici opusculi fragmento concedendi limites tam amplum vetarent
discursum. Itaque, ut thcoriae nostrae tantulum quidem, quanto opus videatur ad

vindicandum illi suum cum legibus de vegetatione universe statuendis nexum, lucis

afferatur, paucissimae interea eacquc abruplac thèses sufficiant. Ipsam autem, quam

proposituri sumus, theoriam nil aliud esse volumus, nisi tentamen c principali illa,

Glumacearum structuram evidenter defuiiente, lege, alternalionis inquam, fions gra-

mlnei constructionem explican'ii. Plurima quidem alque diversa Natura argumen-


Mtm. yj. Ser, Se. math, fi/tys. tt itat, Tam. III. lite p. Se. nat. 12
qo. P A N I C E A E.

tnnll offert loca , umlc conseclariomm ordiatur filum , co longius lamen ducendiim

eoque plura complcctcns, quo uUeiius annexum ex imo, quo descendere liceal, de-

ductum fiicril ptinripio nalurali.

1. Tclam vc"-elabilcm non e cellulis, sed e filis contexlam esse, quibns conglu-

linatis ccllulae demum formanlur, naturae sanior contcmplatio jam piidcm ai-

gumenlls, lonlis ope YlviAlsi niiperrime docuit. Contcxtus lllins parlcm, succo

percuncnte cylindiice extensam, in vasa converti constat, quorum parlis cujusdam

spiraliter convolutae rationcm, ei, quam elcctrodynamicam vocant, minime plane

alienam, ulterius prosequi hic non locus est. Quae quidem vasa, proul in vegelabili

extenduntur, distribuunlur , ramificantur, ila maxime varias ilU formas, Speciei

reproduclione in pcrpetuum stabilitas, imperllunt. Ut enim vitae animalis ullimus

summusque finis est intolligentia, ila vitae vrgetabilis est reproduclio. Qaamobrem
genitallum analogon quoddam capitis locum in planlis occupât. Differenliae autem

illae, quibus plantarum classificaliones nitanlur, qualcscumque et quacumque ratione

modificatae sint, ad eundera tamen fuiem cunctae redcuntcs, non nlsi unius e]us-

demque apparalus organici variationes haberi possunt.

2. Organismi igitur vegetabilis vila universalis, prolis productioncm , indivi-

duorum pcculiaris nutrilionem curans, utraque ad cundcm nihilominus fmcm com-

muncra tendit. Quapropter organismus nutrilivus (s. i'Cgetativus) natura sua ncqua-

quam alius est ac organismus reproductiviis (s. i^egetabilis) ,


partemque plantarum

vpgetalivam quamlibet, caulem, ramos, folia rel., dalis condilionibus, prolificare,

proprie reproduclivam quamlibet ad functiones forrnamque mère vegetativas rcprimi

posse, notum est. Cum autem vcgctabilc, qualecumque sit, vegetabile esse non

possit, nisi ex natura sua universali, quae est reproducliva s. prolifica , neque vcro

e vegetatione sua, quae est nulritiva; vcgctabilc inlcgrum per singulas parles suas

nil nisi organlsraum prolificum esse, sponle liquet.

3. Duo igilur sunt, quae in plantae vilam agunt, infime quidem conspii-anlla,

momcnla : allcrum vegetabile, altcrum vcgclalivum. Uiud, condilionibus intraneis

sive principlo organico (vitali) ipso nisum ,


plantae vitam ordilur a puncto central!,
P A N I C E A E. Qj

pro se quidcm scnsihus non percipiendo. Evolulo autcrn cauliculo, ccnlrum illnd

principale nodis constituilur, sive in mcdulla sola, sivc in tolo oiulis ambiui cxpres-

sis. Eodemque simul modo, nodo scilicet cenlrali ulrinque recluse et polaritcr pro-
<lucto, forma vegetabilis primaria, quae est fililormis s. bacillaris (§. 1.), cauHs in-

tjuam prodit, qui primilus nil est nisi tubus medullaris. Alterum momcntum, a

conditionibos extraneis (aëre, aqua , luce rel.) pendens, parencliymalis vet^etabilis

disposiliuncm sollicitât talem ,


quali mutuum cum incilamenlis illis extraneis com-
meicium pro omnibus ac singulis parlibus suis quam perlectissime paretur, h. e.

parenchyma illud expansum in laminam planam, /o/// termino distinctam, minime

vero sistcnlem organon quoddam universalis vegetabilis naturae (prolificae) expers,

s. a reliquis diversum.

4. Glumaceas inter vegetabilla monocotyledonea parliljus suis, altéra alteram

vaginando, alterno situ sese excipienlibus, ab iis, quas Petaloideas dicunt, dislingui

constat. Quae quidem alternationis lex, Cyperacearum Graminumque constructioni

communis, ut in culmi graminei internodiis promla et proposita est, ita et in

squamis floralibus (paleis) , vel arcllssime compaclis, invenienda erit.

5. Culmus gramineus, a statu illo primitivo, eujus in §. 3.,mcnlio facta, per

tolam vitam suam vix discrepans, tubus est medullaris, vasis cinctus et in plerisque

jjcrrursus, nodis interccptus intergerinis ,


quibus totidem formanlur internodia ab-

soluta , in summo culmo saepe a se invicem solubilia.

(}. Partes cujusvis intcrnodii sunt nodus, articulus, vagina. Quarum etsi duae

priores altéra alteri supei'positae sint ;


tamen nodi singuli nonnisi allerno quovis

latere turgent: unde internodia, in rbachi eompacliori, alterna geniculalione an-

fractuosa esse soient. Vagina autcm infra articulum ipsum, quem cingit, ortum

ducens, manifeste cum articulo suo alternat *\

*) VA)\ partes opposilae esse -videnlur, ni in {liiri]>iis plerisque poh caniicis , ibi ailiculus inleinrdii

al)brcviatiis I. obsolelus est; aut , ut in Ophiiiri spica, in cylindrum cumpactissimum cnarclala, hac
ipsa cnnlîactinne fil, ut alternalio légitima laesa videalur; i<l qund in Ilcmurlliriae , inter Opliiurum et

iioubvltiam niagis explicatam intermediae, spicae construclioue videre est,

12*
g2 PANICEAE.
1, NoJum necessario, vel si minus manifestus sit, cuivis internoclio compctere,

per se patet. Itaciue de arliculo potissimum, cum vagina sua, nobis tractamlum

erit. Istae aulem, internodii, tara in culmo quam in spicularum rhachi cujusvis,

partes geminae , sunt corpora duo involuta, e parenchymate eodem contexta, in-

ternodium inlcgrum ila formanlia, ut alterum (articulus) ejusdem pars interior s.

superior, alterum (in culmo vagina, in spicularum internodiis /»fl/(fr/) pars exterior

s. inferior sit. Quae itaque duae, in culmo gemmam, in rhachi fruclum foventes

partes, organon proliparum absolutura conslituunt.

8. Ulramque igilur harum partium, intime conspirantium, utpote eadem indole

praeditarum , eodem quoque jure phytonomico frui, eodemque, singulam suo, pro

positione sua aut ccntrali aul extranea, modo, ultorlus evolvi oportet. Arliculi , in

apice suo quilibet novum excipirntes arliculum, loties repelunlur, quot universa gra-

minis allitudo requirit internodia. Idem fit in parte extcriori s. vagina, tamen, ob

ipsam ejusdem positionem exlraneam, minus perfccto moilo. Vagina enim, perinde

ac articulus, nodo terminatur, eo vcro, ut ipsa, concavo tantum, ncc circumcirca

clauso; ex quo nodo novum prodit internodium illud, quod fulii, aut, sive involu-

tum sit, sive complanalum, laminae nomine venit.

9. Novo huic internodio (laminae s. folio), vaginae superposito, ex apice suo, sub-

jecta denuo articulatione s. nodo, novum progignendi internodium facullas innata quî-

dem est, sed, extraneae illius positionis causa, non nisi rarissime plene se manifestât.

Quam ob rem follum vaginae processum primum siraulque ulllmum manere videmus.

INihilominus frcquentlsslme foiii apex non solum callosi quid induit, quasi nodl rudi-

menlum dicas ;
sed ne desunt quidem foliorum exempla, ex hac ipsa callosilale, tum

in artlculationem perfcctiorem niutala, iiiternodiolum brève, iterum laminiforrae, s.

foliolum proferenllum; cujusmodi Glyceiiae nen^alac specimina spontanea asservo.

10. Sed illud Ipsum vaginae inteinodium (folium) e duabus, internodium quod-

libet rite consliluenlibus, corapositum esse débet paitibus, quarum altéra arliculi,

allera vaginae vices gerat. Qui quidem aiticubis, ,si , imperfecte evolutus et longe

plerumque formae arlicuiaris expers, ipso folio slslilur, pariter Imperfccta et helero-
Paniceae. 9^
morpha slipatus erit vagina. Ilaec enim, plerumqne brevissima, nec nisi membra-
naceae aut in pilos solutae texturae, folli cavitati plus minus aptala ,
genuinam na-
turam suam adco dissimulât, ut hanc membranam organon quoJJam peculiare,

squamam advenlitiam s. stipulam credas, quam ligulae lermino insigiiire placuit.

Obs. Sicut vagina culraea non ex ipso, cul adiiata est, nodo, sed e nodu inferiorc ortum ducil,

ila et ligula non ex ipsa, cul adglullnala est, articiilalione folii , sed inferiiis prodil.

Par laminarum, folio llgiilaque compositum, etsi, exiraneae vegclatioiiis inleinndliini exti-

'

mum constituens, prolem gignere non valeat ; tamen cilla illa, quae in axilla ejus saepissime

nascuntur, quaeque in Parianis filamentorum fere speciem prae se feiunt, nidem aliquam
evolutionem floralem moilri videntur.

11. Quo propius culmi internodia ad orbem graminis alliorem, reproductioni

proprie dicatam, adscendunl, eo magis lamina vaginarum abbreviari solet, ita, ut

in vagina graminum compluiium suprcma folium penilus nullum sit. Idem vero
de internodiorum floralium ipsorum vaginis s. paleis valet, quae aut lamina prorsus

orbae (muticae) inveniuntur, aut ejnsdem non nisi nervum médium, tum (ut in

Bromo, Fesiuca, al.) setam formanlem, evolvunt. Clarius tamen iaminae palearis

evolutionem parant arislae, more inlernodiorum c callosa paleae arliculatione ter-

minali oriundae, et e nervis pluribus (3) compositae, plerumque (ut in Dan-


thonia al.) coalitis, rarius (ut in Arislida) in tolldem radios divulsis.

12. Gemmae culmi graminei simplices*', internodio materne homogcneae, e

partibus constant duabus, quarum exterior Vagina, interior Arliculus est, nova

posthac sibi superposita pariturus internodia. Islae aulem duae partes inter culmi

articulum vaginamque, situ cum ipsis allerno, ita coUocatae sunt, ut vagina juvenilis

articulum mafernum dorso suo, ob hanc ipsam pressionem binervi, premat, margini-

bus amplectens articulum suum, inter ipsam et internodii materni vaginam posilum.

13. Eodem autem, quo gemma culmca, modo floralis quoque gemma evolvilur,

parlesque ejus eandem, tam inter se quam cum internodii materni partibus, mutuam

*) Qiiae ex iiilernodiis s. sqiiamis compartissimis compositae sunt ramosquc dcmiini conferlissimns


emiltiiiil, Bumbusae, yirundiuariae rel., gemmae, aU consti'uctionis genuiiae giamiiicae imagiiieiu puiwn
piaekeiidaui minus aptae sunt.
94 P A IS I C E A E.

servant positlonem. lïaud alilcr itaque fronclcsciint inlcrnodia axcos commiinis

l'aniculae, cjuam internodia culmi; co lanluin discrimine, ut illorum vaginae in

squamulam minulam, imo saepe obsoletam, aljbrcviatae esse solcant. Inlcr liane

vcro sqnamnlam (in Ai^rosli al, salis manifeslam) articulnmqiie axeos paniculae,

ramiis (radins) prodlt, inlcr se el articulum illum sacpissime fovcns barbam pilo-

lum, q:iam, pio radio modo diclo (arlicu'um gcmmae florifcrae sistcntc) idem esse,

qiiod vaginam juvenilcm pro ramo ciilmeo, aulumare fas est. Qui quidem paniculae

radins aut simplex esse polest, aut e iasciculis vasorum (nervis) pluribus compositus,

nnnc (ni in Paspali axibns parlialibus) coaliiis, nnnc (ut in verlicillis Poae al.)

scjiinetis, idque haud alilcr, ac nervos in arislis ArisliJae discrelos esse supra ob-

servavimus, Celerum , sicut in Bavilnisac 1. Arumlinariae ramorum culmcorum

fasciculis, ilaetin verlicillis paniciilarum dcnsioribus, praeseriim fasciculatis, gemmae

una pUires conferlim eriiplae concipi poternnl.


OiSS. Oimîis uiiivorse j^raniini iiniaUis est, aut cd('rccr;(ll aut dispcrgendi, nisus, lalis illi indores-

cenlia. Quaiîiopler gemma floralis aut, fulcro iiilerjccto rmllo, slatim in florem rccUiclitiir,

aut sina;u!i vasorum fa''.r,'culi in Idliclem convorliiulur nova, ul ita il'.cani ,


jj;ranaria fl^iipaïa.

liiiRl ulii !>raniluis r.aitnae couvcnil, flos Ijasiu intcrnrdli i.ccural: aut sessllis {Tripsriciiiii,

BotthvUiii al.) — quam inflorcscentiam , spiculne gramiiieae imaginem exactissimam, Spicnm

rxc'.uslve appellaudam cs.se duximu.s; aut radiis suffuUus, sive .simp'.icibus sive cnmpo.sili.s, ut in

VaiiiLuld, pniprii; sic dicenda. Iii ii.s aiitcm, ubi nervi plurcs m.ilcria florali praegna:U, ],tclim-

ciili fl'jruni aut ex iiiiernodioruni allcinnrum aplcc, iitjuc brcvis.sinii ,


prodeunl — cujusnr di,

i.niiii Iliidcaccaiiim liilnii conmir.iicni, inflorcscentiam distir.clissiniam l.aducei fermino inslgni-

endam proposuinius ; aul, inlcrnndiorrm conflucntiuni undis ipsis de!clis, pedunculi pcr rmnem
axin spar.si nndiquc cnimpunt. (^)ul si brevi.ssimi et magis niiniisve cnnferli sunt, 7>nvi«;;;,

si elonçali et rariiires, Juhuin fi;rman1. Ulraquc autrm indiircsccntiarum illanun rnce/ntua

e.sse potesl, ubi radii, in axin partialem ctialiti dorsnque suo axi cnnmiuni i>rimuni adjiressi,

ad exlerum lantuni laUis fl^^rum pcdiceilos cxscrunt.

f)ua riiidem terniinologia, lani nalurae ipsi quam disiingucndi.s gcneribus alque spcciebus

aplissinia, ul liixusque usus suni, ila cl iu Paniccis describcndis utar. Ccleroqiiin inflorescen-

tia.s supra memiralas per transilus sibi ir.vicem adpropinquaic pn.sse, facile iulelligltui-. INuni-

quam aulem fiel, ul Spica in Caduceum vel in Tliyrsum convarlatur ; tamcn niliilnminus très

isti adeo divers! florendi niodi in terniinologia, qua atictores uli soient, cuucti nomine Sj-tcae

veniuni !
P A N I C E A E. 9^

14. Eandem denique, qualem in axis floralis culmique gemmis, et in Spiculis

ipsis invenies constructionem , si internodioruin earum, ut esse soient, aul)rGvint!s-

simorum, nodos articulosque (s. internodii cnjiisvis parlcm internam), in infimis

tantum spiculac intcrnodiis manifestes, in superioribus deletos concipis. Cujus

Glumaeearum construclionis typicac simplicilalem originariam prae ceteris servant

Cyperaccae *'. In omnibus enim Cyperaccis, Epipliystis in modum conslructis,

genitalia nuda prodeunt ex axilla, qnae ab arliculo singulo ejusque vagina (squama)

. formalur. Aiiiciilus autem quiiibet, in Epipliysti semicylindrum valvulaceum s.

membranaceum refercns, apice suo intcinodium suljsequens, eodem modo constilu-

tum, excipit. In aliis (ut in Carice al.) squama una alteiave s. tolidem internodia

praevia gcnilalibus sul)jecta sunt; in aliis denique genilalia, squamarum loco, jiHis

cingunlur, quorum, inter Gramina, Knnppiae valvulae, e pilis laxissimis contextae,

analogon sisluiit.

15. Graminci floris lypus est séries internodiorum ter trium. Quorum inler-

nodiorum duo priora s. infima, inter orbem gramiuis vegelalivum et rcproducii-

vum coniinia gemmamque nullam evoKenlia, glumarum nomine distinguntur, Glu-

mae infcriorls artlculus plerumque salis manifeste evolutus est (Phragmiles^ Dan-
Ihonia al.); supcrioris contra saepe vix ullus, nut, ubi exstat, corpusculi cyallioidei

pusilli (in Fundameniis Agrost. Cyathiiim mihi dicti) forma expressqs esse solet.

Internodium terlium ,
gemmam floralem propriam fovens, constat e palea, iakiila

perianlhii injerior dicla, et ex articulo, nunc, ul m \ ilfaceis, fere nullo, lumc,

ut in Agrosti al., ad calium parvulum reducto, nunc, ut in Calamagrosli ni.,

bacillum form.anlc (pcriicillus, processus, ruJimenhim nuncupalum), apice suo ple-

rumque exserens pilorum Lsciculum aut squamulas aboilivas; in s. d, Multifloris

auteur internodium ferens inlegrum, novum, lumque loties repetitum, quot spiculae

*) Ouaiii floiis graminei arc'iitvpum sistere o!im conlendi, J^piphysth, genuina Cypciacea, et

fnrlasse Cypsri i[isiiis species est. Hi;c loco Cyperaceaium oniiiiuni, tjiiae floiibus uiiisquamis pracUitae
suiil, Eiilphystis nomcn piauLeal collecllvum.
96 Paniceae.
tolius longUudo symmetrica requirit internodia floralia. — En primam s. infimam

floris graminei compaginem fernariam.

16. Inlernodiorum , membra floris, alteriim tertiumquc, tricola constituentium

arùculi, exceplo terlii exlremo, penitus delell sunt, adeo, ut palea altéra ex axilla

allerius, imo paleae pluies quam una ex uno eodemque disco prodire videantur.
Qiia qiiidem simulata posilione parallela, allernalionis legi utique contraria, Glu-

maceae Pelaloidcis appropinquare censeri possunt. Alternalione autern inviolabili

illa probe aestumata et rite recognita, gemmam floralem eodem, qao calmeam,

modo constilulam esse perspicies. Palea enitn ejusdem Infima (quae T^abula

perianiJiii superior dici solet) arllculum inlernodii materni sui haud secus, ac vagi-

aula illa juveiiilis rami culmei arliculum maternum suutn, dorso premit, eamque

ipsam ob causam, lllius instar, constanter binervls invenitur. Hujus autcm ipsius

paleae, modo dictae, arliculus, ul jam monuimus, obsoletns, novum fert interno-

dlum, Lodicida dictum, et articulo suo, itidem obsolelo, internodium suslentans

iliud, cujus vaginula s. palea, rarius quidem evoluta, squamam, ut audit, lodiculae

iertiam format. — Quae ilaque tria internodia, paleis s. vaginulis solis expressa

genitaliumque velamentum formantia, alleram floris graminei Irlgam sistunt.

OiiS. Lodiciila, pleiuiiique (staminé interpnsito premente?) ad basin usque in lacinias duas fissa

imo in sqnamas 1 segicgatas discedens, nullo modo e binis, iisque, ut in Hlirhurtis qiiibus-

dam esse feiuntur, aVteinis, paleis coniposila haberi potest. Quiid , nisi e sola floris synthesi,

inviolabili Gluniaceannii alternalionis legi siiperstructa, eluceret, vel ipsa laciniarum illanim,

in ^raminibus nonnullls in unicam confliientium, posltione scmper parallela probaretur, —


Squama tertia s. postcrior lodiculae in quibusdam gcneribus {Stipa, Jrislida, Urachne, Olyra)

fere constanter, in aliorum speciebus tantum nonnullis (v. gr. in Arnndine tenaci) evoluta

est. — Celerum squaniae lodiculares, quoad ipsarum indolem ]>bysiologicam , pariim a sla-

minibus diversae esse videntur. In Jilytrophoro non nisi stamen unicum, idque locum

squamae lodrcularis posterioris tenens. In Polypof;ont ^li/urmi , duobus tantum staminibus

evolulis, bxlicula ]>oslerior duplex est, et s. p.

n. Terlia s. extima gemmae floralis trias composita est genilalium apparatu,

cu^us paleae duae infitnae, ubi anibae evolulae exstant, altéra altcri adeo admotae

sunt, ut bases earum penitus confluant, lllae autem squamae diffissae staminibus,
P À N I C E A E. M
lypice senis, consliliiuntur; paica tamrn siipcriori, s, filnmentorum ternorum fasci-

ciilo altero. non nisi rarius cvoliita. Ex contrario paleae ej'usdern articulus, inter-

nodlum supremum s. séminale susienlans, perinde ac articnins culmi exlimns. totiim

orbcm floraleni fcrens oniniiimqne longissimus, frre semper manifcstus, imo \i.n\"\-

tudine quadam insigni esse solet. liiternodiuni cnim illud terlinm s. terminale

Pericarpio sistitiir plerumqne brevius longiusve pedicellalo, i, e. palea, marginibus

suis a summo ad imum connata , ner nisi rarissime (v. gi-, in s. d. Sporobolis) ab
una parte aperta.

Obs. Staminum palcas eadcm ratinne fissas conci|)imus, ne aristas Aiislldae, ani radios panrculae

verticillalos. Quo ipso modo et in Cyperi speciebus qiiibiisdam articulus rljacheos, in pleris-

qiie inleger, Iriparlitus invenitur: parte internicdla fnniiore internodium subsequens ferente

lalcralibus, niagis membranaceis, a|)pendices, alas I. sqiianias proprias referentibiis. Quae


qiiidem palcae omnes , tani appendices illae, quam Caricum urceulus graniiniiiiique valvula

sic dicta periaiithii superior, perperain e .sqiiainis 2 vcl 3 connatis ciinipositae baljenlur; duni

geniniaruiii s. ramoruiii ctilmefiriim vaginam infiniam, ilidcni binervem, eodeni modo e squaniis

2 coalilam esse ncnio facile opinabitiir.

Pli\ siologomm considcralione dignae videntiir paleae génitales masciilae distenso-fissae,

feminea consd'icto- dansa.

18. Quemadmodum igitur pcr totam spicnlam nil nisi ipsius culmi ramive cu-

insdam internodia contracte repetila agnoscimus, arliculis tantum abbreviatissimis,

eamque ob causam vaginis (paleis) in axillis suis gemmam non ramigeram sed geni-

talem foventibus; ita et in exlremi inlernodii floralis gremio gemmam tandem semi-
nalem nasci, partesque ejus eodem, quo in gemmis culmeis (loralibusque, modo
collocatas videmus. Primum autem pericarpio, ut internodium sit ex axilla sua

gemmiparum, haud secus ac reliquis internodiis floralibus, articulus suus staluendus

est. Quem vero articulum, cum internodium hocce totius evolutionis extremum sit

atque terminale, numquam evolutum esse posse per se intelligitur. Interpres tamen

ejusdem squamula est illa vaginalis tenerrima, Brongniartio iegmen, s\'m perisper-

mium dicta, quae, dorso suo articulo iUi dicto adversa, arliculum suum, ilidem ob-

soletum, novum autem individuum s. embryoncm ipsum ferenlem, ampleclilur,

HUm. yi. Str. Se. inalli. filivi. et nul Turn. III. '>ilf p. Se. nat, i3
C)8 P A N I C E A E.

Cm'iis (IpnKpie embryonis vnginula primaria (Cotylédon), e prima cjusdeni articuln-

tione proclicns, cuimo juvenili ,


plumula expresse, eoilem modo vaginae insenit.

Quo autem tegmen illud rcpleliir, perispermio s. albumine, fit, ut-embryo, cuïn

cotylcdone sua in tegminis cavum rclrusus, imum ejusdem sinum occupet.

* *
*

EXPLICATIO TABULAE ADJECTAE.


Flj. 1. Cidmi pars vagiuala,

a) Arliciilus cuhni, s. inlernodil pars centralis.

b) Imagina , s. inlernodil pars extranca.

C-) .. (-pars extcrior {Llgidà).


. .

>Inlernodii extranei novi <


r • • •

d^ C pars intcrior {Lamina),

* Piudimcntum internodii novi s. tertii (in Glyccria nrriala).

Fig. 2. Anisopogonis valvulae iiiferioris pars cum arista sua: nervis aristae, cuin

apice valvulae articulatae, coalilis.

Fig. 3. Aristidae valvulae inferioris pars cum arista sua: nervis aristae discretis,

Fig. 4, Internodii proliferi partes scjunctae;

a) Articulus culmi.

b) Yagina ejusdem.

c) Ramus ex ejusdem axilla pronatus:

u. Internodii ramei infimi articulus.

p. Internodii ejusdem vaglna (binervis).

Fiiï. 5, 6 et 1. Orlus radiorum ex axi communi florali:

5, Radius solilarius simplex (v. gr. Urachnes).

a) Squamula, quae vaginae loco est, inter quam et axis arliculum radius

originem ducil,

6. Radius solilarius, e nervis aliquot coalilis composilus, racemiflorus (v. ijr.

Paspali).

a) Rarba pilorum, respondens vaginae ^ in Fig. 4.


P A N I C E A E. f^
1. Radii plurcs, s. norvi disciTti, fasciculiim aut verlicillum formantes,

n) Squaaiula, ut in Fig. 5.

J'ig. 8. Pars spicae Cyperi (Epipliyslis) §. 14.

fig. î). Spiciilac gramincae palcae duae iiifimae (glin/iae).

a) (ïluma inferior s. vagina arliculi *.

l)j (jluma supcrior s. \agina arliculi * (i:ja//iii).

Fig. 10, 11 et 12. Spiculae gramincac pars trimembris inferior s. prior, composita

e glumis et pcrinntliii sic dicti valvula infcnurc: articule valvulae

liiijus sensim magis evoluto:

in Fig. 10, nullus (v. gr. /'///?/).

in Fig. Il, ealliformis et aciculatus lantum * (v. gr. yégrostis).

in Fig. 12, in processum piliferum * pruduclus (v. gr. Calamagrostis).

Fig. lô. Spicula multidora, i. e. processu * tolies rcpetilo et itcrum florilero,

quot symmetrica spiculae longiludo internodia requirit.

Fig. 14. Spicula graminea .simplcx, synlhelice concepla: parte qualibct ex inler-

nodiis Irilxus coniposila:

A. Spiculae prs trimembris prier s. infima.

a) Internodium primum s. gluma inferior cum articule suc,

b) Internodium alterum s. gluma superior c. a. s.

c) Inlernodiura terlium s. Valvula perianthii inferior c. a. s.

V>, Pars trimembris altéra s. intermedia:-

a) Internodium primum s. Valvula perianthii superior (articule suppresso).

b) Internodium alterum s. Lodicula anterior (art. suppr.)

c) Internodiiun tcrtium s. Lodicula dorsalis {art. suppr.)

ij. Pars trimembris terlia s. terminalis;

a) Internodium primum s. fasc. fd. trium (palea in neiTos 3 disccdens).

1)) Inlernodium alterum s. fasc. fil. 5, (plerumque suppressus, arliculo aulem


(c *) plerumque evoluto).
c) Inlernodium terlium s. ovarium (palea clausa).
lOO P A ]S I C E A E.

Fi». 15. Gemma semlnalis, synthctlce concepla:

a) Inlernodii cjusdem infimi vagina (articulo * supprcsso), s. Pericarpiiim.

b) Inlernodii allerius vagina (crabryone arliculum sistente) , s. Tegmen. '

c) Inlernodium terminale, formatum ex articulo juvenili (Phimula) a,

d3 ejusdemquc vagina {Coiylcdoné).

Y\". 16. Fruclus, i. e. tegmea («) pcrispermio replelurn ; Embryone cum plumula
sua {b) in sinum tegminis relruso.

P A N I c E A E.

Graminum polygamicorum tribum alleram, flosculorum compage glumis regu-

lariter duriori, rarius valvularum glumarumque subaequali, eaquc tuni membranaceo-

cliartacea, Paniceae constituunt. In hanc itaque tribum recipienda ernnt omnia

Taminum gênera ea, quae, intra glumas compagis modo dictae bidoia, flosculum

imperfectum inlra inferiorem, fructiferum intra superiorem positum habent: alioquin

palearum** armalionis, sive sela munilae sint, sive arista , ratione nulla habita.

Pari autcm jure et ea hue referentur gênera mère uniflora, quae, palearum com-

pao^e Paniceis solenni pracdita, sive monoeca sint sive liermaphrodila, aut flosculi

aut glumae inferions suppressorum notas praebent. Cujusmodi generum , si , lor-

marum analogia quadam, aut palea aliqua, solito suppressa, fortuito evolula ductus,

coliorlem, oui adjudicanda sint, jam facile conjicies, tuliorem adeo recognoscendae

paleae cujusdam supressae ducem habebis nervorum in glumis, quae prostant, nu-

merum. lUe enim nervorum numerus, in spiculis lypice hermaphroditis ila distri-

biitus, ut gluma inferiur paucioribus, (|iiam supenor, nervis nolata sit, ni polyga-

micorum graminum uniflororum gluma iafenori, aut major, aut cum nervorum
glumae superioris numéro idem est. Quas quidem status polyganucl unidororum

*) Pfilenp Tirbis d ciintin sqt aïii;it' flcrales iii uiiivei'siiin ; lu Sjifcie aiitt-ni t^liiinttc ^
[)aleanjm llla-

runi diiae inljinae ;


^itîvuiar ^ lei l-a el q:-.ai'U, si/nnihai' ^ eat' , tjiiat; ludiculan» M;.Uinl.
P A N I C E A E. loi

notas in gencrum singuloiutn charactere nalurali, infra uberius descriplo, fusius

expositas liabebis.

E generibus Panicearura tribum constituentibus ignola mihi siuU, tmae seqiiun-

tur: Zeugites Schreb., Chaetiuni N. AB Es., Berchtoldia Presl (Cliaelio, ut vi-

delur, maxime afîinis) , Arlhraxon P, B. — Reliqua, quae novi, ila disponenda

propono:

vS P I c u L A E

I. Dioecae Spinifex.

II. Monoecae :

Spica. Mares polyandii, plures, slipitati, femineam cingentes


solitariam, sessllem ,.,.... Pariana.

Panicula. Mares 6-andri, pedicellati, cum femineis sessillbus

in radiolis geminati Pharus.

Panicula. Mares 3-andri, aut in radio eodem inferiores, aut

in panicuirs distinclis, tum superioribus, collecli . . . Olyra.

Panicula, Mai'es 6 — 10-andri, in panicula cadem superiores , Luziola.

Panicula. Mares 6-andri cum femineis mixti Caryochloa,

m. Ilermaphrodilae s. pseuduniflorae:

Paniculalae, perianlhio mutico Milium.

Paniculatae, peiianthio apice aristato Urachne.

In racemis simplicibus; valvulae glumis 2 duriores .... Paspalum.

.In racemis simplicibus; valvulae cum gluma solitaria herbaceo-

membranaceae Reimaria.

In thyrsi simplicis capitulis echinatis Lappago.

IV. Ilemlologamae vel hemigamae:


a) Flosculo mulico (1. brevissimc caudulato aut aciculato),

Intra tljyrsi simplicis involucella, formata e laciniis coriaccis,

inferne connalis Cenchrus.


102 P A N I C E A E.

iulra tliyrsi simpllcis involucella, formata e sclis lilieris, spi-

culaium basiii coroiiaiitibus rennisctuin.

liitra voisinas spalliaccas alternas, pa5cis slipalae . . . Xerochloa.

1(1 racemo simplici, spallia incluso, ad axin coiitlnuum soli-

taiiae I. biiiae (lutae inembranaceo-charlaccae) . . Thouarca.


la raccriiis simplicibus, îlberis, ad axis partlalis articulos

subquatcinae ,. , . Tracbys.

In axis simpbcissirai turosi scrobiculis Stenotaphnira.

In raceniis, lliyrso, panirula vel juba; nec priiuum noiae . Paniciim.

b) Flosculi) feilili apice aristalo,

Spiciilae in ratliolorum paniculae apicc solilaiiae , . . . Arundinella.

Spicnlae in radiornm (vcl radiolorum) paniculae apice ternae . Trislacbya.

Specifs. paucas, cruee (f) antepnsita notnlas, c Knnlhii opère splcndidissimo

{Bcfision des gramiitces) . praeclare ibidem desciiplas, iis, quas ipse examinavi, lo-

serendas esse diixl.


s P I N I F E X L.

A.ifS (lorircrl llisciculnlo- vcl sfjunrroso-cnpitnti : masculi el rriiLlilcri m


ilislinctis planlis. Spiculae sessilcs: Masculae ad axin siium pluies, Ijiflorne:

lldsculo nlroqiie staminifero; Iruclijcrae (liemiologamac) aJ axis sui basiii

solilariac.

Grainiim icgioais Iropicae oricntaHs lillora arenosa habilantia, 1 — pluii-pedalia,

pi'oslrala, ramosissima, coriacea.

Fuh'a c vaginis ad nodos pi. min. aide congestis et dilalalis semilcrelia, sacpe

pungentia.

Ligula longo-cilians.

Capitula \i:\ fascitiili florales terminales et axiilares, magni, composili ex axiijiis

plevumqiie pliirimis, dense fasciculalis, sallcm in feminca planta eapllalis et

squarroso-divergcntibus, subaequalibus aut (in mascula planta) inaequaiibus, »

subuliformibus :

Planlae masculae nunc laxe- (et tum snbcaduceiformi-) nnnc aictius lh\r.<Iflo-

ris, omnibus (aut longioribus lantum) inferne longius breviusve ananlbi-. —


Spicula quaevis ad axis dentem sessilis, ovala. Glumae 2, chartaceo-mcni-
bianaceac, nunc flosculos subaeqnanlcs, nunc illis pi. min. minores, 1 — 9-
nerves; inferior paulo brevior. Flosculi 2, sessiles, masculi, bivalves, 8ub-

stanlia gUimarum: valvulis aequalibus, aculis: inf'triore 5 — 7-, superiore

dissite 2- nervi.

Planlae friictijerae axes uniflori, ceterum ut in mare, picrumque lamcii lon-


giorcs. Spicula solitaria ad axis basin sessilis, lanceolala, bemiologama.
Glumae 2, clîarlaceo-membranaceae, aequales, {losculos aequanles I. paulo

excedcnles, acuminatae, 1 — 9-nervcs. Flosculus inferior neuter vel mas-


jq/ PaNICEa E. spini/ex.
culus. 1 — 2-valvis: valvula inferiore 5-nervi, supcriore, si adesl, perparva,

teneiiori. Flosc. Siipen'or hermaphroditus, chartaceus, incomplelum aequans,

valvula inferiore 5-nervi siipeiiorem amplectcnte.

utriusque sexus spiculis sqiiamae 2, subspathulalae, rotunJato- et


Lodicuhc in

subbilobo-truncatae, basi carnosae.

Orarium in pi. fmclif. oblongiim ,


glabrum. S/y/i 2, basi connali, elongali. Stig-

mata plnmosa.

Siamina 3. F'davienla clongata. Anthcrac lineares.

Fnichis Caryopsis elliptico-ovalis, subdepressiuscula, libéra, eberbîs, scutello suo

(llmiJio longior.

Spinifex sqiinrrosiis L. Manl. 2. Axibus masculis dissitiuscule et subcadiicealo-flori-

feris: Spiculis, vaginis foliisque glabris: lus canaliculatis, subulatis, arcuatis,

pungentibus.

Spinifex sguorrosus. R. et S. II. p. 844.

SJipa spinifex L. Mon/. 1. (planta fructifera).

V. spp. Ind. or. Sumatr.

Fo/ia palmaria, quam in sequente validiora magisque coriacea. Ciilmus

praelongus, Lodiculae squamas in spicula fructifera ,


quam cxaminare licuit,

triple quam mascularum longiores, cunéiformes, trinerves inveni, quod non

in specie sequente.

Spinifex hirsuius LaBilI. Axibus masculis dcnsiuscule thyrsato-floriferis; Spiculis,

vaginis foliisque pubescentibus: bis lineari-involutis, recliusculis.

Spinif'X hirsiiiiis. R. et S. II. p. 845.

V. spp. N. IIoll.

Specimina mea vix pede longiora. Culmus ctiam pubescens. Folîa spi-

tbamaea — dodraiitalia.
Pariana. P a n i c eA e. io5

P A R I A N A Âiihl.

Spka solilaria. Spiculae masculae polyandrae, sli[)ilibus depressis insi-

(lenles, sub-5, arliculum quemvis Femineamque solilarinm, sessilem, cingenles.

S Pcrianlliium nullum (rarissime evolulum, hyalinnm). Ç Perianihium de-

muin induralum.
Gramina Americae Iropica, sylvalica, crccla, pedalia et alliora.

FuUa ovala I. ovalo-laiiccolala , saepissime laliludiiie inslgiii (bipollirari) , acumi-


nala, hasi pltMumqne in petiolnm brevissimum Loniracla, nmllincrvia,

Ligula coriaceo-cbartacea , brcvis, lriinc;ila, dorso longe plerumque pllis seliformi-

bus niimerosis, longis et snljsqiiarrosis slipala.

Spica Icrmirialis solitara, cylindiacca. Rliachis articulala, plerumque minus f;icile

solubilis, flexuosa, coiiiplanata, altcrnatim bine pro recipienda spicida fcminea

canaliinlalo-concava.

Spicii/r.e masca/ae 3, 4, 5, (6?), ovatae, acutiusculae, insidentes slipilibus sub-

coiiaceis, e bnsi arliciilorum circumcirca orlis, complanalis, Hberis I. per paria

connexis, arliculo, quem cingiml, paulo brevioribus, apire biauriculato-appen-

dicidalis: Inciniis berbaceo-coiiacrls, cvalis, aculis, gbimas collatérales nien-

lientibus, flosculum suuni aequantibusl. eodera brevioribus, o — 5-nervibus*'.


Glumae herbacée -coriaceae 2: infcrior dorso laciniis slipitis adpressa, ovata,

aculiuscula, complanala, 3-nervis, snperiorem concav.im, obsolète 3 — 5-nor-


vein, margitiibus amplerlens. Perionihiiim 0, rarissime 1- valve, byalinum,

longiliidiiie gliimarum. Loillculae squamae 2, aculae 1. oblusae, plerumque

fimbrialo-dniliculalac. mullinerves, liaud raro in unam, tum dilatalam, coalilae.

Slamina indefinita (circiler 50), exserla, Fihmenla saepe fasciculatim con-

nala. Aiilherae lincares.

*) In s|iecie Ralilpnsi (]iin<lnm (Turiiinn parfiflora licrh. nostr.) incomplela, laciniae Ulae ferc es
ipsa ail!cii'i Ijasi iKiscunliir , slipile siibmillo.

Jfirm. } J. Ser. Se. nialli. fihyi. tl nul. Tom. lit. iJe v. Se. nai. |/
io6 Paniceae. Pariana.

Spicula fcminea ad basin arliculi cujnsvis solitaria eique facie adversa s. impressa,

sessilis, stii)ilil)us mascularum occullala: Gliimac 2, membranaceae, subaequa-

les, flosculo paiilo longiores, aculac, carinalo- 1 — ô nervcs: nervis 2 mar-

ffinalibus. Perianlhium subroriaccum , dcmiim iiKliiraliim. Lodiaila ut in

marlbus, scd paulo niajor. Oiariiim elliplicuin. Slyli 2, coalili. Sù'gmafa

plumosa.

Fruclits akenium oblongum, dorso dcprcssiasculum, liberum, eberbe, peiicarpio a-'

tralo. Sculellum

Pariaita linuila N. ah Es. Laciiiiis stipitum pnbescenllum ipsis aeqiiilongis, flos-

culo plus duplo brevioribus, oblusiusculis; Foliis ovalo-lanceolalis ; Ligiila-

rum splis praelongis.

Pariana liinala. N. ab Es. Agr. bras. p. 295.

V. sp. Bras.

Culnii aliquot scsquipcdales. Pili seliformes (Iiispiduli), ligulam sli-

pantes, fere semipollicarcs. Pelioli sesqui — ô-lincales. Folia 4 — 8-pol-


jicaiia, polliccm cum dimidio — lineas 10 lata. Sjnca 4 —5 pollices longa,

crassa.

Pariana mollis N. ah Es. Laciniis slipihim basi villosulo- barbatorum ,


pubescen-

liuin, ipsis aequilungis, flosculo duplo brevioribus, acutis; l'oliis lanccolalo-

ovalis; Li;2iil;iriiin sdis brevibus.

Pariana mollis. IN. ab Es. Agi', bras. p. 296.

V. sp. liras. (Spicao arliculum cl foliuin).

Pariana scabra N. ab Es. Laciniis slipitnm basi viliosulo-barbatorum ipsos flos-

culumque aequanlibus, acuminalis; Foliis lanceolalo-ovalis; Ligularum selis

breviusculis.

Pariana scahra. N. ab Es. Agr. bras. p. 294.

'V. sp. Bras. (Spicac arliculum el foliuin).


Paiiana. P A n i c e A e. 107

Parianalanceolala. Laciniis slipilum pilosulo-pubescentiimi ipsis brcviorihns


floscu-

lum aequanlibus, acullusculis; l'oliis lanccolatis; Ligwlarum selis niacloii'ns

V. spp. Bahiens.

Culmi 1 — 2, dodrantales — pédales, simplices, terdes, pluiinodes, ad no-

dos barbati, ex iraa basi nodiilosa squamisque aliquot tccta fibras radicales

emiltentes paucas, ramulosas. T aginae tolae lissae, supernc laxiusculac la-

mina breviores, ad margincs lomentoso-cilialae, suialae: inferiorcs anhyllae

superiores satis confertae, subdislichae. Ligula cbarlarea, bievis, truncato-


scmilunaris, fimbiialo-denlicnlala, dorso stipala pilis setiformibns, nurncrosis

subsquarrosis, semipollicaiibus. /oZ/V/ palula 1. palenlia, lanceolala, in peliolum

brevissimum, marginibus bulum atlenuala, acuminala, hirUiIa: inCeriora plana

spicae subjecla involula, intcrmcdia majora: polliccs 5 Innga el pollicem dimi-

dium 1. lineas 1 lala. Spua (fiacla) videlur digilalis, teres, cnm reliquis

parlibussubflavendo-salnnile viiidis. Ariiculi solubiles, lineas 5 longi. Rhachis

pertenuis, ferc fiiiformis, complanala, pilis brcvibus adspersa : articuli cujusvis

apice claviformi. SlipHes mariiim 3 — 5, liberi aiit par paria connali, lineas

4 longi, lineares, complanatp-convexi , siriati ,


pilis brcvibus adspersi ; appen-
dices singuli 2, lineam el quod excedil longae, ovalac, aculiusculae, scabrius-

culae, ô-nerves. Spiculac masculae tôt quot stipiles, Iiorurn appendicibns,

quas Jongitudine aequanl, extus involucralae, ovalae, aculiuscnlae. Gluniae 2,

acquilongae, herbaceo-coriaceae, glabrae: inferior cxlerior, 5-nervis, snpcridr

dissile binervis (nervo medio obsoleto). Perianihium univalve: valvula li\a-

lina , lanceolala, ô — 5-nervis, longiludine glumanim. Lodicula:' Slamiiui?

— Sp'u nia fcminea rliacbi adpressa, sessilis, 5-linealis, elliplica. Glumac 2,

niembranaceae, aequales, floscubim aeqnanles, ovatae, subcaudato-acuminatae, siil)-

carinalo-concavae, 1-nerves. Perianihium elliplicnm, snbcaudalo-aciiminalinn,

coriaceum: valvula inferior superiorem late obvolvens. Loditiilac squaniae 2,

ovatae, aculae, glabrae, o-nervcs. Frucius (immalurus) coronatus Stylo 1.

.4*
,o8 PA N I c E A E. Pharus.

P H A R u s L.

Panicula: radiis soliinriis, racemosis, composilis. Spiculae in radiolis allcr-

natim binalac: altéra scssilis, fe.'i.inea, elliplico-laiiccolata, multo major, prri-

anthio subcoriacco ;
altéra pcdiccUata , mascula, hexandia, parva, perianlhio

membiaiiacro.

Gramina Amciicae tropica, sylvalica?, erecta, sesqui — bl-pedalia.

Folia (lato-) lancrolala 1. oblonga , aul obovato-lanceolata, acuminata ,


plana, basi

in peliolum salis lunj|;i)iu allenuata, mullinervia: nervis obliquis folii marginem

peteiilibus el aiiastunio.-ibus ircbris iiUer se juncUs.

Ligula membraiiacea ,
perbrevis, fi m brialo- lacera.
Panicula radiis solilariis, slri( lis, racemosis, composilis, cum axi radiolisque pubcs-

cenlibus.

Spiculae in radiolis allcrnalim el pi. min. dissite biiiae:

Sessilis feminea. Gluniae 2, membranaceae , liaeari-lanceolatae, subaequalts,

flosculo suc plerumque breviorcs, fuscae: inferior 5-, siiperior sub-3-

nervis. Perianihium elliplico- aul lineari-lanceolatiim, infcrne snbstipi-

talo-allenualum, depressum, bivalve: valvula infenor inlra glumam iii-

feriorem, coriacea, sub- T -nervis, concava, supenorcm subaequilongam, liiie-

arem, paiilo Icuuiorem, dissiliuscule biiiervcm ampleclens. LoJicula 0.

Oi'arium liiieari-oblongum, glabrum. Si) lus 1, iongus. Sligmata ô, pii-

bescentia. Fruclus caiyopsis cylindratea, aculata, libéra, dorso profunde

sulcata; sculcllum ....


Pedicelluia niascul» , sessili mulloties minor. Pidiccllus a parle glumae saperi-

ons femiiicao exserliis, lenuis. Glumae 2, membranaceae, ovalo-oblongae,


obsolète pliirinerves: iiervo miilu» dtstinctiori: ittferior flosculo du plo ma-
gisve brevioi , superior paulo loiigior I. flosculum aequans. Perianihium

membranaceLm, oblongum, 2-valve: valvula inlerior inlra glumam infcri-


Pharus. P A N i c e A E. 109

orem, 3 — 5 -nervis; suptrior apquilonga, 2 -nervis. Lodicula 0? Sta-

mina 6, anlheris lineaiibus. — (Inlerdiim spitnla mascula radiolo ipsi paulo

supra femincam aJnata, pedicello proprio iiiillo).

Pharus latifoUus L. sp. pi. cd. 2. Perianlliiis feniineis lotis pubescentibus, glumis

spiciilaque pcdicellala diiplo longiorlbus.

Pharus glaber Hb. ei Klh. n. gen. et sp. 1. p. 196. Agr. syn. p. n. ?


V. spp. Iiid. ccc. Bras.

Folia in spp. nostris lanceolata, acuminata.

Pharus brasilicnsis liaJdi. Perianlliiis iemineis lotis pubescentibus, glumis duplo

lonj^ioribus , spiculam pedicellalam subaequanlibus.

Pharus biasiliensis. N. ab Es. Agr. bras. p. 502. — P, pubescens Sprgl.

(Foliis anguslioribus}.

V. spp. Bras.
Folia lanceolato-ohlonga, acuia. Spiculae fcmin. (4-lincales) fcre dnplo

minores quam prioris.

Pharus micranihus Sthrad. Periantliiis femineis (totis?) pubescentibus, glumas

aequantibus, spicula pedicellata brevioribus.

Pharus micranihus, N. ab Es. Agr. bras. p. 302.

V. spp. Bras.

Folia lanceolata, ulrinque attenuala, sublns e punctulis minntissimis snb-

tilissime puberula, Spiculae femineae linearcs, bilineales, pedicellum masculae

subaequanle;;. — Radii in nostris conlracti, sine dubio serius patent.

Pharus scaber Hb. Klh. Perianihils femineis superne pubescentibus, glumis spi-

culaque pedicellata paulo longioribus.

Pharus scaber. N. ab Es. Agr. bras. p. 301. Kunth. Agr. syn. p. 17. —
P. loppulaceus Aubl. — P. lalijolius LaM.
V. spp. Guaj. Bras.

Folia ovato- 1. obovato- lanceolata.


iio P A N I C E A E. Oljra.

L Y B A L.

Panicula (Juba panicularis), vel raci-wi thyrsoidei. Spiciilae mascitlae

triantliae minores (angustlores) , aut in indiis 1, racemis inferiores, aut in pa-

niculis dislinclis, lum superioribus. S Peiianlbium 0. $ Perianlhium de-

mum carlilagineum.

Gramina Araericae (insularumque maris pacifici) tropica, sylvalica, erccta, saepe

ramosa, variae magnitudinis,

Folia pro slalura planlae lata, plcnimqne lanceolato-ovala, basi in pcliolum bre-

vissimnm attenuala, longe plerumque allero laminae lalere latiori trapezoideo-

subangulata.

Ligula chartacea, brevis.

Flores nunc in paniculae (s. potius jubae panicularis) radiis pi. min. simplicibus,

nunc in pedunculis tliyrsoideo-racemosis,

Spiculae masculae femineis semper angustiores et plerumque etiam breviores, in

Jubae radiis vel in racemo inferiores, rarius in paniculis culmi peculiarl-

bus, iisque pedunculos femineos superanlibus, brevipedicellatae, lineari-lan-

ceolatae, dcciduae, triandrae. Glumae 2, berbaceo-membranaceae, triner-

ves, aut superior, pnulo brevior, binervis tantum: inferior saepissime cau-

dato-subuiala. Perianthiiim nullum, rarissime 1-valve, hyalirium (ut in

Ol. cordijoliae spiculis masc. nonnullis vidi). Lodiculae squamae 5, (an

interdum 2 tanlum?) cunealac, subtruncatae, emarginalae: 2 anleriores, ter-

tia dorsalis. Slamina 3, Anlheris linearibus.

Spiculae femineae ovatae, in Jubae radiis vel in racemo superiorcs, rarius in

racemis peculiaribus iisque tum maribus subjectis, masculis longe plerum-

que pauciores iisdemque serius dcciduae, pedicello suflultae apice dilatato.

Glumae 2, berbaceo-membranaceae, subparallelo-alternae, aut aequali- (7-)

ncrves, aut inferior, saepissime caudalo-subulata, 5 — T, superior, paulo

brevior, 3 — 5-nervis. Perianlhium glumis pi. min. brevius, elliplicum


Oljra. P A N I C E A E. III

I. ovalum, obtusiusnulum, corinceum demnmque subcarllla<>ineum 1. ebur-


neum, 2 -valve: valvula inferiori siiperùirein amplectenle et incluJente.

Lodiculae squamae 5, forma ut in niaiiluis. Ovarium oblongum, glabrum.

Slyli 2, iiiferne connati. Sligmala 2, pluiiiosa.

Fruclus caryopsis oblonga, libéra, ebcrbis, dorso infcnie sulcata, scutello suo \

a) Spiculae Jemlneae in Jiiha I. in racemis supcrioTes.

Olyra paniculala Stv,/ Paniculae terminalis (interdiim insuper axillaris) radiis in-

ferne masculis; Spicula feminea terminaii, subsolitaiia : Glumis ulriusque


sexus caudalo-subulalis, glabrls; Periantliio feinineo elliplico, glabro laevi-

que; Foliis lanceolato-oblongis 1. ovato-lanceolalis, acuminatis, basi hinc

subtrapezoidco-rotundatis.

* Yaginis hirlo-pubescenlibus:

Ofyra paniculala. Sclilecbtend. in Bcrl. Mag. 1818. p. 144. — 0. lalifoJia L.

Am.? llb. et Kth n. g. I. p. 197. Agr. syn. p. 69? — O.pubescens Raddi


Agr. br. p. 18?
* Va^inis srlabris:

Olyra arundinacea Hb. cl Kth. 1. 1. Agr. syn. p. 68. N. ab Es. Agr. bras. p. 506.

V. spp. Ind. occ. Bras.

Olyra cordijolici fJ'illd. Paniculae terminalis radiis inferne masculis, superne pauci-

femineis; Glumis marium acuminatis feminearumque caudato- acuminatis

glabris; Periantbio fcmineo ovato, glabro laevlque; Foliis ovatis, acumina-

tis, basi subcordala subaequall-rolundalis.

Olyra cordij'olia. Sclilecluend. 1. 1. llb. et Kth. 1. 1. p. 198. Agr. syn. p. 69.

N. ab Es. 1. 1. p. 508.

Y. spp. Ind. occ. Bras.

Olyra semiovnla. Paniculae (inlerdum una plurium) terminalis radiis inferne vel

inferioribus totis masculis; Spicula leminea terminaii solilaria; Glumis


1,2 P A N I C E A E. Oljra.

ulriusque scxus rand.ito-snbulalis, glabris; Prriantliio femineo ciliptico,

basi apicpque sericeo-barbato; Folils laiiceolalo-ovalis, bas! hinr trapczoi-

deo-angulalis.

Olyra semvwala Trin. Diss. II. p. 249.

V. spp. Bras. — ? 0-Taili.

Culmi ,
qui 2 — 3-pt-clalis videlur, pars supcrior trres, crassilie penrae

corvinae, glnbra , ad nodos, pluies et glabros, aequa, vaginîs foliorum lecta.

Paginae laxiusculae, inlernodio longiores, undlque ginbrae, superne carinnlae,

apice ulrinque in auriculam obtusam produclae. Ligula membranacea , bre-

vissima, truncala, sub lente cilialula , fusca. Folia in r.imis (culmis) qui co-

ram sunt plura (5 —5— 8), lanceolato-ovala, petiolo brevissimo obsolète

pubescente suffulta , basi alleio latere angustioii convexa, alleio latiori oblique

subtruncata, acuminala, excepto margine bispidulo glabra: inferiora dodran-

taba, pollices 3 1. 2| lala, laete v'ridia. Pedunculus e vagina suprcma nunc

solitarius, nunc 2 — 3, glabri: altero binisve tum elongatis (pedalibus); tertio,

serius florente, breviori. Juba panicularis ovato-oblonga, circiter spitbamaea,

densiuscula. Axis communis angulatus, glabcr. Radii sparsi, communitcr

tamen plures in psendoverticillum collecli, pertcnues, scabri, circiter a medio

radiolosi: radiolis brevibus, sccundis; radii inferiores pi. min. digitales, pleruni-

que toti masculi; superiores sensim breviores, infcrne masculi, spicula feininea

solilaria terminali. Spiculae masculae plurimac, angusio- lineari-Ianccolatae,

non compulata cauda 4-lineales. Glumae trinervcs: inferior in subulam flexuo-

sam, pertenuem , circiter bilinealem excurrens; snperior paulo brevior, acumi-

nata. Periunihium nullum. — Spiculae Jemineae in radiis supcn'oribus ter-

minales, solitariae, elliplico-ovatae, non compulalis glumarum subulis lineas

6 longae. Glumae sub- 5-nerves, glabrae: inferior in subulam flcxuosam

îpsius longitudjne atlenuata. Perianihium elliptico-ovatum, glumis triplo bre-

vius: valvula inferior basi apiceque margine albo-pubescendo-birla. Lodiculae

squamae 3,4 — 5-nerves.


Oljra. P A N I c E A E. ii3

OeS. Quoad peiiantliiiim feniincuni arfines 0/) roc: humiUs N. uh Es.^ cilititl/oUa Harl,!. et lorflfjlia

Jlh. Kt/i. — Spccles ex O-Taili folils ludunculisque jirorsus convcniens ol) spiculas dclapsas incerta.

Olyra humilis N. ab Es. raniculae tenninnlis radiis inferioribus lolls masculis,

superioribus spicqla feininca solitaria terminalis; Gkimis ttulmuHs acnml-

nalis fetnineisque caudalis glabris; Perianthio femineo ovato-elliplico fronle

(praeserlim inferne supcnieque) scriceo-pubescenle; Foliis lanceolalo-ovatis

(vel lanceolalls, imo lanccolalo-Iinearibus lanlum), basi hinc sublrapczoldco-

angulatis.

Olyra humilis N. ab Es. Agr. bras. p. 304. Diiperr. it. lab. 22.

V. spp. Bras.

Hujus, excepta foliorum forma et laliludine description! ill. Neesii per-

fecte respondenlis, non nisi varietatem anguslifoliam vidi. — Sunt anirm hiiic

nostrae Culnnis sesquipedalis, Icnuis, simplex, sub lente pubesccns; Nodi

annulares, prominenles, angusli; 7 aginae pi. min. hirlae; Ligula brcvissima

1. obsolela; Fulia lanceolala I. lanceolato-lincaria (ovalo-oblonga i\'5.), Jineas

ad summum 5 (| — 1-poliiccm Ns.) lala, sublus glauca et birla 1. scabra tan-

lum. Panicula contracta, fere 4-pollIcaris (ad summum sesquipollicaris Ns.^


SpicuJae masciilae lineares, purpurcae, /i^mz'/z^fl'i? lanceolato-ovatae, viridcs.

Olyra Jasciculaia, Paniculae terminalis axillariumque radiis fasciculalis, simplicis-

sime thyrsoideo-racemosjs, inferne masculis, superne pauci-femineis; du-


rais masculis acutissimis femineisque subcaudato-acuminatis glabris; Peri-

anthio femineo elliptico-lineari, glabro, punclulalo; Foliis ovclis, acumina-

tis, basi plerumque hinc subtrapezoideo-rotundalis.

Y. spp. Bahiens.
4-pedalis? Culmi abscissi ad nodos glabros subaequi. T^aginae glabrae,

lamina breviores. Ligula membranacea, brevis, apice truncaJo brevissime


fimbriato-denticulata. FvUa ovala, acuminala, basi aut subaequali cuncalo-

rotundata, aut bine subtrapezoldco-laliori, in petiolum brevem attcnuala, nn-

diqne glabra, pagina inferiori glaucescentia: inferiora dodrantalia et pollices

Mérii. VI. Ser. Se. molh. plijs, tt nat. Tcni. III. aiff p. Se. ikiI. \ 5
Il4 P A N I C E A E. 01) m.

3 lata. E vagina suprcma et ex folioiam supetiomm axlllls proJeunt aut

radii paniculae adliuc latentis, aut pedunculus nudus in radios pi. min. fasci-

culatos discedens. Radii pi. min. palmarès, simplicissime thyrsigeri, inde

ab ipsa basi spicalas exserentes masculas, brevissime pedicellatas, plui'imas,

subadpressas, lanceolato-lineares, aculas, linoas 3 longas. Spiculae femineae

alic|uot terminales, dislantiores , ovato-lanceolatae, 6 — 8-lineales. Glumae


7-nervcs, caudato-acuminatae: iiiferior paulo longior. Perianlhium 4-Iineale,

lineari-elliplicum, obluslusculum, glabrum, tenuissime punclulatum.

Olyra capillata. Paniculae tcrminalis radiis inferioribus totis masculis, extremis

axillaribusque tolis femineis; Glumis masculis capillaceo-caudatis femincis-


que subulatis glabris; Perianlliio femineo elliplico-lineari, glabro lacvique;

Foliorum, sursum majorum, superioribus ovalis 1. lanceolato-ovatis, acumi-

natis, basi subaequali-rotundalis; inferioribus cordatis.

Olyra florihunda Trin. Diss. II. p. 250. (non Raddi).

V. spp. Bras.
Cil /mus sesquipcdalis, plurinodis, ad nodos pubescentes aequus I. parum
gcniculatus. T^'oginac glabrae, marginem versus birtulae. Ligula membra-

nacea, brevis, subrepando-truncata. jFo//û sursum sensim majora; inferiora

cordala, pullicaria et breviora (inlerdum brevissima et angustissima), superiora

3 — 4-pollicaria , lanceolato-oblonga 1. lanceolalo - ovata , sesquipollicem lata,

in peliolum brevissimum birtum altcnuata, basi subaequali-rotundata: omnia

acuminala, undique glabra, glaucescentia. Juba terminalis 5-pollicaris. Radii

solilarii 1. aliquot in pseudo-verticillum collccli, salis conferli, racemiformes,

adpr'esso-radiolosl: inferiores toti masculi; supremus totus et raasculorum su-

perlorum unus alterve apice feminilerus. Spiculae masculae plurimae, brevi-

pediccllalae, angusto- lineari-lanceolatae, circiter 3-Hneales, rubentes. Glumae


3-nerves: inferior in subulam capillaceam excurrens; superior acuminata.

Perianlhium nullum. — Spiculae femineae aliquot in jubae radiolo suprême

praetereaque in racemis foliorum axillaribus breviusculis simplicissimis, pedi-


Olfva. Paniceae. ii5

cellatae, lineari-ovatae , semipollicares aut paiilo longiores. Glumae parum


inaequali- subcaudato-subulalae: inferior, paulo longior, sub-7-, supenor
sub- 5 -nervis. PerianlJiium lineari-ellipticum, obtusum, glabrum, laeve <t1u-

mis fjuintam parlem brcvius.

Olyra filiformis. Paniculae terminalis (pauciflorae, angustae) inlerdum et axillarium

(fillformi- et elongato-pedunculalarum) radiis inferne masculis; Spicula fe-


minea terminall subsolitaria ;
Glutnis masculis acutis femineisque subulatis

glabris; Perianthio fetnilneo elliptico-lineari, glabi'o, punctulato; Foliis sub-

linearlbus, acuminalis, basi inaequali hinc trapezoideo-angulatis.

V. spp. Bahiens.

2 -^ ô-pedalis? — Culmi graciles, plurinodes, ad nodos annuliformes o-la-

bros aequi. Vaginac arctiusculae, glabrae, lamina breviorcs. Ligula cliar-

tacea, brevis. Folia 1ère linearia, lineas 5 —8 lata, pollices fcre 6 lonn-a

acuminala, basi in petiolum brevissimum altenuala et altero laterc Inliori Ira-

pezoideo-angulata, marginibus hispidiila, in pagina inferiori viridi scabra, in

superiori glauca. Pedunculi e vagina suprema, inlerdum etiam ex axilla folii

secundi, 1 — 2, filiformes, elongati, paniculam ferentes anguslam, paucifloram,

circiter palmarem, e radiis aliquot subadpresso-erectis et subsimplicibus composi-

tam. Spiculae masculae in radiis inferiores, plures, subadpressae, brevissime

pedicellatae, plcrumque binatae: allera subsessili: lanceolatae, aculae, lineas 2


et quod excedit longae, sub lente scabriusculae. Ghana inferior 3-, superior

2-nervis. — Spicula feminea in apice radiorum terminalis, ovata, circitcr lineas

8 longa. Glumae caudato-subulalae, non multum inaequalcs, glabrae: in-

ferior 5 — 1-, superior 5 -nervis. PmcnZ/z/ww elliptico-lineare, acutiusculum,

glumis dimidio bre\ius, glabrum, punctulis aplatum.

Olyra veniricosa N. ab Es. Paniculae terminalis radiis inferioribus masculis, su-

perioribus pluri-femineis; Glumis caudato-subulatis: masculis glabris, femi-

neis hirsutis; Periantlilo feminco ovato, scrobiculato-aspero; Foliis lanceo-

lalis 1. ovatû-lanceolalis, acuminalis, basi subaequalibus.


ii6 PANIcEA E. Oljra.

Olyra i^eniricosa. N. ab Es. Agr. bras. p. 503. — 0. micranlha llb. Ktli. n.

qeii. et sp. 1. p. 199. Fiev. gram. tab. 12. Agr. syn. p. 69 et TO. (Yar.

li'ula eloiiizaln). — 0. Jnrsuta Trin. Diss. II. p. 230.

V. spp. Bras.
Memorabilis ob ligulam interdum ad poUicis longitudinein elongatam , sub-

coriaceam, culraum obvolvenlem; in vcnliicosa N. Es. qiiidcm siibnullam

dlctam: quam tamen per Varietatcm follis angustioribus sensim accresccre vi-

dcre est.

Olyra rainosissima. Paaiculls ramorum terminalibus, numerosis, iiiferne masculis,

superiie plurifemiueis; Glumls utriiisque sexus aculiusculis: mascuHs hlr-

sutis, feinineis glabris ; Periantbio femiiieo ovalo, glabro laevique; Follis

liiieari-Iaiiccolalis, aculiusculis, basi parum inacqualibus.

V. spp. Babiens.
2-pedaris? Rai/!/' plurinii, confcrti ,
paluli, stricliusculi, glaberrimi, fascicu-

lato el slrictinsculo-i'amulosi, plurinodcs, ad nodos annuliformes glabros aequi.

J^ag/nae glabrae. Lig//la fcre nil nisi margo transversalis anguslissimus.

Folia palula et jialeiitia, liiicari-lauceolata, acutiuscula (ex apice obtuso brcvi-

aculala), slricliuscula, supcrne magis, inferne et ad margines minus scabra,


sesqni — ô-pollicarin , lineas 4 — 6 lata (ramorum juniorum angustiora).

Pa/i/'culue (Jiiha/-) in apicibns radiorum, e vaginis saepc conferte fascicula-

lorum, numcrosae, circilcr 2-polIicarcs. Rad/i sparsi , solilarii vcl aliquot

conlcrli, parum composili: infenores toli masculi, supremi loti feminei. Spi-

c/dac ///c/scuk/c in qnovis radiolo plures, inaequali-pedicellalac, lineari-ovalae,

acutiusculae, sesquilineales. Glii/i/ne tenero- bcrbaceo-membranaccac: inferlor

5 -nervis, iiirsula ; superior subc-ncrvis, glabi'a 1. supçrne pilis aliquot adspersa. —


Spkulac jc//n//cae in radiolis supiemis plures, oblongae, acutiusculae, marium

longiludine sed iisdem laliores, glabrae. Gl///i/a inferior 7-, supeiior 5-ncr-

vis. Vcriaiitln/i//i glumis terliam partcm brcvius, oblongum, oblusiusculum,

glabrum et laeve.
Olyra. Paniceae. h?
b) Spiculae Jcmîneae ia Tciccmh propriis, inferis rel paniculac masculae

suhjedis {Lilhacline PB.).


Olyra floribunda Raddi. PcJunculis terminalibus axillaribusquc fasciculalis: allis

subpaniculiferls mcre masculis, productioribus, aliis racemosis mère femi-

neis, brcvioribus; Glumis caiiJalo-subulalis; masculis ciliatulis, femineis

hirsuliusculis; rcrianlliio fcmineo lanceolato; Foliis lineaii-ovalls, oblusis,

bas! acquallbus.

Olyra floribunda. N. ab Es. Agr. bras. p. 509. Kunlh Agr. syn. p. 69.

Raddia brasilicnsis licvlol.

V. spp. Bahicns.
Spiculae tara masculae qnam femineae o-lineales: illae angusto- lincari-lan-

ceolatae, liac ovalae.

Olyra polypodioidcs. PeJunciilis axillaribus: foliorum supciiorum subpauiculifcris,

mère masculis, folii iiifimi racemoso, mère lerninoo: Glumis masculis aculis

femineisque subcaudalo-acuminalis glabris ; Pcrianlliio femineo ovalo-lan-

ceolalo; Foliis lineari-ovatis, oblusis, basi subacqualibus, dislicliis.

an Slrcphium dislichophyllum SJuad. N. ab Es. Agr. bras. p. 29S.

V. spp. Bahiens.
Culmi c radiée sublignosa plurcs, simpliccs, tenues, IVuliculum refcrunl erec-

lum, circiterspithamaeum. i\o^//pIures, pubescentes. A basi ad médium culmum


usque Vaginae aliquot distantes, jnlernodio multo brcviores, brachypbyllac; a

medio ad apicem culmi plurcs, confertae, subimbricatac, pracsertim marginem


versus lurlae, lamina brevlores. Ligula membranacca, brevissima. tolia a me-

dio ad apicem culmi conferta, disliclia, palenlia, subscssilia (ita ut culmus (piili-

bet frondem Filicis quodammodo aemulet), lineari-ovala , oblusa cum mucro-


nulo, basi subaequalia, glabra, viridia, sursum sensim paulo minora: inferiora

Kneas 8 longa , lineas 2 cum dimidia lata. VeduncuU e foliorum axiUis brè-

ves: superiorcs subcompositi, mcie masculi: Spiculis lanceolato-linearibus, bili-

nealibus, acutis. Racemus fcmincus non nisi c iolii infimi axilla; Spiculis
n8 Paniceae. Luziola.

xillra-ljilincalibus, ovatis: gluma Inferiori subcaudato-acuminala, 5-, supe-

riori o-ncivi. Vcrianlhium oblusiusculum, glumis paulo bi'evius.

Olyra paucijlura Sw! Pedunculis racemosis: terminalibus masculis, axillaribus ie-

mineis; Glumis masculis aculis femiiieisque caudalo-subulalls glabris; Peri-

antbio femineo obovato, truncato; Foliis oblongo-lanceolatis, aculissimis,

basi hinc trapczoideo-angulatis.

Olyra pauciflora. Schlechtend. I. 1. — 0. axillaris LciM.

hilhachne axillaris PB. Agrostogr. Tab, XXI\\ f. 2.

V. sp, Jani.

Luziola Juss.

Paniçulue: terminalis Spiculap masculae, majores, sub- lO-aiidrae: Pe-

rianlbiiim 0; axillarlum S^\cu\3iC fcmineae : Periantliium 0. Scmen pcricarpio

(solubill ?) coriacco inclusiim.

Gravien Ameiicae Iropicum, aqualicum, repens, pi. min. pédale.

Folia linearia, plana.

Lîsiila membranacca, i)roducla, acuta, lacera.

Paniciilae lerminclis., 2 — o-polllcaris, contractac, radii tenues, simpliciusculi, cum


radiolis (pedicellis) glabri. Spiculae omnes masciilae, ovato-oblongae, 2-li-

nealcs, glabrae, mulicae. Glumae parum inaequales, membranaceae: inferior

9-, suuerior T-nervis. Perianlliium nuUum. Lodicula nulla. Stamina ple-

rumque 10, lilamenlis brevissimis; Antheris angusto-linearibus, luteis.

Paniculae axillares s. inferiores ejusdem magnitudinis. Spiculae omnes /emineae,

lineam longae, masculis angusliores, ovato-lanceolatae, acutae. Glumae 2,

subaequalcs: inferior 5-, superior 5 -nervis. Perianlliium nullum. Lodicula

nulla. Oioriuni ovato-oblongum, glabrum. Slyli 2. Sligmaia plumosa.

Fnuiuf (immaturus) akenium.' obovato- oblongum, depressiusculum, liberum,

eberbe, scutello suc paulo longius. Pericarpium coriaceum.


Carjochloa. Paniceae. ï iq

Luziola perm'iana Jiiss. Kunlh Agr. syn. p. 10. — L. mexkana Ilb. Klh,
Milium nalans Sprgl. S. V. 1. p. 120.

V. spp. Bras.

CaRYOCIiloa Trin. Diss. IL p. 54. *>

Panicula. Spiculac masculae majores, 6-andrae, c\im fcmineis ,


paulo

niinoribiis, mixlae. PeriantJiium in utrisque nullum. Frucliis akenium.

Genus {Luziolae fortasse nimis afiine) Americae troplcum, paludosum ; Culmo


erecto, ultrapedali.

Folia llnearia 1. lanceolato-linearia, praelonga, vaginis in basi culmi conferlis, lon-

gis, caiinatis.

Li'gula membranacea, producla, acula, lacera.

Panicula circiter dodrantalis. Radii fasciculati, composlti. Spiculae ulriusque sexus

in panicula mixtae: masculae deciduae, lineam eu m dimidia longae, obiongae,

compressae, acutiusculae. Glumue tenui-membranaceae, subaequales: inferior

T-, superior angustior 5-nervis. Perianlhium nullum. Lodicula nuUa. Sia-

mina 6. — Spiculae femineae lineam longae, ovato-orbiculatae, basi brevî-

attenualae, mucronulato-acutae. Glumae 2, subaequales, demum inflalo-con-

cavae: aut utraque 5-nervis, aut inferior 5-, superior 3 -nervis. Pcrianthium

nullum. Lodicula nulla. Oi'arium subglobosum ,


glabrum. Slyli 2. Slig-

maia plumosa. Semen orbiculari-oblongum, compressiusculum, liberum, scu-

tello SUD I longius, pericarpio coriaceo, solubill, nitido inclusum.

Caryochloa brasiliensis Trin. Diss. II. p. 248. N. ab Es. Agr. bras. p. 299.

Arrozia micrantha Schrad, Ined. Kunlh. Agr. syn. p. 11.

"V. spp. Bras.

«) Ous. Sprengelii Caryochloa ad Uraclinem rerereiida.


120 PaniceAe. Milium.

M I t I u M L.

Paniada. Spkulae hermaphroJllac, clIiplico-oLlongae. P erianihium sub-

coriaccum, niuticum.

Gramina ulriusque orbis, a zona tropica (Americae) ad gradus boréales 60 et ultra

dcscendentia, alla sylvas humidas, alla sicca et aprica amantia, erecla, 1 — 4-


pedalln.

Folia linearia 1. lanccolalo-lincaria; inlcrdum involuta.

Ligiila nunc mcmbranacea, producla 1. brevissima, nunc nil nisi margo firabriatus

anguslissimus.

Panicula, rarius Juba panicularis, radiis verticillatis solitariisve pi. min. compositis.

Spiciilac eliipllco-oblongae, acutiusculae, 1 — 2-lineales, clausae, t-llorae. Gliimae

herbaceo-mcmbranaccae vcl membranaceae tantuni, flosculum aequantes 1. codem

parum longiorcs, aequales: nunc aequali- (3 — 5-) nerves, nunc inferior plu-

rlbus (5 — 1) quam superior (ô — 5) nervis praedita.

Peiianlhium hermaphroditum, sessile, elliptico- 1. lanceolato-oblongum, charlaceo-

subcoriaceum plerumque deciduum, tnuticura: valvula inl'eriori superiorem


,

obvolvente.

Lodiculae squatnae aut ovatae. acutae vcl inaequaliter denticulatac, aut cunéiformes,

emarginatae.

Ocarium oblongum, glabrum. Slyli 2. Sligmakt ramoso-plumosa,

Stamina 3. Anilicrae lineares.

Fruciiis caryopsis oblonga, compressiuscula , libéra, eberbis, exsulca, sculello suo

?
•»
lonirior.
o

ObS. !Ncc liicllculaiiim forma (cuncala in Mil. amphicurpo et laiwlo., saepe denliljus allqiiol excisa

in Mil. cfiiso) Tiec margo hjalinus perianlLii Milii laiiali sufficiunt ad divellendum genus

salis naliirale.

Milium rffusiim L. sp. pi. éd. 1. Paniculae radiis semiverlicillalis, horizontali-pa-

tenlibus; Glumis foliisque planis glabris; Radice perenni.


Milium. P A N I c E A E. lai

Milium effusum. R. et S. II. p. 519.

Miliarium effusum M'ônch.

j4gri>slis cffusa LaM.


V. spp. Germ. Petrop. Lapp. Caac. or. Alt. Kamtsch. Canad.

Milium vernale MB! Paniculae radiis semiverlicillatis, erecto-patulis; Glumis as-

pcriusculis; Foliis planis, scabris; Fiadire annua.

M. vernale. R. et S. II. p. 319. — M. scabrum MiiieU


ArtosUs vernalis Pair.

\. spp. ïaur. Iber. Armen.


•|- Milium minutiflorum. Paniculae radiis (simplicissimis) vcrticillatîs, ereclo-patulis;

Glumis pilosis; Foliis planis, glabiis; Fiadice annua.

Panicum Pcrroltetii Kunih rev. gr. p. 395. tab. 111. Agr. syn. p. 96.

Sénégal.

1 — 2 -pédale. Fvlia 3 lineas lata, sub- 3-pollicana. Panicula 5 — 6-

pollicaris, radiis poUicaribus. Spiculae solitariae, pusillae. Glumae 3-nervcs.


Perianlhium acutum.

Milium amphicarpon Pursh. Paniculae radiis subsolitariis, erectis; Glumis glabris;

Foliis planis, pilosis; Radice (Rhizomate) vivipara.

Milium amphicarpon. Pi. et S. II. p. 520, — M. ciliahim Mûhlenb.

Amphicaipum Purshii Kunih Agr. syn. p. 67.

V. spp. Am. bor.

Ous. De {luriira slrucluia v. Sprgl. n. Entd. II. p. 50. Spiculae paniculae non masculae, sed
liermaphrodilae;'rhizonialis majores mère femineae? Tara his quam illis glumae 2: in prio-

ribus 5-, in radicalibiis muiti- (15-) nerves.

Milium lanalum IL et S. Jubae panicularis radiis pseudoverlicillatis, contractiusculo-

erectis; Glumis villosis; Foliis subinvolutis, glabris; Radice annua.


Milium lana/um. R. et S. II. p. 322. Kunih rev. gram. p. 497. tab. 163. (var.

grandidora).

Paspalum lanalum Hb. Klh. n. gen.


Mtm. VI. Ser, Se. math. phjs. il nal, Toin. III, aie p. Se. nat.
ig
122 P A N I c E A E. Urachne.

Leptocoryphium lanahim N. ab Es. Agr, bras. p. 84.

V. spp. Bras. Ind. occ.

Glumae 5-nerves, aut inferior 1-, superior 5 — T-nervis. Perianlliium

membranaceo-marginatum.

Urachne Trin. Fund. Agr, p. 109.

Pankiila (iiilerdum lineari- s. racemiformi-restiicta). Spiculae herma-

plirodhae, elliptico-oblongae. Per'umlhium coriaccum, apicc obtuso arlslatum:

arista caduca.

Gramina partlm tropica Americana {Nossclla), partira utriusque Iiemisphaerii bo-

realis (inlra gradus circiler 40 — 50), sylvas, graminosa, saxosa habltantia,

eiecla, majora pedes aliquot alla.

Folia llnearia aut lineari- lanceolala, inlerdum angustissima et involuta.

Liqiila plerumque membranacea, nuiic pi. min. producla, nunc brevissima; inler-

dum ciliaris.

Vankulac radii 2 —8 in semivcrticillis, supcrne floriferi, (inlerdum brèves, sim-

plices et sub- i-flori, racemiformi-conlracti).

Spiculae bermapliroditac, elliptico-oblongae vel, ob glumas acuminalas, ovalo-lan-

ceolatac, ercctac, 1-florae. Glumae membranaceae, subaequales (inferiori ta-

men paulo majoii), perianthio longiores vel ipsum aequantes, acuminatae vel,

rarius, acutiusculae tantum , nunc aequali- (5 — 5-) nerves, nunc inferior

pluribus (5 — — 9 — 11) quam


1 superior nervis notala: nervo medio saepe

solo percurrcnte, lateralibus tum abbreviatis, inlerdum brevissimis.

Perianlliium callo brevi, nudo vel pilis barbato insidens, suborbiculare vel pi. min.

eUipticum, coriaceum, demum indnralum et deciduum, nunc verrucosum, nunc

glabrum, nunc pubescens, imo quandoquc lanatum, valvulis aequalibus: in-

feriore (in Nassclla vcntricosa) superiorem angusliorem plerumque la te obvol-


Urachne. P A n i c e A e. 123

vente, apice obtusiusculo arislata: arista recta, pi. min. aequa, c glumis lon^^e

pleruniquc pi. min. exserta, caduca (in Nassella ob perianlliium lilnc glbbum
laterali).

Lodiciilae squamae 5 — 5: tribus (inteiioribus) lanoeolatis, quarum 2 collaterali-

anlcriores, tertia dorsalis; binis exterioribus, si aJsunt, interiores bàsi tubo

brevi cingentibus, multo brevioribus, rotundalis, inleriorum duabus anleriori-

bus antepositis*'.

Ovariiim oblongum vel obovatum, glabrum vel superne pilosulum. Slyli 2. Slig-

mata plumosa.
Stamina 5. Aniherae lineares: apice nudae 1. barbatae.

Fruclus caryopsis oblonga, teres 1. depressiuscula, libéra (arcte inclusa), ebcrbis vel

apice obsolète barbulala, dorso linea I. sulco angustissimo noiala, sculello suo

I longior.

a) Perianthium hinc glbbum, Arista laieralis: NaSSELLA. (Caryochloa Sprgl).

Urachne chilensis. Glumis acuminato-caudulatis, pcrianthio linea minori, laevi et

undique glabro fere dimidio longioribus; Ansfa aequa, incurva, bispidula,

glumis bis terve longiori.

Caryochloa chilensis Sprgl. ms.

V. spp. Chil.

Calmas erectus, salis longe supra basin fasciculato- s. vcrlicillato-ramosus:

ramis subfdiformibus, floriferis. Ligula brevissima, membranacea, pilis tenui-

bus brevibusque stipala. Folia angustissima , siccitate setiformi-involuta, in-

*) Ilaec Idtllculae, ubi sqiianiis 5 composila est, organisalio, m graminc vivo iillcrlus investiganda, dislincla

in Ur. caeriilescente ,
grandi/lora, \>ircsiente et lanuta; in par\iflora ties interiores tantum, basi Tcro m
tuljum nianifestum confluentes vi<ll. In Nassellis ut in Vr. riiceniosa et asperifulia squamae 2 exterio-

res nullae. tr. brtiricaudatae lodiculam status spicularum nimis juvenilis rite cxamlnare non cnn-
cessit: in hac squamas non nisi 2 collatérales TÏdisse niilii videor. — Squamae 3 inleuores, cum sla-

minum filamentis alternantes, staminum trium aliorum rudiinenta, exleriores 3 vcro, rolundalo-cunea-
tae, vera, Paniceis sub bac forma solcnnis, lodicula censendae \identur>
124 P A N I C E A E. Vrachne.

ferlora sesquipalmaria , culmea breviora (2 — — seml-pallicarla), interJum


1

réfracta (quam var. b. Sprengel ms. s. n. Caijochloae refradae), Panicula

sesquipollicaiis et brevior, pleramque angusta. Glumae 3-neives, aul inferior

5 - nervis.
Urachne Irichoioma. Glumis subacumînatis, perlanthio bnea minori, vcrrucoso-

aspero, bas! villis médium ipsius altingenlibiis cinclo, fere Iriplo longioribus;

Arista subaequa, tortlli, hispida, glumis quinquies longiori.

Stipa irichoioma N. ab Es. Agr. bras. p. 315. Klh. rev. gr. tab. 121. Agr.

syn. p. 182. Trin. in Mém. Ac. Petr. Ser. VI. I. p» 73*

V. spp. Bras, merid.


Culmus sesquipedalis et longior, subfiliformis. Foli'a setacea, spithamaea

et breviora. Ligula chartacea, brevis, rotundata. Panicula dodrantalis, laxa.

Glumae 3-nerves, vel inferior nervo laterali advenlitio.

Urachne panicoides. Glumis caudatis, perianthio linea minori, verrucoso, basi villis

brevissimis cincto, paulo longioribus; Arista flexuosula, demura parum tor-

tili, glumis sesquilongiori.

Stipa panicoides (vix LaM.) R. et S. II. p. 341. N. ab Es. Agr. bras. p. 376.
Ktli. rev. gr. tab. 122. (var. parvula); Agr. syn. p. 182 (excl. syn. LaM?
et Rich.).

Piptochaelium setifolium Presl. rel. Ilaenk. I. p. 222. tab. 37. f. 1. (panicula

angusta, minori). S/ipa selifolia Kth, Agr. syii. p. 182.

V. spp. Chil. Bras, merid.

Culmus sesquipedalis et minor, tennis. Folia filiformi- setacea. Panicula


bipollicaris, lineari-oblonga. Gluma utraque 5 -nervis, aut inferior 5-, su-

perior 3 -nervis.

Urachne setosa. Glumis caudatis, perianthio ultra- (subsesqui-) lincali, stri;ilo, basi

villis fere médium ipsius altingentibus cincto, terliam partom vel subduplo

longioribus; Arista tortili, flexuosula, inferne pubescente, glumis subtripto

longiori.
Vrachne. Paniceae. ,j5

Slipa panicoides LaM. (oranino videtur!) — St. ovata Tn'n. 1. 1. — St. bico'

/or,
f!,
i. N. aè Es. Agr. brns. p. Z13.

Oryzopsis seiacea Rûh. in Dict. class. ï. XII. p. 445, cum lab. (planta pumila).

V. spp. Chil. Montevid.


Culmus 1 — 2-pedalis (aut minor). Folia seiacea. Panîcula sesquî — 4-
pollicaris, contracta: plantae Chilensis alropurpurea, Brasilianae pallide virens

aut e flavenle et purpureo varia. Glumae 5-nerves, aut inferior 5-, superior
5 —5 -nervis.

b) Perianihium elliptkum , arislam medio apice ferens.

Urachne parviflora. Paniculae radiis in verticillo pluribus, mullifloris; Perianthii,

glumis acuminalis lerliam partem brevioris, glabri, arista glumis duplo lon-

giorl ; Antheris barbatis.

Agrostis miliacca L. sp. pi. éd. 2. — A. oseroensis Seen! — A. montis aurei

Delarb. — A. Milium comosum — A. monandra Pair, lit. HaJ'n.!

Mllinm muliijlorum Cav. — M. arundinaceum —M Sibih. . Jruiescens Sieb, —


M. pauciflorum ht. Madr. (macrum). — M. gedilanitm ht. Gor.

Achnatherum miliaceum PB.


Piptatherum mulliflorum PB. R. et S. II. p, 329. Kunlb Agr. syn. p. 177. —
P. frutescens Lh. En. — P. comosum R. et S. II. p. 330. mant. 2. p. 184.
Urachne parvîjloia Trin. DIss. I. p. 173. — U. multiflora ti frutescens LK. bt.

Berol.

V. spp. Ilisp. Gall. liai. Graec.

Urachne cacrulesccns. Paniculae radiis binis solitariisque, mullifloris; Perianthii,

glumis acuminalis subduplo brevioris, glabri, arista intra glumas occulta ;.

Antheris nudis.

Urachne caerulescens Trin. Diss. I. p. 174.

Milium caerulescens Schoush. — M, purpureum LaPeyr,


Agrostis caerulescens Pair,
126 P A N I c E A E. Urachne.

Pipiaiherum caerulescens PB. Pi. el S. ÎI. p. 52S. Kunth. Agr. syn. p. ITG.

V. spp. Ilisp. Gall. Cret.

Urachne grandiflora. Paniculae radiis binis, multifloris ;


Perianthii, glumis acumi-

iiatis tprliam parlera 1. subduplo brevloris, pubescenlis, arista glumis lerllam

quartamve parlera longiori; Anlheris barballs.

Urachne granclijhra Trin. Diss. I. p. 174. Ledeb. FI. ait. I. p. 78. le. lab. 221.

Jgroslis hokiformîs MBJ


Tiplalhcrum holcijorme R. el S. II. p. 528. Kunlb Agr. syn. p. 177.

V. spp. Taur. Alt.

Urachne i'irescens, Paniculae radils 2 — pluribus, mullifloris ; Perianthii, glumis

acuminatis terliam parlera brfvioris, pubescenlis, arista glumis quadruplo

lonçiori : Anlheris nudis.

Jgroslis paradoxa L. sp. pi. éd. 1.

Milium paradoxum Scop.

Pipiaiherum paradoxum PB. Fv. et S. II. p. 528. Kunth. Agr. syn. p. 177.

Orvzopsis paradoxa Nutl. Journ. of ihe Acad. of Philad. III. p. 125.

Urachne i-iresccns Trin. Diss. I. p. 175.

V. spp. Monsp. Carinth. Iber. Armcn.

Urachne lanala. Paniculae radiis binis, plurifloris; Perianthii, glumis caudato-acu-

minatis terliara parlera brevioris, sericeo-lanati, arista glumis paulo lon-

giori ; Anlheris barhatis.

Slïpa membranacca Pursh. Kunth Agr. syn. p. 186. — Si, hymenodes R. el S.

II. p. 559. Manl. II. p. 188. — Si. lillosa Wall?


JLrîocoma cuspidala Nuit.

Milium cuspidatum Sprgl. S. \. I. p. 251.

V. sp. Ara. bor.

Gluraae 5-nerves, obsolète pubescentes. Valvula inferior undiquc, prae-

serlim inferne apiceque ereclo-villosa. Valvula superior, apice brevi -cuspi-

dala , medio dorso longitudinaliter villosa.


Urachne. Paniceae. 127

Urachne racemosa. Paniculae raJiis binis, plurinoris; Periantliii, glumis acumi-

natis paulo brevioris, pubcscenlis, arista glumis fere triplo longiori; An-
iherls nudis.

Milium racemosum Sm, Schull. ]Mant. II. p. 178.

'
Oryzopsis melanocarpa Mûhlenh. — sub 0. asperijolia Kunth, Agr. syn. p. 17 G.

Piptatherum nfgrum Ton!


Urachne racemosa Trin. Diss. I. p. 174. — U. melanosperma Lk.

V. spp. Pennsylv.

Gluma inferior 9-, superior 5-nervis. Lodiciilae squamae lanceolato-li-

neares, ovarium pilosum aequnntes: anleriores 2, obtusiusculae; lerlia dorsalis

ovarii basi adhaerens, anterioribus sublongior, acnta.

Urachne breticaudata. Panicnlae radiis binis, pluridoris; Perianthii, glumas nuiic

acutiusculas nunc obtnsas aequantls, pubescentis, arista glumis paulo lon-

giori ; Anlheris nudis.

Stipa canadensis Pair. Pv. et S. II. p. 338. Kunth. Agr. syn. p. 180.

Stipa juncca Mchx.


Milium pungens Torr! Schult. Mant. II, p. 178.

Oryzopsis paniflora Nuit. Journ. of tbe Acad. of Pliilad, III. p. 125.

V. spp. Am. bor. (ad lacum Winipeg U.).

(Àdmus circiter sesquipedalis, tcnuis, subfiliformis, ad nodos 2, glabros,

aequus 1. leviter geniculalus, simplex, scabriusculus, supcrne longe nudus.

Va"inae laxiusculae, superiores lamina longiores, superne scabriusculae, cum


foliis pallide glaucae. Ligula chartacea, exserla, aculiuscula, decurrens. Fulia

erecla, perangusta, fasciculorum filiformia, culmea subsetaceo-involula corumve

unum vel alterum planiusculum, lineam dimidiam latura, asperiuscula : fasci-

culorum dodrantalia — ullrapedalia; culmea slricliuscula: inferiora palmaria —


bipoUicaria , suprema breviora. Panicula 2 — 3-pollicaris, contracliuscula.

B.adii plerumque bini, allero latcre scabri, superne (vel unus alterye non

longe supra basin) di-vcl trichotomi. PedicelH apice subclavali. Spîculac,


128 PA }i I C EA E. Paspahm.

malurae partim totae (cum glumis) deciduae, oblongae, blllncales, e viridi

albentes vel amelhystinae. Glumae picrumque persislenles, membranaceac,

subaequales (inferlor tamcn nonnihil longior), acutiusculae, maturitate plerum-

que obtusae, glabrae, perianthium aequantes: inferior obsolète sub-9-, su-

pei'ior 3 —5— 7 -nervis: nervo medio in plcrisque solo subpercunente, reli-

quis pi. min. abbrevialis. Pcrîanlliium caducum, callo brevi baibulato insi-

dens, coriaceo-diartaceuui, ellipticum, praeseilim infeine et superne pubes-

cens: Valvula inferior ex apice obtu.so emitlit aristulam brevem, reclam, sca-

bram, deciduam, glumas paulo superantem. ^alvula siiperior aequilonga.

Oiarium oblongum, glabrum.


Urachne aspcrijolia. Paniculae (simplicissimae, racemiformi-linearis) radiis binis,

subunilloris; Periantbii, glumas mucronato-acntas aequantis 1. subexceden-

tis, pubescenlis, arista glumis subsesquilongiori ; Anlheris barbatis.

Oryzopsis asperiJoUa Mchx. R. et S. II. p. 2G4.

Urachne asperijolia Trin. Diss. I. p. 174. — U. leucosperma Lk.

V. spp. Amer. bor.


Ghima inferior 9 — 11 -, superlor 1 —9 -nervis. Perianthium basi dense

barbalum. Lodiculae squamae 3, lineari-lanceolatae, hyalinae: antcriores 2

praelongae (ovario glabro multo longiores), acutae; dorsalis, ovarii basi adliae-

rens, brevior, paulo angustior, obtusiuscula.

Paspalum L.

Racemi .simplicissimi , nunc solitarii, nunc digitati 1. jubalo-paniculali.

5/?/6"«/aér hermapbroditae , clausae, 2 —3— 4-serialiter imbricatae. Perian-

thium pi. min. oblongum, coriaceum, muticum 1. (rarissime) aciculalum.

Gramina utrique quidem orbi indigena, in recentiori lamen numéro longe prae-

valentia, in antiquiori orienlalia; potissimum Iropica: in illo, seplentrionem


Paspahim. Paniceae. j2rk

vtrsus, îid 40 (-46), in hoc, meiidiem versus, ad 35 et qnod excedit, gra-

dus descendenlia, dlversissimo solo familiaria, erecta 1. rcpentia, ma^nitudine

varia.

Folîa linearla, saepe involuta; haud raro lanceolata.

Llgida membranacca, plcrumque brevis et brevissima; saepe ciliaris.


'

Spiculae in racemis simplicibus, aut solilariis, aut digitalis, aut allernis vel jubalo-

paniculatis, ad axin parlialem plerumque complanatum inlerdum folinccum

unilatérales, regulariter 2 —3— 4-seriales, pi. min. imbricatae, sessiles 1,

brevlpedicellatae , axin dorso convexe spectantes, fronte planiores, orbiculalae,

oblongae 1. ellipticae, oblusae 1. pi. min. acutae, clausae, hermapliroditae^

(rarissime hemiologamac).

'Glumae membranaceae, flosculum aequantes vel superantes, aequilongac, Z — 5-

nerves, aut inferîor rarius brevior, concava, 5 -nervis, superior planior 3 -ner-

vis. — Ob nervos, praesertim medios, saepe obsolètes, gluma inférior inter-

dum non nisi 5 — 5 -nervis invenilur, dum superior (flosculus neuter) nervis

pluribus (5 — l) gaudet. — Rarissime glumae superiori subjecfa glumula

pusilla, ut in Panico).

Perianihium subsessile, pi. min. coriaceum (rarius cbartaceum), orbiculatum, ob-

longum 1. eliipticum, muticum aut aristulato-mucronatum 1. apice barbulatum.

Valvula iaferior concava superiorem subaequilongam planiorem ampleclens.

LocViculae squauiae 2, brèves, collatérales, subcuneato-quadratae, emarginatae.

Omrium oblongum, glabrum. Sl)li 2. Stigmaia plumosa.

Slamina 3. Hlamenla brevia. Anlherae lineares.

Fmdus caryopsis oblonga 1. orblcularis, depressiuscula, libéra (arcte iftclusa) , cbcr-

bis, exsulca, scutello suo dimidio 1. | longior.

Subdivisiones:
A. Spiculae cura pedicello claviformi medianle toro calloso arliculatae; I*erian-

ibium apice aciculalum, 1. barbulatum — IIelopus.


Jftim. VI. Sir. Se. math, fihyt. tl nut. Tom. lll. yd* p. Se. nul, l-j
i3o Paniceae. Paspalum.

ObS. Ut Paspalum non nisi defeclu glumae inferioris (paleae quintae ~- in speciebus nonnullis ni-

hilominus vage adventiliae) a Panico dislinguitur, ila gluma s. d. superior (flosculus neuler)

în Helopode nonnunquam reapse bivalvis invenitur.

B. Spiculae cum pedicello absque toro junctae; Perianthio mutico, 1. rarius aplce

barbulalo — Paspala genuina (exclusa Cabrera quae Panici subdivisio).

A. Helopus Trin. Fund. Agr.

(Gramina plerumque ramosa, racemis alternis, rarius subconjugatis; Spi-

culis lanceolato-ellipticis, aculis 1. acumiiiatls, semper villosuhs et dcpressis;

Perianlhii elliplici, obtusissimi, glamis pi. min. brevloris, aristula 1. coma


inclusa).

Paspalum annulaium Fliîgg. Sesquipedale, decumbens» Piacemis IQ — 15, alter-

nis, pedunculatis sessilibusve ; Axi communi partialibusque glabris (illove

leviter pubescenle) ; Spiculis ultralinealibus, acumiuatis, 4 — 2-serialibus,

Iaxis; Perianthio aristulalo; Foliis linearibus, glabris.

Paspalum annulaium. R. et S. II. p. 303. Trin. ic. gr. XII. tab. 133.

Milium ramosum Retz.

Àgrostis ramosa Poir,

Helopus laei'is Trin. in Sprgl. n. Entd. II. p. 49^,

EriochloaF annulala Klh. Agr. syn. p. 73.

V. spp. Ind. or. Phllipp. Bras.

Piamosum. Vaginac glabrae. Ligula ciliaris. Folia plana aut eompresso-

involuta, lineas 1 —3 lata, spithamaea — palmaria. Axis communis 5 — 4-


pollicaris, tereliusculus. Racemi interdum radiolosi (spiculae loco radiolus

5 — 4-florus). Pedicelli suçt:rne pilos exserentes aliquot, satis longos, apice

clavulatos. Glumae 5-neives. Perianlhium punctalo-strialum, pallidum, ari-

stula brevissima. — In speciminibus Brasilianis racemi sessiles, quorum in-

feriores in gram. orienlali pedunculati; axis communis puberulus; pedicelli

nudi.
Paspalum. Paniceae. j3j
Paspalum punddum Flûgg. 1 — 3-peJale, erectum. Racemis 5 12, sparsis
sessillbus; Axi communl partialibusque dense piibescentibus; Spiculis sub-

bilinealibus, acuminalis, 4 — 2-serialibus, laxiuscule imbricatis- Perianlhio

aristulato; Foliis lanceolato-llnearibus ,


glabris.

Paspalum punclatum. Trin. ic. gr. XIII. tab. 153.

Piplatherum punctalum PB, Pi. et S. II. p. 329. .


— P. annulaium Radd. A^r.
bras. p. 30.

Milium punclatum L.

Agrostis punclala LaM.


Helopui pilosus Trin. Fund. Agr. p. 104.

Oedipachne puncfata Lh.

Eriochloa punciaia Hamîlt. Kth. Agr. syn. p. 72.

V. spp. Ind. occ. Guian. Bras.

Nodi pubcscentes. T^aginae, excepta fauce, glabrae, Ligula ciliaris. Folia

3 —5 lineas lata, inferiora pedalia. Axis communis 3 — 6-polllcaris, angu-

latus. Pedicellorum pill longi, apice clavulati. Glumae et Perianthium ut

in praecedente, sed aristula longior.

Paspalum succincium. Palmare — pédale, adsccndendo-prostratum. Pxacemis sub-6,

alteriiis, sessiiibus; Axi communi parlialibus(jue puberulis; Spiculis nltra-

linealibus, aculissimis, 4 — 2-serialibus, laxiusculis; Perianthio aristulato;

Foliis sublanceolato-linearibus, pubescentibus.

Paspalum succincium Trin. Diss. II. p. 119. ic gr. XIII. tab. 156.

Eriochloa succinta Kunlli Agr. syn. p. 73.

V. spp. Astrachan.
Culmi ramosi. - Vaginae pubescentes. Ligula ciliaris. Folia linea latiora,

1 — 2-pollicaria. Axis communis sequi — tri-pollicaris, triqueter. Racemî


(pi. min. pollicares) subadpressi, cum tota planta glaucescentes. Pedicelli

pubescentes, pilis apicls brevissimis, attenuatis. Rel. ut In priori. Arislula

brevis.

'7*
13a P4N^ÇM^E. Paspalum.

Paspaliim iridenlatum. Spithamaeum, adsccndens. Racemis sub-3, allernis, ses-

silibus- Axi commun! parlialibusque hirsuto-pubescentlbus; Spiculis biline-

alibus, Iridentalo-raucronatis, biserlalibus, sublmbricatis; Perianthio ari-

stulato; Follis lanceolalis, glabiis.

Paspalum irideniatum Trin. Dlss. II. p. 119.

V. spp. Am. aequin.


Ramosissimum. Fâginae pubescenles. Ligula clliaris. Folia e bas! cob^

data lanceolala, sesqui — 5-lineas lala, polJice breviora — fere 2


-
pollicaria.

Racemi pi. min. semipollicares. Pedicellorum brevissimorum pili allenuati.

Glumae ultra médium usque pilosulae: inferior apice 3-dentala: dente medio

productiorL Perianthiiim glumis dimidio brevlus; aristula brevissima»

Paspalum obiuùfolium Radd. PI. min. pédale, repens 1. adscendendo - erectum. Ra-

cemis 2 — 3, subconjugatis alleinisve, sessilibus; Axi communi partialibus-

que glabiis; Spiculis subiillialinealibus (majoribusve), acutis, bise?ialibus,

subimbricatis remolisve; Perianlbio apice baibulato ; Foliis lineai'ibus 1. obr

longo-lineaiibus, (oblusis), cibatulis.

Paspalum obiusij'ulium. Trin. ic. gram. X. tab. 115. — P. baibaium Schult..

Mant. 3. p. 558.

Panicum ischaemoides Koen! in hbio Banks, (fide hcib. ill. JacquKNI; nam.

longissime boc gramen distat ab eo quod Pietzius descripsit in Obs. IV. p. 17)..

Hclopus barbalus Trin. in SprgL n. Entd. II» p. 49.

V. spp. Ind. or. Bras.

PI. min. ramosum, interdum laie repens. T^aginae, excepta fauce^ glabrae.

Xz^k/û membr-anacea , subobsoleta. i^o//û basi rotundata, semi-amplectentia,

lineas 3 — T lala: in gramine humiliori oblongo-linearia, ± — 2- pollicaria,

in alliori linearia, intercum spilhama longiora. Racemi 1 — 2- (rarissime 4-)

pollicares., Pedicelli brevissimi, glabri. Spiculae interdum ad nervos pilo-

sulae, in majoribus remoliores, Glumae 5 — T-nf rves. Perianthium punctu-

lato-striatum, albens.
PaspaJum. P A N i c e A E. j33
Paspalum brachyslachyum. PI. min. 2 -pédale, erectum, Racemis 2 — 4, allernis

sesslUbus; Axi commun! partialibusque hirsuto-pubescentibus; Spiculis sub-

sesquilinealibus, acutissimis, biscrialibus, imbiicalis; Perianlhlo barbulato;

Foliis linearibus ,
pubescenlibus 1. , ut vaginae, glabris.

Helopus brachystachys Trin. le. gr. XXIV. tab. 277.

? EriocMoa distachya Kih. n. gen. p. 95. tab. 30. (ubi vero periantbium glumis

duplo brevius dicilur).

V. spp. Bfas.

Culmus ad nodos barbulatos et infra lacemos pubescens, inferdum squarrosdf

ramosus. Paginae glabrae aut pilis rarissimis adspersae. Ligula ciliaris. Folia

lasciculorum anguslissima, pi. min. involula, pabescentia ; culmea plana, lineas

2 lata ,
gbbra vel pubescentia : inferiora spilhamaea et longlora. j4xis com-

munis tenuas, sesqui — bi-poIl!eaiis. Racemi pollice bie\^ioies, distantes. Pe-


dicellorum brevium villl exllmi spiculam fere aequant. Glvmae 3 — 5-nerves:
superior (flosculus neuter I. insompietus) pleiumque bivalvis cyra rudimentis

stamiaum: valvula inleriori subaequilonga, lenera, dissile binervi. Perianthium


pallidum, tenutssime Iransversim rngulosum, glumis paulo brevius.

Paspalum cienostachyum. 4 — 5-pcdalc, eiectam. Eacemis 5 — 6, allernis, sub-

sessilibus; Axi communi partialibusque hirsuto-pubescentibus; Spiculis bi-

lineallbus, acutis, biscrialibus, (peclinato-) imbricatis; Perianlhio barbulato;

Foliis linearibus vaginisque pubescenlibus.

Helopus grandijlorus Trin. ic. gr. XXIV, tab. 278..

V. spp. Bras.

Culmus totus, praesertim infra nodos et racemos, molliter pubescens, simples

1. basin versus raaios ereclos cmlltens. Fagir.ae totae pubcscentes. Ligula


membranacea, brevissima, dorso pilis brevibus slipala. Axis communis fere

spilliamaeus. Racemi evcnû , dislaules, gilvescentes, 2-pollicares. Pedicel-

/or^/w brevissimorum villi supremi spiciila non. mullum breviores. Glumae


i34 P ANICEA E. ^
Paspalum.

obsolète 5-nerves: superior (flosculus incompletus) plerumque bivalvis, mas-


cula: valvula interiori tenul-membranacea, paulo breviori. Perianthium gUi-

mis fere tertiam partem brevius, pallidum, punctulalum.

B. P A s p A L A G E N U I N A *>.

a. Spiculis pusillts i'el minimis**^.

a. Axi parliali spicula singula angusîiori (tr) tr/ ejusdem laiiliidinis (=:).

Paspalum granulare. Pédale, deciimbens? Raccmis conjugatis (sesquipollicaribus)

Axi =, glabro; Spiculis pusillis, 2 — 3-seriaIibus, pedicellatis. oblongis,

aculiusculis, pilosulis; Folils linearibus vaginisque glabris.

Milium selaceum Koen! in hbio Banks.

Paspalum granulare Trin. in Sprgl. n. Entd. II. p. Al.

V. sp. Ind. or.

Culmus filiformis, inferne ramosus. Vaginae glabrae. Ligula oblonga,

truncata. Folia lineam lala, plana, inferiora sesquipollicaria. Racemi ienncs,

brevipedunculali. Axis partialis angustissimus. Glumae obtusiusculae : in-

ferior 5 — T-, superior 3 — 5 -nervis. Perianthium aculiusculum,

Paspalum papillosum Sprgl. Digitale — dodrantale, erectum. Placerais conjugatis

(pollicaribus) ; Axi ^, glabro; Spiculis minimis, biserialibus, subsessilibus,

orbiculatis ,
papillosis; Follis linearibus, villosis.

*•) Spiculae in liac et sequente tribu dicunlur :

pusiUae i. e. linea dlniidia bieviores. pedicellatae i. e. pedirello spicnlarnm lon-

tninimae i. e. lineae dimidiae. gitudine.

parvac i. e. linea breviores. brevipedicellatae i. e. ped. spicula circiter


tlneaUs i. e, lineam longae. dimidio breviori.
niavnae
"
J>
/ .

1. e.
,.
Iinearum 2 — 3.
irfiùssîftie pedicellatae i. e. ped. spicula multo
breviori.

**) Specles bujus subdivisionis, recensitae secundum racemorum nunieruin , incipiendo a raceiiïis
conjugatis progrediuntur per digitatos et alteruos ad jubalo-paniculatos.
Paspalum. P A n i c e A E. 135

Paspalum papillosum. Schult. Mant. II. p. 166. N. ab Es. At. bras,

p. 51.

V. spp. Bras.
Erecto-ramosum. Ligula brevissima. i^j/Za conferta , 1 — 3-polllcaria,
lincam lala , acuminala. Racemi {wtcaù. Glumae 5 -ne.rves.
Paspalum Swartzianum Flugg. Sub-bipedale, erectum. Racemo solltarlo vel 2 3
subdigitatis (2 — 3-pollicaribus); Axisub*^-, glabro; Spiculis submlnimis,
biseriallbus , brevipedicellatis, ellipticis, oblusiusculis , cum Foliis anguslis-

simo-linearibus vaginisque glabris.

Paspalum Swarliianum. R. et S. II. p. 29 T. — P. liaeare Sw. ms. — P. fili-

forme Siv. FI. Ind. occ,

V. sp. Ind. occ.

Gramen tenue. Folia subfiliformi-linearia, terliam lineae parlera lala, doi-

dranlalia — senslm breviora. Racemus (in exemple a me viso solitarius) fal-

catus, perlenuis, glaucescendo-viridis. Spiculae linea dimidia paulo longiores.

Gluma inferlor 5 -nervis, nervis lateralibus marginalibus; superior 3 -nervis..

Hermaphrodilus junior viridis.

Paspalum capillare LaM. Semipedale, pédale, adscendens. Racemis 2 —T , sub-

digitatis (pollice brevioribus) ; Axi =::, glabro; Spiculis minimis, biseriali-

bus, sessilibus, ellipticis Foliisque lanceolatis glabris.

Paspalum capillare. R. et S. IL p. 301. Trin. ic. gram. IX. lab. iOO. Klh.
rev. gr. p. 199. lab. 11.

V. spp^ Bras.

Ramosum. ^g//?«^ carinato-compressae. Z/^«//û brevissima. Folia t — 2-


polllcaria, lineas 1 —2 lata. llacemi \en\i\is\va\. Glumae 5-nerves. Per'i-

anilnum fuscescens. — Lineolae pilosae spicularum , a cl. Kunlh descriptae el

delineatae,. in noslris speclminibus nulbe aut obsoletissimae.

Paspalum abslrusum. Pédale, decumbens. Racemis 2, alternis (4 — 5-linealibus);

Axi -3-, glabro; Spiculis minimis, laxiuseule 2-serialibus, brevipedicellatis,


i36 P A N I c E A E. Paspalum.

çllipticis, oblusîs, glabris; Foliis angustissimo-linearibus vagim'sque laxe

longoque villosis.

V. sp. Bras. (Spécimen uniciim, cum gramine quodam alio compli-

catum).

Culnius filiformis, superne longe nudus. JSodi glabri. Vaginae laxe vil-

losae: vlllls subpatentibus, e glandulis pusillis enatis. Ligula membranacea,

brevisslma , villis longis occulta. Folia circiter lineam dimidiam lata, eodem
modo ac vaginae undique villosa; inferius spithamaeu m. Racemi 2, dissite

alterni, conlracli, tenuissimi. ^xes partiales basi fascicule villorum satis longo-

barbati. Spiculae laxe et alterno-solitariae, pedicello ipsis dimidio brcviori et

pllosulo. Gluma inferior 5-, superior 3-nervis. Perianlhium ellipticum,

oblusissimum , saturate viride.

Paspalum serpens N. ab Es. Spitliamaeum, adscendens. Racemis 3 — 4, alter-

nis (semipollicaribus); Axi rr;, glabro; Spiculis pusillis, biserialibus, sub-

sessilibus, obiongis, glabris; Foliis lineari-lanceolalis, junioribus pllis ad-

spersis.

Paspalum serpens N. ab Es ! Agr. bras. p. 50.

V. spp. Bras.

Vaginae ad oras barbatae. Ligula nil nisi marge fransvcrsalis. Folia

\ — sesqui-pollicaria, acuminata: majora sesquilineam lata, juniora vix linea

dimidia laliora. Racemus inferior pi. min. vaginatus, reliqui basi barbali.

Gluniae perianlhio parum longiores, binerves.

Paspalum pusillum Feni. Digitale — dodrantale, repens. Racemis subtemis, al-

ternis (semipollicaribus et ultra); Axi tr, glabro; Spiculis minimis, bi-

serialibus, perbrevi-pedicellatis, obovato-orbiculatis Foliisque lineari-lan-

ceolatis glabris.

Paspalum pusillum. R. et S. II. p. 298. Trin. ic. gr. XXIII. lab. 27S. —
P. orbiculare Pair.

V. spp. Guian. Bras.


Paspalum. P A n i c E A E. 13-,

Kamosum. Nodi pilosi. T'aginac comprcssac. Ligula brevissima. Folia


pi, niin. polliraria, scsquilineam lata. Racemi basi barbati. Spiciilae vix

acutiusculae. Glumae ô-nerves. Perianlhium demum castaneum.

Paspalum parcifonnii Bhodc. Digitale — spilhamaeum, erectum. Raccmis 2 — 4,

alternis (semipollicaribns) : A\i =:, scabro; Spiculis pusillis, biserialibus,

pedicellalis, clliptico-orbiculalis, glabris; Foliis angusiissimo-linearibus va-

ginisque birsiitissimis.

Paspalum panijlorum. R. et S. II. p. 298. Trln. ic. gr. X. tab. 116.

V. spp. Bias, Ind. occ.

Dense et aictissime cacspilosiiin, creclo-rainosiiiii. Z/^^w/a brevissima. Folia

erecta, 1 — 2-poIlicaria. Racemi ilçxnnm palenlissimi, basi barbati. Glumae


2-ncrves. Perianlhium viride.

Paspalum arenarium Schrad. Spitliamaeura — sesquipedale, adscendens. Racemis


1 — 2, alternis (sesqnipdllicaribus) ; A\i ^-, glabro; Spiculis minimis, bi-

serialibus, pedicellalis, obovato-subrolundis, glabriiisciilis; Foliis subovalo-

lanceolatis, hirtis.

Paspalum arenarium. Scbult. Mant. II. p. 172. N. ab Es. Agr. bras. p. 54.

Trin. ic. gr. X. tab. 109. — P. longepcdunailalum Leconi. — P. dehile

Mûhlcnb. Schult. Mant. II. p. il2.

V. spp. Bras.
Gramen siccum fuscum. J^odi glabri. T^aginac ciliatae. Ligula subciliaris.

Folia infériora pi. min. pollicaria, lineas 4 lala, subamplexicaidia. Pedvncvli


communes elongali, tenues. Glumae obsolète ô-nerves. Perianlhium viridi-

pallens.

Paspalum caespilosum Flùggel Pédale, erecliim. Racemis ô — 4, alternis (pi. min.


poUicaribus); Axi =z, glabro; Spiculis subminimis, ô — 4-serialibus, in-

aequaliter longepedicellalis, obnvalo-clliplicis, obtu.-.is, glabris 1. subpubes-


centibus; Foliis lanceoialo-linearibus, glabris.

Jffem. VI. Ser. Se. molli, p/i/i. et nat. Tuti. III. idt p. Se. i,al.
jg
i38 P A N I c E A E. Paspalum.

Paspakm caespilosum. Pi. cl S. II. p. 308. ïrin. ic. gr. XI, tab. 121.

V. spp. Ind. occ. Guian.

iV^o J/ pubcsrcntes. T^jO^/m^? glabrae. Ligula\m\i&, membranacea ,


pilo-

sula. Folia palmaria — spitliamaea, 1^ —2 lineas lata. Glumae 3 — 5-


nervcs. V crianilihim vircscens, demiim stramineum.

Paspalum hyaUnum N. ab Es, Ultra pédale, erectum. Racemis 2 — 3, allernis

(subpollicaribus) ; Ax'iir, glabio; Spiculis minimls, biserialibus, brevis-

sime pedicellatls, oblongis, obtusls, glabrls; Foliis subinvolulis, siibdisllcliis,

slabris 1. basin versus luberculato-ciliatis.

Paspalum hyalinum N. ab Es! Agr. bras. p. 49.

V. sp. Bras.

Culmus totiis vaginalus. T^aginae comprcssae, glal^rae. Ligula brevissima.

Folia 3-, sensim semi-pollicaria, liiieam lala. Glumae 3-ncrves: nervo medio

obsolète. Perianlhium pallidurn.

Paspalum scalarc. Pédale, obllqnum? P\acemis 1 — 4, conferto -allernis (1 — 1|-

pollicaribos) ; Axi tt, glabro; Spiculis subminimis, 4-senalibus, subbrevi-

pedicellatis, clliplico oblongis, villoso-pubesccnlibus; Foliis sublanceolato-

linearibus, patentissimo-distichis, glabris.

Paspalum scalare Trin. ic. gram. XXIII. lab. 274.

Y. spp. Bras.

Totum pallidum. Culmus subfiliformis, disticlie loliosissimus, superne ad-

presso-ramosus. 7^^//?fl^ ad oras villosulae. X/^y/Za brevissima, pilis coronata.

Folia acuminata, 1 — 2-pollicaria, lineam lala. Glumae 3-nerves. Perian-

ihium albens.

Paspalum pam'culaium L. sp. pi. ed, 2. 2 — 3-pedale, erectum. Racemis 4 — 50,


jubatis (3 — 1-pollicaribus); Axirr, glabro (1. setoso-ciliato) ; Spiculis

minimis 1. subparvis, 3 — 4-serialibus, inaequaliler pcdicellatis, obovafo-

orbiculalis, pubescentibus ; Foliis lanceolato-linearibus, glabris pilosulisve.


Paspalam. PA NiceA e. i3g

Paspalum paniciilaiuvi. R. et S. II. p. ôl2 et 880. Trin. ic. gr. XI. lab. 127.

P. slrîctum Pers. R. et S. II. p. 313. — P. hcmispJiaericum Poir. P,


compresskaiilc Radd. Agr. bras. p. 29.

V. spp. Ind. occ. Bras.

Nodi plerumque barba ti. Ligula dense ciliaris. Folia semi — ultra -pe-

dalia, medio pi. min. pollicera dimidium lata. Juba palmaris — spilhamaea,
strlcta. Spiculae obsolète aculiusculae. Glumae 5-nerves. Perianihium vi-

ridulum.

Paspalum malacophyllum. Tripedale et ultra, ercctum. Racemîs plurimis, jubalis

(2 — o-pollicnribus); Axi ^:, subglabro; Spiculis subminimis, 2 — 4-


seriallbus, inaequallter brevipedlcellatis, obovato-ellipticis, glabris; Foliis

lanceolatis, molliter sericeo-pubescentibus.

Paspalum malacophyllum Trin, ic. gram. XXIII. tab. 271.

T. spp. Bras.
fiodi glabri. T'^aginae inferiores glandulosae, marginem versus pilis molii-

bus birsutae. Ligula brevissima. Fulia acuminata, infcriora dodranlalia, pol-

licem lata, in pagina superiori subfuscescentia. Juhae pedalis axis pubescens.

Racemi (50) basi barbati, margine bine inde pilis adspersi. Gluma inferior

.5-, superior 3 -nervis. Perianihium chartaceum, fuscescendo-albens,

/5. Axi spicula latiori (.^).

Paspalum fiuitans Kunih. Pédale, repens. Racemis plurimis, jubatis (pollicaribus) ;

Axi JZ-, foliaceo, glabro; Spiculis minimis, 2-serialibus, brevissime pedi-

cellatis, lanceolato-elllpticis, acutis, pubescentibus ; Foliis lineari- lanceolatis

glabris.

Paspalum fuitans Klh. rev. gr. p. 24. Agr. syn. p. 41. — P. mucronalum
Milhlenb. Scbult. Mant. II. p. 167.

Ceresia fiuitans ElL


T. sp. Am. bor.

i8*
i/^o P A N I c E A E. Paspaluin.

Decuinbcns, multlnode, ramosum, totuin vaginalum. J'agiiinc coinpressac.

Lîgiila nieiiibtanacca, brevis. Folia pi. min. digitalia (iiiferiora breviora),

laliora lincas 5 lata. Jubae c vaginis emergunt solilariae, 2 — ô-pollicares.

7iattv/;/ subverticillali sparslquc, tenues. Spkulae '^i^XxAuc. Ghimarum ,


[w-

riaiilliiuni exccdenlium, nervi obsolelr.

b. Spiculis pi. min. lincalibus (panis — maguis maximisque),


*'•
a. Axi parliali spicula singula angustiori (^) f^/ ejusdem laliliuJinis i^)

Vaspalum aspidioics. 2 — 3 -pédale, erectum. Racemis 2, conjugatis (2 — 3-


pollicarlbus); Axi "zr, glabro; Spiculis maximis, bisemlibus, sessilibus, cor-

dalis, acutis Foliisque sublanceolalo-lincaribus glabiis.

Paspalum aspidiotes Trin. ic. gram. XXIII. tab. 269.

V. spp. Ijias.

Yaginae teretes, glabrae. Ligula membranacea brevissima. l'olia iinearia

1. fere lanceolato- Iinearia, attenuala, lineas 3 —4 lata, piana 1. siccitate in-

voluta, subcoriacea, pi. min. dodrantalia. Racemi crassi, gilvi. j4xis par-

tialis apice attenuato flores excedens. Spiculae depresso-complanatae, 5-li-

neales. Glumae inferior 7-nervis, cordata, superior aagustior, 3-nervis, levi-

ter scrobiculata. PerianOnum chartaceum, glumis multo anguslius et brevius,

pallens, ad latera pubescens, apice barbulalum.

Paspalum peclinainm N. ab Es. Sesqui — 5 -pédale, ereclum. Racemis conju-

gatis 1. cum tertia infcriori (ultrabipollicaribus) ; Axiiz;, glabro; Spiculis

maximis, biserialibus, subsessilibus, elliplico-eordalis, obtusiusculis , pecli-

nato-ciliatis; Foliis linearibus, hirsutis.

Paspalum peclinalum N. ab Es. Agr.. bras. p. 34. Trin. ic. gr. X. tab. 110.

Y. spp. Bras.

*) Species hujus subdivisionis, recensitae secundum racemonim sitiim, a racemis cunjugalis 1. sub-

conjugatis progrediuntur per digitatos — approxiniato- jubatos ad dissile alleruob.


Paspalum. P AN i c e a e. , ^
Culmus Icnuis. T^aginae terctcs, glabrac aut ypicem versus Iiirsulac. Li-
gula membramcca , brevis. Folia subcoriacea , raJicalia perangnsia, cuhnca

lineas 3 et qu. exe. lala: inferiora spithamaea I. digilalia. Splciihu: ."i-linfiiles.

Glumae 5-nervcs: inferior basi cortiala, superior, angusl'ror et paulo bievior,

e margine glanduloso pilis longis pcclinala; (sub hac liilerdum gUimula pu-

sllla), PerianlJùum glumis angustlus, albens, inferne apiceque pilosuSum.

Paspalum noiatum Fliigg. 1 — 2 -pédale, etcctum. Raeeniis conjugatis 1. 1 —


approxiraatis (i — 5-pollicaribus): Axi -^, glabro; Spiculis 1 — 2-11-

nealibus, biserialibus, brevi - brevlssimeque pedicellalis, ovalo- (obovalo-)

oblongis 1. elliplicls, pL min. obtiisis, nudis; Foliis lineanbiis, glabris

'
pllosisve.

Paspalum nolalum. F>. et S. II.. p. 299'. Trin. ic. gr. X.. lab» 1 14. — !*• tU-

slichum SiV.

* Racemis gracilioiibus, spiculis maculalis:

Paspalum maculosum Trin. Diss. II. p. 98. ic. gr. X. lab. H 3.


V. spp. Bras.
Ligula brevissima. Folia linearia 1. sublanceolalo-linearia, acuta , lineas

1 —2 lala, inferiora in ])lanta inajori Icre pedalla, in mlnori brevia. Âxcs


partiales basi quandoque nigro-notali. Glnrna inferior 5-, superior 5- nervis.

Perianihium viridi -albens 1. stramineum. — Varielatis wfl«//osfl<? culmus allior,

folia angustiora, magis acumiriata, vacemi graciliores, basi barbalae, glumae

fusco- macula lae.

Paspalum i-aginalum Stv! PI. min. pédale, rcpens. Racemis conjugatis I. lerlio

quartove approximalo (1 — 2-polIicanbus); Axi =, glabro; Spiculis li-

nealibus majusculisve, biserialibus, brevissime pedicellatis, ovato- oblongis,

acutis, glabris 1. subpubescenllbus; Foliis linearibus, j)lanis 1. subinvnlulis.

Paspalum i'aginalum. R. et S. II. p. 299. Tiin. ic. grara. X. tab. 120.


* Foliis longioribus , involutis i
1^2 PAjsiceae. Paspolum.

Paapahim litloTak Br! R. et S. II. p. 516. Trin. ic. gram. X. tab. 112. —
P. longiflorum Pal. Beaur. FI. d'Ow. p. 46. tab. 85. f. 2. (omnino viJelur!

non P. caginatum tab. 92. f. 1.)

V. spp. Am. bor. Ind. occ. Cliil. Cras. RaJak (Inss. Mulgr.) N. IIulI.

Mascar.

PI. min. ramosum. Pciginae carinato-compressac. Ligula membranacea,

exserta. Folia palmaria — polllcaria, hneam lata, in * involuta. Glumae 3-

nerves I. inferior 5 -nervis. Perianlhium gUimis plerumque nonniliil Ijrevius,

apice oblusiusculo barbulatum vel , rarius, nudum et acutiusculum.

Paspalum disiachyon Pvit. Lllra-pedale, assurgens. Racemis 2, conjiigalo - dlgi-

latis (pedunciilalis, subpoUicaribus) ; Axi -zr, glabro; Spiculis linealibus,

biseriabbus, brevissime pedicellalis, sublanceolato-ovatls, acutis Foliisque

subullformi-linearibus glabris.

Pasjaliim ilislachyon Poil/ incd. in bbio Mertensii patr.

Y. sp. Doming.

Tolum pallescens assurgil ex ima basi contracte -ramosum; ramîs floriferis,

subaequalibus. T^aginae teretes, superne carinato-compressiusculae, glabrae.

Ligula brcvissima, subciliaris. Folia stricto-crccta, inferne compressa, mé-

dium versus planiuscula, subulato-attcnuata, latiora lineam lata, fera sesqui-

palmaria, superiora sensim minora. Racemi pollicares vel vix pollicares, erecti,

arcte contracli, pedunculis 2 — 3-linealibus insidentes, subaequales, angusti,

pallidi. Axis pariialis flexuosus. Spiculae allernae, appressae. Glumae o-

nerves, aequales (gUimulae exterioris tertiae in pluribus rudimentulum trun-

catum). Hermaphroditus glumas aequaas, acutiusculus, laevissimus, albens.

Paspalum conjugaium Bcrg. Pédale et ultra, repens L assurgens. Racemis conju-

galis 1. ternis approximalis (sesqul — 4-pollicaribus) ; Axi 3:, glabro;

Spiculis parvis L sublinealibus, biserialibus, brevissime pedicellatis, orbicu-

lato-ovalis, acutis, margine pi. min. villosulis; Foliis lineari-lanceolatis,

glabris ciliatulisve.
Pospalum. P A N ic EA E. i43'

Paspalum conjiigahtm. E. et S. II. p. 298. Trin. ic. gr. IX. lab. 102. P. Beauv.

FI. (l'Ow. tab. 92. f. 2. — P. tenue Gaerin. — P. cilialum LaM.


V. spp. Ind. occ. Bras.

Vaginae compressae, fauce inlerdum pilosulae. Lignla margo angusllssi-

mus, barbulatus. Folia majora medio lineas 6 lata, bipoUicaria — spllhamaea.


Racemi graciles. Spiculae lenticulari-depressae. Glumae 5-nerves, nervo
medio obsolète. Penanlhium albo- virescens.
Paspalum eucomum N. ah Es. 1 — 2-pedale, ereolum. Bacemis conjugatis (ses-

qul — ultra-5-pollIcaribus); Axiiiz, glabre villosulove ; Spiculis linealibus,

biserialibus, brevissime pediccllatis , ovatls, acutiusculis, vlllosissimls; Folii&

linearibus involutlsve, hirsulis.

Paspalum eucomum N. ab Es! Agr. bras. p. Ô7. Trin. ic. gram. X. tab. 110.

V. spp. Bras.
Nodi 5 — 6, glabri. T^agiuae leretes, exceptas snprcmis pilosac. Ligula

ciliaris. Folia supcrne subulata: inferiora plana, lineas 2 lata, spithamaea.

Zîflc^m/ plerumque contracti et horizontales. Glumae 3-nerves. Perîanlhium

pallide viride.

Paspalum fasiigiatum N. ab Es. Pédale, fastigiato- et conferlo-ramesissimum.

Bacemis 2 conjugatis 1. 1 — 3 approximalis (pi. min. sesrpiipoUicaribus);

Axi "zr, glabriusculo; Spiculis billncalibus, biserialibus, sessilibus, linearl-

lanceelalis, margine hirsutis; Foliis angusle- linearibus, pubescendo-pilosis.

Paspalum fasiigiatum N, ab Es! Agr. bras. p. 35. Trin. Diss. II. p. 100.

V. sp. Bras.

Culmus in rames multos erecto-adpressos divisus. Vaginae teretiusculae.

Ligula brevissima, ciliatula. Folia lineam lata, poUices 2 longa. Racemi


contracti. Spiculae acutac. Gluvia inferier 5 -nervis: nervo dorsali obsolète,

lateralibus longe ciliatis; superior obsolète 2 -nervis. Pcrianlhium pallidum.

Paspalum gutiaium. PI. min. bipedale, ereclura. Bacemis 2 conjugatis vel 3

digitale -approximatis (3 — 4-pollicaribus) ; Axi rr, pilosulo; Spiculis


i/^^ P AN I C EA E. Pospalum.

spsqui — bi-linealibus, biserialibus, brevlssime peJiceliatls, elliplîco-oblongis,

acutiusculis, sericeo- vlllosissimis; Foliis involulis, glabris pilosisve.

Paspalum gullalum Trin. Dlss. II. p. 91. le. gr. IX. lab. 104. N. ab Es. Agr.

bras. p. 31.

Y. spp. Bras.

Cnlmiis gracilis. Noili A, glabri. Vaginac terclps, glabrae, aul apicem

versus pilosae. Ligula tnargo angustissirnus, pilis brevibus coronatus. Folia

infima ultrapcdalia. Eaccmi confractiuscul'i, nulantes. Gliimae ô-nerves,

maculis atrosanguineis conspersae. Perianihium e viridi albens.

raspaJiim campeslrc. IVdalc, ereclum. Kacemis 2, approximatissimo-allcrnis

(1 — 2-polIicaribus); Axl -^, glabro; Spiculis linea brevioribus, biseriali-

bus. brevissime pedicellalis, oblongis, oblusinsculis, glabris; Foliis laii-

ceolato - linearibus ,
pubescendo - pilosis.

V. spp. Cras^

Ciilmus simplex, non nisi ex ima basi caespitoso-subramosus, compressus,

spitlianiaeus — ultrapedalis. Noili 2 — ô, glabri. /^^r^Z/yat coraprcssac ,


pi-

losae. Li'tjula brevissima, membranacea, ciliis brevissimis stipata. JFoIia

circa basin conferla, ereclo-palula, pi. min. bipojlicaria, acula, sesquilineam

et qii. exe. lata, cum rel. partibus fuseescendo-canescentia: culmea compressa,

.nauca, breviora, supremum vix ullum. liacemi patuli. Glumae subobsolete


.>-nerves: (subinde tertia pusilla advenlilia). Perianihium virescens, tennis-

sime punclulalo-slrialiilum,

ObS. iNiin nisi cum Pasp. sclocro cniifundi posscl , cul vcio raccnii (.si iiiwi plurcs) dislanks , lon-

gioies, splculae longlus ixdiccllalap. — Varielas? niiuor, raccinis \lx luilUcarihus, Spiculis

nia;;is obovatis, Foliis iisdeiii , sed glaljiis (in giaminnsis ln:niidi».sciilis pi(>[ie Rio Jaii.)

paspalum scrohiculahmi L. 31(1///. 1 — 2 -pédale, ramoso- ereclum. Ilacemis

2 — 3, approximato-aluniis (pi. min. bipullicaribus); Axi rz, glabro;

Spiculis linea paulo majoribus, biserialibus, brevipedicellalis, oblongo-sub-

rdundis. aruliiisculis Foliirquc liiiraribus glabris.


Paspalum. P A n i c E A E. 1^5

Paspalinn scrobîculalum a et /?, R. et S. II. p. 296. (excl. syn. Willd. sp.

plant.). K. ab Es. Agr. bras. p. 58. Trin. Diss. II. p. 122, a. le. gr. XII.

tab. 143. (ubi culmus perperam repens dcpiclus est). — P. Commersonu


LaM. — V frumeniaceum
. Rotll. — P. Kora J^V, ht. Bcrol.

Y. spp. Ind. or.

Pedunculi floriferi terminales et axlllares. T^aginae glabrac (basi blrsulac,

ciliatae, X. Manl. I. p. 29). Ligula llnea brevior, rotundata, Folia subacu-

minata, spitliamaea — palmnria, linea latiora. iîac^/72/ plerumque 2, approxi-


mali, crassiusculi. Axis par lialis^ marginibus deflexus, spicula singula lalior

vix dici potest. Glumae (5 — ) 7-nerves: nervis inler latérales mediumqae


abbreviatis; supeiior ad latera scrobiculalo-plicalula. Perianthium fuscum.

Paspalum disiichophyllum Hb. Klh. IJltrapedale, stolonifero-adscendens. Racemis

2 — 3, approximatis (pi. min. sesquipollicaribus) ; Axi riz, ciliatulo; Spi-

culis linealibus, 3 — 4-serialibus, brevi-pedicellatis, lanceolato-ellipticis,

aculiusculis, longo-pilosisslmis; Foliis lineari-lanceolalis, glabris, distichis.

Paspalum disiichophyllum. R. et S. II. p. 29t. Kunlh Agr. syn. p. 41. —


P. polyphyllum N. ab Es! Agr. bras. p. 4i. Trin. Diss. II. p. 114. le.

gr. XII. tab. 141.

V. spp. Bras.
Culmus tenuis, multinodis, foliosissimus. Vaginae teretiusculae, glabrae.

Ligula membranacea, brevis, dorso pilis stipala. Fulia acuminata: jumora et

fasciculorum angusta, molliler pubescentia, culmea disticho-patenlia, lineas 2

lata, glabra; inferiora pi. min. bipollicaria. Axis communis circiler semipol-

licaris. Kacemi \iAÛ. barbati, demum patentes. Glumae Z — 5-nerves: in-

ferior marginibus villosissima. Perianthium albens, apice barbulatum.

Paspalum angustifulium N. ab Es. Bipedale, erectum. Racemis 2 — 3, approxi-

matis (poUicaribus) ; Axi :=, glabro; Spiculis 1 — 2-linealibus, biseriaii-

bus, brevi-pedicellalis, oblongis ellipticisve, oblusiusculis, glabris; Fuliis

subfiliformi-angusiis, aul lotis aut inferne liirsululis.

Mtm. y'I, Sér_ Se, ma/A. phyi. tl liai. T orn. III, idt p. Se, nal, jq
i/^6 PANIcEA E. Paspalum.

Paipaliim angiiHifolium N. cib Es! Agr. brns, p. G4. Trin. Diss. II. p. 99.

le. "T. X. lab. 111. — P. lincare Tria. Diss. ibitl. (varlelas graadidûia).

V. Necsii Kanlli Agr. syn. p. 48.

V. spp. Bras.
ISolU barbati. Ligiila brevls. Folia raJicalia bipeJalia, culmenm iiiferius

circiter semipedale. Raccmi crassiusculi. Glumae 5-nerves: supeiior Inler-

Jum transversim undulata. Perianthiiim pallidum, punctnlalum.

Paspalum flaccidum N. ab Es. Bipedale, erectum. Piacemis 1 — 2 — 6, approxi-


malis, subfasligialis (sesqui — bi-po!Iicaribus); Axi rir, glabro; Spiculis

liiicallbus, 2 — 3-senalibus, brevi- 1. brevissime pedicellalis, obovato-ob-

longis, obtusis; Foliis anguslissimo-llncaribus, villoso - pubescenlibas,

Paspalum flaccidum N. ab Es! Agr. bras. p. 48.

V. sp. Bras.

Culmus 3-nodis, superne longe nudus. Paginae apicera versus villosae.

Ligula brevis. Folia subdodrantalia, subfdiformi-linearia. Axes pariiales

basi barbalae. Glumae 5-nerves: inf'erior perianthio pallido, punctulalo-

striato brevior. — Habitus praecedenlls.

Paspalum plaiycaule Poir. Pédale et longius, dccunibendo-adscendens. Racemis


2 —5 sul)digilatis, 1. ciim inferiori solitario renioto (l — 2-pollicaribus);

Axi z=, glabro; Spiculis subparvis linealibusve, biserialibus, subsessilibus,

ellipticis, oblusis aculiusculisve, glabris ciliatulisve; Foliis latiusculo-lineari-

bus 1. e basi ovata sublanceolatis, glabris 1. ciliatulis.

Paspalum plaiycaule. R. et S. II. p. 500. ïrin. Diss. II. p. 95. le. gr. X.
tab. 118. fig. B. — P. irislachyum LaM. — P. lalicnlmum Sprgl. — P.
compressum N. ab Es! Agr. bras. p. 25.

? Milium compressum Siv!


* Spiculis acutiusculis, foliis e basi ovata lanceolalis, ciliatulis, pedunculis tenui-

oribus (Trin. ic. 1. 1. lig. A.)


Paspahim. P A N l c e A E. 1^7
Paspnlum complanaliim N. ah Es.' 1. I. p. 22.

V. spp. Peruv. Bras.

Culmus ± — 2-nodis. /V/jj^/Vw^r cnriiiato-compressac. Ligula brcvissima.

Folia obtusiuscula , spitliamaea — palmaria , in humilioribus 2-pnllicaria et

breviora, lineas 2 — 4 lala. Pedunculi e vagina 1 —2— 5 , clongatl, fili-

formes, compressi, plerumque lenuissimi. jRûce/nz' subfastigiali, tenues. Glu-


mae o-nerves, aul supcrior 5 -nervis, nervo medio saepe obsoleto. Perian-

ihium albcns I. spadiceum, tenerrime punctulatum. — Spécimen a Swartzio


missum Milii compressi sui spiculas habet subpnrvas, cilialiilas, acutiusculas;

liermaphroditum glumis paulo brcviorem , apice pilo uno allcrove subbarbida-

tum. Axis spicula paulo angustior. Foha linearia acuta. Digitarlam rcferl!

an reapse synonymon Pasp. plalycaulis?

Paspalum dissiliflorum. Pédale, ereclum. Fiacemis 2 — 3, subdigitalis (2 — 4-


poUiearibus) ; Axi sub "zr, longe cilialo; Spiculis lineallbus magnisvc, laxe

biserialibus , subsesslbbus, lineari-elliplicis, acutis, villoso-lursulis ; Foliis

ansustissimis, canaliculalis, pilosis.

Paspalum dissiliflorum Triii. Diss. II. p. 92. le. gr. IX. tab. 103. N. ab Es.

Agr. bras. p. 52.

V. spp. Bras.

Culmus tenuis. T^aginae lerctiusculae, glaljrae. Ligula margo angiislissi-

mus, ciliaris. Folia mucronata, canaliculalo-compressa, e glandulis minimis

pilosa: infima spilhamaea. Racemi contracliusculi, erecli, albo - flavcules.

Glumae 3 — 5-nerves. Perianihium acutum , fuscescens.

Paspalum marginalum. Pédale, erectum. Piacemis 4—5, subdigitalis (subsesqulpolii-

carlbus); x\xi^, glabro; Spiculis linealibus, biserialibus, subsessilibus, lineari-

elliplicis, obtusiusculis, margine birtis; Foliis angusto-linearibus, hirsutis.

Paspalum marginalum Trin. Diss. II. p. 90. le. gr. IX. tab. 105. N. ab Es,

Agr, bras, p. 28.

V. spp. Bras.
19*
1^8 "
PANICEA E. Paspalum.

Culmus subfiliformis, nodis 2 — .>, glabris. 7'aginae carinalo-compressae,

pi. min. pilosae. Ligula brevissima, dense barbota. FoHa aculiuscula, com-

pressa, pi. min. palmaria, undique liiisuta. Glumae 5-ncrves: inferioris nervo

medio obsoleto. Perianthiinn apice barbulatum, albens.

Vaspalum marilimiun. 1 — 5 -pédale, basi laie repens, Racemis 2 — 10, ap-

proximato-allernis, superioribus fastigialis (2 — 3-pollicaribus) ; Axi sub nz,

glabro; Splculis parvis, 4-serialibus, brevi-brevissimeque pedicellatis, ob-

ovatis, oblnsiusculis, pubescentlbus ;


Foliis e basi cordata lanceolalis 1. sub-

lanceolato-linearibus, glabris basive pilis aut ciliis adspersis.

V. spp. Bahiens.
Culmus slolones praelongos emiltens, ad nodos tomentosos, foliis brevissimls

cordalis 1. cordalo-lanceolalis dissite vestitos. Rami e stolonum nodis enali

erecli vel obliqui , compressi. T^aginac compressae, tumidiusculae, glabrae, in

coin dorso carinalo-compresso barbatae. Ligula membranacea, brcvis. Folia

ramorum florentium brevia (pi. min. pollicaria) : Inferiora lineas 4 lata, supe-

riora et juniora compressa, magis linearia: illa interdura subnulla, haec fere

spithamaea. E vagina suprema tumidiuscula pcdunculi 2: alter poly-, aller

oligoslachyus, elongali. Glumae^ excepto ipso margine, énerves. Pcrianthium

oblongo-subrotundum, obtusum, brevissimum.


ObS. Refert qunelamuKuIo Pitsp. pliilycaiile riibustius 1. vegclum. Tolum giamcn sicciim fiisciiiti.

Paspalum laxijiorum. Bipedale et ultra, erectum. Racemis 8 — 10, approximato-


alternis, subfastigiatis (3 — 2-pollicaribus); Axi "zr, glabro; Spiculis 11-

nealibus, laxe biserialibus, pedicellatis 1. subbrevl-pedicellatis, lineari-ellipticis,

obtusiusculis Foliisque subcylindraceo-involutis glabris.

V. spp. Bras.

Culmus compressus, strlcliusculus , mais 1 — 2, puberulis. Vaginae ^à.

basin culmi confertae, inferne scricco-pubescenles, carlnato- compressae, sub-

coriaceae, culmeae 2 glabrae. Ligula brevissima, clliarls. Folia corlacea,

strlctlssima, basi compressa et liirsuta, debinc cylindraceo-involuta, glabra:


Paspalum. P A N I C E A E. I^g

inferiora scsquipedalla. E vagina supretna pedunculi 2, salis longi, inaequales,

compresslusculi. Axis communis sesquipoUicaris, tenuis. Raccmi val Je laxe-

flori, axi perlenui. Spiculae pallidae. Glumae 5-nerves, — (Spiculam in

hoc aliquam bifloiam vidi, flosculis prorsus homogeneis).

Paspalum saccharoides N. ab Es. Orgyale, erectum. Racemis plurimis, approxl-

matisslmis , fastigiatis (inferiorlbus dodrantalibus); Axi =^, glabro; Spicuh's

linealibus, biserlalibus, brevipedicellatis, lanceolatis, acutissirnis , sericeo-vil-

losis; Folils linearibus, glabris.

Paspalum saccharoides N. ab Es. in Sieb. Agrostoth. no. 137. Tiin. ic. gr. IX.

tab. 107.

Saccharum polyslachjum Sw. R. et S. II. p. 287.

Panicum saccharoides Kth. rev. gr. p. 237. tab. 30. Agr. syn. p. 125.

V. spp. Ind, occ.

T^aginae teretiusculae, glabrae aul supeme hirsulae. Ligula marge an-

guslissimus, villis longis ciliatus. Folia aciiminatissima, lineas 4 —6 lata, pi.

min. pedalia. Axis covimunis circilcr palmaris. Racemi graciles: inferiores

semiverticillali, pi. mm. pedunculati, superiores sparsi. Glumae 2-nerves:


inferior ad latera longe- sericee-villesa, superiori iiilerdum subjecta gliimula

brevissima. Perianiliium chartaceum, pallide prasinum.

Paspalum suffultum Mik. 1 — 3 -pédale, erectum. Racemis 3 — 30, approxi-

matis, subfastigialo-jubalis (digitalibus — spithamaeis); Axi iz:, glabro 1.

sub spiculis pilifero; Spiculis linealibus parvisve, biserialibus, lineaii-ellip-

tlcis, subsessilibus 1. brevissime pcdicellatis (binervibus), cum Foliis com-


presse -linearibus glabris, hisve basi ciliatis.

Paspalum svjjfullum Mik! in Sprgl. n. Entd. II. p. 46. N. ab Es. Agr, bras,

p. 26. Trin. Diss. II. p. 90. Ic. gr. IX. tab. 108.
V. spp. Rras.
Culmus 3 — 4-nodis. T^aginae corapressac. Ligula brevissima, ciliaris 1.

membranacea. Folia subcorlaceo-firma; fasciculorum palmaria — spilhamaea,


i5o P A NIc EA E. Paspalum.

culmea inferiora dodrantalia — pedalia. VeduncvU t vagina suprema 2, satis

longi. Axis communis \. — 2 — 3-pollicans. /^ytcé-toz tenues. Spiailae oh-

tusae aut acutiusculae, subimbiicato-biscriales, basi plerumque pilis stipatae.

Glumae binerves (nervo medio evanldo). Perianthium caslaneum , basi al-

bum, tenuissime punctulatum.

Paspalum barbatiim N. ab Es. 1 — 6 -pédale, erectum. Racemis pluribus pluri-

misve approximatis, subfastigiatis — (vel jubato-sparsis, patentibiis) —


(5 — T-poUicaribtis); Axi ^r vel sub =r, glabro; Spiculis pi. min. lineali-

bus, biserlnlibiis, lineari-ellipticis, brevissime pedicellatis, giabris ciliolalisve

(5-nerv(bus); Foliis subfdiformi-involulis (1. planis), giabris birsutisve.

a) ïlacemis ereclis, subfastigialis, basi tomentoso-barbulalis; culmo hiimlliori ;

nodis pubescentibus , vaginis apice pilosis:

Paspalum barbatum N. ab Es! Agr. bras. p. 27. ïrin. ic. gr. IX. lab. 98. —
P. barbigenim Klh, Agr. synopt. p. 43.

Idem, foliis inferioribus dense birsulis.

5) Racemis adultioribus patenll et dissiliusculo-jubalis (juba nllrapedali), basi

nudis; culmo elalo; nodis vaginisque apice obsolelius barbatis glabrisve;

foliis saepe planis.

V. spp. Dras.
Culvius 5 — 4 -nodis. T aginae aut subcompresso-tereliuscube aut tereles.

Ligiila brevissima. Folia angustissima, in a subfiliformi-involuta, in b superne

saepe explanala: inferiora pro slatura planlae pedalia — bipedalia. liaccnii

salis graciles, in gramine bumiliori circiler 10, contracte -erecti; in alllori (8)

50 — 40, ad axin communem tenucm, dodrantalcm jubalo-sparsi, subliori-

zontall- patentes. Spiculae in bac varietate minus arcle quam in genuino Necsii

gramine imbricatae, ceterum ex toto eaedem. Glumae 5- ("-) nerves. —


Gramcn, quod var. b diximus, aperte nil ni&i Necsianum, vegetationc uberiori

magis explicatnm.
Pospalum. P A N I c E A E. i5i

Vaspalum fasciculalurti fj^illd. 3 — 6 -pédale, erectum I. procumbens. Racemis


6 — plurimis, approximalis, subfasligîalis (2 — 4-pollicaribus); Axi -zr,

glabro ; Spiculis sub- 2-linealibns, 2 — 3-scrialibus, brevissime pedlcel-

lalls, ellipllcis, acutissimis, subpubescentibus; Foliis lanceolato-linearibus,

glabris 1. inferne pilosulis.

Paspalum fasciculatum. R. et S. IL p. 292. Triii. ic. gr. XXllI. lab. 210.

Klh. Agr. syii. p. 44.

V. spp. Bras.
Culmiis comprcssus: precumbcns inferne valde ramosus, erectiis pi. min.

simplcx. / a^'/«fl^ compressae, dorso supcrne pilosulac, inlerdum fauce ciliatae.

Ligula brevissima: in planta glabra membranacea, in pilosula ciliarls. Folia

acuminata, glabra aul inferne ad nervum carinalem pilosula, pro statura gra-

minis lincas 4 —9 lata, spithamaea — pedalia. Racetnl 6 — 50, plenimquc


basl barball, jubam constituant communiter lato-'ovatam, palmarem — dodran-

lalem. Spiculae plcrumque, praesertim margincm versus, villis adspersae.

Glumac 3 — 5-nerves. Pcrianihium albens.

Paspalum pellUum N. ab Es. 4 — 5 -pédale, erectum. Racemis plurimis, ap-

proximalis, contracto-jubatis (inferioribus dodrantalibus) ; Axi ZZ, glabro;

Spiculis subparvis (vix linealibus), biserialibus, brevissime pcdicellatis, lan-

ceolato-ellipticis, pubescentibus glabriusculisve ; Foliis Involuto-linearibus

vaginisque molliter sericeo-tomcnlosis.

Paspalum pellilum N. ab Es! Agr. bras. p. 29. Trln. ic. gram. IX. tab. l06.

V. spp. Bras.
Culmus, totus vaginis veslitus, crassus. P^aginae tereles, tomenlo mollis-

simo fulvescente 1. griseo vestitae. Ligula brevissima, villis sericeis dense coro-

nata. Racemi graciles, conlracti (née fastigiati) jubam constiluunt dense an-
gustalam, ultrapedalem, basi vaginatam. Spiculae longe plerumque pubescen-

tes. Glumae 5- (7-) nerves. Pertanthium glauco-canescens.


i52 P A N I c E A E. PaspaLum.

Paspalum slolonîfenim Bosc. Subbipcdale , decumbens. Racemis plurimis, ap-

proximalis, jubatis (l — semi-poUicaribus); Axi =i (foliaceo), cllialulo;

Spiculls linealibus, biserlabbus, brevissime pedicellatis, lanceolato-oblongis,

acutis, undiilalis, apice penicillalis; Fobis (oblongo-) lanccolatis, glabris.

Paspalum stoIoTiifenim. R. et S. II. p. 295. — P. racemosuni Jacq. — P. piir-

pureiim Hz. et Par,

Milium laiiJoVmm Cm'.


T. spp. Cbil.

Ligula membranacca , brevissima. Jitba circitcr palmaris, densiusciila, an-

gusta. Axes partiales undulali. Ghimae peiiantbio duplo longiores, 5-ner-

ves: nervis laleialibus submarginalibus, inferioris mlermedio obsoleto.

Paspalum cristalum. Pédale et longius, decumbens. Racemis plurimis, approxi-

matis, jubalis (poUice brevioribus) ; Axi rrr, glabriusculo; Spiculis linealibus,

bi.'jerialibus, brevissime pedicellatis, ovato-ellipticis, obtusiusculis, acquis,

nudis. Foliis (lineari-) lanceolatis, pubesceatibus.

Y. spp. Cil il.

Simillimum stolonifero, differt glumis acquis, apioe pL min. obtuso nudis,

aequali- 3-nervibus, perianlbio paulo tantum longioribus.

Paspalum densum Pair. 4 — 5-pedale, erectum. Racemis plurimis, approximatis,

jubatis (5 — 2-pollicaribus); Axi =::, margine pilifero 1. iiudo; Spiculis li-

nealibus, 4-serialibus, inaequaliler pedicellatis, subrotundo-obovalis Foliis-

que lato-linearibus glabris.

Paspalum densum. R. et S. H. p. 513. Trin. Diss. II. p. 104. le. gr. XI.

tab. 122.

T. spp. Ind. occ. Rras.

J^aginae compressiusculae , superne carinalac. Ligula dense ci'liaris. Folia

acuminata, lineas 6 — "i lata, inferiora 2-pedalia. Juha spitbamaea 1. do-

drantalis e racemis saepe 60. Spiculae magis rotuudae quam in specie sequente.

Glumae o-nerves*
Paspalum. Paniceae. i53
Paspalum lirgatum L. éd. o — 4 -pédale, ereclum.
sp. pi. 2. Piaccmis G 50
subapproxlmalis, jubatis (5 — 4 — -pollicaribus); Axi 1 -:r, glabro 1. mar-
gine pilifero; Spiculis lincalibus majusculisve , 4-serialibiis, inaequaliler
pe-
diccllatis, oblongo-obovatis, pubescenlibus (glabrisvc) ; Foliis sublnnccolato-

lineailbus, glaljiis.

Paspalum rirga/um. R, et S. II. p. 314. Tiin. le, gram, XI. tab. loi. iô2.
Ktli. Agr. syn. p. Gl.

\. spp. Cias.

Nodi c, — 5, glabri. Vagiiiac teretiusculae. Ligula brevissiina, eiliarls.

Folia acumlnata, lineas 6 — 10 lata, 1 — 2-pe(lalia. Rarcmi crassiusculi,

pi. min. approximali, jubam formant dodranlalem — pedalem. Spkulae ob-


solète acutiusculae, superne longe plerumque pubescentc?. Glumae 5-nerves.
Perianlhium fuscescens.

Paspalum Lagascae R. et S. II. p. 317. 3 — 5-pedaIe, erettum. Racemis 5 — 50,


subapproximalis distantîbusve, jubatis (2 — sesqui-poliicaribus) Axi ; "zr,

glabro 1. margine pilifero; Spiculis 1-J. fcre 2-linealibus, 4-serialibus,

subacquall-brevipedicellatis, elliplicis, birlis; Foliis linearibus (lotis vel in-

ferne iriquelro-lnvolutis, rarius inferioribus latiusculo-latis) glabris.

Paspalum Lagascae. N. ab Es. Agr. bras. p. G5. — P. pubcscens Lag. —


P. Jernigineum Trin. ic. gr, XII. lab. 136. — P. quadrijarhim ht. Bcrol.

teste Kth. Agr. syn. p. 60.

Y. spp. Bras. Chil.


Vaginae radicales basi serlceo -pubescentes , culmeae teretiusculae. Ligula

brevis, obtusa 1. (in var. oligoslacbya et grandiflora) lineam longa, aculiuscula.

Folia superne pi. min. complanata ibique lineas 1 —2 lata, satis firma, in-

feriora ultrapedalia. Juba pro numéro racemorum palma longior — pcdalis,

griseo 1. ferruglneo-spadicescens. Glumae 3-nerves. Perianlhium viridi-albens.

Paspalum umbrosum. Sesqul — bi- pédale, basi subadscendens. Racemis 9 — 13,

pi, min. dissite jubatis (sesqui — fere 3 -pollicaribus); Axi sub rr, pilis

Mém. yi. St'r. Se. math. phjt. et nul. Tarn. lll. ^dt p. Se. nul. 20
i54 P .4 N I c £A E. Paspaîum.

adsperso; Spiculis parvis, 4-seriallbus, inaequalilcr brevi-peJiccllalls, ellip-

tico-obovalis, pubescentibus ; Foliis Hneari-Ianceolalis, pubescendo-birsutis.

V. spp. Bras.
C«//w«5 simplex. iVW/glabrl. /^^/«a^ subcompressae, praeserlim superiores

e tuberculis minimis pilusae. Ligula membranacea , brevissima, riliis longis

dorso stipala, Folca subacuminata ,


pi. min. spithamaea, lineas 5 —6 lata,

utrinque salis dense hirsuta, superiora basi pi. min. ampleetenlia. Racemi \n-

feriores longiores, basi pi. min. barbati, ad marginem axis pailialis pilis rarius-

eulis adspersi, jubam constitimnt circiter spilbamaeam. Spkulae satis parvae,

sub lente e tuberculis pusillis pilosae. Glumae 3-nerves. — Gramen siecum


totum fuscum.
^aspalum coryphaeum. — 6-pcdale, erectum. Racemis — 50,
4 7 pi. min. dis-

site paniculalo-jubatis (3 — 5-pollicanbus); Axi -^, glabriuseulo; Spiculis

sublincalibus, 4-serialibus, inaequali- 1. brevi-pedicellatis, (obovato-) ellip-

licis, villosido- (interdum subobsolele) pubescentibus; Foliis linearibus, I.

lineari-lanceolalis, glabris vel obsolète puberulis.

Paapalum coryphaeum Trin. Diss. II. p. 114. N. ab Es. Agr. bras. p. 70. —
P. pruinosum Trin. ic. gram. XXIII. tab. 272. (var. nodis barbatis).

V. spp. Bras.

Nodi nunc glabri nunc barbatt. J'^aginac teretiasculae, sacpf* villosac. lA-

g^w/a membranacea , linea paulo brevior, truneata, dprso pilis slipata. Foha
acuminata, inferiora sesquipcdalia, lineas fere 6 lata, rubendo-fusccscenlia, in-

iVa sappe albcnfia. Juba dodrantalis — uhrapedalis. Axis communis nudus


I. pubescens. li acerni sinrs'i vel semi-verlicillati, basi barbati, ex albo-riridi

fuscoque varii. Glumae sub- 5 - nerves. Perianihium virescens,

F a spalum pubescens linrlul. 2 — 4 -ppdale, erectum. Racemis 6 — 20, pi. min. dis-

site jubatis (2 — 1 -pollicaribus); Axi (sub-) izl, glabro; Spiculis lineali-

l)us, 4-serialibus, inaequaliter brevi-pediccllatis, obovatis 1. subrotundo-oblon-

gis, pubescendo-birlulis; Foliis lineari-lanceolatis, pi. min, pubescentibus.


