Vous êtes sur la page 1sur 2

Paroles Me Zo Ganet

Me zo ganet e-kreiz ar mor En pleine mer où je suis né


Teir leo er-maez ; Trois lieues au large.
Un tiig gwenn du-hont am eus, J'ai ma fruste et blanche maison
Ar banal 'gresk e-tal an nor L'alentour est couvert d'ajonc
Hag al lann a c'hol' an avaez. Sur le seuil pousse le genet
Me zo ganet e-kreiz ar mor En pleine mer où je suis né,
E bro Arvor. Un fils d'Armor.

Ma zad a oa 'el e dadoù, Mon père, comme ses aïeux,


Ur martolod ; Etait marin;
Bevet en deus kuzh ha diglod Une vie sans gloire et obscure
- Ar paour ne gan den e glodoù - - La gloire, un pauvre n'en a cure -
Bemdez-bemnoz àr ar mor blot. Nuit et jour sur l'océan bleu.
Ma zad a oa 'el e dadoù Père fut comme ses aïeux
Stlejour rouedoù. Traîne-filets.

Ma mamm ivez a labour(a) Ma mère travaille elle aussi


- Ha gwenn he bleo - - Malgré son âge -
Ganti ar c'hwez àr hon taloù, D'elle, à la sueur de nos fronts
Desket em eus, bihanik tra, J'apprenais, tout petit garçon,
Medi ha tenni avaloù. Comment on moissonne les fruits.
Ma mamm ivez a labour(a) Ma mère travaille elle aussi
D'ounit bara. Pour se nourrir.

O deizioù mam bugaleerezh O, jours bénis de mon enfance


Pand aen, dilu(i) Où sans entrave
Gant mamm da redek an irvi De ma mère dans les sillons
Pe gant ma zad d'ar beskerezh De mon père près du poisson
Men ez oc'h-c'hwi ? Je goûtais la chère présence,
O deizioù mam bugaleerezh O, jours bénis de mon enfance,
Na dous e oac'h! Pleins de douceur!

C'hwec'h 'oamp neuze, santez Mari, Sainte Marie, nous étions six
Ar-dro d'an daol; Assis à table:
Yac'h ha laouen e vevemp holl. Tous nous étions sains et heureux.
Da Zoue ha deoc'h e tougemp bri. Te portant respect, comme à Dieu.
Bremah ema kemmet an taol. La table est changée, aujourd'hui.
C'hwec'h 'oamp neuze, santez Mari : Sainte Marie, nous étions six:
N'omp mui 'met tri... Nous sommes trois...

Ar Maro àr an nor 'n deus stoket, A la porte a frappé la mort


Deuet eo a-barzh : Elle est entrée;
Hon eurvad zo aet kuit 'n un arc'h Notre bonheur dans un cercueil
Er vered parrez da gousket... Partit dormir au champ du deuil...
Hag ennon e c'hanas ur barzh. 0ù le barde chantait encor
Maro àr an nor 'n deus stoket... A la porte a frappé la mort...
Ne ouelin ket! Assez de pleurs!

Ne ouelin ket! Re 'm eus gouelet Assez de pleurs! Ils étaient vains
Neuze, siwazh! Alors, déjà:
Ha c'hoant em behe d'ober c'hoazh, Et je voudrais faire une place
D'ar glac'har zo tro da'm oaled! Au chagrin autour de mon âtre?
Met ret eo bout kreñv e'it arc'hoazh. Il faut être fort pour demain.
Ne ouelin ket! Re 'm eus gouelet : Assez pleuré! Ces pleurs sont vains:
Eurioù kollet. Du temps perdu!
Daeroù a zic'hoanag divent Les pleurs d'immense désespoir
Em eus taolet Que j'ai versés
En devezhioù-hont ken kalet; Au cours des épreuves amères
Ra viot benniget 'elkent, Qu'ils soient bénis, bien au contraire:
Rak roet ho peus din ar Gweled! Car sans eux je ne pourrais voir!
Daeroù a zic'hoanag divent Ces pleurs d'immense désespoir.
Ma amzer gent!... C'était avant!...

Ha bremañ petra 'lârin-me, Et maintenant que vous dirai-je?


Pa oarit holl? Vous savez tout!
Ma eurvad douarel aet da goll, Mon bonheur terrestre effacé.
Bet on er c'hloerdi, en arme, Le séminaire, puis l'armée,
Baleet 'm eus e-dan Ho Heol. J'ai marché sous Votre soleil
Ha bremañ petra 'lârin-me Et maintenant que vous dirai-je,
Dirak man Doue ? A Vous, mon Dieu?

Petra 'lârin Deoc'h, o Doue strizh, Que Vous dirai-je, Dieu sévère,
Mor madelezh? Mer de bonté?
Ar baourentez zo c'hwerv he laezh; Qu'il est aigre le lait du pauvre;
Ar bleuñv disec'het 'c'houlenn gwlizh; Que sans rosée sèche la rose;
An douar-mañ zo lous he follezh. Que sa folie salit la terre.
Petra 'lârin Deoc'h, o Doue strizh, Que dire d'autre, Dieu sévère?
'Met ez on skuizh! Que je suis las!

Deuet on davedoc'h arselin; Je viens vers Vous prendre serein.


Doc'h Hoc'h aoter A votre autel
E klaskan dibun ma fater : Je veux réciter mon pater.
Sklaerderait-me hag e welin, Je verrai ce que Dieu rend clair.
Komzit, ma tañvain Ho touster. Parlez, Votre douceur m'étreint.
Deuet on davedoc'h arselin Je suis venu prendre serein
Ar man daoulin... M'agenouiller...

gant Yann-Ber Kalloc'h (Bleimor) Jean Pierre Calloc'h


(1888 e Groe-1917 e brezel "bras") Traduit par Chr

Vous aimerez peut-être aussi