Paspalum. Paniceae. i55

Paspalum ienellum Ht. Paris. Fi. et S. II. p. 51Ô. — P. elcgans Fliig. Klli.

Ai^r. syii. p. 59.

\ . ce.

Paginac leieliusculae, superne cailnatae. Ligiila membranacea, Lrevis, pl-

lis slipala. Folia acuta polius quani acuminata, laele viridia, rariuscule pubes-

(Cîit'ui, margine brevi-clliata, doJrantalia — pedalia et breviora. Racewihzû


barbati , inferiores sacplssime pb min. longe pcdunculati. j4xis partialis spi-

ciilam latitudine Icrc aequat, lamen eadem et manifesliiis angustior occunit.

Glumae 3-nervcs. Perianlhium viridulum.

Paspalum corcoiadense liadd. 1 — 2 -pédale, ereclum. Raceinis 2 —5— 15,

pi. min. dissite jubatis (3 — sesqiii-poUicaribus) ; A\i -^, glabro; Spieulis

(sub-) linealibas, d-scrialibus, inaequaliter pedicellatis, ovalo-elliplicis, gla-

briusculis; Foliis lanceolatis, pL min. glabris.

Paspalum corcoiadense. Tiin. Diss. II. p. 115. le. gr. XIII. tab. 153. —P
lanceolalum Mik,! in Sprgl, n. Entd. II. p. 48. — P. planlagineum Ts . ab

Es. Agr. bras. p. 69.

V. spp. Bras.

Nodi 3 — 4, glabn. Vaginac carinato-compressae, oras versus eiliatae,

exliis circa Ligiilam membranaceam et brevem tomentosae. Folia intcrdum

linearl-lanceolata tantum, acuminata, medio lineas 3 —'6 lata, pollices 4 —7


ionga, intcrdum dorso pubescentia. Racemi basi barbati jubam constiluunt
pi. min. palmarem, patulam, Spiculae nunc acutiusculae tantum, nunc aculae

1. aculissimae. Glumae 5-ner\es. Perianthium viridulum.

Paspalum setaceum Mclix. 1 — sesquipcdale, obliquum 1. decumbens. Racemis


1 — 2 — 3, pi. min. dissite allernis (4 — sesqui-pollicaribus); Axi ^ir,

glabro; Spieulis linealibus parvisve, 2 — 4-serialibus, pedicellatis 1. brevi-

pedicellatis, ovatis 1. oblongo s. obovato-orbiculatis, glabris (interdum pubes-

centibus); Foliis lanceolato-linearibus lanceolatisve, pi. min. pilosis.


1 56 PANlcEA E. Paspalum.

Paapalum setaceum, R. et S. II. p. 506. Trin. ic. gr. XI. tab. 129. — P.

hirsutum Pair. — P. pubescens Mûhlenb.

V. spp. Am. bor. Ind. occ.

* Culmo decumbente, racemis (3) paulo minoribus, minus gracilibu?, foliis

brevioribus, lanceolatis, hirsutis:

Paipalum supinum Bosc! N. ab Es. Agr. bras. p. 53. Trin. ic. gr. XI. tab. 130.

V. spp. Ara. bor.


** Decumbens, racemis gracilibus, foliis longioribus, lanceolatis, glabris I.

raargine pilis adspersis:

Paspalum prolensum Trin, Diss. II. p. 108.

V. spp. Mascar. (Sieb. hb. Maur. H. no. 29.)

Paspalum denliculaium. Bipedale, ereclum. Piacemis circiter 10, pi. min. dissite

allernis (sesqiii — l-pollicaribus); AxI sub i^, glabre vel margine longe

pilifero; Spiculis linealibus parvisve, 4 -serialibus, inaequaliter subbrevi-pe-

dict'llalis, oblongo-obovatis, margine denticulatis; Foliis linearibus, glabris.

Paspalum dcnlkulatum Trin. Diss. II. p. 111. Ir. gr. XI. tnb. 123. Klli.

Agr. syn. p. Gl.

V. spp. Am. apquin.

iVW/ glabri. /^^jÇ/'/za^ compressiusculac, glabrae. i/i,'w/a brcviustula, mcni-

branacea. Folia aciiminata, lincas circiter 2 lata, spilhamaea, scnsim breviur;!,

glabra I. basi in pagina supcriori villosula. Haami ha<^'i midi, in var. rllinla

barbati. yixis parlialis m eadcm var. margine pilis tenuissimis, 3 —4 -lineali-

bus, patentibus, rariuscule ciliatus. Spiailac (in var. ciliata minores) lenli-

tulari-depressae, arclc imbricalae, circumcirca, praescrtim apicem versus, .îJ

glumae inl'crioris nervos latérales denticulalae. Glumae 5-nervcs. Pcrinn-


ihium pallcns, piinclulato-slrialum.

Paspalum mandioccanum. Sesquipedale, adscendens. Uarcmis 4 - 10, pi. m\n.

dissile alternis (scsqui — 1 -polliraribus); Axi "zr ,


glabro; Spiculis linrali-
Paspalum. Paniceae, i57

bus, 4-scriaIibus, inaequaliter brevipedicellalls, ellipticis, glabris; Foliis

lanceolatis, ciliatis.

Paspalum mandioccanum Trin, Diss. II. p. 113. le, gr. XIII. tab. 154. N. ab
Es. Agr. bras. p. GS. (an synn.?)

V. spp. Bras.

Vaginae compressiusculae, faiice niarglneqne pubescentes. Liguta brcvis-


sima, clorso pilis dense slipata. Folia lanceolata I. Ilneari-Ianceolala, acuta,

5 —G lineas lala, culmea inferiora spithamaea. Racenii basl barbulati, ad

axin communem 2 — ô-pollicarem. Spiculae acutiusculae, inlerdum Ilnea

subbreviores. Glumae 5-nerves aut superior 3 -nervis. Perianthium palllde

viresccns, punctulato-strialum.

Paspalum disseclum L. sp. pi. éd. 2. Pédale, basi repens, fasciculato-ramosum.

Ftacemis 2 — 3, dissite allcrnis (1 — 2-pollicaribus, demum subfalcato-

cernuis) ; Axi zz., glabro; Spiculis subparvis, biserlalibus, brevipedicellatis,

subrotundo-obovalis (dorso glbbis) Foliisque linearlbus glabris.

Paspalum disseclum. R. et S. II. p. 294. N, ab Es, Agr. bras. p. 56. Ktli,

Agr. syn. p. 54. (excl. syn. Trinii),

Pankum disseclum L. sp. pi. éd. 1.

V. sp. Am. calldioris?

liami e culmo basi proslrato pliires fasciculall, ileruin in lasciculos folii-

rnmifcrosque, erectos, basi vaginis aliquot linearl- lanceolatis et aphyllis (spa-

thaccis L.) stipatos divisi. I^odi glabri. Vaginae fasciculorum solutac, lolii-

fprac compressae, glabrae; cnlmcae s. ramorum teretiusculae. iJgula brevis,

inembranacea, utrinque auriculata. Folia acuminata, lincam vel cum dimidia

lala, inferiora pi. min. palmaria. Axis communis 1 — 2-pollicaris. Spiculae

vix lincam longae. Glumae S-nen'es, nervis laleralibus iere in uniim ronflnen-

tibus. Perianthium fuscum.

Paspalum orbicularc Forst. Sesqui — bi- pédale, adsccndendo-ereclum. Fiacemis

2 — 5, dissilc allcrnis (sesqui — 4-pollicaribus) ; Spiculis lineallbus 1. pi.


i58 P A h I c E A E. Paspalum.

min. |)arv'is, 2 — 3 — 4-scnalil)us, brcvissimc pcdiccllalis, subrotundis ob-

longisvc (pi. mlii. dcpressis) Foliisque sublanceolalo-linearibus glabris,

Paspalum orbiciilare. Willd. En. K.f-tS. II. p. 29G. (sub 7*. scrobkulalo). —
P. Kora fJ'illJ. Sp. pi. Pal. Bcauv. FI. d'Ow. II. lab. 85. f, 1.

V . spp. Inss. cap. virid. Sociel. Marian. — N. Holl.

Adisscclo, cui valde affine, distingultur culmo adscendenlc, sacpe erecto,

nco nisi ramum unum allcrumvc subdecunibcnlem basi cmiltente; Fiaccmis

plcrumque pluribus, scmper palulo-ereclis; Spiculis bievissime pedicellatis,

lenticulari-depressis, sallem dorso minus gibbis; Foliis longioribus, magis lan-

ceolato-bncarlbus (llneas 3 latis); Ligula breviori, non auiiculata. — Gramen


novae Hollandiae spiculis oblongis, aculioribus, glumis perianlliium paulo sm-

peranlibus, an hujus loci?

Paspalum onimodcs. Ultrapedalc, erecluui. Fiacemis 2 — 4, altcrnis (2 — 1-pol-


licaribus) ; Axi -=-, glabre; Spiculis subullralinealibus, 2 —3— 4-seriali-

bus, brevipedicellalis, obuvato-cllipticis, oblusiusculis, pilosis: toliis coui-

presso-lincaribus involutisve, glabriusculis hiilisve.

Paspalum ammofh-s Trin. Diss. II. p. 120. le. gr. XIII, lab. 152. N. ab Es,

A-r. bla^. ]). 40.

\ , spi). liras.

^h//h/;5 icnuis. /^(/^^/«ûf ttreliusculac, Ligula meinbranacca, brevissiina,

/"rt/irt fnnia, compressa linea angusiiora, radicalia spilhamaca — sesquipcdalia.


Axh r.ommunis nunc semipolllcarls, nunc palmaris. Raceml basi pi. min. bar-

bali, canescenles. Clumac 5-ncrvcs. Perianlhium viriduluni, tcnuissime pun-

ctulato-slrialum.

Paspalum llcpharophorum H. tl S. L'itrapedale, ereclum. Racornis 3 — 4. aller-

nis (sesqui — bi-poUicaribus); Axi rz, cilialulo; Spiculis subullralinealibus,

4-serialibus, inaequaliler sub-brevipedicellalis, lanceolato-eHipticis, arutis,

marsine villosissimis; Foliis lineari-lanceolatis, ciliatis.


Paspalum. PANlc F. A e. i5q

Paspalum blepharophorum R. et S. II. p. 292. N. ab Es. Agr. bras. p. 42.

Trin. ic. gr. XII. lab. 134. — P. ciliaium Hb, Kih. Agr. syn. p. 42,
V. spp. Bras.

Noâi 5 — 6, glabri. Vaginac teretiusculae: inferiores plerumque ad mar-


ginem ciliatae, Folia acuminata, rigidiuscula , lineas 2 lata, pi. min. digitalia.

Axis communis circiter sesquipullicaris. Racemi subpedunculali, basi barljati.

Glumae 3 — 5- nerves: inferior margine canescendo-hirsuta. Perianlhium pal-


lidum, apice barbulatum.

Paspalum ianguinoknfum. Bipedale , ereclum. Racemis 4 , alternis (2 — sesqui-

poUicaribus) ; Axi :^, glabro; Splculis fere 2-lmealibus, 2 — 3-senalibus,


brevissime pedicellatis, lineari- ovalo-elliplicis, acutiusculis, villosulis; Foliis

lanccolato-llnearlbus, glabris.

Paspalum sanguinolentum Trin. Dlss. IL p, 116. le, gr. XII, lab. 142. N. ab

Es. Agr. bras. p. 39.

V. spp. Bras.
Culmus ciim reliquis partibus e sangulneo fuscescens. yaginae compres-
siusculae, glabrae, radicales basi albo-tomentosae. Ligula membranacca, bre-

vissima. Folia acuminata, coriacea, lineas 3 lata, ultrapalmaria. Racemi hasi

barbati. Spiculae virides. Glumae 5 -nerves, tenero- et brevi-villosac, Pe-


rianlhium albo-virens.

iPaspalum criantJium N. ab Es. 2 — 4 -pédale, ereclum. Racemis 3 — 9, aller-

nis (sesqui- 2-pollicaribus); Axi ^, glabro; Spiculis 2-linealibus, 4-se-

rialibus, inaequaliler brevipedicellatis, ovato-ellipticis, obtusinsculis, villo.sis;

Foliis sublanceolato-linearibus, sericco-hirtis.

Paspalum erianiJium N. ab Es! Agr. bras. p. 38. Trin. Diss. II. p. i21. le.

gr. XII. tab. 133.

V. spp. Bras.

Culmus satis tennis, basi bnfbosus. Vaginae compressiusculae , scriceo-bir-

tae, superiorcs pubescentes tnnlum. Ligula membranacca, brevissima, Folia


x6o P A ]s I c E A E. Paspalum.

nciiln. in majorlbus lincas 3 —4 lala; infenora spilhamaea. Axis communia

pi. miii. l)almans. /îrtavrt/ grisei. G/iimac 3-i\ct\cs. PirianÛ/ium \mdu\uva.

Pnspalum lacie Mchx. Sesqui — bi- pédale, obliquum? Racemis (picrumque) 3,

alternis (2 — ô-pollicaiibus); Axl -z^ ,


glabro: Spiculis subultralincalibus,

hiserialibus, brevi-pcdicellatls, oblongo-orbiculalis Foiiisqiie linearibus gla-

biis (liisvr basl pills adspersis).

Puapahim lacic, R. et S. 11, p. 20(i. an Lecont.? Scliult. Manl. 2. p. IGT.

S. spp. Am. bfir.

Paginae compressac, omnes giabrae- Ligula membranacea, producliuscula.

Folla subacurainata, compressa vel superne plana, llneas 2 —3 lala, inferiora

inlerdum pedalla, culmea palmaria — spitbamaea (Leconteo bievia dicunlui).


Glumac o-nei"ves: nervis latcralibus adeo marginalibus, ut illae uninerves vi-

deanlur. Pcrianihium lenuissimc punclulatum. — Simillimum sequcnli difïeit

potissimuui spiculis bine convexis, foliis lalioribus.

Paspolum leniijcrum LaM. Bipedale et ultra, erectum. Racemis 4 —-G, dissiie

alternis (sesqui
— 2-pollicaribus);
• Axi -rr, glabro; Spiculis subultraiineali-

bus, 5 — 4-serialibus, inaequaliter pedicellalis, oblongo-orbiculatis, nlnn-

que depressis Foliisque linearibus glabris.

Paspalum kniiferum. R. et S. 11. p. 312, Trin. i(. gram. Xlb lab. 137. —
P. praccox n'ait.

V. spp. Am. bor.


Yaf'inae compressiusculae: radicales et fasciculoruin sericeo-villosae, cul-

meae glabrae. Ligula membranacea, brevis. Folia acuta, superne plana ei

sesquilineam lata, inferiora spitbamaea. /iûc<?/72/, ad axin 2 — 4-pollicarem,


basi barbati. Glumae 3-nerves. Perianthium laete viridc, punclulato-stnatum.

Paspalum ienax. Bi — tri-pedale? erectum. Racemis sub-4, dissîte alternis (3-pol-

licarlbus); Axi zz, glabro; Spiculis subultralincalibus, 4-serialibus, subae-

qualiler brevi-pedicellatis, ovalo-ellipticis, acutiusculis Foliisque linearibus

glabris.
Paspalum. PaniceAe. jgj

Paspalum ienax Trîn. Diss. II. p. 122.

V. sp. Nov. Zeel.

Culmus totus vaginatus. J^aginae glabrae, (superiores) teretiusculae: su-

prema elongata. Ligula membranacea, lineam longa, obtusa. Folia com-

pressa, firma, acuminata, culmi abscissi inferius uUraquadripollicare, explana-

tum lineas 2 et qii. exe. lalum. Axis communis 3-pollicans. Racemi basi

nudl. Glumae 5-nerves: nervo utrinque Jntermedio subobsolelo. Perian-


iJiiiim virescens.

Paspalum scuiaium N. ab Es. Sub-bipedale, ereclum. Racemis 4 — 6, dissile

alternis (3 — 1-pollicaribus); Axi rrr, glabro; Spiculis linealibus, o — 4-


serialibus, inaequaliter brevipediccllatis, obovato-subrotnndis, inferne margine
utrinque retusis, apice mucronalis, glabris; Foliis lineari-lanceolatis, villosis.

Paspalum scutahim N, ab Es! Agr. bras. p. 45. Trin. Dlss. II. p. 105.

V. sp. Bras.

Vaginae compressiusculae, inferiores villosae. Ligula margo angustissimus.

Folia acuminata, lineas circiler 4 lata, inferiora semiped;ilia, villosa. Axis


communis 4-pollicans. Racemi basi barbati. Spiculae e miniaceo el ochraceo

variae. Glumae 3-nervcs. Perianlhium pallidum.

Paspalum plicalulum Mchx. Tripedale, erectum. Racemis o — 5 — 12, dissile

alternis (sesqui — o-pollicaribus); Axi -^, glabro 1, tenuissime pubescente:

Spiculis linealibus paulove majoribus, 3 — 4-serialibus, inaequaliter brevi-

pediccllatis, ovato- 1, obovoto-oblongis, glabris dorsovc puberuiis; Foliis

linearibus, glabris 1. pubeseentibus (villosisve).

Paspalum plicalulum. Trin. Diss. II. p, 112. le. gr. XII. tab. 140. — P. un-
dulalum Poir. R. et S. II. p. 509, Klb. Agr. syn. p. 62. — P. pliia/um

Pers. — P. vireafum
o JTult.

V. spp. Am. bor. Giiian. Rrns.

T aginae radicales magis, ciilmeac minns compressae, glabrae I. inferiores

pi. min. pubescentes, fauce audac 1. villosae. Ligula membranacea, plerumque


Mem. f'I. Ser. Se. math. phyi. it nat. Tum. 111. ide p. Se. nal. o i
iCa P A N I c E A E. Paspalum.

linnain loir^a. Fulia acumiiiala lincas —3 , 1 lala , iaferiora saepe sesquipe-

dalia. Raceini plcruraque 5, ad axin 3 — 5-poUicarem solilarii, basi nudl 1.

barbali. Spiculae obtusiusculae. Glumae 5-nerves: nervis lateralibus sibi ap-

pioxiinatis; gbima supeiior lantum non semper plicalula! Perianthium alro-

fuscum, basi albldum. — iKar. foliis moUlter denseque villosis, racemis 2,

lon/i ;, e Bras.

Paspalum dilatalum Poir. 2 — 3-pedale, erectum. Pvacemis 2 — 10, dissile

altérais (4 — sesqui-poUicaribus) ; Axi-rr, glabro; Spiculis pi. min. ultra-

linealibus, 4-serialibus, inaequaliler pedicellatis , ovatis, aculis, (dcpressis),

ïhargine villosulis; Foliis (sublanceolato-) linearibus, glabris.

Paspalum dilalaium. R. et S. II. p, 315. Kiinlh rev. gr. p. 191. lab. 10.

Agr. syn. p. GO. — P. ovatum N. ab Es! Agr. bras. p. 43. Trin. ic. gr.

XII. tab. 139. — P. platense Sprgl!

Y. spp. Bras.
T^agînae compressae: radicales pi. min. villosae, culmeae glabrac. Ligula

membranacea, nunc brevis, obliisa et pilis stipata, nunc 2-linealis, acula, nuda.

Folia fere e lanceolato linearia, acuminala, lineas fere 3 lata, inferiora ultra-

pedalia. Axis communis pollicaris — dodrantaiis. Racemi crassiusculi, saepe .

nulantcs. Spiculae depressae, longius breviusve acutac. Glumae 5-nerves;


inferior margine tenui- et longiuscule villosa. Perianthium lenliculare, e vi-

ridi albens, tcnuissime punctulalum.

Paspalum glahrum Poir. Tripedale, erectum. Piacemis sub-5, dissite alternis

(3 — 4-polIicaribus) ; Axi -nr, glabro; Spiculis parvis, 3 — 4-serialibus,

brevipedicellatis, obovalis, pubescenlibus ; Foliis linearibus, glabris.

Paspalum glabrum. R. et S. II. p. 309. Kth. Agr. syn. p. 58. — P. ischno-

caiilon Trin. ic. gr. XI. tab. 12G. Kth. Agr. syn. p. 45.

y. spp. lad. occ. Mascar.

Culmus gracilis. Vaginac compvessiusculae ,


glabrae. Ligula membra-

nacea, brevis, dorso pilis stipata. Folia lineas 2 — 3-lata, acuminata, fasci-
Taspahm. P A n i c E A E. i63

culorum sublanceolala, culmi inferiora ultrapedalia. Racemi graciles, Lasi

brevissime barbali. Axis communis 4 — 5-pollicans. Ghimae 5-nerves.


Perianihium spadicescens.

/?. Âxi partiali spicula singula (spicuh'si'i) lalîori (jzl).

1) Spicidis lanato-i'illosis.

Paspahtm carinatum Flilgg. Sesqui — 2- pédale, erectum. Racemis 1 — 2, sub-


approximato-alternis; Axi spiculis paulo latiori; Spiculis bilineallbus, bi-

seriallbus, subsessilibiis , lineari-elliplicis, obtusis, sericeo-villosis; Foliis li-

nearibus, plerumque involiilis, hirsutis pilisve tantiim adspersis.

Taspalum carinatum. Y\. et S. II. p. 191. Klh, Agr. syn. p. 41. — P. slel-

latum Trin. Diss. II. p. 100. le. gr. X. lab. 119. (obi in descriplione P.
carinatum et stellatum confusa sunl, in icône racemi axis parlialis nimis latus

depictus est).

V. spp. Bras.
Nodi in variet. foliis hirsutis barbali, in var. foliis glabriuscalis glabri.

Vaginae teretiusculae, glabrae aut pi. min. birsutae. Ligula brevissima, mrm-
branacea, subciliari- lacera. Folia subuliformi-angusla, rarius explanata et

fere lineam lata, plerumque canaliculato-involula, nunc e tubcrculis hirsulis-

sima, nunc pilis raris tantum adspersa, imo glabra. Ajcis communis srmipol-

licaris; partialis planus 1. marginlbus tantum deflexus, spicula singula duplo,

utraque paulo latior. Spiculac depressiusculae. Ghimae 3-ner\Ts, nervis la-

teralibus prorsus marginalibus. Perianthium glumis paulo brevius, oblusum,

superne apiceque barbulatum, interdum basl quoque adpresso-vlllosulum.

ObS. Varletas foliis hirsutis ruspnlo eucuino lialjiUi aden similis est, ut, nisi cmislJciaveiis luijus

racemos conjugatos, a.viri pciilialtiu niiiuis latuiu s[iiculasi(iie miuores el aculas, illani facile

cum lioc confuudeies.

21*
i64 P A N ic E A E. Paspalum.

Paspalum lanciflurum. BipeJale et ullra, ereclum, Raccmis 2, conjiigatis; Axi


praelato, marginibus dcplicalo ;
Spicalis maximis, blseriallbus, sessilibus,

ovalo-lanceolatis, acuminalis, basi barbalis; Foliis llnearibus, hirsulis.

Paspalum lanciflorum Trin. ic. gr. XXIV. lab. 28G.

V. spp. Bras.
Nodi "pX. min. pubescentes. Vaginae teretes: inferiores superne e glandulis

hirsutae. Ligula membranacea, brevis, dorso pHis slipata. Folia rigida,

acuminata, lineam et qu. exe. lata, anlice et praeserlim margine papilloso-hir-

sula: infeiiora dodranlalia. Racemi (rarius 3 digilali) basi viUoso-barbati,

pollices 2 —3 et ultra longi. Axis partialis expansus lincas 2 latus. Spi-

culae depressae, apicibus axis marginem excedentes, laete virides, lineas 2 cum
dimidia loiigae. Qlumae 3-nerves: inferior basi pilis brevibus et squarrosis-,

superior, brevior, obtusa, ibidem vilbs ercclis et longioribus barljata, margini-

bus ciliata. Perianthium elliplicum, acutiusculum, minute pedicellatum, glu-

mis dimidio brevius, glabrum.

Paspalum stellatum Fliigg, Sub- 2 -pédale, erectum. Racemis 1, I. 2 subconju-


galis; Axi lalissimo, compresse; Spiculis linealibus, bisei'ialibus, subsesslli-

bus, ovalis, aculis, sericeo-villosis; Foliis llnearibus, planis involutisve, hir-

sutis glabrisve.

Paspalum stellatum. Fi. et S. II. p. 290. Ktb. Agr. syn. p. 41. — P. cuja-

bense Trin. ic. gr. XXIV. tab. 284. (var. monoslacbya, nudifolia).

V. spp. Bras.

Nodi glabri. J^aginae teretes, glabrae 1. pi. min. hirsutae. Ligula ciliaris,

Folia inferiora (praeserlim vaiietalls nudifoliae) plerumque plana, lineara lata,

superiora et fasciculorum pi. min. involuta vel subsetacca. (Inter numerosis-

slma e Brasilia missa specimina ne unum quidem distachyum). Axis com-


pressus spiculas lotas obvolvit , expansus lalitudine lineas 3 excedens. Denli-

cuH, pedicellorum loco spiculas sustentantes, stcUatim barbati. Spiculae de-


Paspalum. P A N i c E A E. i65

pressiusculae , cum lana sua Ilnea longiores. Glumae 2-nerves. Perianihium

glumis brevius, pi. min. aculiusculum, nudum.

Paspalum mcmbranaceum LaM. 2 — S-pedale, adsccndens. Racemis 2 — 10,


allernis. Axi latissimo, compresse; Spiculis ultralinealibus, blserialibus,

subsesilibus, ovato-oblongis, acutiusculls, sericeo - villosls ; Foliis llneari-

lanceolalis, glabris pillsve raiissimis adspersis.

Paspalum membranaceum. F», et S. II. p. 290. — P. Commersonli Zucc,


Ceresia elegans Pers.

V. ce.

Nodi glabri. T^aginae leretiusculae, glabrae. Ligula membranacea, bre-

vis 1. fere linealis. Folia plana, acuminata, interdum linearia tanlum, lineas

2 —5 lata, inferiora dodrantalia. Âxis communis 2 — 4-pollicaris. Glumae


2-nei'ves. Perianihium glumas aecjuans, acutiuscnlum, apice subpubescente

pilo uno allerove comatum.


Paspalum heteroirichon. Bipedale et ahius, ereclum. Racemis ô — 7, allernis;

Axi latissimo, compresso; Spiculis linealibus , biserialibus, brevissime pcdi-

cellalis, elllplico-oblongis, dorso sericeo -villosis; Foliis anguslo-linearibus,

glabris.

Paspalum helerotrichon Trin. ic, gram. XXIV. tab. 285.

V. spp. Bras.
Culmi gracilis nodi barbulati. J^aginae teretes, glabrae. Ligula brevis-

sima, membranacea, barbata. Fulia atlenuato- acuminata, linea plerumque

angustiora, culmea inferiora breviora (1 — 2-pollicaria), versus médium cul-

mum longiora (palmaria — spithamaea). Alxis communis pi. min. poUicaris.

Racemi 2-pollicares, paulo notantes. u4xis parlialis compressus, villorum,

spiculas veslienlium, non nisi aplces emergere sinit. Spiculae cum ipsis villis

llneam longae. Glumae 3-nerves: infcrior ad flexurae angulum villosa basi-

que medio barbata. Perianihium chartaceum, lanceolato-ellipticum, acutius-

culum, glumis fere terliam partcm brevius.


i66 Paniceae. Paspalum.

2) Spiculis glabris 1. pubescentîhus ianium.

Paspalum gracile Riidge. 1 —6 -pédale, erectum 1. repcns. Racemls pliiribus

plurimisve, conferlim juLalo-paniculalls (1 — 3-pollicanbus) ; Axi spiculis

latiori, glabro; Spiculis parvis, 2-senalibus, brevissime pedicellatis , sub-

lanceolato-elliplicis, acutis, glabris vel cum Folils lalo- 1. lanceolato-lineaii-

bus pubescenlibus.

a) Juba majoii, densiori, FiaceiBis plurimis, longîoribus, Spiculis pubescen-

libus.

Y. spp. Bras.
Idem, spiculis glabris.

Paspalum pyramidale N. ab Es. Agr. bras. p. 77.

b) Juba brcviori, lucidiori, Racemis paucioribus, brevioribus, Spiculis pubes-

cenlibus :

Paspalum gracile Rudge Guian. p. 20. tab. 26. R. et S. II. p. 316.

Idem, humile, flaccidulum, repens (in aquis lluitans).

Y. spp. Bras.
Gramen siccum ranescendo-fuscescens. Cidmiis tolus vaginalus. ISodi

glabri. T^aginae laxae cL pracserlim inferne amplialae, glabrae, apice utrin-

que setaceo- 1. subulalo-appendiculatae: laciniis in gramine bumili linealibus,

in majori erecto fcre semipollicarlbus. Ligula membranacea, breviuscula, trun-

cata 1. obtusa. Folia acuminala, praccipue in bumiohori planta magis lan-

ceolata, in alliori lalo-linearia, (lineas 6 —8 lala): in illa 2 — 3-polIicaria,


in bac pedalia et longiora (omnia pi. min. aequilonga): utrinque minutissimo

tubcrculata, praesertim in pagina superiori pilis minutis pubescentia, marginc

in majoribus bispida. Juba panicularis in bumili gramine 2-pol!icaris, in

majori spitbamaea — pedalis, striclo-erecla. Racemi tenues: in illa 15 — 20,


in bac innuracri. Âxis parlicdis vix lineam latus, subfoliaceus, apice aciito

spiculanim séries excedcns. Spiculae depressae. Glumae pertenues, binerves


Paspalum. Paniceae. 167

aut inferior 3-nervis: nervo marginal» prominulo; in nostrîs speciminibus om-


nibus pubescentes. Perianihhim pallidum, glumis paulo brevius.

Obs. An ad Tar. humiliorem, spiculis glabris: Paspatum pallidum Hh. Klh, R. et S. II. 204.

Ktli. Agr. syn. p. 43 ?

Paspalum firmum. 2-pe(]ale, ercctum. Racemis 4 — 6, alternis (superloribus con-

ferlis), subfasllgialis (4 — ô-pollicaribus); Axi spicula singula lalioii, gla-

bro; Spiculis linealibus, biserialibus, subbrevissime pedicellalis, obovato-

subrotunJis Fuliisque lanceolato-linearibus glabris.

Paspahiin firmum Trîn. DIss. II. p. 105. le. gram. XI. tab. 125. Ktb. Agr..

syn. p. 60.

V. spp. Mascaren.
Cz///?ii simplicis, toti vaginatl, nodi glabri. Vaj^inae earinato-compressae,

glabrae. Ligula membranacea, fere linearn longa , obtusa. Axis communis


sesqui — bi-polli caris. Racemi crassi. Âxis parllalis complanatus, margiai-

bus angustis deflexus, spicula singula duplo latior, spiculas ambas latitudine

aequans. Glumae 5-nerves, vel inferior sub- 7-nervis. Perianlhium castaneum,

bas! albens, tenerrime punctulato-striatum.

Paspalum quadrîjar'ium LaM. 2 — 3-pedale, erectum. Racemis 5 — 12, alter-

nis (pi. min. ultrapollicaribus) ; Axi spicula singula latiori, dense cilialo;

Spiculis parvis, 4-serialibus, inacqualiler brevipedicellatis, clliplicis Foliis-

qiie linearibus glabris.

Paspalum quadrifarium. R. et S. 0. p. 314 (sub virgalo). N. ab Es. Agr.

bras. p. "71. (ubi vero axis partialis spiculis angustior dicitur). Trin. ic»

gr. XI. tab. 128.

V. spp. Bras.
Nodi pi. min. barbati. J^aginae compressiusculae ,
glabrae. Ligula mem-
branacea, linea brevior, obtusa. Folia atlenualo-acuminata, firma et rigida,

lîneas 2 lata: culmca inferiora sesquipalmaria. Axis communis 3 — 4-polh-


caris; partiales spicula singula plus duplo laliores, qualernas latitudine aequantes,
i68 P A N I € E A E. Paspahim.

margine glandulosi et dense ciliati pllis circiter sesquilinealibus, deflexis. G/«-

mae 3-nerves.

Paspalum commuiaium N. ab Es. Sesquipedale, (adscendendo-) erectum. Racemis

2 — 4, alternis (2| pollicaribus) ; Axi spiculis latiori, glabro; Spiculis par-

vis, biserialibus, brevipedicellatis, obovalo-subrolundis, glabris; Foliis line-

aribus v^iginisque (inferiorlbus) hirsutis.

Paspalum commidatum N. ab Es. Agr. liras, p. 59. — P. disseclum Trin.

Diss. IL p. 106. le. gr. XI. tab. 124.

V. spp. Bras.
î^odi glabri. J^agînae compressae, inferlores undique aut supcrne hirsulae,

superiorcs glabrae. Ligula membranacea, breviuscula, rotundala. Folia attc-

nnato-acumlnata, llneam vel cum dimidia lala, inferiora dodrantalia hirsuta,

superiora basin versus ciliata lantum. Axis communis 1 —2 - pollicaris ,


par-

tialis spiculis margine deflexo latior. Glumae Z — 5-nerveSo PerianlUum


fuscum, punctato-slriatum.
Paspalum longifolium Roxb. 3 -pédale, erectum. Racemis 1 — 2Q, alternis (3 — 2-
pollicaribus) ; Axi spicula singula (omnibusque sub-) latiori, glabro; Spicu-

Jis lineallbus 1. subparvis, 4-serialibus, inacqualitcr brevipedicellatis, oblongis,

pi. min- mucronulatis, pubcscentibus ; Foliis comprcsso-linearibus, glabris.

Paspalum longifolium. Scluilt. Maul. II. p. ±15. Trin. ic. gr. XIL tab. 138.

V. spp. Molucc. Jav.


iVW/ glabri. /^^agina€ supernc carinalae, glabrae. Ligula m«nibranacea,

breviuscula, pilis aliquot stipala. Eolia subacuminafa , compressa et lineas 2

lata, apicem versus pi. min. complanata , 1 — 3-pe(lalia (suprema brevia).

Axis communis spilbamaeus — pcdalis. Racemi inferiores remotiorcs. Axis


pariialis sesquilineam latus, margine bispidulo et anguslo- deflexo spiculis qua-

tornis sublatior. Spiculae sublenticulari-dcpressae, interdum obsolète pubcruli

tanlum. Glumae 3-nerves, aul superior 5-ner\i?. PerianÛdum dilute virale,

sub Knle Icnuissime punctulato-slriatum.


Remaria. PAnic ea e. 1G9

R E I JI A R I A Flugg.

Raccmi simplices, conferto-alterni. Spiculae subsessiles, angusto-lan-

ceolatae, acumlnalae, e paleis (glumis et valvulls) herbaceo-membranaceis Z

composilae.

Gramina Iropica Amerlcac, repenlla 1. adscendendo-erccla, ramosa, pedalia vel

minora.

Folia angusta , linearia 1. lanceolato-lincaria, brcvluscula.

Ligulae loco barba piloruin.

/îflf*?/»/ simpbclssimi, conferli, sparso-alterni ,


pi. min. pollicarcs, tenues.

Spiculae in axis partialis linearis excavationibus laxiuscule allernae, adpressac, sub-

sessiles, anguslo-lanreolatae, acuminalae, parvac. Palcae, quibus compositae

sunt, très, parum inaequales et ejusdcm subslantiac: inferior, axi opposita, et

seconda, axis dorso adjacens, 3-nerves; terlia, cum secunda flosculum berma-

pbrodilum coastituens, binervis. (Inferior itaque aut gluma inferior est, su-

periori supressa, tumque periantbium inversum; aut, gluma utraque suppressa,


flosculus neuter univalvis, quod, ob substanliam flosculorum aequ.dem, pro-

babilius).

Lodiculae squamae 2, collatérales, cuneatae, apicc emarginatae.

Oi-arium lineari-oLlongiim, glabrum. Slyli 2. Sligmcila pennato-plumosula.

Slamina 2, ô? Aniherae llnearcs.

Frucfus caryopsis obovato-elliptica, libéra, elx;rbis, exsulca, dcpressiuscula, brcvi-

pedicellata, sculcllo suo duplo et qu. exe. longior.

Beimaria acula Fliigg. Spiculis linea longioribns, subulalo-acuminalis, infia pi-

losis; Cuimo repente.

licimaria acuta. W. et S. p. 280. ïrin. Diss. If. p. 59. gram. XXIII.


I. le. 1. llo.
V. spp. Rrns.

Prostrata. pedalis. Racemi 4 —G , dcmum patenlissimi et rcflexi, basi anantlii.


Mcm. II. Ser. Se. nmlh. phys. et n„t. Ion,. III. ide p. Se. nal .,.,
lyo PANICEA E. Lappagoi

Reimaria conjerla N. ab Es. Spiculis linea brevlorlbus, acutissimis, nuJiusculis

(basi minute ciliatis) ;


Culmo aJscendente.
Reimaria conjerla N. ab Es. Agr. bras. p. 13. Trin. Diss. II. p, 59. le.

gram. XXIII. t. 2T6.

V. spp. Bras.
Adscendens , semipedalls. Racemi quam in praecedente plures, pi. miiu

conlracli, a basi floriferi.

L A P P A G o Schrcb.

Thyrsus simpliciusculus (snbcompositus). Spicuîae 2 — 5 in tliyrsulis

capituliformibus partialibus. G/uma inferior nnlla, superior minima. F/os-

culus neuler ad coslas glocliideo-echinalus.

Gramen ulriusque orbis regiones tropicas ad grad. bor. cire. 45 usque transgrediens,

arenosa el inculla amans, pédale, ramosum ,


plerumque prostratum.

Fulia lanceolato-linearia, brevia, firmula.

Ligula brevis, membranacea, ciliala.

Thjrsus cylindi'aceus, subeompositus, formalus e fasciculis s. tliyrsulis subcapiluli-

formibus, 2 — 5-floris: axi parliali brevissimo, radiolos emittcnle approximn-


tissimo-alternos, brevissimos, inferiores binalo-spiculiferos.

Spicuîae specie uniflorae, sed ex omni analogia hemiologamae ccnsendae: Ghima


inferiore suppressa, superiore minima, membranacea, enervi. Flosculus neuler

1-valvis, magnus, ovalis, aeiitus, T-nervis, ad nervos coriaceos dense glocbideo-

echinatus. Hermaphrodilus chartaceus, neutre vix brevior, lanceolatus, acutus:

valv. inferior 3 -nervis superiorem teneriorem obvolvens. — Spicula in radiob's

superior s. extima anguslior, sterllis.

Lodiculae squamae 2, oblique truncatae et hinc in denticulum productae.

Oi'arium oblongum, glabrum. Slyli 2. Sligmala plumosula.


Cenchrus. P A N i c e A E. 174

Stamina 3. Anlherac oblongae.

Frucius caryopsis subfusiformi-ovalis, antice depressiuscula, libéra, eberbis. scutello

suo plus dimidlo longior.

Lappago racemosa Vt'Uld. Ktb. rev. gr. tab. 120. Agr. syn. p. no. L,
blflora Rox5. — L. aliéna Sprgl.

Cenchrus raccmosus L. Scbreb. gr. tab. 4. — C. linearis LaM.


Tragus raccmosus Hall. R. et S. II. p. 378. — Tr. muricatiis M'ônch.

Tr, Berteronianus Schult. Mant. 2. p. 205. — Tr. aliemis et biflorus

Schuil. ibid. — 2r. occîdenialis N. ab Es. Agr. bras, p, 286.

Phalarîs murîcala For si.

\. spp. Monsp. Daim. Iber. Afr. oriental. Cliin. Dom. Bras,

Spiculae in planta extra -europaea plerumque minores.**

Cenchrus L.

Thyrsus simplex. Spiculae (1 — 5) intra Iwolucrum capituliforme setoso-

1. spinoso- rarius lingulato-Iaciniosum, coriaceum, basi integrum, cum ipsis

deciduum. Lodicula nulla.

Gramina utriusque orbis regiones tropicas, in antiquo ad gr. bor, 35-, in America
fere ad gr. 50 usque transgredientia , 1 —3 (— 6-) pedalia , erecla I. decum-
bentia, plerumque ramosa.
Folia linearia 1. sublanceolato-linearia.

Ligula ciliaris, rarius membranacea.


Thyrsus cylindraceus, simplex, formatus e capitulis spinoso -setosis, subsessilibus.

*) OiiS. Huic peneri |iroxiiniis et forlasse asscciandiis Lalipts Ktli re-ï. gr. lab. 43. Agr. syn. p. 171..

gUijiia iuperidic una cum infciioie suppressa.

22*
172 P A N I c EA E. Cenchrus.

Spiculae iutra involucrutn 1 — 5, sessiles, lanceolato-ovatae, hemiologamae. Gla-

viac 2 vel, iaferiore siipressa, 1, membianaceae , acutae : inferior pi. min.

parva, 1-, superior flosculis paulo magisve brevior, 3 —5 -nervis. Flosculus

inferior neuter vel masculus, membianaceus, 1 — 2-valvis: valvula inferiorc

acula 1. acuminala, 5 — T -nervi. Flosc. superior hermaphrodilus, subchar-

taccus, lanceolalo-ovatus, acutus 1. acuminatus: vaKula inferior superiorem

arcle obvolvens. — Involucrum spiculam 1. spiculas cingens, conslans e laciniis

coriaceis, rarius slmplicibus, plerumque setoso-aut splnoso-partitis, basi in di-

scum turbinatum solidum connatis: laclnulis deorsum aculeolatis: cxtimis multo

brevioribus, seliformibus, plerumque patentissimis; inlerioribus sensim cras-

sioiibus, spiculas non nimis superanlibus, plerumque inferne villosis (unica vel

aliquot Interdum paulo prolraclioribus).

Lodicula nulla.

Orarium oblongum, glabrum. S/yli inferne connati, 2. Stigmata plumosula.

Stamina 3. Antherae lineares.

Fruclus caryopsis oblonga, depressiuscula , intra valvulas clausas libéra, ebcrbis,

scLitcllo suo dnplo vel lerliam quarlamve partem longior.

a) Im'oîucelli laciniis parlilis^ deorsum aculeolatis; g lu ma inferiore manifcsla;

Ligula ciliari,

Cenchrus myosuroides Hb. et Kth. Capitulis thyrsi erectis; Involucelli 1-flori laci-

niis omnibus setaceis, fere ad basin usque liberis, erectis, eberbibus.

Cenchrus myosuroides Hb. et Kth. Gen. et sp. I. tab. 35. Pi. et S. II. p. 257. —
An hue C, alopecuroides Presl. rel. Haenk. I. p. 3.n?
Pennisetum myosuroides Sprgl, S. V. 1. p. 305.

V. sp. Chil,

Culmus dicitur erectus et orgyalis. Vaginae cum Foliis angusto-llnearibus,

subinvolutn-compressis, scabris, glabrae. Thyrsus cylindricus, satis angustus,

densus, 5-pollicaris. Gluma inferior flosculis triplo brevior, 1-, superior iis-
Ccnchrus. P A N l c E A E. 1^3

, dem paulo brevior, 5-nervis. Flosc. neiit. in nostro specimine 2-valvis: val-

vula iiiferior 7 -nervis. Hermaphroditus neutrum aequans, scabriusculus,

Cenchrus echinatus L. sp. pi. éd. 1, Capilulis patulis; Involucelll 1 — 4-flon


iaciniis fere ad iwsin usque liberis, erectis inferioribusve squairosis; extc-

rioribus setaceis nudis, inlcrioribus subuli- (vel spini-) formibus pi. min.

villosis.

a. Spiculis 2 —4 intra involucellum:

Cenchrus echinatus. R. et S. II. p. 253. — C. pungens tlh, et Kth. N. ab Es.

Agr. bras. p. 288. — (In horto Erfurt. distinguunlur C. macrocarpus et

microcarpus).

Elymus caput mcdusae Fonk.


V. spp. Am. bor. Ind. occ. Bras. Cap. vir. Manill.

/î. Spicula solitnria:

Cenchrus au siredis Br!

V. spp. N. Holl. 0-Tait. — Chil.

Culmus 1 — 2-pedalis, procumbcns, ramosus. Folia inlerdum longituJi-

nem ullrapedalem et latiludinem sesquipollicarem acquiiunt. Thjrsus polliccs

2 — 3, rai'ius 4 —5 longus. Axis glabcr I. pi. rain. pubescens. Gluma


inferior saepe minima tumque enervis, superior flosculis tertiam partem 1. paulo

tanlum brevior, 3 — 5-nervis. Flosc. neut. 1-\a\\\s, T-nervis, Hermaphro-

dilum scabriusculum aequans.

OliS. Spécimen Chilense (var. §.) differl involucelli Iaciniis (cxceplis aliquol cxllmis brevibus) om-
nibus densius villosis, basi distinctius turbinalo-cannatis.

CendiTus echinatus inlerdum non nisi aegre a sequenle dislinguilur; cujus generis esr

Cenchrus echinatus Ton !

Cenchrus tribuloides L. sp. pi. éd. 1. Capitulis patulis; Involucelli 1 — 3-flori Iaci-

niis basi subturbinato-connatis, squarrosis (inferne tomentosis) , omnibus (vel

exceptis aliquot exlimis setaceis) spiniformibus, omnibus 1. interioribus pi.

min. villosis.
i«^ PANICEAe. Cenc/irus.

Cenchrus iribuloidcs. Fi. ctS. II. p. 253. — C.caroliniams fTall. — C.spmiJexCav.


V. spp. Canad. Bras.
Similis praeceJcnti. Capitula plerumque majora magisque globosa; laciniae

m-olucelli latiora. Flosc. masc. vel neul. bivalvis.

Cenchrus agrîmonioides. Capitulis (conoideis) reflexis; Involncelli 1-flori laciniis in-

ferne luibinato connatis, exterioribus setaccis, brevissimis, squarrosis, in-

tcrioribus subulirormlbiis, connivenlibus, villosulis.

Cenchrus agrîmonioides Trin. Diss. II. p. 12.

V. spp. ex 0-Waahu.
Culmus 2-pc(lalis et ullra, salis valldus, strictus, decumbens, ramosus. Vaginae

cum foliis glabrao. Folia stricla, supra scabriuscula, marginibus hispida, lincas

5 T lala, dodrantalia — pedalia. Thyrsus laxus, 3 — 5-pollicaris. Axis

claber. Capitula aculo-conoidea, brevi-pcdicellata: pcdicello basique turbi-

nala i)ubesccnlibus. Gluma inferior parva, 1-, superior flosculls lerliam par-

lem brevior, 5 -nervis. Flosc. masc. 2-valvis: valvula inferior T- nervis, Her-

niaphrodilum acquans.

jj) Imolucelli laciniis simplicibus , margine sursiim hispidulis; Gluma infcriore

milla; Ligula mcmbranacea (Amthephora).

Cenchrus lanigatus. Capitulis erectis; Involucelli 1 — S-flori laciniis (4 — 5)

aequalibus, lingulatis, basi in discum claviformera connati.v.

Cenchrus laeiigatus Trin. Diss. 11. p. li.


I

Tripsacum hcrmaphrodilum L. sp. pi. cd. 2.

Colladoa monoslachya Pars,

Anthephora elegans Schreb. Gram. tab. 44. Ii. et S. II. p. 491.

* Vaginis foliisqiie pi. min. villosis, involucellis pubescenlibus:

Cenchrus n'ilosus Sprgl. S. ^ .


^

Anthephora cillosa Sprgl. N. Entd.

V. spp. Ind, occ.


Pennisetum, Paniceae. 17a

Pejsnisetum Hkh.

Thyrsus simplex. Spiculae (lanceolatae, acutae) setis arcte iwahicralae^ aut

ipsarum hasln, aut, ubi pedicellalae, pedicelli basin coronantibus : iiwolucro

cum spiculis deciJuo. Hcrmaphroditus ovalo-lanccolatus, demum glamis fir-

mior. Lodicula nulla aut extra valvulara superiorem sita.

Gramina utriusque crbis maximam partem tropica, pauca ad grad. 57. lat. bor.

descendentia, decumbentia 1. erecta, 1 — 5-pedalia.


Folia plerumque linearia, interdum involuta, rarius lanceolata, saepissime circa li-

gulam extus cingulo pilorum brevium notata.

Ligula clliaris aut, si membranacea, brevissiraa, cillatula.

Thyrsus simplex, cylindiaceus ,


pi. min. densus.

Spiculae inlra involucellum solltariae 1. 2 —4 sessiles aul pedicellatae, lanceolatae,

hemiologamac. Ghtmae2\e], inferiore supprcssa, 1, mcmbranaccae, variae lon-

gitudinis, énerves ubi minimae, ubi majores, inferior 1-, superior o —5— 1-

nervis, integrae vel apice denliculatae. Flosc. inferior neutcr vel masculus,

1 —2 valvis, membranaceus 1. subchartaceus, mulicus, interdum caudulatus.

Flosc. superior hcrmaphroditus, ovalo-Ianceolatus, aculus 1. acuminatus, mem-


branaceus 1. charlaceus, demum glumis firmior: valvula inferior superiorem

arcte obvolvens. — Jm'olucrum, spiculam vel spiculas cingens, constans c setis

plurimis, plerumque valde inaequalibus, in plerisque spiculam superanlibus,

aut omnibus hispidis tantum, aut inferioribus (raro omnibus) infcrne phi-

mosis; sessile vel pedicellatum, spiculae, si haec sessilis, basi ipsi circumcirca

enatum, si spicula pedicellata, pedicelli basin arcte cingens.

Lodicula plerumque nulla, in iis autem, quibus styli ad basin usque liberi, snpe-

manifesla: squamae 2, fere ut in Panico, sed teneriores et extra valvulam

superiorem sitae.

Ovarium ovale, glabrum. Siyîi plerumque inferne connati, liberi in lodiculalis tan-

tum? Stigmala plumosa.


176 P A N I c E A E. Pennisetum.

Slamîna 3. Anlherae lincares.

Fruclus caryopsis oblonga, dcpressa, înlra valvulas clausas libéra, eberbis, exsulca,

scutello suo duplo (duplove magls) vel tertiam partcm longior.

OiiS. Genus Ceitchro nimis fortassc affine, ciijiis involucella magis lantiim iiidurala candcm aJ

Pennisetum habcnt rationem, quam t. gi-. Ji^chinaria ad Seskriam aiit Schruchha a<l Poani.

D i V i d i t u r:

a) Ipsa spiculae basi (selis, rarissime villis) involucrata {Venniselum cl

Gymnolhnx).
b) Spiculae pedicello basi involucrato, basi spiculae ipsa nuda {Vcnkillarid).

a, Spiculae basis ipsa im^olucrata:

a. Irwolucellis hispidis,

* pedicellaiis.

Pennisetum compressiim Br. Thyrso solilario, densiusculo (palmari 1. breviori) ;

Involucellis (l — 2-floris) pedicellaiis: setis hispidis, inacquallbus, splcula

solitaria sensim subtriplo longioiibus; Gluma infci'iore pusilla, supenore

flosculis duplo breviori; Hermapbrodito aculissimo, neutnnn l-valvcm :icu-

minnlum aequanle; Foliis anguslo-linearibus, glabris.

Penniseliim compressiim, Fi. et S. II, p. 261.


Setaria compressa A th. Agr. s) n. p. 1 50.

G. Involucellis purpureis:

Cenchus purpurascens Thbgf in Linn. trans.

Panicnm hordciformc y, 'i'f^'S- I^-


j^P»
— •''• alopecuroides L, sp. pL (ner
IMant. 2.) excl. syn. Plucken.

Gymnolhrix purpurascens Su'. ma, — G. japonica Kili. Agr. s^ii, p. 15S.

Pennisetum japonicum Trin. in Spr. n. Entd. II. TG. Diss. II. p. (i5. le. gr. II.

tal). 19.

\. spp. Jap. et c sera. Cbsp. cuit.


Penniseium. P A n i c EA E. ijy

(i. Involucellis pallide flavenlibus:

Alopeciiriis Jiordeiformis L. sp. pi. ecl. t.

i^enchrus Jiordeiformis Thbg. prodr. R. et S. II. p. 25G. excl. syn. Desf.

Tanicum hordeijorme Thbg. FI. jnp.

Gymnolhrix cenchroides R. et S. II. p. 499. (excl. syn. PB.) Klli. Agr. syn.

p. 158. (excll. synn. N. ab Es. Sleud. et Eckl.)

Penniseium hordeijorme Sprgl. S. ^ .

V. spp. Cbsp.
Culmus 1 — 2-pcdalis, simplex, comprcssus, infia tliyrsum pubcscens.

Folia lineam lata, saepe involuta, praelonga. Seiae hngiores subaequales.

Spiculae, demtis setis, ullrabilineales. Ligida nulla. 5/j/i' inferne connali.

** Im'oluccllis sessilibus.

Penniseium nenosum. Thyrso solitario, dcnso (palmarl — spllhamaco); Irixolu-

cellis sessilibus: selis hispidis, inacqualijjus, spicula sensim qnartam ler-

tiamve partem longioribus; Gluma inferiore flosculis | — | brevioii, su-

perioie Ilermaphrodiloque caudato-acuminato neulrum univalvem cauduia-


lum aequanlibus; Foliis lato-lineanbus, glabris,

Gymnolhrix neri'osa N. ab Es. Agr. bras. p. 211.

V. spp. Bras.
CulniuS sesqui — bl-pedalis et ultra, nodis glabris. Taginac glabrac Li-
gula brevissima, ciliaris. Folia scabra, lineas 4 —6 lala, dodranlalia ul-

trapedalia. Thyrsus gilvescens vel purpurascens. Spiculae, demlo involu-


ctllo, 3-lineales. Gluma inferior acula, 1 -nervis, superior crasse 1 — 9-

nervis. FIosc. neut. crasse 7 -nervis. Herm. valv. infcrior tenui- 5 -nervis

superior apice subcaudalo brevi-bifida. Lodiculae s(|iinmae tcncrae, cuneato-

subquadralae, basi crncialae, apice Iruncato emarginatae. Slyli liberi.

\ Penniseium macrosIccJijum. Tli>,rso dcnso (dodrantali) : Involucellis sessilibus: selis

bispidulis, aequalibus, spicula quadruple longioribus; Gluma inferiore mi-

Mem. yi. Set, Se. malh. ph)S. et nul. Tum. III, 3ilt p. Se. nul,
gS
lyS PANIc EA E. Pennlsetum.

nima, superiore flosculis duplo Ijreviori ;


HermapliroJîto acuminato nenlrum

univalvem parum superante; Foliis linearl-lanceolalis.

Gymnolhrix macroslachys Brongn, it. Duperr. bot. p. 104. lab. XI.

Inss. Molucc.

Ci///««5 geniculalo-adscenJens, — 3-pedalis.


2 7^'û'^/«a(? glabrae. Ligula

brevissima, truncata. Folia subpedalia, 6 — 8


lineas lata, glabra, acuminat.i.

T/iyrsus 6 — S-pollicaris, fulvescens, apice nulans. Gluma injerior enervis,

obtiisa, siiperior 1- nervis, acuta. Lodicula nulla. Slyli basi connexi.

Penniselum macrourum, Thyrso solilario, denso (6 — 10-pollicari); Involucellis

sessilibus: setis hispidis splculam parum (in junioribus magis) superanlibiis:

unlca subduplo magisve longiori; Gluma inferiore minulissima vel obsoleta,

superiore brevissima; Hermaphrodite acuto neutrum univalvem aculum ae-

qiante; Foliis angusto-linearibus, glabris.

Pennlsetum macrourum Trin. Diss. II. p. 64.

Gymnothrix caudata Schrad. Schult. Mant. 2. p. 284. Klh. rev. gr. tab. 38.

Agr. syn. p. 159. — G. hordeijormis N. ab Es. in Linn. 1832. p. 2"36.

excl. syn. Thbg. (Inler plantas Ecklonianas nomine Perotis latifoîiae

prostal).

V. spp. Cbsp.

Cuhnus 3-pedalis, simples. T^aglnae glabrae 1. pilis brevissimis adspersae.

Ligula ciliaris. Folia rigidiuscula, lineas 2 —3 lata, pedalia, sicca involuta,

Thyrsus flavescens. Spiculae sine involucello 2-lineales. Lodiculae squamae

subcuncalae 1. subquadratae, non emarginalae, tenerae. Siyli libcri.

Pennisdum alopecuroides Sleud. Thyrso solitario, denso (sesqui — sub-3-polli-


cari); Involucellis sessilibus: setis hispidis, inacqualibus, spicula sensim

duplo longiorlbus; Gluma inferiore nulla, superiore minima; Ilermapliro-

dilo rostrato -acuminato neutre unlvalvi caudato-setigero longiori; Foliis li-

nearlbus irlubris.
Pennisetum. P A n i c e A £. i^q

Gymnoihrix purpurascens Schrad, Schult. Mant. 2. p. 283. N. ab Es. in Linn.

1832. p. 217.

An Panicum genùulatiim et CencJirus gcnkiilatiis Tlibg? R. et S. II. p. 255.

V. spp. Cbsp.
Cuhnis 1 — 2-pc(]aIis, nodis glabris. T^aginae glabrae, faiiccin versus ci-

liatulae. Folia compressa, carlnata, expansa hnca latiora, palmaria — do-


dnmtalia. Thyrsus saepe purpurascens. Spiculae ^ demto involucello, sesqul-

lineales. Ghima supcrior eroso-truncala, enervis. Flosc. ncut. 1 —3 -nervis,

hermapbroditum non nisi sela sua aequans. Herm. valv. infcrior 5 — T- ner-

vis. Lodicula nulla. Siyli basi connali.

Pennisetum arliculare. Thyrso solitario, densiusculo (2 — 3-pollicari) ; Involu-

cellis scssilibus: setis hispidis, inacqualibus, spicula sensim duplo Iriplove

longioribus; Glumis flosculis subduplo brevioribus: superiore paulo longiori;

Hermaphrodite acuminato, neutrum vel masculum bivalvem subaequantc;


Foliis (numerosissimis) anguslo-linearibus, inferne hinc inde pdis adspersis.

Pennisetum articulare Trin. Diss. II. p. 65. le. gr. XXIV. lab. 28". Klli.
«

Agr. syn. p. 163.

V. spp. Nucahiv. (Inss. Marchion.)

C«//w«5 decumbendo ramosissimus et foliosissimus, ramis ramosis, 1 — 2-

pedabbus , nodis glabris. Vagiuae glabrae I. pilis tenuissimis adspersac. Li-

gula ciliaris. Folia lineas 1 —2 lata, fere fastigiata , culmum floriferum sub-

aequantia, scabriuscula. Thyrsus flavescens 1. purpurascens. Spiculae, dcmlo

involucello, 2 — 3-lineales. Glumae acutissimae: infcrior 1-, superior 3-ner-

vis. Flosc. incompleti valv. inf. 5- nervis. Lodicula nulla. Styli basi connali.

Pennisetum pariijlorum. Thyrso solitario I. e vaginis superioribns aliqnot fasciru-

lato-pedunculalis, densis (palmaribus — spilhamaeis, angustis); Involu-

cellis sessilibus: setis (parcis) hispidis, inacqualibus, spicula sensim paulo

longioribus: unica longis.^^ima; Gluma infcriore nulla, superiore flosculis lun-

23*
i8o PA is 1 c E A E. Pmnisetum.

gioi'i; Hermaplirodllo obtusiusciilo, neutro mnsculove bivaivi minoiir Foliis

lincarlbus, sub lente pilis brevisslmis adpressis adspersis.

Penniselum pariiflorum Trin. Diss. II. p. 65. (excl. syn. Polr.). le, gr. XXIV.
lab. 288.

V. spp. e Sierra Leone.

Culnms setiqui — 2-pedalis, decumbens, ramosus, nodis glabris. Vaginac

glabrae vel faiicem versus cillalae. Ligula cillaris. Folia liiieas 1 — 2\ lata,

inferiora spilhamaea, sub lente glandulis minimis adpresso-piliferis adspersa.

Thyrsits circiter sesqullineam crassus, demum fuscescens. Spiculae, demto involu-

cello, vix lineam longae. Involucelli setae circiter 9, unica spicula 5 — 4-plo lon-
gior. G/wOTflsuperior brevi-aciculala, 5-nervis. i^/o5t. /'/?/^r/or gluma cire, quar-

tam partem brevior: valv. inf. swbcuspidala, 5 -nervi. Herm. demum subco-
riaceus, floscùlo inferiore fere tcrliam partem brevior. Lodicula nulla. StyJi . .

Pennlselum hlijolhim Sprgl. Thyrsis aliquot e vaginis superioribus fasciculato-pe-

dunculatis, densis (sesqui — bi-poilicaribus); Involucris sessillbus : selis his-

pidis, inaequalibus, spiculam sensim aequantibus: unica plus doplo lon-

giori; Gliima inferiore minima, superiore flosculis pi. min. triplo brevior!

Hermapbrodito acuto, neulro acurainalo univalvi breviori; Follis lato-lan-

ceolatis, glabris.

GYTnnothria; lalifolia Schull. Mant. 3. p. 601. N. ab Es. Agr. bras. p. 2'78.

V. spp. Montevid.
Citlmus fere orgyalis, simplex, nodis slrigiloso-barbalis. /^^//zfli? superiores

glabrae. Ligula ciliaris. Folia in petiolum attenuata, majora medio poUice

latlora, fere bipedalia. E vaginis superioribus rami aliqnot versus médium


vaginali: bac vagina pednnculos emittente tenues, curvatos, inaequales, thyr-

siferos. Thyrsi virescentes. Seiae superne saepe purpurascentes. Spicitlae,

demto involucello, sub- 5-lineales. Lodiculae squamae cuneato-quadratae,

emarginatae, basi cruclatae. SlyliXihm.


Pennisetum. Paniceae. i8i

/9. Int'ohicellis phimosis,

* pedicellatis.

Pennisetum fasckulaiiim. Thyrso solltario, laxo (2 — o-pollicari); Imolacdlis

pedicellatis, 1-vel fasciculalo- 2 — 3-noris: sctis Inaequalibus, splcula sen-

sim subduplo longioribus: interioribus plumosis: intima elongata: Gluma


inferiore flosculis fera triplo, supeiiore iisdem paulo breviori; Hermapliro-

dito caudalo-cuspidato masculum bivalvera acutissimum aequanle; Foliis 11-

nearibus, glabris.

V. spp. Pers. et e monte Sinai.

Culmus vix pedalis, inferne fasciculato-ramosis&imus, ramis adscendentibus,

floriferis. Nodi baibali. T^aginne glabrae, supcrne cilialae. Ligula brevis-

sima, ciliaris. jFo//a compressa, explanata vix lineam lata, 4 — 5-pollicana

(superiora breviora). Thyrsus pallidus 1. purpurascens. Axis pubescens.


Pedicelli involucrorum brevi-lanali. Spiculae, demto involiicello, 3-lineales.

Gluma inferior obtusa, superior aciculata , 5-nervis. Flosc. masc. valv. inf.

5-nervis. Lodicula nulla. Slyli basl connati.

** Im'oluccUis sessilibus.

Pennisetum ccnchroides Ric/t. Thyrso solilario, densiusculo (1 — 2-pollicari);


Involuccllis (sub-) sessilibus, 2 — o-floris: selis inaequalibus, spicula sen-

sim duplo longioribus: interioribus plumosis: intima longiori, crassiori;

Gluma inferiore flosculis duplo-, superiore iisdem tertiam quarlamve partem


breviori; Hermaphrodite acutissimo masculum bivalvem aequante; Foliis

linearibus, excepta basi glabris.

Pennisetum cenchroides. R. et S. II. p. 259. N. ab Es. in Linn. 1832. p. 2T7.


excl. syn. Thbg. — P. ciliare Lh. ht. Lerol.

Panicum vulpinum PV, En.


Cenchrus ciliaris L.
V. spp. Mader. Canar. Cap. vir.
i82 P A N I C E A E. Pennisctum.

Culmus (pl.-ititae sponlaneae) dodrantalls, ramosus. Vaginae glabrac 1. supci'ne

e glandulis piliferae. Folia lineam lata, palmaria et ultra. Thyrsus piirpurascens.

Spiculae, demto involucro, 2-rmeales. Lodicula nuUa. A7j// inferne connati.

Penniselum diihoiomum Dclile. Thyrso solitario, densiusculo (sesqui — ullra- bi-

pollicari) ;
Involucellis sessilibus, l-floris: sctis parum inaequalibus, spicula

paulo longioribns: interioribus aliquot plumosubs; Gluma infeiiore flosculis

paulo brevioii , supcrlore Hermapbroditoque acutissimo raasculum bivalvem

aequanlibus; Foliis iuvolulis ,


glabris (breviusculis, rigidulis).

Penniselum dichotomum. Schult. Mant. 2. p. 148. — P. phalaroides ScJiull.

1. I. p. 147. sub P. polyslachyo.

Phalaris selacea Forsh.

(an Panicum dkhoiomum Forsk?)

Y. spp. Acg. et Iiid. or,

Culmus 1 — sesi^uipedalis, decumbcns, basl ramosus, ut totum gramcn vi-

ridiilo- vel stramiiieo-pallcns. Vaginae glabrae, sulcatae, infcriores solutae

emarcidac. Z/^h/û cillaris. Fulia 1 — ullra- bi poUicaria , infima breviora.

Spiculae, demto involucello, 5-lineaIcs. Setae inleriores parce et tenui-pilosae..

Gluma Inf. 1-, superior T- nervis. Flosc. masc. valv. inf. 5 - nervis. Lodi-

cula nulla. Slyli bas! connali.

Penniselum seiosum Rich. ïliyrso (rarius) solitario, (plerumque) e vagina una

alterave (interdura e pluribus simul) aliquot fasciculato-pedunculalis, dcnsis

(palrnaribus — spitbamaeis) ; Involucellis sessilibus, 1- fions: selis inaequali-

bus, spicula sensim duplo longioribus: interioribus plumosis: intima elon-

gata: Gluma iiiferiorc flosculis duplo — triplo breviori — minima I. nulla,

superiore iisdem paulo longlori; Ilermapbrodito apice barbulalo masculo 1.

neutro 1 — 2-valvi teriiam partcm minori; Foliis (lanceolato-) lincaribus,

glabris.

a. Gluma inf. flosculis circiter triplo breviori, Flosc. masc. 1. neutr. bivalvi,

Sclarum plurimis spicula duplo longioribus:


Peimisetum. Paniceae. i83

Penniselum selosum. R. et S. II. p. 259. (excll. synn. praeter LaM). Tr'm. Diss.

IL p. 66. le. gr. II. tab. 20. — P. purpiirascens Hb. et Klb. — P. hrci-e

N. ab Es.' (selis atropurpureis). — P. Richardi Ktb. rev. gr. tab. 39.

Agr. syn. p. 161. (an synn. Piich. et Polr. priora, et Neesii.^) — P. trili-

coiJes R. et 5. II. p. 877.

Panicum alopecurus LaM. — P. iriticoides Pair.

Cenchrus selosus Sw!


V. spp. Mex. Ind. occ. Bras. Cap. vir. Seneg. Jav.

/?. Gluma inf. nulla, Flosc. neutr. 2-valvi; Setis ut in «, aut non nisi alicpiot

splcula longioribus, unde spiculae minores vldenlur:


Penniselujii i'iolaceum Hort. Trin. Diss. II. p. 67. (an Ricb. cum syn. La^M.,

quibus involucellum spiculas aequare dicitur? Nec, ut vidclur, Kth. rev.

gr. tab. 40. Agr. syn. p. 161). — P. unijlorum Sieb. Ilb. Mart. no. 23.

V. spp. Ind. occ. Mex. Seneg.

(Misit b. SWARTZ s. n. Permis, purpurascenlis et Permis, seloso proximi. —


Folia in culta planta saepe lato-lanceolata).

y Gluma inferior minima, Flosc. neutr. univalvi:

Peimisetum unijlorum Hb.Kth, n. gen. tab. 34.

V. spp. Seneg.
Culmus cire. 2-pedalis, medio I. superne ramosus. T^aginae glabrae. Li-

gula cillaris et plerumque pilis longis exserlis stipala. Folia facie aspera,

saepe compressa, expansa lineas 2 —4 lala (in culto gramine plana, interdum

satis lato-lanceolata) , digilalia — spilhamaca (in cullo longiora). Thyrsus


gilvescens 1. pi. min. purpurascens aut purpurcus. Axis glaber. Spiculae,

demto involuccUo, ullra-sesqui — 2-lineales. Glumae tenero-membranaceae;


inferior vaga, superior 5 — 7 -nervis, apice dentato-acuta. Flosc, incompl.

valv. inf. apice dentata, 5 -nervis. Lodicula nulla. Slyli basi connati.

ObS. IIuc forlasse etiam Panicum polystachyuni L. -— Pen. borloniciim Kth. rev. gr. t. 41. (Pan,

lon/fisclum Poir.'^ diffcrt a setoiv, cui simillimum, gluma superioie flosculis quadruple breviori.
i84 P AN I c EA E. Pennisetum.

Penniselum pedicellalnm. ïhyrsis aliqtiot e vaginis superiorlbus fasciculalo-pedun-

culatis, densis (ultrapalmaribiis); Involucellis scssillbus, unlfloris: selis in-

aequalibus: omnibus plumosissimis: inlcrioiibus spicula (pedicellala) plus

duplû longioribus; unica (paulo) production; Gluma iiiferiore floscubs quar-

tam terliamve parlem breviori, superiore eosdem superante; llermapbrodilo

apice barbulato, raasculo blvalvi paulo miaori; Foliis linearibus, glabris.

V. spp. e Cap. vir.

Culmus (abscissus) videlur decumbens, 2 —3 pcdalis? (superne) ramosis-

slmus, nodis glabris. Vaginae glabrae. Ligula brevlssima , mcmbranacea,

cibalula. Folia compressa 1. plana (superiora lineas 2 lala et palmaria). E


vaginis superioribiis pedunculi 2 —3 , superne iterum vaginati , vagina bacce

ibyrsum basi involucrante. 7 liyrsiis sordide gilvesccns. Axis glaber. Selac

numerosissimae , infcrne dense plumosae. Pedicellus spiculae lineam longus,

villls tenuissimis crispis vestitus. Spiculae^ dcmto involucro, 2-lineales, basi

lana tenuissima involucellalae. Gluma inferior 1- nervis, superior acula, 5-

nervis. F/osc. masc. valvulae parum inaequales: inferior 5 -nervis: nervis, ut

glumarum , tenuibus. Lodicula nulla, Slyli . . .

b. Spiculae, intra irn'oliiaitm pedicelîalac , basi nudae, ad pediccUi sui basin

ini'ohtceUalae (PENIClLLjniJ).
(Axis crassior, pubesccns. Involucra pedicellala spiculas subac-

quaniia. Ilcrmaphrodilus coriaceus').

Penniselum /vpJioides liicli. ïbyrso cylindraceo, d^nsissimo (l — 2 — 3-polli-


cari); Involucrl 2 — 5-llori selis intcrionbus pL min. pluraosis; Gluma

utraque obsolela vel pusilla (aut superiore perparva): Hermaphrodilo acuto,

masculum 1. neutrum bivalvem excedente; Foliis lanceolaio- linearibus, (in

spontan.) tuberculato-pilosis.

PanicujH anicricamtm L. sp. pi. éd., 1.

HjIcus spicatus L. sp. pi. éd. 2.


Pennisclum. P A n i c e A e. 185

Penniselum typhoïdes. Dellle Aeg. tab. 8. f. 3.

PenlùlkHa spicala fVilld. R. et S. II. p. 498. — P. Pluhcneli Ll. I,t, Cerol.

(foi. vaginisque glahris).

V. s pp. Aeg. et ce.

Cuîmiis spontaneus ô-peilalis, erecto-ramosiis, notlis niinc glabris minr pi-

losis, superne iiifra thyrsum piibescens. Vaginae et Fol'ia cultura scabrllirm

et pilos pi. min. exuunt. Pedkellus involucri nunc brevior nunc longior, nuod

etiam de pediccllis spiculariim valet. Spiculae, domto invokicro et pcdicello,

pi. min. 2-lineales. Lodiaila nulla. 5/}7z inferne connati.

Penmsetum céréale. Thyrso cylindrico, densissimo (9-pollicari); Involucri 2 — 4-


flori sctis interioribus plumosis; Gluma inferiore minuta, superiore Her-

mapbroditoque obtuso (margine hyalino-membianaceo, ciliato) neutrum 1-


valvem (villosum) subaequantibus; (Foliis lanccolato-Iinearibus.'' glabris.')

an Panicum spicatum Roxb? Schulf. Manf. II. p. 282. (sub Penicillar. spicala).

V. tbyrsos e China (ubi colitur).

Orgyale. {T'^aginac tl folia non amplius suppelunt.) C«/OTK.y infra lliyrsum

tenerrime pubescens. Thyrsus seminiferus lutescens, exacte cylindricus. In-

volucTÎ (rarius subuniflori, plerumque 2-flori) pcdicellus ipsius fere longitu-

dine, villosus. Pedicelli spicularum inlra involucrum ipsis breviores, glabri,

clavati. Spiculae lineam longae. Gluma supcrior 3 -nervis. Flosculus neut.

enervis, dorso villosus. HermoplirodHi vah. inf. medio coriacea, superne 5-


nervis. Caryopsis oblongo-subrotunda 1. obovata. scutello suc tertiam partem

longior.

niiiiK f I. .s». Se. math. phyt. tl rial Tum. III. î</f p Se nnt. -^I.
i86 PA NIcEA E. Xerochloa.

XEROCHLOA^r-
Panicula simplicissima, formata c vaginis spalliaceis, allernis, flores iticlu-

dentibus. Spkulae hcmigamac, slerilibus squamisque aridis ciiciimdatae, Intra

vaginam communem: altéra sessllis, altéra pedicellala: utraquc bidora: flosciilo

inferiore maso. 1. neulro , superiore femlnco.

Gramirta Iropica Novae llollandiae, juncea, subcoriacea, erecla, pedalia, Spinificl

habita quodammodo comparaiida, tenuiora tanlum, culmo simpllcl 1. ex ipsa

basi erecto-ramoso.

Folia e vaginis arcliuscuUs, inlernodio mulloties brevioribus, involuta, juncoa, incurva.

Ligula brevissima, cdiaris.

Panicula angusta et simplicissima, formata e vaginis ad axin communem pauci-ar-

liculalum alteinis, aridis, inflalo-concavis, flores includentibus, quorum dis-

posilionera et organisa llonem fusius dcscriptam v. in horum actor. Ser. VI.

Tom. II. p. 326.

Xerochloa barbata Br .' R. el S. II. TSS.

V. sp. Nov. Holl.

Differt a A'er. inberhi non nisi squama spiculam inferiorem stipanle barbata.

quac glidjra in illa.

ÏHOUAREA Tct. Tliouars.

Racemiis simpicx, solitarius, intra vaginam spathaccam, aphyllam. Spkulae

aherno-solilariae biiiaeve in axi coriacco, compresse. Gluma inf. (in spiculis

inferioribus) nulla; supcnor el ilosc. masculus niembranacei.

Gramina orbls anliqiii orientalis Iropica, longe latequc ropentia, foliosissima , brevi-

ramosa.
Thouarea. P A n l c e A E. ,87

Folia lanceolata I. lanceolato-lineaila, brcviuscula.

Ligula ciliaris.

Racemus simplicissimus, intra vaginam ramorum exlimam spalliaceam diu abscon-

ditus, nil nisi spicularum apicibus exslantibus, circiter scmipollicaris, 5-floius.

Axis coriaceus, e basi dllalala et compressa senslm atleniialus, inferne obsolète

articulatus (nec solubilis). Spiculae intra axis cavum solitariae vel binae, he-

miologamae. Gluma inferlor in spiculis inferioribus nulla (vel ejus loco squa-

mula minutissima) , non nisi in spicula exlima steiili saepe manifesta, tumque
linearis, flosculis circiter terliam partem brevior; superior membranacea, flos-

culos aequans, acuta, 1 — 9-nervis. Flosciilus injcriur masculus, bivalvis:

valv. inleriore glumae superiori simillima. Hermaphroditus chartaceus, mas-

culum aequans, ovato-lauceolatus, acutus, valvula inferiore ô-nervi superiorem

obvolvens.

Lodiat/ae squ3imac 2, truncalae, liiiic in denticirlum pioduclac;.

Orarium oblongum ,
giabrum. Sij/i 2. Sligmala plumosa.

Stamina 3. Anllierae lineares.

/rKt/Mi earyopsis ovalis, subdepresso- tereliuscula , eberbis, incluso- libéra, scutello

suc dimidio longior.

Ous, Spallia jaceiniini involvens, in ramis terrarn versus refractis, medif) in se ila replicata est, ut.

apice basi adgiunitato, saccunt formel induratum, caryopsiii iiicludeulein.

Thouarea sarmenlosa Pers. Culino glabre; Spiculis solitariis.

Variai fotils latioribus (lanceolatis, lineas 4 —5 lalis) et angustioribus (scs-

quilin. L lin. 2- et qu. exe. lalis), glabris et pi. min. pubesceniibus.

Thouarea sarmenlosa. R. et S. 11. p. 80T. Klli. Agr. syn. p. 174. rev. gr.

tab. 35. — Th. média Br! (non diversa). — Th. involucrala Eschscholz.'
in Mem. de l'Ac. de Si. l'él. Tom. X. p. 291.
An I schaemum ini'olulum Forsl.

V. spp. N. Uoll. Inss. Mulgr. Soc. et Carul.

a4*
i88 PA i< I c EA E. Trachjs.

Culmos vldi G-pedales, nodis plurimls radicantes, ramis palmaribus, erectls.

Folia sesqui- ô-pollicaria, indumento maxime variabilia, interdum glabra et

glaberrlraa. Non omnes rami Racemo terminanlur. Spiculae cum axi suo pi.

min. pubescentes, interdum laevigalae, bilineales.

T R A c H Y S Pers.

Racemi sim'^Xicts 1 — 2. Axis pariialis com^hadi\\is, arliculatus. Ad ar-

ticulum quemvis extus Spiculae (plerumque 4) subfasciculalae, subsessiles :

Gluma floscullque slerilis Vahula inferioribus coriaceis.

Gramen Iiidiae orienlalis, pi. min. pédale, decumbens, ramosum.

Foliu lineari-lanceolala, breviuscula.

Ligula breviuscula, membranacea.

iîû£^B7i plerumque 2, approximato-allerni. Axis parlialis ex articulis cire. 6 com-

positus: articulis 3 — 4-linealibus, demum solubillbus, forma lis e nervo erasso,

utrinque (altère latere paulo latins) berbaceo-alato: ala lineari, plurinervi. AJ


basin cujusvis articuli extus Spicularum fasciculus, e stipile communi brevis-

simo ita partito, ut spiculae inferiores (3} subfastigialae suit, quaita aut, si

plures, extima, paulo altiiis posila (sterili).

Spiculae inferiores complelae: Glumae 3-nerves: inferior (olim pro lacinia invoiu-

celli sumla) flosculis plus duplo brevior, coriacca, lanceolata, plerumque re-

curva ; supenor paulo longior, membranacea, pugionilormis, adpressa, inferne

villosula. Flosculus neuter 2 -val vis: valvula inferior maxima, coriacea, ovalis,

cuspidalo-acuQiinnta, margiiiibus inflexis, 13-nervis; superlor minulissima, ob-

longa, oblusa, enervis. Hermaphrodilus neutre plus dimidio brevior, cliar-

taceus, ovato-lanccolatus, aciitisslmus: valvula inferiore trinervi superiorem

arcle obvolvens. — Spicula extima e paleis aliquot coriaceis et sterilibus pi.

min. recurvis composila.


Slenotaphrum. P A N I c E A E. 189

Lodiculae squamae 2 , tenerae , truncatae , nervosac.

Ot'aiium ovale, nudum. Slyli 2, inferne connati, elongati. Sligmata plumosula.

Slamina 3. Anlherae lineares.

Frudus caryopsis elliptica, depressiuscula, eberbis, inlra valvulas clausas libéra, scu-

tello suo duplo longior.

Trachys muricata Pers. (lapsu calami mucronata dicta). Kth. Agr. syn. p. 168.

Panicum squarrosum Retz!


Cenchrus muricafus L. Mant, Schreb. gr. tab. 34. F\. et S. II. p. 255.

V. spp. Ind. or.

Vaginae nunc glabrae, nunc dense piibescentes. Folia nunc tenui-, nunc

tomenloso-pubescenlia. Raccmi circiler sesquipoUicares.

StenotaPHKUM Trin. Fund. Agr. p. 175.

Spica torosa, aut continua aut dcmum articulalim solubilis, altcro vel ulro-

que latere Spiculas vel Raccmalos in scrobiciilis alternis fovens.

Gramina utriusque orbis pascuorum Iropica, vel regiones tropicas meridiem versns

paulo excedcntia, ramosissima, longe lateque repentia.

Folia linearia 1. lanceolata.

Ligula ciliaris.

Spicae in ramis terminales, interdum et axilîares, solilariac. RJiadiis torosa, de-

pressa 1. cyiindracea , nunc arliculata demumque solubilis, nunc continua: illa

altero latere anantha, altero florlfera; haec utroque lalcre allcrnatim flores ferens.

Spiculae hemiologamae, scrcbiculis s. excavalionibus rliacheos pi. min. profundls

immersae, nunc solilariae, nunc in raccniulis 2 — 5-flons. Gluma injerior

(antica) minima, membranacca, cncrvis; superior (postica), non in omnibus

evoluta tumqiie ipsa rhachl compensala, membranaceo - cUarlacca , flosculos


irto PANIc E A E. Stenotaphrum.

subaequans, T-nervis. Flosculi 2, muticl, elliptico-ovati, subpar.illcli: in-

ferior (anterior) neuter 1. nvasculus, 1 — 2-valvis: valvulis chartaccis 1. su-

periori Icneriori, inferiorl 3 -nervi; siipcrior (poslerior) aequilongiis , herma-

phroilhus: valvula inferiore subcoriaceo-chartacea, trinervl, supcriorcm aequi-

loiT^am marginlbus amplectenle.

Lodîculae squamae 2, cuneato-quadralae, truncalae, nervatae.

Ovarium oblongum glabrum. ,


S/y/i 2. S/ismala plumosa.

Slamina 3. Anlhcrae llneares.

Frucius . . f •

Sienoiaphrum glabrum Trin. Diss. II. p. 60. Spîca arliculata , depressa , hinc flori-

fera; Foliis linearibus, pi. min. oblusis.

* Sciobiculis 1 — 2-floris:

Rottb'ôUa dimidiata Sw. R. et S. II. p. 426. — R. Iripsacoides LaM. — R.


slolonifcra Poir. (Spicis brevioribus, depressissimls).

Sienoiaphrum sarmcnlosum N. ab Es. Agr. bras. p. 93. — St. americanum

Schrank Hl. Mon. lab. 98. — St. Koenigiî ij. Flora 1824. Beyl. 1. p. 28.

(Spicula altéra terliave longius pedicellatis, vaginis longioribus).

V. spp. Ind. occ. Guian. Bras. Inss. Sandw. lud. or. Cbsp.

•* Scrobiculis 3 — 5-floris;

Paniciim dimidiatum L. R. et S. II. p. 426.

Rotibùlla dimidiata L. sppl. — R. complanata Sn>.

Stenotaphrum complanatum Schranh Flor. 1. 1. — St. dimidiatum Brongn. in

Dup. it. Bot. p. 127.

V. spp. INIascar, Cbsp.

Stenotaphrum subulatum, Spica continua, cylindraceo-subulala, ulrinque florifiTa;

Foliis lanceolalis, acuminatis.

V. spp. Guahan (Inss. Marian).


Panicum. Paniceae. ,g^,

Culmui proslratus, ramosus, multo quam in praecedente lenulor, laie repens.

Tiodi plurirni, glabri, pi. min. geniculali. Vaginae leretes, glabrae. Ligula
ciliarls. Folia plurima, lanceolata, acuminata, lineas 3 — 5 lata, pi. min. di-

gitalla. E vagina ramorum suprema prodit Spica stricta, circiter 5 — 4-poI-


licaris, angusto-cylindrica (vix lineam crassa), subulata, non arliculala, viridls.

Racemuli h'inc et illinc allerni, excarationibus rhacheos impressi: inferiores 5-,

superiores 3 —2— 1-llori. Axis partialis brevissimus, angulatus, ad angulos

brevipilosu-s. Spiculae lineam et qii. exe. longae, elliplicae, acutae, anlice

complanatac. Gluma inferior minima, rotundalo-truncata; superior nulla.

Flosculus inferior neuter, 1 — vel 2-v;ilvis: Valvula inferior forma spiculae,

herbaceo-chartacea, 3-nervis; superior, si adest, pusilla, hvalino-membra-


nacea. Flosculus superior (poslerior) forma et magnitudine anterioris, sub-

loriaceo - char! aceus.

Panicum L.

Inflorescenlia racemala, thyrsata, jubata, paniculata. Spiculae biflorae,

hemiologamac (inlerdum setis, e pedicello ortis, cinclae). Glumae (nonnum-


quam setigerae) proportione varia (inferior saepe minima, interdum obsoleta).
Flosculus superior seminiferiis, mulicus (1. brevissime caudalus aut aciculalus),

coriaceus 1. rarius cliarlaceus, inferiore, neutro 1. masculo (inlerdum scligero).


longe plcrumque firmior. Slyli 2.

Genus vaslissimum, polyraorphum, cujus conspectum gcograpbicum species infra

reccnsitae 255 ita praebent:

„ . . \ Occidenlis s. Americae 144.


bpecies Iropicae 217 < . .

J Orienlis (compulalis inss. maris p.icif.) 15, (c Capile

b. sp. species non nisi 4.)


j
qo P A N I C E A E. Panicum

r Americae borealis 24.

Species extratropicae 38 < Eur. et As, australioris 5.

' ——— borealis 9 (e quibus 3 [Echinochloa 1,

Setaria 2] usque atl lal. bor. grad. cire. 60.)**

Grarnina solum omnis grncris habilantia, a pollicum aliquot ad pedum trigintn

ahlludinem assuigentia , erecta I. prosliala.

Folia linearia (saepe involula), lanceolatn, ovala, cordata.

Li"ula ciliaris 1. membranacea, plerumque brevissima, sed et pi. min. producla; in

terdum nulla.

Inflorescenlia maxime varia (neque vero Spica , ncc Caduceiis): Bacemus nunc soli-

tarips, nunc plurcs, digitati vel altérai vcl jubati — TJiyrsus simplex, vel pi.

min. compositus — Juba — rarius Panicula vera.

Spiculae hemiologamae, (in Isachnes speciebus nonnullis hemigamae) bidorne (ubi

gluma inferior obsolela, nonnumqiiam pseudouniflorae) , minimae — 4-lineaIes,

oblongae, (rarissime orbiculatae) , ovales, ovatae, obovatae, lanceolatae; thyr-

satae plerumque setis t pedicellis sparsim enalis-, racematae saepe pilis cinctae.

Gluma inferior superiore longe plerumque miner, interdum pusilla 1. obsoleta,

rarius superiorem aequans, rarissime subexcedcns, nervis, quam superiur, pau-

cioribus (rarissime pluribus) 1, 3, 5, (l — 9 — 15) notata; super raro ior

flosculos superans raroque illis brevior, 3 — 5 — 1 — 9 — 11 — 15 -nervis,

herbacée- membranacea, mutica I. rarius (cum inferiore) setifera. — Flusculus


i///mor sessilis, 1 — 2-valvis, masculus vel neuler (rarissime subhermapbroditus

vcl, in Isachnes speciebus nonnullis, seminiferus) : valvula inferior glumae su-

*) SubJivlsioinim dlstributio geograpliica: Cahrern , trnpica occldenlalia omnia. Digitnna, tropica


uti'iusque orbls 15, extiatrop. 5. Vruchloa , trop, orient. Orlhopogon^ trop. ulr. 8, exlralrop. 1.

A'c/iiiiuc/iliw , trop. ulr. 9, extratrop. 3. Setan'a, trop. utr. 18, exlralrop. 6. Jlurpuslucliys, trop.

rcc. omnia. Brachinria , trop. utr. 51, exlralrop. 4. f ir/^aria ^ trop. ulr. 60, exlialrop. 10. (Eur
au!.lr. 2.). JtJiliaria, trop. ulr. 55, exlialrop. 15. (Eur. auslr. 1.). Ichiiaitthuij trop, occid. ouiuia.

liuchiit^ trop. ulr.


Panicum. PA N i c E A E. ig3

peiiori feie sempcr similliina ejusdemque substanliae hcrb.'icco-membranaccae, 3

ad 15-nervis, mulica \e', rarius, sellgera. \ alvula superior, si adcst, tenerior,

binen'is, plcrumque infeiiore brevior. — Flosculus superior, inlerdum bre-

vissiine pedicellalus, bivalvis, coriaceus demumque carlllagineus, vel rarius

charlaceus tantum, pleiumqiie clausus, flosculo incomplelo haud raro brcvlor:

valvula liifcrior convexa superiorem planiurem marginibus obvolvcns, mutlca,

I. (tarissime) bievicaudala , aut apice, lutn obluso, brevlssime aciculala.

Lodicu'ae squamae 2, subcunealo-quadralac, emaigiaatae (altero laleie in pauclssi-

rais production).

Oioritim oblongum, glabriim. Slrli 2. Sligmala plumosa.

Slamina 3, rarius 2. AnOicrac lineares.

Frucius caryopsis oblonga, libéra inlra valvulas iaduralas, eberbis, exsulca, scutello

suo dimidio I. | longiur.

Subdivisiones.
A. Flosculus iiijcrior subs'anlia glumae superioris; hcrmaphrcdilo, basi interiori

nec scrobiculalo ncc appendiculato , planior.

1. CabRKBA. /ifltww/ simplicissimi, digitali. ^jr« pllis aureis ciliali. Spiculae

subsessiles, regulariter biseriales, elliplicae, miriimae I. parvae. Gluma in-

Jeriur pusilla, vaga aut iiulla. Hirwaphr. niuticus. f losc. neut. t-valvis.

Ob gluniulani iiifeiioiem frcqiientliis niaiiifcstam quam nullam et ob iiifloreicentiam

Panico (Digilaiiae) propiiuriu quam l'a>|>al(i, illi nec huic aisucianWa sectio.

2. DiGiTABIA. /Jflc^w/ simpliccs (raro solitarius), snbdigilato I. jubato-approii-

maii, subfastigiati. Spiculae subsrssilcs vel pedicellalae, plerumque irregu-

lariler (rarissime serialim) dispiisit.ie, pi. min. lanceolatae. Gluma infcrior

pusilla, rarius nuUa. Hennaphr. mulicus. Flosc. neul. 1-valvis,

5. Ubochi.OA. Rucemi umbeliatu-digilati. Spiculae irregulariler disposilae,

inaequali- pedicellalae, ovatac. Gluma inferiur flosculis dimidio brevior.


Itftm. f'J. Str. Se. malh. phyt. H uni. Tom. III. 2dr p. St. nat. 25
ig^ Paniceae. Panicum.

Hermaphr, subulato-caudatm. (Squamae ludiculares liinc in denlem 1. lo-

bum aculum produclae).

4. ORTHOrofiON. liacemi allerni. Spiculac subirregulariler disposilae. Ghimae

llosculis breviores: altéra vel utraque, nec non subinde flosculo incomplf'lo

ex apice seliferis.

5. EcniNOCULOA. Raccmi :x\\evni I. snbjabali, simplices I. compositi. Spkulae

brevissime pedicellatae, imbiicatae, 2 — G-serialcs, totae strigiloso-hirlae,

Flosculus incompleius acuminatus vel pi. min. longe caudalo-subuliferus.

6. Setaria. llijrsus simplex aiit compositus, 1. Raccmi (subthyrsifonni-) jubati:

a) ^xis partialis in setam produclus laleralitcr cxserentem pedicellum sj)lcu-

lae, nunc solitariae, nunc, si liarum pliiFCS, terminalis (PabactaeNUM PB.).


b\ Spicula (jaact'is selis, e pedicello pronatis, hispidis slipala.

T. HarpOSTACIIYS. Racemiis simplicissimus, solilarlus, (rarissime 2, siibconju-

gali). .^/c«/û^ subsessiles, imbricatae, regularitcr 1 —2— 4-seriales, non-

nnmquam subdislichae.

8. BraCIIIAEIA. 7?crw// simplicissimi, allerni: axi partial! anguloso, plerumqnc

triquelro). Spkulae (glabrae, pilosae vel lanatae nec totae strigilosae) sessiles

1. l)revissime pedicellatae, pi. min. imbricatae, 2 —3— 4-seriales, muticae.

9. ViRGAElA, jRfl^/7 alterni ,


jubati vel paniculati, manifeste angulosi (plerum-

qne o-quelri), nunc racemiformes (racemis compositis, pediccllis brevissimis),

nunc virgati ant vario modo compositi et decompositi, pediccllis brevionbus

longioribusve.

Radinli, in ladiis racemiformibus iiilerdum brevissimi et Liflnil, lins tmn slnipllccs

meiitiuiitur; sed in Lis spicul.i inferior non ex eadem, cuni supeiiori, basi (ul in Braclii-

aria), sed nianifesle ex axi paiiiali (lirevissimo) ipso, supra ejusdcm basln, prodlt. llaciuc,

ubi in definilionibus de jiedicellorum longitudine agitur, hoiiiiu sonijier in raccniulis infinii^

nec terminales ((jiiipjie qui nll iiisi axis ipsius exlreniilas) inlelligendi siinl. — Radil in

A'irgariis semper dislincte angulosi (trîangulai'es), pi'aeserlîm, in re dubia, jubac vel jtaniciilae

superiun's. Ubi vero niliiloniinus de specie quacrendn diibia lïiauent , insplciendae ei'unl

MiUuriuc^ rtidtis suhfiiif^nlusis (nun([uani triangularibus, sed non pei'fi'cle terelibns lanluni).
Panicum. Cabrem Paniceae. iq5

10. MiLlARlA. Radîi û\tvm^ jubali, paniculati, teretes vel subangulosi (ani^ulis

irregularibus 1. obtusis), composili, decompositi. (De charactere Miliariae,

i. e. de radiis ierelibus dubio, radil jubae vcl panlculae superiores prae

reliquis consultandi sunl).

B. Flosculus inferîor ut in A, HermaphrodHus basi faciei utrinque canaliculalo-

scrobicukiius et'/ {plerumquc^ aurkulalo-appendiculaliis (de quibus ap-

pendicibus et scrobiculls vid. iiifra Obs. sub Pan. Ichnanlh6)\

11. ICHNANTUS.
(Panicula L juba. Spiculae longe plerumque magnae. Gluma infcrior fere

semper magna s. dimidia splcula longior. Folia lanceolata 1. ovatn).

(L Flosculus inferîor ejusdem cum hermaphrodiio formae ac substanliae^ saliem glu-

mis firmior :

12. ISACHNE.

(Panicula 1. juba. Spiculae orbiculato-obovalae, obtusae, linea numquam


longiores, plrrumque minores. Flosculus superior saepe femineus tantum,

brevipedlcellatus , intcrdum (rarius una cum Inferiore) pubescens. Paleae

omnes subaequilongae).

I. Cabrera.
Panicum holochrysum. Sesquipalmare, erectum. Fiacemis 2, subconjugatis 1. 3 —5
approximatissimis (subpollicaribus) ; Axi spicula subangusliori; Spiculis par-

vis, (Iaxis), oblongo-obovatis, acutiusculls, birsutis; Gluma inl'enori obso-

leta I. nulla; Foliis lineari-ianceolatis vaginisque hirsulissimis.

Paspalum radialum Tria, in Cat. dupl. mus. Acad. Pelrop.


V. spp. Bras.
Culmus fdirormis, slrlctus, glaber, inferne erecto- et florifero-ramosus. p^a-

ginae compressiusculae, ampliatae. Ligula ciliaiis. Folia e basi latiori sensim

25*
iq6 P a n 1 c e a e, Panicum. Cahrem.

attenuflln, lînenm et qu. exe. laJa, vix pollicaria. j4x!s commiinis, si racemi

duobus plures, 3-linealis. Racemi tenues, palenlissimo-divarlcati. Gluma


superior et flosc. neuler 5-nerves (nervo medio In hoc obsolelo), ad nervos

hirsuti. Hermaphroditiis laevis.

Panicum chysosiachyum. Pédale, erectum? Racemls T — 10, subdigllalo-approxU


malissimis (sesquipollicaribus) ; Axl spirula siibanj^ustiori; Spiciilis pusillls,

obovatis, oblusis, glabiis; Gluma luleriori pusdla; Foliis carinato-compies-

sis, hirsutis.

Paspaliun clitysostachyum SchraJ. N. ab. Es. Agr. bras. p. 81. Trin. Dlss. II.

p. 88. le. gram. IX. lab. 101. Kunlb Agr. syn. p. 64.

V. spp. Bras.
Cu/mus basl florirero-ramosus, inferne foliosissimus. Paginae conferlissi-

mae, cariiiato-compressae, glabrae, faucem versus lomenloso-pilosulae. Ligula

margo membranaceus angusllsslmus. Folia confertissima, subcoriacea, an-

gusla, incurva, pungenlia, bipollicaria. Axis commuais circiler semipollicaris.

Racemi efecti. Spiculae linea dimidia breviores. Gluma inferior miniita,

truncata, superior 5 -nervis. Flosc. ncuter ô —2 -nervis. HermaphroJilus

albens, tenuissime punctulato-slriatus.

Panicum aureum. Sesqni — tri-pedale, obliquum? Racemis 3 — 8, subdigilato-

approximalissimis (2 — 4-pollicaribus); Axi spicula sublatiori: Spiculis mi-

niinis, obovatis, oblusiusculis, glabris (hiilulisve?); Gkima infeiiori pusilla

(vaga) ; Foliis compresso-linearibus, glabris (basi ciliatis).

Paspalum pulchrum fVillJ. hcrb. N. ab Es. Agr. bras. p. "79. Kuntb Agr.
syn. p. 64. •
— P. aureum Trin. Dlss. H. p. 88. le. grain. IX. lab. 97.

Digilaria aurea Sprgl. (exccll. synn. llumb. et Lag.).

Var. culmo adpresso-ramoso, nodis glabris:

Paspalum ramosissimum N. ai Es, 1. 1. j). 80. Kuntli. rev. gr. p. 499. t. 1G4.

Agr. syn. p. 64.

V. spp. Bras.
Panicum. Cabrera. P A N I C E A E. ig-?

Culmiis (infernr) plurifolius et saepe ramosus. Vaglnac carinato-comprcs-


sae, glabrac, superne cilialae. Ligula inemhranacea, brevlssima. Folia acu-

minato-atlenuala, fuma, siibpungenlia, spsqnilinram laln, itiferiora palmaiia —


ultraspithamaea. Axis communis circiter scmipollicaris; partialis spiciila paulo

lalior vel eidem subaeqviikitns, pro spiculis recipicndis levller scrohiculato-exca-

valus. Spinilac litieam dimidlam longae 1. paiilo breviores. Gliima inferior,

si adest, minuta, tnincata; suprrior 5-, ilosculus neuler 3 -nervis. Her-


mophrodUus fuscus, punctato-striatus.

Panlaim immersum. 1 — 2- pédale et ultra, errclum. Bacemis 2 — 5 — 12, sub-


digitato -approximatissimis (l — 2-pollicaiibus et ultra); Axi spiculis la-

tiori; Spiculis pusillis, ovato-ellipticis, oblusiusculis, glabris; Gluma in-

fcriori riulla; Foliis lineari-lanceolalis, planis, glabris (cilialulis).

Pospahim immersum N. ab Es! Agr. bras. p. 82. — Pasp. cxcavalum Tria.

Diss. II. p. 88. — Pasp. aurcum HhKth.?


V. sp. Bras.

Culmus simplex vel e bas! crecto-ramosissimus. Vaginae carinato-com-

pressae, glabrae. Ligula membranacea , brevissima. FoUa subacuminata, flac-

cida , lineas 4 —6 lala , spilhamaea et longiora. Axis communis in oligo-

slachyo gramine subnuUus, in polystachyo sub- ultra -scmipollicaris; parlialis

spiculis ambabus lalior, pro ipsis rccipiendis profundius scrobiculalus. Spiculae

linea dimidia breviores. Gluma et Flosc. neuter. dissitlssime binerves. Her-


maphrodilus spadicescens, laevis.

Panicum chrysodaclylon. Sesqui — 3 - pédale , erectum 1. adscendens. Racemis

2 — 6, subdigltato-approximatisslmis (3 — 4-pollicanbus); Axi spicula an-

gustiori vel ejusdem lalitudine; Spiculis parvis, obova'to-ellipticis, seriatim

birlis; Gluma Inferiori pusilla, vaga; ïdiis linearibus 1. sublanceolato-li-

nearibus, planis involutisve, liirsulis glabrisve.

Paspalum canescens N. au Es! Agr. bras. p. 19. Trin. Diss. II. p. 89. le.

gram. IX. lab. 98.

V. spp. Bras.
198 PANICEAE. Pailiciim. Digltaria.

Culmus simplex. Vaginae graminis angustifolii leretiuscnlae, liirsulae,

latifolii carlnato-compressae, glabiae. Ligula margo membranaceus, brevis-


sime ciliatus. Folia acuminata, ligiJiuscula: in aliis involuta et glabra, in

aliis (genuino Neesii gramine) plana, lineam 1. cum dimidia lata, glabra.

j4xis communis vix semipollicaris. Spiculae linea breviores, interdum mucro-

nulatae. Glitma superior et Flosc. ncuter 5-nerves, ad nervos pi. min. hirti.

Hermaphroditus fuscescens.

II. D i g i t a r i a.

Panicum plalycarphum. Erectum, culmo ramosissimo. Racemis 2 —3 digitatis,

arcte (biseriatim) floriferis; Spiculis (ad axin ipsis latiorem) solitariis,

altralinealibus , lanceolato-ellipticis, acutis, piibescendo-villosulis; Gluma


inferiore nulla, superiore minima, Foliis lanceolato-llnearibus vaginisque

glabris glabriusculisve.

V. spp. Inss. Bonin.

Caespitosum, circiter dodranlale. lR.ami confertissimi et inferne foliosissimi.

Vaginae teretiusculae, caiinalae. Ligula brevis, membranacea, lacera, utrin-

que bievi-auriculala. Folia firma, pungendo-acuminata, sesquilineam lala,

pi. min. sesquipollicaria, plurima, confertissima ,


glabra vel pilis tenuibus rans-

que adspersa, Pcdiinculi e foliorum sarcinis exsurgunt nudi, terminati lia-

cemis 2 —3 digitatis, contractis, fera bipollicaribus. ^xis partialis subfolia-

ceus, linea angustior, spiculis latior, glaber, fronte utrinque ad seplum mé-

dium scrobiculatus pro recipiendis Spiculis altcrnis, adpressis. Gluma superior

posterior, minuta, quasi in fimbrias soluta. Flosculus neuier 1-valvis, ^-nervis,

marginibus pubescendo-villosulus. HcrmaphroJilus neutrum aequans, char-

taceus, laevis. — Racemi Paspalum mentiuntur.


\ Panicum Gaudichaudii Klli. Erectum, culmo simplici. Kacemis 1 — 16, fascicu-

lato-jubatis, arcle (biserlalim) floriieris; spiculis solitariis, subultralinealibus,


Panicum. Digi/ana. Paniceae. ing

lineari-cUiplicis, oblusiusculis, glabris; Gluraa inferiori nulla, superlorî pu-


silla; Foliis linearibus vaginisque glabris.

Panicum Gaiidicliaudii Klh, rev. gr. tab. 106é Agr. syn. p. 86.

Digitaria slricla Gaudich. in Frcyc. it. p. 409.


Inss. Maria n.

Cidmiis bipedalis et altior, nodis glabris. Vciglnac teretes, glabrae. Ligula


niembranacea, breviuscula. Folia glaberrima. Spiculae subsessiles. Glumula
ovato-lanceolata, acuta. l^^aànda neutra suh- l-ncr\is. Hermap/irfdi/ us oh-
tusinsciilus.

Panicum demidalum Klh. Decumbens? Piacemis 4 — 12 fasciculato-jubatis, arcte

florifcris; Spiculis geminis, mimmis, ovabbus, glabris; Gluma inferiore nulla,

siiperiorc pusllla; Foliis sublincaribus (longis) pilis rarissimis adspcrsis,

Panicum denudalum Kih. Agr. syn. p. 80.

Digilaria denudala Lk.

V. ce. ex bto Berol.

Culmus 1 — 2-pedalis. compressae ad fissuram supcme


/^^//2ûr<? , villosulae.

Folia lincas 1 —3 spilhamaea — dodranlalia,


lata, flaccida, inferne pilis raris

adspersa. llacemi tenues. Gluma superior interdum obsoleta. Flosc. neuler

T -nervis. Perianlhium demum atropurpurascens. — A sequente vix nisi spi-

culis paulo minoribus, flosculo neulro 7-nervi, et cuimo foliisque minus fir-

mis divei'sum.

Panicum fasciculare Ht. Goelt. Decumbendo-obliquum. Placerais pliiribus digita-

tis et l'astigiatis, vel plurimis jubato-fasciculatis, arcte floriferis; Spiculis ge-

minis, parvis, lanceolato-oblongis, glabris; Gluma inferiori nulla, superiori

pusilla; Foliis sablanceolato-lincaribus, scabriusculis, vaginis hirsutis.

Panicum bifasciculatum 2\in. Diss. II. p. 76. — P. Schraderi KunlJi rev. gr.

p. 32. Agr. syn. p. 80.

Digilaria villosa ht. Vienn. — D. fascicularis Lk. ht. Berol.

V. ce.
aoo PaniceAE. Panicum. DigUuria.

Culmus pi. min. bipedalis. J^'aginae compressae, carinatae. Folia glabia

vel pubescenlia pilisve adspersa , superiora racemos subaequanlia. Bacemi in-

fcriores 5-pollicares et ultra. Spiculae pi. min. interrupte et irregulariter im-

biicatae. Flosc. neul, 5 -nervis. Heimaphroditus mucronulatus flosculum neu-

tnim subexcedens.
Panicum pruriens. Proslratum. Racerais 3 — 1 digitatis I. jubalo-fasciculalis, laxe

floriferis; Spiculis geminis, subullra-linealibus, lineari-lanceolalis, ad latera

nervosque plerumque pubescenlibus; Gluma infeiiore pusilla I. obsoleta, su-

pcriore minima; Foliis lanceolalo-lincaribus, asperrimis.

Panicum pruriens Trin. Diss. II. p. Tî. le. gram. \ III. tab. 92. (var. foliis hir-

sutis). Kth. Agr. syn. p. 83.

V. spp. Iiiss. soc. Sandw. Carol. et Maicbion.

Culmus 2 — 3-pedalis, rnmosus. T'^aginac carinalae, nunc hirsutae, nunc

villosae, nunc glabrap, plerumque a culmo solutae. Fulia nunc hirsuta, nunc

pubcscentia, nunc glabra, semper aspcirima (nec nisi in gramine ex ins. Ulca

Carolin. vix scabriuscula vidimus). liacemi salis tenues, 3 — 4-pollicaies.

Gluma inferior, si adest, pusilla, truncala: superior flosculis saitem sexies bre-

vior, glabra 1. ad nervos (3) pubescens. ^tTff/û/7//ro<//7M5 mucronulato-aculus.

Paniium corymbosnm Roxli/ Proslratum (nat.tns). Hacemis pluribus (15) jubato-

fasciculatis, arcte floriferis; Spiculis gemiuis, subliiicalibus, lineari- oblongis,

acu-tis, ad b'.tera pi. min. viilosulo- pubescenlibus; Gluma inleriore nulla,

superiore minima; Foliis lineanbus, hirtis.

Axoiiopus!' corymbosus Schuli. Mant. II. p. Ml.


Y. sp. Ind. or.

liacemi 4 — 8-pollicares. Gluma superior flosculis circiler quinquies bie-

vlor, glabra 1. vlllosula. Heimaphroditus mucronulalo-aculus.

Panicum sanguinale L. sp. pi. éd. 1. Decumbens 1. adscendens. Raremis 2\ — 15,


digitalis 1. jubato - fasciculalis, pi. min. laxe floriieris; Spiculis gcminis

Iciniàve, liuealibua, elliplico-lanceolalis, aculls, glabriuaculis vel margiae


Panicum, DigHaria. Paniceae. '

20 1

pubescentibus villoslsve; Gluma inf'eriore pusilla 1. (rarius) subobsoleta, su-

periore flosculis duplo-, duas tertias lertiamve partem breviori; Foliis sub-

lanceolato-linearibus cum vaginis hirsutls glabriuscullsve.

1. Gluma superiori flosculis | 1. 2 breviori.

a) Piacemis crassioribus :

longioribus, spiculis glabris I. pubescentibus:

Panicum aegypliacum Rclz, (spiculis glabris).

Digitaria aegyptiaca fjlllcl. R.ctS. II. p. 411. — D. umbrosa Lk. (ex spici-

mine hti Berol.). — D. sienilica ht. Petrop. e sem. Berol. (racemis paulo

gracilioribus). — D. sanginnalis Scop. R. et S. II. p. 469. (spiculis pu-

bescentibus). — D. eriogona Schrad.

Phalaris l'elulina Forsk.

Daclylon sanguinalc Vill.

Syntherisma l'iJgare Schrad.

Paspalum sanguinale Pair.


V. spp. Gall. Germ. Ross, auslr, Taur. Cauc. Aeg. Teneriff. Cbsp,. Inss.

Sandw.
Idem, pumilum, racemis brevibus:

Digitaria australis W illd. herb.

Panicum ornithopus Triu, in Sprgi. n. Entd. II. p. 83.

Y, spp. Inss. adsc. et soc.

Spiculis ciliatis:

Panicum cUiare Betz. Kth. Agr. syn. p. 82. (an Syn. Schult. Neesii et Sleud."^)

Digitaria ciliaris Koel. R. et S. II. p. 4T2.


Syntherisma ciliare Schrad.

Paspcdiim ciliare DeC.


^ . spp. Aslr. Jap. Cbsp.

b) Racemis tenuioribus ;

crectis, axi nudo, spiculis glabriusculis I. pi. niin. pubescentibus:


Jllém. VI , Ser. Se. malh. fhys. et nul. Tum. lll, %di p. Se. nul. 25
202 P A N I c E A E. Panicum. Diaitariu.

Faapahim inaequak Linh! En. Schult. Mant. II. p. n4.


Digilaria inaequalis Linh ht. Berol.

V. spp. Ind. occ. Bras. Inss. Sandw. Soc. Mulgr. Philipp.


Oi!S. Iii gramine orienlall saepe i-acemi tantiim 3 — 3 ,
digltati ,
perteniies).

Eac. divergendo-jubalis, axi pllis adsperso, splculis glabriusculls ,


pubes-

centibus 1. cllialulls:

Panicum horizontale Meyer. Kth. Agr. syn. p. 81.

Digilaria horizonialis PVillJ. H. el S. II. p. 474. — D. sefigera Rolh. Fu

et S. ibid.

Panicum Irichostachyum Hl. Gor.

V. spp. liid. occ. Bras. Cap. vir. Mascar.

2. Gluoia siiperiore flosculis | paulove breviori.

a) Placerais crassioribus:

Panicum glaucescens N. ab Es. Agr. bras. p. 100. — P. Neesii Kunlh, Agr.

syn. p. 84.

Digilaria marginala Linh! Schult. Mant. II. p. 262. (Racemi cum foliis bre-

viores tantum in gramine Neesii. — Trin. ic. gr. VIII. tab. 95).

Panicum. Linhianum Kunlh rev. gr. p. 33.

Nec diversa Digilaria hijormis fJ illd, (qii. v, ex. Ind. or. in hb. Merlensii pair.)

V. spp. Ind. occ. Bras. Mascar.

b) Racemis tenuioribus :

brevibus, digilatis; loHis brevibus et peranguslis:

Panicum sublile N. ab Es. m Sieb. Agrosloth. no. 12.

V. spp. Mascar.
longioribus :

Panicum fimbrialum Presl! Rel. Ilaenk. I. p. 298. Kunth. Agr. syn. p. 81.

V. spp. Nov. Hisp. Inss. soc. Ind. or.

praelongis, spicuHs remolis:

Paspalum disions N. ab Es! Agr. bras. p. 21. (Trin. le. gram. VIII. tab. 94).

V. spp. Bras.
Panicum. Dlgitaria. P A N 1 C E A E. 2o3

Obs. Plantae cultae culmiis haud raro erectus; Panici aegyptiaci sponlanci stmper pi. min. pro-

cumbendo-radicans. Foliorum vaginarumque p!Iosi(as inconstantissima. Spiculae interdum

solitariae — quaternae; putescentia eaïuin per gradus vagos transit in villosilatem ciliaitm.

Glumula inferior numqiiam penitus dcsldcialur : interdum in uno endemque racemi) nnnc

manifesta, nunc subobsoleta. Longitudinis glumae superioris limites non ila circumscripli , ne

vel in unius ejusdemque spetiminis spiculis alils {losculi dimidium, in aliis ejusdem diias ter-

lias et qii. exe. partes attingat.

Panicum serolinum. Decumbens. Fiacemls 3 — 5, subdigitato-fasciculalis, suh-

laxifloris: Spiculis geminis, parvis, obovato-ellipticis, aculis, ad nervos pu-

bescentibus; Gluma inforiore pusilla, superiore flosculls dimidio breviorl;

Foliis lanceolato-linearibus vaginisque birsutis (glabrisyc.').

Syniherisma serotinum JT ail.


DîgHaria serotina 31chx.

Paspahim serolinum Fliigg. Pi. cl S. II. p. ô05 et 8"8.

V. spp. Carolin.
Specimina a cel. Bosc comm. 2: aUerum foliis omnibus brcvibus (sesqui —
bi-pollicaiibus), lanceolato-linearibus, cum vaginis insigniter birsutis; alterum

foliis (superioribus, culmus cnim abscissus) angusto-Iinearibus, longiorii)us,

cum vaginis glabris. — Piacemi tenues. Spiculis albido-pallidis, pubescenti-

bus (non villosulis) et parvis (non linealibus) a Panico sanguinali dislingnitur.

Panicum glabrum Gaud. Subadscendendo- decumbens. Piacemis 2 — 6, subdigilalis,

laxiuscule floriferis; Spiculis geminis, linealibus, elliptico-oblongis, acutins-

culis, pubescentibus: Gluma inferiore pusilla 1. obsolela, snperiore (losculos

subnequante; Foliis lanceolalo-lmearibus vaginisque glabris.

Panicum glabrum. Tiin. ic. giani. XIII. lab. 149. Kuntb Agr. svn. j), 8.ï. —
P. sanguiriale Poli. — P. Iscliannum Sthreb. Erl. —P . arenarium MB' —
P. lincarc liroch. — P. hiimijusum h th. rev. gr. p. o3.

Digilaria filijormis Koel. — D. humifusa Pcrs. — D. glabra PB. P». et S. II.

p. ni.
Syniherisma glabrum StlnaJ.
26*
2q/ PaNICEa E. Panicum. DlgUana.

Paspalum daclylon LaM. — P. ambiguum DeC.


V. spp. Helv. Gall. Ross, aust, Cauc. Pers. Am. bor.

Piaro pede longius. Folia vix unquam ultrabipoUicaria, strictiuscula, sem-

per nuda. Ilacerni pollices 2 raro excédant. Gluma inferior rotundata (iri-

quetra in P. sanguinali).

Panicum slrialum Br. Decumbens. IVacemis 10 — 18, sabfasciculalo-jubatls (fili-

formibus), laxiuscule florileris; Splculis geminis, parvis, oblongis (obovalo-

oblongis), acutis, margine puberulis; Gluma inferiore pusilla, superiore

flosculos aequante; Foliis lanceolato-linearibus vaginisque glabris.

Panicum siriatum. Pi. et S. II. p. 402. — P. australe Sprgl. S. V. Kunth


Agr. syn. p. 85.

Paspalum paiuluni Horn. Pi. et S. II. p. 313.

V. spp. n. Holl. et ce.

Sesqui — bi-pedale. Racemi perlenues, 4 — 5-pollicares, in planta spon-

tanea conniventes, in culta patentas. Hermaphroditus mucronatus.

(iiiS. Alia spccTcs e ISov. Ilnll., Panicum inmiilnrc Tiiii. Diss. II. p. 244: Raceniis (io), laxe

juballs, inferioribus compositis , laxe (lorifcris; Spiculis geminis, perparvis, oblongis, acutis,

glabris; Gluma inferiore pusilla, superiore flosculis


J breviori; Hermaphrodito mucronato-

acuto neulrum excedente, — est quoquc Digiluriae species, cujus vero folia non \idi, et

(juam inter Panica lîrownii desidero.

Panicum fdifornie L. sp. pi. cd. 1. Erectum 1. adscendens. Piacemis 2 — S, ap-

proximato - alternis I. subfasciculalo-jubalis, laxiuscule lloriferis; Spiculis ge-

minis, parvis, oblongis, acutis, glabriusculis pilosulisvc; Gluma inferiore

nuUa, superiore flosculis paulo breviori; Foliis linearibus, inferne vaginisque

birsutis.

Panicum filiforme. Trin. ic. gr. XIII. tab. 148. (Varictas rainor, adscendens).

Milium paniceum S(V.

Agrosiis lenta Hl, Kew,


Digitaria pilosa Mchx, — D, filiformis PB.
Panicum. D/gitarm Paniceae. 2o5

Paspalus filiformis Flilg. Pi. et S. II. p. 304. (excl. synn. Walt, et Pers.),

V. spp. Am. bor. Bras.

Culmus simplex, rarius inf'erne erecto-ramosulus. Vaginac inferiores hlr-

sntae. Folia erccta, basin versus pilis, quam vaginarum longioribus, obsita.

liacemi pertenues, parum patuli, in planta humiliori (1 — sesquipedali) 2 — 3'

pollices 1 — 3 longi; in alliori (2 — 3-pe(lali) 4 — 8, pollicum 3 — 5. Axis


communis semi — 2-polllcans, pertenuis.

Panicum débile Des/, Decumbens. Racemis 4 — 5, jubato-fasciculatis, laxidoris;

Spiculis geminis, linealibus, elliptico-lanceolalis, acuminatis, sububsolete

pubescentibus; Gluma inferioie pusilla, superiore flosculo nentro subcaiidato-

acuminato parum breviore, hermaphrodilum aequante; Foliis angusto-!i-

nearlbus, glabris.

Paspalum débile Pair. Enc. R. et S. II. p. 303,

Panicum ^/iforme Pair. it.

DigUaria debilis f'Villd.

V. spp. Numld. Neap.

Racemi tenues, speciminis Neapolitani pollicares, Numidiani pollices circiler

4 longi. — Insigne flosculo neutre caudulato-acuminato.

Panicum parvulum. Decumbens, ramis spithamaeis. Racemis 2, conjugato-digl-


latis, arctiuscule lloriferis; Spiculis solitariis ( — binis ternisve?*) submi-

nimis, lanceolato-ellipticis, acutiusculis, pubescendo-villosulis; Gluma in-

l'eriore nulla, superiore flosculos aequante; Foliis lanceolato-linearibus (di-

sticho-patentibus, brevissimis) ,
glabris 1. pilis adspersis.

Paspalum brefifolium Fliig! Monogr. p. 150. — P. longiflorum lieiz. R. et S-

n. p. 50G. Presl. rel. Haenk, 1, p. 208.


Panicum longiflorum Gmel.

Digilaria longiflora Pers.

V. sp. Ind. or.

*) ex Flugge, contra Relzium., Preslii nostrasque observalioner.


2o6 PANICEA E. Panicum. DigUaria.

Ciilmus prostratus, perlenuis, nodis numerosis, inlcrnodiis brevissimis.

ïolia ramorum floriferorum per distantias 2 — 4-lineales disticlia ,


patentia,

subamplpxicaulia, latiora lineam lata, attenuato-acuminala, longiora semipol-

licaria. Racemi brevipedunculali, tenuissimi, pi. min. pollicarcs, albidi, Pas-

paliformes. Splcvlae llnca dimidia parum longiores, brevipedicellatae, in nostro

specimine solitaiiae. — Retzius, cni Paspalorum., quae novit, paucorum spi-

culae semper oljlongae I. orbiculatae visae fueiant, banc speciem, ob spiculas

lanceolato-ellipticas, longifloram dixit.

Panicum connivens. Dccumbens. Racemis 2 — 3, digitatis, laxiusculp (luriferis:

Spiculis geminis, ultralineahbus, lanceolalo-ellipticis, acutis, glaberrimis ;

Gkima inferiore nulla, superiore (losculos aequanle; Foliis lanccolalo-lincari-

bus, glabris (bievibus).

V. spp. Bras.
Totum glabrum. Culimis ropens, ramosus, undiquc dccumbens. Nocli

numerosl, radicantcs. Vaginae laxae, birsutae. Folia polHce breviora. paten-

tia, bneam lala, firmula. Baccwi palbde et lacté virides. contracti, sesqui-

pollice paulo lungiores. Spicularum binarum inferior brevi-, superior longius

pedicellata. Gluma et flosculus neuter acquales, 7-nerves; Ilermaplirodilus

pallidus, acutus.

Panicum cuyabense. Dccumbens. Raccmis, circiter 10, subfasciculato-jubalis, laxius-

cule {loriCeris: Spiculis geminis, linealibus, ciliptico-lanceolatis, acutis, mar-

gine puberulis; Gluma inferiore nulla, superiore flosculos aequanle; Foliis

linearibus, scabris, vaginis hirsutis.

V. spp. Bras.
Tripedale, basi rcpens, nodis barbulatis, T'aginae iiiferiores hirsulae.

/îflf^w/' parum patuli, minus qnidem crassi, tamen tenues non vocandi, satu-

rate virides: infcriores 4 -pollicarcs.

Ojis. Affinis Digitaria violciscern hV. (tjii. t. c.) differl racemis tenuissimis ,
pallidii, spiculis

parvL».
Paniciim. Digitana. P A N I C E .4 E. 207

Pantcum mollissmum KtJi. Deciimbens. Racemis 3 — 9, allernis, laxe floilferis;

Spiculis geminis, linealibus, ovato-ellipticis, villosulis; Gluma Inforiore nulla,

superiore flosculos subaequante; Follis liiiearlbus vaginisque vclutino-pu-

bescenlibus.

Panicum mollissimiim Klh, Agr. syn. p. 84. — P. leuciles Trin. Diss. II. p. Sô.

Milium velulinum DeC. R. et S. II. p. 521. — M. filijoTine Sessé.

Digilaria ri//osa Pers. — D. mollissima Schracl.

'Paspnlum? t'eluiînum Kunlh Agr. syn. p. 65.

I
V. ce.

Racemi filiformes, pi. min. patentes, 3 — 4-pollicares, vaille laxidori. To-

tum gramen album.


\ Panicum gibbosum Br. Erectum, basi ramosum. Racemo solilario, arcriuscule

florifero; Spiculis ternis, parvis, lanceolato-ovalls, acutis, dense sericeo-

pubescentibus; Gluma inferiore nulla, superiore flosculls \ brevlori; Foins

angusto - linearlbus , glabriusculls.

Panicum gibbosum. R. et S. II. p. 463. Kunth rev. gr. p. 3S3. lab. 105.

Agr. syn. p. 85.

N. Holl.

Culmus filiformis, superne pubescens. Folia latlora llneam lala, scsqul —


subtrl-pollicarla. Faginae pubescentes. Racemus 2| polllcaris. Gluma su-

perior dense serlcea, arcuato-concava. Flosculus ncuter hermaphrodito in-

ferne gibbo longior, lateribus dense serlceus.

\ Panicum Gajanum Kunth. Erectum. Racemis 2, dlgitatis, laxe (loriferis; Spiculis

subternis, linealibus, sublanceolato-ovatis, acutis, vllloso-comalis; Gluma in-

ferlore mlnima, superiore flosculos aequante; Folils lineanbus, inlerne clllatis.

Panicum Gayanum Klh. rev. gr. p. 239. lab. 31.

Sénégal.

Culmus sesquipedalls, simplex. Vaginae glabrae, bispidulae. Ligula cl-

liarls. Folia sesqullineam lata, 2 — 3-pollicaria. Spicula tertia abortiva.


2o8 PAN1 C E A E. PaniCUm. UrocJiloa.

Gluma mJcnor rotundata, superior 5 -nervis, villosa. Flosculus neulcr 5 -ner-

vis, jviliosus. Hermaphrnditus cliartaceus, scaber, acuminatus.

Panicum p'haeoihrix Trin. ic. gram. VIII. tab. 91. Erectum. Racemis 4 — 6, sub-

(îigitato-alternis, laxe floriferis; Spiculis geminis ternisve, lincalibus, ovato-

ellipllcis, hlrsutis; Gluma inferiore obsoleta, superiore llosculis dimidio bre-

viori ; Foliis filiforml-involutis vaginisque glabris.

Tnchachne ferruginea N. ab Es! Agr. bras. p. 90.

Panicum fcrnigincum Kunlh rev. gr. tab. 165. Agr. syn. p. 125.

^ . spp. Bras.

Ciilmus 2 — o-pedalis, gracllis. Folla spithamaea — dodrantalla. Axis

commiinis 1 — 2-pollicaris. Raccmi conïeTÙ, inferiores semipedales- Gluma


.inferior minutissima 1. nulla.. Flosculus neuler bivalvis.

m. TJ r o c 11 1 o a.

Vanicum cimicinum Relz. Racemis 2 — 10, snpcrne floriferis; Glumls trimr-

vlbus: superiore margine aequo ciliata; Lodiculae squamis bine lanceolato-

elongalis.

Milium cimicinum L. Mant.


.Agrosiis cimicina Pair.

Axonopus cimicimis PB. R. et S. II, p. oll. Mant. II, p. 177.

Urochloa cimicina Kunili rev, gr. tab. 103. Agr. syn. p. 74.

V. spp. Malab, Népal.

Fcilia e bflsi ovata lanceolata. Racemi 2\ — 5-pollicares, asibus glabris.

bnsi nudis. Spiculae solitariae,.geininae ternaeve.

Panicum scmialalum Dr. Racemis 2 — 4, a basi floriferis; Glumis 5-nervibus: -su-

periore margine rcpando-alato ciliatula; Lodiculae squamis bine in dentem

brevem productis.

Panicum semialafum. R. et S. II. p. 461.


Panicum. onhopoison. PANlcEA E. 209

Vrochloa semialaia h itnlli rev. gr. p. 51. Agr. syn. p, "74.

V. spp. Népal, (s. fol.).

Racemi 2 — 4-poIlicares, axibus villosulis, basi barbatis, Spiculae •'(-

minae — qiiinae, majores quam in priore.

OliS. Rcliqiiae ab a.iclorlbiis ad Uronhhuim relalae S|)ec"«s ad Braihiciriam peitlnent.

IV. O r t 11 o p o g o 11.

a) Glumanim sela atlenuala, hispida.

Panicum Burnianni Relz, Racemis pi. min. conliguis, aictc floriferis; Axi com-
muni pi. min.-, parlialibus Spiculisque villoso-cilialis; Glumis floscnloque
neiitro seligcris: gliimae inferioris sela spicula scsqui — bis I. ultra longiori;

Foliis ovalis laaccolatisque glabris pilisve adspersis aut cum va»inis pubes-

tentibus.

Panicum liiriellum Biirm. — P. hromoides LaM. R. et S. IJ. p. 483. (sub


Oplismeno').

Orihopogon liurmanni Br.

Oplismeniis Burnianni PB. R. cl S. II. p. 482. Ktb. Agr. syn. p. 139.

V. spp. Ind. or. Manill.

* Majus, axi commiini villosiori, racemis superioribiis magis approximatis:

Panicum Burnianni, ïrin. ic. gr; XYII. tab. 193. — P, album LaM, P.
lappaccum ÏT'ilhl. hb.

Oplismenus albus R. et S. II. p. 890. — 0. Humboldtianus N. ab Es. Agr.


bras. p. 2G4.

V. spp. liras.

Eacenii 5 — 6-lineales. Sc/a inter dentés glumarum. Flosculus nculer

1-valvis, 1- nervis. Ilermaphrudilus chartaceus.

JIftm. l I. Srr. St. math, phyi, et nul. Toni. III. \di' p. Se. mit ^m
210 P A N 1 C E A E. Punieu m. Orihop„g,m.

b) Glumarum sela obliisa, laevi.

Panicum selarium LaM. Racemis brevissimls, remolis, arctc florifeiis; Axi com-

muni, pnrtialibus Spiculisque gl<il)riusculls; Glumis flosculoque neutro soti-

eerls; glumae inférions seta spicula bis et ultra loiigion; Foliis lanccolatis

vaginlsque margine pubescendo-cilialulis, glabris.

Oplismrmis setarius R. ci S. U. p. 48 (. Ktli. Agr. syn. p. 159.

Orlhopognn setarius Sprgl.

an Panicum aiislalum Reiz. R. et S. H. p. 455. — P. hirielluvi Mchx.


Y. spp. Bras.
Culnius tennis. Folia brrviusciiln: infnioia pollice broviora, suprema bipol-

licaria. Racemi ^ non computf.tis selis, llneas 2 —4 longi : infcriorcs rcmo-

tissimi.

Panicum imbe cille. Racemis (brevissimis) remolis rernotinscuhsve , arcte florifeiis;

Axi conimuni glabre, partialibus liirsiitiilisj Spiculis glabris cilialuli.svc;

filuma inferiori setigera : seta (in racemulis inlcrioribus) longitudine spicu-

lae vel paulo longiori; Foliis angusle lanceolato-linearibus vaginisque glabris.

Oiihopogon imbicellis Br. Trin. ic. gr. XVI. lab. 101.

Oplismemis imbecillis R. et S. II. p. 487. Klh. Agr. syn. p. 142.

V. spp. Nov. Holl.


Culmus 1 — sesqui-pedalis, tennis. Folia sursum sensim longiora, inferiora

poUicaria, superiora 2 — I. vi\ 5-pollicaria. Racemuli 2 — 4-lineales. —


Panico setario lenuiori simillimum et forlasse mera ejusdcm var. ninrra.

Panicum undulatifolium Ard. Racemis (brevissimis) remotiusculi^, arcte florifcris;

Axi communi liirsuto, jiarlialibus (subnulli.s) nuilis; Glumis cilialulis flos-

culoque neutro setigeris: glumae inferioris seta spicula sesqui-, exiima fere

triplo longiori: Fuliis obtougo- lanccolatis, adpresso-pilosis; Vaginis hirsulis,

Panicum undulatifolium. IVin. Diss. II. p. 158. (cxlI. var. /?). Ic. gr. XVI,
lab. 192. — P. hiricllum AIL (t al. (non I. nfc Ilost , ucc Mclix.). .

P. Burwanni MB.
Paiiicurn. oitlir.pi.ii.m. PANIC E A E. 21

Oplismenus undulalifulitis PB. P». et S. II. p. 482. Ktli. Agr. syn. p. 1Ô9.

V. spp. Ilelv. Germ. Ibcr.

Panicum composilum L. sp. pi. éd. 1. Raccmis contiguis, laxidoris; Axi commnni,

parlialibus Spiciilisque glabris %'cl pubescentibus; Glumis setigcrls, flosculo

neutro mucronul;Uo: glumae infenoris seta spicula sesqui — bis loiigioii;

Foliis lanceolaiis vaginisque glabris, bisve pi. min. pubescentibus.

Panicum compositum, a, Trin. Diss. II. p. 153. le. gr. XVI. tab. 18"3.

OrtJwpogon compositus Dr. — 0. remofus Tr. FunJ. Agr.

Oplismenus composilus PB. R. el S. II. p. 484. Klh. Agr. syn. p. 141.

Digilaria composila fl'illd. En,

V. spp. Ceyl. Inss. Carol.

* Var. lenuiculmis, flaccida:

Panicum. composilum^ b^ Trin. Diss. II. p. 154. le. gr. XVI. lab. 189. A.

V. spp. Nov. Zcel. Népal.

Rncemi pleriimque intcrnodio longiores, ullrnpollicares vel ferc pollices 2

longi. In gramine Ualanensl Carolinarum axes eommunls et partiales pubes-

cunt. — An huj. loei ctiam Po/Iinia unda/a Sprglf (^Andropogon undatus Jacq.

Oplismenus Jacquini Kih. Agr. syn. p. 140.) cujus v. speclm. Mascar. (Trin.

ic. gr. XVI. tab. 189. B.)

Panicum sybaticum LaM. Racemis rcmotis 1. pi. min. contiguis, arcte arctiusculcve

floriferis; Axi eommuni partialibnsque hirlulo- pubescentibus (illove gla-

briusculo, bis pi. min. pilosis) ; Glumis glabris pilosulisve cum flosculo

neutro seligcris : glumae inferioris seta spicula sesqui — bis longiori ; Foliis

lanceolatis, glabris, pubescentibus 1. rariusculo- pilosis; Vaginis apice (tu-

berculato-) pilosulis.

Panicum composilum d. el f. Trin. Diss. II. p. 155.

27*
212 P A N I C E A E. Panicum. Orthopogon.

Variât:

«. Axi comtniiiii parllalibusque pubescendo-hirlulis; raccmis internodio

longiorlbus; spiculis pubescenllhus; foliis glabrls; vaginis Inberculoso-liirtulis:

V. spp. Inss. soc.

p. Axi communi pubescendo-hirlulo, parlialibus hirsulis ; racemis Inlernodio

Iongioribus;i spiculis pills adspersls; foHls glabrls; vaginis luberculoso-hirlulis:

Oplismenus syh'aticus R. et S. II. p. 481. Ktli. Agr. syn. p. 139. (Trin. ic.

gr. XVI. tab. 190. A.).

V. spp. Mascar.

)'. Axi communi pubescendo-hirtulo, partlalibus setoso-pilosis; racemis in-

lernodio brevioribus 1. contiguis; spiculis pilosulls; folils obsolète pubescentl-

bus 1. pilis adspersls; vaginis obsolète luberculalls hirtullsve:

Panicum compos. car. Trin. le. gr. XVI. tab. 188.

Oplismenus ajricanus PB.' R. et S. II. p. 484 et 890. Klli. Agr. syn. p. 141. —
an Opiism. brasiliensis liaddi?

V. spp. Inss. Sandw. Afr. Bras.

S. Axi comm. et partlalibus pubcscendo-hirtulls; racemis remotls; spiculis

pubescenllbus; folils glabrls: vaginis obsolète tuberculosls, pubesccnllbus:

Echinocliloa lanccolala PB. R. et S. II. p. 41(5.

Oplismenus lanceolalus N. ab Es. Agr. bras. p. 266.

V. spp. Ins. Nucabiw. Manill.

F. Axi comm. glabro, partlalibus splcullsque pilis adspersls; racemis conti-

guis; folils brevlbus, pubescenllbus (Infimls ovalis, glabrls) ; vaginis obsolète

tuberculosls, superne hlrsululis:

Panicum coniposilum c, Trin. Diss. 11. p. IFjB. Ic. gr. XV I. lab. 190. li. et 2.

V. spp. Manill.
OiiS. Fmfas'ic ellam Prui. ar'nliiluin litlz. ad liane s|Hcieni vailabileni icvncaiiduni.

Panicum loliaccum LaM. Racernis rcmolls conllguisve, arcle floriferis; Axi com-

muni glabro hirlulove, parlialibus ad spicularum basln seloso-barbalis;


Panicum. EcMnochloa. Paniceae. 2i3

Glumis ciliatulis flosculoque neutro seligeris: glumae infcrioris sela spicula

quadruplo longiori; Foliis laticeolatis vaglnisque cilialis, glabils.

Oplismenus loliaceus PB. R. et S. II. p. 483. Kth. Agr. syn. p. 140. — 0.


hiriellus RadJ. Agr. br. p. 41? — 0. latifolius Haenke hb.
V. spp. Ind. occ. Guian. Bahiens.

Culmi llnea pubescens unilateralis nota neque satis constans, ncqiie hulc

speciei soli propria. Folia ima basi inlerdum ciliata. Racemi semipollicares —
pollicaies, ob selas spicularum conferlarum longas quasi peclinati.

V. E c h i n o c h 1 o a.

a) Ligitla niilla.

Panicum colonum L. sp. pi. éd. 2. Racemis simplicibus (semi — sesqui-pollicari-

bus), allernis geminisque, inlerslitia pi. min. acquantibus; Spiculls binls,

ternis (4 — 6-serialibus), subultralinealibus, mucroiialo-acutis; Foliis li-

iiearibus.

Panicum colonum. R. et S. II. p. 424. Mant, 2. p. 224. Trin. ic. gr. XIV.

lab. 160. — P. ietrastichon Forsh.

OplismenuS colonus Hb. et Kth. Agr. syn. p. 142.

V. spp. Ins. adsc. Cap. vir. Marian. Aegypt.


* Racemis basi setigeris:

Panicum pseudocolonum Ro/li, R. et S. II. p. 424.

V. spp. Bras. Ins. Philip. Jav. Mascar.

** Foliis vaginisque atropurpureo-zonatis:

Paniium zonalc Guss. — P. numidianum Presl. Gr. Sic. p. 3?


V. sp. Sic.

Culmus splthamaeus — ullmpedalis, obliqiius, saepe radicans, siniplcx vel

ramosus. Vaginae glabrae. Folia acuminata, lincas 1 —2 lala, palmaria —


spilhamaea. Racemi 4 — 18.
2i4 PAN1 C E A E. Pan ic uni. Khinoihha.

Partit iim fniTiientaccum Eoxb. Raccmis simplicibus (pulllcaribus), altérais geminisve,

interstiliis paulo longioribus; Spiculis binis solitariisque (S-serialibus), 11-

nealibus, acumlnato-mucronatis; Foliis lanceolalo-linearibus.

Panicum friinienlaceum. Schult. Mant. II. p. 230.

OpHsmenus frumenlaceus h th. Agr. syn. p. 146.

V. sp. Ind. or.

ObS. Spécimen noslium (v. le. gr. XIV. tab. 104-), ex ipsis qiiidem Roxbmglill planlls, l'unico

colunu nlmls affine. V. descr. ap. Schult. 1. 1.

Panicum cuspidalum Roxbf Racetnis simplicibus (circitcr semipoUicaribus) . alternis,

jnterstltiis paulo longioiibus ; Spiculis binis solitariisque (3 — 4-senalibus)


ullra-sesquilinealibus, subulalo-mucronalis (margiiie .strigilosis); Foliis II-

nearibus.

Panicum cuspidalum. Triii. Diss. II. p. 154.

Dioilaiia cuspidaia Schult. Mant. II. p, 265.

OpHsmenus cuspidaius Kth. Agr. syn. p. 141,

V. spp. InJ. or.

Glaucum. Cuhnus obliquus, basi rcpens. Vaginae glabrae. FoUa undique

laevla, acula: (supcriora) lincas fere 2 lata, digitalia. — 12. Raccmi 6

Panicum crus galli L. sp. pi. éd. 1. Racemis simplicibus compositisve (l — 3-pol-

licailbus), conferto-alternis jubatisve, interstiliis (multo) longioribus; Spi-

culis binis ternisve (4 — 6-serialibus), ultra-1. fere bi-lineaiibus, mucronato-

acutis 1. pi. min. longe caudato-subulalis: Foliis lanceolato-linearibus.

Panicum crus galli. Trin. Diss. II. p. 135.

Varietates notabiliores sunt:

a. Spiculis ultralinealibus; racemis subsimplicibus eorumve racemulis brevis-

simis;

Echinochhm crus galli PB. R. et S. IL p. 418.

Panicum crus corci aucti. (non Linn.) — P. crus galli Trin. ic. gr. XIV.

tab. 161.
Panillim. Echinochha. P A N I C E A E. 21

Militim crus golli Mônch.

Oplismenus crus galli Kth. Agr. syii. p. 143.

V. spp. Gali. Germ. Ross. Alt. Taur. Pliilipp. N. Holl. Am, bor. Chil.

* Idem, juba angustata; racemis allernis simplicibus; Foliis gracilloribus

V. spp. Aeg. (SiediT, s. n. Panici s/agm'ni e Damiatt.)

8. Spiculis subbilinealibus: racemonim racemulis brevissimis:

Puiitcum oryzoides Aid. — P. oryzinum Gmel. — P. slagnimtm Host. —


P. Hosiii MB.
Echinochloa commuiala Schull. Manl. 2. p. 267.

V. spp. Gius.

'/. Vagiiiis liirsulis:

Paiikum hispidum Mûlilenb. Schult. Mant. 2. p. 280. (sub Seiaiia muricala).

\. spp. Ain. bor.

(5. Culino crasso; juba densa; spiculis linealibus, longo-subuligeris:

Paniciim sabulicolum N. ah Es/ Agr. bras. p. 258. Triii. ic. gr. XIV. t. 163.

Oplismenus sabulicola Kth. Agr. syn. p. 145.

V. spp. Bras.

£. Juba pi. min. densa; racemorum racemulis productis; spiculis saepe lon-

gissime subuligeris:

Panicum crus galli, longise/um, Trin. ic. gr. XIV. tab. 162. — P. echinaium
f'fiUd. — P. crus pavonis N. ab Es! Agr. bras. p. 259.

Echinochloa echinala PB. R. et S. II. p. 476.

Oplismenus crus pai'onis et cchinaius filh. Agr. syn. p. Ii4. 145.

V. spp. Am. bor. Cliii. liras.

Praeterea occurril nanum: (Pan. crus cori'i Pall. in hb, Ac. Pctrop.) V.

spp. NVulg. — Flaccidum, racemis brevissimis: v. spp. Wolg. Auslr. Ind. or. —
2i6 PAISICEAE. Panicum. EcMrwchloa.

Aliae moJificaliones s. ab auctoribus exsculplae s. à. specics suni : Pan. his-

pidulum La M,; Part. ]iispidiilum Re/z.; Pan. miin'caliim Mtlix.; Van, llmo-

sum Presl.^ — al.

b) Ligula dense longeque ciliarl,

Panicum slagninum Koen. Racemis (l — 2-pollicaribus) allpiiiis, interstiliis pi.

min. loii^iorlbus ;
Splculis binis solilariisque (3 — 4-soriaIiljus) , bil'meali-

bus. (brt'vi-) sububgcris; Foliis liiieanljus; Culmi nodis glabrls.

Echinochloa slagniiui PB. V\. et S. II. p. 4T7. (excU. synn. IIosl. Ard. et

Gmel.)

Oplismeniis slagniniis Kth. Agr. syn. p. 144. (excl. syn. j\I. Dieb. et forlasse

laM.)
A', spp. Ind. or. Aeg.

Slmile oryzino Ard. — Tripedale. T^aginae glabrae. FoJia lineas 3 —5 lata,

superiora raceraos aequanlia 1. supcrantia, facie pi. min. scabra, margine his-

pida. Sidmla valvulae inferloris flosculi neutrius 1 — 4-liiicalis.

OliS. Panicum nictum Koen. el Paît, scabrurn Lalil. liujus \itleiiliir varielatos.

Panicum speclabile N, ab Es. Racemis (sesqui — bipollicaribus) alternis jubatoque

spaisis, intcrslitiis pi. min. longioribus; Spiculis binis lernisque (4 — 6-

serialibus) , bilinealibus 1. longioribus, subuligeris; Foliis lato- lineari-lan-

ceolatis; Culml nodis hirsuto-barbatis.

Panicum speclabile N ab Es.' Agr. bras. p. 262. Trin. ic. gr. XIV. t. 166.

Oplismemis spectabilis Klh. Agr. syn. p. 145.

V. spp. Bras. — Var. axi birsuto, Essequ.

Culmus 5 — 4-pedalls. T'^aginae glabrae 1. birsutae. Foîia pollicem lata,

1 — 2-pedalia, acuminatissima, margine hispiJa. Racemi ç.v:yi,i\, Subula ^\,

min. scmipollicaris.
Panicum. Setaria. PaniceAE. 217

VI. Setaria.
a) Axibus partiaUbus {inierdum non niù unifloris) productîs in setam, pedi-

ccllum laieraliler emillentem.*^

a. Flosculo seminifero masculo duplo (tel 4**) breviori; Ligula mem-


branacea.

Panicum Chamaeraphis. Thyrsi simpliclssimi radiolis unifions; Spiculis linearibus,

oblusiusculis, seta ipsis multo longiori siiffullis; Flosculo seminifero sessili,

Chamaeraphis hordeacea Br! lî. et S. II. p. 791. Kth. rev. gr. lab. 36. Agr.

syn. p. 148.

V. spp. N. Holl.

Culnius ullrapedalis, ereclus. Folia disticha ,


glabra, linea angustiora, pi.

min. digitalia. 1 hyrsus bipollicaris, Hordeum distichum refercns. Spiculae \vi-

lineales, angustac, albidac, glabrae. Gluma Inferior pusllla, tenuissime membra-


nacea, truncala, enervis; superlor llosculum masc. 2-valvem aequans, 7-nervis,

rigida. Flosculus superior fcmlneus cum staminibus (2) effelis, chartaceus.

Panicum paradoxum Br. Thyrsi simplicissimi radiolis unlfloris; Spiculis lanceolato-

linearibus, acuminalis, seta ipsis duplo longiori suffultis; Flosculo seminl-

i'ero brevi - pedicellato.

Panicum paradoxum. Fi. et S. 11. p. 463. Kth. rev. gr. tab. 32.

Chamaeraphis paradoxe PB. ex Scliull. Mant. 2. p. 253. Kth. Agr. syn. p. 148.

V. sp. N. Holl.

Culmus seml — 1-pedalis, repcns. Folio, sublanceolato-linearia, acutius-

cula, lincas 1 —2 lata, ultrapollicaria, glabra. Thyrsus sesquipollire lon-

gior. Spiculae trilineales, e vlridi purpureoque variae. Gluma inferior flosculls

*) Qiiamobreni radionim pliirinoronim spiciilac Kon terminales sela nulla involuccllalae sunl.

**) Ound adJitiim est olj Pan. utiiseliim (IJrcicliIoam iiiilselam Presl. rel. Ilacnk. I. p. 31». hue

pertineKs, cui {1osculu& seifiiriiferiis (aciculaUis) masculo non nlsi cjiiartan» partem brevior.

JUem. f'I. Ser. Se. math. (ihyi. tt nul, Jom. Ut. xde p. Se. '•«'. 28
a i8 PANICEA E. Panicum. Setaria.

4 5plo brevior, obtusa, sub- 5-nervis; superior flosculos excedens, acumi-

nata, multi (15-) nervis. Flosculas masculus 2-valvis; superior femineus cum
staminibus (2) effclis, chartaceus.

Panicum abortwum Bif Jubae simplicis racemis !axe sparsis, remote floriferis; .'•'pi-

culis lanceolalis, acuminalls: terminalibus solis seta suffullis; Flosculo senù-

nifero brevi-pcdicellalo.

Panicum abortimm. Schult. Mant. II. p. 253. Triu. ic. gr. XVI. tab. 181.

Ândropogon squarrosus Linn. Ileib. (non L. sppl.)

Chamaeraphis aborlii'a Pair,

V. spp. N. Holl.
Culmus 2-pe(l;ilis, adscendcndo-decumbens, ramosissimus. Folia linearia

acuta, supra scabra, margine hispida, adiiltiora lineam !ata, 1 — 5-pollicnria.


Racemi circiler IT ad axin digilalem; inferiores 2-polIicarcs, pauciflori. Spi~

c«/û^ sesquilineales. Gluma inferior pufeilla, truncala, enervis; superior flos-

culos excedens, acuminata, 7-nervis, ad nervos raedios aculeolata. Flosculus

masculus 1 — 2-valvis; superior feraineus, chartaceus.

/?. Flosculo Jiermaphodilo inconipletum subae quante; Ligula cilicri.

Panicum rescissum. Racemis composilis, laxiuscule paniculalo-jubalis, contractius-

culis; Spiculis lincalibus, ovalibus, mucronulato-aculiusculis; Gluma in-

feriore flosculis triplo-, superiore iisdem duplo breviori; Foliis linearibus,

ad nervos pllosulls.

Setaria longiseia PB. Flor. d'Oware Tab. 110. f. 2. Klh. Agr. syn. p. 158.

V. spp. Guin.

Culmus 3-peiia!is. Vaginne margine superne birlac. Folia atlcnuato-

aeuminata, lineas 2 lala, dodraulalia. Panicula jubalis e viridi et fu;,co-îu-

bcnle varia, dndrantalis — ped;i!is, pi. min. contracta, lucidula. Racerù in-

feriores circiter 3- pc.Hicares, solilarii, remoli; superiores conferli; axes par-

tiales hispiJuJi. Ilacemuli 2 — G-lineales. Spiculae solitariae 1. gcminae:


Panicum. Sciana P AN I C EA E. •

21 q

illae brevipedicj'llalae, pleiiimqne aLsque sela; liarum siipcrior seta ipsam du-

plo triplove supeiante suffulla; Gliimae 5-nervcs; vcl inferior, pi. min. obtusa.

3 -nervis. Flosculi mucroiiiilaii: neuler I. raasculus bivalvis: valvula inferimi

cbartacea, 5 -nervi, ad nervum médium exarato-retusa demiimqne (ut in

Thrtisyis Kili.) fissa. Herm. teniii-rugulosus.

Purixum pnraclai'noidei. Racemis composilis, laxe paniculatis, patentibus; Spiculis

liiicniibiis, ovalibus, aculiusculis: Gluma inferiore flosculis duplo et ou. exe-,

superiore iisdera paulo brrviurj; Fuliis linearibus ,


glabrls.

V. sp. e. Krabbcnciland.

Culmus S-pcJalis, floriffro-ramosus. J'aginac glabrae. Folia aciiminata.

luicas ô et ullra lala, dodrantalia. Panicula rara, lucidissima. Racemi per


distaiitias salis rcgiilarcs soliiarii, poliice breviores; axes partiales birluli. Fiace-

milli brevissîmi, siib- 1-lineales. Spiculac subsolilariae. Seta spiculani non

nisi paulo excedens. 'Gluma inferior 5 — 5-, superior 5 -nervis. Flosculus

neuler 2 -val vis: valvula inferior 5-1. sub- 5-neivis, plana vel medio iongitu-

dinaliter leniter relusa. Hermaphroditus icnui-rngnlosus.

ObS. liiflnresccnlia, ad spécimen unicum discripla , an sem; er cailem ?

Panicum excurrens. Raremis compositis, in jubam angustam laxam conlractis ; Spi-

culis sesquilincalibns, ovalibus, acntls; Gluma inferiore flosculis triplo-, su-

periore iisdcm terliam parlcm breviori; Foliis lineari -lanceolatls (utrinque

atlcnuatis), .sulcato-plicatulis, glabrls.

Panicnm excurrens Triri. ic. gram. VIII. tab. 89. Kth. Agr. syn. p, 94.

V. sp|). Népal.

Culmus bipedalls et ullra, inferne flori'cro-ramcsu.'. Faginne glabrae.

Folia latiora medio line;is 5 lala, inferiora dodrantalia. Juha panLuIaris spi-

ibamaea, angustata, /i«f/7«/ inicrioies bipollicarcs. liacemuli A-\ineAts; nx\

partiali laeviusculo. Spiculaium termlnaliiim seta ipsls circiler lineas 2 lon-

gior. Glun.a inferior 5-, supericr sub- "7 iicivii. Flosculus ncuin 2-Nalvis:

a8*
220 P A IS I C E A E. Pamcum. Sctana-

valvula inferior T-nervis, medio longitudinaliler relusiusciila. Hermaphroditui

ru2:ulosus, mucronulatus.

Obs. Cf. infia Obs. sub Pn", pllcuto, ciii haec specles \a!()e affinls.

Panicum sulcalum Aubl. Piacemis compositis, iii Uiyrsum dcnsissimum conJraclis ;

Splculis linealibus, ovali-lanceolatis, aculLs; Gluma inferiore flosculis dimldio

magisve-, superlore iisdem teiliam parlem brevloii; Foliis lato-lanceolalls,

plicato-snlcatis, glabris.

Panicum sulcatum. R. et S. 11. p. 441. N. ab Es. Agr. bras. p. 253. — P,


palmifolium Koen.?
Setaria sukaia Bcrt. Schult. Mant. 2, p. 2^8.

V. spp. Bras.
Oi'gyale. Folia pollicetn I. fere pollices 2 laîa, scsqui -
— bi-pcJalia, ulrin-

que attenuala. Thyrsus sesquipedalis, lanceolato-cylindraceiis, apice nutans,

pallide virens. Spiculae racernulorum intermediae absque involucello. Gluma


inferior 3-, superior 5 -nervis. Floscuhis neuler bivalvis: valv. inferlori 5-

nervi, mcdlo longitudinaliler retnsa. Hermapkr. lenuissime rugulosus.

Panicum Speciosum N. ah Es. Racemis compositis, thyrsato-jubalis, patenlissimis;

Spiculis bilinealibus, ovali-lanceolatis, acuminalis; Gluma inferiore flosculis

plus dimidio-, superiore iisdem lertiam partem breviori; Foliis lalissimo-

lanceolatis, glabris.

Panicum speciosum N. ab Es! Agr. bras. p. 252. — P. elongalum Pair? R.

et S. II. p. 885. (P. Poirctianum Schult. Manl. 2. p. 229. Setaria Poire-

tiana Kth. Agr. syn. p. 155).

V. sp. Bras.

Culmus 3 — 4-pedalis. i^/Za pollices 2 lala, 1 — 2-peda!ia, utrinque atte-

nuata. Thyrsus sesqui — bi-pedalis, strictus, subpyramidatus. ^«f^wz/ sesqui —


1-pollicares, horizontales. Spiculae racernulorum intermediae absque s.eta , vi-

rides. Gluma inferior 5-, superior T- nervis. Flosc. neuter bivalvis: valv. jn-

ferior S-nerTis, medio longitudinaliler retusiuscula. /Ttr/». tenuissime rugulosus.


Panicum. Selaiia. PANICEA E. 221

b) PcJh ellis l'psis [omnibus) $rl!fcris.

Panicum glauaim L. sp. pi. éd. 2. Tliyrso simplioiuseulo, subcytimîrico, arrtn-

Involiicclli pluriseli aculcolis sursuin versis: setis omnibus spiciila plerumque

bis (qiiatervc) longioribiis; Glumn iiiferiore flosculis triplo dnplove-, siipe-

riore iisdem lerliam parlcm magisve breviori ; Hermaplirodito toto lugoso;

Foliis linearibus I. siiblanccolato- (s. latiiisculo-) lineaiibus.

Panicum glaucum. Trln. ir. gr. XVII. tab. 195. — P. viricle Poil. — P.
favescens Moncli. — P. luiescens T'T'cig. — P. laeiigalum (j. LaM.
Sriaria glauca PB. F», et S. II. p. 490.

Penniseliim glaucum Br.

V. spp. Gall. Gcrm. Fioss. Pers. bor. Am. bor. Ind. or. N. Holl.

8. Sj)iculis minoribiis:

Panicum Icjucrnse N. ab Es! Agr. bras. p. 24Ô. — P. dasvurum J^T. hb.

(fuie spcciminis ex bbio Berol. a Sellowio lecll non diversum).


Sèiaria tejucensis Klh. Agr. syn. p. 150.

. V. spp. Bras. Sutnatr.

y. Setis flaventibus 1. purpurasccnlibus:

Panicum alopecuroides Koen.f — P. favum N. ab Es! Agr. bras. p. 239.

Selaiia flata Klh. Agr. syn. p. 149. — S. coirugata Schull. Mant. 2. p. 76.

Kth. Agr. syn, p. 155.

V. spp. Ind. or. Bras.

d. Setis spicula quadruple longioribus:

Panicum penicillalum JJilld. Herb. N. abEsî 1. I, p. 24 t. (Proxima huic Se-


taria Venlenulii Klh, rev. gr. tab. 37).

V. spp. Bras. Ind. occ. Inss. Marian.

t. Foins ihyrsum snperantibus:

Panicum hokoides Icq. Eccl. (non RoxL.)

V. ce.

Om. Qui4 Panicum glaucum L. sp. pi. éd. I.f


22a P A N I C E À E. Panicum. S:tar

Pam'cum imberbe Pair. Tliyrsn simpliciusculo, angusto-lineari, arcio; InvolnrrlU

pluriseli aculeolis sursum versis: setis nonnullis omnibusve spicula Lrevion-

bus eamve acquantibiis, rciiquis ipsa duplo longioribus; Glumis et lleinia-

plirodilo ut in P.. glauco; Foliis angusto-linearibus.

Panicum imberbe. N. ab Es. Agr. bias. p. 239. — P. glaucum var. Tiin. ic.

gr. XVII. tab. l9G.

.Selaria imberbis R. et S. II. p. 891. — S. gracilis Hb. el Klh. R. et S. II.

p. 491. Klh. Agr. syn, p. 149.

V. spp. Bras. Cliil. Guin.


* Foliis compresso-iiivolulis, v. spp. CliiL

^. Involucello spiculisque piirpuinscpiilibus:

Panicum imberbe /3, pumilum N. ab Es. Agr. bras, p, 240.

Seiaria purpurascens Hb. et Klh. V\. e.\ S. II. p. 489. Kth. Agr. syn. p. 151.

V. spp. Bras.

Panicum gem'culalum Poir. Tbyrso simpliciusculo, cylindrico, laxiusculo; Involu-

celli plurispti, spicula duplo longions, acu!eolis sursum versis; Gluma in-

feriore flosculis J
(non prorsus duplo) bieviori, snpcriore cosdem acquanle;

Hermapbrodito tolo rugoso; Foliis sublanceolato- 1. laliusculo-lineaiibus.

Seiaria geniculaia PB. R. et S. II. p. 491. Klli. Agr. syn. p. 150.

Penniselum gcniculatum Icij. Eccl. lab. 26.

V. ce.

Panicum viride L. sp. pi. éd. t. Tliyrso pi. min. romposito, snbcylindnco , nrctn;

Involucelli sub-biseti, sjiicula pi. min. longioiis, aculeolis sunum versis;

Gluma inferiore flosculis triplo brrviori, supcriore eosdcm arquante; Her-

mapbrodito tenuissime ruguloso; Foliis sublanceolato- vcl laliusculo - ii-

nearibus.

Panicum viride. Trin. ic. gr. XVII. tab. 203. — P. laci^igalum a, LaM. —
P. purpurascens Opiz '

Seiaria viiidis PB. R. et S. II. p. 488.


Panicum. Setana. PANIC E A E. 223

Pcnniseliim t'iridc Br.

V. spp. Gcru). Ro^'» Si!). Chin. Dahur. Alt. Byz. Af^. Am. bor,

Panicum ilalicum L. sp. pi. éd. 1. Thyrso composilo, cylinJraceo, anlo; In-

volucelli 2 — 3-setl, longitudinis variae (inlenJum obsoleli), aculcolis sur-

sum versis; Gluma infc-riore flosculis tiiplo-, siipcriore lisclcm paulo bre-

viori; Ilermaphrodito lenuissime punclalo-ruguloso; Follis (lineari-) lan-

ccolalis.

Cf. Thyrso mediocri, selis longioribus:

Panicum germanicum fTilld. (Trin. ic. gr. XVII. lab. 199.)

Seiaria germanica PB. R. el S. II. p. 492.-

V. spp. Gerni. Ross, ausir.

^. Selis. spicula 4 — 5-plo longioribus:

Panicum mcerochaeium Lk.


Sclaria macrochaela Icq. Schult. Mant. II, p. 2T4.

V. ce.

y. Involucellis tbyrsove toto pnrpurascenlibus :

Panicum marilimum Pair.

Setaria marilima B. et S. II.. p. 492..

* thyrso majuEcuIo:

Panicum eryihrospermum Hornem.


EcJdnocJdoa erythrosperma B, el S. II. p. 471.

V. spp. Ross, austr. Pers. liai.

ô. Setis abbrcvialis 1. nullis:

Panicum compacfum Kil. — P. sibiricum et serotinum Ho'^tui.

* pumilum:

Panicum pumilum hh.


Seiaria pumila Scliull,. Mant. 2. p. 211.
\'.. ce.
224 PaNICEAE. Panicum. Setana.

i. Thyrso majuscule, crassiori;

Panicum inlermedium Hornem!


Echinochloa intermedia R, cl S, II. p. 4n.
V. ce.

Ç. Thyrso maximo, crasso:

Panicum glomeraium M'onch. — P. iialicum fl illd. Trin. ic. gr. XVII. t. 200-

Selaria ilalica PB. R. et S. II. p. 493.

Praelerea varielates in horlis cccurrunl s. n. Panicum altenuatum, se/osum,


setarium, melfrui^um, asialicum, indicum.

Panicum semirugosum N. ab Es. Thyrso subcoraposilo, subcylindrico, arclo; In-

voluceîli biseli, splcula subtriplo longions, aculeolls promiscue deorsum sur-

sumque versis; Gluma inferiore llosculis tripla duplove-, superiore iisdcm

terliam partem itiagisve brevlori ;


Hermaphrodilo inferne rugoso , apicem

versus laevi; Foliis lineari-lanceolalis.

Panicum semirugosum N, ab Es! Agr. bras. p. 243.

Selaria semirugosa Kili. Agr. syn. p. 152.

V. sp. Bras.

Setarum aculeoli brevissinii.

, Panicum scandens. Thyrso subcomposilo, cvlmdnco, arcto: Involucelli 1 — 2-srli,

spicula (suborbiculala, miiiima) duplo I. subquadru[)lo longioris, aculeohs

superioribus deorsum versis; Gluma inferiore flosculis Iriplo brevion, su-

periore eosdem subaequante; Hermaphrodilo tenuissinie ruguloso; Fohis

lanceolato-linearibus.

c Setis spicula duplo longioribus:

Panicum scandens Trin. Diss. II. p. 166. Ic. gr. XVII. lab. 201.

Selaria scandens Schrad. .Schult. Mant. 11. p. 219. — ^. Trinii el scandens

Klh. Agr. syn. p. 151.

Penniselum scandens Ht. P Indobf


V. spp. Bras.
Panicum Staria. PANICEA E. 225

/?, Selis spiciila quadriiplo longioribus:

Setaria tenacissiwa Sthrad, Schult. 1, 1, Klli. 1. 1.

Panicum lenacissimum N, ab Es. Agr. bras, p. 258.


V. spp. Madeir. Bras. Peruv.

Panicum verticillalitm L. sp. pi. éd. 2. Tliyrso composito, cylinJraceo; Involuceili

1-seti, spicula (ovato-elliptica) paulo I. triplo (magisve) longioris, aculeolis

omnibus deorsum vprsis; Gluma inferiore flosculis triplo breviori, superiore

eosdem aequanle; Hermaphrodito (submucronalo) tcnuissime niguloso: Foliis

lineari-lanceolalis.

Panicum verlicillalum. Trin. ir, gr. XVII. tab. 202. — P. adhuerens Forsk.
P. aspcrum LaM.
Setaria verlicillata PB. R. et S. II. p. 488. — S. nubica Lh!
Pennisetum vcrlicillalum Br.

V. spp. Gall. Germ. Ross, austr. Cauc. Astr. Taur. Cap. vir. Mascar.

Obs. In Selartiie nubicae speciminc, in hlo Berol. culto, selae spicula non iiisi paulo loneiorcs.

Panicum chinense. Tbyrsi compositi, interrupli, laxi, racemis glomeri-floris;

Invobicelli l-seti, spicula (oblongo-orbiculari) subduplo longioris, acu-

leolis sursum versis; Gluma inferiore flosculis 5-plo-. superiore iisdem

paulo breviori; Hermaphrodito tenuissime ruguloso; Foliis lato-linearibus,

gjabris.

V. sp, Cliin. (Pro frumento seritur).

Culmus videlur 4 — 5-pedalis. ?iodi cum Vaginis glabri, Ligula dense


ciliaris. Folia lineas 8 — 12 lata, sesquipedalia, scabriuscula. Thyrsus flac-

cidus et pendulus, dodrantalis, glaucescendo-albens. Racemi ad axin pubescen-


tem interrupte sparsi, pollice dimidio paulo longiores, a basi densissime et com-

pactissime florifcri, satis crassi. PedicelU fasciculali, brevissimi, cum seta his-

piduli potius quam acuieolali. Spiculae vix lineam longae, imbricatissimae.

Glumae (in tbyrso maturo) membranaceae: inferior perparva, remoliuscula,

acuta, 5 -nervis; superior bermaplirodito quintam circiter partem brevior,


Muni, VI. Sti. Se. math. phrs. il nnl. Tom. fil. 2jt p. Se. nat. 2Û
226 PANICEAE. Panicum. Setmia.

5 1 -nervis. Flosculus neuler 1-valvis, T- nervis. Hermapkrodifus orhica-

laris, flavendo-albens.

Species 4 sequentes, quitus glumarum proportio (inferior flosculis duplo L paulo magis,

suiicrlor ilsdeni paulo brevior), hermaphroditus rugulosus et involucrum uni-vel sub- bi-setum

communia sunt , excepto foile P. oriuru, varietales potius unius ejusdemque speciei videntur.

Panicum oiiunis fVilld. hb. Tliyrsi composili, cylindrici, arctiusculi 1. glomerato-

laxi, racemulis brevissimis; Axi tenuissime pubescenle; Foliis angusto-line-

aribus 1. lanceolato-linearibus, glabris; Ligula ciliari.

Panicum setosum (i. iV. ab Es, Agr. bras. p. 251. Trin. ic. gram. YIII. t. 96.

fig. B. et analys. ad tab, 95.

Se/aria gracilis Sprgl. ras. (non S. V. I. p. 305.) — S. megapolamica ici. ms.

(quaerens an S. erylhrosperma S. V. I, p. 304.)

V. spp. Monlevid.

Spiculae quam in seqq. affinibus magis orbiculalae.

Panicum caudatum LaM, Thyrsi composili, gracilis, laxi, racemulis brevissimis

brevibusve; Axi liirsuto; Foliis linearibus I. sublanceolato-linearibus, an-

gustis, pubescentibus ; Ligula ciliari.

Selaria caudaia H. et S. II. p. 495. — S. rarijlora Mih! in Sprgl. n. Entd. II,

p. TS. Trin. ic. gr. YIII. tab. 96. fig. C.

V. spp. Bras.

Panicum setosum Swf Thyrsi composili, sublinearis, arcti aut patulo-laxi, racemis

poUice brevioribus; Axi pi. min. birsulo; Foliis sublanceolato - linearibus,

supra pubescenlibus glabrisve; Ligula membranacea, ciliata.

a. Thyrso contraclo-arcliori; salis flavenlibus; foliis lineas 4 —6 lalis:

Panicum setosum. Trin. ic. gr. VIII. tab. 96. fig. A. — P. cylindricum Lk.
Setaria seiosa PB. R. et S. II, p. 494. — S. macroslachya Hb. el Kth. Agrj

syn. p. 154.

\ . spp. Ind. occ.


Panicum. Ilarpostachys. PANICEAE. 027

p. Tliyrso palulo-Iaxiori; setis purpurascentibus ; foliis lineas 2 3 lalis:

an Panicum scabrifolium N. ab Es. Agr. bras. p. 246. (cujus folia autem li-

neas 4 —8 lata dicuntur). — P. setosiim Trin. ic. gr. VIII. lab. 95. (nec

analysis).

V. spp. Bras.
ObS. Specimliia P. selos! i5"iv. , ab ipso b. auclore accepta, folia utrinqiie glabra liabent: alterum

axin hirsutum, alterum tenui- Tillosulo-pubescentem. — Aliud spécimen, Brasilianum , axi

subobsolete s. tenerrime pubescente, habitu P. unuri ^ ob spiculas oblongas, racemos longiores

el selas subpurpurascentes hue polius référendum esse videtur.

Panicum macrourum. Thyrsi compositi, fusiformis, arcti, racemis brevibus — ullra-

pollicarlbus; Axi liirsuto; Foliis lato- lineari-lanceolatis, glabris;, Ligula

membranacea , dorso pilis ciliaribus slipata.

Selaria alopccurus horf. Gor. ! — Sel. composila Hb. et KiJi. R. cl S. II.

p. 495. Kth. Agr. syn. p. 194. — S. polyslachya Schrad. Schiilt. Mant.

II. p. 211.

Panicum composilum et macroslachyum JV. ab Es. Agr. bras. p. 244. 215.

V. spp. Cras,

VII. Harp o s t a c h y s.

Panicum decumbcns R. et S. Raceini (pi. min. pollicaris) solitarii (rarissime 2)

axi angusto, glabro, arcte florifère; Spiculis geminis, parvis niinimisve, or-

biculato-obovatis, glabris; Gluma inferiore flosculis quadruple-, superiere


ilsdem subduplo breviori ; Foliis lanceolatis, pubescenlibus.

Panicum decumbens R. et S. II. p. 429. N. ab Es. Agr. bras. p. 107. Trin.

le. gram. XIII. tab. 146. Klh. rev. gr. fab. 16.

Paspalum decumbens Siv. — P. milans LciM. — P. pedunculatum Poir. —


P. curi-islachyum Radd.
V. spp. Guian. Bras.

29*
228 PANICEAE. Panicum. Harpostachys.

Culmus pi. min. pedalis, decumbens, ramosus, rarius ex nodo uno aherove

inferiori radicans. /^g^/'/za^ carinatae, ampliatae. Pedunciili ^vavAes, 1 — 4-


pollicares, solilarll 1. aliquot fasciculali. Racemus falcalus. Spiculae oblique

4-seriales. Gluma inferior aculiiiscula, superior rolundata. Hermaphroclilus

punctulato- stria lus.

Panicum monoslachyum Hb. et Klh. Racemi (2 — G-poIlicaris) solitarii axi spi-

culara laliludine subaequanto, glabro; Spiculis geminis, pi. min. scsqiii-

linealibus, ovato-ellipticis, glabris; Gluma inferiore'nunc brevissima, nunc

flosculis subduplo-, superiorc iisdem paulo (ad breviori: Foliis lanceolato-

linearlbus, pubescentlbus.

Panicum monoslachyum. F», et S. II. p. 464. Kth. rev. gr. lab. 104. Agr.

syn. p. 76. — P. cullratum Trin. Diss. 11. p. 126. Te. gr. Xlll. t. 145.

(var. macroslacbya).

Thrasya culltala N. ab Es. Agr. bras. p. 96. Klh. Agr. syn. p. 71.

V. spp. Bras.

Culmus sesqui —3 -pedalis, erectus, ad nodos et infra racemos pubescens.

Folia lineas 3 —6 lata, inferiora spilhamaea — pedalia. Hacemus rectiuscu-

lus, viridis. Spiculae oblique 4 — scriales, inf'eriores laxiores, superiores ar-

ctius imbricatae. Gluma inferior m spicula cujusvis paris inferiori flosculis fere

dimidio brevior; in superiori brevissima. Flosculi masc. valv. inferior in spicu-

lis inferionbus, quae liberae, dorso relusa quidem, sed intégra; in superioribus,

arclius pressis, medio longiludinaliter fissa. Hermaphr. punclato-striatus.


j- Panicum Thrasya, Raccmi (2 — 5-poIlicaris) solitarii axi spicula latiori, com-
presso, tiliato; Spiculis solilariis, ullralincalibus, lancocJato-ovatis, villosis;

Gluma inferiore minulissima, superiore flosculos aequante; 1 oliis linearibus,

pubescentibiis.

Thrasya paspaloiiles Hb. el htit. ii. gen. 1. }). (2t. t;ib. 39. Agr. syn. p. 71.

R. et S. 11. p. 802.

Ins. Piinumana Orinoc.


Panicum. Hmposlachys. P A N I C E A E. 220

Culmus sesquipedalis, erectus. Pedunculi sacpe 3, fascicuinti. Bacemus fal-

calus. G/uma superior pilis flavldis liirsuta. Flosc. niasculi valvnla inferior

fissa : lacinia utraque, praeter pilos qiiibus supcrne liirsuta est, infra apiccin

emiltens piliim longiorem, filiformem. Hermaphr. superne barbatus.

Panicum thrasyoides. Racemi (2 —3 - pollicaris) solitarii axi spicula latiorl, com-

piesso, cilialo; Spiculis solitariis, 1 — sesqiii-linealibus, lanceolalo-ovatis,

apice barbalis; Gluma inferioie pusilla, superiore flosculis dimidio breviori:

Folils lineaiibus, hirsulis.

Panicum thrasyoides Trin. Diss. IL p. 126. le. gr. XIII. lab. 15t.

Thrasya hirsula N. ab Es. Agr. bras. p. 94. Kth. rev. gr. tab. 102.

V. spp. Bras.

Simillimuni praecedentl, differt axi e glandulis clliato, gluma superiori di-

midio breviori, pilis valvulae masculae productis nullis, foliis hirsulis.

Panicum peirosum. Racemi (spilhamaei — dodranlalis) solitarii axi spicula laliori,

compresse, glabro: Spiculis solitariis, sub- 3 -lineaiibus, ovato-lanceolatis,

villosis; Gluma inferiore minullssima, superiore flosculos aeqiianle; Foliis

angustissimis, comprcsso-involutîs, glabris.

Panicum peirosum Trin. ic. gr. XXIV. tab. 280.

V. spp. Bras.
Culmus 3 — 4-pedalis, gracilis. T^aginac subcarlnatac, glabrae, clllatulac.

Folia subcoriacea, inferiora sesquipedalia. Racemus subiidcalus. Spiculae basi

torulo auctac, ut Ilelopodes. Gluma inferior deutiformis. Flosc. masculi valv.

inferior bipartilo-fissa. Hermaphr. superne pubescens, apice barbatus.

Panicum ansalum. Racemi (sesquipollicaris) solitarii axi spicnlis laliori, cucullato-

roncavo, glabro: Spiculis solitariis, scsquiline.dibus, oblongis, pilosulls; Glu-

niis flosculos acqnanlibus: inferiore adscendendo-iiuiuva : Foins aiigustosub-

laiiccolato- linearibus, rariiisculo- pilosis.

Panicum ansalum Trin. ic. gr. XX1\ . lab. 2T9.


V. spp. Bras.
23o P AN I C E A E. Panicum. Harpostachys.

Culmus vix pcdalis, perlenuis, adscendens, ima basi raraosus. T^aginaç ci-

liatae, glabrae. Folia radicalia lineam lata, 1 — 2-pollicaria, culmea perbrevia.

Hacemiis lanceolato-linearls, reclus. Axis membi-anaceus, subinvoluto-con-


cavus, spiculas fbvens. Ghimae angnstae, compressai: inferior, basl angustata

et curvata a flosculo amota, superne cidem adpressa, ad cursaturam barbata;

superior superne villoso-cihata. Hermaphr. acuminatus.

Panicum repandum N. ah Es. Piacemi (sub-pollicaris) solitarii binorumrf" axl la-

titudine spiculae, glabro; Spiculis solitatiis binisve, bilinealibns, obovato-

ellipllcis, glabris; Gluma inferiore flosculis circiter tertiam partem breviori,

supeiiore eosdem aequante; Foliis linearibus, Tilloso-pubcscentibus.

Panicum repandum N. ah Es. Agr. bras. p. 98. Trin. le. gr. XIII. tab. 150.

Klb. Agr. syn. p. 76.

V. spp. Bras.
Culmus bipedalis, ereetus, superne pubescens. T'aginae birlae, superne mol-

liter pllosae. Eolia sesqullineam 1. lineas 2 lata, inferiora pi. min. spithamaea.

Raccmi crsiSSiuscuVi: ubi 2, approximatissimi, rcflexi; ubi 1, pi. min. rectus.

Spiculae liilerne 2-, superne 5-seriales, obtusae. Flosculus inferior masculus

cum pistillo aborlivo.

Paniium Echinolaena N. ah Es. Racemi (pi. min. pollicaris) solitarii aï,i spiculis

angustiori, hirsute glabrove; Spiculis solitariis, 5 — 4-linenlibus, ovato-lan-

ceolatis, hirsulis; Glumis (praesertira inferiore) flosculis longioribus; Foliis

e basi subcordala (lîneari-) lanccolatis, glabris, hirlis birsutisve.

Panicum Echinolaena N. ah Es. Agr. bras. p. 128.

Yarietates milii nolae sequentes:

a. Axi racemi birsuto vel glabro: Foliis sub- linciri- lanccolatis (angustis),

laevibus scabrisve, vaginis glabris:

Echinolaena scahra Eh. Kih. ^ov. Gen. I. p. 118. tab. 38. Ti. et S. IL

p. 522.
PanîCUm. Harpostachys. PANICEAE. 23 1

/?. Axi glabro; Foliis subcuneato-lanceolalis (latioribus) vaginisque hirsutis:

Cenchriis marginalis Rudge. Guian. p. 19. tab. 25. Fi. et S. II. p. 25S. —
C. injlexus Pair. R. et S. ibid.

Echinolaena hiiia DcSi'. R. et S. II. p. 322.

5'. Axi hirlo; Foliis sublineaii-lanccolatis (angustis) vaginisque velutinosis

(glaucis).

V. spp. Bras.

Culmus circiter scsquipedalis, pi. min. ramosus, sallem bas! derumbens, \i\ a

et (i glaber, in ;' pubescens. Folia var. u et -/ llneas 2, in (i 4 lata. ^pi-

culae acuminatissimae, inferiores in a saepc minus longe acuminatae et pro-

plerea bievioies. Glumae 5-nerves, e glandulis hirsutis.simae, in var. ^J indu-

ralae. Flosc. neuf. 2-valvls: valvula infeiior superne barbala, 5-nervis. Her-

viaphr. neutre paulo brevior, elllplicus, albus, praecipue in ^ ar. y basi utrin-

que (ut in Ichnanthd) membranaceo- sub-alatus: appendicibus tamen non so-

lubillbus.

Panicum SclerocMoa. Pvacemi (bipoUicarls) solilaril axi spicula angustiori, glabro;

Spiculis solitariis, bilinealibus, cuneato-oblongis, glabris; (ilumls flosculos

aequantibus; Foliis lineari-lanceolatis, glabris.

Panicum Sclerochloa Trin. ic. gr. XXIV. tab. 283.

V. spp. Bras.

Culmus pedalis, adscendendo-decumbens, ramosus, rigidus, cum reliqu. pari,

laete viridis. T^aginae compressae, glabrae. Folia fuma, sulcato-slriata, acu-

tiuscula, lineas 5 lata, sesqui — 3-pollicaria. Racemus striclus. Spiculae 2-

seriales, herbaceo-coriaceae, depressiusculae, obtusae. Glumae carinatae. Her-


maphr. chartaceus, superne reluso-attenualus.

Panicum eriochryseoides N. ab Es. Piacemi (sesqui — 3-pollicaris) solitarii axi

angusto, puberulo, arcte florifero; Spiculis solitariis, sub- 3-linealibus, lan-

ceolatis, (ferrugineo-) hirsutissimis ; Gluma inferiore flosculis tertiam par-

lera breviori, superiore eosdem superante; Foliis lincarlbus, pilosis.


2;')2 PA NI C E A E. PaniiUm. Ha-rmstackvs.

Paiikum eriochnseoides N. ah Es, Agr. bias. p. 103. — P. feniiginciim Trin.


niss, 11. p. 159. le. gr. VllI. tab. 90.

V. spp. Bras.

Ciilmits spsqui — bi-peilalis, eie lus, tenuis, simplex. Faginae radicales

spriceo-pubescpnles, culmeae superne villosnlae. Fulia fasciculorum subinvo-

bila. pi. min. pa! maria , culmea linea paulo laliora, 2 — l-pollicaria. Bace-

mus pi. min. nulans. Glumae dense hirsutae: inferior obtusiuscula , denticu-

lata, 3-nervis. siiperior acuminata, 5-nprvis. Flosc. ncuier 1-valvis, dense

hirsutus. Hermaphr. aeuminatus, albus, laevis.

Panicum rotthollioides Ilb. cl Klh. Pxacenii (5 — 6-pollicaris) solitarii axi angusto,

ffjabriuscalo , arctiuscule florlfero: Spiculis solilariis, scsquilinealibus, ovalo-

lanceolatis, praeserlim inferne (fulvo-) hirsntis: Giuma inferioi'e flosculis

quarlam tertiamve partem breviori, superiore eosdem excedenfe: Foliis sub-

lanceolato-linearibus, pilosulis pllosisve.

a. Culmo ramoso:
Panicum roltb'ôllioides. R. et S. II. p. 463. Trin. ic. gr. XXIV. tab. 281.

p', Culmo simplici, racemo longiori:

Panicum Lolium N. ab Es. Agr. bras, p, 102. Trin. ic. XXIV. tab. 282.

V. ulr. var. spp. Bras.

Culmus 2-pedalis et ultra, erectus, .satis tenuis. ïaginae inferiores glan-

dulis pill.sque adspersae, superiorcs glabrae. Fulia firma, latiora lineas 2 lala,

infeiiora 2 — 3-pollicaria. Racemus erectus. Gluma inferior truncata, basi

et ad margines hirsuta, subenervis; superior obtusa , bilida, basi hirsuta, 3-

nervis. Flosc. neuler 1-vaIvls, margine hirsutus. Hermaphr. acnlus, albos,

apice bispidulus. — In /?. racemus duplo longior, folia magis pilosa.

Panicum exaraium. Racemi (pi. min. pollicaris) solitarii axi angustissimo, glabro,

distiche et laxiuscule florifero; Spiculis solitariis, scsquilinealibus, lineari-

oblongis. (albido-) villosis: Glumis flosculos subaequantibus ;


Foliis setacels,

glabris.
Panicum, BracHaria. Paniceae. 233

Pautcum exaralimi Tiin. Diss. II. p. 160. le. gr. XVII. lab. 194^ K. ab Es
Agr. brns. p. 105.

V. spp. Bras.

Culmi pcrtpnues, simplicps. T'agiiiae radicalps squamiformrs, pubescenfs

culnicae glabrae. Folia rigidiuscula, fasciculorum digitalla, culmea


sçsquipol-
licaria. Bacemiis erectus 1. paulo nulans. Glumae s.ca\.^c, S-nerves: infcrior
tola, supeiior margine lantuit), lum brcvius parciiisque intcr ncrvos villosa.

Floscuhis neuier 1-valvis, aplcem versus margine hirsutus. Hcrmaphr. aculus


glaber, pallidus.

Vm. B r a c h i a r i a.*'

a) Spiculis pubcscenlibus ,
pilosis , hirsulis l. lanal'is.

Panicum huhsrriceum Bi ! Raccmis (4-Iinfalibus) .-illcniis, inlersliiiis subbrevion-

bus; Spiculis sobtariis, Iaxis, linealibus, oblongis, brevicaudalis, lanato-

cumatis; Gbima inferiore flosculis dimidio breviori; Hermaphrodlto mucro-


nato-aciculato, punclulalo-slriato; Fijbis sublanccolato-llnearibus, pilosis.

Panicum holosericcum. R. et S. 11. p, 4G0. Trin. ic. gr. XV. lab. HZ, Kth.
rev. gr. lab. 18.

V. spp. îi Holl.

Culnius vix pedalis, crrclus, lenuis, superne hirsulo-pubescens. T^aginae


glanduloso-piliferae. Folia llncam lala, pollicaria. iîocd'w/ circiter 6, pauci-

llori, ad axin hirsulum. Gluma infeiior acicuhito-caudala, superior apice sub-

cuculiata. FIusculus neuier bivalvis: valvula inferiore caudulata. Hcrwaphr.


superne ad margines villos alifjuot cmiltens.

Panicum orgenieum Br! liacrmis (seniipuilicaribus) allernis, inlerslilia subacmian-

tibus; Spiculis s»jlilaiiis, Iaxis, linealibus, lurbinalis, lanalo-comalis; Gluma

*) Oido in utraqiie subdivisinne spciindiim racemoium ad axis communis inlerstitia proportionem


(Hac. iiilerstiliis brcviores — aetjiiilongi — longiores).

Mem. Vl, Se'r. Se. malh. phji. tt nul. lum. lll, sde p. Se. nnt. 3o
234 PAI^ICEAE. Panicum. BrachiaHa.

inferîore flosculis triplo breviori; Hermaphrodito mucronulato-aculo, tener-

rime punctulato; Follis sublinearibus, pubescentibus.

Panicum argenteum. R. et S. IL p. 459. Trin. ic. gr. XV. tab. 170.

Y. spp. N. Holl.

Similis piaecedenti. Culmus pede brevior, cum J^aginis inferioribus pubes-

cens. Folia linea pi. min. angustlora, margîne cartilagineo-serrulata, pollice

breviora. Racemi circiter 5, pauciflori, ad axin tenerrime pubescentem. FIos-

culus jieulcr 2-valvis; valvula Inferior raulica. Hermaphr. superne pilo uno

alterove adspersus.

Panicum serraium Sprgl. Racemis (3 — 6-linealibus) altérais, interstitia aequanli-

bus; Spiculis solitariis, subimbricatis, linealibus, oblongis, oblusis, villo-

sulû-pilosis; Gluma inferiore flosculis dimidio breviori; Hermaphrodito

adunco - mucronato ,
punctulato; Foliis sublanceolato- linearibus, glabris,

(serratis)

Panicum senalum. Ktli. rev. gr. t. 19. — P. scopiilijerum Trin. ic. gr. XIV.
t. 165. (racemis brevioribus).

Holcus serra/us Thbg.

Sorghum serraium R. ei S. II. p. 839.

V. spp. Cbsp.

Culmus ullrapedalis, ereclus, basi ramosus. Vaginae inferiores pubcscen-

tcs. Folia slricta: alia compressa, alia plana, e margine indurato et crenulalo

spinulescentia , lineas 1 —2 lala, 1 — sesqui-pollicaria. Racemi circiter 5,

patuli 1. recurvo- patentes, ad axin pubescentem. Spiculae biseriales. Flosc.

masc. bivalvis.

Panicum perforatum N. ah Es. Racemis (pi. min. semipollicaribus) alternis, in-

terstitia subaequantibus ;
Spiculis solitariis geminisve, laxiuscule imbricatis,

subultralinealibus, ellipticls, oblusiusculis, hirsutis; Gluma inferiore flosculis

I et ultra breviori; Hermaphrodito acutiusculo, superne pilis adsperso;

Foliis linearibus, dense pilosis.


Panicum. Brackiaiia. Paniceae. 2 35

Panîcum perforatum N. ab Es. Agr. bras. p. 126. Trin. ic. gr. XV. t. 175.

V. spp. Bras.
Culmus sesquipedalis, erectus, cum Vaginis compiesjus et pubescens. Folia

lineam et qu. exe. lata, inferiora spithamaea. Racemi 6 — 8, inlerdum sub-

compositi, ad axin 2 — 3-pollicarem, pubescentem. Gluma superior glandu-

lis nigris adspersa. Flosc. masc. bivalvis.

Panicum Irachyslachyum N . ab Es. Piacenii (ultraseœipollicaribus) alternis, inter-

stitia subaequantibus ; Spiculis geminis, laxiusculis, subuUralinealibus, ellip-

tlcis, oblusis, hirsulis; Gluma inferiore pusilla; Hermaphrodilo oblusius-

culo, supenie pilis adsperso; Foliis filiformi-compressis, glabris.

Panicum irachyslachyum N. ab Es. Age. bras. p. 125. Trin. ic. gr. XIV,
tab. 167,

V. spp. Bras.

Videtur varietas praecedenlis. Culmus bipcdalis, compressas, infia racemos

pubescens. /^^/«a^ glabrae. Folia anguslissima, non nisi basi supra pilosula:

inferiora pedalia. Racemi 6 — 8, ad axin digilalem, hirsutum. Spiculae (ut

prioris) e badio sordide canescentes. Flosc. masc. bivalvis.

Panicum brachystachyum. Racemis (semipollicaribus) alternis, interstitia aequanli-

bus; Spiculis geminis solitariisque, pectiualo-imbricatis, ultra-bilinealibus,

ovatis, aculis, hirsutis; Gluma inferiore flosculis dimidio Lreviori; Herma-


phrodilo acuto, laevi; Foliis lanceolato-linearibus, pilis adspersis.

Panicum brachystachyum Trin. Diss. II. p. 138. Ic. gr. XIV. tab. 157. N. ab

Es. Agr. bras. p. 129.

Eihinolaena brachyslachya Kth. Agr. syn. p. 172.

V. spp. Bras.

Culmus pedalis, erectus, fumus, praesertim superne pubescens. J^aginae

glabrae. Folia stricta, linea latiora, circiter sesquipollicaria. Racemi 5 — 4,

patentes, ad axin hirsuliusculum. Spiculae compressae. Flosc. masc. bivalvis.

Hcrmaphi . masculo paulo brevior.

3o*
236 PANIC E A E. Panicum, mach/arm.

Panicum faldferum, Racemîs (subpollicaribus) altcrnis, inlerslilîa subacquantibiis ;

Spiculls solitariis, imbricatis, subullralinealiljiis, oblongis, oblusiiisculis,

dorso margineque hirsuio-pilosis; Gluma iiifeiiore flt>sciilis lerliam parlera

(dlmidio minus) breviori; Hcrmaphrodito mucronulato, laevi; Foliis an-

gusto-linearlbus, glabrls.

Panicum falcij'erum Trin. Diss. II. p. 121. le, gr. Xlil. tab. 147. Kib. Agr.,

syn. p. 80.

V. sp. Guin.

Culmus bipedalis, gracills, simplex. J'agmae glabrae. FoUa subinvoluta

I. plana, lincam et qu. exe. lata, pi. min palmaria. liacemi (4) per dislantias

aequales allerni, seeuadi, faleati, ad axin laevem. Spiculae biseriales. Gluma


inferior obtusa, glabra, mullinervis. Fhsc. masc. vel neuler bivalvis.

Panicum pulcheUum liaddi. Fiacemis (semipolllee brevioribus) alternis, interstilia

pi. min. aequantibus; Spiculis gcminis, laxiuseule imbrieatis, parvis, ovali-

bus, acutis, pilosis; Gluma inferiore floseulis dimidio breviori; Hermaphro-


dite acutiusculo , laevi ; Foliis ovatis, pilosulis.

Panicum pukhdlum. TS. ab Es. Agr. bras. p. 118, Trin» ic. gr. XV. t. 178..

Friochloa? pukhella Kih. Agr. syn. p. 73.

V. spp. Bras.
Culmus pedalis, adscendendo-repens, tenuis. tolia lacle viridia, culiiiea

pollieem dimidium lata, jiollicem longa. liacemi 8 — 12. Flosculus neuler

bivalvis.

Panicum Isachne Rothf Racemis (pi. min. scmipollicaribus) altcrnis, interstilia

aequantibus 1. iisdem paulo longioribus; Spiculis solitariis, imbricatis, sub-

linealibus, ovalibus, aeiitis, pilosis; Gluma inferiore brevissima; Hcrma-


phrodito obtuso, laevi; Foliis lanceolatis, pubeseenlibus.

Panicum Isachne. Pv. et S. H. p. 458. Mant. 2. p. 252.


V, sp. Ind. or.
Panicum. Biachlmia. FANICEA E, o.'y

* Vaglais puboscentiliiis;

Panicum cavcasiciim Trin. ic. gr. XXII. l.iL, 262.

V. spp. Cane. or.

Glaueesccns. Culmus pi. min. semipcdalis, adscerulcndo-ilrrutiihrns, Imsi

rarnosisslmus. J^agiiiae tiimidiusculiie. FnHa litiras 2 et qii. exe. latn, pi.

min. poIUcaria. liaccmi 6 — 12, secuadi, a\i pi. nilii. adpressi. Flosc.neuler

bivalvis.

Olis. In planla Indica ^ayrnae glabrae, folla glabriusctila, et raccnii inreiiines nonniimqram siib-

cuniiKisili.

Panicum ve/uliuosum N. ad Es. Raeemis (pi. min. polliearibiis) inferioribus altrr-

nis, inlerslitiis sublongiwibus; Spiculis gcniiiiis solilariisque, laxiiisdilis

iaxisqiic, subuîlralinealibus, ovalibus, aculis, pnbescendo-pilosis; Gliima in-

fcriore flosculis din.i 'io brevioii; Hermaplirodilo piisille mucroiiulato, lugu-

loso; Foliis lanceolatis, pubeiulis 1. pubescenlibus.

panicum velutinosum N. ab Es. Agr. bras. p. 121. — P. Pdiurii (^. Trin.

Diss. 11. p. 144. le. gr. XV. lab. ISO.

V. sj)p. Ind. occ. Bras.

Culmus digitalis — pedalis^ adscendens, inferne rnmtjsus, praeseilim suprrnc,

cum vaginis rnferioribus, pubescens. Folia lineas 3 —4 lala, 1 — 2-poHi-


t;aria. Racemi [) — 12, ad axin pubcscentcm. Spiculae irregulariler dispo-

silae, fuscescendo-virentcs. Flosc. neuter 1-valvis.

Panicum distichophyllum. Raeemis (pi. min, polliearibus) altérais, inter>liliis lon-

gioribus; Spiculis gemiais solilarilsi|ue, laxiusculis, liaealibus, obovato-ob-

longis, acutiusculis, pilosis; Gluma inferiore flosculis subdimidio (plus di-

midio) breviori; llermaphrodito acutiuscalo, pnnctulalo-ruguloso; luliis

compresse- sublanceolato-linearibus, margine serrulalis.

Panicum distichophyllum Trin. Diss. II. p. 147. Ic. gr. XVI. lab. 182. Klh,

Agr. syn. p. 90. — P. caiiilai^incum N. ab Es. Agr. bras. p. 112.

V. spp. Gain.
238 PaNICEAE. Panicum. BiacMaria.

Culmus pediilis, adscendens, infcrne conlracto-ramosus, ciini T'aginh in-

fcrioiibus pubescens. Folia siibampleclenlia, attenuato-acuta, rigidnla, com-

pressa, liiiea latiora, carlilagineo-marginata, ciicikr sesquipollicaria. liacemi

"] — s. Spiculae inaequalller blseiiales. Glunia infenor flusculis Inlerdum

fcre triplo brevlor, FIosc. neiiicr bivalvis. Hcrmaphr. neulio paulo brevioi.

Panicum Hehpus. Kacemis (inferioribus bipollicaribus) conferliusculo-alleitiis, In-

tersliliis multo longioribus ; Spiculis subsolitarils, laxiuscule imbricalis, feie

bilinealibus, ovatis, acutls, dense pubescendo-pilosis; Gbima inferiore flos-

culis quadruple breviori; Ilermapbrodilo aclculalo, ruguloso: Folils e basl

subcordata lanceolatis, pilosubs.

Panicum Hehpus Trin. in Spigl. n. Enid. IL p. 84. k. gr. XM. U 183. —


P. Iiiisulum KoenI — P. Koenigii Sprgl. S. V.

Oplismeuus liirsutus Scliult. Matit. 2. p. 211.

UrocJiloa pubescens Kih. Agr. syiu p^ 14.

Selaria hirsuta hlJu ibid. 157.

\ . spp. Ind. or, Mascar.,

Cvlmus 1 — 2-pedalis, decumbendo-adsccndens, radicans. Nodi barbulatu

Paginae pilosae. Folia lineas 5 —6 — 4-pollicaria, supra glandu-


lala, 2 e

lis pibs adspersa, iiiferne ciUata. Racemi S — 10, ad axin supcrne pubescen-
tem, sesqui —S -polllcarem. Axes partiales saepe pllis adspersi. Spiculae 2-,

rarius ô-seriales, depressiusculae. Flosc. neuler bivalvis.

b) Spicu/is glabris.

Panicum rarum Br! Racemis brevissimls (l— 2-lloris,) alternis; Spiculis linealibus,

obovato-oblongis, acutiusculls, glabris; Gluma inferiore flosculis dimidio-bre-

viori; Hermapbrodito aculo, rugoso: Foliis angustissimo-linearibus, glabris.

Panitum rarum. I\, et S. II. p. 459. Trin. ic. gr. XVU. taL 200. KUi. rev.

gr. lab. 15.

y. spp. IN. IIùll,


Panicum. BraMana. PANICEAE. 23q

Culmiis pedalis, pi. min. ramosus. T^aginae, excepto margine, glabrae.

Folia liinc inde glandulis adspersa, 5 — 4-pollicaria. jixis comm. circiler di-

gitalis, partiales inferiores 1 — 2-llon, lineam longi, superiorum loco Spiculae

ipsae brevissime pedicellalae. Ad spiculae cujusvis basin axis s. processus

subuliformis, spicula brevior.

Panicum flavidum Retz. Racemis 3 — 10-lineaIibus, alternis, Inferioiibus intei-

stiliis mullo brevioribus; Spiculis solitariis, biserialim imbricalis, lineali-

bus, siibrotnndo-oblongis, aculiusculis, glabiis; Gluma inferiore (rotundata)

flosculis dimidio- (superiore iisdem paulo-) brevioii; Heimaplirodlto apice

adunco, rugnloso; Foliis linearibus, glabris.

Panicum flai'idum. Pi. et S. IL p. 426. Kth. rev, gr. tab. 17. — P. brizaides

Tiin. Diss. II. p. 128. le. gr. XIV. tab. 158. 159. — P. hrizaeforme
Presl. rel. Ilaenk. I. p. 302?
V. spp. Ind. or. Inss. Philip. Jav. Mascar.

* Culmo tenuiori, racerais brevissimis, remolissimis:

Panicum granularc LaM. I\. et S. H. p. 42G. — P. ilistans Trin. ic. gr. XV\
tab. 172.

Y. spp. Mascar. IS. Holl.

ObS. Panlco l>ri:oide L. geniiino, cujiis (jnitleni Paiiica /laviduni ç\. fluitatiz Ilelz, nil iiisi \arieta-

tcs esse me pcrsuasum habeo, nniidum ciini liis cullalo, nomen Relzianuni scrvaiuliim esse

duxT. Dlffeit aiiteni Pau. fliwidiim a P. hriioidf, ipso Retzio leste, non nisi slalura minon",

racemis inlerstitia non aequantibus, pauci- (6- nec I3-) floris, spiculis 2- (ncc 3-) sciialibus
;

fluilans racemis interslitiis longioiibus, spiculis 2-sena!ibus. Hujus spécimen ex ipsius Koe-

nigil manu proTectum vidi, flavido exacte simile, nisi qund racemos Icmgiores (pollicares) et

nmlli- (ad 20 ) floros habuerit. Quod denique attinet ad gimnas apice violaceo-maculalas,

eas, contra Retzium, in racemis multifloris, nec in paucifloris, cnjusmndi _^«i/Jy gennini siint,

invenio. — Panicum mucruna/uin /luth baud magis a brizoide sjiecie diversnm esse vidtiur.

Panicum jubijlorum, Piacemis inferioribus pollicaribus, alternis 1. fasciculato-spar-

sis, exceplis supremis, interslitiis multo brevioribus; Spiculis solilariis, bl-

seriatim imbricalis, linealibus, oblongis, aculiusculis, glabris; Gluma in-


a/o PANICEAE. Panicum. Brachiaria,

feriore flosculis dimitlia brcvioii; Ilermaplirodito mucronulalo, acnto, riigu-

loso; Foliis . . .

Vanicum juhifloTum Trin. Diss. II, p. lôO. N. ab Es. Agr. bras. p. 117.

V. spp. "N. IIoll. s. fol.

Snccimlna, imperfecta quidcm, tnm?n sprcici distinctae. Culmus videlur

2 5-pedalis. jixis comm. fere pedalis. Baceml adpressi vel parum patuli.

Glumae 3-ncrvps. Flosculus neuier univalvis.

Panicum uncinalum Baihl. Racimis pi- min. pollicaribus, alternis, interstitiis ple-

rumque brevioribus; Spiculis binis solitariisque, Iaxis, subsesquiliiiealibus,

ovalis, acutiusculls, racemorum inferiornm glabiîs, supcriorum ad gliimam

mnioiem spinuloso-echinalis; Gbima inferiore flosculos subaequante (iisdem

nunc breviori nunc longiori); Hermaphrodito aculiusculo, laevi ;


Foliis

(ovalo-) lanceolatis, glabriusculis.

Pankum uncinalum Trin. ic. gr. XVIII. tab. 216. — P. glanclulosum N. ah


Es. Agr. bras. p. 128. — P. hetcranthum Lk! ht. reg. Ber. I. p. 212-

Klb. Agr. syn. p. 92.

Echinolaena palyslachya Hb. et Klh. R. cl S. II. p. 322. Kth. Agr. syn. p. 172.

V. spp. Bias.

/îflcrm/ sub-4, distantes. S/iiiuIoe m SHpcrionbus rncemis sensim raagis

ecliinatap. Ghinia infcrior saepissime caudulala, acnmine tum flosculos superans.

Flosc. nculer bivalvis. — In culta planta (P. helcranlhum) spinulae glumae

superioris in pilos brèves arrectos conversae sunl.

,Panicum slriclum Br. Racemis 6 — 2-linealibus, alternis, interstilia subaequanll-

bus; Spiculis subsolilariis, laxiusculis, lineam et qa. cxc. lutigis, (sublanceo-

lato-) ovalibus, obtusiusculis, glabris; Gbima in'eriore flosculis 4 — 5-j)lo

breviori; Hermaphrodite aculiusculo, sericeo-pubesccnte; Foliis linearibus,

glabriusculis.

Panicum slriclum. R. et S. II. p. 459. Trin. ic. gr. XV. tab. 179.

V. spp. N. lioll.
Panicum. Bradilan'a. PANICEAE. 2/i

Culmus 1 — 2-podaIis, basi decuoibens , slricto-ramosus. T<iginae (junio-

res.') refracto-pllosae, (aciulliores?) glabriusoulae. Folia plana 1. margiiie in-

voluta, ijgida, lineam et qu- exe lala, pollicaria — iligilalia. Bacemi 6 —8


ad axiri scsqnipollicarem. Spiculae irregulanter biseriales. Flosculus masculus

1 - valvis.

Panicum paspalaiiles Pers. Fiacemi.s pollicaribiis, aiterms geminisAe, intcrstUiis

plerumque paulo longioribus ; Spiculis solitariis, biserialim imbiicatis, sub-

linealilras, oblongis, mucronulatis, glabris; Gliima infenore (iruncata) flos-

culis I bieviori ; HeimaphrodUo muoronato, laevi 1. tenul-niguloso; Foliis

sublinearibus, glabris.

Pankujii paspaloides. Ktb, Agr. syn. p. 17. — P. geminatum Fors':. — P.


brizoides LaM. — P.JIuilans Delile! FI. aeg. n. 74. — P. beckmanniae-
forme MiJi! — P. Iruncatum Trïn. Diss. II. p. 150. le. gr. XIV. t. 168. —
P. affine N. ah Es. Agr. bras. p. 113.

Digitarla ajfmis R. et S. II. p. 470. (planta hnmilior).

V. spp. Iiid. occ. liras. Cap. vir. Aegyp. Mascar.


Culmus basi radicans, 1 — 2-pedalis, tulus vagiiiatus. T^aginae infimae

ablDieviatae, apbyllae; superiores laxae, glabrae. Folia lineas 2 —3 lata,

subdisticha, inl'eriora dodrantalia. Racenii 10 — 20, adpressi, salis tenues.

Gluma iiiferior amplecteiis. Flosculus masc^ 1. neulcr bivalvis.

Panicum subquadriparum. Racemis pi. min. poUicaribus, alternis, interstitiis paulo

K)Ugionbus; Spiculis solitariis, laxiuscule imbricatis, subultralinealibus, !an-

ceolato-obhmgis, acutissimis, glabris; Gluraa inferiore flosculis dimidio bre-

viori; Ilermaphrodilo obtusiusculo, punctulato-ruguloso; Foliis lineaii-lan.

ceolatis, glabris pilisve adspersis.

Panicum subiptadriparuni Trin. Diss. H. p. 145. le. gr. X\ I. lab. 1§1). Klli.

Agr. syn. p. 80.

V. spp. Marian. Ind. or.

ilém. yi. Ser. Se. mal/i. fhys. et nul. Tum. III. 2<ie p. Se. nal. 3l
242 PANICEA E. Panicum. Brachi
iiiaria

Culmns pi. min. podalis, aJscendens, florifcro-ramosiis. Vaginae glahrae I.

cilialac et e glandulis pilis adspcrsac. Foha semi-amplexicaulia, linoas 2 —3


lata, 1 — 4-pallicaria. liacemi 2 — 5, ad axin 2 — 3-pollicai'em. Flosc.

ncuicr 2 -val vis.

Pankutn piailla i;iiii'iim Lk. Racemis sc.sqnipollicaribus, alternis, (superioribus) ia-

terstitiis paulo longioribus; Spiciilis solilariis, laxiuscule imbricalis, biliiieali-

bus, elliptico-ovatis, oblasiusculis aculiiisculisvc, glabris; Gluma inferlore

flosculis triplo duplove breviuri; Ilermapbrodilo oblusiusculo, punctato-ru-

guloso; Fcliis sublanceolalis, glabris.

Panicum phniagineum Lk. ht. rcg. lîcroL I. p. 206, — 7*. Leandri Trin. ic.

gr. XXVIII. tab. 335.

V. spp. Bras, el cul(. (in hto Hcrol.)

Culmus 2-pedaHs, infcrnc rainosus. Vaginae tenuissime ciliatac. Falia

bas! compressa amplexicauba, mcdio lincas circiter 6 lata, majora 4-poiricaria.

Racemis, ad axin fere dodranlalcm. Spiciilae biscriales, iiitcrdum obovntao,

dcprcssiusculac. Gliimae tenui- 5 — T-nervcs: inl'erior apice subrolundala.

Flosc. neul. 1 — 2-valvis. Hcrmaphr. neulro vix bievior.

OliS. Dlffeienlia sola iiilcr planlam Li^kti ciillam et Brasiliensein noslram in racemis in ilia in-

ferne ananlliis posila est, relifjiia prorsiis convcniunt.

Panicum poIyphjUum Dr/ Racemis scsqui — l-pollicaribus, altcrnis, interstiliis

paulo longioribus; Spiciills solilariis, Iaxis, linealibus, obovato-oblongis,

acutiusculis, glabiis; Gluma inferiore flosculis dimidio brevlori; Herma-


phrodite acuto, punctato-striato; Foliis lineari-lanceolalis ,
pilosis.

Panicum polyphyïïum. R. et S. II. p. 4G0. Trm. ic. gr. XY. lab. m.


V. spp. 1^. IIoll.

Culmus 2-pedalis, decumbens? cum Vaginis e glandulis pusillis pilosus.

Folia lineas 2 —3 lata , ntriuque pubescendo-pilosa, 5-pollicaria. Racemi


circiter 7, ad axin pubesccnlcm, brevipedunculali. Spiculae dissitiusculac,

quasi 1-scriales. Flosc. neul. 1-valvis.


Panicum. Brac/iiana. P A N I C E A E. o/^>

\ Panicum ohlusum lib. Klli. Raccniis siibpollicaribus, altrrnis, inlersliliis paulo

longloribus; Spiculis gcmiiiis, laxiiisculis, scsqiriliiiealibus, obovalis, obtusis

gl.ibris ;
Gluma iiilcriore flosculis \ brevioii; Ilermaphrodilo oblusiusculo

laeviusculo: Foliis hncaiibus, supra pubciulis.

Panicum ohlusum. 11. cl S. 11. p. 425. Ktb. lev. gr. t. 116. Agr. syn. p. 9"].

]Me\ico.

Culnius pcdabs, ereclus, iiifcrne ramosus. Vaginae dabrae. FoHa rioidula

s'csquilineam lala, 2 — 4- pollicaiia. Baccmi 4 — 1 , ad axin 2 — o-pollica-


l'cm. Spiculae suIj- 4-senalcs. Gluma superior flosculis paulo brevior. Flosc,

uculer 2-valvis. Hermaphr. sub Iculc lenuissime punclulatus.

\ Panicum javunicuni Pair. Raccniis bipollicaribus et ultra, allcrnis, inlersliliis

longioribus; Spiculis subsolilariis, laxiusculc imbricalis, magiiis, ovato-ob-

longis, aculis, glabris. Gluma infcriore flosculis cjuadruplo breviori; Ilei"-

maphrodilo obluso, aciculalo, ruguloso; -Foliis luicaribus, pilosis.

Panicum sanguinale Durm.


Oplismenus jai'anicus II. cl S. II. p. S'Jl.

UrocJtlua panicoides PB, Klli. rcv. gr. lab. 14. Agr. syn. p. 74. (an synn.

Roxb. el IS. ab Es?).

Java. Mascar.

Culnius sub- 2-pcdalis, ereclus? simplcx, nodis J^aginis que pilosis. FoUa
utrinque tuberculato-pilosa, lineas iere 3 lala, spilhamaea. Baccmi Z — 5.

Spiculae 2-seriales. Flosc. musc. 2-valvis. Hermaphr. masculo brevior.

Panicum ambiguum. Racemis scsquipollicarlbus, alternis, inlersliliis longioribus;

Spiculis geminis, laxiusculc imbricalis, fere bilinealibus, ovale -lanceolalis,

aculis, glabris; Gluma inferiore flosculis \ — \ breviori; Ilermapbrodito

obluso, aciculalo, lenuissime punclato; Foliis lanceolalo-linearlbus, gla-

briusculis.

fJrochloa paspaloides Presl. rel. Hacnk. I. p. 318. Klli. Agr. syn. p. T5.

V. sp. Manill.

3i*
a/^ PANICEAE. Panicum. Brachiana.

Deseript. eeL PbesLII optima. (.ulmus spcciminis nostri prostratus, ramosus,

nodis puberulis, Folia \n pagina superrore tiiberculis minutissimis , in infe-

riorc pilis adeo brevibus adspersa, ut lentis ope tantum cognosci possint. Ra-
cemî 5 ,
pallidi. — Paspalo annulalo habitu persimiîe.

P^anicum glumarc, Racemis sesqiiipollicaribus, alternis, inlerslitiis longioribus; Spi-

culls geminls solilariisquc, laxiusculis, subultralinealibus, lanceolalo-ovatis,

aculis, glabris; Gluma inferiore flosculls parum breviori ; Ilermapbrodito

obtusiusculo, aciculato, punctulalo-subrufguloso; Foliis lintaiibus, subpu-

bescentibus.

Panicum gliimare Trin. Drss. II. p. 14Ô.

ZJrocIiloa glabra Brongn. Diip. it. Bot. p. 121.

V. spp. N. Zeel.

C ulmus (ab.scissus) 1 — 2-pedalis? decumbens? ramosus. Vaginae pubes-


centes. Folia lineas 2 — Ô-Iala, inferiora dodrantalia , supeiiora l'acemos su-

perantia. Racemi (4) ad axin bipollicarem ,


pubescentem. Gluma superior

subacuminata ^05t'«/«m neuirum bivalvem exccdens.


,

Panicum numiJianum LaM, Piaccmis (infcrioribus nonnumquam subcompositis),

sesqui — 3-pollicaribus, alternis, interstitiis longloribus; Spiculis geminis

solilariisque, laxiuscule et subiiregulaiiler imbricatis, linea longloribus, (sub-

lanceolato-) oblongls , acutls, gla^brls; Gluma Inferiore flosculls quadruplo

breviori; Ilermaplirodito aculiusculo, cuspiJulato, tcnuissime punctulalo^

Foliis lanceolato-linearibus, glabris.

Panicum numidianum. Pu et S. IL p. 433» Trin. ic. gr. XV» tab. l'34. N.

ab. Es. Agr. bras. p. 122.

V» spp. Aegypt. Bras.

Culmus trlpcdalis, erectus, subraraosus. Vagiiiae glabrae. Folia bneaa

2 —3 lata, palmarla — spltliamaca. Racemi 1 — 12, ad axln sesqui — 2-


palmarem solitarii Interdum gemlnl. Splculae 2 — 3-seiialcs, Gluma mïcnot
sollto angustlor. Flusc. ncut, I. masc. 2-valvis.
Panicum. Brachimia. PANICEAE. 2^^

Panicum adspersum. Raccmis pL min. sesqulpollicaribus, (confertiusculo-) allernis,

inlerstitiis longioiibus; Spiculis geminis solitariisque, Iaxis 1. inlerrupte et

irregulariter subimbricatis , linealibus, obovato-oblongis. aciiminatis, glabris

1. obsolète pnbescentibus; Gluma inferiore flosculis triplo breviori; Herma-


phrodito acutiusculo, puiiclalo-ruguloso; Foliis lanceolalis, glabris.

Panicum adspersum Triti. ic. gr. XV. tab. 169. Kth. Agr. syn. p. 90. — P.
caespilosum Sprgl! S. V. p. 510, (excl. synn.)

V. spp. Doming.

Culmus 1 — 2-pedaîis, decumbendo-adscendens, pi. min. ramosus. T^a-

g^//2c^ pubescendo-cllialae. FolCa interdum obtongo-lanceolata, basi amplec-

tentia, lineas 5 —5 lata, sesqui — ô-pollicaria. Racemi 3 — &, ad axin

1 — 2-poIliearem. Spkulae non distincte seriatae, glabrae 1. pobe vaga ad-


spersae. FIosc. neuf. 2-valvis.

Panicum pyramidale LaM. Racemis 1 — sesqui- pollicaribus, conferto-jubatis, in-

tei^litiis multo longioribus; Spiculis geminis solitariisque, laxiusculis, lineali-

bus., oblongis, mucronalis, glabris; Gluma inferiore flosculis dimidio bre-

viori; Hermaphrodilo mucronalo 1. aciculalo, ruguloso 1. lacvi; Foliis sub-

lanceolatis linearibusve , glabris.

Panicum pyramidale. R. et S. II. p. 428.

K. Vaginis glabris, fol. linearibus, axi partiali epili, spiculis ad nervos su-

perne bispidis, herm. mucronulato, laevi :

Panicum pyramidale. Kth. rev. gr. tab. 2Ô. Agr. syn. p. 93.

V. sp. Sénégal.

(i. Vaginis glanduloso-pilosis, fol. sublanceolatis , axi partiali ad pcdicellos

pilifero, herm. aciculato, ruguloso:

V. spp. Guin.

T^ar. a folia (superiora) lineas 2| lata, pedalia; hermaphroditus acutus,

leviler striatus. Far. (] folia (superiora) sent^im attenuato-acuminala, subam-


246 P A N 1 C E A E. Panicum. Brachiaria.

pleclenlia, inferne lincas G lata ,


polliccs 5 lonj^a. Ad spicularum pedicellos

pili spicula longiores; llcini. oblusus, aclcula brevl. — In iitraque var. racemi

plurinil, bas! baibali, conlcrlu-aheini et subverlicHlato-fasciculali, jubam con-


stiluuut G — lO-pollicaicm, sublanceolatam ,
patulam.

Panicum proslraium LaM. Piaceinis (nonnumquam subcomposilis) seml — 1-polll-

c.'iriljus, coiiltrto-allcrnis, iiUeisUliis multo longioribus; Spiculis geminis

solilarlisque, laxiusculis laxisve, sublinealibus, ovalibus, aculis, glabris;

(jluma iiif'criore flobculis quailruj)lo brcviori; Hermaphrodito cusplJato-mu-

cronulalo, puiiclalo-slrialo, subruguloso; Foliis laiiceolalo-cordalis, 1. e

basi cordata laiiceolalis, glabris (ciliatis).

Vaiiii 11711 procuvibcns A. ab Es. Agr. bras. p. 109.

Pcdicplll nunc nudi, luiiic pi. mlii. scligtri: sclis vagis. Ad var. «, pedlcellis

sdigeris, syiionyma:

Panicum proslraium. Triii. ic. gr. XVI. talj. — P. scligcrum Rclz.


185. A.

11. el S. Il, p. 456. (sub P. Qnssario). — P. giossarium non L. —


hcrb.

P. rcpens {Buim.) Roxb! Schuh. IMant. 2. p. 2Z2. — an P. barbaluin

LaM? Pi. el S. 11. p. 428. (var. racemis subcomposilis?)

Ecliinochloa seiigera R. el S. II. p. 480. Manl. 2. p. 210.

V. spp. Ind. occ. cl or. Jav. IMascar.

ft.
Idem, culmo flaccido, foliis anguslioribus, raceniis paucioribus: (ïrin. 1. I.

lab. 185. B. planta minor):

Panicum umbrosuni Uelz. Klh. Agr. syn. p. DO. (an syiiii.?)

Digilaria umbrosa Pcrs. H. el S. 11. p. 415.

\ . spp. Ind. or.

j'. Pcdicellis plcrumquc nudis:

Panicum cacspiiosum Sw! 11. el S. 11. p. 450. 885.

V. spp. Ind. occ.


Pankum. riri^aria. P A N I c EA E. 247

(V. klcm , foliis mnvgine sulicnrtilngiiieo-srrralis (Trin, I. 1. lab. 184.):

Panicnm Sieberi Lk. — ^n P. subcordai iim lh//i. R. et S. II. p. 480. Mant. 2.

p. 270. (sub. Echinochloa; spiculae aiilem obliisae dicunlur).

"V. spp. Aegypf.

Culnius 1 — 2-petIalis, repens, ramo-;us, nodis pubescentibus. Vaginae

aiit totae ghibrnc, nul cilialae. FoUa pleruinqiie basi ciliata, semper pi. min.

amplexicaulia, l — 2-poliixana. Racemi 4 — 15 ad axin 1 — 2-pollicarcm.


Flosculus neiilcr bivalvis.

IX. V i r g a r i a.*'

0) Gluma inftriore fosculis âlmidio mai^isi'c brevîorî (inlerdiim nullci).

Paiikuiii obseplunt. Radiis subracemiloriiiibus, simpliciuscuhs, alleniis, contraclis;

Pedicellis .«picula brcvioribus; Spicnlis siibullraliiicalibiis, lanceoialo-ovatis,

acutls, glabrls; Gluma iiiferiore flosculis 4 — 5[*'" brevloi'i, enervi, supe-

riorc 7-iicrvi; Ilermaphrodito acuto, teiiuissirae strialo; Foliis angusto- li-

iiearibus, glabris: supremis racemos aeqiianlibus vcl supcrantibus.

Pankum obsepium Tria. Diss. IL p. 149. Klh. Agr. syn. p. 80.

V. spp. N. Holl.

Cu/mus sem'i — iillra-pedalis, decumbens, subsimplex. iVoc/i' plurinii, bar-

bulati. Koginae glabrno. Ligula ciliaris. Folia lincam diniidi.im vcl intc-

gram lala, 1 ô-pollicnrin, slricliuscula, superiora aliquot confrrtiora rare-

mos invoKicrantia. yixis comvmins pL min. polb'caris. A'^c^to/ paiici, pmdo


laxidoii, polllce breviores. P<'c//a'/// validiusculi. Flosculus neulcr 1-valvis,

5 — 7-ncrvis, cum gluma superiori Hermaplir. linrari-f>llipli(.o vix longior.

*) Oido ii:ci|ili-ns a rndiis raccmiToini'bus (r.iceniis simpliciusciilis), per radiis iiiagis cnmposîlos

Tirgatoi — progrcdilur ad radius decompositas.


2/8 PANICEAE. Panicum. J'Irgaria.

Panicum JJoridamim. Radiis raccœiformàbus simpliciusculis, alternis, contractis;

Pedicellis brevissimib; Spjculis ferc bilinealibus, ovatis, obtusiusculls, glabris;

Gluma inferiore nunc rninima nul.lavc, nunc flosculis triplo duplove breviori,

superiore 5 -nervi; Hermaphrodito ohtusiusculo, laevi^ Foliis sublanceolato-

liiicarlbus, excepta basi glabris.

V. spp. Floride Alabatiu

Culmus 4-pedalis, salis gracilis, ^nd nodos rillosulo-pubescens. Yoginae

glabrae vel molliler et longiuscule villosulae. Ligula membraiiacea , brevis.

Folia firmula, lincas 2 — 4-Iata, basin versus supra villosula, interdum prui-

nosa : inferlora dodrantalia — spilhamaea, sensira breviora. Racemi 2 — 5,

dissile allerni, 3 — 4 pollicares, liasi villosulo-bzrbati, ad axin in gramine

plurislachyo do<h'antaIein. Baccmuli 2 — o-flori, nunc rcmolissimi ita, ut

radios (racemos) singulos depaupcratissimos (G — 1-paros) reddant, nunc

magis approximati magisque contigui, plerumque tamcn pi. min. intcrrupto-

dissiti. Spkulae laiS,ae , turgidae. G/urria infenor in uno eodemque individuo

longitudine varians. Flost. neuL 1-vakis, 5 -nervis.

Panicum altissimum Meyrr. Hadiis racemiformibus sirtpliciusculis, Acrticillalis, pa-

tentissimis; Pedicellis brevissimis; Spiculis sesquibnealibus, ovato-oblongis,

aculiusculis, glabris: Gluma inferiore flosculis 3 — 5p'° breviori, .5-, supe-

riore 9 -nervi; Hermaphrodito aculo, laevi; Foliis lato- lanceolato-lineari-

bus, glabris.

Panicum altissimum. N. ab Es. Agr. bras. p. 15-5. — P. megision Schult.

Mant. 2. p. 248. — P. iuherculaium Presl. rel. Haenk. I. p. 307. (ubi


vero gluma superior 5 - nervis dicitur). — P. elatiusKih. Agr. syn. p. 121.

V. spp. Bras.

Culmus 4 — 5-orgyalis, ramosus. Paginae glanduKs adspei'sae. Folia

pollicem lala vel latiora, ullrapedalia. Panicttla sesquipedalis. Racemi spi-

ihamaei — dodrantales, in singulis verticillis plurimi, infei'ne pi. min. longe

ananthi, Racemuli h\^o\i. Spicu/ae hxae , turgidae. Ilosc. neutcr 2-vaWis.


Panicum. J'irgarhi. Paniceae. 2/0

Panicum pUcaUim LaM. Rndiis orrmiformibus (2 — S-pollicaribiis) simnlirius-

fulis, jubato-sparsis, patentUnis; Pcdicellis brevissimis: Spiculis linealibus,

ovalibus, acutis, i;labns; Ghiina iiiffiiuR' .'-nrr\i, flosciilis rnindruplo-, su-

perioip r>-neivi, iidtm i brpvit)ri; Hrrmaplirodilo aciitiusculo (nmlico cus-

pi(liilalove) demum rugiiloso; F^liis lato-lanceolatis (plicato-costatis) ,


pilis

rariuscnlis Iiirtis.

Paniium plicaium. R. et S. IL p. 428 fl 882. Manl. 2. p. 228. Trin. ic

^r. XIX. trib, 22Ô.

\ . spp. Mascar. ISepal.

* Foljis lalioiibiis (poil. 2 ialis). raremis minus dense confeitîs:

Panicum palniijolium Pair. R- et S. II. p. 882. Mant. 2. p. 228.


OiiS. \ar. * videlur giamen in horUs noslris cultiini; planlae sponlaiieae enim, quolciimqiip pjiis-

<!tni vidcrlm exenipla, ciillae alioquin siniilliniae, fnlîa scmpei- angusllora siint. — Kaccml
în ISej'alensîbus intcrdiim spilhamatî I. cît^drar.tales (an Lace; Pan. riervosnni fîoxh. — P,

rieurod.s /}, el S. — /'. ni-palense SjirjrK ?)

Spicularum slniclura pioisus ut in Subdlv. \ I. a, /3 ; qiiid, quod in spontanea planla race-

muloniiTi axis saepissime în setam pU min. lonpam excunît. (Conf. Pan. excurrens.^

Panicum cosialum lioxb! lîadiis racemifurmibus (pollice brcvioribus) simplicius-

cuils, palenli-conferlissimis; Pedicellis brevissimis; Spiculis linealibus, ovali-

bus, acutis, glabris; Gluma inferiore ô-nervi, flosculis quadruple-, superiore

5 -nervi, iisdem subduplo breviori ; Hermapbrodilo mucronato-aculo, ru-


guloso; Foliis lanceolaiis (plicato-costalis) , liirtis.

Panicum coslaium, Scbull. Manl. 2. p. 228. ïrin. Diss. II, p. 135.

V, sp. Mascar.

Culmus repens, 3 — 6-pedalis, infra racemos liirlus, nodis barbulatis. T'a-

ginae praeserlim marginem versus e tuberculis piliferae. Ligula ciliaris. Fnlia

mediu pollicem dimidinm vel iiitegrum lata, spithamaea, superiora breviora

el aiigusiioia. Jul-a in specimine noslro bipollicaris, densissima. Axis comm.


Iiirsutus. Spiculac\m\iïu::iXac, glaucestentes. .Z7o5c. «^«Z. bival vis. ^
— P.plicaio
nimis affine.

Méin. VI, air. Se, mulh. phjs. tt nut Tom. III, ide p. Se, nal, 32
25o PANICEAE. Panicum. Virgaria.

Panicum marginatum Br. Radiis raccmiformibns simpliciusculis composltisvc, alter-

nis jubalisvc, contractis; Pedirellls brevissimis ; Spiculis ultralinealibus, lan-

ceolato-ovalibus, aculis, glabris; Gluma iiiicriore flosculis quadruple magisve

brevlori, enervi, superiore 5 -nervi; Hermaphrodito acutiusculo, serlceo-

piibescente: Fotlis sublanceolalo-linearibus, glabris.

Panicum maiginalum. R. et S. IL p. 4G0. Trin. ic. gr. XVIII. tab. 209.

V. spp. IS. Holl.

Culmus pedalis, procumbens, raraosus, nodis pubescenlibus. Kaginae gla-

brae 1. tubercuUs saepe plliferis exasperalae. Folia (si'ccitate interdum involuta)

lineas 2 et qu. exe. lata, supra pi. min. aspera, 2 — 5-pollicaria. Àxis
comm. 2 — 3-pol!icaris. /îac^/72/ pollice breviores. Rucemuli ubi adsunt,
, cir-

citer 3-linealcs. Spiculae laxiusculae. FIosc. neuf. 1-valvis.

Panicum exceîsum N. ab Es. Radiis racemiformibus simpliciusculis, conferlissimo-

jubatis, adpresso- contractis; Pedicellis spicula paulo brevioribus; Spiculis

sublinealibus, lineari-subellipticis, oblusiusculis, glabris; Gluma inferlore

flosculis triplo 1. subduplo breviori, 3-, superiore (iisdem i breviori) 5-nervi;

Hermaphrodite acutiusculo, laevi; Foliis acuminatisslmo-llnearibus (am-

plexicaulibus) glabris.

Panicum exceîsum N. ab Es. Agr. bras. p. 180.

V. spp. Bras.
Culmus orgyalis, simplex, strictes. Vaginac glabrae. Folia slriclo-erecta,

firma, arcte amplectentia, inferne compressa, dein plana, pi. min. pollicem

dimidium lata, sesquipedalia. Juba dodrantalis — sesquipedalis, lanceolata,

glaucescens, axi glabro. /Îcc^th/ angusti , stricto-erecti. Racemuli brevissimi,

5 — 6-flori. Spiculae hinc arcualo-convexae. Flosc. neul. 1-valvis.

Panicum stoloniferum Poir. Radiis racemiformibus simpliciusculis, alternis juba-

tisve, cum Racemulis contractis, illisve pi. min. patentibus. Pedicellis bre-

vissimis; Spiculis linealibus, ovato-lanceolatis, acutissimis, glabris; Gluma


inferlore flosculis triplo vel subduplo breviori, 3-, superiore (flosculis parum
Panlcum. Vngana. PA NIC F. A E. 25

breviori) 5-nprvi; Hermaplirodito (neutro dimldio minori) aculiusculo, laevi-

Foliis ovato-lanceolalis, glabris.

a. Majus, racemis conferlissiino-juljaiis;

Vanicum Jrondescens Meyer Esseq. Scliult. Manl. 2. p. 236. î^. ab Es. Agr.

bras. p. m. Kth. Agr. syn. p. 91. (excl. syn. Trin.) — P. olyraejhlium

BacIJ, Agr. bras. p. 43. — P. stolonifenmi , var. major Kth. rev. gr. tab.

108. — P. brachydados lichbth. in Welg. hb. Surin.


V. spp. Guian. Bras.

fi. Minus, racemis pi. min- palcntibus, dislinclius alternis:

Panitum slolonijerum Pair. P>. et S. II. p. 883. Ktb. rev. gr. tab. 22. —
P. cienodes Trin. ic. gr. X^ . tab. 171.

Y. spp. Bras.

Culmus semi — ultra - pedalis , repens, ramis ercctis. T^aginae pL min. ci-

liatae. Folia in gramine bumiliori lineam dimidiam — lincas 5 lata, lineas

4 — 12 longa; in majori lineas 6 — 10 lata, 2 — 4-poIlicaria; interdum

sublus pilis brevissîmis adspersa. Bacemi in /:?, 5 — 12, discret! , in a, plu-


rimi, dens€ conferti, jubam constituentes lineari-lanceolatam, 3 — 6-polli-
carem, Axi nwnc pubescenle, nunc pi. min. glabro. Racemuli brevissimi. Spi-

culae fusco-virides. Glumae ad caiinam superae hispiduiae. FIosc. neuter

2 -val vis.

Paaicum paludicola N, ab Es. Radiis racemiformibus, simpliciusculis, jubalis, ra-

cemubsque conlractis; Pedicellis brevissimls; Spiculis subsesquilinealibus,

lanceolatis, acuminalis, glabris; Gluma inleriore flosculis duplo triplove bre-

viori, 3-, superiore (iisdem paulo minori) 5-nervi; Hermaphrodite (neutro

paulo breviore) aculo, lawi; Foliis cordalo- lanceolatis, amplexlcaulibus,

glabriusculis.

Panicum palustre Trin. Diss. II. p. 181. — P, frondcscens Trin. ic. gr. XIX.
tab. 288. (in descriptlone affines species confusac).

V. spp. Bras.
32*
252 PANI C E A E. '
Panicum. J'irgana.

* Foliis angustîoribus ,
juba minus densa:

V. spp. Jav. Manill.

Ctilmus Iripedalis, ercclus, sîmptcx aut ramosiis, T aginae glnbrae, Ella


m planta Bras. lineas 9 — pollices 1 — It, in orirntali lîneas ô — 5 l.ila;

supra plerumque pilis brevissimis aJspersa, ullrapahiinria — dodranlalia. JuLa


spilbamaca — ultrapcdalis, pallide virenv-;, Racrmi infimi pi, min. remoti. Ra-
cemuli 2 — 4-Hneales. Flosc. muter 1 — 2-vaIvis.
Pankum pilosiim S.v. Eadiis raceralfornaibus simpliciusculis (pîerumque pilosis)

jubatis, erccto-paluHs; Pedicellis brevissimis ; Spiculis minimis 1. porparvis,

ovalibus, obtnsinsculis, glabris; Gluma inleriore flosculis duplo brcviori,

3 — 5-, supcriore 5-fiervi; Ilprmapbrodilo aculo, lacvi; Fubis (e ba^i

ovala I. subcordala) llneari-lanceolatis, glabriusculis,

Panicum pilosum. Pv. et S. II. p. 427. N. ab Es. Agr. bras. p. 18Ô. Trin. ic.

gr. XVIII. tab. 2tZ. — P. pilisparsum Mejrr. Schult. Manl. 2. p 248


jP. tricJiophorum Schrad, Scliult. 1. I. p. 241. — P. hekrophyllum SprgU
n. Entd. — P. Sprengeli'anum Schull. I. I. p. 234.

Setaria pilosa^ Meyeiî t\. Schraâeri Kth. rev. gr. p. 47.

V. spp. Guian. Cias. 0-Tyit.


Culmus pi. min. 2-ped;dis, crectus et erecfo-ramulosus, 1. basi decumbens
ramis divaricalis: illius nodi glabri, bujus barbali. Vaginae ciliatae. Folia
(latinra) pollicem dimidium lata, digilalia — dodrantalia. Juba lineari-lan-

ceolata, spithamaea et longior. Dacemi 1 — 2- pollicares. ^4xes parli'alcs

pleriimque e marginum tubercutis pilosi, aul pilis adspersi taiitum, rarjus

prorsus epilcs. Racemuli 2 — G-flori. Spiculae ad cannas palearum denlicu-

latac, circiter lineam dimidiam fongae. Flosc. neulcr 1. masc. 1 — 2-vaIvis.


Hermaphr. flosculo incompleto parum breviyr.
OliS. Cimf. iiifia p. 364. Fan. pulygonatum.

Pankum laxuni Stvf Piadiis racemiformibns simpliciusculis composilisve (nudis)

allernis jubatisque, patenlibus vel cum Piadiobs pi. min. conlraclis; Pedi-
Paniciim. Virgwia. PA NlCEA E. 253

cellis brevissimis: Spicnlis minimis, lanceolalo-ovnlibus, oblusiusculis, gla-

Lris; (iluma infeiiore (losciilis plus dnpio breviori, 1 — ô-, superiore 3 — 5-


nervi; Hermaphrudilo obtiisiiisculo, apire snbbarbulato, laevi; Fuliis lan-

crolalo-linearibus (vel linearibiis laiiluiii), glibris,

Puriiciim Icixnm. Y\. et S. II. p. 453. — P. irnnkiuinum Meyer, Scliiilt. Mant. 2.

p. 247. ]M. ab Es. Agr. bras. p. 18(». Trin. ie. gr. XVI II. lab. 215. —
P. agrostidîjotvie liadd. — P. diartdrum Kth. rev. gr. lab. 110. Agr.

syn. p. 96.

V. spp. Ind. occ. Bras.

Culmus 1 — 3-pedalis, niinc tenuis et debitis, nunc infenie crassitie pennae

galiinaceae et firmus, pi. miii. compressus, simplex vel ramosiis. Vaginae

glabrae 1. supcrne ciliatae. Folia plana 1. —


compressa, lineas 1 —3 lata, 1 ses-

qui-palmaria. Racemi i — 3-pollicares, tenues,


solitarii,remoti, inferiores

siiperiores conferti, ad axin palmarem — spilhamaeum. Racrrnu/i 2 — 5-Ii-

neales. F/osc. neut. 2-valvis.


OliS. A priori, ciijus- varietali epili valJé siniilo, dignoscitiir railiis, ob radluliis plerumque eviden-

tiores minus liiieai'ibis, iiugis sparsis, Iimgiorlbiis; fcjli s atignsliorib is.

Panicum amplexisaule Ixndge. Radiis racemiformibus sinipluiusculis, in jiibam

thyrsodem densissimam angustamque coarctatls; PeJicellls brevlssimis; Spi-

cnlis bilinealibus, lincari-lanceolatis, aciiininatis, glabris; (iliimis 3-ncrvl-

bus: inleriore flosculis | breviori; Ilermaplirodilo acuminato , laevi; Foliis

(amplexicaulibus) lalo- lineari-lanceolalis, glabris.

Panicum amplexicaule. F», et S. II. p. 456. Trln. ic. gr. XVIII. tab. 205.

P. myuros Klh. Agr. syn. p. 86. (an R.kh, et LaM., quibus spiculae mi-

ni niae dicuntur.'')

Jgroslis myuros LaM. — J. monosiachya Pair.

Hymenaclme myuros PB. R. et S. IL p. 468. N. ab Es. Agr. bras. p. 215.


N . -spp. lad. occ. Bras.
a54 PANICEAE. Panicum. Virgana.

Culmus orgyalis, ramosus. lolia pollices a —2 lata, pi. min. pedalia. Juba

ihyrsodes cyliiidrico-angustata, pedalis et longior, virldis. Flosc. neuter 1-val-

vis, glumam supenorem excedens. Hermaphrodiliis chartaceus, neutro paulo

brevior.

Oks. Panicuni polyslachyum Pral. i-cl. Haenk. 1. p. 312. huic niiTiis affine videtur, thyrso bie-

yidii et racemis palulls dlfferens.

Panicum nkoides. Radiis racemiformibus (brevissirois) simpliciusculis, in thyrsum

angustissimum d'ensissimumquecoarctatis; Pedicellisspicula brevioribus; Spi-

culis linealibus, ovatis, acutatis, glabris; Gluma infeiiore llosculls sublriplo

breviori, (praeler carinam) tenui- piuii- nervi, supeiiore 9-nervi; Herma-


phrodito (neutro duplo minori) adunco-mucronulato, laevi; Foliis llneari-

bus, glabris.

Pankum vilvoiJes Trin. Diss. II. p. 171. le. gr. XVIL tab. 204. Ktli, Agr.

syn. p. 88.

tiymenachne Jlunaiilh N. ab Es! Agr, bras. p. 213.

V. spp. Guian. Bras. Guin.

Cuimus sesquipedalis, compressus, basi contracte -ramosus. Vaginae com-


pr€ssae, glabrae, FuUa lineas 2 —3 lata , inferiora ultraspithamaea. Thyrsus
gracilis, spithamaeus — sesquipedalis, siccus fuscescens. /?«</// brevissimi, ap-

pressi. Spiculae pi. min. horizontales, compressae, supra paulo arcuatae. Gluma
inferior praeter carinam nervis 12 — 14 tenuissimis notata. Flosculus neulcr

bivalvis: valv. inf. 9 -nervis.

Panicum gibbum Eli. Radiis subracemiformibus simpliciusculis compositisve, in

thyrsum contractis; Pedicellis spiculam aequanlibus; Spiculis bilinealibus,

lanceolato- 1. elliptico- ovatis, nunc acHtis nunc pi. min. obtnsis, glabris;

Gluma inferiore floscuiis subquadruplo breviori, 3-, superiore 11 -nervi;


Hermaphrodite (neutro duplo minore) obluslusculo, laevi; Foliis pi. min.
lanceolato -linearlbus, glabris.
Poni'cum. J'ngaria. PANICEA E. ~^^

Panicum ElHutliamtm Schull. Man» "• P- ^^^- ^^^- ^^S^' «y"- P' 88.

V. spp. Am l)or. P lawarc).


Culnius vide"*' 3-pedalis, infernc contracto-ramosus. Kaginae pi. min.

cilialae. ^^olia plana vel compressa, lineas 3 —6 lata, inferiora spithamaea et

fort.sse longiora. Juha ihyrsodes spithamaea et ultra, circiter lineas 3 —4 lata.

Radiî (inferiores) pi. min. pollicares, contracto-radiolosi. Spîculae deciduae,

saepe a parle glumae superioris gibbae. Flosculus neuler 2-vaIvis: valv. inf.

5 -nervis.

Oks. Sinilllimiim Pnn. uliginosum ftutfi iliflert spicrills (fiiscescentihus.) ovalibiis, non gibbis ;
Gluma

inferinre nblusa ,
pi aeler carinam tenuissime pluriiiervi , superlore el flosculi masculi valv. iiif.

9-nervibus; Hermaphr. sessili, ma.sculo terllam quaitamve parlem tantum breviori. — Ptiii.

s/riimosurn Près/, (rel. Haenk. I. p. 303.) Pan. gibbo affinius videtur, differens glumis 7-

nei'vibiis: inferiore flosciilis diiplo tantum breviori, supeiiore pitoso-hispida.

Panicum leucopharum Hb, et KtJi. liadiis racemiformibus simplicinsculis, contracto-

jubatis; Pedicellis brevibus spiculamve aequantlbus; Spiculis 2 — 3-lineali-

bus, lineari-ianceolatis, aculis, lanatis; Gluma inferiore minuta, superiore

3 —5 neivi; Hermaphrodite acuminalo, tenuissime punctulato; Foliis lan-

ceolato-linearibus, glabris.

Andropogon insularis L. sp. pi. éd. 2.

Mihum t'i/Iositm iSiv.

Panicum leucophaeum. Klh. Agr. syn. p. 124. Trin. ic. gr. XIX. t. 220. —
P. insulare Meyer Esseq.

Monachne unilateralis R. et S. II. p. 468. (neque vero PB, Agr. Tab. X. f. 9.)

Trichachne insularis N. ab Es. Agr. bras. p. 86.

(>. Spiculis plerumque brevius pedicellatis, foliis angustioribus:

Milium hirsuium PB. Agr, Tab. \ . f. 5.

Acicarpa sacchariflora Radd. Agr. bras. p. 31.

Iricltachiie sacchariflora N. ab Es. Agr. bras. p. 87.

V. spp. Ind. occ. Bras.


256 ^ANICEAE. Panivum. Virgaria.

Culmus 2 — S-pedalls. lo/ia liiu^ 2 —4 lata, spitliamaea — ultrape-

dalia, in var. a scabriuscula, in ^ laevia. n^emi in a pleiumqne plurimi,


in ji pauciores.

Panicum veslilum Klh, Radiis racemiformibus simpliciusculis, Cvntraclo-jubalis;

Pedicellis, spicula plerumque brevioribus; Spicubs bilineabbus, lanceolato-

ovatis, aculis, villosis; Gluma inleriore minuta, superiore (flosculis nomibil

breviori) T- nervi; Hermaphrodilo acuto, obsolète slriatulo; Foliis subl<i-

ceolalo-linearibus, pilosis.

Panicum vestitum Ktlu Agr. syn. p. 125.

Trichachne velulina N. ab Es. Agr. bras. p. 90.

V. sp. Bras.

Culmus circilcr 3-pedalis. Folia (in specimine nostro) lineas 2 lata, do-

drantalia et breviora, cum 7'agiuis brevi-liirsiila. Juba dodranlalis, Radiis

(1) subfastigiatis.

ObS. a praecedenlp, cui similis, prarcîptie spîciilis latîoribiis, minus aciitis, minus Innire villosis,

hermaphrodilo non punctiilato el vaginis, prarserlîm r.<l;calihus, dense hlrsutis distinguilur.

Panicum bmbinode. Radiis racemiformibus simpliciusculis compositisve, allrrrus

jubalisve, patentibus; Pedicellis brevissimis: Spiculis linealibus, ovalibu';,

aculis, glabns ; Gluma inferiore flosculis 3 — 4-pio breviori, subencrvi,

superiore 5-nervi; Ilermaplirodilo ol3lu^iu^(;^lo, puntlulalo; Foliis lalius-

culo-linearibus, glabris (vaginis nodisque subsei'iceo-pilosis).

Panicum barbinode Trin^ ic. gr. XXMI. tab. 318.

V. spp. Bras.

Culmus 3-pedalis, inferne ramosus. Nodi dense et candid*' barb.ili. 7a-


ginae conipressae, praesertim inferne, dorso et margines versus laxiuscule pi-

losae. Ligula tomenloso-cdiaris. Folia lineas 4 —5 lata, pi. min. spitha-

maea. Juba spithamaea — dodranlalis. liacen/i ô — 4-pollicares, nunc


omnes simpliciusculi, nunc infimi racemulos 3 — 6-lineales palulos emitlentcs.

Spiculae fasciculalo-imbricatae. Flosc. ncuter 2-valvis.


Panicum. Virgana. PaniceAE. 257

Panicum fuscum Stv. Piadiis subracemiformibiis, plerumque a basl compositis, sub-

verticillalis sparslsque, nunc cum racemulls contracliusculis, nunc pi, min.

patentibus; Pedicellis brevissimis spiculamve aequantibus; Spiculis bncali-

bus, oblongis, acutlusculis ,


glabris; Gluma inferiore flosculis subdimidio

breviori, ô-, superiorc 5 -nervi; llermaphrodito obtusiusculo, ruguloso;

Foliis (latiusculo-) lanceolalo-liiiearibus, glabris.

a.. Eacemulis simplicibus racemisque conlraclioribus, vaginis glabriusculis 1.

pilosulis tanlum:

Panicum fuscum Stv/ R. et S. II. p. 439. Trin. ic. gr. XVIII. tab. 206.

Ktb. Agr. syn. p. 94. — P. fuscorubens LaM.


Y. spp. Ind. occ.

ft.
Piacemulis subcomposilis racemisque palenlibns, vaginis birsulioribus:

Tanicum fazciculalum Su\ II. et S. II. p. 427. Kth. Agr. syn. p. 94. — P»
fasligialum Pair.

Y. spp. Bras.
Culmiis 1 — 2-pedalis et ultra, crcclus 1. procumbens, inferne pi. min. ra-

mosus, nodis puberulis barbulatisve. Folia lincas 4 —6 lata, palmaria — spi-

tbamaea. Axis comm. pi. min. palmaris, pubescens 1. birsulus. liacemuli

o —5 lineales. Flosc. neuf. 2-valvis.

Panicum compressum Bit'. Radiis subracemiformibus simpliciusculis vel a basi

coroposilis, verticillatis, palulis; Pedicellis spicula brevioribus; Spiculis li-

nealibus, elliplico-ovalibus, acutiusculis, sub lente pilosulis; Gluma infe-

riore Hosculis clrcilcr Iriplo breviori, 1 — 3-, superiore "7 -nervi; Ilerma-

pbrodito acutiusculo, tenuissime ruguloso; Foliis sublanceolato-lincaribus,

pubescenlibus.

Panicum compressum. Scbult. Mant. 2. p. 232. Kib. Agr. syn. p, 97.

^ . spp. Panorm.
Culmus ultrapcdalis, comprcssus, nodis barbulalis. Faginae Icnui-pubcs-

centes. Ligula membranacca, ciliis slipata. l'uHa circiler sesquilineam lata,

Jlléiu. il. Se'r. Se. nialh. pliys, et uul. 7'otn. III. jj. p. Se. nal. 33
258 P A N I C E A E. Panicum. Vngana.

2 — 3-pollicana. PanJcula 1 — 2-palinarls, strictiuscula, e viridi purpureo-

que varia. Raclii in verticillo plures, plerumqne a basi floriferi. Spiculae laxae.

+ Panicum arvense Kili. Iladiis subiacemiformibus a basi brevi-composilis, pani-

culalis, radiolisque patulis; Pedicellis spiculam subaequantibus (pilo nno

alterove munltis); Spiculis ullralioealibus, ovato-ellipticis, aculis, pubes-

cenlibus; Gluma inferiore flosculis triplo bieviori, 5-, superiore 1- nervi;

Ilerraaphrodito mucronulato , riiguloso; Foliis lineari-lanceolatis, glabris.

Panicum amense Kih, rev. gr. tab. 109. Agr. syn. p. 93.

Sénégal.

Culmus 2-pedalis el aUior, basi decumbens, nodis barbalis, J^aginae gla-

brae, superne clliatae. Ligula ciliaris. Folia basi rotundata, lineas 4 —6


lata, poUices 4 —6 longa. Radii inferiores snbdecompositi. Spiculae depres-

siusculae, geminae. Floscuhis neuicr 2-valvis: valv. inf. 5 -nervis.

Panicum trachypus. Radiis subi'acemifornrilbus , a basi brevi-corapositis, altcrnis,

radiolisque palulis; Pedicellis brevissimis ; Spiculis linealibus, obovalis, sub-

mucronulatis, pubescenlibus ; Gluma inferiore flosculis 3 —4 - plo bre-

viori, 3-, superiore 5 -nervi; Hermaphrodito mucronato, rugoso ; Foliis e

basi cordata lanceolatis ,


glabris.

V. sp. TSepal.

Culmus (abscissus) sesquipedalis, cum ramo axillari florifero. T^aginae su-

perne tenui-tuberculosae. Folia lineas 6 — 1 lata, 4-pollicaria, cum panicula

s. juba 4 - pollicari e pallide viridi flavenlia. Racemi circitcr 10. Raccmuli


4 — 6-lineales, in racemis superioribus breviores. Spiculae ^çv[nn:\t\ altéra

subsessilis, altéra brevi-pediceliata ; pedicellis plerumque pilos satis longes emit-

tentibus. Flosc. ncuter blvalvis: valv. inf. 5 -nervis.

Panicum simplex Rolll. Iladiis subracemiformibus, paulo superius parce composilis

(paucifloris) , ahernis, ra(liolis(|iie conlractis; Pedicellis spicula plerumque


paulo longloribas; Spiculis snbsesquilînealibus, ovalibus, acutis, glabris;

Gluma inferiore flosculis diniidio aut paulo magis breviori , 5-, supei'iore
Pank'Um. J'irgaria. Paniceae. 25q
11 -nervi; Hcrmaphrodito (neutro paulo minore) aculo, laevi; Foliis an-

gusto- lanceolato-linearibus, glabris.

Panicum simplex. ïrin. Diss. II. p. 216. — Sub P. ailemialo N. ab Es.

Agr. bras, p. 174.

V. spp. Ind. or.

Culmus ultrapedalis, debilis, simplex, compressus. Lfgula tiliaris. Vaoinae


cum Foliis, linea pnrum lalioribns, 5-pollicaribiis, ginbrae. Panîcida sub-
lineari- contracta, e radiis 4 — 5 composita, albido-virens. Spiculae remotae.

FIosc. natter 2-valvis: valv. inf. 1 —9 -nervis.

ObS. Slmillinium sequent! et P. depauperalo. — K P, atlenunto diversum pani'aila denauperala


herniaphrodito neutro paulo minori, pedicellls longioribus, spiciilis majoribus el patria.

Panicum diffiisum Stv. Piadiis snbracemiformibus, superins parce compositis (sub-

paucifloris) alternis, patentibus; Radiolis conlraclis; Pedicellis spiculam

aequantibus I. eadem longioribus; Spiculis linealibus, ovalibus ovatisve

aculis, glabris; Gluma Inferiore flosculis dimidio breviori, 5-, superiore


11 — 13 -nervi; Hermaphrodite (neutro paulo minore) acutiusculo, laevi-

Foliis linearibus, glabris.

P/inicum diffusum. Fi. et S. II. p. 441. Trin. ic. gr. XXII. tab. 263. N, ab

Es. Agr. bras. p. 172. (neque P. débile Poir. nec P. divaricatum Mchx.,

sub que nom. mis. b. Sprengel, hue rcferenda videntur).

V. spp. Ind. occ.

Similllmum P. simplici differt nodis inferioribus barbatis ; admo tereti, sub-

filiforml, ramoso: ramis (interdum fasciculatis) plerumque elongatis, floriferis;

Spiculis minoribus, non adeo, ac in illo, remotis. Flosc. neut. bivalvis: valv.

inf. D- nervis.

Panicum Petiverii. Radiis aut subracemosis et simpliclusculis; aut subvirgatis et

a basi compositis, alternis jubatisve, patentibus; Pedicellis spicula breviori-

bus; Spiculis linealibus, ovalibus, pi. min. acutis, pubescentibus ; Gluma


inferiore tlosculls duplo breviori, 3-, superiore 5 — 7-nervi; Hermaphro-

33*
26o PANICEAE. '
Panicum. Virgaria.

dito minute mucronulalo, ruguloso; Foliis linearl-lanceolatis, pubescentibus

glabrisve.

Panicum Pelwerii Trin. Diss. H. p. 144. le. gr. XV. lab. 176. N. ab Es.

Agr. bras. p. 111.

V. spp. Ind, or.

Culmiis decumbens, spithamaeus — sesquipedalis, ramosus, cum Vaghiis


infeiiorlbus saepe pubescens. Ligula clliaris. Folia lineas 1 —3 lala, 1 — 5-
pollicaria. /î«r/// dlssiliusculi , 1 — 2-pollicares. Spicu/ae h\ae. Flosc. neul.

2-valvls: valv. inf. 5 — T- nervis.

Panicum megaslacliyum IS.ab Es. Radiis subracemiformi-virgatls, plerumque a

basi compositis (dissitifloris), subpaniculatis radiolisque patentibus patentis-

simisve; Pcdicellis spicula brevioribus (c»m axi radiisque pubescentibus);

Spiculis sub-bilinealibus, ovalibus, acutiusculis, glabris; Gluma inferiore

flosculis duplo breviori, 3-, superiore 5-ncrvi; Hermapbrodito acuto, pun-

ctulato; Foliis lanceolato-Iinearibus, glabris.

Panicum megastachyum N. ah Es.' Agr. bras. p. 154. Trin. Diss. II. p. 205.

le, gr. XX. tab. 234.

\. spp. Bras.

Totum gilvum. Culmus 6 — 8-pcdalis, erectus, llorifero- ramosus. f^agi-

nae glabrac. Ligula ciliaris. Folia lineas 3 —6 lata, dodranlalia et breviora.

Paniculae ultrapedales, lucidissimae. Gluma superior flosculis interdum paulo

brevior. Flosc. masc. 2-valvis: valv, inf. 5 -nervis.

I
Panicum Umlleanum Klh. Radiis subvirgatis, supcrne compositis, subpanicu-

latis, radiolisque patentibus; Pedicellis spicula brevioribus eamve aequanti-


bus: Spiculis sub- 3-linealibus, ovalibus, acutis, sericeo- pubescentibus:

Gluma inferiore flosculis duplo breviori, 7-, superiore 15 -nervi; Herma-

phrodilo (masculo minore) acutiusculo, marginibus inferne ciliato; Foliis

anguslo-linearibus, pilosis.
Panicum. rirgaria. Paniceae. 261

Panicum Umlleanum Klli, rev. gr. tab. 115. Agr. syn. p. 99.

Chile.

Tolum sericeo- et strigiloso-pubescens. Culmus cura panicula circiter ses-

quipedalis, inferne ramosus. Ligula dense ciliaris. Folia rigida, lincam lata,

dodranlalia. Panicula majorein cuirai parlera occupans, pedalis, lucidissima.

Radii mîmoïts solitarii, supeiiores terni. Flosc. masc. bivalvis : valv. inf.

11 -nervi.

\ Panicum subalbidum Ktlu Radiis virgalis, paulo superius compositis, jubatis, pa-

tentibus; Radiolis contractis; Pedicellis spiculam pi. min. aequantibus; Spl-

culis linealibus, ovalibus, aculiusculis, glabris; Gluma inferiore flosculis Iri-

plo breviori, sub-1, superiore 7 -nervi; Hermapbrodilo (neulro parum mi-


nore) aculiusculo, laevi; Foliis latiusculo-linearibus, glabris.

Panicum subalbidum Klli. rev. gr. tab. 112. Agr. syn. p. 101.

Sénégal.

Culmus elatus, l'amosus. Vaginae glabrae. Ligula brevis, membranacea,

ciliolata. Folia lineas 5 lata, dodrantalia. Juba lucida, dodranlalis. Radii


solitarii binive. Flosculus neuier 1-valvis, 9- nervis.

Panicum lasianthum. Piadiis virgatis, superius compositis, Jubatis, patentibus; Ra-


diolis patulis ; Pedicellis variae longitudinis (spiculam plerumque aequanti-
bus) ; Spiculis linealibus, oblongo-obovatis, pi. min. obtusis, tuberculato-

hirtulis; Gluma inferiore flosculis fere duplo breviori, 1-, superiore (iisdem

parum minori) 3-nervi; Ilermaphrodito aculo, tenenime ruguloso; Foliis

e basi compressa et subamplexicauli lanceolatis, glabris 1. rainulissime pubes-

centibus.

Panicum lasianthum Trin. ic. gr. XXI. tab. 245.


V. spp. Bras.
Culmus (basi decumbcns."') pi. min. 2-pedalis, sub lente minute pubcsccns.

Vaginae teretes, ad fissurae margincs dense et breviciliatae, ad coUum extus


barbulatae. Ligula obsolète ciliaris. Folia (expansa) circiter pollicem dimi-
262 PâNJCEJE. Panicum. T'irgana.

(lium lala, pollices 2 ant fere 3 longa. Jula spitliamaca — dodianlalis, liicida.

Radii strictiusculi. liadioli laxiOori. Gliinia inferior liaud raro dimidiam spi-

culam subexcedit. Flosculus neuier 2-valvis: valvula inferior 3-nervis. —


Habitus Vanici riiguhm.
OliS. Maxinia affinilas /'«'/. Iminnllù ciim /'. puhcriilo ot Srlluwli (qii. v. itifra in siiLdlvis. b.) ;

dlffcrl ab his jiiba mulln niajori , spiciilis niajoribus, nervoiiiiii in gliimis numéro; a piiherulo

praesertim gliinia infeiinre dimiclia sjiicula y^x manifeste longiori.

Panicum lalijolium L. sp. pi. éd. 1. Fiadiis inlerdum subvirgatis, fere a basi com-

positls, paniculalis, radiolisque aul contractîusculis aut patentibus divarica-

lisve; Pedicellis spiculam arquanlibus aul cadcm paulo longioribus: Splculis

ullralincalibus, oljlongis, obfusis (lurgidis) ad palearum npices pi. min. bar-

bulatis; Gluma inferiore flosculis subtriplo duplove brcviori 3 — — 1 ( 9-),

superiore 1 — 9 -nervi; Hcrmapbrodito obluso, apice pi. min, baibulato;

Foliis lanceolatls, glabris 1, minute pubescentibus.

Panicum hliJoUum. F», et S. II. p. 440. Trin. Diss. II. p. 207. — P. macu-

latum AubL Schult. Mant. 2, p. 238. — P. gluiinosum Meycr Esseq.

Scbult. Mant. 2. p. 248.

* humilius, foliis anguslioribus:

Panicum gluiinosum LaM. Pi. et S. II. p. 454.

/?. Fiamis culml radiisque panicnlae divaricatis:

Panicum diraricatum LaM. (an L.^) Ilb elKth. 1. p. 101. Ktb. Agr. syn.p, 120.

V. spp. Ind. occ. Guian. Bras.

Cu/mus 2 — lO-pedalis, ramosus et ramosissimus, saepe lignescens. P^aginae

nunc glabrae, nunc pi. min. pubescentes, colle extus barbatae (ob quam notam

et ob Sloanei iconem optlmam de Unnaei planta dubium nuUum), Ligula

membranacea, interdum ciliatula. Folia lineas 3 — 10 lata, digitalia — spi-

tbamaea. Radii solitarii 1. aliquot subverticillati. Spiculae interdum notantes.

Flosc. masc. rarius neul. 2-valvis: valvula inferior T -nervis: nervis saepissime

obsoletis.

Obs. Hue qunque Pan. rnsci/ulium Hh. et Klh. Klh. Agr. syn. p. 121.
Panicum. Virgaria. Paniceae. 263

Panicum anceps Mchx. Radiis virgalis, a basi composhis, paniculalo-jubatis, pa-

tulis; Radiolis plerumque contractiusculis; Pedicellis spicula brevioiibus •

Spiculls subultralinealibus, subarcuato- ovato-lanceolatis, acuminatis, gla-

brls; Gluma inferiore flosculis plus duplo bieviori, 3-, superiore (eosdem

subexcedentc) 7 -nervi; Herraaphrodito (neutre | minoii) obtuso, apice bre-

vissime barbulato, laevi; Foliis (latiusculo-) linearibus, glabris.

Panicum anceps. R. et S. II. p. 444. Mant. 2. p. 241. Ktli. Agr. syn

p. 114. — P. roslratum Mûhlenb. — an P. pennsylvanicum Sprgl.


V. spp. Am. bor.

Culmus 3 — 4-pedalis, compressus, simples. T^aginae praesertim superne

pllosulae. Folia laliora lineas 5 lata, fere 2-pedalia, supremum saepe pani-

culam subaequans 1. excedens. Panicula dodrantalis — pedalis. Radii solitarii

vel aliquct conferti, 3 — 4-pollicares. RacemuU serai — sub- 1-pollicares.

Spiculae pallide virides. Flosculus neuter 2- val vis.

Panicum riintlare, Radiis raccmoso-virgatis, (exceptis infimis) a basi compositis,

paniculato-jubalis, racemuhsque conlractis; Pedicellis brevissimis; Spiculis

sublinealibus, llneari-elliplicis, obtusiusculis, glabris; Gluma Inferiore flos-

culis duplo breviori, 3-, superiore (iisdera paulo minori) 3 — 5 -nervi;

Hermaphrodite acutlusculo, apice subbarbulato, laevi; Foliis linearibus, gla-

bris (longissimis).

Panicum rii'ulare Trin. Diss. II. p. 213. In. gr. XXII. tab. 264. N. ab Es.

Agr. bras. p. 181.

V. spp. Bras.
Culmus 4 —6 -pedalis, simplex. Vaginae glabrae. /«//a licrbacea vel sub-

coriacea: illa plana, lineas 5 lata; haec compresse -concava et mullo angusliora;

inferlora interdum 3 — 4-pedalla. Juba panicularis 1 —2 -pedalis, fusces-

cendo-virens, satis densa. liacemi solitarii I. aliquot pseudoverlicillali. Race-


muU seml — 1-polllcares. Fiusc. neut. 1 — 2-vn!vis.
264 PJNICEAE. Panicum. Virgaria.

Panicum grumosum N. ah Es. Piadiis racemiformi-virgalis, a basi compositis (in-

terdum decompositis), paniculato-jubatis, racemulisquc patulis 1. patenlibus;

Pediccllis brevissimis; Spiculis linealibus, ovato-ellipticis, obtusiusculis, gla-

brls: Gluma inferiore flosculis triplo duplovc breviori, o-, superiore 5-nervi;

Hermapbrodito acutiusculo, lacvi; Foliis altenualo- (laliusculo-) linearibus,

glabris.

Panicum grumosum N. ab' Es. Agr. bras. p. 182. Trin. ic. gr. X\I1I. t. 207.

V. spp. Bras.
Culmiis 5 — 4-pedalis, simplex 1. supernc ramosus. Kaginae glabrac. Folia

salis firma, longe altenualo-acuminata, lineas 4 — 1 lata, culmea inferiora

pedalia. Pû«/ck/û spilhamaea — pedalis. B acemu li sem'i — • 1-pollicares. i.*y^/-

culae pallentcs 1. ex ametliystino fuscescentes. Glumae carinatae, nervis angu-

latis. Flosculus neuier 2-valvis. Hermaphr. lineari-ellipticus.

Panicum aurilum Presl. Radiis subracemiforml-virgatis, a basi compositis (decom-

positisque) alternis, patulis; Racemulls contractis; Pedicellis spicula bre-

vioribus 1. eandem aequantibus; Spiculis linealibus, elliptico-lanceolalis,

acutis, glabris; Gluma inferiore flosculis plus dlmidio breviori, 1 — 5-. su-

periore 3 -nervi; Hermapbrodito aculo, mucronulato, laevi; Foliis (latius-

•culo-) linearibus, glabris.

Panicum aurilum Presl! rel. Ilaenk. I. p. 505. Ktli. Agr. syn. p. 115..

V. spp. Luzon.

Culmus 2 —5 -pedalis. T^aginae glabrae. Folia basi auriciilala subam-

plexicaulia, lineas 5 —6 lata, dodrantalia. y/zZic spithamaea — pedalis. Jxadii

solitarii 1. subbini, inferiores in juba majori valde remoti. Racemuli (inferiores,

saepe compositi) subpollicares. Spiculae {asco-\\nàcs. Flosc. nculer. 1 — 2-


valvis.

Panicum polygonalum Schrad. Radiis subraceraiformi-virgatis, (plerumque pilis

adspcrsis), a basi compositis decompositisque, subjubato-paniculatis, paten-

libus; Radiolis patulis; Pedicellis brevissimis; Spiculis parvis 1. subminimis.


PamClim. Jhgaria. P A N I C E A E. 265

ovallbus, acHlis, glabris; Gluma infcriore flosculis duplo mngisve brcviori

1 —^o-, superiore 5-neivi : Hermaphrodilo ncijliusculo, laevi (apicé sca-

briusculo) ; Foliis e bas! ovala lanceolatis, pilis adspersis.

Ponîcum polygonalum. Schull. Manl. 2. p. 256. N. ab Es. Agr. bras. p. 185.

. Klh. Agr. syn, p. 96.

Y. spp. Guian. Bras. Peruv.

Culmus 1 — 5-peJa!is, basi répons, ramosus, nodls pi. min. barbatis. J^a-

giiiae superne birsuliusculae vel brevi-ciliatae. Folia firma, lineas 4 — 5-lafa,

palmaria — spilhamaea, basi ovala polius qiiam cordala. Vanicula palmaris —


dodranlalis. Axes parliales pjlis longiusculis adsper-.! , rarius nudi, 1 — 3-
pollicarps. Flosc. neuf. 1. masc. t — 2-valvis. Henuaphr. flosculo incompleto

sacpissime paulo brevlor.

ObS. a Pan. piloso, cujus mera Tariel.T! Tidedir et cum quo proniiscue legit !n BiaMllia cl.

RiEDEL, leapse solls differl racemiills (mullo) longiur bus. — A scquenle P. potanùu dislin-

giiltur pânicula saluràle Tiiidi (nec fla>ei;te), raccinis racemulisciuc minus palentlbus, ciliïs

^agînarum brevioribus et l'arioribus, foliis deniqiie duplo longioribus.

Panicum polamium. Radiis ratemoso-subviigalls, (pleiumque pilis adspersis) a basî

composilis decomposilisque, sub-paniculatis, cum racemulis (in flore) pa-

tenli.ssimis: Pedicellis brevissimis: Spiculis minimis, ovalibus, obtusiusculis,

glabris; Gluma inferiore flosculis duplo breviori , 5-, supeiiore 5-neivi;

Hermaphrodite acuto, l.itvi; loliis e basi amplexicauli- cordala lanceolatis,

glabris.

Panicum polamium Triri. Diss. 11. p. 239.


V. spp. Bras.

Culmhs 1 — .sesqui-pedalis, infcrne decumbcns et radicans, ramosus. nodis

barbatis. Vaginae superne dense et siibpectinalo-ciliatae. Folia inferiora

plana, bneas 3 lala, sesquipoilicaria; culmea superiora compre.ssa et in hoc


statu lineas 2 lala, bipollicaria. Panicula I. Juba digilalis — spitbamaea.
Axes parliales solilarii 1. aliquot cunferli, plerumque pilis tenuissimis et lon-
J>fém. VI. Str. Se. mulh. fihyi. et nul. J'om. III. idt p. Se. nal. 34.
266 P AN I C EA E. Panicum. Viigana.

giusculis adspersl, 2 — 3-pollicaies. Raceniuli semi — 1-pollicares, valde

laxlflorl, raceinulis secundariis eliam pi. min. patentibus. Flosculus neuter 2-

valvis.

OliS. Hanc spicicm (ol!m P- hydrophilnm niilii dlclam) amiciss. !N. AB Es. m ^^t;r. brris. p. 20S.

refert ad Pntu dubiuni Lalil,^ granien Indiae orîenlalis, vel ob plumas aeijuules solas a

nosli'o alit'tium. Qua vero noia cxce|)ta, relitjua llluslrls Agrostogr, bras, auctmis dcscrijilio

exacte ad plantant nostratii exbibita viiletur.

Panicum agrostoides Mûlihnh. Radils racemoso-subvirgatis, plerumque a basi de-

compositis , allernis paniculalisqne cum racemulis primaiiis pi. min. patentibus,

secundariis conlracliusculis ; Pedicellis brevissimis brevibusque; Spiculis linea

brevioribus, ovalibus, aculis, glabris; Gluma inferiore flosculis dimidio bre-

viori, 3-, superiore 5-nervi; Hermaphrodilo obluso, apice barbulalo, laevi;

Foliis (sublanceolalo-) lincaribus, glabris.

Panicum agrosloides. R. et S. II. p. 456. -Manl. 2. p. 250. Trin. ic. gr.

XXII. lab. 261. — P. agroslidtforme LaM. Klh. Agr. syn. p. 94.

V. spp. Am. bor.

Culmus pi. min. 2-pedalis, compressus, erecto- et florifero-ramosus. T^a-

ginae glabrae. Folia lineas pi. min. 2 lata , inferiora dodrantalia. Panicuîa
(terminalis) sesquipalmaris — spilbamaea, pyramidata. liadii 5 — 4-polli-
cares, solitarii binive. Racemuli fere pollicares. Spiculae purpurascentes.

Hosc. neuter 2-valvis. Hermaphr. neutre paulo brevlor.

Panicum proliferum LaM. Kadiis racemoso-subvirgatis, a basi decompositis, pani-

culato-jubatis, demum cum radiolis primariis patentissimis , tertiariis sem-

per contractis; Pedicellis spiculam plerumque subaequantibus; Spiculis li-

nealibus (1. paulo minoribus) , lanceolato-ovalibus, acutis, glabris; Gluma


inferiore flosculis triple quadruplove breviori, subencrvi, superiore 3 — 5-

nervl; Hermaphrodite (neutro paule minori) acuto, laevi; Foliis (plerumque

lato-) lincaribus, glabris.


Panicum. Virgaria. PanicEAE. 267

Panhum proliferum. R. et S. II. p. 431. Mant. 2, p. 231. Kth. Agr. syn.

p. 100. (excl. synn. WllUl. et Icq.) — P. miliaceum fJalt. — P. dicho-


tomijlorum Mchx. — P. genkulaium Mûhlenb.

V. spp. Am. bor.

Culmus 1 — 2-peJalis, ramosiis, ramis juliiferis. Ynginae compressius-


cul.ie, glabrae. Ligida clliarls. Folia In minori planta lineas 2, in altiori et

magis végéta 5 — 10 lala, in illa vis digiliim, in hac spithamam — pedem


longa. Jubati ramorum serius explicatae, conlractae. Flosc. neul. 1 — 2-val-

vis: valv. inf. 5 -nervis.

Panicum paltiJosum Roxb. Padiis racemoso-virgatis, paulo superius decomposilis,

paniculato-jubalis radiolisque conlractiusculis ; Pedicellis spiculam subae-

quantibus 1. eadem longioribus; Spiculis sesquilincalibus, ovato-lanceolatis,

acuminatis, glabris; Gluma inferiore flosculis 5 — 6'<=* breviori, enervi, su-

periore 1 — 9-nervi; Hermaphrodite (neutre | minori) acuto, laevi; Folils

compressiusculo - linearibus ,
glabris,

Panicum paiudosiim. Schult. ManU 2. p. 245. (excl. syn.) — P. nalans Koen.


Trin. Diss. II. p. 237.

V. spp. Ind. or.

Culmus 2 — 3-pedalis, raraosus, geniculatus, lotus vaginatus. T^aginae

compressae, glabrae. Ligula ciliaris, Folia in statu compresse lineas 2 lata,

dodrantalia et brevlora, glaucescentia. Panicula pallida, dodrantalis. Radii

5 — 4-pollicares; Radio/i sue^e pollicares et ultra. Spiculae, praesertim ju-

niores, angustae. Gluma inl'erior rotundato-obtusa. Flosc. neuter 2-valvis:

valv. inf. T- nervis.

Panicum molinioides. Radiis racemoso-virgatis, a basi decompositis, paniculato-

jubatis, patulis, Racemulis pi. min. contractis; Pedicellis aliis brevibus, aliis

spicula longioribus; Spiculis minimis, oblongis, aculiusculis obtusiusculisve,

glabris; Gluma inferiore flosculis fere dimidio breviori, 3-, superiore 5-nervi;

34*
2^8 P A N I C E A E. Panicum. Virgaria.

Hermapliroilllo obluslusculo, lacvl; Follis e bas! iavoluta lincaribus, glabris

(rigidissimis).

Panicum moUnioides Tiiiu Diss. IL p. 238. ÎS. ab Es. Agr. bras. p. 162.

V, spp. Bras.

CulmuS 3 — 4-pedalis, strictqs. Vaginae (in noslris specirainibi^s) nilido-

glaberrimae, colore aeneo. Ligiila nil nlsi liiiea IraiisversaHs. Folia inferne

involuta, dehinç plana, Ijneas 4 —6 lata , sesqui — 2-pedalia. Panicula pe-

dal'is, purpureo-fusca. Radii spilbamaei — dodrantales. Radioli 1 — 3-pol-


licares. Hosc. masc. 2-valvis.

Panicum maximum Jacq, Kadiis virgatis plerumque superlus decompositis, pani-

culatis jubalisve, pi. min. patentil)us, Iladiolis contracliusjculis ; Pedicellis

brevibus spiculamve aequantibus ; Spiculis subsesquilinealibus, ellipticis, acu-

tiusculis, glabris; Gluma inferiore flosculis Iriplo magisve breviori, e- vel

obsolète 3-, superiore (tenu!-) 5-nervi; Hermaphrodllo acuto, ruguloso;

Follis sublanceolato-linearibus, glabriusculis.

Panicum maximum. R. et S. II. p. 43 T. — Pan. polygamum — Pan, Stv.

jumentorum Pers. Kth. Agr. syn. p. 101. — Pan. laa'e LaM. (nodis

culini glabris).

V. spp. Ind. occ. et or. Bras. Mascar.

/9. Radicc tuberosa, foliis angustioribus, rugis bermapbroditi tenuioribus:

Panicum gongy Iodes Ht. Vienn! Icq. Eccl. t;d). 21. — Sub Pan. prolifero.

Kth. I. 1. p. 100. — Pan. altissimum Brouss. Kth. 1. 1. p. 103.

CulmuS 2 — 5-pedalis, nodis plerumque barbatis. Fplia lineas 4 — 6 — 10,


in /? 2 —3 lata, sesquipedalia. Radii strictlusculi, satis tenues. PedicelU saepe

pilo une alterove aucli. Flosc. masc. 2-valvis: talv. iuf. 3 — 5 — T- nervi:
nervis lenuibus.

Panicum ebuvneum. Radiis subvirgalis, a basi (de--) compositJs, jubatis panicula-

tisve Radiolisque patulis; Pedicellis spiculara pi. min. aequantibus; Spicu-

lis subullralinealibus, ovali - ellipticis j^


mucronulato-aculis, glabris; Gluma
Panicum. Virgaria. Paniceae. 269

inferiore flosculis triplo brevlori, subobsolete ô-, superiore T- nervi; Herma-


phrodito (iieuljo paulo miuori) mucronulato , laevi (leiiuissiine strialo) ;

Foliis linearibus, glabris,

V. sp. îSepal.

(.ulmus videtur 2'-peduris et allior, ramosus. ï^aginae ghibrae. Folia basl

aniplexicaulia, liiieas 4 lala, pedalia cl ulda, supremum paiiiculam aequans.

Panicula spilhamaea, multiflora. Spiculae e viridi et fusco-j)urpiireo vanae,

deciduae. Flosc. neiit. 2-valvis: valv. iiif. 7 -nervis. Hermaphr. eburneus.

Panicum chlorolicum ]S. ah Es. Radiis racemoso-virgatis, pleiumquc a basi decom-

posilis, jubato-paniculatls, patulis, Radiolis tertiaiiis contractis; Pediccllis

spicula brevioiibus vel eandem aequaatlbus; Spiculis pi. min. linealibus (in-

tenlum linca sublongioribus), oyalibus, aculis, glabris; Gluma inftrîoie flos-

culis quadniplo brevlori, obsolète 1 — 3-, superiore — 9 -nervi; 1 Ilerma-

phrodlto (neuiro paulo mlnori) mucronato, laevi; Foliis sublanceolato- li-

nearibus ,
glabris basive pilosls.

Panicum chlorolicum N. ah Es! Agr. bras. p. 164. Trin. Diss. II. p. 2Ô6.

a, agreste N. ah Es: Panicula deusiorl, spicuHs Jlneaijbus, foliis latioribus,

basi pilosis.

/3, syh'esUe N . ah Es: Panicula lucidlorl, spiculis pi. inin. ullralincalibus, foliis

anguslicvribus, glabris.

Sub Setaria hradûaia Kth. Agr. syn. p. 155^

y, pingue N. ah Es: multillorum, spiculis jninoribus.

Y. spp. Bras.
Culmus ultrapedalls, ramosus. T'aginae compressae, glabrac. Ligula ci-

liaris. Folia basl compressa, in a llneas 4 — 5, in /3 2 lala; pi. uiln. itmi-

pedalia. Juba sesquipalmaris. Spiculae virides. Gluma inferior subrotundala.

Flosc. neul. 2-valvis: valv. lof. 5 — T-neryis.

Panicum arcnanum Bioi. Radiis vlrgalls, paulo supcrlus decompositis , subpanicu-

lalis, patidis, Piadiolis plerumque pi. min. contractis; Pedkelils brcvibus;


270 PANICEAE. Ponicum. Vh-garia.

Spiculls linealibus, ovalibus, aculis, glabris; Gluma inferiore flosculis siib-

quadruplo breviori, encrvi, siiperiore 7 -nervi; Hermaplirodito (ncutro paulo

niinori) acuto, laevi; Foliis angiisto-linearibus, glabris (rigidis).

Ponicum repens Trin. Diss. 11. p. 233. (an L?) Klh. Agr. syn. p. 103.

V. spp. Monsp. Sic. Cors. Cret. Aeg. Ting. Teneriff. Mader.

Culmus sesqui — bi-peda!is, basi repens et emiltens stolones ramosquc

foliorum breviiim, sensim longiorum, planiusculorum, patenlium, inferne, ut

vaginae, pllosulorura. Ligula ciliaris. Folia culmea non nisi ipsa basi pilo-

siil;i: longiora, subinvoluto- compressa, erecta et subadpressa. Panicula pal-

maris — spithamaea, plerumque parum aperta. ^/^/Wai? glaucescentes. Gluma


inferior oblusa. Flosculus neiiler 2-vaIvis: valv. iiif. T- nervis.

Panicum colorafum L.Manl. 1. Radiis subvirgatis (fdiformibiis), plerumque paulo

superius decomposilis, pnnirulaùs, p.itenlibus vel cum radiolis patulis tan-

tum: Pedicellis brevibus 1. spiculam aequanlibus; Spiculis subullralinealibus,

ovalibus, aculis, glabris ; Gluma inferiore flosculis triplo breviori, 1 —3— 5-,

superiore 7 -nervi; Hermaplirodito acutiusculo, laevi; Foliis linearibus, sub-

glabris, (Vaginis terelibus).

Panicum coluruiiim, Fi. el S. II. p. 431. Klh. Agr. syn. p. 104. (excl. syn.

Mûhleub.)
V. spp. Aeg. sup. el ce.

Culmus 1 — 2-pedalis, basi gcniculato-procumbcns, ex ipsa radice ramosus.

Vaginae (lu planta spontanea) glandulis adspersae, pilosulae. Ligula ciliaris,

/o//fl inferne pilis adspersa, lineas 2—3 lala, sesquipalmaria L subspithamaca.

Paniculae subspitbamaeae radii solitarii binive, fdiformes sed angulali, laxius-

culi , radiolis brevibus. Flosc, masc. 2-valvis: valv. inf. 7 -nervis.

Differt a sequente culmo sub panicula multo longius libero , spiculis turgi-

dioribus, coloralis, nervis paucioribus notatis, foliis acuminatissimis (nec aculis

tantum) , vaginis terelibus.


Panicum. Tirgaria. PaniceAE. 27 1

Panicum allenuatum î'TiM. Piadiis virgalls, plcrumque a basi decomposilis, pani-

culalo-jubatis, patulis, Radiolis secundariis conlractis; PeJicellis bievibus vel

spiculam aequantibus; Spiculis linealibus, ovalibus, aciilis, "labiis; Gluma


inferlore flosculis tripla vel fere dimidio breviori, 1 ( — 3-), superiore

9 — 11 — 15 -nervi; Hermaphrodito acuto , laevi ;


Foliis sublanceolalo-

linearibus, glabris (Vaginis compressis).

Panicum altenuatum. Pi. et S. II, p. 434. Trin. Diss. IL p. 226. Icq. Eccl. t. 33.

V. spp. Guian. et ce.

Culmus bipedalis, (in culta planta?) ramosus: ramis jubiferis. T aginae


glabrae. X/^h/^ ciliaris. Folia lineas 2 —4 lata, pi. min. spitbamaea. Juba
subspilhamaea. Radii strictiusculi. Floscidus neuter 2-valvis: valvula inferior

1 — 11 -nervis.

OeS. a Panico pnili/iTO LnM.^ cnm (luo jiingit cel. KuNTH, disllnguitiir gluma infeiiore majori

et hermaphrodito finscuhim neutrum aeqiiante. — A Panico altenualo N. Es. ^fgi: iras.

p. 173. (P. miliari Lajll.), Spiculis brevioribus, panicula densiori, non ,,subflaccida" LaM.
et patria.

Panicum junceum N. ab Es. Radiis virgalis, fera a basi decomposilis, jubato-pa-

niculatis, patulis, Radiolis contractiusculis; Pedicellis brevibus (apioe bar-

batis); Spiculis linealibu^, ovatis I. ovale -oblongis, aculiusculis 1. sub-

acuminatis, glabris; Gluma inferiore flosculis duplo breviori (vel ob cuspidem


suam nonnihil longiori), 3 — 5-, superiore 5 — 7 -nervi; Hermaphrodito
acutiusculo, laevi; Foliis linearibus, glabris (rigidis).

Panicum junceum N. ab Es! Agr. bras. p. 159,


\'. spp. Bras.

Totum subcoriaceo-firmum. Culmus 3 — 5-pedalis, ercclo-ramulosus.

Vaginae hiantcs, subinvolutae, glabrae. Ligula brevis, membranacea, ciliatula.

Folia saepe involata, plana lineas 3 et qu. exe. lata, spilliamaea — pedalia.

Panicula spilhamaea — ullrapedalis, nunc stricliuscula, nunc superne nutans,


pi. min. densa. Radii aliquot pseudoverlicillali. Radioli 1 — 2-pollicares.
ays PANICEAE. Panicum. Virgaria.

Ghimae pi. min. cuspîdalo-acnfae, înlerdum acnminatae. Flosculus mascuIusP

blvalvis : valv. inf. 5 — 1- nervis.

Obs. Parilci firi^ati varielali illi, cui gluina inferlor dimidia spicula vix longlor, qiioad spiciilas, per-

qiiani simile, ita, ul ejiisdem variolas vider! possit. Tamen junceo pcdicelli apice conslanler

tIIIis barbali, paleae minus acmninalae, et panicula densior. — Panicum t'iruntiim, ciint

gluiiia ej. inferior pleriiniqiie spiciilain dlnildiam excédai, in seclione sequeiite recensebilur.

1 Panicum laetum Kih. Eadiis subvirgatis a basi decompositis, paniculatis Piadiolis-

que patentibus; Pcdicellis spicula longioribus; Spiculis ultialinealibns, ovali-

bus, aculis, glabris; Gluma inferiore flosculis diniidio breviori, 5 — sub- 7-,

superiore 9- nervi; lleimaphrodilo aculiusculo, laevi; Foliis sublanceolalo-

linearibus, sublus pubescenti-pilosulls.

Panicum laeium Kth. rev. gr. tab. 113. Agr. syn. p. 115.

Sénégal.

Ci</OT«5 sesquipedalis, procumbens, florifero-ramosns. /^^/«a^ patentissimo-


pilosae. Z/^z//a ciliaris. /^o/;fl lineas 2i lala, pollices 3 —5 longa. Paniciilae

plures, lucidae, 4 — 5- pollicares. 7i^<//7 solitarii , vcl aliquot pseudo-verli-

cillati. Radioli 1 — sesqui- pollicares. Flosculus neuter 2-ys\\\s,: valv. inferior

9 -nervis.

Panicum elcphantipcs N. ah Es. Radiis virgatis, plerumque a bà<;i decompositis,

paniculato-jubatis, Radiolisqne palulis; Pcdicellis spiculam aequnnlibus vel

eadem paulo longioribus; Spiculis fcre bilinealibiis, ovali-lanceolatis, acnmi-

nalis, glabris; Gluma inferiore Tosculis quadruplo breviori, 1-, superiore


5-nervi; Hermaphrodilo (reutro, parum minori) acuminato, laevi; Foliis

lato-linearibus, glabris.

Panicum elephaniipes N. ab Es! Agi', bras. p. 165. Trin. Diss. II. p. 206.

V. spp. Bras*

Culmus orgyalis, crassus, subsimplex. Vaginae teretes, glabrae. Ligula


ciliaris. Folia fere pollicem lat.n, sesqnipedalia. Juba sesquipedalis, densius-

cula. Flosc. masc. 2-valvis; valv. inf. T -nervis.


Panicum. T'ugana. P A N I C E A E. 273

Paniaim llgulare N. ab Es. PiaJiis subvlrgatis, fere a bas! dccompositis (rari-

floris) , vertlclllatis, palenlibus vel, cum Fiadiolis elongatis, palulis: Pedicol-

Ijs spicula brevioribus 1. eandein pi. min. aequanfibus; Spiculis bilinealibus,

ovali-lanceolatis, acumiiiatis, glabris; Glumis 5 — 7-nervibus: infeilore

flosculis daplo breviori; Hermaphrodilo (masculo ^ minori) obtusiusculo,

striatulo; Foliis (sublanceolato-) linearibus, glabris vel supra pubescenli-

bus. (Ligula longa, acuminato-laciniata).

Panicum ligulare N. ab Es.' Agr. bras. p. 196. — Sub P. scaberrlmo Lag.


Klh. Agr. syn. p. 105.

V. sp. Bras.

Culmus ultra-tripedalis, simplex. T^aginae teretcs, glabrae. Ligula 4-li-

nealis, firma, bdaciniata. Folia patentia (iino reflexa), subcoriacea, liiieas 2

lata, spitliamaea et lorigiora. PaniaJa ultrapedalis. Raclii terni — quini, basi

barbati. jRûû'/o// elongati (inferiores 5-pollicares) , rariflori: inferiorum spicu-

lae saepe abortientes. Spiculae purpurascentes , deciduae. Flosc. masc. 2 -val-

vis : valv. inf. 1 — 9- nervis.

Panicum effusum Br. Piadiis virgalis, inferioribus a basi-, superioribus superne

decompositis, paniculatis Radiolisque patulis; Pedicellis variae longitudinis;

Spiculis linea subbrevioribus, ovalibus, mucronato-subacuminalis, glabris;

Gluraa infcriore flosculis dimidio breviori, 5-, supcriore 5 — 7 -nervi; Her-

maphrodilo (neutre paulo mlnori) obluso, laevi : Foliis linearibus, birtis.

Panicum effusum. Pi. et S. IL p. 461. Trin. ic. gr. XXI. tab. 244.

V, spp. N. IIoll.

Culmus (cum panicula) 2-pedalis, simplex, nodo praesertim infime barbato.


J^aginae tereles, e glandulis pusillis hirtae. Ligula ciliaris. Folia iineas 2

lata, spithamaea aut longiora, firmula. Panicula pedalis et ultra, inferne sub-

conlracta. Radiorum (infimorum) radioli inferiores saepe flosculis abortienli-

bus. Flosc. ncuiei 2-vaIvis: valv. inf. 5 — T -nervis.


jilim. VI. Str, Se. malh. pins, nul, Tum. lll 2de p. Si, nat,
el ,
35
274 Paniceae. Panicum. r'irg'^na.

h) Gluma infcriore dimiJia spicula longiori.

Panicum amnnim EH. Badiis racemiforraibus, slinpliciusculis , altcrnis, conlractis;

Pedicellis bievibus ; Spiculis ultralinealibus, ovatis, acuminalls, glabris; Giu-

ma iiifeiiore Ilosculos subacqnanle 1. iisdem paulc (ad V) breviori, 5 — 7-,

superiorc T -nervi; Heimaphrodilo oblusiusculo, laevi; Foliis altcnualo-

lincaiibus, glabris.

Panicum amarum. Schult. Manl. 2. p. 257.

V. spp. Am. bor.

^tt/w«5 sesqdipedalis, toliis vaginatus. T^aginae terctes, glabrae, margine

cillalulae, fauce barbulalae. Folia subcoriacea ,


glauca, aut tola aut margine

tantum involuta, lineas 2 lala, dodrantalia: supremum racemos superans. Juba


anguslata, spithamaea. Racemi 6 — 8, adpressi, solilarii 1. subbini. Gluma
superior flosculos paulo excedcns.

Panicum latissimum Mik. Radiis racemiformibus, simpliciusculis, dense jubalis,

contractiusculis, demiim palenllbus; Pedicellis brevissimis; Spiculis lineali-

bus, ovalibus, aculiusculis oblusiusculisve, glabris I. pi. min. puberulis (pi-

losulis hirtulisve) ; Gluma infeiiore flosculis pi. min. terliam parlera (inter-

dum minus) breviori, 5-, superiore 5 — T- nervi; Hermaphrodito aculo,

laevi; Foliis lalo-lineari- vel (lalissimo-) ovalo-lanceolalis, glabris.

Panicum latissimum Mik! in Sprgl. n. Enld. II. p. 87. Trin. ic. gr. XVIII.

lab. 208. î^. ab Es. Agr. bras. p. 152. Klh. Agr. syn. p. 129.

Varietas foliis anguslioribus, lato- lineari-lanceolatis:

Panicum secundum Trin. ic. gr. XX VII. tab. 524.

V. spp. Bras.

Culmus 3 —5 pedalls. Vaginae tereliusculae ,


glabrae aut snperne hlr-

tulae. Folia amplexicaulia, nunc (in var. anguslifolia) pi. min. pollicem, nunc

poUices 3 lata: culmea ullrapedalia. Juba pedalis et longior, lanceolata, pi.

rain. densa. Bacemi non nisi deflorali palenlissimi. liacemuli Z — 5-llori.


Panicum. Vn-garia. Paniceae. 2-5

Spiculae nunc scabrae lanlum, nunc piibe adspersae vel liinc inde pllosulae aut

fere totae hirlulac. Gluma superior saepe flosculis nonnihil brevior. Flosculus

masculus bivalvis.

Panicum itngniculalum. Radiis a basi interrupte compositis , siibpaniculalis, Ra-


dlolisque (brevibus) palulls; Pedicellis spicula bievioribus vel eam subae-
quanlibus; Spiculis bilineallbus, elliplicis, obtusiusculis, glabiis; Glumis
5-nervibus: Inferiore flosculis circiler quarlam partem breviori: Heiraa-

phrodito subadunco-oblusiusculo, laevi; Foliis compresso-linearibus, gla-

bris (firmis).

V. sp. Cnp. b. sp.

Culmiis vldclur 2-pedaIis, subslmplcx, ad nodos puberulus. Vuginac trre-

tes, glabrae, sulcalo-striatae, supcrlores ad margines tcnui-villosulae. Lit^ula

vix nlla. Falia erecla , in statu compresso lincani ot qu. exe. lata, dodrantalia.

Panicula (in specimine nostro superne defracta) videtur ultrapalmaris, lucidula.

liadiî solilaiii biiiique. liadioli 2 — 3-flori. Spiculae decidiiae, e viridi-

albo el aliopurpureo vaiiae: omnes apice macula atropurpurea quasi unguicu-

latae. Flosc. masc. 2-v;dvis: valv, inf. sub- T -nervis. Hermop/ir. aipice in-

terne tcnuissime barbulatus.

Panicum leplocaulon. Piadiis a basi parce compositis, subpaniculato-alternis, patulis,

Piadiolis conlraclis; Pedicellis spicula bievioribus 1. eam siibarquanlibus;


Spiculis bilineallbus, ovalis, aculis, glabrls; Gluma inferiore flosculis quarlam
tertiamve partem breviori, 5-, superlore T -nervi: Hermaphrodite acuto,

laevi; Foliis e basi coidato-amplexicauli sublanceolalo-linearibus, glabris,

V. sp. Afric. oriental.

Culmus sesquipedalis, obliquus 1. decumbens? tenuis, ad nodos puberulus,

ramosus: ramis elongalis, conliactiusculis, stiiclis, in specimine nostro sub-

fastigiatis, floriferis. Vaginae tereles, glabrae, iauce tenui-villosulae. Ligula

brevissima, menibranaeea, tiliolata. Folia palenlia, plana, lincas 2 —3 lata,

pi. min. palniaria. Paniculae subpautifloiae, pi. min. 3-pollicares, pallide


35»
276 P A N I C E A E. Partieu m. Vlrgaria.

vlrides. Radi! tenues, flexuosnli, slrictiusculi. /îfli^w// inferiores 6 — 9-li-

neales et 4 — 5-flon, siipeiiores sub- 1-flori. Flosc. neul, vel masc? bi val-

vis: valv. iiif. T -nervis. Hermaphr. apice teniiissime barbulatus.

Paniciim fenellum LaM. l\adiis (tennissimls) simpliciusculis vel a basi parce com-
posilis, alternis, patenlibus, Pvadiolis patulis; Pedicellis spiculam aequanti-

bus vel cadem paulo longioribus: Spiculis minimis, ovalibus, obtusiusculis,

glabris; Glumis sub- 5-nervlbus, flosculos acquantibus; superiore caduca;

Hermaphrodito aculo, laevi; Foliis anguslo- lanceolalo-linearibus, glabris

(brevibus).

Panicum tenellinn. R. el S. II. p. 456. N, ab Es, Agr. bras. p. 225. (vix

Sprengelii syn. allerum).

V. spp. Ind. occ.

Culmus semi — 1-pedalis, tennis (prostratus?), florifero-ramulosus. J^a-

gitiae inlernodio multo breviores, glabrae. Ligula brevis, membranacea. Folia

subdistiche alterna, lineam lata, pi. min. poUicaria. Paniculae 1 — sesqui-

pollicares, tenerae, pauciflorae. Gluma (in speciminibus a me visis semper

superiore, plerumque una cum hermaphrodito) delapsa, spiculae hiant.

Panicum zizanioides Hb. et Kl/i. Radiis subvirgatis, a basi compositis simplicius-

CLilisve, alternis Radiolisque patentibus, hisve contractiusculis ; Pedicellis bre-

vissimis 1. brevibus ; Spiculis ultrabilinealibus (turgidis) ovalibus, pi. min.

acutis, glabris; Gluma inferiore llosculis tertiam quartamve parlem breviori,

3 — sub- 5-, superiore 5-nervi; Hermaphrodito aciculato, laevi; Foliis e

basi cordata lanceolatis, glabris basive ciliatis.

Panicum zizanioides. R. et S. II. p. 440. î*i. ab Es. Agr. bras. p. 145. Klh.

rev. gr. lab. 28. Agr. syn. p. 118.

V. spp. Jam. Guian. Bras.

Culmus 2 — 5-pedalis, basi repcns, palnlo-ramosus. Vaginae teretes, cl-

lialae et superne saepe birsutulae. Ligula brevissima, membranacea. Folia

in majori planta pollicem 1^, in minori lineas 8 — 10 lata, 4 — 7-poliicaria,


Panicum. Virgarla. P A N I C E A E. ^nm

(etiam compressa occarrunt, et in lioc st.itu vix lineas 2 lata, polllces 2 3


longa). Panicula spithamaea — pedalis, luciJa. Radi! solitarii, remoli. Ra-
dio!i nwnc hrevissimi, plerum(|ue biflori, nunc longiores (fere sesquipollicares)

plurlflori. iV^m palearum tenues. Flosc. neut. 2-valvis: valv. inf. sub- 5-
nervis. Cuspis hermaphroditi subcristata.

Panicum ovulij'erum. Radiis virgatis, plenimque a basi parce composilis, subpani-

culatis Radiolisque patentibus, hisve contractiusculis; Pedicellis spiculam


subaequantibiis vel eadem longioribus ; Spiculis ultralinealibus , obovato-el-

liptlcis, pi. min. oblusis (vix acutiusculis), glabris; Gluma inferiore flosculis

circiter tertiam partem breviori, 3-, superiore 7-nervi; Hermaphrodito ob-

tuso (inlerdum mucronulato) , laevi; Foliis lanceolatis pi. min. pilosulis,

(Vaginis hirsutis hirsutissimisque).

Panicum oiniliferum Trin. Diss. II. p. 191. le, gr. XIX. lab. 222. N. ab Es.
Agr. bras. p. 21 S.

V. spp. Bras.
Culmus 3 -pedalis, (florifero-) raraulosus. T'aginae e glandulis pusillis hir-

sulae. Ligula brevissima , membranacea. Folia lineas 5 —6 lata, 2-polli-

caria — ultra -digitalia. Panicula palmaris — dodrantalis, axi glabro 1. pi.

min. hirsuto. Radii 2 — 5"' , fasciculati. Radioli pauciflori. Flosc. neuter

1 — 2-valvis, 7 -nervis.

Panicum puberulum. Radiis subvirgatis, supcrne compositis, snbpnniculalis, palulis

patenlibusve, Radiolis (brevibus) contraclis; Pedicellis brevissimis; Spiculis

linea brevioribus (parvis), obovalis, submucronulatis, tuberculato-pubescen-

tibus ; Gluma Inferiore dimidia spicula longiori, 3-, superiore (flosculis saepe

parum minori) 5-nervi; Ilermapbrodito mucronulato, laeviusculo; Foliis

lanceolatis, pubescentibus glabriusculisve.

an Panicum Sellowii iV. ab Es. Agr. Bras. p. 153..''

V. spp. Bras.
278 PANICEAE. Panicum. Virgaria.

Culmui sesqiii — 2-peclalls, obliqnus, ramosus. Folia lineas 3 —5 lata,

2 — 3-pol!icaiia, plerumque cum T'aginis pubescentla. Panicula pi. min.

palmaris. liailii solilarii binive , ad médium usque nudi. Radioli inferiores

lineas circiter 3 longi. Flosc. neui, 2-valvis. Hermaphr. gllvescens aut fus-

cus, sub lente obsolète rugulosus.

ObS. Gramen Neesianiim , a cl. Sellowio in Bras, merid. lecluin mecumqiie ab am. Cliamissone

bénévole cnmniiinlcatum Spiculas obhisas et magis elliplicas (nec submiicronulatas et ob-

ovalas) ,
pedicellis ipsas aequaiillbiis (nec brevissimis) insldenles ,
glumani Inferiorem tloscu-

lis dimidio brevloreni (nec diniidia spicula longioieni), paniciilani denique vagina suprema

infeine involucralam (nec longe cxserlam et libeiam) Label. Ceternm spicnlae p,-)rvae, tu-

berculato- pubescentes, radioli brèves contracti , radii inferne ananthi , folia etc. convenlnnt.

PanLiiTii discolor, Radiis vii-gatis, inferioribus supciius sub-decomposilis, jubato-

paniculatis, patenlibus patiilisvc, Radiolis contfactiusculis; Pedicellis spicu-

lam aequantibus vel cadem longioribiis; Spiculis subultialinealibiis, ovali-

bus, oblusiusculis, glabris (apice minute barbulatis) ; Gluma infeiiore flos-

culis paulo (parum) breviori, 3-, supeiiore 5 -nervi; Ilermapbrodilo sub-

mucronulato, minulissime punclulato; Foliis lanceolatis, glabris, sublus

pruinoso-glaucis.

Panicum penicillalum Trin. Diss, II. p. 196. — P. discolor Trin, ic. gr. XX.
tab. 23t. N. ab Es. Agr. bras. p. 191. Klb. Agr. syn, p. 101. — P.
phragmiles N. ab Es. Agr. bras. p. 190. (Cde speciminis Sellowiani ex berb.

Eeg. Beiol.)

Oplismenus dkolor ÂÛi. rev. gr, p. 45.

V. spp. Rras.

Culmus allissimus. T .aginae glabrae ntit pilis adspersae. Ligula obsoleta.

Folia lineas 5 — 1 lata, 6 — 7-poHicaria. Panicula feie pedalis. Badii s\nc-

tiusculi. Badioli pertenups, pi. min. remulc fioriferi, inferiores saepe elongati.

Flosc. neuter 1- val vis, 5- nervis.


Panicum. Virgana. PANICEAE. 2-;q

Panicum nigulosum. Railiis virç;atis, superne coraposilis, jubatis, Radiolisqiip na-

tenlibus; Pediccllis spicul.iin acqiiantibus vel eadcra longioribus; Spiculis

llneallbus, obovato-oblongis, obtusis, glabris; Gluma inferiore flosculis quar-

tam tertiamve partem bieviori, 3-, superiore 5-nervi; Hermapbrodilo npice


adunco, tenui-ruguloso; Foliis ovato-lanceolalis, pubescentibus glabrisvp.

Panicum rugulosum Trin. Diss. II. p, 195. le. gr. XX. tab. 238. N, ab Es.
Agr. bras. p. 204. — P. Beyikliii Klh. rev. gr. tab. 27. Agr, syn. p. 118.
(foliis glabris).

Y. spp. Bras.

Culmus 2 — 5-pedalis, basi procumbrns. Vaginae marginibus aplcpque


pubescentes. Ligula brevissima, minute ciliata. Folia lineas 8 — 10 lala,

subamplexicaiilia, infra subveliitinosa et glaucescenlia. Juba dodranlalis. Radii


basi brevibarbali, strictiusculi, tenues, cum axi comm. glabri aut pubescentes.

iîai//b// brevinsculi ,
pauciflori. c»/y/Wc^ 1ère subrotundae. Flosc. neuf. 2 -val-

vis: valv. inf, 5 -nervis.

Panicum t'irgalum L. sp. pi. éd. 1. Radiis virgatis, nune superius, nunc fere a

basi lucide decompositis, (interdura subjubato-) paniculatis, patenlibus, Ra-


diolis primariis patulis; Pedicellis spiculam pi. min. aequanlibus; Spiculis

linea longioribus, ovalibus, acuminatis, glabris; Gluma inferiore dimidia

spicula (plerumque) longiori I. flosculos subaequante, 3 — sub- 5-, supe-

riore 5 — 7-nervi; Hermaphrodite (incomplète paule minori) pi. min. ob-

tuse, laevi; Foliis linearibus (1. sublanceolate-Iin.) ,


glabris.

Panicum virgaium. R. et S. II. p. 443. Trin. ic. gr. XIX. tab. 228. Kth.
Agr. syn. p. 100.

/9, Radiis paniculae magis jubatis (subsolitariis) , minus slriclis, gluma infe-

riore vil spicula dimidia longiori :

Panicum elongaium Puish. R. et S. II. p. 452. Kth. Agr. syn. p. 127.


\. spp. Am. bor.
aSo P A N I C E A E. Panicum. Virgavia.

CulniuS 2 — 3-pc(lalls, simplex. Nodi glabri 1. barbati. Paginae teretes,

elabrae. Liguia rncmbranacea, brevissima, nuda, vel dorso villis, inlerdum

praclongis, stipata. Fu/ia lineas 2 —3 lata, salis firma, spitliamaea — pe-

dalia. Pa;7/(7//fl spitliamaea — pcdalis. 7ia^//V solilarli, aut plures semiverti-

clllali, strictiusculi, in /? magis laxi. Radioli 1 —2— 3-pollicares. Spicu-

lanim (saepe sesquilinealium) paleae pi. min. longe, in /? saepe brevius acumi-

nalae. Flosc. neiil. vel masc, 2-valvis: valv. inf. 5 — T- nervis.

OliS. Viiriiciini elonirritiini Pors/t cerllssime nil est iirsl tir^a/i vailelas ; Gliima inferior in P. virg.

culto etiam niiiiiis aciiminata est, floscu!nriimt|iic drmidiiim vix excedit. A Pau, agrustuidi,

qiiociim jnitglt iU. iS. AE. Es., allemim; railii enim iiil racemiformis Labenl.

Panicum cayennense LaM. Radiis a basi composltis vel subdecompositis, subpani-

culatis, Radiolisque paleutibus patentissimisve (divaricatis) ; Pedicellis spi-

cula (plenimque multo) longioribus; Spiculis ullralinealibus, obovato-ovali-

bus, mucronalo aculis, hirsutiusculis glabrisve; Gluma inferiore flosculis

qiiarlam tertiamve parlem Ijreviori. 3 — 5-, superiore 7-nervl; Hermaphro-


dite (masculo i minori) obtuso, laevi ; Foliis linearibus, glabris 1. pi. min.

hirsutis.

Panicum cayennense. IS. ab Es. Agr. bras. p. 19.5. (var. minor.) — P. sco-

parium Rudge (P. Rudgei R. ei S. H. p. 44.) var. major. — P. pilusis-

simum Rol/i et dasylrichum Sprgl, (ex sententia Î^EESIl).

V, spp. Guian. Bras.

Cu/mi/s i — 5-pedalis, conferto-ramosissimus: ramis vaginis involucralis.

P'aginae teietes, liirsutae. Ligula ciliaris. Folia stricta, patula 1. patentis-

sima, lineas 3 —4 Inio, pedalia vel brcviora. PanicuJae in summo culrno

plures, axillares, palmarès — spitliamneae, slrictae, pi. min. densae, plerumque

squarroso-patenlissimae. iï^i/zV solitarii, bini ternive. /iW/bZ!' paucidori: ter-

tiarii s. pedicelli uniflori, plerumque satis longi, stritli. Flosc. masc. 2-valvis.

Hcrmaphr, brevissime pedicellatus.


Panicum. Virgaria. Paniceae. 281

PanUum probostîdeiim. RaJiis non longe supra b.isin subJecomposilis, snbpnnicu-

lalis Eadiollsque palulis, hisve conliadis; Pediccllis spiculam subaequanti-

bus (inlcrdum brevissimis) ; Spiculis trilinealibiis, lanceolalo-ovalibus, acu-

minalis, glabris; Gluma inferiore flosculis tpiliam quaiianive p;irlcm bre-

viori, 9-, snpcilorc (eosdem subexcedenle) 13 — 15- nervi; Heimaphro-


«lilo (neutre \ minori) obtuso, bas! ulrinque squamuloso-tomenloso; Foliis

lauceolato-linearibus, glabris.

Panicum probostideum Tiin. Diss. II. p. 184. It. gr. XXVII. tab. 322. N. ab
Es. Agr. bras. p. 154.

V. spp. Bras.

Ciilmus tripeJalis, slricto-erectus, nodis pnl)escentil)us. Taginae inferiores

aut totae aut versus margmem hiisulae. Ligula satis longo-riliarls. Folia

erecta, stricla, lincas 4 —6 lata, marginibus involuta, dodrantalia — pedalia :

supremum spithamaeum paniculam involucrans. Panicula spilbamaea — pe-

dalis, siriclo-erecta, pi. min. contracta. Badii terni vel plures subverlicillato-

conferli. Ghimae acuminalae, firmae. Fîoscnlus neuier 1 -val vis, 11 -nervis,

Squamular , tomenlum Ilcrmaplirodili latérale formantes, lineares, planae, pel-

lucidae, apice miicronulatae.

Panicum campcslre N. ah Es. Fiadiis a basi decomposilis, panicnlalis Radiolis-

que pi. min. pateniibus: Pedicellis spicula plcnimque longioribus; Spiculis

linealibus, ovalibus, aculissimis, superne hirsutiusculis; Gluma inferiore ilos-

culis plerumque terliam partem breviori, 5 — T-, superiore 1 — 9 -nervi:


Hermapluodito (neutro subbreviori) obtusiusculo , striatulo; Foliis lineari-

bus, pubescendo-pilosls.

Panicum campestre N. ah Es. Agr. bras. p. 19'7. Trin. ic. gr. XX. lab. 229.
(gluma inf. flosculos subaequanlc).

V. spp. Bras.
Cubiius geniculalo-decumbens, sesquipcdalis, pnbesccns, contraclo-ramosus.

Vaginac pi. min. pubcsnendo-pilosae. Ligula ciliaris. Jtolia lincis 2 sub-


jtfe'm. VI. Sèr. Se. malh. phyi. et nut. Tom. J/J. iiie p. Se. nat. 36
282 P A M I C E A E. Panicum. Virgaria.

latiora, rigldiuscula , spithamaea — dodraiitalia, suljtus piloso -pubesceiitia.

Radii cum axi pilis adspersi, bini solilariique, pauclflori, tenues, siricllusculi.

G/tt/7za inferior caudulalo-mucronata. /^/oi6tt/«5 «^a/^r bivalvis: valv. inferior

5 — 7 -nervis.

Panicum dispcrsum. Radiis sub'virgalis, pi. min. longe supra basin decompositis,

subpaniculaîis Radiolisque patenlibus; Pedicellis spiculam aequantibus 1.

eadem paulo longioribus; Spiculis sublinealibns, obovato-oblongis, oblusius-

culis, glabris; Gluma infcriore flosculis circiler terliam parlcm breviori,

sub- 1-, superiore 3-nervi; Ilermaphrodilo acuto, tenuissime ruguloso;

FoliisJanceolato-ovatis, glabiis (dorsove pilis adspeisis),.

V. spp. Baliiens.

Ci//r«/ decumbenles , circiter pédales, patenti-ramosi: ramis florifcris. T'^a-

ginae teretes, superne ciliatac. Ligula brevissima, dense cillaris. Folia nunie-

rosa, pi. min. amplexicaulia, lineas 4 —8 lala, sesqui — sub-ullrabipulticaria,

fusco-viridia. Panicula palmaiis — fere spithamaea, diffuso-lucidissima, fusca.

Radii plerumque solitarii , sed et 2 —5 subfasciculati. Radioli subpaucilloii,

circiter 8-lineales. Flosculus neulcr 2-vaivis: valv. inf. 5 -nervis. Hcrmaphr.


fulvus.

Panicum miliaceum L. sp. pi. éd. 1. Radiis superius subdecompositis, subjubato-

paniculatis, patulis, Radiolis contractiusculis; Pediceilis brevibus; Spicnlis

subbilinealibus, ovalis, acuminatis, glabris; Gluma inferiore dimidia sj)icula

longiori, 5 — 1-, superiore 1 — 9 — 11-nervi; Hermaplirodilo (nculro

paulo breviori) acutiusculo, laevi; Foliis lanceolato-linearibus (vcl lincari-

lanceolatis) glabriiisculis hirtisve.

Paniium miliaceum. R. et S. IL p. 434. Trin. ic.gr. XIX. tab 221. Klh.

Agr. syn. p. 104. — P. asperrimum Lag, SchuU. Mant. 2. p. 25T. Kth.

Agr. syn. p. 105. (radiis asperrimis),

V. spp. Ind. or, et ce.


Panicum. Virgama. PANICEA E. 283

Culmus sesqui — bi-pedalis, inferne pubescens rt pi. min, credo -nimosus.

Vaginae subcompressae, hirsulae. L'gula ciliaris. Folin lineas 3 6 lata

pi. «lin. spithamaea, niinc mnrgine tanlum liispida, nuiic pi. màn. hirla. Pa-
nicida iillrapalmaris — dodianla'is, qno densior eo magis apice nutans. Axis
comm. glaber aiit pilosus. /?ûrd'// solitarli binive. Flosc. neuler bivalvis: valv.

inf. 7 — 13 -nervis.

Panicum antidotale Retz. Eadiis virgalis, inferioribus non longe supra basin de-

compositls, jubato-paniculatis Radiolisque pnlnlis: Pediccllis brevibus bre-

A'issimisque; Spiculis linealibus, ovalis, acutis, glabris; Gluma inferiore di-

midia spicula plerumque longiori, 3 — 5-, superioro 7 -nervi; Hermanhro-


dito (fl. incompl. paulo minori) acutiusculo, laevi; Foliis (latiusculo-) li-

nearibus, glabris.

Panicum antidotale. R. et S. II. p. 453. N. ab Es. Agr. bras. p. 201.

V. spp. Ind. or,

Ciilmus 8-pedalis, ramosissimus. Vaginae ore (inlerdum obsolète) barbn-


îatae. Ligula brevis, membrnnacea, ciliata. Folia glaucescentia, lineas 3 —6
lata, dodrantalia — pedalia. Panicula contractiuscula, flaccidula, fere pedalis.

Radii 2 —4 subverticillati. Spiculae m radiolis breviusculis subimbricatae.

Flosc. maso, 1. neut. 2-va!vis: valv. inf. 9 -nervis.

Panicum pcïïitum. Eadiis a basi decompositis, paniculatis Radiolisque (in densiori

panicula secundis) patuiis (lanatis nudiusculisve); Pedicellis spiculam aequan-

tibus 1. eadem longioribiis ; Spiculis linea brevioribus, ovalibus, acntis, lanatis

glabrisve; Glumis flosculos aequantibus, 5-nervibus; Ilermaphrodito (neu-

tre paulo minori) acutiusculo, laevi; Foliis lincaribus, pi. min. \ilIosis

(rarius glabris).

Panicum pellitum Trin. Diss. II. p. 198. le. gr. XX. lab. 237. (var. humilior,

minus dense vlllosa). ^î. ab Es. Agr. bras. p. 148. — Pan. monlanum
Gaiidicli. in Freycin. it. — Pan. nuùigcnum Kilt. Agr. syn. p. 98.

36*
284 P A N I C E A E. Panicum. Virgaria.

Eiiachne monlana Gaudicli. General, lab. 26.

V. spp. ex O-Waaliu.

Gramen villositate maxime vaiians: lanatiim albo-canesccns: pilosnlum e

flavo viride; glabrum fiiscescens, Cuhnus scnii — ullra- scsqiii-pedalis, pi. min.

conlracto-ramosus, ramis florifciis, nunc molliler Innatiis, nunc pilosnlus, niinc

glaberrimus. Itlem valet de T^uginis, quae tameii fere semper pi. min. pilosac.

Ligula ciliaiis. Folla m majoribus hneas 4 lata, spithamaea; in minoribus li-

neas 2 lala, digitalia, villositate culmi instar varianlia. Panicula pro magni-

tudine plantae spithamaea vel minor, densior lucidiorve, (quo densior et major

60 magis cum reliquis partibus lanata). /î«^/ï 5olitaiii — cjualerni, pi. min.

villosi glabrive. Flosc. nculer 2-valvls; valv. inf. subobsolcte 5 -nervis.

OeS. ^ arietalls glabrae syn. est Pun. pseudauroslls Triii. Dlss. II. p. 187. \ili<ise descriptum.

Panicum muscarium. Piadiis a basi decomposilis, paniculatis Radiolisque (subcapil-

larlbus) patenlibus; Pedicellis spicula pi. min. longioribus; Spiculis minimis,

(dum clausae sunt) lanceolato-ovalibus, acutis, glabris; Glumis flosculos

aequanlibus, 3-nervibus; Hermaphrodito (ilosc. incompl. paulo minori) ob-

tuse, laevi; Foliis linearibus, pilis adspersis.

Panicum muscarium Trin. ic. gr. XX. tab. 235. Kth. Agr. syn. p. 105.

V. spp. Sicrr. Léon.

Culmus pi. min. semipedalis, adscendens, filiformis, florifero-ramosus. T^a-

ginae ad fissuram pilosae. Ligula longo-eiliaris. Folia vix lineam dimidiam

lata, e glandulis pusillis pilis salis longis adspersa, circiter digitalia. Puni-

culae tenerae, 2 — 4-pollicares. liadii iniimi pluies, superiores solitaril

binive, basi callosi. Radioli paucidoii. Spiculae plerumque late liiantes»

Gluma inferior subcaudato-acuminata. Flusculus neulcr 2-valvis: valvula in-

ferior 3 —5 - aervis.
Panicum. MOiaria. P A N i c E A E. 285

X. ]M i 1 i a r I a.

a) Ghtma injeriore flosculis dimidio magisve èret'iori, I. minima, înierdiim nu/la.

Cf.. Badii's siiliangij/usis.*^

Panuiim aciculare Pair. Petliinculis inlra folia solilaiiis, simplicisslmis, 1 — ô-


floris; Pedicellis spiculain aeqnanlibus; Spiculis linea brevioribus, obovalo-

oblongis , obtusis (cum raucionulo) , sub Icnle pnberulis ; Gbima inferiore

flosculis 5 — 4-pIo brcviori, sub- o-, supeiiore 5-nervi; Hermaphrotlito

oblushisculo, tenuissime striato; Foliis setacels, glabris.

Panicum aciculare. Pi. el S. II. p. 883. Tria. Diss. IL p. 229. N. ab Es.

Agr. bras. p. 235. (an synon..')

V. sp, Ind. or,

Culmus palm.iris, crcctus, tenulssimus sed fumus, superne erecto-ramosis-

simus. Folia slricla, erccla, laete viridia, pollicaiia, pedunculis, e vaginis

tuberculalis emergeutibus, longiora. Flosc. neul. 1-vaIvis, 5 -nervis.

Panicum caricoides N. ab Es. Pedunculis fbsciculalis, simpliciusculis, paucilloris;

Pedicellis (apice barbatis) spiculara pi. min. aequanlibus; Spiculis linea bre-

vioribus, ovalibus, oblusiusculis, glabris; Gluma inferiore flosculis dimidio

breviori, 3 — 5, superiore sub- T-nervi; Hermaphiodito aculo, laevi;

Foliis subulato-linearibus, glabriusculis»

Panicum caricoides N. ab Es! Agr. bras. p. 108. Trin. Diss. II. p. 149.

V. spp. Bras.

Culmus dodrantalis, filiformis, in ramos aliquot simpliciusculos et conlractos

divisus. Folia lineam dimidiani lata, rigidula, pracserlim basin versus pilis

minutis adspersa, 1 — 2-poIlicaria, infima .brevissima. Pedunculi aYu^ioi e

*) Species enumeralae secundum radios, simplices — niagis niagisque compositos.


286 PANICEAE. Panicum. MiUana.

vae;inis supremis, o — 4-linpales, rodiolis (pedicellls) alternis, 1 — 2-florls,

adpicssis. Floic. neni. 2 -val vis: vnlv. inf. 5 -nervis.

Pauicimi depavperalum Milhlenb. (?) l'iadils subsimplicihus, paiicifloris , alternis,

pi. min. contractis; Pedicellis spicula plus duplo longioribus ; Spicnlis ses-

qnilinealibus, ovatis, acumiriatis, glabris; Gluma inferiore flosculis tiiplo

breviori, 5 — 5-, siiperiore 9-iiervi; Hermaphrodilo (neutre paulo minori)

submucronulato-obtusiusculo, laevl (interdum strlatulo et subruguloso) ; Foliis

llnearibus, glabris.

Panicum dcpaupcratum. Scbult. Mant. 2. p. 239. (Obstant „raini panicnlae

gemini", qui in noslris solitarii; gluraa infcrior „obtusn", quae in nostris

acuta ;
reliqua satis conveniunt). — A Panico dichotomo SprgL, quocum

jungit N. ab Es. in Agr. Bras. p. 1231., planta nostra diversissiœa. —


P. junceum Triii. Diss. II. p. 226.

V. spp. î^ov. Ebor.

(julmus vix pedalis, ereclus, sîmplex 1. ex îma basl florifero-ramosus. Nodi


barbulati. Ligiila ciliaris. Folia erecta ,4 —3 - pollicaria ,
plana (medio li-

neam lata) 1. compressa (aut subinvolula). Pankula simplicissima, e radiis

4 — 5 solitariis, dissite 5 — 2-floris formata, circiter sesquipollicaris, ple-

rumque foliis pi. min. br^vior. Tota plant-a satis laete virldis, interdum sub-

glaucescens.

Panicum clandeslinum L. sp. pi. éd. 1, Radiis simpliciusculis 1. a basi parce com-

positis, alternis jubatisve, patulis (inira vaginam pi. min. occullis); Pedi-

cellls spicula plerumque brevioribus; Spiculis sesquilinealibus, obovato-ellip-

ticis, aculiusculis, puberulis; Gluma inferiore flosculis dimidio breviori,

1 — sub-3-, superiore 9-nervi; Hermaphrodilo acutiusculo, laevi; Folii.'^

e basi cordata (lato-) lanceolalis, glabris.

Panicum clandeslinum. 11. et S. II. p. 442. Mant. 2. p. 239.

Milium clandeslinum M'ônch.


V. spp. Am. bor. et ce.
Paniciim. M/iaria. PaniceAE. 287

Culmus 3 — 4-pedaIis, ramosns, ramis plerumqiie floriferis, nodis glabris.

Vaginae glabrae vel e glandulis hlrtae. Ligiila brevissima, subobsoleta. Folia

latiora pollicem et quod excedit lata, 6-polliraria, superioia nngiisliora et bre-

viora. Juba non nisi serins, nec tota exserfa, 1 — 2-poHicaiis. Flosc. neuf.

2-valvis: valv. inf. 9-nervis. iW/r/ tenues.

Paniciim PValieri Puir. Piadiis 1ère a basi eompnsitis, jubalis Radiolisque pi. min.

patenllbus; Pedicellis spicula plerumque brevioribus; Spiculis sesquilineali-

bus, obovalis (turgidis), pi. min. oblusis, pubescentibus; Gluma inferiore

flosculis fere triplo brevinri, i — 5-, superiore (hermaphrodito subminon)

T — 9 — (li") nervi; Hermapbrodito aculiusculo, laevi; Foliis e bas! cor-

data (ovalo-). lanceolatis, ciliolalis.

Cl. Foliis latioribns, radiis glabris:

Punicum f'Yalien. R. et S. II. p. 885. Ktb. Agr.. syn. p. 117. — P. lali-

foliiim T'Volt. Mchx. et Torr.!

/î. Foliis angustioribus, radiis pubescentibus:

Paniciim scopariiim Mchx. R. et S. II. p. 444. Mant. 2. p. 241. Klh. Agr.

syn. p: 115».

V. spp. Am. bor.

Culmus circiter sesquipedalis, simplcx 1. ramosulus, in /? pubescens. Nodi


nndl vel (praesertim in (i) barbali. Vaginae in a glabrae vel tenui-pubescen-

tes, in /5 sublanatae. Ligula ciliaris. Fulia in a interdum sesquipollicem lala,

in /5 haud rare multo angusliora; in a ciliala lanlum, in /? sublus canescendo-

pubescentia; 3 — 5-pollicaria. Juba in « e vagina suprcma breviiis, in ^


longius exserta, circiter 3-pollicaris, lucidissima. /lûâ'// solitarli !.. aliquot sub-

confcrti , in /9 cum ^jt/ cothot» pubescenles. Flosc. neut. 2-valvis: valv. inf.

1 — 9-nervis.

Paniciim lineainm. Radiis a bas! compositis, paniculatis Radiolisque contractius-

culis; Pedicellis spicula paulo brevioribus; Spiculis linealibus (vel parum

longioribus), elllptico-ovatis, acutis, glabris; GJuma inferiore flosculis sub-


288 P A N I C E A E. Paniciim. MiUarîa.

(luplo brevioii, sub- 5-, superiore 1 — 9-nervi ; IlermapliroJito (neulro nonni-

liil miiiori) inucronulalo-acutiusculo, laevi; Foliis lanceolatis, puliescenlibus.

Poniciim linealum Trin. le. gr. XX. lab. 253, Kth. Agr. sym p. 109.

V. spp. Sénégal.

Culiiius circiler sesquipedalis, prostratus, ramosus, superne pubescens, nodis

pubenilis. T^aginae, praesertim juniores, pubescentes. Ligiila clliaris. Folla

salis numerosa, lineas 4 — 5-lata, ])1. min. 2-pollicana. Panicula circlter

bipollicaris. j4xis comm. pilis brevibus (clavulalis, quasi pedicellis abortivis)

adspcrsus et cum radiis pubescens. Pedicelli nudi aut pilos rares emillenlPS.

Flosc. neuf. 2-valvis: valv. inf. 5 — T- nervis.

Panicum rosiellalum. Radiis a basi compositis, paniculato-jubatis, pi. min. palen-

tibus, Radlolis patulis; Pedicellis spiculara subaequanlibus ; Spiculis sub-

linealibus, ovalibus, (hermaphrodilo promiiiente) mucronatis, glabris (sub

lente inlerdum puberulis) ; Gluma inferiore flosculis duplo triplove breviori,

1-, superiore T- nervi 5 Hermaphrodilo mucronato (mucrone paleas plerum-

que excedente) , laevi: Foliis e basi cordata lanceolatis 1. ovalo-lanceolalis,

hirtulo- puberulis, ciliatuhs.

\. sp. Bras.

Culmits decumbens, radicans, ramosus^ ramis fere dodranlalibus , flonfens,

infra paniculam pilosulis. T^aginae inferiores glabriusculae, superiorcs hirtulo-

pubescentes. Ligula iqler pilos laucis brèves obsoleta. Fulia (praesertim juni-

ora amplexicaulia) lineas 4 —6 lala, sesqui — ultra- bi-pollicaria. Panicula

\. juba circiter bipollicaris, strictiuscula, lucida. Axis connu, et pars radiorum

inferior pilosi. liaJii tenues, solitarii, aut bini teniive, flexuosuU. Gluma
inlerior longitudine varians, intcrdum (rarius) dimidiam spiculam subexcedens;

superior flosculis nonnumquam paulo brevior. Flosc. neui. bivalvis: valv. inf.

pi. min. oblusa, 7 -nervis. Rlucro hcrniaphrodili praesertim in spiculis adul-

tioribus exsertus.

OeS. Affine /'. demiiso, qu. y. iiifr.


Panicum. MUiaria. PA NICEA E.
289

Panicum stigmosum. Radiis a basi dccompositis, paniculalis jubalisve, cum Radiolis

pi. min. patenlibus; Pedicellis spicula paulo nunc brevioribus nunc lon"iori-

bus; Spiculis linealibus, obovalis, obtusis, glabris puberulisve; Gluma in-

feriore flosculis subduplo breviori, 3 — 5-, superiore 1 — 9 -nervi; Her-


maphrodito acutiusculo, laevi; Foliis lanceolatis, glabris pilisve brevibus

adspersis.

Panicum stigmosum Trin. Diss. II. p. 194. le. gr. XIX. tab. 225, (var, culmo
simplici). N. ab Es. Agr. bras. p. 219.

V. spp. Bras.

Culmus circiter sesquipedalis, geniculato-adscendens et plerumque palenli-


ramosus. Vaginae brevi - pilosae. Ligula ciliaris. Folia lineas 4 — "7 iala,

sesquipollicaria — ultrapalmaria. Juha panicularis circiter digitalis, lucida.

Radii solltarii 1. aliquot conferti. Gluma inferior interdum dlmidiam spicu-

lam subexcedit. Flosadus neuler 2-va!vis: valv. inf. T- nervis.

Panicum viscidum EU. Radiis a basi subdecomposilis ,


jubatis, patentibus, Radiolis

patulis; Pedicellis spiculam aequantibus eave longioribus; Spiculis lineali-

bus, obovalis, submucronato-aculiusculis, pubescentibus; Gluma inferiore

flosculis 4 — 5-pIo breviori, subenervi, superiore T-nervi; Hermaphrodito

acutiusculo, laevi; Foliis sublineari -lanceolatis, undique (culmoque, infra

nodos annulatim glabre) pubescentibus.

Panicum viscidum. Kth. i\gr. syn. p. lOT.

^'. sp. Am. bor.

Totum canescens. Culmus ultrapedalis, obliquas? crassiusculus, ramosulus,

infra nodos tantum spalio lineari glaber. Vaginae pubescenles, dorso superne
glabratae. Ligula dense ciliaris. Folia adultiora lineas 4 —5 lata, attenuato-

acuminata, ultra- 4 — 3-pollicaria: supremum jubam basi involucrans. Juba


circiter Iripolllcaris. ^jr/5 cow/n. pilosus, Radii binl, solitarii, sparsi, flcxuosi,

crassiores pilosuli. Flosc. ncui. sub-blvalvis: valv. inf. T-nervis.


Mim. Vl Ser. Se muth. phyi. it nal. Jum. III. jdt p. Se. nat. 3?
2QO PANICEAE. Panicum. MUiaria.

Panicum psilopodium. RaJlis paulo superius compositis et decomposilis, paniculalis

Piadiolisque patulls; Pedicellis spiculam aequantibus 1. plerumque eadem

lonf^ionbus; Spiculis llnealibus, ovalibus, mucronatis, glabris; Gluma in-

ferlore flosculis subtriplo breviori, 3 — 5, superiore 11 -nervi; Hermapliro-

dlto mucronulato , laevi ; Foliis linearibus (vel sublanceolato - linearlbns)

glabris.

Panicum psilopodium Trin. Diss. II. p. 211. Klh. Agr. syn. p. 100. — P.
i'irgatum Roxbf — P. ramosum Kocn. in hbio Banks.

V. spp. Ind. or.

Culmus ultrapedaHs, geniculatiis, foliifei o - ramulosus. Vaginac glabrae.

Ligu/a hrevis , ciliari- lacera. Jû)Iia lineas 2 —3 lata, ultrapalmaria. Paiii-

cula spllhamaea, supcrne patula. Radii pertenues. Radioli subcapillares.

Spiculae spadicescenles. Flosculus neuler 2-valvis: valv. inf. 9 -nervis.

Panicum hrcvîfolium L. sp. pi. éd. 1. Radiis a basi subdccompositis ,


jubatis Ra-
diolisque patentibus; Pedicellis spicula (multo) longioribus; Spiculis mini-

mis, obovatis,, acutiusculls, (tenui-interdum obsolète) pubescenlibus; Gluma


inferiore flosculis duplo breviori, 1-, superiore 3 (5-) nervi; Hermaphro-

dito acuto, laevi; Foliis ovali-lanceolatis, glabriusculis, ciliatulis aut minute

pubescenlibus.

Panicum brei'ifolium. R. et S. II. p. 449. Trin. Diss. II. p. 240. —P Iri-

chantum N. au Es/ Agr. bras. p. 210. (cuimo paulo alliuri et firmiori). —


an P. trichoides Sw.f ÎS. ab Es. 1. 1. p. 205.? Kth. Agr. syn, p. 112. —
an P. capillaceum LaMP
V. spp. Ind. occ. Bras.

Culmus 1 — 2-pedalls, florifero-ramosus, erectus 1. inferne pi. min, repens.

Vaginae plerumque hirsuto-pubescentes. FuUa lineas 5 — 1 lata, 1 — 3-


pollicaria. Juha in minoribus dimidiam graminis longiludinem efficit, spitha-

maea 1. bre\ior. Axis comm, sacpissime pills densioribus rarioribusve adspersus,

nec minus saepe nudus. Flosc. neuier 1 -valvis.


Panicum. MiUarla. Paniceae. 2gi
»

Panicum caplllare L. sp. pi éd. 1. Radiis virgatis, plerumque paulo superius de-

coniposltis, paiilculatis Radiolisque superne patentibiis; Pcdicellis spicula

plerumque (multo) longioribus; Spiculis linealibus, ovalibus, acuminatis,

glabris; Gluma inferiore flosculis duplo breviori, 3 — 5-, superiore sub-

7 -nervi; Ilermaphrodito (neutre fera ^ minori) acutiusculo, laevi; Foliis

sublinearibus, pilosis.

Panicum capillare. R. el S. IL p. 455. Kth. Agr. syn. p. il4. Host gr.

Austr. IV. tab. 16.

* Minus, panicula rara:

Panicum philadelphicum Bernhf N. ab Es. Agr. bras. p. 198. (excl. synn.

Purshii et R. et S.)

Y. spp. Amer. bor. Bras.

Culmus 1 — 2-pedalis, inferne panicuUrero-ramosus. J^aginae com^v<issae,

hirsutae. Folia lineas 2 — 3 lata, in majoribus pi. min. spitharaaea, stric-

tiuscula. Pa«/tzi/a spithamaea — semipedalis. Flosc. neut. 1- val vis, 7 -nervis.

Panicum Melinis. Radiis a basi decompositis, paniculatis, contractiusculis, Pcdi-

cellis spicula plerumque brevioribus; Spiculis sublinealibus, elliplico-lineari-

bus, e flosculi neutrius apice bidentato plerumque setam emittentibus, glabris;

Gluma inferiore minima, superiore (emarginata) 7-nervi; Hermaphrodito

acuto, laevi; Foliis sublanceolalo-linearibus, birsuto-pubescenlibus.

Melinis minuiiflora PB. R. et S. II. p. 495. N. ab Es. Agr. bras. p. 407.

Agrostis glulinosa Ht. Gor !

Tristegis gluiinosa N. ab Es. Ilor. phys. p. 47. tab. 7.

Suardia picta Schrk. ht. Monac. 3. lab. 58.

V. spp. Bras, et ce.

Culmus plantae spontaneae sesqui — bi-pedalis, decumbens. Vaginae cum


Foliis compressiusculis, lineas plerumque 3 latis, digitalibus, dense pubescentes

et viscidae. Panicula ultrapalmaris — spilhamaea. Spiculae angustae. Flos-

37*
202 PANICEAE. Panicum. Mlllaria,

culus neuier 1-valvis, 5-nervis, rarius mutlcus, plerumque e fissura apicis

selam emittens pi. min. elongatam.

ObS. Flosculo neutro, sic ut hauJ raro occurrit, conslanler inermi conceplo, nemo foret, qui hoc

eramen Panici speciem esse negarel. Seta autem illa (ut in Echinochloa, Orlhopogone,

Orvza al.) va»a ad genus consliluendum neutiquam sufficit. Lodicu/a marginibus valvulae

superioris infeine subalato-promiiiulls supplelur, ita ut ipsi potius adnata videatur. "Caryopsis

(inlra valvulas demum subcoriaceo - ctai taceas , arcle clausas, libéra, sciitello suo duplo Inn-

gior) Panici.

. Panicum subegkme. Radiis virgatis, fere a basi subdecompositis ,


paniculatis, con-

tractis, Piadiolis patulis; Pedicellis spiciila (multo) longioribus; Spiculis vix

linealibus, lineari- 1, sublanceolalo-ellipticis, obtusiusculis, sub lente pubes-

cenlibus; Gluma inferiore nulla , superiore pusilla 1. obsoleta; Hermaphro-


dito acuto, laevi; Follis lanceolato-linearibus, pubescendo-pilosulis.

Mlllum capillare Roth! R. et S. II. p. 320. Mant. 2. p. 118. — M. lomen-


iosum Roltl? R. et S, II. p. 321.

V. sp. Ind. or.

Culmus (abscissus) bipedalis? Vaginae superne glandulis adspersae. Li-

gula membranacea, brevis. Folium (supremum) spilhamaeum, pilis adfpersum

et margine pubescens. Panicula semipedalis. liadii subcapillares, inferiores

verticillati , ultra palmarès, inferne non longe nudi. Barba axillarum in speci-

mine, quod ex Ipsius cel. Rothh manu profectum vidi, nulla. Radioli et

pedicelli caplllares. Spicularum organisatio ut in Digitariis. Gluma unica

(snperior), pusilla, rotundato-obtusa, glabra. Flosc. neuf, 1-valvis, herma-

phroditum ita obvolvens, ut margines sui inferne invicem contingant, 1-ner-

vis, inter nervos pilosulo- pubescens. Hermaphr. lanceolato-ellipticus, neu-

trum aequans.

Panicum prîonitis N. ab Es. Radiis superne (dense) decompositis, paniculato-Ju-

batis, patulis, Radiolis tertiariis contractis; Pedicellis spicula (multo) bre-

vioribus; Spiculis sublinealibus ovalibus, acutis, glabris; Gluma inferiore

flosculis triple duplove breviori 3 — 5-, superiore 3-nervi; Hermaphrodite


Panicum. MiHaria. Paniceae. 2q3

acuto, laevi; Folils angusto-linearibus, (canaliculatis, rigidissimis , mareine


argute serratis) glabris.

Panicum prionilis N. ab Es. Agr. bras. p. 162.

Y. spp. Bras.

Culmus orgyalis, cylindricus, strictlssiraus, farctus, nodis albopruinosis, aequis.

Vaginae glaberriinae et laeves. Ligiila nulla. Folia coriaceo-indurata, stric-

tissima, subtrigono-concava, lineas 2 —3 lata, sesqiil — bi-pedalia. E vagi-

nis snperioribus emergunt paniculae semi-inclusae, adpressae, brèves. Panicula

terminalis pedalis et altior, superne densisslma. liadii aliquot confcrli et soli-

tarii, compressi, subangulati, vix scabriusculi. Radioli pertenues: inf'eriores

superne dense et fere thyisiformi-floriferi. Gluma inferior plerumque paulo


patens. Flosc. neuler 2-valvis.

/j. Radiis pi. min. teretibus. *'

Panicum acariferum, Radiis snperius decomposilis, dense jubalis Kadiolisque patii-

lis: terliariis Pedicellisqiie brevissimis; Spiculis piisillis, lanceolato-ovalibus,

acutissimis; Glumis flosculis duplo brcvioribus, 5-nervibus; Ilermaphro-

dito acuminato, margine longe ciliato; Foliis latissimo-lanceolatis, glabris.

Panicum acariferum Trin. ic. gr. VIII. tab. ST. Klh. Agr. syn. p. 125.

Melica lalifolia Roxb. Schult. Mant, 2. p. 297.

V. spp. Ind. or.

Culmus orgyalis, sjmplex. Vaginae glabrae. Folia basi subauriciilata an»-

plectentia, pollices li — 2^ lata, ultrapeJalia. Jnba ampla, densissima, ses-

quipedalis, pallide canescendo-fuscescens. Racemi palmarès — ultra pédales.

Racemuli priraaiii 2-pollicares — dodranlales, ob secundarios brevissimos toli-

dem thyrsos angustissimos interruptos rel'erentes. Spiculae m glomerulis cir-

citer 2-linealibus, nitidulae. Flosculi intra glumas, parum inaequales, bre-

*) Species enumeralae ^ecundum pedicellos sensim longiores.


294 PA NIC E A E. Panicum. MlUaria.

vissime stlpitati: neiiier 1-valvis, inferne e marglne pllos brevissimos emittens.

Hermaphr. chartaceus, aciculato-acntus: pili e margine glanduloso patentes.

Panicum miUoiJes N. au Es. Radiis superius compositis, allernis, pi. min. palen-

tlbus, Radiolis contraetis Pedicellisquc brevissimis; Spiculis fere linoalibus,

sublanreolato-ovalibus, acutiusculis ,
glabris; Gluma inferiore flosculis tri-

pin duplove breviori, 3-, superiore 5 -nervi; Hermaphrodito (neutre pau-

lulum minori) aciilo, piinctulato; Foliis linearibus, glabris.

Panicum milioides N. ab Es. Agr. bras. p. n5. (an synnP) Trin. Diss. 11,

p. 225. — Sub P. melicario Mchx. Kth. Agr. syn. p. 113.

V. spp. Bras.
Culmus ultrapedalis, simplex, compressus. Vaginae glabrae. Ligula mem-
branacea, brevissima. Folia lineas 1 —2 et qu. exe. lata, digitalia — sub-
spithamaea. Pan/c«/a palmaris. /Ϋ^//V distantes, fiûû'/o// thyrsiformes , brè-

ves. Floscuhis neuier 2-valvis: valv. inferior 5 -nervis, superior m nonnullis

longior et acutissima.

Panicum angustum. Radiis simpliciusculis, brevissimis, in tbyrsum angustum coarc-

latis; Pedicellis spicula brevioribus; Spiculis vix linealibus, elliptico-ovatis,

acutis, superne pilis adspersis: Gluma inferiore flosculis dimidio breviori,

3-, superiore T- nervi: Hermaphrodito (neutro parum minori) acutiusculo,

laevi; Foliis linearibus, glabris.

Panicum angusium Trin, le. gr. XXVllI. tab. 334.

V. spp. îSepal.

Culmi erecû, digitales — dodrantales, simplices 1. inferne conlraclo-ramosi.

Vaginae glabrae. Folia maximam partem atro-purpurascentia, linea angu-

sliora, pollicaria — palmaria. T/ijrsiis serai — 2-pollicaris, ex atropurpureo,

fusco et viridi varias. Glumae inferioris nervi latérales marginales. Flosc. neut.

bivalvis: valv. inf. 5 -nervis.

Panicum indicum L. Manf. 2. p. 184. Radiis simplicibus brevissimis (s. potius

Pedicellis ipsis) spicula brevioribus, thyrsum anguslissimum constituentibus;


Panicum. MUiana. Paniceae, 295

Spiculis ultralinealibus, ovatis, aculis, glabris 1. superne strigilusis; Gluma


infcriore flosculis dimidio breviori, 3-, superiore (eosdem iionniliil exce-

dente) 1 — ll-nervi; Hermaphrodito (neutro quartam partem minori)

adunco-mucronato, laevl; Foliis lineaiibus, glabris (superne pills adspersis).

Aira spicata L. sp. pi. éd. 1. no 1.

Panicum indicum. R. et S. II. p. 429. (sub P. conglomeralo, quod, cum syii.

Airae indicae i. , ob ,,spicain secnndam" hue non pertinet). Trin. Diss. II.

p. no. (excl. synn. Linnaei altero et tertio). le. gr. XYII, tab. VM.
P. microstachyum LaM.
V. spp. Ind. or. Philipp.

Culmus prostratus, semi — 2-pedalis, tenuis, ramosus. Vaginae glabrae.


Folia pi. min. lineam lata, in minori gramine digitaba vel breviora, in ma-

jori fere spithamaea. Thyrsus semi — ultra-pollicaris, subglaucescens. Spi-

culae compressiusculae , hinc arcuatae, deciduae. Gluma inf'erior marginem


versus membranacea, medio 3 -nervis; superior valde convexa, in varietate mi-

nori glabra, in majori marginem versus superne strigiloso-ciliata. Flosculus

neuier 1-valvis, T- nervis.

Panicum decipiens N. ab Es. Piadiis fere a basi compositis, in paniculam (brevem)

cybndraceam contractis Pedicelbsque brevissimis: Spiculis lineaiibus, sub-

lanceolato-ovalibus, acutis, glabris; Gluma infèriore flosculis triplo bre-

viori, 1-, superiore iisdem paulo minori, 3 -nervi; Hermaphrodito mucro-

nulato, laevi ; Foliis subianceolato-linearibus, glabris.

Panicum decipiens N. ab Es.' Agr. bras. p. 193. Trin. Diss. II. p. 22T. —
F. fallax Kth. Agr. syn. p. 95.

V. spp. Bras.

Culmus uitrapedalis, basi repens, simplex, compressas. Vaginae glabrae.

Ligula brevissima, membranacea. Folia lineas 2 —3 lata, 2 — 3-pollicaria.

Panicula iineari-angusta, sesqui — bi-polhcaris. Radii sohtarii brèves: ra-


2û6 P AN I C E A E. Panicum. MUiana.

diolis brevissimis , subfasciculatis. Spiculae liinc purpurascentes. FIosc. ncut.

vel masc. 2-valvis: valv. superior inferiorem hermaphroditumque excedens.

Panicum Plerigodium. Radiis fere a basi compositis (brevibus) in paniculam sub-

llnearem (brevem) contraclis; Pedlcellis spiculam plcrumque aequantibus;

Spiculis parvis, rotiindato-oblongis, obtusiusculis ,


glabris; Glumis flosculis

3 —4 plo brevioribus, subenervibus; Hermaphrodito aculiusculo, laevl;

Foliis involutis, glabris.

Panicum Pterigodium Trin. Diss. II. p. 221. Kth. Agr. syn. p. 131.

Oiachyrium junceum N. al> Es. Agr. bras. p. 212.

V. spp. Bras.

Culmus pi, min. pedalis, tenuis. Vaginae oris barbatae. Ligula ciliata.

Folia digitalia. Panicula sesqui — 2-pollicaris, angustata. ^adii solitarii

binive. Glumae subaequales: inferior obsolète 1-, superior sub- 3-nervis.

Flosc. masc. 2-valvis: valv. inferior sub- 3-nervis; superior latior et paulo

longior.

Panicum macranihum. Radiis simpHcibus , superne floriferis, verticillatis, patenti-

bus (demum contractis) ; Pedicellis spicula brevioribus brevissimisve; Spi-

culis trilinealibus, ovallbus, acutiusculis, glabris; Gluma inferiore flosculis

quadruple duplove breviori, 1 — 3-, superiore (iisdem subminori) 5-nervi;

Hermaphrodito acutiusculo, pubescente; Foliis sublanceolato-linearibus, gla-

bris 1. piloso-pubcscenlibus.

Panicum macranthum Trin. Diss. II. p. 209. — P. aiginaium N. ab Es! Agr."

bras. p. 156. Kth. rev. gr. tab. 166. Agr. syn. p. 119.

Y. spp. Bras.
Culmus 3 -pedalis, simplex aut ramosulus (decumbens Riedel). Vaginae
glabrae. Ligula nulla. Folia lineas 4 et qu. exe. lata, polHces 4 — T longa,

firma. Radii in verticillo infimo 5, tenues, fere racemiformes. Flosc, masc.


'
2-valvis: valv. inf. 5 -nervis,
Poilicum. Miliaria. PANlCEA E. aqy

Pankum Teneriffac Br. Fiadiis a basi decompositis, paiiiculalis, cum Ratliolis pa-

tnlis I. patcnlibus palenlissimisffue; Pcdicellis spiciila brevioribus I. candem


ae(5uanlibiis; Spiculis ullralincalibiis, sublanceolafo-ovalibus, aculis, sriiceo-

villosis; Giuma infeiiore obsoleta, supciiorc sulienervi; Hermaplirodilo (mns-

culo paalo brcviori) aciito, laevl; Foliis linearibiis, snbinvolulis, glabrif:.

Pankum Teneriffac. Klli. Agr. syri. p, 98. — P. iillusum Piesl..' — P. uitcha-

Toides Tiin. Diss. 11. p. M 5.

Saccharum Teneriffac L. fil. li. et S. II. p. 285. Jacq. EccL tab, 34.

Tricholaena mîcranlha Schrad. Schult. Manl. 2. p= 163,

A^TOslis plumosa Ten..'


'
V. spp. Canar. Calabi". Sic. Mont. Sinai.

Culmus st&(\\i\ — bi-pedalis, infcrnc lamosus et pubcscens , iigido-fiinni5.

Fulia longiora six (liij;!Uilia. Panioiila pleiiimf|iic scsquipalmaris. Baiiii tenuis-

siiiii. PedicclU nonu longe villosi, niinc midi. Spicukie decidiiac,

(Ji;s. Hciniaplirodittis, ut In Luiilme, aiiicc salis longe arisbtus dcpiiigllur a Silihoupio iti FI.

Graeca.

Panitum capense LicJilcnsl. Fiadiis a basi compositis, paniculalis Radiolisque pa-

tentibus; l'edicellis spiculam pi. min. aequanlibus; Spiculis ultralinealibus,

ovalibus, oblusis, villosis; Gluma iiifcrioïc flosculis plus dimidio brcviori,

fiirrvi, supcriore 5 -nervi; Ilermaplirodito (masculo miuori) aculo, laevi ;

Foliis laiicrolato-linearibus, glabris supî'avc lenui-pubescenlibus.

Panicnm capense, R. et S. II. p. 45T. N. ab Es. in Liiinaea 1832. p. 2'3j.

V. sp. Cap, b. sp.

Ciilmus ultrapcdalib, basi rigido.firmus, ramosus, adscendcns, T^a^inae

tcreles, glabrae. Lignla ciliaris, Foliu rigida. lineas circitor 2 lala, 2 — 3-


pollicaria, Panicuki 3-pollicans. liudii lenuissimi. Ixadioh subcapiliares,

llcxnosi, Spicidac deciduae. Flo$c. inasc. 1, neuf, bivalvis: valv. inf. 5-nervis.

l'nnimm sciurn/is. Radiis a basi decompositis, paniculato-jubalis Radiolisque pi,

min. patcnlilnis: Pfdiccilis spitula brevioribus 1. eandem aequanlibus; Spi-


iffin. f- /. Ser Se. rnalh. phyt, tt nal. Tom. lll. idt p. Se. nat 38
2n8 P Al N I C E A E. Panicum. M,i,ariu.

culis parais, obovato-ovalibus, nunc obtusiusculis nunc aculiusculis, glabris

1. tenerrime pubescentibus; Sluma inferiore ilosculis triplo brevîori, 1-,

superiore 5-nervi: IlermaphroJito mucionato, !atvi ; Foliis ovatis, am-


plexicaulibus, hirlis.

Pankum seiuroiis Tiin. Diss. II. p.. 228.. IS. ab Es. Agr. bras., p. 209. Klli.

Agr. syn. p. 112. rev. gr. tab: 210.

V. spp. Ikas. (Bahiens. et Ins. Calhar.);

Culmiis \>\, min. pedalis, ramosissimus, ramis diffusis, glabris hirtisve. T^a-

ginae glabrae 1. hiitae. Folia numerosa, 1 — 2-pollicana, majora polliccm

dlmidium et, ultra lata. Panicula 2 — 3-pollicaris, subturbinata, folio su-

prême involucrata. Âxis comm. pilosus. liaJii delapsis spiculis patentissirai.

Flosc. neuf. 1-valvis, 5 — 5-nervls.


|, Panicum coriophorum Klh. Radiis fere a basi subdecompositis, paniculalis Rn-

diolisqae patulis; Pedicellis spiculam p!. min. subaequantibus; Spirulis

(cernuis) linealibus, ovalibus (hinc gil)bis), acatiusculis, glabris; Gluma in-

feriore minima, siperiore 11 -nervi; Hermaphrodite (neutro subduplo niir

nori) acutiusculo, îaevi; Foliis lineari-lanccelatis, glabris,

Panicum coriophorum Klh, rev. gr. tab. 107. Agr. syn. p. 88.

Madagascar.

C«//nz/5 sesquipcdalis.. Vaginae glabrae. Folia basi roltindata, lineas 2 —3


lata, 2 — 3-pollicaria. Panicula 5 — G-pollicaris, lucidula. /l'cc/// solitarii.

filiformes. IServi glumac superioris cucuHalac dislinctlssimi. Flosc. neut. 2-

valvis: valv. inf. "7 -nervis.

Panicum umbellalum. Radiis (subracemiformi-) simpliciusculis 1. jjaulo superius

compositis, subverticillatis sparsisque, patulis (subfastigialis, pilis adspersis);

Pedicellis spiculam pi., min. aequantibus; Spiculis sublinealibus, ovalibus,

mueronulate-acutis, glabris; Gluma inferiore minima, superiore 3-nervi;

Hermaphrodite obtuse, Iaevi ; Foliis (brevibus, patcntissimis) ianceolatis, in-

ferioribus raarginem versus pilosuiis.


Panicum. MHImia. Paniceae. 300

Panicum umbcUahim Trin. Diss. U. p. 2Ô8. — P. repens N. ab Es. A»r. liras,

p. ni. (excl. syn. LaM. et, ut ^idelur, Linn.)

V. spp. Mascar.

Obs. Vid. descr. ap. N. ab Es. — Linnaei definilio Panid repentis sui Lrevissima, et desciipllo, uh

Folia superiora (culmea) in piaula nostia non longiora raceiiKstjue „tnLus qualuoive" scm-

per plures, non qiiadrans, synon. Linnaei, niajori jure ad Pan. arenarium Biot, (cui eliam

palria, LFispania L. , rcspondet) référendum, diibium reddunl. — Pan. muittnode. LuM. -.A,

ill. N. ah Es. ad plantain nostiani relatuni , vel ob solam {^luinam infenoicm, flosculis diiplo

Janluni brevioreni, hue duci nequit.

Panicum chnoodes. Radiis superius compositis, paniculalis, patenlibus, Piadiolis

contractiusculis patulisve; Pediccllis spiculam aequantibus L eadem paulo

longioribus; Spicuhs lincdiibus, oblongis, obtusiusculis, glabris; Gluma in-

feriore flosculis duplo brcviori, 3-, superiore 5-nervi; Ilermaphrodilo aculo,

laevi; Foliis sublanceolato-linearibus, mollissime refraclo-viliosissimis. (Li-

gula membranacea).

^Panicum chnoodes Trin. Diss. II, p. 211. le. gr. XXî, tab, 247. N. ab Es.

Agr. bras. p. 216.

V. spp. Bras.

Culmus sesquipedalis, Quoad paniculam et spiculas sequentibus 2 similli-

mum; differt vaginis, foliis (ereclis), culmo (superne) axique communi niol-

bssime lanalis, foliis rigidulis quidem sed magis herbaceis, ligula manifesta.

Panicum pungens. Piadiis superius compositis, paniculatis Radiolisque patulis hisve

contractiusculis: Pedicellis spiculam aequantibus vel eadem paulo longiori-

bus; Spiculis linealibus, oblongis, acutiusculis (obtusiusculisve), glabris; Iler-

maphrodilo (masculo paulo minori) acutiusculo, striatulo; Foliis lineaiibus,

glabris (coriaceis, squarrosis; Ligula nulla).

Panicum pungens Trin. Diss. II, p. 210. k. gr. XXI. tab. 248. M. ab Es.

Agr. bras. p. 160.

V. spp. Bras.
38*
3oo Paniceae. Panicum. MiUaria.

Culmus sesquipedalis, simp'ex, ereclus. Vaginae\nï\mat imbricatae, hianles,

lanalae. Folia subconcavo-plana 1. marglaibus involuta, lineas 2 —4 lata,

glabra, dura, pungeniia, glauca: radicalia subrecurvo-squarrosa, dodrantalia

1. lono-iora, culmea breviora. Panicula palmaris. Radii, basi saepe barbati,

tenues. Flosc. masc. bivalvis; valv. inf. 5 — T-nen'is.


Panicum loreum. Radiis supeiius compositis, paniculatis Fiadioiisque pi. min. pa-

tenlibus hisve contracliusculls; Pedicellis spicula longioribus; Spiculis li-

nealibus, oblongis, obtusiuseulls, glabris; Gluma inferiore flosculis duplo

brevion 1 — 3-, superiore 3 —5 -nervi; Hcrmaphrodito aculo, laevi;

Folils l'inearibus, glabris (coriaceis, erectis; Ligula nulla).

Panicum loreum Trin. Diss. IL p. 211. le. gr, XXI. lab. 246. N. ab Es,

Agr. bras. p. 217.

V. spp. Bras.
Simillimum praccedcnti, vis differens nisi culmo alliori, panlcala nmjori,

pedicellis paulo longioribus , hermaphrodito neutrum aequanle. ï^aginae ra-

dicales squamiformes, villosulae.

Panicum acuminatum SwJ Radiis i'cre a basi compositis, (brevi-) jubato- panicu-

latis (foliis pi. min. dense obvallalis) Radiolisque palenlibus; Pedicellis spi-

cula paulo longioribus; Spiculis linea brevioribus, ovalibus, obtusiusculis,

brevi -pllosis; Gluma inferiore flosculis 3 — 4 — 5-plo breviori , sub- 5-,


superiore 9-nervi; Ilermapiirodito obtusiusculo , laevi; Foliis (brevibus)

fineari - lanceolatis , villoso


-
pubescenlibus.

Panicum acuminalum. R. et S. II. p, 453.


V. spp. Ind. occ.

CM/ff2a5 circlter spithamaeus, decumbens, i-araosissimus: ramis brevibus, con-


fertis, subfastigiatis, erecto-foliosissimis. P^aginae pi. min. villoso -pubescentes.

Folia stricta, semi — ultra -pollicaria, inferiora interdum lineas 2 et qu. exe,

superlora lineam lata. Panicula juhalis pollice pi. min. minor, paupercula,

foliis plerumque brevior.


PaniCum. MiHana P A N I C EA Ev 3oi

Panieum madagascarcnse Sprgl. Radiis superne decompositis, paniculalis, patenli-

bus, lladiolis patulis; Pedicellis spicula longioribus; Spiculis sublinealibus,

elliptlco-ovalibus, acutiusculis-, glabris; Gluma inferiore minutissima, su-

perioie 5-nervi; Hcrmaplirodilo acuto, laevl; Foliis linearibus, glabris.

Panieum maJagascarense Sprgl. S, V. I. p. Zi.1. Kth. Agr. syn. p. loi. —


P. airoides Fidgg! N. ab Es. Agr. bras, p. 1T5. — P. coloraium IVilld. hb.

V. sp. Mascaren..

Ciilmus circiter 2-pedaIis, geniciilato-adscendens, erecto-ramosus. Vaginae


inferiores lereles, glabrae. Ligula ciliaris. Folia strictiuscula, compressa 1.

plana, Uneas 1 —2 lata, infcriora semipedalia. Panicula florens païens et pa-

tcntlssima, spilhamaea el longior. iîaa'/V tcnuissimi. Spiculae ex amelhystino

viridique variae. Gluma inferior vix nisi lenlis ope conspicua. Flosc. neut. 1.

masc. 2 -val vis: valv. inf. 5 -nervis. Nend palearum pertenues,

Panieum heboles. Piadiis pi. min. a basi compositis, jubato- paniculalis Radiolisque

palenlibus; Pedicellis spicula paulo longioribus; Spiculis parvis (1. vix linea-

libus) , ovalibus, aculiusculis, glabris; Gluma inferiore flosculis subduplo


(magîsvc) breviorij sub- 3-, superiore "3
-nervi; Ilermaphrodilo acuto, laevi;

Foliis lanccolalis, glabris.

V. spp. Bras.

Habilus aliquantum P, bicvifoUi. — Culmus sesqui — bi-pedalis, adscen-

dens? ramulosus, salis lenuis, compressus, pubescens. Vaginae pubescentes.


Ligula brevissima, subciliaris. Folia dlssita, patenlia, lineas 3 —5 lala, digl-

talia — ullrapalraaria. Panieula palmaris et longior, salis tenera. Axis comm.


Radiorumque crassiores pubcscenles. Radii aliquot conferti 1. solitarii. Gluma
inferior dimidiam spiculam inlerdum paulo excedit; superior flosculis nonnihll

brevior. Flosc. neuf. 2-valvi6: v.ilv. inf. 5 — T- nervis.

Panieum pubescens Mclix. (Polymorphum). Radiis a basi compositis I. decom-


posilis, paniculalis Radiolisque pi. min. patcntibus; Pcdicellis spicula plc-

rumque (paulo mullove) longioribus; Spiculis nunc subullralinealibus nunc


3o2 P A N 1 C J( A E. Panicum. MiUaria.

lineaUbus aut parvis, obovatis, obtusis acatiusculisvc, pubescentlbus ; Gluma


inferiore flosculls subtriplo quadruplove breviori, 1 — 5-, superiore 1 ( — 9-)
nervi ;
Hermapbrodito obtusiusculo (interdura submucronulato), laevi ; Foliis

lanceolatis !. lanceolato-linearibus, pi. min. pilosis (infimis saepe ovato-Ian-

ceolatis, brevioribus. conlerlis).

,a) Spiculis subultralinealibus; cuimo simplici 1. ramuloso:

«. Foliis lanceolatis, ciliatis nudiusculisve, circiler digitalibus:

Panicum pubescens. R. et S. II. p. 446. Mant. 2. p. 242. Ktli. Agr, syn.

p. 108. — P- Enslini Trin. Diss. II. p. 250. N. ab Es. Agr. bras. p. 221.

Kth. Agr. syn. p. 128. sub P. macro (an synn?),

(liujus var. spécimen bipedale, foliis spithamaeis, pollicem latis vaginistjue sub-

nudis .mis. cel. Toerey s. n. Pan. nilidi, laUjolii. Ipsae spiculae bine inde

nudiusculae).

^. Foliis lanceolato-linearibus, nudiusculis; Pedicellis plerumque longis:

Panicum angusllfolium EU. Scliult. Mant. 2, p. 257. — P. nilidum. débile

(gracile?) Ton'
y. Foliis rigidioribus, anguslis, dense pubescentibus :

Panicum villosum EU? (P. consanguineum Kih. Agr. syn. p. 106).

V. omn. varr. spp. Am. bor.

h) Spiculis vix linealibus, parvis 1. subminimis:

u. CuImo ramoso:
Panicum lanuginosum EU. Kth. Agr. syn. p. 107. — P. '.•eluHnum Bosc. in

hb. Willd. — P. laxiflorum LaM. Fi. et S. U. p. 455. Trin. Diss. II.

p. 231. Kth. Agr. syn. p. 111. (panicula palentissima). — Spreisgel

mis. s. n. Pan. viUosi EU. — P. niiidum, no. 5. 1 urr. ms.

V. spp. Ind. occ. Am. bor.

^. Culmo simplici :

Panicum lielerophyUum Bosc. Ts. ab Es. Agr. bras, p, 22T. — P. orale EU? —
Panicum. M.Uaria P A NlCEA E. 3o3"

P. discolor Sprgl. IManl. — P. laxiflorum Sprgl. in Mém. f'étrop. P.


unciphylhim Trin. Diss. II. p. 242.

y. Gluraa inferiore flosculis sacplssime dimidio tanlum breviori:

Panicum leucoblepharis Trin. Diss. II. p. 219. N. ab. Es. Agr. bras. p. 229,

(excl. syn. Miihlcnb.)

V. spp. A m. bor.

Culmus pi. min. pedalis, praecipue in b^ a, ramosus, plcnimque villis ra-

rioribus densioribusve adspersus, rarius glaber. Vaginae patenti-villosae, ra-

rissime glabriusculae. Folia, quoad pubescenliam voriabilia, iibi lancrolat^

sunt, bipoHicaria, rarius longiora, communiter lineas 3 lata; ubi lineari-lan-

ceolata tantiim, spitbamaca 1. fere dodrantalia, lineas vix 2 lata; in a, /, an-

gusta, margine subinvolula. Panicula circiter 2-pollicans, rarius major, in a,

^ et / subpauciflora. ^xis comm, cura radiis plerumque villis adspersus. Spi-

culae in a pyriformes, in b magis ovales; inlerdum non nisi lineam dimidiam

lonf'ae. Flosc. neuf, blvalvis: valv. inf. T- nervis.

OiîS. Folia. latlicalia fere in omnibus varr. brevinra et ovato-lanceolala occurninl.

Panicum nilidum LaM. Radiis fere a basi (parum) compositis, paniculatis Juba-

tisve, palenlibus, IVadiolis patulis; Pedicellis spicula longioribus; Spiculis

linealibus I. sublinealibus, elliptico-obovatis, obtusiusculis ,


giabris; Gluma
inferiore flosculis subtriplo breviori, 1-, superiore 7-nervi; Ilermaphrodito

obtusiusculo, laevi (tenerrirae striatulo) ; Foliis (lineari-) lanceolatis, giabris.

Panicum nilidum. Trin. Diss. IL. p. 220. (nec N. ab Es. Agr. Bras. p. 229.

nec Ktb. Agr. syn. p. 107, cul, ex PuRSnio, spiculae pubesccntes dicun-

lur. — ÎSoc, ut vidctur, Mchx., R. et S. II. p. 446.) — P- angustifolium


Trin. Diss. IL p. 234. N. ab Es. Agr. bras. p. 226. — P. lancearium
7V//Z. Diss. IL p. 223.. (Spiculis magis obovatis, foliis brovioribus).

V. spp. Am. bor.-

Culmus pi. min. pedalis, tenuis, erecto- foliifero - ramosus, J^aginae fauce

tantum minute barbulatae. Ligula brevissima, lacera. Fulia lanceolala 1. lit-


;3o4 P Â N J c E A E Panicum. Miiana.

neaiî-lanccobla, scsqul — 3-poUicaria: infinsa (ut praecedenlis) inlerdum

ovalo-lanceolala, breviora. Panicula 2 — S-pollicaiis, lucida. Spiculae ple-

rumqiie purpurascenles. Ilosc. neuU 2-valvls: valv. inf.'7 -nervis.

Ons. Srpcimina noslia exacle dcscripliorii LaMauckii respnruleni, «qui de nodls barbalis s'rlet. Al

lanien eXfmpliini asservo angustifoliuin , nodis Larbulalis , ccleruni genuinu iiilixla ex loin si-

minimum aune Loc Pan, haihulaturn Mclix.? — Pan, nilitluni a Pau. piiheiceiife glabrilic

so!a dlslinguilur.

Tnniciim irrrucosum Mûhlenh, Radiis paulo supcrius composilis, paniculalls, pn-

tulis 1. pi. min. patentiLus, Iiadiolis toatractiusculis ; Pedicpllis spiculam

acquanlibus 1. eadem paulo longioribus; Spiculis parvis, ovalibus, acuJis,

vcrrucosis; durais obsulctc nervosis 1. e-nervibus: iiiferiorc glumis qua-

druplo breviori; HermapbrodJlo raucronalo-acuto, incvi; Foliis sublaEcco-

lalo-lincaribus, glabris.

Pankimi verrucosum. Trin. Diss. U. p. 235. ÏS. ab Es. Agi. bras. p. 226. —
P. umbrosum LeConle? — P. rugosum Base, iaed, — Sub P. ramuhso
McJn. (certo alicno) Sdiult. Mant. 2- p. 2.4o. Kth. Agr. syn. p. 105,

%. spp. Pbilad,

C////7/U5 debilis, slmplex aut ramulosus. Vaginae tereliusculae , inlernodlo

dimidio breviores. Ligula brevissima, ciiiaris. Folia sesfjuilineam lata, digi-

talia et breviora. Panicula palmaris — spilhamaea, lucida. Raclii subcapil-

larej. Radioli pauciflori. Spiculae linea breviores, subfuscescendo-viridcs.

Flosculus ueuter 1- val vis.

Panicum chaviaelonche. Radiis paniculae (minutae) a basi parurn tompositis Pia-

diolisque (simpliclbns) patuiis; Pedicellis spicula plerumque longioribus;


Spiculis pusillis, ovalibus, oblusiusculis, glabris: Gluma inferiore floscnlis

sublriplo breviori, 1-, superiore 5 -nervi; Ilerninphrodilo mucronulato,

laevi; Foliis lineari-lanceolatis, glabris fbrcvibus)

Panicum chamaelonche Trin, Diss. II, p. 242.

V. spp. Am. bor.


Panicum. Miharia. P A N I C E A E. 3()5

Planlula clrciler digitalis, culmo tenuissimo, infernc ereclo-ramoso. Folia

semipollicaria, inferiora interdum lineam lata, slrlctiuscula. Panicula folio ip-

sam aequante involucrata, tenera, semipollicaris. Flosc.neuf, 1-valvis? 5-ncivis.


Panicum nodijlorum LaM. Piadlis a hasi decompositis ,
paniculalis Piadiollsnuc pa-

tulis 1. patentibus; Pediœllis spicula multo longioiibus ; Spiculis pusillis,

oblongis, acutiusculis, pubescentlbus ; Gluma inferiore flosculis subtriplo

breviori, enervi, superiore 5-neivi; Ilcrmaphrodito acutiiisculo, lanvi; Foliis

llneari-lanceolatis, pubescentlbus.

Panicum nodijlorum, N. ab Es. Agr. bras, p, 231, — Sul) P. dicholomo .,


P.,

, et S. II. p. 430. — P. slrichim Base' — P. ramulosum JUchx,


V. spp. Am. bor.
Culmus spithamaeus 1. vix dodiantabs, subfiliformis, ramosissimus : ramis
floriferis. Folia numerosissima, pi. min. semipollicaria aul pollicaria, lineam

dicrridiam 1. lineam lata, omnia subaequalia. Ligula longe barbata. Hosc^


neuter 1-valvis.'' 5 -nervis.

\ Panicum ignorafum KUi Radils paniculae (sublinearis) a basi composilis Pia-

diolisque contracliusculis ; Pedicellis spicula longioribus; Spiculis sesqui-

linealibus, obovalo-ellipticis, obtusiuscnlis, sericeo- pubescentlbus; Gluma


inferiore niilla, superiore 5 -nervi; Ilcrmaphrodito aculiusculo. apicc cilia-

lulo; Foliis linearibus, glabris.

Panicum ignoralum Kilt, rcv, gr. lab. 20. Agr. syn. p. 98..

Phalaris villosa Mchx.


Anihcnanlia villosa PB,
Aulaxanihus cilialus Elj

Aulatia ciliata NulL


Carolina.

Culmus subbipedalts , siuiplcv. i'ulia vix scsquiimcani Lia, ^abdodrantalia.

Ligula ciliaris. Panicula 4 — 6-pollicaris, lucidula. IW// sulilarli , filifor-

mes. Flosc. masc. 2-valvls: valv. inf. 5 -nervis.


Me'm. VI. Sir. Se. math. phyt. €l nat. Tom. III. idi p. Se nat, 3o
3o6 PANICEAE. Panicum. MUiana.

Panicum Monachne. Fiadiis superius subdecomposilis, panicuîatis Rndiolisque pL


min. palenti!)us; Pedicollis spicula longioribus; Spiculis linealibus, ovalibus,

obtusiusculis, g'abris; Gluma infcrlore nulla 1. mlnutissima ; superiore enervi,

Hermapbrodito acuto, laevi; Follis linearibus, glabils (firmis).

Vanicum Monachne Trin. m Sprgl. n. Enld. II. p. 8G. Kth. Agr. syn, p. 121.

Y. sp. Mascaren.

Cnlmus pede longior, ramosus. Faginae gîabrae. Ligula ciliaris. Fulia

infcrne plana, superne subinvoluta, subspithamaea. Pûn/Va/a spitharnaca, stric-

liuscula, Radii bini. Radioli capillares. Flosculus masculus bivalvis: valvula

inferior membranacea, cnervis. Flosc. superior an mère femineus? caiiilagineo-

cliarlaceus,

Panicum polfcomum. Piadils fcre a basl composilis, paniculafo-jubatrs Radlolisque

palentibus ;
Pedicelîis spicula (multo) longioribus ; Spiculis pusillis, obovatis,

mucronulalo -obtusiusculis, glabris; Gluma inferiore flosculis duplo triplove

Lreviori, 3-, superiore (lisdem plerumque paulo breviori) T -nervi; Herma-

phrodito aculiusculo, laevi; Foliis snblinearibus, (junloribus) hirsutis.

V. spp. Guian.
C«/to/ caespitosi, spilbamaeî — dodrantales, erecti, fdiformes, longe ple-

rumque erccto- et paniculifero-ramosi, Taginae \\\TS\i\.w, rarius glabrae. Folia

sublanceolato-linearia, medio lineam dimidiam lata, lineas 6 —S longa, ple-

raque hirsuta, alia (praesertim vetustiora) glabra. Panîculae sesquipollicares,

lucidae, tenerae. Radii plerumque solitarii. Spkulae pallide virides. Flosc.

neut. 1-valvis? 7 -nervis.

Panicum radicans Reiz. Radiis superius decomposilis ,


panicuîatis Radiolisque pa-

tentibus; Pedicelîis spicula pi. min. longioribus; Spiculis minimis, subro-

tundis (hinc gibbis), obtusiusculis, glabris; Glumis 3-nervibus: inferiore

flosculis subdlmidio-, superiore iisdem quarlam partem breviori; Ilerma-

phrodito subadunco-mucronato, laevi; Foliis lanceolatis, basin versas ci-

liatis.
Ponicum. MUiaria. P AN I C E A E.
'

Zo-J

Panicum radkans. R, et S. II. p. 449. ÏS, ab Es. Agr. bras. p. 206.

P. obliquum Rolh. R. et S. IL p. 433. Mant. 2. p. 232. — P. mullinode

LaM. (R. et S. II. p. 454)? — P. accrescens Trin. ic. gr. VIII. I. 88.

P. païens Sprgl. S. V. p. Z22. (vix Linn. sp. pi. éd. 1.)

V. sp. N«pal.

Culmus procumbens, radicans, florifero-ramosus. Va^inac siipcrnc ad mar-

glncs satis longo-pilosac. Ligula membranacea, brcvis. Folia mcdio lineas

3 —4 lata , basin versus e glandiilis longiuscule ciljala , in pagina infcriorc

punctulis pusillis, in superiore interdum pilis brevissimis adspcrsa, scsqui — 3-


polllcaria. Paniciila semipedalis, lucidissima, subpauciflora. Axis comm. tc-

nuissimus. liadii bini solitariique, basi callosi, cum Radiolis capillares. Spi-

culae vix lineam dimidiam longae, e ferrugineo, viridi et fusco variae (in noslio

specimine glabrae). Flosaihis neuter 1 — 2-vaIvis: valv. inf. 3-nervis.

Panicum commclinaejolium Riidge, Radiis a basi decompositis, paniculatis Ra-


diolisque palenlissimis; Pedicellis spicula mullo longioribus; Spiculis pusillis,

obovalo-ovalibus, acutiusculis, glabris; Gluma inferiorc minima, suptrlore


3 — 5 -nervi; Hermaphrodito acutiusculo, lencrrime slrialulo; Foliis e basi

cordata lanceolalis, tenerrirae pubescenlibus,

Panicum commclinaejolium Rudge. Guian. lab. 28, R. et S. II. p. 435. Ktli.

Agr. syn. p. 114.

Milium capillare Roilb

V. spp. Bras.

Culmus 2 — 3-pedalis, Vaginae glabrae 1. superne cllialae. Folia lineas

4 — T lala, circiler 4-pollicaria, praeserlim inferne pubescenlia, patentia.

Panicula pedalis et ultra, diffusissima. Radii basi callosi et barbulati. Radiait

et pedicelli capillares.

Panicum chaetophorum R. el S. Radiis Paniculae (omnium sublilissimae) superius

parce composilis Radiolisque (subsimplicibus, longissime caplllifcris) pstcn-

tibus; Pedicellis spicula multo longioribus; Spiculis subminimis, turbinato-


3o8 P A N I c E A E. Panicum. MUiana,

subrolundis, superne hirsutis ; Gluma inferiore flosculis dimidio breviori,

3-, superiore (iisden) paulo breviori) 2-(?) nervi; Hermaphrodito (gibbo)

oblique mucronato, punclulalo; Foliis lanceolatis, i^labris.

Panicum chaetophorum R. et S. II. p. 884. — P. seiigernm PB.' FI. d'Oware I.

p. 82. tab. 49. (figura


minus bona).

V. sp. ex Oware.

Culmus rcpens, ramis adscendendo-ereclis, salis tenijibus. Nodi barbulali,

f^aginae superne et foliorum basis ciliatae. Folia medio circiter lineas 4 lata,

pi. min. digitalia. Panicula pi. min. dodrantalis, rara. /Îû</// subsolitari: , de-

licalissimi, elongati. Radioli (s. Pedicelli) inferne ciliato-pilosi, e glandulis

pusillis sparsira emiltentes pllos praelongos quidem, taraen vis nisi lenlis ope

disdnguendos. Gluma superior et Flosc. nculrius valv. inf. praesertim superne

pilis inaequalibus densiuscule adspersi.

ObS. Pessime a Palisotio comparalur cuni Pan. /uscorulitnlc et rnimidi/irw .,


ijuorum nulla piorjus

analogia.

Panicum truncatum N. ab Es, Radris a basi compositis 1. subdecompositis, jubato-

paniculatis Fiadiolisque pi. min. patentibus; Pedicellis spicula 'plerumque

(multo) longioribus; Spiculis ullralinealibus, ovato-oblongis, oblusis, glabris;

Glumis flosculis plus duplo brevioribus: inferiore 3-, superiore 5 — T-nervi;


Hermaphrodito acutiusculo, laevi; Foliis linearibus (scabris hirsutisve).

Panicum truncatum N. ab Es. Agr. bras. p. 215. (ubi vid. descr.)

Y. spp. Bras.
Specimina nostra a descriplione Neesiana quidquam abludunt, tamen om-

nino ejusdem speciei, nec nisi varietas censenda. Folia (in nostris) pedalia

et stricto-erecta, compressa, explicata lineas 4 lata , utrinque hirsuta. Spiculac

basi hinc gibbae. Flosculi masculi valvula inferior, ut in Thrasyis Ktli. , medio

longitudinaliter profunde exarata 1. subfissa. Gluma inferior paulo brevior,

flosculis 5 — 4-plo, superior iisdem triplo duplove brevior, utraqur truncato-

obtusissima.
PaniCum. Miliaria. P A NICE4E 3og

b) Gluma inferiore dimidia spicula longiori.*'^

u. Radiis subangulosis,

Pam'cum rigidifolium. Radiis a basl compositis, in thyi-sum densum confertis, con-

tractis Pedicellisque brevissimis; Spiculis bilinealibus, ovalibus, aeutiusculis,

pilis adspersis; Gluma inferiore flosculis parum breviori, 3 — 5-, superiore


5-nervi; Hermaphrodito acutiusculo, laevi; Foliis sublanceolato-Iinearibus,

glabris (rigidis).

Panicum rigidifolium Trin. ic. gr. XVIII. tab. 214. — Pan. Trinii Klh. Agr.

syn. p. 88.

V. spp. Bras.

Siccum tolum luEcescerulo-slramineum. Culmus ultrapedalis, erectus, sim-

plex, nodis pubescentibus. Vaginae cum foliis sulcato-striatae: radicales se-

liceo-pubescentes, altiores margine tantum pilosulae. Ligiila dense ciliaris.

Folia stricto erecta, fumissima, latiora lineas fi lata, margine saepissime invo-

luta, inferiora dodrantalia. T/ijrsus cylindraceus, ultrapalmaris , lineas 3 —4


lalus. ^JCis comm. et glumae pilis teneris adspersi. Flosc. neut. bivalvis: valv.

inf. 5 -nervis. Hermaphr. pedicellatus, saepe apice obsolète barbulatus.

Panicum iurgidum Forsk. Radiis a basi compositis, paniculato-alternis Radiolisque

patulis; Pedieellis brevissimis brevibusque; Spiculis sesquilinealibus, ovali-

bus ovatisve, aeutiusculis, glabris; Giumis flosculos aeqnantibus: inferiore

5-, superiore 9-nervi; Hermaphrodito (masculo paulo minori) apice sub-

adunco, laevi; Foliis involutis, glabris (brevissimis, pungenlibus),

Panicum Iurgidum. R. et S. 11. p. 880. Trin. ic. gr. XIX. tab. 221.

V. spp. Aegypt.

*) Ordo specierum secundum pedicellos, sensim longiores.


2jq P a n l C E a e. Panicum, Miiunia.

Culnius sesquipedalis, ditumbens, ramosisslir.n?, Jubccriaceus ,


glabcrrimus,

cum rrl. part, flavendo-pallens. Vaginae amplae, ad ranilficalioncs squamiformi-

conferlissimae. Ligula clliaris, obsolela. Panicula sesquipollicaris — palmaris.


Radii solitarii. liadioU perbrevcs. Spicuîae tur^iduiac, salis distincte nervosae.

Flosc. masc. 2-valvis: valv. inf. 7 —9 -nervis,

'Pankum racemosum Sprgl. Fiadiis simpliciusculis vcl fere a basi subcompositls,

alternis, contraclis ; Pedicellis brevissimis brevibusqHe; Spiculis ullrabilincili-

bus, oblongis, obtusis, tomentoso-vilîosis (turgidis) ; Glunia inferiore ili.s-

culis circiter \ breviori, 1 — 9-, siiperiore 15- nervi; Hermaphrodilo aculo,

laevi; Foliis involulis, glabris.

Pankum racemosum Sprgl. S. V. 1. p. 313. N. ab Es. Agr. bras. |x 112. —


p. reptans Kth. rev. gr, lab. 21.

Saccharum repians LaM.


Munachnc racemosa PB. F», et S. II. p. 469.

Eriolylrum junceum DesV


Thalcishim monlei'îdense Sprgl. cur. post. Schult. Manl. 3. p. 551.

V. sp. Bras, merid.

Culmus basi repens, simplex, dodranlalis — pedalis. Vaginae brevi-vil-

losae, villis deorsum versis. Ligula ciliaris. tolki subdisticha, rigidula, p;d-

maria — dodrantalia. Radii brèves, ob spiculas turgidas dense floriferi.

Glumae vcntricoso-concavac. Flosc. neuf. 1. masc. valv. inf. glumae supcriori

simillima. Hermaphr, basin versus ad flexurae angulos pilis aliquot cilialus.

Panicum demissum. Radiis a basi compositis, jubatis, patenlissimis cum Radiolis

palulis axique hirto-pubescentibus; Pedicellis brevissimis; Spiculis lineali-

bus, ovalibus, obtusiusculis, glabris; Gluma inferiore flosculis circiter | bre-

viori, 5-, superiore 1 —9 -nervi; Hermaphrodite acutiusculo,, laevi; Foliis

e basi subovata llneari-lanceolatis, glabriusculis.

Panicum demissum Trin. ic. gr. XXYII. tab. 31?.


V. spp. Brasi!.
PaniCum. MUiana. P A N 1 C E A E. 3,,

Culmus decumbens, spithamacus, diffuso-ramosus, pubescendo-pilosus, ad


jubam usque vaginis teclus. Vaginae subcarinatae, pubescendo-hirlae. Li-
gula cillaris. Folia patentia, subamplectentia , lineas 2 —3 lata, firma, gla-

bra vel ciliatula, ullra- 1 — 2-poIlicaria. Paniculae fere bipollicares. Axis


comm. pubescenti-hirtus. Radit binl solitariique, demum refracti. Radioli

brèves, densiuscule florlfen. Flosc. neuf. 2-valvis: valv. inf. T- nervis.

Panicum incomlum. Radlis a basi deconiposltis, subpaniculalis Piadiolisque com-

plexo-patentibus et patentissimis; Pedicellls spicula brevioribus; Spiculis

linea brevioribus, ovalibus, obtusiusculis, glabris; Gluma inferiore flosculis

circiter tertiam parlera breviori, 3-, superiore 5-neivi; Hermaphrodite acu-

liusculo, laevi; Foliis lato-linearibus, glabris.

Panicum incomlum Trin. Diss. II, p. 200. le. gr. XX, p, 232, N. ab Es.

Agr. bras. p. 207.

V, sp. ManiU.

Culmus (abscissus) ferlasse bipedalis, infra paniculam puberulus. Vaginae


glabrae, in extremo apice pubescentes. Ligula ciliaris. Folia circiter lineas 6

lata, dodrantalia. Panicula subjubalis, spithamaea, densiuscula, fuscescendo-

viridis, implexa. Axis comm. pubescens. Radii bini ternive conferti, basi
subcallosi, inferiores pubescentes. Radioli plerumque rectis angulis patentes.

Gluma superior apice obsolète pubescens. Flosc. neuier bivaUns: valv, inferior

5 - nervis.

Panicum trinerve, Radiis superius subdecomposilis, paniculatis Radioiisque patulis;

Pedicellis spicula plerumque brevioribus; Spiculis linea majoribus, ovalibus,

acutiusculis, glabris; Glumis 3-nervibus: inferiore flosculis circiter tertiam

partem , superiore iisdem paulo breviori ; Hermaphrodite (neuf rum subexce*


dente) acutiusculo, laevi; Foliis linearibus, glabris.

Panicum irinewe Trin, ic, gr, XIX. tab. 226. Kth. Agr. syn. p. 101.

V. spp. Bras.
3i2 PaNICEAE, PanJCum. MlUaria.

Culmui tripedalis, gracilis, simplex. Faginae glabrae. Ligula raembra-

nacea, Hneatn longa. FoUa erecta, firma et rigidula, asperiuscula , lineas vis

2 lata, pi. min. pedalia. Panicula dodrantalis, lucida. Radii bini, pertenues,

scabri. JRa^/o// pauciflori. Flosc. tj^h/. bivalvis -. valv. inf. 3-nervis.

Panicum ramosissimum. Piadiis a basi compositis 1. dccompositis (piibescentibus),

iuhatis, patentibus (dcmum reflexo-patentissimis), Radiolis contractiusculis

palentibusve; Pediceilis brcvibus spiculamve aequantibus; Spiculis subllnea-

libus, ovalibus, acutiusculis. glabris; Gluma inferlore dimidia spicula lon-

giori (vel flosculis i breviori), 3 — 5-, superiore 1 —9 -nervi; Herma-


pbrodito acutiusculo, laevi; Foliis lanceolato-linearibus, glabris pilisvc ad-

spersis.

Pcnîcum panifoliam y, 2, iV. ab Es, Agr. bras. p. 225.

V. sp. Bras, mcrid,

Culmus decnmbens, dense et contracto-ramosissiraus, ramis pedalibus, ilcrcm

conlracto- et florifero-ramosissimis et foliosissimls, glabris 1. pube rariuscula

adspersis. T^aginae villosulae. Ligula ciliarls, villis stipata. Folia numerosis-

sima, scsquillneam 1. lineas 2 lala ,


1 — ultra- bi-pollicaria. Jubac nurne-

rosae, sesqui- vel sub-tripollicares, lucidissimae, e vagina ramulorum siiprema


émergentes, folio suo nunc subbreviores nunc longiores. Ilosc, nciit. bivalvîs:

valv. inf. T- nervis,

Obs. HaLitus Pan ncuininnti Sw- potiur quam par^'i/ulii, a quo dlfferl spiculis magis cnalibu5, ma-

joribus, 7 — 9-nervibus.
Panicum parnfolium LaM. Radiis a basi compositis decompositisve, jubato-sparsis

liadiolisque patentibus; Pediceilis spiculam plerumque aequantibus; Spiculis

parvis 1. subminimis, oblongis, obtusiusculis ,


glabris; Gluma inferiore flos-

culis circiter fertiam parlem breviori, 3-, superiore 5 -nervi; Hermaphro-

dite acutiusculo, laevi; Foliis e basi subcordala lanceolatis, piibescentibuî

glabrisve (parvis).
Panicum. MUiaria. P A N I C E J E. 3i3

a. Panicula decomposita, spiculis subminiiriis, foliis suhlns pnbescentibus:

Panicum patvifoliiim. R. et S. IT. p. 445. N. ab Es. Agr. bras, p,


224. a
Kth. Agr. syn. p. 109. Trin. ic. gr. XX. Uib. 256. — Pan. hrasiUeme
SjjrgL S. Y. I. p. 321.

\ . spp. Bras. Guian.

p. Panicula minori, composîla tantum, spicnlis parvis, foliis glabris:

an Pan it uni granulijerum Hb. KtJi.P Agr. syn. p. 109.

\ . spp. Bras,

Culud obliqui vei dccumbcndo-adscendintes, palmarès — spithamaci, [mues


simplices I. pi. min. ramosi. Vaginae glabrae aut marginibus pilosae. Lipula
ciliaris. Folia satis numerosa, lanceolata I. ovato-lanceolala, lineas 1 3 lata.

5 — 9 — \2 longa. Juba&çxm. — sesqui-pollicaris, ovala, lucidissima. Badii


picrumque solitarii. Ghima superior flosculis nonnihil brcvior. Flosc, neuf.

bivalvis: valv. inf. 5 -nervis.

Oi!S. Speciniina dantiir ail P. ijanescens lianscuntia, non nls! culmo prnstrato et radjii magis an-

gulosis dignosccnda.

Panicum malaccense. (Pusilluin.) Radiis a basi composilis, jubatis Radiolisque pa-

tentibus; Pediccllis spiculam subaequanlibus ; Spiculis pusillis, ovalibus.

acutiusculis, pubesccntibus; Gluxna inferiore flosculis pnnio brcviori, ô- su-

periore sub- 5 -nervi; Hermapbrodito (neutre paulo minori) oblusiusculo.

laevi; Foliis cordato-ovalis, glabris. •


<

Panicum malaccense Trin. Diss. II. p. 204. IS. ab Es. Agr. bras. p. 212.
j4grostis malaccensis H illd. bb.

Y. sp. Ind. or.

Cu/mus re^tns, basi ramosus, vix 3 — 4-pollicaris. Vaginae, pracscrlim


basin versus, hirsutae. Folia satis numerosa, lineas 3 —4 longa, infcriora

fcre totidem lineas lata. Juba semipollicaris, obovata. G/uma infcrior o-Iabra

dccidua. Flosc. neut. 1-valvis.

Mtm. yi, s il. Se. mal/i. p/i^s. tî nal. Tom. 111, idt p. Se. nat. /q
3i/ P A IS I C EA E. Panicutn. MiUana.

Paniciim cah'cscens -A', ab Es. Radiis a basi decompnsilis, ia.sciciil;i(u-vciiicillalis

rvaJlolisqiic pi. min. palcnlibus: Pedicellis spic-ula paulo loii;;iiiiil!iis: Spi-

culis uhialiuealibus, elliptico-ovalibus, oblusis, glabiis; (jIiku.i infciiore

flosculis vix briîviuri , 3-, superlore 5-iicivi; Herniaphrodilo (iinulro sub-

miaoïi) obluso, lacvi; Foliis subUncari-lauccohitis, aJultionl)iis i^labris.

Panicum cakesceni N. ah Es! Agr. bras. p. 18Î). Trin. Diss. IL p. 195.

Klb. Agi-, syii. p. 12.".

V, sp. Bras,

Culinus 1 — 2-pc'dalis, gracilis, ramulosiis, l)asi radicans. TiuKHies jimiores

vlllosi. Folia turionuin laliora, culmca biicas 5 —6 lala, 6 — l-poUicaria,


ulrinque longe allcnuala. LigiilahvcxU, cilialula. Pu nim /a ilodr;\n[Ais. Rudu
basi barbali, infcrioros sesquipaluiaies, principales s. ftiiliorcs scrni tcrcli-an-

gulosi, tcnuiorcs filifuraifs. liadiuH capillarcs. Spkulae Ihivesrcnte;;. Fksc.

nciii. bivalvis: valv. inf. obsulete 5-ncrvis.

Panicum rupcslre. Radiis a basi aut feie a basi composilis, jabalo-paniculatis Fia-

diolisque palcnlibus; Pedicellis spicula (plerunique nmlto) longioribus; Spi-

eulis linealibas, oblongis, oblusiusculis, pubescentibus; Glunia Inferiore flos-

culis quarlam leiiiamve parleni bicvioii, ô — 5-, superiore 5-nervi: Iler-

mapbrodito acuto, laevi ;


Foins involulis, glabfis pubesceiilibusve (stricli>).

Pankuiii rupcslre Trin. Diss. II. p. 109. le. gr. XX. lab. 2."9. N. ab En.

Agr. bras. p. 222.

V. s]>p. liias.

Cuhuus dodianlalis — sesqnipcdalis, ereclus, striclus, simplo-; ai)l ciinltaci"-

lamosus. T agiiiac lereles, glabiae, rarius cura foins pilosae. Ligiila iii planta

glabra mcmbraiiaeca, brevissima, in pllosa ciliaris. Folia subiililonni- invoinla,

ercela, subpungenlia, 2 — 4-pollieana (fasclciilonim longiora). Paniculu ovala,

païens, circiler palniaris. Liadii solilani biiiive, basi barbali, tcniiissimi. Flosc.

neul. bivalvis: valv. inf. 5-ncrvis.


Pnnicum. Miliai^ia. P A N I C E A E. 3,,f5

Paniium glulinosiim Stv. Radlis (comprosso-tercliiiscnlis) suporne compositis, pani-

culalis lîadiolisqiie palenllbus; Pedicellis spiciila fplorumqiip multo) lon-

gioribus; Spiculis uhralinealibus, obovalis, oblnsinsculis, glulinosis; Gluma


inferioie flosciilis vix breviori , 5-, superiore 1 — 9-iipni; Ilermaphrodilo

apicc obsolde piiliescente; Foliis e basi ovnta lanceolalis, t^labi'is.

Tanicimi glutinosiim, R. et S. II. p. 154. (excll. synn.) IS. ab E*. Agr. bras.

p. 202. (excl!. synn. LaM. , Ilb. et Klh. et Meyeri, ad Van. lalijoliam L.

refercndis.)

^ . spp. Bras.

Culnnts 3 — (î-pedalis, siibsimplex. Folia pi. min. poHicem lata, spitha-

inaea — pedalia. Paniciila pcdalis, hicidissima. Bailii basi brcvi- barbai i, di-

stantes: inferiores verticillali, elongati (fere fasligiati), supcriores bini 1. soli-

tarii. Raclioli tenuissimi, flexuosi, 2 — o-flori, — 1 ll-pollicarcs. Flosc.

neuler bivalvis: valv. inf. 5-nervis.

fi. Badiis tereiibus.

Panicuw procurrens iV. ab Es, Radiis medio brcvi- el conlracto-composilis, apicc

unitloris, panicnlatis, patulis; Pedicellis brevissimis; Spiculis scsquilineali-

bus, ovaiibus, aculiusculis , superne birsutis; Gluma inferlore llosculis cire,

tertiam partem breviori, 3-, superiore 5 -nervi; Ilermapbrodito (neutro bre-

viori) oblusiusculo, laevi; Foliis sublanceolalo-linearibus, birsutis.

Ponkum procurrens N. ab Es! Agr. bras. p. 130. ïrin. ic. gr. XIX. p. 224.

Echinolaena ? procurrens h th. Agr. syn. p. 173.

V. spp. Bras.

Culmiis pi. min. pedalis, proslralus, tenuis, versus médium interdum pii-

bescens, inferne ramosulus. f'aginae e glandulis pilosae. Ligiila ciliarîs. Evlia

lineas 2 lata, idtrapollicaria, laete viridia. Panîcula pi. min. pollicaris. Axis
comm. tennis, patenti-pilosus. Radii tenuissimi. Glumae superne et e nervis

4o*
3 1
P J N I C E A E. Panicam. MUiana.

lalcralibus hlrsulae. Flosc. wasc. hivalvis; valv. mf. 5-iicrvii. Hcrmaphr.

bievissune pedicellatus.

Panicuni hiitum LaM. Pvadiis simpliciusculis 1. Lasi subcomposills, ful):ilis, paieii-

tlbus, Radioiis (l'edici'Uis, spicula plerumque loii^ionbus) conliactiusculis

patulisve; Spicubs minimls, (plerumque supenic gibbo-) ovalibus, acuLiiis-

oulis, birsulls (cnrnuis) ; GKiu>is flosculos aequanlibus: infcrioie ô-, snpe-

riore 7 -nervi: Hcrmapbrodilo (iieulro paulo miiion) apice adunco, laevi;

Foliis cordalo-Ianceolalis, basi cibalis.

Pankum hirtuiii. \\. et S. 11. p. 456, N. ab Es. Agr. bras. p. 208. Kt'h. re>>

gr. lab. 24. Agr. syn. p. 111.

Y. spp. Bras.

Culmus pi. miii. pedalis, bas! repens, ramosiis, nodis barbatis. T^aginae

pilosae. Ligula clliaris. tolia lincas 5 —G lala, 1 — 2-poii'icaria. Paniculue

pi. min. 2-pollicares , lutidae. Axis cmim. piliferu'". iîrtc///' dissite subracenai-

llorac. Gluma infeiior inlerdum glabra, supcrior subcucullata, e glandulis pu-

sillis birsula. Flusc. ncul. blvalvis: Talv. inf. 5-nervis.

Panicuni iumescens, Radiis a bas! I. paulo altius composilis, paniculatis Radiolis-

que palulis hisve Gontraclis;; Pediccllis spicularn aequanlibus I, eadeni paulo

longioribus; Spiculis cuxiler 3-linealibus, sublanceolalo- ovalibus, aculis,

glabns; Glumis flosculos ae(|uantibus 1. subsuperaiitibus, 7-nervibiis; Her-

mapbrodilo (neutro paulo minori) oblusiusculo, laevi; Folii.s compressls, e

basi cordala lahusculo- liuearibus, niargliie rilialulus,

^ . spp. Bras.

Culmus pL mil!, bjpcdalis, patulo-ramosulus. /^fl^'wae lanecolalo-ampliatac

(medio tumcnles), carinalo-compressae, glabrae aul margine ciliatulae. Ligula

niaigo angnstissinius, ciliolalus. /o//a arnplcctcnlla , carinato-compressa ci iu

hoc slalu lincas 5 —4 lala, 4 — 8-pollicarta. Panicula Z — 4-p()llicaris,

lucidula, spadiceo-fuscescens. Axis cnnnm. teiiuis. liaJii S(jlilarii !. alicpiot


Panlcum. MUiaria. PANICEA E. ,1 ,
y

fasciculiiîo-scmiverlîcillah, tcnuissinii. liaclioli pîerumque biflori. Flnst. neut.

bivalvls: Talv. iiiL siib- 7-noivis.

Pankum longiforum. Radiis simplicliuculis, s<ippnie Corlfcris mit Icie a bosi parce

composilis, panicalalis, conlncliusculis: Pcdicvlbs spiculnm acquainibus vel

eadem pnvilo lonpiciribiis; S|;iciilis 4-liiicalibus, lauccolato-ovalibus, acu-

tinsculis, villoso-mnrginalis; Glamls (losculos apquanlibus : iiiicriure (latiorl)

1 — 9-, snpcriuip 5-npivi; Hcriraplirodilo actiUi, lacvi; Fdliis lineailbus,

glabris 1. basiii versus villosiilis.

V. spp. Bras.

Ciilnnis bas! subbufboso- lumens cl s(|nairialiis, circiler Irfpcdaîis, gracilis,

simplex, nodis glabris. Vaginac comprrssae, radicales conferlac; altac molliter

villosac, aliae glabra!ae. Ligiila ciliaris. Folia erccla et rigidula, compressa,

e.vplanala sesquilincam lata, laetc vliidia: infcriora dodrante longiora. Pani-


cula spilbama brevior, conlraetiuscula. /?r/J// semiverticillali, pertcnucs, sim-

pliciores apicem versus 2 — o-flori. Hadioli capillares. Spicidae virides.

Glumae membranaceo-marginalae, utracpie aut supefior sola circumcirca ad

nervum marginalem subamelbysleo-vlllosa, Flosc. masc. bivalvls: valv. inf.

5-nervrs, villoso-marglnata. Hermaphr. lanceolatus, subchartaceus, pallens.

OiiS. }Ia!>îtii quodaiTimodo acccdit ad /*. atnrcttse Hh.Kth.

Panknm arnacilcs. Piadiis simpliciusculis L pi. min. a baai parce compositls, pa-

nlcnlalo-alteriiis Radiollsque (Pedlcellis, spicula longiorlbus) contorto-pa-

tentlbus: Splculls biHneabbus, ellipllcis, obtusls, lanatis; Gluma Inferiore

flosculis circlter terllam partem brevlori, 5 — 5-, superlore 5 -nervi; Hcr-

mapbrodito (saepe adunco-) acuto, laevi; Follis angustissimis, eanaliculato-

subinvolulis, Inferioribua pllosis.

Pankum ainaciles Trin. le. gr. XXVII, lab. 317,

\. spp, liras.
5i8 P AN 1 C E J E. Paniciim. Mt.n-.na

Culmus nUrnpcJalis, ercctus, tcniiissimus, .'.imjjlcx , nodis haiLalis. f"af;inae

radicales squamiformcs, cnlmcap iiifi'norps pilosae. Llgnla ciliaris, iilriiiqup

mcmbraiiacco-auiJla. Folia citcUt, rigidula , laticnlmimi Icre spillianiaea,

culmpa supciiciia l)rcvissiina. Panicula 2 — 5-[)olhc;ins, liiculissiiiia, liadil

alii palPuU's, alii coiilracli, sulilarii, capillares. /jV/^/Zc// sini]/li(i.ssiiiii (Pcdicelli)

2 4, lorliiosi, «apicc clavali. Spiculac dctiduac. Flusciiliis masc. I. ncul.

2-vnlvis-. valv. itil'. 5 — T-nervls.


Vanicuin aiiricoinum K. ah Es. Fiadiis suporius snhilpconijiosiiis, (iciirro-) j);ini-

culalis r.adiollsque palulis; Pediccllis s])iciila loiigioiibLis; Spicidis nmii-

mis, cllipUcls, acullusculis, hirlulo-pubescpiilibus; Gluma inlcnoie lloscu-

11s 5 l)i'Pviori , 3-, superioie 5-nervi; Ilermapliiodito imiciunaU), lapvi; Foliis

anïïustissimo-lineaiibus, glabris.

PanLum auvicumum N. ah Es.' Agr. bras. p. 221.

V. sp. Bras.

Culmus pc'd.dis, tenuis, medio conlraclo- pl floriltro-ramosus. Vuginae

iilabrac. Ligula brevis, mcmbranacea , villis cincta. Folia 1 — idtra- bi-pol-

licaria. Panicula c vagina suprema prodit 1 — sesqui-pollicaris, subcapillaris,

lucida, fulvescens. Flosc. masc. 1. ncut. bivalvis: valv. inf. 5 -nervis.

Paiikurn suhulatiim Sprgl. Radiis niinc simpliciusculls, iiiiiic lere a basi composilis

1. dccoinposilis, paniculalo-altprnis sparsive, cum Hadiolis pl. min. j)alcnti-

bus; Pedicellis spicula longioribus; Spiculis parvis, subrotnndo-ovalibus,

obtusis, glabris (interdum puberulis) ;


Glnma infcriore flosculis pl. min.

terliam parlera breviorl, 3-, supcriore 5-nervi; Hermaphrodite subadunco,

laevi; Foliis linearibus, saeplssime setaceo-involulis, glabris.

Pcnuum suhulaium Sprgl. S. Y. I. p. 519. Ktb. Agr. syn. p. 129. — Pan.


sicnocladium Trin. Diss. II. p. 200. le gr. XX. lab. 240. — P. dislkho-
phylhim N. ab Es. Agr. br. p. 234. — P. selifohum N. ah Es. 1. I. p. 233.

(var. spicnlis pubescenlibus).


Panicum. Milicria. PANICE .4 e.
3 , f.

^ira dislkhophylla Sfrgl/ nox. [>vo\. Schull. ^Inut. 2. p. 379.

V. spp. Lias.
Culmiis scsqnipcdniis, adscon Jens ,
pIuriiKiJis: l;ililuliu.s inimis-, k'ituifuliiis

magis et a b;isl sciisirn ramosiur, sii| e.iie ramosissiams: raiiiis tualractis, suh-

fastigiatls, flutifcn^. Faginac glaLrac. Ll^ula uil iiisi maigo aiiguslissimus.

Folia copiosissima, iiunc sctacco-iiivulula, mine f)l;iiia cl lincain 1 1,' lata

1 — 2-pollicaria vcl parum longiora. Paiiiculac salis Icnciae, Iiicidac, in gia-

mine angustilblio 1 — scstpii-, in lalifollo (lon-ius cxscrlac) 3-pollicaies.

iRcû'// tenuissinii, longe pierum(|ue solilaiii, in piaula angiisiifulia siinnlicioics.

Spiculae linea diuiidia pi. min. longiores. Flosc. acui. 2-valvis: valv. infcrior

5 -nervis.

Panicum cyancscciis i\ . ab Es. Radiis (inlciioiibus) pi. min. superius compositis.

jiibatis Radiolisque nunc patenlibus nnnc coniractis; Pediicllis spitula (ple-

rumque muUo) longioribus; Spiculis parvis 1. subminimis, snbrotundo-ob-

longis, obtusis oblusiuscuHsve, glabiis; Gliima inferiore floscnlis circiter ter-

tiam parleni breviori, 3-, superiore 5-nervi; Hcrniaphrodito aculinsculo, laevi;

Foliis lineari-lanceolatis (I. lanceolato-linearibus), glabris vel pubescenlibus.

Panicum cyanescens N. ab Es/ Agr. bras, p, 220. ïriii. ic. gr. XX. t. 230.

V. spp. Bras.

(Varictatcs notabiles: a, Panicula patente, lucida, ;3 Panicula contracta, satis

densa , y Foliis subliirsuto- pubescenlibus).

Culmiis pedalis, erectus? simples vcl conlraclo-rantosulus. T aginae gla-

brae, in var. y pilosulae. Ligula membranacca, brcvisslma, interdum obso-

leta. i^ffZf'û! erecta, lineas 2 — 4-lata, sesqui — ultra- 3-poHitana, rigida et

lirma. Juba in a et / patens, 5-poIlicaris, in fi


lincari-conlracla (radiolis

non nisi aliqiiot patcnli-productis) , vix 2-pollltaris. BaJii tcmiissimi, soli-

tarii 1. aliquot confcrti. Flosc. ncid, 2-vn!vis: valv. iiif. .>- nervis.

OiîS. Affitiilas luaiiia l'anici pawifJii , a qun clifTni r.iiliii i ciim itIIciiiIs iiaiiilj is lubustioi-c , Folijs

iioii nisi \-e:-sus c.iÎihI hasin minier isis, lou^i uikii , Rjiliis mayli filifoniiibus.
320 PANICEAE. Panicum. L/manÛms.

«>
XI. 1 c 11 n a n t 11 u s.

Vaiiicuin iittiioiusum Siv.f Kadlis simpîiciusculis (hrevibus, pauriflorls): Spiculis pi.

min. brcvipedicellalis , sesquilinealibus, ovalibiis, aciilis, glaljiis; Gliimis

Irincrvibus : inferiore flosculis parum bieviori ; Hermaphrutlito masculo quar-

lam partcm minori, lacvi, basi ulrinque scroblculalo ; Appcndicibus millis:

Folils ovali-Ianceolatis, glabriusculis.

Panicum ncmorosum. R. et S. 11. p. 439. Trin. ic. gr. XVIII. lab. 210.

Milhtm ncmorosum Mônch.

Echinolacna nemorosa Klh. Agr. syn. p. 172.

V. spp. Iiid. occ.

Culmus decumbcns, 1 — 2-pcdalis, ramosus. Vai^inae pilis Iciicris ad-

spersae, ciliatac. FoUa medio lineas 6 lala, scsqiii — bi-p(jllicarin, praesorlim

supra pilis rariusculis e tubcrculis pusillis enalls adspersa. Spkulae coniprcs-

siusculae. Gluma inferior aciiminata, superior superne ad c;iritiani denlicLdala.

Flnsc. masc. rariiis pistillum fovet.

Panicum pallcns St-v..' Radiis composilis; Spiculis pi. min. aequalilcr brevi-vel

longiusculo-pediccllalis, suiisesqui — ultra- biliiienlibus, dum clausae sunt

lanceolato-ovallbus et aciimiiiatis, glabris: Gluma inferiore (saepe caudata)

flosculis cii'ciler quartam partem breviori (aut cauda, si adesl, iisdcm lon-

giori) , 5-, superiore (flosculos superaiite) 5 — 1 nervi; iïcrmaplirodito

neuiro quartam parlera minori, laevi, basi utrinque scrobiculalo; Appcn-

dicibus nullis; Foliis ovato-lanceolalis 1. lanceolatis lanlum ,


glabris.

Panicum pallcns. R. et S. U. p. 443. Trin. Diss. II. p. 174. (cxcll. varr. rî ci 1).

Ktb. Agr. syn. p. 89.

Apluda Zeugilcs Auhl.

*) Specles iprcnsilar sccundum longitudiiicni appemlicuni (Jii ]iri(niljus spcciebus iiullai nui).
Panicum. Mnanthus. PANICEAE. 321

«. Culmo pi. min. pecîali, Spiculls suLsesquilinealibus, Gluma infenore acu-

tissima 1. acuminata flosculo Incompleto breviori, Foliis latloiibus: ïiln.

le. gr. XVIII. tab. 211.

V. spp. Ind, occ. Guian.

p. Spiculis uhrabilinealibus, Inxioribus; Gluma infenore caudulala, Foliis an-

gustioiibus ; Trin. 1. 1. tab. 212. A.

V. spp. Bras.

y. Culmo 4 — G-pedali; Spiculis subultra- bi-linealibus, CauJa glumae in-

ferioris flosculum incompl. aequante 1. superante, Foliis magis lanceolalis,

paulo longioribus.

V. spp. Bras.

Culniiis repens, ramosus. Vagînae ciliatae. Ligula brevis, lacero-ciliaris.

Folia numerosa, basi ovala 1. subcordata amplectentia, medio lineas 4 — 12


lata, 2 — 5-pollicaria. Jula 2 — 4-pollicaris. Flosc. injcrior masculus vel

neuter.

OeS. Spécimen vidi ,


(nlsi fallor , ex Ind. occ.) ,
quoad inflorescentiam et spiculas ptiUinti soli ad-

niimerandum , sed vaginis foliisque hirsutls.

Panicum candicans N. al Es. Eadiis (subracemiformibus) compositis (cum axi

pubescentibus); Spiculis aequaliter pi. min. brevipedicellalis, bilinealibus,

dum clausae sunt lanceolatis et acuminatis, ad glumas superne birsutis;

Glumis (superiore saltem) floseulos excedentibus: inferiore ô — 5-, supe-

riore 5-nervi; Ilermapbrodito neutro paulo minori, laevi, basi utrinque

scrobiculato; Appendicibus nullis vel brevibus et angustissimis; Foliis lan-

ceolalis, pubescentibus.

Panicum candicans N. ah Es! Agr. bras. p. 13Ô. (an syn. Bert. et Radd.?) —
P. pallcns (5, Trin. Diss. II. p. 116. le. gr. X\'UI. tab. 212. fig. B.

Sub Echinolacna? loliacca, Ktb. Agr. syn. p. 113.

Y. spp. Bras.

lUim. Vl. Ser, Se. malh. phyi. tt nal, Tum. III. ^dt p. Se. nul. /l
322 PANICEAE. Panicum. Umanthus.

Culmus ramosus, siiperne pubernlus. Vaginae pubesceiiles. Ligula mem-


bianacea, brevissima. Folia salis numerosa, lineas 4 —6 lata, sub- 3 — 4-
poUicaria. Panicida circiter 4-pollicaris.

Panicum planolis. Radiis compositis, (cum a\i Radiolisque pubescentibus) ; Spicu-

lis parum inaequali-brevipedicellatis, bllincalibus, ovalibiis, acutiusculls aut

obtusiusculis, glabiis I. (plcrumque) pilis adspersis; Gluma inferiore iloscu-

bs dimidio bicvicri, 3-, superiore 5- nervi; Ilermaphrodilo masculuni sub-

aequante, laevi; Appendicibus aul nullis aut flosculo quadiujtlo duptove

brevioribus; Foliis lanceolalis, glabiis 1. (subtus) pubescentibus.

a, Panicula subdodranudi, Radiis solitariis, Spiculis apice tomentoso-barbu-

lalis, Append. nullis, FoHis ulrinque (praesertim subtus) pilosulo- pubes-

centibus.

B. Panicula subdodranlali, Radiis congeslo-subverticillatis, Glumis pilis ad-

spersis, Append. hcrmaphrodito qiuidrnplo brevioribus, Foliis glabris aut

infra tenuissime pubescentibus.

y. Panicula brevi, Radiis solitariis, Spiculis apice lantum pilosis, Append.


hermaphrodifo dimidio minoribus, Foliis utrinque rariusculo-piliferis.

V. spp. Bras.

Culmus sesqui — 2-pedalis, erectus.^ pi. min. ramosus, pubescens. T^agjnae

undique pilosulo -pubescentes. Z/^«/rt ciliaris. Folia lineas 6 —8 lata, 4 — 6-

pollicaria. Axis, Railii, Uailiolùjue pi. min. moUiter s. villosulo- pubescentes.

Panicum inconsi ans. Radiis simpliciusculis compositisve; Spiculis parum inaequali-

brevi- 1. breviuscule pedicellatis, 2-linealibus, dum clausae sunt ovalibus et

acutis, glabris; Gluma iiileriore flosculis pi. mm. Icrtiam partcin brcviori,

3 — 5-, superiore 5-ncr\i; Hcrmaphrodito nentro vix vol parum minori,

laevi: Appendicibus brevissimis; Foliis lineari- lanceolalis, glabris 1. infra

pubescentibus.

Panicum inconslans Trin. ap. )S. ab Es. Agr. bras. p. 132. — P. pollens ^,

Tiin. Diss. II. p. 116.


PaniCum. Ifmanihus. P A N I C E A E. 323

a. dumctorum: Culmo 4-pedali, florifero-ramoso et foliosissimo , Radlis sim-

pliciusculis, (Trin. ic. gr. XX'SII. tab. 520).

/?. montaïuim : Culmo circiter 2-pedali, subramoso, Radiis distinclius compo-

sllis. (Tria. 1. 1. tab. 321).

V. spp. Bras.

Vaginae juniores (et in /5 radicales) pubescentes, adullae glabrae. Ligula

membranacea, brevissima, ciliata. Folia in a ramorum plurima, lineas 2 — 4-,

in (i lineas 6 lata, in a pollices 1 — 2, in /3 poil. 5 — 5 longa. Pankula in

a ultrabipollicaris , in /5 inlerdum spilbamaea. Gluma infeiior in uno eodem-


que radio inconstans: nunc oblusiuscula, nunc acuminata; flosculis modo ter-

tiam quarlamve parlera vel parum tantum , modo duplo brevior.

Panicum bambitsiflorum. Radiis composilis 1. decompositis: Spiculis conferlis, sub-

aequahter brevissime pedicellalis, subullrabilinealibus, dum clausae sunt ovali-

bus et aculiusculis, superne hirsulis glabrisve; Glumis aut 5-nervibus, aut

inferiore (caudulala) flosculis vix 1. parum breviori, 3 — 5- superiore

5 — 1- nervi; Hermaphrodilo neulrum I. masculum subaequante vel codera

parum minori, laevi; Appendicibus brcvissimis; Folils lanceolatis, utrinque

asperis.

Panicum bambusijlonmi Trin. Diss. II. p. 188. —P . penicillalum N. ab Es.

Agr. bras. p. 145. Kth. Agr. syn. p. 102.

Oplismenus? penicillaliis Klh. rev. gr. p. 45.

V. spp. Bras.

Priori robustius. Cidmiis ^ — 6-pedalis, ercctus, superne ramosus. Va-


ginae glabrae. Ligula membranacea, brevissima, crenulata. Folia lineas

8 — 12 lala, palmaria — dodranlalia, graminis fuscescenlis infra pruinoso-

glauca. Juba palmaris — inlerdum


dodrantalis, palenlissima, in varietale vi-

ridi el spiculis glabris densior magisque contracta.

Ocs. Niinien P. peniCttati , in Agr. bras. 1er proyeniens (p. 141. 145. 242), melius sup-

primeiidiim.

4i*
324 PANICEAE. Panicum. Ichnamhm.

Panicum Hoffmannseggii R. et S. Piadiis decomposltis (Radlolisqiie hirsutlssimis) ;

Spiculls jn a Iaxis, longo-, in /? brevi-pedicellalis, linealibus vel sesqul-li-

nealibus, ovalibiis, pi. min. aculis, palenli-pilosis; Glumis flosculos subae-

quanlibus vel inferiore iisdem paulo brevlori, 3-, superiore 5 -nervi; Her-
maphrodito neulro paulo vel quartam partem minori , laevi ; Appendlcibus

ipso tiiplo quadruplove brevioribus; Follis lanceolatis, praesevtim infrâ pu-

bescentibus.

Panicum HoJJmannseggii R. et S. H. p. 450. — Pan. villosum Hoffmannseg.


ined.

a. Culmo pedali, Radlls perlcnuibus, superne compositls, Spiculis linealibus.

/î, Culmo scsquipalmari, Radiis crassioribus, a basi composilis, Spiculis ses-

quibnealibus. (Trln. ic. gr. XIX. tab. 219).

V. spp. Bras.
Culmusu basi floiifero-ramosus, ramis in a iterum floribundo-ramosis, in [i

simplicioribus et simpliciter paniculiferis. T'aginae in a palenti-villosae, in /:?

pubescentes. Fulia lineas 3 —5 lala, pollices 1 — 2| longa. Paniculae axil-

lares et terminales (in /? terminales tantum) ,


palmarès — spilbanieae. Radii

in a plerumque plures subvertlclllato-conferli, in [^ magis solitarii et mani-

festius ansfulosi.

Panicum lejocar/nim (Sfirgl.) N. ab Es, Pvadiis compositis; Spiculis Iaxis, altéra

brevius altéra longo -pedicellata, bilinealibus, dura clausae siint ovalibus et

acutis, glabris; Gluma inferiore flosculls tertiam partem 1. subdimidio bre-

viori, 3-, superiore 5 -nervi: Hermaphrodlto neutro paulo minori, laevi;

Appendicibus ipso tri -quadruplove brevioribus; Foliis lanceolatis, praesertim

subtus pilosulo-pubescenllbus (Vaginis moUisslme denseque lanatis).

Panicum Icjocarpum Spreng. S. Y. p. 317? N. ab Es. Agr. bras. p. 147.

Nai'icularia lanala Raddi Agr. bras. p. 40.

îchnanlhus lejocarpus Klh. Agr. syn. p. 135, (an rev. gr. lab. 168.^)

V. spp. Bras.
Paniciim. Mnanthus. Paniceae. 325

Culmiis (in nostris) basi repens, ramis obliquis I. ercclis, 1 — 2-pe(lalibus.

Folia (in nostris) pollicem dimidium (pollicem Nées) lata, pollices 3 (8, Nces)

longa, superne pilis raris adspersa, inferne densius et appresso- molliterque

(sed tenuissime) villosula. Panicula dodrantalis — • ultrapcdalis. Saepe Axis

et interdum etiam radii villosulo-pubescentes, hi basi barbati.

ObS. a Panici Jl/ur/iani varielate vaginis lotis lanatis diversum spiculis aculis, liermaplirodito neu-

lio manifeste breviori.

Panicum cynoiis. Radiis (tenuibus) compositis; Spiculis laxinsculis, altéra brevîus

altéra paulo longius pedicellata, sesqui- I. subbilinealibus, dum clausae siint

ovalibus et acuminatis, glabris; Gluma inferiore flosculis circiter quartam

partem breviori, 3-, supcriore (eosdem subexccdenle) 5 -nervi; liermapliro-

dito neutro paulo minori, lacvi; Appendicibus ipso triplo breviorlbus; Foliis

lanceolalis, glabris.

V. spp. Cras.
Culmus circiter sesquipedalis, decumbens, inferne radicans, exceplis vaginis

aliquot iiiiimis e reliquis omnibus pedunculos exserens, pertenues, laxos, su-

perne florifères. J^oginae inferiores lotae, superiores margine pubescentes,

Folia lineas 4 —5 lata, sesqui — 3-pollicaria. Panicula 2 —3 -


pollicaris.

liadioli brèves, plerumque bidori. Gluma inferior caudulata.

Panicum Marlianum N. ab Es. Radiis compositis; Spiculis Iaxis, altéra brevi- al-

téra longe pedicellata, bilinealibus, dum clausae sunt lincari -ovalibus, ob-

lusiusculis (larius aculis), glabris; Gluma inferiore floscnlis tertiam quar-

tamve partem breviori, 3-, supcriore 5-nervi; Hermapbrodito masculum

aequante (nec nisi in spiculis acutis eo paulo minori), laevi ; Appendicibus


ipso triplo 1. plus dimidio brevioribus; Foliis lanceolatis I. lanceolato-ovatis

vaginisque glabris, illisve obsolète pubescenlibus, his (villoso-) cilialis, ra-

rius tolis tomentoso- lanatis.

Panicum Marlianum N. ab Es. Agr. bras. p. 138. — P. almadcnsc N. Es. ms.


Trin. Diss. il. p. 186. le. gr. XIX. t. 217, — P. Irjocarpum Sprgl. ms. —
32G Paniceae. Panicum. Limanthus.

P. nemorale Schrad. Schult. Mant. 2. p. 255. Klli. Agr. syn. p. 129. —


P. naviculare N. ab lis, Agr. bras. p. 136.

Nancularia glabni Kacld. Agr. bras. p. 39.

Ichnanilnis almadensis Kih. Agr. syn. p. 135. — /. lejocarpiis Kih. rev, gr.

tab. 168? (liiic poilus spécial quara ad P. kjocorpuni).

T. spp. Bras.

Ciilnnis. 1 —5 — 5-pf(laIis, erectus vel adscendens, sacpe inferne ramosus.

Ligula nunc prrbrovi- nunc longiiis biaurila. Folia pro plantae slntura pol-

lices nunc vix dimidium, nunc 1 I. i\, nunc2lala, palmaria — ultra-dodran-


talia. Panicula palmaris — pcdalis. Radiî bini, lerni 1. solilarli. Rndiuli

fcre pollicares, pi. min. patenles. Spiculae in radiolis pancae, inferiorcs saepe

aborlientes. — Cf. Obi. sub P. lejocarpa.

Panicum lagolis. Radiis simpliciusculis I. parce compositis; Spiculis Iaxis, altéra

perbrevi- allera longius pedicellata, Irilinealibiis, dum clausae sunt lineari-

ovalibus, aculis, glabris: Gluma inferiore (loscubs dimidio breviori, 3-, su-

periore 5 — 7 -nervi; Ilermaphrodito neutrura subaequanle, laevi; Appen-


dicibus ipso dimidio brevioribus; Foliis lanceolato-ovatis, glabris.

V. spp. Bras.

Culmiis ercclus? bipedalis, simplex L ramosus. Vaginae ciliatae. Ligula

ciliaris. Folia liueas 9 — 20 !ala, 3 — 4-polIicaria. Pedunculi \ixm\n.ûts

vej e vaglnis superloribus axillares cum axi radilsque (hi tamen minus) pubes-

centes. Panicula simplex, subdepauperala.

J^cuiicim Ichnanilms N. ab Es^ Radiis subcompositis; Spiculis laxiusculis, inferiori-

>;;,.,, ihus parum inaequali- brevi-pedicellalis, 4-linealibus, dum clausae sunt

-j. .. lauceolalo-ovalibus, subacuminatis, glabris; Gkima inferiore flosculis cire.

terliam parlem breviori, 1 — 9-, superiore 9 — 11-nervi; Hermapbrodlto


;
n^utrum subaequanle, villoso; Appendicibus dimidio flosculo longioribus;

Foliis ovallbus, glabris.


Panicum. Mnant/ms. Paniceae. Z:!iJ

Vankum Ichnanihus N. ab Es. Agr. bras, p. 149.

IcJmanlhus panicoides PB. Klh, Agr. syn. p, 135. Rev, gr. lab. 34,

V. sp. Guian.

Culmiis 2-pedalis? simplex, pubcruliis. T^aginae glabrae vel puberalae.

Ligula brevissima, membranacea, lacera. Folia pollices \\ —2 lata, pollices

5 —6 longa, reticulata. /«/^a palmaris — spithainaca. Hcnnaphr. praecipue


inferne apiceque villosulus. Flosculi neuir. valv. iiif. 7 -nervis.

OliS. Lrdiciilae squamas genuinas in omnibus, quotquot examlnavi, spiciilis emlem, quo in reliquis

Panici speciibus, loco collocatas, cadcmque ,


qua in lllis, forma inveni; niimquam aulem, ul

cel. KiiKTMKi dieuntur et depinguiitur, exlernas. Plantain nostram vei-o exacte eandem esse ac

Kuntliianani , nullum dubiiim est Appendices Lermaphroditi fronti adpicssas, in bac specle

et seqiienle maxlmas, mm pos<unnis quiri cum Palisotio pio flnsculo vel flosculis alioitivis ba-

beamus; qiiod vel ob squamulam pusHlam, basi oblîquae stipilis s. pedicelli Ilermaphroditi ita

quideni adnalam, ut non nisi extremo apice (emargJnato) libéra exstet, judicare Pas est, quippe

quam squamulam fascicul! palearum amorpbi, e lateribus Ilermaphroditi torosi exeuntis, palcam

terliam sistere censere licet. Pingue enini et carnosum herniaphrodlli Pai;icoruiii corpus materia

llorali, in Icbnanihis tandem imperfeclo nïtïdo expansa, ulique praegnare , non solum appen-

dicibus illis, sed etiam -villis beinia[>liri,dilum Panici Icbnantbi oblegentibus, in aliis aulein

hujus subdivisionis speciebi s scrobiculis probalur, qui, marginem vaKulae conaccae excavanles,

reccptacula (ut t. gr. in Stenolaphro). pro floscuLs exserendis sistunt.

Panknm liiedelii. Radiis compositls; Spii:ulis laxiusculis, altéra brevi- altéra lon-

gius pedicellala, lineas 2 cum dimidia longis, dum clausae sunl lineari-ovali-

bus, obtusiusculis, glabris; Glumis T-nervibus: infeiiore flosculis parum


vel fere tertiam partem brevîoii; ITermaphrodito neulrum acquaiite, laevi ;

Appendlcibus ipso terliam quartamve partem (iiiterdum vix) brevioribus^

Follis (petiolatis) lanceoiatis, glabris.

Panicum Riedelii Trin, le. gr. XXYII. lab. 323.


V. spp. Bras.

Culmus cum juba fere sesquipcdalis, erettus, simplex, compressus, nodi»

villosis. Vaginae infericres pleiumqiie dense canesccndo-viilosae, reliquae gla-

brae I. marginem versus villosulae. Ligula sa-lis longe clliaris. Folia in pe-
3a8 PaniceAe. Panicum. hachm.

llolum atlenuata com pressura , sacpe serai — 1-pollirarem, grarainis debilioris

lineas 3 — 4, végétions 1 —9 lata: radicalia 2 — 4,


pollices superiora poil.

5 —6 longa. Juba interdum dimidium cuirai parlera occupans, in gramine

debiliorl brevior. Radii \n planta lalifolia stricto -erecti, contracli et fortiores,

in angustifolia debiliores, laxioies. Glumae interdum basi et e marginibus

pilo uno alterove munitae.

XII. I s a c h n e.

a) F/oscuIo uiroque glabro.

Panicum aniipodum Sprgl. Jubae (2 — 3-pollicaris) radiis teretiusculis ; Pedicellis

spicula pleiumque paulo longioribus; Spiculis lineaiibus, obovatis 1. obovato-

subrotundis; Gliimis laeviusculis 1. superne subslrigiloso-asperis; Flosculo

ulroque glabro; Foliis lanceolato-linearibus, asperis.

a. PaUidura, glaucescens, durais laevibus 1. parum exasperatis:

Panicum aniipodum Sprgl, S. Y. I. p. 314.

Isachnc aus'ralis Br. R. et S. II. p. 4T6.

Y. spp. nov. Holl.

p, Atrovirens, glumis asperioribus, saepc superne slrigilosis:

Panicum alroiircns Trin. in Sprgl. n. Entd. II. p. 88. Ktb. Agr. syn. p. 127.

Isachne airoi'ireus Trin. Diss. IL p. 251.

Air a ischaemoiJes Koen. in hb. Banks.

V. sp. Ind. or.

Culmus ultrapedalls, pi. min. raraosus. Taginae superne ciliatulae. Li-

gula ciliata. Folia lineas 2 —3 lata, sesqui —3— 4-pol!icaria. Radii soli-

tarii binive, non longe sujna basin composili. Flosculus superior in gramine

indice hermapbroditus. Glumae obsolète T-nerves.


PaniCiim. hachée. PANIC EA E. 320

Paniciim rigens Siv, Jui)ac (srsqui- — 2-poIllcaris) radjis angnlalis, lii^iills prdl-

ccilisqiie brcvihus; S|uculis parvis, obovatis; Glumis siiprnir sub lente stri-

gilosis; Flosculo utroquc glabro; Foliis (sublanceulalo-) liiicaiibus, laevius-

cuhs (tlislK bis, ngidis).

Pankinn rigcns. V\. et S, LT. p. 4ô9. Klb. Agr. syn. p. IIL


Isachne rigens Trin. Diss. JI. p. 252.

V. spp, Jîailin. (Sleb. lierb. Warl. no. 2G5.)

Grameii noslnim a descriplione Swaitzii et definilinne Kunlliii allqunnliiin

discrepnl. Culimis prostraliis, pi. min. pedalls, ramosus. J agitiae superne

cl'.ialae. Liguhi brevissima, ciliaiis. lalia sub-semiamplexicaubj, circitcr ses-

quibneam lata, pb min. sesqiiipolbcaria , subpiingenlia , praescrlim snpcrne iu

ranais cor.ferto-disticba, palcntissima, supra lacle viridia, sublus gliuca, su!-

cala , in nostris spociminibus plane laevia. Juha paniculnris païens. Raàii


salis stricli {non „capdlares"), brèves, glabrl et laeves, secundo- ranmlosi, cuni

spiculis alropurpurei.

Panicum ariinâinaccum Sw. Jubae (spllbamacae) radiis terelibns, lenuibus; Peui-

cellis brcvissimis; Spiculis pusillls, ODovato-subrotundis; Glumis laevibus I.

superne pilo uno allerove substrigilosis; Flosculo ulroque glabro; Foliis

lanceokills, lacvdjus (acuminalissimis).

Paniciim aruiidinaccimi. R. et S. II. p. 448. — P. disperrnum LaM.


Isachuc panicra 1 rin. Diss. II. p. 25Ô. — J. chihia Klh. Agr. syn. p. 137.

V. spp. Martin.

Ciiliiiiis 4 — G-pedalis, ereclus, pb min. ramosus. T^agincie glabrae 1. su-

perne ciliatulae. Lignia cilians. Fulia lineas circiler 8 — 10 lata, spitliximaca,

sublns glaucesceiilia. Jiiba pciniciilaris densiuscula.

Paniciim jfL'ncrilana Spigl. Paniculae jubalis (spilhamaeae) radiis teretiusculis Pe-


tlirellisque ebingatis snbcapillaribus ; Spiculis parvis, obovatis; Glumis lac-

viusculis; Flosculo utroque glabro; Foliis lanceolalo-linearibus, glaijris vel

scabris sublu'îque birlis.

Mtm. VI. Sir. Se. malh. plijt- il rtal. Tuin. 111. \dt p. Se. nal. ^2
33o PANICEAE. Panicum. Lac/me.

Panicum MencrUana Sprgl, S. \. I. p. 321.

Jsachne Menerilana Pair. Klli. Agr. syn. p. 1Ô6. F», cl S. II. p. 4'Ï5. (sub

Neuracliiic). — J- miliacea Tvin. Diss. II. p. 2'Sl.

V. spp. Mascar. (Sieb. hcrb. Maurit. no. 52.)

lîipcdalis? adsccnJeiis? Vaginac glabrae aut lubcrciilalae et superne liir-

sulac. Ligiila in var. glabra obsolcla, in aspora salis longe ciliaris. Folia

lineas circilcr o lala, pollices 4 — 5 longa, glaucescenlia, giabra vd supra

scabra et infra liiiia. Panicida palula (forlasse dernum diffusa), subcapillaiis.

HaJii cl pedkeïïi in var. aspera scabri , in giabra laevissimi.

OliS. Siiucimliia iinslra figuiae Rurinaiiiiiaiiae (Tlics. Zoyl. lab. 47. f. 5.) I)PMe c i/igiiuml. —
Forlasse luic i_'l!ani Isachne vmiiritiiuia Al/i. rcv. gr. lab 53. '^gi' s)'"- ]' 1 jG ,
e.KclI.

synn. LaM. (panicula divaricala, (lej>aii[>erala).

b) Flosciilo siipcriurc piihcsccnle.

Panicum irachy<,pcrvnivi N, ah Es. Jubae (l — 2-pollicari.s) radiis tcrcliusculis

pcdicellisquc breviusciilis; Spiculis lincalibns, subrotiindis; Gluniis juniori-

bus pi. min. liirsntis, aduliis lacvigalis; Flosculo supcriure pubcsccnte;

Foliis ovali-lanccolalis, slrigiloso-a.speris; \aginis tubcrculalo-liirsulis.

Patiicjtm iraclnspcrmiim ]S . ah Es.' Agr. bras. p. 212.

Y. spp. Bras.

Ciilmus circilcr pedalis, basi rcpens, ramosus. Ligiila ciliaris. Folia am-
plexicaulja , lineas 4 —5 lala, pollicaria 1. paulo longiora, piaescrtim supra,

ubl profundius siriala, ad ncrvos sctulis pusillls birla. Jiilia basi vagina su-

prcma subinvolucrala. Pcdicdli a[)icc iiicrassali. Spiuilae pallidac, dcciduae.

Gluma infcrior 5, superior 7 -nervis. Flosculiis iiifnior mascidus? cliarlaceus,

viridulus, aculiusculus, supciiorcm hermaphrodilum albentem obtusum sul)-

cxcedens.
Panicum. Ladme. P A N I C E A E. 33j

Vanicum dispar. Jubnc panicul.uis (subbipollicaris) raJiis tereliusculis pcdiccllisque

treviusculis ; Spiculls lincalibus, elliplico-obovatis; Glurnis lacvibus I. su-

perne hispidulis; Flosculo snperiore pubescenle; Foliis corcJato-ovatis, sca-

briusciilis, albo-ranrginatis ; ^ aginis glabris.

Isachne dis/ ar Trin. ic. gr. Mil. lab. SG. Klh. Agr. syn. p. 136.

\, sp. ±vcp;il.

^-ii//H«5 semipeJalis , bas! lepcns, val Je ramosiis: rauiis florifcris. J^asinae


glabrae aal marginem versus cilialulac. Ligula membranncea, brcvissima ci-

lialula. FoUa amplexicanlia, Hneas 4 — 5, lata , liiieas 6 — 11 loiifa. Jubac


panuularcs prope supra fubum supretnuin exscrlae, adultae subbipollicares.

Gluma inl'crior 5-, saperior 1 — 9- nervis. Flosc. /«/t/wr masculus, herbaceo-

cliaitaccus.

i aniLiim mlnululiim Goudïch. Pnniculae jiibalis (l — 2-poIlicaris) radiis terelius-

culis pedicellisque brevibus; Spiculis semillnealibus, obovalo-subrolundis ;

Glumis laevibus 1. sub lente superrte puberulis; Flo.'culo superiore pubes-

cenle; Fobls lanccolalis, hirlo-pilosulis; Vaginis glabris, cilialis.

Panicum minuluhtm Gaudich. in il. Ireycin.

Isachne minuluki Klh. Fier, gr^ lab. 117. Agr. syn^ p. loi.

V. spp. e Guahaii (Maiian.)

Culmus tenuis, rppens, ramos exserens plures floriferos, simplioes 1. ramosos,

palmarès — subspitbaniacos. T^aginae superne cilialae. Ligula clliala, Folia

liiifiam — lin. 2 iala, lin. 4 — 6 — 12 longa.

c) Flosculo ulroque pubescenle,

Panicum albcns. Jubae (subspilhamaeac) radiis lenuissimis; Pedioellis brevibus;

Spiculis semiliiicalibus, subrolunilis; Glumis laevibus; Flosculo uUoque pu-


bescenle; Foliis lanceolalis, aspeiiusculis, (albo- marginalis)»

pachne albeiis Trin, jc, gr. VUI. lab. 85. Klh, Agr. syn. p. 157.

V. sp. IScpal.
4a*
332 PaniceAe. Arundimïïa.

Culmus 3-peilalis, basi repens, ramosus, ramls aliquot floriferis. Vagînae

"labrae. i/^j/Za brevissima , rigido-ciliata. Folia pallide glancesccnlia, lincas

circiter 5 lata, sesqiiipalmaria, palmaria et breviora. Juha flavescendo-albcns.

Radioh dissitluscule secuaili-floii. FIosiu/us utcrquc hermaplirodilus.

•Arundinella Raddi.

Pam'a/la com^o&\la. Spiculae (l — o-liiicalcs) jolilariae. Flosculiis Jnicli-

ferus bas! pilis cinclus, apice arislalus.

Gramina utrlusquc orbis tropica 1. rcgiones tropicas gradus paucos excrdenlia, pL


min. erecla, arundinacca, 1 — 6-pcdaIia, cuhno plcrurr.rjue sinipllci.

Folia liiiearia 1. subl.mcculalo-linearia.

Ligula ciliaris, rarius mcmbranacea, bievissima.


Panicula plerunifiiie conlracliuscula et longa, lîadii vcrticillali, scrnivcrlicillali 1.

fasciculati, rarius paiici (sobtaril biiiivc), radiolis saepissime racenuformibus..

Spiculae, dum clausae simt, lanceolato-ovatae, tcrctiusculae, bemiologamac, ra-

rius bemigamae. Gliimae berbaceo - membranaceae 1. borbaceo - cTiarlaceae,

3 — 5-nerves, plmimque aciitninatae: iiiferior brevior. Flosculus iiifci iov fcie

semper masculus (interdum cnm pistilio, ut v. gr. , Kunlhio teste, iii liraiidlia

sua holcoidc), rarius neuler, bivahis, substantia glumarum, muticus. Flosc,

siiprrior bcrmapbrocbtus 1. femineus, coriaccus, ovalo-Ianrcolalus, c callo sub-


jccto brevissimo pilis brevlbus cinclus, superne cxasperalus L pilusnlus, ariicc,

nunc intcgro nunc bifido 1. biseto, arislatiis, arista lunge j)lcrun)quc torta et

genlculata. Valvula ii^crior supenorem arcle amplectcns.

Lodicidae squamae 2, subquadrato-cuneatae, emarginalae.

Ot'arium ovale, glabrurn, S/j/i 2, Sligmata plumosa.

Slamina 5. Aniherae llneares.

Frucliis caryopsis- ovalis, tereliuscula, inira valvidas arclc clausas libéra, eberbis,

scutello suo duplo longior.


Arundinella. PAniceae. 333

n) Vcnanllno fructifero apîce juxla arïsiam hîfido I. biselo.

Arunclinella flammija. Radiis verlicillatis, p<iniculato-composilis; redicellis sub


spicula sublrilineali brevi-, obsolète 1. vix barbulatis ;
Hermapbrodito piloso,

bifitlû, gluma sua, irifcriore dimidio longiori, paulo minori, masculo sua

dnplo muiori; Arisla acqua, flexuosa, valvulis qualer longiori.

Arundinella Jlamndda Trin. ic. gr. XXIII, lab. 267.

V. spp. Bras.

Culiiius 4 — T-pcdalis, slriclo-creclus, nodis barbalis. T^aginae nunc gla-

brac, niiiic brevi-pilosae. Ligula ciharis. Fulia inferiora lineas 4 lafa, in

rr.ajdii planta bipcdalia, fronlc scubriuscula. Pcmlcula scsqui — bi-pedalis,

contracta, pi, nun. densa , ilavesccns. Radii verlicillorum intermedil a medio-,

lalcralcs a hasi cutnposlti, tcnulssimi. Glnmae aculac, 3-nerves: inferior infra

apiccm utriiique e ncrvo lalnrisli cmittens pilos (2), salis longes. Fhsc. mas-

culi I. nciilriiis valv. iiif. 3 -nervis. Hermaphrodilus a medio pilis longis laxe

vcslitus. Arisla cn'ciler pollicaris.

Arundinella sclusa. Radiis subsolitariis , subcomposilis et subracemosis; Pedicellis

sub spicula billneali piliferis; Hermapbrodito bispidulo, biseto, gluma sua,

iaferiore fcrc quarlam parlera longiori, duplo-, masculo sua paulo minori;;

Arisla lorla, valvulis sub-lriplo longiori,.

- Aruiidinrlla selosa Trin. Diss. IL p, 63.

V. sp. Nopal.

Cidmiis (abscissus) videlur sesqui — 2-pedaîIs, salis tennis. T^agiriac pi-

losulac. Ligula brevissima, ciliarls. Folia (suprema) angusta (vix lineam lata),

digilalia cl breviora, pracsertim supra pilis adspersis liirla. Panicula speci-


ininis nosiri palmaris, conlractiuscula, lutidula, subfuscescens. Glumae acumi-
natissimae, 5-ncrves. Flosc. mascii/i valv. inf. 3 -nervis. F/osc, superior fc-

miueiis, filauicnlis lamen evolulis.


334 P A N 1 c E A E. Arundinella.

b) Perianlhîo fruclifero apicc intrgro.

Arundinella brasiliensis Radd. RadiJs verlicillalis, racemo?o-composilis; Pediccllis

sub spicula subullralineali barbulalis; Hermaplirodit^i scabro, gluma sun,

Inferiore paulo longiori, quarlam pailcm miruin, neulro sua toudera majorl;

Aiista lorta, genlculala, valvuhs subsesqui- longiori.

Arundinella brasiliensis, Trin. Diss. II. p. 62. le. gr. XXIII. Inl). 266. —
Ar. Mikani N. ab Es/ Agr. bras. p. 465. — Âr. pallida Id.I ibid. (non

dlversa).

Andropogon hispidus n'illd. — And. t'ircns Sprgl. S. V. p, 287.

Aira brasiliensis Sprgl. ibid. p. 278.

Goldbachia Mikani Trin. in Sprgl, n. Entd. II. p. 81.

Ischaemum hispiditm Hb. et Kth. Klh. icv. gr. lab. 110. Agr. syn. p. 515.

(excl, syn. PitsK)

Y. spp. liras.

Culmus ô — 4-pedalis. T'agitme supcrne birlac. Li[;iiJa mrmbranacca.

iolia modo angusia, modo poHice dimidio i'cie latiora , ullrapcdalia , niinc sca-

lira tanlum, nunc bispida \. pi. min. liirsuta. Panicula sesquipedalis, c glauco

fuscoqii-e vaiua, aiil tota viridis. Ttadii nifrnorps supcriiis, superioips a basi

composilL Qlumae aculae, 3- rel sub- 5-nei"vcs. Flosc. nculrius valvnhi iiiL

o - norvis.

Arundinella marlinicensis. Eadiis verlicillalis, racemoso-comjjosilis; Pedicellis sub

spicula subullralineali bispidis; Hermapbrodilo gluma sua, inferioïc Uriiara

quarlamve parlcm bmgiori , duplo-, neulro suo quarlam parlcm minori;

Arisla torla, geniculala, ^akulis bis longiori.

Arundinella marlinicensis Trin, Diss. II. p. 62.

1 li^sanachne scoparia Presl. rel. Haenk. I. p. 253.


V. spp. Rlarlin. (Sieb. lierb. Mailin. ne. 262 et 2Q4..)
Arvmlinclla. PA nicEA R. 335

Cuhnui viJcliir ô — 4-prclalis, slriclo-erectus. Vaginae hirhilae- Ligula


longo-ciliaiis, Folia (supcriora) lincas 5 lala, siccilale marginihns involula,

dodrantalia, supra pilis brevihus liiita. Vanicula ullrapedalis, contracta, dcnsa,

fuscescendo-viiidis. T\aâii tcnuissimi, a basi divisi. Glumne ô-ncrves. Flos-

culi hijcrioris valv. iiif. o- nervis.

AnindineUa nrpalensis. Radiis binis solitaiiisve, subracemoso-coitiposilis; Pcdicel-

lis siib spicula bilincali nudiusciiLs; Ilermaphrodito glum,a sua, inferiore

paium longiuri, duplo minorl, masculo suam subaequantc; Arisla torta, ge-

niculata, valvulis Ijis longion.

ArunâinrUu nepalcnsis Tria. Djss. II. p. G2. le. gr. XXIIL tab. 268.

Aaaihcrimi miliaceiirii Lk. bcri. rcg. b'crol. I. p. 250. Kth. Agr. syn. p. 521.

Y. spp. ISi'pal.

Cidiniis 2 — 3-pedalis, eiTctus, l)asi ramosus. T'oginae glabrae I. glabri-

usculae. Ligula membranacea, brevissima, dorso piUs stipata. Folia plana 1.

• margine involuta, bneas 2 —3 lala, satis firma, glabra : infima pcdalia, sea-

sim minora. Vanicula spilliamaca — ultrapedalis, palllde fusccsccns, demum


pi. uiln. païens, lucida. liadii tenues, a basi divisi, laxe floriferi. Gluma in-

ferior ô-, sisperior el Flosc. masc. valv. inf. 5-ncrvcs.

Arundinclla ogrosluitlcs. Radiis fasciculato-scmiverlicillalis, subpaniculato-compo-

silis; Pedicelhs sub spicula sublineali nudis; Ilerraapbrodito gluma sua, in-

leriore lerliam parlcm I. fera dimidio longiori, duplo minori, neutre suaaii

subexcedente; Arisla lorla ,


geniculala, valvulis plus Iriplo longiuri.

AvunJiiiflla agrusloiJcs Trin. ic, gr. XXllI. tab. 2t>3.

V. spp. ex. Imss. rililipp. et Sandw.

Cnhiii caespilosi, dodraiilales — ullrapedales, erccti I. obliqui, simplices,

l'aginac glabrae. Ligula brevissima, ciliaris. Folia linenria 1. lanceolato-li-

nearia, lincas 2 —5 lata, glabra, inferiora sesquipalmaria, scnsim breviora.

TaiiicukiZ — 6-pcllicarJs, cunlractiuscula , lucidula, viridis, demum fusces-


336 P A N I c E A E. Tiistachya.

cendo-gilvescens. Radii pertenues, a basl composili. Glumae acuminalisslmac,

aut utraque aut superior sola medio e neno dorsnli pilis (2) longinsculis mu-
nitae: iiiftiior 5-, superior, apice truncato subfimbriata, 5 -nervis. Flusc.

neul. vnlv. inf. 3 -nervis.

ObS. Unie affinis specics liriiiidlia holcoides Kth. rev. gr. tali. 170. Agr. syn. p. 510., diffeit

gliimis, Tagiiiis foliisniie pilosis, flosculo inferjnre hermai>Iiroilllo (an et semiuifero?) supe-

litue femlneo.

T E I S T A C n Y A K ab Es.

Piinicu/a simplicissiraa. Spiculae (l — 20-lineale.i) ternatae. F/osciilui

Jnulijerus basi pilis cinclus, apice aristalus.

Grawina ulriusque orbis Iropica, campos gianiinosos liaLiianlia, 3 — 4-pcda!in,


erccla, cnbno b.implici.

Folia angusta. pi. min. involula et liirla, firma.

Lîgula ciliaris.

Pa«/V:;//a simplicissima: Radiis solilariis, allernis, aut simplicissimis aul semel di-

visis, apice discedenlibus in stjpiles 3 brevissimos et fascicuUun spiculanini

ferenlibus. Spiculae maximae, lernae, fastigialae , sublineari-Ianccolatae, he-

miologamae. Glumae memljranaceae, 3-nerves, iiifcrior Ijrexiur. Flosculus

inferior masculus I. neuter, substanlia glumarum, scssilis, mulicus, bivalvis:

valv. inf. 3 — .'î- nervis. FIosc. superior bermaphroditus, demum coriaceus,

inconipleto brevior, terctiusculus, slipiii villoso insidens, gbber vcl villosns:

valv. inf. 1 — H — 13-nervis, apice bifida, e sinu laciniariim arislata: ansla

torlih. 'S alvula infeiior supeiiorem ampleclens.

Lodiculae squamae 1 — 2, subquadratae, emarginalae , ovaiio sublongiores.

Ovarium cylindracco-oblongum ,
glabrum- 1. apice barbatiini. S/j/i 2. Sligmala

plumosa.
Tiistachja. P A N i c e A E. ZZ'j

Stamina 2 — 3. Aniherae lineares.

Fruclus Caryopsis cylindracea, depressiuscula, libéra, eberbis (an conslanler?), dorso

sulco exarata, scutello suo 5 — 4-plo longior.

Tristachya chrysoÛirix N. ab Es. Glumis subsemipollicaribus, fulvo - hirsutis;

Hermaphrodlto villoso; Ovario nudo.

Tristacliya chrysolhrix IV. ab Es. Agr. bras, p, 460. Ktb. rev, gr. tab. 141.

Agr. syn. p. 508.

V. spp. Bras.

Culmus bipedalis et ultra, nodis barbai is. Vaginae cum Foliis angustissimis,

planis, radiisque paniculae parum composilis fulvo- 1. aureo-pilosae. Stamina


in utroque flosoulo 2.

Trisiacliya leucoihrix. Glumis pollicaribus: inferiore albo-hirsuta, superiore ciliata;

Ilermaphrodito glabro; Ovario barbato.

Tristachya leucoihrix Trin. ap. N. ab Es. Agr. bras. p. 460.

Ai'ena hispida Thhg. prodr. R. et S, II. p. 675. (non Av. capensis L. spp!,")

Anthistiria hispida T/ibg. FI. Cap.

Danllionia hispida Sprgl. S. V. p, 551.

V. sp. Cbsp.

Culmus (abscissus) vidctur bipedalis, pilis raris adspersus. J^aginae cum


Foliis involutis canescendo-pilosac. Paniculae 5-pollicaris axis glaber, emit-

lens (m specim. nostro) radios 5, solilarios, simplicissimos, superne pllosulos

et glandubleros, apice discedenles in stipites s. pedicellos 3 aequales, lineam et

qu. exe. longos, singulos ferentes spiculam suam. Gluma inferior in subulam
brevissimam attenuata, ad nervos 5 fusco-glandulosa et e glandulis albo-pi-

losa; superior panio longior, ad nervum médium nuda, ad latérales cdiata.

Flost. masculi valv. inferior subsfaulia et forma glumarum, .'i-nervis, nervis

extimis leiicro-ciliatjs; valv. superior diiplo brevior. Hermaphr. primum raem-


branaceus, valvula masculi superiore paulo longior: valv. inf* 7-nervls: nervis

ititu. VI. Sir. Se. malh. phjt. tl nat. l'om. III. 2dl p. St. n/lt, /3
338 P A N I c E A E. Tristachja.

binis exterioribus utrinque ronflucntibiis in subulam tenuem, bilinealcm; tri-

bus mediis in arislam bipollicarem ,


glabram. Lodiada in ulroque flosculo

squama 1 (2 connatac), quadrata, filamenlorum brevium longiluJlne. SlaminaZ,

Trislachya lejosiachya N. ah Es. Glumls ullra-sesquipollicaribus, glabris; Herma-


pbrodilo villoso; Ovario nudo.

Trislachya lejosiachya N. ab Es. Agr. bras. p. 459. Klh. rev. gr. tab. 140.

Agr. syn. p. o08. (cum Tr. mexicana').

Monnpogon avcnaccus Presl. rel. Ilaenk. I. p. 325. tab. 44. (Spiculis paulo

brevioribus).

V. spp. Bras.
Culmus 3 — 4-pedalis, simpler, nodis barbulatis. T^aginae dorso pubesccn-

tes. Folia involula ,


glabra. Panicula pi. min. semipcdalis. yixis cum radiis

simpliclbus vel scmel dlvisis glaber. Spiculae e viridi-flavo et ametbyslino

variae. Arista 4 —5 -pollicarls. Stamina Z.


ADDENDA ET EMENDANDA.

Pag. 111, lin. 1. ab inf. post: glabris , adde: /. cilialuHs.

— llô. — 1. — dodrantalia, adJe: l. pedalia.

— 113. — 4. loco; apice iruncaio brei'issime fimbriato, denliculala. pone:

laciniaia.

— 132- Vaspah obtusifolio Raddi adjunge syn: Pasp. hyalinum Beyrich ms.
(e Gcorgia Ainci\)

— 136. lin. 2. ab inf. loco: orhiculare Icge orbiculatum.

— 137. Puspalum caespilusiim hoc loco deleatur, et inscratur pag. 157. post

Vcsp. viandiOicanum: Spiculae enim non siibminimae sed panae ,

lantum.

139. Paspalum mahcophyllum , ob eandem causam, reclius pag. 154, post

Pasp. coryphaeum ponatur.


. j52- Paspalo drnso Axis potins siih -^r, et spiculae inaequaliter siib- bred-

pedicetlalae. — Acgre a Pasp. Jcnsi var. axibus nudis, distinguilur

Pasp. purpurascens EU. {Boi. of S. Car. and Georg. I. p. 108.)

quod ita definiendiim foret: Bi-tripedale, adsccndens. Raccmis

3 — 12 allcrnis (jnbalisve); Axi =;, glabre; Spiculis linealibus,

4-serlalibus, inaequaliter brevipedicellalls, subrotundo-obovatis, gla-

bris; Foliis linearibus (longis), facie inferne pilosls. V. sp. Georg.

Culniiis fagiuaeque compressae: inferiores cum culmo purpureac.

ligiihi membranacca , feie lineam longa. Fo/ia inferne compressa,

lineas 2 — 3(5 — G, E//.) lata, margine liispida, purpurasccnlia, in-

feriora pedalia et longiora. Racemi bas! villis aliquot barbati. Axes


partiales glavici. Spiculae palllde fusccscenles. Glumae 3-nerves.
43*
34o

Pag. 156. Paspalo setaceo add. Syii. Pasp. ciliatifoliitm Mchx. et EU! — Hujus
varietas, Racemo solitario, gracili, Spiculis parvis, Foliis sublan-

ceolalis, liirsutis, est Pmp. débile Mchx, {P. infirmum It. et S.

IL p. 307). Varietali * autem, sive Paspalo siipino Bosc. , aJJatur

syn. Pasp. dasyphylliim Eli. Bot. oj S. Car, and Georg. I. p. 105.

(foliis hirsutioribus).

— 160. Paspali laevi's Mchx. dnae forlasse distinguenJae erunt varietafes: altéra

loliis glabiis; altéra foliis, praesertim inferne, pilosis; ad quam tum


référendum videlur Pasp. floridanrtm Mchx, Pi. et S. II. p. 510.

Mant. 2. p. n4.
— 1*75. lin. 5. ab inf. delà ad finem lineae: supe-

— 206. Sub Panico ciiyabcnsi deleatur Obsenalio, et ante Panicum coniwens


inseratur;

Panicum violascens Kih. Decumbens. Racemis (2 — ) 8 — 13, sub-

fasciciilato- 1. conferto jubalis, pi. min. laxiuscule florifcrls; Spi-

culis grminis, parvis, lanceolato-elliplicis, acutis, ad nervos villosu-

lis; Gluma inferiore nulla, superiore flosculos aequante; Foliis li-

nearibus (vaginisqiie) glabris.

Panicum i'iolascens Kth. Agr. syn. p. 84.

Digitaria i'iolascens Lh.! hort. reg. I. p. 229.


Paspalum fuscum Presl.f rel. Haenk. I. p. 214. Klb. Agr. syn. p. 46.

V. spp. Peruv? et ce.

Cidmus sesqui — bi-pedalis, in spp. noslris parum ramosus. T^a-

ginae (inferiores) in sponlanea planta superne pilosae, in culta gla-

brae. tolia infenora breviora, culmea cire. 5-pollitaria. Racemi


tenues. Axis partialis latitudine spiculae. Gluma 5- nervis. Flosc.

neut. 7 -nervis. Herm. demum fuscus aut subviolascens.

— 217. lin. 2. ab inf. ante hue parenlhesis claudatur.


341

Pag. 220. Panici siikali thyrsus non semppr densîssimiis sed saepe densiusculus

taritam.

— 240. Panicum uncînalum vpnit: «, Racemis sub- 4, intersliliis brevioribus I.

eosdcm aequanlibus, Spiculis miaus distantibiis: qiio pertinent synn.

Piadd. et N. ab E5. — /?, Racemis phiribus (6 — 12), interstiliis

longioribus, Spiculis dissilis: cujus v. spp, Peruv. , et quo spectant


synn. Ilb. et Klh. et P. heleranihum Lh.

— 241. Panieo paspaloidl Pers, anteponatur:


Panicum ienenim Beyr. Racemis 5 — 5-linearibns, allernis, inler-

stitta aequanlibus; Spiculis solitariis, laxiusculis, (sub-) linealibus,

ovali-lanceolatis, acutis, glabris (basi villis aliquot slipatis); Gluma


inferiore flosculis fere dimidio breviori; Ilermaphiodito aculinsculo,
laevi (neulro breviori); Foliis angustissimis (planis 1. subinvolutis),

glabris.

V. spp. Georg. Amer, (in paludibus ncmoium cresc.) BeyriCH ms.


Culmus circiter sesquipedalis, fdiformis, tnmen satis lenax, aequus,

cum nodis glaberrimus, simplex, inferne airopurpurascens. Va-


ginae teretes, glabrae 1- fauce villosulae. Ligula brcvissima. Folia

erccta, firmula: ubi plana, lineam circiter dimidiam lata. Aa:is


comm. fere bipollicaris, tenuissimus, 4 — 5-parus: partiales angu-
lati, erecii, tenues. Spiadae virides. Gluma inferior paulo minus
quam dimidio brevior, 1- vel subtrinervis; superior 5-nervis. Flos-
culus neut. bivalvis.

— 251. Hn. 2. ab init. post oi'ato-lanceolatis adde: çel oi'alis.

— 253. — 13. Racemi dicantur: solitarii vel fasciculad.

— 260. Post Panicum megnstachyum înseratur:

Panicum cognatum Schull. Radiis subsiniplicibus, virgatis (subfasti-

gialis), paniculalis Radlolisque (s, potius Pedicellis longissimis)


342

palenlibus; Spîculis linealibus, ovali-l;inceolatis, aculjs, (junioribus)

villosulis; Gluma inferiore minima 1. nuUa, superiore 5 — T- nervi;

Ilermaphrodilo aculo, laevl; Foliis angusto- lanceolato-Iinearibus,

glabrls.

Panicum cognalum Schult. Mant. II. p. 285. — P. du cr gens Mfilbg. —


V, jragile et cognalum Kth. Agr> syn. p. 105.

V. sp. Carol.

Graminis nostri culmus quidem miiins fragilis, tamrn absque

dubio ad plantam Mulilenbcrgiaiiam et Elliotliannm (^Bol. of S,

Car. and Georg. 1. p. 130) référendum. Culmus contracto-ra-


mosus, adscendens, geniculato-pUirinodis, salis tenuis, cura pani-

cula sesqui — bi-ped;iUs. Nodi glabri. T^aginac teretes, inter-

nodio sublongiores, glabrae. Ligula membranacea, breviuscul.n, ob-

tusa. Folia palentia , circiler digilalia, slnctiu^cula, siil)uIalo-aUe-

nuata, mcdio lirieam et qu. exe. lata. Vanitula circiler dodranlalis.

Radii in verlicillis per interslilia minus longa ab inviccm rcmotis

minusque regularibus bini — qualerni, slricliusculi, angulato-com-

pressi, sub lente (vix tactu) scabri, ad axillas barbati, radiolos (pe-

dicellos) emittentes longissimos, unifloros, allcrnos. Spiciilac viri-

dulae, dcmum pi. min. glabralae. Gluma infenoi-, si adest, mi-

nuta, angusta. Flosc. neul. 1-valvis, 7 -nervis. Hernmp/ir: l^ndeia

fuscescens.

Pag. 262. Panicum lalifoUum L. melius ila dividitur: o, Vaginis ore cxtus bar-

lialis; /3, Vaginis ore extus glabris. — Varictati priori Ligula est

Lrevis, ciliata; posteriori plerumque (nam et in hac rarius brevera

et ciliarem inveni) membranacea, inlerdum satis cxserta. Cclerum

utriusque varietatis radii et radioH occurrunt nunc erecii , nunc di-

varicati.
343

Pag. 269. Panici chhroticî var. a, agresh's-, simillima est Panico allemialo W.
(p, 271. quod non nisi gluma inferiore pnulo longiori , et gluma
superiore saepe plurinervi differt). Var. /9, (cui quidcm ladi'i etiam

superius composili occurrunt) , a cel. Beyiuch nom. Pan. miliaris

LaM. (e Guiana), et Pan. prolijeri LaM. (e Virginia) missa.

— 271. Post Paniatm a//emia/um Yion:\Var Pankiim niiUo'ules (p. 294), cul radii

snpcriorcs triangniares.

— 283. Antc Pan. pelUium inseralur:


Panicitm carinaliim Prcsl. Radiis paiilo superius decompositls, allcr-

nis Piadiolisque (pilis adspersis) patnlis; Glumis 3-ncrvlbus: in-

feriore spicula diaiidia paiilo longiori ;


Hermaphrodite acutiusculo,
laevl; Foliis lanceolalis, (demum?) glabris.

Panicum carinatiim PresL! reL Haenk. I. p. 309. Klh. Agr. syn»

p. 112.

V. sp. Luzon,

Culmus pi. min, pcdalis, inferne prostratns, nodis (pluribus)

barbulalis. Tarn çaginac^ qnamjb/ia, quae patentia, poil. 2 Ion-

giora , lin. 4 et qu. exe. lala , in specimine a cel. Presl misso gla-

bra. Ligula membranacea, brevis, truncata. Panicula palmaris,

fusca. iîaû'/ï solilarii, pilis adspersi. Radto/i el pedice/li hasi ç\e-

rumque fascieulo pilorum barbali. SpicuJae compressiusculae, dorso

paulo coavexiores, dislinclissime nervalae, in specim. noslro (adul-

tiori) totae glabrae. Gliimae dissiliusculae. Flosc. neiil. bivalvis:

valv. inferiore 3 -nervi, snperiore parva et angusta.

— 2D4. Panicum milioides ïmeraiuT sucra fa^. 21i,fnsi Pan. af!enua/iim. IIujus
etiam specimina vidi in Georgia lecla, et a cel. Beykiciï sub nom.

Panici hianlis Eli. missa, qnod {Bol. of S. Car. and Gcorg. I.

p. lis., an cum syn. Michauxii?) omnino hue référendum, tum


vero nomen milioidis suppiimendum videlur.
344

Pjir, 302. Panici pubcscenlis Mdix. varietalem a, y. {Pan. nllosiim El/.) misil cl.

IjEYRICH sub nom. Panici dichoiomi L., ccrto Sprgl. (iii Mem. de
St. Pet. II. p. 290. tab- 5.) — Alla hiijus gramiiiis maxime poly-

morphi varietas, eaque b, erit: spiculis liiicalibus, culmo ramoso,

foliis aiigusto-lanreolalis, brevibus, pi. min. cibatis; quam mis. cl.

BeybICH s. n. Pan. aitidum Eli. (cum!, quod tamen ob spiculas

non ,, minutas", vix crederem). — Varielatis b, qu.ie nunc c, syno-

nvmis subjungendum eliam Paniciiin sphacrocarpon EU. 1. 1. p. 1 25.


INDEX.
Pag. Pag. Pag-

4(ltiiatherum miliaceum PB. 125 Anthcnanthia villosa PB, . 305 Ctnchriis australis Br.

Àikarpa sachariflora Radd. 255 .-Inthephora elegans Sthreb. n4 — caroliniamis Walt. n4


Aciatherum miliaceum Lk 355 — villosa Spr. n4 — cillaris L. . . 181
^giostis caeridcscens Pair. 125 jtnihistiria hispida Thbg. 33" — ccliinalus L. 173
,
— cimiciana Poir. . 208 .ipluda Zt;ugites Aubl. . . 320 — gcniciilatiis Thbg, 179
— rffusa LaM. . . 12] .irrozia inicrantha Schrad. . 119 — horrlciformis Thbg 177
— glu/inosa ht. Gor. 29] Arundinella Radd. . . 10 332 — injlc%us Poir. 231
— koldformis MB. 126 >
— agrosloides Tr. . 335 — lacvigatus Tr. . 174
m
.

— lenta ht. Kew. . 204 — brasiliensis Radd. 534 — linearis LaI\L

— malaccensis IV, . 315 — flammida Tr. 533 — macrocarpus ht. Erf 173
— miliacea L. 125 — martinicensis Tr. 334 — marginalis Rtlge. 25^1
— Milium comosum Poir 125 — Mikani N. Es. . 334 — microcarpus ht. Erf. 173
— monandra ht. Hafii 125 — nepalensis Tr. . 335 — muricatus L. . 189
— monostachya Poir. 253 — pallida N. Es. 334 — m^'osuroides Ilb. Kth 172
— montis aurei Delarh 125 — setosa Tr. i 533 — puiigcns Ilb. Kth. 173
— mvuros LaM. 255 ,4iila%anthus ciliatus Eli 305 — purpurasccns Thbg. 176
— oseioensis Seen. . 125 Aulaxia ciliata Niitt. 305 — racemosus L . m
— paradoxa L. .
12G Avena hispida Thbg. — setosus Sa'. 183
— /iliimosa Teii, 29- Axonopus liniicinus PB. , 208 — spinifcx Cav. 174
— punctala LaM 131 — corymbùsus Si huit . 200 — tribuloides L. . 175
— ramosa Poir. 130 — villoms Spi . . 174
— vcrnalis Poir. 121 Ccresia elegans Pers. 165
4ira brasilien.-ii.-i Spr. 334
llrachiaria Tr.

Brandtia holcoides Kth


. 194. 233
— fluitans EU. . 139
— diiiichophylla Spr. . 519
33G. afin.
(Juwiacraphis alortiva Poi 218
— indica L, . . , 295 — hordtucea Br. 217
— ischaemoides Koen. 328 Ctdire.ra L'ig. , 193. 195 — paradoxa PB. 217
— spicata L. . . . 295 Cartcihloa Spr 119 or//; 123 (Jolladoii monostachya Ptis 174
Alopecurus hordriformis L.
1-- Carjochloa Tr. 119
101
Amphicarimm Pitrshii Kih. 121 — brasiliensis Tr. 119 Dactylon sanguinale Vill. 201
jàndropopon hi^pidu.^ JV. 334 — chilcmis Spr . 123 Daitthonia hi.tpida Spr. . 357
— insulari.s L 255 — réfracta Spr . 124 Digilaria ll.ill. 193. 198
— S(piarrof>is L. heib 218 Conc}inis L . 101. ITl — aegyptiaca IV. 201
— undatus Ic(j. 211 — agrimonioidcs Tr. 174 — ajjinis R.S, 241
— vireris Spr. 334 — alopccuToidcs Pni. 1-2 — aurca Spr. 19G
3ftm. t'I Str Se malh pliys H nal. Tom, III. ^df p. St. nal.
44
346
347
Pag.

Milinm clandestinum Monch. . 286 Oljra capillata Tr.


— coinpressiim SiV. . 146. liT — coi'difolia W.
— crus gain Miinch. . 215 — fasciculata Tr. .

— cuspiflatum Spr. . . . 126 — filiformis Tr. .

— efTusutn L 120 — floribunda hadd.


— • filiforme Sess. . . 207 — flordiunda Tr.

— fni/t'scens Sieb. . 125 — liirsuta Tr. .

— gedilamim ht. Gor. . . 125 — hiimilis N. \'.s, .

— hirsulum PB. . . . 255 — la/ifulia L, > .

— lanatum R.S. . . . 121 — micranlha Hh. Klh,


— lalifoliurn Cav. . . . 152 — paniculata S\v. .

— minutiflonim Tr. . . 121 — pauciflora Sw, .

— multijlonwi Cav. . 125 — polypodioides Tr.


— natans Spr 119 — pubescens Radd. ,

— nemorosuni ISISnch. , . 320 — ramo&issima Tr. ,

— paniii'uin Sa'. , , , 204 — scmiovata Tr.


— para(lo%um Scop, . . 12G — ventricosa N. Es.
— pauciflorum ht. Madr. 125 Oplisrtienus nfricanus PB,
— ptinctatum L. . . - 131 — albiis R. S. .

— pungens Torr. . . . 127 — bradliensis Radd,


— pnrpureum LaPeyr. . . 125 — Burmanni PB. .

— racemosiiin Sm. . , . 127 — columts Ilb. Klh.


— ramosum Retz. . . . 130 — coniposi/iis PB.
— scalirutn Mirl. . . . 121 — cru.", gain Klh
— sctosum Koert. . . . 134 — cru.'i f/avo}ii.<: Klh.
— toinentosum Rottl. 292 — ciisptdafu.f Klh. .

— i>elu1inum DrC. . . . 2(J7 — discolor Kth.

— vernale MB. ... 120 — rchinalus Klh.

— viLloswn SiV. .... 25") — frumnila'Uii.s Kth.

Munachm raoemosa PB. , . 310 — hirsuliii Sfhiilt. .

— unilaleralis R. S. . . 255 — hirtcllus Radd. .

Monopogon avenaccus Prcsl. . 338 — Humholdlianus N. Es.


— imbeciilis B.. S. .

— Javardtin. R. S.
12"
Nassellci 'II.
— lanceohius I\. Es
Navicularia glalira Radd, 326
. .

— latifoliu': HamL
— lanata Radd. 324
— loliacciis PB.
— pcnnillazus Kilt.

Oedipaclmt piirutala Lk. . . 131 — sabidicola Klh. .

Olyra L. . iOl. 110 — sclarius R. S


— aruridinacca Wi.Klh. 111 — spectalrilis Kth. .

— (jxillaris LaM. ... 118 — stagninus Klh. .


348
349

Panifium Echinolaena M. Es. 230


— t-ffusum Br. . Tiù
— (ialiiis Kth 2ï8
— elephantipes N. Es. . 272
— Elliottianum Se /mit. . 255
— ilongalum Puir. 220
•— elongatiim Pursh. 2-0
— Ensliiii Tr 322
— eriochryseoides î\. Es. 23 i
— ciylhrospcirnum Jlorn. . 223
— exaratum Tr. . 232
— excflsum ]N. Es. . . 250
— exciirrensTr. 210. 249 adII.
— falciferum Tr. . . . 23 G
— JiU/ax K/h 295
— fasciculare ht. Gott. . 199
— fasciciilalum Sa\ 25-
— fas/i^iutiim Pair. 25-
— Jeirugineum Klh. 208
— jcrrvgincum Tr. . 232
— filiforme L 20-1

— jllijorme Pair. . 205


— fimbriatum Presl. . 202
— jlavcscens iMcirick. 221
— flavidum lîeiz. 239
— jlavum N. Es. . 221
— Horidaiium Tr. 248
— jluilam De m. 241
— fragile Kth 342
— jrondescens Bh'yer. . 251
— Jrondescens 7r. . 251
— frumenlaceum Roxb. 214
— juscoruhens LaM. . 25T
— fuscum S"w. 25T
— Gaudldiaudii Kth. 198
— Gayanum Kth. 20-
— geminaiinn Forsk. 241
— gcniculaiiim Mhlbg. 2G-
— geniculatum Poir. 222
— geniculatum Thhg. . 1-J9
— germanicum W. 22.-

— gibbosum Br. . 207


35o

Panicum lineatuin Tr. . . 281


— Linkianum Kth. , . . 202
— loliaceum LaM. . . 212
— Lolium N. Ei. ... 232
— langifUinim Gmel, . . 205
— longiflorum Tr. . . SIT
— longisetiim Poir. 183. adn.
— loreum Tr 300
— iulescns JVrifi. , . . 221
— macrarithum Tr. . . 296
— vmcvockaelum Lk. . . 223
— macrostitcliyum N. Es. .
22'3

— inatniiinmi Tr. . .
22"
— macruiTi Kth. . . 302
— viaculatam Aubl, . . 2f)-

— madagascarense Spr. 301


— rnalafceiise Tr. . 315
— marginatum Br. . . 250
— it'.an'iinmm Poir. . . 223
— Mnrfianum N. Es. . 323
— maximum Icq. . . 2C8
— megaslacliyum N. Es. 260
— megiston Schuli. . 248
— mel frugiim hort. . 224
"
melicariuîTi Mchx. . 21)';

— Melinis Tr 29 j
— Meneritana Spr. . . 32f
— microstac/iyiim LaM. . 29i
— miliaceum L. . . . 2Si
— iinliacewii Walt. . . 2G7
_ miliare LaM. . 271. atin.

— milioifies N. Es. 294. "4."

— miniitiilum Gaudicli. 33
— molinioides Tr. . .
26".

— mnllissimum Klli. .
20'

— Monachiie Tr. . . 500


— inonostacliyum Hb.Klh. 226
— mûntnnwn Gaudich. . 28.',

— muinhodc LaM. 2^J^.adn.Zi)l


— iinirùatiim M'JiX. . 21('

— iiiuscanum Tr. . . 284


35 1
Pag, Pag
Panicum pumilum Lk. 223 Panicum scoparmm Mchx. . 287 Panicum subulatum Spr. 5iâ
— pungens Tr. 299 — scoparlum Rudg. . 280 — siilcatiim Aubl. . . 220
— purpuniscfns Opiz. 222 — scopulileruni Tr. . 234 — sylvaticurn Lai\I. , . 211
— pyramidale LaM. 245 — secundum Tr. . 2*74 — tijucensc N. Es. 221
— racemosum Spr. 310 — Sellowii N. Es. 26, adn. 2*7
"
— tenacissinium N. Es. 225
— radicans I'>elz. . ÔOG — senriialatum Br. . 208 — tenellum LaM. 276
— ramosissiiniim Tr. 312 — semirugosum IV. ] 224 — Teneriffae Br. . . 29T
— larnoiiim Kocn. . 290 — scrutinum liort. . . 223 — tencrum Beyr. 341
— ramiilare Tr. . 204. (idn. — serotinuiTi Tr. . . 203 — tcnuiculniuin flicyer. 252
— ramuldsum ]\Lhx. 504. 305 — serrât n m Spr. . . 234 — Ictraslii hon Forsk. - 213
— rarum lîr 238 — sclariiiin finrt. 224 — Thrasya Tr. . . . 228
— repandiiiii TV. Es. . . 230 — sctarium L.ijVT. . . 210 — thrasyoides Tr. 229
— repens lliirrn. Rox//. 246 — arlifolium ]S. /l'v. . 318 — frachypus Tr. . 258
— repens A'. Es. 299 — .setigt-rum PB. . 308 — trachyspermum ?S. Es 330
^ rqH'Tis Tr. (LP) 210. 290. iidn. — se.tigerum Retz. . . 246 — trachystachyum N. Es 233
— reptans Kl/i 310 — sflosuni liorl. . 224 — trichanthum A". Es. . 290
— rescissiim Tr. . . . 218 — st'tosum Svv. 226. 227 — tiichuides S.v. 290
— Riedelii Tr. 32" — sttosum ,
,5". A'. Es. . 226 — irichoplwriim Schrd. '
. 252
— rigens Sw 329 — sibiricum kort. . 223 — trichostachjuin ht. Gor. 202
— rigidifoliiini Tr. 309 — Sitbcri Lk. . 247 — trinerve Tr. 511
— rivulare Tr. 265 — simplex Roltl. . , 258 — Trinii Kth 309
— roslellatum Tr. . . 288 — speciosum N. Es. . 220 — triticoidcs Pair. . 183
— rostratum Mhlbg. 263 — spectabile N. Es. . 216 — truncatunn N. Es. . 308
— rottbullioidcs Hb. Klh. 232 — sphaerocarpum Eli. . 544 — truncatum Tr. 241
— Rudgci K. S. . . . 280 — spicaium Roxb. . . 185 — taberculatum Prcsl. 248
— lugosum Bosc. 304 — Sprengelianum Schult. g.-.-?
— lunnescens Tr. . . . 316
— rugulosum Tr. 2-79 — si/iiarrosum Ritz. . . 189 — tiirgidum Forsk. . 309
— rupestre Tr. 314 — stcigniniim Hast. . . . 21 o — uliginosum Rolh. 255. adn.
— ruscifolium Hh. Ktk. 262. adn — stagniniim Koen. . . 216 — umbellatuni Tr. . 298
— sabidkolum N. Es. . 215 — staginnum Sieb. . . . 215 — umbrosutn Lacont. . . 304
— saccharoidi's Kth. 149 — stt'noiludium Tr. . . 318 — umbrosum Retz. 246
— sacckaroides Tr. 29^7 — stigmosiim Tr. . . 289 — nncinatuin Radd. . 240
— sanguiiiale Burm. 243 — stoloniferum l*oir, 230.251 — um iphyllum Tr. . 503
— sanguiriale L. . . . 200 — striatum Br. . . . 204 — undulatifolium Ard. . 210
— sanguinale Poil. 203 — striLtum Bosc. . . . 505 — unguiculatuni Tr. 275
— scahi:rriinum Liig. 2^3 — strictum Br. . . 240 — unisetum Tr. . 217. adn.
— scaôri/cliiim N. E.s. . 22-7 — strumosum Presl. 255. adn. — Urvilieanum Ktli. 260
— scabruin LiiM. 216. adn. — suLalbidum Kth. . . 261 — vaginatuni A'. Es. 296
— scandons Tr. 224 — iuhcordatum Roth. . .
24" — velutinojiim N. Es. . 237
— Schradi ri Kth. . . 199 — subeglume Tr. , 292 — velutinum Bosc. . 302
— sciurotis Tr. 29'7 — subquadriparum Tr. . 241 — vernicosum Mhlbg. . 304
— Sclerocliloa Tr. 231 — subtile N. Es. . . . 202 — verticillalum L. . . 225
35î

Pag.

Panitum ve£litum Kth. . •

— villosum Eli
— villosum Iloffmseg. .

— villosum Prcsl, .

— vilvoides Tr. . .

— violasccns Kth. . . ,

— virgatum L. 272. adn.


— virgatum Roxb. .

— viride L
— viride Poil. ....
— viscidum Kll. . . .

— Viilpinuiii IV.


. Walteri Poir. . . .

— zizanioides Ilb. Ktli, .

— zonalc Gus.s, ....


Paraotaemmi PB. ....
Pariana AuLI. iOl.
— lancedl^ta Tr.
— luriata N. Ks.
— mollis N. lis.

— parNiflora Tr. 105.


— scabi'a ]N. Es.

Paspalum L. . . ÏOI
— absirusum Tr. . . .

— airiliiguum DlC. .' .

— amniûdes Tr. . . .

— angustifolium N. Es. .

— anulatum FIgg.
— arenariuni Schrd.
— aspidiotes Tr. ,

— aureum lih. Klh,


— aurciim Ti .

— barbatum N. Es. .

— ùarbalum Si huit.

— larhi^cruu. Kth.
— blepharopliorum l'i.S,

— brachystathyuni Tr. .

— hrevijolium Flgg.
— caespitosum Flgg. 13';

— canipestre Tr. .

— caneiccnr, N. Es.
— capiUare LaM. . .
353
Pag.
Pag.
Paspalum marginatum Tr. . in Paspalum ramosissi'miim N. £.•. 196 Pennisetum dich( .fomum Dulile. 182
— maritimum Tr. . . 148 — sactharoides IS. Es. . 149 —
fasckulatuin Tr 181
— membranaceum LaM. 165 — sanguinalr Puir. . , 20 J —
geniculaturn Lq. 222 .

— miicronalum Mhlbg. 139 — sangiiinolentum Tr. . 159 — glaucum Br. . , 221


— IScesii Kth. .... 146 — scalare Tr 138 — hordeiforme Spr. m
— notatuni Flgg. . . 141 — scrobiiiilalimi L. 141 (158) — Japow'rum Tr. 176
— nutans LaM. . . .
22" — sciilatuni N. Es. . . 161 — latifolium Spr. 180
— obtusifolium Radd. . 132 — sirolinuin Flgg. , . . 203 — macros tac hynm Tr. 177
— orbiculare Forst. , . 15- — serpens ]\. Es. . . 156 — macrounini Tr. 17S
— orbiculare Pair, . , 136 — selaceuniMclix. iAi.adiu 155 — rnyiisuruidi-f, .Spr. 172
— ovatum N. Es, . 162 — Stella I uin FJgg. . . . 16^ — n€r\osiim Tr. , 177
— pallldum m. Kth. 167. itdri — stcllutuin Tr. ., , 165 — parviflorum Tr. 170
— pariiciilatum L. . . 138 — slolûiiifcrum Bo&c. 151 — peflkellaliim Tr. 184
— papillosiim Spr. . 13-^ — str/c/uin Pcrs. . - 13Î — plialarciidrs Sihult 182
— parvidorum P>hod. 13- — succinctiim Tr. 131 — purpurascens Hb. Kth. 183
— patulum Hvrn. , . . 204 — suifultum Mik. 14!) — purpurascens SiV, . 183
— pectinatum N. Es. 14(; — supiuum Bosc. . . 15( — Ruhardi Kth. . 18.1!

— pedunciUatum Pair, 22-; — Swarizianum Flgg. 135 — scandcns ht. F/en. . 224
— peJlitum N. Es. . . 15] — tenax Tr. . . . 160 — setosum Bich. . . 182
— piantagineain N. Es, , 155 — tfwlltiiii ht. Par. 155 — tri't/co/des R. S. , . 183
— plalense Spr 162 — tenue Gairtn. 14.- — typhoïdes l'iich. . 184
— plat) caulePoir. 146. 148, adti. — trideutatum Tr. 131 — • uniflnrutn Hb. Kth. . 183
— pllcatulum Mchx. . . 16) — tristachyuin LaM. 14 ( — uniflorum Sieb. , . 183
— plicatum Purs. . . 161 — umbrosiim Tr. ±5.- — vertu illatuni Rr. . 223
— polyphyllum A". Es. .
14.- — uiidulatum Pair. 16) — violacfwn hort. . 183

.

praecox, Walt. . . . 16(; — vaginaliint PU. . 142 — vin'de Rr. . 223


— prolensum Tr. 15(. — vaginatuni S^v. 141 Perotis lafifolia Ekl. . 178
— pruitiosurn Tr. 15'i — VcliiliniiiH Kth. . 20- l'halaris imirkala Forsk. . 171
— pubescens liort. 154 — virgatuni L. 153 — setacea Forsk. . 182
— pubescens Lag. , . 15- — viigdtiini IValt. 163 — Velutina Forsk. . 201
— pubescens Mhlbg, . . 156 Penkillaria Plukrneti Lk 185 — Di'llosa 3I(hx. . 305
— pulchrum W. . iW, — spicata W. . . 185 Pharus L 01. 108
— punctatum Flgg. . 131 Pennisetum Hicli. . , 102. ±i:. — brasillcrisis Kadd. . 109
— purpiir.iscens EH. 33<J — alopeçrroides Steud. 178 — glaber Hb. Kth. . 100
— purpurrum Rz. et Pav, . 152 — articiilare Tr. . 17Î) — hippulaceus Aubl. . 100
— pusilliim Vent. . . 136 — borboriicura Kth. 18^ a du — Idlifolius LaM. . . 109
— pyt amitlalc A'. A"\. . 16(, — brève A Es. . iSZ — JaùlbliiiS L. . . . 109
— quarlrijariuni ht, Dcr. . 153 — cenchroides hich. 18] — mitrantlius Sclird . 100
— quadrifarium LaM. . 16-; — céréale Tr 185 — pubescpns Spr. . . 109
— raremosum Lij. , .152 — ciliare Lk 18 J — scaber Hb. Klli. . 100
— radi'jtui!) Tr 105 — coiiipresàum Br, . . l'C Piptathcruin annutatum Radd . 131
HTuTi yi Sir, Se, math pli-i. tt nul. Tum. 111^ idt p. Se. nul.
45
354
36.S

Tristachya leucothrix Tr.


— niexicana Klh. , 3.ï8

Tristcgis glu/inosa A'. Es. 29 i

rachnc Tr. . . .
-y'
/x >>//^. f.yr // /.HT.
, /A'y'y/, < ///'///À. //^''/f IL,
/
'IK^M-C. // . ,^^
MAMMALIUM RODENTIUM
EXOTICORU.M ^0^ OUUM VEL INllNUS lUlE <:()(iMT()HUIM

IMUSEI ACADEMICI ZOOLOGICI BESCRIPTIONES ET ICONES.


A U' C TORE

J. F. Bran d t.

(Conv. exhib. die 17. Jan. 1S34.)

S T C T I O 1.

inSTMClM, QUAE ÏN MUSEO ACAnEMICO SERVANTUli GEÎs'ERlM


ATQIE SPECIERÏM ILLLSTOATIO^'ES.

lia/us (Sjnops. melliod. p. 206), Biissoniits (Rcgnum animule p. 125), Linnaeirs


(Syst. nat. éd. 12. Tom. I. p. 76), Schreberus (Siitigclhine Th. IV. p. 599) ;ilii-

que autores noniine geneiico Hyslrix mammaliiira rodenfium omnes iiUelltxcrunl,


qui Hystrici vuli^nrl seu crislatae inicgumenlis siniilcs apparent. Laccpcdius auteni
jam anno n^QT (JSIcm. de l'InstHul Vol. III., f'Viedemann Archw fur Zoologie iind
Zooiomie. Bel. 111. St... 2. et G. Fischer Zoognosia Vol. IL Mosqiiae 1813. p. 443)
primus ostcndit, glirium illos, quos Linnaeus aliiquc Hystricum nomine compre-
lienderent, secundum caudae stracturam indue gênera esse dirimendos, \n Hvstrkes

cauda liaud prehensili praedilas, svu Hyslrices sensu striction dicendas, et in Hy-
strices cauda prehensili instruclas seu Coendus. Dumeriliiis (1806) in Zoologia ana-

lylica (Uebers. p. 18 et 19) et serius G. Fischetiis {Zoognosia Vol. III. JMosquae


1814. 8. p. 99 et 102) nec non Ranzanius {Elemenii della s/oria nalurak dei
JTt'm. VI. Str. Se math. phyi. Tom
tl nat. 111. idi p. Se nat. /g
558 B R A N n T
Maniinifcri Vol. 11. Bologaà 1820, p. 45(1 cl p. 451) Lacepcdii dividcnJi mclho-

(luin juic acccpcninl. îSiiiilo sccius latncn ab aliis Cclcbenimis Zoologis, quac Lace-

ficdius proposucral gcnera suiit neglecla et non solum apuJ Ticdcmaniuim {Zoologie

Laiidsluit 1808. 1. p. 462),, Illigerum (Prodromus BeroUni 1811. p. 90) cl Okenium


(Kalurgcscliichle. Zoologie^ Ablli. IL Jena 1816. p. SI,'), scd cliam in prima llegni

aniinalis Cmeriani edilionc (à Paris 1817. T. I. p. 208) cl m Desmareslii^'Am-

lualiuni bistoria {Mammalogic P. 2. à Paris 1822. p. 344), iiec non in Kiililu ani-

\i\à\\(i\'i\m\\\i^& {^elircige z.iLr Zoologie. Frankfuit 1S20. p. "30) JTysliicum iii^iwus

£cnsu Liiinaeano composilum invcnimus. Paucos aiirios post hiboics modo laudalos

(1822) Iraclalus a Fr. Ciwino conscriplns in nono jMusci Pari^icnsis-Mcmorabilium

tomo {Mémoires d. Muséum T. IX. p. 413)*' piodiil, iibi Ccl. Auclor de Ilystricnm

spcciebus accnraliores communicavih observa lionc.s casque in diias scciioncs seu sub-

faiîiibas, in Hysirices orbis tcrrarum vclcris et II. orbis tenariint novi denliuni mo-
larium coronanim fl^ura cxlcrna cl vifac gcncre rcspeclis disiribuit,

M) silices qiiidenrr, quae orb>-s tcrrarum veteris plagas incobint pro cranii parle

fionlali plus minusve convexa in duo divisil geacra. {Hysirix cl Aconiliion) ; Ameri-

canas aulem simdi modo, caudae ratione vero insimul assurata, in Iria dispcscnil

gênera {Eralhizon y Synciheres ol Sphiggurus^. (^dae Fr. Cmiertis proposueral di-

visiones a Lessonio in Manuali {Manuel d. Mammalogie h Paris 1827. p. 289)


siinl acccplae. Lessonius lanicn- nomen Synelheres- in- Cocnda- mulavil, quia Lace-

pcdius jam Synclbcrcm prcbcnsilem Fr. Cuvieri proprio nomin* gcnerico {Goendu

prehensiîis) proj'.osucrat. Isidore GcoJJ'roy Si. ITiaire {Ditliorinaire classique d'hist.

nai. T. 40.. à Paris 1828. ylrl. Porc -épie.) [lan modo in Ilyslricum divisione Fr.
Cui'icrum. seqiiilur, scd non omncs nalurac scrulalores scciioncs a fr. Cuviero exhi-

bitas comprobaluros esse putaî,

Grijfillniis Çïhe animal kingdum London 182'. \ ol. V. Synopsis oj ilie mamma-
lium n, 6S0 cl Vol.. III. p. 87)., porro J. B. Fischerus {Synopsis mammal. p. 366)

*) Qiiac />. Ciuifriis I. ). (lixcral repclila iiiM nilull^ iii Dictiuim. ilts Sciences natur. W>\. 43.

I
Jlystriii's H/u.sc/ Aiadeinici. 35(^

et JTlegvmmus {llandh. Jer Zoologie. Hpilin 18Ô2. S. p. "iO) non solnm oiimia
gC'P.era a i*/-. Cwztro -composita, sed eliam Lacrpediamim genns Coenclu '.nm rcll-

tjuis Ilyslticibus conjungunt et grnus Hystrix sensu Linnaeano proponunt. Ipse

eliam G. Cuderus in secunda rcgni animalis editione (Vol. I. p. 215) non omiiia,

qiiae frnler exhiburr.it gênera recepit, sed Ilystiices cauda brevi pedibus poslicis

distincte pcntadactylis et cranio oiagis convexe pracditas sub génère Porc -épies pro-

prement dits perlractat, cranio autem depresso aculeisqiie brevibus pilis involutis

instructas Les Ursons (Ere'lisons Fr. Cuv.) appellal, porro quae caudam elongatani,

haiid vobibilem pedesque posticos pentadaclylos habent „Les Alfierures'' vocal, quae

cauda prehensili ,
pedibusque posticis digitis quatuor tantum unguibùs falcularibus

instruclis gaudent denique sub nonrine Les Coenduus (Synelheres Fr. Cm'.) compre-

hensas esse vult,*' T^oiglius (Cui'iers Thierreich ilbers. von Voigl. Bd. I. p. 243)
Ciu'ierl divisiones rctinuit. J'Yaglenis (JSalûrliches System der Amphibîen. Miinclien

1830. p. 18) omnes Hystricum species in duo gênera distribuit, in genns Hysirix,

cui Hystrices et ErelJnzonles Fr, Cuvieri et genus Spliingura Fr, Cufien', cui Spîg-

guros et Synelheres Fr. Ciwieri adnuineraf.

Qiine quum ila sint récentes de Hystricum speciebus et generibus observaliones

hand abs re esse videbantur. Omnes igitur, quibns Muséum Academicum ad Hys-

tricum liisloriam dilucidandam confcrre potcrat parles novo snbjeci examini. Est
autem Muséum Academicum quod ad Hystrices ditissimum, non solum enim Hys-

tricum oclo specieru-m pelles effarctas, sed eliam seplem specierum {Hystricis cris-

tafae, H. liirsiitiroslris , Erethizontis epixanfhl Ç) , Cercohbis prehensilis^ Cercda-


bis airati. Cercolahis insidiosi ci Ccrcolabis ajfinis) crania**' continet.

*) G. Cuiienis autcin generi Les Coei.daii's eliam Couifum ^4:arae (qui /'r. Cuviero est Splug.
fturiis viUusus, Lichltnsleiniu Hystrix iiisidiosa) adscribit. Exinde vero sequitur O. Cu^ieriim
sub nomine Les Coeridus non solum genus Synelherfs fralris sui, sed etiam genus Sphiggiirut
ejusdem intetligere et uirumquc conjungerc.
*) iNotandum est Hystricis crislatae, H hirsutirostris, tirflhizonlis dursuti (vel pntius epixnnllu?)
Cercolabis prehensihs^ Cerco/abis atntti , Cerculabis
insidiosi et aj/inis crania sub ipsissimis auc-
tons oculis e pellibus esse extrada.
36b B R A N D T
Quibus qu'idem discjulsilionlbus instilulis non solam Fr. Ciwieri de Hystricibus

orbis Icnarum antiqui el novi in duas seclioncs seu subfamilias distribuendis scn-

tcnliam probare; sed ipsarum eliam seclionmn notas cmcndare characteribusqne

majoris momenli recenler deteclis longe amplius alquc exaclius defiaire cl circuai-

scribere , vel , si mavis , stabilire conligit.

Generum characteres pari modo non solum emcndavi, sed mullis novis nolis

esscnlialibus auxi el fusius peitraclavi. Quod ad generum numcrum G. Cmicri sc-

quulus sum opinionem in secunda rrgni animalis cditlone propositam.. Quamvis


cnim Fr, Ciwieri de Hyslricibus traclalus mclioribns sine dubio adnumerandus sit

de /.oologia laboribus, gcnus taraen Aconlldon ejus, sccandum unum cianiuni et

unum scclelon , deficienlibus parlibus exlcrnis, proposilum approbari nequil. Pri-

mum enim ipse Fr. Ciaierus 1. I. p. 431 asscrit, sccleton ,


quo Âeaiilhion ])au-
lenlionn fundavit, ex Hyslriciim a Pcrraullio (^Mémoires pour servir à l'/iisL nai. d.

aiiim. II. p. 20G) dissecalarum una^ fuisse desuralam; quae quidem Hyslrices, ul e

descriplione et figura Pcrraiilliana elucere vidclur, ctsi ab Hjsirice crislala Ilaline

diwrsae, babitu externe tamen et colore ci simillimae fuernnt.. Deinde Uys/ricis

hirsuliroslr-is cranium in tobelae noslrae \ IlL. fig. 3 —6 exbjbltum cum j4conihii

.Qi-anici Fr..Cuderi cranio, quod in Memorabilibas Musei l'arisicnsis 1. I. tab, 20.

fig. S. cl. 4 depiclum invcnimus, tanlam ostendit similitudinem, ut leye suspicare

posses inler ipsum atque yicmitTUi jainnici niillum exislcre discrimen. Hysiricis

aulem liirsiiliroslris (vide iiifr.T) partes exiernae magnani , noti solum ciini Hysirice

crislala odcrunl alTiiiilaU'iii, sed cliani ouldniiti distribulione adeo ctinwniunt, ut

vix cmI stabilleudam spaciem. sulfijianl,, quamvis cr:iiiii |);irlis buiilalis ralione Hystiix

crislala cl /lirsiiliroslris vfllde discrepeiit (vide iafra).. (^uum aulem exempliini modo
allalum m. Hyslricibus partem cranii frontalein niagis vel minas evolulam céleris

paiiiius t.ypis genericis disjungendis non sufiicorc pixjbare salis videalur, geinis que-

que Sjnelhrres et Syihig.^urus admilli nequeunt ,'


cliamsi subdixisiones genericas

seu subgencr-a piviobere possint, qualcs in gcncrc CercoUihcs slabilivimus. Ipse


Hjstrices Musei Academici. 3Gi

quoque Fr. Cm-ienis (Mem- d. Mus. l. L p. 4S"î) non pro cciio afïirmare audcf,

num divisiones, quas in génère Hystrix proposuil, sinl gcncra vel subgcncra tan-

lum appellandae.

II Y S T R I C U jM F a iMI L I a E*'.

Charadcr gencralis.

Caput médiocre, Roslrum obtusura vcl minus oLliisum. Labiurti snperius antc

ilentes incisives fissum et excisam, aat parum fiisiim, aut paulisper tanlura emar-

lijinatum. Dénies incisivi insignes, supra infraqiie simplicrs, glabri, csulcali, pagina

anlica flavi vel aurantiaci, forcipum modo invicem agenh-s. ^lolarcs supra infraque

ulrinque utrinsecus quatuor**', abrupli, Iritores, complicali, monorrliizi , vcl ob-

ducli et in corona tanlum complicali polyrrbizi. Superiorum coronae paulisper


exlrorsum dircclae eoronidibus siibcxlrorsis, inferiorum coronae paulisper introrsum

spectantes eoronidibus subintrorsis- Oculi parvi. Vibrissae plus minus"»"? evoliilae,.

Supra oculum et pone oculum quemvis setae singulac 1res vel quatuor, vibrissis quod
ad usum, ut vidclur, similes^ Auriculac aul médiocres, reclae, cxsertae, rolundalnc,

aut brèves, supra meatum auditorium plus minusve oblique antrorsum vergcnles magis

oblongae et pilis vel pilis aculeisve obvolutae. Collum brève. Corpus torosum vcl subr-

longatum, nunc setis vel sells aculeiformibus vel aculcis plcrumque tcretibus, cxserlis

*) Genus I/ystrix Llnna^aniim ciirn gencrc- /.oncfierrs (/ùfihiiyj Ciofi.) propiiae faniilia* ^icii-

lentorum nnniiiie proposilac lyjins prinius c-xlilbult Hlij>erus in Prvdionto p. 81. Scquuliis est

nuper }yle gmannui (Ifaiulhiicli der JCuvIugie p. 59). Lessoitiut auleiii soliimiii' ili> gciius

Hystrix Linnaei proprlu' fainillae typuiu periraclat , (]iio quidem si'iisii nos qiioqiie lue I'Cd
Ilyslilcum familiam cnnsideramiis, quamvis pro certo affirniape non audpanuis, num penus
Lonclicres re veia Ilysliicuni fanilliae sit allej^aniiùm, noc ne.

**). NonniiUi aiictores, sicuti lllljfCrus in Prodrunio p. 90, Ilysliicibiis qninque iiiolarcs ulrimpie

utrinseous tribuunt ; fere scmper aulem quatuor lantumnindo cvoliiti inveninniur. Inlerdian

tanien ulrinqiic utiinsectis qninqup apparent, ni In INIusei Acadc-niici /fyslriiif instritae cia-

niorum uno, in quo autem in ilarls quivis nlliniiis, ntpolf acn-ssorius , reliipiis niinoi il niu.lo

brevior observatur et coronam, siculi aniiiialiuni jiMiionmi ni'jlaivs, tubticulatam l.aLr'l.


3G2 Bran d t

pt pilis cotl.-.rionne rarissime vel rarius iiilcrmixlis, iiunc [)ilis co(]yri()(|i!c lnri:,is vcl

lar'fissimis ci aculeis plus minusve absconilitis et involulis tectum. Aculoi e lineis m


cute ad quiiiLuncem dlspositis lerni ad scnos, vix plures, seriatim prodeunlcs basi

pilis vel codario cincli. Pedes, brèves longitudine subacquales lelradactyli vel pen-

tadaclyli. langues falculares, inlerduoi subungulaeformes, vel lamnati. Cauda

aut brebis vel elongata liaud volubilis, aut elongati et volabilis. Mammae aperlae

vel inguinales scx (//)5/m- {es\p, Fr. Cuviero) vel quatuor, quarum duae sallem pec-

torales (in Cercolabe secundum Azararrî). Claviculae sternum haud atlingci>tes, scd

lio-araenti fcrc carlilaginei ope tanlummodo ei adliaerentes.

Asiae mcdiac et auslnilis, Africae vel Americae australis et borealis incolae pliy-

4opba<'ae, radicibus, fiuctibus foliisque victitantes. Asiaticae et Africanae in terra

-vel sub terra, Americanae omnes vel semper in arboribus obviae, vel sallem omnes
arbores ascendentes et per magnum vitae spalium in arboribus degentcs. Quod ad
magniludinem ad glirium masimos referendae, pedem 1| ad 2\ pedes longae, cor-
porc solo inde a rostri apice ad caudae basin demenso 1 —2 pedes longo. Omnes
noclurnae, plus minusve Icntae et slupidae. Iratae pilos aculeosquc erigentcs.

Hystricum familia secundum denlium molarium slructuram in duas subfamilias,

similii)us scclionibus jam a Fi . Cmiero propositis, ut supra jam indicavimus cor-


respondentes, dividi potcst, quarum unam Philogaearum , alteram vero Philoden-

diarum nomine afficeie haud iuconarruum videtur.

s r B F A M I L I A 1.

r II I L O G A E A E.

Character essenlialis.

Dentium molarium singuli radiée simplici vel apice tantum fissa. — Fossores.
Descripiio.

Molares oblongi, curvali ^-el subrecti, quod ad m'agnitudinem inter se différentes

et coronis a radicibus strictura haud disjunclis, sed cum parte radicali confluenlibus
fhslr/ces Musei. Acccdcmici. 363

inslrucli. Moliris prlnius onniium plorumquc maxinius, sccusiJus uliimo paiilo

iiinjor vtl (iwminaliin in mandlbula) interdu.tn muior, vcl vix iiiiiior, ncnulliniiis

sccuiiJo cl uliimo pleiumquc paulo innjor vel vix p.uilu iiiiijor '. JMaxillao :jn)i:i-

rium primi. (Tab. ML ï"ig. 1. c) et ullimi (ib. </) r.idix. slmplux, apice fissura fere

scinlIiiNaEl («),cuivala, pro nervi vasorumque introiluiiislpiicla, quae quideni fissur.T

non so!um in spceiniinibus velusliorlbus scmpcr ublikTala iiivonilnr; sed ç\\;\m in

rju.sdcm inJividui siiigulis denJÏbus (ul in Fig. 1. b. c) lola vtl saitein nia^na rx

parte cvanida conspicilur- Secuadi (.ib. h) et lerlii (<), maxillae niolaris radix in

aplsis pagina cxlerna longiludina'iler sulcala cl cmiiicnliis scu lubcrculls duoniis

niijiimis (radicularum rudimentis) insirucla. MaiidiliLil.ic iiiulaiium anlerioris (ib. ^)

radix-duobus sulcis longlludinalibus opposilis, radicis divisioncm indicaiilibus cxarala

et npice extremo bifida eamque ob causam apice subdirliiza. JMandibulae mclariiim

socundus (y")^ radicis apicc tnfid(j et in tria tubcrcula parva, conica (radicularum

rndinienla) subacqualiler divise, terlius (-^) radiée apice trituberculala, tuberculis

conlcis, inaequalibiis et uno relupis niagis cvolulo; (parias (//) radicis apico sub-
Iriluberculato , luberculo terlio tameii vix ludicalo.

In iis individuis, quormu dénies sunt parura delriti**' in cujtisvis maxilla»

inolarjs coronae lalere exlerno plerumque duae (ib. Fig. 4. «, h) rarius très vel

(jiialuor (ut ib. Fig. 1. a) inveniunlur impressiones, rimas ferc exhibentes, substan-

tia vilrea plicam formante intus cinctac, in inteiiore lalere autcm una plerumq-.ie
tanlummodo impressio (ib.Fig. 4. c) repcritur (rarius duo), pari modo substantia

vilrea plicam efficiente intus circumdata. Tali quidcm modo plicae illae substanliae

vitreae tr£s, ia molarium. coronis modice delrilis conspiciendae (ib» Fig. 4. «, h^ t)

*) Molares inler se secundum varia ImlivIJua. rangniliKlliie \ailr, qiia de causa cliam, quos depiii-
f;oiidos curavinius ufpote iiiagniludinis typiiin sUdjilem cxliibeiitts iiLUliqiiam sunl cnnsidcrandi.

*») Admodum juvenum Hystiiciim dentés inqiiireio Iiaud licuil ,


quantum aulem e deiitibus non-
nullis, qui in specimine adulto fore inicgri niaiiseie, concliideie licet cmoiiae apex qiiinquc clr-

citer plerumque ofTcrrc videlur tubcrcula substantia vitrea clicunidal.n tt iniprussionlbiis disjuncta,

a quibiiî quidem tuberculis substantia vilrea in dcnlis internani parltm usque ad radicem sub
lilicarum forma proiongalur (vide infra).
364 Brandi
efformanlui Ma\lllae molarlum subslanliae vilreae plicarum exlerioruni jjosltrior

(i, e. quac cdionae impressionem posteriorem terminât) (Tab. Vil. Fii^. 4. b) oiii-

ulum lonfisiliiin, apice relrorsum curvata, plicarum exteriorum antcrior (a) autem

intcriori (c) plus minusve antrorsum vergenti fere opposita, sed paulo longior et ma-

cis recta. Anle plicam cxteiioi-em antcriorem (a) atque plicam interiorem (c) ari-

nulus ellipticus (J) e subslaiilia vilrea formalus osseam substantiam incliulcns in

coronae substantia ossca observatur. Similis annulus {e) sed miiior, fcie ellipticus

vel subrolundus pone substanliae vitrcae plicam cxteriorem posteriorem (<^) occurnt.

Si dentés sensim scnsimqne magis deteruntur plicae externae et internae, sed non

omncs eodem tcm[iore, evanesrunt. Plicae quidem inleriorcs in maxilla, plicae exle-

riorcs autem in mnndibula diiitius in universum pcrsislere soient, quod a nîolaiium

coronarum direclione (vide supra) depcndcre videtur.


In maxillae molaribus admodum dctrilis (ib.Fig.5,G,5) plicae interioris (Fig. 4.c)

et cxterioris antenoris(ib.a)locoannuli plerumque duo clliptici vcl oblongi(Fig. 5. o,t)

e substantia vitrca lomiali, aream substantiae osseae ellipticam includentcs apparent,

quorum quidem annulorum exterior (a) a. plica exteriore anteriore (ib. Fig. 4. ç) a

dcnlis marginesejuncta, inlerior (c) vero a plica interiore'(ib.Fig.4. c) efficitur; plicae

exterioris posterions loco-(ib. b) vero annuli subelliptici duo (ib. Fig. 5. b,J), saepius
(praeserlim in denlibus minus delritis) in unum curvatum conjuncii (Fig. 3. b) ani-

madvcrlunlur, ita ut in dentium detritorum, regulariter conformatoVum quavis corona

annulos cHiplicos, e substantia vitrca effectos plerumque quinque (Fig. 5. a, b,


J, c. d)

et annulum posteriorem parvum, rolundum (<•), in universum igitur annulos sex

(ih. a. b,f,i, cl, e) inveniro lierai. Saepissime vero annulorum sex loco quinque ra-

rius très (ib. Fig. 6) vcl quatuor (fere ut in Fig. 3) tantummodo obscrvantur*\ quod
parlim ab annulorum duorum muluo confluxu, partim vero a substantia vitrea jili-

carum singularum parum profunde in dentis radicem intrante dependcre videtur.

*) De annulorum in molaribus dctrilis numéro et ratione cf. etam labulae rclavac figuram
quinlam.
Hrs/rices Musei Academici. 36,5

Mnndilîulae molnres similem stmcluiam liabent maxillac molaiibus, scd cornm


coronae impressioncs, plicnc cl annuli, quos in maxlllaribus «\lernos dixinius in

ipsorum inlerna et quos iiilcnios In maxillac molaribus appellavlmus in exlerna

eonim facie reperiunlur.

Moknis singulus longiludinalilcr disseclus (ib. Fig. l) e stratis feie paralklis,

(lensis, alleinantibns substantiae osscae vel cementosae flavicanlis cl siibslantiae albae

panim coemlesccntis vitreae compositum se praebet, ita (juidem, ut paries extcrnus

ejiis e substantiae osseae slrato substantiae vitreae strato insignl supra inducto, tota

inlerior pars aulem e substantiae vitrea« processibus nonnullis (ib. e^e,e c\ Fi". S,
9)
plicas formantibus, clausis usque ad radicis apicem non extensis, substanlia ossea

circumdntis et implctis (t) consistât, qui quidem processus in corona prominentes

coronae plicas el annulos, de quibus supra fusius egimus, efficiunt. In radicis apiiis

(Fig. l.a) Intere molaris quivis foramine (ib. c) perforatus evadit et intus cavitatcin

parvam , subtriaugularem offert , e qua rimae tenuissimae ad internorum substantiae

vitreae processuum basin lendunl eosque ex parte a denlis pariete extcrno disjungunt.

Ipsa vero corona (ib. b, b) haud cxcavata, sed solida apparel**.

Lal)liim supcrius antc dentés incisivos excisura triangulari cxaralum et supra cxci-

suram, suL nanum seplo, arca longitudinali, calva instruclum. Auriculae (ïab. VI.

Fig. 1) médiocres, majores quam in sequenli seclionc, rotundatae, dilalalae, exserlae el

pilis tantummodo recumbentibus, parum confcrtis in anteriore parte paulisper obve-

latae, erectae, parcius pilosae. Corpus plus minusve lorosum, ex parte aculeis veris,

vel aculeis seliformibus exsertis pilis terctibus rarioribus, tenuioribus codarioque tenui,

brevi [)lus minusve parcb, et sparso inlermixtis, ex parte vero selis aculeiformibus,

compressis, vel setis, vel pilis rigidis, setaceis, saepius complanatis, obsessum. Cauda
brevis vel elongata, numquam volubilis, vel maxima ex parte squamis, vel per totuai

*) Quas dedimus de Ilyslriouiri dcnllbiis desci'ipliones repellla observalione nitunlur el nb lllls dif-

ferutit, quas Fr. Cui'ieio {Jl/e'm. d. Mus. X. j). 419 et Dents d. lilaniiuiferes p. 177) dcbe-
mus; fusius enini dentés desciibere sumus conati, dentium radicibus et interna structura, de
quibus Cwiitrus lacet, insiniul consideratis.

Âfnu. yi. Sit. Se. malk. pl'yt. ti rial. 7om. lll. idi p. Se. ryot, /!
366 B n A N D T
ambilura aculeis lecta, iii aplce summo semper aculeis fonnam pecullarem piacbrn-
tibas, supra bas'iii angastam dilatatis^ solldis vel tiibulosLs, redis, vel interdum nodu-

losis, apice truncatis el ap«rlis vel clausis et acuminatis circiim circa obspssa. Di2;iEi

salis brèves. Pedes anlici digitis quatuor tantum evobitis, unguicnlatis ,


polllce ver-

rucam lamna obleclam, exUlbenic. Pedes poslici digilis quiiupie evoliilis et uiiijui-

Gulatis.

Pars cranii nasalis i<ri univrrsum paiilo magis elongata, qnnm in sequeiili sub-

famili.'u Ossium, inlermaxillarlum processus nasales magis elongali et versus eraiiii

superiorem. et posleriorem partem prodiicli, ita ni ossa incisiva dimidiarn feie l'otins

cranii longitudinis partem sua longitndine adaequent. Ossa intermtixillaria in siiliira,

qua invicem ronjunguntur ante foramina incisiva in cristulam depressam elevata»

Foramina ini isiva distincla, angusta, linearia margine interiore vix depresso in-

slructa. — Ossa maxiUaria in partis palalinae superficlei inferioris anleriore parte,

ponc foianiina incisiva, in sutura, qua invicem conjunguntur non in posteriore parle

fere solammodo (ut in sequenli subfamilia) semper in cristam elevala et ante denlem

molarem primum impressionis tantum vestigio. Ossis maxillaris processus zygo-

maticus el orbitalis multo forlius redinati quam in sequenli subfamilia. Processus

orbitalis ejus denlem molarem terlinm contra obvius. pro longilndine latior, quam
in Pliilodendris^ longilndine ejus latiliidinem ipsius, e medio desumiam, circiter duplo

vel triplb superante. Processus zygouinticus paulo longior, parle sua postica molarem

tertium conlra situs, et parle anlica mullo anguslior, quam in sequenli subfamiln.

Processus orbitalis et zygomaliciis vel connuxi vel siiLurae ope conjuncti. — Os zygit-

maticum mullo brevius, el in margine superiore demensum sexUim circiter cianii

longitudinis partem sua longilndine aequans.. Orbila et lossa temporalis invicem

confluxae,. rotujidae, multo minus amplae quam in sequenli seclioue, a marginis

anterioris medio ad posterioris médium demensae diametrum quinlam crann lon-

gitudinis partem fere lantummodo aequanlem offeiunl et in cranii posterioris di-

midio demum incipiunl. Ossa lacrymalia distincla, evoluta, el in cranii facic sn-

periore supra maxillae processum orbitalem conspicua , imo adeo proluberanlia seii
Hysirkes Musei Acaâeiuîd, 067

[)nicessu pnrvo instrurla. Ossîs temponim pars pelrosa supra mcntuni auditorium

liialu insii^iii snlîcurvo, limae simili, a parle squamosa diremla, Ijuilae osseae mi-
nus, (|u:im in sc{jucnti seclione evolulae. Mandibulae processus condyl«idei mar-

gine posleriore subrecto vcl parum intraclo. Mandibulae anguli in prosessum liaud

riongati. Mandibulae partes versus sympbysin in angulum acutissimum convergen-


tes, in ipsius symphyseos interna pagina fossa angusia, satis profunda inslruclae

<l in pagina interna supra marginem infcriorem sub alveolis, inde a symphysi usque

ad processus condyloidei basin in cristam insignem, arcuatam, obliisam tumidae.

(]ujus^is dentis moiaris alveolus in maxilla cavitatem simplicem , in mandibula vero


basi ima , ad molarium apicis radicularum rudimcnta recipienda, pariclibus tenuis-

simis cl brevissimis divisam exhibet.

Asiaticae vel Africanae forsan etiam Europaeae, in terra vel sub terra dcgcules *'.

Hue spcctant gênera Hplrix. Ciit'. el Alherura Cm',

H Y S T Fx I X. C U V. {Rcsn. an. 2 cd.)

Hysfn'x, Rfj/iis, Linn., flr/ss., Pc/m., Schrch., Tîedem,, llUg., G. Fischer.

Oh'n, Ah///, GoMfiiss, Gr/'/fî///., J. B. Fischer, IJ'iegmann et aliorum auctorum

c. p. — Hjslrix el Aconl}iiQii**\ Fr. Ciw. et Less.

*) Notaiidiim esl lu slal)lllei:dis Philuvdeiirum cliai acierilius nos lanUinuiiodo I/^ilriicm crhliUnin
el liirsuliruslrem m auxilliim Tncare potuisse, génère Jlhfrura in Museo nostro, ul in plurimis,
déficiente. Ouuni vero 6'. Cuvieriis m secnnda regni aninialis editione (Vol. I. p. aie) de
Aihenira fnàcuUtla i^/lyslrice /usdculata Linn. Buff. Supp!. Vit. l. 77, ScUreh. t. 17o) an-
notel: „elle a les dcnis el les antres caiacléies intérieurs et extérieurs des porc -épies" quas

c solo génère Hystrix desntnsimus notae forsan sufficient. Hoc eo iiiagis stalui posse videlur,
qiiod etiam Jjennelius, qui n'iper accurationem Jfystricis fasdculalae auctorum descriplionem
(Tlie gardens and Ménagerie of tlie Zoolog. Society Clieswici 1S31. Vol. I. p. 175) dcdil,

de génère Jtherura ab llystricibus diriniendo adhuc dubilel.

**) Genus .iconthion Fr Cmieri generl Jfysirlj; addo, ob simililudlnem cranii Hystricis liiisiili-

roslris cum .Iconihii D'^iiheii/onii cranio (vide supra p. 360). —C Cin'irrus, quamvis novuni
genus Jtherura proposuit, de génère .Icoiithian In novo regni animalis edillone ne verbulum
quidem fecil. Ex ipsius aulem verbls, quae in génère Hystrix p. 215, legunlur; „II y en a
(scilicet in génère Ifysirix) des espèces à lète moins bombées" fere concluderem, Ipsum quo-
que genus .liuuthian et Hystrix unura idemque habuisse.

47*
368 B R A N D r

Character essenlialis.

Cauda admoduni brevls, sine aculeis octavarn vel nonam corporis longîtu-

dinis paiiem a rostri apice ad caudae basln demensi circiler acquans, tota aculeis

vesllta*'.

Characler nahiralis.

Corpus sat torosum, abbreviatum. Caput médiocre. Pioslrum subconicnm, obtu-

sum. Labia (Tab.\lLFig. n) sat tumisla, insignia. Labium superius supra dénies su-
perlores profunde fissum et excisura triangulari. instructum (ila ut dentés incisivi in

fissura sint) et supra fissuram sub nariutn septo arca impressa, calva, oblonga instruc-

tum- Labium inferius superiore multo anguslius. Narium apcrturae fissuras insignes,

lineares, subcurvas, valvula. culanea distincta, fei'e semilunari exlrinsecus occbasas ol-

ferenles; sublala autem valvula impressio angusta, sub ipsa valvula sita conspicitur,

quae in foramen subiolundum, parvum, antice juxta narium septum situm (narium

aperturam propriam) transit. Lingua papillis corneis scabra, quarum exlenores mi-
nores, Stubrotundae, intcriores magis elongatae et fere crislis similes apparent. Auri-

culae (Tab. \'I. Fig. 1) médiocres, ereclae, sat dilatalae, rotundalae, exsertae. Cnuda
admodum brevis, sine aculeis circiter oclavam vel nonam, cum aculeis sextnm ad deci-

mam partem corporis a rostri apice ad ipsius apicem demensi circiter longitudine sua

adaequans. Pedes sat validi, brèves. Pedes anlici (Tab. VI. Fig. 4) digitis quatuor

evolutis et poUicis loco verruca parva (û) instructi. Pedes postici (ib. Fig. fi) pen-

tadactyli. Anlipedum digitorum médius reliquis longior, quartus medio seii Icrlio

*) Characler generis Hyslrix ila exhlfciius est, ut genus Alherura aihniiltere possis, quod quidcm
differt, ul etiam EenitUius 1. 1. p. 177 affert;
„Cauda elongala, j corporis longiliidiiiis circiler aequanle, squamis per aimulos dl^pn,silis

vestila el apice tanlum aculeorum complanalonim penicilln instrucla." — Ipse autem Ilennelius
fluctuât cui formalioni paites illae caudae pcuicilluni efficientes sint adnnnieraiidae. Equidem
eas, ob analogiam cuni simillbus partlbus in Ilystricuni cristatae caudae apice cccunenlibus
(vide infra notam p. 37o) , aculeis adnuiuerandas esse putareui.
Hjstrices Musei Academici. 369

brevior, secundo feie aequalis, quintus seu exicrnus secundo brevior. Un^ues
(ib. Fig. 5), pollicis rudimenlo, ungue lamnato inslrnelo (Fig. 4- c), excepto, fal-

eulares, médiocres, salis validi, apice parum acuti, pagina inferiore pamm lorliltc

atque profunde canaliculati, pagina supcriore convexi, lateribus modice compressi.

Pedum posticorum digiti (ib. Fig. 6) anlipedum digitis breviores, oranes ungiiibus

falcularibus (ib. Fig. l) itistructi , brevioribus autem et magis snbungulaeforinibus

quam in antcpedibus. Ilallux omnium digitorum brevissimus, sed pollice longior.

Digitus (juintus seu exlernus halluce longior. Digitus médius, secundo et quarto

aequallbus longior et omnium digitorum longissimus. Plantae el palmae (ib. Fig. 4

et 6) depiics, et, sicuti digitorum pagina infcrior, epldermide glabrata obduclae,

sulcis tamen satis profundls, quibus eminentine sunt interpositae, exaratae. llo-

strum pilis brevibus et brevissimis, plus minusve rigidis, interdum admoJum


tenera lanugine parcius inlcrmixtis dcnsius obsessum vel rarius obteclum. Frons
setis mediocribus vestila. In vcrliee, occipitc el cervice, nec non iu dorsi parte au-

terior« seu interscapulio setae elongalae, validae, versus dorsum crassilie et longitu-

dine sensim auctae, \ — 1' longae, jubam erectilem , crislae simllem efficientes. In

mente et ingluviel inilio pill brcv« vel brevissimi, tenerl vel vix subrigidi. Mani-
culorum et podarlorum- dorsi pars superior selis rigidis, li" circiter longis, supra

basin dilatatis, compressis et striae longimdinalis vestigio instructis, inferior aulem

digitis propinquior setis tereliusculis vel torclibus, curvatis , ungues superantibus et

obtegenllbus vcslita. Gula, extremitalum interior faciès, et abdominis poslerior


pars seu inguina setis brevioribus iortibns, supra basin altenuatam paulisppr dilat;itis,

tereli-compressis vel compressis, plus minusve distincte per longitudinem striatis vel

subsulcatis, in apicem setiformem , tenuissimum, admodum elongatura desinentibus

cooperta. In jugulo et paraucheniis, porro in pectore, abdomine, nec non in cor-

poris laterum. infima parte et extremitalum mediae partis externa facie pari modo
setae abdominis gulaeque setis similes, sed multo fortiores et longiores et paulo

magis aculeiformes invcniuntur. In armis et epigaslriis, nec non in bypogastriis et

hypochondriorum anleriore parte et extremitalum supremae partis cxterlore facie


3^0 B R A N I) T

loris îibdomiiiisque sflis simiks quidcm, scd fortiores, longiores nnileisqne


selac i)C(

mams adliuc viclnac, compressae vel vix comprossae, apice sctaceo vel aciileonini

modo hrevi, îoiii, piingenll inslructae obscrvaiitiir,


qiiae versus dorsum ambilii nc-

cresccnlcs scnsim spnsimque in aculeos


voros transeunt. Médium dorsum seii Icr-

posterior pars, luuibi, jirymna et uropygium aculeis veris,


"um, hypocliondriorum
poUires duos ad decem vel iillra longis , i"' ad o" latis, teretibus, vel apice selil'eris,

vel subul.-ilis. ^cl conipressis (i


arulis, oreclilibus obsessa. Aculeorum omnium lon-

OTSsimi (haud rare pédales) et latissimi, pcnnarum scapis elongatis similcs, plcrum-

nue in apiccin rectum, subulalnm, plus minnsve compressum et ancipitem, pungen-

lem. i;ilerdum eliam (et quidcm in aculeorum longiorum,


medio dorso impositorum

lonn-loribus potissimuni) in apiccm eîongatum, attenuatum, setiformem *', rarius

complaiiatum desinenUs. in lergo et hypocliondriorum superiore parle conspiciunlur.

Prvmni.e laler.i acideis forllbns, scd lergi aculeis niulto brevioribus lecla. Prymnae

mediae partis aculci laterum aculeis multo breviores et angustiores, sed paulo fre-

quenliores et apicibus convergentes. Uropygii aculei latérales pari modo aculeis me-

diis lorllores et longiores, sed prymnae aculeis lateralibus breviores et minus fortes.

Cauda maxima ex parte quidem aculeis veris, rectis vel curvatis, subnialis. très pol-

lices et ultra longis obsessa, in baseos infcriore pagina setas et setas aculeiformes acu-

leosque apice seliferos teretes offert, in apicis summo autrm aculeos plures (S — 12)
±\ — 21 pollices longos (Tab. VIL fig. 19 et 21) in parte basali (n) ,
pedicellum

tennissimum, longum exhibenle, admodum augustes, supra parlera basalem aulem

insigniter dilatatos (ib. Ij), pennarum anserinarum scapos ambitu aemulantcs vel

superanles, teretes vel compresses, in tota parte diiatata (/;,) tubulosos et parieti-

bus lenuibus, paullsper pellucidis, elaslicis et sonoris instructos, in apice (t) pierum-

que (Fig. 19 et 21) truncalos et apertos, interdum aculeis singulis, admodum planis,

(Tab. VIL Fig. 20) apice (c) clausis et acuminatis**' intermixtos ostendit. Codarium

*) Considerari possunt lii aculei, quasi jubae selaceae cervicalis continualio seu aemulalio.

*) Aculei apice clausi, non in omnibus individuls ftl>%ii, ïransitum quodammodo parant a reliquis
caudae aculeis ad aculeos peculiares apice truncatos et apertos et forsan aculeorum apice Iruo-
H } striées Musei Académie i. Zjx

hrevissimum, atlmmlum parcnm, tenerum, fere sericeura ,


j'uxla sefas aculeosque c

cute erumpens, in nonnuUis irtdividuis fere evanidum, Iiiter setas et aculeos corpHS

obtegentes pili sparsi, ex parle subrigidi, vel flexuosi, aculeos vix vel parum supc-
rantes olîservantur, quorum quidem, qui aculeis longiorlbns sunt inlerposltl rrllquis

longiores evadunt. Praetcrea vero quoque selae sparsae, solitariae, rigidae (num
l'orsan qnod ad funrlLonem, vibrisis aequiparandae?) pracserlim in corporis Inleruin

inferiore et extremilatum superiore parle animadvertuntur.

Asiae et Alricae, forsan eliam Eliiropae auslralis*^ iiicolae.

Speluncas vastas, simplicl exitu vel pluribus inslructas effodiuiit, in qulbas diem

degunt et dormicnles hibernant, quas vero vcre, aestate et auctnmno, sed noclurno

tanlum tcmpore ad pabulum quaerendum caute deserunt. Herbis, radicibus, irucli-

busque vescuntur. Vox grunniens. Quolannis 2 —4 pullos edunt. Iratae pedlbus

terram puisant insimulque caudam movcntes aculeis tubulosis, apite lrimcnti.s in-

vLcem pulsatk crépitant et lutelae causa aculeos dorsurn obtegentes rriguut vel

ellain conglobanUir,

f. II Y S T R I X (] lî I S T A T A Lr.NN.

lijslrix ciblala Linn. sysl, nr.l. éd. 12. 1. 1. p. "ÎG. n. t. — GincL sy.sl,.iiat. 1'. I.

P. l. p. ItS. n. 1. — Erxleb. sysl. p. 340. — Zimmcrmuim Gcogr. (îcscli.

11. p. 395. — Schri'bi'r Saugelh. p. 599. lab. IGT. — Tiedcmann Zool. 1.

p. 4G3. — Okeii Kalurgesch.. Zool. H. ji, 875. — G. FisJur Zoognos. N oL III.

p. 100. — lianzuni clenienli dclla storia naluralc driiMaïamiferi Vol. H. !>o-

caloi'inn jiinlorcni ^laliim sisluiil t't liiiin iiisni-Lim apex delfiilnr in aciilrus apice a|)i'iios et (iiii:-

catos nuilantiir. Aculei vero peciiliaiis forniac et a])icc c'aiisi cl a^X'ili in Ifysiriciint caiul^c

apici- obvii açiileorum illoruni [iropiiorum in Hyslricis Jiisiiciilntae cautlar apice occiirrciilimii
analoga vidt'iitur, cui quidem .seiilonliaf polissimiim cliaiii aculei .\\'i>^i' c'ausi pl.ir.i (ali aucloii-

lius, quniiluni' sein,. nondun> coiiinviiimati') favcul.


i'iV
*) Ouac iii Kurci|ia ausliali (nomitialini in Ilalia) iin-fiiiuiilur Ihstrices sccunduni vaiioiuni an'c-

loruiH le<lini,)iiia in Euinpam- tiansveclaïuni- et piïeralaruiii- progeiiics esse dicuaVur^


3n2 B R A N D T

lo^na 1S20. p. 448. — Ciwier règne nnim. 2. cd. Vol. I. p. 215. — ./. B.

Fischer Synopsis mammal. p. 366. — Grijfilh aiiim. klngd. Vol. 111. 81, Vol. V.

Synops. n. 680. — fJlegmann Hanâhuch der Zoologie, Berlin 1832. p. 59.

Le porc- épie Biiff. Ilisl. nat. XIl. p. 409. tab. 51.

Le porc-c'pic d'Europe ou d'Italie (Hystrix crislala Linn.) Fr. Cuvier in Mc'moires

dn Muséum T. IX. p. 450; Dictionnaire des sciences nat. T. XLII. p. 528;

Eiusclcm et GenJJ'roy, Histoire des mammilères Livr. 34. — Isidore Geoffroy

St. Hilaire Dictionn. classique d'iiist. nat. Vol. XIV. p. 213. — Lesson ma-

nuel de Mammalogie p. 288.

Le porc -épie commun (Hystrix crisfata) Desmarest Mammal. p. 344. n. 555.

The crested porcupine (Hystrix cristata Linn.) The gardcns and ménagerie ol' tlte

Zoologica! Society Vol. I. p. 171.

Porcupine European luniely. Grijfiih anim. kingd. T. III. p. 203.

Hyslrix. Bajus synops. anim. quadrupcd. p. 206. (Descriptio partium externarum

accurata, imo desciiptione aliurum naturae scrutatorum recentiorum, qui eum


seculi suut, accuratior!!) — G«/2. Quadrup. ]). 563. c. Fig. — AIdrov, digit,

p. 411. c. Fig. p. 474. — Jonst. Quadrup. p. 173. tab. 68.

Hystrix manibus tetradactylis, planlis pentadaclylls, capile cristato (The porcupine)


///// tlie history of animais p. 528.

Charactcr essentialis.

Rostri nasique apex pilis parum densis, brevibus ita obtectus, ul cutis plus

minusve Iransmicet.

Descriptio.

Caput crassum, subelongatum. Labia tumida, pilis sparsis, brevibus vel bre-

vissimis, rigidis vel subrigidis, cutcm haud prorsus occultantibus, parum dense ob-
sessa. Labium superius profunde fissum. Rhinarium [liiis sparsis, brevibus, rigidis

vel subrigidis, cutem transmicantem haud occultantibus vestitum. Vibrissae semipe-


dales et ultra, atrae. Prope vibrissarum basin pili brèves, solitarii, ita ut cutis non
Hj strices Musei Académie!. Z-jZ

sît obvelata, et fere prorsus transmicct. Nariura apertuiae rimas subcurvalas, ad-

modum longas (1" 3 " longiludine aequantcs) exliibentes. Supra narium dorsnm
pili setacei, brcvissimi, vix semipollicares, sat spaisi, cutem transmicantem paium
oblegentcs. Pi!i fronlom opcrieiiles modice vel paruni densi , setacei. Regio oculos
ambiens fere calva, et pills perpaucis, brevlbus tantum obsessa. Menti et ingluviel

anterioris partis pili rigidi, vel vix subrigidi, teneri, pariim densi. Aculei apice
2'"
apertl in caudae apiee obvii (Tab. VIL fig. 19), 2i" longi, in parte apicali

lati, frre teretes vel parum compressi. Codarium tcnuissimura, parcum, brève vel

brevissimum. Caput et nucha vel eaput, nucha et collum griseo-nigricantia vel ni-

gricantia. Setae elongatae occiput et nucliam occupantes 1' et ultra longae, griseo-

nigricantes, in medio et apice vero albae. Setarum aculeiformium médium collura

occupanlium pars apice alba et scmicollare album elticiens. Abdomen, et regio

anum ambiens, sicuti extremitatura latus inlerius, nec non manicuia et podaria

brunneo-nigra, vel nigro-brunnea. Setae aculeiformes humeros, corporis latera et

extreoiitalum latus exterius occupantes basi tantum albi, maxima ex parte vero e

subbrunneo griseo-nigricantes vel nigricantes. Humeri et latera igitur e subbrunneo


griseo-nigricantia vel nigricantia. Setae aculeiformes corporis laterum posterlorem

partem occupantes saepius apice albae. Aculei medio dorso inserti plcrumque albo

et .nigro annulati et apice plerumque albi, aculei vero prymnae latera oblc^enles,

sicuti aculei e corporis laterum parte superiore et anteriore originem ducentes, basi

albi, apice nigri. Aculeorum prymnae médium et caudae superiorem paginam oc-

•cupantium omnes basi apicoque albi, medio nigri. Caudae baseos inferioris partis

setae et aculei albi vel flavescentes vel fuscescentes. Pedum posticorum latus extre-

num saepe brunneo irroralum.

Cranium (Tab. VIII. Fig. 1, 2) cura sequentis speciei cranio (ib. Fig. 3, 4)

comparatum brevius, in parte jugali paulo angustius, in anteriore et média parte

altius, admodum convexum, versus latera magis convexum et devexum. Processus

nasales osslum intermaxillarium angustlores, basi magis convexi , apice valde an-

.gusto vero ossis cujusvis singuil nasalis partis adjacenlis lalitudine et processus
/Itin. VI. Sir. Se. math. ph}S. «/ nat. Tarn. III, idt ,p. St. nat, A%
374 Brandi
maxillae orbilalis inargiiiis posleriorls lunglludine ferc triplo angusliorrs. Processus

orbilalis maxillae magis sursura versus processus nasalis ossis intermaxillarls postre-

mam parlera elongalus, supra os lacrymale sursum prominens et marginis sui poste-

rions longiludinis terlia parle longior. Processus orbitales et zygomalici maxillae

sutura non conjuncli, sed connali. Ossa nasi laliora, supra admodum convexa,

parte posteriorc miillo magis rctrorsum, imo adeo ultra cranii médium tendentia et

usque ad orbitac médium contra porrecta alque ante apicem posteriorem insignitcr

dilatata et quarla circiter parte laliora, in apicis posterions margine interno aulem

devexa et intracla, ila ut in ossium nasalium Invicem conjunctorum suturae postrema

parle sulcus brevis exorialur, qui cum sulco ab ossium frontalium margine interno

effeclo confluit. Os zygomalicum tenuius et parte postica dupio vel plus duplo an-

guslius. Ossis lacrymalis anlica pars paulo magis deorsum elongala, superior pars

aulem ab ossis maxillaris parte frontali superata. Ossa fronlalia admodum convexa

et devexa et prope suturam, qua invicem conjugunlur introrsum etiam devexa, ni

ipsa autem sutura sulcalo- impressa, ila ut ossium frontalium margines inlerni invi-

cem conjuncli sulcum longitudinalcm constituant. Marge internus cujusvis ossis

fronlis longiludine sua \ lere lotius cranii longiludinis parlem aequans et lerlia

circiter suae longitudlnes parte brevlor quam in sequente specie. Cristula a mar-

gine orbilall ossis fronlis versus marginem ipsius posteriorem discurrens parum

distincta. Ossa bregmatis lateribus minus convexa. Ossis lemporum partis squa-

mosae posterior pars latior. Hiatus supra meatura auditorium obvius magis insig-

nis. Processus pterygoidci paulo magis exlrorsum dliecti. Mandibulae angulus

paulo angustlor et limbo minus incrassato instructus»

M e n s u r a e.

Corporis longitude Inde a roslri apice usque ad caudae apicem . . . .25' ^if-

Capitis longitude a rostii apice ad aurlum basin 4

Fiostri longitude ab apice nasi ad cantbum oculorum anteriorem ... 2

Caudae longitude
Hjstrices Musei Academki. 3^5

Putria. Sppcics, qunm dcscripsimus, in colleclioiiibns viilgaris, in rc^no Npa-

politano, in civilate lîomana, porro in Hispnaia et Siciiia, nec non in Africa boreali

(Cuvier) roperiliir, foisan aulem in Europa haud indigena est.

Vwemli gemis. Loca culla fiigil. Colles lapidosos, aridos, versus meridiem vel

ad Afrlcum spectantes amat, ibique prolundas effodit caveinas pluribus cxitibus in-

slructas, in quibus secure vivit, qiiasque nocturne tantum tempore pabuli quaerendl

-causa deserit. Crepufculo elapso caute appropinquatur poitae speinncne primariae et

exit tantummodo, si nnllum percipit strepitum. In hortos quoque inlerdum invehitur.

Hieme in habitaciilo dormit et nullum assurait pabulum, sed simulac prinii veris

dies sereni et calidi intrant expergiscitur. Aegre in universura movelur. Olfactus

organon valde cvolulum, reliqua aulem sensus organa minus perfccta habrt. Ad
quindecim vel viginti annorum actatem pervenire fertur. Praeter homines, qui carnis

sapidae causa ipsam inquirunt neminem limet. Alia enim animalia ci vix mali ali-

quid afferrc possunt, dura semper hosti partes aculeis munitas obvertat, et dentibus
quoque vehemcnter mordeat. Captae tantummodo in cavis laminis ferreis veslilis

retineri possuni, brevi enim tempore asseres crassos praerodunt. Quodammodo qui-

<lem mansuescunt, sed vix familiares fiunt. Majo, et quidem notturno tempore,
copulantur aliorum animaliura more , dum femina aculeos demittit et mas dorsum
•ejus ascendit teste Fr. Ciwiero. Auguste mense, igitur 60 — 70 dies post coitum,

pulli circiter 7 —8 pollicares oculis apertis instrucli aculeisque tccli et colore pa-

.rcntibus similes nascuntur.

2. HYSTRIX HIRSUTIROSTRIS. Nob.

Characicr essentialis.

Tiostri nariumque apex pilis brevibus admodum dense obteclus.

Descriplio.

Reperitur in Museo Academico spécimen Hjslricis velustum, quod pro H^slrke

48*
376 B R R A N D T

crislata habebam cuique cranium extraheie curavi**. Inspecte autem cranio et cum
Hjslricis cristalae craniis duoljus, invicem similibus, comparato ad eam siim adduc-

tus opinionem, de simililudine specifica cum Hysirice crislala haud posse cogitari.

Examine igitur comparativo Inler 1res Hystricis cristctae pelles et pellem, de quo

loquimur, instituto, diversitates qnoque externae sunt lepertae, quae assumtis cranii

difi'erenliis memorabilibus spcciem peculiarem sane indicare videntuiv**'

Caput paulo crasslus et admodum dense setis, vel pilis obsessum. Rostrura pili*^

cutem prorsus occullantibus dense tectum. Masus pilis brevissimis, rigidis, dense

veslitum, Hysirkis cristalae naso, ut videtur, paulo angustioi*. î^îarium aperturae

externae breviores. Supra narium dorsum et circa vibrissas pili setacei ,


parum

elongali, circiter poUicarcs, rigidissimi, dcnsissinii , culem prorsus obtegenles. Pili

frontem obtegenles admodum densi, clongati, setacei» Regio oculum ambiens paulo

minus calva. Auriculae paulo breviores et rotundiores videntur. Pili setacei elon^

gati, cristam setaceam veilici, occipiti et cerrici impositam efficientes vix paulo lar-

giores alque longiores. Aculeorum elongatorum apice setaceo, elongato instructorum,

medil dorsi parti anteriori impositorum aumerus major et ipsi aculei graciliores, et

distinclius adhuc quam in antécédente specie affiaitalcm cum selis jubam eervicalem
formantibus manifestantes. Aculei aream oblongam, in dorsi posterions partis et

prymnae medio oljviain occupantes, anterioribus basi nigris exceplis, omnes albi.

Aculei apice truncati in caudae apice summo obvii breviores, vix 1|" longi., sed su-

pra basin fere duplo latiorrs et ô| — 4'"


lati (vid. Tab. VII. Fig. 21). Reliqui-

caudae aculei albi, Regiunis anum ambientis sctae paulo rigidiores, forliores, albae

*) Ne qiils foisaii siispicaretur , craniiim extraclum ab alio animall desumtum et [lelli inditiim
fuisse, ut (Icficieiile in ])ellibiis cffarcieiHlIs cranio haud rarn fit, noiandum est, craniuni extrac-
lum cum capltis pelle ex parte adhuc coalitum esse repsrium.

**) Pertinel forsan uostra species ad illas Ilyslricum formas, de quibus Cuvirr s ÇHe'^ne nnlni. 2. éd.
Vol. I. p. 315) in descrîptione Hystricis cristalae In universura ait: Il y en a (1. e. des Porc-
cpics) mais à têles moins bombées dans les Indes et en Afrique. Quae Fr. Ciifirrns {B/tni.

du Muséum T. IX. p. 451) de Ilvstiice e Cayenne allala cum Hysirice cristata c ninaiala

alfeii; „que les teintes des ses parties sombres sont plus pâles et que ses épines sont sen.sil>le-

menl plus minces" etiam ad noslram speciem quadammodo quadiant.


Hjstrices Musei Academici. ^jj

vel maxima ex partae albae et basi tantum nigrîcanles; regionis anum ambicntis

eolor igitur albus.

Cranium (Tab. VIII. Fig. 3, 4, 5, 6) cum Hysiricis cristalae cranio (ib. Fig. 1, 2)

eomparalum quod ad molem ma jus, paulo magis elongalum, parlelibus foilioribus

instructum ^ in parte nasall depressum, in parte frontali prum convexum et sub-

depressum et in parte jugali latins. Processus ossium inlermaxillarium nasales la-

tiores, basi magis depressi, apice truncato multo latiore ossis cujusvis singuli nasalis

parti adjacenti lalifudine fere aequales vel paulo latiores, sed maxillae processus or-

bitalis adjacentis marginis posterions longitudinis lertia part* latiores. Processus

maxillae orbitalis supra os lacrymale haud elongatus, et margine suc superlore

truncato ossis lacrymalis marginem superiorem haud superans, atque posteriore mar-

gine dimidia circiter longitudinis parle, processus nasalis ossis -inlermaxillaris mar-

gine posteriore vero tertia circiter longitudinis suae parte brevior. Ossa nasi an-

gustiora, supra depressa, fere plana, versus latera parum devexa, parte posteriore

minus retrosum tendenlia et orbilae anteriorem quartam parlera contra obvia, ante

apicem posteriorem vero vix latiora et in marginis int^rni postrema parle haud im-

pressa et inlrorsum devexa. Os zygomatieum paulo brevius, sed multo forllus et

ialius, in posteriore parle duplo latius» Ossis lacrymalis extcrior pars minus deor-

sum- elongala. Ossa Ironlalia minus convexa, supra in anleriore parte subdepressa

et in sutura qua invicera conjunguntur haud impressa. Margo internus cujusvis

ossis frontis longitudine sua quartam circiter tolius cranii longitudinis parlera

aequans et tertia ciniter longitudinis parle longior quam in antécédente specie.

Crislula arcuala, oblusa, e margine orbilalî ossis frontis versus marginem ejus poste-

riorem retrorsum assurgens distincta. Ossa bregmatis magis convexa. Ossis lem-

porum partis squamosae pars poslerlor latior. Hiatus supra meatum auditorium

obvius, paulo minus insignis. Processus pterygoidei paulo minus extrorsum directi.

Mandlbulae angulus latior et llmbo magis incrassato inslruclus*'.

*) Quas uiodo laudavimiis JlysIrUts hirsiitiroslris cranii differenliae observationibus in duorum cra-

niurum speciralnibii.s institulls nituntur.


378 B R A N D T
M e n s u r a e.

Corpoiis longitudo Inde a rostrl apice usque ad caiidae apicem .... 2', 5"

Capills longitudo a roslri apicc usque ad aurium basiti oi"

Rostri longitudo a nasi apice usque ad oculoium canthum anteriorem .


2"

Caudae longitudo 5"

Patria ignola.

S u B F A M I L I A II.

P II I L D E IS I) R A E.

Charader essentialis.

Dentés molares omncs radicibus duabus, tribus vel quatuor insliucti. Scansores.

Cliai acier naliiralis.

Molares rccii ,
quod ad magniludinem varii. Ultimus pleruraque reliquis paulo

minor, sed interdum penuliimo major, primus secundo et tertio inlerdum major,

saepe vero etiam paulo minor. IMolarium singulorum corona in universum magis

tumida, quam in antécédente subfamilia et supra radicem impressione parva circu-

lari (cingulo) instrucla ,


qua a radicibus disjungitur. jMaxillae molares (Tab. MI.
Y'i". 2. a, b, c, J) omnes trirbizi, radice interiore (a) omnium maxima, oblonga, di-

latata, compressa, recta, radicibus duabus exterioribus ((] y) conicis vel compresso-

conicls, subrectis (in mclari ultimo [ib. ^]), vel apice parum divergenlibus (in mo-
larl secundo [ib. b] et tertio [c] ) vel fortiler divergentibus, sicuti in molari primo (a).

Mandibulae molarium (ib. e,f, g, h) cujusvis lateris anlerior (<?) plerumque dir-

bizus, radice anteriore (a) elongata, conica, antrorsum vergenle vel compressa, ra-

dice posteriore (}') autem anteriore interdum fere duplo latiore, compressa, apice

emarginata et fere dirhiza, interdum etiam trirhizus, et tune anticc dirhizus, poslice

monorliizus. Mandibulae molarium secundus (J) et tertius (^g) radicis posteriori»

divisione tetrarhizl et radicibus (a, /?,}', (5) conicis, compressis instrucli, quarum duae
H) s triées Blusei yicaâemici. 379
posteriores (}', (5) basi plus minusve sunt conjunctae. Mandibiilae molarium ultimus

(//) trirhizus, ladice poslerioie {y) duabus anterioribus (a, /?) duplo latiore el magis

compressa. Molarium singulus longitudinaliter dissectus (ib. î'ig. 13 et 16) cavl-

tatem (c) coronae basin maxima ex parle occupantem, in seclione fcre trapezoidalem

ostendit, et in corona {V) et substantia vilrea (^, e^ e, e) obductus et substanliae

vitreae plicis in subslanliam coronae osseam intrantibus instructus observatur. la

cujusvis radicis (a, a) e substantia ossea tantummodo compositae et in medio canali

excavatae apice vero plus minusve truncato foramen, sine dubio nervis vasisque in-

trantibus destinatum, conspicitur*^ Molares parum detriti coronam margiiie su-


periore paulisper intractam offerunt, quae in medio cujusvis lateris (et exlcrni et

interni) impressionem seu emarginationem in maxillae molarium pagina externa et

mandibulae molarium pagina interna subrectam (Fig. 10, 12, 14. a) oblongam, in

maxillae molarium pagina interna et mandibulae molarium pagina externa autem sub-

obliquam et subtringularcm (ib. c) exbibet**^ Ambae quidem imprcssiones (a,c)

apicibus inlernis sallem sibi sunt opposilae, et in coronam inirnnies, fere invicem atlin-

guntur, et coronam in duas partes aequales, fere aequales vel Inaequales, in parlera

anteriorem, et parlera posleriorem, spatio inlcrraedio anguslo conjunctas, disjungunt.

*) Molares igilur cjuod ad textuiam quasi médium qui dammodo lenenl inler dénies compllcatos el

obductos.

«*) In juniorilius aniimallbus, quorum dentés haud detrit! sunt, in maxillae molarium exferni e

mandibulae malarium interni lateris superiore parte, praeter emarginationem laudatani duae ad-

buc, sed minores occurrunt, qnas lîe/igfferiis in maudibula tantum inveniri cxliibct ;
quarum
quidem una ante emarginationem supra descrlptam, altéra pone eam observatur. Utraque autem
emarginatio pari modo substantia vitrca est cincla, quae, si evancscil, annules cUiplicos in co-

ronae parte auteriore et posteriore obvios (Fig. 10, il, 14. /;, d) efficil. — Interdum vcro
etiam in aninialium adultorum molaribus emargînationum modo commcnioralarum vesligra in-

venimus, sicuti e. c. in dente Fig. 13 exbibito, ubi in maxillae molari très sunt cmarginalione.s,

quarum quae litera n,c designantur emarginationes sunt in adultorum dentibus obviae, quae
fero sub litera h inlelligltur emarginationem in juniorlbus animalibus pkrumque tantum obviam
sistit. — Notandum ceterum est emarginalionum el subslantiae vitreae plicarum in corona ra-
lione molares similes e.sse Plnluf^rnaruin molaribus, sed vitreae substanliae pllcaium et emargi-
nalionum numerum et longitudincm minorent observari.
38o B n A N D T

iiilus cinguntur, quae qulilem


Sin^-ulae coronae impressiones dentis subslantia vitrea

substantia plicam elevatam In corona exhibet. In quavis coronae parte seu dimidio

annulas (Fig. 10, 14. l>, d) ellipticus, insignis, e substantia vitrea formalus, in

dentibus parum detritis elevatus et fossulam oblongam, substantiae osseae coronae

impressam includens conspicitur. Praeter hosce annulos interdum annulus minimus


subrotundus (Fig. 12. e) occurrit. Si dénies magis deterunlur impressiones et

plicae plus minusve evanescunt (Fig. Il), atque in dentibus admodum detritis an-

nuli illi e substantia vitrea formali eliam plus minusve inconspicui, imo interdum

fere nuUi inveniuntur.

Labium superius anle dentés incisivos parum triangulariter excisum, supra inclsu-

ram, sub narium septo, vix calvura, vel vix parum emarginalura, et sub narium septo

pilis brevissimls obsessum. Yibrissae minus elongatae quam in antécédente subfami-

lia. Auriculae (Tab. Yl. 2, 5) supra meatum auditorium oblique antrorsum vergentcs,

brèves, angustae, oblongae, plus minusve dense pilosae, imo aculeis hoc illove loco

obsessae, semper pilis, setis vel parvis aculeis undique cinctae et inclusae. Narium
aperturae anlicae 1ère semilunares vel subrolundae cutis plica (vix valvulam exhi-

bente) obtectae. Corpus vel toi'osum, vel magis elongalum, quam in antécédente

sectione, aut pilis largis et setis, aculeisve pilis inclusis, aut aculeis exsertis setisque

pilis sparsis seu rarioribus inlermixtis obsessum. Aculei fere semper teretes, rarius

plani, apice acuti, subulati et pungentes, aut selifcri. Aculeorum apice subulatorum

pars apicalls denticulis minimis, sublriangularibus, facillime deciduis, acutissimis cir-

cum circa dense obsessa (Tab. I. Fig. E, F, et Tab. IV. Fig. C) et scabra. Den-

ticulis elapsis eorum loco.areolae minimae, albidae (Tab. I. Fig. E^ apparent, quae

vero pari modo saepissime detrltae inveniuntur. Cauda aut brevis, haud prehensilis

et supra usque ad mediam partem aculeis pilis inclusis, in parte apicali tota autem

setis obsessa, aut clongata et apice sursum prehensilis alqiie in baseos superiore

facie aculeis solis vel aculeis pîlis plus minusve inlermixtis, in medio setis tecta, ul-

tra médium in aplcis superiore pagina calva. Pagina tota caudae inferior ad api-

cem usque summum semper setis tecta, quae in parte basiili et in medil uuiio
Hjstrices Musei Academici. 38

fortiorcs, lonj^iores , rigiJiores, conferlissimae et apicc Iruncalae apparent, lia ut

fere scopam*' oblongam constiluant. Antipedcs lelradatlyli, venuca pollicarl vel

lamna pollicarl liniul instructi. Scclides aut digilis quatuor evolutis rt nngnlbus

falciilaribus armatis et quinti seu lialkicis loco verruca parva lamnala iiisliuctae, aut

pentadactylae. Palmarum et plantarum (Tab. VI. Fig. 8,10, 12,14) epidermis calva,

sed verrucis, vel complanatis, vel pariim elevalis, subconicis, siibaculis, et siibaequali-

bus relicuiatim tecta et fere subsculellata. Digitorum inferior pagina subscutellata.

Maniculorum podariorumqiie dorsiim vel pilis rigidis, densis, ungues ad médium

usque obtegrntibus et involvenlibus lectum {Erethizon) vel pilis rigidis brevîorlbus,

rarloribus, ungues parum obtegenlibus et haud involvenlibus vestltum (Ccrcolabes),

Ungues falcularcs aut médiocres, admodum curvati, compressi et aculi (Cercolabes)

aut elongati, modlce acuti, curvali, latiores et parum compressi (Erelliizoti).

Sectlonis bujus crania cum antecedentis seclionls craniis comparata quae se-

quuntur offcrebant differentlas.

Pars eranli nasalis In universum paulo minus elongata, Ossium Intermaxil-

larium processus nasales minus elongati et minus in cranii partem frontalem pro-

ductl et craaii dimidla longiludine breviores vel tertiam tantum cranil longiludinis

partem sua longitudlne aequantes; partes palatinae in Ipsorum sutura ante foramina

incisiva impressae et fossulam (fere canalem) oblongam, angustam, ad dentés inci-

slvos usque extensam efficientes. Foramina incisiva marglne interno valde depresso

inslructa et eam ob causam In foramen unum aniplum, magnum, subovale extra ron-

fluentia. Ossa maxillarla în partis palalinac interiore pagina ante dentem molarem

nrimum quovis latcre impresslone plus mlnusve insigni, subangulala, intus marglne

prominente acuto lerminata, instrucla, et in partis palatinae anterloris medio pone

foramina incisiva in ipsorum sutura impressa. Ossis maxillaris processus zygomatl-

cus et orbitalis invicem connati, fere extrorsum tantum vergentes, vix paullsper

*) Scopa supra descripta in scandendo Dtililalcm praebere et Picorum et Demlrocolaptum pogoniis


pungentibiis criTiparabilis videlur.

/Hi'm. Vl. Sir. Se. mnth. phys. il nul. Tom. IJl. idi /> St. nal. /q
382 B R A h D T

retrorsum direcli et unus supra alterum supra et contra molarem primam obvii.

Processus zygomaticus ceterum paulo brevior et antice latior, processus orbitalis au-

tem lono^ior et fere quadruple angustior quam in antécédente subfamilia, longitudine

eius latltudlnem e medio ejus exlerioris faclei desumtam sexies vel duodecies circiter

superante. Ossis zygomatici longitudo in mnrgine superiore demensa quartam fere

cranii longitudinis partem aequans, os zygomaticura igitur multo longius quam in

antécédente subfamilia. Orbita et fossa zygomatica conduxae foramen seu cavum

oblongum, poslice dilatatum, et a marginis anterioris medio ad posterions médium

demensum tertiam cranii longitudinis pnricm circiter diametro sua aequans consli-

tuunt, quod pone ipsam anteriorem lertiam cranii partem incipit. Ossa lacrymalia

minutissima, angustissima, cum maxilla antice, ut videtur, coalita et tantummodo in

cranii facie laterali (numquam in superiore facie) in juniorum animnlium craniis, et

aegre quidem, conspicua. Ossis temporum pars petrosa supra meatum auditorium
cum parte squamosa suturae ope arcle coalila. liullae osseae mngis quam in antécé-

dente subfamilia evolutae et antrorsura elongatae. Mandibiilae processus coronoidei

margine posteriore profunde emarginati. JMandibulae quivis angulus in processum

insignem, subtriangularem, paullsper introrsum et sursum curvatum protractus. Man-

dibulae (Tab. X. Fig. 4) rami pone sympbysin magis inter se distantes, versus

symphysin in angulum fere obtusum convergentes et in ipsius sympbyseos pagina


interna tota excavati et fossam latam efficientes, porro in pagina interna pone

symphysin, supra marginem inferiorem vix paulisper elevati, sub dente molari

ullimo autem depressi, et pone molarem ultimum, in processu condyloideo, crista

multo angustiore et minore, sed acutiore plerumque quam in antécédente subfamilia


instructi. Cujusvis molaris alveolus in maxilla in cavitates très, in mandibula au-

tem in cavitates duas, très vel quatuor, septis insignlbus disjunctas, ad recipiendas
singulas molarium radiées divisus.

Omnes Americanae, vel semper, vel maximum vitae tempus in arboribus degen-
tes. Scansores expedili, quamvis stupidi et satls lenti. — Adnumcranda sunt huic

subfamiliae genus Enihizon Fr, Cm', et Cercolabes Nob.


Hjstrices Musei Academici. 383

I. ERE T II I Z N. Fr. Cuv.

Erelhizon G. Cut'., (Regn. an. 2. éd.) Less., P^oigl. — Hystrix Linn., Penn.,

Bn'ss. ,
Schreb. , Dum. , Tiedem. , G. Fischer , Oken , Desm. , Griffilh. , J. B.

Fischer, TJiegmann et al.

Character cssentialis.

Cauda brevis, haud prebensilis. Pfedum poslicorum, pentadactylomm diglti om-


nes unguibus falcularibus instrucli.

Character naturalis.

Coi-pus satis crassum, lorosum et subinforme. Caput médiocre. Rostrum (T. VII.
Fig. 18) obtusiusculum. Labium superius sub narium septo pilis brevissimis, interdum

aegre conspicuis obsessum, supra dentés superiores fissum, sed parum forliter quam in

génère Hystrix, ita tamen, ut dentés incisivi in labii fissura parum profunda et acuta

observenlur. Pone dentés incisives quovis latere labium superius tumidum apparet.

Nasus abruptus, supra planiusculus. Narium aperturae externae antice fere semiluna-

res, plica parva cutanea clausiles; sub plica cutanea extrorsum volva fere triangularis,

prope volvam autem juxta narium septum propria narium aperlura seu interna ad

cavum narium ducens. Molaris primus reliquis major, ultimus penultimo paulo

raajor vel ei aequalis. Molarium radiées breviores et fortiores quam in sequente

génère. Oculi parvi, nilidi, mansuetudinem et innocentiam produnt. Auriculae

(Tab. YI. Fig. 2) oblongae, brèves, parvae, densissime pilosae, prorsus pilis ob-

velatae et pilis tantummodo circumdantibus sepositis conspicuae, magis supra quam


pone mealum auditorium sitae et oblique antrorsum vergentes. Pedes brèves, robusti.

Antipedes tetradactyli ,
poUicis vestigio extrinsecus prorsus non conspicuo. Antipe-
dum digitus secundus et tertius aequales, duobus reliquis fera aequalibus longiores

unguibusque longioribus et fortioribus instructi. Scelides pentadactylae. Scelidum

digiitus internus digito externo fere duplo brevior, digitus externus tribus reliquis,

49*
384 B R A N D T .

lono^itudine frre aequalibns, vlx scxta longitudinis parte brevior. Palmae (T.YI.Fig.8)

plantaeque (ib. 10) dpplles, sed epidcrmide verrucis parvis, reliculatim posilis, magni-

tudine fere acqualibus, vcl dcpressis, vel eliam snbconicis, parum acuminatis et parum

elevatis instructae. Ungiics falculares (ib. 9, 11) modice curvali, sat fortes et elongati,

dorso convexi, lalcribiis modice compressi, pagina inferiore fortiter canaliculati. Un-

iiulum longiores qiiinqiiirs vel sexics longiores, quani lati. Cauda oblonga, lingiiae,

quod ad formam, hnud dissimilis, corporis ab apice rostri ad ipsius apicem demensi

quartam, ab apice rostri ad ipsius basin demensi aiUem tertiam parlera longitudine

sua circiter aequans et in superiore pagina liquorem oleosum, foelidum e parvis pustu-

lis exsudans, qui aculeos pingues rcddit. Corpus totiim codario admodum evoluto,

densisslmo, in capite brevissimo vel breviore, in eollo, abdomine et extremitatibus

s;itis, iu dorso autem maxime evoluto et elongato, 3 — 4" longo obduclnm. Ex

ipso codario in anteriorc capllis parte tenuiori, quam in poslcriore capitis parte, pili

sparsi vel parum conferti, sctacei, in corporis pagina superiore et lateribus longiores

et fortiores, in anleiiore capitis parte et latcrtibus ejtis, nec non in gutture, abdo-

mine, extremitatumque latere intorno breviores et tenniores prominent. In manicu-

lorum podariorumque dorso cod.irlum admodum parcum et plus minusve evanes-

cens, sed ejus loco pili rigidi, subsetacci, médiocres vel subelongali, magis evoluti.

Maniculorum podariorumque pili superiores magis elongati, retrorsum directi, in-

feriores autem breviores, rigidiores, setacei, magis conferti, adpressi, deorsum spec-

tantes et palmarum planlarumque depilium margines superantes, apice vero deterendo

quasi dtrasi*'. Digitorum dorsum et unguium basis pilis setaceis breviusculis dense

obtecta et ex parle superata et circumdata. Caudae pagina dorsalis et latera ejus co-

dario evoluto pilisque elongatis intermixto dense obscssa, pagina inferior autem et

apex totus codario quidcm tenuissimo, raro, vix conspicuo, sed selis admodum con-

fcrtis, pagina inferiore confertissimis, conniventibus, apice truncatis et pungentibus

vestita. Praeler cordarium et pilos selaceos in Ironte, vertice, occipitc, cervice et

*) I\tariiciil<iriini pn(Iari(>runu|iie pili plaiil.iriim palmanimqiip m.Tr'ginibiis adpi'essi carum diainc-


truia augciil ol in icaiideiido et peiiiicaiida ni\e auxiljuni praeLieic possuiil.
Hjslrices Blusei Academici. 385

colli corporisque laterlbus, nec non in caudae superiore facie, excepto apice, aculei

plus minusve evoluli, codario obtecti et inclusi, frequentissimi, retrorsum direcll in-

veniuntur. Ingluvies, guttur, pectus, abdomen et exlremitales, nec non caudae lalera,

siculi infeiior ejus pagina et apex aculeis prorsus sunt destituta. Frontls aculei acu-

leorum omnium sunt gracillimi , brevissimi et angustisslmi (il'" longi, i" circiter

lali), sed versus verlicem magnitudine augentur. Verlicis aculei, et magis adliuc

occipitis et cervicis aculei 1|" longi et |"' lati, non solum frontis aculeis fortiores

reperiuntur, sed etiam corporis laterum anterioris et raediae partis et interscapulii

et tergi anterioris partis aculeos crassitie superant, quamvis hisce breviores obser-

ventur. Dorsi anterioris partis, colliqne et corporis Interum anterioris et mcdiae

partis aculeorum (qui in universum occipitis aculeis panlo longiores sunl) alii, et

maxiraa quidem eorura copia, fortiores breviusque acuminati evadunt, alii vero, acu-

leis longissimis admumerandi , tenues et flexibiles sunt et apicem tenuem , admodum


elongatum, selaceum habent atque transitum in setas parant. Tergi posterions par-

tis et lumborum aculei omnium longissimi (2 — 5" longi vel paulo longiores), for-

tissimi, l"' lali*', rigidi, haud flexibiles. Lumborum tamen aculei tergi posterions

partis aculeis paulo breviores apparent. Prymnae aculei lumborum aculeis dimidio

vel plus breviores et tenuinres animadvertunlur. Aculei caudae superius latus vesti-

enles in universum quidem lumborum aculeis paulo breviores, sed praelerea etiam,

praeserlim in medio, aculeis brevioribus, minoribus, quasi prymnae aculeorum con-


tinuationem efficientibus, inlermixti reperiuntur.

Cranium (Tab. IX. Fig. 1, 2, o) cum gencris sequentis specierum craniis com-
paratum in universum forlius in parte roslrali et frontali angustius atque in parte

jugali latius. Pars frontalis plerumque magis depressa, quam in scquente génère, su-

pra fere plana. Ossa intermaxillaria in partis alveoris superiore pagina anle narlum

aperturam fere per totam longitudinem conjuncta , depressa et ante nariura aper-

turam tanlum impressa, ita ut sub narium apertura fossa triangularis, minus pro-

*) InTciiiimliir igllur lisdem locis aculei longissimi, in quibus eliam in /lystrlcibiis sensu slrictîori

aiLinadvËituulur.
386 B R A N D T
Ossa froniis in partis
funda antrorsum parum elongata conspiciatur. orbilalis roar-

eine posteriore, ubi cum ossis temporum squamae margine anleriore conjungun-

in cristam longiludinaletn
perpendicularem , fortem et insignem elevata, et
tur ,

îuxta huiusce cristae


marginem inttriorem seu anteriorem impressa; in cranii su-

neriore pagina, autem praeserlim in margine interne, ossibus nasi multo breviora.
marginis orbitalis ossis
Ossa nasi ma^is retrorsum elongata** et apice posteriore

frontis médium contra obvia, parteantica paulomagisconvexa, apice posteriore paulo

aneustiora. Ossa bregmatis minus convexa. Lineae semicirculares musculorum tem-

insignes, obtusas, e marginis orI)ilalis emi-


poralium insertioni dcstinatae cristas

nentia insi'^ni originem ducentes, parlibus posterioribus invicem conduenlcs effor-

mant. Ossa zygomatica parte posteriore angustiora, magis extrorsum curvata et pa-

gina exteriore plerumque paulo magis convexa. Meatus auditorius osseus supra

buUam satis insigniter prominens. Bulla ossea brevior minusque inflata, sed prae-

sertim pagina interna et posteriore depressa. Ossis occipilis processus mastoideus

liber conicus, compressus et a bullae osseae ossis temporum postiorc pagina spatio

parum angusto disjunctus. ]\Iandibula paulo latior et in laterum medio paulo ma-

gis convexa^

Americae seplentrionalis plagas eliam maxime boréales ad sinum usque Hudso-

nium babitant et corticibus, foliis et gemmis pinorum, salicum, tiliarum, corni

aliarumque arborum vivarum, sed eliam herbis reccnlibus vescunlur et arbores lîra-

dypodum more foliis spoliant. Edcntes pabulum anlipedibus suslincnt. Arbores

quldem unguium acutorum ope pabuli quaerendi causa faciliime asccndunt, sed

ma^^num etiam vitae tempus in domiciliis suis, quae in arborum truncis vel radici-

bus excavalis habent, dormienles degunt et vix milliarii spatio ab iis recedunt. In

sylvis potissimum densis inveniuntur, praecipue in regionibus montosis vel sabu-

losis, sed interdum, quamvis rarius, etiam sylvas deserunt et in campis herbis de-

leclantur. Aestate canum more aquam assumunt, biberno autem tempore aquae loco

*) Fr. Cmierus (Sfe'm. p. 435) ossa nasi breviora appcllat (iride infra nolam).
Hystrices Blusei Academici. 887

nivem lambiint, quamvis aqnam in universum fugiant. Animalinm rapaciom, ur-

sorum, luporum etc. hominumque insidias effugere tantummodo possunt dum ar-

bores ascendant et tenuissimis ramis adhaerent, vel dum arborum cavitates caplle et

anteriore corporis parte intrant et corporis partem posteriorem spinis majoribus mu-
nitam hostl obvertunt, vel dum conglobantur, vel dum abdomen pedesque solo fir-

miter appliquant et dentibus incisivis, validis vehemenler mordent, vel caudae ictu

sauciant. Ob corpus obesum, et quia in incessu tibia et tarso nituntur, admodum


lente moventur, qua de causa etiam a venatoribus facile capiuntur et haud raro

unico ictu in roslrum dato occiduntur. Incedentes caudam in solo trabunt. Vexati

vocem gementera seu ejulantem infantum clamorl similem et fere a septem vocum

discriminibus ad sex descende||||cm edunt. Septembre coeunt, ventre, ut ajunt, supino.

Mares coitum appelentes admodum féroces sunt et dentibus atque aculeis invicem

atrociter pugnant. Unum tantummodo pullum (teste Sarrasin*^) vel duos (teste

Richardson) vel très ad quatuor (ATût-Zcs) quotannis Aprili pariunt.


.
PuUi pilis

aculeisve tecti nascuntur et a matre per unum tantummodo mensem , ut tradunt,

lactantur. — Caro sapida dicitur.

Genus non solum partium externarum craniique notis allatis, sed etiam vita

peculiari a veris Hystricibus admodum diversum.

1. Eretiiizon dors a tu s.

Erethizon dorsalum Fr. Cuder. Mém. d. Mus. T. IX. p. 432. pi. 20. Fig, 1. 2.

(Cranium) 8. (dentés); Dictionn. d. Se. nat. XLII. p. 531. (Art. Porc-e'pic)

cum Fig. — G. Cm'icr Règne anim. 2. éd. I. p. 216; Uebers. von Voigt
Bd. I. S. 244. — Lesson Manuel de Mammalogie p. 290. — hid. Geoffroy

St. Hilaire Dictionn. class. d'iiist. nat. T. XIV. p. 214. (Art. Porc-e'pic).

Hystrix pi/osus**^ ; Catesby Carol. App. p. 30. (1741).

«) Sarrasin [Jlfem. de l'Jcad. de Paris n. 1727. p. 595) in feminarum duarum gravidaruni, quas
dlssecavit, singula singulum tantummodo invenil pullum.

**) Sine omni jure Linnaeus nnnicn a Caleshyio datum admodum congruum mula^it.
388 Brandi
Hyslrix p'ilosus (Catesby). RicharJson Fauna borcall-ameilcana (1829) I. p. 214,

(Hisloria satis compléta).

HystTÎx dorsala. Linn. syst. nat. éd. 12. T. I. p. 76. n. Z. — Gmel. syst. nat. I. 1.

p. 119. n. 3. — Erxicben syst. p. 345. n. ô. — Zimmermann Geogr. Gescli.

n. p. 39G. — Sclircbcr Saugetli. IV. p. 605. t. 169. — Shaw gêner. Zool.

II. 1. p. 13. t. 125. — Tiedem. Zool. I. p. 463. n. 2. — G. Fischer Zoognos.

Vol. III. p. 101. — Olicn î^aturgescliichte Zoo!. II. p. 876. — Cmier Règne
anim. 1. éd. I. p. 209. — KuJd Beitrage p. 70. — Desmarest Noiiv. Dict.

XXVII. p. 581. n. 2; Mammalog. p. 345. n. 556. — Sabine in Franklins

Journ. p. 664. — Cozzens In Annals of ihe Lyceum of nat. liist. of New-


York Vol. I. P. 1. p. 190. (Aurtor multas exhijipit de vlta animalis observa-

tiones notatu dignas). — Harlan Faun. amcric. p. 190. — Grijfiih animal

kingdom Vol. III. p. 206. (cum figura ad vivum in Canada depicta) : Synops.

of the mamm. Vol. V. n. 685. — J. B. Fischer Synopsis Mammal. p. 568.

L'Urson Biijfon Hist. nat. T. XII. p. 426. t. LV. {cxceptis Synonymis mullis,

quae p. 427. sunt proposita).

Le porc-e'pic. Sarrasin Me'moires de l'Acad. 1727. p. 583. (Ilistoria naluralis pro

lempore accurata , adjectls observationibus anatomicis).

The porc- epic from Hudsonsbay Edwards Birds p. 52. c. figura. — Clerk Voy. I.

177. 191.

Porc-e'pic de la Bay de Hudson. Ellis Voyage à la baie de Hudson. T. I. p. 56.

c. Fig.

Hystrix Hudsonis Briss. Regn. anim. Quadrup. p. 128. n. 3.

Canada Porcupine Forsier Philosoph. Transact. Vol. LXII. p. 374. — PcnnanI

Quadruped. II. p. 126. — Arct. Zool. Vol. I. p. 109. — Godm. îSat. Hist.

Vol. II. p. 160.

Ursone Alessandro Quadrup. III. t. 140. (Fig. Buff.)

Cavia Hudsonis. Klein Quadrup. p. 51.


Hysiriccs Musei Academici. 38û

Descriplio.

llichardsonius, qui Hysiricis dorsatac auctorum, qualis in Canada reperilur,

(Jescriptionem accuralissimam exliibuit, quod ad colores liaec habet :

Labii superioris pili c flavescente brunnei. Genae et fions pilis hepatico-brunneis

tectae. Corporis pili hepalico -brunnei, intermixlis in superiore parle et in coxis pilis

longioribus, quorum alii toti nigri, alii toti albi, alii radiée nigri , apice albi. Ab-
dominis pili brunnei, interjectis pilis albis, Cauda pilis brunneis supra obtccla, in-

lerpositis et in laleribus, et in apice pilis albis. Crurum pilis brunneis in pagina

exteriore pili albi juxta posili. Aculeorum alii prorsus albi , alii apice brunnei. —
Colore ceterum paulispcr variant et interdum prorsus albi inveniuntur. Fcminarum
color secundum Grijfilhium minus obscurus. Longitudo 2 — 2| pcdcs. Cauda
sexpollicaris. Pondus 15 — 30 librarum.
In Americae borealis plagis ad orientem vrrgentibus inde a gradu 3T ad 67 us-
que latitudinis gradum observatur, rarius quidem in Virginia, sed numcrose in non-

nuUis civitatis Kenluky et îîew-\ork regionibus invenitur. (Ric/iardson),

In colorum distributione quinque Erethizonlis specimina in Museo Academico


servata quae sequuntur ostendunt:

Labii superioris pili brunnei. Genarum et fronlis pili e nigricante brunnei inter-

mixtis pilis brunneis, nigricantibus et albidis. Codarii pili a basi usque supra médium
albi vel albidi, supra médium el in apice brunneo- nigri, vel brunnei, in dorsi

posteriore parte magis nigri. Pili e codario prominentes rigidi vel fere setacei , in

individuis pilis admodum evolutis instructis satis densi et e longinquo spectanti co-

darium fere prorsus obtegentes, quod ad colorem vel basi albidi, supra basin brun-

neo-nigri, vel basi albidi, medio nigri, apice fere sempcr subbrunneo-flavi, saepius

llavicantes, numquam albi, vel basi et supra basin sordide albi, inde a medio flavi.

Setae caudae paginam superiorem et apicem, nec non latera occupantes basi brun-

neo -nigrae, apice flavae, setae caudae paginam inleriorem occupantes basi fere sem-

per brunneae vel nigricanles, apice vero in nonnullis individuis brunneo -(la>'icantes,
Jftm. yi. St. Se. math. ph)S, il nal. Tuiii. III. idc />. St. nal. 5û
Sgo B R A N D T ^

In allis brunneae vel rufo-brunneae vel brunneo-nigrne cons|)icunlur, ila ul cauJae pa-

eina inferior vel brunneo-flavicans, vel brunnea, vel lulo-brunnea, vel bruniieo- ni-

era anpaieat. Aculeorum color inJe a basi usque ad apicem plerumquc albidus vel

flavescens, Interdum fiavus, apice plerumque nigro vel brunneo-nigro vel interdum

pallide nigro; interdum vero etiam acnlei toto ambitu albi inveniuntur.

Differunt igilur specimina nostra, quae e parle Americae borcalis versus occi-

dentem spectante, nominalim e California et Unalaschka, allata esse dicunlur, pi-

lorum longiorum, rigidorum corpus caudamque oblcgenlium colore. Propriae igi-

tur videntur adjungendae specici, Euethizontis epjxaînthi nomine (Tab. I.), ob

pilorutn longiorum partis apicalis colorem flavum*', salutandae**'. Deficientibus

autem speciminibus e Canada allatis differentiam specificam pro certo neutiquam

proponere possumus.

M e n s u r a e.

Corporis longitude indc a rostri apice usque ad caudae apicem .... 2', S|"

Fiostri longitudo a nasi apice ad aurium basin . 3|"

Piostri longitudo a nasi apice ad canlbum oculi anteriorem 1|"

'8''
Giudae longitudo

*) Qwamvis Biifforùus ct^ qui ex eo liauserunl, Schreberus et Ut'sntares/iits afTerant in hrrthîzonfe


dursalu esse pilos albido-flavicantes, hac quidem assertione de dllTeienlia specifica opinio non-
diim refutalnr, Buffonius enim ante oculos habere poterat foimam Calirornianam.
Crania nosti-a ex Erelli. epixanlho desunila (ïab. IX. Fig. 1,2, 4) cum illius cranii (igiiiis
Ciimparala, quas />. Cmicrus utpnle Erelhizontis dorsali {Jilrm. d. Mus. IX. PI. 20. Kig. X, 2)

exliibiiit, ossa nasi liabeiU longiora el magis relroisum elongala et acula, inandibulain bre-
viniem et partem menlalem angulumque mandibulae minus elongala, qiiae quidem diffarcn-
tiae de diversitate specifica opinoni nova quaedam argumenta alTerie videntur.

**) Quam Biiffonius (T. XII. t. 54) sub nomine Coendu cxhibuit Hystiicis forniam J'r. dwints
(I. 1 p. 43a) utpote aliam hujus generis speciem laudat et liietliizontem Biiffouii appellal.

G. Cut/ier (Regn. anini. 2. éd. p. 216) contra de Coendu Buffonii ait: „esl au.ssi un Ursnn,
mais défigure et qui avait perdut son poil." Isid. Geoffroy St. IlHuire (Dicl. class. Porc-
tpic p. 211) Coendu Buffonii pro Ure/Ziizontis dormli varielate pilorura parva copia insigni

labenduin es.se putaU


Hr silices Mu sel Acadcinici. 3qi

n. C E R C L A li E S*> Nos.

Coenclu Lacep., Dumer.^ G. Fischer. — Hysirix Linn., Briss., Schrcb.,

Illig., CiH\, (Règne anim. 1. éd.), Kiihl , J. B. Fischer, TViegmann e. p. —


Synelhercs et Sphiggiirus Fr. Ciw. — Coemlu el Sphiggunis Less. — Synelhercs

Cui'.^ (Ri'gne anim. 2. éd.) — Sphingwa Uaghr.

Characler essenlialis.

Cauda elongata, preliensilis, in apicis pagina superiore calva. Pedes postici di-

gilis quatuor tantuni evolutis, el uiiguibus falcularibus insUucli, halliice verrucara

paivani lamnatam cxliibenle.

Characler naluralis.

Corpus parum lorosum, subelongatum. Capul médiocre, vcl minusculum. Ros-

trum obtusiusculum. Labia modicc vel parum incrassata. Labium siiperins Iiaud

iissum, sed supra dentés superiores tantum emarginatum, et totum etiam sub narium

septo brevissime pilosum. Molarium priraus mcdiis minor vcl aequalis et iillimo

major vel fere aequalis. ÎSasus abruptus, parte antlca Iruncalus. ISarium fissnrae

anticae médiocres, approximalae, subrotundae. Lingua glabra , milis. Oculi parvi,

prominuli; pupilla rotunda luce clausa, noctu aperla. Auriculae admodum brèves, ob-

velatae (Tab. \ I. Fig. 3). Collum brève. Abdomen parum torosum, subelongatum.
Mammae quatuor, quarum 2 pectorales (Azara). Antipcdes tetr3dacl)li, verruca cl

lamna pollicari destiluti. Scelides subpenladaclylae, palmae plantaeque depiles. sed

sicuti digiti, marginis posterloris inleriore parle glabra excepta, epidermide verrucis

*) Quum secundiim régulas ab Illigero in Prutlrowo p. XVI. duce Philosophia Botanica Linnarana
optime et aplissime proposilas nomina Barbara rejicienda sint, noniinis Coendu loco nova eli-
genda eral denominatio. Proposuimus igilur nonien Cercolabes (xtçxo/.uli'ji;, i. e. q»' cauda pre-
hendit). Nomina Synelhercs a C. Ciiviero ye\ Spfiiriffura a IVaglero proposita accipi non p(.s-

sunt, quia jain a />. Ciiviero allô sensu adliibita et subgeneribus scrvaiida.

5o*
392 B R J N D T

complanalls, squamiformibus , reliculatis, ex parle elevalis, fere sculellala inslructae.

Maiiicula (Tab. VI. Fig. 12) maigine interiore ante carpum, ubi pollicis extrinsecus

haud consplcui ossa sub ente latent, dilata ta; podaria (ib. Fig. 14) autem margine

inleriore, ubi hallux subjacet et pone hallucem maniculis multo magis adhuc dila-

tata, ila ut margo internus In podariis valde promineat*'. Anlipedum digitus se-

cundus reliquis longior, tertius secundo paulo brevior, primus et quartus subae-

quales, secundo terlia circiter longitudinis parte breviores. Scelidum digitus inter-

nus seu hallux adraodum brevis, maxima ex parte sub cute situ curvato absconditus

et verrucae lamnatae forma extrinsecus çonspicuus, secundus et quintus subaequales

tertio paulo breviores, quartus tertio, omnium scelidum digitorum longissimo, paulo

brevior. Ungues digitorum evolutorum falculares, admodum curvati, modice elongati,

aculi, fortiter lateralitcr compressi (ib. 15, 15), pagina inferiore canaliculati. Cauda

corporis longitudinem circiter aequans vel fere aequans, prehensilis, ita quidem, ut apex

ejus non deorsum, ut in aliis animalibus cauda prebensili praedilis (Simiis, Didel-

phidibus etc.), sed sursum curvelur. Corpus vel infra fere setis tantum, supra fere

aculeis tanlummodo et codarii tcnuissimi, brevissirai pilorumque longiorum tene-

rorum aculeis interpositorum vesligiis, vel infra codario distinclo pilisque mediocri-

bus vel brevioribus, supra autem codario pilisque elongalis aculeisque plus minusve

inclusis obductum. Maniculorum et podariorum dorsum pilis raris vel parum con-
fertis, rigidis, brevioribus, unguium basin parum superantibus et digilos haud invol-

ventibus vestitum. In extremitatum facie externa, nec non in abdomine selae singulae,

elongatae, relrorsum directae, ut in génère Hystrix. Caudae partis basalis superior

pagina vel aculeis fere solis pilisque rarissimis, aculeos haud involventibus et obter

*) Manicula et podaila tali modo conslrucla similitudinem quandam cum Simiarum podariis

ostendunt, et qiiuin palmaruni planlarumque margine intcrno dilalato tenuiora quoque objecta
commodius amplecti et corpus retinere valcant, scandentibus magnum praebent commndum et

summa eliara aiborum et ramorum cacumina adiré permittuntur. Podaria vero maniculis ma-
gis adbuc, ut \ideliir, dilalala inveniuntur, ut demissis in ulteriore motu maniculis, vel dum
animaiia ramis insidentia pabulum maniculis retiuent, objecta (e, c> ramos) amplecti et corpus
retinere po&sint.
Hystrices Musei Academîci. SgS

gentibus, vcl aculeîs pllis plus minusve frequenlibus circumdalis et obtectls obsessa;

infeiior aulem pagina selis rigidis, densis ab utroque latere versus médium conni-

ventibus, et scopam, ut in antécédente génère, i'ormanlibus tecta; média pars et pars

apicalis aiitem squamulis subsculellatis, annulatim reticulatimque (fere ut in cauda

murlna) positls, haud imbricatis vestitae. Prodeunt aulem, apicis pagina supcriore

excepta, e squamularum modo commemoralarum interstitiis selae sel setulae in

caudae medio magis confertae et longiores, versus caudae apicem autem longitu-

dine et multitudine decrescentes et in caudae apicis summo admodum brèves, ita

ut média caudae pars setis plus minusve dense obsessa et obtecla, apicalis vero infra

selulis parum confertis vestita et eam ob causam distinctius squamosa , supra autem

vel setis pilisque subnullis vel minimis brevissimis admodum sparsis et epidermide

annulatim reliculalimque squamosa, subscutellata, plus minusve distincte transver-

sim plicata solummodo obtecta appareat. Pars caudae apicalis calva | circiter totius

caudae longitudinis sua longitudine aequans.

Crania cum antecedentis generis craniis comparata minus forlia et in parte jugali

angustiora. Pars frontalis latior, supra plcrumque magis, interdum multo magis

vel vix paulo magis convexa. Ossa bregmatis paulo magis convexa. Ossa nasi an-

tica parte plus minusve depressa. Lineae semicircularcs musculorum temporalium

Insertioni destinatae modice vel acute prominentes, plerumque minus evolutae. Ossts

zygomalicl pars posterior plerumque latior. Meatus auditorius osseus supra buUam

non prominens vel vix paulisper prominens, Bulla ossea major et longior magisque

Indata. Ossis occipitis processus mastoideus buUae paginae posteriori suturae ope

adnatus.

Araericae australis tropicae incolae salis lenti, timidi, tranquilli, tristes et stu-

pidi, crépuscule et nocturno tempore (secundum Fr, Cuvierum) vel malulino et po-

meridiano se se moventes (Azara et Renggerus)*^, Semper in arboribus vivunt

*) '^''- ('l'vifrus Cercolabem prehentUim nocturnum animal esse pcrhibel, qiiod ciepusciilo et noclu
movetur, Azara autem cl (forsan secundum cum) Etnf(gerus malulino et vespertino tempore
agilem esse narrant, yizara yero insimul p. 115 nocturnum animal esse posse concedit, ob
oculorum structuram et quia noctu, non interdiu in arboribus obserTatur.
394 B R A N D T

(cul quidem proprîetati eliam pedum, unguium ncutorum, ciirvatoriim caudarqiie

structura respondenl) et optime etiam in tenuioribus ramis versanlur arboribusque

admodum firmiter adhacrent. Cauda sccundum Azaram tantummodo in descen-

dendo, secundura Fr. Ciwierum autem in ulleriore eliam motu ulunlur. In nno
eodemque loco desidere eiimque tantummodo famé coacti descrere amant. ^ escun-

tar fructibus, foliis radicibusque, cavnem et potum prorsus respuenles. Nulrimenta

dcnlibus quidem arripiunt, sed in comedendo pedil)us poslicis incidentes aliorum

glirium more antipedibus suslinent. Olfaclus organon admodum evolutum. Pullum


tantum unicum parère videntur, in femina enim, quam dissecavit Azara^ unum
tantum invenit pullum. Pulli pari modo aculeis, sed pallidis obsessi*' {Azara).

S U B G E N U S I.

S Y N E T II E R E S Fr. Cuv.

Characier esseniialis.

Colli inferior pars et pectus aculeis, abdomen et extremllatum inlerior faciès

setis saepius aculescentibus vestita.

Characier naluralis.

Nasus plus minusve, et quidem magis quam in sequenle subgenere evolutus.

Mentum et rostri apex supra pllis brevibus vel brevissimis, subrigidis vel rigidis,

parum densis veslita. Rostri superior pars, caput, collum, totum dorsum, cor-

poris latera, extremitatum paginae exterioris pars superior et média, nec non caudae •

partis basalis superior faciès, aculeis duas lineas ad 3 pollices et ultra longis, lineae

lalitudinem vix superantibus plerumque rectis, apice acutis, pungentibus, interdum

tamen, nominatim in extremitatibus, apice setiferis obsessa. Aculeorum brevissimi,

*; De vita legi merentur Atara {Essais sur Vhitl. nat, d. Quadrup. d. t. Paraguajr T. U.

p. 105 sqq) et />. Cu^ieri Hist. d. mammi/. Zifr, 46.


Hjstrices Jfusei Academici. 3q5

inlerJura vix Juas lineas longi, in roslri superiore parte, nec non in capills lateribus,

circa oculos et aures obvii. Capitis aculei a rostro versus occiput et nucham mag-
nitudiiie gradatim aucti. Aculei occipitales curvatl, colli laterum aculeis longiores

et forliores. Gulae aculei capitis mediae partis aculeis breviores, tenuiores et graci-

liores. Colli mediae partis seu juguli aculei gulae aculeis longiores et crassiores, colli

laterum aculei juguli aculeis longiores et fortiores. Aculei dorsales inde a nucha

usque ad prymnam obvii reliquis aculeis longiores et fortiores, saepius subcurvati

vel curvati, baud raro tripollicares, imo adeo quadripoUicarcs. Colli laterum atque

ex'tremitatum lateris exierioris partis superioris aculei prymnae caudaeque aculeis

fere subaequales, vel paulo longiores; corporls laterum aculei prymnae aculeis semper

longiores, saepe multo longiores. Extremitatum exterioris paginae aculei versus ex-

trcmitatum internam et inferiorem partem et caudae aculei versus caudae mediam


partcm et latera in setas sensim transeuntes, versus corporis latera contra magnitu-

dine aucti. Inter ipsos aculeos codarium tenue, subsericeum et pili tenues vel tenuis-

slmi, sparsl, subcrispati vel subflexuosi, aculeis breviores vel eos superantes, num-
quam autera obtegentes vel obvelantes. Codarium et pili inlerdum aegre conspicua

in individuis, quorum aculei sunt admodum evoluti. Pectus ex parte aculeis apice

attenuatis, ex parte apice setosis seu setiformibus, abdomen et extremitatum inte-

rioris paginae superior pars sctis plus minusve aculeiformibus, versus latera in acu-

leos apice plerumque setosos sensim transeuntibus vestita ;


praelerea vero etiam co-

dario admodum sparso et raro, tenui et pilis tenuissimis fiexuosis , admodum sparsis,

setas haud obvelantibus cooperta. Extremitatum paginae internae inferior pars, nec

non maniculorum dorsum ,


pilis solis setaccis vel subsetaceis mediocribus vel bre-

vibus in digitis rarioribus obsessa. Cauda in lateribus setis rigidissimis vel aculei-

formibus, in parte apicali, facie superiore calva excepta, setis admodum rigidis

parnm Iwngioribus vestita*'.

*J Quum nesciamus rium reliquae (juoque liujiis subgenciis spicles cranlum simili modo fvolulum
liabeant ut CerLolabts pre/ieiisilis, notas a ciaiiio desumtas iii bubjjeiieris Aynelhtres cliaraclore
(juiisimus.
SgG B R A ND T

1. CeRCOLABES (SyNETHERES) PREHENSlLIS. Nob.

Coendu prehensilis. Lacep. Mem. d. l'Instilut Vol. III. (119'?). — Lesson Manuel

(1. Mammal. p. 291.

Sineiheres prehensilis. Fr. Cmder Mém. J. Mus. T. IX. p. 453 , cum fig. cranii

Tab. 20. Fig. 3, 4; Dictionn. d. sciences naturelles T. XLII. p. 533.

Hysirix prehensilis. Linn. Syst. nat. éd. 12. p. T6. e. p. — Gmel. Syst. nat, T. I.

P. I. p. 118. e. p. — Schreb. Saugcth. p. 603, e. p., lab. CLXVIIl. (Fig. pes-

sîma). — Kuhl Beltragc p. Tl. n. 4. — J. B. Fischer Synopsis mammal.

p. 568. n. 5. e. p.

Hysirix americamis. Rajus Synops. Quadr. p. 208.

Hysirix amerîcanus. Briss. regn. an. Quadr. p. 129. n. 4 et 5 , el H. americanns


major ejusdem. ib. p. 130. n. 5.

Cuandii. Marcgrav Hist. nat. Brasil. Lib. VI. c. 9. p. 233. c. fig. mala.

Coendu longicaudala. G. Fischer Zoognosia. Vol. III. p. 104.

Coendou à longue queue. Buff. Hist. nat. Suppl. VII. p. 305. Tab. 78.

Porc-e'pic Coendu s. Hystrix cuandu. Desmaresi Mammalog. p. 346. n, 585

Encycl. méthod. PI. 64. Fig. 4.

Hystrix Cuandu. Griffiih anim. kingd. Vol. V. Synops. p. 686.

Le Coendou. Fr. Cmner et Geoffr. Hist. nat. d. Mammif. Fasc. 46. (Figura bona

cum descriptione accurata).

Brasilian Porcupine. Pcnnant History of Quadrupeds. Vol. II. p. 124. cum Fig

Tab. LXXIII.

Préhensile porcupine, Shaw gêner. Zool. II. 1. p. T. Tab. 123.

Character essenlialis.

Aculei omnes teretes, apice albl.


Hystrlces Musei Academici. ,
3qY
Descrlplio.

ÎSasus in proboscidem obtusam, brcvem, truncatam, pllis tenuioribus obscssam

evolutus. Ungues magis quam in sequenle specie elongati et fortiores. Caudae pars
apicalis dislincllssime squaraulis scutelliformibus, in annulos dispositis*^ et in partis

apicalis pagina inferiore sclis paucioribus vel paulo minus densis tanlummodo ob-

sessa. Setae omnes fereles. Aciilei pari modo fera semper teretcs, interdum tamcn
bnsi vel nirins in individuis nonnullis ad médium usque vel in mcdio tanliim sulco
longitudinali exarati, sed numquam plani, basi aibi vel pallide flari, medio sub-
brunneo-nigri, vel bninnei, apice semper albi, fortes, pungentes. Codarium albidum.
Nasi mentiqiie piii, nec non pili selis inlerpositi pallide brunnei. \ibrissae per to-

lam longitudinem atrae. Aculei auriculae impositi albi. Maniculorum podariorum-


que pili, nec non caudae setae aculeis concolores; nonnulli tamen pallide brunnei

vel albicantps. Pectoris abdominisque setae aciileiformcs basi albae, medio ni"rae el

apice pleruraque albae, saepius eliam nigricantes, quare gastraeum dorso paulo ob-

siiirius et paulo magis nigricaris.

Cranium conformatione generali quidem cum cetcrorum Cercolcibiim cranio, qui

subgenus Spliiggurus constiluunt convenit, sed habitu valde diversum conspicitur

vi\ tamen paulo magis diversum quam Hysiricis cristalae cranium ab Hysiiicis hir-

siitiroslris cranio***.

Comparalio cum Sphiggurorum cranio instiluta diflcrentias quae sequuntur pe-


culiares ostendil.

Cum mandlbula et a superiore (Tab. IX. Fig. 5), inferiore (ib. Fig. 7) el a lalerali

facie (ib. Fig. 6) , nec non ab anteriore facie (ib. Fig. 9) inspectum in anteriore et

*) 5(jiiaiiiiilas caudae parlem apicalem obtegenics lam distincte in annulos disposilas in alia Cir-
iulahiini specie observarc baud licuit.

*«) Cercolabis (Sj-netheris) preltensilis cranii differenliac descriplac noias igitur genericas pracbere
baud pcssunt, praeserGm si consideramus praeler cranium (Tab. IX. Fis;. 5,6,7,8,9) depic-
tuni, quod cum cranio illo a Fr. Cmiero 1. I. exhibito admodum convenit, exisleie in Musco
Academiae aliud ejusdem speciei aduiti quidem, sed junioris aelatis animalis cranium (cf. Tab. X.
Fil. 1) ob ossa nasi et fronlis minus eleTala Cerculabis insidiosi cranio longe similius.

Mt'tn. yi. Str, Se. math. ph^t. H not Tom. III, idr p. Se. nal, 5l
398 B R A N D T
média parle alfius, m parle nasali posteriore, porro in parte frontali et vertical! con-

vexius, inlenlum multo convexius (ut In cranio Tab. IX. depicto) , in parte nasali et

frontali aulem lalius et in parte jugali vix anguslius observatur. — Ossa nasi magis

evoluta et postice magis elongata alque dilalala, quam in Sp/iigguris , cranii anteri-

orem et superiorem partem magna ex parte occupant, parte antica valde depressa,

parte postica vero valde convexa apparent et versus ossa frontis valde adscendunt.

Ossium Intermaxillarium partes alveolares in superiore pagina ante narium aper-

turam, ut in Erelhizontibus, fere per tolam longiludinem conjunclae, salis planae et

infra narium aperturqm îpsam tanlummodo in sutura impressae observantur, ila ut

sub narium apertura fossa triangularis, marginibus depressis et obtusis cincta, an-

trorsum parum elongata et minor quam in Sphigguris conspicialur. Ossium inter-

maxillarium processus nasalis magis sursum elongatus et in medio parielis laleralis

prope marginem anteriorem paulo magis extrorsum curvatus. T^arium apertura coni-

munis major, magis depressa et tiansversim oblonga, in inferiore parte minus acule

triangularis. Ossa frontis in cranii superiore pagina admodum prominentia et emi-

nenliam fornicalam insignem, orbilae médium contra circiler maxime convexani,

cum ossibus nasi cfficienlia , immo adeo in parte orbitali infia marguieni orbitalcm

obtusum, et in ipso margine minus impressa, quam in subgenere Sphiggurus, sfd

in cranii superiore média parte (ob ossa nasi valde ascendenlia et in superiore parte

dilatata) admodum brevia. Ossium bregraalis inîcrior pars convexa et versus ossium

fronilis fornicem elevata, poslerior aulem magis depressa, quam in Spliigguris. Si-

nus frontales inslgniter et multo magis evoluti, quam in sequentc subgenere, in an-
leriore parte ab ossibus nasi , in média ab ossibus frontis clausi , sed ex parle eliam

in ossium bregmatis partem cxteriorem extensi, cavitatem feie oblongo-ovatam,

seplis incompletis, majoribus vel minoribus interruptam (Tab. IX. Fig. 8) consli-

tuunt et convexitates illas ossium nasi , frontis et bregmatis supra descriplas cffi-

ciunt, dum ossa nasi, frontis et ossium bregmatis anleriorem partem quasi sursum
et foras extrudunt. Bnllae osseae paulo magis inflatae et rotundatae vel magis elon-

gatae. Spatium elevatum, fere tetragonum, quod utramque impressionem in maxillis


Hystn'ces Iflusei Academici. Sgq

antc molarein prlmiim in processus zygomatici basi obviam disjungil margine extc-

rlore recto instructum et ncque in anleriore neque in posteriore parte dilatatum.

Maxillae processus orbitalis latior, complanalus, fera oblongo-telragonus et in su-

pcriore parte margine eliam exleriorc seu anleriore fortiter compressas. Os zygo-

maticum lalius in nirdio per longiludinern imprcssum. Mandibulae rami paulo

magis plongati. ,

M e n s u r a e,

/'

Corporis longitude inde a rostri apice usque ad caudae apicem . . . . 3 , i

Piostrl longiludo a nasi apice ad aurium basin 2|2

Rostri longitudo a nasi apice ad canthum oculi anleriorem .1^"

(laudae longiludo l', 8^''

Potria. lirasilia.

Duo cxstant in Museo Academico specimina a LangsdorJJio missa , optime con-

serva la.

2. Cercolabes (Sy.%etheres) PLATYCENTROTUS. Nob.

(Nov. species). Tab. II.

Cliarader essenlialis.

Aculei plerumque in paginae anterioris basi vel in tola pagina anteriore ad api-

cem usque per longitudinem canaliculali, vel ex parte plani, apice albi.

Dcscripiio.

Nasus, ut videtur, minus prominens. pilis subsetaceis, brevibus, rigidis, ob-

sessus. Dénies anticl validiores. Ungues minus elongati, quam in antécédente specie.

Caudae pars apicahs (excepta apicis pagina superiore calva), paulo minus distincte

squamosa et setis brevibus vel mediocribus salis dense obsessa. Capitis, colli, nucbae,

humerorum, corporis laterum, totius dorsi, nec non cxtremitatum superficiei externae

partis superiorjs et caudae baseos superficiei superioris aculei plerumque pagina an=
5i»
4oo B R A ND T

leriore vel a basi ad médium usque caiialiculall el supra médium leretes (Tab. IL A)
vel ad apicem usque canaliculati (ib. B,C). Aculei, qui ad apicera usque sunt

canaliculati plerumque dilatali et reliquis latiores, imo etiam saepius per totara lon-

giludinem compressi et haud vel vix canaliculati, sed laminis corneis anguslis basi

apiceque acuminatis similes (ib. D) observantur. Inter aculeos canaliculalos et pia-

nos vero etiam singuli aculei tereles haud raro obveniunt. Setae aculeis proxîraae

in caudae latcribus et extremitatum lalere exterioie obviae ex parte compressae vel

canaliculatae. Aculei omnes basi et apice albi, medio nigri, ut in C. prehensili.

Mensurae.
Corporls longitude inde a rostri apice usque ad caudae apicem .... 2 ,
4'

Roslri longitude a nasi apice ad aurium basin 2|"

Rostri longiludo a nasi apice ad canllium oculi anticum l^-'

Caudae longiludo 1', 2|'

Valria. America australis?

Spécimen unicum, quod vetuslatis jam signa admodum distincta fert totius ani-

malis exsiccati, olim, ut videtur, in spirilu vini servati, in Museo Acadcmico rppe-

ntur. ISura forsan illud spccimcn, cujus in Museo Petropolitano p. 544 sub. n. 12t)

Hyslricis Anieric. Cuandu Brasil. Marcg. nomine fit raenlio.'

Quamvis Cercolabes platycentrolus magnam cum Ccrcolabc prehensili liabeat si-

mditudinem et etiam Cercolabis prehensilis individua quaedam inveniantur, quae


singulos aculeos sulcatos, aculeis teretibus intermixtos habent, vix tamen Cercolabis

prehensilis mera varietas esse videtur, quum aculei sulcati in Cercolabe platyceniroio

praevaleant, quibus plani satis fréquenter sunt interpositi, quorum quidem \x\.Cer-

colabe prehensili ne vestigium quidem reperitur; deinde Cercolabes platycentrolus

etiam setas complanatas vel canaliculatas in cauda et extrcmilatibus in aculeorum

vicinio offert, quales pari modo in Cercolabe prehensili videre haud licet*'.

*) Tertiam hujus subgencris spcclem lorsan sislil animal al) Jlernaiidezio Rcr. mtdic novae Jlisp.
tntt, p, 523. sub nomine ffuUzlaijuatziri descripluni el figura illustiatum.
Hrstrkes Musei AcademicL f^ox

S L B G E N U s n.

s P H I G G U R U S Fr. Cuvier,

Charccler csseniialis.

Culli infeiior pars pectus et abdomen pllis obtecta.

Charader naiuralis,

Nasus parum evolulus, sed potius abbrevialus. Rostri ape\ pilis subngidis,

curvalis, brevissimis obsessus. Roslri superior pars et latera ejus pilis subrigidis vel

rlgidis, in setas vel aculeos brèves, admodum graciles transeuntibus vestita. Frons

el capitis latera aculeis tenuibus, gracilibus, brevibus pllisque aculeos superantibiis

et ex parte obtegentibus codarioque plus minusve intermixtis et involntis obtecla.

Vertex, occiput, cervix, dorsum, et corporis laterum superior pars, siciiti humeri,

hypochondria, lumbi et cruriim suprema pars el caudae baseos superior pagina acu-

leis plus minusve elongatis, sed insimul codario plus minusve evoluto piiisquc lon-

gioribus plus minusve largis, aculeos semper superanlibus et saepius prorsus operl-

enlibus et involventibus obducta, ila quidem, ut in doiso pili longiores aculeos 2"

longitudine superent, prymnae et caudae pili contra dorsi pilis, ob aculeos bre-

viores, plus minusve breviores et rariores observentur. Anterioris corporis partis,

laterum, dorsique acnlei l" ad 2" et paulo ultra longi, et prymnae acideis pollicari-

biis vel brevioribus in universum longiores. Mediae partis dorsi aculci inde a nucha

usqiie ad prymnara omnium longissimi atque fortissimi. Aculeorum caudae partis

basalîs pagiiiam superiorem occupantium medii prymnae aculeis aequales, laterali-

bus breviores et versus lineam mediam ab utroque latere apicibus convergentes. Mcn-
tum, gula, jugulum, pectus, pedes, laterum inferior pars et abdomen pilis mollibus,

aut vix parum rigidis, vel rigidis et hirsutis, rectis vel paulisper crispa tis obsessa.

Menti atque ingluviei , nec non manîculorum et podariorum partis superîoris alque
^02 B R A N D T

exlrcniitijtiini noglnae inlcrnae pili hreviorcs. l'ccloris, abdominls el lalenim In-

l'erioris, ncc non evlremilalum paglnae externac partis inferiorls pili magis elongali

plus mlnusvc confcrti. Extiemilatum paginae exlernae partis superioris pili paiilis-

pcr clon<Tati, plcrumquc rctrorsum direcli, confcrli. Cauda in lalerihus pilis aut

subrl^idls vcl rigidis, aut setaceis, in parle apicali (apicis pagina superiore calva

excepta) aulem pilis sclaceis vel sctis vestita.

Scctionis scu subgcneris Sphig^uriis variarum specienim crania (Tab. IX. Fig. 10.

Tab. X. Fig. 2 — 9) cum CercolalAs prehensilis cranio (Tab. IX. Fig. 5 — 9) com-
parata paulo magis elongata et in parle fronlali angusliora, in parle nasali superiore,

nec non in parte fronlali et vcrlicali multo minus convexa et elevata apparent.

Ossium intermaxillarium partes alveolares supra in anleriore tanlum parte intra

dentés incisivos émergentes, sutura invicem conjunctae et in ipsa sutura in crislulam

plus minusve dislinctam elcvalae, in posleriore parte aulem ante narium apertu-

ram pagina superiore disjiinclae, et lalerc inlcrno insigniler impressae, ila ut fissura

acute triangularis, anlrorsum elongala et acuta, insignis , marginibus aculis cincla

efformelur.

Ossium intermaxillarium processus nasalis minus sursum elongatus et in medio

propc marginem anlcriorem plerumque paulisper magis compressus, interdum fere

reclus. Ossa nasi breviora, parte anterioie vix depressa ,


paululum convexa vel

plana, versus fronlem vix paulisper asccndenlia et cum ossibus frontis fere in una

eademque linea parum curvala sita. Narium apertura communis angustior. subcor-

date -triangularis. Ossa frontis haud elevata vel parum elevata, sed plerumque.

satis plana, ponc mediam partem adeo plus minusve impressa. Ossa bregmatis parle

anteriore minus, parte posleriore autem saepius magis convexa. Bullae osseae paulo
minus inflatae et elongatae. Spatium elevatum, tetragonum, quod ulramque im-
pressionem in maxillis ante molarem anteriorem in processus zygomatici basi ob-

viam disjungit margine exteriore introrsum curvato, rarius fere recto instructura et

in anteriore et posleriore parte latius quam in medio. Maxillae processus orbitalis


Hj silices Masd Acadcmici. [iSS

subtiiquoter, margine inteiiore tanlura forliler compressas. Os zygomalicum an-


içustius, parum convexum*\

a. Aculei ferc cxserli el codario pilisqiie rarioiibus vel saltem paium coiiftitis

lanluininodo circumdati, non prorsns obvclali. Aculei occipiti et cervRl im[JOsili

paulisper curvali, aculei dorsales cervicalibus paulo minus curvati.

3. Cercolabes (Spiiiggcrus) NIGRICANS. A'o/5.

Tab. m.

ïiyslrix nydhernera. Lkhtenslein apud Kuhl Beilr. p. li. n. 5. (ut videtur). —


J. B. Fischer Synopsis mammal. p. 570.

? Sp/iiggurus spinosiiS. Fr. Cwier Me'moires d. Mus. T. IX. p. 433; Dictionn. d.

sciences natur. Tom. 42. p. 534. — Lesson Manuel de Mammalog. p. 291.

(Exclus. Synoiiymo Hyslrix insidiosa Lichtenstcin). — Isidore GcoJJioy .S/.

Hilalre , Dictionnaire classique Art. Porc- épie. T. XIV'. p. 215.

? Hystrix spinosa Grijfilh anim. kingd. Vol. V. Synops. n. 687.

Characier esscniialis.

î^igricans, adniixlo in capilc, doiso et lateribus (ob aculeos apparentes) colore

albo et brunneo-auianliaco in abdomine et cxtremitallbus albicante. Caudae basis

sublus llavesrens.

Descriplio.

Piostri apex atcr. Rostri siiperior pars pilis setaceis vel in aculeos tenues, setis

similes transeuntibiis. basi atris, apice brunnescente-albidis vel albidis vel pal-

lide e ilavescente brunncis. Genae alque tempora aculeis brevioribus, tenuioribus.

) Uenles secliniiis Synetheres et Sp/iif;guius lanlaiii ostendunt siniilitucllnem, ut differenlias essen-


liales conslaiites frustra (juaesiverim. — SeclioiiisSphiggurus speclerum habilu extenio diver-
saruiii ctania niagnam Inler se ofTcrunt afriiiilatem, qualem vero eliam \a alinrum animalium
speciebiis vicinis, <^uae tanien dlversae habentur, invenire licet.
4o4 B R A N D T

^racilioribus, basi nigris vel albis, in medio nitide atris, apice albidis, vix brun-

iico irroralis, rarius pallide pUis minusve e subfuscescente aurantiacis. Vibrlssae per

totara lon^iludlncm atrne. Frontis capilisr]ue tolius superioris paginae aculei basi

iileiunique albi, rarius nigri, inrdio nigri vel atri, nitidi, apice plerumcjup siibsordide

aiirantiaci , iiilcrdum nigri. Cervicis, interscnj)ulii, lalerum tergiqne anlerioris partis

aciilci eloiT^ali , basi et in medio plerumque albi, saepissime eliam ex parle pallide

siilnbnrel, supra médium nigri vel atri, apice plerumque laele subbrunneo-auran-

tiaci, rarius apice alri, vel nigri. Tergi posterions partis et prymnae, nec non

candae paginae superloris mediae partis aculei basi et medio albi, vel albidi, apice

alri. Caudac paginae superioris lalerum aculei, qui aculeis mediis longiores sunt,

bas! albi vel albidi, supra médium vel inde a medio alri, nitidi, apice plenimqne

aurantiaci, saepe alri. Aculei nucbales et dorsales polissimum magis elongati quara

lu Cercolabc itisiJiosu, Aculei omncs pilis parum frcquenlibus, elongatis, subrigidis,

aculeos superantibus, scd non prorsus obtegenlibus vel involvenlibus, nigris vel

atris, apice semper e pallide flavicante brunneis vel flavicantibus intermixti. Gut-

turis, pecloris, abdominis et exlremllatum pili subrigidi, plerumque paulisper cris-

pali, hirsuli, basi nigri vel subgrisescenles, medio nigri vel atri: apice rarius flavi-

canles, plerumque albidi vel albi. Maniculorum podariorumque pili rigidi, brèves,

imo ex parte fere subselacei, subrecti, basi nigri. apice flavicantes vel albidi. In

extremitalum, pincserlim anleriorum, làcie externa pili saepius recti, setacei, vel setae

rectae, subspinescentcs. Cauda paulo brevior quam in Cercolabc insidioso. Pili setacei,

rigidi , conferli caudae partis basalis faciem inferiorem et ex parle caudae lalcra ob-

tegenles basi alri, nitidi, apice plerumque minus laele e subbrunneo slraminei,
camque ob causam area in caudae inferiore pagina e subbrunneo slraminea. Pili

apicall caudae parti inserll parum conferli vei rari subselacei, alri vel nigri vel sub-

brunneo -nigri. Lngues subbrunneo- nigri, apicibus et lalerum marginibus pallide

subgriseo-flavobrunneis.

Cercolabis nigiicantii cranium (Tab. X. Fig. 2. 3. 4) Cercohbis insidiosi cra-

nio affmius apparet, quam Cercolabis ajfinis craniuni Cercolabis insidiosi cranio.
H/strices Musei Academici.
/o5
sed cum Cercolabis însidîosî cinnio comparatum quae sequuntur oblulit dîffcrcnlias

Pars cranii roslralis paulo lallor cl brevior. Cranii superior pagina modicc
convexT
Os intermaxillare paulo brevius, in marginis anterioris medio panio ma^is
promi-
nens. Maxilla anle canalis scu foraminis infraorbitatis anteriorcm partem parnm
impressa. Spatium maxiilae elevatum, quod inter utramque impressionem seu
fos-

sulam, ante molarem primum in processus zygomatici basi obviam est, paulo
lon-
gius et mngis elevalum et in medio cristula obtusa instruclum, quae est crislulae

illiiis, quam in processuum palatinorum maxiilae sutura commuai rcperimus


conli-
nuatio. Ossa nasi in inieriore parte paulo laliora, in superiore parte paulo minus
in inferiore paulo magis convcxa. Ossa frontis margine orbitali paulo minus
pro-
minentla. Os zygomaticum paulo latius. Lincae semicircularcs in ossibus breo^ma-

tis et ossis occipitis squamae superiore parte obviae versus cranii superioris faciei

médium minus asccndcntcs, sed magis inler se distantes et spatio lato


disjnnctae.

I\I e n s u r a e.

Corporis longitude inde a roslri apice usque ad caudae aplcem . . . l'. ha"
Rostrl longitude a nasi apice ad aurium basin 2"

Tloslrl longitudo a nasi apice ad canthum oculi anticum 10'"

Caudae longitudo . . . , g"

Pallia. Brasilia.

Inum spécimen ab 111. Langsdorffio e Brasilia missam in Musco exslat Aua-


demico.

Specles pilorum aculeos circumdantium mullo minori copia corumque ri"iditatc,

nec non caudae bnseos inferioris lateris superficiel, porro rostri apicis (ît vibrissa-
rum unguiumque et lotius corporis colore admodum distincta.

Si verum est, quod dubilarem, sub le Couiy Azarae {Qiiadrup. Paiag.


cl.
p. 105)
intelligendam esse nostram speciem, Jzara primus eam discripsit, sin minus Kuhlins
primus (1S20). sed pcnna nimis fugaci , sub Hystricis nvclhemerae Lichtenslcinii
nomme eam adumbrasse videtur, quae enim de colore corporis et spinarum ait
/)/.<«. yi. S". St ruuh ph-fê ri nal. Tom. 111 Oji p. Se. n-iA 52
4o6 B R A h D T

sallem quadrant. Duos annos post Kuhlium Fr. Ciwierus in Muse! Parasiensis

Memorabiliutn Tomo nono p. 433 descriplionem Cercolabis^ sed non satis accura-

tam dédit, itn ut sane in dubio simus, nurti nostram forsan speciem inlellexerit, et

sub nomine Le. Cui {Sphiggurus spinosus) exhibuerit , vel aliam.

Opinionl quidem Cercolabem nigricantem esse Le Couîy Azarae favere quidcm

videntur verba Azarae in descriptione Coitiyi (p. 113) „sur les hanches et sur la

queue il y a beaucoup d'épines sans mélange de poil" sed etiam in Cercol. însi-

diosum, si rem minus accurate considcramus, adhlbere possunt, quum, ut supra

monuimus, in prymna et caudae superiore pagina pili aculeis interpositi et breviores

et minus copiosi in Sphiggujis omnibus inveniantur. Externarum autem parlium

descriptionem, quam Azara de Couiy suo dedit, non satis accuratam diccrem. Qua
de causa ad invenicndam veritatem ulilissimum esset, si notum foret, in Paraguay
tanlummodo vel Cerc. nigrkaniem vel iiisidiosum inveniri, et soinmmodo hanc vel

illam speciem in Guaraniarum llngua Couiy appellari.

lienggerus quidem in libro egregio (Nafurgesc/t. (1er Sdugelhiere «'. Paraguay.


Basel 1850. p. 241) ulpote unicam Ccrcolabis speciem in Paraguay, et quidem ra-

rius a se obseiTatam, Ilyslricem insidiosam Lichlenstenii accurate describit et cum


Couiy Azarae idenlicam facil, disertis autem verbis non exposuit, Cercolabem insi-

diosam tantum et aliam speciem affinem nullam in Paraguay occurrere et ipso teste

in lingua Guaraniana Couiy appellari. E Rcnggero tamen palet ipsum in Paraguay

Cercolabem insidiosum tanturamodo observasse eamque ob causam veresimilius vi-

delur sub Couiy Azarae Cercolabem insidiosum potius, quam Cercolabem nigricantem

esse intelligendum. Practerea vero notandum est Renggerum, forsan tamen Les-

sonii auctoritate inductum, Sphiggurum spinosum Fr. Cuderi et Hyslricem insi-

diosam Lichtensleinii (Cercolabem insidiosum Nob.) ulpote unius ejusdemque speciei

synonyma laudare.

/?. Aculei pilis largîs undique inclusi et pilis sepositis hoc illove loco tantum-

modo exserli. Aculei occipiti et cervici imposlti satis recti.


Hystriccs Musei Academ'ici.
^
4. Cercoi.abes (Si'higgurus) insidiosus. ISob.

Tab. IV.

Hyslrix insidiosa. Lkhlensldn apud Kuhl Ceilrage p. 71. n. 3. — Pr. Maximil,


AbliilJ. 7Air Naturgcschiclitei Brasiliens. Liefer. II. et Bcitrage zur Nalurgesch.

von Drasilicn. Bd. II. p. 454. — Fischer, Synops. mammal. p. 369. Ff^ic.
mann Zool. p. 60.

Hyslrix Coiiiy. Desmaresi^l:imma[. n. 55T, et Grijfiih anim. kind. Synops. Vol. V,

II. G84. (Exclus. Synonym. Briss., Hernand., Nierenberg).

Hystrix villosa. Grijfiih anim. kingd. Vol. V. Synops. n. 688 *'.

S/jhiggurus l'illosus. Ir. Cm'. Mem. d. Mus. T. IX. p. 434; Dictionn. des scienc.

nat. Vol. XLII. p. 534. — Lesson Manuel d. Mammal. p. 292. n. 805.


Isidore Geoffroy Si. Hilairc Diclionn. class. Vol. XIV. p. 216.
Sphiggunis spinosiis. Fr. Cut'. (Hystrix insidiosa Lichlenst.) Rengger Nalur^esch.

der Saugptliiere von Paraguay p. 242. (Descriptio accurata).


*
Le Couiy. Azara Essai d. Quadrup. d. 1. Paraguay II. p. 105.

Characfer csseniialis.

Flavo-brunneus, admixto colore brunneo-nigricante. Caudae basis subtus fer-

rugineo-castanea,

Descriptio.

Bostrum apice pallide e flavicante brunneum, pilis tamen basi nigro-brunneis.


Vibrissae maxima ex parte brunneo-nigrae, apice pallide flavicante-brunneae. Rostri

superior pars et lalera ejus pilis subrigidis obsessa. Genae atque tempera aculeis

tenuioribus, brevioribus, gracilioribus, basi albis, in medio vel supra médium brun-
neo-nigris, apice e pallide flavo brunescenlibus vel pallide aurantlacis pilisque inter-

*) Griffithius bis speciem nostram descripsit. Primo loco Hyttrium Couiy Appellavit, Dtsmarisltam
sequutus, secundo loco autem sub nomjne Hystricii fillosat Fr. Cwiero auclore exhibuit.

52*
4o8 B R A IS D T

niixtis obsessa. Frontis atque totius capilis superioris paginae aculei inlerdum sub-

setacei, bas! seinper albi, medlo vel supra médium brunneo-nigri, apice laete vcl

pallide subbiunneo-auranliaci, Interdum brunnei. Ante aurcs aculeorum tenuiorum,

subsetaceorum , basi nigroram, apice subbrunneo-aurantiacorum et setarum bre-

vium, subbrunneo-aurantîacarum fasciculus. In auricularum posleriore facie pili

sericci, fasciculatl, elongati, sordide e subbrunnescenle albidi. Occipitis, nuchae,

inleiscapulii, coiporis lalerum , tergique anterioris et mediae partis aculei basi ple-

rumque sulphurei vel albi, medio vel siipra médium e brunneo nigri, apice pleium-

que subbrunnoo-aurantiaci vel laete aurantiaci, baud raro etiam brunnei. Tergi

postremae partis et prymnae aculei maxima ex parte sulphurei vel albi apice ple-

rumque brunneo-nigri, rarius aurantiaci. Caudae paginae superioris aculei latérales,

basi albi vel sulphurei, in medio vel supra médium nigro-brunnei, apice plerum-

que aurantiaci vel e rufo-brunnco-auranliaci, interdum etiam nigro-brunnei; aculei

medli autem, sicuti prymnae aculei maxima ex parte albi vel lutescentes, apice ni-

gro-brunnei. Aculei omnes pilis frequentissimis , conferlis, vix parum rigidls, rec-

tis, spinas involvenlibus easque obtcgentibus et longe superantibus, et inlerdum


2" superantibus, a basi usque supra médium brunneo -nigris, in parle reliqua, et

in apice e subbrunneo flavis vel flavicantibus. Pili autem aculcos tam arcte invol-

venles, ut ipsis erectis aculei tanlummodo maxima ex parle appareanl, demissis vel

adpressis autem occultentur. Dorsi color igitur in individuis iiilegris pilisque largis

inslructis, ob aculeos haud conspicuos, branneo-flavus, Iransmicante tamen (pilis se-

posilis) hoc illove loco colore brunneo -nigro a pilorum basi effecto. Pedum pili,

maniculorum podariorumque dorsi pilis subsetosis exceptis, molles. Extremilatum

lateris exterioris, nec non caudae superficiei superioris et podariorum pili dorsi pilis

in universum quidem concolores, sed in extremitatibus posteribus paulo pallldiores.

Caudae laterum inferioris partis pili apicibus suis e flavo-rufescentes et laetius tincti.

Menti, gutturis, pectoris, laterum inferioris partis, abdominis et extremilatum pa-

ginae interioris pili admodum molles, satis recti, basi e brunneo nigri, inde a medio
e subbrunnescente et albicanle pallide brunneo -fiavi, Interdum subruiescentes. Q^^ae
Hjstrîces Jlusei Academîci. /on

caudae partis basalis inferioriorem faciem obtegunt setae latérales a basi aJ meJium
usque nigiae, supra médium et in apice autem e subflavioante laete ferrugineae, me-
- (liae vero rufo-brunneae, fere castaneae, quam ob causam in caudae baseos inferiore

tbcie area elongata triangularis, in medio fere casianea , in laleribus autem mai,^s

ferruginea conspicitur. Pili apicali caudae parti inserli rariores, subsetacei , iii^ru-

brunnei, vel brunnei. Ungues e pallide griseo brunnei, apice pallidiores. Plantne,

paimae caudaeque pars nuda nigricantes.

Cercolubis insidiosi cranium (Tab. X. Fig. 5, G, 7) maximam aflinilnlem

cum Cercolabis nigricantis (ib. Fig. 2, 5, 4) cranio ostendcre jam supra monui-

mus. Pars autem rostralis angustior evadit. Cranii superior pagina modice con-

rexa. Os intermaxillare in marginis anterioris medio paulo minus prominens quam


in Cercolabe nigricanle. Foraminis incisivi apertura externa communis major quam
in Cercolabe ajfini, Ossa nasi subconvexa, paulo angustiora, in superiore parle

paulo magis, in inferiore parle autem paulo minus convexa. Maxilla superior anle

canalis seu foraminis infraorbitalis anteriorem partem parum profunde iropressa.

Spatium,quod inter utramque impressionem parum profundara anle maxiilae mo-

larium primum obviam est brevius et latius, parum elevalum et in medio haud
cristatum, sed impressum. Os zygomaticum paulo angustius quam in Cercolabe

nigricanle. Ossa irontis Cercolabis nigricantis frontalibus fere aequalia parte an-

tica paulo latiora, quam in Cercolabe ajfini (ib. Fig. 8). Occipilis squama in par-

tis mediae suae anteriore margine antrorsum prominens. Lineae semicireulares in

ossium bregmatis média et ossis occipitis squamae superiore parte obviae versus su-
periorem cranii paglnam valde ascendentes et approximala&*^

») Desumiac suiit, qiias dedlnius Cercolabis iiisidiusi cranii ilifTertnliae a dunbus craniis, quac
jjiaeler aelatem diffLiunt inler se longiludlue et> lalitudiiic iiiiiioii vel iiiajoH; ossibus nasi
supra minus vel niagis convexis, ossibus frontis pone médium plus minusve inipressis (in jii-

niore magis impressis), lineis ossium bregmatis et occipitis semicircularibus plus minusve ap-
proximatis, spatio maxiilae inter impressiones anle molares anlerioirs pcsilas nbvio laliore ot

bicviore vel longiore et anguslioie.


/jO B R A N D T

M e n s u r a e,

Corporls loiigiludo inde a rostri aplce usque ad caudae apicem ... 2' 2'

2"
Roslri longiludo a nasi aplce ad aurium basln

Pvosiri longiludo a nasl apice ad oculi canlhum anlicum l'

Caudae longiludo lOj'

Pallia. Brasilia et Paraguay.

Duo servantur in Museo Atadtmico specimina pari modo ab llluslr. Langs-

darj/io missa.

Quamvls species descripla in mullis jani iavcnialur Museis, quod ad Synonj-

mlam el accuraliorem cognilioncm tamen vario modo claudicanlem videmus.


Azara (Essais sur l' histoire nalurellc d, Quadnipcdes de la Paraguay II. p. 105),

ul supra diximus, sub nomine Couij, e Guaraniarum lingua debumto, noslram ^pc-

cicm seu Sphiggurum villosum Fr. Cmieri inlellexisse videlur, quamvis destriplio

ejus, quum de caudae baseos colore taceat, eliam ad C, nigricanlem el affinem ad-

biberi possit.

Desmareslius (Mammalogie p. 345) sub nomine Hysiricis Couiy C. insidiosum

désignasse videlur, descriplio lamen ejus, maxima ex parte, ul videlur, ex Azara


desumla, neuliquam accurata, el synonymia ab ipso laudala (Hoitzlocualzin cnira

J^iercmbergii et Hernandczii^ quae est llyslrix novae Hispaniae Brissonis et species

Cercolahi prehensili vitina, Hysiricis Couiy Synonymum proponit) parum congrua


reperilur.

Kuhlius {Beùràge zur Zoologie p. "71) sub nomine hysiricis insidiosae Lichte/.-

sleinii formam nostram, salis vulgarem, in Museo Berolinensi admodnm fugaci penna

descriplam, bis verbis indicavit: „Aculeis sparsis, basi slramincis, apice brunneis,

acutissimis, pollice minoribus, ad caudae basin, collum et supra oculos magis con-

fertis. Pilis villosis, longis, pallide cinereis spinas oblegentibus. Cauda setosa."

KuJdii descriptionem recepit fischerus.


Hjslrkcs Jlusei Academici. ^u
Fr. Cui'ierus {Mémoirei d. Mus. T. IX. p. 434 (1822) et Diclionnairc d. se.

liai. T. XLII. Art. Porc-épic p. 534 (1826) speciem nostram L'Orico seu Sphig-

£urum dllosum appellavlt, quae enim de spinarum colore, de pilorum spinas obte-

gentium largitate et colore, nec non de caudae colore allert benc quadrant. Std

rpillielon ejus rillosus, quamvis insidioso aptius videatur haud accipl potest, qiium

jam duos aniios ante Cuvlcrii laborem Hysiricis insidiosae noiniiic a Kiihliu sil de-

sriipla. Fi. Cuvierum scqnutus est Lessonius {^Mammnl. p. 292), qui pari modo
Sphiggiiri villosae nomine Cercolabem insidiosum desii^tiavit.

Isidore GeoJJroy {Dictionnaire classique Art. Porc-c'pic p. 215) Sp/iiggu'um

spin'^sum e.[ li/losum fr. Ctfc/m breviler adumbra vit , atque nieras unius eju>dcm-

que speciei varietales, anni lempestale vel aelate effectas esse coiitondit, et ad sta-

biliendam liancce scnlcnliam observalioncs ab Orobygnio in Brasilia factas p. 216

quae sequuntur verbis affert: „Cette charmante espcce (scil. le Coniy), digne de

la plus scrupuleuse étude dans ses moeurs et son pelage changeant avec les saisons,

avait attire' toute l'attention des naturalistes, et après divers examens de divers sa-

vans, il n'e'tait pas encore bien connu, puisque deux noms spe'ciiiques lui ont rte'

donne's. Ce qui avait cause' l'erreur est sans doute la différence complète de sa robe

d'été à sa robe d'hiver. Dans l'hiver il sort à travers les épines de hmgs pods dont
elles sont presque entericrement cachées tandis que l'été ces poils tombent et d ne

reste plus que les épines dont la couleur jaunâtre exposée a l'ardeur d'un soled

brûlant, devient roussàtre à l'extrémité des aiguillons. Dans une des nos courses à
r>io de Janeiro, près de Forêts- Vierges du côté du Pain de Sucre nous vîmes un

individu vivant dans les mains d'un Nègre, questionné sur l'animal, nous apprit

que le poil lui tombait chaque été." Ex his autem salis apparere videtur quae

Orobygnius proposuil aclhiopis testimonio niti, quod autem aliis obscrvatoiibus

tacentibus vel contrarium affirmanlibus ref'utalur. Azara enim, qui per integrum

aiiiuim enutrivit Hysiricis Couiy spr cimcn , cui aculei pilis erant involuli ,
pllos

aeslate esse excisos haud afiert. Dixit mihi quoque Mctiélricsius , se ipsum in Bra-

silia permulta observasse hujus speciei individua variis anni tempestalibus, numquam
/^I2 B R A ND T

aulcm aeslale alio vesllmento indula et aculels solis oLducla vel aliter colorata

Invenisse.

ÎSihilomiiius tanien, quam Is. Geqff, Si. Hilaire proposuit de Sphigguri spî-

nosi et i'i//osi idenlitate spetifica sententiam neque affirmare ncque denegare aude-

mus, quum pro certo contendere non possimus, num Sphiggurits spinosiis sll Cer-

colabcs nigricans.

Princeps Maximilianus {^Abbildungen tut Nalurgesch. Brasilicns. Lief. II. und


Beiliàge zur ISalurgesc/i. i'on Brasilien. Bd. II. p. 434) Hyslricis insidiosae nomiiie

formam supra descrlptam inlellexisse videlur, quae tamen de aculeorum et pilorum

corpus obtcgentlum colore refrrt ad specimina IMusei Academici, quibus ad descrip-

llonem concinandam usi sumus, non satls exacte quadrant, quamvis quae de cau-

dae paginac inferions basées colore ait aplissima sint*\

lienggcnim {ISaturgeschichle der Sdiigiih. c. Paraguay. Basel 1830. p. 242)


Cercoîahem insidiosum accurate descripsisse, et utpote animal idcnticum Spiggunim

spinosum Fr. Cinierî laudasse supra jam monuinuis**',

5. Cercolabes (S p II 1 g g r r t s) affiinis. Nob.


Tab, \.

Characier esseniialis.

Brunneus, vis subcano-flavescens abdomine cl extrcmitatibus e cano pallide

brunneis. Caudae basis subtus e brunneo et flavescenle mixta.

*) Princeps Maximilianus {Beilr'iige II. p. 434) Cenolahi insidiosu quinque ulrinquc ulrlnsecus
molares tribuit. Num forsan, ut in Hfiliict crislnla (vide supra) qualernoruiii loco quini|ue
inlerdum evolvuntur? Oinnla quae in Museo Academico servantur Cfrcoliihum crania quatuor
tanlum oslendunt.
**) Exstat in Museo Academiae spécimen Cercolabis minorls magnitudinis, a I.angsdorffio e Bra-
silia mlssum, qucd praeler pilorum totuni latus corpnris di>rs.ile et latera, atque caudae supe-
riorcm faclem et abdomen oblegcnlium babltum niagis crispatum, lenerum et lanuginosum, ncc
non coloreni albiduni, cum Cerc. iusidioio prorsus conveiiit et hnjuscc speciei junioris aetatis

jpeclminis varielas esse videlur. Cui quiiicm sententiae favenl potissimuin areae subcaiidalis et

aculeorum color. porro abdnminis colnr subbrunnesceus, et pill rigidiorcs in caudae singulis locis

jan» erumpentes adiiUnrum pilis slniiles.


Hfstrices If /user Académie/. /i'5

Descr////io.

Cercolabis ajfinis nomine dcsigiiamus specinion uiiicum animalis, ciijus pelltni

e Brasilia misit 111. Langsdurjff', quod quidfm Ccrc. iiisidioso affine adparel, sed

notis plnribiis discrepat, qiiae differenliam poiius specificam ,


quam nirram varirla

tem indicare vidprilur.

Pili p.'inlo minus rij^idi et irrli, sed paulisper flcxuosi, iVrc subcrispati. Aculei

in fronte ohvii apicibus plcrumquc pallide et sordide auranliaci, admixlo saepius co-
lore brunneo. Aculei reliqni fcie oinnes a basi ad apicem albidi vcl flavicanles, per*

paiicis a[)ico auiantiacis exceplis, apice briinnei vel brunneo- nigri. Aculei in hu-

meris et laleribus, nec non in tergi posteriore parle et in prymna obvii minus ob-
velati. Aculei omnes Cercolabis insi'diosi aculeis fortiores. Dorsi pili nainus densi

atque e subcano et snbnigricanle brunnei apicibus inlerdum e subcano flavicanles.

Rostri apex e subrufo dilute briinneus. Vibrissae totae nigrae. Laterum exlremita-
tiim, nec non abdomiiiis laterum pili basi e subcano brunnei, apicibus e subcano
pallidissime llavicanlcs. Pdi cnudae partis basalis lalera obtegenles usque snpra mé-

dium e nigricanle brunnei, apicibus aulem flavicantes vcl sub apicibus tantum

brunneo -llavicantes et in ipsis apicibus summis pallidissime brunnei. Pili caudae


partis basalis facicm inferlorem occupantes paulo minus rigidi et usqne supra mc-
«lium brunneo-nigri, apicibus autem subbrunneo- flavicantes vel sub apicibus tan-

tum subbrunneo- flavicantes et in ipsorum apicum summo brunnei, quam ob


causam caudae basis subtus nigro-brunnea admixlo colore sordide ilavicante con-

spicitur.

<j)uas cranium Cercolabis ajfmis cum Cerc. insidiosi craniis duobus conipara-
lum ostendit notae pan modo differentiam specificam indicare videnlur.

Imo adeo Cerc. ajfinis cranium (Tab. X. Fig. 8 et 9) et Cerc. insidiosi cra-

nium (ib. Jig. 5,6, 1) magis iiiter se diversa repcrimus, quam Cerc. insidiosi cra-

nia et Cerc. nigricaniis cranium (ib. Fi^. 2, 3).

Differenliae, quas Cerc. affinis cranium cum Cerc. insidiosi cnmo comparatum
ostendil sunl quai> sequuntur:

JHtm. Vl Ser Se. ma:h phyi tt nal. Tiim. lll. St.


-^Je
f,
lUll.
53
4i4 B n A h- D T

Cr.inli superior pagina fore prorsus plana, inngis plnna quam in Erethizonie.

Ossa nasi magis oblonga, in medio et in parte superiore plana. Ossa intermaxillaria

et maxiliaria ante anleriorem sujuriorem canalis seu forarainis infiaorbilalis pai tem

profundius impressa quam in Ccic nigricanle et insidi'oso. Spalium, quod inter

ulramque inipressionem anle molaiem primam maxillae obviam, profundioiem quam

in Cerc. insidioso, observatur anguslius, magis elongatum et elevatum quam in alia

specie et in medio crislula parva, satis acula instruclum, quae quidem cristula est

illius crislulae, quam in processuum palatinorum maxillae sutura videmus conlinuatio.

Foraminuni incisivorum aperlura cxterna communis angustior quam in alia generis

specie. Ossa frontis fere plana in anteriore parle angusliora quam in Cerc. insi-

dioso, ante marginem posleriorem pone médium vix paulisper depressa. Ossa breg-

matis in superiore parte pari modo magis plana quam in aliis speciebus. Occipitis

squama in marginis anterioris média parle minus anlrorsum prominens. Llneae

scmicirculares in ossium bregmatis média parle et occipitis squamae superiore parte


cbviae paulo minus approxlmalae et minus sursum vergentes quam in Cercolabe

insidioso^

M e n s n r a p.

Corporis longiludo inde a roslri apice usqup ad caiidne apicem . . . 1 , lt|"

Roslri longitude a nasi apice ad aurium basin 2"


'

Rostri longiludo a nasi apice ad oculi cantimm anleriorem . . . • 1

Gaudae longiludo 10^'

Palria. Brasilia. •

Uuicum hujus speciei exemplar, quod ciim aliis Cercolabum speciebus opéra
Schraderi, Cons^ivatoris exercilatissimi, elegantissime elfarctum in Museo Academico
scrvalur, 111, Langsdorj'fio debemus**.

*) Hysirix suhspinosa Liclutnslei nu (^Kiilil. L'eilr. y. 71) ciijiis accinataui desciiplioneni (ledit

Princrps Maxiiiùlianus (Beitruf^e lur Xaliirgea/i. Jirusillens^ Bd. II. |i. 110^ [laii modo geneii
Cercolabes adniinieranda esse \ideliir.
Hystrices Musei Academicl. /,5

IIYSTRICUM FAMILIAE SECTIOÎs^UM GEISERUM ET SPECIERLM


SUPRA DESCRIPTARUM CONSPECTUS.

Hyslricum f'amiliae clTaractciibiis jam fusius cxhibitis restât adhuc, ut notas


primarias brevi in conspectu posilas invenias.

F A M. H Y S T Ft I C E S.

Dentés incisivi utrinque utrinsccus 2. Molares ulrinque, ulrinsecus 4, aut com-

plicati (fere lamelloso-complicati) monorrhizi, aut obducll et in corona tanlum com-

plicati polyrrliizi. Corpus plus minusve torosum, in dorso semper aculeis exserIJs

vel pilis involutis tcctum. Cauda aut brevis aut clongala, prehensilis vel non pre-
liensilis, Fossores aut Scansores.

Sectio seu Subfamilia I.

PHILOGAEAE.
Molares inlus e substanliae vitreae plicis et substantiae osseae stratis compositi

nidice simplici inslructi. Palmae et plantae nudae. Dorsum aculeis exsertis lectum.

Cauda brevis vel elongata, apice aculeorum peculiarium fasciculo obsessa, haud pre-

hensilis. Fossores, Asiaticae, Africanae vel Europaeae.

A. Gen. Hy ST Ri X. Cm'.

Cuida brevis, tola aculeis tecta.

Spoc. 1. Hystrix crislala. Auct.


Rostri apex pilis parum dcnsis, brevibus ita obtectus, ut cutis transraicet.

Spec. 2. Hystrix /lirsuliroslris. iSob,

Fiostri apex pilis admodum dense obtectus.

53*
4l6 B R A N D T

B. Gen. Jt H ERURJ. Ciw.

Ciiuda elongata , exccpto apice aculeis pecularibus obsesso, squamis lecta.

Spec. 1. Allienira Jasciculata. Cuv.


Hys/rix fasciculata. Auc t.

Sectio seu Subfamilia u.

PHILODENDRAE.
Molares obclucti, in corona tantum complicali, polyrrhizi. P.ilmae plantarque

verrucis parvis depressis reticulatim positis obsessac. Corpus aculeis exseilis vel in-

volutis teclum. Cauda aut brevis, haud prehensilis et apice tolo selis tecta, aut eloii-

^ata et prehensilis apice supra squamoso, subnudo vel rarissime setoso. Scansores,

Americanae.

A. G en. ER E T II I ZO N. Fr. Cm:


Cauda brtvis lu pairina inferiorc et in apice toto selis dense veslila, haud pre-

hensilis. Pedum posticorum pentadactylorum ungues falcnlares. Americae borealis

iiicolae.

Sper. 1. Erelliizon /hrsatus. Fr. Cuv.

Corporis pili loni;iorcs codarium superanles apice albidi.

Spec. 2.(?) Erelhizon cpixanihus. Nob.


Corporis pilis longiores codarium superanles apice e subijrunnco flavi.

B. (ien. CeRCO L .4 h ES. Nob.

Cauda clongata, iu apicis inleriore lacie et in lateribus selis brevibus dense vestita,

in apicis superiore facie autem subcalva. Pedum posticorum imperfecte pentadac-

tylorum digiti quatuor tantum unguibus falcularibus instructi. Americae auslralis

incolae.
Hyslrîces 5lus(! Acadcm'ui. /i-

a) SUBGENUS I. SyNETHERES Fr. Cui>.

Guttur, peclus, abdomen et extremilatum inlerior faciès selis aculescenlibus

vel subaculescenlibus veslita.

Spec. 1. Cercolabes (Synetheres) prchensilis. Nob.


Hyslrix prehensilis. Auc t.

Acnlci omiies teretes, apice albi.

Spec. 2. Cercolabes {Synetheres) platyceniroius. Nob.


Aculeorum alli teretes, alii, etmaxima quidem pars, in paijinai' anterioris basi

vel in fota pagina anieriore canalirulati, alii denique admodum compressi,

plani. laminis similes, omnes apice albi.

b) SUBGENUS II. SrniGGlJRLS Fr. Cm'.

GtiUiir, pcctus et abdomen pilis tantummodo vestila.

u. Ariilci fere exserti.

Spec. ,">. Cercolabes (Sphiggurus) nigticans. Nob.


^ijçricans. (]audae basis sublus (lavescens.

ti. Aculei pilis dense involuli.

Spec. 4. Cercolabes (Spliiggiin/s) ins'uliosus. INub.

Hysirix insidiosa. Lie bien s t.


Bninnescenle flavus, adraixio colore nigricante. Caudae basis sublus ferru-

gineo-castanea.

Spec. 5. Cercolabes (Spliiggi/rus) ajfinis. ÎVob.

Brunneus, vix subcano-flavescens, abdomine et exiremilatibus magis sub-

canescenlibus. Caudae basis sublus brunuea adsperso flavescente»


/,8 B R A N D T

DE UYSTRICIM FAMILIAE AFFmiT ATIIiUS ET EVOLUÏIONR


GEISERALIA QUAEDAM.

In universum qu'ulcm ex ils, quac supra de llyslricum nulis alqiie indole fusius

in novo diiplicem exislere


cxnosuiraus, salis apparet, et in orbi lerranim vetere, et

Hyslrlcuin evolulionis typum.

Species Asialicac, Africaiiac et Europacac. quae nnguihns gaudeiit minus elon-

eatis et aculis, et dcnllum formalionem peculiarem offeiunt vaslas eflodiunt spelun-

cas in quibus per maximum vitae tcrapus degunl el numquam arbores ascendunt,

sed semper in terra versanlur, vilae génère igilur glirium majori numéro similes

apparent. Glirium enim longe maxima pars in terra degit vitaeque terrenae desti-

nata videtur, et miner tanlummodo, ulpote a lypo generali quasi aberrans et ad

alias quadrupedum familias transicns, sicuti Sciurinorura turba, semper, vel frre

semper in arboribus vivil, easque facili negolio ascendit.

Species Amcricanae seu Tbilodcndrae contra, quac omnes unguibus acutis plus

minusve longis et curvatis gaudent, el denlium formationc peculiari sunt instructae.

mammalibus scandentibus, quod ad vitae genus sunt adnumerandae et cum aliis

ebribus scandentibus, nominatira cum Sciurinis, affinitatcm ostendunl.

Si caudae evolutionem consideramus et Philogaeas el PliiloacndrûS in dupjicem

formationis typum discedentes invenimus; in ulraquc enim seclione, et species cauda

brevi et elongala inslruclae reperiuntur.

In Philogaeis quidem caudae evolutio tanlummodo ad longitudinem et ipsius

integumenta spécial, ipsa autem functio et nolio pbysiologica, quanlum scimus,

semper eadem mnnol. Pliilugaearum enim aliae caudam brevem acuieis prorsus ob-

teclam, aliae autcm elongalam, maxima ex parle squamis et apice IrmUim acuieis

obsessam habent. Cauda autcm numquam prehensilis observatur et lunctionis ob-

scurae organcm quasi acccssorlum, apice aculeorum peculianum fasciculo vestitum

oifcrt.
H ysilices Musei Acaàcmicî. ^i-v

Pliilodcndrae rentra pari modo raudam rel brevftn vel admodum eIon"alam
possident; brevicaudatarum aulem cauda, qaamvis numquam prehensilis et tota

setis, cudario et ex parte etiam aculeis sit vestila et Vhilngacarum cauJae quod;iin-

inodo linbitii similis appareat, paginae infcrioris salis rigldis approximatis, scopam
quasi formanlibus in scandeiido similem tamcii utilitatem praestare potesl avium
scandentium rectricibus caudae puiigentibus. Longicaudatarum cauda vero in api-

cis facie supcriorc non solum calva ternitur, sed totius ejus apicis fimctionem et

naturam mutatam vidcmus. Apice enim siir^nm, non, ut in aliis animaiibus cauda

prehensili a[iirc calva praedilis, deorsura prehonsili, objecta, sicuti ramos, amplecli

et corpus retinere valent.

Cauda igltur in Pliilodendris omnibus funclionem physiologicam peculiarcm

exercet, et ubi brcvis conspicilur in scandendn fulcrum praebet, ubi aulem longa

observatur prebensionis organorum compicmentum, quasi quintum podariura sistit.

Americae australis incolae praeler dentium formam et texturam ,


quam cum
Americae borealis incobs cauda brevi setosa praeditis communem habent, cauda

prehensib maniculorum et podariorum structura, mammarum situ pectorali vei pec-

tori saltem vicino, porro paucorum tanlummodo pullorum, unius vel duorum partu,

nec non vitae génère, indole melancbobca et motuum tardilate cum Quadrumanorum
gcneribus, sicuti cum génère Alehs et Mycetes, afiinltatem ncquaquam spernendam

offerunt et formas a gliribus ad Quadrumana transeuntes quodammodo exbibent.

(^uae vero Americam borealem liabitant Hystrices, quamvis denlibus Cercolabum den^

tibus simiHimis smt praedilae et [).iri modo arbores adscendant et per magmim vitae

tem-pus in arboribus degaul , ob caudam brevem et totum baljitum multo minorem

quam Cercolabes cum (^uadrumanis vicinitalem manifestant, sed toto habltu, deinde

quod in terra saepius invcniuntur et in arborum radicum cavitatatibus, quas tamcn

ipsi non effodiunt, habitacula babeiit , Philogaeis adpropinquantnr atque a Cerca-

labibus transitum quasi ad Asiae Africaeque Hystrices quodammodo parant, babilu

exlerno vero etiam ex parle Castorem in memoriara rcvocauU


i

^20 B R A ]S n T

î>utala quoquc digniiin est in Asia cl in Amerka spccles cauJa brevi inslructas

esse borealfs, L'auda elongata praedilas australes. In Asia tamen australi et species

cauda longa et brevi praedilae inveniunlur, in America autem australi species cauda

elongata prehensili instruclae linc usque solummodo sunt observatae.

Affmitalum sclicma scquenli modo lorsan rxhiberi possit:

II Y S T r. l C E S.

Pinlogtirae. l'hilodendi ac.

(Fossores, Africanae vel Asi.itlcae). (Scansorcs, Americnnac).

Alfinitas cum rclicjnls ("ilirihiis fos- Aifinilas cum Quadrumaiiis (Aleles

soribus vel Icrrenis, Mycetes) Gliribus scandcnlibus et

aliis Gliribus.

B R F. V I C A L D A T A F.

tl\ sirix. Erelhizon.

L (» N G r c A L D A T A E.

Alherura. Ccrculabes.

T A B L L A R U M I IS 1 E R 1» R E I A T I O.

Tabula I.

Erelhizon cpixanlhus. Nob. ad quartam magnlludinis naturalis partem redactus.


yi , B, C, D. Aculei naturall magnitudine depicli ad variam eorum figuram

illuslrandam.

E. Aculei singuli apex magnitudine adraodum aucta, ut denliculi, quibus

obsessus observalur et areolae albidae denticulorum lapsu exortae (vide

p. 580) conspici possint.

f\ Denticulus singulus apicis aculei.


Hrstrices lilusei Academici. /^i

Tabula IL
Cercolabes platycenirotus. ÎSob. ad lertiam magnitudinls naluralis parlem ledactus.

A, B, C, D. Variae ligurae et magniludinis aculei.

A. Aculeus supra basin tantnm canaliculatus. — B. Aculeus Iota facie

anlcriore canaliculatus. — C. Aculeus tola facie anteriore canaliculatus et com-


pressus. — D. Aculeus planus.

Tabula III.

Cercolûbt's nignïans ad tertiam naluralis magnitudinis partem redactus.

Tabula IV.

Cercolabis insidinsi figura ad lertiam animalis magnitudinis naturalis parlem redacta.

A,B, C. Aculei duo varii coloris et magnitudinis.

C. Apex seu pars apicalis aculei ad denticulos, quibus obsilus Cit illu-

straiidos, mngnitudine aucta.

Tabula V.

Cercolabes nffînis. î^ob. pari modo ad tertiam naluralis magniludinis parlem redactus.

Tabula VI.

Y'i". 1. Hysiricis crislaiae auricula magnitudine naturali.

Flg. 2. Krelbizontis epixanlhi auricula magnitudine natuiali.

Fi'". 3. Cercolabis irisidiosi auricula magnitudine naturali.

Fig. 4. Hysiricis crislalae maniculi sinistri palma ad i magniludinis naturalis redacla.

Fig. 5. T nguls singulus a latere inspectus maniculi ejusdem animalis magnitudine

naturali.

Flg. G. Podarii sinistri ejusdem animalis planta ad | magniludinis naturalis redacta.

Fig. 7. Unguis hujusce podarii singulus a latere inspectus magnitudine naturali.

Fig. 8. Lrethizontis epixanlhi maniculi sinistri palma ad \ magnitudinis naturalis

redacla.

Fig. 9. Unguis tertius ejus magnitudine naturali a lalere.

Jfftm. Vl. Ser. Se matli. phji. it nul. Tom. 111. ^dr p. Se. nal. 5/
J^'2^ B R A N D T

Flg. 10. Erethizontis epixanilii podaiii sinistri planta ad ^ magnitudinl'^ naturniis

reilacla.

FIg 11. Singulus unguis ejus ad magnitudinem naluralem redactus a lalere con-

spiciendus.

Flg. 12. Cercolabis iiisidiosi manlculi sinistri palma ad | magnitudinie naturalis

redacta.

Fig. 13. Unguis ejus singulus a latere inspiciendus naturali magnitudine.

Fie. 14. Cercolabis insidiosi podarii sinistri planta ad | magnitudinis naluralis

redacta.

Fig. 15. Unguis ejus singulus a latere magnitudine naturali.

Tabula VII.

Fig. 1. Hyslricis hirsuliroslris utriusque maxillae unius laleris dentés magnitudine

naturali.

a — d. Maxillae molares.

a. Molaris anlerior, b. secundus, c. tertius, d. quartus seu posterior.

e — h. Mandibulae molares.

e. anterior, /. secundus, g. tertius, //. posterior.

Fig. 2. Cercolabis insidiosi utriusque maxillae laleris sinistri molares a facie externa

conspiciendi magnitudine naturali duplici (vid. p. 578).

a — d. Maxillae molares.

a. Molaris anterior, b. secundus, c. tertius, d. quartus seu posterior.

e — h. Mandibulae molares.

e, Primus seu anterior,


f, secundus, g. tertius, h, quartus seu posterior.
Fig. 3, 4, 5, 6. Hyslricis hirsufirostris molarium coronarum vario modo delritarum,

et constructarum, vide p. 363, superior faciès, magnitudine naturali.

Fig. 1. Ejusdem animalis molaris per longitudinem dissecti dimidium, magnitu-

dine acuta.

a. Pars radicalis, b. corona, c. aperlura in cavitatcm supra radicis api-

cem abviam ducens.


Hjstlices Musei Academici. r^
Fig. 8, 9. Plicnf: e subslanlia viliea formalae singulae, osseam subsl;intiam inclu-
tlt'nles.

a. Substanlia vilrca , c. subslanlia ossca.

Fig. 10, 11, 12. Cercolalns insidiosi molariiim coronarum vario modo deirilarum
et construclarum supciior faciès magnitudine aucta (vid. p. 378).

Fig. 13. Cercolalns insidiosi molarls per longiludinem dissecti dimidium ma"-nilu-

tudine nalurali triplici.

a. Pars radiralis, b, corona, c. cavum coronae, eeee subslanlia vitrea

coronam obducens.

Fig. 14. Erelhizonlis epixanlhi molaris coronae superior faciès magnitudine na-

turali (vid. p. 5T9).

Fig. 15. Ejusdem animalis molaris maxillae superioris ullimus a latere inspkiendus
nalurali magnilndine.

Fig. 16. Ejusdem animalis molaris per longiludinem disseclus.

a. Pars radicalis, b. corona, c. cavitas coronae, e e e, substanlia vilrea

coronam obducens et plicas e. in coronam immittens.


Fig. n. Hjslricis crislalae roslri anterior pars ad dimidiam magnitudinis naturalis

parlem redacta.

Fig. 18. Erethizoniis epixanlhi rosir'i anlerior pars ad | magnitudinis redacta, ad

Philodendrarum labii nariumque structuram (vid. p. 380) illuslrandam.


Fig. 19. Ilyslricis crislatae aculeus teres, apice cavus, apertus et trancatus, e cau-

dae apice desumtus.

Fig. 20. Ejusdem animalis aculeus apice clausus et acuminatus pari modo e caudae
apice desumtus,

Fig. 21. Hysiricis hirsuiirostris aculeus compressas et truncatus e caudae apice


de-
sumtus.

Tabula. Vm.
Fig. 1. Hysiricis crislatae cranium a latere inspectum ad
^ naturalis magnitudi-
dinis redaclum.

54»
Fig.
Hystrice^ Musei Academici. zÇaS

Fig. 3. Ejusdem animalis cranium a latere inspectum.

Fi"^. 4. Mandibula ejns a facie infeiioie inspecta, ut ramorum seu partiuin ble-

ralium rationem oslendat.

Fig. 5. Cercolabis (Spfiigguri) insidiosi cranium a facie superiore Inspeclura mag-


nitudine n;iturali.

Fio'. 6. Ejusdem cranium a latcre inspectum.

Fig. 7. Ejusdem animalis cranium a facie inferiore visum.

Fi". 8. Cercolabis (Sphigguri) affinis cranium a facie superiore.

Fi". 9. Ejusdem animalis cranium a latere depiclum magnitudine naturali.

S E C T 1 O II.

m:iUF.1 LAî^GSDORFFn, MURIS LEUCOGASTRI, MURIS ATsGUYAE,


HVPUDAEI (îl lARA ET ClUCETI FUSCATI ILLUSTRATIOîSES.

(Conv. cxhib, die 7. Novembris 1!»34).

1. SciuRUs Langsdorffiï Nob.

Tab. XI. Fig. 1.

Characler essentialis.

Canda valde elongnta, corporc longior. Genarum inferior pars, gula, peclus et

abduuica lerruginea. Abdomen, capitis l.'itera et aurieulae c.islaneo-ferruginea.

Femorum externa faciès maxiioa ex parle intense rufu-caslanea. In jugiJo macula

j)arva subrotunda alba.

Dcsaipfio.

Habitus et statura in universnm Scinri aestuanlis, sed Sciuro aesluantc tcrlia

magniludinis parle fi re inajoi-. Pili corporis et caudae longiores et paulo rigidiores,


4.26 B R A N D T

nec non in dorso paulo magis splendidi, in abdomine minus densi. Caudae pili

larciores et longiores et magis patentes, Auriculae minus acutae, rotundatae, haud

penicillalae . pilis admodum brevibus, adpressis obsessae. Vibrissae longae, largae,

atrae. Dentés primores pagina anteiiore e subfuscescenle laete auranlii, pagina

posteiiore albi. Roslri apiris superior pars, capilis laleia et regio aures ambiens e

fenuginco castanca, colore nigro tamen, ob pilos singulos nigros vol alros, rigi-

diusculos, reliquis interjectos eosque ex parle magnitudine panlisper superantes ra-

rius adsperso. Capilis superior f;icies e ferrugineo, caslaneo et nigro mixtus, propter

colorem nigrum mullo largius, q,iiam in lateribns adspersum. ISuchae, humerorum,

anlipedum lateris exteriii , dorsi, trunci lalerum, prymnae et f'cmorum exterioris

faciei pars anterior e subferrugineo-flavicanle et brunneo- nigro mixia, colore llavi-

cante tamen in pedibus et dorsi poslcriore parle plus minusve ad castaneum et fer-

rugineum vergente. Podariorum color e ferrugineo, castaneo, brunneo nigroqnc mix-

tus. Caudae partis basalis superior pars atra, admixto colore castaneo -ferrugineo ;

inferior pars basi castaneo -ferruginea et vix paulisper nigricans, versus médium ma-

gis atra, admixto caslaneo-fcrrugineo. Caudae partis mediae et apicalis color in

utraque facie laete e rufo et caslaneo ferrugineus adsperso atro. Genarum inferior

pars, rostrl apicissumma pars et latera ejus, gula, jugulum, peclus, anlipedum lalus

inlernum, abdomen, scelidum latus internum et crissum ferruginea: colore in gula

subpallido, in jugulo, genarum inferiore parte, pectore, anlipedum latere interno

vix subpallido, in scelidibus laeliore et, sicuti in crisso, ad castaneum vergente. Jugu-

lum in medio macula parva, rotunda, alba notatum. Femorum faciei externae mé-

dia et posterior pars, nec non crurum exferna faciès tota laetissime alque intense

ex rufo castanea, pilis tamen nonnuUis atris rarius intermixtis. — Capilis superioris
faciei pili a basi usque ad apicem nigri, apice ex ferrugineo castanei, rarissime toti

nigri vel atrl. Dorsi pili a basi ad apicem usque atri, in ipso apice e subferrugineo

flavicantes, rarius per totam longiludinem atri. Caudae pili basi et medio atri, api-

cibus castaneo-ferruginei. Abdominis pili lerruginei. Femorum externae facjei

mediae et posterioris partis, nec non crurum externae paginae pili per totam longi-
Mamm. rod. Musei Acndemici. ^27

tudinem laete rufo-castanei. Pili singuli elongali vibrissis similes, in collo pecloie

el antipedum Inlerna facie obvii p.illide ferruginei, in antipedum externa facie con-

spicui atri. M.icnlae albae pili per lotam longitiidinem albi. Codarlum tenue, par-

cum in dorso e fusco iiigrum. l'ngues cornei, apice albescentes.

M e n s u r a e.

Totius corporis longitudo a roslri apice ad caudae apicem .... 1', 9", iC'
'
A rostri apice ad caudae inilium 9', 10

Caudae longitudo . . l',

A roslri apice ad aurium basin 2*',

Auricularnm longitudo l",

Vibrissarum longiores 2^",

Cranium, quod in Tab. XI. Fig. 2 et 3 naturali raagnitudine depingendum

curavimus, a Sciurorum typo haud recedit el cum Sciari aestuantis** craniis duobus

compai-atum pro corporis majore magnitudine paulo longius et latius et panio minus

convexum apparet. Pars ejus rostralis paulo longior. Ossa fronlalia parle posteriore

magis plana, antice paulo latiora, angulo anteriore minus deprt'ssa, supra marginem

orbilalem forlius impressa. Arcus zygomalici paulo minus extroisiim dirccti.

Pallia^ Brasilia.

Descriptio speciei, quam m honorera dclectoris Sciurum Lnrigsfinrf/li nnpellavi-

mus facta est secundum tria Musei Academici spccimina adliibitis insimul rompara-

lionis causa quinqne Sciuri aestuantis individuis variae aetatis.

*) Notandum est Sciuri aestuantis cranii duo speuimina cum tribus Sciuri vuïparis cianiis cnm-
parala, tanlam offpire simllitudineni, ut accurala iuspi'clio vix diffcrentias speclficas, iieduin

genericas i>stendat. Ossa quo<]ue fronlalia iii Sciuro vulgari ut in Scluro aostuante pro variis
individuis plus minusve convexa apparent; qua de causa Jri»ruf atsluam rt yiilguris neutiquam
generice dlsjungcndl niihi videntur.
428 B R A IS D T

2. Mis (HOLOCHILLS)*' LEtCOGASTER. Nob.


Tab. XII.

Mus Iciicogasier Laiigsd. in iconr.

?P>at à tar'^c noire Azara Qiiaclriip. 11, p. 08.

Characler essenlialis.

Ticdcciinpollicaris, supra c fliivo fuscus, subingio, pracsertim in dorso, paulis-

pcr lavalus, subtus aibu .

Descripiio.

llabilus Mûris Ralli, scd capul gracilius cl magis elongalum. Rosirum paulo

minus obtusum. Labiura superius integrum , sub naribus haud fissum ,


pilis albis,

brevibus, subrigidis, subpatenlibus parum dense oblcclum , longius quara in Ratio

cl mar^ine libero magis a naribus remotum. Dentés primores pagina antica laeves;

superiores pagina externa e subfuscescenle et aurantio flavi, pagina interna aibi ;

inferiores superioribus pagina externa concolores, sed mullo pallidlores, pagina in-

terna pari modo aibi. ^ ibrissae admodum fvolutae ex pallide flavo subfuscae, basi

albidae, majores anriculam longe superantes et fere usquc ad trunci médium porri-

oenles. Auriculae magnae, pilis minimis, tenerrimis, albidis, parnm densis lanlum-

modo vestilae, in Irago et antitrago pilorum salis elongalonmi, ex pallide flavo pal-

lide fuscorum fasciculo obsessae, et in marginis interioris seu superioris inferiore parte

pilis parum teneris, subelongalis, ipsarum apicem superanlibus cilialae. IVostri apex

pilis brevibus quovis latere versus dorsum ascendentibus , et quasi scopam parvam

oblongam, depressam formanlibus, rigidiusculis coopertus. In capilis superiore facie

nili rostri pilis longiores invtniuntur, quibus pili longiores complanali sparsius snni

intermlxli. Capilis laleruni pili dorsi capitis pilis subaequales. Pccloris, abdominis,

*) Ob labium Miperiu> intcgnini sane memoratu dignum et genuino murium typo minime con-
i;ruun^ Mureni lei.cr>ga>trcni cl Angj\.ini subgeneiis lypos generis Mus Holochilorum (ab y/o»
inleger, et ^a//.o, iabium) iiomine proponiruuA.
Iffamm. rnd. Musei AcademicL r^^.

fl crurum pili longitudine acqualcscapitis supcriorisfaciei pilos longiludine paulispcr

superanles, subrlgidi, recli vel subiccti. Nucliae, nec non colli et trunci lalcrum
pili capitls laterum pilis longiorcs, ex parle tereles, ex parte compressi. Dorsi

praeserlim posterions ejus partis pili reliquis corporis partium pilis longiores et paulo
rigidiores vel leretes, vel compressi. Partis corporis totius dorsalis pili basi e sub-

fuscescente pallide cani, vel fere albidi, apice flavo-fusci, interdum etiam e nigricante

fuscescentes. Partis corporis abdominalis pili basi albidi vel albi, apice dilute (lavo-

fusci vel albi, Fiostri apex, regio anum ambiens, nec non manicula et podaria at-

que cauda albida, regio tamen anura ambiens, nec non maniculorum et podariorum
superior faciès subfuscescenle Icvissime inorala. Capitis et corporis lalera et anti-

pedum exterior pagina flavo-fusca. Capitis superior faciès et dorsi antorior pars,

cxceptis bumeris, lateribus concolorcs, sed paulisper nigricante irroratae. Humeri et

dorsi média pars flavo-fusca, colore nigricante largius admixto. Tarsorum cxsicca-

torum pagina inferior calva nigra. Tngues albi. Cauda in individuo exsiccato albida

in vivo, ut figura ostendit, carnea, pro corporis mole paulisper incrassata, subretl-

culal i-annulalo-squamosa, sqiiamulis subtelragonis, inter squamulas pilis tencris,

brevissimis albis, parum densis obsessa. Pedes postici longi, pro corporis mole

longiores quam in Ratto.

Mensnrae,
A rostri apice ad caudae apicem 1', 1",

A rostri apice ad caudae basin 6',

A rostri apice ad aures l"^ 10"


Vibrissarum longiorum longiludo 5",

A pedum posticorum tarsi initio ad unguium apicem .... l", l''

(Caudae longitudo "7",

Species modo illustrata caudae cum corporis longitudine comparatae proportionc,

nec non coloribiis, praeserlim vei-o tarsorum pagina inferiore in pelle exsiccata nigra,
!Wtm. II. Ser. Se. math. phys. el „al. Tom. III. 2dr p Se. nal. 55
^3o B R A ^ D T

magitam afTinitatem cum illa mûris specie offert, quatn Azara (Quadr. d. Parag. II.

p. 98 fed. gallica]) Bat à larse noir votât. Si aulem, quod non pro cerlo affir-

maiem, re vera ad formam ab Azara exhibilam pertinet, Azarae descriptio secun-

dum specimina minora vel juniora est exarata.


Maenam quoque affinitatem cum Mure i'ulpino Lichtensleinli {DaTSiellung neuer

Thiere. Heft VU. Tab. XXXIII.) habere videtur. Differt autera cauda corpore lon-

ffiore in specimlne vivo carnea, in exsiccato alba, porro vibrissis e flavo fuscis et

pilis dorsi rigidis. A Mure physode maniculis tridactylis instructo cjusdem Aucloris

(ib. Tab. XXXIV) maniculis distinclissime tetradactylis admodum diversa invenllur.

Mûris kucogastri (Rat à ventre blanc) nomen species nostra accepit in icône

ad Academiam missa, nunc in Bibliolheca Musei Academici Zoologlci servata, quara

Illustr. Langsdorffius a Celeberrimo Rugendas ad vivum animal depingendam curavit.

Ipsam hancce figuram LangsdorfGanam speciminis effarcti ope paulisper emendalam

tabula nostra XII. exhibet.

Palria. Brasilia, ubi referente Menetriesio haud raro observatur.


3. Mus (HoLOCHiLus) Anguya. NoL


Tab. XIII.

Mus Anguya Desmarest Mammalog. p. 305 n. 486; Lesson Manuel d. Mammal.


p. 210; Rengger Nalurgesch. der Sàugethiere v. Paraguy, Basai 1850. p. 229.

Rat Anguya Azara Quadruped. II. p. 86.

Characler esseniialis.

Pedalis. Color supra in capite e rufo fuscus, in dorso et lateribus e subflavo

ferrugineus admiito rufo fuscoque. Gula, pectus et abdominis ùiediuiu alba.

Descriptio.

Habitus, ut in antécédente specie, pari modo Murem Battum refert, sed caput

patilo brevius et latius, quam in Ratto. Labium superius ut in antécédente specie

latius et a naribus magis remotum quam in Ratto, haud fissum, sed aiea parva
Mamm rod. Musei Academici. /3i

trlangulaii, subcalva, sub narium septo obvia excepta totum pilis brevissimis, lener-

rimis satls dense vestitum. Auriculae salis magnae fere calvae et pilis admodum
teneris, sparsis obsessae, in trago et antitrago pilis fasciculatis, modice elongatis,

mealus audiloiii aperturam ex parte obvelantibus instiuctae, in margine snperiore

vero pilis brevibus, teneris ciliatae. Capitis superioris faciei et nuchae pili bas! e

subcano pallide subrufescentes apice e subfuscescente ferruginei vel nigrelli. Totiiis

dorsi pili omnes teretes, recti, basi e pallide cano et rufescente albidi, medio e ni<»ri-

cante iusci apice e subflavescente ferruginei, satis rigidi, fere subsetiformes. Guiae,

pectoris et abdominis pili albi, pari modo recti, subrigidi. Maniculorum cl poda-
riorum pili brèves, e subrufescente albidi. Digitorum pili brevissinii albidi. Cauda
e pallide brunneo subgrisea, pilis brevibus, duas circiter lineas longis, subverticilla-

tis, subpalentibus, albldis vel vix paulisper rufescentibus velata, ila lamen, ut squa-
mulae ejus ex parte transmicenl. Caput et nucha rufescens, sed fusco et nigricante

irrorata. Dorsun» et latera, nec non extremitatnm exterioris faciei superior pars e

subflavescente ferruginea, colore fusco -nigro in dorso magis, in lateribus minus lar-

giler adsperso. Dorsi posterions partis médium paulo obscurius magisque nigricans.

Prymnae partis posteriorls latera fere tota ferruginea. Gula, pectus et abdomen alba.

Extrcmitatum superioris partis interna pagina alba, inferioris partis ex albido subrufes-

cens. Vibrissae brèves, superiores pallide fuscae, inferiores albescentes. Ungues albidi,

Mensurac.
'//
Longitudo corporis totius a rostri apice ad caudae apicem . . . . l', 8
Corporis longitudo a rostri apice ad caudae basin ^ ",
4'"

Tarsi pedum poslicorum longitudo usque ad digitorum apicem . . l",


8'"

Caudae longitudo 5' 4'"


,

Auricularum longitudo 6"


A rostri apice ad aures l",
9''

^ibrissarum longitudo 6'"


l",

Patria. Brasilia, unde spécimen a Langsdorffio in Muséum Academicum missum.


55»
432 B li J N n T

Si descriptioncm ab Azara (Essais sur f/iis/. nat. d. Quadnip. d. l. Paraguay

T. IL p. 86) de terlia sua murium specie, quam Rai Atigouya appcllat exliibitam

accuratius perpenJimus speclem modo descriptam ad eam referendam esse verisi-

millimum videtur. Non solum enim pilorum noior, qualem Azara (p. 90) descripsit

ad nostram speciem quadrat, sed etiam parlium proportiones ab ipso allalae ad eam

releni possunt. Sunt quldem, si raensuras nostras supra allatas cum Azarae men-
suris comparas in proporlionlbus differentiae nonnullae (Azara e. c. totam longilu-

dinem lli' et caudae longitudincm 6" facil) minoris tamen momenti existimandae

et a variatione in singulis indivlduis obvia, ut videtur, derivandae.

Quae Renggerus (1. 1. p. 229) de mure Anguya affert pari modo in universum

spcciei noslrae characlciibus non répugnant, notandum tamen est, ipsum maximorum

speciminum longitudlnem 11" tantum invenisse.

A mure Brasilicnsi, quem 111. Liclitensleinius (Darstellung neuer oder wenîg

bckannter Sàugeth. Heft VII.) nomine Mûris vulpini descripsit, et in Tab. XXXIIl.

Fi". 2. depingendum curavit, species supra illustrata differt pllls dorsi apice non

brunneo-nigris, sed e flavescente ferrugineis, cauda breviore (in Mure Anguya fere \,

in Mure vulpino \ corporis longitudine) porro pilis rigidioribus et corporis stalura

i majore.

Quod ad figuram nostram in concinnando non solum usi sumus specimine


effarcto, sed etiam figura ad naturam dclincata, quae inter icônes sub Langsdorffli
oculis in Brasilia factis invenitur.

4. Hypudaeus Guiara. Langsd.

Tab. XIV.

Characler esseniialis.

Octopollicaris, in dorso e fusco nigricans colore pallide ferrugineo, ob pilorum


apices sacpe vel saepissime pallide ferrugineos plus minusve adsperso, in lateribus

fere praevalente. Gula et abdominis latera e pallide ferrugineo paulisper fuscescen-

tia. Pectus totiusque abdominis médium alba.


Mamm. rod. Musei Acadcmici. /33

Dcscriplio.

Species iiiter generis Ilypudaci majores enumcranda. Caput crassiiisculum, bre-

viusculum. Roslrum subtruncatum nasl apice exceplo totum pilis teretibus, rigldis

breviusculis teclum. Vibrissarum oralium anteriores fuscae, mediae e nigro-fuscae,

posteiiores albae vel albldae. Vibrissae pone oculos obviae e nigio fuscae. Oculi

parvi. Auriculae salis magnae prominentes, fere calvae et pilis aegre conspicuis

minimis, tenerrimis, pallide fuscescentibus, adpressis obsessae. Dentés ^pagina an-

teriore glabri, esulcati, nitidi, caslanei, pagina posteriore albi. Corpus codario Icnuis-
simo, parco pilisque tectum. Rostri superior pars, sicuti caput (gula excepta), ccrvix,

colli corporisque latcra, dorsuin, abdominis anlerior et média pars, praeler codarium

pilosque leretes longiores e codario prominentes, pilis rigidissimis, supra basin ad

médium usquc planis, subdilatatis, pagina anleriore sulcu tenuissimo exaratis, quare

aculeiformibus, frequentissimis tecta. Pili aculeiformes in dorsali latere frequeu-

tiores, fortiores, praesertim in dorsi posteriore parte, in rostri apice vero, porro in

gula, jugulo, tota colli inferiore pagina, in regione anali et circa genitaiia vel parum
evolutl, tereliusculi , vel prorsus déficientes. Codarium superioris corporis partis

pallide canum, laterum e cano albidum, pectoris abdominisque albidum vtl album.

Pili teretes codarium superantes in dorso et lateribus a basi ad médium usque cani
vel albidi, apice plcrumque ferruginei, rarius in dorsi posteriore parte nigricantes,

in pectore et abdominis medio albi. Pili aculeiformes in dorsi corporisque lateribus

obvii basi cani vel albi, medio nigricantes, apice vel, ut in medio, brunneo-nigri-

cantes vel brunneo-nigri vel ferruginei, in pectoris abdominisque medio per tolam
longitudinem albi. Cauda admodum brevis, squamosa, pilis brevissimis, lineae lon-

gitudinem vix superanlibus, rigidis, sparsis ila tamen obtccta, ut squamulae ejus

transmicent. Rostrum apice e fusco ferrugineum, exccpto labii superioris et in-

ferioris margine, nec non menti initio albidis, in superiore parte e fusco nigriim

colore pallide ferrugineo, propter pilorum rigidorura a medio ad apicem usque ni-

grorum magnam copiam, parcius admixto. Tota capitis superior fiicies, nec non

dorsi anlerior pars rostri superiori parti concolora. Capitis colli et Iruncl latera, nec
434 B E A N D T

non aiitipctlum exierna faries pI scelidum exteniae faciei pars anterior ferniglnea

admixto colore fusco-nlgro, propter pilos rigidos feie omnes apice ferrugineos cl in

mcdio taïUnm e fusco-nigros. Dorsl média et posterior pars, nec non crurum exler-

nae faciei poslerior pars anleriore parte obscuriores ob pilos rigidos fere omnes, vel

maxima sallem ex parte, a medio ad apicem usque brunneo-nigros. Gula et jugu-

linn. abdominis latera et regio lalera anl cingens subpallide ferruginea. Pectus,

ahdomiiiis pars média, nec non inguina alba. Manicula pagina antica pilis rigi-

dis. brevibus, parum dcnsis, fuscis tecta. Podaria pari modo pilis rigidis, brevibus,

sed obscurioribus, e subnigricante fuscis vestita. Ungues albidi fusco-maculati,

pilis nonnuUis albidis tccti ab iisque ex parte siiperati. Caudae dorsum et apex

fusca pilisque nigro-fu&cis vcslila, caudae inferlor pagina ima basi pal lide ferruginea,

in reliqua parte usque supra modium fere albida pilisque pallidissime ferrugineis.

Rre albidis obscssa.

Mensurae.
Lonoitudo totius animalis a rostri apice ad caudae apicem .... 8", 6'"

Lonsitudo a rostri apice ad caudae basin 6", lO"

A rostri apice usque ad aures 1|',


'

Auricularum longitudo 6

Caudae longitudo 1,8'


Vibrissarum longitudo 1,6'
Animal modo illustratum a Langsdorffio in litcris ad Acadcminm nostram 2

Februarii die anni 1826 ex oppido Ypanema Provinriae St. Paull Brasiliae datis

nominc supra allato jam est descriptum et icône illustratum. Quum autem descriptio
nimis brevis alque icon parum accurata sit, nunc quidcm et ampliorem descriptionem

et figuram speciminis eflarcli ope emcndalam proponere neressarium videbatur.

Ouod ad animalis vilae gcnus III, Langsdorffius annotavit speciem nostram ri-

vorum alque flumlnum viciniam amare eamque ob rausam ab indigenis Guiara do

rio (rattum fluviatilem) appellari. Morlbus et rcliquo vitae gênera teste codera a

congeneribus haud recedit.


Maniin. rod. Musei Accule niici. ^^35

Cricetus FUSCATL'S. ^ob.

Tab. XV.

Characler essentialis.

E subrufescente et nigricante fuscus, rostri aplce, mento, gulae média parte,

maniculis podarilsque albis.

Descriptio.

Cricetorum hue usque cogniloium maximus Cricelo vulgari quarla parle major.

Pili rigldlores et magis elongati quam in Criceto vulgari. Codarium parum largum, e

nigricante canum vel fere nigricans, fera ut in Cricelo vulgari. Corpus totum e sub-

rufescente et nigricante fuscum. Prymnae et lumborum poslerior pars, nec non

cauda reliquo corpore dilutlores, paulisper flavescentes. Rostri apex, labii superioris

margo, lablum inferius, porro mentum, atque gulae média pars, nec non manicula

et podarla caudaeque apicis summa pars alba. Dentés incisivl pagina anteriore e sub-

fuscente aurantlo-flavi, pagina posteriore albi. Vibrissae médiocres, longiores ad

auriculas usque porrectae, fuscae; breviores fascescentes, basi fere albidae. Ungues

albidi. Areae oblongae** in hypochondriorum posteriore parte obviae insignes, pilis

brevissimis, tenerrimis, dilutioribus obsessae.

M e n s u r a e.

Corporis longltudo a roslri apice ad caudae apicem 1,2',

A rostri apice ad caudae basin l',

*) Areae oblongae supra commenioralae in Criceto vulgari pail modo admrdum insignps, et a

Suizero (J ersuch einer ISalur^esc/iicAte des /farns/irs p. 31) accurale descriplae, ab aiiclnribus
hucusque sunt neglcclae, quanivis caudae forma sacculisque Luccalibws assiimlis Criceloruiii
geiiuinorum signum characlerislicum forsan sislere po.ssuiit. (Jund ad noliunem physiologicam
cum glandulis cutaneis tateralibiis Suricitrn et Muru/n nonnutlonini coinparaijdae vldeiitur, tan-

geati enim digito piiigucdiiie quadam paulisper iiiibulai.' apparent.


436 B R A N D T

A roslri apice usquc ad aures . 2", 2'"

2'',
Vibrissarum longitudo
2''.
Caudae longlludo

Palria ignota.

Descripllo et plclura ad spécimen unicum cfTarclum Museï Academici sunl fac-

lae, cujus autem origo non constat.

S K C T I O III.

CAVIAE LEUCOPÏGAE ET CAVIAE FLAVIDENTIS DESCRIPTIO.

(Conv. cxhib. die (2. Decembr. 1834). ,

1. C A V I A I. E U C O P Y G A. Nob.

ïab. XVI.

Character essenllalis.

Dentés incislvl albi. Notaeum tolum e fusco nigro et subfuscesccntc flavo acqua-

liler mlxtum. Gula, pectus, venter et Inguina alba.

Descriplîo.

Magnitudine Caciam Apeream superat et Cmnam riipesirem Princjpis Maximi-

llani aequat.

Caput magis elongatum et paulo magis convexum quam in Cai'ia Aperea. Den-

tés incisivi albi. Labinm superins et inforius albidn vcl ad brunncum vix paulisper

vergentia vel subbrunnescenle paulisper lavata. Yibrissae superiores e fusco nigrae,

inferiores albidae vel albae. Nasi apicis pili in dorso basi albidi vel e flavescente albidi,

apice e fusco nigri. Auriculae paulo brcviores quam in Cavia Cabaya, in marginis
Mamin. rod. Musei Acadcmici. /3y

superioris medio emarginatae in loi lus iiiteniae faciei posteriore parle anie mar'»inem
pilis brevibus teneris, quorum superiorcs longiorcs surit et marginem posteriorcm
magis superant, maxima ex parle albidis, rarius, siculi snperiores, apicibus sub-
fuscescenlibus vel fuscis obsessae, quare aurinilanim poslerior marge albidus, supra
subfusco imbutus. Pili omnes rigidiusculi, paulo iiiagis rlgidl quam in Catia Aperça.
Capitis superioris paginae et laterum ejus superioris partis, porro cervicis, parauclie-

niorum superioris partis, tolius dorsl, nec non armorum , bypochondriorum, kim-
borum et scelidum crurum poslerioris marginis pili basi cinerei, supra basin c fiisco

vel subfuscesccnte cinerei, medio e fuscescente nigri, subnilescenles, infra apictm e

subfuscescente subpallide flavi vel ex albido et subfuscesccnte pallide flavi, ipso apice

summo e fuscescente nigri vel atri.

Praetcr bosce autem pilos in capitis superiorc pagina, in cervice et in dorso pili

singuli basi tanlum cinerei, supra basin vero loti e fuscescente nigri vel atri apparent.

Capitis laterum inferioris partis, paraucheniorum inferioris partis, nec non epi-

gastriorum, bypogaslrlorum et extremitalum anleriorum paginae externae pili basi

cinerascentes , supra basin e fuscescente nigri, apice e subfuscescente subpallide vel

pallide flavi vel e flavo albicanles. Maniculorum pili basi e cinerco pallide fusces-

centes, inde a medio et in apice e flavescente albidi, prope unguium basin loti al-

bidi. Podariorum pili maniculorum pilis plerumque concolores, sed in margine

eorum externo per totam longitudinem e cincrascenle pallide fuscescentes. In juguli

initie pili basi cinerascentes, medio saepius fuscescentes, apice albi vel albidi sub-

flavescentes, quare area transversa semicollare constitucns e cinereo et fuscescente vel

e fuscescente cinereo et albo vel flavido misla. Gulae, uropygii et crurum interioris

paginae pili basi pallide cinerascentes vel e fuscescente cinerascentes, supra basin per

totam longitudinem albi vel ex albido subflavesccntcs. Juguli poslerioris partis, pcc-

loris , totius vcntris et antipedura internae paginae pili basi pallide vel pallidissime

cinerei acI sordide albi, supra basin per totam longitudinem albi. Regionis anum
ambientis pili basi cinerascentes apice albidi. Ungues cornei, breviores et mmus
obscuri quam in Cavia Aperea, marginibus pallidiores. Ob pilorum colores dcscriptos
2Stm. yi. Sir. Se. math. phyi. It nal. Tom. III. jd» p. St. nal. 56
438 B R A N D T

totum notaeum et gaslraei superior pars e cinerasccnte, fusco-nigro et flavido mlxta

apparent, colore obscuriore et laetiore in notaeo, et quidem paulo magis in capilis

superiore pagina et cerviee praevalente, corporis lateribus pallldloribus. Gula, jugull

pars posterior, pectus, venter, inguina, nec non extremitatum posteriorum superioris

partis interior pagina alba vel e subflavescente alba; regio anum ambiens autem
albida conspiciunlur.

Mensurae,
A rostri apice usque ad anum Il"

Capilis longitudo a roslri apice ad auriciilarum basin 2|"

A rostri apice ad oculorum canthum externum 1|

Patria. Brasilia, unde duo specimina ad Academiam nostram misit Illustrissi-

mus Langsdorifius.

Species descripta, quam tabula noslra décima sexta ad dimidiflm magnitudinem

naturalem rcdactnm cxhibct , magniludinc et babilu, imo adeo colorum ratione cum
Cwia rupeslre Principis Maximiliani (Isis Jahrgang 1820 p. 43, Beitràge ziir

Naiurgeschichte Brasiliens. Bd. II. p. 466. Ahbildungen zur Naiuigeschichle Bra-


siliens. Licf. IV.) haud exiguam offert affinitatem. Ca^na rupestris autem teste

Principe Maximiliano pilos molles, Murium pilis similes et regionem anum am-

bientem crurumque paginam posteriorem pallide ferrugineas vel e rufo cinnamo-

meas liabet.

(^uamvis neque affirmarc neque denegare possunius , num Kcrodon flioco Fr.

Cut'ieri (Denis d. Mammijhcs p. 151) seu Kerodon sciureus J. G. St.-Hilairii


(Diclionn. class. d'hist. nat. T. IX. p. 120. Arl. Kcrodon) re vera sit Cmia ru-

pestris, ut Princeps Maximilianus haud sine causa existimare videtur, quantum e

5/.-jK7fl/n7 descriptione concludi potest, Kerodon M oco tamen a Cmna leucopyga

differt pilorum structura moUiore Sciurorum pilis simili, vibrissis totis nigris, porro
Mamm. rod. Musei Academki. 4^9

extremilatum pagina cxtcrna et antciiore, nec non capilis lateribus et aiiricularum

posteriore facie ruCs.

Genus Kerodon cclcrum a Caais charatteribus vix sufficientibus disjungi posse

putarem.

2. Cavia flavideîss. Nob.

Tab. XVII.

Characler esseniialis.

Dentés incisivl anlicc flavi. Noiacum e subfiiscescente flavo et siibpallide fusco

mixtum, praevalenle subflavescente. Capitis superior faciès, cervix et area oblonga

sub oculis ad cervicem ducta nigricanlia. Gula, juguli média et posterior pars, pec-

tus et venter e subflavescente alba. Inguinum superior pars e griseo subrufoqiie

pallide fuscescens.

Descriptio.

Magnitudine Ccwam ^/7er^flwz paulisper superat , specie antécédente tamen minor

apparet. Caput brevius quam in antécédente specie, irao adeo brevius quain in

Cûi-ia Aperea. Pili paulo breviores quam in Cavia leucopyga et in Cana Aperça^
in dorsi posteriore parte et uropygio , nec non in crurum posteriore margine dete-

rendo quasi derasi et subpungentes , forsan ob vitae genus animaHs.

Dentés incisivi antice e subbrunneo flavi. Labium superius et inferius, nec non

nasi apex pilis albidis obsessa. Vibrissae pallide f'uscae, inferioies superioribus palii-

diores, ière albicantes. Auriculae breviores quam in Cavia Aperea^ margine superiore

haud emarginatae, in paginae internae posteriore parte pilis e subpallide fusco flavis,

marginem ex parte superantibus obscssae; ipso autem margine pilis tenerrimis, bre-

vissimis, albidis, majoribus et longioribus taraen quam in specie antécédente vestitac.

Narium dorsi partis anlerioris pilî basi maxima ex parte pallidissime sordide seii e

subfusccscente flavicantes, ex parle vero versus apicem subferruginei , ipso apice

summo autem e nigricante fuscescenlcs, Capitis superioris paginae et lateruin ejus


44o B R A N D T

supeiioris partis, porro cervicis, parauclieniorum, toliiis dorsi, nec non armorum,
hypocbondrioruni el lumbomm pili a bas! ad médium, vel paulo supra médium c

paliide subfuscescente cinerascenles, ipso medio c subfusccscenle subpallide flavi,

apice summo e fusco nigri^ rarissime per lotam longiludinem albi. Pili cnpitis late-

rum inferiorera parlera, paraucbeniorum inferiorem parlera, juguli anterioris parlis

latera, porro epigaslria, bypochondria, et exlremitatum anteriorum paginam exler-

nam, margine ejus anteriore excepte, nec non scelidum crurura f;iciem externam

occupantes a basi usque ad médium pallidissime vel paliide c cinerascente fuscescen-

tes, in medio usque ad apicem subpalbdc e subfuscescente flavi, apicibus paliide

fuscescentes vel paliide flavescenles; in capilis lalcrura inferiore parte, porro in juguli

alque paraucbeniorum lateribus usque ad bumeros apice magis et paulo lactius e

subfuscescente flavi. Gula, juguli média pars, pectus, venter maniculorumque in-

terior margo pilis basi paliide e fuscescenle cincreis, supra basin per tolam longilu-

dinem albidis vel albis, vix paulisper sordide flavicanlibus obsessa ; ita quidein ut

in ventre et maniculorum interno margino albedo praevaleat. Maniculorum dorsum

e subfuscescente et subflavescenle albidura ,


podariorum dorsum autem, pilis un-

guium basin obtegentibus, ut in maniculis albidis, exceptis, pilis basi e cinerascente

fuscescentibus, per maximam longiludinem autem paliide et sordide flavescentibus,

vix ad ferrugineura paulisper transmicantibus tectum. Uropygii el inguinum superioris

parlis pili basi cinerascenles, supra basin e subcinerascenle et subrufescente paliide

fuscescentes, inguinum inferioris parlis e subfuscescente admodura paliide flavicanles,

ex parte ferc albidi. Pili extreraltatum posteriorum lateris interni superiorem parlera

occupantes e subfuscescente et flavicante albi, mediam autem parlera obtegentes e

flavicante et subfuscescente subferruginei. Ungues paliide cornei ,


paulo breviores et

magis aculi, quam in specie antécédente. Propler pilorura colorera descriptura tolura

dorsura et gastrael superior pars e fusco el flavo atque nigricante mixla, interposilis

in dorso lineolis singulis, teneris albis a pilis albis effeclis. Color e fusco niger

(nmbilu oculorum et auriculis exceptis) in capilis superiore facie et cervicc, nec non

in area oblonga sub oculis et auribns ad ccrvicem ducla pracvalens, quare parles
Mamm. rod. Iffusei Acadenu'ci. 44 *

modo commemoralac nigricanles. Colli abdominisfjiic lalrra ntqne rxtremitatuin la-

lera exlenia dorso multo minus obscura, magis e suhfusccsccnlc llavicantia, adspcnis

lineolis tcneris fuscis. Capltis lateium inferior pars, roslri lalcra , rogio ociilos am-

bieiis nsnue ad auriculas et parauchenia abdominis lateribus magis adbuc flavicantia,

imo ex parte fere prorsus flavescentia. Partis nasalis dorsi média pars subi'erriigineo

paubsper irrorata. JNÏanicula in dorso e flavicante alLiJa. Podaria c pallide et fus-

cescenle ferrugineo subflavicantia. Gula, juguli média et inferior pars, pectus et

venter alba, sed colore flavescenle lavata. In jngiili inilio arca parva ,
pecuharis,

subrotunda, alba, pilis brevlssimis, teneris, in centro ipsius vorlicem formaiitibus

obsessa.

M e n s u r a e.

A rostri apice usque ad anum 10

Capitis longitudo a rostri apice ad anrium basin ....... 2


" /"
Capitis longitudo a roslri apice ad orulorum cantlium exteriorcra . . 11' ^

Patria. Brasilia.

Cavia flavidens, quam pari njodo ///. LangsJorffio debemus, haud spernenJara

quidem affinilatem quod ad colores cum Ccwia rupcsire secundum descriplionem


accuratam Principis Maximiliani ostendit. Quuin autcm Serenisissimus Auclor pi-

ium Caviae rupestris mollem dicat, et neque dentium incisivorum coloris flavi, iictjuc

coloris ppculiaris nigri in capite sub oculis, nec non in cervice obvii menlionem

faciat et de area parva peculiari in jugulo conspicua, pilis brevissimis vorticem for-

mantlbus obsessa prorsus taccat, animal modo illuslratum pro specie peculiari ba-

bendum esse videtur*'.

») Praeter Caviarum specles supra exhibllas Muséum Academicum possidcl eliaiii Ciniiim Iptieum
et Caçiam Spixii a Wrifrlero (/sis ISÔl. Hefl V. y. 511) proposilam.
(,ayia Aperea dénies incisiTos albos, auriculas medlncrcs, maii^ine supciiorc subeniaiginalas,
Bolaeum loluni, nec uoû capitis faciem superiorem et laleia e subfuscescente uitlde uigro et e

56*
//a B R A N D T — 3Ianim. rod J/usei Acadeinici.

siibftiscesceiilc 5ati<^ laetc (l.ivn mixta habet, porro giilatii, nec non rp{»ionem anuni ainhicnicm,

siculi pectoris irenlrisque médium e subgriseo pallide l<'rruf;inea un<^ii£s<jiie cnrncos oslendll.

Cavia Spixii dentés incisivos pallidissinie flavicautes, auriculas breviores, margine siipcrioie

inlecras, rotundala^, \ellus milllns in nolaeo e nigricante griseo et e subalbescente vel fusces-

cenle (lavlcanle nilxtiini ,


purro rej^lonem oculos ambienlem, maculani breveni, oblongnm pone

utramque aiiiicularn, nec non giilani, pectus, vi>ntrem, areainqiie oblongam in maniculoiiim in-

teriio mar'^ine obviani alba, regioneni anuni ambienlem vero albidam , ungues(]ue nigros oOeii.
\m
e//f

ry/J
'^r-Cf-^eJ

^^^"
1 r^H

-A

I*' Papr u./ ,uU


Vf#
F Jta/it^ntin lit fnp tlel
JT.
C^^/^^^/?r ^.///rt^(,yér -^^^^/^

^fr^oMé a^ *f*t^ i/^/.


WPape ad n,t/ Jtl: £i//i' e-^x / Ûrn't.•^ft^H .

\
DE LA.

FAMILLE DES MYIOTHERINAE


SONT DÉCRITES LES ESPÈCES QUI ORNENT LE MUSÉE


DE L'ACADÉMIE IMPÉRIALE DES SCIENCES.
PAR

E. M É N É T R I É S.

(Lu le 28 Fé-vrier 1834).

IJES nombreuses expe'ditions qui ont e'té faites depuis quelques anne'es dans les diverses

rp'^lons de notre globe, ayant considérablement accru le nombre des collecteurs, les

cùtlections ornithologiques ont reçu des enrichissemens considérables, et l'on peut

dire, en géne'ral, que tout dans notre e'poque a concouru à comple'ter nos catalogues
Tne'tfiodiques.

Parmi les riches contre'es explore'es par les naturalistes, le Bre'sil est peut-être
une de celles qui a pre'sente' au voyageur le plus grand nombre d'oiseaux, tant pour

la varie'le' des espèces, que pour le nombre des individus; aussi n'existe-t-il guère de

collection, quelque petite qu'elle soit, qui ne contienne des oiseaux du Bre'sil, parmi
lesquels on rencontre, souvent des espèces qu'on chercherait en vain dans des col-

lections beaucoup plus grandes.


-Vtrn. VI. Str. Se. math. phys. et nat. Tarn. II]. 2dc p. Se. nal. $7
^^^ MÉ N E T n I É s

Cependant, en lisant les ouvrages qni traiirnt celle parlie, on voit avec e'tonne-

ment que beaucoup des oiseaux de ce pays n'y sont point de'crits, ou le sont mal,

et à pre'sent la tâche devient d'autant plus difficile, que dans nos collections le

nombre des espèces augmente chaque jour. Quelques ouvrages importans, il est

vrai, nous ont fait connaître par des dessins et de courtes descriptions, un bon

nombre de ces oiseaux, mais sans nous donner aucun de'tail sur leurs moeurs; le

seul auteur qui fasse exception, c'est M. le Prince de ISeuwied, qui, ayant fait toutes
'

ses observations sur la nature vivante, de'crit avec une grande exactitude. ISe'an-

moins, les oiseaux prive's' de couleurs brillantes ont e'ie' néglige's, et bien qu'il s'en

trouve dans les collections, ils sont resle's inconnus aux savans. De ce nombre, ce-

pendant, quelques uns sont de'crits, mais d'une manière si peu satisfaisante, i|ue la .

même espèce n'ayant point e'ié reconnue, se trouve de'signée sous des noms divers,

et rangc'e diffe'remment dans le système. Dans l'e'tat actuel de la science, il devient

indispensable d'accompagner d'une bonne figure, la description que l'on donne des

espèces nouvelles, car sans cette mesure, une description, quelque exacte et quelque

detaille'e qu'elle soit, ne suffit presque jamais pour faire reconnaître l'animal.

Le grand nombre d'espèces a ne'cessite' beaucoup de nouveaux genres, mais on

ne peut se dissimuler que l'e'tonnanle varie'te' des formes extérieures rend ces couprs

artificielles très difficiles à e'tablir; ainsi, pour ne point surcharger inutilement le

système de trop de genres, on doit surtout éviter d'en erëer sur des espèces isole'es;

rar ne pouvant les caracte'riser exactement, on s'expose alors à ne pouvoir y roni-

prendre des espèces qui viennent s'y grouper naturellement.

Pour reme'dier en partie h cet inconve'nienl, il serait préférable, je crois, de traiter

ces oiseaux en forme de Monographie, et dès lors on pourrait à l'aide de la con-

naissance des moeurs et habitudes de ces animaux, placer ces coupes dans des familles

naturelles.

Wagler, dont on doit regretter la perte, avait déjà jeté' les fondemens dun tra-

vail qui nous promettait les jlus heureux résultats; il nous a laissé un volume, dans
lequel environ cinquante genres d'oiseaux sont Iraités en monographie, et son iiUen-
Monographie des Bhiolhcres. l^
tion était d'étendre ce travail à tous les oiseaux, lorsque la mort est venue l'enlever

au milieu de ses intéressantes recherches.

Quoique Wagler n'ait pas fait mention de l'histoire de ces oiseaux, l'exacliludc

et la précision de ses descriptions, nous présageaient un avantage marqué pour la

nomenclature, et surtout pour la synonimie de l'Ornithologie.

11 est tout naturel que ,


plus on a sous les yeux d'espèces du genre que l'on

vent établir, plus il est aisé d'en saisir les caractères distinclifs, et facile de les

exprimer d'une manière positive; dès lors la stabilité de ces genres sera moins ex-

posée à être contestée, puisqu'on en pourra mieux assigner les limites.

Les espèces ainsi groupées, offriront an naturaliste voyageur, d'après les obser-

vations qu'il aura recueillies sur les lieux, un moyen facile de placer ces gcni'es

dans des familles naturelles.

Pour faciliter l'étude de l'histoire naturelle, il est sans contredit indispensable

d'avoir un système qui présente à l'esprit la nomenclature des noms des objets qui

s'y coordonnent d'une manière naturelle, et comme un système ne doit se fonder

que sur des raisonnemens et sur des faits fournis par l'examen de la nature vivante,

il faut donc, si l'on emploie pour ce but les caractères extérieurs, n'en faire usage

qu'avec la plus grande circonspection, attendu que ces caractères sont sujets à varier,

même chez les espèces très voisines les unes des autres; ce qui démontre que la na-

ture n'a point voulu s'asfi'cindre aux règles que nous cherchons à établir.

A l'appui de cette assertion, je reproduirai ici ceque IM. Temminck avance dans

une des notes de son bel ouvrage intitulé, Planches coloriées^ pour servir de suite

à HuJJon:
...On j)eut," dit-il, „sentir une coupe entre plusieurs espèces, un genre enfin,

,,?an? quil soit possible au naturaliste d'exprimer sa pensée par le moyen de termes

,, vulgaires de nos dialectes; la cause de ce manque de terminologie est simple; nos

j.coupes méthodiques sont toutes artificielles et conventionelles, la création n'a pro-

,.du)t que des espèces; mais l'homme ne pouvant embrasser, par la pensée, l'en-

,,semble harmonieux de cette création, a dû nécessairement avoir recours à un écha-


57*
^Q 31 É N É T n I É S

. faudage plus à sa portée, mieux assorti à l'insuffisance de ses moyens, et nos cala-

„logues ont e'te' inventés."

C'est pourquoi on ne saurait trop apporter de soins à re'unlr les de'tails de ton-

formation qui peuvent être propres à faire saisir les diflérences que nous sentons,

d'après l'examen comparatif des animaux que nous avons sous les yeux.

Dans l'ouvrage que je donne ici, je me suis donc propose' de re'unir dans une

famille, des oiseaux que l'analogie de leurs moeurs rassemble si naturellement, malgré

les différences que présentent les caractères extérieurs; et l'examen de ceux-ci me


serviront à établir des genres, et des subdivisions indispensables à l'intelligence de

l'histoire de ces oiseaux, .l'ai cru remarquer que les dimensions et la forme de la

queue sont d'une grande importance, là où les autres caractères sont souvent ex-

trêmement variables; je sais qu'ils sont considérés comme de peu de valeur pour

établir un genre, néanmoins, je ne suis pas de cet avis, parce que l'observation m'a

prouvé, ainsi qu'on aurait pu le conclure à priori, que cette partie du corps n'est

rien moins qu'indifférente pour l'économie de cet animal, et qu'elle n'est pas plus su-

jette à varier que celles qu'on est convenu d'adopter pour caractères essentiels ;
peut-

être même le nombre des espèces deviendra t-il si considérable que le naturaliste se

verra obligé d'allier aux caractères génériques déjà adoptés, telle et telle distribution

de couleurs. Mais, dès aujourd'hui, ne serait-ce pas même à recommander pour

les genres dont les nombreuses espèces ont une grande affinité entr'elles?

Pour parvenir à bien connaître les animaux, deux routes se présentent au na-

turaliste, la première, généralement à la portée du plus grand nombre, est celle de

l'étude d'un système purement artificiel, et la seconde, plus difficile que la première,

puisquelle n'est accessible qu'aux voyageurs, j'entends les observations faites sur la

nature vivante; cette dernière, ce me semble, est la plus sûre, la plus courte et la

meilleure, car les faits dont on a été témoin instruisent infiniment mieux, et donnent

des idées beaucoup plus claires que toutes les descriptions que l'on possède, et qui

laissent toujours quelque chose à désirer. En effet, pour se convaincre de cette

vérité, il suffit de faire attention aux divisions qu'établit le vulgaire, et aux noms
Monof^raphie des Mjiothcres. fJ.n

qu'il assigne aux animaux qui s'offrent à lui. Quel est le chasseur, demandrai-je,

qui ne reconnaîtra pas au premier abord, une caille, une perdrix, une alouette un
pic, un oiseau de proie, etc. comme au Bre'sil, un perroquet, un toucan, un cou-

roucou , etc. il lui serait cependant difficile, pour ne pas dire impossible, d'expliquer

sur quelle base il e'iablit ses distinctions. Ne leur voit-on pas même faire souvent

des rapprochemens auxquels le naturaliste ne s'attendait nullement, et naurait peut-

être pas songe'? Au Bre'sil, par exemple, les naturels ont donne' le nom ^ Anou
prelo (anou noir) au Crolophaga , et celui à'Ann branco (anou blanc) au Cuculus

guira, Lin. Quoique assez rapproche's dans le système, surtout par Vieillot dans sa

Galerie du Muséum, ils devraient l'être encore davantage, tant par leurs parties

extérieures que par leurs moeurs entièrement semblables; car le Cuculus guira, au lieu

de vivre comme les coucous, va en troupes, se repose sur les buissons avoisinant les

habitations, se construit un nid, etc., etc.

Au Bre'sil, je n'ai pas e'te peu surpris de rencontrer chez les fauvettes, les

alouettes, les troglodytes, les pics, les coucous, les gobe -mouches, etc. les mêmes
moeurs qui caracte'risent les espèces de l'Europe.

Cela posé, le naturaliste voyageur doit s'attacher davantage à connaître les

moeurs des animaux qu'il rencontre, d'abord parce que ce doit être le but principal

que l'on se propose en étudiant l'histoire naturelle, et ensuite, parce que Ion est à

même de tirer des conséquences d'une grande valeur pour les grouper.

L'on s'empresse de décrire de nouvelles espèces seulement dans l'intention de

leur donner des noms, et après une longue description de leur forme, couleur, etc. on

termine en disant que l'on ignore les moeurs et les habitudes de ces espèces; croit- on

à l'aide de caractères seulement artificiels avoir irrévocablement fixe dans le système

la place que doivent occuper ces oiseaux? point du tout, car souvent étant mal

décrits, d'autres naturalistes ne les reconnaissent point, et leur donnent de nouveaux

noms, ce qui par conséquent ne contribue qu'à embrouiller la synonimie.


/
/g M E N E T R É E S

Depuis Buffon, on connaît cinq ou six fois plus d oiscnux, mais qui, pour la

peaux que nous conservons dans


nlupart, no sont décrits que
d'après les dessc'rlic'es

nos musées.

J'usqu'à présent, le genre Fourmilier Myiollura des auteurs, ainsi que ses sub-

divisions, ont été peu caractérisés par suite des difficultés quon rencontre lorsqu'il

les limites: car ces oiseaux paraissent s'allier par des espèces inter-
s'aeit d'en fixer

médiaires, avec plusieurs autres de


leurs conj^énèrcs. En outre, ce genre a servi de

réfute à un grand nombre d'oiseaux (jue Ion ne savait où placer, de façon que les

naturalistes ne sont point d'accord


sur les espèces qui doivent entrer dans ce genre.

Ouoiqu'il ne soit pas facile d'établir des divisions dans ce groupe d'oiseaux, que

formes extérieures semblent éloii^nei les uns des autres, tandis que les moeurs
les

les raiipiocbent si intimement, je proposerai de considérer les Fourmiliers comme


une iamillc naturelle, caractérisée par un genre de vie tout particulier à ce groupe

d'oiseaux, et si différent en même temps de celui des Lanidac, 31erulae, avec lesquels

ils ont beaucoup d'affinité par plusieurs de leurs caractères extérieurs.

Le Genre Myiothera fut établi par lUiger cl formé des mots grecs, ^via, MuScm

i)-}iia(<), icnor, capto , les espèces figurées dans Buffon sous le nom de Fourmiliers,

lui servirent de type; mais déjà Illiger prévoyail la difficulté qu'il y aurait à grouper

toutes les espèces qui paraissaient devoir appartenir à ce genre; voici ses propres

expressions:

,.Ce genre obscur, dit-il, comme tous ceux de celte Iamillc, (canori) est telle

„ment lié avec les Muscica/m, les Lanius, et les Molacilla, que les caractères arli-

j.ficiels sont insuffisans pour les séparer; non seulement j'ajouterai aux Myiothera,

,,les fourmiliers de Buffon à queue courte et tarses alongés, mais encore presque

„tous les Laiiius étrangers à bec grèlc et échancré faiblement."

Ces Laniiis sont probablement ceux qui onl en effet beaucoup de rapports avec

les fourmiliers, mais que les moeurs séparent; ils forment le genre .Bo/aw. 1 hamno-

phihi, Vitilhi ^ Figon., etc.'


Uono^rapliic tk's BIjiothères. /^q

M. Cuvier tout en admettant ce genre dans son lirgne anima/, n'indique que

très faiblement les divisions que la vaije'lé des formes exle'rieures de ces oiseaux

exigerait, et dans la seconde e'dilion du même ouvrage, il ne paraît ranger parmi

les Myioilicra que les espèces à longues jambes et à courte queue (les Grallaria,

de Virlll.), et place au nombre des Merles, plusieurs espèces qui doivent absolu-

ment appartenir aux Fourmiliers, surtout à la division des Fourmiliers rossignols,

Buff. , Formidi'ura , S\v.

M. Lichtenslein, dans son Vcrzeic.hniss dcr Doubldlen des zoohg, Musrums in

Berlin, a divisé les Myioilicra en deux tribus, ceux à queue courte, et ceux à queue

de la longueur du corps. Au Muse'e de Berlin, il a assigne' à la première tribu le

nom iiAgaura dans laquelle il re'unit les Pilla et les Timalia, et h la seconde celui

i^Erodora où se trouvent compris les Fourmiliers rossignols, les iitrdns aiirilus, et

quelques Sphoenurus.

M. Temminck dans son analyse du système ge'néral d'Ornithologie, imprimé


en tête de son Manuel, assigne au genre Myioilicra, des caractères qui conviennent

assez bien à mes Fourmiliers, mais il indicjue (juatre sections, sans dire en quoi

consiste la différence de ces coupes, et il cite comme espèces de ce genre le liirdus

tcinia ,
probablement le /i'/^mfl , les iurdus grallarius, iinnicns, auritus; mais le Vipra

alhijrons, n'appartient pas à cette famille.

Dans son bel ouvrage des Planches coloriées, d a figuré des espèces qui ne

peuvent rester dans ce groupe, tels sont les M. menlalis, siricloihorax, andromeda, etc. ;

IM. Temminck déclare en outre dans son manuel, que les Myioilicra sont de l'Amé-

rique méridionale, cependant plus tard il figure des espèces de Java, qui s'éloignent

un peu des espèces de l'Amérique, et qui par cela même doivent ccmstituer une

section séparée. Il est à présumer que si l'on connaissait mieux leurs moeurs, on

ne les placerait même pas au nombre des Fourmiliers.

Il est vrai que M. Temminck avait peu d'indices sur la manière de vivre de ces

oiseaux, c'est ce qui l'aura peut-être enipèclié de nous donner une i lassiilcation de
^5g m é js e t r I é s

ce £;enre, avec sps sections et les caractères qui les distiiiï^uent , ainsi qu'il l'avait

promis dans plusieurs des articles où il traite des Fourmiliers.

liaris ce même ouvrage, livraison 85, M. Temminck donne les caractères du

Genre Villa, qu'il divise en deux sections: dans la première il place les Brèves,

dont il cite 8 espèces, et dans la seconde, il comprend les Grallaiia de Vieillot

savoir: le Pilla grallaria (Jurdus rex G m.) P. linniens, (lurdiis, Lath.) et P. macu-

laria esj)èce nouvelle, assez brièvement caracle'rise'e.

Le Prince de Neuwied a le mieux réussi h grouper ces oiseaux, ses descriptions

sont très exactes, et faites avec beaucoup de sagacité', quoiqu'un peu longues; mais

chose e'irange, il laisse encore beaucoup h de'sirer relativement à l'histoire des Four-

inllicrs, ce qui provient peut-être du peu de temps qu'il a demeuré dans chacune

des contre'es qu'il a parcourues, el qui ne hu a pas permis d'observer le même oiseau

à différentes époques de l'année.

M. Swainson, dans le Zoological Journal T. 1, IS, VI, établit deux genres.

Formicii-'ora , et Drymophila ,
qui, sans aucun doute, appartiennent à la famille des

Fourmiliers; il propose cependant d'exclure ces deux gernes des Myiothera , mais

sans nous indiquer les raisons qui lui ont suggéré cette idée, il ne nous apprend

éiialement rien sur les moeurs de ces oiseaux. 11 est du reste fâcheux que ces genres

ne soient j)as caractérisés avec tous les détails et toute la précision nécessaires.

M. Vieillot a établi plusieurs genres sans faire grande attention aux noms donnés

antérieurement, et sans nous rien apprendre de plus sur ces oiseaux ; il nous en-

nrlnl d'un bon nombre d'espèces nouvelles, mentionnées dans le Dictionnaire clas-

sique des sciences naturelles, mais dont les courtes descriptions sont peu propre? a

f;iirc reconnaître; cela m'obligera à négliger plusieurs espèces de ce naturaliste, étant

dans le doute de la place qu'elles doivent occuper. Ses Grallaria et Myrmoihera


sont bien <les Fourmiliers h l'cxccplion de son M. gullala qui est un Thamv.ophilus.

Ses Conopophaga qu'il éloigne des Fourmiliers, et place près des PlalyrhymJtus doi-

vrnl rester dans la laniillc des iJ/r/o///m«û'(?, où Bulion et d'autres les avaient placés.
Monographie des Mjiotueres. ^5i

11 est du rcsle fâcheux que M. Vieillot ne se soit pas donne' plus de peine pour

classer celte famille d'oiseaux, car avec les mate'riaux qu'il avait h sa disposition et

la sagacité qui le caractérise, il n'eût pas manqué de débrouiller complètement la

confusion qui augmente chaque jour, par le grand nombre d'espèces que l'on cherche

à y réunir.

M. Lesson, dans son Manuel A'Oniilhologie, 1S28, n'indique que trois genres

de Vieillot, encore est-ce fort succinctement, et sans nous dire au juste ce qu'il

fait des Myioihera que M. Tcmminck figure, aussi ces derniers se trouvent- ils placés

sans aucune critique. M. Lesson nous donne la description d'une espèce qu'il a

rapportée de la nouvelle Zélande, je crois à en juger par cette description qu'elle

doit constituer un genre à part, et différent de ceux des Fourmiliers, tandis qu'il

éloigne les Formich'ora et Drymopîtila de Swainson sans aucun fondement; mais il

soupçonne av^c beaucoup de raison, que les Drymophila de M. Tcmminck n'ont au-

cun rapport avec ceux de M. Swainson; en effet, les Drymophila de M. Tcmminck


doivent former une division dans la famille des Muscicapae,

J'ai été à même de me convaincre de ce fait possédant les Formidvora nîgricollis

et brevicaiida de Swainson, le premier est le Myiothera siiperciliaris de Lichtenstein,

et le second le Myiothera fiiliginosa, d'Illiger; ainsi l'on peut voir que M. Swainson
n'aura pas reconnu ces oiseaux décrits avant lui.

M. Lesson, dans son Traité d'Ornithologie, mentionne la famille des Brèves


1*^"^
et celle des Fourmiliers; il divise la première en trois genres, le Grallaria ,
qui

comprend les espèces, Turdus rex, — tinniens, et Pilta maailaria, Temm.; le g"
Piita compte 9 espèces; enfin le 3" genre Myiophaga établi sur les espèces suivantes:

Pitta glaucina, Temm. PI. col. 194, Myiothera andromcda , Temm. PI. col. 392,

et le Myiothera strigilata, Cuv. Dans la famille des Fourmiliers, Myrmothera , il

y comprend, les Drymophila de Swains. les Brachypieryx d'Horsf. et une quantité

d'espèces toutes ii queue longue et élai^ée, parmi lesquelles plusieurs sont nouvelles,

mais que les courtes descriptions ne peuvent faire reconnaître; quant aux Conopo-

jVein. ' /. Str. Se. math, pliji. el nat. Tum. III. i.dt p. iii. nat. 58
452 Ménétriés
plwa de Vieillot, il les place parmi les gobe -mouches, sous le nom de Mouche-

roUes brévicaudes.

M. Pvanzani dans son ouvrage, Elementi di Ornilologia, Volume 5, page 221,

e'iablit quatre sections dans le genre Myothera; les première et troisième sections

constituent mon genre Myiolurdus, la seconde comprend les Conopophaga de Vieillot,

et la quatrième correspond à mes Formicwora.

M. Spix, dans son volumineux ouvrage, yfi'ium species novce, etc. figure d'une

manière très incorrecte des Batara {Thamnophilus) et des Fourmiliers, le tout sans cri-

tique, et surtout sans paraître connaître ce qui a éle écrit avant lui à ce sujet;

les figures sont mauvaises, et il ne nous apprend rien sur les moeurs de ces oiseaux.

M. Gue'rin, dans son bel ouvrage. Iconographie du règne animal, figure le Pitia

cyanura comme type du genre Myiolhera, mais Cuvier avait déjà exclu les Brèves

des Fourmiliers.

Magasin de Zoologie du même auteur on remarque dans 1'*


Plus tard, dans le la

livraison 1833, à l'article, sur le Fourmilier à long bec, une note de M. Lafresnaye,

ovi il cherche avec beaucoup de sagacité' à établir des groupes parmi les Fourmiliers

des auteurs; cependant je ne suis pas de son avis sur le Pipra, alhijrons Gm., qui

ne me paraît pas être un Conopophaga; du reste je ne connais pas les moeurs de

cet oiseau.

M. Lafresnaye nous donne la description d'une nouvelle espèce qui, par la

re'union de ses doigts et la longeur du bec, doit appartenir à mon genre Oxypyga
et non aux Conopophaga.
MM. Swainson et Richardson, dans leur Fauna borealis Americana^ ou The

Zoology oj ihe Northren parts of Britiih America, London 1831, proposent plusieurs

modes de classifications pour la famille des Myioiheriaae, soit à l'aide d'une de leurs

habitudes , soit selon la forme de leur bec, ou bien à l'aide des dispositions ge'ne'rales

de leur plumage, caractères qui doivent être pris tous ensemble, mais non se'paré-

ment; du reste pour mieux apprécier l'avantage du travail de ces deux savans, il

faudrait connaître qu'elles sont les espèces qu'ils réunissent dans celte famille; car
Monographie des Mjiot hères. /^^"^

comme je cherche à le dc'monlrer, on n'est pas d'accord sur les oiseaux qui doivent

composer ce groupe, les caractères arlificiels n étant pas suffisans pour e'iablir des
divisions tranchées.

Griffilh, dans son Animal kingdom , indique la famille des LaniJae , dans la-

quelle il place les ThamnopIiiluS^ les Drymophila de Swains, et un Drymophila de


Teram. qui n'ont entr'cux aucune ressemblance que le nom, et enfin les Formicu'ora

de Swains; le tout est arrangé sans aucune critique, Lien qu'il ait établi quelques di-

visions basées sur la forme de la queue; parmi ces Thamnophihs l'on remarque plu-
sieurs espèces de mes Fourmiliers; puis, plus tard, et à une assez grande distance de

ceux-ci, vlennet les Fourmiliers, qui ont en tête les Pitta, quelques Timalia^ Myio-

phonus, et les Grallaria, et enfin tout cequi chez les auteurs porte le nom de Myio-

ihera et de Myrmothera, chaque nom accompagné d'une courte diagnose.

M. Voigt, (Cui'ier's Tltierrei'ch) place dans son genre Myioihera les Pilla,

dont il cite huit espèces; suivent quinze autres espèces d'oiseaux parmi lesquels se

trouvent de véiilables fijurmiliers, àesThamnophilus et quelques Troglodytes. Parmi


les Muscicapae, il range le genre Conopophaga auquel il assigne les espèces leucotis,

et nacvia. Buff. 823. 2.

M. Wiegmann, Handbuch der Zoologie, 1832, p. 99, cite le genre Myioihera

et le caractérise trop vaguement par des pieds longs et une queue courte.

A l'instant je rerois le Saggio di iina dislribuzione methodica degli animali ver-

iehrali, di Carlo Luciano Bonaparte, Principe di Musignano , on ce célèbre natu-

raliste divise le genre Myioihera en 14 sous- genres, parmi lesquels plusieurs, tels

que: Grallina, Dryoscophus, Brachypterus , ne peuvent rester avec les Myioihera,

d'autres sur lesquels je ne puis hasarder une opinion mêlant inconnus, sont: Sei-

sura, Psophodes, Vig. Ptiliogonys, Sw. Urotomus, Sw. Pelicinius Boié, etc.

58*
i

454 Mèbètriès
IM OE U R s DES F O U R M I I I ER S.

Les Fourmiliers que j'ai eu occasion d'observer au Brésil, vivent dans les forcis

vierges ou dans les Capouaires*'. Ils se nourissenl de fourmis et autres petits insectes;

il est à remarquer que les fourmis se rencontrent en énorme quantité' dans les

Capouaires au moins les espèces frugivores, car elles y trouvent une nourriture
abondante.

Les Fourmiliers vivent à terre, et quelques espèces se voient aussi sur les petits

buissons; ils sont très vifs dans leurs mouvemens, et sautillent continuellement.

Quelques uns sont solitaires, mais pour la plupart ils vont par couples, et jamais

en plus grand nombre que deux ou trois couples h la fols, quoique M. de Manon-

court ait avance' le contraire, et que sur cette assertion cela ait été' re'pc'lé plusieurs

fois depuis; leur chant varie selon les espèces.

Lin fait assez remarquable au Bre'sll, c'est que presque tous les oiseaux sont de

passage partout où on les rencontre, car dans les endroits où se fait la ponte, ils

n'y restent que le temps ne'cessalre à l'e'ducation de leurs pclils, (quelques espèces

pondent deux fois l'anne'e) et les oiseaux que l'on pourrait conslde'rcr comme sc'den-

taires sont si re'pandus, que l'on ne peut de'cidcr s'ils sont aussi voyageurs que les

autres. Dans un pays où la disette d'alimens ne peut èlrc la cause de semblables

e'migralions, il faut donc conclure qu'ils cliangent de lieu, soit parce qu'ils se nour-

rissent de tel ou tel fruit, de tel ou tel insecte qui ne vient qu'à certaines e'poques,

soit enfin par des causes inconnues jusqu'à ce jour.

Les ailes courtes des Fourmiliers n'annoncent pas un grand vol chez ces oiseaux,

et par conse'quent ne permet pas de pre'sumer qu'il y ait une e'migration chez ces
espèces, car d'ailleurs les fourmis abondent pendant toutes les saisons, dans ces con-

tre'es intertropicales. Du reste, il n'y a pas, je crois, d'e'migration parmi les espèces

qui vivent solitaires, ou rc'unies en si petit nombre ce qui me fit pre'sumir que ces

*) On appelle ainsi les terrains recouverts d'arbrisseaux qui succèdent à la coupe des forêts vierges
voyez pour plus de détails, le vojage de M. Auguste St. -Hilaire.
Monographie des Myiotheres. 4^5

oiseaux passent leur vie dans les lieux qui les avaient vus naître, aussi eus-je dès

lors l'espoir de rendre l'histoire de ces oiseaux complète, et d'en e'iudier la manière

de nicher.

Long-temps mes recherches furent infructueuses, et comme j'avais donne' com-

mission aux chasseurs de m'apporter les nids qu'ils rencontreraient dans leurs courses,

je leur montrai plusieurs espèces de fourmiliers, enir'aulres celles qu'ils appellent,

Gulinha do niato, en fixant un haut prix à celte de'couverte, mais ils me re'pondaient
à mon grand e'tonnement que ces oiseaux ne fcsaient point de nids et de'posaient

leurs oeufs à terre, sans aucun apprêt. Je fis donc de nouvelles recherches et plus

heureux cette fois, je parvins h m'assurer moi-même de ce qui m'avait parru si

extraordinaire au premier abord ;


je rencontrai en effet une espèce de nid, si l'on

peut appeler ainsi, une place faite à terre, sur des feuilles sèches oii étaient de'pose's

plusieurs oeufs; j'eus l'occasion alors d'examiner que ceux-ci e't;iient couve's alter-

nativement par l'un des sexes, tandis que l'autre pourvoyait h sa nourriture.

Les Fourmiliers pondent plus particulièrement dans les mois d'Août et de Sep-

tembre, imme'Jiatement après la saison des pluies, cequi varie selon les localite's ;
ils

déposent à terre*' deux ou trois oeufs blanchâtres variés agréablement de taches

roussàtres, plus ou moins rapprochées; j'ai trouvé chez quelques espèces jusqu'à

quatre et cinq oeufs.

Ils couvent leurs oeufs environ douze ou quinze jours, après lesquels le petit

accompagne la mère à la recherche de sa nourriture h peuprès comme le font les

Gallinacés, et après l'espace de huit à dix jours, les jeunes s'éloignent déjà de leurs

parens.

Je rencontrai plusieurs espèces en mue, dans le mois de Novembre.

•) Buffon avance, d'après le récit de M. de I^Ianoncourt, que les n'ds de Fourmiliers sont suspen-
dus, mais c'est à tort, je m'en suis assure pour une partie des espèces dont je ferai mention et
que j'indiquerai à l'article de chacune d'elles; probablement ce fait n'est applicable qii aux es-

pèces que DufTiin figure PI. 706, 2. 701 , 1 elc. qui sont des troglodytes ainsi que cela a lieu

pour une partie des espèces de ce dernier genre. Ce fait a elc copie par les differens natura-

listes qui ont successivement traité ce genre.


456 Ménétriés
Chez la plupart des Fourmiliers d'Ame'rique les femelles sont assez diffe'rentes

des mâles, et J'ai remarque', qu'en ge'ne'ral, les teintes noires du mâle sont brunes
chez les femelles, et les taches blanches des premiers sont rousses chez les secondes.

Les jeunes portent le plumage de la femelle qu'ils conservent près d'une anne'e. Ces

dernières observations s'appliquent aussi aux espèces de Thamnophilus, ce qui est

encore un rapprochement de plus avec les Fourmiliers.

L'agilité des Fourmiliers les rend très difficiles à tuer; les bois vierges et les

vieilles Capouaires, où ils se tiennent habituellement sont, si fourre's, qu'on ne peut

guère les distinguer à plus de dix pas de distance; leur chant est trompeur à suivre,

car soit dans la manière de le moduler, soit par les mouvemens fréquens de leur

tête, il parait changer de direction à chaque instant.

Leur naturel est très sauvage, quoique dans les bois ils se laissent approcher

d'assez près ,
j'ai essaye' d'en e'iever en cage plusieurs que j'avais pris dans des fdets

à rossignol, mais ce fut toujours en vain, ils se débattaient tellement, que maigre' mes
pre'cautions, ils finissaient toujours par se tuer.

Leur squelette m'a préicnlé aussi quelques diffe'rences avec les espèces qui en

sont voisines dans le système, et sous ce rapport, il se rapproche davantage du


squelette d'un Brève {Pilla biachjurà) que nous posse'dons à l'Acade'tnie.

J'examinai avec soin leur Sternum qui dans un système artificiel est plus impor-

tant qu'on ne l'a cru d'abord, la conformation de cette partie variant beaucoup selon

les diflè'renles familles.

Chez les Tetrao, et plus encore chez les Tînamus Cuv. Temm. Cryplurus lUig.

le Sternum se prolonge jusqu'au bassin comme pour loger les muscles, pectoraux qui

sont extrêmement de'veloppe's ; en cela les Fourmiliers leur ressemblent un peu, en

ce que le Sternum sans être dilaté à ce point, l'est cependant beaucoup plus que

celui des Merles, etc.; la clavicule ou fourchette est beaucoup plus courbe que chez

les Merles et descend davantage en avant, cequi fait que le Sternum sans être de

beaucoup plus long que ce lui des Merles, se rapproche bien davantage du bassin;

mais comme nous lavons déjà vu , ce n'est pas la seule analogie que ces oiseaux ont
Monographie des 3Iyiothères. 4^7

avec les Gallinacés; leurs petits qui accompagnent la mère presqu'au sortir de l'oeuf,

puis quelques traits de leur conformation extérieure, tels que leurs ailes et leur

queue courtes, leurs longues jambes , etc., leur donnent au moins pour les espèces

de Myiolurdus, une assez grande ressemblance avec ceux-ci.

Aussi les habitans les nomment- ils Pcrdiz (Perdrix') ou Gaîinha do malo

(Poule de bois).

Classification des Fourmiliers.


Les Fourmiliers forment une famille inlerme'diaire entre les Merles (Turdus) el

les Pies grièches (Lanius) et sont surtout très voisins des derniers par le genre Tham-
nophilus, ainsi que des Muscicapae par les Conopophaga; quelques groupes se rap-

prochent également des genres Syhia, Anabales, etc. ainsi qu'on pourra mieux le voir

par le tableau placé à la fin de cet ouvrage.

C'est surtout à l'aide de caractères pris comparativement, que l'on parvient d'au-

tant mieux à établir les limites propres à renfermer ces différentes coupes artificielles;

par exemple: les Fourmiliers ont en général le bec plus droit et plus déprimé que

celui des Turdus, mais moins cependant que celui des Thamnophilus; les Fourmiliers

ont pour la plupart les jambes longues, et le doigt externe plus ou moins réuni à

celui du milieu; le premier caractère se rencontre quelquefois sans le second chez les

Turdus, et le second toujours sans le premier chez les Thamnophilus; les ailes des

Fourmiliers sont courtes el arrondies, et les plumes coxygiennes sont longues et

touffues; ce dernier caractère se retrouve il est vrai chez un grand nombre d'espèces
de Thamnophilus, mais peut servir à les distinguer des autres genres voisins. La
queue des Fourmiliers est ou très courte et presqu'égale, ou longue et très étagée; la

brièveté de la queue distingue les Fourmiliers des Turdus, Timalia, etc. et la longue

queue étagée, des Thamnophilus chez lesquels la queue est toujours différemment éta-

gée, lorsque tel est le cas: Cependant il y a une exception à faire pour les Formidt'ora

d'Asie qui ont la queue de» SUtines et Anabates^ c'est-à-dire longue et peu étagée
458 Ménétriés
ainsi que tl'aulres ressemblances dnns le plumage, mais qu« léchancrure du bec ne

permet pas de confondre.

J'ai clicrclié à e'tablir dans celle famille des divisions base'es sur les caractères ar-

tificiels, et je dois avouer que ces caractères ge'ne'riques sont peu stables, chez les

différentes espèces, ccqui m'a oblige', de subdiviser ces genres en plusleus sections.

Le premier genre celui des Mjiolurdus , fut e'iabli par Boie', et admis par le

Prince de Neuwicd; celle division est assez bien caraclerise'e par la forme du bec

qui a de tous les fourmiliers, le plus d'analogie avec celui des Piita, ainsi que par

les longues jambes et sa queue courte, et enfin par le port, et tout l'ensemble de

ces oiseaux, qui leur donnent quelque ressemblance avec les Turdus; ce sont les

Grallaria de Vieillot.

Les petites espèces, qui ont le bec plus grêle, la queue un peu plus longue, etc.

formeront le second genre, sous le nom de Myrmothera; genre établi pre'ce'demment

par M. Vieillot, mais dans lequel il a placé des Tliamnophilus.

Ln genre très nombreux en espèces et qui s'e'loigne assez des pre'cédans, sera

compris sous le nom de Fonnicwora , genre cre'é par M. Swainson; ce groupe ren-

fermera les fourmiliers à queue longue et e'tage'e, ce sont les Mjiolhera des auteurs,

les fourmiliers rossignols de Buffon, les Myrmothera de Lesson, etc. mais J'ai cru

devoir subdiviser ce genre en cinq sections: la première (caiida gradalissimà) à

queue très e'tage'e dont la première penne est fort courte; elle renferme plusieurs

espèces qui font assez bien le passage avec ces Myrmolhera; la seconde section

(macrura) à queue très longue et très e'tage'e; la troisième section (erythrophlhalmi)

ils ont peu le port des Turdus ; ce sont les Drymop/ii/a de Swainson ; la quatrième

section {lalicaudala) à queue compose'e de plumes larges cl molles; Enfin la

dernière section comprend les espècee Asiatiques que M. Temminck nous a fait

connaître.

Le genre Lepiorhynchus , est reconnaissable à son bec alonge', mince et droit, la

queue très e'tage'e, et compose'e de plumes étroites. Ce genre s éloigne un peu des

précédens et fait assez bien le passage avec les Troglodytes.


Monographie des Myiothcres. ^oq
Le Genre Oxypyga a le bec long, grêle et droit, et se distingue surtout par le

doigt interne qui n'est pas libre; par sa queue compose'e de pennes larges, à ba-

gucllcs roides. 11 a quelques rapports avec les Opeliorhynchus.

Vient ensuite le genre Malacovhynchus à bec flexible, peu e'chancre', à narines

recouvertes par une écaille qui forme bourrelet, la queue est compose'e de pennes

larges, molles et effile'es à l'extrémité'; les plumes qui revotent le reste du corps
sont courtes et très serre'cs.

Euiin, les Connpophaga, genre long- temps baliole' par les auteurs: le Tunlus
aurUus, Lalli. eu est le type; Buffon le premier qui a fait connaître ces oiseaux

les plaçait [larnil les Fourmiliers; AI. Vieillot en fil un genre se'paré qu'il plaça

parmi les Plalyrliynchns^ et Lesson en adoptant ce genre le place parmi les Fourmi-
liers dans son Manuel, et plus tard les en c'Ioigne beaucoup, en les plaçant dans une

division des Gobe-mouches qu'il appelé bre'vicaude. Il est vrai que leur bec de'prime'

leur donne une grande analogie avec les Musckapa, mais leurs moeurs et quelques

caractères extérieurs ne permettent pas de les éloigner des Fourmiliers.

La plus grande partie des espèces que je décrirai habitent les environs de Rio de

Janeiro; j'ai surtout eu occasion de les observer dans les propriétés de M. de Langs-
dorff; plusieurs d'entr'elles se rencontrent également dans la province de Minas

géraes, et quelques unes enfin sont propres à ces dernières contrées.

Ces espèces font partie de la collection de l'Académie impériale des sciences, à

l'exception de quelques unes pour lesquelles je n'ai fait que rapporter les descrip-

tions qu'en donnent les auteurs, ce que j'indique à l'article de chacune d'elles.

Je fais mention à la tète de chaque description de la couleur des yeux, du bec

et des pattes; ces couleurs, pour le plus grand nombre des espèces, ont été observées

et décrites sur l'animal fraichemenl tué; et quant aux dimensions que je cite, elles

ont été prises sur l'animal, peu de temps après sa mort et sont exprimées en parties

du pied de Paris, h l'exception des espèces dont j


emprunte les descriptions aux

auteurs.

JBtm. h I iti. Si., mut!., fthyi. il nul. Tum. UI. xdi p. .Vf nat- 5q
46o Ménétriés

CARACTÈRES ESSENTIELS
DE LA

FAMILLE DES FOTJRMILÏERS


MYIOTHERmAE, Richardson; M YIOTHERID AE, Boîei.

Bec, le plus souvent assez long, droit, convexe en dessus, déprimé à sa bose,

échancré à sa pointe qui est plus ou moins subitement courbée; arrête un peu
voûtée; mandibule inférieure droite à sa base, ensuite un peu relevée.

N4B.TNES basales, ovoïdes, nues, ou recouvertes plus ou moins par les plumes

du capistrum, ou bien par une écaille cornée.

Langue cornée, le plus fréquemment concave, bifurquée à l'extrémité qui

est souvent frangée sur ses bords.

Tarses, le plus généralement longs; doigts assez longs cbcz les espèces qui

Vont à terre, celui du milieu est le plus long, l'externe ordinairement plus long (\ue

l'interne, excepté chez les Malacorhynchus où ils sont égaux; le doigt interne libre

à sa base, l'externe réuni, au moins à sa base, souvent au delà, et jusqu'à la seconde

articulation; ongles médiocres, souvent assez courbés, celui du doigt postérieur est

le plus long; souvent il est double des autres.

Ailes courtes, arrondies, les trois premières pennes les plus courtes et difle-

remmenl étagées, les quatrième et cinquième les plus longues, mais le plus souvent

la cinquième; les pennes secondaires sont proportionellement plus longues que

celles des autres familles voisines.

Queve courte et presqii'égale ou longue et étagée. Plumes coxygicnnes lon-


gues et touffues.
Monographie des Mjiotheres. /Gi

I. G^ MYIOTIJRDUS, Boieî, P. Max.

Myiotheba, JlHg

Myothera, Cw. Temm.


Myrmecophaga, Lacep.
Fourmilier, Buffon.

TuRDUS, Lath.
Grailaria, Vieill.

Bec droit, assez fort, convexe en dessus, à carène im peu aiguë, un peu com-

prime' vers l'extre'milé, et un peu ou me'diocrement courbe' vers la pointe qui est

ëcliancre'e; mandibule infe'rieure droite jusqu'à sa première moitié', puis se relevant

insensiblement jusqu'à sa pointe.

Narines ovo'fdes, ouvertes, quelquefois un peu cache'es par les plumes re-

courbées du capisirum.

Langue corne'e, concave, un peu bifide, et frangée très faiblement à sa

pointe.

Tarses e'ieve's, forts, à bords et plaques saillans, à la partie ante'rieure;

doigts me'diocres, l'interme'diaire re'uni à sa base avec l'externe, et se'paré entièrement

avec l'interne.

Ailes courtes, arrondies, la première penne assez courte, la quatrième et

la cinquième sont les plus longues.

Queue très courte, presque carrée.

Ce genre comprend les plus grandes espèces de la famille, et qui toutes ont,

par leur habitus une ressemblance avec les Merles; tous ces oiseaux vivent à terre.

59*
^62
'
fil É N É T R I È s

1. MYIOTURDUS REX, P.Max.


Beilrage zur ÎSalurg. von Brasil. T. III, P. lOa".

TURDUS REX, Gmel. 1, 828.

Le Roi des Fourmiliers, lîuff. PI. cnl. 702.

_ — — — Vieill. DIct. Class. T. 7, P. 24.

CORVUS (iRALLARIUS, Sliaw. Zool. VII, 586, t. 49.

TuRDUS GRALI.ARITJS, Lalh. Ind. Orn. 1, 36t.

KiNG Trijsh, Lalh. Gen. Syn. 111, 89.

— — Lath*> Gen. hist. V, no.


?Grallaria fusca, Vieill. Gall. PI. 154.
The King of the Ant eaters, Griff. T. VI, P. 403.

Myothera Grallaria, Ftanzani, Elem. dOrnll. T. V, P. 223.


— REX, Voigt, das Thierr. T. 1, P. 493.

Dorso sub-fu5CO-olit>aceo, plumis onice nigro-marginatis. in apice puncio JIai<o

ornalis; lorum, maxillae inférions striga flavescentibus; gida juguloque obscure-rufis:

macula juguli alba; pedorc abdomineque sub-fusco-JIavescenlibus, sln'is fransversii

fuscis; alis fusco-rufis, margine caudaquc Juins, teciricibus ochraceo-ierminatis.

Longueur totale, 8", Bec 10'", Queue l" 10'", Tarses '2' 2'" **\

Iris brun, bec d'un brun violet, plus clair à la commissure, la mandibule in-

férieure dun blanc rosaire, pieds d'un violet rosàtre, ongles un peu brunâtres.

Le dessus du corps est d'un brun verdàtre, et chaque plume est borde'e de brun

fonce', ayant de plus à l'extre'mite' une petite tache alonge'e d'un jaune d'ocre; ta

partie poste'rieure de la tète et la nuque sont d'un gris de plomb avec les plumes

entoure'es de brun; les ailes sont d'nn brun roussàtre, borde'es de roux clair vif; les

couvertures sont en outre termine'es par un liseré noir très étroit, lequel est sur-

monté d'une tache plus ou moins triangulaire, d'un jaune d'ocre le lorum ainsi

*) Nouvelle édition Je WiiicLester, aiinee 1822.

**) Les mesures dont II est Tait mention sont exprîmée» en pieds de Paris
Monographie des Myiotfihes. 4^3

qu'une bande qui pari de la base du bec descend le long du cou sont jaunâtres;

le dessous du bec et la gorge sont d'un brun roussàtre avec le milieu des plumes

plus clair; sur le haut de la poitrine se remarque une tache blanche; la poitrine

est d'un brun olivâtre avec des taches jaunes, et des stries transversales brunes peu

marquées; tout le reste du dessous est d'un jaune brunâtre, qui prend une teinte

tirant davantage sur l'ocre vers le milieu de la queue et du ventre; ces parties sont

couvertes de stries transversales plus ou moins ondule'es, d'un brun olivâtre, et peu

marquées sur le ventre; le croupion est de couleur ferrugineuse, et la qnene est

d'un brun ferrugineux.

La femelle ne diffère de celte description que par le manque de gris h la nuque,

et par des teintes moins vives et plus claires.

Celle espèce habile les vieilles capouaires et les bois vierges; je l'ai tuée sur la

Serra iïEslrella non loin de Rio de Janeiro; son chant est aigu et retenllssanl, à

peu près comme celui des Tinamous, et c'est aussi avec celui-ci le premier oiseau

qui le matin se fait entendre.

Ils courent très vite à terre, et sont difficiles à tuer, ne pouvant les appercevoir

dans les broussailles; et je ne pus m'en procurer que peu d'exemplaires, quoique

l'cnlendant choque matin ,


je fus fort souvent à sa poursuite.

La femelle pond en septembre deux oeufs d'un blanc verdàlre, tachetés faible-

ment de brun; je trouvai deux oeufs à terre, placés sur un Ht de feuilles sèches,

et environ 10 jours après, un nègre que j'envoyai à l'endroit, me rapporta un de

ces petits couverts de duvet ,


parmi lequel on appercevait déjà qucicjucs plumes : il

courait vite et ce ne fat qu'en le blessant avec un bâton qu'il put se l'apiiroprier ;

quant à l'autre il s'évada.

C'est principalement cette espèce que les portugais appèlenl Giilinhn do moto

(Poule de bois). Sa chair est blanche, molle et délicieuse au goùl.

La figure de BufTon, PI. T02, est peu exacte, dans les individus que j'ai sous

les yeux , le gris du dessus de la tète ne s'avance pas ainsi jusque près du bec , et
464 MÉNÉ T R I É s

la poitrine et le haut du ventre ne sont pas si rougeàtres; Quant à la planche de

Vieillot, Gai. des ois. 154, elle ressemble si peu à mes individus, que je serais

presque tente' de croire qu'elle repre'sente une tout autre espèce.

2. M Y I T U R D II S C n R L E UC U S*>, P. Max.
Beitr. zur Naturg. von Bras. T. III. P. 10i52.

V PTUROrS CONCRETUS, Mus. Berol.

Siiprà Juico-olu'aceiis: superciliis flavo-albis, nigro-cîrcumdatis; sublits albus;

pcclore corporisque lateribus maculis Iriangularibus Juscis; rectrkibus, icclricibusque

ferrugineo - marginaiis

Longueur totale s", 8|'", Queue l", 6'", Tarses ±" 5'".

Iris d'un brun grisâtre, mandibule supérieure d'un brun de corne, l'infe'rieure

d'un blanc rougeàtre; pieds couleur de cbair.

Le Bec est un peu plus grêle et plus alonge' que celui de l'espèce pre'ce'dente.

Tonl le dessus du corps est d'un brun olivâtre; les pennes des ailes sont d'un

brun grisâtre, et intérieurement elles sont de couleur ferrugineuse; le bord anie'rieur

de ces ailes est d'un jaune rougeàtre, les grandes couvertures sont borde'es de rous-

sàtre: de la base du bec part une bande d'un jmne pâle, encadre'e de noir, qui

passe au dessus de l'oeil et descend un peu le long du cou; le dessous du bec et la

gorge sont blancs; les côte's de la tète sont jaunâtres et se'pare's du blanc de la

eorce par un trait longitudinal noir; tout le reste du dessous est blanc varié de

ferra^ineux clair; la poitrine et les côte's du corps sont couverts de taches à peu

près triangulaires d'un brun fonce'; les couvertures infe'rieures de la queue sont

jaunâtres.

Cette espèce court très-vite, et se trouve plus particulièrement dans les forêts

près tle Rallia.

9) Je ne cotinal:. rctie espèce que d'après la description du Prince de rs'euwicd, description que je

reproduis ici textuellement; cet oiseau me parait se rapprocber un peu des Myrnuithtra,
Monographie des Myiotheres. 4^^

3. MYIOTURDUS MARGINATUS, P. Max.


Allas PI. 1.
Beilr. lur Naturg. von Bras. T. III. P. 1035.

MyiotHERA CAMPANISONA, Lichtenstein Verz. der Doubl. des zool. Mus.

in Berlin, 1825, P. 43.


— — — Grlffith. An. Kingd. T. VI, P. 404.
Fusco-olwaceus^ superciliis guUureque albis, fusco-punclaiis; peclore crissoque fcrru-

gîneo nigroque cariis; corporis latcribus albidis^ plumis nlgro-circumâaûs; ahdominîs

medio niveo; cauda fusco-olwacea ante apicem exlremum Jlavum fusco-nigrkaiile.

Long. toi. ^i'', Queue 2", Tarses ±" &'"

Iris rouge carmin, chez les vieux adultes, bec d'un brun rougeàtre, plus clair

au bout et à sa commissure; mandibule infe'rieure d'un blanc j'aunàlre, pieds d'un

jaune orange, plus clair chez les jeunes individus.

Il est à peuprès de la taille du Turdus viscworus; les narines sont un peu

cachëcs par les plumes du capistrum.

Le dessus du corps est d'un brun olivâtre, qui prend une teinte plus rous.?e sur

la tète et le cou, chaque plume est de plus lisere'e de brun fonce'; les sourcils et les

côte's du cou sont d'un blanc jaunâtre faiblement tachele's de brun; les couvertures

des oreilles sont d'un brun marron; le dessous du bec et la gorge sont blancs mar-

qués de petites taches brunes.

La poitrine et les couvertures inférieures de la queue sont d'un jaune pâli,

variées de noirâtre; tout le reste du dessous du corps est d'un blanc soyeux écla-

tant, et chaque plume du haut et des côtés du ventre est entourée largement de

brun, ce qui simule, lorsque les plumes sont à leur place, de grandes taches ovales

blanches sur un fond brun.

Les pennes des ailes sont en -dessus d'un brun olivâtre, et c'est la quatrième penne

qui est la plus longue; la queue est de couleur olive en-dessus, et brunâtre en-dessous,

les pennes ont leur baguettes d'un noir luisant en-dessus, et ornées, vers l'extréniilé

d'une large bande transversale d'un brun noirâtre, et enfin terminées de jaune pâle.
466 3JÉNÉTRIÈS
La femelle ne diffère que très peu du mâle, ses couleurs sont moins vives , et le

dessous du corps est d'un blanc sale un peu ferrugineux: les jeunes ont les traits

qui entourent les plumes du dessus du corps, ainsi que les taches que Ion remarque

en-dessous moins marqués et d'un brun roussâtre; le croupion est roussàlre.

Cette espèce n'est pas commune dans la province de Rio de Janeiro, tandis

qu'on la trouve en plus grande quantité près de Bahia.

Elle vil solitaire dans les bois vierges, se tient seulement à terre et maigre' sa

taille, il est difficile de la tuer, vu l'agilité qu'elle emploie à se tapir dans les brous-

sailles à rapproche du chasseur; je ne l'ai pas entendue chanter, mais lorsqu'elle

est poursuivie elle fait entendre un tiou très sonore. Elle se nourrit indifféremment

de petits insectes.

4. lyi V I O T U R D U S T E T E M A, P. Max.
ISeilr. zur JNatuig. von Bras. T. III, P. 1058.

Tu BU US COLMA, Gm. Linn. 1, 827. Lath. Ind, Orn. t. 360.

— — ft
Lath., Griffilh. VI, P. 404.

RuFOUS-^APEn Tbush, Lath. Gen. Syn. 111, 85. Shaw. Zoo). X, 291.

— — — Lath. Gen. hist. T. V, P. IG^.

Lk tétkma, Buff. PI. euh 821, — el ?705, fig. 1.

MviOTHEaA TETEMA, 111. Vicill. Temm.


— BUFICEPS, Spi.v Avium spccies. Tab. 72, lig. 1.

— — GriH". An. Kingd. T. VI, P. 409.


— FUSCICAPILLA, Vieill. Diction, class. T. "7, P. 23.

_ — Griff. An.Kingd. T. VL407(eslunevanété).


— COLMA, Voigt, das Thierr. T. I, P. 494.

— — Ranz. Elem. di Orn. T. V, P. 225.

Ohscnre o/irnceus; pileo nuchaque /crrnginds\ capiiis lateribns, gula pectovequc

nierh; venire grisi'o-olii<aceo; alis fuscis, intits macula transversa flavo-feiruginca.


4'", Queue 2", Tarses 1 ô'".
Long. toi. l"
'
Monographie des M/iothères. ^67

Iris brun, bec noir, pieds d'un brun violet.

11 est de la taille d'un étourneau , les narines sont ovo'ides et recouvertes à

moitié par une membrane.

Tout le dessus est d'un brun obscur olivâtre, chaque plume est très fine-

ment lisere'e de brun fonce'; le dessus de la tête et la nuque sont d'un roux vif

qui chez les individus très vieux devient très fonce'; le dessous du bec, les

cote's de la tète et la poitrine sont d un noir plus ou moins intense, selon les

individus; le ventre est d'un gris qui passe à lolivàlre sur les flancs et les cou-

vertures infe'rieures de la queue; les pennes des ailes sont d'un brun clair; à la

base, elles sont de couleur ferrugineuse claire, ce qui, lorsque l'aile est en repos,

pre'sente une large bande transversale seulement visible dessous l'aile; les fausses

pennes des ailes (/edrices secundariae) près de l'e'paule sont d'un brun fonce';

la penne scapulaiçe la plus externe, est d'un jaune d'ocre à sa moitié' exte'rieuïe;

la queue est d'un brun olivâtre avec la base et l'extre'mile' brunes.

La femelle ne diffère du mâle que par des teintes plus ternes.

Les jeunes mâles ont le dessous du bec varie' de plumes d'un gris clair, et

tout le dessous du corps cendre', le dessus de la tête est brun varie' de roussàtre;
les individus, peu de jours après leur naissance, sont en -dessus d'un brun clair,

avec les plumes borde'es de roux, le ventre d'un gris très clair ondule' de brun.

Cette espèce est la plus commune du genre, dans la province de Rio de


Jane'iro, mais elle est plus rare dans la province de Minas ge'raes.

On la trouve dans les vieilles capouaires, et plus rarement dans les bois

vierges; elle court continuellement à terre, et on ne la voit jamais sur les arbres.

C'est à tort que Spix l'a figure'e perchëe sur une branche; chaque fois que cet

oiseau change de place, il fait entendre un cri très glapissant, compose' de trois
syllabes, puis s'arrête à l'aspect du chasseur, et se tapit dans les broussailles, où
souvent ainsi cache', on ne l'entend plus pendant un quart d'heure; du reste il

nest pas très farouche et se laisse quelquefois approcher de très près.

Mém. II. Ser. Se. math, phjrs. tt nal. Tom. III. 2de p. Se. nat. £o
468 Ménètriés
Vers la fin de septembre, je trouvai dans une vieille capouaire, trois oeufs

place's à terre, ils e'taient grisâtres tachele's de brun; par inadvertance je tuai la

mère, alors le mâle s'en fut près des oeufs, mais deux jours après ces derniers

étaient abandonnés du reste, dans toute autre saison que celle de la ponte, on

rencontre celte espèce seule.

Comme l'on a pu le remarquer, le iéiéma varie beaucoup selon les âges, et

c'est ainsi que quelques auteurs en ont fait plusieurs espèces; aussi suis-je presque

persuadé que l'oiseau figuré dans Buffon, PI. 703, fig. 1, appartient h cette espèce.

5. M Y I T U R D U S U M B R E T T A.

MyiOTHERA UMBRETTA, Lichtenstein Vcrzeichniss der Doubl. des zool.

Mus. P. 43.
— — Griffith. An. Kingd. VI. P. 404.

_ — Voigt, das Thierr. T. 1. P. 493.

Toius fusco-fuliginosus ,
gula alùicarite, rostro pedibusque gracilibus.

Long, totale 6|", Queue 2", Tarses 9'".

Il a la plus grande ressemblance avec le M. (étema, et n'en diffère que par

la teinte générale d'un bran grisâtre répandue même sur le dessus de la tète; le

bec est plus faible, les tarses plus courts et la queue plus longue à proportion.

J'ai reproduit ici textuellement la description de Lichtenstein, mais c'est avec

doute que j'admets cette espèce; je serais tenté de croire que cet oiseau n'est

qu'un jeune, du M. tâéma. W se trouve à Bahia.


.

Monographie des Hljiolhères. ^69

6. MYIOTURDUS TINNIENS.
TUBDUS TINNIENS, Gm. 1, 82'7.

— — Lalh. In. Orn. 1, 560.

Le grand Beffroi, Buff. PI. enl. 706, %. t.

Al ARUM ÏRCSil, Lalh. Gcn. syn. III, 86. Shaw. X, 306.


— — Lalh. a Gen. hist. T. V, P. 168.

Myothera TINNIENS, Temm. Man. 2. éd. Anal. P. 58.


— — Ranz. Elem. tli Orn. T. V, P. 224.
MyIOTHERA — Illio;, Griffitli, Anim. kingJ. VI, P. 403.
— — Voigt, das Tlîicir. T. I, P. 493.

Suprà fusco-olwaceus; subtùs alhus; pectore nigricante variegalo.

Long, totale l»", Queue 1A", Tarses li".

Iris bec brun fonce' en -dessus, gris très clair en- dessous, pieds

d'un rosé clair.

Tout l'oiseau est en -dessus d'un brun olivâtre avec les parties coxigiennes

roussàlres; en-dessous, il est d'un beau blanc; la poitrine est marque'e de taches

triangulaires brunes plus ou moins prononcées; la queue qui a les pennes d'e'gale

longueur, est brune. Selon Bufibn, la femelle est plus grosse que le mâle.

Cette espèce varie beaucoup selon Latham, qui tout en admettant ce que

Buflon cite sur le chant sonore, analogue au son d'une cloche, que cet oiseau

fait entendre, pense que ce n'est le cas que pendant la saison des amours.

Je ne vis qu'une seule fois cet oiseau, dans une vieille capouaire près de

Rio de Janeiro; il e'tait seul, et faisait entendre un cri Qiou) sonore qu'il re'pe'tait

cinq ou six fois de suite.

Cet individu se faisait remarquer par les taches de la poitrine larges et de

couleur foncée.

Celte espèce ne paraît pas très rare à Cayenne.

6o»
^^0 31ÉNÊTRJÊS
1. M Y I T U R D U S P A L I K U R*'.

TURDUS FOBMICIVORUS, Gm. I, 828. Lath. Ind. Orn. 1, 561.

_ — Giiffilh. Anim. Kingd. VI, P. 404.

Le PalikOUR, ou fourmilier de Cayenne Buff. PI. enl. 700, 1.

Ant TRUSH, Lath. Gen. Syn. 111^ 8T. Shaw. Zool. X, 508.
— — Lath. a Gen. hist. T. V, P. 169.

Myiothera forMicivora, Voigt, das Thierr. T. I, P. 494.

Riifo -fusais , subtùs albidus; macula dorsali, collo pcclorequc nigris, laleribus

albo- varie gaiis; lectricibus alarum Jïavo- marginal!s; cauda ruja.

Longueur totale 6", Queue 11'".

Bec noir, iris brun, pieds cendre's.

Cet oiseau est en- dessus d'un roussàtre assez vif, avec les plumes bordées de

jaunâtre; sur le dos se fait remarquer une large tache noire; les ailes sont d'un

brun foncé, ayant les couvertures borde'es largement de jaune roussàtre; le fouet

de l'aile est blanc; le dessous du bec, le cou, la poitrine sont d'un beau noir,

toutes ces parties sont encadre'es de taches blanches, en plus ou nioins grand

nombre; tout le reste du dessous est d'un blanc grisâtre, la queue est d'un roux

uniforme.

Je ne connais pas la femelle.

Selon Latham, cette espèce pre'sente les varie'te's suivantes;

1" cou roux entoure' de noir; la queue noire à son extre'milé, avec une tache

blanche sur le haut du dos.


2™* cou noir, marque' de blanc dans son milieu.
3™* régions abdominales et croupion gris, les cuisses d'un brun roussàtre.

*) J'ai changé le nom de /ormicifora que portait celte espèce, afin dVviler toute confusion, ce que

pourrait occasionner le genre de ce nom créé par Swainson.


Je n'ai pas remarqué que le doigt interne fût réuni au doigt du milieu, ainsi que le rap-

porte M. de Lafresnaye dans le Magasin de Zoologie de Guérin.


Monographie des flljiot hères. J^yi

Je n'ai vu qu'un exemplaire de celle espèce qui faisait partie de la collection

de M. Freyreiss, (un des collaborateurs que M. le Prince de Neuwied s'e'tait

associe') il l'avait tué dans la province de Bahia; M. Freyreiss me communiqua


les faits suivans:

Cet oiseau vit seul dans les bois vierges, et on ne peut le voir ou l'en-

tendre que le matin; il paraît qu'il se relire le jour dans l'e'paisseur des forêts;

son chant est sonore et peut s'entendre de loin.

Buffon dont on peut quelquefois douter de l'exactilude lorsqu'il ne rapporle

que les faits qu'on lui a communique's, mentionne les parlicularile's suivantes;

Les individus de cette espèce, dit -il, sont très vifs dans leurs mouvemens, grimjtcnl

sur les arbres à la manière des Pics, en étendant les plumes de la queue; leurs

oeufs sont bruns, gros à peu près comme ceux des moineaux, leur gros bout

parsemé de taches de couleur plus fonce'e; leur nid est plus épais et mieux

tissu que celui des autres fourmiliers, et a de plus une couche de mousse qui

le revêt à l'extérieur.

Du reste, Buffon ne nous apprend pas où ce nid est place.

S. M Y I O T U Pi D U S L I N E A T U S.

Tue DUS luneatus, Lath. Ind. Orn. 1, ."îGt. Gmcl. 1, 828.

Le petit Beffroi, ou petit fourmilier grivele' de Cayenne, Hufr, PI.

enl. 823, fig. 1.

Spekled thrush, Lath. Gen. syn. III, 81. Shaw. Zool. X, 307.
— — Lath. (ien. hist. T. V, P. 169.

Myiothera tlNEATA, (iriff. Anim. Kingd. T. VI, P. 404.

— — \<n^l, das Thierr. T. I, P. 494.

Fusco-olwaceus; sublùs albus, fusco-punctatus; laleribus colli albo-linealis;

tcctricibus maculis rufis. (Lai h,)

Longueur totale 5J''.


4.72 M É N Ê T R I É s

Quoique je n'aie jamais vu celle espèce à juger par la descriplion qu en donne

Lalham. jo ]»ense qu'elle n'est qu'une variélé de la prëce'denle; et même la grande

dlffe'reiite de taille qui e'xiste enlre ces deux oiseaux ne serait pas un obstacle

pour les rapprocher; selon Buffon, le petit Beffroi est en-dessous de couleur

olivâtre, moins fonce'e sur le croupion, la queue ainsi que les ailes sont brunes,

et de'passe celles-ci de dix lignes; le dessous de la gorge est blanc, ensuite les

plumes deviennent grises et lachete'es de brun roussàlre jusqu'au ventre qui est

de cette dernière couleur; description qui diilère un peu de celle de Latliam.

Ce dernier auteur ajoute de plus, que celte espèce a le bec brun, les pieds

de couleur |)lus claire, et que les plumes qui recouvrent les ailes sont lacbele'es

de roux vif.

On le trouve avec le préce'dent à Cayenne.


lilonograpliie des Mjiolhcres. ^7-^

IL M Y R M O T H E R A, l'ieiUot.

TuRDUS, Lath.

Fourmilier, Bujfon.

MyIOTHERA, lllig, Lichtensleiri, P. Max.


Thamnophii.us, Spix.

FORMICIVOBA, SlV.

Bec assez droit, gièle, assez long, à dos un peu caréné, assez subitement

courbe' à la pointe qui est ëchancre'e, un peu plus de'primé à sa base que celui

du G"^, Myiolurdus; mandibule inférieure à bords un peu concaves à la base,

et se relevant insensiblement jusqu'à la pointe de la mandibule supe'rieure.

Langue cornée, concave, un peu frangée à rextrémilé.


Narines ovoïdes, ouverte.;.
Tarses assez courts, et faibles; doigts courts, l'interne libre, l'externe plus

long que celui-ci et réuni jusqu'au-delà de la première pbalange.

jilLES un peu plus longues que celles du genre précédent et un peu moins
arrondies.

Queue assez courte, mais plus longue que celle des Myiolurdus , élagée.

NE. Ce genre très voisin des Mjiofurdus, fait assez bien le passage avec

les Formicivora; il ne renferme que des espèces plus petites que celles

du genre Myiolurdus, mais qui ont du reste le même habitus.

Ces oiseaux vont à terre et sur les petits buissons.


^74 M É N É T R I È s

9. M Y n I\I O T H E R A IS E M A T U F, A.

MyIOTHERA ssEMATliRA, Liclitenslein, Verzeicimiss der Doubl. des zool.

Mus. P. 49.

_ _ Grlff. Anlm. Kingd. T. VI, P. 406.

Fusco-olwacea, cenice siriolatia, viHa pone ocu/os angusia maculhque conjerlis-

gu/falis in iolo abdomine albis: caiida nigra, rectricum scapis singulis in fiîum

tenue, mpra pogonia excuneniibus, rostrum longiusculum , débile. (Liclitrnst.)

Longueur totale 5", 6'", Queue 2", Tarses 1".

Province de Sf.-Paul.

"Voici une espèce dont je ne connais que la description de Lichtenstcin, je

la reproduis ici, sans oser par conse'quent affirmer que ce soit re'ellement là sa

place; je n'ai e'ié guide' que par l'indication de sa taille, et surtout par celle de

son bec aîongé ef faible.

10. M Y R M T H E R A L O N G I P E S, Fieill.

Dict. des sciences, T. 17, P. 32t.

MvRMOTHERA î.ONGlPES, Griff, Anim. Kingd. T. VI, P. 40'?.

Drymophila lONGlPES, Swalns. on two Gêner, etc. in the zoolog. Jour-

nal, I, 2, N. VI, P. 152.


— _ Griff. Anim. Kingd. T. VI, P. 283.

Suprà rufa; genis cinereis; jugulo pecioreque nigris; gula corporeque albis,

tarsis longis pallidis (Swainson).

2"'.
Longueur totale G\", Queue 2|", Tarses l'\

Cette espèce a à peu près le port de l'alouette; le bec est noir, tout le dessus

du corps, ainsi que les ailes et la queue sont d'un roux clair selon Swainson, ou
Monographie des Mjiotlteres. ^75
d'un gris roussàlre selon Vieillot; le dessus de la tête est plus fonce, une ligne
d'un cendre' clair passe au-dessus des yeux et des oreilles; le front est d'un brun
grisâtre, avec les plumes roidcs borde'cs de noir; la gorge et la poitrine sont d'un

noir profond , et cette couleur s'e'tend sur les côte's de la tète et les couvertures des

oreilles; le reste du dessous du corps est blanc, les flancs et les couvertures infé-

rieures de la queue sont de couleur ferrugineuse; les ailes sont courtes, faibles et

arrondies; la queue est aussi arrondie, assez courte (ou très courte selon Vieillot),

et les pennes sont e'troiles et rousses; les tarses sont très longs, M. Swainson ajoute

qu'il n'a vu qu'un seul exemplaire de cette espèce, et qui lui a e'té envoyé du Bre'sil,

et à ce qu'il suppose des environs de Piio de Jane'iro.

C'est avec doute que je place ici celle espèce, ne l'ayant jamais vue; la descrip-

tion de Swainson est beaucoup plus dëtaille'e que celle de Vieillot, et c'est ainsi

celle que j'ai reproduite ici littéralement.

11. M Y r. M T H E R A T II A MN P H I L I DE S*>.

Myiothera THAMNOPHiLOIDES, Voigf, das Thierr. T. I, P. 494.

Thamnophilus myiotherinus, Spix, Av. spec. etc. T. II, P. 30,

n. LU, f.g. 1,2.


— — Griff. Anim. Kingd. T. VI, P. 2^9.
Myrmothera ateicapilla? Vieill. Dict. des sciences, T. n, P. 322.

Supra plumbco-nigrkans, sublàs phimbescem; Jronie slrigaque super oculos albis;

gula , loris genisque nigerrimis.

Longueur totale 4|", Queue 1^", Tarses l'.

*) INc pnssédnnt pas cello espèce, je menllonnr ici lexlucllemeiit b dcscriplion de Spix; ce natu-

raliste ne nous apprend rien sur la manière de vivre de cette espèce, pas même sa pairie.

Jllein. II. Ser. 5t. math. phyi. et iml . Ton». If t. 2de p- Se. nul. Çj
/l^yG
UlÉNÉTRIÉS
Il est en-dessus d'un gris plombe, et plus clair en-dessous; le front el une ligne

qui passe au-dessus de l'oeil, sont blancs ou blanchâtres; une large plaque d'un

noir profond recouvre le dessous du bec, les joues le tour des yeux et la gorge; le

reste du dessous est gris chez les màles, et de couleur plus fonce'e chez les femelles;

les couvertures des ailes sont d'un gris plombe' et de plus chez les màles entoure'es

de blanc à leur extre'mite' ; les pennes des ailes sont d'un brun fonce' et bordées

exte'rieurement de couleur plombe'e.

12. M Y R M O T H E R A G U L A R 1 S.

Atlas, PI. 2, fig. 2.

ThaMNOPhilus gularis, Spix, Av. spec. T. Il, P. 30, Tab. XLI, fig. 2.

— — Griff. Anim. Kingd. T. VI, P. 278.


MyIOTHERA CINEREA, p. Max, Beitr. zur Naturgeschichte von Bras.

T. m, p. 1093.

Olwaceo-rufescente-fusca, sublùs cincrea; gula juguloqiie airis, albo-guitatis:

alis fuscis, remigîbus exlrinsecùs rufo-marginatis; tectricibus nigris, superioiibus

albo injerioribus ferrugineo-terminaiis.

Longueur totale 4", Queue 10 — 11'", Tarses 10|"'.

Iris roux clair; bec noirâtre en -dessus, cendré bleuâtre en -dessous; pieds d'un

gris d'ardoise.

Tout le dessus de l'oiseau est d'un roux assez vif surtout sur le dos; le front

est revêtu de plumes grises à leur base, entourées de noirâtre, et sur la tête elles

sont entourées de brunâtre ; les pennes des ailes sont brunes avec leur côté extérieur

d'un brun roussâtre, leurs couvertures sont noires, terminées les premières par une

tache blanche, les secondes par une tache d'un jaune ferrugineux, ce qui, lorsque

l'obeau est en repos, simule deux lignes transversales, qui tranchent agréablement
Monographie des Mjiotheres. l^nr,

sur la belle couleur noire des couvertures; sur le bord ante'rieur des ailes, on re-

marque un me'Iange de taches noires et blanches ; la queue est d'un brun roussàtre

ainsi que les plumes du croupion; les côte's de la tête sont gris avec des taches

blanches peu prononcées; le dessous du bec et la gorge sont d'un noir brillant,

chaque plume de ces parties est termine'e par une petite tache un peu triangulaire,

d'un beau blanc; tout le reste du dessous est d'un beau gris d'ardoise.

La femelle ne diffère que par les taches de la gorge et les couvertures des ailes

qui sont jaunes; le noir de la gorge est aussi moins fonce'.

La hgure que donne Spix de cet oiseau est peu exacte, d'abord parce qu'il a

un tout autre habitus, et que les taches blanches de la gorge sont chez les individus

que j'ai vus beaucoup plus petites, et d'une autre forme, et enfin que les vieux

mâles, ont l'extrémité des petites couvertures des ailes blanches.

Cette espèce qui n'est pas commune près de Piio de Janeiro est encore plus rare

dans la province de Minas géraes.

Elle se rencontre dans les Vieilles capouaires, ou mieux encore dans les bois

vierges; elle va par couple, a terre, et rarement sur les petits buissons.

Elle pond en août quatre à cinq oeufs roussàtres parsemés de petites taches

blanches, quelle place h terre, ou sur les pierres recouvertes de mousse.

Son chant est un petit sifflement qui s'exprime assez bien par les syllabes

zrl-zri-zri.

6i*
47» JJIenetrjés
13. M Y R M T HE R A A X I L L A R I S, FiaÏÏ.

Dictionnaire des sciences, T. 17, P. 321.

Le grisin de Cayenîse, Buff. PI. enl. 643, fig. 2.

TURDUS CIRRHATUS, Latli. Ind. Orn. 1, 559. Gm. 1, 82G.

Black-cresied THRUsn, Lath. Gen. Syn. III, 83. Shaw. Zuol. X, 311.

— — — Lath. Gen, hist. T. V, P. 156.

MyiOTHERA FULIGINOSA, Illig. Lichlensteln, Verz. der Doubl. etc. P. 45.

— — P. Max , Beitr. zur î^aturgeschichtc von Bras.

T. III, P. 1067.

FORMICIVORA BREVICAUDA, Swains. Zool. Journ. April 1825, P. 14S.

ThAMNOPHILUS MEIAINOGASTER, Spix, Av. sp. II, P. 31, Pl.XLlII,flg.l.

_ _ Grlff. P. 2n.
MyIOTHERA AXIIIARIS, Griff. P. 407.

Schistacea; axillis albis; juguîi pectoris çenirisque medio nigris; abdominis lateri-

hui albidis; remigibus secundariis , iedricibus, rectricibusque atris, albo-tcrminaiis.

Longueur totale 3—4", Queue 10'"— l", 3"', Tarses 6 — s".


Iris brun; bec brun 4bnce', un peu plus clair vers la commissure; pieds d'un

gris bleuâtre.

Tout l'oiseau est d'un gris d'ardoise, avec les côtés du ventre d'un blanc bril-

lant chez les vieux mâles; à cet endroit, les plumes sont longues et soyeuses; le

dessous du bec, la gorge, la poitrine et le milieu du ventre sont d'un beau noir; les

ailes sont brunes liserées exte'rieuremcnt de blanchâtre, et les pennes secondaires

sont terminées de cette couleur; les épaules sont d'un blanc éclatant, qui n'est vi-

sible que l'orsque l'on relève les plumes qui les recouvrent; les couvertures des

ailes sont noires, terminées par une tache blanche cequi simule deux lignes trans-

versales de points; la queue est peu étagée, noire, les pennes sont terminées de

blanc.
Monographie des Myiothcrcs. 4/1)

La femelle est en-dessus d'un brun gi'isàlre, qui prend une teinte roussàtre vers

le croupion ; tout le dessous est d'un jaune ferrugineux paie ; la gorge et les côle's

du ventre sont blanchâtres; la poitrine est revêtue dune teinte brunâtre; les ailes

et la queue sont d'un gris brun noirâtre, lizere'es extérieurement de roussàtre, mais

les couvertures des ailes sont assez largement borde'es et termine'es de cette der-

nière couleur.

Les jeunes ont le plumage de la femelle, puis les mâles prennent une teinte

noirâtre au cou et à la poitrine.

Cette espèce, selon Lichtenstein, varie par le plus ou moins de blanc répendu

sur les flancs et vers l'cxlre'mité des ailes, et surtout par sa taille; mais j'ai cru

ni'assurer que ces différences n'étaient dues qu'à l'âge; peut-être a-t-il confondu les

<lifférens plumages de cette espèce avec ceux de la suivante qui a effectivement les

plus grands rapports; l'individu que cite Lichtenstein comme la femelle, n'est

ij^u'un jeune mâle de celte espèce.

Cette espèce est très commune aux environs de Piio de Janeiro ; elle se ren-

contre dans les bois vierges el les vieilles capouaires; va à terre, et se tient le plus

souvent sur les petits buissons, mais jamais plus haut que quatre à cinq pieds; son

chant est peu varié et peu sonore; la femelle pond trois ou quatre oeuls qu'elle

dépose sur de petites élévations à surlace plane.

Ils se nourrissent de fourmis et de petites chenilles. J'ai tout lieu de croire

que le Tiirdus drrhatus de Latham appartient à cette espèce, car alors ce natura-

liste n'aurait fait que copier Buffon qui donne à cet oiseau une huppe et quelcpies

taches blanches sous la gorge.


48o 31É1SÉTRIÉS
14. M Y R MO T II E K A U N I C L R , mihi.

Atlas, n. 2, %. 1- -

? Myothera fdligiinosa, l'ar. Lichtenstein, Verz. der Doubl. etc. P. 45.

Griscn-ciiierea; permis uropygii, riifo-lerminaiis; gula medio nigra, lateribus

albo-i'ariegatis; alis caudaque sub-j'usco-nigricaniibus, cinero-morginatis: tecfrici-

Ims immaculatis.

Long. tôt. r>" — 3A", Queue l" — 1" 2'", Tarses q'".

Celte espèce a les plus grands rapports avec la précédente, mais comme elle est

1res commune, il ma été facile de m'assurer, si réellement elle devait en être sé-

parée; elle est un peu plus petite que la M. axillaris, le bec est un peu plus court,
sans être moins haut, la queue est un peu plus longue à proportion, et presque carrée.

L'iris est brun, ainsi que le bec qui est un peu plus clair à sa commissure; les

pieds sont d'un gris plombé.

L'oiseau est d un gris cendré moins bleuâtre que chez l'espèce précédente ; les

plumes coxyglennes sont terminées de jaune brunâtre; le dessous du bec et la gorge

sont noires variés un peu de blanc sur les côtés, ainsi que sur les couvertures des

oreilles; les flancs et les couvertures inférieures de la queue sont d'un gris un peu
plus clair; les ailes sont noirâtres, bordées largement de gris cendré; la queue est

d'un brun légèrement teinté de roussâtre.

La femelle est grisâtre en -dessus et d un fauve clair en -dessous.

(]ette espèce se rencontre deux ou trois couples à la fois, et quelquefois en

société du précédent, et plus volontiers dans les vieilles capouaires, où elle se nourrit

de fourmis et de larves de ihermites; son cri exprime assez bien les sons zri-zri-zri,

et a quelqu'analogie avec celui de nos mésanges (Parus) par la manière dont elle

le module.

Elle pond jusqu'à cinq ou six oeufs bruns tachetés de roux, qu'elle place sur

les troncs renversés.


'

Monographie des Mviothcies. 4^

Ul. FORMICIVORA, Sivainson.

T RD u s Lalli.
L"
,

Myioteba, lllig, p. Max-


Myothera, Temm. Ciw.
FOURMILLIEK, Duff.

LaniuS, LicJitensfein.

Thamnophiujs, Vieill. Griff. Spix.

TiMALIA, Hors/.

MOTACILLA, Raffles.

Myrmotheua, Vieill. Lesson (Traité).

Drymophila, Swains.

Bec droit, alongé, à arête sensible, quoiqu'arrondie , un peu de'prinie' à la

base, comprime' vers l'extre'mité , et courbe' assez subitement vers la pointe, (mais

moins que chez les Thamnophilus) qui est e'chancre'e, à commissure rentrant un peu

en -dedans; mandibule inférieure à bords très peu concaves à la base; se relevant

insensiblement jusqu'à la pointe.

Narines basales, late'rales, arrondies, plus ou moins recouvertes par une

petite membrane.
Langue plus courte que le bec, un peu frangée à l'exlrémitc.

Tarses élevés, minces; doigts assez courts, l'inlerne libre, l'externe un peu

plus long que celnici, et réuni jusquà la premièie articulation; ongles médiocres,

celui du pouce le plus long et courbé.

Ailes courtes, arrondies, au moins chez le plus grand iiond)i(': 1^' [>remière

penne courte, la quatrième ou cinquième la plus longue.

Queue assez longue ou très longue, étagée, plus ou moins large selon ks

divisions.

NB. Ce genre comprend un assez bon nombre doiscaux chez les(]uels les

caractères génériques se retrouvent moins constamment que chez les con-


482 Ménétriês
génères; j'ai cru devoir établir cinq sections, dont les caractères seront

indiqués à la tête de chacune d elles.

Ces oiseaux vivent sur les petits buissons, mais on ne les voit jamais

voltiger plus liant qu'à cinq ou six pieds du sol.

1" Section.
C a 11 d a i,^ 1 a d a t i s s i m a.

15. F O Ft M 1 C I V O R A N I G R I C OL L I S, Swains.
Allas, PI. 5, fig. 1" le mâle, fig. 2"^^ la femelle.

BlACK THROATEI) ANT Wren, Swains. Zool. Journal, Vol. II, ÏS, VI,

P. 147.

_ _ _ _ Griffith. Anim. Kingd. T. VII, P. 284.

FORMICIVORA NIGRICOLLIS, Lesson , Man. dOrn. I, P. 197.

Myiothera sxjperciliaris, Lichtenstein , Verz. der Doubl. des zool.

Mus. P. 44, ÎS. 480.


— — P. Max, Beitr. zur ISaturgcsch. von Bras.

T. m, P. 1072.

? ThaMNOPHILUS GRISEUS, Spix, Av. spec. II, P. 29, Tab. XLI, Fig. 1.

— — Griffith, Anim. Kingd. T. VU, P. 278.

MyRMOTHERA LEUCOPHRYS, Vieill. Dict, des se. T. 17, P. 322.

Stiperciliis lalenhusquc corporis nweis; lectricibiis recincibusque (maris nigris,

feminae fuscis) , albo - ierminalis.

Mas. supra fitsco-nifus, subiùs aleirimus; alis-nigro -fuscis, ferrugineo-margi-

?iatis; remigibus secundariis apice albo-circumdatis; scapularibus nigris exlrorsum

albo - marginatis.

Fem. rujo-dilutior ,
gula pedorisque medio nigris: crissa, abdomine liypochon-

drisque saiurate julvis.

Longueur totale 4", 6'", Queue 2' ,


3"', Tarses 9'".
Monographie des Bljiothcres. ^83

Iris brun, bec noir, pieds d'un violet rougeàlre.

Le màle a tout le dessus du corps d'un brun roussâtre, à reflets grisâtres, nlus

prononce's surtout sur le dessus de la tète; le dessous du corps, ainsi que le lorum,

les côte's de la tète et du cou sont d'un beau noir luisant; un trait blanc part de la

base du bec, passe au-dessus de l'oeil et descend en s'arrondissant sur les côte's du
con jusqu'à l'e'paule; les côle's du ventre sont orne's de plumes blanches, effile'es,

très longues, en plus grand nombre chez les jeunes mâles; ces plumes sont en partie

cache'es lorsque les ailes sont ferme'es; les ailes sont d'un brun noirâtre, borde'es de

roussâtre extérieurement, et plus largement de blanc à la base du bord interne;

les pennes secondaires sont en outre lisere'es de blanc h leur extre'mite'; les e'paules

sont blanches ainsi que la pointe de chaque plume des couvertures des ailes, qui

sont d'un beau noir dans le reste de leur longueur; plusieurs plumes scapulaires

noires, sont rousses au côté interne, et largement borde'es de blanc au côte' oppose';

la queue est noire, très e'tage'e, la première penne très courte est largement borde'e

de blanc au côte externe, les deux suivantes ont une tache blanche à leur extre'mite',

et les trois autres nVnt aucune trace de cette dernière couleur.

La femelle est en-dessus d'un roux clair, cette couleur borde les ailes et couvre

la moitié' ante'rieure de la queue, parties qui sont du reste brunes; les couvertures

des ailes sont termine'es de blanc; le dessous et les côte's de la tête, le milieu de la

gorge et de la poitrine sont noirs, encadre's de blanc; ce blanc se joint aux sourcils

qui sont aussi de cette dernière couleur; les côte's du ventre, des cuisses et l'abdomen

sont d'un fauve clair.

M. Swainson a reçu cette espèce des Callingas dJmmild'cs; moi je l'ai tue'e sur

les bords du Ptio de Bacalhào, dans la province de Minas ge'raes.

Elle va par couple dans les vieilles capouaires, et se repose sur les branches

basses; le màle fait entendre un petit chant peu harmonieux auquel la femelle ne

re'pond que par un iiou, tiou. Cet oiseau se nourrit de petits insectes.

Mem. VI. Ser. Se. mulh. phyt. et nal. Tom. III. idi p. St. nat. gj
4.84 Ménétriés
16. F R M I C I V R D E L U Z A E, mihi.

Atlas, PI. 5,Fig. 2.

Myiotheka. l.EUCOPHRYS,y^ffz. Liclitenstein, Verz. der Doubl. des zool.

Mus. P.
— — P. Max, Bcltr. zur Naturgescli. von Bras.
T. m, P. 10-35.

Mas. subtîis nîgerrimus, peclorts abdominisque lateribus, albis. P. Max.

Snprà ritfo-grisea, siiperciliis humcrisque albis; Sultiis fiih'O ,


gula abdominisque

medio dilutioribus; tectricibus recivicibusque nigris., albo-ierminaiis.

Longueur totale 4,2, Queue 1,9, Tarses 9 ".

Iris brun; bec noir, plus clair à la commisure; pieds d'un gris violet.

Cette espèce me paraît bien l'individu que le Prince de Neuwied donne pour

la femelle de son M. leucophjs; dans ce cas, il n'y aurait alors aucun doute

que cet oiseau dût constituer une espèce différente du F. nigricollis; l'individu que

j'ai sous les yeux est une femelle, et comme on le peut voir par la description, elle

est très différente de la femelle de l'espèce pre'ce'dente , dont l'Acade'mie possède un

bon nombre d'exemplaires.

Tout le dessus est d'un roux grisâtre fonce'; les ailes sont brunes, leurs cou-

vertures et la queue sont noires termine'es de blanc absolument de la même manière

que chez l'espèce pre'ce'dente; mais on ne voit pas chez celle-ci ces plumes scapu-
laires borde'es de blanc. Les sourcils sont d'un blanc sale.

Tout le dessous est d'un jaune fauve très clair, avec la poitrine d'une teinte

plus fonce'e.

Le mâle, selon le Prince de Neuwied, se distingue par une teinte plus fonce'e

en-dessus; les côte's de la tète et tout le dessous du corps sont d'un noir profond,
avec les parties lale'rales de la poitrine et du ventre blanches. Comme on peut le

voir, ce dernier a, beaucoup de rapports avec le F. nigricollis; 11 aurait e'te' à désirer


Monographie des 3Ijiothcres. ^85

que M. le Prince de Neuwied, nous eût donne' une description comparative de ces

deux oiseaux; le bec de la femelle m'a paru plus fort et surtout plus haut que celui

de l'espèce pre'cédente.

Je tuai l'individu que je figure ici, non loin de la Serra dos orgàoes sur les

terres de mes compatriotes Deluze; je ne vis pas cet oiseau dans la province de

Minas ge'raes, pairie de l'espèce pre'ce'denle.

Il e'tait dans une vieille capouaire, et faisait entendre un chant analogue à celui

des Troglodytes bre'siliens, c'est-à-dire qu'il articulait assez lentement douze à

quinze notes chromatiques , et terminait par un gazouillement.

J'ai de'die' cette espèce à M. Deluze français e'tabll près de Rio de Janeiro,

dans la Serra dos orgàoes, heureux, si par ces lignes, je puis lui te'moigner publique-

ment ma reconnaissance, pour le bon accueil qu'il a fait à notre expe'dltion.

n. F R M I C I V R A P I L E A T A.

Myiothera PllEATA, Lichtenstein, Verz. der Doubletlen des zool. Mus.

P. 44, N. 479.

— — P. Max, Beitr, zur Naturg. von Bras. P. 1078.


— — , Griff. Anim. Kingd. T. VI, P. 406.

Intcrscapiilaribus basî supercilîisque nweis; supra cinerea, pileo regione opJilhal-

mîca et paroiica atris; fectricibus reclribusque nigris, albo-lerminalis; subtùs dilu-

tior , gula venlrisque medio aîbis.

Longueur totale 4", 9'", Queue l", g'", Tarses Tf.

Iris brun rougeàlre, bec noir en -dessus, plombe' en -dessous; pieds cendre's.

M. le Prince de Neuwied, de qui j'emprunte la description, nous apprend que

cet oiseau pre'sente à peu près la forme et le port du F. nigricollis.

62*
486 Ménètriés
Le dessus de la tête et une bande qui traverse l'oeil sont noirs ; de la base

du bec part une bande blanche qui passe au-dessus de l'oeil, et se dirige vers la

nuque; les ailes sont noires avec les couvertures en partie termine'es de blanc, ce

qui simule deux bandes transversales sur ces parties; les scapulaires sont noires

borde'cs largement de blanc; la queue est noire, ses plus courtes pennes sont

persqu'enllèrement blanches, les suivantes sont termine'es de blanc, enfin les plus

longues n'ont à l'extre'mite' qu'un liseré' de cette couleur. Tout le reste de l'oiseau

est d'un gris cendre plus pâle infe'rieurement; la gorge et le milieu de la poitrine

et du ventre sont blancs, ainsi que les couvertures infe'rieures de la queue.

La femelle se distingue par le dessus de la tête tacheté de blanc, et par une

couleur plus pâle en -dessous.

Chez les jeunes femelles, le dessus du corps est d'un gris cendre', marqué plus
ou moins de brun ou de jaunâtre, surtout sur le bas du dos; les parties noires

manquent; les épaules et la queue sont d'un brun grisâtre, la première penne est

terminée de gris jaunâtre clair; la gorge est blanchâtre, et le reste du dessous de


loiseau est d'un jaune ferrugineux pâle.

Il vit à la manière des précédens.

A juger par analogie, je serais tenté de croire que les individus que le Prince

Neuwied décrit comme femelles seraient des jeunes mâles, et que ceux qu'il in-

dique comme Jeunes femelles , seraient réellement les femelles de cette espèce.
Monographie des Mjiotheres. 4^7

18. F RM I C I V RA RUF I MARG I IS AT A.

MyOTHERA RUFIMA.RGINATA, Temm. PI. col. 132.

_ — GHff. Anim. Kingd. VI. P. 408.

MyIOTHERA SCAPUIARIS, Lichtenstein, P. Max, Beitr. zur Naturg. von

Bras. Tom. III, P. 1083.

PMyiothera vARIEGATA, Lichtenstein, P. Max, Beitr. zur Naturg. von

Bras. Tom. III, P. 1086.

MyotherA rufimargiînata, Ranz. Elein.diOrn.P.226,T.XVIII, fig.2.

Supra orwascenie-cinerea, sulitùs, lutescens; capile nucha aique regione paroiica

a fris; superciliis laieribusque capilis albis, nigro-shiolatis; alis fusas, remigibus

castaneo-marginatis, iedricibus omnibus albidi-terminaiis; rectricibus iiitermcdiis ci-

nercis, immaculalis; laieribus atris, margine apiceque albis.

4'% Queue l", 10'", Tarses 8'".


Longueur totale 4",

Iris brun ainsi que le bec qui est de plus grisâtre infe'rieurcment ;
pieds gris.

La queue est un peu diffcVemmcnt e'tage'e que chez les espèces pre'ce'dentes, la

première penne est assez courte, mais la seconde est beaucoup plus longue.

Le dessus de la tête ainsi qu'une bande qui traverse l'oeil sont noirs ; au-dessus de

l'oeil se remarque une bande blanche ondule'e de noirâtre, qui descend sur les côte's

de la tèle; le dessus du corps est d'un gris olivâtre; les ailes sont d'un brun fonce',

ayant ses pennes borde'es de marron vif, excepte' les trois dernières pennes secon-

daires qui sont borde'es extérieurement de blanc; les couvertures des ailes sont d'un

noir profond, chaque plume est termine'e largement de blanc, ce qui simule deux

bandes transversales de celle couleur indépendamment des petites couvertures qui

sont aussi tcrmine'es de blanc; le dessous du bec et du cou sont d'un blanc grisâtre,

et les pluraes latérales sont terminées faiblement de brun noiràlre; tout le reste du
dessous est d'un jaune de paille, plus foncé sur l'abdomen et plus clair sur les

flancs, et un pou olivâtre sur Ils tôles de la poitrine; les deux pennes intermé-

diaires de I;i queue sont grises, les latérales noiics, largement marquées de blanc
488 Ménétriés
sur les côtes et à l'extrémité', surtout les premières qui n'ont guère que la moitié'

de leur côte' interne noir, les secondes ont un peu plus de noir, et successivement.

La femelle diffère par des couleurs moins vives et par le dessus de la tête d'un

Lrun roussàtre.

Les jeunes, selon le Prince de Neuwied, ont la tête d'un blanc grisâtre, varié

de gris plus foncé, avec son sommet d'un brun roussàtre ainsi que les sourcils; le

dessus du corps est plus grisâtre, les couvertures des ailes sont brunes terminées de

jaunâtre.

Le ?I. i'ariegata^ Lichtenstein, à en juger d'après la description du Prince de


NeuAvied, ne me paraît pas pouvoir être séparé de cette espèce, ayant tué moi-

même des individus qui sont un peu variés de brun et de roux sur le dos.

Je trouvai assez communément celte espèce sur les montagnes, près la rivière

Paraïba, dans la province de Rio de Janeiro.

Ils vont par paires, voltigent sur les petits buissons, près des chemins, et font

entendre un petit sifflement analogue à celui de nos mésanges, (Parus.) Ils se

nourissent de préférence de petites chenilles.

19. FORMICIVORA FERRUGINEA.


MyIOTHERA FERRUGIîSEA, Temm. PI. col. 132, fig. 3.

— — Lichtenstein, Verz. der Doubletten des zool.

Mus. P. 44.
— — Dict. class. T. 7, P. 23.

— — Griff. Anim. Kind. VI, P. 408.


— — Ranz. Elem. di Orn. T. V, P. 227.

Capîie cennceque atris , slriga oculari ad collum descendente , atque regione paro-

Hca albis; înferscapularibus nign's, basi niveis; alis caudaque nigris, albo-termînatîs;

menlo albo, uropygio el gaslreo saluraie-ferriigineis.

Longueur totale 5", 2'", Queue 2", 4'", Tarses 9'".


Monographie des Myiotheres. i^8g

Iris brun, ainsi que le bec qui est jaunâtre infe'rieurement ;


pieds d'un gris

verdàtre.

Le mâle adulte a toute la tète, la nuque, le dos et la queue d'un beau

noir; de la base du bec part une raie blanche qui passe au-dessus de l'oeil, et

descend le long du cou; l'espace entre cette ligne et les couvertures des oreilles, qui

sont blanches, est noir; les plumes du dos sont d'un beau blanc de neige au trois

quarts de leur longeur, et noires ensuite, el cependant lorsque les plumes sont en

place on ne voit pas de blanc; les ailes sont brunes borde'es de roussàtre, et les

pennes secondaires sont en outre marque'es d'un peu de blanc à leur extre'mite'; les

couvertures des ailes sont noires et terminées de blanc; ce qui forme deux raies

transversales de cette couleur, indépendamment des petites couvertures qui sont

aussi termine'es de blanc; la queue est très fortement e'tagée, la première penne

n'ayant que huit lignes de long, et toutes ces pennes sont termine'es par une grande

tache blanche; le dessous du bec est d'un blanc roussàtre, et tout le reste du des-

sous du corps ainsi que le croupion en-dessus, sont d'un roux ferrugineux; ce roux

est mélangé de brun sur les côtés et le dessus du cou.

La femelle diffère du mâle en ce que la tète est noirâtre et strie'e de roussàtre,

les taches de l'extrémité des couvertures sont jaunâtres, et le roux du dessous est

plus clair. Chez les jeunes individus ce roux est de plus varié de brun.

Cette espèce vit solitaire dans l'épaisseur des forêts vierges, sur les hautes mon-
tagnes; je tuai plusieui's individus sur les montagnes des orgues (Serra dos orgàoes).

Elle est très vive dans ses mouveraens, se perche à la hauteur de huit à dix pieds,

et grimpe autour des branches, à peu -près à la manière des Anabales^ cherchant

les fourmis dont elle fait sa nourriture. Son chant composé de trois notes atta-

quées vivement se continue ensuite par une gamme chromatique, traînée langoureu-

sement; ces trois premières notes ont un son métallique; ce chant est des plus

mélancolique surtout si l'on se représente la solitude et le silence absolu des

forêls vierges, lequel n'est interrompu de temps à autre que par le cri du Ferraioi.,
^go MÉNÉTRIÉS
(Cosmorhynchus nudlcollls) ; le chant de ce dernier est tout à fait analogue aux

coups que l'on donnerait avec un marteau sur une cloche; aussi les habitans assez

superstitieux de leur naturel, vous racontent-ils des fables absurdes sur ces habitans

des forêts.

Je crois cette espèce assez rare, je ne la vis qu'à cet endroit.

20. F R M I C I V R A L R I C A T A.

Allas, PI. 4, fig. 1, mâle 2, la fem.

MyiOTHERA LORICATA, Lichtenst. Verz. der Doubl. des zool. Mus. P. 44.
_ _ Grlff. Anim. Kingd. T. VI, P. 406.
— RUFICAUDA, P. Max, Leitr. zur îîaturg. von Bras. T. III.

P. 1060, (le jeune).

DrYMOPHILA IEUCOPUS, Swaîns. Zool. Journal, N. VI, P. 150.


_ — Griff. Anim. Kingd. T. VI, P. 283.

Interscapulaj'ibus bas! nh>els; nofaeo, alis caudaque fusco-rufis; superciliis et lec-

irîcum apicibus albis vel Jlavescentibusi redricibus îmmaculatis; ventre aibo; liypo-

cJiondrîs crissoque dilute-rufis.

Mas. dorso nigro-maculalo; gula, regîone opWialmlca et parotica atrîs; juguîo

pecioreque nigris, lunulis albis.

Fem. gutiure dilute-ochraceo; pennis pccioralibus basi nîgrîs.

Longueur totale, 5", 6"", Queue 2", 4'", Tarses 1".

Iris brun, bec noir, pieds d'un rose violet.

Cette espèce varie beaucoup selon le sexe et les diffe'rens âges, ce qui m'oblige à

dëtrire cet oiseau en de'tail.

M. Lichtenslein (loco citato) a re'ellement connu le vieux mâle tandis que M. le

Prince de Neuwied de'crit deux jeunes individus, pour les deux sexes adultes.
Monographie des Myîothères. /qi

Celle espèce a conslamment, dans les diffe'rens plumages des deux sexes, la

base dès scapulaires blanche, et en outre chez les vieux mâles, chaque plume est

ornée d'une bande noire et ensuite termine'e de brun roussàtre; de telle sorte que
lorsque les plumes sont à leur place, on ne voit ps de blanc, mais bien quelques

taches transversales noires; chez les deux sexes, les plumes du croupion sont grises

à leur racine, et celles de la gorge d'un beau noir à leur base; la queue est e'tage'e,

la première penne d'un pouce cinq lignes de long; elle est rousse, un peu noirâtre

à son extre'mité et à reflets olivâtres en-dessous.

Mâle adulte. Tout le dessus est d'un roux brun, un peu grisâtre sur le front,

et ferrugineux sur le croupion; un trait clioit blanc, se remarque au-dessus de

l'oeil; le lorum, les côle's de la tète, le dessous du bec et la gorge sont d'un beau

noir luisant; les plumes du cou et de la poitrine sont noires aux trois quarts de

leur longueur, et ensuite borde'es largement de blanc, ce qui simule des demi-cercles

blancs, sur un fond noir; le ventre est d'un beau blanc de neige, un peu grisâtre

sur les eôte's, et d'un roux brunâtre ou olivâtre aux cuisses, et roussâlre sur les

couvertures inférieures de la queue. Les ailes sont d'un brun très fonce', les grandes

pennes sont borde'es de roussàtre, seulement à leur tiers inférieur, et les pennes

secondaires sont largement borde'es de celte couleur; le fouet interne de l'aile est

blanc; les couvertures des ailes sont d'un noir profond, tcrmine'cs par une tache

blanche coupe'e carre'ment vers le haut, ce qui forme à cet endroit, deux bandes

transversales blanches,

La femelle adulte. La mandibule inférieure est jaunâtre et son exire'mite' est

brune; le dessus du corps est plus roussàtre que chez le mâle, surtout vers la

queue; les sourcils sont jaunâtres, le lorum, les couvertures des oreilles sont d'un

brun fonce'; les côle's de la tête, le dessous du bec, la gorge et le cou sont d'un

jaune d'ocre clair; le ventre est blanc, teinte' d'olivâtre sur les côle's, et d'un jaune

brunâtre infe'rieurement; les pennes secondaires des ailes sont entièrement rousses;

les peliles et les moyennes couvertures sont noires, termine'es par une tache jaune

Mim. VI. Srr. Se. math. pfyt. tt nai. Tom. IIJ. 2de p. Se. nat, g3
492 M É N É T R I É s

brunâtre, et les grandes couvertures sont roussàlres, et d'une teinte plus claire à la

pointe.

Le jeune mcîle. Le dessus du corps est grisâtre, surtout la tète, chaque

plume est liscre'e de brun fonce'; le dessous du bec est blanchâtre; les plumes

de la gorge, de la poitrine et du haut du ventre sont noires, termine'es d'un blanc

un peu jaunâtre ; tout le reste du dessous est roussâtre ; les ailes ont leurs plumes

brunes à leur moitié interne, et sont rousses extérieurement, trois ou quatre des

pennes secondaires sont en outre terminées d'un jaune brunâtre et roussâtre clair;

cette dernière couleur s'observe aussi à la pointe de chaque plume des couvertures

des ailes ,
plumes qui sont noires sur le reste de leur longueur.

Les Jeunes femelles.' Le dessus est d'un brun roussâtre uniforme, mais la poi-

trine et le dessous du bec sont d'un blanc olivâtre.

Celte espèce se rencontre de préférence dans les vieilles capouaires, en société

de cinq ou six à la fols, va à terre et voltige sur les branches basses; elle fait en-

tendre un chant peu harmonieux, mais sonore qui la fait reconnaître d'assez loin.

Elle se nourrit plus particulièrement de fourmis, et sa chair, qui est très

blanche, est délicate au goût.

La femelle pond au mois d'août, trois ou quatre oeufs roussàlres, tachetés irré-

gulièrement de noir, qu'elle place à terre sur les feuilles sèches. Ce n'est que la

seconde année que les individus sont parés de leur plumage parfait.

Je ne rencontrai cette espèce que dans la province de Rio de Janeiro , où elle

est très commune ; M. Sw^ainson l'a reçue des forêts de Pitanga dans la province

de Bahia.
Monographie des Ifljiothlres. ^g3

21. F O R M I C I Y R A S T R I G I L A T A.

Myiothera strigilata, p. Max, Beilr. zur ISaturgescliicIile von Bras.


P. 1064.

Suprà rubescente-faia, striis longioribus nigris; superciliis gaslraeoque albes-

cenlibus.

Mas, giiîa nigra.

Fem. gula pallide-faya, peciore siriis obscitn's ornaio.

Longueur totale 6", 2i'", Queue 2", 6'", Tarses l" 2"'.

Le bec est alonge', comprime', les ailes sont courtes, recouvrant à peine le crou-

pion, la queue est longue et e'tage'e.

Iris d'un gris brun, mandibule supérieure de couleur de corne, l'infe'rieure

d'un gris bleuâtre à sa base; pieds d'un gris rougeàtre.

Le dessus du corps est d'un brun rougeàtre, tirant sur le gris vers la tête

et au cou, ces parties sont en outre rayées longitudinalement de brun fonce'; le

dos est couvert d'un brun noirâtre; de la base du bec part une bande blanche

assez large, qui passe au-dessus des yeux, et descend sur les côle's de la tèle,

au-dessous de celle-ci se dessine une bande noire, qui s'e'lend sur les côte's du
cou, l'espace entre l'oeil et l'oreille est marqué de taches noirâtres; le dessous

du bec ainsi que les côtés de la gorge sont blancs; le milieu de la gorge et le

cou sont noirs, les lignes qui encadrent la gorge viennent rejoindre le blanc qui

revêt la poitrine, et tout le reste du dessous du corps; les côtés de la poitrine

ont une teinte jaunâtre avec quelques taches brunes, et les côtés de l'abdomen

d'un jaune rougeàtre. Les épaules et les couvertures des ailes sont d'un noir

brun avec la pointe des plumes blanche; les scapulaires sont roussàtres et mar.

quées d'une tache noire sur leur milieu; les pennes des ailes sont d'un brun

foncé, avec leur bord interne blanchâtre; les pennes secondaires, excepté les

deux dernières, sont blanchâtres sur leur bord externe. La queue est d'un

63»
^g4 MÈNÉTRIÈS
noir brunâtre, les pennes late'rales sont termine'es de blanc, la plus courte de

ces pennes est en outre blanche sur le bord externe, les deux interme'diaires

sont roussàtres.

La femelle se distingue par le manque de noir qui chez le mâle encadre

le blanc de la gorge, et les joues sont aussi de couleur moins foncée; la gorge

est blanche, le cou et la poitrine sont d'un jaune rougeàtre, avec des taches

brunes alonge'es; la pointe des plumes interme'diaires de la queue est un peu


noirâtre.

Cet oiseau, suivant M. le Prince de Neuwied, se lient dans les buissons

épais du Serfâo*^ de la province de Bahia, seul ou par paire; il court à terre

ou sur les buissons a un pied dële'vation; sa voix est un sifflement de trois

notes, qui s'entend d'assez loin.

22. F RM 1 C I V Pt A MA C U L A T A, Smins.

Atlas, PI. 5, fig. 1.

White SPOTTED Ant-Wren, Swains. Zool. Journ. N. VI, P. 147.

— _ _ _ Griff. Anim. Kingd. T. YI, P. 284.

Myiothera SQUAMATA, Lichienst. Verz. der Doubl. des zool. Mus. P. 44.
— — P. Max, Beitr. znr ISaturgeschichte von Bras

T. m. p. 1070.

_ — Griff. Anim. Kingd. T. VI, P. 406.

j4/ra; supra maculis albh frequenlibus obsessa; siibtùs albo-squamala; pennarum


medio nigro-nolato; rcnngibiis tectricibusque albo-termînaiis; crisso uropygioque ci-

nereîs; cauda albo-quadri-fasciata.

Fem. pichira maris, scd supra olwacco-fusca, maculis fuh'is.

Longueur totale 4", G'", Queue l", 9'", Tnrses 8".

4^ Les Portugais assignent ce nom à des terrains inhabites.


Monographie des Mjiothcres. 4g5
Iris brun; bec d'un brun très foncé; pieds bleuâtres, avec les doigts jaunes

en dessous.
Le bec est un peu plus large que haut; la queue est longue, à pennes molles;

la première atteint la moitié de la longueur de la queue, les 4, 5, et 6""% sont

à peu près de la même taille.

Tout le dessus de l'oiseau est d'un beau noir, couvert de taches blanches alon-

gées sur les côtés de la tète, en forme de points sur le milieu, et arrondies sur le

dos; les couvertures des ailes et les rémiges secondaires sont terminées par une

bande blanche un peu en chevron, la queue est également noire, chaque plume

est marquée de taches blanches sur les côtés, ce qui figure quatre bandes transver-

sales, à égale distance les unes des autres, la dernière terminant la queue ; tout le des-

sous de l'oiseau est blanc, et teinté de grisâtre sous la gorge et les côlés de la poi-

trine, sur ces dernières parties, l'extrémité des barbes est noire; les plumes de la

poitrine, du ventre et des flancs sont arrondies, noires dans leur milieu et bordées

tout autour de blanc, ce qui simule assez des écailles blanches sur un fond noir, le

milieu de l'abdomen est blanc sans taches, et les plumes du croupion sont grisâtres.

La femelle a la même distribution de taches que le màle, mais le dessus du

corps est d'un brun un peu olivâtre plus ou moins clair et les taches sont jau-

nâtres précédées de brun noir; le dessous est d'un blanc grisâtre et les taches

sont d'un brun noirâtre et moins prononcées que chez le mâle.

Cette espèce se tient en petites bandes de cinq ou six à la fois, et vole sur

les petits buissons, à la hauteur de quatre à six pieds; son chant quoique mé-

lancolique est harmonieux.

Elle est très commune dans les forets de la province de Piio de Janeiro, mais

est dilficile à tuer, à cause de son extrêuie agilité.

Je trouvai un nid de cette espèce, placé à terre au pied d'un gros arbre,

avec cinq oeufs Wancs tachetés de roux et de noir.

M. le l'rince Je ISeuwied nous apprend que les Botoucouiles ap|)ellent cet

oiseau Î^ik-Nik.
/J.g6
fllÉNÉTRIÊS
23. F R M I C I Y R A M A L U R A.

MyotherA MAllJRA, Kalt, Temm. PI. col. o5ô.


_ — Griff. Anim. Kingd. T. VI, P. 407.

PMyrMOTHERA MEIAÎSOLEUCHOS, Vleill. Dict. des sc. T. n, P. 322.

_ — Griff. Anim. Kingd. T. VI, P. 407.


PThamnophilus STRIATUS, Spix, Av. spec. p. 29, PI. XL, fig. 2.
— — Griff: Anîm. Kingd. T. VI, P. 279.

Inicrscapularibus basî nweis.

Mas. griseo-nigcr; pileo cervkeque airis, albo-virgalis; dorso nigro-maculalo;

teclricibus apice albis^ rectricibusque nign's; sublùs albidiis, slriis latioribus longilu-

dinalibus airis; crisso olwascente-cinereo.

Fem. capiie fusco, rufo-cirgato; kctricibus albo-jlai'escenli-lerminatis, rectrici-

busque fusco-nigris; sublits pallidissime-ferruginea, striis fuscis noiata; uropygio

crissoque ferrugineis.

Long, totale 5", 2'", Queue 2", lO'", Tarses 9'".

Iris brun clair, bec brunâtre en-dessus, blanc grisâtre en-dessous; pieds d'un

gris bleuâtre, le dessous des doigts orange'.

Le mâle est en -dessus d'un noir grisâtre, avec les plumes du dos d'un beau
blanc à leur base , noires ensuite , et enloure'es de gris ; la tète et la nuque
sont noires , borde'es sur leur côte' de blanc pur ; les ailes sont brunes , avec

leurs couvertures noires , termine'es de blanc ; le dessous de l'aile est aussi de

celte dernière couleur. Le dessous du corps est brun , chaque plume du cou,

de la poitrine et du haut du ventre est marque'e de mèches noires dans leur


milieu ; les régions inférieures sont d'un cendre' olivâtre. La queue est d'un noir

cendre' , les pennes latcfrales sont termine'es par une petite tache blanche.

La femelle ,
que je suppose être le Thamnophilus striatus , de Spix , a le

dessus de la têle noir , le dessus du cou et du dos brun , avec les plumes bor-

de'es extérieurement de roussàlre ; les plumes dorsales ont en outre des taches
Monographie des Mjioiheres. ^07
blanches à la base de leur côte' iulerne. Les ailes sont brunes, bordées de

roussàlre ; leurs couvertures sont noires ,


termine'es de blanc ; le dessous de l'aile

est blanchâtre ; la gorge est aussi blanchâtre , la poitrine et le ventre sont d'un

ferrugineux pâle, chaque plume de ces parties est orne'e d'une mèche noire dans

son milieu ; le croupion , les flancs et les couvertures infe'rieures de la queue

sont de couleur ferrugineux vif. La queue est d'un noir grisâtre, et nuancée en-

dessous de roussàtre ; toutes les plumes sont termine'es ,


plus largement que chez

le mâle , d'un beau blanc , devance' par une tache noire.

Cette jolie espèce a c'te' d'abord de'couverte par M. Nalterer , dans le dis-

trict ïfLlpancma : je l'ai trouve'e dans le district Dlamantino. Elle se tient par

paire , sur la Serra de Mendagne dans les bois vierges , sur les branches a la

hauleur de cinq à six pieds, et voltige avec grâce, en faisant entendre on zri-

zri, chaque fois qu'elle change de place.

Elle n'est pas commune ;


je ne l'ai pas vue dans la province de Rio de

Jane'iro.

24. F R M I C I V R A R U F A.
Atlas, n. 9, fig. 1.

MyioxherA rufa, p. Max, Beitr. zur Naturg. von Bras. T. 111, P. 1095.

Interscapularibus basi cinereis; superciliis albis; supra rufa; aîis Juscis, rufo'

marginatis; leclricibus superioribus apice albo-noialis; inferioribus algue reclricibui

Jusco-nigris, albo-terminaiis; subtàs alba, nigro-virgata; abdomine crissoque pallide-

ferrugineis.

Longueur totale 4", 10'", Queue 2", Tarses 9'".

Iris biTin, ainsi que la mandibule supe'rieure , l'infe'iieure est [grise; pieds

d'un gris bleuâtre.

Le bec est un peu plus fort que celui de l'espèce pre'cédente, et plus haut

que large.
/^g8 MÉNÉTRIÉS
Cette espèce est très voisine <le la F. malura, ce qui m'a force' d'être un peu

moins bref dans leur diagnose.

Comme caractères dlstinctifs, je citerai d'abord, que les plumes du dos sont

"rises à leur base; tout le dessus du corps est sans taches, et d'un brun rous-

sàtre qui devient un peu plus vif sur le croupion; les ailes sont brunes, bordées

de roux; les plumes du haut de l'aile, ainsi que les petites couvertures sont d'un

brun noir, termine'es de blanc, les grandes couvertures le sont de roussàtre clair;

le dessous des ailes est d'un beau blanc; une ligne blanche part de la base du

bec, passe au-dessus de l'oeil, et descend sur les côtés du cou. Le dessous du

bec, la gorge, la poitrine et la raoilie' du ventre sont blancs, chaque plume ayant

dans son milieu une raie longitudinale noire; tout le reste du dessous du corps
est ferrugineux, sans taches. La queue est d'un brun fonce', ou noire, à pennes

borde'cs de roussàtre en -dessus, les lale'rales sont termine'es par une tache

blanche.

La femelle, ou au moins l'individu que M. de Langsdorff nous a envoyé'

comme telle, ne diffère de la description ci-dessus, que parce que le dessous du


corps est d'un blanc jaunâtre avec les taches brunes.

La description du Prince de Neuwied est très exacte et ne me laisse aucun


doute sur l'identité' de cette espèce, qui malgré ses rapports intimes avec la pre'-

c^dente, doit constituer une espèce distincte.

M. le Prince de Neuwied, a trouve' l'individu qui a servi à sa description,

dans la province de Bahia, et nous avons reçu cette espèce de M., de Langs-

dorff, qui l'avait tue'e près de Cuyaba.


Monographie des 3fj lot //ères. /ng

2""= S E c T I N.

r. Ma c r o u r a e.

Espèces reconnaissables par leur tiès longue queue, et leur bec un peu déprimé.

25. FORMICIVORA CAERULESCENS.


Allas, PI. 6, fig. 1" le mâle, fig. 2"^' la femelle.

MyRMOTHERA CAERULESCENS, Vieill. Dict. (les se. T. 17, P. 321.


— — VieilL Dict. class. ï. 1, P. 23.

— — Grifï. Anim. Kingd. T, VI. P. 409.

Inierscapularîbus basi niveis.

Mas. Mus schistaceus; aJis nigro-fuscis; aîarum iectricîbus reclrkibiiscjue aîrîs,

albo-lerminaiîs.

Fem. suprà griseo-olwacea, sitbtiis sordide -ochracea; alis caudaque fuscis, fuh'o-

marginafis.

Longueur totale 5" — 6", Queue 3" — 5", 3"', Tarses 8i"' — 9"'.

Iris marron, bec noir, chez la femelle la mandibule inférieure est blancbàtre;

pieds d'un cendre' bleuâtre.

Cette espèce varie par la taille, et la femelle est toujours un peu plus petite

que le mâle. Le bec est un peu de'prime' à sa base qui est garnie de petits

cils, ce qui rapproche celte espèce des gobe -mouches; la queue est très longue

très étagée, à pennes molles et larges.

Le mâle est d'un beau cendre' bkuâtre en -dessus, et d'une feinte un peu

plus claire en -dessons; les plumes du dos sont d'un blanc e'clalant à leur base,

ce que l'on ne peut voir qu'en relevant les plumes; les ailes sont d'un brun

noirâtre lustre'; les e'paulcs, la pointe des couvertures des ailes, et les trois pre-

Jfem. yi. Ser. Se. math, phyi. et nai. Tom. III. Zdt p. Se. iiat. 54-.
5oo MÉNÉTniÉs
mlères pennes sont bordées de blanc; la queue est d'un noir cendre', ondulée en-

dessus très faiblement de noir, et termine'e de blanc; les pennes interme'diaires

sont à peine marquées d'un petit liseré blanc à leur extrémité.

La femelle est en-dessus, d'un olivâtre à reflets grisâtres, avec les ailes et

la queue brunes, bordées de roussàtre; les couvertures des ailes et les pennes

latérales de la queue sont terminées de fauve; le dessous du corps est d'un fauve

plus pâle sous la gorge, et qui prend une teinte d'ollvàlre sur les flancs.

Cette espèce se rencontre par paire dans les capouaires, où elle se nourrit

de petits insectes; on ne la voit guère voltiger plus haut que dix à douze pieds.

Son chant est de deux syllabes, et se continue ensuite très mélancoliquement.

Je trouvai à peu d'élévation, dans le tronc d'un vieux arbre, un nid de celte

espèce, avec trois oeufs blanchâtres, mouchetés de gris.

Cette espèce m'a parru assez rare, je ne la rencontrai que dans la province

de Rio de Janeiro, au pied de la serra dEstrclla.

26. F R M I C I V R A M E L A TS A R I A, miU

Atlas, n. 7, fig. c. Plume interscapulaire.

Inlcrscapuhrihus basi griseis, mcdio n'weis; humeris alque ieclricibus redricibus

apice a/bis.

Mas. m'gro-opacus, dorso cauâaqiie aterrimis; alis intùs albo-marginaiis.

Fem. olivascenle-fusca, subi us cinerastentc-fusco-pallidior; gula venlrisque medio

albescen libiis ; alis fusc is , in lu s Juli cscentl- margiiuiils.

Longueur totale 6", Queue 5", 3'", Tarses l".

Cette es[)èce, qui ressemble par le plumage au lormicivora domicilia, s'éloigne

de celle division par un brc un peu élargi à la base, et surtout par sa queue

plus longue tl plus furlemcnl élagcc.


Monographie des flfyiot hères. 5oi

Tout l'oiseau est d'un noir mat, si ce n'est le milieu du dos et la queue

qui sont d'un beau noir lustre'; les plumes interscapuIaiVes, sont grises à leur

base, cl blanches dans leur milieu, celte dernière couleur est cachée, lorsque

les plumes sont en place; les épaules sont d'un beau blanc, et les couvertures

des ailes sont termine'es par un liseré' blanc; les rémiges sont blanches à leur bord

interne; la queue est finement ondule'e de noir mat, ce qui du reste n'est visible

qu'à certaines re'fraclions de la lumière; chaque penne est terminée par une tache

blanche, celles du milieu excepte'es.

La femelle est en -dessus d'un brun olivâtre, avec les plumes du dos blanches

dans leur milieu; les ailes sont d'un brun noirâtre, borde'es de brun grisâtre

exte'rieurement , toutes les couvertures sont inde'pendamment terminées par une

petite tache d'un blanc sale, cette dernière teinte s'observe également sous l'aile

et vers le bord interne des rémiges; la queue est colorée comme chez le mâle.

Cette belle espèce se trouve dans la province de Minas gérâes, où elle par-

fait rare.

64*
5o2 MÉNÉTRIÉS
3"" Section.
F. erythrophthalmae.
DryMOPHILA, Sivainson.

Espèces analogues aux Merles. Bec aussi haut que large, queue longue et large.

21. FORMICIVORA ALAPI.


TURDUS AL API, Gm. Llnn. 1, 826.

— — Lath. Ind. Orn. 1, 559.

I'Alapi de Cayenne, Buff. PI. enl. 701, fig. 2


WlTE-BACKED TrUSH, Lath. Gcn. Syn. III, 82.

— — — Shaw. Zool. X, 284.


_ — — Lath. Gêner, hist, T. V, P. 156.

— — — Griff. Anim. Kingd. T. VI, P. 408.


THAMiNOPniLUS AlAPI, Vieill. Dict. class. T. II, P. 221.
— — Griff. T. M, P. 2-79.

Bataea AlAPl, DIcl. des se. T. VI, Suppl. P. 36.

FOUBMILIER ALAPI, Dicl. class. T. VII, P. 23.

Fusco-olhacca , dorso macula alba iwlato; tectricibus minoribiis mcdiisque albo-

punctalis; subi as cinerea, gidture pectoreque nigris; cauda jusco-nigra.

Longueur totale 6".

Tout le dessus est d'un brun olivâtre, excepte' le dos qui est marqué d'une
grande tache blanche*', les épaules et les moyennes couvertures des ailes sont

d'un brun fonce', et couvertes de points blancs; le dessous est d'un gris cendre',

avec le cou, la gorge et la poitrine noirs. La queue, qui |de'passe les ailes d'un

pouce et demi, est noinîlre et un peu e'iage'e.

*) Ne se! ait -ce pas, comme clicî le F* donnc'illn ^ où le blanc n'est visible que Torsque Ici jiliime»

sont relcTecs, ou bleu lorsque quelques unes nianqueul?


Monographie des Ifijiolhères. 5o3

La femelle est sans tache sur le dos, et tout le dessus du corps est de cou-

leur moins fonce'e que chez le mâle; les points des ailes sont roussâtres, le des-

sous du corps est roussàtre, avec la gorge blanche, les flancs et les couvertures

de la queue sont d'un gris cendre'.

Buffon, de qui j'ai emprunte' la description, avance que cette espèce varie par

la couleur; Latham nous apprend qu'elle se trouve par bandes dans les forêts

épaisses de la Guyanne, qu'elle va à terre et sur les branches peu éleve'es, que

cet oiseau est vif dans ses mouveraens, qu'il se nourrit de fourmis et qu'il fait

entendre un cbant souvent interrompu par le cri aigu de ses compagnons.

28. F R M I C I V R A D M I C I L L A.

Atlas, PI. 1, fig. 1*' le mâle, 2™^ la femelle, Cg. b plume interscapulalre.

MyiOTHERA domicilia, p. Max, Beitr. zur Naturgeschlchte von Bras.


T. III, P. 1058.
Thamïsophiius DOMICILLA, Mus. Bcrol.

Lanil'S DOMICILLA, Llchtenslein, Verz. der Doubl. des zool. Mus. P. 47.
Drymophila trifasciata, Sw. Zool. Journ. Vol. I, p. 502.

— — Sw. Zool. Journ. N. VI, P. 152»


— — Less. Man. dOrn. I, P. 196.

— — Grlff. Anim. Kingd. T. VI, P. 283.


Myiothera LEUCOïSOTA, Spix, Av. spec. PI. LXXII, fig. 2, la femelle

ou le jeune m.île.

Mas. aterrimiis; înterscapuJaribus basi, hunier!s, fectricibus viediis majoribusque

apice nweis.

Fem. fusco-rufescens; sublàs e cinerascenie et fiisco-olwacca, gaslraeo medio

pallidlore; alis Juscis, rnfo-margmalis, cauda nigra.

Longueur totale 6", lO'", (^ueue 3", Tarses l", l'".


5o4 M É N É T R I É s

Iris carmin, bec noir, pieds grisâtres.

Le mâle est d'un beau noir lustré; la base des plumes du dos, ainsi que les

épaules, sont d'un blanc e'clalant, cependant cette couleur n'est pas visible lorsque

les plumes sont en repos: les couvertures des ailes sont un peu plus longues

et plus larges que chez les autres sections, et elles sont toutes termine'es par un
liseré' blanc, ce qui forme deux bandes blanches qui traversent l'aile.

La femelle, un peu plus petite que le mâle, est en-dessus d'un brun rous-

sâtre; les ailes sont brunes, borde'es de roussàtre; la queue est en-dessus d'un

noir à reflets cendre's, et bleuâtre inf(^rieurement. Tout le milieu du dessous

du corps est d'un blanc brunâtre terne, avec les côte's d'un brun olivâtre qui

prend une teinte grisâtre sur les flancs et le bas-ventre.

Les jeunes mâles ont le plumage de la femelle, et ce n'est qu'à la troisième

mue, qu'ils portent le beau noir lustré qui caracte'rise leur sexe.

Cette espèce est très commune, partout dans les forêts; elle va en petite

troupe de quatre ou cinq à la fois; on la rencontre plus particulièrement près

des rivières; elle est très vive dans ses mouvemens, et fait entendre un petit chant

mélancolique que les différens individus répèlent par intei^valles.

Elle se nourrit d'insectes, mais surtout de chenilles et de larves; je n'ai pu


rien apprendre de sa manière de nicher.
ôlonographie des Mjiotheres. 5o5

29. F R M I C I V R A A T R A.

DrYMOPHIIA ATRA, Swains. Zoolog. Journ. N. YI, P. 153,


— — Grlff. Anlm. Kingd. T. VI, V. 284.

Aira y întcrscapulariarum basi margîneque niçeis. (Swains.)

Longueur totale l", Queue 3", Tarses l", \^",

Iris carmin, bec et pieds noirs.

Cette espèce que l'on poun-ait confondre au premier abord avec la pre'ce'dcnte,

(/^ domkilla) , se distingue par le manque total de blanc sur l'aile; le bec est

aussi un peu plus alonge'.

Tout le plumage est d'un noir profond, et une couleur blanche orne aussi

la base des plumes du dos, mais ces plumes au lieu d'èlre termine'es par une

Lande noire, c'est une tache en forme de goutte qui la remplace chez cette espèce,

de telle manière que lorsque les plumes sont en place, on aperçoit la marge
l)ianche de ces plumes, ce qui n'est pas le cas chez l'espèce pre'cédente où tout le

blanc est cache'; les ailes sont courtes, et la queue, quoique semblable par la

forme à celle de la F. domicilia, est plus fortement e'tage'e que celle-ci

Je ne connais celte espèce que par la description que j'ai empruntc'e de M.


Swainson; elle se trouve dans la province de Bahia.
5o6 Méjsétriés
30. F R M I C I V R A M A U R A, mihi.

PI. T, fîg. a. Plume interscapulaire.

S'ThAMNOPHIIUS LEUCOlSOTUS, Spix, Av. spec. PI. 39, fig. 2.

Atcrrima, interscapularibus basinh'eis; ails immaculaîis.

Longueur totale e", s"', Queue 2", ±o"\ Tarses 1", 2'".

Celte espèce est très voisine de la Formiclvora afra, mais elle s'en distingue

parce que les plumes du dos sont blanclies, et termine'es par une large bande

noire, de telle manière que les plumes e'tant à leur place, on n'aperçoit pas de

blanc.

Tout l'oiseau est d'un beau noir lustre'; les ailes ont le côté interne de leurs

rémiges brunes, et on ne voit aucune trace de blanc sur les c'paules et sur les cou-

vertures des ailes; ce dernier caractère dislingue celle espèce de la F. domicilia chez

qui les plumes du dos sont colore'es à peu près de la même manière. La queue

ainsi que celle de la F. domicilia , est d'un beau noir lustré ; elle est compose'e de

pennes larges et e'iage'es.

Je ne connais pas la femelle.

Cette espèce a e'ie' rapporte'e de la province de Minas ge'ràes par M. de

Lan£;sdorff.
. 5

Monographie des BIjîothhes. Soy

31. F R M I C I V R A A R D E S I A C A.

Myiothera ARDESIACA, Liclitcnstcin, Mus. Ber.


TuRDUS ARDESIACUS, Lichtenst. Mus. Bcr. — meianotis, fem. Tcm.
(selon Lichtenstein).

Myiothera ARDESIACA, P. Max, Beitr. zur Nalurgeschichte von Bras.

T. m, P. 1055.

Cînerea, subtits pallidior; guUure nigro; alh m'gro-griscis, cincri-o-marginalis;

leciiicibus nigris, clbo-termmatis; cauda nigra.

Longueur totale 6", s'", Queue 2", s'", Tarses if


Iris (l'un rouge carmin, bec de couleur de corne fonce'e commissure blanchâtre*

pieds de couleur plombe'e.

Bec un peu plus court que la tête, un peu dilate' à sa base. Tout le plumage de
cet oiseau est d'un beau gris cendre', et d'une teinte plus claire en -dessus; le des-

sous du bec et du cou sont d'un noir profond; les couvertures des ailes sont noires,

avec l'extre'mile' de chaque plume blanche, ce qui présente deux bandes transver-

sales blanches; le dessous de l'aile est d'un gris cendre'; la queue est noire, mais

cependant pas de couleur très fortce'e.

La femelle est en -dessus d'un gris brunâtre clair, plus grisâtre sur la tête sur

le milieu du dos, et sur les e'paules; les couvertures des ailes sont terminées de

brun jaunâlre clair; tout le dessous est d'un roux plus foncé sur la poitrine.

M. le Prince de Neuwied, de qui j'ai emprunte' la description de cet oiseau,

nous apprend qu'il vit dans l'e'paisseur des forêts vierges, et sautille sur les branches

basses, et qu'il a enfin les moeurs des autres fourmiliers; l'espèce est rare, je ne l'ai

jamais rcncontre'e.

Sfem. VI. Sir. Se. math. phyi. H nai. Tant. 111. ^dt p. Se. nal. g
5o8 Ménétriés
4™' Section.
Laticaudata.
,32. F RM I C I V O R A M EL A N U R A^ mihi.

Atlas, PI. 8, fig. 1" le mâle, 2"" la femelle.

Rufo-fusca; tectricibus minoribus mediisque apice rufescenle- gutlaiis ; cauda aier-

rima; crisso olwacco-fusco.

Mas. gula , medio pecloris ventrisque atris , laieribus corporis cinereis.

lem. gula atque ventris medio albis; peclore laleribusque corporis ferruginen.

Longueur totale 4 , 11 , Queue l' ,


9'", Tarses 1".

L'iris est d'un brun rougcàtre ; le bec est d'un brun fonce' supérieurement , un
peu rougeàtre à sa commissure, la mandibule infe'rieure est d'un rouge jaunâtre à

son extrémité'; les pieds sont de couleur de chair tendre.

1.,'ongle postérieur du double plus long que celui du milieu. Tout le dessus

de l'oiseau est d'un roux qui prend une teinte de grisâtre et de noirâtre sur le

front et les côtés de la tête, les couvertures des épaules ont à leur pointe une petite

tache d'un blanc jaunâtre, entourée supérieurement d'un petit trait noir en chevron;

chez le femelle cette tache est jaunâtre et sans chevron; celle-ci a indépendamment

les couvertures médiaires des ailes terminées par une tache jaunâtre.

La queue qui est étagée et à pennes larges et molles est d'un noir un peu;

grisâtre chez les deux sexes.

Le niàlc a le dessous du bec, le milieu de la poitrine cl du ventre d'un beau

noir, quelquefois varié de gris; ce noir est encadré de gris qui se répand sur le

reste du dessous du corps,


La femelle se dislingue par la gorge et le milieu du ventre qui sont blancs; la

poitrine et les côtés du ventre sont d'un beau ferrugineux, enfin les flancs sont

d'un gris olivâtre.


Monographie des Iffjiothères. 509
Cette espèce vit solitaire, dans les bois, et se repose sur les petites branches à

hauteur d'homme, elle est très vive dans ses mouvemens, et fait entendre un petit

chant assez me'lodieux.

Je l'ai tuée dans la province de Minas gëràes, sur les montagnes non loin de

la ville de Que'luz.

M. de LangsdorfT nous l'a ensuite envoyée des environs de Cuyaba,

Section. 5""

Formicivorae anabatoïdes.
Espèces Asiatiques.

Ces fourmiliers ont par leurs couleurs, quelqu'analogie avec les Anabates; les

femelles diffèrent très peu des mâles, on pourrait les subdiviser en deux groupes;

1" ceux qui ont la queue longue, peu étagée et arrondie vers l'exlrémité; 2° ceux à

queue très étagée, et à pennes plus larges.

Du reste, ainsi que je l'ai déjà dit, si l'on connaissait mieux les moeurs de ces

oiseaux, peut-être bien devrait-on les exclure de cette famille.

33. F R M I C I V R A C A P I S T R A ï A.

Mtotheba capistbata, Temm. PI. col. 185, fig. 1.

— — Dict. class. T. 7, P. 23.

_ — Griff Anim. Kingd. T. VI. P. 405,

Suprà olivescenle-rufa ; pileo cervkeque aterrimis; guHure alho; superciliii capitis

collique laten'bus ,
ferrugineis; sublùs ferruginea.

Longueur totale 5", 6'".

Bec brun en-dessus, jaune pâle en-dessous.


65»
5lO BIÈNÉTRIÉS
Le dessus de la tèle et de la nuque est d'un beau noir lustré, tout le reste du

dessus du corps est d'un roux olivâtre, mais les ailes et la queue sont d'un roux

plus vif; le dessous du bec et le milieu de la gorge sont d'un beau blanc; de l'angle

de l'oeil descend sur les côle's du cou, une tache grisâtre ; les sourcils et les côtés du

cou ainsi que la poitrine et le ventre sont d'un roux ferrugineux, qui prend une

teinte un peu brunâtre vers les flancs et sur les couvertures inférieures de la queue.

L'individu que j'ai sous les yeux diffère un peu de la description de M. 'lem-

minck en ce qu'en- dessus on ne voit aucune teinte olivâtre, et que les flancs et

l'abdomen sont beaucoup plus roux que bruns; différences qui sont je crois dues à

l'Age ou au sexe ; la première penne de la queue aboutit aux trois quarts de la

queue, ce que la planche de M. Tcmminck indique mal.

Celte espèce vient de Java.

34. F R M I C I V RA MEL AN T H R A X.

MyoTHERA MEIANOTHORAX, Temm. PI. col. 185, fig. 2.

— — Dict. class. T. T , P. 24.

— — Griff. Anim. Kingd. T. VL P. 405.

Fusco-olifûcea, suhlàs alba; colli capiiisque laienhus cinereîs; pectore macula


lunata laierihus inlcrnipta, nigra.

Longueur totale 5".

Bec noir, et pieds cendrés.

Un brun roussàtre couvre le front, et cette couleur est séparée de l'orbite des

yeux par un double sourcil; celui qui surmonte le plus près cet organe est blanc,

le second plus étroit est noir; le devant du cou et de la poitrine sont blancs, mais

les côtés de ces parties ont une teinte cendrée; sur la poitrine se dessine une large
tache nuire, en forme de croissant renversé, et sur les côtés du cou se remarque
cmq ou six taches noires qui viennent rejoindre la phique thoracique; les flancs,
Monographie des Mjiothères, 5ii

l'abdomen et les couvertuies de la queue ont une teinte d'un brun olivâtre; cette

couleur, mais beaucoup, plus foncée, covivre la nuque et le dos; les couvertures des

ailes sont d'un roux vif, et leurs pennes ainsi que celles de la queue ont une teinte

d'un brun roussàtre.

M. Temminck, de qui j'ai emprunte' la description, ne nous apprend rien

de cette espèce sinon qu'elle habite Java.

35. FORMICIVORA PYRRHOGENYS.


MyOTIIERA PYRRHOGENYS, Temm. PI. col. 442, fig. 2.

_ _ Voigt, das Tliierr. T. VI. P. 495.

Fusco-rufa^ lorum genisqiie rufis; subtùs alba; pedoris juguUque latcrihus rufes-

centibus; cauda longiore.

Longueur 6", 3'".


I

Cette espèce est très voisine du M. leucophrys, Temm. cependant, M. Temminck


qui nous fait connaître les deux espèces, assigne à celle-ci les caractères suivans:

Le sommet de la tête est d'un brun cendre', et tout le reste du dessus du corps est

d'un brun roussàtre; l'espace entre l'oeil et le bec est roussàtre, ainsi que les côte's

du cou et de la poitrine, les re'gions des joues sont d'un roux ardent; collerette de

la poitrine le'gèrement teinte'e de roux clair; devant du cou, ventre et abdomen


d'un blanc pur; la queue moyenne, mais plus longue que celle du M. leucophrys

de Temm.
On le dit assez répandu dans l'île de Java,
5i2 MÊNÉTR És J

36. FORMICIVORA EPILEPIDOTA.


Myothera EPIT.EPIDOTA, Tcmm. PL col. 448, fig. 2.

Fusca; dorso alisque maculh Uiangularihus alhis; lorum, superciliis, guUuregut

niveis; toUi laleribus maaiJis nigris sqvamosis; suhtùs siriis longi'trorsùm aliis; cauda

breviore.

Longueur tolale, 4", 6 .

Celte jolie espèce a lout le plumage varie' de brun cl de blanc, la première

couleur forme le fond du plumage, tandis que le blanc est distribue' par mèches

et par taches variées; les plumes de la têle sont d'un brun, entourées d'un bord

noir; un trait blanc part de la base du bec, passe sur les veux et marque la partie

latérale de l'occiput et de la nuque; les joues sont comme écaillées de blanc et de

noir, l'espace intermédiaire est d'un blanc pur; le dos, les ailes et la queue sont

bruns, (la figure les représente roux) la première de ces parties est variée de

mèches blanches, et les ailes sont tachetées de points triangulaires; la poitrine et le

ventre sont marqués de mèches blanches, sur un fond brun, car c'est cette dernière

couleur qui revêt le ventre et les cuisses.

Des îles de Java et de Sumatra.

3". F O P. M I C I V II A G R A M M 1 C E P S.

Myothera grammiceps, Tcmm. PI. col. 448, fig 3.

Rubro-caslanea; pilco atro, plumulis sublilissime aibo-marginatis: mjslaccis ni-

gris; subi us alba, lateribus cinereo-obscuris.

Longueur totale 4' ,


8".

Tout le dessus du dos des ailes et de la queue est d un roux rougeàtre, le som-

met de la tète est noir, ayant chaque plume bordée d'un liseré blanc très fin, une

petite raie blanclie encadrée de noir, se dessine en forme de moustache; toute U


.

Monographie des Mjiothères. 5i3

région (les joues, la nuque, les parties late'rales (lu cou, de la poitrine et les flancs

sont (l'un gris sombre; tout le reste du dessous du corps et le devant du cou sont

d'un blanc pur.

M. Temminck, de qui j'ai emprunte' la description, nous apprend que cette

espèce a ëte' rapporte'e de Java, par MM. Kahl et van Dasselt, qui racontent que

ces oiseaux se nourrissent de fourmis.

38. F O R M I C I V R A L E U C O P H R Y S.

Myothera leucophrys, Temm. pi. col. 448, fig. 1.

— — Voigt, dasThierr. T. I, P. 494.

Fusco-olwacea, lorum albescenie; sttblùs rufa, juguli çentris<jue medm albo;

cauda breviore.

Longueur totale 5'

M. Temminck qui nous fait connaître cette espèce de Java , nous en donne une

bonne figure; en indiquant la grande ressemblance qui existe entre celle-ci et la

F. pyrrogenys, je me servirai de ses expressions pour la se'parer, surtout ne connais-

sant pas la dernière.

Tout le dessus est d'un brun fonce olivâtre, le lorum porte une petite raie

blanchâtre; la re'gion des joues, une grande partie des côte's du cou, la poitrine et

les côtés du ventre sont d'un brun roussâtre, seulement la gorge et la ligne moyenne
du ventre sont blanches.
Ce qui parait surtout caractériser cette espèce, c'est la queue assez courte, dont

les pennes sont à peu -près d'e'gale longueur; celles-ci sont d'un brun rougcàlre

très foncé.
5i4 mÉ N É T R I É s

39. F R M I C I V R A G U L A R I S.

Myotuera GLLARIS, Temm. PI. col. 442, 1, le in;tlp.

TiMAlIA GUIARIS, Ilorsfie'd.

MOTACILIA GULARIS, Rnfdes, Descript. Catal. etc. in ihe tr.Tnsact. of the

Linncan socicty T. XIII, P. 312.

_ — Griiï. Anim. Kingd. T. VI, P. 402.

MyIOTHERA GlîLAEIS, Voigt, (las Thierr. T. I, P, 494.

Fun'escenle-rufa; pileo aUsque rvfis; subtùs s/n'is ni^rkantïLits api'ce cli^alatis,

lonsiluJinalitcr dispoiilis; gulture albo, pedore abdomir.ecjue favescenlîhus.

Longueur totale 5'.

Celle espèce dont la queue est longue, large et très e'iage'e, se rapproche par

cela, des Form. sect. lalîcaudaia.

Le sommet de la têle et les ailes sont d'un roux plus ou moins brillant selon les

individus; tout le reste du dessus de l'oiseau est d'un brun roussâlre; chez les très

vieux individus le fouet de l'aile est marqué de blanc; le dessous du bec et le cou

sont blancs; la poitrine et le ventre sont d'un jaune pâle qui prend une teinte

fçrisàtre vers les parties inférieures; tout le dessous de l'oiseau est inde'pendamment

marqué de taches noirâtres longitudinales, plus large à leur pointe inférieure; ces

raies sont étroites sur le cou, et encore davantage sur le bas du ventre et sur les

couvertures inférieures de la queue.

La femelle ne diffère du mâle que parce que le blanc de la gorge est peu sen-

sible, et qu'en général les teintes du plumage sont moins vives.

M. Piaffles rapporte que cet oiseau qui n'est pas rare à Java , porte le nom de

Burong Pooding.
Monographie des flljiot hères, 5i5

IV. LEPTORHYNCHUS, mihi.

XiTtràq ienuis, (ivyxoç rosirum,

Myiothera, p. Max.

? Edela, Less.

Bec droit, long, grêle un peu plus haut que large, comprime' sur toute la

(Icrnicrp moitié'; mandibule supe'rieure rentrant un peu à sa commissure, à arrête

plus ou moins aiguë, un peu courbe'e vers l'extre'mite', qui est Irôs Liblement e'chan-

cre'e; mandibule inférieure un peu concave jusqu'au quart de sa longueur, puis se

relevant insensiblement jusqu'à la pointe.

Narines basales, lale'rales, alonge'es, recouvertes en partie par une mem-


brane, et les plumes du capisirum atteignent leur base.

Langue creuse dans son milieu , frange'e sur les bords et à l'extrémité'.

Tarses plus ou moins e'ievés, grêles; doigt interne un peu plus court que
l'externe, et entièrement libre, l'externe est re'uni seulement jusqu'à la première
phalange du doigt du milieu ; le pouce est armé d'un grand ongle très courbé.

Ailes médiocres, différemment étagées selon les espèces, la cinquième penne

est la plus longue.

Qt/EUE, longue, très étroite à sa base, s'élargissant ensuite, très fortement

étagée.

JVB, Peut être \ Edela ruficeps de Lesson appartient- il ici, mais on ne sait

absolument rien sur ses moeurs.

STim. VI. Set. Se. math phyi. il nal. Tom. IJI. 2di p. Se nal. gg
5i6 Ménetriès
40. L E P T R H Y N CH U S G U T T A T U S, mihi.

Allas, PI. 10, fig. 1.

Cinerascens; suprà macuiis numerosis minulis albis; uropygio rufo nigro-macu-

lato; giila pecioreque albidis griseo-argenteo-inoralis; slriis semi-circulaTÎbus fuscis;

crisso abdomineque pallide brunescentibus, fusco-striatis, alis rufis, ieciricibus apice

albo-macu!atis; cauda cinereo-fusca ; reclricibus margine macuiis albidis nigrisque

noiaiis.

Longueur totale 4", 6'", Queue 1", 9"', Tarses 11'".

Bec brun en-dessus, jaune en-dessous; pieds d'un violet pâle.

Cette belle espèce a la tête, le cou et le haut du dos d'un gris de perle qui

prend un reflet brun roussâtre sur le croupion qui est inde'pendamment raye' trans-

versalement de brun fonce'; sur tout le dessus de l'oiseau se dessinent de jolies

petites taches blanches entoure'es infe'rieurement de noir, et qui sont en grand

nombre sur le cou et le derrière de la tète; la gorge et la poitrine sont d'un blanc

grisâtre îivec de petites stries noirâtres en forme de chevrons, ces stries se conti-

nuent sur tout le reste du corps , et deviennent transversales sur les flancs qui sont

d'une teinte d'un brun roussâtre, cette teinte s'e'claircit sur le ventre, et se fond

ensuite avec le gris de la poitrine; les ailes sont d'un brun roux et les couvertures

sont terminées par une grande tache d'un blanc sale, entoure'e de brun foncé; la

queue dont la première penne est très courte, et la cinquième et la sixième les plus

longues, est d'un brun roussâtre, plus clair en -dessous, chaque plume marquée

sur ses bords et terminée de taches d'un blanc jaunâtre entourées de noir; on
compte jusqu'à neuf de ces taches de chaque côté des plus longues plumes.
Cette espèce a été tuée près de Cujabk, et M. de Langsdorff, qui l'a envoyée à

l'Académie des sciences, ne nous apprend rien sur ses moeurs.


Monographie des Mjiothères. 5ij

41. LEPTORHYNCHUS STRIOLATUS»> mihi. +-

Atlas, PI. 10, Cg. 2.

MyiotherA macuLATA, p. Max, Beitr. zur Naturgeschichte von Bras.


T. III, P. 1088.

— ?VITTATA, Vieill. Dict. des sciences.

Capite nigro, striis numerosis longiludinalibus albis; dorso castaneo: alis nîgri-

canie-fuscis, remigibus olivaceo-marginatis; tectricibus alris, albo-lerminatis; gut-


iure albo , striis nigris ,
pedore abdomineque flavis , nigro-slrialis.

Longueur totale 4", Queue 1", 7'", Tarses l'".

Iris d'un marron fonce'; bec brun, plus clair à sa base, la mandibule inférieure
est de couleur pâle et en -dessous elle est bleuâtre; les pieds sont bleuâtres, et les

doigts jaunes en dessous.

La tète est noire, ayant chaque plume bordée de blanc des deux côfe's, ce qui

forme nombre de raies longitudinales noires et blanches; le dos est d'un marron
vif, qui devient d'un vert grisâtre sur le croupion; les ailes sont d'un brun noirâtre

borde'es de vert grisâtre; les couvertures des ailes sont noires avec leur extre'mite'

marque'e en biais de blanc, ce qui, lorsque les plumes sont à leur place simule
deux bandes blanches; le haut de l'aile est aussi blanc, mais n'est pas visible dans

l'e'tat de repos; le dessous du bec, les côtés de la tête et la gorge sont d'un beau

blanc, marque's de stries triangulaires; tout le reste du dessous est d'un beau jaune

paille, et sur la poitrine et les côte's du ventre. Ion remarque e'galement des taches

triangulaires noires. La queue est d'un brun grisâtre en-dessus, et d'un gris
verdàtre en-dessous, ayant de ce côte' seulement un petit liseré' blanchâtre à l'extré-

mité' de chaque plume.

*) J'ai change le nom de celle espèce afin d'cTiter qu'elle soit confondue aTCC le Formicivora ma-
cutttta de Swaioioi), qui apparlient aussi a la famille des Fourmiliers.

66*
5i8 Ménétriés
La femelle dlfforc du mâle par des couleurs en ge'ne'ral moins vives, parce que

les stries du dessus de la lète sont brunâtres, et les colés de ces plumes jaunâtres;

les couvertures des ailes sont borde'es de jaunâtre, le cou et la gorge sont grisâtres

et les taches sont faiblement marquées.

Celle jolie espèce est remarquable par ses formes e'ie'ganles; elle vit dans les

forêts vierges les plus e'paisses, et se rencontre deux, ou tout au plus trois couples

à la fois; elle voltige avec beaucoup d'agilité', et se repose sur les branches à hau-

teur d'homme; on la voit aussi à terre, mais pour peu de temps; elle se nourrit

plus volontiers de chenilles; son chant est agre'able et de trois syllabes; elle ne le

fait entendre que lorsqu'elle est poursuivie.

Je ne l'ai vue que dans les environs de Rio de Jane'iro, où elle est assez rare.
Monographie des Mjiot hères. 519

V. '

O X Y P Y G A , fnihi.

olo, acutus; nvyi], cauda.

Bec, presqu'aussi long que la tète, droit, très peu courbe' vers la pointe

qui est e'chancre'e, un peu de'prime' à sa base, et comprime' sur le reste de la

longueur; mandibule inférieure droite, se relevant un peu depuis sa moitié' jusqu'à

son extre'mité qui est pointue.

JVaRINES basalcs, late'rales, oblongues, et presqu'entièrement ouvertes.

Langue de la longueur du bec, (étroite, plate, corne'e et bifide au bout.

Tarses médiocres, doigts longs, celui du milieu y compris l'ongle, aussi

long que le tarse; l'inlernc soude' à la base et assez court; l'externe réuni jusqu'à

la seconde articulation et seulement de deux lignes plus court que celui du mi-
lieu; ongles forts, peu courbés, celui du doigt postérieur médiocrement courbé,

et presque du double de la longueur des autres.

Ailes un peu alongées, peu arrondies, la première penne la plus courte

la seconde beaucoup plus longue et la quatrième et la cinquième les plus longues

et à peu près égales.

Queue médiocre, plus ou moins étagée, les pennes larges, à tuyaux roides,

et dénuées de barbules à l'extrémité.

NB. Ce genre, qui ne comprend qu'une espèce, a quelques rapports avec

les Dendrocolaptes, mais par l'échancrure du bec, il doit appartenir a

la famille des Fourmiliers.


520 Ménétriés
42," OXYPYGA SCANSOR, mihi.

Allas, PI. H.

TlNACTOR FUSCUS, P. Max, Beitr. zu Naturg. etc. T. III, P. 1106.

Thamnophilus caudacutus, ViellI. Dict. class. T. III, P. 310.

Myothera LONGIROSTRIS, Cuv. Mus. Paris.

. CAUDACUTA, Lafrenaye, Guerin, Magas. de zool. 1823,

CL, U, PI. 10.

Rufescenie-fusca, gula aJbicanie Jmco -notaia; pectore fusco-ferrugineo; uropygio

casianeo; alisfuscis, rufo-marginatis, cauda nigra.

Longueur totale 6", 6'", Queue 2", Tarses 10'".

Iris brun ainsi que le bec dont la base de la mandibule inférieure est blan-

châtre; pattes bi-unes; ongles d'un brun grisâtre.

Celte espèce a la forme assez ramasse'e; la queue est peu élage'e, compose'e

(le pennes larges à baguettes très roides et dont l'extrémité est dénuée de barbules:

les pennes latérales sont assez singulièrement découpées au bout, ainsi que le

représente la fig. A de la PI. 11, la seconde penne latérale n'est déjà pas si

obliquement coupée, et la troisième ne diffère pas des suivantes; celte conforma-

lion de la queue qui est moins apparente chez les jeunes, a été omise entière-

menl par les naluralisles ci- dessus mentionnés; le Prince de Neuwied n'a fait

aucune mention de la queue , et Lafrenaye ne paraît n'avoir connu que le jeune,

à en juger par sa description qui est alors exacte, si ce n'est qu'il ne dit rien

des pennes latérales de la queue; quant à la figure qu'il en donne dans le Ma-
gasin de Guérin, elle est si défectueuse que jusqu'aujourd'hui je n'ai pu croire

qu'elle représentât réellement l'oiseau que je décris; aussi ai -je été induit en erreur

lors de l'impression de l'Atlas, en augmentant la synonimie d'un nouveau nom.

Tout le dessus de l'oiseau est d'un brun roussàtre, à plumes grises à la

base; celles de la tête sont faiblement bordées de couleur plus foncée, et celles

du dos sont aussi marquées de celle dernière teinte sur leur milieu; le dessous
Monographie des Mjiothères. Sai

du bec et la gorge sont d'un blanc sale, avec la pointe de chaque plume brune;

la poitrine est d'un brun ferrugineux, avec les baguettes des plumes d'une teinte

plus claire; tout le reste du dessous est d'un brun à reflets roussâtres; le bas d»?.

dos et les couvertures supe'rieures de la queue sont d'un ferrugineux vif; la

queue a la base des plumes late'rales d'un brun roussàlre, le reste est d'un noir

luisant en-dessus, et de couleur brunâtre lustré de noir en-dessous; les baguettes

des pennes sont d'un noir très luisant en-dessus.

La femelle diffère par des couleurs moins vives, le dessous du bec et la

gorge ont une teinte brunâtre; le Prince de Neuwied de'crit la femelle de son

Tinacior fuscus, assez ressemblante avec ma PI. 11, qui représente un mâle.

Le jeune est reconnaissable par une teinte générale de brun olivâtre qui

revêt tout son plumage, puis la queue qui est d'un noir foncé chez les vieux

est d'un brun roussàlre chez celui-là; ce serait alors le mâle du Tinactor fuscus,

P. Max, et le Myolhera caudacuta Lafrenaye (description).

Cet oiseau vit solitaire dans les vieilles eapouaires, sautille continuellement

à terre, et se fourre souvent dans les broussailles; il grimpe aussi sur les vieux

troncs d'arbres oîi il cherche ces grosses fourmis frugivores qui abondent dans

ces parrages; son cri est analogue à celui de notre moineau Fringilla domeslka;

le Prince de Neuwied nous apprend que son Tinactor fuscus jette les feuilles en

l'air, etc. ce que je n'ai pas remarqué.

Dans un trou de fourmilière Thermites je trouvai à deux reprises différentes

deux oeufs roussâtres tachetés de couleur plus foncée; ces oeufs restèrent environ

quinze jours à éclore, après lesquels en sortit le jeune oiseau couvert de duvet

roussàtre, ayant les pennes des ailes et de la queue développées de six lignes;

je fus chaque jour visiter l'endroit, et le troisième jour ces petits avaient disparu.

Cette espèce est commune dans la province de Rio de Jenéiro, surtout dans

les vieilles eapouaires près de Sumidorio à environ quarante lieues de la capitale ;

je la trouvai rarement dans la province de Minas géràes.


522 Ménétries
VI. M A L A C O R H y N C H U S , mihi.

fialaxoç mollis, {)vy/o^ roslrum.


Myiothera, Liclitenslcin, P. Max.

Brc de moyenne longueur, faible, aussi haut que large à sa base, légère-

ment carène en -dessus, faiblement lle'chi à son cxlre'mile', où l'on remarque une

echancrure peu profonde; la mandibule inférieure est presque droite, releve'e in-

sensiblement vers la pointe.

Narines^ recouvertes par une e'caille corne'e, formant bourrelet à l'ouverlure.

Langue très e'iroite, plaie, corne'e à l'cxtre'mite' où elle est bifurque'e.

Tarses me'diocres: doigts 1res longs, l'intcrme'diairc presqu'aussi long que

le tarse, l^s deux autres égaux cntr'eux; l'interne entièrement libre, l'externe

soude' à sa base; ongles courts, larges, peu courbe's, celui du pouce deux fois

plus long que les autres.

Ailes très courtes, 1res arrondies, la première penne très courte, la seconde,

la troisième et la quatrième e'gaicment e'tage'es la cinquième et les suivantes

jusqu'à la dixième les plus longues.

Queue, assez longue, e'tage'e, la cinquième et la sixième pennes les plus lon-

gues; ces pennes sont larges, faibles, et effile'es à l'extrémité'.

Jih. Les trois espèces que je figure ci -après sont remarquables par leurs

plumes courtes, arrondies, serrées et soyeuses au toucher.


Monographie des Mfiotht'res. 523

43. M ALACORHYNCIIUS C R I S T A T E L L U S, mihî.

Atlas, PI. 12.

Rostri laleribus basi, pliimulis longiusculis ereciis.

Caenilescente-schistaceus; dorso crissogue rufescente-fuscis; alis obscure -fuscis,

remigibus secuntlariis nifo-margina/is; cauda su/rà nigra , sublus Juscescens, dense

et ienuissiine griseo-undulala.

Longueur totale 6", 9'", Queue 3", 3"', Tarses l''.

Iris et bec bruns, la mandibule infe'rieure roussàtre; pieds d'un brun oliv.ître clair.

Cet oiseau a le port éle'gant quoique ses ailes n'aboutissent qu'à la naissance

de la queue; il est remarquable par ses plumes effile'es et droites qui, ainsi que

chez l'espèce suivante, ornent les côlf^s de la base du bec; la queue est très

ëlage'e, la première penne très courte, les autres se'pare'es à peu {)rès à égale

distance l'une de l'autre, ces pennes sont très larges, à côles un peu roldes, à

barbules très molles, et de plus isole'es les unes des antres vers l'extre'mile' des

plus grandes pennes.

Toute la tête, le cou, la poitrine et le ventre sont d'une belle couleur d'ar-

doise, à reflets bleuâtres; le dos ainsi que les flancs et le croupion sont d'un

brun roussàtre; les ailes sont brunes, avec les pennes secondaires borJe'es exte'-

rleurement de roussàtre; la queue est d'un noir luisant en-dessus et brunâtre

en-dessous; elle est de plus couverte de fines stries nombreuses ondule'es, gri-

sâtres, visibles seulement à certaines refractions de la lumière.

La femelle est de six lignes plus petite que le mâle, elle a toute la partie

supérieure et les cote's du ventre d'un brun roussàtre; chaque plume du dos est

entoure'e de brun foncé: toute la partie inférieure est d'un fauve clair vif, ay-mt

chaque plume entourée de brun peu marqué.

Cette jolie espèce se tient par paiie, dans les endroits les plus fourrés des

bois vierges, et éloignée de tout autre oiseau; elle est très agile dans ses mouve-

Mem. VI. Sir. Se. math. phyi. tl nul. Tom. tll. 2tie p. Se. nal. Qn
524 31ÉNÉTRIÉS
mens, et par cela tins difficile à tuer, quoiqu'elle se laisse quelquefois approcher

de très ])rès; je fus souvent des heures enlières à la recherche de cet oiseau,

guide' par le son sonore de sa voix, et je n'ai pu le tuer qu'en tirant plusieurs

fois' au hasard dans la direction d'où parlait son chant. Du resie, ccUe espèce

paraît rare, et je ne la vis que sur la Serra d'Es/rel/a, près de Piio de Janc'iro;

Elle se nourrit seulement de fourmis qu'elle cherche à terre et sur les branches

basses; sa chair est molle, blanche et délicate au goût. Le chant de cet oiseau,

comme beaucoup d'autres oiseaux au lîre'sil, a un son métallique, et on ne peut

mieux limiter qu'en frappant deux ou trois fols de suite sur une cloche; ce son

se continue ensuite comme un e'cho.

45. MALACORYNCHUS R II Y IS L T II US *'.

Myiotiiera RHYiNOLOPHA, P. Max, Beilr. zur Nalurgesch. von Bras.

T. m. p. 1051.

Ros/ri laU'rihiis basi , phimiûis longiiisciilis creciis.

Siiprà oJh'acco -jusais; alis cmulaque fiisco-nigris; super ciliis, genis, gala

pecloregue ferrugincis; abdomuie hypochondrisque obscure-fuscis, riifo-strialis.

Longueur totale T', 9'", Queue 2", 9^'", Tarses if.

Iris d'un brun gris; mandibule supe'rieure d'un brun fonce', l'inférieure d'un

gris rougeàlre clair; pieds d'un brun -grisâtre.

Cette espèce présente à peu près le port d'une grive; de la base du bec partent

(les plumes longues, effilées, roides qui recouvrent les narines, et ainsi que le

remarque M. le Prince de ISeuwled, ont l'aspect de celles qui ornent le front du


Dicohphus crislalus, Illig caractère qui convient aussi à l'espèce précédente.

*) Je ne connais cel uistou que par la doîcrijilion qu'en donne M. le Prince de Neu-vricd ,
qui

esl celle que je icpioduls Ici; c'est pourquoi je n'osciais assurer que celte espèce soit identique

avec la précédente; elle serait alors un jeune âge.


Monographie des Mjioi/ières. 525

Tout le dessus de l'oisenu est d'un brun fonce' olivâtre, le dos ainsi que le

bord exle'rieur des ailes sont roussàlres; la queue et le bord interne des ailes

sont d'un brun noirâtre; les plumes de la base du bec, les sourcils, les joues,

le cou et la poitrine sont d'un ferrugineux vif, cette couleur se fond en brun

olivâtre sur les côlc's du cou ;


les plumes de la poitrine sont inde'pendamment

borde'es de petits points plus funcc's, que l'on remarque à peine sur le cou;

tout le reste du dessous du corps est d'un brun fonce', chaque plume e'tant de
plus termine'e de ferrugineux, ce qui fait parraîlre ces parties comme ondule'es

de roussàtre; les pctilos couvertures infe'rieures des ailes sont de couleur ferru-

gineuse.

Le niàle ne se distingue de la femelle que pnr une taille un peu sune'rieurc.

Cette espèce vit dans l'e'paisseur des bois vierges, le plus souvent se tient à

terre, où elle cherche des insectes; elle a été' tuëe pi es du Rio Bclmonte.
On la suppose rare.

45. MALACORHYNCHUS AL BI VEIS T R I S, ml/ii.

Allas, PI. 15, fig. 2.

Suprà, laterîbusque corpoiis, sc/iistaceis, gasliaei mcdio albo; uropygio crissoque

Qrrugineus; hypochondris fiisco-sliialis.

Longueur totale 4", Queue l", 6'", Tarses S"'.

Iris brun clair, bec noir en-dessus, avec la moitié' de la mandibule jnfe'rieure

blanche; pieds blancs, faiblement lave's de violet, le dessous des doigts recouvert

de petites e'cailles rondes et brunes.

La forme de cet oiseau est ramasse'e, et sa queue très e'tage'e est comme usée
à l'extre'mite', cette espèce allant continuellement à terre: ses doigts Ion"-s sont
aussi remarquables; les plumes qui recouvrent le méat auditif ont leurs barbes

67
526 M É N É T R I Ê s

très serrées, et sur deux individus que je tuai, je trouvai, à cet endroit des

pous du plus beau rouge.

Tout le dessus et les côte's du corps de cette espèce sont d'un beau gris

d'ardoise lustré de bleu ;


le dessous du bec , le cou , le milieu de la poitrine et

du ventre sont d'un beau blanc; les flancs et le croupion sont ferrugineux, rayés

transversalement de gris brun; on remarque du roux, sans autre nuance, sur les

couvertures supérieures de la queue; les ailes et la queue sont noirâtres, les pre-

mières sont de plus bordées faiblement de gris à leur bord externe.

La femelle diffère par une teinte roussàtre qui colore les parties supérieures;

el celle temte est beaucoup plus claire sur les parties inférieures.

Je ne trouvai qu'un couple de celle espèce, dans une vieille capouaire; ils

allaient à terre, saulillaient continuellement, et fesaient entendre un petit siffle-

ment zri, zri, zri ; a chaque mouvement. Ils se laissent approcher de très près

mais ils se caclienl dans les broussailles, ce qui les rend très difficiles à luer.

Celte espèce se nourrit de fourmis, et plus particulièrement de leurs larves;

sa chair est blanche et molle.

Je trouvai une fols, truis oeufs de cet oiseau ^ ils étaient à terre sur un nid
composé de feuilles sèches et recouvert du coton de la graine du Bombax ;
j'es-

sayai de les faire couver par la femelle du Tanagra vîjlacea, que j'avais en cage,

mais cet essai ne me réussit pas; ces oeufs étaient blancs, tachetés faiblement

de roux.

Je ne vis ce bel oiseau que sur la Serra d'Eslrella, non loin de Rio de
Janeiro.
Monographie des Hlfioilihes. Sa?

46. MALACORHYNCIIUS SPELUNCAE, mihi.

Allas, PI. 13, fig. 1.

Suprà caeridescenle-murinus; subliis pallidior; gitUure, collo pedoreque albo-ci-

nereis; alis caiidaque Jusco-iiigricaniibus,

Longueur totale 4", 5"', Queue 2', Tarses 9 '.

Iris brun clair; bec brun, plus clair infe'rieurement; pieds de couleur de

chair.

La queue est alonge'e, à pennes larges et molles. Toute la partie supérieure

de l'oiseau est d'un gris de souris lustre' de bleuâtre; cette couleur s'e'claircit

sur les côtés du dessous du corps, et devient blanchâtre vers le milieu de la

gorge et de la poitrine; les ailes et la queue sont d'un brun noirâtre.

Je trouvai cette espèce seule, courant .i terre et voltigeant sur les petits

buissons, à l'entre'e d'une grotte calcaire près de St.-Joào del P»ey, dans la pro-

vince de Minas Géràes; je ne lui ai entendu articuler aucun son; et son estomac

contenait plusieurs petits insectes.

47. MALACOPiUYNCHlJS C H ILE N SIS, KitHUz.

Troglodytes paradoxus, Kittlitz, Mém. des sav. étr. de l'Acad. de

St.-Pe'tersb. T. I, Livr. 2, PI. Y.

Suprà fusco-grisescens; giila albida, peciore venir eque schistaceis, hypochondris

uropygioque riifis: alis fuse is, rujo-marginalis, cauda fusco -nijescenle , apice rufo
nigroque iaricgalis.

Longueur totale 6", Queue 2", 6'", Tarses 9'".

Cette espèce s'éloigne un peu par ses formes extérieures des précédentes, et

cependant ne peut en être séparée; son bec est un, peu plus conique, et formant
528 Ménétriés
un peu bourrelet au front; les narines sont absolument les mêmes, ainsi que les

doigts, si ce n'est que les ongles sont un peu plus forts.

Le bec est de couleur cendre'e, les pieds sont de couleur de chair.

L'individu qu'a rapporte' M. le Baron de Kiltlitz ne'tait pas dans son plumage

parfait, ainsi qu'on pourra le remarquer parla description; tout le dessus est d'un

brun grisâtre, ayant un bon nombre de plumes termine'es de roussàtre clair; la

cor^^e est d'un blanc jaune, toute la poitrine et le haut du ventre sont d'un beau

gris ardoise', ayant quelques plumes termine'es de jaunâtre, (ce qui, surtout, indique

que l'oiseau sortait de sa première mue) le reste du ventre et le croupion sont

d'un beau marron vif; les plumes coxygiennes sont longues et touffues, comme
chez tous les oiseaux de cette famille, elles sont grises dans la plus grande partie

de leur longeur, et termine'es de roux vif, avec quelques stries transversales

brunes peu marque'es; les ailes sont brunes, borde'es exie'rieurement de rous-

sàtre; la queue qui est très ëtage'e est d'un brun roussàtre ayant à la pointe de

chaque plume une tache plus longitudinale sur les premières plumes, et plus

transversale sur les pennes du milieu; cette tache, dis -je, est rousse et entoure'e

de noir

Cet oiseau a quelques rapports avec les Troglodytes, par son port et sa de'-

marche; M. Kitllitz l'a tué près la Conception au Chili, où il se tenait dans les

buissons e'pais, sur la lisière des forêts, et se laissait approcher d'assez près; on

avait ne'anmoins beaucoup de peine à l'apercevoir, mais sa voix singulière, qui

ressemblait un peu au croassement d'une grenouille, trahissait sa relrailc.

Son estomac contenait de petits coléoptères et des sauterelles.


Monographie des Myiot/tères. 529

48. MALACORHYlSCnUS I NDIG TICU S *>.

JIyiOTHERA IîsDIGOTICA, Lichlenstein, P. Max, Beilr. zur Naturg. von

Bras. T. IH, P. 1091.

Fusco-riigricans, krgo ferriigîrieo; iedricihus mediis majoribusque fusco-ferru-

ginco-terminalis; collo peclorcqiic albis, sir ils iransversis nodulosis fiisco-cinereis.

Longueur totale 5", 11'", Tarses 8^'".

Iris brun, mandiliule supérieure et pointe de la mandibule infe'rieure d'un

brun noirâtre, cette dernière est de plus d'un blanc jaunâtre à sa base; pieds,

couleur de chair pâle.

Le bec est droit assez grêle ; les narines sont peu apparentes , la membrane
s'avançant presque jusqu'à la moitié' de la longueur du bec, ne laisse apperce-

voir qu'une seule fente e'iroile sur les côte's; (il n'est pas f;iit mention de la

queue) les pieds sont assez e'ieve's, les doigts longs et forts, l'externe est un peu

re'uni à sa base avec celui du milieu ; ongle du doigt postérieur beaucoup plus

long que les autres.

Tout l'oiseau est d'un brun noirâtre en- dessus, couleur qui prend une teinte

roussâtre sur le bas du dos, où l'on remarque quelques lignes transversales ondu-

lées, d'un brun foncé; le dessous du bec est d'un blanc sale, le cou d'un brun

grisâtre avec l'extrémité de chaque plume ondulée de gris jaunâtre; la poitrine est

blanche avec des lignes ondulées d'un brun grisâtre; les côtés du cou et de la

poitrine sont de la même teinte que le dos; le milieu du ventre est d'un blanc sale

avec des lignes ondulées d'un brun gris foncé; les côtes du ventre, l'abdomen,

les cuisses et les couvertures inférieures de la queue sont d'un brun rougcàtre;

les ailes sont d'un brun noirâtre, avec les couvertures terminées de brun ferru-

) Je ne connais celle espèce qne par la Jcscrlplion de M. te Prince de Neuwied, aussi esl-cc
avec quelque doute que je la place ici
53o SiÉNÉTRIÉS
^'mcux, ce qui, Inrsque les ailes sont en repos, simule deux bandes transversales;

le dessous des ailes est d'un brun rougeàtre.

Les deux sexes sont de la même taille.

Cette espèce se trouve dans la province de Cahia et praît rare; M. le

l'rince de Neuwied ajoute que pnr la distribution des couleurs, cet oiseau a

(luelques rapports avec le Cinchis acjualkus.


- 1

Monographie des 3Ijiolhères. 53

VII. CONOPOPIIAGA, J'ie/llot.

Tue DUS, Latham.


Fourmiliers, Buffon.

MyOTHERA, Temminck, LicJilenstein.


MOUCHEROILES, Cui'ier.
Myioturdus, p. Max.
Myiagrus, Boié, p. Max.
MOUCHEROllES BRÉVICAUDES, LeSSOn,
Bec assez court, avec l'arête fortement marque'e; h base dilate'e, assez de'-

prime'e; pointe assez subitement courbe'e, e'cliancre'e; mandibule inférieure arron-

die en-dessous, peu courbe'e.

Narines ovoïdes, et ouvertes.

Langue courte, cilie'e à l'extre'mite'.

Tarses allongés, annele's; doigts longs, les late'raux presqu'e'gaux entr'eux,

l'interne libre, mais l'externe re'uni jusqu'à la deuxième articulation.

Ailes assez courtes, un peu arrondies, la première penne est la plus courte,
4"'*'
la et la S""" sont les plus longues.

Queue, très courte, à pennes molles presqu'e'gales.

Jlft'm. yi. Se'r. Se. math. phyt. tt nat. Tom. tll. 2dt p. Se. nul. gS
532 Ménétriés
49. COÎ^OPOPHAGA LEUCOTIS, Fieill.

Gall. du Mus. T. I, P. 203, PI. 127.

TURDLS AURITUS, Linil. 1, 827.

PiPRA LEUCOTIS, Gmel. Llnii. 1, 1003.


Fourmilier a oreilles blanches, Buff. PI. enl. 822.

— — — — Temm. Man, 2. éd. Analys, P. 58.

TURDUS AURITUS, Lalli. Ind. Orn. 1, 560.


— — Lath. Gêner, histor. of birds, 1822, T. V, P. 167.

WniTE-EABED-MANAKiiS, Lath. Gen. Syn. IV, P. 527.

White-eared-Trush, Shaw. Zoolog. X, 310.


Myothera LEUCOTIS, Ptanz. Elem. di Orn. T. V, P. 224.

Platyrhyischus AURITUS, Griffith, T. VI, p. 338.


— LE U COTES, ViellI. (selon Griffilh).

MusciCAPA LEUCOTIS, Voigt, das Thierr. T. I, P. 450.

Olwacco et rufo t'aria, subtàs rufa; abdomine griseo, vertice fusco, temporibus

gulaque nigris; fasciculo plumarum n\variim longiorum uirinçuè ad coUum, albo.

Longueur totale 4", 9"'.

Le mâle a le dessus de la tête brun, les côtes et la gorge noirs, le dessus

du corps est de couleur olive, mélangé de roussàlre; le devant du cou et la

poitrine sont roux, mais pas d'une manière aussi tranchée que le représente la

Planche 127 de la Galerie du Muséum; les parties postérieures sont grises;

une bande d'un blanc luisant, part de l'angle de l'oeil et descend jusqu'au bas

de la gorge, les plumes qui la composent sont larges et longues.

La femelle diffère du m.île en ce que le dessus de sa tète et de ses joues

sont roussàtres; elle a de plus la gorge blanche.

Je n'ai jamais trouvé cette espèce dans les provinces de Rio de Janeiro, et de

Minas géràes; M. Freyreiss a tué plusieurs individus, courant à terre dans les

bois vierges près de Bah la.


Monographie des 3Ifiothhes. 533

50. C îs" P P II AGA D Pt S A L I S , mihi.

Atlas, PI. 14, fig. 2.

Regione parotica fusca; cap'ile cerviceque rufs; siipercîliîs lalerïbusque capitis

albis, plumis angustis elongalis rufescenie-margmaiis] dorso griseo-oliçescenle, nigro-

maculaio; giitture abdominisque medio albis; peciore laierihusque corporis pallidi-

Jerrugineis; teclricibus remigibusque secundariis apice pallidi-ferrugîneo-notatis.

Longueur totale 4", Queue l", Tarses 1", 1 .

Iris brun foncé, bec noir, pieds lavés faiblement de violet.

Cette espèce diffère surtout de la pre'cédenle par un bec moins dc'prime', une

queue plus courte, et par la mandibule inférieure rosaire.

La tête et la nuque sont d'un roux obscur; le dessus du corps est d'un gris

olivâtre, chaque plume liserée de noir; celles du milieu du dos sont marquées

d'une tache noire, sur un des cotés de la pointe; celles des côtés sont à leur

bord extérieur largement bordées de noir; les sourcils ainsi que les côtés de la

tète sont ornés de petites plumes étroites blanches, entourées de roussàtre; les

couvertures des oreilles sont brunes; la gorge ainsi que le milieu du ventre sont

blancs; chaque plume du cou et de la gorge a le tuyau un peu prohéminent,

et dénué de barbules à l'extrémité qui est noire; la poitrine et les côtés du


ventre sont d'un ferrugineux pâle, cette teinte devient d'un gris olivâtre sur les

côtés du bas ventre, surtout chez les femelles; les ailes sont brunes bordées

de roux très peu olivâtre, les couvertures et les rémiges secondaires sont de cette

dernière teinte et de plus terminées par une petite tache d'un ferrugineux pâle;

la queue est d'un brun roussfttre.

La femelle ne diffère du màle que par une teinte générale plus olivâtre; les

côtés du corps sont de plus nuancés de grisàlre; le blanc de la gorge est très

brillant.

68*
534 Ménètriés
Les jeunes ont les plumes du dessus de la tête, et quelques plumes du dos

termine'es par une tache ferrugineuse, borde'e de noir; le lorum et les sourcils

sont gris; le dessous de la tète, la gorge et la poitrine sont de couleur ferrugi-

neuse, le milieu du ventre est blanchâtre; les flancs sont varie's de brun; les

pennes de la queue s'amincissent à l'extre'mite', et se terminent en pointe; mais

avec l'âge, cette pointe s'use et ne devient plus visible.

Cette espèce est assez rare, je ne la vis qu'à Sumidorio à environ quarante

lieues de Piio de Jane'iro. Elle se rencontre à terre, seulement dans les bois

vierges, et fait entendre un chant analogue à celui du Con. riilgaiis.

Je tuai en septembre de jeunes mâles, dont le plumage pre'sentait les mêmes


teintes dont la femelle est pare'e.

51. C N r P HAGA VU L GAR I S , mîhi.

Allas, PI. 14, fig. 1.

Myiagrus IINEATUS, P. Max, Beitr. zur Naturg. von Bras. T. III.

P. 1046.

Olù'escenie-nifa; plumis longiorihis , ai angulo oculi nweis; gu/lure, peciore,


atque capitis laleribus, rufescenti-ferrugineis; abdominis medio sordide -albo; liypo-

chondris crissogue riifesceniibus; alis fuscis, rufo-marginaiis; remigibus secundariis,

apice, dilutioribus; caiida non ianlùm breviore, rufa.

Fem. oculi fascicule ^ cinereo.

Longueur totale 4", ^"', Queue l", g"', Tarses 1", 2'",

Iris brun ainsi que le bec en-dessus, lequel est d'un blanc rosé infe'rieurement ;

pieds d'un vert jaunâtre.

Il est à remarquer que c'est l'espèce du genre qui a la moins courte queue.
Tout le dessus de l'oiseau est d'un brun roussâtre un peu teinle' d'olivâtre;

les plumes du lorum et celles du dessus de l'oeil sont grisâtres; de l'angle poste'-
Monographie des flijiothères, 535

rieur de l'oeil part un faisceau de longues plumes soyeuses du plus beau blanc;

les côtés de la tête, le cou et la poitrine sont d'un fauve roussàtre; cette cou-

leur s'e'claircit et devient mélange'e de grisâtre sur les côle's du ventre et sur les

couvertures infe'rieures de la queue ; la base des plumes de la gorge ainsi que les

plumes du milieu du ventre sont blanches; les ailes sont brunes, borde'es exte'-

rieurement de roussàtre; la queue est rousse, et d'une teinte plus claire en-dessous.

La femelle ne diffère que par une teinte ge'ne'rale plus brune ou olivâtre,

par le gris du dessus de l'oeil recouvrant en partie le faisceau de plumes qui est

d'un si beau blanc chez le mâle, et enfin par ses flancs d'un gris plus olivâtre.

Cette espèce est très commune près de Rio de Janeiro et dans la province

de Minas géràes; elle est du reste prise par plusieurs naturalistes pour la femelle

de l'espèce pre'ce'dente ;
j'ai pu m'assurer de son authenticité' ayant tue' plusieurs

individus de chaque sexe.

Elle se rencontre le plus souvent dans les^forêls vierges, seulement à terre, et

quelquefois en socie'té avec d'autres petits fourmiliers. La femelle pond en août


deux oeufs blancs, marquele's de rougeàlre à l'un des bouts.

Cet oiseau est très vif dans ses mouvemens, et son chant n'est qu'un siffle-

ment qui se termine par la syllabe iiou.

NB. Le MytagTus lineatus du P. Max n'est, je crois, que la femelle de celle espèce; j'ai vu des

individus femelles chez qui le LIauc des plumes qui partent de l'angle de l'oreille , était leni-

placé par du gris.


5j6 3IÉNÉTRIÊS
52. COT^ OP OPII A GA NIGPtOGENYS, Less.

Traité d'Ornllhologie.

Allas, PI. 15, fig. 1.

MyiothebA PEUSPCILLATA, Illig, Liclilenslein, Veiz. der Doubl. des

FkiI. Mus. P. 43.


— — Griff. Anim. Kingd. T. VI, P. 406.

Myioturdus rERSPICIlLATUS, p. Max, Beitr. zur ÎSaturg. von Bras.

T. m, P. 1042.

QlJlDNANG par les Botoucoudes, suivant le Prince de Neuwied.

Fronte, regione ophlhalmica et parolua a/i is; i'er/i'ce cerviceque ferrugineis;

dorso griseo-olUacco, fusco-çariegalo; sitbtùs schislacea, giitlure ahdominisque me-

dij albis; a!is caudaqiie e griseo-Juscoque olwescenlibus.

Longueur totale 4", 6'", Queue l", Tarses 1", 3'".

Iris brun, bec noir, mandibule inférieure brunâtre, pieds lave's d'un gris

ti es pâle.

'luul le dessus de la tête et de la nuque est de couleur ferrugineuse; une


large tnche noire, part du front, couvre l'oeil les côle's de la tête, en descendant
un peu le long du cou; la gorge et le milieu de l'abdomen sont blancs; la

poitrine, le haut du ventre cl les côle's du corps sont d'un gris cendre'; le dos
est dun gris olivâtre chez les vieux mâles, avec quelques plumes borde'es exte'-

ricurcment de noir; ces plumes sont en plus grand nombre chez les jeunes in-
dividus; les ailes et la queue sont d'un gris brun borde'es largement d'olivâtre.

La femelle est un peu plus petite que le mâle, et se distingue de celui-ci


par une couleur plus olivâtre sur le dos; un roux moins vif revêt la tète; la

])()itrine est roussàtre.

J'ai tue' celte esj)èce près de Piio de Jane'iro, courant à terre dans les bois

vierges; je la crois rare.


Monographie des Mjiothères. 537

M, le Prince de îîeuwied a vu cet oiseau près de la rivière Belmonte; il a

e'galement trouve' un nid ouvert, avec trois oeufs ponctue's; ce nid e'iait place' à

trois pieds au-dessus du sol.

53. C N P P H AGA ME L AN GA S TE R , mîhi.

Atlas, PL 15, fig. 2.

Casianea; supercîliis atque plumulis longiorîbus ad collipn niveîs; sutbùs occî-

pîleque nîgerrimis; crisso griseo-fenugineo; alis caudaque nigrîcante-brunneis,

caslaneo-marginatis.

Longueur totale 4", 10'" — 5", Queue 10'", Tarses l", 4|"'.

La queue est presque carre'e, et ne de'passe les ailes que de cinq lignes.

Le dessus de la tête, le dessous du cou, la poitrine et la moitié' du ventre


sont d'un noir profond; le dessus de l'oeil, ainsi que de longues plumes qui des-

cendent le long des côtés du cou, sont d'un blanc éclatant; le dessus du cou
est d'un brun ferrugineux; tout le reste du dessus du corps est d'un marron

rougeàtre vif; les ailes et la queue sont brunes, les pennes sont liserées de rous-
sâtre, les côtés de l'abdomen et les couvertures inférieures de la queue sont d'un

gris roussàtre.

Je ne connais pas la femelle.

Cette jolie espèce nous a élé envoyée par M, de Langsdorff, qui l'a tuée

près de Cuyaba,
538 Ménétriés
54. COÎ^OPOPHAGA NAEVIA, Fki//.

TlPRA NAEVIA, Lath.

Fourmilier tacheté de Cayenne, Buff. PI. enl. S23, fig. 2.

Fourmilier tacheté, Dict. des sciences, T. n, P. 321.


— — Dict. Class. T. T, P. 25.

Suprà fusca, suhtùs alba; icctricihus nigris, reclricibusque albo- terminal is;

giila colloque airis; peciore maculis elongaiîs nigris, abdojnine crissoque rufo-

aurantiacis.

Longueur totale 4".

Cet oiseau est brun en-dessus; deux bandes blanches se dessinent sur l'aile;

la queue a son extre'mité blanche, surmonte'e de noir; le dessous du bec et la

gorge sont noirs, la poitrine est blanche, marque'e de taclies ou mèches noires,

plus nombreuses sur les côte's; l'abdomen et les couvertures infe'rieures de la

queue sont d'un roux orange'.

Cette espèce se trouve à Cayenne, je ne l'ai jamais vue au Bre'sil.

i
Mono graphie des Bfyiothcres. 53ji

LISTE
des espèces qui jusqu'à présent ont été placées à tort parmi

les Fourmiliers.

Le Fourmilier AradA, Buff. PI. enl. 706, 2, Turdus cantans; Lath. est

un Troglodyte, ainsi que le Prince de Neuwied l'a de'jà

remarque'.

Le Fourmilier Coraya, P>uff. PI. enl, lOO, l, Turdus coraya, Lath.


Cichia, Wagl. Sphenura^ Lichtenstein, est un Troglodyte.
PlPRA ALRIFRONS, Lath. Pilhys leucops, Vicill. Buff. PI. enl. 707, 1, appar-

tient aux Muscicapidae.


Myothera akdromeda, Temm. PI. col. 392, Turdus, Voigt, appartient
aux Merles à queue courte.

Myothera mejNTALIs, Temm. PI. col. no, 5, Myioûicra poliocephalus,


P. Max, est un Thamnophilus à queue courte.

Myothera strictothorax, Temm. PI. col. 179, 1, 2, est un Tham-


NOPHILUS à queue courte.

MyiotherA AFFINIS, Horsf. Syst. arr. in the Linn. Trans. T. XIII, P. 154,

est le PiTTA GYANURA, des auteurs.

Myiothera tAîSYPUS, Oppel. Me'm. de l'Acad. de Bav. 1811, 1812, PI. 8,

est un Merle à queue courte.

Myrmothera guttatus, Vieill. Gall. 155, est un Thamnophilus .î

queue courte.

SiTTA NAEVIA, Edw. 346, me paraît ne pouvoir appartenir aux Fourmilers.

Me'm. VI. Ser, Se. math. phyi. ti nat, Tom. III, 2dt p. Se. nat. 6n
54o Ménétriés
Myiotiiera OBSOIETA, Wils. Orn. I, p. 6, n. 1, fig. 2, dans les Ann.
of tlie Lyc. etc. Vol. II, July 1S2G, ^2, Tliamnophilus Viclll.

Troglodyte ainsi
est un que l'avait déjà remarqué Say.

Myiothera CAERULEA, Rafles, Descript. Cat. of birds of Zoolng. in Trans.

of the Linn. Soc. XIII. P. 301, est un PiTTA.

Myiothera Novae Zeeandiae, Less. est également à exclure des Four-

miliers; M. Lesson plus tard dans son Trait. d'Orn. à placé cette

espèce parmi les Gobe -mouches, dans le genre Miro.

Myiothera calcarata, P. Max, Beitr. zur ISiaturg. von Bras. III, P. 1101,

appartient aux MuSCICAPA.


Le Bambia, Buff. PI. cnl. 103, 2, Turdus bambla, Lalh. est un Troglo-
bïte.
Le Carilionîseur, Buff. PI. cnl. 700, 2, Turdus linllnnalulalus ^ Linn.

Turdus campanella , Lath est un Merle.


Myothera strigieata, Cuv. Guér. Icoa. du Règn. an. est un MyiophAGA
ou Merle à queue courte.
TuEDUS CliNlNAMOMEUS, Latlî. Buff. PI. enl. 560, pourrait peut-être appar-
tenir aux Fourmiliers; je ne le connais pas.

Afin d'éviter une plus grande confusion dans la synonymie il faudrait rayer

entièrement de nos catalogues méthodiques les noms suivans:

Myrmothera FUSCICAPIllA, Vieill. qui est une variété du Myioturdus


ielema.

Thamnophiius MEIANOGASTER, Spix 43, 1, est le Myrmothera axillaris.

Myiothera POLIOCEPHALA, P. Max, Beitr. zur Naturg. von Bras. IIJ,

P. 1098, est le Myothera mentalis, Temm. PI. col. 179, 3.

Myiagrus IINEATUS, P. Max, est un Conopophaga.


Monographie des Mjioiheres, 54i

SUR LES OISEAUX


qui dans un système artificiel avoisincnt les 3Iflotherinae

et que Ton pourrait grouper en familles.

Au commencement de cet ouvrage, j'ai tâché de de'montrer que les Fourmi-

liers forment une famille composée de plusieurs genres qui bien que souvent
assez dlffe'rens les uns des autres par leurs formes extérieures, n'ont pas moms
entr'eux la plus grande analogie par leurs moeurs; j'ai cherche' à leur assigner

lies caractères qui les circonscrivent mieux qu'ils ne l'ont e'te' jusqu'à pre'sent;

l'on ne peut se dissimuler que l'analogie qui existe entre plusieurs Fourmiliers

et des espèces de familles voisines, n'ait toujours e'ié un grand obstacle pour

grouper ces oiseaux; c'est surtout avec les LaniJae et les Turdinae, que les Four-

miliers offrent plus de rapports.

Je proposerai donc de re'unir tous ces Merles à queue courte et à longues

jambes, dans une Famille qui serait interme'diaire entre les Turdinae et les Myio-

iherinae et à laquelle on pourrait assigner le nom de Myiophaga *' ; alors vien-

draient se grouper les genres suivans, dont il est vrai on ignore encore les

moeurs.

En tête je citerai les PUla; voici par exemple les espèces les mieux déter-

minées par les auteurs:

PiTTA ERYTHROGASTER, Cuv. Temm. PI. col. 212. Manilla.

PiTTA CYANOPTERA, Temm. PI. col. 218. Maniîla.

PiTTA GIGAS, Temm. PI. col. 217. Java.

*) Nom déjà donné par Lessom pour désigner les VUla glaucinn Temm. PI. col. 194. Myolhtra
andrumctla, Teium. PI. col. 392, etc.
542 IflÉNÉTRIÉS
PlTTA CVANURA, Turdus cydnuTus^ Gm. Buff. PI. cnl. 555, Cornts cyaneus

Sliaw. Vieill. Gall. 153. Java.

PlTTA BRACiiYURA, Con'iis brachyurus, Buff. PI. cnl. 25T et 258, Edw.
524. Java.

PiTTA VEUSICOtOR, Shaw. Java.

PiTTA GEANATINA, Temm. PI. col. 506. Bornéo.

PiTTA AFFINIS, Myioihcra ojfnis, Ilorsf. Trans. of ihe Linn. soc. T. Xlll,

P. 154. Java.

Enfin deux autres espèces moins bien connues, Pitta ANGOLENSIS, Vieill.

cl Pitta atbicapilla, Cuv.

Les TiMALIA, d'IIorsf. sont à peu près des Brèves à couleurs ternes tels

que ÏIMALIA thorAcica, Horsf. Pilia thoracica, Temm.


le

PL col. 76. TiMALIA PILEATA, Horsf. Trans. of the Linn,


Xm, P. 151.
Soc. T.

Suivent les Brachypterix monta N A et SEPIARIA, d'IIorsf. de'crits dans

l'ouvrage cile' plus haut; de Java.

L'on peut encore y joindre les

TuRDUS INTEEPRES, Kuhl, Temm. PI. col. 458.


Turdus Arvensis, Gray, Griff. Anim. Kingd. T. VL
Turdus terrestris, Kltllilz, Me'm. de l'Acad. de St.-Pétersbourg, T. I,

3 livr. P. 244.

Turdus triostegos, Sparm. Mus. Berol.


Myothera andromeda, Temm. PI. col. 592.
Dasyornis AUSTRALIS, Horsf. (voisin des Timalia),
MOTACILIA AFRICAIN A, Gm. Le Flùteur, Vaill.
Myiophonus {Pilla Griff.) METALLicus, Temm. PI. col. l'JO.

EUPETES MACROCERUS, Temm. PI. coL 576.


Enfin les Pleroptochos de Killlilz, M^m. des sav. élr. de l'Acad. de St.-Pe'-

lersbourg, T. I, 2 livr.
Monographie des Mfiothères. 543

Pteroptochos rubecula, pi. 2.


Pteboptochos ai.bicollis, pi. 3.
Pteroptochos megapodius, PI. 4,
M. Kittlitz nous apprend que ces oiseaux se nourissent de graines, ce qui les

e'Ioigne des Fourmiliers et les rapproche des Merles.

Un autre groupe comprendrait les Thamnophilus et ces petits Lanîus à bec


grêle, que jusqu'à pre'sent l'on ne sait trop oii placer; les Bataras (Thamnophi-

lus) sont eux-mêmes assez peu connus, et comme ils varient également beaucoup
entr'eux par leurs formes extérieures, on ne pourra les classer qu'à l'aide de plu-
sieurs divisions.

Par l'examen des espèces d'oiseaux que j'ai cru devoir placer dans la famille

des Myioiherinae, l'on remarquera plusieurs traits d'analogie entre ceux-ci et quel-

ques espèces appartenant à des familles souvent très éloigne'es dans nos systèmes

artificiels; j'ai cherche' à exprimer ces rapprochemens , dans l'Atlas Planche 16;

c'est ainsi par exemple que l'on verra que le genre Myiolurdus est très voisin du
genre Pilla, les Malacorhynchus des Pteroplochos par leur bec, leurs narines, etc.;

Les Formicii'ora quoique se liant intimement entr'eux, sont susceptibles d'être sub-

divisés en plusieurs sections, alors on remarque combien danalogie existe entre

les espèces de la l*^"^^ section et quelques Thamnophilus, celles de la section Ma-


crouri, avec les Malurus, par leur queue large et longue; la section erylhroph-

ihalmae renferme les espèces qui ressemblent tant à de petits Merles; quant aux

espèces asiatiques, elles se rapprochent tellement des Analales, que sans la très

petite échancrure du bec de ces premiers, on serait tenté de les réunir.

Le genre Conopophaga, se fie aux Manakins par la forme des pieds, et aux

Moucherolks par celle de leur bec. Les Leptorhynchus ont le bec long et effilé des

Troglodytes, et même quelques espèces ont de plus, des traits de ressemblance avec

ceux-là dans leur plumage. Enfin les Oxypyga ressemblent beaucoup aux Den-
drocolaples.
ESSAI MONOGRAPHIQUE
SUR LES ESPÈCES

DERIOCAULON DU BRÉSIL.
PAR

J\r. B O N G A R D.

SUITE II™'

[Lu le 14 Mars 1834.)

Eriocaulon bahiense. Tab. XX.

Viaulibus caespitosis simplicibus; foliis radicalibus lanceolnlo-acuminatis obtusius-

culis pilosis cllialis; pedunculis perslslentibus pilo.sis; vagiiiis bifidis glabriusculis.

Synopsis N". 9.

Railix pciennis, Cbrosa; fibrillis simplicibus, filifoimibus, villosiusculis, fuscesccn-

tibus.

IViizoma brève, circiter unciale, cyliiuliicum, digiti mcdii crassitic, foliorum delap-

soium lesiduis lanaque alba pailiin delrita tectum, ex apice emitlcns caespitem

foliorum el caulium 1. poilus ramulorum.

Caules (tarai) folia radicalia longitudine subaequantes, simplicrs, crrcti, foliosi,

tercliustuli, striati, 1 —2 lin. circiter crassi.

Fvliu radkalia c.iespilosa, e basi lala laiiceolato-acuminaln, plus minus obUisa, pilis

crcbris brevibus albis ulrlnque obsila, margine dense ciliala, senus autera plus

jiftm. VI. Str. Se. math. phji. tt nat. Tom. III. 2dt p. Se. nat. pjq
546 B N G A R D,

minus calvescentia, subtus longitudinaliter slriata, 2 —3 pollices longa, 3 lin.

medlo lata , viridia , basi villo albo cincta.

Caulina sessllia, e basi lale-ovata lanceolalo-acuminata, erecla, obtusius-

cula, scmipollicem el quod exccdil longa, ceterum radicalibus simillima.

Pedunculi terminales, in iimbellnm dlspositi, longitudine aequales, 20 et plures,

erecti, rigidiiisculi, pariim angulosi, siccitale leviter torti, pilis copiosis albis

adpressis obsili et canescentes, tripollicares.

T^aginae arctae, glabriusculae, pallidae, apicc albo-membranaccae, bifidae,

circiter 8 lincas longae.

Capitula primum hemisphaerica, demum fructifiera subglobosa, pisi mediocris mag-


nitudine, albo-Ianala.

Squamae exlcriorcs involucrantes, dense imbricatae, stériles, oblongae, ob-

tusae, a basi ad apiccm usque cilialae, pilis crassiuscuiis rigidis opacis, 1. basi

tanlum diaplianis, acutis obtusisve; margine nonnihil extenuato, interdum

parum lacero, ad basin albo-membranaceo, fusco-nitentes, sensim sensimque


transeuntes in angnstiorcs usque denique in bracteas flores tegentes.

Bracleae oblongae, obtusiusculae, carinatae, versus apicem pilis simplicibus

albis rigidis crassis obtusis opacis, basi tantum diaplianis, nodulosis ciliatae.

Receptacuhim pilosum, pilis simplicibus, elongatis, diapbanis, septatis,

apice nodulosis oblusisque»

Flores mfl5t«// pedlcellali, perigonio duplici praediti.

Exlerius e partibus tribus liberis constitutum. Partes oblongae I. ovalo-

oblongae, obtusae, deorsum parum atlenuatae, medio pedicello aifixae ibique

p.iriim dccurrentps, concavae 1. carinatae, apice, praesertim dorsum versus,

pilis simplicibus rigidis, crassiuscuiis, obtusissimis, nodulosis, opacis, ex albo

flavi. nnlibus, facile deciduis ornatae ciliataeque, nervo medio notatae, fuscae, e

ceilidis elongatis conllatae.

Inlerms, exlerius longitudine acquans, in tubuin obconicum fuscestentcm,

apicc tiifidum concretnm. lobulis acutis albis pcllucidis.


Eriocaulons du Brésil. 5^7
Stamina 3 exserta, libéra, lobulis tubi opposita. FUamenfa filiCormia nlba.

Anlherae oblongae, bilocularcs.

F/ores frminei sessWes , peri'gonio duplici uti mares, instrurli.

Pcrigonii exterioris parles 3 liberae, obovatae, subarutae, concavac, neivo

niedio notatae, ab apice usque ullra médium ciliatac, pilis in apice cra.'sis ob-
tusis nodniosis opacis, ut in flore mascuio; inferius autcm pilis tenuioribus

pclKicidis acutis uniscptatis, nitente-fuscescentes.

Jnterioris 1res parles eliam libcrac, praecedentibus similes pariterque pi-

losae, paulo tanlum angustiores, aculiores et tenuiores.

Otarnim elHpticum, glabrum, Irigpnum. S/y/i Z, usque ad médium coa-

iiti. Sligmala 3 longa, obtusa. Appendices nuilae.

Capsula matura non visa.

Explicalio Tab. XX.


Planta naturali magnitudine delineala.

1) Squama capiluli exlerior. 2) Fies masculus rum braclca. 3) Pilus pcri-

gonii exterioris auctus. 4) Flos femineus. 5) Praecedens, ablato perigonio exte-

riore. — Omnia valde aucta.

Erincaulnn rigidum. Tab. AAf.


Caule ramoso folioso, infernc denudato oblique striato, ramis brevibus crcrlis,

foliis amplexicaulibus ereclis lanceolato-acuminatis planis; pcdunculis subpubcscen-

libus; vaginis glabris. Synopsis N". 5.

Planta 1 —2 pedes alla , frutescens.

BaJix non visa.

Coulis ereclus, rigidus, teres, ramosus, superius dense foliosus, inferius fdliis denn-

datus, cicatricibus tum transversis et obliqnis notatus, 4 lin. et ultra diamelro

70*
548 B N G A R D,

crassus, ad foliorum insertionem dense pilosus, pllis albls erectis dense ap-

pressis, serins omnino glaber, in sicco fuscescens.

Rami latérales pauci, unus alterve, terminales plurcs, apice florlferi, oranes semper

simplices, brèves, bipollicares rirciler, dense foliosi.

Folia sessilia, basi lata caulem amplectcnlia et adpressa, parte superiore divergentia,

late-lanceolnta, acumlnata, subinucronata, plana, juniora utrinque pilis albis

sparse ob.ita niargineque ciliata, serins calvescentia, bipoUicaria, circiler 5 li-

neas lala, basi lana alba cincta, viridia.

Pedunculi in apice raraulorum numerosi, 100 et plures, umbellati, longltudine

aequales, erecti, filiformes, sublereles, hinc inde parum conlorti, pilis sparsis

adprcssis pubescentes, demum glabriusculi, juniores canescentes, serius viri-

diores, pollicem 1| longi, in sicco facile décidai.

T'^agiiiae arctae, glabrac, mcmbranaccac, albidae, apice oblique fissae, 5 li-

neas longae.

Capitula florifera obconica, demum liemisphaerica, albo-Ianata, granuli piperis ni-

gri magnitudine.

Squamae exteriores involucrantes stériles, ex obovato oblongae, obtusae,

rotundatae, apicem versus pilis albis ciliatae, celerum glabrae, concaviusculac,

fuscescentes, margine saepius parum lacero, basin versus exlenuato albidoque.

Bradeae ex ovato oblongae, obtusae, basi attenuatae, concavae 1. carinatae,

basi pedicelli affixae, apice, tam margine quam dorso, pilis simplicibus crassis,

opacis, obtusis, facile dcciduis coratae, fuscae.

Receplaculum pilosum , pllis simplicibus, pellucidis, seplalis, obtusis, albis,

longitudine flosculorum.

Flosculi masculi pedicellati, perigonio duplici instructi.

Perigonium exterius e partibus 5 conformatum. Parles liberae, medio pe-

dicello affixae ibique parum decurrentes, obovatae, rolundatac, basi parum atte-

nuatae, concavae, apice coma, ul in bractea, ornatae, cetcrum glabrae, e cel-

lulis angustis, elongalis conflatae, fuscae, perigonium interlus subaequanles.


Eriocaulons du Brésil. 5^9

Jnlerioris très partes in tubum obconicum 1. tiirbinatum apice trilobum

concretae, lobulis triangularibus aculis.

Stamina 3, libéra, longe cxseita, lobulis tubi opposita. lilamenta filifor-

mia, alba. Anlherae oblongae, pallldac, bilocularcs. Riidimentum pistilll in

cenfro floris.

flores Jeminei sessWes , pcrigonio duplici, uti mares, praediti.

Perigonii exterioris partes 5 liberae, illis masculi lloris in omnibus similes,

longitudine perigonium inlerius subaequantes.

Iiiterioris 3 partes liberae, ex ovato oblongae, basi angusliores, parum con-


cavae, utrinque pilosae ciliataeque, pilis inferioribus seplatis diaplianis acutius-

culis, superioribus comam formantibus opacis obtusis crassioribus, albidae,

compagis tenerioris, e cellulis elongatis angustis formatae.

Oi'arium ellipticum, trigonum, glabrum. S/yli 3, ad médium usque coa-

liti, superius liberi. Stigmata 3, obtusa. Appendices 1res, filiformes, stylis

paulo longiores.

Scm'ma non observata.

Explicalio Tab. A\XI.

Pars plantae superior magnitudine naturali.

1) Squama capituli exterior. 2) Squama interior. 3) Flos masculus cum

braclea in pedicelli basi. 4) Pilus, perigonii parles apice ornans. 5) Tubus flo-

ris masculi verticaliter sectus, rudimenlum pistilli exhibens. 6) Flos femineus. —


Omnia valde amplificala. ^) Folium naturali dimensione.
55o B N G A R D,

Eriocaulon tuberosum. Tab. XAIl.

Acaule, rhizomate tuberoso, foliis cacspitosis eretiis lincari-lanceolalis acuminalis

jubescenlibus, pedunculis piibcsccnlibus, apicecanis; vaginis bifidis. Synop.W.AX.

lindir pLicniiis, fibrosa; fibrillis e basi rhizomalis copiosis, subsimplicibus, filifor-

inibus, ciassiusculis, fuscescentibus.

Wiizoma brève, tuberoso -cylindricum, pollice crasslus, e superiore parte emittens:

Fo'ia caespitosa, erecla, rigida, lineari-lanceolala, acuminata, mucronulala, pubc

rara bine iiide adspersa, rarius omnino glabra, margiiie pilis albis brevibus

p.ircis teimiler ciliata, utrinque norvoso-striata, 4 pollices circiter et ubra

loriga, Hncas 2 medio lata, basi villo brevi albo cincta.

PecJunculi (scapi) caespitosi, erecti, slrictl, complanali, striall, pube brevissima


veslili, ad apicem cancscentes, fobis paulo longiores, circiter 5 poUicares, b-

ncam lali, apicc in ramulos (pedicellos) saepissime 5 divisi, quorum singubis

apicc capituKim gcril.

T^agiiiae foliis brevlores, li — 1| poli, longi, laxiusculae, pubescentcs,

apice bifidae, bibulis saepe lacinulalis.

Capitula sub anlbesi bemisphaerica, granuli piperis nigri niagnitudine, albo-lanata.

Squaniae exleriores involucrantes, stériles, lato-ovatae, acuminatac, paruni

concavîie, inlus glabrae cl fusco-nilenlcs, dorso margineqne totae pilosae cilia-

I;h(|uc, pilis albis longis septatis diapbanis acutis.

Reccplaculum pilosum : pilis simplicibus, albis, rectis, septatis, diapbanis,

loii^itudine flosculorum.

Dracieae ovalo-oblongae, acuminatae, basi atlenuatae, carinatae, dorso pi-

lusac, niargine ciliatae, pilis inferioribus simplicibus longioribus septatis acutis,

supremis comam formanlibus crassiusculis opacis obtusis.

J'hrrs masculi brcviler pedicellati, jicrijioiiio duplii i inslructi.


1

Eriocaulons du Brésil. 55

Exterius e parlibus 3 liberis formalum. Partes oblongac, acutac, concavae

1. carinatae, a medio ad apicem ciliatae pllis crassiusculis oblusis seplatis om-


nino opacis, s. basi tantum diaphanis.

Inierius m tubuni obconicum, apice trifidum concrclum, lobulis brevibus

obtusis, saepius aborlu fere nullum 1. rudimentanum, i. e, membrana lenuis

alba tubum praebct minimum irregularcm.

Slamina tria, exserta, vcl si tubus abortivus, valde brevia, subsessilia. An-
thereae oblongac, fuscae.

Flores feminei non observati.

Explkatio Tab. XXII.


Planta nnturali magnitudine delineata.

1) Squama capiluli exterior. 2) Squama interior. .') Flos masculus, basi

feractea teclus. 4) Floris masculi tubus abortivus. 5) Slamen subsessile e tubo

incompleto. — Omnia valde amplificata.

Eriocaulon melaleucum. Tab. AAIII.

Caulescens; foliis caulinis amplexicanlibus lineari-lanceolatis longe acuminalis,

basi cillatis; pedunculis glabris; vaginis glabiis subbifidis.. Synopsis N". 40.

liadix

(Jaillis simples, ereclus, teies, dense foiiosiis, 2 — S-pollicaris, pennae anscrinat

crassitie.

Folia raulina sessilia, amplexicaulia, erccta, lineari-lbnceolata, acuminata, niucro-

n.ila, plana, utrinque striata, sparse pilosa, demum calvescentia , margine pilis

longiusculis mollibus albis ciliata, basi villo albo cincla, circiler 5 polliccs longa,

3 lineas medio lata, viiidia.


552 B N G A R D,

Pedunculi axillares terminalesque erecti, complanatl, slriali, pilis brevibus a!bis

puberuli, demum calvi, virentes, poUlces 4 et ultra longi, llneam lati, apice In

5 — 1 ramulos (pedicellos) divlsi, quorum singulus capilulum fert.

T^aginae foliis breviores, \\ poli, longae, glabrae, slriatae, apice subblfidae,

laciniis Inaequalibus obtusis.

Capitula juniora obovata, piperis iii;j;ri granulo minora, fructifera demum hcmis-

phcrica, pisum miuus magniludine aequantia, albo-Ianata.


Squamae exleriores involucrum formantes imbricatae, stériles, lato-ovatae,

acuminatap, l)asi tnincatae, a mcdio ad apiccm ciliatae, pilis simpliclbus bre-

vibus acutis obtusiusculisve albidis, cetenim utilnque glal)rae, fusco-nitenles,

ncrvo medio obscuriore instructae.

Receplaculitm pilosum; pilis ilosculos subaequantibus simplicibus srptalis

diaphanis acutis.

Eracleae ovato-oblongae, obtusae, concavae, floris longitudine, fuscae, apice

pilis albis opacis crassis obtusis ornatae cilialacque.

Flores mascuU pedicellati, perigonio duplici praediti.

Exirrioris partes 3 librae, medio pcdiccllo affixae ibique parum decurren-


les, obovatae, deorsum angustatae, obtusissimae, rotundatae cum cuspide brevi

in medio, nigro-fuscae, linea Jongitudinali medio notatae, apict- pilis albis

crassis, obtusis, bractearum instar, comtae ciliataeque.

Jnlerioris perigonii partes in tubum obconicum, apice Irifidiun ci.iicrrlae,

lubulis lanceolalis albis diaphanis.

S'.awir.a 5, exserla, lubulis opposita. Hlamenta filiformia, alba. Anlltaac


ellipticae.

J'iorcs fcmi/ici SQsf,i\is, pciii;onio duplici instructi.

Exlt'rius ut ni niasciilo flore.

Interius e 3 parlibus angustioribus, concavis, albis, compagis tenerioris cel-

lulisquc clongalis, apice coma ornatis formatum.


Eriocaulons du Brésil. 553

Oi'orium oblongum, tiigonum, glabrura, sessile. S/j/i 3, usque ad mé-


dium coalillj superius liberi. Stigmata oblusa. Appendices 5, filiformes,

stylis longiores, apice bifidae.

Fruclus malurus non visus.

Explicalio Tab. XXIII.


Planta magnitndine naturali repraesenlata.

l) Squama capituli exlerior. 2) Squama inlerior. 3) Flos masculus basi brac-

tea praedilus pilisque receptaculi nonnullis adliaerentibus. 4) Flos femineus.

5) Idem perigonio exterlore ablato. — Oainia valde aucta.

Eriocaulon currîfolium. Tab. A'XIJ\

Acaule; foH'is dense confertis linearibus mucronulalis curvatis longe -pllosis; pe-

dunculis fasciculatis pubescentibus; vaginis brevibus pilosis. Synopsis TS°. 27.

lladix Cbrosa; fibrillis subsimpliclbus, filiformibus, fuscescentibus, e basi et ambitu

rhizomatis provenienlibus.

Rhizoma crassum, brève, cylindricum, digiti mlnoris crasslludinem attingcns, apice

emi liens:

Folia caespilosa, linearia, angustissima , apice tereliuscula et in mucronem lineam


circiler longum abeuntia, varie curvala, modo incurva modo recurva, superne

margineque pilis longis sparsis palnlis obsila, inler quos hinc inde pubes brevis
tenuisqiie, subtus glabra, striata, basi lana brevi flavicante dense obducta, ses-

quipollicaria, vix lineam lata, pallide viridia.

Pedmculi (scapi) 2 — Z, crecli, slriali, leviler conlorli, tcreliusculi, pilis parvis

sparsis pubentes, in sicco fia vo- ni ton les, 8 polliccs et ultra longi.

P'aginae foliis paulo breviores, arclac, pilosae, striatulae, in sicco pallidae,


apice irrcgulariter apertap.

Ar,m. VI. Sir. Se. nuilh. phjri. et nat. Tant. tll. idt p. St. nat. -j
554 B N G A R D,

Capitula subglobosa, lanata, pis! inajoris magnhudlne.

Squamae Involucrantes, stériles, brèves, oblongae, acurainatae 1. aculae, e

fuscescente flaviJae, margine tenuiore, albido-membranaceo; dorso, a medio

ad apicem pilis albis acutis obsitae et cilialae, intus glabrae.

Recepfaculum pilosum; pilis longis simplicibus septalis diaphanis.

Bracteae albidae, oblongae, acutae, înferne atlenualae, versus apicem dorso

margineque pilis albis veslitae, flosculorum longiludine 1. lllis paulo breviores.

Flores masculi pedicellati ,


perigonio duplice praediti.

Perigonii exieriores parles 3 liberae, medio pedicello afiîxae ibique parum

decurrenles, ovato- oblongae, basi attenuatac, carinatae 1. concavae, albo-mem-

branaceae, apice acutiusculae, a medio ad apicem dorso margineque pilis albis

opacis crassis instructae, perigonii interioris longiludine.

In/erius in lubum obconicum apice trifidum connalum, lobulis lanceolatis

acutis.

Slamina Z, libéra, modo exserta, modo inclusa. Filamenta filiformia, alba.

Anlherae ovalac, flavae.

Flores Jeminei pedicellati bracteaque tecti , frequentiores in ambitu.

Perigonium duplex.

Inleriuris partes 3 liberae, lineari-oblongae, 1. ovato-oblongae basi atle-

nuatae, acutiusculae, concavae 1. subcarinatae, pilis albis longis acutis diapha-

nis septalis margine dorsoque, a basi ad apicem obsitis, parum curvalae; in

summitale coma e pilis obtusis opacis formata.

Inlerius perigonium exteriori valde approximatum, constans e partibus 3

liberis exterioribus siniilibus, albis, teneris, transparentibus, lineari-oblongis

acutis, carinalis s. concavis, apicem versus dorso margineque pilis albis ornalis..

Oi'arium oblongum, glabrum, 3-locularc, loculis monospermis. Styli 3,

ultra médium coallii**. Sligmala obtusiuscula. Appendices nullae.

•) Oiserv. Aliquoties etiam i. slylos obserTaii.


Eriocaulons du Brésil. 555

Capsula ex ovato globosa, liigona, glabra, S-locularis, loculis medio dorso


dehiscenlibus, monospermis.

Semina elliplica, glabra, superficie lineis longitudinalibus arcolata, fusco-nitcnlia.

Explicatio Tab. XXIV.


Planta naturali dimensione delineata.

1) Squama capilull exterior. 2) Flos masculus braclea inslruclus. 3) FIos


femlneus. 4) Idem demplo perigonio exteriore. 5) Semen. — Omnia lente valde

aucta.

Eriocaulon glareosum, Tab. Â'Â'F.

Subacaule; foliis radicalibus caespitosis patenli-dlffusis brevissimis llnearibus

oblusis villosis; cauliculis siibhorizontalibus foliosls, pedunculis relrorsum pubescen-

libiis; vagînls foliis longioribus bifidis pilosis. Synopsis W. 18.

liadix fibrosa, fibrillis simplicibus filiformibus fuscescenlibus.

Coulis vix ullus. E rhizomate brevi, conlracto enascunlur caullculi (ramuli) sim-

plices, brèves, 4 —6 lineas longi, tereliusculi, horizontales, e quorum apice

pedunculus unus alterve prodit.

Folia radualia caespitosa, rosulata 1. palenli diffusa, liiiearia (1. apice paulo latiora)

obtusa, crassiuscula, supcrne pilis brevibus rigidis albis deciduis, margine au-

tem longioribus vestila ciliataqae, cana, subtus glabra, sérias tota calvescentia

viridiaque, 5 lineas longa, vix lineam lata, basi lana alba brevi cincta. Cau-

lîna basI latiora, amplexicaulia, recurva, supcrne pilosa marglneque clliala.

PeduncuU ex apice cauliculorum (ramulorum) sulitarii 1. gemlni, erecti tereliusculi

pilis adpressis albis retrorsis pubescentes canescentesque, 6-pollicares.

T'aginae angustae, foliis longiores, albo- pllosae, oblique fissae, saepius

bifidac, scmipollicarcs.

71»
556 B N G A R D,

Capitula e coiiico hemispliaerica, serais deflorata globosa, pisi magniluJine, piloso-

lanalae.

Squamae exteriores involucranles stériles, imbrlcatae, ovalae, aciitae, albo

pilosae ciliataeque demum calvescentcs, fuscescentes.

Flores masculi hiemitv pedicellali, perigonio duplice instructi.

Exferius e partibus 3 liberls formatum. Partes ovato-oblongae, païutn

acutae, basi allenualae, concavae 1. carinatae, coma ornatae margineque cillatae,

pilis simplicibus opacis crassis albidis.

Perigonii iiiterioris partes in tubum obconicum, apice 3-lobum connatae,

lûbulis brevibus acutis.

Slamina Z, exseita, lobulis tubi opposita.

f/ores fcmifu'i se&s'ûes el, ul mares, perigonio duplici praediti.

Exicriuris partes 3 liberae, ovato-oblongae apice aculae, basi attenualae,

concavae, dorso margineque a medio ad apicem pilis obsitae ciliataeque, fusces-

centes.

Inlerîoris partes 3 exterioribus similes, paulo tantum minores, teneriores,

albidae.

Oi'arium ellipticum, trigonum, glabrum. Styli très, basi connali, ultra

médium liberi, Stigmala oblusiuscula. Appendices 3, vix a stylis distin-

guendae, illosque longitudine ae<[uanles.

Fruclus maturus non visas.

Explicatio Tab. XXV.


Planta magnitudine naturali.

1) a et h. lîractcae capiluli involucrantes. 2) Flos masculus. 3) Flos femi-

neus. 4) Idem, dempto perigonio exteriore. — Omnia lente amplificata.


Eriocauhms du Brésil- $Sn

Erîocoulon gramineum. Tab. XXT I.


Acnule, foliis caespilosis linearibus aculis apice subincurvis parce pilosis; pedun-

culis caespitosis tenuibus pilosis, vaginis brevibus glabris. Synopsis 'N". 31.

Radix fibrosa, fibrillis caespilosis subsiniplicibus terelibus spongiosis albis.

RJnzoma brevissimum e que enascuntur:


Folia caespitosa, erecta, linearia, angustissima, vix semilineam lala, apice subin-

curva et teretiuscula, submucronulala, superne plana pilisque longis sparsis

instructa, subtus glabra, striala, convexiuscula, demum tota calvescenlia, cir-

citer pollicaria, basi lana brevi alba cincta,

Pedunculi (scnpi) caespitosi, teretiusculi, filiformes, erecti, siccitate parum flexuosi,

pilis albis longiusculis erecto-patenlibus obsitae, serius calvescentes, 2^ —3


poUices longi.

Vaginae foliis breviorcs, pedunculum arcle cingenles, glabrae, oblique

fissae, 5 lineas longae.

Capitula juniora ovala, demura bcmispliaei'ica, piperis nigri seminis magnitudinc,

lanalae.

5(/z/ûmae exteriores involucrantes minutae, ovalo-oblongac, acuminalac, liinc

convexae illinc concavae, pilis longis albis acutis diapbanis a medio ad apiceni

ciliatae, ex fusco-albidae, margine extenualo, nervo medio nolalac, nilontes.

Bracteae ovato-oblongac, acuminalac, basi angustae, subcarinalae, a medio

ad apicem usque pilis longis albis simplicibus diapbanis septalis aculis cilialac,

nervo medio nolatae, albidae, flosculo paulo breviores.

Rcceptaculum pilosum; pilis longis simplicibus seplalis diapbanis aculis,

flosculos longitudine aequanlibus, imo superanlibus.


Flores masculi pedicellali, perigonio duplici vestiti.

Pcrigoninm exierius e parlibus tribus conformatum. Parles medio pedi-

cello affixae ibique parum decunenles, oblongac 1. ovalo-oblongae, acuminalac,

concavae 1. carinatae, basi altcnuatae, a medio ad apicem usque pilis cjusdem


h58 B N G A R D,

formae ul in braclcls cillalae, e cellulis elongalis sub lenle tiansparcntibus con-

llatae ncrvoque medio nolalae.

Pcrigonii intcrioris parles in tubum obconicura apicc trifidum concrela,

lobulis triangularibus aciitis.

Siamlna Z, exserla, libéra, tubi lobulis opposila. Fihmenia filiformia,

alba. Aniherae oblongae, biloculares. Rudimenliim pistilli in ccntro floris.

J^/ûies femi'nei hrevher pedicellali, et, uti mares, perigonio duplice ornali.

Perigonii exierioris partes 3 liberae, ovato-oblongae, acuminalae, basl an-

gustatae, hinc convexae illinc concavae, a medio usque ad apicem pilis ejusdem

formae ut in masculo flore ciliatae, ex flavido' albicantes, margine, praesertim

in inferiore parle, albo-membranaceae.

Jnlerius perigonium e 3 parllbus liberis formatum exteriorique valde ap-

proximalum. Partes ovato-oblongae, acumiaatae, inferius angustatae, parum


liinc convexae illinc concavae, margine a medio ad apicem usque ciliatae, pilis

ejusdem ut in exteriori perigonio formae; albae, teneriores, e cellulis elongalis

diapbanis formatae.

Ovarium elliplicum, glabrum. Slyli 3, ad médium usque coaliti, superius

libeii. Sligmaia obtusa. Appendices 1res, filiformes, cum slylis allernanles,

eisque longiores.

Capsula trigona, trilocularis , loculis monospermis.

Semina elliplica, sub lente rugulosa, e fusco-1. flavido nltentes.

Explicatio Tab, XXVl.


Planta statura naturali efficta.

1) a. b. Squamae exteriores capitulum involucrantes. 2) Flos masculus, ad cu-

jus pedicelli basin bractea affixa est, pilique receptaculi haerent. 3) Flos femineus.
4) Idem, ablato perigonio exteriore, interiore explicato, ut pislillum videri possil.

5) Semen. — Omnia lenle valde aucla.


Eriocaulons du Brésil. Slig

Eriocaulon elichrjsoides. Tab. XXT IL


Acaule; foliis caespitosis ereclis, e basi lala lanceolato-acuminalis oblusis glabrls

reliculalis; pedunculis glabris; vaginis Iaxis obtusis. Synopsis ^°. 46.

Radia: fibrosa; fibrillis subsimplicibus albidls crassis exlus spongiosis, înlus fascicule

fillformi praeditis.

Caulis epigaeus nullus; sed Rliizoma brève contraclum, simplex, poUicem dimidium

diameiro crassum, e cujus parte superiori enascuntur;

Fo/ia caespitosa, erecla, late lanceolala, acuminata, apice oblusa, basi complicala,

celerum plana, glaberrima, reticulata, i, e. conlextu cellulose diaphane, septis

translucentibus, basi villo albo brcvi dense obsila, pedalia et ultra, basi circa

2 pollices lata, iblque in sicco diapbana, viridia.

Pedunculi (scapi) plures, 3 — 5, simplices, planiusculi, striali, glabri, apice saepius

parum incrassali, foliis longiores, fere sesquipedales.

Vagînae laxae, glabrae, virides, apice integrae, obtusae Iruncalaeque, cir-

citer 5 pollices longae.

Capitula subhaemisphaerica, basi explanata, glabra, squamis numerosis œagnisque

involucrata.

Squamae exteriores involucrura constituentes stériles, imbricatae, ovatae I.

elliplicae, parum obtusae, subpaleaceae, glabrae, interiores dorso pilis albis bre-

vibus deciduis vestitae, omnes albo-flavicanles, sensim sensimque in angusti-

ores et acutiores transeuntes, semipolllcares circiler, 3 lineas latae.

Bradeae ovato-Ianceolatae, longe acumînatae, basi anguslalae, bine con-

vexae illinc concavae 1. carinatae, dorso, a medio ad apicem usque, pilis brevi-

bus crassiusculis adpressis albis dense obsilae, nervo longitudinal! notatae, fla-

vidae, margine albo-membranaccae, floribus paulo longiores.

Flores masciili ^çiï\ce\\A\\ , perigonio duplici vestili.


56o B N G A R D, Eriocaulons du Brésil.

Exlerioris 5 parles, interioii paulo longiores, medio pedicello affixae, ob-

ovalae, basin versus valde altenualae, caiinntae 1. hinc convexae illinc concavae,

dorso margineque, a medio ad apicem usque, pilis brevibus crassiusculis albis

veslilae, inlus el inferne glabrae, membranaceac, ex albo flavicanles.

Interloris partes bas! concrelae, tubum brevissimum formantes, lobulis 3

oblongis, obtusiusculis, bine concavis illinc convexis, inlus macula nigra mé-

dium versus nolatae, apiccque pilis albis crassis rigidis opacis comtae.

Slamina 6, libéra, quorum 3 longiora lobulis tubi opposita; 3 breviora

inter lobules posila sunt. Filamenta brevia, lata, alba. Antherae ovatae, bi-

loculares. Rudimentum pistilli in centro floris.

Flores feminei sessiles, pcrigonio duplice ornali.

Exterius e 3 partibus constans, illis in maribus similibus.

Inlerioris partes 3 liberae, ovato-oblongae, deorsum angustatae, hinc parum

convexae, illinc paulo concavae, medio macula nigra intus notatae, a medio ad

apicem usque pilis albis longis septatis diapbanis vestitae, albae.

Ocarium ellipticum, 3-gonum, glabrum. Stjli 3, usque ultra médium


coaliti, apice liberi. Appendices nullae.

Fructus maturus non observalus.

Explicatio Tab. XXflI,


Planta nalurali stalura delineata.

1) Squama capiluli exlerior. 2) Flos maculus braclea înslruclus. 5) Tubus

praccedenlis floris isolitus. a. Lacinia tubi separata. 4) Flos femineus. 5) Prae-

cedens, demto perigonio exteriore. — Omnia lente amplificala.

mi<i^*-
BEMERKUNGEN
TJBER DIE

MUNDMAGEN- ODER EINGEWEIDENERVEN {NerrusSjm-


pathicus seu Neryi reproductorli) DER EVERTERRATEN.

VON

J. Ç'. R R A N D T.

(Gelesen den 5. Seplembcr 1834).

Uie Nachweisung eines doppelten Hauptsystems von Ncrven bei den Inseclen,

Wclche wir bereits SwaMMERDAMM uncl Lyon^et verdanken, konnte fnr die Or-

ganologie und Physiologie nur vom hochsten Interesse sein. Dies bewog schon vor

mehreren Jahren L MOller die Mundmagen- oder Eingeweidenerven der Insek-

ten, welcher man friiher nur gelcgenîlich Erwahnung that, zutn Gcgenstande

einer eigenen Abliandlung zu machen, welche er der erstcn Ablhellung des vier-

zehnlen Bandes der ISoi'a Acia der Leopoldinisch-CaroliniscJwn Académie der Na-

kirforscher einvcrleible.

Den historischen Theil des Gegenstandes bat MiJLlER fast vollstandig zu-

sammengestellt; nur die Beobachtungen iiber Piudimente von Mundmagcnncrven,

welche Treyiraisls*) bei Julus machie, so wie Six:co\v's**) Wahrnehmung


eines unpaaren Magennerven beim Fîusskrebs und Bombyx pini, werden in seincr

Abhandlung vermisst, auch halte man wobl gern die Beobachtungen Cuvier's

*) Vcrniischle Scliriflen Ed. II. S. 47.

*«) Analoniiscli-Pliysiologische Untorsuctiung der Knislenlliiere. Ileidelbcrg 1818.

JITeiii. }'I. Ser. Se. math. phyi. tt nal. Tom. ///. 2di-' p. Se, riat. r2
562 B n A N D T,

von Mundmagennerven bel mchrcren Mollusken erwalint und sie in Analogie mit

denen der Insecten geslellt geselien.

Ausspr der Zusammenslellung und Deutung des Vorliandenen hat iiberdies

J. MuLLER in seiner Abhandiung die von Meckel und TrevibAîSUS ausge-

sprochene Idée ,,die Mundmagennerven nicht der Ganglienstrang der Everle-

braten, seyen dem Sympalbiscbcn Nerven der hohern Thicre gleichzustellen" un-

terstiJIzl, ferner die Existenz von Eigewcidenerven bei mehreren Insecten (P/tasma

feriila, Mantis aegyptica, Grylloialpa l'u/garis, Blatta orienfa/is , Gryllus hiero-

glyphicus^ Dyiiscus margina/is, Lucanus cervus und einer Sphinxraupe) zuerst dar-

gelegl und den Satz aufgestellt, dass der Umfang ihrer Entwickelung nach Maass-

gabe der Entwickelung des Darmkanals*) sicli richle.

Seit dem Erscheinen der trefflichen Arbeit Muller's sind mebrere neue Er-

fahrungen viber den fraglichen Gegenstand mitgelheilt worden. Zun'achst verdienen

die interessanten Unlersucbungen StrAuss's {Considérations générales à Paris 1828)

am Maik'àfer Erwahnung. Strauss beobachtete namlich ausser dem sogenannten


«npaaren Nerven (Nerrus recurrens der altern Entomotomen, Unpaares Mundmagen-

nervensystem Nob.^, den er als Sysleme nerveux d organes vitaux a. a. 0. p. 406


bezeichnet, ohne freilich des stets vorhandenen Magenknotens desselben zu er-

wâhnen, noch zwel Paar eigener, hinter dem Hirn gelegener Knotchen, die mil

dem unpaaren Nerven und dem Hirn durcb feine Zwelge in Verbindung stehen,

dieselben, welche icb mit meinem Freunde PiATzEBURG ohne die Beobachtungen

von Strauss zu kennen bel Meloe im Sommer des Jahres 1827 auff;ind. SïRAUSS
betrachtet indessen (p. 391 und PI. IX. fig. 1, 2, e,J) dièse Knotclien nicht

als Theile der Mundmagennerven, sondern als Seitenganglien {ganglions collaié-

reux ou accessoires) des Hirns, obgleich sie slch, wenn man Ihre Entwickelung

bel den verschiedenen Insectengruppen verfolgt, unlaugbar als solche heraussteilen.

Auch sahe er keine Zwelge von ihncn an die Speiserohre gehen.

*) Dieser Salz miichle aber mir bei den Inseclen im engern Sinne, und vielleiclil llicilwcis bei
den Crusiaceea Geltung fiaden.
uber niundma^enneryen der Erertebraten. 563

Gleichzcitig mit SteAUSS publizirlcii {Annales d. sciences naturelles T. XIV)


AuDOCIN und MII.^E Ednvabds ihie Beobachtungen iiber das Ncrvensyslem der
Cruslaceen und lieferlen p. TT ff. die Beschreibung und Taf. 4, 5, 6 Abbil-

dungcn eines Theilcs der Zwcige des paaren und des hintern Endes des un-
paaren Systems des Mundmagennervensystems des Hummers, eines Palanion, ei-

ner Languste und einer Maja.

Die Absicht im zweitcn Bande der M edizinischen Zoologie {Berlin 1S30 bis

1833. 4.) genauere Anatomien von niedcrn, officiellen Thieren zu geben, fuhrte

auf die Unlersuchung der Mundmagennerven von Meloe und Lylla, die icb theils

gemeinschaftlich mit meinem Freunde Ratzeburg, iheils allein unternabm. Spa-


Icr, nach Katzeblrg's Abgang aus Berlin, unlersuchte ich im Jahre 1830 und
1831 die Mundmagennerven von Bombyx mori (Piaupe und Schmettcrling), Coc-
cinella septempundala , Grjllus migralorius , Libellula, Epeira diadema, Lucanus

ceri'us, Bornons terrestris, Apis mellifica, Astacus Jliwiaiilis, Porcellio scaber und
dilalalus mihi; desglelchen von Pliasma ferula, Mantis religiosa, Scolopendra mor-

si/ans, Lygaeus und Spirobolus Olfersii*) mihi und war auch se gliicklich bei

Hélix pomatia, Sepia elcgans und Oclopus çulgaris ein dem der Insccten analoges,

zeither nur unvollslandig dargelegtes Mundmagennervensystem nachzuweisen. Die


Wahrnehmungen an Asiacus, Epeira, Porcellio, Lylla, Meloe, Apis, Sepia und

Hélix fanden im zweiten Bande der Medizinischen Zoologie, in sebr gedrangler

Kiirze ihren Platz. Inzwischen benutzle ich auch einen Theil der oben erwahnten

Beobachtungen fiir die Miltheilungen, welche mein lieber Freund Professer v.

NORDMANN der zoologischen Section der Naturforscher 1830 in Ilamburg machle


und die in der Isis von 1831 S. 1003 publizirt wurden. Namentlich gilt dies

von den Untersuchungen an Bombyx, Gryllus, Libellula, Meloe, Lyila und Epeira,

Es wurde in dem Aufsatze der Isis zuerst dargethan, das ein doppeltes System

von Eingcweidenerven bei den Insecten anzunehmen sei , ein Unpaares und ein

*) L'eber die Gallung Spirobolus vcrgl. Bullelin d. nalur. d. Moscou. T. VI. p. 302.

7.*
564 B RAN D T,

Paares die beide in einer gewissen WechselbezieliuTig îti Hrirsicht auf ihre re-

lative Eiitwickeluii"- zu einander slanden, so dass das eine von ihnen vorwaltert-

der entwickelt sei, Avàhrend das andere ziirùcktrate.

In dcraselben Hefte der Isis (S. 9S6) llieiUe StANNIUS Beobacbtungen iiber

EingeweidenerTcn an jimphrnome mit.

Von ISenvport erschienen in den Philosophie. Trans. oj ihe roy. Society of

London for 1832. Part. II, p. 383, tab. XII und XIU. Untersucbungen der

IServcn des Ganglienslranges und der Einge-weide der Raupe und Puppe von
Sphinx liguslri,

Im Jahre 1832 untersuchte icli \n Pctersburg den Bau des Bhiiegels und

batte das Gluck auch bci ihm unzweideutige Spiircn von Eingeweidenerven auf-

zufinden.

Das trefdicbe Handbuch der JE'/?/oTOo/og-/é' von- BuRlvrElSTER {Berlin 1833. 8.

mit einem Atlas in 4.) enthrilt unter der Rubric Scblundnervensystem S. 308,

eine Zusammenstellung des ira Allgemeinen in der Analomie dcrselben Gcscbebe-

nen. Der Verfasser eracbtcte es zweckmassig, sogar im Ideengange im Wesent-

Jichen mein«n in der Isis gemachten Bemerkungen zu folgen, obgleich er von

densclben S. 308 nur sagt: „J. F. Brandt bat in der genanntcn Abhandlung

die Muller'schen Beobacbtungen erganzt."

Als eigene ausfiihrlicbere Beobacbtungen finden wir bei BurMEISTER Unter-

sucbungen iiber die Mundmagennerven von Gryllus migratorius, die sogar in der

Zoicbnung den von mir bereils in der Isis a. a. 0. Taf. VII, fig. 5, von der-
selben Tbicrart gelieferten, aber von BiJRMEiSTER unerwahnt gelassenen Darstel-

lungen sehr ahneln und sich nur durch einige weit^r verfolgte Zweige unter-

^cheiden.

Ausser diesen Beobacbtungen 'an Gryllus gab aber aucb BurMeister auf
Taf. 16, fig. 8, eine Darlegung des Stirnlheils des unpaaren Nervensystems und
der vordern Knoten der scitlicben Système der Mundmagennerven der Larve von

Calosoma sycoplianla.
uber 3Iundma gcnnen-en der Evertcbraten, 565

Ueber die ]\Inndmagennervcn des Flusskrebscs liai neuerdings KroiiN (Isis

1834, p. 529) eine detailliitere Beschreitung geliefert als wir sie bislier besassen.

Selt dem Ersclieincn des kleinen Aufsalzes in der Isis habe ich aber die

tlntersucburrgen der Kerven der Evertebrateneingeweide mannigfacli vervicll'àltigt

iind namcnllich noch die bercits von J. MlLLER untersuclite Blalla orientalh

und Gryllotalpa l'ti/garis von Neuem vorgenommen. Ueberdies konnte m der

Medizinischen Zoologre das aiif die Nerven der Eitigeweide Beziigliche nur sebr

kurz ausfallcn und iiberbaupt mebr isolirte, zerstreute Resultate darstellen, die

noch eine zweckmassi^e Aneinanderreihun^ erfordern.

Daher diirfte es nicht unpassend sein, theils die noch nicbt publizirten Er-

gebnisse eigener Erfalirungen, theils die Berichtigungen friiherer Untersuchungen

beizubringen und eine Déduction der Resultate zu liefern, Avelclie ans den
hisherigen Wahrnehmungen sich ergeben, wobei aber auch geliorigen Orts die

Wahrnehmungen Iriiherer Sclirifsleiler nicbt zu verschwcigen sein mocblen.

Die gegenwârtigen Miltbcilungen konnen aber nur als fragmentarische Beitrage

geltcn, wahrend die ven iinserer Akademie gegebene Preisfrage hoffenllich eine

oder mebrere umlassendere Arbeiten veranlassen wird. Noch sind der Unter-

suchungen gar viele nothig ehe man die Kenntniss ûber das fragliche, iibcraus

merkwurdige Nervensystem fur festgestcllt ansehen kann.


566 . B R A N D T,

BEGRIFFSBESTIMMUT^G DES WOUTES MUNDMAGENNERVEN.


Im AUgemeinen hat man wohl iinter dicser Benennung (liejenigen, ein Ge-
flecht oder mchrere eigenlliumliche von def Hauplnervenmasse zu untersclieidende

Gefleclile zusnmmensetzpnden IServen der Evertebralen zu verstehen, welche die

Mundlhcile, die SpeirheldrUsen, wenn sie vorhaiiden sind, die Speiserohre, den

Magen, ja selbst wolil die Leber, also Organe des reproducliven Systems ver-

sorgcn.

Man tindet ihre nanptgeflechte in der Regel abgewandl von der Hauplmasse
des Nervensyslems auf der ihr entgegengesetztcn Hrilfle des Korpers, namenllich

bel den Weich- und Gliederlhieren auf der Rûckenseile, bei den Cephalopoden
auf der Bauchseite der Speiserohre und des Magens.

Erw'àgt man, dass sie bauptsachlich nur die Mundtheile, die Speiserohre

und den Magen versorgen, nicht àber bei allen Gruppen bis in die Leber zu

verfolgen sind, so diirfle, wenn man ans der Morphologie den Namen entlehncn.

will, die Benennung Munàmagennerven wohl als die am meislen bezeichnende

crscheinen. Dass der Ausdruck Eingeiveidenerven nicht ganz passe fiihlte bereits

BuRMEISTER, indem er denselben in Schlundnervensyslem um'anderte. Aus den


eben gemachlen Andeutungen ergiebt sich aber, dass auch die Bezeichnung
Schiundnervensyslem zu eng sei. Will man sie aber nach ihrer physiologischen

Bedeulung bezeichnen, so wiirde der Name Ernahrungsnerven {Nervi reproductorii)

vielleicht zu wàhlen sein, wenn man nicht den î^amen Sjmpalhicus beibehaU

ten will.

Die Mundmagenncrven sind bis jetzt bei den Krebsen, den Insecten, den
Cephalopoden und den Gasteropodcn in grosserer oder geringerer Vollst'andigkeit
nachgewiesen worden. Mehr fragmentarisch kennen wir sie aber erst bei der

Classe der Ringwiirmer und Spinnen,


Ob sie bei den Acephalen und anderen Mollusken und bei den Zoophyten,
namenllich den Strahlthieren, vorkommen miissen kiinflige Untersuchungen lehren.
uber 3Iu7idmagenneryen der Evertebraten. 567

P»ei dcn Aceplialen niorhle ich fast sie vermullien, Eine Nachweisung bel den

RaJiaten miisste besonders intéressant sein.

Sie bilden entweder ein einfaches auf der Mitlellinie befindliclies System
(Cephalopoden) oder zwei seilliche paarige (Gasteropoden) , oder man findet ein

unpaares System in der Mittellinie iind gleiclizeitig mit diesem jederseits ein Ge-

flecht, welches im Gegensatz zum miltlern (unpaaren) mit dem Namen des paaren,

soilliclien oder symmetrisclien Systems bereits friiher von mir (Isis und Mediz.

Zoo/.') bezeichnet -warden ist (Krebse und Insecten).

Dass das unpaare System nur die einfachste und ausgebildetsle Form wiàre

und die Mundmagennerven nur in den ausgebildeten Formen vom Hirn mit fei-

nen Wurzeln entsprangen, mochte sich wohl mit MiJLLER (Physiologie Bd. I.

S. 580) nicht behaupten lassen, ja auf die Insecten, woraui" Muiler doch
haupts'achlich hindeutet, gar keine Anwendung finden. Bel den Insektcn kommt,

wie meine friiliern und gegenwarligen Miltlieilungen zeigen, das unpaare System
nie allein vor, sondern stets gleiclizeitig mit dem scillicben, namenllich aber han-

gen stets bei ibnen, wie meines Wissens auch bei den Anneliden und Mollusken,

die Mundmagcnnervenknoten durch feine Zweige mit dem Hirn zusammen. Es

mochte sich wohl iiberhaupt die Verbindung der Mundmagennerven mit dem
Hirn als Wesenheit annehmen lassen, so verschieden auch die Form sey untcr

welcher sie auftrcten.

MUÎ^DMAGENTsERVEN DER ZEHISFUSSIGEÎ^ CRUSTACEEN.


Die Mundmagennerven dieser Thicrgruppe untcrscheiden sich durch den Man-

gel eines vor dem Hirn Hegenden Knotens des unpaaren Systems von drnen der

Insecten. Dem als paariges System anzusprechcnden Theile derselhcn fehlen

aber auch vom Hirn oder Halsband gesonderlc Knoten, wie man sie bei allen

Insecten antrillt. Das paarige System entspringt namlich nebsl den zur Ober-
568 B n A N D T,

lippe, (Icn Mundlhcilen, dem Schlunde unJ einigcn zum Magcn gehenden Zwel-
gen aus einer slarkern oder scliwacliern ganglienarligen Anscliwellung des Hais-

bandes (Taf. 1. fig. 1, 2 und 3), die jed«rseits neben der Mille der Speiserohre

sich findet. Dièse bereils AuDOUIîN und Edwards a. a. Q. bckannie An-

schwellung ist aber wohl als cin mit dem llalsband verschmolzcnes Gangliura

anzusehen, oJjgleiçh die aus ihr enlpiingenden Zweige obne eincn Knoten zu bil-

den mit dem unpaaren System derraaassen zusammentreten, dass sie nur me.hr

Versl'aikungszwcige desselben zu seia sclicinen und nicht r^in ganz ejgenthûra-

liclies, abgesondertes System darstellen, wie es bei den Insecten angelroflen wird.

Der Ursprung von Zweigcn zur Oberlippe und den Kiefermuskeln aus dem
als Analogon des paaren Systems der Insecten zu betrachlenden Thciics, schcint
durcli den Mangcl eines vordern Knotens des unpaaren Systems und die nach

hinten gescbobenen Mundlheile bcdingl. Der paarc Tbeil ubernimmt also bei

dieser ïhiei-gruppe theilweis die Function des unpaaren.

Blunâmagennenen des Flusshrebses.


(Tafel 1. Figur 1 und 2.)

Das Veihalten der Mundmagcnnervcn des Flusskrebses wurde, wle scbon -er-

wahnt, von Succow bcrclts tbcilweis erkannt, indem er das Sl'àmmchen des

unpaaren Systems walnnahm. Aucli J. MiJLLER, scheint es, wcnigstens tlieil-

wcis, beobachlet zu baben, da er p. 98 sagt; „Beim Flusskrebse glaube ich

ein langlicbes ganglium frontale bemerkt zu hàben, das sic?b nach aufwarts und

abwarts auf den Magen verzweigt." Vollstiindiger als meine Vorganger babe
ich in der von mir fur den zweiten Band der Medmnischen Zoologie im Jahre
1830 gelieferten Anatomie des Flusskrebses (S. 65 und Taf. XI.) das Verhalten
des Mundmagennervensystems im Allgemeinen angrgebcn, indem ich nicht blos

den von Succow beobachteten, aus dem hintcrn Tlicil des Ilirns als selir diinnes
ilber 3luJidmagennerren der Erertebraten. 56()

Fadclien entspringenJen unJ auf die IMiltP der Oberseitc des Mngens Irclendcn
unpaaren IServen ebenfalls nachwies, sondcin auch die nach Al DOLIK und En-

WAUDS ans dem llalsbande kommenden beim Hummer, Langusta uud M,.ia
wahrgenommcnen Faden, Andeutungcn des paaren Mundmagennervensystems be-

obachtetc, welche mit dem unpaaren Nervensysfem spilzwinklig sich vereinen.

Das von mir aufgefundene Verbalten wurde in der erwàhnten Arbeit Kroh>'',s,

desselben der mit NoRDMANN die seit Wagner*) vergessenen Fischnugpiiwnr-

mer wicder enideckte, bestatigt, mit Hinzufugung einiger von mir in den Arznei-

tliicren nicht angedeuteten Détails.

Bei einer spatern Revision der Mundmagennerven des Flusskrebses fand ith,

dass in der Regel**) das Verbalten derselben folgendes sei.

Mitten aus dem hintcrn Ende des Hirns (Taf. 1, fig. 1, 2 ^ entsteht das

Sliimmcben des unpaaren Systems (ebend. à) als ein feiner Faden, der anfan^s
zwischen den beid^n Halften des Halsbandes (ebend. BB) , von jcder gleich ent-

fernt liegend, gerade nacb hinten und ein wenig nach unlen slcli vi^endet, so-

Lald er aber fast bis an den Anfangstheil des Magens gekommen ist nach oben
sleigt, dann sich bald der Mitte der vordern Wand des Magens an'egt und nun
in einem mijssigen Bogen, welcher der KrQmmung der vordern Magenwand ent-

spricht, von der vordern Wand des Magens auf die obère sich begicbt und
ebenfalls auf der Mitte derselben, jedoch nur in den vordern zwei Drilteln ver-

liiuft. Auf diesem Wege sendet derselbe in eiuzelnen Zwischenraumen jederseils

einen oder mehrere Aeste, zunàchst tritt jederscits (bei d) ein feiner Ast an die

vordere Fliiche des Magens. Da wo die vordere Magenwand in die obère iiber-

*) Jfist. nalur. I/e/vetiae Tiguri MDCLXXX. i2. p. 315 und Hartmann Helvetische /lA-
thyologie S. 56.

**) Es kommen namIicJi, wie dies auch Krohn sehr richtig bemcrkt, kleine Abwcichungen im
XJrspriinge diT einzeincn Fadchen Tnr, die ater den angegebenen Typus nicht wesenllich
verandern.

Mem. yj. Str. Se. math. phys. tt nal. Tom. lit. 2dt p. St. nat. ^3
5-0 B R A N D T,

ffcht bildct er eine mehr oJer weni2;cr anseliiiliche, langlictic oJcr spindolformige

Aiisclnveltun» (fbeiiJ. e) aus (1er jcderselts ciii vorderer, kloiner und ein hinteier

eiossercr Zweig entspringen, die sich an die jMagenmuskelii verzweigen. In eiiii-

ger Eiitfeniung von der Anschwellung, vor der Mille der obern Fhiclie des Ma-

eens enlstehcn wiederum (bci /) jederseils zwei Zweige, von denen die vorderen

cbenrulls kleiner als die bintern (Fig. 2 f) slnd und mebr in der Oberseile des

Magens bleiben, wàhrend die hintcrn von oben nach unten zur Seile des jNIa-

gens zwischen dem Tascbchen*), worin die Krebssleine sich bilden, und dem
Mairensreslell herablaufen und sich von vorn nach hiiiten Avcndend mchrere fei-

nere Zweige abschicken. Hinter dicsen eben beschriebenen Zweigen (bei g) enl-

slehen in einiger Enlfernung jederseils zwei Zweige, die mehr fiir die obère

Flache des Magens beslimmt sind. ISachdem nun noch der Stamm cine kurze

Strecke verlaufen ist, bildet er auf der hinlern Haifte des IVIagens, eine kleine,

zuweilen kaum merkhche, dreieckige Anschwellung (ebend. //) und iheilt sich

dann in zwei in einem màssig spilzem Winkel divergirende Zweige (ebend. k k).

Yon diesen wendet sich jeder von vorn nach hinlen und aussen auf die Seilen-

fliiche des hinlern Magenendes und sendel bald nach seinem Ursprunge einige

Aeslchen (a u) gerade nach hinlen, spàler aber iheilt er sich in einen innern

oder obern und einen aussern oder untern Ast. Der innere oder obère Ast (/î)

verlauft mehr auf dem obern Theile der Seilenhalften des hinlern Magenendes und
endet mil feinen Pieiserchen (dôà) in der Leber. Der aussere oder unlere Asl (;)

dagegen behndel sich mehr auf der untern Seitenhalfle des obern hinlern Ma-

*) Ueber dièses von mir entdeckte Tasclichen, dessen Exislenz neuerlich mein thcuerster Ficund
und Collège t. Baer (MuUer's Jrclm f. Jiiatom u. P/rys. Bd. 1. [1834] p. 521) be-

sliitigle, verweise ich auf den iweilen Band der MedUinischen Zoologie. Den driisigen Bau
desselben fand ich ebenfalls bereils Tor 5 Jahren. Nur mocbte ich die Tasclichen eher fui-

Mage ndriisensacke als fiir Speicheldriisen crklaren , da besonders die Organisation der Mund-
magennerven unfehlbar daiauf bindeutel, das$ die ini Mageu liegenden gczahnteu Gcstelle eine

eigcnthiiinliche Enlwickelung des Magens selbsl, iiichl aber nach innen geschobene Mund-
ibeile sejen.
illfer B[undinagenneri>en der Erertebraten. 671

genlheils, sendet einen vlelfach zerasteten langcn Ast (/;) nach untrn zum untern,

hintern Magenthell, der an seinem Ursprunge mit dem oberen Ende des aus der

llciLshaiidanschwellung entsteheiidcn hintern obern, spàter zu besclircibenden Astes

(Fig. 1. n) communicirt, und tritt eiidlich mit mebreren Reiscrchen (d d d) in

die Leber.

Mil dem eben bescbiiebenen unpaarcn Nervcnsystem steben jederseits zwei


Fiiden (Analoga der Yerbindungs-Zweigc des paaren Nervensystems der Inseclen

mit dem unpaaren) in Verbindung, die aus einer dreieckigen, ganglienartigen An-

scbwellung (Z)) des Halsbandes (Analogon eines Knotens des pnaren Systems)

ihren Irsprung nehmen. Es fmdet sich dieselbe jederseits hinler der Mitte jedes

der einzelnen Schenkel (B) des Halsbandes. Zun'achst sendet sie nach unten

und vorn einen Ast (Fig. 1. /) der sich bald in zwei Reiser (L', X) spaltet. Das

rine davon (l) geht nach aussen unlen und vorn an die Oberlippe, das andere

(J.) verliiuft gekriimmt unter dem Halsbande nach innen und vorn und verbin-
det sich in einem fast rechten Winkel mit dem Stammchen des unpaaren Ner-

vensyslems {a, bei b) bevor dies an die vordei-e Wand des Magens sich anlegt,

scbickt aber auf diesem Wege noch einige Reiserchen an die vordcre Fliiche des

Magens und der Spelserohre. Hinter dem eben beschriebenen Aste entspringt

mehr nacb aussen und hinten ein anderer (o), der an die Kiefermuskcln geht.

Ueber diesem nach oben und innen tritt aber aus der knotenarligen Anschwel-

lung des Halsbandes ein Ast (ni)*), der sich bald in zwei Reiser ()^ 9-) theilt,

in ein vorderes (y-) und ein binteres (i^). Das vordere verlauft als gerader Zweig

schr'ag von hinten nach vorn und oben fast parallel mit dem vordern Aest-

chen (}.) des untern vordern Astes (/) der Halsbandanschwellung und verbin-

det sich in einiger Entfernung von diesem ebenfalls mit dem unpaaren Nei-ven-

) Zuweilen enlslehl er vor (1er Anschwclliing als besonderer Zweig, was ich anfangs fiir <lie

Kcgel Iiiclt, daher die In Beziig auf die seitliclien MundmagennerTen nicht ganz exacte Dar-
stellimg der MundmagenneiTen im zweiten Bande der Jlfedhinischen Zoo'u/^ir.
I]'j2 B R A N D T,

System (bel t), sendct aber zuvor noch eînige sich wieder iheilende Aestchen an

die Seltenwand des Magens. Das hintere Rels (»^) (das scliwacherr) verzweigt

sich in den mittlrren Theil der Seitenwand des Magens und schickt nach obcn

und hinten einen kleinen, bogenforniigen Verbindungsast («) zum sogleich zu br-

scbreibcnden hintern obern Ast der Halsbandanschwellung. Dieser hintere obère

Asl (n) entspringt etwas hinter dem vordern obern Ast (m), steigt etwas schr'ag

und schr leicht gebogen von unten nach oben und hinten, und verlheilt sich

in den hintern und mittlern Theil der Seitenwand des Magens, communicirt

abtr nach vorn mit dem bereits erwàhnten Verbindungszweige (e) des hintern

Aestchens (»^) des vordern obern Astes (pï) der Halsbandanschwellung und dem
oben ebenfalls schon genannten Reiseichen {p) des aussern Zweigcs (j) des hinter-

sten Asles (^) des unpaaren IServcnsystems.

Die Mundmagcnncrven versorgen demnach beim Krebs einen Theil der Mund-
iheile, die Speiserohre, den Magen und die Lcber (!) also die Kauorgane und
die Organe der Chymification.

Mundmagennerven des Hummers.

Beim Ilummer, den ich ebenfalls untersuchte, findet sich eine ganz ahnliche

Anordnung wie beim Flusskrebs, nur erscheint die gangliose Anschwellung des
Halsbandes klciner und es wendet sich bei diesem der vordere obère Ast der

Halsbandanschwellung, der zum unpaaren Nervensystem geht, wie der vordere


untcre nach unlen und macht unter dem Halsbande einen kleinen Bogen.

Munâmagenmrren der Krabben.

Die Mundmagennerven der Krabben weichen nicht von denen der langschwan-

iigen Krebse ab, wie dies die Untersuchungen von Audouin und Edwards an
uber ^lumlinagenncrren (1er Ercrlcbraten. 5;.')

Maja schon andmten und raeinn eigone W;ilirnp!iinungen an Portiimmcs heslatigpn,

bci -welchein Tiiier Ich auch das von den genanntcn ISaturforscliern bei Maja
iiberschene vordere Ende des nnpanren Systems auffand.

MUNDMAGEISÎ^ERVEN DER STOMAPODEN.


Mundma gmmrven bei Squilla.

(Tafel I. Fig. 3.)

Das Verhalten der Mundmagennerven bei Sguilla kommt gleichfalls im \Ve-


senlliclien mit dem des Flusskrebses, des Hummers und der Krabben uberein,
nur scheinen sie im VerhijUniss etwas weniger entwickelt zu sein.

Es fmdet sieh ebenfalls ein unpaares aus dem Hirn entspringendes Ner-

vensùimmchen (Taf. 1. Fig. 3. a), das mitlen zwiscben den beiden Sehenkeln des

llak-.baiides {B) nach hinlen steigt und sicb auf den Magen beg'ebt, dort nacb-

dem es sich ebenfalls jederseits mit zwei aus elner Anschwellung (ZJ) des llals-

baudes kommenden Zweigea (9-, ^) spilzwinklig verelnt hat und dann einc

kuize Strccke eintach verlaufen ist eine dreicckige Anschwellung (Taf. 1. Fig. ô //)

bildet, von der^aus es sogleich in einen rechlen und linken Ast (/• /) zeifallt,

von dcnen jeder bald wieder in einem aussern (j) und innern Ast (,^) sicli sp."»!-

lel, die sich in den Magen ver heilen, nach hinten mit mehrern Zweigen (A iV)

in die Leber dringen, vor ihrem Eintrilt in die Leber aber nach iinten mit ei-

nem aus der erwiihnten Halsbandanschwellung (D) kommenden Zweige (/)) sicli

vereinen.

Das oben erwahnle tireieckige Knotchen (Ji) la.-st sich offrnbar niir mil der

klcinen Anschwellung (Taf. 1. Fig. \ . 2. h\ des Flusskrebses und die dnraus bei-

vorgphendfn Zweige ahnliclicn Zweigen des Flusskrebses (ebend. k /) vergleir hen.


574 B R A N D T,

Demnach ist also bei Squilla das unpaare Mundinagcnncrvcnsystem hedrutcnd ver-

kiiizl und wenîger enlwickelt. Die als vcrscbmolzcncr Knoten des paaiTii Systems

anzuseliende Ansclnvelliing des Ilalsbandes (D) aus der die deii Verbindungs-

asten des scillichcn Mundmagcnnervensystctns enisprecbendon Faden (9-, 1) her-

vortreten, licgt weiler nach blnten als beim Flusskrebs, dem Hummcr und den
Krabben, dahcr sind die aus derselben zum unpaaren ]Scrvensy»tem Irelenden

Fiiden bei weilem langer als beim Flusskrebs und Hummer.

MUÎ^DMAGENÎ^ERVEÎ^ DER Oî^ISCIDEK


Ueber die INIundmagennerven dieser Grnppe babe icb meincs Wissens die

ersten auf Beobachlungen an Porcellio scaber und dilatatiis mihi sich itiitzenden

Mittbeilungen im zweiten Bande der Mcdizinischen Zoologie S. 75. Taf. XY.


Fig. 27 c. bekannt gemachl.

Leider wollte es vicier iiberaus miibsamer Forscbungen ungeacbtet nicbt gc-

lingen die sicbere Spur eines unpaaren Nervensyslems zu entdeckcn, das wenig-

slens, wenn man aus der Analogie mit den Decapoden schliessen darf, zu ver-

mulben war.
Ailes was bisher aufgefunden wurde sind zwel iiberaus kleine, vor dem kleinen

Magcn*) hinler dem Hirn gelcgene und mit demsclben durch zweî feine Fad-

cben verbundene Knotchen, die nach hinten sebr feine Aestcben in den Magen
ab.senden. Solllen nun auch spiitere Untersuchungen ein unpaares System, dessen

*) Hierbei ist m erinnern, dass iinter Magen des Kellerwurms nictt der Theil verstandcn wcr.
den darf den Tre-riranus (J'erniischle Schri/un Bd. I. S. 54) und Ramdohr {Vtrdau-
ungsiveri:. der Jiisecltn S. 305) dafiir ansprechen, sondern eine vor ilim liegende kleine Er-
weitening, die wie der Magen der Decapoden von einem knorpelarligen Geslell untersiUlzt

Nvird. Man vergleiclie Lleriiber meine Beobachlungen JUediziniiche Zoologie Bd, II. S. 74.
liber Mumhnagmnerren der Erertebraten. 575

Gcgcnwart die Analogie mil den Decapoden walirscheinlich zu maclicn scheint,

nacliweisen, so môclite doch wolil das Vorkommen zweier gesonderter Knolchen

liiiiler dem Hirn als Insectenâhiilichkeil merkwiirdig bleiben.

mundmagejSnerven der arachnides.


Die Mundmagcnnerven der Aracbniden gehoren wegen der grossen Schwie-

rigkeit, welche dièse Thiergruppe durch geringere Consistenz und weniger scliarfe

Abgrcnzung der Organe dcm Anatomen in den Weg legt, zu den scbr mangel-
haft gekannlen Theilen.

Mundmagmmrven der Skorpîone.

J. MuiXER spricht a. a. O, S. 98, von einem sehr feincn Faden, den er

belm Skorpion iiber dem Ilerzen in gleicber St'drke verlaufen sah und nicbt ab-

geneigt ist fiir einen dem recurrens analogen Nerven zu ballen. Seine Bemer-

kung aber, dass derselbe mebr dem Ilerzen aïs dem Darmkanal anzugehoren
scbeine, macht dièse Annahme etwas zweifelhaft.

Mundmagennerren der Spinnen.

Bei einem Exemplar von Mygale wciches freilich, wio es scbien, schon

vicie Jahre in Weingeist lag, glaube ich deutlich einen Faden beobacblet zu
baben, der mit zwei Wurzeln aus dem Hirn entsprang. Leider liess er sich

nicbt weit genug verfolgen.

Etwas ganz àbnliches sah ich mehrmals noch deutlicher bei frischen Exem-
plaren von Epeira diadema und mein Freund Ratzeburg nahm mit mir keinen
Ansland den beobacbleten Faden fur ein Analogon des nenns recurrens der Ento-
576 B R A N D T,

motomen (Unpaares Mundmagennervenstammclieii) zu erklareii*). Bel Jcr Kreu?.-

spinne entsleht nâtnlich jederseils aus jeder dcr Hirnanschwcllungen ein iiberaus

feines Fadthen, das sich gerade nach hintcn und inncJi wendeiid mit den Fadchen

der enlgcgengeselzten Seile in einen spilzen Winkel vcreini uiid dann mit ihm
gcmeinschaflUch eiii eiiifaclies, zaïies Fadchen darstellt, welcl.es bis zum Anfang
der zweilen cyllndrischen Anschwellung des T^tahrungskaaals, worin die Lebergange

sich ergiessen, verfoigt werden konnte , auf der iiberaus diinnen Anschwellung

selbst aber nicht mehr aiifzufmden war. Mcrkwurdig ist, dass jene aus dem
Hirn kommendcn Fadchen vor ihrer Verbindung zur Seite eines eigenthiimiichen

Muskels gelagert {Medizinische Zoologie a. a. 0.) durch eine merkwiirdige OefT-

nun» des Magens treten und dass ihre Vereinigung zum unpaaren IServen erst

Statt bat wenn sie eben aus der genannlen Ocffnung getreten sind, kurz vor der

im so^enanntcn pcdiccllus gelagerten Verengrrung des T^ahrungsschlauches.

Der Ursprung des eben beschriebenen Mundmagennervenfragmenls, denn mit


diesem Ausdruck ist mein bisheriger Fund zu bezeichnen, scheint auf eine

grossere Crustaceen- aïs Insectcnahnlichkeit zu deuten.

Mochle es kiinftigen Beobachlern besser gelingen den in Rede stehenden

Gegenst-and, so wie iiberhaupt die iibrigen mannigfachen Zwéifcl iiber den Bau

dcr so scbwer zu untersuchenden Spinnen aufzuhellen.

MUNDMAGENNERVEN DER INSECTE N.


Die Insccten im Sinne Latreille's d. h. die Hexapoden sowohl aïs die

Myriapoden scheinen, so weit meine bisherigen Erfahrungen reichen, in der Ent-.

wickelung der Mundmagenner\en eine grosse Uebereinstimmung zu zeigen, wenig-

) Dièse Beobachtung theilte ich bereils im Ilten Bande unserer McdiziniscAen Zuolugie S. 90.

uod ia der /sis a. a. O. Seite 1105 mil.


liber Munâmagennerven der Erertehraten. 577

siens finde ich keineswegs die von MiJLLER angefuhrlen und von Burmeister
ebenfalls angenommenen Ausnalimcn bel Gryllolalpa, Blalla, Manlis und Phasma.

Eine solche Conformital m der Rddung ist abcr um so merkwurdigcr, da die

Organe, welche sie zu versorgen liaben, fur ihre besondere, auf die Lebensweise

der Thicre beziigliche Organisation so mannigfàch ab'àndern.

Bei kciner Abtheihing der Evertebraten scheinen iiberdies wobl die Mund-
mngennerven auf einer so hohen Stufe selbsl'àndiger Enlwickelung zu slclien aïs

bei den Insekten, indem sie bei ihnen nicht allein deutlichcr und bestimmter ge-
sondcrle Ganglien bilden, die nur durch feinere Aeslchen mit dcm Ilirn vereinl

sind, sondern auch constant, wie ich bereils in der Isis und in der Medizini-
schen Zoologie gezeigt habe, in. cin doppeltcs System, cin un/aares und ein

paares oder seitliches zerfallen; eine Angabe die auch neuerdings BlBMEiSTER
in seinem Handbuche der Entomologie S. 310 besliitigt bat. Das unpaare Ner-
vensystem erscheint als ein IServenstammchen, welthes untcr dcm Ilirn und
Riickengefiiss mitlen auf der Speiserohre und dem Magen gelagert ist. Es bildet
vor dem Hirn slets ein dreieckiges Knotchen (Slirnknotchen), ans dcm jeder-

seits ein feines, schwach bogenformiges Verbindungs'àstchcn enlstcht und sich ia

der Nahe der Fuhlernerven oder neben ihnen dem vordern Bande des Hirns
jnserirt*). Aus dem Slirnknotchen oder den Verbindungsaslen entspringcn Zweige

fi'ir die obern Mundthcile**), die zuwcilen, ehe sie an dieselbcn treten, so na-

menthch bei den Schmelterlingcn, einen oder zwei {Cossus li g niperda) ver dcm
Slirnknotchen licgende, iiberaus fcine Ganglien, gleichsam Wiederholungen des
Stirnknotchens, bUden, oder eine Andculung davon darstellen (Melor). Im wci-

tern Verlaufe auf der Speiserohre gicbt das unpaare Nervenslammchen fcine Kci-

*) Bclm MalkàTcr wiirdcn iiach S Ira us dicse Verbindungsaslclien nichl mit dem Ilirn commu-
niciren, illein eine sniclie ALwcicbiing isl Itaiim anzunehmen.
«) Die unlern Mundlheile erljalten Zweige, welctie aus dem vordern Raiide des crsien mil dem
Ilirn Tcibundeneji Baucbknotens kommen. Eben so wie der hintere Theil des ÎSabrungsItanals,
der cigenllicbc Uarin, aus dem Baucbniark, namenllicb dcm liiiitern Kunlen dc»elben , seine

Zweige erlialt.

Jl/rm. I I Ser. S,, iiiatli. phys. et nul. 'Juin. III. Zdt p. Se. nal. n^
578 Brandi,
serchen der Spelserolire, verbindet sich mit jedem der binter dcm Hirn gelager-

ten Knotcben des paaien Eingeweldenervensystems durcb ein Qucrastcben, indem

es oft gleichzcitig an den Verbindungsstellen mehr oder weiiiger anscbwllll und

endet auf dem Magen, nachdem es zuvor auf dem Ende der Speiserolire oder

dem Magen selbst ein Knotcben gebildet.

Das Paare System bestebt melst ans zwei Paaren binter dem Hirn auf der
Mitle oder auf den Seilen der Speiserobre gelagerter Knotcben, die stets hinler-

einander, docb nicbt seilen fast nebeneinander erscbeincn. Sie steben unterein-

ander durcb ein oder zwei von binten nach vorn gebende, feine, oft sebr

knrze Reisercben in Verbindung. Jedes der beiden vordern Knotcben ist durcb
ein Fiidchen oder zwei mit dem Ilirn vereint und sendet feine Aestcben in die

Speiserobre, so wie ein Verbindungsasicben zum Si'ammcben des unpaaren Ner-

vensyslems. Die beiden bintern Knolcben steben cbenfalls, wie bereits erw'àbnt,

durcb ein queres \'erbindungsastcben mit dem Slammcben des unpaaren Systems

in Verbindung und senden einige sebr feine Reisercben in die Speiserobre und
den Anfung des Magens, bei sebr starker Entwickelung des paaren Systems aber

sogar sebr lange Reisercben bis in das Ende des Magens, ja vielleicbt gar bis

in die Gallengefasse. Ausnahmsweise sind bei den Grylliden ausser den beiden
Knolcbenpaaren noch andcre, wolil durcb Theilung derselben entsiandene, vor-
h;inden.

Die besondcre Entwickebing des vordern Endes des unpaaren î^ervensyslems

zu einem elgrnen, aus einem oder mebreren vor dem Hirn gelagerfen Knotcben

gebildeten Stirnlbeil, ebenso wie die volbge Absonderung der binter dcm Hirn
gelagerten beiden Knolcbenpaare des unpaaren T^ervensyslems, mocbtcn wolil als

Eigentliiimlicbkeilen des Insectentypus zu beirachten sein, selbst wenn man den-


selben mit dem der Aracbniden und Crustaceen vcrglcicbt.

In Bezug ouf die Art der Enlwlckelung der Mundmagennervensysleme bei

«Icn Insecten im Yt-rgleicb mit einandcr, ist an eincn bereits friiber von mir

{Isis 1831. a. a. 0.) nusgesprocbencn Salz ru erinnern, dass bei ibnen das un-
Uber Mundmogennerren der Erertebraten. 679
paare und paare Nervensyslem niclit immer zu einander in demsclljcn EntMicke-
lungsverliallnisse stehen, so dass das Unpaare sich stets weiler auf die Vcrdau-
iingsorgane ausbreite als das Paare, sotnit also weiter nach iiinlcn liolc, sondcrn

dass anch zuweilen das Paare eine grossere Ausbildung zeige, welclie die des

Unpaaren iiberwiegt, in welchem Falle nicht nur die Knôlchen des Paaren be-
deulender erscheinen, sondern auch die aus demselben kommenden Aestcben iiber

den Magen hinaus verlaufen, wovon namenilich die Gatlungen Grylhis, Acheta

und Gryllolalpa Beispiele geben, wahrend die bis jetzt unlersuchten Kiifcr, Schmet-
lerlinge und Bienen*) das unpaare System auf elner grossern Entwickelungsstufe

besitzen.

MUNDMAGENNERVETy" DER CO LE OPTER EN.


MlJLlER in seiner mehrerwahnten Abhandiung spricbt, ebenso wie seine Vor-

ganger, namenilich Swammerdamm und Cuvier, bei den Kafern nur von eincm
unpaaren Nervensystem, dem sogenanntcn ncrvits recurreiis. Straus-Dvrkheim
land zwar die Knotchen des paaren Mundmagennervensyslems, giebt ilinen aber

vie schon erwahnt, eine andere Bedeutung und nennt sie llirnanliani^e.

Bereits in der Isis (a. a. 0.) und im zweiten Bande der MediziniscJicn Zoo-

logie zeigle icb, dass zu Folge meiner und Ratzeburg's Unlersuchungen an


]\leIoe und Lytia und eigenen Beobachtungen an andern Kafern (Liuanus und
Coccînella) auch bei den Colcopteren die Mundmagennerven aus einem selir ent-

wickellen unpaaren und einem schwach enlwickelten paaren System bcstehcn.


Das Unpaare tritt nach binlen mehr oder wenigcr auf den Magen und bildet
auf der Speiserohre {Lyttd) oder dem Magen {Meloe) einen Knoten. Der Slirn-
tbeil desselbcn zeigt in der Regel nur einen einfachen Knoten, wie bei Lylla,

») In mciiirni AiiTsal^e in <Ifr Isis (S. lOOl) sagle icii , anT wenigcr vo'lilSndifje Unlorsncliungcn
gestiilzt, niigervveiie, dass auch bei dea Bienen das paare System voiwaltend ontwiclielt sei.

74*
58o B R A ND T,

zuwellen findet sich nber noch die Andeutung eines zweiten, indem die beiden

aus dem Hiiii zum Stiniknotchen gehenden Verbindungsaslchen durch ein vom
Stammcheti des unpaaten Systems kommendes, selir feiiies Querristchen verbun-

den werden, so bel Meloe. Dièse Andeutung scbeint um so beachtcnswertlier,

aïs bel den Schmetterlingcn sich da, wo man sie bci Meloe trifft ein kleines

Knotchen findet. Dièses Knolcben veranlasst sogar zur Aufstellung der Frage,

ob nicht das ganglium frontale der Kiifcr dem zweiten ganglium Jroiitale der

Sclimellerlinge gleich zu setzen sci?

Das paare System besteht aus zwei Paaren parallel hintereinander auf den

Seitcn der Speiserohre liegenden Knotcben. Die Knotchen dos vorderen Paares

sind weit grosser aïs die des hintern, welclie erstcrn sehr genahert, ja zuweilen

fast damit verschmoizen erscheinen. Die aus den Knotchen hervortretenden Aest-

chen sind kurz und fein.

M U N D M A G E IS î^ E R V E N DER SC II INI ETTERL I î^ G E.

Beim Seidenwurm Avurde bekannllich durch SwAMMEKDA'MM das unpaare Sy-


stem der Mundmagcnnerven entdeckt, jedoch eniging Ihm das Paare. Lyonet
verfoigtc {Traîlé anatom, etc. p. 5T1) den unpaaren Theil des fragliclien Nerven-

systcms beim°Wcidenbohrer mit einer bis jetzt uniibertroffenen Genauigkoit, wo-

bei ihm freilich die Consistenz der Theile und ihre scharfe Sonderung sicher
nîcht wenig unterstiilzte. Bemerkcnswerth bei seinen Untersuchungen ist, dass

cr drei hintereinander liegcnJe Kn(3lchen am Stirntheil beschrelbt und abbildet,

welche Reiscrchcn an die Speiserohre, an die bcnachharten Muskeln (wohi Mus-

keln der Mundtheilc) und einen Zweig an die Oberlippe gcbrn, und dass der

in scinem Verlaufe mit dem Knotchen des paaren Systems (Seitenganglium des

Kopfes Lyonet) sich verbindende Stamm *) noch vor dem Anfange des Ma-

*) Die Sicile, wo Lyone' 'fon dieser bei ihm nichl blldllch dargeslellten Verbindung spricbt,

war mir bei der Abfassuiig des klciiien AuGalies fiir die Jiii entgangeii.
1

uber fllundmagenneryen der Evertebraten. 58

gens sich in drei Zweige spaltet. Vom paaren Mundtnageniiervensyslein war zwar

Lyonet, wie eben angedeutet wurde, das vorJere Knotclien bekannt, auch
sagt er, dass es Zweige an die Speiserolire und zuweilen auch an den Magen
gabe, doch belraclitet er es nur aïs einen Anliang des Hirns und nennt «-s

(p. 583) pelil ganglion de la tête. Dies konn man ilira um so weniger verden-
ken als ihm das Verhaltcu der Mundmngennerven bei den Orlhopteren unbekannt

war, wodurch erst die Avalire Bedeutung deullich wird. Die LYONETscben

Abbildungen wurden von J. jMuli.er auf Taf. VII. fig. 2 und 3 wiederholt.

MûlLER (p. T8) erkannle aber, wohl besonders durch seine Beobachlungen au

Grjl/us und Blatia aufmerksani gemacht, die petits ganglions de la tète als Thcile

(Wurzebi) der Mundmagennerven.


Bei der Untersuchung der Raupe eines Sphinx (ebend. p. 97, Taf. IX, fig. 1)

erhielt derselbe ahnliche Resultate wie Lyonet, nur bildetcn an seiner Sphinx-

raupe die Zweige, welche am Ende der Speiserohie aus dem unpaaren Mund-
magennerven -Stamm trelen, ein feines Geflecht vor dem Magen und die Magen-
iislchen desselben verliefen in L'ansrseinschniiruniïcn
%j O des Maûrens.
D
Der Versammlung Deutscher Naturforscher in Hamburg thcilte ich (1830)
durch meinen Freund v. NordmaISN Beobachlungen iiber die Eingeweidenervon

an Bombyx mori, sowohl an der Piaupe, als am Schmetterlinge mit und w!f^

meines Wissens zuerst den hintern Knolen des paaren Mundmogenncrvcnsvsleins

auch bei den Schmelterhngen nach. Die Beobachlungen fanden nebsl ihii da?.;i

gehorigen Zeichnungen in der Isis fiir 1831, p. 1103. Taf. Vil, fig. 5, 4 ilut tt

Plalz. Leider geslatlete es damais die Zeit nichl die feinen Reiserchen der Mui:!-

magennerven an aile Organe zu verfolgen, die von iluien versorgt wcrdcn, sondeii!

ich mussle mich darauf beschranken die Hauptlhcile der Mundmageniu'rvcii <1.ti-

zuslellen. Jcdoch diirfle dics wcniirslens binreichen um zu zriircn, d.iss diesel-

])en im Wesentlichen wie bei den Kàfcrn geblldol scicn, nur diiss am unpaaren
Syslem Slatt eines Slirnknolchens deren zwci vorkommen. Aus den Unlersuch-
ungen ging ferner Lervor, dass durch die INIelamorphose die Form der Mund-
582 B R A N D T,

magennerven sich nicht wesentlich verandere, jedoch fand ich beim Scliracllerling

die Knolchen des paaren Systems kleiner und weiler auseinander geriickt.

In den beieits oben erwahnten in den Philosophical Transacl. erschicnenen


Beobachtungen von ISeivporl iiber das Nervensyslem von Spinx liguslri und seine

Métamorphose werden (p. 385) auch die Mundmagennerven ziemlich umslàndlich

beschrieben und Taf. XII, fig. 2, Ee und Taf. XIII, fig. 2, ^ e' abgcbildet.

Das unpaare System bat nach seiner Darstellung nur ein einfaches Stirnknolchen,

aus dessen Mille Fiidchen hervortreten und wciclies, wie gewobnlich, jederseits

mltlelst eines neben dem Fiihhierven gelagerten Zweiges mit dem Hirn in Vcr-

bindung steht. Vom paaren System bat er beide Kiiolchenpaare aufgefunden,

ncnnt sie aber (p. 387) offenbar aus Unkunde von dem, was in Deutschland

bereits in der Kenntniss der Mundmagennerven gescbah, vordcre Seilenganglien

(anierîor latéral ganglia) und blldet sie als solcbe in den erwahnten Figuren unler

o, c ab, indem er sie ahnlichen von Straus beim Maiklifer gefundcnen Knol-

chen vergleicht, Er liisst ûberdies aus ihnen nur Zweige fiir die Nackcnmuskeln

und Sfilen'aslchen fiir das Fviickengefass hervortreten, wahrend er von Zweigen,

die von ihnen an die Speiserohre sich begeben, gar nicht spricht, wohl aber

von einer Verbindung derselben mit dem zweiten Knoten der Bauchncrvenkette

redet. Bei der Métamorphose wiiiden iibrigens nach ihm die IMundmagennerven

keine Yerilnderung erleiden*).

MUNDMAGENNERVEN DER H YMEN PT E R E N.


Die ersten Spuren davon beobachtete TrevirANUS {Fermischte Schriften Bd. 3.

S. 59) bei der Honigbienc, nur bcschreibt er seinen Fund nicht ndher.

*) Es thut mil' Icld , dass !ch im Verlaiifc melirerer Jahre Succnw's trerfllclie und itr wenig
beachlele , frfiher von niir beiiulzte Schrifl niclil habe ciliallcu kimnen , uni ^yas er iiber i]a.s

fragliche INerfensjstem des Fichlenspinners sagl aiizufiihrcn.


liber Mundmagennerven der Erertehraten, 583

î)ie eigenen analomischen Untersuchungen iiber dcn Bau der innern Organe

der Honigbiene (die der àussern und der Mundlheile untersuclite mein Freund
Ratzebvrg), wclche ich fur den zweiten Band der Medizinischen Zoologie an-

slellte, fiihiten auch auf die Mundmagennerven.

Es verhalten sich dieselben raeinen bereits, a. a. 0, S. 204 und Taf. XXV,


f)g. 32, mitgelheillen Wahrnelimungen zu Folge ganz analog dencn der K'dfer

und Schmeltcrlinge. Ein ahnliches Verhalten wie bei den Bienen sah ich bei

Bombus terreslris.

MUTSDMAGENNERVEN DER HEMIPTEREN.


(Tafel II. FIgur 1, 2).

Ueber die Bildung derselben bei den Wanzen habe icb bis jelzt blos Eini-

ges an elnem giossern exolischen Lygaeus beobachten kônnen, nachdcm ich bei

uiehreren einheimischen Formen vergeblich mich bemùht batte. Das Wcnige be-

stand in der Wahrnehmung des Anfangs des unpaaren (Taf. II, fig. 1 und 2 a, |5/?)

und der beiden Knôlchenpaare des paaren Systems (Taf. II, fig. 1 und fig. 2^ c),

und deutele auf vollkommene Analogie mit den enlsprechcnden Theilcn der Kafer

und Schmetterlinge. Ausser den kleinen Verbindungsbôgen des Stlrnknolchcns (a)

des unpaaren Systems mit dem Hirn konnte ich keine aus dcnselben abgehrnde

o^ bemerken.
Zweige

MUNDMAGENNERVEIS DER Tî E UR P TERF N.


(Tafel II. Fig. 3,4).

Aus dieser Abtheilung von Insccten slellte ich an LibrUiiIa ilfpressa einige

Unteisuchungen an, die im VerhaUniss schwieriger waren als nian bei der vcr-

haltnissmassigen Grosse des Thiers lijitte erwarlen sollen.

• Die Anordnung der Mundmagennerven (Taf. II. fig. 5, 4) wrisl rin unpaarcs

System (ebend. Fig. 4 a, /î î, y y, y. y.) und ein seitlithcs, paarigcs (ebendaselbst


584 B R A N D T,

b b, ce, d'à, à'ô) nach. Das Unpaare beginnt mit cincm runJlich-dieieckigen

Stirnknolclien (a) das mit dem Hlrn jederseits millelst eines neben dem Fiihler-

nerven (/) befindlichen Verbindungsasichen (y. z) mit dem Hlrn (^) in Verbin-

dung steht und nach vorn zwei Aeslchen (y ;) absendct. Das unpaare Stamm-

chen (fj) vcrlauft mitlen auf der Speiserohre (Fig. 3, s) jedoch gelang es nicht

dasselbe bis auf den Wagen zu verfolgen.

Das Paare wird aus zwei paaren Knolclien, elnem vordern {l> b") und einem
hlntern (ce), wie bel den K'àfern, Schmclterlingen und Bienen gebildef. Die

beiden Knolchen des vordern Paares (b b) aber liegen, -wie bei den Orlhopleren,

dicht nebeneinander mitlen anf der Speiserohre, unmiUelbar hinter dem hinlern

llirnrande (siehe Fig. 3). Sie zcigen eine fast pyramidale Form, aber se, dass

sie vorn breiter und hinten zugespilzt erscheinen. Aus Ihrem vordern Ende sah
ich deullich einen Verbindungsast zum hintern Knolchen (c c) in schràger Rich-

lung abgehen. Die hintern kleinen Knotclien (f e) sind dreleckig und befinden

sich entfernt von einander in der ÎSiihe des Seitenrandes der Speiserohre. DeutHch
sah ich von ihnen, ausser dem bereits erwahnien Verbindungsast mit dem vor-

dern Knolchen, zwei Reiserchen (â' â) entspringen, von denen das eine (d) nach

aussen in die Muskeln und ein zwelles (d) nach hinten in die Seitenwand der

.Speiserohre trilt.

MUNDMAGENNERVEN DER ORTHOPTEREN.


Die Orlhopleren scheinen in der Anordnung der Mundmagennerven einen

doppehen Typus darzustellen. Bel dem einen dieser Typen ist der seltHche

oder paare Theil der Mundmagennerven voryyraUend entwickelt und aus ihm tre-

ten Hauptzwelge fiir den Magen, so bel Gryllus und Gryllolalpa; bel dem andern
dagegen (3Ianiis, Pbasma, Dlaila) findet sich eine Bildung, die der bisher bel

den melsten andern Inseclen, namenthch Kafern, Bienen und SchmetterHngcn

Leobachteten analog sich darstellt, indem das unpaare System Im VerhaUniss cnt-

vickelter erscheint aïs das Paare,


ijber flîundmagenncn'en der Erertebralen. 585

Mundmagenncrrcn dcr Blalla orientalis.

(Tafel II. Flgui- 5 und 6.)

Die ersten Mittheilungen davon maclile MtJLlER in seiner vielfach erwalinlen

Abhandlung S. 92.

Es iretcn nacli ihm „aus der Basis des Hirns zwei selir knrze, ziemlich

starke Nervenfaden iiber den Anfang dcr Speiscrolirc zu eincm breitcn, ausge-

schwciften Ganglium zusammen. Ans den Seilen dièses Knotchens tritt ein ki-

nes, sehr kurzes Nervenfadchen nacli riiclavàrts und seitwarts und endigt sich

sogleich jedcrscits in ein ganz rundes Knôtchen, das auf den Seilen des Schlun-

des aufsilzt und diesem iiusscrst feine Zweige abgiebt. Aus dem bintcrn Tbeile

des miltlcrn Stammknotchens tritt der Stamm des Eingeweidnerven spindelfor-

mig, wird aber sogleich eJenfalls ein fciner Faden, der sich iiber den RUcken

der Speiserohre und des li'àutigen Magcns forlsetzt, indem cr ausserst feine Ver-

zweigungen auf dièse Theile a])giebt. Dieser Nerv endigt seine Verzweigung

als fortgesetzter Slaram am Anfang des Muskehnagens und bildet auf diesem Or-

gan kein besonderes Ganglion wie bei andern Orthoptercn."

Auf Taf. ÏX. gicbt er eine bildliche Darstellung seiner Wahrnehmungen.


Eigene an vielen Individuen angestellte Beobachlungen, als dcren beweisfiihrende

Resultate zwel sehr gelungene Praparate anzusehen sind, die ich der Zootomi-

schen Sammlung der Kaiserlichen Akadetnie der Wissenschaflen einverleibtc,

zeigten aber, dass Muller die Mundmagennerven bei der Schabe nur theilweis

beobachtete, indem ilim dcr Stirn- und Magenknolen des unpaaren Systems ent-

gingen. Uebrigens glaube ich auf moine sorgf;illigen, vielfachen Beobachlungen

um so mehr Werth legen zu diirfcn, da der durch seine genauen Untersuchun-

gen des Gefasssystems des Flusjkrebses ur.d Sepienauges bekannle Dr. Krohn,

wclcher, ohne dass wir vorher iiber die Gleichartigkeil der Gegcnsfande, die uns

besch'àftigt hatten selbst nur gcsprochen, mir vollig mit den melnigcn iiberein-

ifem. y/. Se'r. Se. math. phjt. il no/. Tom. III. Idi p. Se. nat, «5
586 B R A N D T,

stimmende Resullate iibcr die MunJmagennervcn der Blaita mittlieilte, nur war

ihm der aus dcm Knolclien des unpaaren Stammes zu dcn Speicheldriiscn gehende,

sehr fcine, rUcklaufende Nervenzweig unbekannt gebllebcn.

Nach meinen Untersucbungen zeigen die Muiidmagcnnervcn (Taf. II, fig. 5, 6),

wie die der andern von mir unleisuchlen Kcrfe, cin Paares, (fig. 5, und fig.

6, bb, ce, d' à) und ein Unpaarcs (ebend. a, fj'^j, y y, xz, c, çÇ, i,'Ç) System.

Das Unpaare beginnt mit einem dreieckigen Slirnknotchen (ebend. fig. 5, 6, a),

dessen vorderes Endc jrd(;rseils eincn ncben dem Fiihlernerven nacb innen aus

dem vordern lîirnrande Ç4) enlspringenden, gekriimmten Verljindungszweig (x) auf-

nimmt, der nahe bei seincr Verbindung mit dem Knotchen (c/) zwei Aestcben (/;)

nach vorn zu den Mundlbeilen scndet. Aus dem hintern Ende des Sliniknol-

cbcns selzt sich das unler dcm liirn, dem Riickengelass uud dem liintern Ende
der vordern Knotchen des paai'en Systems, milten auf der Piiickseite der Speise-

rohre (fig. 5 s) verlaufende Sliimmchen {(i (ï) des unpaaren Systems bis auf den

Anfang des Magens (//) und zwar cbcnfalls auf die PiiJckseite desselljen fort ohne

dass es mir gegHickt wiire, so zahlreich und deullich aus ihm ausslrahlende

Zwcige in der Art zu bem.erken, wie sie die Zeichnung Muller's angielit. Auf
dcm Anfang des Magens (h) angelangt bildet cr eine dreieckige AnschwelUing
(fig. 5 und fig. 6 ê) aus der nach vorn uud scitwàrts ein sehr feiiier riicklau-

fender Zweig (fig. 5 und fig. 6 ^) an die Speichcldriisen geht, w'àhrend nach

hinten spitzwinklig divergirende Zwcige (CCCQ herv'ortreten, welche sich auf den

Magen verzweigen.

Das paare Mundmagennervcnsystem (ebend. bb, ce, ô S) besleht aus zwei


Paaren lilnter dem Hirn hinter einander gelagerter Knotchen. Das vordcre Paar
derselben (ebend. bb), bel dcm jedes Knotchen eine hingliche, an beiden Enden

zugespilzle Form hat und mit seinem hintern Endc gcgen das ihm cntsprechende
der andern Seite spitzwinklig von aussen nach innen geneigt ist, stehl mitlelst

des vordern nach aussen divergirenden spitzcn Endes mit dem hintern Hirn-

rande (fig. 5 A) in Verbindung. Aus dem hintern Ende desselben entspringt ein
uber Mundmagennerven der Erertebraten. 687

Verhindungszwcig zum unter ilim llogendcn St'dmmchcn des unpaarcn und zam hin-

ter ihm bcflndllclien Knolchen des hinlern Knôtclienpaars (ce) des paaicn Systems.

Das hinlerc Knolclienpaar des paaren Systems (ebd. fig. 5 und fig. 6, ce) liegt hinter

der Mille des vordera Knôlchenpaars ctwas nach aussen von ihm auf den Seiten-

wiinden der Speiserohre. Die Knolchen, Avelche es bilden, haben fast eine ovale

Geslalt und. senden deullich ein vordeics (()') und ein hlnleres Aeslchen ((V) aus.

Das lelzlere verlàuft an den Seiten der Speiserohre, konnte aber nicht bis auf

den Magen verfolgl werden.

Bel Blatta ist dalier ûbereinstimmcnd mil den meisten andern Inseclen und

unter den Orlhopleren mil Vhasina im Gcgensatz zu Gryllus und Gryllolalpa'

das unpaare System vorwahend enlwickelt. Besondere Beachlung diiifte aber

noch der oben beschriebene Nervenast des Magenknolens verdlenen, der an Or-
gane (Speicheldriisen) geht, welche eine die Verdauung vorbereitende Fliissigkeit

absondern.

MundmagcnncTvcn bei Phasma Feru/a-


(Taf. m. Fig. 1 — 5.)

Die Phasmen enlfernen sich weder durch die Bildung des Gehirns und das

Verhalten der Bauchncrvenkelle liberhaupl*), noch durch die Organisation der

*) Da die nothigen Einzelhcitcn iiber elle Form des Phasmenhîrns noch niclit besclirieben und
dargeslellt sind , so mogen hier einige Bemerkungen daiiibcr Platz finden. Beide Exemplare
von Phasma, die ich, d.is eine in Berlin (1830), das andere in Petersburg (1833) unlersuchen

konnte, zeiglen ein iiber der Speiseriilire zwi.ichen den Augen liegendes, l.i'nglicht- viereckiges,

im Verhbllniss zur Grosse des Thicres klelncs llirn (Taf. III, fig. 1, 2, 4, ,y), woran sich

sowohl die Augennerven (cbend. o u) als die FiiWernerven (ebend. / /) mil Bestinnnlheit wahr-

nehmen liessen. Auch fehile das llaisband kclneswegs, sondern das iiber der Speiserohre ge-
lat'erte Ilirn sleht aiich bei Phaima iedeisells vernilltelst eines sehr ansehniichcn Fadens
(fig. 4, 1"). wie bei den andern Insckicn mit dem erslen Knotcn des Baucbmarks (ebend. d)
in Verbindung. Der erste Knolen des Bauchmaikes verhalt sich iibrigens gleiclifalls analog dem
der iibrigen Insecten, indem er keineswegs eine rundbche Masse ist, aus der keine Aeste her-

\orlrelen, sondern ans .-einem vordern Bande, wie bel allen biiher io" mir unterîuchlen In-

seclen, Fndeu an die unlern Mundtheilc (ebend. vv) scliickt.

7
5*
588 B R A N D T,

Mundmaî^omicncii wesenllich vom Typiis der iibrigen Inscclen, wie dics fruher

MlJLLER (-'tf. L/'op.) annehmen zu koiincn glauble, spalcr aber (P/ijsiol. p. 582)
in Bezuq auf das Ilirn selbst zurucknalim. Die Mundmagennerven zcrfallcn auch

hei ilinen, wie bei allen bisher von mir unlersuchten Inseclen in q'ux unpaares

und paarcs System, wclcbes letztere IMiJLl.ER iibcrsah.

Das unpaare System nimmt kclneswegs ans dcr Bauclikctte erst hinter dem
Uirn sciacn Aniang, wie MULLER yicf. Leop. S. 8T angiebt, sondcrn bcginnt, wie

gewohiilich, vor dcm Ilirn (^A) mit cinem dreieckigen Stirnknôtchen (a), wel-

ches jederseits mittclst eines neben dcn Fiihlernerven sciner Scile ans dem Hirn
entspringcnden, sehwach bogenPôrmigen Verbindungsasfchcns (îî z) mit dem Hirn
vcreint ist. Aus jcdem dieser Verbindungsastcben treten Fciden (y y) nach vorn

zu (len Mundt'iieilen. Der riicklaufende Theil (/?) oder cigenllicbe Stamm (siehe

seinen ganzen Verlauf in fig. 1) liegt unter dem Herzcn und ciner langen Trachée

mittcn auf dcr Speiserohre, scbickt jederseits zabh'eiche, fast rechtwinklig aus dem
Stamm trelende Aeste ab, die die ganze Speiserohre und dcn Magen umfassen, und

deullich ein fast netzformiges Nervengcschlecbl bilden, indem die Zweige der

einen Seite mit denen derandern Seite auf der Baucliseite des Mngens commu-
niciren, nachdem sie sich auf diescm Wege schon durch einige feine von vorn

nach hinten iaufenùe Rciserchen vcrbunden (siehe Taf. III, fig. 5)*). In dem
Raume der zwischen und iiber dem ersten und zweilen Fusspaar sich findet, biU

det der Stamm auf dem Magen ein drcicckiges, ansehnlichcs Knolchen (fig. 1 a)^**),

woraus mehrere Zweige enlspringcn, von denen zwei nach hinlen hervortretende
(Fig. 1, 'QÇ) durch Grosse und zahhciche, nach vorn und hinlen jn dea IMagen.
dringende Nebcmistchen sich besonders auszeichnen.-

*) Be! andern Inseltlen darf man Tiellcichl e!ne ahnliche Vertheilung vermullien, die Nachwei-
sung -vrird aber wohl vvegeu ihrer Klcinlieit sehr scLwer falleti , da sie schon bei Phinma
Muller's Scharfblick eniging.

**) Das erwabnte dreieekige Knolchen mit seinen Zweigen htil sehon Miiller Act. Zcop. a. a. O.
(Taf. VIIF, fig. î) dargestellt. Ein vorderes Knolchen, welches er auf dcm Anfange des Ma-
gens liegend abbildct, habe icll nîchl benierkt, vielleicht isl es nicht constant.
liber Mundinagcnnewen der Erertcbraten. 58t)

Das [aarc System (fig^. 2, 5, b c d) crsclieint gaiiz n;icli der Mille der Speise-

riilirr gcriickt und im Verliàllniss zum Unpaaren wcnig ealwickclt. Es bcstelit

aus zwei vordern, grossern, langlichcn, schmalen, ungleich langen, diclit neben
einander auf der Speiserohre liegendcn, dem Hirn mit iluem vordern Ende ge-

nalierlen Knolchen {bb), deren jedes durch zwei Zweige mit lelzlerem zusam-
menliiingt. Hinter jedem dieser langlichen, grossern Knolchcn fmdct sich, jedocli

nicht parallel mit dem ihm entspreclienden der andern Seite, ein kleines, rund-

llches {ce), das nacli vorn mit dem liingliclien Knolen seiner Scite durch ein
feincs Aeslchen in ^erbindung steht. Aus jedem der rundlichen Kncilchen (dcni

hintern Knolchenpaar des paaren Systems) sali ich nach vorn und seitwarts ein

Aestchen {<) ) licrvot trclen und nach liinlen ein iihnliches {t)) an das Riickenge-

f'àss sich begcbcn.

fllundmogCTineri'cn der Dhiuhrurfsgrîlle (Gryllolalpa vulgaris).

(Tafel 11. Fig. 7 , 8 iiiui 9),

^acb J. Mlli.eR (Ad. Leop. Taf. IX. fig. 2, S. 91) wiirden bei diesem In-

srcl sich die Mundmagennerven folgendermaassen verbalten: j,Von dem hintern

Theile des Gehirns enispringen zwei ansehnilche, weisse Ncrvenfàden, welche

sich sog^cich hufeisenformig vereinigen, ura auf dem Schkinde den Stamm der

Eingeweidenerven zu bilden. Aus dieser Schlinge trelen zwei sehr feine Faden,

welclie an der ganzen Lange der Speiserohre, sofort ain dem hautigen Magen
vorbei bis zum Muskelmagen, eine Strecke von einem ganzen Zoll getrennt ver-

laufen und. in ihrera. Fortgange allmaHg etwas dicker w^rden. Dièse Nerven ge-

ben der Speiserohre und dem Muskelmagen Zweige ab, und vereinigen sich iiber

dem Anfang des Muskelmagens zu cincm dreieckigen Ganglium, aus dem viele

Nervenfliden slrahlenformig nach abwàits und nach den Sciten Iretcn, iiber dem
Muskelmagen ein Nerveunetz biWen und sich \\\ den blasenfôrmigen lilinddar-

men verlieren.^'
Sgo Brandi,
lu seinem trefflichen Handbuche der Physiologie (S. 580) bcmerkt er In lîe-

zng auf die eben gcinachle Mitllicilung: „Bel dcrn von mlr in den Ad. Leop.

T. XIV. bcschriebcnen Excmplarcn verciniglcn sicli die beiden Strange in fin

Knolchen, spliler sah ich beide IServen mehrmals getrennt und jedea sein KnoL-

cben bilden. Die erste Variclat suli ich nicht wieder."

Maine vor einigen Jaliren an melireren Exemplarcn gemacbten Untersucbun-


gen zu Folge besllzl die Maulwurlsgrille, in Uebereinstimmung mit der bei den

Insectcn im Allgemeinen hcrrschcnden Anordnung der Nerven, gleichfalls cin

unpaarcs (Taf. Il, fig. T, S und 9, a /?/5/?, }';', V.Y., IX) und cin paares (ebend. ùô,

ce d' ô) Mundmagennervensyslcm.
Das unpaare bcginnt mil clnem fast rundlichen, nur wcnlg der dreieckigcn

Form sich n'àhernden, von obcn nach unlcn etwas zusamniengedruckten, vor

dem Hirn liegendcn Stirnknblcben (cbend. «), welches jederseits millelst eines

seinem obern Ende inserlrlcn, leicht gcbogcnen Verbindungsastchens (x) , der

unweit des inncin Randes des Fùhlernerven (/) aus dem vordcrn Ilirnrande i^A)

enlspringt und vor seiner Vereinîgung mit dem Slirnknotcben cin Aeslclicn nach

vorn in die Mundtheile schickt. Das vom Hirnknolchcn {a) sich nach hinUn
forlsclzcnde Slammchen {fy)
des unpaaren Nervensysteras verlauft wie gewohn-

lich unlcr dem llirn und Ruckengelass auf der Speiserohre (s). Auf" dem vor-

dcrn Drillel der Speiserohre, da wo es von der hintern Ilalfte des vordcrn,

langhchten Knotchens des paaren Systems {h) bedcckt wii'd, bildct es cine kleine,

langlich-dreicckige Anschwellung (fig. 9 t), welche durch ein Vcrbindungsastchen


mil dem vordcrn Knotchen (^) des paaren und durch ein anderes Piciserchen (i)

mit dem hinlern Knolchen (c) desselben Systems in Verbindung stcht und durch
dièse Aestchen vcrslarkl zu werdcn scheint. Aus der erwiihnlcn Anschwellung (e)

entstcht nach hinlcn jederseits ein einfaches Reiserchen (ï). Bcide Piciserchen (/il)

laufen parallel auf dem lliickcn der Speiserohre (fig. T s) bis auf den erslen kropf-

arligen Magen (z/), auf ihrcm Wege schr feine Aestchen an dièse Organe absen-

dend. Auf dem Kropfmagcn selbst kreuzt sich jedes dieser Reiserchen (X) mit
uber Blundmagennerren der Evertehrakn. Sgi

dem aus dem hiiilcrn Knolclien (t) des paaren Systems entstehcnden, parallel

mit ilim auf der Speiserohre vcriaufenden Aesichcn (J') und •wendcl sich nach
aussen, wahrend es friiher nach innen in der N;ilie der MlUellinie der Speise-

rohre lag. Nach der Krcuzung verlàuft es noth cine sehr kurzc Strccke mit

dem Aestchen (tV) parallel um sich mit ilim auf dcn Sclten der zwischen dem
Kropf- und Muskelmagen (ir) befinclliclicn Verengerung (c) des Nahrungskanals

zu einem ovalen Knotchea (//) zu verbinden. Aus diesem Knotchen entslehen

zarte Aestchen fiir den 5Iuskelmagen und die Magenverengerung (c). Die Zweige

des Muskelmagens schcinen sich seibst bis in die blindsackahnlichen Mas-enan-

hange (x) forlzusetzen. Aus der Mille des dreieckigen Knotchens (fig. 9 e) schien

mir uberdies noch ein sehr feincs, milieu auf der Speiserohre bcfindliches Aest-

chen (//) hervorzutrcten, welches sich bis auf dcn Anfang des Kropfmagens («)

verfolgcn liess.

Das paare Mundmagcnnervensystem besleht aus einem Paare vordcrer {bit)

und einem Paare hintercr (ce) Knotchen.

Die vordern, well grosscre Knotchen (Taf. II, fig. S, bù) liegen dicht hin-

ter dem llirn (Fig. 1, J) mehr nach innen als die hintcrn (cbend. ce) und
zwar millcn auf dem Riicken der Speiserohre {s). Sie slossen mit ihrem innern

Rande aneinander, stehen mil dem hintern Rande des Hirns (>/) mitleist eines

feinen Reiserchens in Verbindung und bcsilzen eine langliche, fast pyramidale


Geslall, erscheinen aber gleichzeilig von obcn nach untcn etwas zusammenge-
driickl. Aus dem hintern, etwas nach aussen gcwendelen Ende jcdes diescr
Knotchen enlspringl ein Reischen, das etwas nach aussen sich kehrt und an das
hinter ihm nach aussen und zur Seite gelagerte Knotchen des hintern Knot-
chenpaars (ce) trilt, wahrend die untere Fliiche des hintern Endes eincn Ver-
bindungszweig zum Knôlchen (e) des unpaaren Systems abgicbt.

Die hintern Knotchen (ce) liegen mehr nach hinten und aussen als die vor-

dern auf dem aussern Seitenrande der Speiserohre gelrcnnt von einander. Sie

besitzen eine ciformige Geslall und stehen den vordern Knôlchen an Grosse
592 B n A N D Tf

bei weitem nach. Mit seinem vordern Ende, woraus nach aussen und seilwarts

ein feincs Aeslchen (fig. 8, 9 (5 ) in die Muskeln Irilt, steht jedes dieser Knotchen
mlUelst zwei feiner Reiserchen (fig. 9, Ç^) mit dem unpaarcn System (fig. 9,

a,ij,y,y., f) und dem vordern Knotchen (ebd. 51)) des Paaien in Verbindung, wiili-

rend aus dem hintcrn Ende desselben ein Fiidchen (fig. 7, 8 und 9, d ô} entslehl,

das jederseits parallel mil dem oben erwalinlcn Faden (À) des unpaaren Systems

und zwar nach aussen von ihm aaf der Scile der Spciserohre bis zum diinnwandi-
gcn, kropfarligen Magen (fig. T, ti) verlauft, dort aber sich umbiegt und mit ihm,
wie bereits erwahnt, sich kreuzt, in Folge dieser Kreuzung aber nach innen auf

der Pvtickseite des Magens gelangt, w'àhrend das F'àdchen des unpaaren Systems

mchr nach aussen und unlea zu licgcn kommt. Nach erfolgter Kreuzung verlau-

fcn beide Zweige eine kuize Slrecke parallel auf dem verengcrtcu Thcil des Nah-
rungscanals (c), welcher den Kropfmagcn mil dem dickwandigen Muskelmagcn

verbindet und schwellen dort zu den bereits beschriebenen Knotchen (/;) an,

nachdem sic sich unter einem spiizen Winkcl mit einander verbunden babcn.

Betrachtet man die anselinliche EntAvickelung der Knotchen des paaren Sy-

stems und erwagt, dass nicht das riicklaufende Stammchcn des unpaaren Systems

allein, sondern gleichzeltig die hinlern Knotchen des Paaren die Zweige fiir die

^lagen abgeben, so wird man zur Annahme veranlasst, dass im Vergleich mit den

meisten andern Insecten (P/iasma, BlaHa, den Schmeltcrlingen, Kiifern u. s. w.)

das paarc System starker entwickelt sei als das unpaare, jedoch n'àhert sich Gryllo-

ialpa^ wegen des v/eit mehr aïs bei Gryltm entwickelten hintern Endes des un-

paaren Systems mchr dem Typus der andern Insecten als die Gryllcn.

Aus den eben gcmachlen Mittheilungen geht iibrigens in Bezug auf MiJL-

ler's Beobachlungen hervor, dass er nur die vordern Knoten des paaren Mund-
magennervensyslems (bb)^ die Zweige Q.) des Knotchens (;) des unpaaren Systems

nebst den Knolciu-n (k) Ljschrieb und abbiklete, Av'àhrend ihm die hinlern Knot-

chen des paaren Mundmagenncrvensyslems mit ihren Acstchen und der Stirntheil

nebst dem St'àmmcheri des unpaaren Systems entgingen.


liber Mundmagennerren der Erertebraten. 5q3

Mundmagannerven bel Grjllus migratorius.

Die Mundmagennerven von Gryllus hierogîypJiicus hat, wie bekannt, bcreils

MiJLlER a. a. 0. Jet, Leop. S. 92, untcrsucht und auf Taf. IX, fiir. 5 aJvrp.

bildet. MtJiiER beschrelbt indesscn nur das paare System wiihrend ihm das
Unpaare entgîng.

Nach meinen Beobachtungen an Gryllus migratorius, die der Zoologischen Section

der Naturforscher in Hamburg niilgetheilt und spater in der Isis (Jalirg. 1S31,

S. 1203) abgedruckt wurden, exisliren bel Gryllus sowohl die beiden stitlichen

paaren Mundmagennervensysteme a!s aucb das miltlcre unpaare.

Die paaren Mundmagennerven {Isis a, a. 0. Taf. VII, fig. 5, bb\ b") be-
stehen jederseits aus einem vordern und einem hinlern Knolchen. Das vordere
liegt mebr nach innen und oben, ist grosser und durch Theilung in zwei zcr-
fallen, von denen das vordere miltelst zweier Zweige mit dem hintern Rande
des Hirns sich verbindet und nach hinten einen sehr starken, bald sich gabel-

formig iheilenden Asl auf den Magen abschickt. Der aussere durch dièse Gabe-
lung des eben erwahnten Astes entstandene Zweig bildet eine kleine, knotige An-

schwelhmg auf dem Magen. Das hinlere Knotchenpaar liegt mehr nach aussen
zur Seite der Speiserohre, steht mit dem vordern Knôtchen durch zwei Aeste
in Verbindung und sendet nach hinten zwel Zweige aus, die bald sich zu einem
kleinen Knôtchen vereinen, aus dem ein langer IServe entsteht, der an der Seite

des Magens Zweige absendend verlauft.

Das unpaare Mundmagennervensyslem (75/5 Taf. VII, fig. 5, aaaa) beginnt


mit einem dreieckigen Slirnknotchen, das jederseits durch einen nebcn dem Fiib-

lernerven aus dem Hirn entstehcndcn bogcnformigen Zweige sich vcrcint und vor

dem Vereinigungspunct mit demsclben Reiserchen an die obern Mundlhcile sen-

det. Vom hintern Ende des Slirnknotchens verlauft das riicklaufende Sliimmchen

nach hinten iiber der Speiserohre unler dem Ilirn, nimmt untcr dem hinlern
Jfem. rt. Ser. Se. malh. phyt. il naf. Tom. III. 2de p. Se. nat. ^g
5f)4 B n J N D T,

lllrnranJc jcJcrsrits tincn Vcrbliulnngszwcig vom vonlern Kiiolen (75/5 ebenJ i')

des paarcn Systems auf und bildct an der Stelle, wo es die erwalinlen Verbin-

dunTszwt'ige erbalt, ein klelnes KnolcUen, an welches auch aus dcm Ilirn jedcr-

seits ein riciscrchen trilt.

In dcm eben erw'àbnlen Knolchen scbien nacb mcinen damaligen Untersuch-

un"-cn der Slamm des unpaaren Systems seine Endschaft zu erreichen; allein

schon bnid nnch ilirer Miltbeilung in Hamburg glaube icb, jedoch nicbt obne

grosse Miihe, aucb noch hinter dera Knotclien ihn noch eine Strecke auf die

Speiseiohre veiiolgt zu baben, eine Wahrnebmung fiir die das Verhallen der

Nerven Ijei Gryllotalpa sebr spricbt, besonders aber aucb die Analogie mit an-

dern Insccten.
BuRMEiSTER bat, wie bereits erwabnt, mcine Untersucbungen durch eigene

Wabrnebmungen bcsliitigt und eine Bescbreibung der Nerven von Giyllus mi'

graiorius a. a. 0. S. 310 und Abbildung Taf. 16, fig. 6 gclicfert. In Betreff

des aus dem binlcrn Knbtchen des paaren Systems kommenden sebr langen Astes
sind seine Untersucbungen genauer als die meinigen. Es verlauft nacb ibm die-

ser Ast bis zum Ende des Yormagens, bildet auf der Mille des Vormagens ein

kleines Knolcben (bei Burmeister a. a. 0. ff), woraus zwei gabcH'ormige Aesl-

cben, welcbe den Scblund umfassen bervorlreten. In seineni weiteren Verlaufe

macbt der Slamm am Ende des Vormagens ein zweites Knolcben (g g) aus dera

drei dichotomisch verzweigle Reiscrcben an die Elindsiickcben abgeben.

MU N D MAG E IS TS E R V E IS DER M \ R I A P O 1) E N.

Aus dieser Thiergruppe batte icb Gelegenbeit Scolopendra mnrsi/nns, je-

docb nur klcinere Exemplare, ein/.ebie Kopfstiicke von Spirobolus Ofjcrsii und
aufgeweichtp, friihcr gelrocknele, Exemplare von GJomeris marginala zu un-

tersucben.
iiber Mundmogennerren der Erertebraten. 5q5

Mundmagennerren der Scolopmdra morsîtans.


(Tafel m. FIgur 6.)

Die ersle Spiir von Mundmagennervrn Lci den Scohpendern vcrJanken


wir
RA^zAîSI. In seiner Iniroduzione alla Zoologia findet man namlicli ein Nerven-

fddclion, wclclies aus dcm liintern Ende des Hims hcrvortritt als nervo che
dalla base del ccrrt'llo ra al cuore p. 148, erwahnt iind auf Tab. I frr. 3 h
abgeijildet. Dicscs Fadchen ist offcnbar nichls anders aïs der unmillelbar hinter

(aber gleichzcilig unter) dem Hirn gelagertc Theil des Stammcbcns des unpaaren

Systems.

Auch AlessandSi (^Annali di sloria nciliir. T. I!I. und darnus in der Isis
183Ô, S. 104 1) scheint das St'àmmcben des unpaaren Systems gesehen zu ha-
ben, da er von einem Nervenfaden spricht, welclier oben auf der Speiserohre

da Avo sie das lîirn beriibrt sich zeigt und Reiscrchen an die Speiserohre und
das Rûckengefàss abglebt,

Obgicich mir nicht Exemplare von geboriger Friscbe und Consistenz zu Ge-

bote standen, so glaube ich docb den Aniang eines unpaaren und paarcn Sy-

stems von Mundmagcnncrvcn Lei der Scolopender beobaclilct zu haben. Das un-
paare System (Tal. Ill, fig. 6 a ft)
beginnt mit cinem dicht vor dem Hirn (jf)

licgcnden Kiiotcbcn (a), das millelst eines neben dem Fiililernerven (/) inscrir-

ten Zweiges mit dem Hirn vercint er,-.çbeint. Das cinfache Hauplsfàmmchcn (,î)

desselben trilt dann unter dem Hirn auf der Speiserohre gclagert nach binten

und verbindet sich mit dem paaren Syslem.

Das seillicbe oder paare System (^ c) schien mir mehr von einer sclibngcn-

als kuotenarligen Ihcile zusammengesetzt, der am Ursprunge der Augcnnenen

(()) einon Ast nach vorn sendet, wiihrcnd nach hintcn meiirere Zwcigc an den

Nahrungskanal nnd ein Ast an den unpaaren ÎServen sich begeben (Cruslacccn-

àhnlichkcil.) Von zwoi geirennten Knolcn an dem scillichen Système bcmerkle


ich nichls.

-6*
096 B n A N D T,

Mundmagennerren bei Ju/i/s terrestris.

TreviraTsUS {Vcrmisclile Sthriftcn BJ. II. S. 47, Taf. IX, fig. 4) fand an

ilira zwel vom hinlern Illrnrande ausgeliende, spitzwinlclig gegen die Spciserôhre

in ein Knolchen (cbend. g) convergirende, feine Zweige (ebcnd. rr), welche

Theile cr aïs zum riicklaufenden Nervenpaar geliorig bctrachtet. Dass er eincn

Thcil der Mundmagennerven sah ist Ayohl daher kaum zu bezwcifeln,

Mundmagmmrren bei Spirobolus Ol/ersii.


(Tafel m. Figur 7.)

Noch deutlicher als bei Scolopendra sah ich bei Spirobolus Olfersii die An-
fdnge des unpaaren und der scillichen Mundraagennervensysteme,

Vom unpaaren System (a /?) fand sich ein dicht vor dem Hirn gelegcnes,

dreieckiges Knotchen (a) , wclches mit dem Hirn {A) jederseits durch einen gebo-

genen, am innern Rande des Fuhlernerven (/) inseriilen und jederseits zwei Aest-

chen nach vorn in die Mundthcile ^chickenden Verbindungsast vereint erscliien,

so wie aucb das von diesem Knotchen unter dem Hirn und Fxiickengefàss iiber

der Speiserohre nach hinten tretende Sfammchen (/j) desselben.

Das paare Système der ]\Iundmagennerven bestehl aus einem innern, mehr

nach vorn gelegenem kleinern, ovalen (/^) und einem mehr nach aussen gelege-

nen, grôssern, dreieckigen Knolchenpaar (c). Die' Knolchen des innern Paars
liegen dicht neben dem Stamm des unpaaren Nervensystems mit dem sie com-
municlren und sendcn nach hinten ein feines Aestchen ab. Die Knotchen des

aussern Paars schicken ein Aestchen nach vorn das unter den Augennerven (0)

vcrlauft, ein anderes auf die Speiserohre nach innen und ein drittes als Verbin-

dungsast mit dem innern Knolchenpaar.

Spirobolus zeigt demnach in der Anordnung der Mundmagennerven im We-


senthchen den bei den sechsfiissigen Insecten gewôhnlichen Typus.
liber Mundmagmncncn der Erertebrakn. 697

Iflundmagennenen der G/omeris rnarpnata.


(Tafel m. Figui- 8, 9.)

Untcrsuchungen, welche icli Behufs einer Monographie, leidcr nur an ge-

trockneten, aus einer Drogueriehandiung genommenen, aufgeweichtcn Exemplaren


anstellcn konnle, die aber, wunderbar genug, wcit mehr vom innern Bau erken-
nen liessen als man nur hatle ahnen sollen, scheinen die Mundmagcnnerven bei

G/omeris von denen der andern Insecten nicht abzuweicben.

Das unpaare System glaube ich, obgleich es mir meist entging, doch einige-

mal gesehen zu haben und zwar wie gewohnlich ver dem lllrn mit einem drei-

eckigen Kncitchen (a) beginnend, welclies mit bogcnformigen vom vordern Hirn-
rande wenig entfcrnt von den Fiihlerasten (/) entstehenden Verbindungszweigen,

die einige Reiserclien nach vorn senden , in Verbindung ist. Weiler als bis

auf den Anfang der Speiserbhre konnte ich das riicklaufende Stammchen (/3)

nirht verfolgen.

Vom paaren Nervensystem wurde sehr deuthch jcderseils ein Knolchen (l>ù)

bemerkt, welches Zweigelchen an die Speiserohre schickt, wenigcr deullich ein

hinter diesen liegendes Knotchenpaar (ce),

Aus der Zusammenstellung melirfacher Ceobachlungen und Zeithnungen mochle

indess sich der Typus ergeben wie ihn Figur 8 und 9 auf Tafel III darstellen.

MUNDMAGEÎSISERVEN DER ANNULATE?^.


Die den Insecten durch die Anoidnung der Hauptmasse des Nervensystems

und die Gliederung des Kiirpers ahnlichen Ringwiirmer zeigen durch die Ge-

genwart eines vom Bauchmark gcsonderten Nervensyslems einen neuen Ueberein-

stimmungspunct. Es sind indessen in Bezug auf das letztere die Beobachtungen

noch sehr mangelhaft.


SgS B R A N D T,

Mundinagennerren der Aphrodite aculeata.

Von einem riicklaufendcn IScrven bci diesem Tliier spricht bcreits CuviFR
{Leçons d'Anal, comp. T. II, p. 354), IciJer abcr standen dem Veil'asser kciiie

geeigneten Exemplare zu Gebot die Beobachlnngcn desselbcn zu wiederholen.

MuJidmagennerrm der Amphinomt rostrata.

Durch die oben an^edeutcton inlercssanlcn, dcr î^aturforscherversammlims: zu

Hamburg von Staisnius gemacliten Miltlicilungen (Isis 1S31, S. 98C) crf.ibren

wir, dass bel diesem Thier dicht unlcr dem Ursprunge dcr den Scldiind uin-

fassenden îîcrvenschenkel zwei feincre Langsncrven (Isis cbend. Taf. YI, fig. S rr)

cntslehen, die aiif der obern Fliiche der die Mundhole bildenden Haut vcrlaufen.

Jeder dicscr Acste bekomml eincn Veibindungsast (cbend. </ y) aus dem Schlund-
schcnkel und verlauft an die Magenhalflc scincr Seile diescr Icine Aeste gcbend

und liess sich bis zur zwciten Magcnzclle verrolgcn.

Wenn die ebcn besdiriebenen Thcile die voUslandig dargelegten Mundmagen-


ncrven sind, so durflen sic wobi, besonders wegen des Mangels an Knolen einen

Typus darstellen, dcr an den bci den zehnfUssigen Crustaceen vorkommendcn

am mcisten erinnerle. Es liesse sicb namlich (viclleicht ?) der Ast (/) aks dem
verdoppeltcn unpaaren Nerven dcr Krcbse entsprechcnd, dcr aus dem Ilaisbandc

(Scblundscbenkel Stannius) hervorlrelende Vcrbindungsast (c/) abcr fiir ein Ana-

logon eines der Ijci don Krebsea aus einer Anschwellung des Haisbandes cnt-

springendcn, eiiiem Verbindungszweig des paaren Systems der Insecicn zum un-
paaren cnlsprecbeiiden Z^vcigcs anncbmen.

Ilie eben ausgesprodicne llcduction dcr Jmpliinome -^CT\fn au( die Krcbs-

ncrvcn isl abcr mclir cine Vermulbunri


O und diirfie um so mchr als cine solthc

anzuschen sein da cine andere Annulalenform, die Àmphinvmc docb offenbar

verwaudlcr isl als die Crusla(cen. Î^Iundmaîrennervcn von ^cIjt abv.'cichcnder Form
uber Mundmagennerven dcr Erertebruten. Sgg

zeif>te, ich mcinc dcn mcJizinischcn Blutegel. Offcnbnr gilt es hier dîc Beob-

achtungen nocli sehr zu vervielfaltigen, elic man bcJ dcn vcrscbieJenen Gruppen

1er Annulaten eine wesenllich abwcichemîe Organisation des Mundmasennervcn

anm'mmt, damit es nicbt wie bci den Insecten gehe, wo die aus Mangel an
nmiassendcn Beobaclitungen aïs verschîedcne Organisationstypen aufgpslelltcn For-

men genau betrachtct keine so wesentlichen Abweichungen zeigen als man bisber

glaubte. Ausnabmcn von dcra Geselze analoger innercr BilJung bei nabe ver-

wandtcn Formen aus dcrsclben Classe finden sicli zwar, jedocb seltcner und er-

fordern stels eine genaue wiederholte Priifung ehe sie als eigenthiiinliclie gelten

knnnen.

Mundmagenneryen bel Sanguisuga medicinaï'is.

Ganz verschieden von den bei Amphinome roslrala fiir 3Iundmagennerven rr-

klàrten Organen fand ich mehrere Theile bei Sanguisuga medicinalis , welclie aïs

Eingeweidenerven oder Mundmagennerven in der MediziniscJien Zoologie (Bd. II,

S. 251) von mir angesprocben nnd auf Taf. XXIX i>, lig. 1, 2, 3, T, darge-

stellt Avurden.

Hinter jedem der drci Kicfer des Egels vor dem Hirn findet sich namiich

ein Nervenknotcben. Eins davon liegt auf der Riickseite, die beiden andern aber

zu den Seiten des Kopfes. Das auf der Riicksei'e (milhin nach oben) gelegene

Knotchen slebt durcb ein Fadchcn jcderseits mit dem vordern Bande des Hirns

auf eine ahnliche Weise wie das Slirnknolcben des unpaaren Nervcn in Ver-

bindnng und scliickt Acslclien an den obern Kiefer. Jcdes dcr beiden seilliclien

Knotchen erschrint durch feine Aestchen mit den Seiten^chenkeln des Hirns vcr-

eint und versorgt den Kiefer seiner Seite mit Eeiserchcn, wahrcnJ gleiclizeilig

von ihm ein Aesfchen nach hinten, wie es jcheint in die Schlundrnuskeln tritt.

Ausserdem verlauft auf der Mitte der Bauchseite des Maircns


Ï3
ein zartes ein-
.V.

fâches, zieuiHih gerades, unpaares St'àmmchen, w;!ches ara Ende des Magens
gabcHormig sich spaltet. Vermul-hlich findet zwischen diescm Nervenstammchen
6oo B R A N D T,

und dem bescliriebenen Knotchen irgend cin Zusammenliang Statl, was vielleicht

besonders in Bezug auf den obern oder milllcrn Knoten gelten mochte. Indessen

gelang es mir selbsl bei der mil der grosslen Sorgfalt zu verschiedenen Zeiten

angcstellten Untersuchung niclit eine Vcrbindung des unpaaren Nervensldmmchens

mit dem gedachten Knolchen auszumilteln.

Die beidcn seitllchen Knotchen des Blutegels dUrften sich aber wohl, theils

wegen ihrer Lage zu dcn Seiten der Speiserolire , theils wegen Ihrer Verbin-

dun'>- mit den Seitenhalften des ïlirns, als den Knotchen der seillichen Mund-
magennerven enlsprechend , erlvlilren lassen, wàhrcnd man das mitllere, obère

Knotchen fur ein dem Stirnknotchen des unpaaren Nervensystem analoges an-
s'dhe. Beim Anbhck des einfachen , unpaaren auf der Unterseile des Magens ver-

laufenden Stàmmchens mochte wohl jeder an den recurrens der Insecten den-

ken, nur verlauft es auf der dem Bauchmark zugewendeten, nicht aber, wie das

Stammchen des unpaaren Systems bci den Insecten und Crustaceen, auf der vom
Bauchmark abgewandten Seite des Magens. Fiinde die eben gezogene Parallèle

zwischen den Mundmagennerven des Egels und der Insecten ihre Geltung, so

liesse sich wohl ganz besonders eine Vcrbindung des einfachen unpaaren Nerven-

sfàmmchens mit dem obern Knotchen vermulhen.


Was die Beantwortung der Frage anlangt: „Wie verhalten sich die Mund-
magennerven der Sgcl zu denen von Amphinome?^' so verweise ich auf das

frûher Gesagte.

KUÎIBMAGEîHÎlEllVEl:^ DER C EP II ALOP ODEN.


Die Untersuchungen, welclie ich im Jahre 1831 iiber den Bau der Sepia of-

ficimUs und elegans fiir clen zvveiien Band der offizinellen Thiere anslellte, fuhrten

aiii das Résultat, dass auch dicscr so eigcnthiimlichen Gruppe von Thieren cin

sehr zusamm.engesetzles Mundraagennervensystem zukomme, welches sowohl vor


dem Hira zwei Knoten bildct als auch auf dem Magen einen ansehnlichen Knoten
1

uber MundmagenneTven der Erertebraien. 60

zeigt. Spalere literarische Forfcliungen bcweiscn aber, dass den Magenknoten


mit seinen Zweigen bereits Blaiinville 182T ira Diclionn. des scienc. natur.

Sèche p. 273 beschrieben batte, wahrend er weder der vordern Knolen noch

der Analogieen dièses Nervensystems mit denen anderer Everlebralcn erwJilint,

VVenn demnach aiso Blai?vVI11E die zcitige Piiorilat der Entdeckung des Ma-
geriknotens und seiner Zvveige gehort, so Avurden doch die BLAINVILLE'schen
Beobachtungen, ehe ich noch um seine Untersuchungen wusste, von mir bestatigt

und durch die Nachweisung zweier vor dem Hirn liegender, mit den Magen-

knoten in Verbindung stehender Knolen*) in so weit Tervollstandigt, dass in

der Medizinischen Zoologie die erste vollstandige Dailegung des Verhaltens der

Mundmagennerven und ihrer Analogie mit denen anderer Thierabthcilungen ge-

geben werden konnte, wobei zugleich nachgewiesen wurde, dass der Magenkno-

ten keineswegs, wie Blainville angiebt, mit dem aïs Schlundring auftretendem

Hirn unmlttelbar in Verbindung stehe.

Mocliten dièse Data zugleich als Complément und Berichligung zu der Be-
merkung dienen, welche sich Uber meine Darlegung der Mundmagennerven bei

den Sepien in J. MûLIEr's Archw Jiir Physiol. Jahrg. I, S. 66 fmdet**).


Zu Folge meiner Untersuchungen diirfte am Mundmagennervcnsystem der

Dintenfische ein Mundtheil und ein Magentheil zu unlerscheiden sein. Der


Mundtheil besteht aus zwei ziemlich ansehnlichen, rundlichen, vor dem Hirn

liegenden Knoten {Medizin. Zoolog. a. a. 0. S. 309, Taf. XXXH, fig. 23, 5, C),

von denen der eine (C) auf der Bauchseite des hinlern Endes der trichterfôrmigen

Mundhohle, der andere (B) aber auf der Ruckenflache des vordern Endes der

*) Die von tialhke bei Perothis Esch, (£u'if;opsis Zam.) {^ife'moires présentéi de l'Jcad. Imp.
d. scienc. d. St. Pelersb. T. II, p. 168) aïs an der Speiserohie Torkommend erwahnten Kno-
ten sind, wie es scheint, die vordern Knoten der Mundmagennerven.

**) Zu Folge einer Mittheilung im Institut, Octobre 183S, soll nach Meyraux bei den Cepha-
lopoden ein doppeltes Nervensystem exisliren, ein Système cerebro- spinal und f;an^lionnaire.
vras man friiher nicht gewusst habe. Versleht er unter dem lelztern die Mundmagennerven?

Jlfem VI Ser. Se. math. phys. et nal. Tom. III. 2de p. Se. nat. •jn
Go2 B R A N D T,

Speiserohre licgt. BciJe Knoteii slelien unier sich jederscits durcfi einen Zweig (c)

in Verbindung, so dass der Anfang der Speiserohre von den Knoten und iliren

Verbindungszweigcn umfasst wird, wodurch gleiclisam ein vorderer Sclilundring

cntslelil. Der auf der Ruckseite der Speiserolirc gclegene Knoten {B) semJet

nach vorn Zweige an den obcrn Tlieil der JMundliolile und scheint nach hinlen

mit dera Hirn millelst melirerer Reiser (0,0,0) in Verbindung zu stehen; der

aul" der Bauchseite befindliche Knolen (C) dagegen versorgt mit mehrern aus

seinem vordern Ende trelenden Zweigen (/() die untere Hallle der Mundlhcile,

w'dhrend aus seinem hintern Rande mehrere feine Reiserchen an die Speiserohre

treten. Ausserdem schickt aber auch dieser Knoten aus seinem hintern Ende
pinen einfachen Zweig ab, der sich bald gabelformfg in zwei Zweige spaltet.

Jeder der aus dieser Spaltung hervorgcgangenen Faden verlaufl in gerader Rich-

tung auf der Bauchseite der Speiserohre bis zum Anfang des Magens, wo er

mit dem der andern Seile zu einem nahmhaften Knotchen (ebd. Fig. 3 und 20 hc)

anschwillt. Dièses Knotchen versorgt mit mehreren strahlenformig hervortreten-

den Aesten die beiden Miigen.


Wir sehen demnach die eben beschriebenen î^erven duroh ihre Lage, An-
ordnung und Vertheiiung an die Mundtheile und Chymificationsorgane, so wie
durch den Verlauf auf der Speiserohre und dem Magen ein den bci den In-

secten, Annulaten und Crustaceen nachgewiesenen INIundmagennerven (Eingeweide-

nerven oder SympalJncus) analoges System darstellen.

Es unterscheiden sich aber die Mundmagennerven wesentHch von denen de»

Insecten, Krustenthiere und Spinnen, indem die Hauplmasse derselben aui der

Bauchseite, nicht auf der Riickseite sich findet. Die Mundmagennerven der
Cephalopodcn stehen daher in Bezug auf ihre Lage ira umgekehrten VcrhaUiiiss

mit denen der Crustaceen und Insecten, wie ich bereits in der Medizinuchen

Zoologie (Bd. Il, S. 308) aussprach.


liber Mundmagmmrven der Erertebraten. 6o3

MUNDMAGENISERVEN DER GASTEROPODES.


Bei den Bauclifiissprn wurden schon von verscliiedcnen Naturforscliern , na-
mcnllicli von CuviER die Mundmagennerven walirgenommen oline aber ver-

gleicliend gewiirdigt zu werden.

Mundmagcnmrrcn der Aplysien.

CuviEK hat berelts in seinen bckannten Molluskcnanatomien {Mémoire sur


TAplysia p. 22 und 27, Taf. IV, fig. 1) cine selir gute Darstellung davon ge-

geben.

Es findet sich nach ihm unten auf der Mundmasse ein querer, zwellappio-er

Nervenknoten, der durcli zwei Fadchen mit dem Hirn vercint erscheint und von
ihm ganglion inférieur oder suboral genannt wird, ohne dass er von einem Zu-

sammenliang dièses Knotens mit dem spaler zu erwahnenden ovalen Knolchen

spricbt. Aus ihm trelen jederseits vier Zweige ab, von denen einer in den
Schlund und die Speicheldriisen, die andcrn drci aber in die Muskcln des Mon-
des gehen,

Ausscrdem sieht man nach ihm nahe dem Ursprunge der grossen Arterie

ein ovales Ganglium, welches einen Nerven an die Leber und den Darmknnal,

einen andern, welcher ein fast unmerkhches Knolchen bildel, an die Geschlechts-

theile, einen drillen an die Kiemen und einen vierten in die Muskeln des
Deckels giebt. Das ovale Ganglium sleht jederseits miltèlst eincs Zweiges mit

einem der Seitenknolrn des als Ring den Schlund umgrbenden Hirns in Vcrbin-

dung und wird von CuvitR in functioneller Bezichung als Analogon des Sym-
pathicus angesehen. Er sagt: fait l'office de sympalhigue,

Vergleicht mnn die eben erwahnten Ncrvengeflechte mit denen der Sepien,

so lassl sich die Aehnlichkcit zwischcn beiden kaum verkennen.


Der unter der Mundmasse licgende, die Mnndllicile versorgende Knolon der
Aplysien cntspricht offenbar dem bei den Sepien an einer àhnlichcn Stelle gela-

77*
6o4 Brandi,
gerten Knolen {C). Das ovale Ganglium der Aplysien diirfte in dem Magen-
knolen der Diatenfische seine Analogie finden. Als Eigenlhiimlichkeit der Sepien

im Vei'gleicli mit den Aplysien wûrde demnach das Vorhandensein eines obern

Mundknotens und die Vereinigung des Magenknolens mit dem untern Mundkno-
ten zu betracliten sein, wahrend bei den Aplysien nur der untere Mundknoten

vorhanden wàre und sich nur mit dem Hirn nicht gleichzeitig auch mit dem

Magenknoten verbande, welcher lelzlere dagegen aber eine bei den Sepien bis

jetzt nicht nachgewiesene Verbindung mit den Seitenlheilen des Hirns einginge.

Bemerkenswerth scheint ubrigens, dass die Art der Entwickelung der Mund-

magennervcn der Aplysien fiir die von mir vorgeschlagene ZeHallung der Mund-

raagennerven der Sepien in einen Mund- und einen Magentheil sehr sprechen,

da bei ihnen dièse beiden Theile wirkiich gesondert auflreten.

lilundmagennerren bei Limnaeus und Janthina.

Bei Limnaeus und Janthina wurden von CuviER (^Mémoire sur le Limnee
et Planorbc und Mémoire sur la Janthine et sur la Phasianelle Fig. 6) an dei-

selben Slelle wie bei Aplysia unter dem hintern Ende der Mundmasse zwei
kleine, jedcrseits mit dem Hirn verbundene Knotchen wahrgenommen, die er

ohne niihere Angaben le petit ganglion placé à la racine de F oesophage nentit.

Offenbar sind es Theile der Mundmagennerven.

'

Bîundmagennerven bei Hélix pomatia.

Wahrend meiner Untersuchungen uber den Bau der VVeinbergsschnecke


(Medizinische Zoologie Bd. Il, S. 328) gelang es auch bei ihr auf dem obyru
Theile des hintern Endes der Mundmasse jederseits zwei durch Fadchen vereinte
und daher eine Nervenschlinge bildende Knotchen zu finden {Medicin. Zaol.

a. a. O. Taf. XXXIV, Fig. 11 und lô). Aus dieser Nervenschlinge (e) mil
nach vorn jederseits ein Verbindungsastchen («) zum oberen Sciiliimlknoten {a)
liber Mundmagennerven der Evertebraten< 6o5

des Hirris und ein anderer (>) an den MunJ und ausserdem nach hinten meh-

rerc (ef) an die Mundmasse.


Dièses kleine Nervensystem konnte vielleicht aïs dem Mundtheil der Mund-
magennerven der Sepien und Aplysien entsprechend belrachtet werden. Der

Form und Lage nach erinnert es offenbar an das paare Mundmagennervensy-

stem der Insecten.

SCIiLUSSBEMERKUNGEN.
Die vorstehenden Mittheilungen enthallen, um noch schliesslich ihren Inhalt

im Allgemeintn zusammen zu fassen:

1. Mehrere historische Beitrage und Bemerkungen iiber friihere Wahrnehmun-


gen von Mundmagennerven, sowohl fremder als eigener, bei verschiedenen

Thiergruppen (Insecten, Crustaceen, Arachniden, Annulaten, Cephalopoden

und Gasteropoden).
2. Eine genauere Darlegung der Mundmagennerven mehrerer Formen, woran

man sie weniger vollstandig kannte, so von Astacus, Blat/a, Gryllotalpa,

Phasma, Sco/opendra.
Z. Eigene Untersuchungen iiber die Anordnung der Mundmagennerven bei

mehreren Thierformen , woran sie bisher noch nicht untersucht wurden,

namenllich von Squilla, Libellula, Ljgaeus, Glomeris, Spirobolus.

4. Mehrere neue Angaben iiber die Vertheilung der Mundmagennerven an em-

zelne Organe z. B. bei Blalta an die Speicheldrïïsen , bei den Dekapodin

und Stomapoden an die Leber.

5. Mehrere neue Mittheilungen iiber Anastomosen cinzclner Zweige und Ab-


schnilte der Mundmagennerven, wie z. B. auf der Bauchseite des Magens
von Phasma und auf dem Magen des Flusskrcbses.

6. Die Nachweisung einer ganz analogen EntAvickelung der Mundmagennerven

bei den Myriapodcn und unter den Hexapoden bei den Kâfern, Wanzen,
6o6 B R A N D T,

Orthopteren, Neuroptern, Hymenoptern und LepiJoptern (wahrscheinlich

auch bei den Diptern), die sich durch das stclige Vorhandensein cines

Unpaaren, mit einem Stirnknôtchen verselienen und elnes Paaren in zwei

scilliche Hiilflen zerfallenden, zwei mit dem Hirn nur durch feine Reiser-

chen ziisammenhangende Knotclienpaare darbietenden Systems ausspricht.

1. Eigene vergleichende Bemerkungen iiber die Entwickelung der Mundmageri-

nerven bei verschiedenen Tbicrgruppcn (Krebsen, Insecten, Annulaten, Ce-

phalopoden und Gasteropoden).

Wollte man nach den bisherigen Walirnchmungen iiber das Verhalten der

Mundmagennerven die Thiergruppen, bel denen man sie nnlersucbte, anordnen,

so mochte sicl» versucbsweise vielleicht folgende Eintheilung aufstellen bssen:

A) Die Ilauplgeflecbte der Mundmagennerven auf der Rùckseite des Nah-


rungskanals.

a) Die Mundmagennerven in eln unpaares in der Millellinie befindlichcs,

mit einem Stirnknolclien oder mchrern versehenes, und ein paares, in

zwei seitliche Iliilften gelheilles, durch Bildung gepaarter Knotchen hia-

ter dem Hirn sich manifestirendes System zerfallen (Insecla TlexapoJa

und BIjriapodà).
b) Die Mundmagennerven aus einem unpaaren System ohne Slirnknoten und

einem Analcgon eines paaren Systems bestehend, woran man keine vom

Hirn gesonderle Knofen bcmerkt (Cruslacea Decapoda und SlomapoJà).


c) Die Mundmagennerven blos aus einem paaren System bestehend. (Ga-

steropocJa Pu/monacca, Hélix, — i'Oniscoda, Porcellio).

?d) Die Mundmagennerven, so viel m;in bis jelzt weiss, blos aus einem un-

paaren Theil bestehend, (^Arachuida pulmonacea ^ Epeira, Mygale).

B) Die lïauptgcfleclite der Mundmagennerven auf der liauchscilc {Cephalo-

poda; Gasleropoda Teciibrancliia, Aplysia; ? Annulala Hirudinea).


uber Mundinagmneiyen der Eyertebraten. 607

ERKLARUNG DER KUPFERTAFELN.


Tafel I.

Die Mundmagennerven des Flusskrebses (Fig. l und 2) und einer Sguilla

(Fig. 3) mehrmals vergrossert dargestellt.

Fig. 1. Das Hirn {A) nebst dem ersten, mit ihm durch zwei Sclicnkel (Halsband)
{BB), die unter sich durch einen Querast {E) communicircn, vereinten
Bauchkiioten (Q und dcn Mundmagennerven (D/m, n, o 9- 1 e fi und
abcdejghk (i y d) des Flusûrebses von der Seite. — Der Magen isl

durch Puncle angedculet.

Fig. 2. Das Hirn {A) mit dem Halsband {BB) dem queren Verbindungsasl {E),
dem vordern Bauchknoten (C) und dem nach aussen und rechts gelager-

ten besonders dargestelltcn unpaaren System {a,b,c,d,e,f, gji, y.


y (i d)

der Mundmagennerven, so wie selner Verbindungsaste (0- ^ X X) mil dem


aïs Analogon des paaren Systems anzusehenden Anschwellungen (DD)
des Halsbandes (BB) desselben Thieres von oben gesehen. — Der aus
der ganghenartigen Anschwellung des Halsbandes (D) zum Kiefcr gehende

Ast (o), sa wie das aus dem Zweige (/) desselben zur Oberlippe gehende

Aestchen (l) sind abgeschnilten.

Fig. 3. Ein Schenkel des Halsbandes (B) mit seiner ganglienarligen Anschwel-
lung (Z)) und ihren Verhindungs'àsten (X 0" u) zum unpaaren Mundmagen-
nervensystera {a,b,c,b, k /i y ôj einer Sçuu'/a von oben. — Die aus der

ganglienarligen Anschwellung (D) zur Oberlippe und zum Oberkiefer ge-

henden Zweige sind abgeschnilten.

Tafel H.

Die MunJmagennen-cn von Lygaeus (Fig. 1,2), Libellula (Fig. 3, 4), Blalia

(Fig. 5, 6), und Gryllulalpa (Fig. 7,8,9) vergrossert dargeslelll.


6o8 B R A N D T,

Flg. 1. Der von oben geoffnete Kopf eines Lygaeus mit dem blos gelcgten Hirn

(^) den Augennerven (oo) den Fiihlernerven (/) und dem vordern Ende

der Spelserohre (5), worauf die in Fig. 2 nâher bezeichneten fiïundaiagen-

nerven liegen.

Fig. 2. Die IMundmagennerven desselben einzeln. aft^ Das unpaare und h bec
die Knolchen des paaren Systems — a Das Stirnknotchen des unpaaren

Systems, /^|9 das Stammchen desselben. bb Das vordcre und ce das hintere

Knotchenpaar des paaren Systems.

Fig. 3 Das Hirn {A) mit dem vordern Ende der Speiserohre (5), und den dar-

auf liegenden Mundmagennerven von Libellula depressa. Davon 00 die

zu den Augen, pp z\x den Ocelîen und // zu den Fiihlern gehenden

Zweige. — a Das Stirnknotchen, (S das Stammchen, y die an die Mund-

theile tretenden Zweige des unpaaren Systems.

Fig. 4. Die Mundmagennerven derselben Thierform einzeln. — a, /î^, y y, y.z Das


unpaare und bb, ce, d' â d d das paare System. — a Das Stirnknotchen

und /?/? das Stammchen des unpaaren Systems, jjx die Verblndungs'ast-

chen desselben mit dem Hirn mit den zu den vordern Mundtheilen tre-

tenden Aestchen (yy). — bb Das vordere Knotchenpaar des paaren Sy-


stems; ce das hintere Knotchenpaar desselben mit seinen nach vorn ge-

henden Aestchen (d'à ) und den in die Speiserohre dringenden (âd).

Fig. 5. Das Hirn (A) mit der Speiserohre (s) und einem Theil des Magens (uu)

und dem unpaaren (a, /3/?, y y, y.n, e, Ç^^, ^) und paaren (b, c, d' d) Mund-
magennervensystem in ihrer Lage von Bîaila orienlalis, Am Hirn sind

die Augennerven 0, und die Fiihlernerven /.

Fig. 6. Die Mundmagennerven derselben einzeln. — a Das Stirnknotchen des

unpaaren Systems; /j/5 das Stammchen desselben, zn seine Verbindungs-

dàte mit dem Hirn, yyyy daraus entstehende Zweige fiir die obern Mund-
theile. £ Magenknolchen des unpaaren Systems, woraus der Nerve ii'ir

die Speicheldriisen (^) und einzelne IServen an dem Magen (bçQ entstchen.
îîber 3Iundma genneryen der Erericbrnten. 609

bb das vordore Knôtclienpaar des p.iarcn Systems; ce das liintere Knijt-

chenpaar desselben mit drn nacli vorri gehenden Zweigeii {à' ù) iiml


den nach liinten in die Spoiserolire diingenden (dd).

Fig. 1. Der Kopf dor Manlwurfsgrille {Gryllolalpa cu'gar/s) mit dcm daroeleg-

len Hirn (A), woran o die Augeniurven, / die Fiildenieiven, 5 die

Speise.sohre, u drr Kroplmagen, c die Verengerung zM'ischen Kropfma-

gen (il) und Miifkelmagen «', ferner die liliriddarmclicn :t- z iind die

Mundmagennerven in ilircr Lage und Vereinigung. — a Das Siirnknôt-

clien des unpaaren; bè die voidcrn und ce die hiiitein Knotchen des
paaren Systems.

Fig. 8. Die Mundmagennerven derselben einztln. — a Das Stirnknotclicn, y. y.

die Verbiiidungszweige desselben mit dem Hirn, yy die daraus enlsprin-

genden Rciserclien fiir die obern Mundtlieile und /:î/?/j das Sl'àmnichen

des unpaaren Systems mit den daraus entstehenden sich nach iiinlen fort-

setzenden Seitenzweigen ().XX). — bb Die voidern Knotchen und ce die liin-

lein Knotchen des paaren Systems. Aus jedem der hintern Knotchen (()

entsteht ein nach vorn und ausscn an die Muskcln sicli begebcnder feiner

Zweig (()') und ein nach hinten auf den mililern Magen sich forlsetzender

Zweig (ô) der mit dem Zweige (À) des unpaaren Systems ein Knotchen
(u) bildet.

Fig. 9. Der obère Theil der Mundmagennerven desselben Thicres einzeln. —


fl xjt /î yy £ Ç l).X Das unpaare und bb ce à' d, b- das paare System. —
a Das Stirnknolchen des paaren Systems, y. y die Verbindungszweige
desselben zum Hirn, woraus die Zweige (jj-) fur die oberii Mundtheile
kommen. (i Das Slammchen mit scinem untcr den vordeni Knolen (bb)

des paaren Systems liegendem Knotchen (t). Aus dem Knotchen e des

Sl'àmmchens des unpaaren Systems entsteht ein miltleres sehr undeulliches

Keiserchcn (/i ) und zwei seitliche (À) (siehe Fig. 8), so wie ein Yerbin-

dungsast (Q mil dem hintern Knotchen (c) des paaren Systems. Das vor-

Jlfim. f'J Ser. Se. tnulh. phys. et nal. Tvni. lll. Zdf y. Se. "al. ng
6lO E R A N D T,

(1ère Knotchenpaar des paareu Systems (^bb) scliickt eia Verbindungsast-

clien (y-) zum hiiitern Knotchenpanr (ce) desselben Systems und ein an-

deres an das Knotchen e des unpaaren Systems, — ce Die hinlern Knot-

chen des paaren Systems mit dem im Kopfe nacli vorn gelicnden Zweige

(à) iind dem nach hinlen auf die Speiserohre verlaufenden (d).

Tafel m.

Die Mundmagennerven von Phasma (Fig. 1 — 5), Scohpendra (Fig. G),

Spirobolus (tig. 1) und G/omerîs (Fig. 8, 9) mehrmals vergrossert.

Fig, 1. Der Mage» von Phasma J'irula in seiner Lage mit dem von oben ge-

otïneten Kopfe, woran man Fiihler und Augen sioht. Ueber der Speise-

robre Hegt das Iliin ond unpaare Eingeweidcnervensystem, woran s das

binlere auf dem Magen befindliche Knotcben mit seinen beiden grossern

Zweigen (i,"t).

Fig. 2. Das Hirn {A) mit dem vordern Theile des unpaaren Mundmagenner>en-
systeras (et j3) und dem paaren System (i e). — a Das Stirnknôtcbcn,

(i das riicklaufende Stammchen und x das Verbindungsasichen mit dem


Hirn des unpaaren. 5 Das vordere und c das hintere Knotchen des

paaren Systems.

Fig. 3. Das vordere Ende des unpaaren (fl/îx y) i"'' Jeni paaren System (lie â ô)
besonders dargestellt. — a Das Slirnknotcben, [i das riicklaufende Stamm-
chen, y. das Verbindungsasichen zum HirnI und y die Zweige zu den

Mundlheilcn des unpaaren Systems. — 6 Das vordere liingliche Knotchen

und c das Iiinlcre rundiiche mit seinen Zweigen (d d) des paaren Systems.

Fig. 4. Das zur Seile gcschobene Hirn (A) mit dem erslen Bauchknolen (il) und
zweiten (f) der Bauchnei-venkette und dem vorderen Ende des unpaaren
Nervensystems , woran a das Stirnknotchen mit dm Vcrbindungszweigen

(xy.) zum Iliin und den Aestchen fiir die Mundlheile (yy), nebst dem
riicklaufenden Stammchen (/î). — Ausserdem sind bcmerkenswerlh die
1

ilber 3îun(Jma^enneri>en dcr Erertebraten. 61

' Augennerveii (o), die FiiliIiMiuTven (/), die Vcrbindungszweiiçe (Ilalsband)

(nn) des Hirns (^/) mit dem erslen Baiicliknoten (iT) , und die nach vorn

7.U den Miindtlieilen gelirnden Zweige (ce) des erslen Baiichknotens.

Fig. 5. Ein Absolinilt des riickl.iufenden Slnmmchcns (,j) dos unpaaim Systems
mit vier seiiier Zweige um ilire fcine Verâslelurig und Communication
aiif der Bauchseite des Magens vorzuslellen.

Fig. 6. Das Gehirn (J) mil dem Sliriiknôtchen («) und dem Stàmmchen (/?) des

unpaaren Nervensystems, so wie dem als paares System anziisprechenden

Thcil {bc) der Scolopendra morsilans. Am Hirn siud o die Augen- und /

die Fulilcrncrven.

Fig. 7. Das Hirn {A) mit dem Stirnknotchen {a) und dem Stàmmchen (/i) des

unpaaren Systems, so wie den Kniilchen {b c) des Paaren. Die Augen-

nei'ven / die Fiililerncrven von Spiroboliis Oljnsii.

Fig. 8. Das in der Mille dnrchbrochene Ilirn {A) mit den Augennerven (o), und

Fiihlernerven (/), nebst dem Stirnknotclien (a) und dem Sliiinmclien (/^)

des unpaaren Systems, so wie den Knotchen des paaren Systems (^ c)

von Glomeris marginala.

Fig. 9. Die Mundmagenuerven desselben Thiers einzelu — a ^i das unpaare und


bc das paiire Syslem der Mundmagennerven.

78*
/_i£=

'i.

!r.i^..../^y^/.
irXZA^y ^-.
i?
JZ.

^/^•/i'/?r.

kc
.'A/y

s.

^4ùé9uA*^ Je.
lSn..,U/ ^/. \
. JII OU / /: nr

.>r/

8.

V^4 //^
);r\ s r

-/'
ir-n

,^\

fit
;',
J-

; I

'
i

>î>\,„rf^ .ii-A K'-^^fVj(*' -V.


BAMBUSACEAS QUASDAM NOVAS DESCRIIÎIT

C. B. T R 1 N I U S.

(Conv. exliib die 5. Julii 1S35.)

CIILSQUEA CAPITULIFLORA.
Culmi allissimi, scandentis Bavti quos viJere licuit, crassille ponnae corvinae,

teretes, lacves, f'arcli, internodiis circilcr 4-polli(aribiis. llamitli semiverticillato-

fasciculali 3 — 5 — 8, patenlcs et interJum decliiiali, dodranlalcs, simplices, no-

dis circiler 1 iiilcrccpil el geniculali, apice fulii- et florlferi.

Taginae ramuloium membranaceae, arctiusculae, glabrae; inferiores intcr-

nodio bicvioies et apliyllae, suprriores altéra alleram vaginanles, foliiferae. -

Ligulae loco margo vaginae subaiiriculalo-producliusculus.

Folia cbartacca, versus apicem ramnloram per dislanlias semi- 1. 1-pollicares

alterna, patentia, brevissime peliolala, e bas! ovala lanceolata, acuminata, pi. min.

3-pollicaria, lineas 5 —6 lala, iitiinque laevia el glabra, margine vix hispidula,

(fronte lactius-) glaucescendo-viridia, obsolète niullislriata: nervis 15 (quorum


médius infia paido promineiis) tenuissiinis quidem, sed distinclioribus.

Ciipiliiliim Jlorum in apice ramuli cnjusvis solitarium, folio parvo stipatum,

semirotundum, fere magnitudiiie terasi, pallide fuscescens, composilum e spiculis

plurlmis, secundis. Axis capituli circiltr 2-iinealis, pubescens, allero lalere emit-

tens radiolos brevissimos (vix lineales), sparsos, discedcnles in PeJicellos mini-

mos, pubescenlcs.
6i4 T R I N I u s

Spkitl/ie ovato-oblongae, 3 — 4-lincales, pi. min. obtusae, comprcsslnsciilae,

lineatn latae, ."î-florae. — G/umae 2, mcmbranaceo-charlaceae, satis angustae,

ovato-lanceolatn^, carinato-compres'^ap, attenuato-acuminatae, suit lente medio et

apicem versus hispidae, interilum pilis patenlibus adspersae: inferioi' 1- nervis su-

periore 3-ncivi paulo-, llosculis circiter triplo brevior.

Floscnli 3, ul) rhacbin snbnnllam aictc imbiicall, cbarlacei, lineari-oblongi:

duo infiiioies 1- valves, neiilri, T-nerves, glabri, oblusi, inlerdum minulissime

mucronulali : iiiIVrlor superiore paulo vel quartam parlem brevior; superior hcr-

mapbrodilum aequans 1. panim snperans. (Rarissime aecedil tlosculus neuter ler-

lius). HermaplirmUliiS lerminalis, bivalvis: valvula inferior llosculis neulris

forma nervisaue similis; superior aequilala, paulo brevior, compressa, bicostala et

praelerea ulrinquc teinissime binervis-

Lodiiulae squamae 3, subaequales, tenui-membraBaceae, ovalae, aculiusculae

vel acutae, superne iimbrialae, Inferne ncrvalae, ovarium aequantes.

O^'ariiim oblongum, glabrura. — Styli 2, brèves. Sligmata pubescendo-plu-

mosula.

Slamina 3. Hlamenta (juniora) brevissinia. Antherae lineares.

Huh. in sylvalicJs pr, Rio- Janeiro. Qidxhime Bras.

CHUSQUEA PI^IFOLIA.
Culm'i arborescenlis, 4 — 6-pedalis Hamas vidi pédales, crassitie pennae an-

serinae vel corvitiae, solides, lignosos, lertles, ob ramulos foliiferos, qui confer-

tissimi, digitales 1. ullrapalmares et siriclo-erecii, scopam secundam reierentes,

dum floriferorum ramuli superiores patuli eosdem supernc laliores reddunt. —


Internodia ranioium pi. min. bipollicaria. — Bamiili semiverlicdlali, plurimi ex

eodem nodo, tenues, juniores basi squama vaginanle scariosa decidua lecli, brevms

et adpresso-ramulosi: ramulis liisce infcriie deiiudalis, siiperne conlertira foliosis.


Bamhusaceae. 6i5

T'aqinae ramulorum pliires, altéra alteram vaginantes, brèves, sulcato-slriatae,

glabrae: iiiferiores apliyllae. — Ligulae loco apex vaginae rolundalus.

Folia palula, sublanceolato-linearia, pungenlia et quasi acerosa, ramulorum

suprema ullrapollicaria (inferiora breviora), vlx llneam lata, ulrinque laetc viri-

dia, glabra.

Flores In jubulis raccmoso-thyrsoidibus, pi. min. pollicaribus, ramulos Icr-

minanlibus, iineari-oblongis, densis, bas! foliolo involucralis, pi. min. secundis.

Axis subiriqueter, satis tenuis, plurimam sallem partem ex allero tantiim latere

cmiltens radios brevissimos, approximalos, nunc solilarios et slalim supra ba-

sin divises, nunc aliquot fasciculatos, quorum alu uniflori alii composili, sub

lente pubescentes: radiolis pedicellos formanlibus spicula plcrumquc pi. nun.

longiores.

Spiculae 5-florae,vSubfusiformes, 3-lineaIes, compressiusculae, nunc obtusius-

culae nunc acutiusculae, dcmum fuscuscentes. — Glumae minulae, cliartaceae,

ovalae, obtusae, cum pedicello continuae: int'crior pi. min. bi'evior.

Flosculi cliarlacei, ob rhacheos articules brevissimos nec nisi callum referentes

arcte imbricati: duo inferiores neutri, 1 -valves, subaequales, hermaphrodite di-

midio vel fere dimidio breviores, 3-nerves, submucronulato-acuti, sub lente dorso

asperiusculi, carinato-compressiusculi. — Heimaphroditus terminalis, clausus, bi-

valvis: valvulis chartaceis, aequilongis, concavis potius quam compressis: inferiore

mucronulato-acutiuscula, 1 -nervi, superiore plerumque oblusa, 3-nervi: nervis

subobsoletis.

Lodiculae squamae 3, avarie paulo longiores, membranaceae, ovatae, acutius-

culae, apice fimbriatae, inferne nervatae.

Oi'arîum oblongum, glabrum. — Styli 2, brèves. Stigmafa plumosula, alba.

Slamina 3. Filamenla (jiiniora) brevia. Anlherae lineares, luleae.

Hab. in Brasilia: specimina nostra e monte Itacolumi et e S. da Carassa.

Taquara Bras, (quo nomine et reliquae Barabusaceae, v. gr. Banih. n'r-

gala, capilala, harbalay Anindinaria panijlura rel. incolis dici soient).


6i6 T R I N I u s

Specics cognitas ita drfiiiiendas esse censemus:


Obs. I.

Spiculis racemoso- et compacto-paniculalis, 3-line-


1) C/iusoiira pinijolia nob.

alihiis (i^labriv): Glumis minulis, obtusis ;


Valvulis neulris subaequall-

biis, bermapbrodilo dimidio brevioiibus; Foliis angustissimo-subline-

aribiis (subacerosis), concoloribiis.

lii-as. _ Armdinaria? pinijolia ]S. ab Es! Agr. bras. p. 525.

Spiculis palule et lucidule paniculatis, 3-line-


2) Chiisquea Dumbeyana
Kiinlli.

nealibus (pubescendo-hirtulis); Glumis minutis, obtusis; Valvidis neu-

tris subreqiialibus, bermapbrodilo dimidio brevioribus; Fobis lanceola-

latis, subtus glaucesceiitibus.

Peruv. — Kuiilh. rev, gram. lab. 191. Agr. syn. p. 428. app. p. 350.

3) Chusaiiea scamlens Kunlh.


Spicubs contraclo-paniculalis, 3-linealibus; Glu-

mis floscubs brevioribus, aculissimis; Valvidis neulris inaequalibus:


I

superiore bermapbrodilo clrciter quartam pariera breviori; Foliis line-

ari - lariccolatis , concoluribus.

Chile. — Kunth. Agr. syn. p. 428.

ISasius Chiiscjue Humb. et Klh. R. et S. VII. p. 1360.

Bambiisa Chusque Pair.

4. Chiisquea Çuila Kunth. Spiculis lucide paniculatis, 3-linealibus?; Glumis

acuminatis: superiore ilosculis dimidio breviori; Valvulis neulris sub-

aequalibus, hermaphrodite { brevioribus; Foliis lineari-lanceolatis, sub-

tus glaucesccntibus.

Chile. — Kunth rev. gram. tab. 77. Agr. synopt. p. 428. app. p. 351.

Arundo Quila Pair, (an Mo/inaP)


Nastus Quila R. et S. VII. p. 1361.

5) Chusquea GauJichaudii Kunth. Spiculis conferlo- paniculatis, 5-linealibus;

Glumis parvis, acuminatis; Valvulis neulris inaequalibus: superiore

hermaphrodite paulo breviori ;


Foliis lineari-lanceolatis, subconcoloribus.
Bamhusaceae. 617

Bras, (prope Rio Janeiro). — Kunlh rev. gram. tab. "78. Agr. syn. p. 428.

app. p. 352.

liettbergia bambusoides Raddi (sine dubio).

6) Chusquca capUuliflora nob. Spiculls suboibiculato-capitalis, 3 — 4-IineaIi-

bus; Glumis acuminalis: superiore flosculis plus dimidio breviori; Val-

vulis neutris pi. min. inaequalibus: superiore hermaphrodltum aequanle;

Foliis lanceolatis, vix discoloribus.

Bras.

Obs. II. Chusquea fortasse non aliter ab Arundinaria differl, quam Nastiis a

Bambusa distingui solet, i. e. flosculis infcrioribus univalvibus et neutris;

numerus stigmatum enim et rudimcnfa tertninalia vaga. Inlcr ipsas Arun-


dinarias genuinas occurrit species {Jr. paunfloTo) flosculo infimo 1-valvi,

sterili, sicut in Chusquea capilulijlora interdum flosculi ejusmodi Ires infra

hermaphrodltum inveniuntur.

ARUISDIISARIA SPATHIFLORA.
Rami coram sunt duo, circller pédales, lignosi, inanes, crassilie pennae gal-

linaceae, glabri, rubendo-fuscescentes, aller folii- aller floriferus, emittentes ex

allero nodi latere ramulos 3 — 4, fasclculatos, adpresso-erectos, tenuiculos, mul-


tinodcs et pi. min. laxe ramosissimos, dodrantales — pédales.

T^aginae charlaceae et lutescentes, plerumque laxae imo hiantes, inlernodiis


longiores et altéra altcram vaginantes, striatae, glabrae, cum folio arliculalae:

inferlores aphyllae. — Ligulae loco apex vaginae utrinque lanceolato-, brevi-

el erecto-aurlculalus et ad auriculae basin posteriorem saepe emiltens tirrulos

aliquot perbreves.

Folia numerosa, patula, lanceolato -linearia, acuminalissima, basi in petiolum

brevissimum attenuata, pollices 2 —3 —4 longa, lineas pi. min. 3 lata, glabra,


Jlltm. } I. Str. St. muth. phyt. et nat. Tom. III. 2de p. St. nal, rq
6i8 T R I N I u s

utrlnque punctulis sub-exasperata, margiaibus vis scabriuscula, laete viridla,

concolora.

Florum racemi in ramulorum ramulis Iaxis, tcnuissimis, multinodibus, infcrne

denudalis terminales et axillares, tam hi quam illi involucrati vagina ipsis sub-

duplo longiori, paulo ampliata s. spalhiformi et plerumque apbylla, rarlus foli-

olum subpoUicare ferenle, brèves et plerumque non nlsi e spiculis 2 formai!,

quarum altéra subsessilis, altéra longius pediccllala.

Spiailae dissitiusculae (inferior circlter 9-linealis, superior ultrapollicaris)

4 — 8-florac, compressiusculae, fuscescendo-pallidac. — Glumae acutae, charlaceo-

membranaceae, flosculis suis circiler \ breviores: inferior paulo minor, lanceolato-

linearis, 1 -nervis, superior lineari-lanccolata, 9 -nervis.

Flosculi ad rhachin, cujus articuli ipsis | breviores et apice barbula flosculi

basin stipante coronati sunt, distiche et dissitiuscule alterni (Infimus non sessilis

sed perinde articulo brevi suffullus), lineari-lanceolati, glabri, acuminatissimi,

omnes licrmaphroditi et bivalves: valvula inferior membranaceo-chartacea, 9 — 11-


nervis, superne scabriuscula, compressiusculo-concava, fere lineas 8 longa; .su-

perior 5-lineaIis, compressiuscula, subslantiae ejusdem, tenui-bicostata et praetcrea

ulrinque binervis, inler costas satis anguste canaliculata. — Flosculus penultimiis

7-nervis, sterilis, valvulam involvens superiorem brevissimam et mcrabranaceam,

ad cujus basin exsurgit Rudimenium flosculi valvulaceum, longo-subulalnm, bre-

vissime pedicellalum.

Lodiculae squamae 3, lanceolatae, superne fimbriatae.

0^>arium oblongum, glabrum. — Sljli et Stigmata in flosculis aliis 2, in alils

3: illi perbreves, haec pubescendo-plumosula, brevia.

Stamina 3. Hlamenia demum eloniïata. Aniherae lineares.

Fructus caryopsis lincarl-oblonga, glabra, libéra, dorso canalicrdala, scalcllo

pcrbrevi.

Hab. in Nepalia.
Bainbusaceae. 619

A R U îy D 1 N A R I A P A R V I F L O R A.

Bami, qui suppetunl, crassilie pennae aquilinne, teretes, inancs, glabri, ad


nodum glabrum exserentes fascicules semiverticillatos et densissimos ramuloium
tenuissimorum ,
qui filiformes, paluli, dodranlales 1. pédales, simplices aut su-
perne ramulo uno alferove aucti, plurinodes, inferne pi. min. geniculali et nudi
sunt, apicemque versus folia et flores terminales lerunt.

Vaginae angustissimae, arctiusculae, striatae, glabrae, cum folio arliculalae:

inferiores internodio multo breviores et aphyllae, superiores altéra alteram vagi-

nantes, foliiicrae. — Ligiila obsoleta.

Folia totius rami plurimn, in ramuli cujusvis parte siiperiore aliquot confer-

tiusculo-alterna, patula, lineari-lanceolata, acuminata, e basi ovata fn petiolum

brevissimum constricta, mullislriata, glabra, margine vix scabra, pollices 1^ vel

2\ longa, lineas circiter 3 lala, utrinque glaucescentia.

Racemus florum e vagina suprema prodit folio ipsiim saepe superante stipatus,

pi. min. pollicaris, formalus e Spiculis 1 — 9, ad axin communem tenuem et

glabrum imbricato-secundis, excepta suprema sessilibus, solltariis, primum cylin-

draceis, demum magis compressis, 5 — G-Iinealibus, sub- 6-flurii;, pallide vi-

renlibus. — Glumae chartaccae, acuminatae, flosculis suis circiter dimidio bre-

viores, bas! contiguae, concavae: inferior plerumque brevior (nam rarius subae-
quales inveniuntur), 5 -nervis, superior 9 -nervis.

Flosculi ad rhachin brevissime arliculatum, conlinuum, glabrum bifariam im-


Lricati: inferiores ejusdcm fere longiludinis, supremi paulo breviores; infimus

1-valvis, sterilis, persistens, lanceolatus, caudulato-acuminatus, 9-nervis; reliqui

bivalves, hermaphroditi , demum decidui: Valvula inferior singulorum simillima

infimae neutri, concava; superior, dum juvenilis adhuc, infcriore fere triplo bre^

vior, dcprcssa, obtusa et ad margines circumcirca ciliata, adulla infiriore paulo

brevior, ejusdem siibstanliae, apice lantum cilialula, Licariuata, et intcr carinas

79*
6ao TR I N I V S

canaliculata et nervo unico nolata, lateribus praetcr nervos carînales ulrinque

3 -nervis.

Lodiculae squamae 3, subaequales, acutlusculae, superne fimbrialae: latérales

2 ovalae; dorsalis angustior, lanccolato-oblonga.

Ovarium oblongum, glabrum. — Stylorum et Sligmaium numerus ob statum

nimis juvenilem incerlus.

Stamina 3. Filamenta (juvenilia) brevissima. Antherae lineares, flaventes.

Hab. in sylvls pr. Ypenéma Bras.

Obs. Habitus Arundinariae i'crlicillatae N. ab Es., exceplls spiculis confrrlis et

multo mlnoribust

APtUlSDIlSARIA INTERRUPTA.
Hujus non vidlmus nisi Ramum floriferum et aphyllum ultrabipcdalem , stri-

ctiusculum, simplicem, crassitie pennae columbinae, teretem, glabrum, inanem, per

distantias (inferiores spithamaeas superiores ultrapalmares) nodosum et ex his

uodis omnibus, quorum infimus brevissime et quasi tomentoso-barbulatus, emit-

tentcm ramulos plurimos, densissime fasciculatos, patulos, 2- I. sub- 3-polIi-

cares, simplices, apliyllos, a basi florifères ipsaque basi squama una aUerave

membranacea, lanceolata 1. ovata stipatos.

Spiculae ad quemvis ramulum 4 — 5, alternae, pi. min. distantes, pedicello

ipsis breviori et glabro insidentes (terminali longius pcdicellata) , iusiformes, tere-

tiusculae, lineas 6 longae, ex ochraceo et fusco variae. — Glumae membrannceae:


inferior flosculo suc duplo brevior, lineari- lanceolata, acuta, carinata, 5-nervis,

marginibus superne ciliata; supcrior paulo longior et latior, 9-nervis, non cari-

nata, minus acuta.

Flosculi 2 (cum rudimcnto tertii): inferior sessilis, superior insidens rhacheos

articulo, ipso vcl fere | breviori, sub lente puberulo. Yalvula ulriusque flos-
J
Bambusaceae. 621

cull inferior ovato - oblonga , acutluscula, membranaceo-charlacea, 9 -nervis, imo

apice ciliatula, concava, non carinala. Valvula superior aequllonga vel inferiorem

subexcedens, cylindraceo- et compressiusculo-convolutaj dorso canaliculalo-exarata,

blcarlnata, utrinque praeterca binervls, marginibus antrorsum conliguis.

Lodiculae squamae 3, oblongae, obluslusculae, nervatae, superne longiuscule

cilialae.

Oi'an'um (juvénile) lineare, glabrum. — S/jli 2. Sligmata subsessllia, 3?

Stamina 3? Filamenla elongata. Anlherae . . .

Flosculus rudimenlalis terminalis, angustissimus, reliquis paulo brevior, valvu-

laceus, minimus, pedicello longo, crassiusculo et pubescente suffultus.

Hab, in î^epalia.

ARUÎ^DINARIA DISTANS.
Culmi (allissimi, scandentis, basi poUicem dlmidium crassi) rami diffusi, quos
vidimus Iripedales, crassitudine fdi metallici, filiformes, glaberrimi, multinodes,

internodiis paulo geniculatis, pi. min. palmaribus. Ramuli ad nodum quemvis


terni quinive, rarius solilarii, fasciculalo-verlicillali, plerumque horizontali-patenles

imo recurvi, palmarès et spilhamaei, singuli basi vagina membranacea, lineari-

elongata et patula stipati, ramo ipso vix tenuiores, simplices vel inferne ramulum
unum allerumve breviorem et palulura emillentes, plurinodes, foliifcri apiceque

lloriferi.

T^aginae altéra alleram vaginantes, arctae, striatae, glabrae, margine scabrius-

culae, cum foliorum petiolo articulatae, inferiores saepc aphyllae. Ligula bre-

vissiraa, e laleribus emlttens cirrulos plures, 1 — 2-lineales, ereclos.

FoUa pi. min. patenlia imo réfracta, e basi ovata lineari-lanceolata, mucro-

nulato-acutata, in petiolum brevissimum (inlerdum obsolelum) constricla, per di-

stanlias pi. min, scmipollicares alterna, lineas 10 — 18 — 30 longa, lineas 2 —3


lata, glabra, mullislriala, subtus glaucescentia et nonnumquam scabriuscula.
622 T n I N j u S

Spiculae In apice ramulorum ad axiri communcra pcrLcnuem et glabrum, liinc

convexum Inde canaliculatum 3 — 4, allcrnae, distantes, inlcrstilia acquantes,

erectae, brevipedicellatae, 8 — 12-lineales, fuscae aut fusco -


purpurcae, 2 — Z — 4-
florae. — Glumae pusillae nec nisi lentis ope conspicuae, a flosculis remotae,

cliartaceae, énerves, oblonijac 1. cordato-ovatae, aculiusculae: inferior paulo bre-

vior et angustior.

Flosculi dlssitl, llncarl-Ianceolati, chartacei, 6-lincales: inferior stipili brevi

gluiîias vtro salis longe oxcedenti insidens; superiores m rhaclieas arliculls tenui-

Lus, glabris, ipsis dimidio brevioriLus. \'alvula inferior lineari-lanceolata, acu-

lissima 1. acuminala, glabra, T-nervis, compressiusculo-concava; superior parum

brevlor, aequilata, compressiuscula, blcarinala et inter carinas canaliculata, sub-

enervls.

Lodiculae squamae 5, lantcolaVo-oblongae, aculiusculae, obsolète nervalae,

fimbriato-cilialae.

Oiariiim glabrum. — Siyhis brevisslmus. Stigmala 2, plumosula.

Staniirta Z. Filamcnla (jiivcnilia) brcvissima. Aniherae lineares,

Rudinienlitm terminale nullum.

Hab. in sylvalicis iimbrosis monlls Itacolumi Bras.

Obs. Specierum mihi cognllarum notas, cum crescendi modus non nisi impor-

fecte cognilus nec in herbarlis pcrspicuus sit, et folla specierum parum

différant, a lloribus sotis desumtas basée propono:

a) Ghnnis Jlvsculii suis dimidio breviuribus.

1. Arundinaria macrosperma Mchx. Spicula (in pcdunculis fasciculatis) sub-

solitaria, 6 — 10 llora: Flosculis acuminatissimis: RLaclieos arliculis

brevibus, pubescenlibus.

Amer. bor. — II. et S. U. p. 846. suppl. II. p. 465. Arundinaria Icda

Mûldhg, — Arundinaria bambusina Trin, Fund. Agr, — Triglus-


Bambiisaceae. $23

sum bamhminum Ht. Gor,! — Mirgia macrospcrma Nutl. — Arundo


tecla Walt. — Ludolfia ieda Dietr.

an hue etiam Arundo giganlea fJ ail!'


2. Arundinaria spalhijlora nob, Spiculis (in raccmis terminalibus axlllaribusque

spallia involucratis) binis, dissitiusculis, 4 — 8-floris; Flosculis attenuato-

acuminalissimis articulis rhacheos apice barbula coronatis \ longioribus.

Népal.

3i Arundinaria veriicillaia N. ab Es! Spiculis (in racemis tam verlicillatis

apliyllis quam ramulorum foliiferorum terminalibus) 1 — 5 , dissilis,

5 — 10-floris; Flosculis acuminatis; Rhacheos articulis brevissimis,

glabris.

Bras. — N. ab Es. Agr. bras, p. 523. — Kunth rev. gr. tab. 155. 156.

Agr. syn. app. p. 348. — Ludolfia vertiàllala Dietr.

4. Arundinaria pannjlora nob. Spiculis (in racemis terminalibus) T — 9, im-

bricato-approximalis, 5 — 6-floris; Flosculis caudulato- acuminatis;

Rhacheos articulis brevissimis, glabris.

Bras.

5. Arundinaria interrupta nob. Spiculis (in racemis verlicillatis, aphyllis) 4 — 5,

dissilis, bifloris; Flosculis acutiusculis rhacheos articulis pubcrulis sub-

dimidio longioribus.

Népal.

b) G/umis pusillis,

6. Arundinaria distans nob, Spiculis (in racemis terminalibus) 3 —4 , dissilis,

3 — 4-floris; Flosculis acuminatis rhacheos articulis glabris diniidio

longioribus.

Bras.

(^Aiundinariac glaucesceniis PB., foliis albendo-glaucis insignis, flores mihi

ignoli.)
624 T R I N I u s

li A M B U s A V I R G A T A.

Ciilmi (25-pc(lalis, inferne polliccs 2 —3 crassi) Rami suppelunt alii cras-

silie fere di^iti mlnoris, alii pennae corvinae, glabri. E nodis erailtunl ramulos

(in noslris speciminibus senos) fasciculalos, salis tenues, plurinodes, compositos,

crassitic et longitudine inaequales: fasciculorum inferiorum digitales — spilharaaeos,

aphylkis, a basi floriferos; superiores s. terminales ultrapedales, apicem versus

(ûb vaginas imbricatas) sensim incrassatos et foliiferos, ex ipso apice floriferos:

omnes virgatos.

Vaginae ramulorum plures, inferiores aphyllae, superiores internodio longiores,

imbricatae, sub lente pubescentes, margiiie ciliatae, foiiiferae. — Lîgiila brevis-

siraa, utrinque producta in auriculam brevem, chartaceam, e marginibus emil-

tentem cirrulos plures, 1 —2 lineales.

Folia patula, versus ramulorum apicem subdistiche approximata, lanceolato-

linearia, acuminata, basi in petiolum fere bilinealera et tomentoso-pubescentem

attenunta, multistriata, majora 4-pollicaria et lineas 5 — 1 lata, supra scabrius-

cula et subsordide viridia, infra pubescenlia et subcanescentia, margine interiori

hispidula, exteriori vero ciliatula.

Flores in fasciculis sessilibus, basi squama una allcrave lanceolala involucralis,

forraanlibus paniculam spiciformem, interruplam, angustam, palmarem — dodrau-

talcm, dilute vlridem. Axis communis teres, glaber, pluriarliculalus sed conti-

nuas, fasciculûs exserens alternalim (rarius spiculas subsolilarias) per iatervalla

ad summum pollicaria.

iSpicuIae in fasciculis dllioribus (non computatis minoribus aliqiiot intra ])aleas

inferiores occultatis) 5 — 4, tcretiusculae, allenuato-acutissimac. nilidulae, 4 — 8-


florao, longiores fere poUicares, brcviores pollicem cire, dimidium longae: paleis

iuibricatis, sensim mnjoribus, supremis autcm ilerum brevioribus et angastioribus.

— Paleae infimae s. ghimae (inter quas saepc spicula accessoria brevis Litcl)

membranaceae, perbreves, oblongo-ovatac, 2: inierior axi adpressa, bicarinata,


Bamhusaceoe. GaS

ad carinas apiceque mucronulalo brevissime cilialula; supcrior vix longior mucro-

nulata, T -nervis: nervo mrdio carinali, laleialibus temiissimis.

Flosculi ad ihaclieos continuae arliculos brevissimos scnsimque longiorcs et

tenuiores imbricato-alterni, omnes bivalves: Infeiiores 1 —2 sJcriles, seriuentes

masculi, supremus bermaphrodilus. Valvulae exteriores ovalae, compressiusculo-

concavae (non carinatar), subconvolulae, margine cibatac: flosculorum steiUium

breviores, 9 — 11-ncrves; masculorum majores, 15 — IT-ncrves; bermaplirodill

angustior, arcle convoluta, 13-ncrvis: nervis omnidm perleniiibus, apicem versus

magis conspicuis. Valvulae su[)eriorcs flosciiloruni praeler bermapliroditi omnium


deprcssae, poslice excavatae, antice conduplicnlae marginibus-contiguis, apice ro-

tundalae, dissite bicarinatae et praelcrea nervis 5 — 1 tenuissiaiis notalae, ad


flexurae angulos dense ciliatae: flosculorum sterdiiim et masculi anie hermapbro-

ditum supremi brevissimae, masculorum relii|uurum valvula iiifcriore lirtiam par-

tem vel fere dimidio bi'eviorcs; hermapbroiliti angusta, lanceolata, aculissima, in-

feriorem aequans, convoluta, in speciminibus noslris nimis juvenilis quam ut ncr-

vorum silus et numerus rile explorari possint.

Lodiculae squamae in flosculis masculis nullae; in hermaphrodito 3? (non

nisi 2 dislinguere licuit: alleram ovalam, inferne nervalam, superne fimbriatam,

alleram lanceolatam, angusliorem, breviorem et glabram).

OiariiimP Slylus?

Slaviina 6. Filamenla (juvenilia) brevissima. Aniherae lineares (in masculis

înfimo et extrême ut et in hermaphrodite minimae, in masculis reliquis duplo

saltem longiores).

liai), in sylvis mentis Geraldo prov. Minarum Bras.

Vem. yj Ser. Se. nialh. pliYS. tl nul. Tum. III. Zdi p. Se. nul, }Jq
626 T n I a I u s

BAIMBUSA CAPITATA.
Culmi (15 — 20-pedari,s) ramos habemus ullrapedalcs , crassilie pennae cor-

vinae, teieles, (arctos, glahros, strictissimos, simplices, usque ad capitulum florum

infimum vaginis lectos et foliosos, apice floiiferos.

J'aginae altéra alterani vaginantes, arctae, glabrae, apice utrinque auricula

brevi auctae plerumque emitlente clnulos perbreves; inferiores demum aphyllae.

LigiiJa chartacea, brevissima, truncala.

Fulia subses-silia, cum vagina arliculata, palula, numerosa, approximata, stricla

et fuma, sublanceolato-Iinearla, acuminala, infernc carinata, multislriata, undique

glabra, polllces 6 — 10 loiiga, lineas 4 —1 lata, capitula florum satis longe su-

perantia (superiora brcviora et magis lanceolala), infra glaucescenlia, supra gilvo-

viridia, siccitate sacpc bssa.

Flores iii capiuilis s. glomeribus magniludine nacis Juglandis ad axin e rnmi

extremilale formatiiin 1 — 3, pi. min. distanllbus, sessilibus, densis, nunc no-

dum circumcirca ambientibus nunc lateralibus lanlum.

Spiculae substcUalim divergentes, basi slipatae sqiiainis allquot inaeqnalibus,

membranaceis, multinervibus (itifima axi adpressa bico'ilala), imbricatis, (iiilcr

quas spicula uiia alterave accessoria, mullo minor et angnslior pullulare solel),

quarum supeiiorcs 2 pro spicula singula Ghiwcinim loco suiit.

Flosculi in singula spicula (praeter rudimcnlum terminale) 3, ad rliacbcos

continuae arliculos brcvissimos sensinique longlores distiche imbricalo-altcrni, sub-

lineari- et cyrindraceo-convolnli, lineas 5 —6 loiigi, angusli, chartaiei, obtu-

slusculi, glabri, patuli, onines bermaphrodili, bivalves. Valvula inicrior concava,

13-nervis (nervo niedio su[)ernc paulo forliori et subinde in mucronubim cxeunlc),

obvolvens v.ilvulam superiorem aequilongam vel panio longiorcm, deprrssain, dorso

canaliculatam , antice tondiiplicatani marginibus conliguis, dissile bicoslatam et


Bambusaceae. 627

praeter costas tenui- 9-nprvcm. — Flosculi extremi s. terlii fiisiformis et nrclis-

sime convcluti valvula siiperior brevistipilata, dorso non canaliculata sed parller

arctp convoluta. — Rudimeninm flosculi quart! , si adest, stipitalum, fusifurme,

aniïuslissimum, valvulaceum.

léodiadae squamae 2, (numquam 3 inveni), ovario latiorcs et longiores, in-

ferne pluiineives, apice erosulo-obtnsiusculae et brevissime ciliatulae.

Ovariiim oblongum, superne puberiiluin. — Stylus puberulus, ovarîo paulo

longior. Sllginala 3, slylo loiigioia, pubescenlia.

Stamiiia G. Filamenta demutn elongata. Anlherae linearcs.

Fructus caryopsis sublinearis, libéra, apice pubernia, dorso sulco lato exarata,

in suici fundo linea elevata percursa, fusca. — Fructus in unius ejusdemque

spiculae (losculo iiifiino maturus, semimaluius in secundo, dura in terlio vix ge-

nitalia etiamnum bcne explicata siinl.

Hab. in ripa ilum, Pardo Bras.

B A M B U S A B A R B A T A.

Culmi (20 — 25-pedaIis, basi pollices 3 crassi) rami ,


quos vidimos, ultra-

pedales, tereliusculi, nunc laeves nune scaberrimi, plurinodes: alii crassitie pen-

nae corvinae, ad nodos exsercnirs ramulos tcrnos binos 1. solilarios, patentes, do-

drantales vel breviores, mère floriferos; alii crassilie pennae anserinae, quorum

raniuli inferiie et superne Ilores, niedio folia gerunl; alii mère foliiferi.

T'as,iiiae nninerosae, allera alleram vaginariles, coriaceae, arclae, laevissimae,

nilliiae, non nisi apicem veisus strialae et subcarinatae, ad aUerum carinae latus

longitu(lin:ililer brevi- et dense barbatae, apice Iruncatae, cum folii pétiole arli-

culalae: iufcriores aphyllae. Ligitla brevissima, coriacea, Iruncala, ulrinque In-

terdum cxserens cirrulus brevis^irnos, erectos.

8o*
6a8 T R I N I u s

Folia patentia, In ratnis mère foliiferls salis approximale disticlia, oblongo-

lanceolata, bas! cordato-ovata in petiolum cuneilormem 3 — 4-linealem contracta,

acuminata, spilhamaea — dodiantatia, lineas 10 — 18 lata, glabra, subsulcalo-

striala, intcrdum margine denliculo uno alterove munita, praesertim subtus sub-

glaucescenlia. In ramulls inferne suprrneque florlferis fulia intermedia 3 — 4,

magis lanceolata, paulo breviora et angustiora.

Flores in capitidis s. glomeribiis magniludine cerasi minoris, in inferiore ra-

mulorum parle conferlls, reliquis distanlibus, nunc nodum ambientibus nunc la-

teralibus tanlum, sessilibus, composilis e fasciculis spicularum pluriniis.

Spiculonmi fasciculi densi, squanoso-divergenles, viriduli, basi vestitr paleis

membranaccis, pleruinque 9-nervibus, imbricatis, sensim majoribus, inlprmixtis

brevibus et brevisslmis, foventibus hinc inde spiculam juniorem, mutlo minorem

et angustiorem. Snpremae barum palearum pro spicida glitmariim locum te-

nçnt. Spiculae ipsae lanccolalo-ovatae, quo adulliores co laliores, 3 — 5-li-

neales, compressiusculae, 3-florae.

Flosculi ad rhacbeos articulos brevissimos et glabros imbricali , sensim

majores: duo inferiores 1- valves, neiitri, comprefsiusculo -concavi, herbaceo-

chartacei, glabri, mucronulato- aculi, 13-nerves: nervo medio paulo fortiori

et subcarinali. Flosculus terlius s. supremus hermaphodilus, bivalvis: Valvula

inferlor neulris slmlllima; superior longior, aequilala, chartacea , valde com-

pressa, callo brcvi dilalalo insidens, lenuissime et subobsolele 13 -nervis: ner-

vis 2 carinalibus, membranaceo - alatis alisque bisce angnstis sese invicem ob-

volventibus ila, ut cum sulco inler carinas profundo tubum forment, intra quem
fovent liuaimeiitum longltudine valvulae ipsiiis, longe pedicellalum, apice val-

vuliforme.

Lodiculae squamae 3, membranaceae, oblongae, glabrae, ovario longiores

et latiores, aequilongae, inferne mullinerves: nervis 3 —5 prrcurrenlibus,

Otariiim brevipedicellalum, oblongum, primum pilosulum demum glabnim.


Bambusaceae. 629
— Slyhis pubcscens ovario multo longior, discedens in Stigmata 2? 3?, pubes-

centia.

Stantîna 6. Filamenta demum elongala. AnOierae llneares, flavae.

Hab. in sylvis provinc. Minarum Bras.

Obs. Nasiî species est, generis a Bambiisa nolis essentialibus et slabilibus non
separabilis nec nisi subdivisionem sistentis, praecipue valvula supcriore

non ut in Bambusa genuina depressa, sed compressa insignem ; notae

enim a flosculis neutris 1-valvibus et a rudimenlo pelitae, in Bambusa-

ceis vagae sunt.


FOETUS HUMANUS PRODIGIOSE

MONSTROSUS, A

P. Zagorsky
DESCBIPTUS CtIM DELIN E ATRON E.

(Conv. exhib. 11. April. 1834).

-Inter objecta, c|uil)us Musaeiim nostnim anaîomicum anno praetpnto auctiim

est, attenlionem curiosonim meretur foetus Iiumanus, immaturus, masculus, plu-

riiim organornm orbus, totoque paene dimidio corporis superiore abnormis, qui
ideo ,
juxta receptam a physioloi^is divisionem monstrorum in classes, ad monstra

per dejcclnm simul et cleformilatem referri débet.

Praeter faciem nimis foedam ob partiiim, quae in statu normal! pulcliritudi-

nem faciei conciliant, oculonim nempe et nasi privalionem, aspeclum objfcti magis

deformcm reddunt cranium abnoime et ipsi insidenles, ab una parte, excresccntia

carnosa, pectiniformis, ab altéra, sacciis cutaneus iiisignis, protensus ad truncum,

et cum boc ita confluens, ut nullum iiio adesse collum videatur

Tantae monstrosilalis subjectum accepimus a civili Wolbyniae Gubernatore,


qui, priusquam illud ad Academiam misent, dalis ad perilluslrem vice-praesidem

nostrum litteris, talem communicavit iiotiliam: „Faeinina rustica, in districtu

Zaslawiensi, enixa est foetus geinellos, quorum unus monslrosus acepbalus est."*)

») Fiieliis liic non est acciiKaliis , m cl, ut lalis |iiilaliis el appellatn*, forsan per errorem et incxperi-

enliam lUiiis, a qun Gubernainii rclalii) di' ici eventu fada erat , et ciii capills monslri cuni

trunco cindiiius hoirendequc drformls faciès inipo^uisse et ausaiii, cur illud pio accpnalo liabi-

tuni el aiiiiuiicijtiiia est, piaebuisse poti.eiunl.


632 Zagorsky,
Noliliae liuic nuUac aliae accedunt circumsiantiae: nll dicitur, num gemelli vivi

vcl mortui partu sint edili, nec sexus allerius foetus, unacum cum proie mon-
strosa nati designalur, neqiie de organisatlone corporis hujus, num llla sit nor-

malis vel abnormis, quidqnam memoratur. Exinde lamen, quod ultime hoc

respeclu, nilill de altero gemello dictum est, illum non vitiose conlormatum sup-

poncie licct.

Partum gemellorum îmmaturum, qui lamen non ante septimum et dimidium

graviditatis niensem, ut viJelur, vel paulo serius evenit, demonstranl: parvitas,

tenerilasqne capillorum et unguiculonim pedum, parva cliam corporis foetus mon-


slrosi longitudû, quae per fdum, ab ora pecliniformis excrescentiae cranil ad

•calces ductum, mensurata, non exccdit 11 poUices.

Praemissa de abnormitate monslri nota gcneiali, specialia vida conformationis,

secundura corporis parles principales in soquenti dcscriplione proponuntur, et

«xterna eorum, adnexà delineatione, illustrantur.

C A T U T.

Fiailione ad corpus liabila, caput monslrosi foetus praegrande videtur. Volu-

men e^us adaagent duae exuberantiac cranii, quarum regionem sinistram lenens

sat crassa, ad taclum solida est, anticîlus et posticilus compressa, pecliniformis,

pilis obslta, rugas aliquot parvas in anteriore sui superficie habens, extrorsum,

simul antrorsura et deorsum pergens, sub se ipsam flexa desinit: dextra autem

gistit lumorem amplum, glabrum, mollem, qui a<l thoracem parum, versus hu-

œeros, praecipue dextrum, magis, et maxime sursum et poslrorsum ad dorsum

dilatatur; et tali modo ad trunciim, ni supra indieatum est, continualus, undi-

que cum illo conduit, relictis solum parvis excisuris ad latera, circa liumeros.

Tumor hic est cutis in formara sacci expansio.

Pcctiniformis eminentia illa constat, ul poslea innotuit, ex duplicatura tcgu-

mealorum et coudensato tex,lu celluloso, sacomali aliquo modo simili.


-

Foetus humanus prodigiose monstrosus. 633

In parte posteriore inferiore sacci aderat parvum foramen lacerum, per vio-

lentiam, ut videtur, factiim; et foisan sub doloribus et nixu parturientis, aut,

quod itidem probablle est, ab Incaula et rudiori manuum contreclatione, cui foe-

tus, post partum, in liquoie spirituoso prius servatus, inde dein depromptus,

subjectus erat, ut a liqiiore liberarctur et frigorî expositus congelarctur; sicque

ad transportandum ex longinquo Petropolim tempore hyberno aptus redderetur*).


Per illud foramen, procul dubio, effluxit huraor, qui saccum implebat: nam,
cum foetus adbuc in statu congclato esset, corpus ejus contractum et saccum ip-

sum coUapsum, corrugatum vacuumque invenimus. Cum autem foetus, ut re-

congeletur, aquae frigidae immersus, per aliquot horas maneret, tune aqua in

saccum per rupturam ejus penetravit, iHum irnplevit, distendit et formam ipsi

impertivit subrotundam, qualis in icône repraesentatur. Tune et corpus et aliae

partes, quae per frigus erant contracta, pleniora evaserunl. Qualis fuit indolis

fluidum , quod in sacco continebatur, dccidi non potest. Saccus interne vestitus

est mcmbrana sat firma, intra qnam cavilas ovalis, polita, nullam cum cavo
cranii communicationem, ut ante sacci incisionem suspicari polui, babuit, et un-

dlque clausa erat, si excipias parvam in fundo ejus rupturam, rnpturae ipsius

sacci respondentem, per quam et humor contentus, forsan, serosus effluxit et aqua

in saccum penetravit sub recongclatione.

Craniiim, et absque dependentia ab exuberantlis descriptis, per se ipsum de-

forme, desuper magis quam alibi, compressum, et quasi angulatum est. Ossa

cranii tam viliose formata sunt, ut nullum eorum debitam formam babeat, sed

quodvis ex aliquot constet porlionibus, quarum margines, praecipue qui aliquando

•) Ex slatutis Direclorii publicorum cursnrum nullae res fluidae ad transporlandum, per cursum
publicuni vihicularini (mflflsc^nn no'ima), admltUintiir ; banc ob nm objecta ad hisinriam nalu-
ralem pcrlinenlia , praecipue animalla, quae in liquore spirituoso, oleoso, etc. contra pulicdinem
scryantur, et e diversis piovinciis yasti imperii ad societales lilterarias transinitluntur, ne in ili-

nere sine liqunie corrumpantur, byeme ul plurimum et in statu congelato Iranspoitantur, simili

modo ac carnes récentes aniniantiuni domeslicorum , ferarum, pisces, aves etc. Tcndilum ex
variis regionibus in métropoles et alias urbes imperii adTehuiitur.

Jftm. Il Se'r. Se. mulh. phys. et nat. Tuni. lll. Idt p. Se. rial.
8l
634 Zagorsky,
suturas cfficere deberenl, spiculati, abinvicem (listantes, sursum extrorsumque

nonnihil Oectuntur, et, loco hiatus rliomboiJei sive fontancllae majoris, spatium

rolundum, amplum, membrana obtectum, relinquunt. Cavum cranii, angusium,

loco cerebii, raassam informera, ceu spongiosam, coloris fusco-rufuli, velamentis

inclusam continet.

Faciès non minus, ac cranium, est deformis et situm nonnihil obliquum ad

sinistra prae se ferl. OcuU ex toto deficiunt. In mcdio iaciei, infra frontem,

reperitur foramen parvum, subrotundum, a que abscedunt utrinque lineae, leviler

impressae; dcxtra brevior, arcuata, sinistra recta, longior, transversa; ambae simi-

Htudinem palpcbrarum, somno vel vividiore luce conniventium repraesenlant.

Siria eliam exihs a foramine ad h)cum, ubi nasus esse deberet, descendit. Haud
procul extremitate externa dextrae, et ad ipsum fmem externum sinistrae hneae,

cernuntur eminentiac, quarum dextra paulo major sinistra est; utraqile fovoolam

anticitus non profundam habel. Singula eminentia auriculam, foveola mcatum


auditorium externum, malc formata simulant. Ope still, foramini inditi, percipi

potuit in fundo ejus excavatio, foramine latlor,' seu species orbitae, ut apud mo-

noculos fit, sed non bene evolutae, in qua , dilatato foramine, visui sese oblulc-

runt mcmbranulae tunicarum oculi imperfeclae.

ISasus et foramina ejus antica, pariter ac postica, ut hoc postea sub contem-

platione oris et faucium, constitit , desiderantur.

Os, labia et commissurac eorum sunt normalia; tantum apertura oris paulo

minor relative, videtur, et directionem non pcrfecte transversam, sed nonnihil

obliquam, faciei conformera habet.

In cavo oris gingivae, lingua, palatum et veium ejus cura nvula, larynx

etiam, pone radicera Unguae, in fundo antcriore faucium, reperiuntur: ostia autem

tubarum Eustachianarum , loramina postica narium et pharynx, vel potius pars

infcrior pharyngis, a qua oesophagus contiiuiari débet, non daiitur.

Mentum et tota infcrior pars faciei confunditur perfectc cura ihorace, nec
ullum anticitus intervallura, quod caput a Irunco separcl, adesl, practcr exiguas
Foetus humanus prodigiose monsirosus. 635

ad lalera excisuras circa summos humeros; e contra conspicitur hic plica, quae

a sinislra inclsura per pectus ad cpigaslriiim oblique descendit.

T R U N C U s.

Spina dorsi normalis est.

Collum, quamvis externe videri non polest, ex debito tamcn numéro verle-

brarum constare repertum est; et parti ejus inferiori, ob defectum inferioris par-

tis pharyngis et Ipsius, ut postea visum est, oesophagi, immédiate adjacet ini-

tîum tracheae, circa ingressum ejus in cavum pectoris.

Thorax justo brevior et latior videtur. Sterno caret; hanc ob causam fines

costarum anteriores, débita junctura dcslituti, longe abinvicem distant, et am-


plum in anteriore parte thoracis intervallum relinquunt. Inde thorax in latum am-

pliatur. Cavum pectoris impletur raassa informi, celluloso-fibrosa, nulla autem

continet organa, praeler tracheam, quae hic, indivisa in bronchia, simplici tubo
pergcns, in massa illa perdilur.

Septum transversum datur et formam normalem sistit, sed foramina ejus pro

transita oesophagi et vasorum majorum, ob defectum harum partium, desunt.


Abdomen angustum, magna parte Icgumentorum et musculorum, quae in

medio ejus parietem anilcum constituere deberet, spoliatum, exhibet locum circu-

larera denudatum. SoUim peritonaeum, idque e regione dextra umbllici lacera-

tum, obtegit intestina. Inferior pars hujus visceris prominet foras per rupturam
pcritonaei ab eadem, fortassis, causa, ac ruptura sacci cutanei cranii, exorlam.

Supra rupturam, sinisterius magis, adest praeternaturalis processus pcritonaei,

taenlae sat longac non absimilis, infra quem cernuntur reliqulae funiculi umbili-

calis abrupt! vel abscissi circa annulum, et reliquiae, ut videtur, ambienlis funi-

culum membranae, quae, sensim extenuata, alium longum, exilera, flexuosum pro-
cessum sistit.

In cavo abdominis, quod perangustum est, desiderantur ex toto; ventriculus,

illique subjacens pancréas et lien; hepar adest, sed parvum et formac abnormis,

8i*
636 Zagorsky, Foetus humanus prodigiose monstrosus.

Canalis intcrstinalis, bene quiJem evolutus, extrema tamen ejus, initium scilicet

duodeni et finis recti, impervia sunt. Sub diaphragmate incipit ille extre-

mitate coeca, obtusa, subrotunda, factlsque multis convolulionibus, insigniter versus

recionem iliacam dextram dllatatur; dein in pelvim descendens, sensim angustior,

tenuior, landemque sub finem intestini recti, ad pollicis ab orificio ani distantiam,

plane impervius evadit: in ipso tamen orificio, nonnihil dilatatus, aperitur.

Renés cum capsulis supra -renalibus, uretères et vesica urinaria in statu nor-

mali reperiuntur. Tesliculi eliam, non procul annulis abdominalibus, in abdo-

mine haerentes, reperti sunt.

Partes génitales externae normales sunt et magls videntur evolulae.

EXTREMITATES.
Artus superiores offerunt tantum summum humerum. Extremitas utriusque

claviculae anterior, ob defectum sterni, libère inter partes molles haeret, posterior

acromio scapulae jungitur. Brachium, antibrachium et extrema manus in utroque

latere desunt.

Inferiores extremitates perfecte normales et benc evolutae sunt; id tantum

abnormis in pede sinistro observatur, quod très ultimi digiti ejus, in superficie

dorsali ex toto, in plantari autem, circa bases solum sint inter se concreti.
ABNORMITAS
ORTUS ARTERIAE SIJBCLAVIAE DEXTRAE.
OBSERVATA
A

ZAGORSKY.
(Conv. eshib. 27. Fcbr. Is35.)

Ad rariores variclates, in systemate sanguineo et speciatim in majoribus arteriis,

quoad ortura, decursum et ramos earum, occurrentes, pcrtinet nolabilis anomalia

originis arteriae Subclaviae dextrae in latere opposite, quam raihi anno 1832,

sub dissectione cadavcris hominis, mediae aetatis, observasse contigit, et quae

est similis varietati, ante 21 annos descriptae in mea Commentalione: De arcus


j4orlae abnormitatc et unius ramorum ejiis ortu insolilo*).

In utroque casu, tam scilicet praesente, quam huic praevio, arteria Subclavia

dextra non conjunctim cum communi ejusdcm lateris Carotide, ut trunci Aorlae

status frequentissimus (qui ideo pro normali habetur) id postulat, sed proprio

separato Irunœ, quod tamen nonnunquam evenit, exoriebatur; et, praeterea, con-

tra naturalem, saltem magis constantem ordinem, non a dextra, sed a sinistra

simul et posleiiore arcus Aortae parle, infra et pone ortum cognominis sinistrae

arteriae, incipiebat. Tam insueta unius ex grandioribus arteriis varietas non mi-

nus pcr se ipsam, quam ob raritatem casus, omnino digna est anatomicorum

notitia.

•) Mémoires de l'Académie impériale des Sciences de St. - Pelersbourg. T. II. an. 1910. p.SlS, 319.
638 Zagorsky,
Raram dico hanc varietatem, quia in pluiimis cadaverlbus humanis, quotquot,

ab anno inde ITOT, quo anatomiae Professoris in Imperatoria Medico-chirurgica

Academia Pelropolilana munus inivi, a me et sub direclione mea a prosectore

propler demonstiandas arterias, per lustra seplem dissecta fuerant, nunquam

mihi, ad annum 1832, istius modi anomalla occurrit, praeler supra mcmoratum,

quod in sicco praeparato quinquennis circiler subjecli vidi, spécimen et praeler

adhuc duo alia exempla similia, quorum unius citationem in A. Halleri Iconibus

anatomicis*) reperi, alterius descriptionem in Opère periodico Parisiensi, Bulletin

universel dicto, jara post impressionem superius citatae commenlationis meae,

le<ri**). lllustrissimus Hallerus in VI fasciculo suarum iconum anatoraicarum,

in que arteriae pcctoris et braclui proponuntur, recensitis prius propriis et

aliorum observationibus circa rariores aberrationes arcùs Aortae, dicit poslea:

jjClarissimus Kunauld, ex Aorta primo truncum communem Carotidum, tum


Subclaviam sinistram, indc dextram, banc relro truncum Aortae reflexam, pro-

deuntem descripsit in „ Histoire de l'Acade'mie des Sciences. 1735. p. 20:" ad-


ditque iiUerius „Piara baec omnia si dixcro, cum quadringenta nunc cadavera
humana dissecuerim, fulem forte inveniam."

Memorati casus, non solum anomala dextrae Subclaviae arteriae origine, sed

eo ctiam inler se conveniunt, quod arcus aorticus loco trium, qui ordinaric ex

illo prodcunt ramorum, quatuor dabat, truncos distinctes, singulae nimirum


Caroliùi communi et unicuique Subclaviae proprium; in Parisino tamen casu

Carotides, circa orlum, aden inler se approximatae eranf, ut communem quasi

truncum hnbuisse vidcrcnlur. In illo aulem, quem Hallerus citât, très rami
memoranlur, nam Carotides communi trunco ab arcu incipiebant.
In primo casu, quem mihi praeparatum praebuit, ortus Subclaviae dextrae

in lalere sinistro manifeste visui sistilur, rami tamen, qui ex bac arteria in

*) A. tialleri Iconum analoniicarum Fasciculus VI. 1755 pagin.i 1.

**) Observation d'une anomalie remarquable dans la distribution d'une des branches de la Crosse de
l'Aorte; par le Dr. Cleiuenl. Bulletin Universel. IS". 5. Mai 1826. Sciences médicales, p. 10.
Abnormitas ortus arteriae Suhclaviae dextrae. GSg

statu normall oriimtur, nulli hic cernuntur, in quantum illa denudata conspici-

tur; ulterior decursus ejus non erat, ut videtur, persecutus. Et haec est ratio,

cur in illius casus descriplione, solius anomalae originis trunci, ramorum vcro

nulla a me facta est mentio. ISec in citatione Halleri, ncque in observatione


Paiisina, pracler ortum pcrversum subclaviae et numerum ramorum arcus Aortae,

quidpiam de ramis Subclaviae dicitur; memoratur tanlum in ultimo casu, quod


truncus Subclaviae dextrae ab initie, ad suam, pone oesopliagum, in lalus dcxlrura

egressionem, duplo major socio sibi sinistro erat*).

lit suppleara quac in praccedcntlbus casibus desiderantur, cum milil novum,


similis arteriae Subclaviae dextrae, a via normali deflcxionis, excmplum sese ob-

tulcrit in cadavere récente, necessum duxi perquirere quaies adsint et quomodo


se habeant ad artcriam abnormem rami, qui ex arteria Subclavia ordinaria, si

non semper, magis tamen constanter, oriuntur. Hune in finrm truncum, a parte

sinistra arcus Aortae, inira initium Subclaviae sinistrne, paulo poslerius exortum,

caute persequebar dextrorsum ad musculos scalenos dextros, inter quos ille,

cmensus spalium duplo et fere triplo, quam ordinarium esse solet, longius, con-

linuabat iu cavum axillao.

Ilaquc, cursuni anomalae Subclaviae dextrae comitans, sequcntia observavi;

Truncus hujus arteriae, a loco indicalo, scillcet a parte sinistra arcus Aortae,

exortus, primum oblique cl sursum noruiiliil, pone Subclaviam sinislram, ascen-

débat versus siuistruui latus columnae vertebralis, paulo superius synchondrosi

vertcbrae dorsalis 2 cuiii 3, tum aale earum corpora*), rétro trachcam et

oeropliagum, dextrorsum ferebatur in superiore parle cavi pectoris, et inde egres-

sus pergebat in collo. In hoc ilincrc, aniequam collum atligerit, praeter pau-

cos et parvos surculos ad partes vicinas, ablegabal duos nolabiliores ramos ad

*) In jjraepaialn cliam tiunciis hic, vel potiiis pars ejus denuclala, crassior videlur , ralione habita
au aelalem subjpctl: at iii recenliori, niieni iiunc propono casu, vli peiceptibilis, quoad toIu-
men ulrliisque *
Irunc!, animadTCrsa esl diiïereutia.

••) Juxia observalloiicin Parisiiiaiii, ante 2 cl 1 Tcrlcbrae cirpora nicabat, et in iUis Icvem im-
pie:>>ioi;eni hic ti uiicus cfTccit.
64© Zagorsky , Abnormitas orlus arteriae Subclayiae dextrae.

oesophagum et arteriam asperam. In collo, post exitum trunci e peclore, loco

quinque ramorum, qui frequentius e Sabclaviis oriuntur, nonnisi très insigniores

ramos reperi; et quidem 1. Trunculum sat crassutn, sed brevem, qui a parte

superiore anlerlore Subclaviae, in distanlia a Carotide statui ordinario aequali,

incipiebat, moxque dehiscebal in ramum superiorem et inferiorem. Hic in ca-

vum pectoris descendit, conlinuabat in superficie interna carlilaginum costarum

et constitucbat arteriam Mammariam iiiternam; ille autem sursum pergebat, in-

travit in canalem verlebralem, constituebatque artei'iam canali huic cognominera,

scllicet a. J'^ertebralem , ex qua, ante inlroitum in canalem, exoriebalur a. Cer-

cicalis profunda. Et e Mammaria, praeter plures ramos ordinarios, prodibat

a. Bronchialis dextra. 2. Non procul illo, communi trunculo Vcrtebralis et Ma-


mariae internae, a parte superiore Subclaviae incipiebat a. TJiyreoidea inferior,

quae non quatuor, ut saepius evenit, sed duos tantum notabiliores dabat ramos,

ncmpe proprie dictam arteriam Thyreoideam inferiorem, et Cervicalem ascendentem;

rellqui, minus constantes rami Thyrcoideae, quales a. Cervicalis transversa et

iransversa Scapulae, quae non rare aliunde prodeunt, et hic non e Thyreoidea,

sed prior immédiate e Subclavia, cum haec jam inter musculos scalenos esset,

posterior ex art. Axillari, communi trunco cum dorsali Scapulae, orlum habebaf,
Deniquc 3. Paulo ullerius, ab inferiore parte Subclaviae incipiebat arleria Inler-

coslalis suprema, quae, acque ac alii rami, quoad distributionem in organis, a

quibus denominationcs gerunt, nil peculiaris stlterunt.

*r ii2j9
Il

'liiiiiiB:

iiil

Vous aimerez peut-être aussi